tag:blogger.com,1999:blog-90570552509345963182024-03-05T02:34:47.042-08:00Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου (Αθήνας-Πειραιά)Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.comBlogger27125tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-29432880962206393622011-06-10T09:05:00.000-07:002011-06-11T23:21:14.778-07:00ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ Νο 4 - Μικρά Ασία και Λήμνος<b>ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΛΗΜΝΟΣ<br />
<br />
Ξενοδοχείο "Στράτος Βασιλικός"<br />
Μιχαλακοπούλου 114 - Αθήνα<br />
<br />
11 Μαΐου 2011, ώρα 19.30<br />
<br />
</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOidZBekKNxEy7mHs1bK0eZOggn06g1lseXc7ss5ruRBpyR30rOuEoZOzyciPQOh4A68FsFq309BoyerNFDEnyzI1pOT0HFRE1YOi7w0GboOwRodA3eWPV4lm9XJ0L6w33cDLC9Z9uGelW/s1600/DSC00080.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOidZBekKNxEy7mHs1bK0eZOggn06g1lseXc7ss5ruRBpyR30rOuEoZOzyciPQOh4A68FsFq309BoyerNFDEnyzI1pOT0HFRE1YOi7w0GboOwRodA3eWPV4lm9XJ0L6w33cDLC9Z9uGelW/s400/DSC00080.JPG" /></a></div><i>Το πρόγραμμα της εκδήλωσης</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7E8iwbhwL3TFfErUWDIqWMM7SyJR9QvbCAfSobiBivJjrTpRgKPomDQ-1DNHpvaLXG7ie2LbCJ7M0ga6-YuvOKkAvFEoBMhT-x-TRFAOvlOtXuXUyouC0DTAO6XZOrvV9H6rkqO0eSX4k/s1600/DSC00034.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7E8iwbhwL3TFfErUWDIqWMM7SyJR9QvbCAfSobiBivJjrTpRgKPomDQ-1DNHpvaLXG7ie2LbCJ7M0ga6-YuvOKkAvFEoBMhT-x-TRFAOvlOtXuXUyouC0DTAO6XZOrvV9H6rkqO0eSX4k/s400/DSC00034.JPG" /></a></div><i>Οι ομιλητές: Από αριστερά, Αριστείδης Τσοτρούδης, Γιώργος Τσιμουρής, Θεόδωρος Μπελίτσος, Σταύρος Τραγάρας, Μαρία Βαγιάκου, Ιωάννης Ψάρρας</i><br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpFkNfE1W9qPDtL0BRL3KZloIUzcIxvbWSb1ZKVCjAaBAzU1leO4KdGK9OvxwN2-0MSMSEFecH5iGVvFxSyGKP1dN4WixUZO-JmjWjU0TM4iPbt9eI-fgyxHIFhfrRxEYyW32nSbDG30EW/s1600/DSC00036.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpFkNfE1W9qPDtL0BRL3KZloIUzcIxvbWSb1ZKVCjAaBAzU1leO4KdGK9OvxwN2-0MSMSEFecH5iGVvFxSyGKP1dN4WixUZO-JmjWjU0TM4iPbt9eI-fgyxHIFhfrRxEYyW32nSbDG30EW/s400/DSC00036.JPG" /></a></div><i>Οι ομιλητές: Από αριστερά, Αριστείδης Τσοτρούδης, Γιώργος Τσιμουρής, Θεόδωρος Μπελίτσος, Σταύρος Τραγάρας, Μαρία Βαγιάκου, Ιωάννης Ψάρρας</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif1b4yYr2EjHID0vSKsrIXY5Ki9pqbf3G6glVL4z00Vph7sHG3wuBwxP_P69BhMmJm6Lc0mtvbXYD_snFXR9hX4aIbaB36CYjac8IzjRpRHH7qj79fRaYhr_vlICZN2QPLwPjhEBL97IXH/s1600/DSC00084.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif1b4yYr2EjHID0vSKsrIXY5Ki9pqbf3G6glVL4z00Vph7sHG3wuBwxP_P69BhMmJm6Lc0mtvbXYD_snFXR9hX4aIbaB36CYjac8IzjRpRHH7qj79fRaYhr_vlICZN2QPLwPjhEBL97IXH/s400/DSC00084.JPG" /></a></div><i>Από αριστερά, Γιώργος Τσιμουρής, Θόδωρος Μπελίτσος, Σταύρος Τραγάρας, Μαρία Βαγιάκου</i><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbKyaiXSowSaiLakbqtUfs58a8dWhaUufbj8I9Wuk_sE7Myf_hneBn-eVSZ8Vh1MXR48vm2Om7viqVIZbt51qNaiin9X-tAE1juqwf06AB34c7Tn7CH3v7AspRLq2BJTqx0A4snSbFKzIq/s1600/DSC00049.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbKyaiXSowSaiLakbqtUfs58a8dWhaUufbj8I9Wuk_sE7Myf_hneBn-eVSZ8Vh1MXR48vm2Om7viqVIZbt51qNaiin9X-tAE1juqwf06AB34c7Tn7CH3v7AspRLq2BJTqx0A4snSbFKzIq/s400/DSC00049.JPG" /></a></div><i>Σταύρος Τραγάρας</i><br />
<br />
<b>Χαιρετισμοί - Εισαγωγή<br />
<br />
</b>Αγαπητοί φίλοι, καλησπέρα σας<br />
Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου σας καλωσορίζω στη σημερινή λαμπρή εκδήλωσή μας.<br />
Ευχαριστώ όλους μαζί και τον καθένας σας ξεχωριστά, για την παρουσία σας εδώ, είτε εκπροσωπείτε τον εαυτό σας είτε εκπροσωπείτε την ομοσπονδία ή τους συλλόγους των χωριών, ή έχετε άλλον θεσμικό ρόλο.<br />
Ευχαριστώ όλους, όσους συνέβαλαν στη δημιουργία αυτής της εκδήλωσης, τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου Ατσικιωτών, το ξενοδοχείο, όλους. Και βεβαίως τους ομιλητές, που σας τους παρουσιάζω εν τάχει. <br />
*Ο Θεόδωρος Μπελίτσος είναι συγγραφέας, με πλήθος βιβλίων για τη Λήμνο, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ιστορία και τη γλώσσα της Λήμνου, θα λέγαμε ότι είναι ο ιστορικός της Λήμνου. Το επάγγελμά του είναι χημικός και διδάσκει στη Μέση Εκπαίδευση. <br />
*Ο Αριστείδης Τσοτρούδης είναι οδοντίατρος, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον κι αυτός για την ιστορία και συγγραφέας δύο καταπληκτικών βιβλίων, ενώ ετοιμάζει κι άλλα. <br />
*Η Μαρία Βαγιάκου είναι φιλόλογος, διδάσκει στη Μέση Εκπαίδευση και έχει την αξία εκείνων των παλαιών πολυμαθέστατων φιλολόγων, που σήμερα δυστυχώς σπανίζουν.<br />
*Ο Γιώργος Τσιμουρής είναι κοινωνικός ανθρωπολόγος, επίκουρος καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, έχει ασχοληθεί πολύ με τους πρόσφυγες και ιδιαίτερα με τους πρόσφυγες του Ρεΐς – Ντερέ, έχει γράψει ένα βιβλίο μετά από επιτόπια μακρόχρονη έρευνα για την Ίμβρο, και ετοιμάζει κι αυτός κι άλλα. <br />
*Ο Ιωάννης Ψάρρας είναι ποιητής. Δεν ξέρω τι θα ήθελε να πω για τις επαγγελματικές και λοιπές ασχολίες του, αλλά για μένα είναι μόνον ποιητής. Κατάγεται δε από την Κούταλη. <br />
*Η Ελένη Μισετζή, που θα μας απαγγείλει ποίηση είναι πολιτικός επιστήμων και Γενική Γραμματέας του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου. <br />
*Ο Νίκος Χείλαρης που θα μας απαγγείλει επίσης ποίηση, είναι γιατρός πνευμονολόγος.<br />
*Τέλος, ο άνθρωπος στου οποίου το πρόσωπο θα τιμήσουμε τον Μικρασιατικό Ελληνισμό της Λήμνου είναι ένας ζωντανός θρύλος, επιζών της καταστροφής, ο στρατηγός Ελευθέριος Πατεράκης. <br />
<br />
Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος. Γιατί αυτή η εκδήλωση;<br />
Οι απαντήσεις είναι πολλές.<br />
* Πάντα οι Λήμνιοι είχαν στενή σχέση με τη Μικρά Ασία, πάντα ταξίδευαν σ’ αυτήν και πολύ πριν την καταστροφή, όπως θα σας αναπτύξει ο Θόδωρος Μπελίτσος.<br />
* Γιατί, οι άνθρωποι αυτοί που ήλθαν στη Λήμνο από τη Μικρά Ασία, έζησαν δίπλα μας και μαζί μας.<br />
* Γιατί μας είπαν τις τραγικές ιστορίες τους από πρώτο χέρι και εμείς τις ακούσαμε και δεν τις ακούσαμε.<br />
* Γιατί πολλοί, τους αισθανθήκαμε ως απειλή και η στάση αρκετές φορές ήταν από επιφυλακτική έως εχθρική. <br />
* Γιατί πολλές φορές χλευάσαμε τις συνήθειές τους και τη γλώσσα τους. <br />
* Γιατί πολλές φορές τους απομονώσαμε στα γκέτο των χωριών τους.<br />
* Γιατί πολλές φορές ζηλέψαμε την εργατικότητα και την προκοπή τους.<br />
* Αλλά και γιατί πολλές φορές γίναμε ένα μ’ αυτούς, τους αγαπήσαμε, και συμπορευτήκαμε μαζί στο δύσβατο μονοπάτι του βίου. <br />
* Αυτή η εκδήλωση είναι μια εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους Μικρασιάτες που θυσιάστηκαν, για όλους τους Μικρασιάτες.<br />
* Η εκδήλωση αυτή έχει και άλλη μια πτυχή εκτός απ’ τη διδακτική. Την ενθαρρυντική. Το να ενισχύσει το θάρρος μας. Το φρόνημά μας. Την αυτογνωσία μας. Τώρα, που όλοι είμαστε τρεμοκούρκουλοι κάτω απ’ τη σημαία του φόβου, περιδεείς παρατηρητές ενός παρόντος που μας ξαφνιάζει και έντρομοι προβλέπτες ενός μέλλοντος που επίσης μας τρομάζει, τώρα που ιδρωκοπούμε πάνω απ’ τη λευκή πετσέτα που μόλις ρίξαμε στο ριγκ, τώρα που οι Ευρώπες για άλλη μια φορά εκμεταλλευόμενες τα τραγικά μας λάθη στέκονται μπροστά μας απειλητικές με σηκωμένο το δάχτυλο, ας αντλήσουμε δύναμη απ’ το παράδειγμα των Μικρασιατών.<br />
Αυτό το τεράστιο θέμα βέβαια δεν μπορούμε να το αναλύσουμε εντός των χρονικών ορίων μιας εκδήλωσης. Θα αναφερθούμε μόνο σε μερικές πτυχές του. <br />
Η διείσδυση στην ιστορία της Μικράς Ασίας μοιάζει με ταξίδι στο βάθος της αβύσσου. Κάθε συζήτηση για τη Μικρά Ασία ξεσκεπάζει ένα αδιανόητα ζοφερό τοπίο.<br />
Αυτά που μπορούν να λεχθούν στα σίγουρα, είναι ότι το σχέδιο εξόντωσης του Μικρασιατικού Ελληνισμού είχε εξυφανθεί ή είχε γίνει ανεκτό από τις μεγάλες δυνάμεις πολύ πριν το 22. Οι μέθοδοι που εφαρμόστηκαν για την εξόντωση του ελληνικού άμαχου πληθυσμού: Μαζικές σφαγές, απελάσεις και εκτοπισμοί, «τάγματα εργασίας», λιμός, πορείες θανάτου, καταστροφές οικισμών και πλουτοπαραγωγικών πηγών, αγριότητες και ωμότητες τέτοιου είδους, που είναι αδιανόητες για το ανθρώπινο είδος. Πώς να αναλυθεί, να αποκρυπτογραφηθεί το παράλογο, το τραγελαφικό, το θηριώδες;<br />
Ότι η Ελληνική Μικρά Ασία ήταν ένας ακόμα χώρος όπου παίχθηκαν τα δύσοσμα παιχνίδια της διεθνούς πολιτικής με αποτέλεσμα την φρικιαστική εκατόμβη των Ελλήνων που κατοικούσαν σε εκείνο τον τόπο. <br />
Ότι από μέρους του Ελληνικού κράτους δεν υπήρξε λάθος και πολιτική ανοησία που μπορούσαμε να την αποφύγουμε και δεν την κάναμε. Τα διαπράξαμε όλα. Τις πολύμορφες αντιθέσεις και συγκρούσεις που διαπερνούσαν την τότε ελληνική πολιτική σκηνή αλλά κυρίως στυγνές και στεγνές αποφάσεις των μεγάλων δυνάμεων βάσει των συμφερόντων τους τις πλήρωσαν ακριβά οι Έλληνες της Μικράς Ασίας.<br />
Ότι για πολλές δεκαετίες η τραγωδία του Μικρασιατικού ελληνισμού ήταν ένα θέμα καλυμμένο με σιωπή. Ο πολιτικός κόσμος είχε επιλέξει να ξεχαστούν τα πάντα, η ιστορική επιστήμη το είχε θέσει στο περιθώριο, η τέχνη σχεδόν το αγνοούσε, για την εκπαίδευση ήταν ανύπαρκτο. Ο Μικρασιατικός κόσμος και η καταστροφή του βρέθηκαν έξω από το οριοθετημένο πλαίσιο της εθνικής μνήμης.<br />
Όμως η μνήμη παρέμενε ζωντανή στις κοινωνίες των προσφύγων. Όχι μόνο ως αίσθημα πόνου και νοσταλγίας. Ο προσφυγικός κόσμος με τις οργανώσεις και τους συλλόγους του λειτούργησε ως κιβωτός διάσωσης της ιστορικής του διαδρομής και παράλληλα αγωνίστηκε να καταγράψει την καταστροφή στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων.<br />
Ωστόσο πάντα θα μένει αιωρούμενο ένα ερώτημα. Γιατί; Γιατί; <br />
Τώρα πια που πέρασαν τα χρόνια με αμνησικακία. Αλλά με μνήμη.<br />
Ένας κόσμος εκεί, ένας κόσμος εδώ. Αν υπάρχει ένας πυρήνας που πάλλεται μέσα στο αδιανόητο, αν υπάρχει το έσχατο μυστικό της επικοινωνίας των δύο κόσμων, αυτό δεν είναι παρά μονάχα η μνήμη.<br />
Η ιστορία κάθε πρόσφυγα, κάθε προσφυγικής οικογένειας είναι έπος και χρονικό μαζί. Άνθρωποι κατατρεγμένοι, εξουθενωμένοι από την απελπισία, που έζησαν την κόλαση στον απάνω κόσμο. Τι μέσα πρέπει να επιστρατευθούν για την ερμηνεία της ανθρώπινης ατέλειας αλλά και της μεγαλοσύνης.<br />
Οι πρόσφυγες μπόρεσαν και υπερέβησαν τη μοίρα τους. Με το ένστικτο του επιζήσαντος. Έβαλαν ένα στοίχημα. Ένα. Να βρούνε τον τόπο που δεν υπάρχει. Να πάρουν την ουτοπία στο σπίτι τους. Αυτές οι ρημαγμένες ζωές, δεν χάθηκαν σταδιακά στα σκότη της οδύνης τους.<br />
Μια επίμονη σκιά θανάτου υπερίπταται της ύπαρξής τους και το ρίγος του τραγικού τους συνταράσσει. Σπαράσσονται από μια αδιέξοδη ανάγκη, τρώνε τις σάρκες τους, μιλούν με τις σκιές, μέσα τους φωλιάζει ο πόθος για μια βαθιά και αδηφάγο εκδίκηση, την ίδια ώρα που η πολύχρωμη και ζουμερή ζωή τους καλεί χωρίς προσχήματα. Ο άνθρωπος διαπερνάται από αντίθετες δυνάμεις κι αυτό γεννά μέσα του μια συνεχή αμφιθυμία. Η αιώνια διελκυστίνδα του βίου, που τις αποχρώσεις του ασπρόμαυρου, τις μετατρέπει σε αποχρώσεις του ουράνιου τόξου. <br />
Μέσα τους αντιβουίζει ένας άλεκτος λυγμός. Μέσα σε ένα αβυσσαλέο ρήγμα. Διψούν για μια ανέλπιδη ικεσία, για λίγο νόημα. Βηματίζουν ψυχαναγκαστικά πάνω σε μια ευθεία. Δέσμιοι μιας ανακυκλούμενης διαδρομής που δεν τους πάει πουθενά. Θέλουν να κατεβούν από το πλοίο για την Ιθάκη, γιατί το νοερό ταξίδι τους ζαλίζει και οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες της ψυχής τους δεν επιφυλάσσουν, καμιά ανταμοιβή, παρά νέες φουρτούνες. Φθάνουν στο σημείο να νιώθουν ευγνωμοσύνη για τα ολίγιστα που τους αναλογούν στη νέα πατρίδα. Τα απλήρωτα κενά που χαίνουν μέσα τους κάπως πληρούνται από ζωή λιτή και λίγη, όμως ζωή. Και την ίδια ώρα που οιστρηλατούνται από την οργή τους, κατοπτεύουν τη ζωή μέσα από ένα ιδιόχειρο θα λέγαμε φιλοσοφικό πρίσμα. Γίνονται πιο σοφοί.<br />
Στραγγισμένοι από κάθε απαντοχή. Ναυαγισμένοι σε ένα χείμαρρο πολιτικής ανοησίας. Έμπλεοι οργής και μίσους για τους δυτικομαθημένους, που ποτέ δεν κατάλαβαν την Ανατολή και τις αιώνιες ισορροπίες της.<br />
Όμως η ζωή είναι πολύ μικρή για να την περνά κανείς μονίμως δυστυχισμένος. Η νύχτα πάντα τελειώνει, περνά. <br />
Έμαθαν ότι με τη μοίρα δεν μπορούν να τα βάλουν. Μόνο να την αποδεχτούν. Ακόμα κι αν δεν πιστεύει κάποιος στο ανεξήγητο, το αποδέχεται. Η πραγματική συμφορά είναι η προσωπική και όχι η γενικευμένη. Μπορεί να μην είναι ότι καλύτερο και μεγαλοπρεπές, αλλά δεν είναι νοσηρό. <br />
Τώρα πατούν μια νέα γη, ένα νέο χώμα, ακουμπούν σε νέες πέτρες, βλέπουν μια νέα θάλασσα.<br />
Το χώμα μοιάζει με τις πέτρες, μοιάζει με τη θάλασσα. Δεν είναι ούτε καλά, ούτε κακά. Δεν έχουν ηθική, μνήμη, συνείδηση. Φορούν ένα δέρμα που το λένε μαλακότητα, ή σκληρότητα, ή υγρότητα, να τα προστατεύει. Είναι αγέλαστα, λυπημένα, άφωνα. Ένα κι ένα για να συνταιριάξουν με ψυχές που δεν θέλουν άλλα λόγια. <br />
Εκεί στη Λήμνο, θα διασταυρωθούν δυο διαφορετικοί κόσμοι και θα αναμετρήσουν τις αδυναμίες τους, τους φόβους, τις ιδιαιτερότητές τους. <br />
Η Λημνιακή γη πάντα δεχόταν τον απανταχού φυγάδα, τον ξένο, τον εκασταχού εκάστοτε ερχόμενο, τον έπηλυ, ο οποίος επί ματαίω προσπαθεί να υποκαταστήσει τη μητρική γη με την όχι πολλά υποσχόμενη Χαναάν, αλλά με την ελάχιστα προσφέρουσα φτωχή Λήμνο, κι αυτά ύστερα από κοπιώδη αντιπροσφορά. <br />
Όμως ο πρόσφυγας ανήκει στα άχθη αρούρης και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλει δεν μπορεί να αποσείσει τα μαρτύρια ενός παρόντος, το οποίο κατ’ ουσίαν δε θέλει με κανένα τρόπο να τον περιέχει. Γι’ αυτό γίνεται ο πρόσφυγγας, το κουκούλι, ο ξενομερίτης, κλπ.<br />
Όμως στην κοινωνία των προσφύγων ζωντανεύουν οι παλιές ιστορίες. Παραμύθια θαύματα. Μουσικές. Τραγούδια. Λέξεις που μυρίζουν καρπούζι. Που κόβουν δρόμο μέσα από καλαμιές, αμπέλια και μποστάνια. Που κρυφοκοιτάζουν απ’ τα στενά το πανηγύρι του παρελθόντος. Που ξεφεύγουν σαν άτακτα παιδιά ξαφνικά και πάνε ως το απαγορευμένο μέρος, που κατοικεί η κακιά μάγισσα. Που γυρίζουν πίσω στον προφυλαγμένο χώρο, κατατρομαγμένα. <br />
Τα άδολα χαμόγελα μέσα από την καρδιά τους, η παντελής έλλειψη σοβαροφάνειας και καθωσπρεπισμού, η ακατάβλητα απομυθοποιητική του διάθεση. Οι πρόσφυγες. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι.<br />
Αυτοί που έζησαν μαζί μας και δεν τους πολυκαταλάβαμε. Οι πρόσφυγες. Οι φίλοι μας. Οι πρόσφυγες. Εμείς όλοι. Οι πρόσφυγες και απόγονοί τους. Οι οικτρά ηττημένοι από τις ιστορικές συγκυρίες, επιμένουν να αποζητούν μια ετεροχρονισμένη έστω δικαίωση, την οποία δικαιούνται απολύτως. <br />
Σας ευχαριστώ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk4peYnUtgvJW-0hI4vE1q9VCIoePuvBjAm-cdq6HE1k1ckmd96YVAyty3Al54nHnRsdnccEpvVIwBfLdyBKxSOnPqCAu3eTSoeV5mCJQQysQdJfv9GP9Zm36_khn1cgot7KXDUgMwvio5/s1600/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B16.png" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk4peYnUtgvJW-0hI4vE1q9VCIoePuvBjAm-cdq6HE1k1ckmd96YVAyty3Al54nHnRsdnccEpvVIwBfLdyBKxSOnPqCAu3eTSoeV5mCJQQysQdJfv9GP9Zm36_khn1cgot7KXDUgMwvio5/s400/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B16.png" /></a></div><i>Ο Ρεϊσντεριανός και Ατσικιώτης Νεόφυτος Κιουρανάκης, στρατιώτης στη Μικρά Ασία σε αναμνηστική φωτογραφία.</i><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΠΕΛΙΤΣΟΣ<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib-S6UqEGR50NtsOSiCdELYiqFgmSReoaeCQIqXi4MlxzxJc1Zh6v4dbXmy8KLSgu1fdLS52-P49GCNvjg9zf87WdyPHiVp3VKzn-mVz-DfFrCrNSmP5SbfhjJk4p1wT2qjfBzLy6zZK7B/s1600/DSC00048.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib-S6UqEGR50NtsOSiCdELYiqFgmSReoaeCQIqXi4MlxzxJc1Zh6v4dbXmy8KLSgu1fdLS52-P49GCNvjg9zf87WdyPHiVp3VKzn-mVz-DfFrCrNSmP5SbfhjJk4p1wT2qjfBzLy6zZK7B/s400/DSC00048.JPG" /></a></div><i>Θεόδωρος Μπελίτσος<br />
</i><br />
Οι Λημνιοί στη Μικρασία</b><br />
<br />
<b>ΕΙΣΑΓΩΓΗ<br />
</b>Σε ένα χρόνο, το 2012, συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την απελευθέρωση του νησιού μας από τους Οθωμανούς αλλά και ενενήντα χρόνια από το 1922, χρονιά που έχει χαρακτηριστεί ως οριστική άλωση, μιας και ξερίζωσε από τη Μικρασία το ελληνικό στοιχείο, το οποίο είχε παρουσία εκεί επί τρεις τουλάχιστον χιλιετίες.<br />
Στις δεκαετίες που έχουν περάσει από τα γεγονότα του 1912 και του 1922 οι γενιές που μεγάλωσαν, εμείς δηλαδή, βιώσαμε μια πραγματικότητα που είχε ως δεδομένο πως το Αιγαίο αποτελεί ένα σύνορο, που χωρίζει την ελληνική από τη μικρασιατική χερσόνησο. Κι όμως, αυτό που θεωρείται ως παγιωμένη κατάσταση είναι μια πραγματικότητα που ισχύει μόνο τα τελευταία εκατό χρόνια. Ίσως είναι δύσκολο να το φανταστούμε αλλά επί τρεις χιλιάδες χρόνια και μέχρι τα χρόνια των παππούδων μας το Αιγαίο ήταν μια θάλασσα που ένωνε τους κατοίκους της ελληνικής και της μικρασιατικής ακτής. Μια πρόχειρη ματιά στο χάρτη θα αποκαλύψει πως τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου είναι στραμμένα προς την ανατολή. Τα λιμάνια τους βλέπουν προς τα εκεί και όχι προς τα δυτικά. Η Μυτιλήνη κοιτά προς Αϊβαλί, η Χίος προς τον Τσεσμέ και τη Σμύρνη, η Σάμος προς την Έφεσο, η Κως προς την Αλικαρνασσό. Η Λήμνος, αν και δεν διέθετε ασφαλές λιμάνι στα ανατολικά της παράλια κοιτά προς τα Δαρδανέλια και την Τροία, με την οποία είχε διαπιστωμένες σχέσεις χιλιετίες πριν, από τα χρόνια της Πολιόχνης.<br />
Μαρτυρίες για επαφές της Λήμνου με τη Μικρασία υπάρχουν και από τη βυζαντινή εποχή. Το 14ο αιώνα ζούσαν στο νησί κάτοικοι με επώνυμα που πρόδιδαν μικρασιατική προέλευση, όπως: ο Θεόδωρος Παφλαγών, όνομα που προδίδει καταγωγή από την περιοχή της Παφλαγονίας της βόρειας Μικρασίας, ο Γεώργιος Καλοπτυάρης ο Κλαζομενίτης, καταγόμενος προφανώς από τις Κλαζομενές, αρχαία πόλη κοντά στη Σμύρνη, ο Δημήτριος Περγαμηνός (από την Πέργαμο), ο Μιχαήλ Τρωαδινός (από την Τροία) είναι μερικά από αυτά. Συνεπώς, αυτές οι σχέσεις είναι παμπάλαιες. <br />
Αυτή την πανάρχαια σχέση των Λημνιών με τις απέναντι μικρασιατικές ακτές που συνεχίστηκε ως το 1922 θα προσπαθήσω να σας περιγράψω, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία. Κυρίως θα αναφερθώ στην παρουσία των Λημνιών στις μικρασιατικές ακτές κατά το 19ο αιώνα, τόσο στη μεγαλούπολη Σμύρνη όσο και στις μικρότερες παραλιακές πόλεις, κυρίως της ΒΔ Μικρασίας: Πέργαμο, Αϊβαλί, Δαρδανέλλια, Φώκαια κλπ. <br />
<br />
<b>ΛΗΜΝΙΟΙ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ<br />
</b>Λημνιοί ναυτικοί αναφέρονται στη Σμύρνη από τις αρχές του 19ου αιώνα. Το 1803 ένα λημνιακό πλοίο με «πολιτισμένο πλήρωμα» ναυλώθηκε στη Σμύρνη από τον περιηγητή Μ. Bartholdy . Ως τα μέσα του 19ου αιώνα στη Σμύρνη είχε δημιουργηθεί λημνιακή παροικία, αρκετά υπολογίσιμη, ώστε το 1863, όταν αποφασίστηκε να ανεγερθεί ο μητροπολιτικός ναός της Αγ. Τριάδας στη Μύρινα, η επιτροπή ανέγερσης απεύθυνε έκκληση για οικονομική βοήθεια και προς τους Λημνιούς της Σμύρνης. Η αρχική σκέψη ήταν για την κατασκευή της Αγ. Τριάδας να αναζητηθεί αρχιτέκτονας από τη Σμύρνη. Συγκεκριμένα, στις 12 Οκτωβρίου 1863 η επιτροπή ανέγερσης ζήτησε από τον Μιχαήλ Χατζή-Χρήστου να συγκεντρώσει εισφορές από τους Λημνίους της Σμύρνης και να αναζητήσει εκεί αρχιτέκτονα. Όμως, ο αρχιτέκτονας που βρέθηκε ζητούσε 150 χρυσές οθ. λίρες για τη σχεδίαση και την επιστασία της ανέγερσης. Το κόστος θεωρήθηκε υπέρογκο και η ιδέα εγκαταλείφθηκε. <br />
Στα 1860 ζούσαν στη Σμύρνη καλώς εγκατεστημένοι ο Κων. Κατσαΐτης, ο Στ. Βουλγαρίτσας και ο Ανδρέας Χατζή-Κατακουζηνού, ο οποίος έστειλε από τη Σμύρνη εκκλησιαστικά βιβλία για το ναό των Καμινίων. Προς το τέλος του 19ου αιώνα αναφέρονται: ο έμπορος μπακιριών Κωνσταντίνος Τσολάκης από τα Καμίνια, ο έμπορος Αθανάσιος Φεργαδιώτης από το Πορτιανού, ο οποίος το 1905 ίδρυσε και συντηρούσε παρθεναγωγείο στο χωριό του, ο Σπύρος Ριταρής από το Μούδρο κ.ά. Άλλωστε στη Σμύρνη έχουμε οικογένειες με το επώνυμο «Λημνιός», που προδίδει λημνιακή προέλευση ή σχέσεις με τη Λήμνο. Επίσης, έχουμε φιλομαθείς νέους που όταν τέλειωναν το τοπικό σχολείο στο νησί στέλνονταν προς εγγραφή στην περίφημη Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης με συστάσεις από ανθρώπους της λημνιακής κοινωνίας, κάτι που αποδεικνύει πως υπήρχε ένα δίκτυο επαφών. Πιο γνωστή είναι η περίπτωση του Αργυρίου Μοσχίδη αλλά υπήρξαν και άλλοι, όπως ο Στυλιανός Παπουτσής κλπ. <br />
Οι σχέσεις ήταν αμφίδρομες, δηλαδή έχουμε και Σμυρνιούς που είχαν εγκατασταθεί στο νησί είτε μόνιμα είτε περιστασιακά, γι’ αυτό και συναντάμε στη Λήμνο τα επώνυμα «Σμυρλής» και «Σμυρλόγλου». Π.χ. από το 1879 ως το 1889 πρόεδρος του ποινικού δικαστηρίου Λήμνου διετέλεσε ο Σμυρνιός Χρήστος Δ. Χαμουδόπουλος, ο οποίος αργότερα δημοσίευσε σειρά άρθρων στην εφ. «Αμάλθεια» της Σμύρνης με τις αναμνήσεις του από τις ημέρες που έζησε στο νησί. <br />
Τις στενές σχέσεις της Λήμνου με τη Σμύρνη αποδεικνύουν και άλλα τεκμήρια, όπως οι συχνές επιστολές προς τον αρχιερατικό αντιπρόσωπο Σμύρνης για της ανεύρεση πτυχιούχων διδασκάλων που να επιθυμούν να εργαστούν στη Λήμνο: το 1900, το 1901 και το 1908. Επίσης, στα αρχεία του Παλλημνιακού Σχολικού Ταμείου σώζονται αναλυτικές παραγγελίες βιβλίων και σχολικών ειδών από βιβλιοπωλεία της Σμύρνης καθώς και τιμολόγια αυτών των βιβλιοπωλείων, στα οποία αναφέρονται αναλυτικά ο αριθμός και το είδος των βιβλίων που παραγγέλθηκαν, καθώς και το κόστος. Μάλιστα, προκύπτει πως στα σχολεία της Λήμνου χρησιμοποιούνταν σχεδόν τα ιδία βιβλία με εκείνα των Σχολείων της Σμύρνης. Τα βιβλιοπωλεία της Σμύρνης, με τα οποία συνεργαζόταν η Κεντρική Επιτροπή Εκπαιδευτικών Καταστημάτων Λήμνου ήταν: <br />
α) του Δημητρίου Βρετόπουλου, από το 1900 μέχρι το σχολικό έτος 1902-03,<br />
β) του Λεωνίδα Στυλιανόπουλλου, από το 1902-03 μέχρι το 1910 και <br />
γ) του Δημητρίου Αντώνογλους της Σμύρνης, το 1905.<br />
Μια άλλη πληροφορία από τα αρχεία είναι πως στις 20 Απριλίου 1902 στάλθηκαν από τη Λήμνο 9 οθ. λίρες στο δικηγόρο της Σμύρνης, Ηρακλή Χ. Μποσταντζόγλου, ως αμοιβή διαφόρων δικηγορικών υποθέσεων της κοινότητας. Επίσης, το 1908 όταν γίνονταν διάφορες σκέψεις να ιδρυθεί νοσοκομείο στη Λήμνο, υπήρξε μια πρόταση αντί να σπαταληθούν χρήματα για την ανέγερση νοσοκομείου στο νησί, να δίνεται μια ετήσια επιχορήγηση 1000 φράγκων προς το Γραικικό Νοσοκομείο της Σμύρνης για τη δωρεάν εισαγωγή και νοσηλεία των βαρέως ασθενούντων Λημνίων και να εγκριθεί ένα κονδύλι 20 λιρών για τη δωρεάν μετάβασή τους. <br />
Οι συχνές επαφές με τη Σμύρνη προϋποθέτουν και πως υπήρχε κάποια συγκοινωνιακή σύνδεση Λήμνου - Σμύρνης. Για το θέμα αυτό έχουμε αποσπασματικές πληροφορίες. Φαίνεται πως κατά καιρούς υπήρχε ακτοπλοϊκή σύνδεση αλλά χωρίς να έχει μόνιμο χαρακτήρα. Γνωρίζουμε ότι το 1876 η "ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΤΜΟΠΛΟΪΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Σμύρνης", την οποία αντιπροσώπευε ο Λήμνιος μεγιστάνας Ιωάννης Αντωνιάδης, είχε δρομολογήσει τα ατμόπλοια "Πέργαμος" και "Αϊβαλί" στη γραμμή «Σμύρνη - Δεδέ Αγάτς» (σημερινή Αλεξανδρούπολη), τα οποία ενίοτε έκαναν ενδιάμεσο σταθμό και στη Λήμνο. Επίσης, στα μέσα της δεκαετίας 1900-1910 τους θερινούς μήνες αρκετές εταιρείες που είχαν τακτικά δρομολόγια από την Αλεξάνδρεια προς τα παράλια της Μικρασίας, έπιαναν και στη Λήμνο για να εξυπηρετήσουν τους Λημνιούς της Αιγύπτου. Αναφέρω ενδεικτικά: <br />
Α) Η "Ανατολική Ατμοπλοΐα Π. ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ" με τα ατμόπλοια "Αθήναι", "Σπάρτη" και "Βυζάντιον", το 1904 κάθε βδομάδα για Πειραιά, Χίο, Σμύρνη, απ' όπου είχε ανταπόκριση με άλλο πλοίο για Λήμνο. <br />
Β) Η "Ελληνική Ατμοπλοΐα ΦΩΚΑΪΣ" με τα ατμόπλοια "Μaria Regina", "Magda" και "Κλαίρη", από το Μάιο του 1905, για Ρόδο (όπου γινόταν απολύμανση), Λέρο, Χίο, Σμύρνη, Λήμνο, Δαρδανέλλια, Κων/λη, κάθε βδομάδα. <br />
Γ) Η "Ατμοπλοΐα Σκουνάκη και Σία" με το ατμόπλοιο "Salonique", από το Σεπτέμβριο 1906 για Ρόδο, Λέρο, Σμύρνη, Λήμνο, Θεσσαλονίκη, Βόλο, κάθε 15 μέρες.<br />
Δ) Η "Ατμοπλοΐα Πηλίου" τον Απρίλιο του 1912 εγκαινίασε το δρομολόγιο Ρόδος, Λέρος, Χίος, Λήμνος, Σμύρνη, με το ατμόπλοιο "Βασίλισσα Όλγα" 2500 τόνων.<br />
Τέλος, την ύπαρξη ικανού αριθμού Λημνίων στη Σμύρνη αποδεικνύει το γεγονός πως η εφημερίδα «Αμάλθεια» δημοσίευε ανταποκρίσεις από τη Λήμνο (π.χ. το 1905 αναφέρεται σε ένα εργατικό ατύχημα που συνέβη στο λιμάνι του Μούδρου, με αφορμή το οποίο σχολιάζει την έλλειψη ιατρού στο χωριό αυτό). Επίσης, διάφοροι λόγιοι δημοσίευαν άρθρα ιστορικά ή αρχαιολογικά με λημνιακό ενδιαφέρον, με πιο γνωστά αυτά του Αργυρίου Μοσχίδη, για τη σκιά του Άθω και τη Μύρινα, για το ναό του Ηρακλή στην περιοχή Κώμη του Ρωμανού κ.ά.<br />
<br />
<b>ΛΗΜΝΙΟΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ<br />
</b>Εκτός από την πόλη της Σμύρνης πολυπληθής υπήρξε η παρουσία Λημνιών και σε άλλες πόλεις της Μικρασίας κυρίως στη ΒΔ περιοχή της: σε Πέργαμο, Αϊβαλί, Φώκαια κλπ. Σε αυτά τα μέρη πολλοί Λήμνιοι πήγαιναν να εργαστούν ως οικοδόμοι ή ως εποχιακοί καλλιεργητές στο θέρος και στον τρύγο. Κατά κανόνα δεν εγκαθίσταντο μόνιμα. Πηγαινοέρχονταν κατά εποχές ή κάθονταν λίγα χρόνια, μάζευαν κάποια χρήματα και γύριζαν στο νησί. Γενικά, ως το 1922, η σχέση των Λημνιών με τη Μικρασία ήταν πολύ στενή. Πολλοί Μικρασιάτες είχαν συγγενείς στη Λήμνο και αντιστρόφως πολλοί Λημνιοί είχαν συγγενείς σε μικρασιατικές πόλεις. Το επώνυμο «Λήμνιος» ήταν πολύ συχνό σε πολλές περιοχές της Μικρασίας, όπως: Αϊβαλί, Πέργαμος, Φώκαια, Λάμψακος, Πάνορμος, Αρτάκη της Προποντίδας κ.α. <br />
Οι Λημνιοί πήγαιναν κυρίως στην περιοχή της Περγάμου. Εκεί εργάζονταν ως εποχιακοί εργάτες, το χειμώνα στις οικοδομές και το καλοκαίρι στο θερισμό και στον τρύγο. Δεν πήγαιναν μεμονωμένοι, αλλά οργανωμένοι σε συντεχνίες-μπουλούκια, τους λεγόμενους «μπαρχανάδες». Κάθε μπαρχανάς είχε ένα αφεντικό, το οποίο έκανε τις συμφωνίες για τις διάφορες εργολαβίες και εξασφάλιζε στέγη και τροφή στα μέλη του μπουλουκιού. Πριν από το 1910 αναφέρονται στην Πέργαμο δέκα περίπου μπαρχανάδες από τη Λήμνο: του Κάντζου, του Βιόλατζη, του Λεγουνή, του Νέστορα Γ. Τσολίσου (από τα Λύχνα) και του συγγενή του Κουπελάρη (κοινός), του Γραγρά, του Δρακούλη (μάλλον από τον Κοντιά), του Τιφτιξή και του Στέλλιαρου. Οι ντόπιοι ξεχώριζαν εύκολα τους Λημνιούς εργάτες, διότι φορούσαν "τσερβούλια" αντί για παπούτσια. <br />
Τα περισσότερα σπίτια της Περγάμου έχουν χτιστεί από Λημνιούς μαστόρους καθώς και πολλοί ναοί, όπως ο ναός των Αγίων Θεοδώρων, σε μαρμάρινη πλάκα του οποίου αναγραφόταν: «… ανοικοδομήθη... εν έτει 1870, διά χειρός Γιώργι Λιμναίου». Επίσης, για το ναό Αγ. Γεωργίου της Περγάμου υπήρχε η παράδοση πως χτίστηκε το 1889 ύστερα από όνειρο που είδε ένας Λημνιός από το Ρωμανού, που του υπέδειξε τη θέση που υπήρχε θαμμένη μια παλιά εικόνα του αγίου. Τέλος, έχουμε τη μαρτυρία πως το Νοέμβριο του 1895, σε σεισμό που έγινε στην Πέργαμο, μεταξύ των θυμάτων υπήρξε και «οκταετές κοράσιον εκ Λήμνου, προ ολίγων ημερών αφικόμενον ενταύθα». <br />
Εκτός από εκείνους που δούλευαν εποχιακά και επέστρεφαν στο νησί, υπήρχαν και κάποιοι, οι οποίοι ρίζωναν στον τόπο που εργάζονταν και δημιουργούσαν εκεί οικογένειες. Έτσι, σιγά-σιγά είχαν δημιουργηθεί ολόκληρες λημνιακές παροικίες, ιδίως στο Αϊβαλί και στην Πέργαμο, όπου αναφέρονται πάνω από είκοσι οικογένειες με το επώνυμο «Λήμνιος». <br />
Εκτός από εργάτες, οι Λημνιοί ειδικεύονταν και ως καμηλιέρηδες, οι λεγόμενοι «δεβετζήδες», στα καραβάνια της Ανατολίας, αλλά και ως ειδικοί στα ξεματιάσματα και γενικά σε κάθε είδους μαγείες και ξόρκια. Μάλιστα ο Φώτης Κόντογλου, που ήταν Αϊβαλιώτης, κάνει ειδική αναφορά στις αγητειές που γνώριζαν οι Λημνιοί του Αϊβαλιού. <br />
Οι σχέσεις της Λήμνου με το Αϊβαλί ήταν πολλές. Πριν από το 1880 ακουγόταν στο νησί το επώνυμο "Αϊβαλέρης", ενώ και στο Αϊβαλί υπήρχε το όνομα "Λημνιός". Στις αρχές του 20ού αιώνα ζούσαν στο Αϊβαλί ο Αθανής Κυριαζής, ο Σπύρος Κατακουζηνός, οι αδελφοί Απόστολος και Αλέξανδρος Παλαμούτης, οι οποίοι χάθηκαν με τις φαμελιές τους στην καταστροφή του '22. Επίσης, ο Αργύριος Μοσχίδης διετέλεσε διευθυντής στο Γυμνάσιο της πόλης από το 1901 ως το 1905, στο οποίο είχαν φοιτήσει και Λήμνιοι, όπως ο Νικόλαος Κομνηνός από την Καλλιόπη. Στο Αϊβαλί είχε μάθει την τέχνη ο λιθογλύπτης Κωνσταντής Ατταλιώτης από τη Φισίνη, ο οποίος είχε αντιγράψει σχέδια ναών και σπιτιών σε χαρτί. Στη Λήμνο, όταν έπαιρνε μια εργολαβία, πρώτα σχεδίαζε στο έδαφος με κάρβουνο την κατασκευή, μετά έκοβε την πέτρα, έφτιαχνε χωριστά τα διάφορα κομμάτια και στη συνέχεια τα αρμολογούσε με χυμένο μολύβι. Έτσι έχτισε και σκάλισε πολλά πέτρινα καμπαναριά στα χωριά της ανατολικής Λήμνου, όπως: Αγ. Ιωάννη Φισίνης, Παναγίας Καμινίων, Αγ. Δημητρίου Ρουσσοπουλίου, Αγ. Νικολάου Σκανδάλης, Αγ. Σοφίας, Αγ. Γεωργίου Ρεπανιδίου, στα οποία είχε και την εργολαβία. Εργάστηκε επίσης στην κατασκευή της Ευαγγελίστριας του Μούδρου και του Αγ. Γεωργίου Ατσικής ως συνεργάτης του Φωτιάδη. <br />
Τέλος, γνωρίζουμε κάποιους Λήμνιους που σταδιοδρόμησαν σε πόλεις της Μικρασίας ως ιερωμένοι, δάσκαλοι ή επιστήμονες, όπως:<br />
Ο αρχιερέας Άνθιμος, ευεργέτης των σχολείων της Λήμνου, που υπηρέτησε σε άγνωστη μικρασιατική μητρόπολη στα 1830-1840 περίπου. <br />
Ο Νεκτάριος Μαμώλης, που υπήρξε αρχιδιάκονος στη Χαλκηδόνα πριν από το 1820 και στη συνέχεια έγινε μητροπολίτης Λήμνου (1824-1836). <br />
Ο Νικόδημος Αθ. Κομνηνός, Λήμνιος ο οποίος το 1883 υπηρετούσε ως αρχιμανδρίτης στην Προύσα και αργότερα διετέλεσε μητροπολίτης Βοδενών (1899-1903). <br />
Ο φιλόλογος Αργύριος Μοσχίδης, ο οποίος υπήρξε διευθυντής στην Αναξαγόρειο Σχολή Βουρλών, όπου και δημιούργησε οικογένεια, και αργότερα στο Γυμνάσιο Κυδωνιών. <br />
Ο ιατρός Ν. Κ. Λήμνιος, ο οποίος το 1878 ζούσε στην Αρτάκη Προποντίδας και δημοσίευε άρθρα σε περιοδικό της Κωνσταντινούπολης. <br />
Αντιστρόφως, έχουμε και Μικρασιάτες που έδρασαν στη Λήμνο, μεταξύ των οποίων αρκετούς εκπαιδευτικούς. Μια άγνωστη περίπτωση, την οποία πρόσφατα μελέτησα και έχω ετοιμάσει ένα άρθρο που δεν έχει ακόμα δημοσιευτεί, υπήρξε ο Βασίλειος Κάνδης, με καταγωγή από την Τένεδο και τα Δαρδανέλλια, ο οποίος δήλωνε Λήμνιος έπειτα από το γάμο του με την Ελπίδα Αθ. Κομνηνού. Υπήρξε εκλεγμένος εκπρόσωπος της Λήμνου στην πρώτη απόπειρα λειτουργίας οθωμανικού κοινοβουλίου επί σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ, το 1878. Ήταν αγαπητός στη Λήμνο και οι Λημνιοί το εξέλεξαν ξανά το φθινόπωρο του 1908 στο κοινοβούλιο που δημιουργήθηκε μετά την επανάσταση των Νεότουρκων αλλά ήταν ηλικιωμένος και ασθενής και δεν αποδέχθηκε την εκλογή. <br />
Προ του 1912 στο νησί υπηρέτησαν αρκετοί Μικρασιάτες εκπαιδευτικοί, όπως: <br />
Στην Αστική Σχολή Κάστρου οι: Μενέλαος Ηρακλείδης από τα Δαρδανέλλια, Ιορδάνης Ιορδανίδης από την Προύσα και Αναστάσιος Ιωαννίδης από την Καισάρεια.<br />
Στο Μούδρο η Αιμιλία Γαλανάκη, απόφοιτος του Κεντρικού Παρθεναγωγείου Σμύρνης.<br />
Στο Τσας το 1874 ο Αθανάσιος Καρισακλής και ο Παναγιώτης Κυδωνιεύς, από το Αϊβαλί.<br />
Στον Κορνό οι: Βιργινία Οικονομοπούλου και Μαρία Πανταζώνη, απόφοιτες του Κεντρικού Παρθεναγωγείου Σμύρνης,.<br />
Στο Κοντοπούλι το 1912 ο Πλάτων Ηλιάδης, από τη Σπάρτη της Πισιδίας.<br />
Τέλος, τις επαφές Μικρασίας και Λήμνου, προδίδουν πολλά επώνυμα Λημνίων του 19ου αιώνα, τα οποία προδίδουν είτε μικρασιατική καταγωγή είτε εποχιακή εγκατάσταση Λημνιών σε αυτά τα μέρη: <br />
Αντανασιώτης, από τα Άδανα.<br />
Αταλιώτης, επώνυμο που απέκτησε ο Χρυσάφης Τριανταφύλλου από τη Φισίνη, όταν επέστρεψε από την Αττάλεια που εργαζόταν στα 1860 περίπου. <br />
Καραδαγλής, από το Καρά-Δάγ (Μαύρο όρος) βουνό της Μικρασίας.<br />
Λαμψακιανός, από τη Λάμψακο.<br />
Μαϊτιανός, από τή Μάδυτο.<br />
Μεντεσίδης, από το Mentese, δηλαδή την Καρία της Μικρασίας.<br />
Ναρλιώτης, από το Ναρλί, χωριό του Αϊβαλιού.<br />
Παγιαζίτης, από τό Beyazit, πόλη που βρίσκεται στα τουρκο-ιρανικά σύνορα.<br />
Παντερμαλής, από την Πάνορμο της Προποντίδας.<br />
Σωκιανός, από τα Σώκια Μ. Ασίας.<br />
Ταλιαντζής, από χωριό Ταλιάνι του Αϊβαλιού.<br />
Τσανταρλιώτης και Τσανταρλόπουλος από το Τσανταρλί της περιοχής Περγάμου.<br />
Τσεσμετζής και Τσισμετζής, από τον Τσεσμέ (Κρήνη) της χερσονήσου της Ερυθραίας.<br />
Φωκιανός, από τή Φώκαια της Μικρασίας.<br />
<br />
Νομίζω, πως από τις πληροφορίες που παρατέθηκαν προκύπτει ξεκάθαρα πόσο στενές ήταν οι σχέσεις των κατοίκων της Λήμνου με τα μικρασιατικά παράλια ως το 1922. Με την καταστροφή της Σμύρνης και τον ξεριζωμό του ελληνικού στοιχείου από τη Μικρασία οι συνθήκες άλλαξαν δραματικά. Το τετελεσμένο αυτό μετέτρεψε τη Λήμνο, από σταυροδρόμι στις διαδρομές μεταξύ νοτίου-βορείου Αιγαίου και ανατολής-δύσης, σε μεθοριακό σταθμό του ελληνικού κράτους. Μοιραία τα πράγματα πήραν άλλους δρόμους και οι κάτοικοι του νησιού αναζήτησαν άλλους προσανατολισμούς.<br />
<br />
<b>Σημειώσεις<br />
</b>Β. Τουρπτσόγλου-Στεφανίδου, «Ταξιδιωτικά και γεωγραφικά κείμενα για τη νήσο Λήμνο», Α.Π.Θ. 1986, σ. 610.<br />
Αν. Καψιδέλης, «Η Λήμνος επί Φραγκοκρατίας - Τουρκοκρατίας και η θρυλική Μαρούλα», 1971, σ. 156.<br />
Θ. Μπελίτσος, «Η ανέγερση του μητροπολιτικού ναού», στο «Ναοί και Εξωκλήσια της Λήμνου», 1999, σ. 89.<br />
Θ. Μπελίτσος, «Τα Καμίνια της Λήμνου», 2004, σ. 286.<br />
Χρ. Χαμουδόπουλος, «Επί των καθ' ημάς» (άρθρα), εφ. Αμάλθεια, φ. 7/3/1905 (μέρος ΙΑ') και 7/4/1905 (μέρος ΙΖ').<br />
Θ. Μπελίτσος, «Τα Σχολεία της Ελληνικής Σμύρνης στις αρχές του 20ου αιώνα», Λόγος και Πράξη, τ. 49 (1992), σ. 41 (και ανάτυπο).<br />
Θ. Μπελίτσος, «Τα κοινοτικά σχολεία της Λήμνου», Σύλλογος Ωφελίμων Βιβλίων, 1997, σσ. 160-163.<br />
Θ. Μπελίτσος, «Αργύριος Μοσχίδης, ο ιστορικός της Λήμνου και η εποχή του», 1996, σ. 61.<br />
Θ. Μπελίτσος, ό.π., σ. 86.<br />
Μαριάνθη Μακρυγιαννοπούλου, «Ιστορικά και λαογραφικά της Περγάμου Μ. Ασίας», Αθήναι 1986, σσ. 132, 135-136.<br />
Γ. Ν. Τσολίσος, «Περγαμηνά», Αθήνα 1984, σ. 30.<br />
Ό.π., σσ. 123-124.<br />
«Οι εν Περγάμω σεισμοί», εφ. «Το Άστυ», φ. 1792 (14/11/1895), σ. 2.<br />
Γ. Ν. Τσολίσος, ό.π., σσ. 232-233, 252, 258.<br />
Φ. Κόντογλου, «Το Αϊβαλί, η πατρίδα μου».<br />
Γ. Σακκάρης, «Περί της διαλέκτου των Κυδωνιών», Μικρασιατικά Χρονικά Γ΄ (1940), σ. 76.<br />
Θ. Μπελίτσος, «Φισίνη» στο «Λήμνος: Ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά», 2010, σ. 272-273.<br />
Θ. Μπελίτσος, «Τα κοινοτικά σχολεία της Λήμνου», ό.π., σσ. 35 και 269.<br />
Θ. Μπελίτσος, «Κατάλογος αρχιερέων Λήμνου», στο «Ναοί και Εξωκλήσια της Λήμνου», 1999, σ. 439.<br />
Β. Κάνδης, «Η Προύσα», 1883, σ. 235.<br />
Θ. Μπελίτσος, «Αργύριος Μοσχίδης…», ό.π., σσ. 17-18 και 21-23.<br />
Ν.Κ. Λήμνιος, ιατρός «Η εξερεύνησις της Αυστραλίας από του 1829 μέχρι του 1875», Σαββατιαία Επιθεώρησις Κων/λης, τ. 30 (1878), σσ. 467-472, του ιδίου, «Θεραπεία της παραφροσύνης δια του ηλιακού φωτός», ό.π., τ. 39 (1878), σσ. 622-623, του ιδίου, «Προβιβαστική στάθμευσις των οργανικών όντων ανά το πρόσωπον της Γης – Κέντρα εμφανείας – Η αρχική του ανθρώπου επαύλισις», ό.π., τ. 40 (1878), σσ. 632-634.<br />
Θ. Μπελίτσος, «Βασίλειος Ι. Κάνδης, λόγιος εκ Τενέδου - Δυο φορές εκλεγμένος στην οθωμανική βουλή (1878 και 1908)», υπό δημοσίευση στο περιοδικό «Ίμβρος».<br />
Θ. Μπελίτσος, «Τα κοινοτικά σχολεία της Λήμνου», ό.π., σκόρπιο υλικό.<br />
Θ. Μπελίτσος, «Συλλογή γλωσσικού υλικού από τη Λήμνο», 1999, σσ. 164-165<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjodUXv_l1jVIDhTDf7k5CGfZ6VizWOHsf0dru2EnQGiRBXC_dMoj-AXANxwKPsE62SDLQNBEMjUugyz-x7_C5KC59C3m2KS7kW-Ou2mdcbO0o0Mcr3qY90jLtpIeZxIyG44oQV8-67HWOW/s1600/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="268" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjodUXv_l1jVIDhTDf7k5CGfZ6VizWOHsf0dru2EnQGiRBXC_dMoj-AXANxwKPsE62SDLQNBEMjUugyz-x7_C5KC59C3m2KS7kW-Ou2mdcbO0o0Mcr3qY90jLtpIeZxIyG44oQV8-67HWOW/s400/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B15.jpg" /></a></div><i>Έλληνες στρατιώτες στη Μικρά Ασία</i><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>ΠΟΙΗΜΑ Ιωάννη Ψάρρα <br />
Από την ποιητική συλλογή «γηγενές πυρ»<br />
Φοίβη *</b><br />
<br />
<b>Απαγγέλει: Νίκος Χείλαρης</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXZOgSgLXNp8og3st42FW0Hpiw8xa-cyGvi2zQZ38IPAmopC3QuxtJgRqN3axqc5-dvRUtjXlQXCgJF1fTVkP-dlOIOmyi2R796g7M9mSCgHiSB_21HKLMxZz8C0bfdJxYwYWhTPpstNe_/s1600/Untitled-Scanned-14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXZOgSgLXNp8og3st42FW0Hpiw8xa-cyGvi2zQZ38IPAmopC3QuxtJgRqN3axqc5-dvRUtjXlQXCgJF1fTVkP-dlOIOmyi2R796g7M9mSCgHiSB_21HKLMxZz8C0bfdJxYwYWhTPpstNe_/s400/Untitled-Scanned-14.jpg" /></a></div><i>Νίκος Χείλαρης</i><br />
<br />
<i>Φοίβη: Πιθανόν το αρχαίο όνομα της Κούταλης της Προποντίδος.<br />
<br />
Τα παρακάτω στιχάκια είναι από το διωγμό των Κουταλιανών το 1916. Μου τα έδωσε η μάνα μου που τα είχε καμιά εκατοστή σε ένα τετράδιο. Δανείστηκα έξι. Μου είπε ότι τα είχε γράψει μια γιαγιά η Αγλαΐα του Χριστούλια, που έμενε στο σπίτι του Ντόρη.</i><br />
<br />
Το όνειρό μου το πικρό<br />
γράφω και παραστήνω<br />
τον διωγμό της Κούταλης<br />
κειμήλιον αφήνω.<br />
<br />
Σ’ αυτήν την ώρα η ζωή<br />
ήτανε πλέον βάρος<br />
τον θάνατο ζητούσαμε<br />
αλλά κουφός ο χάρος.<br />
<br />
Είμεθα όλοι πρόσφυγες<br />
φωνάζαμε και λέμε<br />
σώστε μας τούτη τη στιγμή<br />
κι αρχίσαμε να κλαίμε.<br />
<br />
Εκεί σταμάταε της ζωής<br />
η θλιβερά οδύνη<br />
μακάρι όποιος πέθαινε<br />
κι αλλιά στον ποιον θα μείνει.<br />
<br />
Πολλά πρέπει να σου ειπώ<br />
καιρόν όμως δεν έχω<br />
τη θλίψη της πατρίδος μου<br />
στο στήθος μου κατέχω.<br />
<br />
Θεέ μου μη χειρότερα<br />
δοξάζω τ’ όνομά σου<br />
Συ θέλησες και τόκαμες<br />
Συ με το θέλημά σου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ρόδον το Αμάραντον*<br />
Από την ποιητική συλλογή «γηγενές πυρ» του Ιωάννη Ψάρρα</b><br />
<b>Απαγγέλει: Νίκος Χείλαρης</b><br />
<br />
<i>Ρόδον το Αμάραντον ήταν Αγίασμα και ναός στην Κούταλη της Προποντίδος.<br />
<br />
</i>Από εδώ πέρασε ο Φροίξος<br />
από δω οι Αργοναύτες <br />
και οι άλλοι για την Τροία.<br />
<br />
Προς τα δω ήρταμε κι εμείς<br />
με καΐκια κι εικονίσματα<br />
γιατί πατρίδα δεν είχαμε πια.<br />
<br />
Και πιάσαμε το βούτημα<br />
και τα σφουγγάρια.<br />
<br />
Σα νάπρεπε εμείς να πληρώσουμε<br />
το παλιό το χρέος<br />
του οπλίτη στον Γολγοθά.<br />
<br />
Από δω σαλπέρνουμε σιγά σιγά<br />
και ένας – ένας για τα τσαμάκια.<br />
<br />
Και κάθε φορά ρωτάω τη μάνα μου<br />
ποιος έφυγε<br />
και μια μου λέει ο Μηνάς, την άλλη<br />
ο Πλεμάτιας, ο Παπαδών’ς, ο Τάληρας,<br />
ο Νικομπέμπης, η θεια η Ζωίτσα…<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΤΣΟΤΡΟΥΔΗΣ<br />
<br />
ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑ - ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfK3FRRuFFks9t4GrMJj2opoIurQc6NjHMAriwlBgkIxDs0633FR4Q4MJxMUjdl5oyIBriTiVH24gB_tk6ZRnrkZElsa23JkMDCYZAb0nm1oNWAM8gHI6PT6GrweVitiYrRoDIijsswaqO/s1600/Scan10024.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfK3FRRuFFks9t4GrMJj2opoIurQc6NjHMAriwlBgkIxDs0633FR4Q4MJxMUjdl5oyIBriTiVH24gB_tk6ZRnrkZElsa23JkMDCYZAb0nm1oNWAM8gHI6PT6GrweVitiYrRoDIijsswaqO/s400/Scan10024.JPG" /></a></div><i>Αριστείδης Τσοτρούδης</i><br />
<br />
<br />
Κυρίες, Κύριοι<br />
Θα επικεντρώσω την ομιλία μου στον Εθνικό διχασμό του 1916, διότι κατά τους ιστορικούς ήταν η κύρια αιτία της Μικρασιατικής Καταστροφής.<br />
Πώς προέκυψε ο διχασμός<br />
Θλιβεροί πρωταγωνιστές ήταν ο βασιλιάς Κων/νος και ο πολιτικός Βενιζέλος. Και οι δύο, ισχυρές προσωπικότητες, πίστευαν πως η πολιτική τους εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Ελλάδος.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiSf9-Qg2kNq19D_fciREta-hF-Pooo6_rrwzCSK7K1o_0F9iAiMBHW4tpZlguYxoWbpGNiGxiKl1HYVfb2IVliBrfZqhIZxiBqXiujXrEEBTVWtspsl_cFh2RLLwvzaizioV2YdmzxZQL/s1600/kvnst.png" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiSf9-Qg2kNq19D_fciREta-hF-Pooo6_rrwzCSK7K1o_0F9iAiMBHW4tpZlguYxoWbpGNiGxiKl1HYVfb2IVliBrfZqhIZxiBqXiujXrEEBTVWtspsl_cFh2RLLwvzaizioV2YdmzxZQL/s400/kvnst.png" /></a></div><i>Βασιλιάς Κωνσταντίνος</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyssW5P-O2F3hw2279VGNh3_5hPFsKfFMxf5g4GGz8TcUB9gR03Z4toB1z7q7Tv5lFEn-FsT07f9IBfX3CjWG_CYnR4Ya_6hnjnSA7JbjEEU2qLudQ8zR8Oh7R4FiBfMhsbbGOmjfwWHE9/s1600/venizelos.png" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="390" width="322" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyssW5P-O2F3hw2279VGNh3_5hPFsKfFMxf5g4GGz8TcUB9gR03Z4toB1z7q7Tv5lFEn-FsT07f9IBfX3CjWG_CYnR4Ya_6hnjnSA7JbjEEU2qLudQ8zR8Oh7R4FiBfMhsbbGOmjfwWHE9/s400/venizelos.png" /></a></div><i>Ελ. Βενιζέλος <br />
<br />
</i>Ο Βενιζέλος διορατικός, διπλωμάτης, μεγαλεπίβολος και τολμηρός, θεωρούσε πως η θέση της Ελλάδος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν στο πλευρό της Αντάντ. Και τούτο διότι πίστευε και προσδοκούσε οφέλη από τη νίκη των Συμμάχων, κατά των Κεντρικών Αυτοκρατοριών αφ’ ενός και αφ’ ετέρου θεωρούσε τους Άγγλους, Γάλλους και Ρώσους φυσικούς προστάτες της Ελλάδος, αφού ήταν αυτοί που δημιούργησαν το Ελληνικό Κράτος το 1828, μετά τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, το έθεσαν υπό την προστασία τους, το ενίσχυσαν οικονομικώς και έφεραν ως κυβερνήτη τον Καποδίστρια. Τούτο συναποφάσισαν, διότι πίστεψαν πως έφθασε η ώρα να διαλύσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο καθένας για ίδιους σκοπούς. Οι Γάλλοι για να δημιουργήσουν τις αποικίες της Β. Αφρικής και να αυξήσουν το ζωτικό τους χώρο. Οι Βρεττανοί για να κατακτήσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Μ. Ανατολής, μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση της Ευρώπης, οι δε Ρώσοι να εξασφαλίσουν την ελεύθερη ναυσιπλοΐα στα Δαρδανέλλια και το Αιγαίο, για τη μεταφορά του σταριού στις αγορές της Ευρώπης.<br />
Έτσι λοιπόν ο Βενιζέλος πίστευε, με την έναρξη του Α’ Παγκ. Πολέμου, την όσο το δυνατόν ταχύτερη ένταξη στο πλευρό της Αντάντ, ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει στο τραπέζι της νίκης τα κέρδη, που θα μετέβαλαν τη Μικρή Ελλάδα σε Μεγάλη και θα εκπλήρωνε τα μεγαλεπίβολα σχέδιά του, για τη δημιουργία της Ελλάδος των «δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών».<br />
Ο βασιλιάς Κων/νος, άκρως συντηρητικός στη σκέψη, πίστευε πως έπρεπε να τηρηθεί αυστηρά ουδετερότητα, διότι θα συντριβόταν η Ελλάδα στη σύγκρουση των γιγάντων, των μεγαλυτέρων στρατιωτικών δυνάμεων του κόσμου. Αλλά και ένας πρόσθετος λόγος, που πίστευε στην ουδετερότητα, ήταν η προστασία του Ελληνισμού της Μ. Ασίας. Διότι οι Τούρκοι είχαν συμμαχήσει με τους Γερμανούς, άρα εάν η Ελλάδα συνέπραττε με την Αντάντ, η ενέργεια αυτή θα εξέθετε σε άγριες διώξεις τον Ελληνισμό της Μ. Ασίας.<br />
Ακόμη ο Κων/νος, άκρως συντηρητικός, δεν ήθελε να διακινδυνέψει ό,τι κερδίσαμε στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους. Συνυπολόγιζε όμως και στη συγγένειά του με τον Κάϊζερ, την αδελφή του οποίου Σοφία, είχε ως γυναίκα του. Ο ίδιος δε ήταν επίτιμος στρατάρχης του γερμανικού στρατού.<br />
<br />
<b>Πώς επήλθε η σύγκρουση<br />
</b> Στις 28 Ιουνίου 1914, αναρχικοί Σέρβοι φοιτητές δολοφόνησαν στο Σεράγεβο της Βοσνίας το διάδοχο του θρόνου των Αμβούργων, Φερδινάνδο. Οι Αυστριακοί, δηλωμένοι εχθροί των Σέρβων, κηρύσσουν αμέσως τον πόλεμο κατά της Σερβίας. Άμεσα μπαίνει στον πόλεμο η Ρωσία, προστάτιδα δύναμη της χριστιανικής Σερβίας. Ακολουθεί η Γερμανία με το μέρος της Αυστροουγγαρίας και σχηματίζουν τη Συμμαχία των Κεντρικών Αυτοκρατοριών. Ακολουθεί η Βρεττανία και Γαλλία κατά των Κεντρικών Αυτοκρατοριών, εναντίον των οποίων δημιουργούνται τρία μέτωπα. Το Ανατολικό όπου μάχεται η Ρωσία, το Δυτικό όπου μάχονται οι Αγγλογάλλοι και αργότερα η Αμερική και το Νότιο ή Μακεδονικό, όπου μάχεται η Σερβία κατά των Αυστριακών.<br />
Ο Βενιζέλος ήθελε να ενταχθεί η Ελλάδα άμεσα στο Μακεδονικό Μέτωπο. Ο Κων/νος αντέδρασε με τον ισχυρισμό ότι δεν έπρεπε να προκληθεί η Τουρκία.<br />
<br />
<b>Απόβαση Καλλίπολης<br />
</b>Το Νοέμβριο του 1914, προχωρεί η Τουρκία σε συμμαχία με τη Γερμανία. Οι Βρεττανοί αιφνιδιάστηκαν από την αποστασία της πατροπαράδοτης φίλης τους Τουρκίας και στις 25 Απριλίου 1915 ενεργούν την ατυχή απόβαση στη Καλλίπολη, με Βρεττανικά αποικιακά στρατεύματα και με βάση ναυτική και στρατιωτική τη Λήμνο. Σκοπός τους να εμποδίσουν την Τουρκία να συμμαχήσει με τις Κεντρικές Αυτοκρατορίες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKbN9WCNVRd_1Ap0uqxqGlyrXX6NGKTNZ0I9tDM1n2jXhduOExlctlC7N8tpjNQW0nXVy1BVnvW0BxCcvAjYe5hSlJrgi-Ujwey95XxK4_CmgoFFUnDoJxh5-ll_gCwlR5sKoOdRfLWexk/s1600/kolpos+moudrou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="286" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKbN9WCNVRd_1Ap0uqxqGlyrXX6NGKTNZ0I9tDM1n2jXhduOExlctlC7N8tpjNQW0nXVy1BVnvW0BxCcvAjYe5hSlJrgi-Ujwey95XxK4_CmgoFFUnDoJxh5-ll_gCwlR5sKoOdRfLWexk/s400/kolpos+moudrou.jpg" /></a></div><i>Κόλπος του Μούδρου 1915<br />
<br />
</i>Η κατάληψη της Λήμνου από τα Αγγλογαλλικά στρατεύματα έγινε αυθαίρετα το Φεβρουάριο του 1915. Έχουμε καταπάτηση της εδαφικής μας ακεραιότητας, χωρίς να διαμαρτυρηθεί η κυβέρνηση των Αθηνών. Αυτή η αλαζονική και αποικιακή συμπεριφορά, από τους Βρεττανούς κυρίως, κράτησε μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923, όπου τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου εντάχτηκαν στην Ελληνική επικράτεια. Σ’ όλη δε τη διάρκεια του Α’ Παγκ. Πολέμου, η Λήμνος με τη Ναυτική βάση του Μούδρου – έδρα των Βρεττανικών αποικιακών στρατευμάτων- στήριξε το Μακεδονικό Μέτωπο σε πολεμικό υλικό και σε ανθρώπινο δυναμικό.<br />
Ένα μήνα πριν γίνει η απόβαση στη Καλλίπολη, ο Βενιζέλος επιμένει να εντάξει τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, στις Βρεττανικές. Ο Κων/νος πάλι αντιδρά και ο Βενιζέλος παραιτείται. <br />
Στις 15 Ιουνίου 1915 γίνονται εκλογές και το Κόμμα των Φιλελευθέρων τις κερδίζει με μεγάλη πλειοψηφία.<br />
<br />
<b>Ήττα των Βρεττανών στη Καλλίπολη<br />
</b>Μετά την ατυχή απόβαση στη Καλλίπολη, τα Βρεττανικά στρατεύματα επιστρέφουν στη Λήμνο. Η Λήμνος καθίσταται ένα απέραντο στρατόπεδο με 120.000 άνδρες των Βρεττανικών αποικιακών στρατευμάτων και μερικές εκατοντάδες Αγγλογαλλικά πολεμικά πλοία, στον υπερπλήρη Κόλπο του Μούδρου.<br />
Αύγουστος 1915, ο Βενιζέλος επιτρέπει στα Αγγλογαλλικά στρατεύματα να προωθηθούν επί ελληνικού εδάφους στη Θεσ/νίκη, να αναπτυχθούν στη Μακεδονία για μελλοντική δράση στα Βαλκάνια, υπό τη διοίκηση του Γάλλου στρατηγού Σαράϊγ. Έχουμε με πρωτοβουλία του Βενιζέλου καταπάτηση της εδαφικής ακεραιότητας, χωρίς να αντιδράσει ο Κων/νος. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfbyAoSritew45hBLLgjVlrkEZzFN07XfYDBekrjzgs6-gc5B-cuNKdyq7P1NRfz6klrc479VH93MD61_YURhJlSCm72sewHlI4RrtLeQ9E5Yai3FDB5ULmlAlB-omtv7Q3ObiEw3PPvX8/s1600/veniz+ypovali.png" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="279" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfbyAoSritew45hBLLgjVlrkEZzFN07XfYDBekrjzgs6-gc5B-cuNKdyq7P1NRfz6klrc479VH93MD61_YURhJlSCm72sewHlI4RrtLeQ9E5Yai3FDB5ULmlAlB-omtv7Q3ObiEw3PPvX8/s400/veniz+ypovali.png" /></a></div><i>Ο Βενιζέλος και ο Γάλλος Στρατηγός Σαράϊγ.<br />
</i><br />
<br />
Ο Βενιζέλος υποβάλλει εκ νέου αίτημα συμμετοχής της Ελλάδος στην Αντάντ. Ο Κων/νος αντιδρά και ο Βενιζέλος παραιτείται Οκτώβριος του 1915. Κατεβαίνει στα Χανιά, διατηρεί όμως επαφή με τον στρατηγό Σαράϊγ και Βενιζελικούς αξιωματικούς στη Θεσ/νίκη στους οποίους στηρίζεται για την ανάκτηση της εξουσίας, τον εκθρονισμό του Κων/νου και την εκπλήρωση των σχεδίων του της Μεγάλης Ιδέας. Στην Αθήνα σχηματίζεται κυβέρνηση φιλοβασιλική υπό του Αλ. Ζαΐμη.<br />
<br />
<b>Το Κίνημα Εθνικής Αμύνης<br />
</b> Ιανουάριος 1916. Ο Σερβικός στρατός καταδιώκεται από τους Αυστριακούς, αποδεκατίζεται και τα υπολείμματά του διεκπεραιώνονται στην Κέρκυρα. Από εκεί οι Γάλλοι αναλαμβάνουν να τους μεταφέρουν στη Θεσ/νίκη να τους ανασυντάξουν και να τους επαναφέρουν στο Μέτωπο.<br />
Ο Κων/νος αντιδρά άμεσα, διαμαρτύρεται θεωρώντας την ενέργεια αυτή των Γάλλων παραβίαση της εθνικής μας κυριαρχίας και αντιδρώντας στη παντοδυναμία των Αγγλογάλλων στη Μακεδονία, παραχωρεί στις 16 Μαΐου 1916 το οχυρό Ρούπελ, απ’ το οποίο ελέγχεται ολόκληρος η Ανατολική Μακεδονία, στους Βουλγάρους, συμμάχους των Γερμανών.<br />
Στο λάθος του Βενιζέλου να προσκολληθεί στους Γάλλους, καταλύοντας κάθε έννοια εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, προκειμένου να ανακτήσει την εξουσία, διαπράττει στη συνέχεια ο ίδιος ο Κων/νος το ολίσθημα, να παραχωρήσει την Ανατολική Μακεδονία, ένα μέρος της Ελληνικής επικράτειας, στους Βουλγάρους.<br />
Εν τω μεταξύ οι Βενιζελικοί αξιωματικοί συγκροτούν το «Κίνημα Εθνικής Αμύνης» στη Θεσ/νίκη και με την υποστήριξη του στρατηγού Σαράϊγ επικρατούν στις 17 Αυγούστου 1916. Ο Βενιζέλος στις 12 Σεπτεμβρίου στα Χανιά, με τον Στρατηγό Δαγκλή και το Ναύαρχο Κουντουριώτη, κηρύσσουν κίνημα κατά της κυβέρνησης των Αθηνών.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilocIcEXim34OaeyPmBx8jcJOkWce-Wex8cz8pPWAdfY2hM56cSTyF9ewKbg5ZOX5mD6Jk6zvH-GaMbKskjDC0bLtTL15zdlNNEM38k8FrRa1_7IpiMbKy4NBivtVgVz6K7PhDf8YGnA-J/s1600/koun+-+venz+-+daglis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="286" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilocIcEXim34OaeyPmBx8jcJOkWce-Wex8cz8pPWAdfY2hM56cSTyF9ewKbg5ZOX5mD6Jk6zvH-GaMbKskjDC0bLtTL15zdlNNEM38k8FrRa1_7IpiMbKy4NBivtVgVz6K7PhDf8YGnA-J/s400/koun+-+venz+-+daglis.jpg" /></a></div><i>Κουντουριώτης- Βενιζέλος- Δαγκλής<br />
</i><br />
<br />
Στις 26 Σεπτεμβρίου μεταβαίνει η τριανδρία στη Θεσ/νίκη και εγκαθίστανται, υπό την προστασία των Αγγλογάλλων, ως προσωρινή κυβέρνηση. Συγκροτούν άμεσα το στρατό του «Κινήματος Εθνικής Αμύνης» με 3 Μεραρχίες, των Κρητών, των Σερρών και του Αρχιπελάγους, με οικονομική και στρατιωτική στήριξη από το Στρατηγό Σαράϊγ.<br />
<br />
<b>Η αιχμαλωσία του Δ΄ Σωμ. Στρατού<br />
</b> Οι Βούλγαροι τώρα, Αύγουστος 1916, με το οχυρό Ρούπελ στη κατοχή τους και την συγκατάθεση της κυβέρνησης των Αθηνών, με μεγάλη δύναμη βαδίζουν προς Νότο, καταλαμβάνουν τις πόλεις Σέρρες, Δράμα και πολιορκούν την Καβάλα. <br />
Στο Μπράβι (Ελευθερούπολη) έξω από τη Καβάλα εδρεύει το Δ΄ Σώμα Στρατού. Είναι φιλοβασιλικό Σώμα με διοικητή τον Συν/ρχη Χατζόπουλο. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB8IjCCXJ-Jw5kQsGmD9Nxc8m82B-RiQ_m1vpSGyKWQVOd1HPr2FwrgJ-ipcl_dqJ9oim2yjrlM4Ra_mSE6GquugHGnXY5ymbm13QQrfMmmKd-ThQGVizj1qTFIQK9swd8Hd2iavRCmrdo/s1600/ajom+d+svmatos+stratou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="228" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB8IjCCXJ-Jw5kQsGmD9Nxc8m82B-RiQ_m1vpSGyKWQVOd1HPr2FwrgJ-ipcl_dqJ9oim2yjrlM4Ra_mSE6GquugHGnXY5ymbm13QQrfMmmKd-ThQGVizj1qTFIQK9swd8Hd2iavRCmrdo/s400/ajom+d+svmatos+stratou.jpg" /></a></div><i>Αξιωματικοί του Δ΄ Σ.Σ.<br />
<br />
</i>Απαρτίζεται από 6.500 στρατιώτες και 550 αξιωματικούς. Στον αριθμό των στρατιωτών είναι και 350 Λήμνιοι. Το Σώμα «αιχμαλωτίζεται», μεταφέρεται οδικώς στη Δράμα και από κει με 3 αποστολές στις 2, 12 και 13 Σεπτεμβρίου, μεταφέρθηκε σιδηροδρομικώς με τον οπλισμό του στο Γκέρλιτς της Γερμανίας, όπου παρέμειναν μέχρι λήξεως του Α΄ Παγκ. Πολέμου.<br />
<br />
<b>Η εκθρόνιση του Κων/νου<br />
</b>Στο μεταξύ αυξανόταν διαρκώς η πίεση από τους Αγγλογάλλους στη βασιλική κυβέρνηση να παραιτηθεί, ενώ παρείχαν στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη στην Προσωρινή Κυβέρνηση της Εθνικής Αμύνης.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE9MShBEtLT9xns3b6Dwtp7O3T73j-G8LGWA0JeauN_NXc5DWxOZg1TXfUIZ7PmpmLQvrYKCMQ0ilOcBDxOFmftQnHOGqxD4Q0MDeY3zWOvTxpX5IrjSrWpFFhGywaPryd0eMJTqNRE0R7/s1600/aglogalikos+stolos+eleysina.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="262" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE9MShBEtLT9xns3b6Dwtp7O3T73j-G8LGWA0JeauN_NXc5DWxOZg1TXfUIZ7PmpmLQvrYKCMQ0ilOcBDxOFmftQnHOGqxD4Q0MDeY3zWOvTxpX5IrjSrWpFFhGywaPryd0eMJTqNRE0R7/s400/aglogalikos+stolos+eleysina.jpg" /></a></div><i>Ο αγγλογαλλικός στόλος στη Σαλαμίνα απ’ όπου βομβάρδισε την Αθήνα</i><br />
<br />
Το Δεκέμβριο του 1916 αποβιβάζουν στρατεύματα στο Φάληρο, πολιορκούν την Αθήνα και αποκλείουν την Αττική μπλοκάροντας τη σιδηροδρομική γραμμή προς Βορρά και τη Διώρυγα της Κορίνθου από Νότο. Γίνεται, πολυήμερη και πολύνεκρη εκατέρωθεν, μάχη στην Αθήνα και τον Ιούνιο του 1917 ο Κων/νος εγκαταλείπει την Ελλάδα, αφήνοντας διάδοχό του τον δευτερότοκο γιό του Αλέξανδρο.<br />
<br />
<b>Κυβέρνηση Βενιζέλου<br />
</b> Ο Βενιζέλος έρχεται στην Αθήνα ως πρωθυπουργός μιας βαθιάς διχασμένης Ελλάδας. Για εκλογές ούτε λόγος, επανέφερε τη Βουλή του Ιουνίου 1915, τη Βουλή των Λαζάρων όπως ονομάστηκε, γιατί αναστήθηκε εκ νεκρών και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης.<br />
Ακολούθησαν κατά των Βασιλικών εξορίες, διώξεις, απολύσεις κατά κύματα αξιωματικών του στρατού, δημοσίων υπαλλήλων και κυρίως δασκάλων. Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός καθημερινά στην Πλατεία Κλαυθμώνος, εξού και η ονομασία της. Ο Βενιζέλος διενεργεί άμεσα επιστράτευση στην Παλιά Ελλάδα. Άρνηση και λιποταξία 60%. Από τις 9 Μεραρχίες που υπολογίζεται να συγκεντρώσουν, με την επιστράτευση συγκροτούν 4, οι οποίες προωθούνται άμεσα, μαζί με το Στρατό της Εθνικής Αμύνης στο Μακεδονικό Μέτωπο. Την αρχιστρατηγεία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων έχει ο Στργός Εμμ. Ζυμβρακάκης.<br />
<br />
<b>Η Μάχη του Σκρά<br />
</b> Στη Μεραρχία Αρχιπελάγους ανήκει το τάγμα Λήμνου, υπό τον Ταγμρχη Παπαγιάννη Βασίλειο, ανηψιός του Στρατηγού Δαγκλή. Στις 17 Μαΐου 1918, η Μεραρχία Αρχιπελάγους σε κεντρική διάταξη, συνεπικουρούμενη από τις Μεραρχίες Κρητών και Σερρών θα δώσει νικηφόρα την πολύνεκρη Μάχη του Σκρά.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiotBIGf00F9VyayMo87b8oCRlcVSrzgW51xnOm4DgOvfkm7i2UauM0ndhflPBJUzdN7qsyE5pIfKb01_Ek4ZReGQrULWbuDrxP_XyJR9RJTH9b2flEEdnbKYT7kjNOkRxQWNO__mBQixwT/s1600/papagiannis.png" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="358" width="304" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiotBIGf00F9VyayMo87b8oCRlcVSrzgW51xnOm4DgOvfkm7i2UauM0ndhflPBJUzdN7qsyE5pIfKb01_Ek4ZReGQrULWbuDrxP_XyJR9RJTH9b2flEEdnbKYT7kjNOkRxQWNO__mBQixwT/s400/papagiannis.png" /></a></div><i>Ο ταγματάρχης Παπαγιάννης Βασίλειος<br />
</i><br />
<br />
Στη πρώτη γραμμή ήταν το Τάγμα Λήμνου. Η μάχη κράτησε μια ημέρα με εκατόμβη αίματος για τη Λήμνο. Η Μεραρχία είχε 476 νεκρούς, εκ των οποίων οι 60 Λήμνιοι, μαζί με το διοικητή τάγματος, Ταγματάρχη Παπαγιάννη. Τον Σεπτέμβριο ακολούθησε η νικηφόρα μάχη της Δοϊράνης, όπου οι Βούλγαροι υπέστησαν συντριπτική ήττα. Αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν άνευ όρων.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD8rGHfxwlogUjyfNGLX7gg69gG1qkqX1t_5biZKjdXGVDLPAxxcPwChdMzVh2wZQSnQ506_zxgrRrblg1DPoMU1iet0LwYzppLNx723VSdi4R8N_5ASrfp-WfX_qG0Ph9rdd_bMbJIkat/s1600/mnimio+skra.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD8rGHfxwlogUjyfNGLX7gg69gG1qkqX1t_5biZKjdXGVDLPAxxcPwChdMzVh2wZQSnQ506_zxgrRrblg1DPoMU1iet0LwYzppLNx723VSdi4R8N_5ASrfp-WfX_qG0Ph9rdd_bMbJIkat/s400/mnimio+skra.jpg" /></a></div><i>Το μνημείο για τους πεσόντες στο Σκρα (Ατσική Λήμνου)<br />
</i><br />
<br />
<b>Το τέλος του Α΄ Παγκ. Πολέμου<br />
</b> Εν τω μεταξύ ο Α΄ Παγκ. Πόλεμος έβαινε προς το τέλος του, με την ήττα των Κεντρικών Αυτοκρατοριών. Πρέπει να πω πως η Ρωσία είχε αποχωρήσει από τη Συμμαχία το Φεβρουάριο του 1917, μετά την εξέγερση των μπολσεβίκων του Λένιν στην Αγία Πετρούπολη. Στις 31-10-1918 υπεγράφη η άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας.<br />
<br />
<b>Η ανακωχή του Μούδρου<br />
</b> Η Τουρκία ταπεινωμένη σύρεται στην υπογραφή άνευ όρων της «ανακωχής του Μούδρου». Υπεγράφη την 30η Οκτωβρίου 1918, επάνω σε πλοίο, στο Κόλπο του Μούδρου και προέβλεπε:<br />
• Διάλυση του στρατού και παράδοση του στρατιωτικού υλικού.<br />
• Διάλυση του ναυτικού και παράδοση των πλοίων.<br />
• Εκχώρηση στην Αντάντ του τηλεπικοινωνιακού και σιδηροδρομικού δικτύου.<br />
• Ελεύθερη ναυσιπλοΐα στα Στενά<br />
• Διακοπή κάθε σχέσεως με τις Κεντρικές Αυτοκρατορίες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD6z7T_xXTeo1A2NOkttINMqD1nzP32_n5yfbL7LVKN_kSA-vsNlHmvLYEkL9aOygz7KB77mfL-VMiMTOV5PCnY93wQc_QdVMbt_LFoIcMTe86799EARoXV-1lGFWdqq74TGYJ6tRUs3OI/s1600/ekpedeutikh+mira+moudrou.png" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="295" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD6z7T_xXTeo1A2NOkttINMqD1nzP32_n5yfbL7LVKN_kSA-vsNlHmvLYEkL9aOygz7KB77mfL-VMiMTOV5PCnY93wQc_QdVMbt_LFoIcMTe86799EARoXV-1lGFWdqq74TGYJ6tRUs3OI/s400/ekpedeutikh+mira+moudrou.png" /></a></div><i>Η εκπαιδευτική Μοίρα Μούδρου την ημέρα της ανακωχής 30-10-1918<br />
<br />
</i><b>Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων<br />
</b>Στις 31-10-1918 έληξε ο Α΄ Παγκ. Πόλεμος, με ταπεινωτικούς και εξουθενωτικούς όρους για τη Γερμανία. Ο Βενιζέλος με το επιτελείο του μεταβαίνει στο Παρίσι όπου θα συνέλθει η Συνδιάσκεψη Ειρήνης και θα γίνει η μοιρασιά των λαφύρων.<br />
<br />
<b>Η απόβαση της Κριμαίας<br />
</b> Στο τραπέζι της Νίκης συσκέπτονται οι τρεις Μεγάλοι Klemenceau, Lloyd Goerge και Wilson. Αποφασίζουν την αποστολή αποβατικής δύναμης στη Κριμαία κατά των μπολσεβίκων, για την αποκατάσταση του Τσάρου Νικολάου του Β. Στην αποβατική δύναμη, Μάρτιος του 1919, συμμετέχει και η Ελλάδα με 2 μεραρχίες.<br />
Η εκστρατεία αποτυγχάνει, η τεράστια δύναμη κρούσης ηττάται από τους μπολσεβίκους του Τρότσκι και Λένιν. Τεράστιες οι απώλειες. Οι ελληνικές Μεραρχίες αποχωρούν με 641 νεκρούς. Στην απόβαση της Κριμαίας συμμετείχαν και πολλοί Λήμνιοι στρατιώτες, χωρίς καμιά απώλεια.<br />
<br />
<b>Μικρασιατική Εκστρατεία<br />
</b> Τον Απρίλιο του 1919, δυο γεγονότα απετέλεσαν το έναυσμα για την αποστολή αποβατικής στρατιωτικής δύναμης στην περιοχή της Σμύρνης.<br />
Ο Μουσταφά Κεμάλ εκμεταλλευόμενος τον εθνικισμό των Τούρκων, εξαιτίας της ταπεινωτικής «ανακωχής του Μούδρου», συγκεντρώνει εθνικιστές από ολόκληρο τη Μ. Ασία και στα ΒΑ της Τουρκίας οργανώνεται για την ανασυγκρότηση και αποκατάσταση του Τουρκικού Κράτους.<br />
Το δεύτερο γεγονός λαμβάνει χώρα από τους Ιταλούς, οι οποίοι αποβίβασαν στρατό στην Αττάλεια και κινούνταν προς την περιοχή της Σμύρνης.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFwi-5C_Q-xMYABElXs_DiZU3kf01ZxFFXamilmMvibjNpzWHC2hQDNr-v6eajHZSDRAcEz6gZUo6EdUnQhhLEV4bEcFHnG2iFTUvprV9-j2fpZVomeJBUGriuE7AxGNaZCRALT_TceZaj/s1600/ios+loxos+limnou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="234" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFwi-5C_Q-xMYABElXs_DiZU3kf01ZxFFXamilmMvibjNpzWHC2hQDNr-v6eajHZSDRAcEz6gZUo6EdUnQhhLEV4bEcFHnG2iFTUvprV9-j2fpZVomeJBUGriuE7AxGNaZCRALT_TceZaj/s400/ios+loxos+limnou.jpg" /></a></div><i>1ος Λόχος Λήμνου – Β Διμοιρία<br />
<br />
</i>Οι Μεγάλοι έδωσαν εντολή στον Βενιζέλο να κινηθεί άμεσα και να καταλάβει τη Σμύρνη με τα περίχωρά της. Έτσι την 15η Μαΐου 1919, η 1η Ελλ. Μεραρχία υπό τον Συν/ρχη Ζαφειρίου κατέλαβε τη Σμύρνη, μέσα σε μια φρενίτιδα ενθουσιασμού του Ελληνισμού της Σμύρνης.<br />
Οι Μεγάλοι ώρισαν ως ύπατο αρμοστή τον διάσημο δικηγόρο Αριστείδη Στεργιάδη, για την αυστηρή πειθαρχία και την ισότιμη μεταχείρηση Ελλήνων και Τούρκων.<br />
<br />
<b>Η Συνθήκη των Σεβρών<br />
</b> Ο ελληνικός στρατός, παρά τις εντολές των Μεγάλων, σχηματίζει τη Στρατιά της Μικράς Ασίας υπό τον Στργό Παρασκευόπουλο και προχωρεί προς το εσωτερικό της Τουρκίας απελευθερώνοντας όλες τις πόλεις και χωριά με ελληνικό πληθυσμό.<br />
Παράλληλα σχηματίζεται η Στρατιά Θράκης, η οποία προχωρεί και απελευθερώνει τη Δυτική και Ανατολική Θράκη μέχρι τα περίχωρα της Πόλης. Ο Βενιζέλος δίνει μάχη στα διπλωματικά έδρανα των Παρισίων και τον Αύγουστο του 1920 επιτυγχάνει μεγάλη διπλωματική νίκη, υπογράφοντας με τους Μεγάλους τη «Συνθήκη των Σεβρών». Σύμφωνα με αυτήν και με ειρηνικό διακανονισμό με την Τουρκία, παραχωρούνται στην Ελλάδα:<br />
• Δυτική και Ανατολική Θράκη μέχρι τα περίχωρα της Πόλης. <br />
• Η Σμύρνη με τα περίχωρά της, αφού προηγηθεί δημοψήφισμα υπό την αιγίδα της Κοινωνίας των Εθνών. <br />
• Τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου. <br />
Ο Βενιζέλος παρακινήθηκε από τη διεκδίκηση της Β. Ηπείρου και της Δωδεκανήσου. <br />
Η Συνθήκη δεν επικυρώθηκε ποτέ από το Τουρκικό Κοινοβούλιο. Ο Βενιζέλος, ενθουσιώδεις πολιτικός, βλέποντας να πραγματοποιούνται τα όνειρά του με την Συνθήκη των Σεβρών, μίλησε με πάθος ότι έφθασε η ώρα της δημιουργίας της Ελλάδος των «Δύο Ηπείρων και των πέντε Θαλασσών».<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjerfJkigJ3ArqxcYXI9UiFBlkbaqtQpQaPZVr2hPZbeSTzl-nd8qukieIfMT9bPoKOBECGy0YcHaY4lsA0MGIoI3dGebc3Ov-iVa4OHg2sQ30VR04d1tGQ5C5DLOcd7vHvJhw2GsSCMZa2/s1600/7os+lohos+tagmatos+limnou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="257" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjerfJkigJ3ArqxcYXI9UiFBlkbaqtQpQaPZVr2hPZbeSTzl-nd8qukieIfMT9bPoKOBECGy0YcHaY4lsA0MGIoI3dGebc3Ov-iVa4OHg2sQ30VR04d1tGQ5C5DLOcd7vHvJhw2GsSCMZa2/s400/7os+lohos+tagmatos+limnou.jpg" /></a></div><i>7ος Λόχος του Τάγματος Λήμνου</i><br />
<br />
<b>Οι εκλογές του 1920<br />
</b>Προκηρύσσει εκλογές για τη 1η Νοεμβρίου 1920. Προεκλογική του σημαία η Συνθήκη των Σεβρών. Οι αντίπαλοί του βασιλικοί, έχουν προεκλογικό σύνθημα την παύση της Μικρασιατικής Εκστρατείας και την επιστροφή των στρατιωτών στα σπίτια τους, μετά από 8 χρόνια συνεχών πολέμων. Το σύνθημα έπιασε στις λαϊκές μάζες.<br />
Ένα ατυχές γεγονός για το Κόμμα των Φιλελευθέρων, ήταν ο θάνατος του βασιλιά Αλέξανδρου από δάγκωμα πιθήκου στο Τατόϊ, που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των βασιλικών, αναζωπυρώνοντας το πολιτειακό ζήτημα.<br />
Το βασιλικό κόμμα, υπό τους Γούναρη, Πρωτοπαπαδάκη, Στράτο, Ράλλη, Θεοτόκη κλπ, θέτει προεκλογικό σύνθημα την άμεση επαναφορά του Κων/νου στο θρόνο, την παύση του πολέμου και τον περιορισμό της Ελλάδος στα σύνορα που είχε πριν τη Μικρασιατική Εκστρατεία.<br />
<br />
<b>Η ήττα του Βενιζέλου<br />
</b> Το κόμμα των Φιλελευθέρων νικήθηκε κατά κράτος. Ο Βενιζέλος δεν βγήκε ούτε βουλευτής και ταπεινωμένος αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι.<br />
Η ήττα του δεν αποτέλεσε έκπληξη. Αντανακλούσε την κούραση του στρατού, που εμάχετο επί 8 συνεχή χρόνια. Επίσης την ταπείνωση και τη δυσαρέσκεια – με ανοχή του Βενιζέλου – που ένιωσε ο Ελληνικός λαός, από την απροκάλυπτη ανάμειξη των Γάλλων και των Βρεττανών στα εσωτερικά της χώρας. Ακόμη την εκδικητική και αυθαίρετη συμπεριφορά των Βενιζελικών κατά των αντιπάλων τους, στη διακυβέρνηση από 1917 – 1920.<br />
<br />
<b>Βασιλική κυβέρνηση<br />
</b> Η νέα κυβέρνηση υπό τον Δημ. Γούναρη, επαναφέρει άμεσα τον Κων/νο και αποφασίζουν παρά τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, την συνέχιση της εκστρατείας προς την Άγκυρα. Εν τω μεταξύ οι Σύμμαχοι μας εγκαταλείπουν. Οι Άγγλοι δηλώνουν ουδέτεροι. Οι Γάλλοι αποχωρούν και συμπράττουν με τον Μουσταφά Κεμάλ, τον οποίο ενισχύουν στρατιωτικώς και οικονομικώς. Το ίδιο και οι Ιταλοί συμπράττουν με τον Κεμάλ. Επίσης από πολύ πιο πριν ο Λένιν. <br />
Έτσι ο Κεμάλ επιδίδεται στην οργάνωση ενός πανίσχυρου στρατού στα ΒΑ της Τουρκίας από 200.000 άνδρες. Στον Ελληνικό Στρατό αποστρατεύονται εμπειροπόλεμοι Βενιζελικοί αξιωματικοί. Φεύγει ο Στργός Παρασκευόπουλος, και τοποθετείται ο Στργός Παπούλας. Λίγο αργότερα αντικαταστάθηκε και αυτός από τον Στργό Χατζηανέστη. Ο στρατός διχάζεται. Δεν υπάρχει στρατιωτικός εξοπλισμός, ούτε οικονομική βοήθεια από το εξωτερικό. Η Ελλάδα κηρύσσει πτώχευση και ο πρωθυπουργός Πρωτοπαπαδάκης υποτιμά τη δραχμή 50%.<br />
<br />
<b>Η Μάχη του Σαγγαρίου<br />
</b> Υπ’ αυτές τις συνθήκες η Στρατιά Μικράς Ασίας δίνει τη μάχη του Σαγγαρίου, καλοκαίρι του 1921. Πακτωλός αίματος, 23.000 οι νεκροί, όταν σε ολόκληρη τη Μικρασιατική Εκστρατεία ήταν 37.000.<br />
Ο Σαγγάριος απετέλεσε τον Γολγοθά με λουτρό αίματος για τη Λήμνο. Όταν από τους 623 νεκρούς της Λήμνου, από το 1912 μέχρι τη λήξη του εμφυλίου, οι 350 έπεσαν στο Σαγγάριο και στην οπισθοχώρηση, … αντιλαμβάνεσθε πως η Λήμνος βάφτηκε στο αίμα των παιδιών της, που μέχρι σήμερα οι ψυχές τους παραμένουν αλύτρωτες, σε άγνωστους τάφους.<br />
<br />
<br />
<b>Μικρασιατική Καταστροφή</b> <br />
Ο Μουσταφά Κεμάλ αφού οργανώθηκε εξαπέλυσε την επίθεσή του στις 13 Αυγούστου 1922. Ο ελληνικός στρατός αιφνιδιάστηκε. Οπισθοχώρησε και ακολούθησε άτακτος φυγή προς τα παράλια. Ο στρατός συμπαρέσυρε στη φυγή του και τον Ελληνισμό της Μ. Ασίας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP9e2NubWGOB7Cs9q2o0U82RGotLcsds6dvpPlCP1spO5W-fGFb99ctQY2bR5LUc6uEEyionJtwv7GEzS40InTNhzkcB6_pQxNhdIDUTUdGX_02cT8OoyBwgFLXXuixSKZAR2fQshgKUjH/s1600/keomeni+smirni.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="241" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP9e2NubWGOB7Cs9q2o0U82RGotLcsds6dvpPlCP1spO5W-fGFb99ctQY2bR5LUc6uEEyionJtwv7GEzS40InTNhzkcB6_pQxNhdIDUTUdGX_02cT8OoyBwgFLXXuixSKZAR2fQshgKUjH/s400/keomeni+smirni.jpg" /></a></div><i>Καιόμενη Σμύρνη</i><br />
<br />
Οι Τούρκοι μπαίνουν στη Σμύρνη στις 27 Αυγούστου. Πυρπολούν, καίνε, καταστρέφουν, βιάζουν, σκοτώνουν και αιχμαλωτίζουν τον άρρενα ενεργό πληθυσμό. Μόνο στη Σμύρνη 30.000 οι νεκροί στον άμαχο πληθυσμό. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiECbaJLDwrCLILwtPoj8qK_OOnzcdjWerojr1kZmIrR7_whNDQAflpl_C0wpr2fp94z7LmArVCV6fIh-o9nMN6HKAXGpQ-vwADhMYcQDxOwczS5Zorje77nyaEIsI7tvuTTMsXi6ZzPMn7/s1600/prosfiges+reisdere.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="239" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiECbaJLDwrCLILwtPoj8qK_OOnzcdjWerojr1kZmIrR7_whNDQAflpl_C0wpr2fp94z7LmArVCV6fIh-o9nMN6HKAXGpQ-vwADhMYcQDxOwczS5Zorje77nyaEIsI7tvuTTMsXi6ZzPMn7/s400/prosfiges+reisdere.jpg" /></a></div><i>Πρόσφυγες Ρεϊζντερέ</i><br />
<br />
Έτσι μια ιστορία 3.000 ετών του Ελληνισμού της Μ. Ασίας, έσβησε στις στάχτες της Σμύρνης. Αιτία κατά τους ιστορικούς ο Εθνικός Διχασμός.<br />
Βεβαίως ο Ελληνικός λαός, ως μεγάλος κριτής, έστειλε τους πρωταίτιους του Εθνικού Διχασμού στην εξορία. Πλην όμως η ζημιά είχε συντελεστεί…<br />
Σας ευχαριστώ πολύ<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Απαγγελία Ελένη Μισετζή<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5qRa1iVPGEzVrjNLnQamLhIRxl3OKlteUFDuIf8QpmRB1bJujYpgM2xx3XPUgk4tq5xLgofC2dp95HLVTd5KL2sFRWPkq4mvqrMy66_Pi2apXI7JKTOm09raumIBtlg7LcepkZz1IS31D/s1600/DSC00091.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5qRa1iVPGEzVrjNLnQamLhIRxl3OKlteUFDuIf8QpmRB1bJujYpgM2xx3XPUgk4tq5xLgofC2dp95HLVTd5KL2sFRWPkq4mvqrMy66_Pi2apXI7JKTOm09raumIBtlg7LcepkZz1IS31D/s400/DSC00091.JPG" /></a></div><i>Η Ελένη Μισετζή<br />
</i><br />
Νίκου Λάζαρη: «Μαριάνθη Μπαλαμπάνη»</b><br />
<br />
Είκοσι χρόνια πεθαμένη την είδα στη θέση<br />
που ήταν το πηγάδι του παλιού σπιτιού.<br />
«Πρέπει ν’ ασπρίσω έρχεται Πάσχα» μου είπε.<br />
Κοίταξα πάνω από τον ώμο της στο αντικρυνό οικόπεδο<br />
εκεί που το πρωί χαλούσαν<br />
τον κόσμο τα παιδιά: ένα παλιό στρώμα,<br />
σακούλες πλαστικές, μια σπασμένη λεκάνη<br />
κουτιά κόκα κόλα, σκουπίδια.<br />
<br />
Εδώ ήταν το σπίτι της κυράς Ευθυμίας,<br />
εδώ ζούσε με την αδελφή της τη Μαρίνα<br />
τη γεροντοκόρη, εδώ ερχόταν κάθε μέρα<br />
ή Μαριάνθη Μπαλαμπάνη το χρόνο –μια ζωή – ξεγελώντας<br />
με τεχνάσματα, <br />
τα πράγματα τρυφερά αιχμαλωτίζοντας<br />
στα γαλανά της μάτια,<br />
σα νάθελε να μην τα αποχωριστεί ποτέ.<br />
<br />
Όταν η νύχτα έπεφτε, τις έβλεπα<br />
και τις τρεις τριγύρω απ’ το μαγκάλι<br />
- μοίρες καλές - να ζωντανεύουν ίσκιους<br />
από το παρελθόν και να μιλούν για τόπους<br />
μιας πατρίδας που δε γνώρισα: <br />
Σερίκιοϊ, Σεβδίκιοϊ, Σμύρνη, Μαινεμένη.<br />
<br />
Μαριάνθη Μπαλαμπάνη, κυρά Ευθυμία, Μαρίνα,<br />
ελάτε στο μικρό σπίτι να συνεχίσετε<br />
την κουβέντα που αφήσατε στη μέση<br />
κι ανάψτε πάλι το μαγκάλι σας τώρα<br />
που το χιόνι έχει σκεπάσει τις ψυχές<br />
και κανένα ρούχο, κανένα φως, καμιά φωτιά<br />
τεχνητή δε φαίνεται ικανή να μας ζεστάνει.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>ΜΑΡΙΑ ΒΑΓΙΑΚΟΥ</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuDzyM4WI3IbcHUoisGMbq5MbjgzNA2iqQs61LH7xa1PHm74FC2XnskePRkT6XvGdprd_gMJ_ucwnSLzScQnvjdixNWT3Qni5rZw6qiKBSs1tC-K5Jk1y6lGJXV8On1GcM7Kziytk8BogJ/s1600/DSC00038.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuDzyM4WI3IbcHUoisGMbq5MbjgzNA2iqQs61LH7xa1PHm74FC2XnskePRkT6XvGdprd_gMJ_ucwnSLzScQnvjdixNWT3Qni5rZw6qiKBSs1tC-K5Jk1y6lGJXV8On1GcM7Kziytk8BogJ/s400/DSC00038.JPG" /></a></div><i>Μαρία Βαγιάκου<br />
</i><br />
<b>Ποιος χορεύει, ποιος σαλτά…</b><br />
<br />
<br />
Αγαπημένοι μου φίλοι<br />
Για άλλη μια φορά ευχαριστώ τον εκλεκτό μας Σταύρο, που μου έδωσε την ευκαιρία να πω σήμερα δυο λόγια για αξέχαστα πρόσωπα από τη Μικρά Ασία. Ευχαριστώ κι εσάς που έχετε την καλοσύνη να με ακούσετε.<br />
<i>«Ποιος χορεύει, ποιος σαλτά,<br />
ποιος φορά κοντά βρακιά<br />
η Μαριώ π’ τα κατουρά!»</i><br />
Αυτή ήταν η δική μου περίπτωση. Το πρόσωπο όμως που «λέρωνε τα βρακιά του», άλλαζε κάθε φορά, ανάλογα με το μωρό που ταχτάριζε στα δυνατά της χέρια η Βενέτα Καρασταμάτη.<br />
Μικρασιάτισσα από το Ρεΐς Ντερέ, συγκέντρωνε όλα τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων, που κατατρεγμένοι έφτασαν και στη Λήμνο: Καλόκαρδη, ευγενική, πανέξυπνη, εργατική, δυναμική…Ήρθε ξένη στον τόπο μας και έγινε Ατσικιώτισσα. Θα μπορούσε να είναι μια «Λωξάντρα» αν την είχε γνωρίσει η Μαρία Ιορδανίδου, μια μάνα στα «Ματωμένα χώματα», αν την είχε γνωρίσει η Διδώ Σωτηρίου, μια ηρωίδα του Ηλία Βενέζη, ή του Κοσμά Πολίτη. Τη γνωρίσαμε όμως μόνο εμείς οι μικροί και ανώνυμοι, γι’ αυτό ας είναι τούτες οι λίγες γραμμές ένα μνημόσυνο για την ίδια και για όλους τους άλλους Μικρασιάτες που ρίζωσαν στον τόπο μας.<br />
Η Βενέτα, μάλλον κοντούλα, γεροδεμένη όμως και αεικίνητη. Δούλευε και μιλούσε. Αχ, τι αφήκαμε πίσω! Έλεγε με βαθύ αναστεναγμό. Ωστόσο δεν έμενε πολλή ώρα στα περασμένα και τραγικά. Προτιμούσε το παρόν, που ήταν γεμάτο έγνοιες για την οικογένειά της, για την κόρη της Ελευθερία, «που βρήκε όλα τα καλά με το γάμο της και πάχυνε πολύ», για την κόρη της τη Μαρίκα, που πήγε στην «Αυστράλια», για το Κικιώ και το Νίκο της, που «τι θα κάμουν, κι αυτά θα φύγουν». Η Βενέτα ήταν μια μάνα όπως όλες τις άλλες μάνες, Μικρασιάτισσες και μη. Και ενώ εκείνη μιλούσε πολύ, ο Αντώνης της, ο άντρας της, μόνο δούλευε. Στην ξεκούρασή του έπινε ήσυχος – ήσυχος το κρασάκι του, γελούσε με τα αστεία που του έλεγαν οι άλλοι και κάπου – κάπου έλεγε κάτι κι αυτός.<br />
Η Βενέτα όταν τελείωνε τη δουλειά της έπαιρνε τον «ταβά», ένα στρογγυλό μπακιρένιο ταψί, το στήριζε στα γόνατά της και χτυπούσε ρυθμικά με τα δάχτυλά της σκοπούς του τόπου που άφησε. Στον ίδιο ταβά ήταν πιθανό να είχε καθαρίσει λίγα λεπτά πριν και σιτάρι για κόλλυβα, αλλά τι πείραζε; Όλα δεν τα ευλόγησε ο Θεός σ’ αυτή τη ζωή; Και τη χαρά και τη λύπη. Η Βενέτα έπαιζε τον ταβά και τραγουδούσε. «Στο ’πα και στο ξαναλέω, στο γιαλό μην κατεβείς…». Την αγάπη της για τη μουσική και το τραγούδι κληρονόμησαν όλα της τα παιδιά, λίγο παραπάνω ίσως το Κικιώ. Απόγευμα ή μάλλον βραδάκι, την ώρα που τα κορίτσια της Ατσικής γύριζαν κατακουρασμένα από την ολοήμερη δουλειά τους στα μπαμπάκια, εμείς καταλαβαίναμε την επιστροφή τους, πριν τις δούμε να ξεπροβάλλουν παρέες – παρέες από τη γέφυρα, γιατί ακούγαμε το τραγούδι της Κικής: «Σήκω χόρεψε κουκλί μου, να σε δω να σε χαρώ, τσιφτετέλι τούρκικο…». Αντιλαλούσε ο κάμπος, η γέφυρα, το χωριό από το τραγούδι της Κικής και τα γέλια των κοριτσιών. Πού ήταν η κούρασή τους;<br />
Η Βενέτα θυμόταν τα παλιά, αναστέναζε, αλλά δεν έκλαιγε. Ο θρήνος για την προσφυγιά ανήκε στον μπατζανάκη της, τον άντρα της αδελφής του Αντώνη, το Νικόλα Κακμή. Αυτός, καλοκάγαθος άνθρωπος, μόλις έπινε ένα δυο ποτηράκια γύριζε τα μάτια σε μια λαϊκή αφίσα του Πλαστήρα, που κρεμόταν στο μαγαζί μας, μαζί με εκείνες τις γνωστές, «ο πωλών τοις μετρητοίς…» και «η σκάλα της ζωής του ανθρώπου», έβγαζε ένα βαθύ πικρό αναστεναγμό και έλεγε «Αχ βρε Νικόλα, αχ Πλαστήρα..» και τα μάτια του έτρεχαν βρύση. Τι θρηνούσε άραγε; Θυμόταν αυτά που άφησαν πίσω; Τα βάσανά τους; Ευγνωμονούσε τον Πλαστήρα που κράτησε οργανωμένο το στρατό στην υποχώρηση και τους έσωσε; Ίσως όλα αυτά μαζί με τη συγκίνησή του, που κι ο Πλαστήρας ήταν Νικόλας όπως κι ο ίδιος.<br />
Η Βενέτα πάντως δεν έκλαιγε. Μιλούσε, έπαιζε τον ταβά, τραγουδούσε και κάπου - κάπου σηκωνόταν και χόρευε λίγο. Τις εντυπώσεις όμως στο χορό έκλεβαν δυο άλλοι Μικρασιάτες. Ο Παναγιώτης Αλιμανάρης και η γυναίκα του η Στέλλα, το πραγματικό τους επώνυμο ήταν Ελευθεράκη. Στα πανηγύρια περιμέναμε πώς και πώς να σηκωθούν να χορέψουν. Κι αυτοί, ξέροντας τις ικανότητές τους, αφού χόρευαν το συρτό και τον κεχαγιάδικο μαζί με όλους τους άλλους, στο τέλος έμεναν οι δυο τους στην πλατεία και χόρευαν έναν ωραιότατο μπάλο, ήρεμο, αρχοντικό, γεμάτο ερωτικά μηνύματα και θαλασσινούς κυματισμούς, έναν μπάλο Μικρασιάτικο; Νησιώτικο; Λημνιό; Ποιος ενδιαφερόταν πια; Οι Μικρασιάτες είχαν γίνει Λημνιοί.<br />
Έτσι συμμετείχαν σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Πήρανε από τους ντόπιους και έδωσαν πολλά. «Από τους Μικρασιάτες μάθαμε τον ασβέστη και την πάστρα», έλεγε η μητέρα μου. «Ο Ψαλτάκης θα μας κλαδέψει το αμπέλι αύριο, είναι ο καλύτερος, Μικρασιάτης βλέπεις», έλεγε ο πατέρας μου. Μικρασιάτης ήταν και ο καρδιακός του φίλος, ο Μήτσος, ή Δημήτρης Τσουβελεκάκης, που «ήξερε γράμματα» και έγινε έτσι ο γραμματέας της Κοινότητας. «Κουκούλια μαθές» έλεγαν καμιά φορά οι ντόπιοι, εκφράζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τη ζήλεια και το θαυμασμό τους για τις ιδιαίτερες ικανότητες των προσφύγων. Άνθρωποι με καλαισθησία και μεράκι. Όταν είδαμε ένα καλοκαίρι – τα τελευταία χρόνια – το χωράφι δίπλα στο σπίτι μας φυτεμένο με λαχανικά σε απόλυτα συμμετρικά παρτέρια και ανάμεσά τους σε άψογες σειρές τους μυρωδάτους βασιλικούς και τους χρωματιστούς κατιφέδες, είπαμε αμέσως «Μικρασιάτης το καλλιεργεί». Και πράγματι ήταν ο καλός μας γείτονας, ο Γιώργος Καπελάνος, Μικρασιάτης κι αυτός.<br />
Αλλά Μικρασιάτες ήταν κι αυτοί που έσωσαν τη ζωή του αδερφού μου. Ήταν δυόμισυ – τριών χρόνων όταν παίζοντας έπεσε στο πηγάδι που βρίσκεται στο σπίτι που ζουν ο Ζαφείρης και η Φρόσω Κριαρή. Τις σπαραχτικές φωνές της θείας μας της Βαγγέλας, «βοήθεια, το παιδί», την ώρα που η κόρη της, Ελένη (Οικονόμου) κατέβαινε ήδη στο πηγάδι, άκουσαν από την πλατεία και έτρεξαν αμέσως, λεβέντες, οι Γιαννάδες. «Βάστα Ελένη το παιδί, ερχόμαστε», της φώναξαν, και κατέβηκαν και τους έβγαλαν και τους δυο. Ο αδελφός μου, στην ταραγμένη του ζωή, θυμόταν πάντα και την Ελένη και τους «Γιαννάδες», έτσι όλους μαζί, όνομα συνώνυμο της λεβεντιάς και της προσφοράς.<br />
Ποιος χορεύει ποιος σαλτά…Θυμάσαι Μαριώ; Έτσι με υποδεχόταν κάθε φορά η Βενέτα όλα τα χρόνια. Έτσι με «σύστηνε» και στις γειτόνισσές της. «Αυτήν εγώ τη χόρευα στα γόνατά μου». Θυμάσαι; Μα δε με άφηνε να ξεχάσω, μέχρι τις τελευταίες μας συναντήσεις, κοντά στα πενήντα τότε εγώ, κοντά στα ενενήντα η ίδια, το καλωσόρισμα κάθε καλοκαίρι ήταν το ίδιο: «Ποιος χορεύει, ποιος σαλτά, ποιος φορά κοντά βρακιά…» Θυμάσαι; Η ίδια είχε διατηρήσει την εκπληκτική μνήμη της. Και τι δε θυμόταν! Το σπίτι τους στο Ρεΐς Ντερέ, τις δυσκολίες της ζωής, τα γεγονότα που σημάδεψαν τον ύποπτο ρόλο του αρμοστή Στεργιάδη, το ρόλο του αρχιστράτηγου Χατζηανέστη, το ρόλο του βασιλιά…Όταν μια φορά της είπα, «αχ να τα μάθαιναν έτσι ωραία και οι μαθητές…», με αποστόμωσε με τη φράση της: «Μα εμείς κόρη μου τα ζήσαμε!».<br />
Η Βενέτα έμαθε στα δύσκολα χρόνια να κερδίζει τη ζωή της οικογένειάς της εξοικονομώντας από όπου μπορούσε. Γι’ αυτό, το καλοκαίρι του 1996, όταν συναντηθήκαμε, μου είπε: «Είχα ένα σωρό αυγά, τα πήγα στο μαγαζί, αλλά δεν τα πήρανε, γιατί έχουνε, λέει, Τσέρνομπιλ. Τι να τα κάνω τόσα αυγά; Τα έκανα κι εγώ φλομάρια και θα τα φάμε μια χαρά το χειμώνα με τον Αντώνη».<br />
Όπως απέδειξε η συνέχεια, έκανε πολύ καλά η Βενέτα που δεν πέταξε τα αυγουλάκια, αφού το Τσέρνομπιλ δεν την εμπόδισε να ζήσει υγιής 93 χρόνια και να φύγει ήσυχα – ήσυχα, χωρίς ταλαιπωρία, ένα μεσημέρι, αφού έφαγε το φαγάκι που της πήγε η Μαρίκα, ξάπλωσε στον καναπέ της κουζίνας της να κοιμηθεί λίγο και δεν ξύπνησε. Η Βενέτα του αγώνα και της χαράς, των δυσκολιών και των τραγουδιών, η Βενέτα η μερακλού, η Μικρασιάτισσα, πήγε ήσυχη πια να συναντήσει τον ήσυχο Αντώνη της.<br />
Και τι δεν θα δίναμε σήμερα, αγαπημένοι μου φίλοι, όλοι εμείς που νιώθουμε ότι μεγαλώσαμε, και γιατί βέβαια πέρασαν τα χρόνια, αλλά κυρίως γιατί βλέπουμε να μακραίνει ο κατάλογος των δικών μας προσώπων που δεν είναι πια κοντά μας, και τι δε θα δίναμε, λέω, να ακούσουμε έστω και για λίγο μια αγαπημένη φωνή να μας υποδέχεται από κάποια γωνιά τραγουδώντας: «Ποιος χορεύει, ποιος σαλτά, ποιος φορά κοντά βρακιά…»<br />
Σας ευχαριστώ πολύ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXYZcYSZ9Gfem2Ibdi93SSN1h5y2SMXIoOgy3EhCTyrX-i8LdR33lDoD2eZACq1K2-8vYfHUqTA3v6e-rXGO5yCe2C4mDGdQnWRi-qYsd3oaP91A8ggu1TAS3UWpqqIWRe7MiU9ui38gcz/s1600/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="289" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXYZcYSZ9Gfem2Ibdi93SSN1h5y2SMXIoOgy3EhCTyrX-i8LdR33lDoD2eZACq1K2-8vYfHUqTA3v6e-rXGO5yCe2C4mDGdQnWRi-qYsd3oaP91A8ggu1TAS3UWpqqIWRe7MiU9ui38gcz/s400/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B14.jpg" /></a></div><i>Ο Νικόλαος Πλαστήρας</i><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Γιώργου Σεφέρη «Μυθιστόρημα»<br />
<br />
ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ</b><br />
<b>Απαγγελία: Νίκος Χείλαρης</b><br />
<br />
<i>Καὶ ψυχὴ<br />
εἰ μέλλει γνώσεσθαι αὐτὴν<br />
εἰς ψυχὴν<br />
αὐτὴ βλεπτέον:<br />
τὸν ξένο καὶ τὸν ἐχθρὸ τὸν εἴδαμε στὸν καθρέφτη.<br />
</i><br />
Ἤτανε καλὰ παιδιὰ οἱ σύντροφοι, δὲ φωνάζαν<br />
οὔτε ἀπὸ τὸν κάματο οὔτε ἀπὸ τὴ δίψα οὔτε ἀπὸ τὴν παγωνιά,<br />
εἴχανε τὸ φέρσιμο τῶν δέντρων καὶ τῶν κυμάτων<br />
ποὺ δέχουνται τὸν ἄνεμο καὶ τὴ βροχὴ<br />
δέχουνται τὴ νύχτα καὶ τὸν ἥλιο<br />
χωρὶς ν᾿ ἀλλάζουν μέσα στὴν ἀλλαγή.<br />
Ἤτανε καλὰ παιδιά, μέρες ὁλόκληρες<br />
ἵδρωναν στὸ κουπὶ μὲ χαμηλωμένα μάτια<br />
ἀνασαίνοντας μὲ ρυθμὸ<br />
καὶ τὸ αἷμα τοὺς κοκκίνιζε ἕνα δέρμα ὑποταγμένο.<br />
Κάποτε τραγούδησαν, μὲ χαμηλωμένα μάτια<br />
ὅταν περάσαμε τὸ ἐρημόνησο μὲ τὶς ἀραποσυκιὲς<br />
κατὰ τὴ δύση, πέρα ἀπὸ τὸν κάβο τῶν σκύλων<br />
ποὺ γαβγίζουν.<br />
Εἰ μέλλει γνώσεσθαι αὐτήν, ἔλεγαν<br />
εἰς ψυχὴν βλεπτέον, ἔλεγαν<br />
καὶ τὰ κουπιὰ χτυποῦσαν τὸ χρυσάφι τοῦ πελάγου<br />
μέσα στὸ ἡλιόγερμα.<br />
Περάσαμε κάβους πολλοὺς πολλὰ νησιὰ τὴ θάλασσα<br />
ποὺ φέρνει τὴν ἄλλη θάλασσα, γλάρους καὶ φώκιες.<br />
Δυστυχισμένες γυναῖκες κάποτε μὲ ὀλολυγμοὺς<br />
κλαίγανε τὰ χαμένα τους παιδιὰ<br />
κι ἄλλες ἀγριεμένες γύρευαν τὸ Μεγαλέξαντρο<br />
καὶ δόξες βυθισμένες στὰ βάθη τῆς Ἀσίας.<br />
Ἀράξαμε σ᾿ ἀκρογιαλιὲς γεμάτες ἀρώματα νυχτερινὰ<br />
μὲ κελαηδίσματα πουλιῶν, νερὰ ποὺ ἀφήνανε στὰ χέρια<br />
τὴ μνήμη μιᾶς μεγάλης εὐτυχίας.<br />
Μὰ δὲν τελειῶναν τὰ ταξίδια.<br />
Οἱ ψυχές τους ἔγιναν ἕνα με τὰ κουπιὰ καὶ τοὺς σκαρμοὺς<br />
μὲ τὸ σοβαρὸ πρόσωπο τῆς πλώρης<br />
μὲ τ᾿ αὐλάκι τοῦ τιμονιοῦ<br />
μὲ τὸ νερὸ ποὺ ἔσπαζε τὴ μορφή τους.<br />
Οἱ σύντροφοι τέλειωσαν μὲ τὴ σειρά,<br />
μὲ χαμηλωμένα μάτια. Τὰ κουπιά τους<br />
δείχνουν τὸ μέρος ποὺ κοιμοῦνται στ᾿ ἀκρογιάλι.<br />
Κανεὶς δὲν τοὺς θυμᾶται. Δικαιοσύνη.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΜΟΥΡΗΣ</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi101UN_OCCJCD715ceyJGcljzoHlEVwr33dorB-RqjuVwryphC7BW1NSryu5k-7Ort8pH9gn_7nqTqYsESonB_k5KRHDBJ3cqdPHn4qFM4W1kBEG1TmZ6-TAS6cFDq4RSzVfKLmDgwNIaJ/s1600/DSC00097.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi101UN_OCCJCD715ceyJGcljzoHlEVwr33dorB-RqjuVwryphC7BW1NSryu5k-7Ort8pH9gn_7nqTqYsESonB_k5KRHDBJ3cqdPHn4qFM4W1kBEG1TmZ6-TAS6cFDq4RSzVfKLmDgwNIaJ/s400/DSC00097.JPG" /></a></div><i>Γιώργος Τσιμουρής</i><br />
<br />
<b>Από το Ρεΐς Ντερέ της Μικράς Ασίας, στα Λέρα της Λήμνου. Μουσικές μνήμες της προσφυγιάς</b><br />
<br />
<br />
<i>Εγώ είμαι προσφυγας ξεριζωμένος <br />
και με Σμυρνέϊκα παλιά τραγουδισμένος(1) <br />
</i><br />
<i>Ηγλεντούσαμε εμείς. Δε μοιρολογούσαμε. Δε γλεντούσαμε μόνο στούς γάμους ή στσι γιορτές. Κάθε βράδυ γλεντι γινούντανε. Προ πάντων τα σπίτια που είχανε άντρες γλεντούσανε συνέχεια. Παίρνανε ένα μπουκάλι ούζο, κάνανε ένα μεζέ, κι άρχιζε το γλέντι. Στο κέφι μας διαφέραμε σα τη νύχτα με τη μέρα από τσι ντόπιοι. Εδώ για να γλεντήσουνε έπρεπε κάτι να συμβεί. Για να κερδίσουνε τσ’ εκλογές, για να βγεί, να κερδίσει ο βουλευτής ο δικός τους. Δηλαδή όλο το γλέντι τους ξεκινούσε απ’ τη χαρά που νοιώθανε πως χάσανε οι άλλοι... Η πιο μεγάλη τους ευχαρίστηση ήτανε να πασαλείβουνε σκατά τσι πόρτες των χαμένων... (2)<br />
<br />
</i> Η Μικρασιάτικη λαϊκή κληρονομιά θεωρείται πολύ αξιόλογη σε πανελλήνια κλίμακα τόσο απ’ τους ίδιους τους Μικρασιάτες διαφορετικών γενιών όσο κι απ’ τούς ‘ντόπιους’(3) . Στο κέντρο αυτών των πρακτικών της λαϊκής κουλτούρας είναι το τραγούδι και ο χορός. Τόσο αυτοί που έχουν Μικρασιάτικη καταγωγή όσο και οι μελετητές της λαϊκής παράδοσής τους υποστηρίζουν ότι ο σύγχρονος Ελληνικός λαϊκός πολιτισμός επηρεάστηκε σημαντικά μετά απ’ το 1922, πράγμα που θεωρείται αποτέλεσμα της δικής τους συμβολής (Δαμιανάκος 1976, Πετρόπουλος 1968). Ενώ σε εθνικό πλαίσιο δεν υπάρχουν σημαντικά επιχειρήματα για το αντίθετο αυτή η πλευρά της ελληνικής λαϊκής κουλτούρας παραγνωρίστηκε αυτάρεσκα και καταπιέστηκε όχι μόνο απ’ τα κυρίαρχα κοινωνικά στρώματα αλλά κι απ’ τις αριστερές ήγεμονίες. Παρά τις έντονες συγκρούσεις τους σε άλλα ζητήματα δεν υπήρξε αρκετός χώρος στις κοινές τους απόψεις όσον αφορά την ‘εθνική καθαρότητα’ για να στεγάσει την Ανατολίτικη λαϊκή κουλτούρα ‘μιασμένη’ λόγω της σχέσης της και της επαφής της με την Τούρκικη. Δεν είναι παράξενο λοιπόν που το ρεμπέτικο τραγούδι ξανα-ανακαλύφθηκε πολλές φορές, μια απ’ τις οποίες ήταν η δεκαετία του 80 στα πλαίσια, κυρίως, το φοιτητικού κινήματος. Ενας από τους λόγους της ‘ανακάλυψης’ αυτής ήταν η συμβολή του στο κίνημα διαμαρτυρίας και η αντίθεση στη σιωπή και στην απώθηση των τραγουδιών αυτών από τα επίσημα κανάλια επικοινωνίας πράγμα που ισχύει και γι’ άλλες λαϊκές πρακτικές όπως είναι οι ανατολίτικοι χοροί και ο ‘Καραγκιόζης’ (Ιωάννου1971; Herzfeld 1987; Cowan 1993).<br />
Τόσο στο παρελθόν όσο και κατά τη διάρκεια της επιτόπιας έρευνας στον ‘Άγιο Δημήτριο’, ένα ‘Μικρασιάτικο’ χωριό της Λήμνου, που αποτελεί και το ιδιαίτερο αντικείμενο αυτού του άρθρου, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω πόσο συχνές αλλά και οικείες εκφράσεις της κοινωνικής ζωής αποτελούν οι πρακτικές του συμποσιασμού όπως το τραγούδι. Κατά ειρωνική σύμπτωση τα τραγούδια αυτά και οι χοροί απ' τους οποίους συχνά συνοδεύονται - ζεϊμπέκικος, τσιφτετέλι - αποτελούν έκφραση των πιο καταπιεσμένων, αλλά ταυτόχρονα και των πιο οικείων εκδηλώσεων της κοινωνικής ζωής ιδιαίτερα ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο το ελαστικό αναλυτικό σχήμα της ‘αυτοπαρουσίασης’ και της ‘αυτογνωσίας’ (Herzfeld ο.π. 123-151) κάνει δυνατή τη κατανόηση της αμφίσημης μεταχείρισης των πρακτικών αυτών. <br />
Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι στην περίπτωση του ‘Αγίου Δημητρίου’ οι πρακτικές αυτές αποτελούν οικείες εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής και, ταυτόχρονα, διαγνωστικά χαρακτηριστικά της Μικρασιάτικης ταυτότητας ενεργοποιούνται όχι μόνο ως στοιχεία ‘αυτογνωσίας’, αλλά και ως μέσα ‘δημόσιας αυτο-παρουσίασης’ των ‘Ρεϊστεριανών’ (4) προσφύγων. Από το άλλο μέρος όμως, το γεγονός οτι οι πρόσφυγες στο πλαίσιο της Λήμνου θεωρήθηκαν συχνά από τους ‘ντοπιους’ ‘ο εξωτικός άλλος’ εξ’ αιτίας και αυτών των εκδηλώσεων κάνει κατανοητή την ένταση ανάμεσα στην ‘αυτοπαρουσίαση’ και την ‘αυτογνωσία’ που το σχήμα της ‘αμφισημίας’ υπαινίσεται. Η δική μου η προσπάθεια έγκειται στη διερεύνηση των εκδηλώσεων αυτών και των ερμηνειών τους σε τοπικό επίπεδο λαμβάνοντας όμως υπ’ όψη ορισμένες παραλλήλους εθνικής κλίμακας.<br />
Το τραγούδι, ως ‘αναδυόμενη’ πρακτική της καθημερινής ζωής έχει επιτελεστικό και όχι απλά αναφορικό χαρακτήρα, πράγμα το οποίο προδιαγράφει ότι τα όρια της προσέγγισής του είναι πολύ ευρύτερα από το αναφορικό του μήνυμα. Η επιτέλεση (performance) με αυτή την έννοια αποτελεί συστατικό στοιχείο της επικοινωνίας και όπως πειστικά έχει υποστηρίξει ο Fabian “η εμπειρία (παρά η επικοινωνία της ομιλίας) τα σύμβολα και η ερμηνεία (παρά το κείμενο, το επικοινωνιακό συμβάν και οι κανόνες) αποτελούν τις λέξεις κλειδιά του ‘λόγου’ της ” (Fabian 1990, Δες επίσης Turner 1986). Η επιτέλεση λοιπόν γίνεται αντιληπτή ως δημιουργική πράξη, εκφραση του συλλογικού habitus (ενσωματωμένων συνηθειών δια μέσω των οποίων το παρελθόν παρουσιάζεται)(5) , μήνυμα καθ’ εαυτό και όχι μέσο για κάποιο σκοπό ή απλή επανάληψη του ήδη γνωστού. Με τα λόγια του Turner ‘ποίηση μάλλον παρά μίμηση, δημιουργία και όχι κίβδηλη απομίμηση’(6) . Η ποιητική επιτέλεση - παρουσίαση του παρελθόντος μέσω του τραγουδιού αποτελεί την εστία των ενδιαφερόντων μου και όχι απλά οι αισθητικοί κανόνες της δράσης. Η ποιητική όμως, μας θυμίζει ο Herzfeld, η οποία “δεν έχασε ποτέ την Αριστοτελική της σχέση με τη δραματική εμπειρία ... δεν φαίνεται να έχει παίξει σημαντικό ρόλο στις μεταφορικές επεκτάσεις του δράματος στο πεδίο των κοινωνικών σχέσεων και της επιτέλεσής τους” (Herzfeld 1985:10). Ως εκ τούτου ένα παλιό Μικρασιάτικο τραγούδι που συγκινεί βαθιά τους ‘πρόσφυγες’ και τους ωθεί να ταυτισθούν με μια ευρύτερη κοινωνική ομάδα καταγωγής, ένας ‘Ρεϊσντεριανός’ χορός που φέρει τον απόηχο της ‘πατρίδας’, ένα λακωνικό δύστιχο ή ένα παρατσούκλι που απευθύνεται στούς ανταγωνιστικούς Λημνιούς, μια ‘δουλειά’ φερμένη από την ‘πατρίδα’ η οποία γίνεται γρήγορα και με γούστο, η ενεργοποίηση ενός ρητού ή μιας παροιμίας σε ένα καινούργιο πλαίσιο υπολαμβάνοντας έτσι ευρύτερη σημασία, η επανα-χρήση τοπωνυμίων και ονομάτων ως πράξη ανά-μνησης δεν είναι παρά ορισμένες απ’ τις πρακτικές της ποιητικής επιτέλεσης της ταυτότητας στις οποίες αναγκαστικά εμπλέκεται το παρελθόν. Στη συνέχεια θα αναφερθώ στο τραγούδι μόνο, το οποίο υποστηρίζω ότι αποτελεί μια από τις πιο οικείες εκφράσεις της ‘προς τα έσω’ αλλά και ‘προς τα έξω κατευθυνόμενης’ (Herzfeld 1986,20) Μικρασιάτικης ταυτότητας. Ως τέτοιες οι σχετικές εκδηλώσεις δεν φαίνεται να βρίσκονται σε αρμονία με τους τρόπους που οι Ρεϊσντεριανοί τοποθετούν ‘εαυτούς’ σε άλλα πλαίσια και ιδιαίτερα με αυτό που ο Herzfeld χαρακτήρισε ‘προς τα έξω’ κατευθυνόμενου πολιτικού πρότυπου ελληνικότητας (ο.π.).<br />
Το λαϊκό δίστιχο που χρησιμοποίησα ως προμετωπίδα σ’ αυτό το κείμενο, γνωστό σε εθνική κλίμακα, αλλά και οικείο ανάμεσα στους κατοίκους του ‘Αγίου Δημητρίου’, αποδίδει με λακωνικότητα τη σημασία του τραγουδιού για την ταυτότητα των Μικρασιατών. Τα γλωσσολογικά χαρακτηριστικά αυτού του στίχου όπως είναι το συντακτικό και η γραμματική παρέχουν ένα απ’ τους κώδικες της σημασίας του, και ενώ η γραμματική δεν αποτελεί επαρκή συνθήκη για τη διερεύνηση μιας έκφρασης ο ρόλος της δεν μπορεί να αγνοηθεί (Rumsey 1990). Μετασχηματισμοί του συντακτικού και της γραμματικής δεν έχουν αναφορική σημασία μόνο, αλλά είναι δυνατό να αλλάξουν ολοκληρωτικά το νόημα των εκφράσεων στις οποίες επέρχονται, δοθέντος ότι αποτελούν συστατικό μέρος τους. Εχοντας υπ’ όψη όλα αυτά το επιχείρημά μου είναι ότι η χρήση μιας μετοχής [ξεριζωμένος-τραγουδισμένος ] στην κατάληξη και των δυο στίχων αποδίδει και στις δυο εμπειρίες μια διαρκή χρονικότητα. Επιπλέον καθιστά και τις δυο καταστάσεις ομόλογες. Σέ ένα μετα-αναφορικό επικοινωνιακό επίπεδο οι δυο διαρκείς αλλά αταίριαστες εμπειρίες αναδεικνύονται σε χαρακτηριστικά κοινής ταυτότητας.<br />
Κατά συνέπεια και οι δυο αυτές εμπειρίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ‘κληρονομημένα’ χαρακτηριστικά της προσφυγικής κατάστασης. Στο στίχο αυτό μπορεί να δει κανείς πως δια μέσου του ίδιου του τραγουδιού τονίζεται η σημασία των τραγουδιών για τους ξεριζωμένους πρόσφυγες “εστιάζοντας στο μήνυμα για κατ’ αποκλειστικότητα [for its own sake]” (Jakobson, 1963:356) και ταυτίζοντας, μ’ αυτό τον τρόπο, το μέσο με το μήνυμα.<br />
Κεντρικό μου επιχείρημα αποτελεί η άποψη ότι τα τραγούδια τα οποία αποτελούνται από άλλες φόρμουλες απομνημόνευσης τέτοιες όπως ευχές, κατάρες, παροιμίες κ.ο.κ. αποτελούν μέρος των βασικών πηγών επικοινωνίας της ομάδας και, και κατά συνέπεια, σημαντική έκφραση της συλλογικής μνήμης. Δια μέσου του προφορικού αυτού υλικού, το οποίο υπόκειται σε απο-μνημόνευση και επανάληψη, οι σημαίνουσες συλλογικές εμπειρίες ανα-παρίστανται, ανα-βιώνονται και διευρύνονται. Πριν να προχωρήσω στην αξιολόγηση του υλικού αυτού ως μέσου συλλογικής μνήμης αξίζει να παρουσιάσω ένα ακόμα ‘προφορικό θραύσμα’ συλλογικής αυτοσυνείδησης, το μύθο δημιουργίας του Ρεϊσντερε, του χωριού απ’ το οποίο οι σημερινοί κάτοικοι του ‘Αγίου Δημητρίου’ ή οι πρόγονοί τους εκδιώχθηκαν βίαια:<br />
Οι παππούδες μας ήταν αιχμάλωτοι πολέμου επειδή επαναστάτησαν κατά του Σουλτάνου, και φυλακισμένους σε ένα πλοίο τσι πήγαιναν στη ‘Πολη’ για εκτέλεση... έτσι λοιπόν απελπισμένοι όπως ήταν που θα πέθαιναν άρχισαν το τραγούδι. Ο καπετάνιος του καραβιού που ήταν μερακλής συγκινήθηκε τόσο πολύ απ’ το λυπητερό τους τραγούδι που λυπήθηκε να παραδώσει αυτά τα παληκάρια στο Σουλτάνο και να χαθούν άδικα. Καταλαβαίνεις ... ήταν και ο ίδιος παλληκάρι, έτσι λοιπόν τσι απελευθέρωσε και είπε στο Σουλτάνο ότι απεδρασαν ... έτσι λοιπόν οι πρόγονοί μας κατέφυγαν σ’ αυτό το ρέμα που ονόμαζονταν Ρεϊσντερε ... ‘ντερές’ στα Τούρκικα πάει να πεί ποτάμι ... εγκαταστάθηκαν εκεί ανάμεσα στους λόφους για να μη τσι βλέπουν οι Τούρκοι και εκεί εζησαν.<br />
Δυό κυρίως στοιχεία αυτού του α-χρονικού μύθου καταγωγής αξίζει να τονιστούν: πρώτον, ότι το τραγούδι δεν αποτελεί μόνο πρακτική διασκέδασης, αλλά πρακτική επιβίωσης που συνδέεται με τη σύσταση της κοινότητας (7) . Δεύτερον, το τραγούδι είναι αποτέλεσμα απόγνωσης και λειτουργεί ως πράξη παρηγοριάς. Επιπλέον, αυτός ο μύθος αποτελεί μια μετα-επικοινωνιακή πρακτική, αφού μια μορφή προφορικής επικοινωνίας (ο μύθος) ‘σχολιάζει’ μια άλλη κεντρική μορφή προφορικής επικοινωνίας όπως είναι το τραγούδι. Σ’ αυτό το πλαίσιο, ότι ‘αφηγείται’ το τραγούδι, ο μύθος, οι παροιμίες συνυπάρχει αρμονικά μ’ αυτό που ‘αφηγείται’ η καθημερινή ομιλία. Ο διάλογος ανάμεσα στις καθημερινές μορφές λόγου και σε αυτές που υπόκεινται σε επανάληψη, όπως είναι το τραγούδι, είναι συστατικό της επιτελεστικής (performative) δύναμης του τελευταίου. Οι τραγουδοποιοί στον ‘Αγιο Δημήτριο’ δεν αντλούν τα σύμβολα, τις μεταφορές και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν από κάποιο αφηρημένο συμβολικό σύστημα, ούτε από διαμερισματοποιημένα πεδία της κοινωνικής ζωής, αλλά από το κοινό παρελθόν πλήρες σε δραματικές εμπειρίες. Αυτό το κοινό παρελθόν έχει να κάνει με όλα τα ‘σκληρά’ γεγονότα στα οποία η συλλογική μνήμη διαρκώς επιστρέφει. Με τα τραγούδια τους ‘επιστρέφουν’ στο ‘χωριό’(8) καθώς επίσης και στις γύρω τοποθεσίες της Μικράς Ασίας,<br />
<i>Ρεϊσντερε κι Αλάτσατα και Κατω Παναϊα<br />
έρημα απομείνατε μεσ’ τη Μικρά Ασία<br />
<br />
</i>θυμούνται τα βάσανα του διωγμού,<br />
<i>Αναθεμάσε βρε Κεμάλ καρδιές πούχεις ραϊσει<br />
το χώμα της Ανατολής τό έχεις κοκκινήσει<br />
<br />
</i>καθώς και τη τραγική εμπειρία της μαζικής εξόντωσης κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας<br />
<i>Στή Σμύρνη μας μετρήσανε χιλιάδες δεκαπέντε<br />
στη Μαγνησιά (9) σα φτάσαμε μείναμε μόνο πέντε <br />
στη Μαγνησιά μες στα βουνά μες τσι άγριες χαράδρες<br />
σφάξανε Ελληνόπουλα εξηνταδυό χιλιάδες<br />
</i>Επιπλέον, με τα τραγούδια τους αφηγούνται την αρχή μιας καινούργιας αρχής στη Λήμνο και τη σχέση, όχι πάντα φιλική, με το ντόπιο πληθυσμό του νησιού. Ακόμη, συνέθεσαν τραγούδια που αναφέρονται στους πρόσφυγες της Κύπρου, που όπως υποστηρίζουν, υπέφεραν απ’ τους Τούρκους:<br />
<i>Αγιε μου Γιώργη αρχηγέ στ’ άλογο καβαλάρη<br />
πούσαι ζωσμένος το σπαθί και το χρυσό κοντάρι<br />
εσύ να πας στη Κύπρο μας να την ελευθερώσεις <br />
και ένα μάθημ καλό μες στη Τουρκιά να δώσεις<br />
<br />
</i>Ο ήχος, η μουσική και το τραγούδι αποτελούν κεντρικά στοιχεία στον Αγιο Δημήτρη και οι πρακτικές συμποσιασμού βρέθηκαν και εδώ όπως και αλλού στο επίκεντρο της προσφυγικής αλληλεγγύης (Danforth 1989, Herzfeld 1991:65). Το τραγούδι στις διάφορες μορφές του φαίνεται να αποτελεί ένα είδος ‘συναισθηματικής αγωγής’ για τους Μικρασιάτες όλων των ηλικιών του χωριού αυτού, αφού συνδέεται με όλα τα περάσματα της κοινωνικής ζωής: περιλαμβάνει νανουρίσματα, τραγούδια του γάμου και τα μοιρολόγια. Ετσι, ηθικές αξίες και κοινωνικά ‘πιστεύω’ αναπαρίστανται και δια-δραματίζονται μέσω του τραγουδιού.<br />
Δεδομένου ότι η φωνητική ιδιαίτερα μουσική αποτελεί μια ‘αναδυόμενη’, συνηθισμένη έκφραση της καθημερινότητας κάνει ταυτόχρονα αδύνατο κάθε σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στο ‘καθημερινό’ και το ‘τελετουργικό’ (ritual). Το άρθρο αυτό είναι αποτέλεσμα παρατήρησης σε ένα καθημερινό κυρίως πλαίσιο, αφορά δηλαδή εκδηλώσεις που δεν είχαν προγραμματιστεί ή σχεδιαστεί, αλλά συνέβηκαν στη πορεία της καθημερινής ζωής. Τέλος, ορισμένα στοιχεία που εστιάζουν στην αφηγηματική διάσταση του τραγουδιού είναι αποτέλεσμα εθνογραφικής παρέμβασης και αφορούν κυρίως την πρώτη γενιά προσφύγων δεδόμενου ότι ο ρόλος της γενιάς αυτής είναι αποφασιστικός στη σφυρηλάτιση της Μικρασιάτικης ταυτότητας.<br />
Οι άνθρωποι για τους οποίους αναφέρομαι δε δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα μουσικά είδη, ταξινομήσεις και ορισμούς αυτού του είδους. Αντίθετα ενδιαφέρονται πολύ για την ‘κοινότητα’ και το κέφι που επιτυγχάνονται δια μέσου των οικείων αυτών τραγουδιών και των πρακτικών συμποσιασμού απ’ τις οποίες, κατά κανόνα συνοδεύονται. Οι μουσικές αυτές επιτελέσεις, οι οποίες ενσωματώνουν ταυτόχρονα σύνθεση και εκτέλεση, κινούνται σ’ ένα πολύ ευρύτερο πεδίο από αυτό της διασκέδασης, και επειδή επιτελούν ταυτόχρονα πολλές κοινωνικές λειτουργίες συνιστούν πολυσημική κοινωνική δράση.<br />
Ενας δόκιμος τρόπος ταξινόμησης των τραγουδιών αυτών θα ήταν εκείνος που θα έπαιρνε υπ’ όψη του το πλαίσιο της επιτέλεσής τους: νανουρίσματα, νυφιάτικα, μοιρολόγια, της τάβλας. Και πάλι όμως τα πλαίσια αυτά δεν αποτελούν διαχωρισμένους τομείς κοινωνικής δραστηριότητας, αλλά μάλλον, συγκοινωνούντα δοχεία. Για παράδειγμα ο αμανές, το προεξέχον αυτό μουσικό είδος που πήρε το όνομά του απ’ το επιφώνημα αμάν - λέξη ευρείας καθημερινής χρήσης τόσο στην Ελληνική όσο και στη Τούρκικη γλώσσα - και κινείται στους ‘δρόμους’ της Βυζαντινής μουσικής παράδοσης, φαίνεται να διατρέχει όλα τα παραπάνω μουσικά είδη. Μια προσεκτική ματιά στις λέξεις κλειδιά και στα σύμβολα τα οποία ενεργοποιούνται σ’ αυτά τα τραγούδια με ώθησε να προσεγγίσω τις λέξεις ως το πρωταρχικό υλικό ανάλυσης μου και όχι τους στίχους ή ολόκληρα τραγούδια: οι λέξεις αυτές ‘ταξιδεύουν’ χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία απ’ το ένα είδος στο άλλο.<br />
<br />
Σήμερα, πάνω από εβδομήντα χρόνια μετά τη βίαια εκτόπιση απ’ τις εστίες τους όχι μόνο οι γέροι, αλλά ακόμα και οι νεότεροι ανάμεσά τους αναγνωρίζουν ορισμένα τραγούδια και σκοπούς ως δικά τους. Αυτά τα τραγούδια αποτελούν μέρος της ευρύτερης Μικρασιάτικης κληρονομιάς ή είναι έργα ‘χωριανών’ τραγουδουποιών ή τέλος συνδυάζουν και τα δυο. Αυτή ακριβώς η μουσική κληρονομιά φέροντας τον απόηχο ‘της πατρίδας’ ενεργοποιεί παράλληλα με το κέφι αισθήματα κοινότητας και ταυτότητας. ‘Τα δικά μας τραγούδια’, ‘τα Μικρασιάτικα τραγούδια’, σε κάποιες περιπτώσεις ‘τα Ρεϊσντεριανά τραγούδια’, απ’ τον ιδιαίτερο τόπο καταγωγής, ‘οι δικοί μας χαβάδες’, αναφερόμενοι στο σκοπό του τραγουδιού, είναι κάποιες απ’ τις εκφράσεις που χρησιμοποιούν για να τα ορίσουν. Δεδομένου όμως ότι η αυθεντικότητά τους ανάγεται στο παρελθόν οι πλέον ηλικιωμένοι τραγοδοποιοί έρχονται στο προσκήνιο της συγκρότησης του δια μέσου του τραγουδιού.<br />
Ορισμένα από αυτά τα τραγούδια ‘μιλούν’ για το χωριό καταγωγής τους το Ρεϊσντερε και τις γύρω πόλεις της Μικράς Ασίας, όπως είναι τα Αλάτσατα, η Κάτω Παναϊα, τα Βουρλά, η Χίος, η Σμύρνη, η ‘Πόλη’. Άλλα τραγούδια όπως είναι η παράδοση των ‘Ρεμπέτικων’ ενεργοποιήθηκαν για να εκφράσουν προσφυγικά παράπονα. Πολύ συχνά τα τραγούδια τους κατακλύζονται από μια βαθειά νοσταλγία για τους αγαπημένους τόπους της παιδικής ηλικίας, τις χαμένες πατρίδες. Άλλα, αφηγούνται την εμπειρία του διωγμού και του αναγκαστικού εκπατρισμού. Η ιστορία των Ρεϊσντεριανών η ιστορία του ξεριζωμού και της φτώχειας, η ιστορία των κοινών βασάνων και της συλλογικής ταπείνωσης, η ιστορία του να γίνεται κανείς πρόσφυγας - πράγμα που ισχύει και για πολλούς άλλους Μικρασιάτες - θα μπορούσε να ειπωθεί επαρκώς και με τα τραγούδια τους μόνο: ‘στο διωγμό τη μια στιγμή τραγουδούσαμε και την άλλη μοιρολογούσαμε’ θα μου πει μια ηλικιωμένη πληροφορήτρια που κατά τη διάρκεια του διωγμού ήταν στα είκοσί της. Θα μπορούσα λοιπόν να υποστηρίξω πως τα τραγούδια αυτά ήταν σε κάποιο βαθμό αποτέλεσμα απόγνωσης και ταυτόχρονα πράξη παρηγοριάς.<br />
Το κεντρικό μου επιχείρημα λοιπόν είναι πως το τραγούδι όπως κι άλλες μορφές ενσώματης επιτελεστικής επικοινωνίας είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά μέσα σφυρηλάτησης κοινωνικής μνήμης και συγκρότησης συλλογικοτήτων. Ως τέτοια είναι δυνατόν “ ... στο πλαίσιο ειδικών τοπικών συνθηκών να εγείρει όρια, [και] να τονίσει διαφορές ανάμεσα σε ‘μας’ και σ’ ‘αυτούς’ (Stokes 1994:6). Για το σκοπό αυτό το παρελθόν όχι μόνο ως γνώση, αλλά ως εμπειρία και αναπαράσταση ενός κοινού τόπου καταγωγής έχει ένα αποφασιστικό ρόλο να παίξει. Επιπλέον το πανυγήρι του ‘Αγίου Δημητρίου’ στις 26 του Οκτώβρη, προστάτη αγίου του χωριού, οι χοροεσπερίδες που οργανώνονται περιοδικά απ’ το σύλλογο νέων ή από την ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού λειτουργούν ως ισχυρές μεταφορές συγκρότησης της συμβολικής κοινότητας (Δες για παράδειγμα Caraveli 1985; Herzfeld 1985; Danforth 1989). <br />
Από αναλυτική σκοπιά η πρακτική του τραγουδιού αυτού που εκφράζει τοπικά γούστα λειτουργεί σε δυο επίπεδα τουλάχιστον: πρώτον, ως πράξη αφήγησης, αφού συμπαρουσιάζει και ‘δένει’ μεταξύ τους διασκορπισμένα αφηγηματικά θραύσματα και δεύτερον, ως πρακτική που συγκροτεί την κοινότητα και όχι μόνο αντίστροφα, όπως συνήθως προβάλλεται. Με άλλα λόγια όπως είναι σωστό να λέμε ότι διαρθρώνεται από την ‘κοινότητα’, είναι το ίδιο σωστό να πούμε ότι το τραγούδι και οι πρακτικές που σχετίζονται μ’ αυτό συγκροτούν στο συμβολικό επίπεδο την ‘κοινότητα’ (Δες Stokes 1994:2; Seeger 1987)• με τα λόγια της Caravelli ‘κάνει την κοινότητα να γεννηθεί κατά τη διάρκεια της επιτέλεσης’(10) . Από αυτή τη σκοπιά, ιδιαίτερα, το τραγούδι και “η μουσική δημιουργούν και συναρθρώνουν την ιδέα της κοινότητας” (Frith 1992:177;) και επιβάλουν με έντονο τρόπο το δεσμό της εντοπιότητας και της ταυτότητας πράγμα που έχει υποστηριχθεί για τον Ελληνικό χώρο (Caraveli 1985; Herzfeld 1985; Danforth 1989; Cowan 1990 & 1993), αλλά και για άλλες περιοχές του κόσμου (Abu-Lughod 1987; Finnegan 1989; Hall 1990).<br />
Στον Άγιο Δημήτρη το τοπικό αυτό τραγούδι συλλαμβάνεται, παράγεται και μεταβιβάζεται με το ‘αυτί’ και με το ‘στόμα’, κυρίως, αφού υπάρχουν ελάχιστα τραγούδια γραμμένα ή μαγνητοφωνημένα• τόσο τα τραγούδια όσο και οι αφηγήσεις σχετικά με το παρελθόν μεταβιβάζονται προφορικά. Μόνο δυο ωρών διάρκειας μαγνητοφωνημένες ταινίες ήταν ο καρπός της διερεύνησης μου σε αυτό το πεδίο. Όμως ένοιωσα μεγάλη έκπληξη όταν διαπίστωσα ότι οι ηλικιωμένοι κυρίως αφηγητές μου συνήθιζαν να ενσωματώνουν μικρά δύστιχα και σε ορισμένες περιπτώσεις ολόκληρα τραγούδια στις αφηγήσεις τους. Σε αυτό το πλαίσιο το τραγούδι αποτελεί σημαντική στρατηγική για την ανακατασκευή του παρελθόντος: η αφήγηση σταματούσε για να ακουστεί ένα ή περισσότερα δύστιχα το περιεχόμενο των οποίων γινόταν στη συνέχεια αντικείμενο αφηγηματικού σχολιασμού. Αυτή ή εναλλαγή λόγου-τραγουδιού, προσωπικής ιστορίας και κοινής μοίρας αποτελούσαν αναπόσπαστα μέρη μιας ενιαίας αφήγησης. Επιπλέον το περιεχόμενο του δύστιχου γινόταν συχνά η αιτία επικέντρωσης της αφήγησης: ο πληροφορητής ή η πληροφορήτρια ένοιωθαν την υποχρέωση να δώσουν τις απαραίτητες πληροφορίες για τα ονόματα, τοπωνύμια, καταστάσεις που αναφέρονταν στο τραγούδι. Από αυτή την άποψη, και έχοντας κατά νου ότι τα τραγούδια απομνημονεύονται και αναπαράγονται πιο εύκολα από άλλες μορφές λόγου, η σημασία τους ως αυτόνομα ‘ θραύσματα’ τοπικής ιστορίας είναι μεγάλη.<br />
Η ποικιλία των ενδεχόμενων αναμνήσεων τις οποίες το τραγούδι μαζί με άλλα ‘οχήματα’ συλλογικής μνήμης μπορεί να φέρει στο φως με ώθησε να δώσω μεγαλύτερη προσοχή στις ‘φωνές’ των ιδιόρρυθμων αυτών αφηγητών. Στην ουσία, ήταν η παράδοση του ‘καταδιωγμένου’ και του ‘καταπιεσμένου’ που επέμενε να εμφανίζεται με το μανδύα αυτών των προφορικών τεχνασμάτων. Αυτού του είδους οι σχηματοποιημένες αναμνήσεις που ανακαλεί το τραγούδι αποτελούν ότι ο Geertz αποκαλεί ‘βαθύ παιγνίδι’ (Geertz 1973) αφού κάνει δυνατή γι’ αυτή την κοινωνική ομάδα την αυτογνωσία και αναπαράσταση η οποία είτε απαγορεύτηκε, είτε καταπιέστηκε στο πλαίσιο μιας δυτικόπληκτης εθνικής κουλτούρας και ιστοριογραφίας η οποία επίμονα απέκλειε κάθε ανατολίτικο στοιχείο. ‘Μόνο αυτοί που προέρχονται από απέναντι είναι σε θέση να νοιώθουν αυτά τα τραγούδια’ υποστηρίζουν οι κάτοικοι του Αγίου Δημητρίου. Το παρελθόν και η ταυτότητα σε αυτές τις συνθήκες φαίνεται να εγείρουν αξεπέραστα εμπόδια στην ικανότητα της κατανόησης.<br />
Το τραγούδι αποτελεί μια επικοινωνιακή πρακτική και ως τέτοια ενεργοποιείται να αποκαλύψει ‘καλυμμένα αισθήματα’(11) και κοινωνικού χαρακτήρα παράπονα. Κάτω απο αυτές τις περιστάσεις το παρελθόν δεν συνιστά το απομακρυσμένο, α-χρονο βασίλειο των εθνικιστικών επιθυμιών, αλλά μάλλον ‘φτωχή πηγή’(12) που βασίζεται στη βιωμένη εμπειρία. Αυτή η άποψη είναι απόλυτα αντίθετη με τη θέση του Bloch ότι “δεν μπορείς να επιχειρηματολογήσεις με ένα τραγούδι” (Bloch 1989 37-38, έμφαση στο πρωτότυπο). Το επιχείρημα μου είναι ότι ιδιαίτερα στις προφορικές κοινωνίες το τραγούδι είναι επικοινωνιακή πρακτική μάλλον παρά ‘τέχνη’. Στον Άγιο Δημήτρη όπως συμβαίνει και με άλλα χωριά της αγροτικής Ελλάδας (Caraveli 1982; Cowan 1990), τόσο το τραγούδι όσο και ο χορός βρίσκονται στο κέντρο της κοινωνικότητας, η οποία αν και είναι πολύ ευαίσθητη είναι τόσο σημαντική σ’ ένα κοινωνικό περιβάλλον ανταγωνιστικότητας, αλλά και έντονης εξάρτησης.<br />
Οι τραγουδοποιοί της πρώτης γενιάς προσφύγων συνηθίζουν να χρησιμοποιούν ένα μεγάλο ρεπερτόριο από προϋπάρχοντα σχήματα τα οποία συνηθίζουν να τα ‘γεμίζουν’ κατά τη διάρκεια επιτέλεσης. Τα σχήματα αυτά που αφορούν τη μελωδία, τις μεταφορές και τις εικόνες δεν είναι απλά και μόνο τεχνικές σύνθεσης αλλά αποτελεσματικοί τρόποι ανάκλησης κοινωνικών σημασίων. Με αυτή την έννοια το μήνυμα συγκροτείται στη συνάντηση του κοινωνικού με το μουσικό σαν αποτέλεσμα μιας “διαλεκτικής σχέσης ανάμεσα στη διαμόρφωση των [μουσικών] στυλ και της καθημερινή ζωής” (Blacking 1974:47 δες επίσης Feld 1982). <br />
Το μοναδικό μουσικό όργανο που χρησιμοποιείται από εκπροσώπους της πρώτης γενιάς προσφύγων είναι το ταψί, το ίδιο ταψί που σ’ άλλες συνθήκες χρησιμοποιείται για το φούρνο. Αν και η χρήση του σήμερα είναι περιθωριακή εξακολουθεί να φέρει έντονα τον απόηχο ενός μυθοποιημένου παρελθόντος. Η στένη του σχέση με τις καλές, περασμένες στιγμές ανακαλεί ιστορίες και συναισθήματα που έχουν όμως κοινοτικό χρώμα. Από αυτή την άποψη, το παίξιμο του ταψιού, μια συνήθεια που ‘εμείς φέραμε απ’ την πατρίδα’, όπως συνηθίζουν να λένε, ανακαλεί το οικείο παρελθόν και παροτρύνει τους χωριανούς να θέσουν στο χορό, ανάμεσα στ’ άλλα, την ενσώματη ‘κοινότητα’ τους. Ακόμη, το γεγονός της διπλής χρήσης του ταψιού ως σκεύους και ως μουσικού οργάνου είναι δείγμα μιας κουλτούρας των φτωχών. Τέλος, η μονάδικότητά του ως μουσικού οργάνου στο πλαίσιο του νησιού το καθιερώνει ως έμβλημα της κοινωνικής ταυτότητας της ομάδας.<br />
<br />
Ενεργώντας ως ποιητές της καθημερινής τους ζωής οι ‘Ρεϊσντεριανοί’ συνθέτουν τα τραγούδια τους σε μια γλώσσα που μέσω της φαντασίας συγχωνεύει τη τοπική ιστορία με τη καθημερινή εμπειρία. Η ποιητική, ανακλητική λειτουργία των λέξεων απ’ τις οποίες είναι φτιαγμένα αυτά τα τραγούδια ξαναπαρουσιάζει ένα παρελθόν το οποίο δεν έχει πλήρως ‘αποκατασταθεί’. Σ’ αυτή την προοπτική πραγματικά γεγονότα διαπλέκονται αξεδιάλυτα με όνειρα, μύθους και αγίους οι οποίοι ενεργούν για δική τους χάρη. Κατά συνέπεια το τραγούδι μπορεί να θεωρηθεί ως μυθοποιητική αφηγηματική πρακτική και επιτέλεση δράματος. Για το σκοπό αυτό το οικείο γίνεται ξένο και το μακρυνό γίνεται οικείο• σε αυτό το πλαίσιο, ‘πατρίδα’ θεωρείται η Μικρά Ασία και όχι η Ελλάδα, και πιο ειδικά το χωριό καταγωγής, το Ρεϊσντερε, και όχι το χωριό που κατοικούν, ο Άγιος Δημήτρης.<br />
Οι Εθνομουσικολόγοι έχουν πειστικά υποστηρίξει ότι η μουσική “ ... αφορά στην ουσία ανθρώπινα συναισθήματα και εμπειρίες, και [ότι] τα πρότυπά πολύ συχνά προέρχονται απ’ την ασυνείδητη πνευματική ζωή ...” (Blacking 1974: x) μια ιδέα που αποκαθιστά την ενότητα ανάμεσα στη κοινωνική και τη ‘μουσική ζωή’. Γι’ αυτό, τόσο τα τραγούδια, όσο και οι ιστορίες που εντάσσονται στην ίδια αφηγηματική προοπτική συνθέτονται, σε κάποιο βαθμό, κατά τη διάρκεια της επιτέλεσης, αφού εστιάζουν στο ενδιαφέρον και τη γνώση του κοινού. Το γεγονός αυτό κάνει αναγκαία την αξιοποίηση προϋπάρχοντος υλικού που ανήκει στην ‘κοινότητα’. Το υλικό αυτό αφορά τη διαφορετική κάθε φορά διάταξη ‘θραυσμάτων’ λόγου και σχημάτων επανάληψης και την, μέσω της μετωνυμίας και μεταφοράς, διαφορετική επαναδιαπραγμάτευση τραυματικών εμπειριών του παρελθόντος. Για την εκπλήρωση του σκοπού αυτού, ορισμένες φορές είναι αρκετή η αλλαγή του ονόματος και μόνο, όπως θα φανεί απ’ τις παραλλαγές του παρακάτω στίχου:<br />
<i>Ανάθεμάσε βρε Κεμάλ και συ και η Τουρκία<br />
δύο φορές μας διώξατε απ’ τη Μικρά Ασία<br />
</i>Σε μια δεύτερη εκδοχή αυτός ο στίχος παίρνει την εξής μορφή,<br />
<i>Ανάθεμάσε βασιλιά και συ και η Τουρκία<br />
δύο φορές μας διώξατε απ’ τη Μικρά Ασία<br />
</i>Σε μια τρίτη εκδοχή η Τουρκία αντικαθίσταται απ’ την Αγγλία (Ανάθεμάσε βρε Κεμάλ και συ και η Αγγλία ... ), ενώ σε μια τέταρτη ο Κεμάλ αντικαθίσταται απ’ την Αμερική (Ανάθεμάσε Αμερική και συ και η Τουρκία ... ).<br />
Ενώ όμως οι τρεις πρώτες εκδοχές είναι κατανοητές σύμφωνα με τις σύγχρονες με το διωγμό διαμαρτυρίες και παράπονα, στην προφορική τουλάχιστον εκδοχή τους, η τέταρτη δεν είναι. Με βάση τις παραλλαγές αυτού του στίχου οι πρόσφυγες στρέφονται ενάντια στη Τουρκία, το Κεμάλ, το βασιλιά Κωνσταντίνο και τους δυτικούς συμμάχους ως υπεύθυνους της Καταστροφής και αίτιους των δικών τους κακών. Αντίθετα, η Αμερική δεν αναφέρεται σε άλλες προφορικές μαρτυρίες στις οποίες συχνά έρχονται στο προσκήνιο η Αγγλία, η Γαλλία και η Ιταλία (13) . Όμως, αυτή η αντικατάσταση θα μπορούσε να γίνει κατανοητή στο πλαίσιο του αντιαμερικανισμού της μεταχουντικής πολιτικής σκηνής της Ελλάδας της δεκαετίας του ΄70. Όμως, αυτό το οποίο έχουν κοινό όλοι αυτοί οι στίχοι συμπεριλαμβανομένου και του τέταρτου είναι η ενεργοποίησή τους ως μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας. Αν και αυτή η αλλαγή θα μπορούσε να θεωρηθεί ασήμαντη δεν είναι η μοναδική. Στο ίδιο αναλυτικό πλαίσιο θα μπορούσε να τοποθετηθεί ο στίχος της σελίδας (7) που εκφράζει συναισθήματα συμπάθειας στους Κύπριους πρόσφυγες. Ακόμη, ο επόμενος στίχος προστέθηκε στο ‘μοιρολοϊ’ για τη ‘χαμένη Ανατολη’ (δες σελ. 16-17) ο οποίος όμως στη συνέχεια αφαιρέθηκε γιατι θεωρήθηκε ακατάλληλος για την υπόθεση της Μικράς Ασίας:<br />
<i>Αλοίμονό μας βρε παιδιά τι μας επιφυλάσει<br />
Ο Reagan που μας έφερε ξανά τη νέα τάξη<br />
</i>Όχι μόνο τραγούδια αλλά και τα κάλαντα των Χριστουγέννων μετασχηματίστηκαν για την αφήγηση του δράματος της προσφυγιάς. Είναι ενδιαφέρον να ‘διαβάσει’ κανείς την αλλαγή αυτή στο αφηγηματικό της πλαίσιο:<br />
Μια φορά, ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς και μαζευτήκαμε στη Χίο 4-5 προσφυγόπουλα να πούμε τα κάλαντα. Σκεφτήκαμε λοιπόν πως και τον Αγιο Βασίλειο θα τον είχαν διώξει απ’ το μέρος που γεννήθηκε την Καισάρεια ... έτσι λοιπόν λόγο στο λόγο, λίγο ο ένας λίγο ο άλλος συντάξαμε καινούργια κάλαντα και αρχίσαμε να τα λέμε πορτα - πόρτα,<br />
<i>Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά<br />
χάλασε ο κόσμος και ο ντουνιάς<br />
κι αρχή καλός μας χρόνος<br />
εξορίστηκε ο κόσμος<br />
γυρίζουμε σαν τα πουλιά<br />
και που να φτιάξουμε φωλιά<br />
που όλο μας την χαλούνε <br />
και δεν θέλουν να μας δούνε<br />
</i>Εκεί να σ’ έχω να δείς τί έγινε ... αρχίσανε να κλαίνε όχι μόνο οι πρόσφυγες, αλλά και οι ντόπιοι ... αλλά αυτά τα πράγματα ήταν αλήθεια ... αφού εγώ πήγαινα στο σχολείο και κάθε φορά που γύριζα στο σπίτι έπρεπε να ψάξω να βρώ τους γονείς μου γιατί άλλαζαν σπίτια και τους έχανα ... είναι στ’ αλήθεια πολύ δύσκολο να εξηγήσω τι συνέβαινε. Αργότερα συνηθίζαμε να τραγουδάμε το παρακάτω τραγούδι: <br />
<i>Φύγαμε απ τη Μικρά Ασία<br />
μέσα στη Καταστροφή<br />
και γυρίσαμε στην Ελλάδα όλοι οι Έλληνες φτωχοί<br />
Μας εκτύπησε η μοίρα ξαφνικά ένα πρωϊ<br />
και απ’ τις παράγκες τώρα<br />
αναρχίσαμ’ τη καινούργια μας ζωή<br />
κατορθώσαμε να κάνουμε <br />
κα το πόνο μας χαρά<br />
και δεν σκύψαμ’ το κεφάλι<br />
στη παλιά μας συμφορά<br />
</i>Ένα άλλο τραγούδι γνωστό στο πανελλήνιο ήταν από κείνα που αγαπούσαμε<br />
<i>Εγώ είμαι προσφυγάκι αχ το λέω<br />
που με διώξαν απ’ τη Σμύρνη κι όλο κλαίω<br />
πότε φτωχεια πότε πλούτη<br />
έμαθα να παίζω ούτιστο ‘Καφέ -Αμάν’<br />
κι ωχ αμάν, αμάν <br />
Εγώ είμαι προσφυγάκι αχ το λέω<br />
τη πατρίδα μου θυμούμαι κι’ όλο κλαίω <br />
πότε φτωχεια πότε πλούτη ...<br />
</i>Με άλλα λόγια, τα τραγούδια ως ‘αναδυόμενες μεταφορές’ (14) και αφηγηματικά τεχνάσματα εμπεριέχουν διαφορετικές χρονικότητες, διακηρύξεις και παράπονα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της ποιητικής ικανότητας του τραγουδοποιού η οποία όμως κάνει δυνατή την παρουσίαση άλλων παρόντων. Επιπλέον η παρουσίαση αυτή δεν καθίσταται δυνατή μόνο μέσω της ‘ανάκλησης’ αυτού που η κοινότητα ήδη γνωρίζει, αλλά και της διάχυσης, εμβάθυνσης και ‘παγώματος’ αυτού που ενδεχόμενα έχει απωθηθεί από την επίσημη μνήμη. Οποιαδήποτε ανάλυση λοιπόν των ιδιόμορφων αυτών κειμένων θα πρέπει να εστιάσει το ενδιαφέρον της πέρα από τις κειμενικές δομές τους. Οι κειμενικές αναλύσεις, όπως τουλάχιστον έγιναν γνωστές απ’ το δομισμό του Levi-Strauss και σε κάποιο βαθμό απ’ τα επίπεδα περιγραφής του R. Barthes (1993:257 έμφαση στο πρωτότυπο), δεν είναι αρκετές για την κατανόηση αυτών των ‘προφορικών κειμένων’, αλλά μόνο στο βαθμό που κανείς τα διερευνά στο πλαίσιο των βιωμένων καταστάσεων που περιγράφουν: είναι αυτό που τα κάνει πειστικά ως θραύσματα προφορικής ιστορίας.<br />
Οι τραγουδοποιοί αυτής της γενιάς δεν έχουν κάποια μουσική παιδεία από τυπική άποψη ούτε κάποια σαφή, συστηματική θεωρία μουσικής. Τόσο η ‘παραγωγή’ μουσικής όσο και η μάθησή της δεν είναι διακεκριμένες δρατηριότητες, αλλά και οι δυο είναι συνιστώσες μιας ενιαίας μουσικής επιτέλεσης. Για να γίνει κανείς ικανός τραγουδοποιός θα πρέπει να έχει υπάρξει προσεκτικός, ευαίσθητος ακροατής πράγμα που επιβάλλεται από το διαλογικό συμμετοχικό χαρακτήρα αυτών των πρακτικών. Ακόμη, για να είναι κανείς ικανός τραγουδιστής σύμφωνα με την τοπική κοινωνία θα πρέπει να είναι παθιασμένο άτομο παρά να έχει θεωρητικές μουσικές γνώσεις• είναι ζήτημα συναισθήματος μάλλον παρά γνώσης. Με αυτή την έννοια το τραγούδι γίνεται το ‘όχημα’ ανθρώπινων συναισθημάτων και παθών και όχι απλό μέσο έκφρασης της σκέψης. ‘Για να τραγουδήσει κανείς δεν φτάνει να γνωρίζει τα λόγια του τραγουδιού’ συνήθιζαν να λένε γελώντας, αλλά θα πρέπει να έχει καημό, να κατέχεται μ’ άλλα λόγια από την ανάλογη συναισθηματική προ-υπόθεση. Κατά συνέπεια, το επόμενο μοιρολόϊ - σύνθεση του Κ. Μαυράκη, ενός ηλικιωμένου πρόσφυγα - στο ‘σκοπό’ του ‘αμανέ’ αποτελεί ύμνο της συμβολικής κοινότητας που ξαναζωντανεύει ρητορικά και δραματικά το συναίσθημα του ανήκειν.<br />
<br />
<br />
<b>Ένα μοιρολόϊ για τη χαμένη Ανατολή και η επιστροφή του ‘διωγμένου’.<br />
<br />
</b><i>Τα τραγούδια είναι λόγια τα λεν’ οι πικραμένοι<br />
τα λεν’ να φύγει το κακό μα το κακό δεν φεύγει (15)<br />
Καημένη μου Ανατολή σου φύγανε τ’ αηδόνια<br />
και πήγαν και τραγούδησαν σε ξένα περιβόλια<br />
Παναγιά μου παρηγόρα τα ξενάκια πούρθαν τώρα<br />
καημένη μου Ανατολή αμάν αμάν καήκαν τα χωριά σου<br />
φύγαν τα παληκάρια σου που ήταν παρηγοριά σου<br />
Παναγιά μου Παναγιά μου παρηγόρα τη καρδιά μου<br />
Ξενητεμένο μου πουλί καημένο μου γεράκι<br />
η ξενητιά σε χαίρεται και γώ πίνω φαρμάκι<br />
Παναγιά μου Παναγιά μου παρηγόρα τη καρδιά μου<br />
της τύχης μου ήταν γραφτό κι αυτό να το περάσω<br />
να γεννηθώ στο τόπο μου στα ξένα να γεράσω<br />
Παναγιά μου Παναγιά μου παρηγόρα τη καρδιά μου<br />
τα ήχτιζα βουλήσανε κι οι κόποι μου χαθήκαν<br />
και εκείνα που επότιζα κι εκείνα μαραθήκαν<br />
Θεέ μου πως τη δέχτηκες την αδικία τούτη<br />
μες σε χριστιανικά χωριά να κατοικούνε Τούρκοι<br />
</i>Η ‘από πρώτο χέρι’ παρουσίαση μιας τόσο οδυνηρής εμπειρίας δεν μπορεί παρά να είναι δραματική ανα-παράσταση ενός παρόντος-παρελθόντος. Αυτού το είδους οι επιτελέσεις ξαναζωντανεύουν μνήμες όχι μόνο στους ανθρώπους που είχαν μια άμεση εμπειρία των τραγικών γεγονότων που εξιστορούνται, αλλά και σέ αυτούς που η συν-πάθειά τους βασίζεται σε προηγούμενες επιτελέσεις και αφηγήσεις αγαπημένων προσώπων. Οδυνηρά γεγονότα τέτοια όπως το κάψιμο του χωριού και ο θάνατος αγαπημένων προσώπων όχι μόνο όπως βιώθηκε άμεσα, αλλά και όπως ανα-βιώθηκε μέσω της αφήγησης και της φαντασίας αποτελούν τις συνιστώσες του κοινού δράματος. Πραγματικά γεγονότα διαπλέκονται με φανταστικά - όπως για παράδειγμα η επίκληση των θρησκευτικών συμβόλων - με αξεδιάλυτο τρόπο. <br />
Ακούγοντας αυτό το μοιρολόι ένοιωσα πως ο άνθρωπος απέναντί μου, που έβαινε προς το τέλος της ζωής, συγκινημένος σταδιακά απ’ τα ίδια τα λόγια του μου αφηγόταν με τον πλέον συνοπτικό και ποιητικό τρόπο την ίδια του τη ζωή. Αν και η αφήγηση αυτή γινόταν σε πρώτο πρόσωπο στην ουσία αφηγόταν το δράμα μιας πολύ ευρύτερης κοινωνικής ομάδας αποσκοπώντας, μέσω της συν-κίνησης κοινών ‘συναισθηματικών δομών’(16) , στη συν-πάθεια. Η ποιητική μ’ αυτή την έννοια δεν ανήκει μόνο στη μελέτη της γλώσσας, αλλά στη γενικότερη σημειωτική των κοινωνικών σχέσεων και της αναπαράστασής τους (Jakobson 1963, Herzfeld 1985) στις οποίες αναγκαστικά εμπλέκεται η δραματικά βιωμένη ιστορία. Από αυτή την άποψη περασμένα βάσανα και τρέχοντα παράπονα διαρθρώνονται με τρόπο όχι διακριτό για να δραματοποιηθούν μεσω της υλικότητας της φωνής και να αρθρώσουν το λόγο του καταδιωγμένου και του καταπιεσμένου. Τέλος, είναι η υλικότητα της φωνής “η υλικότητα του ίδιου του σώματος που μιλά τη μητρική του γλώσσα” (Barthes 1990:295), το δικό του πάθος στη διπλή του έννοια, μια συνάντηση της γλώσσας με ένα διαρκές πόνο, αυτό που κάνει τον ήχο της μεστό σε νόημα. Παρατηρώντας την παλινδρομική κίνηση του σώματος του ‘τραγουδιστή’ με έκανε να θυμηθώ την ‘συμπεριφορά’ του σώματος που μοιρολογεί, αλλά και τη συν-κίνηση του σώματος που θρηνεί σε παραστάσεις τραγωδίας.<br />
Ο ‘τραγουδιστής’ διευκρίνησε ότι αυτός ο ίδιος συνέθεσε το μοιρολόι αν και ‘πήρε’ τον πρώτο στίχο από κάποιο άλλο τραγούδι ευρύτερα γνωστό και στη συνέχεια πρόσθεσε τους υπόλοιπους στίχους. Το συνέθεσε στο σκοπό του αμανέ και πιο ειδικά του αμανέ κατάλληλου για μοιρολόι. Ο αμανές είναι το είδος εκείνο του τραγουδιού με βάθος που όπως θα υποστήριζε ο Barthes “φτάνει στο αυτί κατευθείαν με την ίδια κίνηση ... σαν να ερχόταν δια μέσου του ίδιου δέρματος που συνέδεε την εσωτερική σάρκα του τραγουδιστή με τη μουσική που τραγουδά” (Barthes 1990:295). Επειδή πιστεύεται ότι είναι ένα δύσκολο μουσικό είδος θεωρείται ότι είναι η ένδειξη τελειοποίησης του τραγουδιστή. Το εξέχον χαρακτηριστικό στην επιτέλεση του αμανέ είναι η ανθρώπινη φωνή η οποία εμπλέκει άμεσα το σώμα και τον ‘εσωτερικό εαυτό’ του τραγουδιστή. Ως τέτοια “είναι ο όγκος της ομιλούσας και τραγουδούσας φωνής, το διάστημα στο οποίο οι σημάνσεις βλασταίνουν” (ο.π. 295), είναι η υλικότητα της ίδιας της φωνής που αρθρώνει το συναίσθημα και όχι απλά και μόνο το αναφορικό μήνυμα του λόγου. Αυτού του είδους οι τραγουδιστές - δεν είναι πολλοί στον Άγιο Δημήτρη - κατονομάζονται, γίνονται αντικείμενα σχολιασμού και οι δυνατότητές τους αναλυτικά συγκρίνονται.<br />
Αυτή η πολύ αξιόλογη και σε μεγάλο βαθμό Ανατολίτικη φωνητική μουσική αποτελεί συμβολική πρακτική συν-ταύτισης και αλληλοαναγνώρισης ανάμεσα στους Μικρασιάτικους πληθυσμούς. Παρά την κεντρική θέση που κατέχει στον Αγιο Δημήτριο δεν υπάρχει συμφωνία για το ποια τραγούδια είναι αμανέδες και ποια όχι. Η σχέση της όμως με τη Βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική - ‘το χωριό’ ήταν πολύ γνωστό για τους καλλίφωνους ψάλτες και τραγουδιστές’ συνηθίζουν να λένε - τη μεταφέρει στο πεδίο του θρησκευτικού και του μυστικιστικού. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που ο παπα-Μανώλης, ο παπάς του Αγίου Δημητρίου είναι ένας από τους πιο ικανούς ‘εν ενεργεία’ αμανετζήδες. <br />
Το γεγονός όμως ότι αποτελεί κοινό μουσικό γούστο για τους Έλληνες και τους Τούρκους φαίνεται να αποτελεί ενοχλητική διαπίστωση για τις αρχαιόπληκτες ελίτ που ονειρεύονται την εθνική καθαρότητα και πάνε τόσο μακριά - χρονολογικά και μεταφορικά - υποστηρίζοντας ότι ο αμανές είναι λείψανο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Ιστορικά ο αμανές συνδέεται με τη μη δυτική πλευρά του λαϊκού πολιτισμού, το Ρωμαϊκό και Βυζαντινό ανατολίτικο παρελθόν, και γι’ αυτό ακριβώς αγνοήθηκε απ’ τις ηγετικές ελίτ που παρέμειναν σταθερά προσανατολισμένες στη ‘πολιτισμένη’ δύση. Η ειρωνία είναι, αυτού του είδους το τραγούδι αποτελεί πολύ οικείο είδος έκφρασης για μεγάλη μερίδα πληθυσμού, Μικρασιάτικου και μη, παρά το γεγονός ότι παραπέμπει στο κοινό ‘μας’ με την Τουρκία παρελθόν, η οποία στα πλαίσια του πολιτικού λόγου θεωρείται εχθρός ‘μας’.<br />
Προφανώς, η καταπίεση μιας εξαιρετικά οικείας έκφρασης και μνήμης μεταλλάχτηκε σε μια αποφασιστική εκδήλωση της δισημίας (Herzfeld 1985 & 1987) του λαϊκού πολιτισμού. Αυτή η αμφισημία γίνεται καλύτερα κατανοητή στην παρακάτω συζήτηση ανάμεσα σ’ ορισμένους από τους γνωστούς Ελληνες μουσικοσυνθέτες (17) :<br />
Ελληνιάδης: Έχω την εντύπωση ότι μετά το 22 στην Ελλάδα δεν γράφονται και δεν κυκλοφορούν πολλά τραγούδια με θέμα την καταστροφή.<br />
Δραγούμης: Είναι κάτι τόσο οδυνηρό που κανένας δεν θέλει να το θυμάται. Ωστόσο υπάρχουν ορισμένες αναφορές. Εμείς το Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο, έχουμε ηχογραφήσει ένα ωραίο μοιρολόι για την πυρκαγιά της Σμύρνης και κάποιο άλλο για τις φοβερές σφαγές που γίνανε στο Αϊβαλί. Αλλά νομίζω ότι το μοιρολόι για το δράμα που μας συνέβη πρέπει να το αναζητήσουμε ιδίως στον αμανέ της εποχής εκείνης. Οι αμανέδες χωρίς να μιλάνε ειδικά για την καταστροφή, θρηνούν για τη δυστυχία που προκαλεί ο άνθρωπος στον άνθρωπο.<br />
Κουνάδης: Πολύ λίγα τραγούδια μιλάνε γι’ αυτή καθ΄ εαυτή την καταστροφή, αλλά γενικότερα το κλίμα που αποδίδει το τραγούδι μετά το 1922, με 400-500 αμανέδες που βγαίνουν σε δίσκους και μιλάνε για θάνατο και θλίψη, φανερώνει μια κατάσταση. Στη Σμύρνη δεν πρέπει να είναι τόσοι πολλοί οι αμανέδες πριν την καταστροφή όσο γίνεται εδώ κυρίαρχο στοιχείο για μια δεκαετία! Όλοι οι σπουδαίοι τραγουδιστές τραγουδάνε αμανέδες. Ένα 99% των αμανέδων είναι ένα μοιρολόι.<br />
Δραγούμης: Τα 3/4 των αμανέδων βασίζονται σε κείμενα που είναι τόσο γενικά ώστε να μπορούμε να τα εννοήσουμε σαν τραγούδια για μια προσωπική συμφορά μέχρι και το χαμό ενός ολόκληρου λαού.<br />
Ελληνιάδης: Αυτό το φαινόμενο που συναντούμε στην Ελλάδα, η περιφρόνηση του αμανέ με την κατηγορία “τούρκικο” ...<br />
Δραγούμης: Ο αμανές είναι ανατολίτικος, τόσο ελληνικός όσο και τούρκικος (εμφαση στο πρωτότυπο). Οι Έλληνες ανήκουν και στην Ανατολή κι αυτό κάνουμε πολύ άσχημα να το ξεχνάμε.<br />
Ελληνιάδης: Υπάρχουν και στη Μικρά Ασία πριν το ΄22 κάποιες κοινωνικές ομάδες που το θεωρούν υποδεέστερο είδος<br />
Δραγούμης: Υπήρχαν οπωσδήποτε κάποιοι κύκλοι πλουσίων μεγαλοτραπεζιτών στη Σμύρνη που το περιφρονούσαν. <br />
Ελληνιάδης: Γραπτά τέτοια υπάρχουν<br />
Δραγούμης: Υπάρχει ένα κείμενο του Φαίδρου που δεν χτυπάει τον αμανέ αλλά προσπαθεί να υποστηρίξει ότι είναι αρχαίος ελληνικός! Κάπου υπάρχει μια παραχάραξη. Δεν ξέρουμε από που προέρχεται ο αμανές και ούτε θα το μάθουμε ποτέ. Το γεγονός είναι ότι ο αμανές είναι ένα απ’ τα ανώτερα είδη τραγουδιού που υπάρχουν σ’ αυτό το χώρο. Έχει πάρα πολύ μεγάλη συγκινησιακή δύναμη• ενώ είναι λαϊκή μουσική χρησμοποιεί τα μακάμια της κλασσικής μουσικής, έχει μια φόρμα με σωστές αναλογίες και κυριώς αποτελείται απο πλούσιους αυτοσχεδιασμούς. Υπάρχουν πάρα πολύ σημαντικά στοιχεία στον αμανέ. Ο αμανές είναι ανώτατο είδος τέχνης. Μέσα στα πλαίσια τς λαϊκής τέχνης, βεβαίως. Γι’ αυτό το να τραγουδάς καλά αμανέ εθεωρείτο κάτι πάρα πολύ σπουδαίο.<br />
Κουνάδης: Ήτανε το κριτήριο του μεγάλου τραγουδιστή.<br />
Προφανώς, τόσο ο αμανές όσο κι άλλες κοινές με τον ‘προαιώνιο εχθρό’ οικείες πρακτικές διαθλασμένες μέσα από εθνικιστικές διακηρύξεις έκαναν δυνατή και καλλιέργησαν την αμφισημία αυτή που ταλαντεύεται ανάμεσα στην απόρριψη της ως ‘Τούρκικο είδος’ και την οικειοποίηση ως ‘αρχαία Ελληνική’ τέχνη.<br />
Επιπλέον, το όνομα αμανές προέρχεται απ’ την ουσιαστικοποίηση του επιφωνήματος αμάν, το οποίο είναι κοινό στην Ελληνική και τη Τούρκικη γλώσσα και εκφράζει διαρκή πόνο. Και στο μοιρολόι αυτό όπως και σε άλλα μοιρολόγια και τραγούδια το ‘αμάν’ αποτελεί το ψήγμα της φωνής που επαναλαμβάνεται σ’ όλο το τραγούδι. Εκτός απο τα μοιρολόγια το ‘αμάν’ το συναντά κανείς σε πολλά άλλα τραγούδια που διαπραγματεύονται επίπονες καταστάσεις με διάρκεια όπως απώλεια, ανεκπλήρωτα συναισθήματα αγάπης και χωρισμό. Η ‘προς τα έσω’ διευθυνόμενη ερμητική προσοχή του ανθρώπου που υποφέρει κάνει κεντρικό το σώμα σε αυτού του είδους τα τραγούδια. Στις περιπτώσεις αυτές όπως συμβαίνει και στην επιτέλεση του φλαμένκο “το άτομο όταν υποφέρει αποκόβει την προς τα έξω (εκστατική) προσοχή του, και αρχίζει να διερευνά, να νοιώθει και να κραυγάζει εσωτερικές πραγματικότητες ... Οι σωματικές αποτυχίες ενισχύουν εκτεταμένους και επαναλαμβανόμενους μονόλογους μιας εσωστρεφούς σωματικής ομιλίας” (Washabaugh 1994:86).<br />
H προϋπόθεση για την επιτέλεση του αμανέ είναι ο καημός, ένα διαρκές πάθος, μια έντονη επιθυμία, μια ενσώματη προδιάθεση. Έτσι λοιπόν η επιτέλεση του τραγουδιού αυτού συνεπάγεται μια ορισμένη κατάσταση της ύπαρξης, μια συναισθηματική προδιάθεση, ένα σώμα που υποφέρει. Ακόμη, αυτή η εσωτερική προδιάθεση και επιθυμία δεν απευθύνεται αναγκαία σε κάποιο ακροατήριο. Γι’ αυτό, όπως μου είπαν ‘είναι πολύ δύσκολο να συναντήσεις κάποιους αμανετζήδες όταν τραγουδούν ... για να συμβεί αυτό θα πρέπει να τους συναντήσεις την κατάλληλη στιγμή’. Γι’ αυτό, υποθέτω, δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να συναντήσω ποτέ ορισμένους από αυτούς όταν τραγουδούσαν. Γι’ αυτο τέλος, υποστηρίζω, ο αμανές θεωρήθηκε το κατάλληλο μουσικό είδος για να θρηνήσουν την ‘χαμένη Ανατολή’ και να εκφράσουν με αυτό το τρόπο το συλλογικό καημό. Τόσο το ουσιαστικό ‘καημός’ όσο κα το επίθετο ‘καημένος’ προέρχονται από το ρήμα καίομαι διατυπωμένο σε διαρκές ενεστώτα: είμαι σε κατάσταση οδύνης εξ αιτίας της διαρκούς ‘παρουσίας’ μιας οδυνηρής απουσίας, μιας εφ’ όρου ζωής απώλειας.<br />
Τα τραγούδια ως μεταφορές του παρελθόντος στο παρόν<br />
Απ’ την εποχή του Ομήρου ως μεταφορά θεωρήθηκε αυτό το στοιχείο της ποιητικής το οποίο αποδίδει γνώση. Η χρήση της αποκαθιστά αντιστοιχία μεταξύ των, αρχικά, πλέον απομακρυσμένων πραγμάτων (έμφαση στο πρωτότυπο)(18) .<br />
Εξετάζοντας τις μεταφορές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το τραγούδι μπορεί να εξάγει κανείς ορισμένα θεμελιώδη συμπεράσματα. Στην ανθρωπολογική βιβλιογραφία οι μεταφορές έχουν θεωρηθεί ότι παρέχουν ‘μια ταυτότητα για ατελή υποκείμενα’ (Fernandez 1974:133), ‘ως σχήματα που περικλείουν ένα παράδοξο’ και ως ‘επινοήσεις που αποκαλύπτουν’ (Herzfeld 1979:286) και διασαφηνίζουν την ατελή πραγματικότητα που σημαίνουν. Με βάση αυτή την ‘αποκαλυπτική’, διευκρινιστική σχέση των μεταφορών σε σχέση με την πραγματικότητα που σημαίνουν που δεν απαιτεί παραπέρα ερμηνεία, τουλάχιστο για το αυθεντικό κοινό στο οποίο απευθύνονται, προσεγγίζω τις μεταφορές και όχι ως σημείο-αναπαράσταση κάποιας αντικειμενικής παραγματικότητας. Το επιχείρημα αυτό συνεπάγεται ότι το σημαινόμενο μπορεί να αναπαρασταθεί, να αποκαλυφθεί, μέσω μιας ποικιλίας μεταφορών, σημαινόντων, η επιλογή όμως ορισμένων μεταξύ αυτών που διαθέτει μια κοινωνική ομάδα δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά ένα ζήτημα πολιτισμικής σημασίας. Συνοπτικά, οι μεταφορές συνιστούν υλικό κεντρικής αναλυτικής σημασίας.<br />
Από αυτή τη σκοπιά οι πρόσφυγες αναπαρίστανται ως αηδόνια που είναι καλά όχι μόνο για το τραγούδι τους αλλά και ως αντικείμενα (στη βασική σημασία της λέξης) καταδίωξης. Στο ίδιο πλαίσιο η κατοικία τους γίνεται αντιληπτή ως φωλιά εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο μια άμεση, οικεία προσωπική σχέση. Ακόμη, η Ανατολή παρουσιάζεται ως μητέρα της οποίας τα παλληκάρια έφυγαν ενισχύοντας έτσι το δράμα της. Η παρουσίαση της Μικράς Ασίας ως μητέρας απαιτεί ορισμένα σχόλια όχι μόνο εθνογραφικής, αλλά και ψυχαναλυτικής φύσης. Ενώ τα σκληρά γεγονότα της ζωής όπως η απώλεια, ο χωρισμός και ο θάνατος αφορούν εξίσου και τα δυο φύλα, το πρόσωπο της μητέρας (19) ως η μητέρα προσφύγων και μεταναστών θεωρήθηκε κατάλληλο σύμβολο για να αναπαραστήσει την ‘καημένη Ανατολή’. Επιπλέον η Ανατολή δεν είναι γεωγραφικός χώρος, αλλά πολιτισμικός τόπος πλήρης από παιδικές αλλα και ‘αφηγηματικές’ μνήμες. Το συναίσθημα του ανυπόφορου χωρισμού και της απώλειας ενισχύεται από την επαναλαμβανόμενη χρήση του όρου ξένος στις διάφορες εκδοχές του (ξενιτειά, ξενάκια, ξένα περιβόλια κ.ο.κ), που συνιστούν ότι ο Barthes χαρακτήρισε ως ‘πυρηνικές’ και ‘δαντελωτές λέξεις’.<br />
Λαμβάνοντας υπ’ όψη την εκτεταμένη εμπειρία της μετανάστευσης σε αυτή την κοινότητα, τόσο εσωτερική όσο και εξωτερική, είναι κατανοητή η ‘επίστρατευση’ στίχων από τα τραγούδια ‘της ξενιτειάς’, για να αναπαραστήσει αυτή την οδυνηρή εμπειρία ως “ζωντανό χωρισμό ... [όπου κάποιος] μπορεί να διατηρεί ελπίδα για την επιστροφή του” (Danforth 1982:94). Από αυτή την άποψη ‘η ξενιτειά’ αποτελεί μια “σημαντική εικόνα στα ελληνικά μοιρολόγια” [συνεπαγόμενη] “τη μοναξιά των εξόριστων που ζουν εκεί” (ο.π. σελ. 90) και επίσης αποτελεί “μια ισχυρή μεταφορά για το θάνατο ... ” (ο.π. σελ. 94). Έχοντας κατά νου ότι η προφορική ποίηση αποτελεί μέσο αναπαράστασης με μεγάλη κοινωνική εμβέλεια, σε μια προφορική βασικά κοινωνία, οι μεταφορές που ‘επιστρατεύονται’ γι’ αυτό το σκοπό είναι κεντρικής σημασίας. Κι αυτό γιατί οι λαϊκοί αυτοί τραγουδουποιοί δεν ενδιαφέρονται για τα τρέχοντα λογοτεχνικά στυλ, αλλά μόνο να παρουσιάσουν την εμπειρία τους΄, λαμβάνοντας όμως υπ’ όψη αυτό που και η ίδια η κοινότητα θεωρεί αξιομνημόνευτο, με τρόπους άμεσους και λακωνικούς που δεν χρειάζονται παραπέρα ερμηνεία. Η κοινότητα εμπειρίας και γνώσης, ιστορίας και συλλογικού ασυνείδητου εξασφαλίζει τους κοινούς κώδικες και, τέλος, την αποτελεσματικότητα της επικονωνίας.<br />
<br />
Χωρίς αμφιβολία, η εμπειρία του διωγμού χώρισε τη ζωή της κοινότητας σε πριν και μετα αν και σε όρους ημερολογικού και τρέχοντα χρόνου το πριν αφορά πολύ λίγα μέλη της κοινότητας και ένα μικρό χρονικό διάστημα της ζωής τους (20) . Κατά συνέπεια ο χρόνος της προφορικής αφήγησης είναι ο χρόνος της συλλογικής μνήμης και ο χρόνος της οριοθέτησης του κοινού δράματος. Η σύλληψη του διωγμού ως δράματος είναι που κάνει αναγκαία την συνεχή επίκληση των θρησκευτικών συμβόλων, μια πράξη παρηγοριάς στην εφ’ όρου ζωής συλλογική απόγνωση. Ακόμη, μεγάλη έμφαση στα παράγωγα του ξένος - με κορύφωση στο στίχο ‘να γεννηθώ στον τόπο μου στα ξένα να γεράσω’ - δεν αφορά μόνο τη θεώρηση του παρελθόντος, αλλά παρόντα συναισθήματα μιας όχι και τόσο βολεμένης και αποκαταστημένης ύπαρξης.<br />
Τα τραγούδια όπως και οι αφηγήσεις των Ρεϊσντεριανών είναι πλημμυρισμένα από Τούρκικες λέξεις και εκφράσεις, ορισμένοι στίχοι ήταν στην Τούρκικη γλώσσα, πράγμα πολύ συνηθισμένο και γι’ άλλους πρόσφυγες (21). Το γεγονός αυτό όμως τους φέρνει σε πλήρη αντίθεση με τις κυρίαρχες απόψεις περί ‘καθαρότητας’ όπως εκφράσθηκε από τις επιχειρήσεις ‘εξαγνισμού’(22) της Ελληνικής γλώσσας από πολιτικούς, γραφειοκράτες και λαογράφους. Επιπλέον η ανάμνηση των Τούρκων ως οικείων φίλων του παρελθόντος, οικειότητα στην οποία σημαντικά συμβάλει και η κοινή μουσική ως στοιχείο μνήμης, κάνει αφ’ ενός μεν τα επιχειρήματα των κυρίαρχων ελίτ αμφισβητήσημα, και αφ’ ετέρου ενισχύει την διακριτότητα των Μικρασιατών ως κοινωνικής ομάδας.<br />
<br />
Τόσο στα τραγούδια τους όσο και στις αφηγήσεις τους η μοίρα του ξεριζωμού και της προσφυγιάς ‘αναδιατάχθηκε’ αδιαφορώντας τόσο για περιορισμούς του ημερολογιακού χρόνου όσο και για την επιβληθείσα διάταξη απ’ την επίσημη ιστοριογραφία. Γι’ αυτό οι ζωές τους χωρίστηκαν σε πριν και μετά εδώ και εκεί, τώρα και τότε στο πλαίσιο μιας σχεδόν α-χρονης αντίληψης. Όμως, αυτές οι διακρίσεις δεν αποτελούν απλά και μόνο τους δυο πόλους ενός συνεχούς αλλά ένα βήμα και μια πρακτική ανάμνησης και ανα-βιώματος του πόνου. <br />
Το κεντρικό μου επιχείρημα λοιπόν είναι ότι αυτά τα τραγούδια, μεταφορές του παρελθόντος στο παρόν, φόρμες προφορικής μεταφοράς, “γεννήθηκαν από την απόγνωση” και τη διαμαρτυρία ενάντια σε περισσσότερα από ένα ‘παρόντα’ “με τη θέληση να καταστρέψουν” (Arendt 1992: 43) το κυρίαρχο ‘εξαγνισμένο’ λόγο του τρέχοντος παρόντος, αφού διαρκώς ξανα-παρουσιάζουν και κρατούν ζωντανές αυτές τις μνήμες, και ταυτόχρονα ανοιχτές πληγές. Ενώ λοιπόν ο σκοπός των Μικρασιατών ήταν, με αυτά τα τραγούδια, να αποδώσουν φόρο τιμής στους νεκρούς τους και στις ‘χαμένες πατρίδες’ συνειδητοποίησαν με όρους πολιτικού ασυνείδητου την καταστροφική δύναμη αυτών των πρακτικών ανα-βιώματος για το παρόν τους πλαίσιο: δεν είναι λοιπόν γραφικό είδος και λείψανα του μακρινού παρελθόντος όπως θά υποστήριζαν οι λαογράφοι (Herzfeld 1985), αλλά παρούσες εκδηλώσεις μνήμης και κοινωνικής ταυτότητας.<br />
Τα τραγούδια που ανήκουν στην ανατολίτικη μουσική παράδοση - και αυτό είναι ιδιαίτερα αληθινό για τον αμανέ - είναι από τις πλέον “καταπιεσμένες μορφές της Ελληνικής ιστορικής εμπειρίας” (Cowan 1993: 12). Κατά παράδοξο τρόπο, αυτά τα τραγούδια και οι πρακτικές που τα συνοδεύουν, όπως είναι ο χορός και τα γλέντια, μικρά και μεγάλα, αποτελούν μερικές από τις πιο οικείες και αγαπημένες εκφράσεις του λαϊκού πολιτισμού μέσω των οποίων οι δυτικόπληκτες ανάλογες συνήθειες των αστικών στρωμάτων αμφισβητούνται και υπόκεινται σε κριτική. Εμείς είμαστε Μικρασιάτες, Ανατολίτες και τέτοια είναι τα τραγούδια μας και οι χοροί μας’ υποστηρίζουν στον Άγιο Δημήτριο άνθρωποι διαφορετικών φύλων και ηλικίων ιδιαίτερα όταν τραγουδούν και χορεύουν.<br />
<br />
<br />
<b>Ένα μοιρολόϊ για τη χαμένη Ανατολή και η επιστροφή του ‘διωγμένου’.<br />
<br />
</b><i>Τα τραγούδια είναι λόγια τα λεν’ οι πικραμένοι<br />
τα λεν’ να φύγει το κακό μα το κακό δεν φεύγει <br />
<br />
Καημένη μου Ανατολή σου φύγανε τ’ αηδόνια<br />
και πήγαν και τραγούδησαν σε ξένα περιβόλια<br />
Παναγιά μου παρηγόρα τα ξενάκια πούρθαν τώρα<br />
<br />
καημένη μου Ανατολή αμάν αμάν καήκαν τα χωριά σου<br />
φύγαν τα παληκάρια σου που ήταν παρηγοριά σου<br />
Παναγιά μου Παναγιά μου παρηγόρα τη καρδιά μου<br />
<br />
Ξενητεμένο μου πουλί καημένο μου γεράκι<br />
η ξενητιά σε χαίρεται και γώ πίνω φαρμάκι<br />
Παναγιά μου Παναγιά μου παρηγόρα τη καρδιά μου<br />
<br />
της τύχης μου ήταν γραφτό κι αυτό να το περάσω<br />
να γεννηθώ στο τόπο μου στα ξένα να γεράσω<br />
Παναγιά μου Παναγιά μου παρηγόρα τη καρδιά μου<br />
<br />
τα ήχτιζα βουλήσανε κι οι κόποι μου χαθήκαν<br />
και εκείνα που επότιζα κι εκείνα μαραθήκαν<br />
<br />
Θεέ μου πως τη δέχτηκες την αδικία τούτη<br />
μες σε χριστιανικά χωριά να κατοικούνε Τούρκοι</i><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
1. Παλιό Μικρασιάτικο τραγούδι.<br />
2. Περιοδικό “ντεφι”, Τεύχος 18, Νοέμβρης/Δεκέμβρης 1993, σελ. 45. Απόσπασμα απ΄το βιβλίο του Γ. Παπάζογλου, ‘Ονείρατα της άκαυτης και της καμμενης Σμύρνης - Αγγέλα Παπάζογλου - Τα χαϊρια μας εδώ’.<br />
3. Στο πλαίσιο αυτό έχει σημασία να προσέξει τις απόψεις δυο πολύ γνωστών ερηνευτριών του λαϊκού τραγουδιού:<br />
• ‘Κατάγομαι από ένα χωριό των Σερρών που το προσφυγικό στοιχείο είναι κυρίαρχο. Μέσα απ’ τις παρέες του πατέρα μου έζησα τα γλέντια και τις γιορτές αυτής της περιόδου. Κατά τη διάρκεια της νιότης μου άκουγα Σμυρνέϊκα και λαϊκά τραγούδια στα γραμόφωνα. Όλες αυτές οι εμπειρίες μ’ άγγιξαν πάρα πολύ. Αυτός ήταν ο πρωταρχικός λόγος που μ’ έκανε να αγαπήσω το λαϊκό τραγούδι. Αυτός είναι ο λόγος που το τραγούδι διασώζεται και μεταδίδεται στις επόμενες γενιές. Γι’ αυτό θα επαναλάβω εκτελέσεις παλιών τραγουδιών. Το δυναμικό τους φαίνεται να ξεπερνά τα όρια μιας φωνής μόνο ...’ (Γλυκερία, συνέντευξη στην εφημερίδα ‘Το βήμα’, 30 Ιαν. 1994.<br />
• Μεγάλωσα ανάμεσα σε δύο κόσμους (γεννήθηκε και μεγάλωσε σ’ ένα προσφυγικό συνοικισμό της Θήβας). Η μητέρα μου ήρθε απ’ τη Μικρά Ασία και όταν ήμουν πολύ νέα συνήθιζα να ακούω Μικρασιάτικα και δημοτικά τραγούδια τραγουδισμένα απ’ τη μητέρα μου και το πατέρα μου αντίστοιχα. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους δυο κόσμους διαμορφώθηκαν τα πρώτα μουσικά μου ακούσματα. Χάρις Αλεξίου, συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι Αντέννα, 7-7-1994.<br />
4. ‘Ρεϊσντερε’ είναι το χωριό καταγωγής των σημερινών κατοίκων του Αγίου Δημητρίου. Γεωγραφικά βρίσκεται στη χερσόνησσο της Ερυθραίας, 70 χιλμ. περίπου νότια της Σμύρνης.<br />
5. Για μια αναλυση του όρου habitus δες Bourdieu 1977.<br />
6. Προμετωπίδα στο βιβλίο του Fabian, 1990.<br />
7. Αυτού του είδους οι μύθοι χαρακτηρίζονται απ’ τον Vansina ‘αιτιολογικοί μύθοι’ [aetiological myths], Vansina, J. 1975. Oral Tradition: a study in historical methodology.<br />
8. Με τον όρο ‘χωριο’ αναφέρονται στο χωριό καταγωγής, το Ρεϊσντερέ, ακόμα και οι πρόσφυγες της δεύτερης γενιάς.<br />
9. Η Μαγνησσία ήταν κέντρο συνγκέντρωσης αιχμλώτων.<br />
10. Τίτλος άρθρου της Caraveli, 1985.<br />
11. Δανείστηκα αυτή τν έκφραση απ’ την Abu-Lughod, (1987), ‘Veiled Sentiments’.<br />
12. Οφείλω αυτή τη διατύπωση στο άρθρο του Appadurai A., "The past as a scarce resource", Man (N.S.) 16, 201-209.<br />
13. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την γραπτή ιστορία. Ο Ψυρούκης για παράδειγμα κάνει σαφή μνεία για τη παρέμβαση του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη περιοχή, ‘Η Μικρασιάτικη Καταστροφή 1918 - 1923’, Αθήνα 1988.<br />
14. Οφείλω αυτή την έκφραση στο L. Danforth, 1989, σελ. 122.<br />
15. Αυτός ο στίχος τοποθετήθηκε εύστοχα απ’ τον Danforth ως προμετωπίδα στο βιβλίο του ‘Τα ταφικά έθιμα στην αγροτική Ελλάδα’, φωτογραφία Tsiaras, A. (1982). Princeton: Princeton University Press.<br />
16. Οφείλω αυτή την έκφραση στο R. Williams, 1977. Marxism and Literature. Oxford: Oxford University<br />
17. Περιοδικό “ντέφι”, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1993, σελ. 55.<br />
18. Δανείζομαι αυτή την αναφορά απ’ τη Hannah Arendt, 1992, σελ. 19.<br />
19. Δες σχετικά μ’ αυτή άποψη Caraveli 1980 σελ. 139.<br />
20. Για παράδειγμα, ο συνθέτης του τραγουδιοιύ ‘Καϋμένη Ανατολή’ ήταν μόλις δώδεκα χρονών κατά τη διάρκεια του διωγμού.<br />
21. Δες για παράδειγμα το υλικό των προφορικών αφηγήσεων που έχει συγκεντρωσει το Κένρο Μικρασιατικών Σπουδών στο βιβλίο ‘Εξοδος’, Αθήνα, 198ο.<br />
22. Οι επιχειρήσεις αυτές οργανωμένες κατά καιρούς απ’ την Ελληνική γραφειοκρατία αποσκοπούσαν στην ‘εξάλειψη όλων των Τουρκικών λεξέων’ για την ‘καλυτερευση της Ελληνικής γλώσσας (Herzfeld 1982 & 1987:51-53).<br />
<br />
<br />
<b>Ξένη βιβλιογραφία<br />
</b>Abu-Lughod, L. 1987. Veiled Sentiments: Honor and Poetry in a Bedouin Society. Berkeley: University of California Press. <br />
Arendt, H. 1992. Introduction. W. Benjamin: 1892-1940. In "Illuminations", Edited by H. Arendt. London: Fontana Press.<br />
Barthes, R. 1990. The grain of the voice. In On Record: Rock, Pop and the written word. Edited by S. Frith & A. Goodwin. London: Routledge. <br />
1993. Introduction to the structural Analysis of the Narratives. In "A Reader", Edited by S. Sontag. London: Vintage.<br />
Blacking, J. 1974. How Musical Is Man? Seattle & London: University of Washington Press.<br />
Bloch, M. 1989. Symbols, song, dance and the features of articulation: Is religion and extreme form of traditional authority? In<br />
Bourdieu, P. 1977. Outline of A Theory of Practice: Transl. by R. Nice. Cambridge: Cambridge University Press.<br />
Caraveli-Chaves, A. 1980. Bridge Between Worlds: The Greek Women's Lament as Communicative Event. Journal of American Folklore, 93:129-159.<br />
1982. The song beyond the song: Aesthetics and Social Interaction in Greek Folksong. Journal of American Folklore 95 (376):129-58.<br />
1985. The Symbolic Village: Community Born in Performance. Journal of American Folklore. 98 (389), 260-86.<br />
Cowan, J. 1990. Dance and the body Politic in Northern Greece. Princeton: Princeton University Press. <br />
1993. Politics, identity and popular music in contemporary Greece. In Cambridge, No 1.<br />
Danforth, L. 1982. The death rituals in rural Greece. New Jersey: Princeton University Press.<br />
1989. Firewalking and Religious Healing: The Anasteria of Greece and the American Firewalking Movement. Oxford: Princeton University Press.<br />
<br />
Fabian, J. 1990. Power and Performance. Ethnographic Explorations through Proverbial Wisdom and Theatre in Shaba, Zaire. The University of Wisconsin Press.<br />
Feld, S. 1982. Sound and Sentiment: Birds, Poetics, and song in Kaluli Expression. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.<br />
Fernandez, J. 1974. The Mission of Metaphor in Expressive Culture. Current Anthropology Vol. 15, No. 2, 119-145.<br />
Finnegan, R. 1989. Hidden Musicians. Cambridge: Cambridge University Press.<br />
Frith, S. 1992. The Cultural Study of Popular Music: The Practice of Music. In Grossberg L., Nelson C., & Treichler P. (eds) Cultural Studies. London: Routledge. <br />
Geertz, C. 1973. Deep Play: Notes on the Balinese Cockfight. In The Interpretation of cultures. New York: Basic Books.<br />
Hall, S. 1990. Cultural Identity and Diaspora. In Rutherford, Jonathan (eds). "Identity". London: Lawrence & Wishart.<br />
Herzfeld, M. 1979. Exploring a Metaphor of Exposure. Journal of American Folklore. (92), 285-30.<br />
Ours once more: Folklore Ideology and the making of Modern Greece. Austin: University of Texas Press<br />
1985. The Poetics of Manhood: Contest and Identity in a Cretan Mountain village. Princeton University Press.<br />
1987. Anthropology through the looking-glass: Critical ethnography in the margins of Europe. Cambridge: Cambridge University Press. <br />
1991. A Place in History: Social and Monumental Time in a Cretan Town. N. Jersey: Princeton University Press.<br />
Jakobson, R. 1963. "Linguistics and Poetics". In Thomas A. Sebeok, ed., Style in Language, pp. 350 - 377. Cambridge, Mass.: MIT Press.<br />
Rumsey, A. 1990. Wording, Meaning, and Linguistic Ideology, In American Anthropologist, Vol. 92, No. 2, pp. 346 - 361.<br />
Seeger, A. 1987. Why Suya Sing: A Musical Anthropology of an Amazonian People. Cambridge: Cambridge University Press.<br />
Stokes, M. 1994. Ethnicity, Identity and Music: The Musical Construction of the Place. Oxford: Berg Publishers.<br />
Turner, V. & E. Bruner, eds. !986. The Anthropology of Experience. Urbana: University of Illinois Press.<br />
Vansina, J.1975. Oral Tradition: a study in historical methodology. London<br />
Washabaugh, W. 1994. The flamenco body. Popular Music Vol. 13/1, pp. 75-90.<br />
Williams, R. 1977. Marxism and Literature. Oxford: Oxford University press<br />
<br />
<br />
<b>Ελληνική Βιβλιογραφία <br />
</b>Δαμιανάκος, Σ. 1976. Η Κοινωνιολογία του Ρεμπέτικου. Αθήνα: Ερμειάς.<br />
Ιωάννου, Γ. 1975. Ο καραγκιόζης. Αθήνα: Εκδοτική Ερμής Ε.Π.Ε.<br />
Πετρόπουλος, Η. 1968. Ρεμπέτικα Τραγούδια: Αθήνα. <br />
Ψυρούκης, Ν. 1988. Η Μικρασιάτικη Καταστροφή 1918 - 1923: Η Εγγύς Ανατολή μετά Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αθήνα: Επικαιρότητα Ο.Ε.<br />
‘Η ΄Εξοδος’: Μαρτυρίες από τις επαρχίες των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας. Αθήνα: Κέντρο Μικρασιατκών Σπουδών.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVWKOihi_rFbSiJRuVrYrrCs-2UJ9y1giTkJq0Xi6mT27lzPOUY9cBOLInpYgrG-Ou3zUF4gVCwukbf6w2Fi73bMtNUJ5lL-O3dJpBbpn8dAmvyhhdLqHS2w7SxgtptsXkqU7dksbRhR10/s1600/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVWKOihi_rFbSiJRuVrYrrCs-2UJ9y1giTkJq0Xi6mT27lzPOUY9cBOLInpYgrG-Ou3zUF4gVCwukbf6w2Fi73bMtNUJ5lL-O3dJpBbpn8dAmvyhhdLqHS2w7SxgtptsXkqU7dksbRhR10/s400/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B11.jpg" /></a></div><i>Σμύρνη</i><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>ΙΩΑΝΝΗΣ ΨΑΡΡΑΣ<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi08VeK78bbC_Tq0JslW-e-gqnRSLI8-D963gWHt8t44b9LchV0A4U03D9T2xBO3KMY-xtYYVOTpeD5GkUnHE8IyJpAPMV8Ia3WmcjFjmuydozPknC58WF_1KTvAPXdvapqhyphenhyphenE3ioKqsvVy/s1600/DSC00039.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi08VeK78bbC_Tq0JslW-e-gqnRSLI8-D963gWHt8t44b9LchV0A4U03D9T2xBO3KMY-xtYYVOTpeD5GkUnHE8IyJpAPMV8Ia3WmcjFjmuydozPknC58WF_1KTvAPXdvapqhyphenhyphenE3ioKqsvVy/s400/DSC00039.JPG" /></a></div><i>Ιωάννης Ψάρρας<br />
<br />
</i>Η ηδονική νοσταλγία της θλίψης<br />
</b> <br />
<br />
Κοιτάζω μια φωτογραφία.<br />
Είναι παρμένη από δορυφόρο.<br />
Από ψηλά φαίνονται τα στενά του Ελλησπόντου.<br />
Μένω για ώρα.<br />
Να η χερσόνησος της Κυζίκου, τα νησιά, η Αλώνη, η Αφσιά, ο Μαρμαράς, η Κούταλις, η χερσόνησος της Καλλίπολης, η περιοχή της Τροίας, η Ίμβρος, η Τένεδος, η Σαμοθράκη, η Λήμνος.<br />
Σκέφτομαι, νοώθω το ταξίδι.<br />
Πάντα ναυτικοί,ταξιδευτές οι Κουταλιανοί, πήρανε ότι μπορούσανε το ’22 και με τα καίκια τους ήρτανε στη Λήμνο.<br />
Πιο κοντά δε γινότανε.<br />
Τόσο πολύ αγαπούσανε τον τόπο τους , που αν και τους προτείνανε τότε κι άλλες περιοχές για να εγκατασταθούν , οι δημογέροντές τους τις αρνήθηκαν.<br />
Ορθά έπραξαν.<br />
Δεν θα μπορούσαν να βρουν πιο φιλόξενη γη , από τη Λημνία Γη,αυτό το αγιόχωμα , που με τον καιρό έγινε το βάλσαμο για την καρδιά τους.<br />
Θα πρέπει να μαζέψανε τις τελευταίες μπουγάδες,να σκουπίσανε τις αυλές και τις πεζούλες,να τραβίξανε τα κουρτινάκια να μη μπει την επαύριο ο μεσημετιανός ήλιος,πήρανε τα εικονίσματα, χώμα, μαζέψανε αχιβάδες ,χτένια και καλόγνωμες, ποτίσανε το βασιλικό,τον κουνίσανε με την παλάμη και κρατήσανε την ευωδιά του, νήψανε το πρόσωπό τους με θάλασσα, αρπάξανε τους μπόγους και τα σεντούκια και μπήκανε στα καίκια τους.<br />
Περάσανε κοντά απ’ τον κάβο του Προφήτη Ηλιού,στην πρύμνη όλοι, ρίξανε τις τελευταίες ματιές, στα δίπατα ξύλινα αρχοντικά της παραλίας και μπήκανε στον Ελλήσποντο.<br />
<br />
<i>Θε νάρτω πάλι να σε διώ<br />
και να σε πορπατίσω<br />
στον αη-Λιά να πιω νερό<br />
τη στάμνα να γιομίσω.<br />
</i><br />
<br />
.........<br />
<br />
<i>Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν.<br />
Έτυχε να ΄ναι τα χρόνια δίσεχτα¨ <br />
πόλεμοι χαλασμοί ξενιτεμοί¨<br />
κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά<br />
κάποτε δεν τα βρίσκει¨ <br />
το κυνήγι ήταν καλό στα χρόνια μου, <br />
πήραν πολλούς τα σκάγια¨<br />
<br />
</i>Γιώργος Σεφέρης : ΚΙΧΛΗ, το σπίτι κοντά στη θάλασσα<br />
<br />
Μεταφέρεται η θλίψη¨ με τον άνεμο. Από άτομο σε άτομο κι από γενιά σε γενιά.<br />
Μεταφέρεται και ο νόστος της¨ σαν το μόνο σημαντικό γεγονός της ζωής.<br />
Ηδονικά παραμένει κανείς στην νοσταλγία της.<br />
Καθηλώνεται εκεί¨ γίνεται πέτρα.<br />
Μέσω αυτής επιβεβαιώνει την ύπαρξή του. Η μνήμη ξέρει μόνον αυτή. Παραμένει σ’ αυτήν.<br />
Ότι και να κάνει ένα άτομο ή ένα Έθνος από αυτήν εκκινεί, σ’ αυτήν έχει αναφορά.<br />
Δεν την επεξεργάζεται όμως, δεν εμβαθύνει, δεν ψάχνει για τα αίτια, αποφεύγει τη μετωπική σύγκρουση μαζί της,την παραδοχή, το αναπόφευκτον μιας οδυνηρής αποκάλυψης.<br />
Και γιατί να το κάνει;<br />
Κι αν το κάνει τι άλλο πιό δυναμικό, πιό ιστορικό, πιό εντυπωσιακό θα έχει να βάλει στη θέση της;<br />
Την πεζή καθημερινότητα <br />
ή την επικίνδυνη και μη αναγνωρίσιμη εισροή της χαράς;<br />
Χίλιες φορές αυτό που ξέρουμε, αυτό που μας δώσανε.<br />
Έτσ’ τα βρήκαμε παιδάκι μ’, τι θες και τα σκαλίζ’ς;’, όπως μου έλεγε και η γιαγιά μ’ η Ειρήνη, η Μπαμπίνενα , που ‘χε ζήσει και τους δυό διωγμούς ,στο μικρό νησάκι της Κούταλης[όλο κι όλο 8 τ.χιλ] και που στον πρώτο την είχαν πάει μαζί με όλο το χωριό μέχρι μέσα στο Μιχαλίτσ’ και χάσανε μανάδες ,πατεράδες ,αδέλφια κι όσοι γυρίσανε ,πιάσανε πάλι από την αρχή ,να καθαρίζουνε τις πεζούλες, να καλαφατίζνε τα καίκια, να ασβεστώνουνε τα σπίτια.<br />
Δεν τον πήραμε χαμπάρι εκείνον τον πρώτο το διωγμό.Νομίζαμε ότι μπόρα ήτανε και πέρασε.<br />
<i>‘Το ξύλο αυτό που δρόσιζε το μέτωπό μου<br />
τις ώρες που το μεσημέρι πύρωνε τις φλέβες<br />
σε ξένα χέρια θέλει ανθίσει. Πάρ’ το, σου το χαρίζω¨<br />
δες, είναι ξύλο λεμονιάς…’<br />
</i>Γιώργος Σεφέρης: ΚΙΧΛΗ, το ναυάγιο της ‘Κίχλης’<br />
<br />
<br />
Μπορεί ακόμα και να έχουμε την ηδονική θλίψη ενός λαού που παραμένει νωχελικός νοσταλγώντας μια παιδική ηλικία- όσο οδυνηρή κι αν υπήρξε- αρνούμενος πεισματικά να αποταυτισθεί απ’ αυτήν. Αρνούμενος να ενηλικιωθεί, αποδεχόμενος το τέλος μιας πράξης και ενός θανάτου που έχει προ πολλού συντελεσθεί και την οποία τελετή αλαζονικά αποποιείται και επιδεικτικά αρνιέται να παρευρεθεί, θρηνώντας γοερά και ομαδικά το τετελεσμένον,επιμένοντας έτσι στον κατακερματισμό της ύπαρξης και στη μη σύνθεσή της.<br />
( Για ένα άτομο και ένα Έθνος αυτή η παραμονή είναι το μέγα εμπόδιο και η μεγάλη καθυστέρηση στην κατάφαση της ζωής.)<br />
Η μη αποφασιστική ατομική και συλλογική επεξεργασία και ο ενσυνείδητος απεγκλωβισμός από την ηδονική αυτάρεσκη και αυνανιστική παραμονή στη θλίψη είναι –δυστυχώς- η σύγχρονη μεγάλη ιδέα ( πλάνη ) του γένους των Ελλήνων.Και αυτή η βαθιά πληγή,η βαθιά λύπη, η πίκρα έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνον με το κορυφαίο γεγονός της σύγχρονής μας ιστορίας , τη Μικρασιατική καταστροφή ή τον Ξεριζωμό.Εγώ έτσι τον λέω.Αυτό το ΞΕ μπροστά απ’ τη ρίζα, τα λέει όλα.Όσο ψιλό, όσο δυνατό όσο όμορφο κι αν είναι το πλατάνι, η βελανιδιά, το κυπαρίσσι, δίχως τη ρίζα, χωρίς τα γονιμοποιά στοιχεία του χώματος, μαραζώνει.<br />
Χρειαζόμαστε ,ως άτομα και ως ‘Εθνος, άμεσα να κοιτάξουμε αυτή τη ρίζα μας, όχι γεωγραφικά πια, αλλά στον τόπο μέσα μας, στην καρδιά μας, στα νεύρα μας, στο αίμα μας ,να βρούμε αυτή τη ρίζα της πίκρας, να προσ-φύγουμε εκεί, προσ-φυγες εμείς ,αγκαλιάζοντας αυτή την πληγή και επουλώνοντάς την καταφάσκοντας και αποδεχόμενοι τη θλίψη μας. <br />
Είναι επιτακτική η ανάγκη να σταματήσει η επέλαση προς τα ανατολικά της λύπης μας και θαρραλέα να επαναστατήσουμε ενάντια σε μια νοσταλγία που μας καθηλώνει τόσο στις μεταξύ μας σχέσεις, όσο και στην ευφυία μας, τη δημιουργικότητά μας, μας κλείνει την καρδιά και μας αφήνει έξω από την επικείμενη εισροή της ζωής.<br />
Μπορούμε να μετουσιώσουμε αυτή την οδύνη ,γιατί αυτή η οδύνη έχει κατακρατήσει εντός μεγατόνους αγάπης, καλής θέλησης και αλληλεγγύης, που περιμένουν την ώρα και τη στιγμή για να εκδηλωθούν και να μας μεταμορφώσουν!.<br />
( Η όλη εισήγηση έχει την υποσημείωση του κατεπείγοντος.)<br />
Είναι θλιμμένο το Έθνος μας.<br />
Βαθιά θλιμμένο, μ’ ένα μελαγχολικό, χρόνιο πένθος.<br />
Η αποδοχή και η επιμελής επεξεργασία της θλίψης μας: ιαματική.<br />
Η παραμονή μας στην ηδονική νοσταλγία της: μια νέα ( ψυχολογική ) Μικρασιατική καταστροφή.<br />
<i>Η καρδιά του Σκορπιού βασίλεψε,<br />
ο τύραννος μέσα απ’ τον άνθρωπο έχει φύγει,<br />
κι όλες οι κόρες του πόντου, Νηρηίδες, Γραίες<br />
τρέχουν στα λαμπυρίσματα της αναδυομένης<br />
όποιος ποτέ του δεν αγάπησε θ’ αγαπήσει,<br />
στο φως¨<br />
</i>Γιώργος Σεφέρης: ΚΙΧΛΗ, το φως<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivjIfgIKF2-LTZ-6qJcKK__3Ws1R_Y-osKMSQkgziCyqD_Rqywa8PWyVRyUUzmS8VYYESQ7CVLRftLdKDbWVynXHjZCDqRl-NHUOy81pDHSzcgOFlqbRYr0O3ypN8nPJgcO7el4pPugUmX/s1600/getImage.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="334" width="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivjIfgIKF2-LTZ-6qJcKK__3Ws1R_Y-osKMSQkgziCyqD_Rqywa8PWyVRyUUzmS8VYYESQ7CVLRftLdKDbWVynXHjZCDqRl-NHUOy81pDHSzcgOFlqbRYr0O3ypN8nPJgcO7el4pPugUmX/s400/getImage.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΣΣΑ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΛΑΚΕΤΑΣ ΣΤΟΝ ΕΠΙΖΩΝΤΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΠΑΤΕΡΑΚΗ</b><br />
<br />
<br />
<br />
<i>«Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον»<br />
Από τον Επιτάφιο του Περικλέους<br />
<br />
</i><br />
<b>Στο Μικρασιάτη και Λήμνιο Στρατηγό<br />
<br />
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΠΑΤΕΡΑΚΗ<br />
<br />
με αγάπη σεβασμό και ευγνωμοσύνη<br />
<br />
για την προσφορά του στη Λήμνο<br />
<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
2011<br />
<br />
<br />
<br />
</b><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Μερικά στοιχεία από το ημερολόγιο του Στρατηγού Ελευθέριου Πατεράκη. (Τις πληροφορίες συνέλεξε ο Αριστείδης Τσοτρούδης)</b> <br />
<br />
<b>ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ<br />
<br />
Πώς είδα τον κόσμο<br />
<br />
Μικρά Ασία, Σεπτέμβριος 1922<br />
<br />
</b>Άρχισα να αποτυπώνω στη μνήμη μου τις εικόνες του εξωτερικού μου κόσμου σε ηλικία 4 ετών. Ήταν ένα πρωινό του Σεπτεμβρίου 1922, πριν βγει ο ήλιος, σχεδόν μισοσκόταδο, που έτρεχα φοβισμένος μέσα σε ένα αγρόκτημα, κρατώντας σφικτά τη φούστα της μάνας μου. Με κρατούσε από τον γιακά με το ένα χέρι της, με έσερνε, και με το άλλο κρατούσε αγκαλιά το μικρότερο αδελφό μου, τον Κώστα, 2 ετών. Μια στιγμή γύρισα πίσω το κεφάλι μου και είδα την πρώτη αποτρόπαιη εικόνα αυτού του κόσμου. Μαύρα σύννεφα καπνού ανακατεμένα με φλόγες σκέπαζαν το χωριό Ρεϊζντερέ και την πατρική μας κατοικία. Εικόνα τρομακτική και απειλητική, που με ενεργοποίησε – αν και παιδί 4 ετών – να διασωθώ. Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να θυμάμαι λεπτομερώς τα πάντα και την έχω έκτοτε αφετηρία σκέψης στις δύσκολές μου στιγμές.<br />
Τότε αντιλήφθηκα ότι μας συνόδευαν ο πατέρας μου και οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί μου ο Σταύρος 13 ετών και ο Νικολής 10 ετών, με τους οποίους φθάσαμε στην κωμόπολη Αλάτσατα. Ο μεγαλύτερος αδελφός μου Μενέλαος, έφυγε άγνωστο πού, για να αποφύγει τη σύλληψή του.<br />
Εκεί οι Τούρκοι πήρανε τον πατέρα μου αιχμάλωτο μαζί με άλλους, τους οδήγησαν στα βάθη της Ανατολής και έκτοτε για δύο χρόνια η τύχη του αγνοείτο.<br />
Τα τέσσερα παιδιά με προστάτη τη μάνα μας, οδηγηθήκαμε στον Τσεσμέ (Κρήνη), όπου μείναμε μέσα στην εκκλησία με τους άλλους συγχωριανούς του Ρεϊζντερέ. Μετά από λλίγες μέρες μεταφερθήκαμε στη Χίο, όπου μείναμε σσε μια μεγάλη αποθήκη με τους συγχωριανούς μας.<br />
<br />
<b>Πρόσφυγες στη Χίο<br />
<br />
</b>Η μητέρα μου αγωνιούσε να πληροφορηθεί για το μεγαλύτερο αδελφό μου Μενέλαο, 18 ετών, που επιχείρησαν, διωκόμενοι από τους Τούρκους να τους συλλάβουν, με τον εξάδερφό μας Γιώργο Χατζηθεοδώρου, κολυμπώντας από τον Τσεσμέ, να φτάσουν στη Χίο. <br />
Δεν είχαν ακόμα στεγνώσει από τα μάτια της μητέρας μου τα δάκρυα από την είδηση ότι σκοτώθηκε στον Σαγγάριο τον Αύγουστο του 1921, ο μεγαλύτερος αδερφός μου ο Γιώργος, 21 ετών.<br />
Η πικρή είδηση για την τύχη του Μενέλαου, δόθηκε από τον εξάδερφό μας, που κολυμπούσαν μαζί. Έφτασαν σε μικρή απόσταση από τη στεριά της Χίου, αλλά είχαν εξαντληθεί. Ο Μενέλαος σε μικρή μεταξύ τους απόσταση, έβγαλε με κόπο το χέρι του από τη θάλασσα και τον αποχαιρέτησε…Ο Μενέλαος πνίγηκε.<br />
…Στη Χίο μείναμε 6 μήνες μέσα σε άθλιες προσφυγικές συνθήκες. Η μητέρα μου έκλαιγε και εκινείτο διαρκώς.<br />
Μια μέρα πήρε το Νικολή και μένα και πήγαμε σε μια ακρογιαλιά. Κάθισε στην άμμο, έβγαλε ένα κύπελλο και ένα μικρό κερί, στερέωσε το κερί με άμμο στο κύπελλο και το άναψε. Ήταν η πρώτη φορά που την άκουσα να μοιρολογεί με πνιγμένη φωνή. Σκούπισε τα μάτια της και φύγαμε, αφήνοντας το μικρό κερί με τη φλόγα του, που δεν την ξέχασα ποτέ, όπως και τις αποτρόπαιες φωτιές του φλεγόμενου χωριού μου. <br />
…Το 1914 στην πρώτη ανταλλαγή πληθυσμών εγκατασταθήκαμε στη Λήμνο φεύγοντας από το Ρεϊζντερέ.<br />
…Το 1918 γεννήθηκα στην ελεύθερη Λήμνο.<br />
…Το 1919, όταν πήγε ο Ελληνιικός Στρατός στη Σμύρνη, επιστρέψαμε στο Ρεϊζντερέ. Το 1922, ξαναφύγαμε.<br />
<br />
<b>Από τη Χίο στη Λήμνο<br />
</b><br />
Μια νύχτα του Απριλίου του 1923, αποβιβαστήκαμε με βάρκες, από ένα πλοίο, μπροστά στο Λιμεναρχείο του Κάστρου. Την επομένη θα ερχόταν να μας πάρει και να μας φιλοξενήσει μια οικογένεια. Κοντά στο Λιμεναρχείο υπήρχε ένα καρνάγιο και εμείς κοιμηθήκαμε όλοι μαζί κάτω από ένα επισκευαζόμενο καΐκι. Το πρωί η μητέρα και οι δύο μεγαλύτεροι αδερφοί μου ξύπνησαν νωρίς και εμένα με τον Κώστα, μας ξύπνησαν αργά, όταν ήρθαν να μας πάρουν. Εγώ ξαφνιασμένος χτύπησα το κεφάλι μου στην καρίνα του καϊκιού και κόλλησαν τα μαλλιά μου στην πίσσα, με την οποία το επισκεύαζαν. Η μητέρα μου προσπάθησε με ένα μεταλλικό τσέρκι, που βρήκε και με λίγα μαλλιά που άφησε στο καΐκι, να με ελευθερώσει. <br />
Δυο βοϊδόκαρα με γελαστούς και ευχάριστους κεχαγιάδες με τις γούνες τους από δέρματα προβάτων, που τους έβλεπα σαν εικόνες Αγίων της εκκλησίας, ο Πατσάς και ο Πανέρας, μας πήραν προστατευτικά κοντά τους, σαν γονείς, τον Κώστα και εμένα. Φτάσαμε στο Κοντοβράκι όπου είχαν τα αγροκτήματά τους, περίπου το απόγευμα. Ο Τούρκος πασάς που ήταν ακόμη στη Λήμνο, παρεχώρησε στην οικογένειά μας την κατοικία του φύλακά του, όπου εγκατασταθήκαμε. <br />
<br />
<b>Η ζωή μας στη Λήμνο<br />
<br />
</b>Ήταν η πρώτη καλύτερη μέρα, χωρίς την αγωνία του φόβου και τις στερήσεις των επτά προηγούμενων μηνών, από την 22α Σεπτεμβρίου 1922.<br />
Η μητέρα μου μας έπλυνε σε μια πηγή στο ρέμα, με ένα χόρτο που έβγαζε αφρό σαν σαπούνι και όταν πήγαμε στη νέα μας κατοικία ο κεχαγιάς ο Πατσάς, που μας έφερε από το Κάστρο, μας έβαλε πάνω σε ένα χαμηλό τραπέζι φαγητού (σοφράς), ένα ψωμί, τυρί και λίγα αυγά βρασμένα. Θα σας φέρω μας είπε και γάλα για τα παιδιά. Περιμέναμε και ήρθε σε λίγο με ένα μεγάλο ευρύστομο ξύλινο κάδο, γεμάτο γάλα με αφρό μέχρι επάνω που ξεχείλιζε. Κάλεσε εμένα και τον Κώστα να πιούμε. Ήταν μια από τις ευχάριστες στιγμές της παιδικής μου ηλικίας, που δεν ξέχασα ποτέ. Δεν υπήρχαν βέβαια κύπελλα και βυθίσαμε μέσα στο γάλα σχεδόν το μισό μας πρόσωπο, με ενδιάμεσες αναπνοές. Ο φιλόξενος κεχαγιάς δεν έκρυβε τη συγκίνησή του και την ικανοποίησή του για τη χαρά που μας έδινε….<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Φωτογραφίες εκδήλωσης</b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp4m3U7niJber8ehI7E-fZHCDlq8qoxWAUJTIUSHILalyzvbz7LVvLuDQjO3UR7H1-zaO9V46s5TcyzT9uzoqdTyBWcWbXxxQsDlyaAraa0FJv92QdCB3gQzgzo71wvSAr_UdnPLpBUgRW/s1600/DSC00041.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp4m3U7niJber8ehI7E-fZHCDlq8qoxWAUJTIUSHILalyzvbz7LVvLuDQjO3UR7H1-zaO9V46s5TcyzT9uzoqdTyBWcWbXxxQsDlyaAraa0FJv92QdCB3gQzgzo71wvSAr_UdnPLpBUgRW/s400/DSC00041.JPG" /></a></div><i>Θόδωρος Μπελίτσος, Σταύρος Τραγάρας</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjotA6axk16p9p0fxXBkQrSMWjQIYhWIOaBjualHOsXY28qw93XQioMR1dnwF_V1a-L9rHIC5gIybPs_k0fukbGjPqyOVJXxLrQmWoGDRZnxQfSXMDtUMOPD-NMP7ZrJfwFm0w81n9Ef6No/s1600/DSC00118.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjotA6axk16p9p0fxXBkQrSMWjQIYhWIOaBjualHOsXY28qw93XQioMR1dnwF_V1a-L9rHIC5gIybPs_k0fukbGjPqyOVJXxLrQmWoGDRZnxQfSXMDtUMOPD-NMP7ZrJfwFm0w81n9Ef6No/s400/DSC00118.JPG" /></a></div><i>Παντελής Χατζηχαραλάμπους, Κυριάκος Πανταβός, Δημήτρης Ντελής</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAFJQXi8jtSbykqfQE4Y0JssSSbKuYUtgcgTU2TSXkF7qjxDrtn8YHhe3kObhQScPJDm170wupX8ebMQpsI1j1Xbn5jABg2PMAqlbOzIpGvrmDAD5CmYYUpJRtdrS_cqevpj4iZb1W6tWj/s1600/DSC00117.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAFJQXi8jtSbykqfQE4Y0JssSSbKuYUtgcgTU2TSXkF7qjxDrtn8YHhe3kObhQScPJDm170wupX8ebMQpsI1j1Xbn5jABg2PMAqlbOzIpGvrmDAD5CmYYUpJRtdrS_cqevpj4iZb1W6tWj/s400/DSC00117.JPG" /></a></div><i>Παντελής Χατζηχαραλάμπους, Κυριάκος Πανταβός, Δημήτρης Ντελής, Αντώνης Κοπανάκης, Εύη Πέππα, Νίκος Τραγάρας</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2i1SlLdqForW1HBBIDLgn_7_qwywkisXS89S-IGPORZuSddqh4b_35aO_x_yRKNgETt4xydiUJqOQPfeoW8-aiRSDN0hAiUchRPmY23R2qOtt92kiW1TntwL89ZtLK73zLLicNH9LYq2Q/s1600/DSC00116.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2i1SlLdqForW1HBBIDLgn_7_qwywkisXS89S-IGPORZuSddqh4b_35aO_x_yRKNgETt4xydiUJqOQPfeoW8-aiRSDN0hAiUchRPmY23R2qOtt92kiW1TntwL89ZtLK73zLLicNH9LYq2Q/s400/DSC00116.JPG" /></a></div><i>Γιάννης και Νούλα Κωμάκη</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7dpXZzlQc_IUECvbqigP6MVeezzfozkdJp9CKRmwUT_pwRgFe0ONI6n7BGz7vGZMd5yypstkJFSeFcvwlCQk_16X7caduX4et15XAE6Hv3lHLXQqQp79EcbiUPk2wAk6jNTkPPakVjzUk/s1600/DSC00115.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7dpXZzlQc_IUECvbqigP6MVeezzfozkdJp9CKRmwUT_pwRgFe0ONI6n7BGz7vGZMd5yypstkJFSeFcvwlCQk_16X7caduX4et15XAE6Hv3lHLXQqQp79EcbiUPk2wAk6jNTkPPakVjzUk/s400/DSC00115.JPG" /></a></div><i>Τα αδέλφια Βαΐτσα και Παναγιώτης Κάντζος</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK9rPBH9OVsV7bkvL5Suw87nAGdUa9POda4k_1XFQeknXqt3-ngmByWt6P3ipZTpWYzvtzAICE6RM0QZD3ARqSZYW6BUIN9aPePVkzQDiSdwELZePB9v8fF4GltR38R8nCXEbxsj7jYvit/s1600/DSC00112.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK9rPBH9OVsV7bkvL5Suw87nAGdUa9POda4k_1XFQeknXqt3-ngmByWt6P3ipZTpWYzvtzAICE6RM0QZD3ARqSZYW6BUIN9aPePVkzQDiSdwELZePB9v8fF4GltR38R8nCXEbxsj7jYvit/s400/DSC00112.JPG" /></a></div><i>Κυριάκος Πανταβός - Κώστας Μισετζής</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsHjLfw4ZRswsEB19sO557IuPloWPQUJcsB1N8HCBPIwt43wDueUaUApWJ2mWP2KzsEajlKrUds84ks624trkS1aJaU9o608CCtUuJa7_zYC4YpsANbFAWgeSFl6Yplmb6hcs6xsrLyYLw/s1600/DSC00111.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsHjLfw4ZRswsEB19sO557IuPloWPQUJcsB1N8HCBPIwt43wDueUaUApWJ2mWP2KzsEajlKrUds84ks624trkS1aJaU9o608CCtUuJa7_zYC4YpsANbFAWgeSFl6Yplmb6hcs6xsrLyYLw/s400/DSC00111.JPG" /></a></div><i>Στο μπουφέ για ένα αναψυκτικό</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioMcn-lgh_N3XITavJdNe1893wI2ygb_ZnIwsuYaHYkeeqa6iefbMa1NOpEMZLBkniIVGuKdrM__3JhMe0R-hvPTGP7F5m-ExMaEz0gA68Pau8sYQCaMkEjP42FO-uR794o6zKBhOLHImK/s1600/DSC00110.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioMcn-lgh_N3XITavJdNe1893wI2ygb_ZnIwsuYaHYkeeqa6iefbMa1NOpEMZLBkniIVGuKdrM__3JhMe0R-hvPTGP7F5m-ExMaEz0gA68Pau8sYQCaMkEjP42FO-uR794o6zKBhOLHImK/s400/DSC00110.JPG" /></a></div><i>Οι συμμαθητές: Θόδωρος Χαριτάκης, Σταύρος Τραγάρας, Σοφία Δασκαλάκη</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3aHsagLSx0HL0kXu83sYFT0FuHJJpSjggvlqLljq0EVsEyuVOsm47rd7eGnZ-50VXri2CV1GYIsn2nVoLt-0y3kwb4yr9Z_LMtOUvwalVSrM01Q9P3j8xpKAQRimsW3qY2LXA3h-zLjlK/s1600/DSC00109.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3aHsagLSx0HL0kXu83sYFT0FuHJJpSjggvlqLljq0EVsEyuVOsm47rd7eGnZ-50VXri2CV1GYIsn2nVoLt-0y3kwb4yr9Z_LMtOUvwalVSrM01Q9P3j8xpKAQRimsW3qY2LXA3h-zLjlK/s400/DSC00109.JPG" /></a></div><i>Κώστας Κοντέλλης, Θόδωρος Χαριτάκης, Σταύρος Τραγάρας</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1FpIjzmwfO-g7XZddds3pe0TfdQZ194SpIbz5dVB4bYWs4Wfpoa0q16p0LdTDPNlZ9zs4wIrc-u3DOLdTPv66Ai8SOeI_JZC8BhaFgO3K4vkeEsUDUisnI4iF7zWjzXQNr5OifjwwHxfB/s1600/DSC00042.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1FpIjzmwfO-g7XZddds3pe0TfdQZ194SpIbz5dVB4bYWs4Wfpoa0q16p0LdTDPNlZ9zs4wIrc-u3DOLdTPv66Ai8SOeI_JZC8BhaFgO3K4vkeEsUDUisnI4iF7zWjzXQNr5OifjwwHxfB/s400/DSC00042.JPG" /></a></div><i>Γιώργος Τσιμουρής, θόδωρος Μπελίτσος</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiiZQ2rQf2Q2IyrJLgtNLv9FUwRCTkPWiheOgwu4TB5-g4LHG2umFp1WX9eoOIu4ShcgUFw5PWtib2xr9E0txHwG7BOtd9nyLnyDad4efHwqmMsdR05TbgmGF0lGt5pA5LxDyZ5K2OxSGF/s1600/DSC00083.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiiZQ2rQf2Q2IyrJLgtNLv9FUwRCTkPWiheOgwu4TB5-g4LHG2umFp1WX9eoOIu4ShcgUFw5PWtib2xr9E0txHwG7BOtd9nyLnyDad4efHwqmMsdR05TbgmGF0lGt5pA5LxDyZ5K2OxSGF/s400/DSC00083.JPG" /></a></div><i>Νίκος Βλαχόπουλος</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRlUMWrsd5W63qdYB57usRhA4iDVYJIx7PgqS49usykg1qBmgOVAs0ZAr6aDZr67kdYcyA3Aw-KfYbwGQLiCFC2C5prgOioXTmftJhFY4SeSNsqByr8WNevmV2oeu-LQVUAS0VyDt1FTso/s1600/dsc01183.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="225" width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRlUMWrsd5W63qdYB57usRhA4iDVYJIx7PgqS49usykg1qBmgOVAs0ZAr6aDZr67kdYcyA3Aw-KfYbwGQLiCFC2C5prgOioXTmftJhFY4SeSNsqByr8WNevmV2oeu-LQVUAS0VyDt1FTso/s400/dsc01183.jpg" /></a></div><i>Η εκδήλωση μόλις έχει τελειώσει</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6bbrN-iy9BnUOzvJ7qpCn44Nu5oURgYhNO26gkJpZ7CpCFDZLOr_bjsXgTH0oWfr-esHA1ZU-LS5HlBmq-TrMCwNsxU3-ApQR7BpWQ3JeoXGgAOkuLFy28CGpF0Tbn1GzU1ylV1QPfTER/s1600/dsc01182.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="225" width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6bbrN-iy9BnUOzvJ7qpCn44Nu5oURgYhNO26gkJpZ7CpCFDZLOr_bjsXgTH0oWfr-esHA1ZU-LS5HlBmq-TrMCwNsxU3-ApQR7BpWQ3JeoXGgAOkuLFy28CGpF0Tbn1GzU1ylV1QPfTER/s400/dsc01182.jpg" /></a></div><i>Απόδοση τιμητικής πλακέτας στον γιο του Ελευθέριου Πατεράκη, Γιάννη Πατεράκη</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9wOb4MakP9CRMyt3N-hoohUrDjOt7k6N3fSky0Ncgx0zevWwDks3Qjf_HFIuWVbnvFtXwLQRQ7ImY3kVL7eHQFXrS3xu0moHzZUk4BZCnDEi6fYWjxcEZkcFnNEl4yTcFCnzzrDLmamlG/s1600/dsc01180.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="225" width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9wOb4MakP9CRMyt3N-hoohUrDjOt7k6N3fSky0Ncgx0zevWwDks3Qjf_HFIuWVbnvFtXwLQRQ7ImY3kVL7eHQFXrS3xu0moHzZUk4BZCnDEi6fYWjxcEZkcFnNEl4yTcFCnzzrDLmamlG/s400/dsc01180.jpg" /></a></div><i>Το πάνελ των ομιλητών</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuNlMm7yDCKGQMrAUS6-ZCHUpu_Phowe2aQwev8b9X_eslKiP7cSYpuI8rWQUOQmRA1l8iFoPy0EQVkc5j1fhml47gZp0Hzhrx1J8M0Uqm7FE0divQV7Lb3Wnw8hmFgYWJXt9Dva4UUlmH/s1600/DSC00044.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuNlMm7yDCKGQMrAUS6-ZCHUpu_Phowe2aQwev8b9X_eslKiP7cSYpuI8rWQUOQmRA1l8iFoPy0EQVkc5j1fhml47gZp0Hzhrx1J8M0Uqm7FE0divQV7Lb3Wnw8hmFgYWJXt9Dva4UUlmH/s400/DSC00044.JPG" /></a></div><i>Διακρίνονται η κα Καραμαλούδη, ο Γιάννης και η Αφροδίτη Πατεράκη, ο Νίκος Παπανικολάου</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBYvnM6qN6QinUDnV1F2PY206MTfGZfGsuGDn-8rMf33jT5f9h0-8syceNrx9Lye8tsP1auNGrA68hmBCFR8X6Tap3-4zEsV3vL-7qeId3TGlhNs6hMl2rL2KKVTCV7lwPa1Pu437_wtRs/s1600/DSC00045.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBYvnM6qN6QinUDnV1F2PY206MTfGZfGsuGDn-8rMf33jT5f9h0-8syceNrx9Lye8tsP1auNGrA68hmBCFR8X6Tap3-4zEsV3vL-7qeId3TGlhNs6hMl2rL2KKVTCV7lwPa1Pu437_wtRs/s400/DSC00045.JPG" /></a></div><i>Ευτυχία Κτιστάκη - Τραγάρα, Όλγα Γκίκα - Παναγιώτου, Αρετή Τραγάρα</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKmMwpCLx5jwlnSatSW1Joywh_3cx4MFqMPSn6BjqrW2Lx_7-H8zBN1nPhElX4QpR4l0OsZAKGqzHB2omxUSGYrge6o5SgVk0vwAasDjjC6pp1QE5DxpsWIK5f9mmb8aaJkDZ3hBtvNFuN/s1600/DSC00046.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKmMwpCLx5jwlnSatSW1Joywh_3cx4MFqMPSn6BjqrW2Lx_7-H8zBN1nPhElX4QpR4l0OsZAKGqzHB2omxUSGYrge6o5SgVk0vwAasDjjC6pp1QE5DxpsWIK5f9mmb8aaJkDZ3hBtvNFuN/s400/DSC00046.JPG" /></a></div><i>Κώστας Γιαννέρης, κα Καραμαλούδη, Γιάννης Πατεράκης, Αφροδίτη Πατεράκη, Νίκος Παπανικολάου</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0WiU7yEL7hIOpp3Uvzz-XqES_YkamggEwmI9SqgsKRKwLR_B7VMIjKrhh6hXBhhMpKCZ_0WgrwUBb5XOEpIRTL0sxKkPxUCa_EzKxUJCoaWuDmQxFbIvEO00hQX1X6Y5_nDyehW0WsDZ5/s1600/DSC00047.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0WiU7yEL7hIOpp3Uvzz-XqES_YkamggEwmI9SqgsKRKwLR_B7VMIjKrhh6hXBhhMpKCZ_0WgrwUBb5XOEpIRTL0sxKkPxUCa_EzKxUJCoaWuDmQxFbIvEO00hQX1X6Y5_nDyehW0WsDZ5/s400/DSC00047.JPG" /></a></div><i>Νίκος Τραγάρας, Αρετή Τραγάρα, Κωνσταντίνα Τσοτρούδη, Όλγα Γιαννέρη</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRyPfYQpinwFytP60RjXl0DLlJDJ37XZ3ffgl3crlrNyJzUISwcG6BpzPOQfBCQy5_Prz7rfbGrfdLkoQwzOIeYD9jcGv1hWq5EE0_NQ_qI-PQUF88q3qnNI7hlJhAu863pIFGq6zhltrH/s1600/DSC00104.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRyPfYQpinwFytP60RjXl0DLlJDJ37XZ3ffgl3crlrNyJzUISwcG6BpzPOQfBCQy5_Prz7rfbGrfdLkoQwzOIeYD9jcGv1hWq5EE0_NQ_qI-PQUF88q3qnNI7hlJhAu863pIFGq6zhltrH/s400/DSC00104.JPG" /></a></div><i>Αντώνης Καραγιάννης, κα Πλιάτσικα</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWPq6r9MIHMgCorJ7YsCY-_3RN8C8ygTADzydCI8SqAog0jmZA5lv164cIxevVf31BTP8OLtnmUTIQG_vVa8yEB9rUG7sQxXKo_ewAL54eLU1JQYPu8FA_CG9TwzrlL7lJM1hmeL9vvtO9/s1600/DSC00103.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWPq6r9MIHMgCorJ7YsCY-_3RN8C8ygTADzydCI8SqAog0jmZA5lv164cIxevVf31BTP8OLtnmUTIQG_vVa8yEB9rUG7sQxXKo_ewAL54eLU1JQYPu8FA_CG9TwzrlL7lJM1hmeL9vvtO9/s400/DSC00103.JPG" /></a></div><i>Βασίλης Μπουδρός</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6x4VdikFiqALGuy5JBB0oeTEiMh92nDDXLM__srYHWO7N7sE0jqzHJUr201xpQf3g7XCiSZST6wtl-_d3TabdjLvJ7plqegKe7XLEzX3lwyMQ4iIKgywOy0OTYg5jCimrx1QofCnDwQoo/s1600/DSC00102.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6x4VdikFiqALGuy5JBB0oeTEiMh92nDDXLM__srYHWO7N7sE0jqzHJUr201xpQf3g7XCiSZST6wtl-_d3TabdjLvJ7plqegKe7XLEzX3lwyMQ4iIKgywOy0OTYg5jCimrx1QofCnDwQoo/s400/DSC00102.JPG" /></a></div><i>Φανή Ντινενή, Βασίλης Λούγκλος</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSi7NHrX-KjvGO6_6kRe0bZdfYBIuXNPCgLyaGZXUX3_MbTBVotdXUfB17n06RFvioNVjOyY_FKYMbAPtluncOrAKGQoOzRGaWTz4kLCQCPMPE90vPM2QazkNfNkXv2jgB-omQS8xuc4vK/s1600/DSC00101.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSi7NHrX-KjvGO6_6kRe0bZdfYBIuXNPCgLyaGZXUX3_MbTBVotdXUfB17n06RFvioNVjOyY_FKYMbAPtluncOrAKGQoOzRGaWTz4kLCQCPMPE90vPM2QazkNfNkXv2jgB-omQS8xuc4vK/s400/DSC00101.JPG" /></a></div><i>Διακρίνεται η Νίτσα Δώρα</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj826v6UekjQtwKWkx7ds3qXLHsleXe-u0YxdEnZDZoVwMWTpCbo-5VSQOu-DeDHmxd_jquls-M5MjahELEfJzINHW_olliBy3JnVuvR8-QE1b_bp8ugc-2eoW0KKzP_roZa-DWT_qn8UaS/s1600/DSC00098.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj826v6UekjQtwKWkx7ds3qXLHsleXe-u0YxdEnZDZoVwMWTpCbo-5VSQOu-DeDHmxd_jquls-M5MjahELEfJzINHW_olliBy3JnVuvR8-QE1b_bp8ugc-2eoW0KKzP_roZa-DWT_qn8UaS/s400/DSC00098.JPG" /></a></div><i>Αντώνης Κοπανάκης</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpkOz2py8YNP8a8Va0QOfxl_LGFYphgautgMWPBB_gZN9Y-bSCSBENERlW1OKk8Xyev5DT7OX_FEMb5kN4jsZGEtfqQd2ZgwDeWkTX6C3xgjplRRGNFk08nq2vGGZe4vAhfOw4384uXrSJ/s1600/DSC00075.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpkOz2py8YNP8a8Va0QOfxl_LGFYphgautgMWPBB_gZN9Y-bSCSBENERlW1OKk8Xyev5DT7OX_FEMb5kN4jsZGEtfqQd2ZgwDeWkTX6C3xgjplRRGNFk08nq2vGGZe4vAhfOw4384uXrSJ/s400/DSC00075.JPG" /></a></div><i>Ατσική Λήμνου. Το μνημείο των πεσόντων Λημνίων στη μάχη του Σκρα</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjih77nFZLUojEYMpsIrrbNM3HNA3nrlGlIxuwJBYPnmzKonD6Xlll5kKRLVVmLVbI6FEzaPJ9-8zaVEVYIu-i7CPdr_avi2R9iDXs-JCca5UsZaN4JemAzoJyeLKfTwW_aaeEIbPwHwyqY/s1600/DSC00051.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjih77nFZLUojEYMpsIrrbNM3HNA3nrlGlIxuwJBYPnmzKonD6Xlll5kKRLVVmLVbI6FEzaPJ9-8zaVEVYIu-i7CPdr_avi2R9iDXs-JCca5UsZaN4JemAzoJyeLKfTwW_aaeEIbPwHwyqY/s400/DSC00051.JPG" /></a></div><i>Ο Αριστείδης Τσοτρούδης στο βήμα</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQf1fgojpPPSiFqFKFYJw3vM1_W0-K14LGSqV0_Nie8YGIaqupw1E_0VuR1F4uwngxtvxarItuCco2UYL3WTuun5cD6us9BcTsguskjnnDrt39bS1YwDtl_iSzyraym_pJHLctKiCPPa1S/s1600/DSC00062.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQf1fgojpPPSiFqFKFYJw3vM1_W0-K14LGSqV0_Nie8YGIaqupw1E_0VuR1F4uwngxtvxarItuCco2UYL3WTuun5cD6us9BcTsguskjnnDrt39bS1YwDtl_iSzyraym_pJHLctKiCPPa1S/s400/DSC00062.JPG" /></a></div><i>Διαφάνεια εκδήλωσης</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimOMYyftZ3bLysR_5mopCGue3gd0O7ald818r4DoLLDWqzoryXsSS9F9wwhfG-2BHEN5od3e9ZbHgRuhexopexuyXeHGEOogzhv2loh06F9_qrilbSeEXF0WJatjigDhO0nBOekru8OuJK/s1600/DSC00053.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimOMYyftZ3bLysR_5mopCGue3gd0O7ald818r4DoLLDWqzoryXsSS9F9wwhfG-2BHEN5od3e9ZbHgRuhexopexuyXeHGEOogzhv2loh06F9_qrilbSeEXF0WJatjigDhO0nBOekru8OuJK/s400/DSC00053.JPG" /></a></div><i>Ο Ελευθέριος Βενιζέλος σε διαφάνεια</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYTBYLbypAiOVKsfhipeBp2xtpCmACN-P1kcdkkwHr0n2VhTu7Gk3ZJ8OkgtqAmvnv0403fpdibm9LD9vr5TBLUyIoK3Nuk91jmtYK4ofrtDJcFYST9P6rqXUNfw_VCzjY5b3hnS00ZE7w/s1600/DSC00107.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYTBYLbypAiOVKsfhipeBp2xtpCmACN-P1kcdkkwHr0n2VhTu7Gk3ZJ8OkgtqAmvnv0403fpdibm9LD9vr5TBLUyIoK3Nuk91jmtYK4ofrtDJcFYST9P6rqXUNfw_VCzjY5b3hnS00ZE7w/s400/DSC00107.JPG" /></a></div><i>Σαράντος, Φλώρα, Στέλιος και Νίκος Χλαχλάς, Νίκος Βλαχόπουλος</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAv8jXzvzV_UntXSzE56CamP_wOWgLhpe3gQoFPdUp5O6aw1T7LHscLkAtWjJxPtskXuebnJ1g5n5vp3Y1TgwiQwjwJSMsmlnSh_Wei_M1IDBb2QBPLwSftw3vsgwsN1Jw1BxOwaU03VTn/s1600/DSC00106.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAv8jXzvzV_UntXSzE56CamP_wOWgLhpe3gQoFPdUp5O6aw1T7LHscLkAtWjJxPtskXuebnJ1g5n5vp3Y1TgwiQwjwJSMsmlnSh_Wei_M1IDBb2QBPLwSftw3vsgwsN1Jw1BxOwaU03VTn/s400/DSC00106.JPG" /></a></div><i>Σαράντος Χλαχλάς, με το γιο του Νίκο</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkgry5h-D4WFZPZfIctALdlI-2aBOBn5kUt7EEoACh_5PX7Ve0LSVSTnKeACHM96pxyomkwa_7v-W8I08y9bcAH-9dAqlPiyvZKrQmUWctM2nniF6mU1G2jpvja0lNXr2dJRcpw4aMDGCh/s1600/DSC00058.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkgry5h-D4WFZPZfIctALdlI-2aBOBn5kUt7EEoACh_5PX7Ve0LSVSTnKeACHM96pxyomkwa_7v-W8I08y9bcAH-9dAqlPiyvZKrQmUWctM2nniF6mU1G2jpvja0lNXr2dJRcpw4aMDGCh/s400/DSC00058.JPG" /></a></div><i>Ο Βενιζέλος με το Γάλλο στρατηγό Σαράιγ, σε διαφάνεια</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmuAh69fcocm-tk7Mg3Pk-0_cjZzJj67gQM5dbkGQShY2faq0B4EayRsBxJgmnR-VtLVQOeJB_5Ep_sukSncsmAwOsn0s1Mk8_63XmGfj83nhIuLkXgfBuj1QGiDgro4Jjp2rRAxzcdX7G/s1600/DSC00099.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmuAh69fcocm-tk7Mg3Pk-0_cjZzJj67gQM5dbkGQShY2faq0B4EayRsBxJgmnR-VtLVQOeJB_5Ep_sukSncsmAwOsn0s1Mk8_63XmGfj83nhIuLkXgfBuj1QGiDgro4Jjp2rRAxzcdX7G/s400/DSC00099.JPG" /></a></div><i>Σε πρώτο πλάνο ο σεβαστός δάσκαλος Λεωνίδας Βελιαρούτης</i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8qvY2vB78wo5RVzDQFZeYMHTRu4-zC8yHHsa-eiM4yBNh2nHR9kad5eEeHru_G-XbeoGac9_X-2U0Q-Wj3hN2V0Xd-Fy5uGVaAdqMir_gU0eTtEXE70Dx6d0Vz8DGrBr_ffGzXZjE3efz/s1600/DSC00100.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8qvY2vB78wo5RVzDQFZeYMHTRu4-zC8yHHsa-eiM4yBNh2nHR9kad5eEeHru_G-XbeoGac9_X-2U0Q-Wj3hN2V0Xd-Fy5uGVaAdqMir_gU0eTtEXE70Dx6d0Vz8DGrBr_ffGzXZjE3efz/s400/DSC00100.JPG" /></a></div><i>Διακρίνονται ο Χρήστος Λεκάνης και ο Κώστας Καβαλέρος<br />
</i>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-67980119669098675792011-03-25T04:08:00.000-07:002011-03-27T02:01:00.643-07:00ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΛΗΜΝΟΥ (Β' ΜΕΡΟΣ)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1q7edRTyVdDgF61FZiun7iGr9DZkdnNAah0ZycREvT4zLK0bApmRySQmwyJwvFvTLKRipDXS2ikgJWJDZXqeHoNhhZgQell7KzvYkC8wOb1kr3Tj7ds9QvP9qbkSBCeH99Vm7d0ZdSAIT/s1600/22_SIK%257E1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="281" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1q7edRTyVdDgF61FZiun7iGr9DZkdnNAah0ZycREvT4zLK0bApmRySQmwyJwvFvTLKRipDXS2ikgJWJDZXqeHoNhhZgQell7KzvYkC8wOb1kr3Tj7ds9QvP9qbkSBCeH99Vm7d0ZdSAIT/s400/22_SIK%257E1.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg6NldwoUyG5uLTpOVn9bCvMdyTj6wl8C2QO_oaL-w0lM9TPS-MBDINJDGXU8naEaZQI3yn3cRs4Nx2otIdfr0Ou_jv6rRkNdlZWVUaiRu9h2R72nnNYbKGcpRXX-H5TMfF2MDhOA7Ge0n/s1600/33_THE%257E1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="272" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg6NldwoUyG5uLTpOVn9bCvMdyTj6wl8C2QO_oaL-w0lM9TPS-MBDINJDGXU8naEaZQI3yn3cRs4Nx2otIdfr0Ou_jv6rRkNdlZWVUaiRu9h2R72nnNYbKGcpRXX-H5TMfF2MDhOA7Ge0n/s400/33_THE%257E1.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWXkf3kru4dZ-zPvPdg1qz2wqoP29UBSeFz2DrwY3XNc5ZQKu9tPnTIifK4nxeHFODq9YMQsvI8fErQ0xcLyvY8gcOTvAdxSn_zuvZrCgHsbZbDWg-O2EN7h__SxstW7B7czpsSbkuTf4F/s1600/komaki4.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="243" width="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWXkf3kru4dZ-zPvPdg1qz2wqoP29UBSeFz2DrwY3XNc5ZQKu9tPnTIifK4nxeHFODq9YMQsvI8fErQ0xcLyvY8gcOTvAdxSn_zuvZrCgHsbZbDWg-O2EN7h__SxstW7B7czpsSbkuTf4F/s400/komaki4.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyg-wiKVBhirjQO3m_HpRp4BWjJz37A5RmSOPuZEiX8Ft7hxeRGAE5pSHCDer9dyEdMnn7jvXMrNMXiJHry-CydqsEC8M_9lvHM5tC-XI4s_ZLOqod4hW_QCC7P4gfx4envo9RnVEPhWs8/s1600/ntin3.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="390" width="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyg-wiKVBhirjQO3m_HpRp4BWjJz37A5RmSOPuZEiX8Ft7hxeRGAE5pSHCDer9dyEdMnn7jvXMrNMXiJHry-CydqsEC8M_9lvHM5tC-XI4s_ZLOqod4hW_QCC7P4gfx4envo9RnVEPhWs8/s400/ntin3.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzH_km0jJtMJrUMubrpx7WCRgfnvt47wDh2cckbscxO3rArQymHqP_YbDqdimZQOFID6eXzeoRepHva-ctFBwRtl2RAIjghXoRPijMFg-33ciTi02YEVnXBHKszOMcv6yjEzf-CJMZ0NH2/s1600/komaki13.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="355" width="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzH_km0jJtMJrUMubrpx7WCRgfnvt47wDh2cckbscxO3rArQymHqP_YbDqdimZQOFID6eXzeoRepHva-ctFBwRtl2RAIjghXoRPijMFg-33ciTi02YEVnXBHKszOMcv6yjEzf-CJMZ0NH2/s400/komaki13.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3leKWscO6qfPRMVGW-dM32HXmvlLC9O35RcGikXImxVXWhN8kEw4NMVw6vLyWhgFkI-au_2bQAX2WG8mEyltP42E4v7BCS4hMv3JwymJBaTMqBA4aFinvLuzjR0M5D0-85uaaOvLxcRui/s1600/ntin2.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="320" width="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3leKWscO6qfPRMVGW-dM32HXmvlLC9O35RcGikXImxVXWhN8kEw4NMVw6vLyWhgFkI-au_2bQAX2WG8mEyltP42E4v7BCS4hMv3JwymJBaTMqBA4aFinvLuzjR0M5D0-85uaaOvLxcRui/s400/ntin2.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_83LyPcfCsjwaVZQVs0YHrcU6qxWhLW1TNpRnMl9qLx0eEIzaFHV2AZrjlGUlfPr86V3QmK0idh7WNwlU4fRBOPMTbb5ltVmnDAOlX5MHAaeasU7FVTIcwYxTGkl9QbSB8g_wCezLqCCj/s1600/SWScan0000100004.bmp" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="397" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_83LyPcfCsjwaVZQVs0YHrcU6qxWhLW1TNpRnMl9qLx0eEIzaFHV2AZrjlGUlfPr86V3QmK0idh7WNwlU4fRBOPMTbb5ltVmnDAOlX5MHAaeasU7FVTIcwYxTGkl9QbSB8g_wCezLqCCj/s400/SWScan0000100004.bmp" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ79-E0tZ8BnJsW0a31o_YnBWLrztz5iVPsqozWXDQXRkxnRF7J7WBA34_zVL9wbH_47nJdgr8cy05_q2uh6X9IhY_LYGqzsMGjzk11zzLsrJEJO841Qty-zolRmvyrtuX_m8H9jbecwmz/s1600/69_1_%257E1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="283" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ79-E0tZ8BnJsW0a31o_YnBWLrztz5iVPsqozWXDQXRkxnRF7J7WBA34_zVL9wbH_47nJdgr8cy05_q2uh6X9IhY_LYGqzsMGjzk11zzLsrJEJO841Qty-zolRmvyrtuX_m8H9jbecwmz/s400/69_1_%257E1.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYFsytP7mSHIyEhZUx8dXPupoqdSgf0TDNqdS85UsSCa9CG5_mxVmmskAtY2_PalFB0pJDmflUJ_wJ788sIWOTBz0GZaVAeCDwovpmu5PAdBFLHafyISKHBTTx41tjWCx12sF6eFj_r1vi/s1600/page100268.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYFsytP7mSHIyEhZUx8dXPupoqdSgf0TDNqdS85UsSCa9CG5_mxVmmskAtY2_PalFB0pJDmflUJ_wJ788sIWOTBz0GZaVAeCDwovpmu5PAdBFLHafyISKHBTTx41tjWCx12sF6eFj_r1vi/s400/page100268.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmiTqba8ajY5ayE_hmEkKOimk_cS3hB0T-uSnCBbbftFeRZvQ3PPvr1EHPDprAd878mCSCJBQM-F5TxLLSE2OmBqcWvWUwVNXOTLjDS_jD1_S2yhBctXTXuO6KyfgMpPp5VnaAvCDm7JEw/s1600/Scan10621.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="268" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmiTqba8ajY5ayE_hmEkKOimk_cS3hB0T-uSnCBbbftFeRZvQ3PPvr1EHPDprAd878mCSCJBQM-F5TxLLSE2OmBqcWvWUwVNXOTLjDS_jD1_S2yhBctXTXuO6KyfgMpPp5VnaAvCDm7JEw/s400/Scan10621.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixwHDPzXBFFiaT0eVL3TCvQPtC_O_Riqjx7reAKtjQIn30TSPyJL_pBKfKxyVujXyA_DrDI4CbugHSgCk_1Z10Z3ueeioOpCCU2N8FpAImGV40W7ECokksOsuoS-AzwrOusfRV4Wm70Pka/s1600/Scan10622.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="295" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixwHDPzXBFFiaT0eVL3TCvQPtC_O_Riqjx7reAKtjQIn30TSPyJL_pBKfKxyVujXyA_DrDI4CbugHSgCk_1Z10Z3ueeioOpCCU2N8FpAImGV40W7ECokksOsuoS-AzwrOusfRV4Wm70Pka/s400/Scan10622.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9ORS9f-VydXLQBKKSS3UHAu2FLdIyb3FVMufOe4WYkB-nD5ZfBo_DK6T0M3pfWHnU1mAc_G3g-Gqu2rcWFOjQYexM7fq8AV14RBdWt0NWesyjE_oiQ_c_wkNk4gBeKqautDD3qeVd7qhb/s1600/fb10.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="214" width="326" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9ORS9f-VydXLQBKKSS3UHAu2FLdIyb3FVMufOe4WYkB-nD5ZfBo_DK6T0M3pfWHnU1mAc_G3g-Gqu2rcWFOjQYexM7fq8AV14RBdWt0NWesyjE_oiQ_c_wkNk4gBeKqautDD3qeVd7qhb/s400/fb10.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqPLpX1JA6UUeLmnrPYEZr2ljq9-BSK8yiFoD2WwnxGYkyX1m_DP34Vbyw-xAO_RyteRSpeVlOeAi6OkHCrDgpafUszsIFkCSoHjx51ptXNehKYTvy40pCD4s2cxXSvN-eCfVN4Wmnl5Ah/s1600/testingocr00038.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqPLpX1JA6UUeLmnrPYEZr2ljq9-BSK8yiFoD2WwnxGYkyX1m_DP34Vbyw-xAO_RyteRSpeVlOeAi6OkHCrDgpafUszsIFkCSoHjx51ptXNehKYTvy40pCD4s2cxXSvN-eCfVN4Wmnl5Ah/s400/testingocr00038.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqlbR37lfY9KU9MQ6fv6HEbd3Z5bPxgefc8iC6XrzTsUO4zmLgLDyT8sh4fgN7ImthlbwU-m-lT24IIXVyjIxzq-HmOJennhono1lAaSb0Agc8UPKGUTrutmT75a3QfJyl9L7BS-uLczcO/s1600/page100030.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="239" width="128" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqlbR37lfY9KU9MQ6fv6HEbd3Z5bPxgefc8iC6XrzTsUO4zmLgLDyT8sh4fgN7ImthlbwU-m-lT24IIXVyjIxzq-HmOJennhono1lAaSb0Agc8UPKGUTrutmT75a3QfJyl9L7BS-uLczcO/s400/page100030.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBfXbNVowdb0sExhfGexE2Zwxeb2wqUKvbDBSXNVEKdM_Ru-v8L0KjnkpvomDR3Br21Q8v9SaPZ5Q4eLw_HC9of7eAHg7zFJTNaXUhP-VmyTsLKXUJDDl6PpibB5CWKAfi3II8hpxbNm5X/s1600/page100210.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="344" width="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBfXbNVowdb0sExhfGexE2Zwxeb2wqUKvbDBSXNVEKdM_Ru-v8L0KjnkpvomDR3Br21Q8v9SaPZ5Q4eLw_HC9of7eAHg7zFJTNaXUhP-VmyTsLKXUJDDl6PpibB5CWKAfi3II8hpxbNm5X/s400/page100210.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeGTcQg00rm6BpSEwqXB4bAS_RI5Sf9gZGltKZKdvPKdcaRD09GtCltU49yL1bAhqOGCi-ww7FSRC7m0Q2sHzjTFiEd3zQJJD2OACx4YRtWXiQNEMVvzCq1ImVT2vCU5JTKzEjEDyMYVrV/s1600/testingocr00041.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="370" width="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeGTcQg00rm6BpSEwqXB4bAS_RI5Sf9gZGltKZKdvPKdcaRD09GtCltU49yL1bAhqOGCi-ww7FSRC7m0Q2sHzjTFiEd3zQJJD2OACx4YRtWXiQNEMVvzCq1ImVT2vCU5JTKzEjEDyMYVrV/s400/testingocr00041.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiReWAciUm_nO-1LPHN4JZdSlCTRt5TJYRSkeowfNwlALJTW-5b1yiG5xfEcmb8G6bPIBn8Ccop5NxQnNqH4pbuv8VUMTDj1_Mgjwj1OUuLnJgMDD8jjx8bUoS1wN2dwj6fGuVuC3vFSFGG/s1600/page100314.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="254" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiReWAciUm_nO-1LPHN4JZdSlCTRt5TJYRSkeowfNwlALJTW-5b1yiG5xfEcmb8G6bPIBn8Ccop5NxQnNqH4pbuv8VUMTDj1_Mgjwj1OUuLnJgMDD8jjx8bUoS1wN2dwj6fGuVuC3vFSFGG/s400/page100314.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3vq90EGV62rYSBI2lL4kqjRJToDKTsE53az74S6tJqh2N-XFvu7ZId-NVLNCUOmlDDGnQXxs7XMEmaGIJ3jcSO2NA2KrtQCVe_R_3JrfX_vmG-Z4RIfVQ5oX0btSiH2XOp-mfcBIiYEqV/s1600/page100313.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="290" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3vq90EGV62rYSBI2lL4kqjRJToDKTsE53az74S6tJqh2N-XFvu7ZId-NVLNCUOmlDDGnQXxs7XMEmaGIJ3jcSO2NA2KrtQCVe_R_3JrfX_vmG-Z4RIfVQ5oX0btSiH2XOp-mfcBIiYEqV/s400/page100313.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUpg068Lv_mBwMlZvHXdGmRs3MWkUMIIXQQtLVRz4VRFrh569VxeHtyxiYocn2dF0IpJJEokqJHtR3CYjxrGz_vS93mPftjsA7UUVUj59EZG99Yyr3gYQbAedsJjX2oBcGW54KDFo4jCzT/s1600/page100324.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="329" width="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUpg068Lv_mBwMlZvHXdGmRs3MWkUMIIXQQtLVRz4VRFrh569VxeHtyxiYocn2dF0IpJJEokqJHtR3CYjxrGz_vS93mPftjsA7UUVUj59EZG99Yyr3gYQbAedsJjX2oBcGW54KDFo4jCzT/s400/page100324.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC5RQrqog-lJJH4raG6Edxlej_NKvYI-TerA8FzMBaYf31tkwoqYmBPOg08Ee0xUE9t6l8UznVIx8vXF769_kL0Iud3jmRcQhb784nGIqgC77NBtIU2BTvR1TbTeYqi3vHxDIl3eShmLog/s1600/GetAttachment.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC5RQrqog-lJJH4raG6Edxlej_NKvYI-TerA8FzMBaYf31tkwoqYmBPOg08Ee0xUE9t6l8UznVIx8vXF769_kL0Iud3jmRcQhb784nGIqgC77NBtIU2BTvR1TbTeYqi3vHxDIl3eShmLog/s400/GetAttachment.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhVW2Qmn6XiRpTs1EC8YR5zBLgW4SbpEdPfleApUQVMRbVzUPgJCxLhBHo0ICFpqEiSJmY1D-Oe8reyqW1ocVveq7GCUweNAX1lvObF_wvO_0B6DbS8ooGj-ZAbA_bJjPgFK2kggnPddIO/s1600/Scan10537.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="288" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhVW2Qmn6XiRpTs1EC8YR5zBLgW4SbpEdPfleApUQVMRbVzUPgJCxLhBHo0ICFpqEiSJmY1D-Oe8reyqW1ocVveq7GCUweNAX1lvObF_wvO_0B6DbS8ooGj-ZAbA_bJjPgFK2kggnPddIO/s400/Scan10537.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKvEdsx80jLprLtgkuPOwOzR715YxoEUzg48tu00LfiBfnQ6R0o6TSGUdfyenON-3JuoXvwTXKRo2FQ1EjmSmHPSYDDTg1grek8Yl0GP1buNLA121TpWfz76aFsYwC8f8E3Mks6hJlJSNx/s1600/DSC09967.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKvEdsx80jLprLtgkuPOwOzR715YxoEUzg48tu00LfiBfnQ6R0o6TSGUdfyenON-3JuoXvwTXKRo2FQ1EjmSmHPSYDDTg1grek8Yl0GP1buNLA121TpWfz76aFsYwC8f8E3Mks6hJlJSNx/s400/DSC09967.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinvUBTn6UjmLyYFwxN5Xbi-IJaKOQvqiQ6ptz1vWKUrKbwPKDaqEr5ynLKoRLH8caCwj_vU9pUtHLmTfsDx80oMXLy-qLCGtz1emQmOr-MX_ad68FM1iDyJZhxgSPsmJ6Z-20F0hHNeGG7/s1600/DSC09849.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinvUBTn6UjmLyYFwxN5Xbi-IJaKOQvqiQ6ptz1vWKUrKbwPKDaqEr5ynLKoRLH8caCwj_vU9pUtHLmTfsDx80oMXLy-qLCGtz1emQmOr-MX_ad68FM1iDyJZhxgSPsmJ6Z-20F0hHNeGG7/s400/DSC09849.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRWT2erDvCkxOt31ah40R59ie0MK_Fcd7YHzPrSzf8slHBFoyQHVdqsRA0Z1fDofSzW-vWBRzPgJWhM6MgHfGKBbBq0g1TFtDI-TgnFFK-9FLkCAvo4QrArLWpXhlKz5JzQqki7ZKnI5pi/s1600/DSC09848.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRWT2erDvCkxOt31ah40R59ie0MK_Fcd7YHzPrSzf8slHBFoyQHVdqsRA0Z1fDofSzW-vWBRzPgJWhM6MgHfGKBbBq0g1TFtDI-TgnFFK-9FLkCAvo4QrArLWpXhlKz5JzQqki7ZKnI5pi/s400/DSC09848.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwgeOdW2euBhBoqlTmw_b1xUr8zzHTVNJRQMRseQ8s2_iAEmcwkYPlwLzEsdyL5P1uQbOUMaZXn8ManFhTh46WqnldSJjIDSnD7pmURWjZPJfArrCV5gmgo2QxlQggIGoELq-SojJnZ17y/s1600/DSC09842.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwgeOdW2euBhBoqlTmw_b1xUr8zzHTVNJRQMRseQ8s2_iAEmcwkYPlwLzEsdyL5P1uQbOUMaZXn8ManFhTh46WqnldSJjIDSnD7pmURWjZPJfArrCV5gmgo2QxlQggIGoELq-SojJnZ17y/s400/DSC09842.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhARepMVbb8AC-Jl62hLKMXJUqt-l8L6dcWjequhho7iv9dbWszRm3hTh3yjDMo5h6apmyrngJ2Gjad0ntJCAWOaFULzTDUn_7HZkzRx5GkT68uucNO8ubCipRs8n3OgYino02qh0uytnWg/s1600/DSC09878.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhARepMVbb8AC-Jl62hLKMXJUqt-l8L6dcWjequhho7iv9dbWszRm3hTh3yjDMo5h6apmyrngJ2Gjad0ntJCAWOaFULzTDUn_7HZkzRx5GkT68uucNO8ubCipRs8n3OgYino02qh0uytnWg/s400/DSC09878.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7ClXQ9Hd4FI1w4tP2PXIhJuyMvWIf2bVNURDetPfRxUEEzumR6J2oxZQa-Cje1iRKTFXF9-W3AwaD-7tNblzqV2-ib27TzPGMWjMM6rXCofuBz7GOJNnJdP_7mphrWMxu4LhG3JqAwXUj/s1600/DSC09887.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7ClXQ9Hd4FI1w4tP2PXIhJuyMvWIf2bVNURDetPfRxUEEzumR6J2oxZQa-Cje1iRKTFXF9-W3AwaD-7tNblzqV2-ib27TzPGMWjMM6rXCofuBz7GOJNnJdP_7mphrWMxu4LhG3JqAwXUj/s400/DSC09887.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3QqCI7g2r4Tp4GNNd1mplZSclIgpxPN_tBikyXYfCyDvUnhWGRrTKMSduS9ywMlIpb9DLAFcOhLosm7vhNOPZYTlFRU_nIWgbnSjenBveebcog1FYWdffNOBfQTPd97jOiTrvHC-CKDsK/s1600/DSC09914.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3QqCI7g2r4Tp4GNNd1mplZSclIgpxPN_tBikyXYfCyDvUnhWGRrTKMSduS9ywMlIpb9DLAFcOhLosm7vhNOPZYTlFRU_nIWgbnSjenBveebcog1FYWdffNOBfQTPd97jOiTrvHC-CKDsK/s400/DSC09914.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXHXZsDgSsm7pBcegVKcDJH7qmaINSthbMUrFKF5MyHGNUD9VZjoyuVwZtSVn9dSOLG4ytkQzfFVohZT1pJ9WkG6b1dTk7CxYRQITNd1au7lm8ryBpGOBSg_Qj69wF3KKhvqVG_apNxVJl/s1600/DSC09907.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXHXZsDgSsm7pBcegVKcDJH7qmaINSthbMUrFKF5MyHGNUD9VZjoyuVwZtSVn9dSOLG4ytkQzfFVohZT1pJ9WkG6b1dTk7CxYRQITNd1au7lm8ryBpGOBSg_Qj69wF3KKhvqVG_apNxVJl/s400/DSC09907.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7fP-EllyPqi2ujnthDWiGAw8cp7LW1d2A_7bnhyFRRNIHxu-Z-2MukCPi06Faw4z7dw9QC3QPj27WElkZoa96ktgb3_21BHtth3a4YvjBNfdG8MUzNwA_C1EEDNM_efxvmZjksZgSRPbT/s1600/DSC09894.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7fP-EllyPqi2ujnthDWiGAw8cp7LW1d2A_7bnhyFRRNIHxu-Z-2MukCPi06Faw4z7dw9QC3QPj27WElkZoa96ktgb3_21BHtth3a4YvjBNfdG8MUzNwA_C1EEDNM_efxvmZjksZgSRPbT/s400/DSC09894.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKsv9tsAarCJlDbWmTwulorbocwlwl6OcmhQW1bn7ot6vADGtobiHIOeBXyayQJRmQiBiXzItIL178aXQP74JD2RKwqOUd_exokKln6i1zkgl8X1zLhbHCSf_tpiAXj1769m1MfSwAO_-K/s1600/45_1_%257E1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="309" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKsv9tsAarCJlDbWmTwulorbocwlwl6OcmhQW1bn7ot6vADGtobiHIOeBXyayQJRmQiBiXzItIL178aXQP74JD2RKwqOUd_exokKln6i1zkgl8X1zLhbHCSf_tpiAXj1769m1MfSwAO_-K/s400/45_1_%257E1.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz8o6S6TM_oIIEqQdflk7udLirvDxE_0GiAQoCJMjksWWpVu5TLPrTA7UC7v6Y43o_GgQ4BxWlTCMtQZBUzZlra1C8pRzc9IkHKhQ4S5MMij-7Wvm2Y1EAsEnuj_KKpmiCwzGok376VlNs/s1600/tsap9.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="249" width="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz8o6S6TM_oIIEqQdflk7udLirvDxE_0GiAQoCJMjksWWpVu5TLPrTA7UC7v6Y43o_GgQ4BxWlTCMtQZBUzZlra1C8pRzc9IkHKhQ4S5MMij-7Wvm2Y1EAsEnuj_KKpmiCwzGok376VlNs/s400/tsap9.BMP" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbK6L22T3PHASWqLX3Wq1LmEZKr39fql01Yq1b9i7cbN_5HLXoVtC5U691pvjmxAMUHsicNpG0uwQv98w6o7Hs395abdsixwu-jBf1Wb1-FQXnZOaXGsfZMivrWP9KIatghkif7dya4mT-/s1600/SWScan0000100148.bmp" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="289" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbK6L22T3PHASWqLX3Wq1LmEZKr39fql01Yq1b9i7cbN_5HLXoVtC5U691pvjmxAMUHsicNpG0uwQv98w6o7Hs395abdsixwu-jBf1Wb1-FQXnZOaXGsfZMivrWP9KIatghkif7dya4mT-/s400/SWScan0000100148.bmp" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt5RBjzApA1b-rz_MM9-hWSc1VL1mxgm6-OdjVd2mI6QMUoBPMisA2cGjLRC0lCErYY-BGcsWK2GvBdWwS00iLujhPS25wGnvy-Drp3A0nENgrz0sVm6Nmee86zKj1Bp7U5v4EPXmgV_E-/s1600/Save0001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt5RBjzApA1b-rz_MM9-hWSc1VL1mxgm6-OdjVd2mI6QMUoBPMisA2cGjLRC0lCErYY-BGcsWK2GvBdWwS00iLujhPS25wGnvy-Drp3A0nENgrz0sVm6Nmee86zKj1Bp7U5v4EPXmgV_E-/s400/Save0001.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4tnLhDMYbGPReecuDE0mZPSlnLYByCh9Nb2kwW5YZ1VHJs6GvLkDQDf4FzIC095LAprmxWDU48p5jI7At9sIaKBdRUAkZ-SbZmhYiKd_GUzrNXtV3G-Nk_PRm8nZC6-MPNNnkctEUnuxB/s1600/DSC02061.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4tnLhDMYbGPReecuDE0mZPSlnLYByCh9Nb2kwW5YZ1VHJs6GvLkDQDf4FzIC095LAprmxWDU48p5jI7At9sIaKBdRUAkZ-SbZmhYiKd_GUzrNXtV3G-Nk_PRm8nZC6-MPNNnkctEUnuxB/s400/DSC02061.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid4db85SKSa8oX-M2_xbY4CQCTUQuVPHSl-Y7cuKTNCqsTrHIiKhO4OCWjY7dvjwA7En3KwADVZ4LpeupHrHdwxgyfKN2pmPPB1qmDnc545T6-zEtZhjoIlrX22bhlNMiUbwuJkF8pH-78/s1600/DSC06663.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid4db85SKSa8oX-M2_xbY4CQCTUQuVPHSl-Y7cuKTNCqsTrHIiKhO4OCWjY7dvjwA7En3KwADVZ4LpeupHrHdwxgyfKN2pmPPB1qmDnc545T6-zEtZhjoIlrX22bhlNMiUbwuJkF8pH-78/s400/DSC06663.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM5TKwxW2CrpHaDC1CuEHyqI2tvfbLy393tVfCecJbbQfycEE7EYGy-TJavzEoMNNLXCZ52Gu3zb_Su5_oA_IJZlmV4OLWChqP1mCX1l-iDn9nT1fbxlQGYc-f9YSOJlU_ClHCiiqUVGjl/s1600/Scan10484.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="268" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM5TKwxW2CrpHaDC1CuEHyqI2tvfbLy393tVfCecJbbQfycEE7EYGy-TJavzEoMNNLXCZ52Gu3zb_Su5_oA_IJZlmV4OLWChqP1mCX1l-iDn9nT1fbxlQGYc-f9YSOJlU_ClHCiiqUVGjl/s400/Scan10484.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxU-cVOM337n1MLVzUbTPyQ79BEmqrJOjj17K6ubtxnhYb_s63AsGdFZh6MFv_YngnQDezh0yJOMN16DlTjXOLEGUV-uNHQ0SEiHfDpLggHBFoTyYnwxm0KquWsu2SLedKqd8aCid4taB8/s1600/tsap1.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="256" width="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxU-cVOM337n1MLVzUbTPyQ79BEmqrJOjj17K6ubtxnhYb_s63AsGdFZh6MFv_YngnQDezh0yJOMN16DlTjXOLEGUV-uNHQ0SEiHfDpLggHBFoTyYnwxm0KquWsu2SLedKqd8aCid4taB8/s400/tsap1.BMP" /></a></div><br />
<br />
<i>"Για ενθύμησιν, Ζαχαρίας και Βασιλική Μουστάκα"<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAPfM2ZVZrpi4Y1WR8hR8hZ05YUquRL5pjioevwwgyFRPp32WaiqQnDQGEt-bWWHHDHPS8_Q0eKCTm6fKsRwifeYw7raI1IanYgSG_iV2mYG3a3VMx_mT0WpJP1ymX9hx5J6G2_7R2CmsA/s1600/Scan10134.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAPfM2ZVZrpi4Y1WR8hR8hZ05YUquRL5pjioevwwgyFRPp32WaiqQnDQGEt-bWWHHDHPS8_Q0eKCTm6fKsRwifeYw7raI1IanYgSG_iV2mYG3a3VMx_mT0WpJP1ymX9hx5J6G2_7R2CmsA/s400/Scan10134.BMP" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNbbg9Ps5HpmLqalcjU2xFed2WuI9oQjm_dMv0KgWFRvICptsKUPBqLY8Ne2J_XZMMOom5c2tA9S07jWCbmHY9tz-iBYgHA60-Ixu3u-_MgcyvuKE4ZDVOLwqjX1oVXRMVkTV9XRl4EuZV/s1600/Scan10036.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="260" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNbbg9Ps5HpmLqalcjU2xFed2WuI9oQjm_dMv0KgWFRvICptsKUPBqLY8Ne2J_XZMMOom5c2tA9S07jWCbmHY9tz-iBYgHA60-Ixu3u-_MgcyvuKE4ZDVOLwqjX1oVXRMVkTV9XRl4EuZV/s400/Scan10036.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLdSfaNE7LZNTiM2CBSP9rJF37FO4awjeBaLuRGFJVOUBGDzm50dThPRxFu54poUIRTq6Bk6I5erXXtp-T009dGqIYeH-nkGQv59-RncL8RfhYs_7sODGv3CW12Ky75B8ndNV9zfel2xAT/s1600/Scan10041.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLdSfaNE7LZNTiM2CBSP9rJF37FO4awjeBaLuRGFJVOUBGDzm50dThPRxFu54poUIRTq6Bk6I5erXXtp-T009dGqIYeH-nkGQv59-RncL8RfhYs_7sODGv3CW12Ky75B8ndNV9zfel2xAT/s400/Scan10041.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijLHi4PMidn3nR4IDV-lxBd8N2nKCCqppcYw9pH_8U1fCSrZsWOZrWwO2a3Lumq5hiPMJwUBga0tta4lsVMIqJHdhi4BCzDnqRj7_cNEJsWvdAMXas8C3l6i-X1UJmiSNfyAALQnq-GvIi/s1600/DSC01252.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijLHi4PMidn3nR4IDV-lxBd8N2nKCCqppcYw9pH_8U1fCSrZsWOZrWwO2a3Lumq5hiPMJwUBga0tta4lsVMIqJHdhi4BCzDnqRj7_cNEJsWvdAMXas8C3l6i-X1UJmiSNfyAALQnq-GvIi/s400/DSC01252.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6MYFSF04xIyZby54udGxYimthBOxVgJbnYaekseq8d3eLDgh4XtK24XR5HtARI5J05q4QNGpVE9lL54187EAY3-28xCeL2lS_YLDB1wN1oBHDe4zPpbLWfikns3igwDRZ9MHAIwas7Tso/s1600/Scan10096.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6MYFSF04xIyZby54udGxYimthBOxVgJbnYaekseq8d3eLDgh4XtK24XR5HtARI5J05q4QNGpVE9lL54187EAY3-28xCeL2lS_YLDB1wN1oBHDe4zPpbLWfikns3igwDRZ9MHAIwas7Tso/s400/Scan10096.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi3zhDTW0bgmLi3di_Qn08L0md7aC-uBqmk4DXAtikAYH1v6dS712KbCJwvjMExLsrBLknLIJ_WGmvq9eBdPHsVsiOAXP5hL9OYW1iUQSnxRRIalZyIwpF8P7GvYMrhxSYvFnpBjvfvt-z/s1600/Scan10412.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="268" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi3zhDTW0bgmLi3di_Qn08L0md7aC-uBqmk4DXAtikAYH1v6dS712KbCJwvjMExLsrBLknLIJ_WGmvq9eBdPHsVsiOAXP5hL9OYW1iUQSnxRRIalZyIwpF8P7GvYMrhxSYvFnpBjvfvt-z/s400/Scan10412.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz_EvkX2dDpMwxeKvf3kMkFU_jggjNqM3Opg6i94K28D5Q03hBl61IsAsiWcEwnImDGdlinlPoJeQ2-WZU6T2abKvMcsxbwFYiFqDPttzI6KBywK8vVYU0zPslC0IhgzdAVCVt2lIhttz0/s1600/tsap8.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="326" width="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz_EvkX2dDpMwxeKvf3kMkFU_jggjNqM3Opg6i94K28D5Q03hBl61IsAsiWcEwnImDGdlinlPoJeQ2-WZU6T2abKvMcsxbwFYiFqDPttzI6KBywK8vVYU0zPslC0IhgzdAVCVt2lIhttz0/s400/tsap8.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJSovfVwT0gwIWXVT_5WuRFDQ1zt-KmcWB6QaC30JtMeYX2YJWubLGNN3QsYRaYQQNV9vFUC2MafAjfUQn3gzZo8TpngdHXKa_w4eiti3oLwQw4OftJFdvX54safhiD1zKInu4TYzsOER4/s1600/SWScan0000100149.bmp" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="279" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJSovfVwT0gwIWXVT_5WuRFDQ1zt-KmcWB6QaC30JtMeYX2YJWubLGNN3QsYRaYQQNV9vFUC2MafAjfUQn3gzZo8TpngdHXKa_w4eiti3oLwQw4OftJFdvX54safhiD1zKInu4TYzsOER4/s400/SWScan0000100149.bmp" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz1RIZZltsRb9qR89abFYJykFLC0kSLLsRCeg44AB4QDIacgOIrAkABBIeJjmznYCL9ymIURGa2lDqlvGgtuRjJwFH7A0b-O3DR9s11YmGE1KHusMjFkSqLg0XMHKjXBmEYoae7BJwr2yY/s1600/untitled22.bmp" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="267" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz1RIZZltsRb9qR89abFYJykFLC0kSLLsRCeg44AB4QDIacgOIrAkABBIeJjmznYCL9ymIURGa2lDqlvGgtuRjJwFH7A0b-O3DR9s11YmGE1KHusMjFkSqLg0XMHKjXBmEYoae7BJwr2yY/s400/untitled22.bmp" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaLBL-jVGwXfA__KlB4CmqKMFD4vo_VDjOVz9vYoX6HzF8X2IBOuGl0-mP4N8jnXRgffUlukCOavVvZdAH8G9EMuyoPnj5_2sVV-7Kp_-XHH8x9qt3JAY43AEz4X2acTofUKhDkw0v0zLv/s1600/tsap3.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="329" width="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaLBL-jVGwXfA__KlB4CmqKMFD4vo_VDjOVz9vYoX6HzF8X2IBOuGl0-mP4N8jnXRgffUlukCOavVvZdAH8G9EMuyoPnj5_2sVV-7Kp_-XHH8x9qt3JAY43AEz4X2acTofUKhDkw0v0zLv/s400/tsap3.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghf6IiBKTqZ1ZZSKrT9VS0mgWgewz_ao9ZoGqJvvLbZpLb_zP-M9202f4ApmbQA-lxqcNG94QUVVguTyoTnZozrTxUmKKAJMdn7x3fAoNivKVPySMOZjjiHZoTvv5r3QTrqwt_imiOzBr0/s1600/Scan10132.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="375" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghf6IiBKTqZ1ZZSKrT9VS0mgWgewz_ao9ZoGqJvvLbZpLb_zP-M9202f4ApmbQA-lxqcNG94QUVVguTyoTnZozrTxUmKKAJMdn7x3fAoNivKVPySMOZjjiHZoTvv5r3QTrqwt_imiOzBr0/s400/Scan10132.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2izi2sxvE6diLcqIeWGXJHoU8oAjOJXcPlcdy9HYCDyFdX7fQyKolfuQJW1YwaGt6UYahcRXRcIs7tkOQavr8ivVFRJdzA3EzjwNaOPUW_wiutjOFJNuaJ6U3NhTlM9U3vsI75cTelEP1/s1600/tsap6.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="236" width="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2izi2sxvE6diLcqIeWGXJHoU8oAjOJXcPlcdy9HYCDyFdX7fQyKolfuQJW1YwaGt6UYahcRXRcIs7tkOQavr8ivVFRJdzA3EzjwNaOPUW_wiutjOFJNuaJ6U3NhTlM9U3vsI75cTelEP1/s400/tsap6.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiYjPcz-cZJ9o4UV1Fci5IGJvNlKG4JEUhyphenhyphenXfpICuWqSf061rCDDvGo4JArDGtpqcOiwCQNmKeeaF1Y6USE_V04aaXZGukHImAyTcrH251zLtylR3_JaTaiDH_bJQQ4JEtLHtvpms0Xy-U/s1600/Scan10037.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="306" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiYjPcz-cZJ9o4UV1Fci5IGJvNlKG4JEUhyphenhyphenXfpICuWqSf061rCDDvGo4JArDGtpqcOiwCQNmKeeaF1Y6USE_V04aaXZGukHImAyTcrH251zLtylR3_JaTaiDH_bJQQ4JEtLHtvpms0Xy-U/s400/Scan10037.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIJj5R1UraYnw4ZLCO1hoVcy7JJ-GPYo4UyGtKyZfC-TtEOKhXCDlpB_1vJHeu6r0e0esFNqgXE2aizw8ZgemfCnvqqxKNqGXcuZqSQNTDrnUo9u0HH27asJGGTMNAPUtDYMuKScjXCyJf/s1600/Scan10038.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="318" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIJj5R1UraYnw4ZLCO1hoVcy7JJ-GPYo4UyGtKyZfC-TtEOKhXCDlpB_1vJHeu6r0e0esFNqgXE2aizw8ZgemfCnvqqxKNqGXcuZqSQNTDrnUo9u0HH27asJGGTMNAPUtDYMuKScjXCyJf/s400/Scan10038.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYDEWVTWU2exv1jpS3Q44TUM49PSFKwgtD6QThZQ4TPanIXBosmcJNPDX-x-IcwjRwC2QCRJfQb-sEL3guOebW1yCRwENkGT1hnDEChyphenhyphenc8rZbHBFwVEgWd0CTvzBYoCht6RRHC8s8x9NV0/s1600/46913_1611076399762_1321804132_31620482_4606818_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYDEWVTWU2exv1jpS3Q44TUM49PSFKwgtD6QThZQ4TPanIXBosmcJNPDX-x-IcwjRwC2QCRJfQb-sEL3guOebW1yCRwENkGT1hnDEChyphenhyphenc8rZbHBFwVEgWd0CTvzBYoCht6RRHC8s8x9NV0/s400/46913_1611076399762_1321804132_31620482_4606818_n.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6SJSyYJ2XGElGFld8TtbytiiZfq_x6T8hfCis53fa5AtrnRgk8udl0FO0XWwGahEA3p4FevRHWijTQqewahcd7K8gE2yc5AMMiHtqIkB-xB-dLUJQUVuynsJVYC_9qvvFJLjMr7v2-bBV/s1600/tsap10.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="249" width="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6SJSyYJ2XGElGFld8TtbytiiZfq_x6T8hfCis53fa5AtrnRgk8udl0FO0XWwGahEA3p4FevRHWijTQqewahcd7K8gE2yc5AMMiHtqIkB-xB-dLUJQUVuynsJVYC_9qvvFJLjMr7v2-bBV/s400/tsap10.BMP" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2Uqm5PIkAZtx59gP6gpAfhnUPvreSOCrhOikxpaAnbU_Ey3Za1d9f0w5HPjsntGDIydkiKp8N9Je7eYEW_xihj987lBKyv24OPrbDvupEXboNBFOfb7OxNQpvfaRLm2mL5z-5UliQMmoM/s1600/Scan10088.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="350" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2Uqm5PIkAZtx59gP6gpAfhnUPvreSOCrhOikxpaAnbU_Ey3Za1d9f0w5HPjsntGDIydkiKp8N9Je7eYEW_xihj987lBKyv24OPrbDvupEXboNBFOfb7OxNQpvfaRLm2mL5z-5UliQMmoM/s400/Scan10088.BMP" /></a></div>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-78008227672648910542011-03-16T11:49:00.000-07:002016-02-21T01:54:25.532-08:00ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΛΗΜΝΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου: Από αριστερά, Βασίλης Λούγκλος, Άγγελος Κελλάρης, Κώστας Γιαννέρης, Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Σταύρος Τραγάρας, Νίκος Βλαχόπουλος, Δημήτρης Τσουβελεκάκης, Ελένη Μισετζή, Γιώργος Κυράνης.</i><b></b><i></i><u></u><sub></sub><sup></sup><strike></strike><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzD22mP8JzeD4G3um5J4ynU74i7Y-Ka1IKpOR1hQRGe6lg2vLp9Dk_ELdhfC49iqWsqgtMBlydjkEB2l3ws4E-TE6YWIlKvjPgKUYohdou3IGkbuVmVq0LZyQzla9sIlBq3ioIxaWngOK5/s1600/Scan10004.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzD22mP8JzeD4G3um5J4ynU74i7Y-Ka1IKpOR1hQRGe6lg2vLp9Dk_ELdhfC49iqWsqgtMBlydjkEB2l3ws4E-TE6YWIlKvjPgKUYohdou3IGkbuVmVq0LZyQzla9sIlBq3ioIxaWngOK5/s400/Scan10004.JPG" width="400" /></a><br />
Κατά την καθιερωμένη ετήσια μεγάλη συγκέντρωση και την κοπή της πίτας του Συλλόγου μας για το νέο έτος 2011 που πραγματοποιήθηκε την 13η Φεβρουαρίου 2011, στην αίθουσα δεξιώσεων «ATTICA HALL», που βρίσκεται στη ΛΕΩΦΟΡΟ ΑΘΗΝΩΝ 314, τιμήθηκαν για την προσφορά τους και τη βοήθεια που με κάθε τρόπο έδωσαν σε πληθώρα Λημνίων μεταναστών, τα δύσκολα χρόνια του 50 και του 60, οι κάτωθι Λήμνιοι: Αντώνης Πανικολάου,Γρηγόρης Καλαϊτζής, Μαρίκα Φούντα - Ζώτου και Θίελπις Ντινενής, μετά θάνατον. Επίσης η Φανή Ντινενή, η οποία υπάρχει εν ζωή και παρέλαβε η ίδια την πλακέτα. Για τον Αντώνη Παπανικολάου την πλακέτα παρέλαβε ο γιος του Νικόλαος Παπανικολάου, για τον Γρηγόρη Καλαϊτζή ο Αριστείδης Τσοτρούδης, επειδή ο γιος του Ανδρέας Καλαϊτζής είχε ένα πρόβλημα υγείας, και για τον Θίελπι Ντινενή την πλακέτα παρέλαβε η γυναίκα του Φανή Ντινενή. Το ιστορικό των τιμωμένων εκφώνησε <b>ο Αριστείδης Τσοτρούδης,</b> ο οποίος είχε κάνει και την σχετική έρευνα. <br />
<br />
<br />
Αγαπητοί μου συμπατριώτες, <br />
Χρόνια πολλά και υγεία σε όλους.<br />
Για άλλη μια φορά θέλω να συγχαρώ τους Ατσικιώτες για τις αποφάσεις τους να βραβεύουν πολύ συχνά σημαντικές προσωπικότητες της Λήμνου, οι οποίες ξεχώρισαν, είτε μέσω της επιστήμης, της τέχνης και της ανωτερότητάς τους, είτε μέσω των αλτρουϊστικών αισθημάτων τους, θέσαντες τους εαυτούς των στην υπηρεσία των αδυνάτων αλλά και των συμφερόντων του νησιού μας.<br />
Η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου των Ατσικιωτών Αθήνας και ιδιαίτερα του προέδρου κ. Τραγάρα, να τιμήσουν και να βραβεύσουν – δυστυχώς μετά θάνατον- τους Γρηγόρη Καλαϊτζή, Αντώνη Παπανικολάου, Μαρίκα Φούντα και το ζεύγος Θείελπη (Φίλιππα) και Φανής Ντινενή, τους τιμά ιδιαίτερα και τους ανωτεροποιεί στα Λημνιακά δρώμενα.<br />
Οι τιμώμενοι έδρασαν στα μέσα του 20ου αιώνα. Τότε ήταν τα δύσκολα χρόνια στο Νησί μας, της φτώχιας και της ανέχειας. Τότε ήταν η εποχή της μαζικής μετανάστευσης στο εξωτερικό, αναζήτησης επαγγελματικής τύχης στην πολυκοσμική Αθήνα και κατά δεύτερο λόγο θεραπείας από αρρώστειες. <br />
Όλοι οι ανωτέρω τιμώμενοι έδρασαν μέσω ενός και μοναδικού Λημνιακού Σωματείου της «Ενώσεως Λημνίων Αθηνών-Πειραιώς και Περιχώρων» με έτος ίδρυσης το 1933. <br />
<br />
<b>Γρηγόρης Καλαϊτζής<br />
</b>Πρώτος τιμώμενος ο Γρηγόρης Καλαϊτζής, άτομο πρόθυμο, ακούραστο, αεικίνητο στο πλευρό του Λημνιού μετανάστη.<br />
Ζήτησα να έχω τις θύμησες του γιού του Ανδρέα και πρόθυμα μου είπε: <br />
<i>« Εκείνο τον καιρό ο Λήμνιος που ερχόταν στην Αθήνα, κυρίως για μετανάστευση ή γιατρούς, είχε μεγάλη ανάγκη υποστήριξης.<br />
Η μετανάστευση άρχισε από το 1905 και μετά, κυρίως προς Αμερική και Αίγυπτο. Τη μετανάστευση την έζησα εκ των έσω, διότι η μητέρα μου ήταν 11 αδέρφια και τα 9 έφυγαν στην Αμερική από το 1907 και μετά. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν ούτε τη στοιχειώδη μόρφωση, για να μπορούν να κινηθούν και να συνδιαλαγούν, σε μια μεγάλη πόλη, όπως η Αθήνα. Ήταν οι ονομαζόμενοι άνθρωποι της ταμπέλας. Κρέμαγαν στο λαιμό τους μια ταμπέλα με το όνομά τους, για να τους βρει ο αποδέκτης, όταν έβγαιναν από το πλοίο. Δεν γνώριζαν ξένη γλώσσα, αλλά ούτε και τη μητρική τους. Εγώ πήγα και τους γνώρισα στην Αμερική. Οι παλιοί Λήμνιοι μετανάστες, μίλαγαν ανάμεσα σε Ελληνικά, Τούρκικα και σπαστά Αμερικάνικα. Οι απόγονοί τους, Έλληνες δεύτερης γενιάς, μίλαγαν Αμερικάνικα και ελάχιστα Ελληνικά. Αυτό ερμηνεύεται διότι οι τότε μετανάστες, αρχές του 20ου αιώνα, είχαν την ατυχία να εργάζονται κοντά σε Έλληνες και δεν έμαθαν ποτέ καλά την τοπική γλώσσα. Ούτε και υπήρχε μέριμνα κρατική ή από την Εκκλησία, όπως σήμερα. Γνώριζαν δε Τούρκικα, διότι στη Λήμνο ζούσαν 3.000 Τούρκοι και εργάζονταν κοντά τους στα κτήματα. Θυμάμαι η γιαγιά μου, όταν ήθελε να με ευχηθεί μου έλεγε: «Αλάχβερσιμ αγουρούδιμ» που σημαίνει «ο Αλάχ μαζί σου αγόρι μου».<br />
Θυμάμαι προπολεμικώς οι Λήμνιοι της Αθήνας, ξένοι μεταξύ ξένων, είχαν τεράστια ανάγκη επαφής και αλληλεγγύης. Η ανάγκη τους έκανε, όπως σου είπα, να ιδρύσουν το 1933 την «Ένωση Λημνίων Αθηνών- Πειραιώς». Οι συνθήκες διαβίωσης τότε ήταν δύσκολες και υπήρχε έντονα η ανάγκη της αλληλοϋποστήριξης. <br />
Οι ερχόμενοι από Λήμνο για λίγες μέρες στην Αθήνα, εύρισκαν στέγη και φροντίδα από τους εδώ συγγενείς, συγχωριανούς και φίλους. Έμεναν οι πιο εύποροι σε ξενοδοχεία, όπως το «Λήμνος», γωνία Ευριπίδου και Αθηνάς ή στο «Ερέχθειο», Αγ. Κωνσταντίνου 7. Άλλοι στο «Ελλάς», Γ΄ Σεπτεμβρίου 5, κυρίως Ατσικιώτες και Ρωμανιώτες, διότι ο ρεσεψιονίστας Παν. Κομσέλλης ήταν συγχωριανός τους.<br />
Για μια άλλη κατηγορία Λημνίων, που η ανάγκη τους έφερε στην Αθήνα, κυρίως για μετανάστευση, εύρισκαν θαλπωρή σε δύο αξιόλογες και αξιέπαινες οικογένειες. Αυτές είχαν θυρωρεία, εργάζονταν ως θυρωροί και τα υπόγεια των πολυκατοικιών τους ήταν στην διάθεση των Λημνιών. Διότι εκεί στα υπόγεια, εκτός της κατοικίας του θυρωρού, υπήρχαν και τα καταφύγια για περίπτωση ανάγκης, ως και αποθήκες των ιδιοκτητών της πολυκατοικίας.<br />
Η μια οικογένεια ήταν της Μαρίκας Φούντα- Ζώτου, Μαυρομιχάλη 5, από το Ρωμανού. Στο θυρωρείο της, εύρισκαν στέγη και φροντίδα οι συγχωριανοί της και όσοι άλλοι είχαν ανάγκη.<br />
Η δεύτερη οικογένεια ήταν του Θείελπη (Φίλιππα) Ντινενή, Υψηλάντου 8, από την Ατσική, όπου εξυπηρετούνταν οι πάντες από στέγη, τροφή και φροντίδα για τη μετανάστευσή τους.<br />
Ο πατέρας μου λοιπόν δραστηριοποιείται στην Ένωση, ως μέλος του Δ.Σ. από το 1937 μέχρι το 1955, τις περισσότερες φορές ως πρόεδρος. Πέραν των χορών, εκδρομών και εξυπηρετήσεων των συμπατριωτών μας, θυμάμαι τη κινητοποίηση του Δ.Σ. στη πυρκαγιά του κινηματογράφου στο Κάστρο 9-9-1939 και το έργο του συντονισμού των ενεργειών μεταξύ Κέντρου και Νησιού, για την ανακούφιση από την μεγάλη συμφορά. Ακόμη και τα σχετικά ρεπορτάζ των Αθηναϊκών εφημερίδων, είχαν πηγή πληροφόρησης τον πατέρα μου, ο οποίος ως υπάλληλος των Τ.Τ.Τ., είχε πρόσβαση στο Νησί για την καθημερινή ενημέρωση. <br />
Ακολούθησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Εμφύλιος, δεκαετία κατά την οποία ο Σύλλογος ατόνησε. Στη δεκαετία του 50, η μετανάστευση προς Αυστραλία ήταν στο κατακόρυφο. Ο πατέρας μου και εγώ διατηρούσαμε πρακτορείο στην Ομόνοια και μετά στην οδό Ακαδημίας και Κιάφας. Από το γραφείο μας θα περάσουν οι περισσότεροι Λήμνιοι μετανάστες για γιατρούς, προξενεία, εισιτήρια κλπ, πάρα πολύ κουραστική δουλειά, πολύ τρέξιμο και δεν έμενε χρόνος για το Σύλλογο. Έτσι δραστηριοποιούνται άλλοι νεώτεροι υπό τον Αντώνιο Παπανικολάου».<br />
</i>Επειδή τον Γρηγόρη Καλαντζή τον έζησα από κοντά στη περίοδο 1958-65 όταν ήμουν φοιτητής στην Αθήνα και παρακολουθούσα από κοντά την αγωνία του και τα τρεξίματά του για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των Λημνιών μεταναστών, που σαν κυνηγημένα θηρία έφευγαν κυρίως για Αυστραλία, έχω να σας διηγηθώ πολλά, πλην ο χρόνος δε μου το επιτρέπει και θα σας πω ένα προσωπικό μου βίωμα που με κάνει να τον θυμάμαι πάντα όσο ζω. Ήταν προσωπικός φίλος του πατέρα μου. <br />
Όταν εξερράγη ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος επιστρατεύτηκαν στον ίδιο λόχο, επιλοχίας ο πατέρας μου, σιτιστής ο Γρηγόρης και πέρασαν πέντε μήνες μαζί στο ίδιο αμπρί, τους ίδιους κινδύνους. Δυστυχώς ο πατέρας μου σκοτώθηκε στις 7-4-1941 και ο Γρηγόρης σαν αδερφός του έκλεισε τα μάτια και πήρε τα προσωπικά του αντικείμενα –το ρολόι, τη βέρα, το στυλό με ένα σημειωματάριο, το σουγιά του- τα οποία μου παρέδωσε το 1958 όταν ενηλικιώθηκα. <br />
Έτσι με τον Γρηγόρη Καλαϊτζή είχα μια σχέση πατέρα προς γιο. Είναι ο άνθρωπος που δε θα ξεχάσω ποτέ για τη μεγαλοψυχία του. <br />
<br />
<b>Αντώνης Παπανικολάου<br />
</b>Ο δεύτερος τιμώμενος είναι <b>ο Αντώνης Παπανικολάου,</b> δάσκαλος και στα περισσότερα ενεργά του χρόνια ήταν διευθυντής του ιδιαίτερου γραφείου του Κων/νου Τσάτσου. Ο Τσάτσος ήταν, σε όλες τις κυβερνήσεις της ΕΡΕ, υπουργός Προεδρείας Κυβερνήσεως, όπου υπήγετο και ο Τουρισμός καθώς και ο Πολιτισμός. Μετά την μεταπολίτευση χρημάτισε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. <br />
Σημαντικό έργο του Παπανικολάου ήταν η προεδρεία του στην «Ένωση Λημνίων» ο οποίος εκλέγετο από το 1955 και μέχρι το 1976, παρέμεινε πρόεδρός της, καθώς εργάστηκε σκληρά και παρέδωσε έργο. <br />
Ο γιός του Νίκος τον οποίο σήμερα έχουμε κοντά μας μου είπε: <br />
<i>«Είναι η χρυσή εποχή του Συλλόγου, οπότε και αποκτάται η Στέγη. Ένα διαμέρισμα, αρκετά μεγάλο, ώστε να στεγάσει το γραφείο με μεγάλη αίθουσα, βιβλιοθήκη, ξενώνας με 8 κρεβάτια, κουζίνα, WC κλπ. Αγοράστηκε με κρατική επιχορήγηση, με χρήματα από τα Κρατικά Λαχεία το 1961.»<br />
</i>Ακόμη ο Νίκος Παπανικολάου θυμάται: <i>«Η ίδρυση της Στέγης των Λημνίων με την υποστήριξη και την οικονομική συνεισφορά του Ελληνικού Δημοσίου, ωφέλησε την πολιτιστική εμφάνιση της Ένωσης Λημνίων, διότι όλες οι εκδηλώσεις γινόντουσαν στη μεγάλη αίθουσα, ακόμη και οι Γενικές Συνελεύσεις μεταφέρθηκαν από το υπόγειο του καφενείου «Λήμνος» της οδού Ακαδημίας, στον 3ο όροφο της Γερανίου. Μεγάλη η προσφορά της ίδρυσης του σπουδαστικού κοιτώνα των απόρων Λημνίων φοιτητών, ο οποίος κοιτώνας επέτρεψε οικονομικώς σε αρκετούς Λημνιούς σπουδαστές να μείνουν σε αυτόν, να συνεχίσουν και να τερματίσουν τις σπουδές τους.<br />
Είχε μοιράσει το χρόνο του μεταξύ οικογένειας, της δουλειάς του το πρωί και το απόγευμα στην Ένωση. Είχε ταυτίσει μπορώ να πω τη ζωή του με την ύπαρξη και τη δραστηριοποίηση του Συλλόγου. Πέτυχε και άλλα πολλά, πλην της αγοράς της Στέγης, τα γνωρίζουν οι συμπατριώτες μας και η ταπεινοφροσύνη μου δεν μου επιτρέπει να τα απαριθμήσω. Αποκορύφωμα η ίδρυση του Αρχαιολογικού Μουσείου Λήμνου. Ως διευθυντής του ιδιαιτέρου γραφείου του Κων. Τσάτσου, ποικιλοτρόπως και όπως μπορούσε βοηθούσε τη Λήμνο. Όταν δε αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ένωση, εξαιτίας της συνδικαλιστικής βίας, που εμφανίστηκε στην μεταπολίτευση, η Ένωση ατόνησε, αδράνησε και αργοπέθαινε. Ο ίδιος δε άφησε τα εγκόσμια με την αίσθηση ότι έπραξε ότι μπορούσε για τη Λήμνο και τους Λημνιούς.» <br />
</i>Αυτά από τον Νίκο Παπανικολάου.<br />
Στο υπουργείο Προεδρείας όπου επί σειρά ετών ήταν υπουργός ο Τσάτσος, ο Παπανικολάου επιζητούσε ευκαιρίες για να κάνει κάτι για την αγαπημένη του Λήμνο. Θυμάμαι το 1955, είχαν βρεθεί στη Πολιόχνη μια σειρά χρυσών κοσμημάτων της εποχής της ακμής της Τροίας 1200 π.Χ. και τα οποία παρελήφθησαν από την αρχαιολογική υπηρεσία και κοσμούν σήμερα το Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Τότε ο Παπανικολάου άρχισε ένα αγώνα για τη δημιουργία αρχαιολογικού Μουσείου στη Λήμνο.<br />
Πράγματι με δικές του ενέργειες έγινε παραχώρηση στο Υπουργείο Προεδρείας από το Παλλημνιακό Σχολικό Ταμείο, του Νεοκλασικού κτηρίου του Ρωμέικου Γυαλού και αρχίζει ένα τιτάνιο αγώνα για τη δημιουργία του Μουσείου. Οι επισκευές άρχισαν το 1957 με συνεχή κρατική χρηματοδότηση και το έργο τελείωσε επιτυχώς. Στις 20-4-1961 έγιναν τα εγκαίνια του Μουσείου από τον ίδιο τον υπουργό Προεδρείας Κ. Τσάτσο. Στην ομιλία του, η οποία έχει καταγραφεί στην εφημερίδα «Λήμνος», ο υπουργός είπε στον Παπανικολάου: <br />
<i>«Σου αξίζουν συγχαρητήρια για το έργο αυτό, αγωνίστηκες χρόνια και σήμερα το παραδίδεις στη Λήμνο». <br />
</i>Και είναι πράγματι ένα κόσμημα, τόσο από πλευράς κτηρίου, όσο και εκθεμάτων. <br />
Μια άλλη προσφορά του ήταν στο κτίσιμο του ξενοδοχείου «Ακτή Μύρινα» το 1959, όπου υπήρξε πρόβλημα με την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Χάρις στις προσπάθειές του ξεπεράστηκαν τα εμπόδια και διαρκώς έλεγε, ότι αυτό το ξενοδοχείο θα αποτελέσει το όχημα, που θα φέρει τη Λήμνο στον τουριστικό παράδεισο.<br />
Τον διέκρινε η μετριοφροσύνη και δεν μιλούσε εύκολα για το έργο του. Πέθανε τον Ιούνιο του 1986.<br />
<br />
<br />
<b>Μαρίκα Φούντα<br />
<br />
</b>Τρίτο τιμώμενο πρόσωπο είναι η Μαρίκα Φούντα από το Ρωμανού και μαζί της η κόρη της <b>Φανή και ο γαμπρός της – σύζυγος της Φανής - Φίλιππας Ντινενής. <br />
</b>Προσωπικώς δεν τους ήξερα. Ζήτησα πληροφορίες από Ατσικιώτες και κυρίως από την εγγονή της Μαρίκας, τη Μαρίκα Ντινενή- Λούγκλου και διαπίστωσα πως η προσφορά των τριών αυτών προσώπων ήταν πολύ μεγάλη σε παροχή στέγης, τροφής και τρέξιμο για την εξυπηρέτηση συμπατριωτών μας, που βρέθηκαν στην Αθήνα, είτε για μετανάστευση, είτε για γιατρούς και Νοσοκομεία, στις δεκαετίες του ’50 και ’60. <br />
Η κυρά Μαρίκα είχε θυρωρείο Μαυρομιχάλη 5. Ο Φίλιππας επίσης είχε θυρωρείο Υψηλάντου 8 στο Κολωνάκι. Στα υπόγεια των δύο πολυκατοικιών, τα οποία είχαν διασκευάσει κατάλληλα, εύρισκαν στέγη και τροφή οι Λημνιοί υποψήφιοι μετανάστες. Ο Φίλιππας το πρωί της Τρίτης στην άφιξη του καραβιού από Λήμνο, βρισκόταν στον Πειραιά για να παραλάβει τους συμπατριώτες μας. <br />
Δεύτερο στέκι ήταν τα Λημνιά καφενεία της οδού Ακαδημίας και της Πλ. Εξαρχείων. Από εκεί τους μάζευε ο Καλαϊτζής και τους παρέδιδε στο Φίλιππα. Η κυρά Μαρίκα ήταν αυτή που έτρεχε για γιατρούς και νοσοκομεία, κυρίως στο «Ελπίς» της οδού Ακαδημίας. Ήταν μια γνήσια Λημνιά μάνα και οι Λημνιοί της Αυστραλίας την θυμούνται και την ευγνωμονούν.<br />
Η εγγονή της κυρά Μαρίκας μου είπε: «Η μάνα μου Φανή δεν παραπονέθηκε ποτέ, για την περιποίηση όλου αυτού του κόσμου. Κοιμόντουσαν όλοι στο υπόγειο της πολυκατοικίας, όπου το είχε στρώσει η μάνα μου με κουρελούδες, είχε βάλει οκτώ ντιβάνια και στρώματα καταγής. Οι φιλοξενούμενοι ήταν όλοι μετανάστες για Γερμανία και Αυστραλία. Όταν κάποτε εγώ με τον αδερφό μου παραπονεθήκαμε για τους Λημνιούς που μπαινόβγαιναν στο σπίτι, ο πατέρας μου, μας είπε: <br />
<i>«Να μη γκρινιάζετε για ό,τι κάνουμε με τη μάνα σας για τους συμπατριώτες μας. Κάποτε και μένα όταν ήλθα στην Αθήνα 14 ετών, κάποιος μου παρείχε άσυλο και με προστάτεψε». <br />
</i>Εννοούσε το Γρηγόρη Καλατζή.<br />
Από τη συνομιλία μου με την κ. Λούγκλου κρατώ και τονίζω ότι η κυρά Μαρίκα και η κόρη της Φανή εκπροσώπησαν στη ζωή τους τη μεγαλοσύνη και τη άφθαστη μητρότητα της Λημνιάς μάνας. <br />
Σας ευχαριστώ<br />
Αριστείδης Τσοτρούδης<br />
<br />
<br />
<i>
</i><i>Από αριστερά, Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Σταύρος Τραγάρας, Νίκος Βλαχόπουλος με την εγγονή του, Δημήτρης Τσουβελεκάκης, Ελένη Μισετζή, Γιώργος Κυράνης.</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2IRec7tqvAS_aOhdY5FaRLp16MmKrdmFVp3pRZ5hSKtz_e8pefkzJ9vjahMw-P0O01J5AbSWSNa3Eph1fDabnxrkhn73yyl9uDixMckxYs9JDTH1UpN2RTnc2CR0kS7kIGyktcWZzMflQ/s1600/Scan10002.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2IRec7tqvAS_aOhdY5FaRLp16MmKrdmFVp3pRZ5hSKtz_e8pefkzJ9vjahMw-P0O01J5AbSWSNa3Eph1fDabnxrkhn73yyl9uDixMckxYs9JDTH1UpN2RTnc2CR0kS7kIGyktcWZzMflQ/s400/Scan10002.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<i>Από αριστερά, Βασίλης Λούγκλος, Άγγελος Κελλάρης, Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Σταύρος Τραγάρας, Αριστείδης Τσοτρούδης, Νίκος Βλαχόπουλος. <br />
</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizHbfyeSNoJOPV5yDZ11Hkj-r2mZQLOWTZfVEVknWK91GOlO4OKhuRbEWkxNt6YyIJT_WdoLM0-YuB2aOT_OchBbU2kO8stCzmfQpUtgxNkjC8cQI_xokOAGJW08q8KATJL1nXM3RQmYQT/s1600/182077_1854829854461_1352253737_32167279_1837348_n%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizHbfyeSNoJOPV5yDZ11Hkj-r2mZQLOWTZfVEVknWK91GOlO4OKhuRbEWkxNt6YyIJT_WdoLM0-YuB2aOT_OchBbU2kO8stCzmfQpUtgxNkjC8cQI_xokOAGJW08q8KATJL1nXM3RQmYQT/s400/182077_1854829854461_1352253737_32167279_1837348_n%255B1%255D.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<i>Ο Αριστείδης Τσοτρούδης.<br />
</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhrfehif9hcO1AvyDQNEtBGQZSfpwRP_6zUo8qySqZBUpwq54P2V0tBGI8TSuyt9HcWR-6VW_si9SBLbCEo999061HbN-lw2Bf6cqWiWJdVMxcNi70FH8Y7tQRZuT7SzIiS5gm6izO-sCc/s1600/Scan10024.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhrfehif9hcO1AvyDQNEtBGQZSfpwRP_6zUo8qySqZBUpwq54P2V0tBGI8TSuyt9HcWR-6VW_si9SBLbCEo999061HbN-lw2Bf6cqWiWJdVMxcNi70FH8Y7tQRZuT7SzIiS5gm6izO-sCc/s400/Scan10024.JPG" width="286" /></a></div>
<br />
<i>Οι πλακέτες.<br />
</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyQ1v-WU1BV1lRrD64S8W6BTflCBZRfhFyX9Xog3Y6JY_vuZnqaKaIat28lKWgbetnvWvYrL8F1xO4Yla64L5y3fUBaSZE7fbDutmrtpfk04DAkUiIju24x04zM6a2TvUd2Kt4_ziibxjj/s1600/DSC00017.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyQ1v-WU1BV1lRrD64S8W6BTflCBZRfhFyX9Xog3Y6JY_vuZnqaKaIat28lKWgbetnvWvYrL8F1xO4Yla64L5y3fUBaSZE7fbDutmrtpfk04DAkUiIju24x04zM6a2TvUd2Kt4_ziibxjj/s400/DSC00017.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlLhrdn11vjF7XmsXVcHzH_wWrdggmuLm9gVa_6m5NDbRjuUVp3F2GV9SdiCM-Ayix44QKjKJP0fusePmJQTrJi_kn221rY_E91pJoDTHw4WCgsvEIBWgaT0rVDbPTV93BXa72POuv3dxP/s1600/DSC00597.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlLhrdn11vjF7XmsXVcHzH_wWrdggmuLm9gVa_6m5NDbRjuUVp3F2GV9SdiCM-Ayix44QKjKJP0fusePmJQTrJi_kn221rY_E91pJoDTHw4WCgsvEIBWgaT0rVDbPTV93BXa72POuv3dxP/s400/DSC00597.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpYVqvu3XHpcB5enOHF32DQIGaDmKhGxKiB5nbuHjON7eaYJSJ5BrqDytuaKEZiYk8MSkTETUYW1QIbpkODLnF6OklesZNbg4-5uGuzintWG_yJUKDUtU4gVP0WS8AB6UIKPWdPoVOhqxN/s1600/DSC00596.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpYVqvu3XHpcB5enOHF32DQIGaDmKhGxKiB5nbuHjON7eaYJSJ5BrqDytuaKEZiYk8MSkTETUYW1QIbpkODLnF6OklesZNbg4-5uGuzintWG_yJUKDUtU4gVP0WS8AB6UIKPWdPoVOhqxN/s400/DSC00596.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<i>Το Δ.Σ. του Συλλόγου τιμά τη Φανή Ντινενή.<br />
</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigA5S-LCORKgonZ2dzJ2YNl9FIJxiI5jj0inTvyOEKYnc1gJHe6kPPpEfaUaHXuTsCRNVJ4dA4_QNc6B66X5xx2vlCLIMNx-d1UpwVk-NF7l5mOHyqypkJ5zwQZnDPmVPkV8i2mZ-0mzVX/s1600/182494_1854830454476_1352253737_32167281_6080034_n%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigA5S-LCORKgonZ2dzJ2YNl9FIJxiI5jj0inTvyOEKYnc1gJHe6kPPpEfaUaHXuTsCRNVJ4dA4_QNc6B66X5xx2vlCLIMNx-d1UpwVk-NF7l5mOHyqypkJ5zwQZnDPmVPkV8i2mZ-0mzVX/s400/182494_1854830454476_1352253737_32167281_6080034_n%255B1%255D.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<i>Ο Δημήτρης Τσουβελεκάκης παραδίδει την τιμητική πλακέτα στη Φανή Ντινενή. Δίπλα της ο εγγονός της Φίλιππας Ντινενής.<br />
</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRSYQH0g2dOveFs78T_uOXAFKyS1D0ZyTnvU8-ZEeEInXthvHSSuMXV0d1vyNSDSE5rDU2ZaXiFUCCt4Oao3HAwuQD1R0FS0KtgMLgromTUIfekzp740P2h5zHjJ5JnTJTc2CxUT-QrdzA/s1600/brabeysi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRSYQH0g2dOveFs78T_uOXAFKyS1D0ZyTnvU8-ZEeEInXthvHSSuMXV0d1vyNSDSE5rDU2ZaXiFUCCt4Oao3HAwuQD1R0FS0KtgMLgromTUIfekzp740P2h5zHjJ5JnTJTc2CxUT-QrdzA/s400/brabeysi.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<i>Ο Βασίλης Λούγκλος παραδίδει την τιμητική πλακέτα στο Νίκο Παπανικολάου.<br />
</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_4QWHWrUWznVFwKVE5JI0ygKKfIg3QJ860tPL4ULYFU3Ex57jMnp6-U8EICSbVQcUpVbRMLVLosxVKG5dWtCwtTw1uQ9Q9W0qOayjC5azzQAN3Onn02F1Kqj1hokXWcvqIE3FDza9KDZO/s1600/DSC00003.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_4QWHWrUWznVFwKVE5JI0ygKKfIg3QJ860tPL4ULYFU3Ex57jMnp6-U8EICSbVQcUpVbRMLVLosxVKG5dWtCwtTw1uQ9Q9W0qOayjC5azzQAN3Onn02F1Kqj1hokXWcvqIE3FDza9KDZO/s400/DSC00003.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<i>Ο Νίκος Παπανικολάου.<br />
</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinsqPxVlOgVQmr2NsyTPDyoFH8BAhmpshYMk-B75nYMHoH_4DWpbOk0DBcscaobnqqtoWzSLYVAAwUQoL-xmicCgHtuJ2v446VPFpkumPAw5UAEGVUqzXfKbHdHOZ3TxO5H6-Ou8Fm3h-U/s1600/DSC00011.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinsqPxVlOgVQmr2NsyTPDyoFH8BAhmpshYMk-B75nYMHoH_4DWpbOk0DBcscaobnqqtoWzSLYVAAwUQoL-xmicCgHtuJ2v446VPFpkumPAw5UAEGVUqzXfKbHdHOZ3TxO5H6-Ou8Fm3h-U/s400/DSC00011.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Ο Νίκος Παπανικολάου και το Δ.Σ. του Συλλόγου.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg09D8pQuLW1SDoJeSfIBCrIHVpGRpZDOSTIdOWkutNgo-HilunXVp5DgcDxBoCsL3bdzgqd7Ww9B1ICRRjz4KsK8bGtb2JEqbQ1PrDOV4_-dB7BFcr3azPA11yqc1LVR1jFVu8vESD7Ndt/s1600/DSC00010.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg09D8pQuLW1SDoJeSfIBCrIHVpGRpZDOSTIdOWkutNgo-HilunXVp5DgcDxBoCsL3bdzgqd7Ww9B1ICRRjz4KsK8bGtb2JEqbQ1PrDOV4_-dB7BFcr3azPA11yqc1LVR1jFVu8vESD7Ndt/s400/DSC00010.JPG" width="400" /></a></div>
</div>
Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-7816136565814367772011-03-15T10:15:00.000-07:002011-03-16T10:34:18.727-07:00ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΤην 1η Φεβρουαρίου 2009, ημέρα Κυριακή, στην αίθουσα δεξιώσεων «ΜΕΣΟΓΕΙΑ», που βρίσκεται στο Πικέρμι, στο 20ο χιλιόμετρο της Λεωφόρου Μαραθώνος, ο Σύλλογός μας τίμησε 15 προσωπικότητες με πλακέτες, για την πολλαπλή προσφορά τους, κυρίως την πνευματική, στο Σύλλογο Ατσικιωτών και στη Λήμνο. Τα άτομα που τιμήθηκαν ήταν τα ακόλουθα: Θεόδωρος Μπελίτσος, Ευαγγελία Μπουτλούκου - Βρεττάκη, Αριστείδης Τσοτρούδης, Χρήστος Καφαλτής, Γιάννης Κεχαγιάς, Παντελής Χατζηχαραλάμπους, Μιχάλης Καράβολας, Εύη Πέππα, Νίκος Χείλαρης, Χρήστος Τσιούτσιος, Τάσος Αντωνίνης, Κώστας Γιαννόπουλος, Αντώνης Καραγιάννης, Αντώνης Διακουμής, Ιωάννης Ψάρρας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Ευαγγελία Μπουτλούκου - Βρεττάκη. Συγγραφέας πολλών βιβλίων, με θέματα την παλιά ζωή της Λήμνου και των Λημνιών. Γλυκύτατη. Με χιούμορ άφθαστο. Συμμετείχε στην εκδήλωση του Συλλόγου: "Λήμνος λευκή σαν το βαμβάκι της".<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSoXDvpdaBr_bFJuvqnI1x6Bpe7RO3x2S1AHTvb0VW1ImVVB_x4yLJoUq6PD44NRZB0pH7pC3aVC6a6KqfvX18gT-Kh3WF_BksDexMYoXPYm-lbuCOU-yJ99MojNNr1N6EJUd6213arikm/s1600/Dsc02732.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSoXDvpdaBr_bFJuvqnI1x6Bpe7RO3x2S1AHTvb0VW1ImVVB_x4yLJoUq6PD44NRZB0pH7pC3aVC6a6KqfvX18gT-Kh3WF_BksDexMYoXPYm-lbuCOU-yJ99MojNNr1N6EJUd6213arikm/s400/Dsc02732.jpg" /></a></div><br />
Ευαγγελία Μπουτλούκου - Βρεττάκη. Εδώ λαμβάνει την τιμητική πλακέτα από τη γενική γραμματέα του Συλλόγου, Ελένη Μισετζή.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6ly52Bn86jw_IRUSdxqdOpaoH4ztIJMpEpmQNsII-q5xs9YgCkO5Kp0enR2jV1eUWkTv1NRY2FHXmoe5tQ4_kL1HnToagLiXqQ_3rQIgooZSZdIc_x_y2esb5D9WchLYKBmEr6WAbaYAS/s1600/Dsc02734.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6ly52Bn86jw_IRUSdxqdOpaoH4ztIJMpEpmQNsII-q5xs9YgCkO5Kp0enR2jV1eUWkTv1NRY2FHXmoe5tQ4_kL1HnToagLiXqQ_3rQIgooZSZdIc_x_y2esb5D9WchLYKBmEr6WAbaYAS/s400/Dsc02734.jpg" /></a></div><br />
Ευαγγελία Μπουτλούκου - Βρεττάκη.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp2nd9Lt66NvKV9EIs2S_Amgwq90je0Za_v9idcyQSB743TNpxwkGWuefPuHqeZgJnJcHn-SwgOi-B_PbGFPLUAbm7h8begR6SM3UqM-Xvt13iErVN9pl827Nom-DrT1CR9rSUnUoMIpUC/s1600/Dsc02738.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp2nd9Lt66NvKV9EIs2S_Amgwq90je0Za_v9idcyQSB743TNpxwkGWuefPuHqeZgJnJcHn-SwgOi-B_PbGFPLUAbm7h8begR6SM3UqM-Xvt13iErVN9pl827Nom-DrT1CR9rSUnUoMIpUC/s400/Dsc02738.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Αριστείδης Τσοτρούδης. Οδοντίατρος. Συγγραφέας. Μουσικός. Ιστορικός της Λήμνου. Ευπατρίδης. Φίλος του Συλλόγου Ατσικιωτών.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibnX5psuVtk1G-J2Qp2W5Weiz_jn3_74WPL3xR5afxuscJZ2kpHVeUPm8_FxKjKzmVJPR-EIw-CZFlnIrP2yO2_MFxwRdDRyd9zoDPydtWzQY83x041hl-JaPj3ym49tvbeEhf7ohYLjth/s1600/Dsc02756.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibnX5psuVtk1G-J2Qp2W5Weiz_jn3_74WPL3xR5afxuscJZ2kpHVeUPm8_FxKjKzmVJPR-EIw-CZFlnIrP2yO2_MFxwRdDRyd9zoDPydtWzQY83x041hl-JaPj3ym49tvbeEhf7ohYLjth/s400/Dsc02756.jpg" /></a></div><br />
Αριστείδης Τσοτρούδης. Του απονέμεται η τιμητική πλακέτα από τον Μπάμπη Κουρεμέτη.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMMxrjVhXP1jFbKQZS0RNStarb_vM2JPQ4Hi6wXByuF60-zoyoMWZJ6YkAZUoTnVvgjxpUTnEpTDkiv6vnY-KQky6kFaCWVkzSjpYhEcpG4wUYdcUQYQupZ2ZNwATUFN9KONRSlXxnNX6T/s1600/Dsc02760.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMMxrjVhXP1jFbKQZS0RNStarb_vM2JPQ4Hi6wXByuF60-zoyoMWZJ6YkAZUoTnVvgjxpUTnEpTDkiv6vnY-KQky6kFaCWVkzSjpYhEcpG4wUYdcUQYQupZ2ZNwATUFN9KONRSlXxnNX6T/s400/Dsc02760.jpg" /></a></div><br />
Αριστείδης Τσοτρούδης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiftUfaeCo0FvNAhOx4InA-Ui53-wBg2Ps2VFG1hKE-rkFsgFJP7FXyuCBtl_IuFlfd3S_YrwJP6ZcEf6DOyo6WiX4tK6GcaMUQaY6sOfJTlTTt3eHuSZCGbn0d5hTovqp3YXfcr0ugXZuJ/s1600/Dsc02762.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiftUfaeCo0FvNAhOx4InA-Ui53-wBg2Ps2VFG1hKE-rkFsgFJP7FXyuCBtl_IuFlfd3S_YrwJP6ZcEf6DOyo6WiX4tK6GcaMUQaY6sOfJTlTTt3eHuSZCGbn0d5hTovqp3YXfcr0ugXZuJ/s400/Dsc02762.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Χρήστος Τσιούτσιος. Μαιευτήρας γυναικολόγος. Από εκεί που κατάγεται ο Πλαστήρας. Καρδιτσιώτης. Ευθύς και ευφυολόγος. Θυμόσοφος. Έχει υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στη Λήμνο. Από εκεί την αγάπησε. Συμμετείχε με άρθρα στην εφημερίδα μας "Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ".<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh048eGmo9OzmnLOGKAP7TW2VydllapAyAnqhfGyFOgRoAu-2_UtSw2yPb_3wFhxfRTmq26PMXUQATNUJ8hcfmO_hRH4ra5IQ9TDLcK_p70GiXuAjzp_I0gmHwNCPlx-XsvicL7chKXfsnd/s1600/Dsc02746.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh048eGmo9OzmnLOGKAP7TW2VydllapAyAnqhfGyFOgRoAu-2_UtSw2yPb_3wFhxfRTmq26PMXUQATNUJ8hcfmO_hRH4ra5IQ9TDLcK_p70GiXuAjzp_I0gmHwNCPlx-XsvicL7chKXfsnd/s400/Dsc02746.jpg" /></a></div><br />
Χρήστος Τσιούτσιος. Ο Γιάννης Κωμάκης του απονέμει την τιμητική πλακέτα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3xosFpwh6AXa6pviUjLdovTxqpzQTuiAIWdEJS9Z_0G6n60VSh0RWX5WFTVKNH_l3LEmX4iJqY-nubK_VMVQdSj0CyngmuuPcgAN0xWo65cAI9TiSlXi5q56g1gR6ThtgujUVM3yPKnfq/s1600/Dsc02750.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3xosFpwh6AXa6pviUjLdovTxqpzQTuiAIWdEJS9Z_0G6n60VSh0RWX5WFTVKNH_l3LEmX4iJqY-nubK_VMVQdSj0CyngmuuPcgAN0xWo65cAI9TiSlXi5q56g1gR6ThtgujUVM3yPKnfq/s400/Dsc02750.jpg" /></a></div><br />
Χρήστος Τσιούτσιος.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrCMNSLkDR1tdk26plzqy74KVce6OI6e9B0XZldJoPIRTckis9fvZ25ZG5b06FuwWZ58xZmo8P1tvYU4Zg3uw-AM8lHr1MlBWjjSaa_GeppRH_NptFF9s4Ck1Ny0qt10VlheNYTrUZ3rV6/s1600/Dsc02752.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrCMNSLkDR1tdk26plzqy74KVce6OI6e9B0XZldJoPIRTckis9fvZ25ZG5b06FuwWZ58xZmo8P1tvYU4Zg3uw-AM8lHr1MlBWjjSaa_GeppRH_NptFF9s4Ck1Ny0qt10VlheNYTrUZ3rV6/s400/Dsc02752.jpg" /></a></div><br />
Χρήστος Τσιούτσιος.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM4yjPqm6fZgDvNQlOerrKgx4-TnfmGKgeqYBjW3PPMOzX0E9Iy_OZS6bycZQcS2tVs8lTpUGXmbXlz8dN7X6FLw7xq-3flzWJ9t0eZ-hFWq11VSzwnBj8ipwWG9aDLlBPFGMWbwCHUUHQ/s1600/Dsc02755.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM4yjPqm6fZgDvNQlOerrKgx4-TnfmGKgeqYBjW3PPMOzX0E9Iy_OZS6bycZQcS2tVs8lTpUGXmbXlz8dN7X6FLw7xq-3flzWJ9t0eZ-hFWq11VSzwnBj8ipwWG9aDLlBPFGMWbwCHUUHQ/s400/Dsc02755.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Εύη Πέππα. Ιατρός πνευμονολόγος. Συντρέχτρα και αλληλέγγυος. Αστραφτερή. Αυτό που λέμε, καλό παιδί. Φίλη της Λήμνου και του Συλλόγου μας. Σε όλες τις εκδηλώσεις μας συμμετείχε απαγγέλλοντας κείμενα, ποιήματα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9L-dwS9QVXzynshQw5CA9Yb7yLzvEhtonPRoktI3gZkIWri90WoF3naAbg8ng0FvLP1O-89G8K9G9BwT9GQCVL0_tPAxWeJWoVs99zvarv9yRqDxbHZzEimIir7wvnr8mVOaGKkZnlvpE/s1600/Dsc02743.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9L-dwS9QVXzynshQw5CA9Yb7yLzvEhtonPRoktI3gZkIWri90WoF3naAbg8ng0FvLP1O-89G8K9G9BwT9GQCVL0_tPAxWeJWoVs99zvarv9yRqDxbHZzEimIir7wvnr8mVOaGKkZnlvpE/s400/Dsc02743.jpg" /></a></div><br />
Εύη Πέππα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvXaDobHH1fdf_K6MhxHJ_3by3lxKbPcms9R6HmOwFpyALxsJzQcUKL3lhkxlDyO3rXP26XIRVVG5rPH9JKio96V5xQo_ILKjcJXj62dwGBOSX12iwn68dNj3QWR8Et3WHyMpZb-AnljqR/s1600/Dsc02741.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvXaDobHH1fdf_K6MhxHJ_3by3lxKbPcms9R6HmOwFpyALxsJzQcUKL3lhkxlDyO3rXP26XIRVVG5rPH9JKio96V5xQo_ILKjcJXj62dwGBOSX12iwn68dNj3QWR8Et3WHyMpZb-AnljqR/s400/Dsc02741.jpg" /></a></div><br />
Εύη Πέππα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAf74j7yqSgh57-hany12bKElKBzCkXtgf_nUyNtcTknT47n5UE6aIe_lyY5uhqFv45FIFIpC1o9V9XXhbLaIXry7mpTr-w3eRv-J_95t5ajfCyoHritM11l8jWrCn_v4ykQOc7wX0nS3y/s1600/Dsc02740.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAf74j7yqSgh57-hany12bKElKBzCkXtgf_nUyNtcTknT47n5UE6aIe_lyY5uhqFv45FIFIpC1o9V9XXhbLaIXry7mpTr-w3eRv-J_95t5ajfCyoHritM11l8jWrCn_v4ykQOc7wX0nS3y/s400/Dsc02740.jpg" /></a></div><br />
Η Εύη Πέππα λαμβάνει την τιμητική πλακέτα από τη συγχωριανή μας φιλόλογο Μαρία Βαγιάκου.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrGOk4FtkPUBB9GeqpkDiLXyYVEztae8Ek-r-8c4TxtLjF3yww174Cqyk2hLo1Z5cX1UsThCiI4a_qeAbax55324TX6HZVhpJFKxXZOgPpph5D1unSoM6rRhA-eMAxvtv7Vi50T9unUCEY/s1600/Dsc02744.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrGOk4FtkPUBB9GeqpkDiLXyYVEztae8Ek-r-8c4TxtLjF3yww174Cqyk2hLo1Z5cX1UsThCiI4a_qeAbax55324TX6HZVhpJFKxXZOgPpph5D1unSoM6rRhA-eMAxvtv7Vi50T9unUCEY/s400/Dsc02744.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Τάσος Αντωνίνης. Κορυφαίος αθλητικογράφος. Εκ Μυκόνου. Της παλαιάς. Φίλος από τα παλιά. Μας συνδέουν κοινές πικρές εμπειρίες. Ένα μεγάλο παιδί. Μεγάλη η βοήθειά του στο στήσιμο της εφημερίδας μας. Τώρα επίτιμος Ατσικιώτης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3znpv1zfEpEL16CGQVYdei_jYrmJRPHueVfTW6L8jKPZ0yZ-f4uQ761hASl6BhMjwzhrLciz4E6cW9qjE4DdeOk2Vx6tHgWqLCS_olFKOS2FZi9xx_Wa45lck35pJfamg-MHr2s3FNBdN/s1600/Dsc02692.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3znpv1zfEpEL16CGQVYdei_jYrmJRPHueVfTW6L8jKPZ0yZ-f4uQ761hASl6BhMjwzhrLciz4E6cW9qjE4DdeOk2Vx6tHgWqLCS_olFKOS2FZi9xx_Wa45lck35pJfamg-MHr2s3FNBdN/s400/Dsc02692.jpg" /></a></div><br />
Τάσος Αντωνίνης, Σταύρος Τραγάρας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Fr4RvPaMewVGOQZZuDn1v2BSJlqSJUsTxTzy2DgGGc2hA46uProXgn2HQzbg87IfFbh_UUUbvo3SqC6xFjc5HgmzK6tLU74Q8JORN2ZZDi_uzVXDkpiNxqTIKZIwjMJYYnrgSxlulECI/s1600/Dsc02693.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Fr4RvPaMewVGOQZZuDn1v2BSJlqSJUsTxTzy2DgGGc2hA46uProXgn2HQzbg87IfFbh_UUUbvo3SqC6xFjc5HgmzK6tLU74Q8JORN2ZZDi_uzVXDkpiNxqTIKZIwjMJYYnrgSxlulECI/s400/Dsc02693.jpg" /></a></div><br />
Τάσος Αντωνίνης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinwNhbNryE9j6URrK8pzxQSneUBY6YNbQboxi1MYixuNasUSFmkoRe8eRu2agyUiqgskr9uMQwlaXOtC24NZ_DdhLxXmyjxl9S1_rDsjUUhg_IKRSzO9cbBoYQA3tfebyRDZJ2UhZATTgY/s1600/Dsc02691.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinwNhbNryE9j6URrK8pzxQSneUBY6YNbQboxi1MYixuNasUSFmkoRe8eRu2agyUiqgskr9uMQwlaXOtC24NZ_DdhLxXmyjxl9S1_rDsjUUhg_IKRSzO9cbBoYQA3tfebyRDZJ2UhZATTgY/s400/Dsc02691.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Κώστας Γιαννόπουλος. Εκ Στενού Αρκαδίας. Ανώτατο στέλεχος του ΕΟΤ. Πανέξυπνος και καλόκαρδος. Μεγάλη η βοήθειά του στα θέματα του Συλλόγου μας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnyk2pUb-GZ4PXuU1Wjy2biAl6cXKNNzasMKA9zseWhJ2EPf2ibSW1KjcH2hhJxw-fSzHPvQGLbb9qGabJYhNLUr1ZUtYfsFduMyo2r3Yy5ftY1ts0d4IwH7FPPp6_JAOKsmAdmeOrQjsN/s1600/Dsc02696.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnyk2pUb-GZ4PXuU1Wjy2biAl6cXKNNzasMKA9zseWhJ2EPf2ibSW1KjcH2hhJxw-fSzHPvQGLbb9qGabJYhNLUr1ZUtYfsFduMyo2r3Yy5ftY1ts0d4IwH7FPPp6_JAOKsmAdmeOrQjsN/s400/Dsc02696.jpg" /></a></div><br />
Κώστας Γιαννόπουλος.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3cdhgUuGV5oP6PIutRp9WaTAxAcLA2QvoP5j4wBgSIpNswrLSdCDKF5fmuMyuVMla2NjSOpvYKg0anAeJqJpgeYjaruFSCtTSxKDwc3mbd2E6lUCF7s4g3CZN3ANwZ2CvlF0fCtQaMrGF/s1600/Dsc02698.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3cdhgUuGV5oP6PIutRp9WaTAxAcLA2QvoP5j4wBgSIpNswrLSdCDKF5fmuMyuVMla2NjSOpvYKg0anAeJqJpgeYjaruFSCtTSxKDwc3mbd2E6lUCF7s4g3CZN3ANwZ2CvlF0fCtQaMrGF/s400/Dsc02698.jpg" /></a></div><br />
Κώστας Γιαννόπουλος.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi34fgrxPxCINXJ45qG_l_f6FWDt4asLurHIwAK0GE97YfYBHBxgcsTA9ocmq77YpNLZMQ1mI4rT7y2C_VrQq3S3LOO1Ju9jshE03ilG6QVe2Lvu5dsqxOLy3caNmeWlpSPSmoJAmwxAogJ/s1600/Dsc02695.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi34fgrxPxCINXJ45qG_l_f6FWDt4asLurHIwAK0GE97YfYBHBxgcsTA9ocmq77YpNLZMQ1mI4rT7y2C_VrQq3S3LOO1Ju9jshE03ilG6QVe2Lvu5dsqxOLy3caNmeWlpSPSmoJAmwxAogJ/s400/Dsc02695.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Γιάννης Κεχαγιάς. Εκ Παναγιάς. Υπέροχος μουσικός της λημνιακής λύρας. Πάντα πρώτος σε όλες τις εκδηλώσεις μας και εννοείται, αφιλοκερδώς.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcczFDu6RPOU1-ra4yv6YOpYuU2QTedJdoh0r-hiQsN7SSdB03qGsOukXkh70PmZfLWqUlNdlrsmskzdmt7i59nBXDsdQmsGfDrH736OZKPytFbWuPEOtckhVNRfywTgLtL6YOZkM_aBhq/s1600/Dsc02703.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcczFDu6RPOU1-ra4yv6YOpYuU2QTedJdoh0r-hiQsN7SSdB03qGsOukXkh70PmZfLWqUlNdlrsmskzdmt7i59nBXDsdQmsGfDrH736OZKPytFbWuPEOtckhVNRfywTgLtL6YOZkM_aBhq/s400/Dsc02703.jpg" /></a></div><br />
Γιάννης Κεχαγιάς. Λαμβάνει την τιμητική πλακέτα από το μέλος του Συλλόγου Νίκο Βλαχόπουλο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwKPRzoTldj-PQhmPUf-Vq2SU8SOJuXq7jCUwuWRUrhiD2HvwFJOlJV18Ri6n95VUwY1AmS0qrob1uK74E8ufn4MQTZDOHumzxHSAPnhrdZEAZrbE-JBkkjw8ut0W8uCAsP7FS8WShkOyA/s1600/Dsc02702.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwKPRzoTldj-PQhmPUf-Vq2SU8SOJuXq7jCUwuWRUrhiD2HvwFJOlJV18Ri6n95VUwY1AmS0qrob1uK74E8ufn4MQTZDOHumzxHSAPnhrdZEAZrbE-JBkkjw8ut0W8uCAsP7FS8WShkOyA/s400/Dsc02702.jpg" /></a></div><br />
Γιάννης Κεχαγιάς.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXzb3ltcxrn7RD2xz5MeBfEpVFru9Z82MVnBAxswypXm41PTQ04Tr29NN6-SZ7vZKmCSdA1p-EEGAs23W29_uSFKK2GJlg2t3-fJ73WZxbZFKjTSLukxktPdZU15EIapPbC42pDWtFtD7W/s1600/Dsc02701.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXzb3ltcxrn7RD2xz5MeBfEpVFru9Z82MVnBAxswypXm41PTQ04Tr29NN6-SZ7vZKmCSdA1p-EEGAs23W29_uSFKK2GJlg2t3-fJ73WZxbZFKjTSLukxktPdZU15EIapPbC42pDWtFtD7W/s400/Dsc02701.jpg" /></a></div><br />
Γιάννης Κεχαγιάς.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_HLt13cnqRxTbtNHfB6kAtu00wxtWViafAPsceErj_HRKyrWq9B92DQ7bVONeY-vqgmNlWOjyhHuBohJUsDfXo1ldPAkASrjZjhyphenhyphenaYQ_MZVOYpMaWTIHMda1EaPlL_l94Xr4ENgCnji-s/s1600/Dsc02704.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_HLt13cnqRxTbtNHfB6kAtu00wxtWViafAPsceErj_HRKyrWq9B92DQ7bVONeY-vqgmNlWOjyhHuBohJUsDfXo1ldPAkASrjZjhyphenhyphenaYQ_MZVOYpMaWTIHMda1EaPlL_l94Xr4ENgCnji-s/s400/Dsc02704.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Μιχάλης Καράβολας. Εκ Πλάκας. Ωραίος τυπάς. Έτσι, σαν τους παλιούς Λημνιούς. Φωτογράφος, που μας χάριζε τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες του για τη "Φωνή της Ατσικής". Μας συνδέουν κοινές τραγικές οικογενειακές μνήμες και εμπειρίες.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZBWfoQSJKzcF-oXuwjes19IBLoDArLPX_-xK9M7UVQ-wZwisye-tJkoBQKJXDf7R6v28fX_2EmCDyvXtRIUkUneKzQLE2hEKWGjckUqB03lGf226UHNMRhHWmIwpotzaBSi-Vt9GXZpDC/s1600/Dsc02707.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZBWfoQSJKzcF-oXuwjes19IBLoDArLPX_-xK9M7UVQ-wZwisye-tJkoBQKJXDf7R6v28fX_2EmCDyvXtRIUkUneKzQLE2hEKWGjckUqB03lGf226UHNMRhHWmIwpotzaBSi-Vt9GXZpDC/s400/Dsc02707.jpg" /></a></div><br />
Μιχάλης Καράβολας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-cBQ5TzjPrZadj5hiu-188wRQ0CDAnPm_KIwL60jtcO3JA-oR5D6Wqkd5VO2bq5Fjefv7QVe9c6tTt3ogXLcMdQUZ9djnVb7SvihkXeXMZoqM8BcW16EHnlZeTi3_HfImp3yKOl5yPsfA/s1600/Dsc02710.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-cBQ5TzjPrZadj5hiu-188wRQ0CDAnPm_KIwL60jtcO3JA-oR5D6Wqkd5VO2bq5Fjefv7QVe9c6tTt3ogXLcMdQUZ9djnVb7SvihkXeXMZoqM8BcW16EHnlZeTi3_HfImp3yKOl5yPsfA/s400/Dsc02710.jpg" /></a></div><br />
Μιχάλης Καράβολας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAXn3P-dmAR2aS1VYuqBX96ml8EXe-fyNTRMlbylewW6ovYJJI3C93j4yHoNjDSqEj_jAbv5txg4PxplGRijKzilmYmBVdDbS0PiGtlDytzXQxG594Gb6gE-JNxLYG1R4eF_Xoafho2a57/s1600/Dsc02709.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAXn3P-dmAR2aS1VYuqBX96ml8EXe-fyNTRMlbylewW6ovYJJI3C93j4yHoNjDSqEj_jAbv5txg4PxplGRijKzilmYmBVdDbS0PiGtlDytzXQxG594Gb6gE-JNxLYG1R4eF_Xoafho2a57/s400/Dsc02709.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Αντώνης Καραγιάννης. Εκ Φυσίνης. Φυσικός. Πρόεδρος της ΟΛΣΥ. Ωραίος άνθρωπος. Μεγάλη η προσφορά του στην εκδήλωσή μας "ΛΗΜΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ".<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4RVp67JlwSAlcYnay6CwAw4F-KZ2Qk4jrBpiFkab0ioy4VjTPv9yibVY0fsW9-YuBodjK_JeTRvg7cjpIhG2KNC4tuMvklou7jcBOqNFvO6_JKW5wGZCR3tFXoE6gPL3Jh5CdBzvjuNmz/s1600/Dsc02712.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4RVp67JlwSAlcYnay6CwAw4F-KZ2Qk4jrBpiFkab0ioy4VjTPv9yibVY0fsW9-YuBodjK_JeTRvg7cjpIhG2KNC4tuMvklou7jcBOqNFvO6_JKW5wGZCR3tFXoE6gPL3Jh5CdBzvjuNmz/s400/Dsc02712.jpg" /></a></div><br />
Αντώνης Καραγιάννης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXua_wAeH3TDefvGMQuyUYMl4W7u7T_hQch6HnsKCScnDE10QPTt3UAlTG4bJxQS37iraJHAVbe5AyZKLxiWgWEcmf_nyAivFKg1loceebjQAq9oPaOCtcls6ncJ1hduKM2d6ZhB7ATtYe/s1600/Dsc02713.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXua_wAeH3TDefvGMQuyUYMl4W7u7T_hQch6HnsKCScnDE10QPTt3UAlTG4bJxQS37iraJHAVbe5AyZKLxiWgWEcmf_nyAivFKg1loceebjQAq9oPaOCtcls6ncJ1hduKM2d6ZhB7ATtYe/s400/Dsc02713.jpg" /></a></div><br />
Αντώνης Καραγιάννης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdb671-n-WdGH4eIdBurMPonBR2PFqTdA5rpWAdpNDyS-ydLMlEIwJ2iVVErY0weqCXvLmaOgvVY2xTGHztQpNwEd9m4dTRw59bS4lZ1SUYNoh-ramRKqclrXVLIHH44bfU4BRWvFUWQDt/s1600/Dsc02714.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdb671-n-WdGH4eIdBurMPonBR2PFqTdA5rpWAdpNDyS-ydLMlEIwJ2iVVErY0weqCXvLmaOgvVY2xTGHztQpNwEd9m4dTRw59bS4lZ1SUYNoh-ramRKqclrXVLIHH44bfU4BRWvFUWQDt/s400/Dsc02714.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Θεόδωρος Μπελίτσος. Μεσσήνιος. Χημικός. Ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Λήμνου. Ο ιστορικός της Λήμνου. Πανέξυπνος και σεμνός. Τεράστια η βοήθειά του στις πνευματικές εκδηλώσεις του Συλλόγου Ατσικιωτών. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3yixZpWDkya8b4dGqaOJCUcoSi-r1KHg69g5T1ZysRHgoUdXGRGQGWbQnKorkD7EgoH4WD53cgFKHc9zeeE1vCcFdQuHS-9bKAw_n8h-UOD-YY-Qnjga4x82ZjaQXuKDBgcozdFMmPfpm/s1600/Dsc02726.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3yixZpWDkya8b4dGqaOJCUcoSi-r1KHg69g5T1ZysRHgoUdXGRGQGWbQnKorkD7EgoH4WD53cgFKHc9zeeE1vCcFdQuHS-9bKAw_n8h-UOD-YY-Qnjga4x82ZjaQXuKDBgcozdFMmPfpm/s400/Dsc02726.jpg" /></a></div><br />
Θεόδωρος Μπελίτσος.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb_ZQHuWEYjPwWpCrZpAA1HvvZ_nq7RW0KxEhbKGI3WTFCBiXV7oAXk_N53JzHqJD11-eLt4Xtzo64vjaXnN9IOVF9XSafsxEa7FQ-RtJXCrVM-7vdiU0Z2_gV1xsij8OjXJvVYMgmY1Fi/s1600/Dsc02729.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb_ZQHuWEYjPwWpCrZpAA1HvvZ_nq7RW0KxEhbKGI3WTFCBiXV7oAXk_N53JzHqJD11-eLt4Xtzo64vjaXnN9IOVF9XSafsxEa7FQ-RtJXCrVM-7vdiU0Z2_gV1xsij8OjXJvVYMgmY1Fi/s400/Dsc02729.jpg" /></a></div><br />
Θεόδωρος Μπελίτσος.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiktYfbq2aToq32luDKZ4kK_ODB-obk-vrJxWiNskTaULOUgN0-Cp5b1xYoAk2xKenC7sTU-o59tYv-Vhwud2zm4wCue1Qnn8o4LYSoDabTg3siMkemt3GqUedgW0al3f_gIchszoFY7mis/s1600/Dsc02726.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiktYfbq2aToq32luDKZ4kK_ODB-obk-vrJxWiNskTaULOUgN0-Cp5b1xYoAk2xKenC7sTU-o59tYv-Vhwud2zm4wCue1Qnn8o4LYSoDabTg3siMkemt3GqUedgW0al3f_gIchszoFY7mis/s400/Dsc02726.jpg" /></a></div><br />
Θεόδωρος Μπελίτσος.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0ZRwdkXgC6H-nohHoZghv3kgrxyvmdeXT9n264YyAOscYIiFEMbW7sExI-rclLLg14sHguT0AsTQI3VUIccxbh22MWyPlesNLbmfDlLdDvmt7JitRx7O49IEgNQ7Fj89DFO8t4cXXeZ5C/s1600/Dsc02725.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0ZRwdkXgC6H-nohHoZghv3kgrxyvmdeXT9n264YyAOscYIiFEMbW7sExI-rclLLg14sHguT0AsTQI3VUIccxbh22MWyPlesNLbmfDlLdDvmt7JitRx7O49IEgNQ7Fj89DFO8t4cXXeZ5C/s400/Dsc02725.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Χρήστος Καφαλτής. Εκ Πλάκας. Μεγάλος μουσικός στο ακορντεόν. Παθιασμένος τραγουδιστής. Από τους καλύτερους ανθρώπους. Τεράστια η βοήθειά του στο Σύλλογό μας.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvX1jOfEX7IAztONKDTpRPJdO_dbZIUO4Vl4NYjjZn7oShFsF0rY0ULi1bS1V9mdyrK5Gm3TzK-KrnP1IJVYjgukLSX5YUawsqPhmPI9PYgsjeO7olVzhyphenhyphenlmj8xLVqvzCLRUy3qlZ8kyfH/s1600/Dsc02718.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvX1jOfEX7IAztONKDTpRPJdO_dbZIUO4Vl4NYjjZn7oShFsF0rY0ULi1bS1V9mdyrK5Gm3TzK-KrnP1IJVYjgukLSX5YUawsqPhmPI9PYgsjeO7olVzhyphenhyphenlmj8xLVqvzCLRUy3qlZ8kyfH/s400/Dsc02718.jpg" /></a></div><br />
Χρήστος Καφαλτής.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYRyAzJ9793H6krhcQkAmVm-5CG3TF0H4c9OeijUErmVdo0XrSmERXDkzYQy0HDovUO1vfspPPcTLl30WeYZbDfN5pPLkySPStOwKy_oDS6lKJwrX6V_nByqYpxgnaCFwujASH67AGSTwc/s1600/Dsc02719.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYRyAzJ9793H6krhcQkAmVm-5CG3TF0H4c9OeijUErmVdo0XrSmERXDkzYQy0HDovUO1vfspPPcTLl30WeYZbDfN5pPLkySPStOwKy_oDS6lKJwrX6V_nByqYpxgnaCFwujASH67AGSTwc/s400/Dsc02719.jpg" /></a></div><br />
Χρήστος Καφαλτής.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGJOH7Isum-BI85ctWXAZsJVfCiosD3MgBL2m9AlqgZrTkKahmRINzhlwhfeodFHB_bUufbD84CmgjOxmQBHZfwPv01znW9d1tXYyhF3uZieiPCG8iSn3QBEQfO5he7SKLvhNd22J13ZVU/s1600/Dsc02721.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGJOH7Isum-BI85ctWXAZsJVfCiosD3MgBL2m9AlqgZrTkKahmRINzhlwhfeodFHB_bUufbD84CmgjOxmQBHZfwPv01znW9d1tXYyhF3uZieiPCG8iSn3QBEQfO5he7SKLvhNd22J13ZVU/s400/Dsc02721.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Νίκος Χείλαρης. Ιατρός πνευμονολόγος. Ευαίσθητος και καλλιτεχνικός. Δαιμόνιος. Με φωνή σαν του...Κατράκη. Πρωταγωνιστής σε όλες τις πνευματικές εκδηλώσεις μας. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCY5TBFVJmrJNu8nuDwpoKxPxENuLi_JnufKDE0fm_nN3opykOESNYDsD8LCMMlCC9-g4is3BNtpXyvsQJ3WqdOVyeQCsgukLX7Q_NmzKaLR3SzsFIBbJc-kyXWanuklGGerF83PLfPRvT/s1600/Dsc02779.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCY5TBFVJmrJNu8nuDwpoKxPxENuLi_JnufKDE0fm_nN3opykOESNYDsD8LCMMlCC9-g4is3BNtpXyvsQJ3WqdOVyeQCsgukLX7Q_NmzKaLR3SzsFIBbJc-kyXWanuklGGerF83PLfPRvT/s400/Dsc02779.jpg" /></a></div><br />
Νίκος Χείλαρης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEgoTqOz7DrE4r1SHPMT8HAES2jGWpAaYyXkrG5w1FUZHatygWJv70REk0FXY1EsUGZabJFYzAaNV5T99JrPEdhxOwbUNLR-TYU40fJzTCXnJ7QEzxbwi7hQQRRbQ_yJ6tqRhQ9r_zVGPm/s1600/Dsc02782.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEgoTqOz7DrE4r1SHPMT8HAES2jGWpAaYyXkrG5w1FUZHatygWJv70REk0FXY1EsUGZabJFYzAaNV5T99JrPEdhxOwbUNLR-TYU40fJzTCXnJ7QEzxbwi7hQQRRbQ_yJ6tqRhQ9r_zVGPm/s400/Dsc02782.jpg" /></a></div><br />
Νίκος Χείλαρης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiei0zNfOw5DSn2pwVXnE3joBrKFDbJw4sfPqAahD49xyM5AHu1R_rrmPgcyp4SzRB9PwLOhkEdOZGhv7NrZtxOwp36Nib3Jk6_lVRmZXn_rQjhyphenhyphenb5nkz-RgSFJvzlFovgOCNumnaOhWf7A/s1600/Dsc02784.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiei0zNfOw5DSn2pwVXnE3joBrKFDbJw4sfPqAahD49xyM5AHu1R_rrmPgcyp4SzRB9PwLOhkEdOZGhv7NrZtxOwp36Nib3Jk6_lVRmZXn_rQjhyphenhyphenb5nkz-RgSFJvzlFovgOCNumnaOhWf7A/s400/Dsc02784.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Παντελής Χατζηχαραλάμπους. Εκ Πλάκας. Για πολλά χρόνια πρόεδρος του Συλλόγου Πλακιωτών Λήμνου. Διακεκριμένος ποινικολόγος. Ιδιοφυής, χιουμορίστας, καλοκάγαθος, γνήσιος παλαιός Λημνιός. Μεγάλη η βοήθειά του στο Σύλλογο Ατσικιωτών, όχι μόνο σε νομικά θέματα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXClHwidSwWn6wrYm057WFt_lsa9a5c0RANg5K86OFavTRaMqm5zN1m38F2KtOoV5M3EqgMs590a9NyjFlxny-xs-UJv4YIhqKz-edWjST75-PdSf6wyrK5yqNzRqqdoT_1zh3G3fdGOSE/s1600/Dsc02770.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXClHwidSwWn6wrYm057WFt_lsa9a5c0RANg5K86OFavTRaMqm5zN1m38F2KtOoV5M3EqgMs590a9NyjFlxny-xs-UJv4YIhqKz-edWjST75-PdSf6wyrK5yqNzRqqdoT_1zh3G3fdGOSE/s400/Dsc02770.jpg" /></a></div><br />
Παντελής Χατζηχαραλάμπους.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrExhQsKR0pQ4gFELWDn4mc8Jdv3YzLHqqLpTmKBcNQ7WE9vcxl24h74k9-33GT90ffIAeBMi94N0SJdFjPn75_IjcyCXy3nmXH7eEXYFSNb_ne-sB2lcAXtc-GAwL5lb_vpg8k1IH_Oly/s1600/Dsc02772.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrExhQsKR0pQ4gFELWDn4mc8Jdv3YzLHqqLpTmKBcNQ7WE9vcxl24h74k9-33GT90ffIAeBMi94N0SJdFjPn75_IjcyCXy3nmXH7eEXYFSNb_ne-sB2lcAXtc-GAwL5lb_vpg8k1IH_Oly/s400/Dsc02772.jpg" /></a></div><br />
Παντελής Χατζηχαραλάμπους.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9JkbA07qjSFq9sDHI45QmsncM1pHlRGg-iLF2uGziSIouH7tB2BZkopm3IGgkMMH71BjdZIzK25WnuPuhuLK5hguak459y6X_z5Mw29-uBPGZq7feNul8wMHlYLIQ6fCS064Mgzxv3o_E/s1600/Dsc02774.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9JkbA07qjSFq9sDHI45QmsncM1pHlRGg-iLF2uGziSIouH7tB2BZkopm3IGgkMMH71BjdZIzK25WnuPuhuLK5hguak459y6X_z5Mw29-uBPGZq7feNul8wMHlYLIQ6fCS064Mgzxv3o_E/s400/Dsc02774.jpg" /></a></div><br />
Παντελής Χατζηχαραλάμπους.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0TxCn6q2_qptGQ9RQP9gwpTN6u8Pll91ykOOsBRmwoN1y1FQz42dm-6gcJprNg-jaCHLT1mBTSa5ssRYKsUycOKFXCbYLHEfTO5IufDWyECMobkEQ6AGD6XG0jjrIQCQzt0Mt4TVNrFS2/s1600/Dsc02777.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0TxCn6q2_qptGQ9RQP9gwpTN6u8Pll91ykOOsBRmwoN1y1FQz42dm-6gcJprNg-jaCHLT1mBTSa5ssRYKsUycOKFXCbYLHEfTO5IufDWyECMobkEQ6AGD6XG0jjrIQCQzt0Mt4TVNrFS2/s400/Dsc02777.jpg" /></a></div>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-6946416609697336542011-03-15T09:32:00.000-07:002011-03-15T09:39:50.592-07:00ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ<b>ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ <br />
Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ατσικιωτων Λήμνου, που προέκυψε από τις αρχαιρεσίες της 13ης Φεβρουαρίου 2011, για τα έτη 2011–2012 είναι το ακόλουθο: </b> <br />
<br />
Πρόεδρος: Σταύρος Τραγάρας. Αντιπρόεδρος: Βασίλειος Λούγκλος. Γενικός Γραμματέας: Ελένη Μισετζή. Ταμίας: Δημήτριος Τσουβελεκάκης. Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας: Κωνσταντίνος Γιαννέρης. Μέλη: Νικόλαος Βλαχόπουλος, Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Γεώργιος Κυράνης, Άγγελος Κελάρης, Οδυσσέας Λούγκλος, Επαμεινώνδας Φαρμάκης, Χρήστος Βασιλάρας. Εξελεγκτική Επιτροπή: Σωκράτης Σπαζούχος, Χρήστος Λεκάνης, Νικόλαος Μουστάκας. Ως αντιπρόσωποι στην Ομοσπονδία Λημνιακών Συλλόγων εξελέγησαν οι: Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Κώστας Γιαννέρης, Ελένη Μισετζή, Γιώργος Κυράνης, Χρήστος Βασιλάρας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ<br />
</b><br />
<br />
<b>Διοικητικό Συμβούλιο 2009 –2010 </b><br />
Πρόεδρος: Σταύρος Τραγάρας. Αντιπρόεδρος: Βασίλειος Λούγκλος. Γενικός Γραμματέας: Ελένη Μισετζή. Ταμίας: Δημήτριος Τσουβελεκάκης. Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας: Κωνσταντίνος Γιαννέρης. Μέλη: Νικόλαος Βλαχόπουλος, Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Γεώργιος Κυράνης, Άγγελος Κελάρης, Οδυσσέας Λούγκλος, Επαμεινώνδας Φαρμάκης. Εξελεγκτική Επιτροπή: Σωκράτης Σπαζούχος, Χρήστος Λεκάνης, Νικόλαος Μουστάκας. Ως αντιπρόσωποι στην Ομοσπονδία Λημνιακών Συλλόγων εξελέγησαν οι: Σταύρος Τραγάρας, Κώστας Γιαννέρης, Γεώργιος Κυράνης.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Διοικητικό Συμβούλιο 2007 –2008 </b><br />
Πρόεδρος: Σταύρος Τραγάρας. Αντιπρόεδρος: Βασίλειος Λούγκλος. Γενικός Γραμματέας: Ελένη Μισετζή. Ταμίας: Δημήτριος Τσουβελεκάκης. Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας: Γεώργιος Κυράνης. Μέλη: Νικόλαος Βλαχόπουλος, Κωνσταντίνος Γιαννέρης, Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Άγγελος Κελάρης, Οδυσσέας Λούγκλος. Εξελεγκτική Επιτροπή: Σωκράτης Σπαζούχος, Χρήστος Λεκάνης, Νικόλαος Μουστάκας. Ως αντιπρόσωποι στην Ομοσπονδία Λημνιακών Συλλόγων εξελέγησαν οι: Σταύρος Τραγάρας, Κώστας Γιαννέρης, Γεώργιος Κυράνης.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Διοικητικό Συμβούλιο 2005 - 2006<br />
</b><br />
Πρόεδρος: Σταύρος Τραγάρας. Αντιπρόεδρος: Βασίλειος Λούγκλος. Γενικός Γραμματέας: Νικόλαος Αρχοντίδης. Ταμίας: Δημήτριος Τσουβελεκάκης. Αναπληρωτής Γραμματέας: Γεώργιος Κυράνης. Μέλη: Νικόλαος Βλαχόπουλος, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Κωνσταντίνος Γιαννέρης, Δέσποινα Βασιλάρα, Ελένη Μισετζή. Εξελεγκτική Επιτροπή: Σωκράτης Σπαζούχος, Χρήστος Λεκάνης, Νικόλαος Μουστάκας. <br />
Ως αντιπρόσωποι στην Ομοσπονδία Λημνιακών Συλλόγων εξελέγησαν οι: Σταύρος Τραγάρας, Νικόλαος Αρχοντίδης, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Γεώργιος Κυράνης.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Διοικητικό Συμβούλιο 2003 - 2004<br />
</b><br />
Πρόεδρος: Δημήτρης Τσουβελεκάκης. Αντιπρόεδρος: Γιάννης Μπεκρής. Γενική Γραμματέας: Δέσποινα Βασιλάρα. Ταμίας: Μισετζή Ελένη. Μέλη: Ελένη Βασιλάρα, Γιώργος Κυράνης, Ντινενή Μαρία. Εξελεγκτική Επιτροπή: Χρήστος Λεκάνης, Νίκος Μουστάκας, Σωκράτης Σπαζούχος.<br />
Ως αντιπρόσωποι στην Ομοσπονδία Λημνιακών Συλλόγων εξελέγησαν οι: Μισετζή Ελένη, Γεώργιος Κυράνης.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Διοικητικό Συμβούλιο 2001 - 2002<br />
</b><br />
Πρόεδρος: Σταύρος Τραγάρας. Αντιπρόεδρος: Απόστολος Οικονόμου. Γενικός Γραμματέας: Χαράλαμπος Μανωλούκος. Ταμίας: Δημήτρης Τσουβελεκάκης. Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας: Γιάννης Μπεκρής. Μέλη: Κώστας Γιαννέρης, Δέσποινα Βασιλάρα, Γεωργία Δεληγιάννη. Εξελεγκτική Επιτροπή: Χρήστος Λεκάνης, Νίκος Μουστάκας, Σωκράτης Σπαζούχος.<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Διοικητικό Συμβούλιο 1999 – 2000<br />
</b><br />
Πρόεδρος: Σταύρος Τραγάρας. Αντιπρόεδρος: Στέλιος Ντινενής. Γενικός Γραμματέας: Χαράλαμπος Μανωλούκος. Ταμίας: Δημήτρης Τσουβελακάκης. Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας: Κώστας Γιαννέρης. <br />
Μέλη: Γιάννης Μπεκρής, Δέσποινα Βασιλάρα, Απόστολος Οικονόμου. <br />
Εξελεγκτική Επιτροπή: Χρήστος Λεκάνης, Νίκος Μουστάκας, Σωκράτης Σπαζούχος.Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-17803386438929673342011-03-13T10:02:00.000-07:002011-04-01T09:12:54.376-07:00ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ 2011Η καθιερωμένη ετήσια μεγάλη συγκέντρωση και η κοπή της πίτας του Συλλόγου μας για το νέο έτος 2011 πραγματοποιήθηκε την 13η Φεβρουαρίου 2011, ημέρα Κυριακή, στην αίθουσα δεξιώσεων «ATTICA HALL», που βρίσκεται στη ΛΕΩΦΟΡΟ ΑΘΗΝΩΝ 314. Την ίδια μέρα έγιναν και οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου. Τιμήθηκαν μετά θάνατον, για την προσφορά τους και τη βοήθεια που με κάθε τρόπο έδωσαν σε πληθώρα Λημνίων μεταναστών, τα δύσκολα χρόνια του 50 και του 60, οι κάτωθι Λήμνιοι: Αντώνης Πανικολάου,Γρηγόρης Καλαϊτζής, Μαρίκα Φούντα - Ζώτου και Θίελπις Ντινενής. Επίσης η Φανή Ντινενή, η οποία υπάρχει εν ζωή και παρέλαβε η ίδια την πλακέτα. Για τον Αντώνη Παπανικολάου την πλακέτα παρέλαβε ο γιος του Νικόλαος Παπανικολάου, για τον Γρηγόρη Καλαϊτζή ο Αριστείδης Τσοτρούδης, επειδή ο γιος του Ανδρέας Καλαϊτζής είχε ένα πρόβλημα υγείας, και για τον Θίελπι Ντινενή την πλακέτα παρέλαβε η γυναίκα του Φανή Ντινενή. Το ιστορικό των τιμωμένων εκφώνησε ο Αριστείδης Τσοτρούδης, ο οποίος είχε κάνει και την σχετική έρευνα. <br />
Και φέτος έγινε το καθιερωμένο προσκλητήριο των δημοτών μας που πέθαναν το προηγούμενο έτος. <br />
Η αίθουσα δεξιώσεων «ATTICA HALL» ήταν υψηλού επιπέδου αν και μικρή για τον όγκο των μελών μας, τα οποία την κατέκλυσαν. Η κοσμοσυρροή ήταν πρωτοφανής. Τα φαγητά και τα ποτά ήταν εκλεκτά. Υπήρχε μουσική και DJ. Ένα εξαιρετικό χορευτικό συγκρότημα του Λυκείου Ελληνίδων παρουσίασε πρόγραμμα με παραδοσιακούς Λημνιακούς χορούς, αλλά και χορούς του υπόλοιπου Αιγαίου. Μας τίμησαν με την παρουσία τους ο πρόεδρος της ΟΛΣΥ κ. Αντώνης Καραγιάννης, ο επίτιμος πρόεδρος Αγίου Ευστρατίου κ. Άρις Κουνενίδης, η πρόεδρος του συλλόγου Μύρινας κα Όλγα Γκίκα, ο πρόεδρος του συλλόγου Λύχνων κ. Τάσος Παλαμηδάς, ο πρόεδρος του συλλόγου Πορτιανού κ. Σαμψώνογλου, ο Χρήστος Καφαλτής, ο Γιάννης Κεχαγιάς, ο Παντελής Χατζηχαραλάμους, ο Δημήτρης Ντελής, ο Δημήτρης Γεωργαντής, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού και της Εθνικής ομάδας κ. Χρήστος Ζαντέρογλου, ο δημοσιογράφος Τάσος Αντωνίνης, η Ευαγγελία Μπουτλούκου,κ.λ.π. Το γλέντι που στήθηκε ήταν ενθουσιαστικό. Ήταν μια πολύ επιτυχημένη εκδήλωση. Και του χρόνου με υγεία. <br />
<br />
<br />
<br />
<i>Το Δοιηκητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ατσικιωτών. Από αριστερά, Βασίλης Λούγκλος, Άγγελος Κελλάρης, Κώστας Γιαννέρης, Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Σταύρος Τραγάρας, Νίκος Βλαχόπουλος, Δημήτρης Τσουβελεκάκης, Ελένη Μισετζή, Γιώργος Κυράνης.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjovn01dpYT1fexDx_kMVETX5P4ekXo04hWUMZPAeU2ADKumlLRFayx_kEhnWJwTL_JUhgEaSGDrSjoI-y2RgPggxYbnMTNXyexuGFlS-cvQj2oWV7TldIajFN8eEeZXC6xabkjXsGaSCe_/s1600/Scan10004.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="284" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjovn01dpYT1fexDx_kMVETX5P4ekXo04hWUMZPAeU2ADKumlLRFayx_kEhnWJwTL_JUhgEaSGDrSjoI-y2RgPggxYbnMTNXyexuGFlS-cvQj2oWV7TldIajFN8eEeZXC6xabkjXsGaSCe_/s400/Scan10004.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Από αριστερά, Βασίλης Λούγκλος, Άγγελος Κελάρης, Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Σταύρος Τραγάρας.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKJGXhzNlqLSdYwRi4nYiWlya0DyRqLwJEaYo43LQBF5ZRQCKRFegJq5vk2uLI_lPiNxBlrwGPypjIJRsVw14hc2fFRc1EAGSOf26L0MhgOEvcDki1Mm_cpR8uH2NUhQu3MyMcp-qMWxWy/s1600/180845_142559479141654_100001628081428_271917_3636214_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKJGXhzNlqLSdYwRi4nYiWlya0DyRqLwJEaYo43LQBF5ZRQCKRFegJq5vk2uLI_lPiNxBlrwGPypjIJRsVw14hc2fFRc1EAGSOf26L0MhgOEvcDki1Mm_cpR8uH2NUhQu3MyMcp-qMWxWy/s400/180845_142559479141654_100001628081428_271917_3636214_n.jpg" /></a></div><br />
<br />
<i>Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Σταύρος Τραγάρας, Νίκος Βλαχόπουλος με την εγγονούλα του, Δημήτρης Τσουβελεκάκης, Ελένη Μισετζή, Γιώργος Κυράνης.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2bgLCKiWCDjjsAaPj_MqfxBM2uXGN8RTKf8PGI36Iob-5B5-5_TbHeMgdDxukSYN4yBnIJ2NTRGH3rVe6XYthk8ONDhpfaX9Kvb2VIVAurrUxEz2skt94i12MuDmg5MlRSUKZaSzMxCxF/s1600/Scan10002.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="286" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2bgLCKiWCDjjsAaPj_MqfxBM2uXGN8RTKf8PGI36Iob-5B5-5_TbHeMgdDxukSYN4yBnIJ2NTRGH3rVe6XYthk8ONDhpfaX9Kvb2VIVAurrUxEz2skt94i12MuDmg5MlRSUKZaSzMxCxF/s400/Scan10002.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Σταύρος Τραγάρας, ο Πρόεδρος της ΟΛΣΥ Αντώνης Καραγιάννης, Νίκος Βλαχόπουλος, Γιάννης Κεχαγιάς.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg8vZmT5mvgN8Uj9mnhyphenhyphencTqgPrX6A-llIz242LsbIfgZUcrOMpQB1QsAbjwyTjSB8S2EL2NdiFOCW7YC4SYupKhKgiawFS0-qHYP9Xk8jq5jErnzVuOiYFR1i1OB9WmZStBgkosFS12dON/s1600/DSC00009.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg8vZmT5mvgN8Uj9mnhyphenhyphencTqgPrX6A-llIz242LsbIfgZUcrOMpQB1QsAbjwyTjSB8S2EL2NdiFOCW7YC4SYupKhKgiawFS0-qHYP9Xk8jq5jErnzVuOiYFR1i1OB9WmZStBgkosFS12dON/s400/DSC00009.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Βασίλης Λούγκλος, Άγγελος Κελλάρης, Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Σταύρος Τραγάρας, Αριστείδης Τσοτρούδης, Νίκος Βλαχόπουλος.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqxx3qNKvmZElWSMHG7q_mK5_21Iw_FGIe-eHgPtCPTcL4N-Qf421FWVHY9dhyphenhyphenHPtOrS7_B7WFgYk0vO4FX_E7FsAt6ZW7mGxi2AeN4fOrkU48xvbty8SBamqJwN281KDhnLms2oZhVFyI/s1600/182077_1854829854461_1352253737_32167279_1837348_n%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="267" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqxx3qNKvmZElWSMHG7q_mK5_21Iw_FGIe-eHgPtCPTcL4N-Qf421FWVHY9dhyphenhyphenHPtOrS7_B7WFgYk0vO4FX_E7FsAt6ZW7mGxi2AeN4fOrkU48xvbty8SBamqJwN281KDhnLms2oZhVFyI/s400/182077_1854829854461_1352253737_32167279_1837348_n%255B1%255D.jpg" /></a></div><br />
<br />
<i>Η πρωτοχρονιάτικη πίτα.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga_Rj-3qqh9fBZ4PM1ibOXsCc2qVjA5Mc5rT9551YJYuuRqnICDDz72j5mAGFxrG5NUP5QyhECXvz1fVsx8Ef_22osLw9kWV8J0wEVHmq3bRVdS48H3HduuT218tcJ37LBGmQ_Q5T7cqcN/s1600/DSC00021.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga_Rj-3qqh9fBZ4PM1ibOXsCc2qVjA5Mc5rT9551YJYuuRqnICDDz72j5mAGFxrG5NUP5QyhECXvz1fVsx8Ef_22osLw9kWV8J0wEVHmq3bRVdS48H3HduuT218tcJ37LBGmQ_Q5T7cqcN/s400/DSC00021.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Οι πλακέτες.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitvSFuiY9DfNJsGSsgTtLyMBiJimDVgkSELubvcRYLTsDZ5wd0-Cqc272nUg-5U6QBBXATo4Lff_iK9RH7UU7CDzy1D4ayo8dwL1hoaTwRc3cUa0ZetYBSkCfpGEjYBwsaP7uP0u-uoi1p/s1600/DSC00595.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitvSFuiY9DfNJsGSsgTtLyMBiJimDVgkSELubvcRYLTsDZ5wd0-Cqc272nUg-5U6QBBXATo4Lff_iK9RH7UU7CDzy1D4ayo8dwL1hoaTwRc3cUa0ZetYBSkCfpGEjYBwsaP7uP0u-uoi1p/s400/DSC00595.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlHARHgMrxyhPlzM1WaQE0YCdOqVk5vlKq4eAx_Cp0zOK4CBmOQ0b_P0pq2pDfhD0NdMaQ74DuUWtXO12EOt3xrx_VTP0oHF3R1STIsmWBioxhg-cqPP1TrEVgdPOYa946NRfg-oYei6EZ/s1600/DSC00596.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlHARHgMrxyhPlzM1WaQE0YCdOqVk5vlKq4eAx_Cp0zOK4CBmOQ0b_P0pq2pDfhD0NdMaQ74DuUWtXO12EOt3xrx_VTP0oHF3R1STIsmWBioxhg-cqPP1TrEVgdPOYa946NRfg-oYei6EZ/s400/DSC00596.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDzOQ1R_frOdMMnya5eoIeOgjhw8HsNgDSAZmv2D-N5Tl24ci9DhShN_aTwPR9s-RtClH2M-wuFxh0x9BhQ3tKaGZ1l2zVcnSIfSrFXDNyNHK5BfxlgCa1QjB6e6iE0ncFrUz37PcTgA1L/s1600/DSC00597.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDzOQ1R_frOdMMnya5eoIeOgjhw8HsNgDSAZmv2D-N5Tl24ci9DhShN_aTwPR9s-RtClH2M-wuFxh0x9BhQ3tKaGZ1l2zVcnSIfSrFXDNyNHK5BfxlgCa1QjB6e6iE0ncFrUz37PcTgA1L/s400/DSC00597.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Βράβευση της Φανής Ντινενή.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiETJBJx-dzMt766b0sDE_bopdTBS2-d6fS_6BK3msoQGyYZv6vb6LO_zKO_fkTc2hD9YCsCSlcM1N6dtptJOfa9IK_PCQ5GeV710AP-CMd5JfztkcGbfkia13Cruoloqq9tKxyvRzTroQ7/s1600/182494_1854830454476_1352253737_32167281_6080034_n%255B1%255D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="267" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiETJBJx-dzMt766b0sDE_bopdTBS2-d6fS_6BK3msoQGyYZv6vb6LO_zKO_fkTc2hD9YCsCSlcM1N6dtptJOfa9IK_PCQ5GeV710AP-CMd5JfztkcGbfkia13Cruoloqq9tKxyvRzTroQ7/s400/182494_1854830454476_1352253737_32167281_6080034_n%255B1%255D.jpg" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Δημήτρης Τσουβελεκάκης δίδει την τιμητική πλακέτα στη Φανή Ντινενή. Δίπλα της ο εγγονός της Φίλιππας Ντινενής, του Βαγγέλη.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2ZGmjYqGK5TomCbM1-3gx9g-TYrZCo89ODE6EHF1zVJ8gOyNtMON2CQeOzgtSP1xYWH3kWVepErcviCbGVmNQXjVAYTxUN6NP3G-F9ETkG5gK_2ttYh6QaArP15v8-UDRShTupSZy6cOy/s1600/brabeysi.bmp" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="267" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2ZGmjYqGK5TomCbM1-3gx9g-TYrZCo89ODE6EHF1zVJ8gOyNtMON2CQeOzgtSP1xYWH3kWVepErcviCbGVmNQXjVAYTxUN6NP3G-F9ETkG5gK_2ttYh6QaArP15v8-UDRShTupSZy6cOy/s400/brabeysi.bmp" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Νίκος Παπανικολάου στο βήμα.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmpHRjAOP7fH5cHsdY4vcVXO_i2L2_ODjL_RerFrxsRBDwX1dOCu3CR3CJ2IPOYM481VCsf2d9Yi0W7Cb2DLchzj5ddZpGzvY7_G1Jdi6EK66gSjG4LkQRPuWGxPU2TSS640X0LdVC4jNd/s1600/DSC00010.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmpHRjAOP7fH5cHsdY4vcVXO_i2L2_ODjL_RerFrxsRBDwX1dOCu3CR3CJ2IPOYM481VCsf2d9Yi0W7Cb2DLchzj5ddZpGzvY7_G1Jdi6EK66gSjG4LkQRPuWGxPU2TSS640X0LdVC4jNd/s400/DSC00010.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Σταύρος Τραγάρας, Νίκος Βλαχόπουλος, Αριστείδης Τσοτρούδης.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieSQuMfrtaYSoi3GMBAMoGtORCUot-khi2XniTfsILHvz0iEMsXBPl9Ur106nKce2YwJM0JXq6C8LhVxF39aBUfq_qQlGZVSCH1Fbc4HXA-tpETT5K-ulfi8kdWDYlSWNiqSt6mgfHIUqj/s1600/DSC00006.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieSQuMfrtaYSoi3GMBAMoGtORCUot-khi2XniTfsILHvz0iEMsXBPl9Ur106nKce2YwJM0JXq6C8LhVxF39aBUfq_qQlGZVSCH1Fbc4HXA-tpETT5K-ulfi8kdWDYlSWNiqSt6mgfHIUqj/s400/DSC00006.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Νίκος Παπανικολάου.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUpjrDcdcKmOu85t8pP-vMgvuqMYbjlzpdFxzzypPUdfwMpxafyQxbDCfVidUtorx8FZsa6ydDWmZvTk9QjoGj7UtanCxYlsGGwCJsKQAb8_4d6X3imH0F0_F7rzv-WWHiVIRCwqJ4mg3S/s1600/DSC00011.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUpjrDcdcKmOu85t8pP-vMgvuqMYbjlzpdFxzzypPUdfwMpxafyQxbDCfVidUtorx8FZsa6ydDWmZvTk9QjoGj7UtanCxYlsGGwCJsKQAb8_4d6X3imH0F0_F7rzv-WWHiVIRCwqJ4mg3S/s400/DSC00011.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Νίκος Παπανικολάου παραλαμβάνει την τιμητική πλακέτα από τον αντιπρόεδρο Βασίλη Λούγκλο.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnDN0gppPpZ3hiPKiQGNAwWnwtCLYvYMMGyqciZ6JMER8g6F440r5oZrlubTWT5A5-13bS8VRlL-U-QmoVlDW1o3J28BX6EXYGDnP607a_Fu9wUa_a2SQX4C1KQ3CjlmGvveZCjVuTNyAf/s1600/DSC00003.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnDN0gppPpZ3hiPKiQGNAwWnwtCLYvYMMGyqciZ6JMER8g6F440r5oZrlubTWT5A5-13bS8VRlL-U-QmoVlDW1o3J28BX6EXYGDnP607a_Fu9wUa_a2SQX4C1KQ3CjlmGvveZCjVuTNyAf/s400/DSC00003.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Κώστας Γιαννέρης.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg0XZPx0TSeVYETEU0rRmvwLu8O14_jBcFXQjFbxCj4XiN0nqJuW1BJ5JkQfOdq1nMC-N66r3WNaER2LNAfK_MqbxGawGltuiEhNsn4v5VglRNL81ifQImopDn2Q9RNVhccvwasrv1z2x2/s1600/DSC00012.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg0XZPx0TSeVYETEU0rRmvwLu8O14_jBcFXQjFbxCj4XiN0nqJuW1BJ5JkQfOdq1nMC-N66r3WNaER2LNAfK_MqbxGawGltuiEhNsn4v5VglRNL81ifQImopDn2Q9RNVhccvwasrv1z2x2/s400/DSC00012.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Νίκος Βλαχόπουλος με την άλλη εγγονούλα του.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3Xz7xMwrD91Hfa-jcFy5cKg6zQhw-CAnCx3_t8YlMUhbi2QSrENrUVJWo3W5pp4mG9DkuXgLYg4b4tefuXx6YZbUIiAMQh8MU9Ph_wvUWdkIUsqw_iw77ArU35d31E5oYG66GxO_Rcgqs/s1600/DSC00016.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3Xz7xMwrD91Hfa-jcFy5cKg6zQhw-CAnCx3_t8YlMUhbi2QSrENrUVJWo3W5pp4mG9DkuXgLYg4b4tefuXx6YZbUIiAMQh8MU9Ph_wvUWdkIUsqw_iw77ArU35d31E5oYG66GxO_Rcgqs/s400/DSC00016.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Αριστείδης Τσοτρούδης.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtElJZ_xavd6BDu4Vxv-Dd5sqWPEw2f-71xLAzt86o5tfl_7gHXusUUVyUFnfgauUJXzoINmHV3SUUWQW7YgMfaV8TrB99nqy6bEYZMcT61C66YuUzXA_qoJgTUUqGfpSDXdRQ4v5JeOoA/s1600/Scan10024.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtElJZ_xavd6BDu4Vxv-Dd5sqWPEw2f-71xLAzt86o5tfl_7gHXusUUVyUFnfgauUJXzoINmHV3SUUWQW7YgMfaV8TrB99nqy6bEYZMcT61C66YuUzXA_qoJgTUUqGfpSDXdRQ4v5JeOoA/s400/Scan10024.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Η γενική γραμματέας του Συλλόγου, Ελένη Μισετζή, στο προσκλητήριο των νεκρών δημοτών μας.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyXdgL8Y4APT-31PIqAhRuFrXjtZnraFTvhIei8Ih_DRh57dqsqC0fcsyWQTADd9XHj95kkt13BQbv4r39gLvoCVfUAmU6BDEyjHhMVN9FBI3S1y90u9IcuXJZaAAflRblsQzT4U5EJ67v/s1600/Scan10015.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyXdgL8Y4APT-31PIqAhRuFrXjtZnraFTvhIei8Ih_DRh57dqsqC0fcsyWQTADd9XHj95kkt13BQbv4r39gLvoCVfUAmU6BDEyjHhMVN9FBI3S1y90u9IcuXJZaAAflRblsQzT4U5EJ67v/s400/Scan10015.JPG" /></a></div><br />
<b>Των απογενομένων...<br />
Κατάλογος των δημοτών μας που απεδήμησαν το έτος 2010.<br />
<br />
</b>1) Τσιμουρής Χρήστος του Γεωργίου. Ημερομηνία θανάτου 6/1/2010<br />
2) Ντινενή Αγγελική του Ιοορδάννη. Ημ. θαν. 30/1/2010<br />
3) Λαγός Μιχαήλ του Αντωνίου. Ημ. θαν. 14/3/2010<br />
4) Πλάντζος Χαράλαμπος του Αργυρίου. Ημ. θαν. 12/4/2010<br />
5) Μωράκης Γεώργιος του Δημητρίου. Ημ. θαν. 18/4/2010 <br />
6) Γιαλέλεμ Ευαγγελία του Αντωνίου. Ημ. θαν. 5/5/2010<br />
7) Κφουτελάργιας Σταύρος του Κωνσταντίνου. Ημ. θαν. 9/5/2010<br />
8) Ορφανίδης Ευστράτιος του Νικολάου. Ημ. θαν. 27/5/2010<br />
9) Τσαγκάτου Μελπομένη του Κομνηνού. Ημ. θαν. 29/5/2010<br />
10) Δεληγιώργη Ελένη του Δημητρίου. Ημ. θαν. 12/7/2010<br />
11) Παπουτσάκης Ιωάννης του Παναγιώτη. Ημ. θαν. 12/7/2010<br />
12) Τραγάρα Φανή, του Φωτίου. Ημ. θαν. 14/7/2010<br />
13) Ελευθεράκη Σεβαστή του Δημητρίου. Ημ. θαν. 20/7/2010<br />
14) Μπεκρή Μαρίνα του Γρηγορίου. Ημ. θαν. 24/7/2010<br />
15) Αρναρέλλης Νικόλαος του Γεωργίου. Ημ. θαν. 28/7/2010<br />
16) Τραγαρέλλης Νικόλαος του Χρήστου. Ημ. θαν. 26/8/2010<br />
17) Καλαριχάκη Σταυρούλα του Αντωνίου. Ημ. θαν. 25/10/2010<br />
18) Ταμβάκη Παναγιώτα του Νικολάου. Ημ. θαν. 28/10/2010<br />
19) Παναγιωτλάρη Μπαμπέτ του Ευαγγέλου Ημ. θαν. 3/11/2010<br />
20) Κολερού Αργυρώ του Αθανασσίου. Ημ. θαν. 6/11/2010<br />
21) Πανέλας Κωνσταντίνος του Γεωργίου. Ημ. θαν. 28/11/2010<br />
22) Γιαννακουδάκη Ουρανία του Θεοδώρου. Ημ. θαν. 5/12/2010<br />
23) Μαρκάκης Δημήτριος του Νικολάου. Ημ. θαν. 14/12/2010<br />
24) Μπατζάκης Ιωάννης του Νικολάου. Ημ. θαν. 17/12/2010<br />
25) Τραγάρα Αρετή του Κωνσταντίνου. Ημ. θαν. 28/12/2010<br />
26) Ζωνάρας Χρήστος του Γαρόφαλλου.<br />
27) Τσουβελεκάκης Κωνσταντίνος του δημητρίου. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i>Η χορευτική ομάδα. Χορεύουν οι κοπέλες: Βαρζακάκου Μαριτίνα, Δεληκωστοπούλου Μάγια, Γιαννάκου Ιωάννα, Λώλη Μαργαρίτα, Σγουρίδη Νικολέττα, Τσιάμα Χριστίνα. Και τα αγόρια: Γιαννίκας Θανάσης, Κρικέλας Χρήστος, Νικολογιάννης Θανάσης, Σαλαμπάσης Δημήτρης, Σγουρίδης Αλέξανδρος, Τσαμπάσης Θανάσης.<br />
Οι χοροί: Γιαρ - γιαρ (Σαμοθράκη), Ικαριώτικος (Ικαρία), Πυργούσικος (Χίος), Τα Τσιμαντριανά κορίτσια (Λήμνος), Πάτημα (Λήμνος), Κεχαγιάδικος (Λήμνος), Συρτός - μπάλος (Αιγαίου), Τα ξύλα (συρτός Μυτιλήνης).<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQTDqLybgbYAsCVsO1ljjiIWavZvhp3SmIHv9BKOYF7dMP78Slmr3zQkM5h836erdxEqJF_gCH0mODh9mjHnAbPnU6DyQDQNOe2uDxJdvGehZ-9BmobYTmV9ZdmIF61R9HJzxOLI3CbJ_o/s1600/DSC00618.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQTDqLybgbYAsCVsO1ljjiIWavZvhp3SmIHv9BKOYF7dMP78Slmr3zQkM5h836erdxEqJF_gCH0mODh9mjHnAbPnU6DyQDQNOe2uDxJdvGehZ-9BmobYTmV9ZdmIF61R9HJzxOLI3CbJ_o/s400/DSC00618.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYFkXG5H_F8V7fqPbRabDAvbhchX0pyCXIOMDJyzjVLyOsLFxtI_B7zwIV6SGRdiXW-12F9z3ryZWBXeQHDDiOk-B4QweJt1tTUo2o12oOPnGtW0yFlBEq9nnvc2SjdC2wV0Jl3GMyNyxt/s1600/DSC00619.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYFkXG5H_F8V7fqPbRabDAvbhchX0pyCXIOMDJyzjVLyOsLFxtI_B7zwIV6SGRdiXW-12F9z3ryZWBXeQHDDiOk-B4QweJt1tTUo2o12oOPnGtW0yFlBEq9nnvc2SjdC2wV0Jl3GMyNyxt/s400/DSC00619.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS6B3lRUDArbAaGG972CoSmka6Hg8F0sxalaHhhOwS9NM4gh0-4m2rZ2cY1UwZXx7ncDPrIGI3C9ClIFRxgRFCoyJxgd62f9z776UVum_NllKg4bmuHy0z_DMv9POcecq4YC7USb3leTOU/s1600/DSC00620.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS6B3lRUDArbAaGG972CoSmka6Hg8F0sxalaHhhOwS9NM4gh0-4m2rZ2cY1UwZXx7ncDPrIGI3C9ClIFRxgRFCoyJxgd62f9z776UVum_NllKg4bmuHy0z_DMv9POcecq4YC7USb3leTOU/s400/DSC00620.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtlNA_QOhJI_lI4nKa7zc3sRzFBCLjFdRdBs1YzwjtvyPx8psaxKqncgBnz4HRX-1wtYj-EkOS0-LJI6rWg0NDELnrSUuuWGKKyLe89Fxv9Gh0ykoMB3IFKVNEpYkIBhv582H9gWGcXCZt/s1600/DSC00621.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtlNA_QOhJI_lI4nKa7zc3sRzFBCLjFdRdBs1YzwjtvyPx8psaxKqncgBnz4HRX-1wtYj-EkOS0-LJI6rWg0NDELnrSUuuWGKKyLe89Fxv9Gh0ykoMB3IFKVNEpYkIBhv582H9gWGcXCZt/s400/DSC00621.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtUzSFmXn6j0hlgr0-rxct6a0vHZAKFLV6A9Wey_zGysdnsnXRvcg0BKxAxHjqvv8Nm5L6P5yub8PJxhdYWzs_o9hA7-PcGJC2pdMutP11VqmGF2Pv8vBGfV0bEB0z0x5Uo92y5zjNVq0S/s1600/DSC00625.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtUzSFmXn6j0hlgr0-rxct6a0vHZAKFLV6A9Wey_zGysdnsnXRvcg0BKxAxHjqvv8Nm5L6P5yub8PJxhdYWzs_o9hA7-PcGJC2pdMutP11VqmGF2Pv8vBGfV0bEB0z0x5Uo92y5zjNVq0S/s400/DSC00625.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEzy0QgFTFwRgBEZFo_rReodo2_lb3QcGZXL5LwOjZsHuPT9A-cfkb9hPOWEUwD07eZsFiQdlBd48pgk7wt3YpmUrwR6-IsGNjMcY8WvalrmyK56fC4aPNgWto7yZcdwtOkRj5wV_YF3Hc/s1600/DSC00626.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEzy0QgFTFwRgBEZFo_rReodo2_lb3QcGZXL5LwOjZsHuPT9A-cfkb9hPOWEUwD07eZsFiQdlBd48pgk7wt3YpmUrwR6-IsGNjMcY8WvalrmyK56fC4aPNgWto7yZcdwtOkRj5wV_YF3Hc/s400/DSC00626.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdHAFCdCnlh0m9oSBmHLD2V5eDxCsp-USZXd-i10dADWOkFwrYhM_Zh0vJOGRH1_g-7pelW0BeSewFroVSM-nhjyBCc0NhfXuFD_iUD24Q4vLpLQWMTP7GoeCP2yf0AfgGwS90rXOGc77i/s1600/DSC00627.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdHAFCdCnlh0m9oSBmHLD2V5eDxCsp-USZXd-i10dADWOkFwrYhM_Zh0vJOGRH1_g-7pelW0BeSewFroVSM-nhjyBCc0NhfXuFD_iUD24Q4vLpLQWMTP7GoeCP2yf0AfgGwS90rXOGc77i/s400/DSC00627.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9OY6HNev33fyxe_2GAaz_OPkjauF8y4EshjljpsGIZKj2cVEzCYi054cu2BMh-CKKQMzHrqvq-rQ8i6_0Xc0fIoZLZV-2zeK2O68mXTItfz4i-R1EDYXTCliVKfvdW4b4yMk467d-NgGD/s1600/DSC00628.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9OY6HNev33fyxe_2GAaz_OPkjauF8y4EshjljpsGIZKj2cVEzCYi054cu2BMh-CKKQMzHrqvq-rQ8i6_0Xc0fIoZLZV-2zeK2O68mXTItfz4i-R1EDYXTCliVKfvdW4b4yMk467d-NgGD/s400/DSC00628.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTzz3PJaIHbmwnI5DwwYC7J-vy4cI5_V9L3_UiYoLxnicgKT1BGRK-N7VAS04KDT_OdCnY4oGAVHpVgpA0C-kpjeL0ypQegdfLMbmETRRC03kYFvlrPMoJZuNAyyIxGxILGIEW5Y9sOaud/s1600/180912_142560192474916_100001628081428_271924_3660810_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTzz3PJaIHbmwnI5DwwYC7J-vy4cI5_V9L3_UiYoLxnicgKT1BGRK-N7VAS04KDT_OdCnY4oGAVHpVgpA0C-kpjeL0ypQegdfLMbmETRRC03kYFvlrPMoJZuNAyyIxGxILGIEW5Y9sOaud/s400/180912_142560192474916_100001628081428_271924_3660810_n.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAjUdyxS8c5wzTDmzGP8el-sYmiRLamC0y6PLTq9wbAr7NQvwcLJZ4Dq0h82pZi6DKwpn-0unwUcHHwNe9dSJxc5pMbb4kG-65xkj3SBC1ZNv5UkWJh6BXE3fXz2ce2qsIzuNdPNXFYilr/s1600/181769_142559765808292_100001628081428_271919_65597_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAjUdyxS8c5wzTDmzGP8el-sYmiRLamC0y6PLTq9wbAr7NQvwcLJZ4Dq0h82pZi6DKwpn-0unwUcHHwNe9dSJxc5pMbb4kG-65xkj3SBC1ZNv5UkWJh6BXE3fXz2ce2qsIzuNdPNXFYilr/s400/181769_142559765808292_100001628081428_271919_65597_n.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb8ZCTUhzU6E2mEq5G6hum15zsCzksyyTft2upZGkwd6yLRwMxmMRoXc2gnirI6NsqUifeZU91BJgM-5MF2bzT8bNHY00MryOTQz9gEJiH48pWUPvEpb8xWkChJ4IP5g2l7_ZI8SSHQdrZ/s1600/DSC00601.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb8ZCTUhzU6E2mEq5G6hum15zsCzksyyTft2upZGkwd6yLRwMxmMRoXc2gnirI6NsqUifeZU91BJgM-5MF2bzT8bNHY00MryOTQz9gEJiH48pWUPvEpb8xWkChJ4IP5g2l7_ZI8SSHQdrZ/s400/DSC00601.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi49oxjQvnEWgL9S_l0ktfjSAQJNHtaRtTrpeigj0nngJNckypWOJzcD1P0T3OKIkRIvlBVYrCyrflptdQv57xfVGJACXKrVeMqiZbYoBzNuWGKGZ67U_1XAyYPdVmol0sgeBdIYGSCyRUy/s1600/DSC00602.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi49oxjQvnEWgL9S_l0ktfjSAQJNHtaRtTrpeigj0nngJNckypWOJzcD1P0T3OKIkRIvlBVYrCyrflptdQv57xfVGJACXKrVeMqiZbYoBzNuWGKGZ67U_1XAyYPdVmol0sgeBdIYGSCyRUy/s400/DSC00602.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia_N_WRbMWSctyO0ka48sbrxN3_D818FCjFh9eyK2x17hy0EN-OGU6RWOcoM_PY7K9quv0e3nFZISwPv-NaPzUrxU_K3ewYLmgbSbRoyPrnhCp5DsyHC_pbW0ba_ZuhsB-XQoPXDEsAXBp/s1600/DSC00604.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia_N_WRbMWSctyO0ka48sbrxN3_D818FCjFh9eyK2x17hy0EN-OGU6RWOcoM_PY7K9quv0e3nFZISwPv-NaPzUrxU_K3ewYLmgbSbRoyPrnhCp5DsyHC_pbW0ba_ZuhsB-XQoPXDEsAXBp/s400/DSC00604.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkqGnOtM5Jx56E1jHPyhaHnxALnS4hbBdVIBnN8Tcx54VjwlokLGDKBt8FKhvcIrVc2D_M1F7dGeDGjKGZ7AyJdMLyFH4ZUsZTZJS_lN02QgRli1iW7uUW9YcZKXXk0rDWgbGhkZ4-RR5e/s1600/DSC00606.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkqGnOtM5Jx56E1jHPyhaHnxALnS4hbBdVIBnN8Tcx54VjwlokLGDKBt8FKhvcIrVc2D_M1F7dGeDGjKGZ7AyJdMLyFH4ZUsZTZJS_lN02QgRli1iW7uUW9YcZKXXk0rDWgbGhkZ4-RR5e/s400/DSC00606.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKHu90tys8Cbnt-rvrYJJP0IUdeKU0ajAsgF4OXh_Y2uK0lWGBlVJ5sSR332dng-pmQ6Jr3PswlorkwfeZEczCvbN0J3r9PPnmpQq9b1W0JtyiEMP4oHJewVXjWymCE_AWjX0nb3WaluSV/s1600/DSC00607.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKHu90tys8Cbnt-rvrYJJP0IUdeKU0ajAsgF4OXh_Y2uK0lWGBlVJ5sSR332dng-pmQ6Jr3PswlorkwfeZEczCvbN0J3r9PPnmpQq9b1W0JtyiEMP4oHJewVXjWymCE_AWjX0nb3WaluSV/s400/DSC00607.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8yBp0dBJ378IIO8ie2sRdZSkeqbzTjr9OD8ClCAM6FObDcMAlVvuSON976D9GRh1OUspRoBVv0mBsMflBaIWGOPIJLfi8kBAMYV4juCPDMwCQq64BVE20YjxbK78dqoq84TIvED1s65bG/s1600/DSC00609.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8yBp0dBJ378IIO8ie2sRdZSkeqbzTjr9OD8ClCAM6FObDcMAlVvuSON976D9GRh1OUspRoBVv0mBsMflBaIWGOPIJLfi8kBAMYV4juCPDMwCQq64BVE20YjxbK78dqoq84TIvED1s65bG/s400/DSC00609.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd5684Sy4Ao4yZymHqwOJKODR1hnzjLHOB04WaDfqoo4MkrRcYWJfS2vRksMX81xRZNMA8pUXFGcTsm6BOGc5t58KUH9iLfnaAIQgsGU72ptMhMZo2PcNBF9kZqUoLwsWlwycmyhB_Mgra/s1600/DSC00610.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd5684Sy4Ao4yZymHqwOJKODR1hnzjLHOB04WaDfqoo4MkrRcYWJfS2vRksMX81xRZNMA8pUXFGcTsm6BOGc5t58KUH9iLfnaAIQgsGU72ptMhMZo2PcNBF9kZqUoLwsWlwycmyhB_Mgra/s400/DSC00610.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRsDKNsx33nhvs5fBg-bj0gTEHJ8BJt-Cdug7e34XIHdch554yNwXZ5VMwJevmpFsY0GO1_u15O7EXzcMhNIEVTnfUwbLH0HQ7mSv8-mY2JoYmoQ_uwfDCf9y8lbpMd1_ywWukiDe67-Hc/s1600/DSC00611.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRsDKNsx33nhvs5fBg-bj0gTEHJ8BJt-Cdug7e34XIHdch554yNwXZ5VMwJevmpFsY0GO1_u15O7EXzcMhNIEVTnfUwbLH0HQ7mSv8-mY2JoYmoQ_uwfDCf9y8lbpMd1_ywWukiDe67-Hc/s400/DSC00611.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieTVYoBHWFDGg2sbatiWcyVqVKZH3V0FKKFwMKB4UjciAEaU2tIMdB27rDV1PCZTHwOrQ-I3M_GWoAfloZttJFDBk6pvN3-T5LaSaC_VVJZALLfrpgJV5fFLTjNsFZkbBIocyE_tsh5k_4/s1600/DSC00612.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieTVYoBHWFDGg2sbatiWcyVqVKZH3V0FKKFwMKB4UjciAEaU2tIMdB27rDV1PCZTHwOrQ-I3M_GWoAfloZttJFDBk6pvN3-T5LaSaC_VVJZALLfrpgJV5fFLTjNsFZkbBIocyE_tsh5k_4/s400/DSC00612.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRLmLyBw3PD_fd10MMrGpuuNDoG_AS-4-6g851e3sWaEXHPUnFX4wST9rTmilWU5Tytz3S2FZ7iJbm_AJgV8Zr5Hf4eHf793ugG-YWGYiSDW4yce4SaELcIeqcDBp5B3vTyNHyUXJ4T8BY/s1600/DSC00613.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRLmLyBw3PD_fd10MMrGpuuNDoG_AS-4-6g851e3sWaEXHPUnFX4wST9rTmilWU5Tytz3S2FZ7iJbm_AJgV8Zr5Hf4eHf793ugG-YWGYiSDW4yce4SaELcIeqcDBp5B3vTyNHyUXJ4T8BY/s400/DSC00613.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUNBbcpymtXWfTj7ozm4-sxUBiT-LxYjZj94WYD0D3KN92i3XhZcpVCKJmpFmUjHKc4NdVVbCLEdHeHDc0ITo6IivdDMXGP4D0EVDq8ar5Tm15IAbZJuZpx1fCzI_BDfzcXfzn9eaVVgFd/s1600/DSC00614.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUNBbcpymtXWfTj7ozm4-sxUBiT-LxYjZj94WYD0D3KN92i3XhZcpVCKJmpFmUjHKc4NdVVbCLEdHeHDc0ITo6IivdDMXGP4D0EVDq8ar5Tm15IAbZJuZpx1fCzI_BDfzcXfzn9eaVVgFd/s400/DSC00614.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinW0FylZroBbNMLStVVCv08lg51Fn4kPcMNEaacLdg8pFY5KKVTjPI3rzJ47S_EfnV4eGxxro1NrqVIweqMuBjXNTfOJHmuJc50oLvtjejqFQ86mLBif8cEgBKvcHXL37P7LxayZ6KDng4/s1600/DSC00615.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinW0FylZroBbNMLStVVCv08lg51Fn4kPcMNEaacLdg8pFY5KKVTjPI3rzJ47S_EfnV4eGxxro1NrqVIweqMuBjXNTfOJHmuJc50oLvtjejqFQ86mLBif8cEgBKvcHXL37P7LxayZ6KDng4/s400/DSC00615.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYvf6YFcKVuMdeZZS7b58F7hU1YPeoo0Y1wwrImiHW9j4Kn7RpwlxYTo9tp9u6muypFoEZ-lIKjJvTZCdQ2NghKvQaG6NqY1ChWs7nIkhoP2Tc8XHtyHkrEq_gBD6p9iuY0LiCk1yRImBf/s1600/DSC00616.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYvf6YFcKVuMdeZZS7b58F7hU1YPeoo0Y1wwrImiHW9j4Kn7RpwlxYTo9tp9u6muypFoEZ-lIKjJvTZCdQ2NghKvQaG6NqY1ChWs7nIkhoP2Tc8XHtyHkrEq_gBD6p9iuY0LiCk1yRImBf/s400/DSC00616.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i>Σε πρώτο πλάνο από αριστερά, Μπάμπης Χατζόγλου από Καλλιόπη Λήμνου, Χρήστος Τσιούτσιος από Καρδίτσα, Κώστας Γιαννόπουλος από Στενό Αρκαδίας, Ελευθερία Γιαννοπούλου από Απεσωκάρι Ηρακλείου Κρήτης.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTdPwO0PCOA_ItdQGB41kNjATtjMpJKFFghEhdrUqNHkqf_JPxgFLTwAh_cf_uvIWbfbBjjCynC5DN5a5DfCoE4OOSenyVYmRNmO1THnp4-aAB5du8wBF9qD2fa0nwnzDG4p9A04K3mpHo/s1600/DSC00608.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTdPwO0PCOA_ItdQGB41kNjATtjMpJKFFghEhdrUqNHkqf_JPxgFLTwAh_cf_uvIWbfbBjjCynC5DN5a5DfCoE4OOSenyVYmRNmO1THnp4-aAB5du8wBF9qD2fa0nwnzDG4p9A04K3mpHo/s400/DSC00608.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Κυρία Ευαγγ. Παχνέλα, κυρία Σπ. θάνου.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOt7X3E57PenRAEyE1MR4NNNYdHJcEhkx7xScSkW4eQ805uAn4pq_sgi9VNzNsASNFnf-fp3PMPgjOQYbYTLF-GT7q5Z3kNcWtWNwQcmoc-P8VPHiGIR-BK9Z7x4e5z9uey0Rviuk7owcn/s1600/DSC00712.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOt7X3E57PenRAEyE1MR4NNNYdHJcEhkx7xScSkW4eQ805uAn4pq_sgi9VNzNsASNFnf-fp3PMPgjOQYbYTLF-GT7q5Z3kNcWtWNwQcmoc-P8VPHiGIR-BK9Z7x4e5z9uey0Rviuk7owcn/s400/DSC00712.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Βαγγέλης Παχνέλας.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwVlvVHXfFv1x_U7_D2J2wYUyEkydXMdf2zzamOFhfs4UHIb4fzGWGgDsE2pci1rAAcJdXvrYvoZZ21g5ROZhqfOEKyu-56Czig3zqOdeX6PDSu-QKMa6jweNHkduP3OsEwvUMYreDOo-l/s1600/DSC00713.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwVlvVHXfFv1x_U7_D2J2wYUyEkydXMdf2zzamOFhfs4UHIb4fzGWGgDsE2pci1rAAcJdXvrYvoZZ21g5ROZhqfOEKyu-56Czig3zqOdeX6PDSu-QKMa6jweNHkduP3OsEwvUMYreDOo-l/s400/DSC00713.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Μαίρη Αθ. Παχνέλα.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio09tUMfg01TKV1_KRoBtzM-YuE_gYyoERO1gZB8EJi7fpToi8KPddJv7aENoa2SqXTjcZF3OMQy2pc-ww7DHxrhuFXFqBmD7jCz9xfP1UYQHek_lrqITyYyGc1IyYC8sMnYaZREet-rqN/s1600/DSC00714.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio09tUMfg01TKV1_KRoBtzM-YuE_gYyoERO1gZB8EJi7fpToi8KPddJv7aENoa2SqXTjcZF3OMQy2pc-ww7DHxrhuFXFqBmD7jCz9xfP1UYQHek_lrqITyYyGc1IyYC8sMnYaZREet-rqN/s400/DSC00714.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj69g3DP6vQViky373p7tsLnK_N3q9KhyphenhyphenP-v_rYWtBQJho3iNadYevg4MTQEbN-_HCGoKuENPGbF9FBoTDPXTezq9kEdZq1WMuNQHbecqo3MFrt7diEXrpM5ZwwGB9pkrnJL5MTpa3f7w9D/s1600/DSC00715.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj69g3DP6vQViky373p7tsLnK_N3q9KhyphenhyphenP-v_rYWtBQJho3iNadYevg4MTQEbN-_HCGoKuENPGbF9FBoTDPXTezq9kEdZq1WMuNQHbecqo3MFrt7diEXrpM5ZwwGB9pkrnJL5MTpa3f7w9D/s400/DSC00715.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtiIrFEhP1kMzZqQELPcaJIeZwpdHNSokjqRLnYt0FZIO0a92UCoLawS2bN4wfrkz__xA-Qq2E2aTGETjzoutarJrZjr73zyZTSWwOyj7WcpYONhbkqNB5Rs1WsK7i-eVRjo-e2kVpcHSn/s1600/DSC00716.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtiIrFEhP1kMzZqQELPcaJIeZwpdHNSokjqRLnYt0FZIO0a92UCoLawS2bN4wfrkz__xA-Qq2E2aTGETjzoutarJrZjr73zyZTSWwOyj7WcpYONhbkqNB5Rs1WsK7i-eVRjo-e2kVpcHSn/s400/DSC00716.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvpIy-KBBvsjjeVg264HM9EkfMCOWhoyeQYHshz2n9x7lNaagr1bppD7in_y5KcHyXBSV-UqADU3TjF9cAONNSDXhBM0E9aBX8e4o35TDdHiStYm2RTF88vlWY5Y1bJ3HJVL9L3us7C7Vl/s1600/DSC00717.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvpIy-KBBvsjjeVg264HM9EkfMCOWhoyeQYHshz2n9x7lNaagr1bppD7in_y5KcHyXBSV-UqADU3TjF9cAONNSDXhBM0E9aBX8e4o35TDdHiStYm2RTF88vlWY5Y1bJ3HJVL9L3us7C7Vl/s400/DSC00717.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Τα παιδιά από το Θριάσιο: Λούκας, Έλλη Χριστοπούλου, Αντώνης Κοπανάκης, Χρύσα.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlcygcHxN4KazHkmchQeyT2wfpK_pQp9eblgFeBf2_k-pIirtgPnmTBWSXqX9L_eJVycWIudyw1pJm5QwV1Uv2D-3KpiEjsMmUD-qrOvTr9PrZtLG3lNMomygP_4illMpRvM6UvBc3NlSM/s1600/DSC00718.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlcygcHxN4KazHkmchQeyT2wfpK_pQp9eblgFeBf2_k-pIirtgPnmTBWSXqX9L_eJVycWIudyw1pJm5QwV1Uv2D-3KpiEjsMmUD-qrOvTr9PrZtLG3lNMomygP_4illMpRvM6UvBc3NlSM/s400/DSC00718.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Δημήτρης Αναστασίου, η γυναίκα του, ο Μιχάλης Κόμης.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM31vdNj42WnQHjpa1z6oIy8G087dDi0b3YeLaD3YKWxsdasMKvFpOt8RhLBpq9NvCgL3fxNdhLmNpoJOjsUi5B5n07W4wpvrgCVaYzvIqFT-np5ZtBs6R4y963CCx7dvQkMEbgC1HiFL4/s1600/DSC00719.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM31vdNj42WnQHjpa1z6oIy8G087dDi0b3YeLaD3YKWxsdasMKvFpOt8RhLBpq9NvCgL3fxNdhLmNpoJOjsUi5B5n07W4wpvrgCVaYzvIqFT-np5ZtBs6R4y963CCx7dvQkMEbgC1HiFL4/s400/DSC00719.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Παντελής Χατζηχαραλάμπους.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcXqAMOfWYZAjCYaxIoZrprwsXGOf20Rs4_4IjThkv-KXfsMp9FgRMTihaWNETzkucOUrHHuYa70nvQEgxVeGNk0GKKpduOv4ueQpZh_5PK7tIOBhhA9DkM-4KJ-waQZlIZCz_6OW97odQ/s1600/DSC00720.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcXqAMOfWYZAjCYaxIoZrprwsXGOf20Rs4_4IjThkv-KXfsMp9FgRMTihaWNETzkucOUrHHuYa70nvQEgxVeGNk0GKKpduOv4ueQpZh_5PK7tIOBhhA9DkM-4KJ-waQZlIZCz_6OW97odQ/s400/DSC00720.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ευτυχία Κτιστάκη, Αρετή Σ. Τραγάρα, Νίκος Σ. Τραγάρας, Νεφέλη Πολυταρίδη.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQFJkQg5eO9AJ2klwSHLE3wS0o5DBuOD1bNUCtzqpV0N8S_vcnMwdi2SQepugTVKBGZfA1NiSerRF9R0-pQNGm_hTwuJqGhyphenhyphenM5XY7CNGMQHWAjqe6zHmmMR74bB1Bh4lY3AJ_sPNuadD5I/s1600/DSC00721.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQFJkQg5eO9AJ2klwSHLE3wS0o5DBuOD1bNUCtzqpV0N8S_vcnMwdi2SQepugTVKBGZfA1NiSerRF9R0-pQNGm_hTwuJqGhyphenhyphenM5XY7CNGMQHWAjqe6zHmmMR74bB1Bh4lY3AJ_sPNuadD5I/s400/DSC00721.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVtFXwHSfFZGPC7FfBX3tu7PH_3RCV856VlUzwsHPDgP39ZfVP7kEFAY9FGkckmSRboIFj7lIXHTo8VxPziTmMiAMmy1DP8p4rkuNPijAjQWDmRhp5H1fwiGSwUveqsqxIbRoN7lNMWZxK/s1600/DSC00722.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVtFXwHSfFZGPC7FfBX3tu7PH_3RCV856VlUzwsHPDgP39ZfVP7kEFAY9FGkckmSRboIFj7lIXHTo8VxPziTmMiAMmy1DP8p4rkuNPijAjQWDmRhp5H1fwiGSwUveqsqxIbRoN7lNMWZxK/s400/DSC00722.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKzWkCLqRn7FWiW3okKeaP_kO_ZNdNebHkBcZAy4_lx3sK0ryMq7GdijmVET_UpGvnX4HMruqjjh_i1CAiLSNgZuHuyaM8G7aent149ngG03DnZcDaxzD1VEoCGgJ2oBDqXmzfZYs-NY8p/s1600/DSC00723.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKzWkCLqRn7FWiW3okKeaP_kO_ZNdNebHkBcZAy4_lx3sK0ryMq7GdijmVET_UpGvnX4HMruqjjh_i1CAiLSNgZuHuyaM8G7aent149ngG03DnZcDaxzD1VEoCGgJ2oBDqXmzfZYs-NY8p/s400/DSC00723.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNUHPDXTI6YJPfkzEe9JciTqZCkB8JTZYsDsOX5qJzV08YZuSXeOD6wxULJFRsY4ASaTqvFwxOJ1tYeAlb38cNScWjWTPQpAsgQhOw-o9SfYg46PRoK3DtGgqr5Csy6PaExpmkWXW_fxU0/s1600/Scan10001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNUHPDXTI6YJPfkzEe9JciTqZCkB8JTZYsDsOX5qJzV08YZuSXeOD6wxULJFRsY4ASaTqvFwxOJ1tYeAlb38cNScWjWTPQpAsgQhOw-o9SfYg46PRoK3DtGgqr5Csy6PaExpmkWXW_fxU0/s400/Scan10001.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzUPlOqUY5TvnQihrKPS9haGygiYl7VzsfHZkLqjoizCoQH8qJqx3ekRBLMv9bndh65Rgx29qBXolo7XTibdtlJbhO7RPJYmx1Kk-sP91GD4FtWvl3MyWVs-_1ffQQyEkfNCjnKq3Ol2sR/s1600/DSC00697.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzUPlOqUY5TvnQihrKPS9haGygiYl7VzsfHZkLqjoizCoQH8qJqx3ekRBLMv9bndh65Rgx29qBXolo7XTibdtlJbhO7RPJYmx1Kk-sP91GD4FtWvl3MyWVs-_1ffQQyEkfNCjnKq3Ol2sR/s400/DSC00697.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQIW1jkBuK4m9GhPfMMh90C2PL4PE6Qv2kCaYww6HdeOdZE_ktcwRxF8EXqdIfiB3OwuL7_C9fxf8Ru-epqATOzgoxYIMdRUfUX3TVqPXhgHB4xFe_X0hqAOJoJtDePzL5_yWShCymPPHf/s1600/DSC00698.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQIW1jkBuK4m9GhPfMMh90C2PL4PE6Qv2kCaYww6HdeOdZE_ktcwRxF8EXqdIfiB3OwuL7_C9fxf8Ru-epqATOzgoxYIMdRUfUX3TVqPXhgHB4xFe_X0hqAOJoJtDePzL5_yWShCymPPHf/s400/DSC00698.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw1NChX_kKKiBjYxX0ZZctjZ_QmMjZ-RwGcTFZt6CmSh7uvHsOMIMiBwKBYl18S-vpF13bjJhxI2cj-mIXWh_jougjFVOHIeBTr_B4NIye_vwEION1kaLu-lnH3fKzjoMpfpaHjuOKjeMA/s1600/DSC00699.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw1NChX_kKKiBjYxX0ZZctjZ_QmMjZ-RwGcTFZt6CmSh7uvHsOMIMiBwKBYl18S-vpF13bjJhxI2cj-mIXWh_jougjFVOHIeBTr_B4NIye_vwEION1kaLu-lnH3fKzjoMpfpaHjuOKjeMA/s400/DSC00699.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAkps7ovjzR8m5gXNL3Xaz7vH3_NryliJU2y_DVajRAq0YgZwgdC1Xag-4IWLsyEFm7McdrdazDCtrJaD3KdPItfdBqtQobQTOjtCBd2_QYE4HOXE1HgoKK5DAI5DZVqbyjs_cbvKaE6-m/s1600/DSC00700.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAkps7ovjzR8m5gXNL3Xaz7vH3_NryliJU2y_DVajRAq0YgZwgdC1Xag-4IWLsyEFm7McdrdazDCtrJaD3KdPItfdBqtQobQTOjtCBd2_QYE4HOXE1HgoKK5DAI5DZVqbyjs_cbvKaE6-m/s400/DSC00700.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyd8qFtV6GxYmTNieeeb6ta3d8cMOTPF9XuduapmTccIYi-f0YKlNG6vV5HvXBwSIkMeYvNx41OQCmcLBSULRvWND1Gg8buRZeLL35ttW2cnQiID8MILOywE83ru8yIPwE0INTF77lEFU0/s1600/DSC00701.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyd8qFtV6GxYmTNieeeb6ta3d8cMOTPF9XuduapmTccIYi-f0YKlNG6vV5HvXBwSIkMeYvNx41OQCmcLBSULRvWND1Gg8buRZeLL35ttW2cnQiID8MILOywE83ru8yIPwE0INTF77lEFU0/s400/DSC00701.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgTQkEE5LKOO0Wn2gfhlP0CXBHCYBW7mGVzadoayn5EYxTjpT2bgV4wrjBljifor8tl4dS6le0Ymtb1f-UclrqZ0RI21G_ypq1-DGKMC8uZPMPKGkJneTGzuetY9cmQHaC9ibqMgbFYFy2/s1600/DSC00702.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgTQkEE5LKOO0Wn2gfhlP0CXBHCYBW7mGVzadoayn5EYxTjpT2bgV4wrjBljifor8tl4dS6le0Ymtb1f-UclrqZ0RI21G_ypq1-DGKMC8uZPMPKGkJneTGzuetY9cmQHaC9ibqMgbFYFy2/s400/DSC00702.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJYcF7SbUui9HjJ42rznrFYe1Xnw_8tRCM6rEJv9s-FPcPH1q4RgCrtyx_4iB6blE196NPKOqZJwkmKxSOkgX2kkxOfd_XdJsX_MAB2SKxv6qZfgqTBP4vRjSqY3vw1e-MEgZsEMzBqUqO/s1600/DSC00703.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJYcF7SbUui9HjJ42rznrFYe1Xnw_8tRCM6rEJv9s-FPcPH1q4RgCrtyx_4iB6blE196NPKOqZJwkmKxSOkgX2kkxOfd_XdJsX_MAB2SKxv6qZfgqTBP4vRjSqY3vw1e-MEgZsEMzBqUqO/s400/DSC00703.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy7lXVdbYeGTopBLVmq1I5DVM05cryIoaBjCTRMKNCOEYNikmyrPp1VJUvnB3Yn8b-_YbqXStO7QK4Su9xIV-oqVLrU5u-7Ahe3r1UP7S4Kis21TjmpQX4qo2b981-EMxoAu8tYSRUxW5o/s1600/DSC00704.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy7lXVdbYeGTopBLVmq1I5DVM05cryIoaBjCTRMKNCOEYNikmyrPp1VJUvnB3Yn8b-_YbqXStO7QK4Su9xIV-oqVLrU5u-7Ahe3r1UP7S4Kis21TjmpQX4qo2b981-EMxoAu8tYSRUxW5o/s400/DSC00704.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZnKHMu2_2jZWMp_mmvs45Y1h-4PakXUR510x3idsvhAoMS3cJHYQ_mcdz5-TfSDn3oTmP0oG36XIsQjoTT8i65Y7AZWXdbvt5hZg3eUaFRetuUpAYCNoAQj-LZ4PKeDltLUxJ35JuCkO7/s1600/DSC00705.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZnKHMu2_2jZWMp_mmvs45Y1h-4PakXUR510x3idsvhAoMS3cJHYQ_mcdz5-TfSDn3oTmP0oG36XIsQjoTT8i65Y7AZWXdbvt5hZg3eUaFRetuUpAYCNoAQj-LZ4PKeDltLUxJ35JuCkO7/s400/DSC00705.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguGw9pbnj0bn0B5qb7gEvPoExvIpfrV0pfPZpcvJX_ClAygor7n0N5MsKHF_T3kJVFS0nfd1xLOnZX6ZwIAZrG-pbDqXbhbDj0AyWrO7KPeDyNRcU5tgxhxXShPYVmIKL1Kb3ZNHtsxtA3/s1600/DSC00706.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguGw9pbnj0bn0B5qb7gEvPoExvIpfrV0pfPZpcvJX_ClAygor7n0N5MsKHF_T3kJVFS0nfd1xLOnZX6ZwIAZrG-pbDqXbhbDj0AyWrO7KPeDyNRcU5tgxhxXShPYVmIKL1Kb3ZNHtsxtA3/s400/DSC00706.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk1lpB6uTL55bIZxfarblwhKOW2gHNOSb5Wlih2ImpXSAC4wuh7lz18XZV88sAItDrHIDrI9B7mCCjPIK14MyzLDhPMCdWSefAWUMxRR3rQHL2xu2M04Mss136TXsidCLAVCL8bgUy3drF/s1600/DSC00707.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk1lpB6uTL55bIZxfarblwhKOW2gHNOSb5Wlih2ImpXSAC4wuh7lz18XZV88sAItDrHIDrI9B7mCCjPIK14MyzLDhPMCdWSefAWUMxRR3rQHL2xu2M04Mss136TXsidCLAVCL8bgUy3drF/s400/DSC00707.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFSgKK7fkgHcOSr10wAcgCgYVSnugf0AF-RlekmymBJQmaJQd5vEGKt2YMUz22bAfymLJLyOakwnSzLd5AAQDu7Iz-PmnMgvYIY48fQ50DAYZniRxkwCuYTUqos5XTFvlFNybQEUzyfUa2/s1600/DSC00708.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFSgKK7fkgHcOSr10wAcgCgYVSnugf0AF-RlekmymBJQmaJQd5vEGKt2YMUz22bAfymLJLyOakwnSzLd5AAQDu7Iz-PmnMgvYIY48fQ50DAYZniRxkwCuYTUqos5XTFvlFNybQEUzyfUa2/s400/DSC00708.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl0rwiLvNpmJo-mxMY1jBe2qbk2hr1yEftXwxVLYKRb28c_sqXfRJi7OVSzFC5jDG_iVZKQu4TlVTeWePNd3tAMkvqh6W8X-sGZKC-EG_rpm3B6hEZo_jwYWyhUTsE1ctiFJ7d4xbop0-K/s1600/DSC00709.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl0rwiLvNpmJo-mxMY1jBe2qbk2hr1yEftXwxVLYKRb28c_sqXfRJi7OVSzFC5jDG_iVZKQu4TlVTeWePNd3tAMkvqh6W8X-sGZKC-EG_rpm3B6hEZo_jwYWyhUTsE1ctiFJ7d4xbop0-K/s400/DSC00709.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4gdkSMRom5cFjkkSpWgH-Shzdy2tmaNfk-JTWTcP3ZnsQQf7Z12EQMYM0Lu8YPxrOmbmFMOStyVuPhkEggY8jDy9Wl_HPa1ykaotKRt8buCp68_VVXtUwQgpGtXUAB-N6zj57hCyxt-LK/s1600/DSC00709.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4gdkSMRom5cFjkkSpWgH-Shzdy2tmaNfk-JTWTcP3ZnsQQf7Z12EQMYM0Lu8YPxrOmbmFMOStyVuPhkEggY8jDy9Wl_HPa1ykaotKRt8buCp68_VVXtUwQgpGtXUAB-N6zj57hCyxt-LK/s400/DSC00709.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNZHNGZuT_t9jgTBDawh2utusVe4P3_hrCkuy0WsAD7yv6hRXNCJethQ50X15adMgWSbICF45jAUX8mfYAvyNzjfzEjMaeAQaTSCR8LmBEiJ2N20kYrXtldPXjVtlN_7tgvnQROADW7oGw/s1600/DSC00682.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNZHNGZuT_t9jgTBDawh2utusVe4P3_hrCkuy0WsAD7yv6hRXNCJethQ50X15adMgWSbICF45jAUX8mfYAvyNzjfzEjMaeAQaTSCR8LmBEiJ2N20kYrXtldPXjVtlN_7tgvnQROADW7oGw/s400/DSC00682.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9XzywfqF7mSfe9CXrYXRB_hxZrGvV0xkwbyJZvKwvnEqLBznNpjFaSlI-4EQPnXMgZGgtl9IcCzVVi2SlnPEpxeptO6yo-NQJ_55OJtKBKZsKBR2gTwfDtWwnTzTCg7uApoT4VVWkNtD2/s1600/DSC00683.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9XzywfqF7mSfe9CXrYXRB_hxZrGvV0xkwbyJZvKwvnEqLBznNpjFaSlI-4EQPnXMgZGgtl9IcCzVVi2SlnPEpxeptO6yo-NQJ_55OJtKBKZsKBR2gTwfDtWwnTzTCg7uApoT4VVWkNtD2/s400/DSC00683.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5vqiEapZvmPVH7XywScfcejIS6wCgiDNe4O0F4v2u7cpB2AeUXXQG_bng1avZ8iVG6zBl2lAv37xVIyX8TO5BQNDihexGa0jF28G18KIdQXaffRrbTKmT-5tYt2PHptGhS9OQ2IE6Us60/s1600/DSC00684.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5vqiEapZvmPVH7XywScfcejIS6wCgiDNe4O0F4v2u7cpB2AeUXXQG_bng1avZ8iVG6zBl2lAv37xVIyX8TO5BQNDihexGa0jF28G18KIdQXaffRrbTKmT-5tYt2PHptGhS9OQ2IE6Us60/s400/DSC00684.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs58NqpmJDP4-xufYrACNup-CnFOcUlOiWAUVBHUdM78inaE522P_ZNwPyhitOPYgX9HXkf87kewqxvJSJ6X_peULtYm-n7O0xqfNTb6ku_8FzqvOQn_fckursSNL89mQ9pgjgbigZvh-3/s1600/DSC00685.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs58NqpmJDP4-xufYrACNup-CnFOcUlOiWAUVBHUdM78inaE522P_ZNwPyhitOPYgX9HXkf87kewqxvJSJ6X_peULtYm-n7O0xqfNTb6ku_8FzqvOQn_fckursSNL89mQ9pgjgbigZvh-3/s400/DSC00685.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8XJLEto-xZOURGSf5Z5xqCHp1QIdTBzjDKCU883kiScJz0ssPdJlq1FvMB_JG5PM2KZL-guKUhG4wCzcUgvDDyLKlPRBEdDRC4UrGDV_lTkgqqwhSLb_tauZgW42h5gB1reuuu0VBZxNy/s1600/DSC00686.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8XJLEto-xZOURGSf5Z5xqCHp1QIdTBzjDKCU883kiScJz0ssPdJlq1FvMB_JG5PM2KZL-guKUhG4wCzcUgvDDyLKlPRBEdDRC4UrGDV_lTkgqqwhSLb_tauZgW42h5gB1reuuu0VBZxNy/s400/DSC00686.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAf_SCg1Q7pSUko5uEM5Vhh1OcaanCiGeZZhfZaih0DrJTONgJhYr1OWMt1TH4NWI06m5XEqhQ9zMHsB0Q4vZxx_JCqJ5-HJCuwBjlpp_O-O57ebdbVa9q9uy3_qIKq2h3AP3EgqgkeOOt/s1600/DSC00687.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAf_SCg1Q7pSUko5uEM5Vhh1OcaanCiGeZZhfZaih0DrJTONgJhYr1OWMt1TH4NWI06m5XEqhQ9zMHsB0Q4vZxx_JCqJ5-HJCuwBjlpp_O-O57ebdbVa9q9uy3_qIKq2h3AP3EgqgkeOOt/s400/DSC00687.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT1Phpb9yok0RqCqAiL1uvSthwXY6dJLdXhpON-dvMoJ88BIni-5W8wnpCs5JI_9C9u3kOyYGYCve2fLAF-wisxuKu1ivT5y1a0aEKftdTxdzZXJKbNmvXCI6DP4ereuV71uC5in0oWqXs/s1600/DSC00688.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT1Phpb9yok0RqCqAiL1uvSthwXY6dJLdXhpON-dvMoJ88BIni-5W8wnpCs5JI_9C9u3kOyYGYCve2fLAF-wisxuKu1ivT5y1a0aEKftdTxdzZXJKbNmvXCI6DP4ereuV71uC5in0oWqXs/s400/DSC00688.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8Jac9Hn4_NYMddlv8RfHvISCo8U0BnCaRU7L_aDekap6wHY285GDynYeHNiRAGW8cn1NM3_ge2TYTurAULo00IBnrJFGQCAnJoaX7OJa4zVgEwiPuvihr3MRQs1wQQ_gjXbvXEfb-XOzT/s1600/DSC00689.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8Jac9Hn4_NYMddlv8RfHvISCo8U0BnCaRU7L_aDekap6wHY285GDynYeHNiRAGW8cn1NM3_ge2TYTurAULo00IBnrJFGQCAnJoaX7OJa4zVgEwiPuvihr3MRQs1wQQ_gjXbvXEfb-XOzT/s400/DSC00689.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkQcjLcc-1TyKy_KUDOq0LJM3lMb5BBOp0Iobk31ZtCpo20jmp8huUK3rZVPOx2HYugYuUxhcGGGRvt9bP7Eu8-DFGqhMUD8FZJZ7zNIstf9ibGCjhKl9bKRPxx1H7mF6W5WyyP0Qcuguk/s1600/DSC00690.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkQcjLcc-1TyKy_KUDOq0LJM3lMb5BBOp0Iobk31ZtCpo20jmp8huUK3rZVPOx2HYugYuUxhcGGGRvt9bP7Eu8-DFGqhMUD8FZJZ7zNIstf9ibGCjhKl9bKRPxx1H7mF6W5WyyP0Qcuguk/s400/DSC00690.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7vkG1dEHVKJr6_RADPLnyxlbIEWgV1Vl_1XG5dHH7Tz6TJ3Gn7rPIfKjNd8Ti_BfA4GEkbysbhNskqBSFg8sQgmmGb7sNnxOSpfhNg87pR0cPYKQVqbkXcS2x3OHvgiJbv2jiyOBbc_rD/s1600/DSC00691.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7vkG1dEHVKJr6_RADPLnyxlbIEWgV1Vl_1XG5dHH7Tz6TJ3Gn7rPIfKjNd8Ti_BfA4GEkbysbhNskqBSFg8sQgmmGb7sNnxOSpfhNg87pR0cPYKQVqbkXcS2x3OHvgiJbv2jiyOBbc_rD/s400/DSC00691.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfZnN8RxHa193u1S3HvxFWLGGoor52S_JoJd8zW9wH-mNH88cfU9fUrjU0cs3JSZ6KZHN8vnDsDDuDuFLMqndmqy_VVXUcO8cpFjtyOPRz0TrFM6XqYCnYJmNyqxqwKoS_2D1fn2P6nZJa/s1600/DSC00692.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfZnN8RxHa193u1S3HvxFWLGGoor52S_JoJd8zW9wH-mNH88cfU9fUrjU0cs3JSZ6KZHN8vnDsDDuDuFLMqndmqy_VVXUcO8cpFjtyOPRz0TrFM6XqYCnYJmNyqxqwKoS_2D1fn2P6nZJa/s400/DSC00692.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYjZobZJsS-EBEKBjtyjYOsOJBi6s0-BonC6RA3qVQSNMTTgoTYRshKDH6Lt7OvGNKk8dGiOkHcNFajB0oZaid4vYLoKWjZ1TlsBO3vq7NQAwYIoARNVupjlvNe8qx5poVihfPlRZXIi1K/s1600/DSC00693.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYjZobZJsS-EBEKBjtyjYOsOJBi6s0-BonC6RA3qVQSNMTTgoTYRshKDH6Lt7OvGNKk8dGiOkHcNFajB0oZaid4vYLoKWjZ1TlsBO3vq7NQAwYIoARNVupjlvNe8qx5poVihfPlRZXIi1K/s400/DSC00693.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgAyyz47MKkWb30lw9Jd24_bLOrk6-Mh6bI24220tR6hvtgnRQVOmV79voBTTBqznxsdMH-f9n-TmQmjBVLLtB41A8WqprcshwZelt3BnDAeQqxnoUabCl7trEXC2FeMhSGvCHJWOIwzh0/s1600/DSC00694.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgAyyz47MKkWb30lw9Jd24_bLOrk6-Mh6bI24220tR6hvtgnRQVOmV79voBTTBqznxsdMH-f9n-TmQmjBVLLtB41A8WqprcshwZelt3BnDAeQqxnoUabCl7trEXC2FeMhSGvCHJWOIwzh0/s400/DSC00694.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXbubJscrd3QniHR_RspvhPgUDaURO2lODEl2GktqpqJ4cFmU2Nj4XtyA6C-hMMSKJ4zgvRiLqdZ052IwJ-9hgmiOzulNEHZ-hjXnuTSueHrexhtAZAmSMgAvX9xZi3HKN9UcLoAvib1LM/s1600/DSC00695.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXbubJscrd3QniHR_RspvhPgUDaURO2lODEl2GktqpqJ4cFmU2Nj4XtyA6C-hMMSKJ4zgvRiLqdZ052IwJ-9hgmiOzulNEHZ-hjXnuTSueHrexhtAZAmSMgAvX9xZi3HKN9UcLoAvib1LM/s400/DSC00695.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_tZNAFYyAj5cHE-HRBtfbQmJwUcUTHv7ApLhuqzBnRik0TfGsOj1qjBVuV8LbQo6Ttm85QmX99xemNYvl8Bwycqxahu9XIT5T-X7cXa3ca6Jj08lQbLn2TahvaYHFPDrQk2U8avoB-1Bm/s1600/DSC00672.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_tZNAFYyAj5cHE-HRBtfbQmJwUcUTHv7ApLhuqzBnRik0TfGsOj1qjBVuV8LbQo6Ttm85QmX99xemNYvl8Bwycqxahu9XIT5T-X7cXa3ca6Jj08lQbLn2TahvaYHFPDrQk2U8avoB-1Bm/s400/DSC00672.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxFW15_LiBEj1cRqPfBEpYaZaJ7jN1peB1S361oxiUpMDR-RT8aAbUrBKAlawzTtGFyEIAoXeleE8qIkKTsqQT9M10EKQTXo_Ap82XLX5vlf0knBRRNOuaEHKmObc1hMmq4CdhCxavdEaL/s1600/DSC00673.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxFW15_LiBEj1cRqPfBEpYaZaJ7jN1peB1S361oxiUpMDR-RT8aAbUrBKAlawzTtGFyEIAoXeleE8qIkKTsqQT9M10EKQTXo_Ap82XLX5vlf0knBRRNOuaEHKmObc1hMmq4CdhCxavdEaL/s400/DSC00673.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSsUwtoYpmsDng914vHEGKXyy_59PzRlpUAJVPrypdQp8ibCh4-ognWGMB_9OCqYA6RgsjwbqpEUoUj4AHkfM-LBfkjTO1RDc9QWZmMwf3z12ADBCLDexH_oHl5AkUTF2BUe_hfcRWa9qC/s1600/DSC00674.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSsUwtoYpmsDng914vHEGKXyy_59PzRlpUAJVPrypdQp8ibCh4-ognWGMB_9OCqYA6RgsjwbqpEUoUj4AHkfM-LBfkjTO1RDc9QWZmMwf3z12ADBCLDexH_oHl5AkUTF2BUe_hfcRWa9qC/s400/DSC00674.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr8GP1hWqbGMIqVHukg0vN1v8Umiyr20wUE3gv92ob_hBWbNqAEhIag0G2reMa8p8Y1Da_zHBSd8s6156Fr5y74uR1W8P0kzcYSv7n4dAx1SHaoeXSbQg95wuiL-wcvaoxCc-zBENuu6_-/s1600/DSC00675.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr8GP1hWqbGMIqVHukg0vN1v8Umiyr20wUE3gv92ob_hBWbNqAEhIag0G2reMa8p8Y1Da_zHBSd8s6156Fr5y74uR1W8P0kzcYSv7n4dAx1SHaoeXSbQg95wuiL-wcvaoxCc-zBENuu6_-/s400/DSC00675.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF54kHdIj1GGGy-P_Y6SntGvKD-aOnbtXkuDCV5AD6dOcVieppzBnHkhndeF3vw7B-3B3UxzE9lfSzqZmn8TY6aBfg2drPPar3k1Gn1Ny8HH2SM759n1mNV1hOVfZYk5YOdfxPHCHwCde4/s1600/DSC00676.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF54kHdIj1GGGy-P_Y6SntGvKD-aOnbtXkuDCV5AD6dOcVieppzBnHkhndeF3vw7B-3B3UxzE9lfSzqZmn8TY6aBfg2drPPar3k1Gn1Ny8HH2SM759n1mNV1hOVfZYk5YOdfxPHCHwCde4/s400/DSC00676.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIW1fKN5GmlYTZbAqednJJwlDgPv85zpyWmOdEyFQq2TGQxwtezh828BqgE4pLyX5xvmAT4X4Tiy7skorWP9pxQqKPNE9FvUxQherOfykz9AW6C6dyYvg4mCIgrl4LWGL1BcKD3VF79A5S/s1600/DSC00677.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIW1fKN5GmlYTZbAqednJJwlDgPv85zpyWmOdEyFQq2TGQxwtezh828BqgE4pLyX5xvmAT4X4Tiy7skorWP9pxQqKPNE9FvUxQherOfykz9AW6C6dyYvg4mCIgrl4LWGL1BcKD3VF79A5S/s400/DSC00677.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3WVt6lrBECvJOFakO5qGAfDW_KOxo8P5fs3ECMzvFiUml0Z45shxL2o-8BWe0uAdPRTA32MwdI5bvv-0VOMEZ8HFxdO7CkXgkz-7Kh4cTUsoakXGaSlyWIQVdqeZfNik9G2U3cljFOGSO/s1600/DSC00678.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3WVt6lrBECvJOFakO5qGAfDW_KOxo8P5fs3ECMzvFiUml0Z45shxL2o-8BWe0uAdPRTA32MwdI5bvv-0VOMEZ8HFxdO7CkXgkz-7Kh4cTUsoakXGaSlyWIQVdqeZfNik9G2U3cljFOGSO/s400/DSC00678.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI8sWZXDyfpxQeT2eLw92Fjvg4eaQtuJomuZx-LidTAsdP7z4itf1UgP_K7ht99FTyOCTQhxxx1fuQlWR4QTCJ5DAdyLOzF6cnMw_TAyF298uKS7pBEIfkBLJ4qrJ3SyFS-emcLaow0GFt/s1600/DSC00679.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI8sWZXDyfpxQeT2eLw92Fjvg4eaQtuJomuZx-LidTAsdP7z4itf1UgP_K7ht99FTyOCTQhxxx1fuQlWR4QTCJ5DAdyLOzF6cnMw_TAyF298uKS7pBEIfkBLJ4qrJ3SyFS-emcLaow0GFt/s400/DSC00679.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP1ULOe1juY39BZPM-32QH8wGaLzN_-XW8zP1QME0uYVWkxLXVqsyy5KYNrKnUhZadvU3duS8oJGK8comeIYxzy4uOYeCXJeEtU1jdRyihLTxdVOwPIxJ06PFw28ZCQ8S_KgYYKBZGlPk2/s1600/DSC00680.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP1ULOe1juY39BZPM-32QH8wGaLzN_-XW8zP1QME0uYVWkxLXVqsyy5KYNrKnUhZadvU3duS8oJGK8comeIYxzy4uOYeCXJeEtU1jdRyihLTxdVOwPIxJ06PFw28ZCQ8S_KgYYKBZGlPk2/s400/DSC00680.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTT43DXN432Ca0vBpDRy597w59eICBLrc_sV55ZqBUOehwEtGfEu6hyphenhyphenfRSdpchYO9QLx3hHapK5v1jAHZB-xssQLs5Rn7ju66z4A-zz8pIMWY_WFpkERrHSV4WYBK1gLOOCgydvSYw2leA/s1600/DSC00664.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTT43DXN432Ca0vBpDRy597w59eICBLrc_sV55ZqBUOehwEtGfEu6hyphenhyphenfRSdpchYO9QLx3hHapK5v1jAHZB-xssQLs5Rn7ju66z4A-zz8pIMWY_WFpkERrHSV4WYBK1gLOOCgydvSYw2leA/s400/DSC00664.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFUhVmcTEWIqLmH1qBZvKDWJA-nUhcP2uHPE5mOw0dkWCfwUV0smCvj93XY402yt1qp-qYEoQL3RtM5JG3JsooQtFrbFscTLUlGJWuhimfFIjYAYRfXrprbOkKHqywIHlNIa9xaCVSZJMv/s1600/DSC00665.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFUhVmcTEWIqLmH1qBZvKDWJA-nUhcP2uHPE5mOw0dkWCfwUV0smCvj93XY402yt1qp-qYEoQL3RtM5JG3JsooQtFrbFscTLUlGJWuhimfFIjYAYRfXrprbOkKHqywIHlNIa9xaCVSZJMv/s400/DSC00665.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzRTRK_myzXJkX9B653NrICJFcZmbQfYD0aq6oYPg9CGX6APLqIV2bmu0Xvc5AaR3GvPmQ1h2M7_eNfB1IgdmDtKx5Wkl-suSo2-4OsJV1OZQgRKr50U0NAMnYPgWOEWEsW0rgsXKdcCaa/s1600/DSC00666.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzRTRK_myzXJkX9B653NrICJFcZmbQfYD0aq6oYPg9CGX6APLqIV2bmu0Xvc5AaR3GvPmQ1h2M7_eNfB1IgdmDtKx5Wkl-suSo2-4OsJV1OZQgRKr50U0NAMnYPgWOEWEsW0rgsXKdcCaa/s400/DSC00666.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEzrn1fQpVC4ZdrsyNbs1M43U79ATG7bOcwfeGLuQyzWaozBNA_8pcoaIV4wa4mTyFy3ssSkWIOCM6l6TH5ag2nOxZbP4Y6rlm27LKz8f0x5P1HleSwGtSbW774yr-mGgb_6Gpfr1IEO6v/s1600/DSC00667.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEzrn1fQpVC4ZdrsyNbs1M43U79ATG7bOcwfeGLuQyzWaozBNA_8pcoaIV4wa4mTyFy3ssSkWIOCM6l6TH5ag2nOxZbP4Y6rlm27LKz8f0x5P1HleSwGtSbW774yr-mGgb_6Gpfr1IEO6v/s400/DSC00667.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpJSJ41qvoNZ76rR7BaD0j0Swz9iICTJGUraVy0FtpUNQqamVLem1U5LarA3Hyy8GJDwU_kuHgj53hKvsOJIZ_QC81cWmt7uJJD0yX1dzLibWJPlwB5vs9N4Ayrn95LVIpirMtF4jNMutg/s1600/DSC00668.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpJSJ41qvoNZ76rR7BaD0j0Swz9iICTJGUraVy0FtpUNQqamVLem1U5LarA3Hyy8GJDwU_kuHgj53hKvsOJIZ_QC81cWmt7uJJD0yX1dzLibWJPlwB5vs9N4Ayrn95LVIpirMtF4jNMutg/s400/DSC00668.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgedO1Z1bPwGBEGkBQFialIdGFbpxuqb0-ybT8lYTZ8ZpGWZ1OzXEqO8df9ofmU8AgzDulYkp-HY1PDQnQ3GHObLNT3UgEXCJX5ebtsIWmn5duMcmfRD1XQpoGzv4I7MXbfOCM9RreCXp4J/s1600/DSC00669.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgedO1Z1bPwGBEGkBQFialIdGFbpxuqb0-ybT8lYTZ8ZpGWZ1OzXEqO8df9ofmU8AgzDulYkp-HY1PDQnQ3GHObLNT3UgEXCJX5ebtsIWmn5duMcmfRD1XQpoGzv4I7MXbfOCM9RreCXp4J/s400/DSC00669.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieuSj_7KR2SC3pTEr4btPLNGCgWk6Bb7J68N6TKBLZbUvGfNia0KiNwF2E6bncp416w78ZHjAiK28xWevmKELMVUJueI_hJ4JwkSmI_KoIlv-RcnugqC5tkDr53-GgNzbwv5c3pDJHu169/s1600/DSC00670.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieuSj_7KR2SC3pTEr4btPLNGCgWk6Bb7J68N6TKBLZbUvGfNia0KiNwF2E6bncp416w78ZHjAiK28xWevmKELMVUJueI_hJ4JwkSmI_KoIlv-RcnugqC5tkDr53-GgNzbwv5c3pDJHu169/s400/DSC00670.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioEiDiHWUkQSuDewXEfy6LDxmo9LTNmA5amu58LsK-_wjIp2CO3s7d8ebf-MYTJZFwEwmHDijYx2q9jHJ7XaxzMqy0tSNX2h2YSEKVU6HtQQyips8tFgtCKsj-TC5Tt4S0qyhwO3JhkKdz/s1600/DSC00661.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioEiDiHWUkQSuDewXEfy6LDxmo9LTNmA5amu58LsK-_wjIp2CO3s7d8ebf-MYTJZFwEwmHDijYx2q9jHJ7XaxzMqy0tSNX2h2YSEKVU6HtQQyips8tFgtCKsj-TC5Tt4S0qyhwO3JhkKdz/s400/DSC00661.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijX-D70X1dCO1xjjxo-LhYXElJ4HOdPbh5sigWzdkgFSNf-5Yx-46LSb24Ob_WpHcr_HKwss2Vz44CMwjEnUulqP4wJa9wLLPf4pLS4tsR_RGY5_BLFvG5gdBe-C1MVL17rFCxDJ4KeGr8/s1600/DSC00662.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijX-D70X1dCO1xjjxo-LhYXElJ4HOdPbh5sigWzdkgFSNf-5Yx-46LSb24Ob_WpHcr_HKwss2Vz44CMwjEnUulqP4wJa9wLLPf4pLS4tsR_RGY5_BLFvG5gdBe-C1MVL17rFCxDJ4KeGr8/s400/DSC00662.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7iJ5XxPs6AlnBcqK44qAAtc21yMGb-MN1aSUOvTJjavw99JT2Ucu1wXcKQU-vtXhz-Z6ucO-0dO9EMXyvpqSNxKR-PHPxFcTjWHM8UDOpnl04pSRNqiARIpQRVVcghwA9nGfcE5AzZe7F/s1600/DSC00649.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7iJ5XxPs6AlnBcqK44qAAtc21yMGb-MN1aSUOvTJjavw99JT2Ucu1wXcKQU-vtXhz-Z6ucO-0dO9EMXyvpqSNxKR-PHPxFcTjWHM8UDOpnl04pSRNqiARIpQRVVcghwA9nGfcE5AzZe7F/s400/DSC00649.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju2bY867WTFOAdD7MalnL45Ots6dECEwz05UMvdeVyxBcgWtiVKM_grQ97w7Ag7cOvFXC9IgLPMj-Sve0XRAUsmElbd1rwEJ82lLbrUBWC6WMObI7-yu9_Zoq-1OFJg9-hv5wV94faOSwa/s1600/DSC00650.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju2bY867WTFOAdD7MalnL45Ots6dECEwz05UMvdeVyxBcgWtiVKM_grQ97w7Ag7cOvFXC9IgLPMj-Sve0XRAUsmElbd1rwEJ82lLbrUBWC6WMObI7-yu9_Zoq-1OFJg9-hv5wV94faOSwa/s400/DSC00650.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4k3a1iKrPPAL3teaGU4kQXDLYo4iREwMEZ4WjbhQUuVB-PHJoOlVs_8Kh_bvh_M5DbDpEYuQJDI71CJONdQ2Bvlnri20AlGzzS_UGb-IeCwyvp-fCkJSIaeCMFt3zqWVtaHJI3fnZmKyu/s1600/DSC00652.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4k3a1iKrPPAL3teaGU4kQXDLYo4iREwMEZ4WjbhQUuVB-PHJoOlVs_8Kh_bvh_M5DbDpEYuQJDI71CJONdQ2Bvlnri20AlGzzS_UGb-IeCwyvp-fCkJSIaeCMFt3zqWVtaHJI3fnZmKyu/s400/DSC00652.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQNksB4CDo5JTOaJ0QWWhoEf-1d1xOBZVjwN4RDS-ku6YwU04VglZsZC6-QG7ns1M_cQPBHgDRrjaMCSIO0IFnLKwZ8I10cIkhyphenhyphen9XoTIXBDoCOSoODG3H3Foy-7kSoH-Lk3v-jm5CZRdt7/s1600/DSC00653.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQNksB4CDo5JTOaJ0QWWhoEf-1d1xOBZVjwN4RDS-ku6YwU04VglZsZC6-QG7ns1M_cQPBHgDRrjaMCSIO0IFnLKwZ8I10cIkhyphenhyphen9XoTIXBDoCOSoODG3H3Foy-7kSoH-Lk3v-jm5CZRdt7/s400/DSC00653.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPbnHEWeml1NiEyVeZRW7-zcn3R7KOSXgW-6n1l6SxG7-5AuDsXbrxUlu4uukhGY_VJcIUGf7D70d03N8g-NKRdGK9T7FowjgS0pCeq3cINgJaK9jL4ktwQaXVn_UpqJt_NI7jGywAx5rj/s1600/DSC00655.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPbnHEWeml1NiEyVeZRW7-zcn3R7KOSXgW-6n1l6SxG7-5AuDsXbrxUlu4uukhGY_VJcIUGf7D70d03N8g-NKRdGK9T7FowjgS0pCeq3cINgJaK9jL4ktwQaXVn_UpqJt_NI7jGywAx5rj/s400/DSC00655.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvExBmkG08RdvWPseyFNAA_v-LQ1TvEw-j4YUZ3DtYV7hXJD2oP5NW_xUCw975uNJls2_G-_ENcW1IVcZ0n7ym7yL5q_SZ94WlORTSUtHfiE7ZL65eandPFUnZ5Sfsdb2ngzOMqLDKELR/s1600/DSC00656.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvExBmkG08RdvWPseyFNAA_v-LQ1TvEw-j4YUZ3DtYV7hXJD2oP5NW_xUCw975uNJls2_G-_ENcW1IVcZ0n7ym7yL5q_SZ94WlORTSUtHfiE7ZL65eandPFUnZ5Sfsdb2ngzOMqLDKELR/s400/DSC00656.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqoxLM1TBKLmj4e9LuAs6unvbqDdny6Ey1Y20rVZZhxSnAmBJsFCCgimXuisFZrQoLDhlJG2w52qtzEtfujFp5i5B0FuildBbuitEmJ58p6KC22TD4fIzdsdBS9jbdjstqc6Th8XMbfyOq/s1600/DSC00657.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqoxLM1TBKLmj4e9LuAs6unvbqDdny6Ey1Y20rVZZhxSnAmBJsFCCgimXuisFZrQoLDhlJG2w52qtzEtfujFp5i5B0FuildBbuitEmJ58p6KC22TD4fIzdsdBS9jbdjstqc6Th8XMbfyOq/s400/DSC00657.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX2rWSIQzOgkVfixYiT-q07LxD_riapIdLm6rZiANF8CGHVtIcc2IAak7q52G-UOu5iDEZD3g_Rsrj8Nee-pgUF9yxuMSLq40BcMH3XjNTaS4PztNsu9of8pXyfqC521opCTFYdE8e7ia4/s1600/DSC00658.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX2rWSIQzOgkVfixYiT-q07LxD_riapIdLm6rZiANF8CGHVtIcc2IAak7q52G-UOu5iDEZD3g_Rsrj8Nee-pgUF9yxuMSLq40BcMH3XjNTaS4PztNsu9of8pXyfqC521opCTFYdE8e7ia4/s400/DSC00658.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjToXtghe8tg0mwdJ0JrWbZQOOJA62QY5zhhDmRlyL9ID8IdahwpZxw92dfZtpF6PCKHjDSFCezNuwtKbBtwDSSpgI24IaAUpcL2D5Ubhighdx-smkAK9QEOCbazViLjxWBVZSQI55o1K1K/s1600/DSC00659.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjToXtghe8tg0mwdJ0JrWbZQOOJA62QY5zhhDmRlyL9ID8IdahwpZxw92dfZtpF6PCKHjDSFCezNuwtKbBtwDSSpgI24IaAUpcL2D5Ubhighdx-smkAK9QEOCbazViLjxWBVZSQI55o1K1K/s400/DSC00659.JPG" /></a></div><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig8Qe9rIQnRoony-hR9OSoNt0oyIXD6IyjPPx5GEJgOxJa806NpHqB8QVpoEmGRv_OCo8jBc_VwgI2OU06hwT7o0ESp4IOY8LH5lu4W5MC7TFQ_8GV07f1gGvOq_ooHdfmFpMtM6NO5KE_/s1600/DSC00651.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig8Qe9rIQnRoony-hR9OSoNt0oyIXD6IyjPPx5GEJgOxJa806NpHqB8QVpoEmGRv_OCo8jBc_VwgI2OU06hwT7o0ESp4IOY8LH5lu4W5MC7TFQ_8GV07f1gGvOq_ooHdfmFpMtM6NO5KE_/s400/DSC00651.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNFphdZoFGD7hGIH-wOMYRwueW0p39fNpyGQZGD6qbJMQrAZPUkpK9rKFAv75STMhn4sK-LVTjpCS8ZMyHuN5nwyZaH3H7g3PMlsNZjL8dzoKWk1U9qr1lZ6a0rR-8hqTi2hqRyU3XEwn5/s1600/DSC00643.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNFphdZoFGD7hGIH-wOMYRwueW0p39fNpyGQZGD6qbJMQrAZPUkpK9rKFAv75STMhn4sK-LVTjpCS8ZMyHuN5nwyZaH3H7g3PMlsNZjL8dzoKWk1U9qr1lZ6a0rR-8hqTi2hqRyU3XEwn5/s400/DSC00643.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7xGdTnjojEfcHS_NkZ4mKnPSmfIYgOsr4efWWZcfR-cZXO948ZIiiQn7vcOsE_8Ot77bQK-NqbZkG3yBuX5528vNtvHwItCP9f-gMrqbr6wJ93NZzJyhPVx0NnGk4ezezqNAPe_5yEGdn/s1600/DSC00644.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7xGdTnjojEfcHS_NkZ4mKnPSmfIYgOsr4efWWZcfR-cZXO948ZIiiQn7vcOsE_8Ot77bQK-NqbZkG3yBuX5528vNtvHwItCP9f-gMrqbr6wJ93NZzJyhPVx0NnGk4ezezqNAPe_5yEGdn/s400/DSC00644.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhynRHR7qBtb4viG59_BFlZ5v1_uyNIoDtvTxmvOLqM9EN-T1spEFD9kk2oRMSpCbWwAmXdDiShKGWATE32G-6obqpDuftySA-K13ASPHj-y5e5zJNtoO-WV3wjraFkoqitrTuOtkvhjoE3/s1600/DSC00645.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhynRHR7qBtb4viG59_BFlZ5v1_uyNIoDtvTxmvOLqM9EN-T1spEFD9kk2oRMSpCbWwAmXdDiShKGWATE32G-6obqpDuftySA-K13ASPHj-y5e5zJNtoO-WV3wjraFkoqitrTuOtkvhjoE3/s400/DSC00645.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYrek7N-pY9GTh75TeuggcjMeQ2wDA40fMNv4GytpMii2UQ1yiU9WmFlQiFWCGu8QfqT87g4V7YU_YJ4uPUnec7T4XO2Ydl8lcvoauDgsjkOHH1Q7U5p29MYfG1aiZV-_M_eNwDIy_RgxW/s1600/DSC00646.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYrek7N-pY9GTh75TeuggcjMeQ2wDA40fMNv4GytpMii2UQ1yiU9WmFlQiFWCGu8QfqT87g4V7YU_YJ4uPUnec7T4XO2Ydl8lcvoauDgsjkOHH1Q7U5p29MYfG1aiZV-_M_eNwDIy_RgxW/s400/DSC00646.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtq5EQ_ncY8rbbTc3zJ7v9LwRhPqNyT5KFgjJPg_lYabPLucfq1K8chOV2faaIR51TwC40BVLBlWPBE8CGMph1BGUkso2uud_hfpLssvgom-yiHyfgUukg3dLCvVSIkgUjZK9R8fh3XUmX/s1600/DSC00647.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtq5EQ_ncY8rbbTc3zJ7v9LwRhPqNyT5KFgjJPg_lYabPLucfq1K8chOV2faaIR51TwC40BVLBlWPBE8CGMph1BGUkso2uud_hfpLssvgom-yiHyfgUukg3dLCvVSIkgUjZK9R8fh3XUmX/s400/DSC00647.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5Jn5P-QpHAekLXoea09J9peSMtTbhLdK6Okk4mVmlmMcS-x5P-oxo8f8W5JH7CZFghDoWKVPTngM14jt8j5dq0xgKDbR0sEwlAKCBpx-pJDbryq4hCo2y5-1aMeYZ6QYDximUbRaulBKM/s1600/DSC00640.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5Jn5P-QpHAekLXoea09J9peSMtTbhLdK6Okk4mVmlmMcS-x5P-oxo8f8W5JH7CZFghDoWKVPTngM14jt8j5dq0xgKDbR0sEwlAKCBpx-pJDbryq4hCo2y5-1aMeYZ6QYDximUbRaulBKM/s400/DSC00640.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6q9X6ezIZzCHYIRAQshOqmUWztDHbS-NbOdhZf0hx6iC9BKYCAK56NHIGIy23lctpMTqhZczumTObiw6yq-U3aIOoc6wH8y_-OkrB37UjlQLeWLIifrAh_0JvJahUTGTWbcAC2Kq2_Uab/s1600/DSC00633.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6q9X6ezIZzCHYIRAQshOqmUWztDHbS-NbOdhZf0hx6iC9BKYCAK56NHIGIy23lctpMTqhZczumTObiw6yq-U3aIOoc6wH8y_-OkrB37UjlQLeWLIifrAh_0JvJahUTGTWbcAC2Kq2_Uab/s400/DSC00633.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KgshCiih7P5sN4Az8bZsIc3o_wd9sTvXTs_HjzCAcGphqQEnudWd0Q9CU-xEtkkATc2jLGTEEFE0waa7iKLxyPqlRTvhp6pkUOqR2NrSwywVngNMIKdI_mRydnTGJyau6qIryoqdSbWR/s1600/DSC00634.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KgshCiih7P5sN4Az8bZsIc3o_wd9sTvXTs_HjzCAcGphqQEnudWd0Q9CU-xEtkkATc2jLGTEEFE0waa7iKLxyPqlRTvhp6pkUOqR2NrSwywVngNMIKdI_mRydnTGJyau6qIryoqdSbWR/s400/DSC00634.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgSyJqz7mf54gW5kMMAXw14OFQf7e8LnxjKdoH-KZRT19WtdnG2LnptCv1eoAAZcc0TWCDzqMMTVT2UwJAKju6rNqNTnSaE058ovKQwoZfYRoHpsbheecAASjWSjs1C68C6huCwZaL95Er/s1600/DSC00635.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgSyJqz7mf54gW5kMMAXw14OFQf7e8LnxjKdoH-KZRT19WtdnG2LnptCv1eoAAZcc0TWCDzqMMTVT2UwJAKju6rNqNTnSaE058ovKQwoZfYRoHpsbheecAASjWSjs1C68C6huCwZaL95Er/s400/DSC00635.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCGB-y8kAcIRR8LUJfqMVnO1TmpdbENzx1vo8rPK-ZTvdKALLKmPVPJdA_kXfP8Q3cxjiY1H1pEBD6f-chyphenhyphenKy27gcdhudOdH5V6V1-jdlRPYQREEqMNVirI_yEILq6XX-MngzADxsf4B8c/s1600/DSC00636.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCGB-y8kAcIRR8LUJfqMVnO1TmpdbENzx1vo8rPK-ZTvdKALLKmPVPJdA_kXfP8Q3cxjiY1H1pEBD6f-chyphenhyphenKy27gcdhudOdH5V6V1-jdlRPYQREEqMNVirI_yEILq6XX-MngzADxsf4B8c/s400/DSC00636.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE3IHwXUOj2r6_k_kr21PCKJF59UiG3-OW_Hf5EWKF-DV6ZlDsu0JZMZIu4mIpqeA7UFT-att1WG0E6kdmC9aYSO5vGJZxB-9CuZQP-0uYVc2jZgk5mFzWX9Ljm8oSxD37PGZwlbLI6K69/s1600/DSC00637.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE3IHwXUOj2r6_k_kr21PCKJF59UiG3-OW_Hf5EWKF-DV6ZlDsu0JZMZIu4mIpqeA7UFT-att1WG0E6kdmC9aYSO5vGJZxB-9CuZQP-0uYVc2jZgk5mFzWX9Ljm8oSxD37PGZwlbLI6K69/s400/DSC00637.JPG" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjctlMRdf6_BHDxlboZz5hzYTiCLdo_7JkS9Ue0MNY4MBdmrkLf2Xxkp9Ci4SK2rGt8fze54PeDxznLJUgqEt1P_gMmPC5bOE54MH1ysIvMNBJxyg2jNiu8EizhwKcS31iRSSaNVUQXLNa/s1600/DSC00638.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjctlMRdf6_BHDxlboZz5hzYTiCLdo_7JkS9Ue0MNY4MBdmrkLf2Xxkp9Ci4SK2rGt8fze54PeDxznLJUgqEt1P_gMmPC5bOE54MH1ysIvMNBJxyg2jNiu8EizhwKcS31iRSSaNVUQXLNa/s400/DSC00638.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIkyYXxmyrOepN88BqGZjmYpEDqcOcBDWrLIpkZsyE_Vx1-ld7fQMd6Gu7Y6vCNrNqSLr-owiPth9-X5pz-HpFcjjyiNpH-5Gxgx3PimhjEKiEwI93ha1R0cZ3lM9s-yPGJkmPi18TjGrK/s1600/DSC00605.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIkyYXxmyrOepN88BqGZjmYpEDqcOcBDWrLIpkZsyE_Vx1-ld7fQMd6Gu7Y6vCNrNqSLr-owiPth9-X5pz-HpFcjjyiNpH-5Gxgx3PimhjEKiEwI93ha1R0cZ3lM9s-yPGJkmPi18TjGrK/s400/DSC00605.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOS5mEenBJQH74-sxokn8nH3JNMwjgtM0kz4B-9C7j7uwnu8HfATkt80Ekd72AYo_7M1wZifVRZn4uU0mWK-ImAFQhcbeus6Nvj1R1EOWrN14QjdSI27hm399XboyFBs_pO3hhL5XkSsK4/s1600/DSC00622.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOS5mEenBJQH74-sxokn8nH3JNMwjgtM0kz4B-9C7j7uwnu8HfATkt80Ekd72AYo_7M1wZifVRZn4uU0mWK-ImAFQhcbeus6Nvj1R1EOWrN14QjdSI27hm399XboyFBs_pO3hhL5XkSsK4/s400/DSC00622.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI35ZhyphenhyphenFmML1cNtjqiSNqw8OBPFkm3yVLwHs2jAPE5rI4TYtGjgFSKokHjTw7WLCVNVImr7KKCehXH52fCOAJ_IwhlGih-RSCWguNeqTyGx5_Zb6cGL6sdEJ9pS-w2_qxpYSNeVzOhFM_K/s1600/DSC00623.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI35ZhyphenhyphenFmML1cNtjqiSNqw8OBPFkm3yVLwHs2jAPE5rI4TYtGjgFSKokHjTw7WLCVNVImr7KKCehXH52fCOAJ_IwhlGih-RSCWguNeqTyGx5_Zb6cGL6sdEJ9pS-w2_qxpYSNeVzOhFM_K/s400/DSC00623.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV-0C2TOw7xCadBHFluEStzjSH6VBIO4zDs0fNLnsJ4hwF7o-zVrBKTBcFT3n1BwO2iWhjJNzW3BNPaKC9ncDchHB73qiHR5w8qgZC-IAXq7yhN6vIka9eDp3lubZwgoSi6DBQA9a6YVBC/s1600/DSC00624.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV-0C2TOw7xCadBHFluEStzjSH6VBIO4zDs0fNLnsJ4hwF7o-zVrBKTBcFT3n1BwO2iWhjJNzW3BNPaKC9ncDchHB73qiHR5w8qgZC-IAXq7yhN6vIka9eDp3lubZwgoSi6DBQA9a6YVBC/s400/DSC00624.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3C9UwbpFc9MEZnEYWLCo79rlyv6rOYpK-07iuBarkOst4Z1u2QeVkt8435O4Edu0_kCuYMmIgLxSfZl9dvmYDkOOcYxKOaiMtRtN-2hOlbPDdv4nf7fNK5xJp9mXA-vxZtrTVG1iuKuh9/s1600/DSC00629.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3C9UwbpFc9MEZnEYWLCo79rlyv6rOYpK-07iuBarkOst4Z1u2QeVkt8435O4Edu0_kCuYMmIgLxSfZl9dvmYDkOOcYxKOaiMtRtN-2hOlbPDdv4nf7fNK5xJp9mXA-vxZtrTVG1iuKuh9/s400/DSC00629.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbDWoFZDMX__yhi_KiJ8ieZWX_qoc3Qeqgh7tbj-VCHHz2-Pw6FxZ9gVI70utG6z1Y5ZjXDGbJpvv4dbIB9quLG02l3nXmVcT8Uz2B4nuOPzcvWYlkWN5oezba1oiWDJuCm9iOZNc0ALkY/s1600/DSC00630.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbDWoFZDMX__yhi_KiJ8ieZWX_qoc3Qeqgh7tbj-VCHHz2-Pw6FxZ9gVI70utG6z1Y5ZjXDGbJpvv4dbIB9quLG02l3nXmVcT8Uz2B4nuOPzcvWYlkWN5oezba1oiWDJuCm9iOZNc0ALkY/s400/DSC00630.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp8HZDH3JiDZKK7fdkn9o1EkF6_OuVOYKMSK7P-NNa5PGPEs1OciCClyRx8vrUFV4jAYV5MerS_00f2KB3sjXHXJ18zVwjvExMAx3NejszHcFodo6-U4JAvkC1_AeIWoN3Ek_uI_TwUzEW/s1600/DSC00631.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp8HZDH3JiDZKK7fdkn9o1EkF6_OuVOYKMSK7P-NNa5PGPEs1OciCClyRx8vrUFV4jAYV5MerS_00f2KB3sjXHXJ18zVwjvExMAx3NejszHcFodo6-U4JAvkC1_AeIWoN3Ek_uI_TwUzEW/s400/DSC00631.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSKM5_lBfvHCsu4KtyTdhHzONPcUXnmVSKXd70YfYC0fEesE7gpZzcDzr25dT-BZsOAJ29RvzqDePjwVvBynzGEE8WASgZxqnn4xZpO2VyJFf4BTsiZCOnXmJ5lcNZVlZ1fNS_bN5sS79s/s1600/DSC00004.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSKM5_lBfvHCsu4KtyTdhHzONPcUXnmVSKXd70YfYC0fEesE7gpZzcDzr25dT-BZsOAJ29RvzqDePjwVvBynzGEE8WASgZxqnn4xZpO2VyJFf4BTsiZCOnXmJ5lcNZVlZ1fNS_bN5sS79s/s400/DSC00004.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCaMAnHiDnofJbwPwu3DQSbksBtiyqeXL8UPsuFLUsP9Sf8iK_8wnTtWl14rV3YfyeTl9LFwAw65-ROGxMjGuxYcnNnU8rrQleXeaAJDtOWi96al5pcmQL-Ro0wBmLMnKlN-Vv4X8oIwnA/s1600/DSC00005.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCaMAnHiDnofJbwPwu3DQSbksBtiyqeXL8UPsuFLUsP9Sf8iK_8wnTtWl14rV3YfyeTl9LFwAw65-ROGxMjGuxYcnNnU8rrQleXeaAJDtOWi96al5pcmQL-Ro0wBmLMnKlN-Vv4X8oIwnA/s400/DSC00005.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ANuuQrAHRYarCdkUk4M67U9HF6fo4AdhZmPti5K2g4e2wtFwBaMjhz4lLHLg9MKDlH_-k0cekg0IL86vsjBR1E0zxAWABzNEpCssGS1Q3gDRH2m1Cw99Ic3SL2jbIbpV31FpUhHvhQfo/s1600/DSC00020.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ANuuQrAHRYarCdkUk4M67U9HF6fo4AdhZmPti5K2g4e2wtFwBaMjhz4lLHLg9MKDlH_-k0cekg0IL86vsjBR1E0zxAWABzNEpCssGS1Q3gDRH2m1Cw99Ic3SL2jbIbpV31FpUhHvhQfo/s400/DSC00020.JPG" /></a></div>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-1866624766362229212011-03-12T06:38:00.000-08:002011-03-25T15:29:37.370-07:00ΚΟΠΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ 2010Η κοπή της πίτας του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου για το νέο έτος 2010 έγινε την 24 Ιανουαρίου 2010, ημέρα Κυριακή, στην αίθουσα δεξιώσεων «ΜΕΣΟΓΕΙΑ», που βρίσκεται στο Πικέρμι, όπως και τα προηγούμενα δύο χρόνια. Το χορευτικό συγκρότημα, για το οποίο πάλι τη μέριμνα είχε η συγχωριανή μας καθηγήτρια φιλόλογος, Μαρία Βαγιάκου - Μουλαρά, χόρεψε Λημνιακούς χορούς και ενθουσίασε τον κόσμο. Υπήρξε μια πραγματική πλημμυρίδα κόσμου. Τα φαγητά ήταν υπέροχα. Οι καλεσμένοι μας ευχαριστήθηκαν πολύ. Τίμησαν την εκδήλωσή μας πάρα πολλοί εκτός Ατσικής. Εκτός από τη μουσική του DJ, έπαιξαν ζωντανά ο Χρήστος Καφαλτής ακορντεόν και ο Γιάννης Κεχαγιάς λύρα.<br />
Και πάλι έγινε το προσκλητήριο των συνδημοτών μας που πέθαναν το 2009 και που πάντα συγκινεί. <br />
<b>Των απογενομένων...<br />
Κατάλογος αποβιωσάντων δήμου Ατσικής έτους 2009. <br />
</b>1) Μόσχος Δημήτριος του Αθανασίου. Βάρος. Έτος γέννησης 1935.<br />
2) Τσαγκάτου Διαμάντω του Μιχαήλ. Δάφνη. 1930.<br />
3) Χλαπάτσου - Κλωνάρη Αναστασία του Αθανασίου. Ατσική. 1918.<br />
4) Καφεσάκη Μαρία του Νικολάου. Άγιος Δημήτριος. 1928.<br />
5) Φιλιππιδάκη Αικατερίνη του Δημητρίου. Άγιος Δημήτριος. 1924.<br />
6) Κουκουλίθρα Βαρβάρα του Διαμαντή. Ατσική. 1918.<br />
7) Χλαπάτσος Άγγελος του Κομνηνού. Ατσική. 1936.<br />
8) Παπαρούλας Αθανάσιος του Νικολάου. Σαρδές. 1925.<br />
9) Ραμαντάνη Δέσποινα του Παλαιολόγου. Καρπάσι. 1931.<br />
10) Πατεράκης Κωνσταντίνος του Ιωάννη. Άγιος Δημήτριος. 1921.<br />
11) Μαρινάκης Εμμανουήλ του Γεωργίου. Άγιος Δημήτριος. 1914.<br />
12) Καπάκης Τριαντάφυλλος του Παλαιολόγου. Κατάλακκο. 1931.<br />
13) Βαταλίδη Διαμάντω του Γεωργίου. Δάφνη. 1913.<br />
14) Βρανά - Τραγαρέλλη Σονιώ του Γαρόφαλλου. Βάρος. 1956.<br />
15)Μπιμπεριά Κουνιώ του Γεωργίου. Σαρδές. 1936. <br />
16) Σιδερά Χαρίστα του Αντωνίου. Καρπάσι. 1922.<br />
17) Δασοπάτης Ευάγγελος του Ιωάννη. Ατσική. 1913.<br />
18) Χάλαρης Νικόλαος του Μάρκου. Γλυφάδα. 1933.<br />
19) Ρούφου Διονυσία του Δημητρίου. Δάφνη. 1923.<br />
20) Τραγάρας Γεώργιος του Νικολάου. Ατσική. 1930.<br />
21) Πατέλια Δέσποινα του Κωνσταντίνου. Κατάλακκο. 1928.<br />
22) Γαρυφάλλου Δημήτριος του Παντελή. Ατσική. 1928.<br />
23) Κομνηνίδου Κωνσταντίνα του Κωνσταντίνου. Ατσική. 1922.<br />
24) Μαστρομιχαλάκης Κωνσταντίνος του Αντωνίου. Άγιος Δημήτριος. 1938.<br />
25) Ευαγγελιδάκη Μαρία του Δημητρίου. Άγιος Δημήτριος. 19344.<br />
26) Ξύκης Αναστάσιος του Ευαγγέλου. Ατσική. 1924.<br />
27) Μαυράκης Στέργιος του Κωνσταντίνου. Ατσική. 1940.<br />
28) Μαχαιρούδη Γραμματική του Θεόφιλλου. Βάρος. 1927.<br />
29) Τσουβελεκάκης Αντώνιος του Δημητρίου. Ατσική. 1935.<br />
<br />
<br />
<br />
<i>Ζουμπούλια Λημνιά, χαιρετίσματα Λημνιά.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJavU3DWLow6ux2BfRSMj_5_MtVuT36wqxTUaoCAHX8h4g7i-n91nTF-Qj4qiRwD4N37yX_Tb3JqJfcni7mNhvU8S_KRqHYUhBN-4esJK1ybdLUeVV5mQH56mEomvulCMaZ2kfvDZrnkM/s1600/DSC09086.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJavU3DWLow6ux2BfRSMj_5_MtVuT36wqxTUaoCAHX8h4g7i-n91nTF-Qj4qiRwD4N37yX_Tb3JqJfcni7mNhvU8S_KRqHYUhBN-4esJK1ybdLUeVV5mQH56mEomvulCMaZ2kfvDZrnkM/s400/DSC09086.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου. Σε πρώτο πλάνο ο πρόεδρος Σταύρος Τραγάρας και πίσω, από αριστερά, Νίκος Βλαχόπουλος, Άγγελος Κελλάρης, Ελένη Μισετζή, Δημήτρης Τσουβελεκάκης, Μπάμπης Τσουβελεκάκης, Οδυσσέας Λούγκλος, Βασίλης Λούγκλος, Κώστας Γιαννέρης, Γιώργος Κυράνης.</i> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVUsf9pBQWmYS1Wfm16bUr1dcBBOtnZF26ddraOc5P8pDNY-yz0-GLlQPtSvjPf5qpAPZqDpdx2HNQ7LkjnRvciyJ-z9GbuvEMZtZHB3GAsXX9kKd0cfvtwWD6ZMxSR5gmxKJ1XTy1Hm5j/s1600/Scan10135.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="301" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVUsf9pBQWmYS1Wfm16bUr1dcBBOtnZF26ddraOc5P8pDNY-yz0-GLlQPtSvjPf5qpAPZqDpdx2HNQ7LkjnRvciyJ-z9GbuvEMZtZHB3GAsXX9kKd0cfvtwWD6ZMxSR5gmxKJ1XTy1Hm5j/s400/Scan10135.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Σ. Τραγάρας κόβει την πρωτοχρονιάτικη πίτα.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisH5PHHHIwb0Q5l3UVwP2O-eQjcn9wLuYmqaykD8stcn21Ugni5jST9kU-w-7USGJl3sPKxylZpEply0E5j-FzFPsUmfufjg-HH9vrQK0-l7SLruBNAD6CPvJLf3O7xKd28eP06bjvCP65/s1600/Scan10132.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="295" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisH5PHHHIwb0Q5l3UVwP2O-eQjcn9wLuYmqaykD8stcn21Ugni5jST9kU-w-7USGJl3sPKxylZpEply0E5j-FzFPsUmfufjg-HH9vrQK0-l7SLruBNAD6CPvJLf3O7xKd28eP06bjvCP65/s400/Scan10132.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Σε πρώτο πλάνο ο Σ. Τραγάρας. Πίσω, από αριστερά, Γ. Κυράνης, Επαμεινώνδας Φαρμάκης, Α. Κελλάρης, Ε. Μισετζή, Δ. Τσουβελεκάκης, Κώστας Γιαννέρης, Μπ. Τσουβελεκάκης, Ο. Λούγκλος, Β. Λούγκλος.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikoFw0hqMyiavAqzE8uRnljEO71SECAwWvhcYnTylLRDDZcI1iTb96sqREcoo_IkhsGh4lSLhugKmH95PTAvE2wt0vemfgyTHG1zxYHEBb9vPmpXL1LQ4Mbvs7KpaYW59SorCiRYSvZ4N8/s1600/Scan10130.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikoFw0hqMyiavAqzE8uRnljEO71SECAwWvhcYnTylLRDDZcI1iTb96sqREcoo_IkhsGh4lSLhugKmH95PTAvE2wt0vemfgyTHG1zxYHEBb9vPmpXL1LQ4Mbvs7KpaYW59SorCiRYSvZ4N8/s400/Scan10130.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Νίκος Βλαχόπουλος με τη γυναίκα του Διαμάντω.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBQjChekOJOwcZgqJEDa9U1Yky3topSsxnssHE2CI5Yt8uaxEgZ6lnm-XthbqYgeMdFdHRmq9USRlswBas8gC3BhfPjPgMBRBYhlhlchhsbhWOFaEkLwJeYbr3xg_p7_25K3UL64nAOKw/s1600/DSC09089.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBQjChekOJOwcZgqJEDa9U1Yky3topSsxnssHE2CI5Yt8uaxEgZ6lnm-XthbqYgeMdFdHRmq9USRlswBas8gC3BhfPjPgMBRBYhlhlchhsbhWOFaEkLwJeYbr3xg_p7_25K3UL64nAOKw/s400/DSC09089.JPG" /></a></div><br />
Ο Βασίλης Γερασίμου με τη γυναίκα του.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRPwiL6Zx4LsjAPjN5fw-mP74-zx1mn8cBxlxBitPYP1ti6y0Sl5qnXmLVbWPE5yaS9MCgDb14djQeIt6Bft_PDqE6hZesEm-SaDYUep1DQoAjOln5UBFbpJPPBK0gPxHeZ3FPRp98qKk/s1600/DSC09094.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRPwiL6Zx4LsjAPjN5fw-mP74-zx1mn8cBxlxBitPYP1ti6y0Sl5qnXmLVbWPE5yaS9MCgDb14djQeIt6Bft_PDqE6hZesEm-SaDYUep1DQoAjOln5UBFbpJPPBK0gPxHeZ3FPRp98qKk/s400/DSC09094.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Η κυρία Γερασίμου, ο Κώστας Γιαννέρης, ο Βασίλης Γερασίμου. </i> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf66l4ENEMdRMrUH4VFoK1WU9xyKXL9pB63N3rW0BDZkHyfjqfVy4QdGWb4QXmJeQjnrejUbYa_HtqX-fweK0fCXRHboCuNfqXbW_RxZWYqU97xZsqgohWSPoPLJu7abJ7Q8Wzlxgjryc/s1600/DSC09095.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf66l4ENEMdRMrUH4VFoK1WU9xyKXL9pB63N3rW0BDZkHyfjqfVy4QdGWb4QXmJeQjnrejUbYa_HtqX-fweK0fCXRHboCuNfqXbW_RxZWYqU97xZsqgohWSPoPLJu7abJ7Q8Wzlxgjryc/s400/DSC09095.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Αρετή Τραγάρα, Ελευθερία Γιαννοπούλου, Ευτυχία Κτιστάκη.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLq0xdU00rc0yD8tJ7O7rQ17lE4Vh4iEFf-PeaV7ouKvQP3WLJ7xR8y_HW3tlNDubKvS8Zy7ZkI1zrpvQqZ0dOsF-l187TyVGJCyURXTd5LPIR5qw1_XJVQ745i45p7EwUCQW6varuFaw/s1600/DSC09092.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLq0xdU00rc0yD8tJ7O7rQ17lE4Vh4iEFf-PeaV7ouKvQP3WLJ7xR8y_HW3tlNDubKvS8Zy7ZkI1zrpvQqZ0dOsF-l187TyVGJCyURXTd5LPIR5qw1_XJVQ745i45p7EwUCQW6varuFaw/s400/DSC09092.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Η σύζυγος του Άγγελου Δεληβασίλη και η Ευγενία Δεληβασίλη.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKnEa3I6mmjHieZ4MunMtXtIYsYli04CAwT1gJdlwxnhnsuO51ymN9gF2RILiFcq4p_lsUqWn69uWNm4FMjP14agGQo4f-lHc1jZKhO4jNyzABd8tY_OWO_AP3OzE3TP6Y80pGPZeyqjE/s1600/DSC09093.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKnEa3I6mmjHieZ4MunMtXtIYsYli04CAwT1gJdlwxnhnsuO51ymN9gF2RILiFcq4p_lsUqWn69uWNm4FMjP14agGQo4f-lHc1jZKhO4jNyzABd8tY_OWO_AP3OzE3TP6Y80pGPZeyqjE/s400/DSC09093.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο εκ Στενού Αρκαδίας επίτιμος δημότης Ατσικιωτών Κώστας Γιαννόπουλος.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKyaozRgDeUc5xC_6yJrIfwrkehl5FlQBYjPeQuH3QcBwq-PFHrVPUbqmw27n80Y4D3SGdaVvk303qUQWk67-JH80b4hBHrbWMFeP0k-UHKoYeXaFQP_Cu_LRfBJCGWGoxcykGRsf3Eqo/s1600/DSC09090.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKyaozRgDeUc5xC_6yJrIfwrkehl5FlQBYjPeQuH3QcBwq-PFHrVPUbqmw27n80Y4D3SGdaVvk303qUQWk67-JH80b4hBHrbWMFeP0k-UHKoYeXaFQP_Cu_LRfBJCGWGoxcykGRsf3Eqo/s400/DSC09090.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Δημήτρης Πολυταρίδης, Σταύρος Τραγάρας.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1aslcMeSTkAE5UR9NUrLYnO2geGJDTTT3I1H2CEejFGjifC_B1DM5ah6QLyj1I_jXDAHNzxPWsifVXzvB1mDYVds7JvCl-qkVAgJs_QJ43Sac_XLmQSeao76UY4r2601RPPIxpangapxd/s1600/DSC09317.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1aslcMeSTkAE5UR9NUrLYnO2geGJDTTT3I1H2CEejFGjifC_B1DM5ah6QLyj1I_jXDAHNzxPWsifVXzvB1mDYVds7JvCl-qkVAgJs_QJ43Sac_XLmQSeao76UY4r2601RPPIxpangapxd/s400/DSC09317.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Χορός από την Ελένη Μισετζή και τον Κώστα Γιαννέρη.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmOqNn8BTJmRwcjNhJd8X5bo90PZo00E-UxwKJAKKK0DQJc9TZHUN42dBBOIL5ihzLZm2IeNmPDMWv8ojg62B9vwKDGuBMTN23KuC2BHX3ypkbhfO8urACt7Bav2ZktTmrsNZc_z_RO0pk/s1600/DSC09318.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmOqNn8BTJmRwcjNhJd8X5bo90PZo00E-UxwKJAKKK0DQJc9TZHUN42dBBOIL5ihzLZm2IeNmPDMWv8ojg62B9vwKDGuBMTN23KuC2BHX3ypkbhfO8urACt7Bav2ZktTmrsNZc_z_RO0pk/s400/DSC09318.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Η Ελένη Μισετζή και ο Κώστας Γιαννέρης χορεύουν. Ο επίτιμος δημότης Ατσικιωτών Χρήστος Καφαλτής χτυπά παλαμάκια. <br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPlM6KQ6735nYdwqnCSZLGjdHHchaebUAl-JHStR9rVBxn4qTe49QlkT7qBampBVcJmU0zdv9M37FEzS8sF1x6yg8BbpRg0LMPQRq2pBeUFZhpcEQ-LeN7KtjLkGPs9wtwf4GW_T0jj-c5/s1600/DSC09319.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPlM6KQ6735nYdwqnCSZLGjdHHchaebUAl-JHStR9rVBxn4qTe49QlkT7qBampBVcJmU0zdv9M37FEzS8sF1x6yg8BbpRg0LMPQRq2pBeUFZhpcEQ-LeN7KtjLkGPs9wtwf4GW_T0jj-c5/s400/DSC09319.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Κρητικός Σπύρος Ταμιχάκης με τη γυναίκα του και ο Μίμης Σημιτσής.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzvC2gczkq6ZZoEQjik0HCruHOx8O4qSAy0wohlUVTyz1N7aoGM2oJKC7d4Gy5db2koWeb3ZZiM-noOpXdhjE9A-J8oYKLyvUiHbT_hQg83lWXBcvj_lCG9u0xNA2jPA9rDsNZ1JDz-Oro/s1600/DSC09320.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzvC2gczkq6ZZoEQjik0HCruHOx8O4qSAy0wohlUVTyz1N7aoGM2oJKC7d4Gy5db2koWeb3ZZiM-noOpXdhjE9A-J8oYKLyvUiHbT_hQg83lWXBcvj_lCG9u0xNA2jPA9rDsNZ1JDz-Oro/s400/DSC09320.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Νεόφυτος και η Τασούλα Κιουρανάκη.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMxevcRHZ2Lrf41KENfyyt3lmgYu3FAjE8QeSn1CMFDqi2LBNNKWJVAdvBoZjd_0Wcb4U3PTtD7skasVUV0_zcv4l0ATVaRheUdVH2Fgwq4okWPmNxARevUOuBqfVB-NZclhDv3BZ0G3FN/s1600/DSC09321.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMxevcRHZ2Lrf41KENfyyt3lmgYu3FAjE8QeSn1CMFDqi2LBNNKWJVAdvBoZjd_0Wcb4U3PTtD7skasVUV0_zcv4l0ATVaRheUdVH2Fgwq4okWPmNxARevUOuBqfVB-NZclhDv3BZ0G3FN/s400/DSC09321.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο εκ Προπουλίου Κυριάκος Χλαχλάς.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8LHLKVoTCW19HArcDMIGstCI1PCMTOdLQbCID_KH172EQpq7bWw0RMq4c7S_obGSNMXtDsASEqLnxHqgXzmciPSHbsGweGIFq54M5IXmFSiuOqLjUojclVQjfJNj5LWnoDuWoM3E559sv/s1600/DSC09322.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8LHLKVoTCW19HArcDMIGstCI1PCMTOdLQbCID_KH172EQpq7bWw0RMq4c7S_obGSNMXtDsASEqLnxHqgXzmciPSHbsGweGIFq54M5IXmFSiuOqLjUojclVQjfJNj5LWnoDuWoM3E559sv/s400/DSC09322.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Άγγελος Κελλάρης, Βασίλης Κελλάρης.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0vT4HbgvAj26WtPamRhR-vOaYmpfLPn-5djfisinL__F215IqTZplTfuHAnhX_8v5nfgPWXkZLwolTI5uKvPB3EfXRo-XW2zjRnYuQY3GFrHlVg9TVlWMhvNFh1Ilf90rjJ2uTOObH9kO/s1600/DSC09323.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0vT4HbgvAj26WtPamRhR-vOaYmpfLPn-5djfisinL__F215IqTZplTfuHAnhX_8v5nfgPWXkZLwolTI5uKvPB3EfXRo-XW2zjRnYuQY3GFrHlVg9TVlWMhvNFh1Ilf90rjJ2uTOObH9kO/s400/DSC09323.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο κ. Φαρμάκης εκ Σαρδών με τη σύζυγό του.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC5ougrDuZevQixZJMUU4GRjfyASZM9owhZlqvLEHuhDZcsK0x6VdGe2hXVxXPL9HiYkL49t1en1A2pb43SkIb8Ylba0gWasJ7scCbwnuBMfhr7Si4QQvJJNgzyg6FLmDHSCYVc28pmt5s/s1600/DSC09324.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC5ougrDuZevQixZJMUU4GRjfyASZM9owhZlqvLEHuhDZcsK0x6VdGe2hXVxXPL9HiYkL49t1en1A2pb43SkIb8Ylba0gWasJ7scCbwnuBMfhr7Si4QQvJJNgzyg6FLmDHSCYVc28pmt5s/s400/DSC09324.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Τασούλα Κιουρανάκη, Άγγελος Κελλάρης, Βασίλης Κελλάρης, Νεόφυτος Κιουρανάκης.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSxc6Ra3Kv9DQxIR3aJEuJUo8qo1_Q4eryfeWsTRFXxsU_TcCgmv0ZDSE6LiscWbupvmF02OJFMFzjTO5QIlB7qarhLN4ZeLpvSKeb6A8fXXwDEn8_g8F7YvVzPPFWg2TP3mxqoMXQ8Kjl/s1600/DSC09325.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSxc6Ra3Kv9DQxIR3aJEuJUo8qo1_Q4eryfeWsTRFXxsU_TcCgmv0ZDSE6LiscWbupvmF02OJFMFzjTO5QIlB7qarhLN4ZeLpvSKeb6A8fXXwDEn8_g8F7YvVzPPFWg2TP3mxqoMXQ8Kjl/s400/DSC09325.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Άγγελος Κελλάρης, Βασίλης Κελλάρης, Νεόφυτος Κιουρανάκης, Κυριάκος Χλαχλάς.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOpZKEM9S_D1LUcODC9HN_hCbTtsyUxunrGD0vO9BjnTQzWsZ6wvqVE8z4QJL-z5YX9vMa19303RjEmOinS_FS0DFMSe2k2B2G57YGO8he0-qjwxP_CVFpjUY59ZYWGhYvHZKMy3W-0hlO/s1600/DSC09326.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOpZKEM9S_D1LUcODC9HN_hCbTtsyUxunrGD0vO9BjnTQzWsZ6wvqVE8z4QJL-z5YX9vMa19303RjEmOinS_FS0DFMSe2k2B2G57YGO8he0-qjwxP_CVFpjUY59ZYWGhYvHZKMy3W-0hlO/s400/DSC09326.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Σταύρος Τραγάρας, Γιώργος Χατζηρόδος.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqco4pOjvZYgT3X_KNSRcV4DzYPpo04bY1qzaKIpydD3JVm72agrIbYiY_36DQqGdTIoWnUATBCVw_DArW_Cvc4ARdyRRGfDwfdcJlA1ENdQw0mxJ70Bf6tq2jaAAr5t-SEEdpAPmUzS1u/s1600/DSC09327.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqco4pOjvZYgT3X_KNSRcV4DzYPpo04bY1qzaKIpydD3JVm72agrIbYiY_36DQqGdTIoWnUATBCVw_DArW_Cvc4ARdyRRGfDwfdcJlA1ENdQw0mxJ70Bf6tq2jaAAr5t-SEEdpAPmUzS1u/s400/DSC09327.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Γιώργος Χατζηρόδος και η γυναίκα του Μαίρη.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDsgW7IDdvNhWgxUHyOx1tm130ZKN2M8Gh-2Sx5ewIGg1vB0m2yece8nlSCSzRg2AuB_5ZKlqACr76bCtS_jBYKx89LAJVUzxDDb218xybea54Z4tD1ea6Ws_2VRv8vcZH0BoAbjYPUZxY/s1600/DSC09329.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDsgW7IDdvNhWgxUHyOx1tm130ZKN2M8Gh-2Sx5ewIGg1vB0m2yece8nlSCSzRg2AuB_5ZKlqACr76bCtS_jBYKx89LAJVUzxDDb218xybea54Z4tD1ea6Ws_2VRv8vcZH0BoAbjYPUZxY/s400/DSC09329.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Τα αδέλφια Βαΐτσα Κάντζου - Καβαλέρου και Παναγιώτης Κάντζος χορεύουν ταγκό.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL83SL4_Iw-2dYNvkkziOdqZlobHxvPYCHMjxvfoVxWdBIjh7XnzppXZCt8ZVbPlDmlE2C9oTTy2ROfUgOvIUQTYtXoGkloeCGyhLgfSBuR08ENG3I93fvUO5sa4mA3_F66tAZ9zY9ivCZ/s1600/DSC09330.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL83SL4_Iw-2dYNvkkziOdqZlobHxvPYCHMjxvfoVxWdBIjh7XnzppXZCt8ZVbPlDmlE2C9oTTy2ROfUgOvIUQTYtXoGkloeCGyhLgfSBuR08ENG3I93fvUO5sa4mA3_F66tAZ9zY9ivCZ/s400/DSC09330.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ταγκό.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxuuv3KyVesFNleRAlE1yRGHqx3zW1gqZ-f1coR5zraz4jAMNgPw9fxnptEvOMBl3jpkU2Dx_gh4HXj6pZLrXvjeaRVZ_t3iSdP180nCBNdIpFrzLO9uFR_6WyyFrkC_D8b0m8OxMN59hb/s1600/DSC09331.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxuuv3KyVesFNleRAlE1yRGHqx3zW1gqZ-f1coR5zraz4jAMNgPw9fxnptEvOMBl3jpkU2Dx_gh4HXj6pZLrXvjeaRVZ_t3iSdP180nCBNdIpFrzLO9uFR_6WyyFrkC_D8b0m8OxMN59hb/s400/DSC09331.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ταγκό.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJKfPihWDVFOTtT07Nr7Zx5P3vmxWsKbMfGxGDgt-uT3kLd_1_9vaEMi2CUkAguCExXXViokv1ZVvJN6CFDot-TGV0BONp5nM7uZzM2cw19msZsk2gHXyI2tR-1yoLaWozPy3tkity320E/s1600/DSC09332.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJKfPihWDVFOTtT07Nr7Zx5P3vmxWsKbMfGxGDgt-uT3kLd_1_9vaEMi2CUkAguCExXXViokv1ZVvJN6CFDot-TGV0BONp5nM7uZzM2cw19msZsk2gHXyI2tR-1yoLaWozPy3tkity320E/s400/DSC09332.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Κεχαγιάδικος χορός. Σε πρώτο πλάνο ο Νίκος Βλαχόπουλος με την εγγονούλα του.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7SRAC8Uni1tBj10gfwyH5hHxi4s1VIdI9yo14Gy52wedrmZSp3kZXtY_aN5TbpCkM2Tudx6NjOJTgBlxzGy1iJUmkK3vvqA38DNiVc87KbqxM3UMlc8UYabv5Qhz36idhJ074Jmlmv56p/s1600/DSC09233.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7SRAC8Uni1tBj10gfwyH5hHxi4s1VIdI9yo14Gy52wedrmZSp3kZXtY_aN5TbpCkM2Tudx6NjOJTgBlxzGy1iJUmkK3vvqA38DNiVc87KbqxM3UMlc8UYabv5Qhz36idhJ074Jmlmv56p/s400/DSC09233.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Η Όλγα Κάντζου και ο σύζυγός της κ. Ζωγράφος χορεύουν ταγκό.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirJveQRhWlf3G8gxJh3As1hofpKspFGejWXKUEQ1TluFUU6kZ7lNZmkBhXIr2pUQQrWPW_BgDOfU0_2DPLw1Sz62h8yajelAIgVD3vFk0qg1x0hqME1l9biyX6CWlrz3ak413er8YMB8Vw/s1600/DSC09333.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirJveQRhWlf3G8gxJh3As1hofpKspFGejWXKUEQ1TluFUU6kZ7lNZmkBhXIr2pUQQrWPW_BgDOfU0_2DPLw1Sz62h8yajelAIgVD3vFk0qg1x0hqME1l9biyX6CWlrz3ak413er8YMB8Vw/s400/DSC09333.JPG" /></a></div><br />
<i>Αρετή Τραγάρα, Ελένη Μισετζή.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYAAUQywv1gwUOlBQnuzeHz-d2rrfgZxyGa7dMLKkJV2bIWefNpk13Fqkt5-P9yVEwC7h8VSmCEzbm0NkjzwmYWGz_THTSeHojiL5cj04_ELxcTTTgkgNV2f3xeUAwDMKBYIamUlRg0Cqv/s1600/DSC09335.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYAAUQywv1gwUOlBQnuzeHz-d2rrfgZxyGa7dMLKkJV2bIWefNpk13Fqkt5-P9yVEwC7h8VSmCEzbm0NkjzwmYWGz_THTSeHojiL5cj04_ELxcTTTgkgNV2f3xeUAwDMKBYIamUlRg0Cqv/s400/DSC09335.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Λημνιακός χορός "πάτημα". Σε πρώτο πλάνο ο Γιώργος Χατζηρόδος.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsdXDfutEyk2fWnS9MONwAiK5vF2nVuFVJdlorylQklFjhY1x3BUAdmw6w7p07-uGPeoWBsCmRSl_sRo8AidzNBJlQbZ7WEsZN9bh7zuXo8aqv_xUsCEUJV73Hj_W7Bt3hd72Uv80WOq8J/s1600/DSC09306.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsdXDfutEyk2fWnS9MONwAiK5vF2nVuFVJdlorylQklFjhY1x3BUAdmw6w7p07-uGPeoWBsCmRSl_sRo8AidzNBJlQbZ7WEsZN9bh7zuXo8aqv_xUsCEUJV73Hj_W7Bt3hd72Uv80WOq8J/s400/DSC09306.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>"Πάτημα". Διακρίνονται Γιώργος Χατζηρόδος, Νίκος Βαξεβανέρης, κ. Ζωγράφος.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0pbVilg_TOlw_rcYLIiti_Kx9BEMb_puGEOUURgle5Q_xvsytENbv7Quvpj5_VEKeEnBUq7mSJerkiBNURZm7vBhrkOK5xrx8-PBVSYnEECiFnFcJZpq_idpqWiCOIbIvlPmuVOhNdnqe/s1600/DSC09307.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0pbVilg_TOlw_rcYLIiti_Kx9BEMb_puGEOUURgle5Q_xvsytENbv7Quvpj5_VEKeEnBUq7mSJerkiBNURZm7vBhrkOK5xrx8-PBVSYnEECiFnFcJZpq_idpqWiCOIbIvlPmuVOhNdnqe/s400/DSC09307.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>"Πάτημα".<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUGIKW2Xid5eVy2XMpM68YXxUOsR5RxbGbVWH6Vov12cRFHVAcrofSoUl6ufnjJ3GYWUPUKH9Kz-aF9nMrrDBfaz-K-Awa-JB2lcIK1r_-3XGYHvwQORkUIuBFGhW8ps0wap0LtoIPrkfk/s1600/DSC09308.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUGIKW2Xid5eVy2XMpM68YXxUOsR5RxbGbVWH6Vov12cRFHVAcrofSoUl6ufnjJ3GYWUPUKH9Kz-aF9nMrrDBfaz-K-Awa-JB2lcIK1r_-3XGYHvwQORkUIuBFGhW8ps0wap0LtoIPrkfk/s400/DSC09308.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>"Πάτημα".<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTwwIkOPN8LdvdT2ZbKNQ9QVWxWAo8Jy8Kef3H-G7d9xUxukAFVB7uph_8SWPrIKtSLZ5jmM1J9CJbL3YD19Hsg4qqcTY0rKYhaPKaD7W4lveaz9NDcZOQUJyoLr1qL0ck7-muFt-PpYtm/s1600/DSC09309.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTwwIkOPN8LdvdT2ZbKNQ9QVWxWAo8Jy8Kef3H-G7d9xUxukAFVB7uph_8SWPrIKtSLZ5jmM1J9CJbL3YD19Hsg4qqcTY0rKYhaPKaD7W4lveaz9NDcZOQUJyoLr1qL0ck7-muFt-PpYtm/s400/DSC09309.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Σταύρος Τραγάρας και ο αδικοχαμένος μετά από λίγους μήνες Τάκης Παπαχριστόπουλος.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDLz_OGmpG0ADgqZk3VoP-eDb_ZPZefZpSmjAHtmHN2ARGwI-j3PXWP37KG06OgD9TGuxMNLsjDJFcFuQb_CU9hQN1CfyB1OosHBSz9HXx44flujjuDBYtKlcC0571xXC70LZ4ncTofpCZ/s1600/DSC09302.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDLz_OGmpG0ADgqZk3VoP-eDb_ZPZefZpSmjAHtmHN2ARGwI-j3PXWP37KG06OgD9TGuxMNLsjDJFcFuQb_CU9hQN1CfyB1OosHBSz9HXx44flujjuDBYtKlcC0571xXC70LZ4ncTofpCZ/s400/DSC09302.JPG" /></a></div><br />
<br />
Χορός "Πάτημα Λήμνου".<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCzQdLnHebTsUqIWCVxK40zAVgjPnuF9GbCcUkl3FPCfX4zd9mZytYmxdFjrSRqzdS4nBJcjZcKxAeweVNy_uRsMFPopX9XaOYOH-eKzv3AYDQFPcv-q-q3-B2iILHVvs7p70tqdjArdue/s1600/DSC09303.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCzQdLnHebTsUqIWCVxK40zAVgjPnuF9GbCcUkl3FPCfX4zd9mZytYmxdFjrSRqzdS4nBJcjZcKxAeweVNy_uRsMFPopX9XaOYOH-eKzv3AYDQFPcv-q-q3-B2iILHVvs7p70tqdjArdue/s400/DSC09303.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Χορός "Πάτημα Λήμνου".<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH0kiLiCAzGPBv5uU4TP5XVJO42d4uGf6-Pemp6FXSsOQDVud9r41G4Udr_BT3FjK4eTJYzXuTOAvig5wE-O2xA96W9iPltB628H0zErl6K2FFfteM1ehx6zVX2oHrApU5eXZh_Y-EK525/s1600/DSC09304.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH0kiLiCAzGPBv5uU4TP5XVJO42d4uGf6-Pemp6FXSsOQDVud9r41G4Udr_BT3FjK4eTJYzXuTOAvig5wE-O2xA96W9iPltB628H0zErl6K2FFfteM1ehx6zVX2oHrApU5eXZh_Y-EK525/s400/DSC09304.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDMH5LmyeDqd-0UD0g5-7bOJVVLlO35WS_h0hNCoYtsErKiuVWVXdh6BFc8UYGIitIeXYBXBALsUwhaE2TLimEb9AgWRD4panYjBZLUHwpE6a3b-X6CmyLxtfGQgb-DnsA-sT2ZwfEgX8L/s1600/DSC09294.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDMH5LmyeDqd-0UD0g5-7bOJVVLlO35WS_h0hNCoYtsErKiuVWVXdh6BFc8UYGIitIeXYBXBALsUwhaE2TLimEb9AgWRD4panYjBZLUHwpE6a3b-X6CmyLxtfGQgb-DnsA-sT2ZwfEgX8L/s400/DSC09294.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfdRH7I_QWo0tg-7g3sJ8r3XSwHUCDZDhTeQifOVaEZYz1HsJ1pQ2E9wJeCdxNGfGQyQPv_BMDQZOIsO-HIs7XQlV5FmlACmQwx6dyAinQxGl0vhfOZx1XgqtIGUHDPj21_Od1E9eKsoZV/s1600/DSC09291.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfdRH7I_QWo0tg-7g3sJ8r3XSwHUCDZDhTeQifOVaEZYz1HsJ1pQ2E9wJeCdxNGfGQyQPv_BMDQZOIsO-HIs7XQlV5FmlACmQwx6dyAinQxGl0vhfOZx1XgqtIGUHDPj21_Od1E9eKsoZV/s400/DSC09291.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_5OnDsO6CGayBF9_FOfYcXMiDwxTHnJED7WjJCp3ISpUKCLixAYIdrqz5BNCom1fczZ4oth5YzQ70v-ymCnH8HogyxbInNfiT12oHopUS4_sdMGoFmePOlqgeGFcm_zF3Hn1l9QqYSVJw/s1600/DSC09292.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_5OnDsO6CGayBF9_FOfYcXMiDwxTHnJED7WjJCp3ISpUKCLixAYIdrqz5BNCom1fczZ4oth5YzQ70v-ymCnH8HogyxbInNfiT12oHopUS4_sdMGoFmePOlqgeGFcm_zF3Hn1l9QqYSVJw/s400/DSC09292.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwT1T6SaQiO8dx1rR9meEVmW9cQd-cgC1EktijmFEMueJOsCuh4S8l9aVKiS4YQPF9VC-BLJ9dBKqdEQFxBCs5SNiINqTpdNbP7efEbXoxYuJpOlVe1_oQ0OfELgYS4zwSLdsIy9-Ti88P/s1600/DSC09286.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwT1T6SaQiO8dx1rR9meEVmW9cQd-cgC1EktijmFEMueJOsCuh4S8l9aVKiS4YQPF9VC-BLJ9dBKqdEQFxBCs5SNiINqTpdNbP7efEbXoxYuJpOlVe1_oQ0OfELgYS4zwSLdsIy9-Ti88P/s400/DSC09286.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuAhL-MZCX4s6blgCmg3XqcmZxmXF4v4xXSZH-9D6d9o3Yc15G2Y-rz_Zoi5E50j3BUv1L6SAYqvEcvoDZQIPrST3XxwBGE6xYXiZqFF6lfOMvvCcbQdCS17pg1d-Ma8JVLBrYCEwr5oBA/s1600/DSC09287.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuAhL-MZCX4s6blgCmg3XqcmZxmXF4v4xXSZH-9D6d9o3Yc15G2Y-rz_Zoi5E50j3BUv1L6SAYqvEcvoDZQIPrST3XxwBGE6xYXiZqFF6lfOMvvCcbQdCS17pg1d-Ma8JVLBrYCEwr5oBA/s400/DSC09287.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFbEZnt4Uaw2NKWI6H0XsI4ossmsPLdmIpcfv_tLYvkUcLR_-rqeUjrPzxztdKVaf1x35kulq5Po5T36wnyg1foKlLqUxKl2yUtBQ9D21_bwkDpVP-i1eqs_phRk0R82d9pXItBbR4kBzs/s1600/DSC09288.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFbEZnt4Uaw2NKWI6H0XsI4ossmsPLdmIpcfv_tLYvkUcLR_-rqeUjrPzxztdKVaf1x35kulq5Po5T36wnyg1foKlLqUxKl2yUtBQ9D21_bwkDpVP-i1eqs_phRk0R82d9pXItBbR4kBzs/s400/DSC09288.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg081dSGE15UNTKLPKr_UXwBFDgfX3pXz0EE0ANhRVMQxtR1dZtAYvttKfoc8ea5OIFXcqKGnAZaYMYm7RdoFz5IkU8xtB_w-2JLJHlhcAheHXRKTxsNLwY6GS8ZnGgdFGM87vhM5uAvooz/s1600/DSC09289.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg081dSGE15UNTKLPKr_UXwBFDgfX3pXz0EE0ANhRVMQxtR1dZtAYvttKfoc8ea5OIFXcqKGnAZaYMYm7RdoFz5IkU8xtB_w-2JLJHlhcAheHXRKTxsNLwY6GS8ZnGgdFGM87vhM5uAvooz/s400/DSC09289.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRCRmRY89UcinQMag_Lz5Lg6ev3agDeYoqaO6eokvloks4iq-xjELeVQV5-ttaw2mrcuyvfOuiKMRyWtBkSoyfNtKp-GZAlmBgH5lZ8p4zkHp0BF9luObvsY6m_vARvLNcAfg1OzQOOdOs/s1600/DSC09282.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRCRmRY89UcinQMag_Lz5Lg6ev3agDeYoqaO6eokvloks4iq-xjELeVQV5-ttaw2mrcuyvfOuiKMRyWtBkSoyfNtKp-GZAlmBgH5lZ8p4zkHp0BF9luObvsY6m_vARvLNcAfg1OzQOOdOs/s400/DSC09282.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqDQAMBnYq5dF57Vq2LvIPA_oe2j5DFHk2PEkdFAcsYGg3fTuDJFtVhYQvtQE256fqpUrkb5fwDv-5rAXwaPRWI0zhEYsVJ8GTZ5lcYj-rcwDHvcwgbkKbPZrX73biPMSxoV48patLJGEU/s1600/DSC09283.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqDQAMBnYq5dF57Vq2LvIPA_oe2j5DFHk2PEkdFAcsYGg3fTuDJFtVhYQvtQE256fqpUrkb5fwDv-5rAXwaPRWI0zhEYsVJ8GTZ5lcYj-rcwDHvcwgbkKbPZrX73biPMSxoV48patLJGEU/s400/DSC09283.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhunQjzgCq7Tm5CNWPcvpMM1b7C7A_x6T2ABBc6pU2pMSveJ1lYTy0t22pSZHAar5xj1Y0jXEhremhPfIZyrAHotIChqVBNSIPzjTmtJEoW01IeCY06bNWMwCTDZkqJ0PZCUNTTzXk_Pyzu/s1600/DSC09284.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhunQjzgCq7Tm5CNWPcvpMM1b7C7A_x6T2ABBc6pU2pMSveJ1lYTy0t22pSZHAar5xj1Y0jXEhremhPfIZyrAHotIChqVBNSIPzjTmtJEoW01IeCY06bNWMwCTDZkqJ0PZCUNTTzXk_Pyzu/s400/DSC09284.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWfdpptddQ1R99i39RBhqMEKE3wqVj3kSsV3K3Ng4UGs5z3ettFIT-zC12IQn3nGy0yRT2V60mhsyKMGQxDx36iaBySSKkz2_qma60jRQlQXFS-XxwSticCLfLdFBDNE4cPhnj-ahPZH_Q/s1600/DSC09285.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWfdpptddQ1R99i39RBhqMEKE3wqVj3kSsV3K3Ng4UGs5z3ettFIT-zC12IQn3nGy0yRT2V60mhsyKMGQxDx36iaBySSKkz2_qma60jRQlQXFS-XxwSticCLfLdFBDNE4cPhnj-ahPZH_Q/s400/DSC09285.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPUAeqffGbDiZXE4jNyAgNcaQ71glT6BPj7vOiIcYtqDNUl9dKFEq-RgJT2cCmVgDRKKPCA_b2cVJqcCfyIB34aP7CSmnkBRkvxI5PCh8d2RAUvqsQBpGpg53IpumBl7XZ83bOpUBPnuPX/s1600/DSC09280.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPUAeqffGbDiZXE4jNyAgNcaQ71glT6BPj7vOiIcYtqDNUl9dKFEq-RgJT2cCmVgDRKKPCA_b2cVJqcCfyIB34aP7CSmnkBRkvxI5PCh8d2RAUvqsQBpGpg53IpumBl7XZ83bOpUBPnuPX/s400/DSC09280.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9yxbfWn5bO72IniJOCHxpkXT020kFAY3w33BblzhAVEnu0LEQisRupIofYCFi5wkbZZTuz3q4CfxK4Bdf_-_jLkoZjI8qTv6vDzaQJG6Zg1mwmX6ADabQTqWJdgCTFMRRJr09OwVq-diw/s1600/DSC09271.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9yxbfWn5bO72IniJOCHxpkXT020kFAY3w33BblzhAVEnu0LEQisRupIofYCFi5wkbZZTuz3q4CfxK4Bdf_-_jLkoZjI8qTv6vDzaQJG6Zg1mwmX6ADabQTqWJdgCTFMRRJr09OwVq-diw/s400/DSC09271.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1iECda3mvyUAvwQInaNOb0laXSo0vySI-iZFeOH7Rz75NR1PrAnnDhWtqbkEBWt5zwJQl1DQ4tXEb9IzaMf3YAo8f-8L3di8QjyfUWwK6W4hai9GK9KdGZULtQxaUE3kPFxlcTN06VNf8/s1600/DSC09272.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1iECda3mvyUAvwQInaNOb0laXSo0vySI-iZFeOH7Rz75NR1PrAnnDhWtqbkEBWt5zwJQl1DQ4tXEb9IzaMf3YAo8f-8L3di8QjyfUWwK6W4hai9GK9KdGZULtQxaUE3kPFxlcTN06VNf8/s400/DSC09272.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4QAvXUNorKXZp8sribaBuXyeE23oWINmap-0TeIrNT91TM4XM6hV-HZwxao7jlMHhb4y7BJpF0oTD8zmtF7Jc0uQU2_6VgtMN4yhic6B9e7WjIxVWTz61oWR6wit3cYCzthR2ySyFej0r/s1600/DSC09273.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4QAvXUNorKXZp8sribaBuXyeE23oWINmap-0TeIrNT91TM4XM6hV-HZwxao7jlMHhb4y7BJpF0oTD8zmtF7Jc0uQU2_6VgtMN4yhic6B9e7WjIxVWTz61oWR6wit3cYCzthR2ySyFej0r/s400/DSC09273.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgicx3EcwtD95JucR23duNypbdGKlHmp7BJwRon5qgt23NzClJLXwm9wqDjZkSOuFUl4Dun9snC-20G0VzjSorPcnbz4m-bLt2jpasNtX8Ln-ZoTwlKuGreI_DcDGF_PNKQMMN48kMVGblH/s1600/DSC09274.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgicx3EcwtD95JucR23duNypbdGKlHmp7BJwRon5qgt23NzClJLXwm9wqDjZkSOuFUl4Dun9snC-20G0VzjSorPcnbz4m-bLt2jpasNtX8Ln-ZoTwlKuGreI_DcDGF_PNKQMMN48kMVGblH/s400/DSC09274.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha2_PJ4zLvluwSJoQu-afzBb3rTa3D1Lo5R4A_i3xoFQfDX7WlvfGxzVXP-BJY6XEiQoJnbgYajJlC9OSR7cRMltAoCCYtAsZECxV11qCN6gg-1kMWpa6dcq2FYOzKaI5i-SXkr3_Y6PXO/s1600/DSC09275.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha2_PJ4zLvluwSJoQu-afzBb3rTa3D1Lo5R4A_i3xoFQfDX7WlvfGxzVXP-BJY6XEiQoJnbgYajJlC9OSR7cRMltAoCCYtAsZECxV11qCN6gg-1kMWpa6dcq2FYOzKaI5i-SXkr3_Y6PXO/s400/DSC09275.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitTRTBZTSI9X0FcoDPV5QSqp8LUnYtkHLklHB4TO71ZlUbZESzXv_1aui7ZeWm_wL-RGd7z85JGcNDC6AS-omfzy5Di8bMpntqrHjHnah7wFmaMktUxn7gSwn6MD8OreEjkLNeej2oQmt_/s1600/DSC09276.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitTRTBZTSI9X0FcoDPV5QSqp8LUnYtkHLklHB4TO71ZlUbZESzXv_1aui7ZeWm_wL-RGd7z85JGcNDC6AS-omfzy5Di8bMpntqrHjHnah7wFmaMktUxn7gSwn6MD8OreEjkLNeej2oQmt_/s400/DSC09276.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2cWyT0hGY8OcNSYdVlW8wKt7K6tZq38_ssD2gvxFlmEOX5_tg8WOgw-St9IeAdrOtnhUm0br_EuE7q7gjL7iT_XMvc33kflw67kKKM2v64KdIwPRQOn11LWSk7WEhEHYBllNjAAzQcSw7/s1600/DSC09278.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2cWyT0hGY8OcNSYdVlW8wKt7K6tZq38_ssD2gvxFlmEOX5_tg8WOgw-St9IeAdrOtnhUm0br_EuE7q7gjL7iT_XMvc33kflw67kKKM2v64KdIwPRQOn11LWSk7WEhEHYBllNjAAzQcSw7/s400/DSC09278.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWp6YOOeLfwd-YFC46V1EWaZYJLeAjG1X092oaSyRjS77R5xD1sRH6bRO3qJP8XKLEP2TeQmfoZD1b2hZNdm0RQcR8fbBJGaJud9czO6KpC3wzZMvDQ5scKYFdOKzlM6VvVby-JWIgUJmh/s1600/DSC09269.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWp6YOOeLfwd-YFC46V1EWaZYJLeAjG1X092oaSyRjS77R5xD1sRH6bRO3qJP8XKLEP2TeQmfoZD1b2hZNdm0RQcR8fbBJGaJud9czO6KpC3wzZMvDQ5scKYFdOKzlM6VvVby-JWIgUJmh/s400/DSC09269.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMHkVsznhCUAC8G_HgOAxYbcOhP_zX4ahkg-jPLq7jlom905zYuefKby6G9z2hGZnocfWQA744GQd4pg2llsluUFs2v8feMiWZQPJGH1SmnvPpaXqerCTY434fH09Ceinb94PxYC5L9Qf5/s1600/DSC09267.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMHkVsznhCUAC8G_HgOAxYbcOhP_zX4ahkg-jPLq7jlom905zYuefKby6G9z2hGZnocfWQA744GQd4pg2llsluUFs2v8feMiWZQPJGH1SmnvPpaXqerCTY434fH09Ceinb94PxYC5L9Qf5/s400/DSC09267.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyQviVtS80mfn8M5mFOgDnMsRtlAyXDGG9nMzsYItB27G1xQTetCndTPMCEA_3hnp-V9AqKFOJYk-2V9dDEDgX-7FNrAkbOc3p_eptdf2BbjSgo0iOa9i88msFqrf-dfpBJtG2Kj-WFva9/s1600/DSC09263.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyQviVtS80mfn8M5mFOgDnMsRtlAyXDGG9nMzsYItB27G1xQTetCndTPMCEA_3hnp-V9AqKFOJYk-2V9dDEDgX-7FNrAkbOc3p_eptdf2BbjSgo0iOa9i88msFqrf-dfpBJtG2Kj-WFva9/s400/DSC09263.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbStVjD97Tk01eDZM_uJqcOLxABPp_uo0Oc5pGAfoGv1EAK1_MqnrhEK13lPmIWT2ZdsGonCRaXb8k_s40zX_A2qyFqOe2hyDfaA4nPG1eANTQ-rKIyI9CS-7jU7cfnVI8QCe96y6FyK0F/s1600/DSC09264.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbStVjD97Tk01eDZM_uJqcOLxABPp_uo0Oc5pGAfoGv1EAK1_MqnrhEK13lPmIWT2ZdsGonCRaXb8k_s40zX_A2qyFqOe2hyDfaA4nPG1eANTQ-rKIyI9CS-7jU7cfnVI8QCe96y6FyK0F/s400/DSC09264.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiALkQFrnMdCbLIWPjFws3tPdwxVGUpHAj8HEHqfDVErF-ZikICcG3ZsSuNvnPHvlvEhMSIR7vYpqnYykFNAfQQW_gIV4ZXApNUqwsW-j1CCyBoJO1QlObfinldV3wqLSFTy5BDPnXPR3ye/s1600/DSC09260.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiALkQFrnMdCbLIWPjFws3tPdwxVGUpHAj8HEHqfDVErF-ZikICcG3ZsSuNvnPHvlvEhMSIR7vYpqnYykFNAfQQW_gIV4ZXApNUqwsW-j1CCyBoJO1QlObfinldV3wqLSFTy5BDPnXPR3ye/s400/DSC09260.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgciKamkGxe_wfx7EBrPruWr9knD3ugU-qGUeILNZ_ExnG7gZD6eJ5PYfEaWhkW14_5Ist2bvCWn3aE1tV29Go57nv_Z06gpkfHIJ2E5LLQ7lcGvMR17JwwgAKW9CKSavM2HjEOxZWcrizI/s1600/DSC09261.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgciKamkGxe_wfx7EBrPruWr9knD3ugU-qGUeILNZ_ExnG7gZD6eJ5PYfEaWhkW14_5Ist2bvCWn3aE1tV29Go57nv_Z06gpkfHIJ2E5LLQ7lcGvMR17JwwgAKW9CKSavM2HjEOxZWcrizI/s400/DSC09261.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ1UFTw3aUqqynR4hoKPL8SY5ghLMRQtF14HLGbN08kxFcg1ad1mHB9LLhrImXJy23R1GyIv9DXmMouNJsV4fRV70luItOEwawxzXpt_XN_qXAt2r0gbQ_m-Kz6P7HBK11rCjGxZtShcyY/s1600/DSC09268.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ1UFTw3aUqqynR4hoKPL8SY5ghLMRQtF14HLGbN08kxFcg1ad1mHB9LLhrImXJy23R1GyIv9DXmMouNJsV4fRV70luItOEwawxzXpt_XN_qXAt2r0gbQ_m-Kz6P7HBK11rCjGxZtShcyY/s400/DSC09268.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5JbgB-yH2_2AGYhQsg-XtyU5ZIz6UW5gHKelbkRMo7yb3frZF7QkycGnLWI92-bY_MYKzIHQGdkblMJuZ2YbdQnMhGC_sRSg37B-DReTp4RLfCv-_KgltE7m49U4TlfjuO4Gtvf8JVz0V/s1600/DSC09258.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5JbgB-yH2_2AGYhQsg-XtyU5ZIz6UW5gHKelbkRMo7yb3frZF7QkycGnLWI92-bY_MYKzIHQGdkblMJuZ2YbdQnMhGC_sRSg37B-DReTp4RLfCv-_KgltE7m49U4TlfjuO4Gtvf8JVz0V/s400/DSC09258.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjIBrNYBC6VmD444S2Z8wmHM4m2fuDX-b9FYaeZzfdbFVNTD4Ii0Gf_WMPnDNc-pbadQJBYmTQ579lpkcMgMZEre0WSUB9D5QPbcrdpuF9ZcuhIuI6fF5weQW8nbaH0Ufek9TzOIDFB73S/s1600/DSC09255.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjIBrNYBC6VmD444S2Z8wmHM4m2fuDX-b9FYaeZzfdbFVNTD4Ii0Gf_WMPnDNc-pbadQJBYmTQ579lpkcMgMZEre0WSUB9D5QPbcrdpuF9ZcuhIuI6fF5weQW8nbaH0Ufek9TzOIDFB73S/s400/DSC09255.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0mZSPNcHV0xD1SPYtFWtucKbPbH33J3P0jn_CW46ZiGm9hsBknH_c3PYSshJpMcpYVq4CljcYbGPM9OHCd3tTTkCKATmZ-2RT08pgTYHI8i37FT1qqEIC3YlUgmUSCqRkRuaFC3shA1hr/s1600/DSC09256.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0mZSPNcHV0xD1SPYtFWtucKbPbH33J3P0jn_CW46ZiGm9hsBknH_c3PYSshJpMcpYVq4CljcYbGPM9OHCd3tTTkCKATmZ-2RT08pgTYHI8i37FT1qqEIC3YlUgmUSCqRkRuaFC3shA1hr/s400/DSC09256.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpP_KTAGXJWLFEe88NtZxujibepR5p1hMDDuq_6xfT5T7F_Gx-K6CFjP_S3AxduovXhLKPSUIJXxmyKh3mtBNmTJlHoJjtqOlTKc81VzFLxHXWf-p-2llfx-auEuxxNAWhfRd0CGA0Hgoy/s1600/DSC09252.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpP_KTAGXJWLFEe88NtZxujibepR5p1hMDDuq_6xfT5T7F_Gx-K6CFjP_S3AxduovXhLKPSUIJXxmyKh3mtBNmTJlHoJjtqOlTKc81VzFLxHXWf-p-2llfx-auEuxxNAWhfRd0CGA0Hgoy/s400/DSC09252.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGblPXa1VQIyAFD_h8WPOZN4Kx1k_1ZXp1v_OyH3UJIom_AWycZkLVJleSlzJYa0kdmU_1Km3BhY__0_D5gSGkK6mEKLXYR0d8kTIm8o4M-0yXvYQWCnBjI7UMAC975igAkDQHMAcGd1el/s1600/DSC09253.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGblPXa1VQIyAFD_h8WPOZN4Kx1k_1ZXp1v_OyH3UJIom_AWycZkLVJleSlzJYa0kdmU_1Km3BhY__0_D5gSGkK6mEKLXYR0d8kTIm8o4M-0yXvYQWCnBjI7UMAC975igAkDQHMAcGd1el/s400/DSC09253.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMqVpCaoTqRMOlE5Z6aMsNc9Kwk4BPX2OJuqjG-pe3PLbzX8WNqupojJebb0WBld99X7XnNo0KxZE92HUCYCyiYWmggdORSKqoPteWis3e2mJ7oLT5hcgtP0mg_q-CYw3ty_eu0CCOD5lA/s1600/DSC09250.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMqVpCaoTqRMOlE5Z6aMsNc9Kwk4BPX2OJuqjG-pe3PLbzX8WNqupojJebb0WBld99X7XnNo0KxZE92HUCYCyiYWmggdORSKqoPteWis3e2mJ7oLT5hcgtP0mg_q-CYw3ty_eu0CCOD5lA/s400/DSC09250.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfpMt1oNLk1NDYdbSt4BOWmpI16G_zbALSkZdnsVuuLsURWgM_JJ8Y09t-z1chHSkG7pidMqb416pK8K4YChy5ndAiGVLEasY8trFU1vpzx_pDY6YzFOZbgz0GXmHFvO4RkpWdii3GA4I4/s1600/DSC09247.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfpMt1oNLk1NDYdbSt4BOWmpI16G_zbALSkZdnsVuuLsURWgM_JJ8Y09t-z1chHSkG7pidMqb416pK8K4YChy5ndAiGVLEasY8trFU1vpzx_pDY6YzFOZbgz0GXmHFvO4RkpWdii3GA4I4/s400/DSC09247.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF0nFwUGw_Rbxm9XmqppnuSUbixbAT5IIOhD-n7U1g-2vx9Ebj9hXbOvUGboNm2BxqeS6FBTRsyk6AOg8zhM1YUGJ-x4RmUZSsO78VNSpp4-2NeE5kQ8kuMp4a3is8wgBrnIYDqWOgjQwg/s1600/DSC09248.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF0nFwUGw_Rbxm9XmqppnuSUbixbAT5IIOhD-n7U1g-2vx9Ebj9hXbOvUGboNm2BxqeS6FBTRsyk6AOg8zhM1YUGJ-x4RmUZSsO78VNSpp4-2NeE5kQ8kuMp4a3is8wgBrnIYDqWOgjQwg/s400/DSC09248.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgz3NZEx6HsRvgja6k-55REbhR3JjCJove4bnCj7-RQ4M-FKwS9Zizp7FZ1N6AO8niTxVfv6pId34gmPsmCbuQd6A2StzPlTIoLzkO3La55U4KcVcbXKLKHNueFIWFs3_WmKRJ-2JEyDUA/s1600/DSC09244.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgz3NZEx6HsRvgja6k-55REbhR3JjCJove4bnCj7-RQ4M-FKwS9Zizp7FZ1N6AO8niTxVfv6pId34gmPsmCbuQd6A2StzPlTIoLzkO3La55U4KcVcbXKLKHNueFIWFs3_WmKRJ-2JEyDUA/s400/DSC09244.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpmHpUAmNalTfpHk6iLcoWe6uMpzh6loDeDFFvUik5WO8w7hY5yN8UivCBG9r97M7JTjPC3YOmV-YGHThPUWVuOgv2UhtHXrjOGgQ7xCiyFR_pcbmEWwH9HYC-hb8XVPWArLdjwsTdgPK6/s1600/DSC09245.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpmHpUAmNalTfpHk6iLcoWe6uMpzh6loDeDFFvUik5WO8w7hY5yN8UivCBG9r97M7JTjPC3YOmV-YGHThPUWVuOgv2UhtHXrjOGgQ7xCiyFR_pcbmEWwH9HYC-hb8XVPWArLdjwsTdgPK6/s400/DSC09245.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd9h8oowLRbQgvvFXoU25UFA2olUgM6OBC0a8x5j2etVtaAkwN99qZ-GqnVFQB14ekjb7dC0RIiDCMO-pLv1ig7tqMidQdtBB39bQuCAN8liCPN6hWXyxmg1Q8BGvCQIMpC3LvUxZU0dzi/s1600/DSC09239.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd9h8oowLRbQgvvFXoU25UFA2olUgM6OBC0a8x5j2etVtaAkwN99qZ-GqnVFQB14ekjb7dC0RIiDCMO-pLv1ig7tqMidQdtBB39bQuCAN8liCPN6hWXyxmg1Q8BGvCQIMpC3LvUxZU0dzi/s400/DSC09239.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDzfb2eMsAPaLgnQlZaD0PAmPvV-_u6_VH6CFnK4hs8phKn0KBWgb7W8t6GltZBxTTL-JlMiP9iMhZ0DJ3wNu7oshvP4MIjf9kdTBv0FNxDX2x2WzoZHCU93B8Y1Rj_i_Pux0xZV69TY37/s1600/DSC09240.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDzfb2eMsAPaLgnQlZaD0PAmPvV-_u6_VH6CFnK4hs8phKn0KBWgb7W8t6GltZBxTTL-JlMiP9iMhZ0DJ3wNu7oshvP4MIjf9kdTBv0FNxDX2x2WzoZHCU93B8Y1Rj_i_Pux0xZV69TY37/s400/DSC09240.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPuxvPTmgxElXlViS1jNVf1hLgmq0x9MAiuQN2X4MnM0bBa-KmX3z_fjGhwH0vLz3dw2wiZZlocfWnSpcid6nclwKvKkKYbETzgzeN2Z6EiBZr7i_VrlX66eY_R1dP146Dm9RszAFJqPaJ/s1600/DSC09241.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPuxvPTmgxElXlViS1jNVf1hLgmq0x9MAiuQN2X4MnM0bBa-KmX3z_fjGhwH0vLz3dw2wiZZlocfWnSpcid6nclwKvKkKYbETzgzeN2Z6EiBZr7i_VrlX66eY_R1dP146Dm9RszAFJqPaJ/s400/DSC09241.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCbE8IgKU-pkb9tpx18iavEQwv1ErfKfylK0Ka0ZzsBHE7O_CGOXtNBA3RynPqqJdjOlxOy2tXBOIiowjrBnmoD0jovESJp5c4U7VuCYfVVu5COtRtDSo83CfG3IEVjOhdNj2Jkos3ck9k/s1600/DSC09237.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCbE8IgKU-pkb9tpx18iavEQwv1ErfKfylK0Ka0ZzsBHE7O_CGOXtNBA3RynPqqJdjOlxOy2tXBOIiowjrBnmoD0jovESJp5c4U7VuCYfVVu5COtRtDSo83CfG3IEVjOhdNj2Jkos3ck9k/s400/DSC09237.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAIwG4C4YxLOzgWCyStcdaXjT5v15koaa6iFXs852EQwrR1nHKVb64Y5k8hGVkf5TGPZp2eWQrucT-TsCbF3p5bmUeyYZgNm1r3phHXrIbmuP4-eC1FpZuEWtxh_GKDlNiyNkRIGMpo16w/s1600/DSC09232.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAIwG4C4YxLOzgWCyStcdaXjT5v15koaa6iFXs852EQwrR1nHKVb64Y5k8hGVkf5TGPZp2eWQrucT-TsCbF3p5bmUeyYZgNm1r3phHXrIbmuP4-eC1FpZuEWtxh_GKDlNiyNkRIGMpo16w/s400/DSC09232.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP8FVrROW1430QATniWB8ly-2s8bMgHI9ensMnzF59jx3c9bk3dy3KlZ6WHz8v_Xj_Eau3hDeYasibhcgXpayvho_WBzp4OzV-I2PVHlb7yC93UH9IPNgWD_Kl56HmPE4G0BRoIbP4ToEG/s1600/DSC09233.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP8FVrROW1430QATniWB8ly-2s8bMgHI9ensMnzF59jx3c9bk3dy3KlZ6WHz8v_Xj_Eau3hDeYasibhcgXpayvho_WBzp4OzV-I2PVHlb7yC93UH9IPNgWD_Kl56HmPE4G0BRoIbP4ToEG/s400/DSC09233.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4KhACM_lvhcLfo1aJO5bIxAQO8hmb9goHFezf6S6KQvWb5KcMgjYML7NYwylWVqggNoTSnBJwm1RkArknyguyrzH5oFD41iCATK060ypsxS1ILgrrAcaZo6DLWIJ2a-wG8vEkzIYZMJIL/s1600/DSC09234.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4KhACM_lvhcLfo1aJO5bIxAQO8hmb9goHFezf6S6KQvWb5KcMgjYML7NYwylWVqggNoTSnBJwm1RkArknyguyrzH5oFD41iCATK060ypsxS1ILgrrAcaZo6DLWIJ2a-wG8vEkzIYZMJIL/s400/DSC09234.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHem8mYfJaRvaGr0fmy_Hh7xQK-I2mjdkCVWZ-XqSVHlykNQIRUew6rxgO5rBi3WiapcpFBodPzbjp-EbGWxoOO-qdez_J24NfKbvGiaSFJAoSRIhREAUTeYybyHS6fuRQv8GTrQjS7uD4/s1600/DSC09235.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHem8mYfJaRvaGr0fmy_Hh7xQK-I2mjdkCVWZ-XqSVHlykNQIRUew6rxgO5rBi3WiapcpFBodPzbjp-EbGWxoOO-qdez_J24NfKbvGiaSFJAoSRIhREAUTeYybyHS6fuRQv8GTrQjS7uD4/s400/DSC09235.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLwlzl6deNMEaT-x3NeB0rP2oYXsiqaDnl0OaM0k4KzAiHc-AW6nDWbUm4sZB91DqB01n6z9E8K0E9ZMFKH07-CV46PCSdVh8hr1y_vmkivUbwqXknmc2rZgEOeOMGwCZ34D4iCcwkKAKw/s1600/DSC09230.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLwlzl6deNMEaT-x3NeB0rP2oYXsiqaDnl0OaM0k4KzAiHc-AW6nDWbUm4sZB91DqB01n6z9E8K0E9ZMFKH07-CV46PCSdVh8hr1y_vmkivUbwqXknmc2rZgEOeOMGwCZ34D4iCcwkKAKw/s400/DSC09230.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1bI2t3yIHclRAvoHxjIxdh4eFiHtWct4wSKmIqqlFPmDzmaV0DyaR0060FfvnO_EYfLdLiGgHFUnju-ElOWk5y2OdAzkEkiznIzTQ_btrM7oayP6xB-qr6QrIRJCfV9KJVNZUeNWk-f23/s1600/DSC09225.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1bI2t3yIHclRAvoHxjIxdh4eFiHtWct4wSKmIqqlFPmDzmaV0DyaR0060FfvnO_EYfLdLiGgHFUnju-ElOWk5y2OdAzkEkiznIzTQ_btrM7oayP6xB-qr6QrIRJCfV9KJVNZUeNWk-f23/s400/DSC09225.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqozVfaOKCkCjBDl52Mh4bcfzsaVLWPN8BpsrX2v0Ai4Hv8ekWBA0aEQ6X7oAgwkSvBuzjVF88qyylT2xJ85rcB9Fp2ijADpoZliWtwpGyXk8XeRv_n4Ywb_JjNC_K25Mm94UuEBE5-NHK/s1600/DSC09226.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqozVfaOKCkCjBDl52Mh4bcfzsaVLWPN8BpsrX2v0Ai4Hv8ekWBA0aEQ6X7oAgwkSvBuzjVF88qyylT2xJ85rcB9Fp2ijADpoZliWtwpGyXk8XeRv_n4Ywb_JjNC_K25Mm94UuEBE5-NHK/s400/DSC09226.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuqG_vJ-9F9NOAKybaIEbtC5bQ6qhjAJwQoMtUnJqSEpxyEhLFeHbjcAhHo3P2znF_UOV2SpA5nnKcNVOdvBwzGIW-XPZfg9TjcFEPEFh10nwNSDYSlL67J7Q_XGmZrhAgPsp88jbbKm2S/s1600/DSC09227.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuqG_vJ-9F9NOAKybaIEbtC5bQ6qhjAJwQoMtUnJqSEpxyEhLFeHbjcAhHo3P2znF_UOV2SpA5nnKcNVOdvBwzGIW-XPZfg9TjcFEPEFh10nwNSDYSlL67J7Q_XGmZrhAgPsp88jbbKm2S/s400/DSC09227.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlB496pHlwVJN_6E1TKD96jxs6OfNFfceEFLrcAV95x2DfOKhBJy-mAW3I5dp8NtQKzB5df3i5TKlvpSROs4qdwfjLYPSMdYnGkmbK7hInzfezy53ZKwh4SOzgif3HwLLuOoGtA5tN-Y6S/s1600/DSC09220.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlB496pHlwVJN_6E1TKD96jxs6OfNFfceEFLrcAV95x2DfOKhBJy-mAW3I5dp8NtQKzB5df3i5TKlvpSROs4qdwfjLYPSMdYnGkmbK7hInzfezy53ZKwh4SOzgif3HwLLuOoGtA5tN-Y6S/s400/DSC09220.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW9UBOkz0hWk0GcgaCY4zYzK99aTZeJ8hej-Zigstbx360WYYr4exosgZAt7KLBXK3x1BoDpHs4O54e6SlswKPqWao-fHhpbAK3WVCoUoy1pZSqCM8CZeh8sjo5f-z5b-v4zNrJCsWuxYt/s1600/DSC09221.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW9UBOkz0hWk0GcgaCY4zYzK99aTZeJ8hej-Zigstbx360WYYr4exosgZAt7KLBXK3x1BoDpHs4O54e6SlswKPqWao-fHhpbAK3WVCoUoy1pZSqCM8CZeh8sjo5f-z5b-v4zNrJCsWuxYt/s400/DSC09221.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs9fdJ2BYaao8gfGBrb_leQ9uWyLw7gKFNd7BYQEteLPrPtMHbi6KvXgghtgIBp7wH0j05lHR1P1L4mxCJv_Ix28phZ3IOBp4mcEyEmia9ZYVKZRzTly-8T6rQJxxYTakrZ7cGxMto_LG4/s1600/DSC09222.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs9fdJ2BYaao8gfGBrb_leQ9uWyLw7gKFNd7BYQEteLPrPtMHbi6KvXgghtgIBp7wH0j05lHR1P1L4mxCJv_Ix28phZ3IOBp4mcEyEmia9ZYVKZRzTly-8T6rQJxxYTakrZ7cGxMto_LG4/s400/DSC09222.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYK8gBpdqrUWMkylb-mOH87emk8TLEHjShOTpGR5mNDaEeWHzD9G2P0OOCkZjeKL4hbveyP2lFzl30yRNAx2ry4_XeEz2fiDHMzUvsX3DMoWSIK3DlVUj2UVcG2usFPeERIL2WqPpTtKZo/s1600/DSC09223.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYK8gBpdqrUWMkylb-mOH87emk8TLEHjShOTpGR5mNDaEeWHzD9G2P0OOCkZjeKL4hbveyP2lFzl30yRNAx2ry4_XeEz2fiDHMzUvsX3DMoWSIK3DlVUj2UVcG2usFPeERIL2WqPpTtKZo/s400/DSC09223.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi98DqQqvXMUzBnlj2b3xO0x-Mj0dimZnmmP3MR2mZ4OarmsI1zVt2Mfwpqt2xZywYSOxCNmFtpvO6Vc2sQT5-dsNd5DAPcWxruFWl5eaIdCqfD6Bs5BLOjrIVQFUpyWlRfT1HXDaMqzXVR/s1600/DSC09215.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi98DqQqvXMUzBnlj2b3xO0x-Mj0dimZnmmP3MR2mZ4OarmsI1zVt2Mfwpqt2xZywYSOxCNmFtpvO6Vc2sQT5-dsNd5DAPcWxruFWl5eaIdCqfD6Bs5BLOjrIVQFUpyWlRfT1HXDaMqzXVR/s400/DSC09215.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb8diIYApTGPyoKyz6RPN94HBF3KfeXiG_J901YiwfFQcpYz5fEMRN9lHp588SsRIOj2_W5cdhm3inhSnDTEEQ-8_t_xtdXttKMmMiQE6XrKo4eSGrkBurcvwX2Dk5Tof3AiFu_MeiiPoU/s1600/DSC09216.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb8diIYApTGPyoKyz6RPN94HBF3KfeXiG_J901YiwfFQcpYz5fEMRN9lHp588SsRIOj2_W5cdhm3inhSnDTEEQ-8_t_xtdXttKMmMiQE6XrKo4eSGrkBurcvwX2Dk5Tof3AiFu_MeiiPoU/s400/DSC09216.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ_xsxO99abbuuxta5UF_JfPxMfDKWSyHwLtkuoL35MrS68KvGYcNyzedaCPGaNQqmhd44zKiD9az7ww_WZ_P5c7iOl3I1F85QACbhgKzjpFsGNFJn_oxBXXfpeu4SC737AqSKC1GId31h/s1600/DSC09217.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ_xsxO99abbuuxta5UF_JfPxMfDKWSyHwLtkuoL35MrS68KvGYcNyzedaCPGaNQqmhd44zKiD9az7ww_WZ_P5c7iOl3I1F85QACbhgKzjpFsGNFJn_oxBXXfpeu4SC737AqSKC1GId31h/s400/DSC09217.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEQ764LNqa80XPqz7gv0Xe9D6xa1Ih6D4BVAV6EPEz_HF1k2y9VvUo6UmZ42ekAowHwwO1fHvzg3QByfsIAjMotiiTFvSjMq8Sy3uxLL-PfDH_uiipjaS78HJ7x1GRl3D_cw15sL8HiM1j/s1600/DSC09211.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEQ764LNqa80XPqz7gv0Xe9D6xa1Ih6D4BVAV6EPEz_HF1k2y9VvUo6UmZ42ekAowHwwO1fHvzg3QByfsIAjMotiiTFvSjMq8Sy3uxLL-PfDH_uiipjaS78HJ7x1GRl3D_cw15sL8HiM1j/s400/DSC09211.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2qu9OV1RR8AkzGZpbtB4yNLeRsJnMxplqUKc_FvMLJhsa6ScG5zmElkaOSbBoSsyMkdrrMyW5WDMBY0s2JT0PjL-XlaEBH0Up8RFP31a8Gx-L3n-eVpQ4Ieo8DpbrywYXYmVb3rg6n-eL/s1600/DSC09212.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2qu9OV1RR8AkzGZpbtB4yNLeRsJnMxplqUKc_FvMLJhsa6ScG5zmElkaOSbBoSsyMkdrrMyW5WDMBY0s2JT0PjL-XlaEBH0Up8RFP31a8Gx-L3n-eVpQ4Ieo8DpbrywYXYmVb3rg6n-eL/s400/DSC09212.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3bVguMHoEJd5zqjwZOI7GiwcfYPj8y6GkXszPbhTXpVxZYpKZReazolpft7SatgJZP1DxcMMNRey-oEfIPPPwAoGFyi8MzQUI3R_B7uQmqTSmlxT_gNAwZ8JiTmlhhyphenhyphenGINjotFTkeEVqN/s1600/DSC09213.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3bVguMHoEJd5zqjwZOI7GiwcfYPj8y6GkXszPbhTXpVxZYpKZReazolpft7SatgJZP1DxcMMNRey-oEfIPPPwAoGFyi8MzQUI3R_B7uQmqTSmlxT_gNAwZ8JiTmlhhyphenhyphenGINjotFTkeEVqN/s400/DSC09213.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkYMSNu0dRso84Ihx7Ch3L39rd-siwknV2-nNsYY9rRF5-SoW6SxFsrknw4ZX9uKQm5FE4hSBH6mXLAZZgz5nn7Jm3fd45QO_hGMalhSA6b4x8Lt20EA4ArWndDF7MJGVB2sSK5EPPjuSA/s1600/DSC09204.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkYMSNu0dRso84Ihx7Ch3L39rd-siwknV2-nNsYY9rRF5-SoW6SxFsrknw4ZX9uKQm5FE4hSBH6mXLAZZgz5nn7Jm3fd45QO_hGMalhSA6b4x8Lt20EA4ArWndDF7MJGVB2sSK5EPPjuSA/s400/DSC09204.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5Lf92Yt-uxRseGCEW3r8qtGHearuyX8WiNOobbAcWjCp_ECe_6rjD1PpLoAvhfsDnMp4ANzRaN3kvIM3KOXT_jvDtioDcTHOhRIwYDyf5xq1WOZfy_RkaKsEUS_1CgRfk1zlzMLdD-Sv9/s1600/DSC09205.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5Lf92Yt-uxRseGCEW3r8qtGHearuyX8WiNOobbAcWjCp_ECe_6rjD1PpLoAvhfsDnMp4ANzRaN3kvIM3KOXT_jvDtioDcTHOhRIwYDyf5xq1WOZfy_RkaKsEUS_1CgRfk1zlzMLdD-Sv9/s400/DSC09205.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhShcUnI-zGVEb_hPkwToVbPrDGqotMQ1Yzz8mvc9ajQSbMCImDmvVxacxpKPug5Th1VrAV0qgtp2hmLW-AJR0XPukuMpjcv0Kt7nujq061hGhr7LpuzzAKFqyFObTwopQsW4BlgAWFFHHj/s1600/DSC09206.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhShcUnI-zGVEb_hPkwToVbPrDGqotMQ1Yzz8mvc9ajQSbMCImDmvVxacxpKPug5Th1VrAV0qgtp2hmLW-AJR0XPukuMpjcv0Kt7nujq061hGhr7LpuzzAKFqyFObTwopQsW4BlgAWFFHHj/s400/DSC09206.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsB4yl8fa6bDhGYuE_pFPW78m2-waHTQTGzVbn78d1wyr4SpmsrZ5IYS6bKALoY2bJlJtszfK6rIxFyN3dojGLS3jWzW7BKqkg0urz3qTMBk99j1FtOwsdnlr0utQmjEUUXqJhCxiVLGIz/s1600/DSC09207.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsB4yl8fa6bDhGYuE_pFPW78m2-waHTQTGzVbn78d1wyr4SpmsrZ5IYS6bKALoY2bJlJtszfK6rIxFyN3dojGLS3jWzW7BKqkg0urz3qTMBk99j1FtOwsdnlr0utQmjEUUXqJhCxiVLGIz/s400/DSC09207.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx1DQPgLVvjQzmTpfHAZiutpMX8HeBUkNm4cI3MWxeWO9tXUFyV1mtdaDBLkL1Q3jc8bbHFUFMQy2qUEhc52pEzz08xtpFxq5TSqhCKYmZKJRdwELBNClsIS_26L877_sylTsDPQfRf3EF/s1600/DSC09208.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx1DQPgLVvjQzmTpfHAZiutpMX8HeBUkNm4cI3MWxeWO9tXUFyV1mtdaDBLkL1Q3jc8bbHFUFMQy2qUEhc52pEzz08xtpFxq5TSqhCKYmZKJRdwELBNClsIS_26L877_sylTsDPQfRf3EF/s400/DSC09208.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilNDF-w5k2UE7uYRdgXL_XmeKYH32bk9-ulf9kThlp8njUH9QEtaoAGeCDiBd45RWSXIC32hbVVMVP5kdqxxxvoeCKAs5C01SI74eYRfnAosSQ_H0ooOeohxvEnu3f1zDMVMugheL6cbOD/s1600/DSC09202.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilNDF-w5k2UE7uYRdgXL_XmeKYH32bk9-ulf9kThlp8njUH9QEtaoAGeCDiBd45RWSXIC32hbVVMVP5kdqxxxvoeCKAs5C01SI74eYRfnAosSQ_H0ooOeohxvEnu3f1zDMVMugheL6cbOD/s400/DSC09202.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQcdl_-u3S1kRFHAVkBy_lU-tD3DNVvlgJVjZo1mP4UhtKsgbJ9VfImju63NP_nd5EMk0xipg5LyvymMjWwO88ljbZ_hUASlsPo9vCvLjKAoK5j6zFlVcxFbwkHv3MirXLs6P7XoVt7dol/s1600/DSC09197.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQcdl_-u3S1kRFHAVkBy_lU-tD3DNVvlgJVjZo1mP4UhtKsgbJ9VfImju63NP_nd5EMk0xipg5LyvymMjWwO88ljbZ_hUASlsPo9vCvLjKAoK5j6zFlVcxFbwkHv3MirXLs6P7XoVt7dol/s400/DSC09197.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSTqjsz8bIor-PGNq1NZmOpWN6HT1BC7qbS4Hb-rjcCpkfnRM51yt4v-ms-5LIWkIm3ZQsDNXrQy3M12bsDr0Z3bGOSBq2AExVm4LwGML5Gzu03ULzxV4Gc84mLVVjpjfjyL7m_aHmwAmu/s1600/DSC09198.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSTqjsz8bIor-PGNq1NZmOpWN6HT1BC7qbS4Hb-rjcCpkfnRM51yt4v-ms-5LIWkIm3ZQsDNXrQy3M12bsDr0Z3bGOSBq2AExVm4LwGML5Gzu03ULzxV4Gc84mLVVjpjfjyL7m_aHmwAmu/s400/DSC09198.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDjpLcgzb3ULgMwa-H4mKXPXa70Tp5HAaSc-dSWplwZIyVY88WBHhfPwlpf43ABLl22OUQsREEDTydRbmCiBKAeVMasVAquHhyb5J9AvQ6AVdPhsSXlK9AMqeQV7oQuNhw0e7_rvjzgHD7/s1600/DSC09199.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDjpLcgzb3ULgMwa-H4mKXPXa70Tp5HAaSc-dSWplwZIyVY88WBHhfPwlpf43ABLl22OUQsREEDTydRbmCiBKAeVMasVAquHhyb5J9AvQ6AVdPhsSXlK9AMqeQV7oQuNhw0e7_rvjzgHD7/s400/DSC09199.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEcySR1a0hyphenhyphenuM33sZJMT5RVV8uECjjUAu0DrM3RWMtBoOmLEZe7DJVRIXcDVZi8Iaec8DbhFGBGcY8rM6vJZ-G5VSAS-A6GD1GNAiGz6z8NC1yTyYPvim71TrUFRx2qGX6rRiBhWbzAER3/s1600/DSC09200.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEcySR1a0hyphenhyphenuM33sZJMT5RVV8uECjjUAu0DrM3RWMtBoOmLEZe7DJVRIXcDVZi8Iaec8DbhFGBGcY8rM6vJZ-G5VSAS-A6GD1GNAiGz6z8NC1yTyYPvim71TrUFRx2qGX6rRiBhWbzAER3/s400/DSC09200.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlBpDUY_pvkrDD_ipvnV4-1BQ5mOIe9J_H6V6HNmtkxMQeZerS7ot-NZfqKjtFTBxbArJApFFByDCQaHP_Eo0zrjkxWjtyfsB6XgS-m4_pwaw-7orAyqAgo3N3vwtKUTstLEfWgGjubWZn/s1600/DSC09194.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlBpDUY_pvkrDD_ipvnV4-1BQ5mOIe9J_H6V6HNmtkxMQeZerS7ot-NZfqKjtFTBxbArJApFFByDCQaHP_Eo0zrjkxWjtyfsB6XgS-m4_pwaw-7orAyqAgo3N3vwtKUTstLEfWgGjubWZn/s400/DSC09194.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnYIs2SHeyt-fANK5Ie89XAsreEGGcs0kD0QkwmUc_KSqhq0r8uCdZrKikwfVZMz17odZ0jWMakauoz2QhC-9ujsCLiqMZQfFvjcp5QeW35HfIPjyTfk1Y3nMdjkitS3c5Eo9FaYIrtZyA/s1600/DSC09195.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnYIs2SHeyt-fANK5Ie89XAsreEGGcs0kD0QkwmUc_KSqhq0r8uCdZrKikwfVZMz17odZ0jWMakauoz2QhC-9ujsCLiqMZQfFvjcp5QeW35HfIPjyTfk1Y3nMdjkitS3c5Eo9FaYIrtZyA/s400/DSC09195.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRg1aKKOoG0_0A9PCspK5CbSag6ga8RkabTmxAf5lpWAcqwInVw-qsIYdEnR_mL2Z5hIVlMi2RYN7za6Irh7dBVgUzNzQDEvlHkYu3i3aN1bhdBkXQRkQjPsOUUgv7w-AgRasUS28srsMe/s1600/DSC09188.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRg1aKKOoG0_0A9PCspK5CbSag6ga8RkabTmxAf5lpWAcqwInVw-qsIYdEnR_mL2Z5hIVlMi2RYN7za6Irh7dBVgUzNzQDEvlHkYu3i3aN1bhdBkXQRkQjPsOUUgv7w-AgRasUS28srsMe/s400/DSC09188.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgybhNb7upBiJV3FIaM61ZyU05CP6BO9-bBQ0vHAKlsa_5x5bNnx8ZSctX7axvthtO6pBflW-wwwtcBy_PrtIan_KzidXBUjEqh8anHTd0Geh2xYWspCufLYJ5iSJMfApww14FxTncqxj5J/s1600/DSC09189.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgybhNb7upBiJV3FIaM61ZyU05CP6BO9-bBQ0vHAKlsa_5x5bNnx8ZSctX7axvthtO6pBflW-wwwtcBy_PrtIan_KzidXBUjEqh8anHTd0Geh2xYWspCufLYJ5iSJMfApww14FxTncqxj5J/s400/DSC09189.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNUyk0dmLr9Kd1j8y9Sdjyj3r6vvhvA6gbhCgW4wm1ivxcuxQIlZkUyqoQnLtm1wUewKtYxkqowL_WzBEQyEXnRFBFxWbLz1_gt0nCvuSg86xuttx3Vt3EOkTXlKnFeix1OfaaCO2lvN7a/s1600/DSC09190.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNUyk0dmLr9Kd1j8y9Sdjyj3r6vvhvA6gbhCgW4wm1ivxcuxQIlZkUyqoQnLtm1wUewKtYxkqowL_WzBEQyEXnRFBFxWbLz1_gt0nCvuSg86xuttx3Vt3EOkTXlKnFeix1OfaaCO2lvN7a/s400/DSC09190.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrxptp_Grjl16sVx347eSmbthmM2t4eeTqjHmpbAWHasra29y703t_jmF1aQoEDCXq2BLFjWzkUsU06PtJVNypZP_G49hvSm2M5vE6u9xn7SIaHnaB0FF7cgK3ZEXtKeNHUnyimWKlHzTd/s1600/DSC09191.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrxptp_Grjl16sVx347eSmbthmM2t4eeTqjHmpbAWHasra29y703t_jmF1aQoEDCXq2BLFjWzkUsU06PtJVNypZP_G49hvSm2M5vE6u9xn7SIaHnaB0FF7cgK3ZEXtKeNHUnyimWKlHzTd/s400/DSC09191.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYxr1OAIFmBQAWV1-QX3a8r2RGPvMsvokhjFug8NtFVomvKKYYjvKaJWkd27RBVB3c3rRvcJA9SdAow66SVmV8DJUJsfswgKY1gqRMKP_m4DRIvSPFbTJ19cfrCJyk8W1lRQh_sRnN8n5F/s1600/DSC09185.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYxr1OAIFmBQAWV1-QX3a8r2RGPvMsvokhjFug8NtFVomvKKYYjvKaJWkd27RBVB3c3rRvcJA9SdAow66SVmV8DJUJsfswgKY1gqRMKP_m4DRIvSPFbTJ19cfrCJyk8W1lRQh_sRnN8n5F/s400/DSC09185.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0Ip4L2L1Uh7kEeu6jOwRywONq2dIqoQL3bIf101B1Psp1InPaLPMIX97fU0DuYT27LQxydqspTxkk8d9Mqh209RUvI2L_02iWUKm9_9SM-pdUyEFSr49QIt22y0xNEiCpfmElqiq88cd2/s1600/DSC09186.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0Ip4L2L1Uh7kEeu6jOwRywONq2dIqoQL3bIf101B1Psp1InPaLPMIX97fU0DuYT27LQxydqspTxkk8d9Mqh209RUvI2L_02iWUKm9_9SM-pdUyEFSr49QIt22y0xNEiCpfmElqiq88cd2/s400/DSC09186.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpPf0ZHErAGOMjQ7RQhhlVfjBtnOGYEKVHhnr-Pbhh9DLv4hgJ7MNiqCxaa2xOy9w3amk3gOWpzGRtI9cm3Nj0Zni721EM94znhnL_AkkDApzGNZUOODSwzWgxSnlFAy8CJAtKFnXr9glH/s1600/DSC09182.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpPf0ZHErAGOMjQ7RQhhlVfjBtnOGYEKVHhnr-Pbhh9DLv4hgJ7MNiqCxaa2xOy9w3amk3gOWpzGRtI9cm3Nj0Zni721EM94znhnL_AkkDApzGNZUOODSwzWgxSnlFAy8CJAtKFnXr9glH/s400/DSC09182.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihCk45s-Crzv6oLoDvGe35tafHaRaiE2qQAoPRviZ1ZhSsmxo9v2JjOFVIR6CropEZ0dJMxfvY1iW5-vZuEp7CpNQMuxZvS-0ZPPt2MLHMrZM4OANgrPK7Ce2Ee31Qm0y5mN9uYPGHNfXw/s1600/DSC09183.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihCk45s-Crzv6oLoDvGe35tafHaRaiE2qQAoPRviZ1ZhSsmxo9v2JjOFVIR6CropEZ0dJMxfvY1iW5-vZuEp7CpNQMuxZvS-0ZPPt2MLHMrZM4OANgrPK7Ce2Ee31Qm0y5mN9uYPGHNfXw/s400/DSC09183.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjstZp7bMzEhuTTV5WSIc-EThtlidP9b3zwdWbrR1TpLdnDqlyZub8o9k7G9xNqiKDBy0xezqlfOprzbfMsg-X99rX9un7lOBiiQHGK4KiWc-dFDoAsLz62ihf-6NTsorjkDzFpjoPIbKHC/s1600/DSC09179.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjstZp7bMzEhuTTV5WSIc-EThtlidP9b3zwdWbrR1TpLdnDqlyZub8o9k7G9xNqiKDBy0xezqlfOprzbfMsg-X99rX9un7lOBiiQHGK4KiWc-dFDoAsLz62ihf-6NTsorjkDzFpjoPIbKHC/s400/DSC09179.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOc79SP33lfi_0g7CXLFt6JAee73c1MfZTEWwmwS4wrWi8HS2Y9PQ8ncO4G_XgcXuvT274lbFEYq82grLLea4z_N75KL8rMWkG9z6kNO2tF-Dr_OIXl-5oCn1iv76RHpictDFjtLBE1I20/s1600/DSC09180.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOc79SP33lfi_0g7CXLFt6JAee73c1MfZTEWwmwS4wrWi8HS2Y9PQ8ncO4G_XgcXuvT274lbFEYq82grLLea4z_N75KL8rMWkG9z6kNO2tF-Dr_OIXl-5oCn1iv76RHpictDFjtLBE1I20/s400/DSC09180.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTdWZMROu33C_mz65o72QgCbJmtG1IqsCJDaQKpAbBV40xU7OoN2e3tgmvdy-HiBm5GWgLvaKf4lqClY2hDDXeiaVc5IkFhhWnbvAmTWqYsjnAjAQEIoTPrkHFXWe_ZIbI8BQaPRk-CdD7/s1600/DSC09175.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTdWZMROu33C_mz65o72QgCbJmtG1IqsCJDaQKpAbBV40xU7OoN2e3tgmvdy-HiBm5GWgLvaKf4lqClY2hDDXeiaVc5IkFhhWnbvAmTWqYsjnAjAQEIoTPrkHFXWe_ZIbI8BQaPRk-CdD7/s400/DSC09175.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8MJjWLL3Ph6TMt4g8nveRKn0lp3xKUhDQfp7dLai9HlR0uBKudquROAITDyFjOXs4CkgvofscORmS181X2Hx-FVTjlWDIj3UpIYxpL9e7dZk24rOFW6mwYcC1Erfgs_3KOAqOspenLItj/s1600/DSC09176.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8MJjWLL3Ph6TMt4g8nveRKn0lp3xKUhDQfp7dLai9HlR0uBKudquROAITDyFjOXs4CkgvofscORmS181X2Hx-FVTjlWDIj3UpIYxpL9e7dZk24rOFW6mwYcC1Erfgs_3KOAqOspenLItj/s400/DSC09176.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2W4j8Yt4RebXNHUx5nrmtm2VckVDZgVF4jx4rF1AH8gGmmUw_MVkVQP1V1o_w0zZQj4Hikx0X8hsUWti6rnFFwQHrbgsf3cuwhQo2TTDAleX_WZCGtoYXS63noKt4NiYXwVKOD95gzZNx/s1600/DSC09177.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2W4j8Yt4RebXNHUx5nrmtm2VckVDZgVF4jx4rF1AH8gGmmUw_MVkVQP1V1o_w0zZQj4Hikx0X8hsUWti6rnFFwQHrbgsf3cuwhQo2TTDAleX_WZCGtoYXS63noKt4NiYXwVKOD95gzZNx/s400/DSC09177.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYSjIpxgi2IrPp7DeYKbvTTPPD6Gc3oN4lVz0zq4ITAa2m41ZesFDCOAjTaWCNeC-CfGPRoDl-suq85_Kcn-Vv7lUNuaglZBbpRqzdrkzxTlIiZs8TtHnTx8MuMGus8E8J7z-C2SHAUBvV/s1600/DSC09172.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYSjIpxgi2IrPp7DeYKbvTTPPD6Gc3oN4lVz0zq4ITAa2m41ZesFDCOAjTaWCNeC-CfGPRoDl-suq85_Kcn-Vv7lUNuaglZBbpRqzdrkzxTlIiZs8TtHnTx8MuMGus8E8J7z-C2SHAUBvV/s400/DSC09172.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGpyiCZkU6vG-cLfFA7ymMGJTvwWGQ4U-G3NCIforFMSm4aprzPEXseFZXL23r4FBsV5KMfvd16Uyrs_q2bSEtPwNqXYo9-WvKRnsMk87AMvgyEQjtkUzyVtvUiHmRLZdrOvFSErkN-Vxl/s1600/DSC09173.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGpyiCZkU6vG-cLfFA7ymMGJTvwWGQ4U-G3NCIforFMSm4aprzPEXseFZXL23r4FBsV5KMfvd16Uyrs_q2bSEtPwNqXYo9-WvKRnsMk87AMvgyEQjtkUzyVtvUiHmRLZdrOvFSErkN-Vxl/s400/DSC09173.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid5j88dij0qf9rxxvLW1rK_8x3iyDmIJ-__uoy1hZXKLf6Fn0FRgoKbeU1q-XkRJJ-opwPPXaJl2hSuFYBIKCVXgrrPWIjTzYwA_-c35ZnrRSs-ff0iuzIg-wyT474e8HWj3zFac988UKa/s1600/DSC09167.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid5j88dij0qf9rxxvLW1rK_8x3iyDmIJ-__uoy1hZXKLf6Fn0FRgoKbeU1q-XkRJJ-opwPPXaJl2hSuFYBIKCVXgrrPWIjTzYwA_-c35ZnrRSs-ff0iuzIg-wyT474e8HWj3zFac988UKa/s400/DSC09167.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghKA1P-I5mFCVMJ2hNs8zgiyIrNDt2n2A9O0mGb3an15ffN0Zwu92BIuxxWlaf9KXvbp7BLmOwQl36R91Hd3PKlc4iXRonMn7eJA43daLBKVCKqa_CyQi5Ip9wFWB35vTTiQGoEhBobvsC/s1600/DSC09168.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghKA1P-I5mFCVMJ2hNs8zgiyIrNDt2n2A9O0mGb3an15ffN0Zwu92BIuxxWlaf9KXvbp7BLmOwQl36R91Hd3PKlc4iXRonMn7eJA43daLBKVCKqa_CyQi5Ip9wFWB35vTTiQGoEhBobvsC/s400/DSC09168.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrPRYppPwgtkyZbJsSS_8czG5Z-8gAkEABVNDdkI4cRuAGW5w160tgX554Yp4gTGAf2fKgCaj2QZ6kVh54DvOnCMiqfNRuA3NUzGpgJAzJub5gg-IuIzRLiU76tX9oKxMvdSmOqc1kDdSV/s1600/DSC09169.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrPRYppPwgtkyZbJsSS_8czG5Z-8gAkEABVNDdkI4cRuAGW5w160tgX554Yp4gTGAf2fKgCaj2QZ6kVh54DvOnCMiqfNRuA3NUzGpgJAzJub5gg-IuIzRLiU76tX9oKxMvdSmOqc1kDdSV/s400/DSC09169.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZgnWJFfJm6c1oIyeNJY9CmfQqm7rFzHk0gqeceNRdc6upffoH6RO7l-Uq08iCPN3_EcVsGDMwCVx_53NVsrgYd4Iy2GMbGkIXDGlP4YNS-jKpQ6srJcHDBx7pVGVC0b396RYfuXJunpqE/s1600/DSC09170.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZgnWJFfJm6c1oIyeNJY9CmfQqm7rFzHk0gqeceNRdc6upffoH6RO7l-Uq08iCPN3_EcVsGDMwCVx_53NVsrgYd4Iy2GMbGkIXDGlP4YNS-jKpQ6srJcHDBx7pVGVC0b396RYfuXJunpqE/s400/DSC09170.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8KchS-spomN6Gxuesomj7zvkj9QalGJCjn-6VHyng3pHKtdgwyPUheiSumWPeTnvLEbtgLwqjkUpJA9uYPBMe4VfIFy-zEgb96VakWjP1mE1o152YCNOdn8aSaQ8WMLPp37-3Uh_LgD5l/s1600/DSC09162.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8KchS-spomN6Gxuesomj7zvkj9QalGJCjn-6VHyng3pHKtdgwyPUheiSumWPeTnvLEbtgLwqjkUpJA9uYPBMe4VfIFy-zEgb96VakWjP1mE1o152YCNOdn8aSaQ8WMLPp37-3Uh_LgD5l/s400/DSC09162.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCcI4kx-YKL1xUyFQirgSXGlXWoDtUY9RmFuHt2CIOVcZb_m86zzgKWKKjzFezZ9IHErgUoextYlyJVS8h1z1z9VyhfvXQXtqlOFurf1hQlziRHuqHp3AquUoMxX2XsINaWGGUEERIlxZE/s1600/DSC09163.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCcI4kx-YKL1xUyFQirgSXGlXWoDtUY9RmFuHt2CIOVcZb_m86zzgKWKKjzFezZ9IHErgUoextYlyJVS8h1z1z9VyhfvXQXtqlOFurf1hQlziRHuqHp3AquUoMxX2XsINaWGGUEERIlxZE/s400/DSC09163.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOt-x5w-drxAEmRnPSHuePFX6PS6IEaDkQkYhFA2rcrWXcj4Jg1mMN1TULoeHNuOO0asCBf4pr-Sj-3bK_GY-nhXOjYWD-9t26Yu1oS0YFRqJsis3qvuns3cZMyDtpcF0YM8ezqOGl7ZCf/s1600/DSC09164.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOt-x5w-drxAEmRnPSHuePFX6PS6IEaDkQkYhFA2rcrWXcj4Jg1mMN1TULoeHNuOO0asCBf4pr-Sj-3bK_GY-nhXOjYWD-9t26Yu1oS0YFRqJsis3qvuns3cZMyDtpcF0YM8ezqOGl7ZCf/s400/DSC09164.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFgrxvcHXHcSUqaEkx-B8lVdKme_OyyN_FRsg2_l2dDDW_uj_RZ50yWf5SNjj0OijE4IgiLTX2dKVkcmv2ja3iKip0mbWFZrpEG6bUzT_GVI7NSU-5aIdiOMdfR-RMR0CPU3b9iGx3qhTU/s1600/DSC09165.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFgrxvcHXHcSUqaEkx-B8lVdKme_OyyN_FRsg2_l2dDDW_uj_RZ50yWf5SNjj0OijE4IgiLTX2dKVkcmv2ja3iKip0mbWFZrpEG6bUzT_GVI7NSU-5aIdiOMdfR-RMR0CPU3b9iGx3qhTU/s400/DSC09165.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwEodOsGepxpKZl4wIe2DEqGQ08qLBEr4gfvo3nAr3LrpcHscPiFacMoHdwD9SW2kqeO-2fpk9tnvjXhapp2bCNQGUuay5YpxCfLiqGpxAgURE8AoImC3Fi5x0-DjgHZLG55za6UR9N_1F/s1600/DSC09160.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwEodOsGepxpKZl4wIe2DEqGQ08qLBEr4gfvo3nAr3LrpcHscPiFacMoHdwD9SW2kqeO-2fpk9tnvjXhapp2bCNQGUuay5YpxCfLiqGpxAgURE8AoImC3Fi5x0-DjgHZLG55za6UR9N_1F/s400/DSC09160.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikXPqQQlc5dlrTb4oJ0FnZuyovRXP9GDj3iRfG-Rosn7PHLZBWgo3ib6lfy2_9wH_7oi4OPoSGxgorEqUVYd0GKjznDCcmhyecnY4Nk9dDps8icT0zYyYc3dO5dna4aIUo3AJrKfwsCDFV/s1600/DSC09157.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikXPqQQlc5dlrTb4oJ0FnZuyovRXP9GDj3iRfG-Rosn7PHLZBWgo3ib6lfy2_9wH_7oi4OPoSGxgorEqUVYd0GKjznDCcmhyecnY4Nk9dDps8icT0zYyYc3dO5dna4aIUo3AJrKfwsCDFV/s400/DSC09157.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhnbddPeakFRR3_6OiFr0QFadqX332lAyAzV_XfoYOgNvyfgIa-ccxM2-IvEMhZYAiZFAoxBrh80691d2mNwppyRFffCd5XI5hW9udLLCRr_DTQVZi-LhO03MzSxCUCFUPjJg3ZGP2jwbG/s1600/DSC09158.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhnbddPeakFRR3_6OiFr0QFadqX332lAyAzV_XfoYOgNvyfgIa-ccxM2-IvEMhZYAiZFAoxBrh80691d2mNwppyRFffCd5XI5hW9udLLCRr_DTQVZi-LhO03MzSxCUCFUPjJg3ZGP2jwbG/s400/DSC09158.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB-YCgfnmVtUChFvm67CEfFtcyVySNAKRmhSGKJorUPTTJLXlzs0Lact2DDX9EjJEFwRiQ4AWB8kZO64BmpuBX47LKGzTCeDRIVU3BKmR9EltimnWUzJAClv5mbdpOFcoAKmuIxCeWauHL/s1600/DSC09147.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB-YCgfnmVtUChFvm67CEfFtcyVySNAKRmhSGKJorUPTTJLXlzs0Lact2DDX9EjJEFwRiQ4AWB8kZO64BmpuBX47LKGzTCeDRIVU3BKmR9EltimnWUzJAClv5mbdpOFcoAKmuIxCeWauHL/s400/DSC09147.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLG2_bd37-gPG9-mZ0R_3wZjFmTgtXl3vphd446n-526FVI-f81EJXf5IoGr9Sl4GQrq2xet32Izw0B2xY6d8uqXxrxDFKMrOlbw1T32ylvnNuL_JHdDAE2606OZ9VoD6AM8iu65TDyKkC/s1600/DSC09148.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLG2_bd37-gPG9-mZ0R_3wZjFmTgtXl3vphd446n-526FVI-f81EJXf5IoGr9Sl4GQrq2xet32Izw0B2xY6d8uqXxrxDFKMrOlbw1T32ylvnNuL_JHdDAE2606OZ9VoD6AM8iu65TDyKkC/s400/DSC09148.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc0EHRTawdbQFvvNZrNO7QlELSvTDW8q9sOxSCTnkq1D0qtQPJ2mu1fJYV-Bb-gX9YJWRtCKiviH5XPqHcS_8d__G36perRMR1p2jY9pEtfecq46Jw6o-z0QxwXWjcj9Czn5RuEeNGjMfW/s1600/DSC09149.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc0EHRTawdbQFvvNZrNO7QlELSvTDW8q9sOxSCTnkq1D0qtQPJ2mu1fJYV-Bb-gX9YJWRtCKiviH5XPqHcS_8d__G36perRMR1p2jY9pEtfecq46Jw6o-z0QxwXWjcj9Czn5RuEeNGjMfW/s400/DSC09149.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii0z3yLn0MTULvOKMHiuWwhM05x_WugoQfi-w_aBoNGnLLxYWrMo3reFR6A8cpFG6N6AP-DwSgqyaFJ7nALEv6A8bjts4fYsbQD0DQ9Gr92ghMcPeLjFX5ShoFjjsuEuUnhMQFByzsDBdw/s1600/DSC09150.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii0z3yLn0MTULvOKMHiuWwhM05x_WugoQfi-w_aBoNGnLLxYWrMo3reFR6A8cpFG6N6AP-DwSgqyaFJ7nALEv6A8bjts4fYsbQD0DQ9Gr92ghMcPeLjFX5ShoFjjsuEuUnhMQFByzsDBdw/s400/DSC09150.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjuwe-fIn3WJWpgcEhOEgwOCOnl_vJQASD6tbTpvnVz4u4P5vp2U5E4r_8i0DfwsIVjs1zzkGTrU0hmMaYxc-YRBpA3XcPCIHkWnAIeV2u3DCc1vFHPH4B6S2mlp3Hna1wxHkr3VztI9Yh/s1600/DSC09151.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjuwe-fIn3WJWpgcEhOEgwOCOnl_vJQASD6tbTpvnVz4u4P5vp2U5E4r_8i0DfwsIVjs1zzkGTrU0hmMaYxc-YRBpA3XcPCIHkWnAIeV2u3DCc1vFHPH4B6S2mlp3Hna1wxHkr3VztI9Yh/s400/DSC09151.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLRAsPLz-w9M1yM7lVyJ7Cskfo_BWhpsfmyhgfnB7LKkJBkK7_hHFQLkpMonuLvSqY1CevTj95OrYRluZzcihBoc4aGlVC7jITmFGnABtoQhJyR8rT2YXwwsCYh6y2XbiDcmJHbN2hdGYv/s1600/DSC09152.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLRAsPLz-w9M1yM7lVyJ7Cskfo_BWhpsfmyhgfnB7LKkJBkK7_hHFQLkpMonuLvSqY1CevTj95OrYRluZzcihBoc4aGlVC7jITmFGnABtoQhJyR8rT2YXwwsCYh6y2XbiDcmJHbN2hdGYv/s400/DSC09152.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4E8oEf_d8qM8x70mTraWa5FU8j7Ft55ZvnWUgj_IJtb8LDkMGNHxpLPcJTuAdM4vU3Fo4rbQ7Ej9kQYWjjQZ4PhdOMtOynSFL4yULek3MY6ZCaTH2vO9KAO-HQlYQDPGm5BX1sTgTuEqK/s1600/DSC09153.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4E8oEf_d8qM8x70mTraWa5FU8j7Ft55ZvnWUgj_IJtb8LDkMGNHxpLPcJTuAdM4vU3Fo4rbQ7Ej9kQYWjjQZ4PhdOMtOynSFL4yULek3MY6ZCaTH2vO9KAO-HQlYQDPGm5BX1sTgTuEqK/s400/DSC09153.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkj7jR7yQo-e2L6I5p43yyp5UtKYNNmF9ScWIPK10GeMLL9n4RDo5r5bDPnlUOCFiKGIj3kOaKAIar00pdnoIPtxTc-zpuF0B2xHs05Ee5shTqXwZPwlEXikm00zD1wh4fL2XaMizQAAUl/s1600/DSC09154.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkj7jR7yQo-e2L6I5p43yyp5UtKYNNmF9ScWIPK10GeMLL9n4RDo5r5bDPnlUOCFiKGIj3kOaKAIar00pdnoIPtxTc-zpuF0B2xHs05Ee5shTqXwZPwlEXikm00zD1wh4fL2XaMizQAAUl/s400/DSC09154.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpsgyGwqJ55Tqu4OgI1np_wdL5BkWeuE0VHCv9TVbRB-YK9rxWonOAWwT19qRw9BWUi9nbDIbzr57YPJbc64bOjPD8HVvqg1RfAHQrtPiKmLfRQEAdNoocY1u-V8bYPCOtHAiSaVoVMjbp/s1600/DSC09155.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpsgyGwqJ55Tqu4OgI1np_wdL5BkWeuE0VHCv9TVbRB-YK9rxWonOAWwT19qRw9BWUi9nbDIbzr57YPJbc64bOjPD8HVvqg1RfAHQrtPiKmLfRQEAdNoocY1u-V8bYPCOtHAiSaVoVMjbp/s400/DSC09155.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYSZvOEsnLEotWJIx7ggWiIhEOkRD7vveCivkTpaH-wImSx-UU0HGJ9XvS64LQy-N90EPm-mZz85expZ84vKBmcsJ09sPaieDrY29oKB0z8VJOsBYB8gTYqE7eM89mLmpxm-avKfY1R1cs/s1600/DSC09144.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYSZvOEsnLEotWJIx7ggWiIhEOkRD7vveCivkTpaH-wImSx-UU0HGJ9XvS64LQy-N90EPm-mZz85expZ84vKBmcsJ09sPaieDrY29oKB0z8VJOsBYB8gTYqE7eM89mLmpxm-avKfY1R1cs/s400/DSC09144.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirCfeEAwdHGtmrvla3BscIuHTtEe4-alYUY6a2i_IxOATEkqpFSkqEGYBorJAVAK1b9Enz7srAcEJjAhTsC-s_G5G6ywWcL0zo-2xfWytzJzbwRu4KMK1kTd3IerQGyGrRxvxEjyanO64B/s1600/DSC09145.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirCfeEAwdHGtmrvla3BscIuHTtEe4-alYUY6a2i_IxOATEkqpFSkqEGYBorJAVAK1b9Enz7srAcEJjAhTsC-s_G5G6ywWcL0zo-2xfWytzJzbwRu4KMK1kTd3IerQGyGrRxvxEjyanO64B/s400/DSC09145.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjStfLsCg7uXFnNzYFhEL9kSTekTLCSghUGgM1Jgmn3x12xsFyJJRoHy04l1JizqcvECrg5hhwVZSbj_CweCTWAaXp1CU4cx1NGFlWgozfzW_CvOvMLio5gPTn2P9LS-NZSiQa_stOBYAE/s1600/DSC09142.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjStfLsCg7uXFnNzYFhEL9kSTekTLCSghUGgM1Jgmn3x12xsFyJJRoHy04l1JizqcvECrg5hhwVZSbj_CweCTWAaXp1CU4cx1NGFlWgozfzW_CvOvMLio5gPTn2P9LS-NZSiQa_stOBYAE/s400/DSC09142.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjxIQ_7WIVVR1REW9LH4OR9XafK5k6dfXEv0gxZfqC6qUpOHswa8WB7RPqNyN87AVWiahfR0DJMW07Md3yUMnSiKbwNx5UtpGSOdZXghCPvHQqU7pkdDFKQ1CXEWqMmX-OHWdP14GRI18/s1600/DSC09139.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjxIQ_7WIVVR1REW9LH4OR9XafK5k6dfXEv0gxZfqC6qUpOHswa8WB7RPqNyN87AVWiahfR0DJMW07Md3yUMnSiKbwNx5UtpGSOdZXghCPvHQqU7pkdDFKQ1CXEWqMmX-OHWdP14GRI18/s400/DSC09139.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSxsUpLsmuzyG0qu4cgN6bgsmWIuyvUGwZOivbzGOJoj2O-dVpm-LXyR0nRshj-2ZeAimO48BAkBVpKBsLGzLvNgPXrJUN_4oQn5idTm5UM8U8w8F171ILtFPBbqI6x5J8oyplCNhv6g0/s1600/DSC09136.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSxsUpLsmuzyG0qu4cgN6bgsmWIuyvUGwZOivbzGOJoj2O-dVpm-LXyR0nRshj-2ZeAimO48BAkBVpKBsLGzLvNgPXrJUN_4oQn5idTm5UM8U8w8F171ILtFPBbqI6x5J8oyplCNhv6g0/s400/DSC09136.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXb2He3Po3Qlp7-r2njq6iX4r0G26LCZl0WQEwIcIwKOzU0Pz-a_tcxJMF8Ayr1YHMjSz-WUJT-H-8ZecwbVbU-MfJE5OrmtEhEqFN4eEusVmxlwawWytB1PgbbhNQboMhdM_QN0irKY0/s1600/DSC09137.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXb2He3Po3Qlp7-r2njq6iX4r0G26LCZl0WQEwIcIwKOzU0Pz-a_tcxJMF8Ayr1YHMjSz-WUJT-H-8ZecwbVbU-MfJE5OrmtEhEqFN4eEusVmxlwawWytB1PgbbhNQboMhdM_QN0irKY0/s400/DSC09137.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin4P7K3I8iC6iDMffR1HrrmQ4_lehwuMxe6iJgragRZBR-_JPZpv0RPdiTVU9844dwZJDDlAHMvwo9XSGpxAq2egRsWyALqjlQ4WLExlcP3_CHrg-dm3ni2uFYdueqIYxc_gcHqRGnRrw/s1600/DSC09134.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin4P7K3I8iC6iDMffR1HrrmQ4_lehwuMxe6iJgragRZBR-_JPZpv0RPdiTVU9844dwZJDDlAHMvwo9XSGpxAq2egRsWyALqjlQ4WLExlcP3_CHrg-dm3ni2uFYdueqIYxc_gcHqRGnRrw/s400/DSC09134.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6lPpYC8P3TlDPbp0PhLcofZb5jIjKuSJTXOwWxr4xUS87_Q6pd481bDwB-Bl_qVjLgtqZO05gJ4zr4OyrGILX-YYnOidkf04cZl6f5JE-13gW8WKnrp9iO4vnKK-bli4-Z1JrHJxi9Cc/s1600/DSC09128.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6lPpYC8P3TlDPbp0PhLcofZb5jIjKuSJTXOwWxr4xUS87_Q6pd481bDwB-Bl_qVjLgtqZO05gJ4zr4OyrGILX-YYnOidkf04cZl6f5JE-13gW8WKnrp9iO4vnKK-bli4-Z1JrHJxi9Cc/s400/DSC09128.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUTNbM5Rm8X0-fgjsrfCTgrd_iIKQwwxtwjKlMhe7jvLTZWpPuefp9QWoBgRnoKxYQ5iBgy7DxpY9rgllcS5Uk_snTU-UDwvS4JpgHS_kmcD5mJRCaFgKQj3lM_yu4eNSsvPm0oN1nO2w/s1600/DSC09129.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUTNbM5Rm8X0-fgjsrfCTgrd_iIKQwwxtwjKlMhe7jvLTZWpPuefp9QWoBgRnoKxYQ5iBgy7DxpY9rgllcS5Uk_snTU-UDwvS4JpgHS_kmcD5mJRCaFgKQj3lM_yu4eNSsvPm0oN1nO2w/s400/DSC09129.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2TeFZjynuPLrqxTACg4T4K4R0pjBLN3HtHZAld2WKcrulJP_Wl2BBN2icH3xnXr3QgsRGusH5AR8oJAGhxetXN5L8yfCjE66ynJTTLMf-Ubf29gI2J4f4bTOslVvA0UMVFeWnJ1BOfqM/s1600/DSC09125.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2TeFZjynuPLrqxTACg4T4K4R0pjBLN3HtHZAld2WKcrulJP_Wl2BBN2icH3xnXr3QgsRGusH5AR8oJAGhxetXN5L8yfCjE66ynJTTLMf-Ubf29gI2J4f4bTOslVvA0UMVFeWnJ1BOfqM/s400/DSC09125.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQbCmEgRaPGyhFTr_Ce4k_20GxotSVwC-FKLDfOnyFtziupj3JU6zdkdgAec8IevVfIS1dO-8WAs6pMdqn-Sx02EofyEuZFvryE1DUHhpytPhAQenMYITDmtDuUWrkyDntRQUKJOr50a0/s1600/DSC09126.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQbCmEgRaPGyhFTr_Ce4k_20GxotSVwC-FKLDfOnyFtziupj3JU6zdkdgAec8IevVfIS1dO-8WAs6pMdqn-Sx02EofyEuZFvryE1DUHhpytPhAQenMYITDmtDuUWrkyDntRQUKJOr50a0/s400/DSC09126.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPhCO1pzLlcnX9Jtu43BGlq66wkBGCLcMjT1Xs4FhMZk2GGZJ8ZFaQMNj14dhMYxiBbgUf_OO2xo3YVyhDD0BeWJBaJyTeYI8lIRb5mNLDP7vGOQY_pfWqNRdHy1ezt1H9oYln9WL9CdQ/s1600/DSC09121.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPhCO1pzLlcnX9Jtu43BGlq66wkBGCLcMjT1Xs4FhMZk2GGZJ8ZFaQMNj14dhMYxiBbgUf_OO2xo3YVyhDD0BeWJBaJyTeYI8lIRb5mNLDP7vGOQY_pfWqNRdHy1ezt1H9oYln9WL9CdQ/s400/DSC09121.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTu-sbJ0DYQ3wJ2L922KmsptDfZJz-wjF9sYw-DWD8_77FaaQxPxmJ5-IXfnZxpHzWl-HDugeX6XRvdtcHZoevRYV2q4pLQRdt6yswBpMGHTUloCeY25a1Q-9L-Fj0v_9Mbod3mO_GcB8/s1600/DSC09122.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTu-sbJ0DYQ3wJ2L922KmsptDfZJz-wjF9sYw-DWD8_77FaaQxPxmJ5-IXfnZxpHzWl-HDugeX6XRvdtcHZoevRYV2q4pLQRdt6yswBpMGHTUloCeY25a1Q-9L-Fj0v_9Mbod3mO_GcB8/s400/DSC09122.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2qXLvHBOtA0r3ocTxWCOUo2CkcnbmAuKIluSH9ZW0b5l0AYm67gS6PHTqQnydwsHmdwtX-ZwDTlmrJB0sf3U7k0_YtiL922qDeMKrQgHjITkIlYpwANcjEfZ6h64PBuu3c31Esv88tNQ/s1600/DSC09123.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2qXLvHBOtA0r3ocTxWCOUo2CkcnbmAuKIluSH9ZW0b5l0AYm67gS6PHTqQnydwsHmdwtX-ZwDTlmrJB0sf3U7k0_YtiL922qDeMKrQgHjITkIlYpwANcjEfZ6h64PBuu3c31Esv88tNQ/s400/DSC09123.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlRpt9Anivw2_ZFRR8Om8BICAhl4nA8YrOgFQMAHAV_lm667GTgIK7lrwUNbXNsiqDNwFvucEpT2o2pkavLBVEq6KExQQIfhB3QWruouK0YXVyyzZbFkiYpLLE0_U50kz6WySfiKyWhqc/s1600/DSC09117.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlRpt9Anivw2_ZFRR8Om8BICAhl4nA8YrOgFQMAHAV_lm667GTgIK7lrwUNbXNsiqDNwFvucEpT2o2pkavLBVEq6KExQQIfhB3QWruouK0YXVyyzZbFkiYpLLE0_U50kz6WySfiKyWhqc/s400/DSC09117.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR7vrdZm-rfzd-uaWZuNVmmJr2LoVamNalW7vgZ4n3sEsy0if2xsSRRfxnxNJJXJ1U7cDEdCFZYhnmH7sSz-5CDMPt-h7TuoJ2vlPhLFll3tEBZpnbUKxo7IXRyZJ_NAqfPpW2cvWcMfg/s1600/DSC09118.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR7vrdZm-rfzd-uaWZuNVmmJr2LoVamNalW7vgZ4n3sEsy0if2xsSRRfxnxNJJXJ1U7cDEdCFZYhnmH7sSz-5CDMPt-h7TuoJ2vlPhLFll3tEBZpnbUKxo7IXRyZJ_NAqfPpW2cvWcMfg/s400/DSC09118.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkWeZBHHRJxFnE7qbQYdJVkwvSN1DW6c2ZpHGkLUWAvJtpl6bccC18XVWFUIvF8L1PQYXUMulpEyAs25vFUvXR7vfpqMzUtlPp55pkTCmjzoH85wXbrva9zJmdxfLW7YiWiL-Gk8-rDjU/s1600/DSC09112.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkWeZBHHRJxFnE7qbQYdJVkwvSN1DW6c2ZpHGkLUWAvJtpl6bccC18XVWFUIvF8L1PQYXUMulpEyAs25vFUvXR7vfpqMzUtlPp55pkTCmjzoH85wXbrva9zJmdxfLW7YiWiL-Gk8-rDjU/s400/DSC09112.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNjz8jfL8u7AqShLdBgo6cHzO8lo9wX6W8OBjlegLlEa5hoHxWeILMOIKIPqaV9Y4WfhuIeWyU7M33G3phTp7tgGDg6tGk6EcNDmjElHx_xx4ylfuTTLtWF9z9s0P1vXX2i9xq5T6uU2A/s1600/DSC09113.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNjz8jfL8u7AqShLdBgo6cHzO8lo9wX6W8OBjlegLlEa5hoHxWeILMOIKIPqaV9Y4WfhuIeWyU7M33G3phTp7tgGDg6tGk6EcNDmjElHx_xx4ylfuTTLtWF9z9s0P1vXX2i9xq5T6uU2A/s400/DSC09113.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRWx8ryX3gF8SN12SsscOjDkfPgECGyyJUaP0rDtGix32GWLOrBS_HrhzbmA-g9vj21ctuRpsuWaCg0vPGepDz39MIFk9SwleO18fS3oAP5qUKte7XoNuwwm35g-b9Dh5a2t8cVtO3Jek/s1600/DSC09114.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRWx8ryX3gF8SN12SsscOjDkfPgECGyyJUaP0rDtGix32GWLOrBS_HrhzbmA-g9vj21ctuRpsuWaCg0vPGepDz39MIFk9SwleO18fS3oAP5qUKte7XoNuwwm35g-b9Dh5a2t8cVtO3Jek/s400/DSC09114.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimNOArmcnEdiC7-ezdHTwUvq_u-xSOhOJZ0rcubiEXe9Z-HeKem6fY_D-yQo0BiZ9UUYkyav86_DPMp6rAPTrC-tYdNT_UuQWxiaX_s2YZfHABzpUaVyL66bH-KqNWGKXS2ZzhqW1tmTE/s1600/DSC09108.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimNOArmcnEdiC7-ezdHTwUvq_u-xSOhOJZ0rcubiEXe9Z-HeKem6fY_D-yQo0BiZ9UUYkyav86_DPMp6rAPTrC-tYdNT_UuQWxiaX_s2YZfHABzpUaVyL66bH-KqNWGKXS2ZzhqW1tmTE/s400/DSC09108.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMvY828HuKX-ibIrjHStnSqxsVFSzoo4_9NRzb-nYbmfl_3ihdFwwGlwm7AjFk6Svf9_MWWbhl58iNsJq67-tcSXPciyKGb5qwPUP1fhdIdCbJHfq0u2mDCAghau2M9MDsIaq8WbMhYmU/s1600/DSC09110.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMvY828HuKX-ibIrjHStnSqxsVFSzoo4_9NRzb-nYbmfl_3ihdFwwGlwm7AjFk6Svf9_MWWbhl58iNsJq67-tcSXPciyKGb5qwPUP1fhdIdCbJHfq0u2mDCAghau2M9MDsIaq8WbMhYmU/s400/DSC09110.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJq_Ef63J2cdbFGls2MYIZwj7dEW9RFZQekG7_HMN1EpnWFDyTpfIv9fWNzJTzSnOouAyJeJicuQAY5d1d_OX2ccNyCbMf9ppHCmAOBPThT6fu3FX_8REO5sh_yF_kXbYMwccRaE2c3Co/s1600/DSC09109.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJq_Ef63J2cdbFGls2MYIZwj7dEW9RFZQekG7_HMN1EpnWFDyTpfIv9fWNzJTzSnOouAyJeJicuQAY5d1d_OX2ccNyCbMf9ppHCmAOBPThT6fu3FX_8REO5sh_yF_kXbYMwccRaE2c3Co/s400/DSC09109.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbyI4eGLnmAAyZozd2dRY26n6sWpr39BSrvc59iYWvtSZXiRB8Zy4ZMg27_O3mVjsZQQVCr1YE6wjM862VtqznovjuT_I2hUlR1okqyC7Uy4a6ZzSzzQe92qL5EicIM8yH_ZOMR-AN2XU/s1600/DSC09097.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbyI4eGLnmAAyZozd2dRY26n6sWpr39BSrvc59iYWvtSZXiRB8Zy4ZMg27_O3mVjsZQQVCr1YE6wjM862VtqznovjuT_I2hUlR1okqyC7Uy4a6ZzSzzQe92qL5EicIM8yH_ZOMR-AN2XU/s400/DSC09097.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_GE1lmCZBhFUONQFohn5WderWvzx956Wt3_o35-rFTArGzjlS0TmO7yTAYIPvXWzgpt81FXtm5VR7oMv_qEKbFGDWxzUnmSVeBwZck1bRIlyu6MWBN4bAtxCW436UIb6MWZQDFe6UMhA/s1600/DSC09099.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_GE1lmCZBhFUONQFohn5WderWvzx956Wt3_o35-rFTArGzjlS0TmO7yTAYIPvXWzgpt81FXtm5VR7oMv_qEKbFGDWxzUnmSVeBwZck1bRIlyu6MWBN4bAtxCW436UIb6MWZQDFe6UMhA/s400/DSC09099.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6N6SmdVSitS6ssKFhXZCicCvX039fxFE0ZUKfMraMQM5SgFZkRbAKgpp9eZCFnLET0ahWcm3Mzlwdpr0PcKtGzSARsTuVhBsp4qIOaPYhSf6AHTcmKn2JuXmVZoPnZUxy84t6tSUV91s/s1600/DSC09103.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6N6SmdVSitS6ssKFhXZCicCvX039fxFE0ZUKfMraMQM5SgFZkRbAKgpp9eZCFnLET0ahWcm3Mzlwdpr0PcKtGzSARsTuVhBsp4qIOaPYhSf6AHTcmKn2JuXmVZoPnZUxy84t6tSUV91s/s400/DSC09103.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI680dk5FLz8kqE73ufZuTW4sekZ6HCZmSarpHzogz2g-tTfkkMcOndWWG2vq_gVOc8O_yDFhibOK-UsLtnsv2CW6VXBPdh1nJualgZX25Ab77RJ65Hksr6XEOT1k-NQEPQnqgnMBazNg/s1600/DSC09104.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI680dk5FLz8kqE73ufZuTW4sekZ6HCZmSarpHzogz2g-tTfkkMcOndWWG2vq_gVOc8O_yDFhibOK-UsLtnsv2CW6VXBPdh1nJualgZX25Ab77RJ65Hksr6XEOT1k-NQEPQnqgnMBazNg/s400/DSC09104.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXnfVTNmRft8SymKIumJCVD1kLqdR2WTa-vECdTzTURksCugJwjNlFzs8jjwBkvBHlXRnA9LcLD-_pLfPefKBRDFxNYAAdQkYlM8a0txCw22isGksQrRLqICw_0HnsCbsYVQ5cmFmFwJA/s1600/DSC09105.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXnfVTNmRft8SymKIumJCVD1kLqdR2WTa-vECdTzTURksCugJwjNlFzs8jjwBkvBHlXRnA9LcLD-_pLfPefKBRDFxNYAAdQkYlM8a0txCw22isGksQrRLqICw_0HnsCbsYVQ5cmFmFwJA/s400/DSC09105.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV1jshGYYQ10HZPwW2Y_LI6WFknk4Ap6YOsUOQtrgBQLs1VcX67nQRm_TnAbO2nV2nNyV-eJ6Qc_rSmcMghlkdFszu1DZrfegA0pk0rMjp-HwmPx39BdJ4E6wvaSKcB42J9LLvv4FcHn0/s1600/DSC09101.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV1jshGYYQ10HZPwW2Y_LI6WFknk4Ap6YOsUOQtrgBQLs1VcX67nQRm_TnAbO2nV2nNyV-eJ6Qc_rSmcMghlkdFszu1DZrfegA0pk0rMjp-HwmPx39BdJ4E6wvaSKcB42J9LLvv4FcHn0/s400/DSC09101.JPG" /></a></div>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-29377006510740501022011-03-09T08:32:00.000-08:002011-03-25T03:48:35.509-07:00ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ 2009Η κοπή της πίτας του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου για το νέο έτος 2009 έγινε την 1η Φεβρουαρίου 2009, ημέρα Κυριακή, στην αίθουσα δεξιώσεων «ΜΕΣΟΓΕΙΑ», που βρίσκεται στο Πικέρμι, στο 20ο χιλιόμετρο της ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ. Την ίδια μέρα έγιναν και οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου. Επίσης την ίδια ημέρα τιμήθηκαν 15 προσωπικότητες με πλακέτες, για την πολλαπλή προσφορά τους, κυρίως όμως την πνευματική, στο Σύλλογο Ατσικιωτών και στη Λήμνο γενικότερα. Τα άτομα που τιμήθηκαν ήταν τα ακόλουθα: Θεόδωρος Μπελίτσος, Ευαγγελία Μπουτλούκου - Βρεττάκη, Αριστείδης Τσοτρούδης, Χρήστος Καφαλτής, Γιάννης Κεχαγιάς, Παντελής Χατζηχαραλάμπους, Μιχάλης Καράβολας, Εύη Πέππα, Νίκος Χείλαρης, Χρήστος Τσιούτσιος, Τάσος Αντωνίνης, Κώστας Γιαννόπουλος, Αντώνης Καραγιάννης, Αντώνης Διακουμής, Ιωάννης Ψάρρας. <br />
Παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά το βιβλίο που εξέδωσε ο Σύλλογος, με τίτλο: "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ". Στο βιβλίο περιλαμβάνονται οι τρεις ημερίδες που είχε διοργανώσει ο Σύλλογος, δηλαδή: Α) "Η Ατσική Λήμνου τιμά τα παιδιά της, Παναγιώτη Χαρανή, Τάσο Καψιδέλη, Γιάννη Φωτιάδη", Β) "Λήμνος, λευκή σαν το βαμβάκι της", Γ) "Λήμνος και μετανάστευση". <br />
Ένα εκπληκτικό χορευτικό συγκρότημα, για το οποίο τη μέριμνα είχε η συγχωριανή μας καθηγήτρια φιλόλογος, Μαρία Βαγιάκου - Μουλαρά, χόρεψε Λημνιακούς χορούς και απωγείωσε τον ενθουσιασμό των παρευρισκομένων. <br />
Η εκδήλωση ήταν από τις λαμπρότερες και πιο επιτυχημένες που πραγματοποίησε ποτέ ο Σύλλογος.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRpiCKxWVqfXajUm18jn64ThXQTCUXtNyFUMH3XVsot9a2hSimnyOagg1kzsUJDGAFgqGLNwBmgLvjJEC3Go1yHjPpEqrd4N0PVPciWLQsCutoV_ASJutTibA8uU0azr-6-MEhvsQ09RM/s1600/Dsc02650.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRpiCKxWVqfXajUm18jn64ThXQTCUXtNyFUMH3XVsot9a2hSimnyOagg1kzsUJDGAFgqGLNwBmgLvjJEC3Go1yHjPpEqrd4N0PVPciWLQsCutoV_ASJutTibA8uU0azr-6-MEhvsQ09RM/s400/Dsc02650.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBSHy_L64_IX91Cm40XwHRF4mQRaElFIQBZdA10NlV8gXnc2IJXF_bHfqc_e6jYRw2HOpz5ACn-ntZRtpgA-lGTmRpyJDWW-XDaXrW7WOdzA-Un8OYww02e8n1KB_UhRzXnKbTMbRfrYw/s1600/Scan10195.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="296" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBSHy_L64_IX91Cm40XwHRF4mQRaElFIQBZdA10NlV8gXnc2IJXF_bHfqc_e6jYRw2HOpz5ACn-ntZRtpgA-lGTmRpyJDWW-XDaXrW7WOdzA-Un8OYww02e8n1KB_UhRzXnKbTMbRfrYw/s400/Scan10195.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqlHEg12zHunYFEealr_wG4xLZpJ05NvGgMacrHFxpy9-jHv7ajJuH0ZdVHFGNzid7TX3wRlD-Y49BrXCEDFzNxml5FhJW1lZ3MIBbfSCvms2E_HJE-gL4VpUPhEsFSj-wJfdEShz8yFU/s1600/Scan10186.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="296" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqlHEg12zHunYFEealr_wG4xLZpJ05NvGgMacrHFxpy9-jHv7ajJuH0ZdVHFGNzid7TX3wRlD-Y49BrXCEDFzNxml5FhJW1lZ3MIBbfSCvms2E_HJE-gL4VpUPhEsFSj-wJfdEShz8yFU/s400/Scan10186.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE1nJW1zjKRTccVG6bD1Dd_ZlMiSsdf3CSZNB3ZDp9HxiZkJ4PF8Kbv26GyGxH_P_uHOzZrB2NkiUS-lQdGCNmG4nfpoCChGhbdp585iVN4XVynhyXSaye54zWUQhKOWoXcGYKlaIHaJc/s1600/Scan10187.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="297" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE1nJW1zjKRTccVG6bD1Dd_ZlMiSsdf3CSZNB3ZDp9HxiZkJ4PF8Kbv26GyGxH_P_uHOzZrB2NkiUS-lQdGCNmG4nfpoCChGhbdp585iVN4XVynhyXSaye54zWUQhKOWoXcGYKlaIHaJc/s400/Scan10187.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUeysT6IDLAvrIGC9NrHaEyFuvpoOtYjajuvj-oddANLlu4tXP-N9DIj4dy0w9jPMq815_36tGIe1fB4c4HiK0pAw6s0FtaRxNxckXkeEM0ogG9gzpq6egMAALQpDC10y3lED-K5KZCi4/s1600/Scan10184.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="295" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUeysT6IDLAvrIGC9NrHaEyFuvpoOtYjajuvj-oddANLlu4tXP-N9DIj4dy0w9jPMq815_36tGIe1fB4c4HiK0pAw6s0FtaRxNxckXkeEM0ogG9gzpq6egMAALQpDC10y3lED-K5KZCi4/s400/Scan10184.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVmCS1-sg_sWOI18AgSA_hzTAd01WLI7JmldQ85oB_WeQRjzO6W7CLv81vLH_tu8_cBl8YUCapGdcFG1DaKHEW01x4MWm0uxDnqiLKymYXfChodVW24gJGiS_500_t2ebVULTvD_34gEo/s1600/Scan10185.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVmCS1-sg_sWOI18AgSA_hzTAd01WLI7JmldQ85oB_WeQRjzO6W7CLv81vLH_tu8_cBl8YUCapGdcFG1DaKHEW01x4MWm0uxDnqiLKymYXfChodVW24gJGiS_500_t2ebVULTvD_34gEo/s400/Scan10185.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyUVQisnYYHC6QP_hEiQHbkiwjOWd9H26YCUBHl6luc5fCVwZyDKvDEjD-XDjzwPCqHoJle8bttWTwCYt4mYq4RMyRZhhDUm-xYb3LR1XFjWNXjyFv3OjclMDoj4MP8izlCNa1RQ8-uUk/s1600/Scan10155.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="301" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyUVQisnYYHC6QP_hEiQHbkiwjOWd9H26YCUBHl6luc5fCVwZyDKvDEjD-XDjzwPCqHoJle8bttWTwCYt4mYq4RMyRZhhDUm-xYb3LR1XFjWNXjyFv3OjclMDoj4MP8izlCNa1RQ8-uUk/s400/Scan10155.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnTDHv6xYS8sDRMFRW3vmpu3XY4gL0WU5BJC0r_y4olzh-hKhEpmc6st797Pz5jLOPkgh62CSX-NlbxoHZ3Bv1d32C6I1U8L2xHHCrbnPYdw5Is9WMBw0XYDCXdQmSS7c-cTXDgzXYZ1g/s1600/Scan10156.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="301" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnTDHv6xYS8sDRMFRW3vmpu3XY4gL0WU5BJC0r_y4olzh-hKhEpmc6st797Pz5jLOPkgh62CSX-NlbxoHZ3Bv1d32C6I1U8L2xHHCrbnPYdw5Is9WMBw0XYDCXdQmSS7c-cTXDgzXYZ1g/s400/Scan10156.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipDpNfYCq9jD-Gln1x-cQEwp3MwpMSzl_aIHF-nbFN5mZnt0XQPD4fOe3CULg89VitQez0PiXhn3tV-Bm_KjF3HJOMsUztPgrjHEf-v5ZttwexYeh9qLDSlv3uNoq4ujiQgtz5Ct3X82U/s1600/Scan10157.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="301" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipDpNfYCq9jD-Gln1x-cQEwp3MwpMSzl_aIHF-nbFN5mZnt0XQPD4fOe3CULg89VitQez0PiXhn3tV-Bm_KjF3HJOMsUztPgrjHEf-v5ZttwexYeh9qLDSlv3uNoq4ujiQgtz5Ct3X82U/s400/Scan10157.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Νίκος Χείλαρης<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkX6ogU0JHQs2x3AdA2MR1ybsc_V6SJY2gAdQlDR_0szGuNGVVRT0LOPKK_6inWQoWnsF3W3IIimlXNSbwX9er_2yrhyHylXawsTUQSA8RpXRtYDzRhZgJmc4ozJojizDU2nzViys0kg0/s1600/Dsc02779.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkX6ogU0JHQs2x3AdA2MR1ybsc_V6SJY2gAdQlDR_0szGuNGVVRT0LOPKK_6inWQoWnsF3W3IIimlXNSbwX9er_2yrhyHylXawsTUQSA8RpXRtYDzRhZgJmc4ozJojizDU2nzViys0kg0/s400/Dsc02779.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbGPVNfHpZf2Gc1rumdPnDhO84TVQ9JIGIXclGBxNDcDZPk5hleFQVBIg-IvPbPZkl2rakzfPCzI9vgD7iROxI_u15Tp0e3vrNmfHN4fUA4yTEdQBausIzsPbE3Ys4rFPqLsc71-2P3f8/s1600/Dsc02780.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbGPVNfHpZf2Gc1rumdPnDhO84TVQ9JIGIXclGBxNDcDZPk5hleFQVBIg-IvPbPZkl2rakzfPCzI9vgD7iROxI_u15Tp0e3vrNmfHN4fUA4yTEdQBausIzsPbE3Ys4rFPqLsc71-2P3f8/s400/Dsc02780.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijHhHjejxOdJcEy5GNabHoBaResgS331clKnTvLudAeqhzdNBhJPJnVixR5IIcM5IbkT7rwISN2IJ7I3ugvtsliJzIvH9XxlC-mpqt2Z09P21nDQwE67bIvVX14NrRH6dEx9SO0aObIPQ/s1600/Dsc02782.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijHhHjejxOdJcEy5GNabHoBaResgS331clKnTvLudAeqhzdNBhJPJnVixR5IIcM5IbkT7rwISN2IJ7I3ugvtsliJzIvH9XxlC-mpqt2Z09P21nDQwE67bIvVX14NrRH6dEx9SO0aObIPQ/s400/Dsc02782.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiulgMYSFN7brjntxLijEz522Yz1jT4jNxz4kc-g8w95HVpsT6RwXWKlbY4JBmm2t6d3F7XGrdK4jlYJdFpMAtwor8uxIkZqdNkxsjFBEjMNET8TllkhR3skVMpa9ITr7eKeeOz7FHwASk/s1600/Dsc02783.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiulgMYSFN7brjntxLijEz522Yz1jT4jNxz4kc-g8w95HVpsT6RwXWKlbY4JBmm2t6d3F7XGrdK4jlYJdFpMAtwor8uxIkZqdNkxsjFBEjMNET8TllkhR3skVMpa9ITr7eKeeOz7FHwASk/s400/Dsc02783.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjprVqUwkV3iL_SvxWEQ92_MK6CUBe5wAts_W1Y6zi2dpJ53qyWfXnNE2qzjN8xZPB7SSoiw8u6xy9-46AykGE9dAjAnk7ohyphenhyphenVvqqM83mq3i0u1W56PLIP7Oy9V4fZjietDi5MRc-yXm6c/s1600/Dsc02784.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjprVqUwkV3iL_SvxWEQ92_MK6CUBe5wAts_W1Y6zi2dpJ53qyWfXnNE2qzjN8xZPB7SSoiw8u6xy9-46AykGE9dAjAnk7ohyphenhyphenVvqqM83mq3i0u1W56PLIP7Oy9V4fZjietDi5MRc-yXm6c/s400/Dsc02784.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Παντελής Χατζηχαραλάμπους<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEUYzfuDXrvmTeXm6zSCwraI2wCZrxp4gOgkN6U5rhyphenhyphenKap0td8KNpjdPrKuDLLAl4l4upZ0sUSm9qhNoinY-CNM9ywb6pf0V2k1WJZjUVi2j6cbZ8p9Br4eHgOWVURCn6QSX0E6TIbn6E/s1600/Dsc02768.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEUYzfuDXrvmTeXm6zSCwraI2wCZrxp4gOgkN6U5rhyphenhyphenKap0td8KNpjdPrKuDLLAl4l4upZ0sUSm9qhNoinY-CNM9ywb6pf0V2k1WJZjUVi2j6cbZ8p9Br4eHgOWVURCn6QSX0E6TIbn6E/s400/Dsc02768.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixliPk56L2583dD0nwjdQMxWBwSqsQPSmOwsxtik0PUmY_8-CHCzQtoReztyesHW0Y4IIfglQ98Wltxeb0xu3SLZwXqpwr-MlLjz21RhusRL5MYNL_H0K4SwMOi1cPCE0wKCmi21VW2KY/s1600/Dsc02770.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixliPk56L2583dD0nwjdQMxWBwSqsQPSmOwsxtik0PUmY_8-CHCzQtoReztyesHW0Y4IIfglQ98Wltxeb0xu3SLZwXqpwr-MlLjz21RhusRL5MYNL_H0K4SwMOi1cPCE0wKCmi21VW2KY/s400/Dsc02770.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRtl6w09bBowR0HwTStreV9-rlWVFiCkfGKd7Fjz9U1yKbt2HylApXBxyGs7STgq0MCgnSXlqfjXpSI2hNrt-cMrfJ_RoIyBhHDdZgCnty5GUvK-Xv5kuihDkwhSjSpfkRLb4T6RD02ns/s1600/Dsc02771.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRtl6w09bBowR0HwTStreV9-rlWVFiCkfGKd7Fjz9U1yKbt2HylApXBxyGs7STgq0MCgnSXlqfjXpSI2hNrt-cMrfJ_RoIyBhHDdZgCnty5GUvK-Xv5kuihDkwhSjSpfkRLb4T6RD02ns/s400/Dsc02771.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK8AC-CvNwY7JHQ5IwbasaOgLukMhgVKBdL820-WdcmZm4qZb0fhHickCjFSFJx0cXf9DPbxm-RdFLgUtGClTCUua7F22_nPbZfzO8RW_U1y_UCIAPhz9CTFlSaJG8dWoDjiNDr8K189Q/s1600/Dsc02773.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK8AC-CvNwY7JHQ5IwbasaOgLukMhgVKBdL820-WdcmZm4qZb0fhHickCjFSFJx0cXf9DPbxm-RdFLgUtGClTCUua7F22_nPbZfzO8RW_U1y_UCIAPhz9CTFlSaJG8dWoDjiNDr8K189Q/s400/Dsc02773.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgLkweMs6H4O6SNKehhluPIx_sKMKJphRgxkC3xnAPldfb7qY7lkRS9TFD_VxR66U150ojyaAKjiiHGoO032yor9qb_e-3XPG9mXGdtnti1bqrLe2wOcekHOlLjmdbfFxwDqSRJz-tyjo/s1600/Dsc02774.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgLkweMs6H4O6SNKehhluPIx_sKMKJphRgxkC3xnAPldfb7qY7lkRS9TFD_VxR66U150ojyaAKjiiHGoO032yor9qb_e-3XPG9mXGdtnti1bqrLe2wOcekHOlLjmdbfFxwDqSRJz-tyjo/s400/Dsc02774.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi67Jd9AE0CSoIY9XnFIkesTbcw5H7SAlDqkhKHE4jJRVGNnku3E7oVFUftWUWIGSDe4C0tvmoW0NJ3bXom8SHAqXkKjSAgoR0_ErZtWcqpvCdD-xsoJsVAqW7j8Qurl8AxKmLUxSYUzLc/s1600/Dsc02776.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi67Jd9AE0CSoIY9XnFIkesTbcw5H7SAlDqkhKHE4jJRVGNnku3E7oVFUftWUWIGSDe4C0tvmoW0NJ3bXom8SHAqXkKjSAgoR0_ErZtWcqpvCdD-xsoJsVAqW7j8Qurl8AxKmLUxSYUzLc/s400/Dsc02776.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN4PXV2Gus_aFwjnpSCSVcFy90858w2xUmE_lLnK7amSfslbFwJzZ8A2MUW6O87HYdyZupWzdDLE6p1J94Xs6jMIdqm_oVp2Qc88V_2YquNPochO5IjhzhOzfJ2H1Sr01JD7d-EYrABUE/s1600/Dsc02777.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN4PXV2Gus_aFwjnpSCSVcFy90858w2xUmE_lLnK7amSfslbFwJzZ8A2MUW6O87HYdyZupWzdDLE6p1J94Xs6jMIdqm_oVp2Qc88V_2YquNPochO5IjhzhOzfJ2H1Sr01JD7d-EYrABUE/s400/Dsc02777.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Αριστείδης Τσοτρούδης<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSMDXe_ukTdFtIlAP0htYtiiPqlvjORNF89bVJZ7g5RtgsCpe30qDrXjc5XXzKi46CkMtoIHc9xlfXuDcmql1BG4T_OpBy7f-BH4SqxA7foSLe3-60f8rzGOZWDzPZemn4ja2IlkkxniI/s1600/Dsc02756.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSMDXe_ukTdFtIlAP0htYtiiPqlvjORNF89bVJZ7g5RtgsCpe30qDrXjc5XXzKi46CkMtoIHc9xlfXuDcmql1BG4T_OpBy7f-BH4SqxA7foSLe3-60f8rzGOZWDzPZemn4ja2IlkkxniI/s400/Dsc02756.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim-jyxUIrqdP961IOvPxjsIzki5F5vOJn40haitibQKf9eCZoDb9rpB_PgkeZOy22FG5QOfZvN91Me17P90UiSDDuMUEEIQl6pK5twb7_XpO896O4CVgDR_SOHrfn5OLfoA2Ejw30rWZw/s1600/Dsc02759.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim-jyxUIrqdP961IOvPxjsIzki5F5vOJn40haitibQKf9eCZoDb9rpB_PgkeZOy22FG5QOfZvN91Me17P90UiSDDuMUEEIQl6pK5twb7_XpO896O4CVgDR_SOHrfn5OLfoA2Ejw30rWZw/s400/Dsc02759.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifK5h_XbuPW42roXMdaPThGDFXE7p52x07F9Ptg8s-DYMgzSx9a72s-5h9Rll06n-_sC-4gukmGYgwgDxoxrN20bICzVfLthTi2whEgwVLqePtEygBbwmXGHviYlNaikQK5OnzOTli7Yk/s1600/Dsc02760.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifK5h_XbuPW42roXMdaPThGDFXE7p52x07F9Ptg8s-DYMgzSx9a72s-5h9Rll06n-_sC-4gukmGYgwgDxoxrN20bICzVfLthTi2whEgwVLqePtEygBbwmXGHviYlNaikQK5OnzOTli7Yk/s400/Dsc02760.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgITBCbNEfrInmwmdOczpBYgNuE3-yJt0ltG56SYkoDrnRy9528QM3hyphenhyphenyOFXywear41-8NuCaVk4lpHcI0L5hyphenhyphen0N39ueRtGxxGHq5AnFU1teaxUCyNLJBV2S3rrUYCYh1I8O_4WQmjM7Mg/s1600/Dsc02762.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgITBCbNEfrInmwmdOczpBYgNuE3-yJt0ltG56SYkoDrnRy9528QM3hyphenhyphenyOFXywear41-8NuCaVk4lpHcI0L5hyphenhyphen0N39ueRtGxxGHq5AnFU1teaxUCyNLJBV2S3rrUYCYh1I8O_4WQmjM7Mg/s400/Dsc02762.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Χρήστος Τσιούτσιος<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgldFuZi46m4JM7TTyRgsK_imRaNp4dRfFiqa6OYYckv2uR1aCE3JEoYHVYzOh5jtqVVEdJ9qMWVzd8JGSlNWVdWLLwWIoVPxb9T-PJGSAYm3jUNRCTkR_LJ2QZQXv6x2iffoBSeipw0bo/s1600/Dsc02746.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgldFuZi46m4JM7TTyRgsK_imRaNp4dRfFiqa6OYYckv2uR1aCE3JEoYHVYzOh5jtqVVEdJ9qMWVzd8JGSlNWVdWLLwWIoVPxb9T-PJGSAYm3jUNRCTkR_LJ2QZQXv6x2iffoBSeipw0bo/s400/Dsc02746.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMNAAvfKnRenirFlfxw5wQ9ck3nFKi1_gem-R5gGn2oM60xYPjPcwfXwPdq-AP8r6ubmuMjGoxdr5H_87Q4Anz501YDFHrUnxxthK5di6l5aZJPhbg7XF-VHs7NjysWGEFONPrDS6aJJk/s1600/Dsc02749.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMNAAvfKnRenirFlfxw5wQ9ck3nFKi1_gem-R5gGn2oM60xYPjPcwfXwPdq-AP8r6ubmuMjGoxdr5H_87Q4Anz501YDFHrUnxxthK5di6l5aZJPhbg7XF-VHs7NjysWGEFONPrDS6aJJk/s400/Dsc02749.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeBrEYwvOA4RtAVQNJs_-gVBsPNSXm33p4Xgvsz6tF2iG55QipkA5bk7lJAp6sGRkSWOJ39BWSsjxUEFvumudMHTCK0NNnHOdkDxXm0eo0bj3_93VoiZmG7tV5HvvrZKwZwynFdWLelUI/s1600/Dsc02750.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeBrEYwvOA4RtAVQNJs_-gVBsPNSXm33p4Xgvsz6tF2iG55QipkA5bk7lJAp6sGRkSWOJ39BWSsjxUEFvumudMHTCK0NNnHOdkDxXm0eo0bj3_93VoiZmG7tV5HvvrZKwZwynFdWLelUI/s400/Dsc02750.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvDzPbESNuXdO-x3IbS5Cn1kqycnssOTG7ZOP7_EZvcnfzmOEO9FCppyMEl0cIvmh3aRb6yMifZhYYmO1kzESaM-YQTM32WeRC6v4tMTXkPhZmC4sclRlG56RaolnOmk_TTuy3lHAZpv4/s1600/Dsc02752.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvDzPbESNuXdO-x3IbS5Cn1kqycnssOTG7ZOP7_EZvcnfzmOEO9FCppyMEl0cIvmh3aRb6yMifZhYYmO1kzESaM-YQTM32WeRC6v4tMTXkPhZmC4sclRlG56RaolnOmk_TTuy3lHAZpv4/s400/Dsc02752.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU_422ZdUVtRpAjlW7VX7VyHz-AZkvB1LHrKtr86FVfqbv57yWGITWLmFYxs5RERCavTtOxBSTJWg2gjS1BXYTFeQ1NBNWdBLdcjURvgsE4iwl4972VwWyLbkJgMExzl4BvJlDH4f2rao/s1600/Dsc02753.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU_422ZdUVtRpAjlW7VX7VyHz-AZkvB1LHrKtr86FVfqbv57yWGITWLmFYxs5RERCavTtOxBSTJWg2gjS1BXYTFeQ1NBNWdBLdcjURvgsE4iwl4972VwWyLbkJgMExzl4BvJlDH4f2rao/s400/Dsc02753.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic1wY0bG4LZzMfJ3DNsEBO9kCWGXPaUl-bbtjw-YAfY-2yPrKU_eljW-0YCTz0B8LtHLhWUDY-PxkQs6jX14hulFob3P9abxZ2dOrLWZ9_kUM5-UqJD7vHDYzqpvKu_eDgP8ws_6jGX0E/s1600/Dsc02755.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic1wY0bG4LZzMfJ3DNsEBO9kCWGXPaUl-bbtjw-YAfY-2yPrKU_eljW-0YCTz0B8LtHLhWUDY-PxkQs6jX14hulFob3P9abxZ2dOrLWZ9_kUM5-UqJD7vHDYzqpvKu_eDgP8ws_6jGX0E/s400/Dsc02755.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Εύη Πέππα<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTN2_Ny79f1PNEsyyaLS7ECnTXExE_RUMJu1LQM4AI1ayX_dn30OWbtgEy4Oxk3kpeoXcrEYJlJWp4Mz9ZJhGV36d0BEMsRXZdNlxnni6K8r9NIkkgNVtR1JvXFwpXtyZDLp_1WSMqeJo/s1600/Dsc02740.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTN2_Ny79f1PNEsyyaLS7ECnTXExE_RUMJu1LQM4AI1ayX_dn30OWbtgEy4Oxk3kpeoXcrEYJlJWp4Mz9ZJhGV36d0BEMsRXZdNlxnni6K8r9NIkkgNVtR1JvXFwpXtyZDLp_1WSMqeJo/s400/Dsc02740.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaRWZnK2kQ3Gp6KgQvZfOtKqxs95pzjeU6e5-LuPwqeogbgD_MbatNEyt6tXxW76h17nTZGgprQ_4jlzDYOZj4myLC5H2BtTr6B9sMU3ZPQytuKXTa4GMjqBvr93o185Iv3YIFo0aeWz8/s1600/Dsc02743.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaRWZnK2kQ3Gp6KgQvZfOtKqxs95pzjeU6e5-LuPwqeogbgD_MbatNEyt6tXxW76h17nTZGgprQ_4jlzDYOZj4myLC5H2BtTr6B9sMU3ZPQytuKXTa4GMjqBvr93o185Iv3YIFo0aeWz8/s400/Dsc02743.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg50ULu3Hcry8HdcN3p8-Imz2s24oSIVy7MQmrkfcyjNhHHYWK4Qw_P0I2lloN_y78zfHTcxefRq-2w2msM0qaIZKLKAQ6IeCpVLPiPf4w1rWn1nSoQifG1nPjmCjdCv5vonAanYnelRGE/s1600/Dsc02744.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg50ULu3Hcry8HdcN3p8-Imz2s24oSIVy7MQmrkfcyjNhHHYWK4Qw_P0I2lloN_y78zfHTcxefRq-2w2msM0qaIZKLKAQ6IeCpVLPiPf4w1rWn1nSoQifG1nPjmCjdCv5vonAanYnelRGE/s400/Dsc02744.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4gY9-mwKnzx1DOGHKisVtYbgbR7ofGXux5YW9_R4eU-eGcYJ7FdyipNB0b9esy4fmgO1QJBTGDMDMvu4dVa4nZbiXacr69A0ANMHJP6TOg80F4SVkQHrqX0jvj5weU-S3FXqF-XstFN8/s1600/Dsc02741.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4gY9-mwKnzx1DOGHKisVtYbgbR7ofGXux5YW9_R4eU-eGcYJ7FdyipNB0b9esy4fmgO1QJBTGDMDMvu4dVa4nZbiXacr69A0ANMHJP6TOg80F4SVkQHrqX0jvj5weU-S3FXqF-XstFN8/s400/Dsc02741.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Ευαγγελία Μπουτλούκου<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQWEU0wlW6ciuBlZlwdy0onR0llluTx21RgTduv55VgVAauhxO1F-XTEp6EFNhWImD8abv2m5jOl4Ncdr6YEYR_4cN6wtBJgOL_s789eI1E-g39mx3gABGQXRwC3j55SvJXWSudTqCp-s/s1600/Dsc02738.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQWEU0wlW6ciuBlZlwdy0onR0llluTx21RgTduv55VgVAauhxO1F-XTEp6EFNhWImD8abv2m5jOl4Ncdr6YEYR_4cN6wtBJgOL_s789eI1E-g39mx3gABGQXRwC3j55SvJXWSudTqCp-s/s400/Dsc02738.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvCJ-Zk_S_QAxPV33GWLB9t4YNi3Vo-x59kdKcxmLfQWtlxln9N6uTrkIm-GeF9GMlJeCHnMflyfsYzKNDLhFK1Qs8A-TBnvV-FkhvPISzgLUPSxn2Pe-AP89xzJF2GMEpqZU5uyeIg1U/s1600/Dsc02739.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvCJ-Zk_S_QAxPV33GWLB9t4YNi3Vo-x59kdKcxmLfQWtlxln9N6uTrkIm-GeF9GMlJeCHnMflyfsYzKNDLhFK1Qs8A-TBnvV-FkhvPISzgLUPSxn2Pe-AP89xzJF2GMEpqZU5uyeIg1U/s400/Dsc02739.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTn2fOs7BUA9PREVHpDv7_MfNv7JZnpTHy9wy_TS1YQ7cKbCbo0YwIZlpw0X9urcqMmDA1puK9uX0KAzp-QQyud7nBRoIAFaBGxjcn2tU3RFmqU7JHar5aiVFAzYW-vYur2_PbplcXJzE/s1600/Dsc02731.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTn2fOs7BUA9PREVHpDv7_MfNv7JZnpTHy9wy_TS1YQ7cKbCbo0YwIZlpw0X9urcqMmDA1puK9uX0KAzp-QQyud7nBRoIAFaBGxjcn2tU3RFmqU7JHar5aiVFAzYW-vYur2_PbplcXJzE/s400/Dsc02731.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVqF9JDuyviahO82sznCM1JBOjBtwzUdPT9G6MNZN0HZjuNXwIym5oEobAsEVIfr0Ezb19GZvPTYKyLP8RICxPvfr8rgkpZIxfptZHs6Jk3rKXz56qtNQS9M5QSanx9eAtpR4GTL1PYjc/s1600/Dsc02732.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVqF9JDuyviahO82sznCM1JBOjBtwzUdPT9G6MNZN0HZjuNXwIym5oEobAsEVIfr0Ezb19GZvPTYKyLP8RICxPvfr8rgkpZIxfptZHs6Jk3rKXz56qtNQS9M5QSanx9eAtpR4GTL1PYjc/s400/Dsc02732.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ0p-FRMr31wsIUlzUPvQCuSGW_6OvxjSvPwZjwuwC55pbuuP65lIXOQPGxdc_82vOBsum0yH6hv_Osz6b4EWRjgfQ0czfIZy3M012vmPrrJVVqrCMKdmszkB2GiaBVmiWyWYlDP326LE/s1600/Dsc02733.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ0p-FRMr31wsIUlzUPvQCuSGW_6OvxjSvPwZjwuwC55pbuuP65lIXOQPGxdc_82vOBsum0yH6hv_Osz6b4EWRjgfQ0czfIZy3M012vmPrrJVVqrCMKdmszkB2GiaBVmiWyWYlDP326LE/s400/Dsc02733.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEnfAnjp4WzoDUcs3DDj6lBJltuzdhAfQe2rfVoiMuQsk7hN-6u1AI6dCrKUO3b2qtaazdWLd3PcFeFQwQBYbfdB3da6Fj5OLIduJdoKbSV-NXxLdDrzn14doec5ee_4iE48fyoDQAp24/s1600/Dsc02734.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEnfAnjp4WzoDUcs3DDj6lBJltuzdhAfQe2rfVoiMuQsk7hN-6u1AI6dCrKUO3b2qtaazdWLd3PcFeFQwQBYbfdB3da6Fj5OLIduJdoKbSV-NXxLdDrzn14doec5ee_4iE48fyoDQAp24/s400/Dsc02734.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Θόδωρος Μπελίτσος<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifOQhgHOrnMdqLb514CGLPtOCIem-yrNPvB0_1lFAVYLwVxWBYC9VQM0l_JpAWYxHj5MTnh3ODPRNpk3vWDpeiwBq_Tqj0LKgGK_40TQpnipW0kj4EioDK-JBcmfoMMRXcSj1tawowcDo/s1600/Dsc02724.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifOQhgHOrnMdqLb514CGLPtOCIem-yrNPvB0_1lFAVYLwVxWBYC9VQM0l_JpAWYxHj5MTnh3ODPRNpk3vWDpeiwBq_Tqj0LKgGK_40TQpnipW0kj4EioDK-JBcmfoMMRXcSj1tawowcDo/s400/Dsc02724.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9rAXkZ2SWgE5FA4Ri0qySNEfhTOY34UOr8oA0gvibZzrlrsORMtOSaNYKiHypTLagkI_BbhHW-X7daNnPudVVF49Nss326gU5npIN2b5r9unzzqCyi2mMAPkOCjnZpgCQtDLN2pBixEQ/s1600/Dsc02725.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9rAXkZ2SWgE5FA4Ri0qySNEfhTOY34UOr8oA0gvibZzrlrsORMtOSaNYKiHypTLagkI_BbhHW-X7daNnPudVVF49Nss326gU5npIN2b5r9unzzqCyi2mMAPkOCjnZpgCQtDLN2pBixEQ/s400/Dsc02725.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0NVYVSbKt8c90-_KIhoe0Vmq-a7dxCaBzP4MGbA2o2-px1F5Svfw2cd64hrfyIYxUA-zWsRPKti_NY7I2OBOc8T4x6rTEIq5RVAuYO7m1mM04cFU4IPOX0WZ7cgp68FDNePit-NnSKAk/s1600/Dsc02726.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0NVYVSbKt8c90-_KIhoe0Vmq-a7dxCaBzP4MGbA2o2-px1F5Svfw2cd64hrfyIYxUA-zWsRPKti_NY7I2OBOc8T4x6rTEIq5RVAuYO7m1mM04cFU4IPOX0WZ7cgp68FDNePit-NnSKAk/s400/Dsc02726.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZobL6uUQHOAdRFnGY0LXUCoSIXGAVYmLjPHazUPvAskvZrqhSUNShSGiF1SOFIS9NFHG59voT5R-fVs2NzcyazmH2ZvCFTYGGOfg2Pkg_QySmedxvXYvjNHYIELZnW801-9fCkHVUbQ/s1600/Dsc02728.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZobL6uUQHOAdRFnGY0LXUCoSIXGAVYmLjPHazUPvAskvZrqhSUNShSGiF1SOFIS9NFHG59voT5R-fVs2NzcyazmH2ZvCFTYGGOfg2Pkg_QySmedxvXYvjNHYIELZnW801-9fCkHVUbQ/s400/Dsc02728.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGdGbwCl5w1QkfyjR6pCeDVViE9s0ffGrSnIwMeMu5aycQSKfQdGo1btcWV1JZEUut7vULx3hIc2ymZRvKGnBTHJOLenbXNqgY-TJ5NhP2vKyFhC0RIrRXit1j3U_3DmhlY3Dn4W7kXAo/s1600/Dsc02729.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGdGbwCl5w1QkfyjR6pCeDVViE9s0ffGrSnIwMeMu5aycQSKfQdGo1btcWV1JZEUut7vULx3hIc2ymZRvKGnBTHJOLenbXNqgY-TJ5NhP2vKyFhC0RIrRXit1j3U_3DmhlY3Dn4W7kXAo/s400/Dsc02729.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Χρήστος Καφαλτής<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1VGJAfjnVhLNSVJ1mnvYYzsmryaQXbs46_7M4dXmhfT02gL8nHbHHin47j_7O6QHKsDnq_9-mFVWza4DgV5LOCkVImwrbb8WYPbQZl_k0UK_QMt1Ydax1hi0GUYukKfgUwzSq6y4eduM/s1600/Dsc02719.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1VGJAfjnVhLNSVJ1mnvYYzsmryaQXbs46_7M4dXmhfT02gL8nHbHHin47j_7O6QHKsDnq_9-mFVWza4DgV5LOCkVImwrbb8WYPbQZl_k0UK_QMt1Ydax1hi0GUYukKfgUwzSq6y4eduM/s400/Dsc02719.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-o1PrutkA-kNKTvO3cvkznP7hyphenhypheneY4qNy8wHj8baaLnG5a9KCQJTFMDOkjtRCQKrNNLPpxBnZT9raHc6OQ8ZBCOVRFKvnHi320klys6Bdb_soM0LPc1Skp1eX620ix6nmMPqzy6epuIxU/s1600/Dsc02720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-o1PrutkA-kNKTvO3cvkznP7hyphenhypheneY4qNy8wHj8baaLnG5a9KCQJTFMDOkjtRCQKrNNLPpxBnZT9raHc6OQ8ZBCOVRFKvnHi320klys6Bdb_soM0LPc1Skp1eX620ix6nmMPqzy6epuIxU/s400/Dsc02720.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs6EBKsfWDrf_PEDyLJWkbo21tnd7Kjoo8hYDjD030eunYnnLjP1alXcclg_vXWjv4onZQTrKZTheQrN6zHEXBCZsVdgkQFwMbIdVUjsnnmdltifJcWgGNb5BURtiCBsvFzZRtdVf8cOw/s1600/Dsc02717.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs6EBKsfWDrf_PEDyLJWkbo21tnd7Kjoo8hYDjD030eunYnnLjP1alXcclg_vXWjv4onZQTrKZTheQrN6zHEXBCZsVdgkQFwMbIdVUjsnnmdltifJcWgGNb5BURtiCBsvFzZRtdVf8cOw/s400/Dsc02717.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEo2APA4bjdhiqWdXWP113BvKpb1rjvmA6zkDig1iZZomtwsvUFE-3SQyAxgr6NkB4gn-5V2MSmdBSnpHDXL1yt4Y_oXXdDCgoR2AQP6k7A93J8dS-UTPItyFSvBciIArwk_Ymhyvbn1U/s1600/Dsc02721.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEo2APA4bjdhiqWdXWP113BvKpb1rjvmA6zkDig1iZZomtwsvUFE-3SQyAxgr6NkB4gn-5V2MSmdBSnpHDXL1yt4Y_oXXdDCgoR2AQP6k7A93J8dS-UTPItyFSvBciIArwk_Ymhyvbn1U/s400/Dsc02721.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Αντώνης Καραγιάννης<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUtp1viQzhXuNg8FeGVfUziBzUNMVeJWI0noZhPmRh9VBJ6gV88LScj5Jrrzd59RD6ZCKk01BFtebGZ2xFbpv1hwYRG3p8_vOQc2peZHTJkaM166EDz_A70-IiyCo9aEyin8YXQ-Jhh9c/s1600/Dsc02711.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUtp1viQzhXuNg8FeGVfUziBzUNMVeJWI0noZhPmRh9VBJ6gV88LScj5Jrrzd59RD6ZCKk01BFtebGZ2xFbpv1hwYRG3p8_vOQc2peZHTJkaM166EDz_A70-IiyCo9aEyin8YXQ-Jhh9c/s400/Dsc02711.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii6-Ml2rpSUjwKKCsy1eORuKwU2tL3Yjitlu3P0FBzb-4uNEztVUWCpfXKnYwIv_Ep52CBf9GOmlUz4v7lxT6-lbPfH2_6aAOkR35T4IMANnwjmzDX80lgYx9zhIlF7qFxwp-Ngm8UEeA/s1600/Dsc02712.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii6-Ml2rpSUjwKKCsy1eORuKwU2tL3Yjitlu3P0FBzb-4uNEztVUWCpfXKnYwIv_Ep52CBf9GOmlUz4v7lxT6-lbPfH2_6aAOkR35T4IMANnwjmzDX80lgYx9zhIlF7qFxwp-Ngm8UEeA/s400/Dsc02712.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqP8kKSeMmtE0QYrbbiqn6TfivPl0F4ZvpZl-pykM9QigzqdjaGCR0fd2KGAyYxYsZf3rrI48HXGyQwI_pEyrQTJjGjMdXmKDdPaZAHSpmfOkYK3Y5a_tkfvww1Sykreyk9N5Feg7UI6c/s1600/Dsc02713.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqP8kKSeMmtE0QYrbbiqn6TfivPl0F4ZvpZl-pykM9QigzqdjaGCR0fd2KGAyYxYsZf3rrI48HXGyQwI_pEyrQTJjGjMdXmKDdPaZAHSpmfOkYK3Y5a_tkfvww1Sykreyk9N5Feg7UI6c/s400/Dsc02713.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-nS0BQLw4Hz0BEO4jHVe5xfE1sdvlCpRXVpT-s5puF3JYfzeDRFs2S41hx1b35vsVHsEzsDzRjsF-z9TQWMJbQrExLTwvUsRbHna7HuCrZwrkAadnALgEXvIsEH5LX6Ur-wmUaC5LPWA/s1600/Dsc02714.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-nS0BQLw4Hz0BEO4jHVe5xfE1sdvlCpRXVpT-s5puF3JYfzeDRFs2S41hx1b35vsVHsEzsDzRjsF-z9TQWMJbQrExLTwvUsRbHna7HuCrZwrkAadnALgEXvIsEH5LX6Ur-wmUaC5LPWA/s400/Dsc02714.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Μιχάλης Καράβολας<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDZ1JJEXWKCYBHlrx8TCYmxqXSQERTuF8P8m-lbqVVxlHyqNw-F_LlbLC0WaDB_htMF0HgIwDvpD2Eq8nFXbTJeeifQHdBI7e4OSkvapccF7NNK-p9N85H-_65BK5bJS9M65H0vRkTAl0/s1600/Dsc02710.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDZ1JJEXWKCYBHlrx8TCYmxqXSQERTuF8P8m-lbqVVxlHyqNw-F_LlbLC0WaDB_htMF0HgIwDvpD2Eq8nFXbTJeeifQHdBI7e4OSkvapccF7NNK-p9N85H-_65BK5bJS9M65H0vRkTAl0/s400/Dsc02710.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE41rtjPNyede_d-7A10wtovNFWWPwajreKzzxb_K2i7pQ9_YaTbmMB0a-SDGL1y03Tdn8ny3A8HJr0igi2B9Yt3aLA2MGe-XCtYhQ7UsWoI0ngooqWBH0Nd8GKoL-M-yiwaqMDOy_QRM/s1600/Dsc02706.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE41rtjPNyede_d-7A10wtovNFWWPwajreKzzxb_K2i7pQ9_YaTbmMB0a-SDGL1y03Tdn8ny3A8HJr0igi2B9Yt3aLA2MGe-XCtYhQ7UsWoI0ngooqWBH0Nd8GKoL-M-yiwaqMDOy_QRM/s400/Dsc02706.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja1lQm_oNe5zUq9_gipFNdbOChOYKogaOygzEggLjpK_Z7LxyLDMMEwMWQxYZyonubtYmgujJWzhK3uN8rmeZEGLGbEWqIRs6XWZvot7boXxDCVtjAMC686-95ll3Stj9J-ZgorKY1Gnw/s1600/Dsc02707.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja1lQm_oNe5zUq9_gipFNdbOChOYKogaOygzEggLjpK_Z7LxyLDMMEwMWQxYZyonubtYmgujJWzhK3uN8rmeZEGLGbEWqIRs6XWZvot7boXxDCVtjAMC686-95ll3Stj9J-ZgorKY1Gnw/s400/Dsc02707.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDRiVQSvTM3PnXK7y4rHZWWHQFsC5DxCvyGoSgY26kLlC6Q44rqY-CcOQx-b5ktLreVvLCoMeSIpUWjFtHHZf5MjTHB6nw7OVJaIMN_-vVbAGl1da26j_zo-UJBM9sTwuR0_YEBCK5YPI/s1600/Dsc02709.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDRiVQSvTM3PnXK7y4rHZWWHQFsC5DxCvyGoSgY26kLlC6Q44rqY-CcOQx-b5ktLreVvLCoMeSIpUWjFtHHZf5MjTHB6nw7OVJaIMN_-vVbAGl1da26j_zo-UJBM9sTwuR0_YEBCK5YPI/s400/Dsc02709.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Γιάννης Κεχαγιάς<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2LjBXpgK-LluvSEz2ShsC0A7ulHp60x2f0J9FiQRa8vUP_OxuEe9v_xO2_QmuzY4Jn85nRQEJJRwGlQQzoyxexnNrC-AtAzwNzoEOkpAnXmaqmPAkqv0FbTlrsxxHxk7EqPP3zZtaKv8/s1600/Dsc02703.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2LjBXpgK-LluvSEz2ShsC0A7ulHp60x2f0J9FiQRa8vUP_OxuEe9v_xO2_QmuzY4Jn85nRQEJJRwGlQQzoyxexnNrC-AtAzwNzoEOkpAnXmaqmPAkqv0FbTlrsxxHxk7EqPP3zZtaKv8/s400/Dsc02703.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvHkI40oqw4CiOuHucrB09W4OwCtReCOcpz3OW4wUUSG5xxnqgSCBW3ug2GHpI2tzsvhV1OKYANEoazND8jXIndKYTpfrtfbhILsod7jNPAtBHL5MjnNN4NE5T6sUXuTC85YzAlakPwYI/s1600/Dsc02702.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvHkI40oqw4CiOuHucrB09W4OwCtReCOcpz3OW4wUUSG5xxnqgSCBW3ug2GHpI2tzsvhV1OKYANEoazND8jXIndKYTpfrtfbhILsod7jNPAtBHL5MjnNN4NE5T6sUXuTC85YzAlakPwYI/s400/Dsc02702.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijP1mVYx11E2MvrIfPmseA5JT3uYHurwnTZI5meuKz-BGVrBFBN_kncAFOU-UJT_XdQ0_W15lpRfaM__DhJ5WHrcM_9h48cTPqc9xccIFnZstvzT3hjZfHAmct8SfVmG7IcGrU83MWpYQ/s1600/Dsc02700.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijP1mVYx11E2MvrIfPmseA5JT3uYHurwnTZI5meuKz-BGVrBFBN_kncAFOU-UJT_XdQ0_W15lpRfaM__DhJ5WHrcM_9h48cTPqc9xccIFnZstvzT3hjZfHAmct8SfVmG7IcGrU83MWpYQ/s400/Dsc02700.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1U6UyZyxE0S35Ycbk2IGH_K5_epRJMOVoiIl8ElocYJAyqqr6ZkKTN9yOf6Kh6Tju_vofab-UlIB_tunqTud0IZgb7C7FTfcBxPwRJNUGKCkofKmdYcDcoNtRSInlxXZkvsouuuFpxwk/s1600/Dsc02701.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1U6UyZyxE0S35Ycbk2IGH_K5_epRJMOVoiIl8ElocYJAyqqr6ZkKTN9yOf6Kh6Tju_vofab-UlIB_tunqTud0IZgb7C7FTfcBxPwRJNUGKCkofKmdYcDcoNtRSInlxXZkvsouuuFpxwk/s400/Dsc02701.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju1_6s6WrJ9zTnzdt15Hk5ht7RMSfHxIX6aXrMy6vCnAmGMlSCbr9xCDNC2hGf10Aax0YeqpE1oh4tbTDSbsoGNQcMqDs1abyuxC8f0QZMA69__cr4qDqGbe-zEgPar-A6hF2xNjQIKuk/s1600/Dsc02703.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju1_6s6WrJ9zTnzdt15Hk5ht7RMSfHxIX6aXrMy6vCnAmGMlSCbr9xCDNC2hGf10Aax0YeqpE1oh4tbTDSbsoGNQcMqDs1abyuxC8f0QZMA69__cr4qDqGbe-zEgPar-A6hF2xNjQIKuk/s400/Dsc02703.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Κώστας Γιαννόπουλος<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2hthoCFtfKYiGQa7w901seGTZ1QA8mWnq9Z6AH9zd6IA_auB-vxpgqJuwFXScrdZrJ5-9pB1ZsdCxZRAQwu_FoLcb8rCrsRcZkbZr8eK3lsTR_tuBp30p9kHNt_oXrW2RJVBrWSP3-8c/s1600/Dsc02695.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2hthoCFtfKYiGQa7w901seGTZ1QA8mWnq9Z6AH9zd6IA_auB-vxpgqJuwFXScrdZrJ5-9pB1ZsdCxZRAQwu_FoLcb8rCrsRcZkbZr8eK3lsTR_tuBp30p9kHNt_oXrW2RJVBrWSP3-8c/s400/Dsc02695.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1PI_2oGp4QoAibiwXw7vOyervhrQrHXaAHs4chjZ6OI02rCRdqNst3hje_BT46MhOXOSFWZU9rLG-my8AdWOog0bYd_bOHQcEbAN_vv8wmyVBXc0NYWhFFy0llIvnqATVHhCGx8nrzf8/s1600/Dsc02696.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1PI_2oGp4QoAibiwXw7vOyervhrQrHXaAHs4chjZ6OI02rCRdqNst3hje_BT46MhOXOSFWZU9rLG-my8AdWOog0bYd_bOHQcEbAN_vv8wmyVBXc0NYWhFFy0llIvnqATVHhCGx8nrzf8/s400/Dsc02696.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9rWwk81wEuX8bFHsuN_VhYaBiaSlPPJ56Pg-cb4G3fcJWhUCnUdKDP5hyphenhyphenMMHieilQJyTADoGzROI7ldidIoGd-8khaWKWOJNvaOz_KfRcoprEGDxWnn_Jit-wTMeagMihpr62Bp3FXBU/s1600/Dsc02697.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9rWwk81wEuX8bFHsuN_VhYaBiaSlPPJ56Pg-cb4G3fcJWhUCnUdKDP5hyphenhyphenMMHieilQJyTADoGzROI7ldidIoGd-8khaWKWOJNvaOz_KfRcoprEGDxWnn_Jit-wTMeagMihpr62Bp3FXBU/s400/Dsc02697.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6QNnt0u2WsRWI1dHnM7KzTENsoAog9RjTOHefwVFArMGF9NXUdBi7M5YmhW_PpFZKL6YoFxYkdCd9bLpDqY57Gn4pGNSsKHz9kI6haa7dNEuEeHbJgAWtL9wuH-Lf2t6RMaTEnAuLFdk/s1600/Dsc02698.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6QNnt0u2WsRWI1dHnM7KzTENsoAog9RjTOHefwVFArMGF9NXUdBi7M5YmhW_PpFZKL6YoFxYkdCd9bLpDqY57Gn4pGNSsKHz9kI6haa7dNEuEeHbJgAWtL9wuH-Lf2t6RMaTEnAuLFdk/s400/Dsc02698.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghBN9-1gQHJsjJ3vsih5F5o-g-5PfJGaYsfDqEdOP1vBPKcnaSOMmqJ-I_h4EbCeyPVxHHzlLYy4QPuchAYu-ZzetNVJ609Y3IEFr2TlJy2bl9Im-BFJH_0_5zVxbMl0vD0Spmilz1hNg/s1600/Dsc02699.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghBN9-1gQHJsjJ3vsih5F5o-g-5PfJGaYsfDqEdOP1vBPKcnaSOMmqJ-I_h4EbCeyPVxHHzlLYy4QPuchAYu-ZzetNVJ609Y3IEFr2TlJy2bl9Im-BFJH_0_5zVxbMl0vD0Spmilz1hNg/s400/Dsc02699.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Τάσος Αντωνίνης<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFOPaiKj1p2Kxr2RbBcWZ0oN_z8elKLmMI49ljVqTJiegzWXiaODyiDl3WXqE2jGymMfpP9lNiyV41nGdyTxQizjxVcZRBoySQdV0AgdiiAGrwLT4rsW0dy5msHLIfSCg3vxP9OAwOzS8/s1600/Dsc02692.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFOPaiKj1p2Kxr2RbBcWZ0oN_z8elKLmMI49ljVqTJiegzWXiaODyiDl3WXqE2jGymMfpP9lNiyV41nGdyTxQizjxVcZRBoySQdV0AgdiiAGrwLT4rsW0dy5msHLIfSCg3vxP9OAwOzS8/s400/Dsc02692.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilb0x85t9jmlaKE2BmJQlIaijtx6bGey2UyI6HWILcMmCuepChSA9vYyuLYWLu4j-OBuFXSqupbeYcFpLaOwe4NlU4-D7fa2qRMyj6YEfIeIHApLMKZCRglbcsTEUukvJp73yP6fbUB4Y/s1600/Dsc02691.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilb0x85t9jmlaKE2BmJQlIaijtx6bGey2UyI6HWILcMmCuepChSA9vYyuLYWLu4j-OBuFXSqupbeYcFpLaOwe4NlU4-D7fa2qRMyj6YEfIeIHApLMKZCRglbcsTEUukvJp73yP6fbUB4Y/s400/Dsc02691.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0YCb3QWW1ZZn89GSzFJoag2lN1y-EVCvGJRvzKFJSKx5Zpyy3GM0RB281qDJAl8StGWc5TatlyqhgCyCh5SeTsbH1crdPHRbZ6taQm0wJmVZoUZsFi2qaTNNddegKT9Mg0lZl7-EdX40/s1600/Dsc02693.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0YCb3QWW1ZZn89GSzFJoag2lN1y-EVCvGJRvzKFJSKx5Zpyy3GM0RB281qDJAl8StGWc5TatlyqhgCyCh5SeTsbH1crdPHRbZ6taQm0wJmVZoUZsFi2qaTNNddegKT9Mg0lZl7-EdX40/s400/Dsc02693.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOlRT0uL8GUiQFTVnQYc-yuvXHHcOB7WdGuYHlhq0MMvcwRMrOCGzT5JZRyiglH5flmQKT9e4zgSP9YKRJl5ZOGBgj1pYj9P1ugIWRio7Vj2xpGedTSEJzJX7PWr12LAQaU1mttqjNErU/s1600/Dsc02694.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOlRT0uL8GUiQFTVnQYc-yuvXHHcOB7WdGuYHlhq0MMvcwRMrOCGzT5JZRyiglH5flmQKT9e4zgSP9YKRJl5ZOGBgj1pYj9P1ugIWRio7Vj2xpGedTSEJzJX7PWr12LAQaU1mttqjNErU/s400/Dsc02694.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6PdJ50ZjcWVl6ritTsgpRHkzlzWEB-cH9iFio8SOitw37xYW28lmicH4yrNXoLb5Gy2kBdeqV67ClzUtGeVwDAe28ycaQiEgHBOm1cFYRuC5bzzstQiJnWEYjrkXOecOtkiokpby_-9c/s1600/Dsc02686.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6PdJ50ZjcWVl6ritTsgpRHkzlzWEB-cH9iFio8SOitw37xYW28lmicH4yrNXoLb5Gy2kBdeqV67ClzUtGeVwDAe28ycaQiEgHBOm1cFYRuC5bzzstQiJnWEYjrkXOecOtkiokpby_-9c/s400/Dsc02686.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG62XuBVVc_EUwILThs5GmAlAUQcyZsg4Tg0BmrVLwOGno14PX6lhUtj5jzjQ-DHlyGFMn6JxnV-KYfYr4J3B31QUItl5irfsfvvOwO217Cs-AwFGQf01Q1Y_xIxIW_uqCl1akGC3biBM/s1600/Dsc02687.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG62XuBVVc_EUwILThs5GmAlAUQcyZsg4Tg0BmrVLwOGno14PX6lhUtj5jzjQ-DHlyGFMn6JxnV-KYfYr4J3B31QUItl5irfsfvvOwO217Cs-AwFGQf01Q1Y_xIxIW_uqCl1akGC3biBM/s400/Dsc02687.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_VPkN5kfe6r9i2jYVN-W697_tgmIiQmnQEkYMVI7iYEp8iJxHrr3pkW_KIKQLxEZVUlP0IAp36Pf9g7gYLP4MnrDYDGfwSc1OyQbvzmcaJvps4hMWBVRXyznDH1YMThTFfPyAL2ch_xE/s1600/Dsc02688.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_VPkN5kfe6r9i2jYVN-W697_tgmIiQmnQEkYMVI7iYEp8iJxHrr3pkW_KIKQLxEZVUlP0IAp36Pf9g7gYLP4MnrDYDGfwSc1OyQbvzmcaJvps4hMWBVRXyznDH1YMThTFfPyAL2ch_xE/s400/Dsc02688.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFYSRtH_jm1Y6obk5U3mW1wjw-M5ZgbewX6MdiQzE3ItTVLMEVM1WwaN4S4pIEZ_mGSFT82jF6ioerWsRS9ybpdgB43vLBKTUMC3fRcC21UDbFCJV9ogeqlNATJwXj43XKRVvHo3SPkcg/s1600/Dsc02689.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFYSRtH_jm1Y6obk5U3mW1wjw-M5ZgbewX6MdiQzE3ItTVLMEVM1WwaN4S4pIEZ_mGSFT82jF6ioerWsRS9ybpdgB43vLBKTUMC3fRcC21UDbFCJV9ogeqlNATJwXj43XKRVvHo3SPkcg/s400/Dsc02689.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKZlcpwjMOs2tDzVYmociTCDp5FkwtNXCfq9OZqPuJEN8s5SN4qrfSPqTCglKpBk9M-ozOzw_Gz-E2t4kXFjvbTAvgxemMh07uZwir9RFYVNP9MlgGA4hKFeWaKGXsxNYRdZxFA30c434/s1600/Dsc02690.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKZlcpwjMOs2tDzVYmociTCDp5FkwtNXCfq9OZqPuJEN8s5SN4qrfSPqTCglKpBk9M-ozOzw_Gz-E2t4kXFjvbTAvgxemMh07uZwir9RFYVNP9MlgGA4hKFeWaKGXsxNYRdZxFA30c434/s400/Dsc02690.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6OM2kPHhl5rNHL1m_PYzmkOtOi0mZOpxdP9HS-kbkJorK6rUESGLTRyTMOW2JauW36WHIOc2npFOg8U6aOkn4jqpbOqKbH39cOFzNzFf1TEBUGpKIZ_9_iUsQ3XZLVuvf1WK1Wetvhbk/s1600/Dsc02677.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6OM2kPHhl5rNHL1m_PYzmkOtOi0mZOpxdP9HS-kbkJorK6rUESGLTRyTMOW2JauW36WHIOc2npFOg8U6aOkn4jqpbOqKbH39cOFzNzFf1TEBUGpKIZ_9_iUsQ3XZLVuvf1WK1Wetvhbk/s400/Dsc02677.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRjsY3DcCVbFvPQh9kGep5rv4hdQvXWeOH4fSstqVL6Gqh5v7fSAy9A_iqTdF9WlKJvPHOeY2TSNPT1kjSArCqiqCL8e5TQBZrHVBDkOpmNLhzxTiJCklpa9dru1ay-AOchh6_dpa1s1w/s1600/Dsc02681.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRjsY3DcCVbFvPQh9kGep5rv4hdQvXWeOH4fSstqVL6Gqh5v7fSAy9A_iqTdF9WlKJvPHOeY2TSNPT1kjSArCqiqCL8e5TQBZrHVBDkOpmNLhzxTiJCklpa9dru1ay-AOchh6_dpa1s1w/s400/Dsc02681.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT6bQZ0tqcH9eGAwvFmgdTrk8hCy2Gxa7-J9v9AkyXMQS9gbLHDRjRKffFv-YF_7zqvKiT0nlFfSCzvAciHFCkdkf5mv6iFTnNbC9L_3cA2Yg6E0dPS_keJNXwtyTyYP1ZH41SCq0QpfQ/s1600/Dsc02683.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT6bQZ0tqcH9eGAwvFmgdTrk8hCy2Gxa7-J9v9AkyXMQS9gbLHDRjRKffFv-YF_7zqvKiT0nlFfSCzvAciHFCkdkf5mv6iFTnNbC9L_3cA2Yg6E0dPS_keJNXwtyTyYP1ZH41SCq0QpfQ/s400/Dsc02683.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i>Το βιβλίο του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPDmc8Xyc-aZdoBhiKmToUBquz7NTxZO_6e-A053ziEyZaOoXRjnB_VSTTF5i8phTZ5itBDw24P1mQ9oGzQXlHRUIwePRGW-a0wU1ix4l2gWJlua5mLkWK7j_mW04qPo4FkluZFMe5LnYW/s1600/Scan10245.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="279" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPDmc8Xyc-aZdoBhiKmToUBquz7NTxZO_6e-A053ziEyZaOoXRjnB_VSTTF5i8phTZ5itBDw24P1mQ9oGzQXlHRUIwePRGW-a0wU1ix4l2gWJlua5mLkWK7j_mW04qPo4FkluZFMe5LnYW/s400/Scan10245.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyAqqUUOKiNkmgshYd_FHs00yUxPcUvjnC03thS6z7joDaKh6Zpjk2vCchUqTPzZJrq8GSTKm9d1CSBRFXi5oSU394Tm9MILlDVjDKOgXnv_aWGUDtCh25NhhdCZ1Z3wKd7zuY6EmTeo8/s1600/DSC07579.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyAqqUUOKiNkmgshYd_FHs00yUxPcUvjnC03thS6z7joDaKh6Zpjk2vCchUqTPzZJrq8GSTKm9d1CSBRFXi5oSU394Tm9MILlDVjDKOgXnv_aWGUDtCh25NhhdCZ1Z3wKd7zuY6EmTeo8/s400/DSC07579.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPHz463G9LvNzLB6saeHyVb8W6AjkeuEkzKzFUjnp_3L8fwOkDUUCaccQVHF75LLiJtbmpQUSQW4chOniQxHsW5qCZ48waDpIHVLIv-9UwPPayPtML56yOq1iHOlVwMkULBhoti90445M/s1600/DSC07580.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPHz463G9LvNzLB6saeHyVb8W6AjkeuEkzKzFUjnp_3L8fwOkDUUCaccQVHF75LLiJtbmpQUSQW4chOniQxHsW5qCZ48waDpIHVLIv-9UwPPayPtML56yOq1iHOlVwMkULBhoti90445M/s400/DSC07580.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4qL7AxUzV4faeLuHvado0lxL-uXLnL0ugIqnGxXV4SG6TGqOQ3lhRPf4_zF8AdJ5H5DnOX8qy0g0ptqCSIwlBiEuxAUTPIHu9SmEWaov5PXroqP20z1JcOQsiJdvKwzfN479HUpUvUaE/s1600/DSC07578.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4qL7AxUzV4faeLuHvado0lxL-uXLnL0ugIqnGxXV4SG6TGqOQ3lhRPf4_zF8AdJ5H5DnOX8qy0g0ptqCSIwlBiEuxAUTPIHu9SmEWaov5PXroqP20z1JcOQsiJdvKwzfN479HUpUvUaE/s400/DSC07578.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1_rxLB7MLq8pb2G29A2GUzSvcWB-2dQ4j271bplgkYd3pdjslN98y65se3hBbjSVnQUW3EVNbCFfJUWQlUrSlQsycFe4ozTuFT0BxNY2yr-ccHZVo79NfEFNtmgiB-F-bplna3RNhpk4/s1600/DSC07581.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1_rxLB7MLq8pb2G29A2GUzSvcWB-2dQ4j271bplgkYd3pdjslN98y65se3hBbjSVnQUW3EVNbCFfJUWQlUrSlQsycFe4ozTuFT0BxNY2yr-ccHZVo79NfEFNtmgiB-F-bplna3RNhpk4/s400/DSC07581.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQlTMEQRV5xQYAQv28EQUbeaAJNGCRqxcg7rorG_rJ0o-YHqxvzeXyWOteu0n5CVJ7lChcYITmKpqKJZ7A3jGrsnVo3EMoiycRSgNPGTPcqiNFyhw0UlJKiQCvBIqQDQDndg6Y9fBia4I/s1600/Scan10189.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="296" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQlTMEQRV5xQYAQv28EQUbeaAJNGCRqxcg7rorG_rJ0o-YHqxvzeXyWOteu0n5CVJ7lChcYITmKpqKJZ7A3jGrsnVo3EMoiycRSgNPGTPcqiNFyhw0UlJKiQCvBIqQDQDndg6Y9fBia4I/s400/Scan10189.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNRzd1x27JqdqfDwx8XSYqXxPRZScNPXNqD5LmYXHZCQu-1zIHgqoJ0cTqng4km9x59n28Zb_SSqz5w4nxS7o1DThKTnknJhyyitcqHuJzNLmrMceye1HlAMSDvD9HHzzY-kuu7c28zRU/s1600/Dsc02794.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNRzd1x27JqdqfDwx8XSYqXxPRZScNPXNqD5LmYXHZCQu-1zIHgqoJ0cTqng4km9x59n28Zb_SSqz5w4nxS7o1DThKTnknJhyyitcqHuJzNLmrMceye1HlAMSDvD9HHzzY-kuu7c28zRU/s400/Dsc02794.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNhAn19-OQaeGXrsBISMxMshwn5sfoc_wz3LW2OBMrURAyH0tw3fWkjzjyhvLywEcaghi9tXo7Ai_E6THQd6_OVMkYVXhCFx9w4RNwF-0LWpHQA8ugJuB6n-mANQfexgK5itblTfu3AXE/s1600/Scan10190.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="296" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNhAn19-OQaeGXrsBISMxMshwn5sfoc_wz3LW2OBMrURAyH0tw3fWkjzjyhvLywEcaghi9tXo7Ai_E6THQd6_OVMkYVXhCFx9w4RNwF-0LWpHQA8ugJuB6n-mANQfexgK5itblTfu3AXE/s400/Scan10190.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT6_FqW-t8VDgR8jyYTac0jPYZf2NvILdOwzIK_k74c4cp1a2WKv4-0Cr9HNC_tC5Bl9ul2ee2OmXuV8aDMv9owkGTrWBiDsk7t_ZN-L5aH9UQXTX4b9gxTBTWcfCZt68I9gRz0QN7kpU/s1600/Scan10181.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="295" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT6_FqW-t8VDgR8jyYTac0jPYZf2NvILdOwzIK_k74c4cp1a2WKv4-0Cr9HNC_tC5Bl9ul2ee2OmXuV8aDMv9owkGTrWBiDsk7t_ZN-L5aH9UQXTX4b9gxTBTWcfCZt68I9gRz0QN7kpU/s400/Scan10181.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLoswZRSR5UIypqYCbWwyFXyN90RlEC8DQdoxCXg9DnAcb6wgs8wEA_8J5y0pBjlObWVANYKbP1FhM7pEvAzUBn7HAQ40nqt_euhBMNKnKSO_L5LcyApZ3z5WwdogN-pOxN-VPmmBoNQg/s1600/Scan10182.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="296" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLoswZRSR5UIypqYCbWwyFXyN90RlEC8DQdoxCXg9DnAcb6wgs8wEA_8J5y0pBjlObWVANYKbP1FhM7pEvAzUBn7HAQ40nqt_euhBMNKnKSO_L5LcyApZ3z5WwdogN-pOxN-VPmmBoNQg/s400/Scan10182.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiggr1eVOPrIY0eHaR7fMpZ0I3OKHi2MbGNUIsyJerwqYRc2c-_iioQ_Nrh6bPZU8o3IX9dFF_vnYRbXUM0l9BMVscpbm4Cme91pzdxRH2kUOr_9OWDfpv-flq9RGQ_jZEJWZGV4D5qsZA/s1600/Scan10177.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="280" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiggr1eVOPrIY0eHaR7fMpZ0I3OKHi2MbGNUIsyJerwqYRc2c-_iioQ_Nrh6bPZU8o3IX9dFF_vnYRbXUM0l9BMVscpbm4Cme91pzdxRH2kUOr_9OWDfpv-flq9RGQ_jZEJWZGV4D5qsZA/s400/Scan10177.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbTxaQKDfEitbQ5s59yLxGD3QqNOpuwVtvnccyja2VAr4h_R-4ODXuoMqJGjNxFPy7wsQdbeUG9Urfc7TNWrMZwdUWl9ASoHDT8WhEqZC4lyeX1eQm2QXZ7Hf0J4DBRoJeD56z60d2J9Y/s1600/Scan10173.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="270" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbTxaQKDfEitbQ5s59yLxGD3QqNOpuwVtvnccyja2VAr4h_R-4ODXuoMqJGjNxFPy7wsQdbeUG9Urfc7TNWrMZwdUWl9ASoHDT8WhEqZC4lyeX1eQm2QXZ7Hf0J4DBRoJeD56z60d2J9Y/s400/Scan10173.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJLnrr-TdOlBzTPehORL1Wm_OgYd8tW9Si4iflv1BNS-1biGLHpKmC7T9osNixkEVprLxWv0Evz-zqR85gArEk43h8wmhbUKV40Qw1IlhQZ2zH1XO2RgQ7bi0fGxVS06yzMDvdmeiChXc/s1600/Scan10174.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="268" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJLnrr-TdOlBzTPehORL1Wm_OgYd8tW9Si4iflv1BNS-1biGLHpKmC7T9osNixkEVprLxWv0Evz-zqR85gArEk43h8wmhbUKV40Qw1IlhQZ2zH1XO2RgQ7bi0fGxVS06yzMDvdmeiChXc/s400/Scan10174.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVXF_pTS6W2dLs0PGKrxY-PGrPxtkD3ZAvLtgEZRKiPclmKWSng5i7cr10ZkPXGYWLRbcItvRT6cqIK84CR6ho7Ocnn9fgcGfmkLOsamDvnUxV8fO3oeOEGABkFy9KuqjEX7zaDmAe0Po/s1600/Scan10170.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="287" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVXF_pTS6W2dLs0PGKrxY-PGrPxtkD3ZAvLtgEZRKiPclmKWSng5i7cr10ZkPXGYWLRbcItvRT6cqIK84CR6ho7Ocnn9fgcGfmkLOsamDvnUxV8fO3oeOEGABkFy9KuqjEX7zaDmAe0Po/s400/Scan10170.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJPYBPRZeWy-8wHdREE3Nrl0WTe8yjrBQt_QRsWlxT9PCnLNnMimFV1404OIckz2mPADpDObz-uG30db0M0Nf54r934jIxw7BYpK0atvhMQIP7lxCEFPI5C7f5Zvh3RRWz3JqlNJG5OYo/s1600/Scan10171.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="276" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJPYBPRZeWy-8wHdREE3Nrl0WTe8yjrBQt_QRsWlxT9PCnLNnMimFV1404OIckz2mPADpDObz-uG30db0M0Nf54r934jIxw7BYpK0atvhMQIP7lxCEFPI5C7f5Zvh3RRWz3JqlNJG5OYo/s400/Scan10171.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAud9uMzsD1m9VpkntdqdpDRK1jjiQxzhuHBERBUYOt2cTrLNhidcoL1eEKzSNMk3AxdTV6ewQ-TF_zidDbA03INOGjS27_uKcIEHhy0IRqAdqAVCpEe50H1EXv8EWcpFnX2YtA7rqEKE/s1600/Dsc02810.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAud9uMzsD1m9VpkntdqdpDRK1jjiQxzhuHBERBUYOt2cTrLNhidcoL1eEKzSNMk3AxdTV6ewQ-TF_zidDbA03INOGjS27_uKcIEHhy0IRqAdqAVCpEe50H1EXv8EWcpFnX2YtA7rqEKE/s400/Dsc02810.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKy7Ot8OWIy3Pw0MlE5RaTVgH3-IAUy1zuF3chhUXtS1f9tz4ASUMt8kkhkaz1Gzvt0UqUjfVQRJWHhyphenhyphenYhCvk-BnyrFqrXR2wfjWTzHU-f_vJ8pN5gHwLtwms5GKFGAQI_3qSCVILF8lo/s1600/Dsc02835.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKy7Ot8OWIy3Pw0MlE5RaTVgH3-IAUy1zuF3chhUXtS1f9tz4ASUMt8kkhkaz1Gzvt0UqUjfVQRJWHhyphenhyphenYhCvk-BnyrFqrXR2wfjWTzHU-f_vJ8pN5gHwLtwms5GKFGAQI_3qSCVILF8lo/s400/Dsc02835.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis9s22-DmLVeyVACWYp1nuP3mOCpITkE1AIONQJCnGOne-r3QZdMJXomM7dxx6kLNWdNljSheVUHlgzy_7i4XehK49eanUBvAneGzJFYqIh0soRQLmyO-YMDzmYT-Iq9xWH8dXI9de0_4/s1600/Dsc02836.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis9s22-DmLVeyVACWYp1nuP3mOCpITkE1AIONQJCnGOne-r3QZdMJXomM7dxx6kLNWdNljSheVUHlgzy_7i4XehK49eanUBvAneGzJFYqIh0soRQLmyO-YMDzmYT-Iq9xWH8dXI9de0_4/s400/Dsc02836.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA41OSaxktPYSCECUQ8NKJ1I18kjUCy9DgfmCdYJVME9GasU0r8koP1b06zh6NtlUU0XEEwsfAU6rEZElh2OXBPTnV7M4e00V8Qm2HXwqnHMKj_x01gJ-ZQNsj3HvTTejEXBadyIqjd24/s1600/Dsc02837.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA41OSaxktPYSCECUQ8NKJ1I18kjUCy9DgfmCdYJVME9GasU0r8koP1b06zh6NtlUU0XEEwsfAU6rEZElh2OXBPTnV7M4e00V8Qm2HXwqnHMKj_x01gJ-ZQNsj3HvTTejEXBadyIqjd24/s400/Dsc02837.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNosSE0bwHtHgG_g0FghPw9AxZpHsI6vBJkFC2_B-DIZ8uzDrx3XYcsKJVMwM69C1D2fiUSPOOxibYbW_AfxEJ4-xyiI0qaEoqmLosVWx3BUUWfuiWEUHYYhhES4eKavqQ9SuboT1C1xg/s1600/Dsc02830.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNosSE0bwHtHgG_g0FghPw9AxZpHsI6vBJkFC2_B-DIZ8uzDrx3XYcsKJVMwM69C1D2fiUSPOOxibYbW_AfxEJ4-xyiI0qaEoqmLosVWx3BUUWfuiWEUHYYhhES4eKavqQ9SuboT1C1xg/s400/Dsc02830.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCeQ_13Ev8-7WbMiF-W3mg1y7U4yoj0R6ntB_nNE-8QOHcwKiaNKFYVgW4F-_3HHqmUoEXUW3fGXiV_52SYQMG_DQVRRrpT6i-yrBtHlNDAqWr1WEK-MhGZxcirw6L1OET2or0_cYGpaU/s1600/Dsc02831.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCeQ_13Ev8-7WbMiF-W3mg1y7U4yoj0R6ntB_nNE-8QOHcwKiaNKFYVgW4F-_3HHqmUoEXUW3fGXiV_52SYQMG_DQVRRrpT6i-yrBtHlNDAqWr1WEK-MhGZxcirw6L1OET2or0_cYGpaU/s400/Dsc02831.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrWyflcWqFGUKDwTQkhE2vtPK8WLBcqNawj3B2SqM6dwVLSAxTN7X6WHwf9cvpqMsTnRpAyYWqILG_sm28F3EQL7vF75ImZ55AHybf_A92ExVisykpN9rycToXeucnYMjgbv0TODW22Fo/s1600/Dsc02824.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrWyflcWqFGUKDwTQkhE2vtPK8WLBcqNawj3B2SqM6dwVLSAxTN7X6WHwf9cvpqMsTnRpAyYWqILG_sm28F3EQL7vF75ImZ55AHybf_A92ExVisykpN9rycToXeucnYMjgbv0TODW22Fo/s400/Dsc02824.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8NEz8Q-Yn4GDjFeovEMW_nbRak7gdMk3FEmEoYqHPrOvx0WKtS-TtgljJ2HmGrh5_pkWXO9vFAF3EfZHPbR0dBXP0z176MIiV3c-hKgYgaBIvelySbDeXgNYJ2wSH8rzyXEbBL5Z42-Y/s1600/Dsc02825.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8NEz8Q-Yn4GDjFeovEMW_nbRak7gdMk3FEmEoYqHPrOvx0WKtS-TtgljJ2HmGrh5_pkWXO9vFAF3EfZHPbR0dBXP0z176MIiV3c-hKgYgaBIvelySbDeXgNYJ2wSH8rzyXEbBL5Z42-Y/s400/Dsc02825.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMgAszT9w0TtkKz2r0GdWXTvTBxoQO22A4HMFd4zzLnG5o3BxzG272964anbxUVAv2AaYXwIkleRoVU4H36CBOpW9HhF_TJYC2vBRi1bMhWfT-18zgxjARDx0hGlkT-rLEyGBUy2efbLM/s1600/Dsc02826.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMgAszT9w0TtkKz2r0GdWXTvTBxoQO22A4HMFd4zzLnG5o3BxzG272964anbxUVAv2AaYXwIkleRoVU4H36CBOpW9HhF_TJYC2vBRi1bMhWfT-18zgxjARDx0hGlkT-rLEyGBUy2efbLM/s400/Dsc02826.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7atoIdhamQNSZxZRi95KpUK8uC4LzM0nxiFSPBm3K3lHA2a8RNssGkNfxcP00GlSIt-QK9rBnDWEvRB3qGZGY5cpzJau_bgdwxruOLk3OmBnEqFKMGkG-6S4MuY-PCHMER1nd9eydR4A/s1600/Dsc02827.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7atoIdhamQNSZxZRi95KpUK8uC4LzM0nxiFSPBm3K3lHA2a8RNssGkNfxcP00GlSIt-QK9rBnDWEvRB3qGZGY5cpzJau_bgdwxruOLk3OmBnEqFKMGkG-6S4MuY-PCHMER1nd9eydR4A/s400/Dsc02827.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3f1qUHLbAQjFp0wTJU1R6IKojlgm8zSte9eHIyy6lQvy9f-ji5bqn-of3h9LXuMPnOSdy2dChrdt28qsIlfgGAuHP8fCAhXIozCsHBGNqWr4ohGTSZw1i0Zj3D5nfIZVCc9KIhana90o/s1600/Dsc02828.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3f1qUHLbAQjFp0wTJU1R6IKojlgm8zSte9eHIyy6lQvy9f-ji5bqn-of3h9LXuMPnOSdy2dChrdt28qsIlfgGAuHP8fCAhXIozCsHBGNqWr4ohGTSZw1i0Zj3D5nfIZVCc9KIhana90o/s400/Dsc02828.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKoe9f89pN5h_Rz53hefjoLsCukVLugQ8b5F0gEPgBCQszynpoLF3msCQ5jH8RkVYrHPy13-qGIfQpKKBZ5PpW5QuvQBDgjl-oPnqNjghDdAvBmcxWfH5oOLYzezVTVLZkPW-YigSkh98/s1600/Dsc02820.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKoe9f89pN5h_Rz53hefjoLsCukVLugQ8b5F0gEPgBCQszynpoLF3msCQ5jH8RkVYrHPy13-qGIfQpKKBZ5PpW5QuvQBDgjl-oPnqNjghDdAvBmcxWfH5oOLYzezVTVLZkPW-YigSkh98/s400/Dsc02820.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW56yzWfncEI65e4j68LsEk2sbs7D5c3bWlPSL8qYQWLqhnIQHd1o9qYw4JWoWqGoxr2D7efE0q8VLCEWIfJIJjOJQFIQCHbSjO9YBhIaJn-LJbtT8ZQKh6_epJ7_i_J3C0Ze0yr5ZxiQ/s1600/Dsc02821.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW56yzWfncEI65e4j68LsEk2sbs7D5c3bWlPSL8qYQWLqhnIQHd1o9qYw4JWoWqGoxr2D7efE0q8VLCEWIfJIJjOJQFIQCHbSjO9YBhIaJn-LJbtT8ZQKh6_epJ7_i_J3C0Ze0yr5ZxiQ/s400/Dsc02821.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirsJIyV5LuRlSISC-o5PSkaGmM_JHcoTzHwDux9pzIDPGpLg6wqEw3xYEtTUUEHpRlvXaECLY2UhwK5Ec4c8VhLaQoP1OKKUAbf458junOpTG-aJzrfdh9VvOSh_F5jxB6uvrgjlXvtXo/s1600/Dsc02822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirsJIyV5LuRlSISC-o5PSkaGmM_JHcoTzHwDux9pzIDPGpLg6wqEw3xYEtTUUEHpRlvXaECLY2UhwK5Ec4c8VhLaQoP1OKKUAbf458junOpTG-aJzrfdh9VvOSh_F5jxB6uvrgjlXvtXo/s400/Dsc02822.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHFOGwmF_8CLY_rBjnS_TSoiPy1o9ehkG79r2lDkH9jdPWkPAct3Gdp1gduytaDA5SKWzluaopzOyuAfi-OExCzQInP-geWkvGLsXHr6J9TUQ3LmEkqq9c5U0Qkn_GlttPIVos0PQJEXA/s1600/Dsc02814.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHFOGwmF_8CLY_rBjnS_TSoiPy1o9ehkG79r2lDkH9jdPWkPAct3Gdp1gduytaDA5SKWzluaopzOyuAfi-OExCzQInP-geWkvGLsXHr6J9TUQ3LmEkqq9c5U0Qkn_GlttPIVos0PQJEXA/s400/Dsc02814.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6JZugnPdT-01M7d55sXgdyjS6qbJucC1AhPk-JIcYGREDdHy_la2SytE_GzBC01ZMwHwlV2jG-8Fihyphenhypheni0wIf7jdLSB9lCjY-ZO-q4Z-3xY2B2XnhBs4aNNxt7wr6oqFqgrLBEpgFNF2o/s1600/Dsc02815.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6JZugnPdT-01M7d55sXgdyjS6qbJucC1AhPk-JIcYGREDdHy_la2SytE_GzBC01ZMwHwlV2jG-8Fihyphenhypheni0wIf7jdLSB9lCjY-ZO-q4Z-3xY2B2XnhBs4aNNxt7wr6oqFqgrLBEpgFNF2o/s400/Dsc02815.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifq6htCzyY-X2518VeOKYX7i9YczcINSiutdxFIMo_dbuDmLCQq1lTBoM35OoJoTxACQWyvG9BYeKp0BhXgkLg-owzqQDxy2rcsBWr7PoSFl8gxt6RK5a52APAKl3BkQoHQ1bkSgE34pM/s1600/Dsc02816.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifq6htCzyY-X2518VeOKYX7i9YczcINSiutdxFIMo_dbuDmLCQq1lTBoM35OoJoTxACQWyvG9BYeKp0BhXgkLg-owzqQDxy2rcsBWr7PoSFl8gxt6RK5a52APAKl3BkQoHQ1bkSgE34pM/s400/Dsc02816.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd5mKUPaGOU5gJDBxfx6KPLDFMyYbmgCfJ1HEAKh6wfYzsbgFgFaeJhSbmLd7M35xevnw4EMQHnjWJGisvsVLqZ-DZ1XNv_YFuugcDpV7v9-ksA_yyaAVCz3XodMk3t7r7n2SmNI3yUik/s1600/Dsc02817.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd5mKUPaGOU5gJDBxfx6KPLDFMyYbmgCfJ1HEAKh6wfYzsbgFgFaeJhSbmLd7M35xevnw4EMQHnjWJGisvsVLqZ-DZ1XNv_YFuugcDpV7v9-ksA_yyaAVCz3XodMk3t7r7n2SmNI3yUik/s400/Dsc02817.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVYTSKm5wrX559X5846A_2TnTW2BOlTr_Z2SsmTXjXwcltOU4VZgPAAW1gPpCUrPvbSTAqoCik_Fz9EABVW68x5-AbyCND7YRURYBwm3c58EgI7ueTHSvePkX3AWkSCen1Pw1uJCicq3A/s1600/Dsc02818.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVYTSKm5wrX559X5846A_2TnTW2BOlTr_Z2SsmTXjXwcltOU4VZgPAAW1gPpCUrPvbSTAqoCik_Fz9EABVW68x5-AbyCND7YRURYBwm3c58EgI7ueTHSvePkX3AWkSCen1Pw1uJCicq3A/s400/Dsc02818.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5U3BflCbXFHgs6mOqcl64AVryGMPLQ9p8FszBxu1kCp1ujUzfduN4CGRrBTJL4khrwQLXjdDi1Rh4U_Q4iR5hnNSr2B-SHIjfwZZH_SHFGmKG2-bcZdSvRy_9enJFkwlY-JI6-aHo05U/s1600/Dsc02811.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5U3BflCbXFHgs6mOqcl64AVryGMPLQ9p8FszBxu1kCp1ujUzfduN4CGRrBTJL4khrwQLXjdDi1Rh4U_Q4iR5hnNSr2B-SHIjfwZZH_SHFGmKG2-bcZdSvRy_9enJFkwlY-JI6-aHo05U/s400/Dsc02811.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc3IO1t5t7YEWgT3wNM7JldBUVwSHXBsBAqdcdEZ4BWqrBcmsuDpCKOM1-H7aNyDLcUdjD4YpEVh2RjJO62ciUbRN5tyxds9g6WYYHp35w9XNHTgF4PZoPG5uHgjLIgrX8LRxcRLUFl6E/s1600/Dsc02812.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc3IO1t5t7YEWgT3wNM7JldBUVwSHXBsBAqdcdEZ4BWqrBcmsuDpCKOM1-H7aNyDLcUdjD4YpEVh2RjJO62ciUbRN5tyxds9g6WYYHp35w9XNHTgF4PZoPG5uHgjLIgrX8LRxcRLUFl6E/s400/Dsc02812.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiecuoo8Zy2ht8zV4t-2Tym0Emdi40uriI7_Qjd_jptIaPlEk9ybk8nau_A4hOPhZoeG_l3syCujUWLO7p2t4MyQjhlK7-flYcr-op2rnCur35fmEtPmeQd-hSsbbptQyhql_XS1d3YrRs/s1600/Dsc02807.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiecuoo8Zy2ht8zV4t-2Tym0Emdi40uriI7_Qjd_jptIaPlEk9ybk8nau_A4hOPhZoeG_l3syCujUWLO7p2t4MyQjhlK7-flYcr-op2rnCur35fmEtPmeQd-hSsbbptQyhql_XS1d3YrRs/s400/Dsc02807.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3vayU4jWeWyrLDverpx9Lkv8Ji6J6Mq2OEjQPsYMlVPx2Zgpcc4nwafy9hiuxM8CR7d4EfMIYw-0RaIYTgiL2I5eagbjFe9xxeJxIXAagVgZ-qlxzb-wL1H7DNErLjrFONyAQZB0gy0s/s1600/Dsc02808.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3vayU4jWeWyrLDverpx9Lkv8Ji6J6Mq2OEjQPsYMlVPx2Zgpcc4nwafy9hiuxM8CR7d4EfMIYw-0RaIYTgiL2I5eagbjFe9xxeJxIXAagVgZ-qlxzb-wL1H7DNErLjrFONyAQZB0gy0s/s400/Dsc02808.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKwP1sak9MwX7koqjsNkDuEodTmCkvQT7wdqg7EUTvDZLGulbmCix3-anKG9czv07QJBmia94LYFLuEznMLQ3tJySeOOlgDerw1JhKDckr-e29-tAHvLzQkOiO2NrubK1RHpjEXbdjXjE/s1600/Dsc02809.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKwP1sak9MwX7koqjsNkDuEodTmCkvQT7wdqg7EUTvDZLGulbmCix3-anKG9czv07QJBmia94LYFLuEznMLQ3tJySeOOlgDerw1JhKDckr-e29-tAHvLzQkOiO2NrubK1RHpjEXbdjXjE/s400/Dsc02809.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9YT4-Mskj9Jat6bL_YUGvKuIlWhBTOd6cfkJ-9qmrRIXfJUPqPZvKpTQ0pE6fLGLgEgEZmt2EXQQnMndaWX_j1vl_wSC0kluVvDOA6qhELRXTjBGICfoE_2VMYjk_l0paFcV7D6S2nXA/s1600/Dsc02806.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9YT4-Mskj9Jat6bL_YUGvKuIlWhBTOd6cfkJ-9qmrRIXfJUPqPZvKpTQ0pE6fLGLgEgEZmt2EXQQnMndaWX_j1vl_wSC0kluVvDOA6qhELRXTjBGICfoE_2VMYjk_l0paFcV7D6S2nXA/s400/Dsc02806.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtDF1V4E8dYb8qJxgO-Adh3dOLTWMACatlRxH5YdHSlguXtA8BH5innUWzD-CWTfm05D5cdQScW2ldmn8a1vSj9GZ-W7eyf5DNue96CmTCz3SCa1dbmLojCLJfVBNOnbU8etIqKFW8wLQ/s1600/Dsc02805.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtDF1V4E8dYb8qJxgO-Adh3dOLTWMACatlRxH5YdHSlguXtA8BH5innUWzD-CWTfm05D5cdQScW2ldmn8a1vSj9GZ-W7eyf5DNue96CmTCz3SCa1dbmLojCLJfVBNOnbU8etIqKFW8wLQ/s400/Dsc02805.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzH9w6zH2DLs63S0CSD7LQgR7IN8ZSIDBl-P7YssiKKW9I6RLVHjziacxq0gfVYPCOZIi8Rw9RrksUmP4hUduM6b5EPugpayJFEMgUoyYKx3VJgIxKcWvTkChhvp6Wi7huAgcJ1N-Vp8M/s1600/Dsc02802.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzH9w6zH2DLs63S0CSD7LQgR7IN8ZSIDBl-P7YssiKKW9I6RLVHjziacxq0gfVYPCOZIi8Rw9RrksUmP4hUduM6b5EPugpayJFEMgUoyYKx3VJgIxKcWvTkChhvp6Wi7huAgcJ1N-Vp8M/s400/Dsc02802.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE-QMBoDrbemqmp4bhv-QpA16ZpLhK0l3lYhCxlRyqfwB3JtYWPH0gDx5Qol54as3TQOofr036vFcoKsvKVE_EbzUWM4jM0ST9ag_cQ6BoaswbSHlM8abUPi_9q_hHA7DKT_G17ekeouY/s1600/Dsc02803.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE-QMBoDrbemqmp4bhv-QpA16ZpLhK0l3lYhCxlRyqfwB3JtYWPH0gDx5Qol54as3TQOofr036vFcoKsvKVE_EbzUWM4jM0ST9ag_cQ6BoaswbSHlM8abUPi_9q_hHA7DKT_G17ekeouY/s400/Dsc02803.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGnK_s9qqvAHG2Ahe0IxRPdqeKEZOmZuO5_XJVvvcTTfMis6N8B9JrkbfM9Vzr2loFE7cAPsyinSD2EmHGHLdZak8rDCdoISN1ASo4vdVF1hlwtawE0PZX908t4VcPBk1mkOv4f8lorU4/s1600/Dsc02799.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGnK_s9qqvAHG2Ahe0IxRPdqeKEZOmZuO5_XJVvvcTTfMis6N8B9JrkbfM9Vzr2loFE7cAPsyinSD2EmHGHLdZak8rDCdoISN1ASo4vdVF1hlwtawE0PZX908t4VcPBk1mkOv4f8lorU4/s400/Dsc02799.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPKRbrCml9aeYWZ7Oylg0dbZ-nHNyP2kJTupLFYUMIW2tD88-21Yh-9W-uWKrNMKJ8suOkLPkRt1G5tVmVhCoUCd9nPrgVO8ucRHWPv1FUEuY-Tkl4oSaKGyWmM8WqP-sty6juSyAT9Fg/s1600/Dsc02799.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPKRbrCml9aeYWZ7Oylg0dbZ-nHNyP2kJTupLFYUMIW2tD88-21Yh-9W-uWKrNMKJ8suOkLPkRt1G5tVmVhCoUCd9nPrgVO8ucRHWPv1FUEuY-Tkl4oSaKGyWmM8WqP-sty6juSyAT9Fg/s400/Dsc02799.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT1PN_fvyUITwNwwCMlvHKS66KpBkO-SUGg7ZZk3DwwwOYDw3aaBmyFr-5lkJ9DEN9EFShwxvzqWec4b-D1f0rreyPz7kCSclg3kesnmgtxhzAcXACD2XqGg8tAK59VI7xyKp9ejeifUQ/s1600/Dsc02800.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT1PN_fvyUITwNwwCMlvHKS66KpBkO-SUGg7ZZk3DwwwOYDw3aaBmyFr-5lkJ9DEN9EFShwxvzqWec4b-D1f0rreyPz7kCSclg3kesnmgtxhzAcXACD2XqGg8tAK59VI7xyKp9ejeifUQ/s400/Dsc02800.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmyBc46YnnSjJUjHGBrypx_S0_3syTXV_9TGb1Md-CW1NVjOUlm5eElp-jQ-9hdnju5MO3mLyaJq8pNJpBhoJlU1IN2AUspWuM3qwpaEXLwHtOYppHquFRVFTwq4KrusF6yNZAVzATP50/s1600/Dsc02796.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmyBc46YnnSjJUjHGBrypx_S0_3syTXV_9TGb1Md-CW1NVjOUlm5eElp-jQ-9hdnju5MO3mLyaJq8pNJpBhoJlU1IN2AUspWuM3qwpaEXLwHtOYppHquFRVFTwq4KrusF6yNZAVzATP50/s400/Dsc02796.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr_y1yTYwdYhdtL35_JDx_s2Cl-hrHPhzt97pevzEdV5gKCVRMFy_zXPyhoXb_gS_B4_GWl52jYYOhG5Jz-VfUHUr4nsCpeNKH07h6mzxcoHps-KEupMsa8qZ6V-Jsc5jo0LFXGYqJSgc/s1600/Dsc02839.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr_y1yTYwdYhdtL35_JDx_s2Cl-hrHPhzt97pevzEdV5gKCVRMFy_zXPyhoXb_gS_B4_GWl52jYYOhG5Jz-VfUHUr4nsCpeNKH07h6mzxcoHps-KEupMsa8qZ6V-Jsc5jo0LFXGYqJSgc/s400/Dsc02839.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju0R9l3nU1zdD5tgi4Ad4AFIcksowwkz5kZLfQA_HefwaOXDNG6eX2R6q0_Fc2kpe1lVXXv3xWA-g4br2KeuoIVKXJr779SRNPdwTR5DblYRtygGPIYItM8s1iKqRVKX5JUl9kFZ9eVqc/s1600/Dsc02840.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju0R9l3nU1zdD5tgi4Ad4AFIcksowwkz5kZLfQA_HefwaOXDNG6eX2R6q0_Fc2kpe1lVXXv3xWA-g4br2KeuoIVKXJr779SRNPdwTR5DblYRtygGPIYItM8s1iKqRVKX5JUl9kFZ9eVqc/s400/Dsc02840.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigFGC-gvEXmBFTtWt_IcfylvzRtGEe1FzDcZAZ78aIK0pa9n2ld19P-9N8K5fuNfisRpAWYMr0EaYquLaka5vRIh8x_0dy_WGgzkUtu53flookBUyr2BwuXJEFMcXiNf8cpyXIaXHztPo/s1600/Dsc02841.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigFGC-gvEXmBFTtWt_IcfylvzRtGEe1FzDcZAZ78aIK0pa9n2ld19P-9N8K5fuNfisRpAWYMr0EaYquLaka5vRIh8x_0dy_WGgzkUtu53flookBUyr2BwuXJEFMcXiNf8cpyXIaXHztPo/s400/Dsc02841.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit9gEEUY7aZqgn7FFW7KmHEJszpQ4afJ6XIt7xqvGJ92bGP25mS3NEFGC4a0r-vDnXoyZg3LRP01l31vLoxBhYLanMcYvtOO3iTNdBJe-rv7Ejlw5t4RhRVnWftJf2Z41biqFCI-jON0o/s1600/Dsc02842.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit9gEEUY7aZqgn7FFW7KmHEJszpQ4afJ6XIt7xqvGJ92bGP25mS3NEFGC4a0r-vDnXoyZg3LRP01l31vLoxBhYLanMcYvtOO3iTNdBJe-rv7Ejlw5t4RhRVnWftJf2Z41biqFCI-jON0o/s400/Dsc02842.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdAL7Y8C8-qv3a76KfEzD2tqEntRxeFPNsw7KqqhvnLJhR1rfN_d6xqHtTnsUufV8TvO_j03ss2KvFa8o9EKKVlrZUeIrYuAWYHZGFZLT7sWHW4_QgMCzzWPbETkhXKgIzqCCKwgMIEd4/s1600/Dsc02843.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdAL7Y8C8-qv3a76KfEzD2tqEntRxeFPNsw7KqqhvnLJhR1rfN_d6xqHtTnsUufV8TvO_j03ss2KvFa8o9EKKVlrZUeIrYuAWYHZGFZLT7sWHW4_QgMCzzWPbETkhXKgIzqCCKwgMIEd4/s400/Dsc02843.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT7XIi2FciBptSwU29BYi-7xz4FlVnrzSH9S8qW6tkeTmFIGn2ZIUOsJHHowBmqc407hMU7C4gQCyuLRKmCb5266hoBsbCXF8tDb8XQAmMhYZVAATXawIYNzKENhEefxNrO8JBsXnUNCc/s1600/DSC07500.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT7XIi2FciBptSwU29BYi-7xz4FlVnrzSH9S8qW6tkeTmFIGn2ZIUOsJHHowBmqc407hMU7C4gQCyuLRKmCb5266hoBsbCXF8tDb8XQAmMhYZVAATXawIYNzKENhEefxNrO8JBsXnUNCc/s400/DSC07500.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLuIoxwoJTfSdCDZpOBg96ZpIJrvtYFfs0EPNx0E59VpLjgtsZ_nzircox8AaYYMoHFd7Lf_9lXcMsQ7T0Gsikl-wKyZJLlEdutfg9fec-CWuzHdsA-5Gyd3HypbA7lD8e9A_VyMuklo8/s1600/DSC07501.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLuIoxwoJTfSdCDZpOBg96ZpIJrvtYFfs0EPNx0E59VpLjgtsZ_nzircox8AaYYMoHFd7Lf_9lXcMsQ7T0Gsikl-wKyZJLlEdutfg9fec-CWuzHdsA-5Gyd3HypbA7lD8e9A_VyMuklo8/s400/DSC07501.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt0q6RDVbA6X56cyFObX_oerpKPPVgfyWfZYj6Tn5BOgsXV3Uej6SqoYD_lxelsWDGLu2wpfhLYlARPEOYfhGFZLvQk1EpK5-8ane-uo7ZPGT1QNogMb40ZAkV_1xWrrSbcWyQgnT509k/s1600/DSC07502.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt0q6RDVbA6X56cyFObX_oerpKPPVgfyWfZYj6Tn5BOgsXV3Uej6SqoYD_lxelsWDGLu2wpfhLYlARPEOYfhGFZLvQk1EpK5-8ane-uo7ZPGT1QNogMb40ZAkV_1xWrrSbcWyQgnT509k/s400/DSC07502.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAe3_AP85JZIjRMShsFFThYbPVL92P9Zx0zHXRqzd9MJ4msb-vDVWXr9aY5TvEw1VAWs_Q4nf_2LrhtCNyfHI0BwbkHfIR2mnTPuTmtIOliVtJsfCQGa6HERGfue-ETo9CHz35enkIr68/s1600/Dsc02671.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAe3_AP85JZIjRMShsFFThYbPVL92P9Zx0zHXRqzd9MJ4msb-vDVWXr9aY5TvEw1VAWs_Q4nf_2LrhtCNyfHI0BwbkHfIR2mnTPuTmtIOliVtJsfCQGa6HERGfue-ETo9CHz35enkIr68/s400/Dsc02671.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg3iNZ5AemTPgM2lPcNkHafI42IRTPHn52Ay0SCVwruoTsTN6nvYsrkvFR5zfdsJD9ClCn6Juo-QSCMELKPeX1cReTcrEZPo5OhyphenhyphenjOBrSKwkPlhdLL1SOrMHst4LZSDLFJPozkgu8o8Ys/s1600/Dsc02672.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg3iNZ5AemTPgM2lPcNkHafI42IRTPHn52Ay0SCVwruoTsTN6nvYsrkvFR5zfdsJD9ClCn6Juo-QSCMELKPeX1cReTcrEZPo5OhyphenhyphenjOBrSKwkPlhdLL1SOrMHst4LZSDLFJPozkgu8o8Ys/s400/Dsc02672.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfJWEdjZxy-fYnr2oHeOQvbmoRYQJeNtGlrHTWoYZsslIVDav169Lt-xk_R-EgY3mJAAbb1PbhA_LK3jbnqnDEbDT2aGt4lIOpmct1Th1pAAxrXmulCmqW36J1mt2ph0A-3lklvZtvuMc/s1600/Dsc02673.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfJWEdjZxy-fYnr2oHeOQvbmoRYQJeNtGlrHTWoYZsslIVDav169Lt-xk_R-EgY3mJAAbb1PbhA_LK3jbnqnDEbDT2aGt4lIOpmct1Th1pAAxrXmulCmqW36J1mt2ph0A-3lklvZtvuMc/s400/Dsc02673.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhClhg8mrwksS2h1_UbL_kR0XBvQkGg9Xl4DTH3q1QVKWjMKXuW_W1Egu9ylaWiREfi-fGvoTOPZnQpm6fvYPPm3Bk5H7nT9ZAWv1zJFUqmEp2H_qUQHfzHEvCOjGV0ljLJbbH-sC6Xsnc/s1600/Dsc02858.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhClhg8mrwksS2h1_UbL_kR0XBvQkGg9Xl4DTH3q1QVKWjMKXuW_W1Egu9ylaWiREfi-fGvoTOPZnQpm6fvYPPm3Bk5H7nT9ZAWv1zJFUqmEp2H_qUQHfzHEvCOjGV0ljLJbbH-sC6Xsnc/s400/Dsc02858.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzhaVxs_f-wN7jgnyRjk93gP95yNsuqRjxz_9Na3zjSdJvxrGNsf1uOa_Godmsu70VH1jaW54BrT9fvisZG5T1vRWCbkuCztggKkfWG8ADk_kdkXg-U8jLHnL_yAcoHl6xJ1LtNIxaETE/s1600/Dsc02859.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzhaVxs_f-wN7jgnyRjk93gP95yNsuqRjxz_9Na3zjSdJvxrGNsf1uOa_Godmsu70VH1jaW54BrT9fvisZG5T1vRWCbkuCztggKkfWG8ADk_kdkXg-U8jLHnL_yAcoHl6xJ1LtNIxaETE/s400/Dsc02859.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp0smFB31XQVvkVCauptgWWqDKfbVbZbJjfjmSzYk5OrQBv0_wXxtVaoACuhHDaqZIcvULNrfFlUxGYLtdAw9cdLKFvFiKlbvaFDK_iE1GeSFCwgPwwnSOrtQsZ609MyFio64acla8I48/s1600/Dsc02860.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp0smFB31XQVvkVCauptgWWqDKfbVbZbJjfjmSzYk5OrQBv0_wXxtVaoACuhHDaqZIcvULNrfFlUxGYLtdAw9cdLKFvFiKlbvaFDK_iE1GeSFCwgPwwnSOrtQsZ609MyFio64acla8I48/s400/Dsc02860.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQBU128HUzjX93KofI1FgM1QaG7e7Yy7vIfkA45wGw4xDM-lL_oqiEdZNDySdge-qLEPaSACnw5e2wcSDbm7othnn0K2Ia_AAFKINJj8va_MPy9X495OZL5lWQKk6JBilJD4QHpi32KUU/s1600/Dsc02848.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQBU128HUzjX93KofI1FgM1QaG7e7Yy7vIfkA45wGw4xDM-lL_oqiEdZNDySdge-qLEPaSACnw5e2wcSDbm7othnn0K2Ia_AAFKINJj8va_MPy9X495OZL5lWQKk6JBilJD4QHpi32KUU/s400/Dsc02848.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRTK2ax5AyYQBZm4KDyipGZXxtuEmYTbSQ5-N2nw8F92QHrHEYeiNTxtxhZdD_LPxPuXPhPkWQN0c3aJpDpzknxo0KpCExM3oZbfWQTSVt4selXn49JR4MM-aWWscg0hV2Hrt1wh7Ue_M/s1600/Dsc02849.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRTK2ax5AyYQBZm4KDyipGZXxtuEmYTbSQ5-N2nw8F92QHrHEYeiNTxtxhZdD_LPxPuXPhPkWQN0c3aJpDpzknxo0KpCExM3oZbfWQTSVt4selXn49JR4MM-aWWscg0hV2Hrt1wh7Ue_M/s400/Dsc02849.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWeJDIVR4_CS5ql4m_4lG5jJQaXV03MZsiNS1792F0qaWLvz8UN1aY-x4RykiVbNSWRr8dCA1GwLDwhCzpnAT8pjdqr8vMaNp0_dWCMjje2zVns1a0M8sCxxZJBKKJYvIcqW5hCfr0EHE/s1600/Dsc02850.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWeJDIVR4_CS5ql4m_4lG5jJQaXV03MZsiNS1792F0qaWLvz8UN1aY-x4RykiVbNSWRr8dCA1GwLDwhCzpnAT8pjdqr8vMaNp0_dWCMjje2zVns1a0M8sCxxZJBKKJYvIcqW5hCfr0EHE/s400/Dsc02850.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfRRqVpoZJq37818Q5-SBvQauTzW4Iq9hlHJ-wuog4Ivs4BGAAw9CaQKe9T155wBnqp3ltIbhFSN18ZM6oauIq7-l-lrTRNxde0ebZFpH0A9TSE-V7yB7dQgRjXF9KPw8jgIlG07pXc_I/s1600/Dsc02851.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfRRqVpoZJq37818Q5-SBvQauTzW4Iq9hlHJ-wuog4Ivs4BGAAw9CaQKe9T155wBnqp3ltIbhFSN18ZM6oauIq7-l-lrTRNxde0ebZFpH0A9TSE-V7yB7dQgRjXF9KPw8jgIlG07pXc_I/s400/Dsc02851.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI-0N_U7oeovCIWx2RwY5NbwErpLsRzediroh0A5baw-6QQWHEZWqhKfNHAY1WDYlOLdSN79Hqr3_4N9qIYLvHfp163Yf4u69BZ-KDmT6ZSSUiDOWf8GNDOtrKXsSwRCAjRqoDaF8WOuI/s1600/Dsc02845.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI-0N_U7oeovCIWx2RwY5NbwErpLsRzediroh0A5baw-6QQWHEZWqhKfNHAY1WDYlOLdSN79Hqr3_4N9qIYLvHfp163Yf4u69BZ-KDmT6ZSSUiDOWf8GNDOtrKXsSwRCAjRqoDaF8WOuI/s400/Dsc02845.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN_Rn1pQ5a5fuo4hvsYK1huutZmYRlHpw_yyjzZaqxX08CjOFvYEIJqMAbAGnZz6dtVBApsOHf9KhiGmKdibdksL7BUbbhmk8MwhijPZ13VKrYK-rSwjYL5JxgeWKFrASSUg0BK-6kk90/s1600/Dsc02846.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN_Rn1pQ5a5fuo4hvsYK1huutZmYRlHpw_yyjzZaqxX08CjOFvYEIJqMAbAGnZz6dtVBApsOHf9KhiGmKdibdksL7BUbbhmk8MwhijPZ13VKrYK-rSwjYL5JxgeWKFrASSUg0BK-6kk90/s400/Dsc02846.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvo8o3C-envzdNOSWVbntLBNbrzy8t2kQTjtH50ZEeWSwhDprcCsuSo3vvDzjunVBBDa8SVQs-iz8cTmvGxMYcyyAGeViUY-7YAF2r5T88tHdqOUNQMIUmMmo3hpLJgK9Pb7yJ_5aazxw/s1600/DSC07605.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvo8o3C-envzdNOSWVbntLBNbrzy8t2kQTjtH50ZEeWSwhDprcCsuSo3vvDzjunVBBDa8SVQs-iz8cTmvGxMYcyyAGeViUY-7YAF2r5T88tHdqOUNQMIUmMmo3hpLJgK9Pb7yJ_5aazxw/s400/DSC07605.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7sqSBiaD4othS_YbSOiBphyphenhyphenf0NcKDkax67-ijas0_fT68VlkarlhXRk789ttw6XAQ6JtAwF_BcRHbLZPFLRGQSrgpeuzZeX36WWDmoF27MsqLncL4LhvCJM0oiNDNYR7UvEqBiYDbx7E/s1600/DSC07606.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7sqSBiaD4othS_YbSOiBphyphenhyphenf0NcKDkax67-ijas0_fT68VlkarlhXRk789ttw6XAQ6JtAwF_BcRHbLZPFLRGQSrgpeuzZeX36WWDmoF27MsqLncL4LhvCJM0oiNDNYR7UvEqBiYDbx7E/s400/DSC07606.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF2QfOFJywWuinS-XNE1WAPo08KQ5QcfIgpZuEispdZi9WvORUFmQ1gdyJVS52tLgMHG41GnM1-nfQWs3W9iswky-v8bMJD_5MIOn0gcXJj9qiMETYOlsPFq2bpTLknwodgSC981fTcUM/s1600/DSC07607.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF2QfOFJywWuinS-XNE1WAPo08KQ5QcfIgpZuEispdZi9WvORUFmQ1gdyJVS52tLgMHG41GnM1-nfQWs3W9iswky-v8bMJD_5MIOn0gcXJj9qiMETYOlsPFq2bpTLknwodgSC981fTcUM/s400/DSC07607.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuGdUOBfTIAxMAtlvU6VYoma8uV1Vm3OmNQ-WqLY6Hxht6lyR91XZV1jANRhyphenhyphenF9HCMV6uZvfSK60GHEJZOZaRfuRPiQ09TNuaZqVV83tG4kNFxWIUEz7NsJiBFBd_hHwPPHa9FWLAOcPY/s1600/DSC07608.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuGdUOBfTIAxMAtlvU6VYoma8uV1Vm3OmNQ-WqLY6Hxht6lyR91XZV1jANRhyphenhyphenF9HCMV6uZvfSK60GHEJZOZaRfuRPiQ09TNuaZqVV83tG4kNFxWIUEz7NsJiBFBd_hHwPPHa9FWLAOcPY/s400/DSC07608.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgY8v6vaT-sATv1eVx-dxOgJlTAPqubiBsKET7gyOdC3DyzGLU4h12MBhy5qsQgEt3Ofgqt1_gE-ODDIYPuFlr9OKDdGkvcZ1G_YcIvPEMJV6cAlfWs6puq2AcFeNaR2fRyQPJlhZbxTk/s1600/DSC07609.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgY8v6vaT-sATv1eVx-dxOgJlTAPqubiBsKET7gyOdC3DyzGLU4h12MBhy5qsQgEt3Ofgqt1_gE-ODDIYPuFlr9OKDdGkvcZ1G_YcIvPEMJV6cAlfWs6puq2AcFeNaR2fRyQPJlhZbxTk/s400/DSC07609.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG2WyYUb5g0aiUQaoes0Rj9dxSYIN0h73IpESXTtFUtd9Jw6vwI1f9XMuYDGMYXNxS1gw38UY8-6e-aHzg94UEfxcd5mk6_usyortOWwS3Iisi8dKy0fEylucpSqiTWZ4rOTtCjkeHyLU/s1600/DSC07591.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG2WyYUb5g0aiUQaoes0Rj9dxSYIN0h73IpESXTtFUtd9Jw6vwI1f9XMuYDGMYXNxS1gw38UY8-6e-aHzg94UEfxcd5mk6_usyortOWwS3Iisi8dKy0fEylucpSqiTWZ4rOTtCjkeHyLU/s400/DSC07591.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJwOeyJr2q81i_ZMHmDUSFojtNf4IF2SOAnAbvQRN0rmo5mdzUvYQXHa-S1mxNIQWkwHSjRitmbgUjKPFjnhHJavNCAONYPfOVKqW0oJWFXi288a86dK-T7IXpAFTjqIj_x4UFf9FnGvA/s1600/DSC07592.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJwOeyJr2q81i_ZMHmDUSFojtNf4IF2SOAnAbvQRN0rmo5mdzUvYQXHa-S1mxNIQWkwHSjRitmbgUjKPFjnhHJavNCAONYPfOVKqW0oJWFXi288a86dK-T7IXpAFTjqIj_x4UFf9FnGvA/s400/DSC07592.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-py1AwAaLgnv3hiSJhyvKOORThyphenhyphenimnwmYBDhGNLpqmOI3y520PDtT-M7LTcIcCrCbkUlp5WdJt3xCaTW2f3T6VLYJlrDJdUv-kVit0iuIXHk5XurnyVdyIH47VzUkFpbP_FLeUGaoNT0/s1600/DSC07593.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-py1AwAaLgnv3hiSJhyvKOORThyphenhyphenimnwmYBDhGNLpqmOI3y520PDtT-M7LTcIcCrCbkUlp5WdJt3xCaTW2f3T6VLYJlrDJdUv-kVit0iuIXHk5XurnyVdyIH47VzUkFpbP_FLeUGaoNT0/s400/DSC07593.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6yW4s4nNikWiCMoU8cam7kdlf3e2YvoVf4c0UmQ7jzbA2mMap1CL85CGUP6Rcz7tiJDSdBbmd0tdyQ-xXpWVRyPTW5f8Saz2R45wVAU4QexZEG0fhvfj8V8a2D3_DxBjDXtFu-IZiuNQ/s1600/DSC07593.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6yW4s4nNikWiCMoU8cam7kdlf3e2YvoVf4c0UmQ7jzbA2mMap1CL85CGUP6Rcz7tiJDSdBbmd0tdyQ-xXpWVRyPTW5f8Saz2R45wVAU4QexZEG0fhvfj8V8a2D3_DxBjDXtFu-IZiuNQ/s400/DSC07593.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc-uKOyBqQQuNPBw2Fp1mK1sN3giie8s9_UssdzY6vJ_NKV4v10q6AaUfHNty89Z4nvNOlPzYO00swqOIYwJQ74vyYzB0qJVw85HqUhUCH0DPJZuzmn5OJ75UkYA0Ylswah4jlLKBksdo/s1600/DSC07594.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc-uKOyBqQQuNPBw2Fp1mK1sN3giie8s9_UssdzY6vJ_NKV4v10q6AaUfHNty89Z4nvNOlPzYO00swqOIYwJQ74vyYzB0qJVw85HqUhUCH0DPJZuzmn5OJ75UkYA0Ylswah4jlLKBksdo/s400/DSC07594.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgljkEJFXJXgqynuukidLwDoE07nRkklGoTigrklKsGpUzgkM8jYAoIMyWAMChtWG8FYv4AMScvJ1YM2o8tJnFjS31wPGasffaJZTgEURLH8aHPL-6E50wdw6pp5iKGvPdNuYorUxYB05I/s1600/DSC07595.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgljkEJFXJXgqynuukidLwDoE07nRkklGoTigrklKsGpUzgkM8jYAoIMyWAMChtWG8FYv4AMScvJ1YM2o8tJnFjS31wPGasffaJZTgEURLH8aHPL-6E50wdw6pp5iKGvPdNuYorUxYB05I/s400/DSC07595.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8BHZZHmZaNs2rCXWnZzUREFL5A9boVLFKeK-UKG77Hbz7zSAsZHMqJzWKgb7KqMd9iilZczGyvddQMXymsU3_l_3OHDeayHOcE3BuHmhEdwnMoxg6yMMEYaK38oPrSmJE4aRo2Gmn_XU/s1600/DSC07596.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8BHZZHmZaNs2rCXWnZzUREFL5A9boVLFKeK-UKG77Hbz7zSAsZHMqJzWKgb7KqMd9iilZczGyvddQMXymsU3_l_3OHDeayHOcE3BuHmhEdwnMoxg6yMMEYaK38oPrSmJE4aRo2Gmn_XU/s400/DSC07596.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikXjw3neZM9KohOmIOYzA4W2qfJxe6iYa7THii2MiG483m9XsWVYZ_Wh7NyifxSwXRR9G3HhmNcS3HvWrxHQPGSqJMIuVIz4X9-pMP3X-UyZRYj6tRlN41IC-As07-ScnkIkt1DtUjipE/s1600/DSC07599.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikXjw3neZM9KohOmIOYzA4W2qfJxe6iYa7THii2MiG483m9XsWVYZ_Wh7NyifxSwXRR9G3HhmNcS3HvWrxHQPGSqJMIuVIz4X9-pMP3X-UyZRYj6tRlN41IC-As07-ScnkIkt1DtUjipE/s400/DSC07599.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZw9f-g4mXi3DgW-csrrz2ZskeB7xaAcvRh1AXNjKaBmZveuLx_L8dTNZ9Ly-oW99EJM3r552bBaAn6nXCAy4L_SBLimkx5V3P4weAF42tJJdyg72E5boF_ZvkhSatZG1JpqQFwMqtAtU/s1600/DSC07600.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZw9f-g4mXi3DgW-csrrz2ZskeB7xaAcvRh1AXNjKaBmZveuLx_L8dTNZ9Ly-oW99EJM3r552bBaAn6nXCAy4L_SBLimkx5V3P4weAF42tJJdyg72E5boF_ZvkhSatZG1JpqQFwMqtAtU/s400/DSC07600.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpiytLGk_rlIuM634_B1vKKh_4MrQDxqo6kj9sQ67yf6aDM_FAPXQPfb2lKzTRjVPNR1zUGhwYPnR5UIwCdjPT1II8gtdrxb6EnZiCoQIUvQbW7u3Z_RWXYc-PnUNh9NloRxHII1IxaE0/s1600/DSC07601.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpiytLGk_rlIuM634_B1vKKh_4MrQDxqo6kj9sQ67yf6aDM_FAPXQPfb2lKzTRjVPNR1zUGhwYPnR5UIwCdjPT1II8gtdrxb6EnZiCoQIUvQbW7u3Z_RWXYc-PnUNh9NloRxHII1IxaE0/s400/DSC07601.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYtdrLYV6waA6taqAzE0z0yNQOXFvScHAiJ6oDX1L1YH_tE6T5ZE46UZQj5mMO7fkPQcHdOB0NsYPwZ4PidMfgte-olLZoXA9OFCWIUPuZBDlpw9EfZadt6aEGjQePufxQkuvs9jxv1A4/s1600/DSC07602.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYtdrLYV6waA6taqAzE0z0yNQOXFvScHAiJ6oDX1L1YH_tE6T5ZE46UZQj5mMO7fkPQcHdOB0NsYPwZ4PidMfgte-olLZoXA9OFCWIUPuZBDlpw9EfZadt6aEGjQePufxQkuvs9jxv1A4/s400/DSC07602.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOzlxoOjdwCsRD6F0Kvu6o2yrLRS_Vzz3yAzkox6zP2EOQT1GhUZIJCUNJtiTmRfTW6FAPJIadjfDOTcd0_xLk3OUhJjjuciT_dG8ErMghx8UdEeaswNBnDKBT5bs-Jje4Rbxf_tATdNg/s1600/DSC07603.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOzlxoOjdwCsRD6F0Kvu6o2yrLRS_Vzz3yAzkox6zP2EOQT1GhUZIJCUNJtiTmRfTW6FAPJIadjfDOTcd0_xLk3OUhJjjuciT_dG8ErMghx8UdEeaswNBnDKBT5bs-Jje4Rbxf_tATdNg/s400/DSC07603.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Svk_DEIvOlfefIe0HBivlUewuUticsAv6TYQprVhBW_Oa3fhYQV55L0Tmljqo-whWgx7jCmkOUmyUvzwnBNE1R_6B2CWjtdxAc361T9_lDOX4WRNzh89mfjGkJL3JjMPUcLCaID36M4/s1600/Dsc02887.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Svk_DEIvOlfefIe0HBivlUewuUticsAv6TYQprVhBW_Oa3fhYQV55L0Tmljqo-whWgx7jCmkOUmyUvzwnBNE1R_6B2CWjtdxAc361T9_lDOX4WRNzh89mfjGkJL3JjMPUcLCaID36M4/s400/Dsc02887.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFx4T74pU5ePibQ_gA_j4nmWPfgMAjuuaX_ZRahNGwbf2fnH5tMk13uf777ijLl4lQipBy92K2rjlQE3uzmoNmqmEvnX1c0bQucU2CSLxSSfvAZhaE-rpEYDhIIlj4-ymST9W9HvO6N0k/s1600/Dsc02888.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFx4T74pU5ePibQ_gA_j4nmWPfgMAjuuaX_ZRahNGwbf2fnH5tMk13uf777ijLl4lQipBy92K2rjlQE3uzmoNmqmEvnX1c0bQucU2CSLxSSfvAZhaE-rpEYDhIIlj4-ymST9W9HvO6N0k/s400/Dsc02888.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVf4RhdHLRKKOWNatP7ci1uTqhHmEsUAHAQ1mDVPkEw0muO2D4WqplDp6wqBFmOg5ufnMQVbP0VO2q-ULE_9WUUpYShE_UFS6MvZTDvtsi7MI_FLSqplfBPlUVCdv7qNimeYJbWH9Q_1M/s1600/Dsc02889.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVf4RhdHLRKKOWNatP7ci1uTqhHmEsUAHAQ1mDVPkEw0muO2D4WqplDp6wqBFmOg5ufnMQVbP0VO2q-ULE_9WUUpYShE_UFS6MvZTDvtsi7MI_FLSqplfBPlUVCdv7qNimeYJbWH9Q_1M/s400/Dsc02889.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHebXPOgZPFX8iXfJt4AXqxa1gxemLdW5ywp935rhmpBl3HyYzpavbTQUh46yhpQV067It73kQMHQHy1YNCFcpAzptza3MAHVW7BctGQQqnW-8mZ01ohsTg1YUz2brLFIrFftXGPD-Ls8/s1600/Dsc02881.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHebXPOgZPFX8iXfJt4AXqxa1gxemLdW5ywp935rhmpBl3HyYzpavbTQUh46yhpQV067It73kQMHQHy1YNCFcpAzptza3MAHVW7BctGQQqnW-8mZ01ohsTg1YUz2brLFIrFftXGPD-Ls8/s400/Dsc02881.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD77fq1ACT6DQZIwh4L8Cu2oiz1pyV0QGIRZfSlcJSvy_6jWrjkcY_oxu2b0sqmNZQYcshlwDv_WrMUbo8IOKXehICOMjcHwoTXnU_AEbyqubE1zSg099R6GDTzhmYgZApqg4-kzO67EU/s1600/Dsc02882.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD77fq1ACT6DQZIwh4L8Cu2oiz1pyV0QGIRZfSlcJSvy_6jWrjkcY_oxu2b0sqmNZQYcshlwDv_WrMUbo8IOKXehICOMjcHwoTXnU_AEbyqubE1zSg099R6GDTzhmYgZApqg4-kzO67EU/s400/Dsc02882.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_wdqEChkN1UqkntIwgsaXeEKNdFd8q7wUTh39c-UzK98Rj90aaajFKm4qm5x5E9iIN7A-M9kjBlkCTsfkJeE3dKzpYRbbHYP6xpHsHlzppwucfaAIgqniWqKJc0s5gPOhgH5amdTt-W4/s1600/Dsc02883.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_wdqEChkN1UqkntIwgsaXeEKNdFd8q7wUTh39c-UzK98Rj90aaajFKm4qm5x5E9iIN7A-M9kjBlkCTsfkJeE3dKzpYRbbHYP6xpHsHlzppwucfaAIgqniWqKJc0s5gPOhgH5amdTt-W4/s400/Dsc02883.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgII2lFY7tR-ZchR3kS_nemDoLw_F6iksDgIqMeScU2Fxs9eJyZ5qAq3ua_2hwhH1aq8VH84MxIYETkKAq2KY0Ne-meOUYa9uYIokj5kmYYz2BSwBVIby_unB7xgWImGHuN0XqTxtC4an8/s1600/Dsc02884.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgII2lFY7tR-ZchR3kS_nemDoLw_F6iksDgIqMeScU2Fxs9eJyZ5qAq3ua_2hwhH1aq8VH84MxIYETkKAq2KY0Ne-meOUYa9uYIokj5kmYYz2BSwBVIby_unB7xgWImGHuN0XqTxtC4an8/s400/Dsc02884.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8JE4NSKPCX5FvP8hbwVJbVyIuRiwjlvFygjaiJ_j8fez7Ao1k4UeSXS6qglA1CELAnKZY-tl-keL8BwwMockCEX3PZqrDTQMF5HSqdcrqJm34ceXhqtcizVwysoIfU7khM7dkQN5THYQ/s1600/Dsc02885.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8JE4NSKPCX5FvP8hbwVJbVyIuRiwjlvFygjaiJ_j8fez7Ao1k4UeSXS6qglA1CELAnKZY-tl-keL8BwwMockCEX3PZqrDTQMF5HSqdcrqJm34ceXhqtcizVwysoIfU7khM7dkQN5THYQ/s400/Dsc02885.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipZkzE8xmYk4ekgkn5lzkrIN11Czr4a0KRAvj20EkW8ZzgyeFfKYfg9iTwfWyvFmf5FCU6qWzhOHgWlffz1UYpVsPe381DXUFYLqTUHEDSIFWq7vfiuYA0RNPSHQ6JzyTF4mpXWP-XP1M/s1600/Dsc02874.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipZkzE8xmYk4ekgkn5lzkrIN11Czr4a0KRAvj20EkW8ZzgyeFfKYfg9iTwfWyvFmf5FCU6qWzhOHgWlffz1UYpVsPe381DXUFYLqTUHEDSIFWq7vfiuYA0RNPSHQ6JzyTF4mpXWP-XP1M/s400/Dsc02874.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8retTK2Tewcfy68RAz-MrV__sZbhvOjNeSp_6TizRvCUK-55xm-VsQLLZoyIbA4fkxl62mV4LPempfPEr1JmUuEiXUI0Qn7z-9SLYj5N8ctbHSRZ17g0f860Xs_7wbbMFe9Ng_ym9vNo/s1600/Dsc02875.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8retTK2Tewcfy68RAz-MrV__sZbhvOjNeSp_6TizRvCUK-55xm-VsQLLZoyIbA4fkxl62mV4LPempfPEr1JmUuEiXUI0Qn7z-9SLYj5N8ctbHSRZ17g0f860Xs_7wbbMFe9Ng_ym9vNo/s400/Dsc02875.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSP4fvrTF3oknZJQWjWO35RRM3M-2VKYeHjrLnceBkPzTNBgzelCogityPdfRzgLd23s91SVrSavyE9gbQYFWW6HOpLeKI9hZtBZaqsy166a9k7QnsHsOfyPjoml2lr__zF9mpdKahecY/s1600/Dsc02876.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSP4fvrTF3oknZJQWjWO35RRM3M-2VKYeHjrLnceBkPzTNBgzelCogityPdfRzgLd23s91SVrSavyE9gbQYFWW6HOpLeKI9hZtBZaqsy166a9k7QnsHsOfyPjoml2lr__zF9mpdKahecY/s400/Dsc02876.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAF-gxlyLxedGkJ-maTymw1_5qvfq1LUgVYQpYbhyFKRaqYFkEPRLNuHImdBykRxHzKJzui9qYrY-XCl3eA16tVGvEOMo0VeOHcTC5QeIVelNTg8ROE8WURUr3ynjXOAelCkTiDcPVEIU/s1600/Dsc02877.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAF-gxlyLxedGkJ-maTymw1_5qvfq1LUgVYQpYbhyFKRaqYFkEPRLNuHImdBykRxHzKJzui9qYrY-XCl3eA16tVGvEOMo0VeOHcTC5QeIVelNTg8ROE8WURUr3ynjXOAelCkTiDcPVEIU/s400/Dsc02877.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg5_zvSB3XEHYUq2Lw6zg4V64kFmEYrqM4fC6iXone5sHwduIvsnGuEXFcwXrQ1swGiy1WLh5sE_aC0h_XY9XwPrArjfCMaikXdQ3b4nff9E8KNisiLYNFw5Rpzhlp555zilvXBX19wr8/s1600/Dsc02878.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg5_zvSB3XEHYUq2Lw6zg4V64kFmEYrqM4fC6iXone5sHwduIvsnGuEXFcwXrQ1swGiy1WLh5sE_aC0h_XY9XwPrArjfCMaikXdQ3b4nff9E8KNisiLYNFw5Rpzhlp555zilvXBX19wr8/s400/Dsc02878.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMr8sPiRIRHxEGkqkZtrYRjfoYYFtzhHaodISIZSmQgeRglc7BOXHg_NvTiL6v5k10Y9BBY-_8erSuo2kkTk8fIkemceEKTrabG6IwgV9nqBbTmGQw1qyTDEex562Ja6QyoNbfo3q7c44/s1600/Dsc02879.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMr8sPiRIRHxEGkqkZtrYRjfoYYFtzhHaodISIZSmQgeRglc7BOXHg_NvTiL6v5k10Y9BBY-_8erSuo2kkTk8fIkemceEKTrabG6IwgV9nqBbTmGQw1qyTDEex562Ja6QyoNbfo3q7c44/s400/Dsc02879.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoNVJ12NEOsrpAUHLF-ENcWrghGY6eOrcPGazpdLW8awUV_8cYAB6tIUcLghrs5_7ryzzW-DwoNoTt2nS32PfyvQql0IAyTwwVygebXbzKTLm05IdoBhAxZDm3huvvqrWrHtKNoRAOLf8/s1600/Dsc02870.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoNVJ12NEOsrpAUHLF-ENcWrghGY6eOrcPGazpdLW8awUV_8cYAB6tIUcLghrs5_7ryzzW-DwoNoTt2nS32PfyvQql0IAyTwwVygebXbzKTLm05IdoBhAxZDm3huvvqrWrHtKNoRAOLf8/s400/Dsc02870.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLqWFTWF35ojEsGH0hAfeKtEIQnUDUNhDy5UqCAzdwI9g90KtIRnWCDoa1gRgAPSalJFzSHbqrEJJ05Wrys1UxSpGShD6BJubkM92pEM2mKo24ofiiuFafU5cJ3A_cpQC1Gti0r1fm7RY/s1600/Dsc02871.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLqWFTWF35ojEsGH0hAfeKtEIQnUDUNhDy5UqCAzdwI9g90KtIRnWCDoa1gRgAPSalJFzSHbqrEJJ05Wrys1UxSpGShD6BJubkM92pEM2mKo24ofiiuFafU5cJ3A_cpQC1Gti0r1fm7RY/s400/Dsc02871.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPabWY7RE9ENFisoqNJ_jH2KjT-22n02ywVOPpObgS-lqrLVpmAvUtUAmokKPYKdXM7erGcWU803HEsKXXb_0zhO21ti9gMrD0MeopCC3rTiLjz9aayeBh4fCHHUvWtCLFf2yFYUGXkS8/s1600/Dsc02872.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPabWY7RE9ENFisoqNJ_jH2KjT-22n02ywVOPpObgS-lqrLVpmAvUtUAmokKPYKdXM7erGcWU803HEsKXXb_0zhO21ti9gMrD0MeopCC3rTiLjz9aayeBh4fCHHUvWtCLFf2yFYUGXkS8/s400/Dsc02872.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIWeEsFXQTrlrOvSDzQ25s-0yO8ONtuYp2CPNFnky5g5H5QxYSbbbSQZSrjfQ7hvlo72Izp7J_u7xq1D2Pw7NQBpwAZnQDw-FG-0Eco5Yu_IH7sMm5T4mnRkMA5k6xDE-djAvKN0npKBw/s1600/Dsc02869.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIWeEsFXQTrlrOvSDzQ25s-0yO8ONtuYp2CPNFnky5g5H5QxYSbbbSQZSrjfQ7hvlo72Izp7J_u7xq1D2Pw7NQBpwAZnQDw-FG-0Eco5Yu_IH7sMm5T4mnRkMA5k6xDE-djAvKN0npKBw/s400/Dsc02869.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2zuP-xDZIWp7kiVv_v9HnvwP4qhgDGTWK8JoNJhyphenhyphenCMbe65KXXXMcrshAAyCPJrHIxT8XmY5hfSJ-7eGgFKOk31xQyShhGNJpQX1UGL9b8R0wr1Muwd4yrQKFOXRjrf2F1kmAOrqsK_dk/s1600/DSC07583.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2zuP-xDZIWp7kiVv_v9HnvwP4qhgDGTWK8JoNJhyphenhyphenCMbe65KXXXMcrshAAyCPJrHIxT8XmY5hfSJ-7eGgFKOk31xQyShhGNJpQX1UGL9b8R0wr1Muwd4yrQKFOXRjrf2F1kmAOrqsK_dk/s400/DSC07583.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD8KVjBxt6LiMCChul-wB_1iOGsA5UBvb84WDE4nYO9pJUBLhgjjcQRIChe5QkSgR-ByHUNznLg8tkGK_qp19fPhY58wJq8tUnPz4MoJoI4wcY5Oh20NTg-8J_t6LWeayZTQmirOtJGco/s1600/DSC07584.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD8KVjBxt6LiMCChul-wB_1iOGsA5UBvb84WDE4nYO9pJUBLhgjjcQRIChe5QkSgR-ByHUNznLg8tkGK_qp19fPhY58wJq8tUnPz4MoJoI4wcY5Oh20NTg-8J_t6LWeayZTQmirOtJGco/s400/DSC07584.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPhnE6GM4Iznkn5OtBWnF1AJDXcq4RptxMISh9nos6sCl1ajeBgiUNMuR9H3nnKS8sZS37HPqyHQl76QWVrw_QdtzeZmU0U-N4jXfLYvaiDFOnjyRRsfvvdM9TrjxaicmnEE7IXy6tNvs/s1600/DSC07585.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPhnE6GM4Iznkn5OtBWnF1AJDXcq4RptxMISh9nos6sCl1ajeBgiUNMuR9H3nnKS8sZS37HPqyHQl76QWVrw_QdtzeZmU0U-N4jXfLYvaiDFOnjyRRsfvvdM9TrjxaicmnEE7IXy6tNvs/s400/DSC07585.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyBC4hEaocYY0k4L-jl5TySdGPJdmdWwYJV7S_QZiyKvhUNjpV5vO_HbZfgmY5QGYGoRzgFbbNEN-sgByGsRo-fv-wmsLPSOiG9smJREiV0i3fnwmyeinoSmEcobqgZza3yg9iWOXDED0/s1600/DSC07586.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyBC4hEaocYY0k4L-jl5TySdGPJdmdWwYJV7S_QZiyKvhUNjpV5vO_HbZfgmY5QGYGoRzgFbbNEN-sgByGsRo-fv-wmsLPSOiG9smJREiV0i3fnwmyeinoSmEcobqgZza3yg9iWOXDED0/s400/DSC07586.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaB3ysl9sTWB3g5UGyoDpV6plAZHai6qsDEMiWDY74VZUNC0fG4KrSL6FJOOQorsDBl9UIm2y26zPTq51zSY2bXQNmxO-RcGZSejNh1KDSAOLSoG9AVPb4G5c8ySMJAztiwXcKKGHMLmQ/s1600/DSC07587.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaB3ysl9sTWB3g5UGyoDpV6plAZHai6qsDEMiWDY74VZUNC0fG4KrSL6FJOOQorsDBl9UIm2y26zPTq51zSY2bXQNmxO-RcGZSejNh1KDSAOLSoG9AVPb4G5c8ySMJAztiwXcKKGHMLmQ/s400/DSC07587.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijcN2Z3LE2XEM2SRUmjjtHhjLqtHPq4UzeBnMGofiAR8dePmAPM5-XNi7jQIDij9Oufy6YU1vsX570TyxrAwf3nThrFLNTm2_qnJpJ0Zrl8JvBSeL6dyV53-Pf3lG0f56eTYx2fquMgK4/s1600/DSC07588.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijcN2Z3LE2XEM2SRUmjjtHhjLqtHPq4UzeBnMGofiAR8dePmAPM5-XNi7jQIDij9Oufy6YU1vsX570TyxrAwf3nThrFLNTm2_qnJpJ0Zrl8JvBSeL6dyV53-Pf3lG0f56eTYx2fquMgK4/s400/DSC07588.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf2FPI3hnMCPo0aSU-dix4LsqO7iTyZV4-PPUA4ylGdCACNWesZuQyAPnKz29Ck_IfXSZ7yCt86xPWPWwivH5oDmo-wotBiQ5-v-hCThNwKLOCG1653kXUFoitlI3em17sue4K5XmlLeA/s1600/DSC07589.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf2FPI3hnMCPo0aSU-dix4LsqO7iTyZV4-PPUA4ylGdCACNWesZuQyAPnKz29Ck_IfXSZ7yCt86xPWPWwivH5oDmo-wotBiQ5-v-hCThNwKLOCG1653kXUFoitlI3em17sue4K5XmlLeA/s400/DSC07589.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimzLBH8boWKMPLyGTZwbULnMbQIg4rpMuC-iZtMDgozHNQhzio2iJRFH2XXnwSpKzq73VtzUESDlqP7UYSWQovqS_vDbRyvzpi-RCvlU2vxLqDa4TmxpxcgW0NATobdti_9fhzT0GibOA/s1600/DSC07582.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimzLBH8boWKMPLyGTZwbULnMbQIg4rpMuC-iZtMDgozHNQhzio2iJRFH2XXnwSpKzq73VtzUESDlqP7UYSWQovqS_vDbRyvzpi-RCvlU2vxLqDa4TmxpxcgW0NATobdti_9fhzT0GibOA/s400/DSC07582.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8LWklR77VMICn3EzDzdyt8ldBDQRAc9JT84NftaJiy-efWT9j0LsId7kQpw7fgBTF95iYkMleDNBgbX9CUcrw_gbfoC0JPfbCOF0zk6rCbTpSmX85xwoxgfH3h6HxhcuW5sH3y5GIdz0/s1600/DSC07573.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8LWklR77VMICn3EzDzdyt8ldBDQRAc9JT84NftaJiy-efWT9j0LsId7kQpw7fgBTF95iYkMleDNBgbX9CUcrw_gbfoC0JPfbCOF0zk6rCbTpSmX85xwoxgfH3h6HxhcuW5sH3y5GIdz0/s400/DSC07573.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKxKFz7gwssjjSMdu82MA_M52Ftqd5ojDr8JOYSE2NJSatzSLZ_Z1iMvx0LjmSay2bAGYmLuROmz8afsUVPKzuQ6-b0WkgqPbBUE_m1Aiip_2B4eM7cAKUKRWUD-5jnjKbiEFj5lyb2R8/s1600/DSC07574.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKxKFz7gwssjjSMdu82MA_M52Ftqd5ojDr8JOYSE2NJSatzSLZ_Z1iMvx0LjmSay2bAGYmLuROmz8afsUVPKzuQ6-b0WkgqPbBUE_m1Aiip_2B4eM7cAKUKRWUD-5jnjKbiEFj5lyb2R8/s400/DSC07574.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBAd0ci4WKE_g6AOj4m5MyamsgnIrmvUGJEVBE-xeW9T1tbVJhswCE91UNk-H8z0Ui8iKYUq7nEWTlwyR8i4DqhfulRIDh1BqPwesO-mxi9CkTFvWvc9pDi5J10UhWzC3HJ8EEltpAKQw/s1600/DSC07575.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBAd0ci4WKE_g6AOj4m5MyamsgnIrmvUGJEVBE-xeW9T1tbVJhswCE91UNk-H8z0Ui8iKYUq7nEWTlwyR8i4DqhfulRIDh1BqPwesO-mxi9CkTFvWvc9pDi5J10UhWzC3HJ8EEltpAKQw/s400/DSC07575.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw2iprSruPWjRCD1HMkXYGO1vtdZhjjFV3FcBCPQIzUtDjaWa1b4SYPXa1ACRxOxhQoTkgEZmCtPlkoUPZgH9TS_Uanyi6luz91RcewPx71-IFcVPJFEhAXQeksYk8wra1xkSgd1hQJyI/s1600/DSC07576.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw2iprSruPWjRCD1HMkXYGO1vtdZhjjFV3FcBCPQIzUtDjaWa1b4SYPXa1ACRxOxhQoTkgEZmCtPlkoUPZgH9TS_Uanyi6luz91RcewPx71-IFcVPJFEhAXQeksYk8wra1xkSgd1hQJyI/s400/DSC07576.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1tKgOJAb6QVOYoCtDJ_UzjufbSVEoyQecVqizJadQ8-pdyD6UTK_guyDrbxqvJXIt6eg2Tu0HQLan3NkW_uuodDW8f2YZz7auOgC0qIy37kyleJn4NGcm7I33oceFZeZr2SaQi9yFvdM/s1600/DSC07567.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1tKgOJAb6QVOYoCtDJ_UzjufbSVEoyQecVqizJadQ8-pdyD6UTK_guyDrbxqvJXIt6eg2Tu0HQLan3NkW_uuodDW8f2YZz7auOgC0qIy37kyleJn4NGcm7I33oceFZeZr2SaQi9yFvdM/s400/DSC07567.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRdHbXz7qqcQS3wdtuKnH-UYBrJaRYbholkn_TvwTQ2KhFoHrQSCFd8kTy6Snl5dCnvQXoIYI0HYBveMJIv6l7NtmbeVnNMCn6zwRwF5OwwydFURZ7Ty2w_6zn21g2RmgLFcArn0ZMC3I/s1600/DSC07568.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRdHbXz7qqcQS3wdtuKnH-UYBrJaRYbholkn_TvwTQ2KhFoHrQSCFd8kTy6Snl5dCnvQXoIYI0HYBveMJIv6l7NtmbeVnNMCn6zwRwF5OwwydFURZ7Ty2w_6zn21g2RmgLFcArn0ZMC3I/s400/DSC07568.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0CeleP14aRYXWVn4dG1APBoOuyC3jMU-_bfWV19XWQHxL4VKIv1KPzbVOR8CEbZn2lEghOozJ3Pd_3ICL5MgrutybfnBzH-eHXXE6VmQkcjoKsh2zHYRdlzUAaC2_4GyYe60I_aEEJf8/s1600/DSC07569.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0CeleP14aRYXWVn4dG1APBoOuyC3jMU-_bfWV19XWQHxL4VKIv1KPzbVOR8CEbZn2lEghOozJ3Pd_3ICL5MgrutybfnBzH-eHXXE6VmQkcjoKsh2zHYRdlzUAaC2_4GyYe60I_aEEJf8/s400/DSC07569.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXh-ZiKEFcZzppx1LvhR-H4T15HNSnJVGuy-o3v1RgmHz4Bm8PyLaTzlKuiSCNMBSCZMz362GxDEM4vMlHzn6hFQSkARYHsjjxi2h_kMOjSC5A3VtikZJJd7cbQnBTkm1Uz9-kW3ZjsA0/s1600/DSC07570.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXh-ZiKEFcZzppx1LvhR-H4T15HNSnJVGuy-o3v1RgmHz4Bm8PyLaTzlKuiSCNMBSCZMz362GxDEM4vMlHzn6hFQSkARYHsjjxi2h_kMOjSC5A3VtikZJJd7cbQnBTkm1Uz9-kW3ZjsA0/s400/DSC07570.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6DTCRbHRAaCpuvcdsyKLtgPquG5MAwSwJ__71A5ixWz0YqE_-wo8W64Q9-fKqOWNvIqiXHhppunFa0Xi1YDclTq6JuyjwhGrZY6_6yYkiVk5F0PQTGD3k-_nA2SgtOCrjeZQqiXc8RqU/s1600/DSC07571.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6DTCRbHRAaCpuvcdsyKLtgPquG5MAwSwJ__71A5ixWz0YqE_-wo8W64Q9-fKqOWNvIqiXHhppunFa0Xi1YDclTq6JuyjwhGrZY6_6yYkiVk5F0PQTGD3k-_nA2SgtOCrjeZQqiXc8RqU/s400/DSC07571.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAViqctTdJWywas0yGE3AesDNCx4gi11Gwm8toREqvLb1qrYsnYoFWYaE9j5QjqvLdGrRw0usyxkyher7jbzUm5DDwVAqjMdHShw7hRtcRJhwt4wksGrQFVgInbYE7gSKcIuARtMChSh4/s1600/DSC07556.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAViqctTdJWywas0yGE3AesDNCx4gi11Gwm8toREqvLb1qrYsnYoFWYaE9j5QjqvLdGrRw0usyxkyher7jbzUm5DDwVAqjMdHShw7hRtcRJhwt4wksGrQFVgInbYE7gSKcIuARtMChSh4/s400/DSC07556.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic-NW2dqWrazFLK5u80XeBGoZCj1swtQpH9MWUbb1gVFhDVaGwpipz-NWPzH-jyOASoKaF7tuZVMTtvHJXnRZF0xnxnWwm-XxdWfsRX3JtbDtKwTZaoSbTH4BDDmQz6kHAMwd0r-dWmlk/s1600/DSC07557.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic-NW2dqWrazFLK5u80XeBGoZCj1swtQpH9MWUbb1gVFhDVaGwpipz-NWPzH-jyOASoKaF7tuZVMTtvHJXnRZF0xnxnWwm-XxdWfsRX3JtbDtKwTZaoSbTH4BDDmQz6kHAMwd0r-dWmlk/s400/DSC07557.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwG-X4CR3YSu_OFIqwfbt33A2BOe2jQySvgQ2QvUe2iNTyJSjl0yB67KvYVLKYzxfH52_6JUdOSKMDVXtMuZpje9YnDV7yBHyEjYc00VBDMQJZz0xGj2utNP2fQfPZ34FFqwTA1P2Ognc/s1600/DSC07558.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwG-X4CR3YSu_OFIqwfbt33A2BOe2jQySvgQ2QvUe2iNTyJSjl0yB67KvYVLKYzxfH52_6JUdOSKMDVXtMuZpje9YnDV7yBHyEjYc00VBDMQJZz0xGj2utNP2fQfPZ34FFqwTA1P2Ognc/s400/DSC07558.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglgUYPJneoYpcaYLUzcKDxBpCozTYDdVFKl07BpMJAz_b5yoqu2kKCAUa8khzVY2mUJp5jwf5rWAuZP4PAZxYZWQekmAMpJ5c0NQm5Quc0EVGsRS06zCMf-KWn0ow7UcuKIRI-qpQOQqc/s1600/DSC07559.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglgUYPJneoYpcaYLUzcKDxBpCozTYDdVFKl07BpMJAz_b5yoqu2kKCAUa8khzVY2mUJp5jwf5rWAuZP4PAZxYZWQekmAMpJ5c0NQm5Quc0EVGsRS06zCMf-KWn0ow7UcuKIRI-qpQOQqc/s400/DSC07559.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNhDN5JNuCK1Rt644cMaDvrOwQOAzG2Q-OeFiY5lCgyNRgsEoYiCsVsta56rQlU_xzRXSkqHCS1GY79PEw9MvmF4wOJP1vkqYUKf8_A2j3i8uU68donQAlrChYmj79jRc1pn3bx9L7mC8/s1600/DSC07560.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNhDN5JNuCK1Rt644cMaDvrOwQOAzG2Q-OeFiY5lCgyNRgsEoYiCsVsta56rQlU_xzRXSkqHCS1GY79PEw9MvmF4wOJP1vkqYUKf8_A2j3i8uU68donQAlrChYmj79jRc1pn3bx9L7mC8/s400/DSC07560.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTQpxi6KWiXaXEGNntlC7xLAL1WGRDO9BNtPf81m_94vaKuYKGIT9KiqQc0ra-h_tE3I9tShO34qw2JEQAkt8UCYGGRR6tQHf8HaoJOWMpAUPCqvi1sK0Rd4cQT4ElxGvCM9GfvofR1cA/s1600/DSC07561.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTQpxi6KWiXaXEGNntlC7xLAL1WGRDO9BNtPf81m_94vaKuYKGIT9KiqQc0ra-h_tE3I9tShO34qw2JEQAkt8UCYGGRR6tQHf8HaoJOWMpAUPCqvi1sK0Rd4cQT4ElxGvCM9GfvofR1cA/s400/DSC07561.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX4DCkmn5NOfnF4zXwQT4T9lgcm8ZCZmDiMcWuWfq_vwOqczpp6S2FVwZCrKGV7yf-kJP-qddH-y2OV_ciqaoKP9k4yRP9PJ4U2G7Vi7_CpGOGR_OfxN8bIlXvpWmKcBdYOkaDGoeTBCE/s1600/DSC07562.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX4DCkmn5NOfnF4zXwQT4T9lgcm8ZCZmDiMcWuWfq_vwOqczpp6S2FVwZCrKGV7yf-kJP-qddH-y2OV_ciqaoKP9k4yRP9PJ4U2G7Vi7_CpGOGR_OfxN8bIlXvpWmKcBdYOkaDGoeTBCE/s400/DSC07562.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXZK5Hm6mvKvWpEZh-2KHc5YjTOPbpNGUdJ0S2kkjJJbINg3UN2vYkYxru90Fh5_xe5IdaqDIk-KtVdJWNMqdGvasUonEd7tez6et0X_48zEoWmwXkOYkj1Zxpx66YSMkWWgzjdAp0rB0/s1600/DSC07563.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXZK5Hm6mvKvWpEZh-2KHc5YjTOPbpNGUdJ0S2kkjJJbINg3UN2vYkYxru90Fh5_xe5IdaqDIk-KtVdJWNMqdGvasUonEd7tez6et0X_48zEoWmwXkOYkj1Zxpx66YSMkWWgzjdAp0rB0/s400/DSC07563.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVrf4aVCvtMctjNvOnlGpOdDs-PaJOGk6Frcf1uEEJL20MwIVe7SMCzQ1-NWnVi-ZcPZxwUgZuOjZKv7ZMxrL-EqU5xDK3gP8otYpUm3i0PruILVYTQI7XFR1mUt8QZaw6lLg5CwmqcuE/s1600/DSC07564.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVrf4aVCvtMctjNvOnlGpOdDs-PaJOGk6Frcf1uEEJL20MwIVe7SMCzQ1-NWnVi-ZcPZxwUgZuOjZKv7ZMxrL-EqU5xDK3gP8otYpUm3i0PruILVYTQI7XFR1mUt8QZaw6lLg5CwmqcuE/s400/DSC07564.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSzlupc0YwGH0tGBeMQ-XaIDdd2vgSsAd196hyphenhyphen89EdjTX8I-crYV-o8DZgu7FIm6HxtZzGETWXuxFyE9EC3CVfJF-3hgeJTemQKbO7Ccr8Dn50ifzTbLvi9qTTul08LlEFjGbEmXuMd9M/s1600/DSC07565.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSzlupc0YwGH0tGBeMQ-XaIDdd2vgSsAd196hyphenhyphen89EdjTX8I-crYV-o8DZgu7FIm6HxtZzGETWXuxFyE9EC3CVfJF-3hgeJTemQKbO7Ccr8Dn50ifzTbLvi9qTTul08LlEFjGbEmXuMd9M/s400/DSC07565.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGhlNG_1nIR1ZoABALPrrAcl5K42JXBOMwT-egM77R4udJC8yYOlWfDBAhyniUu-dIOdNvZIOKF4msVFkzE-jPONLxEhUeuN87EOha9brne5fEkqZNxRV0VqTRdSy0gYm8cBmQWjYTb8w/s1600/DSC07552.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGhlNG_1nIR1ZoABALPrrAcl5K42JXBOMwT-egM77R4udJC8yYOlWfDBAhyniUu-dIOdNvZIOKF4msVFkzE-jPONLxEhUeuN87EOha9brne5fEkqZNxRV0VqTRdSy0gYm8cBmQWjYTb8w/s400/DSC07552.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcyEGrYDzuOhiUGYs3Mfq5E2JCqLF1SSNx5FvOtX0jpBOhV49vMGMExvgQzsfKnRtRSjeKhojNsnyVrB8DeJYM415FeBHUKHZK1Eg9AOwYLaOy964Erhsb9MZpiEragqKcli0ODrinPRg/s1600/DSC07553.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcyEGrYDzuOhiUGYs3Mfq5E2JCqLF1SSNx5FvOtX0jpBOhV49vMGMExvgQzsfKnRtRSjeKhojNsnyVrB8DeJYM415FeBHUKHZK1Eg9AOwYLaOy964Erhsb9MZpiEragqKcli0ODrinPRg/s400/DSC07553.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYom9Z_xb6s4qe3in45BK-ru9VyOwms3xW8X5AEhT6KJgaa53Dc2p4sPKYNznjhB-zbH4H-5_IYGNj-BheeEGtiy20QUWw8X1GVDAHEg4Hm1Ki3mvGkkdT2zJE-45VtA0JY0VysXquwlU/s1600/DSC07554.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYom9Z_xb6s4qe3in45BK-ru9VyOwms3xW8X5AEhT6KJgaa53Dc2p4sPKYNznjhB-zbH4H-5_IYGNj-BheeEGtiy20QUWw8X1GVDAHEg4Hm1Ki3mvGkkdT2zJE-45VtA0JY0VysXquwlU/s400/DSC07554.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhorBi_u_8LRRD23HUlGxPwLUT0ITT5scVQ2ySUiiqDmqMgx-tqQuIKkxoUfVF1A_WZXn4woddRSix6b7v4-moDNaYemZIVfRIjEcstJAC4g_zrPPfOmOlJyQZQ1ktVpRLC_TnCgEUtz5g/s1600/DSC07546.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhorBi_u_8LRRD23HUlGxPwLUT0ITT5scVQ2ySUiiqDmqMgx-tqQuIKkxoUfVF1A_WZXn4woddRSix6b7v4-moDNaYemZIVfRIjEcstJAC4g_zrPPfOmOlJyQZQ1ktVpRLC_TnCgEUtz5g/s400/DSC07546.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZDSEZM30QpgtLUliatZUFTGuGhwzKEHajM-vq7gBbVaddkCzNLvMXQVIBjBeLCs1k-gDazf63oOLpoKpHABEOtlvFqHouV_HK6PTwaAKhh-XKdZwQZx4yqia0wt89is8_UMY75i7rP3U/s1600/DSC07547.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZDSEZM30QpgtLUliatZUFTGuGhwzKEHajM-vq7gBbVaddkCzNLvMXQVIBjBeLCs1k-gDazf63oOLpoKpHABEOtlvFqHouV_HK6PTwaAKhh-XKdZwQZx4yqia0wt89is8_UMY75i7rP3U/s400/DSC07547.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoy50isja76ltF1Lbn04IUT4KKNx2WaCP212lLZLw8Xog135DxcUXldg9sBhGfqUeB8xOpJhHwiVK5u6AMcFiXgr662qPE3vyESFTlGDDuu-1_O6bQFIvOjJMZs50QdqDgdTJxWhCj3XY/s1600/DSC07548.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoy50isja76ltF1Lbn04IUT4KKNx2WaCP212lLZLw8Xog135DxcUXldg9sBhGfqUeB8xOpJhHwiVK5u6AMcFiXgr662qPE3vyESFTlGDDuu-1_O6bQFIvOjJMZs50QdqDgdTJxWhCj3XY/s400/DSC07548.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGYqzzEBYik2YGxyPI8BBfa-1hgvEu0Ho0rT_uSbpfaaWCvyrrp2I8CFvOxHB6jmn8fi7fZZW4SIH9Jz7vXrACimi9izsmFg9g982IAF6tX91g4L_6Zm2x8m_xysFjhL8U1NGbNoe2Lg8/s1600/DSC07549.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGYqzzEBYik2YGxyPI8BBfa-1hgvEu0Ho0rT_uSbpfaaWCvyrrp2I8CFvOxHB6jmn8fi7fZZW4SIH9Jz7vXrACimi9izsmFg9g982IAF6tX91g4L_6Zm2x8m_xysFjhL8U1NGbNoe2Lg8/s400/DSC07549.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd34fa5W-2mfqo5RQjaDxwpGnUD-7bNd3QncwbsERW4bo8AYqrWWE8YFbl5oihxNtEdhK9ki4htweB6VXHYnBSRemes5P3uiPUiL2nwLHL0F3qDh75TKIspSUl2WvtsbHpIVt_1fboenM/s1600/DSC07550.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd34fa5W-2mfqo5RQjaDxwpGnUD-7bNd3QncwbsERW4bo8AYqrWWE8YFbl5oihxNtEdhK9ki4htweB6VXHYnBSRemes5P3uiPUiL2nwLHL0F3qDh75TKIspSUl2WvtsbHpIVt_1fboenM/s400/DSC07550.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcxF1OELjk68pEabM2ZD0VGpkUzH3rqyixISy7qCIaT3HXftp5ZXzd4MjHmOLMo2VxWQw4kXtiRbl7VhksrqJ3q-CyN-_JIEPaHhBBAytPtLrasXCdkVvade7k2bKy6FagNDyNjfnXOvA/s1600/DSC07541.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcxF1OELjk68pEabM2ZD0VGpkUzH3rqyixISy7qCIaT3HXftp5ZXzd4MjHmOLMo2VxWQw4kXtiRbl7VhksrqJ3q-CyN-_JIEPaHhBBAytPtLrasXCdkVvade7k2bKy6FagNDyNjfnXOvA/s400/DSC07541.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkf5CRIYKVpe-yY4L0rKLGtZ5-S54s5Syr-wJZLzXuF40TctnPGC_KFtFKxB44AQqMaprD7-El6t7qBCBWz028fPglwS65ahh8Ad1yanhF7ubFjbP5SF_8vr-Hd16exCpIdGqwraa093s/s1600/DSC07542.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkf5CRIYKVpe-yY4L0rKLGtZ5-S54s5Syr-wJZLzXuF40TctnPGC_KFtFKxB44AQqMaprD7-El6t7qBCBWz028fPglwS65ahh8Ad1yanhF7ubFjbP5SF_8vr-Hd16exCpIdGqwraa093s/s400/DSC07542.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhudYuaCOvyJKWwHoPm-swGiiNCqvAcNmnDGiR7ZHmEXgTd2ElTqyP6Z9Fs9aPmuxUq7Ffw24Sw6aFc47fKpI1trsKLqOXytp75OWit7zYOk6COegnZmQlYfg-QF9XZFDp6NJ3JrIjP26M/s1600/DSC07543.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhudYuaCOvyJKWwHoPm-swGiiNCqvAcNmnDGiR7ZHmEXgTd2ElTqyP6Z9Fs9aPmuxUq7Ffw24Sw6aFc47fKpI1trsKLqOXytp75OWit7zYOk6COegnZmQlYfg-QF9XZFDp6NJ3JrIjP26M/s400/DSC07543.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmzxTIG2_5q2gD74F_8Zt8pB_KTrGPyQ40uTn2vwEgODUhZkttvZfxnJyc77FO5KX77l4ls4sm70oDPP08aXHa75eJEvqGtStG-hO0A7KhRG-VXWls2PIp5LjPKOAoWhOkjeQKBx2kaHE/s1600/DSC07544.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmzxTIG2_5q2gD74F_8Zt8pB_KTrGPyQ40uTn2vwEgODUhZkttvZfxnJyc77FO5KX77l4ls4sm70oDPP08aXHa75eJEvqGtStG-hO0A7KhRG-VXWls2PIp5LjPKOAoWhOkjeQKBx2kaHE/s400/DSC07544.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPe6rz7U29lb2Ra_I9DpwaiE47fKwB0gZfh6gmBqyjpSQzojlS7p7BRlOfuH0pqxwS0mxndWniRm7YEg47DOL9uTLy_ulVsZvv7HtgijqJdToYg_fJfWswe0jvrOyN1iy7PgdYL355qu4/s1600/DSC07535.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPe6rz7U29lb2Ra_I9DpwaiE47fKwB0gZfh6gmBqyjpSQzojlS7p7BRlOfuH0pqxwS0mxndWniRm7YEg47DOL9uTLy_ulVsZvv7HtgijqJdToYg_fJfWswe0jvrOyN1iy7PgdYL355qu4/s400/DSC07535.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHdP3BLBgubcKePk3hTSr9TcGdpfRDWow-XlJNtAKpPvP7GcGWUjnyjK111lvobJK37M9NGF2goWy8M4DxSYPPzxO2m_VAARrGufOECWjVo2jJ1oFVIeqLgxlAZWwf1wU9jp4bA2wUTe8/s1600/DSC07536.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHdP3BLBgubcKePk3hTSr9TcGdpfRDWow-XlJNtAKpPvP7GcGWUjnyjK111lvobJK37M9NGF2goWy8M4DxSYPPzxO2m_VAARrGufOECWjVo2jJ1oFVIeqLgxlAZWwf1wU9jp4bA2wUTe8/s400/DSC07536.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMXcjAw8uX6hYIb0sihd66x0v5ErdtUTQbFfbHC9AYN1-HFkM5XYMD9cIrbo1FXPLOhO7th99m8QNoRJlRT985oVYkmDKWamGdVZX2N-ytggNKLQub1tNvTz4vmeXiBhSfRM3TeFNJ40A/s1600/DSC07537.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMXcjAw8uX6hYIb0sihd66x0v5ErdtUTQbFfbHC9AYN1-HFkM5XYMD9cIrbo1FXPLOhO7th99m8QNoRJlRT985oVYkmDKWamGdVZX2N-ytggNKLQub1tNvTz4vmeXiBhSfRM3TeFNJ40A/s400/DSC07537.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGLf0KNJTI6zPUlAg03xM2rSOhV4yDbMmboGjj5VTM1NHOlPguK7UkNJ0hSDxTstm319IJZHPwYT5WgA4qHYOxsCs54gJIQjbvK8Ful2bE1kFLCukpysUiAZRp9ruILTxeo3PpV-xKyUY/s1600/DSC07538.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGLf0KNJTI6zPUlAg03xM2rSOhV4yDbMmboGjj5VTM1NHOlPguK7UkNJ0hSDxTstm319IJZHPwYT5WgA4qHYOxsCs54gJIQjbvK8Ful2bE1kFLCukpysUiAZRp9ruILTxeo3PpV-xKyUY/s400/DSC07538.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUYCjMJApcLJVnQ8XGeqCnXVJ1a47qvslxplBt5dKY8fWe-N3A61_SreR2U71lnV4u1WnPxethm7HBQvM9oEDLB9zp5AhvuyL3uaLRTDkap6g4DytPtdP1et044yvsSAx8Fe8wc7UYTlE/s1600/DSC07539.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUYCjMJApcLJVnQ8XGeqCnXVJ1a47qvslxplBt5dKY8fWe-N3A61_SreR2U71lnV4u1WnPxethm7HBQvM9oEDLB9zp5AhvuyL3uaLRTDkap6g4DytPtdP1et044yvsSAx8Fe8wc7UYTlE/s400/DSC07539.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHMKo-h_DqZmZZu86fhmZB5iouJ6MQR1xUkvm_AoyPqWwRgtjW6DEaegFfqldmmbXkcCfgMOw81O1sDjQgMsc2G4PLvFQHyVi-_NHx4zTY9r_eURTsTKOiVml2vb1zpFFa_dGOZRKHiSM/s1600/DSC07529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHMKo-h_DqZmZZu86fhmZB5iouJ6MQR1xUkvm_AoyPqWwRgtjW6DEaegFfqldmmbXkcCfgMOw81O1sDjQgMsc2G4PLvFQHyVi-_NHx4zTY9r_eURTsTKOiVml2vb1zpFFa_dGOZRKHiSM/s400/DSC07529.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJjpSzXtc4ZTL_qvU-Uis3yVcojTjESbykPebNW_NTy8YkX-zeJ2x0j1JU8ChWS0hpC0IC61a3rK-mivjuWKhZCcaZJGbZ3B-soJB8xkY9R1Q9vWPagA12PzdV0mcezMspUQEbSU6c6D0/s1600/DSC07530.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJjpSzXtc4ZTL_qvU-Uis3yVcojTjESbykPebNW_NTy8YkX-zeJ2x0j1JU8ChWS0hpC0IC61a3rK-mivjuWKhZCcaZJGbZ3B-soJB8xkY9R1Q9vWPagA12PzdV0mcezMspUQEbSU6c6D0/s400/DSC07530.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdoLO9YVV7Wis4X4L_iFstR_dOgo8KBCuDzf2Gcl28ZAzFH8qCs7HG84OuoaAKwHVhFxF1N6kQ-BYO5NLQsnlnL9h6JwlyDo6myZ3_ODYccBZKNLc7QcrbvpCmKO9V7L-UGwESeMj9UXQ/s1600/DSC07531.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdoLO9YVV7Wis4X4L_iFstR_dOgo8KBCuDzf2Gcl28ZAzFH8qCs7HG84OuoaAKwHVhFxF1N6kQ-BYO5NLQsnlnL9h6JwlyDo6myZ3_ODYccBZKNLc7QcrbvpCmKO9V7L-UGwESeMj9UXQ/s400/DSC07531.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijZo3sgTmXvnwfqEJSF604KoXxW46WGWqM0tcbUT8-RRJq6b9AxFKDLlqCP3FuiWm_wDh54KuBQWCINzHslikgyn59UJgn_Jag1he9AbmvUKLvfYmFCva64-GGLeRKxVmLyfZeMCX_mag/s1600/DSC07532.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijZo3sgTmXvnwfqEJSF604KoXxW46WGWqM0tcbUT8-RRJq6b9AxFKDLlqCP3FuiWm_wDh54KuBQWCINzHslikgyn59UJgn_Jag1he9AbmvUKLvfYmFCva64-GGLeRKxVmLyfZeMCX_mag/s400/DSC07532.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisMO-N0Vk1CMdm3APxzaKwa_14kd9-HNCVzgGw4ovorL0pNzPYvCYSRDch2QJvxHpf5HxRXj4aA9HPyy2957z7d3mV64YTmCo0pmwLYPHTRTos3W2x3-XCJrwoDBP2KGa3k-edVT-nxmg/s1600/DSC07533.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisMO-N0Vk1CMdm3APxzaKwa_14kd9-HNCVzgGw4ovorL0pNzPYvCYSRDch2QJvxHpf5HxRXj4aA9HPyy2957z7d3mV64YTmCo0pmwLYPHTRTos3W2x3-XCJrwoDBP2KGa3k-edVT-nxmg/s400/DSC07533.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtDT7UOWAGICtoYtuaZSvn-ZYowTviB0xgeXCsYrcV0rFWlAm_h848HzUsXUexCNu_5jgNUYZeQ6abZSVa8IxqKz4GHHwDIVF4wr7EXrtpxm1CxLGn1nXiuUfWM79x_M5GESYnlzZC_Gs/s1600/DSC07527.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtDT7UOWAGICtoYtuaZSvn-ZYowTviB0xgeXCsYrcV0rFWlAm_h848HzUsXUexCNu_5jgNUYZeQ6abZSVa8IxqKz4GHHwDIVF4wr7EXrtpxm1CxLGn1nXiuUfWM79x_M5GESYnlzZC_Gs/s400/DSC07527.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNvxGobNYQqnUra5Dot4Ym3QG1TyrUPgXLk0f_GOtc94wv9koKXl-QyyuC762gv4D8wTSfi3Zq6lbAvoFVRA9aKZ4pyWThiqFKLPb1PycfHyJhw4pqOhZpVApuc6xv1qiKlon3klLZ1-Y/s1600/DSC07522.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNvxGobNYQqnUra5Dot4Ym3QG1TyrUPgXLk0f_GOtc94wv9koKXl-QyyuC762gv4D8wTSfi3Zq6lbAvoFVRA9aKZ4pyWThiqFKLPb1PycfHyJhw4pqOhZpVApuc6xv1qiKlon3klLZ1-Y/s400/DSC07522.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9TLLRssLzslPJ1OzfdbNcf1fUmUC2N2-JmDUzHFfsdk2vZI1tMYcoVFKyqBf4P-bJMSU04AAwff00O1lwzJMdV5qc3YldZ8c1rZwUu5Lk99wCKdGaGmBuTZ9jz7xDLh1oDBnn8FwQ0aU/s1600/DSC07523.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9TLLRssLzslPJ1OzfdbNcf1fUmUC2N2-JmDUzHFfsdk2vZI1tMYcoVFKyqBf4P-bJMSU04AAwff00O1lwzJMdV5qc3YldZ8c1rZwUu5Lk99wCKdGaGmBuTZ9jz7xDLh1oDBnn8FwQ0aU/s400/DSC07523.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWfao8-ijdftlJvCuvJxNnle-3HLa4s-iCFY-HgVizRA6a8u7YjzkE522PgT7Rp42LYa-2JKOOqIcaheBGJh8ezWNoPH9Dnq5veb849OBi7K-mq5B6sLrjnA8g7b_Eu6Vwm7CiYQgigpE/s1600/DSC07524.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWfao8-ijdftlJvCuvJxNnle-3HLa4s-iCFY-HgVizRA6a8u7YjzkE522PgT7Rp42LYa-2JKOOqIcaheBGJh8ezWNoPH9Dnq5veb849OBi7K-mq5B6sLrjnA8g7b_Eu6Vwm7CiYQgigpE/s400/DSC07524.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFZXkb96TERp_jzTBLxYrMPbl8UDQJSQ7Jz0zrJC4nYoYz_gRmyOiRdSHFgCMYywl7THu6bQKaBq5wUEVtb74YpvrEIoOLKJAn214k9qFrhHiKWyavI5tkvDzJyQtfLu6C5N4cqPehnX8/s1600/DSC07525.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFZXkb96TERp_jzTBLxYrMPbl8UDQJSQ7Jz0zrJC4nYoYz_gRmyOiRdSHFgCMYywl7THu6bQKaBq5wUEVtb74YpvrEIoOLKJAn214k9qFrhHiKWyavI5tkvDzJyQtfLu6C5N4cqPehnX8/s400/DSC07525.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiANd_gQslDmLLs-H3j8e070UU4-F6BmYPCld9Wj82L6mvlUGVfDxe_-IfrV6YxTE6GGykfj_ONuCAAubNtTUhpSXWZsknHPHXmytA1rwwQ6B0IHvtpYC0nSUmYpSHCg2vLo_8LWb6QL30/s1600/DSC07520.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiANd_gQslDmLLs-H3j8e070UU4-F6BmYPCld9Wj82L6mvlUGVfDxe_-IfrV6YxTE6GGykfj_ONuCAAubNtTUhpSXWZsknHPHXmytA1rwwQ6B0IHvtpYC0nSUmYpSHCg2vLo_8LWb6QL30/s400/DSC07520.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG97j__NLbMox2eztj_nmRdGaRCDTLy8fVgwenWszbjuySGDfxzU0pHZB0ysX2P0AVm6x9qmMK98Na8fALGiCi3PKL4SgEY9QGlYWVYAWG_xlDDwCIBklG_WWWxNqPdTQjCQdzCcPCNpA/s1600/DSC07515.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG97j__NLbMox2eztj_nmRdGaRCDTLy8fVgwenWszbjuySGDfxzU0pHZB0ysX2P0AVm6x9qmMK98Na8fALGiCi3PKL4SgEY9QGlYWVYAWG_xlDDwCIBklG_WWWxNqPdTQjCQdzCcPCNpA/s400/DSC07515.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMltKMWQBbIXM2I5OM4w_A-KTGJKfs2htqS-YPYVWuIuMgxiK4smPN4g7touObXCQoX89Bwu0U5YhngLS_2tPq48j8lLtJAOg3EFyBB9GU0xwwAQQik8ns0W57I_lu-1bgLlEaXFfNYjc/s1600/DSC07516.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMltKMWQBbIXM2I5OM4w_A-KTGJKfs2htqS-YPYVWuIuMgxiK4smPN4g7touObXCQoX89Bwu0U5YhngLS_2tPq48j8lLtJAOg3EFyBB9GU0xwwAQQik8ns0W57I_lu-1bgLlEaXFfNYjc/s400/DSC07516.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPFDFff9GJl2ra6xYhhRtLSxqVWB6M2ppP-TFWMbxuGZj7O9tEDmUJAYMDXaEqEzcr0CEjCZrliTt8TQ2RxjHauuxBn1QPFcDilnKb477G5hhNxizwrhgwEhSCJ_wHRavJfifl5ZFJn8M/s1600/DSC07517.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPFDFff9GJl2ra6xYhhRtLSxqVWB6M2ppP-TFWMbxuGZj7O9tEDmUJAYMDXaEqEzcr0CEjCZrliTt8TQ2RxjHauuxBn1QPFcDilnKb477G5hhNxizwrhgwEhSCJ_wHRavJfifl5ZFJn8M/s400/DSC07517.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNzkNYLnRCkc2XgZiLWeKzVwhlxoEuRJIWgDSgzGPJNbjdgap0I9dIDTH5DV80sKXDYSI-nvKykBWXDYTMSAAZrzgwSQPfuQBF7ypTI0HOg8XVQ7griaX-wFP4j-gxpyPOj0A5kqevDPM/s1600/DSC07512.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNzkNYLnRCkc2XgZiLWeKzVwhlxoEuRJIWgDSgzGPJNbjdgap0I9dIDTH5DV80sKXDYSI-nvKykBWXDYTMSAAZrzgwSQPfuQBF7ypTI0HOg8XVQ7griaX-wFP4j-gxpyPOj0A5kqevDPM/s400/DSC07512.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrRWgYzT6X_v_iphLNc5r9_VetRCv-t7gy5BYeoho3GXsjFy6FXfO8iPfjfNMaA0qn4bPjCotMnTnXDwb9tKjsLYIjs52khbb7vzKg1FMgfJaGZCplEOw_tUuog_xAuW35qpxTNGn9FR8/s1600/DSC07513.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrRWgYzT6X_v_iphLNc5r9_VetRCv-t7gy5BYeoho3GXsjFy6FXfO8iPfjfNMaA0qn4bPjCotMnTnXDwb9tKjsLYIjs52khbb7vzKg1FMgfJaGZCplEOw_tUuog_xAuW35qpxTNGn9FR8/s400/DSC07513.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgObigakkptxo9zdEyGFgTHq31KOSqkgxwwEbgsxtkPhxymSEX-Umh9ybRogAZ1XN0AuGwuWHSugosd6Qp4LeT7qNJEFsipily6bC_S00O-q_1qo0zaR1B2lkoOhfW1DGlCazphvFBuBvo/s1600/DSC07510.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgObigakkptxo9zdEyGFgTHq31KOSqkgxwwEbgsxtkPhxymSEX-Umh9ybRogAZ1XN0AuGwuWHSugosd6Qp4LeT7qNJEFsipily6bC_S00O-q_1qo0zaR1B2lkoOhfW1DGlCazphvFBuBvo/s400/DSC07510.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd3xdkVduZBf-FOSohbNRBPAnSroVcFZppdpMIRyLCX_jZzvbaoL61DjtAVdw7WMm6W26iIDCupUFDxHowN17U86_9DEamVZdnE12YVmSAIlKqUYCkTDv08_BYHaEm6XppwMaIA9px7ts/s1600/DSC07508.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd3xdkVduZBf-FOSohbNRBPAnSroVcFZppdpMIRyLCX_jZzvbaoL61DjtAVdw7WMm6W26iIDCupUFDxHowN17U86_9DEamVZdnE12YVmSAIlKqUYCkTDv08_BYHaEm6XppwMaIA9px7ts/s400/DSC07508.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSNjBw9iybdAaIPSBzWmQPKfSointiUOK1_pBadDW8w0AksyXRXzJil-3omqn9r5GPg_F3RVstsic3SCqYWdq_UIn-897ITOqv5ZGaKH_AdYzart0CO-9UJqOBjcAm6FdCLRzf0RVsb4/s1600/DSC07508.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSNjBw9iybdAaIPSBzWmQPKfSointiUOK1_pBadDW8w0AksyXRXzJil-3omqn9r5GPg_F3RVstsic3SCqYWdq_UIn-897ITOqv5ZGaKH_AdYzart0CO-9UJqOBjcAm6FdCLRzf0RVsb4/s400/DSC07508.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgHuBccvWP9Nao8eJtm9Jwpgky-YDTcfF6ssYBNM0mskpqd_k9lTLM8g35mESAdYTrGOUmdyAsZ1a5ITmCi_9E3SI5a1x_M-zXUJ6qqd4ZEMfzc5Mlhmu9vFhQkca0Ys-Pkb8ezbCTYI4/s1600/DSC07504.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgHuBccvWP9Nao8eJtm9Jwpgky-YDTcfF6ssYBNM0mskpqd_k9lTLM8g35mESAdYTrGOUmdyAsZ1a5ITmCi_9E3SI5a1x_M-zXUJ6qqd4ZEMfzc5Mlhmu9vFhQkca0Ys-Pkb8ezbCTYI4/s400/DSC07504.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEwG-HD1hpDkSyCvTHVqPJxwnhFzN5Y3MzrxD0pTuwrXuK8JBWbeYjnuZbbzH55VHqhOQhPD6SBEvLZ0Em_m04ilYjT5rBvuZ6vwQuFOa8LwrjPE6VkkEoVAYxXdMlqvGDhUhTyx4IGHk/s1600/DSC07505.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEwG-HD1hpDkSyCvTHVqPJxwnhFzN5Y3MzrxD0pTuwrXuK8JBWbeYjnuZbbzH55VHqhOQhPD6SBEvLZ0Em_m04ilYjT5rBvuZ6vwQuFOa8LwrjPE6VkkEoVAYxXdMlqvGDhUhTyx4IGHk/s400/DSC07505.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUc6pqlgByrU411lu6S9QgyFnGx2h8S5rN99rLx_l4CaxdvjTZW3DM-QLLagvsDGcHxgOUgX80WYr-cXL6ZcFXFHPZbL5nqqWNdX4peeaWPiR0bgdJ5eQQX2JErq24uhPX7YJ2Xtsex3k/s1600/DSC07506.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUc6pqlgByrU411lu6S9QgyFnGx2h8S5rN99rLx_l4CaxdvjTZW3DM-QLLagvsDGcHxgOUgX80WYr-cXL6ZcFXFHPZbL5nqqWNdX4peeaWPiR0bgdJ5eQQX2JErq24uhPX7YJ2Xtsex3k/s400/DSC07506.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioLGXk4h4fh7XRT_7Z4okYF9M98Ksmc1wS8egWiXzGCuoHbxkmcV6ALx1ygZQkpLABdtezPCVfTXKuSxQcRjuUe0Gd6Qqbix44EY8fZVDrth-vWsqlGZg9ztKkuwjS-QxTDKG3fznmN7k/s1600/DSC07497.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioLGXk4h4fh7XRT_7Z4okYF9M98Ksmc1wS8egWiXzGCuoHbxkmcV6ALx1ygZQkpLABdtezPCVfTXKuSxQcRjuUe0Gd6Qqbix44EY8fZVDrth-vWsqlGZg9ztKkuwjS-QxTDKG3fznmN7k/s400/DSC07497.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVSIauRhumacrJRqmPQeXwGcqjZ3YAO0J2f1XaG50vDIeOTMaOLNEr7vWtb09_s6V7YowXG-rB1wO4rKScM27ZLkK-9j2amSRPKN7_7Fub863lGQJYw_F9lBKIpQgAD0o5txDJIk4WBZ8/s1600/DSC07498.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVSIauRhumacrJRqmPQeXwGcqjZ3YAO0J2f1XaG50vDIeOTMaOLNEr7vWtb09_s6V7YowXG-rB1wO4rKScM27ZLkK-9j2amSRPKN7_7Fub863lGQJYw_F9lBKIpQgAD0o5txDJIk4WBZ8/s400/DSC07498.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheI_wt5nGPr4scniRReKR4v5e_glKiJ0uIhZolEwJXKno0a6jua-RVYFlQ8wiBx8CqjcTCvwwvhd6G_xVN1Af_Njc2xbesQ7aGREW3RP4YZvbNZSxjk1dV0vQU7S5izVOvckUARIdwo0E/s1600/DSC07494.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheI_wt5nGPr4scniRReKR4v5e_glKiJ0uIhZolEwJXKno0a6jua-RVYFlQ8wiBx8CqjcTCvwwvhd6G_xVN1Af_Njc2xbesQ7aGREW3RP4YZvbNZSxjk1dV0vQU7S5izVOvckUARIdwo0E/s400/DSC07494.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtY67eh-5LhXqu9WCXKAr1accdFoEkuEd4nJC_dW4vzD9mgqQmVgkICDUv4t34WlPZFXjritcnaQxhqLY5Bw23bd97jwE9ONvD_y7LLy6YPefCG8CDLJGgkb_4504P7U2F_RhW_FYZHpA/s1600/Dsc02891.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtY67eh-5LhXqu9WCXKAr1accdFoEkuEd4nJC_dW4vzD9mgqQmVgkICDUv4t34WlPZFXjritcnaQxhqLY5Bw23bd97jwE9ONvD_y7LLy6YPefCG8CDLJGgkb_4504P7U2F_RhW_FYZHpA/s400/Dsc02891.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4IeNzuCtUjnTQiawAnv64Mj3fyHdTHsZlH4Z3_FAkAosTpZAYrRMfg1dmo2HureACA65q3qRE2ZSPL13MhwdtCRET71StKwaD8bQ8gpaCpit5f_Ba_6zGX44xVR2HjpgmjlZcKsaZ9ik/s1600/Dsc02892.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4IeNzuCtUjnTQiawAnv64Mj3fyHdTHsZlH4Z3_FAkAosTpZAYrRMfg1dmo2HureACA65q3qRE2ZSPL13MhwdtCRET71StKwaD8bQ8gpaCpit5f_Ba_6zGX44xVR2HjpgmjlZcKsaZ9ik/s400/Dsc02892.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB45XZYUXxvehYPgnhhCtY6T-kJkyrNDciYNrvH5vhOwwaWyWsfG4F1RMCFq-lcR5-ItVsd3o3jwF0JSKU5UGKvZh1V9buui1q8WyzkzDNcvQ_d-1iLU-4kRlo0rSeyiCHUmV_Me1ssl4/s1600/DSC07491.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB45XZYUXxvehYPgnhhCtY6T-kJkyrNDciYNrvH5vhOwwaWyWsfG4F1RMCFq-lcR5-ItVsd3o3jwF0JSKU5UGKvZh1V9buui1q8WyzkzDNcvQ_d-1iLU-4kRlo0rSeyiCHUmV_Me1ssl4/s400/DSC07491.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaP8DXY9-oLN4TWf3l7si1eociBZKQA44bDu6P6jmjCBRZVypbk50yG9SLk8PMyA0i3hI_a998IsZytrWpZmCaOaxamZZIvWnq_9e1FrbITCevsYErp8v8GSnGOy9iSo-hKY8wCTHo-aI/s1600/DSC07492.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaP8DXY9-oLN4TWf3l7si1eociBZKQA44bDu6P6jmjCBRZVypbk50yG9SLk8PMyA0i3hI_a998IsZytrWpZmCaOaxamZZIvWnq_9e1FrbITCevsYErp8v8GSnGOy9iSo-hKY8wCTHo-aI/s400/DSC07492.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivmtwZp7RSvpkWNquz8BbvLVfcICbzMFH6TIL_wxCfjVy3hTR3Ocsyivy4iL2JzA-69dX06sHTm9UtsUlhYkIGUwIFzNXmxTRNJzlr5sNM2Bp6OKifhXI1oO4yapBG2bdHb4KHeAPpiQI/s1600/Dsc02866.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivmtwZp7RSvpkWNquz8BbvLVfcICbzMFH6TIL_wxCfjVy3hTR3Ocsyivy4iL2JzA-69dX06sHTm9UtsUlhYkIGUwIFzNXmxTRNJzlr5sNM2Bp6OKifhXI1oO4yapBG2bdHb4KHeAPpiQI/s400/Dsc02866.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJdB2mNlqtGooWCc1kOEiZbmm84eorsGwMUM890IJ0W35JX5N-FmrUSEVnZI_6QrC9V8pYW_bUE0S8erOpVQaPKy-lGU2tFYQK4sMnn39ymsTQm7UEUodZne6Wrqlbi-cUWPh3IIDODxk/s1600/Dsc02670.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJdB2mNlqtGooWCc1kOEiZbmm84eorsGwMUM890IJ0W35JX5N-FmrUSEVnZI_6QrC9V8pYW_bUE0S8erOpVQaPKy-lGU2tFYQK4sMnn39ymsTQm7UEUodZne6Wrqlbi-cUWPh3IIDODxk/s400/Dsc02670.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2kclgGGHY0ke2dyq-uHCiG-fw4BHEd3sjSkBA5HRYEeQWq4YgQUEyo_V1sVYf4vByKhGmjA7W0XOjCj2wim0zvpjL7AMVLy9pCLrG9pnDGrFep0EQXu5EFxdgqQ4ConRj0kDGbIQ95dw/s1600/Dsc02669.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2kclgGGHY0ke2dyq-uHCiG-fw4BHEd3sjSkBA5HRYEeQWq4YgQUEyo_V1sVYf4vByKhGmjA7W0XOjCj2wim0zvpjL7AMVLy9pCLrG9pnDGrFep0EQXu5EFxdgqQ4ConRj0kDGbIQ95dw/s400/Dsc02669.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi49_0ZGXXWlCQEwMFtHs0_51LtNDBjz2T0vHLj0wxaAwFuJWJfya4cIBR7bFd-DoZ9vBn1BjP2x9wpnuGrW3m7uYWoBR3VEd_QRZ016JzFYl8WVnIwPDKhBYoBXMm0xDT0Z8Qcaf9durA/s1600/Dsc02654.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi49_0ZGXXWlCQEwMFtHs0_51LtNDBjz2T0vHLj0wxaAwFuJWJfya4cIBR7bFd-DoZ9vBn1BjP2x9wpnuGrW3m7uYWoBR3VEd_QRZ016JzFYl8WVnIwPDKhBYoBXMm0xDT0Z8Qcaf9durA/s400/Dsc02654.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn6yedC1hTxeqgY2vTJX9J7tT9gP84BEKXv_xAONCYgkY7D_iByW84NmxEzjMAGC0drWkSJT76MDjR-Ikae32Z7rlpum-24tkhqPCn4r1w6x2bok0Hq19kJPC4xC15iQCkYaVI8h35VO0/s1600/Dsc02666.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn6yedC1hTxeqgY2vTJX9J7tT9gP84BEKXv_xAONCYgkY7D_iByW84NmxEzjMAGC0drWkSJT76MDjR-Ikae32Z7rlpum-24tkhqPCn4r1w6x2bok0Hq19kJPC4xC15iQCkYaVI8h35VO0/s400/Dsc02666.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSLiW_do9qSJjJOfYxtSEHxw-LA44KUCuPX3YLsomdc46O43XSO2Qc02gyu-e2voqc_JFU7bcBUCrKqgZEmIotPlfaUFwn37vUbS2jwdqzZQiTcp9ar36lvoENXIxsOgcijSJ2zchJkto/s1600/Dsc02667.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSLiW_do9qSJjJOfYxtSEHxw-LA44KUCuPX3YLsomdc46O43XSO2Qc02gyu-e2voqc_JFU7bcBUCrKqgZEmIotPlfaUFwn37vUbS2jwdqzZQiTcp9ar36lvoENXIxsOgcijSJ2zchJkto/s400/Dsc02667.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWYD4LMxzukZXN0Fo23WwOFJmC4kg7vMzXmK3CChHBA2b8rscwOASARunzUjvuIufOBkPywYlmNhDGa91vp9d8rty1NGD1Mae1hh9YDVjwmFkjIzTGDl0i-JUaWYojIKUOmyubAFzLg78/s1600/Dsc02668.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWYD4LMxzukZXN0Fo23WwOFJmC4kg7vMzXmK3CChHBA2b8rscwOASARunzUjvuIufOBkPywYlmNhDGa91vp9d8rty1NGD1Mae1hh9YDVjwmFkjIzTGDl0i-JUaWYojIKUOmyubAFzLg78/s400/Dsc02668.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX6LBNzyYUm4TBf-vmPoBbnfWYAy8LXWwCnW7BW48cmGpcOWihwXA9c4ThIVj2E62IiwbHGJZqw3ij7H3XDkskYfHB9L9nC-DzeA8yWlzwP5bDp-F1BhIQhd-uOYwYR6F8eQtv3YV6XXE/s1600/Dsc02658.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX6LBNzyYUm4TBf-vmPoBbnfWYAy8LXWwCnW7BW48cmGpcOWihwXA9c4ThIVj2E62IiwbHGJZqw3ij7H3XDkskYfHB9L9nC-DzeA8yWlzwP5bDp-F1BhIQhd-uOYwYR6F8eQtv3YV6XXE/s400/Dsc02658.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9eAK-chXBsnriHhG18Owj5Tr9CRQ-kgC8T_yR5mtIWaJkiiziYGhlXno7bSzJ8KL6JVRlXa1sykBYs3TN489sK7WjyCnrzXrd3J1nKewkGjrwO8Dm0cps1XkMF88IIsoEpehcOZNEkuU/s1600/Dsc02659.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9eAK-chXBsnriHhG18Owj5Tr9CRQ-kgC8T_yR5mtIWaJkiiziYGhlXno7bSzJ8KL6JVRlXa1sykBYs3TN489sK7WjyCnrzXrd3J1nKewkGjrwO8Dm0cps1XkMF88IIsoEpehcOZNEkuU/s400/Dsc02659.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggbNsVJTd-w1tNfBafORZNXK0mgiwkkMWWMLH-cQTLJg6b-wNK0JJlXMnncOeHOdZ5YXqxDrGVHsh3QQzWh2dNgno8y5-n_DjlP5HX13ZkJyv7Do90xDW5iWKbgXQY6LuYfYy0S_UfS5Q/s1600/Dsc02660.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggbNsVJTd-w1tNfBafORZNXK0mgiwkkMWWMLH-cQTLJg6b-wNK0JJlXMnncOeHOdZ5YXqxDrGVHsh3QQzWh2dNgno8y5-n_DjlP5HX13ZkJyv7Do90xDW5iWKbgXQY6LuYfYy0S_UfS5Q/s400/Dsc02660.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiErg1nClEOeBjLrqR3f3SkwfsQRt5U28_KwkKUXaEZvzgFUxM2uunyRxiUIr31FavJGHOu1lvKOYxPgpSstvVuZbiKg0yhuXERy28mBBbqd-92feOO64IJH7VCrgPO7Z0sZeKM32VxSWc/s1600/Dsc02661.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiErg1nClEOeBjLrqR3f3SkwfsQRt5U28_KwkKUXaEZvzgFUxM2uunyRxiUIr31FavJGHOu1lvKOYxPgpSstvVuZbiKg0yhuXERy28mBBbqd-92feOO64IJH7VCrgPO7Z0sZeKM32VxSWc/s400/Dsc02661.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimgOPR0l9CPPFIy115OStA6kxjFNGXVySepuNZz_m4Gnpyou9VH5eIrq2n4276KmeVKDlXuzUlAi9m3ejdzB2ctgD2XdnAsJh3-f0iMpKl5X1RLCOs204E9x_Fp-fmchyphenhyphenj5OpOAWDFD6s/s1600/Dsc02662.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimgOPR0l9CPPFIy115OStA6kxjFNGXVySepuNZz_m4Gnpyou9VH5eIrq2n4276KmeVKDlXuzUlAi9m3ejdzB2ctgD2XdnAsJh3-f0iMpKl5X1RLCOs204E9x_Fp-fmchyphenhyphenj5OpOAWDFD6s/s400/Dsc02662.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG-z4EbOXZGuatdgRL0WBf4o1V75vaMv2GNiPErP2tCgZJ-2iETq_9uDxZQQsbqBnkkxt_uOe5e2RgyXMOLs41Hu6Fsy3WJArNx3WY7oNT0V0OTnKayQ2bzv5IZ7byXqpguY8U1Ycvn3k/s1600/Dsc02663.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG-z4EbOXZGuatdgRL0WBf4o1V75vaMv2GNiPErP2tCgZJ-2iETq_9uDxZQQsbqBnkkxt_uOe5e2RgyXMOLs41Hu6Fsy3WJArNx3WY7oNT0V0OTnKayQ2bzv5IZ7byXqpguY8U1Ycvn3k/s400/Dsc02663.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgif6ezpDdhJ5jXIlyyNU7lnt0wyJKSoiboWblPzjldtR8UnscN04gdauLtoQvCqPgxsaNJYwKb4N8jG8hBasR79RNy73lwU5qizdUGiBzR75Cx93U1jlR-mvTjCNlAyIhvG-mWPQoOghw/s1600/Dsc02664.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgif6ezpDdhJ5jXIlyyNU7lnt0wyJKSoiboWblPzjldtR8UnscN04gdauLtoQvCqPgxsaNJYwKb4N8jG8hBasR79RNy73lwU5qizdUGiBzR75Cx93U1jlR-mvTjCNlAyIhvG-mWPQoOghw/s400/Dsc02664.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7L9RxYTs2Wkic-YAE1vS2_MYuQSFV0FGsBGSN02uxMdMH4Mdk5RegFGwxO_945XBhPHHrxiQNaDquNLSHt6xfV5RFYO5QYmcBWAtzx4JgcRuPXgxoHGsi7w-xhwbwtDnrKR6W04Vvcsg/s1600/Dsc02655.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7L9RxYTs2Wkic-YAE1vS2_MYuQSFV0FGsBGSN02uxMdMH4Mdk5RegFGwxO_945XBhPHHrxiQNaDquNLSHt6xfV5RFYO5QYmcBWAtzx4JgcRuPXgxoHGsi7w-xhwbwtDnrKR6W04Vvcsg/s400/Dsc02655.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8QvY9PENUP8ZSpEJrdsluLr31hY75BvIO6z6fOqKsdQ48Jqg6nzdPAoWwI4oTyvEYc-TSn8oT3VdDRa4fUqgaEgDmTsRVvgWYjtrGFFsRbPvWgEijj2l3DUjkT-B6GKfFkpSdOlgvvBQ/s1600/Dsc02645.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8QvY9PENUP8ZSpEJrdsluLr31hY75BvIO6z6fOqKsdQ48Jqg6nzdPAoWwI4oTyvEYc-TSn8oT3VdDRa4fUqgaEgDmTsRVvgWYjtrGFFsRbPvWgEijj2l3DUjkT-B6GKfFkpSdOlgvvBQ/s400/Dsc02645.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDBkAHw_XXYJCpAAtmW2HwO-21kg0sTb0E0baT6wR28TTesxp4uNn8NemBpjdFDCxXcANRErSLmMDPpzegEMNm4QhP59GPrKMrANsMpwsJzWT-r0N8vIT3sIhD88MWmB_hwFm-DfM5hYg/s1600/Dsc02647.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDBkAHw_XXYJCpAAtmW2HwO-21kg0sTb0E0baT6wR28TTesxp4uNn8NemBpjdFDCxXcANRErSLmMDPpzegEMNm4QhP59GPrKMrANsMpwsJzWT-r0N8vIT3sIhD88MWmB_hwFm-DfM5hYg/s400/Dsc02647.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJRRxNZKS-yRUzb4AjnGudZulhPBfpFq-juw6nmJbgqF9whT7Dux_GY8M_W92Ye68dKuNupw5u-VwoOvSGdrXCUbUi5TM6w7Hobeu3brals7rOk0YLK7cxPMSjB4ShpBnUfCcebdyqBUg/s1600/Dsc02648.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJRRxNZKS-yRUzb4AjnGudZulhPBfpFq-juw6nmJbgqF9whT7Dux_GY8M_W92Ye68dKuNupw5u-VwoOvSGdrXCUbUi5TM6w7Hobeu3brals7rOk0YLK7cxPMSjB4ShpBnUfCcebdyqBUg/s400/Dsc02648.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPCDsGeUqa_38o0S526vUqAWettkLIz44RUElPgzHBEm8ABLy3cgIrlFYHsjY7Qal8hLIbMdoNIx8FiEtVx3SKLZ2oTUH_noFsMBR8v0OO1-vR1ZIqg3tPS93Zq-w3EdqmlhVnawH10GA/s1600/Dsc02651.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPCDsGeUqa_38o0S526vUqAWettkLIz44RUElPgzHBEm8ABLy3cgIrlFYHsjY7Qal8hLIbMdoNIx8FiEtVx3SKLZ2oTUH_noFsMBR8v0OO1-vR1ZIqg3tPS93Zq-w3EdqmlhVnawH10GA/s400/Dsc02651.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja3rgPrJEC4unb1XTlDTs9v5Wr5zA7jIL0EHS2wAX9a3S8_f-X5EQJk_rcZvGz2ZCp8Mw-EzIQfUn35K1VyzFVko0-xpHf8jeI1Az5A-fD5i9mT0VgE-RN9J0kcvmUJe_tHIfen3l0yEY/s1600/Dsc02652.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja3rgPrJEC4unb1XTlDTs9v5Wr5zA7jIL0EHS2wAX9a3S8_f-X5EQJk_rcZvGz2ZCp8Mw-EzIQfUn35K1VyzFVko0-xpHf8jeI1Az5A-fD5i9mT0VgE-RN9J0kcvmUJe_tHIfen3l0yEY/s400/Dsc02652.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXoR5_D6Iow18W803pgC2Mycavrt0lMJ_grVk3ZC-IDd6pNRrl6JjTJEIgY7BOXob5eJGIuyDBBiEQY4xEG5vdH63ofYg-LZSwCdOvj7jIivVBBzE5chCo8Kq3x04H9Vv8FMw5uwypLbY/s1600/Dsc02653.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXoR5_D6Iow18W803pgC2Mycavrt0lMJ_grVk3ZC-IDd6pNRrl6JjTJEIgY7BOXob5eJGIuyDBBiEQY4xEG5vdH63ofYg-LZSwCdOvj7jIivVBBzE5chCo8Kq3x04H9Vv8FMw5uwypLbY/s400/Dsc02653.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN9CkQ9gMNgl5ehbt42gErk82vG1Li6XY1GeH4tjiwphvAqit7aOpNXM1dCZQAKkXSkk1Tio4a6_eMYEkTyN_7mVIVftEHVjHnheyFHjqHalJ4qKsseOQorFIXw7dl4ooK0_wSLCpFWYs/s1600/Dsc02646.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN9CkQ9gMNgl5ehbt42gErk82vG1Li6XY1GeH4tjiwphvAqit7aOpNXM1dCZQAKkXSkk1Tio4a6_eMYEkTyN_7mVIVftEHVjHnheyFHjqHalJ4qKsseOQorFIXw7dl4ooK0_wSLCpFWYs/s400/Dsc02646.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf1SXLwjfNyaFvvjIPEpYyCSqiQ1DacKH1QyH_lMxIoojq64-OxsdbUM48Vsv1oX2ChpPzh_ySCJjHstnCnB8RXV8kZZ5j1oxwa9VVxvscVCI7rtPM-H4CQsKU0sKn2dMaxXlmEOpCCgM/s1600/Dsc02642.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf1SXLwjfNyaFvvjIPEpYyCSqiQ1DacKH1QyH_lMxIoojq64-OxsdbUM48Vsv1oX2ChpPzh_ySCJjHstnCnB8RXV8kZZ5j1oxwa9VVxvscVCI7rtPM-H4CQsKU0sKn2dMaxXlmEOpCCgM/s400/Dsc02642.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfO8wmj6TLMdMc2yAJr5yo0ypmJcGnFdsXuGYkAPIID_VWBmFjF4RFqXh37abnblHGxoTpzjeIpfg0eRjNq6R-xugbBl0Ouo4aanL0xPcOjl96Eu8quQhoGZ0IAW3p40LxVe5XmuIC_KM/s1600/Dsc02643.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfO8wmj6TLMdMc2yAJr5yo0ypmJcGnFdsXuGYkAPIID_VWBmFjF4RFqXh37abnblHGxoTpzjeIpfg0eRjNq6R-xugbBl0Ouo4aanL0xPcOjl96Eu8quQhoGZ0IAW3p40LxVe5XmuIC_KM/s400/Dsc02643.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1R4hSxAYJvz0tUnOScylUbj9B6Xf4_dLVryjWZW6ZBdWDomjmULiXFyrXTpe4hg8bRYd9HfhMi44GjykZPqoDtp2WM_31mORfanhsqlA1q1k7nik3xeCUxzIlNmbrinLTfuKuc_ks3tE/s1600/Dsc02644.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1R4hSxAYJvz0tUnOScylUbj9B6Xf4_dLVryjWZW6ZBdWDomjmULiXFyrXTpe4hg8bRYd9HfhMi44GjykZPqoDtp2WM_31mORfanhsqlA1q1k7nik3xeCUxzIlNmbrinLTfuKuc_ks3tE/s400/Dsc02644.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfU2kmLSiDWA892gsHzkYDKPTdFDL6PYGXMFhthnkNaWWfLSekpX8ztXKJ4Nn54wRf4WXrwquS3yoqDY_rwZLhLfEH3C-dfj0QI0OXxTuhyveUQsZ5v7_hDf_gr3lT8mUdJ2a90fZvz3o/s1600/Scan10176.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="279" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfU2kmLSiDWA892gsHzkYDKPTdFDL6PYGXMFhthnkNaWWfLSekpX8ztXKJ4Nn54wRf4WXrwquS3yoqDY_rwZLhLfEH3C-dfj0QI0OXxTuhyveUQsZ5v7_hDf_gr3lT8mUdJ2a90fZvz3o/s400/Scan10176.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjMi6OOdTn37orKE9E-b30jiv86vSyLwbIj03Nmh-KAHASye-riLObYoOqtr8871kdY7HjhkVIF5bcYpQ0eQ-TJDZgUDDhyF6R2n2YX6NewtejZhC1HmxVyl-T3FhmiJ48TjjmeaYMcDQ/s1600/Scan10166.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="301" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjMi6OOdTn37orKE9E-b30jiv86vSyLwbIj03Nmh-KAHASye-riLObYoOqtr8871kdY7HjhkVIF5bcYpQ0eQ-TJDZgUDDhyF6R2n2YX6NewtejZhC1HmxVyl-T3FhmiJ48TjjmeaYMcDQ/s400/Scan10166.JPG" /></a></div>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-9061024789531992132011-03-05T20:27:00.000-08:002011-03-07T07:10:39.093-08:00ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΟΠΗΣ ΠΙΤΑΣ<b>2007 2007 2007 2007 2007 2007 2007 2007<br />
Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας για το 2007 </b><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdkA6eNiZoLa0e29t4A7VaKMg2JzjQDiwEo-tvclGD1NejjwIuv_OrQZxJUd0eWZIgKk4keSBE6rVufP3Kn2jTMFMirlDb1nFnHyIjgb6CIiTf7wPOJubf6c0Bza1SZGmHuNRn13bhRP8/s1600/DSC05978.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdkA6eNiZoLa0e29t4A7VaKMg2JzjQDiwEo-tvclGD1NejjwIuv_OrQZxJUd0eWZIgKk4keSBE6rVufP3Kn2jTMFMirlDb1nFnHyIjgb6CIiTf7wPOJubf6c0Bza1SZGmHuNRn13bhRP8/s400/DSC05978.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNSNL1EiWSuroROhr74_2QvZgMsFl_pw-WrK557nIE-iJZzabHbcHask73wGrLLk2OHXWN2DTEpUvrzNcyUP5Jw5XM5rhjzxajTQPGoFiWH1kaqVI5oqEMSITb0Sdc5e9x2n6CZOCUXEI/s1600/DSC05979.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNSNL1EiWSuroROhr74_2QvZgMsFl_pw-WrK557nIE-iJZzabHbcHask73wGrLLk2OHXWN2DTEpUvrzNcyUP5Jw5XM5rhjzxajTQPGoFiWH1kaqVI5oqEMSITb0Sdc5e9x2n6CZOCUXEI/s400/DSC05979.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEj05k14EINOTuDP3fPLCkhdr4xFKBEzdo7oGNWZyxL5mpdfVT8lyXezw44_HhrHyp5NK48YNY-EDfGd33ws1lKnzqcKVzHBIhAcs27fAYaL93nfyEHNDYRab666d5eemBrTYLKPEvpKY/s1600/DSC05969.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEj05k14EINOTuDP3fPLCkhdr4xFKBEzdo7oGNWZyxL5mpdfVT8lyXezw44_HhrHyp5NK48YNY-EDfGd33ws1lKnzqcKVzHBIhAcs27fAYaL93nfyEHNDYRab666d5eemBrTYLKPEvpKY/s400/DSC05969.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHyLDCKyKhbOsTMZiMN8eGAt3Dg2ZIh7SQ7s_QDynGXay86xKGqTsQUNmD1CYO5LNesuqljOSr1QqfoEzb9Z0CKUaWd3IobsPNAYpp1vHZgA3dnGZIsSU-UQDMlkaS_Tt8MOKiHycG_54/s1600/DSC05999.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHyLDCKyKhbOsTMZiMN8eGAt3Dg2ZIh7SQ7s_QDynGXay86xKGqTsQUNmD1CYO5LNesuqljOSr1QqfoEzb9Z0CKUaWd3IobsPNAYpp1vHZgA3dnGZIsSU-UQDMlkaS_Tt8MOKiHycG_54/s400/DSC05999.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie08gkTe3od39sMf5Q6Odf4hLyFpy4HlqWJJuhTCKnNpLHdsrtZ2ldCq5s8RasRSOIbVEsvYa86AlzSYDZpg9_Tb3UP6BNrBSIOF6Ut8vJU8Ln_kKsMVSofm2KrcYA2vyyC2uRXAaP7Rw/s1600/DSC06000.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie08gkTe3od39sMf5Q6Odf4hLyFpy4HlqWJJuhTCKnNpLHdsrtZ2ldCq5s8RasRSOIbVEsvYa86AlzSYDZpg9_Tb3UP6BNrBSIOF6Ut8vJU8Ln_kKsMVSofm2KrcYA2vyyC2uRXAaP7Rw/s400/DSC06000.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFLea_BDjkrg17EVVVInUJaMQbEAUtr1LI6wvDh0_SCcH75OlzNmKHlrjlVxsEkIUWcS0P9kPF6CDd5Tz07rGf6Uw0CmgixCjVujpRXJVZTfwdcEtX8ng9fgXjThm-CE1GSLdw_-dtuPc/s1600/DSC06002.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFLea_BDjkrg17EVVVInUJaMQbEAUtr1LI6wvDh0_SCcH75OlzNmKHlrjlVxsEkIUWcS0P9kPF6CDd5Tz07rGf6Uw0CmgixCjVujpRXJVZTfwdcEtX8ng9fgXjThm-CE1GSLdw_-dtuPc/s400/DSC06002.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFXvTlxEflhTkPihKeWpYPWteZixjhMVKzshtjuya-MrJk8jehwKwBMjzEoMppZ1yc_aHJIv7DrvuVkXk0PoWt2aK0enjcV46YQNb9dlASIehelW8fITu9df9YmIoJcYB2e-5UUFdruLQ/s1600/DSC06001.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFXvTlxEflhTkPihKeWpYPWteZixjhMVKzshtjuya-MrJk8jehwKwBMjzEoMppZ1yc_aHJIv7DrvuVkXk0PoWt2aK0enjcV46YQNb9dlASIehelW8fITu9df9YmIoJcYB2e-5UUFdruLQ/s400/DSC06001.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-RHK-PZ1_lViEvtx-MC__4FDUh3JqYSi_YX6640wW7F6AT-7ma6Pq5ZcZSCmcIjWWHlVrEbKOtwxyuf-YFzqMvistNMpPD5tDNln3sHTrfFcr0PrPccIvtmbVIvURJItLFxJdRLbBehA/s1600/DSC06003.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-RHK-PZ1_lViEvtx-MC__4FDUh3JqYSi_YX6640wW7F6AT-7ma6Pq5ZcZSCmcIjWWHlVrEbKOtwxyuf-YFzqMvistNMpPD5tDNln3sHTrfFcr0PrPccIvtmbVIvURJItLFxJdRLbBehA/s400/DSC06003.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX4eTur1joLftYalApEcqQ6p6Vdj7LglYWMWW2pMipalGi3q4DZSW93kcNrLP0DL1FXEmXPK4I8zzGu5S0cmbKyWS-BVbdzoL5DbpUm-qrgM5ijzb646c890H8UvzrX5jE41VbFCfNaP4/s1600/DSC06004.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX4eTur1joLftYalApEcqQ6p6Vdj7LglYWMWW2pMipalGi3q4DZSW93kcNrLP0DL1FXEmXPK4I8zzGu5S0cmbKyWS-BVbdzoL5DbpUm-qrgM5ijzb646c890H8UvzrX5jE41VbFCfNaP4/s400/DSC06004.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSVL9HOGwwU_n3yLU8Q3Q3ccMoFMDZwnL5ObPscMzSLOm0z73uUNaRdws_ONby-luWiZ8fq4OebMXM06sI-7gGyCL9xEU6CtKRyddzZnJXXgEgDRVC0o-UnIOBpXBAoEdRrOfeKeNOoXk/s1600/DSC06005.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSVL9HOGwwU_n3yLU8Q3Q3ccMoFMDZwnL5ObPscMzSLOm0z73uUNaRdws_ONby-luWiZ8fq4OebMXM06sI-7gGyCL9xEU6CtKRyddzZnJXXgEgDRVC0o-UnIOBpXBAoEdRrOfeKeNOoXk/s400/DSC06005.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj80b7zWggYwQVtmjJe6GrZXcXgsbINOyZOMSO15VOq1l1n4fDul1gFUW0rflAUxUh_YfRo0tmOwulkOJGAqrQd15mr9VL8tuWEK6er3KeimbyV8NW8Myszkdfxhe3JZtcas60dzuiQgwI/s1600/DSC06006.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj80b7zWggYwQVtmjJe6GrZXcXgsbINOyZOMSO15VOq1l1n4fDul1gFUW0rflAUxUh_YfRo0tmOwulkOJGAqrQd15mr9VL8tuWEK6er3KeimbyV8NW8Myszkdfxhe3JZtcas60dzuiQgwI/s400/DSC06006.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-2zoSYvco0b8lOyFm4Icu425XSOExRcuXDYDv9emdQelwd_9mPE8PMYEoMtfh481phcYRryy9_2lVnLviSy_YariOMmqu_6VBimwQ3Bew5QXcWYFKimwg3Cozwh5_9Fa48zT3mpCEjnc/s1600/DSC06007.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-2zoSYvco0b8lOyFm4Icu425XSOExRcuXDYDv9emdQelwd_9mPE8PMYEoMtfh481phcYRryy9_2lVnLviSy_YariOMmqu_6VBimwQ3Bew5QXcWYFKimwg3Cozwh5_9Fa48zT3mpCEjnc/s400/DSC06007.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2eQaC2XHWsPemxM65D8ApO8NiJkkjY8Gc3fVke9gAFyQ53FfV9cyo_EqkHFQJxH7iiHISeuAXiM7MOigw5w8mOe0niS0jlYaW4lgfKrg9EOd6G-NfkY8tRc1oLWSv4exYdbzK2g5Cn_8/s1600/DSC05984.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2eQaC2XHWsPemxM65D8ApO8NiJkkjY8Gc3fVke9gAFyQ53FfV9cyo_EqkHFQJxH7iiHISeuAXiM7MOigw5w8mOe0niS0jlYaW4lgfKrg9EOd6G-NfkY8tRc1oLWSv4exYdbzK2g5Cn_8/s400/DSC05984.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3aQdU1saJh800yMn0I7e5hAsV5x2ngKCjtL9ptFwsq6zatRDLqTPcCMOi8o0X6xtwPEwqjVrC5vMPHvuMOVbFhMsfdfxC3kh_Axb0QM3UTWOZjeaO8Gd157XWl3VMNCKA8mKnwj0Djos/s1600/DSC05971.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3aQdU1saJh800yMn0I7e5hAsV5x2ngKCjtL9ptFwsq6zatRDLqTPcCMOi8o0X6xtwPEwqjVrC5vMPHvuMOVbFhMsfdfxC3kh_Axb0QM3UTWOZjeaO8Gd157XWl3VMNCKA8mKnwj0Djos/s400/DSC05971.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW3BhPCFoOwb4UvgHbTEhZt7wl48LFKT9iXlvjHOvH6aomL4djde9gC7-yp1LKocfXrHs0BCVCagv7tjtOgHdbsMBEav4JhGyQmnGhJUP5eR3gkYGsIsHzAadKJOqO_0RjyYjxkZl1KaM/s1600/DSC05972.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW3BhPCFoOwb4UvgHbTEhZt7wl48LFKT9iXlvjHOvH6aomL4djde9gC7-yp1LKocfXrHs0BCVCagv7tjtOgHdbsMBEav4JhGyQmnGhJUP5eR3gkYGsIsHzAadKJOqO_0RjyYjxkZl1KaM/s400/DSC05972.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiThSyxAVmXHz_YbtEWcrjhtwBXuKt6Lsre4EA1v0KxegaChS59eU6agZ0y6BGXH0OiKmFXS0q66PIWk_PtA8CA0jmvtPJZwSH4V5o_ZpKXtWghoJrwLFJmri-PrW8cb8pawf6dgI_Q8dc/s1600/DSC05973.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiThSyxAVmXHz_YbtEWcrjhtwBXuKt6Lsre4EA1v0KxegaChS59eU6agZ0y6BGXH0OiKmFXS0q66PIWk_PtA8CA0jmvtPJZwSH4V5o_ZpKXtWghoJrwLFJmri-PrW8cb8pawf6dgI_Q8dc/s400/DSC05973.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLukUj3A2sv6WltGlu5gunGRT3ar3uxQk49W6lflPiYE2w2rDsoPRRo-DdwYfNADea7wPGKyHYdH0GG95GreW0LX07yuPGsgfCb-4Fe3Kvf8BB9upayWJgMq11LrFw_J6O2qvQFeUMluQ/s1600/DSC05974.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLukUj3A2sv6WltGlu5gunGRT3ar3uxQk49W6lflPiYE2w2rDsoPRRo-DdwYfNADea7wPGKyHYdH0GG95GreW0LX07yuPGsgfCb-4Fe3Kvf8BB9upayWJgMq11LrFw_J6O2qvQFeUMluQ/s400/DSC05974.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKJkULCShNPml_KsKBx71YYUcMR2KqGX5tHmmCeVKrR7X8Dt0kHVDGweo2DK5mR0glE8fYrYS6mwUao37og7FBobq1CRgmi6m1ijxjXb53Q5-AipPl-fP12xlJ2VnLwtQc3ucApx2gQk4/s1600/DSC05975.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKJkULCShNPml_KsKBx71YYUcMR2KqGX5tHmmCeVKrR7X8Dt0kHVDGweo2DK5mR0glE8fYrYS6mwUao37og7FBobq1CRgmi6m1ijxjXb53Q5-AipPl-fP12xlJ2VnLwtQc3ucApx2gQk4/s400/DSC05975.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>2006 2006 2006 2006 2006 2006 2006 2006<br />
Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας για το 2006 </b><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3aEuly3xIqN3g9ywOk9o6n42EclaQuxBwNCEg7qWMyi96DvX3h_Fwnz-Hz2IYfZEhBkCq1auO-H83ht1IPs_Anmqb2Wkhjjqiv03sUlnq_vSqneRyecJp3ix-bXD7Znx4FIzVO3RrRp4/s1600/DSC04661.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3aEuly3xIqN3g9ywOk9o6n42EclaQuxBwNCEg7qWMyi96DvX3h_Fwnz-Hz2IYfZEhBkCq1auO-H83ht1IPs_Anmqb2Wkhjjqiv03sUlnq_vSqneRyecJp3ix-bXD7Znx4FIzVO3RrRp4/s400/DSC04661.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRwB29tfTmTeWQylPaOOTs_kL7JCswXf6QzVACYMTLKpKadNOjFb0NumNBMeicv8gYL_1c3fYdfEi-hbVVaWYp6aOCZ2jzDx_UtHmmVH4VLbBtN1YawZh0ipFyqNgJSxcTDD7PcJuJShA/s1600/DSC04651.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRwB29tfTmTeWQylPaOOTs_kL7JCswXf6QzVACYMTLKpKadNOjFb0NumNBMeicv8gYL_1c3fYdfEi-hbVVaWYp6aOCZ2jzDx_UtHmmVH4VLbBtN1YawZh0ipFyqNgJSxcTDD7PcJuJShA/s400/DSC04651.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_SZA368wZv0Zdqjqt4sm-I7z0yY7Zl9Vt09AUZDE7oNP9s-ODFyzo2YbKnix7JNtpthkFQlYpqV_s_jTxsjJ6MRvcRQmKS7gF3RTkB4cCdGO6RM59Coh4SiuUY7HiMiWoxQ9TBdC6uBA/s1600/DSC04649.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_SZA368wZv0Zdqjqt4sm-I7z0yY7Zl9Vt09AUZDE7oNP9s-ODFyzo2YbKnix7JNtpthkFQlYpqV_s_jTxsjJ6MRvcRQmKS7gF3RTkB4cCdGO6RM59Coh4SiuUY7HiMiWoxQ9TBdC6uBA/s400/DSC04649.JPG" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM_tRZ4bc5akgvSVao7a-6eMsZyOZMBr3SLFVXdhexr8gw0R1n3b-A7YD4x3gK4n7WfM27cam6S1mJRnoMHgY1_kTGSHRiCiklAv-rwJEvImTmIa_uzAfULZN7AxG5X5hdLUvS6E65g10/s1600/DSC04645.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM_tRZ4bc5akgvSVao7a-6eMsZyOZMBr3SLFVXdhexr8gw0R1n3b-A7YD4x3gK4n7WfM27cam6S1mJRnoMHgY1_kTGSHRiCiklAv-rwJEvImTmIa_uzAfULZN7AxG5X5hdLUvS6E65g10/s400/DSC04645.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFg7UYyfp7t_AzSFKqcfrwpzPu0rwHzAcelbkkE5ojJgO4XxXNffZxaCuMOgQ3nyTJ-ySvm56hY5TCfFAgCLMChsRfaDRGupp3102FKTfa4HGInOWrcEHxueGwT5oyEc7gc57P7z5jGWY/s1600/DSC04669.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFg7UYyfp7t_AzSFKqcfrwpzPu0rwHzAcelbkkE5ojJgO4XxXNffZxaCuMOgQ3nyTJ-ySvm56hY5TCfFAgCLMChsRfaDRGupp3102FKTfa4HGInOWrcEHxueGwT5oyEc7gc57P7z5jGWY/s400/DSC04669.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjAOTS3dKzTEwqR5QkwiDL81HdKEgY6_QoLen2KEnFg4TJbaYDoR4U-eoZsJna_gOEPOElXRZtxaKBWW4Kh65Rromwk_HFhhpi1n83_aDeDYRwsYd18HWzRxeSkehF6eITPw08CKrUJLA/s1600/DSC04666.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjAOTS3dKzTEwqR5QkwiDL81HdKEgY6_QoLen2KEnFg4TJbaYDoR4U-eoZsJna_gOEPOElXRZtxaKBWW4Kh65Rromwk_HFhhpi1n83_aDeDYRwsYd18HWzRxeSkehF6eITPw08CKrUJLA/s400/DSC04666.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM2gJqLGlvZ92y1VLVZp6gvG9QauUHOGtGDHGx7SzjeQtHY4oKRWWGbFdd-STPLaUzn4wq9nKeQi-68oP4g7W8qKvRSf4UZN6ueDW8Ll8tecNW3HdQ414KmWAtOAuFh8IlcfcdhB4v87E/s1600/DSC04665.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM2gJqLGlvZ92y1VLVZp6gvG9QauUHOGtGDHGx7SzjeQtHY4oKRWWGbFdd-STPLaUzn4wq9nKeQi-68oP4g7W8qKvRSf4UZN6ueDW8Ll8tecNW3HdQ414KmWAtOAuFh8IlcfcdhB4v87E/s400/DSC04665.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSTlJ_xV1drMHsoetCzrxnBP2vl-reolyEQMYr1XpGC0eeY3xSR_eFKaEyU1hUc6AqYNEgxl2o2xbsNVqn1HNt9Xk66O43dcPbTn0ry0UtGf4kWvM2TqJxkuAZDDGwtGnsXNj-9pCaY6k/s1600/DSC04690.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSTlJ_xV1drMHsoetCzrxnBP2vl-reolyEQMYr1XpGC0eeY3xSR_eFKaEyU1hUc6AqYNEgxl2o2xbsNVqn1HNt9Xk66O43dcPbTn0ry0UtGf4kWvM2TqJxkuAZDDGwtGnsXNj-9pCaY6k/s400/DSC04690.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGSzC3m5XCfhOzeVwz_V9QCrfxXHzFQss3QFP5967knftU7P_JPxNlmEfWyEFX5GG6UIKrD6uVy2fdVXj7bE9D7U0oghXQXwOCimatsPPRQLBEaMLGN6BRSHqlVfX6A_4adhQBsvhdK7o/s1600/DSC04688.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGSzC3m5XCfhOzeVwz_V9QCrfxXHzFQss3QFP5967knftU7P_JPxNlmEfWyEFX5GG6UIKrD6uVy2fdVXj7bE9D7U0oghXQXwOCimatsPPRQLBEaMLGN6BRSHqlVfX6A_4adhQBsvhdK7o/s400/DSC04688.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpoH4wIkqXBci7Pt-Kd-0dAVuNFZPO_vvFfuewHxoO7RzOY3iQsM_R-LfpFKp19mVSOmfDxoDVfhwK45F6WkEp3Rkwu4C-OKQbpLRKolR4mVhnfFJ5ZQQoGDRUBaOLRlNNwKk3CBKTYCg/s1600/DSC04686.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpoH4wIkqXBci7Pt-Kd-0dAVuNFZPO_vvFfuewHxoO7RzOY3iQsM_R-LfpFKp19mVSOmfDxoDVfhwK45F6WkEp3Rkwu4C-OKQbpLRKolR4mVhnfFJ5ZQQoGDRUBaOLRlNNwKk3CBKTYCg/s400/DSC04686.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4GN0VapperRVuJ-1bHg8BBjVGcBRchAHa2SjEtpT5nFR0wXBHzvTgdFh5Vm4daxDMPbTOc3WiON0LrZhyphenhyphenqM_TwxE6Urx9xMIiTHbRtVKhhOMmRd7EkR8GErjQt9xkncAuLyWsvE756zw/s1600/DSC04684.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4GN0VapperRVuJ-1bHg8BBjVGcBRchAHa2SjEtpT5nFR0wXBHzvTgdFh5Vm4daxDMPbTOc3WiON0LrZhyphenhyphenqM_TwxE6Urx9xMIiTHbRtVKhhOMmRd7EkR8GErjQt9xkncAuLyWsvE756zw/s400/DSC04684.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi882G5tMBX04V8liunAyAAZcP38wMACR2YYY5DcSBcNE0OLGyDGVX_oD1uwbwM2ULajUz2g0-soWKD_tW9AmiHmRuPvBmM9Xb0ZwaipCmXSNeTQEiEhT7-D9v6yPRcQN_YzykoZ3gelzY/s1600/DSC04680.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi882G5tMBX04V8liunAyAAZcP38wMACR2YYY5DcSBcNE0OLGyDGVX_oD1uwbwM2ULajUz2g0-soWKD_tW9AmiHmRuPvBmM9Xb0ZwaipCmXSNeTQEiEhT7-D9v6yPRcQN_YzykoZ3gelzY/s400/DSC04680.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-83f86dI_8yIkHpu00EI8Zd58AfdZzgyjzSKDIpT1v1uZfPckS9ApHYfooR7-J-5S9I6YqyDnoasTbeiApv9zL4x0oVJuJ9KMW5SeRsUXs8B7TJdo7jJHrKd2N2SJ2WRNMv5We1sWKkQ/s1600/DSC04679.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-83f86dI_8yIkHpu00EI8Zd58AfdZzgyjzSKDIpT1v1uZfPckS9ApHYfooR7-J-5S9I6YqyDnoasTbeiApv9zL4x0oVJuJ9KMW5SeRsUXs8B7TJdo7jJHrKd2N2SJ2WRNMv5We1sWKkQ/s400/DSC04679.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHafk1C7es_jRfGpMWECuqLVX1gr-sCUNQB104PAwWoi1Br5N9svdx9s5lmodxum-Rek2VgE79ZofAag50sJImaHLEglLIbBWW3heHSeHkIzvauGdtf5rf0W3icg5ih3movY0NxGTlhaI/s1600/DSC04678.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHafk1C7es_jRfGpMWECuqLVX1gr-sCUNQB104PAwWoi1Br5N9svdx9s5lmodxum-Rek2VgE79ZofAag50sJImaHLEglLIbBWW3heHSeHkIzvauGdtf5rf0W3icg5ih3movY0NxGTlhaI/s400/DSC04678.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9sWzj0n_rzC2iQrGQJ6ZSnGvs1mV-p8jaDpFYJ7UONUDgAouUHr59NBRNBCKBarPP7JtH4F47v_ktA4ajHOsPXl6ONg07lm0pAh0f7L6T5clfmgHBVnjH2KKd09kNyOMooXyWqyIOquo/s1600/DSC04676.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9sWzj0n_rzC2iQrGQJ6ZSnGvs1mV-p8jaDpFYJ7UONUDgAouUHr59NBRNBCKBarPP7JtH4F47v_ktA4ajHOsPXl6ONg07lm0pAh0f7L6T5clfmgHBVnjH2KKd09kNyOMooXyWqyIOquo/s400/DSC04676.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQn4gOHEWjnee8RsdH71cfkmsFHJ99F9Bvj6fwtfOEFFfyIY12g3FNew4DDz6NFEg7nFzDKaQY8z-A8xAcQRrFWAstrNBrpL6jyEoLF87rq38nzGoO647z9LTSz3-3Njcv2tvLhp9PLVo/s1600/DSC04675.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQn4gOHEWjnee8RsdH71cfkmsFHJ99F9Bvj6fwtfOEFFfyIY12g3FNew4DDz6NFEg7nFzDKaQY8z-A8xAcQRrFWAstrNBrpL6jyEoLF87rq38nzGoO647z9LTSz3-3Njcv2tvLhp9PLVo/s400/DSC04675.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmvYDagnSSBah5VFQ6KyYazo42dv7yk_oVpzAZhS3xKckhiO_dkToXGYunkcZ7b2XmgGb0eTyxodgFAmDmMD9RYKjYBWvmu_5TwN13w6qttzo1lhyphenhyphenYleZlhEC-UMUBVdqQ_5mhNmFdbxI/s1600/DSC04673.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmvYDagnSSBah5VFQ6KyYazo42dv7yk_oVpzAZhS3xKckhiO_dkToXGYunkcZ7b2XmgGb0eTyxodgFAmDmMD9RYKjYBWvmu_5TwN13w6qttzo1lhyphenhyphenYleZlhEC-UMUBVdqQ_5mhNmFdbxI/s400/DSC04673.JPG" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3BYPz5nN7zDDtBwqdhCBentyRxiD9x5sA_0b4VcWUvwZtbE5grV_zw07rSAtT9koJKg_eauY2qBweu5XUcfYIdSTnPOop62L4O4Vr1AMqNEL1mzYv9ua98xPGGcFa01v8soBZEc4oT4k/s1600/DSC04672.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3BYPz5nN7zDDtBwqdhCBentyRxiD9x5sA_0b4VcWUvwZtbE5grV_zw07rSAtT9koJKg_eauY2qBweu5XUcfYIdSTnPOop62L4O4Vr1AMqNEL1mzYv9ua98xPGGcFa01v8soBZEc4oT4k/s400/DSC04672.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>2005 2005 2005 2005 2005 2005 2005 2005<br />
Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας για το 2005 </b><br />
<br />
Στις 6 Φεβρουαρίου 2005 έγινε η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου στο ξενοδοχείο της Ομόνοιας "LA MIRAGE". Παράλληλα έγιναν και οι αρχαιρεσίες για ανάδειξη νέου Δοιηκητικού Συμβουλίου του Συλλόγου. Επανήλθαν οι τρεις σύμβουλοι που δεν είχαν θέσει υποψηφιότητα προ διετίας, δηλαδή οι: Σταύρος Τραγάρας, Χαράλαμπος Μανωλούκος και Κώστας Γιαννέρης, ενώ μπήκε στο Συμβούλιο για πρώτη φορά και ο Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης.<br />
<br />
<i>Από αριστερά, ο πρόεδρος του Συλλόγου Δημήτρης Τσουβελεκάκης, η γενική γραμματέας Δέσποινα Βασιλάρα, η ταμίας ελένη Μισετζή και το μέλος Γιώργος Κυράνης<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQsa_5FHyS5plEz-ypw7WVbbqDi3PgrKrIfaUwM0v6q_y2K4zRRVpKEZv_ETikeHpjZjFHX-pYLj698oEgzW2nTDjnk8V-ZceG3ysTTxsNTFmWym9eyV-f4RAAvOTdQT0RoESr3g2T2C4/s1600/DSC00023.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQsa_5FHyS5plEz-ypw7WVbbqDi3PgrKrIfaUwM0v6q_y2K4zRRVpKEZv_ETikeHpjZjFHX-pYLj698oEgzW2nTDjnk8V-ZceG3ysTTxsNTFmWym9eyV-f4RAAvOTdQT0RoESr3g2T2C4/s400/DSC00023.JPG" /></a></div><br />
<i>Δέσποινα Βασιλάρα, Γιώργος Κυράνης, Δημήτρης Τσουβελεκάκης, Ελένη Μισετζή<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw9ZhAXA47Y7035H-bPOaNu95N_L1CeOjBtKy6we0rgGhwo80f5JswjYH5LZvUMHYcKypspGLGdY7G7YCvW1Hlc5jGPLuwRRWsK59XsKeOlsreDYrEa9vqQnzwmXuMV-TWRexnSUeZM9E/s1600/DSC00026.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw9ZhAXA47Y7035H-bPOaNu95N_L1CeOjBtKy6we0rgGhwo80f5JswjYH5LZvUMHYcKypspGLGdY7G7YCvW1Hlc5jGPLuwRRWsK59XsKeOlsreDYrEa9vqQnzwmXuMV-TWRexnSUeZM9E/s400/DSC00026.JPG" /></a></div><br />
<i>Δημήτρης Τσουβελεκάκης, Δέσποινα Βασιλάρα, Ελένη Μισετζή<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG2BFZSQ1hC73AWosG0kw-U6G9muBM1lLVRytVtqBWV45cpYFVPQuCtraRxLpSTF-SpwWAUmpLK9l_zSjKzWDOWB17uEgJhqS4OElxFZewk_qQEta7ItJDszeHLAZ9UhJo04XZITs3GaI/s1600/DSC00024.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG2BFZSQ1hC73AWosG0kw-U6G9muBM1lLVRytVtqBWV45cpYFVPQuCtraRxLpSTF-SpwWAUmpLK9l_zSjKzWDOWB17uEgJhqS4OElxFZewk_qQEta7ItJDszeHLAZ9UhJo04XZITs3GaI/s400/DSC00024.JPG" /></a></div><br />
<i>Ελένη Τσουβελεκάκη, χήρα Αιμίλιου, Αντώνης Τσουβελεκάκης, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Βασίλης Λούγκλος<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGOiw6Y0ZfckyNDDarARnDe0NQYPD8xfXPNW-7nFQua5Q8siQ4p8GpNloXjFWrXXlxg1d4eur1VITgbShQHzECyZdgOBk4JRZEGjGvvTEanSatw1hfxcxht2G5UrjxLvKj8ltKNNE1bkw/s1600/DSC00018.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGOiw6Y0ZfckyNDDarARnDe0NQYPD8xfXPNW-7nFQua5Q8siQ4p8GpNloXjFWrXXlxg1d4eur1VITgbShQHzECyZdgOBk4JRZEGjGvvTEanSatw1hfxcxht2G5UrjxLvKj8ltKNNE1bkw/s400/DSC00018.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Η κυρία Τσουβελεκάκη του Αντώνη, η Μαρία Παντελαρούδη, η Κατερίνα Αμάραντου - Χλαπάτσου<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdlh7wo519ej53vKvO8S7h-IW-QBg6M2zyR4v8FVOABUW-mRhD_oHfQQUJKvUhRNGAgGKHFVt2cdK3_Fze8ZekLiYbHMSRfNjrNkMfw5JjnhQj4mQBBBJbMs1McQgP6dC2-E8_q2OTzcM/s1600/DSC00019.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdlh7wo519ej53vKvO8S7h-IW-QBg6M2zyR4v8FVOABUW-mRhD_oHfQQUJKvUhRNGAgGKHFVt2cdK3_Fze8ZekLiYbHMSRfNjrNkMfw5JjnhQj4mQBBBJbMs1McQgP6dC2-E8_q2OTzcM/s400/DSC00019.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Γιώργος Βαταλίδης με τη γυναίκα του<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6iqw67PK5TfhXDqhfGbKuGdfpRsP_pveLIrqQmiAHBkkFDKIiR10Ns6GxHS-IFuzHqyn1rRG4NvILA7ugkrqzAPCCxlqjOvveCwYn1YqLDWLUrxCSwVtme9BaKody83-t_rNtYO46BDg/s1600/DSC00020.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6iqw67PK5TfhXDqhfGbKuGdfpRsP_pveLIrqQmiAHBkkFDKIiR10Ns6GxHS-IFuzHqyn1rRG4NvILA7ugkrqzAPCCxlqjOvveCwYn1YqLDWLUrxCSwVtme9BaKody83-t_rNtYO46BDg/s400/DSC00020.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Μπάμπης Μανωλούκος, Βασίλης Λούγκλος, Νίκος Βλαχόπουλος, Νίκος Αρχοντίδης<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1lTBDEIoLP5hSF1nXeFo8IrcImPMGRK3K0RncdphkCV4IrZwcBDwzRoDabq9VpsSMO-xk4llgfCmBQ8ySVhHegsIxm1MZdnIIRY-HUeVBSvvrAbt6GZI6bQXaCma6YgzM-7ENpXTRJ-E/s1600/DSC00021.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1lTBDEIoLP5hSF1nXeFo8IrcImPMGRK3K0RncdphkCV4IrZwcBDwzRoDabq9VpsSMO-xk4llgfCmBQ8ySVhHegsIxm1MZdnIIRY-HUeVBSvvrAbt6GZI6bQXaCma6YgzM-7ENpXTRJ-E/s400/DSC00021.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Τα παιδιά του Βάγιου Βασιλάρα<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI4EHsNoLhRmEI11jrsfqZOf8OO7ZwdTFT8Kb507EWluyBFNe9kbSGWe-1NF3lRLZCeSJxOr9xJ7QUhm1w0x2eRy5mRhjZU-WoYA4r-Vns65Jlic4CLRpeTcPuYOhlWCKohqa9cZjqh3U/s1600/DSC00022.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI4EHsNoLhRmEI11jrsfqZOf8OO7ZwdTFT8Kb507EWluyBFNe9kbSGWe-1NF3lRLZCeSJxOr9xJ7QUhm1w0x2eRy5mRhjZU-WoYA4r-Vns65Jlic4CLRpeTcPuYOhlWCKohqa9cZjqh3U/s400/DSC00022.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Κώστας Γιαννέρης, Μαρία Λούγκλου, Όλγα Γιαννέρη, Ευτυχία Κτιστάκη - Τραγάρα<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLM5xEDrapeI2qRPFn3k2qqJfZdat8SfhVlpsYS0fJRTaqnWLR2eu4o1N03wJKXsSV4kXzvH3JEc_V7IuSddrrSzns_SF9gP9YnNObtdRyi63TB_OPRamReH2ITcFQUvNJjPNzi_ArJGo/s1600/DSC00012.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLM5xEDrapeI2qRPFn3k2qqJfZdat8SfhVlpsYS0fJRTaqnWLR2eu4o1N03wJKXsSV4kXzvH3JEc_V7IuSddrrSzns_SF9gP9YnNObtdRyi63TB_OPRamReH2ITcFQUvNJjPNzi_ArJGo/s400/DSC00012.JPG" /></a></div><br />
<i>Μαρία Βαγιάκου και η οικογένεια Δημήτρη Γιαννά<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJv-PSR534nDwRT_uLMflo8eT7AfXJs02NdtkfcKr1RTVk9Aaz5XsRmqskWYL-vB5TAHqBJ8Uy2-34-bGcxd8q1LSJ7nUfRHNMUh6qjSKuDDC1pqY3cYcRBJbWo0dcfM3y_bxRQJPJv2w/s1600/DSC00013.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJv-PSR534nDwRT_uLMflo8eT7AfXJs02NdtkfcKr1RTVk9Aaz5XsRmqskWYL-vB5TAHqBJ8Uy2-34-bGcxd8q1LSJ7nUfRHNMUh6qjSKuDDC1pqY3cYcRBJbWo0dcfM3y_bxRQJPJv2w/s400/DSC00013.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Κώστας Μισετζής, Μαίρη Μισετζή, Άκης Κυράνης</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5PZQotugmqfNDnTTdRFpr-Vw2GZhB8MpP52tWMWXoz-2WlvPdiXlQAonQ0wwtuJpwnpNDpPV0ZgIY_fJ8rAjhTcJ42b73gJpwy8mJTv3L1EJ-AhPDBtpK_zJN3d1Vi6gDGAsQsptj-D0/s1600/DSC00015.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5PZQotugmqfNDnTTdRFpr-Vw2GZhB8MpP52tWMWXoz-2WlvPdiXlQAonQ0wwtuJpwnpNDpPV0ZgIY_fJ8rAjhTcJ42b73gJpwy8mJTv3L1EJ-AhPDBtpK_zJN3d1Vi6gDGAsQsptj-D0/s400/DSC00015.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Κώστας Μισετζής, Γιώργος Κυράνης, Μαίρη Μισετζή - Κυράνη</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXFKU30He44ayUeC6tWYsCRj4BudqAkEkH4uM2WwPCWRQzii8LGNlvvo8sftZFpZs_kvXltdIDooTU9ix5CCQvXgEWuxmKS5kdjGjMeiDYE97jj9c2sjQxJy7B5STUQoiGg8ozhyphenhyphenKpjrI/s1600/DSC00016.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="300" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXFKU30He44ayUeC6tWYsCRj4BudqAkEkH4uM2WwPCWRQzii8LGNlvvo8sftZFpZs_kvXltdIDooTU9ix5CCQvXgEWuxmKS5kdjGjMeiDYE97jj9c2sjQxJy7B5STUQoiGg8ozhyphenhyphenKpjrI/s400/DSC00016.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>2003 2003 2003 2003 2003 2003 2003 2003<br />
<br />
Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας για το 2003 <br />
<br />
Τεράστια επιτυχία είχε η εκδήλωση της κοπής της πίτας του Συλλόγου<br />
<br />
</b> Κοσμοσυρροή άνευ προηγουμένου στην εκδήλωση της κοπής της πίτας του Συλλόγου μας, στις 26 Ιανουαρίου στην ταβέρνα «ΚΑΚΙΑΣ» της Χασιάς. Το περιβάλλον ειδυλλιακό, το κρύο τσουχτερό και ένα τζάκι ωραιότατο. Κόσμος ωραίος, καλοντυμένος, Λημνιός κόσμος, Ατσικιώτες, Καρπασινοί, Προπουλιανοί, Σβερδιανοί, από την Πλάκα, από την Παναγιά, από τα Λύχνα, από τη Μύρινα, ο Σύλλογος Ατσικιωτών ξεπέρασε τα όρια του Δήμου μας και φαίνεται να εκπροσωπεί πλέον τη Λήμνο ολόκληρη. Και μαζί οι φίλοι και συγγενείς από όλη σχεδόν την Ελλάδα. «Φίσκαρε» ο «ΚΑΚΙΑΣ» δεν είχαμε πού να τους βάλουμε. Χάρηκαν οι συμπατριώτες, κουβέντιασαν, θυμήθηκαν τα παλιά. Συγκίνηση από το προσκλητήριο νεκρών από τον Μπάμπη Μανωλούκο και ενός λεπτού σιγή. Σύντομος οικονομικός απολογισμός από τον Δημήτρη Τσουβελεκάκη. Άφθονοι οι μεζέδες του «ΚΑΚΙΑ». Λουκάνικα, τυρί, σαλάτες, πατάτες, αναψυκτικά, κρασί χύμα, μπριζόλες. Η πίτα – κέικ φρεσκότατη και νοστιμότατη από τον «Στεργίου». Το νόμισμα μια χρυσή λίρα Αγγλίας, προσφορά του προέδρου Σταύρου Τραγάρα, την κέρδισε η Ολυμπία Βασιλικού. Το συγκρότημα του Χρήστου Καφαλτή με τον ίδιο στο ακορντεόν και το Γιάννη Κεχαγιά στη Λημνιακή λύρα, έφερε τον κόσμο σε μεγάλο κέφι. Χόρεψαν ασταμάτητα πολλοί συμπατριώτες, αλλά και τραγούδησαν με επιτυχία οι Βασίλης Μπουδρός και Στέλιος Ντινενής. Γαλαντόμοι οι συμμετέχοντες άνοιξαν τα πορτοφόλια τους και τα έξοδα της εκδήλωσης βγήκαν και με το παραπάνω. Τους ευχαριστούμε θερμά. Προηγουμένως η ομιλία – χαιρετισμός του Σταύρου Τραγάρα ράγισε καρδιές και η εκδήλωση έλαβε το κλίμα μυσταγωγίας. Μακάρι και οι επόμενες εκδηλώσεις του Συλλόγου, τώρα με τη νέα διοίκηση να έχουν τέτοια επιτυχία.<br />
<br />
<br />
<b>Χαιρετισμός – ομιλία του Προέδρου του Συλλόγου Σταύρου Τραγάρα κατά την κοπή της πίτας<br />
<br />
</b> Αγαπητοί συμπατριώτες, αγαπημένα αδέλφια<br />
Με ιδιαίτερη χαρά σας καλωσορίζω στην σημερινή μας εκδήλωση. Σας εύχομαι καλή χρονιά, με υγεία και ευτυχία. Σας ευχαριστώ θερμά, εκ μέρους του διοικητικού συμβουλίου, γι’ αυτή τη μεγαλειώδη ανταπόκριση στο κάλεσμά μας. Ευχαριστώ και τους Λημνιούς, αλλά και τους μη Λημνιούς, που είναι φίλοι μας και μας τιμούν με την παρουσία τους. Σας ευχαριστώ όλους μαζί και ένα ένα ξεχωριστά.<br />
Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω το Χρήστο Καφαλτή και το Γιάννη Κεχαγιά, που κάθε χρόνο, ανιδιοτελώς, συνοδεύουν μουσικά τις εκδηλώσεις μας. Τιμούν τη σημερινή μας εκδήλωση ο Πρόεδρος των Πλακιωτών Αθήνας δικηγόρος Παντελής Χατζηχαραλάμπους, ο Πρόεδρος Λυχνιωτών Αθήνας φίλος του Συλλόγου μας Τάσος Παλαμηδάς.<br />
Αγαπητοί συμπατριώτες<br />
Σε μια τυπική εκλογοαπολογιστική ομιλία, συνήθως απαριθμούνται τα πεπραγμένα. Δεν σκοπεύω να σας κουράσω, αφού μάλιστα μετά από τέσσερα χρόνια το τιμόνι του Συλλόγου δεν θα συνεχίσω άλλο, αλλά ίσως πρέπει να λεχθούν μερικά πράγματα. Ο σύλλογός μας όπως και σεις βλέπετε είναι ένας από τους πιο δυνατούς συλλόγους της Λήμνου, για να μην πω ο πιο δυνατός. Αυτό βέβαια δεν έγινε αυτόματα. Έγινε σιγά σιγά με πολλή και συστηματική εργασία. Αν θυμάστε, ο σύλλογος είχε διαλυθεί τελείως για πάνω από 6 χρόνια, με ευθύνη όλων μας. Καθοριστικό ρόλο στην επανίδρυση του συλλόγου είχε ο στρατηγός, ο συγχωριανός μας στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης, που ανέλαβε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει πυρήνα για την επανασύστασή του, που απετελείτο από εμένα, τον Μανωλούκο και τον Γιαννέρη. Επίσης θέλω να εξάρω την τεράστια βοήθεια που προσέφερε μετά την επανασύσταση του συλλόγου, ηθική, συμβουλευτική, υλική. Χειροκροτήστε το στρατηγό Νίκο Αρχοντίδη και αναλογιστείτε αν η Ατσική και η Λήμνος του έχει πει το «ευχαριστώ» που του χρωστά, αν και ο ίδιος δεν νοιάζεται για τέτοια πράγματα. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω θερμά όλα τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων του συλλόγου από την ίδρυσή του και ιδιαιτέρως τα μέλη των δύο διοικητικών συμβουλίων των οποίων ήμουν πρόεδρος και ονομαστικά, τον Στέλιο Ντινενή που συμμετείχε στο προηγούμενο συμβούλιο, και τους συνεργάτες μου του τωρινού, τον Μπάμπη τον Μανωλούκο, τον Απόστολο Οικονόμου, τον Δημήτρη Τσουβελεκάκη, τον Κώστα Γιαννέρη, τον Γιάννη Μπεκρή, τη Δέσποινα Βασιλάρα και την Γεωργία Δεληγιάννη.<br />
Ο σύλλογός μας λοιπόν κατάφερε να κάνει τις πιο μεγάλες και ωραίες συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις, είτε είναι κοπή πίτας είτε είναι χοροεσπερίδες.<br />
Ο σύλλογός μας συμμετέχει ενεργά σε όλες τις εκδηλώσεις της ομοσπονδίας Λημνιακών συλλόγων, σε όλες τις εκδηλώσεις που οργανώνει το υπουργείο Αιγαίου, η νομαρχία Λέσβου και το επαρχείο Λήμνου.<br />
Ο σύλλογός μας συμμετείχε στο Συνέδριο του αποδήμου ελληνισμού και είχε και παρεμβάσεις με τον γραμματέα Μπάμπη Μανωλούκο.<br />
Ο σύλλογός μας πραγματοποίησε εκδρομές και συγκεντρώσεις.<br />
Ο σύλλογός μας δημιούργησε τμήμα αιμοδοσίας, το οποίο είναι στο χέρι μας να αναπτυχθεί περισσότερο.<br />
Ο σύλλογός μας βοήθησε οικονομικά και ηθικά και στο μέτρο των δυνατοτήτων του, άτομα, θεσμούς και οργανισμούς, π.χ. εκκλησία, ποδοσφαιρικά σωματεία, κλπ.<br />
Ο σύλλογός μας αγωνίσθηκε για θέματα όπως το πεδίο βολής στην Ατσική, με παρουσία δική μου σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλήνιας και παγκόσμιας εμβέλειας και με αγώνα μέσω της εφημερίδας μας, κάτω από αφόρητες πιέσεις, αφού δεν είναι εύκολο να τα βάζει κανείς με το στρατό σε ευαίσθητες περιοχές όπως είναι η Λήμνος.<br />
Ο σύλλογός ανέδειξε θέματα, όπως είναι το θέμα του ταχυδρομείου, κι εδώ θέλω να εξάρω την προσφορά του Μπάμπη του Μανωλούκου, ο οποίος είχε την πρωτοβουλία. Γι’ αυτή την απαράδεκτη δυσλειτουργία, να εκφωνούνται δηλαδή τα γράμματα μέσα στα καφενεία και ουσιαστικά να μην φθάνουν καθόλου ή να φθάνουν με τεράστια καθυστέρηση οι επιστολές στους παραλήπτες, γι’ αυτή την τριτοκοσμική κατάσταση, σαν να είμαστε σε καθυστερημένες χώρες της Αφρικής, ο σύλλογός μας έκανε διαμαρτυρία σε υπουργούς, σε βουλευτές, στο νομάρχη, στον έπαρχο, στα ΕΛΤΑ και προκάλεσε ερώτηση στη βουλή. Ο σύλλογός μας κυριολεκτικά «ξετρύπωσε» έγγραφο των ΕΛΤΑ, που λέει ότι η αλληλογραφία πρέπει να μοιράζεται στα σπίτια. Σ’ αυτόν τον αγώνα μας δεν είχαμε τη συμπαράσταση που θα έπρεπε από το Δήμο, αλλά αυτά ας τα ξεχάσουμε τώρα. Εναπόκειται στις τοπικές αρχές να κάνουν κάτι και αυτές γι’ αυτό το θέμα.<br />
Τέλος, ο σύλλογός μας εξέδωσε την εφημερίδα μας, η οποία έχει πολύ υψηλό επίπεδο νομίζω, η οποία ψυχαγωγεί, συγκινεί, ενημερώνει και αναδεικνύει ποικίλα θέματα που απασχολούν τους Λημνιούς. Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω δημοσίως όλους τους συνεργάτες της εφημερίδας μας, από βάθους καρδίας.<br />
Αγαπητοί συμπατριώτες <br />
Το μεγαλύτερο όμως επίτευγμα του συλλόγου μας, είναι αυτές οι συγκεντρώσεις μας, αυτές οι επικοινωνίες μας, αυτές οι άγιες «κοινωνίες» μας. Αυτές οι συγκεντρώσεις μας είναι μια συμφωνία ύπαρξης, ακόμα και μέσα στις παράφωνες εποχές μας. Αυτές οι συγκεντρώσεις μας είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία συναναστροφής που εξανθρωπίζει. Δεν απομονώνει, δεν εξατομικεύει, δεν αποξενώνει, αλλά ενώνει, ενώνει ανθρώπους με κοινή καταγωγή, κοινή γλώσσα, κοινά βάσανα, κοινά παιδικά χρόνια, αυτά τα ιερά κοινά παιδικά χρόνια… Βλέπω τη συγκίνηση στα μάτια σας όταν μιλάτε με τους παλιούς σας φίλους και συμπατριώτες. Όταν συντυχαίνεται. Ξέρετε, η λέξη «συτχιά» που στα Λημνιά θα πει ομιλία, κουβέντα, προέρχεται από τις λέξεις «συν» και «τυγχάνω», δηλαδή κυριολεκτικά θα πει «βρίσκομαι με κάποιον άλλον μαζί». Στους Λημνιούς λοιπόν το να είσαι με κάποιον άλλον μαζί, σημαίνει να μιλάς, να επικοινωνείς. Δεν σημαίνει να περπατάς μαζί, ή να τρως μαζί, αλλά να επικοινωνείς διά του λόγου. Ο λόγος, η βάση του διαλόγου, το θεμέλιο της δημοκρατίας. Ανέκαθεν οι Λημνιοί, ήταν θαλασσοπόροι και δημοκρατικοί. Στην αρχαιότητα, από τη Λήμνο ξεκίνησαν και έγιναν αρχηγοί της δημοκρατικής παράταξης των Αθηναίων. Γιατί είχαν τον θεμέλιο λίθο της Δημοκρατίας, το λόγο, βάση της επικοινωνίας τους. «Συντύχαιναν», «σύτχαιναν», δεν ήταν «ασύτχ’», αφού όποιος δεν «σύτχαινε» τον παρακινούσαν «ζντήξε βρε», «βγάλε συτχιά», «γιατί δε ζτχιαίν’ς;». Ομιλία και συντυχιά οι συγκεντρώσεις μας, τύχη αγαθή η συνύπαρξή μας.<br />
Κι εμείς, τα παιδιά της Λήμνου, ίδια με τα παιδιά σχεδόν όλων των επαρχιών, όλοι παιδιά κι ας άσπρισαν τα μαλλιά μας, κατοχικά και μετακατοχικά παιδιά, παιδιά της φτώχειας, του κρύου και της ξυπολυσιάς, με τις πάνινες μπάλες, με τις πάνινες κούκλες, με τις χιλιοκαρυκωμένες κάλτσες, με τους πάνινους τροβάδες για σάκκες, με το βρεγμένο ψωμί με τη ζάχαρη στο χέρι, με τις μπίλιες, τα σάκαλα και την κρυφτσάνα, με το πέταγμα του αυτοσχέδιου πουλιού από χαρτί «τσιμέντα Ηρακλής», με την θρυψίνη, τον καραγκιόζη, τον σινεμά του Ζαμπέτα στα καφενεία, με τις παγίδες στα φρεσκοζοβγαρισμένα χωράφια, με τις αποστολές των καλαθιών στο γυμνάσιο, με τα κολυβογράμματα, ούτε αγγλικά, ούτε γαλλικά ούτε πιάνα εμείς τα φτωχαδάκια, εμείς τα παιδιά της Λήμνου, με τους ξενητεμούς, τους θαλασσοδαρμούς, την άγρια βιοπάλη, εμείς τα παιδιά της Λήμνου με το σταυρό στο χέρι, εμείς τα παιδιά της Λήμνου όσοι ζήσαμε και μεθύσαμε μες στην κατοπινή ζωή μας, εμείς τα παιδιά της Λήμνου που ζήσαμε όσα οι κοινοί άνεμοι του καιρού μας μπάσανε μέσα στα σπίτια μας και μέσα στα κορμιά μας, εμείς τα παιδιά της Λήμνου είμαστε τώρα εδώ, σε εποχή μακρυνή από τα παιδικά μας χρόνια, άλλοι με παιδιά, άλλοι με εγγόνια, εμείς τα παιδιά της Λήμνου είμαστε τώρα εδώ ζωντανοί και πλούσιοι, όχι από λεφτά, ποιος λογαριάζει τα λεφτά, πλούσιοι της ηδονής και της οδύνης του αγίου βιώματός μας…….Εμείς τα παιδιά της Λήμνου, με τους δικούς μας νεκρούς αγκαλιά, με τους δικούς μας ζωντανούς αγκαλιά, παραμένοντας πάντα με ένα κοινό χαρακτηριστικό – στάμπα: «Τα παιδιά της Λήμνου». Λήμνο μας, μάνα μας και παραμάνα μας, σε αγαπούμε. Ζήτω η Λήμνος.<br />
<br />
<i>Ευτυχία και Σταύρος Τραγάρας<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdnGGtNew28ztccA0GWil8uDeNkSLdOATJ6awhprZfmf5BUrNUTZTRdl9t-EpiyHsKsX5J_D8mu_rsCIBW4zaZJEZjNN5Tq30DCN0guP6g-4Q72EZEQ_wWsoUxT9i_NLY3U_Hm0WM4Kns/s1600/Scan10522.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="284" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdnGGtNew28ztccA0GWil8uDeNkSLdOATJ6awhprZfmf5BUrNUTZTRdl9t-EpiyHsKsX5J_D8mu_rsCIBW4zaZJEZjNN5Tq30DCN0guP6g-4Q72EZEQ_wWsoUxT9i_NLY3U_Hm0WM4Kns/s400/Scan10522.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Μαίρη Χατζηρόδου, Φανή Χατζηρόδου, Γιώργος Χατζηρόδος<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7H69H751ntioaiMrLNp-RMb1cDBaDec-ozQ_qAhbbeoYJhfuwVaaY1Kt64A848S1_3LVh5oKeU3o4anX2ofxN4EnH6nPt43i0zpJ3ofmyOit4JJrhfatYgEAceVITrntkXTl1daD4-5k/s1600/Scan10474.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="268" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7H69H751ntioaiMrLNp-RMb1cDBaDec-ozQ_qAhbbeoYJhfuwVaaY1Kt64A848S1_3LVh5oKeU3o4anX2ofxN4EnH6nPt43i0zpJ3ofmyOit4JJrhfatYgEAceVITrntkXTl1daD4-5k/s400/Scan10474.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Κατερίνα Αμάραντου - Χλαπάτσου, Μαρία Βαγιάκου, Μπάμπης και Φωτεινή Κουρεμέτη<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuT1WcpA-sEnhe5HpBE2qHDdIMu637hjSbzYJhPyF2jfpmVd65_oVyBMjqEsxNa63P7dbHEDtSi_lFGpjUVZ0m_34_sjG_V0mF55ddRiPHLMmyo2DPztMwoe1NFJFk0fMdRLpuGIjONAI/s1600/Scan10459.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="268" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuT1WcpA-sEnhe5HpBE2qHDdIMu637hjSbzYJhPyF2jfpmVd65_oVyBMjqEsxNa63P7dbHEDtSi_lFGpjUVZ0m_34_sjG_V0mF55ddRiPHLMmyo2DPztMwoe1NFJFk0fMdRLpuGIjONAI/s400/Scan10459.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Αντώνης Γιαννάς, Νίκος Βλαχόπουλος, Ελένη και Μίμης Σημιτσής, Μπάμπης Μανωλούκος<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin01rW4dtOgxWjsFJOJu08L0Qg1ByvSKQ21Ps4d5mgm17pLxo6dvvjVuQ0yfFawSmJjPuGt51EC2iu-qMh-1nfbzHNpFBUIkrhZ9owEwv2pQo3FtDNchRiYhMrSzhIVRN6oQLGUTHL7s0/s1600/Scan10491.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="266" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin01rW4dtOgxWjsFJOJu08L0Qg1ByvSKQ21Ps4d5mgm17pLxo6dvvjVuQ0yfFawSmJjPuGt51EC2iu-qMh-1nfbzHNpFBUIkrhZ9owEwv2pQo3FtDNchRiYhMrSzhIVRN6oQLGUTHL7s0/s400/Scan10491.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Από αριστερά, Νίκος Βλαχόπουλος, Μίμης Σημιτσής, Δέσποινα Κατσώνη, η κυρία Μανωλούκου, Μπάμπης Μανωλούκος<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3aPiACfFqRraXh-MDkTXoVgHAwFWG0GrJzjliXgPIw7ma9ejnuNKeMNUj4GlJVBHV0McnAFgpphzWMveZB30N9FNC6t5Ab7xR1IcFru7Utbt8mkwJ5FE90zZSvA5OXpUxDA7yzxLjBgs/s1600/Scan10197.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="266" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3aPiACfFqRraXh-MDkTXoVgHAwFWG0GrJzjliXgPIw7ma9ejnuNKeMNUj4GlJVBHV0McnAFgpphzWMveZB30N9FNC6t5Ab7xR1IcFru7Utbt8mkwJ5FE90zZSvA5OXpUxDA7yzxLjBgs/s400/Scan10197.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Παρασκευάς και Γιάννης Κωμάκης <br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS9ioAFH7MzPVXvZGU5Spp3HcDJOoQlEsVQ7Nath3Eneu3zU0swnz86nzA_EHgKI7XAimCJlirvmELxO5vGK9oVu5rEUtxsWrGQ0MS4EHLmgNY0V3bksmedbvFsZFP-KGqTwGs9ivBuCk/s1600/Scan10230.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="270" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS9ioAFH7MzPVXvZGU5Spp3HcDJOoQlEsVQ7Nath3Eneu3zU0swnz86nzA_EHgKI7XAimCJlirvmELxO5vGK9oVu5rEUtxsWrGQ0MS4EHLmgNY0V3bksmedbvFsZFP-KGqTwGs9ivBuCk/s400/Scan10230.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>2002 2002 2002 2002 2002 2002 2002<br />
Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 2002</b> <br />
<br />
Με τεράστια επιτυχία πραγματοποιήθηκε και φέτος η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου, στις 13 Ιανουαρίου 2002 στο κέντρο <b>«ΚΑΚΙΑΣ» της Χασιάς.</b> Παρ’ όλο που η εκδήλωση έγινε μακρυά από την Αθήνα, οι συμπατριώτες έδωσαν και πάλι βροντερό παρόν, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι τιμούν τις προγονικές ρίζες, ότι τιμούν την κοινή καταγωγή σαν ένα βασικό στοιχείο της ταυτότητάς τους. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι αυτή τη στιγμή ο Σύλλογος Ατσικιωτών είναι μακράν ο πρώτος Σύλλογος της Λήμνου, σε επιτυχία εκδηλώσεων και σε συγκέντρωση κόσμου.<br />
Ο λόγος που η κοπή της πίτας έγινε στη Χασιά ήταν γιατί πλέον δεν μας χωρούν τα ξενοδοχεία του κέντρου των Αθηνών. Και παρ’ όλο που υπήρχε ένας φόβος μεταξύ των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου για πιθανή αποτυχία της εκδήλωσης, λόγω της απόστασης, παρά λίγο και πάλι να μη μας χωρέσει ο «ΚΑΚΙΑΣ», που είναι τεράστιο κέντρο. <br />
Το Διοικητικό Συμβούλιο εργάστηκε σκληρά για την επιτυχία αυτή. Στο σημείο αυτό θέλω να επισημάνω για μια ακόμα φορά το πόσο αρμονικά συνεργαζόμαστε όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Η ιδέα να πάμε στη Χασιά ήταν του Γιάννη Μπεκρή και ο ίδιος ανέλαβε τις συνεννοήσεις και τον συντονισμό. Ο ίδιος εγκατέστησε και την μικροφωνική εγκατάσταση, που μας την δάνεισε το σωματείο εργαζομένων του Θριασίου Νοσοκομείου. Τον άχαρο και κουραστικό ρόλο της συλλογής των ετήσιων συνδρομών καθώς και των συνδρομών για την εφημερίδα του Συλλόγου, επιφορτίστηκαν και φέτος οι συνεργάτες μου Κώστας Γιαννέρης, Δημήτρης Τσουβελεκάκης και Δέσποινα Βασιλάρα. Ο ακούραστος Μπάμπης Μανωλούκος με τη μεθοδικότητά του στην ενημέρωση των αρχείων του Συλλόγου και την εμπειρία του στις δημόσιες σχέσεις είναι ένας από τους παράγοντες της επιτυχίας του Συλλόγου. Τέλος ο Απόστολος Οικονόμου με την σοφία που τον διακρίνει προσδίδει κύρος στην όλη παρουσία του Συλλόγου. Αισθάνθηκα την ανάγκη να πω αυτά τα λόγια, γιατί τα μέλη του διοικητικού Συμβουλίου είναι πραγματικά οι αφανείς ήρωες, εργαζόμενοι ώρες ατελείωτες, όταν όλος ο κόσμος περνά ήσυχα με τις οικογένειές τους.<br />
Στη γιορτή τώρα, το κλίμα που επικράτησε ήταν από εορταστικό έως συγκινητικό. Μέσα σε ένα επιβλητικό και υποβλητικό ορεινό χιονισμένο τοπίο, μαζεύτηκαν εκατοντάδες συμπατριώτες όχι μόνο από την Ατσική και το Προπούλι, αλλά και από τα άλλα χωριά του Δήμου μας. Το κέντρο ήταν ολοκάθαρο, ευρύχωρο, με θέα στο χιονισμένο τοπίο, με τζάκι μέσα που άναβε και προσέφερε θαλπωρή και ζεστασιά. Όχι όμως περισσότερη ζεστασιά από όση είχαν μέσα τους οι Λημνιώτικες καρδιές. Ο κόσμος χάρηκε που συνάντησε τους παλιούς συγχωριανούς και φίλους και για πολλή ώρα οι συμπατριώτες έκαναν πηγαδάκια και συνομιλούσαν μεταξύ τους με έκδηλη συγκίνηση, πριν κάτσουν με τις παρέες τους.<br />
Την εκδήλωση άνοιξε ο Μπάμπης Μανωλούκος με χαιρετισμό και ακολούθησε το καθιερωμένο προσκλητήριο των νεκρών συμπατριωτών μας με τήρηση ενός λεπτού σιγής και με τη συγκίνηση να φθάνει στο αποκορύφωμά της. Έπειτα μίλησα ως Πρόεδρος του Συλλόγου και η όλη διαδικασία πήρε σιγά σιγά το δρόμο της. Πρέπει να σημειωθεί η παρουσία για μια ακόμα φορά στην εκδήλωσή μας των μουσικών από την Παναγιά, <b>του Χρήστου Καφαλτή που έπαιξε ακορντεόν και τραγούδησε και του Γιάννη Κεχαγιά που έπαιξε Λημνιακή λύρα.</b> Εφέτος ειδικά οι συμπατριώτες μουσικοί είχαν μεγάλη διάθεση και ενθουσίασαν τον κόσμο που σηκώθηκε και χόρεψε με την καρδιά του, από τον κεχαγιάδικο και το πάτημα, μέχρι καλαματιανά και ζεϊμπέκικα. Βοήθησε και το κρασί που έρεε άφθονο, καθώς και τα μεζεδάκια της ξακουστής ταβέρνας «ΚΑΚΙΑΣ», λουκάνικα, μπριζόλες, παϊδάκια κλπ. Η πίτα ολόφρεσκη και υψηλής ποιότητας από το ζαχαροπλαστείο Στεργίου. Ο κόσμος χαρούμενος, καλοντυμένος, εορταστικός, συγκινημένος. Η παρουσία των συμπατριωτών του Δήμου μας λάμπρυνε για μια ακόμα φορά την Αθήνα. Έδειξε ότι στους Λημνιούς δεν πρέπει η μιζέρια και η κακομοιριά, αλλά η δυναμική παρουσία και ο πρώτος ρόλος.<br />
Είχαμε και πολλούς εκλεκτούς προσκεκλημένους που τίμησαν την εκδήλωσή μας. Πρώτα πρώτα ο σταθερός φίλος του Συλλόγου μας <b>ο πρόεδρος των Λυχνιωτών Αθήνας Τάσος Παλαμηδάς με το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Νίκο Χλέτσο, που δεν χάνουν καμιά εκδήλωσή μας. Επίσης η κυρία Καραδούκα επί σειρά ετών πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων. Ο Πρόεδρος των Μουδρινών Αθήνας Κυριάκος Πανταβός. Ο δημοσιογράφος της ΕΤ Τάσος Αντωνίνης και το ανώτατο στέλεχος του ΕΟΤ Κώστας Γιαννόπουλος.</b> Επίσης κι άλλοι σημαίνοντες ξένοι που μου διαφεύγουν, ή που δεν τους γνωρίζω και γι αυτό ζητώ την κατανόησή τους που δεν τους αναφέρω. Όμως οι πιο επίσημοι και οι πιο καλοδεχούμενοι ήταν και παραμένουν πάντα οι συμπατριώτες που κάθε χρόνο κατά εκατοντάδες μαζεύονται και μεταλαβαίνουν κοινωνία Λημνιακή. <br />
Το φλουρί της χρονιάς, που ήταν μια χρυσή λίρα Αγγλίας το κέρδισε <b>ο Επαμεινώνδας Φαρμάκης από το Κατάλακκο.</b> Την λίρα την είχε προσφέρει με τη γαλαντομία που τον διακρίνει ο Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης, που έχει βοηθήσει ποικιλοτρόπως το Σύλλογό μας. Στη λαχειοφόρο κληρώθηκε μια τηλεόραση που την κέρδισε <b>ο Μπάμπης Κουρεμέτης,</b> σύζυγος της συγχωριανής μας Φωτεινής Γκάνη.<br />
Με μεγάλη συγκίνηση <b>ο τέως Πρόεδρος του Συλλόγου Στέλιος Ντινενής</b> διάβασε ένα υποθετικό γράμμα της δεκαετίας του 70, που απευθυνόταν στον ξάδερφό του Βαγγέλη. Χρησιμοποιώντας αυτό το τέχνασμα, πέρασε μέσα από αυτό το γράμμα πλήθος εθίμων ξεχασμένων πια και πλήθος προσώπων, αγαπημένων μας συγχωριανών, που δεν υπάρχουν πια, λέγοντας τις μικρές ΄και τόσο χαριτωμένες τους ιστορίες. <b>Στο χορό πρωτοστάτησαν με απίθανη λεβεντιά τα αδέλφια Κωμάκη από τη Δάφνη, οι λεβεντοκόρες του συχωρεμένου Γιώργου Γιαννά που σίγουρα θα καμάρωνε από καμιά γωνιά, ο Μπάμπης ο Τσουβελεκάκης στα Λημνιά, η Ελένη Σημιτσή που παραμένει αξεπέραστη χορευταρού, η Σοφία Τσιούνη, ο Γιώργαρος ο Κολυφέτης, ο Δημήτρης ο Γιαννάς, ο Γιώργος ο Χατζηρόδος, οι κόρες του Νίκου του Μουστάκα, αλλά και πολλοί άλλοι που δεν τους συγκράτησα.<br />
</b> Οι συμπατριώτες έβαλαν και το χέρι στην τσέπη και πρόσφεραν στο Σύλλογο περισσότερα απ’ ότι υποχρεούνταν να δώσουν, κατά τη δύναμή τους και κατά την ευχαρίστησή τους. Όλοι προσέφεραν και όλους τους ευχαριστούμε θερμά. <b>Ξεχώρισαν η προσφορά της Στέλλας Σαλαμουσά εκ 200.000 δραχμών στη μνήμη της μητέρας της Βαλεντίνης, η προσφορά της Πάτρας Τραγάρα- Γιαβή που προσέφερε 50.000 δραχμές, η προσφορά του Απόστολου Οικονόμου εκ 50.000 δραχμών στη μνήμη της γυναίκας του Ελένης, η προσφορά του Γιώργου Χατζηρόδου εκ 30.000 δραχμών και της αδελφής του Φανής Χατζηρόδου – Παπαϊωάννου εκ 30.000 δραχμών.</b> Πλήθος συμπατριωτών επίσης προσέφεραν διάφορα ποσά με γενναιοδωρία. Τους ευχαριστούμε όλους θερμά. <br />
Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του 2002 θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά και τη μνήμη μας. Και του χρόνου με υγεία.<br />
<br />
<i>Γιάννης Κεχαγιάς λύρα, Χρήστος Καφαλτής ακορντεόν<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiioI5d-WmioMcNFZfp1lRWKb3SVPlL_gnHw6cZkM83a0GB5yW77lI2gxUb7vdyCxPWK8LUy-zgIX_5HRtbJVJGknSkHmDu8tuhLVu6h5AiI0onhsHyOmXFfLRY1L1o1xSli2x6TBKjYa8/s1600/Scan10238.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="269" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiioI5d-WmioMcNFZfp1lRWKb3SVPlL_gnHw6cZkM83a0GB5yW77lI2gxUb7vdyCxPWK8LUy-zgIX_5HRtbJVJGknSkHmDu8tuhLVu6h5AiI0onhsHyOmXFfLRY1L1o1xSli2x6TBKjYa8/s400/Scan10238.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Χορεύουν Δημήτρης Γιαννάς, Μαίρη Γ. Γιαννά<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPBDTIlR3WGXxHlXL_rYHJ6ENhvaPpstXvJQGmokufjOom4Y0xIIsI6PeWltEDWxiqpLUftVDwKUeDsz5ygAmDX8ZYUhV4bTxfDa943HYCAV7FrsWVHKSIRpNDlKarwY__mOoINCybMGc/s1600/Scan10300.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="269" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPBDTIlR3WGXxHlXL_rYHJ6ENhvaPpstXvJQGmokufjOom4Y0xIIsI6PeWltEDWxiqpLUftVDwKUeDsz5ygAmDX8ZYUhV4bTxfDa943HYCAV7FrsWVHKSIRpNDlKarwY__mOoINCybMGc/s400/Scan10300.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Όλγα Γιαννέρη, Μαρία Βαγιάκου<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYOC6_3DrZpktSb5CfQ0ArtEk60FhYGiWvyj4jP1ok3Wgh3ocl4zRgKd5LIibkBnnzEbuEl661UnJ6qB_IpxHe6yBwY7oonQpTJufW_hd78E-6BqA03odsYmK7-tGjlm2pRKEFLESmW1E/s1600/Scan10366.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="269" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYOC6_3DrZpktSb5CfQ0ArtEk60FhYGiWvyj4jP1ok3Wgh3ocl4zRgKd5LIibkBnnzEbuEl661UnJ6qB_IpxHe6yBwY7oonQpTJufW_hd78E-6BqA03odsYmK7-tGjlm2pRKEFLESmW1E/s400/Scan10366.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Δημήτρης Καισάρειος, Παύλος Γκίκας, Όλγα Γιαννέρη<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq6YNZRYz31T4vNWlSWPv2GcbYRLpeTq_t-IELt1rJG9Olmfn-cYDk9QDjLIHMBy8iBRnzXzJu_tZX085Y7VLXp6bFCtv1EOoRpzFzC6JLpWKhE7znLNz8cPwc9lvj0p-QjZDyidFs6-w/s1600/SWScan0000100225.bmp" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="293" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq6YNZRYz31T4vNWlSWPv2GcbYRLpeTq_t-IELt1rJG9Olmfn-cYDk9QDjLIHMBy8iBRnzXzJu_tZX085Y7VLXp6bFCtv1EOoRpzFzC6JLpWKhE7znLNz8cPwc9lvj0p-QjZDyidFs6-w/s400/SWScan0000100225.bmp" /></a></div><br />
<br />
<i>Χορεύει ο Γιώργος Κολυφέτης, ή Γιώργαρος, ή Άτλαντας<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyLaivJaw3bJWnFaIIOc9NsUpMeqKufBOp8vpBK_wJMn2lr5SNJA7mA6SaZjkvXJG85ywvuZV2UOEiGc1Tzkd4wbWcUKskKTHbTsHJiWEE6BoOoPUDSttHjDws8nh4HpgoMXQXbOX9VGA/s1600/SWScan0000100240.bmp" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="326" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyLaivJaw3bJWnFaIIOc9NsUpMeqKufBOp8vpBK_wJMn2lr5SNJA7mA6SaZjkvXJG85ywvuZV2UOEiGc1Tzkd4wbWcUKskKTHbTsHJiWEE6BoOoPUDSttHjDws8nh4HpgoMXQXbOX9VGA/s400/SWScan0000100240.bmp" /></a></div><br />
<br />
<i>Ελευθερία Γιαννοπούλου, η κυρία Ανδρειώτη, Αντώνης Ανδρειώτης, Παντελής Χατχηχαραλάμπους, Δήμητρα Καφαλτή<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOqklHbtGgvRZ5H_QAg6VuOHOJ15IXetmKv7QOA2pNYDYJD7LofmtytqJNUXbtcpa4uTZ02mOPRALLRfw2tPg797jBdcQ3xBG6iFG-hmQXne4qb29KyuoaygHmjd7q0MiolXkdrxo0hc4/s1600/Scan10256.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="269" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOqklHbtGgvRZ5H_QAg6VuOHOJ15IXetmKv7QOA2pNYDYJD7LofmtytqJNUXbtcpa4uTZ02mOPRALLRfw2tPg797jBdcQ3xBG6iFG-hmQXne4qb29KyuoaygHmjd7q0MiolXkdrxo0hc4/s400/Scan10256.JPG" /></a></div><br />
<i>Κατερίνα Αμάραντου - Χλαπάτσου, Νούλα Μαλλιάκα - Κωμάκη<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguTlCa40UAboWdXBSEBHlESr8CthPOZq5IkD-KDFHwnAAzdNwh1F5-m-_IPz4ccAt4prJpHjky_CrG2IunArfNbrdyxt27HfvPT8EFyZVP2Be0-AplfNNdgCSgseQpuolWR-dv3Xxau1I/s1600/Scan10389.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="269" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguTlCa40UAboWdXBSEBHlESr8CthPOZq5IkD-KDFHwnAAzdNwh1F5-m-_IPz4ccAt4prJpHjky_CrG2IunArfNbrdyxt27HfvPT8EFyZVP2Be0-AplfNNdgCSgseQpuolWR-dv3Xxau1I/s400/Scan10389.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b> 2001 2001 2001 2001 2001 2001 2001<br />
<br />
ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ 2001 ΚΑΙ ΕΤΗΣΙΑ ΧΟΡΟΕΣΠΕΡΙΔΑ 2001<br />
ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ<br />
</b> <br />
<br />
<b>ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ 2001 </b><br />
Πρωτοφανή επιτυχία είχαν οι δύο εκδηλώσεις του Συλλόγου Ατσικιωτών, η κοπή της πίτας και η ετήσια χοροεσπερίδα. <br />
Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας σε συνδυασμό με τις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου, έγινε στο ξενοδοχείο “LA MIRAGE” της πλατείας Ομονοίας στις <b>21.1.2001.</b> Η κοσμοσυρροή ήταν τόσο μεγάλη που υπήρξε δυσκολία να τακτοποιηθούν όλοι, έτσι που τώρα σκεφτόμαστε, πρώτα ο Θεός, του χρόνου να γίνει η εκδήλωση σε ένα πολύ μεγάλο ξενοδοχείο, γιατί τα περισσότερα δεν έχουν τόσο μεγάλες αίθουσες. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πλέον, κι αυτό χωρίς ίχνος αλαζονείας, ότι ο Σύλλογος Ατσικιωτών αυτή τη στιγμή είναι ο μεγαλύτερος Λημνιακός Σύλλογος, αυτός που κάνει τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις. Εφέτος ήλθαν άνθρωποι που δεν είχαν έλθει τα προηγούμενα χρόνια και το γεγονός αυτό μας έδωσε μεγάλη χαρά. Ο κόσμος ευχαριστήθηκε πολύ, συζήτησαν μεταξύ τους και θυμήθηκαν τα περασμένα. Είχαμε και πολλούς επισήμους, κάτι που σημαίνει ότι η Ατσική (με όλα τα χωριά που απαρτίζουν το Δήμο), γίνεται άξια εκτίμησης και σεβασμού. Μας τίμησαν με την παρουσία τους ο <b>Υπουργός Αιγαίου κ. Νίκος Σηφουνάκης, ο συγχωριανός μας Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης, ο Έπαρχος Λήμνου κ. Ευάγγελος Γιαρμαδούρος , ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων (ΟΛΣΥ) κ. Μανώλης Χατζόγλου, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Μουδρινών Αθήνας κ. Κυριάκος Πανταβός, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Λυχνιωτών Αθήνας κ. Τάσος Παλαμηδάς, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Παναγιάς κ. Χρήστος Καφαλτής, ο υπεύθυνος του χορευτικού της ΟΛΣΥ κ. Μανώλης Τσαγδής, κ.α.</b> Μαζί με την πίτα προσφέρθηκαν εκλεκτοί μεζέδες και κρασί και το κέφι άναψε, όταν χόρεψε το χορευτικό συγκρότημα της ΟΛΣΥ Λημνιακούς σκοπούς κάτω από τους ήχους ττου ακορντεόν του Χρήστου Καφαλτή και της λύρας του Γιάννη Κεχαγιά. Το φλουρί έπεσε στην Σοφία Ναρλιώτη – Τσούνη και το δώρο που κληρώθηκε (μια τηλεόραση) στην Στέλλα Μισετζή – Καρβούνη.<br />
<br />
<i>Από αριστερά, Απόστολος Οικονόμου, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Σταύρος Τραγάρας, Βαγγέλης Γιαρμαδούρος. Πιο πίσω, Γιώργος Ματέχος, Γιάννης Τσελεπής, Δημοστής Τσελεπής, η μικρή Νεφέλη Πολυταρίδου, Ντέπη Πολυταρίδου</i> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX1m_HfLlwmCfPI9G39S5laRnCMX7Dmxc2QUd8YHDOLwRYiwqexiaAvgbos3hvp3Vrvpv6BiHfFCHfOUyrNF0Stlr6n9TvjUwFvoC4uo6TjkbCrdcFCKQ2DD3eIgtUbQJpLEA_1UxtC1Y/s1600/Scan10331.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="305" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX1m_HfLlwmCfPI9G39S5laRnCMX7Dmxc2QUd8YHDOLwRYiwqexiaAvgbos3hvp3Vrvpv6BiHfFCHfOUyrNF0Stlr6n9TvjUwFvoC4uo6TjkbCrdcFCKQ2DD3eIgtUbQJpLEA_1UxtC1Y/s400/Scan10331.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Σε πρώτο πλάνο, Γιώργος Βαταλίδης, Κώστας και Θανάσης Τσουβελεκάκης, Μαρία Βαγιάκου, Όλγα Γιαννέρη<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2BBOw4ymLVLHgKM7iIoN-tf7z9_jtEjd0Jyyte8QjONwWeiDtqc1IfKK3Dgxvepa2_YA7W_XUhaO1bWxScp8WLoLjHaDjudN6KGV6Q8xZBkQV9JgLLfRE8vMWIG7Pzl44IEsdz0fZCZA/s1600/Scan10328.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="306" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2BBOw4ymLVLHgKM7iIoN-tf7z9_jtEjd0Jyyte8QjONwWeiDtqc1IfKK3Dgxvepa2_YA7W_XUhaO1bWxScp8WLoLjHaDjudN6KGV6Q8xZBkQV9JgLLfRE8vMWIG7Pzl44IEsdz0fZCZA/s400/Scan10328.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Από Αριστερά, Νίκος Σηφουνάκης, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Δέσποινα Βασιλάρα, Σταύρος Τραγάρας<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaeTJ-y4KpfPCaVQ8r58sDvblKfdNRUebnpJW7fUeq25FzWfQLbd3irsQzF9jAuaU04pWHh7r4px00ALq-VfhKLkGMtJvIb2Q9MKUjo9zroDtQ_1RL9wRE30NBET3f0aSimbwmm9VDxF0/s1600/Scan10339.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="306" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaeTJ-y4KpfPCaVQ8r58sDvblKfdNRUebnpJW7fUeq25FzWfQLbd3irsQzF9jAuaU04pWHh7r4px00ALq-VfhKLkGMtJvIb2Q9MKUjo9zroDtQ_1RL9wRE30NBET3f0aSimbwmm9VDxF0/s400/Scan10339.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Νίκος Σηφουνάκης, Σταύρος Τραγάρας<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2cTCCPTRv5Lz8gCydv4DPVlJ_F9c0tj7nn9HbpIMs-tPqo_DBpqPWzglzOoU47cf5LuJbG0OT5wKYzfa1-Fudlk8VbNVzVJLHyEUtmpWQIGTZ3vACPPn8T0Mr-iqeaOf5nmbhcZW3gCU/s1600/Scan10341.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="305" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2cTCCPTRv5Lz8gCydv4DPVlJ_F9c0tj7nn9HbpIMs-tPqo_DBpqPWzglzOoU47cf5LuJbG0OT5wKYzfa1-Fudlk8VbNVzVJLHyEUtmpWQIGTZ3vACPPn8T0Mr-iqeaOf5nmbhcZW3gCU/s400/Scan10341.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Από αριστερά, Κώστας Γιαννόπουλος, Σταύρος Τραγάρας, Μανόλης Χατζόγλου, Μανόλης Τσαγδής<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqTw5PWRcJuwikw4WJYB3H0HY0JMikf31rOKAVTdKfJir_2HCDuXjJUHNROIGaRUj0Nk7nSvovS7-jo1f3uRqbbkMVw5YolWKksGgNOu3yl3RqFkGOT9OzR940z9XSPiVq-UjInyzZiMc/s1600/Scan10344.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="304" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqTw5PWRcJuwikw4WJYB3H0HY0JMikf31rOKAVTdKfJir_2HCDuXjJUHNROIGaRUj0Nk7nSvovS7-jo1f3uRqbbkMVw5YolWKksGgNOu3yl3RqFkGOT9OzR940z9XSPiVq-UjInyzZiMc/s400/Scan10344.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Από αριστερά, Στράτος...., Κώστας Γιαννέρης, Νίκος Γαροφάλλου, Νίκος Σηφουνάκης, Σταύρος Τραγάρας<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP4ohzBgZ8JHg_-pmjOOO0ogxQYY2SnZzIvnZEdHBCcS1DBMW5aLdQgxxkzI7XuG_GOz2630u_eeoo4My-0HacLAU0A418KTKL2hiuPAyfFWN_07mVKaEmiwLhdTqB050W_9dJiaKOTvc/s1600/Scan10326.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="305" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP4ohzBgZ8JHg_-pmjOOO0ogxQYY2SnZzIvnZEdHBCcS1DBMW5aLdQgxxkzI7XuG_GOz2630u_eeoo4My-0HacLAU0A418KTKL2hiuPAyfFWN_07mVKaEmiwLhdTqB050W_9dJiaKOTvc/s400/Scan10326.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<b>ΕΤΗΣΙΑ ΧΟΡΟΕΣΠΕΡΙΔΑ 2001</b><br />
Η ετήσια χοροεσπερίδα έγινε στις <b>24.2.2001,</b> Σάββατο της Αποκριάς, στο πολυτελέστατο και τεράστιο κέντρο διασκεδάσεως «ΑΡΜΕΝΑΚΙ». Ενώ υπήρχε ένας φόβος μήπως, λόγω της αποκριάς που πολλοί φεύγουν εκτός Αθηνών, η προσέλευση δεν θα ήταν μεγάλη, η προσέλευση του κόσμου ήταν τόσο μαζική που έσπασε κάθε ρεκόρ. Πραγματικά το κέντρο γέμισε ασφυκτικά και αν δεν ήταν τόσο μεγάλο θα εκτιθέμεθα γιατί δεν θα υπήρχαν καθίσματα και τραπέζια. Έγινε μια διασκέδαση που θα μείνει στα χρονικά. Ο κόσμος ψυχαγωγήθηκε, γλέντησε και χόρεψε με την ψυχή του. Τραγούδησε η Ελένη Λεγάκη με μια πλειάδα εκλεκτών καλλιτεχνών. Και πάλι μας τίμησαν με την παρουσία τους <b>ο Υπουργός Αιγαίου κ. Νίκος Σηφουνάκης, ο Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης, ο Νομάρχης Λέσβου κ. Δημήτρης Βουνάτσος, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Πλάκας Λήμνου δικηγόρος κ. Παντελής Χατζηχαραλάμπους, ο Πρόεδρος των Λυχνιωτών Αθήνας κ. Τάσος Παλαμηδάς, ο Πρόεδρος της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Πολεμικού Ναυτικού κ. Μπαντουνάκης κ.α. <br />
</b> Η λαχειοφόρος ήταν πλουσιότατη και περιελάμβανε 250 δώρα. Τα περισσότερα ήταν προσφορά του Συλλόγου Ατσικιωτών. Στο σημείο αυτό θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους τους συμπατριώτες που προσέφεραν δώρο για τη λαχειοφόρο. Αναλυτικά προσέφεραν: Ο Γιώργος Χατζηρόδος και ο Νίκος Δεληβασίλης από κοινού ένα ηλεκτρικό φούρνο, η εταιρεία «ΧΡΥΣΑΦΗ» δύο δοχεία Λημνιό τυρί, η Φανή Χατζηρόδου – Παπαϊωάννου ένα πάπλωμα, η Μένια Γιώργου Γιαννά πέντε δώρα (σετ τσαγιού κλπ), ο Μίμης Σιμτσής πέντε δώρα (γυαλικά), ο Κώστας Γιαννέρης τέσσερα δώρα (υφάσματα για παλτά, παντελόνι, γραβάτα), ο Βασίλης Γερασίμου από τοι Κατάλακκο τέσερεις 12άδες καλσόν, η εταιρεία «ΚΡΗΝΗ» των αδελφών Κουκουλήθρα τρία κιβώτια με αναψυκτικά, ο Γιάννης Μπεκρής οχτώ 10άδες ηλεκτρικούς λαμπτήρες, ο Νίκος Γαροφάλλου ένα ουίσκι, ο Απόστολος Οικονόμου δώδεκα σαμπάνιες, ο Παναγιώτης Ματέχος δώδεκα σαμπάνιες, η Ξανθή Μαυρουδή από το Καρπάσι δώδεκα μπουκάλια κρασί «Οινόσοφος», ο Παναγιώτης Ίμβρος ένα πεντόλιτρο ελαιόλαδο και ο Σταύρος Τραγάρας δέκα εικόνες και δέκα βιβλία της ποιητικής συλλογής «Λήμνος». <br />
Και του χρόνου με υγεία.<br />
<br />
<i>Από αριστερά, Σούλα και Παντελής Χατζηχαραλάμπους, Δημήτρης Βουνάτσος, Γιάννης Μπεκρής, Σταύρος Τραγάρας<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHoNq-PyYUNFAN884xtHxS_emsrlwtfLbXKOnL3wegyLbAaie_8aY3fRgbKkJjzCQDMtC3jaAH3Z6DGY9aseq5N0xzi2nVBgpXWj-KQ-NPZ4YQGQXpO02sJhPs-Srhu6AQLvpyIoqNzyo/s1600/Scan10238+%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="290" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHoNq-PyYUNFAN884xtHxS_emsrlwtfLbXKOnL3wegyLbAaie_8aY3fRgbKkJjzCQDMtC3jaAH3Z6DGY9aseq5N0xzi2nVBgpXWj-KQ-NPZ4YQGQXpO02sJhPs-Srhu6AQLvpyIoqNzyo/s400/Scan10238+%25282%2529.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Βασίλης Μπουδρός<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2PZSIoW8Dh352T-fmzF-qkw3dw4ZHM4c-UU1frCBfxQSmILHm2kfZdDhoJxwxbS-oFb-ej1x8UiTHIGS1bZI51GHfGiw7Dk0pvtFU63cnVzeN5houP0h2PqWTDF8e7ZyZlb1uTl34u9U/s1600/Scan10367.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="269" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2PZSIoW8Dh352T-fmzF-qkw3dw4ZHM4c-UU1frCBfxQSmILHm2kfZdDhoJxwxbS-oFb-ej1x8UiTHIGS1bZI51GHfGiw7Dk0pvtFU63cnVzeN5houP0h2PqWTDF8e7ZyZlb1uTl34u9U/s400/Scan10367.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Ο Αριστείδης Μηρμύγκιας<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdeOkxLTFDmlWv5bjllBBrMcwDi1c3nIKb0sOP3rbni4rvCcjNLyQz5sHNSdrVZj8QmWF02m0te6Bl-uDlm2qhomhLznu5TwGzuJCMuNQdjhqXcwxBg7xr6GNZKS6PlRtGfC_vket4qjA/s1600/Scan10408.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="269" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdeOkxLTFDmlWv5bjllBBrMcwDi1c3nIKb0sOP3rbni4rvCcjNLyQz5sHNSdrVZj8QmWF02m0te6Bl-uDlm2qhomhLznu5TwGzuJCMuNQdjhqXcwxBg7xr6GNZKS6PlRtGfC_vket4qjA/s400/Scan10408.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Οικογένεια Γιώργου Γιαννά. Διακρίνονται η κόρη του και ο γαμπρός του<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtlj4oGaZqFJyPlI0XU3T_fEF1qI8AQGNJ0dQ8jkecV6HAZ03f79ddPhemF2-jtfZmkm-7tt8fWDDEeXb1sRWWFmS5d7kJ50VMGFlbW8PhvKLCgmhtmuDrbPsBOUgtXIjhE4dEVZAt5AM/s1600/Scan10405.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="268" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtlj4oGaZqFJyPlI0XU3T_fEF1qI8AQGNJ0dQ8jkecV6HAZ03f79ddPhemF2-jtfZmkm-7tt8fWDDEeXb1sRWWFmS5d7kJ50VMGFlbW8PhvKLCgmhtmuDrbPsBOUgtXIjhE4dEVZAt5AM/s400/Scan10405.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Από αριστερά, δεύτερος ο Νίκος Χλέτσος, Τάσος Παλαμηδάς, Αριστείδης Μηρμύγκιας, Κώστας Γιαννέρης<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyviUs-rBrbqAPJD_9QkZoMMTi71InNl1pQs1z6MofqcIHo9Ljc6saX5ezgAtSWucCtcKgyAaZkFjXNRtcHdnePhz_d59QgSL0CZi-weFrdccz4nGdN2EUBOEiyZBPXfCT80puAvcA28A/s1600/Scan10284.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="269" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyviUs-rBrbqAPJD_9QkZoMMTi71InNl1pQs1z6MofqcIHo9Ljc6saX5ezgAtSWucCtcKgyAaZkFjXNRtcHdnePhz_d59QgSL0CZi-weFrdccz4nGdN2EUBOEiyZBPXfCT80puAvcA28A/s400/Scan10284.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ 2000 2000 2000 2000 2000 2000<br />
ΚΟΣΜΟΣΥΡΡΟΗ ΣΤHΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ ΤΩΝ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ<br />
</b><br />
Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η εκδήλωση της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας του «Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου» που έγινε στο ξενοδοχείο «LA MIRAGE» της πλατείας Ομονοίας, στις 23 Ιανουαρίου 2000. Παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και την επιδημία γρίππης, η προσέλευση των Ατσικιωτών και των Προπουλιανών ήταν πρωτοφανής. Μια αίθουσα χωρητικότητας άνω των 300 ατόμων γέμισε ασφυκτικά, οι καρέκλες τελείωσαν και οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου έφερναν καθίσματα από τις άλλες αίθουσες. Είδαμε με μεγάλη ικανοποίηση συγχωριανούς, οι οποίοι για πρώτη φορά έρχονταν στις εκδηλώσεις του Συλλόγου.<br />
Το πρόγραμμα άνοιξε ο γενικός γραμματέας του Συλλόγου Χαράλαμπος Μανωλούκος, ο οποίος προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση όταν αναφέρθηκε στους συγχωριανούς που έφυγαν απ’ τη ζωή, το έτος που πέρασε, κρατώντας ενός λεπτού σιγή στη μνήμη τους. Στη συνέχεια ο Νομαρχιακός Σύμβουλος και συγχωριανός μας Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης απηύθηνε σύντομο χαιρετισμό και τον διαδέχθηκε στο βήμα ο πρόεδρος του συλλόγου Σταύρος Τραγάρας , ο οποίος μετά από σύντομη ομιλία έκοψε την πίτα. Ο τυχερός της χρονιάς ήταν ο Γιώργος ο Γιαννάς που βρήκε το φλουρί και έλαβε ως δώρο το βιβλίο «Ναοί και εξωκλήσια της Λήμνου», αξίας 20.000 δραχμών.<br />
Μαζί με την πίτα προσφέρθηκαν εν αφθονία διάφορα εδέσματα, αναψυκτικά, καφέδες, ενώ το κρασί εφερε στο κέφι τους συγχωριανούς. Συμμετείχε στην εκδήλωσή μας αφιλοκερδώς το μουσικό συγκρότημα του Χρήστου Καφαλτή, ο οποίος είναι και πρόεδρος των Παναγιωτών Λήμνου. Ο ίδιος ο Χρήστος Καφαλτής έπαιξε ακορντεόν και τραγούδησε, ενώ ο Λημνιός Γιάννης Κεχαγιάς έπαιξε λύρα. Χόρεψε το χορευτικό συγκρότημα της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων φορώντας ωραίες στολές, όλους τους Λημνιούς χορούς. Οι συγχωριανοί χόρεψαν κι αυτοί με μεγάλη διάθεση, θαυμάσθηκαν δε ιδιαίτερα στον κεχαγιάδικο οι Απόστολος Οικονόμου, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Στέλιος Ντινενής, Γιώργος Γιαννάς και η σύζυγός του. Έγινε και λαχειοφόρος, στην οποία οι συγχωριανοί ανταποκρίθηκαν με προθυμία και κληρώθηκαν 35 δώρα, κυρίως βιβλία και εικόνες, που έδωσαν μεγάλη ικανοποίηση στους τυχερούς. Παρουσιάσθηκε και προσφέρθηκε το νέο μπρελόκ του Συλλόγου Ατσικιωτών, με την ευκαιρία της νέας χιλιετίας, που είναι γαλάζιο και λευκό, σε σχήμα καρδιάς και έχει επάνω χαραγμένες τη Λήμνο και την Ατσική.<br />
Γενικά ήταν μια καλά οργανωμένη εκδήλωση, για την οποία εργάσθηκαν όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, μια εκδήλωση πλούσια, με μουσική και χορό, αλλά κυρίως μια εκδήλωση που χαροποίησε τους συγχωριανούς αφού είχαν την ευκαιρία να ειδωθούν, να μιλήσουν, να θυμηθούν τις ρίζες τους και τα παιδικά τους χρόνια. Και του χρόνου με υγεία.<br />
<br />
<br />
<i>Από αριστερά, Απόστολος Οικονόμου, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Σταύρος Τραγάρας</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlISX1H3eAxUwPbdSasFfPhqrRxw5sVWkIajctxDs3RVYBe36BHjdK-vytDM5vt5pCqQUYWoq5vbe0-H-WnRcLfnCD3RmGS8jmtulXq7pTMBqUkWS6-svDK2eV4tAqqzu-BjEL60rLPEU/s1600/Scan10346.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="304" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlISX1H3eAxUwPbdSasFfPhqrRxw5sVWkIajctxDs3RVYBe36BHjdK-vytDM5vt5pCqQUYWoq5vbe0-H-WnRcLfnCD3RmGS8jmtulXq7pTMBqUkWS6-svDK2eV4tAqqzu-BjEL60rLPEU/s400/Scan10346.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Από αριστερά, Απόστολος Οικονόμου, Νίκος Αρχοντίδης, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Σταύρος Τραγάρας</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7NnKWI8pAILo_FpnShuXYwNffpvlU2uHKQao-ca6zCiYTpnBayZp9RAnOgncuBfV00gj37JU5nl-SNSdPBSq-PrYO7kYWpK1yvYMx2hbms1y_CC4SgOZmmp312lWYNm4NJ8i6RXzPudw/s1600/Scan10330.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="304" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7NnKWI8pAILo_FpnShuXYwNffpvlU2uHKQao-ca6zCiYTpnBayZp9RAnOgncuBfV00gj37JU5nl-SNSdPBSq-PrYO7kYWpK1yvYMx2hbms1y_CC4SgOZmmp312lWYNm4NJ8i6RXzPudw/s400/Scan10330.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Το Διοικητικό Συμβούλιο: Από αριστερά Απόστολος Οικονόμου, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Σταύρος Τραγάρας, Γιάννης Μπεκρής, Δέσποινα Βασιλάρα, Κώστας Γιαννέρης, Δημήτρης Τσουβελεκάκης<br />
</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiURYSt9KPfgHUujvQ9KXayUsCU_vEAPAQqeX1jwBYVfNJmsaBPFlS84kDqBBUMB716M898YJl2a93m8GQmjLYDgnPIY5f1exmRHgvRGfS3H3RueWDpEkhcxFJNB3h8qw2rM_yHr9wn04g/s1600/Scan10356.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="306" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiURYSt9KPfgHUujvQ9KXayUsCU_vEAPAQqeX1jwBYVfNJmsaBPFlS84kDqBBUMB716M898YJl2a93m8GQmjLYDgnPIY5f1exmRHgvRGfS3H3RueWDpEkhcxFJNB3h8qw2rM_yHr9wn04g/s400/Scan10356.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Και του χρόνου</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAFX4nyzKK_TYunWZdTawHwWEtNvNRJc2QpxB-6qOMeH3ngwRMU4Zt4w9XpEYfcVd70v9uHcVGXHThWZR2KSG7GG6ydCbsZpXPrWyR_j-M47j1LU7kNhNassOgfYsNzUSSj4I8EcBQur0/s1600/Scan10343.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="400" width="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAFX4nyzKK_TYunWZdTawHwWEtNvNRJc2QpxB-6qOMeH3ngwRMU4Zt4w9XpEYfcVd70v9uHcVGXHThWZR2KSG7GG6ydCbsZpXPrWyR_j-M47j1LU7kNhNassOgfYsNzUSSj4I8EcBQur0/s400/Scan10343.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Γιάννης Κεχαγιάς λύρα, Χρήστος Καφαλτής ακορντεόν</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0aCP1ykDHlcjtGbhyzfY9K4o9QaPBxiCp9fOFmJI-PoqlvQh40dPbpmEIylPBZqlypPdVbDoVmLhcugsXlCw8cPMn5gfgPbMXGex9EGZx3dkXnmzuSuBnKLayfEY48xxDdsUuBHuzWus/s1600/Scan10337.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="305" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0aCP1ykDHlcjtGbhyzfY9K4o9QaPBxiCp9fOFmJI-PoqlvQh40dPbpmEIylPBZqlypPdVbDoVmLhcugsXlCw8cPMn5gfgPbMXGex9EGZx3dkXnmzuSuBnKLayfEY48xxDdsUuBHuzWus/s400/Scan10337.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Το χορευτικό μας<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ-v5Yq8Na-gs6fHrupSsDUZIbYNeFZZIWC7jNASnv9pHmqhbz4S_kG6HsTh1uGgtGQYwnZA__N1i1runpNOhYPlj7m3jULlOZmA7wZaXOWu-atOwHcaXNAc9B5NODd4lYRRGOcshyJrs/s1600/Scan10351.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="305" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ-v5Yq8Na-gs6fHrupSsDUZIbYNeFZZIWC7jNASnv9pHmqhbz4S_kG6HsTh1uGgtGQYwnZA__N1i1runpNOhYPlj7m3jULlOZmA7wZaXOWu-atOwHcaXNAc9B5NODd4lYRRGOcshyJrs/s400/Scan10351.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Το χορευτικό υπό το βλέμμα του Γιώργου Γιαννά <br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsWMX1OBWxLVZdDQouV-QVces9z0rTPcsslbuEFvkcZcwH6dLVj3xVMrqQqpQu312xTWH7CisLYVCxSQKIBjTVEI9y8dUg7vqn_pqgbRlVwvNlinAN5Cym8ZBEH6Pye55h1RjOBLUtSOc/s1600/Scan10353.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="305" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsWMX1OBWxLVZdDQouV-QVces9z0rTPcsslbuEFvkcZcwH6dLVj3xVMrqQqpQu312xTWH7CisLYVCxSQKIBjTVEI9y8dUg7vqn_pqgbRlVwvNlinAN5Cym8ZBEH6Pye55h1RjOBLUtSOc/s400/Scan10353.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Σε πρώτο πλάνο Βασίλης Σφούνης, Νίκος Αρχοντίδης<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggxIrrt6xRzd5g3R6FP6KnBGJDYjLZuJPSOqdmHdqcuolZr2clM3WCAMvacjTJ8UAnLznRGH3LKVNADc750fGbpIITj7OxLaFBLgXBRBMnuQy9fsG1oiFMSaYpegIieTNyYkIPFHaBBY0/s1600/Scan10342.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="304" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggxIrrt6xRzd5g3R6FP6KnBGJDYjLZuJPSOqdmHdqcuolZr2clM3WCAMvacjTJ8UAnLznRGH3LKVNADc750fGbpIITj7OxLaFBLgXBRBMnuQy9fsG1oiFMSaYpegIieTNyYkIPFHaBBY0/s400/Scan10342.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Κεχαγιάδικος. Σε πρώτο πλάνο Στέλιος Ντινενής<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_YyfFLHijXyJA18NpDgdLsHKtzMm9KA8VqHndxGp0edpGAtgBrHTwTnDN0mftR6HKN3RvntMqzF0ErbTXCX_Jobkk3oF4PcBD05ByUYMQVADpagd0vgFmkTKfQCNrszGgrPWLQshq77c/s1600/Scan10345.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="304" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_YyfFLHijXyJA18NpDgdLsHKtzMm9KA8VqHndxGp0edpGAtgBrHTwTnDN0mftR6HKN3RvntMqzF0ErbTXCX_Jobkk3oF4PcBD05ByUYMQVADpagd0vgFmkTKfQCNrszGgrPWLQshq77c/s400/Scan10345.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Κεχαγιάδικος. Χαράλαμπος Μανωλούκος, Μένια Γιαννά, Απόστολος Οικονόμου, Στέλιος Ντινενής<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqFdsS2K9uXec9vbixxwIKRsDZVRuq58IHO8UC58W7odoLCrecaBf3-tOkwA-LtOXpOtPYZ38nPhQKGMtX3ej_H4gyLypPmRJx6Sob2fQiGsYPL0eN1Ntr_0eyYAMPP3HOqwpEu5ce7gY/s1600/SWScan0000100222.bmp" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="344" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqFdsS2K9uXec9vbixxwIKRsDZVRuq58IHO8UC58W7odoLCrecaBf3-tOkwA-LtOXpOtPYZ38nPhQKGMtX3ej_H4gyLypPmRJx6Sob2fQiGsYPL0eN1Ntr_0eyYAMPP3HOqwpEu5ce7gY/s400/SWScan0000100222.bmp" /></a></div><br />
<br />
<i>Κεχαγιάδικος. Απόστολος Οικονόμου, Γιώργος Γιαννάς και Στέλιος Ντινενής ασπάζονται...ενώ χορεύουν, Σταύρος Τραγάρας <br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTjEGoHRQlFzVTv6sNvJY2geoDyYtcDAqgzdcTyGBDUsLsgb2UgQQX9lgP1wR_M92rGMAaO74Ot4Fz0i1WJirRkfNAw_ZXCiQjaZUxSFcQVeGZgFBoeyqE4sykdj35IBho5a5hZ_1LHFk/s1600/Scan10334.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="305" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTjEGoHRQlFzVTv6sNvJY2geoDyYtcDAqgzdcTyGBDUsLsgb2UgQQX9lgP1wR_M92rGMAaO74Ot4Fz0i1WJirRkfNAw_ZXCiQjaZUxSFcQVeGZgFBoeyqE4sykdj35IBho5a5hZ_1LHFk/s400/Scan10334.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Κεχαγιάδικος. Από αριστερά, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Μένια Γιαννά, Απόστολος Οικονόμου<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeuwqY8rrLSI4qo91d_tLw0AjOfck1guTs3vDKPtfiWvL1viBz7xskXtgbQjev-uATkdsWmjm2jh3BXJJSp8BeYWe2Fplln6ZYFqlmoBw920zRJGwnomwkuwYwep1pTqgGxY_cMwrQEWo/s1600/Scan10335.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="306" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeuwqY8rrLSI4qo91d_tLw0AjOfck1guTs3vDKPtfiWvL1viBz7xskXtgbQjev-uATkdsWmjm2jh3BXJJSp8BeYWe2Fplln6ZYFqlmoBw920zRJGwnomwkuwYwep1pTqgGxY_cMwrQEWo/s400/Scan10335.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Οικογένεια Μίμη Σημιτσή<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHmkd-pQz9yA3i2uM3clZA8_WtlR23gb6eH-o0Bleu6Fvx47OFpAltnPT-gR1NMW47txbAHFAe53Z2OaXvzbxpUQ_60N_HD2JrMzHkaOeyQ7A9VlLIa-PQ0OMvr6PEHOyo9OQpYHgR6Ac/s1600/Scan10336.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="305" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHmkd-pQz9yA3i2uM3clZA8_WtlR23gb6eH-o0Bleu6Fvx47OFpAltnPT-gR1NMW47txbAHFAe53Z2OaXvzbxpUQ_60N_HD2JrMzHkaOeyQ7A9VlLIa-PQ0OMvr6PEHOyo9OQpYHgR6Ac/s400/Scan10336.JPG" /></a></div><br />
<i>Στέλιος Ντινενής, Στέργιος Δεληβασίλης, Τάσος Ναρλιώτης, Σοφία Τσιούνη - Ναρλιώτη<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdgx27Bph3ZaqBeaHcb-eR1aloAyiRxUe6vABLykkD_9eabF6rRB_rxkRR_T6xurih6Css5Pm2GWP4QXpxFOt8dc_oBgpdvOxlg4XDbTfmO8hgGwWz4f2NUnQaG4WpMAjMUGrVcqHmgC8/s1600/Scan10338.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="304" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdgx27Bph3ZaqBeaHcb-eR1aloAyiRxUe6vABLykkD_9eabF6rRB_rxkRR_T6xurih6Css5Pm2GWP4QXpxFOt8dc_oBgpdvOxlg4XDbTfmO8hgGwWz4f2NUnQaG4WpMAjMUGrVcqHmgC8/s400/Scan10338.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Εις υγείαν<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqyShEKM18Z2jYpusg7-UNv2kW-7d6ROty9VlqTLyivhRku6DaZedJQMIp8DhVs9mMLqzqA5n7XDeRMRk22bD81UopIiqREoEs9ilRUxl3qhPhwpujDDcRX1HE1eKlXUG2LScl_9PWSiY/s1600/Scan10349.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="305" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqyShEKM18Z2jYpusg7-UNv2kW-7d6ROty9VlqTLyivhRku6DaZedJQMIp8DhVs9mMLqzqA5n7XDeRMRk22bD81UopIiqREoEs9ilRUxl3qhPhwpujDDcRX1HE1eKlXUG2LScl_9PWSiY/s400/Scan10349.JPG" /></a></div><br />
<br />
<i>Εις υγείαν. Και του χρόνου<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGZaL-8qKK1BEZsRoMYvP0oeG1qm08K6JeLLtDL1lBilC9Z6rgt5GGvZH_ECJU4R5ZEBUQ0ZwIhzCzHkldmujdYHAb1l-wZKVrW0zvWmYVOrGgLgdyx46TyBE6RzW8WPhuSDTBq2hBwRg/s1600/Scan10332.JPG" imageanchor="1" style=""><img border="0" height="305" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGZaL-8qKK1BEZsRoMYvP0oeG1qm08K6JeLLtDL1lBilC9Z6rgt5GGvZH_ECJU4R5ZEBUQ0ZwIhzCzHkldmujdYHAb1l-wZKVrW0zvWmYVOrGgLgdyx46TyBE6RzW8WPhuSDTBq2hBwRg/s400/Scan10332.JPG" /></a></div>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-52980614050978285592011-02-19T11:58:00.000-08:002011-03-07T08:10:53.988-08:00ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ<strong>Το 2007 ο Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου βράβευσε τους παλαίμαχους αγωνιστές Νίκο Αρχοντίδη, Αντιστράτηγο εν αποστρατεία και Χαράλαμπο Μανωλούκο, συνδικαλιστή. Η τελετή βράβευσης και τιμητικής απόδοσης πλακετών έγινε στα πλαίσια κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου, για το 2007, στο κέντρο "ΚΑΚΙΑΣ" της Χασιάς.</strong><br />
<br />
<em>Από αριστερά. Βασίλης Λούγκλος (αντιπρόεδρος του Συλλόγου), Χαράλαμπος Μανωλούκος, Σταύρος Τραγάρας (Πρόεδρος του Συλλόγου), Νίκος Αρχοντίδης (ο αποχωρών Γενικός Γραμματέας), Νίκος Βλαχόπουλος (Μέλος).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhulsQ18hTJA5O_QaAzZVw-5TZu5CqXUt0mXzcUIliU77t6KLoGo4o1_y0_iN82Qr3Y_Y4qeJG1CtD2bDrtQDFBfVYo2XBOEpgTxb6R_NtGP35aTOF7GxWD6XFY152T0yrUuFm62TmiuJs/s1600/DSC05986.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhulsQ18hTJA5O_QaAzZVw-5TZu5CqXUt0mXzcUIliU77t6KLoGo4o1_y0_iN82Qr3Y_Y4qeJG1CtD2bDrtQDFBfVYo2XBOEpgTxb6R_NtGP35aTOF7GxWD6XFY152T0yrUuFm62TmiuJs/s400/DSC05986.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575508853843143554" /></a><br />
<br />
<br />
<strong>ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΝΙΚΟΥ ΑΡΧΟΝΤΙΔΗ</strong><br />
<br />
<em>Πλακέτα προς τιμήν Νίκου Αρχοντίδη</em><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5pW_vNV-Jv_curKV5lM5a3X1sKey7yKN5NnFO7I44Mdp8KG1PfjGHc8zTCyeT_7CaHxTIPv93OCEX-VD9pk886nKdBmU5a_mzcTqm7udY9njT9RponTqNSotn9mNAsDXlBYjxU23HYmw/s1600/DSC05997.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5pW_vNV-Jv_curKV5lM5a3X1sKey7yKN5NnFO7I44Mdp8KG1PfjGHc8zTCyeT_7CaHxTIPv93OCEX-VD9pk886nKdBmU5a_mzcTqm7udY9njT9RponTqNSotn9mNAsDXlBYjxU23HYmw/s400/DSC05997.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575519291077103842" /></a><br />
<br />
<strong>Εκδήλωση προς τιμήν του Στρατηγού Νίκου Αρχοντίδη, από το Σύλλογο Ατσικιωτών, στις 4 Μαρτίου 2007. Ομιλία του Προέδρου του Συλλόγου, Σταύρου Τραγάρα.</strong> <br />
<br />
O Νικόλαος Αρχοντίδης γεννήθηκε στην Ατσική της Λήμνου το 1933. Γονείς του ήταν ο Γαρύφαλλος Αρχοντίδης και η Ελπινίκη το γένος Τροχαλή. Τελείωσε το Δημοτικό της Ατσικής και το εξατάξιο Γυμνάσιο της Μύρινας. Το 1952 εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και το 1955 αποφοίτησε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού πεζικού. Αποτάχθηκε από το Στρατό αμέσως μετά την επιβολή της δικτατορίας το 1967 λόγω των δημοκρατικών του φρονημάτων. Τότε ήταν λοχαγός. Υπέστη διώξεις και σύρθηκε σε στρατοδικεία. Για να επιβιώσει έκανε διάφορες δουλειές. Επανήλθε στις τάξεις του στρατού το 1974 με το βαθμό του ταγματάρχη. Αποστρατεύθηκε το 1989 με το βαθμό του υποστρατήγου. Ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις 1989 – 1990. Επανήλθε στο στράτευμα το 1994 ως υποστράτηγος. Αποστρατεύθηκε το 1996 ως αντιστράτηγος. Ήταν νομαρχιακός σύμβουλος για το νομό Λέσβου το 2000.<br />
Έχει δυο παιδιά από το γάμο του με την Άννα Αρχοντίδη το γένος Παπαδοπούλου, η οποία όπως θυμόμαστε πέθανε πολύ νέα, το Γαρύφαλλο, πτυχιούχο κοινωνιολόγο του Πανεπιστημίου Αιγαίου, και την Τριανταφυλλιά πτυχιούχο οικονομολόγο του Πανεπιστημίου Σταμφρορσάιντ Αγγλίας. Ήταν ο πρωταγωνιστής της αναβίωσης του Συλλόγου Ατσικιωτών το 1999, ο οποίος είχε διαλυθεί για 6 χρόνια. Συμμετέχει στα κοινά της Λήμνου ανελλιπώς με ποικίλες κοινωνικές παρεμβάσεις. Τώρα έχει βρει την ευτυχία του σε ένα ήσυχο όμορφο λιμάνι, που είναι η γυναίκα του, η γλυκύτατη Άννα Πάρχιν. <br />
Ο Νίκος Αρχοντίδης είναι ένας φλογερός πατριώτης. Ακάματος αγωνιστής. Δημοκράτης στην πράξη. Είπε το μεγάλο όχι σε εποχές δύσκολες ενώ θα μπορούσε να συνεχίσει την καριέρα του, απλώς σιωπώντας. Ο Νίκος Αρχοντίδης είναι ένας ποιητικός οραματιστής. Όλοι οι συνεργάτες του στο Σύλλογο θυμόμαστε τις τολμηρές ιδέες του και τα πολύ αισιόδοξα, θα έλεγα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, για τα δεδομένα της Λήμνου. Είναι ένας Στρατηγός με καρδιά μικρού παιδιού. Ένας καλοκάγαθος άνθρωπος, που όλοι τον φωνάζουν με το μικρό του όνομα αν και στρατηγός. Λατρεύει τη Λήμνο και τους Λημνιούς και διατηρεί τους παλιούς τρόπους τους.<br />
Στρατηγέ, η Λήμνος δεν χρειάζεται να ψάχνει για ήρωες. Έχει ήρωες. Και ένας από αυτούς είσαι εσύ.<br />
Είμαι πολύ περήφανος και ευτυχής που σε γνώρισα και συνεργάστηκα μαζί σου.<br />
Σε ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερες.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0oZ7Y5v6RAGSUaJFa8x1Ogq3pUW4F8yrT7uHxQ_zcClLBj1MIaaqOMFKuK_REukuK7ONoR-5XCktjGHyK0Pki0RBY7_AGBFZwHXGwZjJlMyXM4AgMRA6mamMB_SKT1FC5SRVclBIbxME/s1600/DSC05977.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0oZ7Y5v6RAGSUaJFa8x1Ogq3pUW4F8yrT7uHxQ_zcClLBj1MIaaqOMFKuK_REukuK7ONoR-5XCktjGHyK0Pki0RBY7_AGBFZwHXGwZjJlMyXM4AgMRA6mamMB_SKT1FC5SRVclBIbxME/s400/DSC05977.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575499273866321506" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6afuG8F8XlqqdNBQmXj5ZaPweWuJPwBSwbW8oVaV8uHrsuFO8B4y7fCFaT4iMQGVdH74K_R_eKG-JmJgkIEaw-17qo1Vj_maMrPnZJB89tF8-ZI4mCOuf7s1zj0etKHrq1StNZgVb8k4/s1600/DSC05981.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6afuG8F8XlqqdNBQmXj5ZaPweWuJPwBSwbW8oVaV8uHrsuFO8B4y7fCFaT4iMQGVdH74K_R_eKG-JmJgkIEaw-17qo1Vj_maMrPnZJB89tF8-ZI4mCOuf7s1zj0etKHrq1StNZgVb8k4/s400/DSC05981.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575500407346588978" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX9HulIFyOi5v9o8mvQGrYktJ74CCmSGZ1uRo_5m50TFyiLa4clBLgeJ52FyvE_IV5wndijbVWs3AWk2RSs0rNBy406WuTC0_mkP9JypWFgwQsLS91dWjjcGWvtPq7_-Ue_FSSBRweLDo/s1600/DSC05982.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX9HulIFyOi5v9o8mvQGrYktJ74CCmSGZ1uRo_5m50TFyiLa4clBLgeJ52FyvE_IV5wndijbVWs3AWk2RSs0rNBy406WuTC0_mkP9JypWFgwQsLS91dWjjcGWvtPq7_-Ue_FSSBRweLDo/s400/DSC05982.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575503378596969378" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo2koenWKnuEE98pgZ9v8sDcf_hNTJKMXDimgJpBVGKfPS1fk5M_35Bpanxw2fPPoVA9CLK2zetRyt3J7Ws-o8XXAqKGPYyiNSKjOweREO5x1nOGvOER6drv-li-GW51amTWLQxTpmFx0/s1600/DSC05983.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo2koenWKnuEE98pgZ9v8sDcf_hNTJKMXDimgJpBVGKfPS1fk5M_35Bpanxw2fPPoVA9CLK2zetRyt3J7Ws-o8XXAqKGPYyiNSKjOweREO5x1nOGvOER6drv-li-GW51amTWLQxTpmFx0/s400/DSC05983.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575505255659667666" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIwVbe0MQwYQTFcIJmkDV_fyBae1Y5AHWLNhLJrqcSqKPLDs52cihVayPURIMSRgyDnd79Vo3EAR7l3XoVzEwaKCIsYrLvZ0nMnVnucQWEY6zjzO7uOfmaYMS-VoIKTJ3oMMaVpe7aPvk/s1600/DSC05980.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIwVbe0MQwYQTFcIJmkDV_fyBae1Y5AHWLNhLJrqcSqKPLDs52cihVayPURIMSRgyDnd79Vo3EAR7l3XoVzEwaKCIsYrLvZ0nMnVnucQWEY6zjzO7uOfmaYMS-VoIKTJ3oMMaVpe7aPvk/s400/DSC05980.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575510115685561394" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΜΑΝΩΛΟΥΚΟΥ</strong><br />
<br />
<br />
<em>Πλακέτα προς τιμήν Χαράλαμπου Μανωλούκου</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFNMhXM6-R4pbdPAHeUb4kHkhSJLg66RGc7gDjafmfvEU6Mhf-68p13Wzivxx8uUGW86nJDUu3HZUKLEih6M7i9Kk8ri7FeK4_-99CPwcl2Bvfgcfdd-5vkuU2RD53GDWQCR47v89xpCI/s1600/DSC05996.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFNMhXM6-R4pbdPAHeUb4kHkhSJLg66RGc7gDjafmfvEU6Mhf-68p13Wzivxx8uUGW86nJDUu3HZUKLEih6M7i9Kk8ri7FeK4_-99CPwcl2Bvfgcfdd-5vkuU2RD53GDWQCR47v89xpCI/s400/DSC05996.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575521157262321970" /></a><br />
<br />
<strong>Εκδήλωση προς τιμήν του Χαράλαμπου Μανωλούκου, από το Σύλλογο Ατσικιωτών, στις 4 Μαρτίου 2007. Ομιλία του Προέδρου του Συλλόγου, Σταύρου Τραγάρα.</strong> <br />
<br />
Ο Χαράλαμπος Μανωλούκος γεννήθηκε στο Βάρος Λήμνου, το 1929. Ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειας του Ευάγγελου και της Ανδρονίκης Μανωλούκου. Όταν ήταν 3 μηνών πέθανε η μητέρα του. Δόθηκε για υιοθεσία στην οικογένεια Ιωάννη Κομνηνού από την Ατσική. Όταν ο μικρός Μπάμπης ήταν 5 χρόνων πέθανε και ο Ιωάννης Κομνηνός. Η υιοθεσία δεν πραγματοποιήθηκε. Την ύπαρξη της πραγματικής του οικογένειας την πληροφορήθηκε όταν ήταν 12 χρόνων. Άπό 17 χρόνων παιδί αναζήτησε την τύχη του μακριά από τη Λήμνο. Εισήχθη στην τεχνική σχολή του Ναυστάθμου Σαλαμίνας του πολεμικού ναυτικού, όπου τελείωσε τεχνικός – τορναδόρος και μηχανικός. Υπηρέτησε στο πολεμικό ναυτικό. Εργάσθηκε στο ναύσταθμο Σαλαμίνας για 35 χρόνια. Συνταξιοδοτήθηκε το 1981. Είναι παντρεμένος με την Ευαγγελία Γρηγόρα από την Άνδρο και έχει δύο παιδιά την Ανδρονίκη και το Στέλιο.<br />
Ο Χαράλαμπος Μανωλούκος διετέλεσε:<br />
Πρόεδρος επαγγελματικού συμβουλίου ναυστάθμου Σαλαμίνος. Μέλη 2000.<br />
Πρόεδρος πανελλήνιας ομοσπονδίας εργατών μετάλλου. Μέλη 60.000 από όλη την Ελλάδα με έδρα τον Πειραιά.<br />
Μέλος διοίκησης ΓΣΕΕ.<br />
Μέλος διοίκησης οργανισμού εργατικής κατοικίας.<br />
Μέλος διοικητικού συμβουλίου επικουρικού ταμείου εργατοϋπαλλήλων μετάλλου.<br />
Πρόεδρος και γενικός γραμματέας συλλόγου Ατσικιωτών. Συμμετείχε σε σεμινάρια συνδικαλιστικού περιεχομένου στην Ελλάδα, Κύπρο, Γερμανία και Βρυξέλλες για θέματα ΕΟΚ. <br />
Ο Χαράλαμπος Μανωλούκος από τη γέννησή του σημαδεύτηκε από τη μοίρα. Ήταν δυο φορές ορφανός σε χρόνια απόλυτης ανέχειας και δυστυχίας. Ένα φτωχό ορφανό παιδί, με πρόβλημα ταυτότητας, που έπιασε τη ζωή με τα δυνατά Λημνιά μπράτσα του και τη δάμασε με τη φλόγα του, όπως δάμαζε τα σίδερα στο ναύσταθμο.<br />
Ο Μπάμπης. Με την ανυπόκριτη βαθιά του φωνή και το ευθύ ιπποτικό του βλέμμα, με το μόνιμο υπομειδίαμά του, με την ανεπίληπτη και ανεπανάληπτη παρουσία του.<br />
Τα δύσκολα παιδικά του χρόνια δεν του έσβησαν την αισιοδοξία αλλά την ενδυνάμωσαν. Αυτό φαίνεται και από το τραγούδι του. Για όσους δεν γνωρίζουν ο Μπάμπης είναι καλλίφωνος τραγουδιστής μέχρι σήμερα και ανυπέρβλητος χορευτής.<br />
Ιδεολόγος και κοινωνιστής, αγωνιστής και ανιδιοτελής, εργάτης του κοινωνικού συνόλου, τζέντλεμαν και ευγενής, ένας λαϊκός ευπατρίδης, που εμπνέει το σεβασμό και την αποδοχή στον περίγυρό του. Έτσι εξηγείται ότι ηγήθηκε σωματείων με χιλιάδες μέλη επί σειράν ετών.<br />
Συνεργάσιμος και συνετός, με προσοχή και στην τελευταία λεπτομέρεια. Με μια αιχμηρή και συνάμα τρυφερή ματιά, για όλα τα πράγματα και τα θαύματα της ζωής.<br />
Είχα την τύχη και θα έλεγα το προνόμιο να συνεργασθώ επί πολλά χρόνια μαζί του και εκτίμησα τις πολλές αρετές του. Το μεγαλύτερο όμως θέλγητρό του είναι το ότι περιφρονεί αυτές τις αρετές του. <br />
Αγαπητέ Μπάμπη, η Ατσική και η Λήμνος σε ευχαριστούν για τους αγώνες σου και την προσφορά σου.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitybANee8VtzlJiK3L02NaH6PgQv4Eo8ulcBg9BAxQeTBIO73pM7AwQFGBo-TreIhb_mOJ08mUl6ybXq6vQHRbPlZzSR6ohtVSnefNeOZ06P9ae94rbQH1BF5JXYjsYAF0iYkoutyIeXw/s1600/DSC05985.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitybANee8VtzlJiK3L02NaH6PgQv4Eo8ulcBg9BAxQeTBIO73pM7AwQFGBo-TreIhb_mOJ08mUl6ybXq6vQHRbPlZzSR6ohtVSnefNeOZ06P9ae94rbQH1BF5JXYjsYAF0iYkoutyIeXw/s400/DSC05985.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575508137477616722" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRYT3ewwrfdVWOzdojRroBXpXpa6zPGBL9x_p6tRFJa2kklI5blOOcy-xST5GzTaIWXpmAlu8PBbWyf8-mKiga9EKAbYJpS3rTPaXTfWpvhyphenhyphenxwCvsBT4QvtqJ4dmnOaNhN3YkTJ9Yr3QI/s1600/DSC05990.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRYT3ewwrfdVWOzdojRroBXpXpa6zPGBL9x_p6tRFJa2kklI5blOOcy-xST5GzTaIWXpmAlu8PBbWyf8-mKiga9EKAbYJpS3rTPaXTfWpvhyphenhyphenxwCvsBT4QvtqJ4dmnOaNhN3YkTJ9Yr3QI/s400/DSC05990.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575512778774385378" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVoQrsfGCwB0OwTRcjjidHoVt647LuBAd2523zKpkFkSOiLB6VrSIaxIYZ10DWXHyALkMmPFZNefeWaD2MxrUdaAa3aHHnfB9dmFjl99UnmRetgPvlEDlB7Dyc08VNYnhCEsYxm_TxR2g/s1600/DSC05993.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVoQrsfGCwB0OwTRcjjidHoVt647LuBAd2523zKpkFkSOiLB6VrSIaxIYZ10DWXHyALkMmPFZNefeWaD2MxrUdaAa3aHHnfB9dmFjl99UnmRetgPvlEDlB7Dyc08VNYnhCEsYxm_TxR2g/s400/DSC05993.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575514222858272034" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbRyEgFG7-zdemfZJqeK7uA8PZdcPUU_wSvERnsk1G__2rFaW4s81Fg33MRMdO9_kwclri_LypfqUVSWqYzQ-i8bT38y4JGBm4vA7JCEriZOtM62stlQjNMTMTshZtnkEkpbT8-9heJ70/s1600/DSC05994.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbRyEgFG7-zdemfZJqeK7uA8PZdcPUU_wSvERnsk1G__2rFaW4s81Fg33MRMdO9_kwclri_LypfqUVSWqYzQ-i8bT38y4JGBm4vA7JCEriZOtM62stlQjNMTMTshZtnkEkpbT8-9heJ70/s400/DSC05994.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575516100858830978" /></a>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-60096759201912403812011-02-18T22:10:00.001-08:002011-03-07T08:02:00.118-08:00ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΔΑΣΚΑΛΩΝ<strong>Το 2005 ο Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου αποφάσισε να αποδώσει τιμές στους αγαπημένους παλαίμαχους δασκάλους Κώστα Τσουβελεκάκη, Αγοραστό Γραγρά και Σοφία Γραγρά, για το επί δεκαετίες διδακτικό τους έργο και την εν γένει προσφορά τους στα παιδιά της Ατσικής, σε συνθήκες ιδιαίτερα δύσκολες. Η βράβευση και η απονομή τιμητικής πλακέτας για τον Κώστα Τσουβελεκάκη έγινε στα πλαίσια της τελετής της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας του 2006, στο κέντρο «ΚΑΚΙΑΣ» της Χασιάς. <br />
Για τους άλλους δύο έγινε στο σπίτι τους στη Μύρινα, το καλοκαίρι του 2006, όπου τους επισκέφθηκε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου.</strong><br />
<br />
<strong>ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΚΩΣΤΑ ΤΣΟΥΒΕΛΕΚΑΚΗ</strong><br />
<br />
<em>Η τιμητική πλακέτα για τον Κώστα Τσουβελεκάκη.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLOqlvEq5T-iAgLApCrEzCoqi5AqMsjliPAoxaQHbmgAHeI2B4Tc3z8NEqJtp1fh5tvyWHi0jtoGbpWcfLfQ65w3HV27KDP074BnC_tlIvG3uhWM0ct6KoVciEUDZ9njxUDFC5ZpOtTys/s1600/DSC04645.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLOqlvEq5T-iAgLApCrEzCoqi5AqMsjliPAoxaQHbmgAHeI2B4Tc3z8NEqJtp1fh5tvyWHi0jtoGbpWcfLfQ65w3HV27KDP074BnC_tlIvG3uhWM0ct6KoVciEUDZ9njxUDFC5ZpOtTys/s400/DSC04645.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575386256257416690" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmieVA6YhXjU245hGCGc9ItqDOogLqTu5z1MnapE0vzNCg0UUbxl4HHHzkA3Et5RTnQaQiuqay1RMTJW8eH9HzfMgEY6NzA7p2Wyr5sJTb0Q0KtqqIfXPgqaQR6YZm-5jMGjbbpAExCA4/s1600/DSC02580.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmieVA6YhXjU245hGCGc9ItqDOogLqTu5z1MnapE0vzNCg0UUbxl4HHHzkA3Et5RTnQaQiuqay1RMTJW8eH9HzfMgEY6NzA7p2Wyr5sJTb0Q0KtqqIfXPgqaQR6YZm-5jMGjbbpAExCA4/s400/DSC02580.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575318109864507378" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο πρόεδρος του Συλλόγου Σταύρος Τραγάρας στην εισήγηση. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvD3NgL_e8okwMw9_F5rHR_qvyGgqs3aguSzOF_1GmTIg7BGp9ywNQYkICfBn2QIDzT-A6-IYprkOuHlTHSAhI-sPet_IA-oV4dXQtJhkdex3l8f1amecIxgLbt0RMTgV1YChNJUEMccM/s1600/DSC04646.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvD3NgL_e8okwMw9_F5rHR_qvyGgqs3aguSzOF_1GmTIg7BGp9ywNQYkICfBn2QIDzT-A6-IYprkOuHlTHSAhI-sPet_IA-oV4dXQtJhkdex3l8f1amecIxgLbt0RMTgV1YChNJUEMccM/s400/DSC04646.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575343817853365970" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Νίκος Χείλαρης απαγγέλει ποίημα προς τιμήν του τιμωμένου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk7N0RCx8ijxA-reIOLyNCc7k0csUaJctl2JVt1E-XT8pvoe325RzE0dZFOs3EDyTxtLqEquLX9XhP6fLVIZ-IM4kB4og-cDGqB8HxUF6ciLzMPxiSoTVTiJNndYMRDmaXv24jjfsuGW4/s1600/DSC04647.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk7N0RCx8ijxA-reIOLyNCc7k0csUaJctl2JVt1E-XT8pvoe325RzE0dZFOs3EDyTxtLqEquLX9XhP6fLVIZ-IM4kB4og-cDGqB8HxUF6ciLzMPxiSoTVTiJNndYMRDmaXv24jjfsuGW4/s400/DSC04647.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575345458807674882" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Νίκος Χείλαρης και Σταύρος Τραγάρας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7xaNPbwUHUhiUXr1qf16sxX_Xf2EcjwyYhnt4L5PTTVogiQEu7OaTdfzW6C0GQ5HAHdosD1fQWqgS7y-A7eDwJYC-GBN9bjfw0KQJ1gvw2swbVecdd_mAm4x_BQDzBceLyFS0wXXBg8Q/s1600/DSC04649.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7xaNPbwUHUhiUXr1qf16sxX_Xf2EcjwyYhnt4L5PTTVogiQEu7OaTdfzW6C0GQ5HAHdosD1fQWqgS7y-A7eDwJYC-GBN9bjfw0KQJ1gvw2swbVecdd_mAm4x_BQDzBceLyFS0wXXBg8Q/s400/DSC04649.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575347515487464466" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Νίκος Χείλαρης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimlFu4myWh0KymAvsJ-j6Ut7QcbJrX9kphH-YVKJ3KUhQwl2dKVI0HgOWRHbdNxZhJwQ464UoYtFZI0jg-XLt3OUsRt8gnv3iG9vnOVRy2KEQeQunZnRVG5TCJPRXDrzcJbHyo6mGMMzA/s1600/DSC04648.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimlFu4myWh0KymAvsJ-j6Ut7QcbJrX9kphH-YVKJ3KUhQwl2dKVI0HgOWRHbdNxZhJwQ464UoYtFZI0jg-XLt3OUsRt8gnv3iG9vnOVRy2KEQeQunZnRVG5TCJPRXDrzcJbHyo6mGMMzA/s400/DSC04648.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575347143741282930" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Τσουβελεκάκης, Σταύρος Τραγάρας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVL5k8Ft0AcWFE_yjQrBzIul6LUnI27mG6J6J7dEA5bRZAmHN4wXMxQEhuTT2XhRAb5ELP42d0ZLO5cEHeWzKJH6Mel0_YNL_e1EciQZhk9lFzJuZqIJ8LyfJG_iiWS804bGYX5DHR8vg/s1600/DSC04655.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVL5k8Ft0AcWFE_yjQrBzIul6LUnI27mG6J6J7dEA5bRZAmHN4wXMxQEhuTT2XhRAb5ELP42d0ZLO5cEHeWzKJH6Mel0_YNL_e1EciQZhk9lFzJuZqIJ8LyfJG_iiWS804bGYX5DHR8vg/s400/DSC04655.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575385642710713058" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Τσουβελεκάκης.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg28tnzx9lLqRhnrlb2Jkx0VoDktHneCEoqVLY3B5kl81AtTJCJAhyphenhyphenFWzWcvHzFGlaXqtRjgjQvMc0rI0JpmQwKNhJ2-2qcytEUbxUk6OVOc8cRFHUxZ2yTshMxqbmXcGhYYC8ogmIhues/s1600/DSC04653.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg28tnzx9lLqRhnrlb2Jkx0VoDktHneCEoqVLY3B5kl81AtTJCJAhyphenhyphenFWzWcvHzFGlaXqtRjgjQvMc0rI0JpmQwKNhJ2-2qcytEUbxUk6OVOc8cRFHUxZ2yTshMxqbmXcGhYYC8ogmIhues/s400/DSC04653.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575385325521480194" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Τσουβελεκάκης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5_5cAawUuXfrXID50UXfXVlepZifyI_afBe5FYuAa8HOf_-eMf2kghku01HLLMwM5HthUo0fpIYNDWsUHsMOIvJtA-PLj7Vxx00xBNpm-RPopzihaDK43D_wIzZ1SLcgPowQOyOyX0XE/s1600/DSC04652.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5_5cAawUuXfrXID50UXfXVlepZifyI_afBe5FYuAa8HOf_-eMf2kghku01HLLMwM5HthUo0fpIYNDWsUHsMOIvJtA-PLj7Vxx00xBNpm-RPopzihaDK43D_wIzZ1SLcgPowQOyOyX0XE/s400/DSC04652.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575348742562660066" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Τσουβελεκάκης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ibaKqGoJUpurGAYHsai0oSLsZalxw0DjYV39SNWsJgov3yfVODLmiB7P7AIqT-BCGNDgw4WxExBaRm8YkQ-681UQ0bO-5U15UpsA-nTEyNxrbnqmoQpi0yobw4zHAxGagnCieI0Zn64/s1600/DSC04650.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ibaKqGoJUpurGAYHsai0oSLsZalxw0DjYV39SNWsJgov3yfVODLmiB7P7AIqT-BCGNDgw4WxExBaRm8YkQ-681UQ0bO-5U15UpsA-nTEyNxrbnqmoQpi0yobw4zHAxGagnCieI0Zn64/s400/DSC04650.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575347910341800450" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Τσουβελεκάκης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif7fMHNTGS5JsS2_jq57ivZLrNbq2aDDNDi0IA-L7lkn-zjyw_cAOyl_92p15djNy_pBTi0pvWoab0xz3G5er8dd9cNVCR4bdRkI5_UJLq_mdpg1AleeCXmn9hAe96HJIemZux7qFt6P4/s1600/DSC04651.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif7fMHNTGS5JsS2_jq57ivZLrNbq2aDDNDi0IA-L7lkn-zjyw_cAOyl_92p15djNy_pBTi0pvWoab0xz3G5er8dd9cNVCR4bdRkI5_UJLq_mdpg1AleeCXmn9hAe96HJIemZux7qFt6P4/s400/DSC04651.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575348407556533506" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Τσουβελεκάκης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhPlZk9dhs5Hxpv-rhviiikITQKKQt1N9X0ehI1joWrROYvLCeEqF8Oux0Yqqss3GrajvBDjoXokUKTb4gFm2hUHjHOrAKdvZDHfYzHApQvXIWsTBy-7OhBRkHMl_POP5wlFp3ajl_oKE/s1600/DSC04656.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhPlZk9dhs5Hxpv-rhviiikITQKKQt1N9X0ehI1joWrROYvLCeEqF8Oux0Yqqss3GrajvBDjoXokUKTb4gFm2hUHjHOrAKdvZDHfYzHApQvXIWsTBy-7OhBRkHMl_POP5wlFp3ajl_oKE/s400/DSC04656.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575385983536659394" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΑΓΟΡΑΣΤΟΥ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑΣ ΓΡΑΓΡΑ</strong><br />
<br />
<em>Οι τιμητικές πλακέτες.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXg8YQE0WyhGKzropSXL-pPf-0sl0788DtC2MkCm2u0JgP1yuj4uy4nv1glYOBKsBvSArqP3MlDQK5KqTH5MzR9EdNvUk5JvZic4YDevI-I-peepRT5kOR0O6bIb07i8uadkRRg6Q5DNk/s1600/DSC02582.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXg8YQE0WyhGKzropSXL-pPf-0sl0788DtC2MkCm2u0JgP1yuj4uy4nv1glYOBKsBvSArqP3MlDQK5KqTH5MzR9EdNvUk5JvZic4YDevI-I-peepRT5kOR0O6bIb07i8uadkRRg6Q5DNk/s400/DSC02582.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575320505623614290" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCGD44GJe23l68uauimrb9TRxslpU6y4TXrxFAxxKN38hJaGx901-D-y2Mn1KG2_Q2eUNfJVin-4LLoSvhXJXW9YUoySJ4jD-0F7vDX5lIjzzAhhFb5BYlUA1f0HERn9tsg6wG3txVBu8/s1600/DSC02581.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCGD44GJe23l68uauimrb9TRxslpU6y4TXrxFAxxKN38hJaGx901-D-y2Mn1KG2_Q2eUNfJVin-4LLoSvhXJXW9YUoySJ4jD-0F7vDX5lIjzzAhhFb5BYlUA1f0HERn9tsg6wG3txVBu8/s400/DSC02581.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575318670484218226" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Σταύρος Τραγάρας απονέμει την πλακέτα στον Αγοραστό Γραγρά.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgha-9lZhL_PtG1VKngFGMOMfvNWUV_YiiHPEG7ehR78DCw7dnUZl2XQsZmcAkURA4vVWrwRpnzjzwdPnc0rWYGSrWA6zN13YyEoxDr4yi36rcNlr2trFLD8yFMs_Lq8tCb_KXnxThsjv8/s1600/DSC02598.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgha-9lZhL_PtG1VKngFGMOMfvNWUV_YiiHPEG7ehR78DCw7dnUZl2XQsZmcAkURA4vVWrwRpnzjzwdPnc0rWYGSrWA6zN13YyEoxDr4yi36rcNlr2trFLD8yFMs_Lq8tCb_KXnxThsjv8/s400/DSC02598.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575324975096233330" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicu5fgB49oul3yYvyT-98W_7aEQXf2cWZ1MeRGwVRqKBFwb_mnLL8kpWmKExL6-GpBg3DJ-pdrAfB-MGCIdOkKqK5rjxybF2saIxVwI0A8b96f5cvW7QfqZOI2jjzxPM6hbR1j-ohf-HM/s1600/DSC02597.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicu5fgB49oul3yYvyT-98W_7aEQXf2cWZ1MeRGwVRqKBFwb_mnLL8kpWmKExL6-GpBg3DJ-pdrAfB-MGCIdOkKqK5rjxybF2saIxVwI0A8b96f5cvW7QfqZOI2jjzxPM6hbR1j-ohf-HM/s400/DSC02597.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575324087786172034" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVJoeSeuuN3aMcBMGOqNmUlVWaQZ6gW-gSbEJv3ObZ36FbZdVg33_Zsp7a_st2787BUZRaGqfGKjfEKzHvEpqN3NG1KcGftIHvh7eDIq9VuSvmop6Q8bAWb2PA227d8wXdzXAfye7uroU/s1600/DSC02596.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVJoeSeuuN3aMcBMGOqNmUlVWaQZ6gW-gSbEJv3ObZ36FbZdVg33_Zsp7a_st2787BUZRaGqfGKjfEKzHvEpqN3NG1KcGftIHvh7eDIq9VuSvmop6Q8bAWb2PA227d8wXdzXAfye7uroU/s400/DSC02596.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575322208019648914" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου, Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης απονέμει την πλακέτα στη Σοφία Γραγρά.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGIM4bkFRG7WpZfoMz8QVJzlGh-FPsw184kn1YEEDVYdNIj3Gpp2blvfp75FYN8nHshaYSg9D9tU13YdC0e5q_pQ-nfN4t4vwNnl1bMh9ONNA0qL7YQBYiOyTrfagBERgGn36aNxsjA_M/s1600/DSC02599.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGIM4bkFRG7WpZfoMz8QVJzlGh-FPsw184kn1YEEDVYdNIj3Gpp2blvfp75FYN8nHshaYSg9D9tU13YdC0e5q_pQ-nfN4t4vwNnl1bMh9ONNA0qL7YQBYiOyTrfagBERgGn36aNxsjA_M/s400/DSC02599.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575325641838612690" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoyOjhFYdrFNAB66egKDp93aXK-g-y4DLN6HEL73_3Twa2ypnqCMP48jiabl7VJIigq4UHOfFwB7WaRgJfrgSVhD2BtqSaQytKMDFLgRSaQBUOIUQP41RkDJEgiXF769mkqYe5Fbyj4RU/s1600/DSC02603.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoyOjhFYdrFNAB66egKDp93aXK-g-y4DLN6HEL73_3Twa2ypnqCMP48jiabl7VJIigq4UHOfFwB7WaRgJfrgSVhD2BtqSaQytKMDFLgRSaQBUOIUQP41RkDJEgiXF769mkqYe5Fbyj4RU/s400/DSC02603.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575330996727311922" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOP21BPLDrbnGZEIaArCrsuOMNkblvCLsFuK5JjS22DrwAVVSFagzZca_AgusHz1DNkMUkgSSIt0PAproS6SeSbfzUdFENrDEZnllQP8EcOw3a2mqjgdaG_rP_ggiIjm6vOp4zEixiwU4/s1600/DSC02600.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOP21BPLDrbnGZEIaArCrsuOMNkblvCLsFuK5JjS22DrwAVVSFagzZca_AgusHz1DNkMUkgSSIt0PAproS6SeSbfzUdFENrDEZnllQP8EcOw3a2mqjgdaG_rP_ggiIjm6vOp4zEixiwU4/s400/DSC02600.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575325782432411010" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieVgnGrm5PulAkd92x1NvJShbuh_gQIoRBZ6cCBWmEi5uZNzfM71jTJowBCWe1VQzFgI4s5lELx1VbuPIwWueXXIAzIE_fcTuVEFk4kZaXSLnJvXLVajrZ68ITmoZDdEPsRHm5AJSC9Es/s1600/DSC02601.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieVgnGrm5PulAkd92x1NvJShbuh_gQIoRBZ6cCBWmEi5uZNzfM71jTJowBCWe1VQzFgI4s5lELx1VbuPIwWueXXIAzIE_fcTuVEFk4kZaXSLnJvXLVajrZ68ITmoZDdEPsRHm5AJSC9Es/s400/DSC02601.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575325940977448450" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix9WX3xN90Q6ZoTiawZdpjnaxWBqXC2fuhpQuLgD7rC0-2G4aWwnGGJzMR4jMjmETMLrC4YI-nC2yQkLLvfCU4QkUsOzYCKdiytjIFUs4C_o2K1GS2T_YCIH5wgz-mwEkhGu9LeU6wzEU/s1600/DSC02602.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix9WX3xN90Q6ZoTiawZdpjnaxWBqXC2fuhpQuLgD7rC0-2G4aWwnGGJzMR4jMjmETMLrC4YI-nC2yQkLLvfCU4QkUsOzYCKdiytjIFUs4C_o2K1GS2T_YCIH5wgz-mwEkhGu9LeU6wzEU/s400/DSC02602.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575332286534157858" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Αναμνηστική φωτογραφία. Γιώργος Κυράνης, Νίκος Αρχοντίδης, Αγοραστός Γραγράς, Σοφία Γραγρά, Σταύρος Τραγάρας, Κώστας Γιαννέρης, Χαράλαμπος Μανωλούκος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ-brn187x1BbnyPxR3bMFkYJ4CbfW8ETjUe5ckSpm6EE1ElrVE26XIt_f89vfBbRfsyjS7uLWFvJXuOT9HlkR6pj7ot9oH9RlqWgrLGdD2K12YfhQCnJNJZdGCth2wL1KcsviSX2gcCc/s1600/DSC02607.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ-brn187x1BbnyPxR3bMFkYJ4CbfW8ETjUe5ckSpm6EE1ElrVE26XIt_f89vfBbRfsyjS7uLWFvJXuOT9HlkR6pj7ot9oH9RlqWgrLGdD2K12YfhQCnJNJZdGCth2wL1KcsviSX2gcCc/s400/DSC02607.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575331784159846690" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Αναμνηστική φωτογραφία. Άννα Αρχοντίδη, Νίκος Αρχοντίδης, Αγοραστός Γραγράς, Σοφία Γραγρά, Σταύρος Τραγάρας, Κώστας Γιαννέρης, Χαράλαμπος Μανωλούκος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUIj9W3o2yVUeYkmJoIYQAu0_HqHDLLIBSt8BIsFlOjpX0bOKf2LviDDGjN39Dg4DCANajpqq4JJGLPFut9cQLTox5WmX0m6zpI68zVHjEDQ0BQTz7l5jnh2gDoz07XXieKi-OpLXVuPE/s1600/DSC02606.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUIj9W3o2yVUeYkmJoIYQAu0_HqHDLLIBSt8BIsFlOjpX0bOKf2LviDDGjN39Dg4DCANajpqq4JJGLPFut9cQLTox5WmX0m6zpI68zVHjEDQ0BQTz7l5jnh2gDoz07XXieKi-OpLXVuPE/s400/DSC02606.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575331649693357778" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Σοφία Γραγρά, Άννα Αρχοντίδη.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3tH5s-q89KfRZFfWBkLa_hBhLCS9IxkwMW3AMBEKrnFhw6YsgJMSkoGjaapKuYDZ1XEb1fhrP8f9sVBKxsl4FVdhbKo39ta-g82MYfd-0eJBIWbBk256Lu0Tigv3nzhWdJtVHxhyphenhyphenY7UQ/s1600/DSC02595.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3tH5s-q89KfRZFfWBkLa_hBhLCS9IxkwMW3AMBEKrnFhw6YsgJMSkoGjaapKuYDZ1XEb1fhrP8f9sVBKxsl4FVdhbKo39ta-g82MYfd-0eJBIWbBk256Lu0Tigv3nzhWdJtVHxhyphenhyphenY7UQ/s400/DSC02595.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575337363754545090" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwvd9wA2bmVzjdokY_rzRWjCum8w_SYcYKrW7GkCwyEJ5uioeOxnob8gNa5u1hoWqH-w2V4oImS4eHlKiNc7SDWyjb8XrQtaEugIltJjGlu_ONdG5S6zG7qIXURSJBe_sImS9LZ97N_V8/s1600/DSC02594.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwvd9wA2bmVzjdokY_rzRWjCum8w_SYcYKrW7GkCwyEJ5uioeOxnob8gNa5u1hoWqH-w2V4oImS4eHlKiNc7SDWyjb8XrQtaEugIltJjGlu_ONdG5S6zG7qIXURSJBe_sImS9LZ97N_V8/s400/DSC02594.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575336557787607922" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Αγοραστός Γραγράς.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_u2n3qE_6EykqBaUZ3taIP1VV6EtLpFwCjs7bEZcYSu66IBqFEuATJTqlpH5rG3b5-xO7EdLbqPM8kvLdadtOIsF1kRGDxC18Z7DuCNS027avJj_1QyYifc5KzuanvY4U0Nk2DLkpGJQ/s1600/DSC02593.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_u2n3qE_6EykqBaUZ3taIP1VV6EtLpFwCjs7bEZcYSu66IBqFEuATJTqlpH5rG3b5-xO7EdLbqPM8kvLdadtOIsF1kRGDxC18Z7DuCNS027avJj_1QyYifc5KzuanvY4U0Nk2DLkpGJQ/s400/DSC02593.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575334282745254290" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Άννα Αρχοντίδη.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ-qZZ7XYRpnTxp06uYAyS2FCItA_IJ9TEwIp3ZGyDE5c6ZuMTpbxWkKx_I9xEE5eJg2V1ffTLO9tOeyxTt-qMq52hDzRIIHgXFKohi6pzUFDTQqELMFzONKTo12p5aAP585e2IuNMsus/s1600/DSC02590.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ-qZZ7XYRpnTxp06uYAyS2FCItA_IJ9TEwIp3ZGyDE5c6ZuMTpbxWkKx_I9xEE5eJg2V1ffTLO9tOeyxTt-qMq52hDzRIIHgXFKohi6pzUFDTQqELMFzONKTo12p5aAP585e2IuNMsus/s400/DSC02590.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575334064114742098" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Νίκος Αρχοντίδης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8EbxE2eo6nPUgTLdRj0RxwmjTb6Y2E4QvkDTh8xL_QslC4qHp6Bj0EXgNleyLphlKCLmZlG4sUNWPmaqCVho0xnyGyw4N5S_fLhQeT08Had0wsAWEdh6GhZU0XWVBi1biw10Kni2MWDQ/s1600/DSC02589.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8EbxE2eo6nPUgTLdRj0RxwmjTb6Y2E4QvkDTh8xL_QslC4qHp6Bj0EXgNleyLphlKCLmZlG4sUNWPmaqCVho0xnyGyw4N5S_fLhQeT08Had0wsAWEdh6GhZU0XWVBi1biw10Kni2MWDQ/s400/DSC02589.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575333924516950786" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Νίκος Αρχοντίδης, Κώστας Γιαννέρης, Σταύρος Τραγάρας, Μπάμπης Μανωλούκος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc_6xRc6uvemQRJ8uYAewSzEHwX7T3JWX5hXUnZPrkc3r7BmwrOPzZiny37ZwBs5sM8WvEWTSpNKyfa5kDu7_Xp3J0vM9I-Mo2aJlN0i4NJKbET7gwn1H9NKLVYu2jm2AxLn1VM4dhn2Q/s1600/DSC02592.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc_6xRc6uvemQRJ8uYAewSzEHwX7T3JWX5hXUnZPrkc3r7BmwrOPzZiny37ZwBs5sM8WvEWTSpNKyfa5kDu7_Xp3J0vM9I-Mo2aJlN0i4NJKbET7gwn1H9NKLVYu2jm2AxLn1VM4dhn2Q/s400/DSC02592.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575333792656094626" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Μπάμπης Μανωλούκος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmVa6MdcYaCMVtHfbjuQ8dFcbrtnnPPcilDcldtWuJDN_ZIh-pL_E30PcKp-rVKevsFcsT-ok7kPViXg_77bHa5UGXOPybAdZt-goyeaBLCXhM2DL8YWgPPVPHK7It55rxeuymjyq5pZo/s1600/DSC02587.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmVa6MdcYaCMVtHfbjuQ8dFcbrtnnPPcilDcldtWuJDN_ZIh-pL_E30PcKp-rVKevsFcsT-ok7kPViXg_77bHa5UGXOPybAdZt-goyeaBLCXhM2DL8YWgPPVPHK7It55rxeuymjyq5pZo/s400/DSC02587.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575333627522900290" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Σοφία Γραγρά, Νίκος Αρχοντίδης, Κώστας Γιαννέρης, Μπάμπης Μανωλούκος, Σταύρος Τραγάρας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihuEHlDmnQzcvVIkDo5mhdiE-GUAbVeSLRksFkvxzDdWp0jn6f2xxYnZ3r8ynSGsiuJoU38F4v-M_j6a9nZRlr8xQvuhU5NA0bVeBVUEh4joXs8ATZcR8QeJcLJoLtO-vNsKNK4xanG2o/s1600/DSC02604.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihuEHlDmnQzcvVIkDo5mhdiE-GUAbVeSLRksFkvxzDdWp0jn6f2xxYnZ3r8ynSGsiuJoU38F4v-M_j6a9nZRlr8xQvuhU5NA0bVeBVUEh4joXs8ATZcR8QeJcLJoLtO-vNsKNK4xanG2o/s400/DSC02604.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575331197851272642" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Γιαννέρης, Γιώργος Κυράνης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwh8rxN-YJLT4pGoeHSFCxIpI8ronfwfPO1tYRW_UE74GC9xfwJ1NsPwqCFc013EfLswrNqKtPNErJBhYHikYvvvFgNX8Rc0Ge1A55QJfcit8_H3abCt5dkBzQs-WnbrtvkOLht3Ii0IE/s1600/DSC02586.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwh8rxN-YJLT4pGoeHSFCxIpI8ronfwfPO1tYRW_UE74GC9xfwJ1NsPwqCFc013EfLswrNqKtPNErJBhYHikYvvvFgNX8Rc0Ge1A55QJfcit8_H3abCt5dkBzQs-WnbrtvkOLht3Ii0IE/s400/DSC02586.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575321097775113874" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Γιαννέρης, Μπάμπης Μανωλούκος, Γιώργος Κυράνης, Νίκος Αρχοντίδης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRuybHXkePGNGAWH_yrPK8BhnpVWahKK8bF-IXqeHeKRTu_-jVyZeaec14g_Joeak9zw0bL4IljBUapqKuq9uifQ4Bn6UgTMhS29R0Nf3fza5GZO-jIRP0C0ZruBasW-P-hwZo9F4VYXQ/s1600/DSC02610.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRuybHXkePGNGAWH_yrPK8BhnpVWahKK8bF-IXqeHeKRTu_-jVyZeaec14g_Joeak9zw0bL4IljBUapqKuq9uifQ4Bn6UgTMhS29R0Nf3fza5GZO-jIRP0C0ZruBasW-P-hwZo9F4VYXQ/s400/DSC02610.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575333342667327714" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Γιαννέρης, Μπάμπης Μανωλούκος, Γιώργος Κυράνης, Νίκος Αρχοντίδης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWkl_6dSnH2RcvcR4uDPqB66t-1yhPpB6ZlpK5TMOnU1hIHo96AWN4pFZfuRRV765mvytLD9SFiag5l-9DgFCJBLMbTVup8FV-yMIAyq6ZiOQRbLPnvVjWZ5JNNlMmIwGmLr9vuiHCSqI/s1600/DSC02609.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWkl_6dSnH2RcvcR4uDPqB66t-1yhPpB6ZlpK5TMOnU1hIHo96AWN4pFZfuRRV765mvytLD9SFiag5l-9DgFCJBLMbTVup8FV-yMIAyq6ZiOQRbLPnvVjWZ5JNNlMmIwGmLr9vuiHCSqI/s400/DSC02609.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575333144008201234" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Μπάμπης Μανωλούκος, Γιώργος Κυράνης, Νίκος Αρχοντίδης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijq_m9Yiyu-xhXZO2ZvRzTSt9iNXBop_JUozTr13D0NcoT7Z36wXdkai8-r1nW6jkUulfXwZ87EYXM88ql5PbdzEvLncVl12rwv-0pIrJzWwKsdRdrw8rc_E2GMPtVakcgnhS1nMFzuW0/s1600/DSC02608.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijq_m9Yiyu-xhXZO2ZvRzTSt9iNXBop_JUozTr13D0NcoT7Z36wXdkai8-r1nW6jkUulfXwZ87EYXM88ql5PbdzEvLncVl12rwv-0pIrJzWwKsdRdrw8rc_E2GMPtVakcgnhS1nMFzuW0/s400/DSC02608.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575332420864071906" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Νίκος Αρχοντίδης, Άννα Αρχοντίδη, Μπάμπης Μανωλούκος, Κώστας Γιαννέρης, Σταύρος Τραγάρας, Γιώργος Κυράνης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib5Cjjwa2E9I8BQr72P55GrA0Yyd3mq8BYtYnWjl9FlYG0ToCEe2AK-mMxRqMQ9ue7K7FGgAPtReLOEJFbijzCXNgmUKkuhyphenhyphen2Tx3wBmHPNm9L2BHHAicOYrWEWhnJE-NvRIpeRi-BfVmQ/s1600/DSC02584.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib5Cjjwa2E9I8BQr72P55GrA0Yyd3mq8BYtYnWjl9FlYG0ToCEe2AK-mMxRqMQ9ue7K7FGgAPtReLOEJFbijzCXNgmUKkuhyphenhyphen2Tx3wBmHPNm9L2BHHAicOYrWEWhnJE-NvRIpeRi-BfVmQ/s400/DSC02584.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575320945487525090" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Νίκος Αρχοντίδης, Άννα Αρχοντίδη, Μπάμπης Μανωλούκος, Κώστας Γιαννέρης, Έφη Τραγάρα, Γιώργος Κυράνης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuIJ1bjGHVVm8mgq9GBTlpNX7_RMpg4X_WGQegOjfAUuOvFbryPKrMY2iTL0b6DaQeQwrli7hyWohUVLdJHrwDTE3upPs4RXBLmxmZlb3slqVUwu4IcGSt18ZPk56iulzWssv_r0ZpwFQ/s1600/DSC02583.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuIJ1bjGHVVm8mgq9GBTlpNX7_RMpg4X_WGQegOjfAUuOvFbryPKrMY2iTL0b6DaQeQwrli7hyWohUVLdJHrwDTE3upPs4RXBLmxmZlb3slqVUwu4IcGSt18ZPk56iulzWssv_r0ZpwFQ/s400/DSC02583.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575320257856823730" /></a>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-1393781388640733142010-04-10T21:51:00.001-07:002011-03-25T08:50:13.101-07:00ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΛΗΜΝΟΥ (Α' ΜΕΡΟΣ)<em>Αλώνισμα με βόδια, δεκαετία του 40<br />
Είναι ο παππούς μου Σταύρος Μπουρμάς, που ήταν πετράς, λατόμος, τον οποίο δεν έφτασα, αφού πέθανε πριν γεννηθώ. Είναι η μοναδική φωτογραφία που έχουμε. Την τράβηξε ένας Ελληνοαμερικάνος, που είχε έρθει για διακοπές.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDrmRt8vIMszI9dyRumbVuHPlBCvT1dsuRDso5dX58A75ts37ZpmJnVeR2_imhBhKoGpOs5QRFdBvBtsblgqkSnjDxxgJKQQjXwksZBNnKSk9K-zcqTGKupiKkSxZJ1JYUhtmbNfOmtd0/s1600/Scan10447%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 294px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDrmRt8vIMszI9dyRumbVuHPlBCvT1dsuRDso5dX58A75ts37ZpmJnVeR2_imhBhKoGpOs5QRFdBvBtsblgqkSnjDxxgJKQQjXwksZBNnKSk9K-zcqTGKupiKkSxZJ1JYUhtmbNfOmtd0/s400/Scan10447%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575902611417550018" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<i>Γιώργαρος Πατέτσος ή Μπάκακας, από τα Τσιμάνδρια. Σαν να τον κατέψυξες πριν ένα αιώνα και τον απόψυξες τώρα.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0zQtnIsp0fIGBvrNfHdZ8CQ_vsBIRdutqBKyRMiHoRRhEoS9zt7atmgd5Ac_eGjCHOVW7WEL0DEZdrq6nPwpsFZSRUWkRLy9x_f7SJWVLgoDh5xvIP1lstQmz-JZHPyHPjJAH2u6cFB4/s1600/n1264428508_256170_7277.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="303" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0zQtnIsp0fIGBvrNfHdZ8CQ_vsBIRdutqBKyRMiHoRRhEoS9zt7atmgd5Ac_eGjCHOVW7WEL0DEZdrq6nPwpsFZSRUWkRLy9x_f7SJWVLgoDh5xvIP1lstQmz-JZHPyHPjJAH2u6cFB4/s400/n1264428508_256170_7277.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<i>Από το Βάρος. Τώρα θα είναι πεθαμένος, μετά από κοντά 15 χρόνια. Δεν ξέρω το όνομά του. Αλλά η πετσέτα κάτω από την τραγιάσκα, δεν είναι καταπληκτική;<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqkrqN_E-NIXDte-XfY7cdEXMiW1PZjPM0faNuC9_BytuIAYd6ODPYTbPV8gIIqVBVSitqYXXbEIBKDyrym5zQ603cJGXxhlVFST9twqp5o0pbqyDITgtY7Jn1RmaYs_-DR8wzI64PA9E/s1600/Scan10481.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqkrqN_E-NIXDte-XfY7cdEXMiW1PZjPM0faNuC9_BytuIAYd6ODPYTbPV8gIIqVBVSitqYXXbEIBKDyrym5zQ603cJGXxhlVFST9twqp5o0pbqyDITgtY7Jn1RmaYs_-DR8wzI64PA9E/s400/Scan10481.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<i>Γιάννης Μαλιάκας, Νούλα Μαλιάκα. Ομορφιά.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDXJJmrZYp9j5dq5UGXU8eY4IMidP8y8B-PaKmeKTXnG-sHQtsuQ4xAOHtbVdHltQlyYFmfgB0dxNdmqH2bt44MKwuRCC2tfVRTux5zJdNRNJbjIMULcRgdAvWvPKQLJ41A6KhZQeZZ5Y/s1600/Scan10035.BMP" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDXJJmrZYp9j5dq5UGXU8eY4IMidP8y8B-PaKmeKTXnG-sHQtsuQ4xAOHtbVdHltQlyYFmfgB0dxNdmqH2bt44MKwuRCC2tfVRTux5zJdNRNJbjIMULcRgdAvWvPKQLJ41A6KhZQeZZ5Y/s400/Scan10035.BMP" /></a></div><br />
<br />
<br />
<i>Γιώργος Τραγάρας ή Τζίκος. Αρχιθεριστής. Ώρα καλή εκεί που πήγες...</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvjIAEKqUWLltJNOaB-13G6AcdtJHFZHMI8SWWKz2pHvnu4jGXh_6BSImqGbPVp-XuCqh2BzeJjbWlAWTPLOlVsNXI8_UkX-ESvzChXUXMb3wvCxbP7xaBFWivOHZnFMeKETMCiNUTMTI/s1600/tzikos3.bmp" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvjIAEKqUWLltJNOaB-13G6AcdtJHFZHMI8SWWKz2pHvnu4jGXh_6BSImqGbPVp-XuCqh2BzeJjbWlAWTPLOlVsNXI8_UkX-ESvzChXUXMb3wvCxbP7xaBFWivOHZnFMeKETMCiNUTMTI/s400/tzikos3.bmp" /></a></div><br />
<br />
<br />
<i>Καλοκαιρινοί. Μοντελάκια. Μερικοί με ρεπούμπλικες και γραβάτες. Πού να βγήκε άραγε αυτή η φωτογραφία; Όταν ήταν ζωντανοί, δεν είχα την περιέργεια να ρωτήσω. Ποιοι να είναι κι αυτοί που δεν γνωρίζω; Στην πρώτη σειρά Βασίλης Τραγάρας και Δημήτρης Κολυφέτης. Στη δεύτερη σειρά, Γιωρνάρας, Γιάννης Ζαζάκος, Κώστας Τραγάρας, Σπύρος Μηρμήγκιας, Θανάσης Παχνέλας.<br />
</i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvj9DW62x0QePSW_Za1Xv7m7A_Q1DVu_z4pl9aP62CTmGW-_L-tWEsV99BkCnTtagWLhqZShGb4OGh9446XlZlK6TLnR6itObRKfInID0pw3RhT7Urts-Z9ygfUWhTbvIY3im9Of8BpUI/s1600/Scan11020.JPG" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="270" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvj9DW62x0QePSW_Za1Xv7m7A_Q1DVu_z4pl9aP62CTmGW-_L-tWEsV99BkCnTtagWLhqZShGb4OGh9446XlZlK6TLnR6itObRKfInID0pw3RhT7Urts-Z9ygfUWhTbvIY3im9Of8BpUI/s400/Scan11020.JPG" /></a></div><br />
<br />
<br />
<em>Γλέντι στον Αγιαρμόλα. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Τάκης Ν. Κιουρανάκης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-UEKZoBhyonVg-4MBnKT3GcXii9IuHtMUQy3Og7-mQWA-GjmOBBSNfYtfy1WJJox4KAXszzkLcG3GvjpAvBBD9Ux7miCZvHd_Nxx6J2o0AVDf0wouE3H5u2Hq0VR_3SwzEDUqiHzf24w/s1600/kiour2.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 329px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-UEKZoBhyonVg-4MBnKT3GcXii9IuHtMUQy3Og7-mQWA-GjmOBBSNfYtfy1WJJox4KAXszzkLcG3GvjpAvBBD9Ux7miCZvHd_Nxx6J2o0AVDf0wouE3H5u2Hq0VR_3SwzEDUqiHzf24w/s400/kiour2.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577990793937142674" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Αποκριές στην Ατσική. Ο Οδυσσέας Κριαρής νεαρός...αρκουδιάρης. Η αρκούδα είναι ο Άλκης Μαχαιράς. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Οδυσσέας Κριαρής.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQsbsMOFuBjAgiljjNQxnIWmCBPLQzT5dKFlAEqNLR0uU9lFCliwLulylX-JmgYaM_8waB4sNJI4JL9bHWpkDAZkSBm43NLQ3REEKgBupGkV8FHy64VNgwexjaPrlPHGOkQQwiYIy-SIA/s1600/56_AXI%257E1.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 275px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQsbsMOFuBjAgiljjNQxnIWmCBPLQzT5dKFlAEqNLR0uU9lFCliwLulylX-JmgYaM_8waB4sNJI4JL9bHWpkDAZkSBm43NLQ3REEKgBupGkV8FHy64VNgwexjaPrlPHGOkQQwiYIy-SIA/s400/56_AXI%257E1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577996458248742962" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γλέντι στην πλατεία Ατσικής. Διακρίνονται από αριστερά, οι έφηβοι, τότε: Αντώνης Χρυσάφης, Νίκος Καραυγουστής, Νίκος Βλαχόπουλος, Φώτης Κιουρανάκης, Γιάννης Ελευθεράκης, Αγοραστός Λαυδαράς, Γαρόφαλλος Κατσώνης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimNgaR2byAurObSLzP5ZHSkGK3LBWwok2a_ZycjJs3EuQf_Me2S3wz6i3OXss5DFcf5v027BsP4FgrBRdRaUlgcui9GU9TH-S_k539faOziW-jUDHcx6PbYQ8I9UchIz1XMF7zYdyu3c0/s1600/photo00005%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 295px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimNgaR2byAurObSLzP5ZHSkGK3LBWwok2a_ZycjJs3EuQf_Me2S3wz6i3OXss5DFcf5v027BsP4FgrBRdRaUlgcui9GU9TH-S_k539faOziW-jUDHcx6PbYQ8I9UchIz1XMF7zYdyu3c0/s400/photo00005%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575900692623198562" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Παύλος Γκίκας. Ψυχίατρος, διανοούμενος, καλοκάγαθος, χιουμορίστας. Τον θεωρούμε Ατσικιώτη, παρ' όλο που όταν ήταν μικρός, τα παιδιά της ηλικίας του στην Ατσική τον αποκαλούσαν Παυλόκαστρο.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP7cRXObIvu3qQiKedsbSXSbvrLPfs9_IREO6fhyoP9fj3pD46ZfkiIxoZCRrMrbugegPBPlPhqA27dYVlm7GKM5WfbnOIHxNXQdCUYUk-ScH2SeF4BqspIFwk1f8rmWvDwsYluRtGbZQ/s1600/SWScan0000100225%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 293px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP7cRXObIvu3qQiKedsbSXSbvrLPfs9_IREO6fhyoP9fj3pD46ZfkiIxoZCRrMrbugegPBPlPhqA27dYVlm7GKM5WfbnOIHxNXQdCUYUk-ScH2SeF4BqspIFwk1f8rmWvDwsYluRtGbZQ/s400/SWScan0000100225%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575899421147339618" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Βενιζελικά Λήμνου<br />
Στο προηγούμενο τεύχος της εφημερίδας μας είχαμε μια συνταγή από την συμπατριώτισσα Μαίρη Π. Μαυρόγιαννη – Κωμάκη, τα γλυκά «βενιζελικά» Λήμνου. Κουβεντιάζοντας με τον Λημνιό από τη Μύρινα Δημήτρη Πολυταρίδη, μου είπε αρκετά άγνωστα σε πολλούς στοιχεία γι’ αυτά τα γλυκά της Λήμνου μας, που θεώρησα καλό να σας τα γράψω. Του τα είπε η θεία του, Βαγγέλα Ατζαμή το γένος Πολυταρίδη. Η θεία του ήταν 11-12 χρονών, τελείωνε το δημοτικό, όταν ήρθε ο Βενιζέλος στη Λήμνο το 1933. Το πολεμικό πλοίο τον αποβίβασε στο Ρωμέικο γιαλό, κοντά στην εκλησία της Αγίας Παρασκευής. Η κοσμοσυρροή ήταν πολύ μεγάλη και ο ενθουσιασμός του κόσμου είχε φθάσει στο ζενίθ. Κυριολεκτικά τον υποδέχθηκε όλη η Λήμνος. Το κοριτσάκι, η Βαγγέλα του πρόσφερε λουλούδια και ήταν συνέχεια δίπλα του, ηταν το μπαστούνι του Βενιζέλου, όπως λέει η ίδια. Εν πομπή τον συνόδευσαν μέχρι το τερραίν. Εκεί από την πολυκοσμία το κοριτσάκι έπεσε κάτω και παραλίγο να το ποδοπατήσουν, κάποιος φώναξε «το παιδί το παιδί», το σήκωσαν και ο Βενιζέλος το πήρε κοντά του και δεν το ξαναάφησε. Δίπλα στο τερραίν ήταν το σπίτι της Ελένης Δανέζη, θείας της Βαγγέλας Πολυταρίδη και παραδίπλα ένα άλλο σπίτι, όπου μπήκαν και τρατάρησαν στον Βενιζέλο τα περίφημα γλυκά, τα οποία πήραν το όνομά του. Για το πιο γλυκό θα κερνούσαν στο Βενιζέλο, είχε γίνει συζήτηση τις προηγούμενες ημέρες, από τις γυναίκες της φιλοπτώχου, οι οποίες είχαν και την ευθύνη της υποδοχής του. Το συγκεκριμένο γλυκό το πρότεινε η αδελφή της Βαγγέλας, η Φωτεινή, η οποία ήταν κοπέλα τότε, πολύ έξυπνη και η οποία βρήκε τραγικό θάνατο μετά από λίγα χρόνια στην πυρκαϊά του Κινηματογράφου της Μύρινας. «Να τον κεράσουμε αυτές τις μπάλες με το αμύγδαλο, που είναι πολύ νόστιμες» είπε. Τα γλυκά δεν είχαν όνομα τότε. Στον Βενιζέλο άρεσαν πολύ και ζήτησε και δεύτερο γλυκό. Από τότε τα ονόμασαν «Βενιζελικά». Το ίδιο γλυκό προσέφεραν και στο βασιλιά που είχε έρθει αργότερα στη Λήμνο.<br />
Μετά το κέρασμα, τον συνόδεψαν το Βενιζέλο στο μητροπολιτικό μέγαρο, όπου του έκαναν το τραπεζι. Το κύριο πιάτο ήταν μπαρμπούνια τηγανισμένα στο βούτυρο. Ο Βενιζέλος ενθουσιάστηκε και ζήτησε να δει το μάγειρα για να τον συγχαρεί. Ο μάγειρας ήταν ένας ελληνοαμερικανός, που είχε παλιότερα εστιατόριο στην Αμερική. Μάλλον λεγόταν Αχιλιάς, αλλά η Βαγγέλα δεν είναι σίγουρη για το όνομα. Γι’ αυτόν λέγεται, ότι όταν ήταν στην Αμερική, μερικοί γκάνγκστερς που τους κυνηγούσε η αστυνομία, του πέταξαν μπροστά στην πόρτα του εστιατορίου ένα τσουβάλι λεφτά, για να τα πάρουν πιο ύστερα. Όμως ο Λημνιός εστιάτορας πρόλαβε και έφυγε για τη Λήμνο, παίρνοντας και τα λεφτά.<br />
Ο Βενιζέλος εκεί που έτρωγαν ρώτησε τη μητέρα της Βαγγέλας, τη Μαργαρίτα, πού ήταν από τις επικεφαλής της φιλοπτώχου και καθόταν δίπλα του, από πού είναι. Οι συνδαιτημόνες Λημνιοί του απάντησαν ότι αυτή είναι «ξενικιά», από την Αίγυπτο. Ο Βενιζέλος με λίγα λόγια είχε περάσει πολύ καλά στη Λήμνο και είχε ενθουσιασθεί με τους Λημνιούς. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik9vErmg0oZY_o1wBVlwm_VV-8k2MOOdREn24gWgDg2-1pnbCkJ2EXZZl6mCgLdmRwxXgiCDCmmpqMYRqMsOuBeesuCy15RsnwRSb4kNO3YKVrYuHWZfuVKubpu2SoMZIctx0yxzTupuo/s1600/1pr18c%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik9vErmg0oZY_o1wBVlwm_VV-8k2MOOdREn24gWgDg2-1pnbCkJ2EXZZl6mCgLdmRwxXgiCDCmmpqMYRqMsOuBeesuCy15RsnwRSb4kNO3YKVrYuHWZfuVKubpu2SoMZIctx0yxzTupuo/s400/1pr18c%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575898538974483906" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Μπάνιο στον Αγιαρμόλα<br />
Νίκος Κιουρανάκης πάνω στο γαϊδουράκι, Παναγιώτης Κάντζος με το μαγιό, Κωστούλα Κιουρανάκη με την ομπρέλα. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Τάκης Κιουρανάκης. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitZvyfyJNazhSd5RPndyzlWUcqR5tTRfImprXIokeyXzjwYRUK2oJt8WCsNANfeClZoJbFI2Civv2Ai1Vg-3cipXECvMBs5UxW1hyphenhyphenavKHxk4YnQGYHJmp4b-pnNzMRTlYMfM922H9XlGk/s1600/SWScan0000100066%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 287px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitZvyfyJNazhSd5RPndyzlWUcqR5tTRfImprXIokeyXzjwYRUK2oJt8WCsNANfeClZoJbFI2Civv2Ai1Vg-3cipXECvMBs5UxW1hyphenhyphenavKHxk4YnQGYHJmp4b-pnNzMRTlYMfM922H9XlGk/s400/SWScan0000100066%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575898213659505234" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Γιώργος Κολυφέτης ή Γιώργαρος ή Άτλαντας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC6TzAuJb_rB_mgdyjaRkkywMEARn8ixFq15QEBNPQxk_UZsMcjik5vL4zPofYDxdtCUy_DMBeQ2y-EQU_iD5Gfa9h8dctRfahGCSVcFPBsnEpAcbG8owph-kgVmcOSiTcr_8yggpSawM/s1600/Scan10462%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC6TzAuJb_rB_mgdyjaRkkywMEARn8ixFq15QEBNPQxk_UZsMcjik5vL4zPofYDxdtCUy_DMBeQ2y-EQU_iD5Gfa9h8dctRfahGCSVcFPBsnEpAcbG8owph-kgVmcOSiTcr_8yggpSawM/s400/Scan10462%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575897468504962034" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Μια ιστορική φωτογραφία<br />
<br />
Από την γλυκύτατη ΚΥΡΙΑ Όλγα Γκίκα – Παναγιώτου πήραμε την παρακάτω επιστολή και μια ιστορική φωτογραφία. Τα δημοσιεύουμε και τα δύο, ευχαριστώντας θερμά.<br />
<br />
Αγαπητέ κύριε Τραγάρα<br />
Το να πω συγχαρητήρια για τη «Φωνή της Ατσικής» θα ήταν κοινότυπο και λίγο μπροστά σ’ αυτό που νοιώθω κάθε φορά που έρχεται η εφημερίδα στο σπίτι μου. Ότι και να κάνω εκείνη τη στιγμή το αφήνω και ρουφώ με βουλιμία την κάθε λέξη, την κάθε γραμμή.<br />
Χαίρομαι αφάνταστα που βρέθηκε επιτέλους ένας άνθρωπος να κάνει μια εφημερίδα χωρίς πολιτικές αναλύσεις και κριτικές, μια εφημερίδα υψηλής ποιότητας, με αξιοπρέπεια και σεβασμό στο πριν και το τώρα.<br />
Μέσα από τις λημνιακές εκφράσεις θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, τα καλοκαίρια στην Ατσική, τη Μάνα μου, τα παιχνίδια μου με όλα τα «παιδέλια» της Ατσικής και τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα. Η ποικιλία των θεμάτων τέρπει, ψυχαγωγεί, εκπολιτίζει. Εύγε!!<br />
Θα ήθελα κι εγώ να προσφέρω στις φωτογραφικές αναμνήσεις μια φωτογραφία των μαθητών του σχολείου της Ατσικής μπροστά από τον Άγιο Γεώργιο. Η φωτογραφία αυτή πρέπει να τραβήχτηκε το 1912-1914, μετά την απελευθέρωση της Λήμνου, γιατί όλα τα παιδάκια κρατούν λουλούδια. Το κοριτσάκι στη μέση με τα μακρυά μαλλάκια είναι η μητέρα μου Καλλιρρόη Βαφέα – Γκίκα, ο δάσκαλος είναι ο «κύριος Καβουρίδης». Μέσα στα παιδάκια πρέπει να είναι ο Γαρόφαλλος Αρχοντίδης, ο Ορέστης Παντελίδης, η Ελένη Καλτσούνη, η Αριάδνη Αλεξούδη, η Ελένη Σιμιτσή και άλλοι. Οι απόγονοί τους ας προσπαθήσουν να τους διακρίνουν μέσα στη φωτογραφία.<br />
<br />
Με εκτίμηση<br />
Όλγα Γκίκα - Παναγιώτου</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgACXbTHkoUWYLCOd2Nu68YKRgmYjfdU6ffNzcyDoaeYoD43mQcleO_-Z7eZYQJubLLJv5_V2XOWPvTsi7MBIXkcLd9_khs65q5pfWUc7BG3yw0-NiOkik-CajNPjvWMYua_tBr_gsuGRA/s1600/testingocr00005%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 250px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgACXbTHkoUWYLCOd2Nu68YKRgmYjfdU6ffNzcyDoaeYoD43mQcleO_-Z7eZYQJubLLJv5_V2XOWPvTsi7MBIXkcLd9_khs65q5pfWUc7BG3yw0-NiOkik-CajNPjvWMYua_tBr_gsuGRA/s400/testingocr00005%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575896916770612994" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οι τρεις συγχωριανοί<br />
Σε ένα διάλειμμα από την εργασία τους. Πρέπει να είναι αρχές της δεκαετίας του 60. Πού ακριβώς; Από αριστερά προς τα δεξιά, Τάσος Τσελεπής (σαρκούδιας), Χρήστος Τραγάρας (κστουφούδ), Αντώνης Γιαννάς. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Αντώνης Γιαννάς.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLapKfwKuylTzNsoteczZUj6oLD89s9wsDW9xP_Yf3H0xDTzCVVgxlwycWeKKqQ3EYE5OcIWjzqvljYa4qOTONpSoyEhthRMMGEnu4W8pHM6TOWhWnC4_pgHX5e7hcVJIDTdwxf1beGOk/s1600/SWScan0000100064%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 318px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLapKfwKuylTzNsoteczZUj6oLD89s9wsDW9xP_Yf3H0xDTzCVVgxlwycWeKKqQ3EYE5OcIWjzqvljYa4qOTONpSoyEhthRMMGEnu4W8pHM6TOWhWnC4_pgHX5e7hcVJIDTdwxf1beGOk/s400/SWScan0000100064%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575896646118366178" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οι αείμνηστοι Τάσος Ξύκης και Βαγγέλης Δασοπάτης.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3k4diyOnvzQiWAjwqPRZ-959PkUxaB5tWJbuujkXIHzYI7bUWA5c7Wv1gq9DiQYIW5aDJujfHyL1HrVFuW4hIXzx_PhhWNGCh3I5P9OapTA0tR7_J8tyD0O8kKRaT4Cb37PU3hSU9LuQ/s1600/Scan10089%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3k4diyOnvzQiWAjwqPRZ-959PkUxaB5tWJbuujkXIHzYI7bUWA5c7Wv1gq9DiQYIW5aDJujfHyL1HrVFuW4hIXzx_PhhWNGCh3I5P9OapTA0tR7_J8tyD0O8kKRaT4Cb37PU3hSU9LuQ/s400/Scan10089%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575896145265439442" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Πρωτομαγιά του 1956 στον Αγιαρμόλα<br />
Γλέντι και φαγοπότι. Διακρίνουμε τον Βασίλη Μουστάκα, τον Παναγιώτη Τσελεπή, τον Τάσο Τσελεπή, τη Χρυσούλα Μουστάκα, και άλλους που δεν γνωρίζουμε. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Βασίλης Μουστάκας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJR6I5TWZM039AFg_VJRa2qbUCHULLxmrZ0B0VhEqgFCeoeJiGdPkjwy2rCjmySxuPx5KwjAhwzPl8Ez_yMJ393GAZd09AnUR8Y83B0EunS4oysULFCgZTmvgCOXO3NATbvISeyONBZrg/s1600/fb2%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 297px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJR6I5TWZM039AFg_VJRa2qbUCHULLxmrZ0B0VhEqgFCeoeJiGdPkjwy2rCjmySxuPx5KwjAhwzPl8Ez_yMJ393GAZd09AnUR8Y83B0EunS4oysULFCgZTmvgCOXO3NATbvISeyONBZrg/s400/fb2%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575894869528436642" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ 1955<br />
Ενθύμιον της συνθέσεως του Ηρακλέους, ο οποίος έπαιξε μετά του Παλλημνιακού, αλλά ο αγών δεν επερατώθη, ένεκα του τραυματισμού ενός παίκτου του Παλλημνιακού. Από αριστερά προς τα δεξιά: Σπύρος Πεπές, Μόσχος Λαγηνάς, Μιχάλης Κριαρής, Στέλιος Βλώταρος, Χρήστος Ζαΐμης, Παναγιώτης Καρασταμάτης, Γρηγόρης Αλεξούδης, Ηλίας Χατζόγλου, Αντώνης Γεωργουδάκης, Αργύρης Αποστόλου, Αντώνης Ανδριώτης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Αργύρης Αποστόλου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLkJ3W01uMb326Oa1kuwqCXFeEkchlGwxluDrhr8VVch3-BtpBY2b6ApPniG5t2h7FU2FUq0iQdRUQOxP_Y-elcfra53yPLbMZiHdkW1hftKYORAiwVqd5xd4z0Nr8f7yf4Jby23_fHsQ/s1600/fa5%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 313px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLkJ3W01uMb326Oa1kuwqCXFeEkchlGwxluDrhr8VVch3-BtpBY2b6ApPniG5t2h7FU2FUq0iQdRUQOxP_Y-elcfra53yPLbMZiHdkW1hftKYORAiwVqd5xd4z0Nr8f7yf4Jby23_fHsQ/s400/fa5%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575894325973184434" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Γιώργης Ντινενής - Ταμπάκης σε...φυσιολατρική έξαρση.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid4Vr4gZi6MT4SJXKj73b_plhjoHx79CQ1BSFTVgw_RUsqAu1BFDQ_258thRpG-aUXcMKWXuC-iIoz0V0X7LBleOJJqZUkZ7Pgm6UdcNQUSazm4WwnG0gX3Jq_k7mhF1igfOJ4MuFnMIs/s1600/SWScan0000100234%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 392px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid4Vr4gZi6MT4SJXKj73b_plhjoHx79CQ1BSFTVgw_RUsqAu1BFDQ_258thRpG-aUXcMKWXuC-iIoz0V0X7LBleOJJqZUkZ7Pgm6UdcNQUSazm4WwnG0gX3Jq_k7mhF1igfOJ4MuFnMIs/s400/SWScan0000100234%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575832094315215682" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ανδρέας Κοντέλλης. Μεγάλος ζωγράφος, διανοούμενος, σεμνός άνθρωπος. Φωτογραφία ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΡΑΒΛΗΣ.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvVwKei_xAnPDMGlJLnHiYl9_Rkqg6k-C-K5yYybPdqa4U2as4azkypTpN0d8XsJylzqRIOcKr702MqpV9Yab-h_hHY2k8cI5EJaoqf4kY0czLEmwN5WU5NxFPfUa-UcxaD9gMp91BPcw/s1600/Scan10568%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 256px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvVwKei_xAnPDMGlJLnHiYl9_Rkqg6k-C-K5yYybPdqa4U2as4azkypTpN0d8XsJylzqRIOcKr702MqpV9Yab-h_hHY2k8cI5EJaoqf4kY0czLEmwN5WU5NxFPfUa-UcxaD9gMp91BPcw/s400/Scan10568%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575831653786094850" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οι τέσσερις φίλοι<br />
«Ενθύμιον ζωής και ενθύμιον φιλίας. Εν Μυτιλίνην τη 1 Απριλίου 1945». Από αριστερά προς τα δεξιά ξαπλωμένοι στα χόρτα, Ζαφείρης Θάνος, Αντώνης Κοκολάκης, Ντίνος Ζαΐμης με την εφημερίδα, και πιο πίσω με τα γυαλιά και το καβουράκι ο Γιώργης Ντινενής – Ταμπάκης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιώργος Ντινενής. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD4Xh7jWhDOBXOqkuyqZCVd2Oreqi4xg_NrTBfX4CBWxzrLSghUNSZ4Tq5NdkloxUD79OiD1rmpXfzpvHTzjF4pDQHKM9XH8dqg0XxbArJoNChUMCkKh-sDQsZ3n3mj52WfTHHDKGfSLE/s1600/SWScan0000100032%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 318px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD4Xh7jWhDOBXOqkuyqZCVd2Oreqi4xg_NrTBfX4CBWxzrLSghUNSZ4Tq5NdkloxUD79OiD1rmpXfzpvHTzjF4pDQHKM9XH8dqg0XxbArJoNChUMCkKh-sDQsZ3n3mj52WfTHHDKGfSLE/s400/SWScan0000100032%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575831404536911106" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Η κόρη ενός παγκόσμιου θρύλου<br />
Είναι η κόρη ενός από τους μεγαλύτερους βυζαντινολόγους του κόσμου, του Ατσικιώτη Παναγιώτη ή Πήτερ Χαρανή. Ο πατέρας της εισήγαγε τις βυζαντινές σπουδές στην Αμερική, που μέχρι τότε ήταν άγνωστες, ήταν καθηγητής στο πανεπιστήμιο Routger και θεωρείται ένας θεμελιωτής της βυζαντινολογίας παγκοσμίως. Το σπίτι του είναι το παλιό αγροτικό ιατρείο, εκεί που άσκησε την ιατρική ο Μανταδάκης, ο Ανδριώτης αλλά και πολλοί άλλοι αγροτικοί γιατροί. Ο Πήτερ Χαρανής ήταν πολύ σεμνός, το ίδιο είναι και η κόρη του και ο γυιος του ,ο οποίος απέφυγε μάλιστα να φωτογραφηθεί, όταν του το ζητήσαμε. Ίσως γι’ αυτό οι περισσότεροι Ατσικιώτες δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα για τον Χαρανή. Τα παιδιά του, που έχουν μια μεγάλη κουλτούρα, διατηρούν το πατρικό τους σπίτι συνειδητά στην παλιά του μορφή. Κάνουμε πρόταση στη νέα Δημοτική αρχή, ο δρόμος που περνά μπροστά από το σπίτι, να ονομασθεί «οδός Παναγιώτη Χαρανή». </em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis1GCexD_C5gHVAyaqfEuRA3rd_ENyw3Rgt9CovW10IblSw-YRj7MdySW2AIz_3SC2dRa1xdUdoky2tzCdL6Muwt6Kj8Dnj3ZUKM3Sn5nlpOr39i26Oo-xZ9SMXnFs1YfIStvbeSo4a6Q/s1600/testingocr00007%255B2%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 389px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis1GCexD_C5gHVAyaqfEuRA3rd_ENyw3Rgt9CovW10IblSw-YRj7MdySW2AIz_3SC2dRa1xdUdoky2tzCdL6Muwt6Kj8Dnj3ZUKM3Sn5nlpOr39i26Oo-xZ9SMXnFs1YfIStvbeSo4a6Q/s400/testingocr00007%255B2%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575831075516738850" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Βασίλης Μπουδρός χορεύει ζεϊμπέκικο.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWKz_qdRzJoEXM4k2KI_dHeWMK2Ah0H7IibOf0fpYZqNWg7Nv_Ct_WvFA8Vd-e0IlHae5Y8dXibIy3oSKX16ji96o9NaEBCRShhm2h8Xfa66x4M2R5h8h4y5cI7XddXSB0RV9N3RpkNBg/s1600/Scan10398%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWKz_qdRzJoEXM4k2KI_dHeWMK2Ah0H7IibOf0fpYZqNWg7Nv_Ct_WvFA8Vd-e0IlHae5Y8dXibIy3oSKX16ji96o9NaEBCRShhm2h8Xfa66x4M2R5h8h4y5cI7XddXSB0RV9N3RpkNBg/s400/Scan10398%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575830803530641138" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Αγρότες στον αλωνισμό<br />
Ο Ντίνος Ανδριώτης ή Χομεϊνί και ο Βασίλης Τραγάρας ή Τσακίρα περιμένουν την θεριζοαλωνιστική μηχανή για να αλωνίσουν. «Α ήρθες να δεις τους Ταλιμπάν» μου είπαν εννοώντας τον εαυτό τους, όχι γιατί συμφωνούσαν βέβαια με τους Ταλιμπάν, αλλά για τις ομοιότητες των ρούχων τους και για την ταλαιπωρία της αγροτικής ζωής. «Να και ο Μπιν Λάντεν» μου είπαν δείχνοντας τον σκύλο τους. Είναι αξιοσημείωτο ότι πολλοί σκύλοι στην Ατσική, έχουν «βαπτισθεί» με αυτό το όνομα. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdHo9WKeLcLBiZ4nCgzf2NA3gjvVinSV5ye5s55nzXtO1q3mbznvalzfA8IJUyoh4W_bmzqZQroyQy3C4C1gzCaxXQaw363vxzOM3uWAbJrXy4CoqceCB-x4JN1EWWPhO0Q5hgDP68gaY/s1600/Scan10525%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 280px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdHo9WKeLcLBiZ4nCgzf2NA3gjvVinSV5ye5s55nzXtO1q3mbznvalzfA8IJUyoh4W_bmzqZQroyQy3C4C1gzCaxXQaw363vxzOM3uWAbJrXy4CoqceCB-x4JN1EWWPhO0Q5hgDP68gaY/s400/Scan10525%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575829891104496306" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Η παιδική ομάδα του ΗΡΑΚΛΗ.(2002) Όρθιοι από αριστερά: Φ. Σούκα, Β. Λαντούρης, Η. Ρηγόπουλος, Μ. Κιουρανάκης, Χ. Ιατρού, Κ. Τραμουντάνης, Π. Ίμβρος, Σ. Βότσης, Σ. Τριάντος, Α. Ξύκης, Ν. Γλίτζος. Καθιστοί από αριστερά: Ζ. Βλαχόπουλος, Μ. Ιατρού, Γ. Γαρυφάλλου, -----------, Σ. Μαυρουδής, Κ. Ρουμελιώτης, Π. Χρυσάφης, Α. Νταϊνταΐνης, Νίκος……, Α. Ποντικός, Γ. Καλονίδης, Β. Ποντικός. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7iy69tTU-QdSMdZgXxJVYEH56r55oJ1K_fbFx_b6gbAmasQo0lcKuvHYT6UXzO5YGnWeHAgJxzWoStPMaS6bNP7F5n9nw530pefzhDweKpTZxnxnWI9JfJsDcapoWRJL9L-bzAO1M6ZQ/s1600/Scan10294%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 272px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7iy69tTU-QdSMdZgXxJVYEH56r55oJ1K_fbFx_b6gbAmasQo0lcKuvHYT6UXzO5YGnWeHAgJxzWoStPMaS6bNP7F5n9nw530pefzhDweKpTZxnxnWI9JfJsDcapoWRJL9L-bzAO1M6ZQ/s400/Scan10294%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575829228986879058" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Η εφηβική ομάδα του ΗΡΑΚΛΗ.(2002) Όρθιοι από αριστερά: Α. Ζαΐμης, Μελέτης, Ν. Χιώτης, Ν. Διαμαντάρας, Γ. Βαρετζής, Β. Γκουγκούμης, Π. Βλαχόπουλος, Β. Κρίκης, Α. Μαυροειδής. Καθιστοί από αριστερά: Α. Στείρος, Χ. Ιατρού, Φ. Κρίκης, Κ. Ρουμελιώτης, Γ. Γαρυφάλλου, Η. Ρηγόπουλος, Δ. Κρίκης, Ζ. Βλαχόπουλος, Κ. Τσιγιάννης, Φ. Σούκα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwgT8YTaro0nLk0KStpgD5HXirXKX7oR1QA7fcbQI7nUttqVwhIGSTeryMMbxNQMzc0rWwqR2bKHN7eIDnHzVzKPpV0mJlAvCU2DFVbwC04ZOI4c0RmYXq6QRkBRztg1LEbFy7Xn0BFvk/s1600/Scan10292%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 272px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwgT8YTaro0nLk0KStpgD5HXirXKX7oR1QA7fcbQI7nUttqVwhIGSTeryMMbxNQMzc0rWwqR2bKHN7eIDnHzVzKPpV0mJlAvCU2DFVbwC04ZOI4c0RmYXq6QRkBRztg1LEbFy7Xn0BFvk/s400/Scan10292%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575828650627096178" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Βιβλιάριον πολυτέκνου Κώστα Τραγάρα, 14/5/1957 <br />
Σκαλίζοντας το καλοκαίρι διάφορα χαρτιά στο πατρικό μου σπίτι, βρήκα ένα «βιβλιάριον πολυτέκνου» με τη φωτογραφία όλης της οικογένειας. Τη φωτογραφία την έβλεπα για πρώτη φορά και είναι η μοναδική που περιλαμβάνει όλα τα μέλη της οικογένειας. Από αριστερά προς τα δεξιά, η αδερφή μου Βικτώρια, η μάνα μου Αρετή που κρατά το μικρό μου αδερφό Βασίλη στην κουβερτούλα του, ο αδερφός μου Αργύρης, ο πατέρας μου Κώστας που κρατά την…αφεντιά μου (Σταύρος) στα γόνατά του, και ο αδερφός μου Απόστολος. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZSt8YN9fp8B9q74Wk5ojtSiXlHanIG7eD7QbV9iKh7QoXi1QimRMga3Tb7GNvdYSUgY5k-hMQBx-Cotrxxf9vxRkhGmQszMdl45WpmimdCTHrB0-XSeNNaoL7KEnixi7_zj-SwoYnuxM/s1600/Scan10440%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 258px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZSt8YN9fp8B9q74Wk5ojtSiXlHanIG7eD7QbV9iKh7QoXi1QimRMga3Tb7GNvdYSUgY5k-hMQBx-Cotrxxf9vxRkhGmQszMdl45WpmimdCTHrB0-XSeNNaoL7KEnixi7_zj-SwoYnuxM/s400/Scan10440%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575828042583243282" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ένας Ατσικιώτης στο Τέξας (2002)<br />
Ο Αθανάσιος Κάντζος μας στέλνει την φωτογραφία του και τις ευχές του. Γεια σου συμπατριώτη και αδελφέ Θανάση. Σου αφιερώνουμε ένα ριζίτικο τραγούδι.<br />
<br />
Πολλά μαλώνει η μάνα μου<br />
να πάω μα στην ξενητειά<br />
να πάω μα στα ξένα<br />
να κάνεις μήνες να με δεις<br />
καιρούς να μ’ ανταμώσεις<br />
να έρθουν τα Χριστούγεννα<br />
κι οι μεγαλογιορτάδες<br />
και νάμαι γω στην ξενητειά <br />
και νάμαι γω στα ξένα. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2dRpp1ypfqFcZqks-lk9ls_lcFUCkLR8PDTTpU2DH1ts8i0v7D-cPmi9Tp35PMArX9qBgPQIEX1UjylbM-ZExgaAnQFwGzWrPXoSVvm8m-G7mp8ZVZaLUR5QB3pl5mPBvmhgYPfgidV4/s1600/Scan10258%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2dRpp1ypfqFcZqks-lk9ls_lcFUCkLR8PDTTpU2DH1ts8i0v7D-cPmi9Tp35PMArX9qBgPQIEX1UjylbM-ZExgaAnQFwGzWrPXoSVvm8m-G7mp8ZVZaLUR5QB3pl5mPBvmhgYPfgidV4/s400/Scan10258%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575827748619885746" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ανδρέας Καλαϊτζής. Ένας συναισθηματικός, καλός άνθρωπος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKuUTLztrl6kEUUuggEiJuqmUZotBXODtReLHj0HbLWHSyIxAttYEz8HeC0K04v8-2f9TjciUC0yNRo_l6OX7LsY_yJYfbFWzWVYY0ThVnzFVssYeeismSii6RBKsdIDM8gedPe4Hsg6g/s1600/Scan10253%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKuUTLztrl6kEUUuggEiJuqmUZotBXODtReLHj0HbLWHSyIxAttYEz8HeC0K04v8-2f9TjciUC0yNRo_l6OX7LsY_yJYfbFWzWVYY0ThVnzFVssYeeismSii6RBKsdIDM8gedPe4Hsg6g/s400/Scan10253%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575827428560193442" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο αείμνηστος Δημήτρης Βλαχόπουλος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU2fI-jaFAAEiIBN_bn3kPajine53CpchmsWHBhraYuB0o_5ntoptkp0rD5WwlCac-Y26rb5IMugl-Deb1lnTuVgIdC_siwfhyahlX5Uy7E80d-28chKuetRqyBc3ZHWRKjFFPNHCBD8Q/s1600/Scan10228%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 266px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU2fI-jaFAAEiIBN_bn3kPajine53CpchmsWHBhraYuB0o_5ntoptkp0rD5WwlCac-Y26rb5IMugl-Deb1lnTuVgIdC_siwfhyahlX5Uy7E80d-28chKuetRqyBc3ZHWRKjFFPNHCBD8Q/s400/Scan10228%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575826675367363042" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων Ατσικής<br />
Με ουζάκι, μεζεδάκι, καλή καρδιά, τον ίσκιο της σκαμνιάς, «κι ας κλαίγ’ όπ’ τάχ’». Σάββας Κριαρής ή κλεφτρόν’, Τάσος Τσελεπής ή σαρκούδιας, Γιώργος Βλάχος ή τσικρικάς, Γρηγόρης Αλεξούδης ή τσακίρς, Γιώργης Ντινενής ή ταμπάκ’ς, Δημήτρης Παρασχάκης ή χασάπς. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI5g4g3Gf0VKZ5TNVdWAddhJ_jSGGDi0bVdXTcGwkPZPefFDaLchI7bMWG6WTWVDfqPP5szS3asCJlFdcCILaX1Ob4D_W7l_5hvU9-tz3NLEKHZvy8PemA0P7VdycMiyt4_KSNfxX5lPs/s1600/Scan10460%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI5g4g3Gf0VKZ5TNVdWAddhJ_jSGGDi0bVdXTcGwkPZPefFDaLchI7bMWG6WTWVDfqPP5szS3asCJlFdcCILaX1Ob4D_W7l_5hvU9-tz3NLEKHZvy8PemA0P7VdycMiyt4_KSNfxX5lPs/s400/Scan10460%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575826493882735906" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Μέλη της Γερουσίας Ατσικής<br />
Κατά τις εργασίες του θερινού τμήματος. Λόγω υγειινής διατροφής πίνουν μόνο νερό. Το κάπνισμα απαγορεύεται αυστηρώς. Αγοραστός Ματζώρος, Νικόλας Κιλελής, Θανάσης Λιμάνης. Αγορεύει ο Θανάσης Λιμάνης, ποιητικά και σοφά:<br />
«Οι πίκρες κόβουν γόνατα<br />
κι οι συμφορές γερνούνε<br />
μα γω τα έχω και τα δυο <br />
και δε με κατελούνε<br />
<br />
Κάμετε πλούσιοι λεφτά<br />
να πάρετε μαζί σας<br />
γιατί ο χάρος βερεσέ<br />
δεν παίρνει την ψυχή σας».</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG4Lxf89RLppBS8G_Hr-IBtjYB42agYVs96RIOjpqESSYfdsIdeYtDR-VAosEVdYyKE5eKR34zh7Oy6cxruWc5OPaIltCNlIbEBawBfv4XQlPx1r7B5qtnXKOQavzyoORNud9a_LK_5Hg/s1600/Scan10109%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG4Lxf89RLppBS8G_Hr-IBtjYB42agYVs96RIOjpqESSYfdsIdeYtDR-VAosEVdYyKE5eKR34zh7Oy6cxruWc5OPaIltCNlIbEBawBfv4XQlPx1r7B5qtnXKOQavzyoORNud9a_LK_5Hg/s400/Scan10109%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575825871041649058" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Πρωτομαγιά του 1952 στην Κρηνίδα<br />
Από αριστερά προς τα δεξιά: Λεμονιά Βέργου, Κώστας Βαταλίδης με την τραγιάσκα, Κονιώ Πίταρου, πίσω ο σύζυγός της, οι υπόλοιπες γυναίκες πρέπει να είναι από τη Δάφνη, Γιώργος Δασοπάτης με το καπέλο από τη Νότιο Αφρική και Γιάννης Συκιώτης κουρεμένος γουλί. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Δημήτρης Αχιλαδέλλης και είναι του Γιώργου Γαροφάλλου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWSmIs0MiNTlOrcXW247NFh2-8I5TQ5qJHBikOvYNq55_1Q_IfRUTBh-trhTSO2nVk0YnVKXD3FiKBkEB36zXLg1UINfI9c18SLL58TQa1u-vnoDd6NmZAs4DoVQF4JsG-8Uf0tChjwAc/s1600/ntin1%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 244px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWSmIs0MiNTlOrcXW247NFh2-8I5TQ5qJHBikOvYNq55_1Q_IfRUTBh-trhTSO2nVk0YnVKXD3FiKBkEB36zXLg1UINfI9c18SLL58TQa1u-vnoDd6NmZAs4DoVQF4JsG-8Uf0tChjwAc/s400/ntin1%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575825450453993330" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γειτονιά, το Μηχανέ Μπουγάζ<br />
Μπροστά από το σπίτι του Σταύρου Μαλιάκα, χειμώνας του 1963. Από αριστερά προς τα δεξιά: Νίκος Μουστάκας, Χρήστος Λεκάνης, Διασινιώ Φωτηλάργια, Κατερίνα Μαλιάκα, Νίκος Μπουδρός με το καπέλο, Τασούλα Μουστάκα, ….Γαλάνης, Στέργιος Βασιλάρας, Λευτέρης Ψυρούκης, Ευγενία Σάλιακα, Σταυρούλα Φωτίου. Τη φωτογραφία μας την έδωσε η Νούλα Μαλιάκα – Κωμάκη.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqKwA2sojo8Y1hKMdNMt9NMiYZGgxjrrs-NbRRfQHCRuUxVlIfnbHNS6U3Mp0zy5HhIrwcI6Bz688_hvCHU2v82qMcIVOEJmIlw8_Rk4UVButqmUdAXBRqpzF2p5-MvEd38tMRtgOv_IA/s1600/komaki14%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 310px; height: 246px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqKwA2sojo8Y1hKMdNMt9NMiYZGgxjrrs-NbRRfQHCRuUxVlIfnbHNS6U3Mp0zy5HhIrwcI6Bz688_hvCHU2v82qMcIVOEJmIlw8_Rk4UVButqmUdAXBRqpzF2p5-MvEd38tMRtgOv_IA/s400/komaki14%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575825278787428626" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Μορφωτικός Σύλλογος Αγροτοπαίδων Ατσικής<br />
Θεατρική παράσταση, που έδωσε στην Ατσική ο εν λόγω Σύλλογος τις 27/3/1960. Διακρίνονται μεταξύ άλλων: Κόμνας Βλόταρος, Κώστας Αχιλαδέλλης, Παναγιώτης Γεωρνάρας, Χρήστος Δεληγιάννης, Ελισσάβετ Συκιώτη, Σούλα Λούγκλου και άλλοι που δεν τους αναγνωρίσαμε, γι’ αυτό να μας συγχωρούν. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ9gdXEVtWtNvmHJf3BsOzbZLhsFgpECAuyJ6msi8Kiyr0FrO-HLF_1lgn0_SsLv1aNotG6GtqSUIyiv4EK1_akxHbS1qtveQZtN94cfBXA40S9y6u0SsRNQAogAUqhTs9AeJTdfKTmF8/s1600/fb7%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 326px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ9gdXEVtWtNvmHJf3BsOzbZLhsFgpECAuyJ6msi8Kiyr0FrO-HLF_1lgn0_SsLv1aNotG6GtqSUIyiv4EK1_akxHbS1qtveQZtN94cfBXA40S9y6u0SsRNQAogAUqhTs9AeJTdfKTmF8/s400/fb7%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575824615044399106" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο σαμαράς<br />
Ο Νίκος Κιουρανάκης ήταν ο τελευταίος «σαγματοποιός» της Λήμνου. Με τον τραγικό του θάνατο δεν υπάρχει πια κανένας. Όταν μιλούσε για την τέχνη του, που την αγαπούσε πολύ, και τα μυστικά της, απογειωνόταν σε σφαίρες μυθικές. Αράδιαζε τις λεπτομέρειες της δουλειάς σαν τον ιερέα αρχαίας θρησκείας που μυούσε κάποιον καινούργιο στα ιερά δόγματα. Φωτογραφία ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΡΑΒΛΗ.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_OK1vGQz-XtyHQADrwSF8s9TYm1XY5_wt1v8a_aHnBKqQyI4wAgYvORLbNY9phAtYHZw8wCxIZ_GS9HDcUrqOfTN_ToL7C8FcUkjmrG7IL4rj7vfl1ctDD8j6-iaFFHao9wnedUK2P8g/s1600/DSC08990%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_OK1vGQz-XtyHQADrwSF8s9TYm1XY5_wt1v8a_aHnBKqQyI4wAgYvORLbNY9phAtYHZw8wCxIZ_GS9HDcUrqOfTN_ToL7C8FcUkjmrG7IL4rj7vfl1ctDD8j6-iaFFHao9wnedUK2P8g/s400/DSC08990%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575816849943988274" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Δεν είναι Βιετκόνγκ<br />
Τσάπισμα στα χωράφια. 1951. Τέσσερις Ατσικιώτες σκαλίζουν τα μπαμπάκια. Από αριστερά προς τα δεξιά Μανόλης Καλαρχάκης, Γρηγόρης Βλάχος, Βασίλης Μουστάκας, Γαρόφαλλος Χλαχλάς ή ρετσπέρς. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Βασίλης Μουστάκας. <br />
«Σώμα πσιχή και κόκαλα<br />
θαγίνουν όλλα χόμα<br />
μα η φωτογραφίαμας<br />
θα στέκετε ακόμα».</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkLwW00VY6AmhXKZ3OLFSbDP3JCXTWpl2dsj5L7TROodru4Canul-ow3DXWfbFE6tjxFGTwQn8xQPG3VjMjUSK9OHj6LaSXEQjVgmZkphxHTt4I6Bys2HFTxiKcWWq9s1TYMuGM4hYx_o/s1600/fb12%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 246px; height: 166px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkLwW00VY6AmhXKZ3OLFSbDP3JCXTWpl2dsj5L7TROodru4Canul-ow3DXWfbFE6tjxFGTwQn8xQPG3VjMjUSK9OHj6LaSXEQjVgmZkphxHTt4I6Bys2HFTxiKcWWq9s1TYMuGM4hYx_o/s400/fb12%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575807591912663714" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>«ΗΡΑΚΛΗΣ» Ατσικής<br />
Ενθύμιον του αγώνος Ηρακλέους και Άρεως, φωτογραφούμενοι εις το γήπεδον του Μούδρου, τη 28/10/1955. Διακρίνονται από αριστερά προς τα δεξιά, μεταξύ άλλων, όρθιοι: Σπύρος Πεπές, Χρήστος Βλαχόπουλος, Γαρόφαλλος Ντινενής, Γιώργος Αρχοντίδης, Γαρόφαλλος Χλαχλάς, Γρηγόρης Αλεξούδης, Μιχάλης Κριαρής, Απόστολος Φρεμεντίδης, Φώτης Τραγάρας, Σάββας Κριαρής, Παναγιώτης Καρασταμάτης, Κώστας Αχιλαδέλλης. Καθιστοί: Αργύρης Αποστόλου, Αντώνης Γεωργουδάκης, Μουδρινός τερματοφύλακας, Μόσχος Λαγηνάς, 2 παίχτες του Μούδρου. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Αργύρης Αποστόλου. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaJyvxZN1Q7z-vl3Yf4zBlEeW8vzfJZXwyDLVhwUdC8oCE-L2ExeW9eS9O8z7w3nkj0jQfqRwHfDSMGtyTDIMbrdTQjjwjPMc7_NxikLt3NXvasn__9dG-OWNrZ2ilHb50oTTQ0fk_45Y/s1600/fa4%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 316px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaJyvxZN1Q7z-vl3Yf4zBlEeW8vzfJZXwyDLVhwUdC8oCE-L2ExeW9eS9O8z7w3nkj0jQfqRwHfDSMGtyTDIMbrdTQjjwjPMc7_NxikLt3NXvasn__9dG-OWNrZ2ilHb50oTTQ0fk_45Y/s400/fa4%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575807340670043058" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο ξυλουργός<br />
Ο παιδικός μου φίλος Φώτης Κιουρανάκης στο μαραγκούδικό του. Τώρα τους λένε επιπλοποιούς. Παλιά τους έλεγαν μαραγκούς, ξυλουργούς ή ντουλγκέρηδες. Οι παλιές ονομασίες είναι πιο ωραίες, χωρίς αμφιβολία. Όπως και νάχει κάνουν τη δουλειά που έκανε και ο Χριστός, σαν άνθρωπος. Μαστορεύουν από τα πιο απλά και ταπεινά είδη για τον εξοπλισμό ενός νοικοκυριού, μέχρι τα πιο σύνθετα στοιχεία των οικοδομών. Δουλεύουν με το ξύλο ένα από τα πιο φιλικά υλικά που απόμειναν ακόμα στον άνθρωπο. Ποιος ξέρει σε λίγα χρόνια μπορεί να έχει κι αυτό αντικατασταθεί με καμιά συνθετική τερατουργία.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl-VVaonCONsMqIOt7P9MMX42wmi1H8IU-lLi72MNyJzlCrkbdegZpAgw0vqVEKSA5heoaysHW_4Cw2RZsL20I468M2mkZIoog-ypvnHftp6qAa9_LYZ05uF6bxk93hu0YYt1gmv0sxDg/s1600/Scan10248%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl-VVaonCONsMqIOt7P9MMX42wmi1H8IU-lLi72MNyJzlCrkbdegZpAgw0vqVEKSA5heoaysHW_4Cw2RZsL20I468M2mkZIoog-ypvnHftp6qAa9_LYZ05uF6bxk93hu0YYt1gmv0sxDg/s400/Scan10248%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575807093576701282" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο σιδεράς<br />
Στο παλιό κατσιβέλικο του Τάσου Φούντου, ιδιοκτησίας τώρα του Στέργιου Μαυράκη, η παράδοση συνεχίζεται. Ο Στέργιος παλεύει με τη φωτιά και με το σίδερο. Οι σιδεράδες, οι τεχνίτες που κατασκεύαζαν στο αμόνι σιδερένια εργαλεία, όπως αξίνες (κασμάδες), τσάπες, τσεκούρια, δρεπάνια, σφυριά, βαριές, αλλά και διάφορα σιδερένια εξαρτήματα όπως καρφιά, μασιές, μεντεσέδες, ονομάζονταν και "δεμιρτζήδες" ή "ντεμιρτζήδες" από την τουρική λέξη "demir" που σημαίνει σίδερο. Την τέχνη του σιδερά που απαιτούσε μεγάλη εμπειρία, αλλά και οργανωμένο εργαστήριο, την μάθαιναν οι νέοι μέσα από την οικογενειακή παράδοση ή τη μαθητεία. Το επάγγελμα του σιδερά ασκούσαν συχνά και οι Τσιγγάνοι ή "Γύφτοι", ή κατσίβελοι, εξ ου και «κατσιβέλικο» καθώς και οι πεταλωτές (αλμπάνηδες) που κατασκεύαζαν τα πέταλα των αλόγων. Σιδεράδες υπήρχαν πολλοί στη Λήμνο τα παλιά χρόνια. Τώρα είναι ζήτημα αν υπάρχουν δυο τρεις. Φωτογραφία ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΡΑΒΛΗ.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCmESVQ20z8yIP5651HhmVqEgDwQjYMYTGdqSFv9ktqd8wQG_4OA-jyuG1kgRmJXsPbcdGokLBvsR_-veEGnyWLVyhn-zEFQPB8Q5YaC-ra4quj9qf_o_UTmFuhurRh89DUE55Ma2Ki2U/s1600/photo2%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 318px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCmESVQ20z8yIP5651HhmVqEgDwQjYMYTGdqSFv9ktqd8wQG_4OA-jyuG1kgRmJXsPbcdGokLBvsR_-veEGnyWLVyhn-zEFQPB8Q5YaC-ra4quj9qf_o_UTmFuhurRh89DUE55Ma2Ki2U/s400/photo2%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575806796809549650" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο παπουτσής<br />
Ο Δημήτρης Κολυφέτης επί το έργον. Πολλοί Ατσικιώτες και πολλοί Λημνοί ασκούσαν αυτό το επάγγελμα, που στις παλιές μέρες της ανέχειας ήταν ένα επάγγελμα υψίστης προσφοράς στον άνθρωπο. Τα παλιά τσαγκαράδικα ήταν επίσης τόπος συγκέντρωσης, κουβέντας, κοινωνικού και πολιτικού σχολίου. Οι τσαγκαράδες ανέκαθεν ήταν μυαλά ανοιχτά, ριζοσπάστες, ανήσυχα πνεύματα. Ο Δημήτρης σταμάτησε, όπως και τόσοι άλλοι. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει έστω και ένα τσαγκαράδικο στη Λήμνο πλέον. Φωτογραφία ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΡΑΒΛΗ.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglehl19leNQigptWMUNOxPI4erAHRUqcucVQsebpl2kqwyOyENUdred9wJNIJPh8gX5uIHq8hSAMKhVbyt1z98mP2hy2rdr2MsNzr_0Y2OhnirVku8eKwKEvQuuTwSBz0L_2CNC1R3_f4/s1600/DSC08991%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglehl19leNQigptWMUNOxPI4erAHRUqcucVQsebpl2kqwyOyENUdred9wJNIJPh8gX5uIHq8hSAMKhVbyt1z98mP2hy2rdr2MsNzr_0Y2OhnirVku8eKwKEvQuuTwSBz0L_2CNC1R3_f4/s400/DSC08991%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575806524298173346" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο μυλωνάς<br />
Ο Παναγιώτης Μαυρουδής ανάμεσα σε ιμάντες μυλόπετρες και σωλήνες συνεχίζει την παράδοση του πατέρα του Θανάση, στον αλευρόμυλό του ή όπως λέμε ακόμα και σήμερα στη «μηχανή». Ο παλιός μύλος έχει εκσυγχρονισθεί, διατηρώντας όμως αρκετό από το αρχαίο στυλ του και χρώμα του. Θυμάμαι την γιγαντιαία «ρόδα» της παλιάς μηχανής που έδινε κίνηση στο μύλο μέσω ενός λουριού. Πρόπερσι πήγα να τη φωτογραφίσω, βέβαιος ότι θα ήταν εκεί. «Μπα. Αυτή τη δώσαμε για παλιοσίδερα εδώ και πολλά χρόνια» μου είπε ο Παναγιώτης. Ο μύλος του Θανάση στα παλιά χρόνια δεν άλεθε μόνο τα σιτηρά, αλλά επιτελούσε και μέγα κοινωνικό έργο, αφού έδινε αλεύρι βερεσέ στους αναγκεμένους βιοπαλαιστές της γης, που ξέμεναν από χρήματα και από σιτάρι. Τους έδινε τη λεγόμενη «ζμωσά», το αλεύρι δηλαδή που χρειάζονταν για να ζυμώσουν για μια εβδομάδα, κι αυτοί το πλήρωναν όταν διευκολύνονταν. Φωτογραφία ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΡΑΒΛΗ. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitkzQtjQElsO84w7Fz7YO4jd_Cd7DIWlk7JP5BsLY4UstOJaRqly__z9oJB1iyuM51wB7QtBVvdl8xnJnZizsxgirtv8zzoNc2X2VlNtPOtO-V_rIAWfYtlBJbWD764CTTPmdffl102-U/s1600/DSC08988%255B2%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitkzQtjQElsO84w7Fz7YO4jd_Cd7DIWlk7JP5BsLY4UstOJaRqly__z9oJB1iyuM51wB7QtBVvdl8xnJnZizsxgirtv8zzoNc2X2VlNtPOtO-V_rIAWfYtlBJbWD764CTTPmdffl102-U/s400/DSC08988%255B2%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575805577020552610" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Πρωτομαγιά<br />
Πικνίκ στην εξοχή. Από αριστερά: Σωτηρία Άγγελος και Ελισάβετ Συκιώτη, Ελισάβετ και Νικόλας Αρχοντίδης, όρθια η Αγγελικώ Ντινενή, Μαρία Πατρίκη, ο μικρός είναι ο Γιώργος Κριαρής, Σούλα Λούγκλου, Μαρία Λούγκλου, Χρήστος Ελιάς, Πίπης Συκιώτης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Βασίλης Λούγκλος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx8uRKMfXztsvWMTqZT3KuLkBH0f-l6c0AQQtebgZALj04oDrJb8cuiU7lf3LDtfWjeHA5bBVzqyOFIA8ihgQ4frnRKMAeuG5pnReQIsgHynW5nRs42gEWi4V7fsWLD_j-kEit5L2Gidg/s1600/SWScan0000100024%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx8uRKMfXztsvWMTqZT3KuLkBH0f-l6c0AQQtebgZALj04oDrJb8cuiU7lf3LDtfWjeHA5bBVzqyOFIA8ihgQ4frnRKMAeuG5pnReQIsgHynW5nRs42gEWi4V7fsWLD_j-kEit5L2Gidg/s400/SWScan0000100024%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575801459619607330" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Παρασκευάς Κωμάκης<br />
Δεν τον γνώριζα. Ήταν πρώτος θείος του Γιάννη Κωμάκη που γράφει στην εφημερίδα μας «Τα Σβερδιανά». Τα εγγόνια του, Αλέξανδρος και Εβελίνα που είναι μικρά παιδάκια, του αφιερώνουν από ένα κείμενό τους. Εμείς εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.<br />
<br />
<strong>Το όνομά μου είναι Αλέξανδρος Κωμάκης. Ο παπούς μου λεγόταν Παρασκευάς Κωμάκης και ήταν από το χωριό Σαρδές της Λήμνου. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου άκουγα τον παπού μου γι’ αυτό το μεγάλο ακριτικό νησί του Αιγαίου. Μου μίλαγε για τις φυσικές ομορφιές, τις πανέμορφες ακρογιαλιές, μα πιο πολύ για τους θαυμάσιους κατοίκους του, για την ευγένεια και τη φιλοξενία τους. Και ήμουνα σίγουρος ότι έλεγε την αλήθεια, γιατί έτσι ακριβώς ήταν και εκείνος. Ευγενικός και φιλόξενος. Όμως πριν από λίγο καιρό ο παπούς μου έφυγε από κοντά μας. Ετσι τώρα πια εγώ δεν έχω κανένα να μου μιλά γι αυτό το νησί, τη Λήμνο. Υποσχέθηκα λοιπόν κρυφά στον παπού μου, εκεί που είναι πια, πως γρήγορα θα πάω να επισκεφθώ από κοντά την αγαπημένη του πατρίδα.<br />
Να είσαι σίγουρος παπού. <br />
Αλέξανδρος Κωμάκης<br />
<br />
Καλοκαιρινό όνειρο<br />
<br />
Όνειρο είναι κάτι <br />
που φαντάζεσαι εσύ<br />
και το έχεις στο μυαλό σου<br />
στην καρδιά και στην ψυχή<br />
<br />
Ένα όνειρο είναι τούτο<br />
μια γοργόνα σιωπηρή<br />
απ’ τη θάλασσα να βγαίνει<br />
και να μπαίνει στην αυγή<br />
<br />
Το ροζ εκείνο χώρισμα <br />
τη μαγεύει πιο πολύ<br />
είν’ αερινός μανδύας<br />
είναι φλόγα βιολετί<br />
<br />
Μα η θάλασσα ζηλεύει<br />
και την παίρνει πάλι αυτή<br />
και το όνειρο τελειώνει<br />
πάλι μέσα στη σιωπή.<br />
<br />
Εβελίνα Κωμάκη</em></strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0YavflkDe5fD36y1wxHFd4JoAUNKQjY38exGRLm3lyvLygA7_JuaWcsHhAGI9Ar_-TBJS1UzJasEJUTaIGaxB1VMIww_1HDxBITa0f8cUtU959AXEKX4dNTtzm_hh4oqini5pGO4zRjE/s1600/Scan10681%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 254px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0YavflkDe5fD36y1wxHFd4JoAUNKQjY38exGRLm3lyvLygA7_JuaWcsHhAGI9Ar_-TBJS1UzJasEJUTaIGaxB1VMIww_1HDxBITa0f8cUtU959AXEKX4dNTtzm_hh4oqini5pGO4zRjE/s400/Scan10681%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575800750981887154" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Πρόσκοποι Ατσικής<br />
Εις χρόνον απροσδιόριστον. Από αριστερά: Χαράλαμπος Μανωλούκος, Νίκος Χατζόγλου, , ο αδικοχαμένος στη θάλασσα Λεκάνης, Βαγγέλης Μουστάκας, Γρηγόρης Βλάχος, Παναγιώτης Καρατζάς. Ο μικρός είναι ο Μίμης του Κωστή του κουρέα (Γεωργουδάκης). Την φωτογραφία μας την έδωσε ο Χαράλαμπος Μανωλούκος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsRwoo_9Zzl_0VWM5v7o5BvgVoQX1WKPa1t7eEhAqG6HyG83gto7cDSSe0NTKYBkq1f5RCwa9nUEmkiezDuquJUX4_qB-G2i01_t8cUB9U-gTHuHFPlzzNVo2SMPRkuDAVzVwwo-QZUmU/s1600/Scan10596%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsRwoo_9Zzl_0VWM5v7o5BvgVoQX1WKPa1t7eEhAqG6HyG83gto7cDSSe0NTKYBkq1f5RCwa9nUEmkiezDuquJUX4_qB-G2i01_t8cUB9U-gTHuHFPlzzNVo2SMPRkuDAVzVwwo-QZUmU/s400/Scan10596%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575800175388208674" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Ρήγας<br />
Ο αείμνηστος Ρήγας Γραγράς με τους μαθητές του. Τη φωτογραφία μας την έστειλε η σύζυγός του κυρία Λ. Γραγρά.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYTblGqMCVsRqB6rHL-Ips4Dro3l2E6XA1jCqrUak9bAahSqem8oCfPRJm5oD8g_7ogZxoR_hVsbGsOA_jcyd-r7HTVGILQyoWyg9IZIOeLlYDPwRUe6mJnH9krhB0zNYFAO-mToJUZM4/s1600/Scan10319%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 288px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYTblGqMCVsRqB6rHL-Ips4Dro3l2E6XA1jCqrUak9bAahSqem8oCfPRJm5oD8g_7ogZxoR_hVsbGsOA_jcyd-r7HTVGILQyoWyg9IZIOeLlYDPwRUe6mJnH9krhB0zNYFAO-mToJUZM4/s400/Scan10319%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575799883303850546" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Χρήστος<br />
«Η καλοσύνη σε ένα πρόσωπο». Ετσι θα ονόμαζε κανείς αυτή τη φωτογραφία. Μορφή αρχέγονη, φυσική, ανθρώπινη. Χαμόγελο ανεπιτήδευτο, με την αιώνια αλάνθαστη διαδικασία του και την αιώνια αποτελεσματικότητά του. Λημνιά χαμόγελα, ηλιοτρόπια καλοκαιρινά, δοξολογίες στην ύπαρξη. (Χρήστος Λαγηνάς). </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid01v-Jsq3tHoqP1B-1W6ThyJ0N2f6rTvGKdIiIuUPQ_865zuwUCJJkyl8LF_7xYaMOECALFn_gyxEmPQQpyfK6gdhpLhfOZyl9_hNb2iHf7hyphenhyphengNBm2lSTR2hyw13cZfd0Rh5oIq5cEQg/s1600/Scan10291%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 271px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid01v-Jsq3tHoqP1B-1W6ThyJ0N2f6rTvGKdIiIuUPQ_865zuwUCJJkyl8LF_7xYaMOECALFn_gyxEmPQQpyfK6gdhpLhfOZyl9_hNb2iHf7hyphenhyphengNBm2lSTR2hyw13cZfd0Rh5oIq5cEQg/s400/Scan10291%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575799662163220802" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Μπιλ<br />
Γεια σου Μπιλ, μάγκα και ντερμπεντέρη. Η πλήμμη των συναισθημάτων ξεχειλίζει απ’ την φωτογραφία. Εδώ είναι η πλατεία μας και οι άνθρωποί της. Εδώ είναι η πλατεία μας και η ευλογία της. Εδώ είναι η πλατεία μας και η ανθοφορία των αισθήσεων. Γεια σου Μπιλ, γεια σου Ατσική, γεια σου πλατεία Ατσικιώτικια. (Βασίλης Μουστάκας).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2QLaKJv65p-0UTj44kGTjQKsz0dgqgZvqESrJHDm7Td7oyvxIVaRAGMAXcA0SwXQqn7MU_4lcTpNDQZ96jSsxFIeNjGruHtSMp540TAvFSrm_sfPGL9_SEn7yM_oouwzefKA5NqIAsiw/s1600/Scan10290%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2QLaKJv65p-0UTj44kGTjQKsz0dgqgZvqESrJHDm7Td7oyvxIVaRAGMAXcA0SwXQqn7MU_4lcTpNDQZ96jSsxFIeNjGruHtSMp540TAvFSrm_sfPGL9_SEn7yM_oouwzefKA5NqIAsiw/s400/Scan10290%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575799433032543266" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Εγκαρτέρηση και σοφία<br />
Όταν ο φθοροποιός χρόνος προσθέτει ομορφιά. Όταν οι κούκλες των κομμωτηρίων ωχριούν μπροστά σ’ αυτά τα βλέμματα, μπροστά στο μεγαλείο του πραγματικά ανθρώπινου προσώπου. Όταν η αχλύς του επερχόμενου χειμώνος αντί να επισκιάζει, αναδεικνύει. Ψυχές καθαρές, καρδιές αναρχικές, νόες σοφοί, γυναίκες της Λήμνου μας της παλιάς, που φεύγει. Δυστυχώς. (Διαλεχτή και Κατερίνα Τσαπτσαλή).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAs3afO33sBtyafwvRLUtmYwIXWPUdK2y9fRa4WruojkxqSCEMqI8skkEqwnkd3EuRyA79C59kZY7o9Y8VIBtCjP7a1BCzKQU0KuHuLSOhTZ62Kl1UKAhQTfAQnphosToW69YkqKh-zuQ/s1600/Scan10286%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAs3afO33sBtyafwvRLUtmYwIXWPUdK2y9fRa4WruojkxqSCEMqI8skkEqwnkd3EuRyA79C59kZY7o9Y8VIBtCjP7a1BCzKQU0KuHuLSOhTZ62Kl1UKAhQTfAQnphosToW69YkqKh-zuQ/s400/Scan10286%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575799069762590786" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οι δυο φίλοι<br />
Δεκατετράχρονα παιδιά. Καλοκαιράκι του 69. Ο Δημοστής Τσελεπής με τα κοντά παντελόνια και ο μετά από λίγα χρόνια αδικοχαμένος σε ναυάγιο Βασίλης Τραγάρας, το αδερφάκι μου. Στις 19 Ιουλίου του 1979. Πέρασαν ήδη 32 χρόνια. <br />
«Απάνου στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται <br />
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού<br />
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται<br />
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού».</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkJwjza09UVPQD6h1FCsLwj71IFYQVlo1bUcv-ViPsXB6oJf5RWVkfqDvat6WTW-_Vs4g5o3KsagsWLe5sUWksCfV6ilwoTlIvUBwE4oEeucWc7eKSo-iN362wJe_lDTRRMfYmf8cAdSE/s1600/Scan10147%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 271px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkJwjza09UVPQD6h1FCsLwj71IFYQVlo1bUcv-ViPsXB6oJf5RWVkfqDvat6WTW-_Vs4g5o3KsagsWLe5sUWksCfV6ilwoTlIvUBwE4oEeucWc7eKSo-iN362wJe_lDTRRMfYmf8cAdSE/s400/Scan10147%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575798645643820546" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ενθύμιον Ηρακλέους <br />
«Ο Ηρακλής μετά του Παλλημνιακού Κάστρου, προ της ενάρξεως του αγώνος. Ατσική 23/ 4/ 55».Όρθιοι από αριστερά: Σάββας Κριαρής, Γαρόφαλλος Χλαχλάς, παίχτης Παλλημνιακού, Ιωάννης Βλάχος, παίχτης Παλλημνιακού, Μιχάλης Κριαρής, Σπύρος Πεπές, Αντώνης Γεωργουδάκης, παίχτης Παλλημνιακού, Γιώργος Αρχοντίδης, Αντώνης Ανδριώτης, Κώστας Παπαδάκης (Παλλημνιακού), Παπάμαλης (με πολιτικά), Γιάννης Κρόμδος, Κώστας Αχιλαδέλλης, Δημήτρης Ντόντος, Νίκος Κοτσιναδέλλης. Καθιστοί: Παράγων Παλλημνιακού, Λελές παίχτης Παλλημνιακού, Μόσχος Λαγηνάς, παίχτης Παλλημνιακού, Στέλιος Βλώταρος, Στράτος Παπάμαλης, Τσινόπουλος, Αργύρης Αποστόλου, Παναγιώτης Καρασταμάτης, Γιώργος Ντινενής. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHPAGkzkKDZfJnPObT0-dQI0MDcbsFjnVlqromOVGxiueUTk0a0XCaflqYC-x4YlicuqpPx3EP4nJGTi1OOTdh6iaITnRC3HiVbpZOMlWvNzvROYiJ-wp-YPycU-e2aqjlnCeSMDGZazI/s1600/fa8%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 326px; height: 233px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHPAGkzkKDZfJnPObT0-dQI0MDcbsFjnVlqromOVGxiueUTk0a0XCaflqYC-x4YlicuqpPx3EP4nJGTi1OOTdh6iaITnRC3HiVbpZOMlWvNzvROYiJ-wp-YPycU-e2aqjlnCeSMDGZazI/s400/fa8%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575797925349064274" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Στην πλατεία<br />
Μπροστά στο καφενείο του συχωρεμένου Παντελή Βαγιάκου (τώρα σουπερμάρκετ Μαρίας Κάργατζη). Έτος 1952. Στην τζαμαρία η αφίσα της κινηματογραφικής ταινίας «Ο άνθρωπος που γύρισε από τον πόνο» και πιο πάνω αυτοκόλλητο διαφημιστικό της μπύρας «ΦΙΞ». Από αριστερά ποζάρουν:Γιώργος Γαροφάλλου, Κώστας Πατρίκης, Απόστολος Φρεμεντίδης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Δημήτρης Αχιλαδέλλης (γαμπρός του Γ. Γαροφάλλου).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoVfce8fPWyrlNLJhx8scLOGdmc_UdGpStlDkpqmYxP6t7fFWFq3EIuPucA_aupDu3ngKv4MwwmqizV2L8RHa8cmzEwnRDMOprqfz63R59v69N4X2HDHg5GUNmobOCbAkphG8v8jQMBvc/s1600/ax4%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 339px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoVfce8fPWyrlNLJhx8scLOGdmc_UdGpStlDkpqmYxP6t7fFWFq3EIuPucA_aupDu3ngKv4MwwmqizV2L8RHa8cmzEwnRDMOprqfz63R59v69N4X2HDHg5GUNmobOCbAkphG8v8jQMBvc/s400/ax4%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575797581618141106" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οι συγχωριανοί<br />
Καφενείο, μέρος των πνευμάτων και των οινοπνευμάτων. Καφενείο με τα αρχέγονα μυστικά. Καφενείο, της νιότης μας και των γηρατειών μας. Καφενείο των φίλων και των συγχωριανών. Καφενείο, περιβόλι των αγγέλων ( Κώστας Βέργος, Γιώργης Ντινενής, Νίκος Κάντζος, Σάββας Κριαρής).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2AxdXqXq3DyIi9EmLC87J1_K_wyE2QjuVLPa_3ippfPvJyGhztoDSUQABYoT2y-weNiUhYDHNbllU8NqU1u_T0P0ctdus7HTpmy2ooIIF0JGNTlJceDeND8KWRQ3jwdE-uktS0K2qFwk/s1600/SWScan0000100242%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 286px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2AxdXqXq3DyIi9EmLC87J1_K_wyE2QjuVLPa_3ippfPvJyGhztoDSUQABYoT2y-weNiUhYDHNbllU8NqU1u_T0P0ctdus7HTpmy2ooIIF0JGNTlJceDeND8KWRQ3jwdE-uktS0K2qFwk/s400/SWScan0000100242%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575794618157928226" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο ροφός<br />
Ο Γιώργος Κολυφέτης και ο Παντελής Μαυρουδής, παλληκαράκια, επιδεικνύουν με καμάρι τον τεράστιο ροφό που ψάρεψαν με το ψαροντούφεκο. Μπροστά από το παντοπωλείο του Ντίνου Ζαϊμη που καπνίζει το τσιγαράκι του. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιώργος Κολυφέτης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuJOlKz7R5-d9y3SfcVLufS1N-YnrZIJNZ6BV-HPrnv3aOyqT6kf7uCdJDOo9vARhzIrloOameBV0eRB2Wx75xpFsBy9CrEDqb1Ca6woDLysN25Cix2HqWasD2yy9gc0F9W0DiUwIFd9g/s1600/SWScan0000100018%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 397px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuJOlKz7R5-d9y3SfcVLufS1N-YnrZIJNZ6BV-HPrnv3aOyqT6kf7uCdJDOo9vARhzIrloOameBV0eRB2Wx75xpFsBy9CrEDqb1Ca6woDLysN25Cix2HqWasD2yy9gc0F9W0DiUwIFd9g/s400/SWScan0000100018%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575794363478866962" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Στον «Κότσνα»<br />
Ο Νικόλας Καλονόματος το 1960 στο πανηγύρι του Κότσινα, με το άλογό του, τα κοφίνια του και τη Λημνιακή καλοσύνη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, πουλά τα γουρουνάκια του. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUaEEBt1aeL2QKmgm8uuvl4glzz1CO1GDDRhE7IuMkwHNRUPO2UNgzCWuYssWIZyciNeSUsRJuPkrxXyQDe39mZhFsK44-6kA2yqKKVQ_6TPMHwO1uS5QwAF0c13znoAlVT65R5hWhJEI/s1600/Scan10618%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 251px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUaEEBt1aeL2QKmgm8uuvl4glzz1CO1GDDRhE7IuMkwHNRUPO2UNgzCWuYssWIZyciNeSUsRJuPkrxXyQDe39mZhFsK44-6kA2yqKKVQ_6TPMHwO1uS5QwAF0c13znoAlVT65R5hWhJEI/s400/Scan10618%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575794072699087634" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Κατάθεση στεφάνων, 28/10/1958.<br />
Μπροστά στο ηρώον της Ατσικής. Πίσω σειρά από αριστερά: Κώστας Ξυδέας, Βασίλης Λούγκλος, Περικλής Συκιώτης, Σάββας Καραγιάννης. Μπροστά σειρά: Μπέλλα κλωναρίδη, θωμάς Ξυδέας, Σούλα Λούγκλου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv3n9Y5qGA-1CP7jclsW1G_v2n6Q26Zrr3w4guPCBP6dObE5uHS7SkBZM_aCqMGzgEMDLSrR603lHxcrkoXIROxkwCyanGPPnYNZOHaX9ISb-n1VmwecEEeLX38ADiKs21T4Woi_mVkzo/s1600/SWScan0000100023%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 283px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv3n9Y5qGA-1CP7jclsW1G_v2n6Q26Zrr3w4guPCBP6dObE5uHS7SkBZM_aCqMGzgEMDLSrR603lHxcrkoXIROxkwCyanGPPnYNZOHaX9ISb-n1VmwecEEeLX38ADiKs21T4Woi_mVkzo/s400/SWScan0000100023%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575793717181257650" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο εκ Πλάκας αλλά επίτιμος Ατσικιώτης πλέον Μιχάλης Καράβολας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO8svWvy8ys6c-3N4qBoTFMQpP0lMrOcmRYKI_Hc0aqggxsm4t9hU64xLbR5AUYwIXGQY44sd6koA8BWQFioC-_uwJka_xq3am0IMK6_zquUwmqZJ5ycG-x1XaGWtQdMI24Mx7g4wxYSU/s1600/Scan10438%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 293px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO8svWvy8ys6c-3N4qBoTFMQpP0lMrOcmRYKI_Hc0aqggxsm4t9hU64xLbR5AUYwIXGQY44sd6koA8BWQFioC-_uwJka_xq3am0IMK6_zquUwmqZJ5ycG-x1XaGWtQdMI24Mx7g4wxYSU/s400/Scan10438%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575793324256866226" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Το πανηγύρι της Παναγιάς Τρύγης<br />
Αυτά τα πανηγύρια που γλυκαίνουν τις καρδιές μας. Που διασώζουν τους παλμούς της χώρας των Ρωμιών. Με τις αρτοκλασίες τους, με τα λιτά πλην εξαίσια τσιμπούσια τους. Ένα μεζεδάκι και ένα ποτήρι κρασί. Δεν έχουν χρείαν χλιδής αφού η ψυχή πλουταίνει. Στην υγειά σας συμπατριώτες και του χρόνου με υγεία. Σε σένα Φώτη καλό ταξίδι (Δημήτρης Βεργής, Φώτης Κλάψος, Βασίλης Παπαδάκης, Μπάμπης Μανωλούκος, Σταύρος Τραγάρας, Βασίλης Τραγάρας, Μόσχος Λαγός, Κώστας Τραντής). </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ9qw_7vMi1iuYPfK8isAzkTynjdTpE1In7H57oy5MxqnVZX0gDZG4u1E9A_XpqsAM9FxyMYESxHQNpkTpqVJh0xjMt-k6usppr4vJ_W4jCB9KQkxiD_SzYouUtMAhZPNB0aOR1lib2lI/s1600/Scan10399%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ9qw_7vMi1iuYPfK8isAzkTynjdTpE1In7H57oy5MxqnVZX0gDZG4u1E9A_XpqsAM9FxyMYESxHQNpkTpqVJh0xjMt-k6usppr4vJ_W4jCB9KQkxiD_SzYouUtMAhZPNB0aOR1lib2lI/s400/Scan10399%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575792585251253858" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Καφενείον «Η ΔΗΜΗΤΡΑ»<br />
Ένα καφεδάκι ή ένα ουζάκι. Ότι επιθυμεί ο καθένας. Από αριστερά προς τα δεξιά, Σάββας Σαλαμουσάς, Σάββας Ψυρούκης, ο Βασίλης ο ταχυδρόμος, ο καφετζής Κώστας Τραγάρας, η Ελένη Αρχοντίδου και ο Γιώργης Κριαρής. Αρχές δεκαετίας του 50. Μπορεί και παλιότερα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijUCjeXJ8jknvxbUVJShjKaaoz5BSX-E8bz4bCB_rCf1MlOefWuG_3ZIUNUrne6xCZu_3Qw2i6y81FJiGkwlPz0EzDoh-lyTk8hMktSpoQkZG-mYqTzIU_TDxasJyvAxhKQP_yJU_Ni78/s1600/Scan10619%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 288px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijUCjeXJ8jknvxbUVJShjKaaoz5BSX-E8bz4bCB_rCf1MlOefWuG_3ZIUNUrne6xCZu_3Qw2i6y81FJiGkwlPz0EzDoh-lyTk8hMktSpoQkZG-mYqTzIU_TDxasJyvAxhKQP_yJU_Ni78/s400/Scan10619%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575791738550394226" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Φώτης Κλάψος (Το κείμενο είναι του 2002)<br />
Ήταν εύστροφος και φιλοσοφημένος. Ήταν καλοκάγαθος και χωρατατζής όσο δεν μπορεί κανείς να φανταστεί. Ήταν άνθρωπος της προσφοράς. Βοηθούσε όλο τον κόσμο. Το χιούμορ του υπόγειο και πανέξυπνο, τον έκανε αγαπητό σε όλο τον κόσμο. Του είχα μια ιδιαίτερη συμπάθεια και νομίζω πως το ήξερε. Ηταν ένα κινητό αρχείο. Όλες τις παλιές ιστορίες, όλα τα παλιά πρόσωπα, τα ήξερε. Το καλοκαίρι βλέπαμε κάτι παλιές φωτογραφίες και ήταν ο μόνος που γνώριζε όλα τα πρόσωπα. Για κάτι που δουλεύω και αναφέρεται στην παλιά Ατσική, χρειαζόμουν μερικές πληροφορίες και σκόπευα να πάρω λίγες μέρες άδεια και να ρωτήσω διάφορα πράγματα το Φώτη. Δυστυχώς δεν πρόλαβα. Ήταν ατρόμητος. Αυτοσαρκαστικός, δεν δίσταζε να σαρκάζει και τον ίδιο το θάνατο. Καθόμουν στο καφενείο μαζί με δυο συγχωριανούς που είχαν περάσει ένα ελαφρύ εγκεφαλικό. Πλησίασε ο Φώτης, κάθησε και είπε: «Γιατρέ τώρα κάθεσαι με δυο φτερουγάρδες και με ένα σολογάν’». Και στην απορία μας, μας εξήγησε: «Φτερουγάρδες, γιατί ο χάρος τους χτύπησε ξώφαλτσα, στη φτερούγα, σολογάν’ς είμαι εγώ που έχω άσθμα». Γειά σου Φώτη, λεβέντη, καλέ άνθρωπε. Θερμά συλλυπητήρια στη γυναίκα του, στα παιδιά του και τα εγγόνια του. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjG6vPO0WWPw39sujAB-sInqPCD-pNsOSPV8Q6nBTBKJ7wnURYH1ZNZKf8phyphenhyphenFD1YdawsulhT7UZkx1_Jc0ZWcIrndaWR-MQlcqoKuXxY5vA2LwkXCA_heCf8MT3uTKzKDkdh8HNsvGns/s1600/Scan10255%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjG6vPO0WWPw39sujAB-sInqPCD-pNsOSPV8Q6nBTBKJ7wnURYH1ZNZKf8phyphenhyphenFD1YdawsulhT7UZkx1_Jc0ZWcIrndaWR-MQlcqoKuXxY5vA2LwkXCA_heCf8MT3uTKzKDkdh8HNsvGns/s400/Scan10255%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575791077101272738" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Τα αθάνατα λακαριά μας<br />
Η είδηση είναι ότι λειτουργούν ακόμα. Κάθε Οκτώβριο δίνεται άδεια λειτουργίας από τις αρχές στους παραγωγούς σταφυλιών για να παράγουν μόνοι τους το ούζο τους, για δική τους κατανάλωση, όχι για εμπορία. Η διαδικασία δεν παραμένει μια απλή εργασία, αλλά μετατρέπεται σε ένα κανονικό συμπόσιο, με μύστες και οπαδούς του Διονύσου. Η φωτογραφίες είναι από το λακαριό του Βασίλη Τραγάρα. Παραγωγός στη συγκεκριμένη φάση, ο Αχιλλέας Αρχοντίδης. Η παρέα των ….δοκιμαστών αποτελείται από αριστερά προς τα δεξιά από τους: Χρήστο Λαγηνά, Απόλλωνα Γαρυφάλλου κτηνίατρο και ειδικό γευσιγνώστη…του ινστιτούτου Παστέρ, τον οικοδεσπότη Βασίλη Τραγάρα, το Γιώργο έναν αξιωματικό της αεροπορίας, τον Βασίλη Μαρτινάκη, αγροτικό γιατρό Μούδρου, τον Νεκτάριο Ριζάκη αγροτικό γιατρό Ατσικής, τον Χαράλαμπο Μανωλούκο, τον Βασίλη Αρχοντίδη και τον Αχιλλέα Αρχοντίδη. Ποιος είναι ο άλλος με την γυρισμένη πλάτη; Το ρεπορτάζ και οι φωτογραφίες είναι του Χαράλαμπου Μανωλούκου.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhDoYvBCc_k6AFrZXoeZ09OS8UEEr2Rh-p7jTYTL3pcvQq_9fG0Xz_kWgSMGWitqevQ-oWZ0oCgC7-T3617deDtsv2WYUhB2O2aP66_noNrfH5pIxFRp-YkkqvxkVYTlOzlnvoDXwxab0/s1600/Scan10254%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 271px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhDoYvBCc_k6AFrZXoeZ09OS8UEEr2Rh-p7jTYTL3pcvQq_9fG0Xz_kWgSMGWitqevQ-oWZ0oCgC7-T3617deDtsv2WYUhB2O2aP66_noNrfH5pIxFRp-YkkqvxkVYTlOzlnvoDXwxab0/s400/Scan10254%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575790289169336178" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj3bihRGHkc-Yu9h2Rm12M5K3_7BnXIg2cJJvkj5s8m8y1oR1SW0-jr2blRU3fgaWXtGI__s5htPg8d9LW2JnLcRSYWiGyNAdmIjA5-DfJ0lJcptaLHSs5_03gt-fTiY_lV-FWSejnP2s/s1600/Scan10252%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 271px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj3bihRGHkc-Yu9h2Rm12M5K3_7BnXIg2cJJvkj5s8m8y1oR1SW0-jr2blRU3fgaWXtGI__s5htPg8d9LW2JnLcRSYWiGyNAdmIjA5-DfJ0lJcptaLHSs5_03gt-fTiY_lV-FWSejnP2s/s400/Scan10252%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575790194720406226" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibZFVGTyrGK-UchR5KOLj9QkwhDGRDTCbRJSLau_UbvzLErYdpMuqiiNifSk_j4iJ0LAyn16_Wcu11sanGgSLiQYzSeBlQsS3VBuOBD1ImTvWFDFRbzmzZlPQlO3g5lwbON99AB255nH8/s1600/Scan10449%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 190px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibZFVGTyrGK-UchR5KOLj9QkwhDGRDTCbRJSLau_UbvzLErYdpMuqiiNifSk_j4iJ0LAyn16_Wcu11sanGgSLiQYzSeBlQsS3VBuOBD1ImTvWFDFRbzmzZlPQlO3g5lwbON99AB255nH8/s400/Scan10449%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575790053796424146" /></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho7c2MetYbx7GhU-mnlrQZI7LXOqOjczpK-sM28W9KRJQH_TO4lJkox7LIgrZ9V71uwlKdHxhBoRALgAJn0DVbh1iqr_jgSF8SJeuWE51awMnystwYQIQvFf2OCWDnxPu3J7sfKPSFY8M/s1600/Scan10182%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 266px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho7c2MetYbx7GhU-mnlrQZI7LXOqOjczpK-sM28W9KRJQH_TO4lJkox7LIgrZ9V71uwlKdHxhBoRALgAJn0DVbh1iqr_jgSF8SJeuWE51awMnystwYQIQvFf2OCWDnxPu3J7sfKPSFY8M/s400/Scan10182%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575789936416107538" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ένα καραφάκι<br />
Στην πλατεία, μπροστά στο καφενείο, στην υγειά σας. Από μαριστερά: Τάσος Καραυγουστής, Χρήστος Κατσώνης, Βασίλης Τσίκνας, Αλέκος Τροχαλής, Βαγγέλης Φωτίου, Αγοραστός Χατζόγλου. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Χαράλαμπος Μανωλούκος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSPunQOPE1FMThuiitvG6jZtOid7vtkD7K46RVQQ1zP4_NH-yahy2ZWRNUkV3c9MOY4W5Dp52S4sxIOLUXS-eCdsZyewI51Ih_fJ25BQFudGe9lMjf2blodbtfJz8RyoQGMGmAIVirqkY/s1600/man3%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 323px; height: 217px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSPunQOPE1FMThuiitvG6jZtOid7vtkD7K46RVQQ1zP4_NH-yahy2ZWRNUkV3c9MOY4W5Dp52S4sxIOLUXS-eCdsZyewI51Ih_fJ25BQFudGe9lMjf2blodbtfJz8RyoQGMGmAIVirqkY/s400/man3%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575789623786535634" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γυμναστικές επιδείξεις στο γήπεδο Ατσικής, 1962.<br />
Όρθιοι από αριστερά: Γιώργος Φούντος, Γιάννης Διαματάρης, Μπάμπης Τσαπτσαλής, Βάγιος Βασιλάρας, Σάββας Καραγιάννης, Δημήτρης Χλαχλάς, Βταύρος Κομνηνίδης, Αντώνης Σοφιανός, Βασίλης Μπουδρός, (;), Μπάμπης Μπουστάκας, Βασίλης Φωτίου, Κώστας Ξυδέας, Γιώργος Κολυφέτης, Βασίλης Τραγάρας, Χρήστος Τσιμπλιαρέλλης, Κώστας Ντινενής, Αντώνης Κακμής, Δημήτρης Δασοπάτης, Λευτέρης Λούγκλος, Χρήστος Ζωνάρας, Μπάμπης Σωτηριάδης, Αντώνης Φωτηλάργιας, Γιάννης Λιμάνης, Παντελής Μαυρουδής. Γονατιστά τα κοριτσάκια, από αριστερά: Τασούλα Φούντου, Ελένη Τσελεπή, Δέσποινα Αποστολέρη, Φιλιώ Τραγάρα, Μπέλλα Κλωναρίδη, Κωστούλα Τροχαλή, Κατερίνα Αμάραντου, Φανή Καφετζή, Ζωή Σοφιανού, Πόπη Ζαζάκου, Νούλα Μαλιάκα, Βασιλική Χαρκότσικα, Τούλα Παντελαρούδη, Σονούλα Αποστολέρη, Σοφία Γιαννέρη, Σούλα Λούγκλου, Aρετή Στεφανιδάκη, Μαρίκα Καλονόματου. Δασκάλα τους η κυρία Φωφώ. Την φωτογραφία μας την έδωσε η Νούλα Μαλιάκα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiidlzxBp8gdEphzsKUXsqQfNlXrukjKhWfC0CXwRqOwD8aEKF54Ak5N7Fz9ciuTWFkSHVMppaa-aa9I6-CdZF-RW1W7KppaSb6-Ro9bzS7ueimnsr9GTMQM6FkDycwO4iqtyyXqPEDKok/s1600/komaki6%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 257px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiidlzxBp8gdEphzsKUXsqQfNlXrukjKhWfC0CXwRqOwD8aEKF54Ak5N7Fz9ciuTWFkSHVMppaa-aa9I6-CdZF-RW1W7KppaSb6-Ro9bzS7ueimnsr9GTMQM6FkDycwO4iqtyyXqPEDKok/s400/komaki6%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575789357652162114" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>«ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ»<br />
Ενθύμιον της συνθέσεως του «Ηρακλέους», ο οποίος ενικήθη από τον «Αστέρα» του Κάστρου με 2-0. Εν ατσική τη 7/1/1956. Από αριστερά: Κώστας Αχιλαδέλλης, Μιχάλης Κριαρής, Βασίλης Σαράντης, Στέλιος Βλώταρος, Ζαφείρης Κριαρής, Γιώργος Αρχοντίδης, Σάββας Κριαρής, Παναγιώτης Καρασταμάτης, Ηλίας Χατζόγλου, Αντώνης Γιωργουδάκης, Σπύρος Πεπές, Γρηγόρης Αλεξούδης, Αργύρης Αποστόλου και Καρνίκ Βαρτεβανιάν. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Αργύρης Αποστόλου. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6yNxwVCfL5r_X0abcfLjpUg2YO7H4tp2wfrrOfrH6PQPBCdzPHSKhmQ-eRy9XeueoYoPktizuUF8mIJQe0hCuPaAbg1DUk4e9DVlenxOId6_LAevcDCCF9mY2QgbFGjSI8P8dph95vLU/s1600/fa3%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 304px; height: 217px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6yNxwVCfL5r_X0abcfLjpUg2YO7H4tp2wfrrOfrH6PQPBCdzPHSKhmQ-eRy9XeueoYoPktizuUF8mIJQe0hCuPaAbg1DUk4e9DVlenxOId6_LAevcDCCF9mY2QgbFGjSI8P8dph95vLU/s400/fa3%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575789162464489058" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Τιμής ένεκεν<br />
Όταν έφευγε για Αμερική ο Χαράλαμπος Μπράιμος, οι παίχτες του «Ηρακλή», το Διοικητικό Συμβούλιο και πολλοί Ατσικιώτες τον κατευόδωσαν, τιμής ένεκεν, για τις δωρεές που έκανε στην ομάδα. Στην αναμνηστική φωτογραφία διακρίνονται στην πίσω σειρά, από αριστερά: Αλέκος Δασοπάτης, Αγοραστός Ματζώρος, Παύλος Κοντέλης, Αλέκος Τροχαλής, Νίκος Κάντζος, Μόσχος Λαγηνάς, Σπύρος Θάνος, Σάββας Κριαρής, Σπύρος Πεπές, Μιχάλης Κριαρής, Χαράλαμπος Μπράιμος, Όμηρος Γιαννάς, Γρηγόρης Αλεξούδης, θεμιστοκλής Γαρυφάλλου, κώστας Κριαρής, Μπότης, Αντώνης Γιωργουδάκης, Θανάσης Παχνέλας, Τάσος Φούντος, Γιώργος Βλώταρος, Το κοριτσάκη είναι η Αγγελική Σαλαμουσά. Καθιστοί: Αργύρης Αποστόλου, Δημήτρης Βλαχόπουλος, Φώτης Κλάψος, Χαράλαμπος Σαράντης, Νίκος Κοτσιναδέλλης, Παναγιώτης Καρασταμάτης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Αργύρης Αποστόλου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh14SHhBdAI1Je0TlXXhRQLHOTv5m-V6R3VaH8GPL6CoDaOnGLX6tYJSqny8BP-SCVqo8DrodvQwHXT_Qwk-gb8c0TISw950lJkLqxJkb_lpZYAWRHWX8zDTFqSnVuwssoXYYC-nNcQWQI/s1600/fa2%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 304px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh14SHhBdAI1Je0TlXXhRQLHOTv5m-V6R3VaH8GPL6CoDaOnGLX6tYJSqny8BP-SCVqo8DrodvQwHXT_Qwk-gb8c0TISw950lJkLqxJkb_lpZYAWRHWX8zDTFqSnVuwssoXYYC-nNcQWQI/s400/fa2%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575788658210168562" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Το ράντισμα των ελών<br />
Κατοχή. Τρεις συγχωριανοί σε αγγαρεία από τους Γερμανούς για να ραντίζουν τα έλη και να εξολοθρεύουν τα κουνούπια για τον κίνδυνο της ελονοσίας. Από αριστερά οι αείμνηστοι Βαγγέλης Δασοπάτης, Κώστας Τσελεπής και Κώστας Τραγάρας. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAF0Bv0UDZugoN99ZrMGuyZiSiyFU1VHi2FuVEZIdqWWyYflGTUueub6QQmCQnhM47qm-uA6sy9cXJf873ucyOtuc-V-htz3Dt-fv5kQpWAppeSemVE3C8G8UXJDWN6eHt3ANVm0WmQmk/s1600/SWScan0000100141%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 286px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAF0Bv0UDZugoN99ZrMGuyZiSiyFU1VHi2FuVEZIdqWWyYflGTUueub6QQmCQnhM47qm-uA6sy9cXJf873ucyOtuc-V-htz3Dt-fv5kQpWAppeSemVE3C8G8UXJDWN6eHt3ANVm0WmQmk/s400/SWScan0000100141%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575785410498590546" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Από τη Δάφνη<br />
Νεαρά παιδιά σε πόζα στυλ Χόλυγουντ. Σπύρος Κρίκης και ο αδικοχαμένος Νίκος Τραντής. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιάννης Κωμάκης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh15moiyUOwbt29pjysJ9C59p2_FQJ9NDBUay3KEs6TN6uK_KZZ4vncDiLAOf6GJs3431lDyvT8KYa1JYVu0K83MSi2RyteTQoJYnsps7UWEQgzGpDwsgR1S31NUv6RGv7YRa2w2bR6vc0/s1600/SWScan0000100040%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 315px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh15moiyUOwbt29pjysJ9C59p2_FQJ9NDBUay3KEs6TN6uK_KZZ4vncDiLAOf6GJs3431lDyvT8KYa1JYVu0K83MSi2RyteTQoJYnsps7UWEQgzGpDwsgR1S31NUv6RGv7YRa2w2bR6vc0/s400/SWScan0000100040%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575785192051774146" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Η πολυμελής οικογένεια<br />
Η πολυμελής οικογένεια του Γιώργου Κωμάκη από τη Δάφνη, αρχές δεκαετίας του 50, όπως ήταν οι περισσότερες οικογένειες των Λημνιών τότε. Οι γονείς Γεώργιος και Ευτέρπη και τα παιδιά, στην πάνω σειρά: Μαρίκα, Μόσχος, Βάγια. Κάτω σειρά: Γιάννης, Αγοραστός, Πόπη και Παρασκευάς. Την φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιάννης Κωμάκης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpXCJURKMAYpH4_m792DBWnPmWxzF3f3ZPxWAykc6Hgtn11TqHim3iUpHxBcuWlSf9mp4W2zoDOR2Zaepyy3rubirz4yMGaMe_T8WF4v8Gpo4h8JQUggMwX4PQSsIhEDIk2tvKeHRaZJs/s1600/SWScan0000100037%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 294px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpXCJURKMAYpH4_m792DBWnPmWxzF3f3ZPxWAykc6Hgtn11TqHim3iUpHxBcuWlSf9mp4W2zoDOR2Zaepyy3rubirz4yMGaMe_T8WF4v8Gpo4h8JQUggMwX4PQSsIhEDIk2tvKeHRaZJs/s400/SWScan0000100037%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575784970999074386" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Μιχάλης Χρυσάφης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtXtBDdVpHQNFNnRY3G2YNsqjbp345K_TlFjCnK3NhZFY_Z989iQVKEZVO1udGHFyCwtLQWRbO9eP76UAJq8kwIgP4ySTopvZWfU1ZtDt4gQXVtaHlt6svpyarMp2wP_0jmV2cSwVBOJ4/s1600/Scan10299%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtXtBDdVpHQNFNnRY3G2YNsqjbp345K_TlFjCnK3NhZFY_Z989iQVKEZVO1udGHFyCwtLQWRbO9eP76UAJq8kwIgP4ySTopvZWfU1ZtDt4gQXVtaHlt6svpyarMp2wP_0jmV2cSwVBOJ4/s400/Scan10299%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575784762068076434" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οι αείμνηστοι Κώστας και Αρετή Τραγάρα στο καφενείο τους.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-y0nOG-3JD2BlDTKBACaZ4PgCBedIxcc_C9jIZ1_5_op3XoWKY1JkMC37XZIiCxgd9H7UuEJfnusqcKmfnNIG_mlOdhYZMx9y9kOA4FTK-QIyk_aOJgtYLV6xt-9Va8y7udmPA8Wzcd8/s1600/page100201%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 336px; height: 236px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-y0nOG-3JD2BlDTKBACaZ4PgCBedIxcc_C9jIZ1_5_op3XoWKY1JkMC37XZIiCxgd9H7UuEJfnusqcKmfnNIG_mlOdhYZMx9y9kOA4FTK-QIyk_aOJgtYLV6xt-9Va8y7udmPA8Wzcd8/s400/page100201%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575784048029912514" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο αδικοχαμένος σε ναυάγιο Βασίλης Τραγάρας, στο κουρείο του, έφηβος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhufI9XoDHnl9Mk7xbM783Ii6LDkVL7795ZJg_OhoCM0Yz4KRrsCW2-A9ZdnnVECsj0g_PSlGazsHoiGsVxY0zc0wcq2WIuUeMqI2Cv6Pn7V5a18wvDHiez1W4uSYo0Z6Itnn-oK_6r9AM/s1600/page100162%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 290px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhufI9XoDHnl9Mk7xbM783Ii6LDkVL7795ZJg_OhoCM0Yz4KRrsCW2-A9ZdnnVECsj0g_PSlGazsHoiGsVxY0zc0wcq2WIuUeMqI2Cv6Pn7V5a18wvDHiez1W4uSYo0Z6Itnn-oK_6r9AM/s400/page100162%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575783710332005986" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Κεχαγιάδες Ατσικής<br />
Από το παλιό χορευτικό του Συλλόγου. Από αριστερά, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Στέλιος Ντινενής, Φάνης Δεληβασίλης και ο αείμνηστος Γιώργος Μισετζής. Τη φωτογραφία μας την έδωσε η Στέλλα Μισετζή.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyKfP37D0Sd7eLd8__QJRSwlzAHk-T1R3OdqFaq7c91QKM1M4CkGby6RcPkW8tz6wCVRZK1SThRij7JcZDHaNRn7TgGpMdUa_vVVedf8XPuCQNksOoTagUAOU6mTCEGa-Mv-w1ykBWl8s/s1600/misetzi4%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 287px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyKfP37D0Sd7eLd8__QJRSwlzAHk-T1R3OdqFaq7c91QKM1M4CkGby6RcPkW8tz6wCVRZK1SThRij7JcZDHaNRn7TgGpMdUa_vVVedf8XPuCQNksOoTagUAOU6mTCEGa-Mv-w1ykBWl8s/s400/misetzi4%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575783510694162578" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Κόμνας Λιμάνης και οι κεχαγιάδες.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZFiv3If8LyF7WB1iwbf0L4eQi88RcI3bSk3XH_o53Qt88iiIlKRC76zcfDwVNTAsB0ENA1Ovj2s6iHXP3sC_E6ywwZOMufAYutNBDaBSjwNBNYM94_s8bUjoT6gmEniTPd7F-DUU_MYk/s1600/misetzi2%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 399px; height: 278px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZFiv3If8LyF7WB1iwbf0L4eQi88RcI3bSk3XH_o53Qt88iiIlKRC76zcfDwVNTAsB0ENA1Ovj2s6iHXP3sC_E6ywwZOMufAYutNBDaBSjwNBNYM94_s8bUjoT6gmEniTPd7F-DUU_MYk/s400/misetzi2%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575783094111850802" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Κομπανία. Στέργιος Δεληβασίλης ακορντεόν, Τρύφων Κατής (Σκορδαλιάς) μπουζούκι.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj84ilviifCWAz70VhkoHrFaDbdBX_EFIavTugR5gOl2beJaKqYrDHR6qT51AL9hI2K6m5HjK8wZ3zMH6ksmDNFclXepLlrP0rPfHFzUo7dEA_x52pjhU7l_aqb4iA27zvFkBphl1Xkcyc/s1600/lnm_161%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 278px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj84ilviifCWAz70VhkoHrFaDbdBX_EFIavTugR5gOl2beJaKqYrDHR6qT51AL9hI2K6m5HjK8wZ3zMH6ksmDNFclXepLlrP0rPfHFzUo7dEA_x52pjhU7l_aqb4iA27zvFkBphl1Xkcyc/s400/lnm_161%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575782507620722594" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Κυριακή στην πλατεία<br />
Για ένα καφεδάκι, ή αν τραβά η όρεξη για ένα ουζάκι. Από αριστερά: Γαρόφαλλος Κατσικάς, Βασίλης Μουστάκας, Φώτης Τραγάρας, Κώστας Λαγός ή λαγδέρ, Βλάσσος Καρατζάς, Χρήστος Κολτράς, Δημήτρης Κολυφέτης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Βασίλης Μουστάκας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc3pedLRVXLgPZeo_GqUbxnxI87v83i2gJm_UTEIQpU3udsVTWzOtmkx-t2ooH2GFnlSzc53DwRWk79L31gXHAqJjMcR_BO0fHiUEm2ndjfJJv0W0nX9um49MJAp2O4lo2VyVN_uF-dKc/s1600/fb11%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 204px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc3pedLRVXLgPZeo_GqUbxnxI87v83i2gJm_UTEIQpU3udsVTWzOtmkx-t2ooH2GFnlSzc53DwRWk79L31gXHAqJjMcR_BO0fHiUEm2ndjfJJv0W0nX9um49MJAp2O4lo2VyVN_uF-dKc/s400/fb11%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575782285923808866" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ηρακλής Ατσικής<br />
«Ενθύμιον της συνθέσεως του Ηρακλέους, όστις αντιμετώπισε τον Άρην Μούδρου εκτός έδρας και τον ενίκησε με 3-2. 28-10-1955». Από αριστερά προς τα δεξιά: Σπύρος Πεπές, Αργύρης Αποστόλου, Αντώνης Γιωργουδάκης, Γιώργος Αρχοντίδης, Γαρόφαλλος Χλαχλάς, Γρηγόρης Αλεξούδης, Μιχάλης Κριαρής, Φώτης Τραγάρας, Σάββας Κριαρής, Μόσχος Λαγηνάς, Παναγιώτης Καρασταμάτης, Απόστολος Φρεμεντίδης, Κώστας Αχιλαδέλλης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Αργύρης Αποστόλου.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiiB-OczuXQKWgKhFuyOQVdr5pYKyheUjDORgcIkEJ0A8fxV6VarT814a8Oa4EF1SN9sNI4g61jsOjlvHpDGLpl7nPkuYiocV2sW9cv2lKPZ2q5UFAW7teWZHq7XuW38NOvG5RvypP5H4/s1600/fa7%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 297px; height: 233px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiiB-OczuXQKWgKhFuyOQVdr5pYKyheUjDORgcIkEJ0A8fxV6VarT814a8Oa4EF1SN9sNI4g61jsOjlvHpDGLpl7nPkuYiocV2sW9cv2lKPZ2q5UFAW7teWZHq7XuW38NOvG5RvypP5H4/s400/fa7%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575782030999105426" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Στο ύπαιθρο<br />
Μερικά Ατσικιωτάκια κάθονται κατάχαμα καλαμπουρίζοντας. Από αριστερά: Αντώνης Γεωρνάρας, Γιώργος Σαράντης, Χρήστος Δεληγιάννης, Κώστας Κλωναρίδης, Στέργιος Δεληβασίλης και με τα κοντά παντελονάκια ο Γιάννης Κατσώνης ή κατσαπλιάς. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Χρήστος Δεληγιάννης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwUTqLG1Ee5UTe1FMcNsIzg4ZqGWpiNV2e6wmZ6bTYJS3VBl_DettdxmR33a0gzCncbchucNpL7KJn5I82cfozySQ6VHC9muGT-qTDdbtZS5fd2s8Ny10ASesUVO-RMe6xqCEu-ivAt0I/s1600/deli2%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 339px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwUTqLG1Ee5UTe1FMcNsIzg4ZqGWpiNV2e6wmZ6bTYJS3VBl_DettdxmR33a0gzCncbchucNpL7KJn5I82cfozySQ6VHC9muGT-qTDdbtZS5fd2s8Ny10ASesUVO-RMe6xqCEu-ivAt0I/s400/deli2%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575781452496423154" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Τάμης (Θανάσης Κολυφέτης).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDDOnsVJ0B6mfV0hyphenhyphenlcWUnDg4InOrnJoR2WhyphenhyphenahyphenhyphenW8OBtZ6aMFAGQmyWSWTyXCdJstbAbd0M6iPNJE6OyG62Lw696YO6gNxKXbpYibD9ktdKIzRn8iKspjSB2rPjHd81d6W9XY3Z383Qw/s1600/Untitled-Scanned-11%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 229px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDDOnsVJ0B6mfV0hyphenhyphenlcWUnDg4InOrnJoR2WhyphenhyphenahyphenhyphenW8OBtZ6aMFAGQmyWSWTyXCdJstbAbd0M6iPNJE6OyG62Lw696YO6gNxKXbpYibD9ktdKIzRn8iKspjSB2rPjHd81d6W9XY3Z383Qw/s400/Untitled-Scanned-11%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575778176921128466" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Αγιασμός – εγκαίνια κομπίνας Γεωργικού Πιστωτικού Συνεταιρισμού Ατσικής<br />
Δεκαετία 60. Μια λιτή δεξίωση μετά τον αγιασμό της θεριζοαλωνιστικής μηχανής του Συνεταιρισμού. Διακρίνονται από αριστερά: Παπά – Χαράλαμπος, ο παπάς του Κοντοπουλίου, (?), Κώστας Τραγάρας, Θανάσης Παχνέλας, Αντώνης Ανδριώτης, (?), Μιχάλης Κατσαράκης, Γιώργος Αρχοντίδης, Στρατιωτικός Διοικητής Λήμνου, …Χρυσάφης, …. Τσολακούδης, (?), Κώστας Ερημάκης. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7ypWLqYOHqRAVlwoeTicwdsPsYS5LBHFQ4PF7_-H2pdh-3sBMYyqu6H-R0waPESJuk7OjRIgGnIFJ_9tg7V9nCKZzVNVvxhISwb-FUZptD2GoZXPu9ovuIRWZpEeohMFUQQ3k51X6HfE/s1600/Scan10534%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 286px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7ypWLqYOHqRAVlwoeTicwdsPsYS5LBHFQ4PF7_-H2pdh-3sBMYyqu6H-R0waPESJuk7OjRIgGnIFJ_9tg7V9nCKZzVNVvxhISwb-FUZptD2GoZXPu9ovuIRWZpEeohMFUQQ3k51X6HfE/s400/Scan10534%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575777586824706626" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Νίκος Μουστάκας, γιος του χωριανού μας Βαγγέλη Μουστάκα, με την εκλεκτή της καρδιάς του Ευαγγελία Μαλιαρού του Αθανασίου από το Μούδρο, στο γάμο τους. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS_lfQufgNBiidNv24X-jOs0A3bBYxH1FBvkgfesYUJNTR3oHnAwmLcwWUQ13YgFXw3fFxMK_tdV5qU3NU4HdLKKZIVUf0JjJkKeeb7PQ_YfpDV0bAVpOnlDBggd15hc0rxfGZk8wEFNI/s1600/Scan10316%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS_lfQufgNBiidNv24X-jOs0A3bBYxH1FBvkgfesYUJNTR3oHnAwmLcwWUQ13YgFXw3fFxMK_tdV5qU3NU4HdLKKZIVUf0JjJkKeeb7PQ_YfpDV0bAVpOnlDBggd15hc0rxfGZk8wEFNI/s400/Scan10316%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575775934625651442" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ηρακλής Ατσικής<br />
«Ενθύμιον της συνθέσεως του Ηρακλέους, η οποία αντιμετώπισε τον Παλλημνιακό στο γήπεδο της Ατσικής και τον ενίκησε με 4-0. Εν Ατσική τη 23-4-1955». Από αριστερά προς τα δεξιά: Γιώργος Ντινενής, με κουστούμι και γραβάτα, Ζαφείρης Κριαρής, Μόσχος Λαγηνάς, Παύλος Ψυρούκης, Μιχάλης Κριαρής, Στέλιος Βλώταρος, Χρήστος Ζαϊμης, Αντώνης Γιωργουδάκης, Σπύρος Πεπές, Αντώνης Ανδριώτης, Αργύρης Αποστόλου. Με τα πολιτικά διακρίνονται οι: Παντελής Παντελαρούδης, Αλέκος Τροχαλής, Γαρόφαλλος Ντινενής. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Αργύρης Αποστόλου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLEQxUXWHXgDxi1hERMOG0a25zOnuG-1OQSuFzC8sSOkcyH7J7aQ3K-0cFZbip7lkDHKa4Mz8D1CuFwlUP7n2miSDtDKh7XRarnHgt4_DMU7KpXNMFBxu3PZ_QjQhTPpx68DnsSTHJp-s/s1600/OMADA%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 193px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLEQxUXWHXgDxi1hERMOG0a25zOnuG-1OQSuFzC8sSOkcyH7J7aQ3K-0cFZbip7lkDHKa4Mz8D1CuFwlUP7n2miSDtDKh7XRarnHgt4_DMU7KpXNMFBxu3PZ_QjQhTPpx68DnsSTHJp-s/s400/OMADA%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575774785067405442" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Θίλπης<br />
Φίλιππας ή Θίελπις Ντινενής. «- Ποιός φοβάται την Αθήνα; Εγώ έχω τα νιάτα μου βρε…».<br />
(Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιώργης Ντινενής).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjor-ujo6UTHI8k99B_O8govFdQo3HHO3YdjMy4yd8ki_dxPGHkLbQiNV13kOHMA2UtG2WDEhrdUbYzMlQB6YHvKIvB6wRZa_iX_2hIGX8soeEs3kVrEgYS5lJCRpcmyCXI5YcUFfqhXdo/s1600/ntin5%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 192px; height: 294px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjor-ujo6UTHI8k99B_O8govFdQo3HHO3YdjMy4yd8ki_dxPGHkLbQiNV13kOHMA2UtG2WDEhrdUbYzMlQB6YHvKIvB6wRZa_iX_2hIGX8soeEs3kVrEgYS5lJCRpcmyCXI5YcUFfqhXdo/s400/ntin5%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575774514118013554" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Μικρά Ασία<br />
Μικρά Ασία, 1922. Λίγο πριν την κατάρρευση του μετώπου. Νεόφυτος Κιουρανάκης. Ένα κλικ, και στην αιωνιότητα. Πάλι με χρόνια με καιρούς… (Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο εγγονός του Νεόφυτος Κιουρανάκης του Νίκου).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyjP4o14yeeGbNDYtcHLMD2f0vFYEzBVXlbQ2dxMM97xXkjWLjSJWyGNGYHeG2W1qUeAVvOBbp3V1u3kF04Zt3_DnGucOKMJUCVOdnvZGjZSUyRTVUHdmsyh59zqkoi1iJpnfh28dJsHo/s1600/kiour1%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 248px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyjP4o14yeeGbNDYtcHLMD2f0vFYEzBVXlbQ2dxMM97xXkjWLjSJWyGNGYHeG2W1qUeAVvOBbp3V1u3kF04Zt3_DnGucOKMJUCVOdnvZGjZSUyRTVUHdmsyh59zqkoi1iJpnfh28dJsHo/s400/kiour1%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575774230118812898" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Δυο υπουργοί στην Ατσική <br />
Α…συγγνώμην, δεν είναι υπουργοί, αλλά ο Ζαφείρης Κριαρής και ο Βασίλης Μουστάκας σε χειραψία μπροστά στην εκκλησία Άγιος Γεώργιος Ατσικής. Τη λέξη «υπουργοί» τη χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Βασίλης Μουστάκας που μας έδωσε και τη φωτογραφία. Καμαρώστε κορμοστασιά, ντύσιμο, φινέτσα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKWdbW-H1DiMBgivErEoqe8Har1wTtkf6Y731ztC2oQPPQ1xSOUV5D1_zOs_LRdh9fwwq-45NoIypr6geGPhpFM0LxXRxXQsndAa0LbmzKmnyt664jcVzmWC40326Uq6cipmXHTv4lnjc/s1600/fb13%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 278px; height: 217px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKWdbW-H1DiMBgivErEoqe8Har1wTtkf6Y731ztC2oQPPQ1xSOUV5D1_zOs_LRdh9fwwq-45NoIypr6geGPhpFM0LxXRxXQsndAa0LbmzKmnyt664jcVzmWC40326Uq6cipmXHTv4lnjc/s400/fb13%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575773905100479858" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Σβερδιανά<br />
Άμα σπείρς πρέπ’ να ραντίγς<br />
Γράφει ο Γιάννης Κωμάκης<br />
Ένας πατριώτς είχε κανεδυό χωραφούδια, τα ζοβγάρσεν με τα γαδουρέλια, τα έσπειρε και σαν ήρτε ο καιρός να ραντίσ’, πήρε τα ξυρτολόγια και ετοιμάσκιε για το ράντζμα. Τα ξυρτολόγια ήνταν μαθέ η ραντιστήρα, το φάρμακο και μια τσαντήλα για να περάσ’ το νερό να μην έχ’ μπάμπαλα και βουλώσ’ το μπεκ γιατί νερό θα νέπαιρνε απ’ το ργιάκ’. Τα πήρε που λέτε ούλα, τα φόρτωσε σντ γαδουρέλα, κάτσεν και κειος απάν και γιούρντσε για το χωράφ’. Σα μπεσώθκιε στο χωράφ’, παλούκωσε ντ γαδουρέλα πά’ στου ντράφου, πήρε τ’ ραντιστήρα και πήγε κά’ στο ργιάκ’. Εβαλε ντ τζαντήλα να δεχά τα μπάμπαλα, γέμσε νερό, έρξε το φάρμακο και ράντσε το χωραφούδ’. Ήθελε όμως να πάγ’ και στο άλλο το χωράφ’ να ραντίσ’, αλλά παν εδεκεί δεν είχε νερό. Παγαίν’ που λέτε πάλε στο ργιάκ’ , ξαναγεμίζ’ τ’ ραντιστήρα, τ’ ρίχεν πά’ σντ γκατίνα τ’ κι όπως ήνταν φορτωμένος καβαλ’ κεύ’ ντ γαδουρέλα και γιουρντίζ’ για το άλλο το χωράφ’. Στο δρόμο τον αντάμωσε ένας χωριανός τ’. <br />
«–Καλημέρα» «-Καλημέρα» «-Για πού το έβαλες;» τον λέγ’. «-Πάγω παν κεινά στα κάκαρα να ραντίσω». «-Και τ’ ραντιστήρα μαθέ γιατί τν έχ’ς κρεμασμέν’ πά’ σντ γκατίνα σ’ και δε ντ γκρεμνάς πά’ στο σαμάρ;» τον λέγ’ ο χωριανός. Και κειος αφού γέλασε τον λέγ’: «Μπρε μαθέ ντιπ αχμάκ’ς με φαίνεται που είσαι. Δε βλέπς που η γαδουρέλα δε μπορεί να σκώσ’ καλά καλά εμένα, θα σκώσ’ και τ’ ραντιστήρα;».</em><br />
<em>Μόσχος και Γιάννης Κωμάκης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCe6z0Dfu1JwDcKwi_b-LVt4pwoeJAWSt3vPuHLYVFGeLh15yY1clF3av7dMaO3MHDKfa_1XEa1dOoyswnP2mz7XB2SoS84c4EFvDkZPKXHX1OqmS1DXyIPMdVrtxMxkABPjGq9xOUEHQ/s1600/Scan10230%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCe6z0Dfu1JwDcKwi_b-LVt4pwoeJAWSt3vPuHLYVFGeLh15yY1clF3av7dMaO3MHDKfa_1XEa1dOoyswnP2mz7XB2SoS84c4EFvDkZPKXHX1OqmS1DXyIPMdVrtxMxkABPjGq9xOUEHQ/s400/Scan10230%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575773111705632642" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Γιάννης Μπεκρής δίνει αίμα για το Σύλλογο.</em><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0Bllz6gM00QaO0dpTBsWN53jykvzWKVgRN2fO6iZfURSyGOmLGbc1OJeef3wWy_JvETtKFfOO_XlW2c973o0OJtLem_lMkHp9AkKVVFD4h1Ug0YcaOxxhp04UYVNT1dFVFGYPC-SlUqM/s1600/Scan10642%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0Bllz6gM00QaO0dpTBsWN53jykvzWKVgRN2fO6iZfURSyGOmLGbc1OJeef3wWy_JvETtKFfOO_XlW2c973o0OJtLem_lMkHp9AkKVVFD4h1Ug0YcaOxxhp04UYVNT1dFVFGYPC-SlUqM/s400/Scan10642%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575772872838701090" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Τριαντάφυλλος Μαραντώνης δίνει αίμα για το Σύλλογο.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Z1Cd5xBQ0ZxaLO63o7v_IkIxX1u22aHZzsgYHHKJ08cYGd-imC9L94hXzXgpaJYZ-hc0D5UA6ZGwjTx4jWtSRr2Gs_h43QWWfVniQ5jakKnjdZbLggL2ZkZuCgvb_1nW25Qo6e825-I/s1600/Scan10518%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Z1Cd5xBQ0ZxaLO63o7v_IkIxX1u22aHZzsgYHHKJ08cYGd-imC9L94hXzXgpaJYZ-hc0D5UA6ZGwjTx4jWtSRr2Gs_h43QWWfVniQ5jakKnjdZbLggL2ZkZuCgvb_1nW25Qo6e825-I/s400/Scan10518%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575772223695176946" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο αείμνηστος Νίκος Κοτσιναδέλλης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyCnGXZrtrEleHP24BDtR7TZZEHXQvpsG1jHk19iJnP4UhwZjkheTV0Gck8KvGw3bZ_hkHJwN-ScTrmPuiKPZ1bKepLHhGoPz1G7eAYIm0CnQDdXiEi9iBRXDN3pDaz-4ShgBBMCznA0Q/s1600/Scan10498%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyCnGXZrtrEleHP24BDtR7TZZEHXQvpsG1jHk19iJnP4UhwZjkheTV0Gck8KvGw3bZ_hkHJwN-ScTrmPuiKPZ1bKepLHhGoPz1G7eAYIm0CnQDdXiEi9iBRXDN3pDaz-4ShgBBMCznA0Q/s400/Scan10498%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575771878484537922" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γυμναστικές επιδείξεις<br />
Τέλη δεκαετίας του 60. Γυμναστικές επιδείξεις στο γήπεδο Ατσικής. Κούρεμα γουλί, άγκυρα στο φανελάκι, εθνόσημο στο παντελονάκι και ποιος μας πιάνει. Πάνω σειρά από αριστερά: Αλέκος Καϊτατζής, Φώτης Α.Κιουρανάκης, Χρήστος Λεκάνης, Γιώργος Ελευθεράκης. Δεύτερη σειρά: Στέλιος Ντινενής, (?), (?), Γιώργος Μαυρουδής, Αργύρης Κάντζος, Οδυσσέας Κριαρής, (?), Βαγγέλης Ξύκης. Τρίτη σειρά: Νίκος Ορφανίδης, Τάσος Ναρλιώτης, Κώστας Μισετζής, Γιάννης Μαλιάκας, Ευτύχιος Κομνηνίδης, Κόμνας Καραυγουστής, Γιώργος Βασιλάρας, Στέργιος Χ.Δεληβασίλης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Μανώλης Μπεκρής, από το καφενείο του που την έχει στολισμένη.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFb5LWKOy5i5QhOjE-chZv6ZAetMjBmjzgX3sqKySDrCo3WIoX3Miy6SxtPIE_jQhr_2A_fVVEygE9Z5My2ZU6JoPKrit1zM0E7Alf6vaqgH-ERqs00xARMusJQCpLLdgNs04E0Ayql2U/s1600/Scan10325%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 298px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFb5LWKOy5i5QhOjE-chZv6ZAetMjBmjzgX3sqKySDrCo3WIoX3Miy6SxtPIE_jQhr_2A_fVVEygE9Z5My2ZU6JoPKrit1zM0E7Alf6vaqgH-ERqs00xARMusJQCpLLdgNs04E0Ayql2U/s400/Scan10325%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575771098795355186" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Νεολαία Δάφνης<br />
Στα παράθυρα της κοινότητας, 1962. Από αριστερά: Θανάσης Παρθένης, Σταύρος Παραθυράς, Γιάννης Κωμάκης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιάννης Κωμάκης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie8PzH_N2iSOWO1sAIz4rlo_lpi9Yq8Fow2mmgaLMCKM_wp3zheOvTSE39H5ANwKragdwx0H5dNuZXMduA1z7NSjxyXnXCuAEm7ZEMkN4PQmzvbi69vmPLoduW157MEHvlZZ6Tfc5MbTo/s1600/komaki12%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 304px; height: 236px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie8PzH_N2iSOWO1sAIz4rlo_lpi9Yq8Fow2mmgaLMCKM_wp3zheOvTSE39H5ANwKragdwx0H5dNuZXMduA1z7NSjxyXnXCuAEm7ZEMkN4PQmzvbi69vmPLoduW157MEHvlZZ6Tfc5MbTo/s400/komaki12%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575770852767300482" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Στόλισμα επιταφίου<br />
Το στόλισμα του επιταφίου τη Μεγάλη Παρασκευή, αρχές δεκαετίας του 70.<br />
Από αριστερά προς τα δεξιά, τρίτη σειρά. Δέσποινα Μπουδρού, Βαγγελιώ Καραγιάννη, Στρατηγούλα Κομνηνίδη, Χρυσούλα Μαχαιρά, Μαρίνα Μακαρώνη, Δέσποινα Κατσώνη, Σούλα Λούγκλου, Άννα Τραγάρα του Κωστή. Μεσαία σειρά: Κρυσταλλία Σάλιακα, Γεωργία Κοτσιναδέλλη, Άννα Τραγάρα του Γιώργου, Ζωή Σοφιανού, Φωτεινή Δασοπάτη, Ρίτσα Δασοπάτη, Ιφιγένεια Γκάνη. Τρίτη σειρά: Ευδοκία Μουστάκα, το αγοράκι είναι ο αδικοχαμένος Γιώργος Φωτίου, Ξενούλα Παχνέλα, Μαρία Τσιμουρή, Μάλαμα Σουσαλή, Σταυρούλα Φωτίου, Νούλα Μαλιάκα. Τη φωτογραφία μας την έδωσε η Νούλα Μαλιάκα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp0xiegk4_4ODtad2czb1tUhtJ9KL-WaCpDnm3iGdVGkumi5h4Lso8a5EH0-yBh729NEBb3-1jV3ynL8vcmeZwssEtgzpujdMChPmpXPBmu3_MiFAkSrrXQhNe8s_0vIReZsr-MjexmHo/s1600/komaki10%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 396px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp0xiegk4_4ODtad2czb1tUhtJ9KL-WaCpDnm3iGdVGkumi5h4Lso8a5EH0-yBh729NEBb3-1jV3ynL8vcmeZwssEtgzpujdMChPmpXPBmu3_MiFAkSrrXQhNe8s_0vIReZsr-MjexmHo/s400/komaki10%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575769335112849426" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Μορφωτικός Σύλλογος Αγροτοπαίδων Ατσικής<br />
Ο εν λόγω Σύλλογος ιδρύθηκε το 1950. Δραστηριότητές του: Θεατρική ομάδα, εκμάθηση χορών, εκμάθηση πινγκ πονγκ και άλλων παιχνιδιών, μαθήματα κονσερβοποιίας, εκπαιδευτικές εκδρομές, κλπ. Εδώ στα τέλη της δεκαετίας του 50, σε μια εκπαιδευτική εκδρομή. Από αριστερά προς τα δεξιά, όσοι αναγνωρίστηκαν: Κώστας Αχιλαδέλλης, Μαίρη Γιαννά, Τούλα Βλώταρου, Βαϊτσα Παχνέλα, Στρατηγούλα Κομνηνίδου, Παναγιώτης Γ. Γιωρνάρας, Τούλα Δασοπάτη, Ελένη Σιδερά, Μαρία Σουρλά, Παναγιώτης Α. Γιωρνάρας, Στέλα Δεληβασίλη, Στέφανος Καλατζής, Ελισσάβετ Συκιώτη, Μίμης Κολτράς, Χρήστος Δεληγιάννης, Φρόσω Σοφιανού, Σπύρος Κουμπουρλής, Κόμνας Βλώταρος, Απόστολος Τραγάρας, Κώστας Γιαννούλας. Καθιστοί: Γιώργος Γαρυφάλλου, Στέλιος Λαγός. Τη φωτογραφία καθώς και τις πληροφορίες για το Μορφωτικό Σύλλογο μας τα έδωσε ο Χρήστος Δεληγιάννης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGYd6FqGdMXZ2kj3Vgie0BOVRrzgv4C_gWgjZYxK8UK2ysXJ0I5_dcN1u6qKoHd-mQCyPe3nocrFfJ05Ccj8HFWyP0AAZ4isnvlcl4Z_xrdlQkaTKPrDYde13VTgp49V9BVZQ0gPnmgMo/s1600/deli3%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 339px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGYd6FqGdMXZ2kj3Vgie0BOVRrzgv4C_gWgjZYxK8UK2ysXJ0I5_dcN1u6qKoHd-mQCyPe3nocrFfJ05Ccj8HFWyP0AAZ4isnvlcl4Z_xrdlQkaTKPrDYde13VTgp49V9BVZQ0gPnmgMo/s400/deli3%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575768902871704978" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γιάννης και Νούλα Μαλιάκα, μικρά παιδιά.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYiPew86GtKryBD4vgjTkzwX_rHhPNMLN6xY34gC4FNWjQiKZaxqF9YfreMfzk6pm4NeQysCM-dBhRK81K5exgrW3u8K4jFIqzfThkTlfFUNHqXj4h4MDU9GWS2s_sXL5FFdsxLv5l5x8/s1600/DSC09006%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYiPew86GtKryBD4vgjTkzwX_rHhPNMLN6xY34gC4FNWjQiKZaxqF9YfreMfzk6pm4NeQysCM-dBhRK81K5exgrW3u8K4jFIqzfThkTlfFUNHqXj4h4MDU9GWS2s_sXL5FFdsxLv5l5x8/s400/DSC09006%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575768603877955250" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Στο καφενείο<br />
Στη μικρή βουλή του Μανώλη Μπεκρή θα λυθούν όλα τα θέματα της γης. Κι αν δε λυθούν, το καραφάκι γιατί υπάρχει; “Μανώλ’ ένα καραφάκ’ με τρία καθαρά”.<br />
“Πιες λίγο από το τάσι μου<br />
αδέρφι και καρντάσι μου”<br />
(Γιωργής Τραγάρας ή Γιωργούδαρος, Θανάσης Λιμάνης, Θανάσης Χαρκότσικας).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiENXahLf8_fBx2xfBrlQIHdO_HOtWoisNRm8Y248AekvUxG8e1BniLu-fsYC6o-4KeYWlr_90imlOkAW1hVeGS06WwanfE15OOa_HnmbzabdYTC8oNdXCenSD2J25EevF4aZQSmfD8l88/s1600/Scan10489%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiENXahLf8_fBx2xfBrlQIHdO_HOtWoisNRm8Y248AekvUxG8e1BniLu-fsYC6o-4KeYWlr_90imlOkAW1hVeGS06WwanfE15OOa_HnmbzabdYTC8oNdXCenSD2J25EevF4aZQSmfD8l88/s400/Scan10489%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575719235660335122" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ώρα για χαρτάκι<br />
Εκεί που οι άνθρωποι επικοινωνούν ακόμα. Που λένε καλημέρα απ’ την καρδιά τους. Που δεν οχυρώνονται πίσω από κοστούμια, επαγγέλματα, και επιτηδευμένα φερσίματα. Που καταλαβαίνεις τη χαρά τους και τη στεναχώρια τους με μια ματιά. Και που ξέρουν καλά ότι τα χαρτιά, τον καφέ, τα τσιγάρα κι άλλα πολλά πράγματα, τα έκαμε ο Μεγαλοδύναμος για να τα χρησιμοποιούμε, και όχι για να τα κοιτάζουμε σαν τα όρνια. <br />
(Νίκος Κάντζος, Νίκος Κουκουλίθρας, Στέλιος Ψυρούκης σε μια παρτίδα φιλική, έτσι για προθέρμανση).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinUKTAPbVXerrJxbtTRy34T3H7mAfrjq95rkftcQ4C0HfjHZOnWurQo_5OUUfEiPsfDV5Jofx3MJjFyVIJQQTuarDSvlZ64n-onV601hZpik7DRSUiAOowGdiZzFEbhqIRHhA2LlIx8qE/s1600/Scan10466%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinUKTAPbVXerrJxbtTRy34T3H7mAfrjq95rkftcQ4C0HfjHZOnWurQo_5OUUfEiPsfDV5Jofx3MJjFyVIJQQTuarDSvlZ64n-onV601hZpik7DRSUiAOowGdiZzFEbhqIRHhA2LlIx8qE/s400/Scan10466%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575719000248703714" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γαρόφαλλος Κατσώνης, Μπάμπης Κουρεμέτης, Μπάμπης Γκάνης στο γήπεδο της Ατσικής.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXMFrXknfvWh6kfEN4WLUDh4rc2TB07xcdFV09S-Vjz7Jg6XSoOQz_AQgrfe7qu3CGDEs6_c6eISBBa-MjY3MB9wY0EpMr87WQC3XYGjP4F3tWx-WCCaMMBQMxqQ7ppTZh3nldbYVTv8M/s1600/Scan10388%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXMFrXknfvWh6kfEN4WLUDh4rc2TB07xcdFV09S-Vjz7Jg6XSoOQz_AQgrfe7qu3CGDEs6_c6eISBBa-MjY3MB9wY0EpMr87WQC3XYGjP4F3tWx-WCCaMMBQMxqQ7ppTZh3nldbYVTv8M/s400/Scan10388%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575718595933102482" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Το γιεντέκ’<br />
Τι να σημαίνει άραγε η λέξη «γιεντέκ’». Χρόνια και χρόνια αποκαλούνε έτσι το Θοδωρή οι χωριανοί σε στιγμές αμοιβαίου καλαμπουρίσματος. Κι αυτός γελά με καλοσύνη και ανταποδίδει το πείραγμα. Πάντως αν είναι να σημαίνει κάτι, σίγουρα θα σημαίνει τον πιο καλοκάγαθο άνθρωπο επί γης. Κράτα γιεντέκ’. Βάστα γιεντέκ’. (Θοδωρής Κάκνας ή γιεντέκ’). </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhjpBWr3D4MnnOs1yENZ3WtJHkx6xLXG0BaXazuMLncUibee-6Gnqh33Z2jcJlvC8onY6xSnOnDm2DQFKXd5TjWBuM0Wrcup7q2cNRL7wG8YVUo2BHwRhzUQNgLieFeeQaDR8nVlGyVXM/s1600/Scan10199%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhjpBWr3D4MnnOs1yENZ3WtJHkx6xLXG0BaXazuMLncUibee-6Gnqh33Z2jcJlvC8onY6xSnOnDm2DQFKXd5TjWBuM0Wrcup7q2cNRL7wG8YVUo2BHwRhzUQNgLieFeeQaDR8nVlGyVXM/s400/Scan10199%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575718313470905266" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Γιώργης<br />
Πώς ξέφυγε άραγε απ’ την ακολουθία του Διονύσου και του Πανός και ξέμεινε στη Λήμνο; Θα είχε μάλλον την εύνοια κάποιου Ολύμπιου Θεού. <br />
Ασβεστόλακκοι φρέσκιοι που βράζουν<br />
κι ένα καλάθι κόκκινα σταφύλια απ’ του Βέργου<br />
όπου η καρδιά. <br />
Αρμιδιές για μουγγριά απ’ τα μουστάκια<br />
δίνοι αμβύκων που ψύχουν το ρακί<br />
απ’ τα μαλλιά.<br />
Μυρωδιά από απύρι<br />
φύκια στον άμμο<br />
και γιαλαστιβιές<br />
στον καρσιλαμά της πλατέας.<br />
(Γιώργης Ντινενής ή Ταμπάκης).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0aHL0Bzl9GMjccu5N_3yOlonW7rJYVTS-6Wl5c3zDj0FHOg5jw2lQ0OAOB7zT3pRPR1hgMFrf7U5ts9WseGK0JRCTYnJfo5jZAhIbJFteFo2msZtUfuLuUnjSB_ra47rU5DvZEh9ELOw/s1600/PART1%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 393px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0aHL0Bzl9GMjccu5N_3yOlonW7rJYVTS-6Wl5c3zDj0FHOg5jw2lQ0OAOB7zT3pRPR1hgMFrf7U5ts9WseGK0JRCTYnJfo5jZAhIbJFteFo2msZtUfuLuUnjSB_ra47rU5DvZEh9ELOw/s400/PART1%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575717997885643890" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Η χρυσή νεολαία του “Ηρακλή Ατσικής”<br />
(Κείμενο και φωτογραφία του 2001) <br />
Σημερινοί μαθητές και πρωταθλητές. Αυριανοί επιστήμονες, αγρότες τεχνίτες, ψαράδες. Μα ό,τι κι αν γίνουν είναι σίγουρο ότι θα πετύχουν, όπως πέτυχαν με το ποδοσφαιρικό τους ταλέντο να κατακτήσουν το βραβείο του νικητή, που είναι το κύπελο και το μετάλιο. Μιλάμε για την ποδοσφαιρική ομάδα του δημοτικού σχολείου της Ατσικής που διακρίθηκε και φέτος όπως και πέρισυ κατακτώντας το πρωτάθλημα των δημοτικών σχολείων της Λήμνου. Μόνο, διευκρινίζω, πως φέτος έφτασαν στον τελικό, αλλά έχασαν στα <br />
πέναλτι από το δημοτικό σχολείο Μύρινας. Ο τελικός αγώνας έγινε στο γήπεδο της Μύρινας παρουσία των τοπικών αρχών, αλλά και του βουλευτή του νομού Φραγκλίνου Παπαδέλλη. Αξίζει να αναφέρω τη μεγάλη προσπάθεια και το ζήλο του δασκάλου Γιάννη Καλονίδη που με την καθοδήγησή του ήρθαν τα μεγάλα αποτελέσματα.<br />
Οι μικροί μας πρωταθλητές είναι οι εξής από αριστερά<br />
Πάνω: Γιώργος Χλαχλάς, Αλέκος Ζαϊμης, Δημήτρης Παραθυράς, Μανώλης Κιουρανάκης.<br />
Κάτω: Ζαφείρης Βλαχόπουλος, Φώτης Κρίκης, Δημήτρης Κρίκης, Παρασκευάς Σάλιακας, Γιάννης Γαροφάλλου. Προπονητής, Γιάννης Καλονίδης. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1a5k1kh6izqUhyphenhyphen9-WrVmpt98h9xsGxD9mV5n6tplwjeOnRw7oOF8nGleNX6Za6Oe5kxFJkAnX8VkjUdvKDSwiAqZDm9DJ1TvBkFVbQxU3txGCaPu4w3dHPRnYss5B6vb2y2DUIRHvkR4/s1600/Scan10358%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1a5k1kh6izqUhyphenhyphen9-WrVmpt98h9xsGxD9mV5n6tplwjeOnRw7oOF8nGleNX6Za6Oe5kxFJkAnX8VkjUdvKDSwiAqZDm9DJ1TvBkFVbQxU3txGCaPu4w3dHPRnYss5B6vb2y2DUIRHvkR4/s400/Scan10358%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575715939087218242" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Αγώνας εκτός έδρας<br />
Αρχές της δεκαετίας του 70. Μια Κυριακή, συνοδεύοντας την ομάδα του χωριού, που έδινε αγώνα εκτός έδρας. Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο αδικοχαμένος σε ναυάγιο Βασίλης Τραγάρας, ο Γιάννης Κατσώνης με γραβάτα, στο βολάν ο Βασίλης Σαράντης, δίπλα ο Στέργιος Δεληβασίλης, και πάνω στην οροφή του αυτοκινήτου ο Γιώργος Κολοκοτρώνης. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimSDYB3un2hwy0igF0NqWz9oe6pwjrdYB-jqfpyU9IuntEFGWQkJHnj7Gx9mrdpWf3KJYccKLikX6xJevaA0UDxsu1IURtHB85QSLiJy-aSVuhudPnfdhzinqtTmztiULYY6NS-27TR08/s1600/Untitled-Scanned-04%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 278px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimSDYB3un2hwy0igF0NqWz9oe6pwjrdYB-jqfpyU9IuntEFGWQkJHnj7Gx9mrdpWf3KJYccKLikX6xJevaA0UDxsu1IURtHB85QSLiJy-aSVuhudPnfdhzinqtTmztiULYY6NS-27TR08/s400/Untitled-Scanned-04%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575715673084110450" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Το καμπαναριό<br />
Μια φωτογραφία μπροστά στο επιβλητικό καμπαναριό του «Αγιο Γιώργη». Ακόμα δεν είχε κτιστεί ο περίβολος. Ο χωροφύλακας που φωτογραφίζεται είχε βαφτίσει στην Ατσική ένα παιδάκι που το λένε Αργύρη.<br />
<br />
Δορίται η παρούσα φωτογραφία ως ενθίμιον της στρατιοτικής μου ζωής εις τον αγαπιτόμου κουμπάρο Κωσ/νον.<br />
Χωρ/ξ<br />
Ευτύχιος Νταουντάκης<br />
Σ.Χ. Ατσικής τη 2/5/49 </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA9PnbMZNnhWJS0SHlfL_Y2-lpX2ctFXkei1IeJx-tWmkrfytArcioiJvo2lGkY0zD3LDuQD2rdNuycAMqyDlpGkDk6AqkMF9UgPLv6mFl_16jz24GrLJwxM7c18yAbPAQpOQ_0-Z-5WQ/s1600/SWScan0000100144%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA9PnbMZNnhWJS0SHlfL_Y2-lpX2ctFXkei1IeJx-tWmkrfytArcioiJvo2lGkY0zD3LDuQD2rdNuycAMqyDlpGkDk6AqkMF9UgPLv6mFl_16jz24GrLJwxM7c18yAbPAQpOQ_0-Z-5WQ/s400/SWScan0000100144%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575715381440432738" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em> «Ηρακλής Ατσικής»<br />
Δεκαετία του 60. Μια ακόμα ομάδα του θρυλικού Ηρακλή παρατάσσεται σε κάποιο γήπεδο της Λήμνου. Στυλ αγέρωχο, ηθικό ακμαιότατο, και ματιά αετίσια. Από αριστερά προς τα δεξιά: Γρηγόρης Αλεξούδης (Τσακίρης), Γιώργος Σαράντης, Βασίλης Σαράντης, Γιώργος Αρχοντίδης, Στέφανος Παλαιολόγου, Σάββας Κριαρής, Γιάννης Σκαφίδας, Γρηγόρης Αλεξάνδρου, ένας σμηνίτης, κι άλλος σμηνίτης, και στην άκρη ο Κώστας Κλωναρίδης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9XJgWJ4IUwxVA7UtUK9y3n5X0T3Q8a_dJwNcr6N9yjHZI529XKoOqZa1w-gcBunSfgPFK15dq3LnFgU05mH3XXOpxVcEK823VZq_1H28vgLNQXVTxZ17gTuMhv4IrPhmJ6ChGeue631I/s1600/ntin8%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 323px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9XJgWJ4IUwxVA7UtUK9y3n5X0T3Q8a_dJwNcr6N9yjHZI529XKoOqZa1w-gcBunSfgPFK15dq3LnFgU05mH3XXOpxVcEK823VZq_1H28vgLNQXVTxZ17gTuMhv4IrPhmJ6ChGeue631I/s400/ntin8%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575715088073991474" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Παραμονή τ’ Αγιαρμολά<br />
Τότε που οι άνθρωποι διασκέδαζαν πραγματικά κι ας ήταν λιγοστά τα υπάρχοντα. Παραμονή του πανηγυριού και τα όργανα πήραν φωτιά έξω από το εκκλησάκι του Αγίου Ερμολάου. Παναγιώτης Τσεπέλιας βιολί, ο μακαρίτης τώρα Δημήτρης Πανέλας επίσης βιολί και ο Βλάσος Δεληβασίλης καθισμένος πάνω στο τραπέζι παίζοντας κλαρίνο. Διακρίνονται ο Νικόλας Κατσικάς και οι μακαρίτες Θεμιστοκλής Γαροφάλλου και Κωστής Ντινενής. Τα κοριτσάκια που φαίνονται στις άκρες καθώς και τα άλλα πρόσωπα, δυστυχώς δεν τα αναγνωρίσαμε.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9OCgnnVA_hNJ_Gg6gdBERMxk2MKqWGx3mUvfnxKkh4JMAI7nT4X1wxwz5oT_gvbCA8kdHfHgJi0EBNpehCnH4ZeUFua3apIfBLlo8I1yS3OegBUdVC75a8BYioDvMTmxWNrnuiyvrJ2w/s1600/Scan10123%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 281px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9OCgnnVA_hNJ_Gg6gdBERMxk2MKqWGx3mUvfnxKkh4JMAI7nT4X1wxwz5oT_gvbCA8kdHfHgJi0EBNpehCnH4ZeUFua3apIfBLlo8I1yS3OegBUdVC75a8BYioDvMTmxWNrnuiyvrJ2w/s400/Scan10123%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575714592567996722" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>ΗΡΑΚΛΗΣ ΞΥΚΗΣ<br />
Ο Ηρακλής Ξύκης που διαμένει στην Αυστραλία. Ποιος είναι ο Ηρακλής Ξύκης, το γνωρίζουν όλοι όχι μόνο στην Ατσική αλλά και σε ολόκληρη τη Λήμνο. Ένας άρχοντας στη συμπεριφορά και στη γαλαντομία, ένας γενναιόδωρος άνθρωπος, που ο θεός τον έπλασε για να προσφέρει. Ναι, είναι ευλογημένος εκ θεού. Σε κάθε του ταξίδι στην αγαπημένη του Ατσική, γίνεται ο καλός Αγιοβασίλης των ταπεινών. Προσφορές τεράστιες στο γηροκομείο, στον «Ηρακλή», χρήματα για την υδροδότηση του νεκροταφείου, για εκκλησίες, σε φτωχούς, εδώ, εκεί, παντού. Είμαι βέβαιος ότι ούτε αυτός θυμάται. Κι αν θυμάται ποτέ δεν καυχιέται. «Ανήρ χρηστός αιδείσθαι φιλεί» λέει ο Ευριπίδης στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι, δηλαδή «ο έντιμος άνθρωπος συνηθίζει να είναι σεμνός - ντροπαλός». Ο Ηρακλής μας έστειλε ένα πολύ συγκινητικό γράμμα και μεταξύ άλλων, γράφει: «Το 1956 άνοιξα το πρώτο μαγαζί μου στην Τασμανία. Ήμουν ο πρώτος Λημνιός που κατοίκησε εκεί, μαζί με τον αδερφό μου τον Λευτέρη. Γρήγορα όμως έκανα προσκλήσεις στους Βλώταρους, Λούγκλους, Δασοπάτηδες, κ.α. Τώρα με τους απογόνους τους είναι περίπου 65, οι περισσότεροι Ατσικιώτες. Ζούνε στο πιο νότιο μέρος της Αυστραλίας. Εγώ τους άφησα και ζω στο Σίδνεϋ. Αισθάνομαι λίγο ένοχος γι’ αυτό. Είναι όλοι τους γνήσιοι Λημνιοί και σε παρακαλώ να τους στείλεις μερικές εφημερίδες…». Άνθρωπε Ηρακλή. Νά’σαι γερός.<br />
Ο Ηρακλής Ξύκης ανάμεσα στους αείμνηστους γονείς του Βαγγέλη και Ματθίλδη, το 1982, σε ένα από τα ταξίδια του στη Λήμνο για να τους δει. Στην άκρη ο αείμνηστος κι αυτός τώρα, αδελφός του Τάσος. </em><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi-A8sJxLAjV2ihYMq8LMs_sIDBDxJkGu6KjbxgmKvCzwMtrjMQsS3-dZVR9BeWjz8njKNCoVeYvw6dTtkeGUkPkwvV3_UUQrvpLneHgOT2GaYbH4ryIioa0_VZjKtgVHQxyI-yeSex_Q/s1600/DSC09033%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi-A8sJxLAjV2ihYMq8LMs_sIDBDxJkGu6KjbxgmKvCzwMtrjMQsS3-dZVR9BeWjz8njKNCoVeYvw6dTtkeGUkPkwvV3_UUQrvpLneHgOT2GaYbH4ryIioa0_VZjKtgVHQxyI-yeSex_Q/s400/DSC09033%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575713344060511778" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γεώργιος Κολτράς<br />
Τον θυμούνται μόνο οι πολύ παλιοί, αφού πέθανε το 1944. Πρόσφυγας, από τα ιερά χώματα. Ήρθε το 1922 από την Καλλίπολη της ανατολικής Θράκης. Η μοίρα τον έφερε στην Ατσική όπου έκανε νέες ρίζες. Μπακάλης, ή αν θέλετε παντοπώλης. Το μπακάλικο οπως και το καφενείο μπορεί να χάνονται, αλλά όταν βλέπεις αυτά τα λίγα που έμειναν σκέφτεσαι ότι ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα, ίσως αναβιώσει κάποτε η αρχαία αγορά των κοινωνικών ανθρώπων. Παντοπώλης, ή αν θέλετε παντογνώστης. Αυτός που ήξερε τι κρύβει το κάθε σπιτικό. Που ήξερε να γράφει τα βερεσέδια, ακούγοντας τη κωδική φράση: «Στα μπαμπάκια». Που ήξερε να σβήνει τα βερεσέδια, να τραβά τεμπεσίρι, ρίχνοντας μόνο μια ματιά, χωρίς να χρειάζεται να ακούσει τίποτα. Μπακάλικο και οι ευωδιές του. Προπύργια αντίστασης στη λαίλαπα της λεγόμενης προόδου. <br />
Γεώργιος Κολτράς, ένας γνήσιος μπακάλης. Είχε το μαγαζί του εκεί που είναι το κουρείο του Κόμνα του Σακαδέλλη. Χρησιμοποιούσε το λουξ για να το φωτίζει τις νύχτες. Γυναίκα του η Κυριακίτσα. Απέκτησε τέσσερα παιδιά, τα τρία εν ζωή. Ο Χρήστος, η Μαρία, ο Μίμης. Ο Μίμης μας έστειλε μια καταπληκτική φωτογραφία με την τάξη του σχολείου του (1948-1949), αλλά δεν μας έγραψε τα ονόματα των μαθητών γι’ αυτό δεν τη δημοσιεύσαμε ακόμα. Γεώργιος Κολτράς. Έξυπνο βλέμμα, αντρίκιες μουστάκες, ελληνικό ήθος. Αντί μνημόσυνου, απ’ τα παιδιά του.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgJkFsoJMCw8JsIJYRkpeKyOXyZTmyqBx75YewDvVa8j0ISJ3Ihq_T8ya8aQNenZ8MS3-I3g0k5MrA92RH8Y1KfJ3y_qHwXzcyWhBrSRzZPvamHYjXaf9uwhDKrb1PzMJ5qFUwLy94IW8/s1600/DSC09031%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgJkFsoJMCw8JsIJYRkpeKyOXyZTmyqBx75YewDvVa8j0ISJ3Ihq_T8ya8aQNenZ8MS3-I3g0k5MrA92RH8Y1KfJ3y_qHwXzcyWhBrSRzZPvamHYjXaf9uwhDKrb1PzMJ5qFUwLy94IW8/s400/DSC09031%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575711875181033154" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Πανηγύρι στη Δάφνη, 1960.<br />
Η νεολαία της Δάφνης διασκεδάζει. Νιάτα και ομορφιά Μερικοί παίζουν με τα πεπόνια μπροστά στο φακό. Από αριστερά προς τα δεξιά: Γιάννης Βαξεβανέρης, Νάσος Τραντής, Παναγιώτης Κουτσούκης, Γιάννης Κωμάκης, Νασούλα Βεκιαρέλη, Υψιπύλη Ζαβαλά, Παναγίτσα Φκιαρά και ο άτυχος δύτης Χρήστος Τραγάρας που πνίγηκε στη θάλασσα βουτώντας για σφουγγάρια. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιάννης Κωμάκης. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh3Vxx9BuRsQe0j7Z-LhCOZLswuJq8IZnLQc91iIXM9J86hESe5CkMn4v7M1UnVWZS1fg2-KE43UNqAoW94RD8QBTXsLqrQaHUoZ_5VHGjBwHdec3PlxOJKJnNNBtQNdm76B7fTJ3Jl2U/s1600/komaki18%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 313px; height: 249px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh3Vxx9BuRsQe0j7Z-LhCOZLswuJq8IZnLQc91iIXM9J86hESe5CkMn4v7M1UnVWZS1fg2-KE43UNqAoW94RD8QBTXsLqrQaHUoZ_5VHGjBwHdec3PlxOJKJnNNBtQNdm76B7fTJ3Jl2U/s400/komaki18%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575711325300269874" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Το στόλισμα του επιταφίου<br />
Αρχές δεκαετίας του 70. Μεγάλη Παρασκευή. Τα κορίτσια της Ατσικής στολίζουν τον επιτάφιο κατά το έθιμο. Πάνω σειρά, από αριστερά προς τα δεξιά: Ελένη Καϊτατζή, Όλγα Κάντζου, Μάγδα Σωτηριάδου, Μαρίνα Μακαρώνη, Στρατηγούλα Κομνηνίδου, η επόμενη δεν αναγνωρίστηκε, Ζωή Σοφιανού, Μαρία Ντινενή, Μαίρη Μισετζή, Δέσποινα Κατσώνη, Λευτερία Σοφιανού, Φανούλα Δεληβασίλη, Βαγγελιώ Καραγιάννη. Δεύτερη σειρά: Τούλα Τσεπέλια, Μαρία Λεκάνη, Σοφία Ναρλιώτη, Κρυσταλλία Σάλιακα, Θεανούλα Κάντζου, Κρυσταλλία Ζαϊμη, Μάλαμα Σουσαλή, Ξανθούλα Ζαϊμη, Σταυρούλα Φωτίου, Γεωργία Κοτσιναδέλη, Βαγγελιώ Καλατζή, Στέλλα Μισετζή, Ιφιγένεια Γκάνη, Έφη Γιωρνάρα, Φωτεινή Δασοπάτη, Ευγενία Σάλιακα, Στρατούλα Σωτηριάδου και μερικά κοριτσάκια που δεν τα γνωρίζουμε . Τη φωτογραφία αυτή μας την έδωσε η Μαίρη Μισετζή.<br />
Οι πανέμορφες κοπέλες της Ατσικής. Μακρινοί απόγονοι των Λημνίων γυναικών της αρχαιότητας, αυτών που ενέπνευσαν το Φειδία για να φτιάξει το άγαλμα της Λημνίας Αθηνάς, το οποίο βρίσκεται στο μουσείο της Δρέσδης. Το άγαλμα αυτό το έφτιαξε ο Φειδίας κατά τα έτη 451/450 και 448/447 π.Χ. λίγο πριν την οικοδόμηση του Παρθενώνα, βρισκόταν δε βορειοανατολικώς των προπυλαίων. Ο γιατρός γυναικολόγος κ. Χρήστος Τσούτσιος, που υπηρέτησε τη θητεία του στο 590 τάγμα πεζικού στο Λειβαδοχώρι, βρήκε στην εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη υλικό για τη Λημνία Αθηνά και μας το έστειλε. Η Λημνία Αθηνά λοιπόν είχε « κεφαλή με κυματοειδείς βοστρύχους επί της όλης κόμης, αντί κράνους διά να μην κρύπτεται το κάλλος της θεάς, οξέα χαρακτηριστικά προσώπου, υπεράνω δε όλων η αυστηρά και πνευματώδης έκφρασις. Κυριαρχεί το απαλόν των παρειών και το σύμμετρον της ρινός, κατά Λουκιανόν. Εξυμνήθη ως Αθηνά η ειρηνική». Όμορφες και ειρηνικές και οι κοπέλες της Ατσικής φέρνουν στο νου τους στίχους του Εγγονόπουλου: <br />
«Έχουν οι γυναίκες που αγαπάμε<br />
θεία την ουσία<br />
κι όταν στην αγκαλιά μας τις κρατάμε<br />
με τους θεούς και μεις<br />
γινόμαστε ένα».</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsr8ug7k0sEUKb1EOLHGysKj3uv2zGFR5nNcT5uUMqf_oGJ8FwHciXYGMFs8CeIE3Ms8TJzCCdhCyCv2fS47xFc6OLWJPY16w2JGlWyKe2RcfNLMpSIYOzBtuacLiM8UxnhNHVWuqZTHQ/s1600/misetzi3%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsr8ug7k0sEUKb1EOLHGysKj3uv2zGFR5nNcT5uUMqf_oGJ8FwHciXYGMFs8CeIE3Ms8TJzCCdhCyCv2fS47xFc6OLWJPY16w2JGlWyKe2RcfNLMpSIYOzBtuacLiM8UxnhNHVWuqZTHQ/s400/misetzi3%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575710978261454850" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>«Σχολικόν ενθύμιον»<br />
Ατσική, σχολικό έτος 1961-62. Μια σπάνια φωτογραφία που μας προμήθευσε η Νούλα Μαλιάκα.<br />
Από αριστερά προς τα δεξιά. Πάνω σειρά: Γιώργος Τραγάρας, Άγγελος Καραυγουστής (?), Γιώργος Καισάρειος (?), Βάϊος Βασιλάρας, Γιώργος Κολυφέτης, Κώστας Ξυδέας, Χρήστος Ζωνάρας, Βασίλης Μπουδρός, Δημήτρης Δασοπάτης, Αντώνης Σοφιανός, Λευτέρης Λούγκλος, Δημήτρης Χλαχλάς, Αντώνης Κακμής, Νίκος Στεφανιδάκης, Γιώργος Φούντος, Θανάσης Καλονόματος. Δεύτερη σειρά: Σταύρος Κομνηνίδης, Δούκας Δεληβασίλης, Σάββας Καραγιάννης, Κώστας Ματζώρος, Μπάμπης Τσαπτσαλής, Παντελής Μαυρουδής, Γιάννης Λιμάνης, Βασίλης Τραγάρας, Βασίλης Φωτίου, Τάσος Κλωνάρης, Αντώνης Φωτηλάργιας, Παναγιώτης Κάντζος, Χρήστος Τσιμπλιαρέλλης, Κώστας Ντινενής, Μπάμπης Μουστάκας, , ο επόμενος δεν αναγνωρίστηκε, Γιώργος Καλατζής, Γιάννης Διαματάρης. Τρίτη σειρά: Βασιλική Χαρκότσικα, Σονούλα Αποστολέρη, Ζωή Σοφιανού, Μπέλα Κλωναρίδη, Φανή Καφετζή, Κωστούλα Τροχαλή, η δασκάλα τους η κυρία Φωφώ, Κατερίνα Αμάραντου, Τούλα Παντελαρούδη, Σούλα Λούγκλου, Ελένη Τσελεπή, Φιλιώ Τραγάρα, Σοφία Γιαννέρη. Τέταρτη σειρά: Πόπη Ζαζάκου, Νούλα Μαλιάκα, Αρετή Στεφανιδάκη, Μαρίκα Καλονόματου, Ξενούλα Παχνέλα, Τασούλα Φούντου, Λευτερία Κουμπουρλή, Δέσποινα Αποστολέρη.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPaBE3agRpRnl7xfLIrRIXdw5oT5IVE86VX2XwFyL_nWaGbu7a254GKZ7qsFm_gh7P2M-YbpjQJl2M7T99Hun1u7HJOoQisdpCIlB60glpWAsZ7qfzGApTMZFjU3sWz6E0EkxcyHdRY6A/s1600/komaki20%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 273px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPaBE3agRpRnl7xfLIrRIXdw5oT5IVE86VX2XwFyL_nWaGbu7a254GKZ7qsFm_gh7P2M-YbpjQJl2M7T99Hun1u7HJOoQisdpCIlB60glpWAsZ7qfzGApTMZFjU3sWz6E0EkxcyHdRY6A/s400/komaki20%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575710668752305330" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Αποκριές στην Ατσική (Ι)<br />
Καθαρά Δευτέρα του 1967. Ο Κώστας Χλαχλάς (φουρτούνος) ντυμένος κύριος της πόλης και ο Αντώνης Φωτηλάργιας μεταμφιεσμένος σε δεσποινίδα, έχουν στολίσει ένα κάρο και δίνουν την παράστασή τους στην πλατεία της Ατσικής. Φωτογραφία της Νούλας Μαλιάκα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfvBEkFDPRa9TgjSMzym9x6-AWjbE6Nc0G4qAmPQRwlALbREuamYIEwRIvTzoq6gIzC7pOtHIxIFqfK5fzWIJlJHRAcMN4O0wcEvDJGpnOr21EoA_QHWTcdPpSzHZd3zxnVFgmWlYnsf4/s1600/komaki21%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 265px; height: 374px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfvBEkFDPRa9TgjSMzym9x6-AWjbE6Nc0G4qAmPQRwlALbREuamYIEwRIvTzoq6gIzC7pOtHIxIFqfK5fzWIJlJHRAcMN4O0wcEvDJGpnOr21EoA_QHWTcdPpSzHZd3zxnVFgmWlYnsf4/s400/komaki21%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575709803274917522" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Αποκριές στην Ατσική (ΙΙ) <br />
Την ίδια καθαρά Δευτέρα. Ο χορός άρχισε μέσα στο δρόμο. Από αριστερά προς τα δεξιά: Βαρβάρα Κουκουλήθρα, Νίκος Σκαφίδας, Μαρία Κουκουλήθρα, Λίτσα Κουκουλήθρα – Λαγού, Κώστας Κομνηνίδης, Αντώνης Γιαννάς, Σοφία Λούγκλου, Βαγγέλης Γιαννέρης, Νούλα Μαλιάκα, Νίκος Κουκουλήθρας (ο Πικεφής) και Αντώνης Φωτηλάργιας. Ο μικρός της φωτογραφίας είναι ο Γιώργος Σκαφίδας. Τη φωτογραφία μας την προσέφερε η Νούλα Μαλιάκα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6U_lpI-RYMbsnn5yTLxcd_52NMAJpABZE9_yqNy_NY6zZDyaeTGU0_Dtk_Hy3V4lyyuKFHe8wWWs-c6Vsdi_ENz-remRySQW25iQn7msDny69XJCWk8GyDJYYDENTqNZRMriU0JKl8eI/s1600/komaki19%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 276px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6U_lpI-RYMbsnn5yTLxcd_52NMAJpABZE9_yqNy_NY6zZDyaeTGU0_Dtk_Hy3V4lyyuKFHe8wWWs-c6Vsdi_ENz-remRySQW25iQn7msDny69XJCWk8GyDJYYDENTqNZRMriU0JKl8eI/s400/komaki19%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575710205272337266" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οδυσσέας Κακιάδης<br />
Ο «Αμερικάνος» Οδυσσέας Κακιάδης που το όνομά του είναι γραμμένο στους ευεργέτες της εκκλησίας. Τα στασίδια του «Αγιο Γιώργη» φτιάχτηκαν με χρήματα που έστειλε από την Αμερική. Τη φωτογραφία την αφιερώνει στους μακαρίτες τώρα, Κωστή και Αγγελικώ Ντινενή. <br />
Στο Κώστα και Αγγελικό για ενθύμιο. Η δική σου φωτογραφία Κώστα δε μεγαλώνει γιατί είναι πολύ σκοτεινή και έχει σπάσει. Οδυσσεύς 8/4/37 </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpWjmT4HinaV0QPee-xQcOPPg59uyVEQ-QZ4DiE3wk1s6oxAsoTwxxBra-t2S1aeptsDVosLiO5XG5E94UDo629-vOC0LUcRktxFjV-ReCHCVdxbbnm-zA1dXiVmA9wxtUlcECxdvbdM4/s1600/ntin4%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 258px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpWjmT4HinaV0QPee-xQcOPPg59uyVEQ-QZ4DiE3wk1s6oxAsoTwxxBra-t2S1aeptsDVosLiO5XG5E94UDo629-vOC0LUcRktxFjV-ReCHCVdxbbnm-zA1dXiVmA9wxtUlcECxdvbdM4/s400/ntin4%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575709234497001698" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Παναγιώτης Ίμβρος ή καροποιός<br />
Καροποιός. Ποιητική λέξη, σαν να λέμε βροχοποιός, σαν να λέμε φωτοποιός. Ποιος απ’ τους νεότερους ξέρει τι θα πει η λέξη!!! Ποιος είχε την ευτυχία να ζήσει αυτόν τον κόσμο που έφυγε και απομεινάρια του ξαφνικά φανερώνονται μπροστά μας, σαν ψήγματα χρυσού, όπως είναι αυτή η φωτογραφία, ή ένα κάρο που γερνάει εγκαταλελειμένο σε κάποια αποθήκη ή αλύπητα στο ύπαιθρο. Η φωτογραφία. Μονάκριβος ο φακός, πολύτιμος. <br />
Τίποτα δεν πάει χαμένο. Πού είναι όμως όλα αυτά τα ωραία, τα χρηστικά, τα άγια επαγγέλματα; Τα επαγγέλματα που προσέφεραν χειροπιαστές υπηρεσίες στον οικογενειάρχη βιοπαλαιστή; Πού είναι τα τεχνιτάκια, τα μαστοράκια όλων αυτών των επαγγελμάτων; Πού είναι οι καροποιοί, οι τενεκετζήδες, οι σαγματοποιοί, οι γανωματήδες, οι κατσίβελοι ή σιδεράδες, οι καρεκλάδες, οι λούστροι, οι τσαμπάσηδες ή ρετσπέρηδες. Πού είναι τα μπουλούκια, οι θίασοι, οι περιοδεύοντες παλαιστές, οι πεχλιβάνηδες, οι κλόουν; Δεν υπάρχουν. Υπέκυψαν στην λέαινα της ανάπτυξης, στο θηρίο της αναγκαιότητας. Τι βλέπουν σήμερα όσοι ανοίγουν την τηλεόραση στα τρέχοντα σήριαλ; Κουστουμαρισμένους λελέδες διευθυντές επιχειρήσεων, γκόμενες καλοντυμένες δήθεν στελέχη επιχειρήσεων, τσογλανάκια αρπακτικά γραμματισμένα δήθεν, όμως στην πραγματικότητα βαθύτατα κοινωνικώς αμόρφωτα, που το μόνο τους όνειρο είναι πώς θα πλουτίσουν με κάθε τρόπο. <br />
Συγγνώμη Παναγιώτη που παρασύρθηκα, το αφιέρωμα είναι για σένα. Η φωτογραφία αυτή είναι ένας ύμνος στον απλό άνθρωπο της εργασίας και στα λεγόμανα «επιτηδεύματα» που χάθηκαν. Στο άκρο δεξιά ο Παναγιώτης, από τα Πάμφιλα της Λέσβου. Ο Καλόκαρδος Παναγιώτης που έγινε δικός μας. Που παντρεύτηκε τη Σοφία Σουσαλή από το Κοντοπούλι και αλλάζοντας επάγγελμα ασχολήθηκε με το εμπόριο. «Εδώδιμα – αποικιακά, Παναγιώτης Ίμβρος». Που πρόκοψε, που μεγάλωσε τις δουλειές του. Που συνεχίζουν τα παιδιά του, Ασημάκης και Μαρία. Εμένα όμως εκείνο που με συγκινεί από όλα αυτά είναι ο τίτλος. ΚΑΡΟΠΟΙΟΣ. Νά’ σαι καλά Παναγιώτη Καροποιέ.</em><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsCWMyebYSWyirNzGxuijC_sg0jEMyAma8MGEXif2CJkhBx1nsODyKfpmCa6YMZ3govcJn1IJzyBsu4EObaxP1CmQvQMcMp5sNPF4JtLXnSayg-VjHO4005NxgAQ4VnC8FJGm7co7jR0I/s1600/DSC09029%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsCWMyebYSWyirNzGxuijC_sg0jEMyAma8MGEXif2CJkhBx1nsODyKfpmCa6YMZ3govcJn1IJzyBsu4EObaxP1CmQvQMcMp5sNPF4JtLXnSayg-VjHO4005NxgAQ4VnC8FJGm7co7jR0I/s400/DSC09029%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575707411807138786" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Η αείμνηστη Ελευθερία Καψιδέλη.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqFB6nK-tdwx0lkm16dCAKAw4UxOIb4Qm_qmMECvX85QAV-LAu50HD0zIpJqnFhhlzmU4Vv05_N_AwfQPLtLz8kFuMYli8W0OMO75ZLAAVNU_Q3klVxCFt4B2_X7KBdU2K7y0cniZSgFI/s1600/DSC01096%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqFB6nK-tdwx0lkm16dCAKAw4UxOIb4Qm_qmMECvX85QAV-LAu50HD0zIpJqnFhhlzmU4Vv05_N_AwfQPLtLz8kFuMYli8W0OMO75ZLAAVNU_Q3klVxCFt4B2_X7KBdU2K7y0cniZSgFI/s400/DSC01096%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575707151858923362" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Τα πειραχτήρια. Χρήστος Κατσώνης και Σάββας Μοσχέλιας ή γκεργκέτσος. Αείμνηστοι.Στην πλατεία της Ατσικής. <br />
«Ήρωες δεν πεθάνατε<br />
ζήτε μακριά στα ξένα<br />
σας συνοδεύ’ ο Τραντάφλος ο Κοσμάς<br />
κι ο δράκος ο Παχνέλας»<br />
Αυτό το τετράστιχο το «πέταξε» ο Χρήστος Κατσώνης, όταν κάποιος καταθέτοντας στεφάνι ξέχασε τα λόγια και έλεγε συνέχεια «ήρωες δεν πεθάνατε….». <br />
</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYJeQMWdivl-vagufo8rACYJ34dj3fPG7BtNcJkpz5mMAaO0JauzRmozStk99ApF_v5OgCoza1QD2rhJSwArjUEAHa1p7Yi1_ev27Sz5GNm13D8sSDXMDFGGjHAMUmYKGDDm9_C24rv-w/s1600/DSC09023%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYJeQMWdivl-vagufo8rACYJ34dj3fPG7BtNcJkpz5mMAaO0JauzRmozStk99ApF_v5OgCoza1QD2rhJSwArjUEAHa1p7Yi1_ev27Sz5GNm13D8sSDXMDFGGjHAMUmYKGDDm9_C24rv-w/s400/DSC09023%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575706723722059682" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Σούλα και Βασίλης Λούγκλος. Τα αδερφάκια.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizxEvT5AO53lmwG-6Oz9-meiX_jOPF0LJK4ex1os67kOejA81-XAcy8Gzl-QVFIquLIc0YvI8uNByPdJhtkPXgGKm-Ziee3G2vaYKSAp5CNVxdtqdXs0aCYE_awW8eLcSZDj98HWSOfeM/s1600/DSC09022%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizxEvT5AO53lmwG-6Oz9-meiX_jOPF0LJK4ex1os67kOejA81-XAcy8Gzl-QVFIquLIc0YvI8uNByPdJhtkPXgGKm-Ziee3G2vaYKSAp5CNVxdtqdXs0aCYE_awW8eLcSZDj98HWSOfeM/s400/DSC09022%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575706423180997714" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Θόδωρος Μπελίτσος. Χημικός, ιστορικός, μεγάλος συγγραφέας. Αλλά προπάντων δικός μας, σεμνός, ταπεινός, καλός άνθρωπος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmtcAWEakW9V_BQh_LrglyEVT9uAwJsldlBTLUDpGJROF9AiFCm_7tr0cVIUaW9wOhEndAf3IUuOUVKYe42EjtA01XgVvSL9AZlseWIGqQB0VQ_dgOcvcLpzc8f-ZTI3rDC0UWiUOYugQ/s1600/Untitled-Scanned-12%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 254px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmtcAWEakW9V_BQh_LrglyEVT9uAwJsldlBTLUDpGJROF9AiFCm_7tr0cVIUaW9wOhEndAf3IUuOUVKYe42EjtA01XgVvSL9AZlseWIGqQB0VQ_dgOcvcLpzc8f-ZTI3rDC0UWiUOYugQ/s400/Untitled-Scanned-12%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575705834974898930" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Λήμνιοι «αεί παίδες»<br />
Αρχές της δεκαετίας του 60. Όλη η Λήμνος είχε προετοιμασθεί να υποδεχθεί τον υπουργό Κωνσταντίνο Τσάτσο. Μαζί και η ποδοσφαιρική ομάδα, ο «Ηρακλής Ατσικής». Μην πάει ο νους σας σε τίποτα κομματικές συγκεντρώσεις, ή σε φανατισμούς. Η Λήμνος ξεχασμένη απ’ όλους, θεώρησε μεγάλη τιμή να την επισκεφθεί ένας υπουργός και ανταπέδωσε την τιμή με το μαζικό καλωσόρισμα. Ίσως να άφηναν να εννοηθεί πως θα είχε καλύτερη αντιμετώπιση από το κράτος. Όχι πως η νεολαία που βλέπετε στη φωτογραφία είχε ψευδαισθήσεις. Φαίνεται απ’ το χαμόγελό τους κι απ’ την αγέρωχη στάση τους. Μια εκδρομούλα έκαναν τα παιδιά μέχρι το αεροδρόμιο. Ο διάδρομος προσγείωσης ήταν στρωμένος με τις ίδιες τρυπητές λαμαρίνες που φαίνονται στη φωτογραφία. Ο διάδρομος που τους προσγείωσε έπειτα η ζωή, ήταν στρωμένος μάλλον με αγκάθια. Οι περισσότεροι ξενιτεύτηκαν, όλοι εργάστηκαν σκληρά, αλλά κανείς δεν χρειάσθηκε να παρακαλέσει για τίποτα, κανένα υπουργό. Διακρίνονται στη φωτογραφία: Λευτέρης Ζαζάκος, Φώτης Τρυφερής, Διαμαντής Κουκουλίθρας, Τάσος Τσελεπής, Παναγιώτης Γιωρνάρας, Περικλής Γαρυφάλλου, Κώστας Χλαχλάς (το κεφάλι του), ο αείμνηστος Γρηγόρης Σαλαμουσάς, Κόμνας Βλώταρος , Στέφανος Καλατζής, Αντώνης Γιωρνάρας, και (μάλλον) ο Νίκος Καρασταμάτης. Επικεφαλής της ομάδας ο αείμνηστος Κώστας Αχιλαδέλλης. Δίπλα η ομάδα του Βάρους, “Ερμής”. Αναγνωρίζεται στο τέλος ο μικρός τότε, Χρήστος Μπίνος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNpfUeo4gdatVPX_veFzXB2UNTTyDoAeJJM0_kFuROEmH3hF9coUfSKBtw52ZYQpQezjf_tUVLA7Sp9N_uPwTe60YTeJ6B4n0xDsImi9KsQKz2Ep9hMRouAP7_l7_awFUowa4EFtxcl5g/s1600/SWScan0000100128%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 299px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNpfUeo4gdatVPX_veFzXB2UNTTyDoAeJJM0_kFuROEmH3hF9coUfSKBtw52ZYQpQezjf_tUVLA7Sp9N_uPwTe60YTeJ6B4n0xDsImi9KsQKz2Ep9hMRouAP7_l7_awFUowa4EFtxcl5g/s400/SWScan0000100128%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575696303586633266" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ηρακλής Ατσικής<br />
Τέλη της δεκαετίας του 50. Μια από τις ισχυρότερες ομάδες που είχε ποτέ ο «Ηρακλής» παρατάσσεται με φόντο τον καλαμιώνα του παπα – Χαράλαμπου, μέσα στο γήπεδο της Ατσικής για την καθιερωμένη φωτογραφία, κάποια Κυριακή. Καμαρώστε παράστημα, λεβεντιά, περηφάνεια. Από αριστερά προς τα δεξιά. Βασίλης Σαράντης, ο πρόωρα χαμένος, αείμνηστος Μιχάλης Κριαρής ο επίσης πρόωρα χαμένος αείμνηστος Παναγιώτης Κιουρανάκης, Ζαφείρης Κριαρής, Γιώργος Αρχοντίδης, Σάββας Κριαρής, Παναγιώτης Καρασταμάτης, Φώτης Τραγάρας, Αντώνης Ταμβάκης, ο επίσης πρόωρα χαμένος, αείμνηστος Πάρις Παντελαρούδης που ήταν και ο Βενιαμίν της ομάδας, και Γιάννης Συκιώτης. Την φωτογραφία αυτή μας την προμήθευσε ο Σάββας Κριαρής. Σημειωτέον ότι στην ομάδα έπαιζαν τέσσερα αδέλφια Κριαρήδες. Εκτός από τους τρεις που αναφέρθηκαν, έπαιζε και ο Κώστας Κριαρής που ήταν αναπληρωματικός τερματοφύλακας. </em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1CErJcONNOpIQbKY9lsXjqbfdBDZGkRKk8dNJ_SppFe6kKrspoRqz5vMh9z5jidgrZbQmK4LLLiSPpa1vemqZl20mLzevxBmeSiIQrZ1e1ZKhhayxgFOLZsZr0mcyCE85eKy40BwwzgI/s1600/Scan10126%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 262px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1CErJcONNOpIQbKY9lsXjqbfdBDZGkRKk8dNJ_SppFe6kKrspoRqz5vMh9z5jidgrZbQmK4LLLiSPpa1vemqZl20mLzevxBmeSiIQrZ1e1ZKhhayxgFOLZsZr0mcyCE85eKy40BwwzgI/s400/Scan10126%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575695975043702882" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Η Ατσική στον Ιερό Λόχο<br />
Η παλληκαριά της φυλής απ’ την Ατσική στη Μέση Ανατολή, μαζί με τους νεαρούς τότε και αείμνηστους τώρα, Θανάση Μπατάλη και Αγοραστό Ντινενή. Δόξα και τιμή.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhITCrqRtqPRF5D2TRRlxO4uMvhtELBoz59muMuJk8iYquURuURC17jluj4fn-otXGkmKzeP-jGnIagBVUAM2bKIVMqbzhmYenszeCs9QGz2xdlfCiiRwv35WBEmuBV3mdrwpKHIGOvoHI/s1600/ntin9%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 275px; height: 352px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhITCrqRtqPRF5D2TRRlxO4uMvhtELBoz59muMuJk8iYquURuURC17jluj4fn-otXGkmKzeP-jGnIagBVUAM2bKIVMqbzhmYenszeCs9QGz2xdlfCiiRwv35WBEmuBV3mdrwpKHIGOvoHI/s400/ntin9%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575695659890939794" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο αείμνηστος φιλόλογος και συγγραφέας Τάσος Καψιδέλης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUQVnZHeJbI0rQI4YpAKzgBswxf_a9HlBCum5rm2KFY1OkBZei4d6h150exGWzn3N4YFWmrz9Gx5fpLiCdJCTksdeV8OJZ0h2bajDfNxVemf6rnQ3m9gKK2h3056lX0zYZ9Srknl_nFfw/s1600/testingocr00004%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 287px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUQVnZHeJbI0rQI4YpAKzgBswxf_a9HlBCum5rm2KFY1OkBZei4d6h150exGWzn3N4YFWmrz9Gx5fpLiCdJCTksdeV8OJZ0h2bajDfNxVemf6rnQ3m9gKK2h3056lX0zYZ9Srknl_nFfw/s400/testingocr00004%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575695355937459282" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ώρα για «πεκουρασά»<br />
Κατά τις 11 πριν το μεσημέρι. Ο ένας γύριζε απ’ το τσάπισμα, ο άλλος μόλις είχε βρει κάτι ωραία καλάμια να τα κάνει αχινολόγους. Λίγο πριν πάνε για φαγητό. Ώρα για μια ανάσα ένα τσιγαράκι και λίγη κουβεντούλα. Είναι και οι δύο ιερείς, ο ένας στο ναό της Δήμητρας και ο άλλος στο ναό του Ποσειδώνα. Κι απίθωσαν κάτω και τα παράταιρα άμφιά τους, που δηλώνουν το αξίωμα που κατέχουν. Το τσαπί και τους υποψήφιους αχινολόγους, τα καλάμια. Τα οποία κατά μια σύμπτωση μεγαλειώδη κλείνουν το δρόμο που οδηγεί στο κοιμητήριο της Ατσικής. Ο Σταύρος Μαλιάκας και ο Κωστής Τραγάρας σε ένα ασκηνοθέτητο θέατρο, μια μεγάλη παράσταση που λέγεται «η πραγματική ζωή των πραγματικών ανθρώπων».</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGxt8Mtp0NzKdjgqZHuejEY8zjknmkPUT9WwhYEuaUvVQtTfsBX9vf9tE_YmhMfNwk6VRK5a6CyVW6kFb_Z1gUhLzqAooWTVo65_WHV4ZC0234LixnJGDfFXJAnfoRPde3nGgypZM1UD0/s1600/Scan10421%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 265px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGxt8Mtp0NzKdjgqZHuejEY8zjknmkPUT9WwhYEuaUvVQtTfsBX9vf9tE_YmhMfNwk6VRK5a6CyVW6kFb_Z1gUhLzqAooWTVo65_WHV4ZC0234LixnJGDfFXJAnfoRPde3nGgypZM1UD0/s400/Scan10421%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575692866083587714" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Λάζος<br />
Η Ατσική έχει πια ένα αξιόλογο ψάλτη<br />
<br />
«Την εκκλησία την αγαπώ, τα εξαπτέρυγά της, τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες, με τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες και κάθε των κινήσεών των σοβαρό ρυθμό» λέει ένα ποίημα του Καβάφη. Και ο Καντίνσκυ ο μεγάλος Ρώσος ζωγράφος είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στους παλιούς ορθόδοξους ναούς, τα πάντα, η λειτουργία, η διακόσμηση, η εκφώνηση, η ψαλτική, η κίνηση των ιερέων, τα πάντα ήταν ομόλογα, δηλαδή υπάκουαν σε ένα και μόνο ρυθμό. Όσο λοιπόν κι αν η θρησκεία είναι εσωτερική υπόθεση του καθενός, δεν γίνεται να μην αναγνωρίσει κανείς τη σημασία που έχει για τους πιστούς, η ατμόσφαιρα που υπάρχει μέσα σε ένα ναό.<br />
Όποιος εκκλησιασθεί στον «Άγιο Γεώργιο» της Ατσικής, θα νιώσει αμέσως την ποιότητα της ψαλτικής του Κώστα Λάζου. Ο Κώστας Λάζος εκτελεί χρέη ψάλτη τα τελευταία χρόνια, μετά το θάνατο του αείμνηστου Γιώργου Μακρίδη. Διαθέτει μια πλούσια και ζεστή φωνή, με μεγάλη μελωδικότητα, η οποία δημιουργεί κατανυκτική ατμόσφαιρα. Έχει κανείς την εντύπωση ότι ακούει αυτούς τους περίφημους ψάλτες των Αθηνών, παρ’ ότι δεν σπούδασε τη ψαλτική, αλλά την έμαθε «από μικρός, εξ’ ακοής» όπως λέει ο ίδιος. Ο Κώστας Λάζος κατάγεται από το Θάνος όπου γεννήθηκε στα 1925 και είναι παντρεμένος με την Ατσικιώτισσα Ελευθερία Κουτσογιάννη. Είναι συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών. Υπηρέτησε στη Μύρινα, στη Μυτιλήνη και στη Βέρροια. Από το 1983 είναι μόνιμος κάτοικος Ατσικής. Είναι ένας γλυκός άνθρωπος, μειλίχιος, φιλοσοφημένος και άκρως κοινωνικός που του αρέσει στο λόγο του να χρησιμοποιεί ρητά κυρίως από την Αγία Γραφή. «Και βήμα ποδός και γέλως οδόντων, άνθρωπον αγγέλλουσιν», είπε μόλις είδε ένα γελαστό συγχωριανό. Ή «κάτοπτρον νου οίνος εστί» για έναν άλλον που τα είχε μισοπιεί.<br />
Η Ατσική εδικαιούτο ενός καλού ψάλτη και τον απέκτησε. Ίσως αυτό να αποτελέσει κίνητρο για να εκκλησιάζονται περισσότεροι άνθρωποι. «Τις ο ποιών το θέλημά μου; Ο εκπλήττων μου τας ακοάς» για να χρησιμοποιήσουμε και μεις ένα ρητό της Αγίας Γραφής. Και συ φίλε Κώστα εκπλήττεις τας ακοάς μας. </em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7dPRZ7REalJ9h79y8qYFr9FwYjd1MXkGSIKxBGsIPcRkrUir1TK6IZhV5eHt-Z86d2AXF0SQZMm44uXYdF-CP-FHgpL3c96Rh3ASVduRTU_v9q2kD7UohF7W01BdI4tGDLI7Br4UvZzc/s1600/Scan10435%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 310px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7dPRZ7REalJ9h79y8qYFr9FwYjd1MXkGSIKxBGsIPcRkrUir1TK6IZhV5eHt-Z86d2AXF0SQZMm44uXYdF-CP-FHgpL3c96Rh3ASVduRTU_v9q2kD7UohF7W01BdI4tGDLI7Br4UvZzc/s400/Scan10435%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575692123782642658" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>«Ηρακλής Ατσικής»<br />
Όρθιοι από αριστερά. Μουνδράκης, Γκαράλης, Σαράντης, Λαγός, Μπαϊράμης, Μπεκρής, Κουκουλίθρας, Κιουρανάκης. Καθιστοί. Μαυράκης, Ψυρούκης, Κρίκης, ένας στρατιώτης, Νικολάου, Κάντζος, Αποστόλου. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAJtwbfYqNOyw9_voYdnfYjM3RKNMRJQ0YL8ftUE3tnMioCPXI4elsOF0jeLFm-8elSNeG90xBBepCb3BL96I2OK4gdkn9ULBFtNyEb_5AorYhmk79WOXb_oJV0BeAmOJHyvGHKtkqBK4/s1600/Scan10377%255B2%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAJtwbfYqNOyw9_voYdnfYjM3RKNMRJQ0YL8ftUE3tnMioCPXI4elsOF0jeLFm-8elSNeG90xBBepCb3BL96I2OK4gdkn9ULBFtNyEb_5AorYhmk79WOXb_oJV0BeAmOJHyvGHKtkqBK4/s400/Scan10377%255B2%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575691420208410914" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οι φίλοι του Συλλόγου Ατσικιωτών, Χρήστος Καφαλτής, ακορντεόν, Γιάννης Κεχαγιάς, λύρα, (Από την Πλάκα και Παναγιά, αντίστοιχα). </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAHEs0g5_eiTM1weUd-3a3zzdCkJL3FNjEfEwZAQqRYk0eLIHntvTRfsTHfsYIMR4ULrxZdcMrHsCPnwjt28XhGin6TpRJ42o3R9xeAYvsaE_NR8ixS_rZFK8pIzydo5F4RL5vjmDdMhs/s1600/SWScan0000100133%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 306px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAHEs0g5_eiTM1weUd-3a3zzdCkJL3FNjEfEwZAQqRYk0eLIHntvTRfsTHfsYIMR4ULrxZdcMrHsCPnwjt28XhGin6TpRJ42o3R9xeAYvsaE_NR8ixS_rZFK8pIzydo5F4RL5vjmDdMhs/s400/SWScan0000100133%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575690734545128482" /></a><br />
<br />
<br />
<em><br />
‘’ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ’’<br />
Η ομάδα του ονείρου. Γενιές και γενιές Ατσικιωτών χάρηκαν την κυανόλευκη ομάδα τις Κυριακές το απόγευμα. Γενιές και γενιές παιχτών έκαναν όνειρα καριέρας ποδοσφαιρικής ή έστω μιας αξιοπρεπούς εμφάνισης, μπροστά στα ερωτικά μάτια των κοριτσιών. Παλιά ήταν από τις λίγες ευκαιρίες ψυχαγωγίας, ατομικής ή συλλογικής περηφάνειας. Τώρα οι σύγχρονες σειρήνες πολλές. Όμως όσο κι αν άλλαξαν οι καιροί, η ομάδα του Ηρακλή πάντα θα συγκινεί τους Ατσικιώτες. Ποιός είναι ο Ηρακλής σήμερα; Στη φωτογραφία διακρίνονται:<br />
ΟΡΘΙΟΙ (από αριστερά) : Μουδράκης Θεμιστοκλής, Λαγός Παναγιώτης, Μπεκρής Ιωάννης, Βελιώτης Γεώργιος, Παντελαρούδης Γεώργιος, Μπαϊράμης Κωνσταντίνος, Σαράντης Νικόλαος, Καισάρειος Αθανάσιος. ΚΑΘΙΣΤΟΙ (από αριστερά) : Κoτσαπλής Κωνσταντίνος, Νικολάου Θωμάς , Μαυράκης Κωνσταντίνος, Κρίκης Βασίλειος , Αποστόλου Βασίλειος , Κουκουλίθρας Αθανάσιος. <br />
Προπονητής : Κουκάκης Δημήτριος <br />
Ακόμη στην ομάδα παίζουν οι : Ψυρούκης Κωνσταντίνος , Κάντζος Θεοφάνης , Κρίκης Ευστράτιος ,<br />
Βελιώτης Κωνσταντίνος, Μαμαλούκας Δημήτριος, Γκαράλης Κωνσταντίνος, Ελευθεράκης Δημήτριος. <br />
Πρόεδρος της ομάδας ο Mιχάλης Χρυσάφης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU_lKkPI_AqCFKNXiEieffvIo6hyRtsDl8liBtpxCwZ3aMWU6kCB8Kzlg9PuSVi4BK3DJ8j4o-_gw6EJEyQBui3MFyypXoGehAn7a3C-bvPU8rXCith8T57AkkMWujg6L5Y-vbOkM1qp0/s1600/Scan10249%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU_lKkPI_AqCFKNXiEieffvIo6hyRtsDl8liBtpxCwZ3aMWU6kCB8Kzlg9PuSVi4BK3DJ8j4o-_gw6EJEyQBui3MFyypXoGehAn7a3C-bvPU8rXCith8T57AkkMWujg6L5Y-vbOkM1qp0/s400/Scan10249%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575689976030155346" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Μια φωτογραφία αξίζει όσο 1000 λέξεις λέει μια κινέζικη παροιμία.<br />
Σωτήριον έτος 1966. Γυμναστικές επιδείξεις του δημοτικού σχολείου Ατσικής, στο γήπεδο. Πέμπτη και έκτη τάξη.<br />
Δάσκαλος ο Αγοραστός Γραγράς. Διακρίνονται στη φωτογραφία: Γιώργος Βαταλίδης, Σαράντος Χλαχλάς, Σταύρος Τραγάρας, Μπάμπης Κλωνάρης, Τασούλα Μουστάκα, Φωτεινή Τσιμουρή, Μάλαμα Σουσαλή, Γιώργος Κριαρής, Φώτης Κιουρανάκης, Νίκος Καραυγουστής, Μαρούλα Μαυρουδή, Νίκος Ζαϊμης, Τασούλα Κάντζου, Μαρία Κουκουλήθρα, Νίκος Βλαχόπουλος, Βασιλεία Ναρλιώτη, Βάιος Τσεπέλιας, Αχιλλέας Αρχοντίδης, Τούλα Τραγάρα, Φωτεινή Ξύκη, Μαρίκα Παπλωματά.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlVXQX83rfrRYL0zPuX5zz6V1XewfGC5oXx4JhvvU8EKkpsZU46WbcAxX4qXwH_ekzgadPS0Ut5nBKoUPaKFHtXeIEzuWucTWozfd02AD1INNRcDgZ6jlPQJRC_8MWjzoFP5J1Dsg6r7w/s1600/SWScan0000100142%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlVXQX83rfrRYL0zPuX5zz6V1XewfGC5oXx4JhvvU8EKkpsZU46WbcAxX4qXwH_ekzgadPS0Ut5nBKoUPaKFHtXeIEzuWucTWozfd02AD1INNRcDgZ6jlPQJRC_8MWjzoFP5J1Dsg6r7w/s400/SWScan0000100142%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575689455031572482" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJxQ9y_GRCNJEQStfLLhjBx_zwrpEX7ph7vnRMEWfZjPykWuTo6BZjIPSLNiRFQagSzHHBJrxT32_FaJjvRX-OA1ue73qYImz89k8eWEVwWJGcYdDqbAqpb6ep6UAXhg9lKOvtuJRuA_0/s1600/photo00003%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJxQ9y_GRCNJEQStfLLhjBx_zwrpEX7ph7vnRMEWfZjPykWuTo6BZjIPSLNiRFQagSzHHBJrxT32_FaJjvRX-OA1ue73qYImz89k8eWEVwWJGcYdDqbAqpb6ep6UAXhg9lKOvtuJRuA_0/s400/photo00003%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575689686276030114" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Βλάσος Δεληβασίλης<br />
Ένας ζωντανός θρύλος του κλαρίνου<br />
Ο Βλάσος Δεληβασίλης γεννήθηκε το 1920 στην Ατσική. Από μικρό παιδί το όνειρό του ήταν να μάθει να παίζει κλαρίνο. Το 1938 άρχισε να παίρνει μαθήματα στον περίφημο κλαρινιτζή της εποχής εκείνης τον Γιάννη Παντζιαρά από τον Κορνό. Στον Κορνό ο Βλάσος έμεινε περί τους 7 μήνες, όπου έμαθε τα βασικά. Συνέχισε μόνος του, ώσπου τελειοποιήθηκε. Ήταν τόση η αγάπη του για το όργανο αυτό, που δεν το αποχωριζόταν ποτέ. Το είχε μαζί του και στο στρατό. Το 1940 στην κατάρρευση του μετώπου βρέθηκε στην Πάτρα. Εκεί που έπαιζε ένα βράδυ σε ένα καφενεδάκι, τα Γερμανικά αεροπλάνα βομβάρδισαν την πόλη, και ενώ όλοι έφυγαν έντρομοι για να κρυφτούν, ο Βλάσσος συνέχιζε να παίζει σαν να μην συνέβαινε τίποτα.<br />
Για δεκαετίες ήταν το πρώτο αστέρι στη Λήμνο, διασκεδάζοντας γεννιές και γεννιές Λημνιών. Η κομπανία του ήταν ξακουστή για χρόνια. Συνεργάστηκε με πληθώρα Λημνιών καλλιτεχνών, όπως τον Μαρινάκη (βιολί) τον Μαυράκη (κιθάρα), τους Τσαντήδες, τους Πανέληδες. Και βέβαια γυιός του είναι ο γνωστός σε όλους μας Στέργιος Δεληβασίλης, βιρτουόζος του ακορντεόν και του αρμόνιου. Ο Βλάσος Δεληβασίλης σταμάτησε να παίζει όπως λέει ο ίδιος, όταν βγήκαν τα “μηχανήματα”, δηλαδή όταν εφαρμόσθηκε ο ηλεκτρισμός στα όργανα. “Εγώ σεβόμουν τον κόσμο, ήθελα να τον ψυχαγωγήσω, όχι να τον διώξω” και “εάν έβαζα ηλεκτρισμό στο κλαρίνο, θα τους έστελνα όλους στο Δαφνί”. Ο Βλάσος Δεληβασίλης είναι ένας ευπατρίδης της μουσικής, ένας ρομαντικός καλλιτέχνης, που η μεγάλη σεμνότητά του, καταπλήσσει. Έχει άποψη για τη μουσική, δεν είναι ένας απλός οργανοπαίχτης. “Από τότε που βγήκαν οι παλιοκρατούνες, χάλασε η μουσική”, λέει για τα ηλεκτρικά μπουζούκια, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Είναι τιμή για την Ατσική που γέννησε ένα τέτοιο καλλιτέχνη. Και είναι πολύ τυχεροί οι πιο παλιοί, που άκουσαν το παίξιμό του. <br />
Φωτογραφία: Δεκαετία του 50. Κομπανία στην Ατσική Λήμνου. Από αριστερά Παναγιώτης Τσεπέλιας βιολί, Σταμάτης Κριαρής σαντούρι, Βλάσος Δεληβασίλης κλαρίνο, Φωκίων Γκάνης ακορντεόν. Ο μικρός είναι ο Στέργιος Δεληβασίλης. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSsFKX_b0Mirg3HA3bJIcRkqQzCISyK3GwCcSosXWdEhVz6bTNySlBjM3TYr_-sppkmOGAmHkBHg4WyWyfPFVjOhTSx5S53PnIIHQySRL_xbYwjpgBM491clpo2mEOYPD8aDh2SrxYzS0/s1600/Scan10120%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 254px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSsFKX_b0Mirg3HA3bJIcRkqQzCISyK3GwCcSosXWdEhVz6bTNySlBjM3TYr_-sppkmOGAmHkBHg4WyWyfPFVjOhTSx5S53PnIIHQySRL_xbYwjpgBM491clpo2mEOYPD8aDh2SrxYzS0/s400/Scan10120%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575688445267736386" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Βλάσος Δεληβασίλης κλαρίνο, ο γιος του Στέργιος Δεληβασίλης ακορντεόν, και άλλοι μουσικοί σε γάμο.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglvU2No5ufuBO-c6KL1o7cHnu8MpRpPWbwT-3olPKyqkmsgeMu_3po-jaaETol7zAIUa43OlWX7trffhjKNwlOmmiHuBP0IwZ0scCecsrKavJ3NPQDzXLuf1-r0mEquuJatLdnFSGEWoI/s1600/lnm_279%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglvU2No5ufuBO-c6KL1o7cHnu8MpRpPWbwT-3olPKyqkmsgeMu_3po-jaaETol7zAIUa43OlWX7trffhjKNwlOmmiHuBP0IwZ0scCecsrKavJ3NPQDzXLuf1-r0mEquuJatLdnFSGEWoI/s400/lnm_279%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575689240528854738" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Δήμος Τράνταλος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFUUjAxsYGK0JB-Rpuzt14SQYsNUuS5hL7r-OZSDpTN6Frn0oWlzbNFbilI7qM-GyMDH8n2_DnKOfBmHgALh0e4T90rZpsj4INGILuG49nBIj0dM5pF0c8TnGcZFMAUj68JEgR_JgMOx0/s1600/Scan10559%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 257px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFUUjAxsYGK0JB-Rpuzt14SQYsNUuS5hL7r-OZSDpTN6Frn0oWlzbNFbilI7qM-GyMDH8n2_DnKOfBmHgALh0e4T90rZpsj4INGILuG49nBIj0dM5pF0c8TnGcZFMAUj68JEgR_JgMOx0/s400/Scan10559%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575679637063604674" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γιορτή Παναγιάς Τρύγης. Αρτοκλασία. Φώτης Κλάψος, Βασίλης Παραθυράς, κ.α. </em><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWQEk_eN3jV09s_t4Uovo83N7tFUg9kNRZX-htxrrUZ71VK7Y4cUyrjRs5GsJUHTLauX9bex0f5kBKruNZa_YSY6XWuyIz-7PtEOcz8J0Xw0arC1piQ_nJ7GZMb2udEzOllvRoaXLGgpM/s1600/Scan10403%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWQEk_eN3jV09s_t4Uovo83N7tFUg9kNRZX-htxrrUZ71VK7Y4cUyrjRs5GsJUHTLauX9bex0f5kBKruNZa_YSY6XWuyIz-7PtEOcz8J0Xw0arC1piQ_nJ7GZMb2udEzOllvRoaXLGgpM/s400/Scan10403%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575678910890905442" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Ατσικιώτης βυζαντινολόγος Παναγιώτης Χαρανής</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKnC3tzJymGBEfVwJHdSmNq5TfABs-k1IbK6ocJCdiD_5jId1hs_-oIZ6eHUAKNLZMnD03p6bBiSuHwpQ4mF1lqbbBEnu-G8Z86Zit1LkNBv-Ka-YNd5gSbyBspNwuat_c3Kz2RoFCbL4/s1600/testingocr00001%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 315px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKnC3tzJymGBEfVwJHdSmNq5TfABs-k1IbK6ocJCdiD_5jId1hs_-oIZ6eHUAKNLZMnD03p6bBiSuHwpQ4mF1lqbbBEnu-G8Z86Zit1LkNBv-Ka-YNd5gSbyBspNwuat_c3Kz2RoFCbL4/s400/testingocr00001%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575678583997679106" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Η μορλαδία<br />
Έτος 1936. Κάποιος «αμερικάνος» μάζεψε την μορλαδία που έπαιζε και την απαθανάτισε. Ιερή αθωότητα, ανέφελα μέτωπα, χαμόγελα γάργαρα νερά. Με τα υφαντά παντελονάκια τους, τα φτωχικά πουκαμισάκια τους, τις ναυτικές φανέλες τους και τα ξυπόλητα ποδαράκια τους. Νάτα τα λεβεντόπαιδα της Ατσικής. Από αριστερά, πάνω σειρά: Κώστας Πανέλας, Στρατής Απίκος, Γιώργος Γραγράς, Παναγιώτης Καρατζάς, Αιμίλιος Τσουβελεκάκης, Αγοραστός Γραγράς, +Χρήστος Ψαλτάκης, Κόμνας Σακαδέλλης, Κώστας Τσουβελεκάκης, Φώτης Κλάψος, Αθανάσιος Κατσαρός. Κάτω σειρά: Γιώργος Γιαννάς, +Γιώργος Τσουβελεκάκης, Χρήστος Κολτράς, +Ορέστης Ζαϊμης, Ρήγας Γραγράς, Σπύρος Μυρμήγκιας, Παύλος Αλεξάνδρου, Θεόφιλος Πανέλας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8fCbO6B1RprMtGHHwB-dDuACIrB8RnYnQB1dakK-JYF0qtubMhsiS0WBQc37R5QuCyCqONGKrPIhIiiUN4-T1dS87JoxDk2vjqpLU5C8topUfMDJyvAlke_MMhiDxhWrJjEqCosep-qY/s1600/Scan10635%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8fCbO6B1RprMtGHHwB-dDuACIrB8RnYnQB1dakK-JYF0qtubMhsiS0WBQc37R5QuCyCqONGKrPIhIiiUN4-T1dS87JoxDk2vjqpLU5C8topUfMDJyvAlke_MMhiDxhWrJjEqCosep-qY/s400/Scan10635%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575677858074026594" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Η μετεκπαίδευση<br />
1939. Κλήση των εφέδρων για μετεκπαίδευση, αφού τα σύννεφα του πολέμου πλησίαζαν. Από την Ατσική, στη Μακεδονία. Μεγάλοι πια, κοντά στα τριάντα, οι πιο πολλοί με γυναίκα και παιδιά. Μια αναμνηστική φωτογραφία και έμειναν στους αιώνες. Όρθιοι από αριστερά: Αχιλλέας Μαχαιράς, Θανάσης Καλογιάννης, Βαγγέλης Δασοπάτης, +Κώστας Ταχίνος, +Φώτης Γιαννούλας, +Σάββας Σαλαμουσάς, Νικόλας Σιδεράς, +Κώστας Τραγάρας, +Χαράλαμπος Μπράιμος, +Τριαντάφυλλος Σπυριδέλλης. Καθιστοί: +Χρήστος Τσιμπλιαρέλλης, +Γαρόφαλλος Μουστάκας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqN8u1LWohdbxq8JO26JPXAeVj5yVDHfqTl66SuGLVNQfo3ij19UxkvA0oC6MbZgtbm4Jz0X-wqpCktulk1dd-XVqrPc2_pQNzBZoGLsMbUq1Dp_pL27WtWEiygTh2apycLJXWIbXEe4A/s1600/Scan10637%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 258px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqN8u1LWohdbxq8JO26JPXAeVj5yVDHfqTl66SuGLVNQfo3ij19UxkvA0oC6MbZgtbm4Jz0X-wqpCktulk1dd-XVqrPc2_pQNzBZoGLsMbUq1Dp_pL27WtWEiygTh2apycLJXWIbXEe4A/s400/Scan10637%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575677565618816114" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ηρακλής Ατσικής<br />
Δεκαετία του 70. Μια ακόμα ομάδα του Ηρακλή Ατσικής. Μεταδίδει κι αυτή το ρίγος της συγκίνησης, όπως όλες οι ομάδες του Ηρακλή. Όρθιοι από αριστερά: Νίκος Παντελίδης (πρόεδρος), Νίκος Βλαχόπουλος , Κώστας Μπιτσάκης, Νίκος Μουστάκας, Κώστας Χλαχλάς, Στρατής Τράνταλος, Μπάμπης Κλωνάρης και ο μακαρίτης Απόστολος Φρεμεντίδης (έφορος). Καθιστοί: Θανάσης Κολυφέτης ή Τάμης, Χρήστος Μαχαιράς, ο τερματοφύλακας από τον Αγιοδημήτρη, ένας παίχτης από το Καρπάσι και Νίκος Κουκουλήθρας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL8Zh7o_v97xoI4l3Icuarmonypkh0MXiuacwm-Y2Wo4iVbQlyfgaj1KTM0So5YjdpHyMaF2JctyVrOemnDZ_jSmB_BAyUjF7dc8RlL-wvJMyAXx4rHNxGRZx400NbzZ657dSsPVRhiBM/s1600/komaki17%255B1%255D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL8Zh7o_v97xoI4l3Icuarmonypkh0MXiuacwm-Y2Wo4iVbQlyfgaj1KTM0So5YjdpHyMaF2JctyVrOemnDZ_jSmB_BAyUjF7dc8RlL-wvJMyAXx4rHNxGRZx400NbzZ657dSsPVRhiBM/s400/komaki17%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575677288391038226" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Απόστολος Οικονόμου</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTAFDIfx2X_SkstibknRXlck1Nn4zrIMQwbqqkzUFgShyphenhyphenai2FaImtpAOVq2oYGAG8Udj1xgl54dk5mkdcvR-7G4MN_NNJ7PRyt2CQwPlvAYW4OQHPMTNFmAnmyMxnCZwVv7MoQZVDa0S8/s1600/Scan10530%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTAFDIfx2X_SkstibknRXlck1Nn4zrIMQwbqqkzUFgShyphenhyphenai2FaImtpAOVq2oYGAG8Udj1xgl54dk5mkdcvR-7G4MN_NNJ7PRyt2CQwPlvAYW4OQHPMTNFmAnmyMxnCZwVv7MoQZVDa0S8/s400/Scan10530%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575677047639944498" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο γείτονας<br />
Βγαλμένη απ’ το σεντούκι η λέξη. Εκεί που φυλάγονται και οι άλλες, όπως σύντροφος, φίλος, αδερφός. Έννοιες διαρκείς, ασυμβίβαστες, αιώνιες. Οι καταποτήρες της πόλης εδώ δεν έχουν πέραση. Ο γείτονας και η σκεπή, πες το ίδιο πράγμα. Ανταύγειες καλοσύνης στο φως του καλοκαιριού. Κι ο καπνοδόχος σημάδι της εστίας και της πυράς. Κι ο γείτονας, καλογείτονας, ο φρυκτωρός της ιερής φωτιάς.<br />
Καλημέρα γείτονα. (Δημητρός Λεκάνης, ο καλός γείτονας).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJU4L2fAYf5OPR4JYFuINvDex4WLQDsXrflSKNyhvJyjd6uwxuUPtq8WtQHuioW2zZ1v4-O_NhyCfYi-Ka0LIxm8-YaM5h_2ETQXiUhQku7elfhphtnSNyyVfZJpQPD_Q40TRV0ja3L6Q/s1600/Scan10495%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 266px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJU4L2fAYf5OPR4JYFuINvDex4WLQDsXrflSKNyhvJyjd6uwxuUPtq8WtQHuioW2zZ1v4-O_NhyCfYi-Ka0LIxm8-YaM5h_2ETQXiUhQku7elfhphtnSNyyVfZJpQPD_Q40TRV0ja3L6Q/s400/Scan10495%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575676775134718402" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ώρα για καφεδάκι<br />
Και για ξεμέτρημα βεβαίως. Είναι αυτό που αξίζει. Ο καφές είναι απλώς η αφορμή. Τι κι αν της ύπαρξής τους ξόδιασαν τα πλούτη! Η θλιβερή στιγμή των σιωπών ποτέ δεν θα έρθει. Ακούστε την ποιητική, απταίστως, σαν δεκαπεντασύλλαβος βαθέων αισθημάτων. Και θα παρελάσει ένστολο και σημαιοφόρο, εν χορδαίς και οργάνοις το χάλκινο γένος των ανθρώπων. Αφήστε τους ανόητους να νομίζουν πως χάθηκε. (Αρετή Τραγάρα, Αγγελική Βασιλάρα, οι γειτόνισσες).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNUU0I40yL9Tzp4Wz2uwaecvFDms5GfIYZpd4juUIhzUmizerWiXsO-M9coMjDXoIqSwFJL-JZ7LLqIsTGpMtzf-EGTssOeCk7VfyUHPbYjtV9x4MnjeknbJ3vVj7dYakzVKy2r_50X98/s1600/Scan10463%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNUU0I40yL9Tzp4Wz2uwaecvFDms5GfIYZpd4juUIhzUmizerWiXsO-M9coMjDXoIqSwFJL-JZ7LLqIsTGpMtzf-EGTssOeCk7VfyUHPbYjtV9x4MnjeknbJ3vVj7dYakzVKy2r_50X98/s400/Scan10463%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575676502127994002" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Παναγιώτης Χαρκότσικας ή Κουκουές<br />
Ένας καλός άνθρωπος. Ένας θυμόσοφος, που ανεμίζει τις παντιέρες του, κατακόκκινες σαν το αίμα του. Με χιούμορ που σπάει κόκκαλα, με καλοσύνη αγίου, με απλότητα παιδιού. Που τραγουδά για την Αγιασοφιά, αλλά και για το αγαπημένο του χωριό, το Κατάλακκο. <br />
<br />
«Καρόφαλο Καταλακκ΄νό<br />
σαν ανοιξιάτικο ζουμπούλι<br />
πρώτα σ’αγάπομνε κρυφά<br />
τώρα το μάθαν ούλοι<br />
<br />
Θε μου του Καταλάκκου τα βουνά<br />
Θε μου χαμήλωσέ τα<br />
να διω τα μάτια π’ αγαπώ<br />
και πάλι ψήλωσέ τα».</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1TIgDV6-53Fq0otBen-S26vD1a2LecT-MZJXJMWFKZccVdwC6X-NJq822lSdZ6Odrfj1Qvp4ztxsm75Tnlq6epWb9bHYG1xMor-GcGfsyRrmjy6ey8JPUS1YS4RByb3cydrTixHk6ifw/s1600/Scan10085%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 262px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1TIgDV6-53Fq0otBen-S26vD1a2LecT-MZJXJMWFKZccVdwC6X-NJq822lSdZ6Odrfj1Qvp4ztxsm75Tnlq6epWb9bHYG1xMor-GcGfsyRrmjy6ey8JPUS1YS4RByb3cydrTixHk6ifw/s400/Scan10085%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575675997018040242" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Η τάξη του 1938 <br />
Αυτή τη φωτογραφία μας την έστειλε από τη Νέα Υόρκη ο Στρατής Απίκος, με την σημείωση: «Σας στέλνω μια παλιά φωτογραφία που την έχουν βγάλει το 1938 στο παλιό σχολειό. Εγώ ήμουν 9 χρονών τότε. Σε αυτή τη φωτογραφία είμαι και εγώ μέσα αλλά δεν μπορώ να γνωρίσω κανένα άλλον. Είμαστε όλοι, η…. κρέμα της Ατσικής. Εάν μπορείτε να τη μεταχειριστείτε στην εφημερίδα σας, θα είναι καλά». <br />
Ναι αγαπητέ φίλε Στρατή θα τη μεταχειριστούμε και θα είναι καλά και άγια και σε ευχαριστούμε θερμά. Παρά τις τεχνικές ελλείψεις της, 1938 γαρ, μπορεί κάποιος που τότε ήταν παιδάκι, να αναγνωρίσει τον εαυτό του μέσα. Τι κι αν τώρα όλα αυτά τα παιδάκια θα είναι ηλικιωμένοι άνθρωποι. Τα παιδιά παντού και πάντα είναι παιδιά. Κοιτάξτε τα γέλια τους, την κίνησή τους, τις πόζες τους, την παιχνιδιάρικη και πειραχτική διάθεσή τους. Τα καλά παιδιά της Λήμνου. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDUE-qvJD7KSn7ygYEcMz_Rz9N1JAnAok4awlMtMH60pNo-crleA8F3LYbzbJ6rCK0AgJv5G4SAhFDrpTZ7In3nmTL_m3rtx55RpzBGaZPUPv_9KijNIVpB4uP2OfIUneDtklVDITC3Bo/s1600/Scan10538%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 220px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDUE-qvJD7KSn7ygYEcMz_Rz9N1JAnAok4awlMtMH60pNo-crleA8F3LYbzbJ6rCK0AgJv5G4SAhFDrpTZ7In3nmTL_m3rtx55RpzBGaZPUPv_9KijNIVpB4uP2OfIUneDtklVDITC3Bo/s400/Scan10538%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575672858163591154" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Η τάξη του 1950<br />
Αρχές της δεκαετίας του 50. Μια τάξη από Ατσικιωτάκια, με τους δασκάλους τους. Αυτά είναι πιο σοβαρά, σαν να ήξεραν ότι η φωτογραφία τους μετά από 50 χρόνια θα έμπαινε σε εφημερίδες. Την φωτογραφία μας την έστειλε ο Μίμης Κολτράς από την Έδεσσα. Τους μαθητές τους αναγνώρισε, αν και όχι όλους, ο Χρήστος ο Δεληγιάννης. 1η σειρά από αριστερά: Μίμης Κολτράς, Νίκος Σουρλάς, Κοσμάς Σπυριδέλλης, 4ος;, Μιχάλης Βλάχος, Όμηρος Γιαννάς, Φώτης Τραγάρας, Σταύρος Τσαπτσαλής, Κώστας Γιαννούλας, Άγγελος Δεληβασίλης, Γιάννης Κομνηνίδης, Τάσος Μελοχής, Τάκης Ταμβάκης, Απόστολος Τραγάρας. 2η σειρά: Ελισσάβετ Κατσώνη, Λεμονιά Βλώταρου, Γιάννης Δασοπάτης, Ευριπίδης Αλεξούδης, Αντώνης Λούγκλος, Δημήτρης Πανέρας, Χρήστος Δεληγιάννης, 8η; Αντώνης Καρασταμάτης ;, Ελισσάβετ Συκιώτη, Θυμούλα Λούγκλου, Φωτεινή Σιμιτσή, 14η;.<br />
3η σειρά: Ελένη Σαράντη, Ελένη Αρχοντίδη, Ερμιόνη Μουστάκα, Μαρίκα Καρασταμάτη, 5;, 6η;, Ελένη Γεωργαλά, Φωτεινή Τρυφερή, 9η;, Φρόσω Σοφιανού, Ανδρούλα Καγκαλή, Αντώνης Ανδριώτης;. Στο κέντρο: Ο δάσκαλος Βρέντας με τη γυναίκα του δασκάλα κα Βρέντα και την κόρη τους και ο δάσκαλος Καράκοτης. 4η σειρά: Βαγγελιώ Πασχάλη, Ανδρούλα Αβρακιώτη, Σταυρούλα Καισάρειου, Τόλη Ματζώρου, 5η;, Ελένη Ραμαντάνη. 5η σειρά: Μαρία Σουρλά, 2η;.</em><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNKvdOOaAhuQ4ResIXBRtFgYSPJkUcW7_gQoHWfjwpXSyPYSoOEPQiLnskQbxVevdO5srDRjX_g_gUs1UNY8P5LrIS_V9SRqDB7Vpv99zRprCBWn7WjzUaVohMCvJkKaJfVLIMsihN74c/s1600/Scan10564%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 259px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNKvdOOaAhuQ4ResIXBRtFgYSPJkUcW7_gQoHWfjwpXSyPYSoOEPQiLnskQbxVevdO5srDRjX_g_gUs1UNY8P5LrIS_V9SRqDB7Vpv99zRprCBWn7WjzUaVohMCvJkKaJfVLIMsihN74c/s400/Scan10564%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575672231004514546" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Πρωτομαγιά<br />
Μια πρωτομαγιά της δεκαετίας του 60 στους μύλους, εκεί που είναι τώρα το στρατόπεδο. Από αριστερά στην πρώτη σειρά: Λευτέρης Ζαζάκος, Βασίλης Μπουδρός, Γιάννης Χλαχλάς, Γιάννης Καισάρειος και όρθιος με το μπυράλ ο Άγγελος Καραυγουστής. Δεύτερη σειρά: Διαμαντής Κουκουλήθρας με τη γραβάτα, Χρήστος Τραγάρας ή ξτουφούδ’ . Ξαπλωμένοι: Γαρόφαλλος Κατσώνης, Κώστας Χλαχλάς, Νίκος Κουκουλήθρας, Βασίλης Φωτίου. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Άγγελος Καραυγουστής.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYOLPC-xj-g_0WjLqEa_1IBtaDB4lU5JbBGKk4K5FKQx88AzGdoIoRA8RkZmoSibHhhkBU7hvrmLEuED70ChaV4F61Upu1LbEJxOxTpcqilMw08U3ThMkV07yFXCqe6R9iVGrYlZK1RN8/s1600/Scan10624%255B1%255D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYOLPC-xj-g_0WjLqEa_1IBtaDB4lU5JbBGKk4K5FKQx88AzGdoIoRA8RkZmoSibHhhkBU7hvrmLEuED70ChaV4F61Upu1LbEJxOxTpcqilMw08U3ThMkV07yFXCqe6R9iVGrYlZK1RN8/s400/Scan10624%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575671214071398610" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Παναγιώτης Μπουδρός (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYrpyDFe90Og6nYIE7aFzc5flzH53rWgjrhenmTno6yVaTNKf65AZsG4xZTYg6MtQ7dk-7PZpKUUBYObHEo3SS0ozum9O7-tM_R9VX2nHtAzKpxxflXo94Uhsi0Csih_U5tvWEBJOD53k/s1600/DSC09874.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYrpyDFe90Og6nYIE7aFzc5flzH53rWgjrhenmTno6yVaTNKf65AZsG4xZTYg6MtQ7dk-7PZpKUUBYObHEo3SS0ozum9O7-tM_R9VX2nHtAzKpxxflXo94Uhsi0Csih_U5tvWEBJOD53k/s400/DSC09874.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575269811395770530" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Αργύρης Αποστόλου (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5lJ411vfdZcLwXemsiRwea0fIy6jK4y14hqJhAeXZhUFoBMMPZME_zQz6Y6gNg9qlUjsD01FmD_fZtfirwG1ruTVfKvZAJLldmzthTd0yXPlFaw-duxT0Kvi4a4N8Ca_yfaowGIbViGk/s1600/DSC09848.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5lJ411vfdZcLwXemsiRwea0fIy6jK4y14hqJhAeXZhUFoBMMPZME_zQz6Y6gNg9qlUjsD01FmD_fZtfirwG1ruTVfKvZAJLldmzthTd0yXPlFaw-duxT0Kvi4a4N8Ca_yfaowGIbViGk/s400/DSC09848.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575267581705644914" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Νίκος Λάδης (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzbyu1rL1DNgpCT1UIH2dN9hChESRxVSricYRz8RrLR3jjCvwyzYb5sYhSWMIfYsNon3UL0Y1sgM1bxzYu8dC5Ln9skbIrDkXgF-tJigZ9VFVMnQU-vpAKzcm1-VB5SZzPA2d6NAASA24/s1600/DSC09875.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzbyu1rL1DNgpCT1UIH2dN9hChESRxVSricYRz8RrLR3jjCvwyzYb5sYhSWMIfYsNon3UL0Y1sgM1bxzYu8dC5Ln9skbIrDkXgF-tJigZ9VFVMnQU-vpAKzcm1-VB5SZzPA2d6NAASA24/s400/DSC09875.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575267310452710274" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Βαγγέλης Λαυδαράς (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR1JuTSaG0m3lWZE19sdfDN4h0bTulfZMiRFb78XA3_5FDX58VWYrqBKnrSYhMWLU9fj98QDNCQ5LgAyrytgOSlzpzv35g-Gu3aJNDRxEF7fnhJM7H5MWy2HBPHHcEAnEa_rI-gq-sUtk/s1600/DSC09968.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR1JuTSaG0m3lWZE19sdfDN4h0bTulfZMiRFb78XA3_5FDX58VWYrqBKnrSYhMWLU9fj98QDNCQ5LgAyrytgOSlzpzv35g-Gu3aJNDRxEF7fnhJM7H5MWy2HBPHHcEAnEa_rI-gq-sUtk/s400/DSC09968.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575266570299497186" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Βασίλης Σφούνης, Σταύρος Τραγάρας, Βιργινία Τσιμουρή (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgijnMaEjhvPrmX1BXG61R1PRu_1zAmDXLfgpfQ3TmFis0NwYHLHcVrAhFTc00QgrT0Iz8YqhR3LF4wViYqTNy_22I5ywyN9MOW1AmIOavrJeqyTpIXVH-n1iG1GpOG1JhS3Tw3FsAB2hA/s1600/DSC09844.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgijnMaEjhvPrmX1BXG61R1PRu_1zAmDXLfgpfQ3TmFis0NwYHLHcVrAhFTc00QgrT0Iz8YqhR3LF4wViYqTNy_22I5ywyN9MOW1AmIOavrJeqyTpIXVH-n1iG1GpOG1JhS3Tw3FsAB2hA/s400/DSC09844.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575265829156725890" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Απόστολος Τραγάρας, τη συνοδεία προβάτων (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHelvkAbKK9u8THTi8gOoRN15H9lBg9rDk5bKj1shMOfzHbpDS_3PiG58ickIJNIeAEGKmrkhbUT3HDJ2VUZ1pBcnAlBwJXqhBnW2HeJL47By6hYwPzVRxyfwV7_Yc_meBDC8fJBGJkGU/s1600/DSC00068.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHelvkAbKK9u8THTi8gOoRN15H9lBg9rDk5bKj1shMOfzHbpDS_3PiG58ickIJNIeAEGKmrkhbUT3HDJ2VUZ1pBcnAlBwJXqhBnW2HeJL47By6hYwPzVRxyfwV7_Yc_meBDC8fJBGJkGU/s400/DSC00068.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575265436597817650" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Κατερίνα Τσαπτσαλή - Κολερού, Διαλεχτή Τσαπτσαλή (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVmk9YSXe1NrW3S_6dy9mYwsNRBdcPKiRvLPfhZUSmi3xhmqgnTDyDlZtWqmuRuBbLGgPEJEwlkXTmN2SocBG-IhESEf9X8bwu9iPnM7nDGRH3g9Ypla7hb615GPAYk2j5xxm4VadtiGI/s1600/Scan10286.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVmk9YSXe1NrW3S_6dy9mYwsNRBdcPKiRvLPfhZUSmi3xhmqgnTDyDlZtWqmuRuBbLGgPEJEwlkXTmN2SocBG-IhESEf9X8bwu9iPnM7nDGRH3g9Ypla7hb615GPAYk2j5xxm4VadtiGI/s400/Scan10286.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575264035930957058" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οι νεαροί Αντώνης Γιωρνάρας, Γιώργος Σαράντης, Χρήστος Δεληγιάννης, Κώστας Κλωναρίδης, Στέργιος Δεληβασίλης και μπροστά με τα κοντά παντελόνια, ο Γιάννης Κατσώνης ή κατσαπλιάς (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL52rEYrTY1p-bBuSt1rofxWL9efd7HK5fLxlEBoZlOSeM3EuW8V_OVkOjljdZmghL7JpRoo9bQq5uAe026qeD0DyFhCf1Tbi5em3YHKjhV1NKULnyHD0bxLQivEZS6mzuTKKv0SIE2iQ/s1600/deli2.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 339px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL52rEYrTY1p-bBuSt1rofxWL9efd7HK5fLxlEBoZlOSeM3EuW8V_OVkOjljdZmghL7JpRoo9bQq5uAe026qeD0DyFhCf1Tbi5em3YHKjhV1NKULnyHD0bxLQivEZS6mzuTKKv0SIE2iQ/s400/deli2.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575262059242466066" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Μανόλης Κολοκοτρώνης με τη γυναίκα του και την Κατερίνα Μαλιάκα (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmkAnqmpstiPloGgqMUgIpdv3EVkOKOE8rsj60VFOz1r9vjE7rs1aSqun-eDt8ToRu6Wez3K7mjhM_iuBdEYWjqiech5GRRz1EbriFxx1J1brFGBEc2kdonZrHBtoIcu5J9vR3XgOQfeA/s1600/komaki8.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 352px; height: 336px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmkAnqmpstiPloGgqMUgIpdv3EVkOKOE8rsj60VFOz1r9vjE7rs1aSqun-eDt8ToRu6Wez3K7mjhM_iuBdEYWjqiech5GRRz1EbriFxx1J1brFGBEc2kdonZrHBtoIcu5J9vR3XgOQfeA/s400/komaki8.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575261130187655298" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο αείμνηστος Ρήγας Γραγράς με τους μικρούς μαθητές του (Καρπάσι).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgrPu-dmFtmjWAadTPZw3Gt3cu28TNxdSuOmn8wpD0qxxb6rxSVFbKjhrFAJONwRYljXqXrox6AOMv11eZHJf1kFhZE2M1LktUrAemGkohk5vSKdzFsT3lIOsaDxTfPPfNgsWoZuSgeIE/s1600/Scan10321.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 289px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgrPu-dmFtmjWAadTPZw3Gt3cu28TNxdSuOmn8wpD0qxxb6rxSVFbKjhrFAJONwRYljXqXrox6AOMv11eZHJf1kFhZE2M1LktUrAemGkohk5vSKdzFsT3lIOsaDxTfPPfNgsWoZuSgeIE/s400/Scan10321.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575260698398625202" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γιώργος Γαροφάλλου, Νίκος Κιουρανάκης, ο μικρός Νεόφυτος Κιουρανάκης, Κωστούλα Κιουρανάκη, Παναγιώτης Κιουρανάκης (μπεσαλής), Ντίνος Ανδριώτης (Σε γλέντι στην πλατεία Ατσικής).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_cXnV3RQext3sl2ShOKs6dg9A0nHGbKfQNLI0Nk32IapRREXRKBVsW2HDhww47eL8sG6M1pG7j4SSWze4cu-ezin3awjYYE5HEyABOA8fjdGi-DTUE_nwuj7BqllERVBqJ5qMQtCFFls/s1600/ax5.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 339px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_cXnV3RQext3sl2ShOKs6dg9A0nHGbKfQNLI0Nk32IapRREXRKBVsW2HDhww47eL8sG6M1pG7j4SSWze4cu-ezin3awjYYE5HEyABOA8fjdGi-DTUE_nwuj7BqllERVBqJ5qMQtCFFls/s400/ax5.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575258387062082242" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Κάντζος (γανωτζής), ο δεύτερος;, Θεμιστοκλής Γαροφάλλου, ο τέταρτος; Παναγιώτης Καισάρειος, Κώστας Γαροφάλλου, Νίκος Γιαννάς, Γρηγόρης Μουστάκας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy3CQhiSaoeP3nUkCaV-cPlyUHqg7M58KhhzsUnWRcdKcSuG3iWFaGfs7HHw2NO9zY9wwstVxWqQAOYLL5DcmxQvPOq1iLdHOO5rtkfh64t4fPi8aaP_v1L7iORQpq4pWDFUzyIr9ShMo/s1600/ax3.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 326px; height: 236px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy3CQhiSaoeP3nUkCaV-cPlyUHqg7M58KhhzsUnWRcdKcSuG3iWFaGfs7HHw2NO9zY9wwstVxWqQAOYLL5DcmxQvPOq1iLdHOO5rtkfh64t4fPi8aaP_v1L7iORQpq4pWDFUzyIr9ShMo/s400/ax3.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575258043072366690" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο αείμνηστος Κώστας Πατρίκης ιππέας στο Στρατό (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFt9je0pRd60Ss744Pg5qPTJyyQf8UiMB2SKfHM0_GQN8MlDMdRlA5FLC9cCayCS8FKSto7P70wqEEQ0VceOqs37gVTB7pfSiFdceRheyzPuAjf80lY-m3SFG9aCSpa1_Pb7b54q-wlmA/s1600/tsap5.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 280px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFt9je0pRd60Ss744Pg5qPTJyyQf8UiMB2SKfHM0_GQN8MlDMdRlA5FLC9cCayCS8FKSto7P70wqEEQ0VceOqs37gVTB7pfSiFdceRheyzPuAjf80lY-m3SFG9aCSpa1_Pb7b54q-wlmA/s400/tsap5.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575255235871975314" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο αείμνηστος Σταμάτης Αβράκωτος και ο Σταύρος Μαλιάκας πίνουν ουζάκι(Ατσική).<br />
</em><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiod4POs6FAU-Wt6qBK_8GgVLwwVrZu7AeN3Lu5B6y07Hlazb3zrEHHkYOtzIZngEyRdBwtuRQ7PDnvBXeKXc2e5jgBVektT89T9sU4umiRZ_ETVYLZ8Viz7YhhCFtaJZcverG3tMY5C0/s1600/komaki11.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 358px; height: 259px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiod4POs6FAU-Wt6qBK_8GgVLwwVrZu7AeN3Lu5B6y07Hlazb3zrEHHkYOtzIZngEyRdBwtuRQ7PDnvBXeKXc2e5jgBVektT89T9sU4umiRZ_ETVYLZ8Viz7YhhCFtaJZcverG3tMY5C0/s400/komaki11.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575248987167525394" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Μαρία Λαμπαδαρίδου (Μύρινα).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWlLo1HcM8GjdPjsqmZCHMZ6hhBWq015lhxNKwxqPXFdGx4bBSMQkzN5z573tjT-HLGKMbG2WSn6cwNka5SzVzM4CYDzbb9lITGOWLPI5_axaYKSByR7g5JkeydERoHhqn3fC76r6_ntY/s1600/LAMPADARIDOU.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 136px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWlLo1HcM8GjdPjsqmZCHMZ6hhBWq015lhxNKwxqPXFdGx4bBSMQkzN5z573tjT-HLGKMbG2WSn6cwNka5SzVzM4CYDzbb9lITGOWLPI5_axaYKSByR7g5JkeydERoHhqn3fC76r6_ntY/s400/LAMPADARIDOU.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575248570628858226" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Η Ευθαλία Πανέλα, από την Ατσική..</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmbOhdKCxU3s1M6mQfmapUXQi18orRtP1G96DroxS-SdYNnZI_YeSTKiU0SjSOPp4YChAM0noAzhmq-KL92SuFsbwF2bfisJud-AXfNdK4clGaVW_UKpRLKbeaQpoug7LWVfRkCzHwbxQ/s1600/DSC06663.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmbOhdKCxU3s1M6mQfmapUXQi18orRtP1G96DroxS-SdYNnZI_YeSTKiU0SjSOPp4YChAM0noAzhmq-KL92SuFsbwF2bfisJud-AXfNdK4clGaVW_UKpRLKbeaQpoug7LWVfRkCzHwbxQ/s400/DSC06663.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575247772726877234" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οι αείμνηστες Δέσποινα Ζωνάρα και Αρετή Τραγάρα, από την Ατσική.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnx1w6rYoYJcObFgzco8EzDy4atqkwp5yEhDxdt__BLeASkspvT27WYXXiMsNzSATNYBuPjcwHbrtyJ3Y26P9MycgR21TtQ1Sawb_cTYoKdQu5ikW-1IGvaPNGTpYVpMFpbA631EoExoQ/s1600/Scan10532.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 304px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnx1w6rYoYJcObFgzco8EzDy4atqkwp5yEhDxdt__BLeASkspvT27WYXXiMsNzSATNYBuPjcwHbrtyJ3Y26P9MycgR21TtQ1Sawb_cTYoKdQu5ikW-1IGvaPNGTpYVpMFpbA631EoExoQ/s400/Scan10532.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575246321526298514" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οι αείμνηστοι Χρήστος και Διαλεχτή Τσαπτσαλή (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDfed75utYJp3WPviz357cWSuc2K5FbIjJ6QoRF9p1hVT2eKpAFUoQPKdCFyqFJuG46mvDz4iH8J9-OReDUL0BCWFpz83Y7_3ypyrvXjh00FQqoG1ENhCmEqPfC2_acXcDwuPdAl6FIcM/s1600/tsap7.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 326px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDfed75utYJp3WPviz357cWSuc2K5FbIjJ6QoRF9p1hVT2eKpAFUoQPKdCFyqFJuG46mvDz4iH8J9-OReDUL0BCWFpz83Y7_3ypyrvXjh00FQqoG1ENhCmEqPfC2_acXcDwuPdAl6FIcM/s400/tsap7.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575241669408856978" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο νεαρός Μπάμπης Τσαπτσαλής κάνει ακροβατικά πάνω στο ποδήλατο (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD_DYw9h5m0oNNO5B1jhwXB1n_55sbPvgBzKKMU6DgxnwikK8_SVhZOAYfhKkSMC4N2PMiA60tL8a3RbF290h3AgOqogkelTwvzLJ9RCccRQeruQVnAsToHvGqf9Z_3deE_kUK3t2rVaE/s1600/tsap11.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 249px; height: 332px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD_DYw9h5m0oNNO5B1jhwXB1n_55sbPvgBzKKMU6DgxnwikK8_SVhZOAYfhKkSMC4N2PMiA60tL8a3RbF290h3AgOqogkelTwvzLJ9RCccRQeruQVnAsToHvGqf9Z_3deE_kUK3t2rVaE/s400/tsap11.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575241016086659650" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Οι αείμνηστοι Αγοραστός Χατζόγλου και Αγλαΐα Καφετζή ανοίγουν αχινούς (Ατσική).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMz4Wb_3j9fBpIviyVUw18Hm8oh0CvagzEu_pEnuI9Q6XM9VGuEsiSikozDvPwcJASLMbKTlw62JhCr1dl-Bq2PZU0ZgqmWUzW2UQuraUEJ7Igy3yCqFlx_ppo-qUC85bk6lFaG-qjnUo/s1600/komaki5.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 275px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMz4Wb_3j9fBpIviyVUw18Hm8oh0CvagzEu_pEnuI9Q6XM9VGuEsiSikozDvPwcJASLMbKTlw62JhCr1dl-Bq2PZU0ZgqmWUzW2UQuraUEJ7Igy3yCqFlx_ppo-qUC85bk6lFaG-qjnUo/s400/komaki5.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575239895409906306" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Κατερίνα Αμάραντου, Νούλα Μαλιάκα, νεαρά κοριτσόπουλα στην Ατσική Λήμνου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC1sAyIhdIKSI3lYnqL2ioQyMN7Q6qonIzD1q0JhQMVY3mHaA0taUaQQ44n1H4T1iyqsfqdj2hO7nwEg4og7Y_VptOcIDahu2ZEvvZoXgXJar4ojcG6bJRdaQ2akerl8Lt7zv_lovEWNg/s1600/komaki3.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 288px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC1sAyIhdIKSI3lYnqL2ioQyMN7Q6qonIzD1q0JhQMVY3mHaA0taUaQQ44n1H4T1iyqsfqdj2hO7nwEg4og7Y_VptOcIDahu2ZEvvZoXgXJar4ojcG6bJRdaQ2akerl8Lt7zv_lovEWNg/s400/komaki3.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474486439024812466" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Τάσος Τσελεπής (σαρκούδιας), Χρήστος Τραγάρας (κστουφούδ), Αντώνης Γιαννάς (άτλας) στην Ατσική Λήμνου πριν 45 χρόνια.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii5fQXRTU46ZuhPzZPiJ6G5A2DEBOstkdyPDafi3npievcvRHjQXb2pJ1vOOWtBvJ5UuJeB17X-QKK9JP4ZgQdqtBIpmUo2IHJWP4J3yhWeFqXaWEx_Z3NUrzv1paMRgLwcADvElDM2AE/s1600/SWScan0000100064.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 318px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii5fQXRTU46ZuhPzZPiJ6G5A2DEBOstkdyPDafi3npievcvRHjQXb2pJ1vOOWtBvJ5UuJeB17X-QKK9JP4ZgQdqtBIpmUo2IHJWP4J3yhWeFqXaWEx_Z3NUrzv1paMRgLwcADvElDM2AE/s400/SWScan0000100064.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474483103518281826" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Αρετή Καφετζή με αρνάκια στην αγκαλιά και Δέσποινα Κατσώνη. Ατσική Λήμνου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIEmGQCEObNbwg59uHvT0NvpLAMOdBBXNW1H03jlAk0cw-XaGOLjTVxjLK1DubNcevcOqzbUtQA_U8hSNg6PNyoKGJFCOqt85v1Wi1oSkQ62gyNRFa0E7begAskDbdEbwUvQrf81YdERA/s1600/SWScan0000100019.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 274px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIEmGQCEObNbwg59uHvT0NvpLAMOdBBXNW1H03jlAk0cw-XaGOLjTVxjLK1DubNcevcOqzbUtQA_U8hSNg6PNyoKGJFCOqt85v1Wi1oSkQ62gyNRFa0E7begAskDbdEbwUvQrf81YdERA/s400/SWScan0000100019.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474482086263597986" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Νίκος Κάντζος στο καφενείο του Σάββα Βασιλικού. Ατσική Λήμνου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOOC6bV_rUiMwie8Z4or4L5ugUVh0i60PpTiqpFnjRitMyyvX2sO-CICXtnaj0At_Hzl8zGBAhSu70-7TsP3BDirNydHUElDDMi0G7wtaUnaBI7a0eQLr5b_19XTBy_lha418xHGcfgyc/s1600/DSC06658.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOOC6bV_rUiMwie8Z4or4L5ugUVh0i60PpTiqpFnjRitMyyvX2sO-CICXtnaj0At_Hzl8zGBAhSu70-7TsP3BDirNydHUElDDMi0G7wtaUnaBI7a0eQLr5b_19XTBy_lha418xHGcfgyc/s400/DSC06658.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474121524203569634" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο αείμνηστος Αντώνης Τσουβελεκάκης. Ατσική Λήμνου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9TZPe23k6eIIS3164pkkanLDsT5Q8v18bPPFSsdcCIGD_-KcWbed4-hFKViLkKF4Ctkgb_wtGpuiR3V3ODs3WC-nf4oycYjwb3-d9TUW55Ettj1ApPlRg_zSF5fNbHrjodgzTnWbPRWo/s1600/Scan10128.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 298px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9TZPe23k6eIIS3164pkkanLDsT5Q8v18bPPFSsdcCIGD_-KcWbed4-hFKViLkKF4Ctkgb_wtGpuiR3V3ODs3WC-nf4oycYjwb3-d9TUW55Ettj1ApPlRg_zSF5fNbHrjodgzTnWbPRWo/s400/Scan10128.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474118553570124706" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο αείμνηστος Τάσος Ξύκης, στην πλατεία Ατσικής Λήμνου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJgB9EMr-mE0T0QsjSA_hrQ-vpFdOyUia0ON0apPD24MD0aLoJWWGIQd5x7UBm-auG79Nu6TSalMrAjpvld7GiZtnfnQc0cqVu1ji5nc0wEBhN1M6EhCbGrnRZ142oxNv6kktUYyziSHQ/s1600/DSC06652.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJgB9EMr-mE0T0QsjSA_hrQ-vpFdOyUia0ON0apPD24MD0aLoJWWGIQd5x7UBm-auG79Nu6TSalMrAjpvld7GiZtnfnQc0cqVu1ji5nc0wEBhN1M6EhCbGrnRZ142oxNv6kktUYyziSHQ/s400/DSC06652.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474117133483257842" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο αείμνηστος Κώστας Κριαρής, στην πλατεία Ατσικής Λήμνου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheW4tNwiUO1I-EilcsM5AjykgBNs6WDrPgNsP4tyOA28-P-qxi7D8HbU8QWClBjHsw5oH7b2EhNed5e6Zu5yWkJ9l3qpH6tuZkuKmdgjD1FT5mzeCvCqo7Tdrf7ELid7zBC8HRNVHO5Us/s1600/Scan10304.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheW4tNwiUO1I-EilcsM5AjykgBNs6WDrPgNsP4tyOA28-P-qxi7D8HbU8QWClBjHsw5oH7b2EhNed5e6Zu5yWkJ9l3qpH6tuZkuKmdgjD1FT5mzeCvCqo7Tdrf7ELid7zBC8HRNVHO5Us/s400/Scan10304.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474116447610488898" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Φώτης Κιουρανάκης στη βρύση της Κρηνίδας. Ατσική Λήμνου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaUdLBWUvrVEQKlJFWBaXyKBYN3XNB9olc4cfDeekRqwe74qFanxRVUBCLq9Sb4isBxjY9y8vF8B8LaaaejIth-iY2OEjk3lTfUNlQR8DfZJwC-MIhtSj51Tyv8GY0sMniWof9cWVPghU/s1600/DSC02541.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaUdLBWUvrVEQKlJFWBaXyKBYN3XNB9olc4cfDeekRqwe74qFanxRVUBCLq9Sb4isBxjY9y8vF8B8LaaaejIth-iY2OEjk3lTfUNlQR8DfZJwC-MIhtSj51Tyv8GY0sMniWof9cWVPghU/s400/DSC02541.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5471422134267212514" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Απόστολος Τραγάρας πουλά ψάρια. Ατσική Λήμνου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP6ZJHR19sbXrAsRz-ozEhQMjO4IcVsS4NC83DQTZ36WeKTCEx0Jh1PirpwJZqNXu7k9fCkSrjC0xcF_Yi37hZn6mZOk5fQh7c8HBlgQM1518Dc8nKVgZO2jlTB8jztoWHd_Av5IQ2NUs/s1600/DSC00846.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP6ZJHR19sbXrAsRz-ozEhQMjO4IcVsS4NC83DQTZ36WeKTCEx0Jh1PirpwJZqNXu7k9fCkSrjC0xcF_Yi37hZn6mZOk5fQh7c8HBlgQM1518Dc8nKVgZO2jlTB8jztoWHd_Av5IQ2NUs/s400/DSC00846.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5471417080494881938" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο αείμνηστος Γιώργος Γιαννάς, Ατσική.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3nRpCuPjZmBD0tMlIE5oBUG2r_xZT9SbtPA1l7HVb8qkgG1LlxSU9zwqD-DupzVE7tGsUHOyDOxRYWdkZuCMsl65BVA9g55g23kBb6wtyMHKjUMuF6X-37JaKBDjQd8ZKKRGLRTleI6M/s1600/SWScan0000100030.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 288px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3nRpCuPjZmBD0tMlIE5oBUG2r_xZT9SbtPA1l7HVb8qkgG1LlxSU9zwqD-DupzVE7tGsUHOyDOxRYWdkZuCMsl65BVA9g55g23kBb6wtyMHKjUMuF6X-37JaKBDjQd8ZKKRGLRTleI6M/s400/SWScan0000100030.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5471416069139659938" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Βέργος, Ατσική.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZt_f3SSpFzhnl1yLfCUDiNmMHWkEmGdduvBUamOYPq-LEu6BfwIE_kI0PvRaGvxQYJQPD4RW8xaKC7t6ffmA8lPCsJsSg2lnyJs51oqz4nuxVeLgMkFmFWFX7o6EmoTvb3ht0T2UymbA/s1600/Scan10196.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZt_f3SSpFzhnl1yLfCUDiNmMHWkEmGdduvBUamOYPq-LEu6BfwIE_kI0PvRaGvxQYJQPD4RW8xaKC7t6ffmA8lPCsJsSg2lnyJs51oqz4nuxVeLgMkFmFWFX7o6EmoTvb3ht0T2UymbA/s400/Scan10196.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458911248445619010" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Τα φιλαράκια, Δημοστής Τσελεπής, Βασίλης Τραγάρας, Ατσική. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggoc0YHKfka3I8QAK0zu96pNskGGxnf1AnSdBIxeUp7VkFelNWSaS_YDxRDWH79eMgZPxIMbIs28pw4p0iH46bEV7VJAL2-Ru7bHkLIfS9hZzHkn5Tnd9bczcq9U8q6yItYMIj7cih7Xw/s1600/Scan10147.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 271px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggoc0YHKfka3I8QAK0zu96pNskGGxnf1AnSdBIxeUp7VkFelNWSaS_YDxRDWH79eMgZPxIMbIs28pw4p0iH46bEV7VJAL2-Ru7bHkLIfS9hZzHkn5Tnd9bczcq9U8q6yItYMIj7cih7Xw/s400/Scan10147.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458910093916947762" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Σάββας Κριαρής, στην πλατεία Ατσικής.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihfhq3TbxNEyfeSpMpG24_fynUoqmA78JSzuQLHuWYuVtkhZ2bdNHdAkUJSqtlRkqDRdF1yFKarOeZpIRTYywk2wD4ts-EWUkKc8M6J27jPFN5Om4RzgoTYHnI2KcgyoQlmr4ZqZFwq3c/s1600/DSC06653.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihfhq3TbxNEyfeSpMpG24_fynUoqmA78JSzuQLHuWYuVtkhZ2bdNHdAkUJSqtlRkqDRdF1yFKarOeZpIRTYywk2wD4ts-EWUkKc8M6J27jPFN5Om4RzgoTYHnI2KcgyoQlmr4ZqZFwq3c/s400/DSC06653.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458909636000043650" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γιώργος Τσιμουρής, Βασίλης Τραγάρας, Παντελής Παντελίδης, Ατσική, αρχές δεκαετίας 70.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlGSm1VKOcWQP3BNzReSfbbuG2mpcQXK3lq4ElqMDaqFoPQKzaK2oEBm_bTTnre8xwHyLNrhyphenhyphen8OOA34VkOHtLfKDXOfkGc8wEdkTGQUyQr2VZC5l-yIJOYjJ25D-OgwJ6qUUiCjA3FVoo/s1600/Scan10157.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 278px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlGSm1VKOcWQP3BNzReSfbbuG2mpcQXK3lq4ElqMDaqFoPQKzaK2oEBm_bTTnre8xwHyLNrhyphenhyphen8OOA34VkOHtLfKDXOfkGc8wEdkTGQUyQr2VZC5l-yIJOYjJ25D-OgwJ6qUUiCjA3FVoo/s400/Scan10157.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458907571228540290" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Στέλιος Ψυρούκης από το Καρπάσι, στην πλατεία Ατσικής.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNNekP4V2MV_dzA9BIL7nNUQsVR1KPCu4fp3uB86EH3DOTZ3VkiiWzQlCTGU_oALY3UvTbttbLuaoKi2jTA2pn6O4I_dexySdhTkU4AWGC6wp-6sXG6rpbSFVnwl_zFgvp2X1tH3D4QbA/s1600/DSC06651.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNNekP4V2MV_dzA9BIL7nNUQsVR1KPCu4fp3uB86EH3DOTZ3VkiiWzQlCTGU_oALY3UvTbttbLuaoKi2jTA2pn6O4I_dexySdhTkU4AWGC6wp-6sXG6rpbSFVnwl_zFgvp2X1tH3D4QbA/s400/DSC06651.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458906644453642770" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Πανέλας, Ατσική.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhulSHpgK8njclhTBDjUin0SkWKDQOdlFFQ9CoDBG0P98roSrNjYvCn5pGd6dIvBfQwfVwkSf4zPaGZo9UB6tsfYQGHuqfSJkbm6YeiCRSPiIPAo6E4ga4gl60OC6ZxnNWXZijpDEfXD0g/s1600/DSC02152.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhulSHpgK8njclhTBDjUin0SkWKDQOdlFFQ9CoDBG0P98roSrNjYvCn5pGd6dIvBfQwfVwkSf4zPaGZo9UB6tsfYQGHuqfSJkbm6YeiCRSPiIPAo6E4ga4gl60OC6ZxnNWXZijpDEfXD0g/s400/DSC02152.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458905926202348178" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γιώργος Γιαννάς, Αργύρης Τραγάρας, στον Άγιο Ερμόλαο, 1960.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrz2iauzUgMX8n5p5V5_2tP45klGZAOcoaP-V_jTyVtwgUR6CewT9cX62E8lR56IScuErjkV09vFwSNV98Z-LEVtGACQ4VKAXnyu5d0UmQ5ZodhVybzgW3JdrSnJj0UGY17C7kb9ge9Wc/s1600/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B15.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 310px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrz2iauzUgMX8n5p5V5_2tP45klGZAOcoaP-V_jTyVtwgUR6CewT9cX62E8lR56IScuErjkV09vFwSNV98Z-LEVtGACQ4VKAXnyu5d0UmQ5ZodhVybzgW3JdrSnJj0UGY17C7kb9ge9Wc/s400/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B15.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458903189785882242" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Νεαροί ο Νεόφυτος Ν. Κιουρανάκης και ο Σταύρος Τραγάρας, μια Κυριακή, στην Ατσική Λήμνου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfAnFmJUEsJam7O1rdrkrNHctiCNwgLrlQk_w1ylalDt0HIULDRIorwvAqywrgqZ4M263_cwZtmNB7H24wj19cduc_4H_DQCOa-afoECLQXsPdRVbgLXwbQP4OV6bS01OsCo9cZMzl2Dw/s1600/Scan10922.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 278px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfAnFmJUEsJam7O1rdrkrNHctiCNwgLrlQk_w1ylalDt0HIULDRIorwvAqywrgqZ4M263_cwZtmNB7H24wj19cduc_4H_DQCOa-afoECLQXsPdRVbgLXwbQP4OV6bS01OsCo9cZMzl2Dw/s400/Scan10922.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458840266255935698" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γιώργης Ντινενής - Νταμπάκης στην πλατεία Ατσικής Λήμνου (2006).</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-KOO1rO6B_9BSBIiCF14JuzmLZmxhtDNBGcjBXPsc0FAnYhHZRAxCn67YiUA_yOW6vG-hbf5nqUOXZ5sM7cPf2DqkF3yukV22z5AS61TNW759StO7lySlq8n2eUH4_xneUFPnCmFxRGU/s1600/Scan10001.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 263px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-KOO1rO6B_9BSBIiCF14JuzmLZmxhtDNBGcjBXPsc0FAnYhHZRAxCn67YiUA_yOW6vG-hbf5nqUOXZ5sM7cPf2DqkF3yukV22z5AS61TNW759StO7lySlq8n2eUH4_xneUFPnCmFxRGU/s400/Scan10001.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458839399701433010" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Στα δεξιά, ο σεβαστός παλαίμαχος δάσκαλος Αγοραστός Γραγράς από την Ατσική. </em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibQSgGFBKqAoi_tKUxEv0Z6JoR8hf-6q-sSq0nB098nBE_nYCZLU-KnSimlDcLNw_Rf62cDy0vHQHzB3XfvzYWCtTh33AZfJnFwgWiGjvZCAHQXRzj1Rxe5tCAdWTVSYexbb8fQPaalzw/s1600/DSC00850.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibQSgGFBKqAoi_tKUxEv0Z6JoR8hf-6q-sSq0nB098nBE_nYCZLU-KnSimlDcLNw_Rf62cDy0vHQHzB3XfvzYWCtTh33AZfJnFwgWiGjvZCAHQXRzj1Rxe5tCAdWTVSYexbb8fQPaalzw/s400/DSC00850.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458837621613196370" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Έφηβοι στην Ατσική. Αρχές δεκαετίας 70. από αριστερά, Κώστας Κουκουλήθρας, Νεόφυτος Κιουρανάκης, Δημοστής Τσελεπής, Βασίλης Τραγάρας.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK9g6i7Fuj047xXV-lqP52tol0oDrQ1x1S2dukg1mwb_rXm0NlS5IWeQPvzPcFvWU89p0zQ69QxBB2OZHGvhg07jzvH11SwVWPb-cwokOh-95veeUroPGg8IThL7qjhhqdkcLxeBKdsMo/s1600/Scan11017.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 289px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK9g6i7Fuj047xXV-lqP52tol0oDrQ1x1S2dukg1mwb_rXm0NlS5IWeQPvzPcFvWU89p0zQ69QxBB2OZHGvhg07jzvH11SwVWPb-cwokOh-95veeUroPGg8IThL7qjhhqdkcLxeBKdsMo/s400/Scan11017.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458772629974845970" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γυμναστικές επιδείξεις Δημοτικού Σχολείου Ατσικής, δεκαετία 60. Δάσκαλος Κώστας Τσουβελεκάκης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMpdFFhRxQCUnDs4n7BSmqv7GUpecvWRfv7PxFcmT-dHlIrAWjVcect8QNSloLR5YQfB7rYfclqTV7gY2TRmvfwbQlBPPLmoROHIZokt0XprfN8N0Drs0Iu36MH2w04HEQfMoWp32Igrc/s1600/SWScan0000100043.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 305px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMpdFFhRxQCUnDs4n7BSmqv7GUpecvWRfv7PxFcmT-dHlIrAWjVcect8QNSloLR5YQfB7rYfclqTV7gY2TRmvfwbQlBPPLmoROHIZokt0XprfN8N0Drs0Iu36MH2w04HEQfMoWp32Igrc/s400/SWScan0000100043.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458770148099844354" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Στην πλατεία Ατσικής στη δεκαετία του 70. Από αριστερά Νίκος Μουστάκας, Σταύρος Τραγάρας, Νεόφυτος Κιουρανάκης, Γαρύφαλλος Κατσώνης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDsphn7j-hl-f-jbSCRC_0F17apFHT5njoHuCmbpXMXMw3GaAGes00SkiCdbeyppWirWKV4piB5Vf9gEmwYOdpGJ8wu2xHXh8BopSeU7ogApFA6v1dMOlAlE4lm9t69Qf_POK4vslDHTI/s1600/Scan10134.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 281px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDsphn7j-hl-f-jbSCRC_0F17apFHT5njoHuCmbpXMXMw3GaAGes00SkiCdbeyppWirWKV4piB5Vf9gEmwYOdpGJ8wu2xHXh8BopSeU7ogApFA6v1dMOlAlE4lm9t69Qf_POK4vslDHTI/s400/Scan10134.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458761483586990866" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Από αριστερά, ο αδικοχαμένος μετέπειτα σε ναυάγιο Βασίλης Τραγάρας μαζί με τον Ηλία Ντινενή, νεαρά παιδιά, στην Ατσική.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinOIJBkEO1ANAv_34Aac-MP25GxFIiyEblwCg5zbDcusgaYJycrKPm9Y-kv8qXUtGG9nBKhZHLUTyRdWr0f7SEkS64dl7H1XVO8z3UTV3QmZrCt46Q6hT7oV0ed7mCJaz-I-_HFwwgvgo/s1600/SWScan0000100026.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 312px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinOIJBkEO1ANAv_34Aac-MP25GxFIiyEblwCg5zbDcusgaYJycrKPm9Y-kv8qXUtGG9nBKhZHLUTyRdWr0f7SEkS64dl7H1XVO8z3UTV3QmZrCt46Q6hT7oV0ed7mCJaz-I-_HFwwgvgo/s400/SWScan0000100026.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458760033486409282" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Βαγγέλης Μουστάκας πάνω στο τρακτέρ. (Ατσική) </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtW8usE4MyFogvAmPn94tHM93nCRvgvey4nzlrYlU5HYWoSZHieF4PVcj6CUumRTlqA6gMeC45JRGNCQ46XSZAtfk45jdZQQEBYUeH0jOWbz8TGsYKlst8Wx9kc9hft5KdVT0oJWizP7Q/s1600/fb6.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 291px; height: 227px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtW8usE4MyFogvAmPn94tHM93nCRvgvey4nzlrYlU5HYWoSZHieF4PVcj6CUumRTlqA6gMeC45JRGNCQ46XSZAtfk45jdZQQEBYUeH0jOWbz8TGsYKlst8Wx9kc9hft5KdVT0oJWizP7Q/s400/fb6.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458757857185310114" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο συχωρεμένος Νίκος Κιουρανάκης στο σαμαράδικό του. (Ατσική)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc4ZaXP-5aNOPwYUymwN-cOuPPzc4aJEdDmjJTQgnpCQpQrIXpaadfWcfqFU0wouVyASzTUOxpXTokIXlecyfrbXYljd7T7zK4vRKqGIzNqY19l30PgFiBCPXAPAEZg7IqbsEO4XzhfYQ/s1600/SWScan0000100089.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 270px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc4ZaXP-5aNOPwYUymwN-cOuPPzc4aJEdDmjJTQgnpCQpQrIXpaadfWcfqFU0wouVyASzTUOxpXTokIXlecyfrbXYljd7T7zK4vRKqGIzNqY19l30PgFiBCPXAPAEZg7IqbsEO4XzhfYQ/s400/SWScan0000100089.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458753679439785154" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο συχωρεμένος Χρήστος Κατσώνης (Ατσικιώτης) με το γαϊδουράκι του</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8PMDEYR_I5wInbJoCNroIn3usqoSCp0jzTEmdVxMDiePHfJY9mnYvhkJegCNamFXHTdbeyO4_kMlWGu7-8oNW8svD9pU2iNX70PyDbHO2wP3Otf-ELgoV8ifgIVnaMVPGmzoy14uUgR0/s1600/man1.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8PMDEYR_I5wInbJoCNroIn3usqoSCp0jzTEmdVxMDiePHfJY9mnYvhkJegCNamFXHTdbeyO4_kMlWGu7-8oNW8svD9pU2iNX70PyDbHO2wP3Otf-ELgoV8ifgIVnaMVPGmzoy14uUgR0/s400/man1.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458750607783453778" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Από δεξιά, Βαΐτσα Κάντζου, Μαίρη Μισετζή, Φώτης Κιουρανάκης. Από θεατρική παράσταση του Δημοτικού Σχολείου Ατσικής τη δεκαετία του 60. (Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Φώτης Κιουρανάκης)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_rJglqh3kltRO5s-cE_uOkDtg-qaSvzwBij9sWAJpR8Ib-cI1I3MFC87C3XR3hCjRpdMQznMi7wyTtlqlIN-981MV8dgPaTbTbFudQ5LHW_yoRfCdei6ppyW7G_P-m_dcw-SLieQr5HM/s1600/photo00004.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 315px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_rJglqh3kltRO5s-cE_uOkDtg-qaSvzwBij9sWAJpR8Ib-cI1I3MFC87C3XR3hCjRpdMQznMi7wyTtlqlIN-981MV8dgPaTbTbFudQ5LHW_yoRfCdei6ppyW7G_P-m_dcw-SLieQr5HM/s400/photo00004.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458748931606781794" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Ζαφείρης Κριαρής (Ατσικιώτης) μαυροσκούφης, πάνω στο τανκ</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3u7k0zi-kTopA4tHfbq0LfvQs_JC3zxDt9hENaeopUs5XRNm5d5kE9AQ1CTq47bsD7zWlYwwzE1frHculqY6d9_xXF3Zgxtu0N20sqT8RryZbd4tySUZhrYuZMOQAVKLgqmSgCkLcJv4/s1600/fb9.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 326px; height: 227px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3u7k0zi-kTopA4tHfbq0LfvQs_JC3zxDt9hENaeopUs5XRNm5d5kE9AQ1CTq47bsD7zWlYwwzE1frHculqY6d9_xXF3Zgxtu0N20sqT8RryZbd4tySUZhrYuZMOQAVKLgqmSgCkLcJv4/s400/fb9.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458745984128173122" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Θόδωρος Τσουβαλάς (Ατσικιώτης), στο καφενείο του Σάββα Βασιλικού</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGxonda-GWYQ0GcjPoipzlXB_U4G-wG4UfTjLn8Uu4HZDQ4az2b4jG1QznHGhHj0Q4OaeiZnlad3JhxkyCdL7pZPCC8FpmBMzDLo1ou4AdN8qvUUK27O9PuWo0-3PCI5_fmCnmlV0MBc4/s1600/DSC01066.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGxonda-GWYQ0GcjPoipzlXB_U4G-wG4UfTjLn8Uu4HZDQ4az2b4jG1QznHGhHj0Q4OaeiZnlad3JhxkyCdL7pZPCC8FpmBMzDLo1ou4AdN8qvUUK27O9PuWo0-3PCI5_fmCnmlV0MBc4/s400/DSC01066.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458740815337310450" /></a>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-78965167356820273222010-04-02T00:24:00.000-07:002011-03-07T07:15:55.607-08:00ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ Νο 3<strong>ΛΗΜΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ<br />
<br />
Ξενοδοχείο «ΤΙΤΑΝΙΑ» <br />
<br />
<br />
14 Μαΐου 2008 Ώρα 20.00 <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhanWvyT0t2hB_H1rriZe7eYjgsFy1ZQVVV84kBBkyimmSCeKRjEa7ysuX3VPos8WG8OyLxk3o2BuixxntCxTYYR6cSCv7ie2zOyAEkJG5OYs4rNTWVlem9TppoZEnyunvomfjCR6VkQyk/s1600/tz06350.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 350px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhanWvyT0t2hB_H1rriZe7eYjgsFy1ZQVVV84kBBkyimmSCeKRjEa7ysuX3VPos8WG8OyLxk3o2BuixxntCxTYYR6cSCv7ie2zOyAEkJG5OYs4rNTWVlem9TppoZEnyunvomfjCR6VkQyk/s400/tz06350.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455470165096806098" /></a><br />
<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ</strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εισαγωγική ομιλία Σταύρου Τραγάρα</strong><br />
<br />
Αγαπητοί φίλοι<br />
Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου σας καλωσορίζω στη σημερινή μας εκδήλωση «Λήμνος και μετανάστευση».<br />
Καλωσορίζω τους Ατσικιώτες και τους Λημνιούς γενικά, αλλά και τους φίλους της Λήμνου, που δεν κατάγονται από το νησί. <br />
Ευχαριστούμε θερμά όσους εργάστηκαν για την επιτυχία της βραδιάς αυτής. Και πρώτα - πρώτα τον Θόδωρο Μπελίτσο, συγγραφέα πλήθους βιβλίων και άρθρων που αφορούν τη Λήμνο. Τον Αντώνη Καραγιάννη, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων. Το συγχωριανό μας Γιώργο Τσιμουρή, επίκουρο καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τη συγχωριανή μας καθηγήτρια φιλόλογο Μαρία Βαγιάκου. Τους γιατρούς πνευμονολόγους Εύη Πέππα και Νίκο Χείλαρη, που θα μας απαγγείλουν ποιήματα και θα διαβάσουν κείμενα. Τα μέλη του Δοιηκητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ατσικιωτών Δημήτρη Τσουβελεκάκη, Γιώργο Κυράνη, Ελένη Μισετζή, που θα μας διαβάσουν κείμενα. Επίσης όλα τα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου, δηλαδή το αντιπρόεδρο Βασίλη Λούγκλο, και τα μέλη Κώστα Γιαννέρη, Νίκο Βλαχόπουλο και Μπάμπη Τσουβελεκάκη, για την πολύτιμη βοήθειά τους.<br />
Μας τιμούν με την παρουσία του και θέλω να τους ευχαριστήσω γι’ αυτό, ο βουλευτής και πρώην υπουργός κ. Νίκος Σηφουνάκης και ο πρόεδρος της ΟΛΣΥ κ. Παναγιώτης Κορδεράς. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους εκλεκτούς φίλους του Συλλόγου και τους καλεσμένους τους στη σημερινή εκδήλωση, καθώς και τα μέλη των Λημνιακών Συλλόγων των Αθηνών. Επίσης ευχαριστώ τον Πρόεδρο του «Συλλόγου φίλων του Καζαντζίδη, Αθηνών – Πειραιώς», κ. Παναγιώτη Λαντούρη.<br />
Τώρα, για τη σημερινή μας εκδήλωση. Οι Λημνιοί πάντοτε μετανάστευαν. Όχι γιατί δεν αγαπούσαν την πατρίδα τους. Το αντίθετο μάλιστα. Ίσως γιατί δεν τους αγαπούσε η ίδια τους η πατρίδα. Μετανάστευαν από τόσο παλιά, όσο παλιός είναι ο κόσμος. Από τις μυθολογικές ήδη αναφορές γνωρίζουμε ότι είναι γεννημένοι με το στίγμα, την κατάρα της μετανάστευσης μέσα στο αίμα τους. Τους ωθούσε η δύσκολη ζωή τους, η φτώχεια. Τους ωθούσε η σφοδρή τους επιθυμία να αλλάξουν προς το καλύτερο μια ζωή μίζερη και ταλαιπωρημένη, που τους επιφύλασσε η ίδια τους η πατρίδα. Η μετανάστευση σε μερικές περιόδους, όπως τις αρχές του εικοστού αιώνα αλλά κυρίως τα χρόνια από το 1950 έως το 1970 πήρε χαρακτήρα μαζικό. Δεν υπάρχει οικογένεια στη Λήμνο που να μην έχει ένα μετανάστη κοντινό ή μακρινό συγγενή, είτε στο εξωτερικό, είτε στο εσωτερικό. <br />
Η ιστορία του κάθε μετανάστη είναι από μόνη της μια Οδύσσεια. Μπορεί να γίνει ένα συναρπαστικό βιβλίο.<br />
Οι Λημνιοί μετανάστες, γερά παιδιά, εργατικοί και φιλοπρόοδοι κατάφεραν να φτιάξουν τη ζωή τους, έκαναν καλές οικογένειες, πρόκοψαν οικονομικά, έχτισαν ένα καλό όνομα, αφού πέρασαν από τα 40 κύματα κι αφού συνάντησαν ανυπέρβλητες δυσκολίες και κατατρεγμούς. Μπορούμε να πούμε ότι οι μετανάστες είναι ήρωες της ζωής, παρόλο που η ζωή τους, ιδίως τα πρώτα χρόνια δεν ήταν καθόλου ούτε ηρωική, ούτε ένδοξη.<br />
Η σημερινή μας εκδήλωση είναι μια εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους ανθρώπους της ξενιτιάς. Είναι μια εκδήλωση αγάπης, γι’ αυτούς, που από τα τρυφερά τους χρόνια, πολύ λίγοι τους έδωσαν αγάπη.<br />
Είναι γι’ αυτούς που στοιβάχτηκαν στα καταστρώματα των υπερωκεανείων, κατά χιλιάδες, όλο νέα παιδιά, με την οδύνη του αποχωρισμού στα μάτια και με ένα φτερούγισμα ελπίδας στην καρδιά.<br />
Γι’ αυτούς που έζησαν τις σπαρακτικές στιγμές του αποχαιρετισμού στις πλατείες των χωριών, όταν ομαδικά έφευγαν για Αμερική και Αυστραλία. Γι’ αυτούς που έζησαν το απόλυτο κενό ενός σιδηροδρομικού σταθμού της Γερμανίας, όταν πρωτοέφτασαν με τα μπογαλάκια τους. Γι’ αυτούς που είδαν τελευταία φορά τους γονιούς τους νέους και τους ξανάδαν μετά από χρόνια γέρους, ή δεν τους ξανάδαν ποτέ. Και για τους γονιούς που είδαν τα σπλάχνα τους να φεύγουν νέα παιδιά και τα ξανάδαν μεσόκοπους ή δεν τα ξανάδαν κι αυτοί ποτέ.<br />
Γι’ αυτούς που κατέστρεψαν την υγεία τους στα λατομεία και στις τραινογραμμές της Αμερικής. Γι’ αυτούς που κατέστρεψαν τα πνευμόνια τους στα ορυχεία του Βελγίου. Σε όσους αναλώθηκαν στη ενδοχώρα και την έρημο της Αυστραλίας και στις πάμπες της Αργεντινής. Σ’ αυτούς που έχασαν το νου τους στις γραμμές παραγωγής των εργοστασίων της Γερμανίας. Στους συμπατριώτες μας που από τη νύχτα ως τη νύχτα, χωρίς να δουν ήλιο, έπλεναν δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια πιάτα στα ανθυγιεινά υπόγεια των εστιατορίων της Αμερικής και του Καναδά.<br />
Η σημερινή μας εκδήλωση αφιερώνεται σε όσους το Ελντοράντο της νέας πατρίδας αποδείχτηκε ο χειρότερος εφιάλτης. Αφιερώνεται σε όλους τους μετανάστες, που το τίμημα της όποιας καλύτερης οικονομικής κατάστασής τους, αποδείχθηκε πολύ ακριβό για την ίδια τους τη ψυχή. Στα νέα ανέμελα παιδιά που γρήγορα έχασαν την αθωότητά τους στο αφιλόξενο περιβάλλον της ξενιτιάς. Αφιερώνεται σε όσους έζησαν σε παραπήγματα και παράγκες φτιάχνοντας φράγματα, ή δουλεύοντας σε λατομεία και γραμμές τραίνων. Σε όσους έζησαν σε υποβαθμισμένα και μικρά δωματιάκια, δυο δυο και τρεις τρεις, ή όσους φιλοξενήθηκαν επί πληρωμή σε σπίτια τρώγλες συγχωριανών ή και συγγενών ακόμα. Σε όσους ταλαιπωρήθηκαν μέχρι να τους αφήσουν να μεταναστεύσουν, εξευτελίζοντάς τους είτε με δηλώσεις μετανοίας, είτε με ανύπαρκτους ιατρικούς ή άλλους λόγους. Σ’ αυτούς που ταλαιπώρησαν οι ιατρικές επιτροπές, σ’ αυτούς που τους άνοιξαν το στόμα μετρώντας τα δόντια τους σαν να ήταν υποζύγια. Στους συμπατριώτες που φτάνοντας στην Αμερική, τους πέρασαν απ’ το νησί Έλλις, τους έβαλαν στη σειρά και τους κρέμασαν την ταμπέλα με το όνομά τους στο λαιμό και μετά τους άφησαν στις αποβάθρες της Νέας Υόρκης μόνους τους. Σε όσους τα παλιά χρόνια, είδαν στις τζαμαρίες των μαγαζιών την ταμπέλα «Απαγορεύονται οι σκύλοι και οι Έλληνες».<br />
Αφιερώνεται σε όσους ένιωσαν τον άγριο ρατσισμό στο πρόσωπό τους είτε με διώξιμο από τις δουλειές, είτε με βρισιές, όπως μαυροκέφαλοι, μπάσταρδοι Έλληνες, βρωμιάρηδες Έλληνες, κλέφτες, κλπ, είτε με άγρια εκμετάλευση, είτε το πιο ελαφρό, με ειρωνεία και χλευασμό. Αφιερώνεται στα παιδιά των μεταναστών που αντιμετώπισαν ανάλογο ρατσισμό από τα παιδιά των ντόπιων. Αφιερώνεται στα παιδιά των μεταναστών που έχασαν την ελληνική γλώσσα, ή άλλαξαν τα ονόματά τους προς το αμερικανικότερο για πιο εύκολη αποδοχή. Αφιερώνεται σε όσους αναγκάστηκαν από τα πράγματα να γίνουν υπήκοοι και πολίτες της νέας πατρίδας, απεμπολώντας την Ελληνική ιθαγένεια. <br />
Η σημερινή μας εκδήλωση γίνεται επίσης προς τιμήν των νέων κοριτσιών, που αρραβωνιάζονταν ανθρώπους που τους είχαν δει μόνο στη φωτογραφία, μόνο και μόνο για να τους κάνει ο μέλλων σύζυγος πρόσκληση και να φύγουν από τη μιζέρια και τη φτώχεια. Ή των κοριτσιών που τα έδιναν σε σπίτια υποτιθέμενων πλουσίων της Αθήνας υπηρέτριες, πέστε καλύτερα σκλάβες, για ένα κομμάτι ψωμί. <br />
Για τα Λημνιά παλληκαράκια που αμούστακα ακόμα μπάρκαραν με τα καράβια και πολλά από αυτά είτε πνίγηκαν σαν τα σκυλιά σε τρομακτικά ναυάγια, είτε κομματιάστηκαν από εκρήξεις, είτε κάηκαν σαν λαμπάδες σε συγκρούσεις δεξαμενόπλοιων, βυθίζοντας στο πένθος και την απόγνωση τις οικογένειές τους.<br />
Για τους μετανάστες που σκοτώθηκαν ή έμειναν ανάπηροι σε κάθε λογής εργατικά ατυχήματα.<br />
Για τα παιδιά της Λήμνου, που από τρυφερή ηλικία τους έστερναν οι γονιοί τους στο «στοίχισμα», τσοπανόπουλα, σκλαβάκια ανελευθέρωτα ολοχρονίς, με αμοιβή ένα ξεροκόμματο και ένα αρνί το χρόνο, έχοντας μόνο ένα ρεπό το χρόνο, μόνο τη μέρα της Παναγιάς, στις 15 Αυγούστου.<br />
Για τα παλιά γυμνασιόπαιδα του Γυμνασίου Λήμνου, που έμεναν δυο δυο σε μια καμαρούλα, χωρίς θέρμανση, με εξοπλισμό, ένα τραπεζάκι, μια καρέκλα, ένα ντιβάνι και ένα φανάρι, τα θυμάστε τα παλιά φανάρια, για να φυλάγουν το φτωχικό φαγητό που τους ετοίμαζε η μάνα τους κάθε βράδυ και τους το έστελνε με το καλάθι κάθε πρωί, με το λεωφορείο. Για τους φοιτητές εσωτερικού και εξωτερικού, που σπούδαζαν με μόνιμο συνοδό την ανέχεια και την πείνα. Για τους Λημνιούς εργάτες της Μακεδονίας και του Αγίου Όρους. Για τους Λημνιούς εργάτες των εργοστασίων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.<br />
Η σημερινή μας εκδήλωση αφιερώνεται σε όσους μετανάστες είχαν καλή τύχη, πρόκοψαν και αναδείχτηκαν. Αλλά και σε όσους δεν άντεξαν και λύγισαν, όταν το φοβερό φορτίο τους και η ατυχία, έγιναν αιτία να λοξοδρομήσουν, να πέσουν στα χαρτιά, τον αλκοολισμό, τις ουσίες, το έγκλημα. Αφιερώνεται σε όλους τους Λημνιούς μετανάστες. Αφιερώνεται σε όλους τους Έλληνες μετανάστες. Αφιερώνεται σε όλους τους μετανάστες του κόσμου. Γιατί οι μετανάστες είτε είναι κομμάτι δικό μας, είτε είμαστε εμείς οι ίδιοι. <br />
<br />
<br />
<em>Στο κατάστρωμα του πλοίου</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOL5VrSIL2Uy1qNDFb_vbIq8tJE6B0kkeLR0oNKA2AG_q3efuTNTFLg_nir1m0Oy3ddUbYHVSongi7h-GdjvteT-hDDyLQVUVpMmAktelStX6NfRqKiEtjM_X5YWFrPgcBX6IZa2LUmWQ/s1600/Katasroma2.gif"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 384px; height: 288px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOL5VrSIL2Uy1qNDFb_vbIq8tJE6B0kkeLR0oNKA2AG_q3efuTNTFLg_nir1m0Oy3ddUbYHVSongi7h-GdjvteT-hDDyLQVUVpMmAktelStX6NfRqKiEtjM_X5YWFrPgcBX6IZa2LUmWQ/s400/Katasroma2.gif" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455622634923199362" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Αποβίβαση στο νησί "Έλλις" της Αμερικής.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiPazuXKvUMjGY4c_Ua0JYuFH2g5QG2TuWWxAuOQPXNUGlLvT-zJncZOHa1R10fnkO_OyxVvTg-um0PHjzgDCUMeM9OLJRxDiXKzuPv-OEJLnBM2pzAYnUsJUNsU2ebrWy3H-bqG4ZE30/s1600/Ellis01.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 326px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiPazuXKvUMjGY4c_Ua0JYuFH2g5QG2TuWWxAuOQPXNUGlLvT-zJncZOHa1R10fnkO_OyxVvTg-um0PHjzgDCUMeM9OLJRxDiXKzuPv-OEJLnBM2pzAYnUsJUNsU2ebrWy3H-bqG4ZE30/s400/Ellis01.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455477457693989714" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Απολύμανση του πλοίου μετά την έξοδο των μεταναστών.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlWwufk5UcknS6VYPFekGVHVaxB4eFCH21tBJAKe7TAgKhagyH9OZy66eBTvwK_56wrH6ATpyjJ6uhKG7ZCR1w2yVvCyJbEH-jw-THiHeA9xqKs_Z_-whquvuv2demYClExj2GDaxmU3g/s1600/mani_0003.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 308px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlWwufk5UcknS6VYPFekGVHVaxB4eFCH21tBJAKe7TAgKhagyH9OZy66eBTvwK_56wrH6ATpyjJ6uhKG7ZCR1w2yVvCyJbEH-jw-THiHeA9xqKs_Z_-whquvuv2demYClExj2GDaxmU3g/s400/mani_0003.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455478305457911042" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Νησί "Έλλις". Η κύρια αίθουσα. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_gs8JMLmexTmpIWjztuLpFuhWNMRFzvlvz1_Rs1-4wFIYSgIYGwicFZ9V9rIdAffCq8UM4qFPU4nv3wW35SGcPcXCtErmRTCb7eqh7-olZ8iYAwdR-i_J-9Gj4BWS4k6yGn-lcMhoKcA/s1600/Ellis+main+room.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 315px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_gs8JMLmexTmpIWjztuLpFuhWNMRFzvlvz1_Rs1-4wFIYSgIYGwicFZ9V9rIdAffCq8UM4qFPU4nv3wW35SGcPcXCtErmRTCb7eqh7-olZ8iYAwdR-i_J-9Gj4BWS4k6yGn-lcMhoKcA/s400/Ellis+main+room.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455473755457578146" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Καταγραφή μεταναστών στο νησί "Έλλις". </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_N7s5NGN5COWpckgu_U2X8q0f0q-nWgPE-kNQOkYYNYFaF555tcLdSvaZ_08XiLaX6djkArsFSXia6HTp5GTjMcQkUtzl8OqwjJlDcCFFvl8WrjJcWfcLKLvtWKYxTC89Xjxd2z2YZIU/s1600/EllisIslandProcessing.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 315px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_N7s5NGN5COWpckgu_U2X8q0f0q-nWgPE-kNQOkYYNYFaF555tcLdSvaZ_08XiLaX6djkArsFSXia6HTp5GTjMcQkUtzl8OqwjJlDcCFFvl8WrjJcWfcLKLvtWKYxTC89Xjxd2z2YZIU/s400/EllisIslandProcessing.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455475113773522210" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Εξονυχιστική ιατρική εξέταση μεταναστών στο νησί «Έλλις» της Αμερικής</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIPliErGnNzSMMIACfNiOqd9lbFHvAV6bpNgDajnpOHkThzCRtElf2S_ZOtc4s2p2SYGfbb1pz62TddW_c3qmZ1XQTsrpO8ugz1i-WTJzJJ-RvEkT2I5U7zYhfFac6y2uIu_t4Yitmyao/s1600/ellis2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 350px; height: 324px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIPliErGnNzSMMIACfNiOqd9lbFHvAV6bpNgDajnpOHkThzCRtElf2S_ZOtc4s2p2SYGfbb1pz62TddW_c3qmZ1XQTsrpO8ugz1i-WTJzJJ-RvEkT2I5U7zYhfFac6y2uIu_t4Yitmyao/s400/ellis2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455470551903405538" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η Λημνιακή διασπορά πριν την απελευθέρωση <br />
<br />
Θεόδωρος Μπελίτσος </strong><br />
<br />
<br />
<em><strong>Οι ναυτικοί και οι μετανάστες κατά το 19ο αιώνα</strong></em> <br />
Ένα συναρπαστικό κομμάτι της λημνιακής ιστορίας είναι η διερεύνηση της μετανάστευσης. Ο Λημνιός μετανάστης αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση, αφού παρά το ότι εγκατέλειπε το νησί και πήγαινε στην άλλη άκρη του κόσμου, δεν ξέκοβε από αυτό. Συνέχιζε να ενδιαφέρεται για τα εκεί τεκταινόμενα, δημιουργούσε παρέες και συγγενικούς δεσμούς με Λημνιούς, ζητούσε να μάθει νέα της Λήμνου από τις τοπικές εφημερίδες στις οποίες συχνά έστελνε επιστολές, συμμετείχε με προθυμία στις εκκλήσεις της πατρίδας, δημιουργούσε συλλόγους και αδελφότητες με χαρακτήρα όχι μόνο αλληλοβοηθητικό, αλλά με σκοπό να ενισχύει τις προσπάθειες ανάπτυξης του τόπου του. Και φυσικά όταν «καζάντιζε», επέστρεφε στο νησί έχτιζε ένα αρχοντικό σπίτι, στο οποίο ερχόταν συχνά για παραθερισμό. Τα σπίτια αυτά, πολλά από τα οποία σώζονται και αποτελούν πλέον αξιοθέατα του νησιού, αποτέλεσαν το συνδετικό κρίκο των απογόνων των πρωτοπόρων μεταναστών, με την πατρίδα των γονιών τους. Έτσι, παρατηρούμε το αξιοσημείωτο και ίσως μοναδικό φαινόμενο το καλοκαίρι να έρχονται στο νησί μετανάστες 3ης και 4ης γενιάς και να μένουν στα προγονικά σπίτια τους.<br />
Οι Λημνιοί ξεκινούν να μεταναστεύουν από πολύ παλιά. Σώζεται εμπορική αλληλογραφία Λημνίων εμπόρων με αντίστοιχους ιταλικών πόλεων από το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα (1763-83). Από τα τέλη του 18ου αιώνα υπάρχει ρεύμα Λημνίων μεταναστών προς τη Μικρασία, προς τα λιμάνια του Ευξείνου Πόντου: Οδησσό, Γαλάτσι, Βράιλα, Τανγκαρόγκ και προς τις ιταλικές πόλεις: Βενετία, Τεργέστη και Λιβόρνο. Μετά την απελευθέρωση του ελληνικού κράτους και γύρω στα 1828-30, αρχίζει μια μεταναστευτική ροή προς τα ελεύθερα ελληνικά λιμάνια, κυρίως στη Σύρο, όπου έχουμε έντονη λημνιακή παρουσία, στις Σπέτσες και την Αθήνα. Παράλληλα αναπτύσσεται λημνιακός εμπορικός στόλος τόσο με ελληνική σημαία, όσο και με τη ρωσική ή την οθωμανική. Το 1813, αναφέρονται 15 πλοία λημνιακής πλοιοκτησίας αλλά το 1870 έχουν ξεπεράσει τα 300. <br />
Η ανάγκη δημιουργίας εμπορικών αντιπροσώπων για τη διευκόλυνση των συναλλαγών των Λημνιών εμπόρων και πλοιοκτητών τους οδηγεί στα μεγάλα λιμάνια της Μεσογείου (Αλεξάνδρεια, Σμύρνη, Πειραιάς, Μασσαλία), της Ερυθράς θάλασσας (Τζέντα, Μασάβα, Σουάκημ) και αργότερα του Ατλαντικού (Λονδίνο, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ). Εκείνη την εποχή αναπτύσσονται από Λημνιούς σπουδαίοι εμπορικοί, ασφαλιστικοί, τραπεζικοί και ναυτιλιακοί οίκοι. Αν και δεν έχουν γίνει πολλές έρευνες είναι γνωστοί κάποιοι επιφανείς Λήμνιοι του 19ου αιώνα:<br />
α) Ο Αντώνιος Δημητρίου υπήρξε μεγαλομέτοχος σε ασφαλιστικές εταιρείες στην Τεργέστη, την περίοδο 1820-40. Το μέγαρό του αποτελεί σήμερα αξιοθέατο αυτής της πόλης ενώ στο ελληνικό νεκροταφείο σώζεται ο μαρμάρινος οικογενειακός τάφος. Το 1842-43 ο Αντώνιος Δημητρίου έχτισε μια διώροφη κατοικία στην Αθήνα, όπως συνήθιζαν οι προύχοντες της εποχής. Ήταν ένα νεοκλασικό κτίριο με αναγεννησιακά στοιχεία στην πλατεία Συντάγματος σε σχέδιο του Θεόφιλου Χάνσεν και ήταν το πρώτο που κτιζόταν σε αυτό το στυλ στην πλατεία. Άρεσε τόσο πολύ στον Όθωνα, ώστε διέταξε όλα τα κτίρια γύρω από την πλατεία να κτιστούν στον ίδιο ρυθμό. Ο ίδιος ο Δημητρίου δεν πρόλαβε να το χρησιμοποιήσει. Στο μέγαρο Δημητρίου, όπως ονομαζόταν, νοικιάστηκε σε κάποια Γαλλική Σχολή και αργότερα, γύρω στο 1870, τα παιδιά του το πούλησαν σε ξενοδοχειακή επιχείρηση. Έτσι μετατράπηκε σε ξενοδοχείο. Πρόκειται για τους δύο ορόφους του σημερινού ξενοδοχείου της «Μεγάλης Βρετανίας», στο οποίο μεταγενέστερα προστέθηκαν και άλλοι όροφοι. <br />
β) Ο Ιωάννης Αντωνιάδης (1818-1895) από τον Κορνό, περισσότερο γνωστός ως σερ-Τζων, πλούσιος τραπεζίτης και μεγαλέμπορος, από τους ιδρυτές της Τράπεζας Αλεξανδρείας το 1872 με εταιρείες στη Σμύρνη, στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Ο Αντωνιάδης συντηρούσε με δικά του έξοδα το σχολαρχείο της Λήμνου, το οποίο ονομαζόταν «Αντωνιάδειος Σχολή». Ξεχωριστή έμεινε η γενναία χορηγία του, με την οποία πραγματοποιήθηκε η πρώτη έκδοση της «Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους» του Κων. Παπαρρηγόπουλου. Συνεχιστής υπήρξε ο γιος του Αντώνιος. Το σπίτι του στη Μύρινα το δώρισε για να στεγάσει το μητροπολιτικό μέγαρο του νησιού. Επίσης το μεγαλύτερο πάρκο της Αλεξάνδρειας, που περιέβαλε την έπαυλή του, το δώρισε στο αιγυπτιακό δημόσιο και σήμερα αποτελεί αξιοθέατο της πόλης γνωστό ως «Κήπος του Αντωνιάδη». Η έπαυλή του στεγάζει το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών.<br />
γ) Ο Ιωάννης Δημητρίου (1826-;) από το Πεσπέραγο (Πεδινό), βιομήχανος και έμπορος βαμβακιού στην Αίγυπτο. Μαζί με τον Αντωνιάδη συντηρούσαν για πολλά χρόνια τα σχολεία του νησιού. Το όνομά του υπάρχει στην εκκλησία του χωριού του, την οποία έχτισε το 1862. Μεταξύ άλλων ήταν συλλέκτης αρχαιοτήτων. Το 1880 δώρισε τις αιγυπτιακές αρχαιότητες της συλλογής του στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας πριν ακόμα ανεγερθεί το κτίριο του μουσείου. Η δωρεά αυτή αποτέλεσε τη βάση της αιγυπτιακής συλλογής του μουσείου. Κατά σύμπτωση σήμερα εγκαινιάστηκε η έκθεση της αιγυπτιακής συλλογής του Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών. Όσοι την επισκεφθείτε, αξίζει να γνωρίζετε ότι η συλλογή αυτή δημιουργήθηκε από τις δωρεές δύο αιγυπτιωτών. Ο ένας ήταν ο Ιωάννης Δημητρίου. Επίσης, ο Δημητρίου είχε μια πλούσια συλλογή 10.000 αρχαίων νομισμάτων, τα οποία παρέδωσε στο Νομισματικό Μουσείο Αθηνών το 1892. Για τη φύλαξη των νομισμάτων κατασκεύασε δύο πολυτελείς δρύινες νομισματοθήκες που φυλάσσονται στο Μουσείο. Εκεί υπάρχει και η προτομή του.<br />
δ) Ο Δούκας Παλαιολόγου (1790 - 1870), με εφοπλιστικό οίκο στην Αγγλία, στο Μάντσεστερ, υπήρξε ιδρυτής και χρηματοδότης της «Παλαιολογικής Σχολής Σαρπίου» (σημ. Καλλιθέας) για δεκαετίες. <br />
ε) Ο Στυλιανός Χριστοδουλίδης, βαμβακέμπορος με βιομηχανία στο Μάντσεστερ. Το σπίτι του στο Ρωμαίικο, κτίσμα του 1868, είναι σήμερα έδρα της στρατιωτικής διοίκησης.<br />
Αναφέρονται οι Λημνιοί μεγαλοπλοιοκτήτες: Δημητρίου με 90 ιστιοφόρα που το 1880 διέλυσε την ναυτιλιακή εταιρία του, Παπαγιάννης με 60 ιστιοφόρα που προσαρμόστηκε στην εποχή του ατμού και η ναυτιλιακή εταιρία του επιβιώνει ως σήμερα στο Λονδίνο, Ντανάς Γαροφάλλου με 16 ιστιοφόρα, Νικόλας Χατζημαυρουδής (12 πλοία), Χατζηκαλογιάννης (12), Καραγκιαούρης (8), Μάκρας (6), Καρακατσάνης (5 ιστιοφόρα, τα οποία πούλησε και αγόρασε ατμόπλοιο το 1860), Κατακουζηνός Μπάρκας (4), Λασκαρίδης (4), Τελπίζης (4), αδελφοί Στράφτη (2), Ψαρώφ (1800-63), Δανέζης κ.ά.<br />
<br />
<em><strong>Αίγυπτος</strong></em><br />
Από τους Λημνιούς μετανάστες σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη του νησιού έπαιξαν οι Λημνιοί της Αιγύπτου. Μεγάλη είναι η συνεισφορά τους στην εκπαίδευση, στην ανοικοδόμηση εντυπωσιακών ιερών ναών και γενικά στην κοινωνία της Λήμνου. Εύποροι οι περισσότεροι, αποτελούσαν κατά κάποιο τρόπο την αριστοκρατία του νησιού. Έχτιζαν εντυπωσιακές κατοικίες, ασκούσαν επιρροή στα κοινοτικά πράγματα, έφερναν νεωτερισμούς και γενικά αποτελούσαν ζηλευτό πρότυπο για τους ντόπιους.<br />
Βέβαια τα πρώτα χρόνια ήταν συνήθως δύσκολα. Οι περισσότεροι έφταναν στην Αίγυπτο στα 15-16 χρόνια τους ως «υπηρέτες» σε μαγαζιά συγγενών ή συμπατριωτών τους και σιγά-σιγά κατάφερναν κάποια στιγμή να ξεκινήσουν κάτι δικό τους, συνήθως εμπορικό ή αρτοποιείο, το οποίο με την ευφυΐα τους συχνά εξελισσόταν σε εμπορικό οίκο ή αντιπροσωπεία είτε σε εργοστάσιο ζαχαροπλαστικής ή ποτών. Τα κορίτσια πήγαιναν ως υπηρέτριες σε πλούσιες θείες τους από μικρή ηλικία σκοπεύοντας στη δημιουργία προίκας και σε ένα καλό γάμο. Συχνά η μεταφορά κοριτσιών γινόταν ομαδικά από Λημνιούς ταχυδρόμους, τους λεγόμενους «αμανετζήδες», υπό συνθήκες τριτοκοσμικές θα λέγαμε σήμερα. Φανταστείτε την εικόνα στο λιμάνι του Μούδρου ή της Μύρινας δεκάδων κοριτσιών με τα δισάκια ή τους ντορβάδες τους να περιμένουν το πλοίο για να ταξιδέψουν. Αναφέρεται ότι οι αμανετζήδες εισέπρατταν 8 λίρες για κάθε κορίτσι που μετέφεραν, υποσχόμενοι να το τοποθετήσουν ως υπηρεσία σε κάποιο πλουσιόσπιτο.<br />
Λημνιοί αναφέρονται στην Αίγυπτο ήδη πριν από το 1800. Όμως, η εκτεταμένη εγκατάστασή τους εκεί άρχισε μετά το 1830. Εκτός από τον Αντωνιάδη και το Δημητρίου που προαναφέρθηκαν, από τους αιγυπτιώτες Λημνιούς ξεχώρισαν:<br />
Ο Ιωάννης Αθανασίου ή Τζιοβάνι ντ’ Αθανάση (1798-1854), αρχαιοδίφης και έμπορος αρχαιοτήτων. Ήρθε στο Κάιρο το 1809, όπου ζούσε ο πατέρας του που ήταν έμπορος. Μπήκε στην υπηρεσία Άγγλων αξιωματούχων και μαζί τους έκανε ανασκαφές στην Αίγυπτο για δέκα χρόνια περίπου ως το 1827. Συμμετείχε σε σημαντικές ανασκαφές: στο ναό του Άμμωνα στο Καρνάκ, στο ναό του Ραμσή ΙΙ στο Αμπού Σιμπέλ, στις πυραμίδες του Χεφρήνου και του Μικερίνου κ.ά. Συνεργαζόταν με το Βρετανικό Μουσείο και το Μουσείο του Λούβρου, στα οποία προωθούσε τις αρχαιότητες που ανακάλυπτε. Επίσης, συνεργαζόταν με τον γνωστό μέχρι σήμερα οίκο δημοπρασιών Σόθμπις, μέσω του οποίου πούλησε σε συλλέκτες μια μεγάλη συλλογή από σφίγγες, παπύρους και αγάλματα το 1836-37. Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε πως το 1836 εξέδωσε στο Λονδίνο ένα βιβλίο με τίτλο: «Μια σύντομη καταγραφή των ερευνών και ανακαλύψεων στην Άνω Αίγυπτο» (A Brief Account of the Researches and Discoveries in Upper Egypt), στο οποίο περιγράφει τις ανασκαφές που συμμετείχε. Θεωρείται το πρώτο βιβλίο Λημνιού συγγραφέα της νεώτερης εποχής.<br />
Βοηθός του Αθανασίου υπήρξε ο Γεώργιος Τριαντάφυλλος (;-1852), οποίος επιστατούσε τις έρευνες κατά τη διάρκεια της απουσίας του. Ήταν κι αυτός έμπορος αρχαιοτήτων και ζούσε μαζί του στο ίδιο σπίτι. Εκεί τον βρήκε ο Γουστάβος Φλομπέρ το 1850 να ζει ολομόναχος σε ένα σπίτι γεμάτο μούμιες. Φορούσε άσπρο σαρίκι και πουκαμίσα σαν τους Νούβιους. <br />
Ο Θεοφάνης Μοσχούδης, έμπορος, κάτοικος Καΐρου, δώρισε 18.000 λίρες στα σχολεία της Λήμνου το 1861, από τους τόκους των οποίων χρηματοδοτούνταν επί 20 χρόνια. <br />
Ο Ιωάννης Παντελίδης και ο γιος του Οδυσσεύς από τον Κορνό είχαν καπνοβιομηχανία και αργότερα σαπωνοποιείο. Είναι γνωστοί από τις δωρεές τους στα Παντελίδεια εκπαιδευτήρια Κορνού (1898) και Κάστρου (1905).<br />
Ο Παντελής Φαμηλιάδης από τις Σαρδές πήγε στην Αίγυπτο σε ηλικία 15 ετών, ταξιδεύοντας ως άμισθος μούτσος σε ένα πλοίο για να πληρώσει τα ναύλα του. Πλούτισε από το εμπόριο. Το 1912 κληροδότησε μεγάλα ποσά στη Λήμνο, αλλά και στην Αίγυπτο, όπου το 1926 ιδρύθηκε η Φαμηλιάδειος Δημοτική Σχολή Αλεξανδρείας και Σαρδών.<br />
Ο Νικόλαος Ντάλλης από το Βάρος ήταν ο κύριος χρηματοδότης της Αστικής Σχολής.<br />
Επίσης, από διάφορες δωρεές στα χωριά τους είναι γνωστοί οι εξής αιγυπτιώτες: ο Δημητριάδης και ο Ευαγγελίδης από το Κοντοπούλι, ο Σαράντης κι ο Σαραγλής από τον Κορνό, ο Κοκκιναράς από τη Φισίνη, οι αδερφοί Παπαϊωάννου από το Ρωμανού, οι αδερφοί Στράφτη από τον Κάσπακα, ο Ψαρώφ από τη Μύρινα, ο Χριστοδούλου από το Πορτιανού, ο Παρισίδης από το Πλατύ, ο Γαροφάλλου από το Θάνος και άλλοι πολλοί. Υπολογίζεται ότι το 1905 ζούσαν στην Αίγυπτο τουλάχιστον 700 οικογένειες Λημνιών. <br />
Ξεχωριστές είναι περιπτώσεις δύο Λημνίων λογίων της Αιγύπτου: α) του δημοσιογράφου Νικόλαου Λήμνιου από τα Καμίνια, ο οποίος υπήρξε εκδότης της πρώτης σοβαρής ημερήσιας εφημερίδας της Αιγύπτου, της εφ. Μεταρρύθμισις Αλεξανδρείας (1886-1901 περίπου) και αργότερα της εβδομαδιαίας εφ. Αναγέννησις Καΐρου (1903-24) και β) της ποιήτριας Ρίκας Σεγκοπούλου-Αγαλιανού από το Κοντοπούλι, που υπήρξε διευθύντρια του περιοδικού Αλεξανδρινή Τέχνη και πνευματική φίλη του Καβάφη. Μετά το θάνατό του, επιμελήθηκε την πρώτη έκδοση των «Ποιημάτων» του, τα οποία ο ίδιος δεν είχε εκδώσει ποτέ.<br />
Οι Λημνιοί της Αιγύπτου ένιωσαν από νωρίς την ανάγκη να συσπειρωθούν για να αλληλοβοηθηθούν και να βοηθήσουν πιο οργανωμένα και αποτελεσματικά την πατρίδα τους. Το 1886 ίδρυσαν τη Λημνιακή Αδελφότητα στην Αλεξάνδρεια με πρόεδρο τον Τζον Αντωνιάδη, η οποία είχε γύρω στα 450 μέλη. Συγκέντρωσε μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο επένδυσε σε χρεόγραφα που απέδιδαν στα σχολεία του νησιού τόκους 2.700 λιρών ετησίως! Μετά το θάνατο του Αντωνιάδη πέρασε μια περίοδο αδράνειας αλλά το 1905 ξαναζωντάνεψε με νέο πρόεδρο το Νικόλαο Ντάλλη. Το 1906 είχε 510 μέλη. Η Αδελφότητα λειτουργούσε για πολλές δεκαετίες, παρά τη συρρίκνωση του αιγυπτιακού ελληνισμού. Λημνιός τρίτης γενιάς, από τον Κορνό, είναι ο Στέφανος Ταμβάκης εκλεγμένος πρόεδρος του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού από το 2007.<br />
<br />
<em><strong>Μικρασία</strong></em><br />
Μια άλλη κατηγορία μεταναστών πριν από την απελευθέρωση του νησιού αποτελούν όσοι Λημνιοί μετανάστευαν στη Μικρασία. Αυτοί μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: <br />
Στην πρώτη κατηγορία είναι όσοι πήγαιναν στα μεγάλα αστικά κέντρα, κυρίως στη Σμύρνη, οι οποίοι ασκούσαν εμπορική ή ναυτιλιακή δραστηριότητα. Λημνιοί στη Σμύρνη αναφέρονται από το 1860 τουλάχιστον. Μάλιστα το 1863 έστειλαν χρήματα για τον ανεγειρόμενο τότε μητροπολιτικό ναό.<br />
Η δεύτερη και πιο πολυπληθής κατηγορία αφορά όσους πήγαιναν να εργαστούν σε συντεχνίες οικοδόμων και εποχιακών καλλιεργητών (στο θέρος ή στον τρύγο) ή ως καμηλιέρηδες –οι λεγόμενοι «δεβετζήδες»- σε καραβάνια. Αυτοί πήγαιναν κυρίως στη ΒΔ Μικρασία (Πέργαμος, Φώκαια, Αϊβαλί) και κατά κανόνα δεν εγκαθίσταντο μόνιμα. Πηγαινοέρχονταν κατά εποχές ή κάθονταν λίγα χρόνια, μάζευαν κάποια χρήματα και γύριζαν στο νησί.<br />
Γενικά, ως το 1922, η σχέση των Λημνιών με τη Μικρασία ήταν πολύ στενή. Πολλοί μικρασιάτες είχαν συγγενείς στη Λήμνο και αντιστρόφως πολλοί Λημνιοί είχαν συγγενείς σε μικρασιατικές πόλεις. Το επώνυμο «Λήμνιος» ήταν πολύ συχνό σε πολλές περιοχές της Μικρασίας, όπως: Αϊβαλί, Πέργαμος (20 τουλάχιστον οικογένειες), Φώκαια, Λάμψακο, Σμύρνη, Ίμβρο, Τένεδο κ.ά. Λημνιοί μετανάστες αναφέρονται και στην Κωνσταντινούπολη αλλά ήταν ελάχιστοι και δεν είχαν κάποια σωματειακή οργάνωση. Το 1862, ζούσε εκεί ο εύπορος Π. Βάρδας. Πιο γνωστός υπήρξε ο έμπορος Ιωάννης Μαυρουδής, που ζούσε εκεί πριν από το 1888 και ως το 1910 ήταν αντιπρόσωπος της Επιτροπής Σχολείων του νησιού στις συναλλαγές της με τις τράπεζες.<br />
<br />
<em><strong>Αφρική</strong></em><br />
Από τα μέσα του 19ου αιώνα, με αφετηρία την Αίγυπτο πολλοί Λημνιοί προωθήθηκαν σε άλλες αφρικανικές χώρες. Αναφέρονται Λημνιοί έμποροι στα λιμάνια: Μασάβα της Ερυθραίας (το 1889), Σουάκημ του Σουδάν (το 1887). Στα μέρη αυτά, πριν το 1870 και για πολλά χρόνια, πρόξενος του ελληνικού κράτους ήταν ο Χαράλαμπος Κατακουζηνός από τα Καμίνια. Στο Σουδάν αναφέρεται ο Γρηγόριος Λεοντής από το Πλατύ, από τα 1890 περίπου. Είχε εξέχουσα οικονομική θέση και παρασημοφορήθηκε από την αγγλική κυβέρνηση. <br />
Στη νοτιότερη Αφρική οι Λημνιοί άρχισαν να προωθούνται μετά το 1890 κυρίως ως εργάτες σε αποικιοκρατικές εταιρείες σιδηροδρόμων και άλλων έργων, άλλοι νόμιμα και άλλοι ως λαθρομετανάστες, με αποτέλεσμα να απελαύνονται. Συγκέντρωναν κάποια κεφάλαια και τα επένδυαν σε μικρομάγαζα, καφενεία, ξενώνες, χρηματιστηριακά γραφεία, κτηνοτροφικές μονάδες κ.λπ.<br />
Ήδη πριν από το 1900 αναφέρονται Λημνιοί έμποροι στη Μοζαμβίκη: ο Χαλαμανδάρης από το Λιβαδοχώρι, ο Λεκανίδης από τον Κατάλακκο, ο Διοματάρης και ο Παρασκευάς από το Θάνος, ο Τραταρός κ.ά. Μάλιστα, το 1908 οι Λημνιοί πρωτοστάτησαν στην ίδρυση της «Ελληνικής Κοινότητας Μοζαμβίκης», της οποίας πρόεδρος για πολλά χρόνια υπήρξε ο Κ. Διοματάρης. <br />
Την ίδια εποχή Λημνιοί εγκαθίστανται σε πόλεις της Νοτίου Αφρικής: στο Κέιπ-Τάουν ο Φώτης Κομνηνός από την Ατσική το 1905, στο Τζέρμινστον ο Βαγιάκος. Επίσης στη Ροδεσία ο Πλαγής από τον Κοντιά, στο Βελγικό Κογκό ο Νικολέτος και ο Μακρής ακόμα και στη μακρινή Μαδαγασκάρη αναφέρεται ο Ιωάννης Μιχαήλ από το Θάνος. Στη Νότ. Αφρική λειτουργεί μέχρι σήμερα ο «Σύλλογος Λημνίων ο Ήφαιστος», ο οποίος στο παρελθόν έχει συνεισφέρει σε πολλά κοινωφελή έργα του νησιού (νοσοκομείο, σχολεία κ.ά.). <br />
<br />
<em><strong>Η.Π.Α.</strong></em><br />
Από τα τέλη του 19ου αιώνα πολλοί Λημνιοί μεταναστεύουν στις ΗΠΑ απ’ όπου στέλνουν συνδρομές για κοινωφελή έργα. Μετά το 1915, η μετανάστευση στις ΗΠΑ γίνεται εντονότερη, για να ενταθεί τα μεταπολεμικά χρόνια (1945-70). Ήδη από το 1905 ίδρυσαν στη Νέα Υόρκη την «Παλλημνιακή Φιλανθρωπική Αδελφότητα ο Ήφαιστος», της οποίας η σημαντικότερη ευεργεσία υπήρξε η ανέγερση του νοσοκομείου. Ψυχή του συλλόγου και ισόβιος γεν. γραμματέας του, ως το 1933, υπήρξε ένας Ίμβριος, ο Κων/νος Κωνσταντινίδης, πρώην δάσκαλος στη Λήμνο από το 1889 ως το 1907. Ο Ήφαιστος διατηρούσε παραρτήματα σε έξι ακόμα πόλεις των ΗΠΑ στις πολιτείες N. Τζέρσεϊ, Κονέκτικατ και Πενσιλβάνια. Επίσης, είχε τμήμα Νέων και Νεανίδων, Όμιλο Θυγατέρων και Γυναικών με την επωνυμία «Μαρούλα». Αξιόλογη δράση είχε η «Ένωση Λημνίων Σικάγου», την οποία ίδρυσαν το 1972 δώδεκα οικογένειες Λημνίων. Λειτούργησε για μια δεκαετία περίπου με πρόεδρο τον Ψαριανό από τα Καμίνια και το 1975 έστειλε 12.000 δολάρια για την ανέγερση του Γηροκομείου Λήμνου. Το πλήθος των Λημνίων των ΗΠΑ φαίνεται κι από το ότι αναφέρονται και σύλλογοι χωριών, όπως: <br />
Ο «Σύλλογος Άγιος Γεώργιος Ατσικής ΗΠΑ» που χρηματοδότησε την ανέγερση του καμπαναριού του χωριού και το 1926 έστειλε 2000 δρχ. στο αθλητικό σωματείο Λημνιακός Γ.Σ.<br />
Ο «Σύνδεσμος Πλατυνών ΗΠΑ η Πρόοδος».<br />
Ο «Σύλλογος Ευαγγελισμός Μουδρινών ΗΠΑ». <br />
Ο «Σύλλογος Ρεΐζ-Δερέ Μ. Ασίας ο Άγιος Δημήτριος».<br />
Από τους Λημνιούς των ΗΠΑ αξίζει να ξεχωρίσουμε το διαπρεπή βυζαντινολόγο Παναγιώτη Χαρανή (1905-85, γνωστό ως Peter Charanis) από την Ατσική, ο οποίος δίδαξε για 40 χρόνια στο πανεπιστήμιο Rutgers και θεωρείται ο ιδρυτής των βυζαντινών σπουδών στις ΗΠΑ, για τον οποίο ο Σύλλογος Ατσικιωτών είχε κάνει τιμητική εκδήλωση πριν από δυο χρόνια.<br />
<br />
<em><strong>Άπω Ανατολή - Αυστραλία</strong></em><br />
Στον Καναδά και στη Νότια Αμερική δεν έχουμε μετανάστες Λημνιούς πριν το 1912. Αναφέρονται όμως Λήμνιοι στην Κίνα και στην Αυστραλία. Συγκεκριμένα, το 1908 ο Στέργιος Ιωαννίδης από το Μούδρο είχε ιδρύσει εμπορικό οίκο στο Τονκίνο της Κίνας που διατήρησε για αρκετά χρόνια. Στην Αυστραλία αναφέρονται Λήμνιοι από τα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Λήμνιος θαλασσοπόρος Κωνσταντής Κατακουζηνός Μάκρας, από τον Κοντιά, ταξίδεψε πριν από το 1850 στην Αυστραλία με το ιστιοφόρο του και αργότερα, στα 1885, ταξίδευε στην Αυστραλία ο γιος του Νικόλας, ο οποίος είχε τρία ιστιοφόρα. Δηλαδή, το 19ο αιώνα, λημνιακά ιστιοφόρα ταξίδευαν ως την Αυστραλία. Συνεπώς, δεν είναι απίθανο να άφησαν εκεί Λήμνιους μετανάστες. Είναι γνωστοί τουλάχιστον δύο.<br />
Ως πρώτος θεωρείται ο Γεώργιος Τραμουντάνης (1822-1911), ο οποίος έφτασε στην Αυστραλία γύρω στο 1850 και αγγλοποίησε το επώνυμό του σε George North. Ήταν έμπειρος ναυτικός και εργάστηκε ως πρώτος μηχανικός σε ατμόπλοια μέχρι το 1858. Στη συνέχεια παντρεύτηκε μια Αγγλίδα και εγκαταστάθηκε στο Γκρήν Πάτς της Νότιας Αυστραλίας. Εκεί καλλιεργούσε αμπέλια και λαχανικά αλλά η μεγάλη του αγάπη ήταν τα πρόβατα. Έζησε ως το 1911 κι απέκτησε δυο γιους και 21 εγγόνια! Θεωρείται ο πρωτοπόρος των Ελλήνων της Νότιας Αυστραλίας και στο τοπικό Μουσείο Μετανάστευσης υπάρχουν φωτογραφίες του, προσωπικά αντικείμενα και τεκμήρια για τη ζωή του.<br />
Ο δεύτερος Λημνιός της Αυστραλίας που είναι γνωστός είναι ο Ελευθέριος Κανέλλος. Όταν αποβιβάστηκε το 1883 στη Μελβούρνη ήταν ακόμα έφηβος και η πρώτη δουλειά του ήταν πλανόδιος πωλητής ψαριών με κάρο. Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1901, είχε ιδρύσει την εταιρεία «Lemnos & Co.» και εμπορευόταν στρείδια. Επίσης, είχε αγγλοποιήσει το όνομά του σε Tom Lemnos. Όμως, δεν είχε αλλάξει θρησκευτικό δόγμα. Παρέμεινε ορθόδοξος ως το θάνατό του. Πέθανε 106 ετών. <br />
Μεγαλύτερη εγκατάσταση Λημνιών στην Αυστραλία έχουμε μετά το 1930 κυρίως από Λημνιούς της Αιγύπτου που είχαν αγγλική υπηκοότητα. Το 1939 ήταν αρκετοί και ίδρυσαν τη «Λημνιακή Κοινότητα Μελβούρνης ο Ήφαιστος». Μετά το 1950 η μετανάστευση στην Αυστραλία πήρε διαστάσεις μαζικής φυγής. <br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ατσικιώτες και άλλοι Λημνιοί στο υπερωκεάνειο “SEVEN SEES” το 1961, προς <br />
Αυστραλία. Αναγνωρίσαμε, τον Απόστολο Τραγάρα και την Αλεξάνδρα Κακμή.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjxTQGnIWN6-wrHVdWejSCPZ8J4Gr8LTTxC-GecbDdk9mYFqN_tinYEKciTItAdqmbpLbPFm97SiCpVK4VtcKfP-ZNaWbgGuhlqmIwkd2LU5OnZiH4uEtioPQvk8K6C9MdvrfycM06Yak/s1600/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B18.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 274px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjxTQGnIWN6-wrHVdWejSCPZ8J4Gr8LTTxC-GecbDdk9mYFqN_tinYEKciTItAdqmbpLbPFm97SiCpVK4VtcKfP-ZNaWbgGuhlqmIwkd2LU5OnZiH4uEtioPQvk8K6C9MdvrfycM06Yak/s400/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B18.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455476097620466738" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<em><strong>Εσωτερικό</strong></em><br />
Τέλος, μη ξεχνάμε πως ένα σημαντικό τμήμα των Λημνιών της διασποράς ζει στις μεγαλουπόλεις της Ελλάδας. Λειτουργούν σύλλογοι Λημνίων σε πέντε πόλεις: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη και Λέσβο ενώ στην Αθήνα υπάρχουν 20 περίπου τοπικοί σύλλογοι από αποδήμους των διαφόρων χωριών.<br />
Με τη βόρεια Ελλάδα (Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Άγιο Όρος, Θράκη) αναφέρονται επαφές της Λήμνου από πολύ παλιά. Στην Αθήνα Λημνιοί εγκαταστάθηκαν μόλις ανακηρύχτηκε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους. Ήταν κυρίως απόμαχοι του αγώνα του 1821, όπως ο χιλίαρχος Τριαντάφυλλος Τζουράς (1793-1847), που δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στη Λήμνο γιατί είχαν δημευθεί οι περιουσίες τους. Αναφέρονται επίσης δέκα Λήμνιοι φοιτητές στο πανεπιστήμιο Αθηνών πριν το 1890.<br />
Περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στα χρόνια του μεσοπολέμου. Το 1928 συγκρότησαν ένα «Σύλλογο Λημνίων Φοιτητών» και το 1933 την «Ένωση των εν Αθήναις Λημνίων» με 70 μέλη και πρόεδρο το δικηγόρο Δημήτριο Στέλλιο. Μεταπολεμικά, λειτούργησε για πολλές δεκαετίες η «Ένωση Λημνίων Αθηνών-Πειραιώς» και το 1984 οι τοπικοί σύλλογοι των χωριών συγκρότησαν την Ομοσπονδία Λημνιακών Συλλόγων (ΟΛΣΥ).<br />
<br />
Βιβλιογραφία - Πηγές<br />
<br />
«Αθήνα, τότε και τώρα. Εικόνες του χθες και του σήμερα», εκδ. ΟΛΚΟΣ-ΤΑ ΝΕΑ, σσ. 114-115.<br />
Γεροντούδης Λεωνίδας, «Η νήσος Λήμνος», Αθήναι 1971.<br />
Γιαλουράκης Μιχαήλ, «Η Αίγυπτος των Ελλήνων», Αθήνα 1967. <br />
Καψιδέλης Τάσος, «Η Λήμνος στον αγώνα του 1821», Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, Αθήνα 1986.<br />
Καψιδέλης Τάσος - Κομνηνός Σίμος, «Η Λήμνος από τα πανάρχαια χρόνια ως σήμερα», Αθήνα 1982.<br />
Μπελίτσος Θεόδωρος, «Αργύριος Μοσχίδης - Ο ιστορικός της Λήμνου και η εποχή του», σσ. 82-96.<br />
Μπελίτσος Θεόδωρος, «Η λημνιακή διασπορά από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι σήμερα», Νόστος Μυτιλήνης 2 (Φεβρουάριος 1998) και 3 (Μάιος 1998) και Λημνιακό Βήμα 588 (20/5/98). <br />
Μπελίτσος Θεόδωρος, «Η παρουσία των Λημνιών στην Αυστραλία. Συμπληρωματικές πληροφορίες», Λημνιακό Βήμα 685 (1-11-2000). <br />
Μπελίτσος Θεόδωρος, «Λήμνιοι Αιγυπτιώτες Ευεργέτες», εφ. Λήμνος 505 (22/11/2007),<br />
Μπελίτσος Θεόδωρος, «Τα κοινοτικά σχολεία της Λήμνου», Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, Αθήνα 1999.<br />
Σισιλιάνος Δ., «Αι παλαιότεραι Αθήναι», εφ. Η Καθημερινή φ. 9664 (8-8-1943).<br />
Σουλογιάννης Ευθύμιος, «Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας (1843-1993)», ΕΕΛΙΑ, Αθήνα 1994. <br />
Σύλλογος Λημνίων Μόντρεαλ ο Ήφαιστος, «Αναμνηστικό Λεύκωμα», Μόντρεαλ 1988.<br />
Τουρπτσόγλου-Στεφανίδου Βασιλική, «Ταξιδιωτικά και γεωγραφικά κείμενα για τη νήσο Λήμνο (15ος-20ος αιώνας)», Πολυτεχνική Σχολή Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη 1986. <br />
Τσιμπιδάρος Β., «Οι Έλληνες στην Αγγλία», 1974.<br />
Τσολίσος Γεώργιος, «Περγαμηνά», Αθήνα 1984.<br />
Φραγκέλλης Πάνος, «Λήμνος η φιλτάτη», τόμοι Α΄-Δ΄, Αθήνα 1999-2000.<br />
Χρυσικόπουλος Ι. Βασίλης, «Giovanni d’Athanasi, ο Λήμνιος (1798-1854): Ο ρόλος του στις ανακαλύψεις αρχαιοτήτων της Αιγύπτου κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα», Αρχαιολογία και Τέχνες 87 (Ιούνιος 2003), σσ. 76-83.<br />
Bierbrier M., «ATHANASI, Giovanni d’ (1798-1854)», στο «Who was who in Egyptology», London, 1995 [3rd ed.], σ. 21.<br />
Bierbrier M., «TRIANTAPHYLLOS, George alias Wardi (d.1852)», στο «Who was who in Egyptology», London, 1995 [3rd ed.], σ. 418. <br />
Chrysikopoulos V., «L’Histoire des Collections d’Antiquites Egyptiennes du Musee National d’Athenes», 2001, Lyon France, τ. 36 σελ. 358-374: «Les Principaux Donateurs de la Collection d’Athenes: Alexandros Rostovitz et Ioannis Dimitriou».<br />
Dewachter Michel, «Un Grec de Louqsor collaborateur de Champollion et Lepsius: Ouardi-Triantaphyllos», Paris 1995.<br />
Hugh Gilchrist, «Australians and Greeks» Vol. I: The Early Years, σσ. 233-234.<br />
www.hri.org/lemnian/hephaestus (ιστοσελίδα της Pan-Lemnian Philanthropic Association Hephaestus).<br />
<br />
<br />
<br />
<strong><em>"Atlantic empress 1979". </em></strong><br />
<em>Στιγμές ξεκούρασης και αστείων μεταξύ των ναυτικών, στο τάνκερ "Atlantic Empress", 1979. Στο μέσον ο Ατσικιώτης Βασίλης Τραγάρας. Σε λίγες μέρες (19/7/1979)το "Atlantic Empress" θα συγκρουσθεί με το επίσης τάνκερ "Aegean Captain" στη θάλασσα της Καραϊβικής και θα βρουν τραγικό θάνατο 26 ναυτικοί, μεταξύ των οποίων και ο Βασίλης. Άραγε τα άλλα δυο παιδιά που εικονίζονται στη φωτογραφία, τι να απέγιναν; <br />
Ξέρετε γιατί βάζω τόσες φωτογραφίες από το ναυάγιο; Γιατί ο Βασίλης ήταν το μικρό μου το αδερφάκι, μόλις 24 χρόνων, είχε δε μπαρκάρει μόλις λίγους μήνες πριν. Δεν είχε ζήσει σχεδόν τίποτα, από αυτό που λέμε ζωή. Ήταν ο πιο καλόκαρδος, έξυπνος και καλαμπουρτζής τύπος που υπήρχε. Και φανατικός ΑΕΚτζής. Το κουρείο, που είχε πριν μπαρκάρει ήταν γεμάτο με φωτογραφίες της ΑΕΚ. Και ξέρετε ακόμα γιατί αναρτώ τις φωτογραφίες; Γιατί σε όλα τα sites που μπήκα με θέμα το τραγικό αυτό ναυάγιο, πουθενά πλην ενός ή δύο δεν αναφέρεται ότι υπήρξαν δεκάδες νεκροί, οι οποίοι πέθαναν με τον πιο τραγικό από τους θανάτους, τη φωτιά. Πουθενά τα ονόματά τους, σαν να ήταν σκύλοι. Αναφέρουν μόνο την οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η πετρελαιοκηλίδα από το πετρέλαιο που διέρρευσε από το τάνκερ. Όμως αυτά τα παιδιά ήταν τα περισσότερα μικρά παλικαράκια, που μόλις έβγαιναν στο χάραμα της ζωής. Πήγαν στα καράβια γιατί η ανέχεια και η φτώχεια τους ανάγκασε. Και ήταν πραγματικά παλικάρια γιατί ούτε τεμπέλιασαν στη όποια μίζερη βολή τους, ούτε κατουρημένες ποδιές φίλησαν για να τους χώσουν σε καμια θεσούλα. Γιατί, τώρα, μετά από 31 χρόνια; Τώρα μπόρεσα να το διαχειριστώ μέσα μου το γεγονός, που κατέστρεψε τις οικογένειές μας. Για χρόνια ούτε το αναφέραμε μέσα στην οικογένεια, ήταν ταμπού. Και τώρα που τα γράφω αυτά η συγκίνησή μου είναι μεγάλη. Ο πατέρας μου έφυγε με αυτόν τον καημό και η γηραιά μητέρα μου δεν περνά μέρα που να μη σκέφτεται και να μοιρολογά το Βασίλη μας. Αν μη τι άλλο, αυτά τα παιδιά με τη σκοτεινή μοίρα, μια αναφορά, κάπου, τη δικαιούνται. Όχι γι' αυτούς, αυτοί τελείωσαν προ πολλού. Αλλά για τη δική μας, αυτών που έμειναν πίσω, των τυχερών, την ισορροπία και τον αυτοσεβασμό. Αν τύχει κάποιος από τις οικογένειες των αδικοχαμένων να δει αυτό το blog, ας επικοινωνήσει μαζί μου στη διεύθυνση: tragaras@hotmail.com </em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilBXiQ1Ki7KXaGGz-KKcq31xRp9CswtU6jdeDrWOXIg8Sp4b8DiNu7m352DGXkCewU231YNT2d1AvO4_CqPEgqJeXupIsPELJ2xgOQzE6KmWboW5uHDZ4jk2iUBKUgZ7craG0adWJA_jc/s1600/Scan10123.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilBXiQ1Ki7KXaGGz-KKcq31xRp9CswtU6jdeDrWOXIg8Sp4b8DiNu7m352DGXkCewU231YNT2d1AvO4_CqPEgqJeXupIsPELJ2xgOQzE6KmWboW5uHDZ4jk2iUBKUgZ7craG0adWJA_jc/s400/Scan10123.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455556744943155346" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Βασίλης Τραγάρας με ένα άλλο ναυτικό σε αναμνηστική φωτογραφία πάνω στο "Atlantic Empress". Αλήθεια ποια να ήταν η τύχη κι αυτού του παιδιού;<br />
</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6VfQBr7sohrtpZTp_VbQRe8D27FQtobJvbV2VDY3Am0ABccaeF6PNBi7PLpt0pYNgwtc6ESkoT-n8rVPYLwogoKGTjBcNinEicKrF5VvX-StvcJMfDykTUEDBjIfmIWARZiFTQGA2jog/s1600/Scan10875.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6VfQBr7sohrtpZTp_VbQRe8D27FQtobJvbV2VDY3Am0ABccaeF6PNBi7PLpt0pYNgwtc6ESkoT-n8rVPYLwogoKGTjBcNinEicKrF5VvX-StvcJMfDykTUEDBjIfmIWARZiFTQGA2jog/s400/Scan10875.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5456810553044184754" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Βασίλης Τραγάρας με ένα άλλο ναυτικό πάνω στο "Atlantic Empress". Άγνωστη και αυτού του παιδιού η τύχη</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjklSspWjhFLPbNtIP__JJ9p8Rf6_nEdEBh24o6jrRGICMW8FvsFWnBLmRhwXtU-HKQWKHKWppS42VRTMOTOdAequf_WoMmy9XJdqboG7-KBQgnakG3RpCSQNrb-00CUiTUKRq-bDfy588/s1600/page100041.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 280px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjklSspWjhFLPbNtIP__JJ9p8Rf6_nEdEBh24o6jrRGICMW8FvsFWnBLmRhwXtU-HKQWKHKWppS42VRTMOTOdAequf_WoMmy9XJdqboG7-KBQgnakG3RpCSQNrb-00CUiTUKRq-bDfy588/s400/page100041.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5456824824500177810" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Βασίλης Τραγάρας εν ώρα εργασίας πάνω στο "Atlantic Empress".</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWmSCnnPsVPaKNU7LVu4UmRVoiJOuoHrkXCYnBfA8Z2qqzvRUXfNm9m2-njTUFGv4vEB6M1VG3uNx6Pz8tWZ8TPSui9XRAZeShQIzU4VPFDaIQLV474xuNf4soesPBhEf5v_diJyyrgfo/s1600/SWScan0000100120.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 287px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWmSCnnPsVPaKNU7LVu4UmRVoiJOuoHrkXCYnBfA8Z2qqzvRUXfNm9m2-njTUFGv4vEB6M1VG3uNx6Pz8tWZ8TPSui9XRAZeShQIzU4VPFDaIQLV474xuNf4soesPBhEf5v_diJyyrgfo/s400/SWScan0000100120.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5456315881776498930" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<strong><em>Το "Αtlantic Empress" φλεγόμενο.</em> <em>Πηγή: Fotobucket. Φωτογράφος: Hein Hinrichs, από το σωστικό πλοίο "Berlin" </em></strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh5JTlm7K_rNC_7adqMM2Z7Sv81GRdPd3YXZI6NDr3eUsnkvyEutjCoO8XflGQpE8SDHF7cmvSVgpT0zF0oF3Pe6I-QQTxjCnLnaKaXOi842sUrSePQkLI7jEAA-VzyZYrCgz6XEdHE3Q/s1600/BerlinTobago03.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 272px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh5JTlm7K_rNC_7adqMM2Z7Sv81GRdPd3YXZI6NDr3eUsnkvyEutjCoO8XflGQpE8SDHF7cmvSVgpT0zF0oF3Pe6I-QQTxjCnLnaKaXOi842sUrSePQkLI7jEAA-VzyZYrCgz6XEdHE3Q/s400/BerlinTobago03.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5457773329385659666" /></a><br />
<br />
<em>Το "Αtlantic Empress" φλεγόμενο</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9wX-S1cBLylZtW7Pcf4gtUaHJiRDM9kzV7pohjSsOccbzS0p0m_i6027owO4GbnnFKrpXyFEVKs2tzxJ6xg3JUaPRYWQSGmeF7_wzj_O65KxxiNs2yYaxlmefs6_nRpG1oDui528GLVM/s1600/BerlinTobago04.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 275px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9wX-S1cBLylZtW7Pcf4gtUaHJiRDM9kzV7pohjSsOccbzS0p0m_i6027owO4GbnnFKrpXyFEVKs2tzxJ6xg3JUaPRYWQSGmeF7_wzj_O65KxxiNs2yYaxlmefs6_nRpG1oDui528GLVM/s400/BerlinTobago04.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5457773601189786434" /></a><br />
<br />
<em>Το "Αtlantic Empress" φλεγόμενο</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb8W9SYPeFeBGqgBXFi72Ob6k3b9ThNVXgo_yaYs8MrnVS9VGsvj-MsoUPEJ01iM20eFrK8rmIfH3D9YspZfJVulD_p3xXm9SjiH3PN1DVTJypNlcKolrKrAsKz-xvHz8D3DqfXrofs3A/s1600/BerlinTobago02.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 273px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb8W9SYPeFeBGqgBXFi72Ob6k3b9ThNVXgo_yaYs8MrnVS9VGsvj-MsoUPEJ01iM20eFrK8rmIfH3D9YspZfJVulD_p3xXm9SjiH3PN1DVTJypNlcKolrKrAsKz-xvHz8D3DqfXrofs3A/s400/BerlinTobago02.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458377382221652162" /></a><br />
<br />
<em>Το "Αtlantic Empress" φλεγόμενο</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcSyZ8hRCKqv775eGy2h-2zgpa4hCtL3CiOQZjjH6eSny-1TvX3GEtPKSFwwEVorIU6LfZtrq66ba_xnbnc2cX9jHGpHJq-qZf64iGEXko1w6UeV1m7LaFq3kjx2kFCDqcNmNdOM7iaA4/s1600/DSC09368.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcSyZ8hRCKqv775eGy2h-2zgpa4hCtL3CiOQZjjH6eSny-1TvX3GEtPKSFwwEVorIU6LfZtrq66ba_xnbnc2cX9jHGpHJq-qZf64iGEXko1w6UeV1m7LaFq3kjx2kFCDqcNmNdOM7iaA4/s400/DSC09368.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5456232238308368386" /></a><br />
<br />
<em>Το "Αtlantic Empress" φλεγόμενο</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaGwpMYeVyfcWKIR9nRUZ__UN-3icxbd-sKd3zQHwjl0BHpkPETMcO4PKhPjilZ7tP-SnM44KpIOc2WSb3ICwkqQGva9zCz3Y31m3zS5gq4FmxuYRs4EF007yXMuswpPLnQ5b5BklgWS0/s1600/DSC09367.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaGwpMYeVyfcWKIR9nRUZ__UN-3icxbd-sKd3zQHwjl0BHpkPETMcO4PKhPjilZ7tP-SnM44KpIOc2WSb3ICwkqQGva9zCz3Y31m3zS5gq4FmxuYRs4EF007yXMuswpPLnQ5b5BklgWS0/s400/DSC09367.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5456233003136486882" /></a><br />
<br />
<em>Το "Αtlantic Empress" φλεγόμενο</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-sejUCrdedZ5-tqOPh9JWvhGfLMFnk3C7bJ3QLiGMiBcHL7wXsLeNxuuQyaR0MJ3nOzrkf0bN-g64UXWG2VROh3PqL64PjkKs6HMqfphzfSXKTJBqHHqMMniZ-yP0BxQnKBsmI0zst9A/s1600/DSC09369.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-sejUCrdedZ5-tqOPh9JWvhGfLMFnk3C7bJ3QLiGMiBcHL7wXsLeNxuuQyaR0MJ3nOzrkf0bN-g64UXWG2VROh3PqL64PjkKs6HMqfphzfSXKTJBqHHqMMniZ-yP0BxQnKBsmI0zst9A/s400/DSC09369.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5456802260282761506" /></a><br />
<br />
<em>Το "Αtlantic Empress" φλεγόμενο</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCvWU1bGbDLUww1jqK4-hQrC2QL0CjlOcSb7L1kjZ3ZuV15ax-G0XxhFuqAhgo5aFHzAlGAqWJRanws_F3dyRM-Cpi2_Wza06GBSMDWR0-DHvJX6I1ZrO9dcKY_gRqTBW7VR3oRGTZq7E/s1600/DSC09382.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCvWU1bGbDLUww1jqK4-hQrC2QL0CjlOcSb7L1kjZ3ZuV15ax-G0XxhFuqAhgo5aFHzAlGAqWJRanws_F3dyRM-Cpi2_Wza06GBSMDWR0-DHvJX6I1ZrO9dcKY_gRqTBW7VR3oRGTZq7E/s400/DSC09382.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5456802723089394114" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τα καλά παιδιά της Λήμνου <br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Λήμνος» του Σταύρου Τραγάρα</strong><br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
αριώνουν τα μπαμπάκια στο Κελάρικο<br />
και περπατούν παρέα με τις πέρδικες <br />
στη Μητρόπολη.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
θερίζουνε τα στάρια<br />
με την κοσά των παπούδων τους<br />
και κοιτούν τον ήλιο κατάματα<br />
με καθαρά μέτωπα<br />
ίσος προς ίσον.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
φορτώνουνε τα φορτηγά<br />
κουβαλώντας τα τσουβάλια στην πλάτη τους.<br />
Μετά μαζεύουν την αλιτσάχνη<br />
και φτιάχνουν τα άρματά τους<br />
για το τάγμα των αργυράσπιδων <br />
του Μεγαλέξανδρου.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
σαλαγούν τα πρόβατά τους στο Φαρακλό<br />
μόνο και μόνο<br />
για να τους δώσει ο Παν το χρίσμα.<br />
Μόλις ονομασθούν αιγίκοροι<br />
δεν φοβούνται να πέσουν στη φωτιά.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
ανοίγουν πηγάδια<br />
στην Αγιακατερίνη και τα Σαμάλωνα<br />
χωμένοι ως τα γόνατα<br />
στο νερό και τη λάσπη.<br />
Θέλουν να δώσουν κουράγιο<br />
στην αδελφή τους την άτυχη<br />
που δεν θέλει <br />
να φύγει απ’ τον ήλιο.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
παν στο γυμνάσιο του Κάστρου<br />
παίρνοντας γεμάτο καλάθι<br />
με τα φυλλοκάρδια της μάνας τους<br />
κάθε μεσημέρι απ’ το σταθμό.<br />
Το πρωί το γυρίζουν άδειο<br />
βαδίζοντας απ’ την αγορά<br />
δήθεν τυχαία<br />
για να μυρίσουν τον φρεσκοκομμένο καφέ <br />
του Βαρτεβανιάν.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
κάνουν τη βόλτα τους κάθε βράδυ<br />
στον Καρπασινόδρομο<br />
και γαμπρίζουν μόνο τα κορίτσια<br />
που θα παντρευτούν μεθαύριο<br />
έχοντας κόκκινα γαρόφαλα<br />
αντί για μάγουλα.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
πίνουν το ούζο <br />
με χταπόδι που καμάκιασαν οι ίδιοι<br />
στα πυροφάνια του Κοκκινόβραχου<br />
δοκιμή για τη μάχη με τους Εγχειρογάστορες <br />
της πολιτείας.<br />
Κι άμα δε βρούν απογιαλού<br />
πάντα ντρέπονται όταν επιστρέφουν.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
φεύγουν για Αυστραλία<br />
ομάδες – ομάδες<br />
με το λεωφορείο της γραμμής.<br />
Δε χύνουν ένα δάκρυ<br />
κι ας κλαιν όλοι τριγύρω τους.<br />
Θα κλάψουν σα φτάσουν εκεί<br />
αφού δε θα βρουν γλάστρες με βασιλικούς.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου <br />
μπαρκάρουν με φορτηγά και γκαζάδικα <br />
για να λύσουν το αίνιγμα της Σφίγγας.<br />
Κι αν μερικά μείνουν για πάντα <br />
στην Καραϊβική ή στη θάλασσα της Ιαπωνίας<br />
δεν είναι γιατί η μάνα τους<br />
ξέχασε να φτιάξει ποδιές<br />
στην εικόνα του Αϊ Νικόλα.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
χορεύουν στην πλατεία<br />
κάθε Αγιαρμολά και κάθε Παναγιάς<br />
και σκοτώνουν το καθένα ένα Κύκλωπα<br />
που ήρθε να τα αφανίσει<br />
σε ύπουλο καρτέρι.<br />
Μετά πετούν για μια βόλτα στον ουρανό<br />
αυτό είναι το βραβείο τους.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
κουβαλούν τους νεκρούς φίλους τους<br />
μέσα στο μυαλό τους.<br />
Χορεύουν γι’ αυτούς ένα ζεϊμπέκικο <br />
όταν πολυβαρύνουν τα ματόκλαδά τους.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
πικροκαρδίζουν πολύ τις μάνες τους<br />
που όλο είναι φευγάτα<br />
αλλά τι φταίνε κι αυτά <br />
αφού τους φέρνει λιγοθυμιά<br />
η μυρωδιά απ’ το αγιόκλημα<br />
δίπλα στην πόρτα.<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου <br />
όλο και λιγοστεύουν πια<br />
πρέπει να ψάξει κανείς πολύ<br />
για να τα βρει αν τα θέλει.<br />
Εκτός από τύχη που χρειάζεται <br />
πρέπει να θέλουν κι αυτά να εμφανισθούν. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Αποσπάσματα από το Λημνιακό τύπο πριν 45 χρόνια <br />
<br />
Έρευνα Σταύρος Τραγάρας </strong><br />
<br />
<strong>ΕΙΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΙΝ </strong>της εργασίας διαχωρισμού εις δύο αιθούσας του σχολείου Δάφνης μετά την κατάταξίν του ως διταξίου, ο Ευεργέτης της Κοινότητος ταύτης κ. Παναγ. Βέργος απέστειλεν έτερα 150 δολλάρια, έπειτα από τα 700 που απέστειλε προηγουμένως, διότι δεν επήρκουν διά την όλην εργασίαν. Ο μοναδικός αυτός Ευεργέτης του χωρίου τούτου, «ο ένας και καλός» δεν παύει να φροντίζη για τη γενέτειρά του, και πάντοτε είναι πρόθυμος και γενναιόδωρος προς κάθε ανάγκην και έλλειψίν της. Ο Θεός ας ευοδώνη τα έργα του, και δίδη αυτώ μακροημέρευσιν, ίνα επί μεγαλύτερον διάστημα παρέχει τας ευεργεσίας του, διότι είναι πλέον ή βέβαιον ότι, δεν θα ξαναδούν δεύτερο Παναγιώτη οι συγχωριανοί μας Δάφνηοι.<br />
<br />
<strong>ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ</strong><br />
Διά της παρούσης μου εκφράζω τας θερμάς ευχαριστίας μου τόσον προς τον εν Τασμανία Αυστραλίας διαμένοντα κ. Ηρακλήν Ξύκην όσον και εις τον εν Ατσική πατέραν του κ. Ευάγγελον Ξύκην διά τας προσπαθείας άτινας κατέβαλον προκειμένου η θυγάτηρ μου Μαρίκα να μεταναστεύση εις Αυστραλίαν.<br />
Εν Δάφνη τη 21.10.1962<br />
Ο ευχαριστών<br />
Χαράλαμπος Φκιαράς<br />
<br />
<strong>ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝ ΤΗ ΞΕΝΗ ΛΗΜΝΙΟΥΣ</strong><br />
Γνωρίζομεν υμίν ότι τινές των μαθητών του υφ’ ημάς Γυμνασίου, διαμένοντες εις ανθυγειινά δωμάτια και υποσιτιζόμενοι κινδυνεύουν να χάσωσι το πιο πολύτιμον εις τον άνθρωπον, την υγείαν των και αυτήν ταύτην την ζωήν των.<br />
Δια την μερικήν θεραπείαν της ως άνω καταστάσεως απεφασίσθη η οργάνωσις μαθητικού συσσιτίου εν τω σχολείω αποτελουμένου εξ ενός ημερησίου γεύματος, δια τους πλέον απόρους και επιμελείς μαθητάς. Ωρίσθη ο αριθμός των συσσιτούντων εις τριάκοντα. Παρακαλούμεν όθεν Υμάς όπως ευαρεστηθήτε και ενισχύσητε ηθικώς και οικονομικώς το θεάρεστον τούτο έργον υψίστης κοινωνικής σημασίας. Εν Μυρίνη τη 4/1/1962<br />
Μετά τιμής <br />
Ο Γυμνασιάρχης<br />
Χαράλαμπος Παντελαρούδης<br />
<br />
<strong>ΕΙΔΗΣΙΣ</strong><br />
Με την κατάργησιν των εκτάκτων μέτρων κατηργήθη και το «λεγόμενον στρατόπεδον εξορίστων Αγ. Ευστρατίου».Ήδη ήρχισεν η απόλυσις των εν αυτώ κρατουμένων, εντός δε των ημερών θα συντελεστεί η οριστική διάλυσίς του. Ούτω η κομμουνιστική ΕΔΑ απεστερήθη της δυνατότητος ν’ ασκή δυσφημιστικήν προπαγάνδαν εναντίον της Ελλάδος…<br />
<br />
<strong>ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΑΧΩΡΟΥΝΤΩΝ ΕΙΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΕΜΕ</strong><br />
Κατά δοθείσαν υπόσχεσιν δημοσιεύομεν τα ονόματα των 40 αναχωρησάντων εκ Λήμνου την παρελθούσαν Κυριακήν δι’ Αυστραλίαν εκπαιδευθέντων παρά της ΔΕΜΕ.<br />
Ακολουθούν 40 ονόματα.<br />
<br />
<strong>ΑΠΩΛΕΣΘΗΣΑΝ </strong>6 τεμάχια παπουτσιών (παράταιρα) πέτσινα μεταξύ Ρωμανού Κάσπακος και παρακαλείται ο ευρών όπως τα παραδώση εις τα Γραφεία μας και θα αμοιφθεί καλώς.<br />
<br />
<strong>ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΙΣ</strong><br />
Ο εκ Σαρδών Κωνστ. Χαλκάς παρέχει επιβήτορα χοίρον εκλεκτής ράτσας (κτήματος Μητροπόλεως) εις το εν τη θέσει «Πλαγιά» κτήμα του.<br />
<br />
<strong>ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ</strong><br />
Αγαπητοί συμπατριώται<br />
Τα εν Αμερική γραφεία μας μας πληροφόρησαν δια τον νέον μεταναστευτικόν νόμον των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατ’ αυτόν, από 1ης Οκτωβρίου 1965, έως 1ης Ιουλίου 1968, θα λαμβάνουν ΒΙΖΑ οι έχοντες εγκεκριμένην πρόσκλησιν (γονέων, αδελφών, κλπ) με ρυθμόν αναλογίας κανονικόν και ηυξημένον κατά πολύ, εκ του περισσεύματος των άλλων χωρών.<br />
Από 1ης Ιουλίου οι αναλογίες καταργούνται. Θα προτιμώνται συγγενείς και τεχνίται. Το ποσοστόν διά την ελλάδα θα είναι μέχρις 20.000 το έτος.<br />
Με πατριωτικούς χαιρετισμούς<br />
Βασίλειος Βογιατζόγλου, διευθυντής Πρακτορείου<br />
ΤΡΑΒΕΛ ΧΑΟΥΣ<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ</strong><br />
Θεωρώ υποχρέωσιν όπως και διά του τύπου εκφράσσω τας θερμάς ευχαριστίας μου, τόσον εις το πρακτορείον «Καραβέλλα», όσον και εις τον κ. Γρηγόριον Καλατζήν που με τόσην επιμέλειαν και ενεργητικότητα κατόρθωσε να μεταναστεύσω τον υιόν μου εις το εξωτερικόν.<br />
Εις τους ανθρώπους αυτούς αξίζει κάθε έπαινος διότι ολίγοι είναι τοιούτοι άνθρωποι, που ενεργούν σε τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις και η ενεργητικότης υπήρξε καρποφόρος.<br />
Μετά τιμής<br />
Π. Καμπούρης – Ρωμανού. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Χιλιάδες νέα παιδιά – μετανάστες στοιβάζονται στα καταστρώματα των υπερωκεανείων για τους μακρινούς «παραδείσους»</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC-MpwFSKGWwGOYNY8c1hLRgBh2s4MQm0ajLjw0ZgcMqT1tY9WF1IkIFiWdYFZ9rLt_k3HZF7kIKCVXe0TTCQ5CM2lWTKxuMIjooNQjPiSQ6aWhQELOyIs79yB5FedUx24Q89kiHCMOKc/s1600/ellis-island-passengers-on-ship3a13598uw.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC-MpwFSKGWwGOYNY8c1hLRgBh2s4MQm0ajLjw0ZgcMqT1tY9WF1IkIFiWdYFZ9rLt_k3HZF7kIKCVXe0TTCQ5CM2lWTKxuMIjooNQjPiSQ6aWhQELOyIs79yB5FedUx24Q89kiHCMOKc/s400/ellis-island-passengers-on-ship3a13598uw.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455471941079630690" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Έρημα σπίτια <br />
<br />
Ποίημα Νίκου Χείλαρη.</strong><br />
<br />
Πόσες φορές περπάτησα<br />
σε δρόμους χωματένιους<br />
που η θύμιση τους έκανε ολάκερα λιβάδια <br />
λιβάδια παιδικής χαράς<br />
ανέμελής μας νιότης.<br />
<br />
Πόσες φορές παράθυρα<br />
μισάνοιχτα κοιτούσαν<br />
της νιότης πρώτο σκίρτημα<br />
αγάπης τα σημάδια<br />
πόσες φορές<br />
πόσες φορές απλώθηκαν οι λύπες<br />
με κλάμα σιγανό βουβό<br />
που η ξενιτιά το πνίγει.<br />
<br />
Πόσες φορές ακούστηκαν<br />
χαρές και πανηγύρια<br />
για γάμους και για ερχομούς<br />
μικρών παιδιών στον κόσμο<br />
πόσες φορές δε γέμισαν οι τοίχοι μ’ ένα τάμα<br />
σε ερημοκλήσια προσευχές<br />
χαροκαμένης μάνας<br />
πόσες φορές <br />
πόσες φορές. <br />
<br />
Και τώρα μεσ’ στη σιωπή μονάχα καρτεράνε μην τύχει και περαστικός σταθεί και τα κοιτάξει<br />
τις πέτρες που χορτάριασαν<br />
κι αυλάκωσεν ο χρόνος<br />
ν’ αγγίξουν μόνο μια στιγμή<br />
έτσι για να τα νιώσει<br />
μιας και δεν το μπορούν αυτά<br />
σαν πέτρινα κουφάρια<br />
να πουν την ιστορία τους<br />
για ανθρώπους που τα ζήσαν.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Δυο εικόνες και δυο πρόσωπα</strong><br />
<br />
<strong>Μαρία Βαγιάκου – Μουλαρά</strong><br />
<br />
Αγαπημένοι μου φίλοι<br />
<br />
Καθώς μέσα σ’ αυτή την αίθουσα είμαστε όλοι (ή σχεδόν όλοι) και Λημνιοί και μετανάστες, και κάποιοι μάλιστα από εσάς έχετε ζήσει στο εξωτερικό, έχουμε να πούμε πολλά και για τη Λήμνο και για τη μετανάστευση. Επειδή είμαι σίγουρη ότι εσείς έχετε να πείτε πολύ περισσότερα και πιο ενδιαφέροντα από μένα, σας ευχαριστώ ολόψυχα, που έχετε την υπομονή και την καλοσύνη να με ακούσετε. Ευχαριστώ θερμά και το Σταύρο, που μου έδωσε την ευκαιρία να πω λίγα λόγια για τη Λήμνο και τη μετανάστευση μέσα από δυο εικόνες και δυο δικά μου πρόσωπα. Ελπίζοντας ότι θα βρείτε στα λεγόμενά μου κάτι από τους εαυτούς σας εύχομαι να μη σας κουράσω.<br />
Καλοκαίρι του 61 (μάλλον). Σάββατο απόγευμα. Μια παρέα κοριτσιών και αγοριών, μια εικόνα που δεν μπορώ να ξεχάσω. Ωραίες! Ωραίοι! Νέες και νέοι. Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και «αποχαιρετούσαν»! Έφευγαν την άλλη μέρα με το Κανάρης ή το Καραϊσκάκης για τον Πειραιά και από κει με το Πατρίς για την «Αυστράλια»! Η Λήμνος έχανε τα νιάτα της και τα νιάτα έχαναν την πατρίδα τους! (Με το Πατρίς, τι ειρωνεία!). Και από κάθε σπίτι οι νοικοκυρές έκοβαν λίγο βασιλικό, κανένα κατιφέ, γαρύφαλλο και τους τα έδιναν. Λίγα λουλούδια για το αντίο αλλά και για χαιρετίσματα στους δικούς τους, εκεί που θα πήγαιναν… Άραγε, πόσα από αυτά τα λουλούδια έφτασαν στην Αυστραλία και πόση παρέα τους κράτησαν τον πρώτο δύσκολο καιρό;<br />
Καλοκαίρια και χειμώνες! Χρόνια και χρόνια ήταν εκεί. Γύρω στο μεσημέρι, καθισμένες στα πεζουλάκια γύρω από την πλατεία, περίμεναν τον ταχυδρόμο. Μάνες, αδερφές, αρραβωνιαστικές και σύζυγοι καμιά φορά – αλλά κυρίως μάνες – περίμεναν το γράμμα. Το γράμμα που έκλεινε μέσα του τα νέα των ξενιτεμένων και ίσως λίγα δολάρια και καμιά φωτογραφία που με ευλάβεια τη «στόλιζαν» στην καλή την κάμαρα, εκεί…στον καθρέφτη. Φωτογραφία που μπορεί να ήταν και από το γάμο του παιδιού τους, κι εκείνες δεν ήταν εκεί… Κάθονταν, λοιπόν, στα πεζούλια και περίμεναν τον ταχυδρόμο! Κάθε μέρα! Χειμώνα καλοκαίρι. <br />
«Καλοκαίριασε! Καιρός να πάμε στην πατρίδα!» Έτσι έλεγε ο παππούς μου ο Κώστας Γραγράς, τέτοια εποχή. «Πατρίδα» έλεγε τη Λήμνο. Είμαι σίγουρη ότι το είχε συνηθίσει από τότε που ζούσε στην Αμερική. Έφυγε παιδί, δεκατεσσάρων χρονών από την Ατσική, για να πάει στην Αμερική. Άραγε, είχε πάει μέχρι τότε στη Μύρινα; Ποιος ξέρει. Η μητέρα του, του είχε ράψει κάποιες λίρες για τα πρώτα του έξοδα σε μια υφασμάτινη ζώνη, που τη φορούσε κατάσαρκα μέσα από το παντελόνι του, και του έδωσε τη συμβουλή – εντολή φεύγοντας: «Μη βγάλεις αυτή τη ζώνη, ώσπου να φτάσεις!» Και άκουσε τη μητέρα του και όταν έφτασε, - το ταξίδι τότε κρατούσε βδομάδες ή και μήνες – έβγαλε τη ζώνη και είδε ότι η μέση του ήταν καταφαγωμένη από τις ψείρες!<br />
Εκεί, στη Νέα Υόρκη, δούλευε τη μέρα εργάτης σε καπνεργοστάσιο και το βράδυ φύλακας στο ίδιο εργοστάσιο. Δούλευε δυο βάρδιες, δηλαδή σκληρά, πολύ σκληρά, για να μαζέψει χρήματα και να γυρίσει στην πατρίδα. Άραγε, τις ώρες της δουλειάς, ή της μοναξιάς, πού να πήγαινε το μυαλό του; Σίγουρα στην οικογένειά του, στο σπίτι του, στο χωριό, στη Λήμνο, στην «πατρίδα».<br />
Κάποτε γύρισε στην πατρίδα με πλούτο χρημάτων και μυαλού, πλούτο ψυχής. Τα χρήματα χάθηκαν όταν ήρθε ο πόλεμος. «Σαν να μην τα είχα δουλέψει σκληρά… Μέρα και νύχτα…Σαν να τα είχα κλέψει..» έλεγε ο ίδιος με παράπονο. Ο άλλος πλούτος έμεινε. Ο παππούς μου ήταν σοφός. Σίγουρα έγινε σοφός εκεί στην ξενιτιά. Εκεί έμαθε να καταλαβαίνει τη ζωή και να σέβεται τους ανθρώπους. Έτσι κατάλαβε και τον πατέρα του, όταν γύρισε την πρώτη φορά στο χωριό (δεν ξέρω μετά από πόσα χρόνια), και του είπε γεμάτος καμάρι «Να δεις μπαμπά, τι μεγάλη πόλη που είναι η Νέα Υόρκη, τι κόσμος, τι κτίρια, τι…» και τον άκουσε εμβρόντητος να του λέει: «Τι με λες βρε παιδί μ’ για Νέες Υόρκες; Έχεις δει την Πέργαμο;!».<br />
«Καλοκαίριασε! Καιρός να βγάλω την πολυθρόνα στη βεράντα!» Έτσι έλεγε η μανούλα μου Στέλλα Βαγιάκου, τέτοια εποχή και έβγαζε μια ξύλινη πολυθρόνα - απ’ αυτές που λένε «του σκηνοθέτη» - με πράσινο ύφασμα στη βεράντα και χάζευε την κίνηση στο δρόμο. Μετανάστρια κι αυτή στην Αθήνα, μισή ώρα με το αεροπλάνο από τη Λήμνο, αλλά τόσο μακριά. Από το 1963 που έφυγε από την Ατσική, μέχρι το 1997 που έφυγε από τη ζωή, πήγε στο χωριό μόνο τέσσερις φορές, όπως τις απαριθμούσε η ίδια: «Μια για να καθαρίσω το σπίτι που είχε βάλει νερό – πάλι είχαν αφήσει «μουλωμένο» το ρυάκι, μια με το δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου – τι θέλανε και μας ταλαιπωρούσανε, αφού όλος ο κόσμος ΟΧΙ έριχνε και όλο ΝΑΙ βγαίνανε, μια για να πάρω τη μαμά μου που είχε αρρωστήσει άσχημα, και μια για να κηδέψω τον Παντέλο, τον Αύγουστο του 80».<br />
Η μητέρα μου, από τους ανθρώπους εκείνους που λέει ο ποιητής «ποτέ από το χρέος μη κινούντες», αν και κοντά, ζούσε μακριά από την «πατρίδα». Έβγαινε λοιπόν τα καλοκαιρινά απογεύματα στη βεράντα, χάζευε την κίνηση στο δρόμο και πάντα κατά τις 6 ή 7, δε θυμάμαι καλά, σήκωνε τα μάτια της προς στον ουρανό και έλεγε με ενθουσιασμό: «Να το αεροπλάνο! Πάει για τη Λήμνο!» Όποτε προσπάθησα να της πω «και πού το ξέρεις ότι πάει στη Λήμνο;» ήταν κατηγορηματική: «Είναι η ώρα του!». Όλα τα χρόνια λοιπόν η ώρα του αεροπλάνου για Λήμνο δεν άλλαξε. Μαζί με το αεροπλάνο πετούσε στη Λήμνο και η σκέψη της. «Τι κάνουν οι γειτόνισσες; Θα κάθονται τώρα έξω κι αυτές…» Και να μια παλιά ιστορία που έρχεται στη θύμηση…και να η νοσταλγία να σε πνίγει…Αχ! Η Ατσική!<br />
Κράτησε με ευλάβεια τη Λήμνο στο σπίτι της, στη ζωή της. Διατήρησε την προφορά, τον τρόπο ομιλίας, τον τρόπο σκέψης, τις εκφράσεις, τις παροιμίες, τα ήθη και τα έθιμα, τα φαγητά της Λήμνου. Ακόμα και η δική της «πρόγνωση του καιρού» γινόταν με αναφορά στη Λήμνο: «Μαζεύονται μαύρα σύννεφα από εκεί από την Κοντοβράκ’, δηλαδή από τη Νέα Ιωνία (πρόσθετε). Θα βρεξει… Άραγε έβρεξε και στη Λήμνο;».<br />
Λήμνος και μετανάστευση, δηλαδή Λήμνος και μετανάστες. Τι έδωσαν και τι πήραν ο ένας από τον άλλον; Η Λήμνος πήρε από τους μετανάστες μεγάλο μέρος από τα κέρδη τους. Αυτό έγινε σχολεία, νοσοκομείο, εκκλησίες, καινούργια σπίτια, επιχειρήσεις, θέσεις εργασίας, καλύτερη ζωή. Έγινε όμως και άλλος τρόπος σκέψης, άλλος τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων, άνοιγμα μυαλού, άνοιγμα ψυχής. Η Λήμνος, όπως και άλλα νησιά με πολλούς μετανάστες, κατάλαβε πολύ γρήγορα ότι η Νέα Υόρκη είναι μεγαλύτερη από την Πέργαμο! Οι μετανάστες πήρανε από τη Λήμνο την ευχή της. Το χρώμα της γης, της θάλασσας και του δειλινού της. Πήρανε μαζί τους το πηγαίο χιούμορ, την εργατικότητα, την ηρεμία, το χαμόγελο και το κέφι για τον αγώνα της ζωής. Πήρανε τους φίλους και τους γείτονες, τις Καθαρές Δευτέρες στον Αγιαρμόλα, τα πανηγύρια στην πλατεία, τον περήφανο κεχαγιά. Πήρανε τη μυρωδιά του φρεσκοοργωμένου χωραφιού, του φρεσκοψημένου ψωμιού, τα φλομάρια και την κολοκυθόπιτα. Την κολοκυθόπιτα που μόνο «τσουρεκούδια» μπορεί να γίνει, ποτέ στρωτή, αλλά «τσουρεκούδια» φτιάχνουν και τη χορταρόπιτα, που εδώ στην Αθήνα τη λένε σπανακόπιτα και «καλή είναι…δε λέω..» έλεγε η μανούλα μου, «αλλά, αν είχε μέσα και καμιά καυκαλήθρα από το χωριό, θα μοσχοβολούσε η κουζίνα μας σαν το φούρνο της Τασώς!...».<br />
<br />
Σας ευχαριστώ πολύ. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Περί ξενιτείας <br />
<br />
Βυζαντινή ποίηση</strong><br />
<br />
Μανίτσα μου πονετική μη με παντέχεις πλέον<br />
και σεις αδέλφια μου γλυκά αλησμονήσετέ με<br />
ότι όφις μ’ ετριγύρισεν βούλεται να με φάγη<br />
στα γόνατά μου γεύεται στα στήθη μου δειπνάει<br />
κι εις τα ξανθά μου τα μαλλιά έποικεν τη φωλιά του.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΛΗΜΝΙΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ<br />
<br />
Αντώνης Καραγιάννης</strong><br />
<br />
<em><strong>Α) Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ</strong></em><br />
Αγαπητοί φίλοι θέλω πρώτα - πρώτα να συγχαρώ τον σύλλογο της Ατσικής, και τον πρόεδρό του συλλόγου κ Σταύρο Τραγάρα για την διοργάνωση της αποψινής μας εκδήλωσης. Θέλω επίσης να τον ευχαριστήσω για την πρόσκληση του, να συμβάλω και εγώ σχολιάζοντας τις ενότητες που αφορούν την μετανάστευση των Λημνιών προς την Αμερική και προς την Αυστραλία.<br />
Η μετανάστευση όπως γνωρίζετε είναι τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο. Είναι φαινόμενο πολύπλοκο που εκδηλώνεται διαχρονικά και παγκόσμια, αποτελεί μια φυσιολογική, αναπόφευκτη και διαρκή διαδικασία και ασφαλώς είναι αντικείμενο ιστορικής και κοινωνιολογικής έρευνας. Οι αιτίες της μετανάστευσης είναι πολλές. Οι άνθρωποι μετανάστευαν, μεταναστεύουν και θα μεταναστεύουν αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Μεταναστεύουν για να αποφύγουν τους πιεστικούς παράγοντες της ζωής, μεταναστεύουν για οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς και πολιτιστικούς λόγους. Στη σημερινή εποχή, το πρόβλημα της μετανάστευσης όσον αφορά στην ελληνική πραγματικότητα παρουσιάζεται με αντιστραμμένους όρους σε σχέση με το παρελθόν. Δηλαδή η Ελλάδα από χώρα αποστολής μεταναστών άλλοτε, έγινε σήμερα χώρα υποδοχής. Μάλιστα ο μεγάλος αριθμός οικονομικών μεταναστών σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μας ξάφνιασε και μας ξένισε μ΄ αποτέλεσμα να παρουσιαστούν στην χώρα μας φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού. Η αποψινή μας εκδήλωση μας θυμίζει ότι εμείς για πολλές δεκαετίες αναζητούσαμε σ΄ άλλη γη, σ΄ άλλα μέρη, σ΄ άλλες πατρίδες συνθήκες καλύτερης διαβίωσης για λόγους και αιτίες που πολύ καλά σχολίασαν οι προηγούμενοι ομιλητές. Αγαπητοί φίλοι προς το τέλος του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα σημειώθηκε σημαντική αλλαγή της Ελληνικής μετανάστευσης τόσο ως προς τους γεωγραφικούς προσανατολισμούς της, όσο και ως προς τα μεγέθη της. Και αυτό διότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων μεταναστών κατευθύνθηκε προς υπερπόντιους προορισμούς, προς την Αυστραλία και Αμερική, ιδιαίτερα δε προς τη Βόρεια Αμερική και συγκεκριμένα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε ότι αφορά το πλήθος των μεταναστών, η αύξηση ήταν εκρηκτική. Πλέον οι μετανάστες δεν είναι μερικές χιλιάδες αλλά εκατοντάδες χιλιάδες. <br />
Μόνο προς στις ΗΠΑ οι Έλληνες μετανάστες ξεπέρασαν τους 500.000 την περίοδο από το 1880-1940, κυρίως από το 1900 έως το 1920. Η ροή Ελλήνων μεταναστών περιορίστηκε το 1920 μέχρι το 1950 με την εφαρμογή ποσόστωσης μεταναστών από την κυβέρνηση των Η.Π.Α. Το 1950 παρατηρήθηκε μια δεύτερη περίοδος έξαρσης του μεταναστευτικού ρεύματος προς την Αμερική έως το 1960. <br />
Ας δούμε λοιπόν τη μετανάστευση των Λημνιών, σ΄ αυτούς τους δύο προορισμούς. Ας ξεκινήσουμε από την Αμερική μια που οι συμπατριώτες μας, που άπλωσαν τα φτερά τους προς τα εκεί, προηγήθηκαν χρονικά από αυτούς, που κατευθύνθηκαν στην Αυστραλία. <br />
<br />
<br />
<em>Μετανάστες αποβιβάζονται στην Αμερική</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPn6a_a19L1ixRRDvTD2EjS6oZui-ZZbdkkEd6TzjDvh7o0ypED5-9A9EWgUL13i4ypfpjpW25FiUKJEvAYcM0lmnQa80lrvXQ4n06GQXQkTqYiIiDvxVpTdsipW9oWsg_77kOGn7pG24/s1600/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B14.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPn6a_a19L1ixRRDvTD2EjS6oZui-ZZbdkkEd6TzjDvh7o0ypED5-9A9EWgUL13i4ypfpjpW25FiUKJEvAYcM0lmnQa80lrvXQ4n06GQXQkTqYiIiDvxVpTdsipW9oWsg_77kOGn7pG24/s400/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B14.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455552896875455410" /></a><br />
<br />
<br />
Αγαπητοί φίλοι ήταν καλοκαίρι του 2006 όταν πληροφορήθηκα ότι ο Δήμος Μύρινας οργανώνει εκδήλωση στον χώρο του Γυμνασίου Μύρινας αφιερωμένη στα 100 χρόνια του συλλόγου των Λημνίων της Ν Υόρκης ο «Ήφαιστος».<br />
Εκατό χρόνια!! Μια δεύτερη σκέψη πέρασε από το μυαλό μου…. Εκατό χρόνια πριν… μα τότε, το 1906, η Λήμνος ήταν κομμάτι της Τουρκικής Αυτοκρατορίας….. πώς και γιατί βρέθηκαν οι Λημνιοί στην Αμερική; Και ήταν τόσο πολλοί ώστε να ιδρύσουν και σύλλογο στην Ν Υόρκη; <br />
Και μόνο στην Ν. Υόρκη; Στην υπόλοιπη Αμερική; Στα άλλα κράτη της Αμερικής;<br />
Είναι πολύ δύσκολο να μελετήσουμε τη μετακίνηση των Λημνιών προς την Αμερική. Συνήθως όταν λέμε Αμερική εννοούμε τις ΗΠΑ, αλλά Αμερική δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ, είναι 25 μεγάλα κράτη και 17 ακόμα νησιωτικά κρατίδια. <br />
Και όπως λέει ο Παντελής Βούλγαρης:<br />
«Δεν υπάρχει ξερότοπος στο Γκραν Κάνιον, στην παγωμένη άσπρη Αλάσκα, στα πυκνά δάση της Βραζιλίας, στα χαμόσπιτα της Αιθιοπίας, που δεν θα βρεις Έλληνα. Ατελείωτα ταξίδια ο Έλληνας …. Ταξίδια ανάγκης, ταξίδια ψυχής».<br />
Πράγματι έτσι είναι, Έλληνες και Λημνιοί υπάρχουν παντού στην Αμερική και όχι μόνο, αλλά για την Αμερική θα μιλήσουμε τώρα.<br />
Ο πληθυσμός Ελληνικής καταγωγής στην Αμερική σήμερα δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί. Μετά την απογραφή του 1980, η Στατιστική Υπηρεσία των Η.Π.Α. σταμάτησε να συμπεριλαμβάνει ερωτήσεις εθνικής καταγωγής στις απογραφές της. Η τελευταία αυτή απογραφή κατέγραψε 959.856 άτομα Ελληνικής καταγωγής με νόμιμη άδεια παραμονής.<br />
Η αντίστοιχη τελευταία απογραφή του 1986,στο Καναδά κατέγραψε 177.315 άτομα Ελληνικής καταγωγής με νόμιμη άδεια παραμονής. <br />
Η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού ανεβάζει τον αριθμό αυτό για τα άτομα Ελληνικής καταγωγής στα 3.000.000 για τις ΗΠΑ και τις 350.000 για τον Καναδά<br />
Οι επίσημες απογραφές συνολικά στην Αμερική καταγράφουν 1.500.000 Έλληνες, αλλά η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού ανεβάζει τον αριθμό αυτό στις 3.500.000. <br />
Παραθέτω απλώς τα επίσημα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, αναλυτικά για την Αμερική καθώς και για κάθε ήπειρο, για τα οποία θα μου επιτρέψετε να πω ότι μάλλον είναι υπερβολικά.<br />
<br />
ΗΠΑ 3.000.000<br />
ΚΑΝΑΔΑΣ 350.000<br />
ΒΡΑΖΙΛΙΑ 25.000<br />
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ 20.000<br />
ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ 2.500<br />
ΧΙΛΗ 1.000<br />
ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ 1.000<br />
ΜΕΞΙΚΟ 1.000<br />
ΠΑΝΑΜΑΣ 800<br />
ΜΠΑΧΑΜΕΣ 300<br />
ΚΟΛΟΜΒΙΑ 200<br />
ΠΕΡΟΥ 150<br />
ΒΟΛΙΒΙΑ 100<br />
ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ 80<br />
ΚΟΥΒΑ 30<br />
ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΣ 20<br />
ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ 20<br />
ΠΑΡΑΓΟΥΑΗ 20<br />
ΣΥΝΟΛΟ 3.402.220<br />
<br />
<strong>ΚΑΤΑΝΟΜΉ ΗΠΕΙΡΩΝ</strong><br />
ΑΜΕΡΙΚΗ 3.402.220<br />
ΩΚΕΑΝΙΑ 710.000<br />
ΑΣΙΑ 69.200<br />
ΕΥΡΩΠΗ 1.286.740<br />
ΑΦΡΙΚΗ 139.790<br />
ΣΥΝΟΛΟ 5.607.950<br />
<br />
<br />
<em>Έλληνες ανθρακωρύχοι μετανάστες </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEkKmw3CiGCxe_5W8d3FkhySa-FuT597UpnJG8gcdpyEVfAy4TAkhK31y34QVS_084KriZgIQGTWHiitcWrDTvCfuh0ns795MJpGU8vvFP6tcmxw_fOOFFGNl8sTqJ8RpvSOd7myBrkoM/s1600/greekColliers.gif"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 384px; height: 288px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEkKmw3CiGCxe_5W8d3FkhySa-FuT597UpnJG8gcdpyEVfAy4TAkhK31y34QVS_084KriZgIQGTWHiitcWrDTvCfuh0ns795MJpGU8vvFP6tcmxw_fOOFFGNl8sTqJ8RpvSOd7myBrkoM/s400/greekColliers.gif" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455563472197221570" /></a><br />
<br />
Σ΄ ότι αφορά τους δικούς μας, τους Λημνιούς της Αμερικής, είναι διασκορπισμένοι παντού, σ΄ όλα τα κράτη. Θα συναντήσουμε μετανάστες από τη Φισίνη, το δικό μου χωριό, στο Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή (Παναγιώτης και Παλαιολόγος Καλαθάς), θα συναντήσουμε μετανάστες από το δικό σας χωριό την Ατσική, στο Anchorade στην Αλάσκα (Κωνσταντίνου Στήβεν).<br />
Αλλά όταν μιλάμε για Λημνιούς στην Αμερική χωρίς αμφιβολία μιλάμε για τους ομογενείς των ΗΠΑ, της Ν. Υόρκης, όπου βρίσκονται οι περισσότεροι. Η ιστορία της Λημνιακής παροικίας είναι συνδεδεμένη με την ιστορία του συλλόγου των Λημνιών στην Αμερική, του «Ήφαιστου».<br />
Ας δούμε λοιπόν την ιστορία των Λημνιών της Αμερικής, με τη βοήθεια των αρχείων του συλλόγου και κείμενα των κ. Οδυσσέα Ρακατζή, παλιού προέδρου του «Ήφαιστου», και των κ.Βασιλείου Κεραμιδά και Γιώργου Κωνσταντίνου. <br />
Η μετανάστευση των Λημνιών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησε το 1896, όταν λίγοι ναυτικοί ξεμπάρκαραν από τα πλοία και παρέμειναν εκεί κυρίως στην Ν Υόρκη. <br />
Αυτή η μέθοδος πρέπει να ήταν ιδιαίτερα προσφιλής στους Έλληνες της εποχής εκείνης για να φτάσουν στην Αμερική. Το συνάντησα και σε μαρτυρίες-διηγήσεις μεταναστών στο 2ο Συνέδριο Αποδήμων Ευβοιέων το 2001.<br />
(Λέει ο μπάρμπα Γιάννης «Έγινα ναυτικός με σκοπό να περάσω σε άλλη χώρα στην Αμερική ή στον Καναδά, όπου έπιανε το καράβι λιμάνι. Έτυχε το καράβι να πιάσει λιμάνι στην Νέα Υόρκη. Την κοπάνησα από το καράβι….Λαθρομετανάστης. Ήταν στο μυαλό μου να γίνω λαθρομετανάστης. Έφυγα από το καράβι να πιάσω μια δουλειά εκεί …»).<br />
Γύρω στα 1900, πολλοί κάτοικοι της Λήμνου, εξ αιτίας ενός τουρκικού διατάγματος, το οποίο τους υποχρέωνε να υπηρετήσουν στον τουρκικό στρατό, εγκατέλειψαν το νησί τους κρυφά και κατέφυγαν στην κεντρική Ελλάδα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ή αλλού, πληρώνοντας κατά μέσο όρο στους καπετάνιους που τους μετέφεραν κρυφά, μια χρυσή αγγλική λίρα.<br />
Οι περισσότεροι που έφθασαν στις ΗΠΑ παρέμειναν στην πόλη της Νέας Υόρκης και διέμεναν παρέες - παρέες μαζί σε διαμερίσματα χωρίς έπιπλα και χωρίς θέρμανση και κοιμόταν στο πάτωμα, χρησιμοποιώντας βαριά παπλώματα από βαμβάκι ή μαλλί, που έφεραν μαζί τους από τη Λήμνο. Ήταν δύσκολα τα πρώτα χρόνια.<br />
Στην αρχή πήγαν εκεί και αναζήτησαν την τύχη τους, άνδρες, χωρίς να συνοδεύονται από γυναίκες. Οι άνδρες βέβαια αργότερα ή και από την αρχή θέλουν γυναίκες και έρχονται στο μυαλό μας εικόνες από τις «Νύφες» την ταινία του Παντελή Βούλγαρη, η οποία μαζί με άλλες δύο ταινίες «Γάμος αλά Ελληνικά» της Ν. Βαρντάλος και την «Αναπαράσταση» του Θ. Αγγελόπουλου, μας δίνουν εκπληκτικές εικόνες και πληροφορίες για την ελληνική μετανάστευση τον 19ο και 20ο αιώνα.<br />
Για τους Λημνιούς αυτά ήταν πολύ δύσκολα χρόνια, γιατί οι περισσότεροι ήταν αναλφάβητοι και δεν γνώριζαν προφανώς την αγγλική γλώσσα. Έτσι, ανοργάνωτα όπως είχαν πάει, δυσκολευόταν να βρουν εργασία. Αυτοί που είχαν δουλειά υποστήριζαν όμως τους άλλους τους άνεργους. Αυτοί που έμειναν σπίτι, φρόντιζαν το σπίτι και έκαναν και περιορισμένο μαγείρεμα. <br />
Για ψυχαγωγία, αντάλλασσαν ομαδικές επισκέψεις γιορτάζοντας τις ονομαστικές τους γιορτές. Μόνο «namedays» γιόρταζαν οι Λήμνιοι, «birthdays-γενέθλια» τότε δεν γνώριζαν.<br />
Πολλοί Λημνιοί έμειναν στο Μανχάταν, ζούσαν στο Downtown τμήμα της πόλης, κυρίως κοντά στο Madison St, και στη West Midtown, εκεί όπου στο 228 και 230 της 30ης οδού, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες συναντήσεις για την ίδρυση του «Ήφαιστου».<br />
Αργότερα πολλοί διέμεναν στο Yorkville, κυρίως στην East 70th Street. Το κτίριο που βρίσκεται στο 400 της East 70 Street έγινε το κέντρο τους και το "γραφείο" του Συλλόγου. <br />
Ο σύλλογος «Ήφαιστος» ιδρύθηκε το 1906. Οι ιδρυτές ήταν οι εξής: <br />
Γιώργος Ακριβής, Κωνσταντίνος Αλεξάνδρου, Γιάννης Κατακουζηνός, Αθανάσιος Χλέτσος, Επαμεινώνδας Χλέτσος, Χρήστος Δόβας, Βασίλειος Γιαννακούλης ή Ξάνθος, Αθανάσιος Κριαρής, Κωνσταντίνος Μακρής, Μαυρουδής Μαυρουδής, Αντωνίου Νέστορας, Παναγιώτης Παλίδης, Αριστείδης Παππάς, Γιάννης Παππάς, Αντώνιος Ψωμάς, Γιάννης Ψωμάς, Γιώργος Ριταρίδης, Βλάσιος Σουπιός και Κώστας Στάθης. <br />
Στην αρχή η κοινότητα έκανε δεκτά ως μέλη της και εκείνους που προέρχονταν από άλλες Ελληνικής περιοχές κατεχόμενες ακόμα από τους Τούρκους, όπως ήταν τα Δωδεκάνησα. Τα Δωδεκάνησα ως γνωστόν απελευθερώθηκαν από τους Ιταλούς το 1947. Μέχρι τότε οι Δωδεκανήσιοι εκτός Ελλάδος χαρακτηρίζονταν ως Ιταλοί Ελληνικής καταγωγής.<br />
Αυτό, σε συνδυασμό με την υποστήριξη που προσέφεραν ο ένας τον άλλον τα μέλη της αδελφότητας, όπως είπαμε και πιο πάνω, και η ενίσχυση των άπορων Λημνιών και όχι μόνο, κάνουν τον "Ήφαιστο" ένα πολύ ισχυρό οργανισμό που μάλιστα θα σημειώσει εξαιρετική πρόοδο με το πέρασμα των χρόνων και διατηρείται ισχυρός μέχρι σήμερα.. <br />
Ψάχνοντας αυτές τις μέρες (αρχές Μαΐου 2008) Λημνιούς στο εξωτερικό μίλησα με ένα μέλος της Λημνιακής κοινότητας στην Ν. Υόρκη, τον κ Βεκιαρέλη Δημήτρη <br />
Σύμφωνα λοιπόν με τον κ Βεκιαρέλη, ο «Ήφαιστος» έχει επαφή σήμερα με περισσότερες από 420 οικογένειες Λημνιών στη Ν. Υόρκη. Μου είπε ακόμη ότι τέσσερις είναι οι πιο ισχυροί Ελληνικοί σύλλογοι σήμερα με παρουσία στο ΣΑΕ (το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού):<br />
Η Ένωση Καστοριανών, Η ένωση Κρητών, η Ένωση Αρκάδων, και ο δικός μας ο Ήφαιστος <br />
Μάλιστα σε λίγες μέρες την Κυριακή 18 Μαΐου θα έχουν μεγάλο Πασχαλινό γλέντι και υπολογίζουν ότι θα παρευρεθούν εκατοντάδες Λημνιοί και όχι μόνο.<br />
Για την επιρροή που έχει ο σύλλογος των Λημνιών στη Ελληνική κοινότητα αρκεί να σας πω, ότι όπως γράφτηκε και στον τύπο, τα δυο μεγάλα ελληνικά κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έκαναν φέτος εκλογές στις ΗΠΑ, για την ανάδειξη των αντιπροσώπων τους, και τα δύο κόμματα έκαναν τις εκλογές τους στην Αίθουσα της Λημνιακής κοινότητας. <br />
Ο πρώτος πρόεδρος του «Ηφαίστου» ήταν ο Κωνσταντίνος Αλεξάνδρου, ο δεύτερος ήταν Γεώργιος Ακριβής και ο τρίτος ήταν ο Αθανάσιος Κριαρής. <br />
Οι πρόεδροι του "Ήφαιστος" στη Νέα Υόρκη, από 1917 έως 1925 διαδοχικά, ήταν: Αντώνιος Κατακουζηνός, Χαράλαμπος Τριανταφύλλου, Ανδρέας Κατακουζηνός, Γαροφάλου Δημητρίου, Βασίλειος Καλαθάς, Χριστοφίδης Παναγιώτης και Ηλίας Κακαλής. <br />
Τηλεφώνησα στο σπίτι του προέδρου του Ηφαίστου του κ. Χασάπη, δεν ήταν εκεί και συνομίλησα με την γυναίκα του Τυχαία λοιπόν πληροφορήθηκα, ότι είναι απόγονος του πρώτου προέδρου του Αλεξάνδρου, ο οποίος όπως μου είπε η κα Χασάπη, είχε καταγωγή από τα Λύχνα και από το δικό σας χωριό, την Ατσική, γι΄ αυτό και το αναφέρω. <br />
Ενώ αρχικά η Λήμνιοι έμειναν όπως είπαμε κυρίως στη Νέα Υόρκη, αργότερα πήγαν και στις γειτονικές πολιτείες. Από 1917 έως 1925 έγιναν συνελεύσεις, εκδηλώσεις και Διοικητικά συμβούλια με πρωτοβουλία του "Ήφαιστου", σε πολλές πόλεις όπως Alliquipa, Ambridge, Pittsburgh, Φιλαδέλφεια και Woodlawn, Πενσυλβάνια, Newark, Paterson, Trenton , New Brunswick, New Jersey , Norwich, Connecticut. <br />
<br />
<br />
<em><strong>Η επαφή και η βοήθεια των ομογενών προς τη Λήμνο</strong></em><br />
Έξι χρόνια αργότερα από την ίδρυση του Ηφαίστου, στις 8 Οκτωβρίου 1912, ο Ελληνικός στόλος, υπό την ηγεσία του Παύλου Κουντουριώτη απελευθέρωσε την Λήμνο από τους Τούρκους. Ο Ήφαιστος, ανταποκρίνεται στην έκκληση της Ελλάδας για οικονομική βοήθεια, και εκταμιεύει όλο το αποθεματικό του 650 αγγλικές λίρες στην Ελληνική κυβέρνηση. Υπάρχει βεβαίωση, για το ποσό αυτό υπογεγραμμένη από τον Ελευθέριο Βενιζέλο με ημερομηνία 21 Νοεμβρίου 1912.<br />
Ωστόσο, το μεγάλο αυτό, για την εποχή εκείνη, ποσόν, στην πραγματικότητα δεν το έλαβε ποτέ η Ελλάδα. Σύμφωνα με τα γραπτά του Βλάση Ρακατζή, τα χρήματα που είχαν κατατεθεί στη Νέα Υόρκη σε υποκατάστημα της Τράπεζας Αθηνών, τελικά δεν εκταμιεύτηκαν.<br />
Το 1921, κατά τη διάρκεια της προεδρίας του κ. Τριανταφύλλου, ο «Ήφαιστος» ανακτά τα χρήματα από την Τράπεζα Αθηνών, μέσω μιας δικαστικής απόφασης. Όπως δεν υπήρχαν ιατρικές εγκαταστάσεις στη Λήμνο και ο Σύλλογος αποφάσισε να διαθέσει τα χρήματα για την κατασκευή ενός νοσοκομείου, αντί σχολείου που ήταν ή αρχική πρόταση. <br />
Έγινε μεγάλη προσπάθεια προς το σκοπό αυτό. Όλοι εργάστηκαν πολύ σκληρά και ομαδικά για την σκοπό αυτό, ιδίως ο Πρόεδρος Ηλίας Κακαλής. Συγκεντρώθηκε το ποσό των 6.230$. Ο θεμέλιος λίθος του οικοδομήματος τοποθετήθηκε στις 17 Μαΐου 1928. <br />
Το παλιό κτίριο του νοσοκομείου το γνωρίζουμε φαντάζομαι όλοι. Πρόκειται για ένα ωραίο χαρακτηριστικό κτίριο στη Μύρινα της Λήμνου, όπου στεγάζεται ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία της αγροτικής Ελλάδος. Υπάρχει μια μαρμάρινη πλάκα πάνω από την κεντρική είσοδο του νοσοκομείου, που φέρει την επιγραφή στην Ελληνική: <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Νοσοκομείο Λήμνου Ήφαιστος <br />
Ανηγέρθη δαπάναις των εν Αμερική Λημνίων εν έτει 1940<br />
Ήφαιστος Λημνιακή Αδελφότητα Ν Υόρκης Αμερικής<br />
<br />
Μαρούλα Λημνιακή Αδελφότητα κυριών Ν Υόρκης Αμερικής<br />
Ήφαιστος Λημνιακή Αδελφότητα Αυστραλίας<br />
<br />
<br />
Η Μεγάλη οικονομική ύφεση του 1929 που έπληξε όλους, επηρέασε και τους συμπατριώτες μας και τον Ήφαιστο, καθώς αδρανοποιήθηκε από το 1936 έως 1940. Ωστόσο, η γερμανική κατοχή της Λήμνου κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατέστησε απαραίτητη την αναδιοργάνωση της Λημνιακής κοινότητας και αυτό έγινε στις 21 Σεπτεμβρίου 1941. Κάθε μέλος της πρόσφατα αναδιοργανωμένης Ένωσης εργάστηκε επιμελώς για το νέο στόχο της να βοηθήσουν την κατεχόμενη πατρίδα από τους Γερμανούς. Έγινε μεγάλη προσπάθεια και συγκεντρώθηκε το ποσό των 9.356$. <br />
Σύντομα ανασυστάθηκαν τα ακόλουθα συμβούλια, παραρτήματα του «Ήφαιστου»: Newark, Paterson, New Brunswick και Trenton, New Jersey και Norwich, Connecticut. <br />
Επίσης αναδιοργανώθηκε ο Λημνιακός σύλλογος στην Πενσυλβάνια, αλλά επέλεξαν να λειτουργούν ανεξάρτητα από τον Ήφαιστο. <br />
Το 1944 οργανώθηκε επικουρικά ο σύλλογος κυριών η "Μαρούλα", με πρώτη πρόεδρο την κα Ελένη Κοτούκη. Τα παραρτήματα και η "Μαρούλα" βοήθησαν τα μέγιστα στην ανάπτυξη και την πρόοδο της κοινότητας. <br />
Οι πρόεδροι του «Ήφαιστου» στην δεύτερη αυτή περίοδο ήταν: <br />
Ευάγγελος Σπυριδέλης 1941-1942 και 1969-1970, Γιώργος Χαραμής 1943-1945, 1948-1949 και 1961-1962, 1946-1947 Διονύσιος Σκοπελίτης, Νικόλας Μπάμπορας 1950, Κομνηνός Καφές 1951-1952, Οδυσσέας Ραγκατζής 1953-1954, Γιώργος Βρίκος 1955 και 1965-1968, Σπύρος Σουπιός 1956-1960 και 1963-1964.<br />
Οι πρόεδροι του σύλλογου κυριών "Μαρούλα" ήταν διαδοχικά: <br />
Ελένη Κοτούκη, Σοφία Α. Χριστοφίδου, Μαρία Καρασάββα, Φωτεινή Τσαντήλα, Αθανασία Χαραμή, Ιφιγένεια Καγκαλή, Μαίρη Παπαγγέλου, Πηνελόπη Γρηγορέλλη (Αρχοντίδου), Αργυρώ Στήβενς, Βαρβάρα Κανδή, Ζωή Μαυρέλλη, Μαρίκα Μακρή, Άγνες Μπαμπούκη.<br />
Όταν η Λήμνος απελευθερώθηκε το 1944, οι Λήμνιοι από την Αμερική και απ΄ όπου αλλού βρίσκονταν προσπάθησαν να βοηθήσουν τους συγγενείς τους εκεί, στέλνοντας τους χρήματα, τρόφιμα και ρουχισμό. Αποδείχθηκε, ανεφάρμοστο και αδύνατο να γίνει αυτό συλλογικά. <br />
Για το λόγο αυτό, ο «Ήφαιστος» αποφάσισε να βοηθήσει τους ανθρώπους στη Λήμνο με άλλο τρόπο. Στέλνοντας χρήματα, φάρμακα και νοσοκομειακό εξοπλισμό για τις ανάγκες του νοσοκομείου. Σύστησαν τότε ένα ειδικό ταμείο στην κοινότητα τους για τα επόμενα 10 χρόνια μέχρι το 1954. <br />
Την εποχή αυτή διοργάνωσαν διάφορες εκδηλώσεις Οι χοροί και οι χοροεσπερίδες που οργάνωνε ο «Ήφαιστος» ήταν μεγάλο γεγονός. <br />
Δεν είναι γνωστό αν υπάρχουν καταχωρήσεις σε περιοδικά με τους χορούς και τις χοροεσπερίδες που δόθηκαν από το Σωματείο, πριν από 1941. Από το 1941 όμως, υπάρχουν στα περιοδικά της Ν Υόρκης καταχωρήσεις, για τις περισσότερες εκδηλώσεις τους, τους χορούς και τις χοροεσπερίδες, οι οποίες έφεραν σημαντικό εισόδημα για την κοινότητα. <br />
Αρχικά, οι περισσότεροι από τους χορούς και τις χοροεσπερίδες που οργανώθηκαν από τον "Ήφαιστο" πραγματοποιήθηκαν στο Palm Garden Ballroom στο Μανχάταν. Από το 1941 έως το 1972 έγιναν κυρίως στο Manhattan Center καθώς και σε διάφορα ξενοδοχεία της Νέας Υόρκης. Από το 1972 πραγματοποιήθηκαν στη μεγάλη αίθουσα χορού της Crystal Palace στο Astoria, Long Island, γνωστή Ελληνική περιοχή. <br />
Τα διάφορα picnics, ειδικά πριν από 1941, πραγματοποιήθηκαν στο πάρκο Αρμονία, στο Staten Island. <br />
Μερικά από τα επιτεύγματα του "Ήφαιστου", από την αναδιοργάνωση του το 1941 είναι: <br />
1. Ίδρυσαν ειδικό ταμείο το 1946 για το Νοσοκομείο της Λήμνου. Οι πιο γενναιόδωροι δωρητές σε αυτό ήταν ο κ. Χαράλαμπος Α. Παραθυράς 10.000 $ και ο κ. Θεόδωρος Γ. Παπάς με 1000 $. Και οι δύο ήταν από τον Κοντιά της Λήμνου. <br />
2. Αγόρασαν για το Νοσοκομείο της Λήμνου χειρουργικά εργαλεία, μια ηλεκτρική γεννήτρια, εξοπλισμό για το μαιευτήριο, εξοπλισμό για την πτέρυγα επιτόκων και άλλα. <br />
3. Συνέβαλαν γενναιόδωρα στις συμπληρωματικές αμοιβές των κακοπληρωμένων γιατρών του Νοσοκομείου της Λήμνου. <br />
4. Το γυναικείο τμήμα "Μαρούλα", ανεξάρτητα, αγόρασε και έστειλε ένα ασθενοφόρο και μια λάμπα χειρουργείου στο Νοσοκομείο της Λήμνου. Επίσης στρεπτομυκίνη και άλλα φάρμακα απαραίτητα τότε, για αρρώστους στη Λήμνο και αλλού στην Ελλάδα. <br />
5. Ο "Ήφαιστος" ανακαίνισε επίσης το κτίριο της Μητρόπολης στην Μύρινα. <br />
<br />
Καθώς τα χρόνια πέρασαν και τα μέλη της κοινότητα της μεγάλωσαν ηλικιακά, ο ενεργός αριθμός τους μειώθηκε σημαντικά. Το 1968, φοβούμενοι διάλυση, τα υπόλοιπα μέλη αποφάσισαν να διαθέσουν το μεγαλύτερο μέρος των υπολοίπων κεφαλαίων του «Ήφαιστου» στις διάφορες Κοινότητες στην Λήμνο για τις σχολικές τους ανάγκες. <br />
Καταρτίστηκαν 32 διαφορετικές καταστάσεις και το ποσό των 39.040 $ μοιράστηκε ισόρροπα μεταξύ τους. Τα χρήματα κατατέθηκαν τελικά στο Atlantic Bank of New York. Ορισμένες κοινότητες πήραν τα χρήματα, άλλες όχι. <br />
<br />
Τρίτη περίοδος<br />
<br />
Δύο χρόνια μετά την διάλυση, ο πρώην Γραμματέας του "Ήφαιστος" Γιώργος Κωνσταντίνου πήρε την πρωτοβουλία να αναζωογονήσει την κοινότητα. Μαζί με μια ομάδα νέων μεταναστών από τη Λήμνο και με κάποιους από τους μεγαλύτερους σε ηλικία , που ανέλαβαν τότε, έκαναν την κοινότητα πάλι ενεργή. Αυτοί οι νέοι μετανάστες από τη Λήμνο ήταν πολύ πιο μορφωμένοι από τους προκατόχους τους, ήταν νέοι, δραστήριοι, με επιτυχημένες επιχειρήσεις και οδήγησαν τον "Ήφαιστο" από τότε μέχρι σήμερα σε μια τρίτη επιτυχή περίοδο δραστηριοποίησης της Λημνιακής παροικίας. <br />
Κατά τη διάρκεια αυτής της τελευταίας περιόδου πραγματοποιήθηκαν από το σωματείο οι ακόλουθες δαπάνες - ευεργετήματα : <br />
1. Το 1969, είχαν αποσταλεί 2.000$ για τα θύματα του σεισμού στη Λήμνου και στο γειτονικό νησάκι του Αγίου Ευστρατίου. <br />
2. 1.500$ εστάλησαν για τις επισκευές κτιρίων στο Μούδρο, της Λήμνου, που χρησίμευσαν ως αίθουσες διδασκαλίας για το νεοσύστατο Γυμνάσιο.<br />
3. 3.000$ δωρήθηκαν για τα θύματα της Κύπρου.<br />
4. 1.000$ δόθηκαν στο Ταμείο προστασίας της ΑΧΕΠΑ κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Επιπλέον, 2000$ δαπανήθηκαν σε διαμαρτυρίες για την τουρκική εισβολή και τις τουρκικές κινήσεις στο Αιγαίο.<br />
5. 10.000$ δόθηκαν για την κατασκευή του νέου γυμνασίου στο Μούδρο<br />
6. 11.000$ δωρήθηκαν προς την κατεύθυνση της συγκρότησης του Πολεμικού Ναυτικού για την υπεράσπιση των νησιών του Αιγαίου Πελάγους<br />
Αυτή είναι η ιστορία του «Ήφαιστου» πολύ - πολύ περιληπτικά. Αυτό είναι ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας των ανθρώπων που ταξίδευαν μέρες από το νησί μας προς ένα άγνωστο μέρος αναζητώντας μια καινούργια ζωή για να ζήσουν σαν άνθρωποι.<br />
Εγώ και εσείς, κάθε καλοκαίρι, οι περισσότεροι πηγαίνουμε από το Λαύριο στη Λήμνο. Το ταξίδι μας για τη Λήμνο, διαρκεί 10-12 ώρες . Ταλαιπωρούμαστε ταξιδεύοντας με τα γνωστά παλιοκάραβα και με το δίκιο μας διαμαρτυρόμαστε. Σκεφτείτε τους μετανάστες εκείνης της εποχής. Έφευγαν από τη Λήμνο και ταξίδευαν προς ένα άγνωστο τόπο για μέρες, για βδομάδες ολόκληρες.<br />
Ο παππούς μου ο Καραγιάννης ο Αντώνης ήρθε το 1911 στη Σκανδάλη της Λήμνου από τη Μικρά Ασία, παντρεύτηκε στη Φισίνη και αργότερα το 1929 έφυγε από την Λήμνο και πήγε στον Πειραιά. Από εκεί στη Μασσαλία της Γαλλίας και από εκεί ταξίδεψε μέρες στοιβαγμένος με άλλους Ευρωπαίους μετανάστες για να φτάσει τελικά στο Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή. Μετά από ένα χρόνο έφτασαν εκεί στην Αργεντινή από τη Φισίνη η γιαγιά μου και τα τρία αδέλφια της. Το 1939 και ενώ η γιαγιά μου με τον πατέρα μου είχαν επιστρέψει προσωρινά στη Λήμνο, ο παππούς σκοτώθηκε σε μια διαμάχη στο Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή και οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να φύγουν, δύο από αυτούς στην Ν. Υόρκη και ο τρίτος επέστρεψε στα Καμίνια όπου οι Καμινιώτες τον αποκαλούσαν ο Αργεντίνος. Η κατοχή και ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησαν εμπόδισαν τον πατέρα μου και την μητέρα του να επιστρέψουν στο σπίτι τους στην Αργεντινή. Δεν επέστρεψαν ποτέ, έμειναν για πάντα στη Λήμνο.<br />
Αγαπητοί φίλοι, παρόμοιες ιστορίες, φαντάζομαι οι περισσότεροι εδώ μέσα θα μπορούν να μας πουν για τους δικούς τους συγγενείς, για δικούς τους ανθρώπους. Και να λέμε για μέρες. Να λέμε για τους Λημνιούς από το Ρωμανού που βρίσκονται στη Βραζιλία (Ψωμάρας Τηλέμαχος ) ή για Λημνιούς από το Ρεπανίδι που είναι στη Βενεζουέλα (οικογένεια Κακαλάνου), στον Καναδά, κλπ.<br />
Να λέμε ιστορίες για τις συνθήκες διαβίωσης στη Λήμνο, που τους ανάγκασαν να φύγουν, να λέμε για τις άθλιες συνθήκες του ταξιδιού τους στα υπερωκεάνια των ελληνικών και ξένων ατμοπλοϊκών εταιριών, για τις δύσκολες συνθήκες που συνάντησαν οι περισσότεροι από αυτούς και κυρίως οι πρώτοι που έφθασαν εκεί, να λέμε για το πώς δραστηριοποιήθηκαν και για το πως πολλοί από αυτούς έγιναν οικονομικά ισχυροί. Θα αναφερθώ για όλα αυτά αργότερα, μιλώντας για την μετανάστευση προς την Αυστραλία<br />
Θα κλείσω την ενότητα της μετανάστευσης προς την Αμερική με την ιστορία των Λημνιών μεταναστών που εγκαταστάθηκαν στο Staten Island ένα νησί κοντά στη Ν. Υόρκη, μια ιστορία που νομίζω παρουσιάζει ενδιαφέρον.<br />
Το Staten Island ήταν τότε ένα νησί γεωργικών εκμεταλλεύσεων που στην αρχή ανήκε κυρίως σε Γερμανούς. Το νησί βρίσκεται κοντά στην Νέα Υόρκη. Την εποχή εκείνη που η μεταφορά ευπαθών γεωργικών προϊόντων από άλλα μέρη της χώρας προς την μεγάλη αγορά της Ν. Υόρκης δεν ήταν ανεπτυγμένη, το Staten Island ήταν ιδανικό για καλλιέργεια λαχανικών.<br />
Οι συμπατριώτες μας λοιπόν που έφθασαν εκεί, αφού εργάστηκαν σε διάφορες δουλειές, γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν την γεωργική εμπειρία, που είχαν από την πατρίδα τους τη Λήμνο.<br />
Ο πρώτος Λημνιός που λειτουργησε αγρόκτημα στο Staten Island ήταν ο Steven Αναγνώστης, από το Κοντοπούλι, το 1903. Λίγα χρόνια αργότερα απασχόλησε στις δουλειές του και τους Αντώνιο και Πέτρο Χραμπάνη από το Καρπάσι, το γειτονικό χωριό της Ατσικής και στη συνέχεια τον αδελφό του, Βασίλη. Τελικά μαζί με το Θωμά Μέρμηγκα, από Πορπούλι και με άλλους 5-10 Λημνιούς εκμεταλλεύτηκαν τη γεωργική εμπειρία τους από τη Λήμνο και πήραν στην κατοχή τους σχεδόν όλη την παραγωγή λαχανικών του νησιού όπως τεύτλα, λάχανα, καρότα, κουνουπίδια, σέλινα, καλαμπόκι , πράσα, μαρούλια, chicory, μαϊντανό, ραπάνια, ραδίκια, σπανάκι κρεμμύδια. φασόλια, βαμβάκι, σιτάρι αλλά και λαχανικά που δεν είναι γνωστά σε μας όπως αναλυτικά αναφέρει σε κείμενό του ο κ. Jack Αναγνώστης. <br />
Ο ίδιος αναφέρει ονόματα και άλλων Λημνιών που ήλθαν τότε στην περιοχή αυτή, όπως: Κονσταντέλης Γκας, Γεώργιος και William Παραμύθης από το Κοντοπούλι, Εμμανουήλ και Ιωάννης Κριαρής και Αντώνιος Ψωμάς από Λύχνα, <br />
Dorgas Ευάγγελος από Ανδρώνι, Ιορδάνης Τσουρέκιας από το Λιβαδοχώρι. <br />
Από άλλα χωριά ήταν ο Στρατής Μπαξαβάνης, Θωμάς Πολυχρόνης , και Gus Τολόμπος.<br />
Αργότερα νέοι Λημνιοί μετανάστες πάνε κατευθείαν να εργαστούν για αυτούς. Για παράδειγμα, ο Θωμάς Μάρκος άρχισε να εργάζεται για τον Βασίλη Αναγνώστη από την ημέρα που έφθασε το 1910, και ο Ιορδάνης Τσουρέκιας, από το 1911. Μετά την άφιξή του το 1918 περίπου, ο Γιώργος Παραμύθης άρχισε να εργάζεται για τον Αντώνιο Ψωμά. Οι εργαζόμενοι αυτοί αργότερα άρχισε να λειτουργούν δικές τους γεωργικές εκμεταλλεύσεις. <br />
Οι εργάτες που απασχολούνται από τους Λημνιούς αγρότες αμείβονταν καλά και επιπλέον είχαν δωρεάν δωμάτιο. Έτσι, είχαν τη δυνατότητα να αποταμιεύσουν μέρος από τις απολαβές τους και να στείλουν ένα βοήθημα στους συγγενείς τους στη Λήμνο. <br />
Σταδιακά απόκτησαν τεράστια οικονομική δύναμη και μετέφεραν με δικά τους σκάφη τα προϊόντα τους στη Νέα Υόρκη. Έκτισαν την πρώτη ελληνική ορθόδοξη εκκλησία και τα πρώτα Ελληνικά σχολεία εκεί στο Staten Island, μια που όπως αναφέρει ο Jack Αναγνώστης είχαν πολλά παιδιά έως και δέκα παιδιά κάθε οικογένεια. Πιθανότατα δε, διοργάνωσαν πρώτοι το Ελληνικό φεστιβάλ που για χρόνια γίνεται εκεί, και σήμερα χρηματοδοτείται από πολλές εκκλησιαστικές κοινότητες. <br />
Τελειώνοντας να πω ότι σήμερα βέβαια ένα νησί κοντά στη Ν, Υόρκη δεν θα μπορούσε να είναι αγροτικό. Τα περισσότερα κτήματα έχουν πουληθεί σε εργολαβικές εταιρίες real estate, και έχουν κατασκευαστεί λεωφόροι, ουρανοξύστες, εμπορικά κέντρα, σχολεία, κλπ.<br />
<br />
<br />
<em><strong>Β) Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ </strong></em> <br />
Ας ερευνήσουμε στη συνέχεια το δεύτερο υπερπόντιο προορισμό της Ελληνικής και Λημνιακής μετανάστευσης, τον τελευταίο προορισμό των Ελλήνων, τη μακρινή Αυστραλία.<br />
Ας θυμηθούμε ότι η Αυστραλία έγινε γνωστή στους Ευρωπαίους, τελευταία απ΄ όλες τις ηπείρους, στα τέλη του 18ου αιώνα. Αποτελεί τμήμα της Αγγλικής κοινοπολιτείας από το 1788 όταν ο Κυβερνήτης Άρθουρ Φίλιπ ύψωσε την σημαία της Αγγλίας. Από τότε άρχισε ο αποικισμός της μακρινής αυτής χώρας κυρίως από τους Άγγλους.<br />
Τα στοιχεία που έχουμε για την μετανάστευση των Ελλήνων προέρχονται κυρίως από τα κείμενα του καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας στην Αυστραλία, κ. Μιχάλη Τσούνη, και από κείμενα του πρέσβη της Αυστραλίας στην Ελλάδα κ. Hugh Gilchrist, ο οποίος εργάστηκε μεθοδικά επί δεκαετίες ερευνώντας τη μετανάστευση των Ελλήνων. Ακόμη έχουμε στοιχεία από τον ομογενειακό τύπο της Αυστραλίας και φυσικά από μαρτυρίες ομογενών και τα αρχεία των ελληνικών οργανώσεων εκεί.<br />
Σύμφωνα με τον ιστορικό, Μιχάλη Τσούνη, μπορούμε να χωρίσουμε την ελληνική παρουσία στην Αυστραλία, σε τέσσερα στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι μέχρι το 1900, το δεύτερο από το 1900 μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το τρίτο στάδιο καλύπτει την περίοδο της μαζικής μετανάστευσης προς την Αυστραλία 1950 -1974 και το τέταρτο αφορά την περίοδο από το 1975 μέχρι σήμερα, με τους Έλληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς που έχουν γεννηθεί στην Αυστραλία, να υπερτερούν των πρώτων μεταναστών. <br />
<br />
<strong>Πρώτη περίοδος μετανάστευσης</strong><br />
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι, που αποίκισαν την Αυστραλία ήταν βαρυποινίτες, οι οποίοι εξορίστηκαν από τις βρετανικές αρχές στη μακρινή ήπειρο γλιτώνοντας τα χειρότερα, δηλαδή την εκτέλεση. Έτσι, και οι πρώτοι Έλληνες που αποίκισαν την Αυστραλία ήταν βαρυποινίτες, εξόριστοι από τις βρετανικές αρχές. <br />
Οι πρώτοι επίσημα καταγεγραμμένοι Έλληνες, που πάτησαν το πόδι τους στην Αυστραλία, ήταν 7 Υδραίοι ναυτικοί, τους οποίους οι Άγγλοι είχαν κατηγορήσει και καταδικάσει για «πειρατεία».<br />
Σύμφωνα, με τον Hugh Gilchrist, ο οποίος έχει ερευνήσει διεξοδικά την υπόθεση της άφιξης αυτών των πρώτων Ελλήνων στην Αυστραλία, τον Ιούλιο του 1827 το υδραίικο σκάφος «Ηρακλής», με εννεαμελές πλήρωμα, σταμάτησε το αγγλικό πλοίο «Alceste», που κατευθυνόταν στην Αλεξάνδρεια και αφαίρεσε μέρος του φορτίου του. <br />
Δυο μέρες αργότερα όμως, κοντά στην Κρήτη, το «Ηρακλής» καταδιώχτηκε από άλλο αγγλικό πλοίο το πολεμικό Gannet. Το πλήρωμα του Ηρακλής αιχμαλωτίστηκε και οδηγήθηκε στη Μάλτα, που τότε ήταν υπό αγγλική κυριαρχία. Εκεί παραπέμφθηκαν σε δικαστήριο, του οποίου πρόεδρος ήταν ο Gordington, ο γνωστός από τη ναυμαχία του Ναυαρίνου, ναύαρχος του αγγλικού στόλου. Στη δίκη αυτή οι Έλληνες ναυτικοί υποστήριξαν ότι επιτέθηκαν στο «Alceste», επειδή μετέφερε εφόδια για τους Τούρκους που ήσαν εχθροί τους. Τελικά, επτά μέλη του πλήρωματος καταδικάστηκαν σε θάνατο και δύο αθωώθηκαν. Καταδικάστηκαν ο πλοίαρχος Αντώνης Μανόλης από την Αθήνα και οι Δαμιανός Νινής, Γκίκας Βούλγαρης, Γεώργιος Βασιλάκης, Κωνσταντίνος Στρουμπούλης, Νικόλαος Παπανδρέου και Γεώργιος Λαρίτσος από την Ύδρα.<br />
Μετά από παρασκηνιακές διαδικασίες αμφισβήτησης του αποτελέσματος της δίκης, οι θανατικές ποινές μετατράπηκαν σε ποινές εξορίας στην Αυστραλία. Έτσι, οι Έλληνες κατάδικοι, έφτασαν στο Σύδνεϋ στις 28 Αυγούστου 1829.<br />
Το 1834, μετά την κήρυξη της ελληνικής ανεξαρτησίας, και κατόπιν ενεργειών των Υδραίων συγγενών τους, κινήθηκε η ελληνική διπλωματία για τον επαναπατρισμό των επτά.. Την υπόθεση ανέλαβε προσωπικά ο Σπυρίδων Τρικούπης. Τελικά πήραν χάρη και οι πέντε από αυτούς επέστρεψαν στην Ελλάδα. Ο πλοίαρχος του πλοίου Αντώνης Μανόλης και ο Γκίκας Βούλγαρης παρέμειναν στην Αυστραλία ως ελεύθεροι άποικοι.<br />
Για τον Αντώνη Μανώλη δεν είναι γνωστό παρά μόνο ότι εργάστηκε ως κηπουρός και πέθανε το 1880. Ο Βούλγαρης, είχε καλύτερη τύχη. Άλλαξε το όνομά του σε Τζίγκερ, παντρεύτηκε μια νεαρή Ιρλανδή και έκανε δέκα παιδιά και 52 εγγόνια, στους οποίους άφησε μια μικρή περιουσία. Οι απόγονοί του φτάνουν μέχρι τις μέρες μας, όμως έχουν ενταχθεί στην Ιρλανδική καθολική κοινότητα.<br />
Εκτός από αυτή την επίσημη καταγραφή, έχουμε δημοσίευμα της εφημερίδας The Gold Coast Bulletin που αναφέρεται στην μετανάστευση των Ελλήνων στην Αυστραλία. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας, ο πρώτος Έλληνας που πάτησε το πόδι του σε αυστραλιανό έδαφος ήταν ο Γιώργος Πάπας το 1814. Ο Πάπας, όπως αναφέρεται ήταν μέλος του πληρώματος βρετανικού πλοίου εποικισμού, και σε κάποιο από τα ταξίδια του στην Αυστραλία, εγκατέλειψε το πλοίο του, παντρεύτηκε μία ιθαγενή (Αβορίγινα) και εγκαταστάθηκε στο Σύδνεϋ.<br />
Η πρώτη Ελληνίδα μετανάστρια ήταν η Αικατερίνη Πλέσσου, έφθασε στην Αυστραλία το 1835 ως σύζυγος ενός αξιωματικού του Αγγλικού στρατού, του διοικητή Crummer, αποσπασμένου στην Νέα Νότια Ουαλία. Πέθανε στο Σύδνεϋ το 1908, αφήνοντας εννιά παιδιά. Η Αικατερίνη Πλέσσου όπως και ο Βούλγαρης, δεν διατήρησε σχέσεις με την Ελλάδα. Το ίδιο συνέβη με πολλούς από τους πρώτους Έλληνες μετανάστες που αγγλοποίησαν τα ονόματά τους και σιγά-σιγά χάθηκαν τα ίχνη τους. <br />
Δεν αποκλείεται, βέβαια, να είχαν φθάσει στην Αυστραλία και άλλοι Έλληνες λίγο νωρίτερα από αυτούς. Κι αυτό γιατί είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι εκείνη την εποχή σε όλα σχεδόν τα λιμάνια της Μεσογείου υπήρχαν σημαντικές ελληνικές παροικίες και αρκετοί Έλληνες εργάζονταν στα πληρώματα διαφόρων πλοίων, συμπεριλαμβανομένων και αγγλικών. Είναι πιθανό, λοιπόν, κάποιοι να αφίχθηκαν στην Αυστραλία και να έμειναν για ένα μικρό ή μεγάλο διάστημα. Οι Έλληνες αυτοί προέρχονταν κυρίως από νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου και λιγότερο από την ηπειρωτική Ελλάδα. <br />
Οι διαθέσιμες πηγές για τους πρώτους Έλληνες μετανάστες στην Αυστραλία είναι σχετικά λιγοστές. Σχετικά μικρός ήταν άλλωστε κι ο αριθμός τους. Σύμφωνα με αυστραλιανές στατιστικές της εποχής, το 1901 υπήρχαν στην Αυστραλία 997 Έλληνες μόνο.<br />
Όμως, οι στατιστικές αυτές δεν πρέπει να θεωρούνται ακριβείς, για τους εξής λόγους:<br />
α) Οι Έλληνες τότε έπρεπε να δηλώνουν και τον τόπο γέννησής τους, που συχνά δεν βρισκόταν στα όρια της τότε ελλαδικής επικράτειας. Οι Κρητικοί, οι Ηπειρώτες, οι Θεσσαλοί οι Δωδεκανήσιοι οι Λημνιοί και άλλοι δεν θεωρούνταν Έλληνες, μέχρι την απελευθέρωσή τους από τους Τούρκους. <br />
β) Πολλοί έμειναν εκεί παράνομα ξεμπαρκάροντας από τα πλοία στα οποία εργάζονταν ως ναύτες.<br />
Ο Μιχάλης Τσούνης, βασιζόμενος σε πηγές της εποχής, υπολογίζει τον πραγματικό αριθμό των Ελλήνων της Αυστραλίας εκείνης της εποχής κατά 100-200 άτομα παραπάνω από τον «επίσημο αριθμό». <br />
<br />
<strong>Δεύτερη περίοδος μετανάστευσης 1900-1950</strong><br />
Η περίοδος αυτή ίσως είναι η πιο ταραγμένη περίοδος της Ευρώπης. Έχουμε τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο, τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και στην Ελλάδα έχουμε δυστυχώς και τον εμφύλιο σπαραγμό. Είναι η εποχή της μεγάλης μετανάστευσης των Ευρωπαίων προς τις νέες χώρες Αμερική και Αυστραλία.<br />
Ο αριθμός των Ελλήνων στην Αυστραλία είναι μικρός και μέχρι το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου δεν ξεπέρασε τους 4.000. Οι λίγοι αυτοί μετανάστες είχαν να αντιμετωπίσουν μαζί με άλλα πολλά προβλήματα και την εχθρότητα της αγγλοσαξονικής πλειοψηφίας. Η επίσημη πολιτική της "λευκής Αυστραλίας", από το 1901 μέχρι το1920, είχε σαν αποτέλεσμα την αντιμετώπιση των συμπατριωτών μας ως μεταναστών δεύτερης κατηγορίας. Η κατάταξή τους στους "λευκούς αλλοδαπούς" (white aliens), κατηγορία που περιλάμβανε επίσης τους Ιταλούς, τους Γιουγκοσλάβους, και άλλους Ανατολικοευρωπαίους, είχε άμεσες επιπτώσεις στην αντιμετώπισή τους από τη "λευκή" αυστραλιανή κοινωνία. Οι συμπατριώτες μας ήταν αντιμέτωποι με το ρατσισμό της τελευταίας, που τους ονόμαζε "dagoes" ("βρομιάρηδες μελαψούς"). <br />
Το 1916 τα πράγματα χειροτέρεψαν οι αυστραλιανές αρχές διέταξαν μίαν άκρως απόρρητη απογραφή μόνο για τους Έλληνες που ζούσαν στη χώρα. Η ειδική αυτή απογραφή καταμέτρησε μόλις 2.398 Έλληνες σε όλη την Αυστραλία, με το όνομα, τη διεύθυνση και την επαγγελματική τους ιδιότητα. Γιατί συνέβη όμως αυτό;<br />
Ας σκεφτούμε λίγο την ιστορία της Ευρώπης. Ήταν η εποχή του πρώτου παγκόσμιου πολέμου (1914-1918) Ο πόλεμος είχε διαιρέσει την Ευρώπη σε δυο στρατόπεδα: Από την μια οι Κεντρικές δυνάμεις ή διπλή συμμαχία (Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Ιταλία) και από την άλλη η Αντάντ (Αγγλία Γαλλία, Ρωσία και τελευταία και η Ιταλία )<br />
Στην Ελλάδα ο βασιλιάς Κωνσταντίνος συμπαθούσε τους Γερμανούς και έτσι οι Έλληνες μετανάστες απανταχού της Κοινοπολιτείας μετατράπηκαν αμέσως σε "εσωτερικό εχθρό" Η απογραφή λοιπόν έγινε για το ενδεχόμενο που η Ελλάδα θα προσχωρούσε στο αντίπαλο φιλογερμανικό στρατόπεδο.<br />
Το 1915-1916 μάλιστα έχουμε διάφορες περιπτώσεις βιαιοπραγιών εναντίον των Ελλήνων και των περιουσιών τους στο Σύδνεϋ, στο Πέρθ, στο Μπρισμπέιν, στο Κάλγκουρλι, και το Μπάουλντερ.<br />
Διαβάζουμε στον «ιό» της Ελευθεροτυπίας μεταξύ άλλων<br />
- τον Ιούλιο του 1915, περίπου 200 άτομα, καθοδηγούμενα από μια "ομάδα κρούσης" 60 στρατιωτών καταστρέφουν ελληνικό καφενείο στο Μπρισμπέιν, τραυματίζοντας σοβαρά μια σερβιτόρα. <br />
- το Νοέμβριο του 1915, ένταση επικρατεί στο Σύδνεϋ ύστερα από τη διασπορά μιας ψευδούς φήμης ότι έλληνας υπάλληλος ιταλικού μανάβικου δολοφόνησε αδειούχο φαντάρο. Το μανάβικο γίνεται βίδες από τον εξαγριωμένο όχλο. Ακολουθεί λιθοβολισμός της Διεθνούς Λέσχης από 300 στρατιώτες, με συνδρομή κάπου 1000 πολιτών. <br />
- στις 13 Δεκεμβρίου 1915, πάντα στο Σύδνεϋ και με αφορμή την ίδια διάδοση, περίπου 300 στρατιώτες σε σχηματισμό μάχης αρχίζουν να καταστρέφουν συστηματικά τα ελληνικά μαγαζιά του κέντρου της πόλης. Στις βιαιότητες παίρνουν μέρος κι εκατοντάδες νεαροί πολίτες, με αποτέλεσμα ο όχλος να φτάσει τις 4000. ……………………<br />
- στις 27 Οκτωβρίου 1916, εκατοντάδες πολίτες με τη βρετανική σημαία μπροστά, λεηλατούν τα ελληνικά καταστήματα του Περθ. <br />
- στις 9 Δεκεμβρίου 1916, λεηλατούν και πυρπολούν τα ελληνικά καταστήματα του Κάλγκουρλι. Αντίστοιχες σκηνές διαδραματίζονται μέσα στο διήμερο και στο γειτονικό Μπάουλντερ. <br />
- Συνολικά, 21 ελληνικά μαγαζιά τέθηκαν εκτός μάχης, με ενεργό συμμετοχή του ευρύτερου πληθυσμού. ……………………….<br />
<br />
Στο τέλος του 1916, σύμφωνα με τον Gilchrist, απόρρητο βρετανικό τηλεγράφημα συνιστούσε στην αυστραλιανή κυβέρνηση, σε περίπτωση που η Ελλάδα εμπλεκόταν σε πόλεμο με τη Βρετανία, να μη μεταχειριστεί ως εχθρούς τους οπαδούς του Βενιζέλου, αλλά μόνο τους οπαδούς του Κωνσταντίνου. Μάλιστα στους Έλληνες και τους Μαλτέζους απαγορεύθηκε η είσοδος στην Αυστραλία από το 1916 έως το 1920. <br />
Αργότερα το 1924 με νόμο, ο ανώτατος αριθμός Ελλήνων, Αλβανών και Γιουγκοσλάβων μεταναστών που μπορούσαν να γίνουν δεκτοί στην Αυστραλία ορίστηκε σε 100 το μήνα για την κάθε "φυλή".<br />
Η μεγάλη κρίση του 1929-1932 δυσκόλεψε πολύ τη ζωή για τους Έλληνες και τους άλλους μετανάστες. Αφού όπως συμβαίνει συνήθως σε περιόδους οικονομικής κρίσης είχαμε έξαρση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.<br />
Διαβάζουμε στον «ιό» της Ελευθεροτυπίας <br />
Ο υφυπουργός Προεδρίας του Κουίσλαντ, Τόμας Άρθουρ Φέρι είναι σαφής. Γράφει τον Ιούνιο του 1925: "Οι Έλληνες της βόρειας Κουϊσλάνδης είναι γενικά ανεπιθύμητοι και δεν αποτελούν καλούς εποίκους. Ζουν στις πόλεις κι επιδίδονται σε επιχειρήσεις καφενείων, πανδοχείων και άλλων λιγότερο ευυπόληπτων δραστηριοτήτων. Δεν είναι γεωργοί και δεν συνεισφέρουν τίποτα στον πλούτο ή την ασφάλεια αυτής της χώρας. Δεν επιδίδονται σε καμιά χρήσιμη εργασία ………….. Κατά μέσο όρο, το βιοτικό επίπεδό τους είναι χαμηλότερο απ' ό,τι των άλλων αλλοδαπών. Κοινωνικά και οικονομικά, αυτός ο τύπος μετανάστη συνιστά απειλή για την κοινότητα στην οποία εγκαθίσταται, και θα ήταν προς όφελος της Πολιτείας αν η είσοδός του απαγορευόταν ". <br />
Υπήρχαν βέβαια και αντίθετες φωνές. Σε επιστολή που έστειλε το 1916 ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Σύδνεϋ Samuel Coen προς τον πρωθυπουργό της χώρας, σε μια προσπάθεια να σταματήσει τις επιθέσεις κατά των Ελλήνων μεταναστών αναφέρει: "Παρόλο που ξέρω πως η ατυχής κατάσταση στην Ελλάδα έχει επηρεάσει πολλούς ανάμεσά μας, μπορώ να σας διαβεβαιώσω από τις προσωπικές επαφές που είχα με τους Έλληνες σε τούτη την Πολιτεία, αλλά και από ότι πληροφορούμαι για άλλες, ότι μολονότι κάποιοι είναι αναμφισβήτητα βασιλικοί, η πλειονότητά τους, όπως προκύπτει και από τα πιστοποιητικά που εκδίδω από καιρού εις καιρόν, προέρχονται από τα νησιά και είναι φανατικοί Βενιζελικοί. Επίσης, γεγονός ακόμη σημαντικότερο, είναι εξαιρετικά πιστοί στο κράτος μας και σαφώς αγγλόφιλοι" (Gilchrist, τ. Α΄, σ. 25-26). <br />
Την αίσθηση αυτή του ρατσισμού και τις απόρριψης, νοιώθουν και οι συμπατριώτες μας πολλές φορές μέχρι σήμερα. Λέει ο Πωλ Λασπατζής « Στην Αυστραλία γεννήθηκα και έζησα τα παιδικά μου χρόνια. Παρότι όμως μεγάλωσα και ανδρώθηκα στην Αυστραλία πότε δεν ένιωσα ότι ανήκω σ’ αυτή. Πιστεύω όπως και τόσοι μη αγγλοσάξονες καλλιτέχνες , ότι με είδαν με μια προκατάληψη που με πάγωσε. Αυτός είναι και ο λόγος που ποτέ δε σταμάτησα να γυρίζω πίσω στον Κοντιά». Ο Πωλ Λασπατζής, είναι γνωστός ομογενής ζωγράφος της Μελβούρνης που κατάγεται από Λήμνο και έργα του θα συναντήσουμε στην πινακοθήκη του Κοντιά.<br />
Να δούμε σ΄ αυτό το σημείο την παρουσία των Λημνιών στην Αυστραλία, αυτή την περίοδο.<br />
Η Αυστραλία έγινε ιδιαίτερα γνωστή στους Λημνιούς, το 1915 με την μάχη της Καλλίπολης. Η Ελλάδα τότε αν και ουδέτερη, παραχώρησε τη Λήμνο στους συμμάχους και χιλιάδες στρατιώτες στρατοπέδευσαν στην Λήμνο. Εκείνη την εποχή η Λήμνος έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό της ιστορίας της. «110.000 κατοίκους» όπως γράφει στην επικεφαλίδα, στο αντίστοιχο κεφάλαιο του βιβλίο του, ο Αντώνης Διακουμής. Ανάμεσά τους χιλιάδες Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιώτες. 11.400 περίπου από αυτούς έχασαν τη ζωή τους σε εκείνη τη μάχη, και 24.300 τραυματίστηκαν.<br />
Είναι μια ιστορία άγνωστη δυστυχώς και σε μας και στους Αυστραλούς παρά την ύπαρξη δύο συμμαχικών νεκροταφείων στη Λήμνο, παρά το γεγονός ότι η επέτειος αυτής της μάχης είναι Εθνική γιορτή στην Αυστραλία και παρόλο που ένας Ελληνοαυστραλός συμπατριώτης μας ο κ. Στράτος Σαράντης από τα Καμίνια κάνει μεγάλες προσπάθειες προς σ΄ αυτή την κατεύθυνση.<br />
Ο πρώτοι Λημνιοί φτάνουν στην Αυστραλία μέσω Αιγύπτου, στις αρχές του 1900. Ανάμεσα στους πρώτους, μπορούμε να αναφέρουμε τους Λεωνίδα και Δημήτρη Πλούδια από το Πλατύ και τον Κίμωνα Παραθυρά (Jim Paras) από τον Κοντιά. Ο Παραθυράς έφθασε στην Αυστραλία πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αμέσως μετά την απελευθέρωση της Λήμνου από τους Τούρκους. <br />
Μίλησα με την κα Καλκατζίδου Ελένη πρόεδρο του Συλλόγου Κοντιά στη Μελβούρνη, της οποίας ο Παραθυράς ήταν θείος της και επέμενε: «Ο θείος μου αυτός έφτασε στην Αυστραλία πριν τον πρώτο πόλεμο» μου λέει. Πριν το 1940; ρώτησα σκόπιμα εγώ. «Όχι όχι, πριν τον πρώτο πόλεμο, πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο», μου απάντησε. Ο πρώτος παγκόσμιος, να σας θυμίσω, ξεκίνησε το 1914.<br />
Οι πρώτοι αυτοί Λημνιοί προσκάλεσαν στη συνέχεια πάρα πολλούς Λημνιούς οι οποίοι έφτασαν την περίοδο εκείνη στην Αυστραλία.<br />
<br />
<em>Καλώς ορίσατε στην Αυστραλία. Τυποποιημένες φωτογραφίσεις.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiHz5PsmG-3xrhnMB5nYUg-7EnSFJVafgiRRpz-_XgAgJIj5iVRu2b5sg6p2o_3d70GjnjIkAVEl_bjx1MBaHUsnc2eL9l0-xbE2z-04QbHw_xnxZlSSTVvyjJIB412UyvHd5c8FB4QYc/s1600/untitled-5.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 317px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiHz5PsmG-3xrhnMB5nYUg-7EnSFJVafgiRRpz-_XgAgJIj5iVRu2b5sg6p2o_3d70GjnjIkAVEl_bjx1MBaHUsnc2eL9l0-xbE2z-04QbHw_xnxZlSSTVvyjJIB412UyvHd5c8FB4QYc/s400/untitled-5.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455479669062950898" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τρίτη περίοδος μετανάστευσης 1950-1974</strong><br />
Στις αρχές της δεκαετίας του 50 αρχίζει η περίοδος της μεγάλης φυγής προς την Αυστραλία. Η Ελλάδα είναι οικονομικά κατεστραμμένη μετά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο. Την εποχή εκείνη η Αυστραλιανή κυβέρνηση ενεργοποίησε την ΔΕΜΕ «Διακυβερνητική Επιτροπή Μεταναστεύσεως εξ Ευρώπης», για να φέρει ευρωπαίους εργάτες, να δουλέψουν στα χωράφια, στις φάρμες, κυρίως στα ζαχαροκάλαμα και στα εργοστάσια. Μόνο «λευκούς ευρωπαίους εργάτες» ήθελαν τότε στην «Λευκή Αυστραλία». <br />
Τότε το 1950 έως το 1974, φτάνουν στην Αυστραλία και οι περισσότεροι Λημνιοί. Είναι η εποχή της μεγάλης εξόδου των Λημνιών προς την μακρινή αυτή χώρα. <br />
Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω και ας αναρωτηθούμε:<br />
Ποιες ήταν οι συνθήκες της ζωής στη Λήμνο την εποχή εκείνη μετά την Μικρασιατική καταστροφή και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο; <br />
Ποιες ήταν οι συνθήκες του ταξιδιού για την Αυστραλία; <br />
Ποιες ήταν οι συνθήκες που συνάντησαν φθάνοντας στην Αυστραλία;<br />
Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους εκεί; <br />
Τέλος ας αναρωτηθούμε ποια είναι η σημερινή τους κατάσταση;<br />
<br />
Αγαπητοί φίλοι ας αφήσουμε στους ιστορικούς, την ιστορική καταγραφή των γεγονότων και εμείς εδώ ας πάρουμε απαντήσεις σ΄ αυτά τα ερωτήματα, ακούγοντας τις διηγήσεις και τις μαρτυρίες των μεταναστών όπως αυτές καταγράφονται στο βιβλίο Οι «Λημνιοί του Σύδνεϋ» της κ. Πηνελόπης (Πόπης) Παναγιωτοπούλου Βαλάση μετανάστριας από το Ρεπανίδι Λήμνου.<br />
Ας αφήσουμε τους ίδιους να μιλήσουν και να μας πουν για τη ζωής στη Λήμνο την εποχή εκείνη. Να μας πουν για τις συνθήκες του μεγάλου ταξιδιού για την μακρινή χώρα, για τα συναισθήματα τους, για τις δυσκολίες της πρώτης περιόδου και τις συνθήκες που συνάντησαν φθάνοντας στην Αυστραλία.<br />
Να μας πουν για τα πρώτα χρόνια της ζωής τους εκεί, για τις επιτυχίες τους τα χρόνια που ακολούθησαν και τέλος να μας μιλήσουν για τα σημερινά τους συναισθήματα. Ας φανταστούμε οι νεότεροι και ας θυμηθούμε οι παλιότεροι ακούγοντας τις μαρτυρίες μερικών Λημνιών μεταναστών, κυρίως μεταναστών που προέρχονται από τη δική σας περιοχή, όπως αυτές καταγράφονται στο βιβλίο της κ Παναγιωτοπούλου-Βαλάση.<br />
Μια εικόνα ακόμα ταξιδιού μας δίνει με την διήγησή της η κ. Πηνελόπη Βελή από το Πλατύ που έφτασε στην Αυστραλία το 1947, αυτή από τους πολύ – πολύ τυχερούς πήγε με υδροπλάνο.<br />
Μια εικόνα μας δίνει ο Νικόλαος Δουλγκέρης από το Θάνος για το τι αντιμετώπισαν οι πρώτοι Έλληνες της περιόδου αυτής. (σελ30-32)<br />
<br />
<strong>1) Η ζωή τους στη Λήμνο</strong><br />
<br />
Ας ξεκινήσουμε από τον κ. Χαράλαμπο Πολύζο που έφυγε 13 χρονών για την Αυστραλία. το 1937<br />
<br />
<strong>Πολύζος Χαράλαμπος - Θάνος, 1937</strong><br />
Σχολείο πήγα μέχρι την Πέμπτη τάξη, και στα μισά. Ο πατέρας μου ήτανε γεωργός, και έπρεπε να τον βοηθάω στις δουλειές του στα χωράφια και να φυλάγω τα πρόβατα. Τότε υπήρχε πολύ πείνα και φτώχια, αλλά εμείς δεν πεινάσαμε ποτές, γιατί όταν έχεις κοπάδια πρόβατα και είσαι γεωργός, πάντα υπάρχει φαγητό στο τραπέζι. Οι γεωργοί ήτανε οι τελευταίοι που πεινάσανε.<br />
Είχαμε μάντρα στον κάμπο, όπου η μάνα μου έφτιαχνε το τυρί. Είχαμε κοτέτσι εκεί, και χαγιάτια - που βάζαμε τα πρόβατα και τα άλλα ζώα, τα γαϊδούρια, τα γουρούνια, και τα βόδια τα βάζαμε στο στάβλο. Θυμάμαι πήγα μια μέρα στη μάντρα. Εκεί η μάνα μου είχε κρεμασμένα τα τυριά να ξεραθούνε επάνω σε ένα ξύλινο ράφι, που κρεμότανε με σχοινιά από τα ξύλα της σκέπας. Σαλτέρνω (πηδάω) για να το πιάσω να πάρω κανένα τυρί αλλά, όπως το έπιασα, το σχοινί κόπηκε και έπεσε το ξύλο επάνω στο δεξί μου πόδι, Μου έσπασε το μεγάλο δάχτυλο μαζί και το νύχι, που, ως σήμερα, δεν έχει φτιάξει. Αλλά εγώ, δεν έβγαλα τσιμουδιά σε κανέναν, γιατί ήξερα που θα τις έτρωγα. <br />
Παπούτσια, μέχρι που έφυγα για την Αυστραλία, δεν είχα φορέσει, Το καλοκαίρι γύριζα ξυπόλητος τον πιο πολύ καιρό, Για παπούτσια, όταν έπρεπε να φορέσω, είχα τσερβούλια, που τα έφτιαχνε ο πατέρας μου από προβιά του γουρουνιού. Τσαρούχια υπήρχανε, αλλά ήτανε τα "καλά" και έπρεπε να τα αγοράσουμε. Θυμάμαι ακόμα, μια χρονιά, του Ευαγγελισμού, στις 25 Μαρτίου, η Εθνική μας Εορτή. Πήγα στο σχολείο να πω το ποίημα μου ξυπόλητος, γιατί δεν είχα τσερβούλια να φορέσω. Είχε χιονίσει και περπατούσα μέσα στα χιόνια ξυπόλητος. Αυτό δεν το ξεχνάω μέχρι σήμερα.<br />
Τα ρούχα μας ήτανε από ύφασμα που έφαινε η μάνα μας στο λάκκο (αργαλειό), από μπαμπάκι. Εγώ φορούσα κοντά παντελόνια κάτω από το γόνατο, που τα ονομάζαμε "Αγιοστρατήτικα".<br />
Στις δουλειές του χωριού, εγώ δούλευα με τον πατέρα μου και τον μεγαλύτερο αδελφό μου, τον Κωνσταντίνο. Τρυγούσαμε αμπέλια, σπέρναμε, θερίζαμε, αλωνίζαμε. Όταν έγινα δεκατριών χρονών, οι γονείς μου αποφασίσανε να με στείλουνε στα ξένα, στην Αυστραλία. <br />
<br />
<strong>Ιπποκράτης Βλάνγκος από Καρπάσι</strong>, πήγε στην Αυστραλία το 1954 <br />
Στο σχολείο πήγα μέχρι την Πέμπτη δημοτικού. Εμένα με άρεσε να βόσκω τα πρόβατα του πατέρα μου. Η ζωή του βοσκού ήτανε πολύ καλή γιατί δεν χρειαζότανε γράμματα. Κοιμόμουνα στην μάντρα το χειμώνα και το καλοκαίρι, που ερχότανε όλη η οικογένεια, εγώ κοιμόμουνα στην ύπαιθρο, στα βουνά και στα αλώνια.<br />
Η μάνα μου άρμεγε τα πρόβατα, και με το γάλα έφτιαχνε τυρί σαλαμούρα, ξερά, μελλίπαστα. Το σμάνορο το τρώγαμε το πρωί. Από το τυρόγαλο φτιάχναμε την κορφή που ήτανε σαν τη σημερινή μυζήθρα. <br />
Εκτός απ΄ τα πρόβατα δουλεύαμε και στα χωράφια. Οργώναμε σπέρναμε σιτάρια κουκιά όλα τα όσπρια και φυτεύαμε μπαμπάκια και μποστάνια.<br />
Στα πανηγύρια μου άρεζε να πηγαίνω καβαλώντας στο άλογο. Φόραγα ένα παντελόνι που είχα για καλό και πρόσεχα να μην το λερώσω.<br />
<br />
<strong>Μιχάλης Κασαβέτης από Ρωμανού, 1959</strong><br />
Υπήρχε πολύ πείνα τότε, αλλά ο πατέρας μου είχε πολύ σιτάρι και όσπρια και είχαμε να φάμε. Ενώ, πολύς κόσμος δεν είχε, και τρώγανε θυμάμαι λίγο σουσάμι η καλαμπόκι. Ο πατέρας μου βοηθούσε και άλλες οικογένειες που δεν είχανε σοδιά. Τότε δεν είχαμε παπούτσια, και πολλές φορές έπρεπε να περπατήσουμε ως το Μούδρο για τους Γερμανούς. Τότε είχε ένα μέτρο χιόνι, και έπρεπε να περπατήσουμε μέσα στα χιόνια. Τα παπούτσια μας ήτανε τσόκαρα. Τα φτιάχναμε εμείς. Κόβαμε το ξύλο από τη λεύκα γιατί ήτανε λαφρύ. Το φτιάχναμε ίσιο και κόβαμε ένα λουρί από γουρουνίσιο δέρμα ή ότι βρίσκαμε από τους Γερμανούς, όπως παλιά λάστιχα, και τα καρφώναμε από επάνω. Αλλά καμιά φορά κι' αυτά κοβότανε και έπρεπε να περπατάμε ξυπόλυτοι μέσα στα χιόνια………..… ………………… …………………………Όταν μεγάλωσα, είχε τελειώσει ο πόλεμος. Ήμουνα είκοσι χρονών που πήγα στρατιώτης. Ήμουνα στο Ναυτικό στο Σκαραμαγκά, για σαράντα ημέρες εκπαίδευση. Δεν μας αφήνανε έξω καθόλου. Ύστερα από σαράντα μέρες, μας δώσανε άδεια. Αλλά επειδή δεν είχαμε λεφτά εμείς, και επειδή είμαστε όλοι χωριάτες και δεν ξέραμε που να πάμε, μας βάλανε στα φορτηγά και μας πήγανε στη Ομόνοια. Το βραδάκι πάλι, 12 - 1 τα μεσάνυχτα, μας παίρνανε και μας πηγαίνανε πάλι στο Σκαραμαγκά. Μετά που συνηθίσαμε και οπόταν είχαμε άδεια, πηγαίναμε στο Λημνιό το καφενείο στα Εξάρχεια, και μαζευόμαστε όλο αγόρια και κορίτσια Λημνιοί, και βγαίναμε στις ταβέρνες. Λεφτά δεν είχαμε, αλλά οι κοπέλες δουλεύανε σαν υπηρέτριες στην Αθήνα και ξοδεύανε αυτές, και εμείς κάτι λίγα.<br />
<br />
<strong>Ελένη Πετεινού από την Ατσική, 1961</strong><br />
Πήγα σχολείο μέχρι την Πέμπτη τάξη. Δεν είχαμε παπούτσια, δεν είχα βιβλία, ήμουνα ορφανή και τα χρόνια δύσκολα. Ο αδελφός μου φύλαγε πρόβατα από έξι χρονών, για ένα κεχαγιά, μόνο και μόνο να μας βοηθήσει και να έχουμε κι εμείς ένα αρνί το Πάσχα αλλιώς δεν θα είχαμε τίποτα για το Πάσχα, και έναν ντενεκέ σιτάρι, για να έχουμε ψωμί να φάμε. Όταν δούλευε για έναν άλλον κεχαγιά, επειδή σκότωσε ένα αρνί με μια πέτρα, ο κεχαγιάς για ένα χρόνο, δεν του έδωσε τίποτα.<br />
'Όταν έγινα δεκατεσσάρων χρονών, η μητέρα μου ήθελε να με παντρέψει γιατί ήμουνα ορφανή. Η μάνα μου προέβλεπε ότι θα ήτανε δύσκολο αργότερα να με παντρευτεί κανένα παιδί, γιατί δεν είχα καθόλου προίκα………………………………………………………………… ……………………Γεννήθηκε ο γιος μου ο Αλέκος, το 1952 και αμέσως ο άνδρας μου έφυγε φαντάρος. Εγώ δούλευα με τα πεθερικά μου στα χωράφια για να ζήσουμε. Στα χωράφια βάζαμε μπαμπάκι και σιτάρια. <br />
Ήτανε δύσκολη η ζωή τότε, δουλεύαμε μέσα στη ζέστη, σκαλίζαμε μπαμπάκια και σιτάρια. Το παιδί το είχα στο χωράφι και κοιμότανε κάτω στο χώμα όπως τότε όλοι οι χωριανοί.<br />
<br />
<br />
<em>Δυο φιλαράκια από την Ατσική, στον Αγιαρμόλα για τελευταία φορά, πριν μπαρκάρουν για Αυστραλία το 1962 (Γιώργος Γιαννάς, Αργύρης Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO7pDPklH_c7AEOs8-bE15Uxlnh3hKjYzp980rQijsGGlGy3mLKPLCAHlkp1jx7zhcwJgfTVKDkKUmxs4NmtWa7fLEcFZXldtl5hRUiS6nEXHxIzMGRqdBDuKej6CjTy2IEehZoslAuDw/s1600/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B15.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 310px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO7pDPklH_c7AEOs8-bE15Uxlnh3hKjYzp980rQijsGGlGy3mLKPLCAHlkp1jx7zhcwJgfTVKDkKUmxs4NmtWa7fLEcFZXldtl5hRUiS6nEXHxIzMGRqdBDuKej6CjTy2IEehZoslAuDw/s400/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B15.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455549037123995634" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μαμαλίκου Δέσποινα - Καρπάσι, 1961</strong><br />
Πήγα στο σχολείο και τελείωσα το Δημοτικά. Ο πατέρας μου είχε καφενείο, αλλά ήτανε και γεωργός. Δουλεύαμε στα χωράφια, στα μπαμπάκια, σιτάρια, θερίζαμε και αλωνίζαμε. Είχαμε και ζώα, βόδια για να ζευγαρίζουμε τα κτήματα και να σπέρνουμε. Αλλά μετά πούλησε ο πατέρας μου τα βόδια και πήρε δύο άλογα που κάνανε την ίδια δουλειά Είχαμε και πρόβατα για το γάλα και το μαλλί, που τα δέναμε. <br />
Όταν δεν δουλεύαμε στα δικά μας χτήματα, δουλεύαμε στη "Μητρόπολη", που ήτανε κτήματα λίγο έξω από το χωριό μου, και πηγαίνανε εργάτες απ΄ όλα τα χωριά και δουλεύανε μεροκάματο, και αυτοί που ήτανε από μακρινά χωριά μένανε εκεί. Εγώ δούλευα εκεί για να παίρνω χρήματα, να αγοράζω υφάσματα να ράβω τα ρούχα μου. Είχα μάθει ράψιμο στην αδελφή μου την Αλεξάνδρα, <br />
Ο πατέρας μου που είχε καφενείο, έκανε κάθε Κυριακή χορό στο καφενείο το χειμώνα, και στο εξοχικό το καλοκαίρι, που ήτανε λίγο έξω από το χωριό, πηγαίνοντας για την Ατσική. Δουλεύαμε οι τέσσερις αδελφές και ο ένας αδελφός στο καφενείο. Είχαμε ορχήστρα, από βιολί, σαντούρι, κλαρίνο, κιθάρα και ακορντεόν Είχαμε και πανηγύρια , (στις 15 Mαίoυ, τον Άγιο Παχούμιο, και 8 Νοεμβρίου, του Αρχαγγέλου Μιχαήλ). Τότε γινότανε ωραίο πανηγύρι και ερχότανε πολύς κόσμος. Κάναμε μεζέδες από τυρί. ελιές, ψωμί, σαρδέλες, κοκορέτσι, χταπ6δι ξυδάτο, τουρσί κλπ.<br />
Μου άρεζε να δουλεύω στο καφενείο. Μείναμε και στην Ατσική δύο χρόνια, γιατί ο πατέρας μου είχε νοικιάσει του Γραγρά το καφενείο. Όταν άρχισε ο κόσμος και ξενιτευότανε, η δουλειά τελείωσε και ο πατέρας μου έκλεισε το καφενείο.<br />
<br />
<strong>2) Προϋποθέσεις για το ταξίδι </strong><br />
<br />
<strong>Σταματέρης Νίκος - Σκανδάλη, 1955</strong><br />
Το 1950-52 υπηρετούσα στρατιώτης στη Κρήτη, Αθήνα-Περιστέρι, Λαμία, Φλώρινα και Αλβανία. Εκεί στο στρατό, γνώρισα ένα παιδί που έφευγε για Αυστραλία, και τότε με μπήκε η ιδέα να ξενιτευτώ κι' εγώ όταν θα απολυόμουνα. <br />
Όταν γύρισα στο χωριό μου, άρχισα πάλι την παλιά δουλειά μου, και άρχισα και έβαζα και μπαμπάκια στο "Παρθενόμτο". Ήμουνα από τους πρώτους που καλλιεργούσανε μπαμπάκι. Μα γρήγορα όλοι οι γεωργοί αρχίσανε να κάνουνε το ίδιο. Ποτίζαμε με τη σειρά από το ποτάμι. Εγώ η ώρα μου ήτανε τη νύχτα με το λουξ. Αλλά γρήγορα τα παράτησα, γιατί το νερό δεν έφτανε για όλους <br />
Εν τω μεταξύ, ο αδελφός μου, που ήτανε γραμματέας του χωριού, μου είπε που ήλθανε στο χωριό μας άνθρωποι της ΔΕΜΕ, και ζητούσανε παιδιά κάτω των σαράντα χρονών, να γραφτούνε για να μεταναστεύσουνε στην Αυστραλία. Το ίδιο γινότανε σε όλα τα χωριά της Λήμνου εκείνο τον καιρό. <br />
Έπρεπε να έχεις καθαρό μητρώο από την αστυνομία και από το κράτος. Δηλαδή, να μην ήσουνα κομμουνιστής, και έπρεπε να περάσεις από ειδικούς γιατρούς, να είσαι καλός στην υγεία. Από την Αθήνα έφυγα 14.2.1955, με το καράβι "Κερύνεια", ελληνικό, γεμάτος ενθουσιασμό για περιπέτεια. Το ταξίδι κράτησε τριάντα ημέρες. Βγήκαμε στη Μελβούρνη. <br />
<br />
<strong>3) Το Ταξίδι</strong><br />
<br />
<strong>Ελένη. Πετεινού - Ατσική, 1961</strong><br />
Φύγαμε τον Φεβρουάριο 1961 από την Ελλάδα, με το "Πατρίς. Ήτανε δύσκολο για μένα όταν έφευγα από το χωριό μου. Έκλαιγα κάθε μέρα, γιατί άφηνα την μητέρα μου μόνη της, το σπίτι μου και τη ζωή του χωριού που μου άρεζε τόσο πολύ.<br />
Στο καράβι ήμουνα άρρωστη τον πιο πολύ καιρό. Τα παιδιά μου και τα τρία όλα κάτω των πέντε ετών, θέλανε προσοχή, αλλά εμένα με είχε πιάσει το καράβι και είχαμε μεγάλη ταλαιπωρία. Δεν μπορούσα να πάγω στην τραπεζαρία να πάρω φαί για τα παιδιά μου αλλά ούτε και ο καμαρότος μου έφερνε τίποτα. Ο μεγάλος μου ο γιος, ο Αλέκος, που ήτανε τότε πέντε χρονών, πήγαινε και μας έφερνε πατάτες τηγανητές μέσα σε μια πετσέτα, να φάμε όλοι.<br />
Έτσι εξαντληθήκαμε και με το ζόρι μια μέρα, αναγκάστηκα και πήρα τα παιδιά μου να πάμε στην τραπεζαρία. Αλλά λιγοθύμησα επάνω στις σκάλες, με είδε ένας από το πλήρωμα, του είπα την κατάσταση μου, και από τότε μου έφερνε φαί στην καμπίνα μου, για όλους μας. Εκεί κλεισμένοι, περάσαμε ολόκληρο μήνα, μέχρι να φθάσουμε στο Σύδνεϋ.<br />
<br />
<strong>Ηρακλής Ξύκης – Ατσική, 1954 </strong> <br />
Έτσι, τον χειμώνα του 1954, όταν ήμουνα δεκαεννιά χρονών, πέρασα από τους γιατρούς. Τότε τελείωσα το Γυμνάσιο και τον Οκτώβριο αναχώρησα για την Αυστραλία<br />
Την ημέρα που έφευγα από το χωριό, ο πατέρας μου αγκάζαρε το λεωφορείο του χωριού μας για να πάμε στη Μύρινα, όπου θα έπιανα το κακάβι "Κως" για την Αθήνα. Το λεωφορείο γέμισε από συγγενείς και χωριανούς να με καταβοδώσουνε, που έφευγα. Εκεί στο λιμάνι, όπως ετοιμαζόμουνα να μπω στη βάρκα που θα με πήγαινε στο καράβι, η μάνα μου και οι αδελφές και θείες μου, κλαίγανε απαρηγόρητα. Εμένα με κινούσε η περιέργεια γιατί να κλαίνε, τη στιγμή που εγώ είχα τόση χαρά που θα έφευγα στην Αυστραλία, όπου θα γινόμουνα πλούσιος .<br />
Όταν όμως το καράβι έφευγε στ' ανοιχτά, ύστερα από μισή ώρα στο πέλαγος, τότε συνειδητοποίησα την υπόθεση. Αμέσως με πιάσανε τα κλάματα και δεν μπορούσα να σταματήσω και ήθελα να γυρίσω πίσω.<br />
Μαζί μου στην Αθήνα, ήλθανε και ο πατέρας μου και η αδελφή μου η Ανδρονίκη με το γιο της, τον Λουκά, να με καταβοδώσουνε. Το καράβι θα αναχωρούσε από την Αθήνα ύστερα από μία εβδομάδα. Στις 4-10-1954 μπαρκάραμε στο καράβι «Φερσήη» που ήταν Ιταλικό. Ύστερα από είκοσιοχτώ μέρες ταξίδικαι αφού χορτάσαμε παστές σαρδέλες ελιές και μακαρόνια φτάσαμε στο Σύδνεϋ, στο Γουλουμουλού.<br />
<br />
<strong>Αθανάσιος Τζάνερος – Μύρινα, 1955</strong><br />
Η φτώχεια, με παρακίνησε να ξενιτευτώ. Τότε παίρνανε η ΔΕΜΕ τζάμπα, για την Αυστραλία. Είχα γραφτεί και εγώ, πριν παντρευτώ, και έτσι μας καλέσανε να φύγουμε. Τότε, 25 Ιανουαρίου 1955, φύγαμε από τη Λήμνο, προς την Αυστραλία, γεμάτοι ελπίδες, "για μια καλύτερη ζωή".<br />
Στην Αθήνα, πριν μας βάλουνε στο καράβι, μας περάσανε από κλίβανο, όπως όλοι που ξενιτευότανε, δίχως όμως να μας έχουνε προετοιμάσει γι' αυτό. Μας κλείσανε σε μια αίθουσα, μαζί άνδρες και γυναίκες, και μας επιβάλανε να βγάλουμε όλα τα ρούχα μας. Τα ρούχα, τα περάσανε κι' αυτά από το κλίβανο. Μας ραντίσανε με φάρμακα, για αρρώστιες, και ύστερα έπρεπε να κάνουμε μπάνιο και να ντυθούμε.<br />
Τα ρούχα μας ήτανε ανακατωμένα. Ο κάθε ένας έψαχνε να βρει τα δικά του. Αισθανόμαστε χειρότερα από ένα κοπάδι πρόβατα. Άλλοι κλαίγανε, άλλοι γελούσανε, όλοι ντρεπόμαστε. Αλλά, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα, γιατί θέλαμε όλοι να μεταναστέψουμε, να καλυτερέψουμε τη ζωή μας. Να φύγουμε από τη φτώχεια της πατρίδας μας, γι' αυτό και υποφέραμε όλα αυτά.<br />
Και κατόπιν, πως πέρασε τόσος καιρός στο παλιοβάπορο !!!! Μας βάλανε σε ένα πολύ παλιό βαπόρι, διακόσια άτομα σε ένα θάλαμο να κοιμηθούμε. Η Βαρβάρα τότε, ήτανε δύο μηνών έγκυος. Δεν μπορούσε να φάει, αρρώστησε, δεν άντεχε την κατάντια αυτή, και ήθελε να τη βγάλουμε έξω, κι' ας ήτανε σε ξερό νησί. Το καράβι ήτανε πολύ παλιό, είχαμε και φουρτούνες και κούναγε πολύ.<br />
Φτάσαμε στη Μελβούρνη, και σαν αρνιά, μας βάλανε στο τραίνο και μας πήγανε στη Μπονεγκίλα. Εκεί μείναμε σε παράγκες. Μας δίνανε συσσίτιο φαί, πολύ διαφορετικό από αυτά που ξέραμε, αλλά τα τρώγαμε γιατί πεινούσαμε. <br />
<br />
<br />
4<strong>) Άφιξη – ΔΕΜΕ<br />
(Τι αντιμετώπισαν οι πρώτοι Έλληνες της περιόδου αυτής.)</strong><br />
<br />
<strong>Δουλκέρης Νικόλαος από το Θάνος, 1936</strong><br />
Στην Αυστραλία ήλθα το 1936. Ήλθα με πρόσκληση από την εξαδέλφη μου, όπου και έμεινα μαζί τους, στο Κουίνμπιαν. Εκεί είχανε μπαχτσέ και φρουταρία. Εγώ δούλευα στον μπαχτσέ (περιβόλι) τις πρωινές ώρες, και μετά στη φρουταρία μέχρι τις δέκα το βράδυ.<br />
Για πληρωμή, μόνο φαί και ύπνο. Μετά από τέσσερις μήνες, με πληρώνανε δέκα σελίνια την εβδομάδα. Αλλά εγώ με αυτά τα λεφτά δεν μπορούσα να ξεχρεώσω τις πενήντα λίρες που τους χρωστούσα για τα ναύλα μου, και να στέλνω και στη μάνα μου για να ζήσει τα ορφανά τα αδέλφια μου.<br />
Το 1937 με στείλανε στην άλλη εξαδέλφη μου, στο Τιούμουτ, που είχανε ρέστοραντ και φρουταρία. Εκεί δούλευα από τις έξι το πρωί μέχρι στις δώδεκα τα μεσάνυχτα. Κοιμόμαστε επάνω στη βεράντα, μέσα στο κρύο. Βάζαμε ξύλινα μπανανόμποξα για κρεβάτια, εφημερίδες για σεντόνια να μην περνάει το κρύο, και τσουβάλια για κουβέρτες, μαζί με τη φαντή την μάλλινη κουβέρτα που μου είχε δώσει η μάνα μου όταν έφυγα. Αλλά, όσο και να σκεπαζόμαστε, δεν μπορούσαμε να ζεσταθούμε.<br />
Μέσα στο χρόνο επάνω, κάηκε το μαγαζί, και γλίτωσα. Πήγα πίσω στο Κουίνμπιαν, και τότε με πληρώνανε μία λίρα την εβδομάδα, για να τους ξεχρεώσω το χρέος μου. Αργότερα αγοράσανε περιβόλι στο Νίνγκαν από Κινέζους, πήγα κι' εγώ μαζί, και με πληρώνανε εικοσιπέντε σελίνια. Εκεί πάλι κοιμόμουνα επάνω στις ξύλινες κάσες. Το φαί ήτανε ψωμί με μαρμελάδα την ημέρα, και το βράδυ, νερόβραστο ρύζι, το οποίο είχανε αφήσει οι Κινέζοι που είχανε πρώτα τη φάρμα. Ζήτησα αύξηση γιατί δούλευα πολύ, να με πληρώνουνε τριάντα σελίνια, αλλά τους φανήκανε πολλά, και με διώξανε.<br />
Από εκεί, ήλθα στο Σύδνεϋ. Εκεί, βρήκα τον Σάββα Κολομόντο, και με πήρε στο Κουίνμπιαν, όπου είχε περιβόλι και φρουταρία, και εγώ δούλευα στο περιβόλι. Τον χειμώνα έφυγα και πήγα στο Κουίνσλαντ, και μάζευα μπαμπάκι. Έπαιρνα μία πέννα την λίτρα. Ήτανε Έλληνας ο φαρμαδόρος. Εμείς οι εργάτες, μέναμε μέσα σε αντίσκηνα και φτιάχναμε κρεβάτια από τσουβάλια, και σκεπαζόμαστε με τσουβάλια, γιατί δεν είχαμε λεφτά. Εγώ τα έστελνα όλα στη μάνα μου, για να ζήσει τα αδέλφια μου.<br />
Πήγα και στο Μακάι και δούλευα σε φρουταρία και πάλι στα μπαμπάκια, και όταν τελείωσε η εποχή, καθαρίζαμε το κτήμα από δένδρα και έπαιρνα δέκα σελίνια την ημέρα. Τρώγαμε ψωμί, βούτυρο και μαρμελάδα γιατί ήτανε φτηνά.<br />
Στο Μακάι πήγα για δουλειά και στο κόψιμο ζαχαροκάλαμου. Για εμένα ήτανε πολύ βαριά δουλειά, μπροστά σε κείνες που ήμουνα μαθημένος. Έπαιρνα έξι σελίνια τον τόνο, να κόψω, να δέσω και να φορτώσω στο φορτηγό το ζαχαροκάλαμο. Εκεί τουλάχιστον, μας παραχωρούσε ο φαρμαδόρος ένα κρεβάτι και η γυναίκα του μας μαγείρευε μεσημέρι και βράδυ. Θυμάμαι, γινόμαστε μαύροι από τη τσίκνα, γιατί καίγαμε το ζαχαροκάλαμο την πρώτη ημέρα πριν το κόψουμε, και την άλλη μέρα που το κόβαμε, ήτανε γεμάτο μουντζούρα. Μαζί με το σιρόπι του καλαμιού που κόλλαγε επάνω μας, μαυρίζαμε και μόνο τα μάτια μας ασπρίζανε. Κάθε τόσο, πέφταμε μέσα στο ποτάμι να καθαριστούμε, γιατί οι μύγες κολλούσαν ε επάνω μας. Είχαμε και φίδια μέσα στα καλάμια, αλλά φεύγανε με τη φωτιά.<br />
<br />
<strong>Κων/νος Παρίσης – Κοντιάς, 1954 </strong><br />
Από την Ελλάδα έφυγα 26 Ιουνίου 1954, με το καράβι Κερύνεια. Το ταξίδι κράτησε ένα μήνα. Φθάσαμε στη Μελβούρνη, 1η Αυγούστου 1954. Εκεί μας βάλανε στο τραίνο, είμαστε περίπου 200 άτομα", όλοι άνδρες, και μας πήγανε στο Μπονεγκίλα. Κοιμόμαστε μέσα σε θαλάμους από λαμαρίνες και ξύλο, πενήντα άτομα στο κάθε ένα". Μας καλοβλέπανε εκεί, είχε και σινεμάδες, και μαζευόμαστε παρέες και τραγουδάγαμε και συζητάγαμε. Μετά τρεις ημέρες, μας βάλανε στο τραίνο, περίπου εκατόν πενήντα άτομα, και μας στείλανε στο Τάλλυ, στο Κουϊνσλαντ, το ταξίδι κράτησε τέσσερις ημέρες.<br />
Στο σταθμό μας περιμένανε οι φαρμαδόροι και πήρανε από πέντε άνδρες. Στη φάρμα, μας βάλανε σε παράγκες, που είχαν από μια κουζίνα, μπάνιο, και ένα υπνοδωμάτιο με πέντε κρεβάτια. Την άλλη μέρα, μας πήγανε στα καλάμια μας δώσανε κάτι μεγάλα μαχαίρια και μας δείξανε πώς να κόβουμε το ζαχαροκάλαμο.<br />
Ύστερα από έξι μήνες, η ΔΕΜΕ μας πήγανε, την ίδια παρέα, στο ΒΗΡ στο Γούλονγκονγκ, στο χυτήριο, στους φούρνους. Δουλεύαμε τρεις βάρδιες. Εκεί μείναμε έξι μήνες, και παίρναμε έντεκα λίρες την εβδομάδα. Αλλά μετά από έξι μήνες, πήγαμε πάλι στο καλάμι, γιατί είχε πιο καλά λεφτά.<br />
Πήρα και τον αδελφό μου, που μόλις είχε έλθει από την Ελλάδα. Μετά κατεβήκαμε στο Σύδνεϋ, είχε τελειώσει το κοντράτο με τη ΔΕΜΕ και είμαστε ανεξάρτητοι να δουλέψουμε όπου θέλαμε.<br />
<br />
<strong>5) Άφιξη-Προβλήματα με τη γλώσσα</strong><br />
<br />
<strong>Ιωάννης Παπαρούλας – Σαρδές, 1954</strong><br />
Αρχές Οκτωβρίου 1954, ξεμπαρκαρίσαμε στη Μελβούρνη. Εκεί μας παραλάβανε Αυστραλοί και με λεωφορεία, μας πήγανε στη Μπονεγκίλα. Κοιμόμαστε περίπου τριάντα άτομα στη κάθε παράγκα. Μείναμε εκεί δύο ημέρες, και ύστερα μας χωρίσανε σε ομάδες, και κάθε ομάδα στάλθηκε σε διαφορετικά μέρη για διαφορετικές δουλειές. Μερικοί πήγανε στο ΒΗΡ ... χυτήρια, άλλοι στα μπιζέλια, και άλλοι στο ζαχαροκάλαμο, στο Ιννισφάϊλ, στο Κουίνσλαντ. <br />
Εγώ και έξι άλλοι 'Έλληνες, πήγαμε στα ζαχαροκάλαμα. Πήραμε με το τραίνο, και μας περιλάβανε δύο φαρμαδόροι Τις πρώτες μέρες μας έδινε φαί ο φαρμαδόρος αλλά μετά έπρεπε να μαγειρεύουμε εμείς. Στην αρχή, τα βρήκαμε δύσκολα με τα αγγλικά. Θέλαμε να φάμε κρεμμύδι, αλλά δεν ξέραμε πώς να το πούμε. Μια μέρα, βρήκαμε φλούδα κρεμμυδιού, το πήραμε στο μαγαζί, και έτσι μάθαμε να ψωνίζουμε κρεμμύδια και άλλα πράγματα που χρειαζόμαστε. <br />
<br />
<strong>Σταματέρης Νίκος – Σκανδάλη, 1955</strong><br />
Το ταξίδι κράτησε τριάντα ημέρες. Βγήκαμε στη Μελβούρνη. <br />
Από εκεί οι Αυστραλοί μας πήγανε στο Μπονεγκίλα. Εκεί έμεινα δώδεκα ημέρες. Ζούσαμε σαν στρατιώτες εκεί, μέναμε σε παράγκες φτιαγμένες με λαμαρίνα, μας δίνανε συσσίτιο, τα είχαμε όλα δωρεάν.<br />
Μας μαζέψανε μια ομάδα δέκα άνδρες και μας στείλανε στο Άλμπουρι. Εκεί, μας δώσανε από τρεις λίρες τον κάθε ένα, για χαρτζιλίκι, και μας βάλανε στο τραίνο για το Σύδνεϋ και από εκεί στο Νάραμπραΐ. Εκεί μας δώσανε από ένα τηγάνι, κουτάλι, πιρούνι, πιάτο, ποτήρι και μια κατσαρόλα, και από ένα αντίσκηνο.<br />
Στο Νάραμπραΐ δουλεύαμε για τους σιδηρόδρομους. Βάζαμε ξύλα κάτω από της τραινογραμμές. Εμείς δεν ξέραμε καθόλου εγγλέζικα. Με τα νοήματα επικοινωνούσαμε με τους Αυστραλούς. Στο μαγαζί, για αυγά και ψωμί, τους δείχναμε τι θέλαμε. Είχα και λεξικό μαζί μου, και τους έδειχνα, με τις λέξεις, τι θέλαμε. <br />
<br />
<strong>6) Νύφες </strong><br />
<br />
<strong>Βερτσώνη Μαρία – Κορνός, 1957 </strong><br />
21 Μαΐου, το 1957. Πενήντα κοπέλες φεύγαμε από τη Μύρινα - μόλις είχε ανοίξει το Σουέζ. Στη Μύρινα, εκείνη την ημέρα που φεύγαμε, τι γινότανε! Είχανε έλθει συγγενείς και φίλοι από όλα τα χωριά, απ' όπου ήτανε οι κοπέλες που φεύγανε. Τότε το καράβι δεν ερχότανε κοντά στη σκάλα, έμεινε μέσα στο βάθος, στη θάλασσα. Ο κόσμος έμπαινε σε βάρκες, τέσσερα πέντε άτομα και τους πηγαίνανε στο πλοίο. Όταν έφευγε η κάθε κοπέλα, όλος ο κόσμος έκλαιγε και φωνάζανε τα τελευταία "για σας". Κλαίγανε κι' αυτοί στη στεριά και όλοι κρατάγανε λουλούδια, και όπως έφευγε η βάρκα για το καράβι, ο κόσμος πέταγε λουλούδια μέσα στη θάλασσα το λιμάνι γινότανε κόκκινο από τα λουλούδια, Μάιος μήνας.<br />
Πολλές από τις κοπέλες φεύγανε αρραβωνιασμένες με παλικάρια που ήτανε στην Αυστραλία. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, ο ένας δεν ήξερε τον άλλο, παρά μόνο από φωτογραφία.<br />
Στον Πειραιά, χωριστήκαμε σε δύο καράβια, το ένα έφευγε 20 Μαΐου, και το άλλο, που ήμουνα εγώ, στις 21 Μαΐου, του Αγίου Κωνσταντίνου. Ήτανε το «Πεγγόνια», ισπανικό καράβι. Είμαστε 1500 κοπέλες μέσα στο καράβι. Άλλες λεύτερες, και άλλες αρραβωνιασμένες, αλλά καμία παντρεμένη. Και κανένας άνδρας, μόνo το πλήρωμα του καραβιού, και ένας Έλληνας παπάς.<br />
<br />
<strong>Σταματέρη Φωτεινούλα – Ρουσσοπούλι, 1958</strong><br />
Έφυγα την ημέρα, του Αγίου Xαραλάμπoυ 10.2.1958, απ΄ την Αθήνα. Εγώ ήμουνα όλο χαρά όταν μπήκα μέσα καράβι το «Φλαμίνια» στον Πειραιά. Όλοι έκλαιγαν στο λιμάνι και εγώ πετούσα από τη χαρά μου. Ο καημένος ο πατέρας μου που με είχε φέρει εκεί, τον έβλεπα που έκλεγε και λιποθύμησε. Αλλά εγώ χαιρόμουνα που έφευγα για Αυστραλία μακριά από τις δουλειές των γεωργών, που με είχανε κουράσει.<br />
Μέσα στο καράβι, ήμασταν πέντε Λημνιές κοπέλες. Εγώ ερχόμουνα με προξενιό αρραβωνιασμένη, με τον άνδρα μου το Νίκο. Αυτό έγινε το 1957. Ο νονός μου με έκανε το προξενιό με φωτογραφία. Ο πατέρας μου τον ήξερε το Νίκο, από τότε που ο Νίκος έβοσκε τα πρόβατα του θείου μου. Γι' αυτό τον δέχτηκε ως γαμπρό για μένα. Εγώ μόνο από φωτογραφία τον είδα. Το 1958 Μάρτιο, έφτασα στην Αυστραλία, στη Μελβούρνη, πήγα με τη φίλη μου τη Νασούλα, που θα έβγαινε στη Μελβούρνη, στου αδελφού της το σπίτι. <br />
Όταν όμως με πήγανε πίσω στο καράβι και ξεκίνησε για το Σύδνεύ, με πήρε το παράπονο και λίγος φόβος. Αισθανόμουνα τελείως μόνη μου και πήγαινα στον αρραβωνιαστικό μου έναν ξένο, που δεν τον ήξερα, μόνον την αδελφή του ήξερα Τέλος φθάσαμε στο Σύδνεϋ, στο Γουλουμουλού. Έβλεπα από πάνω από το καράβι τα παλικάρια με τις ανθοδέσμες οι αρραβωνιασμένοι, να φωνάζουν τα ονόματα από τις κοπέλες που περιμένανε αλλά δεν τις ξέρανε. Εγώ περίμενα να δω το Νίκο που δεν τον ήξερα, και την αδελφή του, που την ήξερα.<br />
Εν τέλει δεν είδα κανέναν. Βγήκα από το καράβι και τότε βρήκα την κουνιάδα μου, που φώναζε το όνομα μου. Αλλά το Νίκο δεν τον είδα. Εν τω μεταξύ, αυτός είχε μπει στο καράβι, κρατώντας και την ανθοδέσμη για να με βρει. Δεν με βρήκε, Ήλθε έξω, με βρήκε και με έδωσε την ανθοδέσμη και με καλωσόρισε.<br />
<br />
<strong>Δέσποινα Μαμαλίκου – Καρπάσι, 1961</strong> <br />
...Μόλις έφθασε στην Αυστραλία, έδειξε τη φωτογραφία μου στον ξάδελφο της το Θανάση από το Θάνος. Αυτός, με έστειλε προξενιό, εγώ δέχτηκα και έτσι αρραβωνιαστήκαμε, δίχως να έχουμε συναντηθεί ποτές.<br />
Με έκανε πρόσκληση ο Θανάσης, και ύστερα από δύο χρόνια, έφυγα για Αυστραλία. Ήτανε Ιούνιος 1961, μέσα στο καλοκαίρι, και εγώ όλο χαρά, που θα πήγαινα στην Αυστραλία.. Αισθανόμουνα πολύ ευτυχισμένη που έφευγα, ποτές δεν είχα αμφιβολία για τον άνθρωπο που θα έβρισκα στο Σύδνεϋ. Στο καράβι πέρασα πολύ ωραία Το ταξίδι κράτησε σχεδόν ένα μήνα, Φθάσαμε στο Σύδνεϋ 11 Ιουλίου, στο Γουλουμουλού,<br />
Ο πατέρας μου με πήγε στην Αθήνα. Εκεί μένανε τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια μου, που ζούσανε εκεί από μικρά. Εγώ δεν τους ήξερα, μόνο όταν πήγα να περάσω από γιατρούς, τους γνώρισα. <br />
Εγώ κρατούσα τη φωτογραφία του Θανάση για να τον γνωρίσω, Ο Θανάσης είχε κάποιον γνωστό μαζί του, τον Γρηγόρη Moυλαρά, για παρέα, Εγώ από μακριά γνώρισα το Θανάση, Βγήκα έξω από το καράβι, πέρασα απ΄ τον έλεγχο και βγήκα έξω, τον είδα, με είδε κι' αυτός, με γνώρισε και έτσι ανταμώσαμε. Πήγαμε με το ταξί στο σπίτι που νοίκιαζε στο Πάτινγκτoν, με άλλους Λημνιούς, Εκεί βρήκα και τη φίλη μου τη Σοφία, όπου έμεινε στο ίδιο σπίτι. Είμαστε έξι άτομα στο ίδιο σπίτι,<br />
Στις 18 Ιουλίου, την ίδια εβδομάδα, κάναμε τον πολιτικό γάμο Και στις 9 Σεπτεμβρίου, κάναμε τον ορθόδοξο γάμο, στην Αγία Σοφία, στο Πάτινγκτoν, Το πάρτι το κάναμε στο σπίτι, στο μικρό σαλονάκι, αλλά μεγάλο γλέντι μέχρι το πρωί<br />
Ο Θανάσης είχε καλέσει και τρεις φίλους του από το Γούλονγκονγκ, που δουλεύανε μαζί όταν έμενε εκεί. Ο ένας ήτανε από τη Μυτιλήνη, ο άλλος από τα Καλάβρυτα και ο άλλος από την Πάτρα, Αυτοί όλοι, όταν χόρευε η νύφη, πετάγανε σελήνια και τα μικρά παιδιά τα μαζεύανε. Αλλά κι' εγώ μάζεψα μερικά!<br />
<br />
<strong>7) Επίλογος - Συναισθήματα </strong><br />
<br />
<strong>Σαράντος Ζαρήμης – Αγγαριώνες, 1950 </strong><br />
Αυτό που έχω να πω για την Αυστραλία, τους πρώτους μήνες που ήλθα, εάν είχα τα ναύλα μου, θα γύριζα πίσω. Γιατί είδα που δουλεύανε από το πρωί ως τα μεσάνυχτα, και δεν ζούσανε τη ζωή τους, μόνο δουλειά και ύπνο. Το μόνο που είμαι ευχαριστημένος με την Αυστραλία, την έκανα δεύτερη πατρίδα μου και έκανα πολλούς καλούς φίλους. Έφερα με προσκλήσεις παρά πολύ κόσμο, όχι μόνο από τη Λήμνο, αλλά από όλη την Ελλάδα, μα κανένα από τα δέκα αδέλφια μου.<br />
Έχουμε πάει στην Ελλάδα πέντε φορές. Την πρώτη φορά που πήγα, σκότωσα όλα τα όνειρα που είχα για την πατρίδα μου. Η συμπεριφορά του κόσμου….Δεν είμαι σε θέση να πω, εάν εμείς αλλάξαμε, ή αυτοί. <br />
<br />
<strong>Ρούφου Αγγελική – Καρπάσι, 1964</strong><br />
Τώρα είμαστε συνταξιούχοι και έχουμε ήσυχη ζωή. Η μεγάλη μου η κόρη η Ελένη, ζει στη Λήμνο, στη Μύρινα. Η Βικτώρια είναι παντρεμένη με τον Μαρσέλ, και έχουνε και ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, την Άντρια και ένα αγόρι, τον Αλέξανδρο. Η μικρή μας κόρη η Στεφανία, δουλεύει και μένει κοντά μας. Έχω πάει στην Ελλάδα τρεις φορές. <br />
Την αγαπάω την Ελλάδα, γιατί είναι πατρίδα μου όπου γεννήθηκα και έζησα τα μικρά μου χρόνια εκεί. Μου αρέσει να πηγαίνω για διακοπές, αλλά δεν θα μπορούσα να ζήσω εκεί. Την πιο πολύ ζωή μου την έζησα στην Αυστραλία. Έχω τα παιδιά μου και τα εγγοvάκια μου εδώ, και η Αυστραλία είναι πια η καινούργια πατρίδα για μένα.<br />
<br />
<strong>Γρηγόρης Καρανίκας - Μύρινα</strong><br />
Τώρα είμαστε συνταξιούχοι και μένουμε στο Έρλγουντ. Προσέχουμε τα εγγονάκια μας και χαιρόμαστε τη ζωή. Πήγαμε στην Ελλάδα έξι φορές.<br />
Η Αυστραλία για εμάς τους Έλληνες εκείνα τα χρόνια, ήτανε η σωτηρία. Ήτανε φιλόξενη χώρα γι' αυτό και μείναμε τόσα χρόνια, παρόλο που οι πιο πολλοί από εμάς, είχανε σκοπό να γυρίσουνε πίσω στην Ελλάδα ύστερα από δύο χρόνια, όπως λέγανε. περάσαμε τα σαράντα χρόνια στην Αυστραλία, και ακόμα εδώ, είμαστε.<br />
<br />
<strong>Έλληνες στην Τασμανία </strong><br />
<br />
Ας επανέλθουμε όμως στην έρευνά μας και ας πάμε λίγο πιο μακριά, νότια της Αυστραλίας στην Τασμανία.. Και εδώ στη μακρινή Τασμανία θα συναντήσουμε Έλληνες, και ανάμεσά τους βέβαια θα συναντήσουμε και Λημνιούς. <br />
Πριν σας διαβάσω τη μαρτυρία ενός χωριανού σας από την Ατσική να σας πω ότι ανάμεσα στους Έλληνες της Τασμανίας θα συναντήσουμε και τον κ. Στηβ Κωνσταντακόπουλο ή αλλιώς Στηβ Κονς.<br />
Ο μόλις 45 ετών ομογενής πολιτικός, είναι βουλευτής και πρόσφατα ορκίστηκε αναπληρωτής πρωθυπουργός (Deputy Premier) στην Εργατική Κυβέρνηση της αυστραλιανής αυτής πολιτείας. Παράλληλα, διατηρεί τη θέση του γενικού Εισαγγελέα της Τασμανίας καθώς και τα Υπουργεία Εργασιακών Σχέσεων, Δικαιοσύνης και Χωροταξίας.. <br />
Ο κ. Κωνσταντακόπουλος μεγάλωσε στην Μελβούρνη και ολοκλήρωσε τις νομικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας. Μετά από σύντομη θητεία στον νομικό κλάδο δημιούργησε οικογενειακή επιχείρηση (κατάστημα υπεραγοράς) στην πόλη Burnie της Τασμανίας. Αργότερα εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος της πόλης και κατόπιν δήμαρχός της. Το 1998 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής στην έδρα Braddon, και ήταν Κοινοβουλευτικός Γραμματέας στον πολιτειακό πρωθυπουργό και υπεύθυνος στην βουλή για τον τότε υπουργό Οικονομίας, Ντέηβιντ Κρην.<br />
Ας κλείσουμε εδώ την μικρή αυτή αναφορά για τον ομογενή μας, που πήρε όλα τα αξιώματα και ας ακούσουμε την μαρτυρία ενός άλλου Λημνιού, που πήγε από την Αυστραλία στην Tασμανία τον Ιανουάριο του 1957, του κ. Ηρακλή Ξύκη από την Ατσική.<br />
<br />
Ήμουνα ο πρώτος Λημνιός που βρέθηκε στην Tασμάνια, και ο δεύτερος ήτανε ο Αντώνης Μεγαδούκας. Τώρα βρίσκονται περίπου ογδόντα πέντε Λημνιοί στην Τασμάνια με τους απόγονους, περισσότεροι από την Ατσική. Όλοι είναι εκεί επειδή εγώ συνέχεια έκανα προσκλήσεις σε συγγενείς και φίλους, οι οποίοι φέρνανε αρραβωνιαστικιές και αρραβωνιαστικούς, και συνέχεια πληθαίνανε.<br />
Στην Τασμάνια, με ακολουθήσανε και τα αδέλφια μου. Ο αδελφός μου ο Λευτέρης με την γυναίκα του την Πόπη, ήλθανε από το Σύδνεϋ, και η αδελφή μου η Πόπη, ήλθε κατ΄ ευθείαν από την Ελλάδα, και πολλά εξαδέλφια και φίλοι<br />
Ύστερα από δυο επιχειρήσεις με μεγάλη επιτυχία και μετά έξι χρόνια, βρισκόμουνα σε μεγάλη ακμή. Από άποψη υγείας, επιχειρήσεων, απολάμβανα, μεγάλη εκτίμηση μεταξύ ελληνικού κοινού και αυστραλέζικου, ήμουνα τότε είκοσι πέντε ετών. Με είχανε κάνει ευεργέτη στο γειτονικό Ποδοσφαιρικό Όμιλο, στο χωριό Νιού Φολκ. Ήμουνα μέλος στο Άιπεξ Κλαμπ, στο Λάιονς Κλαμπ, και στον Εμπορικό Σύλλογο, και με προτείνανε να βάλω υποψηφιότητα για δήμαρχος.<br />
<br />
<strong>Οι Έλληνες της Αυστραλίας σήμερα</strong><br />
<br />
Για να δούμε τελειώνοντας ποιος είναι σήμερα ο ελληνικός πληθυσμός της Αυστραλίας; σε τι κατάσταση βρίσκεται; ποιες είναι οι προοπτικές του; τι συμβαίνει ειδικότερα με τους δικούς μας τους Λημνιούς της Αυστραλίας;<br />
<br />
Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα έρευνα για το ποιοι είναι "Οι Έλληνες της Αυστραλίας σήμερα" δημοσίευσε η ομογενειακή εφημερίδα της Αυστραλίας ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ στις αρχές του 2004.<br />
Επίσης στο Ελληνοαυστραλιανό Συμπόσιο του Πανεπιστήμιο Αθηνών, με θέμα ο Ελληνισμός της Αυστραλίας στις 27-28 Μαΐου, 2004 παρουσιάστηκε μια άλλη ενδιαφέρουσα εργασία με θέμα "Δημογραφικές Εξελίξεις, Εκπαίδευση και Οικονομικές Συνθήκες των Ελλήνων της Αυστραλίας" του Δρ Νικόλαου Π. Γλύτσου Ερευνητή του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ)<br />
Στην ερευνά μας αυτή εκτός από τις ως άνω πηγές μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες, από τα στοιχεία της επίσημης Αυστραλιανής απογραφής του 2001, από τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας απόδημου ελληνισμού, από μαρτυρίες ομογενών αλλά και των διοικητικών συμβουλίων των οργανώσεων της παροικίας μας καθώς και από τα στοιχεία του ΕΚΕΜΕ (είναι το Εθνικό Κέντρο Ελληνικών Μελετών και Ερευνών). Ιδρύθηκε το 1997 στο κρατικό Πανεπιστήμιο La Trobe της Μελβούρνης με στόχο «τη σπουδή και τη μελέτη της ελληνικής Διασποράς, η δημιουργία γνώσης σε θέματα μετανάστευσης, γλώσσας, πολιτισμού και κοινωνικο-οικονομικής παρουσίας των Ελλήνων και Κυπρίων της Διασποράς και η διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και παιδείας στην Αυστραλία και στον ευρύτερο χώρο της Αυστραλοασίας».<br />
Βοηθούμενοι λοιπόν από όλες αυτές της πηγές μπορούμε να σημειώσουμε τα εξής:<br />
Στην τελευταία επίσημη απογραφή του 2001, Έλληνες είχαν δηλώσει 449.007 άτομα. Το 2004, ο συνολικός αριθμός Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων ανερχόταν σε 520.000 άτομα και ήταν η τρίτη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα της χώρας μετά τους Βρετανούς και τους Ιταλούς. <br />
Η πόλη της Μελβούρνη παραμένει το εθνογλωσσικό κέντρο του Ελληνισμού της Αυστραλίας, εκεί είναι εγκαταστημένοι οι περισσότεροι Έλληνες (198.229) <br />
Διαβάζουμε στο επίσημο site της τοπικής κυβέρνησης της Μελβούρνης<br />
«Η Αθήνα είναι ένας κόσμος μακριά αλλά η Μελβούρνη έχει το μεγαλύτερο ελληνικό πληθυσμό εκτός Ευρώπης. Η Lonsdale Street είναι η έδρα της Ελληνικής Κοινότητας στην Μελβούρνη, και οτιδήποτε ελληνικό εστιατόρια, καφετέριες, καταστήματα δώρων κλπ μπορεί να βρεθεί σε αυτό το μεγάλο δρόμο.<br />
Στην Lonsdale Street, στη Μελβούρνη μπορείτε να βρείτε μερικά από τα καλύτερα φαγητά είτε αυτό είναι ένα ζουμερό αρνίσιο σουβλάκι, είτε ντολμάδες ή μουσακά θα το βρείτε εκεί, όμως τίποτα δεν θα ήταν στ΄ αλήθεια ελληνικό χωρίς ένα όμορφο ελληνικό κρασί! <br />
Η Ελληνική κοινότητα δραστηροποιείται στην οδό Lonsdale από τις αρχές της δεκαετίας του 1900. Για περισσότερο από 100 χρόνια οι άνθρωποι εκεί παίζουν τάβλι πίνοντας καφέ. Κατά μήκος του δρόμου αυτού ακούτε ελληνική μουσική και οσμίζεστε την φανταστική κουζίνα-είναι δύσκολο να θεωρήσετε ότι είστε στη Μελβούρνη-και όχι στη Μεσόγειο…..». <br />
Εκτός από τη Μελβούρνη ενισχυμένες αριθμητικά παρουσιάσθηκαν και οι ελληνικές παροικίες του Σύδνεϋ, όπου τα τελευταία χρόνια εγκαταστάθηκε μεγάλος αριθμός νέων Ελλήνων, από τις άλλες πολιτείες και κυρίως τη Μελβούρνη και την Καμπέρα. Ο αριθμός των Ελλήνων του Σύνδεϊ ανέρχεται σε 153.114 άτομα. Το Σύδνεϋ, όντας το εμπορικό κέντρο της χώρας, προσέλκυσε, παρέχοντας περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες, νέους επιστήμονες, απασχολούμενους στο ευρύτερο χώρο της οικονομίας, της τουριστικής βιομηχανίας και της διοίκησης επιχειρήσεων. <br />
Τρίτη μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα παραμένει η Νότια Αυστραλία με 44.180 εποίκους ελληνικής καταγωγής. Τα τελευταία χρόνια σημειώνεται μεγάλη αύξηση του αριθμού αυτών που μεταβαίνουν να εγκατασταθούν στο Κουΐνσλαντ (32.400 άτομα). <br />
Στην πρωτεύουσα Καμπέρα ζουν συνολικά 5.380 Έλληνες, κυρίως δημόσιοι υπάλληλοι και επιχειρηματίες. Τα τελευταία χρόνια σημειώνεται σταθερή έξοδος νέων Ελλήνων από την Καμπέρα προς το Σύδνεϋ και τη Μελβούρνη, αν και η αριθμητική αυτή απώλεια τελικά εξισορροπείται με την είσοδο νέων δημόσιων υπαλλήλων στα Υπουργεία της χώρας, που έρχονται από τις άλλες πολιτείες.<br />
Έλληνες θα συναντήσουμε επίσης στο Ντάργουιν, όπου οι 4.200 περίπου Έλληνες της περιοχής αποτελούν το 9% του πληθυσμού της πόλης και διαδραματίζουν σπουδαίο κοινωνικό και οικονομικό ρόλο. Τέλος οι Έλληνες της Τασμανίας ανέρχονται σε 2.575 άτομα και είναι εγκαταστημένοι κυρίως στο Χόμπαρτ και στο Λώσεστον, ανάμεσα τους και περίπου 100 Λημνιοί.<br />
Οι συμπατριώτες οι Λημνιοί είναι δύσκολο αν όχι αδύνατον να υπολογιστούν, πρέπει να ξεπερνούν όμως με τους απογόνους τους τις 22.000. Από το δικό μου χωριό βρίσκονται στην Αυστραλία 23 άνθρωποι με τις οικογένειες τους. οι περισσότεροι είναι παντρεμένοι με άλλους Έλληνες και Ελληνίδες από την Πελοπόννησο την Κρήτη το Ιόνιο κλπ. Πού να κατατάξεις τα παιδιά τους όταν οι δυο γονείς τους κατάγονται από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας; Στους Λημνιούς ή στους Λευκαδίτες; Στους Λημνιούς ή στους Κρητικούς; Ή και στα δύο;<br />
Αναζητώντας πληροφορίες για τον Λημνιακό πληθυσμό της Αυστραλίας άκουσα έκπληκτος τον πρόεδρο του συλλόγου του Κοντιά τον κ Ρούλια να μου λέει ότι υπάρχουν πέντε χιλιάδες!!! Κοντιατινοί στην Αυστραλία κυρίως στην Μελβούρνη με δικό τους ισχυρό σύλλογο εκεί κάτω. Ομολογώ δεν το πίστεψα και θέλησα να έρθω σε επαφή με το σύλλογο Κοντιά της Αυστραλίας. Πράγματι μίλησα με την κα Ελένη Καλκατζίκου πρόεδρο του συλλόγου Κοντιά της Μελβούρνης. Η κα Καλκατζίκου μου επιβεβαίωσε ότι πράγματι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι από τον Κοντιά εκεί και έχουν σύλλογο από το 1959.<br />
Ο σύλλογος τους οργανώνει 12-13 εκδηλώσεις το χρόνο, έχει τμήμα νέων, έχει γυναικείο τμήμα κυριών, έχει club ηλικιωμένων και ίσως είναι ο δυναμικότερος Ελληνικός σύλλογος ολόκληρης της Αυστραλίας.<br />
Εδώ να σημειώσουμε ότι συλλόγους Λημνιών θα σηναντήσουμε σ΄ όλες τις μεγάλες πόλεις στην Μελβούρνη, στο Σύδνεϋ, στην Αδελαΐδα, στη Βικτώρια, στο Belmore, στην Καμπέρα.<br />
Είχα την τύχη να βρεθώ τα Χριστούγεννα στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας. Φυσικά επισκέφθηκα και το Club της Λημνιακής Αδελφότητας «Η Μαρούλα». Τεράστιος ιδιόκτητος χώρος, με 450 θέσεις παρκιν, με ωραία αίθουσα, μόνιμο προσωπικό, οι θαμώνες του ήταν αρκετοί, αλλά μάλλον μεγάλης ηλικίας άνθρωποι. Όταν το σχολίασα, μου διατύπωσαν το παράπονό τους «οι νέοι δεν έρχονται». <br />
Δυστυχώς αυτό είναι αλήθεια. Σχεδόν παντού οι Λημνιοί μετανάστες της δεύτερης και πολύ περισσότερο της τρίτης γενιάς απομακρύνονται. Νέοι δυναμικοί και αρκετά μορφωμένοι πολλοί από αυτούς έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην κοινωνία της νέας τους πατρίδας περιορίζοντας την σχέση τους με την Ελλάδα. Θεωρώ ότι το φαινόμενο αυτό του αφελληνισμού των μεταναστών είναι πιο έντονο στην Αυστραλία και στην Λατινική Αμερική λόγω της πολύ μεγάλης απόστασης από την Ελλάδα που καθιστά δύσκολη την επαφή με την πατρίδα και δύσκολο το ταξίδι της επίσκεψης στην Ελλάδα. Σήμερα βέβαια η σύγχρονη τεχνολογία βοηθάει να υπάρχει μια επαφή, κυρίως με τη βοήθεια της δορυφορικής τηλεόρασης. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και το ίντερνετ μάλλον είναι άγνωστα στους περισσότερους από τους συμπατριώτες μας της πρώτης γενιάς. <br />
Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε, τον καθοριστικό ακόμη και σήμερα, ρόλο της εκκλησίας για την επαφή της Ελληνικής ομογένειας και της διατήρησης της γλώσσας. Το γεγονός αυτό το διαπίστωσα τα περασμένα Χριστούγεννα και τα Φώτα (του 2007-2008).Οι ελληνικές εκκλησιές ήταν γεμάτες. Τα Φώτα μετά το τέλος της λειτουργίας απ΄ όλες της εκκλησίες κατευθύνθηκαν όλοι στη θάλασσα. (Να επισημάνω ότι εκεί βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού).<br />
Χιλιάδες Έλληνες και μεταξύ τους πολυάριθμοι Λημνιοί έδωσαν τον παρόν, όπως κάθε χρόνο στην παραλία Yarra Bay για την ρίψη του Σταυρού στη θάλασσα Στην εκδήλωση αυτή παρευρίσκοντο εκπρόσωποι της Αυστραλιανής Κυβέρνησης και των τοπικών αρχών, οι οποίοι παρέμειναν για ώρες, στο τεράστιο picnic και στο γλέντι που ακολούθησε την θρησκευτική τελετή και που είχε οργανώσει η ελληνική παροικία, πράγμα που δείχνει την επιρροή της ομογένειας στην κοινωνία της Αυστραλίας.<br />
Μπορεί όπως ανέφερα λίγο πριν, αρκετοί από τους νεότερους να έχουν ενσωματωθεί να είναι δυναμικοί, μορφωμένοι και επιτυχημένοι στην εργασία τους, αλλά αυτό δεν ισχύει για όλους. Τα πράγματα σήμερα δεν είναι ευοίωνα σ΄ ότι αφορά την εργασιακή κατάσταση των νέων ελληνικής καταγωγής. <br />
Σύμφωνα με το ΕΚΕΜΕ τεράστιο και κοινωνικά επώδυνο είναι το πρόβλημα της ανεργίας των νέων Ελλήνων της Αυστραλίας, αφού από το σύνολο των 360.000 ατόμων ηλικίας 16+, μόνον το 54.7% εργάζονται και αποτελούν μέρος της παραγωγικής δύναμης της χώρας.<br />
Σχεδόν το 40% των Ελλήνων της Αυστραλίας είναι εκτός εργασιακής δύναμης. Πρόκειται για μια άσχημη κατάσταση, κοινωνικά δυσάρεστη που εγκυμονεί σοβαρότατα προβλήματα. Ιδιαίτερα υψηλός είναι ο αριθμός των νέων Ελλήνων ανέργων ηλικίας 15 έως 39 ετών, είναι σχεδόν διπλάσιος του μέσου όρου των πολιτών της Αυστραλίας. <br />
Το πρόβλημα αυτό είδα ότι απασχολούσε και τους νέους Λημνιακής καταγωγής. Το άκουσα να το συζητάνε στις παρέες τους παρότι, οι περισσότεροι Λημνιοί με τους οποίους εγώ ήρθα σε επαφή, είχαν δικές τους δουλειές. <br />
Οι συζητήσεις μαζί τους ήταν απόλαυση. Μου διηγήθηκαν για ώρες τις δύσκολες μέρες στην Ελλάδα τις δυσκολίες τα πρώτα χρόνια στην Αυστραλία, τις επιτυχίες τους τα κατορθώματά τους, μου είπαν ιστορίες σαν αυτές που ακούσατε πριν. Και βέβαια το καημό που είχαν οι περισσότεροι. Μας βλέπεις εμάς, μου έλεγαν, ήρθαμε για πέντε χρόνια να μαζέψουμε κάποια χρήματα και να επιστρέψουμε αλλά είμαστε εδώ 30 και 40 χρόνια και πια τα παιδιά μας μεγάλωσαν και έχουν τις δικές δουλειές τους εδώ και έχουμε και εγγόνια……Το όνειρο της επιστροφής για μας, τελείωσε.<br />
Το όνειρο της επιστροφής όμως για άλλους έγινε πραγματικότητα, αρκετοί Λημνιοί επέστρεψαν και έτσι μετά το 1974 ο αριθμός των Ελλήνων μεταναστών άρχισε να μειώνεται. Σήμερα ο αριθμός των Λημνιών μεταναστών πρώτης γενιάς, είναι αισθητά μειωμένος σε σχέση με τον ελληνικό πληθυσμό της δεκαετίας του 1980. Ο κυριότερος λόγος η φυσιολογική γήρανση του πληθυσμού, αφού η μετανάστευση πια από την Ελλάδα προς την Αυστραλία έχει εκμηδενιστεί.<br />
Να τελειώσω μνημονεύοντας τις Ελληνικές και τις Λημνιακές οργανώσεις στην Αυστραλία. Οι πρώτες Ελληνικές Κοινότητες ιδρύθηκαν πρώτα στη Μελβούρνη γύρω στο 1900 και ύστερα στο Σύδνεϋ (οι περισσότερες υπάρχουν και δρουν μέχρι σήμερα). Πρώτη Λημνιακή Αδελφότητα είναι της Μελβούρνης από το 1939, η αδελφότητα του Συδνεϋ ιδρύθηκε το 1957.<br />
Να αναφέρουμε τους συλλόγους και τις οργανώσεις στην Αυστραλία όπου δραστηριοποιούνται αρκετοί από τους Λημνιούς μετανάστες<br />
<br />
• Ένωση Λημνιών Αδελαΐδας (Lemnos Brotherhood of SA)<br />
• Αδελφότης Λημνιών Βικτώριας (Lemnian Community of Victoria)<br />
• Αδελφότης Λημνιών Sydney Maroula (Lemnian ASSN of N.S.W "maroula")<br />
• Πανλημνιακή Ομοσπονδία Αυστραλίας (Pan Lemnian Organisation Australia)<br />
• Λημνιακή Αδελφότητα Περιοχής Πρωτευούσης (Lemnos Brotherhood of a.c.t.)<br />
• Σύλλογος Κοντιά Λήμνου Μελβούρνης<br />
• Εκπολιτιστικός Σύλλογος Μούδρου Λήμνου<br />
• Ομοσπονδία Οργανώσεων Νήσων Αιγαίου (Federation of Greek Aegean Islands)<br />
<br />
Τελειώνοντας θέλω να ευχαριστήσω τον πρόεδρο κ Σταύρο Τραγάρα και το Σύλλογο της Ατσικής που μου έδωσαν την ευκαιρία από το βήμα της αποψινής μας εκδήλωσης να παραθέσω τα στοιχεία αυτά.<br />
<br />
<br />
<em>Αμερική. Μόλις έφτασαν και μπαίνουν στη σειρά για τον πρώτο έλεγχο </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlxBP1ljBh0CwiPRu9eBAShMEOZa78D1ghtF9FBaOUxvVfc8mUxHAyJkgpjpZhw2NQ5ZTQHMVzDYyv4sJEd4133n8yOvV1xcJV-KVtF-_OpD2cy21t4v8nxxMn5wgPqLedK5tLKjMWjhI/s1600/italians-1911.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 254px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlxBP1ljBh0CwiPRu9eBAShMEOZa78D1ghtF9FBaOUxvVfc8mUxHAyJkgpjpZhw2NQ5ZTQHMVzDYyv4sJEd4133n8yOvV1xcJV-KVtF-_OpD2cy21t4v8nxxMn5wgPqLedK5tLKjMWjhI/s400/italians-1911.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455551377093685474" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>O γυρισμός του ξενιτεμένου<br />
<br />
Από το ημερολόγιο καταστρώματος Β’ του Γιώργου Σεφέρη</strong><br />
<br />
-Παλιέ μου φίλε τι γυρεύεις;<br />
χρόνια ξενιτεμένος ήρθες<br />
με εικόνες πού έχεις αναθρέψει <br />
κάτω από ξένους ουρανούς<br />
μακριά απ’ τον τόπο το δικό σου. <br />
<br />
-Γυρεύω τον παλιό μου κήπο<br />
τα δέντρα μου έρχουνται ως τη μέση<br />
κι οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλια <br />
κι όμως σαν ήμουνα παιδί<br />
έπαιζα πάνω στο χορτάρι <br />
κάτω από τούς μεγάλους ίσκιους <br />
κι έτρεχα πάνω σε πλαγιές <br />
ώρα πολλή λαχανιασμένος.<br />
<br />
-Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου<br />
σιγά-σιγά θα συνηθίσεις. <br />
Θ' ανηφορίσουμε μαζί<br />
στα γνώριμά σου μονοπάτια. <br />
Θα ξαποστάσουμε μαζί<br />
κάτω απ' τα θόλο των πλατάνων <br />
σιγά-σιγά θα' ρθουν κοντά σου <br />
το περιβόλι κι οι πλαγιές σου.<br />
<br />
-Γυρεύω το παλιό μου σπίτι <br />
με τ' αψηλά τα παραθύρια<br />
σκοτεινιασμένα απ' τον κισσό<br />
γυρεύω την αρχαία κολόνα <br />
πού κοίταζε ο θαλασσινός.<br />
Πώς θες να μπω σ' αύτή τη στάνη;<br />
οι στέγες μου έρχουνται ως τους ώμους<br />
κι όσο μακριά και να κοιτάξω<br />
βλέπω γονατιστούς ανθρώπους <br />
λες κάνουνε την προσευχή τους.<br />
<br />
-Παλιέ μου φίλε δε μ' ακούς;<br />
σιγά-σιγά θα συνηθίσεις<br />
το σπίτι σου είναι αυτό πού βλέπεις<br />
κι αυτή την πόρτα θα χτυπήσουν <br />
σε λίγο οι φίλοι κι οι δικοί σου<br />
γλυκά να σε καλωσορίσουν.<br />
<br />
-Γιατί είναι απόμακρη ή φωνή σου; <br />
σήκωσε λίγο το κεφάλι<br />
να καταλάβω τι μου λες <br />
όσο μιλάς τ' ανάστημά σου<br />
ολοένα πάει και λιγοστεύει<br />
λες και βυθίζεσαι στο χώμα.<br />
<br />
-Παλιέ μου φίλε συλλογίσου<br />
σιγά-σιγά θα συνηθίσεις <br />
η νοσταλγία σου 'έχει πλάσει <br />
μια χώρα ανύπαρχτη με νόμους<br />
έξω απ' τη γης κι απ' τούς ανθρώπους. <br />
<br />
-Πια δεν ακούω τσιμουδιά<br />
βούλιαξε κι ο στερνός μου φίλος <br />
παράξενο πώς χαμηλώνουν<br />
όλα τριγύρω κάθε τόσο<br />
έδώ διαβαίνουν καί θερίζουν <br />
χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα.<br />
<br />
<br />
<em>Μπαρκάρισμα στο υπερωκεάνειο για τη ξενιτιά</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8AqFxauWQ3AC-vKhQpiIak2zej23UIgKSRTATTSTK7AvyJqxFtRj7Pl2Yt1uCFzu5vy6FdSlOMbyFF4UPbvK0VceUXaVRNbO1POt3_E_oXISAvnQIIT3J6cDvXtue1h0Rsot5mPR-Fcc/s1600/Metanastes.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 350px; height: 252px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8AqFxauWQ3AC-vKhQpiIak2zej23UIgKSRTATTSTK7AvyJqxFtRj7Pl2Yt1uCFzu5vy6FdSlOMbyFF4UPbvK0VceUXaVRNbO1POt3_E_oXISAvnQIIT3J6cDvXtue1h0Rsot5mPR-Fcc/s400/Metanastes.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455553618087896130" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μαρτυρίες μεταναστών<br />
<br />
Συλλογή Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
<strong>Θόδωρος Τσουβαλάς.</strong> <br />
Έφγα για Αυστράλια το 1959. Έκαμα 27 μέρες απ΄ το Πόρτσάιδ. Μέχρι δεκεί πήγαμ με ένα Κυπριακό. Κάτσαμ στν Αίγυπτο 14 μέρες γιατί είχε το καράβ πρόβλημα. Συνολικά το ταξίδ κράτ’σε 49 μέρες. Πρόσκλησ’ με έκαμε ο αδερφόζεμ, που ήνταν στν Αντελαΐδα. Είχα και δυο αδερφές δεκεί. Στν αρχή βρήκα δλεια στα ναυπηγεία, 250 μίλια μακριγιά απ’ τν Αντελαΐδα. Μας δείξαν πρώτα τη δλεια κι ύστερα βάλαμ μπροστά. Καρφώναμ καρφιά πα στο σκαρί, εγώ κι ένας Πολωνός. Ανεβαίναμ και αψλά σε σκαλωσές. Κ’μούμαστε σε κατ παραπήγματα. Γίνταν πολλές φασαρίες κυρίως Σερβ με Κροάτες. Οι Σερβ έναι καλά παλλ’κάρια. Δούλεψα 6 μήνες.<br />
Μετά βρήκα δλεια σε νταμάρ 600 μίλια απ’ τν Αντελαΐδα, στο κέντρο τς Αυστράλιας. Δούλευα πιστολέτο. Φκιάχναν χαλίκ’ για το δρόμο για τη Δυτική Αυστραλία, 2000 μίλια δρόμος. Δούλεψα εκεί ένα χρόνο. Μετά πέθανε ξαφνικά το αφεντικό. Ρον Κάζελ. Εντάξ άθρωπος. Μας έκοβε κάθε βδομάδα μια επιταγή 50 με 100 λίρες για να πιούμε μπύρα. Δεκεί είχαμ παράγκες. Μια φορά έπιασε μια ντραμντάνα και πήρε τς σκέπες. Όντας πέθανε ο Κάζελ τα πράματα αλλάξαν προς το κακό. Μας μαγείρευε η γναίκα τ’ επιστάτ’. Δε χόρταινα. Λέγω θα τα βροντήξω. Τι ήρτα στν Αυστράλια να πνω; Κάθομνα και στ’ Λήμνο. Φρούτα και λαχανικά δεκεί ήνταν δυσεύρετα. Ύστερα δούλεψα στα τραίνα 2,5 χρόνια. Κάμναμ μια τραινογραμμή. Δούλευα μπουλντόζα και φορτωτή. Είχε κοντά μια φάρμα και μας έδινε νερό. Γνώρσα το φάρμερ. Συνοηθήκαμ για συνεταίρ. Θα έπαιρνα το ένα τρίτο. Θα έσπερνα όσα στρέμματα μπόρουμνα σταρ, αλλά θα τον δούλευα και στα πρόβατα. Πήγε η χρονιά καλά, είδε πως έπεφτε πολύ στο μερτκό μ’ κι άρχισε να κλωτσά. Χαλάσαν οι καρδιές μας, έφγα. Ύστερα γίν’κα συνέταιρος σε άλλ’ φάρμα. Βάλαμ στάρια. Νερό δεν είχε. Για πιόσμο μαζεύαμ απ’ τ’ σκέπα. Άμα δεν έβρεχε δε γίνταν τα στάρια. Τα πρόβατα τα αφήναμ όξω. Δεν τα αμέγαμ. Αυτά έναι μόνε για το μαλλί και τα αρνιά. Σπέρναμ χ’λιάδες στρέμματα. Δεκεί παντρεύτκα. Η γ’ναίκα μ’ ήνταν και κειν’ μετανάστρια, απ’ τον Αγιοστράτ. Το δεύτερο παιδί το ξεγένν’σα εγώ. Είχα τον ασύρματο και συνεννοούμνα με το νοσοκομείο, που ήνταν ώρες μακριγιά. Εγώ το αφαλόκοψα. Οι Αυστραλοί έναι παλλ’κάρια. Άμα δεν είσαι μπαμπέγ’ς σε αγαπούνε. <br />
Δεκεί που ήμνα είχε και τς άγριγ’ τς αμπορίτζιναλ. Πολύ καθυστερημέν’, πάμφτωχ’. Ανοίγαν τρύπες στν έρημο και ξετρυπώναν κατ μεγάλ’ βαθρακοί, που είχαν μια φούσκα που έπαιρνε ώσαμε ένα κιλό νερό. Τς σκοτώναν τς βαθρακοί για να πιούνε το νερό. Τα καγκουρώ μας ρμάζαν. Τα κυνηγούσαμ. Δεν τρώγ’ντεν. Μόνε η ουρά τς κάμεν’ πολύ όμορφ σούπα.<br />
Έκατσα 17 χρόνια. Μετά ήρτα εδώ και πήρα χωράφια κι έκαμνα τον αγρότ μέχρι πρόπερσ’ που έπαθα το ατύχημα με τ’ φρέζα. Έμπλεξε σε κατ ρίζες, έβαλα τα χέρια μ’ να τ’ ξεμπλέξω, και με τα έκοψε και τα δυο. Το ένα το βλεπς δεν υπάρχ’ καθόλ. Το άλλο κρέμεται, ξύλο. Να είχα τουλάχιστον αντίχειρα να πιάνω. Δε μπορώ ούτε να ξεκουμπωθώ να κάμω τν ανάγκημ’ με το συμπάθειο. Αλλά δεν ντο βάζω κάτ. Όσο να ανασαίνω δε ντο βάζω κάτω.<br />
<br />
<strong>Νίκος Κάντζος. </strong><br />
Εδώ στ’ Λήμνο ήνταν φτώχεια και δυστυχία. Μόνε δλεια, κανένα όφελος, ούτε το ψωμί δε χορταίναμ. Έσκαβε ο αδερφόζεμ ο Αθανάγ’ς ένα αμπέλ’ με τον Τραγάρα τον Κώστα, το μπαμπά σ’ γιατρέ. Το μεροκάματο ήνταν ένα πνακ’ σταρ. Ήνταν βροχερός ο καιρός, και δε τς ήφερε το αφεντικό ψωμί το μεσμέρ. Και μ’ ήλεγεν ο αδερφόζεμ ότι πέσαν μες στα ροπαν’δογούλια και τρώγαν να χορτάσνε. Ξερς τι θα πει να σκαβς ουλ’ τ’ μέρα και να τ’ βγαλ’ς με τα ροπαν’δογούλια; Εγώ δούλευα στς Γερμανοί. Ήμνα παιδέλ’. Σκάβαμ γαλαρίες για ένα κομάτ ψωμί. Τς παγαίναμ αυγά και μας δίναν κρυφά λίγο πετέλαιο για τς λάμπες. Όντας παγαίναμ στα ξύλα, κάμναμ ετς το χέρ μας και διώχναμ τς αβδέλες και πίναμ νερό απ’ τς λάκαρ.<br />
Έφγα για Αφρική το 1960. Παιδεύομνα να φύγω και δε με αφήναν, λόγω τα φρονήματα. Λεγ’ να καμς δήλωσ’. Έκαμα. Τ’ βάλαν στν εφημερίδα και τ’ διεβάσαν και στν εκκλήσά. Μ’ έκαμε πρόσκλησ’ ο Κουτιτής κι έφγα.<br />
Όντας πήγα δεκεί, τα πρώτα βήματα τς ξενιτιάς έναι πολύ σκληρά. Στν Αφρική απαγορεύνταν να δλέψες καζμά και φκιαρ. Σε τούτες τς εδλειές δλεύαν μόνε οι μαύερ. Έπρεπε να δλέψες σε φίσεν τσιπς. Και δεκεί πάλε δεν επιτρέμπνταν να καθαρίγ’ς πατάτες, μόνε οι μαύερ. Εμείς κάμναμ τς άλλες τς εδλειές, κυρίως σερβέρναμ. Δε ξέραμ τη γλώσσα. Δλεύαμ κανέ μήνα και μας διώχναν. Ε σιγά σιγά μάθαμ να συνεννοούμαστε. Σε δυο χρόνια πήρα και τν οικογένεια στν Αφρική. Μετά έκαμα θκη μ’ δλεια, φίσεν τσιπς. Τα φράγκα που βγάζαμ δε συγκρίνταν με τς Ελλάδας. Καλά φράγκα. Φράγκα όμως έπιασα επειδή πούλουμνα παράνομα πιοτά στς Αφρικάν’. Τα μαγαζά που πλούσαν οινοπνευματώδη κλείναν τα Σαββατοκύριακα. Αλλά οι Αφρικάν’ έναι μπεκρήδες. Είχα ένα πελάτ δικαστή μπεκρή το μίστερ Τέψεν που με προστάτευε. Με λεγ’ Νικ όταν θα σε πιάσνε, σε μένα. Όποτε ήρχενταν η αστυνομία, τον έπαιρνα τηλέφωνο και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Μια φορά με καλέσαν στ’ γενική ασφάλεια. Με λένε, σερβέρεν’ς πιοτά; Λέγω ναι. Με λένε εντάξ σέρβερνε, αλλά οχ’ τς μαύερ. Μια μέρα ήρτε ο αρχηγός τς αστυνομίας. Τον πήγα δυο κιβώτια μπράντυ. Με λεγ’ βάλτα στο αυτοκίνητο. Από τότε δε με ξαναενοχλήσαν. Ήρχενταν και αστυνομικοί και δικαστές και πίναν. Είχα ένα μαυρέλ’ τον Όμπετ. Το είχα βρει μες στα σκουπίδια, τσίτσαρο. Με λεγ’ η μάνα τ’ η Λίζα, Λίζα τ’ λέγαν, κράτα το σε παρακαλώ. Και βγήκε ένα έξυπνο παιδέλ’. Το είχα και βοηθούσε 10 χρόνια. Έμαθε και τα Λημνιά. Τραγούδγιε και ρεμπέτκα. Μόλις ήρχενταν αστυνομικοί, με ήλεγε: «Μίστερ Νικ, σκύλος, σκύλος». Η διδαχή που είχαν ήνταν να κλέβνε τς λευκοί. Έστω και μια καρφίτσα. Τα πράματα προς το τέλος, φαίνταν ότι θα ξεσκωθούνε. Σκοτωθήκαν πολλοί λευκοί. Είχαμ και δυο σκοτωμένα παιδιά απ’ το χωριό μας. Τ’ Φωτίω το Γιώργο και το Σάββα Καραγγιάν’. Τα μάζεψα και ήρτα. Έβγαλα φράγκα για να ζήσω λίγο καλά. Τώρα με ξεκουράζ ο Αγιαρμόλας.<br />
<br />
<strong>Κώστας Πανέλας.</strong> <br />
Η ξενιτιά έναι ξερζωμός. Η Ατσκή είχε 262 παιδιά στο δημοτικό και 2500 κάτοικ’ όταν εγώ ήμνα στο δημοτικό. Πόσεν’ εχ’ τώρα; Έφγα για τον Καναδά το 1953, με το «Νέα Ελλάς». Έκαμα 20 μέρες. Ταλαιπωριέμνα δυο χρόνια να φύγω. Χαρτιά, χαρτιά, και στο τέλος τίποτα. Φέρε το ένα το χαρτί, φέρε το άλλο. Μήνες αυτή η δλεια. Αλλ’ δε τς αφήναν να φύγνε καθόλ. Τι τα πολιτικά, τι άλλες αιτίες. Εμένα δε μ’ αφήναν λόγω φρονημάτων. Τς ήλεγα εγώ έκαμα τέσσερα χρόνια στον εθνικό στρατό, τέσσερα χρόνια πολέμομνα τς αντάρτες. Έχω τέσσερα μετάλλια ανδρείας. Μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων, αργυρούν αριστείο ανδρείας, δεκανέας επ’ ανδραγαθεία και λοχίας επ’ ανδραγαθεία. Τίποτα. Τρόμαξα να φύγω μετά από δυο χρόνια, έδωκα και 10 χρυσές λίρες για να πάρω αποδημία. Σαν τελείωσε ο πόλεμος, τότε τον λέγαμ συμμοριτοπόλεμο, κατβήκαμ στν Αθήνα. Φλάγαμ κατ αποθήκες με φορτηγά με το νταμπάκ’ το Γιώρεγ’. Μας δίναν καμιά πατάτα και τγανίζαμ να μην πεθάνομ. Ούτε μεροκάματο ούτε τίποτα. Πολλές φορές είπα, θεέ μ’ δε μ’ έκαμνες σκύλο σε ένα πλούσιο άθρωπο; Τουλάχιστο θα έτρωγα ένα κομμάτ ψωμί. Μια φορά ήνταν η μάνα μ’ άρρωστ, καθέρσεν ένα πορτοκάλ’ και πέταξε τα τσέφλια πα στ’ γκοπρεγιά. Πήγε ένα παιδέλ’ (λέει το όνομά του) πήρε τα τσέφλια και τα έφαγε. Τρώγαμ τα μούχλια τα ψωμιά και μας λέγαν καλά έναι, θα βγάλτε και μστάκια. <br />
Εγώ ήμνα μαραγκός. Όταν έφτασα στον Καναδά δεν εύρισκα δλεια μαραγκού, γιατί δεν ήξερα τ’ γλώσσα. Βρήκα δλεια σα μπογιατζής σε εργοστάσιο που έφκιανε σωλήνες. Βάφαμ τς σωλήνες. Χιλιάδες εργάτες, εκατομμύρια σωλήνες. Πιο πολλή μπογιά πήγαινε πα στα μούτρα μ’ και στα μαλλιά μ’ παρά στς σωλήνες. Μετά 6 μήνες πήγα στς καταρράκτες, εργάτς, φκιάναμ ένα φράγμα για ηλεκτρισμό. 1,25 δολάρια τν ώρα, 10 δολάρια σε 8 ώρες, καλά λεφτά. Δούλεψα 8 μήνες. Μετά βρήκα δλεια σα μαραγκός σε οικοδομές. Μετά από χρόνια αν’ξα θκο μ’ μαγαζί, φαγάδκο. Ψαρ, πατάτες κι άλλα τριάντα είδη. Έκαμα προκοπή. Στον Καναδά έκαμα 51 χρόνια.<br />
Ο τρόπος που μας αντιμετωπίζαν οι ντόπιοι τα πρώτα χρόνια ήνταν πολύ κακός. Μπάσταρδ Έλληνες μας ανεβάζαν, μπάσταρδ Έλληνες μας κατβάζαν. Αλλά τι να πεις και πού να πας; Κατέβαζες το κεφάλ’ και δε μλούσες. <br />
Ουλ’ που ταλαιπωρηθήκαμ απ’ τ’ φτώχεια και τ’ κακομοιριά, προσπαθήσαμ να σπουδάσομ τα παιδιά μας για να ζήσνε λίγο πιο άνετα. Τι τα ψάχεν’ς όμως; Εμείς μσομλούμε τα Καναδέζκα, τα παιδιά μας μσομλούνε τα Ελληνικά, και τα αγγόνια μας δε μλούνε καθόλ Ελληνικά. Σα να είμαστε εμείς σε άλλο κόσμο και κειν’ σε άλλο. Τώρα που γέρασα και σκέφτομαι τ’ ζωή μ’ είμαι πολύ μπερδεμένος. Άμα βάλω απ’ τη μια τα συν τς ξενιτιάς, κι απ’ τν αλλ’ τα πλην, δεν ξέρω από πού γέρεν’ η πλάστιγγα. Απ’ τν αλλ’ λέγω ότι εμείς δε μπορούσαμ να κάμομ κατ άλλο. Αυτό ήνταν το γραφτό μας γιατί οι καταστάσεις που ζήσαμ σαν νέοι ήνταν χειρότερες κι από τραγικές.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Από καρτ ποστάλ των αρχών του 20ού αιώνα </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ347Y-lpOSjScE93howLHqoN-Bei63jGFWWoZyzs76ZgLDCmWCImOf406UgEQv23MTnpBefaPKfjOVWWe7o24zJhPHAiO7c5J-cDX8JCtcdj1vdztLNVZplUTx7LqA2ZioTE4InIO5gA/s1600/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B12.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 293px; height: 178px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ347Y-lpOSjScE93howLHqoN-Bei63jGFWWoZyzs76ZgLDCmWCImOf406UgEQv23MTnpBefaPKfjOVWWe7o24zJhPHAiO7c5J-cDX8JCtcdj1vdztLNVZplUTx7LqA2ZioTE4InIO5gA/s400/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B12.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455478961709798706" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Κώστας Λάζος.</strong> <br />
Ο πατέρας μου έγινε μετανάστης σε ηλικία 13 χρονώ. Η γιαγιά μ’ είχε δυο αδερφές, και οι τρεις κάμαν 37 παιδιά. Οι δυο από 12 και η αλλη 13. Ο πατέρας μου ήταν το πιο μικρό παιδί. Γεννήθηκε το 1880. Είχε ένα μεγάλο αδερφό στην Αίγυπτο. Η μάνα του ήθελε να τον στείλει κοντά του για να σπουδάσει. Μπάρκαρε για Αίγυπτο από τον Πλαγίσο μώλο, ένα όρμο μεταξύ Πλατύ και Θάνος, με ένα καΐκι. Τον ετοίμασε ένα σακκί παξιμάδια, τρία τέσσερα ξερά τυριά και ένα πάπλωμα. Όταν τον αποχαιρέτησε, τον φίλησε, έβγαλε το τσεμπέρι της, έριξε τα μαλλιά της πάνω στο κεφάλι του και του είπε: «Όσα μαλλιά εχ’ το κεφάλιεμ τόσα μελεγούνια να αποκτήγ’ς». Μελεγούνια ήταν τα εκατομμύρια. Όταν ο πατέρας μου έφτασε στην Αίγυπτο, ποιος ξερει μετά πόσες μέρες, τον πήγε ο καπετάνιος στη διεύθυνση του αδερφού του. Εκεί έπεσε πάνω στην κηδεία του αδερφού του, ο οποίος είχε πεθάνει την προηγούμενη. Έμεινε λοιπόν απροστάτευτος. Είχε κάτι χωριανούς εκεί και του έδωσαν δουλειά σε ένα μπακάλικο. Μερνούσε τα τρόφιμα με το ζεμπίλι. Μετά 2-3 χρόνια μπήκε σε ένα βαπόρι φορτηγό λαθρεπιβάτης για Αμερική. Βγήκε στην Αμερική χωρίς να γνωρίζει κανέναν. Έγραψε σε ένα χαρτί «Είμαι Έλληνας», το κρέμασε στο λαιμό του και περπατούσε απελπισμένος. Τον είδε ένας Έλληνας και τον ρώτησε από πού είναι. Λέει από τη Λήμνο, από το Θάνος. Εδώ κοντά του λέει μένουν κάτι Θανιώτες. Τον πήγε και τους έκανε κάτι κουτσοδούλια και θελήματα, για το φαΐ μόνο. Τρώγαν λέει μόνο φασολάδα. Ήταν στη Νέα Υόρκη. Έξω από την Νέα Υόρκη υπήρχαν χωράφια με άγριες μηλιές, πήγαιναν και έκοβαν μήλα και έτρωγαν. Δούλεψε εργάτης στα τραίνα και ύστερα εργάτης σε μεταξουργεία. Έγινε άριστος μεταξουργός. Εκεί γνώρισε και τη μάνα μου, που την είχε πάρει ο αδερφός της στην Αμερική να την παντρέψει. Το 1912 απελευθερώθηκε η Λήμνος. Από φιλοπατρία ήρθε να πολεμήσει, γιατί οι Λημνιοί το είχαν παράπονο που οι παλιοελλαδίτες τους έλεγαν τουρκόσπορους. Έφερε στην Λήμνο και τη μάνα μου. Μόλις ήρθε στην Ελλάδα γεννήθηκε και η πρώτη αδερφή μου. Έκαμε δυο χρόνια στρατιώτης στους Βαλκανικούς πολέμους. Έφυγε για Αμερική αφήνοντας πίσω τη γυναίκα του για να ξεθανατίσει τη μάνα του, δηλαδή τη γιαγιά μου και μετά θα την έπαιρνε πάλι στην Αμερική. Αντί ένα δυο χρόνια όπως υπολόγιζαν, η μάνα του έζησε άλλα 25 χρόνια. Ξαναήρθε στην Ελλάδα μετά από 10 χρόνια, το 1924. Έσπειρε εμένα. Ξαναγυρίζει το 1929. Σπέρνει την άλλη μου αδερφή. Εγώ ήμουν 4 χρόνων. Με αγκάλιασε και είχε γένια που με αγκύλωσαν στο πρόσωπο. «Θείο με κεντρών’ς» του είπα, αφού η έννοια πατέρας μου ήταν άγνωστη. Από το 29 ξανάρθε το 34. Κάθε φορά έφευγε μόνος του. Η μάνα μου με τα παιδιά στη Λήμνο. Ξαναήρθε και ξανάφυγε το 38, με σκοπό σε λίγο καιρό να πάρει επιτέλους την οικογένειά του στην Αμερική. Έγινε ο πόλεμος και ήρθε ξανά το 47. Εγώ πήγαινα φαντάρος, ήμουν 22 χρόνων και τον πατέρα μου τον είχα δει συνολικά ελάχιστους μήνες σε όλη μου τη ζωή. <br />
Στην Αμερική ήταν υφαντουργός. Συνεργάστηκε με ένα άλλο Λημνιό, πήραν ένα δάνειο και είχαν 25 αργαλειούς. Στο ισόγειο είχαν ένα μαγαζί κάτι Εβραίοι και το υφαντουργείο του πατέρα μου ήταν στον πρώτο όροφο. Έβαλαν οι Εβραίοι φωτιά στο μαγαζί για να πάρουν την ασφάλεια, κάηκε και το υφαντουργείο του πατέρα μου που ήταν ανασφάλιστο, ξανά από την αρχή, πιατάδες τώρα. Ο πατέρας μου έζησε στην Αμερική κοντά 60 χρόνια. Έφερνε λεφτά, έκαμε κάτι αγορές, χωράφια, πάντρεψε τις αδερφές μου, αλλά η οικογένειά του σχεδόν ολόκληρη τη ζωή την πέρασε χωρίς αυτόν. Το τέλος του δεν ήταν ευχάριστο, έφυγε με παράπονο, λόγω μιας οικογενειακής συμφοράς με μια αδερφή μου, δεν θέλω να αναφερθώ, τέλος πάντων όλη του τη ζωή έζησε σχεδόν μόνος στα ξένα και έφυγε και καταπικραμένος από τη ζωή. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Γερμανία. Με τα παιδιά και τις βαλίτσες περιμένει στο σταθμό του τραίνου να την παραλάβουν</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb9OLs1wVCb4V1JMCFl3vNx28wfk7WstgXci_FtqaP-erCr4hp38WU-rvm3xyNVbvfNFahQd9au-NYw8wPjAnhTd1cRhVEno0_Mprdvq9nZIgPdWPphW8HSiq1CLuH1ns8CpkwPeqa7cY/s1600/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B11.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 321px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb9OLs1wVCb4V1JMCFl3vNx28wfk7WstgXci_FtqaP-erCr4hp38WU-rvm3xyNVbvfNFahQd9au-NYw8wPjAnhTd1cRhVEno0_Mprdvq9nZIgPdWPphW8HSiq1CLuH1ns8CpkwPeqa7cY/s400/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B11.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455471056942225682" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μια αυτοβιογραφική ματιά στη μετανάστευση<br />
<br />
Γιώργος Τσιμουρής </strong><br />
<br />
Πάρα το γεγονός ότι ασχολούμαι ερευνητικά με το θέμα της μετανάστευσης, αντιμετώπισα με κάποια αμηχανία την πρόσκληση του Σταύρου Τραγάρα, φίλου μου από τα μακρινά/κοντινά χρόνια της εφηβείας μου και ξάδελφου, να συμβάλλω στη σημερινή εκδήλωση. Οι γνώσεις μου βασίζονται κυρίως σε μελέτες που έχουν δημοσιευθεί και αφορούν την ελληνική και τη διεθνή μετανάστευση, αλλά σχετικά με τη μετανάστευση της Λήμνου και ειδικά της Ατσικής οι γνώσεις μου είναι περιορισμένες. Οι γνώσεις αυτές είναι βιωματικές, βασίζονται δηλαδή στο απλό γεγονός ότι έζησα και μεγάλωσα τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 στην Ατσική, αλλά και με το γεγονός ότι έχω ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου στη Λήμνο. Από τότε χρειάστηκε να αλλάξω πολλές φορές τόπο εγκατάστασης και χώρο εργασίας και κάθε φορά αντιμετώπιζα παρόμοιες δυσκολίες το πρώτο τουλάχιστο διάστημα. Οι δυσκολίες αυτές αφορούσαν τις επιφυλάξεις και τη δυσπιστία των κάθε φορά «ντόπιων»και των «εγκατεστημένων» προς αυτόν «που δεν ξέρουμε από πού κρατά η σκούφια του». Οι πρώτες μου βιωματικές μνήμες ‘ξενικότητας’, του αισθήματος δηλ. του ξένου αφορούν την πρώτη μου παιδική ηλικία. Σε ηλικία πέντε ετών μετακομίσαμε από την Κρηνίδα, έναν οικισμό δυτικά της Ατσικής. Είμασταν μια από τις τελευταίες οικογένειες που εγκατέλειψαν τον οικισμό αφού, με τα λόγια του πατέρα μου δεν ‘υπήρχε ούτε σχολειό, ούτε παπάς ούτε μαγαζί να ψωνίσουμε’. Θυμάμαι λοιπόν το πρώτο διάστημα μετά την εγκατάστασή μας στην Ατσική να με ακολουθεί ένα τσούρμο από παιδιά αποκαλώντας με ‘γιαλαμά τσ’ Κηρνίδας’, καθώς με θεωρούσαν ‘ξένο’, εκτός τόπου. Η ερευνητική ενασχόληση μου με το θέμα της εγκατάστασης και της διαδρομής των Ρεϊσντεριανών Μικρασιατών προσφύγων δηλ. των κατοίκων του Αγίου Δημητρίου , στη Λήμνο, το οποίο ήταν το θέμα της διδακτορικής μου διατριβής, με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα την κατάσταση και τις συνθήκες ζωής στη Λήμνο, τόσο κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, όσο και κατά τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Παρόμοια, η ενασχόλησή μου τα τελευταία χρόνια με τον αναγκαστικό εκπατρισμό των Ιμβρίων απ’ την Τουρκία, σ’ ένα πλαίσιο έντασης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, φώτισε άλλη μια πλευρά της ίδιας της Λήμνου, αφού ένας μεγάλος αριθμός Ιμβρίων κατέφυγανστην Λήμνο με καΐκια ως φυγάδες τις δεκαετίες του –60 και του –70. Ένας μεγάλος αριθμός των Ιμβρίων φυγάδων (δυο εκατοντάδες περίπου) έμειναν μόνιμα. Μέσα από τα αρχεία, αλλά και από προφορικές αφηγήσεις, διαπίστωσα την έντονη κινητικότητα που υπήρχε ανάμεσα στα δυο νησιά πριν την συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και ιδιαίτερα πριν το 1912, όταν και τα δυο νησιά ανήκαν στην φθίνουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Για την παρουσίαση αυτή προσπάθησα λοιπόν να αναστοχαστώ αυτά τα προσωπικά μου βιώματα και να τα δω ξανά στο φως της θεωρίας της μετανάστευσης. Να τοποθετήσω δηλ. τις προσωπικές, σκόρπιες, έντονες παρ’ όλα αυτά, μνήμες, σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από κίνηση και μετακίνηση ανθρώπων, αγαθών και πληροφοριών, και ρυθμίζεται από τους νόμους της παγκόσμιας πλέον αγοράς σε συνδυασμό με κρατικές πολιτικές. Σ’ ένα κόσμο που χαρακτηρίζεται από αιματηρούς πολέμους, ‘ανταλλαγές πληθυσμών’, μαζικές εκτοπίσεις και εξορίες. Σ’ ένα κόσμο, που πολλοί άνθρωποι, πολύ συχνά άμαχοι, αναγκάζονται να εκτοπιστούν για να επιβιώσουν. Σ’ αυτό τον κόσμο, αν και συχνά η απόφαση της μετακίνησης χρεώνεται σ’ αυτούς που μετακινούνται, οι τελευταίοι αποτελούν, πολύ συχνά, τα θύματα της μετακίνησης. Στην περίπτωση των προσφύγων με σαφή τρόπο, στην περίπτωση των μεταναστών με λιγότερο σαφή τρόπο, η απόφαση της μετακίνησης υπαγορεύεται από γενικότερες συνθήκες εξαναγκασμού που υπερβαίνει τη θέληση αυτών που φεύγουν. Κάνουν δηλ. την ιστορία τους σε συνθήκες που δεν τις επιλέγουν οι ίδιοι: η μετακίνηση για λόγους επιβίωσης αποτελεί πάντα ένα στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Η νεότερη ιστορία της Λήμνου, και όχι μοναδικά αυτής, δεν μπορεί να γραφτεί χωρίς να σκιαστεί από το μεγάλο κεφάλαιο της προπολεμικής και μεταπολεμικής μετανάστευσης, υπερπόντιας και ευρωπαϊκής. Η ιστορία αυτή δεν θα ήταν δυνατόν επίσης να γραφτεί αν αποσιωπούσαμε την παρουσία των χιλιάδων προσφύγων από τα Μικρασιατικά παράλια. Πριν τον ερχομό των προσφύγων του ΄22 ο πληθυσμός της Λήμνου ήταν γύρω στις 25 χιλιάδες, στον οποίο προστέθηκαν οι 5.000 χιλιάδες Μικρασιάτες πρόσφυγες. Οι τελευταίοι προέρχονταν από 12 διαφορετικές περιοχές της Μικράς Ασίας. Απ’ αυτούς οι μεγαλύτερες και πιο συμπαγείς ομάδες ήταν οι Ρεϊστεριανοί και οι Κουταλιανοί που ίδρυσαν δυο νέα χωριά, τον Άγιο Δημήτριο, που πριν το 22 ήταν Μουσουλμανικός οικισμός με το όνομα Λέρα και τη Νέα Κούταλη, η οποία χτίστηκε σε περιοχή που πριν το ‘22 ήταν μοναστηριακό κτήμα. Ο πληθυσμός αυτός άρχισε να φθίνει σημαντικά κατά το μεσοπόλεμο ως αποτέλεσμα της μετανάστευσης στην Αμερική, στην Αφρική, στην Αυστραλία και στην Αίγυπτο για να συνεχιστεί κατά τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες του ’50 και του ’60 κυρίως προς την Αυστραλία, την Αφρική, το Καναδά και την Γερμανία, αν και στη τελευταία περίπτωση η μετανάστευση είχε προσωρινό χαρακτήρα. Αν σ’ αυτές τις μετακινήσεις προσθέσουμε και την εσωτερική μετανάστευση προς τις μεγάλες πόλεις και κυρίως προς την Αθήνα, ερμηνεύεται σε μεγάλο βαθμό η εικόνα της ερήμωσης που παρουσιάζουν σήμερα πολλά απ’ τα χωριά του νησιού.<br />
Όμως γιατί η μεταπολεμική μετανάστευση είχε το χαρακτήρα μαζικής φυγής; Παρά το γεγονός ότι η απάντηση είναι προφανής αξίζει να τη θυμηθούμε. Η κατάσταση στη Λήμνο μεταπολεμικά μοιάζει σημαντικά με πολλές περιφέρειες της Ελλάδας. Υπανάπτυξη, ανεργία, μετεμφυλιακή πόλωση, κοινωνικά και πολιτικά αδιέξοδα. Όταν η ορατή κατάσταση πραγμάτων είναι πολύ απαισιόδοξη η ελπίδα στρέφεται σ’ ένα μακρινό ‘αλλού’. Στις μελέτες που αφορούν τη μετανάστευση για να κατανοήσουμε τη μετακίνηση ανθρώπων αναφερόμαστε συνήθως τουλάχιστον σε τρεις διαπλεκόμενους παράγοντες.<br />
<br />
1. Η πρώτη κατηγορία παραγόντων αφορούν όλους εκείνους τους λόγους που ‘διώχνουν’ τον μετανάστη από τον τόπο διαμονής του. Οι λόγοι αυτοί μπορεί να είναι οικονομικοί, πολιτικοί, περιβαλλοντικοί κ.ο.κ. Η ίδια η μετανάστευση επιτείνει την παραπέρα μετανάστευση ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων. Για παράδειγμα πολλοί άνθρωποι μετανάστευσαν όταν είδαν το χωριό τους να ερημώνεται ή σ’ άλλες περιπτώσεις νέες κοπέλες έκαναν ένα υπερπόντιο ταξίδι για να συναντήσουν το ‘γαμπρό’ μετά από ένα προξενιό δι’ αλληλογραφίας η/και την πρωτοβουλία ενός μεσιτικού γραφείου ανθρώπων, καθώς η μετανάστευση είχε ήδη διαταράξει την ισορροπία των δυο φύλων στον τόπο καταγωγής.<br />
2. Η δεύτερη κατηγορία παραγόντων αφορά όλους εκείνους τους λόγους που έλκουν τον μετανάστη στον τόπο προορισμού. Στην περίπτωση των προσφύγων ο τόπος/χώρα προορισμού μπορεί να υπαγορεύεται από ανάγκες επιβίωσης, δηλ. η χώρα καταφύγιο τυχαίνει να είναι η πλησιέστερη στην εστία κρίσης ή ο τελευταίος σταθμός μιας ‘διεθνούς οδού’ παράνομης διακίνησης ανθρώπων.<br />
3. Η τρίτη κατηγορία παραγόντων αφορά τους τρόπους και τα μέσα διακίνησης των πληροφοριών ανάμεσα στον τόπο καταγωγής και τον τόπο προορισμού και την ύπαρξη ή όχι δικτύων που υποστηρίζουν τους μετανάστες κατά την πρώτη περίοδο μετά την άφιξη τους. <br />
<br />
Ας δούμε στη συνέχεια τις κυριότερες αιτίες για το μετασχηματισμό της Ελλάδας σε μια χώρα υποδοχής μεταναστών καθώς μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 ήταν χώρα αποστολής μεταναστών:<br />
Η πρώτη αιτία είναι γεωγραφική και συνδέεται με τη σχετικά εύκολη είσοδο στη χώρα μέσω των εκτεταμένων ορεινών συνόρων και των αναρίθμητων νησιών του Αιγαίου, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Ελλάδα συνορεύει με χώρες που είναι σε κατάσταση πολιτικής και οικονομικής κρίσης. Λαμβάνοντας υπ’ όψη τα παραπάνω, η φύλαξη των συνόρων παραμένει ανεπαρκής για να αποτρέψει τις εισροές και δεν αποτελεί την ιδανική ανθρωπιστική λύση αποτροπής. Επίσης, η έντονη εξάρτηση της χώρας από τη ναυτιλία και τον τουρισμό την κάνει ακόμα πιο προσπελάσιμη σε πιθανούς μετανάστες.<br />
Η δεύτερη αιτία σχετίζεται με την επιβολή αυστηρότερων μεταναστευτικών ελέγχων από τις παραδοσιακές χώρες αποστολής της Β.Δ. Ευρώπης σε συνδυασμό με την χαλαρή ελληνική πολιτική. Έτσι έχουμε το «φαινόμενο εκτροπής» των μεταναστών από τις χώρες του Ευρωπαϊκού Βορά σε χώρες του Ευρωπαϊκού νότου όπως η Ελλάδα. <br />
Η τρίτη αιτία είναι η αναπτυξιακή πορεία της Ελλάδας κατά τις τελευταίες μεταπολεμικές δεκαετίες και η σχετική μείωση της οικονομικής διαφοροποίησης ανάμεσα στην Ελλάδα και στις προηγμένες Ευρωπαϊκές χώρες σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες οικονομικές και δημογραφικές πιέσεις των χωρών του Τρίτου Κόσμου και κυρίως των χωρών της απέναντι πλευράς της Μεσογείου. <br />
Οι ριζικές πολιτικές και οικονομικές αλλαγές της Ανατολικής Ευρώπης μετά το 1989 – 1990 είναι ένας ακόμη παράγοντας. Η μαζική είσοδος Αλβανών στην Ελλάδα μετά το 1990 και οι αυξανόμενοι αριθμοί εισερχομένων από χώρες όπως η πρώην Γιουγκοσλαβία, Πολωνία και Βουλγαρία πρέπει να αποδοθούν κυρίως σε αυτό τον παράγοντα.<br />
Η τελευταία αιτία είναι η ζήτηση χαμηλά αμειβόμενης, ανειδίκευτης εργασίας των μεταναστών οφειλόμενη σε συγκεκριμένα κοινωνικο - οικονομικά χαρακτηριστικά της αγοράς εργασίας της χώρας. Η ζήτηση αυτή στην περίπτωση της Ελλάδας οφείλεται σε τρεις αλληλένδετους λόγους. Πρώτη αιτία είναι η εμμονή της Ελλάδας στην ανεπίσημη οικονομία και ο κατακερματισμός της σε πολλές, συνήθως οικογενειακές, μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Δεύτερος λόγος είναι η εποχικότητα και η εντατικοποίηση της χειρωνακτικής εργασίας σε πολλούς τομείς της Ελληνικής οικονομίας όπως η γεωργία, οι κατασκευές, ο τουρισμός και άλλες υπηρεσίες. Η τρίτη αιτία είναι η άρνηση της χαμηλά αμειβόμενης και χαμηλού κύρους εργασίας από τους ντόπιους εξαιτίας υψηλότερων εκπαιδευτικών επιπέδων, υψηλότερων κοινωνικο-οικονομικών προσδοκιών και αργοπορημένης εισόδου στην αγορά εργασίας των νέων. Η άρνηση της χαμηλά αμειβόμενης και χαμηλού κύρους εργασίας από τις ελληνίδες, ερμηνεύει σε μεγάλο βαθμό τη μεγάλη παρουσία των μεταναστριών στον τομέα της οικιακής εργασίας.<br />
<br />
Έχοντας τα παραπάνω υπ’ όψη σχετικά με τους λόγους της μετανάστευσης, ας επιστρέψουμε στη Λήμνο. Η μεγάλη φτώχεια και η έλλειψη οποιασδήποτε αναπτυξιακής προοπτικής είναι οι αιτίες που οδήγησαν πολλούς Λημνιούς στους δρόμους της μετανάστευσης. Η αίσθησή μου είναι ότι κατά τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες τα δίκτυα που στηρίζουν τη μετανάστευση των Λημνιών στις νέες τους πατρίδες είναι κατά κανόνα δίκτυα συγγενικά ή τοπικά, πράγμα που ερμηνεύει γιατί ολόκληρα χωριά εγκαταστάθηκαν σε μια ορισμένη περιοχή ή σε μια ορισμένη πόλη. Οι μετανάστες αυτοί, είναι ως επί το πλείστον αγρότες ή αγροτικής καταγωγής που φεύγουν από μια περιοχή που ακόμα είναι άγνωστο το ηλεκτρικό ρεύμα, το τηλέφωνο, το αυτοκίνητο, άνθρωποι που συχνά δεν γνωρίζουν να γράφουν και να διαβάζουν και δεν μιλούν την γλώσσα της χώρας υποδοχής και πάνε να εγκατασταθούν σε μια μεγαλούπολη της Αμερικής, της Αυστραλίας ή της Γερμανίας και να ζήσουν την ξενιτιά.<br />
Τη δεκαετία του ’50 φαίνεται να υπάρχει μεγάλο ιδιωτικό ενδιαφέρον απ’ την πλευρά ταξιδιωτικών πρακτόρων, όπως προκύπτει από τη σχετική αρθρογραφία της εποχής. Ας δούμε σ’ αυτό το πλαίσιο μια ανακοίνωση του ‘Πρακτορείου Ταξειδίων και Μεταναστεύσεων’ Σάββα Κόρακα, στο ‘Κάστρο’ της Λήμνου, το έτος 1951. (Μεταφέρω με ακρίβεια την ανακοίνωση).<br />
<br />
ΜΕΤΑΝΑΣΤΑΙ Το συμφέρον σας είναι να αναθέσητε κάθε υπόθεσίν σας ταξειδιωτικήν ή Μεταναστευτικήν εις το Γραφείον μας, διότι είναι το μόνον εν ΛΗΜΝΩ νομίμως εργαζόμενον Πρακτορείον ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΝ δυνάμει της υπ. αριθ. 1571 αδείας Υπουργού Εσωτερικών και δια των εν ΑΘΗΝΑΙΣ και αλλοδαπή συνεργατών του ενημερούται επί των εκάτοστε τροποποιήσεων των μεταναστευτικών Νόμων όλων των χωρών.<br />
Οι εκατοντάδες των μεταναστών που εξηπηρετήθησαν από το Γραφείον μας είναι η καλυτέρα ρεκλάμα μας.<br />
Προτιμήσατε τα Γραφεία μας δια να αποφύγετε άσκοπα έξοδα και ταλαιπωρίας. (Εφημερίδα ‘Λήμνος’ 22 Απριλίου 1951).<br />
<br />
Ένα μεγάλο μέρος των μεταναστευτικών μελετών αφορούν τη δημογραφική πλευρά της μετανάστευσης, τα οικονομικά της, τις ωφέλειες και τις ζημιές για το κράτος απ’ το οποίο ο μετανάστης αναχωρεί και τις ωφέλειες ή τις ζημιές για το κράτος στο οποίο ο μετανάστης εγκαθίσταται. Προσωπικά και ανθρωπολογικά μ’ ενδιαφέρει περισσότερο η ίδια η εμπειρία της μετανάστευσης, το στοιχείο της οδύνης και του πόνου που αναδεικνύεται σε κάθε μεταναστευτική ιστορία τόσο γι’ αυτούς που φεύγουν όσο και γι’ αυτούς που μένουν. Με ενδιαφέρει όμως η μετανάστευση και ως πεδίο δυνατοτήτων και ως υπέρβαση ορίων, ως διεύρυνση των οριζόντων του μετανάστη ή της μετανάστριας.<br />
Ένας μεγάλος αριθμός δημοτικών και λαϊκών τραγουδιών, αλλά και του λαϊκού πολιτισμού γενικότερα αναφέρεται σ’ αυτό. Σκεφτείτε όλα αυτά τα τραγούδια που αναφέρονται στη ξενιτιά, σκεφτείτε όλες εκείνες τις καταστάσεις στις οποίες παραπέμπει ο όρος ζωντανός χωρισμός, ξένος, το ρήμα ξενίζω και ξενίζομαι, αποξενώνομαι, ξεριζώνομαι. Στο δημοτικό τραγούδι χρησιμοποιείται ο όρος μισεύω, δηλ. είμαι ο μισός εδώ και ο μισός εκεί. Γράφοντας τα αυτά, θυμάμαι τα τραγούδια του Καζαντζίδη που ‘μιλούν’ για την μετανάστευση, και το πάθος με το οποίο τραγουδήθηκαν για πολλές δεκαετίες από μετανάστες και μη.<br />
Καθόλου παράδοξα, διαφορετικές γλώσσες αναδεικνύουν τη μεταίχμια θέση του μετανάστη, ανάμεσα σε δυο πατρίδες, και την οδύνη που η θέση αυτή συνεπάγεται. Σύμφωνα με μια παροιμία των Ιροκέζων «αυτός που εγκαταλείπει την χώρα του δεν έχει πλέον πατρίδα, γιατί έχει δυο πατρίδες: την παλιά του πατρίδα και την καινούργια του πατρίδα». Οι περισσότερες ιστορίες μετανάστευσης, περισσότερο ή λιγότερο αναγκαστικές, επιβεβαιώνουν με ακρίβεια την οδυνηρή οδύσσεια του εκπατρισμού. Μ’ άλλα λόγια κανείς δεν εκπατρίζεται μόνο με αισθήματα χαράς. Ακόμα και οι ιστορίες του ‘επιτυχημένου μετανάστη’ εμπεριέχουν το αίσθημα της οδύνης, του αποχωρισμού από το οικείο περιβάλλον, τη νοσταλγία της οικογένειας, των φίλων, του τοπίου, των γιορτών, των παραδόσεων και τη νοσταλγία της οικειότητας της μητρικής γλώσσας. Κάθε μεταναστευτική ιστορία λοιπόν εμπεριέχει το τραύμα της απώλειας, το αίσθημα του να νοιώθει κανείς χαμένος στη μεγάλη πολιτεία, τα αισθήματα ανησυχίας και αποξένωσης στον ξένο τόπο, αλλά και της απουσίας απ’ τα μεγάλα γεγονότα της πατρίδας – μια γέννηση, ένας γάμος, ένας θάνατος. Η αποξένωση και η ένταση που υπαινίσσεται η παροιμία που προανέφερα επιβεβαιώνεται και κατά τον επαναπατρισμό του μετανάστη. Ούτε ο άνθρωπος που επιστρέφει είναι ο ίδιος - η μετανάστευση τον έχει αλλάξει - άλλα ούτε και η πατρίδα στην οποία επαναπατρίζεται έχει παραμείνει ή ίδια: θυμάμαι ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που είχε επιστρέψει στην Ατσική μετά από πολλές δεκαετίες στην Αυστραλία. Έκλαιγαν λέγοντας «πώς μεγαλώσαμε σ’ αυτά τα σπίτια; Αυτά δεν είναι σπίτια είναι στάβλοι». Μετά από λίγο διάστημα έφυγαν πίσω στην Αυστραλία. Θυμάμαι επίσης τους ‘Μικρασιάτες’ που είχαν γεννηθεί στον Άγιο Δήμητρη να χρησιμοποιούν τον όρο ‘πατρίδα’ για το ‘Ρεϊσντερέ’ της Μικράς Ασίας –μια πατρίδα της φαντασίας - και τους πιο ηλικιωμένους να μιλούν και να τραγουδούν για την πατρίδα στη Μικρά Ασία μέχρι την τελευταία μέρα της ζωή τους. Θυμάμαι επίσης την ηλικιωμένη Ίμβρια που προτίμησε να φύγει σε προχωρημένη ηλικία από τη Λήμνο για να πάει να πεθάνει στην Ίμβρο, που την έβλεπε στα όνειρά της, παρά το γεγονός ότι τα παιδιά της ήταν στην Ελλάδα. Τέλος, θυμάμαι την υπερήλικη Ίμβρια που αρνήθηκε σθεναρά την πρόταση του γιου της να μετακομίσει απ’ την Ίμβρο στην Ν. Σμύρνη, παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος είχε ταξιδέψει στην Ίμβρο μετά από 25 χρόνια για να φέρει τη μητέρα του στην Ελλάδα. Όμως, εκτός απ’ την οδυνηρή πλευρά της η μετανάστευση, όταν δεν πρόκειται για αναγκαστικό εκτοπισμό, έχει και μια θετική πλευρά, αφού για να καταλάβουμε καλύτερα αυτό που μας συμβαίνει, είτε ως άτομα είτε ως ομάδες, θα πρέπει να κοιτάξουμε το εαυτό μας από μακριά, με τα μάτια των άλλων. Η μετανάστευση είναι λοιπόν, σύμφωνα με τα λόγια πολλών μεταναστών, αλλά και ερευνητών, μια εμπειρία ελπιδοφόρα, μια εμπειρία διεύρυνσης των οριζόντων, μια περιπέτεια ανασυγκρότησης του εαυτού και αποκάλυψης των απεριόριστων δυνατοτήτων που κρύβει ο καθένας μας. Μεταναστευτικές μαρτυρίες που θα μπορούσαν να συνοψισθούν στα παρακάτω λόγια, «Καλά που φύγαμε, πώς θα ζούσαμε αν μέναμε πίσω; Τι θα γινόταν τα παιδιά;» νομιμοποιούν αυτό τον ισχυρισμό. Θα ήταν δύσκολο να συναντήσει κανείς κάποια οικογένεια στη Λήμνο, που να μην έχει τη δική της μεταναστευτική ιστορία να αφηγηθεί. Να μην έχει δηλ. κάποιο ξενιτεμένο, κάποιον ή κάποια που έφυγε παιδί και δεν επέστρεψε ποτέ, ή που επέστρεψε αλλά που έφυγε στη συνέχεια γρήγορα αφού διαπίστωσε ότι η Λήμνος, η πατρίδα της φαντασίας, είχε αλλάξει επίσης. Θα ήταν δύσκολο να συναντήσουμε ανθρώπους στη Λήμνο ή αλλού που να μην έχουν μνήμες για σημαντικούς απόντες. Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στις δικές μου μνήμες και στους δικούς μου απόντες ελπίζοντας ότι θα συναντηθούν με κάποιες απ’ τις δικές σας. Πολλοί από σας θα θυμάστε τον παππού τον μπάρμπα-Γιώργη, του οποίου έχω το όνομα. Ο παππούς λοιπόν είχε ταξιδέψει ως μετανάστης στην Αμερική, πρέπει να ήταν γύρω στο τέλος της δεκαετίας του 20 την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Επέστρεψε όμως πολύ γρήγορα. Θυμάμαι λοιπόν τη γιαγιά τη Σταυρούλα κάθε φορά που τσακωνόντουσαν να καταλήγει ως εξής: «πάντα τέτοιος ανεπρόκοπος ήσουν, πήγες και στην Αμερική να γίνεις άνθρωπος και αναγκάστηκα να παρακαλώ τον ένα και τον άλλο για να μαζέψω τα ναύλα σου και να σε φέρω πίσω … σπάσιμο ήθελε το κεφάλι μου, έπρεπε να σ’ έχω αφήσει εκεί να ψοφήσεις». Ο παππούς βέβαια, που έμεινε ένα μεγάλο παιδί μέχρι τα γεράματά του, κατά τη γνώμη μου δεν ήταν ο τύπος που θα έκανε χρήματα όπου κι αν πήγαινε, ίσως γι’ αυτό τον θυμάμαι με ιδιαίτερη αγάπη. Συνήθιζε λοιπόν να μου κλείνει το μάτι και να μου λέει, «ας την θα πει, θα πει και θα ξεθυμάνει … από δω ‘μπαινάκης’ (δείχνοντας ταυτόχρονα το ένα του αυτί) κι από εκεί ‘βγαινάκης’ (δείχνοντας το άλλο του αυτί)». Τη δεκαετία του 60 επίσης θυμάμαι τον παππού και τη γιαγιά να μεγαλώνουν τη Ρούλα τη μεγάλη κόρη του θείου Χρίστου και της Βιργινίας που ήταν μετανάστες στη Γερμανία, μια πολύ συνηθισμένη πρακτική για όσους είχαν μεταναστεύσει προσωρινά.<br />
Οι πιο οδυνηρές μνήμες όμως αφορούν τη γιαγιά από την πλευρά της μάνας μου. Τέσσερα από τα πέντε αδέλφια της μάνας μου, αγόρια, είχαν μεταναστεύσει στην Μελβούρνη, ο πρώτος ο Χαράλαμπος, πριν τη Κατοχή. Θυμάμαι λοιπόν τη γιαγιά να περιμένει με αγωνία και προσμονή το γράμμα τους ή έστω την κάρτα τους. Με τον καιρό τα γράμματα αραίωσαν για να σταματήσουν αργότερα εντελώς. Θυμάμαι λοιπόν τη γιαγιά να μας παροτρύνει να μάθουμε νέα από ‘Αυστραλούς που επέστρεφαν’ και να λέει «δεν μου χρειάζονται ούτε τα λεφτά τους ούτε τα καλά τους, ένα γράμμα μόνο θέλω να μου στείλουν να μάθω αν είναι καλά, είναι ακόμα παιδιά μου». Η γιαγιά όμως πέθανε χωρίς το γράμμα να φτάσει ποτέ. Θυμάμαι επίσης τον πατέρα μου να επαναλαμβάνει συχνά μέχρι τώρα: «Ευτυχώς που μεσολάβησε η μετανάστευση και έφυγε πολύς κόσμος, γιατί αν είχαν μείνει θα σπούσαμε τα κεφάλια μας για μισό στρέμμα χωράφι».<br />
Πράγματι, στη βιβλιογραφία παρατηρείται ότι η μαζική μετανάστευση αν και υπήρξε οδυνηρή για τους μετανάστες και για τις οικογένειές τους υπήρξε θετική για τις κοινωνίες αποστολής και για το κράτος. Από τη σχετική αρθρογραφία της δεκαετίας του ’50 που αφορά τη Λήμνο προκύπτει ότι τα μεταναστευτικά εμβάσματα, οι δωρεές και οι χορηγίες υποκαθιστούν την παρουσία του ισχνού κοινωνικού κράτους ιδιαίτερα εκεί που είναι πιο αναγκαίο: στις λιγότερο ευνοημένες περιφέρειες όπως είναι η Λήμνος. Οι δωρεές αυτές ενισχύουν τα σχολεία, το νοσοκομείο, τους άπορους και κοινωφελείς σκοπούς γενικότερα. Για τις κοινωνίες που υποδέχονται μετανάστες τόσο στην αρχαιότητα όσο και στο σύγχρονο κόσμο, οι μέτοικοι, οι μετανάστες, παραμένουν ξένοι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ως ξένοι, παντού και πάντα, είτε πρόκειται για Έλληνες στην Αμερική των αρχών του 20ου αιώνα, είτε για Αλβανούς στην Ελλάδα των αρχών του 21ου αιώνα, είτε πρόκειται για τους Μικρασιάτες στην Ελλάδα του μεσοπολέμου αντιμετωπίζονται ως ‘άνθρωποι εκτός τόπου’ και επομένως ως απειλή: απειλή για τις δουλειές μας, απειλή για την ασφάλεια μας, απειλή για τις γυναίκες μας – οι πρώτοι Έλληνες στην Αμερική μαζί με τους Ιταλούς θεωρήθηκαν ως οι πλέον επικίνδυνες και εγκληματικές κατηγορίες – απειλή για την καθαρότητα του έθνους. Σας θυμίζω ορισμένα από τα επίθετα με τα οποία ‘στόλισαν οι ντόπιοι τους Μικρασιάτες στη Λήμνο και αλλού σ’ όλη την περίοδο του μεσοπολέμου αλλά και αργότερα: ‘τουρκόσποροι’, ‘πρόσφυγκες’, ‘πρόστυχες’ για τις γυναίκες, ‘κουκούλια’, ΄Λεριανούς’, για τους κατοίκους του Αγίου Δημητρίου. Με παρόμοιο τρόπο, ορισμένες απ’ τις κατηγορίες των μεταναστών στη σύγχρονη Ελλάδα έχουν εγκληματοποιηθεί από τα ΜΜΕ και την αστυνομία, παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τις σχετικές έρευνες σ’ ότι αφορά τα σοβαρά εγκλήματα. Πολλά απ’ τα «εγκλήματα» των μεταναστών σχετίζονται με την άδεια της παραμονής τους που δεν έχει ανανεωθεί εξ’ αιτίας της ανεπάρκειας των ελληνικών υπηρεσιών. Θα ήθελα αντί επιλόγου να παρουσιάσω μια μαρτυρία απ’ την εφημερίδα «Λήμνος» της 26 Φεβ. του 1950, που αναδεικνύει μια απ’ τις οδυνηρές ανθρώπινες πτυχές του μεταναστευτικού φαινομένου. Η μαρτυρία αυτή έχει τη μορφή ποιήματος:<br />
<br />
Προς τους εν Αφρική υιούς του αποδημήσαντος <br />
εις κύριον, Γεωργίου Κλαδίτη.<br />
<br />
Του πατέρα σας όταν ρθείτε*<br />
δεν θα δείτε παρά τον τάφο<br />
Είμαι μπρός του και σας γράφω <br />
μέρα του Φλεβάρη* <br />
<br />
Να σκορπίσουμε λουλούδια <br />
πάνω στ’ άκακα στήθη<br />
Γιατί σήμερα εκοιμήθη*<br />
εις τον ύπνο του Χριστού <br />
<br />
Ήταν ήσυχος κι ακίνητος <br />
ως την ύστερη ώρα,<br />
καθώς φαίνεται και τώρα <br />
που αφήκε την ψυχή*<br />
<br />
Μόνον, μια στιγμή πριν φύγει <br />
του ουρανού κατά τα μέρη <br />
αργοκίνησε τα χέρια*<br />
έτσι να σας ευχηθή*<br />
<br />
Παπαδημητρίου Κ.<br />
Καμίνια – Λήμνου<br />
(Εκ των του Σολωμού με μικράς παραλλαγάς των <br />
στίχων που σημειώνονται δι' αστερίσκων.)<br />
<br />
Εφημερίδα, Λήμνος, 26 - Φεβρουαρίου – 1950.<br />
<br />
<br />
* Ο Γιώργος Τσιμουρής είναι Επίκουρος Καθηγητής <br />
Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ε σεις στεριές και θάλασσες<br />
<br />
Ποίημα Οδυσσέα Ελύτη</strong><br />
<br />
Ε σεις στεριές και θάλασσες<br />
τ’ αμπέλια κι οι χρυσές ελιές<br />
ακούτε τα χαμπέρια μου<br />
μέσα στα μεσημέρια μου<br />
«Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ<br />
μόνο ετούτον αγαπώ».<br />
Από τη μέση του εγκρεμνού<br />
στη μέση του άλλου πέλαγου<br />
κόκκινα κίτρινα σπαρτά<br />
νερά πράσινα κι άπατα<br />
«Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ<br />
μόνο ετούτον αγαπώ».Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-41376739757194079312010-03-30T06:38:00.000-07:002011-03-07T07:19:40.295-08:00ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ Νο 2<strong>ΛΗΜΝΟΣ – ΛΕΥΚΗ ΣΑΝ ΤΟ ΒΑΜΒΑΚΙ ΤΗΣ<br />
<br />
<br />
<br />
Πνευματικό κέντρο Ηπειρωτών<br />
<br />
17 Μαΐου 2006, ώρα 20.00, Αθήνα </strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj25WDsJmBframCJqpCuWJqWEIRlZB8Nr4E0YfokDQe670maAA1lcyeboVzDoNGUwP_pnKOChi5dFiA32JyZZXvgz2JQhso_AzRjM5xi9pYbKnlIm8dwdQYFhBESZ26VRxmMQkk-6nTZvc/s1600/arvore-dos-carneiros.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 314px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj25WDsJmBframCJqpCuWJqWEIRlZB8Nr4E0YfokDQe670maAA1lcyeboVzDoNGUwP_pnKOChi5dFiA32JyZZXvgz2JQhso_AzRjM5xi9pYbKnlIm8dwdQYFhBESZ26VRxmMQkk-6nTZvc/s400/arvore-dos-carneiros.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454479352382503250" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ</strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Λίγα λόγια για τη σημασία της βαμβακοκαλλιέργειας στη Λήμνο<br />
<br />
Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
Η σημερινή εκδήλωση είναι μια εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους βαμβακοκαλλιεργητές της Λήμνου. Η βαμβακοκαλλιέγεια, η οποία άνθισε από το 1955 έως το 1975 περίπου, αποτελεί πια παρελθόν μακρινό. Οι γεωργοί της εποχής εκείνης δεν συνειδητοποίησαν ποτέ ότι έγραψαν ιστορία, παρόλο που είχαν την έκσταση και την αγωνία των πιονέρων. Η βαμβακοκαλλιέργεια και όλα τα συμπαρομαρτούντα της, από τις οικονομικές και οικογενειακές, μέχρι τις κοινωνικές αλλά και τις ψυχολογικές παραμέτρους της, έλαβε τις προεκτάσεις μιας ολοκληρωμένης κουλτούρας και ενός τελείως ιδιαίτερου πολιτισμού. Ανατέθηκαν νέοι, πρωτόγνωροι ρόλοι με απαιτήσεις σε ανθρώπους σχεδόν αγράμματους. Αυτοί ανταποκρίθηκαν με προθυμία και τόλμη και τους έφεραν σε πέρας με απόλυτη επιτυχία. Οι μέχρι τότε εξαθλιωμένοι οικονομικά γεωργοί αισθάνθηκαν ενεργά μέλη μιας ανθούσας κοινότητας. Κατάλαβαν ότι είχαν τη δύναμη που είχε και η μάνα γη. Ότι ο μόχθος τους είχε αντίκρισμα, αφού έβλεπαν το προϊόν της προσπάθειάς τους να γεμίζει αποθήκες και κάμαρες και να ζεσταίνει τις παγωμένες καρδιές τους. Ξανοίχτηκαν σε δραστηριότητες που δε μπορούσαν προηγουμένως να φανταστούν. Άνοιξαν πηγάδια και τρυπανιές, νοίκιασαν χωράφια, αγόρασαν αντλητικές μηχανές και τρακτέρ, σκαλιστήρια και αυλακωτήρια, σπορείς και ψεκαστικά μηχανήματα, μάνικες και σωλήνες, λιπάσματα και σπόρους. Τόλμησαν καλλιεργητικά δάνεια και έμαθαν τεχνικές καλλιέργειας. Έμαθαν να χειρίζονται και να επισκευάζουν μηχανήματα. Μπήκαν σε μια θετική και ευγενική άμιλλα μεταξύ τους. Ανέπτυξαν θαυμαστό συνεταιριστικό κίνημα, πρότυπο ακόμα και για προηγμένες κοινωνίες. Προχώρησαν σε ομαδικές επενδύσεις, όπως αποθήκες, γεωτρήσεις, εκκοκκιστήριο κλπ, τέτοιες, που αν συγκρίνει κάποιος μεγέθη και συνθήκες, τώρα δεν θα επιχειρούνταν, όχι λόγω σύνεσης αλλά λόγω ατολμίας. Ξεπέρασαν στην πράξη, με τον αγώνα, τη συντροφικότητα και τη συνειδητοποίηση της κοινής μοίρας, τα ψυχροπολεμικά και διχαστικά πολιτικά κηρύγματα μιας ταραγμένης εποχής. Γεννήθηκαν ελπίδες για μια καλύτερη ζωή. Αναπτερώθηκε προς στιγμή το σμπαραλιασμένο από δεκαετίες ηθικό τους. Ενισχύθηκε η αυτοπεποίθηση και η τραυματισμένη αξιοπρέπειά τους. <br />
Όμως οι ταπεινοί αλλά γενναίοι αυτοί άνθρωποι δεν γνώριζαν ότι η προσπάθειά τους αυτή ήταν υπονομευμένη εξ αρχής. Ενώ οι ίδιοι χωρίς γογγυσμό και χωρίς ψυχική μιζέρια σκότωναν το κορμί τους μέσα στα χωράφια, το επίσημο κράτος για μια ακόμα φορά τους άφηνε αβοήθητους και μόνους. Οι γεωργοί της Λήμνου έκαναν αυτό που έπρεπε με το παραπάνω. Όμως οι χαμηλές τιμές του βαμβακιού σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος της καλλιέργειας έδωσαν πολύ γρήγορα τις πρώτες απογοητεύσεις στους ενθουσιώδεις και φιλότιμους καλλιεργητές. Οι νέοι μην αντέχοντας τη φοβερή ανέχεια και τη μη ανταποδοτικότητα στην κοπιώδη εργασία τους στράφηκαν ομαδόν για τη ξενιτιά. Ο ξενιτεμός έλαβε τις διαστάσεις γενοκτονίας. Η βαμβακοκαλλιέργεια είχε τώρα κι άλλο ένα λόγο να φθίσει και σιγά – σιγά να σβήσει, την έλλειψη εργατικών χεριών. <br />
Η σημερινή εκδήλωση δεν είναι μόνο μια αναπόληση παιδικών χρόνων ή μια ρομαντική ανάκληση μιας εποχής επενδυμένης με την αχλύ της απόστασης και της ωραιοποίησης. Δεν είναι μια φολκλορική αναπαράσταση ενός σκηνικού εποχής. Δεν είναι καν μια ετεροχρονισμένη πατριδογνωσία. Είναι η μυσταγωγία ενός μνημόσυνου. Είναι η μέθεξη σε ένα μυστήριο που άρχισε τότε και συνεχίζεται σήμερα με άλλη μορφή. Είναι η ενεργοποίηση της μνήμης για μια ταυτότητα που όσο κι αν ξεθώριασε παραμένει ευανάγνωστη. Είναι η αναμνηστική δόση του μπολιάσματος που λάβαμε τότε. Εμείς το ξέρουμε ότι ισχύει το: «Όποιος μια φορά αγρότης, για πάντα αγρότης». Γι’ αυτό και σήμερα, όπως μια οικογένεια, σε μια γιορτή μόνο για φίλους, τιμούμε τους βαμβακοκαλλιεργητές της Λήμνου, ζωντανούς και πεθαμένους. Εδώ σήμερα εμείς οι Λημνιοί, συνεννοούμαστε με μια ματιά, χωρίς τα διαχρονικά «μόνο λόγια» και «μόνο ψέματα» των εκπροσώπων του κράτους. Σήμερα θα τιμήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους μόνοι μας. <br />
<br />
<em>Τα «πουλούκια» (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie_rhcmYld6iJItzFJp631uVBD_S1KeSemstLYOxKmn7_j_dz1PpJveIgRcEgZDDdl9Hs6A7B4d0UcPGKa0Ya9ZLG2Oa7FqwFK80Flwtf6VJOVD63AV_L4LddlstVTrUpbhmHlbTIoqFA/s1600/DSC02428.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie_rhcmYld6iJItzFJp631uVBD_S1KeSemstLYOxKmn7_j_dz1PpJveIgRcEgZDDdl9Hs6A7B4d0UcPGKa0Ya9ZLG2Oa7FqwFK80Flwtf6VJOVD63AV_L4LddlstVTrUpbhmHlbTIoqFA/s400/DSC02428.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454428043077115122" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Η περίφημη ντηζελομηχανή «Μαλκότσης», στα Λημνιακά «Μαλκότς», γερασμένη, αλλά ενεργός (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaWmxahMY5Wi1EjitAD9QqubHpmOaSkxNODWb7aIN2_r9ideoum0HEjcq6naf_ZcpnJDN6B70FaLViZgknavi0YsD_LAHd8S3o3-BXW7qOoexrWwUxIlSP1bq1mUmEPoA2aroqCHmy5-U/s1600/DSC02237.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaWmxahMY5Wi1EjitAD9QqubHpmOaSkxNODWb7aIN2_r9ideoum0HEjcq6naf_ZcpnJDN6B70FaLViZgknavi0YsD_LAHd8S3o3-BXW7qOoexrWwUxIlSP1bq1mUmEPoA2aroqCHmy5-U/s400/DSC02237.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454427224969364466" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Η "Κόχλερ" (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK-bGcls8PC_zxSV852mkhYRTp8uWZLwtDRGcxLIfb7QVsMtYORyXtLFrzy1DGULKPb2UchKh9NH_Jv-6_gkprMVKTkMZ7hUPOYEKHpHVVaBxVsbKgFXeSg9wyw-ZxvOahy4pZFb0uSUM/s1600/DSC02409.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK-bGcls8PC_zxSV852mkhYRTp8uWZLwtDRGcxLIfb7QVsMtYORyXtLFrzy1DGULKPb2UchKh9NH_Jv-6_gkprMVKTkMZ7hUPOYEKHpHVVaBxVsbKgFXeSg9wyw-ZxvOahy4pZFb0uSUM/s400/DSC02409.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454446868209275154" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Βενζινομηχανή "Λομπαρντίνι", σπάνια, σχεδόν άγνωστη (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMfSamCu4U1uzEwLQsa3EJUFwUAyiR8GMmEPahvBWcR6PfA-WQ-SUJITckMxm6Dt0twG-sjqGpJ8RakK9tPxDGzaPNneBV4fKoxesa6IaZyzyZWcl_0MIqHLSrUAJS2vjYOJZYlj0nBWE/s1600/DSC02468.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMfSamCu4U1uzEwLQsa3EJUFwUAyiR8GMmEPahvBWcR6PfA-WQ-SUJITckMxm6Dt0twG-sjqGpJ8RakK9tPxDGzaPNneBV4fKoxesa6IaZyzyZWcl_0MIqHLSrUAJS2vjYOJZYlj0nBWE/s400/DSC02468.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454456963327404754" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYeoXy3Gh6Z0aiiXRmGIOEi74HZDbVRF72bB8dRef5zHOso3bNSqVH3sNqGIs3UPIRWAYFBrwYPG30xTuW7Zppto8jb4tvLoctpWPbcdRkf8PAKserrk_SE9k5ZeYVh-yDlo-XxydCoGo/s1600/DSC02467.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYeoXy3Gh6Z0aiiXRmGIOEi74HZDbVRF72bB8dRef5zHOso3bNSqVH3sNqGIs3UPIRWAYFBrwYPG30xTuW7Zppto8jb4tvLoctpWPbcdRkf8PAKserrk_SE9k5ZeYVh-yDlo-XxydCoGo/s400/DSC02467.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454456118935983234" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Η περίφημη "Βίσκονσιν"</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyuNOP7RwjzUpvAoFb-Hb4wV6sKYxg7UhOoUC7jo9C9wM5BAwmlgGtOhxDg2mArrCEl7t_re0fQNxMM6T5f2gCOXw-PWcuZEg39PZKzlHWFj9N6xhRHo2ONo5idYXvomQzPq9lETRKRtE/s1600/wisconsin-2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyuNOP7RwjzUpvAoFb-Hb4wV6sKYxg7UhOoUC7jo9C9wM5BAwmlgGtOhxDg2mArrCEl7t_re0fQNxMM6T5f2gCOXw-PWcuZEg39PZKzlHWFj9N6xhRHo2ONo5idYXvomQzPq9lETRKRtE/s400/wisconsin-2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5469783718960116802" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ιακώβ καλλιεργητής <br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Προαιρετική στάση» του Τίτου Πατρίκιου </strong><br />
<br />
Δούλεψε εφτά χρόνια<br />
τη χέρσα γη του Λάβαν<br />
κι εκείνος αντί για τη Ραχήλ<br />
του έδωσε τη Λεία.<br />
Δούλεψε άλλα εφτά για τη Ραχήλ.<br />
Όταν την πήρε την αγαπούσε πάντα<br />
όμως κι η άσκημη αδελφή της<br />
είχε αποκτήσει πια μια θέση στην καρδιά του.<br />
Δεκατέσσερα χρόνια μια ζωή<br />
για δυο γυναίκες που δε γνώρισε ποτέ. <br />
Κοίταξε μακριά τα στάχυα<br />
το μοναδικό καρπό του<br />
κι είπε πως τελικά είχε κερδίσει. <br />
<br />
<br />
<em>Οι σωλήνες «Μπάουερ» (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2hCHYRd_puzB6Fpvo_tiuNO3_VAMGTUHaA-yklf2OHz8QW_aYVCLnC7BXtmxbZonZThBUmGyqi-4DxtYAGiSugC23QXFHcCg5GR1_fdio2BklpJCpUOs8HdtCY3WGHZ_uR-R2zMfCZmA/s1600/DSC02492.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2hCHYRd_puzB6Fpvo_tiuNO3_VAMGTUHaA-yklf2OHz8QW_aYVCLnC7BXtmxbZonZThBUmGyqi-4DxtYAGiSugC23QXFHcCg5GR1_fdio2BklpJCpUOs8HdtCY3WGHZ_uR-R2zMfCZmA/s400/DSC02492.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454439060594915362" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Καλλιεργώντας το βαμβάκι</strong><br />
<br />
<strong>Από το βιβλίο «Ο τόπος που πληγώσαμε», του Αντώνη Διακουμή </strong><br />
<br />
<em><strong>Η «λευκή επανάσταση» </strong></em><br />
<br />
Στις αρχές της δεκαετίας του 50, έγινε μια πραγματική επανάσταση στην «προτινή» αγροτική οικονομία της Λήμνου. Την έφερε η συστηματική και η μεγάλης έκτασης καλλιέργεια του μπαμπακιού στο νησί μας. Το μπαμπάκι άρχισε να καλλιεργείται στη Λήμνο αμέσως μετά την απελευθέρωση, το 1912. Στην αρχή το έβαζαν ξερικό, λίγα μόνο στρέμματα για οικιακή χρήση. Μερικοί φύτευαν και λίγο κοκκινομπάμπακο για να δίνουν χρώμα στα υφαντά. Υπάρχουν δύο εκδοχές για την προέλευση του μπαμπακιού στο νησί μας. Η πρώτη αναφέρει ότι τον μπαμπακόσπορο τον έφεραν στη Λήμνο οι ομογενείς μας από την Αίγυπτο. Σύμφωνα με τη δεύτερη τον έστειλαν Λημνιοί μετανάστες από την Αμερική. Και οι δυο εκδοχές είναι πιθανές. Για τις επόμενες τέσσερις 10ετίες, τίποτα δεν άλλαξε. Η καλλιέργεια του μπαμπακιού παρέμεινε περιορισμένη, γιατί η απόδοσή του στα ξερικά χωράφια ήταν πολύ μικρή. Μόνο αν τα χωράφια γίνονταν ποτιστικά, θα μπορούσε να αυξηθεί η παραγωγή τους. Αυτό όμως ήταν αδύνατο την εποχή εκείνη, επειδή δεν υπήρχε τρόπος να γίνει η άντληση των νερών, που όπως ξέρουμε, στη Λήμνο είναι υπόγεια. Τη λύση στο πρόβλημα της άντλησης έδωσαν οι βενζινοκίνητες μηχανές, που ήρθαν στο νησί μετά το 1950. Και το θαύμα έγινε! Μέσα σε λίγα χρόνια ήρθαν όλα πάνω - κάτω. Η παραδοσιακή αγροτική οικονομία της Λήμνου άλλαξε. Για πρώτη φορά η σύγχρονη τεχνολογία και οι μηχανές μπήκαν στη ζωή των αγροτών, που ως τότε όργωναν ακόμα με το ξύλινο αλέτρι.<br />
<br />
<em><strong>Κόχλερ και Ζαπ</strong></em> <br />
<br />
Στα επόμενα 5-6 χρόνια, χιλιάδες πηγάδια και τρυπανιές ανοίχτηκαν. Όλα φτιάχτηκαν με τα χέρια, με ατέλειωτο κόπο και αγώνα. Ο μεγάλος αριθμός των πηγαδιών στο νησί μας εντυπωσιάζει τον επισκέπτη, ακόμη και από το αεροπλάνο. Όλες οι οικονομίες των αγροτών της κεντρικής και ανατολικής Λήμνου, δόθηκαν τότε για την αγορά μηχανών. Δυο ήταν οι πιο διαδεδομένες μάρκες, η αγγλική «Κόχλερ» και η γερμανική «Ζαπ». Πολλοί για να τις αγοράσουν χρεώθηκαν και πήραν δάνεια. Η τιμή τους πέντε χιλιάδες περίπου η κάθε μια, ήταν για την εποχή εκείνη πολύ μεγάλη. Απαραίτητες για το πότισμα ήταν οι μάνικες, πάνινες τα πρώτα χρόνια, νάυλον αργότερα. Μια χρυσή λίρα στοίχιζε η κάθε μια από τις εξάμετρες μεταλλικές σωλήνες μάρκας «Μπάουερ». Τρεις δραχμές το κιλό είχε τότε η δραχμή της «μπεζίνας».<br />
Παράξενα αντηχούσαν και οι καινούργιες λέξεις που μπήκαν στην καθημερινή ζωή των συμπατριωτών μας αγροτών – μπουζί, μπεκ, σπιράλ, μούφα, κεντρόφυγγα, καλμπυρατέρ – κ.ά. Προς το τέλος της δεκαετίας του 50, η καλλιέργεια του μπαμπακιού στη Λήμνο έφτασε στο αποκορύφωμά της. Σε μια χρονιά, το 1958, σπάρθηκαν 40 χιλιάδες στρέμματα, με παραγωγή 7 εκατομμύρια οκάδες! Οι αριθμοί αυτοί γίνονται ακόμα πιο εντυπωσιακοί, αν σκεφτεί κανείς τις πολλές ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει το νησί μας. Το εκκοκκιστήριο της Ένωσης στη Μύρινα ήταν από τα πρώτα και τα μεγαλύτερα που φτιάχτηκαν στην Ελλάδα. <br />
Το άνοιγμα των πηγαδιών<br />
Οι χωριανοί μας ήταν από τους πρώτους που έβαλαν ποτιστικά μπαμπάκια. Αυτός τώρα ήταν ο καινούργιος πόλεμος. Με χίλιους κόπους άρχισαν να ανοίγουν καινούργια πηγάδια, να βαθαίνουν και να φαρδαίνουν τα παλιά. Οι κασμάδες, τα φτυάρια, οι παραμίνες και τα χειροκίνητα μαγγάνια δε σταματούσαν να δουλεύουν. Υπάρχουν χωριανοί που την εποχή εκείνη, άνοιξαν τρία και τέσσερα πηγάδια ο καθένας. Να ’ταν τουλάχιστον τα πράγματα βολικά. Ή σε βίνα έπεφταν, που τους παίδευε για πολύ καιρό, μέχρι να τη σπάσουν, ή σε άμμδα που ξεσπούσε συνέχεια και μώλωνε το λάκκο. Εδώ θα πρέπει να τονιστεί η «συμβολή» των Γερμανών στο άνοιγμα των πηγαδιών μας. Ο δυναμίτης που είχαν μαζέψει οι χωριανοί από τις νάρκες των κατακτητών βρήκε τη χρήση του για το ανατίναγμα της βίνας και της πέτρας.<br />
Ο συνεταιρισμός<br />
Το μπαμπάκι στάθηκε αφορμή για να ιδρύσουν το 1956 οι χωριανοί μας αγροτικό συνεταιρισμό. Για πρώτη φορά, μια συλλογική προσπάθεια υλοποιείται, μέσα από το συνδικαλισμό. Για να φτιάξουν το κτίριο και τα γραφεία χρεώθηκαν στην Ένωση και πήραν δάνειο δεκα πέντε χιλιάδων δραχμών! Από τα χρήματα αυτά με δυο χιλιάδες αγόρασαν το οικόπεδο και με τις υπόλοιπες δεκατρείς έχτισαν το κτίριο. Ο Συνεταιρισμός, πρωτοποριακός θεσμός για την εποχή, συγκέντρωνε όλη την παραγωγή του χωριού μας. Εφοδίαζε τους συνεταίρους με μπαμπακόσπορο, λιπάσματα και φάρμακα. Η παραγωγή της Αγιά – Σοφιάς το 1958 έφτασε τις 30 χιλιάδες οκάδες περίπου. Τις καλές χρονιές, για να χωρέσει το μπαμπάκι στην αποθήκη, το στοίβιαζαν μέχρι ψηλά στα καπρούλια της σκέπας της.<br />
<br />
<em><strong>Η ζωή στα μπαμπακοχώραφα</strong></em><br />
<br />
Το φύτεμα του μπαμπακόσπορου γινόταν τον Απρίλιο, μαζί με τις άλλες ανοιξιάτικες σπορές. Προηγουμένως το χωράφι έπρεπε να οργωθεί και να σβαρνιστεί καλά. Οι αυλακές ανοίγονταν με το αλέτρι. Πίσω ακολουθούσαν συνήθως οι γυναίκες που έβαζαν μέσα στις «φωλιές» 5-6 σπόρους, όσους έπιαναν με τρία δάκτυλα του ενός χεριού τους. Οι φωλιές απείχαν μεταξύ τους μια περίπου πιθαμή, για να είναι αργότερα εύκολο το σκάλισμα των φυτών. Μέσα στο Μάιο γινόταν το αραίωμα. Σε κάθε φωλιά άφηναν μόνο δυο φυτά, τα πιο δυναμωμένα. Απαραίτητο ήταν και το σκάλισμα, μια-δυο φορές, μέχρι να αρχίσει το πότισμα, για να μην πνίξουν το χωράφι τα αγριόχορτα. Το πότισμα, μια φορά την εβδομάδα στην αρχή και δυο αργότερα, άρχιζε στα μέσα Ιουνίου, αφού προηγουμένως γινόταν το αυλάκιασμα των χωραφιών. Ήταν δουλειά πολύ επίπονη και κουραστική. Στην αρχή άνοιγαν τις αυλακιές με την τσάπα. Αργότερα τις άνοιγαν με ένα ειδικό αλέτρι, το «αυλακωτήρι». <br />
Τους καλοκαιρινούς μήνες όλος ο κάμπος, ως κάτω στη Φισίνη, αντηχούσε από το χαρακτηριστικό θόρυβο των δίχρονων μηχανών που πότιζαν τα μπαμπάκια μας. Στα μέσα Σεπτεμβρίου περίπου, σαν άνοιγαν τα «καρύδια» -κάθε μπαμπακιά μπορούσε να δέσει 30-40 από αυτά –άρχιζε το μάζεμα του άσπρου σα χιόνι μπαμπακιού. Η δουλειά αυτή, επειδή τα καρύδια δεν ωρίμαζαν όλα μαζί, διαρκούσε πολύ καιρό, μέχρι το πανηγύρι της Παναγιάς, στις 21 Νοεμβρίου. Για το μάζεμα του μπαμπακιού χρειάζονταν πολλά χέρια. Γι’αυτό, όλη η οικογένεια, μικροί-μεγάλοι, βρίσκονταν στο πόδι. Το μπαμπάκι δεν έπρεπε να βραχεί, γιατί το «μεταβροχικό» ήταν κατώτερης ποιότητας και η τιμή του έπεφτε. Κάθε στρέμμα έβγαζε τότε 100-200 οκάδες μπαμπάκι. Όλη τη συγκομιδή τη βάζαμε σε τάβλες και την κουβαλούσαμε με τα ζα στην αποθήκη του Συνεταιρισμού. Η Ένωση αγόραζε το μπαμπάκι 16 δραχμές την οκά.<br />
<br />
<em><strong>Αγώνας που πήγε χαμένος</strong></em> <br />
<br />
Το μπαμπάκι της Λήμνου, το μαγικό φυτό με τις πάνω από χίλιες χρήσεις, ήταν άριστης ποιότητας, το πιο μακρινό και το πιο ανθεκτικό στην Ελλάδα. Από τις αρχές της 10ετίας του 50, οι Λημνιοί έκαναν τη δική τους αγροτική επανάσταση. Δούλεψαν σκληρά και «έντυσαν» το νησί τους στα άσπρα. Μόνο αν κάτσει και λογαριάσει κανείς τα πηγάδια που ανοίχτηκαν την περίοδο αυτή, και τα κυβικά της πέτρας που χρειάστηκαν για να χτίσουν, μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος εκείνου του αγώνα, που στο τέλος πήγε χαμένος. Η προσπάθεια των Λημνιών για καλύτερες μέρες δεν ευοδώθηκε. Πολλές ήταν οι αιτίες. Η κυριότερη απ’αυτές ήταν η μεγάλη ανάπτυξη της μπαμπακοκαλλιέργειας, από τις αρχές της 10ετίας του 60 και μετά, στη Μακεδονία και Θεσσαλία, που είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της τιμής του μπαμπακιού. Αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση του κόστους στα καύσιμα, λιπάσματα και φυτοφάρμακα, μηδένισε σχεδόν τα περιθώρια κέρδους για τους συμπατριώτες μας μπαμπακοπαραγωγούς. Μεγάλη ευθύνη όμως, για εκείνο το ξαφνικό μαρασμό, είχε τότε και το κράτος, από το οποίο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, καμιά βοήθεια και υποστήριξη δε βρήκε το νησί μας. Έτσι, ενώ το λογικό θα ήταν, ένα από τα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας, από τα πολλά που λειτούργησαν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, να γίνει στη Λήμνο, εκεί που υπήρχαν οι πρώτες ύλες και μάλιστα άριστης ποιότητας, το εργοστάσιο φτιάχτηκε τελικά σε άλλο νησί του Αιγαίου, τη Σάμο, με μηδενική παραγωγή μπαμπακιού! Τα συμφέροντα κάποιων νίκησαν για μια ακόμη φορά το σωστό και δίκιο. Έτσι έσβησαν οι προσδοκίες και τα όνειρα, χαραμίστηκαν οι θυσίες του Λημνιακού λαού να στεργιώσει και να προκόψει στον τόπο του. Δεν είναι τυχαίο, ότι η μετανάστευση στο νησί μας, συνέπεσε χρονικά με την εγκατάλειψη της μπαμπακοκαλλιέργειας. Μαζί της χάθηκε και η τελευταία, τότε, ευκαιρία της Λήμνου να δει καλύτερες μέρες. Θαμπή ανάμνηση αποτελεί τώρα πια το μπαμπάκι για το νησί μας. <br />
<br />
<br />
<br />
<em>«Ανοιγμένο» μπαμπάκι έτοιμο για μάζωμα</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqFiGXVJ8q-mDvmcLkg0LQhvqgah71gbeRyo-LkQ1kzC7GQEBb14yzpY22cTD_s51zQEdzOeTSRhxZGY9vSCpOZRZAWeUS_F1vTKXr3AqmreZF0lNBH9VFpth8ic4ojNEYPeE_68o-tLw/s1600/boll.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqFiGXVJ8q-mDvmcLkg0LQhvqgah71gbeRyo-LkQ1kzC7GQEBb14yzpY22cTD_s51zQEdzOeTSRhxZGY9vSCpOZRZAWeUS_F1vTKXr3AqmreZF0lNBH9VFpth8ic4ojNEYPeE_68o-tLw/s400/boll.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454440921772356786" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Περίοδος λευκή ή μετά την ιώδη </strong><br />
<br />
<strong>Από την ποιητική συλλογή «Γηγενές πυρ» του Ιωάννη Ψάρρα </strong><br />
<br />
Τελείωσε ο αιώνας της πίκρας και της φυγής.<br />
Θα ξαναρχίσει πάλι η καλλιέργεια του βαμβακιού<br />
και θα ξαπλώνουμε τα μεσημέρια ανάμεσα στους ήλιους.<br />
<br />
Ο βοριάς δεν θα φέρνει σακούλες στο Γομάτ’<br />
κι οι θαμμένες πόλεις θα φανερωθούν.<br />
<br />
Θα γεννηθούν κορίτσια με κατατομές Σειρήνων<br />
και τα στρατόπεδα θα γίνουν θερινά σινεμά.<br />
<br />
Οι μύλοι θα κινήσουν τις σιωπές τους<br />
και σαν τουρίστες θα’ ρχονται αυτοί που μας πλήγωσαν<br />
για συγχώρεση και μετάληψη.<br />
<br />
Όλες οι εκκλησιές θα έχουν ιερείς και οι μάντρες<br />
θα γίνουν θεραπευτήρια για τους κουρασμένους.<br />
<br />
Αυτή η γη η θηλυκιά <br />
ταπεινά θα δεχθεί τους παλινοστούντες. <br />
Όποιος δεν έχει πατρίδα θα βρει. Η αιών η νέα είναι γυναίκα. <br />
Και πάλι μια Μαρούλα θα μας σώσει. <br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο σπορέας του βαμβακόσπορου. Πεταμένος σαν σκουπίδι, κάπου στην Κρηνίδα (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGc21FG_WqaSWYgZN48_wC0pmTdkVQZvWo-mTF7jfUPj6-NZtuRaPYlwGwfjum37KDGCKLIslbF2P5rqjwIcppqLFCrkANWbEcBjCJRKqyj4d4Ii3x-e1YHI11cxGtYRpL4SA7N_TGrxI/s1600/DSC02565.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGc21FG_WqaSWYgZN48_wC0pmTdkVQZvWo-mTF7jfUPj6-NZtuRaPYlwGwfjum37KDGCKLIslbF2P5rqjwIcppqLFCrkANWbEcBjCJRKqyj4d4Ii3x-e1YHI11cxGtYRpL4SA7N_TGrxI/s400/DSC02565.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454429488176965154" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Το λευκό χρυσάφι της Λήμνου </strong><br />
<br />
<strong>Από το ομώνυμο βιβλίο της Ευαγγελίας Μπουτλούκου – Βρετττάκη </strong><br />
<br />
Για άλλη μια φορά στην ιστορία της, η Λήμνος πέταξε το γκρίζο φουστάνι της σκλαβιάς και φόρεσε το γαλανόλευκο της χαράς και της ελευθερίας! Από τον τουρκικό ζυγό δεν πρόκαμε η δόλια να γεννήσει και να ανδρώσει ούτε μια γενιά ελεύθερους ανθρώπους και ξανάσκυψε το κεφάλι στην μπότα του Γ’ Ράιχ. Πεινασμένα, γυμνά, τρισάθλια τα παιδιά της, σκύψανε στη γη, που είναι και θα είναι πάντα στους αιώνες πηγή ζωής! Οργώσανε και σπείρανε, θερίσανε και αλωνίσανε, χωρίς το φόβο πια να τους πάρουν τα γεννήματα. Καπνίσανε οι φούρνοι και χόρτασε ο κόσμος ψωμί. Και πάλι από τη γη πήρανε το πολύτιμο βαμβάκι για να ντύσουνε τη γύμνια τους. Το φθινόπωρο, με τα πρωτοβρόχια, σπέρνουνε τα σιτηρά: στάρι, κριθάρι, βρώμη (η βρώμη είναι ταγή για τα ζώα). Την άνοιξη βάζουνε τις αργασές, λέγονται αργασές γιατί η γη θέλει περισσότερη εργασία. Για τη σπορά των σιτηρών με δυο οργώματα ξεμπερδεύεις μια και καλή και ξαναπάς στο χωράφι όταν είναι έτοιμο να το θερίσεις. Όμως με τις αργασές τα πράματα δεν είναι τόσο απλά. Το βαμβάκι, το καλαμπόκι και όλα τα ανοιξιάτικα φυτά θέλουνε χώμα καλοδουλεμένο, οργωμένο δυο και τρεις φορές και φύτεμα με το χέρι (εκτός από το σουσάμι) αντί για το σπάρσιμο των σιτηρών. Στη συνέχεια, όταν φυτρώσουνε, θέλουνε σκάλισμα και αραίωμα μια και δυο φορές, να κοπούνε τα αγριόχορτα που φυτρώνουν μέσα για να μην απομυζούν τους καλοκαιρινούς μήνες την ελάχιστη δροσιά που τους είναι απαραίτητη για να μεγαλώσουνε και να καρποφορήσουνε. <br />
Το βαμβάκι, που ντύνει ανθρώπους και σπίτια.. Γιατί και το σπίτι θέλει το ντύσιμό του, σεντόνια, πετσέτες, στρώματα, παπλώματα, μαξιλάρια, τσουβάλια, τσουβάλες, κουρελούδες. Ήταν όμως ξερικό. Όταν ήταν καλή η χρονιά και έκανε καμιά ψιχάλα, κάνανε οι βαμβακιές δυο-τρία καρύδια. Αν ήταν κακή, ένα ή κανένα. Εκεί κατά τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου αρχίζανε τα καρύδια να ωριμάζουνε, να παίρνουν ένα βαθύ καστανό χρώμα και σιγά-σιγά να ανοίγουνε. Από μέσα πεταγότανε το βαμβάκι, ολόλευκο και απαλό, μα μικρό σε μήκος αφού δεν είχε νερό να μεγαλώσει το φυτό και μαζί τα καρύδια. Το πρώτο και το δεύτερο χέρι το βάζανε χώρια. Αυτό προοριζότανε για γνέσιμο και για ύφανση. Το υπόλοιπο ήτανε για στρώματα και για μαξιλάρια, όχι για παπλώματα. Γιατί το πάπλωμα θέλει αφράτο και καλοδουλεμένο βαμβάκι, για να καλοραφτεί και να γίνουνε τα απαραίτητα ξόμπλια (στολίδια), βελονιές με γεωμετρικά σχήματα, με λουλούδια και μαργαρίτες, όλα δουλεμένα στο χέρι. Έστρωνε η νοικοκυρά το πάπλωμα κάτω και άρχιζε με τη σακοράφα (μεγάλη βελόνα) να κάνει σχέδια επί σχεδίων, ανάλογα με το κέφι της και την καλλιτεχνική της διάθεση. Χρειαζόταν να είναι πολύ μαστόρισσα, για να βγει από τα χέρια της καλλιτέχνημα, μια και προοριζόταν συνήθως για προίκες. <br />
Το πλέξιμο γινόταν με βελόνες. Οι κάλτσες θέλανε πέντε βελόνες κοντές, για να τις δουλεύεις, αφού το σχήμα τους ήταν κυκλικό. Οι τέσσερις σχηματίζανε τον κύκλο και με την πέμπτη έπαιρνες ένα – ένα μάτι (πόντο). Με τον ίδιο τρόπο και με μικρές παραλλαγές πλέκονταν τα γάντια. Οι φανέλες θέλανε δυο μακριές βελόνες. Όλα περνούσανε από τα χέρια της νοικοκυράς και των μεγαλύτερων κοριτσιών του σπιτιού. Έτοιμα υφάσματα υπήρχαν λίγα αλλά δεν υπήρχαν χρήματα να αγοραστούν. Γι’ αυτό το κάθε σπίτι ήταν ένα μικρό εργαστήριο. Κι αν είχες λάκκο (αργαλειό) ήσουν η καλύτερη τον χωριού. Αν δεν είχες, περίμενες πότε θα τελειώσουν οι γειτόνισσες για να τον δανειστείς. Το βαμβάκι έπρεπε να ξεκουκκιστεί, να φύγουνε οι σπόροι και ό,τι άλλο σούσαλο (σκουπίδι) είχε πάνω. Για να γίνει αυτό έπρεπε να το κάνεις με τα χέρια, πράγμα πολύ χρονοβόρο, ή να το περάσεις από το τσιγκρίκι. Το τσιγκρίκι ήταν δυο λεπτοί, ξύλινοι κύλινδροι σε μια βαριά βάση, για να μην τραμπαλίζεται καθώς γύριζες τούς κυλίνδρους με το χερούλι που είχε στο πλάι. Με το ένα χέρι τάιζες, δηλαδή έβαζες το βαμβάκι από τη μία μεριά και με το άλλο γύριζες το χερούλι. Εκείνο περνώντας από τους κυλίνδρους άφηνε τους σπόρους και περνούσε καθαρό από την άλλη. <br />
<br />
<em>Το λουλούδι της μπαμπακιάς</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6R4WRu2JWETaxRjKSqTatdNhQNsjMFajUyELxyn3tVROGw4cgbPmIiTAruJh0CcKIKLWwESznrsGz4_sZ1AB8FzzGVEraUAl-deOxXDiWKR3rgcy69bFRYFPT7iQepBIqNAvU8AqZcTQ/s1600/cotton873.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 371px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6R4WRu2JWETaxRjKSqTatdNhQNsjMFajUyELxyn3tVROGw4cgbPmIiTAruJh0CcKIKLWwESznrsGz4_sZ1AB8FzzGVEraUAl-deOxXDiWKR3rgcy69bFRYFPT7iQepBIqNAvU8AqZcTQ/s400/cotton873.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454445908951927954" /></a><br />
<br />
Μετά, σ’ ένα καθαρό μέρος του σπιτιού χτύπαγες το βαμβάκι με το δοξάρι της κόρδας να αφρατέψει και να γίνει σα χιόνι. Η κόρδα γινότανε από το λεπτό έντερο του γουρουνιού. Παίρνανε μια τούφα και τη βάζανε στην αλεκάτ’ (ρόκα ή αδράχτι). Οι παλιές τη λέγανε αλεκάτ’. Γιατί ενώ έβαζες το βαμβάκι κανονικά για να το γνέσεις, έπρεπε να τη γυρίσεις το πάνω κάτω, να περάσεις την παλάμη σου από το στρογγυλό της χερούλι ώστε να έχεις το άλλο ελεύθερο. Με το ένα να γυρίζεις το αδράχτι και με το άλλο να στρώνεις την κλωστή να γίνεται λεπτή και ομοιόμορφη, χωρίς κόμπους και εξογκώματα. Το αδράχτι ήταν ένα μακρόστενο, κυλινδρικό, καλοδουλεμένο ξύλο. Στην επάνω μεριά είχε μια εγκοπή σε σχήμα φιδιού για να αγκυλώνεται η κλωστή. Στη μέση γινόταν πιο παχύ και στο κάτω άκρο στένευε και έμπαινε το σφιντίλ’ (σφονδύλι) για να βαρύνει και να γυρίζει. Το σφιντίλ’ ήταν ένας ξύλινος δίσκος με μια τρύπα στη μέση. Όταν γέμιζε το αδράχτι, η μία το μάζευε κβάρ’ (κουβάρι) και η άλλη το κράταγε με χέρια χαλαρά να γυρίζει εύκολα. Μετά, το νήμα το βάζανε στο τυλγάδ’ (τυλιγάδι), το κάνανε θηλιά και το περνούσανε στην ανέμη. Η ανέμη ήταν ξύλινη με λεπτά ξύλα σαν κυκλικό κλουβί. Στη βάση της είχε μία πέτρα για να είναι βαριά, να μην τραμπαλίζεται και κόβεται η κλωστή. <br />
Από την ανέμη η κλωστή πήγαινε στο ροδάνι. Αυτό ήταν φτιαγμένο σχεδόν σαν το τσιγκρίκι, μα με έναν κύλινδρο, που μέσα περνούσανε το καλαμκάν’ (μασούρι). Το λέγανε καλαμκάν’ γιατί γινότανε από καλάμι, που είναι κούφιο και ελαφρύ. Αφού τέλειωνε και αυτή η διαδικασία δεν έμενε παρά να διάσουνε (ετοιμάσουνε) το νήμα, που στη συνέχεια θα γινότανε πανί. Για να διάσουνε το νήμα χρειάζονταν τρεις γυναίκες. Μπήγανε στη γη δυο διχάλες και βάζανε απάνω το αντί - ένα κυλινδρικό αρκετά μακρύ ξύλο. Δένανε επάνω μία-μία τις κλωστές και μετά η μια ζωνότανε στη μέση τη θηλιά. Έπρεπε να είναι αγοραστή, δηλαδή έτοιμο νήμα, για να είναι γερό. Αυτό ήταν το στημόνι. Το άλλο στα καλαμκάνια ήταν το υφάδι. Αυτή που είχε το νήμα περπάταγε μπροστά αργά, κυκλικά γύρω από τον εαυτό της, σαν σε χορό αρχαίας τραγωδίας για να ξετυλίγεται σιγά-σιγά και να είναι τεντωμένο. Η άλλη γύριζε το αντί και η τρίτη με μια ψιλή βεργούλα στο χέρι χτύπαγε τις κλωστές μαλακά για να κατανέμονται σωστά και πρόσεχε να μην κοπεί καμία. Σε περίπτωση που κοβότανε, φώναζε στην άλλη: «Στάσου μωρή, στάσου και κόπ’κεν πάλε η ‘ρμάδα!»<br />
Έπιανε τις δύο άκρες να τις δέσει με προσοχή μην και χαλάσει το διάσιμο. Αυτό γινόταν στην αυλή. Μετά σε ένα δωμάτιο στήνανε το λάκκο. Τον λέγανε λάκκο γιατί όπως τον στήνανε έμοιαζε με τα ξύλινα κά¬γκελα που βάζανε στα μνήματα. Και συνέχιζε η διαδικασία του διάσιμου. Περνούσανε το νήμα στα μτάρια και στο χτένι. Δένανε τα πατνάρια (πατήματα) με γερό σχοινί, να μην κόβεται καθώς θα πατά η υφάντρα. Το μονότριγιο (μονότριο) ήταν με δυο πατνάρια. Αν κάνανε προίκες ήταν με τέσσερα ή με έξι. Το χτένι έμπαινε στο ξυλόχτενο, που ήτανε μια στενόμακρη θήκη, και το πιάνανε για να χτυπήσουνε και να ενσωματωθεί η κάθε κλωστή στο πανί. Το πανί το μαζεύανε σε ένα πιο λεπτό κυλινδρικό ξύλο, μακρόστενο και αυτό, που ήταν μπροστά στην υφάντρα. Στο χωριό την ξέρουν όλοι την υφάντρα την καλή, γιατί σε ένα της πανί ψιλοκέντησε την Πόλη.<br />
<em>Το ξυλόχτενο χτυπά<br />
και όλο δώστου κι αυγατίζει.<br />
Άσπρα-κάτασπρα πανιά<br />
κι όλο μ’ άνθη και κλωνιά <br />
και με τέχνη τα πλουμίζει.</em> <br />
Το μασούρι έμπαινε μέσα στη σαΐτα, που με τέχνη περισσή έβαζε η υφάντρα από τη μια κι έβγαινε από την άλλη άκρη, ανάμεσα από τις τεντωμένες κλωστές, που ανοίγανε καθώς πατούσαν τα πατνάρια, μια με το δεξί, μια με το ζερβί χέρι. Και τα πόδια, σαν σε τυφλό σύστημα γραφομηχανής, πατούσανε τα πατήματα από κάτω. Με το χάραμα της μέρας άρχιζε η μάνα να φωνάζει τις κόρες της να σηκωθούνε. Μα ο πρωινός ύπνος, είναι γλυκός και πώς να αφήσουνε το πάπλωμα;<br />
Άντε μουρή σκωθείτε, γιατί «Γλυκός ο ύπνος το πρωί, γυμνός ο κώλος τη Λαμπρή!»<br />
Οι φίλες και οι γειτόνισσες μαζευόντανε να «τη γειτονέψουνε» και να κάνουνε το σχετικό κουτσομπολιό. Ποι¬ος είδε ποια, ποιος θέλει ποια, ποια προξενιά γίνανε, τι προίκες δίνουνε, ποια γέννησε, ποιος πέθανε. Να πούνε και τα δικά τους, τα κοριτσίστικα. Με το πλέξιμο στο χέρι, το κέντημα ή το κλώσιμο. Δουλεύανε τα χέρια και τα στόματα πηγαίνανε ροδάνι. Πότε βράζανε κουκνάρες (καλαμπόκι), πότε βάζανε λεμπνάρια (λούπινα) να τσιμπολογούνε, να περνά η ώρα και να γεμίζει το στομάχι. Γιατί πολλές φορές ήταν αυτό το μεσημεριανό τους. Όταν η υφάντρα ήταν μόνη της και αφού οι κινήσεις της ήταν μηχανικές, το μυαλό της έτρεχε στον καλό της. Πότε πέρασε από την αυλή, πότε σφύριξε για να βγει στο παραθύρι, πότε πέταξε πετραδάκι στο τζάμι.<br />
<em>Έλα, πέρασε και βήξε<br />
και ένα πετραδάκι ρίξε.</em> <br />
Για να πάρει εκείνη το φροκάλι, να βγει τάχα πως σκουπίζει την αυλή, για να ιδωθούνε έστω και από μακριά. Γιατί από κοντά απαγορευότανε δια ροπάλου. Η μάνα, που είχε τα μάτια της δεκατέσσερα για την τιμή των κοριτσιών, έβαζε τις φωνές:<br />
<em>«Άντε μουρή, τρέχα μέσα και κάμε καμιά στάλα δλεια. Τ’ν έφαγες την αυλή στο φροκάλιμα (σκούπισμα)». </em><br />
Τα όνειρα θέλουνε ησυχία. Με το θόρυβο εξαφανίζο¬νται σαν ταξιδιάρικα πουλιά. Τα χέρια σταματούσανε το τάκα-τάκα:<br />
<em>Τάκα-τάκα ο αργαλειός μου<br />
τάκα κι έρχεται ο καλός μου.</em><br />
και γέμιζε το μυαλό με όνειρα και ελπίδες. Η μάνα, που δεν άκουγε να δουλεύει ο αργαλειός και ήξερε από τα δικά της νιάτα τι συμβαίνει, ματάρχιζε τις φωνές: «Άντε μουρή, χάζεψες πάλε;»<br />
<em>Με το νου πλουταίν’ η κόρη<br />
με τον ύπνο η ακαμάτρα.</em><br />
«Κάμε καμιά πήχ’ πανί, γιατί θα βγει ο χ’μώνας και μας μπαντέχνε (περιμένουν) μαλλιά να ξάνομ’ στα χωράφια». Και εννοούσε τις αγροτικές δουλειές που αρχίζανε με την άνοιξη και τελειώνανε με τον τρύγο και τα κρασιά (το ρακόβγασμα γινόταν το Νοέμβριο). Και καλό Άγιοδημήτρη να συμμαζευτούνε στο σπίτι για τις χινοπωρινές δλειες. Αγώνας, ιδρώτας, μόχθος σκληρός, ολημερίς για την επιβίωση. Και ποιο ήταν το όφελος; Ίσα βάρκα, ίσα νερά. Το ψωμι της χρονιάς, το λίγο φαΐ και δραχμή από πουθενά. Όταν ρίχνανε κριθάρι στις κότες οι νοικοκυρές και κείνες μαζευόντανε γύρω από τα πόδια τους για να φάνε, τις πιάνανε και τις κάνανε δαχτυλική εξέταση, το κοινώς προσφώλημα. Να δούνε ποια θα γεννήσει, πόσα αυγά θα πάρουνε και να αρχίσουνε να μετράνε με τα δάχτυλα, τόσα για πετρέλαιο, να ‘χουνε φως το βράδυ, τόσα για τσιγάρα του κύρη τους, τόσα για καμιά οκά πατάτες ή μακαρόνια - μπλουμ, γιαχνί για να φτουράνε. Και όποια όρνιθα δεν είχε αυγό την πέταγε σαπέρα με οργή.<br />
«Άντε μουρή παλιοτεμπέλα και άμα δε γεννήσεις κι αύριγιου, θα στο κόψω γω το κεφάλι ή μπας και νομίζεις πως θα σε ταγίζω τσάμπα;»<br />
Μετά την απελευθέρωση και εκεί γύρω στο πενήντα, έγινε το θαύμα και το νησί άρχισε να βγάζει το πολύτιμο λευκό του χρυσάφι. Ενώ ως τότε κρατάγανε τον μπαμπακόσπορο από το ντόπιο βαμβάκι, να τον φυτέψουνε και την επόμενη χρονιά, φέρανε βαμβακόσπορο ξενικό, ανοίξανε πηγάδια, πήρανε μηχανές ποτιστικές και σωλήνες και να η Λήμνος μας που έγινε σουρωτήρι. Σε κάθε δυο, τρία, τέσσερα στρέμματα και από ένα πηγάδι. Και επειδή το χώμα της, στην πλειοψηφία του, είναι αμμουδερό και παθαίνανε καθίζηση, φτιάχνανε μεγάλα, τσιμεντένια, στρογγυλά προστατευτικά για να το σιγουρέψουν. Φυτέψανε και καινούργιο βαμβακόσπορο, τον ποτίσανε και γίνανε οι βαμβακιές σαν μικρά δεντράκια. Το δειλινό, όταν βάζανε μπρος οι μηχανές για πότισμα, θαρρούσες πως η Λήμνος μας σήκωνε πανιά και ταξίδευε λευκή νυφούλα στο Αιγαίο. Η γη πήρε τέτοια αξία, που ήταν «χούφτα χώμα και χρυσάφι». Αρκετοί ήταν αυτοί που γυρίσανε και ρωτούσανε να μάθουνε τα χωράφια των πατέρων και των παππούδων τους. Και σαν καλοί χρυσοθήρες του «Φαρ - Ουέστ» ήρθανε να πάρουνε μερτικό από το λευκό της χρυσάφι. Φέρανε στο νησί τρακτέρ, δούλεψε ο κοσμάκης, που δεν είχε πολλά χωράφια, μεροκάματο και είδε δυο δεκάρες στα χέρια του. Κάνανε αποθήκες και στο Κάστρο εκκοκκιστήριο. Οι παλάντζες ζυγίζανε αβέρτα τσουβάλες γεμάτες λευκό χρυσάφι. Πλουτίσανε εκείνοι που είχαν πολλά χωράφια και ο κοσμάκης λίγδωσε το έντερό του από μια στάλα λαδάκι. Και ας είχε είκοσι δραχμές το κιλό και οχτώ το μεροκάματο. Και όταν πήγαινε η θεια-Πιπίνα στο μπακάλικο δεν έλεγε πια στον κυρ-Γιώργη: «Δεν φτάνει που την έχεις μικρή (την οκά), την βάζεις λειψή και δεν την αφήνεις να στραγγίσει». Πάψανε οι νοικοκυρές να προσφωλάνε τις κότες, να δούνε πόσο έχει η «μετοχή» στο χρηματιστήριο. Εκεί που δούλευε η εργατιά, μέσα στον κόπο, στο μόχθο και στον ιδρώτα, μέσα από τους μποχτσάδες και τις μαμούκες, που αφήνανε μόνο τη μύτη και τα μάτια ελεύθερα, γεννηθήκανε ειδύλλια, γίνανε αρραβώνες, είδαμε χαρές και λύπες, κλάψαμε και γελάσαμε με γεμάτο στομάχι και ποδεμένα ποδάρια. Γιατί όλος αυτός ο οργασμός για τους φτωχούς ήταν «παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του». ‘Ενα ζευγάρι παπούτσια, ένα ρούχο, δυο-τρία τσουβάλια κάρβουνα για το χειμώνα και αυτό ήταν το μεγάλο όνειρο. Και μετά ξανά-μανά πάλι τα ίδια. Πολλά τα χέρια, λίγα τα μεροκάματα και κατ’ επιλογή. Δούλευες σκυλίσια; Σε παίρνανε. Ήσουν λίγο οκνός; «Άστον να κάτσει στο σκλί».<br />
<br />
<br />
<em>Η θρυλική δισκόσβαρνα, που προετοίμαζε το χωράφι για την σπορά του βαμβακιού. Τώρα σκουριάζει εγκαταλελειμμένη (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ56XJdqgc2uRJzn-c5v2Fz3YfnHrunsDvtAfZ7VOaK2t8_dP-1lE8Btpiwb9ZYQB-cJeZBXyspOqKd89lEx8GW4WF8UcOSigkdtaxeqejmARVCphvmVowQOr9FiHjc2b9HTXJF8USWS8/s1600/DSC02574.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ56XJdqgc2uRJzn-c5v2Fz3YfnHrunsDvtAfZ7VOaK2t8_dP-1lE8Btpiwb9ZYQB-cJeZBXyspOqKd89lEx8GW4WF8UcOSigkdtaxeqejmARVCphvmVowQOr9FiHjc2b9HTXJF8USWS8/s400/DSC02574.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454428562106703810" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η Βίσκονσιν </strong><br />
<br />
<strong>Από την ποιητική συλλογή «Λήμνος» του Σταύρου Τραγάρα </strong><br />
<br />
Τη μέρα που παραλάβαμε τη Βίσκονσιν<br />
χτυπούσε η καμπάνα του Αγιογιώργη γιορτινά<br />
και μια παρέα νηριήδες τραγουδούσαν και χόρευαν<br />
στο ρυθμό που τους έπαιζε το κλαρίνο του Βλάση.<br />
<br />
Γκρίζα και γυαλιστερή σαν τα βουνά του Ουϊσκόνσιν<br />
μαύρα ατσαλένια βράγχια για ν’ αναπνέει τη φωτιά<br />
κεχριμπαρένιο κίτρινο ποτήρι για το λάδι της<br />
κόκκινα της φωτιάς ξενικά γράμματα για να μας ξιπάζει<br />
από αλουμινένιο χασέ προσόψι για να σκουπίζεται.<br />
<br />
Άγρια σαν την αμαζόνα και όμορφη σαν τη γειτόνισσά μου την Ελένη <br />
ήρθε φορτωμένη ασήμια και νικέλια<br />
κρύβοντας μέσα της ένα γέρο Ινδιάνο<br />
που ήθελε ταξίδι μακρινό <br />
για να ξεχάσει τις πίκρες του.<br />
<br />
Όταν τη βάλαμε στο πηγάδι να δουλέψει<br />
ακούστηκαν χίλια πολυβόλα και χίλια μυδράλια<br />
και όλοι οι πεθαμένοι στρατηγοί σηκώθηκαν <br />
και θαύμαζαν τέτοια βοή πολέμου.<br />
<br />
Καμιά δεν ήταν τόσο τεράστια<br />
ίσα – ίσα τη σήκωνε ένα φορτηγό<br />
και μόνο εγώ μπορούσα να τη μετακινήσω<br />
αφού πρώτα έφτυνα στις παιδικές απαλάμες μου.<br />
<br />
Σαν φορούσε το ακριβότερο κόσμημά της<br />
την ολοκαίνουργια μάνικα<br />
με τα κόκκινα και μπλε χρώματα<br />
ζήλευαν στο διπλανό περιβόλι οι μηλιές<br />
και η μάνα μου που φοβόταν το κακό μάτι<br />
τη ξεβάσκαινε αφού τη λέρωνε με λίγη λάσπη.<br />
<br />
Όταν άρχιζε να βγάζει επάνω το νερό<br />
διψασμένα προϊστορικά θηρία από τα έγκατα της γης<br />
ξεπρόβαλαν το κεφάλι τους<br />
να πιουν και να ξεδιψάσουν.<br />
<br />
Τότε οι μπαμπακιές ριγούσαν από τη δροσιά<br />
κι η κάθε στρούμπα κρεμνούσε σημαιούλες στην αυλή της<br />
καθώς εντός της έστηναν τρελό χορό <br />
εργάτες και τεχνίτες φαμπρικάρηδες.<br />
<br />
Ο Απαλλάχος που κρυβόταν μέσα της<br />
έβγαινε και καμάρωνε στην πεδιάδα <br />
που παίζαν τα παιδιά του<br />
κι απ’ τη χαρά του κερνούσε κουβάδες το νερό<br />
τις αγελάδες που έβοσκαν δίπλα.<br />
<br />
Ο πατέρας μου του πρόσφερνε με τη σειρά του<br />
λίγη μυρωδιά από μπεζίνα<br />
και ένα φελί από τις βόντενες<br />
που ξάπλωναν στις αυλακιές<br />
σαν τα κουτάβια στην εξώθυρα.<br />
<br />
Ο Νείλος έφευγε απ’ την Αίγυπτο<br />
και χυνόταν στο χωράφι μας<br />
και ένας νεαρός Φαραώ μέσα στα χρυσάφια<br />
καταδεχόταν να κάτσει κατάχαμα<br />
να φάει ψωμί μαζί μας.<br />
<br />
Η νεροφίδα η μόνιμη για χρόνια στο πηγάδι<br />
τρελαινόταν από χαρά <br />
κι έτρεχε γύρω – γύρω<br />
και τα βατράχια λούφαζαν από τον τρόμο τους.<br />
<br />
<br />
Πέρασαν χρόνια, η Βίσκονσίν μας γέρασε<br />
ξεθώριασε η ίδια, άλλαξε η φωνή της<br />
μια μέρα σταματήσαν τα νερά<br />
βγήκαν σφηγκοφωλιές μες στην εξάτμισή της.<br />
<br />
Μα είναι ολοζώντανη το ξέρω εγώ καλά<br />
με χαιρετά ο φίλος μου ο Απαλλάχος κάθε τόσο<br />
που έμεινε εκεί<br />
μες στην κεντρόφυγγα<br />
προβάλλει και με χαιρετά μόνο εμένα<br />
είναι το μυστικό μας.<br />
<br />
Αλήθεια πόσο καιρό μπορεί να ζει μια Βίσκονσιν;<br />
Μα η Βίσκονσιν είναι αθάνατη<br />
δεν το γνωρίζετε;<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Τα τελευταία ανοιχτά «καρύδια»</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuakcA38JtkwOJJt9aOL-1MHHh4G2hsmvvPfxqd_l7d8xmRtR5MhSr4yyVNVfqpGCh6fN-KoYUexF_-KNHCRg3GB1t2tT3YV7OfL5tXcLX5m1NtX5Wu0fv_AVNVidg3aJ-EfOHAveFoEk/s1600/DSC07456.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuakcA38JtkwOJJt9aOL-1MHHh4G2hsmvvPfxqd_l7d8xmRtR5MhSr4yyVNVfqpGCh6fN-KoYUexF_-KNHCRg3GB1t2tT3YV7OfL5tXcLX5m1NtX5Wu0fv_AVNVidg3aJ-EfOHAveFoEk/s400/DSC07456.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454442207226154754" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Το πέρασμα του μπαμπακιού στη Λημνιακή γλώσσα</strong><br />
<br />
<strong>Σταύρος Τραγάρας </strong><br />
<br />
- <strong>Θα στο ταγίσω το μπαμπακούδ’.</strong> Δηλαδή, θα σε πεθάνω, ή θα σε σκοτώσω, ή θα πεθάνεις πρώτος.<br />
-<strong> Το μπαμπάκ’ να στο βάλνε στο στόμα σ’.</strong> Κατάρα. Να πεθάνεις.<br />
<br />
<strong>«Σε μια νεροφαγ’δέλα και στ’ άλλο το ρυακούδ’ κάντεν οι Καμνιωτέλες και κλώθνε μπαμπακούδ’».</strong> <br />
Ένα τραγουδάκι, από το βιβλίο του Θόδωρου Μπελίτσου: «Το γλωσσικό ιδίωμα της Λήμνου».<br />
- <strong>Στα μπαμπάκια. </strong>Θα πληρωθείς όταν πάρω τα χρήματα από την πώληση του βαμβακιού.<br />
-<strong> Μπαμπάκιασε το κεφάλιε τ’.</strong> Άσπρισε, γέρασε.<br />
- <strong>Ε π’ να μπαμπακιάσ’ το στόμα σ’.</strong> Για όποιον μιλούσε όλο για το βαμβάκι.<br />
- <strong>Κιχ κακά το μπαμπακούδ.</strong> Δηλαδή, βαριά δουλειά, η δουλειά του μπαμπακιού.<br />
- <strong>Από παν μπαμπάκ’ από κατ γαμάκ’, ή από παν μπαμπάκ’ από κατ φαρμάκ’.</strong> Γέρος αλλά… θαλερός.<br />
- <strong>Με το μπαμπάκ’.</strong> Δηλαδή ελαφρά, απαλά. Και το σχετικό τετράστιχο:<br />
<br />
<strong>«Θε να σε κάμω να γενείς <br />
κίτρινο λουλουδάκ’<br />
να σε δροσίζ’ η μάνα σου<br />
νερό με το μπαμπάκ’».</strong><br />
- <strong>Τον καιγ’ με το μπαμπάκ’, ή τον σφαζ με το μπαμπάκ’.</strong> Τον έβαλε στη θέση του με τρόπο…επιστημονικό.<br />
- <strong>Βγαζ’ μπαμπακιές.</strong> Ειρωνικά για κατώτερες δουλειές.<br />
- <strong>Μπαμπάκια στα μάτια σ’.</strong> Μετά τη λέξη «μπα», ή «μπαμπά»..<br />
<br />
<strong>«Μπάμπαλο (και μπάμπακο) στον ουρανό<br />
γή αγέρας γή νερό».</strong> <br />
Δηλαδή αν αιωρούνται σκουπιδάκια ή μπαμπακάκια στον αιθέρα, ή θα πάρει αέρας, ή θα βρέξει. <br />
- <strong>Μπαμπάκ’ ήβγαλε η γλώσσα μ’. </strong>Ευκολονόητο.<br />
- <strong>Μπαμπάκιασε η ξερή τ’.</strong> Εννοείται από το πολύ ….σεξ.<br />
- Βρε καλώς το μπαμπακοέμπορα. Για κάποιον που κάνει τον πλούσιο.<br />
- <strong>Ε π’ να μπαμπακιάγ’ς.</strong> Ε που να γεράσεις.<br />
- <strong>Μπαμπακιασμένες οι πατάτες.</strong> Λαδοπιασμένες.<br />
- <strong>Ήρτε σα ντο μπαμπακοέμπορα. </strong>Παριστάνει τον πλούσιο.<br />
- <strong>Για πε μπαμπακόσπορος.</strong> Σαν τεστ για να δούμε αν είναι μεθυσμένος. <br />
- <strong>Κατουρεί σα ποτ’στής.</strong> Μπόλικο πράμα.<br />
- <strong>Το πράμα τ’ έναι να το καμ’ς αυλακωτήρ’.</strong> Για πολύ προικισμένους. Μια ιδέα για μια νέα χρήση.<br />
- <strong>Φσταν’ σα μπαμπακοχάραρο.</strong> Δηλαδή φουστάνι φαρδύ και άκομψο.<br />
- <strong>Για διε τον, κοχλερούδ’.</strong> Δουλεύει ρολόι, όπως οι μηχανές «Κόχλερ».<br />
- <strong>Ε καμένε Μαλκότσαρε. </strong>Ο μεγάλος, ο αμπούνταλος, ο άγαρμπος. Όπως η ντηζελομηχανή «Μαλκότση».<br />
- <strong>Τν έχ’ μαρκούτσ’.</strong> Άνευ σχολίων. <br />
- <strong>Πιάσαν οι αυτάρες τ’ σαλαμάστρα.</strong> Για τον βρώμικο, τον άπλυτο.<br />
-<strong> Παγ’ να χυσ’ το νερό.</strong> Πάει για σεξ.<br />
- <strong>Ε, ρε στρούμπα πα στ’ μπατνίτσα και νάναι και ποτιστικιά. </strong>Για κάποιον που κάνει ζαβολιές και πρέπει να τιμωρηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο.<br />
- <strong>Ζάρωσε σα τον κουρμά.</strong> Για κάποιον που «μαζεύτηκε».<br />
- <strong>Κουρμαδέλια, τσιγαρέλια.</strong> Αν έχεις κουρμάδες θα έχεις και τσιγάρα.<br />
- <strong>Πήρε αγέρα το ποτήρ’. </strong>Είναι ανενεργός πλέον σεξουαλικώς.<br />
- <strong>Έναι ποτιστικιά.</strong> Ωραία γυναίκα, λεβεντογυναίκα, «θεωρητικιά».<br />
- <strong>Έναι ξερκιά. </strong>Ξερικιά, γαλοκαμένη. <br />
-<strong> Ποτίζ’ σάλμα.</strong> Ποτίζει αφήνοντας το νερό να πάει όπου εκείνο θέλει, χωρίς να υπάρχουν αυλάκια, δηλαδή «όσα πάνε κι όσα έρθουν».<br />
Τα ’βαλε το κοχλερούδ με τ’ Μαλκότς. Άνισος αγώνας.<br />
<br />
<br />
<em>Οι στρούμπες</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMrr1kAavUBkiD34UTbOldU7N7T1FeNHcXT7aL8P2bAw9z-iT8J5XliWUlgeWQ4bHziy8HDfpKCiCr2eIS8wSHsbAU9adf00SV0IqM9RYrVzWf5Af7Cij4Yhp69BPFhftuVPd8SPkhqwU/s1600/4cotton8-00.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMrr1kAavUBkiD34UTbOldU7N7T1FeNHcXT7aL8P2bAw9z-iT8J5XliWUlgeWQ4bHziy8HDfpKCiCr2eIS8wSHsbAU9adf00SV0IqM9RYrVzWf5Af7Cij4Yhp69BPFhftuVPd8SPkhqwU/s400/4cotton8-00.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454437158537195282" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Πριν 45 χρόνια. Επιλογές από το Λημνιακό τύπο </strong><br />
<br />
<strong>Έρευνα Σταύρος Τραγάρας </strong><br />
<br />
<strong>ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ </strong><br />
Θεωρώ επιβεβλημένον καθήκον να ευχαριστήσω το μεταναστευτικόν γραφείον Ρεκόρ – Εξπρές, Δραγατσανίου 6 Αθήνα και το προσωπικόν αυτού δια την ταχείαν εξυπηρέτησιν δια το ταξείδιον της θυγατρός μου Αντωνίας Καφέ εις Αυστραλίαν.<br />
Ο πατήρ Αθαν. Καφές<br />
<br />
<strong>ΒΑΜΒΑΚΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΑΙ</strong><br />
Πλησιάζει ο καιρός για το μάζεμα του βαμβακιού. Προγραμματίστε τη συγκομιδή και εξασφαλίστε από τώρα τους εργάτες και εργάτριες που έχετε ανάγκη. <br />
Μην αναβάλλετε τη συγκομιδή από μέρα σε μέρα. <br />
Μην αφήνετε να ανοίξουν όλα τα καρύδια στο χωράφι για να αρχίσετε το μάζεμα. Οι καλές μέρες περνούν και δεν ξέρετε αν θα τις βρείτε αργότερα. <br />
Μαζεύετε το μπαμπάκι προσεκτικά, δίχως κομμάτια από φύλλα και τσόφλια, που ελαττώνουν την αξία του. <br />
Το βαμβάκι από άρρωστα καρύδια πρέπει να το μαζεύετε χωριστά. <br />
Αποθηκεύετε το βαμβάκι σε στεγνό και ξερό μέρος. <br />
Το ύψος του σωρού στην αποθήκη να μην περνά το 1,5 μέτρο. <br />
Μη χρησιμοποιείτε θεριστικό σπάγγο σιζάλ στα σακκιά του σύσπορου βαμβακιού γιατί μπορεί να περάση στο εκκοκκισμένο και να κάνη μεγάλες ζημιές στα μηχανήματα των νηματουργείων.<br />
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΒΑΜΒΑΚΟΣ ΛΗΜΝΟΥ <br />
<br />
<strong>ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ</strong><br />
Η εφημερίς μας δεν θα εκδοθεί την προσεχή εβδομάδα λόγω αναχωρήσεως του τυπογράφου εις Αθήνας προς εγχείρησιν αμυγδαλίτιδος.<br />
<br />
<strong>ΠΩΛΕΙΤΑΙ κάρον </strong>τετράτροχον εις καλήν κατάστασιν και τιμήν ευκαιρίας μετά του αλόγου και όλων των εξαρτημάτων αυτού. Διά πληροφορίας εις το καφενείον Σκαπέτη εις Κοντιά.<br />
<br />
<strong>ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ</strong> <br />
Ο κ. Δημ. Κάργας θα παραλαμβάνει αυγά κούρνων προς 2 δραχμές έκαστον και πόδια νεοσσών κούρνων προς 3 δραχμές το ζεύγος.<br />
Κυνηγετικός σύλλογος Λήμνου<br />
<br />
<strong>ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ</strong><br />
Επειδή, ως είναι γνωστόν, κατά το παρελθόν, εσημειώθησαν μεταξύ των κατοίκων ορισμένων περιοχών, σοβαρά κρούσματα δηλητηριάσεων (μολυβδιάσεως) μετ’ ηπατίτιδος, αναιμίας κλπ, άτινα κατά πάσαν πιθανότητα οφείλονται εις την χρήσην συντετηρημένου χοιρείου κρέατος (καβουρμά), παρασκευασθέντος και διατηρηθέντος εντός κασσιτερωμένων (γανωμένων) σκευών, φέρομεν εις γνώσιν του κοινού, ότι η παρασκευή τοιούτου κρέατος και η εν συνεχεία διατήρησις δέον όπως μη ενεργείται εντός τοιούτων σκευών, προς αποφυγήν τοιούτων σοβαρών συμβαμάτων.<br />
Ο Νομίατρος Λέσβου<br />
Φώτιος Λογοθέτης<br />
<br />
<strong>ΠΡΟΣΟΧΗ</strong><br />
Εις Ατσικήν ανοίγει τας πύλας του την 15ην Μαϊου 1960 καινουργές Καφε-Οινο-Μαγειρείον του κ. ΚΟΜΝΗΝΟΥ ΛΙΜΑΝΗ υπό την επωνυμίαν «Ο Παράδεισος». Ο πελάτης θα εύρη κάθε δυνατή περιποίηση και καθαριότητα. Επίσης γνωρίζομεν ότι συντόμως θα λειτουργήσει και Ξενοδοχείον εις τον άνω όροφον. <br />
ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΛΙΜΑΝΗΣ<br />
<br />
<strong>ΜΟΤΟΣΑΚΟ ZUNDAPP</strong><br />
Στο κατάστημα Κων/νου Πολυταρίδη παρελήφθησαν τα παγκοσμίου φήμης Γερμανικά μοτοσακό ZΟΥΝΤΑΠ 4 ταχυτήτων ιπποδυνάμεως 4,20. Κυκλοφορούν με άδεια ποδηλάτου. Επισκεφθήτε μας. <br />
<br />
<strong>ΤΗΛΕΓΡΑΦΙΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΙ </strong><br />
Εξωχώτατον Υπουργόν Εμπορικής Ναυτιλίας, Αθήνας<br />
Λημνιακός Λαός ανάστατος διά την μη προσέγγισιν Ατμοπλοίου ΚΑΝΑΡΗΣ Λιμένα Μυρίνης αδικαιολογήτως καθ’ ότι επικρατεί άκρα νηνεμία στοπ. Καταγγέλομεν συστηματικήν εγκατάλειψιν Λιμένος προορισμού αγνοούντες λόγους στοπ….. <br />
Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Λήμνου<br />
Αθαν. Κουκουτός<br />
<br />
<strong>ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ</strong><br />
Ετελείωσαν τα χρήματα που είχαμε διά αυγά κούρνων και πόδια από νεοσσούς. Με το άνοιγμα του κυνηγίου θα παίρνει πάλι ο κ. Δημ. Κάργας πόδια κούρνων προς δραχ. 4 το ζεύγος. Εκ του Κυνηγ. Συλλόγου<br />
<br />
<strong>ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ</strong><br />
Η κοινότης Βάρους Λήμνου αισθάνεται υποχρέωσιν να ευχαριστήσει και δημοσία τον απερχόμενον Ιατρόν μας κ. Μανταδάκην Σταμάτιον όστις επί εξαετίαν προσέφερεν εις τους κατοίκους μας την ιατρικήν του περίθαλψιν όχι μόνον ως επιστήμων ιατρός αλλά και ως ανθρωπιστής Χριστιανός και διαφωτιστής της Εθνικής Ιδέας μας και υποστάσεως εις όλην την περιφέρειαν του Ιατρείου. Ευχόμεθα εις αυτόν υγείαν και θα μείνη αξέχαστο το πέρασμά του.<br />
Εν Βάρει τη 26.12.1961<br />
Ο Πρόεδρος της Κοινότητος <br />
Αθανάσιος Τσαρδάνης<br />
<br />
<strong>ΓΕΩΤΡΗΣΙΣ ΕΙΣ ΑΤΣΙΚΗΝ (24/6/1961)</strong><br />
Με χαρά μεγάλη πληροφορούμεθα ότι η γεώρτησις εις περιοχήν Ατσικής εις βάθος 150 περίπου μέτρων έδωσε το ποθούμενον αποτέλεσμα και τούτο είναι δι’ ημάς πλέον ή ευχάριστον διότι επαλήθευσεν η σκέψις και γνώμη μας εκφρασθείσα εις συγκέντρωσιν εν Δάφνη, παρουσία του κ. Νομάρχου μας, αλλά και διά των στηλών μας, ότι σε μεγαλύτερα βάθη υπήρχε πιθανότης ανευρέσεως ύδατος, η δε στα 100 μόνο μέτρα που έγινε στην περιοχή της Δάφνης ήτο ματαιοπονία…. <br />
<br />
<strong>ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΡΗ (20/1/1962)</strong><br />
Πληροφορηθείς τηλεφωνικώς χθεσινοβραδυνήν ανταρσίαν κυβερνήτου πλοίου «Καραϊσκάκης», μη υπακούσαντα εις συστάσεις λιμενάρχου Μανουσάκη προσεγγίση λιμένα Κάστρου ως είχεν υποχρέωσιν διότι ουδείς λόγος συνέτρεχε λόγω επικρατούσης νηνεμίας και αποφύγη αγκυροβολήση λιμένα Μούδρου γενόμενος αίτιος ταλαιπωρίας επιβατών υπαίθρου αλλά και εμπόρων προέβην σήμερον πρωίαν εις έντονον διαμαρτυρίαν Εταιρείαν Νομικού Γενικόν Δ/ντήν Λογοθέτην και αξίωσα επιβάλη αυστηρά τας κυρώσεις κυβερνήτην πλοίου και συστήση παύσουν τοιαύται ανταρσίαι εις το μέλλον διότι τας πληρώνει ο Λημνιακός λαός στοπ.<br />
<br />
<strong>ΑΠΟΛΥΣΙΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ (23/11/1963)</strong><br />
Απέλυσε βλέπουμε η νέα «Δημοκρατική» κυβέρνησι μερικούς – πώς θέλετε να τους ωνομάσουμε; - που κάποτε λεγόταν εγκληματίαι, έπειτα τους είπαν πολιτικούς κρατουμένους, πλησιάσαμε να τους πούμε και ήρωας, τέλος πάντων από αυτούς τους πολυωνύμους, και μάλιστα μερικοί εξ αυτών καταδικασμένοι για ανθρωποκτονίαν. <br />
<br />
<strong>ΤΟ ΒΑΜΒΑΚΙ</strong><br />
Δεν είναι άγνωστος εις κανένα η πολιτική την οποίαν ηκολούθησεν η κυβέρνησις όσον αφορά την καλλιέργειαν του βάμβακος. Απέδωσεν εις αυτήν τόσην σημασίαν, ώστε να επιδιώξη την περαιτέρω ανάπτυξίν της διά της αναδιαρθρώσεως των καλλιεργειών. Είναι γνωστόν ότι υπέδειξεν την ανάγκην μειώσεως της σιτοκαλλιεργείας και ενίσχυσεν την καλλιέργειαν βάμβακος και ψυχανθών, των τελευταίων τούτων διά την ανάπτυξιν της κτηνοτροφίας. Παρά ταύτα όμως η δημαγωγία προσπαθεί από μακρού να να παρασύρη και να εμπλέξη εις τα δίκτυά της τους βαμβακοπαραγωγούς, διά να εξυπηρετήση τους πλέον παραλόγους και αντεθνικούς σκοπούς των οποίων την πραγματοποίησιν επιδιώκει.<br />
ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΡΟΔΙΝΟΥ ΣΚΩΛΗΚΟΣ<br />
Ο σπουδαιότερος εχθρός διά την βαμβακοκαλλιέργειαν της Νήσου είναι ο ρόδινος σκώληξ. Πώς αναγνωρίζεται η προσβολή του ροδίνου σκώληκος: α) Τα προσβεβλημένα λουλούδια παραμένουν κλειστά και δεν ανοίγουν. β) Αν ανοίξουμε προσβεβλημένα καρύδια βλέπουμε στο εσωτερικό μέρος χαρακτηριστικό εξόγκωμα. <br />
Αρχίζουμε την καταπολέμησιν όταν αρχίζει η άνθησις και σχηματίζονται τα πρώτα μικρά καρύδια. Η καταπολέμησις πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 8 έως 10 ημέρες.<br />
Χρησιμοποιούμενα φάρμακα. 1)Σκονίσματα: Κόττον Ντάστ ή Δ.Δ.Τ 10% σε ποσότητα 3-4 κιλά το στρέμμα. 2) Ραντίσματα: Δ.Δ.Τ. 50%. Διαλύομε μισό κιλό φαρμάκου στα 100 κιλά νερού, τα οποία ρίχνομε σε ένα στρέμμα.<br />
<br />
<strong>ΑΦΟΡΗΤΟΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ </strong>υφίσταται εις το Γυμνάσιόν μας να τοποθετούνται οι μαθηταί στα μουχλιασμένα υπόγειά του, που συναγωνίζονται τα μπουντρούμια του Παλαμηδιού και κάθε άλλης φυλακής, γιατί προσκρούουμε σε ζητήματα αρμοδιότητος, και δεν καθίσταται δυνατόν να στεγάσουμε τα παιδιά στο Ινστιτούτον που πληρώνεται πάλιν από τους γονείς των παιδιών, ούτε και στες άδειες αίθουσες του Παντελιδείου Παρθεναγωγείου, αλλά δίνεται η λύσις του χωρισμού του διαδρόμου σε δύο αίθουσες και την χρησιμοποίησιν του ενός των γραφείων του.<br />
<br />
<strong>ΕΠΙΔΟΤΗΣΙΣ</strong><br />
Τελείωσεν η επιδότησις – το «μπαξίζι» θα πρέπει να πούμε – του κράτους προς τους καλλιεργητάς ξηρικού ή ποτιστικού βάμβακος, αφού προ καιρού τέλειωσε η άλλη επιδότησις των ψυχανθών. Αυτό βέβαια δεν είναι καινούργιο, γιατί έγινε και κατά το προηγούμενο έτος, αλλά θα επαναληφθεί και τον ερχόμενο, και μέχρι ότου κρίνει η κυβέρνηση αυτή που έδωσε τα δύο προηγούμενα χρόνια την επιδότηση, και που η ίδια πάλι, με νέες δυνάμεις, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και στοργή θα προέλθει από τας προσεχείς εκλογάς. Θα μας πούνε ίσως να μην κάνουμε τον προφήτη μετά Χριστόν, ας το πουν, κι ας το ξαναπούν, το αποτέλεσμα θάναι πάντα το ίδιο και αμετάβλητο: Και αυτές τις εκλογές, και τες άλλες ακόμα, ο Καραμανλής θα κυβερνήσει την Ελλάδα και ας μη κουράζονται και ματαιοπονούν, δαπανούν και ξεθαύουν τους υψηλούς πίλους των, δεν πρόκειται να ξανακυβερνήσουν. <br />
<br />
<strong>ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ</strong><br />
Η απροσδόκητος διαφωνία του στέμματος προς την υπεύθυνον εισήγησιν της κυβερνήσεως επί των λόγων οι οποίοι επιβάλουσι την αναβολήν της βασιλικής επισκέψεως εις Αγγλίαν, προεκάλεσεν, ως ήτο επόμενον, την παραίτησιν της κυβερνήσεως κ. Καραμανλή, ήτις και εγένετο αποδεκτή παρά της Α.Μ. του Βασιλέως το εσπέρας της παρελθούσης Τρίτης.<br />
<br />
<strong>ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ</strong> <br />
Ανακοινούται εις τους κυνηγούς ότι πας κύων περιφερόμενος άνευ φιμώτρου θα δηλητηριάζεται παρά της Αστυνομίας.<br />
Ο Πρόεδρος κυνηγετικού Συλλόγου<br />
Θεοφάνης Καραβίας<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Το καρύδι του βαμβακιού, ανοιγμένο</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGKGQJ67zjoC1U4ZQVPetyKmZORpJisZ0c0efJRiNrNJ7RY0BZuVLqQl29cWDShp7FQD7VP6-pAFyhJyDHLBHPfre5vekysKwzrAJL3Xx03PPomKYzw1Lvtkrj4CC2pkwnmg_9EZY7VwU/s1600/cotboll1001.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGKGQJ67zjoC1U4ZQVPetyKmZORpJisZ0c0efJRiNrNJ7RY0BZuVLqQl29cWDShp7FQD7VP6-pAFyhJyDHLBHPfre5vekysKwzrAJL3Xx03PPomKYzw1Lvtkrj4CC2pkwnmg_9EZY7VwU/s400/cotboll1001.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454438296147075698" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μαρτυρίες για την βαμβακοκαλλιέγεια</strong><br />
<br />
<strong>Συλλογή μαρτυριών Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
<strong>Νίκος Βλαχόπουλος.</strong> Ήμουν στην Τρίτη Γυμνασίου, εν έτει 1969. Καλοκαιράκι, καιρός για τα ποτίσματα και τα ραντίσματα των μπαμπακιών. Ο πατέρας μου, θεός σχωρέστον ήταν πολύ προοδευτικός αγρότης, εργατικός και με ανοιχτό μυαλό. Αγόρασε ένα βενζινοκίνητο μηχανάκι για το ράντισμα του μπαμπακιού, γιατί οι χειροκίνητες ραντιστήρες ήταν και αργές και μη αποτελεσματικές. Θυμάμαι είχαμε κατά διαστήματα μέσα στο χωράφι βαρέλια γεμάτα με νερό για να γεμίζουμε το ντεπόζιτο πάνω στο μηχανάκι. Μετά ρίχναμε μέσα στο ντεπόζιτο την ανάλογη ποσότητα με το μετασιστόξ, που ήταν υγρό και είχε μια φοβερά έντονη οσμή. Το μετασιστόξ ήταν δηλητήριο, επικίνδυνο για τον άνθρωπο, αν αναπνεόταν σε μεγάλη ποσότητα. Καταπολεμούσε τον τετράνυχο, που ήταν μια καταστροφή για το βαμβάκι. Μετά βάζαμε μπρος το μηχανάκι και ραντίζαμε δυο - δυο τις σειρές. Το μηχανάκι είχε μεγάλη δύναμη, νεφελοποιούσε το διάλυμα του φαρμάκου, περιέλουζε κυριολεκτικά τις μπαμπακιές, δημιουργώντας ένα σύννεφο φαρμάκου. Είχαμε 14 στρέμματα στη θέση Καλαμούδ’, πηγαίνοντας για το Κοντοβράκι, στου Νταβλούμ τη μάντρα. Ανέλαβα εγώ το ράντισμα. Μου έλεγε ο πατέρας μου να μην πηγαίνω κόντρα στον αέρα, αλλά εγώ βαριόμουν να γυρίζω πίσω και να ξαναξεκινώ. Επίσης μου είπε να ραντίσω μέχρι τις δέκα το πρωί και να σταματήσω, αλλά εγώ ήθελα να τελειώσω, έτσι ράντισα μέχρι το μεσημέρι, έφαγα το φαγητό που μου έφερε η καημένη η μάνα μου, αφού πλύθηκα πρόχειρα και μετά συνέχισα μέχρι το απόγευμα τελειώνοντας το χωράφι. Μετά πότισα και το βράδυ πήγα και στο γήπεδο να παίξω μπάλα. Εκεί ζαλιζόμουν και είχα τάση για έμετο. Πήγα σε κακή κατάσταση στο σπίτι και έπεσα για ύπνο σε μαύρο χάλι. Το πρωί κατέρρευσα, έκανα έμετο και βρώμισε ο κόσμος μετασιστόξ. Σε άθλια κατάσταση με μετέφεραν με το ταξί του Βέργου στο νοσοκομείο. Θυμάμαι που ο Αποστολίδης ο γιατρός φώναζε: «Τον άνθρακα, τον άνθρακα». Με πότισαν ένα μαύρο υγρό και μετά από λίγο έβγαλα τα έντερά μου στον έμετο. Ήταν τόσο έντονη η οσμή από το δηλητήριο που οι γιατροί και οι νοσοκόμες βγήκαν από το δωμάτιο. Τη γλύτωσε παρά τρίχα είπε ο Αποστολίδης, ήταν δηλητηρίαση από τις λίγες. Έκατσα το νοσοκομείο για μερικές μέρες. Για εβδομάδες μου φαινόταν ότι το φαγητό μύριζε μετασιστόξ. Από τότε όποτε μυρίσω κάποιο φυτοφάρμακο μου έρχεται στο στόμα η αηδιαστική γεύση του μετασιστόξ. Ο πατέρας μου καυχιόταν για το βαμβάκι που έβγαζε. Ήταν από τους καλύτερους παραγωγούς της Λήμνου. Η κατά στρέμμα παραγωγή ήταν 400-500 κιλά, ποσότητα πρωτοφανής. Θυμάμαι η χούντα βράβευσε τους καλύτερους βαμβακοπαραγωγούς του νησιού σε ειδική τελετή στην πλατεία και τους έδωσε και μετάλλιο. Από την Ατσική ήταν ο πατέρας μου και από το Προπούλι ο Νίκος ο Αρναρέλης. Ο πατέρας μου γνωστός αριστερός με εξορίες στην πλάτη του δεν ήθελε να πάει και να δώσει άλλοθι στη χούντα, αλλά κάποιος του είπε ότι αυτή η τιμή του ανήκε, δεν του τη χάριζε κάποιος και έτσι πήγε. <br />
<br />
<br />
<em>Σκάλισμα βαμβακιού στην Ατσική (Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Βασίλης Μουστάκας) </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFVA54Fy11Hk39kwtAgROBUbAylZbfTEhIKW97m8QCl9oMT6mSecAFz5iRTOKDgaU_KQwVz0cRCee61GZ1Z_qCDLgku_k3FkL67LcNNMri2isOaIoK35GJP19EkArslbSCwbgqj0ekFR4/s1600/SWScan0000100031.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 279px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFVA54Fy11Hk39kwtAgROBUbAylZbfTEhIKW97m8QCl9oMT6mSecAFz5iRTOKDgaU_KQwVz0cRCee61GZ1Z_qCDLgku_k3FkL67LcNNMri2isOaIoK35GJP19EkArslbSCwbgqj0ekFR4/s400/SWScan0000100031.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454449382095528722" /></a><br />
<br />
<br />
<strong>Αρετή Τραγάρα.</strong> Είχαμ’ νοικιασμένα τα χωράφια τα Κακιάδκα, κατ κεινά τα Κελάρκα. Τυραγνίδα και βάσανα. Ξέσπομνε πας τον άντρα μ’ τον Κώστα. Πήγες και νοίκιασες τα έρμα τον ήλεγα, τς καγιάδες. Οι καγιάδες ήνταν τα βολάρια τα μεγάλα, οι χωματοβόλ’. Καγιάδες τα ήλεγεν η Μοσκοβίνα. Είχαμ ήλεγεν στ Μικρασία τέτοια μαύρα χώματα, καγιάδες, άγριγια χώματα, αλλά εύφορα, γερά. Άμα πετύχαινε η χρονιά σώνεσνε, αλλιώς πήγαινες χαμένος σε πόμενε μόνε η δλεια. Δεν είχε παγ’ καλα η χρονιά, είχαν πλακώσ’ βροχές και δεν είχαμ ξεπερσέψ τίποτα. Είχαμ κεινά στο τσιμέντο ένα κοβνό κουρμάδες μαύερ. Ήνταν ένας που είχε μοσοκλέτα, Εόκα τον παρατσουκλιάζαν, τον λέγ’ ο άντραζεμ τώρα π’ θα πας στο Μούδρο, δε σε φορτώνω πεντ’ εξ τσβάλια κουρμάδες να τα πάμε στο Θασίτ’; Λέγ’ ο Εόκας, μπράβο!! Πήγαμ και πήραμ πράματα. Ρούχα, χρειγιαζούμενα, το ένα, το άλλο. Πήραμ και μια μεγάλ’ γυάλα γλυκό. Είχαμ αρραβωνιασμέν’ τ’ Βικτώρια, το ήθελα το γλυκό να έρτ ένας άθρωπος να μη πέσνε τα μούτρα μ’. Το έκρυψα μεσ’ στ’ γιούκερ, να μη ντο φάγ’ ο γιόζεμ ο Αργύρς που ήνταν φαγάς και δεν άφνε τίποτα. Αλλά ο Αργύρς το ανεκάλ’ψεν και σιγά σιγά το πελέκαν. Εμείς το είχαμ σίγουρο. Ήρτε μια μέρα επίσκεψ τς Βικτώριας ο πεθερός, Θεός σχωρέστον, πάγω να τον κεράσω, είχε μέσα στ γιάλα ίσα ίσα μια κουταλιά. Σαν έφγιε, εσύ έφαγες το γλυκό, εγώ έφαγα το γλυκό, λέγ’ ο Αργύρς εγώ το έφαγα, άφκα όμως μια σταλίδα. Άμα το ξανακρύψτε θα το βρω και θα το φάγω ούλο. Ώρα τ’ καλή. Άλλ’ ιστορία. Ο Τραντάφλος τς Μοσκοβίνας ήνταν φιλ’ με το γιο μ’ τον Αποστόλ’. Παλ’καρούδια. Ήρτε η Μοσκοβίνα και μας ηγτόνεψεν μια μέρα, βλέπω και γω δυο κεφαλούδια και ξενεφαίναν σα ντα μελεφά απ’ το παραθύρ και βιγλίζαν σα ντα μέσα. Ο ένας ήνταν ο Αποστόλ’ς. Βρε Αποστόλ’ τον είπα ύστερα, ποιος ήνταν ο άλλος μαθέ που βλέπτε μέσα; Ποιος άλλος με λεγ’, λωλάθκιες βρε μάνα, εγω μόνε ήμνα. Σε λίγες μέρες λεγ’ ένας μστορής τον άντραμ τον Κώστα ότι ο Αποστόλ’ς πετά κατ τσβάλια άδεια μες απ’ τον πέργιορα σε ένα σπιτ, τώρα το έχνε αγοράσ’ και το έχνε φκιαξ’, πού έναι τς Αρτούλας το σπιτ’, ε από δω μεριά. Με λεγ’ ο Κώστας σίγουρα πλει το μπαμπάκ’ στο μαγαζί για να καμ χαρτζλίκ’. Τον έσφιξε, και ομολόγ’σεν ότι ο Τραντάφλος πούλιεν το θκοτς το μπαμπάκ’, τ’ μπαμπάτ’ τ’ Μόσκοβα, και κειος τον έκαμνεν τς πλάτες. Γι’ αυτό βλέπαν αν ήνταν η Μοσκοβίνα στο σπιτ μας, να πάνε να πάρνε το μπαμπάκ’ να το πλήσνε στο μαγαζί. Κι ο Κάντζος ο Νίκος είχε μαγαζί, κι ο Ορέστης είχε μαγαζί, το πλούσαν όσο όσο για χαρτζλίκωμα. <br />
<br />
<em>«Σύλλογος Αγροτοπαίδων Ατσικής» σε εκδρομή στη Μύρινα. Δεκαετία 1960. Εδώ επισκέπτονται το «εκκοκκιστήριον βάμβακος» (Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Χρήστος Δεληγιάννης)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcaXUhmM4Pf4iXArtxs3eEZ6ba8IKAWKTtqJodQbhPMnhMd3E8in_3XRn2KQU8HGYTKZsUUjFnokKlvcnBWvPaUGyyzPJFSFM-RY0VaWMVZK_Nw6Wxl6ejDczzaInV_cDbJgQ26VQfVP4/s1600/deli1.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 339px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcaXUhmM4Pf4iXArtxs3eEZ6ba8IKAWKTtqJodQbhPMnhMd3E8in_3XRn2KQU8HGYTKZsUUjFnokKlvcnBWvPaUGyyzPJFSFM-RY0VaWMVZK_Nw6Wxl6ejDczzaInV_cDbJgQ26VQfVP4/s400/deli1.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454445048070764338" /></a><br />
<br />
<strong>Βασίλης Λούγκλος.</strong> Όπως μου έλεγε πριν λίγες μέρες ο Βαγγέλης ο Δασοπάτης, η καλλιέργεια του βαμβακιού στη Λήμνο άρχισε το 1935 με 36. Πριν από τότε υπήρχε μια μικρή παραγωγή από κοκκινοβάμβακο, που το χρησιμοποιούσαν για τα στρώματα και τα μαξιλάρια, είχαν δε και εκείνα τα μικρά τσιγκρίκια για να το ξεσπορίζουν, γιατί τον μπαμπακόσπορο τον ξαναχρησιμοποιούσαν. Το 35 με 36 λοιπόν έφεραν βαμβακόσπορο απ’ έξω και ξεκίνησε ομαδική καλλιέργεια του βαμβακιού. Μέχρι τότε στο συνεταιρισμό της Ατσικής ήταν καμιά δεκαπενταριά άτομα μόνον και σιγά σιγά άρχισε να γίνεται ο συνεταιρισμός. Βέβαια υπήρξε μια διακοπή στον πόλεμο και μετά το τέλος του πολέμου άρχισε πάλι η καλλιέργεια. Μετά το 55 άρχισε η μεγάλη ακμή της καλλιέργειας. Έπεσαν πολλά λεφτά στη Λήμνο, τα λεφτά όμως αυτά δεν πήγαν ποτέ καθαρά στα χέρια του παραγωγού, ο οποίος ήταν πάντα χρεωμένος. Σπόρος, βενζίνες, λιπάσματα, μάνικες, καλλιεργητικά, τούτο, κείνο, ερχόταν ο καιρός να πληρωθείς και δεν έφταναν για να πάρεις ένα ζευγάρι παπούτσια. Αναπτύχθηκε βέβαια ο συνεταιρισμός και αγοράστηκαν τα μηχανήματα αυτά που αγοράστηκαν. Το σημερινό μου σπίτι στην Ατσική ήταν η πρώτη αποθήκη του συνεταιρισμού. Εκεί που είναι το σαλόνι μου ήταν το γραφείο του συνεταιρισμού. Μετά έγινε η αποθήκη στον Αγιονικόλα και μετά η αποθήκη κοντά στην πλατεία. Οι αποθήκες έγιναν με το βαμβάκι, για το βαμβάκι. Νοίκιαζε και πολλά σπίτια ο συνεταιρισμός για να αποθηκεύσει βαμβάκι. Το εκοκκιστήριο έγινε το 55. Αυτά τα δημιούργησαν άνθρωποι αγράμματοι και σήμερα οι γραμματιζούμενοι τα πουλάνε. Στη δεκαετία του 50 η δουλειά ήταν πολύ σκληρή γιατί δεν είχε αναπτυχθεί ακόμα η μηχανική καλλιέργεια και όλα σχεδόν γίνονταν με τα χέρια. Συνέπιπτε και το θέρος και ο αλωνισμός με τα ποτίσματα και έπρεπε να μοιράζονται οι άνθρωποι. Όταν ήρθαν τα θεριστικά και η πατόζα, διευκολύνθηκε η κατάσταση. Εγώ σαν παιδί, μέχρι τα δεκαπέντε μου που έφυγα για την Αμερική, και σκάλισα, και άριωσα, και πότισα, και μάζεψα μπαμπάκι. Εμείς αρχικά είχαμε μια μεγάλη μηχανή «Μαλκότση», που την πουλήσαμε στην κοινότητα και την έβαλε στην γεώτρηση που άνοιξε, στις «σκαμνές». Μετά πήραμε μια μηχανή «Φάρμαν», εξάρα, πάλι ντηζελομηχανή, του Σπυριδέλη, που έφευγε για την Αμερική, την είχε αυτή τη μηχανή στην αλευρομηχανή. Θυμάμαι τα πηγάδια που άνοιγαν, τεράστια πηγάδια, με κασμάδες και φτυάρια και πως δούλευαν οι μηχανές για να τραβούν το νερό γεμάτο ύλαμο, ή πώς τους κατέβαζαν κάτω με το τσιγκρίκι, ημίγυμνους και να τρέχουν πάνω στα κεφάλια τους οι λάσπες. Ο κόσμος πλήρωνε με χρυσές λίρες, όσοι είχαν στα σεντούκια βέβαια, για να ανοίξει τρυπανιές και πηγάδια, να αγοράσει μάνικες, στην αρχή τις πάνινες που τρυπούσαν και έτρεχαν και μετά τις νάυλον που ήταν πιο ανθεκτικές και τις σωλήνες «Μπάουερ», λίρα και σωλήνα. Ο ασφάλαγκας έκανε μεγάλη ζημιά, άνοιγε τρύπες, χανόταν το νερό μέσα στις ασφαλαγγιές, τον κυνηγούσαμε με ασφαλαγκοτούφεκα και τσάπες ήταν δε και επικηρυγμένος, πήγαιναν τα πόδια του στην κοινότητα και έπαιρναν το αντίτιμο. Σαν παιδιά δουλεύαμε τότε αλλά ταυτόχρονα ήταν και παιχνίδι, συγκρίναμε τα βαμβάκια, ποιου ήταν το ψηλότερο, ή ποια μηχανή έβγαζε το πιο πολύ νερό. Έλεγε ο Κατσώνης ο Χρήστος, «εμένα βρε παιδιά το κοχλερούδ ξερζών’ και τς μάνες τ’ πγαδιού μαθέ». Τι να πει κανείς και για το ρόδινο σκουλήκι και τα ραντίσματα με την αυγή για να κολλά το φάρμακο στο φύλλωμα. Λένε ότι το σκουλήκι ήρθε με τον μπαμπακόσπορο που έφεραν από την Τουρκία άνθρωποι που δεν ήταν συνεταιριστές, αυτός ο σπόρος ήταν φτηνότερος, αλλά είχε το σκουλήκι, το ποίο μετά εξαπλώθηκε. Δεν ήταν από τον μπαμπακόσπορο της Αιγύπτου. Πρώτα γινόταν το χτένι, μετά το λουλούδι και μετά η στρούμπα. Το πρώτο πότισμα γινόταν με το χτένι, για να μη διψάσει το χωράφι και ρίξει τα χτένια. Ο κόσμος δεν ήξερε από μηχανές. Το έλεγε και ο Ορφανίδης. Σταματούσε η μηχανή, την φόρτωναν στο γάιδαρο και την πήγαιναν στο μηχανικό κι αυτή δεν είχε απλώς βενζίνη. Επίσης να σας πω ότι οι ντηζελομηχανές ήταν υδρόψυκτες, έπαιρναν παροχή νερού με ένα σωληνάκι που ξεκινούσε από την κεντρόφυγγα και από την άλλη μεριά έβγαινε ζεστό. Αυτό το ζεστό νερό για να μην πηγαίνει στράφι το διοχέτευαν σε ένα μικρό μπαχτσεδάκι που το άφτιαχναν κοντά στη μηχανή. Όταν λοιπόν τελείωνε το νερό στο πηγάδι δεν περνούσε νερό μέσα στη μηχανή και υπήρχε ο κίνδυνος να υπερθερμανθεί και να κολλήσει. Εμείς λοιπόν που ποτίζαμε, όσο μακριά κι αν είμαστε έπρεπε να έχουμε το αυτί έτοιμο για να ακούσουμε τον ήχο της μηχανής που άλλαζε αν τελείωνε το νερό, αφού γύριζε τρελά και να τρέξουμε να τη σβήσουμε. Πατούσαμε λοιπόν αντριβόλους, πατούσαμε αντραγίδες ή κόβαμε τα γυμνά πόδια μας πάνω στους σκληρούς χωματόβωλους. Μια φορά χάλασε η μηχανή του Αποστολέρη, του επονομαζόμενου και Μπακίρα, η μάντρα του ήταν κάτω από το κεραμιδαριό και κάλεσε τον Αγγελή το Συκιώτη τον μπαμπά του Πίπη να του τη φτιάξει. Δεν ξέρω τι ώρα είχε πάει ο Άγγελος να τη φτιάξει, αλλά κατά το απογευματάκι μου λέει ο Πίπης να πάμε βόλτα με τα ποδήλατα να δούμε τον μπαμπά του που φτιάχνει τη μηχανή. Καβαλικεύουμε τα ποδήλατα πάμε κάτω στο κεραμιδαριό. Αυτοί φτιάχναν και φτιάχναν μέχρι που σκοτείνιασε, ανάψανε λάμπες, φυσούσανε τα διάφορα εξαρτήματα της μηχανής, τα δοκιμάζανε, τα συναρμολογούσανε, ε και κάποια στιγμή δέθηκε η μηχανή. Είχανε όμως περισσέψει και κάμποσες βίδες κάτω σε ένα τσουβάλι που είχανε τοποθετήσει προηγουμένως τα διάφορα εξαρτήματα. «Τούτες οι βίδες μαστρο Άγγελε;» ρώτησε δειλά ο Μπακίρας. «Εμ βρε παιδί τούτες μαθέ τς βάζνε παραπανίσες απ’ το εργοστάσιο για να τς εχ’ς όταν τς χρειγιαστείς» λέει ο Άγγελος. <br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Κώστας Γιαννέρης.</strong> Θυμάμαι το Γιώργο το Τζίμη να ποτίζει. Ένα ολόκληρο πρωινό προσπαθούσε να βγάλει νερό αλλά το μαρκούτσι έπαιρνε αέρα και δεν τραβούσε. Αυτός ξεβίδωνε το ποτήρι, άλλαζε τη φλάντζα κουνούσε πάνω κάτω το μαρκούτσι όλο το πρωί ως το μεσημέρι αλλά τίποτα. Πιτσιρικάδες τώρα έ, 10 με 11 χρόνων. Τα χωράφια μας ήταν απέναντι το ένα στο άλλο. Εγώ γελούσα και του φώναζα: «Ντρούμπαρε Γιώργη ντρούμπαρε, δε δλευ’ το εργαλείο σ’». Το δικό μας το πηγάδι είχε πολύ νερό και δεν έπαιρνε καθόλου αέρα. Κατά διαβολική σύμπτωση μετά από λίγο πήρε και το δικό μας το μαρκούτσι αέρα και σταμάτησε να βγάζει νερό. Άρχισα να το κουνώ και γω πάνω κάτω, οπότε ο Γιώργης σκασμένος στα γέλια μου ανταπόδωσε το πείραγμα: «Κούνα το Κώστα, ντρούμπαρε Κώστα». Μια μέρα που πότιζα στην Τρύγη περνά ο Βαγγέλ’ς ο Παχνέλας με το ποδήλατο, που πήγαινε για μπάνιο. Πάμε μου λέει για μπάνιο. Έχω πότισμα του λέγω. Άστο μωρέ Κώστα, αύριο ποτίζεις. Τα παρατώ και γω και πήγαμε στη θάλασσα. Το μπαμπάκι ήταν διψασμένο και έριξε τα μισά τα χτένια. Μου λέει ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν πράος άνθρωπος, δεν μάλωνε, μου λέει λοιπόν, αν το αφήσεις άλλη μια μέρα, θα πέσουν και οι στρούμπες. Ντράπηκα και δεν ξαναπήγα για μπάνιο. Το μπαμπάκι που πηγαίναμε στην αποθήκη, το τσουβαλιάζαμε όλη νύχτα και το πρωί έπρεπε να σηκωθούμε αξημέρωτα για να πάρουμε σειρά. Μια χρονιά είχαμε τσουβαλιάσει τρεις τόνους βαμβάκι. Είχαμε μαζέψει τσουβάλια, χαράρια, ότι είχαμε και δεν είχαμε τέλος πάντων και το είχαμε τσουβαλιάσει. Είχανε κοπεί τα χέρια μας. Το πήγαμε σιγά – σιγά στην αποθήκη. Πιάσαμε μια θέση κοντά στου Γκεργκέτσου τη γωνία, γιατί πιο μπροστά ήταν άλλοι. Πλησιάζαμε λοιπόν σιγά - σιγά όσο παρέδιδαν οι προηγούμενοι. Μόλις κοντεύαμε να φτάσουμε στις σκάλες του συνεταιρισμού, πιάνει μια βροχή, βγαίνει ο Κλωνάρης και μας λέει τέλος για σήμερα, πάρτε το πίσω. Με έπιασε απελπισία, μου ερχόταν να κλαίω. Τα χέρια μου δεν τα όριζα, άντε τώρα το ίδιο βιολί και μάλιστα με βρεγμένο το μπαμπάκι, άρα και πιο βαρύ. Μας πλησιάζει ο Τραγάρας ο Κώστας, η γυναίκα του η Ασπασία ήταν ξαδέρφη του πατέρα μου και μας λέει μη στεναχωριέστε, εγώ πρόλαβα και άδειασα, θα σας βοηθήσω. Μου φάνηκε ότι είδα το Θεό. Από τότε όποτε τον έβλεπα έλεγα «ένα καραφάκι ούζο στον Κώστα», μου είχε μείνει ανάμνηση η βοήθεια που μας προσέφερε.<br />
<br />
<br />
<strong>Σταύρος Τραγάρας.</strong> Γεννήθηκα στην Ατσική της Λήμνου το 1954. Ήμουν το τέταρτο από πέντε εν ζωή, τότε, παιδιά, που είχε η οικογένειά μου. Η οικογένειά μου ήταν αγροτική, όπως αγροτικές ήταν όλες σχεδόν οι οικογένειες. Στην πραγματικότητα μέσα στο παιδικό μου μυαλό θεωρούσα ότι όλοι οι άνθρωποι επί της γης είναι αγρότες. Ακόμα και οι δάσκαλοι, ακόμα και ο παπάς του χωριού ήταν αγρότες. Μόνο οι χωροφύλακες δεν ήταν αγρότες, αυτοί ήταν ξένοι, δεν ήταν Λημνιοί, είναι γνωστό ότι οι Λημνιοί μέχρι και σχεδόν τα πρόσφατα χρόνια δεν γίνονταν αστυνομικοί, λόγω μιας φυσικής απέχθειας προς αυτό το επάγγελμα. Όλες μου οι παιδικές αναμνήσεις είναι συνδεδεμένες άρρηκτα με τα μικρά ή μεγαλύτερα συμβάντα αυτής της αγροτικής ζωής, με τα διάφορα προϊόντα που παράγαμε, τα διάφορα στάδια της καλλιέργειάς τους, τις δυσκολίες και ιδιαιτερότητες που είχε κάθε φάση, τις χαρές και τις λύπες που προκαλούσαν οι καλές ή οι κακές χρονιές και συγκυρίες. Από όλα τα προϊόντα, χωρίς αμφιβολία ο βασιλιάς ήταν το βαμβάκι. Θυμάμαι ότι όλες οι προσπάθειες, οι συζητήσεις, οι σκέψεις, όλο το είναι των ανθρώπων της εποχής εκείνης ήταν για το βαμβάκι. Η οικογένειά μου δεν είχε πολλά κτήματα και θεωρείτο μάλλον φτωχή, σε μια εποχή που οι περισσότερες πάντως ήταν στην ίδια μοίρα. Το μεγαλύτερο κτήμα μας ήταν στην Αγιακατερίνη, νοτίως του Προπουλίου, ένα κτήμα 6 στρεμμάτων, με πλούσια χώματα, τρυπανιά και μια πετρελαιομηχανή Μαλκότση με λουρί και μόνιμη βάση τσιμεντένια, που εμείς τη λέγαμε «Μαλκότς». Η Μαλκότς. Αυτή ήταν του συχωρεμένου Νίκου Αρχοντίδη του επονομαζόμενου Νενόγλου, ενός ευκατάστατου συχωριανού, ο οποίος έβαζε τη μηχανή, ο πατέρας μου έβαζε το νερό και πότιζαν από κοινού τα χωράφια τους. Σε ελάχιστη απόσταση από την τρυπανιά μας υπήρχαν δυο πηγάδια, του Γιώργη του Σκαφίδα από το Καρπάσι και του Κώστα του Αχιλλαδέλλη από την Ατσική. Στα ποτίσματα, τα πρώτα χρόνια, δούλευαν λοιπόν τρεις μηχανές ολημερίς, όλες ουσιαστικά από μια πηγή και το νερό δεν τελείωνε. Η Αγιακατερίνη ήταν χωράφι φιλικό, με μαλακά χώματα. Η παραγωγή του βαμβακιού ήταν σίγουρη, αλλά εκτός από το βαμβάκι έβγαζε και κάτι τρομερά καρπούζια μαύρα στρογγυλά ή άλλα πιο μακρόστενα ασπρουλά που ήταν όλο γλύκα. Μια χρονιά θυμάμαι φορτώσαμε πολλούς αραμπάδες με καρπούζια, τα οποία δεν είχαμε που να τα βάλουμε και είχαμε κατακλύσει κάθε γωνιά και κάθε μέρος του σπιτιού. Ο πατέρας μου στη διαδρομή για το σπίτι πρόσφερε και από ένα καρπούζι σε όποιον έβλεπε στο δρόμο, γεμάτος υπερηφάνεια για την παραγωγή του. Στα βόρεια του χωραφιού υπήρχε ένα ρυάκι, το οποίο το χειμώνα έσπαζε και το νερό περνούσε ακριβώς από τη μέση του χωραφιού δημιουργώντας μια τεράστια νεροφαγίδα σαν ένα μικρό χείμαρρο. Ο πατέρας μου πήγε και ξέθαψε ρίζες καλαμιών και τις φύτεψε εκεί που έσπαγε το ρυάκι. Ο καλαμιώνας που φύτρωσε σε λίγα χρόνια θέριεψε, έγινε γιγαντιαίος, προφυλάσσοντας το χωράφι μας από τις πλημμύρες. Μια τσαρδάκα που είχε φτιάξει ο πατέρας μου στην άκρη του χωραφιού από ξύλα και κλαδιά ήταν το μέρος που έδινε τη μεγαλύτερη θαλπωρή το μεσημέρι που καθόμαστε να φάμε και να ξεκουραστούμε λίγο. Τότε τα παιδιά εργάζονταν κανονικά στα χωράφια στον ελεύθερο χρόνο τους. Μόλις σχολούσαμε απ’ το σχολείο, γραμμή για το χωράφι. Επειδή τα χωράφια μας ήταν λίγα, νοικιάσαμε ένα χωράφι βορείως του κτήματος της Μητρόπολης. Ήταν ένα χωράφι μονοκόμματο 14 στρέμματα. Ήταν κάποιου Αμερικάνου, Κακκιάδη, και το αντιπροσώπευε ο κύριος Κελάρης, διευθυντής τραπέζης, για τον οποίο ο πατέρας μου έτρεφε μεγάλη εκτίμηση. Το ονομάσαμε «Κελάρκο» από το όνομα του Κελάρη. Αυτό το Κελάρκο έγινε ο εφιάλτης μας τα πρώτα δυο χρόνια. Κτήμα άγριο, αφιλόξενο, με χώματα σκληρά που γίνονταν γκασντόβωλοι σαν πέτρα, στη μέση του πουθενά χωρίς ένα δεντράκι, κάτι να προφυλαχθείς. Ήταν κτήμα βαρικό, «βαρκό» το ονόμαζαν οι δικοί μου γιατί το χειμώνα έπιανε πολλά νερά τα οποία κρατούσαν μέχρι την άνοιξη και πάντα ανησυχούσαμε αν θα στραγγίξει για να φυτέψουμε το βαμβάκι. Την πρώτη χρονιά μετά το φύτεμα έπιασε βροχή και έκανε μια κρούστα λάσπης πάνω από τους σπόρους, που όταν ξεράθηκε δεν τους άφηνε να φυτρώσουν. Τότε προμηθευτήκαμε κάτι σιδερένιες διχάλες προσαρμοσμένες σε στυλιάρια, τα περίφημα «ξετσιπιαστήρια» και ξετσιπιάζαμε τις αυλακιές, δηλαδή τα τραβούσαμε κατά μήκος της αυλακιάς σπάζοντας την κρούστα. Θυμάμαι είχε φυτρώσει πολύ αραιά το βαμβάκι και ακολούθησε το «πεγέμισμα» με φωλιές που ανοίγαμε με την τσάπα και τις ποτίζαμε με νερό που κουβαλούσαμε με ντενεκέδες από ο πηγάδι. Εκεί ο μεγάλος μου αδερφός επαναστάτησε, είπε ότι αυτό δεν είναι ζωή, είναι σκλαβιά, απείλησε ότι θα φύγει από το σπίτι, ο πατέρας μου του είπε «ο δρόμος είναι ανοιχτός» κι αυτός εξαφανίστηκε για 15 ημέρες. Όταν εμφανίστηκε ξανά με ένα μισοτσούβαλο με καρύδια μας είπε ότι είχε πάει εργάτης στο Αγιονόρος. Μετά τις δυο πρώτες χρονιές που ήταν αποτυχημένες παραγωγικά και μας χόρτασαν με σκληρή δουλειά αλλά και γκρίνια για τον πατέρα μου, για την επιλογή του κτήματος, το πράγμα άρχισε να στρώνει. Το κτήμα δουλεύτηκε, μαλάκωσε, τα χώματα ήταν γερά και έδωσαν μεγάλη παραγωγή. Ο πατέρας μου έφτιαξε και εκεί τσαρδάκα, που μπορούσαμε να προφυλαχτούμε από το κρύο ή το λιοπύρι. Έφτιαξε και ένα κοτέτσι και έφερε κότες, οι οποίες βοσκούσαν σε όλο τον αχανή κάμπο και πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν αναρίθμητες. Όλος ο τόπος γέμιζε από κοτόπουλα, γαλοπούλες, πάπιες. Είχαμε μια αντλητική βενζινομηχανή την περίφημη «Βίσκονσιν», που ο πατέρας μου την παίνευε και την είχε σε πολύ καμάρι, αλλά επειδή ήταν βαριά και μεταφερόταν δύσκολα με το γαϊδουράκι, πήραμε μια δεύτερη πιο μαντζόβολη, την «Κόχλερ», το λεγόμενο «Κοχλερούδ». Στην Αγιακατερίνη είχαμε τις σιδερένιες σωλήνες «Μπάουερ» και στο «Κελάρκο» κάτι καινούργιες χρωματιστές πλαστικές μάνικες για το πότισμα. Για καλύτερη εργασία είχα το πότισμα, γιατί ήταν πολύ δροσιστικό μέσα στο κατακαλόκαιρο να μουσκεύεσαι με το κρύο νερό. Μου άρεσε εκεί που τα πόδια καίγονταν από το καυτό χώμα, να έρχεται το δροσερό νερό και να σβήνει τη λάβα. Είχα γίνει εξπέρ στο πότισμα. Έκοβα ποτιστές, υπολογίζοντας την κλίση του χωραφιού, δημιουργούσα τα λεγόμενα σαλιακούδια για να ποτίζεται το ένα αυλάκι μετά το άλλο μόνα τους και να κερδίζω χρόνο και να ξεκουράζομαι, έφτιαχνα ντουμπώματα με την τσάπα με φοβερή ταχύτητα, σαν εργάτης πολύπειρος. Βάζαμε μέσα στον ποτιστή στο μέρος που έτρεχε το νερό πάντα ένα καρπούζι ή πεπόνι και το απολαμβάναμε παγωμένο. Το πρώτο πότισμα ήταν το ζόρικο, τα υπόλοιπα ήταν παιχνίδι. Τα ραντίσματα τα αναλάμβαναν αποκλειστικά τα παιδιά. Ραντίζαμε τη σκόνη το «κότον ντάστ» που το λέγαμε «κοτοντάς» για το «ρόδινο σκώληκα» που εμείς το ονομάζαμε περιπαιχτικά «σκουλ’κούδ» και το υγρό δηλητήριο με την απαίσια μυρωδιά το «μετασιστόξ» για τον τετράνυχο. Το ράντισμα γινόταν με άβγαλτο τον ήλιο, γιατί όταν ζέσταινε, το δέρμα με τον ιδρώτα και το φάρμακο πάνω, έτσουζε πολύ. Μετά τα πρώτα χρόνια άρχισαν τα νερά από την υπεράντληση να λιγοστεύουν. Στα διάφορα χωράφια πηγαίναμε λίγες ώρες το πρωί και «χύναμε» το νερό. Στην Αγιακατερίνη έπρεπε να πάμε νύχτα με το λουξ για να έχουμε δουλέψει μερικές ώρες ώσπου να έρθουν οι γείτονες των δύο πηγαδιών το πρωί. Θυμάμαι ότι με το λουξ στο χέρι στα καπούλια του γαϊδουριού και ο πατέρας μου στο σαμάρι προχωρούσαμε νύχτα για το χωράφι, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, με όλους τους ήχους και τις ευωδιές της καλοκαιρινής Λημνιακής νύχτας. Στο χωράφι ο ένας βαστούσε το λουξ και ο άλλος πότιζε. Μια μέρα αισθάνθηκα ένα κρύο ιδρώτα να με περιλούζει και τα πόδια μου να μη με σηκώνουν. Έκατσα για λίγο σε μια αυλακιά, αλλά όταν σηκώθηκα λιποθύμησα. Με πήρε ο πατέρας μου, με φόρτωσε στο γάιδαρο και με πήγε στο γιατρό. Είχα 40 πυρετό. Άρχισαν γαστρεντερικές διαταραχές που κράτησαν δεκαπέντε ημέρες. Πυρετός και διάρροια ατελείωτα. Κόντεψα να πεθάνω. Ερχόταν ο αγροτικός γιατρός ο Αντώνης ο Ανδριώτης καθημερινά. Τύφος, είπε, από το νερό το πηγαδίσιο που έπινα. Μου έδινε κάτι κάψουλες που τις έλεγε χρυσομυκίνες και ήταν και τυλιγμένες σε ένα χρυσό χαρτί, που μου άρεσε και το φύλαγα. Για δεκαπέντε ημέρες έπινα μόνο γάλα και τίποτα άλλο. Από τότε δεν ξανάπια γάλα. Το μάζεμα του βαμβακιού παρ’ όλο που ήταν δύσκολη δουλειά – πονούσε η μέση και μάτωναν τα δάχτυλα – είχε τη χάρη του, γιατί επιτέλους έβλεπε κανείς την ανταμοιβή των κόπων του, υπήρχε δε μια καθολική εκστρατεία για τη συγκομιδή με όλο το σόι να βοηθά, πολλές φορές προσλαμβάναμε και εργάτες, τα φαγητά ήταν πιο προσεγμένα, άσε που τα πεπόνια που παρέμεναν στις αυλακιές, τα λεγόμενα «αντζούρια», αυτά τα στρογγυλά κίτρινα με τις μαύρες ρίγες ήταν γλυκά σαν μέλι και αρωματικά.. Το βαμβάκι το βάζαμε σε κανονικά τσουβάλια και σε μεγάλες τσουβάλες τα λεγόμενα «χαράρια». Το πατούσαμε πολύ μέσα στα τσουβάλια για να μειώσουμε τον όγκο του και τα τσουβάλια γίνονταν ασήκωτα. Γεμίζαμε αποθήκες και κάμαρες. Στο σπίτι μας είχαμε γεμίσει και τις κάμαρες του πάνω ορόφου και μας άρεσε με τον αδερφό μου το μικρό να κάνουμε βουτιές πάνω στο σωρό με το βαμβάκι. <br />
Μετά τα τελευταία μαζέματα ξέμεναν πάνω στις μπαμπακιές τα καρύδια με κακής ποιότητας βαμβάκι, άρρωστα καρύδια που δεν είχαν ανοίξει, ή στρούμπες όψιμες και μικρές που τις πρόλαβε η βροχή. Το βαμβάκι τους ήταν σκληρό και μαυριδερό, καμιά σχέση με το ποιοτικό βαμβάκι της Λήμνου. Αυτό το προϊόν που το ονομάζαμε «κουρμάδες» το επεξεργάζονταν κι αυτό είχε όμως πολύ χαμηλή τιμή. Αυτό το μαζεύαμε και το δίναμε στα μπακάλικα ή στα καταστήματα ρούχων, για τα χρειαζούμενα. Μπορώ να πω ότι πιο πολύ χαιρόμαστε αυτά που παίρναμε από τους κουρμάδες, γιατί ήταν πράγματα που τα απολαμβάναμε άμεσα, παρά από το βαμβάκι που πήγαινε στην Ένωση και κυρίως προοριζόταν να ξεχρεώσει τα καλλιεργητικά δάνεια που έπαιρνε ο αγρότης για να ζήσει. Μια χρονιά δώσαμε τους κουρμάδες στο Καρπάσι, στο μαγαζί του Κουνέλια και έφερε ο πατέρας μου μισό σακί μπακαλιάρο, ένα γαζοντενεκέ λάδι, πατάτες και μακαρόνια, από ένα πουκάμισο σε μένα και τον αδερφό μου, ένα ολόκληρο σαλάμι, σοκολάτες και διάφορα άλλα κυρίως φαγώσιμα. Οι σοκολάτες από την πολυκαιρία είχαν αφυδατωθεί και ήταν ξερές σαν παξιμάδι. Μου άρεσαν πάρα πολύ και για καιρό νόμιζα ότι έτσι πρέπει να είναι οι σοκολάτες. Όταν ξαναδοκίμασα κανονικές σοκολάτες που ήταν μαλακές, νόμιζα ότι αυτές είναι οι χαλασμένες. <br />
Οι υπόλοιπες εργασίες ήταν άχαρες και πολύ κοπιαστικές, με αποκορύφωμα το λεγόμενο άριωμα – αραίωμα – που έπρεπε κανείς να εργάζεται όλη μέρα σκυφτός. Το σκάλισμα με το σκαλιστήρι ακολουθούσαν δυο ή τρία σκαλίσματα με την τσάπα. Ο πατέρας μου ήταν καλλιτέχνης στο σκάλισμα, νόμιζες ότι ζωγράφιζε στο χώμα. Και είχε και την απαίτηση να σκαλίζουμε κι εμείς με τον ίδιο τρόπο, πράγμα αδύνατον βέβαια. Γύρω στα 1960 αρραβωνιάστηκε η αδελφή μου με ένα νέο από ένα διπλανό χωριό που ήταν στην Αυστραλία και έφυγε στα ξένα. Η προξενιά έγινε με τη φωτογραφία, η αδελφή μου δεν τον είχε δει ποτέ πριν, είδε μόνο τη φωτογραφία του, της άρεσε και είπε το ναι. Η ηλικία της, 17 ετών. Έκανε πρόσκληση και πήρε στην Αυστραλία τα δυο μεγαλύτερα αδέρφια μου. Όλοι έλεγαν ότι ζούσαν καλά εκεί, αλλά εκτός από λίγα δολάρια που έστελναν στις γιορτές δεν είχα δει κάτι άλλο κι αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στο παιδικό μυαλό μου. Εγώ είχα μια έφεση στα γράμματα. Ο πατέρας μου δεν ήθελε να με πάει στο γυμνάσιο. Πήγα στο γυμνάσιο μετά από επιμονή μου και κλάματα Στις διακοπές κανονικά εργαζόμουν στα χωράφια. Είχε μείνει μόνο ο πατέρας μου να εργάζεται στα χωράφια και επικουρικά ο μικρός αδερφός μου, ο οποίος είχε μάθει κουρέας και είχε ανοίξει ένα κουρειάκι στην Ατσική. Η καλλιέργεια του βαμβακιού είχε αρχίσει να φθίνει, χωρίς να το καταλάβουμε. Η ιστορία της οικογένειάς μου ήταν σχεδόν όμοια με την ιστορία των άλλων οικογενειών. Κάθε σπίτι είχε ένα δυο τρεις ή και περισσότερους ξενιτεμένους. Δεν υπήρχαν χέρια πια για να δουλέψουν στα χωράφια. Οι τιμές του βαμβακιού δεν ήταν αυτές που θα ξελάσπωναν τους αγρότες. Γύριζα απ’ το γυμνάσιο και βοηθούσα στα χωράφια. Εκεί που στο μάζεμα αθροιζόμαστε δέκα και δεκαπέντε άτομα, τώρα πήγαινα εγώ με τον πατέρα μου ή ερχόταν μέχρι το μεσημέρι και η μάνα μου. Ο πατέρας μου είχα αγοράσει ένα μοσχαράκι για να το κάνει αγελάδα. Ήταν έλεγε από καλό σόι και θα γινόταν σπουδαία αγελάδα. Το μοσχαράκι μεγάλωσε και έμεινε έγκυο. Ήταν το καμάρι της οικογένειας. Ήταν καλοκαίρι του 1971, πέμπτη προς έκτη γυμνασίου. Πότιζα στο Κελάρκο μέχρι το μεσημέρι. Τα νερά πια τελείωναν νωρίς. Πήγα στο σπίτι έφαγα και ξεκουράστηκα γιατί το απόγευμα είχε αγώνα ποδοσφαιρικό Ηρακλής Ατσικής – Άρης Μούδρου και έπαιζα ως ποδοσφαιριστής. ΄Ολο τον αγώνα ανακατευόμουν. Στο ημίχρονο έκανα έμετο καθαρό αίμα. Με πήγαν στο νοσοκομείο. Οι γιατροί είπαν γαστρορραγία. Μου έβαλαν ένα ορό και με άφησαν. Το πρωί με βρήκαν σε ημικωματώδη κατάσταση. Έτρεχαν αλαφιασμένοι και έψαχναν για αίμα. Οργανωμένη αιμοδοσία δεν είχε στη Λήμνο. Το αίμα μου σπάνιο, Α αρνητικό. Έδωσε η μάνα μου και ο αδερφός μου. Ήθελα κι άλλο. Ήμουν βαριά. Με μετέφεραν στην Αθήνα με 12 αιματοκρίτη. Ο πατέρας μου πούλησε την έγκυο αγελάδα για να κάνει τα έξοδα (εισιτήρια, ξενοδοχεία, κλπ). Δεν ξαναμίλησε ποτέ γι’ αυτήν. Αποφάσισα να δώσω εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Μπήκα στην Ιατρική Αθήνας. Τα τρία μεγαλύτερα αδέρφια μου έκαναν τις οικογένειές τους. Ο ένας γύρισε από την Αυστραλία οι άλλοι δυο έμειναν εκεί. Ο μικρός αδερφός μου θέλησε να μπαρκάρει στα καράβια γιατί δεν γινόταν προκοπή στη Λήμνο. Μπαρκάρισε με ένα γκαζάδικο. Σε λίγους μήνες το γκαζάδικο συγκρούσθηκε με ένα άλλο γκαζάδικο και ο αδερφός μου μαζί με άλλα 25 άτομα κάηκε ζωντανός στην Καραϊβική θάλασσα. Δεν τον ξαναείδαμε ποτέ. Εγώ έγινα γιατρός. Έκανα οικογένεια. Ο πατέρας μου πέθανε με τον καημό του αδερφού μου. Μπαμπάκι δεν βάζουν πλέον στη Λήμνο. <br />
<br />
<em>Γυναίκες της Ατσικής, εργάτριες στο «Κτήμα Μητροπόλεως»</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0s3EZUC0QkSO6AFR8lTGdzf1LBtZJ6rNoyh4O9huKJHOK6sUjgd8XgGfBxmafufhJsdsRB0gffJAN7INnp3Cn9gGSPaCzKxytFR2OwcZFWrlBNBwx_FektROTcJ351xuWq8YQOLr5X-o/s1600/tsap2.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 329px; height: 227px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0s3EZUC0QkSO6AFR8lTGdzf1LBtZJ6rNoyh4O9huKJHOK6sUjgd8XgGfBxmafufhJsdsRB0gffJAN7INnp3Cn9gGSPaCzKxytFR2OwcZFWrlBNBwx_FektROTcJ351xuWq8YQOLr5X-o/s400/tsap2.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454455152091119570" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τραγούδια κόκκινα</strong><br />
<br />
<strong>Από την ποιητική συλλογή «Από τη Λήμνο θερμαστής στο θωρηκτό Αβέρωφ» του Σταύρου Τραγάρα</strong><br />
<br />
Θα σας σφυρίξω τραγούδια ήσυχα<br />
κόκκινα χρυσαφιά<br />
τα άσπρα πουκάμισα γέμισαν την πλατεία<br />
και στις ξερολιθιές οι λειτουργίες<br />
αγίων ασωμάτων<br />
χώμα δικό μου πρόσωπα μην αλλάζεις<br />
θα’ρθουν σε λίγο τα πουλιά στα κυπαρίσσια<br />
με το σούρουπο<br />
και θα χαλούν τον κόσμο<br />
πείνασα δίψασα ως την απαντοχή<br />
καπνός χύμα Ματσάγγου<br />
μυρωδιά μπεζίνας<br />
οι άσπροι αφροί κούνησαν τα μαντήλια τους<br />
απ’τις κορφές κι από τον κάμπο<br />
σας αντιχαιρετώ<br />
δε θέλω γρανιτένιο τάφο δε θέλω μάρμαρα<br />
στο χώμα μου που τ’αγαπώ<br />
και μ’αγαπά αφήστε με<br />
ή σε μια βάρκα στ’ανοιχτά<br />
τώρα μες στην αχλύ της δύσης<br />
έρχονται κι όλο έρχονται<br />
έτοιμα για χορό<br />
της νιότης τα παιδιά με τ’άσπρα τα πουκάμισα<br />
της ευκαιρίας άγνωστα<br />
κακόμοιρα παιδιά παλληκαράκια<br />
σας δίνω τα τραγούδια μου σφυρίζοντας<br />
τραγούδια ήσυχα<br />
κόκκινα χρυσαφιά<br />
οι προγραφές σας ήδη<br />
τοιχοκολλήθηκαν.<br />
<br />
<br />
<em>Ανοιχτά «καρύδια»</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq1Abl4sdlXTTWC2ZFqOIKzJeMcOtpcj-E3EY1pjbb5lQKjkDvhiKgaWMowsXE-L6EcDO-CVHNxmryWYnnEAlWNU4wYj2sSAmXQulyP-Mfe0-G7mXaGMCxBwmihejMVPGQdecKB0LWGK0/s1600/cottono76.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 225px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq1Abl4sdlXTTWC2ZFqOIKzJeMcOtpcj-E3EY1pjbb5lQKjkDvhiKgaWMowsXE-L6EcDO-CVHNxmryWYnnEAlWNU4wYj2sSAmXQulyP-Mfe0-G7mXaGMCxBwmihejMVPGQdecKB0LWGK0/s400/cottono76.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454480696445689986" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Επίλογος</strong><br />
<br />
<strong>Από την ποιητική συλλογή «Γηγενές πυρ» του Ιωάννη Ψάρρα</strong><br />
<br />
Ας μείνει το πλακόστρωτο<br />
κι αυτή η πέτρα με την ώχρα.<br />
<br />
Ας μείνει ο βοριάς.<br />
Και εν τη εσχάτη ώρα<br />
την ώρα της αναλήψεως<br />
ας μείνει ο αστερισμός.<br />
<br />
Και το όνομα αυτού <br />
ας μείνει:<br />
Λήμνος∙<br />
ήγουν<br />
η αντανάκλαση της πρώτης κοσμικής ακτίνας<br />
σε μια μάντρα.Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-39132631438483882452010-03-28T10:58:00.000-07:002011-03-07T07:17:58.823-08:00ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ Νο 1<strong>Η ΑΤΣΙΚΗ ΛΗΜΝΟΥ ΤΙΜΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ<br />
Παναγιώτη Χαρανή, βυζαντινολόγο <br />
Τάσο Καψιδέλη,φιλόλογο <br />
Γιάννη Φωτιάδη, γλύπτη<br />
<br />
<br />
Ξενοδοχείο «ΤΙΤΑΝΙΑ» <br />
<br />
18 Μαΐου 2005 Ώρα 20.30 </strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkmDJUUmDhzyNbTEP8_92QEf8sNd4wLtEMnsT8NNltlufIqLp3J2T9z_PwZ4_ZEyDPGRCn6QNLcCsz5RmTpsm71cvf9FOAg5pHDY1bNIFHzQddOLxwdPn8E1V5PdlWZqJf8PPoQ8cWmUs/s1600/DSC01073.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkmDJUUmDhzyNbTEP8_92QEf8sNd4wLtEMnsT8NNltlufIqLp3J2T9z_PwZ4_ZEyDPGRCn6QNLcCsz5RmTpsm71cvf9FOAg5pHDY1bNIFHzQddOLxwdPn8E1V5PdlWZqJf8PPoQ8cWmUs/s400/DSC01073.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453748326367069218" /></a><br />
<br />
<strong>ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ</strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εισαγωγή στην εκδήλωση<br />
<br />
Σταύρος Τραγάρας </strong><br />
<br />
Αγαπητοί συμπατριώτες, αγαπημένα αδέλφια της Λήμνου, αγαπητοί φίλοι του Συλλόγου Ατσικιωτών και φίλοι της Λήμνου<br />
Εκ μέρους του Δ.Σ. του Συλλόγου Ατσικιωτών σας καλωσορίζω στη σημερινή μας λαμπρή εκδήλωση και σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.<br />
Σήμερα τιμούμε τρία εκλεκτά τέκνα της Ατσικής και της Λήμνου, που με το έργο τους έγραψαν ιστορία και οι οποίοι δυστυχώς δεν ευρίσκονται πια εν ζωή. Τον βυζαντινολόγο Παναγιώτη Χαρανή, το φιλόλογο Τάσο Καψιδέλη και το γλύπτη, πελεκάνο όπως τους έλεγαν τους γλύπτες οι Λημνιοί, Γιάννη Φωτιάδη.<br />
Τη σημερινή μας εκδήλωση τιμούν με την παρουσία τους – και αισθανόμαστε πραγματικά ιδιαίτερη την τιμή – η σύζυγος του Τάσου Καψιδέλη κυρία Ελευθερία Καψιδέλη, η θυγατέρα του Παναγιώτη Χαρανή κυρία Αλεξάνδρα Χαρανή, η οποία ήρθε για την εκδήλωση από τη Θεσσαλονίκη, και ο εγγονός του Γιάννη Φωτιάδη κύριος Γιάννης Φωτιάδης.<br />
Το Δήμο Ατσικής εκπροσωπεί ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ατσικής κύριος Στέλιος Μαυριδόγλου. Τιμά την εκδήλωσή μας με την παρουσία του επίσης, ο Πρόεδρος της ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων κύριος Μανόλης Χατζόγλου. Μας τιμούν επίσης με την παρουσία τους μέλη των Συλλόγων της Λήμνου και πνευματικές προσωπικότητες της Λήμνου και τους ευχαριστώ θερμά.<br />
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω θερμά τα μέλη του Δ.Σ του Συλλόγου για την άοκνη προσπάθειά τους, ώστε να πραγματοποιηθεί επιτυχώς η εκδήλωση, δηλαδή τους Βασίλη Λούγκλο, Νίκο Αρχοντίδη, Δημήτρη Τσουβελεκάκη, Χαράλαμπο Μανωλούκο, Κώστα Γιαννέρη, Νίκο Βλαχόπουλο, Γιώργο Κυράνη, Δέσποινα Βασιλάρα, Ελένη Μισετζή.<br />
Ιδιαίτερες ευχαριστίες απευθύνω στον κύριο Θεόδωρο Μπελίτσο, ο οποίος ουσιαστικά ήταν εκείνος που μας γνώρισε μέσα από τα γραπτά του τον Παναγιώτη Χαρανή. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο Παναγιώτης Χαρανής, λόγω και της μετριοφροσύνης και της σεμνής παρουσίας, που τον διέκρινε, ήταν σχεδόν άγνωστος στους Ατσικιώτες <br />
Και οι τρεις τιμώμενοι απόψε, ήταν άνθρωποι λαϊκής καταγωγής, από φτωχές οικογένειες. Παρέμειναν δε μέχρι το θάνατό τους απλοί και λαϊκοί, σεμνοί και μετρημένοι, δίχως την παραμικρή έπαρση. Το κύριο χαρακτηριστικό τους ήταν η εντιμότητα και το υψηλό αίσθημα ευθύνης. Οι δύο, Χαρανής και Καψιδέλης, ήταν ορφανοί από πατέρα από μικρά παιδιά. Ο Χαρανής και ο Φωτιάδης ήταν καλοκάγαθοι και δοτικοί, ο Καψιδέλης πιο αυστηρός, αλλά το ίδιο προσεγγίσιμος. <br />
Ο Φωτιάδης είχε Μικρασιατική καταγωγή. Ήρθε στη Λήμνο για δουλειά και έκτοτε δεν την εγκατέλειψε ποτέ, κάνοντάς την δεύτερη πατρίδα του, ζώντας μόνιμα στην Ατσική. Δεν τον ξέραμε ως Φωτιάδη, αλλά ως Μαστρογιάννη. Όλοι τον φώναζαν και τον ήξεραν σαν Μαστρογιάννη. Ήταν μια φιγούρα συμπαθητική, ένας ακάματος παππούς, που συνέχεια δούλευε στο εργαστήριό του, που ήταν μπροστά από το σπίτι του. Αυτό το εργαστήριο έχει κατεδαφιστεί και δεν υπάρχει πλέον. Ήταν μια σχετικά πρόχειρη κατασκευή, περιστοιχισμένη από πλήθος μαρμάρων και γρανιτών και γλυπτών έργων, άλλων τελειωμένων, άλλων ατέλειωτων. Ήταν κοντά στο πατρικό μου σπίτι και ως παιδιά πηγαίναμε συχνά και παρακολουθούσαμε το Μαστρογιάννη, που από το πρωί ως το βράδυ χτυπούσε με τα καλέμια του τις τεράστιες πέτρες. Αυτός δεν μας έδιωχνε ποτέ. Παρ’ όλο που ήταν αναγνωρισμένος τεχνίτης και είχε την παραδοχή όλων για την αξία του, εμείς σαν παιδιά τον βλέπαμε μάλλον σαν ένα οικείο πρόσωπο και όχι σαν ένα καλλιτέχνη τεράστιας αξίας, που πραγματικά ήταν. Από τότε ξέραμε πάντως ότι το καμπαναριό της Ατσικής, που φάνταζε στα παιδικά μας μάτια, κάτι σαν τον πύργο του Άιφελ, ήταν έργο δικό του, αφού το είχαμε ακούσει από τους γονείς μας, αναφορά που πάντα συνοδευόταν από θαυμασμό. Ο Φωτιάδης ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης, που μάλλον θεωρούσε ότι ήταν απλώς ένας καλός τεχνίτης. Τα στοιχεία για τη ζωή του, που θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια της εκδήλωσης, τα συνέλεξα από τη διήγηση της νύφης του, γυναίκας του πεθαμένου από πολλά χρόνια μοναχογιού του, όταν πήγα και τη συνάντησα στο σπίτι της στη Μύρινα, αλλά και από μαρτυρίες Ατσικιωτών. <br />
Ο Χαρανής ερχόταν στην Ατσική κατά αραιά διαστήματα, κυρίως τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Προσωπικά δεν ήξερα τίποτα γι’ αυτόν, ώσπου διάβασα τα γραπτά του Θόδωρου Μπελίτσου, αμφιβάλλω δε κι αν άλλοι Ατσικιώτες ήξεραν ακριβώς ή περίπου την αξία του και το έργο του. Τον είχα δει μερικές φορές στην πλατεία το καλοκαίρι, μου είχαν πει δε ότι είναι ένας Αμερικάνος καθηγητής. Θεώρησα ότι ήταν καθηγητής σε κάποιο γυμνάσιο της Αμερικής. Μάλλον δεν μιλούσε για τον εαυτό του, γιατί και άνθρωποι που σχετίζονταν κάπως μαζί του, όπως οι ψαράδες του Αγιαρμόλα, ή άλλοι που σύχναζαν στον Αγιαρμόλα, δεν γνώριζαν πόσο σημαντικός ήταν. Ο Χαρανής είναι μια περίπτωση, πολύ σπάνια, αφού έφυγε παιδί ακόμα και μάλιστα ορφανό για την Αμερική, για να επιβιώσει και κατόρθωσε να ανέβει από την «τάξη ευκαιρίας» στο γυμνάσιο, σταδιακά με σκληρότατη προσπάθεια, στο ανώτατο ακαδημαϊκό αξίωμα του καθηγητή βυζαντινολόγου στο Πανεπιστήμιο του Rutgers, με μεγάλη μάλιστα διεθνή αναγνώριση. Σε εποχές πολύ δύσκολες, γνωρίζοντας τον φοβερό ρατσισμό, που επικρατούσε τότε στην Αμερική.<br />
Τον Καψιδέλη τον έζησαν πολλοί μαθητές του, αφού ήταν καθηγητής για αρκετά χρόνια στη Μύρινα. Ήταν τόσο ευθύς, που οι μαθητές του, του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «τορπίλας». Το έργο του «Η Λήμνος στον αγώνα του 1821» είναι ένα πολύ σημαντικό έργο, για το οποίο πραγματοποίησε σοβαρή έρευνα, φέρνοντας στην επιφάνεια καλά κρυμμένα ιστορικά στοιχεία, μέχρι τότε παντελώς άγνωστα, που χωρίς αυτόν μάλλον ποτέ δεν θα γίνονταν γνωστά. Όμως σας αφήνω να παρακολουθήσουμε τη μαγική πορεία αυτών των τριών αξιόλογων ανθρώπων. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ω σχήμα πέτρας δίπυλον </strong><br />
<br />
<strong>Από την ποιητική συλλογή «Επί πτερύγων ανέμων» της Μαρίας Λαμπαδαρίδου – Πόθου</strong><br />
<br />
Στάθηκα τη σχισμή της πέτρας δίπυλης<br />
Όπου κοιμάται η φωνή του Φιλοκτήτη<br />
Και κραδαίνει τον άνεμο απαπαπαί<br />
Με το χειρόγραφο του Σοφοκλή σκισμένο<br />
Και τα κύματα να μπαίνουν στη σπηλιά<br />
Ακτή μεν ήδε της περιρρύτου χθονός<br />
<br />
Κοίταξα προς τη θάλασσα<br />
Πόντος αυλακωμένος από σώματα αλαβάστρινα<br />
Και κεφάλια θεών στεφανωμένα<br />
Κι ο χρόνος να παίζει μαζί μου κρύπτες<br />
Από κρύσταλλα μνήμης αιωρούμενα <br />
πάνω απ’ τους αιώνες σαν σταλαχτίτες<br />
<br />
Εκείνη έκλαψε<br />
Η κορυφαία του χορού<br />
Καθώς άγγιξε την πέτρα λεία και τα δάχτυλά του επάνω<br />
Μια αφή από βόγκο και άκεα χλωρά<br />
<br />
Και άγγιξε τα χειρόγραφα που κείτονταν στα πόδια της<br />
Χαίρ’ ω Λήμνου πέδον αμφίαλον.<br />
<br />
Κι εκείνος ο κορυφαίος του χορού<br />
Με τη λευκή γενειάδα και το μάτι<br />
Αρχαίο ήλεκτρο<br />
Ιριδωμένο από άγνωστα ρήματα<br />
Επαναλάμβανε ατέλειωτα την ερημία σε σχήμα<br />
Πέτρας δίπυλον.<br />
<br />
Κοίταξα το τοπίο έρημο<br />
Σταματημένο καταμεσής στους αιώνες<br />
Με το χρόνο παγιδευμένο όπως πουλί ιερό<br />
Στην εγκοπή της πέτρας δίπυλης. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΑΣΟΣ ΚΑΨΙΔΕΛΗΣ (φιλόλογος)<br />
<br />
Νίκος Αρχοντίδης </strong><br />
<br />
Ο Τάσος Καψιδέλης γεννήθηκε στην Ατσική της Λήμνου στις 13 Μαρτίου του 1913 και πέθανε στην Αθήνα στις 25 Μαρτίου του 1987 σε ηλικία 74 ετών. Ετάφη στο Β’ νεκροταφείο της Αθήνας. Έχει γίνει μετακομιδή των οστών του στον οικογενειακό του τάφο στο νεκροταφείο Ατσικής, σύμφωνα με την επιθυμία του. Ο πατέρας του ονομαζόταν Δημήτριος και η μητέρα του Χαριστούλα και ήταν γεωργοί. Είχε τέσσερα αδέλφια, την Ευγενία (σύζυγο Νικολάου Πανέρα), τον Κωνσταντίνο (πέθανε πολύ νέος από φυματίωση, τη μάστιγα εκείνης της εποχής), τη Μάλαμα (σύζυγο Απόστολου Βέργου από τα Σβέρδια, σημερινή Δάφνη) και την Αγγέλα (σύζυγο του συγχωριανού μας Δημήτρη Πανέλα, ο οποίος έπαιζε και θαυμάσιο σαντούρι). Από τα αδέρφια του κανένα πλην της Μάλαμας του Βέργου δεν παρέμεινε στο χωριό μας και κανένα από τα παιδιά τους. <br />
Τα παιδικά χρόνια του Τάσου Καψιδέλη ήταν φτωχά και ταλαιπωρημένα, γιατί ορφάνεψε πολύ μικρός λόγω του θανάτου του πατέρα του. Ακόμα πιο δύσκολα όμως ήταν τα φοιτητικά του χρόνια. Γιατί αν η ζωή ήταν δύσκολη στο χωριό, φαντασθείτε πόσο δύσκολη ήταν στην τότε Αθήνα για ένα φτωχό φοιτητή από ένα απομακρυσμένο νησί, ορφανό από πατέρα και με τόσα αδέλφια που ήθελαν τα ίδια υποστήριξη. Ο Τάσος Καψιδέλης φοίτησε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πήρε πτυχίο της Φιλοσοφικής Σχολής το 1936.<br />
<br />
<em> Ο Τάσος Καψιδέλης ως φοιτητής.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWnR7K4B9wZNAjhrQgHWJY_IFSzO5nr5CIpB5l4sMxkI_wsh52Lkp6KjaRg8W5mv3Fr8EOUkrtBci7mhOpVR66ThIbY_XoLGmCOeIhjK716oxq4TPA6p9LbfbIy2zVwYnQSY0k72856cs/s1600/DSC01085.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWnR7K4B9wZNAjhrQgHWJY_IFSzO5nr5CIpB5l4sMxkI_wsh52Lkp6KjaRg8W5mv3Fr8EOUkrtBci7mhOpVR66ThIbY_XoLGmCOeIhjK716oxq4TPA6p9LbfbIy2zVwYnQSY0k72856cs/s400/DSC01085.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454069739334997090" /></a><br />
<br />
Παρέμεινε αδιόριστος πάνω από δέκα χρόνια συνεχίζοντας να περνά πολύ δύσκολα. Τελικά προσλήφθηκε στο Δημόσιο και διορίστηκε το 1948 στις Σέρρες στο Γυμνάσιο Νέας Ζίχνης, ως καθηγητής φιλόλογος. Στη συνέχεια υπηρέτησε στην Αθήνα (8ο Γυμνάσιο), στην Αμάρυνθο της Εύβοιας και στη Λήμνο ως Λυκειάρχης στο Λύκειο Μύρινας. Σαν καθηγητής διακρίθηκε για το ήθος, την ευσυνειδησία του, την αμεροληψία του, τη συνέπεια και το πάθος του για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των μαθητών του. Κέρδισε έτσι το σεβασμό των μαθητών του και την εκτίμηση των γονιών τους αλλά και την εκτίμηση των συναδέλφων του σε όλες τις τοπικές κοινωνίες όπου υπηρέτησε.<br />
<br />
<em>Ο Τάσος Καψιδέλης στο γραφείο του</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx9lV-YIVpgMhnSylqmL6y49UwP-jXAGzSftdhzqSxtbbgmCxIwBbkdPnNEV_N9duZhXXSIg_MMVknrCqZdGM5hzHIlRzgCwnV_S89Cc_1sNWekMeVaqK6d0sgPKk436yN5j5PgZubBaY/s1600/testingocr00004.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 287px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx9lV-YIVpgMhnSylqmL6y49UwP-jXAGzSftdhzqSxtbbgmCxIwBbkdPnNEV_N9duZhXXSIg_MMVknrCqZdGM5hzHIlRzgCwnV_S89Cc_1sNWekMeVaqK6d0sgPKk436yN5j5PgZubBaY/s400/testingocr00004.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454064771521044242" /></a><br />
<br />
Ο Τάσος Καψιδέλης παντρεύτηκε την Ατσικιώτισσα Ελευθερία Αρχοντίδου το 1948. Η κυρία Ελευθερία μας τιμά απόψε με την παρουσία της. Η Ελευθερία Αρχοντίδου του Ιωάννου και της Πηνελόπης είχε 6 αδέλφια, (η ίδια ήταν το στερνοπαίδι της οικογένειας), τα οποία δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή. Ο Τάσος Καψιδέλης δεν απέκτησε παιδιά από το γάμο του, γεγονός που μαζί με τον πρόωρο θάνατο του αδερφού του ήταν οι δύο μεγάλοι καημοί της ζωής του.<br />
<br />
<em>Το σπίτι του Τάσου Καψιδέλη στην Ατσική. (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9f__WUAb6qMVSgqhH2zwAG3H34vEd054ySyHJMWQNApmXs4hlZ7bIP0C3rpCG3asRIwXhkvzC-1eiQtOJMRNTnDxQ_tvLxNoXFeLQKpYkIiQipzJcuM2ChXg9qI_d9mWQh6OxMwveyMc/s1600/DSC01076.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9f__WUAb6qMVSgqhH2zwAG3H34vEd054ySyHJMWQNApmXs4hlZ7bIP0C3rpCG3asRIwXhkvzC-1eiQtOJMRNTnDxQ_tvLxNoXFeLQKpYkIiQipzJcuM2ChXg9qI_d9mWQh6OxMwveyMc/s400/DSC01076.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454066123317287714" /></a><br />
<br />
Ο Τάσος Καψιδέλης είχε ένα φοβερό πάθος, τη Λήμνο. Όλο το είναι του ήταν η Λήμνος και όσα την αφορούσαν. Έγραψε 4 βιβλία, όλα για τη Λήμνο. Το πρώτο επιγράφεται «Η απελευθέρωσις της Λήμνου» και το εξέδωσε μόνος του το 1969, είναι δε αφιερωμένο στη μνήμη των ελευθερωτών της Λήμνου, Παύλου Κουντουριώτη και Ιωάννη Κονταράτου. Το δεύτερο βιβλίο ονομάζεται «Η Λήμνος επί Φραγκοκρατίας – Τουρκοκρατίας και η θρυλική Μαρούλα». Εκδόθηκε το 1971 από τις εκδόσεις «ΔΙΠΤΥΧΟ» του Γ. Βασδέκη και αφιερώνεται στη σύζυγό του, όπως ακριβώς αναφέρει, «στην εξαίρετη σύντροφο της ζωής μου Ελευθερία». Το τρίτο βιβλίο είναι το: «Η Λήμνος από τα πανάρχαια χρόνια έως σήμερα. Ιστορία – γεωγραφία – λαογραφία – μυθολογία – αρχαιολογία – περιήγηση». Αυτό γράφηκε σε συνεργασία με τον Λήμνιο φιλόλογο και συγγραφέα Σίμο Κομνηνό, καταγόμενο από το Κοντοπούλι. Εκδόθηκε το 1982 από τις εκδόσεις «ΔΙΠΤΥΧΟ» και είναι αφιερωμένο «Σε όσους αγαπούν τη Λήμνο, το νησί του Ηφαίστου, σε κείνους που αγωνίζονται για την προκοπή της, στους ακρίτες που με το όπλο στο χέρι υπερασπίζονται τα χώματά της». Το τέταρτο βιβλίο του και το σημαντικότερο, γιατί είναι ένα βιβλίο κοπιώδους, μακροχρόνιας και ενδελεχούς έρευνας, είναι «Η Λήμνος στον αγώνα του 1821». Εκδόθηκε από το Σύλλογο προς διάδοδη ωφελίμων βιβλίων το 1986, λίγο πριν το θάνατο του Τάσου Καψιδέλη και είναι αφιερωμένο στα νιάτα της Λήμνου. Ο Τάσος Καψιδέλης μέσω του βιβλίου αυτού έφερε στο φως άγνωστα πρόσωπα και γεγονότα της εποχής εκείνης και αποκάλυψε ουσιαστικά τον άγνωστο ρόλο της Λήμνου στην εθνεγερσία του 1821. Ο Καψιδέλης με το βιβλίο αυτό λαμβάνει σημαντική θέση, στους όχι πολλούς εξ άλλου, ιστορικούς της Λήμνου. <br />
<br />
<em>Ο Τάσος Καψιδέλης σε σχολική γιορτή της 25ης Μαρτίου το έτος 1949 (Νέα Ζίχνη Σερρών)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDZEkWwEoRcVOJlyAobg7VHBvcjC-PoE49PxsewIzzA4ZyJteYefnIBsCppv7y41qiMyVNGnnQ7NkNLiFiMGiVYtSATIAlKYu-7k4YbxixLR1K-tX9ogJl3-oGihA6xXoqj23cj0GwbdU/s1600/page100313.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 290px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDZEkWwEoRcVOJlyAobg7VHBvcjC-PoE49PxsewIzzA4ZyJteYefnIBsCppv7y41qiMyVNGnnQ7NkNLiFiMGiVYtSATIAlKYu-7k4YbxixLR1K-tX9ogJl3-oGihA6xXoqj23cj0GwbdU/s400/page100313.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454065199374438562" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Σύναξις <br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Γηγενές πυρ» του Ιωάννη Ψάρρα</strong><br />
<br />
Έρχεται κάποτε ο καιρός<br />
που οι σιωπηλοί λαμβάνουν θέσεις.<br />
Τότε εξακοντίζουν τα βέλη του Λόγου,<br />
ελκύουν τις στρατιές των ποιητών<br />
και όλα τα αγαθά έργα των αιώνων.<br />
Αγρυπνία ψυχών συντελείται.<br />
Και η Χρύση, Λευκή, Ανεμόεσσα,<br />
Ληιονίς Αχειροποίητος,<br />
τα τρυφερά της εδάφη προσφέρει για έδρανα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μαρτυρίες για τον Τάσο Καψιδέλη<br />
<br />
Συλλογή Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
<strong>Χαράλαμπος Μανωλούκος.</strong> Ο Τάσος Καψιδέλης ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου, του Συλλόγου μας. Του προτείναμε την προεδρία του Συλλόγου, αλλά αυτός αρνήθηκε, για να προωθηθούν νέοι, όπως χαρακτηριστικά, είπε. Ήταν άνθρωπος σεμνός, με μεγάλη αγάπη για τους συνανθρώπους του, κυρίως για τη νέα γενιά. Αυτό ίσως οφείλετο στο ότι ήταν καθηγητής και σχετιζόταν ως εκ του επαγγέλματός του με νέα παιδιά. <br />
<br />
<strong>Ελευθερία Καψιδέλη.</strong> Το τελευταίο του βιβλίο είχε πολύ μεγάλο αγώνα για να <br />
τελειώσει. Επί χρόνια εργαζόταν ψάχνοντας σε διάφορα αρχεία και βιβλιοθήκες. Το δρομολόγιο σπίτι – Εθνική Βιβλιοθήκη ήταν καθημερινό. Συναντούσε μεγάλες δυσκολίες γιατί οι Λήμνιοι αγωνιστές του 21, που ήταν μακριά από τη Λήμνο, έκρυβαν τα ονόματά τους για λόγους ασφάλειας των συγγενών τους, που παρέμεναν στη Λήμνο. Έτσι πάρα πολλοί αγωνιστές Λημνιοί παρέμειναν άγνωστοι και δεν τους κατέγραψε κανείς. Όταν εκδόθηκε το τελευταίο βιβλίο του ήταν βαριά άρρωστος στο νοσοκομείο, γνωρίζοντας ότι το τέλος είναι κοντά. Κάποιος, δεν θυμάμαι ποιος, του το έφερε. Ο Τάσος το πήρε στα χέρια του, το χάιδευε, το παρατηρούσε, το καμάρωνε, έκανε σαν μικρό παιδί από τη χαρά του. Ήταν από τις ευτυχέστερες μέρες της ζωής του εκείνη η μέρα. Τώρα μπορώ να πεθάνω, μου είπε.<br />
<br />
<em>Η κυρία Ελευθερία Καψιδέλη.(Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjECgoWKxDvJ0BU8oYp5L3jjbP2ZsyqQoP-0BhVk-9ivVRnocyCO2XgBslzj2-ra4b6IP17JKdeOtskiUwEuRDpcmgR1p8IOOePj2CnUU2XCDxrolH4EIy1PhZUTWpJs_ZaJwVRi2AVsVk/s1600/DSC01096.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjECgoWKxDvJ0BU8oYp5L3jjbP2ZsyqQoP-0BhVk-9ivVRnocyCO2XgBslzj2-ra4b6IP17JKdeOtskiUwEuRDpcmgR1p8IOOePj2CnUU2XCDxrolH4EIy1PhZUTWpJs_ZaJwVRi2AVsVk/s400/DSC01096.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454066993022062274" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Νίκος Αρχοντίδης.</strong> Ο Τάσος Καψιδέλης ήταν θείος μου από τη γυναίκα του, που είναι αδελφή του πατέρα μου. Εκείνα που μου έχουν μείνει στη μνήμη μου είναι το πόσο σοβαρός και συνεπής άνθρωπος ήταν, με μια αυστηρότητα που δεν σε απομάκρυνε όμως από κοντά του. Επίσης η φοβερή λατρεία που είχε για τη Λήμνο, το πόσο ήθελε να την αναδείξει και το πόσο περήφανος ήταν για την καταγωγή του. Και τέλος, η μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλε για να συγγράψει το τελευταίο του βιβλίο, αφού τα στοιχεία ήταν ελάχιστα.<br />
<br />
<strong>Βαγγέλης Δασοπάτης.</strong> Είμαστε μαζί στ μετακπαίδευσ’ πριν απ’ τον πόλεμο. Κανονικά ο Τάσος ήνταν να γιν’ δόκιμος, αλλά επειδή ήνταν ορφανός βγήκε προστάτς και τον κάμαν λοχία και ήνταν διμοιρίτς. Είχαμ ένα λοχαγό, ένα αμόρφωτο στούρνο, που δε χώνευε τς μορφωμέν’ και δε χώνευε και τον Τάσο. Ο Τάσος δεν εκτέλιε τς ασκήσεις καλά, όχ’ ότι δεν ήνταν ικανός, αλλά δεν ήνταν βρε παιδί και πολύ τς στρατιωτικής, να πούμε. Το τι καψώνια τον έκαμνε μη ντα ρωτάς. Βλάχο τον ανέβαζε, βλάχο τον κατέβαζε, ποιος τώρα, ο λοχαγός σκατόβλαχος. Ο Τάσος μια μέρα ήρτε σε δύσκολο σημείο. Πήγαμ οι χωριανοί κοντά τ και τον πήκαμ να μην τον διν’ σημασία. Δεκεί που κουβεντιάζαμ μας είδε ο λοχαγός και πάλε είπε κατ για βλάχο και τέτοια. Τότε τον λέγω κι εγώ: «-Νάξερες με τι βλάχο εχ’ς να καν’ς, δε θα νέβγαζες τσιμδιά λαλιά». Σα να προμαζεύκιε κομμάτ ο λοχαγός, μια μέρα διέβαζε ένα χαρτί, εφημερίδα ήνταν τι ήνταν δε ξέρω. Είχαμ μαζωχτεί οι χωριανοί μαζί με τον Τάσο και κουβεντιάζαμ. «-Τι διεβάζ ο στούρνος βρε παιδιά» λεγ’ ο ένας. «-Τι να διεβάζ ο καψερός, σίγουρα θα κρατεί ανάποδα τν εφημερίδα ο μαύρος, για να δείξ ότι και καλά ξέρ ανάγνως. Κι άμα εχ’ κανένα καράβ η εφημερίδα θα νομίζ ότι γράφτ για ναυάγια εδιέτς π’ θα το γλέπ αναποδογυρζμένο». Ε, και πατούμε που λες κατ γέλια, γύρσε ο λοχαγός μας είδε που ουλ’ τον βλέπαμ, κατάλαβε ότι γελούσαμ για κειον. <br />
«-Τι λέτε βρε και γιατί γελάτε;», μας λέγ’. «-Α, τίποτα κυρ λοχαγέ, για κάτ ναυάγια λέμε» τον απαντά ένας, και ξανασκάζομ στα γέλια. Ε από τότε δεν τον ξαναενόχλησε τον Τάσο. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Δοξαστικόν<br />
<br />
Από το «Άξιον εστί» του Οδυσσέα Ελύτη</strong><br />
<br />
Άξιον εστί το φως και η πρώτη<br />
χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου<br />
η αλκή μες στο ζώο που οδηγεί τον ήλιο<br />
το φυτό που κελάηδησε και βγήκε η μέρα<br />
η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα<br />
ένα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος<br />
οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες<br />
η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος.<br />
Άξιο εστί το χέρι της Γοργόνας<br />
που κρατά το τρικάταρτο σα να το σώζει<br />
σα να το κάνει τάμα στους ανέμους<br />
σα να λέει να τ’ αφήσει και πάλι όχι<br />
ο μικρός ερωδιός της εκκλησίας<br />
η εννιά το πρωί σαν περγαμόντο<br />
ένα βότσαλο άπεφθο μέσα στο βάθος<br />
τ’ ουρανού του γλαυκού φυτείες και στέγες<br />
οι σημάντορες άνεμοι που ιερουργούνε<br />
που σηκώνουν το πέλαγο σα Θεοτόκο<br />
που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια<br />
που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται<br />
οι αγένειοι δόκιμοι της τρικυμίας<br />
οι δρομείς που διάνυσαν τα ουράνια μίλια<br />
οι Ερμήδες με το μυτερό σκιάδι<br />
και του μαύρου καπνού το κηρύκειο<br />
ο Μαΐστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής<br />
ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος<br />
η Τραμουντάνα, η Όστρια<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΡΑΝΗΣ (Peter Charanis)<br />
Ο πρύτανης των βυζαντινών σπουδών στις ΗΠΑ<br />
<br />
Θεόδωρος Μπελίτσος</strong><br />
<br />
Μια ελάχιστα γνωστή προσωπικότητα των γραμμάτων, που κατάγεται από τη Λήμνο θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε σ’ αυτό το άρθρο. Πρόκειται για τον Π. Χαρανή, ένα σπουδαίο επιστήμονα, ο οποίος συνέβαλε όσο λίγοι στην ανάπτυξη των βυζαντινών σπουδών στα αμερικανικά πανεπιστήμια, όπου δίδαξε πάνω από 40 χρόνια, ως το 1976.<br />
Ο Π. Χαρανής γεννήθηκε το 1908 στην Ατσική κι έμαθε τα πρώτα γράμματα στο σχολείο του χωριού του. Στο δημοτικό σχολείο Ατσικής, το οποίο ήταν ένα από τα πιο καλά οργανωμένα της Λήμνου (από τα λίγα εξατάξια), δίδασκαν εκείνη την περίοδο (1912 – 1918) αξιόλογοι δάσκαλοι, όπως ο Εμμ. Ιωαννίδης από την Κρήτη, ο Μικρασιάτης Αγησίλαος Νικολαϊδης, η Μαρία Βαγιάνου από το Αϊβαλί, ο Νίκος Φωτιάδης από την Πόλη, ο Αργύριος Καβουρίδης από τα Καμίνια, ο Τριαντάφυλλος Παλαιολόγου (Αβαδέλλης) από τις Σαρδές και η Ηλιοφωτίστη Κακκιάδου από την Ατσική. Σ’ αυτούς οφείλει τις πρώτες γνώσεις ιστορίας ο Π. Χαρανής. Το 1920 η οικογένειά του μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου είχαν εγκατασταθεί πολλοί Ατσικιώτες από τα τέλη του 19ου αιώνα. Μάλιστα είχαν ιδρύσει και σύλλογο στη Ν. Υόρκη με την επωνυμία «Άγιος Γεώργιος», ο οποίος βοήθησε τόσο στην ανέγερση του σχολείου του χωριού όσο και στο κτίσιμο του εντυπωσιακού καμπαναριού της εκκλησίας του. Εκεί ο Παναγιώτης Χαρανής έγινε Peter Charanis «επί το αμερικανικότερον», όνομα με το οποίο έγινε γνωστός στους πανεπιστημιακούς κύκλους και στη βιβλιογραφία, με αποτέλεσμα σήμερα όσοι αγνοούν την καταγωγή του, να το μεταφράζουν στα ελληνικά ως Πέτρος Χαράνης, αλλοιώνοντας τόσο το βαφτιστικό όσο και το επώνυμό του.<br />
<br />
<em>Ο Παναγιώτης Χαρανής στο σπίτι του στην Αμερική</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzpItfSravfyk0zYp75wR19X9v1o5EwcwKPB_i9333fy7ZoGIvNMD4jdlEvzUzqZsbQQOGFT7YH_70e6mpl950Aml4EIcGfLtSr5daoCYCLWUtUg3s5whoikF17x28EfsxVlcCWOmycac/s1600/testingocr00001.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 315px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzpItfSravfyk0zYp75wR19X9v1o5EwcwKPB_i9333fy7ZoGIvNMD4jdlEvzUzqZsbQQOGFT7YH_70e6mpl950Aml4EIcGfLtSr5daoCYCLWUtUg3s5whoikF17x28EfsxVlcCWOmycac/s400/testingocr00001.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453764549861372306" /></a><br />
<br />
Στις ΗΠΑ, παρά τα αρχικά προβλήματα προσαρμογής, ο Π. Χαρανής κατάφερε να συμπληρώσει τις γυμνασιακές σπουδές και να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο Rutgers την περίοδο 1927-1931. Στη συνέχεια κάνει μεταπτυχιακή έρευνα στο πανεπιστήμιο Madison Wisconsin για δυο χρόνια (1931-1935). Εκεί γνωρίζεται με το σπουδαίο Ρώσο βυζαντινολόγο Αλεξάντερ Βασίλιεφ, μια γνωριμία καθοριστική για το μέλλον του, αφού εκείνος τον παρακίνησε να ασχοληθεί με τη βυζαντινή ιστορία. Υπό την εποπτεία του Βασίλιεφ εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο «Εκκλησιαστική πολιτική του βυζαντινού αυτοκράτορα Αναστασίου Α’ του Δικόρου (491-518 μ.Χ.)», έργο το οποίο αργότερα εκδόθηκε σε βιβλίο από το πανεπιστήμιο Madison. Όμως οι βυζαντινές σπουδές ήταν ακόμα στα σπάργανα στις ΗΠΑ και ο Π. Χαρανής αναγκάζεται να αναζητήσει πνευματική τροφή στην Ευρώπη. Τη διετία 1936-38 έρχεται στις Βρυξέλλες, όπου κάνει μεταδιδακτορική έρευνα κοντά στο μεγάλο Βέλγο βυζαντινολόγο και ελληνιστή Henri Gregoire, με τον οποίο έκτοτε συνδέεται με μακροχρόνια φιλία. Στην Ευρώπη έχει την ευκαιρία να γνωριστεί και να συνεργαστεί και μ’ άλλους επιφανείς μεσαιωνολόγους, όπως τον Nicolas Adonz (αρμενολόγο) και τον Paul Wittek (τουρκολόγο). Το 1938 με πλούσιες γνώσεις και σημαντικό ερευνητικό έργο επιστρέφει στις ΗΠΑ, όπου γίνεται δεκτός ως διδάσκων στο πανεπιστήμιο Rutgers, όπου είχε σπουδάσει. Κατά την άφιξή του εκεί η βυζαντινή ιστορία ήταν άγνωστη, όπως άλλωστε στα περισσότερα αμερικανικά πανεπιστήμια. Χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος σε ένα άρθρο του “Τα περισσότερα μέλη του (ιστορικού) τμήματος δεν είχαν καν ακούσει ποτέ ότι είχε υπάρξει μια τέτοια αυτοκρατορία”. <br />
Σαράντα χρόνια αργότερα, το 1976, όταν αποχωρούσε από το Rutgers, η βυζαντινή ιστορία αποτελούσε τον κεντρικό τομέα του πανεπιστημίου, το οποίο δεχόταν και μεταπτυχιακούς φοιτητές, ενώ οι βυζαντινές σπουδές είχαν επεκταθεί σε δεκάδες άλλα επιστημονικά ιδρύματα της χώρας αυτής. Σύντομα ο Παν. Χαρανής, χάρη στο συγγραφικό του έργο, αλλά και στη γλαφυρή και μεταδοτική διδασκαλία του, άρχισε να ανεβαίνει στην ιεραρχία του Πανεπιστημίου Rutgers, γινόμενος σταδιακά: Βοηθός το 1941, αναπληρωτής το 1946, τακτικός το 1949 και επίτιμος καθηγητής το 1963. Παράλληλα εργάστηκε ως επισκέπτης ερευνητής στο διάσημο ιστoρικό κέντρο Dumbarton Oaks της Washington, τις χρονιές 1944-46, 1956-57 και 1978-79. Με την καθοδήγησή του το Πανεπιστήμιο Rutgers άρχισε να μετατρέπεται σιγά-σιγά σε κέντρο βυζαντινών σπουδών με διεθνή φήμη. Πλήθος φοιτητών έρχονταν να παρακολουθήσουν τις παραδόσεις του σοφού Έλληνα. Όπως θυμούνται παλιοί φοιτητές του, είχε επιβλητική προσωπικότητα στην τάξη, δίδασκε με πάθος και δυναμισμό, με κάποια τάση επίδειξης και είχε εκπληκτική μεταδοτικότητα, ιδιότητες που τον έκαναν πολύ δημοφιλή στο φοιτητόκοσμο. Το 1957, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιό του, ξεκινά μια σειρά αυτοτελών εκδόσεων με το γενικό τίτλο: «Rutgers Byzantine Series», στην οποία παρουσιάζονται τόσο νέες ερευνητικές εργασίες, όσο και μεταφράσεις στ’ Αγγλικά παλιότερων έργων Ευρωπαίων ιστορικών.<br />
Η φήμη του Χαρανή, ως P. Charanis πλέον, σύντομα ξεπερνά τις Η.Π.Α. και φτάνει στην Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα. Ήδη από το 1953 δημοσιεύει μελέτες του στο περιοδικό ΕΛΛΗΝΙΚΑ της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών. Το 1963 εκδίδεται στη Λισσαβώνα η μελέτη του «Οι Αρμένιοι στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία», η οποία μεταφράστηκε στα ελληνικά το 1992. Βιβλία του εκδίδονται επίσης στην Οξφόρδη το 1966 και στο Παρίσι το 1972, ενώ το 1974 εκδίδεται στη Θεσσαλονίκη το έργο του «Εκκλησία και πολιτεία στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία». Η αναζήτηση παλιότερων δημοσιευμένων εργασιών του (που ξεκινούν από το 1944) από τους Ευρωπαίους ερευνητές, έχει ως αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν σε δύο τόμους με το γενικό τίτλο «Διάφορα ανάτυπα», οι οποίοι εκδόθηκαν στο Λονδίνο, ο πρώτος το 1972 («Σπουδές για τη δημογραφία στη Βυζ. Αυτοκρατορία») κι ο δεύτερος το 1973 («Κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή στη Βυζ. Αυτοκρατορία»).<br />
Το 1972 ανακηρύσσεται επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κι αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Επίσης, το ελληνικό κράτος του απονέμει το Παράσημο του Φοίνικα, για τη συμβολή του στην έρευνα της ελληνικής ιστορίας και στη διάδοση της ελληνικής ιστορικής έρευνας στο εξωτερικό. Η αξία των μελετών του είναι μεγάλη και διεθνώς αναγνωρισμένη. Απλά σημειώνουμε ότι πάνω από 25 εργασίες του αναφέρονται στη βιβλιογραφία της μνημειώδους «Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους» της Εκδοτικής Αθηνών (βλ. τους σχετικούς με το Βυζάντιο τόμους Ζ’, Η’, Θ’).<br />
Το 1976 σε ηλικία 71 ετών, αποχωρεί τιμώμενος από το Πανεπιστήμιο Rutgers, του οποίου αναγορεύεται ισόβιος επίτιμος διδάκτορας. Στη θέση του έχει φροντίσει να αφήσει Ελληνίδα διάδοχο, την Αγγελική Λαΐου-Θωμαδάκη, σήμερα καθηγήτρια στο Χάρβαρντ. Αυτή αναγνωρίζοντας την επιστημονική προσφορά του Παν. Χαρανή, το 1980 επιμελείται της έκδοσης του τιμητικού τόμου: «Essays in honor of Peter Charanis», στον οποίο πρώην φοιτητές του, συνάδελφοι και φίλοι του σκιαγραφούν την προσωπικότητα και περιγράφουν το έργο του. Πολλοί από αυτούς, ανάμεσά τους κι αρκετοί Έλληνες, αφού μαθήτευσαν κοντά του, συνεχίζουν το έργο του σε αμερικάνικα πανεπιστήμια, διαδίδοντας τις βυζαντινές σπουδές και κάνοντας παγκόσμια γνωστή την ελληνική ιστορία και το όνομα του τόπου μας.<br />
Ο Παν. Χαρανής δεν ξέχασε την πατρίδα του, την Ατσική της Λήμνου. Βέβαια ερχόταν σπάνια στην Ελλάδα, αλλά συχνά έστελνε τη συνδρομή του για διάφορα έργα που γίνονταν στο χωριό του (σχολείο, εκκλησίες, κ.λ.π), προτιμώντας την ανωνυμία. Το όνομά του διακρίναμε μόνο σε μια σεμνή μαρμάρινη πλάκα, στο ξωκλήσι του Αγίου Ερμολάου, ανάμεσα στα ονόματα των δωρητών του μικρού ναού. <br />
<br />
<em>Η μαρμάρινη πλάκα που είναι εντοιχισμένη στον Άγιο Ερμόλαο με το όνομα του δωρητή Παναγιώτη Χαρανή (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfwTJ3vZeFleCS6dL6XRhsrVXMwTnVEGwZtvzBf2OQD2ilXeDxc1oymFGIxA-jMy0jlFuIRBSi0Y32qI6ioUkd6aL4ez_jScDkjXo1PR2e9XWyH3i9oqdE__Czi7qxvc1EwWjdZcwbaBM/s1600/DSC01016.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfwTJ3vZeFleCS6dL6XRhsrVXMwTnVEGwZtvzBf2OQD2ilXeDxc1oymFGIxA-jMy0jlFuIRBSi0Y32qI6ioUkd6aL4ez_jScDkjXo1PR2e9XWyH3i9oqdE__Czi7qxvc1EwWjdZcwbaBM/s400/DSC01016.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453765111787638866" /></a><br />
<br />
Ο Παν. Χαρανής πέθανε στις 23 Μαρτίου 1985, σε ηλικία 80 ετών. Ο Παναγιώτης Χαρανής έχει μια θυγατέρα, την Αλεξάνδρα, καθηγήτρια Αγγλικής γλώσσας και ιστορίας της τέχνης, η οποία μένει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, αλλά έρχεται συχνά στη Λήμνο για διακοπές και ένα γιο τον Αντώνη, που είναι καθηγητής φυσικής και μένει μόνιμα στην Αμερική, που επίσης αγαπά τη Λήμνο και έρχεται συχνά. <br />
Θα κλείσουμε αυτό το αφιέρωμα με τα λόγια του Αλέξη Γ. Κ. Σαββίδη, διδάκτορα βυζαντινής ιστορίας κι ερευνητή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Σε εκτενές άρθρο του στην εφημερίδα Καθημερινή (φ. 30-4-1995,σ. 31), με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα ετών από το θάνατο του Παν. Χαρανή, έγραφε για το διαπρεπή Λημνιό βυζαντινολόγο, ότι υπήρξε: «Ιστορικός με καίρια προσφορά στους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ιστοριογραφίας με σειρά σημαντικών δημοσιευμάτων και με καθοριστική συμβολή στην καθιέρωση του μαθήματος της βυζαντινής ιστορίας και πολιτισμού στα αμερικάνικα πανεπιστήμια».<br />
<br />
<em>Η κόρη του Αλεξάνδρα έξω από το πατρικό σπίτι της στην Ατσική (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjom-wmmxKHp7dcWtF2ZZrpGmViCCDGYCIRUV8i3yhJkDMsG8lo09LzqKkD5MmVO2x4IznEnRCS88NOk8xOxY_LmuEFq0-eFMCXVfiJ2LOic4WA1uGStcw_a-2RIVeAW_03rpSjzMnl-_w/s1600/testingocr00007.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 389px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjom-wmmxKHp7dcWtF2ZZrpGmViCCDGYCIRUV8i3yhJkDMsG8lo09LzqKkD5MmVO2x4IznEnRCS88NOk8xOxY_LmuEFq0-eFMCXVfiJ2LOic4WA1uGStcw_a-2RIVeAW_03rpSjzMnl-_w/s400/testingocr00007.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453767232988550258" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ανεμόεσσα<br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Επί πτερύγων ανέμων», της Μαρίας Λαμπαδαρίδου – Πόθου</strong><br />
<br />
Σε είδα Λήμνος<br />
Μαρμαρυγή από μνήμες που αναδεύονται<br />
Μέσα στους σπόρους της γης σου<br />
Εγώ που κοίμησα τους πόθους μου στο αίμα σου<br />
Και σήκωσα μέσα το χώμα σου τη βουλιαγμένη γη μου<br />
Μοναχός<br />
Στάθηκα στην πρώρα του άστρου μου<br />
Την εγκοσμιότητά μου περιφέροντας στα εφήμερα τοπία σου<br />
Κύκλια κίνηση του αιώνιου.<br />
<br />
Σε είδα Λήμνος <br />
Των αιμάτων τη μοίρα να τυλίγεσαι<br />
Και περήφανη το θάνατο να καταργείς<br />
Όρθια πάνω στη χαίτη των κυμάτων<br />
Ξανά και ξανά το θάνατο αναιρώντας<br />
Κύκλια ανάβαση στης φυλής μου τη δόξα. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Λίγα λόγια για τη ζωή του Παναγιώτη Χαρανή<br />
<br />
Αρετή Σ. Τραγάρα</strong> <br />
<br />
Λόγω μη ύπαρξης αρχείων δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία γέννησής του, ο ίδιος όμως έλεγε ότι γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1908, της Παναγίας δηλαδή, γι’ αυτό τον ονόμασαν Παναγιώτη. Άλλες αναφορές όμως τον θέλουν να γεννήθηκε το 1905. Τότε ήταν συχνό να αλλάζουν την χρονολογία γέννησής τους, για διάφορους λόγους. Ίσως ένας λόγος για τον Χαρανή, αν αληθεύει ότι γεννήθηκε το 1905, να ήταν το ότι άρχισε να σπουδάζει στην Αμερική, σχετικά μεγάλος. Γεννήθηκε στην Ατσική της Λήμνου. Ήταν το τρίτο παιδί μιας σχετικά φτωχής οικογένειας. Ο πατέρας του Γιώργος, πέθανε στα 1910. Ο μεγαλύτερος γιος πήγε στην Αμερική το 1912, ο δεύτερος έφυγε για Αμερική το 1915 και ο μικρότερος Παναγιώτης Χαρανής το 1920, φτάνοντας στις 30 Οκτωβρίου στους θείους του Γιάννη και Νικόλα Στρούμτσο (John and Nickolas Stroumtsos), στο New Brunswik, Jersey. Με την υποστήριξή τους άρχισε την αμερικανική εκπαίδευση. Στη Λήμνο είχε πάει μέχρι την 6η δημοτικού, αλλά επειδή έπρεπε να μάθει αγγλικά, στην Αμερική τον έβαλαν στη δευτέρα δημοτικού. Στο τέλος της χρονιάς, μπήκε σε μια «τάξη ευκαιρίας», που ήταν για παιδιά που είχαν μείνει πίσω σχολικά. Σε μισό χρόνο κατόρθωσε και μπήκε στο γυμνάσιο. <br />
Τελειώνοντας το λύκειο στο New Brunswik, πήγε στο Rutgers University για τέσσερα χρόνια. Οι συγγενείς του τον υποστήριξαν όσο μπορούσαν οικονομικά, αλλά και ο ίδιος έκανε μικροδουλειές. Οι καθηγητές του τον θεωρούσαν ανώτερο φοιτητή. Το 1931 την άνοιξη, αποφοίτησε. Μετά το τέλος του διδακτορικού του, τον κράτησαν ένα επιπλέον χρόνο ως βοηθό. Ευκαιρίες δουλειάς ήταν λίγες για όλους, πόσο μάλλον για το Χαρανή, που τα εμπόδια ήταν περισσότερα. Συνεχώς έπρεπε να διαβεβαιώνει ότι έχει ξεπεράσει το μεταναστευτικό του παρελθόν, ότι μιλά τέλεια τα αγγλικά, ότι έχει «αμερικανοποιηθεί». Ένα Πανεπιστήμιο τον απέρριψε λέγοντας ότι δεν υπάρχουν θέσεις για Έλληνες ή για Εβραίους.<br />
Το 1936 παίρνει υποτροφία από τη Βελγο-Αμερικανική εταιρεία και πάει για σπουδές στις Βρυξέλλες για δύο χρόνια. Εκεί γνωρίζει τον καθηγητή Gregoire, ταξιδεύει στην Ευρώπη, γνωρίζει τη γυναίκα του, Βελγίδα φοιτήτρια τότε, Madeleine Schilz. Άνθρωποι που τον επηρέασαν και στους οποίους οφείλει χρέος είναι:<br />
Πρώτον, η Mrs Herbert, η δασκάλα του στην «τάξη ευκαιρίας» στο δημοτικό. Αυτή ήταν τόσο ευχαριστημένη με την πρόοδό του, που όταν μπήκε στο γυμνάσιο ο Χαρανής, σε μισό χρόνο, του έκανε δώρο ένα λευκό πουκάμισο, δώρο που ποτέ δε θα ξεχνούσε. Κράτησαν επαφή για όλη τους τη ζωή, θεωρώντας τον σαν γιο της. Ο Χαρανής θυμάται ότι όταν θα πήγαινε να σπουδάσει με το Vasilief, αυτή είχε στενοχωρηθεί, λέγοντάς του ότι με αυτόν θα γινόταν μπολσεβίκος.<br />
Δεύτερο, η μητέρα του Χρυσάνθη. Γενικά στους συγγενείς του οφείλει πολλά, γιατί είχαν κατανόηση στην προσπάθειά του να σπουδάσει, αλλά και τον βοηθούσαν οικονομικά σε δύσκολους καιρούς. Αλλά στη μητέρα του εντοπίζει το πρώτο κίνητρο. Η μητέρα του, που ήταν αγράμματη, ήταν το μεγαλύτερο παιδί στην οικογένειά της και έπρεπε να βοηθήσει στην ανατροφή των αδελφιών της. Έτσι γινόταν τότε. Τα αδέλφια της, αγόρια, στάλθηκαν στο σχολείο, αλλά δεν πήγαν βέβαια πέραν του δημοτικού. Η μητέρα του, του πέρασε το πάθος και το σεβασμό στη μόρφωση. Όταν στάλθηκε ο Χαρανής στην Αμερική, ο λόγος ήταν να έχει μια οικονομική ευκαιρία. Αν και η μόρφωση ποτέ δεν ήταν ακριβώς στα σχέδιά του, ο Χαρανής ήταν πεπεισμένος ότι αυτή τον έστειλε με την ελπίδα ότι ένας από τους γιους της θα μορφωθεί. Η μητέρα του έμεινε στη Λήμνο μέχρι το 1930, οπότε πήγε στην Αμερική. Πέθανε το 1935 και μόλις κατόρθωσε να δει τον ακαδημαϊκό θρίαμβο του γιου της. Τη διδακτορική διατριβή του ο Χαρανής την αφιερώνει στη μητέρα του γράφοντας: «Στη μνήμη της μητέρας μου, που αρρώστησε την ίδια μέρα που έγινα διδάκτορας φιλοσοφίας στο Wisconcin», αναγνωρίζοντας επίσης την υποστήριξη των θείων του.<br />
Ο Χαρανής πήγε στη Λήμνο δύο χρόνια μετά το θάνατο της μητέρας του, την περίοδο των σπουδών του στον Gregoire, το 1937, 17 χρόνια αφού είχε φύγει ο ίδιος. Αρχικά ο Χαρανής ήθελε να γίνει δικηγόρος, αλλά μετά άλλαξε γνώμη. Από τα φοιτητικά του ήδη χρόνια είχε αποφασίσει να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα. Είχε σκεφθεί και τα μαθηματικά, αλλά το πραγματικό πάθος του ήταν η ιστορία. Ήδη από το Γυμνάσιο κέρδιζε στους διαγωνισμούς ιστορίας. Η πραγματική αιτία βέβαια ήταν η εθνική του συνείδηση. Θυμάται ότι από τη στιγμή που έμαθε αγγλικά, άρχισε να διαβάζει ελληνική ιστορία, ώστε να μάθει περισσότερα για την καταγωγή του. Στο Rutgers άρχισε να ανακαλύπτει τους βυζαντινούς. Ενοχλημένος από τις ήδη υπάρχουσες θεωρίες, ότι δηλαδή το ελληνικό στοιχείο είχε υποδουλωθεί στους Σλάβους κατά το μεσαίωνα και ότι δεν είχε και μεγάλη σχέση με τους αρχαίους Έλληνες, κατά το διάσημο ιστορικό Fallmerayer, μη βρίσκοντας ικανοποιητικές άλλες πηγές πληροφοριών και ενοχλημένος επίσης από την αδιαφορία με την οποία οι Έλληνες αντιμετώπιζαν την κληρονομιά τους, αλλά και από την αποδοκιμασία με την οποία η σύγχρονη ιστοριογραφία γενικά αντιμετώπιζε τη βυζαντινή ιστορία και τον πολιτισμό, όλα αυτά τον ώθησαν να κάνει τη βυζαντινή ιστορία την ειδικότητά του. Τον βοήθησαν σ’ αυτό δυο χαρακτηριστικά του στοιχεία, η ελευθερία από καθαρή αγάπη για την εθνική του καταγωγή και το πάθος του να μάθει γι’ αυτήν, ξεκινώντας να ψάχνει ένα πρόβλημα από τις αρχικές πηγές του. <br />
Προβλήματα στην απόφαση του Χαρανή να σπουδάσει τη βυζαντινή ιστορία ήταν πρώτον το πού θα σπούδαζε, αφού ουσιαστικά ο μόνος βυζαντινολόγος ήταν ο Vasilief στο Wisconsin και δεύτερον, οικονομικοί λόγοι αφού την υποτροφία στην οποία ήλπιζε, δεν την πήρε. Αφού έγραψε στον Vasilief και αυτός τον δέχτηκε, αποφάσισε να ξεκινήσει χωρίς την υποτροφία. Οι θείοι του και τα αδέρφια του παρά τη μεγάλη οικονομική κρίση, τον βοήθησαν τον πρώτο χρόνο, με τις δουλειές τους σε ελληνικά εστιατόρια. Το δεύτερο χρόνο (1932-1933), πήρε υποτροφία και στη συνέχεια έγινε βοηθός καθηγητή.<br />
Το μεταπτυχιακό του Χαρανή είχε τον τίτλο: «Το βυζαντινό εξωτερικό εμπόριο τον 6ο αιώνα». Έκανε μαθήματα σε πολλά ιστορικά πεδία, όπως Ευρωπαϊκή ιστορία, από αρχαία έως σύγχρονη, αλλά και λίγη Αμερικανική ιστορία. Το θέμα του διδακτορικού του (Η θρησκευτική πολιτική του Αναστάσιου του Α’, Ρωμαίος αυτοκράτορας, 491-518), το διάλεξε πολύ προσεκτικά, ώστε να είναι πρακτικό, αρκετά βυζαντινό, αλλά και αρκετά αρχαίο, ώστε να μπορεί να δείξει ότι μπορεί να διδάξει αρχαία ιστορία. Αν δεν ήταν ο μόνος διδάκτορας που έβγαλε ο Vasilief, ήταν σίγουρα ο μόνος Βυζαντινός. Αξιόπιστες πηγές αναφέρουν ότι όταν πέρασε τις εξετάσεις ο Χαρανής, άρχισε να χορεύει Ελληνικά από τη χαρά του, σε κεντρική οδό της πόλης.<br />
Ο Χαρανής έκανε μεγάλη εντύπωση στους καθηγητές του. Μερικές κρίσεις τους: «Είναι ανώτερος άνθρωπος σε εμφάνιση, χαρακτήρα, προσωπικότητα». «Όλοι οι φοιτητές του τον συμπαθούν, τον σέβονται, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, κάνει τη δουλειά του να προκαλεί το ενδιαφέρον των φοιτητών του». «Είναι έξυπνος, αξιόπιστος, έντιμος, πολυμήχανος και διαθέτει χαρισματική προσωπικότητα». «Δεν ξεμένει ποτέ από ιδέες, το λεξιλόγιό του είναι άριστο, μιλά εύκολα και κρατά την προσοχή των ακροατών του».<br />
<br />
<em>Ο Π. Χαρανής σε μια χαρακτηριστική πόζα στο γραφείο του, στο Πανεπιστήμιο Rutger. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7dsDBb8Tcn3WDHDvZifefIECqUXnchCTnXZjhyY-pE-dmDu81B_PolUEzs3AksV2EK55ysp7G_3xjQod_8155FH5yTSoK1tgP7pZOftYx_dSuCgbC5Eh9UHxyQyv8JXtITyE8INeAPQU/s1600/testingocr00031.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 312px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7dsDBb8Tcn3WDHDvZifefIECqUXnchCTnXZjhyY-pE-dmDu81B_PolUEzs3AksV2EK55ysp7G_3xjQod_8155FH5yTSoK1tgP7pZOftYx_dSuCgbC5Eh9UHxyQyv8JXtITyE8INeAPQU/s400/testingocr00031.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453766290981116082" /></a><br />
<br />
Ο ίδιος ο Χαρανής έλεγε: «Γράφεις, αφού πρέπει, βιβλία και άρθρα, αλλά πιστεύεις επίσης, ότι η πρώτη σου υποχρέωση είναι απέναντι στους φοιτητές σου, όχι μόνο να τους εκπαιδεύσεις ως συνεχιστές σου, αλλά να φτιάξεις μορφωμένους ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, ώστε η ποιότητα ζωής που χαρακτηρίζει πραγματικά πολιτισμένους ανθρώπους, της οποίας απαραίτητα συστατικά είναι ο σεβασμός για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ελευθερία σκέψης και έκφρασης, και η <br />
καλλιέργεια ανεξάρτητης κρίσης, να ενισχυθεί στη χώρα σας». <br />
Την πατρίδα του τη Λήμνο τη θυμόταν και την αγαπούσε πολύ. Θυμόταν την απελευθέρωση από τους Τούρκους το 1912, σαν μια ανεκτίμητη εμπειρία, όταν οι Ελληνικές μονάδες απελευθέρωσης έφτασαν στο νησί. Όταν το νησί το κατέλαβε το Ελληνικό ναυτικό, οι Έλληνες στρατιώτες πήγαν σε διάφορα χωριά και διανυκτέρευαν στις πλατείες. Κάποια μικρά παιδιά έτρεχαν να δουν τους Έλληνες στρατιώτες, να δουν πώς είναι οι Έλληνες. «-Τι κοιτάτε ρε;», ρώτησε ένας στρατιώτης. «-Τους Έλληνες» «-Γιατί εσείς δεν είστε Έλληνες;» «-Οχ’ εμείς είμαστε Ρωμιοί» ήταν η απάντηση απ’ την άλλη μεριά. Ο Χαρανής, μεγάλος πια αστειευόταν, ότι από τη στιγμή που η Λήμνος ήταν αρχαία Αθηναϊκή αποικία, καθώς δεν άλλαξε μετά από τόσους κατακτητές, αυτός ως Λήμνιος, ήταν «γνήσιος γιος του Περικλή». <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Λήμνια καλά<br />
Από την ποιητική συλλογή «Γηγενές πυρ» του Ιωάννη Ψάρρα</strong><br />
<br />
Οι λόφοι συνετοί.<br />
Το μειδίαμα του δειλινού<br />
γλυκό τριαντάφυλλο στην καρδιά.<br />
Βάδισμα νωχελικό στην άκρη της θάλασσας.<br />
Οι ήχοι είναι της σιωπής.<br />
Στοχασμός.<br />
Η ύπαρξη όταν στοχάζεται<br />
κάτω από τέτοιες συνθήκες,<br />
αγαπά.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μαρτυρίες για τον Παναγιώτη Χαρανή<br />
<br />
Συλλογή Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
<strong>Νίκος Κάντζος.</strong> Ήνταν πολύ καλός άθρωπος, και ο ίδιος και η δυχατέρα τ’ η Αλεξάνδρα. Ήνταν χωρατατζής, πολύ περήφανος, κι ενώ ήνταν μεγάλος επιστήμονας όπως ακούγαμ, δε μεγαλοπιάνταν καθόλ. Αγάπαν πολύ τα ζώα. Είχε ένα σκύλο κι όπου κι αν πήγαινε τον ακλούθαν. Το κατκήργιο τ ήνταν ο Αγιαρμόλας. Μια μέρα έβγαλα ένα μκρέλια ροφό και τς τον πρόσφερα. Τν άλλ’ μέρα ήρτε με ένα μπουκάλ’ ουίσκι και με το έδωκε. Κάποιος καυκιένταν, να μην πούμε το όνομα τ’ τώρα γιατί έναι εν τη ζωή, και τον λέγ’ ο Χαρανής. «Άμα εχ’ς καλά παιδιά, τι τα θελ’ς τα καλά, κι άμα δεν εχ’ς καλά παιδιά τι να τα καμς τα καλά;». Τόπιασες το νόημα;<br />
<br />
<strong>Βαγγέλης Δασοπάτης.</strong> Είμαστε μια παρέα μορλάδες πριν να φυγ’ για τν Αμερική. Εγώ ήμνα λίγο πιο μκρος, αλλά με παίρναν μαζί τς οι αλλ’. Παγαίναμ και κλέβαμ φρούτα, πιο πολύ τζάνερα, απ’ τα δέντρα. Τότε είχαμ αυτό το σπορ, τώρα έχνε άλλα. Είχαν ένα σαθήρ δεκεί στο σπίτι τς που είχε ούλο ντω λογιώ τα φρούτα μέσα. Και τον ρωτούσαμ τον Παναγιώτ γιατί αφού έχνε τέτοιο σαθήρ παγαίν’ με τα μας στα ξένα σαθήρια, και κειος γέλαν και μας ήλεγε: «Πώς γίνεται βρε παιδιά, να κλέψω το θκο μας το σαθήρ; Γίνεται; Δε γίνεται».<br />
Θμούμαι είχε το 1919 γαλλικό πυροβολικό πας τς μυλλ’ και παγαίναμ και κλέφταμ κανένα ντενεκέ ή οτ βρίσκαμ τέλος πάντων. Στο σκολειό είμαστε ο ένας να χτυπάς τον άλλον, αλλά ο Παναγιώτς ήνταν καλός μαθητής, έξυπνο παιδέλ’ μη ντα λογαριάγ’ς. Παγαίναμ στς νούριακ’, στα χαντάκια, σαν παιδέλια που είμαστε, κι ανοίγαμ φούρεν’ ρίχταμ μέσα καβαλίνες και τς βάζαμ φωτιά. Ήνταν και τούτο το παιγνίδ μας. Ο Χαρανής έκαμνε τς πιο μεγάλ’ και τς πιο όμορφ φούρεν’. <br />
Είχε ένα ιδίωμα στο πορπάτμα, με το ένα ποδάρ δεν πάταν με τν αρίδα όταν το προχώργιε, είχε δηλαδή ένα αλαφρό κούτσαμα και όντας θέλαμ να τον πειράξομ κάμναμ πως πορπατεί και κειος θύμωνε και μας κυνήγαν. Με ήλεγε ο σχωρεμένος ο Χαράλαμπος ο Σαράντης ο Μαστροβασίλ’ς ότι όντας ήνταν παιδιά πδήξαν από ένα τοίχο και έπεσε καταπόδ απ’ τον Παναγιώτ μια κοτρώνα απ’ τον τοίχο και τον χτύπσε στν αρίδα και τον κούτσανε. <br />
Ο μπαμπάς τ’ είχε πεθάν’, ήνταν ορφανός και θμούμαι πόσο καλή γ’ναίκα ήνταν η μάνα τ’ η Χρυσάνθη, μα καλή απ’ τς καλές. Είχε δυο αδέρφια το Δημητρό και το Χαρελάμπ, είχαν φυγ’ για Αμερική πιο μπροστά. Ήρτε ξανά ύστερα από χρόνια όντας ήνταν φοιτητής νομίζω, για μπλιο ύστερα. Είχε δαν’στεί ένα γάδαρο και πήγαινε στον Αγιαρμόλα για μπάνιο, ήνταν πολύ χαρούμενος, ούλο τραγούδγιε και φώναζε, πάτγιε κατ φωνάρες, φαίνταν ότι είχε χαρά ο άθρωπος. Φώναζε ας πούμε, γεια σας αθρώπ, γειά σου θάλασσα, γεια σου αγέρα, γεια σας πλια και δέντρα, γεια σου και σένα γάδαρε. Τούτο το πράμα να μλα μαθέ με το γάδαρο είχε παραξενέψ πολύ τον κόσμο. Ύστερα ξανάρτε πολλές φορές σα γέρος, ταίριασε να βρεθούμε, τα θμούνταν ούλα, κάτσαμ και τα κουβεντιάσαμ και ήνταν συγκινημένος, μπορεί να ξέφγιε και να γίν’κιε μεγάλος και τρανός αλλά ήνταν σαν εμάς απλός άθρωπος. <br />
<br />
<strong>Βασίλης Λούγκλος.</strong> Όταν ήμουν μικρό παιδί, είχαμε στην αυλή μας ένα αγαλματάκι από μάρμαρο και το παίζαμε εμείς τα παιδιά. Το λέγαμε «κουκλούδ» και «παιδέλ’». Το είχε βγάλει το υνί καθώς όργωνε από ένα χωράφι μας στον Κουτουρλό. Κάποια μέρα είχε έρθει στο σπίτι μας ο Χαρανής και το είδε. Αυτό, μας είπε, είναι αρχαίο ελληνικό άγαλμα, πρέπει να ειδοποιήσουμε την αρχαιολογική υπηρεσία. Εμείς τα παιδιά κλαίγαμε και δε θέλαμε να αποχωριστούμε το άγαλμά μας. Έχει μεγάλη αξία μας είπε, αλλά πρέπει να πάει εκεί που ανήκει, στο μουσείο. Τελικά ήρθε η αρχαιολογική υπηρεσία και το εκτίμησε, ήταν ένα άγαλμα τρεισήμισι χιλιάδων ετών (3500) και βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λήμνου, χάρη στον Χαρανή. Χάσαμε εμείς τα παιδιά ένα παιχνίδι και κέρδισε το Μουσείο ένα ανεκτίμητο θησαυρό.<br />
<br />
<em>Το πατρικό σπίτι του Παναγιώτη Χαρανή στην Ατσική.(Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT4iM2QKCVRELdJiSPurRGa05dBAg-VAthl1BXiTnlWXURmWbVCLvavxm4Zzp9sHzcMlsX5xEbo112mWDTA9_cd5ofyEOJa_O2yfOgj9YV7HxfggacQNlb1xvQ4LEcq7CesXDdEgx3_nw/s1600/DSC01023.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT4iM2QKCVRELdJiSPurRGa05dBAg-VAthl1BXiTnlWXURmWbVCLvavxm4Zzp9sHzcMlsX5xEbo112mWDTA9_cd5ofyEOJa_O2yfOgj9YV7HxfggacQNlb1xvQ4LEcq7CesXDdEgx3_nw/s400/DSC01023.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453763981692098802" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Το πλούσιο σπίτι μας <br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Λήμνος» του Σταύρου Τραγάρα</strong><br />
<br />
Ηλέκτρινη γκαζιέρα με τρόμπα<br />
μάλαμα απ’ το Ελντοράντο <br />
χυμένο σε θαλασσοχελώνες <br />
από κονκισταδόρες Λημνιών καφενείων.<br />
<br />
Οπή από φευγάτο μποντάκι στην πόρτα<br />
δέσμη φωτός και ηλιόσκονη<br />
ψαυμένη με το δάχτυλο.<br />
<br />
Παλιό κουτί από παστίλιες ΙΟΝ<br />
κουμπιά χρωματιστά<br />
δεκάρες και πεντάρες<br />
μια δαχτυλίθρα<br />
ένα καρούλι άδειο <br />
και ένας νάνος ζούδιαρης.<br />
<br />
Η σκάλα η καρένια<br />
κεδρία και κερί από μέλισσες<br />
στις εκατόμφυλλες κάμαρες<br />
δορύξενων πνευμάτων.<br />
<br />
Μαγκάλι αργυρένιο<br />
ανθέμιο σε σποδό<br />
Εδώμ γενναιόκαρδων<br />
ευσπλαγχνικό πολύδωρο.<br />
<br />
Απανάρι χερόμυλου<br />
σβούρα μαγική αντρελουσίων<br />
πράξεις Θείας Ευχαριστίας<br />
δώρο απ’ τον Ζαγρέα<br />
προετοιμασία για τον άξενο πόντο.<br />
<br />
Απάνθηση στην άπαρτη ακακία μας<br />
φθινοπωρινές στάλες βροτείων<br />
τραυματίες δουλαγωγημένοι έκτοτε<br />
βροχιασμένοι νοσταλγικοί ευγνώμονες.<br />
<br />
Σπουργίτια εγρέμαχα στο τζάμι<br />
χιόνι ασπροκόκκινο<br />
και κρούσταλα εκατογκάρανα<br />
λουκούμι τριαντάφυλλο τυλιγμένο στο χαρτί<br />
κάθε βράδυ απ’ τον πατέρα<br />
γονίδι σε ηλιοκάμινο ιερογλώσσων.<br />
<br />
Πιάτο με προζύμι ξεχειλισμένο<br />
και η πετσέτα με τις κόκκινες ρίγες<br />
υφασμένη απ’ την Παναγιωτίτσα <br />
και τις Εργαστίνες<br />
τιμημένες με κλάδο ελαίας<br />
και θυμίαμα κάθε Σαββατόβραδο.<br />
<br />
Κρίκελας στην εξώπορτα σιδερένιος<br />
και παράτωμα κάθε βράδυ δοξαστικό<br />
σ’ απάνεμο λιμάνι ήσυχο<br />
σφάλισμα από κείνους που ουρλιάζουν.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ (λιθογλύπτης) <br />
<br />
Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
Ο Γιάννης Φωτιάδης γεννήθηκε στη Σαμψούντα της Μικράς Ασίας το 1880. Ο πατέρας του ονομαζόταν Παναγιώτης. Είχε τρία αδέρφια, το Βασίλη που ήταν μάγειρας στα καράβια και ήταν εγκατεστημένος τη Νίκαια του Πειραιά, τη Μελπομένη που παντρεύτηκε στη Θεσσαλονίκη και τη Δέσποινα που παντρεύτηκε στα Ταμπούρια του Πειραιά. Ο Γιάννης Φωτιάδης ασχολήθηκε από μικρός με την τέχνη της λιθογλυπτικής – μαρμαρογλυπτικής.<br />
<br />
<em>Ο Γιάννης Φωτιάδης στο υπό κατασκευή καμπαναριό της Ατσικής, πάνω σε σκαλωσιά</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS8VdJ7Rf-ySCf3pjOTRoDBvBrtTsdkAlGy8MVZ33xZ1JFsm6Ms_TG9wYaw73RiX-ia0Lx86_t_wihermmuUUgNkYw5Y3hFRow0hRZTZZpD_pgn1Xo454C5Bx5V1nonAzH6bsX7Unzwg8/s1600/testingocr00036.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 295px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS8VdJ7Rf-ySCf3pjOTRoDBvBrtTsdkAlGy8MVZ33xZ1JFsm6Ms_TG9wYaw73RiX-ia0Lx86_t_wihermmuUUgNkYw5Y3hFRow0hRZTZZpD_pgn1Xo454C5Bx5V1nonAzH6bsX7Unzwg8/s400/testingocr00036.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453759733677531074" /></a><br />
<br />
Στην Ελλάδα και στη Λήμνο έφτασε το 1918, μαζί με συνεργείο μαρμαροτεχνιτών και επικεφαλής Άγγλο αρχιτέκτονα για να επιμεληθούν την κατασκευή των συμμαχικών νεκροταφείων Μούδρου και Πορτιανού για τους πολυπληθείς πεσόντες συμμάχους στρατιώτες στα Δαρδανέλλια, του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Σε τι έργα είχε εργασθεί έως τότε είναι άγνωστο, αφού όλα αυτά δεν ήταν του ενδιαφέροντος της ιστορικής καταγραφής, τώρα δε μετά από τόσα χρόνια είναι δύσκολο να βρει κάποιος στοιχεία. Το βέβαιο είναι ότι ήταν γνωστός τεχνίτης, αφού ήταν επικεφαλής του συνεργείου των τεχνιτών Λημνιών και ξένων. Βέβαιο είναι πάλι ότι δεν ήταν απλός εμπειροτέχνης αφού γνώριζε σχέδιο, γνώριζε δε αν και δεν τις πολυχρησιμοποιούσε όλες τις τεχνικές της γλυπτικής, δηλαδή τη χρήση πηλού και τη μετατροπή πήλινων δημιουργημάτων σε γύψινα. Δεν γνωρίζουμε αν έφτιαξε χάλκινα, που μάλλον δεν έφτιαξε τουλάχιστον σε ευρεία κλίμακα, αλλά μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο λόγος γι’ αυτό δεν ήταν βέβαια η έλλειψη τεχνικής, αφού μετά το στάδιο του γύψινου η δουλειά του γλύπτη σταματά και αναλαμβάνει πλέον το χυτήριο, αλλά ο λόγος ήταν η προτίμηση της κοινωνίας για πέτρινα και μαρμάρινα μνημεία και όχι για χάλκινα, τα οποία κόστιζαν και περισσότερο. <br />
<br />
<em>Πρόπλασμα για κάποιο ηρώο, που δεν πρόλαβε να το υλοποιήσει. Βρίσκεται στο σπίτι της νύφης του, στη Μύρινα (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2xtLiAsm_w_n3_6Us0dWLcr1Wdqo_3Z2zxz5dtOs5OQb3K_axQMEkmVG2zCJ0o4Y9itD_76EODr7jc90-kNquU3NkMuL-_bHldF_F1MTsDN3P-Ovtt7Llwa0CcZ3lF9J_BKykEwLViC0/s1600/DSC00906.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2xtLiAsm_w_n3_6Us0dWLcr1Wdqo_3Z2zxz5dtOs5OQb3K_axQMEkmVG2zCJ0o4Y9itD_76EODr7jc90-kNquU3NkMuL-_bHldF_F1MTsDN3P-Ovtt7Llwa0CcZ3lF9J_BKykEwLViC0/s400/DSC00906.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453761225835056818" /></a><br />
<br />
<em>Γρανιτένια κουκουβάγια, έργο Γ. Φωτιάδη. Βρίσκεται στο σπίτι της νύφης του, στη Μύρινα (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9pN55iwHfDW1z7I8J49NhPkqb03pWdkqT_f84m12aqmE-PDodZVJ2rKQ0oyExs3jY7GLR742ud8UoVjl4ejixIgsFINbKWR9u97iPC0JedVGr0Jv7ztyfAdLKHUWYo2OXgomjqz98uJQ/s1600/DSC00911.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9pN55iwHfDW1z7I8J49NhPkqb03pWdkqT_f84m12aqmE-PDodZVJ2rKQ0oyExs3jY7GLR742ud8UoVjl4ejixIgsFINbKWR9u97iPC0JedVGr0Jv7ztyfAdLKHUWYo2OXgomjqz98uJQ/s400/DSC00911.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454071699612722962" /></a><br />
<br />
<em>Γύψινος άγγελος. Πρόπλασμα, έργο Γ. Φωτιάδη. Βρίσκεται στο σπίτι της νύφης του, στη Μύρινα (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzml9c7amwSIdCboRteupQS0xAMNlBzg2i3E6QJ21P7Ks-s14cSzfBkp5nULQNzcaXOEWa-sI5DnGf6EdpAYxyuFIhOlZFJJPS7-n4xkg5qBSGlB3bCNEtcvyNPXp3ecJYOy3LqPOi1FQ/s1600/DSC00910.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzml9c7amwSIdCboRteupQS0xAMNlBzg2i3E6QJ21P7Ks-s14cSzfBkp5nULQNzcaXOEWa-sI5DnGf6EdpAYxyuFIhOlZFJJPS7-n4xkg5qBSGlB3bCNEtcvyNPXp3ecJYOy3LqPOi1FQ/s400/DSC00910.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454072702112318210" /></a><br />
<br />
Ο Γιάννης Φωτιάδης εγκαταστάθηκε στη Λήμνο, η οποία του άρεσε πολύ και η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλο ο νησί, για τις ικανότητές του. Παρόλο που ήταν σχετικά μεγάλος σε ηλικία, έγινε πολύφερνος γαμπρός και το μήλο της έριδος μεταξύ των πλούσιων κοριτσιών με τα δεδομένα εκείνης της εποχής, της τότε Λημνιακής κοινωνίας. Παντρεύτηκε την Ατσικιώτισσα Ελισάβετ Κούβαρου και έκαναν μαζί ένα παιδί στα 1931, το γνωστό σε όλους μας αείμνηστο Παναγιώτη Φωτιάδη, πολιτικό μηχανικό, οποίος πέθανε στα 1997 σε ηλικία 66 ετών. Ο Γιάννης Φωτιάδης έφτιαξε το σπίτι του στην Ατσική, είναι το απίτι που στέγαζε για πολλά χρόνια το Αστυνομικό τμήμα Ατσικής, το οποίο ανήκει τώρα στον εγγονό του και συνονόματό του Γιάννη Φωτιάδη, που τιμά την εκδήλωσή μας με την παρουσία του απόψε. Εργάσθηκε για πάρα πολλά χρόνια στην Ατσική, οι παλιότεροι θα θυμούνται το εργαστήριό του μπροστά από το σπίτι του, αναλαμβάνοντας πολλά έργα, κυρίως μνημεία, σχολεία, εκκλησίες, καμπαναριά, λιμάνια και πλατείες. Έργα του είναι εγκατεσπαρμένα σε όλη τη Λήμνο. Δικά του έργα είναι η πλατεία Ατσικής, το μνημείο πεσόντων Ατσικής, το λιμάνι του Μούδρου, το δημοτικό σχολείο του Ρωμανού, το μνημείο Κυπρίων ηρώων στη Μύρινα, ο Άγιος Χαράλαμπος Βάρους, η εκκλησία του Κότσινα, πληθώρα ταφικών μνημείων σχεδόν σε κάθε χωριό της Λήμνου. Το μεγαλύτερο όμως δημιούργημά του είναι το καμπαναριό της Ατσικής, το οποίο είναι το μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό καμπαναριό της Λήμνου και το οποίο το είχε αναλάβει μόνος του, χωρίς την επίβλεψη ή διαμεσολάβηση κάποιου πολιτικού μηχανικού ή αρχιτέκτονα. Αυτό δείχνει ότι ο Γιάννης Φωτιάδης ήταν κάτι πολύ περισσότερο από έναν έστω καλό τεχνίτη ή γλύπτη. Ο Φωτιάδης αναλάμβανε εργολαβίες μεγάλων έργων αλλά καθώς ήταν ένας γνήσιος καλλιτέχνης που δεν είχε καλή σχέση με το χρήμα, συχνά έπεφτε έξω στους προϋπολογισμούς των έργων, πληρώνοντας από την τσέπη του τα υπόλοιπα. Στο λιμάνι του Μούδρου έπαθε οικονομική καταστροφή, αφού έπεσε πολύ έξω από αυτά που υπολόγιζε.<br />
Ο Γιάννης Φωτιάδης, γνωστός σε όλο τον κόσμο με το προσωνύμιο «Μαστρογιάννης» ήταν δεινός γλύπτης της πέτρας και του μαρμάρου. Σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιούσε οδηγά σημεία, αλλά ούτε και προπλάσματα για τις σχετικά απλές μορφές που έφτιαχνε. Είχε «ειδικευτεί» σε γυναικείες μορφές, σε μορφές αγγέλων με φτερά κυρίως για ταφικά μνημεία, σε λίθινες κουκουβάγιες για σχολειά, σε αμφορείς για παραστάτες εξωτερικών θυρών, αλλά και σε κεφαλές δρακόντων με λεόντια χαρακτηριστικά κυρίως για γωνίες σπιτιών ή για το ανώτερο μέρος κιόνων, σαν αγαθά και προστατευτικά στοιχειά των οικιών. Εκτός από τα καλέμια και τα σφυριά του, είχε, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, σύγχρονα μηχανήματα που είχε φέρει από την Ιταλία για την επεξεργασία της πέτρας. Τον είχαν ζητήσει επανειλημμένως Τηνιακοί μάστορες να πάει μαζί τους στην Αθήνα, αλλά αυτός προτιμούσε να παραμένει στην Ατσική και τη Λήμνο.<br />
Ο Γιάννης Φωτιάδης ήταν καλοσυνάτος και χαμογελαστός άνθρωπος, μειλίχιος και ευγενικός, γενναιόδωρος και πολύ εργατικός. Για εκκλησίες και ηρώα τις περισσότερες φορές την εργασία του την διέθετε δωρεάν σαν προσφορά, στο Λημνιακό τύπο των περασμένων δεκαετιών θα βρει κανείς άφθονα ευχαριστήρια κοινοτήτων εκκλησιαστικών επιτροπών κλπ προς το Γιάννη Φωτιάδη, για δωρεές που τους έκανε. Πρόσεχε υπερβολικά τους εργάτες που χρησιμοποιούσε, τους οποίους τους πλήρωνε πάνω από το κανονικό. Ήταν υπέρ το δέον εργατικός και όλοι τον θυμούνται σαν ένα άνθρωπο που συνεχώς πάλευε με τις πέτρες. Ο Γιάννης Φωτιάδης ποτέ δεν συνταξιοδοτήθηκε. Πέθανε ξαφνικά ενώ έγραφε ένα γράμμα και ενώ ήταν ακόμα στα 85 του χρόνια ενεργός εργαζόμενος τεχνίτης και γλύπτης. <br />
<br />
<em>Το σπίτι του Γιάννη Φωτιάδη στην Ατσική (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQpUGW_IN0_krU-rB_M4d_83bs41qjviMiNUTKxulobQ_uFYX7avNZDd37F_z2pDxLaNL96P6y5qfF2EU0UbF548JlcEQkE9UcqsHrnvY_EaEVmghWXuJfvgd3YDoZejiSkNPQnW0Gxg4/s1600/DSC00939.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQpUGW_IN0_krU-rB_M4d_83bs41qjviMiNUTKxulobQ_uFYX7avNZDd37F_z2pDxLaNL96P6y5qfF2EU0UbF548JlcEQkE9UcqsHrnvY_EaEVmghWXuJfvgd3YDoZejiSkNPQnW0Gxg4/s400/DSC00939.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454073857510501410" /></a><br />
<br />
<em>Περίτεχνο κιονόκρανο έργο του Φωτιάδη, που στολίζει το σπίτι του στην Ατσική (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2QDF3-lT_24haNVdImPqkT3XbgsXFKIeLeyhVMQsOL-4Dw4HpazOxywislbYcj775CK3moS6r99GGnR3ZDapVbff3dO_0bEWgo21mQlGmPIB8iddwMOSwnCeq7zhYTU4SkAdOBR9oQpE/s1600/DSC01050.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2QDF3-lT_24haNVdImPqkT3XbgsXFKIeLeyhVMQsOL-4Dw4HpazOxywislbYcj775CK3moS6r99GGnR3ZDapVbff3dO_0bEWgo21mQlGmPIB8iddwMOSwnCeq7zhYTU4SkAdOBR9oQpE/s400/DSC01050.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5453760527201490498" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Απόσπασμα από το «Μυθιστόρημα» <br />
<br />
Γιώργου Σεφέρη</strong><br />
<br />
Εμείς που ξεκινήσαμε για το προσκύνημα τούτο<br />
κοιτάξαμε τα σπασμένα αγάλματα<br />
ξεχαστήκαμε και είπαμε<br />
πως δε χάνεται η ζωή τόσο εύκολα<br />
πως έχει ο θάνατος δρόμους ανεξερεύνητους<br />
και μια δική του δικαιοσύνη<br />
πως όταν εμείς ορθοί στα πόδια μας πεθαίνουμε<br />
μέσα στην πέτρα αδερφωμένοι<br />
ενωμένοι με τη σκληρότητα και την αδυναμία<br />
οι παλαιοί νεκροί ξεφύγαν απ’ τον κύκλο<br />
κι αναστήθηκαν<br />
και χαμογελάνε μέσα σε μια παράξενη ησυχία.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Είδα τον παππούλη μου<br />
<br />
Από την «Ιθαγένεια» του Κώστα Μύρη</strong><br />
<br />
Είδα τον παππούλη μου το Μικρασιάτη<br />
Με γυμνή πατούσα να μετράει τον ήλιο<br />
Να διαβαίνει ποταμούς μ’ ανοιχτές οργιές<br />
Σαν τη λαγωνίκα ψάχνοντας τον Άδη<br />
Να ζητάει το δρόμο<br />
Πότε με τον ύπνο πότε με το ξύπνο <br />
Να κερδάει τον κόσμο με ζαριές.<br />
<br />
Είδα τον παππούλη μου το Μικρασιάτη<br />
Άκρη άκρη στο ποτάμι με προβιές<br />
Σκεπασμένο από μέδουσες, σκυλιά,<br />
Πλήθος όρνεα, αρμαθιές γύρω τριγύρω σερπετά.<br />
<br />
Έφυγε ξαρμάτωτος κι ούτε που κατάλαβε<br />
Έφυγε ξαρμάτωτος λίγο πριν μπαρκάρει<br />
Για μακρύ ταξίδι στους μικρούς μπαξέδες<br />
Του καρασεβντά.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Λίγα λόγια για το καμπαναριό της Ατσικής <br />
<br />
Κώστας Σαράντης</strong><br />
<br />
Θα σας αναφέρω ορισμένα στοιχεία για κάποια ιστορικά γεγονότα, που έχουν σχέση με την κατασκευή του καμπαναριού της Ατσικής.<br />
Πριν από το σημερινό καμπαναριό υπήρχε ένα παλιότερο, το οποίο βρισκόταν μπροστά στην είσοδο της εκκλησίας και ήταν ένα με αυτή. Επειδή όμως είχε σοβαρές βλάβες, στην πραγματικότητα ήταν ετοιμόρροπο, αφού είχε κατασκευασθεί το 1862 με 1864 μετά την κατασκευή της εκκλησίας, αναγκάστηκαν να το γκρεμίσουν και τοποθέτησαν τη μικρή καμπάνα που υπάρχει στο σημερινό καμπαναριό, πάνω σε μια συκιά. Αυτό είχε προκαλέσει πολλά ειρωνικά σχόλια μεταξύ των Λημνιών των άλλων χωριών, οι οποίοι όταν ερχόταν η συζήτηση στην εκκλησία της Ατσικής, τους έλεγαν «Μιλάτε κι εσείς που για καμπαναριό έχετε μια συκιά». Έτσι ο τότε Σύλλογος Ατσικιωτών Αμερικής αποφάσισε να δώσει χρήματα για να κατασκευαστεί ένα καμπαναριό, που όμοιό του δεν θα υπήρχε στη Λήμνο. Τα σχέδια έγιναν στην Αμερική και τα έστειλαν από εκεί στη Λήμνο, μαζί με ένα χρηματικό ποσόν 650 χιλιάδων δραχμών, για να αρχίσει η κατασκευή του καμπαναριού. Το έργο άρχισε το 1925. Οι γρανιτένιες πέτρες από τις οποίες είναι κατασκευασμένο αυτό το θαυμάσιο έργο, οι λεγόμενες μαυρόπετρες, μεταφέρθηκαν από τα λατομεία του Ρωμανού με αλογόκαρα. Αρχιτέκτονας ανέλαβε ο Ιωάννης Φωτιάδης, ο οποίος καταγόταν από τον Πόντο και είχε έρθει μαζί με τον πατέρα του στη Λήμνο, είχε δε εγκατασταθεί στην Ατσική. Γλυπτά έργα του και μνημεία θα δούμε σε όλη τη Λήμνο, τα οποία είναι πανέμορφα. Σημειωτέον ότι την τέχνη του τη διδάχθηκε κοντά στον πατέρα του, ήταν δηλαδή εμπειρικός γλύπτης. <br />
Για τις ανάγκες του έργου ο Φωτιάδης έφερε 10 τεχνίτες πελεκάνους από την Καβάλα, χρησιμοποιούνταν δε και 10 με 20 εργάτες συνεχώς. Το έργο συνεχίστηκε και το 1929 είχε φθάσει στο δεύτερο όροφό του, προοριζόταν δε βάσει των σχεδίων να γίνει και τρίτος όροφος, αλλά λόγω έλλειψης χρημάτων, σταμάτησε σ’ αυτό το σημείο και φτιάχθηκε η οροφή. Όταν τελικά το 1930 το καμπαναριό τελείωσε, οι Ατσικιώτες και οι λοιποί Λημνιοί είδαν ένα έργο, που όμοιό του δεν υπήρχε στην τέχνη, στην αρχιτεκτονική, στη γλυπτική, σε ολόκληρη τη Λήμνο, νομίζω δε ότι ούτε στο μέλλον θα υπάρξει. Η καμπάνα είχε αγορασθεί από το Άγιο Όρος και ήταν Ρωσσικής προελεύσεως και κατασκευής, ήταν δε αρκετά μεγάλη, με το βάρος της να φθάνει τα 400 κιλά, στοίχιζε δε τότε, 45 χιλιάδες δραχμές. Ο ήχος της ήταν τόσο δυνατός, που ακουγόταν στα γύρω χωριά, όπως στο Βάρος, Σβέρδια, Πορπούλ, Λέρα. Ο ήχος της ήταν χοντρός λόγω σύστασης του κράματος και δεν άρεσε στους Ατσικιώτες, γι’ αυτό την κατέβασαν και τη μίκρυναν στη Μύρινα, με βάρος που έφτανε τελικά στα 300 κιλά. Σε μια λιτανεία από το συνεχές χτύπημα η καμπάνα έσπασε και τότε την μετέφεραν στην Αθήνα, όπου πήρε τη σημερινή της μορφή και μέγεθος με βάρος περίπου 250 κιλά. Αυτή με λίγα λόγια είναι η ιστορία του καμπαναριού της Ατσικής Λήμνου, ενός έργου επιβλητικού, που στέκει για να διαλαλεί στους αιώνες την ομορφιά του και να γεμίζει υπερηφάνεια τους Ατσικιώτες αλλά και όλους τους Λημνιούς.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Σταύρος ο πετράς <br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Λήμνος» του Σταύρου Τραγάρα</strong><br />
<br />
Ίσα που πρόλαβα στη γωνία<br />
μόλις έστριβες για το μεγάλο ταξίδι<br />
να μετωκήσεις<br />
από τη χώρα των γενναίων<br />
στη χώρα των δικαίων.<br />
<br />
Όμως παντού έμειναν να καπνίζουν<br />
ευκολογνώριστοι οι ανεφανοί σου<br />
ίχνη αγαλήνευτα<br />
πατημασιές έφιππου άγγελου<br />
στο στρωμένο χιόνι.<br />
<br />
Μιλούν τα πελώρια αγκωνάρια<br />
ανώφλια σε πόρτες και παράθυρα<br />
ψιθυριστές φωνές κι άδρομα λόγια<br />
παιδιών που ορφάνεψαν από πατέρα.<br />
<br />
Κλαίνε τα άδρεπτα σταφύλια<br />
στα αδιόδιστα αμπέλια<br />
της αυτοκρατορίας των κοινοκτημόνων<br />
το χαμό του αυγινού μουσαφίρη.<br />
<br />
Ρήμαξε το ιερό σπήλαιο των μελισσών<br />
ποιός τολμά να μπει<br />
και να κλέψει το μέλι του Δία.<br />
<br />
Επεσαν σε μελαγχολία μεγάλη<br />
τα απολιθωμένα αδινοθήρια<br />
στης Σμούλας τα τριτογενή πετρώματα <br />
καμιά ελπίδα να βγουν στον ήλιο<br />
που έβοσκαν από παλιά.<br />
<br />
Τιμωρία στη γωνιά οι μανέλες<br />
οι σφήνες τα σφυριά τα καλέμια<br />
σιωπηλά σκουριασμένα σοφά<br />
θρηνούν τον αθεσμόβιο αφέντη των βράχων.<br />
<br />
Διαλαλούν τα αλουργικά πετρώματα<br />
στους τοίχους των βαρουσίων<br />
αιώνια αρχαία γιορτή<br />
πίνοντας άμριτα αθανασίας.<br />
<br />
Ανασπάζονται αχείμαστοι βαρδιάνοι<br />
πετράδες και καμινιέρηδες τη γη<br />
σαν αναγνωρίζουν<br />
τις λαξεμένες γωνιές και γρυπίδες. <br />
<br />
Σιωπούν οι σιδηρολοστοί της ακουρασίας<br />
αιγανέες ηρώων<br />
αθύρματα στα χαλκά σου τα μπράτσα<br />
που αλάρανε ογκολίθους του όρους<br />
και ανάχασκε το πέτρινο βασίλειο<br />
στην αρχοντεία της ασυγγνώμονος ρώμης.<br />
<br />
Οι ανυπότακτοι ατραποί<br />
και οι μέλανες γρεμνοί<br />
δεν γέρνουν πια το κεφάλι<br />
άτυφοι σωροί αχύρων σε ανεμοστρόβιλο.<br />
<br />
Οι χαράδρες δεν ηχούν παταγωδώς<br />
ούτε βρέμουν σιδερένιοι γαβιάληδες<br />
κομματιάζοντας σκληρά τη γαία μάνα<br />
δειροτόμοι χαλασμού όπως τότε<br />
ιχνεύμονες του Ιαπετού.<br />
<br />
Χάθηκαν οι χορευτές των ειλοπεδίων <br />
και οι ανασγαρλιστές των εκγλυφών<br />
μαζί με τον ιεροσκόπο των βράχων<br />
και τον γητευτή της αετόπετρας.<br />
<br />
Οι κουρσευτές των εγκαταβιωμάτων<br />
δεν φέρνουν τα έναρα σε σένα πια<br />
για να πάρουν το εύγε<br />
απ’ τον εμπυρευτή των συμπαγών όγκων.<br />
<br />
Μόνο καίνε θυμίαμα πότε – πότε<br />
στον ηφαίστειο ελελίχθονα<br />
στον απόντα των κορυφών <br />
και λαφυραγωγό των ηλέκτρων<br />
σε σένα Σταύρο Μπουρμά <br />
παππού γνωστέ άγνωστε.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<em>Ο Γιάννης Φωτιάδης μπροστά σε ένα ταφικό μνημείο που δημιούργησε, στο νεκροταφείο Ατσικής. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο εγγονός του Γιάννης Φωτιάδης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo-B53Q2zq-QP_STx00Ceu8K-KEUgn0h2Qft-osM4CeauRCxjb82nLvnhFUe1bcVqSXlk8ezGZ7uA691t2wt8ZUoIfssmW58UQsjTebT74vJ4Y6RWYUkWXNNHfZgnYPR-2FSSW0laweTA/s1600/testingocr00034.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo-B53Q2zq-QP_STx00Ceu8K-KEUgn0h2Qft-osM4CeauRCxjb82nLvnhFUe1bcVqSXlk8ezGZ7uA691t2wt8ZUoIfssmW58UQsjTebT74vJ4Y6RWYUkWXNNHfZgnYPR-2FSSW0laweTA/s400/testingocr00034.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455236786809516546" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μαρτυρίες για το Γιάννη Φωτιάδη<br />
<br />
Συλλογή Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
<strong>Παναγιώτης Καρασταμάτης.</strong> Ήμνα γείτονας και έβλεπα πόσεν’ δλεια ήθελε το πελέκ’μα. Από κοτρώνα να το καμς άγαλμα δεν έναι παίξε γέλασε. Ήμνα μκρος και γερός και με ήθελε ο Μαστρογιάνν’ς, με έλεγε θα μαθς και θα γιν’ς τεχνίτς σαν και μένα. Τότε παγαίναμ στ Μητρόπολ’ εργάτες και μας πληρώναν πενταροδεκάρες όποτε πλούσαν το μαξούλ’, ή στο θέρζμα και μας δίναν ένα πνακ’ κθαρ ήλιο με ήλιο. Εμείς τι να το κάμναν το κθαρ, κθαρ είχαμ, πού θα το πλούσαμ, πουθενά, κανείς δεν αγόραζε. Ο Μαστρογιάνν’ς πλήρωνε ντούκου. Όμως ήνταν τόσο άχαρ και σκληρή η δλεια που προτιμούσα να σκάβω τζάμπα παρά να χτυπώ τ’ μπέτρα με πληρωμή. Είχα πάντως δλεψ με το Μαστρογιάνν’ κάμποσες φορές. <br />
<br />
<strong>Βαγγέλης Δασοπάτης.</strong> Τ’ μπλατέα τ’ χωριού τν έφκιασε ο Μαστρογιάνν’ς. Το χωράφ ήνταν τ’ Ρήγα που ήνταν πεθερός τ’ Μιλτιάδη και το απαλλοτρίωσεν η κοινότητα. Κατ ήνταν χώμα. Ο Μαστρογιάνν’ς το ανάλαβε μετά τον πόλεμο. Στν αρχή κβανούσαν πέτρες και τς ρίχναν, τον λέγω Μαστρογιάνν’ δε καν’ εδιέτς, θα κατσ’ η πλατέα, να βαλ΄ς μαστόρ να το πατώσνε. Με λεγ’ καλά λες και έβαλε μαστόρ και το πατώσαν και από παν μπήκαν οι πλάκες και ανάμεσα πίσσα. Ο Μαστρογιάνν’ς είχε τούτο το προτέρμα, ενώ δηλαδή ήνταν μεγάλος τεχνίτς, άκγε τι τον ήλεγες, το εξέταζε το πράμα, δεν είχε ψευτοεγωισμό. Α, και το συντριβάν’ τς πλατέας το έφκιαξε ο ίδιος, εκειός σμίλεψε το κεντρικό μέρος και το γύρω γύρω το έχτ’σα εγώ.<br />
Στο καμπαναριό είχε μαστόρ Ρουμανιώτες καμιά δεκαπενταριά και πελεκούσαν τς πέτρες. Το έργο αυτό ήνταν μεγάλο, δλεύαν 4-5 χρόνια για να γιν’.<br />
Ο Μαστρογιάνν’ς ήνταν πολύ καλός άθρωπος και καλός τεχνίτς, αλλά δεν ήβγαζε φράγκα γιατί ήθελε τη δλεια να τ’ γκάμεν’ πολύ καλή. Αργολάβος θα πει τσαμπάγ’ς κι ο Μαστρογιάνν’ς τσαμπάγ’ς δεν ήνταν. Δεν ήνταν πονηρός άθρωπος, ήνταν αθώος και καλοκάγαθος. Πρόσεχε πολύ τς αργάτες τ’ και τς καλοπλήρωνε, κι τς πελάτες τ’ δε τς έγδερνε γι’ αυτό έπεφτε ούλο όξω στα οικονομικά. Αμ εκείν’ η γ’ναίκα τ’ η Βωτώ, αυτή έπρεπε να λέγεται αγία Βωτώ. <br />
Ο Μαστρογιάνν’ς δούλευε κυρίως ντ πέτρα απ’ το Ρωμανού, που έναι γρανίτς. Όμως δούλευε και το μάρμαρο. Τελευταία είχε δυο μαρμαρένια μνημεία στο Λ’βαδοχώρ και με πήρε να τα στήσομ. Πα στ’ γκουβέντα με είπε ότι η αμοιβή τ’ ίσα ίσα που έφτανε για να πληρώσ’ τα μάρμαρα, τόσος κόπος τζάμπα. Τον λέγω γιατί δε τς το λες να σε δώκνε κατ παραπάν. Με λεγ’ η συμφωνία έναι συμφωνία, καλύτερα να μπω εγώ μες τον τάφο παρά να τς πω τέτοιο πράμα. Τέτοιος άθρωπος ήνταν.<br />
Όταν έφκιανε το λιμάν’ τ’ Μούδρου, παραπάτ’σε ένας αργάτς, έπεσε ο βράχος απάνετ και τον σκότωσε. Τότε τον τραβήξαν πολύ το Μαστρογιάνν’ τον ταλαιπωρέσαν, τον πήραν το πτυχίο τ’, στεναχωρέθκιε πολύ ο άθρωπος, φτώχ’νε. Ήνταν πολύ δύσκολα χρόνια. <br />
Γλύπτες ήνταν πολύ λίγ’ στ Λήμνο, πετράδες είχε πολλοί, που κόβαν τς πέτρες, κάμναν γωνιές κυρίως και γούρνες, αλλά γλύπτες ήνταν λίγ’. Δεν είχαν εργαλεία, μόνε καλέμια και σφήνες, και κατ πιο ψλα τα λεγόμενα βελόνια, για τα λεπτά σημεία, τς λεπτομέρειες. Στο τέλος ο Μαστρογιάνν’ς είχε φερ απ’ τν Ιταλία καλά εργαλεία. Ύστερα έπεφτε τρίψμο στα έργα μη ντα ρωτάς. Μέρες τα τρίβαν με το γυαλόχαρτο. Κόπος και βάσανο. Ο Μαστρογιάνν’ς ήθελε μαθητές τα λεγόμενα τσιράκια, αλλά δεν παγαίναν, μάλλον παγαίναν αλλά δε στεργιώναν, γιατί η δλεια ήνταν βαριά. Ήθελε γερά χέρια και γαδουρνή υπομονή. <br />
Να πούμε κι ένα αστείο. Επί γερμανοκατοχής, προς το τέλος, κάποιοι κλέψαν πατάτες απ’ τς Γερμανοί. Αυτοίν’ βγάλαν ένα συνεργείο με ένα διερμηνέα και γύρζεν στα σπίτια και τς γυρεύαν. Ε, πήγαν και κατ στ Μαστρογιάνν’, ήνταν η σχωρεμέν’ η Βωτώ, η γ’ναίκα τ’, τς λέγ’ ο διαρμηνέας το και το. Τότε γυρίζ και η Βωτώ στς Γερμανοί και τς λέγ’ σε άπταιστα Γερμανολημνιά. «Ιχ (εγώ), άντραζεμ η Γιάνν’ς, τρίγια χρόνια αρμπάετ Μούδρο, τέτοιο πράμα μαθέ ούτε το δγήκαμ ούτε το γεματίσαμ». <br />
<br />
<em>Ο Γιάννης Φωτιάδης στη βεράντα του σπιτιού του. Δίπλα μόλις διακρίνεται το εργαστήριό του. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο εγγονός του Γιάννης Φωτιάδης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLfJKpJ-AKKMH87UtkwIoRyJ800vYyxeSo0V0X_expmTuZk5KkBpb2QXIk1kjcAGMKPy_6VwB_g9lJ1F6vldmfehim5Ah8T69EUF203d8UduK9qXsICiTm8GvZw-EXS45YVlyBTXxhtx0/s1600/testingocr00047.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 259px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLfJKpJ-AKKMH87UtkwIoRyJ800vYyxeSo0V0X_expmTuZk5KkBpb2QXIk1kjcAGMKPy_6VwB_g9lJ1F6vldmfehim5Ah8T69EUF203d8UduK9qXsICiTm8GvZw-EXS45YVlyBTXxhtx0/s400/testingocr00047.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455182062967152114" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Το αόρατο γλυπτό <br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Η μαγεία της μη διεκδίκησης» του Μανόλη Πρατικάκη</strong><br />
<br />
Πρέπει να με κοιτάτε όταν γονατίζω έρημος μέσα στη λέξη<br />
Όταν σκύβω στ’ ακρογιάλι και μαζεύω τα οστά των όντων<br />
Με μια κνήμη μετρώ τα αναστήματα<br />
Μ’ ένα μηρό συγκρίνω το βηματισμό να είναι σύμφωνος<br />
Όπως τα λόγια να είναι σύμφωνα με τις μορφές που τα συνέχουν<br />
Που ενώ εκείνες έφυγαν μένουνε σύμφωνες<br />
Σαν την ηχώ μέσα στη μνήμη<br />
Η σκέψη άνοιγε τον κόσμο<br />
Ο άξονάς της άκουγε φωνή φλογέρας<br />
Συντάχθηκε πλήθος<br />
Πρόσωπα ανόμοια που διψούσαν<br />
Και όμως όμοια με τη φωνή του το καθένα<br />
Με τους τρόπους του<br />
Ξάπλωσαν στα χαλίκια<br />
Καθένα κρατούσε κι ένα σπάγγο<br />
Τραβήξανε τους σπάγγους<br />
Σαν αποκαλυπτήρια μνημείων<br />
Οι λινάτσες πέσανε μπροστά στα πόδια<br />
Καθένας ταίριαζε το σκελετό του<br />
Σ’ αυτό το απόλυτο άγαλμα που συνομήλικο μας ανήκει<br />
Σ’ εκείνο το αόρατο γλυπτό που μας ακολουθεί υπομένοντας το βάρος<br />
Αμίλητο <br />
Σ’ εκείνα τα καλάμια που σφυρίζει ο κόκκινος αγέρας<br />
Σ’ αυτή την άφθαρτη συναρμογή κι αντιστοιχία<br />
Χωρίς ποτέ ν’ ακούσουμε τη σμίλη<br />
Καμιά φορά μονάχα την ανάσα του στον τράχηλό μας<br />
Στο σημείο που τελειώνουν οι φωνές και τα βήματα των ζωντανών<br />
Το απόλυτο γλυπτό που μας αναλογεί<br />
Η μόνη μας αθανασία<br />
<br />
<br />
<em>Ο Γιάννης Φωτιάδης με κατοίκους του Βάρους στο χτίσιμο του "Αγιοχαράλαμπου" Βάρους. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtxRJmhZ86tQn2hMivQ5V1O_x1Hl9IUVyvDEAGjYD5sLGjycobEUaZ8XZzvnWZ_W4Wh9maFMZC5i4O52gIJla3hqumV8VWrBS7IUa6GTTbIOtiwIeKqJ-lCDgERai2Y0zNzYmOEQDkgoA/s1600/testingocr00049.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 262px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtxRJmhZ86tQn2hMivQ5V1O_x1Hl9IUVyvDEAGjYD5sLGjycobEUaZ8XZzvnWZ_W4Wh9maFMZC5i4O52gIJla3hqumV8VWrBS7IUa6GTTbIOtiwIeKqJ-lCDgERai2Y0zNzYmOEQDkgoA/s400/testingocr00049.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455235088128825394" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Πύρινες πέτρες <br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Γηγενές πυρ» του Ιωάννη Ψάρρα </strong><br />
<br />
Τι κι αν ήρθαν τόσοι και τόσοι.<br />
Σίντιες μείναμε και παιδιά του Ηφαίστου. <br />
Το σίδερο της όψης μας το φτιάξαμε καρδιά<br />
και με το ίδιο χώμα αρμολογούμε τις μάντρες.<br />
Τραχειά η φωνή για να κρυφτεί η λάβα<br />
και τα θερμά ύδατα της αντοχής.<br />
Πύρινες πέτρες, με τη μνήμη της φωτιάς της πρώτης<br />
στον Αη-Σώζο φέρνουμε στο μήνα της ζωής τις λειτουργιές.<br />
Αμήτορες και αυτοφυείς, με τη θέληση των ψυχών μας,<br />
τη σύνθεση των πυρών τώρα επιτελούμε.<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ "Η ΑΤΣΙΚΗ ΛΗΜΝΟΥ ΤΙΜΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ"</strong><br />
<br />
<br />
<em>Σταύρος Τραγάρας, Νίκος Αρχοντίδης, Θόδωρος Μπελίτσος, Νίκος Χείλαρης στο πάνελ.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGm703cqXFrflOe5KWa8fEjt443pIcK5nrC70tPUp6BpObSZPln2BD6TgaJ4NGYXzSxSG7tcUuBiJmDK0dmj3V6X33tuTNambg2z5UuYsHu19LkI932XNidX1eIersz7AtPuffnilKR5U/s1600/Untitled-Scanned-25.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 226px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGm703cqXFrflOe5KWa8fEjt443pIcK5nrC70tPUp6BpObSZPln2BD6TgaJ4NGYXzSxSG7tcUuBiJmDK0dmj3V6X33tuTNambg2z5UuYsHu19LkI932XNidX1eIersz7AtPuffnilKR5U/s400/Untitled-Scanned-25.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454161700222237938" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης στο βήμα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgji3UtvMgxtBOONmDaH2_x07RrQasmBpm2VqbRNxEbt11BuunG0hcztzaLdeWu9lGlExAiK_-8sZZQOi1FKwTKOYJfAqbbHyK8IJ1r800BNtXWQTXvZQVd_HGStX_gbInCWw_ajGt3EF8/s1600/photo00031.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 301px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgji3UtvMgxtBOONmDaH2_x07RrQasmBpm2VqbRNxEbt11BuunG0hcztzaLdeWu9lGlExAiK_-8sZZQOi1FKwTKOYJfAqbbHyK8IJ1r800BNtXWQTXvZQVd_HGStX_gbInCWw_ajGt3EF8/s400/photo00031.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454103721764386818" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Θόδωρος Μπελίτσος στο βήμα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsuW7aZptkTRIisRZ6by4j3equ82QOjYhM7r9k2GaM6wGw064JuwA0HXc-v3Pn11b6b6jORad1IlpMXbfgzici7O2nrN4-6pJrIl5kscxX0SH_vLTE3RnC98RYhur69sTimwiRGwQi6k0/s1600/Untitled-Scanned-12.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 254px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsuW7aZptkTRIisRZ6by4j3equ82QOjYhM7r9k2GaM6wGw064JuwA0HXc-v3Pn11b6b6jORad1IlpMXbfgzici7O2nrN4-6pJrIl5kscxX0SH_vLTE3RnC98RYhur69sTimwiRGwQi6k0/s400/Untitled-Scanned-12.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454104903565634754" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Η κυρία Ελευθερία Καψιδέλη στο βήμα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5LRWZePXirj64yfmYFWhTsZMw-kcef1rKtNQoa3Qjbokvm02gc-DJ2PWDvavz5lgww2Ehpy8d4jRi5SgRIIqys3yNaVp8U9brZaCcPnJVGb7Esk2oEf2RCP-s-hNcGvzM_kWcDzNazsQ/s1600/Untitled-Scanned-13.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 260px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5LRWZePXirj64yfmYFWhTsZMw-kcef1rKtNQoa3Qjbokvm02gc-DJ2PWDvavz5lgww2Ehpy8d4jRi5SgRIIqys3yNaVp8U9brZaCcPnJVGb7Esk2oEf2RCP-s-hNcGvzM_kWcDzNazsQ/s400/Untitled-Scanned-13.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454105771039911298" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Νίκος Χείλαρης στο βήμα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr5LNfPyn9jQ1f1NAIlL3CkzjDg3ag4Fc44pKgEL9QFSlhmKjhT1oyu5MNVmJVLOQ0D5hzbdmC2V8yn2GHqoTnW1scu8pVURZAV2wH084faHpS1ncB9IMUy1H5C-7-jdETL57YgbyrADw/s1600/Untitled-Scanned-14.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 228px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr5LNfPyn9jQ1f1NAIlL3CkzjDg3ag4Fc44pKgEL9QFSlhmKjhT1oyu5MNVmJVLOQ0D5hzbdmC2V8yn2GHqoTnW1scu8pVURZAV2wH084faHpS1ncB9IMUy1H5C-7-jdETL57YgbyrADw/s400/Untitled-Scanned-14.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454109351086216162" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Μπάμπης Μανωλούκος στο βήμα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzRxrDp77l80R-I_FBh3_O3kW4XfKh7YUim1nUPxkU1Gip_vobJS9GiKC1MFJVicfMGnJVZVWW1YbuN027CSwkLktkjIYhXlkfpbkYZVrSk25Usyj557ClhlVTGzQKbBvVQD-Msg5Lxz4/s1600/Untitled-Scanned-15.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 259px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzRxrDp77l80R-I_FBh3_O3kW4XfKh7YUim1nUPxkU1Gip_vobJS9GiKC1MFJVicfMGnJVZVWW1YbuN027CSwkLktkjIYhXlkfpbkYZVrSk25Usyj557ClhlVTGzQKbBvVQD-Msg5Lxz4/s400/Untitled-Scanned-15.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454112946803197090" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Δημήτρης Τσουβελεκάκης στο βήμα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQah7SJtqc2gZdl26kCcSTGyzc7pn3YTDdpDYIJbnzRPXSKsHO_cG1LIw8IJr2zhPGEsorjMd2J5YPl-aKb8SRacYwVcNzGd6BVR-e4v4nsoQsbbMURtySaFoHam-aP2Bp9dNlclNPycs/s1600/Untitled-Scanned-16.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 258px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQah7SJtqc2gZdl26kCcSTGyzc7pn3YTDdpDYIJbnzRPXSKsHO_cG1LIw8IJr2zhPGEsorjMd2J5YPl-aKb8SRacYwVcNzGd6BVR-e4v4nsoQsbbMURtySaFoHam-aP2Bp9dNlclNPycs/s400/Untitled-Scanned-16.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454144998057290962" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Γιώργος Κυράνης, Ελένη Μισετζή, Δέσποινα Βασιλάρα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqFvaE5KjGwfp2r1KRzWvz-fuV8HcxE-CgtsAXgUOP8Yv_yia0hMw1zaLRNFQ_a4hJduEgzrqOMzJ1QyPU8NX02ej32vaZF6uqejwC4fImAe2w5huYcPJq9rCCjh5V8_fIe5vzKMqeH_o/s1600/Untitled-Scanned-24.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 258px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqFvaE5KjGwfp2r1KRzWvz-fuV8HcxE-CgtsAXgUOP8Yv_yia0hMw1zaLRNFQ_a4hJduEgzrqOMzJ1QyPU8NX02ej32vaZF6uqejwC4fImAe2w5huYcPJq9rCCjh5V8_fIe5vzKMqeH_o/s400/Untitled-Scanned-24.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454162704203950130" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Γιάννης Φωτιάδης (εγγονός) με τη γυναίκα του σε πρώτο πλάνο.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7YVMZA3nv0CP6oe_0pO4rtUYcmNiIv0OnEHXPHMK5gj314-2zJRnah-_MbvLyhsc8BHCgjYLOvBAy-Ch8ne7KT3Wq6WCmsQlHfwPOFA-z4_txvo3L835AWaG1aBtNCHnjzOOLyAvq_Dg/s1600/Untitled-Scanned-17.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 226px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7YVMZA3nv0CP6oe_0pO4rtUYcmNiIv0OnEHXPHMK5gj314-2zJRnah-_MbvLyhsc8BHCgjYLOvBAy-Ch8ne7KT3Wq6WCmsQlHfwPOFA-z4_txvo3L835AWaG1aBtNCHnjzOOLyAvq_Dg/s400/Untitled-Scanned-17.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454164130808958530" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Άρης Αρχοντίδης, Ελευθερία Καψιδέλη, Αλεξάνδρα Χαρανή σε πρώτο πλάνο, παρακολουθούν την εκδήλωση</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvxY8e2zBp2kymsfr0Xf1nNe_zitGPcH4VHMxTxo4S32HZojezvdkiyUxXxmmlzgq6_84DO88q2gN9HJSfGjGofqIb0gd8yX_PXdIQX4-jNjEW312eF34x1BDYVhVy3KFGiLwUzy9OeQE/s1600/Untitled-Scanned-20.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 227px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvxY8e2zBp2kymsfr0Xf1nNe_zitGPcH4VHMxTxo4S32HZojezvdkiyUxXxmmlzgq6_84DO88q2gN9HJSfGjGofqIb0gd8yX_PXdIQX4-jNjEW312eF34x1BDYVhVy3KFGiLwUzy9OeQE/s400/Untitled-Scanned-20.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454165376602097090" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Από δεξιά: Ευτυχία Κτιστάκη, Ελευθερία Γιαννοπούλου, Αρετή Τραγάρα, Όλγα Γιαννέρη. Στην πίσω σειρά, Δέσποινα Κατσώνη, Μαρία Βαγιάκου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Xbx0PGZ6KUU-DbERU3RZBlkvq8gtpp1VoLC_6x_dm3GtSjEaq0apD08pHC8X7iTavPzjdpGhvXMg1Kui2KYGXgyeWdRsYQXebrR-Z6pkh76ynZqxeeN0PNOQO2C-2dvno11kGkcnW5o/s1600/Untitled-Scanned-26.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 258px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Xbx0PGZ6KUU-DbERU3RZBlkvq8gtpp1VoLC_6x_dm3GtSjEaq0apD08pHC8X7iTavPzjdpGhvXMg1Kui2KYGXgyeWdRsYQXebrR-Z6pkh76ynZqxeeN0PNOQO2C-2dvno11kGkcnW5o/s400/Untitled-Scanned-26.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454166382252037666" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Δημήτρης και Ντέπυ Πολυταρίδου, Νίκος Πυρογιάννης σε πρώτο πλάνο. Πιο πίσω Μπάμπης Γκάνης και Μπάμπης Κουρεμέτης με τις γυναίκες τους. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuSV08MTLP1gCMEglaMsMknn3ne4ss6R1KghvMZpvPzW8SmVZCgVW4jrfL2rI-XaH9Snp8Ip_x6fzZubKSHikGC3pB_AUZtKhCexbKAXwdsgE6Rks1Pb-T9ZVm8OYUeOeg4G7pTLRaH30/s1600/Untitled-Scanned-23.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 259px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuSV08MTLP1gCMEglaMsMknn3ne4ss6R1KghvMZpvPzW8SmVZCgVW4jrfL2rI-XaH9Snp8Ip_x6fzZubKSHikGC3pB_AUZtKhCexbKAXwdsgE6Rks1Pb-T9ZVm8OYUeOeg4G7pTLRaH30/s400/Untitled-Scanned-23.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454167776553452354" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Η οικογένεια Σφούνη (Βασίλης, Ασπασία, Ελευθερία, Χρήστος, η γυναίκα του Χρήστου, Ο δικηγόρος Παντελής Χατζηχαραλάμπους και η γυναίκα του Σούλα, στις πρώτες σειρές. </em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyjQIrTTnO5G7rlwhQrGzPWSuVIw7YcpVEQfnpZEJPfD2-CvZ40gm0jDKYq88CTALQFShZ6pRYULenYgSrOa7abjV2ZPKulVgGD8i4yS0cLBgk4wZkXe1SiZIwswbajAmfbZY9bUAj-C8/s1600/Untitled-Scanned-21.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 225px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyjQIrTTnO5G7rlwhQrGzPWSuVIw7YcpVEQfnpZEJPfD2-CvZ40gm0jDKYq88CTALQFShZ6pRYULenYgSrOa7abjV2ZPKulVgGD8i4yS0cLBgk4wZkXe1SiZIwswbajAmfbZY9bUAj-C8/s400/Untitled-Scanned-21.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454169884084797314" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Κώστας Μισετζής με τη γυναίκα του και Μαρία Βαγιάκου σε πρώτο πλάνο.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmafBw05pCmW13N5VHL8AH7xvdxPUEyizkpVOfY9bIBUYpXm3GSI8r59-CRNNpdcSkd48N5raHu1cAb95bq_B44FlyDhQuF9t3nNOmFjgxLUQxRF5hJ-KhiqjObgAemYHDvClL_krKOC8/s1600/Untitled-Scanned-19.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 258px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmafBw05pCmW13N5VHL8AH7xvdxPUEyizkpVOfY9bIBUYpXm3GSI8r59-CRNNpdcSkd48N5raHu1cAb95bq_B44FlyDhQuF9t3nNOmFjgxLUQxRF5hJ-KhiqjObgAemYHDvClL_krKOC8/s400/Untitled-Scanned-19.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454171739331298658" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Διακρίνονται: Άκης Κυράνης, Γιώργος και Νίκος Κολυφέτης, Δημήτρης Γιαννάς.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-N2Wp2zswS-c1WCVNV7DETte_ShH6i13vyciGjtPWBmjULsib-zxkMqiVch_dddhAomCrGMeFrCoteLTIrXdN80qp1LXCUyRn21o-0VMUlEt14pfaZNZ7BwQy046fBWEuKWeVSjivbm8/s1600/Untitled-Scanned-18.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 259px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-N2Wp2zswS-c1WCVNV7DETte_ShH6i13vyciGjtPWBmjULsib-zxkMqiVch_dddhAomCrGMeFrCoteLTIrXdN80qp1LXCUyRn21o-0VMUlEt14pfaZNZ7BwQy046fBWEuKWeVSjivbm8/s400/Untitled-Scanned-18.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454172953819501586" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Στο διάλειμμα για καφέ.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2yO-Ic0NNSTuKXhm4FcvRiyNW-vAqsgrcTeUT24jinIY8drERqPTa0yuAfS3DOyOWURLI7qwrA2nxOB3NTOiymotrvdyX_Q-C_XfMURru_QEsNAFVOpmurPQjav-bRboYcc_lboCSzL4/s1600/Untitled-Scanned-27.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 258px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2yO-Ic0NNSTuKXhm4FcvRiyNW-vAqsgrcTeUT24jinIY8drERqPTa0yuAfS3DOyOWURLI7qwrA2nxOB3NTOiymotrvdyX_Q-C_XfMURru_QEsNAFVOpmurPQjav-bRboYcc_lboCSzL4/s400/Untitled-Scanned-27.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454174595696734418" /></a>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-15420071556776144232009-11-29T12:04:00.000-08:002011-03-07T07:46:27.597-08:00Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 1<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMYxHaRqUPH52JSzwc19qa2lzT_yUiwnZobUA4CawXE1Sm1_QQZODmesfa80REXU8uLvrdfRHfMc5_b6mdo6KoLUlYnYBwjI_R-VRmj-tvkKNvn9uTmBnNBsEIzWMWWjelrnbzvj1tBxQ/s1600-h/Scan10595.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 74px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMYxHaRqUPH52JSzwc19qa2lzT_yUiwnZobUA4CawXE1Sm1_QQZODmesfa80REXU8uLvrdfRHfMc5_b6mdo6KoLUlYnYBwjI_R-VRmj-tvkKNvn9uTmBnNBsEIzWMWWjelrnbzvj1tBxQ/s400/Scan10595.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419936257201495698" /></a><br />
<br />
<strong> Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ<br />
<br />
Έτος 1ο, Αρ. Φύλλου 1, Φεβρουάριος - Μάρτιος – Απρίλιος 2000<br />
<br />
Γραφεία: Νικηταρα 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412</strong><br />
<br />
<strong>Τριμηνιαία έκδοση<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Εκδότης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Υπεύθυνος ύλης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
<br />
<br />
Συνδρομές<br />
Ετήσια εσωτερικού δρχ. 2000<br />
Ετήσια εξωτερικού $ ΗΠΑ 20<br />
$ Καναδά 20<br />
$ Αυστραλίας 20 </strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΟΛΚΛΟΡ. ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΝΗΜΕΣ<br />
<br />
Ομιλία του Σ. Τραγάρα για την επαναδραστηριοποίηση του Συλλόγου</strong><br />
<br />
<em>Σταύρος Τραγάρας</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-SmzwbC4WyoWXJAuexp0Lkjp-KMCAaLVm57pdwG0zPy4A4vYwyMeqoThxEepWnZ5IYAOjUD_bJyXMgCRhieQuDqxi7nYE0DhdsCE1Ifu4F9yDwKdDlpDw7XkoQwmMaZMJZ5TnKP_ddPo/s1600-h/Scan10214.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 382px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-SmzwbC4WyoWXJAuexp0Lkjp-KMCAaLVm57pdwG0zPy4A4vYwyMeqoThxEepWnZ5IYAOjUD_bJyXMgCRhieQuDqxi7nYE0DhdsCE1Ifu4F9yDwKdDlpDw7XkoQwmMaZMJZ5TnKP_ddPo/s400/Scan10214.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418881658322086658" /></a> <br />
<br />
Αγαπητοί συγχωριανοί,<br />
<br />
Πρώτα-πρώτα θέλω κι εγώ να σας ευχηθώ καλή χρονιά και με υγεία και χαρά στις οικογένειές σας. Μετά θέλω να σας πω ότι βλέπω μια λάμψη, μια θρυαλλίδα, μια χαρά να καθρεφτίζεται στα μάτια σας. Είμαστε όλοι χαρούμενοι σήμερα, γιατί ξαναγίναμε όλοι παιδιά. Βυθιστήκαμε, κατρακυλήσαμε, εμβαπτιστήκαμε στα παιδικά μας χρόνια. Τότε που όλα μπορεί να ήταν φτωχά και ταπεινά , αλλά ταυτόχρονα ήταν πλούσια και λαμπερά. Τότε που μπορεί να μην είχαμε ούτε καν τα χρειώδη, ακόμα και το ψωμί μπορεί να έλειπε μερικές φορές, αλλά εμάς δε μας ένοιαζε αυτό καθόλου, γιατί είχαμε τα ακατανίκητα νιάτα μας και τα ωραία όνειρά μας. Είχαμε τους νιους τους πατεράδες μας και τις ωραίες μάνες να κρατούν το χέρι μας και να χαϊδεύουν τα μαλλιά μας.<br />
Ξέρετε τι κάνουμε σήμερα ,αγαπητοί συγχωριανοί; Ξανανιώνουμε όσους γέρους γονείς υπάρχουν και τους φέρνουμε καντά μας. Ξαναζωντανεύουμε όσους γονείς ή αδέλφια έφυγαν, κι αυτοί κατεβαίνουν απ’τις φωτογραφίες τοίχου κι έρχονται κοντά μας νέοι κι ωραίοι. Αυτό κάνουμε σήμερα.<br />
Κι εμείς που οι περισσότεροι γκριζάραμε ή ασπρίσαμε, που πολλοί περάσαμε την πύλη των 40 και 50 και των 60, που πολλοί εισήλθαμε ήδη στο βασίλειο της πρεσβυωπίας, είμαστε πάλι παιδιά, περήφανα για το χωριό των πατεράδων μας και των παππούδων μας, περήφανοι για τους ίδιους τους προγόνους μας, που μπορεί να ήταν ταπεινοί, είχαν όμως μια στάση ζωής και μια αριστοκρατική αντιλήψη, που συμβαίνει να μην την έχουν διόλου οι αριστοκράτες και να την έχουν με το παραπάνω αυτοί οι άνθρωποι των χωριών, οι πατεράδες μας και οι μανάδες μας.<br />
Και ύστερα; Τι έγινε ύστερα; Ύστερα μας είδε μοίρα ζηλιάρα και μας εξόρισε. Και χάθηκαν τα ωραία χρόνια. Και χάθηκαν όλα. Και ήρθαν στιγμές που ο καθένας μας είπε με τον τρόπο του «Παιδάκι είμαι απ’αλλού, χωρίς κανένα φίλο». Εμείς δε φύγαμε, γιατί λιποψυχήσαμε. Δε λιποταχτήσαμε εμείς. Αγωνιστήκαμε ,όπως λέει και η φράση «ύπέρ της πόλεως ταύτης και πάσης πόλεως χώρας». Και μάλιστα αγωνιστήκαμε όχι από κάστρα και πολεμίστρες που ίσως πολέμησαν αυτοί που έμειναν, αλλά πολεμήσαμε στον προμαχώνα της Άμμου, εκεί που ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος απ’τους βαρβάρους. Εμείς που φύγαμε αντιμετωπίσαμε τους Εγχειρογάστορες και τους Εκατόγχειρες της Πολιτείας. Κρατήσαμε όμως τις θέσεις μας, οργανώσαμε την αντίστασή μας, κρατήσαμε τις παραδόσεις μας και κάναμε έναν αγώνα συνεχή για να μην ξεχάσουμε το αληθινό μας πρόσωπο. Εμείς δε γίναμε γιαπάκια ούτε τσιράκια των κάθε λογής ψευδεπίγραφων εκμοντερνισμών. Εμείς οι Ατσικιώτες παραμείναμε αθεράπευτα παιδιά των χωραφιών, όποια δουλειά κι αν έτυχε να κάνουμε. Κι οι πατρογονικές μας εστίες και οι θύμισες οι παιδικές, παρέμειναν μια άγκυρα ελπίδας για τους δύσκολους καιρούς.<br />
Το αληθινό μας πρόσωπο, αγαπητοί συγχωριανοί, είναι το παλιό παιδικό ελκυστικό πρόσωπό μας. Κι αυτό δε χάνεται. Βρίσκεται κρυμμένο σ’ένα δωμάτιο του μυαλού μας, όπου κατοικεί η αθωότητα. Αυτή η αθωότητα που τη συλλαμβάνουμε φευγαλέα πότε-πότε στα χαμόγελα. Που έρχεται αυτή η ίδια και μας βρίσκει όποτε θέλει . Όπως σήμερα. Που μοιάζει με σιγανή προσευχή. Ή που μοιάζει με θύελλα, με αέρα καθαρό που φυσά απ’τον Αγιαρμόλα, που φυσά μέσα μας,πλημμυρίζοντας το ασήμαντο της καθημερινότητας. Αυτός ο αέρας που μας πηγαίνει στους πέρα κάμπους και στους πέρα τόπους. Είναι αυτός ο αέρας ο θαλασσινός που φέρνει τις μυρωδιές του χωριού μας. Εκείνη τη μυρωδιά του καφενείου ή τη μυρωδιά του ψωμιού που ξεφουρνίζει η μάνα μας, τη μυρωδια των χωραφιών μετά τη βροχή. Είναι ο αέρας που φέρνει ζουμπούλια απ΄τα πράσινα σαθήρια μας κι ολόασπρους γλάρους θαλασσινούς να πετούν.<br />
Αυτές οι συγκεντρώσεις των συλλόγων, οι αρχαιρεσίες κ.λπ., δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα πρακτικά μιας μυστικής και ταυτόχρονα μεθυστικής και λυτρωτικής επικοινωνίας του καθενός, με το εσωτερικό είναι του. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι βέβαια τα πρακτικά, αλλά αυτή καθ’εαυτή η επικοινωνία.<br />
Επειδή στη σημερινή συγκέντρωσή μας βλέπω αρκετούς νέους, οι οποίοι μπορεί να μην έχουν τις ίδιες εμπειρίες με εμάς τους πρεσβυτέρους, θα ήθελα να τους πω δύο κουβέντες. Μέσα στα κύτταρά σας, μέσα στα γονίδια σας, μέσα στο DNA σας, φέρνετε αυτές τις ωραίες καταβολές των γονιών σας. Αυτό είναι το μεγαλύτερο στολίδι σας και η μεγαλύτερη προίκα σας. Το αν θα γίνεται καλύτεροι από τους γονείς σας εξαρτάται μόνο από εσάς. Αν θα γίνεται χειρότεροι, δεν έχετε καμία δικαιολογία. Αν ο όρος «παιδιά των χωραφιών» δε σας λέει και πολλά πράγματα, δεν πειράζει. Περνώντας τα χρόνια, θα νιώσετε μεγαλύτερη την επιθυμία να επιστρέψετε στις ρίζες σας. Αυτό είναι νομοτελειακή αρχή, ισχύει για όλους.<br />
Αγαπητοί συγχωριανοί<br />
Ο Σύλλογος είστε εσείς. Ελάτε στις εκδηλώσεις του. Οι Σύλλογοι δεν είναι φολκλόρ. Είναιοι παιδικές μας μνήμες. Τιμήστε την ταυτότητά σας. Τιμήστε τις ρίζες σας και τις παιδικές σας μνήμες. <br />
<br />
Σας ευχαριστώ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
Γερανίου 39, Αθήνα 10431<br />
Τηλ. 2531412, 9412318 Αθήνα 9/2/2000<br />
<br />
Αγαπητοί συγχωριανοί <br />
<br />
* Με ιδιαίτερη χαρά σας πληροφορούμε ότι η ετήσια χοροεσπερίδα του «Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου» θα γίνει στο κέντρο διασκεδάσεως «ΦΑΡΟΣ», Λεωφόρος Δεκελείας 201, στη Νέα Φιλαδέλφεια (Έναντι Άλσους), στις 3 Μαρτίου 2000, ημέρα Παρασκευή. Ώρα προσέλευσης, στις 9 με 9.30΄ περίπου, το βράδυ.<br />
<br />
* Θα σας διασκεδάσουν οι εξαιρετικοί καλλιτέχνες, Σοφία Κολλητήρη, Ματθαίος Γιαννούλης, ο Λημνιός Παναγιώτης Λαντούρης και άλλοι. Στο βιολί ο περίφημος Στάθης Κουκουλάρης.<br />
<br />
* Το μενού περιλαμβάνει ζεστά ορεκτικά (σφολιάτα, λουκάνικο, ντολμαδάκια, ζαμπόν), κυρίως πιάτο (μοσχάρι ψητό με γαρνιτούρα), σαλάτα (μία ανά 2 άτομα), τυρί (φέτα ατομική) και φρούτα εποχής (μήλο, πορτοκάλι). Η τιμή κατ΄ άτομο για το ανωτέρω μενού είναι 5000 δραχμές. <br />
<br />
* Κρασί «Απέλια» και «Καμπάς» προσφορά, στην τιμή των 4000 δραχμών το μπουκάλι. Μπύρα 1200 δραχμές και αναψυκτικά 800 δραχμές το μπουκάλι.<br />
<br />
* Η χοροεσπερίδα αυτή θα μείνει αξέχαστη. Θα είναι όλοι εκεί. Πάρτε φίλους και συγγενείς και ελάτε. <br />
<br />
<br />
Με αδελφικούς χαιρετισμούς<br />
<br />
<br />
Για το Διοικητικό Συμβούλιο <br />
<br />
Ο Πρόεδρος Ο Γ. Γραμματέας<br />
<br />
<br />
Σ. ΤΡΑΓΑΡΑΣ Χ. ΜΑΝΩΛΟΎΚΟΣ<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΚΟΣΜΟΣΥΡΡΟΗ ΣΤHΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ ΤΩΝ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ</strong><br />
<br />
Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η εκδήλωση της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας του «Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου» που έγινε στο ξενοδοχείο «LA MIRAGE» της πλατείας Ομονοίας, στις 23 Ιανουαρίου 2000. Παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και την επιδημία γρίππης, η προσέλευση των Ατσικιωτών και των Προπουλιανών ήταν πρωτοφανής. Μια αίθουσα χωρητικότητας άνω των 300 ατόμων γέμισε ασφυκτικά, οι καρέκλες τελείωσαν και οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου έφερναν καθίσματα από τις άλλες αίθουσες. Είδαμε με μεγάλη ικανοποίηση συγχωριανούς, οι οποίοι για πρώτη φορά έρχονταν στις εκδηλώσεις του Συλλόγου.<br />
<br />
<em>Κοπή της πίτας: Από αριστερά, Απόστολος Οικονόμου, Μπάμπης Μανωλούκος, Σταύρος Τραγάρας, Γιάννης Μπεκρής, Δέσποινα Βασιλάρα, Κώστας Γιαννέρης, Δημήτρης Τσουβελεκάκης</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2kDI1S9dBWV4AGnzlAwtW-X1_UroZoqZNS1JvSEJllegC6VQBjMTvZRcy4Rhc4P8U0i76kX8hAOepxk2bhWdUvLznXStyFpUdrTeA5tsIWph89q2V53e1KnUnIKTU1goFjlMSpEYZh94/s1600-h/Scan10356.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 306px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2kDI1S9dBWV4AGnzlAwtW-X1_UroZoqZNS1JvSEJllegC6VQBjMTvZRcy4Rhc4P8U0i76kX8hAOepxk2bhWdUvLznXStyFpUdrTeA5tsIWph89q2V53e1KnUnIKTU1goFjlMSpEYZh94/s400/Scan10356.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417737478436700370" /></a><br />
<br />
Το πρόγραμμα άνοιξε ο γενικός γραμματέας του Συλλόγου Χαράλαμπος Μανωλούκος, ο οποίος προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση όταν αναφέρθηκε στους συγχωριανούς που έφυγαν απ’ τη ζωή, το έτος που πέρασε, κρατώντας ενός λεπτού σιγή στη μνήμη τους. Στη συνέχεια ο Νομαρχιακός Σύμβουλος και συγχωριανός μας Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης απηύθηνε σύντομο χαιρετισμό και τον διαδέχθηκε στο βήμα ο πρόεδρος του συλλόγου Σταύρος Τραγάρας , ο οποίος μετά από σύντομη ομιλία έκοψε την πίτα. Ο τυχερός της χρονιάς ήταν ο Γιώργος ο Γιαννάς που βρήκε το φλουρί και έλαβε ως δώρο το βιβλίο «Ναοί και εξωκλήσια της Λήμνου», αξίας 20.000 δραχμών.<br />
<br />
<em>Στον κεχαγιάδικο: Μπάμπης Μανωλούκος, Μένια Γιαννά, Απόστολος Οικονόμου, Στέλιος Ντινενής</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCIfV6cD-6MwFsFDavuhKxVjTHdD48EKwoaaslSYLAdi6AIyGc15v2x0thQg17OfyrQXPXt9auhA9ZzEmT3pOo0R1OoK0ALYYV5gYLQlr-8Wg3R5LBiGZ4a6XdnQXzd12Cnzwtx2_3RIk/s1600-h/SWScan0000100222.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 344px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCIfV6cD-6MwFsFDavuhKxVjTHdD48EKwoaaslSYLAdi6AIyGc15v2x0thQg17OfyrQXPXt9auhA9ZzEmT3pOo0R1OoK0ALYYV5gYLQlr-8Wg3R5LBiGZ4a6XdnQXzd12Cnzwtx2_3RIk/s400/SWScan0000100222.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417734747320181890" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Χορού συνέχεια: Απόστολος Οικονόμου, ασπαζόμενοι Γιώργος Γιαννάς και Στέλιος Ντινενής, Σταύρος Τραγάρας, Μένια Γιαννά.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7c9hYFc0IbtWtmMQv_SBoEGvoQrAkROi-Xg4w1w83qLaBWEPj3Y0_F6d5ZzKPVGgoJr9SLXtyl8u8DxN6TOvsYKfI2F2BQb_yujNAqg_zguY2seC9ryiLLAtVLqDmzGNuWVNm-RNUs5U/s1600-h/Scan10334.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 305px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7c9hYFc0IbtWtmMQv_SBoEGvoQrAkROi-Xg4w1w83qLaBWEPj3Y0_F6d5ZzKPVGgoJr9SLXtyl8u8DxN6TOvsYKfI2F2BQb_yujNAqg_zguY2seC9ryiLLAtVLqDmzGNuWVNm-RNUs5U/s400/Scan10334.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419876708508126546" /></a><br />
<br />
Μαζί με την πίτα προσφέρθηκαν εν αφθονία διάφορα εδέσματα, αναψυκτικά, καφέδες, ενώ το κρασί εφερε στο κέφι τους συγχωριανούς. Συμμετείχε στην εκδήλωσή μας αφιλοκερδώς το μουσικό συγκρότημα του Χρήστου Καφαλτή, ο οποίος είναι και πρόεδρος των Παναγιωτών Λήμνου. Ο ίδιος ο Χρήστος Καφαλτής έπαιξε ακορντεόν και τραγούδησε, ενώ ο Λημνιός Γιάννης Κεχαγιάς έπαιξε λύρα. Χόρεψε το χορευτικό συγκρότημα της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων φορώντας ωραίες στολές, όλους τους Λημνιούς χορούς. Οι συγχωριανοί χόρεψαν κι αυτοί με μεγάλη διάθεση, θαυμάσθηκαν δε ιδιαίτερα στον κεχαγιάδικο οι Απόστολος Οικονόμου, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Στέλιος Ντινενής, Γιώργος Γιαννάς και η σύζυγός του. Έγινε και λαχειοφόρος, στην οποία οι συγχωριανοί ανταποκρίθηκαν με προθυμία και κληρώθηκαν 35 δώρα, κυρίως βιβλία και εικόνες, που έδωσαν μεγάλη ικανοποίηση στους τυχερούς. Παρουσιάσθηκε και προσφέρθηκε το νέο μπρελόκ του Συλλόγου Ατσικιωτών, με την ευκαιρία της νέας χιλιετίας, που είναι γαλάζιο και λευκό, σε σχήμα καρδιάς και έχει επάνω χαραγμένες τη Λήμνο και την Ατσική.<br />
<br />
<em>Το μπρελόκ</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7zPyPO0Y5vRpZQURABX4q6s9yALrhJH96cVcfesfdtOrgzE6W0O3dp5LRKbEYQ3xIaRCypye87yE7LhySncMrSUi-jWxni1ZK_V6fAOrp66USzaRplBBskfBY3wq-Q1xIGksroC-dgiA/s1600-h/Scan10085.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7zPyPO0Y5vRpZQURABX4q6s9yALrhJH96cVcfesfdtOrgzE6W0O3dp5LRKbEYQ3xIaRCypye87yE7LhySncMrSUi-jWxni1ZK_V6fAOrp66USzaRplBBskfBY3wq-Q1xIGksroC-dgiA/s400/Scan10085.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419949787189135266" /></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4uW41zampVCC5_enhUWojByATCdL4pd-4dbs4qG6niDUGy0yrKUkJ8k_J1yZlyWl8Ml5vONtmLHqxycz5qW3Jbp9T8YYQ1w4Tf4ZGZwr6b7_P7evltGVFHL98esJrlbApZECdovZ0C9I/s1600-h/Scan10086.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 283px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4uW41zampVCC5_enhUWojByATCdL4pd-4dbs4qG6niDUGy0yrKUkJ8k_J1yZlyWl8Ml5vONtmLHqxycz5qW3Jbp9T8YYQ1w4Tf4ZGZwr6b7_P7evltGVFHL98esJrlbApZECdovZ0C9I/s400/Scan10086.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419949369543950178" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Χρήστος Καφαλτής ακορντεόν, Γιάννης Κεχαγιάς λύρα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsnSFvNIkmtPpdFKx95Bi6hf9M-lZhi-ZvfhHKTmJnrWbHoDPE1u5v27Liae4E8pp-u5ik_gvRMc1vIS6j8S5t_U3_j_M1ncdvrRGctg2U8FGe5TRYqaOGmPMBdppAJD_l0GFSKzND3p0/s1600-h/SWScan0000100133.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 306px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsnSFvNIkmtPpdFKx95Bi6hf9M-lZhi-ZvfhHKTmJnrWbHoDPE1u5v27Liae4E8pp-u5ik_gvRMc1vIS6j8S5t_U3_j_M1ncdvrRGctg2U8FGe5TRYqaOGmPMBdppAJD_l0GFSKzND3p0/s400/SWScan0000100133.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417730164598177330" /></a><br />
<br />
Γενικά ήταν μια καλά οργανωμένη εκδήλωση, για την οποία εργάσθηκαν όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, μια εκδήλωση πλούσια, με μουσική και χορό, αλλά κυρίως μια εκδήλωση που χαροποίησε τους συγχωριανούς αφού είχαν την ευκαιρία να ειδωθούν, να μιλήσουν, να θυμηθούν τις ρίζες τους και τα παιδικά τους χρόνια. Και του χρόνου με υγεία.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΤΣΚΙΩΤΚΙΕΣ ΣΥΤΧΙΕΣ</strong><br />
<br />
<strong>Θα στο τνάξω το σαμ’</strong>= Θα σε δείρω.<br />
<strong>Λαμπογιάλια φορτωμένος </strong>= Ευερέθιστος, εκνευρισμένος.<br />
<strong>Δλευ’ το ξλόχτενο </strong>= Κάνει σεξ.<br />
<strong>Θα σε κοψ’ τα μακάσα και θα στα πλησ’ </strong>= Θα πουλήσει ακόμα και τα μακάσια της σκεπής του σπιτιού. Για πολύ...αχαΐρευτο.<br />
<strong>Με παίζαν τ’ τφλομύγια </strong>= Με κορόιδευαν, προσπαθούσαν να μου ...κλείσουν τα μάτια.<br />
<strong>Δε μπορεί να γλατζαρώσ’ στ’ σκαμνιά </strong>= Δεν μπορεί πλέον να κάνει...σεξ.<br />
<strong>Το καντάρ ζύγιαζε κρομμύδια </strong>= Πολύ δραστήριος σεξουαλικά. Το πέος παρομοιάζεται με καντάρι...που σηκώνει ένα τσουβάλι κρεμμύδια.<br />
<strong>Θα μας παρ’ μια καμήλα </strong>= Θα μας πάρει πολλά λεφτά.<br />
<strong>Τάχασε τα καταστχά τ’ </strong>= Έχασε τα λογικά του, τρελάθηκε.<br />
<strong>Ταρτάριασε η γριγιά </strong>= Τα κακάρωσε, πέθανε.<br />
<strong>Διε βροχή διε σέρεμ </strong>= Δες δυνατή βροχή, δες νεροσυρμή.<br />
<strong>Ψάκωσε και πλευρίτωσε </strong>= Ήπιε πολύ πιοτό.<br />
<strong>Θα φάμε σκώτ’ </strong>= Θα παρακολουθήσουμε μεγάλο καυγά.<br />
<strong>Ντ’ μπάτωσα και νταντάνιασα </strong>= Έφαγα πολύ.<br />
<strong>Μ’ έφερε πάλε το μουζντέ</strong> = Μου έφερε πάλι την κακή είδηση (ένδειξη γρουσουζιάς).<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΘΛΗΤΙΚΑ<br />
<br />
<em>Νίκος Βλαχόπουλος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8TENU9gf675gtMCT3Y2TbMdHbtYqvFbo-d8IvCrVUT_yjHkCnBtHkGGduT1zBWDiSDKE46HBF5jFojWEtW0f_verzo90Oy4vEFI3Oxp19U9otrpeKsvwmp0aLBk3DCTLCIpPEukh2VFU/s1600-h/Scan10529.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8TENU9gf675gtMCT3Y2TbMdHbtYqvFbo-d8IvCrVUT_yjHkCnBtHkGGduT1zBWDiSDKE46HBF5jFojWEtW0f_verzo90Oy4vEFI3Oxp19U9otrpeKsvwmp0aLBk3DCTLCIpPEukh2VFU/s400/Scan10529.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419293323108530962" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Νίκος Βλαχόπουλος</strong><br />
<br />
<strong>‘’ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ’’</strong><br />
<br />
Η ομάδα του ονείρου. Γενιές και γενιές Ατσικιωτών χάρηκαν την κυανόλευκη ομάδα τις Κυριακές το απόγευμα. Γενιές και γενιές παιχτών έκαναν όνειρα καριέρας ποδοσφαιρικής ή έστω μιας αξιοπρεπούς εμφάνισης, μπροστά στα ερωτικά μάτια των κοριτσιών. Παλιά ήταν από τις λίγες ευκαιρίες ψυχαγωγίας, ατομικής ή συλλογικής περηφάνειας. Τώρα οι σύγχρονες σειρήνες πολλές. Όμως όσο κι αν άλλαξαν οι καιροί, η ομάδα του Ηρακλή πάντα θα συγκινεί τους Ατσικιώτες. Ποιός είναι ο Ηρακλής σήμερα; <br />
<br />
<em>ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ. Στη φωτογραφία διακρίνονται:<br />
ΟΡΘΙΟΙ (από αριστερά) : Μουδράκης Θεμιστοκλής, Λαγός Παναγιώτης, Μπεκρής Ιωάννης, Βελιώτης Γεώργιος, Παντελαρούδης Γεώργιος, Μπαϊράμης Κωνσταντίνος, Σαράντης Νικόλαος, Καισάρειος Αθανάσιος. ΚΑΘΙΣΤΟΙ (από αριστερά) : Κoτσαπλής Κωνσταντίνος, Νικολάου Θωμάς , Μαυράκης Κωνσταντίνος, Κρίκης Βασίλειος , Αποστόλου Βασίλειος , Κουκουλίθρας Αθανάσιος. Προπονητής : Κουκάκης Δημήτριος. Ακόμη στην ομάδα παίζουν οι: Ψυρούκης Κωνσταντίνος , Κάντζος Θεοφάνης , Κρίκης Ευστράτιος, Βελιώτης Κωνσταντίνος, Μαμαλούκας Δημήτριος, Γκαράλης Κωνσταντίνος, Ελευθεράκης Δημήτριος. <br />
Πρόεδρος της ομάδας ο Mιχάλης Χρυσάφης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXttcdwycL7TGp183tTnNBIi0h8mqPsvWagSYPJOPm97Lgh-MuWKDvg-Xl9G-I1DmTyVbwULT19w7OHuAj1ib41ll6n-R1OrCuv-cuq-lx5_8MMqGCQi4XZMUrH-VaMsw7ORIVXg-Fxro/s1600-h/Scan10249.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXttcdwycL7TGp183tTnNBIi0h8mqPsvWagSYPJOPm97Lgh-MuWKDvg-Xl9G-I1DmTyVbwULT19w7OHuAj1ib41ll6n-R1OrCuv-cuq-lx5_8MMqGCQi4XZMUrH-VaMsw7ORIVXg-Fxro/s400/Scan10249.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417732099050981074" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>……..ΤΩΝ ΑΠΟΓΕΝΟΜΕΝΩΝ</strong><br />
<br />
Μακρύς ο κατάλογος των συγχωριανών μας που αποδήμησαν εφέτος. Σχεδόν όλη η παλιά φρουρά, αλλά δυστυχώς και πολλοί νέοι σε ηλικία. Όλοι αγαπημένοι. Κομμάτια της ζωής μας. Ο καθένας με τις χάρες του. Ανεπανάληπτοι Ατσικιώτες. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει. Υπομονή και δύναμη στους δικούς τους.<br />
<br />
<strong>Τάσος Καραυγουστής.</strong><br />
«Πολλή ξεραϊλα φέτος. Δεν έβρεξε καθόλου» έλεγε το καλοκαίρι. Στην κηδεία του στο νεκροταφείο των Αγίων Αναργύρων, είχε ανοίξει ο ουρανός τους κρουνούς του. Για να τον ευχαριστήσει. <br />
Την ψυχή του δούλου σου Ανεστίου, έλεγε και ξανάλεγε ο παπάς. Όχι Αναστασίου, αλλά Ανεστίου. Και μ’αυτό το μικρό λάθος, έδινε κυριολεκτικά όλη την είκόνα της κατάστασης. Ανέστιος, αυτός που δεν έχει εστία, δηλαδή σπίτι. Όλοι ανέστιοι είμαστε Τάσο αυτή την ώρα. Έχε γεια.<br />
<br />
<strong>Μάλαμα Ξύκη</strong><br />
Η ασκητική σου μορφή το έλεγε καθαρά. Μια αγία που είχε κατεβεί απ’ τον ουρανό, δεν μπορεί στον ουρανό θα ξανανέβαινε. <br />
<br />
<strong>Γιώργος Δεληγιώργης</strong><br />
Όταν είμαστε μικρά παιδιά, η μάνα του ερχόταν απ’ το Προπούλι πολλές φορές στο σπίτι μας, αφού είχαμε συγγένεια. Ήταν καλαδέρφια με την μάνα μου. Έφερνε και τα δυό μικρά παιδιά της το Γιώργη και τον αδερφό του. Παίζαμε λοιπόν αυτά τα δύο και εγώ με τον αδερφό μου. Απ’ τους τέσσερεις, υπάρχω μόνο εγώ, αφού και οι τρεις χάθηκαν με τραγικό τρόπο. Εκτός κι αν είναι καμμιά ζαβολιά τους, όπως παλιά που δεν με έπαιζαν, γιατί ήμουν μεγαλύτερος. Ίσως να είναι κάπου κρυμμένοι και γελούνε τώρα. Γιατί να μην είναι κι έτσι;<br />
<br />
<strong>Γιώργος Κάντζος</strong><br />
Αυτός ο μερακλής σίγουρα θα τα πίνει κάπου και θα τραγουδάει αυτούς τους αξέχαστους αμανέδες, παρέα με το Στέλιο το Λαγό. Οπωσδήποτε αυτό συμβαίνει, είμαι σίγουρος.<br />
<br />
<strong>Ελένη Σακαδέλλη</strong><br />
Ήρθε από το Βάρος, αλλά έγινε δική μας. Η δική μας Ελένη, η χαμογελαστή και η αυθόρμητη. Παλίρροια φωτεινή, λευκή παλίρροια. <br />
<br />
<strong>Δέσποινα Τραγάρα</strong><br />
Με το Βαγγέλη πεταγόμαστε απ’ το σχολειό στο σπίτι και μας έδινε ψωμί. Τώρα εποχές ομίχλης, χωρίς ψωμί, μόνο τσακισμένες λέξεις.<br />
<br />
<br />
<strong>Κώστας Τραγάρας</strong><br />
Για κανένα παιδί ο πατέρας του, ούτε γερνάει, ούτε πεθαίνει. Γι’αυτό δεν σε είχα ούτε για γέρο, ούτε για ανήμπορο. Ποτέ. Αλλά αυτό ήταν λάθος. <br />
<br />
<strong>Ελένη Τραντή</strong><br />
Εκεί στα χωράφια της Αγιακατερίνης, θυμάμαι μια όμορφη κοπέλα με τον νέο άντρα της και με τα μικρά παιδιά της. Το τραίνο κάνει τέρμα εκεί, στα γαλαζοπράσινα λιβάδια.<br />
<br />
<strong>Βαρβάρα Τσιμπλιαρέλλη</strong><br />
Παλληκαρού, παλληκαρού, στην απαλάμη του θεού.<br />
<br />
<strong>Αντώνης Κασσαβέτης</strong><br />
Μόνο έτσι μπορούσαν να σε νικήσουν Διγενή. Όχι στα ίσια, αλλά ύπουλα. Ίσως να ήξεραν ότι δεν ήσουν ικανός να πειράξεις απ’ την καλοσύνη σου ούτε ένα έντομο.<br />
<br />
<strong>Αναστασία Βλώταρου</strong><br />
Φωνή συρτή ξερόφυλλου, σύγνεφου φευγαλέο χέρι, γειά και χαρά σου.<br />
<br />
<strong>Αριστείδης Τροχαλής και Φωτεινή Τροχαλή</strong><br />
Μαζί, πάντα μαζί, σε πέλαγα αγάπης πιο βαθιά κι απ’ το σύμπαν.<br />
<br />
<strong>Παναγιώτης Βλαχόπουλος</strong><br />
Στις συγκινητικές ταινίες που έπαιζε η τηλεόραση στο καφενείο, μόνο εσύ δεν μπορούσες να κρατήσεις τα δάκρυά σου. Γιατί μόνο εσύ είχες τόσο καθαρή και ευαίσθητη ψυχή.<br />
<br />
<strong>Αργυρώ Τραγάρα - Γριτζαλή</strong><br />
Χελιδόνα μοναχόκαιρη. Τ’ άνθια απ’ το λιοστάσι ανθίζουν στο κενό. Ο τελευταίος στίχος δεν θα ειπωθεί ποτέ.<br />
<br />
<strong>Ανδρονίκη Κιλελή</strong><br />
Η ροδοδάφνη μεγαλώνει μόνο νύχτα, σαν τον πόνο.<br />
<br />
<strong>Αγλαϊα Καφετζή και Φανή Καφετζή - Στεφανάκη</strong><br />
Πάνω απ’ το χιόνι ακούς το γλίστρημα της νύχτας<br />
Έπεφταν απ’ τα δέντρα τα τραγούδια<br />
Κι ο άνεμος στενάζει μέσα απ’ τις φτερούγες των πουλιών.<br />
<br />
<strong>Γιάννης Γιαννέρης</strong><br />
Σαν το πουλάκι. Μπαρμπα – Γιάννη, Αγιο – Γιάννη.<br />
<br />
<strong>Αργύρης Σταθάκης</strong><br />
Ανάργυρε αγωνιστή. Δεν μας ξεγελάς. Κι εκεί φλάμπουρα θα σηκώνεις, γιατί είσαι παλληκάρι.<br />
<br />
<strong>Μαρία Καγκαλή</strong><br />
Θεία Μάρω, θεία Μάρω <br />
φύλαξε και για μας λίγο χαλβά.<br />
Θεία Μάρω καλέ θεία Μάρω<br />
πες μας για δράκους, πες μας για σπαθιά. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΡΧΟΝΤΙΔΗ ΣΤΗ «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ»</strong> <br />
<br />
<em>Νίκος Αρχοντίδης.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHg1aBreScP3DlpLcw-WnBgnk8KD9ULWSPHyyDIz0Hd1hbOpBq8qTjgTEooYpRKCY9NauMJRzOtZkEHHu58UaPquHitN4icQD79Vgkq6tnXE-V5KFY0hZmISqDKmt8SAHAznEa1BiNYDY/s1600/DSC00075.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHg1aBreScP3DlpLcw-WnBgnk8KD9ULWSPHyyDIz0Hd1hbOpBq8qTjgTEooYpRKCY9NauMJRzOtZkEHHu58UaPquHitN4icQD79Vgkq6tnXE-V5KFY0hZmISqDKmt8SAHAznEa1BiNYDY/s400/DSC00075.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5455570624703968402" /></a><br />
<br />
Αθήνα, 23 Ιανουαρίου 2000 <br />
Φίλε κ. Πρόεδρε του Δ.Σ.<br />
<br />
Πρώτα-πρώτα θα ήθελα να συγχαρώ τόσον εσένα όσο και τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου για το έργο που έχετε παρουσιάσει στο σχετικά μικρό διάστημα από την ανασύσταση του Συλλόγου. Ιδιαίτερα βέβαια συγχαρητήρια ανήκουν στα δύο μέλη που είχατε την πρωτοβουλία αυτής της ανασύστασης. Ήταν κρίμα το μεγαλύτερο χωριό του νησιού να μην έχει το δικό του Σύλλογο στο Λεκανοπέδιο Αττικής. Όμως αυτό είναι η αρχή. Βέβαια η λαϊκή σοφία λέει πως «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Και σαν αρχή δεν μπορούσε να γίνει τίποτε καλύτερο.<br />
Από δω και πέρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Και τα δύσκολα ποια είναι; Να καθοριστούν σκοποί και στόχοι του Συλλόγου για το καλό τόσο των μελών του Συλλόγου όσο και κυρίως του χωριού μας και ευρύτερα του νησιού μας. Γιατί αν περιοριστούμε στο να έχουμε το Σύλλογο για να διοργανώνει τον ετήσιο χορό, άντε και καμιά ψευτοεκδρομή, τότε έχουμε αποτύχει εκ προοιμίου.<br />
Τώρα βέβαια θα μου πείτε τι μπορεί να κάνει ένας μικρός σύλλογος χωρίς πόρους και μέσα. Θα ήταν λάθος να σκέπτεται κανείς έτσι. Γιατί υπάρχουν καμιά φορά φαινομενικά ασήμαντα πράγματα που παίζουν πολύ σπουδαιότερο ρόλο στην ανάπτυξη ενός τόπου από άλλα μεγάλα και φανταχτερά. Για παράδειγμα, τι πρόσεφερε στην ανάπτυξη του νησιού το «Καβείριο ξενοδοχείο»; Κι ακόμη, όπως ξέρετε, το νησί μας έχει οδικό δίκτυο που είναι από τα καλύτερα σε πανελλαδική κλίμακα. Αυτό το θαυμάσιο οδικό δίκτυο βοήθησε στο να γυρίσει πίσω στο νησί έστω και ένας απ’όσους το έχουν αφήσει; Ασφαλώς όχι. Προσοχή εδώ μην τυχόν και δημιουργεί η εντύπωση ότι είμαι εναντίον των μεγάλων έργων. Κάθε άλλο μάλιστα.<br />
Το μεγάλο πρόβλημα του νησιού, κύριε πρόεδρε, δεν είναι ούτε τα μεγάλα έργα ούτε τίποτα άλλο. Είναι το δημογραφικό. Η Λήμνος το 1951 είχε 31000 κατοίκους. Σήμερα έχει 17645, με πτωτικές τάσεις. Υπάρχουν χωριά με μέσο όρο ηλικίας των κατοίκων τους τα 65 έτη, στα οποία ούτε γάμοι γίνονται ούτε βαπτίσεις ούτε παιδιά υπάρχουν για το Δημοτικό σχολείο. Ένας αργός θάνατος. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα του νησιού και αυτό θα πρέπει να απασχολεί τον κάθε Λημνιό που αγαπά τον τόπο του και να συμβάλλει στην επίλυση του, στο μέτρο των δυνατοτήτων του. Πράγμα, βέβαια, αφάνταστα δύσκολο.<br />
Όμως μια απλή σκέψη θα μπορούσε να οδηγήσει σε αντίθετους προβληματισμούς. Σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα θα πρέπει να υπάρχουν εκτός Λήμνου κατά τους μετριότερους υπολογισμούς άνω των 100000 Λημνιών. Άραγε δεν υπάρχουν έστω και λίγοι που θα ήθελαν να ξαναγυρίσουν πίσω; Δύσκολο ναι, απίθανο όχι. Κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή θα άξιζε τον κόπο, γιατί επαναπατρισμός δύο οικογενειών ισοδυναμεί με την δημιουργία ενός νέου χωριού. Τα περισσότερα χωριά δεν έχουν δύο κλασσικές οικογένειες, δηλ. αντρόγυνο-παιδιά, αλλά μόνο γέρους. <br />
Κύριε πρόεδρε, διάβασα το βιβλίο σου με τον τίτλο «ΛΗΜΝΟΣ», εμπνευσμένο από τη ζωή της Λήμνου και με απέραντη αγάπη γι’αυτήν. Θερμά συγχαρητήρια. Από το όλο έργο, ξεχώρισα το θαυμάσιο ποίημα με τίτλο «ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ», στο οποίο με τρόπο γλαφυρό περιγράφεις το δράμα, αλλά και το μεγαλείο της Λήμνου. Μεταφέρω εδώ το τελευταίο εξάστιχο του ποιήματος:<br />
<br />
Τα καλά παιδιά της Λήμνου<br />
όλο και λιγοστεύουν πια <br />
πρέπει να ψάξει κανείς πολύ <br />
για να τα βρει αν τα θέλει.<br />
Εκτός από τύχη που χρειάζεται<br />
Πρέπει να θέλουν κι αυτά να εμφανιστούν <br />
<br />
με την παρατήρηση πως αξίζει τον κόπο να ψάξουμε να βρούμε όσα από τα καλά εκείνα παιδιά θα ήθελαν να επαναπατρισθούν και να τα βοηθήσουμε. Νομίζω πως η Πολιτεία κάποια μέτρα έχει λάβει προς την κατεύθυνση αυτή.<br />
Κάπου εδώ τελείωσα με το σοβαρό αυτό θέμα, στο οποίο θα επανέλθουμε αν αποφασίσουμε να του δώσουμε συνέχεια.<br />
Επιτρέψτε μου τώρα να σας απασχολήσω με ένα άλλο θέμα ηθικής κυρίως τάξεως.<br />
Διάβασα προ ημερών στον Λημνιακό τύπο τη διένεξη που υπάρχει μεταξύ του Δημάρχου Μύρινας αφ’ενός και του τέως Δημάρχου και της αδελφότητας Ψαριανών Λήμνου αφ’ετέρου. Αιτία; Για το αν θα πρέπει να στηθεί στην Λήμνο η προτομή του μεγάλου αγωνιστή Κων/νου Κανάρη, που είχε φιλοτεχνηθεί από το Υ.Ε.Ν. νομίζω, με πρόταση των Ψαριανών και του τέως Δημάρχου και που αρνείται ο νυν δήμαρχος. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι λόγοι της αρνήσεως του Δημάρχου και ούτε είμαι αρμόδιος να τον κρίνω. Ως υπεύθυνος άρχοντας ασφαλώς έχει και την ευθύνη των πράξεών του. Ο Κων/νος Κανάρης, μαζί με τον Νικηταρά (Νικήτα Σταματελόπουλο) υπήρξαν οι αγνότερες μορφές του μεγάλου αγώνα και ο Δήμαρχος και πολύ περισσότερο βέβαια οι Ψαριανοί καλώς θέλησαν να τιμήσουν το μεγάλο θαλασσομάχο. Προτού όμως στήσουμε την προτομή άλλων αξίων βεβαίως τέκνων της πατρίδας μήπως θα έπρεπε να έχουμε τιμήσει τα εξ ίσου άξια παιδιά της Λήμνου;<br />
Συγκεκριμένα θα ήθελα να ρωτήσω.<br />
Α) Με ποιον τρόπο έχει τιμήσει η Λήμνος τον Τριαντάφυλλο Τζουρά; Και για όσους δεν ξέρουν ποιος είναι ο Τριαντάφυλλος Τζουράς (που νομίζω θα είναι η συντριπτική πλειοψηφία των Λημνιών) να διαβάσουν το έργο του μεγάλου αγωνιστή του 21 Νίκου Κασομούλη «Στρατιωτικά ενθυμήματα» και το έργο του συγχωριανού μας αείμνηστου Τάσου Καψιδέλη «Η Λήμνος στον αγώνα του 1821». <br />
B) Με ποιον τρόπο έχει τιμήσει η Λήμνος τον άγνωστο Λημνιό μετανάστη, που ξυπόλυτος και ρακένδυτος άφησε το νησί του και έφυγε για τα πέρατα του κόσμου, όπου μεγαλούργησε, αλλά ποτέ δεν ξέχασε το φτωχό νησί του, που το βοήθησε όσο μπορούσε. Όλα τα αρχοντικά της Μύρινας, του Κοντιά και χωριών, το Νοσοκομείο σε μεγάλο βαθμό, Δημοτικα Σχολεία, γηροκομεία και τόσα άλλα είναι έργα Λημνιών μεταναστών.<br />
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να τιμηθούν, τουλάχιστον σε πρώτη φάση αυτοί οι δύο. Ένα άγαλμα του Τριαντάφυλλου Τζουρά στη Μύρινα, που ήταν η γενέτειρά του και ένα άγαλμα του αγνώστου Λημνιού μετανάστη κάπου προς το Λειβαδοχώρι (κέντρο του νησιού) θα ήταν ένας ελάχιστος φόρος τιμής. <br />
Αυτά προς το παρόν.<br />
Σας ευχαριστώ θερμά<br />
Νίκος Αρχοντίδης<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Aπάντηση </strong><br />
<br />
Αχ Στρατηγέ, καλά κι άγια όσα λες. Μόνο μην είσαι τόσο σεμνός. Την πρωτοβουλία για την ανασύσταση του συλλόγου την είχες εσύ. Όσο για τα άλλα, ότι μπορούμε θα κάνουμε. Τον Τριαντάφυλλο Τζουρά πάντως πραγματικά λίγοι τον ξέρουν. Δυστυχώς. Όπως και το έργο του αείμνηστου αξιολογότατου Ατσικιώτη Τάσου Καψιδέλη. Τον οποίο ο «Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου» θα τιμήσει. Έστω και μετά το θάνατό του.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ο ΑΝΑΔΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
<em>Χαράλαμπος Μανωλούκος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnLwC0wGjjpIyI8CHA8QdU4r7CoZXZYCUnzHDXaauH-YCeA5xTdRYTpP0vdHJm4jubKntsJwGlOvdYQDC3CKwVjqdvgAmIK7VkODhSuLUJyveon2F1FawbAdDbabJfV5HrX8IC4yYC0NQ/s1600-h/man6.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 347px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnLwC0wGjjpIyI8CHA8QdU4r7CoZXZYCUnzHDXaauH-YCeA5xTdRYTpP0vdHJm4jubKntsJwGlOvdYQDC3CKwVjqdvgAmIK7VkODhSuLUJyveon2F1FawbAdDbabJfV5HrX8IC4yYC0NQ/s400/man6.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417735930300008754" /></a><br />
Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος</strong><br />
<br />
Πριν είκοσι χρόνια περίπου ξεκίνησε η μελέτη του αναδασμού στην περιοχή της Ατσικής. Αφού εργάστηκαν επί τρία χρόνια το κλιμάκιο των υπαλλήλων της νομαρχίας και είχε ολοκληρωθεί η μελέτη υπήρξαν ελάχιστες ενστάσεις που δεν ξεπερνούσαν τις πέντε με έξι. Και ήταν λογικό να προκύψουν και αδικίες αντί όμως να εξετασθούν οι ενστάσεις από μία άλλη επιτροπή και να δικαιωθούν προτίμησαν να σταματήσουν όλη τη διαδικασία και έτσι να μην προχωρήσει ο αναδασμός.<br />
Σήμερα όμως είναι ανάγκη να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία, ώστε οι νέοι αγρότες που έχουν αναλάβει την καλλιέργεια να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες. Δεν μπορείς να έχεις 80 στρέματα και να είναι διασκορπισμένα σε 20 και περισσότερα μέρη. Με τον αναδασμό θα προκύψουν ορισμένα οφέλη.<br />
Α) Ο αγρότης θα αποφύγει τις πολλαπλές μετακινήσεις και θα έχει πιο λίγα καύσιμα.<br />
Β) Θα μπορεί να καλλιεργεί σε πιο σύντομο χρόνο τα κτήματά του.<br />
Γ) Η συγκομιδή θα γίνεται γρηγορότερα και καλύτερα και το σπουδαιότερο θα υπάρξει αγροτική οδοποιία, ώστε η πρόσβαση στα κτήματά τους να είναι ευκολότερη, ενώ σήμερα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα.<br />
<br />
<em>Aρδευτικά έργα που προβλέπονται με τον αναδασμό στην Ατσική. Όνειρο. Και μετά...θα ξυπνήσουμε.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrH4L5kdKvrMk2FFLOEU4PW4XJPZX56buTYbameBWnwNRucmHnSuFcUY3lZOI3Wh6XCY-UDW-gXiCJrRsVWwVENAZ5iIYHfy6Gw13qo4_RPtctIU1Q0zEgDGpDm-Dy9xsCfTPWBuy2J50/s1600-h/125733757621_mrg.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrH4L5kdKvrMk2FFLOEU4PW4XJPZX56buTYbameBWnwNRucmHnSuFcUY3lZOI3Wh6XCY-UDW-gXiCJrRsVWwVENAZ5iIYHfy6Gw13qo4_RPtctIU1Q0zEgDGpDm-Dy9xsCfTPWBuy2J50/s400/125733757621_mrg.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425519270803602354" /></a><br />
<br />
Για το θέμα αυτό σε σύσκεψη που έγινε στην Αθήνα με πρωτοβουλία του Νομάρχη Λέσβου κ. Βουνάτσου, στην οποία συμμετείχαν όλα τα Δ. Συμβούλια των Συλλόγων της Λήμνου της Αθήνας παρουσία του προέδρου του Συλλόγου Σταύρου Τραγάρα και του Νομαρχιακού συμβούλου Νίκου Αρχοντίδη μου εδόθη η ευκαιρία ως Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ατσικιωτών να θέσω το θέμα και να ζητήσω από τον κ. Βουνάτσο να δεχθεί και να βοηθήσει, ώστε να επανέλθει το θέμα και πάλι στο προσκήνιο.<br />
Ο κ. Βουνάτσος υποσχέθηκε να βοηθήσει με την προϋπόθεση ότι οι άλλοι φορείς του Δήμου Ατσικής και του Γεωργικού Συνεταιρισμού θα ενδιαφερθούν και δε θα έχουν αντιρρήσεις όπως είχε γίνει προηγουμένως.<br />
Παράκληση εκ μέρους του Συλλόγου Ατσικιωτών προς τους αρμόδιους φορείς και προς όλους τους Ατσικιώτες και στις περιφέρειες που σήμερα ανήκουν στο δήμο Ατσικής να δείξουν κατανόηση για να μη χαθεί η ευκαιρία που σήμερα είναι ευνοϊκή από κάθε άλλη φορά , αφού οι δαπάνες που θα προκύψουν θα καλυφθούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ<br />
<br />
Γράφει η Μαρία Βαγιάκου - Μουλαρά<br />
<br />
Για μια φίλη μου…</strong> <br />
Που δολοφονήθηκε πριν από λίγους μήνες στη Ν. Αφρική και ήταν για μένα…<br />
…Η Φανή των παιδικών μου χρόνων και όχι μόνο.<br />
…Η Φανή της «κυρα-κουμπάρας».<br />
Το σπίτι σου, το σπίτι μου -έτσι ορίζαμε τους χώρους στην αυλή- Η κούκλα σου, η κούκλα μου. Ήμαστε «κυρίες». Οι «κυρίες», όμως , είχαν τακούνια και στενές φούστες. Τα τακούνια βρίσκονταν εύκολα, άμα περπατάς στις μύτες των ποδιών, είναι σα να φοράς τακούνια. Το πρόβλημα ήταν οι στενές φούστες και η λύση δική μας και μοναδική’ οι υφαντές καρώ πετσέτες του φαγητού. Τυλίγονταν γύρω από τη μέση μας (εγώ χρειαζόμουν και μια παραμάνα, ενώ η Φανή την έδενε κόμπο) και οι φούστες έτοιμες. Εκείνες οι καρώ πετσέτες έγιναν ένα κομμάτι της ζωής μας…<br />
…Η Φανή της περιπέτειας.<br />
Ήταν σωστό πανηγύρι για μας να ακολουθούμε τις μητέρες μας όταν πήγαιναν να μαζέψουν χόρτα. Μια φορά μόνο μας έφυγαν κρυφά, για να μη γυρίζουμε στις λάσπες και εμείς ξεκινήσαμε μόνες μας να τις βρούμε και χαθήκαμε στα χωράφια της Ατσικής. Ευτυχώς, μας συνάντησε ο γλυκύτατος Μόσχος Κουκουλήθρας (ο παππούς) και μας έφερε πίσω.<br />
Εκείνα τα χόρτα έμειναν στη μνήμη μας.<br />
…Η Φανή της βόλτας.<br />
Κυριακή απόγευμα και ώρα για ΤΗ βόλτα, συγκεκριμένη βόλτα στον «Καρπασνόδρομο», στο Εξοχικό του Μιλτιάδη. Η ώρα της γκρίνιας.<br />
-Εσύ να πας με τις δικές σου φιλενάδες, έλεγε η Φανή. Εμείς είμαστε πιο μεγάλες. Τι θέλεις με μας;<br />
Τι ήθελα με κείνες; Μα αυτό ακριβώς. Tη βόλτα με τις μεγαλύτερες, τις ελάχιστα μεγαλύτερες. Μου έδινε αυξημένο κύρος η παρέα τους, γι’αυτό και δεν έφευγα. Και βόλτα πάνω-κάτω και «σπόρια», η πολυτέλειά μας, και η μαγεία του κυριακάτικου απογεύματος.<br />
Εκείνες οι γκρίνιες έμειναν στην ψυχή μας.<br />
…Η Φανή της αμυγδαλόπιτας.<br />
Αγαπούσαμε όλα τα γλυκά, τα φαγητά, αλλά η απόλαυση για μας - σωστή γιορτή - ήταν όταν οι μητέρες μας έφτιαχναν αμυγδαλόπιτα. Στεκόμασταν εκεί όλη την ώρα, μέχρι να μπει το γλυκό στο ταψί του, γιατί ακολουθούσε ο μεγάλος «μεζές» μας,όταν μαζεύαμε με το δαχτυλάκι μας ό,τι είχε μείνει στην «κούπα». Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τι τελικά μας άρεσε περισσότερο, ένα κομμάτι ψημένη αμυγδαλόπιτα ή το ωμό απομεινάρι της στην «κούπα».<br />
Έκείνη η γεύση έμεινε στο στόμα μας.<br />
…Η Φανή της οικογένειας. Αγαπημένη κόρη και αδελφή, άξια μάνα και εξαιρετική σύζυγος. Έχουν περάσει πια τα χρόνια. Τα καλοκαίρια που συναντιόμαστε στο χωριό να μου πει για τον άνδρα της, για τα παιδιά της και βέβαια,<br />
-Θυμάσαι, Μαιρούλα, τις στενές φούστες;<br />
-Ξεχνιούνται, Φανούλα;<br />
-Εκείνα ήταν τα δικά μας παιδικά χρόνια.<br />
…Η Φανή της δουλειάς.<br />
Από δεκαπέντε χρονών στη σκληρή δουλειά της ξενιτιάς, στις ατελείωτες ώρες πίσω από τον πάγκο του μαγαζιού. Η ακούραστη κοπελίτσα έγινε η δυναμική επιχειρηματίας, η δραστήρια έμπορος, η πανέξυπνη γυναίκα. Στο χώρο που πολύ αγάπησε, στο μαγαζί της, έδωσε κυριολεκτικά τη ζωή της, τη σύντομη, αλλά πολύ γεμάτη και πετυχημένη ζωή της<br />
Έτσι θα θυμούνται όλοι όσοι γνώρισαν τη Φανή,<br />
…τη Φανή Καφετζή-Στεφανάκη<br />
…τη Φανή, τη φίλη μου<br />
…τη Φανή μου.<br />
<br />
Και για τη μητέρα της<br />
Που δεν άντεξε τον πόνο για το χαμό του παιδιού της και ήταν για μένα…<br />
…Η Αγλαϊα της ζωής μου.<br />
… Η Αγλαϊα της βιοπάλης.<br />
-Δεν υπάρχει στην Ατσική χωράφι που δεν το’χω θερίσει, αμπέλι που δεν το’χω τρυγήσει, πηγάδι που δεν το’χω ανοίξει.<br />
Έτσι περιέγραψε η ίδια τα δύσκολα χρόνια.<br />
…Η Αγλαϊα της ζωντανιάς.<br />
-Θα λείπει σήμερα η Αγλαϊα, έλεγαν οι γειτόνισσες, δεν ακούστηκε.<br />
Η Αγλαϊα ακουγόταν πάντα.<br />
-Δεν μπορώ να μιλήσω σιγά, βρε σαράβαλο, έχω μεγάλη ένταση.<br />
…Η Αγλαϊα της προσφοράς.<br />
-Σήμερα έκανε φλομάρια η τάδε και πήγα να βοηθήσω. Εσύ, πότε θα φτιάξεις τα δικά σου;<br />
Ηθελε να πει «πότε θα σου φτιάξω τα δικά σου», αλλά δεν το’λεγε ποτέ έτσι, από έμφυτη ευγένεια πιστεύω.<br />
…Η Αγλαϊα της ιατρικής.<br />
-Πονάει η μέση σου; «Ξεσταφνίστ’κες».<br />
-Πονάει το κεφάλι σου; «Κρύωσες… ή μήπως σε βασκάναν’».<br />
…Η Αγλαϊα της φιλοξενίας.<br />
-Έλα να σου φτιάξω καφέ. Γιορτάζει ο εγγόνός μου…η εγγόνή μου…έστειλε αφρικάνικα σοκολατάκια η Φανή… έφτιαξε γλυκό η Αρετή.. .ήρθε ό Κώστας.<br />
Η αυλή της και η κουζίνα της ήταν πάντα γεμάτη κόσμο.<br />
…Η Αγλαϊα της πληροφόρησης<br />
-Αρραβωνιάστηκε η τάδε’ καλορίζικα… τέτοιες δουλειές να γίνονται.<br />
-Μας άφησε χρόνια ο τάδε’ Θέος σχωρέσ’τον.<br />
Χωρίς σχόλια η είδηση, το κουτσομπολιό ήταν πολύ μακριά της.<br />
…Η Αγλαϊα της νοικοκυροσύνης.<br />
-Μου φάνηκε λίγο λερωμένο το καναπεδλίκ’ και το’πλυνα. Σκούπισα και λίγο για το χώμα.<br />
Το σπίτι της έλαμπε πάντα.<br />
…Η Αγλαϊα της μνήμης.<br />
-Βρε βάσανο, αυτό δε θα το κάνεις έτσι, αλλά έτσι, γιατί έτσι το έκανε η γιαγιά σου, η Αγαθονίκη… Αχ, πού πήγε αυτός ο κόσμος…<br />
…Η Αγλαϊα της αγάπης.<br />
-Η Ελένη έφτιαξε ένα καινούργιο σεμέν πολύ ωραίο. Το ξεσήκωσα κι εγώ κι έφτιαξα ένα πετσετάκι για τη Φανή, ένα για την Αρετη κι ένα για σένα. Δε σε ξεχωρίζω απ’ τα παιδιά μου, καλό μ’.<br />
…Η Αγλαϊα της Αγίας Παρασκευής.<br />
-Αύριο είναι του Αγίου…Πάω στον εσπερινό.<br />
-Σήμερα είναι της Αγίας…Πάω στην εκκλησία.<br />
Τα δικά μου, όμως, παιδικά χρόνια είναι χαραγμένα από τις επισκέψεις μας στην Αγία Παρασκευή. -Πάμε, Αγλαϊα, ν’ αναψουμε τα καντήλια στην Αγία Παρασκευή, έλεγε η μητέρα μου. -Πάμε, Στέλλα. Πάντα πρόθυμη η Αγλαϊα. <br />
Και η Φανή κι εγώ πανυγυρίζαμε. Βόλτα σε άλλες γειτονιές του χωριού, στην εξοχή, στην Αγία Παρασκευή.<br />
Δε γίνεται να περάσω από οποιαδήποτε Αγία Παρασκευή και να μην ανεβούν στην καρδιά μου η μητέρα μου, η Φανή, η Αγλαϊα…<br />
….Η Αγλαϊα της γειτονιάς μου, που θα είναι πια απελπιστικά ήσυχη,<br />
…Η Αγλαϊα του σπιτιού μας, <br />
…Η Αγλαϊα μου.<br />
<br />
<em>Αγοραστός Χατζόγλου και Αγλαΐα Καφετζή καθαρίζοντας...αχινούς</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg1mlWttwo4eskHajoYuBsJuuuuvPtLI3s-u1znPESvaP0pOdUmT5_KI-oK2wuX20tGNfDUfPARFhDq3GmZyEmzBF6NzUcUmRnj7xd7Dk9MtyB9NU_TEykDInA-snlH22Uz7mLjHyW3M0/s1600-h/komaki5.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 275px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg1mlWttwo4eskHajoYuBsJuuuuvPtLI3s-u1znPESvaP0pOdUmT5_KI-oK2wuX20tGNfDUfPARFhDq3GmZyEmzBF6NzUcUmRnj7xd7Dk9MtyB9NU_TEykDInA-snlH22Uz7mLjHyW3M0/s400/komaki5.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419874579069891074" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΤΡΥΓΗΣ<br />
<br />
Ο αγώνας συνεχίζεται<br />
Γράφει ο Μόσχος Χρυσάφης </strong> <br />
<br />
Στην περιοχή Τρύγης του χωριού Προπουλίου, Δήμου Ατσικής της Λήμνου βρισκόταν το ένα από τα τέσσερα μοναστήρια του νησιού, το οποίο υπάγονταν στο Μοναστήρι Σίμωνα Πέτρας του Αγίου Όρους. Ο ναϊσκος που υπήρχαν οι εικόνες, για τις οποίες έχει γίνει τόσος θόρυβος τα τελευταία χρόνια, αφιερωμένος στην Παναγία, είχε κτισθεί το 1706 από το μοναχό Αγάπιο. Χρησιμοποιούνταν, όμως, κύρια από τους κατοίκους της περιοχής, γιατί οι καλόγεροι εκκλησιάζονταν στην Αγία Μαγδαληνή, εκκλησία μέσα στο μοναστήρι, 300 μ. περίπου μακρύτερα.<br />
Το 1924 έφυγαν από την περιοχή μας οι καλόγεροι και πήραν μαζί τους και όλα τα υπάρχοντά τους. Οι κάτοικοι του χωριού Προπουλίου έμεναν γύρω από το μοναστήρι και δούλευαν στα κτήματα των μοναχών, που ήταν γύρω στα 16000 στρέμματα καλλιεργήσιμα και 6000 στρέμματα βοσκότοποι. Το 1932 γίνεται απαλλοτρίωση της περιοχής υπέρ των ακτημόνων, οι οποίοι και πληρώνουν στο κράτος κάποιο ποσόν. Αλλά όμως η περιοχή της εκκλησίας και του μοναστηριού έμεινε απέξω. Αυτή τη στιγμή στην περιοχή δεν υπάρχει ούτε μία πέτρα στο συγκεκριμένο σημείο που υπήρχε το μοναστήρι, παρά μόνο το εκκλησάκι της Παναγίας Τρύγης, το οποίο διαφύλαξαν οι κάτοικοι της περιοχής, όπου εκκλησιάζονταν σ’αυτό. Διαφύλαξαν δε και αυτήν τη μοναδική εικόνα από την Αγία Μαγδαληνή, όταν ήρθαν οι Γερμανοί και γκρέμιζαν το κτήριο για να πάρουν ξύλα για να κάνουν διάφορα καταλύματα να μείνουν, κάποιος χωρικός την πρόλαβε και την κατέβασε στο εκκλησάκι της Παναγίας Τρύγης όπου απέχει από το μοναστήρι περίπου 300 μέτρα. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWKszAfnEPnz5AUY8aBbz3DM491JAb-WsiOhBCB9kOCRGijRB4tL048Lm0EgR3ev99OrJUvZxyC2CotaoJTAFNCV23hEMcUMzcuiBZFM6K6jkTXITZy_1cvBwYY2a1yPZlA0uEXSl42AI/s1600-h/Scan10458.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWKszAfnEPnz5AUY8aBbz3DM491JAb-WsiOhBCB9kOCRGijRB4tL048Lm0EgR3ev99OrJUvZxyC2CotaoJTAFNCV23hEMcUMzcuiBZFM6K6jkTXITZy_1cvBwYY2a1yPZlA0uEXSl42AI/s400/Scan10458.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418884168711126338" /></a><br />
<br />
Το εκκλησάκι λοιπόν αυτό ήταν πάρα πολύ μικρό και μέσα υπήρχαν τα ιερά κειμήλια ολόκληρου του τέμπλου. Είναι τρεις μεγάλες εικόνες, της Παναγίας, του Χριστού, η κοίμηση της Θεοτόκου,δύο μικρές εικόνες ολόκληρο το δωδεκάορτο με τους 12 αποστόλους και 4 αρχαγγέλους, το Σταυρό με τα λυπηρά δεξιά-αριστερά και την εικόνα που είχαν αυτοί στο μοναστήρι τους την Αγία Μαγδαληνή με τον Σίμωνα τον ιδρυτή του μοναστηριού Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους. Αυτό λοιπόν το εκκλησάκι το μεγάλωσαν και το ανακαίνησαν περίπου δύο φορές με δωρεές από το εξωτερικό και με εισφορές των ντόπιων, οι κάτοικοι της περιοοχής.<br />
Όμως το 1980 ήρθαν δύο καλόγεροι να πάρουν τα κειμήλια αυτά κρυφά, αντικαθιστώντας τα με αντίγραφα. Τους πρόλαβαν την τελευταία στιγμή κάτοικοι της περιοχής και τους έδιωξαν. Από τότε οι κάτοικοι πήραν τα κειμήλια από το εκκλησάκι αυτό και η εκκλησιαστική επιτροπή προσπαθεί να τα διαφυλάξει, με οποιονδήποτε τρόπο για να μην τους τα ξαναπάρουν, χωρίς βέβαια να ξερουν ότι αυτά επειδή ήταν 400 και 300 χρόνων είχαν κάποια αξία. Τα φύλαγαν απλά και μόνο επειδή μεγάλωσαν μ’αυτά, τα προσκυνούσαν και έλεγαν τον πόνο τους στην Παναγία της Τρύγης και δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να τα απομακρύνουν από κοντά τους.<br />
Από το 1980 επανέρχονται οι καλόγεροι, αυτή τη φορά πιο οργανωμένοι το 1998. Με διάφορα έγγραφα προς τη Μητρόπολη Λήμνου και προς την εκκλησιαστική επιτροπή Προπουλίου αρχίζουν να τα ζητούν, απευθύνονται και προς το υπουργείο Πολιτισμού με τον τότε υπουργό κ. Βενιζέλο, με την πρόφαση να τα πάνε στην Έκθεση Θεσσαλονίκης που γινόταν τότε «Έκθεση Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Αγίου Όρους», με σκοπό βέβαια να μην τα ξαναεπιστρέψουν, γιατί όλα τα έγγραφα που ήρθαν στα χέρια μας τότε που απευθύνονταν σε διάφορους φορείς του κράτους έλεγαν ότι μετά από την έκθεση τα κειμήλια θα πήγαιναν στη Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.<br />
Εμείς φυσικά δεν τα παραδώσαμε και μας έκαναν το πρώτο δικαστήριο, όπου μας κατηγόρησαν ότι τα κρατούσαμε στα χέρια μας παράνομα και ότι ήταν ξένα, δηλαδή δικά τους. Χωρίς να υπολογίσει το δικαστήριο τη δική μας γνώμη και τη λατρευτική μας αξία γι’αυτά, διότι για μας είναι η πολιτιστική μας κληρονομιά από πάππου προς πάππου, μας καταδικάζουν όχι για παρακράτηση, γιατί στην αρχή έτσι ήθελαν, αλλά για αυτοδικία και μας τιμωρούν από 5 μήνες φυλάκιση, συγκεκριμένα τον παπά του χωριού, τον εκκλησιαστικό επίτροπο και το νυν δήμαρχο Ατσικής. Έγινε βέβαια έφεση. Τότε μαθαίνουμε και την αξία τους αφού οι καλόγεροι τα αποτιμούν για μερικές δεκάδες εκατομμύρια, στα έγγραφά τους. Ακολουθεί άλλο δικαστήριο για την κυριότητα. Στην αρχή πριν γίνει το πρώτο δικαστήριο μας πρότειναν να τους δώσουμε την εικόνα της Αγίας Μαγδαληνής με το Σίμωνα , το επιστήλιο, το Σταυρό με τα λυπηρά και τις δύο μικρές εικόνες και να άφηναν σε εμάς τις τρεις μεγάλες. Όμως οι κάτοικοι δε θέλουν να φύγει ούτε μία. Σε κάποια στιγμή βέβαια όταν δυσκόλεψαν τα πράγματα για μας με το δικαστήριο, τους προτείναμε να τους παραχωρήσουμε τη δικιά τους που είχαν στο μοναστήρι δηλαδή την Αγία Μαγδαληνή που απεικονίζει μαζί και το Σίμωνα, όμως αυτοί δεν το δέχθηκαν και κάνουν τώρα δίκη για την κυριότητα, που αν τη χάσουμε θα μας τα πάρουν όλα.<br />
Εμείς λοιπόν δεν καθίσαμε με σταυρωμένα χέρια, αλλά απευθυνθήκαμε και στο υπουργείο Πολιτισμού και στις τηλεοράσεις και το θέμα έχει πάρει διαστάσεις και έχουμε ακουστεί σ’όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Γι’αυτό και η κ. Παπαζώη ενώ είχε εκδόσει και αυτή διαταγή να τα παραδώσουμε την έχει τώρα προσωρινά αναβάλει, μετά τον ντόρο που έχει γίνει.<br />
Έρχονται τώρα λοιπόν οι καλόγεροι και μας προτείνουν τα εξής, κατόπιν βέβαια μεσολαβητών.<br />
Να τους αναγνωρίσουμε την κυριότητα, να τους στείλουμε την εικόνα Αγίας Μαγδαληνής-Σίμωνα και τα υπόλοιπα να μας τα αφήσουν με την υπόσχεση να τα συντηρήσουμε και να τα διαφυλάξουμε, ωστόσο εμείς έτσι και αλλιώς αυτό έχουμε κάνει εδώ και ένα χρόνο περίπου χτίζοντας ένα καινούργιο εκκλησάκι στην Πλατεία του χωριού Προπουλίου προϋπολογισμού 12 εκατομμυρίων, όπου έχουμε εγκαταστήσει τα κειμήλια με όλες τις προϋποθέσεις διαφύλαξης. Διότι το παλιό εκκλησάκι της Παναγίας βρίσκεται σ’απόσταση 3 χμ. από το Προπούλι και δεν πληρούσε τη διαφύλαξη από διάφορους αρχαιοκάπηλους κτλ.<br />
Στις 4 Ιουλίου 1999 σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας παρουσία τοπικών και πανελλαδικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών οι κάτοικοι Προπουλίου του Δήμου Ατσικής Λήμνου, εξέφρασαν τη θέση τους στο πρόσφατο ‘τελεσίγραφο’ του Υπουργείου Πολιτισμού που ζητά την παράδοση των εικόνων της Παναγίας Τρύγης και την απόδοσή τους στους μοναχούς του Αγίου Όρους, οι οποίοι εμφανίζονται ως νόμιμοι κάτοχοί τους από τον καιρό της Τουρκοκρατίας. Στη συγκέντρωση μίλησαν ο δήμαρχος Ατσικής κ. Αρχοντίδης, ο ιερέας της ενορίας, οι οποίοι έχουν καταδικαστεί πρωτοδίκως με 5 μήνες φυλακή (εκκρεμεί έφεση), επειδή εξέφρασαν την επιθυμία των συνδημοτών τους και δεν παρέδωσαν τις εικόνες, καθώς επίσης και δημοτικοί, νομαρχιακοί σύμβουλοι και κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι πολύ παραστατικά εξέφρασαν την απορία τους για ποιο λόγο άραγε το εν λόγω υπουργείο να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του Αγίου΄Όρους (Διοικητής ο κ. Ψυχάρης). Μήπως έλεγαν, γιατί τώρα ανακάλυψαν ότι οι εικόνες έχουν μεγάλη αξία; Για τους κατοίκους της περιοχής όμως η αξία των εικόνων αυτών δε μετριέται σε χρήμα, αλλά στη διατήρηση των λατρευτικών και πολιτιστικών εθίμων και παραδόσεων της περιοχής. Εδώ και δεκαετίες γίνεται κάθε χρόνο πανηγύρι προς τιμήν της Παναγίας της Τρύγης στις 15 Αυγούστου. Αραγε το υπουργείο Πολιτισμού όλα αυτά δεν τα θεωρεί στοιχεία πολιτισμού και μάλιστα μίας ακριτικής περιοχής εγκαταλελειμένης για χρόνια; <br />
Μετά τη διαμαρτυρία αυτή των κατοίκων Προπουλίου Δήμου Ατσικής το υπουργείο Πολιτισμού με δύο σχετικες ανακοινώσεις του υποχωρεί από την αρχική απόφαση. Συγκεκριμένα με έγγραφό του προς την εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων αναστέλλει την απαίτησή του να παραδοθούν οι εικόνες, ενώ με άλλο έγγραφο υποδεικνύει την εξεύρεση του κατάλληλου χώρου, ώστε οι εικόνες να παραμείνουν στην περιοχή που βρίσκονται και να φυλάσσονται με ασφάλεια. Το πρόβλημά μας όπως είναι κατανοητό δεν έχει λυθεί, διότι εκκρεμεί εκδίκαση της έφεσης και αγωγή της κυριότητας των εικόνων από πλευράς μοναχών Ιεράς Μονής Σίμωνα Πέτρας. <br />
Επίσης η πρόθεσή τους φάνηκε ξεκάθαρη στο να μας τα πάρουν όλα από το εξής γεγονός. Όταν προσφάτως μια αντιπροσωπεία από εμάς πήγαμε στο Άγιο Όρος για να συζητήσουμε την πρόταση του μεσολαβητού υπαλλήλου του υπουργείου Πολιτισμού (Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων) να τους αναγνωρίσουμε την κυριότητα των εικόνων και να τους παραδώσουμε την κτητορική εικόνα της Αγίας Μαγδαληνής και του Σίμωνα με την προϋπόθεση ότι θα τ’άφηναν τα υπόλοιπα για πάντα προς λατρευτική μας χρήση, δεν το δέχθηκαν και εμμένουν στην αρχική τους απόφαση να τους αναγνωρίσουμε την κυριότητα και να τους δώσουμε τα μισά κειμήλια.<br />
Η απόφαση των κατοίκων είναι ας έρθουν να τα πάρουν αν μπορούν, «μολών λαβέ» όσες δίκες να μας κάνουν.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΝΑΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΗΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ<br />
<br />
Βασίλης Κατσώνης. Ένας βιρτουόζος του μπουζουκιού.</strong> <br />
<br />
<em>Βασίλης Κατσώνης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirwQokze9Irj6TcdA05UC8UrHj8lRHSxrkFgZbkGzhL6srijI1qIl13jNfz7xxoD8H8Xfh25TzGJhMMqOchSWsjHYKYG-TvnAvWUSjm10S0vLJ_XvxFZIIF9ulJhqK36q5NfozYd5nwQw/s1600-h/Scan10125.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 236px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirwQokze9Irj6TcdA05UC8UrHj8lRHSxrkFgZbkGzhL6srijI1qIl13jNfz7xxoD8H8Xfh25TzGJhMMqOchSWsjHYKYG-TvnAvWUSjm10S0vLJ_XvxFZIIF9ulJhqK36q5NfozYd5nwQw/s400/Scan10125.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427280479535391826" /></a><br />
<br />
Ο Βασίλης Κατσώνης γεννήθηκε το 1981. Γονείς του είναι ο Γαρύφαλλος και η Αγάπη Κατσώνη. Είναι εγγονός του αείμνηστου Βασίλη Κατσώνη και της Ελπινίκης. Πρόκειται για ένα μεγάλο ταλέντο της μουσικής, που έδειξε τις ικανότητές του από μικρό παιδί. Από 7 ετών άρχισε μαθήματα μπουζουκιού και από 9 ετών μαθήτευσε σε μουσική σχολή με δάσκαλο τον Παύλο Χαλουλάκο. Ταυτόχρονα με τα μαθήματα μουσικής φοιτούσε και στο σχολείο. Είναι απόφοιτος Λυκείου.<br />
Η μεγάλη του δεξιοτεχνία και η εργατικότητά του, του επέτρεψαν να γίνει επαγγελματίας από 15 χρόνων. Έχει παίξει στην Ατσική στην «Τροπικάνα» και σε διάφορα κέντρα των Αθηνών, όπως ο «Δάσκαλος» κλπ. Τώρα εργάζεται στο κέντρο «Βίβλος» δίπλα σε μεγάλους καλλιτέχνες του λαϊκού τραγουδιού όπως η Χαρούλα Λαμπράκη, ο Αντώνης Παπαϊωάννου (γιός του μεγάλου ρεμπέτη Γιάννη Παπαϊωάνου), ο παλαίμαχος Θόδωρος Πολυκανδριώτης κλπ. Έχει ένα πλούσιο ρεπερτόριο, που περιλαμβάνει όλα τα είδη της μουσικής, όπως ρεμπέτικα, λαΙκά, νησιώτικα, και έντεχνα ελληνικά τραγούδια.<br />
Εκτός από μπουζούκι, παίζει μπαγλαμά, τζουρά, και τουμπερλέκι, μαθαίνει δε και σάζι. Είναι ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης, σε τόσο μικρή ηλικία, που το όνομά του θα αφήσει εποχή τα προσεχή χρόνια. Αλλά το κυριότερο είναι ότι είναι πολύ καλό παιδί, ένας γνήσιος σεμνός Ατσικιώτης.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ. ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ.</strong><br />
<br />
<strong>Γυμναστικές επιδείξεις του δημοτικού σχολείου Ατσικής</strong><br />
<em>Μια φωτογραφία αξίζει όσο 1000 λέξεις λέει μια κινέζικη παροιμία.<br />
Σωτήριον έτος 1966. Γυμναστικές επιδείξεις του δημοτικού σχολείου Ατσικής, στο γήπεδο. Πέμπτη και έκτη τάξη.<br />
Δάσκαλος ο Αγοραστός Γραγράς. Διακρίνονται στη φωτογραφία: Γιώργος Βαταλίδης, Σαράντος Χλαχλάς, Σταύρος Τραγάρας, Μπάμπης Κλωνάρης, Τασούλα Μουστάκα, Φωτεινή Τσιμουρή, Μάλαμα Σουσαλή, Γιώργος Κριαρής, Φώτης Κιουρανάκης, Νίκος Καραυγουστής, Μαρούλα Μαυρουδή, Νίκος Ζαϊμης, Τασούλα Κάντζου, Μαρία Κουκουλήθρα, Νίκος Βλαχόπουλος, Βασιλεία Ναρλιώτη, Βάιος Τσεπέλιας, Αχιλλέας Αρχοντίδης, Τούλα Τραγάρα, Φωτεινή Ξύκη, Μαρίκα Παπλωματά.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFF3GmzlP3LvQJ3xGf6C_OaGRiJc0E-ARRja0J2LmszcyI7-UOjojuq8oQLlygHrLT2wCJIq9BX5hpUvAQ-oP3L7WPIwFR7TbnnUOXEsEx3xsMd2KQnKb7kaTzUZLQR0B525cFPlYRtRo/s1600-h/SWScan0000100142.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFF3GmzlP3LvQJ3xGf6C_OaGRiJc0E-ARRja0J2LmszcyI7-UOjojuq8oQLlygHrLT2wCJIq9BX5hpUvAQ-oP3L7WPIwFR7TbnnUOXEsEx3xsMd2KQnKb7kaTzUZLQR0B525cFPlYRtRo/s400/SWScan0000100142.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5416636408659510642" /></a><br />
<br />
<em>Γυμναστικές επιδείξεις 1966. Τμήμα επιδείξεων της πέμπτης και έκτης τάξης του Δημοτικού Σχολείου Ατσικής. Διακρίνονται, οι: Σταύρος Τραγάρας, Νίκος Καραυγουστής, Νίκος Ζαΐμης, Βασίλης Τραγάρας, Γιώργος Βαταλίδης, Μπάμπης Κλωνάρης, Γιώργος Κριαρής, Ηλίας Ντινενής, Αχιλλέας Αρχοντίδης, Μαρίκα Παπλωματά, Σαράντος Χλαχλάς, Φώτης Κιουρανάκης, Νίκος Βλαχόπουλος, Τασούλα Κάντζου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnJys2z-UJRBdHG27eEcqZDFGxcTX8vDHpX3fCUXrr7b7ukLNqsPNY3vbQ9zNViqbizFkhg4kzDBMALKJ_ehj3JBxI89pl3llUlRh5R5jtERPEOVqnqr_VuaRkPci-oPPnMOBdQa1YctA/s1600-h/photo00003.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnJys2z-UJRBdHG27eEcqZDFGxcTX8vDHpX3fCUXrr7b7ukLNqsPNY3vbQ9zNViqbizFkhg4kzDBMALKJ_ehj3JBxI89pl3llUlRh5R5jtERPEOVqnqr_VuaRkPci-oPPnMOBdQa1YctA/s400/photo00003.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425520707450416642" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΤΟ ΠΟΣΟΝ ΤΩΝ 200.000 (ΔΙΑΚΟΣΙΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ) ΔΡΑΧΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ «ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ» ΩΣ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΑΠΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ<br />
<br />
<br />
Γέροντες της Λήμνου</strong><br />
<br />
Μεσίστιες σημαίες<br />
του πένθους και του σεβασμού<br />
τ’ανθρώπινα ρολόγια <br />
που κουβεντιάζουν άρχοντες<br />
στον άρχοντα τον ήλιο.<br />
Κι οι κούρσες οι γυαλιστερές<br />
που προσπερνούν<br />
γι’αυτούς ανύπαρκτες.<br />
Βήματα τύμπανα άφωνα <br />
στις άκρες των λεωφόρων <br />
απ’τις οπλές του γαϊδουριού.<br />
Αρχαίες ζωντανές περγαμηνές<br />
ίχνη και ιχνευτές μαζί <br />
του πεπρωμένου.<br />
Γρανίτες Αργανθώνιοι ισκιένοι<br />
τα αμμωτά του Υπερίωνος<br />
στ’απόβραδο.<br />
Παππούδες και γονείς <br />
που πάλι ξεφυτρώσατε<br />
καθώς οι κούρσες οι γυαλιστερές<br />
σας προσπερνούν.<br />
Παρακαλούμε σπλαχνιστείτε μας<br />
ρίξτε μας μια ματιά <br />
μήπως <br />
και ξαναβρούμε μέσα μας<br />
το χώμα.<br />
<br />
Σταύρος Τραγάρας<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Γη του πυρός</strong><br />
<br />
Πέτρες γερμένες στα συντρίμια των Καβείρων<br />
ψυχές χαμένες των καιρών και των σημείων<br />
η αγάπη μας στο κέντρο θυσιαστηρίων<br />
στο βωμό ψευτισμένων μεγαλείων.<br />
<br />
Γη του πυρός και της φωτιάς<br />
Λημνία γη της ομορφιάς<br />
γη των μεγάλων κόπων και βασάνων<br />
γη των δικών μας και των άλλων.<br />
<br />
Σ’ αυτή τη γη αγαπηθήκαμε<br />
αρχέγονες αιτίες αναζητήσαμε<br />
πάνω σε βράχο λαμπερών αμαλγαμάτων<br />
του νου και της ψυχής των αινιγμάτων.<br />
<br />
Διάπυρες οι λόγχες των γραφίδων<br />
μας ήθελαν εντός τειχών και ορίων<br />
τα όνειρα ναν’ του μέσου και των τύπων<br />
και έξω από το κάμα των καμίνων<br />
<br />
Μα στα έσχατα του νου μας όρια <br />
το όνειρό μας θα αιωρείται αιώνια<br />
κρυμμένο στα κύτταρά μας τα πρωτόλεια<br />
εκεί στου Αιγαίου τα ακραία όρια.<br />
<br />
Κομνηνός ΚαραυγουστήςΣταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-45544162126342666932009-11-29T11:58:00.000-08:002011-03-07T07:44:43.509-08:00Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 2<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKgXQvlxJ-EHa9h-wIU30vTyBmO5PmlDkcteCqyjs4kPJ_QJ084rWI7Ay0ABj4D_wDzP6IzW78YbANls3pic0lmzXSHnmfUG8GPofBc1FzIxsn_vtavzcVmDRDcde4aO6_Qoz_5xNEuAQ/s1600-h/Scan10595.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 74px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKgXQvlxJ-EHa9h-wIU30vTyBmO5PmlDkcteCqyjs4kPJ_QJ084rWI7Ay0ABj4D_wDzP6IzW78YbANls3pic0lmzXSHnmfUG8GPofBc1FzIxsn_vtavzcVmDRDcde4aO6_Qoz_5xNEuAQ/s400/Scan10595.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419292077422534114" /></a><br />
<br />
<br />
<strong>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
<br />
ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ<br />
<br />
Έτος 1ο, Αρ. Φύλλου 2, Mάιος – Ιούνιος - Ιούλιος 2000<br />
<br />
Γραφεία: Νικηταρα 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412</strong><br />
<br />
<br />
<strong>Τριμηνιαία έκδοση<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Εκδότης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Υπεύθυνος ύλης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Γραφικές τέχνες<br />
ΘΡΙΑΣΙΟ<br />
5576740-0977410968<br />
<br />
Συνδρομές<br />
Ετήσια εσωτερικού δρχ. 2000<br />
Ετήσια εξωτερικού $ ΗΠΑ 20<br />
$ Καναδά 20<br />
$ Αυστραλίας 20 </strong><br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΙ<br />
Η «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ» ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ. <br />
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΧΩΡΙΑΝΟΥΣ.<br />
ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ, ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ,<br />
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΛΗΜΝΙΕΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ.<br />
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.</strong><br />
<br />
<br />
<br />
Λήμνος<br />
είναι τα δρεπάνια των θεριστάδων<br />
κρεμασμένα κάτω απ’ τα εικονίσματα<br />
πολύτιμοι ακινάκες στρατηγών<br />
μετάλλια ακριβά για τις νίκες<br />
στις πεδιάδες της Ατσικής<br />
Σ.Τ.<br />
<br />
<strong>ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ<br />
ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΑ ΠΛΕΥΡΑ ΜΑΣ</strong><br />
<br />
Το πεδίο βολής στην περιοχή του Προπουλίου έχει γίνει πια βραχνάς για τους κατοίκους. Είναι ένα από τα κύρια θέματα που απασχολούν τους πολίτες του Δήμου. Η «Φωνή της Ατσικής» παρουσιάζει όλο το ιστορικό και την κατάσταση που υπάρχει τώρα μέσα από ένα άρθρο του Μόσχου Λαγού, δημοτικού συμβούλου Ατσικής, καθώς και τις απόψεις του Γιάννη Μπεκρή, Προπουλιανού και μέλους του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου, μέσα από μια επιστολή του. Από τα γραφόμενα και των δύο συγχωριανών, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το πεδίο βολής δεν είναι αποδεκτό στην περιοχή του δήμου Ατσικής.<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΕΩΝ <br />
ΠΕΡΙΟΧΗΣ «ΦΑΛΑΚΡΑ» – ΠΡΟΠΟΥΛΙΟΥ<br />
<br />
Ολο το ιστορικό και η παρούσα κατάσταση<br />
<br />
Του Μόσχου Λαγού</strong><br />
<br />
<em>Μόσχος Λαγός</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuAaQ4f97dZrsGgudjtci0Aydm3Ut5LbCXc7bPcSbYpkEfgYQURfxdqHNXXfaWkhN7wtfYnCZBDSo9CYwCUc7rOeDmU0hqBnnIsw8xmBFF18Z_jdc3Gg3buVAXHuzZEkH9h_5DEcHQSM4/s1600-h/Scan10436.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 281px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuAaQ4f97dZrsGgudjtci0Aydm3Ut5LbCXc7bPcSbYpkEfgYQURfxdqHNXXfaWkhN7wtfYnCZBDSo9CYwCUc7rOeDmU0hqBnnIsw8xmBFF18Z_jdc3Gg3buVAXHuzZEkH9h_5DEcHQSM4/s400/Scan10436.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418890353142056834" /></a><br />
<br />
23 Μαίου 1999 . Λαϊκή Συνέλευση στο Παλαιό Δημοτικό Σχολείο , για το Πεδίο Βολής και Ασκήσεων στα «Φαλακρά» – Προπουλίου. Κόσμος πολύς. Πάθος. Ένταση. Ζήτησε το λόγο, ένας νέος: «Είμαι τριάντα χρονών. Όλα μου τα χωράφια και τα ζώα είναι στα «Φαλακρά». Απ’ αυτά ζει η οικογένειά μου. Άμα μας τα απαλλοτριώσουνε, τι θα κάνουμε; Πως θα ζήσουμε;». Κι έμεινε η ερώτηση να πλανάται στον αέρα, ζητώντας απάντηση.<br />
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το πεδίο βολής βαρέων όπλων εγκαταστάθηκε στα «Φαλακρά» το 1988 – 89. Μέχρι τότε λειτουργούσε στο «Φακό» – περιοχής Κοντιά. Στις διαμαρτυρίες του τότε προέδρου και του Κοινοτικού Συμβουλίου Ατσικής, η 88 ΣΔΙ επεσήμανε την αναγκαιότητα ύπαρξης πεδίου βολής για τη επιχειρησιακή ετοιμότητα του στρατού και στο ερώτημα, γιατί καταργήθηκε το πεδίο βολής στο «Φακό», απαντούσε ότι δημιουργούσε πρόβλημα στις προσγειώσεις και απογειώσεις των αεροπλάνων. Η επίσημη, όμως θέση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας το 1990 στη βουλή ήταν ότι, το πεδίο βολής στο «Φακό» καταργήθηκε «ύστερα από διαμαρτυρία των κατοίκων για να αξιοποιηθεί τουριστικά η περιοχή». <br />
Το πεδίο βολής λειτούργησε στα «Φαλακρά», επί μια δεκαετία και δημιούργησε τα πλείστα όσα προβλήματα για τα οποία θα αναφερθώ παρακάτω. Στο τέλος του 1998 κυκλοφόρησε η φήμη ότι επίκειται αναγκαστική απαλλοτρίωση της περιοχής «Φαλακρά», για τη δημιουργία μόνιμου πεδίου βολής και ασκήσεων. Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ατσικής, στην πρώτη του συνεδρίαση τον Ιανουάριο του 1999 συζήτησε το θέμα και εξέφρασε την αντίθεσή του, αποφασίζοντας ομόφωνα να ενημερωθούν όλοι οι αρμόδιοι φορείς, ώστε να ενεργήσουν ό,τι χρειάζεται για να ματαιωθεί μια τέτοια προοπτική.<br />
Τον Απρίλιο του 1999 λάβαμε επισήμως την απάντηση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ότι πρόκειται να απαλλοτριωθεί έκταση 3.281.781 τ.μ., από τα οποία τα 2.171.430 τ.μ. ανήκουν σε ιδιώτες και τα 1.110.361 τ.μ. στην Κοινότητα Ατσικής για τη δημιουργία πεδίου βολής και ασκήσεων (μέχρι τότε, ως πεδίο ασκήσεων χρησιμοποιούνταν η «Χορταρόλιμνη» – περιοχής Καλλιόπης). Μετά από έντονες αντιδράσεις του Δήμου Ατσικής και με την συμπαράσταση όλων των βουλευτών του Νομού, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεσμεύτηκε να επανεξετάσει το θέμα και να συγκροτήσει επιτροπή αξιωματικών η οποία σε συνεργασία με τον Έπαρχο και τους λοιπούς τοπικούς φορείς θα μεριμνούσε για την ανεύρεση εναλλακτικής τοποθεσίας στο νησί, για τη δημιουργία πεδίου βολής.<br />
Το Μάιο του 1999 πραγματοποιήθηκε Λαϊκή Συνέλευση, η οποία αποφάσισε την μη αποδοχή δημιουργίας πεδίου βολής και ασκήσεων στα «Φαλακρά», τη συμβολική κατάληψη του πεδίου βολής και την εκλογή Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα.<br />
Μετά τη συγκρότηση της επιτροπής των αξιωματικών από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο Επαρχείο Λήμνου, όπου αποφασίστηκε η εξέταση από μηδενική βάση όλης της Λήμνου για τη δημιουργία του πεδίου βολής. Η επιτροπή κατέληξε τελικώς ότι σε τρεις περιοχές της Λήμνου είναι δυνατό να λειτουργήσει πεδίο βολής: <br />
• Φαλακρά (περιοχή Προπουλίου) <br />
• Φακός (περιοχή Κοντιά)<br />
• Σωτήρα (περιοχή Παναγιάς – Πλάκας)<br />
Στην τελική της πρόταση η επιτροπή θα κατέληγε, μετά και από επιτόπιες επισκέψεις στις ανωτέρω περιοχές τις οποίες πραγματοποίησε, κατά την περίοδο του καλοκαιριού.<br />
Το Νοέμβριο του 1999 πραγματοποιήθηκε, για πρώτη φορά και με μεγάλη επιτυχία, δυναμική κινητοποίηση των κατοίκων με αποκλεισμό του πεδίου βολής και συμβολική κατάληψή του, ματαιώνοντας τις προγραμματισμένες βολές. Δεδομένου ότι, ακόμη η επιτροπή δεν έχει παρουσιάσει το πόρισμά της, με πρόταση του Δήμου Ατσικής το Μάρτιο του 2000 συζητήθηκε το θέμα στο Επαρχιακό Συμβούλιο, όπου αποφασίστηκε ομόφωνα : <br />
• Όπου και αν γίνει πεδίο βολής να μη πραγματοποιηθεί απαλλοτρίωση της περιοχής.<br />
• Να κληθεί το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας σε σύσκεψη με το Επαρχιακό Συμβούλιο και το Νομάρχη και παρουσία όλων των Δημάρχων της Λήμνου να συζητηθεί και να συναποφασιστεί η δημιουργία πεδίου βολής στη Λήμνο.<br />
Αυτό είναι το πλαίσιο των εξελίξεων αναφορικά με το θέμα του πεδίου βολής. Τα προβλήματα όμως που επί μια δεκαετία έχει δημιουργήσει στην περιοχή μας η λειτουργία του είναι πολλά και σοβαρά. Τρία δε κατά τη γνώμη μου είναι τα βασικότερα τα οποία αλληλοτροφοδοτούνται και μπορούν να οδηγήσουν σε κοινωνική έκρηξη της περιοχής με ένταση και μέγεθος απροσδιόριστο: <br />
1. Ασφάλεια των κατοίκων του Προπουλίου.<br />
Το Προπούλι απέχει τρία χιλιόμετρα από την περιοχή των στόχων. Όταν ρίχνουν τα βαρέα όπλα του Πυροβολικού, από το πεδίο βολής «Αγίου Ερμολάου» προς τα «Φαρακλά», τα βλήματα κυριολεκτικά σφυρίζουν πάνω από το χωριό. Πολλά δε βλήματα δεν φθάνουν στην περιοχή των στόχων. Έχουν βρεθεί βλήματα δίπλα από μάντρες, σε χωράφια, πεντακόσια μέτρα από το χωριό. Τι θα γίνει, αν κάποια στιγμή πέσει ένα βλήμα μέσα στο χωριό, ή σε μια μάντρα; <br />
2. Καταστροφή της γεωργοκτηνοτροφίας της περιοχής.<br />
Στην περιοχή αυτή βρίσκεται το 53% των αιγοπροβάτων της Ατσικής. Αν απαλλοτριωθεί η περιοχή τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ασχολούνται μ’ αυτά. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, η υπό απαλλοτρίωση περιοχή, είναι ίση με την κτηματική περιφέρεια των Λύχνων ή των Αγκαριώνων και μεγαλύτερη αυτής πολλών χωριών της Λήμνου. Ουσιαστικά θα ξεριζωθούν άνθρωποι και θα οδηγηθούν αναγκαστικά σε μετανάστευση .<br />
3. Δήμος Ατσικής – Δήμος χωρίς Θάλασσα.<br />
Η δημιουργία μόνιμου πεδίου βολής και ασκήσεων στα «Φαρακλά» σε συνδυασμό και με το υπάρχον μόνιμο πεδίο βολής ελαφρών όπλων του «Αγίου Ερμολάου», αποκόπτει τη πρόσβαση του Δήμου Ατσικής στη θάλασσα. Κάθε φορά που έχει βολή ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ από τον Κόλπο Μπουρνιά, μέχρι τον όρμο «Παπιά» και από το πρωί, μέχρι το βράδυ, να κινούνται στην περιοχή «άνθρωποι, κοπάδια, μηχανήματα ή να πλέουν σκάφη». Υποθηκεύεται δηλαδή το αναπτυξιακό μέλλον και η προοπτική της περιοχής, για πάντα.<br />
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι η απόφαση του Επαρχιακού Συμβουλίου αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία όλοι μπορούμε να συζητήσουμε. Aφού όλοι στη Λήμνο τον θέλουμε το στρατό και για την ασφάλεια όλης της Λήμνου βρίσκεται εδώ, το πού θα δημιουργηθεί πεδίο βολής, αφορά όλη τη Λήμνο και όχι μόνο το Δήμο Ατσικής. Αρκεί να αφήσουμε όλοι τους άκριτους τοπικισμούς και να καταθέσουμε τις προτάσεις μας. Και ο Δήμος Ατσικής, έχει προτάσεις. <br />
<br />
<em>Τοπίο ξεχωριστής ομορφιάς στα Φαρακλά </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF6FdJ8wU1PECxNDBlscu2FHEDq_PQbUArO_R8GZxOA0OMeQoQw7bMvxZi_KMhyphenhyphentr6u6dQSBwQHnyEvwPd0wSbVqX55XtGLJv_m9lskGQVo7_Qg_sHRR9sx01KwFHBFE67VRMtSiOq4iw/s1600-h/lemnos9.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF6FdJ8wU1PECxNDBlscu2FHEDq_PQbUArO_R8GZxOA0OMeQoQw7bMvxZi_KMhyphenhyphentr6u6dQSBwQHnyEvwPd0wSbVqX55XtGLJv_m9lskGQVo7_Qg_sHRR9sx01KwFHBFE67VRMtSiOq4iw/s400/lemnos9.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419300643959359154" /></a><br />
<br />
<br />
<strong>Μια επιστολή του Γιάννη Μπεκρή, για το πεδίο βολής.</strong><br />
<br />
Από το Γιάννη Μπεκρή, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου, λάβαμε μια επιστολή για το πεδίο βολής στην περιοχή Ατσικής-Προπουλίου. Λόγω της μεγάλης έκτασης της επιστολής δημοσιεύουμε τα κύρια σημεία της. <br />
Ο Γ.Μ εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία του για την επιλογή του χώρου από τον Άγιο Ερμόλαο έως το Φαρακλό, ως πεδίου βολής. «Ποιός είχε την φαεινή ιδέα να απαλλοτριώσει 3.500 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης από ένα και μόνο χωριό για να κάνει μόνιμο πεδίο βολής, καταδικάζοντάς το ουσιαστικά σε μαρασμό;» «Αν μας πάρουν τα χωράφια και τα βοσκοτόπια, πώς θα ζήσουν οι κάτοικοι; Πρέπει να γίνουν μετανάστες; Ή πρόσφυγες εν καιρώ ειρήνης; Όσο για τις λεγόμενες αποζημιώσεις οι κάτοικοι έχουν πικρή πείρα και από τα χωράφια που τους πήραν για το αεροδρόμιο και για τα χωράφια που τους πήραν για τα στρατόπεδα. Πρόκειται για καθαρή κλοπή και μάλιστα με νομιμοφάνεια».<br />
«Ούτε η προτεινόμενη από μερικούς λύση, να μην γίνει μεν απαλλοτρίωση των χωραφιών, αλλά να υπάρχει το πεδίο βολής και όταν γίνεται βολή να εκκενώνεται η περιοχή, ούτε λοιπόν αυτή η λύση είναι λογική, αφού βολές γίνονται συχνά πυκνά, παραλύοντας ουσιαστικά κάθε δραστηριότητα. Εκτός αυτού οι κίνδυνοι που υπάρχουν για τους κατοίκους είναι τεράστιοι, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν βρει άσκαστα βλήματα μέσα στα χωράφια τους, ή που βλήματα περνάνε κυριολεκτικά πάνω απ’ τα κεφάλια τους. Ή το πεδίο βολής πρέπει να φύγει, ή όλο το χωριό να μετακομίσει. Και βέβαια δεν είναι δυνατόν να υποστηρίξει κανείς σοβαρά ότι μπορεί να μετακομίσει ένα ολόκληρο χωριό. Επίσης αποκόβεται όλη η περιοχή του Δήμου Ατσικής από τη θάλασσα. Δεν συζητάμε βέβαια για την καθολική καταστροφή της μελισσοκομίας, της κτηνοτροφίας και της αλιείας. Ούτε για την τεράστια οικολογική καταστροφή που προξενείται, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε λίγο καιρό οι πανέμορφες παραλίες θα είναι σεληνιακό τοπίο, χωρίς δυνατότητα για οποιοδήποτε παραθερισμό». <br />
«Χρησιμοποιούν δε μερικοί μερικά φτηνά εκβιαστικά διλήμματα του τύπου - και πού θα πάει ο στρατός να κάνει βολή; -. Υπάρχουν μέρη ακατοίκητα πολύ καταλληλότερα από την περιοχή Ατσικής». Αλλά, συνεχίζει ο Γ.Μ., « για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πολύ φοβούμαι ότι οι εγκέφαλοι ή μάλλον οι ανεγκέφαλοι του πεδίου βολής επέλεξαν την περιοχή μας λόγω μειωμένης αντίστασής μας σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις από άλλα χωριά της Λήμνου, που δεν θέλουν το πεδίο βολής όχι στην περιφέρειά τους αλλά ούτε στην ευρεία γειτονία τους και που όλοι γνωρίζουμε ότι έχουν προνομιακή μεταχείριση εν σχέσει με την Ατσική – Προπούλι». Και καταλήγει ο Γ.Μ. «Πολίτες της Ατσικής – Προπουλίου, πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας. Μην εμπιστεύεστε κανένα. Μόνο οι αγωνιστικές σας κινητοποιήσεις θα αποτρέψουν το ανοσιούργημα που ήδη συντελείται. Αυτοι που έφεραν το πεδίο βολής στην περιοχή Ατσικής – Προπουλίου δεν θα το πάρουν τόσο εύκολα και μάλιστα μετά από συσκέψεις του σαλονιού». <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ου παντός πλειν ες… Λήμνον»<br />
<br />
Του Ιωάννη Ψάρρα</strong><br />
<br />
Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί ο πλους προς αυτό το μέρος απαιτεί πλούτο ψυχής.<br />
Απαιτεί επιτακτικά να σιγήσει εντός σου η βουή του κόσμου.<br />
Απαιτεί να νηστεύσεις, να νηστέψεις το περιττόν.<br />
Κυρίως στα λόγια.<br />
Κάποιες πολυλογίες στην αρχή, κάποια επιφωνήματα και μετά η ευλαβική παραχώρηση του εσωτερικού μας τοπίου στο απέριττο<br />
Κάτι αλλάζει σιγά σιγά και νιώθεις - απ’ όπου και νάσαι – μια επιστροφή, μια χαμένη πατρίδα, που ποτέ δεν σου ζήτησε να γυρίσεις πίσω, να κατοικεί εντός σου. <br />
Ούτε θλίψη, ούτε χαρά.<br />
Μια λευκή γραμμή ανάμεσα στα αντίθετα να δείχνει το δρόμο.<br />
Υπερβολές θα πουν οι σκεπτικιστές. Υπερβολές ποιητικές και ωραιοποιήσεις.<br />
Οχι, θα αντιτάξουν οι εραστές του απογεύματος και οι ασκητές του δειλινού στον Άθωνα.<br />
Όχι, οι περπατητές των λοφίσκων και της ώχρας, οι εν πυρί βαπτισθέντες του κόσμου τούτου.<br />
Εμείς που επιλέξαμε να γεννηθούμε σε αυτόν τον τόπο τα ξέρουμε όλα αυτά.<br />
Ούτε στον εαυτό μας όμως τα καταμαρτυρούμε, ούτε και μεταξύ μας.<br />
Πολύ περισσότερο στους εκπατρισθέντες, που ως τουρίστες τώρα μας επισκέπτονται.<br />
Αφήνουμε –όπως κάνανε πάντα οι σοφοί της ανθρωπότητας- να τους μιλήσει το χώμα, ο ήλιος, η θάλασσα, ο αέρας και το άλλο το ‘μυστικό’ που μόνο στα παιδιά, στους ερωτευμένους και στους αγνούς αποκαλύπτεται.<br />
Και στα καφενεία μας, στα μαγαζιά μας, με ένα ιδιότυπο χιούμορ θα ακούγεται πάντα η υπενθύμιση του ουσιώδους.<br />
Αυτό που οι πόλεις επιχωμάτωσαν και οι ανάγκες μας έκαναν να το λησμονήσουμε.<br />
Γιατί η Λήμνος δεν είναι ένας τόπος, ένας βράχος πεταμένος στο πέλαγο.<br />
Είναι ένα σημείο, στο κέντρο της καρδιάς, που κανείς μπορεί να το αναπολεί και να προστρέχει σε αυτό στις δύσκολες ώρες της εγκόσμιας αγωνίας του.<br />
Είναι η Λευκή, η Αχειροποίητος Στιγμή του καθενός μας.<br />
Μακάριοι οι παλιννοστούντες.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbgXCfuIMcIzeD2QqXxeZuw6YQRq0XJLQ9DJm7Xd0N-huWFiOTFa8NqhS4g9d7QfiQwCCuT9C3lsZxcGTJbtKln2etVcv6DkgFEajlpuclmfy6VvWociN7Pv53_e6iMldi1SFca9ZQUZA/s1600-h/nkImg003.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 255px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbgXCfuIMcIzeD2QqXxeZuw6YQRq0XJLQ9DJm7Xd0N-huWFiOTFa8NqhS4g9d7QfiQwCCuT9C3lsZxcGTJbtKln2etVcv6DkgFEajlpuclmfy6VvWociN7Pv53_e6iMldi1SFca9ZQUZA/s400/nkImg003.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419955456463730434" /></a><br />
<em>Νέα Κούταλη (Φωτ. Στράτος Ροσβάνης)</em> <br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ<br />
<br />
Το ταχυδρομείο της Ατσικής<br />
<br />
<em>Χαράλαμπος Μανωλούκος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOnuzYL4x4RTbYRNO22ewef_g2u9CRbwAHvPQVA4Fd6DIyks_dxYRqdOfuOJ61oxMb4NzBDG5UnYAx4p4DdPg551cKReBWEDWEEhi11rI83VvyspwWZrXp9M6BJx8IVNt9cHvzCEIbo-0/s1600-h/man6.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 347px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOnuzYL4x4RTbYRNO22ewef_g2u9CRbwAHvPQVA4Fd6DIyks_dxYRqdOfuOJ61oxMb4NzBDG5UnYAx4p4DdPg551cKReBWEDWEEhi11rI83VvyspwWZrXp9M6BJx8IVNt9cHvzCEIbo-0/s400/man6.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417752386766625234" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος</strong><br />
<br />
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας ταχυδρόμος που τον έλεγαν Βασίλη. Ερχόταν από το Μούδρο που ήταν η έδρα του καβάλα σε ένα κόκκινο άλογο, το έδενε σε μια άκρη στην πλατεία της Ατσικής και με την χαρακτηριστική τσαμπούνα του καλούσε τους ενδιαφερομένους να προσέλθουν στο καφενείο του Μιλτιάδη Βαθρακού, να πάρουν και να δώσουν την αλληλογραφία τους. Συνήθως τα γράμματα προερχόταν από την Αμερική ή την Αίγυπτο και δεν ξεπερνούσαν τα δέκα κάθε φορά.<br />
Τα χρόνια πέρασαν και η εξέλιξη που ακολούθησε μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο ήταν φυσικό να γίνει αισθητή και στη Λήμνο. Μέσα σε μισό αιώνα άλλαξαν τόσα πολλά. Αντικαταστήσαμε τις γαζόλαμπες με το ηλεκτρικό ρεύμα, το φανάρι που φυλάγαμε το φαγητό με το ψυγείο, τις ψάθινες καρέκλες με σαλόνια, τα βόδια και τα γαϊδουράκια με τρακτέρ, αυτοκίνητα κλπ. Το μόνο που δεν άλλαξε είναι ο τρόπος που πρέπει να πάρουμε και να δώσουμε την αλληλογραφία μας. Η μόνη αλλαγή στην ταχυδρομική υπηρεσία είναι οτι αντί του αλόγου τώρα ο ταχυδρόμος έρχεται με αυτοκίνητο και αντί της τσαμπούνας τώρα χρησιμοποιείται η κόρνα του αυτοκινήτου. Και βέβαια δεν υπάρχει και ο Βασίλης ο ταχυδρόμος.<br />
Ενώ λοιπόν πριν μισό αιώνα οι παραλήπτες ήταν δέκα – δεκαπέντε, σήμερα είναι όλοι οι κάτοικοι κάτι έχουν να λάβουν ή να στείλουν. Γράμματα, λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ, συντάξεις, εφημερίδες κ.ο.κ. Επομένως θα πρέπει όλο το χωριό να προσέρχεται στην πλατεία από τις 8 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι, αφού δεν είναι και καθορισμένη η ώρα του ταχυδρόμου. Είναι συνηθισμένη η σκηνή που βλέπει κανείς, ομάδες – ομάδες γυνακών και παιδιών να στέκονται με τις ώρες στους δρόμους γύρω από την πλατεία κι αν είναι χειμώνας να τουρτουρίζουν, περιμένοντας τον ταχυδρόμο. Όταν αυτός έλθει θα πρέπει οι άνθρωποι να συνωστίζονται σε κάποιο καφενείο, το οποίο χρησιμοποιείται ως ταχυδρομικό κατάστημα, από τα τρία που υπάρχουν, κάθε μήνα εναλλάξ. Εάν δεν παρευρίσκεται ο ενδιαφερόμενος, και δεν πάρει το γράμμα κάποιος γείτονας, αυτό επιστρέφεται στο Μούδρο και το βιολί αυτό μπορεί να συνεχίζεται μέρες ή εβδομάδες. Επειδή με αυτόν τον τρόπο πολλοί λογαριασμοί δεν πληρώνονταν εγκαίρως και σαν συνέπεια κοβόταν το ρεύμα, το τηλέφωνο κλπ, η ταχυδρομική υπηρεσία «έλυσε» το πρόβλημα με το να μην πηγαινοφέρνει τους λογαριασμούς, αλλά να τους πετά σε μια χαρτοκούτα που τοποθέτησε στα τρία καφενεία. Έτσι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν έρευνα μέσα στις χαρτοκούτες των καφενείων για το δικό τους. Αν είναι τυχεροί τον βρίσκουν, αλλιώς τους κόβουν το ρεύμα. Εκείνο όμως που είναι εντελώς απαράδεκτο, είναι ο τρόπος πληρωμής των συντάξεων, κυρίως του ΟΓΑ. Ενώπιον όλων των θαμώνων του καφενείου, παρελαύνουν ένας ένας οι συνταξιούχοι για να τους μετρήσει ο ταχυδρόμος τη σύνταξή τους. Αυτός ο τύπος ταχυδρομείου δεν υπάρχει βέβαια μόνο στην Ατσική, αλλά σε όλα τα χωριά της Λήμνου, εάν δεν κάνω λάθος,, με εξαίρεση το Μούδρο και βέβαια τη Μύρινα, όπου η αλληλογραφία μοιράζεται από σπίτι σε σπίτι.<br />
<br />
<em>Μια λύση θα ήταν τα ταχυδρομικά περιστέρια.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhffkPaNw1Z0nUVPlZdUOecAh20H0yQYYcFnJzaniyyb-2uAle4J03NP-3yIoRkEwPpYEdvjmgF8YW_O6Z6EtOz-KsFHxe34Rs-zw41SyaTLb9DnsHrZXyMm1CXRNw7a0GzLs_VlLx3sa8/s1600-h/imagesCA9P11F3.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 121px; height: 84px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhffkPaNw1Z0nUVPlZdUOecAh20H0yQYYcFnJzaniyyb-2uAle4J03NP-3yIoRkEwPpYEdvjmgF8YW_O6Z6EtOz-KsFHxe34Rs-zw41SyaTLb9DnsHrZXyMm1CXRNw7a0GzLs_VlLx3sa8/s400/imagesCA9P11F3.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425539249441616898" /></a> <br />
<br />
Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε τίποτα με τους υπαλλήλους των ΕΛΤΑ. Κι αυτοί εντολές εκτελούν. Και σίγουρα η δουλειά τους δεν είναι εύκολη. Όμως τι φταίει και συνεχίζεται κάτι που έπρεπε να έχει αλλάξει μισό αιώνα τώρα; Γιατί η ταχυδρομική υπηρεσία λειτουργεί μ’ αυτό τον καθυστερημένο τρόπο; Τι λένε οι αρμόδιοι; Τι λένε αυτοί που τους ψηφίζουμε για να λύνουν υποτίθεται τα προβλήματά μας; Τι λένε ο Νομάρχης, ο Έπαρχος, οι Δημοτικοί άρχοντες; Τι λένε οι κάτοικοι της Ατσικής; Μέχρι πότε θα μας αντιμετωπίζουν σαν τρίτης κατηγορίας πολίτες; Αναρωτιέστε τι θα έλεγαν και τι θα έκαναν οι κάτοικοι ας πούμε της Μύρινας, αν τους καλούσαν π.χ. στο λιμάνι κάθε μέρα να παραλαμβάνουν την αλληλογραφία τους; Ή οι κάτοικοι μιας συνοικίας των Αθηνών, αν τους έλεγαν ότι από δω και πέρα η αλληλογραφία θα μοιράζεται στην τάδε πλατεία; Μόνο ως κωμικό και γελοίο ακούγεται ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Πώς γίνεται και στην Αθήνα και σε όλεις τις πόλεις της χώρας, με εκατομμύρια πληθυσμό οι κάτοικοι να εξυπηρετούνται και εμείς να ταλαιπωρούμαστε;<br />
Το αίτημα του Συλλόγου μας είναι, η Ατσική, το Προπούλι, τα χωριά που απαρτίζουν το Δήμο Ατσικής, αλλά βέβαια και όλα τα χωριά της Λήμνου, να έχουν την ίδια μεταχείρηση, σύμφωνα με το Σύνταγμα, που λέει ότι όλοι οι Έλληνες έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις. Η ταχυδρομική υπηρεσία πρέπει επιτέλους να εκσυγχρονισθεί και στη Λήμνο, και τα γράμματα να μοιράζονται στα σπίτια.<br />
<br />
<strong>Σημείωμα από την εφημερίδα</strong><br />
<br />
Το θέμα του ταχυδρομείου στην Ατσική, αλλά και σχεδόν σ’ όλη τη Λήμνο, δεν είναι απλώς ένα από τα κακώς κείμενα. Είναι ένα πραγματικό σκάνδαλο. Συγχαρητήρια στο Μπάμπη Μανωλούκο που μας ξύπνησε, γιατί φαίνεται ότι όλοι κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Από δω και πέρα ο «Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου» και η «Φωνή της Ατσικής» θα ασχοληθεί ζεστά με το θέμα. Ξεκινούμε ένα αγώνα και ζητάμε συστράτευση όλων των πολιτών, αλλά και της Δημοτικής Αρχής. Δεν θα ανεχθούμε άλλο την ελεεινή και τριτοκοσμική συμπεριφορά του κράτους απέναντί μας. Δεν θα ανεχθούμε την προσβολή σε μας και τους δικούς μας. Και το κυριότερο, δεν θα ανεχθούμε καμμία γελοία δικαιολογία. <br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΤΣΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ</strong><br />
<br />
<strong>Ο παλιός αλευρόμυλος στο Μηχανέ Μπουγάζ</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtg8r-p21fvpytNDJARSEzJrpumI1STTLTgNAYSXfw_SEJIRca4b1UIi413VziOZbHKLjY3jjFQeoIUc-rw2Kc1Vx_KMpNhv-mKdkch6ILH1gpA49EvtMms7pDMOT0HSZJhF0GOTby2Ak/s1600-h/DSC01043.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtg8r-p21fvpytNDJARSEzJrpumI1STTLTgNAYSXfw_SEJIRca4b1UIi413VziOZbHKLjY3jjFQeoIUc-rw2Kc1Vx_KMpNhv-mKdkch6ILH1gpA49EvtMms7pDMOT0HSZJhF0GOTby2Ak/s400/DSC01043.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417912266101893682" /></a><br />
Ναι, ότι άπέμεινε. Χωρίς σκεπή. Ασκεπής υπό τον ήλιο. Χωρίς πόρτες και παραθύρια. Όχι, δεν ισχύει το «μπάτε σκύλοι αλέστε», αλλά το «μπήτε άνθρωποι και διαλογιστείτε». Κάποτε αυτή η χαλύβδινη ρόδα γύριζε ασταμάτητα. Εκεί ήταν λουριά και μηχανές, ανθρώπινες ομιλίες, οσμή από στάρι και αλεύρι. Τώρα σιωπή. Οι μηχανές είναι ώριμες για τη μυθολογική τους δράση όταν η τεχνολογία τις αχρηστεύει. Μηχανές που δεν είναι πια χρήσιμες για τίποτα, είναι έτοιμες για την ποιητική τους αποστολή. Για τη μυθολογική τους δημιουργία. Η συντρόφισσά τους η σκουριά τις σφιχταγκαλιάζει και τις σπρώχνει στη μακαρία οδό ήν οδεύουν. Από ζωντανός εργάτης η μηχανή γίνεται μαντείο απ’ όπου εκπέμπονται χρησμοί ακατάληπτοι και συγχρόνως πολύ καταληπτοί.<br />
<br />
<br />
<strong>Ώρα για «πεκουρασά»</strong><br />
<em>Σταύρος Μαλιάκας, Κωστής Τραγάρας </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhqL_-ljxT_4ilB0w-zAKdcRvZEogF7VGZHSfGvYSDDM71d0niToILR2kfOmQHd0c96wvxUY0Ha_AFAJ3nbCRR0DKzOL8RiUs2_qYU_UWBWTb29WChNLT6JXQc71TEcTWenLDKFPi5j9s/s1600-h/Scan10421.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 265px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhqL_-ljxT_4ilB0w-zAKdcRvZEogF7VGZHSfGvYSDDM71d0niToILR2kfOmQHd0c96wvxUY0Ha_AFAJ3nbCRR0DKzOL8RiUs2_qYU_UWBWTb29WChNLT6JXQc71TEcTWenLDKFPi5j9s/s400/Scan10421.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418901143554605282" /></a><br />
Κατά τις 11 πριν το μεσημέρι. Ο ένας γύριζε απ’ το τσάπισμα, ο άλλος μόλις είχε βρει κάτι ωραία καλάμια να τα κάνει αχινολόγους. Λίγο πριν πάνε για φαγητό. Ώρα για μια ανάσα ένα τσιγαράκι και λίγη κουβεντούλα. Είναι και οι δύο ιερείς, ο ένας στο ναό της Δήμητρας και ο άλλος στο ναό του Ποσειδώνα. Κι απίθωσαν κάτω και τα παράταιρα άμφιά τους, που δηλώνουν το αξίωμα που κατέχουν. Το τσαπί και τους υποψήφιους αχινολόγους, τα καλάμια. Τα οποία κατά μια σύμπτωση μεγαλειώδη κλείνουν το δρόμο που οδηγεί στο κοιμητήριο της Ατσικής. Ο Σταύρος Μαλιάκας και ο Κωστής Τραγάρας σε ένα ασκηνοθέτητο θέατρο, μια μεγάλη παράσταση που λέγεται «η πραγματική ζωή των πραγματικών ανθρώπων».<br />
<br />
<br />
<strong>Έγειρε για να κοιμηθεί λιγάκι</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIUDSOCA1zDmHHZu-5Bd9GggkGZj_INXZ7jNIbUaw1vb8AR6W5uAGYLHFx6JHKAwlg57zz7J8HkU_2Mfi9JaDF8iMUaALefxb_kIwlS9CVHilHwc-D8t7M3Kza01x2EDghIj1cWsP0vUY/s1600-h/Scan10423.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIUDSOCA1zDmHHZu-5Bd9GggkGZj_INXZ7jNIbUaw1vb8AR6W5uAGYLHFx6JHKAwlg57zz7J8HkU_2Mfi9JaDF8iMUaALefxb_kIwlS9CVHilHwc-D8t7M3Kza01x2EDghIj1cWsP0vUY/s400/Scan10423.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418899366132830466" /></a><br />
Για να ξαποστάσει λίγο απ’ το βάρος των χρόνων και των κλαδιών. Φλέβες του κόσμου οι ρίζες της ρουφούν ψήγματα ασημιού απ’ το μέλαγγα. Μια συκιά στην Ατσική, δέντρο θηλυκό, μάνα με πολλά παιδιά. Περιμένοντας την άνοιξη για να ξαναγεννήσει πάλι χλωροχάδι. Το καλοκαίρι για να προσφέρει απλόχερα γλυκά ρουμπίνια, σύκα μελένια, δώρα ακριβά της Αιθερίας στον Αιώνα. Και τότε ο πανώκοσμος θα πάρει χρώμα απ’ τα χρώματα κι άρωμα απ’ τα αρώματά τους. <br />
<br />
<br />
<strong>Τα κούτσουρα</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzOJ4sFKvnuk-6x4CsfbfWmg8kdjHR-xkehyphenhyphenRJ752Z3tYJc5GlQ79Nv9xC9GuaFRAqvWpj2iLYjr75R38JYTzmJhi4QAL-fB-5yKrU8kXzA94dAYr1TmY6HKisPNuVHrwKq5JD2Gl7saE/s1600-h/Scan10420.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 264px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzOJ4sFKvnuk-6x4CsfbfWmg8kdjHR-xkehyphenhyphenRJ752Z3tYJc5GlQ79Nv9xC9GuaFRAqvWpj2iLYjr75R38JYTzmJhi4QAL-fB-5yKrU8kXzA94dAYr1TmY6HKisPNuVHrwKq5JD2Gl7saE/s400/Scan10420.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418898869829817058" /></a><br />
Εκεί στην άκρη – άκρη για να φυλάν το μονοπάτι. Κούτσουρα καλά στοιχειά, ξύλα «λαλούσης Δωδωναίας δρυός» κι ας είναι από αγριαχλαδιά. Στο δρόμο για τη Σμούλα, περνώντας απ’ τη μάντρα του Παλογάρα. Στα φιλιά χαδιάρικων ανέμων και στην προσευχή σιγανής βροχής εκτεθειμένα. Για να ξαποσταίνει πάνω τους ο σκαφτιάς του αμπελιού παραδίπλα, και να ξαφνιάζεται πάνω τους το βλέμμα απρόσεχτου στρατοκόπου. Εκεί θα γίνουν σιγά – σιγά, μετά από χρόνια, ένα με τη μάνα τους τη γη, στέλνοντας το προαιώνιο σοφό μήνυμα στους ανθρώπους. Σύμβολα μιας φυγής πάνω στο χρόνο, όχι, αυτά δεν θα καταλήξουν σε κάποια ξυλόσομπα. <br />
<br />
<br />
<strong>Σαν αυγό </strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMlMtmPZ-YbRbFyOqDljyn4_P6tKWl_tPdeOnY7DXq9M-fwdsMewOD4pD71YkwF2xnfx7lsAXfajKYvXAz4ds3SLFTXnngO84lgiKyY2qeaCIFi0EeteWXg9HpMy1gUYQtqLlHA3UWlIY/s1600-h/DSC00881.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMlMtmPZ-YbRbFyOqDljyn4_P6tKWl_tPdeOnY7DXq9M-fwdsMewOD4pD71YkwF2xnfx7lsAXfajKYvXAz4ds3SLFTXnngO84lgiKyY2qeaCIFi0EeteWXg9HpMy1gUYQtqLlHA3UWlIY/s400/DSC00881.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417911960004567666" /></a><br />
Χαρά στο μάτι του σκαφτιά και του κλαδευτή. Και έτοιμα να σκάσουν μύτη τα κλαδιά. Απ’ της ερήμου το άγονον, στον ήχο της ζωής. Τα αόρατα πράσινα ηφαίστεια σιγοδουλεύουν. Υπομονή και εγκαρτέρηση. Μέχρι την πλημμυρίδα της ζωής. Σταφύλια κόκκινα, σταφύλια κεχριμπάρια, μούστος μεθυστικός, βούισμα μελισσών. Το κάθε τι στην ώρα του. <br />
<br />
<br />
<strong>Ένα σκιάχτρο </strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfbXQ86znO0pd8osM7aM7cY7x8N781bxWVXhy4Yp7RurNgs9WAVTtwtdd9ua6KkNfgzoGGxjPJ_Qop9STr_fIw431Nx3s0aWb0UsVjsRcGerJCkbppU5TWluOWn4avSN4K8elX48-xy10/s1600-h/Scan10424.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfbXQ86znO0pd8osM7aM7cY7x8N781bxWVXhy4Yp7RurNgs9WAVTtwtdd9ua6KkNfgzoGGxjPJ_Qop9STr_fIw431Nx3s0aWb0UsVjsRcGerJCkbppU5TWluOWn4avSN4K8elX48-xy10/s400/Scan10424.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418900031807569794" /></a><br />
Εδώ είναι το βασίλειο αλλουνού. Όχι δικό σου άτιμο πουλί, άσχημο κακοπούλι. Και το βασίλειο αυτό έχει κότες, αυγά και μικρά κλωσσόπουλα. Έχει κατσικούλες άσπρες και παιχνιδιάρικα κατσικάκια. Κι ένα χωράφι που μόλις φυτεύθηκαν ζαρζαβατικά. Έχει και ένα αφεντικό για να τα προστατεύει. Σου είπε θα έχουμε πόλεμο. Σου είπε φεύγα. Τώρα τι κρέμεσαι άφωνο σαν την πέτρα. Ζωή αγάλματος ο θάνατός σου. Σύνορο γκριζόμαυρο του αέρα. Έτσι κι αλλιώς, ένα κυματάκι στο θολό ποτάμι της ζωής (Απ’ το κοτέτσι του Βασίλη Μουστάκα). <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Βλάσος Δεληβασίλης<br />
<br />
Ένας ζωντανός θρύλος του κλαρίνου</strong> <br />
<br />
Ο Βλάσος Δεληβασίλης γεννήθηκε το 1920 στην Ατσική. Από μικρό παιδί το όνειρό του ήταν να μάθει να παίζει κλαρίνο. Το 1938 άρχισε να παίρνει μαθήματα στον περίφημο κλαρινιτζή της εποχής εκείνης τον Γιάννη Παντζιαρά από τον Κορνό. Στον Κορνό ο Βλάσος έμεινε περί τους 7 μήνες, όπου έμαθε τα βασικά. Συνέχισε μόνος του, ώσπου τελειοποιήθηκε. Ήταν τόση η αγάπη του για το όργανο αυτό, που δεν το αποχωριζόταν ποτέ. Το είχε μαζί του και στο στρατό. Το 1940 στην κατάρρευση του μετώπου βρέθηκε στην Πάτρα. Εκεί που έπαιζε ένα βράδυ σε ένα καφενεδάκι, τα Γερμανικά αεροπλάνα βομβάρδισαν την πόλη, και ενώ όλοι έφυγαν έντρομοι για να κρυφτούν, ο Βλάσσος συνέχιζε να παίζει σαν να μην συνέβαινε τίποτα.<br />
Για δεκαετίες ήταν το πρώτο αστέρι στη Λήμνο, διασκεδάζοντας γεννιές και γεννιές Λημνιών. Η κομπανία του ήταν ξακουστή για χρόνια. Συνεργάστηκε με πληθώρα Λημνιών καλλιτεχνών, όπως τον Μαρινάκη (βιολί) τον Μαυράκη (κιθάρα), τους Τσαντήδες, τους Πανέληδες. Και βέβαια γυιός του είναι ο γνωστός σε όλους μας Στέργιος Δεληβασίλης, βιρτουόζος του ακορντεόν και του αρμόνιου. Ο Βλάσος Δεληβασίλης σταμάτησε να παίζει όπως λέει ο ίδιος, όταν βγήκαν τα “μηχανήματα”, δηλαδή όταν εφαρμόσθηκε ο ηλεκτρισμός στα όργανα. “Εγώ σεβόμουν τον κόσμο, ήθελα να τον ψυχαγωγήσω, όχι να τον διώξω” και “εάν έβαζα ηλεκτρισμό στο κλαρίνο, θα τους έστελνα όλους στο Δαφνί”. Ο Βλάσος Δεληβασίλης είναι ένας ευπατρίδης της μουσικής, ένας ρομαντικός καλλιτέχνης, που η μεγάλη σεμνότητά του, καταπλήσσει. Έχει άποψη για τη μουσική, δεν είναι ένας απλός οργανοπαίχτης. “Από τότε που βγήκαν οι παλιοκρατούνες, χάλασε η μουσική”, λέει για τα ηλεκτρικά μπουζούκια, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Είναι τιμή για την Ατσική που γέννησε ένα τέτοιο καλλιτέχνη. Και είναι πολύ τυχεροί οι πιο παλιοί, που άκουσαν το παίξιμό του. <br />
<br />
<em>Βλάσος Δεληβασίλης </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifHll9juwzWe8bk6H6wY1o-eFuI_lGZOrEbIlv5J0mt_n193Qinz9t_kcoSBi38HPIXgwtIUAJ08-UTrk8YK50mBB_8VlNgWU5H4YysUCE23hGLKelB8leOAY_aH4xLisMKA6eUhkAsgw/s1600-h/Scan10120.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 254px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifHll9juwzWe8bk6H6wY1o-eFuI_lGZOrEbIlv5J0mt_n193Qinz9t_kcoSBi38HPIXgwtIUAJ08-UTrk8YK50mBB_8VlNgWU5H4YysUCE23hGLKelB8leOAY_aH4xLisMKA6eUhkAsgw/s400/Scan10120.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427281987169338834" /></a><br />
<em>Στη φωτογραφία ο Βλάσος Δεληβασίλης κλαρίνο, με τους Παναγιώτη Τσεπέλια βιολί, Σταμάτη Κριαρή σαντούρι, Φωκίωνα Γκάνη ακορντεόν. Ο μικρός πρέπει να είναι ο γιος του Βλάσου, Στέργιος Δεληβασίλης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Βλάσος Δεληβασίλης.</em><br />
<br />
<em>Βλάσος Δεληβασίλης</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv0_N_4r_fl6uNxxbT6gNRRR_RbuM6a79jOq6Wn46HTr5vD_CLybK3wZnZhfbiRckG-a9Sop0VzqoxPnGCjmWFrT23s5bivAxux8FmDUdeCifmu0z2pef7cyOC5RzpMMLGoHuOqnCGrB8/s1600-h/lnm_279.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv0_N_4r_fl6uNxxbT6gNRRR_RbuM6a79jOq6Wn46HTr5vD_CLybK3wZnZhfbiRckG-a9Sop0VzqoxPnGCjmWFrT23s5bivAxux8FmDUdeCifmu0z2pef7cyOC5RzpMMLGoHuOqnCGrB8/s400/lnm_279.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5429561800198507394" /></a><br />
<em>Σε γάμο στον Αγ. Δημήτριο Λήμνου μουσικοί συνοδεύουν το γαμπρό από το καφενείο στο σπίτι του. Διακρίνονται από αριστερά προς τα δεξιά: Δημήτρης Μαρινάκης (βιολί), Κώστας Χαλκάς (μπουζούκι), Στέργιος Δεληβασίλης (ακορντεόν), Σωτήρης Μαυράκης (κιθάρα, τραγούδι), Βλάσης Δεληβασίλης (κλαρίνο). Πηγή: Αρχείο μουσικού πολιτισμού Βορείου Αιγαίου.</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Κώστας Λάζος<br />
<br />
Η Ατσική έχει πια ένα αξιόλογο ψάλτη</strong><br />
<br />
<em>Κώστας Λάζος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQNwiekeOwaMHknKRO46SfjvhfB7Eyyw6snpgFGBaAWnUGdiEdF3xVwOlka8lNZwMR5go56zurl_J7QPYRheEoTqvbbjgJxbjvKXXX1bAqmmp-tPiDHiv4TpcAmLqkQO7zR6gnoKcQik0/s1600-h/Scan10435.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 310px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQNwiekeOwaMHknKRO46SfjvhfB7Eyyw6snpgFGBaAWnUGdiEdF3xVwOlka8lNZwMR5go56zurl_J7QPYRheEoTqvbbjgJxbjvKXXX1bAqmmp-tPiDHiv4TpcAmLqkQO7zR6gnoKcQik0/s400/Scan10435.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418894710616697618" /></a><br />
«Την εκκλησία την αγαπώ, τα εξαπτέρυγά της, τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες, με τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες και κάθε των κινήσεών των σοβαρό ρυθμό» λέει ένα ποίημα του Καβάφη. Και ο Καντίνσκυ ο μεγάλος Ρώσος ζωγράφος είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στους παλιούς ορθόδοξους ναούς, τα πάντα, η λειτουργία, η διακόσμηση, η εκφώνηση, η ψαλτική, η κίνηση των ιερέων, τα πάντα ήταν ομόλογα, δηλαδή υπάκουαν σε ένα και μόνο ρυθμό. Όσο λοιπόν κι αν η θρησκεία είναι εσωτερική υπόθεση του καθενός, δεν γίνεται να μην αναγνωρίσει κανείς τη σημασία που έχει για τους πιστούς, η ατμόσφαιρα που υπάρχει μέσα σε ένα ναό.<br />
Όποιος εκκλησιασθεί στον «Άγιο Γεώργιο» της Ατσικής, θα νιώσει αμέσως την ποιότητα της ψαλτικής του Κώστα Λάζου. Ο Κώστας Λάζος εκτελεί χρέη ψάλτη τα τελευταία χρόνια, μετά το θάνατο του αείμνηστου Γιώργου Μακρίδη. Διαθέτει μια πλούσια και ζεστή φωνή, με μεγάλη μελωδικότητα, η οποία δημιουργεί κατανυκτική ατμόσφαιρα. Έχει κανείς την εντύπωση ότι ακούει αυτούς τους περίφημους ψάλτες των Αθηνών, παρ’ ότι δεν σπούδασε τη ψαλτική, αλλά την έμαθε «από μικρός, εξ’ ακοής» όπως λέει ο ίδιος. Ο Κώστας Λάζος κατάγεται από το Θάνος όπου γεννήθηκε στα 1925 και είναι παντρεμένος με την Ατσικιώτισσα Ελευθερία Κουτσογιάννη. Είναι συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών. Υπηρέτησε στη Μύρινα, στη Μυτιλήνη και στη Βέρροια. Από το 1983 είναι μόνιμος κάτοικος Ατσικής. Είναι ένας γλυκός άνθρωπος, μειλίχιος, φιλοσοφημένος και άκρως κοινωνικός που του αρέσει στο λόγο του να χρησιμοποιεί ρητά κυρίως από την Αγία Γραφή. «Και βήμα ποδός και γέλως οδόντων, άνθρωπον αγγέλλουσιν», είπε μόλις είδε ένα γελαστό συγχωριανό. Ή «κάτοπτρον νου οίνος εστί» για έναν άλλον που τα είχε μισοπιεί.<br />
Η Ατσική εδικαιούτο ενός καλού ψάλτη και τον απέκτησε. Ίσως αυτό να αποτελέσει κίνητρο για να εκκλησιάζονται περισσότεροι άνθρωποι. «Τις ο ποιών το θέλημά μου; Ο εκπλήττων μου τας ακοάς» για να χρησιμοποιήσουμε και μεις ένα ρητό της Αγίας Γραφής. Και συ φίλε Κώστα εκπλήττεις τας ακοάς μας. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ<br />
<br />
Στη χειμερία νάρκη μας</strong><br />
<br />
Λαμπαδηδρόμοι καπνισμένοι φρυκτωροί<br />
τι ενοχλείτε τη χειμερία νάρκη μας<br />
βερμπάσκο πήραμε νταρμπούκο φλόμο<br />
σήμερα χτες και κάθε μέρα. <br />
Τα φλάμπουρα χαθήκαν στις γαμήλιες τελετές<br />
αγαπησιάρικες γυναίκες πού να βρεις<br />
κλείσαν τα ανδριαντοποιεία από παλιά <br />
δεν είναι πια καιρός της πέρασής σας.<br />
Υπνόμαχες πυρές μη μας ανάβετε<br />
σφραγιδοφύλακες σκληροί τυμπανιστές<br />
τελείωσαν οι μυθικοί κατακλυσμοί<br />
και πέθαναν οι Ηλιάδες λεύκες.<br />
<br />
Σ.Τραγάρας<br />
<br />
<br />
<strong>Περίοδος λευκή ή μετά την ιώδη</strong><br />
<br />
Τελείωσε ο αιώνας της πίκρας και της φυγής.<br />
Θα ξαναρχίσει πάλι η καλλιέργεια του βαμβακιού<br />
και θα ξαπλώνουμε τα μεσημέρια ανάμεσα στους ήλιους.<br />
Όποιος δεν έχει πατρίδα θα βρει.<br />
Ο βοριάς δεν θα φέρνει σακκούλες στο Γομάτι<br />
κι οι θαμμένες πόλεις θα φανερωθούν.<br />
Θα γεννηθούν κορίτσια με κατατομές Σειρήνων<br />
και τα στρατόπεδα θα γίνουν θερινά σινεμά.<br />
Οι μύλοι θα κινήσουν τις σιωπές τους και σαν τουρίστες θάρχονται<br />
αυτοί που μας πλήγωσαν για συχώρεση και μετάληψη.<br />
Αυτή η γη, η θηλυκιά, ταπεινά θα δεχθεί τους παλινοστούντες.<br />
Όλες οι εκκλησίες θα έχουν ιερείς και οι μάντρες θα γίνουν<br />
θεραπευτήρια για τους κουρασμένους.<br />
Η αιών, η νέα, είναι γυναίκα.<br />
Και πάλι μια Μαρούλα θα μας σώσει.<br />
<br />
Από το υπό έκδοση βιβλίο του Λημνιού ποιητή Ιωάννη Ψάρρα, «Γηγενές Πυρ».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ. ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ.</strong><br />
<br />
<strong>Ηρακλής Ατσικής</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-jqst7JpzKdXrqQ75Usv-lIOfMsLZCxtzpG-jcj8bNBLGSJuJqcqrwMU2WeD8Qfo4grQBJhAFzlGjoM1wtaLtS1OiHAdjdRtpJ-ELa0MUSHBerkCXNAyHHKs0bphuckEIbmZivjbg7Eg/s1600-h/Scan10126.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 262px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-jqst7JpzKdXrqQ75Usv-lIOfMsLZCxtzpG-jcj8bNBLGSJuJqcqrwMU2WeD8Qfo4grQBJhAFzlGjoM1wtaLtS1OiHAdjdRtpJ-ELa0MUSHBerkCXNAyHHKs0bphuckEIbmZivjbg7Eg/s400/Scan10126.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427284320305451202" /></a> <br />
Τέλη της δεκαετίας του 50. Μια από τις ισχυρότερες ομάδες που είχε ποτέ ο «Ηρακλής» παρατάσσεται με φόντο τον καλαμιώνα του παπα – Χαράλαμπου, μέσα στο γήπεδο της Ατσικής για την καθιερωμένη φωτογραφία, κάποια Κυριακή. Καμαρώστε παράστημα, λεβεντιά, περηφάνεια. Από αριστερά προς τα δεξιά. Βασίλης Σαράντης, ο πρόωρα χαμένος, αείμνηστος Μιχάλης Κριαρής ο επίσης πρόωρα χαμένος αείμνηστος Παναγιώτης Κιουρανάκης, Ζαφείρης Κριαρής, Γιώργος Αρχοντίδης, Σάββας Κριαρής, Παναγιώτης Καρασταμάτης, Φώτης Τραγάρας, Αντώνης Ταμβάκης, ο επίσης πρόωρα χαμένος, αείμνηστος Πάρις Παντελαρούδης που ήταν και ο Βενιαμίν της ομάδας, και Γιάννης Συκιώτης. Την φωτογραφία αυτή μας την προμήθευσε ο Σάββας Κριαρής. Σημειωτέον ότι στην ομάδα έπαιζαν τέσσερα αδέλφια Κριαρήδες. Εκτός από τους τρεις που αναφέρθηκαν, έπαιζε και ο Κώστας Κριαρής που ήταν αναπληρωματικός τερματοφύλακας. <br />
<br />
<strong>Λήμνιοι «αεί παίδες»</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0VOd3ds8mvyUTx9GNHS3KbOXthC58Uzd1mCZ73SBnZ8QAaH5IDSWZlt92lZm5yyt7KZfTChwdn8mHHZVFOeZgf54S8mF47jc2Gi-YM4JS3c6a83vs_FpUq2vGq4Vc_1A_j7O7rPHn8jg/s1600-h/SWScan0000100128.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 299px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0VOd3ds8mvyUTx9GNHS3KbOXthC58Uzd1mCZ73SBnZ8QAaH5IDSWZlt92lZm5yyt7KZfTChwdn8mHHZVFOeZgf54S8mF47jc2Gi-YM4JS3c6a83vs_FpUq2vGq4Vc_1A_j7O7rPHn8jg/s400/SWScan0000100128.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417748910059056610" /></a><br />
Αρχές της δεκαετίας του 60. Όλη η Λήμνος είχε προετοιμασθεί να υποδεχθεί τον υπουργό Κωνσταντίνο Τσάτσο. Μαζί και η ποδοσφαιρική ομάδα, ο «Ηρακλής Ατσικής». Μην πάει ο νους σας σε τίποτα κομματικές συγκεντρώσεις, ή σε φανατισμούς. Η Λήμνος ξεχασμένη απ’ όλους, θεώρησε μεγάλη τιμή να την επισκεφθεί ένας υπουργός και ανταπέδωσε την τιμή με το μαζικό καλωσόρισμα. Ίσως να άφηναν να εννοηθεί πως θα είχε καλύτερη αντιμετώπιση από το κράτος. Όχι πως η νεολαία που βλέπετε στη φωτογραφία είχε ψευδαισθήσεις. Φαίνεται απ’ το χαμόγελό τους κι απ’ την αγέρωχη στάση τους. Μια εκδρομούλα έκαναν τα παιδιά μέχρι το αεροδρόμιο. Ο διάδρομος προσγείωσης ήταν στρωμένος με τις ίδιες τρυπητές λαμαρίνες που φαίνονται στη φωτογραφία. Ο διάδρομος που τους προσγείωσε έπειτα η ζωή, ήταν στρωμένος μάλλον με αγκάθια. Οι περισσότεροι ξενιτεύτηκαν, όλοι εργάστηκαν σκληρά, αλλά κανείς δεν χρειάσθηκε να παρακαλέσει για τίποτα, κανένα υπουργό. Διακρίνονται στη φωτογραφία: Λευτέρης Ζαζάκος, Φώτης Τρυφερής, Διαμαντής Κουκουλίθρας, Τάσος Τσελεπής, Παναγιώτης Γιωρνάρας, Περικλής Γαρυφάλλου, Κώστας Χλαχλάς (το κεφάλι του), ο αείμνηστος Γρηγόρης Σαλαμουσάς, Κόμνας Βλώταρος , Στέφανος Καλατζής, Αντώνης Γιωρνάρας, και (μάλλον) ο Νίκος Καρασταμάτης. Επικεφαλής της ομάδας ο αείμνηστος Κώστας Αχιλαδέλλης. Δίπλα η ομάδα του Βάρους, “Ερμής”. Αναγνωρίζεται στο τέλος ο μικρός τότε, Χρήστος Μπίνος. <br />
<br />
<br />
<strong>Η Ατσική στον Ιερό Λόχο</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp3ZlMmF28MHL-e3ZexbfS5eYN0rFMLWe6nnCGeGQrpJ7BhaPT0uA_ZqTnspfWD0FOuBj-u8rtlI_QQCD0KiyszAqayzq2LAILA0MUjLaB0PQYi3CEq5tPbGYhUw4y8uUDmPojOo_o9qA/s1600-h/ntin9.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 275px; height: 352px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp3ZlMmF28MHL-e3ZexbfS5eYN0rFMLWe6nnCGeGQrpJ7BhaPT0uA_ZqTnspfWD0FOuBj-u8rtlI_QQCD0KiyszAqayzq2LAILA0MUjLaB0PQYi3CEq5tPbGYhUw4y8uUDmPojOo_o9qA/s400/ntin9.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417753068380793042" /></a><br />
Η παλληκαριά της φυλής απ’ την Ατσική στη Μέση Ανατολή, μαζί με τους νεαρούς τότε και αείμνηστους τώρα, Θανάση Μπατάλη και Αγοραστό Ντινενή. Δόξα και τιμή.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Με μεγάλη επιτυχία ο χορός των Ατσικιωτών - Προπουλιανών</strong><br />
<br />
Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η ετήσια χοροεσπερίδα του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου που έγινε στο κέντρο διασκεδάσεως «Φάρος» της Νέας Φιλαδέλφειας, στις 3 Μαρτίου 2000. Το κέντρο γέμισε τελείως. Το φαγητό ήταν πολύ καλό και το κέφι κρατήθηκε στο ζενίθ μέχρι τις πρωινές ώρες. Οι Ατσικιώτες και οι Προπουλιανοί χόρεψαν με την καρδιά τους. <br />
Οι καλλιτέχνες ήταν εξαιρετικοί. Η Σοφία Κολλητήρη απέδειξε ότι είναι μια πραγματική ντίβα, με τις τεράστιες φωνητικές δυνατότητές της. Ο Ματθαίος Γιαννούλης, ένας καλλιτέχνης με μεγάλη ποιότητα, που είναι και γαμπρός Ατσικιώτης, ήταν θαυμάσιος και δημιούργησε πολύ κέφι με τα νησιώτικά του. Ο Λημνιός Παναγιώτης Λαντούρης με το πλούσιο ρεπερτόριό του και με την ικανότητά του να ξεσηκώνει τον κόσμο, δημιούργησε μια φανταστική ατμόσφαιρα, κρατώντας το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος. Ο μοναδικός στο βιολί, βιρτουόζος Στάθης Κουκουλάρης, ήταν σε μεγάλη μέρα και σκόρπισε ρίγη σιγκινήσεως με το από άλλο πλανήτη παίξιμό του. Αλλά και οι άλλοι καλλιτέχνες και η ορχήστρα ήταν άριστοι. <br />
Στο χορό παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά, το πρώτο τεύχος της εφημερίδας μας, το οποίο μοιράσθηκε στον κόσμο. Επίσης αναγγέλθηκε η δημιουργία τράπεζας αίματος.<br />
Τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωσή μας, ο Νομαρχιακός Σύμβουλος, συγχωριανός μας, στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης, ο δημοτικός σύμβουλος Ατσικής και πρώην έπαρχος Λήμνου Ανδρέας Καλαϊτζής, ο πρόεδρος του συλλόγου Πλακιωτών Λήμνου δικηγόρος Παντελής Χατζηχαραλάμπους, ο πρόεδρος του συλλόγου Λυχνιωτών Λήμνου Τάσος Παλαμηδάς και πολλοί φίλοι και γνωστοί Ατσικιωτών και Προπουλιανών. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVnHdMbioirT_dXwCENT9TZXVB0_zTYGKax-z0-xGd_BtTRcmCjxXdYGxUGHS0H2jsQCEERLnUboCCCqQta8IQHEqgFHyYOBUBHqzzCT4SFaO_vrf7lVMYCk7inwpPqyqZ4RhsaugFZrk/s1600-h/Scan10300.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVnHdMbioirT_dXwCENT9TZXVB0_zTYGKax-z0-xGd_BtTRcmCjxXdYGxUGHS0H2jsQCEERLnUboCCCqQta8IQHEqgFHyYOBUBHqzzCT4SFaO_vrf7lVMYCk7inwpPqyqZ4RhsaugFZrk/s400/Scan10300.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419299621896339010" /></a> <br />
<br />
Η λαχειοφόρος αγορά ήταν ιδιαίτερα πλούσια φέτος, αποτέλεσμα της γαλαντομίας των συγχωριανών που προσέφεραν δώρα με την καρδιά τους. Δυστυχώς από κακό υπολογισμό, οι λαχνοί αποδείχθηκαν λίγοι και δεν έφθασαν να αγοράσουνν όλοι οι συγχωριανοί. Οι δωροθέτες, τους οποίους ευχαριστούμε θερμά, ήταν οι ακόλουθοι: Οι Βασίλης Λούγκλος, Γιώργος Χατζηρόδος, Στέργιος Βασιλάρας, προσέφεραν από κοινού ένα φούρνο μικροκυμμάτων. Ο Αριστείδης Μυρμήγκιας, μια φριτέζα και 5 εικόνες Τρύγης. Ο Δημήτρης Γ. Τσουβελεκάκης, ρούχα αξίας 20 χιλιάδων. Οι Γιώργος Σαράντης, Γιάννης Μαλλιάκας, Σωκράτης Σπαζούχος, Νίκος Βλαχόπουλος, ηλεκτρικά σκεύη. Ο Μίμης Σιμητσής, γυαλικά. Ο Κώστας Γιαννέρης, εγγλέζικο ύφασμα. Ο Ματθαίος Γιαννούλης 5 δίσκους του. Ο Γιάννης Μπεκρής, 5 εικόνες Τρύγης. Ο Απόστολος Οικονόμου 12 σαμπάνιες. Ο Κώστας Καφετζής 12 μπουκάλια κρασί. Ο Βασίλης Γερασίμου 2 δωδεκάδες καλσόν. Η Φανή Χατζηρόδου, ένα πάπλωμα Ο Παναγιώτης Παπαδάκης μια φωτογραφική μηχανή. Ο Βασίλης Στεφανίδης ένα ρολόι. Ο Σταύρος Τραγάρας 5 βιβλία και ένα πίνακα ζωγραφικής. Ο Σύλλογος Ατσικιωτών προσέφερε 70 δώρα, διαφόρων ειδών. Η εταιρεία «Χρυσάφη» προσέφερε 2 δοχεία τυρί Λήμνου. Η εταιρεία «Κρήνη» Κουκουλήθρα, 4 κασόνια με αναψυκτικά. Ο συνεταιρισμός ζαχαροπλαστικής Ατσικής, προσέφερε γλυκά αξίας 30 χιλιάδων, τα οποία δεν παραλάβαμε ποτέ, γιατί κάποιοι φορτηγατζήδες μας τα έφαγαν. Δεν πειράζει, χαλάλι τους. <br />
Και του χρόνου με υγεία. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η αποκριάτικη γιορτή του συνεταιρισμού ζαχαροπλαστικής Ατσικής</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9z_fKVHCUKePyjfC9Vj1ZqOvW3r1OsgqmiMzuPjxwxur_DGuK1nN_EPL2GmFomIH1FoBg-9LnnSTSvDnbpj4EnmzjBIh9P8iyJmvEDYoWmh5_OtoYYZEYJQiss2CIzH0hJvcZs2mt42E/s1600-h/Scan10386.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9z_fKVHCUKePyjfC9Vj1ZqOvW3r1OsgqmiMzuPjxwxur_DGuK1nN_EPL2GmFomIH1FoBg-9LnnSTSvDnbpj4EnmzjBIh9P8iyJmvEDYoWmh5_OtoYYZEYJQiss2CIzH0hJvcZs2mt42E/s400/Scan10386.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418889325369178930" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQMuok29MRrpA4P6FV2r-Ap7qCvzS9nNHxGN7FWZzz4M4Hblrh98jMWphfdEWdS8o4AAj1HSn3wRrgdER7fpgCj8vanM44AU_BjqH9R-OHdVr3mbK1hyLP5dN7itl3aA3kU2ZboCIsLzc/s1600-h/Scan10082.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQMuok29MRrpA4P6FV2r-Ap7qCvzS9nNHxGN7FWZzz4M4Hblrh98jMWphfdEWdS8o4AAj1HSn3wRrgdER7fpgCj8vanM44AU_BjqH9R-OHdVr3mbK1hyLP5dN7itl3aA3kU2ZboCIsLzc/s400/Scan10082.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419881608066754194" /></a><br />
<br />
Ο συνεταιρισμός ζαχαροπλαστικής Ατσικής (που μέλη του είναι μόνο γυναίκες) οργάνωσε μια ωραία αποκριάτικη εκδήλωση μεταμφιεσμένων, με παιδιά απ’ όλη τη Λήμνο και τους γονείς τους, στο κέντρο «Λόφος» της Ατσικής. Η εκδήλωση είχε τεράστια επιτυχία και τα παιδιά χάρηκαν και διασκέδασαν με την καρδιά τους. Τα υπέροχα γλυκά και βουτήματα και η θαυμάσιες πίτες που μόνο ο συνεταιρισμός ζαχαροπλαστικής Ατσικής ξέρει να φτιάχνει, προσφέρθηκαν με απλοχεριά, μαζί με καφέδες και αναψυκτικά. Η ωραία μουσική και ο χορός των μεταμφιεσμένων δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα χαράς, αναπανάληπτη. Συγχαρητήρια στις γυναίκες του συνεταιρισμού, που εκτός από επιτυχημένοι επιχειρηματίες, είναι και ωραίοι άνθρωποι.<br />
<br />
<br />
<strong>Δωρεές</strong><br />
<br />
Η Ελευθερία Καψιδέλη εις μνήμην του συζύγου της Τάσου Καψιδέλη, προσέφερε στο Σύλλογο Ατσικιωτών Λήμνου το ποσόν των 50.000 δραχμών. <br />
Ο Σύλλογος ευχαριστεί θερμά.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8oldw3iCnPyCMibp0Ng6e20NHZmPQY-Z5xRK_I2MBDSlKCp8KvBV_9QNJMOSYMHrYkJki5X0-2v-RejaSvaAASpS0Zox-4vYCAkndg6Uy6b8j22UttSPnNGs1NYvQ4eAvur9NWtNapaM/s1600-h/testingocr00004.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 287px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8oldw3iCnPyCMibp0Ng6e20NHZmPQY-Z5xRK_I2MBDSlKCp8KvBV_9QNJMOSYMHrYkJki5X0-2v-RejaSvaAASpS0Zox-4vYCAkndg6Uy6b8j22UttSPnNGs1NYvQ4eAvur9NWtNapaM/s400/testingocr00004.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417753870298129602" /></a><br />
<br />
<em>Ο Τάσος Καψιδέλης γεννήθηκε στην Ατσική το 1912. Γονείς του ήταν ο Δημήτριος και η Χαριστούλα. Είχε τέσσερα ακόμα αδέλφια, την Ευγενία, τον Κώστα, τη Μάλαμα και την Αγγέλα. Από μικρό παιδί, φαινόταν ότι η κλίση του ήταν τα γράμματα. Σπούδασε φιλόλογος. Αποφοίτησε από τη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1936. Εργάσθηκε ως καθηγητής στη Νέα Ζίχνη Σερρών, στις Σέρρες, στην Αθήνα, στην Αμάρυνθο, και στη Μύρινα της Λήμνου. Για πολλά χρόνια ήταν Λυκειάρχης. Γυναίκα του είναι η γλυκύτατη Κυρία Ελευθερία Καψιδέλη, που υπήρξε στήριγμά του σε όλη τη ζωή του. Εκτός από το πλούσιο εκπαιδευτικό του έργο, ο Τάσος Καψιδέλης υπήρξε και ένας σπουδαίος συγγραφέας και σοβαρός μελετητής της Λήμνου. Ήταν λάτρης της Λήμνου και προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις, μέσω του έργου του, να την αναδείξει. Έγραψε πολλά άρθρα και 4 βιβλία. Τα βιβλία του είναι: 1) Η απελευθέρωση της Λήμνου. Αθήναι 1969. 2) Η Λήμνος επί Φραγκοκρατίας - Τουρκοκρατίας και η θρυλική Μαρούλα. Αθήναι 1971. 3) Η Λήμνος από τα πανάρχαια χρόνια ως σήμερα. Αθήνα 1982. 4) Η Λήμνος στον αγώνα του 1821. Αθήνα 1986. Ο Τάσος Καψιδέλης ήταν ένας εμπνευσμένος δάσκαλος, ένας θαρραλέος δημοκρατικός πολίτης, ένας αξιόλογος συγγραφέας της Λήμνου, μια ευγενική μορφή ανθρώπου, ένα άξιο τέκνο της Ατσικής. Απεβίωσε στα 1987. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει. </em><br />
Ο Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης, εις μνήμην της συζύγου του Άννας, προσέφερε στο Σύλλογο Ατσικιωτών Λήμνου το ποσόν των 50.000 δραχμών.<br />
<br />
Ο Σύλλογος ευχαριστεί θερμά. Με την ευκαιρία αυτή θέλουμε να ευχαριστήσουμε επίσης το Στρατηγό για την ποικίλη βοήθεια που προσφέρει στο Σύλλογο και από τη θέση του ως Νομαρχιακός Σύμβουλος. Τελευταίως μας εφοδίασε με υλικό που θα χρησιμοποιηθεί από την εφημερίδα, όπως και με τις διευθύνσεις των συλλόγων των αποδήμων Λημνίων.<br />
<br />
<em> Η Άννα Αρχοντίδη (πατρικό επώνυμο Παπαδοπούλου), γεννήθηκε στο Μούδρο στα 1944. Ήταν θυγατέρα του Νικολάου και της Φιλίτσας Παπαδοπούλου. Μεγάλωσε στη Μύρινα όπου και τελείωσε τη μέση εκπαίδευση. Παντρεύτηκε τον συγχωριανό μας αξιωματικό (τώρα απόστρατο Στρατηγό) Νίκο Αρχοντίδη και απέκτησαν μαζί δύο παιδιά. Εργάστηκε ως υπάλληλος του ΟΤΕ έως τον πρόωρο θάνατό της. Η Άννα Αρχοντίδη ήταν ένα γελαστό πλάσμα με μεγάλη καρδιά. Την προσφωνούσαν Αννούλα, λόγω του ευχάριστου χαρακτήρα και της καλοσύνης της. Ήταν όμως πολύ δυναμική και γενναία και υπήρξε κυριολεκτικά βράχος στα δύσκολα χρόνια των διώξεων του συζύγου της κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Αγαπούσε πολύ την Ατσική και έπαιξε ενεργό ρόλο στα του Συλλόγου Ατσικιωτών, αφού ήταν αντιπρόεδρος. Εργάστηκε σκληρά για θέματα της Ατσικής και της Λήμνου και η ανάμνησή της στους Ατσικιώτες θα μείνει γλυκειά. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει. </em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong> Η Ατσική μέσω του ραδιοφώνου στην Αυστραλία</strong><br />
<br />
Σε μια εκπομπή αφιερωμένη στην Ατσική, ο ραδιοφωνικός σταθμός Ράδιο Άλφα του Ηλία Κότσαλη, με ταυτόχρονη σύνδεση με το ραδιόφωνο της Αυστραλίας όπου μιλούσε ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Λημνίων Αυστραλίας, Ατσικιώτης Βαγγέλης Λαβδαράς και με την Αθήνα όπου μιλούσε ο πρόεδρος των Ατσικιωτών Λήμνου Σταύρος Τραγάρας, συζητήθηκαν θέματα που αφορούν την Ατσική και τους Ατσικιώτες. Η εκπομπή αυτή ήταν προσφορά του Ατσικιώτη Ηρακλή Ξύκη, ενός πολύ γενναιόδωρου τέκνου της Ατσικής. Το πεδίο βολής, οι εικόνες της Τρύγης, τα συγγράμματα του Τάσου Καψιδέλη, η ποιητική συλλογή «Λήμνος», οι Ατσικιώτες της διασποράς, θέματα της καθημερινότητας, ήταν αντικείμενα της συζήτησης. Παρουσιάσθηκε επίσης η εφημερίδα μας «Η Φωνή της Ατσικής», με πολύ κολακευτικά λόγια. Επισημάνθηκε ο ολοένα και αυξανόμενος ρόλος της Ατσικής στα πράγματα της Λήμνου. Θέλουμε και από τη «Φωνή της Ατσικής» να ευχαριστήσουμε τον Ηλία Κότσαλη για την πολυσύνθετη υποστήριξη που <br />
προσφέρει στην Ατσική αλλά και όλη τη Λήμνο, και με την θαυμάσια εφημερίδα του και με το ραδιοφωνικό του σταθμό.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ατσκιώτκα και Λημνιά</strong><br />
<br />
<strong>Του Κώστα Βέργου</strong><br />
<br />
<em>Κώστας Βέργος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiauDVoCcfJ12Mq54jzJlsUE3SXGUuAGrl5snqMTAWz8wcizc9p68LrPmyjaZh2lhWgbWFBpmmEqpTbYXbcevL77I4liORll2U3Q-ycbPBE4O4bYhgd8NRH_5WrxGwsrZbdN8ELXVjoKCU/s1600-h/Scan10196.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiauDVoCcfJ12Mq54jzJlsUE3SXGUuAGrl5snqMTAWz8wcizc9p68LrPmyjaZh2lhWgbWFBpmmEqpTbYXbcevL77I4liORll2U3Q-ycbPBE4O4bYhgd8NRH_5WrxGwsrZbdN8ELXVjoKCU/s400/Scan10196.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419297210058577234" /></a><br />
<br />
Κοντούλα και μικρούλα από τον Κοντιά<br />
τρέλανες εμένα και όλα τα παιδιά<br />
<br />
Είδα και το Κατάλακο που μοιάζει με Παρίσι<br />
και όποιος πάει και το διεί δε θα ξαναπατήσει<br />
<br />
Ατσική Καρπάσι Βάρος Λύχνα Ρωμανού<br />
και μια απ’ τα Πορπούλια μας έκλεψε το νου.<br />
<br />
Κασπακ’νές και Σβερδιανές<br />
έχ’νε μάτια σαν ελιές<br />
<br />
Αστροπελέκι και φωτιά να πέσει μεσ’ το Βάρος<br />
να κάψει μια Βαρίτισσα γιατί δεν έχω θάρρος<br />
<br />
Κι όποιος πει κακό για μας<br />
να βγει το μάτι τ’ σα λουκμάς. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ατσκιώτκιες συτχιές</strong><br />
<br />
<strong>1) Ακόμα έχ’ το γιαλαμά στα χείλια τ’.</strong> Δηλαδή, ακόμα δεν πρόλαβε να εξευγενιστεί.<br />
<strong>2) Έβαλε το γκώλο τ’ πα’ στα βούρλα. </strong> Δηλαδή, μπήκε μόνος του σε φασαρίες.<br />
<strong>3) Πίσω τα χ’ το γουρτζέλ’.</strong> Δηλαδή, τα τελικά αποτελέσματα έχουν σημασία.<br />
<strong>4) Θέλ’ σούγλωμα με το αλ’ματίρ.</strong> Δηλαδή, είναι αργός.<br />
<strong>5) Δε δλευ’ το ζντερογούδ’.</strong> Δηλαδή, δε λειτουργεί το μυαλό του.<br />
<strong>6) Άμα μπεις στο κθαρ, θα σε πιάσ’ θμος.</strong> Δηλαδή, αν μπλέκεσαι σε επικίνδυνα πράγματα, θα ζημιωθείς. <br />
<strong>7) Με παίζαν τσ’ αμάδες.</strong> Δηλαδή, με κορόιδευαν.<br />
<strong>8) Θα πιάσ’ δ’λειά ο Τάμης (ή ο Μπρούντζος). </strong>Δηλαδή κιάποιος θα πεθάνει.<br />
<strong>9) Τι κακανομαχείς μαθέ.</strong> Δηλαδή, γιατί γελάς.<br />
<strong>10) Να το κρεμάσεις σκλαρίκ’ στ’ αυτί σ’.</strong> Δηλαδή, σου επισημαίνω κάτι πολύ έντονα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εμ Ατσκιώτ’ς, εμ τζαναμπέτ’ς</strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
<strong>Οι εκλογές</strong><br />
<br />
<em>Ο Σταύρος Τραγάρας πίνει τον καφέ του...καϊμακλίδκο. (Φωτ. Παντελής Πραβλής) </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkrddFdsyXPqCDunJ1KrAT0A6pRtncnTpwDunzJTDC6DHA_QRlv888D3CmR6lnpoppMHB-rFNa04olL1suta7dmHsnUTMoxVjyZvks9IAp6b-2eB8z13OgTLB7w8YATe7NY9N4O2Gf94A/s1600-h/Scan10566.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 257px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkrddFdsyXPqCDunJ1KrAT0A6pRtncnTpwDunzJTDC6DHA_QRlv888D3CmR6lnpoppMHB-rFNa04olL1suta7dmHsnUTMoxVjyZvks9IAp6b-2eB8z13OgTLB7w8YATe7NY9N4O2Gf94A/s400/Scan10566.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419295069226088610" /></a><br />
<br />
Τελειώσαν κι γι’ εκλογές, κερδίσαν ούλ’ κι συχάσαμ’. Συ μπρε πατριώτ’ τι χαχανίγ’ς σα ντο σαχλαμπίχλο, μαθέ Λημνιός δεν είσαι; Τι θαρρείς φορούμ’ ότι και συ είσαι απ’ τσ’ κερδιζμέν’; Γιατί μαθέ, ήβγαλες κανένα θκό σ’ βουλευτή, ούλ’ ξέν’ δεν έναι; Να πεις για τσ’ Μυτιλ’νοί μάλιστα Τι, είμαι λέγ’ αγράμματος και δε νογώ; Κάλε καμένε. Ξέρ’ς βρε πως τσ’ λένε τσ’ Λημνιοί στα Ισπανικά; Eγώ ξέρω. Το κιάλιαρα στο ισπανικό Μπαμπινιώτ’. Τσ’ λένε «Λος νεροκουβαλιτόρες». Άντε τώρα να διεις αν έρχομαι απ’ ντ’ γωνιά, π’ με κάμεν’ς και το γραμματ’ζμένο, διαβόλ’ πατνίτσαρε. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxEnPf-lQLrkPwrT4wx3huPMGXgNIVB8jH52cdStb0h9oZO3KgZEee1-WQJ0HU37lO7U432-hfZKeAJarejjHvfVLUU3jL6BSSX8vlJw86LYVUoi60dQbj8hNnivvNw3qnBDzZQsz2MUk/s1600-h/imagesCAJPIGKQ.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 118px; height: 108px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxEnPf-lQLrkPwrT4wx3huPMGXgNIVB8jH52cdStb0h9oZO3KgZEee1-WQJ0HU37lO7U432-hfZKeAJarejjHvfVLUU3jL6BSSX8vlJw86LYVUoi60dQbj8hNnivvNw3qnBDzZQsz2MUk/s400/imagesCAJPIGKQ.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425558611842515666" /></a><br />
Τι με λες, κέρδισε το κόμμα σ’ το ΠΑΣΟΚ; Μπρ’ αγόρε μ’ χαμχαλέτο δε γκέρεδσε, αλλά ίσα ίσα μπ’ δε νέχασε. Αλλά έναι που γι’ ο κόσμος στίμαρε ούλα όσα ήλεγε ο Σημίτ’ς, για τ’ν ισχυρή Ελλάδα, για τα κατό πενήντα χ’λιάρκα το μήνα, κι ότ’ δε μπρόκανε τόσο γκαιρό να φκιάξ’ κοινωνικό κράτος και θα το φκιάξ’ μαθέ τώρα. Ούλα καλά, αλλά όντας ακούγω για κειν’ τ’ν ισχυρή Ελλάδα σα γκατ να μη μ’ αρέσ’. Θ’μάσε κείν’ τ’ν Ελληνική ταινία με το Χατζηχρήστο που ήλεγε, «μπρε τι λογιά γαμπρός θα γίνω με το κόκκ’νο σώβρακο με κλάρα πράσιν’ αμπ’ ντ’ γκουρτίνα;» Ε να εδιέτς αιστάνομαι κι γω. Οι μαύερ οι γι’αγρότες παίρνε σαράντα χ’λιάρκα το μήνα. Τι ισχυρή Ελλάδα να φκιάξνε;<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyy-UQ4fAgacBTwQVFuet1wo3eJakZ_f0D6YcA-epQqNBsFtleApK1of5IMojSv5UVt0f2t6Dx8mM7wjSDnWItVYaJE40TmZDZctEC8gcNFDAfnoSZTzXOZV40ZOS98YuwC8OL66Yxh0s/s1600-h/imagesCAS44AFV.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 124px; height: 109px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyy-UQ4fAgacBTwQVFuet1wo3eJakZ_f0D6YcA-epQqNBsFtleApK1of5IMojSv5UVt0f2t6Dx8mM7wjSDnWItVYaJE40TmZDZctEC8gcNFDAfnoSZTzXOZV40ZOS98YuwC8OL66Yxh0s/s400/imagesCAS44AFV.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425537543280593362" /></a> <br />
Κι τ’ν άλλ’ τ’ Nέα Δημοκρατίγια, πάλε ντ’ μπήγαν στη βρύσ’ και ντ’ γυρίσαν απότιστ’. Σε λέγ’ μαθέ, τι νταμλάς έναι τούτος. Με τ’ μέρα τα βγάζω, με τ’ μέρα τα βάζω τι έχ’νε τα έρμα κι ψοφούνε. Έχ’νε αλλάξ’ μαθέ και πόσεν’ αρχηγοί. Μπρε συ μπας και πρέπ’ να πάρ’νε το Μπάγεβιτς τώρα π’ θα τον σκολάσ’νε απ’ το ΜΠΑΟΚ; Εκείν’ η διαφήμισ’ για ντ’ μπίτσα ντ’ γκοπάν’σε κάτ’, μη το κουβεντιάγζ’ς. Σε λέγ’ ο άλλος, δε θέλ’ς τώρα που τρόμαξα να βρώ δ’λειά στ’ μπιτσαρία, να έρτνε τούτεν’ και να με διορίσ’νε; Αφού μόνε απ’ τα μπουρμπουάρια συμπληρώνω ένα μιστό, χώρια τ’ άλλα. Αμ το άλλο με τσ’ ξέν’; Το μάτε τ’ς τζ’ βγάλαν οι ξέν’; Mε τα χίλια παρακαλετά με δάν’σε ο γκμπάροζεμ τον Αλβανό τ’ να σκάψω τ’ αμπέλ’, έχε γούστο να με τον μπάρνε. Μόνε ποιός θα τσ’ πει ότι δε γκερδίσαν και τσ’ σταναχωρέσ’, γιατί οι μ’σοί νομίζ’νε ότι έναι νικητές. Προπαντός φοβούμε μη σταναχωρεθεί κειο το καλό παιδί ο Άρης, που έναι λέγ’ πολύ ευαίσθητο, σα γκορτσούδ’. <br />
Αμ του Κουκουέ τι σε λέγ’. Όσο μπάνε και πλιουτερίν’νε. Έχ’νε λεγ’ φκιαξ’ φταριά, που το λένε φυτώργιο, και ρίξαν’ το μεσονόρο τσ’ ηλικίγιας απ’ τα 80 στα 79. Έναι που αλλάξαν και ντ’ γλώσσα τς’. Άκ’σες να σε πούνε τίποτα για τ’ν Οκτωβριγιανή επανάστασ’; Κάμαν μαθέ και καλές μεταγραφές. Πήραν κάτ’ θανατικοί κομμουνιστές στο κόμμα. Πήραν μια αντάν μπαμπαντάν κουμουνίστεργια τ’ Λιάνα ντ’ Γκανέλλ’, που τσ’ πατσαβούριασε ούλ’. Τσ’ έπαιξε το σλιάβερ π’ λέγ’ κι γη γιαγιά μ’. Ε, και κ’τσα στραβά τον τζακμακίσαν πάλε το βουλευτή. Έτσ’ που παγαίν’νε, σε καμιά κατοστή χρόνια μπορεί και να κυβερνήσ’νε. <br />
Τ’ άλλα κόμματα παγαίν’νε για το ξεροκόμματο σα ντο διακονιάρ’. Κι άμα δε ντρέπομνα, θα ήλεγα ότι πήραν απ’ τα τρίγια το πιο μακουρλό, όπως κι γοι Λημνιοί, αλλά όχ’ δε ντο λέγω, εγώ είμαι σεβαστ’κός άθρωπος. Έχ’νε όμως ένα ζουρλαμά αμάν αμάν, αλαζονείγια για τ’ ανάθεμα. Φτωχό τ’αρνί, αλλά πλατιά η γιουρά τ’.<br />
Μυτιλ’νοί ξεμυτιλ’νοί, το πρέπον έναι να τσ’ δώκομ’ σχαρίκια. Και πρώτα πρώτα στο γκύριο Σιφουνάκ’ που έγ’νε και υπουργός. Αυτός για τ’ν ακρίβγεια έναι Κρητομυτιλ’νιός. Αψ’λό παιδί, ωραίο. Άσε που μας έχ’ κάμ’ διάφορα πράμματα εμάς τσ’ Λημνιοί. Έχ’ γράψ’ βιβλία για τσ’ τροχαλόμαντρες και για τα αγκελ’σούδια. Ε λίγο τόχ’ς; Τώρα τι βρίσκ’ σε τέτοια παρακατιανά πράμματα, που μεις τρομάξαμ’ να φύγουμ’ από δεκεί, Θιός και ψυχή τ’. Η γιαγιά μ’ η Βωτώ πάντως πολύ τον στμέρεν’ γιατί τς’ θ’μίζ’ το μπαπού μ’ στα νιάτα τ’. Μόνε δε γκαταλαβαίνω πως και γίν’κε υπουργός αφού κατηγόριε τσ’ εκσυγχρονιστές. <br />
Κι ο γ’άλλος ο Παπαδέλ’ς, ωραίος κύριος, με το μουσάκιε τ’, και έναι λεγ’ και επίκουρος καθηγητής, αλλά και εκσυγχρονιστής. Στ’ν αρχή δε γκατάλαβα και νόμ’ζα ότι δλευ’ στο γυμνάσιο καθηγητής. Ύστερα με το εξηγήσαν ότι έναι γιατρός και με εξηγήσαν και τι θα πει μαθέ επίκουρος. Έναι λέγ’ εκειός ο γιατρός που μπορεί να έχ’ και γιατρείο, άμα δλευ’ στο νοσοκομείγιο. Γιατί οι γ’ άλλ’ δεν έχ’νε, για παράδειγμα οι Καστερνοί γιατροί έχ’νε ούλ’ κλείσ’ τα γιατρεία τς’. Για πάγαινε σα γκατ’ στο Κάστρο, γιατρείο ούτε για δείγμα. Ούλ’ οι γιατροί πουρνό πουρνό στο νοσοκομείγιο. Α, ούλα κι ούλα το ΕΣΥ στ’ Λήμνο εφαρμόζεται κατά γράμμα. Έναι που τσ’ ελέγχ’ και η ΔΟΥ, η γι’ εφορία ντε, όχ’ σα γκάτ’ άλλα μέρ’ που κυν’γάνε κανένα ατζγκάνο που πλει πατάτες. <br />
Το ντρίτο βουλευτή που έναι κουκουές δε ντο ξέρω τον άθρωπο, καλός με φαίνεται κι αυτός απ’ τ’ φωτογραφίγια, τον λένε μαθέ και Σκοπελίτ’ αλλά τι μας νοιάζ’ εμάς κι Αβδούλ Χαμίτ να τον λέγαν οι κουκουέδες θα τον ψηφίζαν. Αυτούν’ έναι καλοί αθρώπ’, ότ’ τσ’ λέγ’ το κόμμα ψηφίζ’νε, όχ’ σα γκάτ’ άλλ’ που σκών’νε ντ’ μπαντιέρα.<br />
Άντε και σ’ τσ’ άλλες με υγεία να ξαναβγάλομ’ τσ’ Μυτιλ’νοί να χαρούμε. <br />
Ο τζαναμπέτ’ς<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΤΟ ΠΟΣΟΝ ΤΩΝ 100.000 ΔΡΑΧΜΩΝ<br />
ΣΤΟΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ <br />
«ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ»<br />
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ</strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>………ΤΩΝ ΑΠΟΓΕΝΟΜΕΝΩΝ</strong><br />
<br />
Με μεγάλη λύπη ακούσαμε το άγγελμα του θανάτου των αγαπημένων συγχωριανών μας, <strong>Δέσποινας Καρκαβίλα</strong>, <strong>Θανάση Αρχοντίδη </strong>και <strong>Ασημένιας Ζαϊμη,</strong> καθώς και τον πρόωρο θάνατο του <strong>Γιάννη Παπαϊωάννου</strong>, του αγαπημένου συζύγου της συγχωριανής μας Φανής Χατζηρόδου. Χάθηκε επίσης σε τραγικό τροχαίο ατύχημα ο <strong>Γιάννης Γερασίμου</strong>, πατέρας του φίλου του Συλλόγου Ατσικιωτών, Βασίλη Γερασίμου, από το Κατάλακο. Ο Σύλλογος Ατσικιωτών εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια. Ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει και η μνήμη τους να είναι αιωνία.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η Θεμελίωση του Δημαρχιακού Οικήματος στην Ατσική</strong><br />
Στις 3/5/2000 έγινε στην Ατσική η τελετή θεμελίωσης του Δημαρχιακού οικήματος. Παραβρέθηκαν πολλοί πολίτες της Ατσικής και άλλων χωριών. Τον αγιασμό έκανε ο μακαριώτατος μητροπολίτης Λήμνου. Παρέστησαν ο υπουργός Αιγαίου Νίκος Σηφουνάκης, ο νομάρχης Λέσβου Δημήτρης Βουνάτσος, ο έπαρχος Λήμνου Βαγγέλης Γιαρμαδούρος, ο δήμαρχος Ατσικής Γιώργος Αρχοντίδης με το δημοτικό συμβούλιο, οι άλλοι δήμαρχοι της Λήμνου και άλλοι εκπρόσωποι διαφόρων αρχών. Το δημαρχιακό κατάστημα προβλέπεται να είναι μεγάλο και πολυτελές. Ευχόμαστε να είναι καλορίζικο και πάντα στην υπηρεσία του πολίτη.<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Νέος δίσκος του Παναγιώτη Λαντούρη</strong><br />
Ετοιμάζεται ο νέος δίσκος, αφιέρωμα στη Λήμνο, του Παναγιώτη Λαντούρη με τίτλο «Λήμνος αγαπημένη». Θα περιλαμβάνει παλιά παραδοσιακά Λημνιακά τραγούδια, αλλά και νέα τραγούδια για τη Λήμνο. Ο σπουδαίος Λημνιός καλλιτέχνης που διακρίνεται για τη μεγάλη αξία του και για τους αγώνες του και την αγωνία του για τη διατήρηση της παράδοσης στη Λήμνο, έχει επιστρατεύσει για συνεργάτες (μουσικούς κλπ) τα πρώτα ονόματα της πιάτσας, ούτως ώστε η ποιότητα της προσπάθειας είναι εξασφαλισμένη. Καλή επιτυχία και με το καλό να πάρουμε το δίσκο στα χέρια μας. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>«Λήμνια κακά»</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-OgHkFNwmoJQIP6xs6e7IPC9jpqw_KeSd797jMU8MC6B-rsris3oieNwFgoccSB06tU-IitCoslUsdVk0d2H1unxCSfK3v254_l9ECB7c1RxXehGh0Y-25Y6T4-vI2V-GKT0dZ-IHsZQ/s1600-h/Scan10114.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-OgHkFNwmoJQIP6xs6e7IPC9jpqw_KeSd797jMU8MC6B-rsris3oieNwFgoccSB06tU-IitCoslUsdVk0d2H1unxCSfK3v254_l9ECB7c1RxXehGh0Y-25Y6T4-vI2V-GKT0dZ-IHsZQ/s400/Scan10114.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419287931499923474" /></a><br />
<br />
<strong>Γράφει η φιλόλογος Ευτυχία Κτιστάκη - Τραγάρα</strong><br />
<br />
Ποικίλες μυθολογικές αναφορές υπάρχουν για τα ελληνικά νησιά, για το πώς εποικίστηκαν από θεούς και ήρωες και για το πώς στα ακρογιάλια τους έσμιξαν με επιτόπιες νύμφες και γέννησαν λαούς ικανούς να δημιουργήσουν τις όμορφες νησιώτικες πολιτείες. <br />
Η Λήμνος είναι το ιερό νησί του Ηφαίστου, του σιδηρουργού θεού. Εκεί είχε πέσει, όταν τον εκσφενδόνισε ο Δίας από τον Όλυμπο και οι κάτοικοι του νησιού οι Σίντιες, οι «αγριόφωνοι» τον περιέθαλψαν. Στη Λήμνο είχε και τις περίφημες «καμίνους», το εργαστήριό του. Με τη Λήμνο συνδέεται και ο Διόνυσος, ο θεός του κρασιού και της χαράς, που έσμιξε με την Αριάδνη και απέκτησαν γιους, το Θόαντα, το Στάφυλο, τον Οινοπίωνα και τον Πεπάρηθο.<br />
Ο Θόας έγινε βασιλιάς της Λήμνου και απέκτησε μια κόρη την Υψιπύλη. Την αρχαία εκείνη εποχή, οι γυναίκες της Λήμνου, αμελώντας για τα θρησκευτικά καθήκοντά τους, δεν τιμούσαν όπως έπρεπε τη θεά της ομορφιάς, την Αφροδίτη, σύντροφο του Ηφαίστου. Η θεά οργίστηκε και για να τις τιμωρήσει έκανε το σώμα τους να αναδίδει μια ανυπόφορη δυσοσμία, ώστε οι άντρες τους να μην θέλουν πια να τις πλησιάσουν ερωτικά. Όσο διαρκούσε αυτή η κατάσταση οι άντρες άρπαζαν γυναίκες από τις κοντινές ακτές της Θράκης. Οι Λήμνιες γυναίκες περιφρονήθηκαν, ταπεινώθηκαν και είδαν τη γενιά τους να αναμειγνύεται με ξένες φυλές. Τα νόμιμα παιδιά τους έχαναν τα δικαιώματά τους στον ίδιο τον τόπο τους. Στο τέλος δεν άντεξαν την καταφρόνια, συνεννοήθηκαν όλες μαζί και προχώρησαν σε μια ανόσια πράξη, ένα ομαδικό φρικιαστικό έγκλημα. Μέσα σε μια νύχτα, έσφαξαν όλους τους άνδρες του τόπου και δεν άφησαν κανένα ζωντανό για να ζητήσει εκδίκηση. Μόνο η Υψιπύλη σπλαχνίστηκε τον πατέρα της και κατάφερε με μεγάλη μυστικότητα να τον σώσει και να τον φυγαδεύσει. Με τη μαζική αυτή δολοφονία συντελέστηκαν τα λεγόμενα «Λήμνια κακά» από την «Λημνίαν χείρα» αποδίδοντας την «Λημνίαν δίκην».<br />
<br />
<em>Από Ετρουσκική τοιχογραφία.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge0088NewrAGo8m7YPuD9vJNrMXEXlrloI9BC_loaGbMgwDmIwv51Tmybj7JBRa5OHLM7HAgcUUv8Vjt0h-QFdXfZsYyKo2AGWJRlqrPb5x0Jvbdb2gph3TCn9zVg8e8Srhpel96r6c5Q/s1600-h/Etruscan_mural_amazons.gif"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 279px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge0088NewrAGo8m7YPuD9vJNrMXEXlrloI9BC_loaGbMgwDmIwv51Tmybj7JBRa5OHLM7HAgcUUv8Vjt0h-QFdXfZsYyKo2AGWJRlqrPb5x0Jvbdb2gph3TCn9zVg8e8Srhpel96r6c5Q/s400/Etruscan_mural_amazons.gif" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425535182451206978" /></a> <br />
<br />
Οι Λήμνιες μετά τη σφαγή, οργάνωσαν μια γυναικοκρατούμενη κοινωνία και αναγνώρισαν αρχηγό τους την Υψιπύλη. Τώρα πια εκείνες δούλευαν τη γη και εξασφάλιζαν την τροφή τους. Οι ίδιες έφτιαχναν τα εργαλεία για τη δουλειά τους, τα όπλα για το κυνήγι, τα οχυρωματικά έργα για την άμυνα του νησιού. Σ’ αυτή την κατάσταση βρήκαν τη Λήμνο οι Αργοναύτες, που είχαν κινήσει για την Κολχίδα από την Ιωλκό, αναζητώντας το «χρυσόμαλλο δέρας», όταν στάθμευσαν για ανεφοδιασμό στο λιμάνι τους.<br />
Ο Ήφαιστος, επειδή ενδιαφερόταν για το νησί, όπου είχε βρει σωτηρία και καταφύγιο, ζήτησε από την Αφροδίτη να συγχωρήσει τις Λήμνιες και να τις ευλογήσει με νέα γενιά ανθρώπων. Και η θεά δεν αρνήθηκε. Έστειλε ερωτικό πόθο στις καρδιές των γυναικών για τους περαστικούς ξένους, τους Αργοναύτες. Οι Λήμνιες καλοδέχτηκαν τους Αργοναύτες. Πρώτα τους έστειλαν για δώρο στο καράβι τους την «Αργώ», ένα φορτίο κρασί. Ύστερα ανταμώθηκαν, έφαγαν, ήπιαν και χάρηκαν. Όλες βρήκαν το ταίρι τους. Η Υψιπύλη διάλεξε τον Ιάσονα, τον αρχηγό των Αργοναυτών. Αργότερα η «Αργώ» συνέχισε το ταξίδι της για τη μακρινή Αία. Οι Λήμνιες έγιναν ξανά μητέρες. Νέοι άνθρωποι γεννήθηκαν και συνέχισαν την πορεία της Λήμνου. Έτσι τα «Λήμνια κακά» έγιναν «Λήμνια καλά», με τη βοήθεια του Ηφαίστου, της Αφροδίτης, αλλά και των ίδιων των Λημνίων γυναικών. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Παρά λίγο πρωταθλητής ο «Ηρακλής Ατσικής»</strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Νίκος Βλαχόπουλος</strong><br />
<br />
<em>Νίκος Βλαχόπουλος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8TENU9gf675gtMCT3Y2TbMdHbtYqvFbo-d8IvCrVUT_yjHkCnBtHkGGduT1zBWDiSDKE46HBF5jFojWEtW0f_verzo90Oy4vEFI3Oxp19U9otrpeKsvwmp0aLBk3DCTLCIpPEukh2VFU/s1600-h/Scan10529.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8TENU9gf675gtMCT3Y2TbMdHbtYqvFbo-d8IvCrVUT_yjHkCnBtHkGGduT1zBWDiSDKE46HBF5jFojWEtW0f_verzo90Oy4vEFI3Oxp19U9otrpeKsvwmp0aLBk3DCTLCIpPEukh2VFU/s400/Scan10529.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419293323108530962" /></a><br />
<br />
Η ιστορική ομάδα του Ηρακλή ιδρύθηκε το 1953. Τα πρώτα βήματα της εφηβείας μας περνούσαν μέσα από το γήπεδο με τις μολόχες, που κόλλαγαν τη μπάλα και χανόταν η προσπάθεια του ποδοσφαιριστή. Πολλές φορές η μπάλα κρυβόταν μέσα στα καλάμια του παπά Χαράλαμπου. Η προσπάθεια δεν σταματούσε ποτέ. Ήρθαν πρωταθλήματα και κύπελλα. Ήρθαν χαρές και λύπες. Κάθε Κυριακή οι μάνες μας έτρεχαν να καμαρώσουν τους λεβέντες τους, που φορώντας τα γαλανόλευκα, άλλαζαν μορφή από εκείνη του αγρότη, του εργάτη, του ψαρά, του μαθητή. Αναδείχθηκαν μεγάλα ποδοσφαιρικά ονόματα, που τώρα είναι μεσήλικες ή βρίσκονται στην τρίτη ηλικία. Είναι αυτοί που καμαρώνουν από τις επίσημες και ωραίες πλέον τώρα κερκίδες του γηπέδου, τα νέα παιδιά, που δοξάζουν όπως και οι ίδιοι την φανέλα του Ηρακλή. <br />
Ας έρθουμε όμως στη σημερινή ομάδα, που είναι πρωταγωνιστής στο τοπικό πρωτάθλημα. Η φετινή προσπάθεια ανταμείφθηκε με την τρίτη θέση. Αν είχαν δραστηριοποιηθεί από την αρχή, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Στο τέλος του πρωταθλήματος η ομάδα είχε μεγάλη φόρμα. Πήρε σπουδαία αποτελέσματα από τον πρωτοπόρο Κάσπακα, 2-2 στη Μύρινα και νίκη 2-1 στην Ατσική. Νίκησε τον Κεραυνό 2-1 στον Άγιο Δημήτρη και έφερε 2-2 στην Ατσική. Είχε τη δεύτερη θέση με 30 βαθμούς, πριν αρχίσουν τα πλέι οφ. Στο πρώτο παιχνίδι των πλέι οφ με την Προποντίδα, κέρδισε μέσα στην Κούταλη με 4-0 και στην Ατσική με 5-2. Πέρασε στα ημιτελικά και στο παιχνίδι με τον Κεραυνό μέσα στον Άγιο Δημήτρη έγινε η μεγάλη σφαγή. Έχασε με 4-3, ενώ κέρδιζε 3-1. Ο διαιτητής αδίκησε κατάφωρα την ομάδα, αποβάλλοντας 3 ποδοσφαιριστές, την ραχοκοκαλιά της ομάδας, Ψυρούκη, Κάντζο, Λαγό. Στο δεύτερο παιχνίδι, ο Ηρακλής αποδεκατισμένος δυστυχώς έχασε. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί του χρόνου, με τους παίχτες να είναι πιο έμπειροι και με την καθοδήγηση του αξιόλογου προπονητή Δημήτρη Κουκάκη. <br />
<br />
<strong>«Ηρακλής Ατσικής»</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivtpWhx7SAxdRWJTcf7aejmQ2QH5phcMXsfgPGQBPAOpEX3QQ-5ocUzZpUa0EOulPN0e4z1DAswhi0bm44ubDkgoAjPeHyd7H17TwHyEzmYFMEVNBgKPivTzCKlZc8tAJufp5qJnyGeVw/s1600-h/Scan10377.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivtpWhx7SAxdRWJTcf7aejmQ2QH5phcMXsfgPGQBPAOpEX3QQ-5ocUzZpUa0EOulPN0e4z1DAswhi0bm44ubDkgoAjPeHyd7H17TwHyEzmYFMEVNBgKPivTzCKlZc8tAJufp5qJnyGeVw/s400/Scan10377.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418896976037653618" /></a><br />
<em>Όρθιοι από αριστερά. Μουνδράκης, Γκαράλης, Σαράντης, Λαγός, Μπαϊράμης, Μπεκρής, Κουκουλίθρας, Κιουρανάκης. Καθιστοί. Μαυράκης, Ψυρούκης, Κρίκης, ένας στρατιώτης, Νικολάου, Κάντζος, Αποστόλου. </em><br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Το Δημοτικό Σχολείο Ατσικής</strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Δ/ντής του Δημοτικού Σχολείου <br />
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΟΥΤΖΟΥΡΗΣ</strong> <br />
<br />
Το Δημοτικό Σχολείο Ατσικής εναρμονισμένο στις απαιτήσεις και προκλήσεις των καιρών για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σχολείο, προσπαθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να επιτύχει τους στόχους του, που είναι: α) Η προετοιμασία των μαθητών για μια ζωή συνεχούς γνώσης. β) Η εδραίωση της μεταγνωστικής συνείδησης. γ) Η διαφύλαξη και προώθηση του πολιτισμού μας.<br />
Με την οικονομική βοήθεια του Δήμου Ατσικής και τις συνεχείς προσπάθειες του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων προσπαθούμε να οικοδομήσουμε ένα σχολείο αντάξιο των ευρωπαϊκών απαιτήσεων. Πολλά έγιναν, πολλά όμως πρέπει να γίνουν.<br />
Η δανειστική μας βιβλιοθήκη συμβάλλει στην απόκτηση γνώσεων και παρέχει πολύτιμη βοήθεια στο έργο της διδασκαλίας. Η βιβλιοθήκη πρέπει να εμπλουτισθεί με βιβλία για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες όχι μόνο των μαθητών του δημοτικού, αλλά και των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Χρέος των εκπαιδευτικών είναι να βοηθήσουν τα παιδιά να αγαπήσουν το βιβλίο και να κατανοήσουν γιατί διαβάζουν ένα βιβλίο. <br />
Γράφει η Μάρω Δούκα στην ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ: «…αναρωτιέμαι τι μπορεί να σημαίνει σήμερα διαβάζω ένα βιβλίο. Διαβάζω απλώς για να αποξεχαστώ, ή διαβάζω για να γυρίσω την πλάτη μου στην εικόνα, να αντισταθώ στη χυδαιότητα, να διευρύνω την κριτική μου ικανότητα, να προκαλέσω και να τροφοδοτήσω τη φαντασία μου, να αναπτερώσω το ηθικό μου, να αποδεσμευτώ από το συγκεκριμένο, να συλλάβω το αφηρημένο, να αναρωτηθώ για τον προορισμό μου, να οραματιστώ το μέλλον μου;…»<br />
Δε θέλουμε μια βιβλιοθήκη μονίμως κλειδωμένη, απλησίαστη, αλλά ανοιχτή σε όλους. Είναι χρέος μας λοιπόν να βηθήσουμε στην ίδρυση μιας μεγάλης βιβλιοθήκης, γιατί η ίδρυσή της δεν απασχόλησε ποτέ τους ιθύνοντες ή δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ με την ανάλογη σοβαρότητα και συνέπεια.<br />
Το σχολείο μας ταξιδεύει μεν στο μαγικό κόσμο του INTERNEΤ, λείπει όμως η σελίδα μας που θα μπορούσε να προβάλλει το σχολείο, όχι μόνο σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. <br />
Η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, χωρητικότητας 120 ατόμων περίπου, θα μπορεί σε λίγο καιρό να ανταποκρίνεται σε κάθε είδος πολιτιστικών εκδηλώσεων. <br />
Αγαπητοί απανταχού Ατσικιώτες, μέσα από αυτή την εφημερίδα, θα ήθελα να κάνω μια πρόταση και ταυτόχρονα έκκληση σε όλους σας. Μη ξεχνάτε τον τόπο των πατέρων σας, συμβάλλετε στην ανύψωση και στην πρόοδο του τόπου που γεννηθήκατε με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας.<br />
Αυτό το καλοκαίρι, μια συνάντηση στο χώρο του σχολείου με τη συνεργασία του Δήμου, του Συλλόγου Γονέων και του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου, θα έφερνε νομίζω θετικά αποτελέσματα για όλους μας.<br />
<br />
<em>Από εκδήλωση του Δημοτικού Σχολείου Ατσικής. «Ημέρα οδικής ασφάλειας».</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXR6JFRwaHoA34yJjd-LO-HoinPCerJpXUrhRYr7QVLqEY-H5vxRH-8-30rSStkIVMJKONYonj-03jVGAkLV3qHRWG_GwNYyK-sR5iUFQySFfdI_d7CVritrKiClX3_5X1FRjPAygwDIE/s1600-h/Scan10434.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 263px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXR6JFRwaHoA34yJjd-LO-HoinPCerJpXUrhRYr7QVLqEY-H5vxRH-8-30rSStkIVMJKONYonj-03jVGAkLV3qHRWG_GwNYyK-sR5iUFQySFfdI_d7CVritrKiClX3_5X1FRjPAygwDIE/s400/Scan10434.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418892772412783954" /></a>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-62169566855206981352009-11-29T11:51:00.000-08:002011-03-07T07:42:12.579-08:00Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 3<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggQzrza0wnpWtvPdTTSDzpgH5xWZTPWsmUsE014ObT3JpuriSJtFNA3tc5Z3lh9VlZZSz0bKYBVWEwu0VY8aOnvtYkL3BsOivQ8H-EycBFHChMkQeGd_ycYCPXjnuEt3E63XGMHqQCXpk/s1600-h/Scan10595.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 74px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggQzrza0wnpWtvPdTTSDzpgH5xWZTPWsmUsE014ObT3JpuriSJtFNA3tc5Z3lh9VlZZSz0bKYBVWEwu0VY8aOnvtYkL3BsOivQ8H-EycBFHChMkQeGd_ycYCPXjnuEt3E63XGMHqQCXpk/s400/Scan10595.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419304535430635650" /></a><br />
<br />
<strong>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
<br />
ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ<br />
<br />
Έτος 1ο, Αρ. Φύλλου 3, Αύγουστος - Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2000</strong><br />
Γραφεία: Νικηταρα 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412<br />
e-mail: ifonitisatsikis@hotmail.com <br />
<br />
<br />
<strong> Τριμηνιαία έκδοση<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Εκδότης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Υπεύθυνος ύλης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Γραφικές τέχνες<br />
ΘΡΙΑΣΙΟ<br />
5576740-0977410968<br />
<br />
Συνδρομές<br />
Ετήσια εσωτερικού δρχ. 2000<br />
Ετήσια εξωτερικού $ ΗΠΑ 20<br />
$ Καναδά 20<br />
$ Αυστραλίας 20 <br />
<br />
</strong><br />
<br />
<br />
<strong>ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΙ<br />
Η «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ» ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ. <br />
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΧΩΡΙΑΝΟΥΣ.<br />
ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ, ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ,<br />
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΛΗΜΝΙΕΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ.<br />
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.</strong><br />
<br />
<br />
Λήμνος<br />
είναι τα σμήνη των σπουργιτιών<br />
που αλλάζουν ξαφνικά κυματισμό<br />
και σαρκάζουν τις γεηρές υπάρξεις μας<br />
κάθε απόγευμα.<br />
Σ.Τ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ένθερμη παρουσίαση της «Φωνής της Ατσικής» από την εφημερίδα «Λήμνος»</strong> <br />
Εκτεταμένη και άκρως κολακευτική ήταν η παρουσίαση που επιφύλαξε η εκλεκτή εφημερίδα «Λήμνος» του Ηλία Κότσαλη στη «Φωνή της Ατσικής». Ευχαριστούμε από καρδιάς. Δεν ξεχνούμε ότι είμαστε απλά ένα μικρό έντυπο ενός πολιτιστικού συλλόγου. Όμως τα καλά λόγια αρέσουν στον καθένα. Ιδίως όταν προέρχονται από μια αξιόλογη εφημερίδα σαν τη «Λήμνο» και από ένα αξιόλογο άνθρωπο σαν τον Ηλία Κότσαλη. <br />
<br />
<br />
<strong>Συγχαρητήρια στη «Φωνή της Ατσικής» από το «Λημνιακό Βήμα»</strong><br />
Συγχαρητήρια για την έκδοση της εφημερίδας μας είχαμε από το «Λημνιακό Βήμα» του γιατρού και επί σειρά ετών επιτυχημένου τέως δημάρχου Μύρινας Γιώργου Χατζηχαραλάμπους. Οι αγώνες του Γιώργου Χατζηχαραλάμπους για τη Λήμνο και τους Λημνιούς και η τεράστια κοινωνική προσφορά του είναι πράγματα γνωστά σε όλους. Γι αυτό και τα συγχαρητήριά του έχουν μεγάλη βαρύτητα για μας. Ευχαριστούμε θερμά. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΗ Η ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ<br />
ΣΤΗΝ ΑΤΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΗΜΝΟ<br />
ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ</strong><br />
<br />
Ο άθλιος τρόπος που λειτουργεί η ταχυδρομική υπηρεσία στην Ατσική αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της Λήμνου, παρουσιάσθηκε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας. Ο Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου είχε προειδοποιήσει ότι θα ασχοληθεί ζεστά με το θέμα. Συνεπείς μ’ αυτή την υπόσχεση, στείλαμε επιστολές προς τον Υπουργό Μεταφορών - Επικοινωνιών κ. Βερελή, προς τον Υπουργό Αιγαίου κ Σηφουνάκη, προς τους βουλευτές του νομού κ. Παπαδέλλη και κ. Σκοπελίτη, στο Νομάρχη κ. Βουνάτσο και στον Έπαρχο κ. Γιαρμαδούρο. Σ’ αυτές τις επιστολές τους περιγράφαμε την κατάσταση και τους ζητούσαμε να παρέμβουν, ο καθένας απ’ το πόστο του, ώστε να σταματήσει αυτό το αίσχος που ταλαιπωρεί τους κατοίκους. Περιμένουμε τις απαντήσεις τους, αλλά προπαντός τις ενέργειές τους. Αυτά προς το παρόν και θα επανέλθουμε. Για την ακρίβεια, όχι απλώς θα επανέλθουμε, αλλά το θέμα αυτό θα το έχουμε πρωτοσέλιδο συνεχώς και θα το κάνουμε σημαία μέχρι να δοθεί οριστική λύση. Οι υποσχέσεις από την κυβέρνηση για προτεραιότητα στη λύση των καθημερινών προβλημάτων των πολιτών, είναι αυτονόητο ότι πρέπει να δοκιμάζονται στην πράξη. Εμείς δεν έχουμε καμμιά διάθεση να τις αμφισβητήσουμε. Απλώς θα περιμένουμε. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL6mA8u2QnrSyfeadnAQdlbC_tuaob7rK88CMVT_W6CNYexs5eJc5acCXhjKAZziLFSs2tKJrAHyw6TL4Xeh2_Hcyku7LXsvRKYTWU0MYVpAJlH9tUDZKQDI3VkW9IJnM8XqVR4EmyCmE/s1600-h/imagesCA5UGAAE.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 106px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL6mA8u2QnrSyfeadnAQdlbC_tuaob7rK88CMVT_W6CNYexs5eJc5acCXhjKAZziLFSs2tKJrAHyw6TL4Xeh2_Hcyku7LXsvRKYTWU0MYVpAJlH9tUDZKQDI3VkW9IJnM8XqVR4EmyCmE/s400/imagesCA5UGAAE.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5429595454080041186" /></a><br />
"Νάχαμ ένα ταχυδρόμο, <br />
γράμματα να μοίραζε <br />
νάρχενταν και μέχρι τ' μπόρτα <br />
τότες δε θα πείραζε"<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Προς τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών<br />
<br />
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ</strong> <br />
Με την επιστολή αυτή θέλουμε να σας γνωστοποιήσουμε ένα θέμα που μας απασχολεί ιδιαίτερα και το οποίο εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Υπουργείου σας. Το θέμα αυτό είναι ο τρόπος που λειτουργεί η ταχυδρομική υπηρεσία στην Ατσική Λήμνου, από την οποία καταγόμαστε, ένα χωριό με χίλιους περίπου κατοίκους, το οποίο είναι τώρα έδρα του Δήμου Ατσικής. Λάβαμε το θάρρος να απευθυνθούμε απ’ ευθείας σε σας, για να είμαστε βέβαιοι ότι θα λάβετε γνώση. Επίσης μας ενθάρρυνε το γεγονός, ότι ο πρωθυπουργός εδήλωσε κατ’ επανάληψη, ότι θα δοθεί προτεραιότητα στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη.<br />
Η αλληλογραφία, λοιπόν, στο χωριό μας δεν μοιράζεται στα σπίτια των κατοίκων, αλλά «εκφωνείται» καθημερινά σε ένα από τα καφενεία της πλατείας. Για να λάβει κάποιος πολίτης την αλληλογραφία του, θα πρέπει να στήνεται τη μισή ημέρα στην πλατεία του χωριού, να συνωστίζεται σε ένα καφενείο και να περιμένει τον ταχυδρόμο, δεδομένου ότι αυτός δεν έχει καθορισμένη ώρα που έρχεται. Θα πρέπει ως εκ τούτου οι κάτοικοι για να λάβουν μια επιστολή ή ένα λογαριασμό, να μην εργάζονται μέχρι το μεσημέρι. Και βέβαια καθώς είναι ανέφικτο ένα ολόκληρο χωριό χιλίων κατοίκων να περιμένει τον ταχυδρόμο, πλείστες επιστολές δεν παραλαμβάνονται από τους δικαιούχους με αποτέλεσμα να πηγαινοφέρνονται για μέρες ή για εβδομάδες στην τσάντα του ταχυδρόμου. Σημειωτέον, ότι οι ομαδικές επιστολές, ή οι λογαριασμοί ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ, «τοποθετούνται» σε μια χάρτινη κούτα στο καφενείο, όπου παραμένουν για μέρες μέχρι τελικά να παραληφθούν, και αφού ο κάθε ενδιαφερόμενος έχει κάνει «ανασκαφή» μέσα στο κουτί για να βρει τα δικά του. Αν είναι τυχερός και τα βρει έχει καλώς, αλλιώς του κόβουν το ρεύμα, το τηλέφωνο κλπ. Άξιο αναφοράς είναι ακόμη το ότι οι συντάξεις πληρώνονται μέσα στο καφενείο ενώπιον όλων των θαμώνων. Θέλουμε να γίνει σαφές, ότι δεν έχουμε διαφορές με τους υπαλλήλους των ΕΛΤΑ, οι οποίοι κοπιάζουν, αλλά με το σύστημα διανομής της αλληλογραφίας, που είναι παντελώς αναξιόπιστο. Πρέπει ακόμα να σας πληροφορήσουμε ότι με εξαίρεση τη Μύρινα και το Μούδρο, όλα τα υπόλοιπα χωριά της Λήμνου λαμβάνουν με αυτό τον τριτοκοσμικό τρόπο την αλληλογραφία τους.<br />
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ<br />
Επειδή θεωρούμε ότι αυτός ο τύπος ταχυδρομικής υπηρεσίας, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, προσβάλλει τους πολίτες και τη χώρα μας, αλλά και παραβιάζει τα συνταγματικά περί ισότητος δικαιώματα των πολιτών, σας παρακαλούμε θερμώς να ενεργήσετε τα δέοντα για να πάψει αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο και η αλληλογραφία να μοιράζεται στα σπίτια των κατοίκων, όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Θα μπορούσαμε να προτείνουμε αντί της καθημερινής αλλά αναποτελεσματικής όπως είναι σήμερα προσέλευσης του ταχυδρόμου, την προσέλευσή του τρεις φορές εβδομαδιαίως, αλλά με το μοίρασμα της αλληλογραφίας στα σπίτια. <br />
<br />
Με εκτίμηση και σεβασμό<br />
Για το Διοικητικό Συμβούλιο <br />
<br />
<br />
Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας <br />
Σ. Τραγάρας Χ. Μανωλούκος<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ</strong><br />
<br />
<strong>Πατρίδα ερωτική</strong><br />
<br />
Αλλόκοσμη εξώκοσμη δική μου<br />
το λείο σου κεφάλι ροδάκινο στο μάγουλο<br />
τα μάτια ηλιοστάλαχτα φίλντισι και μαστίχα<br />
εδύσανε οι ίριδες πίσω από χαρακώματα<br />
η ξιφολόγχη αερινή στο κούτελο ανεμίζει<br />
τα μαύρα χείλη σου μακαρισμός<br />
κι από τ’ αυτιά σου κρέμονται πορείες μετανοητών<br />
αστράφτουν μαλαχιτοπράσινα νερά <br />
στους λόφους του λαιμού σου<br />
έβαλαν τα σημάδια επάνω σου οι μοίρες<br />
τα δέσανε καλά με ηφαίστεια λάβα <br />
απ’ τους ανασασμούς του Μόσυχλου<br />
στηθήκαν οι μαστοί σου ιεροί ναοί<br />
θέλγουν προσκυνητές καλούν απίστους<br />
βιονικές αόρατες χορδές πυροδοτούν μυρεψική<br />
στα χέρια το κηρόμελι Λαμπρή μέσ’ τα θυμάρια<br />
ναματερό ο αφαλός που ξεδιψώ <br />
σκηνοποιός στην έρημο<br />
κι ανάμεσα στις ρίζες των μηρών σου<br />
το μύχιο χιλιόκαρπο κέρνος των Κορυβάντων. <br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Λήμνος» του Σ. Τραγάρα<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Πύρινες πέτρες</strong><br />
<br />
Τι κι αν ήρθαν τόσοι και τόσοι.<br />
Σίντιες μείναμε και παιδιά του Ηφαίστου.<br />
Το σίδερο της όψης μας το φτιάξαμε καρδιά<br />
και με το ίδιο χώμα αρμολογούμε τις μάντρες.<br />
Τραχειά η φωνή για να κρυφτεί η λάβα<br />
και τα θερμά ύδατα της αντοχής.<br />
Πύρινες πέτρες, με τη μνήμη της φωτιάς της πρώτης<br />
στον Αη-Σώζο φέρνουμε στο μήνα της ζωής τις λειτουργιές.<br />
Αμήτορες και αυτοφυείς, με τη θέληση των ψυχών μας,<br />
τη σύνθεση των πυρών τώρα επιτελούμε. <br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Γηγενές πυρ» του Ιωάννη Ψάρρα. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ<br />
<br />
Γράφει ο Ιωάννης Ψάρρας</strong><br />
<br />
Είναι καλό να μην ξέρεις κάποιον που έχει γράψει ένα βιβλίο. Καμμιά φορά, αν και όχι πάντοτε, επηρεάζεσαι από τη φυσιογνωμία, τις απόψεις του, τις μετριότητές του. Ξεχνάς ότι όταν κανείς γράφει, είναι λίγο ή αρκετά πιο πάνω από τις συνήθειές του. Είναι ωραίοι οι άνθρωποι στην τέχνη τους. Εκεί συναντώνται. Στην καθημερινότητά τους είναι συνήθως μικροί, ελάχιστοι. Γι’ αυτό εδόθη η τέχνη. Για ανάταση και εξύψωση.<br />
Οι πνεύμονες μαζεύουν τον πόνο, τη θλίψη, το γιατί της ζωής. Δεν ξέρει κανείς γιατί διαλέγει μια δουλειά, μια ειδίκευση. Κανείς δεν γνωρίζει γιατί το πνεύμα επιμένει να γράφει ποιήματα. Ίσως για να λυτρώσει τους πνεύμονες από τα ιζηματογενή πετρώματα της θλίψης. Ίσως για να βγει με λέξεις η πνοή που εγκλωβίστηκε στα ορυχεία της άγνοιας, του φόβου και της καταπίεσης.<br />
Πώς ζει ένας που γράφει; Πώς πεθαίνει; Πεθαίνει;<br />
Ή τρυφερεύοντας κάθε φορά, εξαϋλώνεται σιγά σιγά και έτσι εγκαταλείπει οικειοθελώς το κορμί κι όταν φύγει η πεπάλη των χρόνων, ή όταν γίνει ποίημα, αναδύεται η χαρά και η μνήμη της; Γιατί τι είναι ο ποιητής; Ερευνητής, ερευνητής της χαράς των πραγμάτων. Αυτή ψάχνει μες το σκότος. Αυτή στο τέλος αναδεικνύει. Γιατί τι είναι η ζωή; Aυτή που λησμονήθηκε να φανερωθεί.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiMEoA141spTjO1MATOIBCu4dszCjxq7hLWDu4UbpfT5Gb3q_aO03FJkbC2V4xBjlVbXRiQoAyGSsO43Q71qiFfMk-9VtB6PGlacnpSXC_St43uK6z8LHbD3aG-eb89qC7OOdE8J5aLJ8/s1600-h/poihths%2520&%2520hrws%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 275px; height: 338px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiMEoA141spTjO1MATOIBCu4dszCjxq7hLWDu4UbpfT5Gb3q_aO03FJkbC2V4xBjlVbXRiQoAyGSsO43Q71qiFfMk-9VtB6PGlacnpSXC_St43uK6z8LHbD3aG-eb89qC7OOdE8J5aLJ8/s400/poihths%2520&%2520hrws%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427170125779278850" /></a><br />
<em>Νίκου Εγγονόπουλου: "Ποιητής και ήρως"</em><br />
<br />
Δείτε από τι πεθαίνουν οι ποιητές. Ενσυνειδήτως απορροφούν τη θλίψη του κόσμου και την επεξεργάζονται, τη μεταπλάθουν, βγάζουν όση μπορούν και με όση αντοχή τους απέμεινε γράφουν, γράφουν για να εισακουσθούν από τον κόσμο και τον εκλιπαρούν να μην επανέλθει πάλι στα κοινά, τα ευτελή, τα κατακερματισμένα. <br />
Και οποία ταπεινότης, δεν επιβάλλουν τίποτα, δεν φωνασκούν.<br />
Διαβάζεται από λίγους η ποίηση, αλλά αυτό δεν έχει καμμιά σημασία. Άπαξ και τυπωθεί, έχει γειωθεί και έχει καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο και νομοτελειακά περιμένει την ώρα να βγει και να πραγματωθεί.<br />
Είναι φύλακες οι ποιητές, κρατούν τα μυστικά του κόσμου. Η ποίηση είναι η πρακτική εφαρμογή της ψυχής. Ότι γράφεται ποιητικά μπορεί να μη γίνεται έργο αμέσως, αλλά το κεράκι της ύπαρξης παραμένει αναμμένο. Ας μην τη διαβάζει κανείς. Ο μόχθος της ποιήσεως καθαρίζει τον αγωγό της φθοράς από το πουρί του και έτσι είναι πιο εύκολο στο φως να επιτελέσει το έργο του.<br />
Γι’ αυτό δε χάθηκε ποτέ η Ελλάδα. Είχε εργάτες ποιητές και είχε και έχει πολλούς.<br />
Δεν πειράζει που δεν πουλάνε οι ποιητικές συλλογές. Αρκεί που γράφονται και εκδίδονται. Άμα τη εμφανίσει σ’ εκείνα τα μικρά ολιγοσέλιδα βιβλιαράκια, το έργο έχει τελεστεί. Το πνεύμα άυλο βρήκε στην καρδιά την ύλη που ερωτεύθηκε. Το αίμα θα είναι καθαρό, οι βρόγχοι δε θα κουράζουν πια τα μέλη και τα πνευμόνια θ’ανοίγουν για να φανούν τα στήθη τ’ αντρίκια και των γυναικών οι λοφίσκοι με το ξωκλήσι τους.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εμ Ατσκιώτς, εμ τζαναμπέτς<br />
<br />
Γράφει ο Σταύρος Tραγάρας<br />
<br />
Οι ταυτότητες</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnbCE7BtjDS-K0NFVsArrM9jg5XybcsmFEuRzhlJEHJ-ZkxN7w2WnPgjVI0p_gnKhatRkvSYieiAjEhnl9FXRIkxnyONge8cJM_dpK9nwUDYCF_-mVbtuUrckIPhaeLtrcJOU36p4B-qo/s1600-h/Scan10683.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 290px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnbCE7BtjDS-K0NFVsArrM9jg5XybcsmFEuRzhlJEHJ-ZkxN7w2WnPgjVI0p_gnKhatRkvSYieiAjEhnl9FXRIkxnyONge8cJM_dpK9nwUDYCF_-mVbtuUrckIPhaeLtrcJOU36p4B-qo/s400/Scan10683.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419884104053295090" /></a><br />
<br />
Τι γιανγκίν’ ήνταν πάλε τούτο, που μας άναψε ο Σημίτς με τς ταυτότητες; Μας φουρλαμάντσε μαθέ μες το κατακαλόκαιρο. Α, το ξύν’σε πλια το γιαλί για τα καλά. Τι ντερντεμέν’ς μωρέ έναι τούτος; Ζόρ ζορενά κι αντέτ μωχαμέτ, να μας αλάξ τσ ταυτότητες. Α ούλα κι ούλα, εγώ είμαι με το Γκύριο Κύριο Χριστόδουλο. Ναι για. Δυο φορές κύριος έναι ο Χριστόδουλος και καμιά ο Σημίτς. Και έναι επίσης ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος και ο καλύτερος πολιτικός, γι αυτό σκάσαν ούλ’ απ’ ντ ζούλια τς. <br />
Εμείς οι Λημνιοί και ειδικά οι Ατσκιώτες είμαστε πολύ θρήσκ’ αθρώπ. Οπ’ να σταθούμε κι οπ’ να βρεθούμε ούλο το Θεό και ντ’ Μπαναγιά ανεθβάζομ. Και να το κρεμάσνε σκλαρίκ’ στ’ αυτί τς. Ανήκομ στν Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών!!! Ε ρε τι όμορφες εποχές παλιά. Ήγλεπες σ’ ούλα τα βνά γραμμένο με τς ασβεστωμένες τς πετρούδες «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Κι από παν ζωγραφζμένο ένα ωραίο στέμμα, ή ένα πλί που καίγ’νταν. Αμ πιο παλιά, στ’ γερμανοκατοχή, ακόμα πιο καλά. Ας έναι καλά οι Γερμανοί, καλοί αθρώπ, πραγματικοί χριστιανοί. Τότε πρωτογράφτκε και το θρήσκεμα στς ταυτότητες. Κι ήρτε τώρα θε μ’ σχώρα με τούτο το κοντορούπ ο Σημίτς, π’ δεν έχ’ μια σταλιά άλ’μα απάνε τ’, και που δε ντον πιάν’ το μάτι σ’ και μας έκαμε άνε κάτ. Τι χνερ τσ σκάρωσε όμως τσ καμέν’ τσ παπάδες, διαβόλ το μπανταντό. Μωρέ καλά το ήλεγε η γιαγιά μ’ η Βωτώ, είδες άθρωπο κοντό, γή η φωνή τ’ στο νουρανό, γή η ξερή τ’ στα γόνατα, με το συμπάθειο. Πόσα παρακαλετά τον έκαμε ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος για να σναπαντθούνε. Τίποτα κειός, ξεροχασμίζνταν. Ανέλ’σε σα ντο ζάχαρ ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος. Τίποτα κειός, πεταυρίζνταν. «Κυρά μ’ και πεθερά μ’ όντας με καθογήδευες εγώ μέτρησα πα στ’ γαδαριού μας ντ’ γκατακαμέν’ σαράντα αλογόμγιες», που ήλεγε κι γη θειά μ’ η Πλουμστούδα. Τέλος πάντων. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieTdOXC1sKDVHIp596LNNJMYP0sfeXvoBs8SZn-w2qHPepHBtuuhfoT9EAHzKgtpEYiplW515MZhoTY5lnpfxpGf_1qu2d1WhvvJguqr-3FacpkU5K2o_zBqP1BUQbowKpMZtZCqiQIPA/s1600-h/taytotita.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 192px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieTdOXC1sKDVHIp596LNNJMYP0sfeXvoBs8SZn-w2qHPepHBtuuhfoT9EAHzKgtpEYiplW515MZhoTY5lnpfxpGf_1qu2d1WhvvJguqr-3FacpkU5K2o_zBqP1BUQbowKpMZtZCqiQIPA/s400/taytotita.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419303533072725010" /></a><br />
Καλά τσ είπε στ’ λαοσύναξ ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος, ότι κάθε παπάς ίσον κι ένας Παπαφλέσσας. Τι ένας Κύριε Κύριε Χριστόδουλε; Σα δυό Παπαφλέσσδες έναι κάθε παπάς στο χόντρος, και βάλε. Εκσυγχρονιστής σε λέγ’ ο Σημίτς. Σιγά μη μπατάρ η αχελώνα. Πιο καλός εκσυγχρονιστής απ’ το Γκύριο Κύριο Χριστόδουλο, υπάρχ’; Εκσυγχρόν’σε μαθέ ούλες τσ αγγλησές. Μωρέ τι χειροκροτήματα, τι ζήτω, τι κάμερες, τι μεγάφωνα, τι συνθήματα, τι βεγγαλικά. Λαϊκό παναγύρ να διούνε τα μάτια σ’. Φχαριστήθκε ο φτωχός ο κόσμος. Φαντάζεσαι να ρίξνε μεσα στν αγγλησά κανά δυό ψησταριές, να βάλνε και μαλλί τσ γριγιάς, να φέρνε και καμμιά κομπανία με όργανα, όπως έναι κι αν’χτάδα, τι θα γίν’ δεκεί μέσα; Ανάστα ο Κύριος!!!<br />
Τσ πείραξε λέγ’ που είπε ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος, ότι όποιος πειράξ τν ορθοδοξία να ξεραθούνε τα χέρια τ’. Μωρέ κι άλλα έπρεπε να τς πει. Να βγάλνε το φαγά μες στ’ γκλιά, να τς χτυπήσ’ ο νταμλάς πα στο χαλετό, να τς δώκ’ μέσ’ ντ γκαρδιά το φνίδιο, να νταβλιάσνε τα δύμια τς, να σκουλ’κιάσ’ το κεφάλι τς, να τς στραβώσνε τα μάτια τς οι κουρούνες, να βγάλνε το μαύρο το κουκούδ, κι άλλα πολλά. Εξάλλου ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος έχ’ τόσεν αγάπ μέσα τ’, στο βάθος βάθος τς καρδιάς τ’, στο πολύ βάθος όμως. <br />
Πρέπ’ λέγ’ οι ταυτότητες να έναι μκρές. Μπρε !!! Άλλα κει!!! Και γω σε λέγω, όσο πιο μεγάλες τόσο πιο καλές. Άσε που πρέπ’ να γράφτνε κι άλλα πράμματα απάν και όχ’ μόνε τ’ θρησκεία. Μαθέ τι λογιά ταυτότητα θα νέναι, άμα δε γράφ’ απάν τν ομάδα μ’ τον Ολυμπιακό. Ξέρνε τι αίμα έχω χύσ’ εγώ για τον Ολυμπιακό; Ξέρνε τι σαπλίκ’ είχαμ φάγ’ ούλα τα παιδιά στο μαχαλά, απ’ κειόνο το Γιώργο τ’ Σώζο, που τον λένε τώρα κι Αραφάτ κακοχοράχ’, για να μας κάμ Παναθηναϊκοί; Τίποτα εμείς. Βράχ’. Ολυμπιακός και ξερό ψωμί. Και να πατσούκλες, να κλωτσές, να κωλοκατίνες. Πολύ ντεψίζκο παιδί κειος ο Αραφάτ. <br />
Έχω όμως ένα παράπονο απ’ τον Ολυμπιακό. Δεν υποστήρξε το Γκύριο Κύριο Χριστόδουλο. Ούτε μια σημαία τ’ Ολυμπιακού στ’ λαοσύναξ. Μόνε σημαίες τς ΑΕΚ με το δικέφαλο γλέπαμ. Άσκουλσούν στν ΑΕΚ και σ’ ούλο το γκαλό το γκόσμο που ήνταν δεκεί. Ούλ’ γη αφρόκρεμα. Ο κλέφτς, ο φονιάς, κι ο γιoς τ’ σκοτωμένου, π’ λέγ’ κι παροιμίγια,. Τι ο Μανωλάκος, τι ο Πλεύρης, τι ο Καμμένος, τι ο Παπαθεμελής, τι η κυρία Λουκά!!! Ακόμα κι ο Βεργής ήρτε κατευτείαν απ’ τ’ Μύκονο, αλλά ξέχασε και έκαμνε καμάκ’ σε κάτ’ αφράτες καλόγριγιες.. Αμ ο Ζουράρ’ς που με τόνα χέρ’ βάσταν ένα θυμιατήρ’ και με τ’ άλλο ένα σφυρί και μια κοσά, τι σε λέγ’; Επίσης ήνταν ούλα τα παιδιά απ’ το Νταού Πεντέλ’ς. Δεν ήξερα ότι το Νταού Πεντέλ’ς έναι τόσο μογάλο κι έχ’ μαθέ τόσες χ’λιάδες κόσμο μέσα. Κι ο κύριος Έβερτ ήνταν δεκεί, αλλά μάλλον έχνε ξεμπουσκάρ τα μπουλόνια τ’, αφού νόμζε ότι ήνταν στο γήπεδο και φώναζε ΑΕΚ, ΑΕΚ. <br />
Τέλος πάντων, ωραία περάσαμ’ στ’ λαοσύναξ, μας τρατάραν και σαμσάδες ήπιαμ και αγιασμό, μόνε που ήνταν λίγο χλιός γιατί είχε ζέστα, ωραία ήνταν, είχαμ μαθέ και καιρό να βγούμε παραόξω. Ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος να έναι καλά και θα κάμομ τ’ κόζεμ τσ περίπατ. Άντε και να τον διούμε και πρωθυπουργό. Ο τζαναμπέτς <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ<br />
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΗΜΝΙΑΚΟ ΤΥΠΟ</strong><br />
<br />
Εις τον αγαπημένο μας ανεψιό Κων/νον Αν. Βέργον που έδωσε αμοιβαίαν υπόσχεσιν γάμου μετά της εκλεκτής της καρδιάς του δ/δος Λεμονιάς Αν. Βλόταρου τους ευχόμεθα όπως γρήγορα φορέσουν και τα χρυσά του γάμου στέφανα.<br />
Οικογ. Απόστολου Βέργου<br />
<br />
<strong> Ανακοίνωσις</strong> <br />
Επειδή, ως είναι γνωστόν, κατά το παρελθόν, εσημειώθησαν μεταξύ των κατοίκων ορισμένων περιοχών, σοβαρά κρούσματα δηλητηριάσεων (μολυβδιάσεως) μετ’ ηπατίτιδος, αναιμίας κλπ, άτινα κατά πάσαν πιθανότητα οφείλονται εις την χρήσην συντετηρημένου χοιρείου κρέατος (καβουρμά), παρασκευασθέντος και διατηρηθέντος εντός κασσιτερωμένων (γανωμένων) σκευών, φέρομεν εις γνώσιν του κοινού, ότι η παρασκευή τοιούτου κρέατος και η εν συνεχεία διατήρησις δέον όπως μη ενεργείται εντός τοιούτων σκευών, προς αποφυγήν τοιούτων σοβαρών συμβαμάτων.<br />
Ο Νομίατρος Λέσβου Φώτιος Λογοθέτης<br />
<br />
<strong> Ανακοίνωσις</strong> <br />
Εις τον εν Ρεπανιδίω αλευρόμυλον του Δημητρίου Αρχοντοβασίλη, εγένετο εγκατάστασις μπουράτου με άφθονο νερό πλυσίματος, και στες τιμές ανά 15 κιλά το σιτάρι εις είδος, και 20 το κριθάρι. Εις χρήμα δε 20 λεπτά κατά κιλό και με φύραν 2%. Ο αλευρόμυλος εργάζεται καθ’ εκάστην. Ο ίδιος διαθέτει μυλολίθους προς πώλησιν διαμέτρου 1,20 και τέλος διατρέφει επιβήτορα όνον Κύπρου δι’ επιβάσεις.<br />
<br />
<strong> ΠΡΟΣΟΧΗ</strong> <br />
Εις Ατσικήν ανοίγει τας πύλας του την 15ην Μαϊου 1960 καινουργές Καφε-Οινο-Μαγειρείον του κ. ΚΟΜΝΗΝΟΥ ΛΙΜΑΝΗ υπό την επωνυμίαν «Ο Παράδεισος». Ο πελάτης θα εύρη κάθε δυνατή περιποίηση και καθαριότητα. Επίσης γνωρίζομεν ότι συντόμως θα λειτουργήσει και Ξενοδοχείον εις τον άνω όροφον.<br />
ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΛΙΜΑΝΗΣ<br />
<br />
<br />
<strong>ΔΗΛΩΣΙΣ</strong> <br />
Δηλώ υπευθύνως ότι πάντοτε δια της ψήφου μου υπεστήριζα το φιλελεύθερον κόμμα, καθώς και στις τελευταίες εκλογές εψήφισα τον Περίανδρον Ξενοδοχειάρην. Αναπληρωματικόν μέλος της ΕΔΑ με έβαλαν εν αγνοία μου και διαμαρτυρήθηκα δια τούτο. Δεν πήγα στο εκλογικό τμήμα ως αναπληρωτής. Δεν συνεργάσθηκα δε με κανένα αντεθνικόν κόμμα.<br />
Ο δηλών<br />
Ν…… Π……… Κονδιάς 3 Ιουνίου 1960<br />
<br />
Εις τον αγαπητόν μας φίλον Αγοραστόν Ματζώρον που ηραβωνίσθη μετά της εκλεκτής δεσποινίδος Πηνελόπης Κοκολάκη ευχόμεθα να φορέσουν γρήγορα και τα χρυσά στέφανα.<br />
Νέα Υόρκη, Μάρτιος 1960<br />
Οικογ. Χαράλ. Μπράιμου <br />
<br />
<strong>ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΝΕΑ</strong> <br />
Διά το κύπελλον του κ. Αναστασίου Παπά κατά τον αγώνα της Κυριακής ο ΑΣΤΗΡ Μυρίνης ενίκησε τον ΗΡΑΚΛΗ Ατσικής με 2-1. Διεκρίθησαν οι Νομικός Δαμιανός, Σαράντης Βασίλειος και ο Ιωάννης Φανούδης απέδωσε καλώς. <br />
<br />
<strong>ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ</strong> <br />
Τον υπολοχαγόν Αρχοντίδην Νικόλαον προαχθέντα εις λοχαγόν συγχαίρω εγκαρδίως ευχόμενος και εις ανώτερα. <br />
Ανθ/γός Μπαμπλέκος Άρης<br />
<br />
<strong>ΠΩΛΕΙΤΑΙ</strong> ταύρος ράτσας ΣΒΙΤΣ 3 χρόνων καλός και διά κρέας. Πληροφορίες εις τον ιδιοκτήτην Στ. Τσιτσή – Ρωμανού.<br />
<br />
<strong>ΑΠΩΛΕΣΘΗΣΑΝ</strong> 6 τεμάχια παπουτσιών (παράταιρα) πέτσινα μεταξύ Ρωμανού Κάσπακος και παρακαλείται ο ευρών όπως τα παραδώση εις τα Γραφεία μας και θα αμοιφθεί καλώς.<br />
<br />
<strong>Γνωστοποίησις</strong> <br />
Ο κτηνίατρος ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Θ. ΘΕΟΛΟΓΟΥ γνωρίζει ότι: «προς άρσιν της εσφαλμένης εντυπώσεως παρά των κ.κ. κτηνοτρόφων» δεν εξετάζει τα ασθενή ζώα μόνον εις την εν Μούδρω Κλινικήν του, αλλά και κατόπιν ραντεβού εις την οικίαν του ιδιοκτήτου κλπ.<br />
<br />
<strong>ΜΟΤΟΣΑΚΟ ZUNDAPP</strong> <br />
Στο κατάστημα Κων/νου Πολυταρίδη παρελήφθησαν τα παγκοσμίου φήμης Γερμανικά μοτοσακό ZΟΥΝΤΑΠ 4 ταχυτήτων ιπποδυνάμεως 4,20, κυκλοφορούν με άδεια ποδηλάτου. Επισκεφθήτε μας.<br />
<br />
<strong> ΠΡΟΣΟΧΗ</strong> <br />
Εις το Λιβαδοχώριον λειτουργεί καθημερινώς το Λαναριστήριόν μου. Εργασία καλή. <br />
Αθανασίου Παναγιώτης.<br />
<br />
<strong>ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ</strong> <br />
Εκθέτομεν εις το κατάστημά μας την νέαν Ιαπωνικήν Βιομηχανικήν Επανάστασιν: το χειροκίνητον Πλυντήριον «ΚΑΜΟΜΕ» ο μικρός Δαυϊδ που κατετρόπωσε τα μεγάλα ηλεκτρικά Πλυντήρια.<br />
Μια δοκιμή θα σας πείση<br />
ΣΑΒΒΑΣ Ε. ΚΟΡΑΚΑΣ <br />
<br />
<strong>Γνωστοποίησις</strong> <br />
Ο εκ Σαρδών Κωνστ. Χαλκάς παρέχει επιβήτορα χοίρον εκλεκτής ράτσας (κτήματος Μητροπόλεως) εις το εν τη θέσει «Πλαγιά» κτήμα του.<br />
<br />
<strong>Ευχαριστήρια</strong> <br />
Αισθάνομαι βαθειά την υποχρέωση να ευχαριστήσω και δημοσία τον κτηνίατρον κ. Απόλλωνα Γαροφάλλου, όστις διά της επιστημονικής του παρεμβάσεως έσωσε το ασθενούν ζώον μου εκ βεβαίου θανάτου.<br />
Γεώργιος Ψωμαρούδης – Βάρος.<br />
<br />
<strong>ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΑΣ</strong> <br />
Ο Βουλευτής μας κ. Περίανδρος Ξενοδοχειάρης έρχεται αύριο Κυριακή εκ Μυτιλήνης με απόφασιν 15ημέρου παραμονής του, κατά το διάστημα των οποίων θα πραγματοποιήσει περιοδείαν ανά τα χωρία της Νήσου προς επαφήν μετά των πολιτικών του φίλων.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ<br />
<br />
Το νερό νεράκι<br />
<br />
Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος<br />
Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου</strong> <br />
<br />
<em>Χαράλαμπος Μανωλούκος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3H9WkpHhyphenhyphenFsG6fT9xdCfzbyv15PK6-UT8PR_4xm6eNsaI7yCcEy6IQDqiZ9dQ6TrEESe_rBncLgp3EQIvuVXhxGsVtOoD1KBVBz623KAJW9X9C-Pf92NJnoSony1MffHY4-OCBWkQxSY/s1600-h/man6.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 347px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3H9WkpHhyphenhyphenFsG6fT9xdCfzbyv15PK6-UT8PR_4xm6eNsaI7yCcEy6IQDqiZ9dQ6TrEESe_rBncLgp3EQIvuVXhxGsVtOoD1KBVBz623KAJW9X9C-Pf92NJnoSony1MffHY4-OCBWkQxSY/s400/man6.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417766229574601138" /></a><br />
<br />
Μια φορά κι ένα καιρό πριν μισό αιώνα στην Ατσική και στα άλλα τα χωριά της Λήμνου, δεν υπήρχε άσφαλτος ούτε στους κεντρικούς δρόμους. Οι περισσότεροι ήταν χωματόδρομοι και μερικοί είχαν χαλίκι. Θυμάμαι που κουβαλούσαμε πέτρες απ’ τα ρυάκια με τα μεταφορικά μέσα της εποχής, τα γαϊδουράκια, για να πατώσουμε κάποιους δρόμους μέσα στο χωριό. Τη δουλειά αυτή την κάναμε υποχρεωτικά κάθε χρόνο 3-4 μέρες αν θυμάμαι καλά, χωρίς να πληρωνόμαστε και κάθε οικογένεια ήταν υποχρεωμένη να προσφέρει αυτή την εργασία, που λεγόταν προσωπική εργασία. Όσοι δεν διέθεταν γαϊδουράκι έκαναν εργασία εργάτη ή οικοδόμου, δηλαδή έσκαβαν ή πάτωναν το δρόμο. Η προσωπική εργασία ήταν επιβεβλημένη γιατί οι κοινότητες δεν είχαν χρήματα για να κάνουν έργα.<br />
Ηλεκτρικό φως δεν υπήρχε και όταν δεν υπήρχε και φεγγάρι, μόλις βασίλευε ο ήλιος άρχιζε να σκοτεινιάζει γι’ αυτό μαζευόμαστε νωρίς στα σπίτια μας. Όσοι πήγαιναν τη νύχτα στη μάνδρα για τα ζώα τους, ή ακόμα και στο καφενείο, έπρεπε να έχουν φακό μαζί τους, αλλιώς υπηρχε ο κίνδυνος να <br />
χαθούν και να τους συμβεί κάποιο ατύχημα και πράγματι υπήρξαν τέτοια ατυχήματα. <br />
Για να χτίσουμε ένα σπίτι, έπρεπε να εξορύξουμε πέτρες από το νταμάρι και να τις κουβαλήσουμε με το κάρο. Η λάσπη γινόταν από χώμα που παίρναμε από τον μπλόργο (κοντά στο δημοτικό σχολείο). Στο πάνω μέρος των τοίχων οι μάστοροι τοποθετούσαν τη γρυπίδα. Αυτή γινόταν από ένα συγκεκριμένο πέτρωμα το πουρί, που το εξόρυσαν από ελάχιστα μέρη της Λήμνου, ένα από αυτά ήταν και ο Άγιος Ερμόλαος. Η γρυπίδα γινόταν με το πελέκημα του πουριού. Βλέποντας τώρα τα παλιά σπίτια καταλαβαίνουμε πόσο δεξιοτέχνες ήταν οι μαστόροι μας. <br />
Παρ’ όλες τις δυσκολίες και τα λίγα μέσα που υπήρχαν η τοπική αυτοδιοίκηση προσπαθούσε να προσφέρει υπηρεσίες στους κατοίκους. Για παράδειγμα, στην πλατεία της Ατσικής, αφού τη διαμόρφωσαν όπως είναι σήμερα, διαπίστωσαν ότι δεν ευδοκιμούσαν οι μουριές που είχαν φυτέψει. Κουβάλησαν λοιπόν χώμα από το κτήμα της Μητροπόλεως, σύμφωνα με τη μαρτυρία του μακαρίτη τώρα Χαράλαμπου Σαράντη (Μαστροβασίλη), και από τότε οι μουριές αναπτύχθηκαν. Επίσης φρόντισαν να κατασκευάσουν σε κάθε γειτονιά και μια βρύση, ώστε να έχουν πόσιμο νερό οι κάτοικοι κοντά στα σπίτια τους και να μην ταλαιπωρούνται συνωστιζόμενοι σε μια βρύση μόνο. Για τη λάτρα χρησιμοποιούσαμε νερό από τα πηγάδια, που δυστυχώς τώρα τα πιο πολλά είναι «μουλωμένα». Αυτά που γράφω μπορεί να μοιάζουν με παραμύθι για τους νέους που δεν έζησαν την εποχή εκείνη, οι μεγάλοι όμως ίσως και να την αναπολούν, τουλάχιστον κάποιες πτυχές της.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjqCSu4SH2A-8zaxNDhw94zM52-IEw1BoLmoF3x2px3oYuV0_VIPIEtmgzpbrtKcjfOrZcSoh5aTS4DGYE8cSK2cpXcWbzLyXahRCf3t7igmo4Sjriv0-vbkqM27bnbz-vZCpmM45eVTo/s1600-h/Fountain_Chania.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjqCSu4SH2A-8zaxNDhw94zM52-IEw1BoLmoF3x2px3oYuV0_VIPIEtmgzpbrtKcjfOrZcSoh5aTS4DGYE8cSK2cpXcWbzLyXahRCf3t7igmo4Sjriv0-vbkqM27bnbz-vZCpmM45eVTo/s400/Fountain_Chania.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425552588499445474" /></a><br />
<em>Βρύση.</em><br />
Σήμερα έχουμε όλοι μέσα στα σπίτια νερό για όλες τις ανάγκες, αλλά το νερό αυτό δεν είναι πόσιμο. Για να προμηθευτούμε πόσιμο νερό πρέπει να πάμε στη μία και μοναδική βρύση που έχει, κοντά στο αγροτικό ιατρείο. Αφήστε που όλο το μέρος εκεί που είναι η βρύση μυρίζει ουρίλα απ’ τη χρήση της διπλανής στάσης λεωφορείου ως βραδυνής τουαλέτας από μερικούς. Γι’ αυτούς που έχουν αυτοκίνητα και μπορούν να μεταφέρουν μεγάλα μπιτόνια, η κατάσταση μπαλώνεται κάπως. Φανταστείτε όμως τί ταλαιπωρία υφίστανται άνθρωποι ηλικιωμένοι και ανήμποροι, που πρέπει να διανύσουν μια μεγάλη απόσταση και με διάφορες καιρικές συνθήκες, για να πάρουν λίγο νερό. Πολλοί βέβαια δεν μπορούν καν να πάνε ως τη βρύση. Αυτοί πραγματικά λένε το νερό νεράκι. Αυτό το γεγονός, δεν είναι άραγε ντροπή για τον πολιτισμό μας, στον 21ο αιώνα που ήδη διανύουμε; Ο πρωθυπουργός είπε πως θα δοθεί προτεραιότητα στις καθημερινές ανάγκες του πολίτη. Άραγε το να έχει κανείς σήμερα πόσιμο νερό χωρίς ταλαιπωρία, ή να λαβαίνει την αλληλογραφία στο σπίτι του, είναι πολυτέλεια και όχι βασική ανάγκη; Δεν πρέπει βέβαια να περιμένουμε όλα τα θέματα να μας τα λύνει η κεντρική εξουσία. Μπορούμε να κινούμε και μεις λίγο τα χέρια μας, όπως ακριβώς έκαναν οι παλιοί κάτοικοι των χωριών, οι πατεράδες και οι παπούδες μας, που παρόλη την ανέχεια προσπαθούσαν. Η τοπική αυτοδιοίκηση που σήμερα έχει προϋπολογισμό εκατομμυρίων, από εθνικούς πόρους αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν πρέπει να λύσει αυτό το δυσβάστακτο πρόβλημα για πολλούς συμπολίτες μας; Λίγη θέληση χρειάζεται και κάποιος επιτέλους να ασχοληθεί. Αν γίνει αυτό, κάθε γειτονιά θα έχει τη βρυσούλα της και μάλιστα σε μικρό χρονικό διάστημα. <br />
<br />
Από τη «Φωνή της Ατσικής» με αγάπη ένα ποιηματάκι καλό για την περίσταση:<br />
«Άγιε Γιώργη καβαλάρη<br />
με σπαθί και με κοντάρι<br />
στην Ατσική ζει ένα θεριό <br />
μέσα σ’ ένα πηγάδι<br />
κι αν δεν του πάνε άνθρωπο<br />
κάθε πρωί στην ώρα<br />
δεν τους αφήνει το νερό<br />
να κατεβεί στη χώρα».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ατσκιώτκιες συτχιές</strong><br />
<br />
1) <strong>«Με πλει γουρτζέλια». </strong>Δηλαδή μου κρατά μούτρα, είναι θυμωμένος μαζί μου.<br />
2) <strong>«Έναι μόνε για τα σμάνουρα τα δροσνά».</strong> Δηλαδή, είναι άχρηστος, δεν είναι πολύ ικανός.<br />
3) <strong>«Η κλια δεν έχ’ πόρτες και παραθύρια». </strong>Δηλαδή, δεν πρέπει να γίνονται υπερβολικά έξοδα για φαγητό. <br />
4) <strong>«Δλεύ’ σα ντο γκατ το χερόμλο». </strong>Δηλαδή, είναι τεμπέλης, ακίνητος σαν την κάτω μυλόπετρα.<br />
5) <strong>«Μ’ έκαμε νοικοκύρ’». </strong>Δηλαδή, με ζήμιωσε, με έκλεψε (συνήθως).<br />
6) <strong>«Ξεστούλωσε το βαρέλ’». </strong>Δηλαδή, αφόδευσε ή αερίστηκε γενναία.<br />
7) <strong>«Έναι μια σγαρούκλα». </strong>Δηλαδή, είναι φαγάς.<br />
8) <strong>«Βροντοκώλιασε μπλια». </strong>Δηλαδή, γέρασε πια.<br />
9) «Τι δλειά κάμεν’; Παίρεν’ το βιδάνιο». Δηλαδή, είναι χαρτοπαίχτης.<br />
10) <strong>«Έτοιμος να ξεμποστανίσ’». </strong>Δηλαδή, κοντεύει να πεθάνει.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ. ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ.</strong><br />
<br />
<strong>Ηρακλής Ατσικής</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiELaUo-CBkfiMoTBbVVW8-X1GLo_O6wuwySTzK7-fZBlyg7qmJr4A2uReb52CqUE9W1JRYhlCIWBHbr7EVg5Iie_RZrzkElLXG7SrL5yX7rT7Ev_vb5VG11pXvPWt354r23EGI33vkGEw/s1600-h/ntin8.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 323px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiELaUo-CBkfiMoTBbVVW8-X1GLo_O6wuwySTzK7-fZBlyg7qmJr4A2uReb52CqUE9W1JRYhlCIWBHbr7EVg5Iie_RZrzkElLXG7SrL5yX7rT7Ev_vb5VG11pXvPWt354r23EGI33vkGEw/s400/ntin8.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417760166869843106" /></a><br />
Δεκαετία του 60. Μια ακόμα ομάδα του θρυλικού Ηρακλή παρατάσσεται σε κάποιο γήπεδο της Λήμνου. Στυλ αγέρωχο, ηθικό ακμαιότατο, και ματιά αετίσια. Από αριστερά προς τα δεξιά: Γρηγόρης Αλεξούδης (Τσακίρης), Γιώργος Σαράντης, Βασίλης Σαράντης, Γιώργος Αρχοντίδης, Στέφανος Παλαιολόγου, Σάββας Κριαρής, Γιάννης Σκαφίδας, Γρηγόρης Αλεξάνδρου, ένας σμηνίτης, κι άλλος σμηνίτης, και στην άκρη ο Κώστας Κλωναρίδης.<br />
<br />
<br />
<strong>Αγώνας εκτός έδρας του ΗΡΑΚΛΗ ΑΤΣΙΚΗΣ</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw_nIF69NrmgKCshY9_PlluBZmKTWXyzDeS3v5yz-6l8X6-ezFg-TBcNXhXd8J4Pw3GbJ3SFKzcyVGiXecu78h8PikGivEKN_NprdCFIy60h2hpKpPFXBNLr2yX9bSjhIAj4gYCDp6II4/s1600-h/Untitled-Scanned-04.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 278px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw_nIF69NrmgKCshY9_PlluBZmKTWXyzDeS3v5yz-6l8X6-ezFg-TBcNXhXd8J4Pw3GbJ3SFKzcyVGiXecu78h8PikGivEKN_NprdCFIy60h2hpKpPFXBNLr2yX9bSjhIAj4gYCDp6II4/s400/Untitled-Scanned-04.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417782385151907170" /></a> <br />
Αρχές της δεκαετίας του 70. Μια Κυριακή, συνοδεύοντας την ομάδα του χωριού, που έδινε αγώνα εκτός έδρας. Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο αδικοχαμένος σε ναυάγιο Βασίλης Τραγάρας, ο Γιάννης Κατσώνης με γραβάτα, στο βολάν ο Βασίλης Σαράντης, δίπλα ο Στέργιος Δεληβασίλης, και πάνω στην οροφή του αυτοκινήτου ο Γιώργος Κολοκοτρώνης. <br />
<br />
<br />
<strong>Το καμπαναριό</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipa9Tbd_tGf2gjTaaWt281GJzxY5Cp83kifmN0U35tvxiNBb8hSqG1Q2TWyryf3CEn_WfGxRBeZ0k9nN9PcGO0-wsjp0VNswfYHv4a81YeLj_GR9Fz0G0ZRJJmvEPhxxAb_rVHRzW-2b8/s1600-h/SWScan0000100144.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipa9Tbd_tGf2gjTaaWt281GJzxY5Cp83kifmN0U35tvxiNBb8hSqG1Q2TWyryf3CEn_WfGxRBeZ0k9nN9PcGO0-wsjp0VNswfYHv4a81YeLj_GR9Fz0G0ZRJJmvEPhxxAb_rVHRzW-2b8/s400/SWScan0000100144.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417766709742343954" /></a> <br />
Μια φωτογραφία μπροστά στο επιβλητικό καμπαναριό του «Αγιο Γιώργη». Ακόμα δεν είχε κτιστεί ο περίβολος. Ο χωροφύλακας που φωτογραφίζεται είχε βαφτίσει στην Ατσική ένα παιδάκι που το λένε Αργύρη.<br />
<em>Δορίται η παρούσα φωτογραφία ως ενθίμιον της στρατιοτικής μου ζωής εις τον αγαπιτόμου κουμπάρο Κωσ/νον. Χωρ/ξ Ευτύχιος Νταουντάκης <br />
Σ.Χ. Ατσικής τη 2/5/49 </em><br />
<br />
<br />
<strong>Οδυσσέας Κακιάδης</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLkKlmhfHngTyWeaHHO8_VH5WKAZNn9FQr0GTqb2IiJclYM9jUbN35falFF9ANTVRxVw8Y4bVW8eJCSvNxqNjPXyALj9DBZWRuaa_oWNSAlVy8nR7vVrlPjN_scI_oLOc9YUlspUWM7SU/s1600-h/ntin4.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 258px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLkKlmhfHngTyWeaHHO8_VH5WKAZNn9FQr0GTqb2IiJclYM9jUbN35falFF9ANTVRxVw8Y4bVW8eJCSvNxqNjPXyALj9DBZWRuaa_oWNSAlVy8nR7vVrlPjN_scI_oLOc9YUlspUWM7SU/s400/ntin4.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417758980990972946" /></a><br />
Ο «Αμερικάνος» Οδυσσέας Κακιάδης που το όνομά του είναι γραμμένο στους ευεργέτες της εκκλησίας. Τα στασίδια του «Αγιο Γιώργη» φτιάχτηκαν με χρήματα που έστειλε από την Αμερική. Τη φωτογραφία την αφιερώνει στους μακαρίτες τώρα, Κωστή και Αγγελικώ Ντινενή. <br />
<em>Στο Κώστα και Αγγελικό για ενθύμιο. Η δική σου φωτογραφία Κώστα δε μεγαλώνει γιατί είναι πολύ σκοτεινή και έχει σπάσει. Οδυσσεύς 8/4/37 </em><br />
<br />
<br />
<strong>Παραμονή τ’ Αγιαρμολά</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht2DaH5pd18fmlGejXOPH5qBU8Lq4NleZi6XHJ2lt3VVET33_j5hyc2ku4VHTqCwYU2agJxXrs-U3MsAl8k03DXIP5PowLtv0q7qHuMlmnefZsQkuQH7_hnh7npEAwfAIMEhbZiRuni3s/s1600-h/Scan10123.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 281px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht2DaH5pd18fmlGejXOPH5qBU8Lq4NleZi6XHJ2lt3VVET33_j5hyc2ku4VHTqCwYU2agJxXrs-U3MsAl8k03DXIP5PowLtv0q7qHuMlmnefZsQkuQH7_hnh7npEAwfAIMEhbZiRuni3s/s400/Scan10123.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427286849990024274" /></a> <br />
Τότε που οι άνθρωποι διασκέδαζαν πραγματικά κι ας ήταν λιγοστά τα υπάρχοντα. Παραμονή του πανηγυριού και τα όργανα πήραν φωτιά έξω από το εκκλησάκι του Αγίου Ερμολάου. Παναγιώτης Τσεπέλιας βιολί, ο μακαρίτης τώρα Δημήτρης Πανέλας επίσης βιολί και ο Βλάσος Δεληβασίλης καθισμένος πάνω στο τραπέζι παίζοντας κλαρίνο. Διακρίνονται ο Νικόλας Κατσικάς και οι μακαρίτες Θεμιστοκλής Γαροφάλλου και Κωστής Ντινενής. Τα κοριτσάκια που φαίνονται στις άκρες καθώς και τα άλλα πρόσωπα, δυστυχώς δεν τα αναγνωρίσαμε.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΤΣΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ<br />
<br />
Δεν είναι βόας δεν είναι κροταλίας…</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWBvojWxEWrJMYwAiXPMnsVcriefrQXoimwbdgaM8YaKiS8b3IDqglpNBxh_aMkoZmHKJ16Jz-DGc6O529ZmnUUlrqjRYSNRmIONYLo4Ny-KFKs9GAC1iKcb-DvQrqECZvyJm33OiQ3Qk/s1600-h/Scan10464.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWBvojWxEWrJMYwAiXPMnsVcriefrQXoimwbdgaM8YaKiS8b3IDqglpNBxh_aMkoZmHKJ16Jz-DGc6O529ZmnUUlrqjRYSNRmIONYLo4Ny-KFKs9GAC1iKcb-DvQrqECZvyJm33OiQ3Qk/s400/Scan10464.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418941385150619634" /></a><br />
Φοβάσαι μαύρε έ, γι’ αυτό μας κοιτάς διερευνητικά με τις ματάρες σου; Τι ξωτικά πλάσματα να είμαστε, αυτό δε σκέφτεσαι; Έννοια σου και σε λίγα χρόνια θα είσαι και συ μουσειακό είδος. Θα σε βλέπουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας βαλσαμωμένο σε κανένα μουσείο φυσικής ιστορίας, κι ας ήσουν κάποτε το δεξί μας χέρι. Ένας γαϊδουράκος στην Ατσική, απ’ τους ελάχιστους που έμειναν ακόμα.<br />
<br />
<br />
<strong>Το γιεντέκ’</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmXqxaofRRlyEQNNNazzPeBPvj8fV5V1n0pj2CoRnrTUhbC57AUcy-bmW8e6juvzNnu7MtU6AX2aLcqWkguxx9RFfXghoMhLvDePx0SvXJ_ODYRZcsbJCQMRqG4kxHJVhea6PaRiM3LJ0/s1600-h/Scan10199.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmXqxaofRRlyEQNNNazzPeBPvj8fV5V1n0pj2CoRnrTUhbC57AUcy-bmW8e6juvzNnu7MtU6AX2aLcqWkguxx9RFfXghoMhLvDePx0SvXJ_ODYRZcsbJCQMRqG4kxHJVhea6PaRiM3LJ0/s400/Scan10199.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417768614955321778" /></a> <br />
Τι να σημαίνει άραγε η λέξη «γιεντέκ’». Χρόνια και χρόνια αποκαλούνε έτσι το Θοδωρή οι χωριανοί σε στιγμές αμοιβαίου καλαμπουρίσματος. Κι αυτός γελά με καλοσύνη και ανταποδίδει το πείραγμα. Πάντως αν είναι να σημαίνει κάτι, σίγουρα θα σημαίνει τον πιο καλοκάγαθο άνθρωπο επί γης. Κράτα γιεντέκ’. Βάστα γιεντέκ’. (Θοδωρής Κάκνας ή γιεντέκ’). <br />
<br />
<br />
<strong>Ο Γιώργης</strong> <br />
<em>Γιώργης Ντινενής, Νταμπάκ'ς</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVFopEzvyYVdhBDl8bhw4pY5Xv5GUBTYsh_uvo4MUIUuYEKMosT-u0oA8P9X8-a9H6xFFdVoeRbbVzCcnt8XlcoqqP_V01hH6I6C8RwMXXb3wih9_deIxwp8ts8pqgpknH-k-FAlcrPTU/s1600-h/PART1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 393px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVFopEzvyYVdhBDl8bhw4pY5Xv5GUBTYsh_uvo4MUIUuYEKMosT-u0oA8P9X8-a9H6xFFdVoeRbbVzCcnt8XlcoqqP_V01hH6I6C8RwMXXb3wih9_deIxwp8ts8pqgpknH-k-FAlcrPTU/s400/PART1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417769141145662226" /></a> <br />
Πώς ξέφυγε άραγε απ’ την ακολουθία του Διονύσου και του Πανός και ξέμεινε στη Λήμνο; Θα είχε μάλλον την εύνοια κάποιου Ολύμπιου Θεού. <br />
<br />
<em>Ασβεστόλακκοι φρέσκιοι που βράζουν<br />
κι ένα καλάθι κόκκινα σταφύλια απ’ του Βέργου<br />
όπου η καρδιά. <br />
Αρμιδιές για μουγγριά απ’ τα μουστάκια<br />
δίνοι αμβύκων που ψύχουν το ρακί<br />
απ’ τα μαλλιά.<br />
Μυρωδιά από απύρι<br />
φύκια στον άμμο<br />
και γιαλαστιβιές<br />
στον καρσιλαμά της πλατέας.</em><br />
(Γιώργης Ντινενής ή Ταμπάκης).<br />
<br />
<br />
<strong>Στο καφενείο</strong> <br />
Στη μικρή βουλή του Μανώλη Μπεκρή θα λυθούν όλα τα θέματα της γης. Κι αν δε λυθούν, το καραφάκι γιατί υπάρχει; “Μανώλ’ ένα καραφάκ’ με τρία καθαρά”.<br />
“Πιες λίγο από το τάσι μου<br />
αδέρφι και καρντάσι μου”<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisorYd_ofbvJPYQJMnBVV0U3zeZbzglVs9VZxQCLuGkjaxS5LBMKTMGC2wM25dXdobwf5Ft1Sh0Lnoo6xMskr6-8Sheh0RSGt6J_vb5xq5FEyDGesQZT0w4nF9PynHnCCRiTEBkneGdXA/s1600-h/Scan10489.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisorYd_ofbvJPYQJMnBVV0U3zeZbzglVs9VZxQCLuGkjaxS5LBMKTMGC2wM25dXdobwf5Ft1Sh0Lnoo6xMskr6-8Sheh0RSGt6J_vb5xq5FEyDGesQZT0w4nF9PynHnCCRiTEBkneGdXA/s400/Scan10489.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418940119047871842" /></a><br />
<em>(Γιωργής Τραγάρας ή Γιωργούδαρος, Θανάσης Λιμάνης, Θανάσης Χαρκότσικας).</em><br />
<br />
<br />
<strong>Ώρα για χαρτάκι</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj1bLf28MUqpjCNyv0MUMrUyPVEdIOTSSpk0AHZZEiNy-kBea4ykYqWxo3lVhZiDDZXLAqGQxqrQhb8KGOC0ExAx1BvdaexPdR5jzhlNicg3nqh5P6G2-uwETevhWNkxDkEa43lC2RWuE/s1600-h/Scan10466.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj1bLf28MUqpjCNyv0MUMrUyPVEdIOTSSpk0AHZZEiNy-kBea4ykYqWxo3lVhZiDDZXLAqGQxqrQhb8KGOC0ExAx1BvdaexPdR5jzhlNicg3nqh5P6G2-uwETevhWNkxDkEa43lC2RWuE/s400/Scan10466.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418944435588007954" /></a> <br />
Εκεί που οι άνθρωποι επικοινωνούν ακόμα. Που λένε καλημέρα απ’ την καρδιά τους. Που δεν οχυρώνονται πίσω από κοστούμια, επαγγέλματα, και επιτηδευμένα φερσίματα. Που καταλαβαίνεις τη χαρά τους και τη στεναχώρια τους με μια ματιά. Και που ξέρουν καλά ότι τα χαρτιά, τον καφέ, τα τσιγάρα κι άλλα πολλά πράγματα, τα έκαμε ο Μεγαλοδύναμος για να τα χρησιμοποιούμε, και όχι για να τα κοιτάζουμε σαν τα όρνια. <br />
<em>(Νίκος Κάντζος, Νίκος Κουκουλίθρας, Στέλιος Ψυρούκης σε μια παρτίδα φιλική, έτσι για προθέρμανση).</em> <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Θόας και Υψιπύλη<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9tzqNOwtGpmiiUaecGDFMSyau6qGuaGxB8V1Vaner-UofOHWwdQgXMjrsQ2iEhW8Tx4fJo6w8vyGYV3AcSwn7BbljstzXN6B4G14ShgSXeOz6hnYULHQq_AStRU68awZIjDZMa374Td8/s1600-h/Scan10591.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9tzqNOwtGpmiiUaecGDFMSyau6qGuaGxB8V1Vaner-UofOHWwdQgXMjrsQ2iEhW8Tx4fJo6w8vyGYV3AcSwn7BbljstzXN6B4G14ShgSXeOz6hnYULHQq_AStRU68awZIjDZMa374Td8/s400/Scan10591.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419307145679774498" /></a><br />
<br />
Γράφει η φιλόλογος Ευτυχία Κτιστάκη - Τραγάρα</strong><br />
<br />
Αναφορές στη Λήμνο υπάρχουν από πολλούς αρχαίους συγγραφείς όπως από τον Όμηρο στην Ιλιάδα, από τον Ηρόδοτο στην Ιστορία του, από τον Ρόδιο τον Απολλώνιο στα κείμενά του κλπ. Κοινοί μύθοι και παραδόσεις συνδέουν αυτή τη νησιώτικη πολιτεία με τον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο. Η Λήμνος είχε μεγάλη αίγλη στους αρχαίους χρόνους και είναι συχνό σημείο αναφοράς της αρχαίας Eλληνικής ιστορίας και μυθολογίας. Οι ιστορίες του Θόαντα και της Υψιπύλης είναι ελκυστικές ακόμα και σήμερα.<br />
Στα μυθικά χρόνια λοιπόν βασιλιάς της Λήμνου ήταν ο Θόας, γιός του θεού του κρασιού και της διασκέδασης Διόνυσου και της Αριάδνης, κόρης του βασιλιά Μίνωα της Κρήτης. Στην εποχή του συνέβησαν τα “Λήμνια κακά”. Όταν οι Λήμνιες γυναίκες περιφρονημένες από τους άνδρες τους, τους δολοφόνησαν, μόνο η Υψιπύλη η κόρη του Θόαντα λυπήθηκε τον πατέρα της και κατάφερε μυστικά να τον σώσει και να τον στείλει μακριά (παρόμοιος και ο μύθος των Δαναϊδων). <br />
Για τη σωτηρία του Θόαντα υπάρχουν διάφορες εκδοχές επηρεασμένες από άλλες Ελληνικές παραδόσεις. Λέγεται ότι ο Θόας ρίχτηκε από την Υψιπύλη στη θάλασσα κλεισμένος σε ένα σεντούκι (αντίστοιχος ο μύθος της Δανάης). Μάλιστα ο ίδιος ο θεός Διόνυσος είχε υποδείξει στην Υψιπύλη τον τρόπο σωτηρίας του Θόαντα και τον έσωσε φροντίζοντας να τον μεταφέρουν τα κύματα στη Χίο. Εκεί ο Θόας μοιράστηκε τη βασιλεία με τον αδελφό του Οινοπίωνα. Άλλη παράδοση αναφέρει ότι ο Θόας σώθηκε στο νησί Οινοίη. Εκεί ζευγάρωσε με μια ναϊάδα και γεννήθηκε ο Σίκινος. Έτσι η Οινοίη μετονομάσθηκε σε Σίκινο.<br />
Άλλη εκδοχή του μύθου λέει ότι η Υψιπύλη τη νύχτα της σφαγής έκρυψε το Θόαντα στο ναό του Διόνυσου μεταμφιέζοντάς τον, ώστε να μοιάζει με το λατρευτικό ομοίωμα του θεού. Την επόμενη μέρα έπεισε τις Λήμνιες να κάνουν καθαρμούς για να εξαγνισθούν από τα εγκλήματά τους. Με αυτή τη δικαιολογία μετέφερε το ξόανο του θεού, δηλαδή τον πατέρα της, με τελετουργική πομπή μέχρι την ακρογιαλιά και το επιβίβασε σ’ ένα πλοίο. Τα κύματα παρέσυραν πολύ μακριά αυτό το πλοίο με το Θόαντα, ως τη μακρινή Ανατολή, στην Ταυρική χερσόνησο. Εκεί ο Θόας έγινε βασιλιάς και ιερέας της Άρτεμης, ενώ ιέρεια ήταν η Ιφιγένεια, η κόρη του Αγαμέμνονα (“Ιφιγένεια εν Ταύροις” , τραγωδία του Ευριπίδη). <br />
Αλλά και οι σχετικοί μύθοι της Υψιπύλης φανερώνουν τη στενή σχέση της Λήμνου με τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Όταν λοιπόν οι Λήμνιες έμαθαν ότι η Υψιπύλη έσωσε τον πατέρα της την τιμώρησαν και την πούλησαν σκλάβα. Άλλοι λένε πως οι Λήμνιες την καταδίκασαν σε θάνατο και πως αυτή έφυγε κρυφά με ένα καράβι, αλλά στο ταξίδι έπεσε πάνω σε πειρατές κι αυτοί την πούλησαν σκλάβα στο Λύκο το βασιλιά της Θήβας ή στο Λυκούργο το βασιλιά της Νεμέας. Στη Νεμέα ο Λυκούργος και γυναίκα του Ευριδίκη της ανέθεσαν τη φροντίδα του μικρού γιου τους Οφέλτη. Εκείνο τον καιρό βρέθηκαν στη Νεμέα οι Επτά Στρατηγοί που είχαν κινήσει για τη Θήβα από το Άργος. Διψασμένοι βρήκαν μπροστά τους την Υψιπύλη και τη ρώτησαν πού υπήρχε νερό. Εκείνη απόθεσε κάτω τον Οφέλτη και προθυμοποιήθηκε να τους δείξει μια πηγή. Όμως ένα φίδι δάγκωσε το παιδί και το σκότωσε (Επτά επί Θήβας).<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtsIqdMNiEWM_lu6KNEtJrT1cM2W0qTmlnOry13K9KVVHr7RQ9aQ7V3qTtJzMcFePizlm25flBHzuSk-_wODeh6rx2DezfnrsQs2taxHC1exwHozze7M20jzu7YuuYgikKSrpoRRgai-Q/s1600-h/anc_nemea_001.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 330px; height: 330px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtsIqdMNiEWM_lu6KNEtJrT1cM2W0qTmlnOry13K9KVVHr7RQ9aQ7V3qTtJzMcFePizlm25flBHzuSk-_wODeh6rx2DezfnrsQs2taxHC1exwHozze7M20jzu7YuuYgikKSrpoRRgai-Q/s400/anc_nemea_001.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425544174328300210" /></a><br />
<em>H Υψιπύλη, τροφός του Οφέλτη, αλαφιασμένη τρέχει κοντά του με ένα πολεμιστή, για να τον λυτρώσουν από το θανατερό αγκάλιασμα του φιδιού. (Από σαρκοφάγο του 2ου μ.Χ. αιώνα, Μουσείο Κορίνθου).</em><br />
Στο μεταξύ τα παιδιά της Υψιπύλης που είχαν ανατραφεί στη Λήμνο από μια θεία τους, αναζητώντας τη μητέρα τους βρέθηκαν στη Νεμέα. Εκεί διακρίθηκαν στους ταφικούς αγώνες για τον αδικοχαμένο Οφέλτη και αναγνωρίσθηκαν από την Υψιπύλη από τη χρυσή κληματόβεργα που ήταν το διακριτικό της γενιάς τους. Τότε ο Λυκούργος όχι μόνο δεν τιμώρησε την Υψιπύλη για το θάνατο του γιού του, αλλά της χάρισε και την ελευθερία της. Έτσι η Υψιπύλη μαζί με τα παιδιά της ξαναγύρισε στη Λήμνο. <br />
Όταν οι Έλληνες κατά την Τρωική εκστρατεία εγκατέλειψαν τον άρρωστο Φιλοκτήτη στη Λήμνο, βασιλιάς του νησιού ήταν ο γιός της Υψιπύλης Εύηνος. Αυτός κατά τον Τρωικό πόλεμο κράτησε ουδέτερη θέση. Από τη μια έστελνε στους Έλληνες Λημνιό κρασί και από την άλλη είχε καλές σχέσεις με τους Τρώες. Είχε μάλιστα αγοράσει το γιο του Πριάμου Λυκάονα, όταν έπεσε στα χέρια του Αχιλλέα.<br />
Ο μύθος του Θόαντα και της Υψιπύλης είναι γεμάτος από στοιχεία από τη λατρεία του Διόνυσου. Ο Θόας είναι γιος του Διόνυσου, η χρυσή κληματόβεργα είναι το οικόσημο της γενιάς του, η Υψιπύλη στέλνει φορτία κρασιού στους Αργοναύτες. Ο μύθος της Υψιπύλης διασυνδέεται με τις πιο μεγάλες μυθικές ενότητες, όπως το δωδεκάθεο (Ήφαιστος, Αφροδίτη, Διόνυσος), την Αργοναυτική εκστρατεία (Υψιπύλη, Ιάσων), τους Επτά επί Θήβας (Νεμέα , Οφέλτης), τον Τρωικό πόλεμο (Γιος της Υψιπύλης, Θόας, Ταυρίδα). Η Υψιπύλη επίσης όπως και η γιαγιά της Αριάδνη έχει γνωρίσματα σεληνιακής θεάς (Υψηλή πύλη, το τόξο της πορείας της σελήνης στον ουρανό) και είναι προδρομική μορφή της Άρτεμης. Έτσι δικαιολογείται και η θέση του πατέρα της Θόαντα σαν ιερέα της “ταυροπόλου Αρτέμιδος”. Ως σεληνιακή θεά η Υψιπύλη συσχετίζεται αρμονικά με μια μητριαρχική κοινωνία, όπως είναι η κοινωνία που περιγράφεται με τις Λήμνιες γυναίκες. Τέλος στο μύθο γίνεται πολλαπλώς αναγωγή στη Βοιωτία,δηλαδή σε ένα ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του προδωρικού κόσμου: Οι Αργοναύτες ως πατέρες της νεότερης γενιάς των Λημνίων, είναι στην καταγωγή τους Μινύες από τον Ορχομενό, ο πατέρας του Θόαντα Διόνυσος έχει γεννηθεί στη Θήβα, η Υψιπύλη πουλιέται σκλάβα στο βασιλιά της Θήβας Λύκο ή περνάει από τη Νεμέα και συνδέεται με τους Επτά επί Θήβας. <br />
Φαίνεται λοιπόν ότι οι αρχαίοι Έλληνες συνδέονταν μεταξύ τους από τα μυθικά χρόνια και επικοινωνώντας διέδιδαν και συνέπλεκαν με κάποιες παραλλαγές τις ιστορίες τους. Και η Λήμνος αποτελεί ένα σημαντικό συνδετικό κρίκο σ’ αυτή τη μυθική αλυσίδα. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhclvVFMvXx8s35CfmMrrroz5ZhE6QWZ1LZva9C-vm4SKHzRwVthrmk_PVsFVphgWTqbEJFr6DTtt0od5CMOAhPr-Nw41hzstmANmiwgfnN4fJvyN0p-rzVxAOiUvNRQMm9yadG53G4FSk/s1600-h/ThoasPM2300.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 393px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhclvVFMvXx8s35CfmMrrroz5ZhE6QWZ1LZva9C-vm4SKHzRwVthrmk_PVsFVphgWTqbEJFr6DTtt0od5CMOAhPr-Nw41hzstmANmiwgfnN4fJvyN0p-rzVxAOiUvNRQMm9yadG53G4FSk/s400/ThoasPM2300.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417785148339441634" /></a><br />
<em>Ο βασιλιάς Θόας με τα διακριτικά σύμβολα της εξουσίας του, το διάδημα και το σκήπτρο ξεπροβάλλει από το μισάνοιχτο σεντούκι. Εσωτερικό ερυθρόμορφης κύλικας, που χρονολογείται στο 480-470 π.Χ. Από το μουσείο Staatliche Museen του Βερολίνου.</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΔΗΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ</strong><br />
<br />
Στις 4,5,6 Αυγούστου γίνεται στη Μύρινα το παγκόσμιο συνέδριο των αποδήμων Λημνίων. Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση καλωσορίζουμε τα ξενητεμένα αδέλφια μας στην πατρώα γη. Ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά οι εισηγήσεις θα είναι ουσιαστικές, θα αγγίζουν πραγματικά προβλήματα και θα δώσουν ερεθίσματα για πρακτική αντιμετώπιση θεμάτων. Και ελπίζουμε ότι το συνέδριο δεν θα χρησιμοποιηθεί σαν πασαρέλα διαφόρων πολιτικάντηδων της επίσημης και ανεπίσημης πολιτικής σκηνής, και για πεδίο διεκπεραίωσης των λογής λογής δημόσιων σχέσεών τους. Ελπίζουμε, αλλά δεν το πιστεύουμε. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihhN_EV5axNhbvb7xBFEQ4zCTKW6rqxwXjYsnL8v39OSHOgUh3_0kXn0pIX925xAlpFgEWrNTpfBZTf38gVH-PFj0_vPIbmQOwpZyufXCK42EEA2MxSsxw9v8v1ZHayKyW-0sXXtvXLJ0/s1600-h/02-05-04_1282782_31.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 350px; height: 252px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihhN_EV5axNhbvb7xBFEQ4zCTKW6rqxwXjYsnL8v39OSHOgUh3_0kXn0pIX925xAlpFgEWrNTpfBZTf38gVH-PFj0_vPIbmQOwpZyufXCK42EEA2MxSsxw9v8v1ZHayKyW-0sXXtvXLJ0/s400/02-05-04_1282782_31.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425542062715641250" /></a><br />
<em>Μετανάστες για Αυστραλία.</em><br />
Εμείς με αγάπη τους αφιερώνουμε ένα απόσπασμα από ένα παλιό ποίημα ανωνύμου συγγραφέως.<br />
«Ζούσιν οι ξένοι πανταχού, και ζουν ωσάν δε θέλουν,<br />
και με τα αναστενάγματα και με πολλάς οδύνας<br />
κοιμούνται και σηκώνονται, πικρά φαρμακωμένα <br />
και όσοι τους βλέπουν λέγουσιν αυτοί αραθυμούσιν<br />
να πάνε εις την πατρίδα τους,να ιδούν τους εδικούς τους,<br />
να αναπαυθούν εκ τα πολλά πικρά της ξενιτείας”<br />
<br />
Και ένα γράμμα προς τη ΔΕΜΕ από τα χιλιάδες που στέλνονταν<br />
<em>Εν Λαρίση τη 19 Οκτωβρίου 1962<br />
Σεβαστέ κύριε αντιπροσωπάρχα<br />
Έμαθα πως παίρνετε ανθρώπους για την Αυστραλία από μια κοπέλα που φεύγει και αυτή και είναι παντελονού. Σας παρακαλώ να μου γράψετε τι χαρτιά να φτιάξω. Είμαι 32 ετών και ορφανή τελείως. Η δουλειά μου είναι υφάντρια και νοσηλεία, ως αδερφή νοσοκόμα. Έντεκα χρόνια στο εργοστάσιο Καλαμοχέρα όπου σταμάτησα λόγω ανικανοποίητου μιστού και τέσσερα χρόνια σε κλινική. Περιμένω απάντηση με όλα τα δικαιολογητικά, και αν είναι δυνατόν το γράμμα συστημένο να μη χαθεί. Διότι επείγομαι να μεταναστεύσω.<br />
Μετά τιμής<br />
Ελευθερία </em> <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΙΔΗΣΕΙΣ - ΣΧΟΛΙΑ</strong> <br />
<br />
Έστω και καθυστερημένα, ο «Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου» και η «Φωνή της Ατσικής», συγχαίρουν τον συγχωριανό μας Δημήτρη Αχιλαδέλλη για την προαγωγή του σε διευθυντή της Εμπορικής Τράπεζας Λήμνου. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Δημήτρης θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τους συγχωριανούς με την ίδια πάντοτε προθυμία και καλοσύνη, που τον διακρίνει. <br />
<br />
<br />
Με μεγάλη χαρά παρακολουθήσαμε το αφιέρωμα που είχε η ΝΕΤ στο συνεταιρισμό ζαχαροπλαστικής Ατσικής. Οι γυναίκες του συνεταιρισμού που μίλησαν στην εκπομπή έκαναν πολύ καλή παρουσίαση της επιχείρησής τους και οι ίδιες είχαν πολύ καλή παρουσία. Με λόγο σαφή και καθαρό, χωρίς να τα χάνουν μπροστά στο φακό, έδειξαν έμπειρες, ώριμες, αλλά και πολύ ανθρώπινες. Προπάντων όμως θαυμάσαμε τη μεγάλη δεξιοτεχνία τους στο φτιάξιμο των γλυκών. Τι ταχύτητα και τι μαστοριά!!!! Αισθανθήκαμε υπερήφανοι για την Ατσική μας. Ένα μεγάλο μπράβο.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE9i7ylnIkIV1_oC6i9cD9cw-PLXn7t-jWorFrLEHz6_5URWUFv65w-Rt9pzK75eIubkLz1ZgiznXL9lRCrCnfhlNf_kgPh8oaas70rptpLOedWPSi2PT1zxTgefoqN0zUxbtnkWjHD20/s1600-h/atsiki%2520limnou%25203.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 225px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE9i7ylnIkIV1_oC6i9cD9cw-PLXn7t-jWorFrLEHz6_5URWUFv65w-Rt9pzK75eIubkLz1ZgiznXL9lRCrCnfhlNf_kgPh8oaas70rptpLOedWPSi2PT1zxTgefoqN0zUxbtnkWjHD20/s400/atsiki%2520limnou%25203.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5429597964320384882" /></a><br />
<em>Γυναίκες του Συνεταιρισμού Ζαχαροπλαστικής Ατσικής</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiulpzQI-EhnAAdqT8HWykXS91KPvMaAaCbGuPhKLFQ6GdY0yJiKZ_snx7G2kzStK4qP5cC99-dKB7XIG8H_xz8TvVO0_Oi3C8CXQThONckQk3GIvLmf5PfoWSHe7j_kNBQaaVYJOGORX4/s1600-h/imagesCANHL949.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 120px; height: 120px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiulpzQI-EhnAAdqT8HWykXS91KPvMaAaCbGuPhKLFQ6GdY0yJiKZ_snx7G2kzStK4qP5cC99-dKB7XIG8H_xz8TvVO0_Oi3C8CXQThONckQk3GIvLmf5PfoWSHe7j_kNBQaaVYJOGORX4/s400/imagesCANHL949.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425559294569269154" /></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1QKVO3ugVs_3PjKwoeR1a3qvYsgM18YkjsOd83Ri1HE64At5NNjm7xEyB8MlUr7tYZVP49_j8wQxzXQ5ChHnEtOWQrz0iJ36wob4dRW3SxiJNjAIEwwjyMluRC4lJ4ua3pViNCm3gbkw/s1600-h/ff247bc8-63e7-461c-8005-572697c3bafd.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 210px; height: 210px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1QKVO3ugVs_3PjKwoeR1a3qvYsgM18YkjsOd83Ri1HE64At5NNjm7xEyB8MlUr7tYZVP49_j8wQxzXQ5ChHnEtOWQrz0iJ36wob4dRW3SxiJNjAIEwwjyMluRC4lJ4ua3pViNCm3gbkw/s400/ff247bc8-63e7-461c-8005-572697c3bafd.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425559691941991522" /></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUwqOJHxiRYg1Rx7o9B4wMOS5XqO63nhev7jdY_WhsQLqtHWwWMZZCx8j9vtTqzjBwHWD5x3saV5YD40Gin_TuXAJyOqSNicvRFmIkVrZ3Of3qVr5-oIwM7_x_H8TrUolOxgFb_I60gtY/s1600-h/imagesCAT2I8X5.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 150px; height: 100px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUwqOJHxiRYg1Rx7o9B4wMOS5XqO63nhev7jdY_WhsQLqtHWwWMZZCx8j9vtTqzjBwHWD5x3saV5YD40Gin_TuXAJyOqSNicvRFmIkVrZ3Of3qVr5-oIwM7_x_H8TrUolOxgFb_I60gtY/s400/imagesCAT2I8X5.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425560175063186898" /></a><br />
<em>Μερικά από τα περίφημα γλυκά του συνεταιρισμού ζαχαροπλαστικής γυνακών Ατσικής.</em> <br />
<br />
<br />
Διαβάζουμε στο Λημνιακό τύπο ότι σε συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου που έγινε στη Μύρινα, η φράση του Νομάρχη σιγανά προς τον πρόεδρο “άστους τους μαλάκες” για εμπόρους που ήθελαν να συζητηθεί πρώτο το θέμα των λαϊκών, έγινε αντιληπτή και προκάλεσε θύελα διαμαρτυριών. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR_Pi5YyHHONQL-QIkir-l_UyZCFKMkHU-PriBbIGyFv9P6dObNYzqLzVeSntwkx0juDdIDSVOPNrOTgtCKh7eQmB7wTghOGgiuBkCoZilAFS-sAfqef6eQHaeGClZQ0a6V5QehpGAg-0/s1600-h/imagesCAYW3LI6.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 133px; height: 93px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR_Pi5YyHHONQL-QIkir-l_UyZCFKMkHU-PriBbIGyFv9P6dObNYzqLzVeSntwkx0juDdIDSVOPNrOTgtCKh7eQmB7wTghOGgiuBkCoZilAFS-sAfqef6eQHaeGClZQ0a6V5QehpGAg-0/s400/imagesCAYW3LI6.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425541283582605154" /></a><br />
<em>The malakas emporos</em><br />
Ο κ. Βουνάτσος αρνήθηκε ότι είπε την φράση. Για όσους δεν γνωρίζουν τις έννοιες της λέξης, παραπέμπουμε στο λεξικό του Μπαμπινιώτη, σελίδα 1046: “μαλάκας”1) Αυτός που αυνανίζεται. 2) Αυτός που λέει ή κάνει ανοησίες. 3) Αυτός που πέφτει θύμα, κορόιδο: Εγώ θα είμαι ο μαλάκας της ιστορίας; 4) Ως προσφώνηση: Ρε μαλάκα θα μου δανείσεις τη μηχανή σου; <br />
Χωρίς αστεία τώρα, επειδή γνωρίζουμε το ήθος του κ. Βουνάτσου, είμαστε βέβαιοι ότι δεν είπε τέτοια φράση και σίγουρα πρόκειται για παρεξήγηση.<br />
<br />
<br />
Φρικώδεις οι φωτιές του φετινού καλοκαιριού. Σάμος, Χίος, Κορινθία, όλη η Ελλάδα. Μαύρισε η καρδιά μας. Είχαμε ακόμα και ανθρώπους νεκρούς. Αυτό είναι το χειρότερο. Αλλά κι αυτοί που ξεσπιτώθηκαν, κακή και άραχλη η τύχη τους. Μας έφεραν στη μνήμη την άλλη τραγωδία των σεισμών πριν λίγους μήνες στην Αττική. Κι από κοντά οι υποσχέσεις για αποζημιώσεις. Κάτι είναι κι αυτό θα πουν μερικοί. Θάθελα και εγώ να τους πω, πόσο μακριά είναι νυχτωμένοι. Και πόσο μόνοι θα μείνουν μόλις περάσει η μπόρα. Αν έχετε αμφιβολίες για τα δάνεια που δήθεν θα δίνονταν στους σεισμόπληκτους και τι χοντρή κοροϊδία έπεσε, πάρτε με ένα τηλέφωνο (01-2531412) και θα σας εξηγήσω αναλυτικά. Εξ ιδίας, δυστυχώς, πείρας.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM0j1TWM7Vhmpttj2I6X7FUtJYRPZlOdRW-npa-UAmhEhCUeUoRQJxQWw5VCH488wSXkxqFXrK_V4rvm-7w_7lhQfNw8SRJiBBsPPmM-FYJw6rf-wD6Qu1Tg3GHsoec5kqt9-XVoCvNkY/s1600-h/fires2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM0j1TWM7Vhmpttj2I6X7FUtJYRPZlOdRW-npa-UAmhEhCUeUoRQJxQWw5VCH488wSXkxqFXrK_V4rvm-7w_7lhQfNw8SRJiBBsPPmM-FYJw6rf-wD6Qu1Tg3GHsoec5kqt9-XVoCvNkY/s400/fires2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425550274124454290" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH85R_wTZVu0WAxNdpVrz4OAOenBU1iUr15I3F2MuzCIwlgJ81M4I_d3hLDZIBGFMZRi1wEDdw1pCP5rZCxlilUNf63hGQrG0tyS0rYJW_FJZhZtascphmx2jMBxt3igDSNQIB1v0K8j4/s1600-h/pirkagies.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 310px; height: 220px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH85R_wTZVu0WAxNdpVrz4OAOenBU1iUr15I3F2MuzCIwlgJ81M4I_d3hLDZIBGFMZRi1wEDdw1pCP5rZCxlilUNf63hGQrG0tyS0rYJW_FJZhZtascphmx2jMBxt3igDSNQIB1v0K8j4/s400/pirkagies.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425551052812746066" /></a><br />
<em>Πυρκαγιές.</em><br />
<br />
<br />
Αραβωνιάστηκαν η Μαρία Αρσενοπούλου, κόρη της συγχωριανής μας Στρατηγούλας Κομνηνίδου – Αρσενοπόύλου, με τον εκλεκτό της καρδιάς της Χρήστο Λέκκο, αξιωματικό. Τους ευχόμαστε να ζήσουν ευτυχισμένα.<br />
<br />
<br />
Ο Κώστας και η Ανθή Χλαχλά βαφτίζουν το αγοράκι τους στις 12 Αυγούστου στον Άγιο Γεώργιο Ατσικής. Το όνομα αυτού Αλέξανδρος, και νονοί ο Μιχάλης Ματέχος και η κόρη του. Τις θερμότερες ευχές μας.<br />
<br />
<br />
Ο Παναγιώτης και η Δήμητρα Τρυφερή βαφτίζουν το κοριτσάκι τους στις 15 Αυγούστου στον Άγιο Γεώργιο Ατσικής. Το όνομα αυτής Μαρία, και νονά η Ζωή Τσουκάλα. Τις θερμότερες ευχές μας.<br />
<br />
<br />
Το Υπουργείο Υγείας σε λίγο καιρό θα στέλνει αιφνιδιαστικά ειδικούς υπαλλήλους (ράμπο), για να ελέγχουν τις υπηρεσίες του για τυχόν ατασθαλίες κλπ. Η «φωνή της Ατσικής» προτείνει στον κύριο Υπουργό Υγείας τα ακόλουθα μέτρα, παραδοσιακά μεν αλάνθαστα δε, για καλύτερη λειτουργία των νοσοκομείων.<br />
1) Το φακελάκι 2) Tofa kelaki 3)Tofake laki 4) tofakelaki 5)Tofakela ki <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsGMfL0UW6A60UbsjEvcrNU8f9b4QnxCEuk4n4S8gd8aYkz46KA9LCuEvHWQ8OurHp142gxpdH6X1HTmT85j4aUg0rVFHv2lm2ssmn3_YSuS6AdMdvvPa2qsEX0f5ffwXVwVr2-zLQIEE/s1600-h/fakelaki%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 250px; height: 166px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsGMfL0UW6A60UbsjEvcrNU8f9b4QnxCEuk4n4S8gd8aYkz46KA9LCuEvHWQ8OurHp142gxpdH6X1HTmT85j4aUg0rVFHv2lm2ssmn3_YSuS6AdMdvvPa2qsEX0f5ffwXVwVr2-zLQIEE/s400/fakelaki%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425549717073006258" /></a><br />
<em>Φακελάκι.</em> <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η χρυσή νεολαία του “Ηρακλή Ατσικής”<br />
<br />
Γράφει ο Νίκος Βλαχόπουλος</strong> <br />
<br />
Σημερινοί μαθητές και πρωταθλητές. Αυριανοί επιστήμονες, αγρότες τεχνίτες, ψαράδες. Μα ό,τι κι αν γίνουν είναι σίγουρο ότι θα πετύχουν, όπως πέτυχαν με το ποδοσφαιρικό τους ταλέντο να κατακτήσουν το βραβείο του νικητή, που είναι το κύπελο και το μετάλιο. Μιλάμε για την ποδοσφαιρική ομάδα του δημοτικού σχολείου της Ατσικής που διακρίθηκε και φέτος όπως και πέρισυ κατακτώντας το πρωτάθλημα των δημοτικών σχολείων της Λήμνου. Μόνο, διευκρινίζω, πως φέτος έφτασαν στον τελικό, αλλά έχασαν στα πέναλτι από το δημοτικό σχολείο Μύρινας. Ο τελικός αγώνας έγινε στο γήπεδο της Μύρινας παρουσία των τοπικών αρχών, αλλά και του βουλευτή του νομού Φραγκλίνου Παπαδέλλη. Αξίζει να αναφέρω τη μεγάλη προσπάθεια και το ζήλο του δασκάλου Γιάννη Καλονίδη που με την καθοδήγησή του ήρθαν τα μεγάλα αποτελέσματα. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKJcRmlvKqiROsZLeliY4eiPJ-X96YlWw6K5-vHodM6K9_yB5XtisOC1qh83CX-mVyjqUOf0qr5kIdI7cuhGEQgS3ruqayD7-luupvolhbsTJPf3g4bR-w-tuLq84DxSOuWHDLTPppyUk/s1600-h/Scan10358.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKJcRmlvKqiROsZLeliY4eiPJ-X96YlWw6K5-vHodM6K9_yB5XtisOC1qh83CX-mVyjqUOf0qr5kIdI7cuhGEQgS3ruqayD7-luupvolhbsTJPf3g4bR-w-tuLq84DxSOuWHDLTPppyUk/s400/Scan10358.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417784063331277186" /></a><br />
<em>Οι μικροί μας πρωταθλητές είναι οι εξής από αριστερά<br />
Πάνω: Γιώργος Χλαχλάς, Αλέκος Ζαϊμης, Δημήτρης Παραθυράς, Μανώλης Κιουρανάκης.<br />
Κάτω: Ζαφείρης Βλαχόπουλος, Φώτης Κρίκης, Δημήτρης Κρίκης, Παρασκευάς Σάλιακας, Γιάννης Γαροφάλλου. Προπονητής, Γιάννης Καλονίδης. </em> <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ</strong> <br />
Ευχαριστούμε θερμά τα καλά παιδιά Παναγιώτη Βλαχόπουλο και Βασίλη Κρίκη, που επιφορτίστηκαν με τη διανομή του προηγούμενου τεύχους της «Φωνής της Ατσικής» σε όλα τα σπίτια του χωριού. Ο λόγος που δεν την στέλνουμε με το ταχυδρομείο, δεν είναι οικονομικός. Απλώς φοβόμαστε ότι οι περισσότερες εφημερίδες θα καταλήξουν στην περίφημη χαρτοκούτα του καφενείου-ταχυδρομείου. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Παλιά και νοσταλγικά<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXb_f8Ie9avtbssj_B1g6bNBzDAM61BDN5_r_Yz0jFj4TNJZv3iisjGodaXsn-s5wmD8HCDC4mGBHUk8VEzT1jz6Zk1uo3yXfzPtMIdmAQoupbNFJ267Vn1M4noCoMIk9dQmC3ZgGAg1E/s1600-h/Propouli.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 279px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXb_f8Ie9avtbssj_B1g6bNBzDAM61BDN5_r_Yz0jFj4TNJZv3iisjGodaXsn-s5wmD8HCDC4mGBHUk8VEzT1jz6Zk1uo3yXfzPtMIdmAQoupbNFJ267Vn1M4noCoMIk9dQmC3ZgGAg1E/s400/Propouli.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419890594754248978" /></a><br />
<em>Προπούλι</em><br />
<br />
Του πόνου<br />
Της Μαρίνας Γρ. Μπεκρή</strong><br />
<br />
Τι να τα πω τα μάτια μου<br />
που τάχω μαθημένα<br />
σα θυμηθούν παράπονο<br />
δακρύζουν τα καημένα<br />
<br />
Που να πω τα βάσανά μου<br />
που να παρηγορηθώ<br />
μέρα νύχτα που πονάω<br />
δε μπορώ να γιατρευτώ<br />
<br />
Σαν ακουμπήσω στο δεντρί<br />
και πω τα βάσανά μου<br />
και το δεντρί θα ξεραθεί<br />
από τα δάκρυά μου<br />
<br />
Τυραγνισμένο μου κορμί<br />
τυραγνισμένα νιάτα<br />
χόρτασες πίκρες και καημούς<br />
χόρτασες και φαρμάκια<br />
<br />
Βασανισμένο μου κορμί<br />
πέθανε να γλυτώσεις<br />
κι αν έχεις κι άλλα βάσανα<br />
στο χάρο να τα δώσεις <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>«ΕΡΜΟΛΑΪΑ 2000»</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9-0CT9ZtOOd0TVrmiScblhCVnBehpAI1ssdcylHoOTUxg_4nd7Aj5y3dJVEIfm-mqPTH2VQP8SHlMlJATT-qmpNCLHkXRGGEfKzIzPWlrmwth4zYaA22GG-e77h_v4nPucx9gqfvv3YE/s1600-h/atImg010.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 255px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9-0CT9ZtOOd0TVrmiScblhCVnBehpAI1ssdcylHoOTUxg_4nd7Aj5y3dJVEIfm-mqPTH2VQP8SHlMlJATT-qmpNCLHkXRGGEfKzIzPWlrmwth4zYaA22GG-e77h_v4nPucx9gqfvv3YE/s400/atImg010.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419890030755143922" /></a><br />
<em>Άγιος Ερμόλαος (Φωτογραφία Στράτος Ροσβάνης)</em><br />
<br />
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο Δήμος Ατσικής διοργανώνει τις αθλητικές εκδηλώσεις «Ερμολάια» με την ευκαιρία της γιορτής του Αγίου Ερμολάου. Οι εκδηλώσεις αυτές που είναι πάντοτε επιτυχημένες έχουν καθιερωθεί πια και αναμένονται με μεγάλη χαρά από τους κατοίκους. Αξίζουν συγχαρητήρια στο Δήμαρχο Γιώργο Αρχοντίδη και στο Δημοτικό Συμβούλιο για τη διοργάνωση τους. Εάν εμπλουτισθούν στο μέλλον και με άλλες δραστηριότητες από τη σφαίρα του πολιτισμού, πέραν των αθλητικών, θα γίνουν ακόμα πιο ελκυστικές. Το φετινό πρόγραμμα των Ερμολαϊων έχει ως ακολούθως: <br />
<br />
ΕΡΜΟΛΑΪΑ 2000<br />
<br />
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ<br />
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ<br />
ΜΙΚΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΔΗΜΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
ΣΑΒΒΑΤΟ 22.7.2000 ώρα 19.00 ΔΗΜ. ΜΟΥΔΡΟΥ-ΔΗΜ. Ν. ΚΟΥΤΑΛΗΣ<br />
ΚΥΡΙΑΚΗ 23.7.2000 ώρα 19.00 ΔΗΜ. ΑΤΣΙΚΗΣ- ΔΗΜ. ΜΥΡΙΝΑΣ<br />
ΔΕΥΤΕΡΑ 24.7.2000 ώρα 19.00 ΜΙΚΡΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ<br />
ώρα 20.45 ΑΠΟΝΟΜΗ ΕΠΑΘΛΩΝ<br />
ΤΡΙΤΗ 25.7.2000 ώρα 19.00 ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ<br />
ώρα 20.45 ΑΠΟΝΟΜΗ ΕΠΑΘΛΩΝ<br />
ΤΕΤΑΡΤΗ 26.7.2000 ώρα 18.45 ΑΓΩΝΑΣ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ <br />
ΗΡΑΚΛΗ-ΚΕΡΑΥΝΟΥ<br />
ώρα 20.30 ΑΠΟΝΟΜΗ ΕΠΑΘΛΩΝ<br />
<br />
<br />
ΑΝΩΜΑΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ<br />
Από Άγιο Ερμόλαο έως γήπεδο Ατσικής<br />
<br />
ΤΕΤΑΡΤΗ 26.07.2000 ώρα 20.00 (Παιδιά γεννηθέντα από 1.1.1986-<br />
31.12.1990)<br />
ώρα 20.15 (Άντρες)<br />
ώρα 20.30 ΑΠΟΝΟΜΗ ΕΠΑΘΛΩΝ<strong></strong>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-3288882732551185912009-11-29T11:49:00.001-08:002011-03-07T07:40:46.600-08:00Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 4<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPRkGX641TqJb8ufhyphenhyphenqPCM4nzh7p4C0n_vZMD6gkO9XftnYx7OYHpeDCpGKp5x1pm8Zy5TnrUyOrbwmD9wa3Q1nRUhq_mPfpmHtuz4VhMFOq9HwNOu9zJ_I-tCVg_4SDjeixPwqdZpqxU/s1600-h/Scan10595.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 74px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPRkGX641TqJb8ufhyphenhyphenqPCM4nzh7p4C0n_vZMD6gkO9XftnYx7OYHpeDCpGKp5x1pm8Zy5TnrUyOrbwmD9wa3Q1nRUhq_mPfpmHtuz4VhMFOq9HwNOu9zJ_I-tCVg_4SDjeixPwqdZpqxU/s400/Scan10595.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419127595437338114" /></a><br />
<br />
<strong>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
<br />
ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ<br />
<br />
Έτος 1ο, Αρ. Φύλλου 4, Νοέμβριος 2000 – Δεκέμβριος 2000 – Ιανουάριος 2001</strong><br />
Γραφεία: Νικηταρα 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412<br />
e-mail: ifonitisatsikis@hotmail.com <br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τριμηνιαία έκδοση<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Εκδότης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Υπεύθυνος ύλης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Γραφικές τέχνες<br />
ΘΡΙΑΣΙΟ<br />
5576740-0977410968<br />
<br />
Συνδρομές<br />
Ετήσια εσωτερικού δρχ. 2000<br />
Ετήσια εξωτερικού $ ΗΠΑ 20<br />
$ Καναδά 20<br />
$ Αυστραλίας 20 </strong><br />
<br />
<br />
<br />
Λήμνος<br />
Είναι το ούζο που ξεχειλίζει στις φλέβες<br />
μέσα στα καπνισμένα λακαριά<br />
ανισάτη σπονδή οσχοφορίων<br />
από γενναίους σε γενναίους<br />
Σ.Τ.<br />
<br />
<strong>Από τον εκδότη<br />
<br />
Αγαπητοί συγχωριανοί</strong> <br />
<br />
Συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έκδοση της εφημερίδας μας.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlS_sfaeD3hsBwBcp8-hEOl5DYD9kAJqwvzCn_Hz8M20BW3f6sisqhWaXsqB4tGmqMQiNCb2tEmtoLOMEaogo6P2xuOiZvQak79u2lzmFMXTeRf06jrNgyIMTdeXCOe1NbR1oZgdaOzxk/s1600-h/baby.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 317px; height: 283px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlS_sfaeD3hsBwBcp8-hEOl5DYD9kAJqwvzCn_Hz8M20BW3f6sisqhWaXsqB4tGmqMQiNCb2tEmtoLOMEaogo6P2xuOiZvQak79u2lzmFMXTeRf06jrNgyIMTdeXCOe1NbR1oZgdaOzxk/s400/baby.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425700832406117890" /></a><br />
Ποτέ ξανά η Ατσική δεν είχε εφημερίδα, γι’ αυτό είμαστε πολύ ικανοποιημένοι. Η απήχηση που είχε στον κόσμο ήταν μεγάλη. Με την ευκαιρία αυτή θα θέλαμε να πούμε δυο λόγια:<br />
*Η εφημερίδα μας είναι πολυφωνική. Κάθε άποψη θα φιλοξενείται ευχαρίστως, αρκεί να μην θίγει συμπατριώτες και να έχει να πει κάτι το αξιόλογο. <br />
*Η εφημερίδα μας θα αγωνίζεται για τα δίκαια της Ατσικής και της Λήμνου, θα προβάλει τα καλά έργα, θα παρουσιάζει ανθρώπους άξιους και θα έχει ποικίλη ύλη, ώστε να καλύπτει κατά το δυνατόν, ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων.<br />
*Η εφημερίδα μας είναι η εφημερίδα κυρίως των αφανών. Θέλει να προβάλει τους αφανείς ήρωες εργασίας της ταπεινής μας πατρίδας, αυτούς τους άρχοντες του ήθους, που δεν θα είχαν αλλιώς την ευκαιρία. <br />
*Η εφημερίδα μας είναι ανεξάρτητη. Δεν ανήκει και δεν πρόσκειται σε κανένα πολιτικό φορέα, σε κανένα πρόσωπο, σε κανένα οικονομικό συμφέρον. Δεν αντιπολιτεύεται κανένα. Θεωρεί ότι δεν περισσεύει κανένας συγχωριανός, γι’ αυτό τους αγκαλιάζει με αγάπη όλους. Εκδίδεται από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου και πληρώνεται από τις συνδρομές των μελών. <br />
*Η εφημερίδα μας όμως φιλοδοξεί να έχει λόγο τολμηρό και διεκδικητικό, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της. Η εφημερίδα δεν θα γίνει ούτε μίζερη γκρινιάρα, αλλά ούτε γλάστρα και υπηρέτρια κανενός.<br />
*Η εφημερίδα μας είναι πολύ περήφανη και θεωρεί τίτλο τιμής, που αντικείμενό της είναι η Ατσική και οι Ατσικιώτες, η Λήμνος και οι Λημνιοί.<br />
*Τέλος, η εφημερίδα μας είναι η δική σας εφημερίδα. Να συμμετέχετε όπως μπορείτε στη διαμόρφωσή της και στην διατήρησή της. Η εφημερίδα θα εκδίδεται όσο εσείς θα θέλετε κι όσο εσείς θα βοηθάτε. Βοηθήστε με την ενεργό παρουσία σας στις εκδηλώσεις του Συλλόγου και με όποιο άλλο τρόπο <br />
σκεφτείτε, για να κρατήσουμε την Ατσική μας και τη Λήμνο μας ψηλά, εκεί που τους πρέπει. <br />
<br />
<br />
<strong> ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ</strong> <br />
<br />
Προς άρση αποριών, διευκρινίζεται ότι όλα τα κείμενα που δεν έχουν υπογραφή, έχουν συνταχθεί από τον πρόεδρο του Συλλόγου, Σταύρο Τραγάρα. Ολα τα κείμενα που δημοσιεύονται εγκρίνονται τελικώς από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου.<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΗΣΕ</strong> <br />
<br />
Δυστυχώς οι φόβοι των κατοίκων του Δήμου Ατσικής επαληθεύτηκαν. Δυστυχώς οι επισημάνσεις της εφημερίδας μας για την επικινδυνότητα του πεδίου βολής, που λειτουργεί μέσα στα όρια του Δήμου μας, στην περιοχή «Φαρακλά», επαληθεύτηκαν. Στις 22/9/2000 ένα άσκαστο βλήμα, κομμάτιασε κυριολεκτικά και άφησε ανάπηρη διά βίου την 35χρονη Ειρήνη Ομέρ, που μάζευε με τον άντρα της Φίλιππο Ρακίπ, παλιοσίδερα για να τα πουλήσουν. Οι φτωχοί αυτοί άνθρωποι, που είναι ρακοσυλέκτες έμελε να καταστραφούν από την ανευθυνότητα των στρατιωτικών που έχουν μετατρέψει μια τεράστια καλλιεργούμενη έκταση, ουσιαστικά σε ναρκοπέδιο, με τα άσκαστα βλήματα διάσπαρτα μέσα στα χωράφια των ανθρώπων. <br />
Η γυναίκα νοσηλεύτηκε σε διάφορα νοσοκομεία των Αθηνών. Ήταν έγγυος στον έκτο μήνα και έχασε το παιδί της, τυφλώθηκε τελείως και μόνιμα και από τα δύο μάτια, είναι παράλυτη στο αριστερό χέρι και πόδι, λόγω της βαριάς κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης που υπέστη και βέβαια η νοητική της λειτουργία υπολείπεται σοβαρά. Έχει πέντε παιδιά που έμειναν κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού.<br />
<br />
<em>Η άτυχη Ειρήνη Ομέρ </em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhavan7CW5Uo7n1o7Zjj0sRmxDTfThc3skhyphenhyphenZOAJyBtmiX09SC_CLrw1cQ7njaMj6ePqmkvXWrlwH4DhTv7KB9HEFtnax9SZZF5d3YT4Yc6NzhDgKRp_iXHkzrhmNQxXVxvDn6sabXzLwY/s1600-h/Scan10360.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 286px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhavan7CW5Uo7n1o7Zjj0sRmxDTfThc3skhyphenhyphenZOAJyBtmiX09SC_CLrw1cQ7njaMj6ePqmkvXWrlwH4DhTv7KB9HEFtnax9SZZF5d3YT4Yc6NzhDgKRp_iXHkzrhmNQxXVxvDn6sabXzLwY/s400/Scan10360.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419134234491949426" /></a><br />
<br />
Το γεγονός σήκωσε θύελα οργής και αγανάκτησης στην Ατσική. Ήταν το αποκορύφωμα μιας ολόκληρης σειράς παρ’ ολίγων ατυχημάτων, που είχαν επισημανθεί από το Δήμο Ατσικής, αλλά που δεν βρήκαν ευήκοον ους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ενώ είχε προγραμματιστεί βολή, η οποία είχε αναγγελθεί για τις 3/10/2000, για το φόβο μήπως οι κάτοικοι τη σταματήσουν, οι στρατιωτικοί αιφνιδιαστικά και χωρίς να την αναγγείλουν, πήγαν να κάνουν βολή στις 2/10/2000, με κίνδυνο τεράστιο για τους κατοίκους, που χωρίς να ξέρουν τίποτα θα ήταν βέβαια στα χωράφια τους και στις δουλειές τους στο ύπαιθρο. Αυτό ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης. Το Δημοτικό Συμβούλιο με έκτακτη συνεδρίασή του κατήγγειλε το γεγονός σε όλες τις αρχές και προχώρησε σε υποβολή μήνυσης κατά «αγνώστων στρατιωτικών» που αυθαιρέτησαν. Ο Δήμαρχος και Δημοτικοί Σύμβουλοι πληροφόρησαν τον κόσμο μέσω των δημοσιογράφων σε τοπικό αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο. Ο πρόεδρος του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου Σ. Τραγάρας, εμφανίσθηκε στους τηλεοπτικούς σταθμούς «Άλφα» και «ΜEGA» όταν του ζητήθηκε και εξήγησε πως έχει η κατάσταση. <br />
Στη δύστυχη γυναίκα που τραβά τον γολγοθά της, κανείς από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ή από τις στρατιωτικές αρχές της Λήμνου, μέχρι τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν συμπαραστάθηκε. Όχι βοήθεια, όχι μια τυπική επίσκεψη, αλλά ούτε ένα τηλεφώνημα. Επισήμως δεν ασχολούνται με το θέμα. Αυτή λέει φταίει που μάζευε βλήματα. Σαν να είναι φυσικό να υπάρχουν διεσπαρμένα άσκαστα βλήματα και όποιος τα μαζεύει , ή τρακάρει απάνω τους, αυτός είναι ο φταίχτης. Κι όχι μόνο αυτό. Κυκλοφορούν και φήμες ότι δεν γνωρίζουν ακριβώς πως έγινε το συμβάν, κι ότι τέλος πάντων αυτή θα μπορούσε να έριχνε …δυναμίτες και τραυματίστηκε. Κι όχι μόνο αυτό. Κάνουν παρεμβάσεις σε δημοσιογράφους, ή προσπαθούν να «πείσουν» όποιον μιλά, ώστε να σταματήσει ο θόρυβος και να αποσιωπηθεί το θέμα, αφού για θέματα εθνικής άμυνας δεν πρέπει να λέει κανείς πολλά, για ευνοήτους λόγους. <br />
Δεν είμαστε του νηπιαγωγείου κύριοι κύριοι στρατιωτικοί. Και δεν αναγνωρίζουμε κανένα πιο πατριώτη από μας. Κανένα θέμα εθνικής άμυνας δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο μερικοί που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους και βάζουν σε κίνδυνο τον κοσμάκη. Κι αφού κάνουν την κουτσουκέλα, κρύβονται, ναι κρύβονται, πίσω από την στρατιωτική τους ιδιότητα. Ο στρατός δεν είναι ταμπού. Καμμιά κρατική λειτουργία δεν είναι ταμπού. Αυτή η νοοτροπία είναι άλλων εποχών και καλό είναι να σταματήσει. Και επιτέλους έγινε ένα ατύχημα. Πάρτε το σαν ένα σκέτο ατύχημα, για το οποίο ας υποθέσουμε ότι δεν φταίει κανείς, αλλά η κακιά η ώρα. Λίγη ευαισθησία δεν μπορούσε να επιδειχθεί; Σ’ αυτήν την κακομοιρούλα που λιανίστηκε, δεν μπορούσε κάποιος να δώσει ένα παρόν, να πει ένα λόγο παρηγοριάς, αντί να ασχημονούν μ’ αυτό τον απαράδεκτο τρόπο; <br />
Μη φοβάστε κύριοι στρατιωτικοί. Μαζί θα δώσουμε τον παλλαϊκό αγώνα αν χρειαστεί. Δεν έχουμε τίποτα εναντίον του στρατού, κανείς Έλληνας δεν έχει τίποτα. Αναγνωρίζουμε τη δύσκολη δουλειά σας, καθώς και ότι αυτά είναι λεπτά θέματα και χρειάζονται προσοχή. Και σας βλέπουμε ένα κομμάτι δικό μας, παιδιά κι αδέρφια δικά μας. Όμως και σεις δείξτε τον απαιτούμενο επαγγελματισμό και την απαιτούμενη ευαισθησία. <br />
Σαν Σύλλογος θέλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια στο Δήμαρχο Γιώργο Αρχοντίδη και σε όλο το Δημοτικό Συμβούλιο για την αντίδρασή τους, που τουλάχιστον δείχνει ευαισθησία και αίσθημα ευθύνης απέναντι στους πολίτες του Δήμου. Δεν θα τους πούμε εμείς τι πρέπει να κάνουν και πως θα λυθεί αυτό το δύσκολο πρόβλημα. Αυτοί θα σταθμίσουν τα γεγονότα και θα πράξουν το καλύτερο. Όμως θέλουμε να τους διαβεβαιώσουμε ότι είμαστε στο πλευρό τους κι ότι θα υποστηρίξουμε με τις μικρές μας δυνάμεις, όποια απόφαση κι αν πάρουν για το καλό του Δήμου, αλλά και για το καλό της Λήμνου και της άμυνας της χώρας μας. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΛΑΒΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
Έφτασε μέχρι τη βουλή</strong> <br />
<br />
Το θέμα του απαράδεκτου τρόπου που λειτουργεί η ταχυδρομική υπηρεσία στην Ατσική, αλλά και σε όλη σχεδόν τη Λήμνο, έλαβε τεράστια δημοσιότητα, μετά από τις επιστολές που έστειλε ο Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου, στους Υπουργούς Μεταφορών –Επικοινωνιών και Αιγαίου, στους Βουλευτές του Νομού, στο Νομάρχη, στον Έπαρχο και στα ΕΛΤΑ. <br />
Ο Υπουργός Αιγαίου κ. Ν. Σηφουνάκης, συμφώνησε με το δίκαιο του αιτήματός μας και απευθύνθηκε εγγράφως στον πρόεδρο των ΕΛΤΑ κ. Αθανάσιο Δημητρακόπουλο ζητώντας να λυθεί το θέμα.<br />
Ο Βουλευτής Λέσβου του ΠΑΣΟΚ κ. Φ. Παπαδέλλης κοινοποίησε τη διαμαρτυρία μας στον ίδιο τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών κ. Βερελή και στον Υφυπουργό κ. Βούλγαρη, υιοθετώντας το αίτημά μας και ζητώντας να ληφθούν άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα. <br />
Οι Βουλευτές του ΚΚΕ κ. Σ. Σκοπελίτης και Αγ. Τζέκης κατέθεσαν αναφορά στη Βουλή, σχετικά με το αίτημα του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου, συμφωνώντας μαζί μας και ζήτησαν να επιλυθεί το θέμα. <br />
Ο Έπαρχος κ. Ε. Γιαρμαδούρος θεωρώντας τα παράπονά μας δικαιολογημένα, έστειλε επιστολή στα ΕΛΤΑ Λήμνου ζητώντας να λυθεί το πρόβλημα.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUQjNohB5yyxdNpddYqbeVtVjGmB8o43lWiVl-xRd8wxyxO8fpQZGfW_wMCq-EcnRfS9mXHhrHlwv4dUTXVMdqG2gCuOmHTBV3pH1VvEAce_Q05AFAdAJjSU6FsDRIJ7EVmuA91_CIIb4/s1600-h/Scan10401.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 264px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUQjNohB5yyxdNpddYqbeVtVjGmB8o43lWiVl-xRd8wxyxO8fpQZGfW_wMCq-EcnRfS9mXHhrHlwv4dUTXVMdqG2gCuOmHTBV3pH1VvEAce_Q05AFAdAJjSU6FsDRIJ7EVmuA91_CIIb4/s400/Scan10401.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419153800856568434" /></a><br />
<br />
Μετά τα έγγραφα αιτήματα των ανωτέρω αναφερομένων πολιτικών, λάβαμε απαντήσεις από τους: A) Υφυπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών κ. Βούλγαρη, ο οποίος μας διεβίβασε έγγραφα των: Διευθύνοντος Συμβούλου των ΕΛΤΑ κ. Π. Κυριακόπουλου και του Προέδρου των ΕΛΤΑ κ. Αθ. Δημητρακόπουλου και οι οποίοι λένε ότι 1. Η διανομή στο δήμο Ατσικής γίνεται κανονικά και σύμφωνα με τα προβλεπόμενα για τις αγροτικές περιοχές. Μέχρι τώρα δεν είχαν διατυπωθεί συγκεκριμένα παράπονα. 2. Ο Οργανισμός αυτό το διάστημα βρίσκεται στο στάδιο της αναδιοργάνωσης και επαναξιολόγησης του ταχ. Δικτύου σε όλη τη χώρα και θα εξετάσει όλα τα θέματα αυτής της μορφής. 3. Τα ΕΛΤΑ σχεδιάζουν τη σύσταση Ταχυδρομικών Πρακτορείων Γ’ Τάξης (συναλλαγή – διανομή) σε όλους τους νέους Δήμους που δεν λειτουργεί ταχ. Γραφείο. 4. Στα πλαίσια αυτού του σχεδιασμού θα εξετασθεί και το αίτημά μας. <br />
B) Aπό τον τομεάρχη των ΕΛΤΑ κ. Αθ. Τράπαλη, ο οποίος μας απαντά ότι το θέμα μας θα εξετασθεί από την καθ’ ύλην αρμόδια Περ/κή Υπηρεσία ΕΛΤΑ Βορείου Αιγαίου-ΜΥΤΙΛΗΝΗ και ακολούθως θα ενημερωθούμε σχετικά. <br />
Γ) Από την ανωτέρω Υπηρεσία Βορείου Αιγαίου, που λέει ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο ταχυδρομικού καταστήματος «Σουηδικού τύπου», όπου σε στεγασμένο χώρο θα υπάρχουν γραμματοκιβώτια ένα για κάθε οικογένεια και ο ενδιαφερόμενος ότι ώρα εξυπηρετείται θα πηγαίνει και θα παίρνει την αλληλογραφία του, που θα έχει τοποθετηθεί στο κουτί του. <br />
Σαν Σύλλογος αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε θερμά όσους ασχολήθηκαν με το θέμα. Τον Υπουργό Αιγαίου κ. Ν. Σηφουνάκη, τον Βουλευτή κ. Φ. Παπαδέλλη, τον Βουλευτή κ. Σ. Σκοπελίτη, τον Βουλευτή κ. Αγ. Τζέκη, τον Έπαρχο Λήμνου κ. Ε. Γιαρμαδούρο. Ακόμα κι αν δεν έλυσαν το πρόβλημα, τον Υφυπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών κ. Α. Βούλγαρη και τους υπηρεσιακούς παράγοντες των ΕΛΤΑ. <br />
Τώρα θα μου πείτε, μετά από τόσο νταβαντούρι, ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τίποτα ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει. Ακούστε αγαπητοί συγχωριανοί. Το θέμα κατ’ αρχήν έπρεπε να τεθεί και τέθηκε. Το γεγονός ότι ασχολήθηκαν τόσοι άνθρωποι είναι θετικό. Αρχίζει η συνειδητοποίηση του προβλήματος. Μέχρι τώρα δεν είχαν διατυπωθεί παράπονα, λένε. Έτσι γίνεται η διανομή σε όλη την ύπαιθρο, λένε. Λοιπόν είμαστε πολύ περήφανοι που θέσαμε ένα πρόβλημα πρώτοι πανελληνίως, αν είναι έτσι. Τα ταχυδρομεία πρέπει να αλλάξουν μορφή και θα αλλάξουν. Πως όμως; Με την παθητική στάση; Χωρίς κανείς να βάζει το πρόβλημα; Τώρα είναι η σειρά των πολιτών να διεκδικήσουν, να ενοχλήσουν, να κινητοποιηθούν, έχοντας υπ’ όψη τους ότι ζητούν κάτι το τελείως λογικό και αυτονόητο. Για να πάψουν και μερικοί να λένε γενικά και αόριστα ότι προτεραιότητα είναι η λύση των καθημερινών προβλημάτων του πολίτη. Για να μπορεί ένας πολίτης να πει: Ορίστε κύριε, αυτά τα καθημερινά προβλήματα σου ζητήσαμε να μας λύσεις. Μας τα έλυσες;<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ο γκατζόλος του “Ήφαιστου”</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEbufPpSkPUa9UeECAO0lqxvrfK-rvEVlC_q9-yucjLitL3LDlEtOeWj2C5jsDYMiA_ioB9Mj9WkrQ_U9iWfubTqpj0nY_im9zt62xL2tcGc2s8VhQrE7BPAIfQe99CDjaC_hl1wfHuaA/s1600-h/donkey.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 150px; height: 113px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEbufPpSkPUa9UeECAO0lqxvrfK-rvEVlC_q9-yucjLitL3LDlEtOeWj2C5jsDYMiA_ioB9Mj9WkrQ_U9iWfubTqpj0nY_im9zt62xL2tcGc2s8VhQrE7BPAIfQe99CDjaC_hl1wfHuaA/s400/donkey.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419216984236613762" /></a><br />
Αλγεινή εντύπωση και έκπληξη τεράστια νιώσαμε όταν μας επεστράφη η εφημερίδα μας που είχαμε στείλει στο σύλλογο Λημνιών της Αλεξανδρούπολης. Στην αρχή νομίσαμε ότι είχαμε γράψει λάθος τη διεύθυνση. Αλλά μια σφραγίδα φαρδιά πλατιά “ΕΝΩΣΗ ΛΗΜΝΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΕΒΡΟΥ Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ” και το συνοδευτικό “Απαράδεκτη, επιστρέφεται” δεν μας άφησαν καμιά αμφιβολία ότι μας την πέταξαν κυριολεκτικά στα μούτρα. Φως φανάρι ότι κάτι τους ενόχλησε. Δεν πειράζει συμπατριώτες, χαλάλι σας. Ίσως κάποτε μάθετε τους βασικούς κανόνες δημοκρατικής συμπεριφοράς, αλλά και τους βασικούς κανόνες της στοιχειωδέστατης ευγένειας. Γιατί κι αν ακόμα έχει κανείς μια διαφορετική άποψη, μπορεί να την συζητήσει, μπορεί να γράψει ένα γράμμα, να πάρει ένα τηλέφωνο, μπορεί στο τέλος τέλος να μην διαβάσει την εφημερίδα. Αλλά να προσβάλει με μια τέτοια ενέργεια ένα ολόκληρο σύλλογο, που εκπροσωπεί εκατοντάδες Ατσικιώτες, ε, είναι υπερβολικό. Δεν γνωρίζουμε βέβαια αν αυτό έγινε μετά από απόφαση συλλογική, πράγμα που δεν πιστεύουμε, ή αν κάποιος αυτοβούλως ανέλαβε την πρωτοβουλία. Εμείς σας αγαπάμε και δεν θα σας αποκαλέσουμε απαράδεκτους, αλλά ούτε ενώ θα είχαμε κάθε δικαίωμα, αγενείς και απολίτιστους. Ούτε και την ενέργειά σας γαϊδουρινή. Αν και τώρα που το συζητάμε, μεταξύ μας, αν σβήνατε στην ταμπέλα σας το “Ο Ήφαιστος”, και γράφατε “Ο γάιδαρος”, ή μια που είσαστε στον Έβρο, “Ο γκατζόλος”, ίσως σας πήγαινε καλύτερα. Με αγάπη. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Το καλοκαιρινό ταξίδι<br />
<br />
Γράφει ο Κομνηνός Καραυγουστής</strong> <br />
<br />
Μετά το τέλος των θερινών διακοπών στη Λήμνο, κάθε χρόνο το ίδιο ερώτημα. “Τελικά εμείς κάνουμε διακοπές;” Σε τρίτους, τυπικά φαίνεται βαρετό, κάθε καλοκαίρι να κάνεις διακοπές στον ίδιο τόπο. Ίδια πρόσωπα, ίδια πράγματα. Θα σκεφτεί κανείς, ίσως ο τόπος καταγωγής, οι συγγενείς, οι φίλοι. Διακοπές όμως στη Λήμνο ούτως ή άλλως δεν κάνουμε. Την ξεγνοιασιά και την ξεκούραση του τουρίστα, δεν τη νιώθουμε. Αντιθέτως, βρισκόμαστε σε ένα διαρκές συναισθηματικό ταξίδι νοσταλγίας και μνήμης. <br />
Όπου και να κοιτάξει κανείς θα ανασύρει μνήμες σε “αργυρό σεντούκι κλειδωμένες”. Μέσα στα πρόσωπα των δικών μας ανθρώπων, των γειτόνων μας, των φίλων μας, πάνω στα τοπία, τους δρόμους, τα σπίτια, τις μάντρες, τα χωράφια, τις θάλασσες, σε ένα διαρκές ταξίδι ονείρου και φαντασίας, θα δούμε να κατοπτρίζεται θαμπή η φιγούρα της παιδικής μας εικόνας, θα δούμε αγαπημένα πρόσωπα που δεν υπάρχουν πια, θα θυμηθούμε χαρούμενες και δυσάρεστες στιγμές μας, θα νιώσουμε πάλι μέσα μας τους παιδικούς μας φόβους, θα νιώσουμε τελικά σαν αναπόσπαστο μέρος αυτού του τόπου. <br />
Από την άλλη, μέσα από την καθημερινότητα αντιλαμβανόμαστε ότι σήμερα οι ντόπιοι φίλοι μας, οι συνομήλικοί μας, ζουν μια άλλη πραγματικότητα από εμάς, ότι εμείς εκ των πραγμάτων είμαστε έξω από το κοινωνικό γίγνεσθαι αυτού του τόπου, έξω από τις προσδοκίες τους, έξω από τη ζωή τους. Και τότε νιώθεις λίγο αβέβαιος, γιατί σε όποιο σημείο αυτού του κόσμου να ζει κανείς, τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε τον νιώθει σαν την αρχή των πάντων, σαν ένα σταθερό σημείο αναφοράς. Μέσα σ’ αυτές τις αντιφάσεις, τι ψάχνουμε λοιπόν κάθε χρόνο στη Λήμνο, μέσα από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τα τοπία, το σκληρό λευκό φως του ήλιου του Αυγούστου, τις μυρωδιές της φύσης; Θα ήταν άδικο για μας αν ισχυριζόταν κανείς ότι ψάχνουμε μόνον τις αναμνήσεις μας. Τι ψάχνουμε λοιπόν; Τις βαθύτερες αιτίες αυτού που είμαστε; Ψάχνουμε μια μια τις ψηφίδες της βαθύτερης και αθέατης εικόνας του εαυτού μας; Το νήμα που μας συνδέει με τη σημερινή ζωή; Τότε γιατί αυτή η επιθυμία να πηγαίνουμε πάλι και πάλι στη Λήμνο, αφού αυτό είναι μια συνεχής συναισθηματική δοκιμασία; Τι είναι αυτό που ψάχνουμε;<br />
Την αναβάπτιση μέσα στην κολυμπήθρα της καθαρότητας των παιδικών ονείρων και προσδοκιών;<br />
Να πάρουμε κουράγιο και να επιβεβαιώσουμε τη σημερινή μας ζωή, έξω από τα λάιφ στάιλ και τα δήθεν; Να μην παριστάνουμε τους παρατηρητές και τους δήθεν ουδέτερους; Να διεκδικούμε τα όνειρά μας έξω από τις ψευδαισθήσεις των δήθεν συμβόλων; Τα πρώτα αυθεντικά και γεμάτα ένταση συναισθήματα της χαράς, της λύπης, της αποτυχίας, της επιτυχίας, των ανομολόγητων ερώτων, την παιδική μας αθωότητα, την αναζήτηση του μέτρου και των ορίων μας; Ποιος ξέρει; Εξ άλλου να απαντάς με σιγουριά σε ερωτήματα τέτοιου είδους είναι μάλλον παρακινδυνευμένο. <br />
Ας μείνουμε λοιπόν με τη γοητεία των ερωτημάτων. Ούτως ή άλλως το επόμενο καλοκαίρι θα ξαναπροσπαθήσουμε. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtxoxmaZz3BktidQhMQrW4rNbGZDpxo2OAPH4RCmp6e3doKtnzYcGiOb_jMBrkJUXwSoxnvcfzEAd0sp4sx5d0-ZdppGbgHHoCh_-NRSjO2wHm_kXt-MxaPnrMsAxkWrdkGMmLfEPrYeM/s1600-h/atImg009.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 255px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtxoxmaZz3BktidQhMQrW4rNbGZDpxo2OAPH4RCmp6e3doKtnzYcGiOb_jMBrkJUXwSoxnvcfzEAd0sp4sx5d0-ZdppGbgHHoCh_-NRSjO2wHm_kXt-MxaPnrMsAxkWrdkGMmLfEPrYeM/s400/atImg009.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419962536540204578" /></a><br />
<em>Αγιαρμόλας (Φωτ. Στράτος Ροσβάνης)</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η νήσος</strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Ιωάννης Ψάρρας</strong><br />
<br />
Όταν θυμώνω πάω στο νησί. Κι όταν είναι να πάρω μια μεγάλη απόφαση το ίδιο κάνω. Έτσι γλύτωσα την τρέλα. Θέλει πολύ ο άνθρωπος;<br />
Πάντα σκεφτόμουν πώς ζουν αυτοί που δεν έχουν δικό τους νησί. Ζουν, ή ζουν τρελαμένοι. Αυτός ο ιδρώτας, ο κρύος ιδρώτας του τρόμου, που έρχεται από το πουθενά και σε κάνει να θέλεις δέκα σκεπάσματα και αναλόγως το θάρρος σαράντα αγκαλιές, δεν περνιέται ούτε με φάρμακα, ούτε με ψυχοθεραπεία, ούτε στις πόλεις. Θέλει νησί. Κι όχι όποιο κι όποιο. Το δικό σου. Εκείνο που είναι μέσα η θάλασσα και η στεριά απ’ όξω. Που δεν το περπάτησε κανείς. Που το μύρισες για χρόνια. Που το επέλεξες. Που το είδες από ψηλά στην τελευταία επαναφορά και είπες «Αυτό». Το έδειξες μ’ εκείνο το δάχτυλο του μωρού που ζητάει επίμονα το απαραίτητο και το αναγκαίο. Και κάθε φορά που έφευγες το ήξερες πως δεν εγκαταλείπουν έτσι τους φίλους, τους οικείους, μα τόκανες, κάθε φορά. Σαν να ήθελες να δοκιμάσεις τον εαυτό σου πόσο θα αντέξει. Κι άρχιζες να προσπαθείς να αγαπήσεις μια τα βιβλία, μια τους χώρους τέχνης, εκεί που η πόλη, πνιγμένη από καιρό, παριστάνει τη ζωντανή.<br />
Είσαι προδότης. Με όλη τη σημασία της λέξης. Και με εκείνο το προ- μπροστά, το εκ προ-μελέτης, το σκόπιμο, που πάει να πει ότι το είχες σκεφτεί, το είχες ψάξει. Η εκτέλεση οφείλει να είναι δι’ απαγχονισμού, να μην ξαναμιλήσεις, να μην ξαναπείς δικαιολογίες και αηδίες για ανάγκη, για ιστορικές συγκυρίες, για εσωτερική μετανάστευση. Διχασμένε. Ούτε εδώ ούτε εκεί. Να μου το θυμηθείς, εσύ είσαι ικανός να αποτεφρωθείς κιόλας εκείνη την άγια μέρα, για να μη σε θάψουν στα χώματά σου. Είσαι ικανός. Δειλέ. Τέτοιος είσαι.<br />
Κάτι έρωτες αυγουστιάτικοι σε πέτρες καυτερές δεν είναι αιτιολογία απόσυρσης της ποινής. Η νοσταλγία, αυτή η ράθυμη πουτάνα της ζωής σου, να μας κάνει τη χάρη. Χάρις δεν δίδεται στους ριψάσπιδες. Ή πας μια και καλή, ή… Δυο ξεριζωμοί σε μια ζωή είναι πολλοί. Και ετούτος είναι ο πιο ύπουλος. Πάντα ελπίζεις, πάντα έχεις αναφορά, πάντα επιζείς στο τέλος. Ξέρεις, θέλει θάρρος ο επαναπατρισμός. Θέλει δύναμη να μη ξαναφύγεις.<br />
Με αναλαμπές και εκλάμψεις δεν φτιάχνονται τα ποιήματα, ούτε μπορούν να γίνονται άλλοθι για να μην ξαναπατήσεις το πόδι σου ξανά. Είσαι χαμένος στο μέτριο. Θυμήσου, θυμήσου τον τελευταίο όρκο, λίγο πριν γεννηθείς, σ’ εκείνη τη γλώσσα. Θυμήσου το χρησμό.<br />
«ΝΑΥΣ<br />
ΝΗ-ΕΝ ΟΥΡ-ΟΝ-Ε<br />
ΕΝ -ΗΜΝΟΝ-ΟΝ<br />
ΛΑΜΝΕ»<br />
(Είχε καεί από κεραυνό το γράμμα, αλλά εσύ το κράτησες ανάμεσα στα φρύδια και στα τρία σου το πρόφερες ξανά και ξανά για ώρες μέχρι που σε δείρανε για τα καλά και από τότε δαγκώνεις τη γλώσσα σου κάθε φορά που κινδυνεύεις ή είσαι σε αμηχανία). <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfcqwnoFwWCaOaDUEEFnvefQqsfUp3GZQ_AtSw1Z_r15vg3WTrr8zUy_aECNSBFLxPJQ2n2ammFx8ZX9QrzWJSQ7McbKDMYjjQmOVw2bmKy6jOgagfJUUPABMOhdmyKZPs_upYoSmafyg/s1600-h/EM6905.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 310px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfcqwnoFwWCaOaDUEEFnvefQqsfUp3GZQ_AtSw1Z_r15vg3WTrr8zUy_aECNSBFLxPJQ2n2ammFx8ZX9QrzWJSQ7McbKDMYjjQmOVw2bmKy6jOgagfJUUPABMOhdmyKZPs_upYoSmafyg/s400/EM6905.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419965007126599778" /></a><br />
<br />
Κάντο.<br />
Αν όχι για σένα, τουλάχιστον για κείνα τα οστά τα γεγυμνωμένα, που με τη μαύρη μαντήλα, πλένανε, σφουγγαρίζανε και μαγειρεύανε, τραγουδώντας σιγανά και στα κρυφά άριες, με την αγγελική φωνή που λες και δεν πέρασε ξεριζωμό, δεν πέρασε δεκάξι και εικοσιδύο και που εσύ, μικρό παιδί, με την υπομονή της θλίψης, κρυφάκουγες για ώρα. <br />
11/8/2000<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εμ Ατσκιώτς, εμ τζαναμπέτς<br />
<br />
Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας<br />
<br />
Κρουαζιέρα με τον Αλκαίο</strong> <br />
<br />
Το Φλεβάρ που λέτε, ήνταν να πάγω μαθέ στν Αθήνα π’ μας είχε καλέσ’ ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος, για να προετοιμάσομ τ’ λαοσύναξ. Με λέγ’ μια κοπελούδα, με τ’ αγερόπλανο έχ’ εισιτήριο μόνε το 2004, κάτσε να πας μια και καλή να δγεις και τν Ολυμπιάδα. -Μπρε κορτσούδεμ βιάζομαι. -Ε τότε να πας με το βαπόρ τον Αλκαίο, έχ’ εισιτήριο τον Αύγουστο. –Ε τι έναι 6 μήνες για να βρεις εισιτήριο μαθέ σε κρουαζερόπλοιο, τίποτα δεν έναι. Έκαμα όμως ένα όμορφο ταξίδ και θα το λέγω όπ’ να σταθώ κι όπ’ να βρεθώ, ότι εμείς οι Λημνιοί έχομ ντ μπιο καλή συγκοινωνία σ’ ούλο το γκόσμο.<br />
Καντβήκαμ που λέτε στο Κάστρο για να πάρομ το βαπόρ. Δεκεί μας λέγ’ ένας ότι το βαπόρ έχ’ καθυστέρησ’ έντεκα ώρες. Για να μη στέκομάστε σα ντα μλάρια, κάτσαμ σ’ ένα γκαφενέ που το λέγαν μαθέ καφετέργια. Μάσαλά όμορφο μέρος. Οτ’ ήθελες το ήγλεπες. Τουρίστεργιες με τα βζα απόξω, άλλες που φορούσαν κάτ παντελονούδια, ίσα ίσα π’ κρύβαν το πράμα τς με το συμπάθειο, κάτ κουνιαλήδες που ούλ’ τν ώρα μλούσαν σε κεια τα ρμάδια τα κινητά, και, και… Σα ντα παλιά τα χρόνια που γίνταν μαθέ η αποκριγιά και βγαίναν οι μπαντέτς και λέγαμ μανά μούμος. Τέλος πάντων έκαμνα σεργιάν’ και μ’ άρεζε, αλλά άκουμνα οι γιάλλ’ ούλο και γκρινιάζαν ότι έχομ μαθέ κακή συγκοινωνία. –Καλά μπρε γκμπάρε, λέγω σε ένα, δε χύθκε κι ο ζάχαρς στο νερό. Τι γυρεύς τζάνουμ αχάριστ αθρώπ. Γαδάρ παρλείς πορδές μαζώνς που ήλεγε κι η γιαγιά μ’ η Βωτώ.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQfc8dXVw9Qr6-Bbr0jR3gKnOTHeGhQshrP7Y0msTuA5_6ip1LgmeJZLFI4gWX645QhrdHiGrrJKAxG1-QYVRRbannja83vcXqr91hZvpwHFjtG_CN1i_F-oHMFE8VQBLmINdzoe3f7Zo/s1600-h/ship.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 387px; height: 236px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQfc8dXVw9Qr6-Bbr0jR3gKnOTHeGhQshrP7Y0msTuA5_6ip1LgmeJZLFI4gWX645QhrdHiGrrJKAxG1-QYVRRbannja83vcXqr91hZvpwHFjtG_CN1i_F-oHMFE8VQBLmINdzoe3f7Zo/s400/ship.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424110006914878754" /></a><br />
Εγώ είχα φάγ’ και πολλά σύκα και μ’ ήρτε σουρντί μπουρντί, το κόβω που λέτε στα ποδάρια γιαλό γιαλό απ’ τς θαλασσόβραχ’ βρήκα μια απανωμιά, ανακουφίστκα με το συμπάθειο, πλύθκα και με τ’ θάλασσα, ταμάμ. Στο γυρζμό λαχτάρξα πεταλίδες και μάζωξα μια βρασά. Καμιά βολά ήρτε και το βαπόρ κι αρχίσαν να μπαίν’νε μέσα οι κούρσες. Άλλος ζέμπαινε από δωνά, άλλος από κεινά, φωνάζαν οι λ’μενκοί, βρίζαν οι οδηγοί, μτζώνταν αναμεταξύ τς, πόλεμος σωστός, και πολύ μ’ άρεζε το θέαμα, αφού μαθέ ούλο μες το γκαφενέ τς Βιργίνας τ’ Τσμουρή ή τ’ Μανώλ’ ντ Μπεκρή ή τ’ αλλνού ντ Βγαγγέλ’ ντ Γούναρ τίποτα δε γλέπομ απ’ τον όξω κόσμο. Ε, σα μπήκαμ μες το βαπόρ, ούλ’ τρέχαν να προλάβνε καρέγκλες να κάτσνε, γιατί ήνταν λέγ’ πιο λίγες απ’ τς επιβάτες. Εδιέτς που τρέχαν τσαλαπατήσαν ένα παπά και ένας γέρος έφαγε μια σκουντούφλα που ίσα ίσα ανέπνιε και ούλ’ γινήκαν σα ξεγκλιασμένες σαρδέλες. Μια γριγιά είχε ξαπλώσ σ’ ένα καναπέ κι είχε τα χέρια τς σε δυο καρέγκλες, ένα σε κάθε μια και φώναζε «αχ η καρδιά μ’, αχ η καρδιά μ’». Τρέξαν καμπόσεν’ ντ βρέχαν με τα νερά, αλλά ένα ντέβερ σκώνεται ξαφνικά η γριγιά μ’ ένα χασκόγελο και λέγ’ «εντάξ παιδιά, κόλπο ήνταν μέχρι να έρτνε οι θκοι μ’, μαθέ είμαστε πέντε νομάτ και τς κράτουμνα τς θέσεις». Ε τέτοιο πράμα δε με ξανακαπετάρσε. Τέλος πάντων. <br />
Εγώ δε βρήκα καρέγκλα κι έστρωσα μια μπατανία καταγής μέσ’ το μπόντλα και ξαπλάρσα. Αλλά οι γιάλλ’ που δε γκόβ το ξερό τς θέλαν σών’ και καλά να κάτσνε σε καρέγκλες. Και να καυγάς, να φτυσίματα, να ζμπνιαξίματα. Παίρναν μαθέ τς τσάντες που ήνταν πα στα καθίσματα και τς πετούσαν καταγή. Κι γιάλλ’ που είχαν τς τσάντες θμώναν και είχαμ ούλ’ τν ώρα ανεγούλες και τζουμχούρια. Το τι σκώτ έφαγα δε λέγεται με τούτα τα καρακαλ’νόβοδα. Όντας ήρτε η ώρα για το φαγί πάθαν πάλε παροξμό. Τς δώκαν λέγ’ ένα ντόσο παλιόφαγο που βρώμνιε σα ψόφιος ποτκός και το πληρώσαν σε λέγ’ για μάλαμα. Καλά να πάθνε οι αχμάκ’δες για να μάθνε να παίρνε φαγί μαζί τς. Αφού πάλε έσπασα κάμποσεν’ πλάκα, άν’ξα ντ βούργια κι ήβγαλα μια ζμωτή βδούλα μποτούν’κια, ένα μελίπαστο τυρί που έσταζε μαθέ ο βούτυρος από μέσα, τς πεταλίδες, και καθάρσα και κάτ’ παστοί κολιοί νά με το συμπάθειο, που στίλ’σε ο κόσμος. Αρχίσαν να έρχεντεν σα γκοντά από γύρω γύρω αφού είχαν χνάξ απ’ ντ μπείνα και γλιαρεύαν, αλλά αντρέμπνταν. «Άντε βρε κοπιάστε, κάμτε και καμιά ζημιά», τς λέγω. Ε, κάτσαμ και ντ νταντανιάσαμ. Είχα και μια κουτρούμπα με ρακί, βρέξαμ κομματούδ το γκάρεγκλά μας, καλά περάσαμ. Ήρτε μαθέ κι ένας καραβίσος με τα άσπρα και μας μάλωνε. «Τι το περάσατε εδώ, μάντρα» μας ήλεγε. «Άσε μπρε τ’ μάντρα κατά μέρος μη σε παραβγάλω με κανένα κοντοστέλ’» τον λέγω. «Άμα σε πάρω μαθέ στ’ μάντρα κανε δυο μέρες θα μάθς να ξεχωρίγς δυο γαδαριώ άχυρα που τώρα δε νογάς. Μόνε κάτσε να φας και συ κομμάτ κολιό». Ας έναι δα. <br />
Μπράβο για το όμορφο ταξίδ, μπράβο και ματαπάλε μπράβο. Ούλα μελετμένα. Μάξος μαθέ καθυστέρσε το βαπόρ, για να διούνε διαβόλ οι αλ’πανάβατ οι νταλντζμέν’ λίγο κόσμο, να δώκνε μαθέ και κανένα μεταλλίκ’ σντ γκαφετέργια, γιατί τι θα γίν’νε μαθέ οι καφετζήδες, κλέφτες; Ύστερα όντας μουντέρναν με τς κούρσες απ’ ούλες τς μπάντες μές το βαπόρ, που να ξέραν ότι τς κάμναν ντ γκαλύτερ εκπαίδευσ’ στο οδήγ’μα. Αμ η γριγιά που έκαμνε ντ γκαρδιακιά; Δούλεψε μαθέ σα τζακμάκ’ το ζντερογούδε τς, που είχε αρχίσ και ξεκούτιενε. Αφού το ήλεγε κι ένας γιατρός. «Κάθε γέρος και γριγιά πρέπ να κάμεν’ ένα ταξίδ το χρόνο με τον Αλκαίο, γιατί αυτό έναι κατά στο ξεμώραμα». Αμ οι λίγες οι καρέγκλες; Ούλα με σχέδιο. Σε λέγ’ οι καινούργιοι οι Λημνιοί γινήκαν βουτυρόπαιδα και τσοκολατόπαιδα. Για κάτσε να τς σκληραγωγήσομ κομματούδ. Να ξαπλώσνε και λίγο στο πάτωμα να ισώσ’ η κατίνα τς. Κι όσο για το φαγί, ούλο πατατούδες και πριζόλες, για κάτσε να έρτνε στ’ μόστρα και λίγο τα Λημνιά τα προϊόντα. Άμα δα. Μόνε σταναχωρέθκα που δεν ήφερα μαζί μ’ και λίγο καβουρμά, αφού είχε μαθέ λίγο χερόλομο ακόμα μες το κουρπούδ.<br />
Τέλος πάντων μη ντα πολυλογούμε κιόλας, οι Λημνιοί έχνε ντ γκαλύτερ συγκοινωνία. Μόλις έμαθα κι ένα χαμπάρ καινούργιο και κατούρσα τα βρακιά μ’ απ’ τ’ χαρά μ’. Το ταξίδ λέγ’ με τον Αλκαίο μπήκε στν εκπαίδευσ’ των ΛΟΚ. Όποιος κάμεν’ μαθέ ένα ταξίδ, θα παίρεν’ το δίπλωμα τ’ λοκατζή. Ε, έναι μαθέ να μη χαίρεται κανείς για το πώς τροσέχνε τς Λημνιοί; <br />
Ο τζαναμπέτς<br />
<br />
<br />
*Αυτό το άρθρο γράφηκε πριν το τραγικό ναυάγιο του «Σαμίνα» με τους δεκάδες νεκρούς. Γράφηκε όταν θεωρούσαμε ότι ταξίδια με καράβια τύπου «Αλκαίου», μπορεί να σε ταλαιπωρήσουν αφάνταστα, αλλά όχι να σε πνίξουν σαν το σκυλί. Τώρα δεν θα μπορούσε να γραφεί χιουμοριστικό άρθρο με αυτό το θέμα. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Σαν παραμύθι<br />
<br />
Πλαζ γυμνιστών</strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος<br />
</strong><br />
<br />
<em>Χαράλαμπος Μανωλούκος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwtBGgIabmOeVsPFlLC_kKCc1Tdcqd7ZABoN-vlJ6NUzMdpgQKADIulq3NbYIGUwraKH6TOgkIKX29Y1PddGtp9crjWXilMp-pUMst5W3_UuXUcMX69eVa4N6X4um_Ztvhr07w9efmI08/s1600-h/man6.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 347px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwtBGgIabmOeVsPFlLC_kKCc1Tdcqd7ZABoN-vlJ6NUzMdpgQKADIulq3NbYIGUwraKH6TOgkIKX29Y1PddGtp9crjWXilMp-pUMst5W3_UuXUcMX69eVa4N6X4um_Ztvhr07w9efmI08/s400/man6.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419260607255354402" /></a><br />
<br />
Μια φορά κι ένα καιρό οι κάτοικοι του νησιού μας, όπως και στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας είχαν ελάχιστη ενημέρωση για κάθε ζήτημα. Η μόνη πληροφόρηση που είχαμε ήταν αυτή που παίρναμε από το χωριό μας. Την Αθήνα την είχαμε μόνο ακουστά. Οι εξαιρέσεις ήταν κάποιος εμπορευόμενος που ταξίδευε για τις δουλιές του ή κανένας βαριά άρρωστος που αποφάσιζε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο. Ελάχιστοι είχαν ραδιόφωνο. Τα κυριότερα ενδιαφέροντα ήταν ποιος αραβωνιάστηκε, ποιος έκανε ποιο πολύ σιτάρι και ποιού το γουρούνι (γουρτζέλι) βγήκε μεγαλύτερο. Παρ’ όλα αυτά είμαστε ευτυχισμένοι. Ο λόγος είναι μάλλον ότι δεν ζήλευε ο ένας τον άλλον, αφού όλοι βράζαμε στο ίδιο καζάνι. Οι νέοι φορούσαμε παπούτσια μονο το χειμώνα, ποδόσφαιρο παίζαμε ξυπόλυτοι και η μπάλα ήταν φτιαγμένη από πανιά. Όταν χτυπούσαμε σε καμιά πέτρα και μάτωνε το πόδι μας το φροντίζαμε με σπουδαία φάρμακα όπως φρεσκότατο κάτουρο, ή βουνιά ξερή τριμένη. <br />
Τα πρώτα φρούτα που τρώγαμε ήταν οι τσάγλες (άγουρα πράσινα αμύγδαλα), τα λουλούδια της ακακίας, καθώς επίσης άγουρες μούσκλες και τζάνερα που μούδιαζαν τα δόντια μας. Τον Αύγουστο βέβαια είχαμε σύκα και σταφύλια, ενώ απίδια έφερναν από τη Σαμοθράκη και τα πουλούσαν στα αλώνια που αλωνίζαμε με τα ζώα. Ακόμα δεν υπήρχαν πατόζες και κομπίνες. Τα παπούτσια που φορούσαμε τα κατασκεύαζαν οι ντόπιοι τσαγγαράδες της εποχής εκείνης, όπως ήταν οι αδελφοί Κατσαρού, ο Κώστας Αρχοντίδης, ο Αχιλλέας ο Μαχαιράς, ο Kοτσαπλής και άλλοι. Οι γονείς μας μας πήγαιναν στον τσαγγάρη να μας πάρει μέτρα και ζητούσαν να μας φτιάξει παπούτσια κάπως μεγαλύτερα από το μέγεθος των ποδιών μας για να τα φοράμε καναδυό χρόνια ακόμα ενώ τα πόδια μας θα μεγάλωναν. Τα πόδια μας έπλεαν μέσα στα παπούτσια (χλαπτσίζαν), οι κάλτσες στην φτέρνα τρίβονταν και τρύπούσαν και για να μην φαίνονται οι τρύπες τις κατεβάζαμε, έτσι που σιγά σιγά γίνονταν σαν σοσόνια.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEzvtpB7pxpw2NG5TNXS2rd5R-Xtnc8JEGvIW5jAFtDjEcCgt9Im4WjU_N4kYWjzOoRvlYN7n5y7DhV2sOdhOnJ4kZes5OYAmvKhZ-aGtDKSIkyogrQZWb5uhSEvwFYykALArMnIqPF7I/s1600-h/mozzernude.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 398px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEzvtpB7pxpw2NG5TNXS2rd5R-Xtnc8JEGvIW5jAFtDjEcCgt9Im4WjU_N4kYWjzOoRvlYN7n5y7DhV2sOdhOnJ4kZes5OYAmvKhZ-aGtDKSIkyogrQZWb5uhSEvwFYykALArMnIqPF7I/s400/mozzernude.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424114927581089122" /></a><br />
<em>Γυμνιστές Ατσικής. Άντε, που το πιστέψατε.</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOajV24tl3gnvJG_ik1a1EzAE77kZuSM_CKoPZqo9q5lxevXmxToSbChRb6P4ALW9k1EkHt56zizXwnQLpOfpJkJdAtvEAWn3Qs17IyP64dJHURza8Uo4rv7Lc6V3zaNOFEGxKl-sayP4/s1600-h/asArticleRecords-514_sea_su1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 343px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOajV24tl3gnvJG_ik1a1EzAE77kZuSM_CKoPZqo9q5lxevXmxToSbChRb6P4ALW9k1EkHt56zizXwnQLpOfpJkJdAtvEAWn3Qs17IyP64dJHURza8Uo4rv7Lc6V3zaNOFEGxKl-sayP4/s400/asArticleRecords-514_sea_su1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425701266095135298" /></a><br />
<em>Ε, να μην παραπονούνται και οι γυναίκες!!</em><br />
<br />
Από τον Ιούλιο και μετά, αφού τελείωνε το αλώνισμα, κάναμε τα θαλασσινά μπάνια μας. Πλαζ ο κοκκινόβραχος, μέσον μεταφοράς τα πόδια μας. Μετά τα πρώτα μαθήματα δίναμε εξετάσεις στο κολύμπι περνώντας την απόβα του Ξύκη και την απόβα του πασά. Βεβαίως η πλαζ ήταν γυμνιστών και μόνο για άνδρες. Το μαγιό δεν το είχαμε ούτε ακουστά, όλοι μεγάλοι και μικροί έκαναν μπάνιο γυμνοί, κι έτσι νομίζω μπορούμε να υπερηφανευόμαστε ότι ανακαλύψαμε το γυμνισμό, οι Ευρωπαίοι έρχονται δεύτεροι. Βεβαίως έχουμε και άλλες πρωτιές, όπως τα παντελόνια που φορούσαν τα παιδιά κυρίως ορεινών χωριών κάτω από το γόνατο, αφού μεγάλωναν ενώ το παντελόνι το άτιμο έμενε το ίδιο. Αυτά τα παντελόνια οι Ευρωπαίοι μετά από δεκαετίες τα ονόμασαν βερμούδες. Επίσης η βούργια των τσοπαναραίων είναι τα σημερινά σακ βουαγιάζ. Αφού λοιπόν παίρναμε το μπάνιο μας, γυρίζοντας ποδαρόδρομο από τις σαμακιές, μαζεύαμε ένα ωραίο μεζέ τα περίφημα σαλιακούδια, που ήταν κολλημένα πάνω στις βουρλιές. Η μάνα μας τα έβραζε και όλοι στην οικογένεια με μια καρφίτσα στο χέρι τα βγάζαμε από τα καβούκια τους και τα τρώγαμε. <br />
Αυτά που γράφω μοιάζουν σαν παραμύθι για τους νέους τους σημερινούς, αλλά για τους παλιότερους που τα έζησαν είναι μια γλυκειά ανάμνηση των πολύ φτωχών αλλά ανέμελων και πραγματικά ευτυχισμένων παιδικών χρόνων.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Παναγιώτης Χαρανής (Peter Charanis), ο Ατσικιώτης<br />
Ο πρύτανης των βυζαντινών σπουδών στις ΗΠΑ</strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο ιστορικός Θεόδωρος Μπελίτσος</strong><br />
<br />
<em>Θεόδωρος Μπελίτσος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho1M0MRvdcv0eHc-M6XqtVWHYWdpt9rPi-kTQclqXYFG2LqPAsCJkK750OObYod6vpAQ6jV4CpIUiRGB4cpzKNMGMz8AXvpk44RnbflKziv3wJ_Ir_tCpQKUXtMZkhw4mHdTrf-_wCu2E/s1600-h/Untitled-Scanned-12.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 254px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho1M0MRvdcv0eHc-M6XqtVWHYWdpt9rPi-kTQclqXYFG2LqPAsCJkK750OObYod6vpAQ6jV4CpIUiRGB4cpzKNMGMz8AXvpk44RnbflKziv3wJ_Ir_tCpQKUXtMZkhw4mHdTrf-_wCu2E/s400/Untitled-Scanned-12.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419227171359030002" /></a><br />
<br />
Μια ελάχιστα γνωστή προσωπικότητα των γραμμάτων, που κατάγεται από τη Λήμνο θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε σ’ αυτό το άρθρο. Πρόκειται για τον Π. Χαρανή, ένα σπουδαίο επιστήμονα, ο οποίος συνέβαλε όσο λίγοι στην ανάπτυξη των βυζαντινών σπουδών στα αμερικανικά πανεπιστήμια, όπου δίδαξε πάνω από 40 χρόνια, ως το 1976.<br />
Ο Π. Χαρανής γεννήθηκε το 1905 στην Ατσική κι έμαθε τα πρώτα γράμματα στο σχολείο του χωριού του. Στο δημοτικό σχολείο Ατσικής, το οποίο ήταν ένα από τα πιο καλά οργανωμένα της Λήμνου (από τα λίγα εξατάξια), δίδασκαν εκείνη την περίοδο (1912 – 1918) αξιόλογοι δάσκαλοι, όπως ο Εμμ. Ιωαννίδης από την Κρήτη, ο Μικρασιάτης Αγησίλαος Νικολαϊδης, η Μαρία Βαγιάνου από το Αϊβαλί, ο Νίκος Φωτιάδης από την Πόλη, ο Αργύριος Καβουρίδης από τα Καμίνια, ο Τριαντάφυλλος Παλαιολόγου (Αβαδέλλης) από τις Σαρδές και η ηλιοφωτίστη Κακκιάδου από την Ατσική. Σ’ αυτούς οφείλει τις πρώτες γνώσεις ιστορίας ο Π. Χαρανής. <br />
<br />
<em>Το σπίτι του Παναγιώτη Χαρανή στην Ατσική.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnTFlhquHA1X__WAk0aCOzh6genQwmjOh_WyddrPA7D7xcu8OehV_R4v94jB8yvkgz-I7JJ7MUsBRuCIbWM3net1e4vF_cEI9e0XgwOk4ZRqbQoe7cku_uJtnKFZJ3d1sRNtRFQsmMSX0/s1600-h/DSC01023.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnTFlhquHA1X__WAk0aCOzh6genQwmjOh_WyddrPA7D7xcu8OehV_R4v94jB8yvkgz-I7JJ7MUsBRuCIbWM3net1e4vF_cEI9e0XgwOk4ZRqbQoe7cku_uJtnKFZJ3d1sRNtRFQsmMSX0/s400/DSC01023.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425702698993568626" /></a><br />
<br />
Το 1920 η οικογένειά του μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου είχαν εγκατασταθεί πολλοί Ατσικιώτες από τα τέλη του 19ου αιώνα. Μάλιστα είχαν ιδρύσει και σύλλογο στη Ν. Υόρκη με την επωνυμία «Άγιος Γεώργιος», ο οποίος βοήθησε τόσο στην ανέγερση του σχολείουτου χωριού όσο και στο κτίσιμο του εντυπωσιακού καμπαναριού της εκκλησίας του. Εκεί ο Παναγιώτης Χαρανής έγινε Peter Charanis «επί το αμερικανικότερον», όνομα με το οποίο έγινε γνωστός στους πανεπιστημιακούς κύκλους και στη βιβλιογραφία, με αποτέλεσμα σήμερα όσοι αγνούν την καταγωγή του, να το μεταφράζουν στα ελληνικά ως Πέτρος Χαράνης, αλλοιώνοντας τόσο το βαφτιστικό όσο και το επώνυμό του.<br />
<br />
<em>Ο Παναγιώτης Χαρανής</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaVdK_OmhjR6jjbeKMNtcrK6Ep9RStWNAiiZG-BF4dS7eLbKouujQid47Aye-VKpo0go_HBVYWKXmvAgA8JYwgQbS-UhxydQ5WqdUDfZdy8JtFpLZatTf0tdFe4-9fOzpHcpYYh3QaHEg/s1600-h/testingocr00001.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 315px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaVdK_OmhjR6jjbeKMNtcrK6Ep9RStWNAiiZG-BF4dS7eLbKouujQid47Aye-VKpo0go_HBVYWKXmvAgA8JYwgQbS-UhxydQ5WqdUDfZdy8JtFpLZatTf0tdFe4-9fOzpHcpYYh3QaHEg/s400/testingocr00001.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419228309123765922" /></a><br />
<br />
Στις ΗΠΑ, παρά τα αρχικά προβλήματα προσαρμογής, ο Π. Χαρανής κατάφερε να συμπληρώσει τις γυμνασιακές σπουδές και να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο Rutgers την περίοδο 1927-1931. Στη συνέχεια κάνει μεταπτυχιακή έρευνα στο πανεπιστήμιο Madison Wiskonsin για δυο χρόνια (1931-1935). Εκεί γνωρίζεται με το σπουδαίο Ρώσο βυζαντινολόγο Αλεξάντερ Βασίλιεφ, μια γνωριμία καθοριστική για το μέλλον του, αφού εκείνος τον παρακίνησε να ασχοληθεί με τη βυζαντινή ιστορία. Υπό την εποπτεία του Βασίλιεφ εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο «Εκκλησιαστική πολιτική του βυζαντινού αυτοκράτορα Αναστασίου Α’ του Δικόρου (491-518 μ.Χ.)», έργο το οποίο αργότερα εκδόθηκε σε βιβλίο από το πανεπιστήμιο Madison. Όμως οι βυζαντινές σπουδές ήταν ακόμα στα σπάργανα στις ΗΠΑ και ο Π. Χαρανής αναγκάζεται να αναζητήσει πνευματική τροφή στην Ευρώπη. Τη διετία 1936-38 έρχεται στις Βρυξέλλες, όπου κάνει μεταδιδακτορική έρευνα κοντά στο μεγάλο Βέλγο βυζαντινολόγο και ελληνιστή Henri Gregoire, με τον οποίο έκτοτε συνδέεται με μακροχρόνια φιλία. Στην Ευρώπη έχει την ευκαιρία να γνωριστεί και να συνεργαστεί και μ’ άλλους επιφανείς μεσαιωνολόγους, όπως τον Nicolas Adonz (αρμενολόγο) και τον Paul Wittek (τουρκολόγο). Το 1938 με πλούσιες γνώσεις και σημαντικό ερευνητικό έργο επιστρέφει στις ΗΠΑ, όπου γίνεται δεκτός ως διδάσκων στο πανεπιστήμιο Rutgers, όπου είχε σπουδάσει. Κατά την άφιξή του εκεί η βυζαντινή ιστορία ήταν άγνωστη, όπως άλλωστε στα περισσότερα αμερικανικά πανεπιστήμια. Χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος σε ένα άρθρο του “Τα περισσότερα μέλη του (ιστορικού) τμήματος δεν είχαν καν ακούσει ποτέ ότι είχε υπάρξει μια τέτοια αυτοκρατορία”. <br />
Σαράντα χρόνια αργότερα, το 1976, όταν αποχωρούσε από το Rutgers, η βυζαντινή ιστορία αποτελούσε τον κεντρικό τομέα του πανεπιστημίου, το οποίο δεχόταν και μεταπτυχιακούς φοιτητές, ενώ οι βυζαντινές σπουδές είχαν επεκταθεί σε δεκάδες άλλα επιστημονικά ιδρύματα της χώρας αυτής. Η συνέχεια στο επόμενο<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ατσκιώτκιες συτχιές</strong><br />
<br />
<strong>* Κάμνω τον αγάδκο </strong>=Ξαπλώνω και κοιμάμαι σαν αγάς. <br />
<strong>* Γεμόζω τα βρακιά μ’ </strong>= Φοβάμαι, ή δεν τα βγάζω πέρα με μια βαρειά δουλειά , ή υποχρέωση. <br />
<strong>* Θα νέρτ’ το γκοκκ’νομά </strong>= Θα έλθει τον κόκκινο Μάη, δηλαδή ποτέ. Η φράση είναι συνώνυμη του ποτέ. <br />
<strong>* Θα σε κρεμάσνε ντενεκέδες </strong>= Θα σε διαπομπέψουν, θα εξευτελιστείς. <br />
<strong>* Πατεί σταφύλια </strong>= Χορεύει άσχημα, ατσούμπαλα, σαν να πατεί σταφύλια. Χρησιμοποιείται και το «πατεί τ’ λάσπ’». <br />
<strong>* Χτύπα το γδι σ’ μέχρι να τρανταμνίξ’ </strong>= Δεν πα να επιμένεις!! Χτύπα το κεφάλι σου μέχρι να φυσήξει τραμουντάνα. Λέγεται σε πολύ πεισματάρηδες. <br />
<strong>* Στο νύπνο τ’ δε γυρεύ’ ψωμί</strong> = Όταν κοιμάται δεν θέλει φαγητό, άρα είναι καλός. Ειρωνικά βεβαίως, για ανθρώπους που τους αποδίδουν ανύπαρκτες αρετές. <br />
<strong>* Η ώρα τον βάζ’ </strong>= Όπου νάναι έρχεται.<br />
<strong>* Κορνάρ’ με κλανιές </strong>= Για τους ονομαστούς κορναροκλανιάρηδες. <br />
<strong>* O αγέρας σκώθκε με τα παιδιά τ’ </strong>= Φύσηξε πολύ δυνατός αέρας. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ<br />
<br />
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΗΜΝΙΑΚΟ ΤΥΠΟ</strong><br />
<br />
<strong>Συγχαρητήριον</strong><br />
Τον αγαπητόν μου φίλον Αντώνιον Ανδριώτην πτυχιούχον της Ιατρικής συγχαίρω θερμώς ευχόμενος καλήν σταδιοδρομίαν. <br />
Αντώνιος Μικίδης<br />
********************<br />
<strong>Ευχαριστήρια</strong><br />
Θεωρώ επιβεβλημένον καθήκον να ευχαριστήσω το μεταναστευτικόν γραφείον Ρεκόρ – Εξπρές, Δραγατσανίου 6 Αθήνα και το προσωπικόν αυτού δια την ταχείαν εξυπηρέτησιν δια το ταξείδιον της θυγατρός μου Αντωνίας Καφέ εις Αυστραλίαν.<br />
Ο πατήρ Αθαν. Καφές<br />
********************<br />
<strong>Ευχετήρια</strong><br />
Την αγαπητήν μας εξαδέλφη Πηνελόπη Αλεξούδη εγκατεστημένην εις Καναδά που έδωσεν αμοιβαία υπόσχεσιν γάμου μετά του εν Νέα Υόρκη Ιωάννου Σπυριδέλλη ευχόμεθα ταχείαν και την στέψιν των.<br />
Οικογ. Φωτίου Κλάψου<br />
********************<br />
Επροξένησε εις εμέ τοιαύτην χαράν και ικανοποίησιν ώστε ηθέλησα διά του τύπου να ευχαριστήσω θερμώς την δίδαν Ελένην Κωνσταντούδη διαμένουσαν εις Αυστραλίαν , άλλοτε γειτόνισσά μου, ήτις με απέστειλεν καλόν δώρον.<br />
Ο ευχαριστών<br />
Κωνσταντίνος Χρυσάφης<br />
********************<br />
<strong>Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ</strong><br />
Την 29ην Ιουνίου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Παντελεήμονος, ετελέσθη εν πάση επισημότητι και διά της συμμετοχής πάντων των υπαλλήλων των υπηρεσιών της Επαρχίας και των πολιτών της πόλεώς μας, η καθιερωμένη δοξολογία επί τη ονομαστική εορτή του Βασιλέως Παύλου. <br />
********************<br />
<strong>ΓΕΩΠΟΝΟΣ ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΕΤΑΙ</strong><br />
Κατόπιν επιλογής παρά του Υπουργείου Γεωργίας και επιτυχών εις τας εξετάσεις της Γαλλικής γλώσσης ο γεωπόνος εφαρμογών Μυρίνης κ. Απόστολος Οικονόμου ανεχώρησεν εις Γαλλίαν όπου θα παρακολουθήση μαθήματα παρασκευής και βιομηχανίας οίνου επί εν έτος εις την Ανωτάτην Γεωπονικήν σχολήν του Μονπελλιέρ.<br />
********************<br />
<strong>ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ</strong><br />
Προς τους γνωστούς μου και φίλους<br />
Αγαπητοί<br />
Εις τον συνδυασμόν της ΕΔΑ των προσεχών εκλογών της 29ης τρέχοντος, έχει συμπεριληφθεί και ο μεγαλύτερος αδελφός μου Νικόλαος. Προς άρσιν τυχόν παρεξηγήσεων εκ μέρους των γνωστών μου και φίλων, γνωρίζω ότι ουδεμίαν σχέσιν έχω ως προς τας πολιτικάς ιδέας του άνω αδελφού μου τας οποίας και καταδικάζω, καλώ δε όλους τους καλούς πατριώτας να αγνοήσουν την άνω υποψηφιότητα και να ψηφίσουν με φανατισμό ΕΘΝΙΚΑ κόμματα της προτιμήσεώς των.<br />
Μετά τιμής<br />
Α.Π.<br />
Κοντοπούλι<br />
********************<br />
<strong>ΒΑΜΒΑΚΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΑΙ</strong><br />
Πλησιάζει ο καιρός για το μάζεμα του βαμβακιού. Προγραμματίστε τη συγκομιδή και εξασφαλίστε από τώρα τους εργάτες και εργάτριες που έχετε ανάγκη. * Μην αναβάλλετε τη συγκομιδή από μέρα σε μέρα. Μην αφήνετε να ανοίξουν όλα τα καρύδια στο χωράφι για να αρχίσετε το μάζεμα. Οι καλές μέρες περνούν και δεν ξέρετε αν θα τις βρείτε αργότερα. * Μαζεύετε το μπαμπάκι προσεκτικά, δίχως κομμάτια από φύλλα και τσόφλια, που ελαττώνουν την αξία του. Το βαμβάκι από άρρωστα καρύδια πρέπει να το μαζεύετε χωριστά. * Αποθηκεύετε το βαμβάκι σε στεγνό και ξερό μέρος. Το ύψος του σωρού στην αποθήκη να μην περνά το 1,5 μέτρο. * Μη χρησιμοποιείτε θεριστικό σπάγγο σιζάλ στα σακκιά του σύσπορου βαμβακιού γιατί μπορεί να περάση στο εκκοκκισμένο και να κάνη μεγάλες ζημιές στα μηχανήματα των νηματουργείων.<br />
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΒΑΜΒΑΚΟΣ ΛΗΜΝΟΥ <br />
********************<br />
Ο Αθλητικός Σύλλογος «Ηρακλής» Ατσικής ευχαριστεί τον εν Αμερική διαμένοντα κ. Ηρακλήν Κλωνάρην διά την δωρεάν του εκ μιάς ποδοσφαιρ. Μπάλλας προς τον Σύλλογόν μας.<br />
Το Διοικητικόν Συμβούλιον<br />
********************<br />
<strong>ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΑΙ</strong><br />
Γενομένων αεχαιρεσιών του Αθλητ. Συλλ. «Ηρακλής» Ατσικής εξελέγησαν, Πρόεδρος Κ. Αχιλαδέλλης, Αντ/ρος Κ. Ζαϊμης, Γεν. Γραμ. Αθ. Χλέτσος, Ταμίας Ζαφ. Κριαρής, Έφορος γηπέδου Γ. Ντινενής και Σύμβουλοι Αλ. Τροχαλής και Ν. Αρχοντίδης.<br />
********************<br />
<strong>ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ</strong><br />
Η εφημερίς μας δεν θα εκδοθεί την προσεχή εβδομάδα λόγω αναχωρήσεως του τυπογράφου εις Αθήνας προς εγχείρησιν αμυγδαλίτιδος.<br />
********************<br />
<strong>ΠΩΛΕΙΤΑΙ</strong> κάρον τετράτροχον εις καλήν κατάστασιν και τιμήν ευκαιρίας μετά του αλόγου και όλων των εξαρτημάτων αυτού. Διά πληροφορίας εις το καφενείον Σκαπέτη εις Κοντιά.<br />
********************<br />
<strong>Ανακοίνωσις</strong><br />
Ο κ. Δημ. Κάργας θα παραλαμβάνει αυγά κούρνων προς 2 δραχμές έκαστον και πόδια νεοσσών κούρνων προς 3 δραχμές το ζεύγος.<br />
Κυνηγετικός σύλλογος Λήμνου<br />
********************<br />
<strong>Ευχαριστήριον</strong><br />
Το εκκλησιαστικόν συμβούλιον Ατσικής ευχαριστεί τον κ. Ιωάννην Φωτιάδην, συνταξιούχον εργολάβον, όστις εδώρησεν και ετοποθέτησεν έναν μαρμάρινον σταυρόν επί του παρεκκλησίου Άγιος Γεώργιος.<br />
Το εκκλησιαστικόν συμβούλιον Ατσικής<br />
********************<br />
<strong>ΕΙΔΗΣΕΙΣ</strong><br />
Αι εργασίαι διά την διάνοιξιν παρά του Δήμου Μυριναίων της οδού προς τον χώρον εις τον οποίον θα ανεγερθή το οινοποιείον, μετά 20ήμερον αναστολήν των ελλείψει ενταύθα δυναμίτιδος και απουσίας εις άδειαν του οδηγού της πολτόζας, επανελήφθησαν και συνεχίζονται με γοργόν ρυθμόν.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ</strong><br />
<br />
<strong>Στερνό ταξίδι</strong><br />
(Για το μπαρμπα Γιάννη Γιαννέρη που ταξίδεψε αεροπορικώς στο τελευταίο του ταξίδι, αλλά και για όλους τους πατεράδες που έφυγαν)<br />
<br />
Απόψε τους απόντες κάλεσε<br />
Με κρασί και μουσικές<br />
Κάντους για λίγο επισήμους<br />
Τσούγκρισε γεια σου αδερφέ και γεια σου φίλε<br />
<br />
Τον πατέρα σου μόνο μην καλέσεις<br />
Ταξιδεύει απόψε στο κουτί<br />
Δεν μπορεί όσο κι αν θά’ θελε<br />
Πεντακόσια δέκα οχτώ συν φόρος<br />
Το κιλό<br />
<br />
Βγάλτους από τις μακρές σειρές <br />
Των λεγεώνων<br />
Χορέψτε ζεϊμπεκιά και μη βιαστείτε<br />
Μπροστά τους τον καιρό τον έχουν όλο <br />
Κι αν θα ξανάρθουν<br />
<br />
Τον πατέρα σου μόνο μην καλέσεις<br />
Που δεν τον νοιάζει για το κρύο<br />
Ούτε για τα κενά του αεροπλάνου<br />
Οι έγνοιες του οριστικά τελειώσαν<br />
Πεντακόσια δέκα οχτώ συν φόρος<br />
Το κιλό<br />
<br />
Σταύρος Τραγάρας <br />
<br />
<strong>Παράκληση</strong><br />
<br />
Αν δεν αποτεφρωθώ<br />
ας είναι ένα πλεούμενο<br />
με δολωμένα παραγάδια και τα δίχτυα έτοιμα.<br />
Στην κουπαστή όστρακα από τα βαθιά<br />
και οι τελευταίοι σπόγγοι από τον κόπο σας<br />
κι αφήστε με να πάω κατά τον Αη – Νικόλα<br />
και την Τρυπητή.<br />
<br />
Ιωάννης Ψάρρας<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΜΙΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ</strong><br />
Η εκκλησιαστική επιτροπή του ιερού ναού Αγίου Γεωργίου Ατσικής, που την αποτελούν ο Ζαφείρης Κριαρής, ο Άγγελος Τσιμουρής, ο Δημήτρης Ζαγούδης και βέβαια ο ιερέας Σταύρος Λάδης ως πρόεδρος, έχει αποδειχθεί πολύ δραστήρια, αφού έχει φέρει εις πέρας πολλά έργα. Συγκεκριμένα: 1) Εγκατάσταση καλοριφέρ στον κεντρικό ναό, αξίας 2.900.000 δρχ. 2) Λεβητοστάσιο αξίας 372.000 δρχ. 3) Τοποθέτηση τσιμέντου γύρωθεν του ενοριακού ναού αξίας 348.000 δρχ. 4) Επισκευή σκεπής Αγίου Ερμολάου αξίας 1.410.000 δρχ. 5) Επισκευή σκεπής Αγίας Αικατερίνης αξίας 300.000 δρχ. 6) Επισκευή σκεπής Αγίου Γεωργίου (μικρού) αξίας 450.000 δρχ. 7) Κατασκευή καμπαναριού στον Άγιο Σώζοντα, αξίας 470.000 δρχ. 8) Ηλεκτροδότηση Αγίου Ερμολάου με σύμβαση σε 10 δίμηνες δόσεις, αξίας 320.000 δρχ. Τα έργα πραγματοποιήθηκαν από 1/5/1999 έως 31/8/2000. Και έπεται συνέχεια, χάρη στις προσφορές των Ατσικιωτών που αγαπούν το χωριό τους αλλά και τον Άγιο τους. Με την ευκαιρία αυτή η εκκλησιαστική επιτροπή ευχαριστεί όλους τους επώνυμους και ανώνυμους συγχωριανούς για την οικονομική τους βοήθεια.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η ΛΗΜΝΟΣ ΣΕ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidY2HtWd5p7-p49_n3DVAUYudlxCopy6PMRN5jZXG1ZOSOQNhuVGQbQrz2NZaagflkVhDZwwlAVwwCy-Gop0KhS491-PPq47z6u4AR08XqE-gEf5o7qzHxAllL5QkiWGsM7z1KotgRp0Y/s1600-h/Scan10008.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidY2HtWd5p7-p49_n3DVAUYudlxCopy6PMRN5jZXG1ZOSOQNhuVGQbQrz2NZaagflkVhDZwwlAVwwCy-Gop0KhS491-PPq47z6u4AR08XqE-gEf5o7qzHxAllL5QkiWGsM7z1KotgRp0Y/s400/Scan10008.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419242022210247426" /></a><br />
Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η έκθεση Ζωγραφικής – Γλυπτικής – Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας που έγινε στο Θριάσιο Νοσοκομείο και που οργάνωσε η «Πολιτιστική - Καλλιτεχνική Λέσχη Εργαζομένων Θριασίου Νοσοκομείου», της οποίας πρόεδρος είναι ο Σ. Τραγάρας, πρόεδρος και του «Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου». Στην έκθεση που διήρκεσε από 30 Οκτωβρίου έως 8 Νοεμβρίου 2000 παρουσίασαν έργα τους Ιατροί της Εταιρείας Ιατρών Καλλιτεχνών και Εργαζόμενοι Καλλιτέχνες του Θριασίου Νοσοκομείου. Την είδαν χιλιάδες επισκεπτών και άφησε άριστες εντυπώσεις για την ποιότητα και την πρωτοτυπία των έργων. Η Λήμνος μας είχε την τιμητική της, κυρίως μέσα από τα εξπρεσιονιστικά ζωγραφικά έργα του Σ. Τραγάρα. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΥΣΙΚΩΝ ΣΠΟΓΓΩΝ ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΟΥΤΑΛΗ</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu9qOk3ZGktG_bQgRqKHSTZfQyGk7l1iNjR4kehb8RMQdn9ffk_QrZTPixJbR6Wbkzj13D9E4xVrk5sC13m_McBqQ0CEsCcervmwd9QEdkyefYfWADKGkhCr_-uiNoyfCxDfvNXVfp0c4/s1600-h/Scan10516.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu9qOk3ZGktG_bQgRqKHSTZfQyGk7l1iNjR4kehb8RMQdn9ffk_QrZTPixJbR6Wbkzj13D9E4xVrk5sC13m_McBqQ0CEsCcervmwd9QEdkyefYfWADKGkhCr_-uiNoyfCxDfvNXVfp0c4/s400/Scan10516.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419247981207881554" /></a><br />
Το μουσείο φυσικών σφουγγαριών στην Κούταλη είναι ένα εντυπωσιακό μουσείο ένα πραγματικό καύχημα της Λήμνου. Το μουσείο αυτό, που το έχει φτιάξει εκ του μηδενός και εξ ολοκλήρου μια αξιολογώτατη γυναίκα, η κυρία Παναγιώτα Ψάρρα, είναι ένα δείγμα για το τι μπορεί να κάνει κάποιος αν έχει μεράκι και όρεξη για δημιουργία. Είναι ένα πλούσιο μουσείο που έχει μια αφάνταστη ποικιλία σφουγγαριών σε κάθε μέγεθος, σχήμα, χρωματισμό. Σφουγγάρια ανεκτίμητης αξίας που τα μάζευε χρόνια και χρόνια, απ’ τους σφουγγαράδες όχι μόνο της Κούταλης. Ανοίγεται μπροστά στα μάτια η μαγευτική πολιτεία του βυθού, ενώ στο προαύλιο μηχανές και σύνεργα σφουγγαράδικα φέρνουν στο μυαλό με χίλιους συνειρμούς τον μακρυνό, δύσκολο, σχεδόν φαντασματικό, κόσμο των δυτών με τις μεγάλες χαρές και τις μεγάλες λύπες. Τον κόσμο της λεβεντιάς και της αξιοπρέπειας, στον οποίο συμμετείχαν μόνο όσοι ήταν πραγματικά παλληκάρια. Που δεν γνώριζαν τίποτα από τα σημερινά ήθη και που έβγαζαν το ψωμί τους ρισκάροντας τη ζωή τους. Ναι, το μουσείο στην Κούταλη δεν είναι ένα απλό μουσείο φυσικής ιστορίας, αλλά ένα μουσείο που διδάσκει ένα κεφάλαιο από την μεγάλη ιστορία που λέγεται «ανθρώπων περιπέτεια». <br />
<br />
<br />
<strong>Νίκος Κιουρανάκης<br />
Ο τελευταίος των ρομαντικών</strong><br />
<br />
<em>Νίκος Κιουρανάκης</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTCzAPopxl2WCKmIVGDWeO-3Rv9dqJVmXhMl_SM-eH5moLMpoT3ucWUD4cSzNQ1EZIfBRv2Ni9mHRgi-JdVz8xJvIl1EH3PFk_V8WLkROWQwCQMziNCGbQFulD566GLdaX6VdAE4-0iJk/s1600-h/kiour3.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 271px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTCzAPopxl2WCKmIVGDWeO-3Rv9dqJVmXhMl_SM-eH5moLMpoT3ucWUD4cSzNQ1EZIfBRv2Ni9mHRgi-JdVz8xJvIl1EH3PFk_V8WLkROWQwCQMziNCGbQFulD566GLdaX6VdAE4-0iJk/s400/kiour3.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417915581258771026" /></a><br />
Ο Νίκος Κιουρανάκης από την Ατσική είναι ο τελευταίος εναπομείνας σαγματοποιός της Λήμνου. Η τέχνη του σαγματοποιού, του σαμαρά δηλαδή, δεν θα έχει όπως φαίνεται συνέχεια στη Λήμνο. Ακολουθώντας μια σειρά άλλα επαγγέλματα που ήδη έσβησαν, χάντρες στο ψηφιδωτό των παιδικών αναμνήσεών μας, τραυματίζοντας βαθιά την εικόνα της ταυτότητάς μας, που αλλάζει μορφές με το πέρασμα των χρόνων. Ο Ν.Κ. είναι ο ξυλουργός – καλλιτέχνης των ταπεινών. Των «Ινδιάνων της Λήμνου», που έρχονται πάνω στα γαϊδουράκια τους απ’ όλα τα χωριά, θαρρείς από άλλο κόσμο. Ο Ν.Κ. γεννήθηκε στην Ατσική το 1926 και ασκεί 55 χρόνια το επάγγελμα που διδάχθηκε από το μακαρίτη τώρα Μάργαρη Κλάψο. «Παλιά, που είχε πολλές δουλειές, νοικιάζαμε καϊκια και φέρναμε τα ξύλα από το Αγιονόρος. Ξύλα άγρια, πουρνάρια και μηλιάρια. Τότε φτιάχναμε κι άλλα γεωργικά εργαλεία, αλέτρια, ζυγούς, πάνε αυτά», λέει με νοσταλγία ο Ν.Κ. «Πήγαινα και στον Αηστράτη και καθόμουν ένα μήνα μέχρι να τελειώσω τη δουλειά». Και καθώς ο Ν. Κ. με φλόγα εικοσάχρονου παιδιού απαριθμεί τα μυστικά του επαγγέλματος που τόσο αγαπά, ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι όλα αυτά μου φαίνονται γνωστά, αφού τα έχω ακούσει πολλές φορές σαν παιδί, όταν όλη η μαρίδα της γειτονιάς πηγαίναμε στο ξυλουργείο του και τον ενοχλούσαμε με τις ερωτήσεις μας κι αυτός με ιώβειο υπομονή και απίστευτη καλοσύνη μας εξηγούσε πως «το πισνάρ’ πρέπει να είναι γυριστό ήδη από το δέντρο, γιατί αλλιώς σπάει». «Το καλύτερο ξύλο είναι το μηλιάρ’». «Οι καθιστές κυρτώνουν με τη φωτιά». «Τα σκαρβέλια τα φτιάχνει με ειδική παραγγελία ένας σιδεράς στις Σαρδές». «Η στρωματιά γεμίζει με χόρτο που έβγαινε στη χορταρόλιμνη, τώρα βγαίνει σε ένα έλος στο Θάνος». «Τα ξύλα που χρησιμοποιούνται δεν είναι τα ξύλα του μαραγκού, αλλά πολύ σκληρά, σιδερόξυλα». «Ο ζυγός έχει μήκος 1,8 μέτρα για σπορά και 2 μέτρα για αυλάκωμα των μπαμπακιών». «Το σαμάρι πρέπει να μην πληγώνει το ζώο, αυτό εξαρτάται από την εμπειρία του τεχνίτη». «Το δέρμα του σαμαριού είναι από τραγί, ενώ ο ζγόλερος από δέρμα βοδινό». «Τα χτένια, οι πλευρές, η σμίλα, το σκαρπέλο, τα πισνάρια, οι καθιστές, τα σκαρβέλια…….. Οι άνθρωποι…...Ο άνθρωπος….Ο Νίκος Κιουρανάκης, ο Ατσικιώτης. Ο τελευταίος ρομαντικός. Νά’σαι γερός Νίκο. <br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Νίκος Μουστάκας, ο πρωτοπόρος<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6dOy__zs10N4oBmKcL7leEED-LiHk7U_Vm1rFv7L3-HUD9qS8psKbObSX2mDWEOjeKZjiA5H0ARWIAjGFduQZpqtkWGvV1YXycHC2J5FoicpOAM4HKN5Hwi4fo5XQLCC25_1bGPe8Q2o/s1600-h/11086331.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 90px; height: 90px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6dOy__zs10N4oBmKcL7leEED-LiHk7U_Vm1rFv7L3-HUD9qS8psKbObSX2mDWEOjeKZjiA5H0ARWIAjGFduQZpqtkWGvV1YXycHC2J5FoicpOAM4HKN5Hwi4fo5XQLCC25_1bGPe8Q2o/s400/11086331.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424119661449121122" /></a><br />
<br />
Η πρώτη και η μόνη πίστα καρτ στη Λήμνο</strong><br />
<br />
Ο Νίκος Μουστάκας είναι ένα ανήσυχο πνεύμα που πάντα μας εκπλήσσει. Τα 2 τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει ένα εκπληκτικό έργο, μια πίστα αυτοκινήτων καρτ, στην περιοχή που βρίσκεται κοντά στο αεροδρόμιο (ευθεία αεροδρομίου). Ένα έργο πρωτόγνωρο για τη Λήμνο, που μόνο ένας άνθρωπος πρωτοπόρος και εφευρετικός θα μπορούσε να σκεφτεί και να ρισκάρει. Είναι μια θαυμάσια πίστα μέσα στη εξοχή, με μπαράκι δίπλα, μια όαση μέσα στο θερινό τοπίο της Λήμνου. Διαθέτει πολλά αυτοκίνητα, που μπορούν να εξυπηρετήσουν πολύ κόσμο, παιδάκια, αλλά και μεγάλους. Η πίστα καρτ είναι οικογενειακή επιχείρηση. Απασχολούνται ο ίδιος ο Νίκος και η γυναίκα του, εξαιρετικά και ευγενικά παιδιά και οι δύο. Ήδη πολλά δημοτικά σχολεία στη Λήμνο κάνουν εκδρομές στην πίστα καρτ για να γνωρίσουν οι μικροί μαθητές από κοντά αυτό το νέο σπορ. Μια επίσκεψη στην πίστα καρτ του Νίκου Μουστάκα θα σας αφήσει με τις καλύτερες εντυπώσεις. (τηλ. 0254-92524).<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εταιρεία «ΧΡΥΣΑΦΗ» <br />
Το χρυσάφι της Ατσικής και της Λήμνου</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFVu1mPeuhItFG9lLAFzQF-svx1RRvcjGGqV9KqJLg1lic8JFVA0SAHGIUj9Kc7cWwi85g1pXU22ThZCbifsz3fcqUAO2DUxLJHqS7w3yol_VD5LP_nLzxG-txS-VG6xi3ap4SkjcvmfA/s1600-h/Scan10361.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 277px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFVu1mPeuhItFG9lLAFzQF-svx1RRvcjGGqV9KqJLg1lic8JFVA0SAHGIUj9Kc7cWwi85g1pXU22ThZCbifsz3fcqUAO2DUxLJHqS7w3yol_VD5LP_nLzxG-txS-VG6xi3ap4SkjcvmfA/s400/Scan10361.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419245205647395682" /></a><br />
Η εταιρεία «ΧΡΥΣΑΦΗ» πρωτοεμφανίστηκε σαν μια οικογενειακή επιχείρηση της Ατσικής, φούρνος και καφετέρια, το 1983. Ιδρύθηκε από τα αδέλφια Αγγελική και Μόσχο Χρυσάφη και τον εξάδελφό τους Μιχάλη Χρυσάφη. Από τότε μέχρι τώρα παρουσίασε μια τεράστια ανάπτυξη που οφείλεται στο επιχειρηματικό δαιμόνιο των ιδιοκτητών της, αλλά κυρίως στα εξαιρετικά προϊόντα τους που ήταν η αιτία της αξιοπιστίας της φίρμας. Η συνεχής εξέλιξη δεν έχει όμως αλλοιώσει καθόλου τον παραδοσιακό χαρακτήρα της. Σήμερα εγκατεστημένη πλέον σε υπερσύγχρονες κτιριακές εγκαταστάσεις, με οργανωμένο δίκτυο διανομής και άρτιο τεχνολογικό εξοπλισμό, είναι μια μεγάλη δύναμη στον επιχειρηματικό κόσμο της Λήμνου και αποτελεί το καύχημα της Ατσικής. Παράγει παραδοσιακά προϊόντα αρτοποιϊας, ζαχαροπλαστικής και γαλακτοτυροκομίας (αρτοσκευάσματα παντός είδους, ψωμί, πίτσες, τυρόπιτες, γλυκά κάθε είδους, γιαούρτι, γάλα, παγωτά, φλομάρια, το περίφημο τυρί καλαθάκι κλπ.) έχοντας 10 πρατήρια στη Λήμνο (τα 4 στη Μύρινα), απασχολώντας 73 άτομα συνολικά, τα 36 από την περιοχή της Ατσικής. Σημειωτέον ότι δεν υπάρχει άλλη βιομηχανία στο νησί που να απασχολεί τόσα άτομα. Η εταιρεία έχει δραστηριοποιηθεί τελευταίως και σε οικοδομικές εργασίες (κατασκευή σπιτιών). Σε εποχή που η ανεργία στην Ελλάδα είναι τόσο υψηλή, τέτοιες επιχειρήσεις βοηθούν εκτός των άλλων και σ’ αυτό το θέμα με την απασχόληση που δίδουν σε τόσους συμπολίτες μας. Το κυριότερο όμως προσόν της εταιρείας ΧΡΥΣΑΦΗ είναι ότι τα μυαλά των ιδιοκτητών της δεν έχουν φουσκώσει, αφού παραμένουν απλά και καλά παιδιά, όπως τότε που ξεκίνησαν. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΙΔΗΣΕΙΣ - ΣΧΟΛΙΑ</strong><br />
<br />
* Τετάρτη βράδυ και στη ΝΕΤ προβάλλεται η εκπομπή «Εμείς και το σεξ». Ο βουλευτής σεξολόγος παρουσιαστής κ. Θ. Ασκητής, συνομιλεί τηλεφωνικά με τηλεθεάτρια που αντιμετωπίζει πρόβλημα. Δεν την ικανοποιεί ο σύντροφός της. Αυτή μιλά βραχνά και χαμηλόφωνα για να μη ξυπνήσει το σύντροφό της που κοιμόταν (τον ύπνο του δικαίου). Ασκητής: «Δηλαδή δεν έρχεστε σε οργασμό;». Τηλεθεάτρια: «Όχι» Ασκητής: «Και τι κάνετε;». Τηλεθεάτρια: «Iκανοποιούμαι αμέσως μετά μόνη μου». Ασκητής: «Αλλάζετε δωμάτιο ή παραμένετε στον ίδιο χώρο και σας παρακολουθεί ο σύντροφός σας;». Κλπ.κλπ.<br />
Θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου. Η έρμη η αισθητική δεν πάει σώνει και καλά με τη λεγόμενη μόρφωση. Στο παρακάτω κείμενο, από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, δείτε την αισθητική και την αγία λιτότητα ενός «αμόρφωτου» και συγκρίνετέ την με την «μορφωμένη» χυδαία σαχλαμπούχλα του βουλευτή κ. Ασκητή:<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY17X5KSsdZJ-WaqwbjtmvX_dWuU1l9hioKje7ZXJk1PO3KB1KAmxOh5nUZO7l_oeNvySye7b4yB4dgihVcezM-n-MfmxE_Ea3uvGbY2WzCK2f-ohCdZjuEC_IJNKxz0zwLlbOYi32VuY/s1600-h/imagesCA6T58WY.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 88px; height: 129px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY17X5KSsdZJ-WaqwbjtmvX_dWuU1l9hioKje7ZXJk1PO3KB1KAmxOh5nUZO7l_oeNvySye7b4yB4dgihVcezM-n-MfmxE_Ea3uvGbY2WzCK2f-ohCdZjuEC_IJNKxz0zwLlbOYi32VuY/s400/imagesCA6T58WY.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424114289183189330" /></a><br />
<em>Μακρυγιάννης</em><br />
[ -Τότε έκατζε ο Γκούρας και οι άλλοι και φάγαμεν ψωμί. Τραγουδήσαμεν κι εγλεντήσαμεν. Με περικάλεσε ο Γκούρας να τραγουδήσω, ότ’ είχαμεν τόσον καιρόν οπού δεν είχαμεν τραγουδήσει, τόσον καιρόν οπού μας έβαλαν οι διοτελείς και ‘γγιχτήκαμεν διά να κάνουν τους κακούς τους σκοπούς. Τραγουδούσα καλά. Τότε λέγω ένα τραγούδι. Ο μαύρος ο Γκούρας αναστέναξε και μου λέγει. «Αδερφέ Μακρυγιάννη, σε καλό να το κάμει ο Θεός, άλλη φορά δεν τραγούδησες τόσο παραπονεμένα. Αυτό το τραγούδι σε καλό να μας βγει»….. Άρχισε ο πόλεμος κι άναψε ο ντουφεκισμός πολύ. Πήρα τους ανθρώπους μου, πήγα εκεί…στάθηκα καμπόσο και πολεμήσαμεν. Ήφερα απόξω γύρα τα πόστα…. Ερχονται και μου λένε. «Τρέξε σκοτώθη ο Γκούρας εις το πόστο του. Έριξε εναντίον των Τούρκων. Απάνω εις την φωτιά τον βάρεσαν εις τον αμήλιγγα και δεν μίλησε τελείως». Πήγα τον πήραμεν εις τον ώμο και τον βάλαμε σ’ ένα μπουντρούμι. Τον συγύρισε η φαμελιά του και τον χώσαμεν.] <br />
***************************************** <br />
<br />
*Πολλοί μου τηλεφώνησαν και ζήτησαν να διευκρινίσω πού έγκειται η κοροϊδία προς τους σεισμόπληκτους, που είχα γράψει στο προηγούμενο φύλλο. Προσέξτε. Έχει π.χ. το σπίτι υποστεί μεγάλες ζημιές, έχουν ραγίσει οι κολόνες και οι άνθρωποι με εντολή των μηχανικών του ΥΠΕΧΩΔΕ έχουν φύγει και νοικιάζουν. Έχουν αναθέσει σε έμπειρους ιδιώτες μηχανικούς τη μελέτη για την επιδιόρθωση και οι μηχανικοί προτείνουν ενισχύσεις στις κολόνες, μανδύες κλπ. Πρέπει αυτό να επικυρωθεί από τους μηχανικούς του ΥΠΕΧΩΔΕ. Έρχονται λοιπόν οι εν διατεταγμένη υπηρεσία μηχανικοί του ΥΠΕΧΩΔΕ και απορρίπτουν τη μελέτη, λέγοντας ότι το μόνο που εγκρίνουν είναι η συγκόλληση των ρωγμών με ρητίνες, κάτι σαν την κόλλα ούχου. Και βάσει αυτού δίνουν και τα δάνεια. Στοιχίζει π.χ. 8 εκατομμύρια η δαπάνη στον ιδιοκτήτη, το ΥΠΕΧΩΔΕ δικαιολογεί 300 χιλιάδες ως δάνειο. Και έτσι κανείς βέβαια δεν κάνει αίτηση για δάνειο και φτιάχνει το σπίτι του όπως πρέπει. Αν τους πιστέψει, στον επόμενο σεισμό θα τον πλακώσει. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAZac5mkzTc9Zs90v0vYywwcC4eqmMIYEEedK0jqh2F15cG3yTlYptbgrV30RLLAF_Z75xwZAcuU0kwreic5KR7OthVPlFW6YBsOI8kPhStTXfx0kC-xVx1OP4Y_BxezjASqJLeQ8-9ms/s1600-h/seismos.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 350px; height: 229px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAZac5mkzTc9Zs90v0vYywwcC4eqmMIYEEedK0jqh2F15cG3yTlYptbgrV30RLLAF_Z75xwZAcuU0kwreic5KR7OthVPlFW6YBsOI8kPhStTXfx0kC-xVx1OP4Y_BxezjASqJLeQ8-9ms/s400/seismos.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424396108237969698" /></a><br />
<em>Γκρεμισμένο από το σεισμό σπίτι.</em><br />
Και βγαίνει ο υφυπουργός ο κ. Νάσος Αλευράς, αυτός που προεκλογικά χόρευε σέικ στα κανάλια, και λέει ότι από τις τόσες χιλιάδες ανακατασκευές σπιτιών, δε θυμάμαι πόσες ακριβώς, μόνο ελάχιστοι έκαναν αίτηση για δάνειο. Μόνο που δεν εξηγεί τον λόγο που είναι τόσο λίγοι. Η μόνη λύση είναι το λάδωμα των επιτροπών, αλλά αυτό συνήθως γίνεται όταν το σπίτι είναι για κατεδάφιση και οι μηχανικοί του ΥΠΕΧΩΔΕ λένε στον ιδιοκτήτη να μην το κατεδαφίσει και να κάτσει μέσα στο ερείπιο. Τότε με 2,5 εκατομμύρια, τόση είναι η ταρίφα, πείθονται. Είχα μιλήσει για κοροίδία. Λάθος. Απατεωνία έπρεπε να πω. Και μια που αναφέραμε το σέικ και πιο πάνω το Μακρυγιάννη, παραθέτω ένα απόσπασμα από ποίημα του Ν. Χριστιανόπουλου, έτσι για ποικιλία: <br />
«Καημένε Μακρυγιάννη νά’ ξερες<br />
γιατί το τζάκισες το χέρι σου<br />
το τζάκισες για να χορεύουν σέικ<br />
τα κωλόπαιδα».<br />
<br />
************************************** <br />
<br />
*Μεγάλη επιτυχία είχε η γιορτή της Παναγίας στην Τρύγη. Πλήθος κόσμου. Στρατιωτικό άγημα συνόδευσε την εικόνα της Παναγίας μέχρι την εκκλησία. Η γιορτή έλαβε το χαρακτήρα των παλαιών πανηγύρεων. Ο άρτος μοιράστηκε στο προαύλιο. Ο Π. Σουσαλής πρόσφερε επιπλέον μελίχλωρο τυρί, ούζο, καρπούζι και πεπόνι. Μετά τη θεία λειτουργία είχε οργανωθεί τσιμπούσι στην πλατεία του Προπουλίου με μεζέδες, ποτά, κλπ, όλα δωρεάν. Το χωριό είχε καθαριστεί, οι δρόμοι λαμπίκος, τα σπίτια ασβεστωμένα. Συγχαρητήρια σε όσους εργάστηκαν, την εκκλησιαστική επιτροπή που την αποτελούν οι Αντώνης Παραθυράς, Γεώργιος Καισάρειος, Νικόλαος Αρναρέλης. Στους Αχιλλέα και Δημήτρη Τζίμη, Κώστα Τραντή, Γιάννη Χλαχλά, Γιώργο Σαβόγλου. Στο Μόσχο Λαγό, που τον είδαμε να ασβεστώνει. Στους εργάτες Θανάση Κολυφέτη και Γιώργο Τσότρο. Και στο δήμαρχο Γ. Αρχοντίδη που τους διέθεσε. Και σε όποιους άλλους, που δεν ξέρουμε. Μπράβο στο φιλόξενο Προπούλι. <br />
<br />
<em>Το εκκλησάκι στο Προπούλι που φυλάσσσονται οι εικόνες.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxlmu8565c3GO1cgw-c7xLwDdbEGvSCHhXn5qW2K4LpYFHbOP8xEGK0UjpB0QIhFntkbPY8c2LH9D1_IIbnk-GreCiH6yV9lxgQvbsp7NJLSj3gt9Ew-BkgyzXPgajzqKKpjgk0C8qLYQ/s1600-h/Scan10177.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 272px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxlmu8565c3GO1cgw-c7xLwDdbEGvSCHhXn5qW2K4LpYFHbOP8xEGK0UjpB0QIhFntkbPY8c2LH9D1_IIbnk-GreCiH6yV9lxgQvbsp7NJLSj3gt9Ew-BkgyzXPgajzqKKpjgk0C8qLYQ/s400/Scan10177.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425706694742331618" /></a><br />
<br />
<em>Το στρατιωτικό άγημα στη γιορτή της Παναγίας Τρύγης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-5QKhslK7thdID4aHHWbnydDmj-blIf-6CZtUeNNR7kiIRWJy0t-lyqWBBeMQWJIBMId0X_aOzp0FdEtD7TCdJNtFbfhyphenhyphen7cUI9Q9giGjTBrqp2PM3nm04e6ZVFgz31Bh-fz3dJlAsKG0/s1600-h/Scan10178.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-5QKhslK7thdID4aHHWbnydDmj-blIf-6CZtUeNNR7kiIRWJy0t-lyqWBBeMQWJIBMId0X_aOzp0FdEtD7TCdJNtFbfhyphenhyphen7cUI9Q9giGjTBrqp2PM3nm04e6ZVFgz31Bh-fz3dJlAsKG0/s400/Scan10178.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425706186441035458" /></a><br />
<br />
<em>Από τη γιορτή της Παναγίας στην Τρύγη. Μοίρασμα άρτου.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj31bxKERCtiFaV7DZhmdXm0aRmMDg4iwHbV53WxhfeEDAKrSPUxmkB72MIPyChwM9aEFR6OqtSWUppOdyV7BMp6Epb9rzmBeEHoSPx4QLhCJUgAmLepDJ8L3L2UF_JW_XkvjyX2pjR9zw/s1600-h/Scan10403.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj31bxKERCtiFaV7DZhmdXm0aRmMDg4iwHbV53WxhfeEDAKrSPUxmkB72MIPyChwM9aEFR6OqtSWUppOdyV7BMp6Epb9rzmBeEHoSPx4QLhCJUgAmLepDJ8L3L2UF_JW_XkvjyX2pjR9zw/s400/Scan10403.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419242968122866994" /></a><br />
<br />
*************************************<br />
<br />
*Το ίδιο επιτυχημένη ήταν και η γιορτή του Αγίου Σώζοντος. <br />
<br />
<em>Ο Άγιος Σώζων.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXlhGOy37PS-T8yQ5m4hMFbclS1HVlkneXXkoADIqqql7x0EBkypt6wcB8DGoHeET1chOmpW_OuBZfW6TrxOPf6Xr4Rwx6bVju__9q0mWsDI5BNeIrpiXfR-CnETUd_RR9SZ5kdjVFJP8/s1600-h/imagesCAQ5QA6D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 79px; height: 116px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXlhGOy37PS-T8yQ5m4hMFbclS1HVlkneXXkoADIqqql7x0EBkypt6wcB8DGoHeET1chOmpW_OuBZfW6TrxOPf6Xr4Rwx6bVju__9q0mWsDI5BNeIrpiXfR-CnETUd_RR9SZ5kdjVFJP8/s400/imagesCAQ5QA6D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424115831106673106" /></a><br />
Στη θεία λειτουργία συμμετείχαν τρεις παπάδες, Ατσικής, Βάρους, Προπουλίου. Και ο κόσμος αρκετός. Εφέτος η εκκλησιαστική επιτροπή Ατσικής διέθεσε λεωφορείο για τη μεταφορά των ανθρώπων. Μετά τη θεία λειτουργία προσφέρθηκαν από τους Αχιλλέα και Δημήτρη Αρχοντίδη και Γιώργο Καλατζή διάφορα εδέσματα, όπως κρέας ψητό, τυρί, ούζο, κλπ. Ο Δημήτρης Αρχοντίδης προσέφερε ένα αρνί για τον Άγιο. Ο Άγιος Σώζων έχει ένα καινούργιο καμπαναριό στην κατασκευή του οποίου συνέβαλε κυρίως η εκκλησιαστική επιτροπή και ο Αχιλλέας Αρχοντίδης, ενώ βοήθησαν σημαντικά ο Γιώργος Καισάρειος του Σταύρου, που προσέφερε την εργασία, καθώς και ο Καλλιοπίτης Θανάσης Γιαλούρης που προσέφερε μια καμπάνα. Μπράβο σε όλους. <br />
<br />
*************************************<br />
<br />
*Γονείς από τις Σαρδές που έχουν παιδιά στο Γυμνάσιο και Λύκειο της Μύρινας, παραπονούνται ότι το λεωφορείο περνά πολύ πρωί και τα παιδιά περιμένουν για ώρα στην πλατεία του ΚΤΕΛ, ή στην καφετέρια. Παρακαλούν το λεωφορείο να περνά από τις Σαρδές στις 7.30 ή 7.40 το πρωί και να γυρίζει στις Σαρδές στις 2 μ.μ.<br />
Σ.Σ. Τι να σας πω συμπατριώτες, μακάρι να το πετύχετε, αν σας νοιάζει τόσο. Όμως οι νέοι δεν έχουν και τόση ανάγκη από τέτοιες προστασίες, γιατί έχουν τα νιάτα τους. Εμείς πάντως όταν πηγαίναμε στο γυμνάσιο νοικιάζαμε δωμάτιο ανά δύο άτομα, πηγαίναμε στα χωριά μας κάθε μήνα και το πρωί πρωί πηγαίναμε στην παραλία του Κάστρου στο Ρωμέϊκο για να βγάλουμε χταπόδια. Και σας πληροφορώ ότι περνούσαμε μια χαρά. <br />
<br />
<em>Το...πρωινό λεωφορείο για Σαρδές.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv0ne7BLB7jWBJ6PI8HKYmBZSdxgJoWhtJkX0lgBcQq6h8U90whqSiV6kKiE6tM5HB05DIiFgbqO_yGPMLtx5_3_RXj19DQf2w1K_WWsbFrPQ4hxbzgdxyqJhY-5aIMS-OwmGWGnvg9aw/s1600-h/naxou+06+e+volvoSB85-sarakakis_naxos_ioun1992%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv0ne7BLB7jWBJ6PI8HKYmBZSdxgJoWhtJkX0lgBcQq6h8U90whqSiV6kKiE6tM5HB05DIiFgbqO_yGPMLtx5_3_RXj19DQf2w1K_WWsbFrPQ4hxbzgdxyqJhY-5aIMS-OwmGWGnvg9aw/s400/naxou+06+e+volvoSB85-sarakakis_naxos_ioun1992%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424410939000428514" /></a><br />
<br />
<br />
***************************************** <br />
<br />
* Καλωσορίζουμε το νέο παπά μας, συγχωριανό, Σταύρο Λάδη. Νέος, σπουδαγμένος και με καλή την έξωθεν μαρτυρία. Έχει και το όνομα του παπού του του παπα-Σταύρου από το Καρπάσι κι αυτό δημιουργεί ένα κατ’ αρχήν ευνοϊκό σημειολογικό συνειρμό. Είμαστε βέβαιοι πως θα σταθεί άξιος για να διακονήσει και να καθοδηγήσει σωστά τους ανθρώπους της ενορίας μας.<br />
<br />
*********************************<br />
<br />
* Μια «εντολή» του Δημαρχείου προς τους πολίτες όλων των χωριών του Δήμου να αλλάξουν τους παλιούς, ή φθαρμένους υδρομετρητές, ή να βάλουν εξ’ αρχής αυτοί που δεν έχουν μέχρι τέλους Οκτωβρίου, αλλιώς ο Δήμος «θα αναγκαστεί να εφαρμόσει τα νόμιμα» όπως λέει, να μου επιτρέψει ο αγαπητός Δήμαρχος και φίλος Γιώργος Αρχοντίδης να παρατηρήσω ότι είναι μάλλον ατυχής. Καλύτερα θα ήταν, κατά τη γνώμη μας, να διαπιστώσει ο Δήμος πρώτα ποιοί υδρομετρητές δεν λειτουργούν, ή ποια σπίτια δεν έχουν υδρομετρητή και προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι Δημότες και να γίνει σωστή δουλειά, να αναλάβει ο Δήμος την τοποθέτηση νέων και να χρεώσει την αξία στους ενδιαφερομένους. Δεδομένου ότι δεν είναι εύκολο ο καθένας να βρει ξεχωριστά υδραυλικό γι’ αυτή την εργασία. Είμαστε βέβαιοι, ότι οι αγαπητοί δημοτικοί άρχοντες, θα δείξουν την απαιτούμενη ευαισθησία και θα επανεξετάσουν το θέμα δίδοντας τη σωστή λύση.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-qT669dF08jQ62PxupkbrgqjavPlifNa5WOf_MOMQzFLKelLLpWxYRpOKB0wUVEuacwuK7Iy-xNsXkWAjG54UJjrqWd8A4wpZujMb3YFp8ta29IEJyRMQcGW0yOaiOTWKAS-BpscVe6E/s1600-h/imagesCANPP10A.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 135px; height: 59px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-qT669dF08jQ62PxupkbrgqjavPlifNa5WOf_MOMQzFLKelLLpWxYRpOKB0wUVEuacwuK7Iy-xNsXkWAjG54UJjrqWd8A4wpZujMb3YFp8ta29IEJyRMQcGW0yOaiOTWKAS-BpscVe6E/s400/imagesCANPP10A.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424414195856602402" /></a><br />
<em>Υδρομετρητές.</em> <br />
<br />
***************************************<br />
<br />
*Πολλοί κάτοικοι της Ατσικής παραπονούνται ότι δεν υπάρχει γιατρός ορισμένες ημέρες και μάλιστα τα βράδυα, ώστε αν προκύψει έκτακτο περιστατικό, δεν υπάρχει τρόπος να προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες. Τι γίνεται με αυτό το θέμα; Ποιο είναι το υπάρχον καθεστώς….. δικαιολογιών; <br />
Σ.Σ : Πάλι καλά που παραπονούνται για κάτι οι αγαπητοί Ατσικιώτες. <br />
Σ.Σ: Άσε που και γιατρός να υπάρχει έχετε μια στις δέκα πιθανότητες να μην είναι ...μαϊμουδιάρης εκ βαλκανίων.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-VjfYksX2yN9OJAIhGXdMcJWQQe_HwwiyAxyQsFlfVMZFe3kxR2ei5i19VSq5DFUjnbmLWb6Hg6vhMfqpZlrLd5I9YnsmSEs3BaVkWCrFVwRRBQcwjsvRghSDgSHzkkmhbtDW336XQHI/s1600-h/imagesCAKZWQKV.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 115px; height: 103px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-VjfYksX2yN9OJAIhGXdMcJWQQe_HwwiyAxyQsFlfVMZFe3kxR2ei5i19VSq5DFUjnbmLWb6Hg6vhMfqpZlrLd5I9YnsmSEs3BaVkWCrFVwRRBQcwjsvRghSDgSHzkkmhbtDW336XQHI/s400/imagesCAKZWQKV.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424414652422858802" /></a> <br />
<br />
************************************<br />
<br />
*Ενεργητικότατος ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου Ατσικής Παναγιώτης Μουτζούρης. Τελειώνει γερμανική φιλολογία. Επίσης ετοιμάζει βιβλίο με την ιστορία της Ατσικής κι αυτό, πιστέψτε με, δεν είναι μικρό πράγμα. Οι Ατσικιώτες πρέπει να τον βοηθήσουν στη συλλογή υλικού, όπως παλιές φωτογραφίες κλπ. Επίσης ετοιμάζεται να δημιουργηθεί και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ατσικής, στην ίδρυση του οποίου, όπως μας είπε, πρωτοστατεί. Μακάρι να φτιαχτεί για να συνεργαζόμαστε κιόλας. Μόνο μια συμβουλή, εκ πείρας. Ένας ή δυο δεν φτάνουν, πρέπει να εργασθούν αρκετοί για να έχουν αποτελέσματα. Επίσης ο καλός δάσκαλος μας μετέφερε τον αγώνα του για δημιουργία σελίδας στο ιντερνέτ, για δημιουργία βιβλιοθήκης στο σχολείο και για συνεργασία με διάφορους συγγραφείς, οι οποίοι θα καλούνται και θα συζητούν με τους μαθητές κάποιο έργο. Πληροφορηθήκαμε επίσης ότι το σχολείο είναι 6θέσιο συν τον διευθυντή. Όταν πηγαίναμε εμείς το σχολείο είχε τρεις συνολικά δασκάλους και 124 μαθητές. Τυχεροί οι μαθητές σήμερα, που με τόσους καλούς και πολλούς δασκάλους, λογικά, θα πρέπει να διαπρέπουν.<br />
<br />
*************************************<br />
<br />
*Έγιναν στις 3 Ιουνίου οι γάμοι του Στέλιου Μανωλούκου, γιου του Γενικού Γραμματέα του Συλλόγου Ατσικιωτών Μπάμπη Μανωλούκου, με την εκλεκτή της καρδιάς του Ευστρατία Δεληβοριά. Με τις καλύτερες ευχές μας.<br />
*Ιωάννης Μπεκρής του Εμμανουήλ – Χρυσούλα Αντώναρου του Παντελή, αρραβωνιάστηκαν. Θερμά συγχαρητήρια.<br />
*Βαξεβάνης Παναγιώτης, υπάλληλος ΔΕΗ από τη Σαμοθράκη – Λάδη Κωνσταντίνα από την Ατσική, αρραβωνιάστηκαν. Θερμά συγχαρητήρια.<br />
<br />
************************************* <br />
<br />
*Νίκος Τραγάρας του Σταύρου. Πέρασε στο Πολυτεχνείο Πατρών, Σχολή Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Θερμά συγχαρητήρια.<br />
*Βικτωρία Κριαρή του Γιώργου. Πέρασε στη Μαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Θερμά συγχαρητήρια. Συγχαρητήρια και από τις οικογένειες Κώστα Κριαρή, Σάββα, Ζαφείρη και Μαίρη Κριαρή του Μιχαήλ. <br />
*Θωμάς Νικολάου του Αθανασίου, από το Βάρος. Πέρασε στη σχολή Ικάρων. Θερμά συγχαρητήρια. <br />
*Ελένη Ματέχου του Γιώργου. Πέρασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Θερμά συγχαρητήρια. <br />
*Συγχαρητήρια και στα άλλα παιδιά που πέρασαν και εμείς δεν γνωρίζουμε.<br />
<br />
**********************************<br />
<br />
*Έγινε στις 5 Νοεμβρίου με λαμπρότητα η εκδήλωση «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 2000» για την επέτειο της ελευθέρωσης των νησιών του Αιγαίου από τους Τούρκους το 1912-13. Η εκδήλωση που έγινε πάνω στο θρυλικό θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ», στο Τροκαντερό, διοργανώθηκε εφέτος από την Ομοσπονδία Λημνιακών Συλλόγων. Περιελάμβανε δοξολογία, ομιλία του συγγραφέα Θόδωρου Μπελίτσου με θέμα: «Η απελευθέρωση του Αιγαίου και το θρυλικό θωρηκτό Αβέρωφ», κατάθεση στεφανιών και μικρή δεξίωση. Πλήθος κόσμου παραβρέθηκε στην εκδήλωση, επίσημοι και ανεπίσημοι, η συγκίνηση δε ήταν εμφανής. Η ομιλία του Μπελίτσου ήταν εμπνευσμένη και υψηλής ποιοτικής στάθμης. Το Σύλλογό μας εκπροσώπησε ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2a_sflm_PflXz2VO7cOGNC967h7Tmt3w0Ynit7U3F2-xYwGHXmde5MD0Pt1CVr32QaU1JWnQd51cyq8PPSFy4BvlCusDcJjGT3j9EKJKLCWGJ1ABvduE-Ge_ymO2EcaekjsFXgZBES6Q/s1600-h/Scan10533.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 255px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2a_sflm_PflXz2VO7cOGNC967h7Tmt3w0Ynit7U3F2-xYwGHXmde5MD0Pt1CVr32QaU1JWnQd51cyq8PPSFy4BvlCusDcJjGT3j9EKJKLCWGJ1ABvduE-Ge_ymO2EcaekjsFXgZBES6Q/s400/Scan10533.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419313423610645026" /></a><br />
<br />
*********************************<br />
<br />
*Τελικά το συνέδριο των αποδήμων Λημνίων στις αρχές Αυγούστου ήταν μάλλον επιτυχημένο, ως προς την ευστοχία των προτάσεων. Μένει να υλοποιηθούν οι προτάσεις. Αξιοπρόσεκτη ήταν η παρουσία και η εισήγηση του συγχωριανού μας Βαγγέλη Λαβδαρά, που είναι πρόεδρος των Λημνιών Αυστραλίας. Πρόκειται για ένα πολύ αξιόλογο ομιλητή, ο οποίος φαίνεται ότι έχει αποκτήσει μεγάλη εμπειρία στα θέματα αυτά, αφού η άνεσή του ήταν εμφανέστατη. Επίσης μεγάλη εντύπωση προκάλεσαν οι αξιόλογες ομιλίες των χωριανών μας Στρατή Καλεντερίδη και Λευτέρη Χασάπη και γέμισαν με υπερηφάνεια τους Ατσικιώτες που παραβρέθηκαν. Το Σύλλογό μας εκπροσώπησαν ο γενικός γραμματέας Χ. Μανωλούκος και ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας Κ. Γιαννέρης. Η εισήγηση του Χ. Μανωλούκου για την κατασκευή του χωριού των αποδήμων Λημνιών ήταν πολύ καίρια. Το συμπέρασμα της εισήγησης ήταν να μην γίνει ξεχωριστό χωριό αποδήμων, αλλά οι ξενητεμένοι μας να φτιάξουν τα πατρικά τους σπίτια, ή να φτιάξουν καινούργια μέσα στα χωριά τους, κοντά στους συγγενείς και τους φίλους τους, αφού ένα ξεχωριστό χωριό θα προκαλούσε την γκετοποίηση αυτών και των παιδιών τους. O X. Mανωλούκος έδωσε συνέντευξη και στον πολύ καλό σταθμό «Ράδιο Άλφα» του Ηλία Κότσαλη. Εκτός από το θέμα του Συνεδρίου των αποδήμων Λημνίων, εθίγησαν και άλλα πολλά θέματα που αφορούν την Ατσική, όπως το πεδίο βολής, το θέμα του ταχυδρομείου, κλπ. και ο Γενικός Γραμματέας του συλλόγου μας τα ανέλυσε θαυμάσια και πρότεινε πολλές εφικτές λύσεις.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg0mkilT0LhB8KcyTOPKLWo-2jdsmDHWGIip2uSC5y-sR6buLNO8SuZ5AcBlgKFzXP1-cY6oZ3DqtrExL1h6gtYEw9bYGsob1dNb0yNZsxM_zsrmpO3b-21_vNjn2tAb2XYGdisysMpxA/s1600-h/imagesCAG841SG.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 127px; height: 85px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg0mkilT0LhB8KcyTOPKLWo-2jdsmDHWGIip2uSC5y-sR6buLNO8SuZ5AcBlgKFzXP1-cY6oZ3DqtrExL1h6gtYEw9bYGsob1dNb0yNZsxM_zsrmpO3b-21_vNjn2tAb2XYGdisysMpxA/s400/imagesCAG841SG.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424409763076049426" /></a><br />
<em>Σκηνή από το συνέδριο. Οι σύνεδροι παρακολουθούν με τεράστια προσοχή τις εργασίες. </em><br />
<br />
***************************************<br />
<br />
*Και ξαφνικά, το ναυάγιο του «Σαμίνα». <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSaOcrDHaXfMCSZuqgYzpejmxFg3yWxWfndSwRy-Zck_xKrq1PdfbSDG0471nS7Ji6ePunvcwwhVJ4aJdXJn1QbQ_pRh3R5vrVfqf-i23nXVtnZ7H4DVAsejDWY09Ipa00pWzZ9QG9td4/s1600-h/imagesCABMA6WI.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 104px; height: 88px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSaOcrDHaXfMCSZuqgYzpejmxFg3yWxWfndSwRy-Zck_xKrq1PdfbSDG0471nS7Ji6ePunvcwwhVJ4aJdXJn1QbQ_pRh3R5vrVfqf-i23nXVtnZ7H4DVAsejDWY09Ipa00pWzZ9QG9td4/s400/imagesCABMA6WI.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424111422058135602" /></a><br />
<em>Το "ΣΑΜΙΝΑ" στον βυθό. </em><br />
Ογδόντα δύο πνιγμένοι, κοντά ένα χιλιόμετρο από την ακτή. Κι αντί να λαγιάσουν σε ευσχήμονα σιωπή, βγήκαν οι θύτες, οι εγκληματίες και οι ανίκανοι στα κανάλια. Οι εφοπλιστές. Τέρατα μηδενός εξαιρουμένου. Αυτοί που παλιά έπνιγαν τα σαπάκια τους μαζί με τους ναυτικούς για να πάρουν τις αποζημιώσεις και να κάνουν τις περιουσίες τους. Τώρα δεν χρειάζεται, είναι πάμπλουτοι, απλώς λαδώνουν και παίρνουν μονοπωλιακά τις γραμμές, λαδώνουν και παίρνουν πιστοποιητικά αξιοπλοϊας στα πλωτά τους φέρετρα. Οι εφοπλιστές. Ένα παρασιτικό εγκληματικό επάγγελμα, που ποτέ, καμιά φορά, έστω και κατά λάθος, δεν εξάσκησε κάποιος καλός άνθρωπος. Που απομύζησαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια από τον κοσμάκη μέσω του προπαγανδιζόμενου από την κυβέρνηση χρηματιστηρίου, για να μας ταξιδεύουν με τους Αλκαίους και τις Σαμίνες. Και μερικοί πολιτικοί. Αδέρφια και καρντάσηδες με τους εγκληματίες. Που δεν ντρέπονται, δεν αισχύνονται και βγαίνουν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ωσάν ο κόσμος να τρώει κουτόχορτο. Ζόφος και βαρβαρότητα. Και γελοιότης. Των ιδεολογικώς μεταλλαγμένων. Των ανθρωπαρίων που παριστάνουν και τους αναμορφωτές της κοινωνίας. <br />
Και αναβίωσαν μνήμες σκληρές, μνήμες πύρινες. Άλλων αδικοχαμένων 26 τον αριθμό, με το Atlantic Empress το 1979, τότε που οι Λιβανοί έστερναν και ξανάστερναν τον δικηγόρο τους να πείσει τους γονείς των πνιγμένων και καμμένων ναυτικών, να μην διεκδικήσουν αποζημιώσεις κι ότι τάχαμου αυτοί θα ήταν στο πλευρό τους. Και έπεισαν και τον μακαρίτη τον πατέρα μου και τους υπέγραψε για το μικρό αδερφό μου, που χάθηκε στο ναυάγιο. Αποζημίωση 760.000 δραχμές και τέρμα. Ποιος νιάζεται για χρήματα και ποιος ασχολήθηκε. Αλλά ο τρόπος τους. Να ξεγελάσουν, να κοροϊδέψουν ακόμα και τις οικογένειες των θυμάτων τους. Για λίγα εκατομμύρια, όταν αυτοί είχαν ασφαλισμένο το καράβι τους για δις. Αυτοί είναι οι εφοπλιστές. Τώρα τους κάνουμε και Ευρωβουλευτές. Είναι και σοσιαλιστές. Αϊ σιχτίρ μπάσταρδοι. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMN1U6x1XvmPK9oUb4NTy5D6sfG55GK9EgBQfPe-sq1ZfEvnkQUpyEpWS1eU7CqtIC72PM3w-IbFXbwtwYVAiWHIoExhdfQazGS-45O1g3Djd7RyNXXbNVkWI0xDs3YhHUVVCVZzYyhig/s1600-h/atlantic_empress1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 110px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMN1U6x1XvmPK9oUb4NTy5D6sfG55GK9EgBQfPe-sq1ZfEvnkQUpyEpWS1eU7CqtIC72PM3w-IbFXbwtwYVAiWHIoExhdfQazGS-45O1g3Djd7RyNXXbNVkWI0xDs3YhHUVVCVZzYyhig/s400/atlantic_empress1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424110792292515170" /></a><br />
<em>Το τραγικό ναυάγιο του "Atlantic Empress".</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΤΣΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ<br />
<br />
Νόστιμον ήμαρ</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaQo9Y59G5M5G0XkOiir2LzNt3lATpIDW9mfRw0f62YhBbyMRA-WC7KkF3X48e6x-fWs_e4Gny33_WlwodTQwiZFEczqMgJII_sJHfmCRzJSXHCsUxiY0JDAM5ga1VR4futN6olUdE598/s1600-h/Scan10517.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 267px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaQo9Y59G5M5G0XkOiir2LzNt3lATpIDW9mfRw0f62YhBbyMRA-WC7KkF3X48e6x-fWs_e4Gny33_WlwodTQwiZFEczqMgJII_sJHfmCRzJSXHCsUxiY0JDAM5ga1VR4futN6olUdE598/s400/Scan10517.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419246776504758690" /></a><br />
Αδέλφια Αλεξούδη. Σαν τα ψηλά βουνά. Όλοι ξενητεμένοι. Άξιοι πρεσβευτές του πνεύματος και του πολιτισμού του Έλληνα στα πέρατα της οικουμένης. Άξια τέκνα της Λημνίας γης. Επανήλθαν, έστω για λίγες ημέρες, στα πατρώα εδάφη, στο πατρικό σπίτι. Εκεί που ο ανυποψίαστος δεν φαντάζεται ότι συχνάζουν οι θεοί. Να προσκυνήσουν, να θυμηθούν, να συγκινηθούν. Να κάνουν ένα μνημόσυνο στους σεπτούς γεννήτορές τους. Να δουν παλιούς φίλους, παλιούς συμμαθητές. Να αναβαπτισθούν στο νάμα της παιδικής ταυτότητας, της πρώτης τους οικογένειας. Αγαπημένοι φίλοι και γείτονες, νά’στε γεροί και πάντα νά’ρχεστε στη Λήμνο μας. (Κάτω: Γιάννης, Πόπη. Μέσον: Βασίλης, Γρηγόρης. Πάνω: Ευριπίδης, Νίκη). <br />
<br />
<br />
<strong>Παναγιώτης Χαρκότσικας ή Κουκουές</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3ZxJ8D-L42DhgG3Gr6uqWEkvRdnRHTmVH6oGSRIjxwYB7BOOk0EKed4xvqmVXPFeAmL4GAqa6yTQnleEP1j5_VwQVvFavNWdHU2GnImUiRaKQeMxq7BFO7dnayMtXDuhI9K_UGrcAupU/s1600-h/Scan10085.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 262px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3ZxJ8D-L42DhgG3Gr6uqWEkvRdnRHTmVH6oGSRIjxwYB7BOOk0EKed4xvqmVXPFeAmL4GAqa6yTQnleEP1j5_VwQVvFavNWdHU2GnImUiRaKQeMxq7BFO7dnayMtXDuhI9K_UGrcAupU/s400/Scan10085.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419219328707512210" /></a><br />
Ένας καλός άνθρωπος. Ένας θυμόσοφος, που ανεμίζει τις παντιέρες του, κατακόκκινες σαν το αίμα του. Με χιούμορ που σπάει κόκκαλα, με καλοσύνη αγίου, με απλότητα παιδιού. Που τραγουδά για την Αγιασοφιά, αλλά και για το αγαπημένο του χωριό, το Κατάλακκο. <br />
<br />
«Καρόφαλο Καταλακκ΄νό<br />
σαν ανοιξιάτικο ζουμπούλι<br />
πρώτα σ’αγάπομνε κρυφά<br />
τώρα το μάθαν ούλοι<br />
<br />
Θε μου του Καταλάκκου τα βουνά<br />
Θε μου χαμήλωσέ τα<br />
να διω τα μάτια π’ αγαπώ<br />
και πάλι ψήλωσέ τα».<br />
<br />
<br />
<strong>Ώρα για καφεδάκι</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw73eziwodRX3yPwSZ2StpAJDltAwGBE6pbTn289_Nih9tpMCIIhezraEbGI0aX-et_RgzbFFK10Ndzg8nei6TVatPOScCaCnFk2fRxMQizs0Y6bi8PPi-y0miJWkdCuG9Zq6DBvHwEp8/s1600-h/Scan10463.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw73eziwodRX3yPwSZ2StpAJDltAwGBE6pbTn289_Nih9tpMCIIhezraEbGI0aX-et_RgzbFFK10Ndzg8nei6TVatPOScCaCnFk2fRxMQizs0Y6bi8PPi-y0miJWkdCuG9Zq6DBvHwEp8/s400/Scan10463.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419226134744922402" /></a> <br />
Και για ξεμέτρημα βεβαίως. Είναι αυτό που αξίζει. Ο καφές είναι απλώς η αφορμή. Τι κι αν της ύπαρξής τους ξόδιασαν τα πλούτη! Η θλιβερή στιγμή των σιωπών ποτέ δεν θα έρθει. Ακούστε την ποιητική, απταίστως, σαν δεκαπεντασύλλαβος βαθέων αισθημάτων. Και θα παρελάσει ένστολο και σημαιοφόρο, εν χορδαίς και οργάνοις το χάλκινο γένος των ανθρώπων. Αφήστε τους ανόητους να νομίζουν πως χάθηκε. (Αρετή Τραγάρα, Αγγελική Βασιλάρα, οι γειτόνισσες).<br />
<br />
<br />
<strong>Το απομεινάρι</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAP9nqB4g960BGK1GmlYHZu0RBZEQJf_WFoka-v70yWuKSv7dpYb_ujnsmWkWARjEqOX52LZEiqKX3GFrt490hfgwrXgmU3EoYn34o6Qq_CWbkLs2Nz7GUZk7Blyu1psJcOlitwSkvWd8/s1600-h/Scan10493.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 260px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAP9nqB4g960BGK1GmlYHZu0RBZEQJf_WFoka-v70yWuKSv7dpYb_ujnsmWkWARjEqOX52LZEiqKX3GFrt490hfgwrXgmU3EoYn34o6Qq_CWbkLs2Nz7GUZk7Blyu1psJcOlitwSkvWd8/s400/Scan10493.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419256735953736002" /></a> <br />
Νερό και άμμος μόνο δεν είναι οι γιαλοί. Έχουν και βίντσια, απομεινάρια καραβιών, που βρήκαν εδώ το θάνατο. Σε μια στάση αόρατου ναυάγιου. Για να θυμίζει τις μορφές τις βαριοπλήγωτες. Μαζί με τους πένθιμους ύμνους του πελάγου. Αυτό που είδε τα φώτα της Βαβυλώνας, επέλεξε τη μοίρα του ασκητή, δίπλα στην εκκλησιά του Αηνικόλα, στο Φαρακλό. <br />
<br />
<br />
<strong>Η μηχανή</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4IbO6KTaKs-m78fyblhqrHB2xNdGm1aKfT_bdlqTbK3N4RZXcKbK2G-HHAthE5oWMHvpMxZyvS4woCkndgt3661QsuapdRidbZgrfhy1HspKUu50NgDMRrQV9affpffYwOX7wPLYaP6A/s1600-h/DSC02409.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4IbO6KTaKs-m78fyblhqrHB2xNdGm1aKfT_bdlqTbK3N4RZXcKbK2G-HHAthE5oWMHvpMxZyvS4woCkndgt3661QsuapdRidbZgrfhy1HspKUu50NgDMRrQV9affpffYwOX7wPLYaP6A/s400/DSC02409.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419154914307021650" /></a><br />
Μην είναι κόχλερ; Mην είναι Βίσκονσιν; Μην είναι τα χαμένα νιάτα μας; Σαν τι να λέει, τι να σωπαίνει; Τα στερνά καστέλια των μπαμπακιών της Λήμνου σαν κάηκαν, έπεσε κι αυτή. Αλλοτινό στολίδι και καμάρι. Του ατσαλιού ο ύμνος. Στάσου περίπλανε διαβάτη. Βγάλε το καπέλο σου. Αυτή εδώ κάποτε ζωντάνεψε τα όνειρα μιας οικογένειας. Τώρα άκου την ερμικιά θλιμένη προσευχή. Και κάνε και συ τη δική σου. <br />
<br />
<br />
<strong>Ο γείτονας</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFqqnQzoNMPPRQ0GCesm7rr3_49Xon1V1HF_2PKBesWVhSCxYriREB4YA0j_LRjWs1WEYV0adXEAdvc3zEhpT1EtZZMKs_4R2Y4AbdB7xXnIvzkICVWxSaM8iHYQBD-SY2a08KXj2M9pA/s1600-h/Scan10495.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 266px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFqqnQzoNMPPRQ0GCesm7rr3_49Xon1V1HF_2PKBesWVhSCxYriREB4YA0j_LRjWs1WEYV0adXEAdvc3zEhpT1EtZZMKs_4R2Y4AbdB7xXnIvzkICVWxSaM8iHYQBD-SY2a08KXj2M9pA/s400/Scan10495.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419156244585517138" /></a> <br />
Βγαλμένη απ’ το σεντούκι η λέξη. Εκεί που φυλάγονται και οι άλλες, όπως σύντροφος, φίλος, αδερφός. Έννοιες διαρκείς, ασυμβίβαστες, αιώνιες. Οι καταποτήρες της πόλης εδώ δεν έχουν πέραση. Ο γείτονας και η σκεπή, πες το ίδιο πράγμα. Ανταύγειες καλοσύνης στο φως του καλοκαιριού. Κι ο καπνοδόχος σημάδι της εστίας και της πυράς. Κι ο γείτονας, καλογείτονας, ο φρυκτωρός της ιερής φωτιάς.<br />
Καλημέρα γείτονα. (Δημητρός Λεκάνης, ο καλός γείτονας).<br />
<br />
<br />
<strong>Η κρήνη του Αγιαρμόλα</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLFVXsrbz_Q7alJgK2U3HmtMWt4-vR6rgHH9tbxmYVIYLecfwJIhE11QsBv7VREvIboumc8c9K9vqiA9DSG7mDPVpV7e7nH1GQMXQunrQkXhYpKz7gOUHCrQFam20NUN22r_GDoRHJerQ/s1600-h/Scan10490.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 265px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLFVXsrbz_Q7alJgK2U3HmtMWt4-vR6rgHH9tbxmYVIYLecfwJIhE11QsBv7VREvIboumc8c9K9vqiA9DSG7mDPVpV7e7nH1GQMXQunrQkXhYpKz7gOUHCrQFam20NUN22r_GDoRHJerQ/s400/Scan10490.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419254999924939570" /></a> <br />
Αυτή η αρχόντισσα. Που τά’ βαλε με τον ωκεανό. Που αντέταξε το γλυκό νερό της στο απέραντο της αρμύρας. Χρόνια και χρόνια. Που ξεδίψασε στρατοκόπους. Που καμάρωσαν γι’ αυτήν γενιές παιδιών. Για τη βρύση τους την ακριβή. Τώρα στεγνή και προδομένη. Από αυτούς που ευεργέτησε και ευλόγησε. Γιατί μερικοί βάρβαροι θέλουν τρυπανιές και πηγάδια ιδιωτικά. Γιατί άλλοι βάρβαροι, αδηφάγα τέρατα, θέλουν λεφτά, λεφτά, λεφτά, μέσα από την κατασπατάληση του ύψιστου αγαθού, του νερού. Όχι, δεν βλέπετε τη στεγνή βρύση, αυτό είναι παραίσθηση. Το στεγνό μας και βλάσφημο πρόσωπο βλέπετε. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ, ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ<br />
<br />
<br />
Η μορλαδία</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3ThL2M6Itn9-Yf1Gt4niHv9UWZSmpfq1JN_PlARIOQGW3icbd_Z5aLgZUHP6zY7Vb6_JMij3JDbOCTU-AgI85uXQiouJPgHxKWYdi-_B6J4WQQJAYq-3m6XRLvk8bP8-tCtsMXfOZZos/s1600-h/Scan10635.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3ThL2M6Itn9-Yf1Gt4niHv9UWZSmpfq1JN_PlARIOQGW3icbd_Z5aLgZUHP6zY7Vb6_JMij3JDbOCTU-AgI85uXQiouJPgHxKWYdi-_B6J4WQQJAYq-3m6XRLvk8bP8-tCtsMXfOZZos/s400/Scan10635.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419158283298422290" /></a><br />
Έτος 1936. Κάποιος «αμερικάνος» μάζεψε την μορλαδία που έπαιζε και την απαθανάτισε. Ιερή αθωότητα, ανέφελα μέτωπα, χαμόγελα γάργαρα νερά. Με τα υφαντά παντελονάκια τους, τα φτωχικά πουκαμισάκια τους, τις ναυτικές φανέλες τους και τα ξυπόλητα ποδαράκια τους. Νάτα τα λεβεντόπαιδα της Ατσικής. Από αριστερά, πάνω σειρά: Κώστας Πανέλας, Στρατής Απίκος, Γιώργος Γραγράς, Παναγιώτης Καρατζάς, Αιμίλιος Τσουβελεκάκης, Αγοραστός Γραγράς, +Χρήστος Ψαλτάκης, Κόμνας Σακαδέλλης, Κώστας Τσουβελεκάκης, Φώτης Κλάψος, Αθανάσιος Κατσαρός. Κάτω σειρά: Γιώργος Γιαννάς, +Γιώργος Τσουβελεκάκης, Χρήστος Κολτράς, +Ορέστης Ζαϊμης, Ρήγας Γραγράς, Σπύρος Μυρμήγκιας, Παύλος Αλεξάνδρου, Θεόφιλος Πανέλας.<br />
<br />
<br />
<strong> Η μετεκπαίδευση</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuDUcvwPrWtHmuyPVIu3SLF2R_-L-92Cb3hKDj_MrU1HAG1MaTP8krxaqL11l_RYaW1XaXWAa01kdgmMp78n8ZxqD0JQDco_fgLyBput1USDH30I0BlbNqWORug5l7LB2Bitlkgx8rOio/s1600-h/Scan10637.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 258px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuDUcvwPrWtHmuyPVIu3SLF2R_-L-92Cb3hKDj_MrU1HAG1MaTP8krxaqL11l_RYaW1XaXWAa01kdgmMp78n8ZxqD0JQDco_fgLyBput1USDH30I0BlbNqWORug5l7LB2Bitlkgx8rOio/s400/Scan10637.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419159156600562322" /></a><br />
1939. Κλήση των εφέδρων για μετεκπαίδευση, αφού τα σύννεφα του πολέμου πλησίαζαν. Από την Ατσική, στη Μακεδονία. Μεγάλοι πια, κοντά στα τριάντα, οι πιο πολλοί με γυναίκα και παιδιά. Μια αναμνηστική φωτογραφία και έμειναν στους αιώνες. Όρθιοι από αριστερά: Αχιλλέας Μαχαιράς, Θανάσης Καλογιάννης, Βαγγέλης Δασοπάτης, +Κώστας Ταχίνος, +Φώτης Γιαννούλας, +Σάββας Σαλαμουσάς, Νικόλας Σιδεράς, +Κώστας Τραγάρας, +Χαράλαμπος Μπράιμος, +Τριαντάφυλλος Σπυριδέλλης. Καθιστοί: +Χρήστος Τσιμπλιαρέλλης, +Γαρόφαλλος Μουστάκας.<br />
<br />
<br />
<strong>Ηρακλής Ατσικής</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLVgRIIIKUYCiryKlr7vVenbjzS-hi6oBv7pIFPY9FuN9IhnpaZFDiVlaeVIkRI595ChpMGn_yoWy_dcY-7wucAOcxqV9eSzUp8Bm9DJER_YUC6ldIimaTRsSvWFKqtFeUpYf7aQfYkuM/s1600-h/komaki17.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLVgRIIIKUYCiryKlr7vVenbjzS-hi6oBv7pIFPY9FuN9IhnpaZFDiVlaeVIkRI595ChpMGn_yoWy_dcY-7wucAOcxqV9eSzUp8Bm9DJER_YUC6ldIimaTRsSvWFKqtFeUpYf7aQfYkuM/s400/komaki17.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417916606225881538" /></a><br />
Πρωταθλητής Λήμνου 1971-1972. η θρυλική ομάδα του Ηρακλή Ατσικής, μια απ' τις καλύτερες που έχουν περάσει ποτέ απ' την Ατσική. Μεταδίδει κι αυτή το ρίγος της συγκίνησης, όπως όλες οι ομάδες του Ηρακλή. Η ομάδα αυτή είχε ισοβαθμίσει με την "Ηφαιστεία" του Κοντοπουλίου και έδωσε αγώνα μπαράζ στη Μύρινα, για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Πριν τον αγώνα μπαράζ ο "Ηρακλής" έδινε τον τελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος στο Κοντοπούλι με την "Ηφαστεία", η οποία με νίκη έπαιρνε το πρωτάθλημα. Οι Κοντοπουλιανοί υποδέχτηκαν τον "Ηρακλή" με φοβερή αλαζονεία, που έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν προηγήθηκαν στο σκορ. Τότε ο Νίκος Βλαχόπουλος με απευθείας κόρνερ σημείωσε την ισοφάριση. Στον αγώνα μπαράζ που έγινε υπό τρομερή βροχή, υπήρχε μέγα πάθος από τη μεριά του "Ηρακλή". Αξίζει να σημειωθεί ότι ο διαιτητής Δημήτρης Σάραγγας απέβαλε από τον αγώνα δυο φιλάθλους του "Ηρακλή", τον αείμνηστο Βασίλη Τραγάρα (τον αδερφό μου) και τον Βάγιο Τσεπέλια. Η στιγμή της αποβολής έχει μείνει στα χρονικά. Οι φίλαθλοι απλώς φώναζαν δυνατά και...ενοχλούσαν φαίνεται το διαιτητή. Αυτός διέκοψε τον αγώνα, πλησίασε στην εξέδρα και απευθυνόμενος στο Βασίλη Τραγάρα του είπε να σωπάσει γιατί θα τον αποβάλει. "-Εγώ θα φωνάζω ρε μαλάκα", του είπε ο Βασίλης. Και ενώ υπήρχε απόλυτη ησυχία μέσα στο γήπεδο για το ασυνήθιστο τότε φαινόμενο της διακοπής του αγώνα για τέτοιο λόγο, ακούστηκε η φωνή του Βάγιου: <br />
"-Καλά σε λεγ' ρε μαλάκα". Τότε όλο το γήπεδο σείστηκε από τα γέλια και ο διαιτητής απέβαλε από το γήπεδο τα δυο 17χρονα παιδιά. Ο αγώνας ήταν συναρπαστικός. Ο κανονικός αγώνας τελείωσε 3-3. Στην παράταση προηγήθηκε ηη "Ηφαιστεία" 4-3, αλλά με δύο απανωτά γκολ του Ηρακλή, το πρωτάθλημα ήρθε στην Ατσική. Το νικητήριο γκολ το σημείωσε ο αρχηγός Νίκος Βλαχόπουλος με αριστερό βολέ έξω από τη μεγάλη περιοχή. Για την ιστορία, τα γκολ είχαν σημειώσει ο Χρήστος Μαχαιράς, ο Θανάσης Κολυφέτης ή Τάμης, ο Αντώνης Φωτηλάργιας, ο οποίος δεν φαίνεται σ' αυτήν τη φωτογραφία γιατί είναι από άλλο αγώνα, και ο Νίκος Βλαχόπουλος 2 γκολ.<br />
Όρθιοι από αριστερά: Νίκος Παντελίδης (πρόεδρος), Νίκος Βλαχόπουλος , Κώστας Μπιτσάκης, Νίκος Μουστάκας, Κώστας Χλαχλάς, Στρατής Τράνταλος, Μπάμπης Κλωνάρης και ο μακαρίτης Απόστολος Φρεμεντίδης (έφορος). Καθιστοί: Θανάσης Κολυφέτης ή Τάμης, Χρήστος Μαχαιράς, ο τερματοφύλακας από τον Αγιοδημήτρη??, ένας παίχτης από το Καρπάσι (Παντελής Κουνέλιας) και Νίκος Κουκουλήθρας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΟΙ ΚΑΒΕΙΡΟΙ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDuBv-xcQ3gWAoo2MTlA3AWELISZ3t6OY3nrwKUjYqc2yKsicqYVE-ql9KnNH5Gu9jzjUbrj5FZZWXTwY2eecE0fJ4r0rXzGlgYsUg0MHUkD5no20_xe2RAN6_eBJxI4KWxHQyZVWjzLQ/s1600-h/Scan10591.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDuBv-xcQ3gWAoo2MTlA3AWELISZ3t6OY3nrwKUjYqc2yKsicqYVE-ql9KnNH5Gu9jzjUbrj5FZZWXTwY2eecE0fJ4r0rXzGlgYsUg0MHUkD5no20_xe2RAN6_eBJxI4KWxHQyZVWjzLQ/s400/Scan10591.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419257214696269122" /></a><br />
<br />
<strong>Γράφει η φιλόλογος Ευτυχία Κτιστάκη – Τραγάρα</strong><br />
<br />
Για τις θεότητες που ονομάζονταν Κάβειροι και που λατρεύονταν στη Λήμνο, Θήβα και Σαμοθράκη, λαμβάνουμε πληροφορίες από διάφορες πηγές, όπως Όμηρος, λυρικοί ποιητές, Ηρόδοτος, Διόδωρος, Φιλόστρατος, Αισχύλος, κ.α. Οι Κάβειροι της Λήμνου, κατά την παράδοση, ήταν παιδιά ή εγγόνια του Ηφαίστου. Λέγεται ότι η Καβειρώ, που ήταν κόρη του Πρωτέα, θαλασσινού θεού, γέννησε από τον «ουράνιο χαλκέα» τον Ήφαιστο τρεις γιους, τους Καβείρους και τρεις κόρες, τις νύμφες Καβειρίδες. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkutc0aAHfbILpP1SyK0qN51FDYXFnaYoDqLbEDeDrRzC1EyRGE2VOccZpNMFfYy0G6GkkXaVwfiy56yDKisdpFonjZmYuhN7ahBENpubq-CRPG8V0ISPYm4xqd-WPSQuC_oTOBiKf4lY/s1600-h/imagesCAC1V4ST.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 130px; height: 102px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkutc0aAHfbILpP1SyK0qN51FDYXFnaYoDqLbEDeDrRzC1EyRGE2VOccZpNMFfYy0G6GkkXaVwfiy56yDKisdpFonjZmYuhN7ahBENpubq-CRPG8V0ISPYm4xqd-WPSQuC_oTOBiKf4lY/s400/imagesCAC1V4ST.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424116986227709218" /></a><br />
<em>Το Καβείριο. </em><br />
<br />
Οι Κάβειροι γνώριζαν τα μυστικά της φωτιάς και της μεταλλουργίας, αλλά ήταν και προστάτες της ναυσιπλοϊας. Αυτά τα χαρακτηριστικά τους εξηγούνται από τη συγγένειά τους με τον Ήφαιστο (μεταλλουργοί) και από τη συγγένειά τους με τον Πρωτέα (προστάτες των ναυτικών). Η πρώτη φύση τους λατρεύεται στη Λήμνο, ενώ η δεύτερη στη Σαμοθράκη. Στη Λήμνο τους Καβείρους τους έλεγαν και Καρκίνους. Τους παρομοίαζαν δηλαδή με τα καβούρια που έχουν δαγκάνες, εννοώντας τα εργαλεία του σιδηρουργού, τις λαβίδες, τους πελέκεις κλπ.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGT-ChDdBlZbrqQnQg-7qsUB0el3_Smx-PXmRLXsR2LOHnem8Q42vfc1P7vZ1U1CGKv6weRF0dUIMZcKeY1Xhz2NfdksVs4IDwcIuCD3NFzzwoosd2hqDqpo6HKD2OQBX3KwmKIihgssM/s1600-h/123%5B1%5D.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 158px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGT-ChDdBlZbrqQnQg-7qsUB0el3_Smx-PXmRLXsR2LOHnem8Q42vfc1P7vZ1U1CGKv6weRF0dUIMZcKeY1Xhz2NfdksVs4IDwcIuCD3NFzzwoosd2hqDqpo6HKD2OQBX3KwmKIihgssM/s400/123%5B1%5D.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424393599299823426" /></a><br />
<em>Κάβειροι σε αγγείο.</em><br />
Ένας από τους Φιλόστρατους, της γνωστής Λήμνιας οικογένειας των αρχαίων συγγραφέων, μας διασώζει στον διάλογό του «Ηρωικός», μια πολύτιμη μαρτυρία για την κατανόηση της φύσης των Καβείρων της Λήμνου. Αναφέρεται στην ιεροτελεστία μιας «πυρφορίας», που γινόταν στη Λήμνο κάθε χρόνο, για εξαγνισμό από το έγκλημα των Λημνίων γυναικών, οι οποίες είχαν παλαιότερα δολοφονήσει ομαδικά όλους τους άνδρες της Λήμνου. Κατ’ αυτήν την εξαγνιστική διαδικασία, επί εννέα ημέρες έσβηναν όλες οι φωτιές και τα φώτα του νησιού και έστελναν στη Δήλο ένα πλοίο για να φέρει το καινούργιο φως. Στο διάστημα που περίμεναν να έλθει το πλοίο, η ζωή στο νησί έπαιρνε ένα αφύσικο και ανώμαλο ρυθμό. Δεν γίνονταν οι θυσίες προς τους θεούς που απαιτούσαν φωτιά και θυμίαμα. Δεν ζύμωναν ψωμί, δεν μαγείρευαν φαγητό και η οικογένεια δεν καθόταν μαζεμένη στο τραπέζι. Η εστία ήταν σβηστή. Οι κάτοικοι του νησιού, όσο περίμεναν το πλοίο, επικαλούνταν τους «χθόνιους και απόρρητους» θεούς, ώσπου ερχόταν το πλοίο και ο Ήφαιστος θριάμβευε. Το φως έφερνε καινούργια εξαγνισμένη ζωή, όπως αγνό ήταν τώρα και το ίδιο. Το μοίραζαν σε όλα τα σπίτια και ειδικά στα εργαστήρια που οι τεχνίτες δούλευαν με τη φωτιά, όπως οι μεταλλουργοί. Στη γιορτή της πυρφορίας λοιπόν ξαναζωντάνευε η ανακάλυψη της φωτιάς, που όπως θέλει η παράδοση είχε γίνει στη Λήμνο. Οι Κάβειροι αποτελούν απήχηση πραγματικών συντεχνιών σιδηρουργών και των θρησκευτικών τελετών τους.<br />
Το ιερό των Καβείρων, το «Καβείριον» βρίσκεται κοντά στην Ηφαιστία, που ήταν η πρωτεύουσα του νησιού. Από ανασκαφές εκεί βρέθηκαν αγγεία για κρασί με την επιγραφή «Καβείρων». Έτσι συνδέονται και με τη λατρεία του Διονύσου. Όπως φαίνεται οι πιστοί τιμούσαν τους θεούς στο Καβείριο με οινοποσία και θυσίες ταύρων. Η λατρεία των Καβείρων υπήρξε συνεχής από τους προελληνικούς χρόνους και εξακολούθησε χωρίς διακοπή και μετά την κατάκτηση του νησιού από τους Αθηναίους, τον έκτο προ Χριστού αιώνα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>……ΤΩΝ ΑΠΟΓΕΝΟΜΕΝΩΝ</strong><br />
<br />
*Αφησε το μάταιο τούτο κόσμο στις 17/11/2000 ο Ατσικιώτης <strong>Γιώργος Γιαννάς</strong>. Ήταν 71 ετών. Κηδεύτηκε στον Ωρωπό την επαύριο. Άφησε πίσω τη γυναίκα του Μένια, που τον υπεραγαπούσε, τρία παιδιά και 6 εγγόνια. Ήταν ένας ευτυχισμένος θνητός. Τους τελευταίους δυο μήνες είχαν αναζωπυρωθεί τα παλιά προβλήματα που είχε με την καρδιά του. Πριν ένα μήνα περίπου στο νοσοκομείο καλαμπουρίζαμε, αυτός, εγώ και ο Κώστας ο Βέργος. Έλεγε τόσα αστεία που δεν μας είχε μείνει άντερο απ’ τα γέλια. Ήταν ο τυπικός Ζορμπάς. Γλεντζές, καλαμπουρτζής, χουβαρδάς. Έφυγε νέος σχετικά, αλλά έζησε με πάθος τη ζωή του. Με το ίδιο πάθος που αγαπούσε τη Λήμνο και τους Λημνιούς. Μια φορά είχε ένα εισιτήριο για ένα ποδοσφαιρικό αγώνα ντέρμπι και ενώ ετοιμαζόταν να μπει στο γήπεδο, το έδωσε σε ένα Λημνιό που μόλις γνώρισε, προφασιζόμενος ότι κάτι του έτυχε και δεν θα έβλεπε τον αγώνα. Αυτός ήταν ο Γιώργος Γιαννάς. Στην κηδεία του ήταν κοσμοπλημμύρα, καθώς ήταν ιδιαίτερα αγαπητός. Ο Μίμης ο Σιμιτσής ο πιο καλός του φίλος δήλωσε ότι πάντα θα βάζει και το ποτήρι του Γιώργου δίπλα όταν θα πίνει. Και θα τραγουδά το αγαπημένο του τραγούδι…. Γειά σου φίλε. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του. <br />
*Πέθανε και κηδεύτηκε στην Ατσική η <strong>Δέσποινα Ντινενή</strong>, η γυναίκα του αγαπημένου φίλου Γιώργη Ντινενή ή Ταμπάκη. Νέα σχετικά κι αυτή, τον τελευταίο καιρό πολλά προβλήματα υγείας την ταλαιπωρούσαν. Η Δέσποινα ήταν μια καλή γυναίκα, ο τύπος του ανθρώπου που λέμε καλός καγαθός. Ήταν ανοιχτός άνθρωπος, αυθόρμητη, ειλικρινής. Όλοι είχαν ένα καλό λόγο να πουν γι’ αυτήν. Ο άντρας της τα ο Γιώργης της συμπαραστάθηκε όσο κανείς άλλος στην μακρά και επίπονη αρρώστια της. Τα 4 παιδιά της είδε όπως ήθελε, αποκατεστημένα. Είχε και 6 εγγόνια. Στην κηδεία της παραβρέθηκαν όλοι σχεδόν οι Ατσικιώτες. Ευχόμαστε στους δικούς της να κάνουν κουράγιο. Θερμά συλλυπητήρια. <br />
*Πάει και ο <strong>Αλέκος Δασοπάτης</strong>, άλλος ένας της παλιάς φρουράς.. Το μάθαμε μόλις κλείναμε την ύλη για την εφημερίδα. Είχε χρόνια προβλήματα υγείας. Ηταν ένας αγωνιστής της δημοκρατίας, ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, ένας κύριος σε όλα του. Αρχοντας και ταπεινός μαζί, ευπατρίδης και συγχρόνως λαϊκός. Σωστός οικογενειάρχης, άφησε πίσω τη γυναίκα του, 3 κόρες και πολλά εγγόνια. Η μάνα μου έκλαιγε όταν μου το ανακοίνωσε από το τηλέφωνο. Ο Αλέκος ήταν μάρτυρας στο γάμο των γονιών μου που έγινε στη Δράμα πριν 60 χρόνια και φίλος του μακαρίτη του πατέρα μου. Τι τα ψάχνουμε, ουδείς αθάνατος. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του, να ζήσουν να τον θυμούνται. <br />
*Έφυγε στα 33 του ο <strong>Χρυσόστομος Σελλούντος</strong>, νοσηλευτής στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Θριασίου Νοσοκομείου. Αφησε πίσω την αγαπημένη του γυναίκα Βιβή. Όχι αυτός δεν ήταν Λημνιός. Ηταν από ένα ορεινό χωριό της Καρδίτσας, γεμάτο πλατάνια και ρυάκια με γάργαρα νερά. Όμως επειδή καμιά εφημερίδα δεν θα γράψει γι’ αυτόν, είπα να γράψει η δική μας. Είχε μάθει όλους τους σκοπούς της Λήμνου και τους έπαιζε στο μπουζούκι του, τη μεγάλη του αγάπη. Άνθρωπος ανιδιοτελής, αγωνιστής και ανθρωπιστής. Όμως και αυτοκαταστροφικός. Όλα για τους άλλους, τίποτα γι’ αυτόν. Δεν μπόρεσε να αντέξει τη βαρβαρότητα της πόλης. Πάντα αναπολούσε τα βουνά της πατρίδας του. Έδινε τον αγώνα το σκληρό στην πρώτη γραμμή της μαχόμενης νοσηλευτικής, στο πλευρό των απόκληρων της ζωής, των βαριά τραυματιών, των βαριά πασχόντων, των αναξιοπαθούντων. Φτωχός και πένης κατά την φράση της Αγίας Γραφής. Ένας φτωχούλης του Θεού. Άφηνε για τον εαυτό του την καταστολή του τρομερού άγχους και της υπαρξιακής αγωνίας του, με τα μέσα των τεχνητών παραδείσων. Γεια σου φίλε. Εμείς οι φίλοι σου γνωρίζουμε τι πρόσφερες. Εκεί που θα πας, παίξε για τους Λημνιούς τον κεχαγιάδικο. Και πιες κανένα ποτήρι παραπάνω. Τώρα πια δεν θα σου προκαλεί κανένα κίνδυνο.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η ΤΑΒΕΡΝΑ «ΛΗΜΝΟΣ» ΣΤΗ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ<br />
<br />
Οι Λημνιοί απέκτησαν το στέκι τους</strong><br />
Η ταβέρνα «Λήμνος» του συμπατριώτη Νίκου Καρκαλέμη στη Νέα Φιλαδέλφεια, αναβαθμίζεται και με τη διεύθυνση του εξαιρετικού μουσικού Λημνιού Παναγιώτη Λαντούρη μετατρέπεται σε παραδοσιακή μουσική ταβέρνα. Η ωραιότατη ταβέρνα που απέχει 200 μέτρα από το γήπεδο της ΑΕΚ (Σμύρνης και Φαναρίου γωνία, τηλ. 2512715) θα προσφέρει μια τεράστια ποικιλία φαγητών και όλα τα παραδοσιακά Λημνιά εδέσματα (Αίγα βραστή, λαγός στιφάδο, κακαβιά, ψάρια και χταπόδια Λημνιά, τυρί Λημνιό, καβουρμά, ούζο και κρασί Λημνιό, κλπ.), σε τιμές πολύ φθηνές. Οι Λημνιοί πρέπει να την προτιμήσουν, για να περάσουν αξέχαστες μουσικές και γαστριμαργικές βραδιές. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY-2CuKfZc7f5QcDHvId8TTWIq3aJNuo2bTxc71wD1Ov2zMzBc54tyUI1ikwSUBGOyF52H7RIChJP78nFPts6GIN_1tuimGSSyEQ-8GGAmaFv1wiaEPJ-eGBzBF-Qus0LRMMQUUWRXe04/s1600-h/Scan10529.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY-2CuKfZc7f5QcDHvId8TTWIq3aJNuo2bTxc71wD1Ov2zMzBc54tyUI1ikwSUBGOyF52H7RIChJP78nFPts6GIN_1tuimGSSyEQ-8GGAmaFv1wiaEPJ-eGBzBF-Qus0LRMMQUUWRXe04/s400/Scan10529.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419255678247564690" /></a><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Νίκος Βλαχόπουλος<br />
<br />
«Ερμολάια 2000» </strong> <br />
<br />
Με μεγάλη επιτυχία έγιναν το καλοκαίρι στην Ατσική τα «Ερμολάια 2000». Αθλητικές εκδηλώσεις που κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον των κατοίκων όλης της περιφέρειας του Δήμου Ατσικής. Η προσέλευση του κόσμου μεγάλη, η συμπαράσταση στους αθλητές μεγάλη. Οι εκδηλώσεις περιελάμβαναν ποδοσφαιρικές συναντήσεις μεταξύ των 4 δήμων του νησιού μας, στις οποίες νικητής ανεδείχθη ο Δήμος Μύρινας. Η Ατσική στο ποδόσφαιρο δεν τα πήγε καλά. <br />
Στις εκδηλώσεις περιλαμβάνονταν επίσης αγώνες δρόμου, ανήμερα του Αγίου Ερμολάου. Η διαδρομή αρχίζει από τον Άγιο Ερμόλαο και καταλήγει στο γήπεδο της Ατσικής (5 χιλιόμετρα). Πήραν μέρος αθλητές όλων των ηλικιών. Την παράσταση έκλεψε ο περιβόητος αγέραστος Τάμης (Θαν. Κολυφέτης) με τις περίσσιες δυνάμεις του και στους δρόμους και στο ποδόσφαιρο. Νικητής στους άνδρες ο Δήμος Τράνταλος με πολύ καλό χρόνο. Αυτός ο αθλητής με τη φιλότιμη προσπάθειά του, δίδαξε τι σημαίνει επιμονή στη ζωή μας. Οι αγώνες έκλεισαν με ποδόσφαιρο μεταξύ παλαιμάχων ομάδων του «Κεραυνού» από τον Άγιο Δημήτριο και του «Ηρακλή» Ατσικής. Εκεί καμαρώσαμε το ταλέντο παιχτών που παρά την ηλικία τους δεν ξέχασαν τη μπάλα. Το αποτέλεσμα 3-2 υπέρ του Ηρακλή. Και τα 3 γκολ τα πέτυχε ο Μανόλης Μανουσάκης, αστυνομικός. Ευχόμαστε του χρόνου τα Ερμολάια να είναι ακόμα πιο πλούσια, με πολιτιστικές και άλλου είδους εκδηλώσεις.<br />
<br />
<strong>Ο Ηρακλής και το ρόπαλό του</strong> <br />
Αήττητος και πρωτοπόρος ο «Ηρακλής» μέχρι τώρα στο τοπικό πρωτάθλημα του νησιού μας. Κερδίζει όποιον βρει στο πέρασμά του. Παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, παρ’ όλο που έχει 2 σοβαρές απώλειες παιχτών, του Θέμη Μουνδράκη και του Θωμά Νικολάου. Στο Θωμά ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία στο μεγάλο όνειρο της ζωής του, τη σχολή Ικάρων που πέρασε. Στην ομάδα προστέθηκε φέτος ο Άγγελος Κελάρης, γιος του συγχωριανού Βασίλη Κελάρη, ένας ταλαντούχος επιθετικός παίχτης, που ενίσχυσε την ομάδα. Παίζει δυνατά, με μυαλό και μυρίζεται το γκολ. Μακάρι φέτος η ομάδα να κατακτήσει το πρωτάθλημα για να ανταμειφθούν οι κόποι τόσων χρόνων. Οι παίχτες έχουν όμως ένα παράπονο. Θα ήθελαν οι συγχωριανοί να τους συμπαραστέκονται περισσότερο, τουλάχιστον όταν παίζουν εντός έδρας. <br />
Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα της ομάδας:<br />
ΗΡΑΚΛΗΣ – ΑΕΛ (Μύρινα) 3-1<br />
ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑ (Κούταλη) - ΗΡΑΚΛΗΣ 1-1<br />
ΗΡΑΚΛΗΣ – ΡΕΠΑΝΙΔΙ 8-1<br />
ΚΕΡΑΥΝΟΣ (Αγιοδημήτρης) – ΗΡΑΚΛΗΣ 1-2 <br />
ΗΡΑΚΛΗΣ – ΚΑΣΠΑΚΑΣ 2-0<br />
<br />
<em>Ο Δήμος Τράνταλος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEght1vGgvo7okEVHY6DNiL36FAxiKeXqzefy0lwSb3qo0LkIdXOk-4wKmQe9RH7XlvbIGFmsezUSGR7p5FM9OwApGhcyEA5GZPK1oB4If8blAPIZ1FMYSlRJH9llQigKiWzgYd7NH4YXL0/s1600-h/Scan10559.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 257px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEght1vGgvo7okEVHY6DNiL36FAxiKeXqzefy0lwSb3qo0LkIdXOk-4wKmQe9RH7XlvbIGFmsezUSGR7p5FM9OwApGhcyEA5GZPK1oB4If8blAPIZ1FMYSlRJH9llQigKiWzgYd7NH4YXL0/s400/Scan10559.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419259215027688850" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>H πρώτη συγκέντρωση των Ατσικιωτών, το 2001, στις 21 Ιανουαρίου</strong><br />
<br />
Η κοπή της πίτας του Συλλόγου θα γίνει στις 21 Ιανουαρίου το 2001. Ημέρα Κυριακή, ώρα προσέλευσης, 10.30 με 11.00 το πρωί, στο ξενοδοχείο LA MIRAGE στην πλατεία Ομονοίας. Θα γίνουν και αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου. Θα παίξει Λημνιακούς σκοπούς το συγκρότημα του Χρήστου Καφαλτή και θα χορέψει το χορευτικό συγκρότημα της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων. Όλοι οι Ατσικιώτες, Προπουλιανοί, αλλά και κάτοικοι των λοιπών χωριών του Δήμου, θα είναι εκεί. Θα πιούμε και κανένα κρασάκι για το καλό του νέου χρόνου. Δεν πρέπει να λείψει κανείς.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ</strong> <br />
<br />
Το απερχόμενο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου, εκφράζει τις θερμές ευχαριστίες του προς τα μέλη του Συλλόγου αλλά και προς όλους τους συγχωριανούς για τη συμπαράσταση και τη συμβολή τους στο έργο του. Εύχεται στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο που θα προκύψει από τις εκλογές της 21/1/2001, να έχει δημιουργική παρουσία.<br />
<br />
Πρόεδρος<br />
Σταύρος Τραγάρας<br />
Γιατρός<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiedttQEfvNMB2ZJhZn86rJ1tBrHpa_bJP1J9sFJhwkNpXNy-Vp8tdn-ShU0h0KJ0TKYWHZZ07Ozn1QoEfZ7d8JUkfnvpv2PRzVzXU1jTx2FcDpF99om_OVEQCOqstwSsB5oCMzByapUK4/s1600-h/Scan10521.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 283px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiedttQEfvNMB2ZJhZn86rJ1tBrHpa_bJP1J9sFJhwkNpXNy-Vp8tdn-ShU0h0KJ0TKYWHZZ07Ozn1QoEfZ7d8JUkfnvpv2PRzVzXU1jTx2FcDpF99om_OVEQCOqstwSsB5oCMzByapUK4/s400/Scan10521.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419263756205982482" /></a><br />
<br />
<br />
Αντιπρόεδρος<br />
Στέλιος Ντινενής<br />
Υπάλληλος ΟΤΕ<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoQQ8hccVZ0Jle_z6mUwvSta559lJq25iXpAexMrNEBrtencUjNiVydYVK0W6tOiHHcbjF4bhduJk9fVd-GBdvbuujP6swvo-feO_-iFqDV2MVxVsKrF6Qa14NMUMRp_sVGLb39FGnVUk/s1600-h/Scan10643.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 296px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoQQ8hccVZ0Jle_z6mUwvSta559lJq25iXpAexMrNEBrtencUjNiVydYVK0W6tOiHHcbjF4bhduJk9fVd-GBdvbuujP6swvo-feO_-iFqDV2MVxVsKrF6Qa14NMUMRp_sVGLb39FGnVUk/s400/Scan10643.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419222774132444386" /></a><br />
<br />
<br />
Γενικός Γραμματέας<br />
Χαράλαμπος Μανωλούκος<br />
Συνταξιούχος Μηχανικός-Συνδικαλιστής<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1YE9qx_AIV6UwINDLzpfqFDmdgw7Zf8uHcCorBup_8wZbWnQlwYZuR5H0stfhNP-V_SRZ_D7zmKu8DpVa0qgL6r08feHvweUNHCPP-gVB9usyMho4aYqYTOkkBupN1_Va7yHQo1YQQZA/s1600-h/Scan10335.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 306px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1YE9qx_AIV6UwINDLzpfqFDmdgw7Zf8uHcCorBup_8wZbWnQlwYZuR5H0stfhNP-V_SRZ_D7zmKu8DpVa0qgL6r08feHvweUNHCPP-gVB9usyMho4aYqYTOkkBupN1_Va7yHQo1YQQZA/s400/Scan10335.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419232372964401074" /></a><br />
<br />
Ταμίας<br />
Δημήτρης Τσουβελακάκης<br />
Μαθηματικός<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh7EfXdMLRaV2da3G5eUmQZCL9-rk5T7a6ZeFhCNAnfdt-RWVdaWBzJ7WZh4Yzj6QxEbbGXC6UBTtDWiDP4BZn9s55zeQ9enghOtM6L-XDhgWkqoUEjkgrVqVw-I-XL6pb0KiBPhciBHI/s1600-h/Untitled-Scanned-16.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 258px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh7EfXdMLRaV2da3G5eUmQZCL9-rk5T7a6ZeFhCNAnfdt-RWVdaWBzJ7WZh4Yzj6QxEbbGXC6UBTtDWiDP4BZn9s55zeQ9enghOtM6L-XDhgWkqoUEjkgrVqVw-I-XL6pb0KiBPhciBHI/s400/Untitled-Scanned-16.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419238252067968194" /></a><br />
<br />
<br />
Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας<br />
Κώστας Γιαννέρης<br />
Εμποροράφτης<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6MjnjK7wIo4EZ87zD5h3V2GG0sGsdYPLUs6RufoT9KnBHX7ZuLy4G-Xc_na6Nf_X8SelAKCrdHXJ4_Bdz-uSvlr6TPD7kJRI799JZauY3nXm3lxYUReCHXzDvyAz-e0RK7u-yg44hr4s/s1600-h/Scan10558.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6MjnjK7wIo4EZ87zD5h3V2GG0sGsdYPLUs6RufoT9KnBHX7ZuLy4G-Xc_na6Nf_X8SelAKCrdHXJ4_Bdz-uSvlr6TPD7kJRI799JZauY3nXm3lxYUReCHXzDvyAz-e0RK7u-yg44hr4s/s400/Scan10558.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419234069051749602" /></a><br />
<br />
<br />
Μέλος<br />
Γιάννης Μπεκρής<br />
Ηλεκτρολόγος<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUKzkKJZv3gRVLbYTSQRmT9GC4JGMkAxfjKMjcX_iRKHwp3c_YVXYpoKQYhIh1Ku5NP2K7gRi_tZ8cD-EIVLS1iYiL2NJjAzPnQvj1XEGOMGYATLV1TXaEN5hDX_vGgovVraA6uATrapk/s1600-h/Scan10468.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 280px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUKzkKJZv3gRVLbYTSQRmT9GC4JGMkAxfjKMjcX_iRKHwp3c_YVXYpoKQYhIh1Ku5NP2K7gRi_tZ8cD-EIVLS1iYiL2NJjAzPnQvj1XEGOMGYATLV1TXaEN5hDX_vGgovVraA6uATrapk/s400/Scan10468.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419236559703591010" /></a><br />
<br />
<br />
Μέλος<br />
Δέσποινα Βασιλάρα<br />
Λογίστρια<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSf-xrZ-yCEdXezRplEhulIHFBQQJGK6UYJtnmK2HJdT6RiDhQmvjWUtVhdvM832apLGYARNiJ8xOdn6f51zu3zLUWrleQG_uq_BuNEWFz02ulo_y69z3rxXZoD-l3rbkGBdtkEHNuN8g/s1600-h/Scan10339.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 306px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSf-xrZ-yCEdXezRplEhulIHFBQQJGK6UYJtnmK2HJdT6RiDhQmvjWUtVhdvM832apLGYARNiJ8xOdn6f51zu3zLUWrleQG_uq_BuNEWFz02ulo_y69z3rxXZoD-l3rbkGBdtkEHNuN8g/s400/Scan10339.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419233355889016418" /></a><br />
<br />
<br />
Μέλος<br />
Απόστολος Οικονόμου<br />
Γεωπόνος<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6X-RKPzOPxP8I_kTEwMLz1p9hfAl8e8lA6oDMC8Ozu20iCMaEuCRODK3Q0YgHLYHwF2KkRb9uisic8AdFpQbZnj9LG0DpXdiM57FLyPJb8lRBip10nV77uLwWbC7ocPF9EvLYQPNT-aM/s1600-h/Scan10530.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6X-RKPzOPxP8I_kTEwMLz1p9hfAl8e8lA6oDMC8Ozu20iCMaEuCRODK3Q0YgHLYHwF2KkRb9uisic8AdFpQbZnj9LG0DpXdiM57FLyPJb8lRBip10nV77uLwWbC7ocPF9EvLYQPNT-aM/s400/Scan10530.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419899214089369570" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ<br />
μεταξύ σοβαρού και αστείου</strong><br />
<br />
<strong>Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ</strong> <br />
Είναι ή δεν είναι σοσιαλιστική η κυβέρνηση; Αναρωτιούνται ο κ. Τσοχατζόπουλος και ο κ. Πάγκαλος. Και συμπεραίνουν ότι μάλλον δεν είναι, αφού σοσιαλισμός σημαίνει αναδιανομή του πλούτου, κάτι που δεν έγινε. Λάθος σύντροφοι. Αναδιανομή του πλούτου έγινε και μάλιστα τεράστια. Όλα τα χρήματα που μάζευαν χρόνια και χρόνια εκατομμύρια Ελλήνων με αιματηρές οικονομίες, τοποθετήθηκαν στις εταιρείες του χρηματιστηρίου, που τόσο το προπαγάνδιζαν πρωθυπουργός και υπουργοί. Έτσι με μια κίνηση επιτεύχθηκαν δύο στόχοι. Πρώτον, δυνάμωσε το βιομηχανικό κλπ δυναμικό της χώρας και αυξήθηκαν οι καταθέσεις στην Ελβετία των επιχειρηματιών, δημιουργήθηκαν δε εκ του μηδενός επιχειρήσεις που έφτιαξαν διάφοροι πρώην απατεώνες, πρώην ζιγκολό και νυν εκδότες φίλοι υπουργών, κλπ, και δεύτερον η κυβέρνηση είναι πολύ σοσιαλιστική αφού έκανε μόνιμη αναδιανομή του πλούτου. <br />
Μάλιστα ο δικός μας σοσιαλισμός υπερέχει κατά πολύ από το λεγόμενο Αμερικανικό όνειρο, κατά το οποίο ένας φτωχός αλλά εργατικός και έξυπνος μπορεί να γίνει πλούσιος. Στο δικό μας σοσιαλισμό αρκεί να είναι απλώς λωποδύτης. Π.χ. φτιάχνει μια εικονική εταιρεία με μηδέν κεφάλαια, μπαίνει στο χρηματιστήριο της σοσιαλιστικής Ελλάδας, απορροφά όσα δισεκατομμύρια θέλει και γίνεται επώνυμος πια επιχειρηματίας με κότερα, στα οποία καλεί τους κυβερνητικούς σοσιαλιστές και τις σοσιαλίστριες κυρίες τους. Ουσιαστικά η κυβέρνηση ακολουθεί τον τέταρτο δρόμο προς το σοσιαλισμό. Ποιός είναι αυτός ο δρόμος; Μα η άλωση των κεφαλαιοκρατών εκ των έσω. Π.χ αφού δεν συμφέρει να πολεμά τον εφοπλιστή, τον κάνει Ευρωβουλευτή και τον έχει…. υποχείριό της. Του δίνει και όλες τις ακτοπλοϊκές γραμμές δικές του για να τον κάνει πιο….υπεύθυνο. Όλα τα άλλα που ακούγονται είναι συκοφαντίες των εχθρών του ελληνικού σοσιαλισμού. <br />
Αυτοί που λένε ότι το λάδωμα πάει σύννεφο, δεν έχουν καταλάβει την πονηρή αυτή στρατηγική της κυβέρνησης, και ότι τα στελέχη αυτά θυσιάζονται όταν συναναστρέφονται τους διάφορους καρχαρίες στα κότερα και στις Ελούντες. Στην πραγματικότητα είναι κομάντος του σοσιαλισμού, κάτι να πούμε σαν κατάσκοποι στο στρατόπεδο του αντιπάλου και μάλλον πρέπει να τους στήσουν άγαλμα αντί να τους κατηγορούν. <br />
<br />
<strong>ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΑΣ<br />
Αρχηγέ Κώστα ή Κωστάρα</strong> <br />
Είσαι η μόνη μας ελπίδα για να αναπνεύσει λίγο η φτωχολογιά. Μαζί με τους άλλους υποστηριχτές των λαϊκών στρωμάτων, όπως π.χ. τον κ.Καμμένο, μπροστάρης στον αγώνα κατά του πλούτου και του κεφαλαίου, θα γίνεις πρωθυπουργός χωρίς να χρειάζεται να κουνήσεις το δαχτυλάκι σου. Έστω μόνο να κουνάς λίγο το χέρι σου κόβοντας τις μπριζόλες που τρως, που τόσο σου αρέσουν. Και μεις θα σε ψηφίσουμε μόνο και μόνο γι’ αυτό. Γιατί είσαι αρχοντάνθρωπος. Εμείς τον πρωθυπουργό τον θέλουμε να είναι αφέντης. Να κάααααααθεται. Ε και πότε πότε να βγάζει και κανένα πύρινο λόγο υπέρ του λαού. <br />
<br />
<strong>ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ<br />
Συντρόφισσα Αλέκα, </strong> <br />
Γνωρίζω ότι είστε πολύ απασχολημένη με τόσους εσπερινούς και αγρυπνίες που έχετε τώρα τελευταία, μαζί με τον σύντροφο Ζουράρι και τη συντρόφισσα Κανέλλη. Σας στενοχωρούν κι αυτοί οι υπηρέτες του καπιταλισμού, όπως ο προδότης Κωστόπουλος και ο άλλος που τον διέφθειρε η Ευρώπη με τα πλούτια της, ο Θεωνάς. Οταν αδειάσετε όμως, μήπως μπορείτε να μου λύσετε μια απορία ιδεολογικής φύσεως; Στο νέο μοντέλο που λανσάρετε, του νεοκομμουνιστή δηλαδή, μαζί με το νεοορθόδοξο και το νεοεθνικιστικό, πάει και το φιλομοναρχικό, ή είναι ακόμα πρόωρο; <br />
<br />
<strong>ΚΥΡΙΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΝ <br />
(ΗΑΒΕΜUS PAPAM)</strong><br />
*Εμείς δηλαδή θέλαμε να σας βλέπουμε παπά και να σας προσφωνούμε «μακαριώτατο». Εσείς γίνατε πολιτικός, γι’ αυτό σας λέμε «κύριο». Μόνο που οι πολιτικοί, παλιές καραβάνες, ξέρουν ότι σε δύσκολους καιρούς, αντί το «κύριε» ακούγεται καμμιά φορά το «ρε». Και σε ακόμα πιο δύσκολους καιρούς, αντί το «ρε», το «ουστ». Εσείς το ξέρετε;<br />
*Εμείς δεν έχουμε αντίρρηση να σας φιλούμε το χέρι σας, ακόμα και το πόδι σας, αρκεί να το αισθανόμαστε και να μη μας το επιβάλλετε. Εσείς πώς το εξηγείτε ότι παλιά όλοι οι άνθρωποι φιλούσαν το χέρι σας, ενώ τώρα πολλοί δεν θέλουν να το δουν ούτε ζωγραφιστό; Αναρωτηθήκατε ότι μέσα στη μεγαλειότητά σας και βεβαίως στο αλάθητο που αναμφισβήτητα έχετε, υπάρχει η ελάχιστη θεωρητική πιθανότητα να φταίτε και σεις;<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΛΗΜΝΟΥ</strong><br />
<br />
Το γηροκομείο Λήμνου, δημιούργημα του γιατρού Γιώργου Χατζηχαραλάμπους, συνεχίζει την ύψιστη κοινωνική του προσφορά στους απόμαχους της ζωής. Μεγάλη βοήθεια προσφέρουν ανώνυμοι και επώνυμοι Λημνιοί, είτε σε χρήματα είτε σε είδη. Μας εστάλη ένας μακρύς πραγματικά κατάλογος ανθρώπων που συνεισέφεραν υπέρ του ιδρύματος. Λόγω μικρού μεγέθους της εφημερίδας μας δεν είναι δυνατόν να δημοσιευθούν όλα αυτά τα ονόματα. Εμείς συγχαίρουμε και τους φιλάνθρωπους συμπατριώτες μας και τον αξιόλογο γιατρό Χατζηχαραλάμπους για το κοινωνικό τους λειτούργημα. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg60wNulfdLKNTxi_zL6OpGBI6nJu6ht8Obnd8oOQNhBbVNKHFUNPF4E-a15r8RuXalWuz5TlNk9_hu4W8qWsZE4IX0HbNw1SJ__Tgay1DODxQ-OohlYt5UTWq8SCDm48Vr7jeACOr6J9g/s1600-h/Scan10363.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 247px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg60wNulfdLKNTxi_zL6OpGBI6nJu6ht8Obnd8oOQNhBbVNKHFUNPF4E-a15r8RuXalWuz5TlNk9_hu4W8qWsZE4IX0HbNw1SJ__Tgay1DODxQ-OohlYt5UTWq8SCDm48Vr7jeACOr6J9g/s400/Scan10363.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419251511584852050" /></a><br />
<em>Το θαυμάσιο γηροκομείο Λήμνου</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μια επιστολή του στρατηγού Νίκου Αρχοντίδη <br />
για την κατάσταση των νεκροταφείων στη Λήμνο</strong><br />
<br />
Έχει επισκεφθεί κανείς τα συμμαχικά νεκροταφεία στη Λήμνο; Για όσους δεν τα έχουν επισκεφθεί, τους ενημερώνουμε για την εικόνα που θα αντικρύσουν όταν τα επισκεφθούν. Μεγαλοπρεπής είσοδος, άριστα συντηρούμενη περίφραξη, εκπληκτικά περιποιημένος χώρος, μόνιμος υπάλληλος υπεύθυνος για τη συντήρηση, ευπρεπισμό, κλπ. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πως τον εγγλέζο που υπηρέτησε για την πατρίδα του, η πατρίδα αυτή δεν τον ξέχασε, αλλά τον τιμά και τον φροντίζει έστω και νεκρό, έστω και θαμμένο στα πέρατα του κόσμου. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-OixL1oEGlF-mVDSNIPQv0lh5AvVCtKytBiqAxSpKQ8htcJckVSwl_l8hiyg5rlIKaHudib7gXGw9uCSFiJua2b0yiRDH-aVTjgY5yW07Ml30kYwtubnLhSDQN4c3m1alN-xuBwqvW0c/s1600-h/DSC00836.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-OixL1oEGlF-mVDSNIPQv0lh5AvVCtKytBiqAxSpKQ8htcJckVSwl_l8hiyg5rlIKaHudib7gXGw9uCSFiJua2b0yiRDH-aVTjgY5yW07Ml30kYwtubnLhSDQN4c3m1alN-xuBwqvW0c/s400/DSC00836.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5425703875048117522" /></a><br />
<em>Άποψη από το συμμαχχικό νεκροταφείο στο Μούδρο. </em><br />
<br />
Ερχόμαστε τώρα στα καθ’ ημάς. Ξέρετε αγαπητοί φίλοι ότι η Ελλάδα μέχρι πρόσφατα αγνοούσε επίσημα ότι έχουν σκοτωθεί παιδιά της στην Κύπρο; Έχετε επισκεφθεί τα νεκροταφεία των χωριών μας; Θα φρίξετε. Εγκατάληψη και λησμονιά παντού. Έτσι δυστυχώς τιμούμε τους νεκρούς προγόνους μας. Επειδή η κατάσταση αυτή μας προσβάλλει και μας υποτιμά όλους, προτείνουμε στο Δήμο, τουλάχιστον για το χωριό μας, να ληφθεί μια μέριμνα για την καθαριότητα και τον ευπρεπισμό του κοιμητηρίου του χωριού μας σαν ελάχιστος φόρος τιμής στους νεκρούς προγόνους μας. Εν ανάγκη ας αναζητηθούν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης αυτής της προσπάθειας που λογικά δεν πρέπει να κοστίζει πολύ. Το χρωστάμε αυτό στους ανθρώπους που μας έφεραν στον κόσμο και έδωσαν τα πάντα για να ζούμε εμείς μια ζωή παραμυθένια σε σύγκριση με τη δική τους.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μια ερώτηση του Χ. Μανωλούκου προς το Δήμο Ατσικής</strong><br />
<br />
Το προεδρικό διάταγμα 323/1989, άρθρο 209 και ο Ν.2307/1995 άρθρο 3 πςράγραφος 1, αναφέρουν:<br />
1. Ο δήμαρχος με προκήρυξη που ανακοινώνεται πριν από τουλάχιστον 8 ημέρες, καλεί τους κατοίκους μέχρι τέλους Ιουνίου σε κατάλληλο χώρο και ώρα και εκθέτει τα πεπραγμένα της δημοτικής αρχής για ότι αφορά την οικονομική κατάσταση, τη διοίκηση του δήμου γενικά και την εφαρμογή του προγράμματος δημοτικής δράσης. Κατά τη λογοδοσία καλούνται να παραστούν τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου και τα μέλη των συμβουλίων των δημοτικών διαμερισμάτων. Ο δήμαρχος πριν τη λογοδοσία, εκθέτει και συζητεί το περιεχόμενό της στο δημοτικό συμβούλιο.<br />
2. Κάθε δημότης κάτοικος ή φορολογούμενος από το δήμο έχει δικαίωμα να διατυπώσει παρατηρήσεις σχετικές με τη λογοδοσία στη συνέλευση αυτή.<br />
Και ερωτώ. Η συνέλευση αυτή φέτος δεν πραγματοποιήθηκε. Γιατί;Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-14305706032009211432009-11-29T11:46:00.001-08:002011-03-07T07:38:55.000-08:00Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 5<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWfFJ5kQxQKO_oOGPKibnkzdk6oGJDe0FJpIPbrKYErNDpkWAhU2dLhdlrC_ANKkgwHfwXRK5-Ee9VEqrW0DCes2G3wRsVVPOQSfqOWt7cZNVe4D3jdyXgwc-13AoIYSMe2OUDaQRDdi0/s1600-h/Scan10595.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 74px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWfFJ5kQxQKO_oOGPKibnkzdk6oGJDe0FJpIPbrKYErNDpkWAhU2dLhdlrC_ANKkgwHfwXRK5-Ee9VEqrW0DCes2G3wRsVVPOQSfqOWt7cZNVe4D3jdyXgwc-13AoIYSMe2OUDaQRDdi0/s400/Scan10595.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419590016780484066" /></a><br />
<br />
<strong>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
<br />
ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ<br />
<br />
Έτος 2ο, Αρ. Φύλλου 5, Φεβρουάριος - Μάρτιος – Απρίλιος 2001</strong><br />
Γραφεία: Νικηταρά 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412<br />
e-mail: ifonitisatsikis@hotmail.com <br />
<br />
<br />
Τριμηνιαία έκδοση<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Εκδότης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Υπεύθυνος ύλης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Γραφικές τέχνες<br />
ΘΡΙΑΣΙΟ<br />
5576740-0977410968<br />
<br />
Συνδρομές<br />
Ετήσια εσωτερικού δρχ. 2000<br />
Ετήσια εξωτερικού $ ΗΠΑ 20<br />
$ Καναδά 20<br />
$ Αυστραλίας 20 <br />
<br />
<br />
<br />
Λήμνος<br />
είναι οι καλαμιώνες στις άπετρες πεδιάδες<br />
που νανουρίζουν τις πέρδικες το μεσημέρι<br />
θροϊζοντας προσευχές<br />
απ’ τα εργαστήρια μυστικοποιίας.<br />
Σ.Τ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ</strong> <br />
Μετά τις αρχαιρεσίες της 21/1/2001 η συγκρότηση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου έχει ως εξής: Πρόεδρος: Σταύρος Τραγάρας. Αντιπρόεδρος: Απόστολος Οικονόμου. Γενικός Γραμματέας: Χαράλαμπος Μανωλούκος. Ταμίας: Δημήτρης Τσουβελεκάκης. Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας: Γιάννης Μπεκρής. Μέλη: Κώστας Γιαννέρης και Δέσποινα Βασιλάρα. Αναπληρωματικό μέλος: Γεωργία Δεληγιάννη. Εξελεγκτική Επιτροπή: Χρήστος Λεκάνης, Νίκος Μουστάκας, Σωκράτης Σπαζούχος.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΘΡΥΨΑΛΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
Ομαδική παραίτηση Δημοτικών Συμβούλων</strong><br />
<br />
Όπως είναι ήδη γνωστό, τον Ιανουάριο παραιτήθηκαν οι 5 από τους 9 Δημοτικούς Συμβούλους του Συνδυασμού του Δημάρχου Γιώργου Αρχοντίδη (Χ. Μουστάκας, Μ. Λαγός, Σ. Κουκουλήθρας, Σ. Βασιλικός, Δ. Σπυριδάκης). Αυτό έγινε μετά τις εκλογές για την ανάδειξη νέου Προέδρου Δημοτικού Συμβουλίου, οπότε αντί για τον προτεινόμενο από την πλειοψηφία Μ. Λαγό, εκλέχθηκε ο προτεινόμενος από την αντιπολίτευση Φ. Τσεπέλιας , με ψήφους 7 έναντι 6. Η απώλεια της πλειοψηφίας από τον συνδυασμό του Δημάρχου επιβεβαιώθηκε και στις ψηφοφορίες για τα άλλα όργανα Διοίκησης του Δήμου, δηλαδή Αντιπρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου (Χ. Μουστάκας 6 ψήφοι έναντι 7 του Α. Περήφανου) και Γραμματέα Δημοτικού Συμβουλίου (Σ. Βασιλικός 6 ψήφοι, έναντι 7 του Γ. Μαρκάκη). <br />
Οι παραιτηθέντες κατηγορούν για την ανατροπή της πλειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο τον Δήμαρχο Γ. Αρχοντίδη, που σε μυστικές συμφωνίες με τον Α. Καλαϊτζή, Φ. Τσεπέλια, Κ. Μαρκάκη, Γ. Μαρκάκη, Ν. Μαυρουειδή και Α. Περήφανο και με τρόπο διπρόσωπο και ύπουλο υπέθαλψε, ανέχθηκε και τελικά προώθησε την εκτροπή. Το αποτέλεσμα αυτό ήταν η κορυφή του παγόβουνου στις σχέσεις του Δημάρχου με πολλούς από τους Συμβούλους, αφού υπήρχαν τριβές όπως λένε λόγω του αυταρχικού τρόπου που διοικούσε ο Δήμαρχος, ο οποίος ήθελε πάντοτε να γίνεται το δικό του, σύμφωνα πάντα με την άποψη των παραιτηθέντων συμβούλων. Ο Δήμαρχος ήθελε να τα έχει καλά με κάθε τρόπο με τον αντιπρόεδρο Κ. Μαρκάκη, ο οποίος ήθελε να είναι και τα 4 χρόνια αντιδήμαρχος και σε αντάλλαγμα προχώρησε στη συμφωνία με την αντιπολίτευση και το Δήμαρχο και βέβαια ξανάγινε αντιδήμαρχος. Ο Γ. Μαρκάκης ήθελε τον συγγενή του κ. Μαρκάκη. Ο Ν. Μαυρουειδής ζητούσε να πληρώσει ο Δήμος τα έξοδα παραστάσεως ως…. προέδρου του Βάρους για τα έτη 1991 έως 1995 και σε αντάλλαγμα …απουσίασε την ημέρα της ψηφοφορίας, εισαγόμενος στο νοσοκομείο. Ομοίως απουσίασε και ο Α. Περήφανος, ο οποίος όμως εκλέχθηκε στη θέση του Αντιπροέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου. Οι παραιτηθέντες μετά από όλα αυτά απαίτησαν από τον Δήμαρχο να παραιτηθεί, εκείνος όμως αρνήθηκε. <br />
Ο Δήμαρχος από την άλλη μεριά ονομάζει τους παραιτηθέντες Συμβούλους «κλίκα». Θεωρεί ότι όλα έγιναν για τα αξιώματα που διεκδικούσαν, και μιλά για προδοσία και αποστασία. Οι παραιτηθέντες με τη σειρά τους μιλούν για θράσος και αναίδεια του Δημάρχου, ο οποίος τους πούλησε με τρόπο δόλιο. Λένε λοιπόν: «Προδότες είναι αυτοί που σκέφτηκαν όχι το συμφέρον των δημοτών μας, αλλά το προσωπικό τους. Αυτοί που σκέφτονται το μηνιάτικο και τη σύνταξή τους. Αυτοί που παζάρεψαν τη ψήφο τους. Και αποστάτες είναι αυτοί που μιλούσαν κρυφά με τον Τσεπέλια και τον Καλαίτζή, αυτοί που έκαναν συμφωνίες μαζί τους στο παρασκήνιο. Αυτοί που ψήφισαν τον Τσεπέλια και που δήλωναν ότι μαζί θα προχωρήσουν χέρι χέρι». <br />
Η «Φωνή της Ατσικής» έχει γνώμη για τα θλιβερά γεγονότα που προσβάλλουν το Δήμο Ατσικής και τους δημότες του. Όμως για ευνόητους λόγους δεν θέλουμε να πάρουμε θέση προς το παρόν θεωρώντας ότι καλύτερα είναι να μη ρίχνει κανείς λάδι στη φωτιά, αλλά να εργάζεται για την ενότητα στο Δήμο. Παραθέσαμε απλώς τα γεγονότα και τις δύο απόψεις, όπως μας τις εξέθεσαν. Αν χρειασθεί όμως θα πάρουμε θέση.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μια επιστολή διαμαρτυρίας του Δημάρχου Ατσικής Γιώργου Αρχοντίδη<br />
<br />
ΠΡΟΣ τον κ. Σταύρο Τραγάρα<br />
Πρόεδρο Συλλόγου Ατσικιωτών<br />
<br />
ΘΕΜΑ «Αποκατάσταση της αλήθειας»</strong><br />
<br />
Κε Πρόεδρε<br />
Κατ’αρχάς θα ήθελα να σας συγχαρώ για την έκδοση της εφημερίδας « Φωνή της Ατσικής» του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου και την προσπάθεια που καταβάλλετε τοσον εσείς όσο και το Συμβούλιο του Συλλόγου για την καλύτερη παρουσίαση των διαφόρων γεγονότων - προβλημάτων της Ατσικής. Υπάρχουν όμως ορισμένα δημοσιεύματα σε μερικά τεύχη της εφημερίδας σας που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και καλό θα ήταν εφεξής να σταματήσει ο λαϊκισμός και η παραπληροφόρηση.<br />
Π.χ. στο αριθμ. φύλλου 4 και συγκεκριμένα στη σελ. 4 ο κος Μανωλούκος ερωτά το Δήμο μας γιατί δεν πραγματοποιήθηκε η λογοδοσία του Δημάρχου (που αφορά τα πεπραγμένα της Δημοτικής αρχής το έτος 1999) μέχρι το τέλος Ιουνίου 2000. Απορούμε από πού ο κος Μανωλούκος πήρε αυτήν την ψευδή πληροφορία. Για το ανωτέρω θέμα σας στέλνουμε αντίγραφο της αριθμ. 1765/21-6-2000 προκήρηξης του Δημάρχου όπου ο Δήμαρχος καλεί τους Δημότες για να λογοδοτήσει παρισταμένων και των Δημοτικών συμβούλων (τους οποίους βέβαια ενημέρωσε με συνεδρίαση του για το περιεχόμενο της λογοδοσίας στις 21-6-2000).<br />
Στο αριθμ. φύλλο 3 στη σελ. 1, πάλι ο κος Μανωλούκος αναφέρεται στο θέμα του νερού στην Ατσική λέγοντας ότι υπάρχει μία και μοναδική βρύση με πόσιμο νερό, η οποία βρίσκεται δίπλα στη στάση των λεωφορείων. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Υπάρχει και άλλη βρύση με πόσιμο νερό δίπλα στην οικία του Ευάγγελου Δασοπάτη. Και θα υπήρχε και τρίτη βρύση δίπλα στην οικία Ελένης Ντινενή (κοντά στην καφετέρια ΛΕΜΟΝΙΑ) όπου είχε γίνει προεργασία εκ μέρους μου από τότε που ήμουν Πρόεδρος της Κοινότητας Ατσικής και νυν Δήμαρχος του Δήμου (με προμελέτη προϋπολογισμού 5.800.000 για τη μεταφορά πόσιμου νερού στην ανωτέρω βρύση) καθώς και τέταρτη δίπλα στην οικία του Γεωργίου Τραγάρα (με προμελέτη προϋπολογισμού 1.950.000 δραχμών), αλλά το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να σκαφτεί όλος ο δρόμος από την αρχή και η ζημιά που θα προκληθεί είναι τεράστια.<br />
Το τρίτο και τελευταίο σοβαρό θέμα που απασχολεί όλους μας είναι το θέμα του ταχυδρόμου, το οποίο πάλι θίγεται από τον Κ. Μανωλούκο. Και ερωτώ τον κ. Μανωλούκο. Το να προσπαθεί κάποιος να κάνει καλό στο χωριό που γεννήθηκε και να εκθέτει τα δημοσιεύματά του για ένα καλύτερο αύριο είναι σωστό και λογικό. Αλλά το να κατηγορεί τους δημοτικούς άρχοντες για οτιδήποτε δεν του αρέσει προσωπικά και για θέματα μάλιστα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα είναι αντιδημοκρατικό και αντιλαϊκό.<br />
Ως Δήμαρχος παρόλο ότι θιγόμουν προσωπικά απέφευγα μέχρι τώρα να απαντήσω, διότι δεν ήθελα να δημιουργηθεί κόντρα που θα απέβαινε εις βάρος του Δήμου και του Συλλόγου Ατσικιωτών.<br />
Αλλά λόγω του γεγονότος ότι τα προβλήματα συνεχίζονται και μέχρι σήμερα, είμαι υποχρεωμένος να προστατέψω τα συμφέροντα του Δήμου Ατσικής. ¨Οσον αφορά στο θέμα του Ταχυδρομείου στην Ατσική και για να μην υπάρχουν ασάφειες και παραπληροφορήσεις σας γνωρίζουμε τα παρακάτω: Έγινε από τα ΕΛΤΑ πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος (της οποίας αντίγραφο επισυνάπτουμε) για να λειτουργήσουν στην Ατσική ένα ταχυδρομικό πρακτορείο Γ’ Τάξεως σε χώρο ιδιωτικού καταστήματος. Κανένας όμως δεν ενδιαφέρθηκε να παραχωρήσει κάποιο κατάλληλο χώρο για τα ΕΛΤΑ. Κατόπιν τούτου ο Δήμος μας μας έστειλε μία επιστολή στα ΕΛΤΑ όπου δέχεται να παραχωρήσει μία αίθουσα του ήδη λειτουργούντος δημαρχείου για την εξυπηρέτηση των Δημοτών μας με την προϋπόθεση ότι αυτή η αίθουσα θα αρχίσει να λειτουργεί σε διάστημα 5 περίπου μηνών από σήμερα όπου και θα μεταφερθεί ο δήμος μας στο καινούριο πλέον Δημαρχείο.<br />
Βέβαια καλή υπήρξε και η προσπάθεια για αστική διανομή της αλληλογραφίας. Ποιος δε θέλει να γίνει αστική διανομή; Όμως αυτό είναι αδύνατον προς το παρόν, διότι δεν επαρκούν οι ταχυδρομικοί διανομείς. Μία άλλη λύση που θα δώσει ο Δήμος μας για εξυπηρέτηση των δημοτών είναι η τοποθέτηση με έξοδα δικά του γραμματοθυρίδων συνολικά 52 θυρίδων μεταλλικών αξίας 300.000 δραχμών.<br />
Τελειώνοντας θα ήθελα να σας τονίσω ότι ο Δήμος μας θα είναι πάντοτε στη διάθεση του Συλλόγου για οτιδήποτε χρειαστεί και θα είναι μεγάλη μας τιμή και χαρά να σας βοηθήσουμε.<br />
<br />
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ<br />
ΑΡΧΟΝΤΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ<br />
<br />
<br />
Σημείωση εφημερίδας: Επειδή η επιστολή του Δημάρχου αναφέρεται αποκλειστικά στον κ. Μανωλούκο, λογικό είναι να απαντήσει ο κ. Μανωλούκος. Εμείς επισημαίνουμε ότι η εφημερίδα και ο Σύλλογος δεν είχε πρόθεση να θίξει κανένα συμπατριώτη, πόσο μάλλον το Δήμαρχο. Θυμίζουμε επίσης ότι σχεδόν σε όλα τα τεύχη αναφέρονται θετικές ενέργειες του Δημάρχου, για τις οποίες του έχουμε δώσει επανειλημμένως συγχαρητήρια. Αν υπήρχε κακή πρόθεση, αυτό δεν θα γινόταν. <br />
<br />
<br />
<strong>Απάντηση του Γενικού Γραμματέα του Συλλόγου Ατσικιωτών Χαράλαμπου Μανωλούκου</strong><br />
<br />
<br />
Εις απάντηση της επιστολής σας και σε ότι με αφορά έχω να απαντήσω τα εξής:<br />
Φίλε Δήμαρχε, η αλήθεια είναι μία, δεν είναι δύο και όποιος τη λέει πρέπει να την αποδεικνύει. Κατ’ αρχήν αντιπαρέρχομαι τους χαρακτηρισμούς σας «λαϊκισμός και παραπληροφόρηση» «αντιδημοκρατικό και αντιλαϊκό» γιατί θεωρώ ότι πρέπει να διατηρήσουμε ένα επίπεδο αντάξιο της εφημερίδας που μας φιλοξενεί. Δεύτερον δεν έχω καταλάβει ποιες είναι οι κατηγορίες, που απευθύνω αδίκως κατά τη γνώμη σας στους Δημοτικούς άρχοντες. <br />
Ως προς το θέμα της Γενικής Συνέλευσης των Δημοτών που βάσει του προεδρικού διατάγματος 323/1989 και του νόμου 2307/1995, έπρεπε υποχρεωτικά να συγκαλέσετε και που σύμφωνα με εμένα δεν έγινε και σύμφωνα με σας έγινε και που απορείτε από πού πήρα την…. ψευδή πληροφορία, σας λέγω: Την πληροφορία την πήρα από τους Δημοτικούς, Συμβούλους σας, που τώρα βέβαια σας έχουν εγκαταλείψει, επίσης το διαπίστωσα και μόνος μου, όταν θέλοντας να παρευρεθώ και να εκθέσω τις παρατηρήσεις μου και φθάνοντας λίγα μέτρα από το παλιό σχολειό που θα γινόταν η γενική συνέλευση, με πληροφόρησαν οι δημοτικοί σύμβουλοι που εκείνη την ώρα αποχωρούσαν, ότι δεν έγινε η γενική συνέλευση γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΗΜΟΤΗΣ δεν προσήλθε. ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ. Εσείς αναφέρεσθε σε μια απλή γραπτή ανακοίνωση του Δήμου, που καλείτε τους δημότες να παρευρεθούν στην συνέλευση, την οποία κρεμάσατε σε μια πρόκα στον τοίχο του καφενείου, που από πάνω της υπήρχαν ανακοινώσεις του αγροτικού συνεταιρισμού, με αποτέλεσμα να μην την δει κανείς δημότης, εκτός αν κάποιος τυχαία την ανακάλυπτε. Την ανακοίνωση αυτή τη γνωρίζατε εσείς, το δημοτικό συμβούλιο και ίσως η δακτυλογράφος που την έγραψε. Κανείς δημότης δεν έλαβε γνώση γιατί έτσι θέλατε εσείς. Απορώ, δεν αισθάνεσθε έστω λίγη ντροπή, όταν συγκαλείτε συνέλευση όλου του Δήμου, που έχει 7 χωριά και χιλιάδες κατοίκους και δεν προσέρχεται ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ, στην εποχή της πληροφόρησης; Πριν μερικές δεκαετίες τις ανακοινώσεις της κοινότητας τις έκανε ο ντελάλης. Οι παλιοί θα θυμούνται τον μακαρίτη τον Παντελή τον Φούντο, όταν διαλαλούσε φωνάζοντας ότι π.χ. «στον Κότσνα φέραν κάρβνα κι όποιος θέλ’ να πάγ’ να πάρ». Μήπως η επικοινωνιακή σας πολιτική είναι κατώτερη κι αυτής των αρχών του 20ού αιώνα; Τότε να προσλάβετε κανένα ντελάλη.<br />
Στο θέμα της βρύσης. Έγραψα ότι υπάρχει μια βρύση σε όλο το χωριό και σεις λέτε ότι υπάρχουν δύο. Δεν λέτε ότι η δεύτερη άνοιξε μετά το δημοσίευμα. Επίσης δεν λέτε ότι επί σειράν ετών σας εκλιπαρούσαν οι γείτονες να συνδέσετε αυτή τη βρύση με τον κεντρικό αγωγό για να έχουν νερό, και ενώ χρειαζόταν σωλήνας ελαχίστων μέτρων, εσείς δεν το κάνατε. Αλλά το θέμα είναι αν ένας ολόκληρος Δήμος έχει μία ή δυο βρύσες; Είστε ικανοποιημένος με τις δύο βρύσες; Αν είστε να το πείτε στους ανήμπορους Δημότες που έχουν πει το νερό νεράκι. Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν δέκα και είκοσι βρύσες όχι μία ή δύο. Ακόμα και την εποχή που ζούσαμε με τα λυχνάρια, κάθε γειτονιά είχε τη βρύση της. Ως προς τις βρύσες που ΘΑ κάνατε αλλά δεν μπορέσατε, αυτό μου θυμίζει τις εποχές του «θα σας κάνουμε γιοφύρια, θα σας κάνουμε ποτάμια». <br />
Ως προς το θέμα του ταχυδρομείου. Εδώ πραγματικά απορώ γιατί ενοχληθήκατε. Εγώ επισήμανα τον άθλιο τρόπο του ταχυδρομείου, το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου υιοθέτησε το αίτημα να απευθυνθούμε στα ΕΛΤΑ, σε διάφορους φορείς και πολιτικά πρόσωπα μήπως και λυθεί το θέμα και αυτό κάναμε. Το αίτημά μας δεν το υποβάλλαμε στο Δήμο, γιατί καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι της αρμοδιότητάς του. Ούτε υπήρχε καμιά αιχμή για το Δήμο. Εσείς λοιπόν γιατί ανακατεύεστε; Και μάλιστα προς την κατεύθυνση δικαιολόγησης της τριτοκοσμικής πράγματι κατάστασης της ταχυδρομικής υπηρεσίας στην Ατσική, λέγοντας ….άκουσον, άκουσον, ότι δεν φτάνουν οι υπάλληλοι. Γιατί στη Μύρινα και στο Μούδρο που η αλληλογραφία επιδίδεται από σπίτι σε σπίτι φτάνουν οι υπάλληλοι; Μήπως κύριε Δήμαρχε εκπροσωπείτε τα ΕΛΤΑ και δεν το ξέρουμε; Όταν το αίτημά μας το υιοθετούν όλοι οι πολιτικοί φορείς στους οποίους απευθυνθήκαμε, αντί να συστρατευθείτε μαζί μας, αντί να προτάξετε το επιχείρημα του τρόπου που γίνεται η αλληλογραφία στο Μούδρο, εσείς βασιλικότερος του βασιλέως μας λέτε ότι δεν επαρκούν οι υπάλληλοι του ταχυδρομείου. Περιμένετε λοιπόν να σας λύσουν το θέμα. Θα περιμένετε μερικούς αιώνες. Όσο για την λύση που προτείνετε, να φτιαχτούν δηλαδή καμιά πενηνταριά κουτιά για χίλιους κατοίκους, αφήνω στην κοινή λογική του οποιουδήποτε να κρίνει πόσο καλή λύση είναι αυτή. Προς θεού μην προχωρήσετε σε τέτοια παγίδα, γιατί θα συνεχισθεί η ταλαιπωρία και ο ευτελισμός των πολιτών. Αφήστε, που αν γίνει αυτό, προβλέπω ότι ακόμα και τα τρισέγγονά μας θα αγωνίζονται σε καμιά εκατοστή χρόνια να αλλάξει ο τρόπος που γίνεται η αλληλογραφία. Καμιά λύση εκτός από την επίδοση της αλληλογραφίας στα σπίτια δεν είναι αποδεκτή από εμάς. Αφήστε λοιπόν την ηττοπάθεια και αγωνιστείτε μαζί μας γι’ αυτό το σκοπό. Εκπροσωπείτε τους δημότες και όχι τα ΕΛΤΑ.<br />
Όσο για μένα, που με …εγκαλείτε τόσο σκληρά, σας λέγω ότι δεν πρόκειται να σταματήσω να αγωνίζομαι για το καλό της Λήμνου και της Ατσικής, γιατί αυτό κάνω μια ζωή, χωρίς προσδοκία προσωπικού οφέλους. Τα συμφέροντα του Δήμου που λέτε ότι είστε υποχρεωμένος να τα προστατέψετε, από μας κινδυνεύουν; Επειδή είπαμε ότι πρέπει να έχουν οι πολίτες νεράκι να πίνουν και να μην τους μεταχειρίζεται η ταχυδρομική υπηρεσία σαν ζώα; Τότε με λάθος τρόπο τα προστατεύετε. Και καλά θα κάνετε να ακούτε και καμιά διαφορετική άποψη, γιατί όσο ….προικισμένος πνευματικά κι αν είστε, πάντα μαθαίνει κανείς ακούγοντας, εξ’ άλλου αυτό είναι στοιχείο της δημοκρατίας που κι εσείς επικαλείστε. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ</strong><br />
<br />
Πρωτοφανή επιτυχία είχαν οι δύο εκδηλώσεις του Συλλόγου Ατσικιωτών, η κοπή της πίτας και η ετήσια χοροεσπερίδα. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzoAwZsQwzk6RSkulcLzsPVils3MqhCzal7v93ksZ86TK5Nv92Vx6eId9Ptnh3AcfPqc9bmQPSC3k3UUmQaLSAONcUbHV6n-sbHsaPeTbj1zTevRqF1qs5Z1ebLMj_svG_ZA4-zP6akXk/s1600-h/Scan10326.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 305px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzoAwZsQwzk6RSkulcLzsPVils3MqhCzal7v93ksZ86TK5Nv92Vx6eId9Ptnh3AcfPqc9bmQPSC3k3UUmQaLSAONcUbHV6n-sbHsaPeTbj1zTevRqF1qs5Z1ebLMj_svG_ZA4-zP6akXk/s400/Scan10326.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419449816940990418" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEC-7cdmlOeoQ5IEitGkKpVAwI2n49ck5iSDBBiGCkLTUtoj4yQwdDZCxvgG7HhM6krNL_1_sPAfS_HXIIZ_A2GqZnYSqKVAMuYY0Ba7dprJnmhJ9XX-Yz8hCM-rZvK-dkcogVQPlAw3I/s1600-h/Scan10331.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 305px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEC-7cdmlOeoQ5IEitGkKpVAwI2n49ck5iSDBBiGCkLTUtoj4yQwdDZCxvgG7HhM6krNL_1_sPAfS_HXIIZ_A2GqZnYSqKVAMuYY0Ba7dprJnmhJ9XX-Yz8hCM-rZvK-dkcogVQPlAw3I/s400/Scan10331.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419450350635961810" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKJyFHyc839I0HNoomQO1SPoBVWY7NHH_E-o3wgqjMYLjby75qhtanSwqjVfWfHT7wwkeC5t7wQEj1qoPVaALrtK3MNA6ogARkMd67z4pdrWFqs-3_MoC4gGeSG1jAL91CoxuZfSCweZQ/s1600-h/Scan10332.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 305px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKJyFHyc839I0HNoomQO1SPoBVWY7NHH_E-o3wgqjMYLjby75qhtanSwqjVfWfHT7wwkeC5t7wQEj1qoPVaALrtK3MNA6ogARkMd67z4pdrWFqs-3_MoC4gGeSG1jAL91CoxuZfSCweZQ/s400/Scan10332.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419450923167570306" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht9rELsaeLEoc9Q7UdotkrS17PqDzgrsFOfpE9cneOTKghT0nr9xJFOax-DxG9WGmLfCaiqCB_U6-MVjzIigVQnNW2ZDd6yhGbpuhV38pN9dGHpBH_S60slwhBMSNpldVykJ8r2SAGugA/s1600-h/Scan10351.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 305px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht9rELsaeLEoc9Q7UdotkrS17PqDzgrsFOfpE9cneOTKghT0nr9xJFOax-DxG9WGmLfCaiqCB_U6-MVjzIigVQnNW2ZDd6yhGbpuhV38pN9dGHpBH_S60slwhBMSNpldVykJ8r2SAGugA/s400/Scan10351.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419451901092280338" /></a><br />
<br />
Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας σε συνδυασμό με τις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του συλλόγου, έγινε στο ξενοδοχείο “LA MIRAGE” της πλατείας Ομονοίας στις 21.1.2001. Η κοσμοσυρροή ήταν τόσο μεγάλη που υπήρξε δυσκολία να τακτοποιηθούν όλοι, έτσι που τώρα σκεφτόμαστε, πρώτα ο Θεός, του χρόνου να γίνει η εκδήλωση σε ένα πολύ μεγάλο ξενοδοχείο, γιατί τα περισσότερα δεν έχουν τόσο μεγάλες αίθουσες. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πλέον, κι αυτό χωρίς ίχνος αλαζονείας, ότι ο Σύλλογος Ατσικιωτών αυτή τη στιγμή είναι ο μεγαλύτερος Λημνιακός Σύλλογος, αυτός που κάνει τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις. Εφέτος ήλθαν άνθρωποι που δεν είχαν έλθει τα προηγούμενα χρόνια και το γεγονός αυτό μας έδωσε μεγάλη χαρά. Ο κόσμος ευχαριστήθηκε πολύ, συζήτησαν μεταξύ τους και θυμήθηκαν τα περασμένα. Είχαμε και πολλούς επισήμους, κάτι που σημαίνει ότι η Ατσική (με όλα τα χωριά που απαρτίζουν το Δήμο), γίνεται άξια εκτίμησης και σεβασμού. Μας τίμησαν με την παρουσία τους ο Υπουργός Αιγαίου κ. Νίκος Σηφουνάκης, ο συγχωριανός μας Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης, ο Έπαρχος Λήμνου κ. Ευάγγελος Γιαρμαδούρος , ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων (ΟΛΣΥ) κ. Μανώλης Χατζόγλου, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Μουδρινών Αθήνας κ. Κυριάκος Πανταβός, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Λυχνιωτών Αθήνας κ. Τάσος Παλαμηδάς, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Παναγιάς κ. Χρήστος Καφαλτής, ο υπεύθυνος του χορευτικού της ΟΛΣΥ κ. Μανώλης Τσαγδής, κ.α. Μαζί με την πίτα προσφέρθηκαν εκλεκτοί μεζέδες και κρασί και το κέφι άναψε, όταν χόρεψε το χορευτικό συγκρότημα της ΟΛΣΥ Λημνιακούς σκοπούς κάτω από τους ήχους ττου ακορντεόν του Χρήστου Καφαλτή και της λύρας του Γιάννη Κεχαγιά. Το φλουρί έπεσε στην Σοφία Ναρλιώτη – Τσούνη και το δώρο που κληρώθηκε (μια τηλεόραση) στην Στέλλα Μισετζή – Καρβούνη.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSzkkMvZN4q-LvqAI7S-LhlOzRGbMPWuJr6IiiiWVmZmiUYzB_H1n5E4SzMd5HWztPCQC1dT041ojKOeqSLBNknj_hWA9wpdt8N6e46l0q7GLB7zTi0_0h21YDCvJnuzj4t1-mU3oJmOc/s1600-h/Scan10315.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 290px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSzkkMvZN4q-LvqAI7S-LhlOzRGbMPWuJr6IiiiWVmZmiUYzB_H1n5E4SzMd5HWztPCQC1dT041ojKOeqSLBNknj_hWA9wpdt8N6e46l0q7GLB7zTi0_0h21YDCvJnuzj4t1-mU3oJmOc/s400/Scan10315.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419449025153722802" /></a><br />
<br />
Η ετήσια χοροεσπερίδα έγινε στις 24.2.2001, Σάββατο της Αποκριάς, στο πολυτελέστατο και τεράστιο κέντρο διασκεδάσεως «ΑΡΜΕΝΑΚΙ». Ενώ υπήρχε ένας φόβος μήπως, λόγω της αποκριάς που πολλοί φεύγουν εκτός Αθηνών, η προσέλευση δεν θα ήταν μεγάλη, η προσέλευση του κόσμου ήταν τόσο μαζική που έσπασε κάθε ρεκόρ. Πραγματικά το κέντρο γέμισε ασφυκτικά και αν δεν ήταν τόσο μεγάλο θα εκτιθέμεθα γιατί δεν θα υπήρχαν καθίσματα και τραπέζια. Έγινε μια διασκέδαση που θα μείνει στα χρονικά. Ο κόσμος ψυχαγωγήθηκε, γλέντησε και χόρεψε με την ψυχή του. Τραγούδησε η ντίβα Ελένη Λεγάκη με μια πλειάδα εκλεκτών καλλιτεχνών. Και πάλι μας τίμησαν με την παρουσία τους ο Υπουργός Αιγαίου κ. Νίκος Σηφουνάκης, ο Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης, ο Νομάρχης Λέσβου κ. Δημήτρης Βουνάτσος, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Πλάκας Λήμνου δικηγόρος κ. Παντελής Χατζηχαραλάμπους, ο Πρόεδρος των Λυχνιωτών Αθήνας κ. Τάσος Παλαμηδάς, ο Πρόεδρος της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Πολεμικού Ναυτικού κ. Μπαντουνάκης κ.α. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL0aMRoxhfoIqiu4gBM1B7vBeMjuvcrW-ORvU9QAYWBc-rdwNrrqcV6MY0FG0-7ViSDI5z2063H4EVIDEBXq5x1gCwRoD36xhKwGvm5X3tGedch92MN42A0F-R9RQYLgxc5EyTfgcjuAY/s1600-h/ioulios12.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 286px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL0aMRoxhfoIqiu4gBM1B7vBeMjuvcrW-ORvU9QAYWBc-rdwNrrqcV6MY0FG0-7ViSDI5z2063H4EVIDEBXq5x1gCwRoD36xhKwGvm5X3tGedch92MN42A0F-R9RQYLgxc5EyTfgcjuAY/s400/ioulios12.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419423549867791394" /></a> <br />
<br />
Η λαχειοφόρος ήταν πλουσιότατη και περιελάμβανε 250 δώρα. Τα περισσότερα ήταν προσφορά του Συλλόγου Ατσικιωτών. Στο σημείο αυτό θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους τους συμπατριώτες που προσέφεραν δώρο για τη λαχειοφόρο. Αναλυτικά προσέφεραν: Ο Γιώργος Χατζηρόδος και ο Νίκος Δεληβασίλης από κοινού ένα ηλεκτρικό φούρνο, η εταιρεία «ΧΡΥΣΑΦΗ» δύο δοχεία Λημνιό τυρί, η Φανή Χατζηρόδου – Παπαϊωάννου ένα πάπλωμα, η Μένια Γιώργου Γιαννά πέντε δώρα (σετ τσαγιού κλπ), ο Μίμης Σιμτσής πέντε δώρα (γυαλικά), ο Κώστας Γιαννέρης τέσσερα δώρα (υφάσματα για παλτά, παντελόνι, γραβάτα), ο Βασίλης Γερασίμου από τοι Κατάλακκο τέσερεις 12άδες καλσόν, η εταιρεία «ΚΡΗΝΗ» των αδελφών Κουκουλήθρα τρία κιβώτια με αναψυκτικά, ο Γιάννης Μπεκρής οχτώ 10άδες ηλεκτρικούς λαμπτήρες, ο Νίκος Γαροφάλλου ένα ουίσκι, ο Απόστολος Οικονόμου δώδεκα σαμπάνιες, ο Παναγιώτης Ματέχος δώδεκα σαμπάνιες, η Ξανθή Μαυρουδή από το Καρπάσι δώδεκα μπουκάλια κρασί «Οινόσοφος», ο Παναγιώτης Ίμβρος ένα πεντόλιτρο ελαιόλαδο και ο Σταύρος Τραγάρας δέκα εικόνες και δέκα βιβλία της ποιητικής συλλογής «Λήμνος». <br />
Και του χρόνου με υγεία.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ</strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Μπάμπης Κουρεμέτης*</strong><br />
<br />
<em>Μπάμπης Κουρεμέτης</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPq7q6BzZYGrXpoB9pNc6aeDHRcq1VweQ16WqstT5ffGBcLP3usrcT1apykf0xMqdSB-Oo5xpKV_8jccghijln5jhhcItqs0rvZSy45E6Ivug4cnvlWP76u8gg21ZOC_Qa920qkbe4W44/s1600-h/Scan10388.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPq7q6BzZYGrXpoB9pNc6aeDHRcq1VweQ16WqstT5ffGBcLP3usrcT1apykf0xMqdSB-Oo5xpKV_8jccghijln5jhhcItqs0rvZSy45E6Ivug4cnvlWP76u8gg21ZOC_Qa920qkbe4W44/s400/Scan10388.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419595124696277554" /></a><br />
<br />
Η έννοια διακοπές, με το περιεχόμενο που έχουν τώρα, μπήκαν μάλλον αργά στην ζωή μου. Τα πράγματα ήταν απλά: Ελευσίνα αρχές της δεκαετίας του ’60. Σταματούσε το σχολείο και άρχιζαν τα απογευματινά δρομολόγια με το ποδήλατο (Μπίσμαργκ με χοντρά λάστιχα) μέχρι Βραχάκια για μπάνιο. Ο μεγάλος γυιός, εγώ, στη σχάρα και ο μικρός σε ειδικό σκαμνάκι μπροστά. Η διαδρομή συνδυαζόταν με την περιήγηση στην μισή βιομηχανική ιστορία του τόπου. Μετά το Νεκροταφείο συναντούσες το μπαρουτάδικο, ακολουθούσε ένα πηγμένο στη σκόνη εργοστάσιο που παραγόταν ένα μυθικό προϊόν με το όνομα «κορούνδιον», δίπλα τα κολοφώνια, μετά δυο-τρία μικρά εργαστήρια που οι ταμπέλες τους «ΝΑΥΠΗΓΕΙΟΝ» ήταν μεγαλύτερες από τα πλεούμενα που καλαφάτιζαν, μετά δυό διαλυτήρια πλοίων που η σκουριά τους έκανε ασαφή και απροσδιόριστα τα όρια ανάμεσα στην στεριά και την θάλασσα αφού και τα δύο ίδιο χρώμα είχαν και σχεδόν ίδια πυκνότητα. Κοκκινόμαυρη λάσπη. <br />
Και μετά… άνοιγε ο ορίζοντας και εμφανιζόταν η παραλία, τα «βραχάκια». Ενας ήσυχος όρμος περίπου εκατό μέτρα μήκος με μαύρο βότσαλο που δεν βάθαινε απότομα και ήταν κατάλληλος για όσους δεν ήξεραν καλό μπάνιο. Κάποιες χρονιές καταφέρναμε να κάνουμε μέχρι και 60 μπάνια. Οσο άντεχε ο μπαμπάς. <br />
Αργότερα μεγαλώσαμε, πηγαίναμε πιά με τα δικά μας ποδήλατα (κουρσάκια Φίλιπς), προσθέσαμε μάλιστα και άλλη παραλία στις επιλογές μας, τον «Κρόνο». Η διαδρομή ήταν η υπόλοιπη μισή βιομηχανική ιστορία του τόπου: Αεροδρόμιο, Χαλυβουργική, κι άλλα διαλυτήρια πλοίων, τα ρετσινάδικα, η Ελαιουργική, το οινοποιείο ΚΡΟΝΟΣ. Την ίδια περίοδο που οι δικές μας διακοπές περιορίζονταν στο περιπετειώδες απογευματινό μπάνιο η γειτονιά άδειαζε από τις παρέες μας. Ο Στράτος για Μυτιλήνη, η Τασούλα και η Μαρία για τα Ψαχνά της Εύβοιας, ο Γιάννης για τα Δερβενοχώρια. Πήγαιναν για το «χωριό» τους, τους παππούδες τους. Εμάς παππούς υπήρχε μόνο ένας, απ’ την πλευρά της μάνας μου, κατάλοιπο του προηγούμενου αιώνα που οι αναμνήσεις του δεν μετέφεραν κανένα άρωμα χωριού. Κάποιες αφηγήσεις για τον πρώτο (του) πόλεμο του 1897, μετά κάποιο διάλειμμα και ένας γάμος με κάποια που δεν μπορούσε να θυμηθεί το όνομά της, μετά άλλοι πόλεμοι, ανακατεμένες χρονολογίες, καινούργιος γάμος, παιδιά, ένα μεγάλο κενό μνήμης (σκόπιμο μάλλον) και τέλος μια πολυθρόνα στην λιακάδα της Αττικής. Καμμία ανάμνηση από χωριό.<br />
Μου φαινόταν πολύ περίεργο που υπήρχαν κάποιοι που έφευγαν το καλοκαίρι για τα χωριά τους. Ακόμα πιο παράξενο όταν γυρνούσαν και με έπρηζαν με αφηγήσεις για καθαρές παραλίες, ψάρεμα, θέρισμα, αλώνισμα, άρμεγμα, ξώβεργες και άλλα απροσδιόριστου περιεχομένου θαύματα. Τα θαύματα αυτά που, για μένα, υπήρχαν μόνο στα αναγνωστικά του Δημοτικού. Δεν τα πολυζήλευα, αντίθετα εκνευριζόμουν κιόλας. Στο κάτω-κάτω αν ήταν τόσο ωραία εκεί, γιατί ξεσηκώθηκαν και ήρθαν στα δικά μου τα μέρη; Ας έμεναν εκεί. <br />
Τόσο απλά!<br />
Ομολογώ ότι αυτά τα ερωτήματα άργησα πάρα πολύ να τα απαντήσω. Μεγαλώσαμε κι άλλο, γίναμε πιά έφηβοι. Ανοίξαν οι ορίζοντες, γνωρίσαμε κι άλλες παραλίες. Στη συνείδησή μας, όσο και αν οι μνήμες εξωραϊζουν το παρελθόν, καταγράφηκε ο χώρος του παιδικού μπάνιου ως σεληνιακό τοπίο, κανονικός κρανίου τόπος. Αρχίσαμε να γνωρίζουμε και άλλα μέρη και δειλά-δειλά, όσο επέτρεπαν τα οικονομικά της εφηβείας, αρχίσαμε να κάνουμε και «διακοπές». Κάτι σαν τριήμερες ή τετραήμερες εκδρομές, γεμάτες νεανική όρεξη, χωρίς αίσθηση κούρασης και με ελάχιστο ενδιαφέρον για τον προορισμό αυτόν καθ’ αυτόν. Το ενδιαφέρον, κυρίως, βρισκόταν στην παρέα και ακόμα πιο πολύ στα κορίτσια της παρέας. Κάπου εκεί προέκυψε σύζυγος, πεθερά, κουνιάδος … και επανήλθαν όλα τα παλιά και εν πολλοίς αναπάντητα ερωτήματα περί διακοπών. -Αντε και το καλοκαίρι θα πάμε στην Λήμνο. <br />
Η έννοια χωριό πήρε την μορφή Ατσική Λήμνου. Καταγωγή της γυναίκας μου.<br />
-Τι με πρήζετε με την Λήμνο, ποιος ξέρει τι ξερότοπος θα είναι, τι να το κάνω το τυρί, όλη η Ελλάδα βγάζει καλό μέλι… και όταν η συζήτηση παρατράβαγε κατέθετα πιά το βαρύ πυροβολικό των επιχειρημάτων μου: Αν είναι τόσο ωραία η Λήμνος, γιατί δεν μείνατε εκεί;<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4hm_aVI6nes1zhWnv89o0LYzq0ZLbLPh17G1J0eqpaO_oNac5UM5ZlXe2qlzYAwrTZqpCo3Qb9maYCJJ0xnP0cNFdYX4ifvLs6q_bGw4RHCYVR5z4XPK1BoBzemQHrT6WvCi8bgNzw3w/s1600-h/DSCF1337.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4hm_aVI6nes1zhWnv89o0LYzq0ZLbLPh17G1J0eqpaO_oNac5UM5ZlXe2qlzYAwrTZqpCo3Qb9maYCJJ0xnP0cNFdYX4ifvLs6q_bGw4RHCYVR5z4XPK1BoBzemQHrT6WvCi8bgNzw3w/s400/DSCF1337.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5430851357315655346" /></a><br />
<em>Αγριόκρινα στην αμμουδιά (Φωτ. Μπάμπης Κουρεμέτης).</em><br />
<br />
Ηρθε κάποτε η ώρα που, νέος γαμπρός απ’ την Αθήνα, άρχισα να ανακαλύπτω επί τόπου τι εστί Λήμνος. Με βαριά καρδιά! Ολο γκρίνια. Αφόρητοι χωματόδρομοι μέχρι τις παραλίες, όλες τις παραλίες. Αθλιο οδικό δίκτυο, σε αρκετά σημεία «βομβαρδισμένο». Δυσκολία μετακίνησης από και προς το νησί. Αγορά ακριβή. Περιορισμένες επιλογές σε διασκέδαση με κάποιες απαιτήσεις. (Τώρα που προσπαθώ να θυμηθώ πώς ένιωθα πριν, σχεδόν, εικοσιπέντε χρόνια, διαπιστώνω πόσο ίδια είναι ακόμα τα πράγματα, τουλάχιστον όσο αφορά τα προβλήματα: Ίδια και σχεδόν απαράλλαχτα. Βρε Γαρόφαλλε αυτόν τον δρόμο για τον Αγιο Ερμόλα τον συζητάμε από το 1978).<br />
Με την ψυχραιμία του παρατηρητή άρχισα να εντοπίζω το ενδιαφέρον μου στους ανθρώπους, τοπία υπάρχουν και καλύτερα. Κόσμος ανοικτός. Πιο ανοικτός στα αισθήματα παρά στην τσέπη. Σε καλοδέχεται. Ο καλός λόγος βγαίνει εύκολα από το στόμα του Λημνιού. Το αστείο ακόμα πιο εύκολα. Στο βάθος του βλέμματός του, κρυμμένο, υπάρχει ένα παρατηρητήριο που σε διερευνά και συγκεντρώνει στοιχεία, χρήσιμα για σχολιασμό, καλοπροαίρετη διακωμώδηση και κουτσομπολιό. Πώς αλλιώς θα γεμίσουν οι ατέλειωτες χειμωνιάτικες ώρες; <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkOyjf8HCnl29Jc4ppz-zxT4_v4ZEaPOXLRWBGVO2QjzUhmvWPLavm-lFTJxH7k7y1ZweAsIPpIXnqS_9DEzOPC5IMAyaZdEfu5nfaY46sZKA1fQ2Cr192eEbtbxK2KiYji_ukgOSBQTw/s1600-h/DSCF1022.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkOyjf8HCnl29Jc4ppz-zxT4_v4ZEaPOXLRWBGVO2QjzUhmvWPLavm-lFTJxH7k7y1ZweAsIPpIXnqS_9DEzOPC5IMAyaZdEfu5nfaY46sZKA1fQ2Cr192eEbtbxK2KiYji_ukgOSBQTw/s400/DSCF1022.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5430855913167885826" /></a><br />
<em>Αγκάθια και αγριολούλουδα της Λήμνου (Φωτ. Μπάμπης Κουρεμέτης). </em><br />
<br />
Ατέλειωτες ώρες. Αυτό είναι και το βασικό στοιχείο της Λημνιακής ζωής. Η αφθονία χρόνου. Το κρίσιμο σημείο που θα επέλθει ο συμβιβασμός ανάμεσα στον «αθηναίο» τουρίστα και την Λήμνο. Δεν είναι δύσκολο μια δουλειά, όσο απλή και να είναι, να παραχωρήσει την θέση της σε ένα χορατό. Σε μια συζήτηση πρόχειρα στημένη στο «σκλί». Σε μια παραστατική αφήγηση πλούσια σε μίμηση και διανθισμένη με αθώα υπερβολή.<br />
Ατέλειωτες ώρες. Με αφόρητη γκρίνια για το πολιτικό σύμπαν που συνωμοτεί κατά του νησιού. Που μπλοκάρει τα κονδύλια στην Μυτιλήνη. Που δεν επιτρέπει την δρομολόγηση νέων πλοίων για να κερδίζουν οι Μυτιληνιοί. Που δεν επιτρέπουν να γίνει ξεχωριστή Νομαρχία για να μην αδυνατίσει η Μυτιλήνη. Που δεν έχει το νησί δικό του βουλευτή γιατί οι Λημνιοί ψηφίζουν Μυτιληνιούς.<br />
Ατέλειωτες ώρες!<br />
Αν σκοπεύεις να κουβαλήσεις στη μικρή ζωή των διακοπών τους ρυθμούς και τον τρόπο οργάνωσης του χρόνου που συνήθισες στην Αθήνα, τότε παράτησέ τα καλύτερα και πήγαινε στην Μύκονο. Πέρα από το γεγονός ότι θα σου κοστίσει περίπου το ίδιο, εκεί δεν θα χάσεις την επαφή σου με τα ρολόγια. Στην Λήμνο η πρώτη κίνηση, ταυτόχρονη με την άφιξη, είναι η εγκατάλειψη κάθε μηχανής που μετράει χρόνο. Αφήνεις το σώμα σου να λειτουργήσει με βάση τους φυσικούς, αρχέγονους χρόνους. Κοιμάσαι όταν νυστάζεις, ξυπνάς όταν χορτάσεις τον ύπνο, τρώς όταν πεινάς… Αν αφεθείς, τους ρυθμούς σου δεν τους καθορίζει το τικ-τακ, αλλά η ιδια η ανάσα της γής, ο ρυθμός που σκάνε τα κύματα στο Φαρακλό.<br />
Αυτή την διάθεση μπορεί να την έχεις και σε άλλους τόπους διακοπών. Μόνο που πρέπει να πάς νωρίς στην παραλία για να προλάβεις θέση …στον ίσκιο, να πας νωρίς στο εστιατόριο για να προλάβεις τραπέζι, να βγείς αργά το βράδυ για να συναντήσεις τα σπουδαία πρόσωπα κλπ. Στην Λήμνο αυτή η λογική είναι συνταγή αποτυχίας. Την έζησα αυτή την αποτυχία δυό-τρείς φορές. Ωσπου εντελώς ομαλά, ξαφνικά άρχισε να αναπτύσσεται μια γλυκειά και βαθιά σχέση με το νησί. Αυτή η εσωτερική ανατροπή, μου έδοσε την δυνατότητα να ζήσω κάποιες σπουδαίες στιγμές απ’ αυτές που αποτυπώνονται βαθειά μέσα σου και τις επαναφέρεις όταν θέλεις να θυμηθείς τι σημαίνει γλυκειά ζωή. Είδα την Πολιόχνη και τα βυθισμένα ερείπια μπροστά της, σούρουπο, όταν ακόμα ήταν ένα σχεδόν ξέφραγο χωράφι. Ο φύλακας ήρθε με ειδικό ραντεβού από το αμπέλι του με το γαϊδούρι. Είδα κατακόκκινο ηλιοβασίλεμμα από το Ανδρώνι. Είδα τα ίχνη των Καβείρων πριν βρούν τα μονοπάτια τους τυχοδιώκτες «επενδυτές» και αχόρταγοι πλιατσικολόγοι. Είδα καταμεσήμερο στο Γομάτι πως μπορεί η πέτρα, σαν κάποιους ανθρώπους απέναντι στην ζωή, να αντιστέκεται στην αιώνια διαβρωτική δύναμη του νερού. Είδα τον ήλιο να ανατέλλει μέσα απ’ το καμπαναριό του Αη Ερμόλα. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhZTcThhdULjcQUHMgwRmBiuRdcVU_DCkiQv0RO4FcYpAwXQelruNZtkDlReea2P3zHJ-rxOf1Xrhg_iHlb9yPec3YgZhsbG72-uVSbQLpjuW-RCknZe5ypCsYbEHeLmlcDRkgMxbImbg/s1600-h/Scan10174.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 262px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhZTcThhdULjcQUHMgwRmBiuRdcVU_DCkiQv0RO4FcYpAwXQelruNZtkDlReea2P3zHJ-rxOf1Xrhg_iHlb9yPec3YgZhsbG72-uVSbQLpjuW-RCknZe5ypCsYbEHeLmlcDRkgMxbImbg/s400/Scan10174.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419612354080613266" /></a><br />
Είμαι βέβαιος ότι δεν τα είδα όλα. Ετσι κατάλαβα και το κενό μνήμης του παππού μου. Δεν θυμόταν το χωριό του όχι γιατί δεν το ήθελε αλλά γιατί το ήθελε πολύ. Το απέφευγε γιατί τον πλήγωνε. <br />
Ετσι κατάλαβα και τον Στράτο που με έπρηζε με αφηγήσεις από το χωριό του. <br />
Θα ήθελα να είχα και εγώ, ο «Αθηναίος», το χωριό μου. <br />
Ισως το βρήκα!<br />
* Ο Μπάμπης Κουρεμέτης είναι ο σύζυγος της συγχωριανής μας Φωτεινής Γκάνη<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Παραίτηση του Στρατηγού Νίκου Αρχοντίδη από τη θέση του Νομαρχιακού Συμβούλου</strong> <br />
<br />
Η παραίτηση – βόμβα του συγχωριανού μας Στρατηγού Νίκου Αρχοντίδη από τη θέση του Νομαρχιακού συμβούλου δεν πείθει κανένα ότι έγινε για προσωπικούς λόγους. Ο ίδιος ο Στρατηγός συνεπής με την λεβέντικη νοοτροπία του, δεν θέλησε να μας πει τα πραγματικά αίτια. Είμαστε βέβαιοι ότι ο ανιδιοτελής αυτός άνθρωπος, ξένος προς κάθε ίντριγκα και μικροκοπολιτική μιζέρια, τα βρόντηξε, αηδιασμένος και απογοητευμένος από τη συμπεριφορά μερικών που δεν εκτιμούν ούτε σέβονται τους αγώνες και την προσφορά του. Σε κάθε περίπτωση η παραίτηση αυτή είναι μια απώλεια για τη Λήμνο και την Ατσική. Μη σε νιάζει Στρατηγέ, εμείς ξέρουμε ποιος είσαι.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Παιχνίδια που ξεχάσθηκαν</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGfq0XDWI0jqsmjKSYp8d8LCtYCt6S_y4SSJvnZpgJy1zflD1MQNUgp_nzei4qg3Int8C2DR8wS8q8PSSkofaowDWep0jOl3GYkCuSTvA5gJiLvq9wL0Y2bSTtKQBcRPGIkW_IfdrdaA4/s1600-h/Scan10282.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGfq0XDWI0jqsmjKSYp8d8LCtYCt6S_y4SSJvnZpgJy1zflD1MQNUgp_nzei4qg3Int8C2DR8wS8q8PSSkofaowDWep0jOl3GYkCuSTvA5gJiLvq9wL0Y2bSTtKQBcRPGIkW_IfdrdaA4/s400/Scan10282.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419595872790551234" /></a><br />
<br />
<strong>Θυμάται και γράφει ο Βασίλης Λούγκλος</strong><br />
<br />
Πολλές φορές εμείς οι μεγαλύτεροι αναπολούμε τα παιδικά μας χρόνια και τα παιχνίδια που παίζαμε τότε. Παιχνίδια της εποχής, όπως « οι μπίλιες (βόλοι), τα σκλαβάκια, τα σάκαλα, τα λακούδια, οι γκαστόβολοι, ο μπλούκος ή κουτσομπλούκος» και τώρα που πλησιάζουν οι απόκριες, « ο ποταμός, η πρώτη ελιά, ο τρίκος-τρίκος καβαλίκος (μακριά γαϊδούρα) και το πέταγμα των πουλιών (αετών), που δεν ήταν υπόθεση της τελευταίας αποκριάς, αλλά ολόκληρης της εποχής. Θυμάμαι πόσο πολύ καμαρώναμε όταν αφήναμε καλούμα και τα πουλιά μας ανέβαιναν τόσο ψηλά που φαινόταν σαν αστράκια.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyNOk-AThZlfGgbUXyo9kiH3xUb-BNMP4bqGm-gCabuDKmoZufQSpa5o5Pbp5N-HijtwXqjmH6x03P3Q78JMcEx1lXaGUkAAT2de1_vHRs-PDby-1zuT8FDganY_iN1wQcajh63Yz2YG4/s1600-h/%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CF%84%CE%BF%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 263px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyNOk-AThZlfGgbUXyo9kiH3xUb-BNMP4bqGm-gCabuDKmoZufQSpa5o5Pbp5N-HijtwXqjmH6x03P3Q78JMcEx1lXaGUkAAT2de1_vHRs-PDby-1zuT8FDganY_iN1wQcajh63Yz2YG4/s400/%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CF%84%CE%BF%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424040211298607154" /></a><br />
<em>Να μην ξεχνάμε και την κρυφτσάνα (κρυφτό)</em><br />
Για να φτιαχτεί ένα πουλί, χρειαζόταν υπομονή, τέχνη και μεράκι. Η λέπτυνση του καλαμιού, η ισορρόπισή του στο κέντρο βάρους, το ισόποσο λύγισμά του και το δέσιμό του στον κεντρικό στήλο του, απαιτούσε μεγάλη μαεστρία. Πώς έπρεπε να ραφτεί το λεπτό φύλλο χαρτιού που βγάζαμε από τα τσουβάλια λιπασμάτων (θυμάμαι εκείνα τα λιπάσματα που στο εξωτερικό του χάρτινου τσουβαλιού τους είχαν σήμα τον πετεινό). Τα ζύγια και η ουρά ,που ήταν ένα κουβάρι από λεπτές λουρίδες κομμένων ρούχων, που οι μητέρες μας είχαν κόψει για κουρέλια. Η κουβαρίστρα (καλούμα) ήταν από καλτσόνημα και αν ήταν πολυκαιρισμένο, με το παραμικρό τράβηγμα του πουλιού κοβόταν και τρέχαμε μες τα φρεσκοσπαρμένα υγρά χωράφια να πιάσουμε το πουλί που ο βοριάς παράσερνε αρκετά μακριά από το χώρο που ήμασταν συγκεντρωμένοι.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbhBWnC4AvqTxtMCbXKH6xqGnAdhZxdpYbJ8GSC-5-drF3ncVKgy3sUxLvd2D7RMQbUroksK_Ag1hBj4mPsbwSeLA8Ej0mR__P1SmqFGdqZ1s7Q_pbsm4oVYw9QqBxf1ZznlJvOM5RFRI/s1600-h/KITE6~1.gif"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 347px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbhBWnC4AvqTxtMCbXKH6xqGnAdhZxdpYbJ8GSC-5-drF3ncVKgy3sUxLvd2D7RMQbUroksK_Ag1hBj4mPsbwSeLA8Ej0mR__P1SmqFGdqZ1s7Q_pbsm4oVYw9QqBxf1ZznlJvOM5RFRI/s400/KITE6~1.gif" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424045403371574242" /></a><br />
<em>Το πλι.</em><br />
Αν το πουλί έγερνε από τη μια πλευρά του, του βάζαμε σκουλαρίκι και αν η ουρά δεν έφτανε τότε κρεμούσαμε έναν αγούδουρα ή έναν κατσνόποδα. Αυτήν την εποχή και σχεδόν μέχρι τον Απρίλη, λίγο πριν το Πάσχα, απολαμβάναμε το πέταγμα των πουλιών. Μεγάλος και ιστορικός χώρος πετάγματος των πουλιών ήταν ο ποταμός στη δυτική άκρη του χωριού μας. Πίσω από του Κώστα του Γιαννέρη το σπίτι, στο χωράφι που σήμερα έχει ο Οδυσσέας Κριαρής τα γκαράζ, μέχρι επάνω στον Κρηνιδόδρομο και τον Ποταμό ήταν ένα μεγάλο πουλιοδρόμιο (αετοδρόμιο) που έσφιζε από παιδική ζωή τα χειμωνιάτικα απογεύματα.<br />
Είναι ωραία να θυμόμαστε εκείνα τα φτωχά, αλλά γεμάτα χαρά και ζωντάνια παιχνίδια και είναι κρίμα που εμείς οι τελευταίοι της γενιάς εκείνης δεν τα μεταδώσαμε στα παιδιά μας και τ’αφήσαμε να τα σβήσει ο χρόνος.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvqI2ZmnYx-A_cn1OS-pDL1nGZC1_HVHxO9e_3CbesFzxGWn3vo8v9kzh4AXgpaobR4biG-bM39DjC9qve6CAEzuEuAgQ5u2DIs58K_8M75IApiwkzQRslDzwliXhuzYGrbhrA9wLjKyk/s1600-h/DSC09022.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvqI2ZmnYx-A_cn1OS-pDL1nGZC1_HVHxO9e_3CbesFzxGWn3vo8v9kzh4AXgpaobR4biG-bM39DjC9qve6CAEzuEuAgQ5u2DIs58K_8M75IApiwkzQRslDzwliXhuzYGrbhrA9wLjKyk/s400/DSC09022.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421825376132135394" /></a><br />
<em>Ο Βασίλης και η αδερφή του Σούλα.</em><br />
<br />
<br />
<strong>Ο Σάββας ο Γκεργκέτσος και τα κεραμίδια του Μπενού</strong><br />
<br />
Όταν τελείωσαν τα έργα στο αεροδρόμιο της Λήμνου, εκεί γύρω στο 1958, η Ολυμπιακή εγκαινίασε τη γραμμή Αθήνα-Λήμνος-Καβάλα με αεροσκάφη, τις θρυλικές Ντακότες. Το δρομολόγιο γινόταν μεσημεριανές ώρες και όταν απογειωνόταν το αεροπλάνο από το αεροδρόμιο της Λήμνου για Καβάλα περνούσε χαμηλά πάνω από το χωριό μας και μικροί μεγάλοι σηκώναμε το κεφάλι μας για να δούμε εκείνο το μεγάλο πουλί που μας γέμιζε απορίες για τη νέα τεχνολογία.<br />
Ο αείμνηστος συγχωριανός μας Σάββας Μοσχέλιας (Γκεργκέτσος) γνωστός για τις πολλές και ωραίες κωμικές ιστορίες του, είχε μια ιστορία να πει και για το αεροπλάνο. Ένα μεσημέρι μερικές γιαγιάδες καθόταν στο «σκλι», εκεί που σήμερα είναι το μαγαζί του Γιάννη Κλάψου. Το αεροπλάνο πέταξε από Λήμνο για καβάλα και όπως πάντα πέρασε χαμηλά και με πολύ θόρυβο πάνω από το χωριό, οι γιαγιάδες σήκωσαν τα κεφάλια τους να δουν αυτό το παράξενο πουλί, εκείνη τη στιγμή περνούσε από εκεί ο Σάββας. «Γεια σας» χαιρέτησε τις γριούλες. «Καλώς το Σαββή» «Μμμ τ’ αγερόπλανο βλέπτε; Να σας πω τι έπαθα μ’αυτό το πράμα», ενώ εκείνες συνέχιζαν να κοιτάζουν το αεροπλάνο που χανόταν πίσω από τις στέγες. «Τι έπαθες, μαρέ Σαββή;» ρώτησε η μια γιαγιά.<br />
«Ήθελα που λες κι εγώ να πάγω στν γκόρη μ’ ντ Κατερίνα και πήγα στο αγεροδρόμιο για να πάγω με το αγερόπλανο στν Αθήνα. Μπήκα με τον κόσμο μέσα και πήρε φόρα αυτό για να πετάξ’. Μόλις σκώθκε είπε ο πελότος πώς πγέναμ για Καβάλα. Μπρε εγώ πάγω Αθήνα , φώναξα. Συγγνώμην κύριε, με λέγ’ η κοπελιά, παγαίνουμ Καβάλα. Ναι, αλλά εγώ θέλω να πάγω Αθήνα, να σταματήστε να κατβώ». «Και τι κάμαν μαρέ Σαββή; σ’φήκαν να κατέβς;» ρώτησε η άλλη γιαγιά. «Άμα μπορούσαν ας κάμναν κι αλλιώς», απάντησε εκείνος,», «Είχαμ φτάσ πάν’ από δουνά σταματήσαν και πήδξα πα’στ’ Μπενού τ’ μάντρα και έσπασα και καμπόσα κεραμίδια». «Α, μαρέ Σαββή να πας να το πεις το Μπενό γιατί αυτός έναι τζαναμπέτς άθρωπος» είπε με θαυμασμό η πρώτη γιαγιά. «Ε ναι για και γι’αυτό πάγω τώρα μαθέ να τον κουβεντιάσω» είπε ο Σάββας γελώντας κάτω από τα μουστάκια του που έγινε πιστευτός στις αθώες γριούλες. «Να διούμ’ και τι θα γυρέβ’, άντε γεια σας». «Άντε Σαββή και θα σε μπαντέχ’ ο Μπενός, θα τον έχνε πάγ’ τα χαμπέρια».<br />
<em>* Ο Βασίλης Λούγκλος είναι πιλότος αεροπλάνων</em><br />
<br />
<em>Τα δύο πειραχτήρια, μακαρίτες τώρα, Χρήστος Κατσώνης και Σάββας Μοσχέλιας, στην πλατεία της Ατσικής.</em><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaQpXoPHUBH5g4sMJ6BFxJvhUoEUZm0Ecw5vDT7wzLdHLFC-YcpZlYMlI9-9vitwr3Xea3JNLY64uUZAqos5vfHbq-nXVISnaw3bfH3OklyvaOmSt-mx74sK15_IZQDLanUOLe_8i231Y/s1600-h/DSC09023.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaQpXoPHUBH5g4sMJ6BFxJvhUoEUZm0Ecw5vDT7wzLdHLFC-YcpZlYMlI9-9vitwr3Xea3JNLY64uUZAqos5vfHbq-nXVISnaw3bfH3OklyvaOmSt-mx74sK15_IZQDLanUOLe_8i231Y/s400/DSC09023.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421147404245468034" /></a><br />
<em>Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Χ. Μανωλούκος </em><br />
<br />
«Ήρωες δεν πεθάνατε<br />
ζήτε μακριά στα ξένα<br />
σας συνοδεύ’ ο Τραντάφλος ο Κοσμάς<br />
κι ο δράκος ο Παχνέλας»<br />
Αυτό το τετράστιχο το «πέταξε» ο Χρήστος Κατσώνης, όταν κάποιος καταθέτοντας στεφάνι ξέχασε τα λόγια και έλεγε συνέχεια «ήρωες δεν πεθάνατε….». <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong> Ο ήχος του σώματος<br />
<br />
Γράφει ο Ιωάννης Ψάρρας</strong> <br />
<br />
Πρώτα ξαπλώνει ο αιθέρας, γαλάζιος από το δρόμο κιόλας. Μετά έρχεται το σώμα, με νοσταλγία. Δεν πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερος νόστος από την επιστροφή στο κρεβάτι. Νόστιμον στρώμα, μεγίστη και πριν ακόμη από τον τροχό εφεύρεση των ανθρώπων. Πάντα είναι μεσημέρι, ένα μαυλιστικό, μυρωδικό αραβικό μεσημέρι, με λυσιμελή αέρα, νωχελικά και ξυπόλυτο στα σοκάκια ν’ανηφορίζει τη χωματένια σιωπή πριν μπει στην πόρτα. Πάντα ξύλινη, μ’εκείνη τη μαύρη πετούγια να τρίζει.<br />
Δροσιά, εκείνη η δροσιά που μυρίζει ώχρα, ασβέστη και άχυρο. Λευκό σεντόνι, σκέτο. Λυγίζουν τα γόνατα, το δεξί χέρι κρατάει, τρίζει το ξύλο γλυκά, ήχος υποδοχής, φιλικός ήχος επιθυμίας, δεκτικός, καλωσόρισμα. Τα μέρη που αν τα ενώσεις φτιάχνουν τη γη, δίνουν το σχήμα και βουλιάζουν αργά. Μια κλίση όλης της ύπαρξης και μια ασφαλής πτώση στο βέβαιο κενό μ’ ένα αααχ που έρχεται από τη μνήμη την παλιά, πως το άλφα δεν είναι ούτε φωνήεν ούτε σύμφωνο, είναι αέρας που ενώνει τα πάντα και το χι, θα’ πρεπε να του είχε γίνει η τιμή να είναι το τελευταίο γράμμα στα αλφάβητα του κόσμου. Απλώνονται τα πόδια και τα χέρια απαλά αγγίζουν την κοιλιά.<br />
Άκου πρώτα τα χρώματα. Την άλλη φορά είχε μείνει το πορτοκαλί. Τώρα ένα απαλό πράσινο αναδύεται, ο ήχος του είναι της καρδιάς. Απλώνεται παντού. Σηκώνεται μια και μετά πέφτει κι όπως ένα ματοτσίνορο, θορυβεί μες το απέριττο. Κάτι κόκκινο με σιωπές άμμου έρχεται από τα πέλματα.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPLjMU88rZxTdCPBPjtrprxxybyLxn_AdJUozRq9yIWoR-VQH6vJ67lNpAsZUYpomj05h3kVg7ww4i-KZ0-cjTZWapupiRZm1YGoyj4-vSeuyrBFFn1uOqnR59FMxHoOU3uznVAS_PJL8/s1600-h/nkImg007.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 255px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPLjMU88rZxTdCPBPjtrprxxybyLxn_AdJUozRq9yIWoR-VQH6vJ67lNpAsZUYpomj05h3kVg7ww4i-KZ0-cjTZWapupiRZm1YGoyj4-vSeuyrBFFn1uOqnR59FMxHoOU3uznVAS_PJL8/s400/nkImg007.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419968313186308290" /></a><br />
<em>Νέα Κούταλη (Φωτ. Στράτος Ροσβάνης)</em><br />
<br />
Ένα ιώδες από την κεφαλή, σαν φλοίσβος δειλινού στη Μύρινα, πάει κι έρχεται στο λαιμό. Λευκό στα χέρια και στους μηρούς και ουράνια τόξα, ελάχιστα, γύρω-γύρω από τα τριαντατρία σκαλοπάτια να βηματίζουν, σα σε ξύλινη σκάλα μέχρι το πάνω πάτωμα, να κατεβαίνουν ξανά, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω. Να πάλι το γαλάζιο, απ’τα βλέφαρα, ανασαίνει μεσ τους βολβούς με ευωδία και θρόισμα ευκαλύπτου και κάθεται μ’ένα αχνό γέλιο παντού.<br />
Ήρθα γι’αυτό. Δίχως φόβο, για έναν υπνάκο μεσημεριανό, μες τη χλιδή του θέρους. Ήρθα γι’αυτό, το σώμα αυτό, κατακαλόκαιρο ν’ αφουγκρασθώ. Γι’αυτό ήρθα, για τη νωχέλεια ενός κορμιού, που τη νύχτα του και τη μέρα του, τις ένωσε γλυκά στην έγχρωμη σιγή, μιας αναμένουσας μεσημεριανής κλίνης.<br />
Κούταλη, καλοκαίρι 2000. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ</strong><br />
<br />
<strong>Λευτέρης Αθ. Αναστασίου: «Συμφωνία λέξεων και οραμάτων»</strong>Ποίηση <br />
<br />
<strong>Πρότυπες Θεσσαλικές εκδόσεις</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5UMlh9EfxzJ7OyZCsudMP9Pf2qU2KImV0jJyK0HxeSuwawt4nFrqL5JIvC5-DFMeNzDmDegQSoxXv39Ecus-guZ2TSuojxD86ulyiIaW4qfM46pLG8zcjSx9ns4UQnot0qvfJ_k-Yq8I/s1600-h/Scan10127.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 282px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5UMlh9EfxzJ7OyZCsudMP9Pf2qU2KImV0jJyK0HxeSuwawt4nFrqL5JIvC5-DFMeNzDmDegQSoxXv39Ecus-guZ2TSuojxD86ulyiIaW4qfM46pLG8zcjSx9ns4UQnot0qvfJ_k-Yq8I/s400/Scan10127.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5428669551774673410" /></a> <br />
<strong>Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
Όταν διάβασα το βιβλίο του Λευτέρη Αναστασίου «Συμφωνία λέξεων και οραμάτων», σκέφτηκα ότι είναι πολύ σωστή η φράση, ότι «το αίσθημα της αιωνιότητας γιεννιέται όταν και όπου θέλει εκείνο και όχι όταν και όπου θέλουμε εμείς». Αυτό το παραδεισένιο αίσθημα της αιωνιότητας, αναβλύζει αρτεσιανό φρέαρ, από την ποίησή του. Και κάτι άλλο: Υπάρχουν άραγε άλλοι ποιητές, τόσο μεγάλοι, αλλά και τόσο άγνωστοι στο ευρύ κοινό της Ελλάδος, ποιητές της περιφέρειας, που η απέραντη σεμνότητά τους αλλά και οι μηχανισμοί προώθησης (μέσα ενημέρωσης, δημόσιες σχέσεις κλπ), στερούν την γνωριμία αυτής της από Διός ποίησης με τον πολύ κόσμο, πέραν του τοπικού επιπέδου; Αυτά βέβαια, μάλλον είναι εκ του περισσού για τον Λ.Α., ο οποίος με σοφό τρόπο ξεκαθαρίζει από τον πρόλογό του, ότι δεν φιλοδοξεί να τον «γράψει» ποιητή στα δημοτολόγια ουτοπικής πόλης, κανένας ληξίαρχος. <br />
Μέσα στην έρημο της καθημερινότητας, μέσα στην αφόρητη ξηρασία της μικροαστικής ζωής μας, δεν είναι πράγμα να το αγνοείς, όταν παρουσιάζεται ξαφνικά μια όαση με κρυστάλλινα νερά, όταν ακούγεται η φωνή του ποιητή σαν ντελάλημα, σαν σάλπιγγα μιας νέας Ιεριχούς, που διαλαλεί χρησμούς ακατάληπτους και ταυτόχρονα πολύ καταληπτούς. Σ’ ένα κόσμο αυθάδη, βάναυσο και χυδαίο, που ποδοπατεί τα όνειρα, ορθώνεται ο λόγος του Λ.Α. και ξαναζωντανεύει αυτά τα όνειρα. Τα όνειρα και τον αγώνα.<br />
Αίνει η ψυχή μου και η φωνή μου<br />
όσους εχλεύασαν τυράννους και πουλημένους<br />
φιλοσόφους.<br />
Αίνει η ψυχή μου και η μνήμη μου<br />
αυτούς που δώσανε τα πόδια τους<br />
για να πορευτεί ξανά η ανθρωπότητα.<br />
(28η Οκτωβρίου 1940)<br />
Μέσα στο ζοφερό κλίμα της κοινωνίας των φαντασμάτων, ενός μπατίρη πολιτισμού, που πούλησε στο διάβολο του κέρδους την ψυχή μιας ρωμαλέας παράδοσης αιώνων, η ποίηση του Λ.Α. είναι η φωνή του αγνού επαναστατημένου αντάρτη με τα φυσεκλίκια και μαζί η φωνή του Κοσμά του Αιτωλού με το τριμμένο ράσο, που βροντοφωνάζει: Φτάνει. Ως εδώ.<br />
Το μαύρο σύννεφο ξεκίνησε<br />
να κρύψει τον ήλιο κατακαλόκαιρο<br />
και τ’ ανυπόταχτα πουλιά συνάχτηκαν αποβραδίς<br />
ολόγνωμη πήραν απόφαση<br />
«Non pasaran!» - Όχι δεν θα περάσουν.<br />
(Χρονικό αντίστασης)<br />
Η μελέτη του παρελθόντος μακραίνει τη ζωή μας. Η εξύμνηση από τον ποιητή γεγονότων ηρωικών μιας εποχής κάπως παλαιικής, που είναι όμως τόσο επίκαιρη, δεν είναι παρελθοντολογία και όχι μόνο μακραίνει τη ζωή μας, αλλά υψώνει και το αγωνιστικό ηθικό μας. Αγώνας και δοκιμασία. «Για κείνους που γεννήθηκαν με κάποιο προορισμό, είναι εποχή δοκιμασίας πάντοτε» (Ζωή Καρέλη). Κι ο Κώστας Μόντης: «Θέλει παλληκαριά η ποίηση - θέλει μια άλλη παλληκαριά δική της η ποίηση». Μια τέτοια παλληκαριά, όπως αυτή που βγαίνει απ’ την ποίηση του Λ.Α., θα προσθέταμε εμείς. Ο ποιητής με απλοχεριά και γαλαντομία άρχοντα δεν ξεχνά κανέναν. Τους φίλους, τους συντρόφους, τους συναγωνιστές, τα πρότυπα και ινδάλματά του, τα παιδιά του, τους σεπτούς γεννήτορές του. Τα ποιήματα που αναφέρονται στους τελευταίους, αναδίδουν φρίκια μιας πρωτόγνωρης συγκίνησης. <br />
Το χρόνο κάνανε θάνατο<br />
στα πέτρινα εκείνα χρόνια της εκδίκησης<br />
και φύτεψαν τάφους<br />
καραούλια στα ξέγναντα του Κόσμου <br />
«Εν Παχτουρίω εξετελέσθη…»<br />
(Ενώπιον αυτού)<br />
<br />
Στο μαύρο σου μαντήλι τυλίξαμε<br />
της απαντοχής μας τις στράτες – φλάμπουρο<br />
επιστροφής στην Ιθάκη του δικού μας νόστου.<br />
Μάνα μου Σταύρωσή μας και Ανάσταση μαζί…<br />
Μάνα μου στο θυροστόμι… Η αγκαλιά του κόσμου…<br />
(Μάνα μου)<br />
Αυτή η ποίηση σε πάει στον Επιτάφιο του Περικλέους: «Άρξομαι δε από των προγόνων πρώτον….» Και στο Μάρκο Αυρήλιο: «Παρά του πάππου Ουήρου το καλόηθες και αόργητον. Το αιδήμον και το αρρενικόν. Το φερέπονον και ολιγοδεές. Παρά του πατρός το ήμερον και μενετικόν….»<br />
Η διεθνιστική επαναστατικότητα του ποιητή δεν υποτάσσεται σε καμμία πολιτική σκοπιμότητα, σε καμμία μικροκομματική λογική, αλλά εξωθείται στην επαγγελία της ειρήνης, προσφέροντας με τον χριστιανικό ουμανισμό του αγάπη και ανθρωπιά. Πονά ο Λ.Α. για όσα συμβαίνουν στον τόπο μας, αλλά και σε όλον τον πλανήτη. Δεν αποτραβιέται στην νοικοκυραίικη ησυχία του, αλλά γίνεται όχι απλώς ένας πολίτης του κόσμου, αλλά ένας επαναστάτης του κόσμου όλου. Παίρνει προσωπικά το θέμα της παγκόσμιας ειρήνης, παίρνει προσωπικά το θέμα των αδικιών όπου γης και συμπάσχει με τους καταφρονεμένους του Βιετνάμ, της Χιλής, του Σαλβαδόρ, του Αφγανιστάν. Ταυτόχρονα φθάνει σε δυσθεόρατα ποιητικά ύψη και αξεπέραστη ποιητική ποιότητα εξυμνώντας αυτό το μέγιστο αγαθό, την ειρήνη. <br />
Είναι της πρωτομάνας της άπραγης η αναγάλλια<br />
στα πρώτα σκιρτήματα του σπλάγχνου της <br />
και των παιδιών τ’ ασίγαστα ξεφωνητά<br />
στου παιχνιδιού την ώρα, στην αλάνα.<br />
Είναι του πελαργού ο ήσκιος<br />
στην ανοιχτωσιά του οργωμένου κάμπου<br />
και του χελιδονιού η παρουσία<br />
στην στέγη πέτρινου σχολειού. <br />
(Τι είναι ειρήνη) <br />
Ο ποιητής είναι ένας σύγχρονος ευγενικός Μάρκος Αυρήλιος των γραμμάτων. Ενώ η χρυσή πνευματική του φαρέτρα μπορεί να δοξασθεί σαν αυτοκρατορική και θεϊκή, αυτός ζει σε σκηνή και συμπάσχει με τον κάθε αναξιοπαθούντα συνάνθρωπο. Το ποιητικό του πόνημα μας δίδει με τον πιο συμπυκνωμένο τρόπο την αιώνια τραγική τριλογία της ανθρώπιμης ύπαρξης: Αγώνας, έρωτας, πόνος. Ένας αγώνας ψυχικός έντονος, για την εκπλήρωση κάθε καθήκοντος. Ένας έρωτας δυνατός, αποκλειστικός, όπως πρέπει από ένα άνδρα. Και ένας πόνος βαθύς ανθρώπινος σιωπηλός, για το χαμό του επίγειου παραδείσου μαζί με τον πρόωρο χαμό, ίσως του πιο αγαπημένου του προσώπου, της γυναίκας του. Αυτά τα ποιήματα της ανάμνησης και του πόνου είναι και τα ωραιότερα. Ο στίχος πιο πυκνός και ταυτόχρονα πιο αέρινος. Βαθαίνει η αισθητική του ποιότητα. Υπέροχος ο συναισθηματικός τόνος, υψηλή η λυρική διάθεση. Φθάνει σε απόλυτη ποιητική καθαρότητα και πνευματοποίηση της μεγάλης τέχνης του. Η ποίηση εδώ φεύγει σε σφαίρες μεταφυσικές, γίνεται ασύλληπτο και μοναδικό σύμβολο της ομορφιάς. Με αφετηρία τον κόσμο αυτόν τον αισθητό, γίνεται ιδέα φωτεινή. Ανακαλεί στη μνήμη με τρόπο επώδυνο για τον ίδιο τον ποιητή, τις μικρές και μεγάλες στιγμές της συμπορείας και αφήνει ανεξίτηλα τα ίχνη Εκείνης, που όντας μοναδική, γίνεται συν τω χρόνω μια ιδεατή απόλυτη μορφή, η οποία με τρόπο μυστηριακό, φωτίζει την καθημερινή γεηρή του ύπαρξη. Εδώ η ποίηση του Λ.Α. θυμίζει τα ωραιότερα επιγράμματα της Παλατινής ανθολογίας, και όπως λέει κάποιος, θρηνεί χωρίς να οδύρεται, καρτερεί χωρίς να παραδίδεται, στέκεται απέναντι στη μοίρα χωρίς να τη λατρεύει ούτε να της υποτάσσεται αμήχανη. Πένθος με αρχαιοελληνικό ήθος απέναντι στο θάνατο. Και πώς από το πένθος να βγαίνει η ομορφιά, η μετατροπή του πένθους σε ομορφιά. Μια ποίηση βαθύτατα ιδιωτική, που γίνεται ευρύτατα δημόσια. Τα «εις εαυτόν», που μετατρέπονται στα «προς όλους» και «για όλους».<br />
Η αιωνιότητα μια απάτη του ανθρώπινου φόβου<br />
μοιρασμένη σε μνημεία και μέρες. <br />
------------------<br />
Αυγή βουβή και χειμωνιάτικη, φύσηξε αγέρας<br />
με στυφή ευωδιά απ’ τον Αχέροντα.<br />
-------------------- <br />
….ήλθε η Άνοιξη κι απόψε θα στολίσω<br />
και θα σου φέρω ένα πανέρι<br />
γιομάτο από Έρωτα και λευκά ρόδα.<br />
Δεν μούπες όμως ακόμα: Γιατί έφυγες;<br />
(Ελεγεία)<br />
Ο Λ.Α. με την ποίησή του γίνεται ένας αφυπνιστής και οδηγός συνειδήσεων. Γίνεται φλέβα μνήμης αλλά και ελπίδας. Σαλπίζει το σολωμικό «γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα», αλλά δίνει ταυτόχρονα ένα αίσθημα αιωνιότητας και μια συνέχεια για το μέλλον, με τις παρακαταθήκες στη νέα γενιά, στα παιδιά του, σ’ όλους τους νέους.<br />
Πάντα καρτερούσα την άνοιξη.<br />
Τώρα την ψάχνω σε παλιά <br />
δερματόδετα βιβλία.<br />
Που έκρυψαν ιδέες… αγώνες…αγωνία<br />
να μη σαπίσουν στην προστυχιά πολύβουης αγοράς.<br />
Δεν γίνεται.<br />
Η άνοιξη θα ξανάλθει…. Γλυκύ Έαρ…<br />
(Προσδοκίες) <br />
Η ακεραιότητα ενός καλλιτέχνη (λογοτέχνη), σχετίζεται με την επαφή του με τις αιώνιες εκείνες δυνάμεις, που δίνουν στους ολιγόζωους ανθρώπους το αίσθημα της αθανασίας, έλεγε ο Τσαρούχης. Αυτή η ακεραιότητα, προβάλλει ακόμα πιο ολοφάνερη και γίνεται μεγαλειώδης, όταν σε στιγμές αυτοκριτικής, ο ποιητής «απολογείται», γράφοντας ίσως το καλύτερο ποίημά του. <br />
Λεηλάτησα την ομορφιά, διαγούμισα<br />
την αγάπη σου.<br />
Χαμήλωσα τους ορίζοντές σου.<br />
Φυλάκισα τα όνειρά σου κι είχες τόσα.<br />
Έπνιξα την παιδική αφέλειά σου<br />
στο χείμαρρο των υποσχέσεών μου…<br />
«ως στρουθίον μονάζον επί δώματος»…<br />
(Αγαπημένη μου)<br />
Η ποίηση του Λ.Α. συλλαμβάνει την ουσία των πραγμάτων και δίνει νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη επί της γης. Δίνει μια ανάσα που μεγαλώνει τον ορίζοντα στη θέαση του κόσμου και του ανθρώπου. Ο αγωνιστικός και ταυτόχρονα ανθρωπιστικός χαρακτήρας της, συγχωνεύει ετερόκλητες παραδόσεις. Ξέρει να ευλαβείται από τη μια το Μαρξ και από την άλλη το Χριστό. Τα κείμενά του έχουν την αίσθηση του πανανθρώπινου χρέους του Ρίτσου, το λυρισμό του Ελύτη, την βαθύτητα του Σεφέρη, τη δύναμη του Κακναβάτου, τη λεπτότητα του Καβάφη, την πνευματικότητα του Βαρβιτσιώτη. Οι δημιουργίες του όμως έχουν την προσωπική του σφραγίδα. Τα ποιήματά του είναι γεννημένα, δεν είναι υιοθετημένα. Ο ποιητής είναι ελληνικός, αλλά και παγκόσμιος. Η ποίησή του είναι κάτι περισσότερο από από ένα οδοιπορικό ψυχής, ή μια δέλτο προσωπικών αποτιμήσεων. Ο Λ.Α. ξεφεύγει απ’ τον τοπικό ορίζοντα, γίνεται ένας ταξιδευτής του κόσμου, ένας γυρολόγος απόστολος που διδάσκει το ανθρώπινο είδος, αιμορραγώντας ο ίδιος, με μια εσωτερική αιμορραγία που την κρατά όσο μπορεί κρυφή, για να προλάβει την αποστολή του. Μια αιμορραγία όμως που το πορφυρό της ρίγος είναι άκρως μεταδοτικό. Και έχει στις αποσκευές του ταξιδιού, το δώρο που του χάρισε ο παππούς Προμηθέας, το ίδιο που χάρισε σε όλους μας, που δεν είναι βέβαια το «αμόρωτον», αλλά οι τυφλές ελπίδες, για να μη βλέπουμε το θάνατο και καταρρέουμε, αλλά να συνεχίζουμε αγωνιζόμενοι.<br />
«Σταμάτα πια να διαβάζεις αυτό το βιβλίο, αν είναι να πάθεις τίποτα», μου είπε η γυναίκα μου, όταν κρυβόμουν από δωμάτιο σε δωμάτιο, για να κρύψω την συγκίνησή μου, όταν πρωτοδιάβαζα το βιβλίο του Λ.Α.. Όταν ριγούσα διαβάζοντας τα ποιήματά του, νιώθοντας τη μια μύστης σε θεία ιερουργία και την άλλη ιερόσυλος. Σ’ ευχαριστούμε Λ.Α. Σ’ ευχαριστούμε όλοι και υποκλινόμαστε μπροστά σου Ποιητή. Θα κρατήσουμε την ποίησή σου σαν φυλαχτάρι και σαν εικόνα. Σαν μια άγκυρα ελπίδας σε δύσκολους καιρούς.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μορφές της Λήμνου<br />
<br />
Παναγιώτης Χαρανής (Peter Charanis)<br />
<br />
Ο πρύτανης των βυζαντινών σπουδών στις Η.Π.Α.</strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο ιστορικός Θεόδωρος Μπελίτσος</strong><br />
<br />
<em>Θεόδωρος Μπελίτσος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfsGdQhUVcfxxUwkTk3_ahQGldC8uw151Ue2Qzk7XRhMWhxpfB3AUtMLUL0ikAkffi8zs_y_-Wz0Z-LCGXYCizT0qJShRmgIe52FiaIB-gqjuAwf9GR1MlzXdZNOY14bA3Wf-fX-IRWtM/s1600-h/Untitled-Scanned-12.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 254px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfsGdQhUVcfxxUwkTk3_ahQGldC8uw151Ue2Qzk7XRhMWhxpfB3AUtMLUL0ikAkffi8zs_y_-Wz0Z-LCGXYCizT0qJShRmgIe52FiaIB-gqjuAwf9GR1MlzXdZNOY14bA3Wf-fX-IRWtM/s400/Untitled-Scanned-12.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419414615908073650" /></a><br />
<br />
(Σύνδεση με τα πρηγούμενα)<br />
Ο Παναγιώτης Χαρανής γεννήθηκε το 1905 στην Ατσική. Το 1920 η οικογένειά του μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Εκεί συμπλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές και φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Rutgers (1927-1931). Έκανε μεταπτυχιακή έρευνα στο Πανεπιστήμιο Madison Wiskonsin. Γνωρίστηκε με το σπουδαίο Ρώσσο βυζαντινολόγο Αλεξάντερ Βασίλιεφ, ο οποίος του άνοιξε το δρόμο για να ασχοληθεί με τη βυζαντινή ιστορία. Το 1938 έχοντας ήδη σπουδαίο ερευνητικό έργο λαμβάνει θέση διδάσκοντος στο Πανεπιστήμιο Rutgers, όπου είχε σπουδάσει. <br />
Σύντομα ο Παν. Χαρανής, χάρη στο συγγραφικό του έργο, αλλά και στη γλαφυρή και μεταδοτική διδασκαλία του, άρχισε να ανεβαίνει στην ιεραρχία του Πανεπιστημίου Rutgers, γινόμενος σταδιακά: Βοηθός το 1941, αναπληρωτής το 1946, τακτικός το 1949κι επίτιμος καθηγητής το 1963. Παράλληλα εργάστηκε ως επισκέπτης ερευνητής στο διάσημο ιστoρικό κέντρο Dumbarton Oaks της Washington, τις χρονιές 1944-46, 1956-57 και 1978-79. Με την καθοδήγησή του το Πανεπιστήμιο Rutgers άρχισε να μετατρέπεται σιγά-σιγά σε κέντρο βυζαντινών σπουδών με διεθνή φήμη. Πλήθος φοιτητών έρχονταν να παρακολουθήσουν τις παραδόσεις του σοφού Έλληνα. Όπως θυμούνται παλιοί φοιτητές του, είχε επιβλητική προσωπικότητα στην τάξη, δίδασκε με πάθος και δυναμισμό, με κάποια τάση επίδειξης και είχε εκπληκτική μεταδοτικότητα, ιδιότητες που τον έκαναν πολύ δημοφιλή στο φοιτητόκοσμο. Το 1957, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιό του, ξεκινά μια σειρά αυτοτελών εκδόσεων με το γενικό τίτλο: «Rutgers Byzantine Series», στην οποία παρουσιάζονται τόσο νέες ερευνητικές εργασίες, όσο και μεταφράσεις στ’ Αγγλικά παλιότερων έργων Ευρωπαίων ιστορικών.<br />
<br />
<em>Ο Παναγιώτης Χαρανής</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhITRPCY1cnmUGt0IAgYauj6rDLGXhSP2ZMuKP3zfEmTB-ZZLeaNRaNfGoCL18LbaUEgtn94NJL7yI3NhBFN4CaoKCDBBO0R52tLlDxqpSi1S4_l8r0gBUHMRRjVXvblGkJfQhRpteOlM4/s1600-h/testingocr00031.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 312px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhITRPCY1cnmUGt0IAgYauj6rDLGXhSP2ZMuKP3zfEmTB-ZZLeaNRaNfGoCL18LbaUEgtn94NJL7yI3NhBFN4CaoKCDBBO0R52tLlDxqpSi1S4_l8r0gBUHMRRjVXvblGkJfQhRpteOlM4/s400/testingocr00031.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419416542212222754" /></a><br />
<br />
Η φήμη του Χαρανή, ως P. Charanis πλέον, σύντομα ξεπερνά τις Η.Π.Α. και φτάνει στην Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα. Ήδη από το 1953 δημοσιεύει μελέτες του στο περιοδικό ΕΛΛΗΝΙΚΑ της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών. Το 1963 εκδίδεται στη Λισσαβώνα η μελέτη του «Οι Αρμένιοι στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία», η οποία μεταφράστηκε στα ελληνικά το 1992. Βιβλία του εκδίδονται επίσης στην Οξφόρδη το 1966 και στο Παρίσι το 1972, ενώ το 1974 εκδίδεται στη Θεσσαλονίκη το έργο του «Εκκλησία και πολιτεία στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία». Η αναζήτηση παλιότερων δημοσιευμένων εργασιών του (που ξεκινούν από το 1944) από τους Ευρωπαίους ερευνητές, έχει ως αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν σε δύο τόμους με το γενικό τίτλο «Διάφορα ανάτυπα», οι οποίοι εκδόθηκαν στο Λονδίνο, ο πρώτος το 1972 («Σπουδές για τη δημογραφία στη Βυζ. Αυτοκρατορία») κι ο δεύτερος το 1973 («Κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή στη Βυζ. Αυτοκρατορία»).<br />
Το 1972 ανακηρύσσεται επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημιού Αθηνών κι αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Επίσης, το ελληνικό κράτος του απονέμει το Παράσημο του Φοίνικα, για τη συμβολή του στην έρευνα της ελληνικής ιστορίας και στη διάδοση της ελληνικής ιστορικής έρευνας στο εξωτερικό. Η αξία των μελετών του είναι μεγάλη και διεθνώς αναγνωρισμένη. Απλά σημειώνουμε ότι πάνω από 25 εργασίες του αναφέρονται στη βιβλιογραφία της μνημειώδους «Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους» της Εκδοτικής Αθηνών (βλ. τους σχετικούς με το Βυζάντιο τόμους Ζ’, Η’, Θ’).<br />
Το 1976 σε ηλικία 71 ετών, αποχωρεί τιμώμενος από το Πανεπιστήμιο Rutgers, του οποίου αναγορεύεται ισόβιος επίτιμος διδάκτορας. Στη θέση του έχει φροντίσει να αφήσει Ελληνίδα διάδοχο, την Αγγελική Λαϊου-Θωμαδάκη, σήμερα καθηγήτρια στο Χάρβαρντ. Αυτή αναγνωρίζοντας την επιστημονική προσφορά του Παν. Χαρανή, το 1980 επιμελείται της έκδοσης του τιμητικού τόμου:Essays in honor of Peter Charanis», στον οποίο πρώην φοιτητές του, συνάδελφοι και φίλοι του σκιαγραφούν την προσωπικότητα και περιγράφουν το έργο του. Πολλοί από αυτούς, ανάμεσά τους κι αρκετοί Έλληνες, αφού μαθήτευσαν κοντά του, συνεχίζουν το έργο του σε αμερικάνικα πανεπιστήμια, διαδίδοντας τις βυζαντινές σπουδές και κάνοντας παγκόσμια γνωστή την ελληνική ιστορία και το όνομα του τόπου μας.<br />
Ο Παν. Χαρανής δεν ξέχασε την πατρίδα του, την Ατσική της Λήμνου. Βέβαια ερχόταν σπάνια στην Ελλάδα, αλλά συχνά έστελνε τη συνδρομή του για διάφορα έργα που γίνονταν στο χωριό του <br />
(σχολείο, εκκλησίες, κ.λ.π), προτιμώντας την ανωνυμία. Τ’όνομά του διακρίναμε μόνο σε μια σεμνή μαρμάρινη πλάκα, στο ξωκλήσι του Αγίου Ερμολάου, ανάμεσα στα ονόματα των δωρητών του μικρού ναού. Ο Παν. Χαρανής πέθανε στις 23 Μαρτίου 1985, σε ηλικία 80 ετών. Σύμφωνα με πληροφορίες άφησε μια θυγατέρα, επίσης καθηγήτρια, η οποία έρχεται συχνά στη Λήμνο για διακοπές. <br />
Θα κλείσουμε αυτό το αφιέρωμα με τα λόγια του Αλέξη Γ. Κ. Σαββίδη, διδάκτορα βυζαντινής ιστορίας κι ερευνητή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Σε εκτενές άρθρο του στην εφ.Καθημερινή (φ. 30-4-1995,σ. 31), με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα ετών από το θάνατο του Παν. Χαρανή, έγραφε για το διαπρεπή Λημνιό βυζαντινολόγο, ότι υπήρξε: «Ιστορικός με καίρια προσφορά στους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ιστοριογραφίας με σειρά σημαντικών δημοσιευμάτων και με καθοριστική συμβολή στην καθιέρωση του μαθήματος της βυζαντινής ιστορίας και πολιτισμού στα αμερικάνικα πανεπιστήμια».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ </strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος</strong><br />
<br />
<strong>Κέντρα αδυνατίσματος (BODY LINE)</strong><br />
<br />
<em>Χαράλαμπος Μανωλούκος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiNOkHCdlnM9HhYJ59gA9cfeaINWw1nVl-_HJgTdheOgv88WQUE7F253iN-hk1F8twu6UrabSTGzWXgC62rBw-d6x0jCL5kJPZs8tj57e3iyRLC9LJkPF_S-iIAx2HIcIw5oCeiM8cZNA/s1600-h/man6.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 347px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiNOkHCdlnM9HhYJ59gA9cfeaINWw1nVl-_HJgTdheOgv88WQUE7F253iN-hk1F8twu6UrabSTGzWXgC62rBw-d6x0jCL5kJPZs8tj57e3iyRLC9LJkPF_S-iIAx2HIcIw5oCeiM8cZNA/s400/man6.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419427735215275554" /></a> <br />
<br />
Πριν από μισό αιώνα στην Ατσική και σε όλα τα χωριά υπήρχε σε κάθε αγροτική οικογένεια και…. ένα κέντρο γυμναστικής και αδυνατίσματος. Μερικές φορές ήταν μικτό, δηλαδή την ίδια ώρα έκανε γυμναστική όλη η οικογένεια και άλλες φορές μόνος ο αγρότης.<br />
Όταν έπρεπε να ζευγαρίσει το χωράφι ζεύoντας τα βόδια στο πρώτο όργωμα με το πουλούκι ήταν υποχρεωμένος ο αγρότης να περπατήσει τρία στρέμματα χωράφι περίπου την ημέρα αυλακιά αυλακιά. Έχουμε μετρήσει άραγε πόσα χιλιόμετρα δρόμος αντιστοιχεί; Τα ίδια χιλιόμετρα έκανε όταν πάλι ζευγάριζε για τη σπορά αυτή τη φορά με το αλέτρι. Αυτή η γυμναστική λέγεται περπάτημα. Το άλλο είδος γυμναστικής ήταν όταν ξελάκκιζαν τα αμπέλια και μετά έσκαβαν με το δικέλι όλα τα στρέμματα που είχε κάθε οικογένεια. Αυτό το είδος γυμναστικής ήταν για να δυναμώσουν οι μύες των χεριών και όλου του σώματος και γυμναζόταν όλη η οικογένεια. Ένα άλλο είδος γυμναστικής ήταν ο θερισμός με την κοσά (δρεπάνι) και όταν το κριθάρι ήταν χαμηλό και δεν είχε ανάπτυξη έπρεπε να το μαζέψουμε με το χέρι και μερικές φορές μέσα στις αντραγίδες (αγκάθια). Αυτή η γυμναστική ήταν για να δυναμώσει η μέση και τα δάκτυλα των χεριών. Επίσης, όταν έπρεπε να σκαλίσουμε τις αργασές, δηλαδή φασόλια, σουσάμι, βαμβάκι, μποστάνια έπρεπε να κόψουμε τα χόρτα που φύτρωναν με τις σκαλίδες (τσάπες). Και εκεί γυμναζόταν πάλι όλη η οικογένεια.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwnGHXWHGSIlLbMERPgDEoWR0rTYeYfmY44HmmhB8R-vFa-8JUcL_MHi13_JWp__A95P9Xm-G3IHTYHW_tsRWIgguZJMP9F6eQci6hhwN2SBWyC8ckTFBxwHiWmostWnsZSK99SylI7o0/s1600-h/image_thumb15.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 378px; height: 264px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwnGHXWHGSIlLbMERPgDEoWR0rTYeYfmY44HmmhB8R-vFa-8JUcL_MHi13_JWp__A95P9Xm-G3IHTYHW_tsRWIgguZJMP9F6eQci6hhwN2SBWyC8ckTFBxwHiWmostWnsZSK99SylI7o0/s400/image_thumb15.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426076093064831586" /></a><br />
<em>Αλώνισμα.</em><br />
Ένα άλλο είδος γυμναστικής ήταν όταν αλωνίζαμε το σιτάρι, το κριθάρι και το μιγάδι (σιτάρι και κριθάρι μαζί). Σ’ αυτή τη γυμναστική έπρεπε να κάνουμε κύκλους γύρω γύρω με τα γαϊδουράκια συντροφιά και με τα βόδια πάνω στη δικάνη επί δύο τρεις μέρες μέσα στο αλώνι. Αυτό το είδος γυμναστικής ήταν να δοκιμάσουμε την ισορροπία στον εγκέφαλο, συμμετείχε δε όλη η οικογένεια.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCBFFy64QwLQWeg5VDC10PIUk-jXhbITPfLSgWcXxUZgePHRhaqD5hj97xTKOJ5Kbi6D-FsjkANRODkPQtNQVOAYlbKfNwPrAei2_e3r-axLk3yM51-WzLZ9_-LPvUFTzXTCRqmIIbU_8/s1600-h/agrotiki+zoi.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 312px; height: 350px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCBFFy64QwLQWeg5VDC10PIUk-jXhbITPfLSgWcXxUZgePHRhaqD5hj97xTKOJ5Kbi6D-FsjkANRODkPQtNQVOAYlbKfNwPrAei2_e3r-axLk3yM51-WzLZ9_-LPvUFTzXTCRqmIIbU_8/s400/agrotiki+zoi.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426261378709516002" /></a><br />
<em>Από την αγροτική ζωή: "Μεσημέρι", ξυλογραφία του Α. Τάσσου.</em><br />
Για τις γυναίκες αγρότισσες υπήρχε και άλλο είδος γυμναστικής όταν έπλεναν τις κουρελούδες και τα χράμια που έφτιαχναν οι ίδιες στον αργαλειό (λάκκο) και πήγαιναν στο ρυάκι που τότε είχε νερό σχεδόν όλο το χρόνο. Για να γίνει καλή πλύση χρησιμοποιούσαν την κοπανίδα έτσι δυνάμωναν τα μπράτσα ώστε να είναι δυνατές για τις αγροτικές δουλειές.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic514FJr_ADR_qkrkZZySsCgluiETim1XOijMMOw9V0TI9wk9WZJFeSqHEuX53ZJHIlx6RIO9fxNnERhUI-pIgWPhrWNH6rLHLa7cQfMxf7UCqtJyPtLNM_7TRTWR7bYcCjvr48-wsvOc/s1600-h/imagesCA213Z2U.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 81px; height: 91px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic514FJr_ADR_qkrkZZySsCgluiETim1XOijMMOw9V0TI9wk9WZJFeSqHEuX53ZJHIlx6RIO9fxNnERhUI-pIgWPhrWNH6rLHLa7cQfMxf7UCqtJyPtLNM_7TRTWR7bYcCjvr48-wsvOc/s400/imagesCA213Z2U.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424050672763809426" /></a><br />
<em>Και ο χερόμλος δυνάμωνε τα μπράτσα.</em> <br />
Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Ο αγρότης οδηγώντας όλα τα αγροτικά μηχανήματα τελειώνει το όργωμα, τη σπορά και τη συγκομιδή μόνος του. ‘Ετσι η αγρότισσα και η υπόλοιπη οικογένεια έμειναν άνεργοι, αλλά και χωρίς γυμναστική. <br />
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα κέντρα αδυνατίσματος και γυμναστικής τα λεγόμενα BODY LINE. Μόνο που για να κουνήσεις τα χέρια και τα πόδια για να γυμναστείς πρέπει να πληρώνεις, ενώ τότε ήταν εντελώς δωρεάν.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εμ Ατσκιώτς, εμ τζαναμπέτς</strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Σταύρος τραγάρας</strong> <br />
<br />
<strong> Το χρηματιστήριο</strong> <br />
<br />
Να σας πω τ’ μαύερ τν αλήθεια, εγώ δε σκάμπαζα στάλα τι πράμα ήνταν τούτο το χρηματιστήριο. Άκουμνα που το λέγαν και νόμζα που ήνταν το μέρος που κόβαν τα μεταλλίκια, τς μονέδες να πούμε, τά φράγκα ντε. Αλλά κουβέντα σντ γκουβέντα το έμαθα. Έναι λέγ’ εκειόνο το μέρος που σε δίν’νε παράδες. Το λέγαν στο γκαφενέ, το ήλεγε η τηλεόρασ, το ήλεγε ο Καραγκούν΄ς, εκείν’ η σουπιά που αμολέρεν’ μελάν’ και δε ντο πίστευα. « -Μπρε αχμάκ’δες, που είσαστε μόνε για τα μουστοκούλ’κα, τι με τζαμπνίζτε δωνά, πού ακούστκιε μαθέ να σε τρατέρνε τζάμπα παράδες, ντιπ βόδαρ είστε μπλια; Τι καυκιές πορδούκλικ’ έναι τούτες οι κουβέντες;» τς ήλεγα. « –Βόδαρος είσαι και φαίνεσαι και καπνίγ’ς κολοκ’θιά ξερή με καβαλίνα μέσα, κι άμα δε γλέπς πέρα απ’ τ’ μύτε σ’ άν’ξε τα παρά όξω» με λέγ’ ο γκμπάροζεμ. « –Αφού μπρε βάγ’ς ένα χ’λιάρκο και παίρενς ένα κατομύργιο, καυκιές έναι;» με ξαναλέγ’. Αλλά πού εγώ, δε τς πίστευα. Τς αλεκόντ’ζα, τς αλεκόντ’ζα ώσοπ το άκσα κι απ’ τον πορδυπουργό μας το γκύριο Σημίτ κι από κειόνα το ντίμιο άθρωπο το Γιάννο το Μπαπαντωνίο. Επίτευγμα σε λέγ’ τς κυβέρεν’σης το χρηματιστήριο και τώρα με τν Ευρώπ θα τρώτε με κσα χλιάρια. Επίτευγμα κι επίτευγμα, ούλ’ μαθέ το διαμερνιένταν. Θκιοί μας έναι οι επιχειρηματίες ήλεγε ο κύριος Καραμαλής, κι άμα είμαστε εμείς απάν το χρηματιστήριο θα νήνταν ακόμα πιο σαπάν. Μόνε γ’εκείν’ οι κουκουέδες οι μπολσοβίκαρ γκρινιάζαν, ότι και καλά ούλα τούτα έναι ματσαραγκιές για να φάνε τς παράδες τ’ κόζεμ, αλλά ποιος τς ακούγ’, μαργάν’δες αθρώπ’, ούλο το γκατακλυσμό φέρνε. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRc-58552Ik4OYJ6PX6DdYht8HC8XebdqnC17bCsXTNvU5WpkQIaPAlfETv7gi_5S8pzdH_GvCNbGSGwiBexRbq8wxVzSFj44LIga9PHvfArDho8F-HC-2hfd_Mf692_D89csj1eVt4SE/s1600-h/Scan10661.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 261px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRc-58552Ik4OYJ6PX6DdYht8HC8XebdqnC17bCsXTNvU5WpkQIaPAlfETv7gi_5S8pzdH_GvCNbGSGwiBexRbq8wxVzSFj44LIga9PHvfArDho8F-HC-2hfd_Mf692_D89csj1eVt4SE/s400/Scan10661.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419971145415907890" /></a><br />
<br />
Ε, μη ντα πολυλογώ κιόλας, με ντουμπάραν κι αγόρασα μαθέ κι εγώ μετοχές. Μωρέ τι θάμα θαμάτων ήνταν εκειό. Σήμερα έκαμνε ένα πεντακοσάρκο η μια, μεθαύεργιο έκαμνε δέκα χ’λιάρκα. Ανεμοτσουτσφίδα. Ούλ’ ανεπαπαρδώνταν σα ντα γύφτκα σκεπάρνια. « -Μπρε χωριανοί εδιέτς που παγαίνομ εμείς μαθέ θα ναγοράσομ πολυκατοικία» « –Μπρε τι πολυκατοικία, βαπόρ δε λες καλύτερα;» « -Ε και ποιος χάν’ μαθέ αφού κερδίζομ εμείς;» « -Μπρε μπονσούλιακα, ούλ’ κερδίζνε, γιατί εδιέτς που αυγατίζνε οι δλειες, αυγατίζ και το μαξούλ’ και το μοιράζντεν οι μέτοχ’».<br />
Σκώνω π’ λέτε ούλ’ τς παράδες, πλω και τα πρόβατα, πλω και τα χωράφια κι αγοράζω μετοχές. Όχ’ θα κάθομαι να σταλίζω και να ξεσταλίζω, αφού μπορώ να απλώνω τν αρίδα μ’ σα ντον αγά. Κι γ’ άλλ’ το ίδιο. Ούλ’ ξεκάμαν τς δλειες τς κι αγοράσαν κομπιούτερ. Οι γι’ αργάτες μαθέ γυρεύαν εκατό χ’λιάρκα μεροκάματο και ντούκου το μπαρά. Οι δασκάλ’ παρατθήκαν και τα παιδέλια γυρίζαν μές τα σοκάκια σα ντα γαβάρκα ούλ’ τ’ μέρα και μαλώναν για τς μετοχές, όπως παλιά για τς ομάδες. « –Πιο καλός έναι ο ΔΟΛ» ήλεγε το ένα. « –Άντε μπρε κούτλαρε, ΠΑΝΑΦΟΝ και ξερό ψωμί» ήλεγε το άλλο. Μια μέρα που λέτε με πόνιε η κλια μ’ και παγαίνω στο γιατρό. « –Δε μπορώ τώρα, παρακολουθώ Σοφοκλέους» με λέγ’ ο γιατρός. « –Μπρε γιατρέ μαθέ πονεί η κλια μ’» τον λέγω. <br />
« –Και έναι βρε η κλια σ’ πιο πολύτιμ απ’ τα ΓΚΟΥΝΤΙΣ; Άντε από δωνά». Αμ ο παπάς; Σταμάτσε που λέτε να λειτουργά, είχε βάλ’ ένα πισί απάν στν αγιατράπεζα κι έδινε εντολές στ Σοφοκλέους (πισί για όσεν’ δε νογούνε, λένε μαθέ τον κομπιούτερα). Μάθαμ μαθέ και ξεν’κιές κουβέντες, σα ντο μουαγιέ, το λιμιτάπ, το λιμιντάον, μη λογαριάγ’ς. Ας έναι καλά ο πορδυπουργός μας ο κύριος Σημίτς, καλός άθρωπος, χόρτασε μετοχές ο κόζμος.<br />
Αλλά ένα ντέβερ αρχίσαν να πέφτνε οι μετοχές. Πέφταν πέφταν και δε σκώνταν, σα ντ ξερή ντ γέρου με το συμπάθειο, που ήλεγε κι η γιαγιά μ η Βωτώ. Γινήκαν μαθέ ανέμ και σούφεν’. Άρχισε ο κόζμος να στρουχουμδίζεται. Ούλ’ ήνταν σα ντα πεκομένα τ’ αρνιά. Ξύψαν τα μάγλα τς. Μογάλ κατφόρα. Μετοχή σε λέγ’ που έκαμνε τριγιάντα χ’λιάρκα πήγε τρακόσες δραχμές. Πούλιες παλιά ένα ταυρί οχτακόσες οκάδες κι έπαιρνες μετοχές και τώρα με τς ίδιες τς μετοχές άμα τς ξαργύρωνες ήπαιρνες ένα αυγό. Ε και καλά το ταυρί να γίν’ κριγιάρ, άντε βετούλ’, άντε να γίν’ όρεν’θα. Αλλά αυγό, που ακούστκιε, ούτε σντ γερμανοκατοχή. Πάντως εδώ έναι το κουμπί. Εγώ που κατβάζ το κεφάλιε μ’ το κατάλαβα. Πρέπ να μπαντέχ’ς. Πού ξέρς, σε λέγ’, γίντεν και θάματα. Μπορεί σε είκοσ γή σε τριγιάντα χρόνια να ξαναπάρς πίσω τς παράδες σ’. Αλλά ο κόζμος έναι πέντε βόδια δυο ζοβγάρια. Δε νογά. « –Μπρε αγαθούλιακα, τς έδωκα εγώ φραγκούδια ζεστά μαθέ σα ντον ήλιο και θα μπαντέχω τριγιάντα χρόνια για να τα πάρω πίσω;» με λέγ’ ένας. «Σκάνταλο» τσατσάρζε ένας άλλος. «Κλέφταρ, μαφιόζ, λωποδύταρ, λήσταρχ’». Ούλο τέτοιες παλιοκουβέντες άκγιες για τς αθρώπ που πασκίζνε για το λαό, με το συμπάθειο, και έναι και σοσιαληστές. Αλλά μπορείς μαθέ να περιβρείς το γκόζμο; Αλλά σιντίκ αχαριστία και γαδουριά. Μπίζελα κορμιά. Βρίζνε τς αθρώπ άδικα. Δε στμέρνε μπλια τίποτα. Δε σκέβντεν ότι τώρα έχνε το ντίτλο τ’ Ευρωπαίου, μόνε σκέβντεν που χάσαν τα φράγκα τς. Αφού βγαίν’ κοτζάμ πορδυπουργός και τς λέγ’ «Πετύχαμ το στόχο μας και πήγαμ τν οικονομία δεκεί που θέλαμ», τίποτα εκείν’. « –Μπρε κουμούσναρε π’ κάμενς τ’ σαπνάδα μες το γδι, τι σε φταίβ ο πορδυπουργός, γή κειος ο τίμιος άθρωπος ο Γιάννος; Άμα δεν ήθελες να μην έπαιζες. Άμα σε πει δηλαδής ένας να μπρουμτήσεις μες το πγαδ, εσύ θα μπρουμτήσεις;» λέγω σε ένα. «Έναι γή απατεώνες γή ανίκαν’» με ξαναλέγ’. « –Μπρε τι ανίκαν’ με λες, τούτεν’ έχνε κι απ’ το γκώλο μάτια. Άμα είσαι εσύ τζογαδόρος σε φταίβ η κυβέρνησ;» « –Μπρε τι τζογαδόρος, εγώ δεν έπιασα ποτές χαρτιά στα χέρια μ’» « –Μπρε μπας και ήνταν τζογαδόρος ο μπαμπάς σ;» τον λέγω. «Όχ’ δεν ήνταν» «Ο παπούς σ’;» τον ξαναλέγω. «Ούτε ο παπούζεμ έπαιζε, αλλά ένας προπάποζεμ έμαθα ήνταν καλός σντ μπρέφα». «Νάτο» τον λέγω. «Αυτός ο προπάπος έφταιβε. Δεν άκσες που τώρα που διαβάσαν το ντιενέγ’, σε λέγ’ για ούλα τα κοσούρια φταίβνε τα γονίδια; Αχ μαύρε τα γονίδια σ’ σε ντ γκάμαν ντ μπαλιοδλειά όχ’ ο πορδυπουργός» τον λέγω. Γι αυτό χωριανοί τσιμδιά λαλιά κι άμα τα γονίδιά σας δεν έναι τς προκοπής αλλά για το μπλόργο, να μη ντα βάζτε με το γκάθε τίμιο σοσιαληστή. Μόνε να παρακαλάτε να βρούνε οι γιατροί τν ανωμαλία μπ δέρεν’ τα γονίδιά σας, να τ’ θεραπέψνε και τότε να δγείτε παράδες στο χρηματιστήριο. <br />
<br />
Ο τζαναμπέτς<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>………ΤΩΝ ΑΠΟΓΕΝΟΜΕΝΩΝ</strong><br />
<strong>Θανάσης Παχνέλας.</strong> Έσβησε και ο θρυλικός δράκος. Ο δράκος με την καρδιά μικρού παιδιού. Ευθύς, ανυπόκριτος, λεβέντης. Ότι είχε να πει, το έλεγε κατά πρόσωπο. Άνθρωπος αγωνιστής, κοινωνικός, δημοκράτης. Ήταν πάντα μέσα στις κουβέντες του μακαρίτη του πατέρα μου, αφού ήταν αδελφικοί φίλοι. Τα διάφορα περιστατικά της ζωής τους, τις αγωνίες των εφηβικών χρόνων τους, τη ζωή στο ναυτικό, το σκληρό αγώνα για την επιβίωση, τα γνωρίζω από πρώτο χέρι. Ανάστησε πολλά παιδιά, όλα άξια του πατέρα τους και καμάρωσε πολλά εγγόνια. Άνθρωπος αξιόλογος, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της αγωνιστικής παρουσίας του στο πέρασμά του από αυτή τη ζωή. «Γλέντι συνεχισθεί. Καταφθάνουν οι 40 δράκοι, με τον αρχιδράκο Αθανάσιο Παχνέλα». Αυτό το μήνυμα έστειλε στην Ατσική από τα κρατητήρια της Μύρινας όπου ήταν φυλακισμένος μαζί με αρκετούς συγχωριανούς επί γερμανοκατοχής επειδή ξεφόρτωσαν ένα φορτηγό με σιτάρι που είχαν αρπάξει οι Γερμανοί από τα σπίτια των Ατσικιωτών. Και από τότε έμεινε το όνομα δράκος. Αγαπημένε δράκο και αρχιδράκο, η Ατσική έγινε φτωχότερη χωρίς εσένα. Καλό σου ταξίδι. Στη γυναίκα του Ελένη, στα παιδιά του και σε όλους τους συγγενείς του, θερμά συλλυπητήρια.<br />
<strong>Γιώργος Τραγάρας.</strong> Πάει και ο Γιωργούδαρος. Πολύ νέος, αλλά «ο Χάρος δε βγαίν’ ποτέ καμπαχετλής», όπως μου έλεγε σε ανύποπτο χρόνο για ένα άλλο χωριανό που είχε πεθάνει κι αυτός νέος. Άνθρωπος ευχάριστος, καλαμπουρτζής, της παρέας. Πανέξυπνος και καλόκαρδος διηγείτο τις ιστορίες του με ένα μοναδικό τρόπο. Αυτοσαρκαστικός, δεν δίσταζε να παραδέχεται τα κατά τη γνώμη του ελαττώματά του, με τρόπο που τον έκανε πολύ συμπαθητικό. Άνθρωπος της δουλειάς και του μόχθου, εργάστηκε σκληρά από μικρό παιδάκι, παρά τη φυσική αναπηρία του, όμως δεν πρόλαβε να χαρεί τους καρπούς των κόπων του. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, κατέβηκε στην πλατεία την ίδια μέρα που είχε βγει από το νοσοκομείο και ενώ είχε αφόρητους πόνους και γνώριζε τη σοβαρότητα της πάθησής του, άρχισε να λέει τα αστεία του και μας έκανε όλους να ξεκαρδιστούμε στα γέλια. Το κενό που αφήνει αυτός ο σπάνιος άνθρωπος είναι πραγματικά δυσαναπλήρωτο. Γειά σου «αξά», καλό κατευόδιο. Στο γυιο του, στα αδέλφια του και στους συγγενείς του, ευχόμαστε να ζήσουν να τον θυμούνται. <br />
<strong> Γιάννης Κομνηνίδης.</strong> Νέος σχετικά, ο αγαθός και καλόψυχος Γιάνναρος, βρήκε τραγικό θάνατο σε τροχαίο ατύχημα, όταν ενώ ήταν πεζός παρασύρθηκε από αυτοκίνητο, στο δρόμο προς τη Δάφνη. Η γνωστή καλοσυνάτη του φιγούρα δεν θα υπάρχει πια στην Ατσική. Ακάματος εργάτης, δουλευτής από τους λίγους, έβγαζε το ψωμί του με τον ιδρώτα του προσώπου του. Ακακος σαν το αρνί, άνθρωπος του θεού στην ουσία όχι μόνο κατ’ όνομα, γέμισε με θλίψη τους Ατσικιώτες η είδηση του θανάτου του. Εχε καλό ταξίδι Γιάννη. Ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.<br />
<strong>Nικόλας Σουσαλής.</strong> Ο καλός γείτονας έφυγε για πάντα. Ψηλός και λεβεντόκορμος με το αργό αρχοντικό του βάδισμα, ακτινοβολούσε σοβαρότητα και κύρος. Ήταν ένας μειλίχιος άνθρωπος, μια ψυχούλα, από αυτούς που βλέπεις και αναρωτιέσαι αν έχουν άραγε θυμώσει ποτέ στη ζωή τους. Άνθρωπος φύσει ευγενικός, έβλεπε μόνο τη δουλειά του και δεν δημιουργούσε ποτέ προβλήματα σε κανέναν. Ενα δείγμα ανθρώπου από αυτά που ολοένα γίνονται και πιο σπάνια, ένας τζέντλεμαν με όλη τη σημασία της λέξης. Εργατικός ως τα τελευταία του, λιγομίλητος, σοφός. Καλό σου ταξίδι μπαρμπα Νίκο, καλέ άνθρωπε, καλέ γείτονα. Έκανες καλά παιδιά και εγγόνια που θα τιμήσουν τη μνήμη σου. Νά’ναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. <br />
<strong>Νίκη Μυρμήγκια.</strong> Από το Προπούλι. Έσβησε η στωική και καλή Νίκη. Μια ζωή γεμάτη αγώνα και αγωνίες, αλλά και αποφασιστικότητα. Άγια γυναίκα, η τυπική «μάνα κουράγιο». «Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων».<br />
Αλλά και ανάταση και η ανάσταση, μόνο που έβλεπε το γάργαρο γέλιο στο πρόσωπο του λεβέντη Άρη, αλλά και των άλλων παιδιών της. Καλή και ελεήμων, το «έλαιον θέλω και ου θυσίαν» της Αγίας Γραφής, γι’ αυτήν ήταν «θυσίαν προσφέρω και μόνον θυσίαν». Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τη σκεπάζει. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς της.<br />
<strong>Μάλαμα Μουστάκα.</strong> Μάλαμα όνομα και πράμα. Ταπεινή αθόρυβη καλοσυνάτη, ένα φτωχό λουλουδάκι του αγρού, αλλά με μεθυστικό άρωμα. «Τη ταπεινώσει τα υψηλά και τη πτωχεία τα πλούσια». Αυτή η φράση της Αγίας Γραφής ήταν βίωμα για την Μάλαμα. Βαρκούλα ήσυχη που έκανε το καθημερινό ταξίδι της σε γαλήνια και γνωστά νερά. Ιερή λιτότης, ιερή σιωπή. Στην αδελφή της Ερμιόνη που της συμπαραστάθηκε ηρωικά στις δύσκολες στιγμές και στους συγγενείς της, τα θερμά μας συλλυπητήρια. <br />
<br />
<strong> Κώστας Τρύπος.</strong> Από τις Σαρδές. Δεν τον γνώριζα. Απλώς είχαμε στείλει την εφημερίδα μας σε κάμποσους ανθρώπους από τα χωριά του Δήμου μας, και σ’ αυτά τα ονόματα ήταν και το όνομα του Κώστα Τρύπου. Η εφημερίδα επιστράφηκε με τη σημείωση πάνω της, «απεβίωσε». Μια εφημερίδα που έφτασε αργά. Πόσα πράγματα σ’ αυτή τη ζωή δεν φτάνουν αργά !!! Ένας άνθρωπος που ζούσε σε διπλανό χωριό και ποτέ δεν τον γνωρίσαμε, αλλά μάθαμε για την ύπαρξή του, όταν έπαψε να υπάρχει. Στην πολυκατοικία που μένω ζούσε και ένας άνθρωπος με την οικογένειά του, ο οποίος πέθανε εδώ και πεντέξι χρόνια. Συνεχίζουν λοιπόν να έρχονται στο όνομά του γράμματα, έντυπα κομμάτων, λογαριασμοί, κλπ. Στην αρχή το θεωρούσα άσχημο πράγμα. Μετά το ξανασκέφτηκα και λέω ότι μάλλον είναι καλό. Γίνεται χωρίς να έχουν την πρόθεση βέβαια οι αποστολείς των γραμμάτων, ένα είδος μνημόσυνου, αφού κάθε που βλέπει κανείς, ψάχνοντάς τα γράμματά του, το όνομα του πεθαμένου, θέλοντας και μη τον σκέφτεται. Στο καλό λοιπόν Κώστα Τρύπο κι ας μη σε ξέραμε. Λημνιός ήσουν, Σαρδιανός ήσουν, δε μπορεί παρά να ήσουν ένας καλός άνθρωπος. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Mια επιστολή της Μαρίας Βαγιάκου – Μουλαρά</strong><br />
<br />
«Φωνή της Ατσικής» χρόνια πολλά<br />
Έκλεισε ήδη ένας χρόνος από την ημέρα που πήραμε για πρώτη φορά στα χέρια μας τη «Φωνή της Ατσικής». Η πρώτη πολύ ευχάριστη έκπληξη έγινε γρήγορα μια μεγάλη αγάπη. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι δεν υπάρχει σήμερα Ατσικιώτικη οικογένεια που δεν περιμένει με ανυπομονησία την «εφημερίδα μας». Αυτή μας ενημερώνει, πλουτίζει τις γνώσεις μας, μας προβληματίζει, μας διασκεδάζει, μας ταξιδεύει νοσταλγικά πίσω στα παλιά, στα περασμένα αλλά πάντα αγαπημένα και ποτέ ξεχασμένα. Έβγαλε απ’ τα συρτάρια φωτογραφίες, πρόβαλε πρόσωπα και γεγονότα και πλημμύρισε τις καρδιές μας με συγκίνηση, με ένα τρόπο μοναδικό, που θα τον ζήλευαν σίγουρα πολλές μεγάλες εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας. <br />
Η «Φωνή της Ατσικής» έγινε ένας λαμπρός συνδετικός κρίκος όλων των Ατσικιωτών είτε αυτοί βρίσκονται στη Λήμνο, είτε στην Αθήνα, είτε σε μακρινές χώρες του εξωτερικού. Μας μεταφέρει πίσω στη γενέθλια γη (ή στη γη των προγόνων – τους νεότερους) και φέρνει σε μας «το βοριά του χωριού μας, τη μυρωδιά του χώματος μετά τη βροχή, το κύμα του Αγιαρμόλα», όπως λέει και ο πρόεδρός μας. Φέρνει σε μας τα παιδικά μας χρόνια, αλλά και τη σύγχρονη πραγματικότητα, τους χωριανούς μας, τους γείτονές μας, τους φίλους μας.<br />
Ανακαλύπτουμε κάθε φορά με έκπληξη και θαυμασμό πόσο σπουδαίος είναι ο γείτονάς μας, ο άνθρωπος της διπλανής μας πόρτας, ο ήρωας της ζωής. Νομίζω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστικό της επιτυχίας της: ΒΛΕΠΕΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ ΤΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΤΟΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΙΜΑ. Έτσι όλοι εμείς οι μικροί και καθημερινοί, νιώθουμε ευπρόσδεκτα μέλη μιας σπουδαίας ομάδας. Νιώθουμε ότι σε κάθε έκδοσή της γίνεται πράξη ο λόγος του ποιητή και δοξάζεται «ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας». <br />
Η εφημερίδα του χωριού μας, επίτευγμα του Συλλόγου μας, μετουσιώθηκε από προσωπικό δημιούργημα του κ. Σταύρου Τραγάρα σε προσωπικό φίλο όλων μας. Σταύρο σ’ ευχαριστούμε. Φωνή της Ατσικής, Χρόνια Πολλά.<br />
<br />
Απάντηση: Μαρία λεν την Παναγιά, Μαρία λεν και σένα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ατσκιώτκιες συτχιές</strong><br />
<br />
<strong>* Δίν’ στο γκώλο τ’ αγέρα </strong>= Πάει βόλτα, πάει για διασκέδαση και όχι για καμιά δουλειά. Λέγεται ειρωνικά. «Τι κάμεν’ στν Αθήνα; Εμ τι λογιά. Πήγε να δώκ’ στο γκώλο τ’ αγέρα».<br />
<strong>* Αδιαφόρετο πράμα </strong>= Ο άνθρωπος ο αδύνατος, αλλά και ο αδύναμος. «Ντιπ αδιαφόρετο πράμα έναι κειος ο γιος σ’. Ίσα ίσα π’ κνει τα ποδαρέλια τ’». <br />
<strong>* Έναι για τς αλεμονάτες.</strong>= Απαξιωτική έκφραση για κάποιον που θεωρείται ανίκανος για μια δουλειά. Ίσως να εννοεί ότι είναι κάποιος ικανός μόνο για να κυνηγά αλεμονάτες. Αν είναι έτσι, σας πληροφορώ ότι έχει μεγάλο λάθος γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα να κυνηγάς αλεμονάτες. Αυτά ως ειδικός στο κυνήγι του αλεμονάτη, ή για να είμαστε πιο ακριβείς στο κυνήγι των νεοσσών του αλεμονάτη που στη Λήμνο λέγονται «αλεμονατούδια». Αυτά τα πουλιά, που κανονικά λέγονται ανεμολάτες (άνεμος + ελαύνω, δηλαδή κωπηλατώ), κάνουν τις φωλιές τους μέσα σε τρύπες από χαλάσματα σπιτιών, σε απόκρυμνους βράχους, γενικά σε απρόσιτα μέρη. Όταν είμαστε παιδιά, μάλλον διαβολόπαιδα, σκαρφαλώναμε όπου είχε φωλιά αλεμονάτη, δηλαδή «αλεμονατιά» και πιάναμε τα αλεμονατούδια, για να τα παίξουμε, αφού αυτά δεν τρώγονται. Τα αλεμονατούδια είναι κατάλευκα, εν αντιθέσει προς τους ενήλικες αλεμονάτες που έχουν χρώμα που φέρνει προς το καφετί. Και βέβαια τα δόλια είχαν κακό τέλος στα χέρια μας. Χρησιμοποιείται και η έκφραση «έναι μόνε για τ’ αλεμονατούδια τα αμάλλιαστα». «Ε, ο καμένος ο πλαράς ο Μχάλ’ς, μόνε για τς αλεμονάτες έναι». <br />
<strong>* Π’δά τς αλογόμαντρες </strong>= Πηδά τις αλογόμαντρες. Οι αλογόμαντρες είναι οι ψηλοί φράχτες, στα Λημνιά «αψλοί πέριορ’». Για ανθρώπους σε άριστη φυσική κατάσταση. «Μωρέ τι γέρασε με λες, αυτός π’δά τς αλογόμαντρες». <br />
<strong>* Θα κάμ’ αλ’σά να τον γκεράσ’ </strong>= Θα φτιάξει αλυσιά και θα του την κεράσει. Αλ’σά είναι το διάλυμα ποτάσας σε νερό, που εμβάπτιζαν τα σταφύλια πριν τα απλώσουν στον ήλιο για να γίνουν σταφίδες. Και βέβαια είναι δηλητήριο. Λέγεται για κάποιον, τον οποίο δεν τον πολυσυμπαθούνε. <br />
<strong>* Θέλ’ αμδέλα </strong>= Θέλει αμμουδιά, μαλακό χώμα. Για τους τεμπέληδες και καλοπερασάκηδες. «Αμ ο Σταύρος δεν έναι για τα δύσκολα, θέλ’ αμδέλα». <br />
<strong>* Έσκαβε τ’ αμπέλ’.</strong>= Και εννοείται κουράστηκε πολύ. Για κάποιον που καθόταν και άρα δεν πρέπει να είναι κουρασμένος. «Σα φράπα έναι η μούρε τ’. Εμ μαθέ έσκαβε τ’ αμπέλ’. Ούλ’ τ’ μέρα κατ’ απ’ τ’ σκαμνιά». <br />
<strong>* Πήρε τ’ ανάπλαγα </strong>= Έφυγε πολύ γρήγορα και έφτασε στο βουνό. Λέγεται για κάποιον που φοβήθηκε πολύ και έτρεξε να φύγει, ή για κάποιον που τρελάθηκε και «πήρε τα βουνά». «Μη με φορτώνεσαι γιατί θα πιάσω κάνα κοντοστέλ’ και θα πάρ’ς τ’ ανάπλαγα». «Ώσπου να γυρίσω να διω είχε πάρ’ τ’ ανάπλαγα».<br />
<strong>* Ανασέρεν’ το μούστο </strong>= Βγάζει, ανασύρει, από το πιθάρι το μούστο. Λέγεται για νιόπαντρο, ή για κάποιον που χαίρεται τις χαρές του έρωτα. «Πού χάθ’κε μαθέ ο Ν’κόλας και δε φαίνεται. Α ξέχασα πόναι νιομπαντρεμένος, θα νανασέρεν’ μαθέ το μούστο».<br />
<strong>* Άν’ξε τα παρά όξω </strong>= Άνοιξε τα μάτια σου να δεις καλύτερα. Επιτιμητική εντολή για κάποιον που δεν είδε κάτι ενώ ήταν πολύ εμφανές, ήταν σαν να λέμε «μες τα μάτια του». «Όχα, άν’ξε τα παρά όξω, μαθέ κοτζάμ καρέγκλα δεν ντ’ είδες και κούντλησες απάνε τς;». <br />
<strong>* Θα νανάψνε φούρεν’.</strong> Δηλαδή θα ανάψουν φούρνοι. Υπονοεί ότι κάτι είναι άχρηστο και θα χρησιμοποιηθεί σαν προσάναμα. Αυτόν τον ιδιωματισμό δεν τον γνώριζα, τον έμαθα τώρα, όταν χρησιμοποιήθηκε από ένα συγχωριανό για την εφημερίδα μας, τη μέρα που έφθασε στην Ατσική με το ταχυδρομείο. Είδες λοιπόν συμπαθέστατε συγχωριανέ ότι τίποτα δεν είναι άχρηστο, τίποτα δεν πάει χαμένο. Μόνο επειδή η εφημερίδα μας βγαίνει κάθε τρίμηνο και ίσως ανάψεις παραπάνω από μια φορά τον φούρνο σου, θα το έχουμε υπ’ όψη μας να σου στέλνουμε δύο τεύχη κάθε φορά. Επίσης η εφημερίδα μας εκτός από χρήσιμη στο προσάναμα, ήταν η αιτία να πεις αυτή την ωραία «συτχιά», που την καταγράψαμε. Σ’ ευχαριστούμε πολύ, ειλικρινά, χωρίς καμιά δόση ειρωνίας. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ</strong><br />
<br />
<strong>Τα γέλια της μικρής πλατείας</strong><br />
<br />
Νάτα πάλι τα γέλια της μικρής πλατείας<br />
Όπως τα φοβάσαι<br />
Ύπουλα και χαιρέκακα<br />
Και τα χαλίκια που κλωτσάς<br />
Θριές της μαντικής <br />
Που αναγγέλουν <br />
Την περιφρόνηση των παραδομένων<br />
Νάτα πάλι τα γέλια της μικρής πλατείας<br />
Που κάποτε δε σ’ ένοιαζαν<br />
Εσέ το νηστευτή<br />
Που μπήκες από μόνος σου<br />
Στο γύργαθο<br />
Παραλυμένος απ’τη ματιά της Μέδουσας<br />
Κι ας ήξερες πως ήτανε ανέκαθεν θνητή.<br />
<br />
Σταύρος Τραγάρας <br />
<br />
<strong>Σύναξις</strong><br />
<br />
Έρχεται κάποτε ο καιρός<br />
που οι σιωπηλοί λαμβάνουν θέσεις.<br />
Τότε εξακοντίζουν τα βέλη του Λόγου,<br />
ελκύουν τις στρατιές των ποιητών<br />
και όλα τα αγαθά έργα των αιώνων.<br />
Αγρυπνία ψυχών συντελείται.<br />
Και η Χρύση, Λευκή, Ανεμόεσσα,<br />
Ληιονίς Αχειροποίητος,<br />
τα τρυφερά της εδάφη προσφέρει για έδρανα.<br />
<br />
Ιωάννης Ψάρρας<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ<br />
Μεταξύ σοβαρού και αστείου</strong><br />
<br />
<strong>Ονοματολογικά προβλήματα σοσιαλισμού</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtl7Kg2wDkUPy_EK87WlAAC_Vd_zlzRpnYAHCOVkN2yi3TumcsXdpLnyyYpqjPMRtzVb_pSoNI2DWW3oRILlLmtw0iWHTKnfclEb6Wmu7RnEUQZScm7vjXs95r-hfVwBGj6OK7vJq3BIU/s1600-h/imagesCAE94PM0.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 102px; height: 130px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtl7Kg2wDkUPy_EK87WlAAC_Vd_zlzRpnYAHCOVkN2yi3TumcsXdpLnyyYpqjPMRtzVb_pSoNI2DWW3oRILlLmtw0iWHTKnfclEb6Wmu7RnEUQZScm7vjXs95r-hfVwBGj6OK7vJq3BIU/s400/imagesCAE94PM0.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426080213317871090" /></a><br />
<em>Ντον Γκρέκο Σοσιαλόνε </em><br />
Eπειδή η λέξη σοσιαλισμός έχει παραχρησιμοποιηθεί από διάφορους και δεν αποδίδει από μόνη της όλο το μεγαλείο του δικού μας, μεγάλος προβληματισμός προέκυψε για το τι ακριβώς σοσιαλισμό έχουμε και πώς αυτός πρέπει να ονομάζεται. Θα μπορούσαμε π.χ. να τον ονομάσουμε «εφοπλιστικό, ή καπιταλιστικό σοσιαλισμό». Μια άλλη ιδέα είναι να ονομασθεί «πλουτοκρατικός ή χρηματιστηριακός σοσιαλισμός». Μια ιδέα που ρίχνουν μάλλον εχθροί της σοσιαλιστικής κυβέρνησής μας για ονομασία «σοσιαλισμός των απατεώνων» την απορρίπτουμε γιατί μπορεί να μην είναι και όλοι τους απατεώνες. Ούτε και η ονομασία «ανύπαρκτος σοσιαλισμός» σαν αντιστάθμισμα του πάλαι ποτέ «υπαρκτού» είναι τόσο δόκιμη, γιατί η λέξη ανύπαρκτος ενέχει το στοιχείο του ουδέτερου, ενώ για τη δημιουργία του δικού μας υπάρχει και συμβολή και πρόθεση και σχέδιο. Άλλοι κακόβουλοι προτείνουν τον όρο «σοσιαλισμός των κολλητών» για τους τόσους κολλητούς, φίλους, γνωστούς, παρατρεχάμενους, κλπ, που γεμίζουν τις βουλευτικές και υπουργικές έδρες, και τις λίστες από τις δουλειές που δίνονται και τα δισεκατομμύρια που μοιράζονται. Βεβαίως και δεν συμφωνούμε με αυτόν τον όρο. Μερικοί προτείνουν το «μαζοχιστικός σοσιαλισμός», καθότι εμείς που τους ψηφίζουμε, τους κάνουμε και κριτική. Υπάρχουν εν πάση περιπτώσει πολλές ιδέες, όπως «αντιλαϊκός σοσιαλισμός», «νεοφιλελεύθερος σοσιαλισμός», «θατσερικού τύπου σοσιαλισμός», «σοσιαλισμός των ψευτών και συναφών αποβρασμάτων», «ακροδεξιός σοσιαλισμός», «νεοπλουτίστικος σοσιαλισμός», «εργολαβικοεκδοτικός σοσιαλισμός», «σοσιαλισμός των λαδοπόντικων», «σοσιαλισμός και δυο αυγά Τουρκίας», «σοσιαλισμός είσαι και φαίνεσαι», «σοσιαλισμός να σας βρει» κλπ. <br />
Όπως καταλαβαίνετε είναι δύσκολο να καταλήξει κανείς, όμως επειδή το ΠΑΣΟΚ είναι ένα δημοκρατικό και σοσιαλιστικό κόμμα, μπορείτε να χρησιμοποιείτε όποιο ορισμό θέλετε.<br />
<br />
<strong>Αλλαγή συμβόλων στη Νέα Δημοκρατία</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVR1tSF-DeIvlAO__POIvxufpAjzmup91nu1cm0Akx9jxg4HDyKx3CO6XKv7KHdW1857WVq2X1Nds8yVsRLuGjMke3nBhvSy14YJrMQ5uZvvHJCBMQ-ffi4YzyIGxlLEdGKki44NvWmcE/s1600-h/imagesCAMOV0LS.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 104px; height: 99px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVR1tSF-DeIvlAO__POIvxufpAjzmup91nu1cm0Akx9jxg4HDyKx3CO6XKv7KHdW1857WVq2X1Nds8yVsRLuGjMke3nBhvSy14YJrMQ5uZvvHJCBMQ-ffi4YzyIGxlLEdGKki44NvWmcE/s400/imagesCAMOV0LS.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426077176162256322" /></a><br />
Συζήτηση έχει ανοίξει και στη Νέα δημοκρατία για την ανάγκη αλλαγής του πυρσού ως συμβόλου του κόμματος. Πολλοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να επανέλθουν σε πιο κλασσικά σύμβολα αντιπροσωπευτικά της παράταξης, όπως η σβάστικα, σύμβολο δικαιοσύνης, όμως άλλοι θεωρούν ότι μπορεί να παρεξηγηθεί μια τέτοια απόφαση και να θεωρηθεί ως ναζιστικό. Παρόμοιοι προβληματισμοί υπάρχουν και για σύμβολα – σημαίες της δεξιάς παράταξης όπως το σήμα της τετάρτης Αυγούστου και ο καιόμενος φοίνικας της 21ης Απριλίου. Οι πιο νεωτεριστές θεωρούν ότι πρέπει η παράταξη να απεμπλακεί από το παρελθόν και να υιοθετήσει νέα σύμβολα, όπως π.χ. ένας φαλλός σε στύση για να δίνει το σημειολογικό συνειρμό του τι θα ακολουθήσει όταν καταλάβει την εξουσία το κόμμα. Άλλοι προτείνουν για σύμβολο την πετσέτα μπάνιου του Άρη, άλλοι το μπουζούκι του Ψωμιάδη και άλλοι, προφανώς Μητσοτακικοί, μια γαβάθα με τα περίφημα ντολμαδάκια της Μαρίκας. Μερικοί που ανήκουν στους πολύ θρησκευόμενους της παράταξης, προτείνουν ως σύμβολο την φωτογραφία του Αρχιεπισκόπου να κραδαίνει μία αστυνομική ταυτότητα. Υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν να συνδυάσουν το παλιό με το καινούργιο και προτείνουν ένα στέμμα πάνω από το κεφάλι του αρχηγού και οι Ηρακλειδείς του στέμματος να είναι ξανθές καλλίγραμμες κοπέλες της παράταξης που θα φορούν μαγιό τάνγκα. Πάντως η συζήτηση συνεχίζεται στο κόμμα, το οποίο μας έχει συνηθίσει στην πολιτική υψηλού επιπέδου. <br />
<br />
<strong>Ο εφιάλτης της Αλέκας</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4r95tCJ2wCcFP4OD1ECbbuaFIZzv8eYp2a4_5MMUXoSXiisqJ85he_5wfIabeEDUGGn1tKZ0QxDyZWlfnM-rDpTTJgadVG_3iZUT_cZ7LeYV8eVAm7fwae1Ki0GmfIUpT07ixo8Cd3I0/s1600-h/%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%97%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 145px; height: 275px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4r95tCJ2wCcFP4OD1ECbbuaFIZzv8eYp2a4_5MMUXoSXiisqJ85he_5wfIabeEDUGGn1tKZ0QxDyZWlfnM-rDpTTJgadVG_3iZUT_cZ7LeYV8eVAm7fwae1Ki0GmfIUpT07ixo8Cd3I0/s400/%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%97%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426078090434400658" /></a><br />
Στο ιστορικό αυτό κόμμα καμιά αλλαγή συμβόλων δεν συζητείται. Σφυροδρέπανο και ξερό ψωμί. Όλες οι δυνάμεις του κόμματος έχουν επικεντρωθεί στο πώς θα επικρατήσει ο κομμουνισμός σε όλη την υδρόγειο, κάτι που βέβαια είναι ιστορικώς σίγουρο, σύμφωνα με την μαρξιστική θεωρία, αλλά να τώρα τελευταία υπήρξε μια ελάχιστη κάμψη του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος και όσο νά’ναι χρειάζεται μια κάποια μεγαλύτερη προσπάθεια. Όμως από σίγουρες πληροφορίες που έχω, ένας εφιάλτης ταλαιπωρεί συχνά πυκνά στον ύπνο της την συντρόφισσα Αλέκα. Βλέπει ότι μετά την παλινόρθωση του κομμουνισμού στην Ρωσσία, το κομμουνιστικό καθεστώς να εντάσσει τη Ρωσσία στο ΝΑΤΟ. Αυτός ο εφιάλτης την προβληματίζει έντονα και ζήτησε τη γνώμη της συντρόφισσας Λιάνας Κανέλλη, η οποία της συνέστησε τον πνευματικό της για να ξορκίσει το διαβολικό όνειρο.<br />
<br />
<strong>Βρέθηκε η λύση στον Συνασπισμό</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU-8M7rDir0kRAAPQ769XW2-jmVoClLAuCYgMV2FDV-3i2BnltL4LLkK6sLgs7eKn1-55u3kzdXlEj0jYNBLXS0S-fz-vImz2t7lHt5cx9RCb29uwRs84yX45GfL7L3UDz3S2fG0RHNj0/s1600-h/imagesCAQLE1XH.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 124px; height: 105px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU-8M7rDir0kRAAPQ769XW2-jmVoClLAuCYgMV2FDV-3i2BnltL4LLkK6sLgs7eKn1-55u3kzdXlEj0jYNBLXS0S-fz-vImz2t7lHt5cx9RCb29uwRs84yX45GfL7L3UDz3S2fG0RHNj0/s400/imagesCAQLE1XH.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426081653051173250" /></a><br />
Κατόπιν ενδελεχούς μελέτης σε ανώτατο επίπεδο για το πώς θα αυξηθούν τα ποσοστά του Συνασπισμού, κατέληξαν στην ενδεδειγμένη λύση. Να παρουσιάσουν την κυρία Δαμανάκη στο έμβλημα της παράταξης την ώρα που τη μαστιγώνουν, ή που την καίνε ζωντανή, ή που την απαγχονίζουν, ή τέλος πάντων θα βρούνε τον τρόπο που να την τιμωρούν. Έτσι ο κόσμος θα χαρεί τόσο πολύ που οι περισσότεροι θα ψηφίσουν Συνασπισμό.<br />
<br />
<strong>Οι κρίκοι των αρραβώνων</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiT8_83I_gGjwKP4RWArB3gdEPyyWfJxUiF45DdG-rZMm_HuXDAN-rvOO7Hm2PvxrlQxVREPzkdOhWT0lc_eJsPZw2FWb3SbmeJMBEAqIz4ZM4RtKJ5D_axGIfdGTSoj9U-LkHpEYFfXI/s1600-h/%CE%91%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CF%89%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiT8_83I_gGjwKP4RWArB3gdEPyyWfJxUiF45DdG-rZMm_HuXDAN-rvOO7Hm2PvxrlQxVREPzkdOhWT0lc_eJsPZw2FWb3SbmeJMBEAqIz4ZM4RtKJ5D_axGIfdGTSoj9U-LkHpEYFfXI/s400/%CE%91%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CF%89%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426082541963254386" /></a><br />
Να μην ξανακούσω τη λέξη “κυριλές”. Γιατί προσεχώς θα δείτε ένα πραγματικό κυριλέ να σαρώνει στις εκλογές. Εγώ θέλετε να σας δώσω την εξήγηση; Γιατί καθρέφτη στο σπίτι σας δεν έχετε; <br />
<br />
<strong>Το κόμμα του Κυρίου Κυρίου Χρήστου Παρασκευαϊδη</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDVAcDQ87GCQuy0xYe78cxNqWCkjb4zh3laQx-WBH-ksP95yNB5wJj_5U88P77Pndz9t33mF6TFXRJrPmu0dOCcfMgJFVpaTw9WofUkVUq9UKeAPtiVXTCNdaXfba13b-CtbN0QbyH2tA/s1600-h/xristwofv8l%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 316px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDVAcDQ87GCQuy0xYe78cxNqWCkjb4zh3laQx-WBH-ksP95yNB5wJj_5U88P77Pndz9t33mF6TFXRJrPmu0dOCcfMgJFVpaTw9WofUkVUq9UKeAPtiVXTCNdaXfba13b-CtbN0QbyH2tA/s400/xristwofv8l%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426086118760426610" /></a><br />
Ποιοι νάναι; Ποιοι νάναι;<br />
Είναι μια γάτα αυτός!!! Μαυρόγατα. Και είστε κάτι μπουμπουνοκέφαλοι όσοι νομίζετε ότι θα κάνει το κόμμα της εκκλησίας!! Ή όσοι νομίζετε ότι δεν θυμάται ή ότι δεν ήξερε τάχα μου τι γινόταν κάποτε, κάπου, από κάποιους. Ο Κύριος Κύριος Παρασκευαϊδης και ξέρει σε ποιο κόμμα ανήκει και για ποιο κόμμα εργάζεται και ούτε έχει ανάγκη να φτιάξει καινούργιο. Ποιο είναι αυτό το κόμμα; Αφήστε την φαντασία σας να δουλέψει ένα δευτερόλεπτο. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η “Λημνία γη” (μέρος πρώτο)</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7P8LJGUIrKYfedarHFp_jCDKRRP4h3IMgfXO0qBw3Wf2QFmu7_lamrEAXqpw9JeMc_HaPKeumNQDjBu8wzJ044Um8LYNqUpxUrCgh586KeKfDA5KysbWxuUvw4FmwTgRfd36eGqO_9w4/s1600-h/Scan10591.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7P8LJGUIrKYfedarHFp_jCDKRRP4h3IMgfXO0qBw3Wf2QFmu7_lamrEAXqpw9JeMc_HaPKeumNQDjBu8wzJ044Um8LYNqUpxUrCgh586KeKfDA5KysbWxuUvw4FmwTgRfd36eGqO_9w4/s400/Scan10591.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419406020361290882" /></a><br />
<strong>Γράφει η φιλόλογος Ευτυχία Κτιστάκη – Τραγάρα </strong> <br />
<br />
Η Λήμνος ήταν φημισμένη από την αρχαιότητα για τη “Λημνία γη”, το χώμα με τις σπουδαίες θεραπευτικές ιδιότητες. Οι άνθρωποι κατέφευγαν σ’ αυτή αναζητώντας βοήθεια και παρηγοριά σε κάθε δύσκολη και βαριά ασθένεια ή επιδημία. <br />
Η “Λημνία γη” χρησιμοποιήθηκε ως αιμοστατικό σε τραύματα και ρινορραγίες. “Θεραπείας αίματος αναγωγή”. Ήταν άριστο στυπτικό - αντισηπτικό για την θεραπεία των δυσεπούλωτων πληγών. Ως αλοιφή γύρω από τα μάτια ανακούφιζε τις φλεγμονές από τους πόνους και έλεγχε τις εκροές και τους όγκους τους. Ανακατεμένη με ξίδι πινόταν σε περιπτώσεις εμέτων και αιμοπτύσεων. Ακόμα πινόταν σε περιπτώσεις ανωμαλιών της σπλήνας και των νεφρών καθώς και για τη ρύθμιση της έμμηνης ρύσης. Ήταν φάρμακο για δηλητήρια – δαγκώματα φιδιών και άλλων ερπετών, ή άγριων ζώων και τσιμπίματα θαλάσσιων οργανισμών .“Δύναμιν αντιδότου θανασίμων φαρμάκων πινομένη συν οίνω και παραληφθείσα εξεμείσθαι αναγκάζει τα δηλητήρια. Αρμόζει δε προς τας των θανασίμων ιοβόλων και θαλασσίων πληγάς και δήξεις” (Διοσκουρίδης). Επίσης βοηθούσε στις ψυχικές παθήσεις, καταπολεμούσε τον πυρετό, ήταν χρήσιμη στις δυσεντερίες, στη λύσσα και στη γάγγραινα. Προληπτικά χρησιμοποιήθηκε κατά της πανώλους και της ελονοσίας. Ήταν γενικά η βάση για όλα τα αντίδοτα.<br />
Η πίστη για τις θαυματουργικές ιδιότητες της “Λημνίας γης” είχε θρησκευτική προέλευση. Η Λήμνος θεωρείται το νησί του Ηφαίστου επειδή εκεί κατέπεσε όταν τον κατακρήμνισε από τον Όλυμπο ο Δίας. Αφού στριφογύριζε στον αιθέρα για μέρες, μέσα σε θύελες, κατέληξε στον Μόσυχλο (σημερινά Θέρμα) με σπασμένα πόδια. Την πτώση του ακολούθησαν τρομερός κεραυνός και τεράστια αστραπή, που γέννησαν την επί γης φωτιά. Σύμφωνα με το Γαληνό, το μεγάλο γιατρό του 2ου αιώνα μ.Χ., “ο λόφος (που έπεσε ο Ήφαιστος) φαίνεται να είναι καθ’ όλα όμοιος με τόπο που έχει κατακαεί και στο χρώμα και στο ότι τίποτα δε φυτρώνει εκεί….Όλος ο λόφος είναι φαλακρός και ούτε δέντρο υπάρχει, ούτε πέτρα, ούτε φυτό, αλλά μόνη η τέτοιου είδους γη”. Με την “τοιαύτην γην” λοιπόν θεραπεύτηκαν τα κατακερματισμένα μέλη του Ηφαίστου. Έτσι αυτό το συγκεκριμένο χώμα, σαν δώρο από τον Ήφαιστο, απέκτησε τις μόνιμες “μαγικές” θεραπευτικές αξίες.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilRzyibOVo8YHcBqA6rCOq6qM-fkPobSk07JYgyI7N9rwcXrImayrxOG4uXq3kLyZ4qah0PdplJOMlppWUoI45M7R9yjP1F8DHwhn1AJsHK-2Pj7cj6_NOqZDXs6w_cDzFQxSXsPLYczw/s1600-h/imagesCA17HGAT.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 120px; height: 65px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilRzyibOVo8YHcBqA6rCOq6qM-fkPobSk07JYgyI7N9rwcXrImayrxOG4uXq3kLyZ4qah0PdplJOMlppWUoI45M7R9yjP1F8DHwhn1AJsHK-2Pj7cj6_NOqZDXs6w_cDzFQxSXsPLYczw/s400/imagesCA17HGAT.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424043797201691826" /></a><br />
<em>Σφραγίδες της Λημνίας γης της οθωμανικής περιόδου.</em> <br />
<br />
Υπάρχει και η αρχαία μαρτυρία του μεγάλου τραγικού ποιητή Σοφοκλή στη διασωθείσα τραγωδία του “Φιλοκτήτης” για τη θεραπευτική δύναμη της “Λημνίας γης”. Η ιστορία έχει ως εξής: Οι Αχαιοί πηγαίνοντας στην Τροία πέρασαν από τη νησίδα Χρύση, η οποία με το πέρασμα των χρόνων “κατεπόθη υπό των κυμάτων”. Εκεί λατρευόταν η ομώνυμη θεά Χρυσή. Ο Φιλοκτήτης, ο βασιλιάς της Μελιβοίας, ενώ προσπαθούσε να δείξει στους άλλους το βωμό της ντόπιας θεάς δαγκώθηκε από “ύδρο”, δηλαδή νεροφίδα. Δυστυχώς η πληγή του εξελίχθηκε σε γάγγραινα και η δυσοσμία που απέπνεε ήταν ανυπόφορη. Γι’ αυτό το λόγο οι σύντροφοί του εγκατέλειψαν τον ήρωα στη Λήμνο, αφήνοντάς του ορισμένα εφόδια καθώς και τα όπλα του, που ήταν σπουδαίο δώρο του Αχιλλέα, για να κυνηγά. Διέμενε σε μια σπηλιά στην περιοχή της Ηφαιστείας, γνωστή έως σήμερα ως σπηλιά του Φιλοκτήτη. <br />
Σύμφωνα με την παράδοση, που ακολουθεί ο Σοφοκλής, ο Φιλοκτήτης εγκαταλείφθηκε στη Λήμνο από τους Ατρείδες για να πεθάνει. Όμως υπάρχει παράλληλα και μαρτυρία πως αφέθηκε για να θεραπευτεί από το ιερό θαυματουργό ίαμα, τη “Λημνία γη”. Ο Φιλόστρατος κατηγορηματικά αναφέρει “ιαθείναι δε αυτόν (τον Φιλοκτήτη) αυτίκα υπό της βώλου της Λημνίας, εις ην λέγεται πεσείν ο ¨Ήφαιστος”, δηλαδή ότι ιάθηκε ο Φιλοκτήτης αμέσως από το χώμα της Λημνίας γης, στην οποία, όπως παραδίδεται κατέπεσε ο Ήφαιστος. Και ο Φιλοκτήτης έδωσε στη Λήμνο την ονομασία “Άκεσα”, δηλαδή θεραπεύτρια, “επειδή εν Λήμνω ιάθη”. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg53vP62mstYLZIzv-3QeGvKZn6gwstrfvWTJl-ls1C2_Msu84rYH-tjnUY0iGL5lMkVOfVDthu_1fRFMpKFORDeiBwoMPUZe97AJADWy4bJ_Prvbj1LYxPmqSWvWicchcKLxcKaBNWD2I/s1600-h/Scan10087.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 263px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg53vP62mstYLZIzv-3QeGvKZn6gwstrfvWTJl-ls1C2_Msu84rYH-tjnUY0iGL5lMkVOfVDthu_1fRFMpKFORDeiBwoMPUZe97AJADWy4bJ_Prvbj1LYxPmqSWvWicchcKLxcKaBNWD2I/s400/Scan10087.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419446509818424530" /></a><br />
Το δράμα της άτυχης ρακοσυλέκτριας Ειρήνης Ομέρ, που τραυματίστηκε όταν μαζεύοντας παλιοσίδερα εξερράγη στα χέρια της ένα γεμάτο βλήμα πυροβόλου, από αυτά που βρίσκονται διασκορπισμένα στο πεδίο βολής στο Φαρακλό, δεν έχει τέλος. Η γυναίκα που ήταν έγγυος στον έκτο μήνα και έχασε το παιδί της, που έμεινε εντελώς τυφλή και από τα δύο μάτια, που είναι παράλυτη και κατάκοιτη, μένει σε μια κατασκευή από νάυλον και ξύλα που έφτιαξε ο άντρας της Φίλιππας Ρακίπ, στην περιοχή της Λαμίας. Ο άντρας της είναι υποχρεωμένος να νταντεύει την ίδια και τα παιδιά τους που είναι μικρά. Έτσι δεν πάει για δουλειά μέχρι να δει τι άκρη θα βρει, με αποτέλεσμα η οικογένειά του κυριολεκτικά να λιμοκτονεί. Μια μέρα πήρε τηλέφωνο και κλαίγοντας είπε ότι δεν έχουν ούτε ψωμί να φάνε, ούτε πάμπερς να βάλει στη γυναίκα του. Από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν έχουν προσφέρει τίποτα απολύτως, επισήμως και ανεπισήμως τους αγνοούνε. «Το της ανάγκης δεινόν» αναφέρεται στις Τρωάδες του Ευριπίδη, δηλαδή «είναι φοβερό πράγμα η ανάγκη». Όποιος θέλει ας βοηθήσει αυτούς τους κακόμοιρους ανθρώπους, που βιώνουν μια σύγχρονη τραγωδία. Έστω και με ένα χιλιάρικο. Ας πάει σε οποιαδήποτε Εθνική Τράπεζα και να καταθέσει το ποσόν επ’ ονόματι Φίλιππα Ρακίπ, με απλή εντολή, στην Εθνική τράπεζα Λαμίας. Έτσι, για τους πεθαμένους σας…. Αποδείχθηκε ότι κανείς δεν μπορεί να περιμένει τίποτα από τους βαρβάρους που ήταν υπαίτιοι του ατυχήματος. Ας βοηθήσει ο απλός κόσμος. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ<br />
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΗΜΝΙΑΚΟ ΤΥΠΟ</strong><br />
<br />
Κωνσταντίνος Ανδριώτης - Δέσποινα Πατρίκη, ετέλεσαν τους γάμους των εν Ατσική. Από καρδιάς ευχόμεθα βίον ευτυχισμένον.<br />
Οικογ. Σάββα Κόρακα<br />
<br />
Εις την αγαπητήν μας εξαδέλφη Στέλλα Σ. Σαλαμουσά που έδωσεν αμοιβαία υπόσχεσιν γάμου με τον εξαίρετον νέον Σπύρον Κ. Κουτιτήν, εγκατεστημένον εν Γιοχάνεσμπουργκ, ευχόμεθα να φορέσουν και τα χρυσά του γάμου στέφανα.<br />
Αθηνούλα Αποσ. Βέργου<br />
<br />
Εις τον αγαπητόν μας εξάδελφο Αγοραστόν Α. Γραγρά που έδωσε αμοιβαίαν υπόσχεσιν γάμου με την εκλεκτή κοπέλα Σοφία Σαραντοπούλου, ευχόμεθα όπως γρήγορα φορέσουν και τα χρυσά στέφανα.<br />
Οικογ. Νικολ. Αρχοντίδη <br />
<br />
Τον αγαπημένο μας αδελφό Ηρακλή Ξύκη που ηρραβωνίσθη εν Αυστραλία με την διαλεχτή κοπέλα Ελένη Πλούδια συγχαίρομεν θερμότατα.<br />
Οικογ. Ευτρατίου Χαψή<br />
<br />
ΤΗΛΕΓΡΑΦΙΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΙ<br />
Εξωχώτατον Υπουργόν Εμπορικής Ναυτιλίας<br />
Αθήνας<br />
<br />
Λημνιακός Λαός ανάστατος διά την μη προσέγγισιν Ατμοπλοίου ΚΑΝΑΡΗΣ Λιμένα Μυρίνης αδικαιολογήτως καθ’ ότι επικρατεί άκρα νηνεμία στοπ. Καταγγέλομεν συστηματικήν εγκατάλειψιν Λιμένος προορισμού αγνοούντες λόγους στοπ….. <br />
Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Λήμνου<br />
Αθαν. Κουκουτός<br />
<br />
Συγχαρητήριον<br />
Τον φίλον και νεοσύλλεκτον κυνηγόν Παντελήν συγχαίρω θερμώς διά θριαμβευτικήν επιτυχίαν του παρά τον Κάκαβον, ένθα εφόνευσεν πέρδικας τρεις.<br />
Δημήτριος<br />
<br />
Εις τον αγαπητόν μου αδελφόν Βασίλειον Σαράντην που ηρραβωνίσθη μετά της εκλεκτής της καρδιάς του Ευαγγελίας Κλωνάρη εύχομαι γρήγορα να φορέσουν και τα χρυσά του γάμου στέφανα.<br />
Γεώργιος<br />
<br />
Διά της παρούσης μου εκφράζω τας θερμάς ευχαριστίας μου τόσον προς τον εν Τασμανία Αυστραλίας διαμένοντα κ. Ηρακλήν Ξύκην όσον και εις τον εν Ατσική πατέραν του κ. Ευάγγελον Ξύκην διά τας προσπαθείας άτινας κατέβαλον προκειμένου η θυγάτηρ μου Μαρίκα να μεταναστεύση εις Αυστραλίαν.<br />
Εν Δάφνη τη 21.10.1962<br />
Ο ευχαριστών<br />
Χαράλαμπος Φκιαράς<br />
<br />
ΤΟΠΙΚΑ<br />
Με την κατάργησιν των εκτάκτων μέτρων κατηργήθη και το “λεγόμενον στρατόπεδον εξορίστων Αγ. Ευστρατίου”.Ήδη ήρχισεν η απόλυσις των εν αυτώ κρατουμένων, εντός δε των ημερών θα συντελεστεί η οριστική διάλυσίς του. Ούτω η κομμουνιστική ΕΔΑ απεστερήθη της δυνατότητος ν’ ασκή δυσφημιστικήν προπαγάνδαν εναντίον της Ελλάδος…<br />
<br />
Γνωστοποίησις<br />
Φέρω εις γνώσιν των κατόχων αμβύκων (ρακοκάζανα) ότι διαθέτω καινουργή: πάτους, τοιχώματα, ψυγεία, τόξα κλπ. Με ηγκυημένην εργασίαν και τιμάς λογικάς. <br />
Χωρίον Ρεπανίδι<br />
Ματθαίος Παπαπάντος<br />
<br />
Ετελείωσαν τα χρήματα που είχαμε διά αυγά κούρνων και πόδια από νεοσσούς. Με το άνοιγμα του κυνηγίου θα παίρνει πάλι ο κ. Δημ. Κάργας πόδια κούρνων προς δραχ. 4 το ζεύγος.<br />
Εκ του Κυνηγ. Συλλόγου<br />
<br />
Η κοινότης Βάρους Λήμνου αισθάνεται υποχρέωσιν να ευχαριστήσει και δημοσία τον απερχόμενον Ιατρόν μας κ. Μανταδάκην Σταμάτιον όστις επί εξαετίαν προσέφερεν εις τους κατοίκους μας την ιατρικήν του περίθαλψιν όχι μόνον ως επιστήμων ιατρός αλλά και ως ανθρωπιστής Χριστιανός και διαφωτιστής της Εθνικής Ιδέας μας και υποστάσεως εις όλην την περιφέρειαν του Ιατρείου.Ευχόμεθα εις αυτόν υγείαν και θα μείνη αξέχαστο το πέρασμά του.<br />
Εν Βάρει τη 26.12.1961<br />
Ο Πρόεδρος της Κοινότητος <br />
Αθανάσιος Τσαρδάνης<br />
<br />
Στον αγαπητό μας αδελφό και κουμπάρο Χαράλαμπον Μανωλούκον που ετέλεσεν τους γάμους του εν Πειραεί με την εκλεκτήν της καρδιάς του Ευαγγελίαν Γρηγόρα τους ευχόμεθα κάθε ευτυχίαν.<br />
Οικογ. Χρήστου Κατσώνη<br />
<br />
Άκρως λυπηράν κατάστασιν παρουσίασε η αίθουσα της “Μαρούλας” με την προσέλευσιν μόνον 40 περίπου ατόμων για να ακούσουν την ομιλίαν του διδασκάλου κ. Μπουτλούκου, την οποίαν και ανέβαλε διά την Κυριακήν μετά την λειτουργίαν. Την ίδια ώρα όμως τα καφενεία ήσαν υπερπλήρη. Φαίνεται πως όταν μάθη κανείς ξυπόλυτος τον στενοχωρούν κατόπιν τα παπούτσια.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Αναψυκτικά «ΚΡΗΝΗ» αδελφών Κουκουλήθρα<br />
Η Δροσιά της Ατσικής</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYFouv2j4hMo9aK5q3m8ZPArWisC2FibqcmXNcpWy053YVDe0LxLvI9btUcIbjveGExDSnIw5-53qsuFj3lNjieqgsUp9rSpuFTRKuiyv6I47KxINBEVeAtTPXAb3DX7dtKKSPPK-k66A/s1600-h/Scan10663.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 237px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYFouv2j4hMo9aK5q3m8ZPArWisC2FibqcmXNcpWy053YVDe0LxLvI9btUcIbjveGExDSnIw5-53qsuFj3lNjieqgsUp9rSpuFTRKuiyv6I47KxINBEVeAtTPXAb3DX7dtKKSPPK-k66A/s400/Scan10663.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419970427812429618" /></a> <br />
Από τα μέσα της δεκαετίας του 70, η βιομηχανία αναψυκτικών «Ν. Κουκουλήθρας και υιοί Ο.Ε.» παράγει και διανέμει στην Ελλάδα τα αναψυκτικά «ΚΡΗΝΗ». Μια οικογενειακή επιχείρηση συνθέτει και ενδυναμώνει την παράδοση σε μια σύγχρονη βιομηχανία αναψυκτικών στο νησί της Λήμνου και πρωτοπορεί σε ολόκληρο το Βόρειο Αιγαίο. Η εταιρεία διαθέτει εγκαταστάσεις με άρτιο, σύγχρονο εξοπλισμό και εκτεταμένο δίκτυο πωλήσεων. Η κεντρική φιλοσοφία της επιχείρησης είναι η επίτευξη της ποιότητας, μέσα από την εμπειρία του παρελθόντος και την τεχνογνωσία του παρόντος, με απώτερο στόχο να τη γνωρίσουν και να την αναγνωρίσουν ακόμη περισσότεροι καταναλωτές στο μέλλον. Τα αναψυκτικά «ΚΡΗΝΗ» ξεδιψούν τους κατοίκους της Λήμνου και τους επισκέπτες της, ενώ τώρα αποκτούν και τους λάτρεις τους στην υπόλοιπη Ελλάδα, καθώς η μοναδικότητα της γεύσης τους προέρχεται από τους εκλεκτούς χυμούς που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή τους.<br />
Ο ιδρυτής της οικογενειακής αυτής επιχείρησης ήταν ο μακαρίτης ο Νικόλας, ο πατέρας των αδελφών Κουκουλήθρα, που έφυγε πρόωρα από αυτή τη ζωή. Ξεκίνησε αγοράζοντας τα μηχανήματα του γκαζοζάδικου από τον Ζαμπέτα του Μούδρου. Τα αδέλφια σιγά σιγά με την εργατικότητά τους αλλά και με την αγάπη και την σύμπνοια που τα διακρίνει, προόδευσαν και δημιούργησαν αυτή την ωραία επιχείρηση που κοσμεί την Ατσική μας. <br />
Τα αδέλφια Κουκουλήθρα είναι ο Θανάσης, ο Παναγιώτης, ο Στέλιος ή Στίβης, οι δίδυμοι Γιώργος και Σταύρος και ο μικρότερος Βίκτωρ. Από τα δίδυμα αδέλφια (στα Λημνιά δμάρκα) έχουν πάρει το χαριτωμένο παρατσούκλι «δμάρδες». Είναι οι αγαπημένοι δμάρδες των Ατσικιωτών. Χρυσά παιδιά, καλόκαρδα, απλά, που δεν έχουν πάρει ψηλά τον αμανέ, αλλά διατηρούν την γνησιότητα και την αγνότητα των παλιών Λημνιών. Να είναι καλά και πάντα να προοδεύουν, για να τους καμαρώνουμε.<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Παναγιώτης Ίμβρος ή καροποιός</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj3NPodk1EthKBF0VMV5JqIIbQQiJOYGC9GFsmBmI_0jW2Jw8X2MiHDMr1VX6eE3x_6odbemBfNtEue1R75QvzFEPDkCAjjAwpkJNJ6bl5OoDiJ-Oasc-gKHk49pPJ0Yct7MCfsoqa6mI/s1600-h/DSC09029.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj3NPodk1EthKBF0VMV5JqIIbQQiJOYGC9GFsmBmI_0jW2Jw8X2MiHDMr1VX6eE3x_6odbemBfNtEue1R75QvzFEPDkCAjjAwpkJNJ6bl5OoDiJ-Oasc-gKHk49pPJ0Yct7MCfsoqa6mI/s400/DSC09029.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421149867004542610" /></a><br />
<em>Ο Παναγιώτης πρώτος από δεξιά.</em><br />
Καροποιός. Ποιητική λέξη, σαν να λέμε βροχοποιός, σαν να λέμε φωτοποιός. Ποιος απ’ τους νεότερους ξέρει τι θα πει η λέξη!!! Ποιος είχε την ευτυχία να ζήσει αυτόν τον κόσμο που έφυγε και απομεινάρια του ξαφνικά φανερώνονται μπροστά μας, σαν ψήγματα χρυσού, όπως είναι αυτή η φωτογραφία, ή ένα κάρο που γερνάει εγκαταλελειμένο σε κάποια αποθήκη ή αλύπητα στο ύπαιθρο. Η φωτογραφία. Μονάκριβος ο φακός, πολύτιμος. <br />
Τίποτα δεν πάει χαμένο. Πού είναι όμως όλα αυτά τα ωραία, τα χρηστικά, τα άγια επαγγέλματα; Τα επαγγέλματα που προσέφεραν χειροπιαστές υπηρεσίες στον οικογενειάρχη βιοπαλαιστή; Πού είναι τα τεχνιτάκια, τα μαστοράκια όλων αυτών των επαγγελμάτων; Πού είναι οι καροποιοί, οι τενεκετζήδες, οι σαγματοποιοί, οι γανωματήδες, οι κατσίβελοι ή σιδεράδες, οι καρεκλάδες, οι λούστροι, οι τσαμπάσηδες ή ρετσπέρηδες. Πού είναι τα μπουλούκια, οι θίασοι, οι περιοδεύοντες παλαιστές, οι πεχλιβάνηδες, οι κλόουν; Δεν υπάρχουν. Υπέκυψαν στην λέαινα της ανάπτυξης, στο θηρίο της αναγκαιότητας. Τι βλέπουν σήμερα όσοι ανοίγουν την τηλεόραση στα τρέχοντα σήριαλ; Κουστουμαρισμένους λελέδες διευθυντές επιχειρήσεων, γκόμενες καλοντυμένες δήθεν στελέχη επιχειρήσεων, τσογλανάκια αρπακτικά γραμματισμένα δήθεν, όμως στην πραγματικότητα βαθύτατα κοινωνικώς αμόρφωτα, που το μόνο τους όνειρο είναι πώς θα πλουτίσουν με κάθε τρόπο. <br />
Συγγνώμη Παναγιώτη που παρασύρθηκα, το αφιέρωμα είναι για σένα. Η φωτογραφία αυτή είναι ένας ύμνος στον απλό άνθρωπο της εργασίας και στα λεγόμενα «επιτηδεύματα» που χάθηκαν. Στο άκρο δεξιά ο Παναγιώτης, από τα Πάμφιλα της Λέσβου. Ο Καλόκαρδος Παναγιώτης που έγινε δικός μας. Που παντρεύτηκε τη Σοφία Σουσαλή από το Κοντοπούλι και αλλάζοντας επάγγελμα ασχολήθηκε με το εμπόριο. «Εδώδιμα – αποικιακά, Παναγιώτης Ίμβρος». Που πρόκοψε, που μεγάλωσε τις δουλειές του. Που συνεχίζουν τα παιδιά του, Ασημάκης και Μαρία. Εμένα όμως εκείνο που με συγκινεί από όλα αυτά είναι ο τίτλος. ΚΑΡΟΠΟΙΟΣ. Νά’ σαι καλά Παναγιώτη Καροποιέ.<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Γεώργιος Κολτράς</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5gakBv8qaxxVcOQJ0h_Y_XUMgE-QUW8O1164eacAGi8LUZ4tsYC9hMX8L9UQQDMbnmVwX-q2ahLqt9hFv66_nOrj11goY1pHM6J5VmZhCyb0auqS0ROtgz-ehTgnN0G33qO6FYKdn9vo/s1600-h/DSC09031.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5gakBv8qaxxVcOQJ0h_Y_XUMgE-QUW8O1164eacAGi8LUZ4tsYC9hMX8L9UQQDMbnmVwX-q2ahLqt9hFv66_nOrj11goY1pHM6J5VmZhCyb0auqS0ROtgz-ehTgnN0G33qO6FYKdn9vo/s400/DSC09031.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421153018458955490" /></a><br />
Τον θυμούνται μόνο οι πολύ παλιοί, αφού πέθανε το 1944. Πρόσφυγας, από τα ιερά χώματα. Ήρθε το 1922 από την Καλλίπολη της ανατολικής Θράκης. Η μοίρα τον έφερε στην Ατσική όπου έκανε νέες ρίζες. Μπακάλης, ή αν θέλετε παντοπώλης. Το μπακάλικο οπως και το καφενείο μπορεί να χάνονται, αλλά όταν βλέπεις αυτά τα λίγα που έμειναν σκέφτεσαι ότι ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα, ίσως αναβιώσει κάποτε η αρχαία αγορά των κοινωνικών ανθρώπων. Παντοπώλης, ή αν θέλετε παντογνώστης. Αυτός που ήξερε τι κρύβει το κάθε σπιτικό. Που ήξερε να γράφει τα βερεσέδια, ακούγοντας τη κωδική φράση: «Στα μπαμπάκια». Που ήξερε να σβήνει τα βερεσέδια, να τραβά τεμπεσίρι, ρίχνοντας μόνο μια ματιά, χωρίς να χρειάζεται να ακούσει τίποτα. Μπακάλικο και οι ευωδιές του. Προπύργια αντίστασης στη λαίλαπα της λεγόμενης προόδου. <br />
Γεώργιος Κολτράς, ένας γνήσιος μπακάλης. Είχε το μαγαζί του εκεί που είναι το κουρείο του Κόμνα του Σακαδέλλη. Χρησιμοποιούσε το λουξ για να το φωτίζει τις νύχτες. Γυναίκα του η Κυριακίτσα. Απέκτησε τέσσερα παιδιά, τα τρία εν ζωή. Ο Χρήστος, η Μαρία, ο Μίμης. Ο Μίμης μας έστειλε μια καταπληκτική φωτογραφία με την τάξη του σχολείου του (1948-1949), αλλά δεν μας έγραψε τα ονόματα των μαθητών γι’ αυτό δεν τη δημοσιεύσαμε ακόμα. Γεώργιος Κολτράς. Έξυπνο βλέμμα, αντρίκιες μουστάκες, ελληνικό ήθος. Αντί μνημόσυνου, απ’ τα παιδιά του.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ</strong> <br />
<br />
Σεισμοί στο Ελ Σαλβαδόρ, σεισμοί στην Ινδία. Χιλιάδες νεκροί. Η ΔΕΗ της σοσιαλιστικής Ελλάδας απειλεί να κόψει το ρεύμα στους σεισμόπληκτους που μένουν στα κοντέινερς. Όλα για να αναβιώνουν τις μνήμες τις πικρές. Γυρίσαμε στο σπίτι μας μετά ενάμισο χρόνο. Άλλοι ακόμα έξω. Οι μνήμες μόνιμες πλέον. Οι γκρεμισμένες πολυκατοικίες. Τα συνεργεία των διασωστών στη γειτονιά μας με τα κομπρεσέρ και γύρω γύρω οι κόκκινες κορδέλες. Η πτωμαϊνη ανυπόφορη μετά λίγες μέρες. Κι ο κίτρινος λούτρινος Συλβέστρος απ’ τα δυο παιδάκια που τα έλιωσαν οι τσιμεντόπλακες στο πεζοδρόμιο για καιρό. Κι ένα βιβλιαράκι τους με ανάγλυφα σχέδια: «Το ανθρώπινο σώμα». Στη σειρά για να νοικιάσουμε οποιαδήποτε τρύπα. Στη σειρά σαν τους Εβραίους των κρεματορίων. Και η ενδελεχής ανάκριση από τους….ελεήμονες συμπολίτες που είχαν σπίτια για νοίκιασμα. Σαν τα άλογα, ή μάλλον σαν τα γαϊδούρια, μόνο στα δόντια δεν μας κοίταξαν. Ποιος είσαι, πόσο θα μείνεις, πόσες εκατοντάδες χιλιάρικα θα δίνεις το μήνα. Φύγε δεν μου κάνεις. Ο απόλυτος εξευτελισμός. Και η ιερή αγελάδα υπουργός που σύμφωνα με τα λεγόμενά της κανείς άντρας δεν την πλησιάζει από τότε που την καλαφάτιζε ο αρχηγός, να….. απειλεί ότι θα λάβει μέτρα αν συνεχιστεί η αισχροκέρδεια. Αμ δε φταίει το πήδημα του αρχηγού κακομοίρα μου, η ψυχική τσιγγουνιά σου φταίει. Γιατί κάθε ανθρώπινη σχέση είναι δούναι και λαβείν, όχι μόνο λαβείν. Και το… βρέφος που δεν είναι θείον, αλλά κουτοπόνηρο, να λέει ότι σε ένα μήνα θα φτάσουν τα κοντέινερς. Σα να είμαστε στο 1922. Να κάτσεις εσύ ρε μέσα στα κοντέινερς. <br />
Ας είναι καλά η γειτόνισσα κομμώτρια και ο οδοντίατρος γαμπρός της. Τελικά κάποιοι σώζουν την τιμή του ανθρώπινου είδους. Έκτοτε ένα καντηλάκι ανάβει μέρα νύχτα στο σπίτι. Για να θυμίζει αυτούς που έφυγαν άδικα. Για να θυμίζει αυτούς που μας πούλησαν κυνικά. Έννοια σας δεν θα σας ξεχάσουμε. Κάθε πράμα στην ώρα του. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieNW62r5vsOr5Px6fTW0CZH7nX3OMYe0SiVZCDg1afJbXn3Lgp3gWBIx43sRZiFT6IpXRpXUWDscAVsLJoAzsRTD6zn3CgIlW2vyTiNyvFxD8-_Tj_qRFUXrEP1aXPXsKZukhvegEm3iY/s1600-h/sismos.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 127px; height: 94px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieNW62r5vsOr5Px6fTW0CZH7nX3OMYe0SiVZCDg1afJbXn3Lgp3gWBIx43sRZiFT6IpXRpXUWDscAVsLJoAzsRTD6zn3CgIlW2vyTiNyvFxD8-_Tj_qRFUXrEP1aXPXsKZukhvegEm3iY/s400/sismos.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424052542055496162" /></a><br />
<em>Απ' το σεισμό του 1999. </em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Σοκάρισε το πανελλήνιο ο θάνατος του μικρού Παναγιώτη από τη Λέσβο, αλλά προπάντων η ανευθυνότητα και χοντροπετσιά της τράπεζας και του Υπουργείου Υγείας. Καιρός ήταν να εισπράξει η…. εισαγγελική ηγεσία του Υπουργείου, τον αντίκτυπο της ευαισθησίας της. « Α μιλάτε για ένα παιδάκι που είχε νομίζω καρκίνο…». Καημένη Ελλάδα, καημένοι Έλληνες!!! Πάντως μπράβο στο Νομάρχη Λέσβου κ. Βουνάτσο, που και συμπαραστάθηκε και δεν μάσησε τα λόγια του. Μπράβο και στον καταπληκτικό εκείνο ΑΝΘΡΩΠΟ, το Δήμαρχο της Γέρας, που ούτε το όνομά του δεν συγκρατήσαμε, αφού μας συγκλόνισε το πρόσωπό του που έδειχνε όλη του την εσωτερική συντριβή και δυστυχία. Αν είναι όλοι οι δήμαρχοι σαν εσένα Δήμαρχε της Γέρας, η Ελλάδα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. <br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Προς πάσης φύσεως κοπελίτσες, ου μην αλλά και σιτεμένες μεσόκοπες, καθώς και προς υπό τον πράσινον ήλιον συντρόφους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Να χαρείτε ό,τι αγαπάτε, σταματείστε πια να χορεύετε ζεϊμπέκικο. Αρκουδιαραίοι. Αρκετά πράματα ξευτελιστήκανε σ’ αυτόν τον τόπο, μην τα παραξευτιλίσομε όλα. Καθότι το ζεϊμπέκικο ανέκαθεν το χόρευαν μάγκες. Όχι γκόμενες και τσίρκουλα. Τι διάλο, έλεγε ένας γερόμαγκας, αυτοί αντί να κάνουν πολιτική ανάλυση εκεί στις τοπικές, ζεϊμπέκικο τους μαθαίνουν;<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRTTzEbFlqCQYCTb3uSjrEUD0vjre5Pgi8ZJElY6vj3qCCu34udv5aEFWSmsEqDC4r0JqjxMRVbXM2UTteQVDdde5hU6H_deSYM9Pzr53X7TAapVBMEntURZfB2lSOdJ3C2G2d2etcjM0/s1600-h/033.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 299px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRTTzEbFlqCQYCTb3uSjrEUD0vjre5Pgi8ZJElY6vj3qCCu34udv5aEFWSmsEqDC4r0JqjxMRVbXM2UTteQVDdde5hU6H_deSYM9Pzr53X7TAapVBMEntURZfB2lSOdJ3C2G2d2etcjM0/s400/033.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424037435839275938" /></a><br />
<em>Ζεϊμπέκικο, αλά Πασόκα.</em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Η συζήτηση στην τηλεόραση από όλους τους…. ειδικούς του είδους. Θέμα ένας Ρουμάνος κατάδικος μικροαπατεώνας, που ξέφυγε από τον αστυνομικό, ο οποίος πήγε να τον μεταφέρει με ταξί χωρίς να του φορά χειροπέδες. Ο κακομοίρης ο αστυνομικός τον κυνήγησε, ανέβηκε και σε ένα τοίχο, έπεσε κιόλας και έσπασε τα μούτρα του. Ο αστυνομικός στο τηλέφωνο απαντά στους…. ειδήμονες, γιατί δεν χρησιμοποίησε το όπλο του: «Δεν τράβηξα το όπλο μου, μη γίνει κανένα ατύχημα». Και οι …ειδήμονες έσκασαν στα χασκόγελα, κουνούσαν τα κεφάλια τους για το κατάντημα να πούμε της αστυνομίας, κι ότι δεν τους εκπαιδεύουν να….. σωριάζουν νεκρό πάραυτα όποιον τους ξεφεύγει, ότι κι άν έχει κάνει. Τι να πει κανείς!! Καλά έκανες φίλε αστυνομικέ και δεν πυροβόλησες και άσε τα ζόμπι να χασκογελούν. Ποιος θα μας σώσει από τους ειδικούς των καναλιών!!!<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCnnGixi-HacbD8yJ_P3f6AfEZ36ZreWjJieISHeFdxmaeQjEWlz5wl_3ZUo-quUKN33RAZOorY5DFHgZW3vpgBr8ScrZQZs4loWUO2HEQ4RiX4FdBBCe6rq8F5islVt1CHTz8piblHgY/s1600-h/imagesCAVWWBDD.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 116px; height: 116px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCnnGixi-HacbD8yJ_P3f6AfEZ36ZreWjJieISHeFdxmaeQjEWlz5wl_3ZUo-quUKN33RAZOorY5DFHgZW3vpgBr8ScrZQZs4loWUO2HEQ4RiX4FdBBCe6rq8F5islVt1CHTz8piblHgY/s400/imagesCAVWWBDD.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424068264537075250" /></a><br />
<em>Μπαμ. </em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Το ιατρικό δεκάλεπτο κάθε βράδυ στις ειδήσεις έγινε δεκαπεντάλεπτο. Κάθε βαρυπενθών κλαίει πάνω από τον φρεσκοανοιγμένο λάκκο του νεκρού του και καταριέται τους εγκληματίες γιατρούς που…έφαγαν τόσο άσπλαχνα το δικό του. Το θέμα είναι πιασάρικο και έχει μεγάλη θεαματικότητα. Σιγοντάρουν και οι υπερμορφωμένοι δημοσιογράφοι – εισαγγελείς. Συνήθως τα …εγκλήματα γίνονται στα κρατικά νοσοκομεία. Αφού οι καναλάρχες επιχειρηματίες κατέχουν όλα τα ιδιωτικά μεγάλα θεραπευτήρια, που θέλετε να γίνονται; Η τηλεόραση από τέταρτη εξουσία έγινε η πρώτη. Δικαστήριο χωρίς αντίλογο, χωρίς δικαίωμα απολογίας. Ο φασισμός σε όλο του το μεγαλείο. Άνοιξε και η όρεξη και θέλουν αποζημιώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων. Οσα έχασαν, ή δεν κέρδισαν στο χρηματιστήριο θέλουν να τα βγάλουν απ’ το θάνατο του δικού τους. Κάποτε η αρρώστια και ο θάνατος ήταν πηγή δυστυχίας, τώρα έγινε ο πρώτος αριθμός του λαχείου. Κανείς δεν σταματά αυτή την ύβρη, αυτή την ασχημία. Οι ηγεσίες των ιατρικών συλλόγων, ο υπουργός, κάποιος τέλος πάντων που έχει μυαλό σ’ αυτόν τον τόπο. Μόνο που όλοι ξεχνούν ένα πράγμα: Ότι οι γιατροί έχουν κάνει σπουδές μόνο για την ιατρική, χώρια γυμνάσια και λύκεια, χώρια σεμινάρια, συνέδρια και μετεκπαιδεύσεις στο εξωτερικό, έντεκα έως δεκαπέντε χρόνια ο καθένας ανάλογα με την ειδικότητά τους. Πέστε μου ένα επάγγελμα που έχει κάνει έστω και τα μισά χρόνια σπουδών. Και κάτι άλλο: Αν χαλάσει η ιερή σχέση γιατρού – ασθενούς, αυτός που θα την πληρώσει θα είναι μάλλον ο ασθενής. Καιρός να σταματήσει πια αυτή η αηδία.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdC6TMZsaBwkNeXvAby0WD5ojF0WebhQSRpZ3tG0_dqdR9A_K_LR9BOWNMMzioafsJL5YsXeiFmkt8eqYQWGik7Ocsr_F_cOrx2i99vY3Kct8LAyus26WJ8NgYKnunmJZwC7TuRSXYxok/s1600-h/imagesCA5OV6X1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 132px; height: 78px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdC6TMZsaBwkNeXvAby0WD5ojF0WebhQSRpZ3tG0_dqdR9A_K_LR9BOWNMMzioafsJL5YsXeiFmkt8eqYQWGik7Ocsr_F_cOrx2i99vY3Kct8LAyus26WJ8NgYKnunmJZwC7TuRSXYxok/s400/imagesCA5OV6X1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424065602314903394" /></a><br />
<em>Στην πυρά.</em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
«Το ουράνιο κάνει λιγότερη ζημιά από ένα τσιγάρο» είπε η υφυπουργός υγείας κυρία Σπυράκη. Α, γι’αυτό μερικοί καπνίζουν με τον πρωινό καφέ τους βόμβες ουρανίου!!!!<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPkl6T5qhoxtKfmJZ8funpqfRA9ZF9KwB5AnhjgWtKyAuqmrsWRsAuLxVralUUyDWBniOhyfJkux3o092SF_BjeK7XX1wL4ioPBJX6gI4rxI9C0Tnfbtd4ZsPzudeAXsUKLKF4_BZEEcA/s1600-h/imagesCAB2U3BA.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 124px; height: 83px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPkl6T5qhoxtKfmJZ8funpqfRA9ZF9KwB5AnhjgWtKyAuqmrsWRsAuLxVralUUyDWBniOhyfJkux3o092SF_BjeK7XX1wL4ioPBJX6gI4rxI9C0Tnfbtd4ZsPzudeAXsUKLKF4_BZEEcA/s400/imagesCAB2U3BA.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424045896631579698" /></a><br />
<em>Τα καθημερινά....τσιγάρα.</em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ <br />
<br />
«Κρείττον σιγάν». Αυτό είπε ο βουλευτής Λέσβου και πρώην υφυπουργός υγείας κ. Φραγκλίνος Παπαδέλλης στον πρωθυπουργό, όταν τον είχε καλέσει με άλλους βουλευτές για να ανταλλάξουν απόψεις. Και ποιος ξέρει τί άλλο είπε ο σοβαρός και έμπειρος αυτός άνθρωπος, που έχει αγανακτήσει με την συμπεριφορά μερικών μερικών μέσα στην κυβέρνηση και που λαμβάνει τα μυνήματα δυσαρέσκειας από πολλούς πολίτες για την αναποτελεσματικότητα, την ασυνέπεια και την αλαζονεία της εξουσίας. Μπράβο κύριε Παπαδέλλη. Έτσι θέλουμε να είναι οι βουλευτές κι όχι μουγγά εκτελεστικά όργανα του κόμματος. Μήπως και ξυπνήσουν μερικοί από τη νάρκη που έχουν πέσει.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnEAzj0VhPQUyFAkV3hyphenhyphenfyUHv_D70V8t77DIJiMdwcdmjaPP1s2abx_SSC2nDJxbU1xI7bb8lJwNKXwKTTf3e_fGHrTif_mFhrQ2scy0ZXbVouw7R4ziWvohQi15dahMMO935qhksxYCo/s1600-h/imagesCAAGYJRV.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 113px; height: 124px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnEAzj0VhPQUyFAkV3hyphenhyphenfyUHv_D70V8t77DIJiMdwcdmjaPP1s2abx_SSC2nDJxbU1xI7bb8lJwNKXwKTTf3e_fGHrTif_mFhrQ2scy0ZXbVouw7R4ziWvohQi15dahMMO935qhksxYCo/s400/imagesCAAGYJRV.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424066457250514546" /></a><br />
<em>Σσσσς.</em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Έκλεισαν 20 χρόνια εφέτος από την ίδρυση του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου. Μας το θύμισε ο Βασίλης Λούγκλος. Άντε να τα χιλιάσει.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN316cR383jSz9lJwKNyzOMZqLnxW0rOU693aGYfqKKTP5iKR8s_vrd7bwpNvJid-0cr-bF9eG3hTkkZQDJBHXkBh0mAJfP8bPrGNWxESByrGmUmPTTVmaTWlHkB5g3dF7wHGUg43GTHI/s1600-h/DSC09026.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN316cR383jSz9lJwKNyzOMZqLnxW0rOU693aGYfqKKTP5iKR8s_vrd7bwpNvJid-0cr-bF9eG3hTkkZQDJBHXkBh0mAJfP8bPrGNWxESByrGmUmPTTVmaTWlHkB5g3dF7wHGUg43GTHI/s400/DSC09026.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421826410611918914" /></a><br />
<em>Οι 3 πρώην πρόεδροι του Συλλόγου, Βασίλης Λούγκλος, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Στέλιος Ντινενής.</em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Η αναστήλωση και αξιοποίηση του αρχαίου θεάτρου της Ηφαιστείας είναι μέσα στα σχέδια του Υπουργού Αιγαίου κ Σηφουνάκη και ήδη έχει μπει το νερό στο αυλάκι για να αρχίσουν κάποια στιγμή τα έργα. Έχει ενταχθεί στο Γ’ κοινοτικό πλαίσιο στήριξης (ΠΕΠ) με το ποσόν των 250 εκατομμυρίων δραχμών.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdRenQKqLCP1_EUtT1W0bU0N9jGIa3fqA20N3s_f8PK5ymXjZb9ev8TdQRKe6dcKYoIYlqqvMjppGMEHshgrLAPRyWb2P5kNuVjrjX9kE0bGeRBsp8CBlAvcSSWjCrlaP4IekC-dcTM4A/s1600-h/LimnosHfaisteiaTheatrroArxaiol.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 250px; height: 213px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdRenQKqLCP1_EUtT1W0bU0N9jGIa3fqA20N3s_f8PK5ymXjZb9ev8TdQRKe6dcKYoIYlqqvMjppGMEHshgrLAPRyWb2P5kNuVjrjX9kE0bGeRBsp8CBlAvcSSWjCrlaP4IekC-dcTM4A/s400/LimnosHfaisteiaTheatrroArxaiol.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424041011373137922" /></a><br />
<em>Το θέατρο της αρχαίας Ηφαιστείας.</em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Άρχισαν δειλά δειλά συζητήσεις για αίτημα των Λημνιών σχετικά με την ίδρυση Πανεπιστημιακής Σχολής στη Λήμνο. Μάλλον δεν είναι δημοφιλές αυτό που θα πω, αλλά η Λήμνος δεν έχει ανάγκη από Πανεπιστήμιο μα από πιο βασικά πράγματα. Θα μου πείτε στην εποχή του εξευτελισμού των πάντων γιατί να μην εξευτελιστεί και η λέξη «Πανεπιστήμιο». Εδώ βρε παιδιά δεν έχουμε βρύσες να πίνουμε νερό. Δεν έχουμε αποχέτευση. Φαντάζεστε τίτλο: «Ανωτάτη Βοδοσκολή Κρηνίδας», ή «Τουριστική Σχολή Γοματίου».<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnOidD4eBZtBeROzSm8acxzcPVwBeIubOBQwkST4VNwWQxBNSq1u-V_uyPJsR34D_Mzx3AorO5obk91Mbb167ZQTnzw3vqQ_LJhAE4q5bymCHgVhExkgeUx2_CsQ0E6N1S8gEbACqXv9o/s1600-h/mantra3_JPG%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 207px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnOidD4eBZtBeROzSm8acxzcPVwBeIubOBQwkST4VNwWQxBNSq1u-V_uyPJsR34D_Mzx3AorO5obk91Mbb167ZQTnzw3vqQ_LJhAE4q5bymCHgVhExkgeUx2_CsQ0E6N1S8gEbACqXv9o/s400/mantra3_JPG%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424048926171288178" /></a><br />
<em>Ανωτάτη μαντροσκολή "Ο ΚΑΤΣΝΟΠΟΔΑΣ"</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV1HrG7FDrrRU9raqJTuaWMWeb21FAsv-wVWxR0drcGnAqfohx2ADgBmj2SA7WhtPTAZvtzpTS5HqUUHiRiM-IMgzLp3wNsWPScjdjl6OgaRm_lIhS8Q6Uon2jfi3MZ6iuAehv2p01-dk/s1600-h/imagesCA2A70ZD.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 134px; height: 88px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV1HrG7FDrrRU9raqJTuaWMWeb21FAsv-wVWxR0drcGnAqfohx2ADgBmj2SA7WhtPTAZvtzpTS5HqUUHiRiM-IMgzLp3wNsWPScjdjl6OgaRm_lIhS8Q6Uon2jfi3MZ6iuAehv2p01-dk/s400/imagesCA2A70ZD.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424049659837541666" /></a><br />
<em>Φοιτητές στ' μπανεπιστημιακή σκολή τς Λήμνος... μαθέ.</em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Το ένα φέρνει το άλλο. Βλέπω στον κατάλογο έργων που προτείνει ο Δήμος Ατσικής: Κατασκευή λιμενίσκου τουριστικών σκαφών Γοματίου, 100 εκατομμύρια. Κατασκευή λιμενίσκου τουριστικών σκαφών Παπιάς, 50 εκατομμύρια. Κατασκευή λιμενίσκου τουριστικών σκαφών Αγίου Ερμολάου, 300 εκατομμύρια. Ναι θα πηγαίνουν οι κουρούνες να… ελλιμενίζονται. Ρε μπας και γίνατε όλοι εφοπλιστές εκεί στη Λήμνο και μεις καθόμαστε και γράφουμε σαχλαμάρες; Πάντως και ο Σύλλογός μας έχει προγραμματίσει μερικές δραστηριότητες, όπως: Ίδρυση Λέσχης Σκι, αγορά μεγάρου ύψους 500 εκατομμυρίων για να κόβουμε την πίτα μας, εκδοτικό οίκο που θα εκδίδονται τα ποιήματα του προέδρου προϋπολογισμού 800 εκατομμυρίων, και το σπουδαιότερο Αστροναυτική Σχολή Ατσικιωτών προϋπολογισμού 50 δισεκατομμυρίων, που μπροστά της η ΝΑΣΑ θα ωχριά. Αμάν πια.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAKtnei-iU-gf9JJo3IP1UB2wcI3IK6BvdK6GG4PWyJ2xGCBpaE7gxL6erA4l5kWLtx7YnhzAtpSVFc1VCxS0Fhkc88fRMCVSBVCTjoMGiaas3BiAilm3FevbmDsi8fccmRLDWPqdEf_o/s1600-h/imagesCAE36S0S.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 113px; height: 134px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAKtnei-iU-gf9JJo3IP1UB2wcI3IK6BvdK6GG4PWyJ2xGCBpaE7gxL6erA4l5kWLtx7YnhzAtpSVFc1VCxS0Fhkc88fRMCVSBVCTjoMGiaas3BiAilm3FevbmDsi8fccmRLDWPqdEf_o/s400/imagesCAE36S0S.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424064975398408930" /></a><br />
<em>Μούσι.</em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Το πεδίο βολής φαίνεται ότι αποφασίστηκε να το έχουμε εμείς. Όλοι οι άλλοι παίρνουν το φιλέτο και μεις όχι απλώς τη λάπα, αλλά τα κόκκαλα. Η επιτροπή ΓΕΣ ανακοίνωσε στο Επαρχιακό Συμβούλιο που συμμετείχαν και οι Δημοτικοί άρχοντες της Ατσικής, το Νοέμβριο, ότι προκρίνεται η περιοχή Φαλακρά. Οι Ατσικιώτες ( Αρχοντίδης, Λαγός, Καλαϊτζής), αντέδρασαν , το θέμα ξανασυζητήθηκε χωρίς τους στρατιωτικούς, και μετά από συμφωνία ο Έπαρχος ανέλαβε να στείλει επιστολή στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και να προτείνεται το Σεργίτσι ή άλλο μέρος εκτός Λήμνου για πεδίο βολής. Διάβημα στο ΓΕΣ είχε κάνει και ο βουλευτής Κ. Παπαδέλλης, αλλά η απάντηση που έλαβε ήταν ότι η απόφαση θα ανακοινώνόταν το Νοέμβριο και ήταν δυστυχώς αυτή που σας αναφέραμε παραπάνω.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2cDmyLJowmsHwyI61nxf0XpRyngL5a6g0wxx9OsOLdkcYLENzeGW5qyPa4GWM0aE7MzDexeyNqDkBSxHy5adNV9dbf_4mx1fW7pdOfKIBsjLtlZvL8Hs4WrQsOL1Z6SO2RqtijI0PTiQ/s1600-h/lofoi5%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2cDmyLJowmsHwyI61nxf0XpRyngL5a6g0wxx9OsOLdkcYLENzeGW5qyPa4GWM0aE7MzDexeyNqDkBSxHy5adNV9dbf_4mx1fW7pdOfKIBsjLtlZvL8Hs4WrQsOL1Z6SO2RqtijI0PTiQ/s400/lofoi5%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424054281470146850" /></a><br />
<em>Πεδίο βολής.</em> <br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Κυκλοφόρησε και ο τέταρτος τόμος του ογκώδους πονήματος του αξιόλογου φιλολόγου Πάνου Φραγκέλλη «Λήμνος η φιλτάτη» Όπως σημειώνει ο έτερος αξιόλογος συγγραφέας της Λήμνου Θόδωρος Μπελίτσος, «διαθέτουμε πλέον μια πλήρη και τεκμηριωμένη ιστορία του νησιού. Το έργο του Φραγκέλλη αποτελεί ορόσημο και είναι το σημαντικότερο συνθετικό έργο που γράφηκε για τη Λήμνο τις τελευταίες δεκαετίες. Ο συγγραφέας στέκεται με σεβασμό στη βιβλιογραφία. Δεν αντιγράφει ξερά τα ξένα κείμενα. Σημαντικό κομμάτι του βιβλίου αποτελεί η αναλυτική παρουσίαση των ναών του κάθε χωριού. Οι ναοί που αποτελούν το κόσμημα του νησιού, αποτελούν και το κόσμημα του βιβλίου».<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Το ξέρετε ότι υπάρχει ποικιλία αμπελιού, που κάνει μαυροκόκκινα σταφύλια και λέγεται «Λημνιό»; Δεν γνωρίζω μήπως είναι το γνωστό μας «Καλαμπάκι». Πάντως φυτεύεται στους αμπελώνες της Θράκης, περιοχή αρχαίας Μαρώνειας και είναι «απόγονος» της αρχαίας «Λημνίας αμπέλου». Το διάβασα στην «Καθημερινή». <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt2qqyZySY5jE1r-cFHKSp8SXvtYWOvKV020ROBHwpPNnrPfXUpUfslAHG4_0YJuaeqtMlCzs7MFlVr0czRmwO2Vm8nTGEW1hi5PXeKDKj2xT4_s92AuQWCDDfTV9ALnYesO3SzUSqSsY/s1600-h/limnio2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 174px; height: 115px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt2qqyZySY5jE1r-cFHKSp8SXvtYWOvKV020ROBHwpPNnrPfXUpUfslAHG4_0YJuaeqtMlCzs7MFlVr0czRmwO2Vm8nTGEW1hi5PXeKDKj2xT4_s92AuQWCDDfTV9ALnYesO3SzUSqSsY/s400/limnio2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424051820458667010" /></a><br />
<em>Ναι, το καλαμπάκι είναι.</em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Όλοι στην απογραφή της 18/3/2001. Μα νομίζω μας έχουν …απογεγραμμένους.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKvxqhB8WFFJa2SyZWhusNFG092yuFRgC5E-J2HCL_c2i2o4wCbcdQlpVC2WHRZ5CY6q5fCj5I59Fec3eJ4vRuz8YX42joAIivZ5A_6mcaA2cx3CJejO3-n0_Jsi1t4uq65a4SBAuFa7U/s1600-h/db2624-big-balls.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKvxqhB8WFFJa2SyZWhusNFG092yuFRgC5E-J2HCL_c2i2o4wCbcdQlpVC2WHRZ5CY6q5fCj5I59Fec3eJ4vRuz8YX42joAIivZ5A_6mcaA2cx3CJejO3-n0_Jsi1t4uq65a4SBAuFa7U/s400/db2624-big-balls.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424064067031531874" /></a><br />
<em>Ναι, εδώ μας έχουν ...γραμμένους.</em> <br />
Τελικά αποδείχθηκε ότι όχι μόνο …απογεγραμμένους μας έχουν, αλλά κάτι χειρότερο. Αφάνταστη ήταν η ταλαιπωρία όσων αποφάσισαν να ταξιδέψουν για Λήμνο για να την ενισχύσουν με την απογραφή τους. Το «κρουαζιερόπλοιο» «ΑΛΚΑΙΟΣ» ετοιμαζόταν από τη Ραφήνα να τους πάει στη Λήμνο κάνοντάς τους κρουαζιέρα μέσω Ψαρών. Δημιουργήθηκαν φοβερές αντιδράσεις, απίστευτες σκηνές, πολλοί γύρισαν στα σπίτια τους και δεν ταξίδεψαν, η αναχώρηση καθυστέρησε, ο κόσμος πούντιασε από τον παλιόκαιρο, τις καμπίνες τις είχαν δώσει σε όποιους ήθελαν και με δυο λόγια τους χρησιμοποίησαν για άλλη μια φορά σαν ζώα. Τελικά μετά από τον κίνδυνο που διαγραφόταν να γυρίσουν όλοι στα σπίτια τους και να μην πάνε στη Λήμνο, εδέησαν οι υπεύθυνοι του πλοίου να μην πάνε μέσω Ψαρών. Μεγάλη είναι η ευθύνη των πολιτικών και των δημαρχαίων που προπαγάνδιζαν εδώ και μήνες την απογραφή στη Λήμνο και μας έπαιρναν και ξανάπαιρναν τηλέφωνα και έστελναν φαξ, αλλά δεν νιάστηκαν να εξυπηρετήσουν τον κόσμο. Μας χρησιμοποίησαν και μας, καθώς και όλους τους συλλόγους, που με τη σειρά μας δημοσιοποιήσαμε τις ανακοινώσεις τους. Την ημέρα δε της απογραφής, μια ώρα πριν φύγει το πλοίο, κανείς δεν είχε περάσει να τους απογράψει, και έπαιρναν οι ίδιοι τηλέφωνα για να σταλεί κάποιος. Παρ’ όλο που σαν Σύλλογος Ατσικιωτών διαβλέψαμε την κοροϊδία και κρατήσαμε πολύ χαμηλούς τόνους στην προπαγάνδιση του ταξιδιού αυτού, αισθανόμαστε την ανάγκη να ζητήσουμε συγγνώμη από όσους συγχωριανούς ταλαιπωρήθηκαν. <br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Σε ένα χαριτωμένο χρονογράφημά του ο γιατρός Θόδωρος Μπαβέας στην εφημερίδα «Λήμνος» του Ηλία Κότσαλη αφού δίνει τα εύσημα στους συμπαθέστατους ταχυδρομικούς διανομείς για το δύσκολο πράγματι επάγγελμά τους, καταλήγει πολύ ορθά ότι όλοι οι δρόμοι της Μύρινας πρέπει να έχουν ονόματα και τα σπίτια αριθμούς, γιατί στον 21ο αιώνα δεν μπορεί βέβαια να πηγαίνει ο ταχυδρόμος στα σπίτια των ανθρώπων τα γράμματα ρωτώντας πού μένει ο ένας και πού μένει ο άλλος, αφού εκτός από τους μόνιμους κατοίκους υπάρχουν και οι μη μόνιμοι. Αχ κύριε Μπαβέα, να ξέρετε πόσο τυχερούς σας θεωρούμε εμείς οι Ατσικιώτες!! Ξέρεις τι είναι να στέκεσαι 2 ώρες μέσα ατο κρύο, περιμένοντας τον ταχυδρόμο στην πλατεία;<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQTORQFunxrUJvjaDZqx2NndR4Not99BnMyV_P7dXEfOBd-PmYL5ymJ6rFi6eW-nSzv6M-bBin1FySNUfNTqvX2hyphenhyphenTJEuyF-RYJBrurpPkF_bBffszbWE44LDTGdXh9YrQIYa_IRmtDUA/s1600-h/imagesCACCZLNI.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 102px; height: 125px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQTORQFunxrUJvjaDZqx2NndR4Not99BnMyV_P7dXEfOBd-PmYL5ymJ6rFi6eW-nSzv6M-bBin1FySNUfNTqvX2hyphenhyphenTJEuyF-RYJBrurpPkF_bBffszbWE44LDTGdXh9YrQIYa_IRmtDUA/s400/imagesCACCZLNI.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424047694357719298" /></a><br />
<em>Ο ταχυδρόμος δεν...χτυπά ποτέ.</em><br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Έγινε λέει το πρώτο βήμα για να γίνει το ομογενειακό χωριό σε περιοχή που παρεχώρησε ο Δήμος Μούδρου. Το ακούσατε; Όχι που θα γινόταν στην περιοχή Προπουλίου. Αλλά εμάς δεν μας νοιάζει. Εχουμε το πεδίο βολής. Τουλάχιστον θα εξασφαλίσουμε καμιά ώρα θάνατο ακαριαίο. Γιατί ξέρεις τι είναι να αργοπεθαίνει κανείς στο νοσοκομείο; Μπρρρρρ. Για άλλη μια φορά μείναμε με το …. «πεδίο βολής» στο χέρι. Αντί… «πεδίο βολής» μπορείτε να βάλετε λέξη της αρεσκείας σας. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL6aL6pysV364PbeJ-l4iL5wUkiVraaag-9vYUv_1iArmaVq5W0-51EtzMmEYeiigfpx8W3vnRdRGYcCm9F2emIg-tca1_HIi5PQAXKcH6aGePv0-a4Nqpm2Y4mj2O4kIwJcpETk4_ZV8/s1600-h/imagesCAJL3G96.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 135px; height: 101px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL6aL6pysV364PbeJ-l4iL5wUkiVraaag-9vYUv_1iArmaVq5W0-51EtzMmEYeiigfpx8W3vnRdRGYcCm9F2emIg-tca1_HIi5PQAXKcH6aGePv0-a4Nqpm2Y4mj2O4kIwJcpETk4_ZV8/s400/imagesCAJL3G96.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424067361178622562" /></a><br />
<em>Α φκιάξομ τσαρντάκες.</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ....και από τον Χρήστο Τσιούτσιο </strong><br />
<br />
Επί των Μηδικών πολέμων η Λήμνος υπέκυψε στους Πέρσες, αλλά μετά την εν Σαλαμίνι ναυμαχίαν ο Μιλτιάδης απελευθέρωσεν αυτήν. Μετέσχον δε οι Λήμνιοι υπό τους Αθηναίους εις πάσαν κατά καιρούς εκστρατείαν. Εις ανάμνησιν των πεσόντων των εις Μηδικούς πολέμους εγράφη από τον Σιμωνίδην τον Κείον το ελεγειακόν επίγραμμα: «Ακμάς εστακυιάν επί ξυρού Ελλάδα πάσαν ταις αυτών ψυχαίς κείμεθα ρυσάμενοι νάσω εν αγχιάλω Σαλαμίνια α δε Δίπολις Λημνίων άμμιν τας αρετάς μνάμ’ ανέθηκε τόδε». Οπερ είναι ισάξιον του επιγράμματος διά τους πεσόντας εν Θερμοπύλαις: «Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».<br />
Τα πανέμορφα αυτά ελεγειακά δίστιχα συγκροτούν την σπονδυλική στήλη της ιστορίας του έθνους μας, δεν προβάλλουν μόνο την εθνική μας φυσιογνωμία, αλλά θεμελιώνουν και την Ελληνική μας διάρκεια.<br />
(Από την εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη, για την αναζήτηση και μεταφορά σε μας, Χρήστος Τσιούτσιος, γιατρός γυναικολόγος).<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3Y5h7WViibWTxVyqOkvBqFMCB9uJGpuPi2jkVNnAGr8vfZCYiZVBu-9lDJPtDeqAg_S5YIIpIB8kSUvLUoIn6yTu0395dIkR5ayA-ixJcf8_iUWRibblQ9EDdn-7pfKKoNq9BzIwsx2Y/s1600-h/Miltiades.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 250px; height: 345px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3Y5h7WViibWTxVyqOkvBqFMCB9uJGpuPi2jkVNnAGr8vfZCYiZVBu-9lDJPtDeqAg_S5YIIpIB8kSUvLUoIn6yTu0395dIkR5ayA-ixJcf8_iUWRibblQ9EDdn-7pfKKoNq9BzIwsx2Y/s400/Miltiades.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419609866069178034" /></a><br />
<em>Άγαλμα του Αθηναίου Στρατηγού Μιλτιάδη</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong> ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΑΤΣΙΚΗΣ</strong><br />
<br />
<strong>Προτεινόμενα έργα του Δήμου για ένταξη στο Γ’ κοινοτικό πλαίσιο στήριξης 2000-2006.</strong><br />
<br />
<br />
Α/Α Τίτλος έργου Προϋπολογισμός<br />
(Εθνικό σκέλος) Προϋπολογισμός <br />
ΠΕΠ<br />
1. Κατασκευή λιμενοδεξαμενής Ατσικής και αρδευτικού<br />
Συστήματος 2.000.000.000 <br />
2. Οδός Ατσικής – Αγίου Δημητρίου 400.000.000<br />
3. Οδός Αγίου Δημητρίου – Σαρδών 250.000.000<br />
4. Δίκτυα ύδρευσης – αποχέτευσης 200.000.000<br />
5. Ασφαλτόστρωση δρόμου Βάρους - Μπουρνιά 120.000.000<br />
6. Ασφαλτόστρωση δρόμου Ατσικής – Αγίου Ερμολάου 300.000.000<br />
7. Κατασκευή λιμενίσκου τουριστικών σκαφών Αγίου Ερμολάου 300.000.000<br />
8. Κατασκευή παιδικού σταθμού Ατσικής 100.000.000<br />
9. Κατασκευή δρόμου παράκαμψης Δάφνης 110.000.000<br />
10. Κατασκευή παιδικού σταθμού Αγίου Δημητρίου 100.000.000<br />
11. Ασφαλτόστρωση δρόμου Καταλάκκου - Γοματίου 200.000.000<br />
12. Κατασκευή λιμενίσκου τουριστικών σκαφών Γοματίου 100.000.000<br />
13. Αναδασμός στη ΒΔ Λήμνο 700.000.000 <br />
14. Φράγμα Καταλάκκου 3.000.000.000 <br />
15. Ασφαλτόστρωση δρόμου Δάφνης - Παπιάς 300.000.000<br />
16. Κατασκευή λιμενίσκου τουριστικών σκαφών Μπουρνιά 50.000.000<br />
17. Κατασκευή λιμενίσκου τουριστικών σκαφών Παπιάς 50.000.000<br />
18. Βελτίωση αθλητικών εγκαταστάσεων 60.000.000<br />
CAPut!’. Κατασκευή – επισκευή διδακτηρίων Δήμου Ατσικής 100.000.000<br />
20. Κατασκευή αγροτικού ιατρείου Σαρδών, βελτίωση αγροτικού <br />
ιατρείου Ατσικής 70.000.000<br />
ΣΥΝΟΛΟ 5.700.000.000 2.810.000.000<br />
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ 8.510.000.000<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΤΣΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ<br />
<br />
Μια συκιά μέσα στο πηγάδι</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRyMzIsvEiCvQJBtAsdO4bSDPm4YNG2SaUty995kkWE8Z3g3K6xaxN6iWqYW_iiXNs7TQw0klySTaf5NY3kfkME_iz2SqUyKOIe_6Kcd4b1smtr-OOYeDiSoF_3cUdnjHmmL7CMqMzHos/s1600-h/Scan10496.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRyMzIsvEiCvQJBtAsdO4bSDPm4YNG2SaUty995kkWE8Z3g3K6xaxN6iWqYW_iiXNs7TQw0klySTaf5NY3kfkME_iz2SqUyKOIe_6Kcd4b1smtr-OOYeDiSoF_3cUdnjHmmL7CMqMzHos/s400/Scan10496.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419412961404791794" /></a><br />
Στην αρχή ήταν τρυπανιά. Μετά έγινε πηγάδι με καλούπια τσιμεντένια. Πότιζε μπαμπάκια στην Αγιακατερίνη.Ύδρευμα, κρατήρας ζείδωρος. Με μια πετρελαιομηχανή «Μαλκότση» με μόνιμη βάση και ιμάντα. Ο αφέντης του πηγαδιού έφυγε για πάντα. Τα μπαμπάκια τελείωσαν. Στη θέση τους στάρια και καλαμιές. Το πηγάδι «μούλωσε». Μέσα φύτρωσε μια συκιά. «Η φύσις κρύπτεσθαι φιλεί» έλεγε ο Ηράκλειτος. Μακριά από την ύβριν των ανθρώπων. Κι όταν και της συκιάς ήρθε το τέλος, μετατράπηκε σε θεϊκό γλυπτό, που απλώνει τους ορφανούς κορμούς της χέρια ικεσίας στον ουρανό. (Το πηγάδι μας στην Αγιακατερίνη).<br />
<br />
<strong>Μυλόπετρες</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj7uo6G_xc-MwbbTPx_2refxNMazILO7Y6Sw5WvkaWaOhRY32JAYiy_P2ypMigyj2tDxPVz3nbnZ23Hhe8iFcvXZyNXB9ncDyNqQ0brkdgFnJjtIgDVe6241Lum5N7aN7bVnI_mwRrXhE/s1600-h/Scan10508.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 268px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj7uo6G_xc-MwbbTPx_2refxNMazILO7Y6Sw5WvkaWaOhRY32JAYiy_P2ypMigyj2tDxPVz3nbnZ23Hhe8iFcvXZyNXB9ncDyNqQ0brkdgFnJjtIgDVe6241Lum5N7aN7bVnI_mwRrXhE/s400/Scan10508.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419453189593557762" /></a><br />
Πέτρες, μυλόπετρες του σαμολαδάδικου. Το γύρισμα σταμάτησε. Ο ρόλος τους τελείωσε. Η ευωδιά του καβουρντισμένου σουσαμιού και το λεπτό άρωμα του σαμόλαδου, δεν πλανάται στον αιθέρα. Είναι εγγεγραμμένη στα κύτταρα των τυχερών που έζησαν εκείνη την εποχή. Και γίνεται αίσθηση ολοζώντανη στη θέα των αναπαυόμενων εν ειρήνη μυλόπετρων. Χωρίς καμιά άλλη διαμεσολάβηση. Μόνο με μια ματιά.<br />
<br />
<strong>Τα γλυπτά του Αγιαρμόλα</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKHL4mAWqC2v5a2CKBRc4Jn6Ijtg2fASthpmX1OX7bvzIdCEXSekDHOHrpqiZ85-BEtJj917r2bB12pSHqOIpsSFH1HtzktZCQL3Dn8e7Gi2_9fsZzv99EzvWtaUVRVOn5UNAFAeXvaZc/s1600-h/testingocr00009.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 280px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKHL4mAWqC2v5a2CKBRc4Jn6Ijtg2fASthpmX1OX7bvzIdCEXSekDHOHrpqiZ85-BEtJj917r2bB12pSHqOIpsSFH1HtzktZCQL3Dn8e7Gi2_9fsZzv99EzvWtaUVRVOn5UNAFAeXvaZc/s400/testingocr00009.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419418827913203234" /></a> <br />
Θάλασσα μαργιόλα. Του Αγιαρμόλα θάλασσα. Καμωματού και ναζιάρα. Όταν δεν φιλάς με αγάπη τα βράχια, όταν σε πιάνουν τα ντουζένια σου και οι αγριάδες, παίρνεις τη σμίλη που σου χάρισε ο Ποσειδώνας και αρχίζεις. Κι ο σύντροφός σου ο βράχος υποτάσσεται στα κελεύσματά σου. Και πλάθεις σχήματα και μορφές. Υδροροές και υδροδόχες. Κι όταν οι Υγριδόνες σου καλμάρουν κι ο Υπερίων ζεστάνει την πλάση, φαίνονται τα έργα - δώρα σου: Αλάτι πάλευκο καθάριο μέσα στα πέτρινα ιερά αγγεία σου. Αλάτι που γυρεύει τον άρτο τον Λήμνιο τον τρισήλιο. Αλάτι και ψωμί με την απλή στοργή τους. <br />
<br />
<strong>Γούρνα πέτρινη</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYH2VYfduAF0FAqUdgeG3LQswlAoK0viKIcNCBYe7KMea3Otw2gJnXaAwI0kwiZil9ypfiVPCutH_yOsFlGkU_8323IGrmomb0akaKXFpPnPRHdDRbo9SYyLYEJasGvpcZIvBL1BRlulI/s1600-h/testingocr00021.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 345px; height: 313px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYH2VYfduAF0FAqUdgeG3LQswlAoK0viKIcNCBYe7KMea3Otw2gJnXaAwI0kwiZil9ypfiVPCutH_yOsFlGkU_8323IGrmomb0akaKXFpPnPRHdDRbo9SYyLYEJasGvpcZIvBL1BRlulI/s400/testingocr00021.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419417796308967986" /></a> <br />
Γούρνα γρανιτένια σκαλιστή. Μερακλίδικη. Κειμήλιο απ’ την αδάμαστη φυλή αυτών που έφυγαν. Πέτρινος φρουρός. Ψάξτε πάνω της μνήμες αθανασίας. Μέσα στης μοναξιάς της το μεγαλείο. Δείτε τους ίσκιους που φεύγουν από τη γέρικη μα γεραρή καρδιά της. Ρίξτε λίγο νερό να μαλακώσει η πίκρα τους.<br />
<br />
<strong>Ο γιγάντινος καλαμιώνας</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-5hxJg4fGmePTJxN0_1VSj38Ehuc97ZwRb79T9PRcqRQhr-PxmtR-T_Xj05-SZSxPcY_46-LLdDvddEmD_sgQK9q38KX3vVTgAaQyUdh58IZeiYiN98qay1fq34LmGJrUQAyXf1ekcE8/s1600-h/Scan10497.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-5hxJg4fGmePTJxN0_1VSj38Ehuc97ZwRb79T9PRcqRQhr-PxmtR-T_Xj05-SZSxPcY_46-LLdDvddEmD_sgQK9q38KX3vVTgAaQyUdh58IZeiYiN98qay1fq34LmGJrUQAyXf1ekcE8/s400/Scan10497.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419422548117121522" /></a><br />
Εκεί περνούσε το ρυάκι. Εσπαζε κάθε χειμώνα και πλημμύριζε το χωράφι. Παρέμενε μια τεράστια νεροφαγίδα που το έκοβε στη μέση. Μια ρίζα καλαμιού φύτεψε ο παπούς του. Να γίνει καλαμιώνας – φράγμα. Κι ο καλαμιώνας θέριεψε κι έγινε γίγαντας και τιτάνας. Κι απλώθηκε κι έφαγε το χαντάκι και το μισό χωράφι. Και θροϊζει μεσημεριάτικα νανουρίσματα ευγνωμοσύνης για το γεννήτορά του που τώρα βρίσκεται στον ουρανό. Κι ο εγγονός παρ’ όλο που δεν ξέρει την ιστορία, προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τους ψιθύρους. (Ο καλαμιώνας και το χωράφι είναι του πατέρα μου Κώστα Τραγάρα).<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ, ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ</strong><br />
<br />
<strong>«Σχολικόν ενθύμιον»</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1DSgHAg7A_BG7kx_IXTyc3JwuahW172PTu84Fzz0wkV3_o9d3k5c2xdQ-6YOKEhJePer7XqKY6zoUe9i7ipHqRPla1w6-gyeVTQb85cTQLJrQhMzo2-jASfDmv-4haRQcHGUzW7_ujKE/s1600-h/komaki20.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 273px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1DSgHAg7A_BG7kx_IXTyc3JwuahW172PTu84Fzz0wkV3_o9d3k5c2xdQ-6YOKEhJePer7XqKY6zoUe9i7ipHqRPla1w6-gyeVTQb85cTQLJrQhMzo2-jASfDmv-4haRQcHGUzW7_ujKE/s400/komaki20.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419425878460429298" /></a><br />
Ατσική, σχολικό έτος 1961-62. Μια σπάνια φωτογραφία που μας προμήθευσε η Νούλα Μαλιάκα.<br />
Από αριστερά προς τα δεξιά. Πάνω σειρά: Γιώργος Τραγάρας, Άγγελος Καραυγουστής (?), Γιώργος Καισάρειος (?), Βάϊος Βασιλάρας, Γιώργος Κολυφέτης, Κώστας Ξυδέας, Χρήστος Ζωνάρας, Βασίλης Μπουδρός, Δημήτρης Δασοπάτης, Αντώνης Σοφιανός, Λευτέρης Λούγκλος, Δημήτρης Χλαχλάς, Αντώνης Κακμής, Νίκος Στεφανιδάκης, Γιώργος Φούντος, Θανάσης Καλονόματος. Δεύτερη σειρά: Σταύρος Κομνηνίδης, Δούκας Δεληβασίλης, Σάββας Καραγιάννης, Κώστας Ματζώρος, Μπάμπης Τσαπτσαλής, Παντελής Μαυρουδής, Γιάννης Λιμάνης, Βασίλης Τραγάρας, Βασίλης Φωτίου, Τάσος Κλωνάρης, Αντώνης Φωτηλάργιας, Παναγιώτης Κάντζος, Χρήστος Τσιμπλιαρέλλης, Κώστας Ντινενής, Μπάμπης Μουστάκας, , ο επόμενος δεν αναγνωρίστηκε, Γιώργος Καλατζής, Γιάννης Διαματάρης. Τρίτη σειρά: Βασιλική Χαρκότσικα, Σονούλα Αποστολέρη, Ζωή Σοφιανού, Μπέλα Κλωναρίδη, Φανή Καφετζή, Κωστούλα Τροχαλή, η δασκάλα τους η κυρία Φωφώ, Κατερίνα Αμάραντου, Τούλα Παντελαρούδη, Σούλα Λούγκλου, Ελένη Τσελεπή, Φιλιώ Τραγάρα, Σοφία Γιαννέρη. Τέταρτη σειρά: Πόπη Ζαζάκου, Νούλα Μαλιάκα, Αρετή Στεφανιδάκη, Μαρίκα Καλονόματου, Ξενούλα Παχνέλα, Τασούλα Φούντου, Λευτερία Κουμπουρλή, Δέσποινα Αποστολέρη.<br />
<br />
<br />
<strong>Το στόλισμα του επιταφίου</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjowmhJaPvMdjgjg9UaJ_fneP9kUO5PZn8qiHkKlf6K494D0MNYmlymSUQvsFSSsrYgsczbxt0BY1NwRITLUB2ZkD02ykELDOkzTYhfLVJhOuHFsBGmUFCbbenGCPbwatO9s1Dd7kju0E0/s1600-h/misetzi3.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjowmhJaPvMdjgjg9UaJ_fneP9kUO5PZn8qiHkKlf6K494D0MNYmlymSUQvsFSSsrYgsczbxt0BY1NwRITLUB2ZkD02ykELDOkzTYhfLVJhOuHFsBGmUFCbbenGCPbwatO9s1Dd7kju0E0/s400/misetzi3.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419428689343432098" /></a><br />
Αρχές δεκαετίας του 70. Μεγάλη Παρασκευή. Τα κορίτσια της Ατσικής στολίζουν τον επιτάφιο κατά το έθιμο. Πάνω σειρά, από αριστερά προς τα δεξιά: Ελένη Καϊτατζή, Όλγα Κάντζου, Μάγδα Σωτηριάδου, Μαρίνα Μακαρώνη, Στρατηγούλα Κομνηνίδου, η επόμενη δεν αναγνωρίστηκε, Ζωή Σοφιανού, Μαρία Ντινενή, Μαίρη Μισετζή, Δέσποινα Κατσώνη, Λευτερία Σοφιανού, Φανούλα Δεληβασίλη, Βαγγελιώ Καραγιάννη. Δεύτερη σειρά: Τούλα Τσεπέλια, Μαρία Λεκάνη, Σοφία Ναρλιώτη, Κρυσταλλία Σάλιακα, Θεανούλα Κάντζου, Κρυσταλλία Ζαϊμη, Μάλαμα Σουσαλή, Ξανθούλα Ζαϊμη, Σταυρούλα Φωτίου, Γεωργία Κοτσιναδέλη, Βαγγελιώ Καλατζή, Στέλλα Μισετζή, Ιφιγένεια Γκάνη, Έφη Γιωρνάρα, Φωτεινή Δασοπάτη, Ευγενία Σάλιακα, Στρατούλα Σωτηριάδου και μερικά κοριτσάκια που δεν τα γνωρίζουμε . Τη φωτογραφία αυτή μας την έδωσε η Μαίρη Μισετζή.<br />
Οι πανέμορφες κοπέλες της Ατσικής. Μακρινοί απόγονοι των Λημνίων γυναικών της αρχαιότητας, αυτών που ενέπνευσαν το Φειδία για να φτιάξει το άγαλμα της Λημνίας Αθηνάς, το οποίο βρίσκεται στο μουσείο της Δρέσδης. Το άγαλμα αυτό το έφτιαξε ο Φειδίας κατά τα έτη 451/450 και 448/447 π.Χ. λίγο πριν την οικοδόμηση του Παρθενώνα, βρισκόταν δε βορειοανατολικώς των προπυλαίων. Ο γιατρός γυναικολόγος κ. Χρήστος Τσούτσιος, που υπηρέτησε τη θητεία του στο 590 τάγμα πεζικού στο Λειβαδοχώρι, βρήκε στην εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη υλικό για τη Λημνία Αθηνά και μας το έστειλε. Η Λημνία Αθηνά λοιπόν είχε « κεφαλή με κυματοειδείς βοστρύχους επί της όλης κόμης, αντί κράνους διά να μην κρύπτεται το κάλλος της θεάς, οξέα χαρακτηριστικά προσώπου, υπεράνω δε όλων η αυστηρά και πνευματώδης έκφρασις. Κυριαρχεί το απαλόν των παρειών και το σύμμετρον της ρινός, κατά Λουκιανόν. Εξυμνήθη ως Αθηνά η ειρηνική». Όμορφες και ειρηνικές και οι κοπέλες της Ατσικής φέρνουν στο νου τους στίχους του Εγγονόπουλου: <br />
«Έχουν οι γυναίκες που αγαπάμε<br />
θεία την ουσία<br />
κι όταν στην αγκαλιά μας τις κρατάμε<br />
με τους θεούς και μεις<br />
γινόμαστε ένα».<br />
<br />
<strong>Πανηγύρι στη Δάφνη, 1960.</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT0sRcSaDylLVYZzBFCL0gRRWOZungq5gjk7f80QFZ9KBhwiSUo_g-KDUuD7nx9rU4zAtumvKHhue3vJaBIMJIPuIymsYMHXDki2ExMky0PMWXXBMuWfnbVJ0H4Y_Ziyt0dyP2ahcWp7Q/s1600-h/komaki18.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 313px; height: 249px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT0sRcSaDylLVYZzBFCL0gRRWOZungq5gjk7f80QFZ9KBhwiSUo_g-KDUuD7nx9rU4zAtumvKHhue3vJaBIMJIPuIymsYMHXDki2ExMky0PMWXXBMuWfnbVJ0H4Y_Ziyt0dyP2ahcWp7Q/s400/komaki18.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419426878071592514" /></a><br />
Η νεολαία της Δάφνης διασκεδάζει. Νιάτα και ομορφιά Μερικοί παίζουν με τα πεπόνια μπροστά στο φακό. Από αριστερά προς τα δεξιά: Γιάννης Βαξεβανέρης, Νάσος Τραντής, Παναγιώτης Κουτσούκης, Γιάννης Κωμάκης, Νασούλα Βεκιαρέλη, Υψιπύλη Ζαβαλά, Παναγίτσα Φκιαρά και ο άτυχος δύτης Χρήστος Τραγάρας που πνίγηκε στη θάλασσα βουτώντας για σφουγγάρια. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιάννης Κωμάκης. <br />
<br />
<strong>Αποκριές στην Ατσική (Ι)</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIIYxB-sIrmsfjEMkD6nYk-2cjuNFSvgQH9K_QUVmJAhskLOrbkqkF3p-bsAEVt15mW4AH_g-we7j-F5dsiy8wB1twJ_o9Ex3ZaeQQW_sdPPxBMu6fwWl3agsRAWsVw_Jnvc3IZFaHZW4/s1600-h/komaki21.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 265px; height: 374px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIIYxB-sIrmsfjEMkD6nYk-2cjuNFSvgQH9K_QUVmJAhskLOrbkqkF3p-bsAEVt15mW4AH_g-we7j-F5dsiy8wB1twJ_o9Ex3ZaeQQW_sdPPxBMu6fwWl3agsRAWsVw_Jnvc3IZFaHZW4/s400/komaki21.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419425112439880946" /></a><br />
Καθαρά Δευτέρα του 1967. Ο Κώστας Χλαχλάς (φουρτούνος) ντυμένος κύριος της πόλης και ο Αντώνης Φωτηλάργιας μεταμφιεσμένος σε δεσποινίδα, έχουν στολίσει ένα κάρο και δίνουν την παράστασή τους στην πλατεία της Ατσικής. Φωτογραφία της Νούλας Μαλιάκα.<br />
<br />
<strong>Αποκριές στην Ατσική (ΙΙ)</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJnSKPO0CuCRV8_ifZkgHZZ3eM3o0R3kq8w1V8-A0S5iVDBA0sXdpaCRF7_Hk77fihaGTbQQPG8ptzDpijnU_IPDU15eNZY7OiYbjcnoyHtJKvIbAK0bOXU1nCEXgS4-4W2tlLxJXozC0/s1600-h/komaki19.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 276px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJnSKPO0CuCRV8_ifZkgHZZ3eM3o0R3kq8w1V8-A0S5iVDBA0sXdpaCRF7_Hk77fihaGTbQQPG8ptzDpijnU_IPDU15eNZY7OiYbjcnoyHtJKvIbAK0bOXU1nCEXgS4-4W2tlLxJXozC0/s400/komaki19.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419424262360013858" /></a><br />
Την ίδια καθαρά Δευτέρα. Ο χορός άρχισε μέσα στο δρόμο. Από αριστερά προς τα δεξιά: Βαρβάρα Κουκουλήθρα, Νίκος Σκαφίδας, Μαρία Κουκουλήθρα, Λίτσα Κουκουλήθρα – Λαγού, Κώστας Κομνηνίδης, Αντώνης Γιαννάς, Σοφία Λούγκλου, Βαγγέλης Γιαννέρης, Νούλα Μαλιάκα, Νίκος Κουκουλήθρας (ο Πικεφής) και Αντώνης Φωτηλάργιας. Ο μικρός της φωτογραφίας είναι ο Γιώργος Σκαφίδας. Τη φωτογραφία μας την προσέφερε η Νούλα Μαλιάκα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΔΩΡΕΕΣ</strong><br />
<br />
Ο Ηρακλής Ξύκης που διαμένει στην Αυστραλία, απέστειλε το ποσόν των 500 δολλαρίων Αυστραλίας στο Σύλλογό μας και στην εφημερίδα μας. Τον ευχαριστούμε θερμά. Ποιος είναι ο Ηρακλής Ξύκης, το γνωρίζουν όλοι όχι μόνο στην Ατσική αλλά και σε ολόκληρη τη Λήμνο. Ένας άρχοντας στη συμπεριφορά και στη γαλαντομία, ένας γενναιόδωρος άνθρωπος, που ο θεός τον έπλασε για να προσφέρει. Ναι, είναι ευλογημένος εκ θεού. Σε κάθε του ταξίδι στην αγαπημένη του Ατσική, γίνεται ο καλός Αγιοβασίλης των ταπεινών. Προσφορές τεράστιες στο γηροκομείο, στον «Ηρακλή», χρήματα για την υδροδότηση του νεκροταφείου, για εκκλησίες, σε φτωχούς, εδώ, εκεί, παντού. Είμαι βέβαιος ότι ούτε αυτός θυμάται. Κι αν θυμάται ποτέ δεν καυχιέται. «Ανήρ χρηστός αιδείσθαι φιλεί» λέει ο Ευριπίδης στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι, δηλαδή «ο έντιμος άνθρωπος συνηθίζει να είναι σεμνός - ντροπαλός». Ο Ηρακλής μας έστειλε ένα πολύ συγκινητικό γράμμα και μεταξύ άλλων, γράφει: «Το 1956 άνοιξα το πρώτο μαγαζί μου στην Τασμανία. Ήμουν ο πρώτος Λημνιός που κατοίκησε εκεί, μαζί με τον αδερφό μου τον Λευτέρη. Γρήγορα όμως έκανα προσκλήσεις στους Βλώταρους, Λούγκλους, Δασοπάτηδες, κ.α. Τώρα με τους απογόνους τους είναι περίπου 65, οι περισσότεροι Ατσικιώτες. Ζούνε στο πιο νότιο μέρος της Αυστραλίας. Εγώ τους άφησα και ζω στο Σίδνεϋ. Αισθάνομαι λίγο ένοχος γι’ αυτό. Είναι όλοι τους γνήσιοι Λημνιοί και σε παρακαλώ να τους στείλεις μερικές εφημερίδες…». Άνθρωπε Ηρακλή. Νά’σαι γερός.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzwW6-LE39D0u2ryxXQTkpD5p1UFgwaeMvx2_9eXmaqgQo43k4SMG2ZbWqpg_SKub1kVbApjiAzwFbete86glK06UEOXuivwIntGD4YdmpCORjU0y7ntufBPX4AJmiHXOMCffxC532Kp8/s1600-h/DSC09033.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzwW6-LE39D0u2ryxXQTkpD5p1UFgwaeMvx2_9eXmaqgQo43k4SMG2ZbWqpg_SKub1kVbApjiAzwFbete86glK06UEOXuivwIntGD4YdmpCORjU0y7ntufBPX4AJmiHXOMCffxC532Kp8/s400/DSC09033.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421150983138830498" /></a><br />
<em>Ο Ηρακλής Ξύκης ανάμεσα στους αείμνηστους γονείς του Βαγγέλη και Ματθίλδη, το 1982, σε ένα από τα ταξίδια του στη Λήμνο για να τους δει. Στην άκρη ο αδελφός του Τάσος. </em> <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Η Μένια Γιώργου Γιαννά εις μνήμην του συζύγου της Γιώργου Γιαννά, που τόσο αγαπούσε τους Ατσικιώτες και τους Λημνιούς, προσέφερε στο Σύλλογο Ατσικιωτών και την εφημερίδα του το ποσόν των 100.000 δραχμών. Το διοικητικό Συμβούλιο την ευχαριστεί θερμά.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFkH6yX6pu1KX7PIgc932LKNsKGZLGaxP_uvL_lFNDgKUILtkjRITlGRTkOYtjt5cjUBwDl5UvYwvwxawtNtNW_Squtw2oQKYC2GWPDTEayVj_YDp0vM8NGQuGIcDEHmAQp9dRWQEFMpc/s1600-h/Scan10527.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 290px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFkH6yX6pu1KX7PIgc932LKNsKGZLGaxP_uvL_lFNDgKUILtkjRITlGRTkOYtjt5cjUBwDl5UvYwvwxawtNtNW_Squtw2oQKYC2GWPDTEayVj_YDp0vM8NGQuGIcDEHmAQp9dRWQEFMpc/s400/Scan10527.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419597521857451938" /></a><br />
<em>Ο αείμνηστος Ατσικιώτης Ζορμπάς, ο καλός φίλος Γιώργος Γιαννάς</em><br />
<br />
<br />
<br />
Η Ελευθερία Καψιδέλη εις μνήμην του συζύγου της Τάσου Καψιδέλη, προσέφερε το ποσόν των 50.000 δραχμών στο Σύλλογό μας. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου την ευχαριστεί θερμά.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizCtc0ZvESvXFpDizUM0ejZhCQjdHwBTt6mC00SaxpDl3sf2TbvM1KgZ__ntpwimJ7YJQ2PJ0IUHyohEvhO-gVvIO4kR2GzBQvE-FvzlGJft3jvxw1UU-Jc2ziVG_8XZDImgMg6ftMUcA/s1600-h/DSC01096.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizCtc0ZvESvXFpDizUM0ejZhCQjdHwBTt6mC00SaxpDl3sf2TbvM1KgZ__ntpwimJ7YJQ2PJ0IUHyohEvhO-gVvIO4kR2GzBQvE-FvzlGJft3jvxw1UU-Jc2ziVG_8XZDImgMg6ftMUcA/s400/DSC01096.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419598366737486674" /></a><br />
<em>Η κυρία Ελευθερία Καψιδέλη</em><br />
<br />
<br />
Ο Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης εις μνήμην της συζύγου του Αννούλας Αρχοντίδη προσέφερε στο Σύλλογο Ατσικιωτών το ποσόν των 50.000 δραχμών. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου την ευχαριστεί θερμά.<br />
<br />
<br />
Η Φωτεινή Γκάνη - Κουρεμέτη εις μνήμην του πατέρα της Φωκίωνος προσέφερε το ποσόν των 30.000 δραχμών στο Σύλλογό μας. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου την ευχαριστεί θερμά.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΝΕΑ</strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Νίκος Βλαχόπουλος</strong><br />
'<br />
<em>Νίκος Βλαχόπουλος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkkHJ-tyld1vl6mK_q3t61O9Ku4bWzPc-mQpNs2YFXGZ8toKUKiS7WEsHn-XqczIb2yyW5ssoHfuG1G0tbRKQjomd7N0Xpdmz4MAeowMSypsZiepXu-IcE03mbEDLxjb0kKouj9h8g0oo/s1600-h/Scan10529.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkkHJ-tyld1vl6mK_q3t61O9Ku4bWzPc-mQpNs2YFXGZ8toKUKiS7WEsHn-XqczIb2yyW5ssoHfuG1G0tbRKQjomd7N0Xpdmz4MAeowMSypsZiepXu-IcE03mbEDLxjb0kKouj9h8g0oo/s400/Scan10529.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419599791997091618" /></a><br />
<br />
Το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στο νησί μας βρίσκεται μια αγωνιστική πριν το τέλος του. Ο Ηρακλής τερμάτισε πρώτος με διαφορά 5 βαθμών από το δεύτερο Κάσπακα. Αν οι βαθμοί ήταν 7, θα ανακυρησσόταν απ’ ευθείας πρωταθλητής, ενώ τώρα είναι υποχρεωμένος να μπει στην ψυχοφθόρο διαδικασία των πλέι οφ. Δεν θέλω να αναφερθώ στο τι έγινε και κλάπηκε η διαφορά των 7 βαθμών από τον Ηρακλή, για ευνόητους λόγους, αφού το πρωτάθλημα ακόμα συνεχίζεται, για να προστατέψω τον Ηρακλή δηλαδή. Αυτό το ξέρουν όσοι φίλαθλοι είδαν τον Ηρακλή να αγωνίζεται στο φετινό πρωτάθλημα.<br />
Αυτή η φετινή ομάδα ήταν και είναι ομάδα μοντέλο. Σπάνια περνούν τέτοιες ομάδες από τη Λήμνο. Όλες οι γραμμές της λειτουργούν θαυμάσια. Είναι ομάδα νεανική που θα τη ζήλευαν πολλοί. Παίζει ψύχραιμα, ξέρει να στήνεται μέσα στο γήπεδο και να παίρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει ο προπονητής Δημήτρης Κουκάκης, που μόχθησε πολύ για να φτιάξει αυτή την ομάδα. Οι σπουδαίοι πρωταγωνιστές της ομάδας είναι οι: Λαγός Παναγιώτης, Κωνσταντακάκης Παύλος, Γκαράλης Κωνσταντίνος, Ζαϊμης Κωνσταντίνος, Κάντζος Θεοφάνης, Κασαβέτης Ελευθέριος, Κρίκης Ευστράτιος, Κουκουλήθρας Αθανάσιος, Κρίκης Βασίλειος, Μαυράκης Κωνσταντίνος, Μπεκρής Ιωάννης, Ψυρούκης Βασίλειος, Ψυρούκης Κωνσταντίνος, Μαμαλούκας Δημήτριος, Παντελαρούδης Γεώργιος, Αποστόλου Απόστολος, Τσιγιάννης Νικόλαος, Κελάρης Άγγελος, Μπενίσκος Δημήτριος, ,Κωνστάντιος Κωνσταντίνος. Οι σκόρερς: Κουκουλήθρας 11 γκολ, <br />
Κελάρης 7, Μπεκρής 5, Ψυρούκης Β. 4, Παντελαρούδης 4, Τσιγιάννης 3, Αποστόλου 2, Μπενίσκος 1. <br />
Στο τέλος του πρωταθλήματος που ευχόμαστε να είμαστε πρωταθλητές θα αναφερθώ εκτενέστερα για κάθε παίχτη ξεχωριστά. Κατά πάσα πιθανότητα οι αγώνες των πλέι οφ θα είναι οι εξής: Ο Ηρακλής θα παίξει με την 4η Προποντίδα, και ο 2ος Κάσπακας με τον 3ο Κεραυνό. Προκρίνεται για τον τελικό ή ομάδα που θα κάνει 2 νίκες. Ο Ηρακλής αν πάει στον τελικό έχει το πλεονέκτημα έδρας, γιατί τερμάτισε πρώτος στο πρωτάθλημα. Ευχόμαστε καλή επιτυχία.Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-72570344829033795222009-11-29T05:17:00.000-08:002011-03-07T07:53:57.518-08:00Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 6<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjty70hmGlA0CE0R4B6LmJ3qhyEEsQpxvXrsQmWtsX1vSj5CcMThT6VZBwy3HU-IXFS21d7Vnwy7FjyTERLpCuuDxbsTLzoy5c9BR9PK9mSRI32N5sPMwyCg1ZtNSI8BknmnCuPZGPiCeI/s1600-h/Scan10595.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 74px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjty70hmGlA0CE0R4B6LmJ3qhyEEsQpxvXrsQmWtsX1vSj5CcMThT6VZBwy3HU-IXFS21d7Vnwy7FjyTERLpCuuDxbsTLzoy5c9BR9PK9mSRI32N5sPMwyCg1ZtNSI8BknmnCuPZGPiCeI/s400/Scan10595.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419798366947917026" /></a><br />
<br />
<strong>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
<br />
ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ<br />
Έτος 2ο, Αρ. Φύλλου 6, Μάιος – Ιούνιος - Ιούλιος 2001<br />
<br />
Γραφεία: Νικηταρά 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412<br />
e-mail: ifonitisatsikis@hotmail.com </strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τριμηνιαία έκδοση<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ</strong><br />
<br />
<br />
<strong>Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ</strong> <br />
<br />
<strong>Εκδότης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ</strong><br />
<br />
<strong>Υπεύθυνος ύλης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ</strong> <br />
<br />
<strong>Γραφικές τέχνες<br />
ΘΡΙΑΣΙΟ<br />
5576740-0977410968</strong><br />
<br />
<br />
<strong>Συνδρομές<br />
Ετήσια εσωτερικού δρχ. 2000<br />
Ετήσια εξωτερικού $ ΗΠΑ 20<br />
$ Καναδά 20<br />
$ Αυστραλίας 20 </strong><br />
<br />
<br />
Λήμνος<br />
είναι το βάδισμα γερόντων δουκενάριων<br />
ανάμεσα στις φρεσκοαλωνισμένες θημωνιές<br />
παρατεταγμένες εν σειρά<br />
προς τιμήν των ανεόρταστων που λείπουν.<br />
Σ.Τ.<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΣΑΣ</strong><br />
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου ανέθεσε στον Γενικό Γραμματέα Χαράλαμπο Μανωλούκο να μαζέψει τις συνδρομές για την εφημερίδα από τους συνδρομητές που βρίσκονται το καλοκαίρι στη Λήμνο. Παρακαλούμε τους αγαπητούς αναγνώστες να ανταποκριθούν. Είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η εφημερίδα να συνεχίσει να εκδίδεται. Η εφημερίδα έχει μόνο τα έξοδα έκδοσης και ταχυδρομείου, αφού οι συντελεστές της εργάζονται απολύτως αφιλοκερδώς και μερικές φορές βάζουν και από την τσέπη τους. Γι’ αυτό θα ήταν κρίμα να σταματήσει για οικονομικούς λόγους. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι πόροι της εφημερίδας είναι ΜΟΝΟ οι αναγνώστες της. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ</strong> <br />
Ο Δήμαρχος Ατσικής Γιώργος Αρχοντίδης, απέστειλε επιστολή σχετικά με τις παραιτήσεις των Δημοτικών Συμβούλων. Επειδή θεωρούμε ότι δεν προβλήθηκαν αρκετά τα επιχειρήματά του στο προηγούμενο φύλλο μας, τη δημοσιεύουμε, αλλά με βαριά καρδιά και προπάντων για να μη θεωρηθεί ότι μεροληπτούμε. Όμως πιστεύουμε ότι πρέπει να τελειώσει εδώ το θέμα και να μην το επαναφέρουν τα δυο αντίδικα μέρη. Πιστεύουμε επίσης ότι ήταν λάθος μας, που δημοσιεύσαμε τις αλληλοκατηγορίες των αγαπητών μας συνδημοτών. Όπως ότι ήταν λάθος δικό τους – και του Δημάρχου και των 5 Συμβούλων – που κατέφυγαν σε τέτοιες φράσεις. Μπορεί κανείς να διαφωνεί χωρίς ακρότητες. Κανείς αλάνθαστος θα πείτε. Σωστό. Εμείς πιστεύουμε σε όλους τους συνδημότες ανεξαιρέτως. Ολοι έχουν καλή πρόθεση. Όλοι αγωνίζονται για τα συμφέροντα του Δήμου Ατσικής. Γι’ αυτό όλοι πρέπει να ρίξουν νερό στο κρασί τους, να μονιάσουν και να σκεφτούν ότι η ζωή είναι μικρή και δεν αξίζει κανείς να πιάνει μαράζι για τέτοια θέματα. Από τη μεριά μας αισθανόμαστε την ανάγκη να ζητήσουμε συγγνώμη από όσους αναφέρθηκαν από την εφημερίδα τα ονόματά τους σ’ αυτή την αντιπαράθεση, παρ’ όλο που η εφημερίδα δεν πήρε θέση. Στο μέλλον δεν θα δημοσιεύουμε τίποτα που θα είναι προσβλητικό για κάποιον συνδημότη. Αγαπητοί φίλοι συνδημότες έχουμε περισσότερα που μας ενώνουν παρά που μας χωρίζουν. Ειρήνη υμίν. <br />
<br />
<br />
<strong>Μια επιστολή του Δημάρχου Ατσικής για τις παραιτήσεις μελών του Δημοτικού Συμβουλίου<br />
<br />
ΔΗΜΟΣ ΑΤΣΙΚΗΣ ΛΗΜΝΟΥ<br />
ΔΗΜΑΡΧΟΣ</strong> <br />
Όταν οι δημότες εκλέγουν τους εκπροσώπους τους, έχουν απαίτηση για αληθή ενημέρωση από αυτούς, αλλά και «μεγάλο στομάχι» για να αντέχονται και να χωνεύονται οι δυσκολίες που αναπόφευκτα έχει ο δημόσιος βίος. Για την αποκατάσταση της τρωθείσας αλήθειας είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω σε όσα επικαλούνται οι παραιτηθέντες λαθρόβιοι της Δημοτικής πολιτικής.<br />
Με την εκλογή του Συνδυασμού μας και την πρώτη εκλογή των Δημοτικών οργάνων πρότεινα τον κ. Λαγό ως Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, που με τη σειρά του πρότεινε τον κ. Μουστάκα που τελικά εκλέχτηκε και παρέπεμψε τη δική του εκλογή στη δεύτερη διετία. Περίπου τρεις (3) μήνες από τη δεύτερη εκλογή των Δημοτικών οργάνων, (Γενάρης 2001) ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Σ. Κουκουλήθρας απαιτεί την αντιδημαρχία για δύο χρόνια, λέγοντας ότι «αν δεν οριστώ, θα παραιτηθώ» προτρέποντάς με να παραιτηθούμε όλοι και να πάμε στα σπίτια μας. Σε σχετικό ερώτημά μου «και τι θα γίνει ο Δήμος μ΄αυτή τη λογική» απάντησε «Δε με νοιάζει εμένα».<br />
Οι τρεις (3) Δημοτικοί Σύμβουλοι από τον Άγιο Δημήτριο (της πλειοψηφίας) ζήτησαν την αντιδημαρχία με τη λογική ότι είναι αδύνατο Δήμαρχος, Αντιδήμαρχος και Πρόεδρος Δ.Σ. να είναι από την Ατσική. Με διαδοχικές συναντήσεις προσπαθήσαμε να δώσουμε διέξοδο (χωρίς σαφές αποτέλεσμα) και φτάσαμε στη διαδικασία εκλογής της 7/1/2001 μην έχοντας ορίσει αντιδήμαρχο, οπότε συνέβησαν τα απαράδεκτα γεγονότα που είναι πλέον γνωστά.<br />
Ύστερα από την απρόσμενη εξέλιξη στο θέμα της Προεδρίας (που οφείλεται στις ανυποχώρητες προσωπικές φιλοδοξίες) πρότεινα στον κ. Λαγό (ως πλειοψηφούντα στις Δημοτικές εκλογές) την αντιδημαρχία που δεν αποδέχτηκε. Ακολούθησαν οι παραιτήσεις της γνωστής ομάδας.<br />
Φίλοι Δημότες<br />
Από τα μεγάλα πλεονεκτήματα μιας μικρής κοινωνίας είναι ότι γνωριζόμαστε «σαν κάλπικες δεκάρες». Είναι λοιπόν γνωστός ο βίος και η πολιτεία όλων μας σε όλους. Γνωρίζουν λοιπόν ειδικά οι παλαιότεροι την εντιμότητα, την ντομπροσύνη μου, αλλά και τη μακρόχρονη ανυποχώρητη στάση μου σε θέματα αρχών. Είναι προφανές ότι δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με όσους πρόταξαν το προσωπικό τους συμφέρον τους από εκείνο του Δήμου. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι τη στιγμή που ο Δήμος μας σύσσωμος έπρεπε να δώσει τη μεγάλη μάχη για την ένταξη έργων στο Γ’ Κ.Π.Σ., τα μέλη της ομάδας επέλεξαν την παραίτηση-φυγή.<br />
Φανταστείτε αγαπητοί φίλοι όταν αρουραίοι και πλήρωμα εγκαταλείπουν το σκάφος, να φύγει και ο Καπετάνιος………. Ωστόσο ο Καπετάνιος έμεινε στη θέση του και προσπαθεί να φέρει το τραυματισμένο καράβι στη σωστή ρότα. Στην ιστορία αυτή δεν κατάλαβαν ότι ο Δήμος δεν προσφέρεται για παιχνίδια και μικροπολιτική και πως αν αποτύχει ο Αρχοντίδης και το Δημοτικό Συμβούλιο, πάει πίσω ο τόπος μας συνολικά και όχι τα πρόσωπα. Γι’αυτό στη συνείδηση των Δημοτών καταδικάζονται όσοι εγκαταλείπουν τη μάχη, αλλά και όσοι στο όνομα βραχύβιων πολιτικών οφελών δε συνεργάζονται για το καλό της τοπικής μας κοινωνίας.<br />
Τέλος κρίνω σκόπιμο να σας γνωρίσω πως είχαμε συμφωνήσει ότι ο κ. Λαγός ως Πρόεδρος θα κατέβαλε στο Δήμαρχο 454.000 δρχ. ως συμμετοχή του στην προεκλογική δαπάνη που είχε πληρωθεί από το Δήμαρχο. Επομένως κατά τα λεγόμενα της ομάδας ο Δήμαρχος δούλεψε ενάντια στα συμφέροντά του.<br />
Η σύντομη απάντησή μου έχει την έννοια αποκατάστασης των πραγματικών γεγονότων και μόνο. Γι’ αυτό άλλωστε απέφυγα τόσον καιρό μια ατέρμονη αντιπαράθεση, που εμφανίζει «κυρίαρχο» το δέντρο και όχι το δάσος. Ο σοφός λαός που αξιολογεί και κατατάσσει, το ίδιο θα πράξει και τώρα, ως τελικός κριτής προσώπων και πρακτικών.<br />
<br />
Με εκτίμηση <br />
Ο Δήμαρχος Ατσικής<br />
Αρχοντίδης Γεώργιος<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ</strong><br />
Η Εκκλησιαστική Επιτροπή του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Ατσικής ευχαριστεί θερμά τον συγχωριανό μας Αντώνη Φωτηλάργια για την προσφορά του ενός εκατομμυρίου δραχμών<br />
προς την εκκλησία του χωριού μας. Εύχεται η χάρη του Αγίου Γεωργίου να τον προστατεύει και να του δίνει κάθε καλό.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΣΤΙΣ ΜΥΚΗΝΕΣ</strong> <br />
<br />
Εκδρομή στις Μυκήνες με πούλμαν πραγματοποίησε ο Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου την Κυριακή 27 Μαϊου 2001. Το πούλμαν ξεκίνησε από την Ομόνοια στις 8 το πρωί. Η πρώτη στάση έγινε στα Ίσθμια για καφεδάκι, για μισή ώρα περίπου. Μετά από τα Ίσθμια οι Ατσικιώτες επισκέφθηκαν τη Μονή Φανερωμένης, που είναι γυναικείο μοναστήρι. Παρακολούθησαν μέρος της Θείας Λειτουργίας, όσο πρόλαβαν και άναψαν ένα κερί στη χάρη της. Στο μοναστήρι γινόταν εκείνη την ημέρα μια εκδήλωση των αρτοποιών της περιοχής, με αρτοκλασίες κλπ, και οι συνδημότες μας επωφελήθηκαν και δοκίμασαν τα ωραία εδέσματα των αρτοποιών. Οι καλόγριες προσκάλεσαν τους περιηγητές μας για καφέ, αλλά επειδή είχε περάσει η ώρα, αυτοί προτίμησαν να συνεχίσουν. <br />
Επόμενος σταθμός οι ιστορικές Μυκήνες, με τα εντυπωσιακά αρχαία. Μεγάλη εντύπωση προκάλεσαν οι τάφοι των βασιλέων και κυρίως ο επιβλητικός τάφος του Αγαμέμνονος ή θησαυρός του Ατρέως. Αφού απήλαυσαν τις αρχαιότητες κατέλυσαν στο ωραίο εστιατόριο “Ορέστης” όπου έφαγαν και ήπιαν και ήλθαν σε ευθυμία. Κουβέντιασαν σαν χωριανοί αγαπημένοι, θυμήθηκαν τα παιδικά χρόνια και τη νεότητά τους οι μεγαλύτεροι, ενώ τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν ανθρώπους με κοινή καταγωγή με τους γονείς τους. <br />
Επόμενος σταθμός ήταν η παραλία του Ναυπλίου για τους περισσότερους, όπου απήλαυσαν καφεδάκι, παγωτά και αναψυκτικά, αλλά άλλοι ακολούθησαν δεύτερο γύρο φαγοποτιού και γλεντιού. Μερικοί γύρισαν την πόλη και είδαν τα αξιοθέατα, κι άλλοι πάλι πήγαν στο φρούριο του Παλαμηδιού. Το πούλμαν αναχώρησε στις 6 περίπου το βράδυ και στις 8 ήταν στην Αθήνα. Ήταν μια ωραία εκδρομή, ο κόσμος πέρασε πολύ καλά και ο Σύλλογος θα επαναλάβει τέτοιες εκδρομές για να επωφεληθούν κι άλλοι συγχωριανοί που δεν μπόρεσαν να έλθουν αυτή τη φορά, λόγω διαφόρων υποχρεώσεών τους. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPW3fIUw9XJT28nD_2QoJLXGArPk5qQ94tvFwZ-oxqcvCe1SC8VBP1lg3zfANvMKRUNE5fmZJZgujjuort8ZOsbMfku6NhkXXMaJwkUl-8OfYMSa1gkaA2VFEVCiacvtX7cOEUL4msf_A/s1600-h/Scan10404.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPW3fIUw9XJT28nD_2QoJLXGArPk5qQ94tvFwZ-oxqcvCe1SC8VBP1lg3zfANvMKRUNE5fmZJZgujjuort8ZOsbMfku6NhkXXMaJwkUl-8OfYMSa1gkaA2VFEVCiacvtX7cOEUL4msf_A/s400/Scan10404.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419780908977978818" /></a><br />
<em>Στις Μυκήνες μπροστά στον τάφο του Αγαμέμνονα.</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtIWO_FgEht7muBpMlSca6N-2qoKZj5TBEYCs4Cmw6zcfFQs617gnWsPagg1y4dKvibQ09l9dcc8ZmRFCFyH3o7GebH788ZGBUFfND4j7H30TSYpxWLi8KKDbFiuIILpcVgYoFBziAfOg/s1600-h/Scan10514.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtIWO_FgEht7muBpMlSca6N-2qoKZj5TBEYCs4Cmw6zcfFQs617gnWsPagg1y4dKvibQ09l9dcc8ZmRFCFyH3o7GebH788ZGBUFfND4j7H30TSYpxWLi8KKDbFiuIILpcVgYoFBziAfOg/s400/Scan10514.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419793925419395378" /></a><br />
<em>Στο πούλμαν.</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnYhnDgyBOpSsc2LPEi4ZHDX8qfK7296D4uFkerZy3YbVWV1w3QxOqeQhgRfTTeU6CB7y9adNKUZocA2NOd3iv52qQgxcba3i4V3AtlMrldEX7uI5GCe6_dSAEEGCQWbfB5Qtdy7PA8z8/s1600-h/Scan10171.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnYhnDgyBOpSsc2LPEi4ZHDX8qfK7296D4uFkerZy3YbVWV1w3QxOqeQhgRfTTeU6CB7y9adNKUZocA2NOd3iv52qQgxcba3i4V3AtlMrldEX7uI5GCe6_dSAEEGCQWbfB5Qtdy7PA8z8/s400/Scan10171.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419774490778000194" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwgH7ARp3AER_0CUAiktYTuvIkMulNcnWj33hrDiSNJ5Af4YknbFbF6TnnXg-ui7xGkooRWyYfss7jXM3vW2IL4wdMroH_dP__EeXOqCA0BZorOq_Vk3LEeIgx_ogfhe4ns3xP61CWYSI/s1600-h/Scan10173.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwgH7ARp3AER_0CUAiktYTuvIkMulNcnWj33hrDiSNJ5Af4YknbFbF6TnnXg-ui7xGkooRWyYfss7jXM3vW2IL4wdMroH_dP__EeXOqCA0BZorOq_Vk3LEeIgx_ogfhe4ns3xP61CWYSI/s400/Scan10173.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419775222312756674" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDdVeOdsGdp2hy5NnsRe34AAbLZuh903caiktJ1Q6k2czLR-cdVX5vJAGvKGDu-g7YCOHyf-gcqanZva2iD9KjwkPST9v1Y4RRlbcFBrmSiV_KgF-owoa-garxdkfembFFOW7UMXC9y8A/s1600-h/Scan10170.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDdVeOdsGdp2hy5NnsRe34AAbLZuh903caiktJ1Q6k2czLR-cdVX5vJAGvKGDu-g7YCOHyf-gcqanZva2iD9KjwkPST9v1Y4RRlbcFBrmSiV_KgF-owoa-garxdkfembFFOW7UMXC9y8A/s400/Scan10170.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419775711986373682" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCHWBOglAtqfiWc9-wJ7-1SwE5ObaXDQux0eOXXByx9bjun7RSyeGe1-rxThfyLIlZV9m1bDddupaM7Kwix83UoTzIH1c_NwTFrG6ngYaxNdIWe9yqrLFEiyxX5xkoR1ehgugKfTBDd3U/s1600-h/Scan10491.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCHWBOglAtqfiWc9-wJ7-1SwE5ObaXDQux0eOXXByx9bjun7RSyeGe1-rxThfyLIlZV9m1bDddupaM7Kwix83UoTzIH1c_NwTFrG6ngYaxNdIWe9yqrLFEiyxX5xkoR1ehgugKfTBDd3U/s400/Scan10491.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419791143805902754" /></a><br />
<em>Στο εστιατόριο «Ορέστης».</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Σβερδιανά </strong><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Γιάννης Κωμάκης</strong><br />
<br />
<strong>Τσακτούσα τσακτούσα… </strong><br />
<br />
<em>Ο Γιάννης Κωμάκης δεξιά </em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8lcCJ846G5x_Ne1ic1cb6udKft080fBEiJNa4VNsDPn0LxIB6qZ89IJQ2AZFwJdHYivrqkk4CHf4TbUabUrK4-ja4atYyGgse7iCuHi3Mh9K3qCEKW0em9eKMCn7fNewBzLjgrnyqyRk/s1600-h/Scan10230.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8lcCJ846G5x_Ne1ic1cb6udKft080fBEiJNa4VNsDPn0LxIB6qZ89IJQ2AZFwJdHYivrqkk4CHf4TbUabUrK4-ja4atYyGgse7iCuHi3Mh9K3qCEKW0em9eKMCn7fNewBzLjgrnyqyRk/s400/Scan10230.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419776644939026706" /></a> <br />
<br />
Μια βολά που λέτε είχεν κατέβ’ ένας χωριανός στο Κάστρο. Έκαμε μαθέ τσε δλειές τ’, πήρεν το γαδουρέλιε τ’ και γιούρντσε σα ντα Σβέρδια. Σαν έφτασε σντ Μπεντάδα, ήβγαλε τα τσιγάρα τ’, ήβγαλε και το γκαζά τ’ για ν’ ανάψ’. Τσαλεστεύ’ τσαλεστεύ’ τίποτα. Ο καμένος το ίδιο το διολί ώσαμε το Γκορνό. Στο Γκορνό άναψε. Παγαίν’ στα Σβέρδια στο γκαφενέ ήβρεκεν ντ μπαρίγια τ’ και τς λέγ’: «Κάτστε να σας πω βρε παιδιά τι χνέρ’ έπαθα σήμερα. Απ’ ντ Μπεντάδα τσακτούσα τσακτούσα ν’ ανάψω το τζέγαρο κι ο έρμος δεν άναβε. Μόλις έφτασα στο Γκορνό, ο λουβιάρς μπερντέμ πήρε φώκο. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG1Rg349ZJf8M5p-quZecL4jZ2bbt2PMAjkZnTFrwlq21H7dgePlLfpS_OUZHXdAbEwyNv-yl1bsLzq1Y-uVxUhAqn4nGY2eywBFewb1RV5rqhqf4-tGM5byuM8Uxhsj1zK26pL70vJkw/s1600-h/lighter02.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG1Rg349ZJf8M5p-quZecL4jZ2bbt2PMAjkZnTFrwlq21H7dgePlLfpS_OUZHXdAbEwyNv-yl1bsLzq1Y-uVxUhAqn4nGY2eywBFewb1RV5rqhqf4-tGM5byuM8Uxhsj1zK26pL70vJkw/s400/lighter02.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426276183527098834" /></a><br />
<em>Πυριόβολος ...μαθέ.</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCyGG3qFoeyKNcxvhPaN9FY8iy6Uv8xjlaeoFYiMn6ARbAoCZC3Hjvg80KwobdXGeJpUTmIdZc1Zp0ULk9GX7qHJ10hkR2z_LlCTX7DgpV6WYhJuX6-Sl89qdywcNqskILoQ1yKoXPOaI/s1600-h/daImg008.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 255px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCyGG3qFoeyKNcxvhPaN9FY8iy6Uv8xjlaeoFYiMn6ARbAoCZC3Hjvg80KwobdXGeJpUTmIdZc1Zp0ULk9GX7qHJ10hkR2z_LlCTX7DgpV6WYhJuX6-Sl89qdywcNqskILoQ1yKoXPOaI/s400/daImg008.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419974504657354930" /></a><br />
<em>Δάφνη (Σβέρδια) (Φωτ. Στράτος Ροσβάνης)</em><br />
<br />
<br />
<strong>Λάλιε Κωσταντή</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj20tOhUyomz_uX6170XtZ7KpLdA1VHtLDmbZimFH4zlhaFMHiJwaK8V73AQBOkwzo3d3RgkxReUFttJREPZxAUEBN5HNWdFlA0thNDbDKkaiXS1UbUES2cFL2uNtPJLVwuQ44mlheCwKI/s1600-h/alvnisma-copy.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 260px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj20tOhUyomz_uX6170XtZ7KpLdA1VHtLDmbZimFH4zlhaFMHiJwaK8V73AQBOkwzo3d3RgkxReUFttJREPZxAUEBN5HNWdFlA0thNDbDKkaiXS1UbUES2cFL2uNtPJLVwuQ44mlheCwKI/s400/alvnisma-copy.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423728540374659122" /></a> <br />
<em>Αλών'ζμα με τα ζα</em><br />
<br />
Κεια τα χρόνια ούλος ο κόσμος αλών’ζεν με τα ζα. Εδιέτς αλών’ζεν κι ο κιαχαγιάς το αφεντικό τ’ Κωσταντή. Απ’ ντ μπρώτ μέρα κατάστρωσεν τ’ αλών’, το πρωί π’ θα νήβγαινεν ο ήλιος να πύρωνε το κθάρ να τούβρισκεν χαζίρ. Ηβκιεν ο ήλιος τν άλλ’ μέρα, πύρωσεν το κθαρ και κοντά στο σταλό έζεψε στς αγελάδες ντ δκάν’ κι άρχεψε ν’ αλωνίζ’. Το σταλό ήφερε ο Κωσταντής να σταλίσ’ τα πρόβατα και χωρίς ο καμένος να κάμ πεκουρασά, τον λέγ’ τ’ αφεντικό τ’: «Ε Κωσταντή έλα να λαλείς τς αγελάδες να κάμω το γάλα». Τον δώκεν και το δκέντερ και τον ξαναλέγ’: «Κωσταντή να σουγλών’ς τς αγελάδες γιατί η καπαρή δε μπάγ’ καθόλ’». «Εντάξ αφεντικό» είπε ο Κωσταντής, πήρε το δκέντερ, στέγκνταν πά’ στη δκάν’ ζαβλακωμένος απ’ το κάμα και λάλιε τς αγελάδες. Τ’ αφεντικό πήγε έκαμε το γάλα, γέμσε και μια πατνίτσα σμάνουρα, ήβκιε όξω, τσουρεκιάσκιεν πά’ στον άτζουρα και τα κοπάν’ζε στα μστάκια τ’. Είδε όμως τς αγελάδες που παγαίναν γιαβάς γιαβάς και βάζ’ φωνή στον Κωσταντή. «Λάλιε Κωσταντή, λάλιε» «Να π’ λαλώ, τι» ζντχιαίν’ ο Κωσταντής. Λάλιε όσο μπόργιε ο Κωσταντής, είδε όμως και τα σμάνουρα δροσνά δροσνά που νταντάνιαζε τ’ αφεντικό τ’, βίγλιζε και γλιάρευε, τρέχαν τα σάλια τ’ και τον ήρχενταν λ’γωμάρα. Τ’ αφεντικό ρφούσε και νταντάνιαζε, ο Κωσταντής λάλιε τς αγελάδες, ζαλίζνταν όμως και μετάν’ζεν πα σντ δκάν’. Τον βλέπ’ τ’ αφεντικό που μπρουμύταν και τον λέγ’ ξανά: «Λάλιε Κωσταντή». «Λαλώ λαλώ». «Σούγλωνε Κωσταντή» «Σουγλώνω αφεντικό». Σε κομμάτ πάλε τα ίδια, μτάν’ζεν ο Κωσταντής, φώναζε τ’ αφεντικό: «Μη γκμάσαι Κωσταντή» «Δε γκμούμαι δε». «Θα πέσες Κωσταντή». Κι ο Κωσταντής αγαναχτιζμένος: «Ε, κι άμα πέσω ας πέσω, μαλακά έναι».<br />
Ο Σβερδιανός<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η Κούταλη οι Κουταλιανοί σφουγγαράδες και ο Νταντίνης (μέρος πρώτο)<br />
<br />
Γράφει ο Ιωάννης Ψάρρας</strong><br />
<br />
Η θάλασσα που μας πίκρανε<br />
είναι βαθιά και ανεξερεύνητη…<br />
εδώ μέσα στα βότσαλα<br />
βρήκαμε ένα νόμισμα<br />
και το παίξαμε στα ζάρια.<br />
το κέρδισε ο μικρότερος<br />
και χάθηκε.<br />
Ξαναμπαρκάραμε<br />
με τα σπασμένα μας<br />
κουπιά.<br />
Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ<br />
«Μυθιστόρημα» ΙΒ<br />
<br />
<br />
ΚΟΥΤΑΛΙΣ (η): Νήσος προς Β. της Οφιούσης (Αφσιάς) εν Προποντίδι και μεταξύ ταύτης και της Προκονήσου, με φάρον προς Ν. και με υψόμετρο βουνού 152 μ. Έχει εμβαδόν 3,27 τ. χλμ. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM9eluYUjmvr0fITaxFxMU3Dqne1-qavcZIxwx9EGbqcOV-BFzQKG_Sz3ZrAoF5TR868aLZVRDh_xUZ8YSt_4t5B3Mots-exaPuXd32Xz94PUdjb4P4IbBFSXOd8IMWtKd6Z0_1FSJHPE/s1600-h/_1920_~1.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM9eluYUjmvr0fITaxFxMU3Dqne1-qavcZIxwx9EGbqcOV-BFzQKG_Sz3ZrAoF5TR868aLZVRDh_xUZ8YSt_4t5B3Mots-exaPuXd32Xz94PUdjb4P4IbBFSXOd8IMWtKd6Z0_1FSJHPE/s400/_1920_~1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426286343438634786" /></a><br />
<br />
ΚΟΥΤΑΛΗ ΝΕΑ : Χωριό της επαρχίας Λήμνου, νομού Λέσβου. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7tx78QwOlfOplQ6kFIzAd6n_4lYJUEZowcGfYgvcg3Ah8R4z2X9mDx9NiuCJfHVEhODv0K00kaW3gnfoo-QJL-cwPBMpNVSzNElvBN81WjuAY7FWI7CydeyBTPKCyr6dL49RgrGslTSM/s1600-h/nkImg005.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 255px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7tx78QwOlfOplQ6kFIzAd6n_4lYJUEZowcGfYgvcg3Ah8R4z2X9mDx9NiuCJfHVEhODv0K00kaW3gnfoo-QJL-cwPBMpNVSzNElvBN81WjuAY7FWI7CydeyBTPKCyr6dL49RgrGslTSM/s400/nkImg005.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426290354551124018" /></a><br />
Γράφει ο γιατρός-μελετητής της Προποντίδας και του Μαρμαρά Ακύλας Μήλλας στο βιβλίο του «ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑ» μια θάλασσα της Ρωμιοσύνης:<br />
«Η Κούταλη ήταν πατρίδα του Πατριάρχη Άνθιμου του ΣΤ’, αλλά και των μεγάλων Βλαστών και Ζαχάρωφ, οίκων θρυλικών για τον πλούτο που απέκτησαν με το εμπόριο και τη ναυτιλία.<br />
Περίφημο άλλωστε το εμπορικό ναυτικό του μικρού νησιού που έμοιαζε με κουτάλι ανεστραμμένο και που η περιφέρειά του δεν ξεπερνούσε τα οκτώ χιλιόμετρα. Από την «Αφουσία» η θέα του <br />
«… εφαίνετο θελητική με τας λευκοβαφείς αυτού οικίας από το χαρίεν βουνόν μετά του μικροτάτου μονυδρίου, τιμωμένου επ’ ονόματι του προφήτου Ηλιού».<br />
Οι κάτοικοι 2000 περίπου Έλληνες θαλασσινοί, εργατικοί και δαιμόνιοι, διακρίνονταν για τη λεβεντιά και τη σωματική τους ρώμη. Θρύλος είχε γίνει το όνομα του Παναγή του Κουταλιανού.<br />
Συντηρούσαν εκκλησίες της Κοιμήσεως και του Αγίου Νικολάου, του οποίου τα ερείπια σώζονται σήμερα δίπλα στη θάλασσα. Τρίτος ναός, επιλεγόμενος Ρόδον αμάραντον, κτίσμα παλαιότατο, ήταν οικοδομημένο σε θεμέλια αρχαία. Κατά την ανακαίνιση του 1867 λεγόταν ότι ξέθαψαν πολλά αγγεία, επιγραφές και ανάγλυφο επιτύμβιο που παρίστανε Ρωμαίο καβαλάρη.<br />
Οι κουταλιανοί είναι πρόσφυγες, ήρθαν με τα καϊκια τους, τα κειμήλιά τους και τις μνήμες τους το 1922 και παρ’ ότι τους προτείνανε τότε διάφορα μέρη στην Ελλάδα για να εγκατασταθούν, οι γεροντότεροι διάλεξαν αυτό το μέρος της Λήμνου. Από στόμα σε στόμα έφτασε και ως εμένα ότι θέλανε νάναι κοντά για να μπορέσουν με την πρώτη ευκαιρία να γυρίσουν πίσω. Αυτό είναι αλήθεια. Κανείς δεν πίστευε από τους απλούς ανθρώπους ότι ο ξεριζωμός θα ήταν οριστικός.<br />
Βλέποντας πρόσφατα μια φωτογραφία του Ακύλα Μήλλα από το βιβλίο του ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑ που την τράβηξε το 1970 με τη γενική άποψη της Κούταλης όπως είναι αυτά τα χρόνια με το βουνό του προφήτη Ηλιού από πίσω από τα σπίτια, κατάλαβα ότι οι πρόγονοί μου είχαν ακόμα ένα πολύ σοβαρό λόγο γι’αυτήν την περιοχή της Λήμνου και ότι η επιλογή τους ήταν σωστή. Το μέρος που είναι σήμερα η Νέα Κούταλη μοιάζει καταπληκτικά στη μορφολογία του, στο χρώμα του, στη «μυρουδιά» του με αυτό της παλιάς. Και η Λήμνος όλη. Δε θα μπορούσαν να πάνε πουθενά αλλού οι Κουταλιανοί. Η καρδιά τους βρήκε καινούργια πατρίδα στη «Λήμνια γη» και η αγία αυτή γη τους έδωσε τα στοιχεία της για να απλώσουν τις ρίζες τους και να ανθίσουν ξανά τα όνειρά τους.<br />
Θαλασσινοί, έμποροι, ανοιχτοί, φιλόξενοι, νοικοκυραίοι, με ιδιαίτερη διάλεκτο, κοψιά ελληνική, «γερά σκαριά», σφουγγαράδες. Σφουγγαράδες, Κουταλιανοί σφουγγαράδες που ξεκινάγανε με τα καϊκια τους, τα «σφουγγαράδικα» τη δεύτερη μέρα του Θωμά για «τόπους» με σφουγγάρια στο Αιγαίο και στις ακτές της Αφρικής και γυρνάγανε να κάνουν Δεκαπενταύγουστο - της Παναγίας - αν πήγαινε καλά η δουλειά ή το παίρνανε «μονοκοπανιάς» κι ερχότανε του Άη-Δημητρίου.<br />
Οι γυναίκες που περιμένανε στο χωριό ξέρανε αν το καϊκι που ερχότανε ήταν κουταλιανό ή όχι, γιατί τα κουταλιανά καϊκια περνάγανε ανάμεσα Άη- Νικόλα και Τρυπητής, δύο βραχονησίδες μέσα στον κόλπο του Μούδρου, με ρηχά νερά, ενώ τα «ξένα» βγαίνανε ανοιχτά από την Τρυπητή.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2qQF0APzP66L38asCTXLH1_6T1KTAuaFVZ3NlxBetFtHN-ioX65nwdOV-npsGdhT-Tr8fGDWsYvCxnLsoqRgpn9Jdk3cdyu_cJ875U4WAHZjYshMhrD7i-4bMDsniYVYxDvFFyVFt364/s1600-h/5%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 281px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2qQF0APzP66L38asCTXLH1_6T1KTAuaFVZ3NlxBetFtHN-ioX65nwdOV-npsGdhT-Tr8fGDWsYvCxnLsoqRgpn9Jdk3cdyu_cJ875U4WAHZjYshMhrD7i-4bMDsniYVYxDvFFyVFt364/s400/5%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426285205341368530" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWaZ20-IPqEVe88J7Ql4IfobCOa0kh59WzCxwWMhCnmggLl28-JL-QxHabdGwKOws3VjTdj_x0p5JqU5CVpTViNqXxOeMJhZEkuK8WsO0bqxPCXC-aj86xJgpabiJpyViwb8ImhmxAMjI/s1600-h/Scan10175.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 260px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWaZ20-IPqEVe88J7Ql4IfobCOa0kh59WzCxwWMhCnmggLl28-JL-QxHabdGwKOws3VjTdj_x0p5JqU5CVpTViNqXxOeMJhZEkuK8WsO0bqxPCXC-aj86xJgpabiJpyViwb8ImhmxAMjI/s400/Scan10175.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419778377526330594" /></a><br />
Σήμερα δεν ξεκινάνε πια καϊκια. Ξεκινάγανε κάποτε καμιά τριανταριά. Γύρω στο ‘74 σταμάτησε και το τελευταίο. Δε βουτάνε πια οι Κουταλιανοί όπως παλιά για σφουγγάρια. Υπάρχουν οι βάρκες στο μικρό λιμανάκι του χωριού και πάνε για παραγάδια και για δίκτυα. Κάθονται και δίπλα στην Αγία Μαρίνα και κοιτάνε τη θάλασσα, τη Λίμνη, όπως τη λένε και λένε ιστορίες για μπάρκα και ταξίδια. Κι όταν δε μιλάνε υπάρχει εκείνο το βλέμμα που αγναντεύει κατά τον Άη-Νικόλα με τη σοφία και την ηρεμία μιας ψυχής που ξέρει τον προορισμό της, το λιμάνι της. Δε βουτάνε πια όπως παλιά οι Κουταλιανοί για σφουγγάρια, ό,τι κάνουν δύο-τρεις που επιμένουν ακόμα είναι μέσα στον κόλπο του Μούδρου και γύρω-γύρω από το νησί, στις ξέρες και στους τόπους που γνωρίζουν ότι έχει ακόμα. Λένε μεταξύ τους ότι τελειώνουν τα σφουγγάρια. Ότι μετά το Τσέρνομπιλ τα «χτύπησε αρρώστια» και τα πιάνανε μέσα στο βυθό και λιώνανε στα χέρια τους. Ευαίσθητος οργανισμός το σφουγγάρι, δέχεται από τους πρώτους τα χτυπήματα της οικολογικής καταστροφής. Είναι και 6-7 έμποροι στην Κούταλη, στον Πειραιά, στην Αμερική που παίρνουνε σφουγγάρια από ανεμότρατες, από την Τουρκία, από διάφορα νησιά του Αιγαίου που ξέρουνε ποιοι πουλάνε ακόμα και που είναι παθιασμένοι μ’αυτό που κάνουνε.<br />
Δεν πίστεψα ποτέ ότι το κάνουν για τα λεφτά μόνο. Το σφουγγάρι, η μυρουδιά του, ο κόπος που έχει, έχει μπει στο αίμα τους, στο μεδούλι τους. Κοντά σ’αυτούς είναι και οι παλιοί βουτηχτάδες που όταν πιάσουν σφουγγάρι στα χέρια τους, το φέρνουν κοντά στη μύτη τους και το μυρίζουν και το πρόσωπό τους φωτίζεται, τα μάτια τους λάμπουνε και βγάζουν έναν αναστεναγμό χαράς και νοσταλγίας μαζί.<br />
Αφού σκέφτομαι καμιά φορά όταν αυτοί οι άνθρωποι μετοικήσουν και πάνε στα μνήματα, όπως τα λένε οι Κουταλιανοί, αντί για το «κεραμιδάκι» που βάζουν στο τέλος πάνω στα χείλη να τους βάλουν ένα λαγόφυτο, ένα καμπάδικο, έστω μια τσιμούχα και αντί για το τελευταίο χώμα να τους ρίχνουν «ψαλιδιές» ως φόρο τιμής γι’ αυτό που αγάπησαν πάρα πολύ και ίσως να ήταν και η αιτία που κρατήθηκαν τόσα χρόνια στη ζωή.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ<br />
<br />
Λήμνια καλά</strong><br />
<br />
Οι λόφοι συνετοί.<br />
Το μειδίαμα του δειλινού<br />
γλυκό τριαντάφυλλο στην καρδιά.<br />
Βάδισμα νωχελικό στην άκρη της θάλασσας.<br />
Οι ήχοι είναι της σιωπής.<br />
Στοχασμός.<br />
Η ύπαρξη όταν στοχάζεται<br />
κάτω από τέτοιες συνθήκες,<br />
αγαπά.<br />
Ιωάννης Ψάρρας<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Έστω μια μαργαρίτα</strong><br />
<br />
Γυναίκες ανθεσφόροι<br />
τι παρακολουθείτε όρθιες λαμπάδες<br />
τις πλαστές μάχες του ιππικού<br />
στις ιερές τελετές τρέξτε να βρείτε<br />
τους αθρήνητους<br />
που τους αρμόζει αντέλλογος<br />
έστω μια μαργαρίτα<br />
σύμβολο εθελαπάτης βολικό.<br />
Σταύρος Τραγάρας<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ατσκιώτκιες συτχιές</strong><br />
<br />
<strong>* Άρμα το κουπί </strong>= Καιρός να φεύγουμε. «Ε άντεστε, φάγαμ, ήπιαμ, άρμα το κουπί».<br />
<strong>* Τον αρματωθήκαν οι αλογόμγιες </strong>= Θύμωσε. «Φύγε από δωνά μη μ’ αρματωθούνε οι αλογόμγιες και σε κάμω οχτακόσες οκάδες». <br />
<strong>* Βρήκε αρμεγάδ’</strong>= Βρήκε κάποιον και τον εκμεταλεύεται. «Πού να ξεκολλήσ’ τώρα που τον έχ’ αρμεγάδ’».<br />
<strong>* Σα ντο πεκομμένο τ’ αρνί </strong>= Σαν το αρνί που του έχουν κόψει το θήλασμα και είναι λυπημένο. Για άνθρωπο λυπημένο, απελπισμένο. «Σταναχωρεμένος δε λες τίποτα. Δε βλέπ’ς που κάθεται στν’ άκριγια σα ντο πεκομμένο τ’ αρνί;».<br />
<strong>* Τον μπονεί το βζγκούνιε τ’ </strong>= Πονά στο πνευμόνι. Για κατά φαντασίαν ασθενείς. «Τι έχ’ς και τσμοκλαίς; Το βζγκούνιε σ’ σε πονεί μαθέ;».<br />
<strong>* Γζαζμένος, μπλανταμένος, μπαγιλντζμένος και ψαζμένος </strong>=Ταλαιπωρημένος, λαχανιασμένος, ιδρωκοπημένος, διψασμένος. Όχι παίζουμε….<br />
<strong>* Ντ’ δράκου νύχια να έχ’ς δε γλυτών’ς </strong>= Του δράκου νύχια να έχεις δεν γλυτώνεις. Δηλαδή όσο δυνατός κι αν είσαι, θα υποστείς κάτι αναπόφευκτο. «Και ντ’ δράκου νύχια να έχ’ς, αυτός θα σε βρει και θα σ’ αργάσ’».<br />
<strong>* Να σε δώκω καμιά να φάγω πεντέξ </strong>= Για ανθρώπους που απειλούν άλλους ότι θα τους κάνουν, θα τους δείξουν, κλπ, χωρίς προφανώς να έχουν τα προσόντα, και όταν βέβαια οι άλλοι δεν είναι παρόντες. «Άλλα κι ήθελες να δείρ’ς το Γιώργαρο!!! Μ’ άλλες κουβέντες συ το πας μαθέ, να σε δώκω καμιά να φάγω πεντέξ». <br />
<strong>* Ελεμές </strong>= Άγνωστο τι σημαίνει κυριολεκτικά. «Θε μ’ σχώρα με κνει κι εκειός τον ελεμέ τ’» Σαν να λέμε «ποιός είναι αυτός που μας υπερηφανεύεται».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>…..ΤΩΝ ΑΠΟΓΕΝΟΜΕΝΩΝ </strong><br />
<br />
Μαύρα θα βάψω να φορώ <br />
μαύρα θα βάλω μαύρα<br />
για να ταιριάζει η φορεσιά <br />
με της καρδιάς τη λαύρα.<br />
<br />
<strong> Αιμίλιος Τσουβελεκάκης, ετών 70.</strong> Έφυγε από τη ζωή ο ευγενής Αιμίλιος. Ο καλοσυνάτος, ευγενικός, καλλιεργημένος, χαμηλών τόνων άνθρωπος. Ήταν πατέρας του Ταμία του Συλλόγου μας Δημήτρη Τσουβελεκάκη. Ήταν ο μηχανικός της Λήμνου. Η Λήμνος και οι Λημνιοί τον αγάπησαν και τον λάτρεψαν. Ηταν ο δικός τους άνθρωπος. Ο αγαπημένος συγχωριανός που απεδήμησε, δεν ήταν μόνο ο πνευματικός άνθρωπος και οραματιστής, αλλά και ο αγωνιστής που δεν υποχώρησε, ο πολεμιστής που δεν ξεκουράστηκε, ο ανιδιοτελής που αναλώθηκε υπέρ της φιλτάτης Λήμνου. Η Μοίρα δεν συγχώρησε την υψηλή του προσήλωση, την ατρόμητη καρδιά του και του προσέφερε στο τέλος τον τροχό της σκληρής δοκιμασίας. Μα ο Αιμίλιος δεν υποχώρησε, δεν φοβήθηκε, γιατί ήταν παλληκάρι. Το ευγενικό τέκνο της Ατσικής και της Λήμνου δεν υπάρχει πια. Έκανε όμως λαμπρά παιδιά και εγγόνια που θα τιμήσουν τη μνήμη του. Στη γυναίκα του Ελένη που του συμπαραστάθηκε γενναία, στα παιδιά του, στα αδέλφια του και σε όλους τους συγγενείς του, θερμά συλλυπητήρια. Αιωνία η μνήμη του.<br />
<strong>Στρατηγούλα Μπιτσάκη, ετών 72.</strong> Ταξίδεψε για τη Νήσο των Μακάρων η καλοκάγαθη αυτή γυναίκα από το Προπούλι, μητέρα του συμμαθητή Κώστα Μπιτσάκη. Ενσάρκωνε την «καλοκαγαθία» που είναι ίδιον των παλιών Λημνιών γυναικών. Κυριαρχούσε μέσα της η συμπόνια για τον συνάνθρωπο. Το θέλγητρό της ήταν ότι περιφρονούσε τις αρετές της. Ήταν σεμνή και ταπεινόφρων με αίσθηση του χιούμορ κάτι που το κληροδότησε και στο γιο της Κώστα. Έχοντας στο νου κανείς αυτές τις άγιες γυναίκες των χωριών μας, καταλαβαίνει γιατί η ευαισθησία δεν διδάσκεται και γιατί η καλοσύνη δεν επιβάλλεται με διατάγματα. Όμως: «παν εφήμερον και το μνημονεύον και το μνημονευόμενον» ως Μάρκος Αυρήλιος λέγει. Ας μη ξεχνάμε τα λόγια του Εκκλησιαστή: «Τα πάντα πορεύεται εις τόπον ένα, τα πάντα εγένετο υπό του χοός και τα πάντα επιστρέφει εις τον χουν». Στον σύζυγό της Ζαφείρη, στα πέντε παιδιά της, στα πολλά εγγόνια της και σε όλους τους συγγενείς της, θερμά συλλυπητήρια. Αιωνία η μνήμη της.<br />
<strong>Πολυχρόνης Κρίκης, ετών 47.</strong> Εφυγε ο γενναιόκαρδος Πολυχρόνης, ο συμμαθητής, ο καλαμπουρτζής, ο αγαθός, ο συνομήλικος Πολυχρόνης, που παρά το όνομά του, δεν του έμελλε να ζήσει πολλά χρόνια. «Γειά σου σειρά» έλεγε κάθε που με έβλεπε. Άρχισε και η δική μας σειρά, σκέφτηκα όταν το έμαθα. Έρχονται στο νου μερικές φορές κάποιοι φίλοι και γνωστοί, που τώρα τελευταία άρχισαν τις αιφνίδιες απουσίες. Αθόρυβα ένας ένας αποχωρούν σαν μαθητές που δεν ξέρουν το μάθημα και τους βγάζει ο δάσκαλος από την αίθουσα. Σηκώνονται από το θρανίο τους, μαζεύουν τα πράγματά τους και βγαίνουν τιμωρία στη γωνία ή στο διάδρομο. Ίσως νάναι έτσι και τότε, όταν έρθει η ώρα. Θα μπει ο θάνατος σαν το δάσκαλο και θα σου δείξει τον παγωμένο διάδρομο. Μπορεί να μην έχεις τότε κάποιον να κλαφτείς, να πεις το παράπονό σου. Όμως ο Πολυχρόνης είχε τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Και απαλυνόταν το παράπονό του για τον σκληρό πρόωρο αποχωρισμό. Η επιβλητική βιβλική μορφή του δεν θα ξαναφανεί στη Λήμνο. Όμως το ευγενικό και ευαίσθητο αυτό πλάσμα του Θεού, θα το θυμούνται όλοι με τις ωραιότερες σκέψεις. Αιωνία η μνήμη του.<br />
<strong>Βαλεντίνη Σαλαμουσά, ετών 87.</strong> Πλήρης ημερών πέρασε στην άλλη όχθη του ποταμού η κυρά Βαλεντίνη. Έζησε μεγάλες χαρές αλλά και μεγάλες λύπες. Ο πόνος ιάται εκ του χρόνου κι αν δεν ιάται απαλύνεται. Καλή γυναίκα, ψυχούλα, η μάνα κουράγιο της Ατσικής, έγινε άστρο τώρα που ήθελαν οι αστερισμοί με την αιώνια αλλά ακατανόητη λογική τους και ταξίδεψε στον ουρανό. Εκεί θα βρει τον Τριαντάφυλλο το γιατρό και το λεβέντη Γρηγόρη, τα δυο παιδιά της, θα βρει και τον άντρα της το Σάββα. Θα κάτσει με τον άντρα της στον τράφο του χωραφιού να φάνε ψωμί, ενώ τα μικρά παιδιά τους όλο ζωντάνια θα παίζουν και θα τιτιβίζουν χαρούμενα. Α έτσι κάνουν τα άστρα, φέρνουν το χρόνο πίσω, στο βασίλειο της ευτυχίας. Κυρά αρχόντισσα, καλή κυρά, στο καλό. Στις κόρες της και στους γαμπρούς της, στα εγγόνια της και σε όλους τους συγγενείς της, θερμά συλλυπητήρια. Αιωνία η μνήμη της. <br />
<strong>Νίκος Κτιστάκης, ετών 78.</strong> Από την Πλώρα Ηρακλείου. Ήταν ο πατέρας της Ευτυχίας, της γυναίκας μου και ο παπούς των παιδιών μου. Είκοσι εφτά χρόνια που τον γνωρίζω, εκτίμησα τις σπουδαίες αρετές του και τον αγάπησα σαν πατέρα μου. Είχε τη λεβεντιά του αγνού Κρητικού και την αγαθότητα αγίου από αρχαίες εποχές. Σήκωσε σ’ αυτή τη ζωή πολύ περισσότερο από το βάρος που του αναλογούσε, χωρίς κανένα γογγυσμό. Τη γη θεράπευε και το έλεγε με καμάρι: «Γεωργός». Και είχε λόγο γιατί έκανε το καλύτερο κρασί, το καλύτερο λάδι.… Με το ακούραστο πνεύμα του αντιμετώπιζε θαρραλέα τη σκιά του θανάτου, που γινόταν όλο και πιο βαριά, όλο και πιο κοντινή. Όπως λέει στην «Αναφορά στο Γκρέκο» ο συμπατριώτης του Καζαντζάκης: «Βράδυασε πια, τελεύει το μεροκάματο…γυρίζω στο σπίτι μου στο χώμα…όχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα μα ο ήλιος βασίλεψε….το φως ορκίστηκε να μην παραδοθεί, μα το ξέρει σωτηρία δεν υπάρχει. Δεν θα παραδοθεί μα θα σβήσει». Γειά σου Νίκο Κτιστάκη. Έζησες σαν γνήσιος άνθρωπος. Απόλαυσες τις μικρές και τις μεγάλες χαρές της ζωής σαν τον Ζορμπά και συμπόνεσες τους διπλανούς σου σαν τον Φραγκίσκο της Ασίζης. Για μας τους δικούς σου η απώλειά σου θα περάσει στο δικό μας βίο και θα βρει τη θέση που της αρμόζει. Όσο βάραινε η ευλογημένη παρουσία σου, άλλο τόσο βαραίνει και η δυσβάσταχτη απουσία σου. Η επικοινωνία συνεχίζεται, αλλά τώρα πια στο άγνωστο τοπίο που χάραξε ο χαμός. Φιλώ το χέρι σου με ευγνωμοσύνη. Αιωνία σου η μνήμη.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τα καθημερινά προβλήματα του καθημερινού σαδισμού</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5HuBA5UVPUqrLQwJRR7JvWA2cEnzBo40nP7J7JwqRNAaWLApn-UKLpOougSQcBH4nA4-QUuf5ap9r_6GIpyVmbUXev8C56ySnkNvUyH4ihPO6NHUphzgwIk-mrpAHJqC9D1uKWLmjy28/s1600-h/d3.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 160px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5HuBA5UVPUqrLQwJRR7JvWA2cEnzBo40nP7J7JwqRNAaWLApn-UKLpOougSQcBH4nA4-QUuf5ap9r_6GIpyVmbUXev8C56ySnkNvUyH4ihPO6NHUphzgwIk-mrpAHJqC9D1uKWLmjy28/s400/d3.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423713787152708018" /></a> <br />
<br />
Οδυνηρή έκπληξη με περίμενε στις 30 Μαρτίου, όταν παρκάρησα το αυτοκίνητό μου για λίγα λεπτά επί της οδού Κανάρη στο Κολωνάκι, για να πάρω από το Υπουργείο Τύπου την έκπτωση ταχυδρομικών τελών για τη «Φωνή της Ατσικής». Είχα αφήσει επάνω τα κλειδιά, τη μηχανή αναμμένη και εν λειτουργία τα αλάρμ. Όταν γύρισα το φόρτωνε ο γερανός. Στις παρακλήσεις μου, ο τροχονόμος με το ύφος των Ες-Ες δεν ενέδωσε και ακολουθήθηκε η άγνωστη μέχρι τότε σε μένα διαδικασία αφαίρεσης των πινακίδων για 40 ημέρες, αφαίρεση του διπλώματος και της άδειας κυκλοφορίας, πρόστιμο 36.500 δραχμών και πόσοι δεν ξέρω ακριβώς βαθμοί στο πόιντ σύστεμ. Η ένσταση που έκανα δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, ήταν μόνο για να χάσω άλλη μια μέρα, όπως συνέβη και σε ένα τσούρμο ταλαίπωρους συμπολίτες που εκλιπαρούσαν επί ματαίω να τους δοθούν πίσω οι πινακίδες. Βρε τι μεσάζοντες έβαλα, τι δικαιολογίες επικαλέστηκα, τι ότι είμαι γιατρός και ότι μπορεί να κληθώ οποιαδήποτε ώρα στο νοσοκομείο Ελευσίνας, τι ότι ο πεθερός μου είναι χειρουργημένος στο ίδιο νοσοκομείο και βαριά άρρωστος (τελικά πέθανε) κι ότι πρέπει να πηγαίνω πρωί απόγευμα, τίποτα. Ο νόμος είναι νόμος. Ο νόμος λέει πως για ένα απλό παράνομο παρκάρισμα που δεν ενοχλεί κανένα, που δεν είναι σε στροφή ή σε στάση λεωφορείου κλπ, πρέπει να μένεις σαράντα μέρες χωρίς αυτοκίνητο, χωρίς να μπορείς να νοικιάσεις άλλο, αφού σου παίρνουν και το δίπλωμα. Ο νόμος λέει πως δεν τον ενδιαφέρει αν έχεις άρρωστο άνθρωπο, ή αν από σένα εξαρτώνται άλλοι άρρωστοι άνθρωποι. Ο νόμος λέει ότι ακόμα και το Πάσχα, γιορτή αγάπης και συγχώρεσης, που συνηθιζόταν να δίνονται πίσω οι πινακίδες, τώρα πια δεν θα δίνονται, γιατί ο νόμος είναι νόμος. Ο νόμος λέει πως την ώρα που βλέπεις τους…. αφεντάδες στην τηλεόραση να πηγαίνουν για τις γιορτές άλλος στην Μύκονο, άλλος στην Κέρκυρα κλπ, εσύ δεν μπορείς να πας τα παιδιά σου μια βόλτα μέχρι τον…Ωρωπό. Ο νόμος είναι του Υπουργού Μεταφορών κ. Βερελή και η εφαρμογή του είναι έργο του υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοϊδη. Αμφότεροι σοσιαλιστές και εκσυγχρονιστές. Είναι από αυτούς, αν δεν θυμάστε, που σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, θα έδιναν προτεραιότητα στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη. <br />
Θα μπορούσε να επιβάλλεται ένα πρόστιμο, έστω τσουχτερό. Όχι αυτός ο σαδισμός. Όχι αυτός ο παραλογισμός. Όχι αυτή η βαθύτατα αντιλαϊκή συμπεριφορά, που δείχνει πως μερικοί υπουργοί δεν έχουν καμιά επαφή με την πραγματικότητα. Που στο τέλος τέλος καταντά να γελοιοποιεί στα μάτια των πολιτών και την τροχαία και την πολιτική ηγεσία της και όλη την κυβέρνηση. Χιλιάδες είναι οι φουκαράδες που υφίστανται τον σαδισμό των ένστολων του κ. Χρυσοχοϊδη. Ποιόν εξυπηρετεί η οικονομική τους αφαίμαξη και η αφάνταστη ταλαιπωρία τους;<br />
*** Μόλις έμαθα ότι ακόμα και στη Λήμνο, που δόξα το Θεό δεν έχει πρόβλημα χώρων, η συμπεριφορά της τροχαίας δεν είναι καλύτερη. Ένας υπάλληλος του Υπουργείου Υγείας μου είπε ότι έγραψαν στη Μύρινα το αυτοκίνητο με το οποίο μετέφεραν αίμα από την Αθήνα στο Νοσοκομείο Λήμνου. Τροχαία και ΣΔΟΕ καταταλαιπωρούν ελέγχοντας και γράφοντας φτωχούς μεροκαματιάρηδες πλανόδιους πωλητές κλπ, για απίθανες, …εξωτικές παραβάσεις, εξαντλώντας σ’ αυτούς την αυστηρότητα και την λεβεντιά τους. Πού να πει κανείς τον πόνο του; Και σε ποιον; <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εμ Ατσκιώτς εμ τζαναμπέτς</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn2O1-LyJVVqZiQcp953W6NM-aJ6h7BhYW-p7M_kHLyuJYWiRvZv10g4sMwsFtz1rRE-xV-NIkujWJFOnCtZuZaSDz2iFbNrurjWRVldCeXCUUkD-WN1H1fr9w-05_BJoz4URbSmsv6qE/s1600-h/Scan10575.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn2O1-LyJVVqZiQcp953W6NM-aJ6h7BhYW-p7M_kHLyuJYWiRvZv10g4sMwsFtz1rRE-xV-NIkujWJFOnCtZuZaSDz2iFbNrurjWRVldCeXCUUkD-WN1H1fr9w-05_BJoz4URbSmsv6qE/s400/Scan10575.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419797360698667154" /></a><br />
<em>Πόση με το συμπάθειο αύξηση πήραν οι μετοχές;</em><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
<strong>Θάματα</strong><br />
<br />
Το ντελευταίο καιρό ούλο θάματα γίντεν κατά πως λογιάζομ στ ντηλεόρασ’. Και γω που είμαι θρήσκος, όχ’ σα γκάτ άλλ’ που άμα μπούνε μες τν αγκηλ’σά θα πέσ’ κανέ καντήλ’ μαθέ στο κεφάλιε τς, τι να σας πω, να τ’ ακούγω και ανατριχιάζ’ το πετσί μ’. Πότε η Παναγιά, μογάλ’ η χάρη τς βγάζ’ κάτ’ δάκρυγια κόμπ’ κόμπ’ σα κτούκια και κιν’κάτα σα να τα έχ’ς μπογιαντίσ’ με ντ νερομπογιά Θεμ σχώρα με, πότε αθοκοπούνε τα ξεραμένα λουλδέλια τ’ επιτάφγιου, πότε ζωγραφίζντεν αγιοί πάς τς κοτρώνες στα βνα σα να έχ’ κανείς ζωγραφίσ’ ξούδια πά’ στο χαρτί. Βογήθεια μας και να μας φλάγ’ ο Αγιοτσίλιας κι ο Αγιαρμόλας μαθέ, αλλά με ούλο το συμπάθειο, τούτα τα θάματα δεν φτάν’νε ούτε στο ν’χούδ’ σε κάτ’ άλλα θάματα π’ μας τύχαν εμάς.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLRyIercQmLRuYYtxZ-I9ejZFuUqrHSPoX5aYgsJ6rnYivL5iemv3IhaDFjUl0MnoEpxGI0mdwiKL_WjnooOEnpEcpxLthGKbbCsk0TQS9ydU6Dwl4PfIimJnXCaGaXriN2SA0LFToiao/s1600-h/Scan10430.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 280px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLRyIercQmLRuYYtxZ-I9ejZFuUqrHSPoX5aYgsJ6rnYivL5iemv3IhaDFjUl0MnoEpxGI0mdwiKL_WjnooOEnpEcpxLthGKbbCsk0TQS9ydU6Dwl4PfIimJnXCaGaXriN2SA0LFToiao/s400/Scan10430.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419789924952715282" /></a><br />
Το πιο μογάλο θάμα θαμάτων έναι που δε μπεθάναν ακόμα γοι αγρότες με τ’ σύνταξ’ που παίρνε. Σε λέγ’ ούλ’ γοι απιστήμονες τ’ κόζεμ κι ούλ’ γοι περιγραμμάτ’, βάλαν καταγή τα κ’κιά και δε βγαίναν. Ήπρεπε ούλ’ σε λέγ’ να έχνε πεθάν’ εδώ και καιρό. Φέραν μαθέ γιατροί καθηγητάδες απ’ τν Αθήνα και εξετάξαν τς γέρ’ και τς γριγιές, τς αφκρεστήκαν, πιάσαν το βαζμό τς, και πεταχτήκαν γοι γιατροί σαπάν σα να τς δάγκασε γαδαροσφήγκαρος, κάμναν το σταυρό τς χίλιες φορές σα να παίζαν μαντολίνο. Τακ τακ ρολογούδ, ολοζώνταν’ σε λέγ’, σα φράπα η μούρε τς. Ρωτήσαν ένα γέρο που κάνταν σα ντ αλεύερ τ’ απλωμένο κάτ’ απ’ τ’ σκαμνιά στς Βεργίνας το γκαφενέ και φαίνταν γερός σα ζντγιάν’κος γάδαρος κι έτρωγε ένα κρόμδο, μαθέ ήνταν να τον ζέψες στ’ αλέτερ’: «-Δε μας λες παπού σε φτάν’νε τα λεφτά που παίρεν’ς;» «-Ουυυ, αμ τι» «-Και που τα ξοδεύς παπού;» «-Να σας πω καλόπαιδα. Εγώ τα δύμια μ’ τα κόβω τα τρώγω, το χασάπ’ παράδες δε ντον δίνω. Με το ένα χ’λιάρκο παίρνω τσοκολατούδια αγελαδέλες και καυτερέλια με ραντεβούδια και τ’ αποδέλ’πα τα παίζω στο χρηματιστήριο όπως μας ήλεγε ο Γιάννος κι εδιέτς έχω βγάλ’ εκατομμύργια ζωντανά όπως κι ούλος ο κόζμος. Μεγάλ’ η χάρη τ’ ο Αγιογιάνν’ς που τον έχομ’ κι αγκλησά». Αφού ύστερα μαθέ απ’ τούτο, η κυβέρενσ’ σκέβεται να καντβάσ’ κι άλλο τ’ σύνταξ’ για να έχνε πιο πολλή γεροσύν’ οι συνταξιούχ’. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinkIycomyrP5vyRDbeAPGrJoFzbwg8hURr9MLCWh4GKS2KIabrtHyhj9lBiQaj11uC62PWb0XI7g76Fe0jt0YdvBUVtB2hZD6F_E23k8YD4B2A3cIjqeUW22A4H1ag9qPeeFcBMHr6YrU/s1600-h/27%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinkIycomyrP5vyRDbeAPGrJoFzbwg8hURr9MLCWh4GKS2KIabrtHyhj9lBiQaj11uC62PWb0XI7g76Fe0jt0YdvBUVtB2hZD6F_E23k8YD4B2A3cIjqeUW22A4H1ag9qPeeFcBMHr6YrU/s400/27%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423687666303882242" /></a><br />
<em>Θάμα πιδάκιμ θάμα. </em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCIQlZNVjJ-9QmfW_kRhctKwOCLL9VfgIoPHoF-06-zjsDdHlQJuzt4sVvtACd2m0QN9c88lSXIllP2vWDxK8AZC-UAqjACSjMwMWBFR0jBhcZxk9Plu_4c0qL_oTjp2Cwn4kKvOEEjRA/s1600-h/imagesCAXD28TM.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 118px; height: 102px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCIQlZNVjJ-9QmfW_kRhctKwOCLL9VfgIoPHoF-06-zjsDdHlQJuzt4sVvtACd2m0QN9c88lSXIllP2vWDxK8AZC-UAqjACSjMwMWBFR0jBhcZxk9Plu_4c0qL_oTjp2Cwn4kKvOEEjRA/s400/imagesCAXD28TM.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423717708316768242" /></a><br />
<em>Κι άλλο θάμα.</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6Tz44aSDrx0n8GkJI_8OST3USAFbjNbT6z8QJTXSmfZDscKylYDJ5aR2-ZUJXCPottBsT1oQmS5YY2WvBe1GQRZHhilcJeVaV0z6zvpZFzfK_gC8csVOnONL06N-TT-KJPESorH0JwOo/s1600-h/StrangeButtCheeks%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 255px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6Tz44aSDrx0n8GkJI_8OST3USAFbjNbT6z8QJTXSmfZDscKylYDJ5aR2-ZUJXCPottBsT1oQmS5YY2WvBe1GQRZHhilcJeVaV0z6zvpZFzfK_gC8csVOnONL06N-TT-KJPESorH0JwOo/s400/StrangeButtCheeks%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5429619180904488082" /></a><br />
<em>Θάμα θαμάτων.</em><br />
<br />
Αμ το άλλο; Τούτο έναι για να έναι. Ο κόζμος να ντ βγάζ’ με τα μπεμπέτσα και τα ροπαν’δογούλια και να νομίζ’ ότ’ έναι μαθέ ο Καραμουρτζούν’ς!! Δεκεί τς έβγαλε το θάμα. «-Τι είχες το μεσμέρ εσύ για φαγί;» ρωτά ο γεις τ’ αλλνού. «-Α εγώ σα μπλούσιος που είμαι είχα σήμερα από γιαλού, δηλαδή θαλασσινά όπως τα λέμε εμείς οι πλούσιοι. Μπεμπέτσα, αχ’νοί και πεταλίδες. Εσύ νά’ χομ’ καλό ρώτμα;». «- Α εγώ σήμερα θα ντ βγάλω οικολογικά. Βρακανίδες και λαψάνες νερόβραστες και τσιπστά μαζί με ψωμί σκίζα μούχλιο σα κερασολέν’ που το τρώγ’ ο γάδαρος κι αγγαρίζ’». Και να μαθέ χαρές και αφεξώματα κι άντε να πάγ’ σα γάμος, με το τρύπιο σώβρακο που ήλεγε κι η γιαγιά μ’ η Βωτώ, και να καλογερίστκα σταυρωτά τζουγκρίζματα με το νερό, σα να είχαν μαθέ αποσορτή με σέλ’νο. Και τι θα πει μαθέ τούτο; Θα πει ότ’ έναι χαμέν’ και χαντακωμέν’ ή ότ’ γίν’κιε θάμα. Φως φανάρ’ θάμα. <br />
Αμ το άλλο; Τόσο σε λέγ’ μας μπεγιέντσε ο μεγαλοδύναμος που είμαστε καλοί αθρώπ’ και δε θέλομ’ να βγάλομ’ ο ένας το μάτ’ τ’ αλλνού, που έκαμε τς παπάδες να έχνε πάρ’ πολύ τ’ απάνε τς. Όπ’ να πας κι όπ’ να δγεις να κι ένας παπάς. Ανοίγ’ς τ’ ντηλεόρασ’, να κι ο παπάς μπροστά σ’. Ή π’ θα τραγδεί, ή π’ θα βγάζ’ λόγο για το έθνος παράδειγμα, ή π’ θα τον τσαπτσαρίζνε παλαμάκια, ή π’ θα μαζών’ υπογραφές - όχ’ μπρε αχμάκ’δες για να πάγ’ σα βορνά στα κυπαρίσα, υπογραφές λέμε για τς ταυτότητες – ή π’ θα τον δέρνε, ή π’ θα δέρεν’, ή π’ θα περικυκλών’ με τς συγγενήδες τ’ τ’ μτρόπολ’ γιατί τον έκαμε ο δεσπότ’ς αργό και να τ’ αυγά πα στα τζαμλίκια, να πετροβόλ’μα, όπ’ να τς δγεις μη ντα πολυλογούμε κιόλας, γίνεται το μάλε βρας. Καιρό είχε ο κόζμος να χαρεί, να γελάσ’ κομματούδ’ τ’ αχ’λούδε τ’. Παλιά λέγαν μια κουβέντα, ότι και καλά παπάδες γίντεν μόνε οι ντεμπέλ’δες κι οι πολύ θρήσκ’. Σήμερα μαθέ πώς θα σταθείς σα μπαπάς άμα δεν είσαι θεατρίνος, θεμ σχώρα με κολάστκα. Σε ούλα έχνε λόγο βογήθειά μας. Αφήκαν μαθέ τς αγκλησές και παίζνε στο θέατρο, τραγδούνε σε κομπανίες π’ δε τς φτάν’ ούτε ο Παναγιώτς ο Λαντούρς απ’ τς Σαρδές, πέφτνε με τ’ αλεξίπτωτα, παίζνε με τ’ αυτοκινητούδια σα ντα παιδέλια, κι ότ’ θέλ’ς το κάμνε. «-Τι θα κάμς για φαγί σήμερα;» ρωτώ τς προάλλες τ’ γναίκα μ’. «-Φασόλες ήλεγα να κάμω, αλλά να ρωτήσω και το μπαπά τς ενορίας να δγιω άμα συμφωνεί». Προψές το βράδ ένας χωριανός το νταμπανών’ απ’ ντ μπλατέα ίσα σα παν απ’ τ’ Μαστροβασίλ’ το γκαφενέ για τν αγκλησά. «-Μπρε που πάγ’ μαθέ ο Αθανής και τρέχ’ σα ξεκατουρμένος;» ρωτώ ένα. «-Παγαίν’ να ρωτήσ’ το μπαπά αν έναι αμαρτία να καβαλ’κιεύ’ μαθέ το μλαρ γυμνόστρατο» με λέγ’. Ε άμα δε νέναι τούτο θάμα που πλημμυρίσαμ στς παπάδες, τότε θα κάμω το σταυρό μ’ και με τα δυο μ’ τα χέρια και με τα ποδάργια μ’.<br />
Το μογαλύτερο όμως θάμα, που τι να σας λέγω, το λέγω και με πιάν’νε σύγκεργια, έναι που ούλος ο κόζμος θα πάρ’ πτυχίο απ’ το Πανεπιστήμιο. Εμείς οι καμέν’ οι Λημνιοί μια σκολή απ’ το Πανεπιστήμιο θέλαμ για να έρχιεντεν τα σκολιαρόπαιδα και να φέρνε παράδες, γιατί τι να το κρύψομ, ούλ’ δα το ξέρνε τι τζιγγινέδες και πενταρούλες είμαστε, κι αντί για τούτο μας λέγ’ ο υπουργός τ’ Λαμπράκ’ συγνώμ’ τς παιδείας ήθελα να πω, όχ’ βρε σεις ούλ’ θα σας κάμω τ’ Πανεπιστημίου. Αφού μια εξόλ’ς και προόλ’ς που δε γκατάλαβε, νόμζε που ήλεγε για δρόμ’ και πατεί τς τσατσαρίδες: «-Όχ’ τ’ Πανεπιστημίου, όχ’ τ’ Πανεπιστημίου, εγώ θέλω να γίνω τς Συγγρού». «-Μη φωνάγ’ς μωρή τι τς Πανεπιστημίου, τί τς Συγγρού, το ίδιο έναι» τς κάμεν’ ένας. Ούλ’ σε λέγ’ γέρ’, νιοι, έξυπνοι, χαμέν’ ΤΕΙ, σουρντί, μπουρντί, θα νέναι τ’ Πανεπιστημίου. Πόσεν’ έναι τ’ Πανεπιστημίου στ Γερμανία παράδειγμα; Είκοσ’ τς εκατό; Εμείς εκατό στς εκατό. «-Εσύ τι πτυχίο θα πάρς;» ρώτ’σε μαθέ ο γερο Μήτρος το γερο Κωσταντή. «-Εμένα από μκρέλ’ παιδέλ’ μ’ αρέζνε τ’ αγερόπλανα π’ πετούνε, γι αυτό λέγω να μπα να γίνω μαθέ πιλότος» «-Εσύ Μήτρο;» «-Να μαθέ εμένα απαξανέκαθε με άρεζε σα μπαιδί να ξεγκλιάζω τς βαθρακοί και πιο μεγάλος να μνουχώ τα γουρτζελούδια, γι’ αυτό το πτυχίο μ’ θέλω να γράφτ’ απάν’ χειρούργος. Μεγάλ’ η χάρ’ τ’ Αγιοπαχούμιου και τς οσίας Κεραστούδας που φώτ’σε τον υπουργό μας κι ας λέγαν καμπόσεν’ ότι και καλά ήνταν ντιπ χάχας. Αφού σε λέγ’ τα παιδέλια π’ θα βγαίν’νε απ’ το νήπιο θα παίρνε κατευτείας το πτυχίο να μη γκουράζντεν τα καμένα να διαβάζνε ούλα τα χρόνια. Στν αρχή ο κόζμος δε μπίστευε στ’ αυτιά τ’. «-Μπρε μαθέ τι λογιά τ’ Πανεπιστημίου θα νέναι ο Γιώρεγ’ς παράδειγμα, που έναι η κεφάλα τ’ ξερή σα ντο γκντερίδ και που έκαμε τρίγια χρόνια να μάθ’ το ο κι ακόμα το κάμεν’ σα ντο μουστοκούλ’κο;». «-Αφού θα γίν’ θάμα μπρε αυγουλά, τι σε κόφτ’ εσένα, στα θάματα ούλα γίντεν» με είπε ο μπατζανάκηζεμ. Ρωτώ μαθέ προχτέ το γκμπάρο μ’ ποια ήνταν δυο παιδέλια που παίζαν μπίλιες. «Α το ένα έναι ο καθηγητής το Γιαννούδ’ και το άλλο έναι ο γυναικολόγος το Κωστούδ’». Θάμα θαμάτων, μέγα το έλεος σ’ Κύριε, βοήθα μας τς αμαρτωλοί. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ<br />
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΗΜΝΙΑΚΟ ΤΥΠΟ</strong><br />
<br />
Εις την αγαπητήν μου ανεψιά Ευθυμία Ν. Γιαννά που έδωσεν αμοιβαίαν υπόσχεσιν γάμου με τον εκλεκτόν της καρδιάς της κ. Παναγιώτην Παπαδόπουλον εκ Πάτρας τους εύχομαι όπως γρήγορα φορέσουν και τα χρυσά του γάμου στέφανα.<br />
Νικόλαος Μ. Εγγλέζος <br />
<br />
<strong>ΤΟ ΒΑΜΒΑΚΙ</strong><br />
Δεν είναι άγνωστος εις κανένα η πολιτική την οποίαν ηκολούθησεν η κυβέρνησις όσον αφορά την καλλιέργειαν του βάμβακος. Απέδωσεν εις αυτήν τόσην σημασίαν, ώστε να επιδιώξη την περαιτέρω ανάπτυξίν της διά της αναδιαρθρώσεως των καλλιεργειών. Είναι γνωστόν ότι υπέδειξεν την ανάγκην μειώσεως της σιτοκαλλιεργείας και ενίσχυσεν την καλλιέργειαν βάμβακος και ψυχανθών, των τελευταίων τούτων διά την ανάπτυξιν της κτηνοτροφίας. Παρά ταύτα όμως η δημαγωγία προσπαθεί από μακρού να να παρασύρη και να εμπλέξη εις τα δίκτυά της τους βαμβακοπαραγωγούς, διά να εξυπηρετήση τους πλέον παραλόγους και αντεθνικούς σκοπούς των οποίων την πραγματοποίησιν επιδιώκει.<br />
<br />
<strong>ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΡΟΔΙΝΟΥ ΣΚΩΛΗΚΟΣ</strong><br />
Ο σπουδαιότερος εχθρός διά την βαμβακοκαλλιέργειαν της Νήσου είναι ο ρόδινος σκώληξ.<br />
- Πώς αναγνωρίζεται η προσβολή του ροδίνου σκώληκος: α) Τα προσβεβλημένα λουλούδια παραμένουν κλειστά και δεν ανοίγουν. β) Αν ανοίξουμε προσβεβλημένα καρύδια βλέπουμε στο εσωτερικό μέρος χαρακτηριστικό εξόγκωμα. <br />
- Αρχίζουμε την καταπολέμησιν όταν αρχίζει η άνθησις και σχηματίζονται τα πρώτα μικρά καρύδια. Η καταπολέμησις πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 8 έως 10 ημέρες.<br />
- Χρησιμοποιούμενα φάρμακα. 1)Σκονίσματα: Κόττον Ντάστ ή Δ.Δ.Τ 10% σε ποσότητα 3-4 κιλά το στρέμμα. 2) Ραντίσματα: Δ.Δ.Τ. 50%. Διαλύομε μισό κιλό φαρμάκου στα 100 κιλά νερού, τα οποία ρίχνομε σε ένα στρέμμα.<br />
<br />
<strong>ΖΗΤΕΙΤΑΙ </strong>σύντροφος (κεχαγιάς) για την εκμετάλευσι περιτοιχισμένου βοσκοτόπου μετά ποιμνίου και ποτιστικών αγρών με τρεχούμενο νερό. Πληροφορίαι παρ’ ημίν.<br />
<br />
<strong>ΜΕΓΑΛΗ ΧΟΡΟΕΣΠΕΡΙΣ ΤΟΥ «ΗΡΑΚΛΗ» ΣΤΗΝ ΑΤΣΙΚΗ</strong><br />
Το Σάββατον 26ην Μαρτίου 1966. Θερμή παράκλησις όπως παρευρεθείτε.<br />
<br />
<strong>Την παρελθούσαν Κυριακήν </strong>επραγματοποιήθησαν αι ετήσιαι γυμναστικαί σχολ. Επιδείξεις εις τον χώρον του Σχολείου Καταλάκκου, τας οποίας παρηκολούθησαν άπαντες οι συγχωριανοί με ευχαρίστησιν και ενδιαφέρον. Διά το άρτιον της οργανώσεως και πραγματοποιήσεως τούτων εκ μέρους του Διδασκάλου κ. Κων. Κοντέλλη και της Διδασκαλίσσης Αργυρώς Λάπα, θεωρώ υποχρέωσίν μου να εκφράσω τα θερμότατα συγχαρητήριά μου. <br />
Ηρακλής Αλεξίου<br />
<br />
<strong>ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ</strong><br />
Το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον Καταλάκκου ευχαριστεί θερμώς τον εκ Καταλάκκου καταγόμενον και διαμένοντα εις Αθήνας Θίελπην Κωνστ. Δινενήν διά την δωρεάν προς κατασκευήν 2 θυρών της εκκλησίας (μίαν της κυρίως θύρας και ετέραν εξ υαλοπινάκων) αξίας 4.000 δραχμών και του εύχεται όπως ο Άγιος Μόδεστος του χαρίζη υγείαν και πρόοδον εις τας εργασίας του.<br />
Το Συμβούλιον:<br />
Οικον. Παναγ. Κεφάλας, Γ. Πέτσαρος, Π. Μισόπαπας, Αγ. Καλογιάννης, Ι. Γερασίμου.<br />
<br />
<strong>ΕΙΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΙΝ </strong>της εργασίας διαχωρισμού εις δύο αιθούσας του σχολείου Δάφνης μετά την κατάταξίν του ως διταξίου, ο Ευεργέτης της Κοινότητος ταύτης κ. Παναγ. Βέργος απέστειλεν έτερα 150 δολλάρια, έπειτα από τα 700 που απέστειλε προηγουμένως, διότι δεν επήρκουν διά την όλην εργασίαν. Ο μοναδικός αυτός Ευεργέτης του χωρίου τούτου, «ο ένας και καλός» δεν παύει να φροντίζη για τη γενέτειρά του, και πάντοτε είναι πρόθυμος και γενναιόδωρος προς κάθε ανάγκην και έλλειψίν της. Ο Θεός ας ευοδώνη τα έργα του, και δίδη αυτώ μακροημέρευσιν, ίνα επί μεγαλύτερον διάστημα παρέχει τας ευεργεσίας του, διότι είναι πλέον ή βέβαιον ότι, δεν θα ξαναδούν δεύτερο Παναγιώτη οι συγχωριανοί μας Δάφνηοι.<br />
<br />
<strong>ΑΦΟΡΗΤΟΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ </strong>υφίσταται εις το Γυμνάσιόν μας να τοποθετούνται οι μαθηταί στα μουχλιασμένα υπόγειά του, που συναγωνίζονται τα μπουντρούμια του Παλαμηδιού και κάθε άλλης φυλακής, γιατί προσκρούουμε σε ζητήματα αρμοδιότητος, και δεν καθίσταται δυνατόν να στεγάσουμε τα παιδιά στο Ινστιτούτον που πληρώνεται πάλιν από τους γονείς των παιδιών, ούτε και στες άδειες αίθουσες του Παντελιδείου Παρθεναγωγείου, αλλά δίνεται η λύσις του χωρισμού του διαδρόμου σε δύο αίθουσες και την χρησιμοποίησιν του ενός των γραφείων του. <br />
<br />
<strong>Τα αγαπημένα μας ανήψια και εξαδελφάκια </strong>Πάρι και Τούλα Χ. Παντελαρούδη, που αρίστευσαν στις εισαγωγικές εξετάσεις εφτά σχολών του Πανεπιστημίου και Πολυτεχνείου Αθηνών και Θεσσαλονίκης, συγχαίρουμε θερμά ευχόμενοι καλή πρόοδο.<br />
Οικογένεια Ιατρού Παναγιώτου Γκίκα <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
ΑΞΙΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaOoVYbo3pEzCy3dFjjSVDjrEeQxWtcHvBgtFOkgyDkL43AOaNsdDNjM9OR8kIv4bSi6l1LIGoY0GRNVSxdZszr6SCXfegRlgc2MQNmH1pjZylDJmE4BjBL3sAzeZOiY85P1x-4BusuaE/s1600-h/Scan10529.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaOoVYbo3pEzCy3dFjjSVDjrEeQxWtcHvBgtFOkgyDkL43AOaNsdDNjM9OR8kIv4bSi6l1LIGoY0GRNVSxdZszr6SCXfegRlgc2MQNmH1pjZylDJmE4BjBL3sAzeZOiY85P1x-4BusuaE/s400/Scan10529.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419794913365807506" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Νίκος Βλαχόπουλος</strong><br />
<br />
Η αγαπημένη μας ομάδα, ο Ηρακλής Ατσικής, στέφθηκε πρωταθλητής Λήμνου και απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο μεγάλη ομάδα ήταν σε όλη την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και στην διαδικασία των αγώνων πλέι οφ. Αφού νίκησε την Προποντίδα με 5-2 στην Ατσική και με 4-1 στην Κούταλη, έφτασε να διεκδικεί πλέον στον τελικό το πρωτάθλημα από την ομάδα του Κάσπακα που πέρασε τον Κεραυνό Αγίου Δημητρίου. Ο πρώτος αγώνας έγινε στην Ατσική και έληξε 3-3. Με ένα κακό πρώτο ημίχρονο η ομάδα μας βρέθηκε να χάνει με 2-0 στο σκορ. Στην επανάληψη ανέκαμψε, ισοφάρησε, αλλά και πέρασε μπροστά στο σκορ με 3-2. Αυτό επιτεύχθηκε με τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των παικτών, αλλά ιδιαίτερα του «μικρού» Στρατή Κρίκη και του μεγάλου αρχηγού Φάνη Κάντζου. Ο Κρίκης στο δεύτερο ημίχρονο δίδασκε ποδόσφαιρο, έκανε τον αντίπαλο Κάσπακα άνω κάτω, τον εκτέλεσε δυο φορές με δυο προσωπικά του γκολ. Επειδή όμως η μπάλα είναι γένους θηλυκού, μας γέλασε στο τέλος του αγώνα και με ένα αυτογκολ ισοφαριστήκαμε και ο αγώνας έληξε 3-3.<br />
Στους τελικούς έπρεπε να πάρουμε 2 νίκες στους 3 αγώνες, ή μια νίκη και μια ισοπαλία, αφού το προνόμιο της ισοπαλίας μας το έδινε η πρώτη θέση που είχαμε κατακτήσει στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Ήρθε λοιπόν η Λαμπροτετάρτη 18 Απριλίου 2001 και η ομάδα μας έπαιζε τον κρισιμότερο αγώνα της. Έπαιζε τον τίτλο του πρωταθλητή μέσα στο γήπεδο της Μύρινας. Ήθελε τη νίκη και μόνο τη νίκη από τον αντίπαλο που φάνταζε μικρός μπροστά στους παιχταράδες μας. Το απόγευμα ήταν ηλιόλουστο, ένα θαυμάσιο ανοιξιάτικο απόγευμα και όλοι οι Ατσικιώτες θέλαμε να είχαμε την άνοιξη μέσα στην καρδιά μας και μετά τη λήξη του παιχνιδιού. Ο αγώνας ξεκίνησε σε ένα κατάμεστο από φιλάθλους γήπεδο, αριθμητικά θα έλεγα ότι είμαστε περισσότεροι. Οι παίχτες μας ξεκίνησαν με δύναμη και θάρρος και από την αρχή έκλεισαν τον αντίπαλο στα καρέ του. Όσο περνούσε η ώρα έλεγες ότι από στιγμή σε στιγμή θα έμπαινε το γκολ, το οποίο ήλθε τελικά στο 35ο λεπτό. Ο αρχηγός Φάνης Κάντζος έκανε μια θαυμάσια προσποίηση πάνω στα σέντερ μπακ και πάσαρε με τρόπο που μόνο αυτός ξέρει στον Άγγελο Κελάρη και αυτός με ιδανικό τρόπο έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. 1-0. <br />
Στη συνέχεια η ομάδα μας πετούσε, ο ένας παίχτης καλύτερος απ’ τον άλλο. Οι ενέργειές τους θύμιζαν μεγάλους παίχτες. Το πρώτο ημίχρονο όμως έληξε χωρίς άλλο γκολ. Στην επανάληψη το ίδιο σκηνικό, ένας Ηρακλής να επιτίθεται συνεχώς και να χάνει τη μια ευκαιρία πίσω από την άλλη. Γύρω στο 60 του αγώνα ο Κρίκης με μια περίτεχνη ενέργεια πέρασε όσους αντιπάλους βρήκε μπροστά του και έβγαλε μια μπαλιά όλο γλύκα στον Κουκουλήθρα. Ο Σάκης που ξέρει να στέλνει τη μπάλα όπου<br />
θέλει, έκανε ένα φανταστικό γκολ. 2-0. Αμέσως μετά από στημένη φάση ο Κάσπακας έβαλε γκολ και 2-1. Οι παίχτες του Ηρακλή πείσμωσαν και στο 75 ο Κουκουλήθρας έκανε μια θαυμάσια σέντρα από αριστερά, εκεί βρέθηκε ο «μικρός» Κρίκης, ο οποίος με ένα άλμα πάνω από τα χέρια του τερματοφύλακα, με ωραία κεφαλιά σημείωσε το 3ο γκολ του Ηρακλή. 3-1. Ο κόσμος στην κερκίδα παραληρούσε, φώναζε «κι άλλο κι άλλο». Χάθηκαν πολλές ευκαιρίες και για άλλα γκολ, αλλά το σκορ δεν άλλαξε. 3-1, που είναι παρ’ όλα αυτά ένα μεγάλο σκορ για τελικό. Το 90 βρήκε τον ΗΡΑΚΛΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΛΗΜΝΟΥ 2000-2001.<br />
Οι πρωταγωνιστές του αγώνα που δεν πρέπει να ξεχαστούν είναι: Λαγός Παναγιώτης, ο αίλουρος που είχε κατεβάσει τα ρολά της εστίας του. Κωνσταντίνος Μαυράκης, σταθερός δεξιός μπακ, μεγάλη η προσφορά του στο πρωτάθλημα. Γκαράλης Κωνσταντίνος, εκεί σταματούσαν όλες οι προσπάθειες των αντιπάλων, «στάση Γκαράλη». Ψυρούκης Κωνσταντίνος, το σέντερ μπακ που φοβάται ο αντίπαλος, ο γίγαντας του Ηρακλή. Απόστολος Αποστόλου, μοντέρνος αριστερός μπακ, βλέπει όλο το γήπεδο, θαυμάσια πόδια. Φάνης Κάντζος, δεν υπάρχουν λόγια για τον αρχηγό, η ψυχή της ομάδας. Μπενίσκος, ένας πολύ καλός χαφ. Στρατής Κρίκης, μεγάλο ταλέντο, αν συνεχίσει έτσι θα αφήσει εποχή στο ποδόσφαιρο, ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων στον τελικό. Κελάρης Άγγελος, ο δυνατός σέντερ φορ, ο άνθρωπος «γκολ», μεγάλη η προσφορά του στον τελικό.Μπεκρής Γιάννης, παίχτης για όλες τις δουλειές, έλυνε τα χέρια του προπονητή. Θανάσης Κουκουλήθρας, ο δυνατός, ο τεχνίτης, ο γκολτζής, ξελασπώνει την ομάδα στο «πι και φι». Ψυρούκης Βασίλης, αλλαγή πολύτιμη, πολύ καλός παίχτης. Τα λόγια που θα γράψω για τον ικανότατο και πεισματάρη προπονητή Δημήτρη Κουκάκη είναι λίγα. Είναι ο άνθρωπος που έφτιαξε αυτή την ομάδα, ο αφανής ήρωας που δεν του αρέσει η δημοσιότητα, που δεν θέλει να φωτογραφίζεται ούτε να φωτογραφίζουν την ομάδα του, αλλά θέλει και μπορεί να παίρνει πρωταθλήματα. Δημήτρη να είσαι πάντα καλά, σ’ αγαπάμε.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf6KJ5Q6vgip-SzkLCs7gsXiy0mdSTx8x1rwT7D-TYaLmyr81xxRb5nDwF1OZMAfc1VWCp5bg_UjtACzC_eHBmN1LVim4uiHt6VTVgXDKKMDwik5CYxyH6HbLmEhU9kmbl0c6skXoXoFQ/s1600-h/Scan10387.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf6KJ5Q6vgip-SzkLCs7gsXiy0mdSTx8x1rwT7D-TYaLmyr81xxRb5nDwF1OZMAfc1VWCp5bg_UjtACzC_eHBmN1LVim4uiHt6VTVgXDKKMDwik5CYxyH6HbLmEhU9kmbl0c6skXoXoFQ/s400/Scan10387.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419780049946675058" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAY_5fh7l1lmyQe6WF3SoAVinLF9WalbRmvOy_1C0BYyRvl2ePNNdTD7ULllJM8f9jtCdhw21H0JlFXM3zUxLXG6cgt2gqyuCt6fGSq-gXVPhhgfu3EDQTFeVbE66PfZ7yQcBOh2jY1f8/s1600-h/iraklis1.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAY_5fh7l1lmyQe6WF3SoAVinLF9WalbRmvOy_1C0BYyRvl2ePNNdTD7ULllJM8f9jtCdhw21H0JlFXM3zUxLXG6cgt2gqyuCt6fGSq-gXVPhhgfu3EDQTFeVbE66PfZ7yQcBOh2jY1f8/s400/iraklis1.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419771092799107234" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVp-q9s1NMJYVk9yQLOHYQMj42pZBGcC6VmKljVFUoUNgjDQGKOXcw0lV6gtEtT_x3vBiBPLYax7l8Oxw8tYwvE2OnPbSXo5p3utevRqgICVVnYaJRB7lQA8FN1joAdzO88WF3uf1GwTE/s1600-h/iraklis2.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVp-q9s1NMJYVk9yQLOHYQMj42pZBGcC6VmKljVFUoUNgjDQGKOXcw0lV6gtEtT_x3vBiBPLYax7l8Oxw8tYwvE2OnPbSXo5p3utevRqgICVVnYaJRB7lQA8FN1joAdzO88WF3uf1GwTE/s400/iraklis2.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419772242029064050" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpJXTC_z3tbaqH_T-V35VuhJG3lzu7L8D9F4mQ3GIhK4dRBJRUzexhN2Ns8Xb0-aXmgeE3F43oh5uQKx-yUAVjGV43EogJ8143hDTVrZLLNdQcSJpYoB4mE7ZBWofCjnP8SYM_Y1SeGuU/s1600-h/iraklis3.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpJXTC_z3tbaqH_T-V35VuhJG3lzu7L8D9F4mQ3GIhK4dRBJRUzexhN2Ns8Xb0-aXmgeE3F43oh5uQKx-yUAVjGV43EogJ8143hDTVrZLLNdQcSJpYoB4mE7ZBWofCjnP8SYM_Y1SeGuU/s400/iraklis3.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419772886402748834" /></a><br />
<br />
<em>Από τους πανηγυρισμούς για το πρωτάθλημα Λήμνου</em><br />
<br />
Μετά τη λήξη του αγώνα, αρμάδα αυτοκινήτων πήγαινε στο χωριό αφού ξεσήκωνε με τους πανηγυρισμούς όλο τον κόσμο. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι έβγαιναν στις πόρτες των σπιτιών γυναίκες όλων των ηλικιών, μάνες και γιαγιές και χαιρετούσαν τους πρωταθλητές. Ο Βασίλης Λούγκλος ο πιλότος, χτυπούσε για ώρα την καμπάνα του χωριού. Οι πανηγυρισμοί κορυφώθηκαν στην πλατεία του χωριού, όπου περίμεναν τους πρωταθλητές πλήθος κόσμου. Οι στιγμές που έζησε η Ατσική ήταν πρωτόγνωρες. Οι άνθρωποι χάρηκαν με μια τρελή χαρά, έζησαν ώρες δόξας και ψυχικής ανάτασης. Το πρωτάθλημα του «Ηρακλή» έδειξε τι μπορεί να κάνει κανείς με την προσπάθεια, έδειξε τις τεράστιες δυνάμεις που κρύβει η Ατσική, αλλά και την δίψα του κόσμου για δημιουργία, για έργα καλά και σημαντικά. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpdUy4u11SpWyBC-Jkk2OQ61dFd8jDNd5yHxqGoEhsBhFn_saaylsWzd-pLEP2QYb3tjuPhNu7IvWpyZCXR7LM81U49wOT-09E_cuR7IxHCStqUBGWZgaB1hz1j6H-R6-JGnIlsfoxh0A/s1600-h/Scan10377.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpdUy4u11SpWyBC-Jkk2OQ61dFd8jDNd5yHxqGoEhsBhFn_saaylsWzd-pLEP2QYb3tjuPhNu7IvWpyZCXR7LM81U49wOT-09E_cuR7IxHCStqUBGWZgaB1hz1j6H-R6-JGnIlsfoxh0A/s400/Scan10377.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419812969149156450" /></a><br />
Ο πρωταθλητής Λήμνου "ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ"<br />
<br />
<br />
1. Λαγός Παναγιώτης. Αγωνίζεται από 2/6/87. Τερματοφύλακας.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDnpYkWd66el98AdiPk0lt1IgKN1Ugf9yWn-mnTQNfmBiI6hxJUHrniE4VjX9OdbEorvpyvQLXi-MjDYhRTLnKaXP6Bsx9VtisfJu0zUZ-m6BbFPnCFPG5tH1S5ybM4kClLYQkt54vgZk/s1600-h/Scan10549.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDnpYkWd66el98AdiPk0lt1IgKN1Ugf9yWn-mnTQNfmBiI6hxJUHrniE4VjX9OdbEorvpyvQLXi-MjDYhRTLnKaXP6Bsx9VtisfJu0zUZ-m6BbFPnCFPG5tH1S5ybM4kClLYQkt54vgZk/s400/Scan10549.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419817549810923378" /></a><br />
<br />
<br />
2. Κωνσταντάκης Παύλος. Αγωνίζεται από 12/9/2000. Τερματοφύλακας. Προηγούμενη ομάδα: Κάσπακας.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwTz7RglWqJGCHBDnTQAnm82Rt_JOBbgEMvJrvb07s6Pb8K9odf3bi4dIWtakXuW3n5e9d4XJ36C_NNiBFf8nvSRmkaxK_lXyxOWSPH40xLzDyPUi-u3VDPtRIWy1EMSXClAp6K24DQ4k/s1600-h/Scan10555.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwTz7RglWqJGCHBDnTQAnm82Rt_JOBbgEMvJrvb07s6Pb8K9odf3bi4dIWtakXuW3n5e9d4XJ36C_NNiBFf8nvSRmkaxK_lXyxOWSPH40xLzDyPUi-u3VDPtRIWy1EMSXClAp6K24DQ4k/s400/Scan10555.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419819453705873106" /></a><br />
<br />
<br />
3. Μαυράκης Κώστας. Αγωνίζεται από 13/5/86. Δεξί μπακ. Έτος γέννησης 1971.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjal85R4UG4ASxd2bJW_3c0CnGbftuHjFU232vVnd2bJ3Hoh5waiQizEgwtqBjQ7SIEISFT3xCpvD-h1j4hyphenhyphenUumijJUmbpRCuvl4oFSNiHnWGcxQye2ATbrXJRrZY9AjGBijBtijFNTDaA/s1600-h/Scan10545.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjal85R4UG4ASxd2bJW_3c0CnGbftuHjFU232vVnd2bJ3Hoh5waiQizEgwtqBjQ7SIEISFT3xCpvD-h1j4hyphenhyphenUumijJUmbpRCuvl4oFSNiHnWGcxQye2ATbrXJRrZY9AjGBijBtijFNTDaA/s400/Scan10545.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419816646223506930" /></a><br />
<br />
<br />
4. Αποστόλου Απόστολος. Αγωνίζεται από 21/7/2000. Αριστερό μπακ. Μεταγραφή από Αστέρα Μελισσοχωρίου.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz1HFhs4y41uu-n-iJiz-dcEXXPeV9jQoK_u7tIjWfznVSzJDOAH2gjiCiD5IVKvXIifpDqd5JVNYpsbKovTKzFn3zBtZ1h4j_yvpaskqMQsNAzQjOFtXjoNpOFT_euKtpXdgsNt4jAcc/s1600-h/Scan10543.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz1HFhs4y41uu-n-iJiz-dcEXXPeV9jQoK_u7tIjWfznVSzJDOAH2gjiCiD5IVKvXIifpDqd5JVNYpsbKovTKzFn3zBtZ1h4j_yvpaskqMQsNAzQjOFtXjoNpOFT_euKtpXdgsNt4jAcc/s400/Scan10543.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419816093385505586" /></a><br />
<br />
<br />
5. Γκαράλης Κώστας. Αγωνίζεται από 16/6/95. Λίμπερο. Έτος γέννησης 1980.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3Mr9hmRhYdwDnif9fTi3hcZbURsz5bRlXX_Iu8psGIp3hbhqxg1pWjtXy2ZpB5Ihk-iHsHSbSoYgfECI_7LZ48dTQdVvZukglQPBBoaDJAFhgnPlSqvthfgLA_zH_LEJzgPhnB69BeBo/s1600-h/Scan10382.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3Mr9hmRhYdwDnif9fTi3hcZbURsz5bRlXX_Iu8psGIp3hbhqxg1pWjtXy2ZpB5Ihk-iHsHSbSoYgfECI_7LZ48dTQdVvZukglQPBBoaDJAFhgnPlSqvthfgLA_zH_LEJzgPhnB69BeBo/s400/Scan10382.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419811748231342562" /></a><br />
<br />
<br />
6. Ψυρούκης Κώστας. Αγωνίζεται από 23/6/87. Λίμπερο. Έτος γέννησης 1975.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0UESeIpOulx5MwJoYtQsdmzouZmNCQFhWDWTViE2zYQKUSb5QOR-zLl34AtF0yp1DdP746BtDWe02GyUuQvpO3smMhvepIfWR0xWxJzABRO7E9L4OvHDL5rOD5J1dm-Z_8jMHfEmdqGA/s1600-h/Scan10384.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0UESeIpOulx5MwJoYtQsdmzouZmNCQFhWDWTViE2zYQKUSb5QOR-zLl34AtF0yp1DdP746BtDWe02GyUuQvpO3smMhvepIfWR0xWxJzABRO7E9L4OvHDL5rOD5J1dm-Z_8jMHfEmdqGA/s400/Scan10384.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419812351140794658" /></a><br />
<br />
<br />
7. Ζαϊμης Κώστας. Αγωνίζεται από 11/10/97. Δεξί μπακ. Έτος γέννησης 1983.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMcA-IHFgZplPuuhiUsxs5ZPwAC9o2SdSOy5FbXtwv_rPZhix8mUhkolX_SnDmu8bPe-NLIphswwRJ_dIOnZ7zfnMo0bubTWiMx_mV1EiS3_qmzxnOvnzW2RWizCKp1kbHIO0_V8wPWIg/s1600-h/Scan10378.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMcA-IHFgZplPuuhiUsxs5ZPwAC9o2SdSOy5FbXtwv_rPZhix8mUhkolX_SnDmu8bPe-NLIphswwRJ_dIOnZ7zfnMo0bubTWiMx_mV1EiS3_qmzxnOvnzW2RWizCKp1kbHIO0_V8wPWIg/s400/Scan10378.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419810364494942178" /></a><br />
<br />
<br />
8. Ψυρούκης Βασίλης. Αγωνίζεται από 19/9/2000. Έτος γέννησης 1974. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQXwJZgPB1AZxAfGiK6rItCoYpyQcInHGshIBQnQxN5yK8HPDzPs-LetCnEqUS5bQjRwOxTC2T-tHaEJgqMLzz42KoNK7fRRscd-nF5lDwZo_nmTlefLtOCJAkoG0zCkS0zSkC8mNJgFc/s1600-h/Scan10380.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQXwJZgPB1AZxAfGiK6rItCoYpyQcInHGshIBQnQxN5yK8HPDzPs-LetCnEqUS5bQjRwOxTC2T-tHaEJgqMLzz42KoNK7fRRscd-nF5lDwZo_nmTlefLtOCJAkoG0zCkS0zSkC8mNJgFc/s400/Scan10380.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419810928066591090" /></a><br />
<br />
<br />
9. Μαμαλούκας Δημήτρης. Αγωνίζεται από 29/7/99. Αμυντικό χαφ. Έτος γέννησης 20/3/1970 προηγούμενη ομάδα: Κορνός.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdDza3gNoWAv03rT-vV-wiggOL03G7IiHjW2ljTDXXAJLOxkyLPaC06TxumkymPuGaZYjmhWsAlXUdVgntab-YsWn5ThXlvs5rZ71aO-qR6wvBQAdO-dFnFtnsfK6E_28xG7EEjbn0ytI/s1600-h/Scan10553.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdDza3gNoWAv03rT-vV-wiggOL03G7IiHjW2ljTDXXAJLOxkyLPaC06TxumkymPuGaZYjmhWsAlXUdVgntab-YsWn5ThXlvs5rZ71aO-qR6wvBQAdO-dFnFtnsfK6E_28xG7EEjbn0ytI/s400/Scan10553.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419818828280273010" /></a><br />
<br />
<br />
10. Κρίκης Στράτος. Αγωνίζεται από 20/10/1998. Φορ. Ετος γέννησης 1984.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ_RLNBdI1dmadV51JDYr4ujh0ztItTIB5NgyBGU5kNWks7-dbWR_LqqOf9gf8nBvqfeyv3_k7eWgy4aKpFROyOtsNL0DPoA_JEmTJmCNE1w1hzMMFWesFKFOggy3jcVvj9vpjRB8NrK8/s1600-h/Scan10551.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ_RLNBdI1dmadV51JDYr4ujh0ztItTIB5NgyBGU5kNWks7-dbWR_LqqOf9gf8nBvqfeyv3_k7eWgy4aKpFROyOtsNL0DPoA_JEmTJmCNE1w1hzMMFWesFKFOggy3jcVvj9vpjRB8NrK8/s400/Scan10551.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419817968192206962" /></a><br />
<br />
<br />
11. Κάντζος Φάνης. Αρχηγός, αμυντικό χαφ. Έτος γέννησης 1968.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQfNZcIEiDRoq8iwe-2X9BxWFFWvpBXo1rresWW5shVn9Ic34UyR-Sddz6jGMxNQzY5TeIZG7ft-IwOrKmidv6cXs90u0egtKepgno2mcM2ROStfu42sKVQ5y2nxQ2DZylez8IyArhtbw/s1600-h/Scan10547.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQfNZcIEiDRoq8iwe-2X9BxWFFWvpBXo1rresWW5shVn9Ic34UyR-Sddz6jGMxNQzY5TeIZG7ft-IwOrKmidv6cXs90u0egtKepgno2mcM2ROStfu42sKVQ5y2nxQ2DZylez8IyArhtbw/s400/Scan10547.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419817120399445090" /></a><br />
<br />
<br />
12. Λιμάνης Αντώνης. Αγωνίζεται από 13/5/86. Δεξί χαφ. Έτος γέννησης 1971.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYsVlPrmoKFdaZ_JrVjulBzyGsDKJblGQgGtD0ZZ34lzmq7epR22JaKJuJcy4CwGo23Opbh_FjH9r39p7jBqU3QJshKfn0OcdTCeo4gsNbwVZEHsVPgeNPNpB1pOGXADs-0BK1lFDLhvs/s1600-h/Scan10371.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 271px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYsVlPrmoKFdaZ_JrVjulBzyGsDKJblGQgGtD0ZZ34lzmq7epR22JaKJuJcy4CwGo23Opbh_FjH9r39p7jBqU3QJshKfn0OcdTCeo4gsNbwVZEHsVPgeNPNpB1pOGXADs-0BK1lFDLhvs/s400/Scan10371.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419808596879748338" /></a><br />
<br />
<br />
13. Κουκουλήθρας Θανάσης. Αγωνίζεται από 2/4/92. Φορ.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnJn5xOSQDWzUgNaoIkDgMDD-GbzzMLaOtNeE5tItfGgEqX2WoBg-c8uiYvRDzUNVKKPDXrQunAD3cJAHO-V9r-BHbJzdUfoqRSs2VqVz1w7EXVfefsGVgZevvPvfEpXonfY9tRAHdqVw/s1600-h/Scan10373.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnJn5xOSQDWzUgNaoIkDgMDD-GbzzMLaOtNeE5tItfGgEqX2WoBg-c8uiYvRDzUNVKKPDXrQunAD3cJAHO-V9r-BHbJzdUfoqRSs2VqVz1w7EXVfefsGVgZevvPvfEpXonfY9tRAHdqVw/s400/Scan10373.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419809219056438402" /></a><br />
<br />
<br />
14. Μπεκρής Γιάννης. Αγωνίζεται από 2/4/92. Φορ. Έτος γέννησης 1977.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhonbmRY4ajlGnsgfdZUBO2svZ2y6XL9PUA0xD8gxM028yq8btRkiAamaQnwxIRmBXXNeDJlR05_yrePW-HpQLJV7SwkpoxwcStis5k2e4WrDBxQ4Qor-VpoduidTCINOhAr_QiCNTv_UY/s1600-h/Scan10369.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhonbmRY4ajlGnsgfdZUBO2svZ2y6XL9PUA0xD8gxM028yq8btRkiAamaQnwxIRmBXXNeDJlR05_yrePW-HpQLJV7SwkpoxwcStis5k2e4WrDBxQ4Qor-VpoduidTCINOhAr_QiCNTv_UY/s400/Scan10369.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419807818453722178" /></a><br />
<br />
<br />
15. Τζιγιάννης Νίκος. Αγωνίζεται από 12/9/2000. Δεξί χαφ. Έτος γέννησης 1985. Προηγούμενη ομάδα Άρης Μούδρου.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv98ZWKz0Iio2a_pmuxDjKVyOJZLa72kxal228fKeHMemdbbtgPI4rEEUMgtjS7fMwcJ6eYdWwIFV9eh9zPIkR4XKD-18sjwUkcm2dTzrTcYR6uFYa0i0WqBjxGL-mTePXaDuxq3C0vW8/s1600-h/Scan10416.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv98ZWKz0Iio2a_pmuxDjKVyOJZLa72kxal228fKeHMemdbbtgPI4rEEUMgtjS7fMwcJ6eYdWwIFV9eh9zPIkR4XKD-18sjwUkcm2dTzrTcYR6uFYa0i0WqBjxGL-mTePXaDuxq3C0vW8/s400/Scan10416.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419814385892873394" /></a><br />
<br />
<br />
16. Κρίκης Βασίλης. Αγωνίζεται από 26/5/2001. Δεξί χαφ. Έτος γέννησης 1986.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMQrsF6JbPzliJylQUpQdUuUgZ5YbqtPz1P6d4KJ8tk9ZTdI2P65oc9zDVJYuz3ALEfo1rgj8tPdfrGTK95lMRqii1yeRunmjq84LY2k8BJyNArS58KU7SZJTjqNp5ejsC1uT0FrkTcrM/s1600-h/Scan10414.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMQrsF6JbPzliJylQUpQdUuUgZ5YbqtPz1P6d4KJ8tk9ZTdI2P65oc9zDVJYuz3ALEfo1rgj8tPdfrGTK95lMRqii1yeRunmjq84LY2k8BJyNArS58KU7SZJTjqNp5ejsC1uT0FrkTcrM/s400/Scan10414.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419813746713223026" /></a><br />
<br />
<br />
Βάιος Τσεπέλιας. Τέως προπονητής ΗΡΑΚΛΗ.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwApwCpIlbg7y8DY0VL6CpEQ2uoiv4dHLYV361N5NMPbYgPcpPGwwmLW9L_Jnt9gz3jBv9FvF_mMzofnw_eq-KKmuaG06x7nCBLICpVRNNe_p9Q2OpbyVDzN3LuCAdAvroVhLxyO3sv_Q/s1600-h/Scan10375.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwApwCpIlbg7y8DY0VL6CpEQ2uoiv4dHLYV361N5NMPbYgPcpPGwwmLW9L_Jnt9gz3jBv9FvF_mMzofnw_eq-KKmuaG06x7nCBLICpVRNNe_p9Q2OpbyVDzN3LuCAdAvroVhLxyO3sv_Q/s400/Scan10375.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419809716422870274" /></a><br />
<br />
<br />
Στο κέντρο ο προπονητής Δημήτρης Κουκάκης.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-h5DgGQilFUxoJwovMJTYN6RoFCQZVcEeoXkABO3a_LDIeOYm8TXxA80r93xxE-I11xJ0reRU8bS7F1tOAkUYgGv30EkHFUxK3oc1M8MW5zhT2ENB6XewClu2psueF_ST0JA119tA6Y/s1600-h/Scan10512.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-h5DgGQilFUxoJwovMJTYN6RoFCQZVcEeoXkABO3a_LDIeOYm8TXxA80r93xxE-I11xJ0reRU8bS7F1tOAkUYgGv30EkHFUxK3oc1M8MW5zhT2ENB6XewClu2psueF_ST0JA119tA6Y/s400/Scan10512.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419815350044655378" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>«Λημνία γη» (μέρος δεύτερο)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk7OqPE-DYYBj9eZ_IY1DmT4RNCGY26FON8tpXhUy1FzdOh2pGSEYnWKUbF4I6BKedDbejPSjgYbSyPZbjoPgBm7Kr-uxmf987bUkdOqELvcrmRWSE8Kmu81ARoYkyAyeZrlTWil0jJBA/s1600-h/Scan10114.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk7OqPE-DYYBj9eZ_IY1DmT4RNCGY26FON8tpXhUy1FzdOh2pGSEYnWKUbF4I6BKedDbejPSjgYbSyPZbjoPgBm7Kr-uxmf987bUkdOqELvcrmRWSE8Kmu81ARoYkyAyeZrlTWil0jJBA/s400/Scan10114.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419769629505381298" /></a><br />
<br />
Γράφει η φιλόλογος Ευτυχία Κτιστάκη – Τραγάρα</strong><br />
<br />
Η «Λημνία γη» ως φάρμακο εγγυημένο με σαφή προέλευση, συγκεκριμένες ενδείξεις εφαρμογής και δεδομένες θεραπευτικές ιδιότητες απέκτησε τη μεγαλύτερη φήμη της στα χρόνια της αρχαιότητας, ιδιαίτερα την εποχή του σπουδαίου γιατρού Γαληνού. Υπάρχει σχετικό απόσπασμα στο έργο του Γαληνού για το ταξίδι του το 167 π.Χ. στη Λήμνο όπου αναφέρει ότι η συλλογή της συνδέεται με κάποια θρησκευτική τελετή. Το ενδιαφέρον κείμενο βρίσκεται στο 12ο τόμο του “Claudi Galeni opera omnia” και παραθέτει: «….τη Λημνία γη, που άλλοι την ονομάζουν μίλτο και άλλοι Λημνία σφραγίδα, τη σφραγίζουν με τη σφραγίδα της Άρτεμης. Το χώμα λοιπόν αυτό, αφού το μαζέψει η ιέρεια μετά από ορισμένες τοπικές εθιμικές τελετές, στις οποίες δεν θυσιάζονται ζώα αλλά σκορπίζεται μόνο σιτάρι και κριθάρι πάνω στο έδαφος, το φέρνει στην πόλη. Εκεί αφού το ρίξει στο νερό και το φτιάξει υγρό πηλό, το αφήνει να κατακαθίσει. Μετά αφαιρεί πρώτα το πολύ νερό και ύστερα παίρνει τη λιπαρή γη που βρίσκεται από κάτω, αφήνοντας μόνο τις πέτρες και την άμμο που κατακάθισαν και που είναι άχρηστα. Ξηραίνει το λιπαρό πηλό τόσο, όσο να γίνει σα μαλακό κερί και μετά τον πλάθει σε κομματάκια, που πάνω της βάζει τη σφραγίδα της Άρτεμης. Ύστερα τα στεγνώνει στη σκιά ώσπου να ξεραθούν και έτσι γίνεται το φάρμακο που είναι γνωστό σε όλους τους γιατρούς, η Λημνία γη».<br />
Μετά την επικράτηση του χριστιανισμού άλλαξε η διαδικασία εξόρυξης του χώματος – φαρμάκου και καθιερώθηκε να γίνεται αυτή μόνο στις 6 Αυγούστου κάθε χρόνο, από ένα ιερέα που τελούσε και μια ορισμένη ακολουθία. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας παρευρίσκοντο και Τούρκοι επίσημοι, επειδή η Λημνία γη απεστέλλετο στον Σουλτάνο. Το 1480, μετά τη Βενετοτουρκική συνθήκη που παραχωρούσε τη Λήμνο στους Τούρκους, ο Σουλτάνος έστειλε ειδικούς γιατρούς στη Λήμνο για να εξετάσουν το φαινόμενο. Όλοι οι περιηγητές που έγραψαν για τη Λήμνο από το 15ο αιώνα μέχρι τον 20ό αναφέρονται στη Λημνία γη, είτε περιγράφοντας και αφηγούμενοι όσα είδαν με τα μάτια τους, είτε όσα άκουσαν ή διάβασαν στα κείμενα άλλων περιηγητών. Μεγάλη περιηγητική φυσιογνωμία του 16ου αιώνα ήταν ο Γάλλος γιατρός και βοτανολόγος Pierre Belon, ένας ανήσυχος επιστήμονας που κατεχόταν από το πάθος των γνώσεων. Ταξίδεψε και στην Ελλάδα και μετά την επιστροφή του στο Παρίσι, συγκέντρωσε σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1553 τις ταξιδιωτικές του γνώσεις, στις οποίες αναφέρονται πολλές χρήσιμες πληροφορίες για τα ήθη και έθιμα της Λήμνου. Αναφερόμενος στη Λημνία γη γράφει: «Το ιαματικό χώμα που το χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι για πολλούς σκοπούς χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα για φάρμακο. Είναι μοναδικό στον κόσμο και όλοι οι πρεσβευές επιστρέφοντας από την Τουρκία έπαιρναν μαζί τους Λημνία γη για να την προσφέρουν δώρο στους ηγεμόνες. Γιατί κοντά στ’ άλλα προφυλάσσει από την πανούκλα και άλλες επιδημίες. Το πουλάνε στα φαρμακεία, αλλά τις περισσότερες φορές είναι νοθευμένο.Βρίσκεται μονάχα στη Λήμνο. Είναι μικρές παστίλιες που ζυγίζουν τέσσερα δράμια. Στην Κωνσταντινούπολη διαπίστωσα ότι η «σφραγισμένη γη» που πουλούσαν σε 18 είδη, ήταν νοθευμένη. Αποφάσισα να ταξιδέψω στη Λήμνο για να εξακριβώσω την αλήθεια. Έμαθα στο μεταξύ ότι τη Λημνία γη εκμεταλεύεται αποκλειστικά ο Τούρκος Σούμπασης του νησιού – στην επαρχιακή διοίκηση ο Σούμπασης είχε καθήκοντα διοικητικά, αστυνομικά και φορολογικά – επειδή καταβάλλει ειδικό φόρο στο Σουλτάνο. Η ανόρυξη γίνεται μια φορά το χρόνο στις 6 Αυγούστου. Εξαγωγή από τους κατοίκους τιμωρείται με την ποινή του θανάτου. Κι αν βρεθεί στην κατοχή κανενός γη, χωρίς τη σφραγίδα του κυβερνήτη του νησιού, επιβάλλεται βαρύ πρόστιμο. <br />
Ο Belon έφτασε στη Λήμνο και πήρε την άδεια να επισκεφθεί τη φλέβα της θεραπευτικής λάσπης. Περιγράφει: “Αφήνοντας τα ερείπια της Ηφαιστειάδας, πήραμε το μονοπάτι που ξεκινάει από την αριστερή γωνία του κάστρου και προχωρήσαμε προς το λόφο που απέχει απόσταση τεσσάρων βολών τόξου (οχτακόσια περίπου μέτρα). Ανάμεσα στο λόφο και στο λιμάνι υπάρχει ένα ξωκλήσι, η αγία Σωτήρα. Εκεί συγκεντρώνονται οι καλόγεροι της Λήμνου στις 6 Αυγούστου. Ξεκινήσαμε από το ξωκλήσι και βαδίσαμε προς το λόφο. Ανεβήκαμε με άλογα στη δεξιά πλευρά, που είναι γυμνή. Υπάρχουν μονάχα τρία δέντρα, μια χαρουπιά, μια κουφοξυλιά και μια ιτιά. Αυτά τα τρία δέντρα σκιάζουν μια βρύση. Εκεί έχουν κατασκευασθεί δυο σκαλοπάτια που οδηγούν στο σημείο της φλέβας. Είναι αδύνατον να διακρίνει ο ξένος το άνοιγμα, γιατί είναι σκεπασμένο με χώμα”. <br />
Η εξαγωγή της Λημνίας γης γινόταν κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής.<br />
«‘Εκείνη την ημέρα οι άρχοντες του τόπου, Τούρκοι και Έλληνες, καθώς και όλοι οι παπάδες και καλόγεροι, πηγαίνουν στην Αγιά Σωτήρα. Μετά τη λειτουργία ανεβαίνουν όλοι την πλαγιά του λόφου. Σκάβουν τη γη σαράντα ως εξήντα άνθρωποι ώσπου να φτάσουν στη φλέβα. Οι καλόγεροι γεμίζουν μερικά ασκιά και τα παραδίδουν στον Τούρκο επίσημο, Σούμπαση ή Βοεβόδα.Όταν οι Τούρκοι πάρουν όσο τους χρειάζεται, αμέσως οι εργάτες σκεπάζουν τη φλέβα με χώματα. Ύστερα ο Σούμπασης στέλνει το μεγαλύτερο μέρος της λάσπης στο σουλτάνο, στην Κωνσταντινούπολη. Το υπόλοιπο το πουλάει στους εμπόρους. Για να εξασφαλίσει το μονοπώλιο εφαρμόζει σκληρά μέτρα (είναι αδύνατον να φτάσει κανείς στη φλέβα έστω κι αν σκάψει μια νύχτα ολόκληρη, ακόμα κι αν χρησιμοποιήσει είκοσι εργάτες). Εκείνοι που παρευρίσκονται στην επίσημη εξόρυξη μπορούν να πάρουν ένα κομματάκι για προσωπική τους χρήση, αλλά αν το πουλήσουν θα χάσουν το κεφάλι τους. Οι Τούρκοι δεν έχουν διόλου θρησκευτικές προκαταλήψεις,, όπως οι Έλληνες και οι άλλοι λαοί. Επιτρέπουν στους Έλληνες να τελούν λειτουργίες πάνω στη φλέβα, παρευρίσκονται μάλιστα σ’ αυτές».<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLMisSIpl2A4gKW6sNdbhegNigOjW6HnE0VyzLxCwqm0bNeeVwerm9aGkWV6LcBhpUALqq691WPn05mJm-6y136ry_jB4axlrQmGoLHLoYLYwkaHwnezJrrHSqe2tdhbhG34w21c3tKfY/s1600-h/Scan10428.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 289px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLMisSIpl2A4gKW6sNdbhegNigOjW6HnE0VyzLxCwqm0bNeeVwerm9aGkWV6LcBhpUALqq691WPn05mJm-6y136ry_jB4axlrQmGoLHLoYLYwkaHwnezJrrHSqe2tdhbhG34w21c3tKfY/s400/Scan10428.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419789011076999058" /></a><br />
<em>Ανόρυξη «Λημνίας γης». Γκραβούρα από χειρόγραφο του Διοσκουρίδη. Σχολή της Βαγδάτης, 1224. Βρίσκεται στο Freer Gallery of Art, Washington, USA.</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ<br />
<br />
Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος<br />
<br />
Η ερήμωση της υπαίθρου</strong><br />
<br />
<em>Χαράλαμπος Μανωλούκος</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizU09O_bBkYODTbOfUYV5H9MYhWNOc9Pk19sxrZh9_8MhjfO8GIP716mSRMR8D63hD0tfnUTc8aPDE9MhHOFKRThQaDSs0Xq3iIrdwEQAwycahBZ_RTJ64AaW0_IJeRpJ5vc22P3G3z7U/s1600-h/man6.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 347px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizU09O_bBkYODTbOfUYV5H9MYhWNOc9Pk19sxrZh9_8MhjfO8GIP716mSRMR8D63hD0tfnUTc8aPDE9MhHOFKRThQaDSs0Xq3iIrdwEQAwycahBZ_RTJ64AaW0_IJeRpJ5vc22P3G3z7U/s400/man6.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419768629754512194" /></a> <br />
<br />
Όλοι μιλούν για την ερήμωση της υπαίθρου, από την κυβέρνηση ως την αντιπολίτευση κι απ’ την τηλεόραση ως το ραδιόφωνο και τις εφημερίδες. Λόγια ακούμε πολλά, έργα όμως βλέπουμε από λίγα έως καθόλου. Θα πω λίγα λόγια για το νησί μας τη Λήμνο και πιο πολύ για το δικό μας το Δήμο πλέον κι όχι χωριό.<br />
Μέχρι το 1945 που τελείωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, οι κάτοικοι ήταν 1500 περίπου συμπεριλαμβανομένων και των κατοίκων του Προπουλίου και της Κρηνίδας, που αποτελούσαν μια κοινότητα. Κάθε οικογένεια είχε περισσότερα από ένα παιδιά μάλιστα οι περισσότερες ήταν πολύτεκνες με 4, 5, ή και περισσότερα παιδιά. Μόλις τελείωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος άρχισε η μετανάστευση και σε πολύ λίγα χρόνια οι κάτοικοι άρχισαν να λιγοστεύουν. Οικογένειες με τα παιδιά τους έφευγαν ομαδικώς για Αυστραλία οι περισσότεροι, αλλά και στον Καναδά, Γερμανία, Βέλγιο κλπ. Αν οι γονείς είχαν κάποια ηλικία, έφευγαν μόνο τα παιδιά τους. Αλλά γιατί αυτή η μανία της ξενητιάς; Κανείς δεν φεύγει από τον τόπο του όταν μπορεί να ζήσει με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.<br />
Η φοβερή φτώχεια ήταν βέβαια η αιτία. Τα φτωχά εκείνα χρόνια τα μόνα εισοδήματα που είχε κάθε οικογένεια ήταν από τα κτήματα που καλλιεργούσαν και από τα ζώα τους. Από αυτά τα εισοδήματα έπρεπε πρώτα να φροντίσουν τη λεγόμενη σοδειά για την οικογένειά τους για όλο το χρόνο και εάν περίσσευε κάτι να το πουλήσουν για να αγοράσουν κάποια ελάχιστα απαραίτητα αγαθά που είχαν ανάγκη. Αλλά οι κτηματικές περιουσίες δεν ήταν μεγάλες και έτσι τα προϊόντα ήταν λίγα και δεν περίσσευαν και για πούλημα. Συνήθως πουλούσαν σιτάρι, φασόλια, σουσάμι, βαμβάκι και αρνιά όσοι είχαν κοπάδι. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhZZvpdCQHzdVCkXHXjndCfewjyJcfVjodL5SG0psipaRmotkJcIGyNp2_n6i1Zyg05Q6HKwNMa8No0Dv7ge-M_9beQ0EoKF_hShvOpPzlWVSunEuy0T1KORoG47Ab_bCOgEfh1TW0Qn4/s1600-h/STARI.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 259px; height: 232px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhZZvpdCQHzdVCkXHXjndCfewjyJcfVjodL5SG0psipaRmotkJcIGyNp2_n6i1Zyg05Q6HKwNMa8No0Dv7ge-M_9beQ0EoKF_hShvOpPzlWVSunEuy0T1KORoG47Ab_bCOgEfh1TW0Qn4/s400/STARI.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426278161241001602" /></a><br />
<em>Στάρι.</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5me8lKSAeHmBnUbq_cWIFLleME9nDsFP0rWFM-nULZTRR6apiUOnxA18dTu-zdL_X3WgT0pbCaf3imojaJibagpBcyIcgL2vH5SpiTjoT5zvpX3iU6Y1ogFDsvD38shyphenhyphen1Y2LbuS8NL7s/s1600-h/imagesCA8FZLBN.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 87px; height: 132px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5me8lKSAeHmBnUbq_cWIFLleME9nDsFP0rWFM-nULZTRR6apiUOnxA18dTu-zdL_X3WgT0pbCaf3imojaJibagpBcyIcgL2vH5SpiTjoT5zvpX3iU6Y1ogFDsvD38shyphenhyphen1Y2LbuS8NL7s/s400/imagesCA8FZLBN.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426280046101686338" /></a><br />
<em>Σουσάμι (όρθιες σαμιές για να ξεραθούν).</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKmbnKmVS23yfTVS36oK23VSUc1g5EDSMlzgqD7kNGSQANzEmNoCv9rAcyzAr-RJ9pte1EJHN9Gj3SlNTaQ-9kksZN2bviRFNXUJWdK8V8aQh704ILG8NJFOS1Br548JuSJRLZMr-89zQ/s1600-h/untitled%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKmbnKmVS23yfTVS36oK23VSUc1g5EDSMlzgqD7kNGSQANzEmNoCv9rAcyzAr-RJ9pte1EJHN9Gj3SlNTaQ-9kksZN2bviRFNXUJWdK8V8aQh704ILG8NJFOS1Br548JuSJRLZMr-89zQ/s400/untitled%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426270478224603682" /></a><br />
<em>Κοπάδι.</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd4gFTc5lQ5-mrOV-1QOa-siZl1Kyi56efQCOhAT2oVc6Pkq0fvYw7zj94UeXlsqpnw1goZI1lzGZkGQQNa51AMVJYQ-vrZKJi8nZxhLUGTB1yVZANLWAifEHrE20S5NCpQBDjmqjI828/s1600-h/parado9.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 385px; height: 264px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd4gFTc5lQ5-mrOV-1QOa-siZl1Kyi56efQCOhAT2oVc6Pkq0fvYw7zj94UeXlsqpnw1goZI1lzGZkGQQNa51AMVJYQ-vrZKJi8nZxhLUGTB1yVZANLWAifEHrE20S5NCpQBDjmqjI828/s400/parado9.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426282094126161506" /></a><br />
<em>Αγροτική ζωή.</em><br />
<br />
Το κριθάρι το χρησιμοποιούσαν για ζωοτροφή αλλά και για να φτιάχνουν ψωμί, το λεγόμενο μιγάδι, που γινόταν από την ανάμειξη σταρένιου και κριθαρένιου άλευρου. Το μιγαδένιο ψωμί που τρώγαμε τότε, τώρα λέγεται «ολικής αλέσεως» και το συνιστούν οι γιατροί σε εκείνους που έχουν ζάχαρο και χοληστερίνη, είναι δηλαδή υγιεινό. Ελάχιστες οικογένειες είχαν την οικονομική άνεση, γι’ αυτό και δεν μετανάστευαν. <br />
Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι είναι υπερήλικες στην πλειοψηφία τους και οι νέοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν κάποια δουλειά, όχι όμως αγροτική. Πώς ζούνε όμως σήμερα οι κάτοικοι των χωριών; Ποια είναι η ψυχαγωγία τους, ποιες οι κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις; Σχεδόν ανύπαρκτα. Τα παλιά ήθη και έθιμα εξαφανίσθηκαν. Η μόνη ψυχαγωγία είναι το χαζοκούτι και βέβαια η «Λάμψη» του Φώσκολου για τους ηλικιωμένους. Για τους νέους τα μπαράκια και το καλοκαίρι το «μπουρλότο» στο Κοντοπούλι. Οι νέοι όμως που η ηλικία τους δεν τους επιτρέπει να πάνε πουθενά, πώς άραγε σκέπτονται ότι θα είναι το πρότυπό τους; Προφανώς θα βιάζονται να μεγαλώσουν για να πάνε κι αυτοί στο μπουρλότο. Καταργήθηκαν τα πανηγύρια στα χωριά, ένα απ’ τα κυριότερα πολιτιστικά μέσα διασκέδασης, ψωχαγωγίας και κοινωνικής συμπεριφοράς. Τα φτωχά εκείνα χρόνια το πανηγύρι ήταν το μεγαλύτερο γεγονός. Μαζεύονταν στην πλατεία του χωριού όχι μόνο οι κάτοικοι του χωριού, αλλά και των γειτονικών χωριών και παίζοντας τα τοπικά όργανα συνδιασκέδαζαν όλοι μαζί τρώγοντας και πίνοντας, αφού είχαν κουβαλήσει του κόσμου τα φαγητά από τασπίτια τους. Οι γάμοι γίνονταν στην πλατεία του χωριού και έτσι δινόταν η ευκαιρία να συμμετέχει όλο το χωριό στη διασκέδαση. <br />
Στις ονομαστικές εορτές, όσοι γιόρταζαν είχαν τα σπίτια τους ανοιχτά και το τραπέζι γεμάτο από μεζέδες και γλυκίσματα. Από το σπίτι του εορτάζοντος περνούσαν διάφορες παρέες για τα χρόνια πολλά, η οικοδέσποινα τους υποδεχόταν με το χαμόγελο στην πόρτα και τους πρόσφερε από τους μεζέδες που είχε φτιάξει η ίδια και για να πιούν τους πρόσφερε κρασί βαρελίσιο από μαύρο καλαμπάκι και ούζο ντόπιο από το λακαριό. Τι απέμεινε από τα παλιά έθιμα; Μόνο το σκλι (σκαλί). Νοικοκυρές που όλο το χρόνο τον περνούν στα σπίτια τους, το καλοκαίρι βγαίνουν το βραδάκι στο σκλι της γειτονιάς, γιατί έχουν την ανάγκη να μιλήσουν μεταξύ τους κι αυτές, ενώ οι άνδρες πηγαίνουν στο καφενείο όλο το χρόνο. <br />
Τα νέα ζευγάρια που θα παντρευτούν και θα κάνουν παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν θα δουν θέατρο ζωντανά ποτέ ούτε αυτοί ούτε τα παιδιά τους. Οι νέες κοπέλες ξέρουν ότι η μόνη της διέξοδος<br />
σαν παντρεμένες θα είναι η τηλεόραση και το σκλι. Επίσης για να πάρει την αλληλογραφία της οικογένειας ή κάποιο λογαριασμό θα είναι υποχρεωμένη να πηγαίνει καθημερινά σε κάποιο σοκάκι γύρω από την πλατεία περιμένοντας τον ταχυδρόμο. Για να εξασφαλίσει το πόσιμο νερό θα πρέπει να το κουβαλήσει με μπιτόνια από τις δυο βρύσες που υπάρχουν στο χωριό.<br />
Με τα λίγα παραδείγματα που ανέφερα νομίζω πως γίνεται αντιληπτό γιατί είναι δύσκολο οι νέοι να ζήσουν υπό αυτές τις συνθήκες στο χωριό και γιατί προτιμούν τις πόλεις. Τι χρειάζεται να γίνει από απόψεως πολιτισμού για όλους τους κατοίκους και όχι βέβαια μόνον για τους νέους; Πολλά χρειάζεται να γίνουν. Αλλά γι’ αυτά στο επόμενο τεύχος.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ </strong> <br />
<br />
Από την κα Καραδούκα, τέως, επί σειράν ετών, Πρόεδρο του Συλλόγου Ρεπανιδιωτών Αθήνας και Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων και από τον κ. Μπαβέα, γιατρό βιοπαθολόγο, διευθυντή του Νοσοκομείου Λήμνου πήραμε συγκινητικές, πραγματικά, επιστολές. Τους ευχαριστούμε θερμά για τα φιλόφρονα λόγια τους. Είναι μεγάλη τιμή για τους Ατσικιώτες, όταν ακούγονται τέτοια λόγια από τόσο αξιόλογους ανθρώπους, όπως η κα Καραδούκα και ο κος Μπαβέας. <br />
Ευχαριστούμε από καρδιάς.<br />
<br />
Προς τον Σύλλογο Ατσικιωτών Λήμνου<br />
και τον εκδότη της εφημερίδας «Η φωνή της Ατσικής»<br />
<br />
Αγαπητοί συμπατριώτες<br />
Ετεροχρονισμένα μεν, επετειακά δε – μια και κλείσατε κιόλας ένα χρόνο έκδοσής – σας καλωσορίζω στα Λημνιακά δρώμενα. Μαζεμένα μου ήρθανε τα φύλλα που έχουν κυκλοφορήσει και με ομολογούμενη έκπληξη και ευχαρίστηση, διαπίστωσα ότι εμείς οι Λημνιοί έχουμε μια ανεξάντλητη πηγή ικανοτήτων που κάποτε ξαφνιάζουν.<br />
Από τα καδραρισμένα τετράστιχα - ύμνους στη Λήμνο – στα παραμύθια του ….παππού Μπάμπη και από την αξιόλογη ποίηση του Ψάρρα στο εμ Ατσκιώτς εμ τζαναμπέτς (η αυτοκριτική είναι άγγιγμα ψυχής) ταξιδεύεις ασταμάτητα, απογειώνεσαι, πετάς, πας στο «νόστιμον ήμαρ» το νησί μας και τσουγκρίζεις το ρακοπότηρο με όλους τους συγχωριανούς, τζαναμπέτηδες και μη, Καποδιστριακά Δημαρχεύοντες και ελέω «Καποδίστρια» δημαρχευομένους. Κι όταν το ρακί κυλά στο λαρύγγι με ένα κομμάτι μελίπαστο, τότε βγαίνουν τύποι από τα παλιά, βγαίνουν αναμνήσεις, αλλά – να μη ξεχνιόμαστε κιόλας, και κάποιες ευτράπελες ατάκες για την πολιτική και τους πολιτικούς, τους οποίους όταν δεν τους παρακαλάμε να λύσουν τα προβλήματά μας - προσωπικά και τοπικά – τότε τους κάνουμε κριτική (δηλ. τους βρίζουμε).<br />
Και σαν - έχοντας ακόμα τη γεύση του ρακιού στο στόμα – κλείσεις την εφημερίδα, ε τότε είναι που η ευφορία σου γίνεται μεγαλύτερη από το δροσερό Λημνιό αγέρι που ξεχύθηκε μέσα από τις σελίδες της και σου ξελαμπικάρισε από τα «καυσαέρια» της πόλης το κεφάλι!! <br />
Συμπατριώτες, συνεχίστε να μικραίνετε την απόσταση που μας χωρίζει από το νησί μας και εμείς θα σας δώσουμε τα «μέσα» γι’ αυτό.<br />
<br />
Με Λημνιούς χαιρετισμούς<br />
<br />
Καίτη Καραδούκα - Αρβανίτη <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΡΟΣ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ</strong><br />
Κύριε πρόεδρε<br />
Αν και έχει περάσει αρκετός καιρός απο την έκδοση της εφημερίδας σας, μόλις χθες έμαθα για την κυκλοφορία της και ο κύριος Κότσαλης μου έδωσε το 5ο φύλλο που κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο.<br />
Παρακαλώ δεχθείτε τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια για το καλογραμμένο αυτό έντυπο. Είναι πραγματικά η φωνή της Ατσικής, που φέρνει τον αντίλαλο του παρελθόντος, της ιστορίας, της μνήμης, της νοσταλγίας, των αναμνήσεων και τον συνθέτει όμορφα με τις φωνές όλων των Ατσικιωτών του σήμερα, που καταγράφουν το ενδιαφέρον τους, την αγάπη τους και τους προβληματισμούς τους, για την ιδιαίτερη πατρίδα τους την Ατσική.<br />
Είναι μία φωτεινή προσφορά για το σήμερα, που παρά την τεχνολογική πληροφόρηση, εμείς στην επαρχία, ζούμε και νιώθουμε, εκτός των άλλων, μια πνευματική απομόνωση.<br />
Σήμερα εδώ στη ΛΗΜΝΟ οι πολιτιστικές εκδηλώσεις είναι ανύπαρκτες γιατί χάνονται μεσα στα προβλήματα της καθημερινότητας, διότι λίγοι έχουν το μεράκι, την ευασθησία, τη γνώση και τη θέληση να ασχοληθούν με τον πολιτισμό. Έτσι εσείς μεγαλόπρεπα αποδεικνύετε με αυτήν την προσεγμένη έκδοση σας, ότι θέλετε με τον πιο απλό τρόπο να επικοινωνήσετε με τους συμπατριώτες σας και γιατί όχι με όλους τους Λημνιούς, προσφέροντας όχι μόνο πληροφόρηση σωστά δοσμένη, για τα τοπικά σας θέματα αλλά και λογοτεχνικά κείμενα με ιδιαίτερες αξιώσεις καθώς και αναμνήσεις, που εμείς οι παλιοί ζούμε στο σήμερα νοσταλγώντας το παρελθόν. Είναι μία εφημερίδα που απευθύνεται σε όλους, είναι εφημερίδα με σωστή τυπογραφική χωροταξική τοποθέτηση των κειμένων και γενικά όποιος την πάρει θα τη διαβάσει και όχι μόνο θα την πάρει από υποχρέωση όπως ασφαλώς γνωρίζετε. Η εφημερίδα σας αποδεικνύεται μία συλλογική δυναμική προσπάθεια, ενός συλλόγου με αρκετή ιστορία και ασφαλώς αξιόλογη δραστηριότητα, εκτιμώ ιδιαιτέρως το δυναμικό συλλογικό σας χαρακτήρα και την αγάπη σας για τον τόπο που γεννηθήκατε.<br />
Μέσα από αυτή την εφημερίδα και το σύλλογό σας κρατήστε ψηλά τα ήθη, τα έθιμα του χωριού σας και τις απλές ανθρώπινες αξίες, αφού μιλάτε με το συναίσθημα, το πνεύμα και τη γλώσσα της ψυχής σας, για το χωριό, που πρώτο περπατήσατε, που μάθατε τα πρώτα γράμματα, που χαρήκατε το όμορφο παιχνίδι στις μικρές αλάνες και στα μικρά δρομάκια της γειτονιάς και που έφηβοι νιώσατε εκείνα τα όμορφα αγνά ερωτικά σκιρτήματα. Όλα αυτά συνθέτουν για τον καθένα ξεχωριστά ένα άλμπουμ με εκατοντάδες σελίδες απο χαρές, λύπες, όνειρα, ιδανικά, ελπίδες που μένουν στη μνήμη και σας συντροφεύουν στη ζωή σας. Σαν μόνιμος κάτοικος αυτού του νησιού θεωρώ ότι αυτή η προσπάθειά σας, μόνο θετικά μπορεί να προσφέρει στο νησί και να συμβάλλει προάγοντας τον πολιτισμό αφού με ιδιαίτερη χαρά έμαθα για την ποιητική σας συλλογή κ. Πρόεδρε ώστε σαν γιατρός που είσαστε εκτός της θεραπείας του σώματος συμβάλλετε ουσιαστικά και στη θεραπεία του πνεύματος που δυστυχώς σήμερα ο συνάνθρωπός μας έχει ανάγκη.<br />
Πιστεύω ότι ο πολιτισμός είναι τροφή του πνεύματος, σφυρηλατεί την προσωπικότητα και δημιουργεί ανθρώπους προοδευτικούς, ήρεμους και παραγωγικούς. Έτσι κατά τη γνώμη μου είσαστε και εσείς που ασφαλώς με πολλή αγάπη και δυσκολίες κτίσατε αυτό το σύλλογο.<br />
Σε όλους είναι γνωστό ότι οι εικαστικές τέχνες, ο γραπτός λόγος έμμετρος ή πεζός, είναι η έκφραση του ανθρώπινου πνεύματος, που από την αρχαιότητα καθορίζει το μέγεθος και την ποιότητα της παιδείας και της πολιτιστικής ανάπτυξης ενός λαού.<br />
Σε εσάς προσωπικά που σας γνώρισα όταν ακόμα είσαστε μαθητής του γυμνασίου, χαίρομαι για την άριστη επαγγελματική σας πρόοδο και την αγάπη σας προς την τέχνη. Παρακαλώ να διαβιβάσετε τα συγχαρητήριά μου στα μέλη του συμβουλίου σας και εύχομαι η εφημερίδα σας να γράψει για πολλά χρόνια την ιστορία της Ατσικής, έτσι ώστε να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούντα οι παλιοί.<br />
Με φιλικούς χαιρετισμούς<br />
Θεόδωρος Ι. Μπαβεάς<br />
<br />
Μύρινα 4-5-2001<br />
<br />
Υ.Γ. Όταν επισκέφθηκα τις 2 τελευταίες φορές την Αυστραλία γνώρισα τον κ. Ξύκη και θα σας παρακαλούσα να δημοσιεύατε μια μικρή επιστολή που του έστειλα πριν 2 χρόνια γιατί έτυχα εγώ, η γυναίκα μου και ο ανηψιός μου μιας εξαιρετικής φιλοξενίας.<br />
<br />
<br />
<br />
Κύριο Ηρακλή Ξύκη<br />
Σύδνεϋ Αυρτραλία<br />
<br />
Μύρινα 7ος 99<br />
Αγαπητέ Ηρακλή<br />
<br />
Θα ήταν παράληψή μου να μη σε ευχαριστήσω ιδιαιτέρως για την άψογη, ευγενική, γεμάτη αρχοντιά φιλοξενία που μας προσέφερες. Θέλω να δεχθείς τις ειλικρινείς μας ευχαριστίες, όχι γιατί απλά και τυπικά πρέπει να το κάνω, αλλά για να εκφράσω το θαυμασμό μου, τις λίγες φορές που σε έχω συναντήσει, για την απλότητα, τη σοβαρότητα της προσωπικότητάς σου και τη γεμάτη εγκαρδιότητα και εκτίμηση φιλοξενία προς εμάς και τις συζύγους μας. Η Λήμνος πρέπει να είναι υπερήφανη για ανθρώπους σαν και σένα που πιστεύουν στην ανθρωπιά κάτι που γίνεται όλο και πιο σπάνιο, ενώ η κοινωνική σου προσφορά είναι ουσιαστική, η χρηματοδότηση της ραδιοφωνικής εκπομπής Λημνιακή ώρα από το ράδιο TWM και το ράδιο ΑΛΦΑ συμβάλλει θετικά στο να κρατάτε ψηλά τα ήθη, την παράδοση και την επικαιρότητα της καθημερινής ζωής της Λήμνου, κάτι που βγαίνει από την αγάπη σου και τη νοσταλγία σου που έχεις μέσα στην καρδιά σου για τον τόπο που γεννήθηκες. Έτσι η απόσταση μεταξύ Αυστραλίας και Λήμνου μικραίνει και κάθε εβδομάδα όλοι στη Λήμνο που έχουν ξενητεμένους με ενδιαφέρον περιμένουν να ακούσουν τα νέα από τις γνωστές πια φωνές του κ. Καυκή και του προέδρου κ. Γκαλελή καθώς και του κ. Κότσαλη, το ίδιο ασφαλώς συμβαίνει και για τους Λημνιούς της Αυστραλίας, είναι κάτι όμορφο, ο χωρισμός βρίσκει παρηγοριά. Για αυτή σου την προσφορά σου αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Είμαι ενθουσιασμένος που σε γνωρίσαμε και πιστεύω ότι βάλαμε τις βάσεις για μια ειλικρινή φιλία, που στη σημερινή δύσκολη κοινωνία, ο καθέναςαπό μας έχει ανάγκη. Εύχομαι ο πανάγαθος Θεός να σου χαρίζει προσωπική και οικογενειακή υγεία, ευτυχία και πρόοδο. Στους αγαπητούς φίλους μου και φίλους σου Σπύρο Καβαλίνη και Χάρη Κατακουζηνό οικογενειακώς δώσε χαιρετισμούς και πολλές θερμές ευχαριστίες.<br />
<br />
Με εκτίμηση Θ. Ι. Μπαβέας<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ – ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ<br />
<br />
Η τάξη του 1938 </strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4cp2RmHQ3Rwa_oR43Nmzo5nkEkfFD0Z2gQT630YHQPfc83bybuctoIAOlpvE1zp0KBaaQi2sfbrx3jWMkCR4hFilyPLhOIXg0lpEzNz34OGWk3swrSX69NF59LGlfsrVG3wTWHyICHqc/s1600-h/Scan10538.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 220px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4cp2RmHQ3Rwa_oR43Nmzo5nkEkfFD0Z2gQT630YHQPfc83bybuctoIAOlpvE1zp0KBaaQi2sfbrx3jWMkCR4hFilyPLhOIXg0lpEzNz34OGWk3swrSX69NF59LGlfsrVG3wTWHyICHqc/s400/Scan10538.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419795766760896370" /></a><br />
Αυτή τη φωτογραφία μας την έστειλε από τη Νέα Υόρκη ο Στρατής Απίκος, με την σημείωση: «Σας στέλνω μια παλιά φωτογραφία που την έχουν βγάλει το 1938 στο παλιό σχολειό. Εγώ ήμουν 9 χρονών τότε. Σε αυτή τη φωτογραφία είμαι και εγώ μέσα αλλά δεν μπορώ να γνωρίσω κανένα άλλον. Είμαστε όλοι, η…. κρέμα της Ατσικής. Εάν μπορείτε να τη μεταχειριστείτε στην εφημερίδα σας, θα είναι καλά». <br />
Ναι αγαπητέ φίλε Στρατή θα τη μεταχειριστούμε και θα είναι καλά και άγια και σε ευχαριστούμε θερμά. Παρά τις τεχνικές ελλείψεις της, 1938 γαρ, μπορεί κάποιος που τότε ήταν παιδάκι, να αναγνωρίσει τον εαυτό του μέσα. Τι κι αν τώρα όλα αυτά τα παιδάκια θα είναι ηλικιωμένοι άνθρωποι. Τα παιδιά παντού και πάντα είναι παιδιά. Κοιτάξτε τα γέλια τους, την κίνησή τους, τις πόζες τους, την παιχνιδιάρικη και πειραχτική διάθεσή τους. Τα καλά παιδιά της Λήμνου. <br />
<br />
<br />
<strong>Η τάξη του 1950</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy2r6bytmkN8TLFGI1Rsu0tRNEzpeuPex6ZUUox80n-vVrYURQ2Cb_ATIQt_Khe6v67kRbcKJmFBpSDNvm6ArFOgJMFhLPrcUAg7ONU_aBjMD0FzcT9rBvpXeYNR-LIGsoidiY1nwd2wE/s1600-h/Scan10564.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 259px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy2r6bytmkN8TLFGI1Rsu0tRNEzpeuPex6ZUUox80n-vVrYURQ2Cb_ATIQt_Khe6v67kRbcKJmFBpSDNvm6ArFOgJMFhLPrcUAg7ONU_aBjMD0FzcT9rBvpXeYNR-LIGsoidiY1nwd2wE/s400/Scan10564.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419796442837345874" /></a><br />
Αρχές της δεκαετίας του 50. Μια τάξη από Ατσικιωτάκια, με τους δασκάλους τους. Αυτά είναι πιο σοβαρά, σαν να ήξεραν ότι η φωτογραφία τους μετά από 50 χρόνια θα έμπαινε σε εφημερίδες. Την φωτογραφία μας την έστειλε ο Μίμης Κολτράς από την Έδεσσα. Τους μαθητές τους αναγνώρισε, αν και όχι όλους, ο Χρήστος ο Δεληγιάννης. 1η σειρά από αριστερά: Μίμης Κολτράς, Νίκος Σουρλάς, Κοσμάς Σπυριδέλλης, 4ος;, Μιχάλης Βλάχος, Όμηρος Γιαννάς, Φώτης Τραγάρας, Σταύρος Τσαπτσαλής, Κώστας Γιαννούλας, Άγγελος Δεληβασίλης, Γιάννης Κομνηνίδης, Τάσος Μελοχής, Τάκης Ταμβάκης, Απόστολος Τραγάρας. 2η σειρά: Ελισσάβετ Κατσώνη, Λεμονιά Βλώταρου, Γιάννης Δασοπάτης, Ευριπίδης Αλεξούδης, Αντώνης Λούγκλος, Δημήτρης Πανέρας, Χρήστος Δεληγιάννης, 8η; Αντώνης Καρασταμάτης ;, Ελισσάβετ Συκιώτη, Θυμούλα Λούγκλου, Φωτεινή Σιμιτσή, 14η;.<br />
3η σειρά: Ελένη Σαράντη, Ελένη Αρχοντίδη, Ερμιόνη Μουστάκα, Μαρίκα Καρασταμάτη, 5;, 6η;, Ελένη Γεωργαλά, Φωτεινή Τρυφερή, 9η;, Φρόσω Σοφιανού, Ανδρούλα Καγκαλή, Αντώνης Ανδριώτης;. Στο κέντρο: Ο δάσκαλος Βρέντας με τη γυναίκα του δασκάλα κα Βρέντα και την κόρη τους και ο δάσκαλος Καράκοτης. 4η σειρά: Βαγγελιώ Πασχάλη, Ανδρούλα Αβρακιώτη, Σταυρούλα Καισάρειου, Τόλη Ματζώρου, 5η;, Ελένη Ραμαντάνη. 5η σειρά: Μαρία Σουρλά, 2η;.<br />
<br />
<strong>Πρωτομαγιά</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEherZaZJz3GnDK90LQ7uIdweCy1povUpJ-QK9-pKXjjF925MouTI5tuHEyJW6ExkEpXFTBKPfXflwcawWfKdA9glSrd1eu3jl_OYCLT-m6Z3BpSG_yPb-WJjjJW-KfHOvJzpcsA-P7Xc40/s1600-h/Scan10624.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEherZaZJz3GnDK90LQ7uIdweCy1povUpJ-QK9-pKXjjF925MouTI5tuHEyJW6ExkEpXFTBKPfXflwcawWfKdA9glSrd1eu3jl_OYCLT-m6Z3BpSG_yPb-WJjjJW-KfHOvJzpcsA-P7Xc40/s400/Scan10624.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419798915590448386" /></a><br />
Μια πρωτομαγιά της δεκαετίας του 60 στους μύλους, εκεί που είναι τώρα το στρατόπεδο. Από αριστερά στην πρώτη σειρά: Λευτέρης Ζαζάκος, Βασίλης Μπουδρός, Γιάννης Χλαχλάς, Γιάννης Καισάρειος και όρθιος με το μπυράλ ο Άγγελος Καραυγουστής. Δεύτερη σειρά: Διαμαντής Κουκουλήθρας με τη γραβάτα, Χρήστος Τραγάρας ή ξτουφούδ’ . Ξαπλωμένοι: Γαρόφαλλος Κατσώνης, Κώστας Χλαχλάς, Νίκος Κουκουλήθρας, Βασίλης Φωτίου. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Άγγελος Καραυγουστής.<br />
<br />
<br />
<strong>Δάφνη, μετά τη λειτουργία</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipbAafPhWuYsglPRTEu3S2yb7dZwHDOCBif3DXrALVvVX_e-8VfOS-BQw3n7psVQAk-7zP1BDAmja6DPY-UJtFujJ67KZUddL0anQDzCkM61ytxvfNhpISKbfMOET0l3XcbnJTclW2slA/s1600-h/DSC09009.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipbAafPhWuYsglPRTEu3S2yb7dZwHDOCBif3DXrALVvVX_e-8VfOS-BQw3n7psVQAk-7zP1BDAmja6DPY-UJtFujJ67KZUddL0anQDzCkM61ytxvfNhpISKbfMOET0l3XcbnJTclW2slA/s400/DSC09009.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419977762719562914" /></a><br />
Δάφνη, μετά από τη λειτουργία, έξω από την εκκλησία. Από αριστερά προς τα δεξιά: Διασινιώ Παραθυρά, Γιάννης Κωμάκης, Αντώνης Χρυσάφης, Φώτης Κασίδης, Σταύρος Πανέρας. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιάννης Κωμάκης.<br />
<br />
<br />
<strong>Τα αδέλφια</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNulTSo5RRrswtQgVYKWVX1il5ZbmehyphenhyphenVcJwucKrqV_Lv4nWGCXI-RxFhRwT3xNs2Jsil_hI5PHMrp3BDFcOQcDKlq5IgTGYdXLT_11HEI5XMwVLguYNE6tLEDz1iDUp3jmtJbnoH4-Hk/s1600-h/DSC09006.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNulTSo5RRrswtQgVYKWVX1il5ZbmehyphenhyphenVcJwucKrqV_Lv4nWGCXI-RxFhRwT3xNs2Jsil_hI5PHMrp3BDFcOQcDKlq5IgTGYdXLT_11HEI5XMwVLguYNE6tLEDz1iDUp3jmtJbnoH4-Hk/s400/DSC09006.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419976872520556466" /></a><br />
Τα αδέλφια Γιάννης και Νούλα Μαλιάκα. Γυμναστικές επιδείξεις 1957. « Όπου κι αν βρίσκομαι θα σου χαμογελάω». Τη φωτογραφία μας την έδωσε η Νούλα Μαλιάκα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ<br />
<br />
Γάμοι</strong> <br />
<br />
Στις 22 Απριλίου 2001 στον Ιερό Ναό Κων/νου και Ελένης στην Καλλιθέα Καστοριάς η συγχωριανή μας Στρατηγούλα Κομνηνίδου – Αρσενοπούλου πάντρεψε την κόρη της Μαρία με τον εκλεκτό της καρδιάς της Χρήστο Λέκκο. Τις θερμότερες ευχές μας.<br />
Στις 26 Μαϊου 2001 στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών ο Βασίλης Κελάρης πάντρεψε το γυιο του Άγγελο με την εκλεκτή της καρδιάς του. Ευχομαστε κάθε ευτυχία.<br />
Στις 26 Μαϊου 2001 στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών ο Παναγιώτης Γεωρνάρας πάντρεψε την κόρη του Βασιλική με τον εκλεκτό της καρδιάς της Παντελή Μοτάκη. Να ζήσουν.<br />
<br />
<strong>Ευαισθητοποίηση στη Λήμνο για τα φυτοφάρμακα</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD21zFKSt5eSfPD1MdnMPQiMwrGGbXyoILPGI5TaLxWbrxp3EX2w0Z8h7b6Wzgz9twHvKWvDw2SdcV2H4Nji10Fs4T39_9J6qXPAJ_V9Bj0Q1xli7wP3ywaCSzK68a-n7llNua93nnOGY/s1600-h/imagesCAHAI3KZ.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 117px; height: 91px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD21zFKSt5eSfPD1MdnMPQiMwrGGbXyoILPGI5TaLxWbrxp3EX2w0Z8h7b6Wzgz9twHvKWvDw2SdcV2H4Nji10Fs4T39_9J6qXPAJ_V9Bj0Q1xli7wP3ywaCSzK68a-n7llNua93nnOGY/s400/imagesCAHAI3KZ.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423721418837273490" /></a><br />
Προβληματισμός αναπτύσσεται και στη Λήμνο για την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων στη γεωργία, μας πληροφορεί με πρωτοσέλιδό της η εξαιρετική εφημερίδα “ΛΗΜΝΟΣ” του Ηλία Κότσαλη. Πολλοί πολίτες αντιδρούν και στη συνηθισμένη πρακτική των Δήμων, για χρήση ζιζανιοκτόνων στα αγριόχορτα των δημοσίων χώρων. Έχουν δημιουργηθεί “πυρήνες” για οικολογική ευαισθησία και προστασία. Τέτοιοι πυρήνες είναι το Γυμνάσιο Μούδρου με επικεφαλής το Γυμνασιάρχη κ. Σκούρα και καθηγητές, το Δημοτικό Σχολείο Ανδρωνίου και ο ραδιοσταθμός ΡΑΔΙΟ ΑΛΦΑ που δείχνει μεγάλη υπευθυνότητα και προσπαθεί να αναδείξει το πρόβλημα με σειρά εκπομπών. Ίσως ακόμα δεν έχουν γίνει γνωστά στο ευρύ κοινό τα προβλήματα που δημιουργούν για το μέλλον του ανθρώπου τα φυτοφάρμακα, αλλά να το θυμηθείτε, σε λίγα χρόνια θα γίνουν μέγα παγκόσμιο θέμα, αφού ουσιαστικά δηλητηριάζουν έδαφος, νερό και περνούν άμεσα ή έμμεσα στον άνθρωπο με συνέπειες καταστροφικές. Οι Δήμοι πρέπει να μάθουν από τους γνώστες αυτών των ζητημάτων και να προστατεύσουν τους πολίτες τους.<br />
<br />
<strong>ΣΧΟΠ από τον Κ. Σηφουνάκη</strong> <br />
Με το νέο Προεδρικό Διάταγμα 47/22-2-2001, το οποίο αντικαθιστά το παλιό συγκροτούνται Συμβούλια Χωροταξίας Οικισμού και Περιβάλλοντος (ΣΧΟΠ) ανά Νομό και Επαρχείο. Τα πέντε τετραμελή ΣΧΟΠ στις πρωτεύουσες των νομών και τα οκτώ τριμελή στις έδρες των Επαρχείων θα ασκούν τις αρμοδιότητες που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 2 του Π.Δ. 326/2000, έως ότου τεθεί σε ισχύ ο νέος οργανισμός του Υπουργείου Αιγαίου που προβλέπει αυτοδύναμη και αποκεντρωμένη λειτουργία των περιφερειακών υπηρεσιών του Υπ. Αιγαίου. «Με το καινούργιο Π.Δ. θα λειτουργήσει η προσπάθειά μας για την προστασία του μοναδικού πολιτισμού στο αρχιπέλαγος από τώρα και στο εξής. Στο ενδιάμεσο μεταβατικό διάστημα μέχρι τη σύσταση των περιφερειακών υπηρεσιών του Υπ. Αιγαίου η ευθύνη των ΣΧΟΠ είναι σημαντική», είπε ο Υπουργός Αιγαίου κ. Σηφουνάκης. <br />
<br />
<strong>Φυλακές στη Λήμνο;</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5DtIKkN-Mfk7EndoQzcWdgJJ0Awo3ZszZC1UBrJaTHQ3FYxb5roNjaHNuiTNU6A0MIyowimLCJWQwBpttKPWX24Bu2ex3vLjr7himnDihhXR1j6vno40yzBvhvqLrgeXFCaLJJqopvUE/s1600-h/imagesCAHS3RX7.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 137px; height: 103px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5DtIKkN-Mfk7EndoQzcWdgJJ0Awo3ZszZC1UBrJaTHQ3FYxb5roNjaHNuiTNU6A0MIyowimLCJWQwBpttKPWX24Bu2ex3vLjr7himnDihhXR1j6vno40yzBvhvqLrgeXFCaLJJqopvUE/s400/imagesCAHS3RX7.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423719914381861778" /></a> <br />
Ακούστηκε ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο να φτιαχτούν φυλακές στη Λήμνο. Αυτό μας έλειπε, παρ’ όλο που μερικοί καλοβλέπουν την ιδέα λόγω των οικονομικών οφελών που θα έχει το νησί. Είπαμε συμπατριώτες, καλά τα λεφτά, αλλά όλα έχουν κι ένα όριο. Ελπίζουμε να αντισταθούν οι Λημνιοί σ’ αυτό. Και ελπίζουμε μη μας τις φέρουν στην περιοχή του Δήμου Ατσικής. Μας φτάνει και μας περισσεύει το πεδίο βολής. Επί τη ευκαιρία, η άτυχη γυναίκα Ειρήνη Ομέρ που κομματιάστηκε στο πεδίο βολής Ατσικής, συνεχίζει να «σαπίζει» λμοκτονώντας, αβοήθητη από όλους, τυφλή, παράλυτη, χωρίς επαφή με το περιβάλλον, στην τσαρντάκα που έχει φτιάξει ο άντρας της Φίλιππας Ρακίπ, με νάυλον και δοκάρια. Κανείς από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και από τις Στρατιωτικές Αρχές της Λήμνου δεν έχει δείξει την παραμικρή συμπάθεια. Έχει ενεργοποιηθεί προσφάτως η υπηρεσία «Συνήγορος του Πολίτη» και προσπαθεί να βοηθήσει το άτυχο θύμα. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει, εμείς όμως υποσχόμαστε σε κάθε φύλλο της εφημερίδας μας να αναφέρουμε το θέμα, μέχρι να φιλοτιμηθεί κάποιος. <br />
<br />
<strong>Άγιος Λημνιός</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH3lNNQXpdGAGM9TA_WV6uY4_3mwviXGLKQXdRO2lM6BBPRZwdnv8iXlc2xyeOTE8styZT7ZSqxKvsNr1FtjNtokMQouNkColZEfFDJPNxktWw6VesOFzPCqgD1zxqncJWTEAL7_LAP7c/s1600-h/Scan10672.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 279px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH3lNNQXpdGAGM9TA_WV6uY4_3mwviXGLKQXdRO2lM6BBPRZwdnv8iXlc2xyeOTE8styZT7ZSqxKvsNr1FtjNtokMQouNkColZEfFDJPNxktWw6VesOFzPCqgD1zxqncJWTEAL7_LAP7c/s400/Scan10672.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419975774922731410" /></a> <br />
Υπάρχει Άγιος που είναι Λημνιός. Ο Άγιος Ιωσήφ, ο νέος. Τον έχουν ανακυρήξει Άγιο η Ρουμανική εκκλησία το 1950 και η Σερβική εκκλησία το 1965. Το αναφέρει η πολύ αξιόλογη εφημερίδα «Λημνιακή Φωνή» του Βαγγέλη Σταματέρη, σε ένα ωραιότατο άρθρο της. Ο Άγιος Ιωσήφ λοιπόν έζησε από το 1568 έως το 1656. Ο πατέρας του ήταν ο Βενετός καραβοκύρης Τζιοβάνι Φούσκο και η μητέρα του η Λήμνια Αικατερίνη. Μόνασε στη Μονή του Παντοκράτορα και σε άλλα μοναστήρια του Αγίου Όρους, αλλά και αλλού. Το 1650 εξελέγη επίσκοπος Τιμισοάρας. Έκανε πολλά θαύματα. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 15 Σεπτεμβρίου. Ας μας φωτίσει και μας τους Λημνιούς ο συμπατριώτης Άγιος. Εμάς τους Λημνιούς που ενώ είμαστε ικανοί για το καλύτερο, κατά μια φοβερή διαστροφή δυσκολευόμαστε να φτάσουμε το καλό. Βοήθειά μας.<br />
<br />
<strong>Ανεπιθύμητη η περιφερειάρχης στη Λήμνο</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgazmGEiU3uxrgUcEfpAzwNdCCG2NQdcvmkD-Wg9ezyE59qxDj-Gnq6dQ-AyOcz1XVNoYuI5ULPhCX0UH16Mfa-Qkjg3fyYePL6jXn3TGpohLc9S3Ce7lJGVC0OXqIYY5SuKkIw1Wo4RzE/s1600-h/%CF%86%CF%8D%CE%B3%CE%B5%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgazmGEiU3uxrgUcEfpAzwNdCCG2NQdcvmkD-Wg9ezyE59qxDj-Gnq6dQ-AyOcz1XVNoYuI5ULPhCX0UH16Mfa-Qkjg3fyYePL6jXn3TGpohLc9S3Ce7lJGVC0OXqIYY5SuKkIw1Wo4RzE/s400/%CF%86%CF%8D%CE%B3%CE%B5%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426268297153603874" /></a> <br />
Ανεπιθύμητη στη Λήμνο κήρυξαν την περιφερειάρχη Β. Αιγαίου κα Σκέμπερη οι 4 δήμαρχοι του νησιού και ο κοινοτάρχης Αγίου Ευστρατίου. Αιτία τα χαμηλά κονδύλια που διατίθενται στη Λήμνο από το περιφερειακό επιχειρησιακό πρόγραμμα (ΠΕΠ) του 3ου κοινοτικού πακέτου στήριξης (Γ’ ΚΠΣ). Βολές δέχτηκε και ο Νομάρχης κ. Βουνάτσος, ο οποίος θεωρήθηκε ότι συνετέλεσε στην αδικία και στον εμπαιγμό της Λήμνου, όπως αναφέρουν οι 5. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9un7l6GziSlGz_2ylBuO-nEGBAbhZVvy4_z2fqBAM1elQbZkBLFRjpGctYbh5msO5-u-mb09FvCwaQauWkWUi6kcYadbdD6pxcou_MfW2qfptNH8QFgU-ZtcZ3qzZxyvQYuP3EV3cDio/s1600-h/prasina+alioga.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 380px; height: 250px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9un7l6GziSlGz_2ylBuO-nEGBAbhZVvy4_z2fqBAM1elQbZkBLFRjpGctYbh5msO5-u-mb09FvCwaQauWkWUi6kcYadbdD6pxcou_MfW2qfptNH8QFgU-ZtcZ3qzZxyvQYuP3EV3cDio/s400/prasina+alioga.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426275101759002162" /></a><br />
Για παράδειγμα διατέθηκαν 200 εκατομμύρια για το αλιευτικό καταφύγιο Αγίου Ιωάννη Κοντιά κάτι που κανείς δεν το ζήτησε και ούτε υπάρχει προμελέτη και 300 εκατομμύρια για το αλιευτικό καταφύγιο Αγίου Ερμολάου Ατσικής αφού και εκεί δεν υπάρχει μελέτη και όλοι ήξεραν ότι σ’ αυτή τη φάση δεν επρόκειτο να γίνει. Άρα μισό δις δεν πρόκειται να απορροφηθεί και θα χαθεί. Από τα 83,684 δις του Νομού, η Λήμνος παίρνει τα 16,207 και ο Αη Στράτης 1 δις. Όλη η επαρχία Λήμνου δηλ. παίρνει το 20,56% των πιστώσεων, ενώ δικαιούται ακόμα και με την στοιχειωδέστερη μαθηματική…δικαιοσύνη το 25% σαν μια από τις 4 επαρχίες του Νομού. <br />
<br />
<strong>Κανόνια ή βούτυρο;</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxOP5XjcyiCpEVemCvVzCweKJvREDttlRX2JpZhz31Y8nUVCq-GO0utw7w7gOAISuwT-4MiN0bYFUlZmRt8NS8Xosnr5UM_vocsJ682zvu9DlO3m-kS7l0DwCgH18MErNIwWhqvF7LUE8/s1600-h/imagesCAKOXW9G.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 121px; height: 90px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxOP5XjcyiCpEVemCvVzCweKJvREDttlRX2JpZhz31Y8nUVCq-GO0utw7w7gOAISuwT-4MiN0bYFUlZmRt8NS8Xosnr5UM_vocsJ682zvu9DlO3m-kS7l0DwCgH18MErNIwWhqvF7LUE8/s400/imagesCAKOXW9G.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423688281586855730" /></a><br />
<em>Πυροβολαρχία με κανόνια εν σειρά.</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTqVzwPLEJuNdysBpHcEiUIwBcxpNhkVu22HJaaQrzJ1HxxKSH5ID8WDP79UqcaWAhU0rJRTmOsSL4GTx1WhE8SOjINR66HTRy2dk9E-stRQzGkuJa7JmTk7ImHvuJDNs3w0yRSVnNLio/s1600-h/imagesCA576K88.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 115px; height: 103px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTqVzwPLEJuNdysBpHcEiUIwBcxpNhkVu22HJaaQrzJ1HxxKSH5ID8WDP79UqcaWAhU0rJRTmOsSL4GTx1WhE8SOjINR66HTRy2dk9E-stRQzGkuJa7JmTk7ImHvuJDNs3w0yRSVnNLio/s400/imagesCA576K88.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423716718918433698" /></a><br />
<em>Και το βούτυρο.</em><br />
Το μέγα δίλημμα της κυβέρνησης: Κανόνια ή βούτυρο; Δηλαδή έξοδα για εξοπλισμούς για αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, ή έξοδα για κοινωνικά μέτρα. Άκου κανόνια ή βούτυρο. Όλο παλιά συνθήματα χρησιμοποιούνε. Το βούτυρο τώρα πια δεν χρησιμοποιείται, οι άνθρωποι τρώνε λάδι, ένα προϊόν που έχει πέραση στις μέρες μας. Ύστερα η λέξη βούτυρο είναι τόσο επικίνδυνη λέξη όσο και η λέξι κανόνια, όταν μιλάς για την Τουρκία. Εν πάσει περιπτώσει, θα μπορούσε το δίλημα να εκσυγχρονισθεί. Π.χ. Κανόνια ή λάδι, όπως θάλεγε ο πρωθυπουργός. Κανόνια και λάδι φαντάζομαι ότι θα έλεγε ο κ. Τσοχατζόπουλος. Κανόνια ή βαζελίνη είμαι βέβαιος ότι θα ήταν η φράση του κ. Παπαθεμελή. Κανόνια και βαζελίνη, ή σκέτη βαζελίνη θα ήταν το σύνθημα του κ. Παπανδρέου. <br />
<br />
<strong>Bravo Giorgos</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmRNUG9oW1K5wHqa5tN_bepAe8aYEElaWS6iLNGTVErbPCTtBUs_vIEViFI6kqCnt-EZ62jnM6MfO6prvSyZo3OWlZoGgnZdqzTvrUf6_nAIukOWje4A6hwQbnznkMQTSSEyIVzgfTw9c/s1600-h/giorgakis_tzem.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 218px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmRNUG9oW1K5wHqa5tN_bepAe8aYEElaWS6iLNGTVErbPCTtBUs_vIEViFI6kqCnt-EZ62jnM6MfO6prvSyZo3OWlZoGgnZdqzTvrUf6_nAIukOWje4A6hwQbnznkMQTSSEyIVzgfTw9c/s400/giorgakis_tzem.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423725412595742786" /></a><br />
<em>Giorgos se zebekiko. Stasi gia kalo klasimo. </em> <br />
Bravo Giorgos. Από μπράβο σε μπράβο τον πάνε οι Τούρκοι τον κ. Γ. Παπανδρέου. Ειδικά μετά την τελευταία δήλωσή του ότι «η πολιτική της Τουρκίας στον τομέα των λευκών κελιών κινείται στη σωστή κατεύθυνση», την ώρα που δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι πέθαιναν από απεργία πείνας στα λευκά κελιά. Και δεν λέμε, εντάξει, καλή είναι η προσέγγιση, ποιός θέλει τον πόλεμο. Αλλά μήπως είσαστε λίγο υπερβολικός κύριε Giorgos; Μήπως είσαστε λίγο μαλακός; Όχι; Καλά ότι πείτε εσείς κύριε Giorgos. Εξ άλλου οι εταιρείες των δημοσκοπήσεων σας βγάζουν πρώτο σε δημοτικότητα. Ίσως να είναι καλό να είναι κανείς μαλακός.<br />
<br />
<strong>Βουνάτσος εναντίον Βαρθολομαίου</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1AbtZre7g1BNlSK0K8P4SWYKBwPQLoFAbNpSmQioRJS73tg43Eg46hAeyB07EyGxbyhMY0wwC6fqIyNDnCCqv2m-PAr6f2oqIP_6zae-STN2k9LpakL51wjVF7zNQ0Zt_pHNYkwEN-qs/s1600-h/bounatsos.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1AbtZre7g1BNlSK0K8P4SWYKBwPQLoFAbNpSmQioRJS73tg43Eg46hAeyB07EyGxbyhMY0wwC6fqIyNDnCCqv2m-PAr6f2oqIP_6zae-STN2k9LpakL51wjVF7zNQ0Zt_pHNYkwEN-qs/s400/bounatsos.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426264781627412786" /></a><br />
<em>Ο κ. Δ. Βουνάτσος.</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizCDaQ8TiVcclLBvNNFb67nYkLb7E1c3T1ZE-XaVTwVxAwvvsIR04fo1ZrdBi_qs0i86yuMczmW4AjySy1XoHPnRXOcTYU7ktE1FAtpwOXZqTUosv80scAVaw-pRJOXFT7bEFje2GpY2o/s1600-h/imagesCA0THHWV.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 135px; height: 101px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizCDaQ8TiVcclLBvNNFb67nYkLb7E1c3T1ZE-XaVTwVxAwvvsIR04fo1ZrdBi_qs0i86yuMczmW4AjySy1XoHPnRXOcTYU7ktE1FAtpwOXZqTUosv80scAVaw-pRJOXFT7bEFje2GpY2o/s400/imagesCA0THHWV.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426266458326525842" /></a><br />
<em>Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος.</em><br />
Μεγάλο θέμα οι δηλώσεις του Νομάρχη Λέσβου κ. Βουνάτσου για τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, που λίγο πολύ τον χαρακτήρισε ανεπιθύμητο στη Λέσβο. Βέβαια ο ίδιος τις διόρθωσε. Παρ’ όλα αυτά όλοι πήγαν να τον κομματιάσουν. Όμως όσοι ξέρουν τον αυθόρμητο χαρακτήρα του κ. Βουνάτσου δεν τον παρεξήγησαν. Ο κ. Βουνάτσος είναι αγνός, άκακος, αυθόρμητος και πολύ ανθρώπινος. Και αγωνιστικός. Ακόμα κι αν διαφωνεί κανείς μαζί του, πρέπει να του αναγνωρίσει τις καλές του προθέσεις. <br />
<br />
<strong>Εγκαίνια του νέου αεροσταθμού</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxl2EvFXzxWwfxdoW7FZ7X2ZY8dta4Vg3VjDeHoqDsNbnkw7btN0bT8otKUxdmT_9sqIV2REwTh0GH3zcWJMyPWxXEIrgHMJ8KCRz2n-3d-z7gUAfpRV3Q6WVTuwk936gyE1ikrJnRyIg/s1600-h/airport.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxl2EvFXzxWwfxdoW7FZ7X2ZY8dta4Vg3VjDeHoqDsNbnkw7btN0bT8otKUxdmT_9sqIV2REwTh0GH3zcWJMyPWxXEIrgHMJ8KCRz2n-3d-z7gUAfpRV3Q6WVTuwk936gyE1ikrJnRyIg/s400/airport.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423686972833829810" /></a><br />
<em>Ο νέος αεροσταθμός Λήμνου.</em> <br />
Εγκαινιάστηκαν στις 16 Μαϊου οι νέες κτιριακές εγκαταστάσεις του αεροδρομίου Λήμνου. Ο νέος αεροσταθμός που είναι από τους πιο σύγχρονους, είναι πραγματικά ένα κόσμημα για τη Λήμνο. Στα εγκαίνια παραβρέθηκαν οι Υπουργοί: Αιγαίου κ. Σηφουνάκης, ΠΕΧΩΔΕ κ. Λαλιώτης, Μεταφορών κ. Βερελής, ο βουλευτής κ. Παπαδέλλης, οι επίσημοι της Λήμνου και πολύς κόσμος. Ο νέος αεροσταθμός όπως και όλα τα μεγάλα έργα που γίνονται έδειξαν για μια ακόμα φορά, πόσο σωστό είναι να στοχεύει κανείς ψηλά δημιουργώντας κάτι καινούργιο και ωραίο, παρά να ασχολείται με μπαλώματα και μίζερα πράγματα.<br />
<br />
<strong>Ο κατήφορος</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9_-kZ4UkgQ6l4CjsZ6H7BsmQDM0eOIcrUy9nHiTzTGc6T5RS0A00SD1QresmjrmCXxvrUR7D62DnQheWRxAJoPX2xR1Pf7F5YXRcksaU5efF5d_BOXi3JO2XHmfJcQaJyrzIQYV1Dm6w/s1600-h/3093663525_8e97660056.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9_-kZ4UkgQ6l4CjsZ6H7BsmQDM0eOIcrUy9nHiTzTGc6T5RS0A00SD1QresmjrmCXxvrUR7D62DnQheWRxAJoPX2xR1Pf7F5YXRcksaU5efF5d_BOXi3JO2XHmfJcQaJyrzIQYV1Dm6w/s400/3093663525_8e97660056.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423720627157180258" /></a><br />
<em>Οι...συμμορίτες.</em> <br />
Στάση. Αντίσταση κατά της αρχής. Διατάραξη κοινής ειρήνης. Επικίνδυνες σωματικές βλάβες. Σύσταση και συμμορία!!!!!!!!!!!!!!!!! <br />
Μήπως νομίζετε ότι είναι οι κατηγορίες που απήγγειλαν στο διαβόητο φονιά Τζων Ντίλινγκερ όταν τον συνέλαβαν; Μήπως είναι οι κατηγορίες εναντίον των ληστών και φονιάδων αδελφών Ρετζαίων; Μήπως εναντίον του λήσταρχου Νταβέλη; Όχι; Τότε θα είναι οι κατηγορίες εναντίον του Ρωχάμη. Πάλι όχι; Μήπως είναι οι κατηγορίες που απήγγειλαν στους αριστερούς της παρανομίας τα πρώτα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια οι διωκτικές αρχές; Για να μη βασανίζεστε άλλο. Είναι οι κατηγορίες εναντίον των φοιτητών του Πολυτεχνείου που τους συνέλαβαν γιατί διαδήλωναν για το νομοσχέδιο ανωτατοποίησης των ΤΕΙ του Υπουργού Παιδείας κ. Ευθυμίου. Χωρίς σχόλια.<br />
<br />
<strong>Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τους νεκρούς του Anzac</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIUYOjsqEiUBo8zZ_XxEszuowpfSoztC0d-cZnD14_NQSrCqEfH3Oipo7xN8Eh8dw5J0MA_uPkefhKRcff63mXiiL7HxuJ2K34IRZnMKGkLowWqNySuK6ZfEl5TSdvcpsTmeMJhpKPT1E/s1600-h/ANZAC.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 260px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIUYOjsqEiUBo8zZ_XxEszuowpfSoztC0d-cZnD14_NQSrCqEfH3Oipo7xN8Eh8dw5J0MA_uPkefhKRcff63mXiiL7HxuJ2K34IRZnMKGkLowWqNySuK6ZfEl5TSdvcpsTmeMJhpKPT1E/s400/ANZAC.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423712025755574706" /></a><br />
<em>Έφοδος από άνδρες του ANZAC.</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX_OJIgAlFRosKIInd59AoCSp638gh2466zCobdH6xM-sWLTjLgxBGFA290un_O9le5Ve3R2SPl4VTBnVuZ1hLQ1B0wsoNHIowYBR1LI1yMZvuerh8N4jLS26Q8CU5DOVmfHiDuVwME-E/s1600-h/AnzacEvacuation1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 309px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX_OJIgAlFRosKIInd59AoCSp638gh2466zCobdH6xM-sWLTjLgxBGFA290un_O9le5Ve3R2SPl4VTBnVuZ1hLQ1B0wsoNHIowYBR1LI1yMZvuerh8N4jLS26Q8CU5DOVmfHiDuVwME-E/s400/AnzacEvacuation1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423712635358649874" /></a><br />
<em>Μαούνες μεταφέρουν τραυματίες του ANZΑC</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHugYtHrJahsmQD-YxoTNQrE6tWWfgGlRNybguvBs8BE8WzylwBckSFWAzMIR2ZEN5VOaUGi_sLAvB40eWOgdRf-LSQUncZCYqo6XIz_AqLvZBuYNngPNqtmr8VoDn__hRRUQOxuAqmeQ/s1600-h/733px-anzac-truce-24-may-1915.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 327px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHugYtHrJahsmQD-YxoTNQrE6tWWfgGlRNybguvBs8BE8WzylwBckSFWAzMIR2ZEN5VOaUGi_sLAvB40eWOgdRf-LSQUncZCYqo6XIz_AqLvZBuYNngPNqtmr8VoDn__hRRUQOxuAqmeQ/s400/733px-anzac-truce-24-may-1915.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423715927317026914" /></a><br />
<em>Στο πεδίο της μάχης</em><br />
Έγιναν στις 27 και 28 Απριλίου στη Λήμνο – για δεύτερη χρονιά – οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τους νεκρούς του Αυστραλιανού και Νεοζηλανδικού εκστρατευτικού σώματος, του περίφημου Anzac, που έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Καλλίπολη της Τουρκίας το 1915 και που είναι θαμμένοι στα συμμαχικά νεκροταφεία Μούδρου και Πορτιανού. Οι εκδηλώσεις ήταν λαμπρές και έδειξαν το καλό πρόσωπο της Λήμνου. Παρέστησαν επίσημοι και πλήθος κόσμου. Εκπρόσωποι του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, παλαιών πολεμιστών, ο Νομάρχης κ. Βουνάτσος, ο Έπαρχος κ. Γιαρμαδούρος, Νομαρχιακοί Σύμβουλοι, Δήμαρχοι κλπ. Από τους ξένους σημειώνεται η παρουσία των πρέσβεων Αυστραλίας Καναδά, Ινδίας και επίσημοι από την Αγγλία και τη Γαλλία. <br />
Τα Αυστραλιανά και Νεοζηλανδικά στρατεύματα εξορμώντας από τη Λήμνο και αποβιβαζόμενα κοντά στη Καλλίπολη, έδωσαν σκληρές μάχες και έγραψαν σελίδες ηρωισμού. Δυστυχώς υπέστησαν δεινή ήττα από τους Τούρκους που ήταν καλά οχυρωμένοι και οι νεκροί των συμμάχων ξεπέρασαν τους 10.000 άνδρες. Οι τραυματίες μεταφέρονταν στη Λήμνο και όσοι πέθαιναν εθάπτοντο στα δυο συμμαχικά νεκροταφεία, τα οποία τα ενδιαφερόμενα κράτη τα διατηρούν σε αρίστη κατάσταση. Το νεκροταφείο του Μούδρου περιλαμβάνει 922 τάφους κι αυτό του Πορτιανού 352. Οι στρατιώτες που είναι ενταφιασμένοι είναι από τις χώρες που αποτελούσαν τις συμμαχικές δυνάμεις, δηλαδή Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Καναδά, Αίγυπτο, Ινδία κλπ. Καλό είναι όποιοι Λημνιοί δεν έχουν επισκεφθεί τα δυο νεκροταφεία, να το κάνουν, για να δουν πως τιμούν τους νεκρούς τους οι ξένοι, εν αντιθέσει με μας, που όταν πας σε δικό μας νεκροταφείο, έχεις το φόβο ότι θα σε φάει κανένα άγριο θηρίο, που θα ξεπεταχτεί από τη ζούγκλα των αγριοχόρταρων και των αγκαθιών. <br />
<br />
<strong>Το νοσηλευτικό συνέδριο στη Λήμνο</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjshVp1-e0Lsw4U6VLL_sriy-McV1DuEtHMZ3ouC4JZ1Siy2SmEkw-VZugAeuFfNZWREI9XlFmL4msIhfOnjd8movhYJVYW2NZsakSwVZ3oSz0Pc0Ri_XO0EQRTmyHye727cJVuVqIMb20/s1600-h/imagesCA77UTK3.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 111px; height: 146px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjshVp1-e0Lsw4U6VLL_sriy-McV1DuEtHMZ3ouC4JZ1Siy2SmEkw-VZugAeuFfNZWREI9XlFmL4msIhfOnjd8movhYJVYW2NZsakSwVZ3oSz0Pc0Ri_XO0EQRTmyHye727cJVuVqIMb20/s400/imagesCA77UTK3.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423715000551952034" /></a> <br />
Το 28ο Πανελλήνιο Νοσηλευτικό Συνέδριο έγινε φέτος στη Λήμνο στις 3-5 Μαϊου. Οι Σύνεδροι που ήταν περίπου 1800 έτυχαν θερμής υποδοχής και μεγάλων τιμών από το Δήμο Μύρινας και όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε έφυγαν κατενθουσιασμένοι από τη Λήμνο και τους Λημνιούς. Τις εργασίες του Συνεδρίου τίμησε με την παρουσία του ο βουλευτής Λέσβου και γιατρός κ. Παπαδέλλης. Τους προϋπάντησαν με τραγούδια και χορούς από το αεροδρόμιο κιόλας, τους πρόσφεραν λουκούμια, έκαναν εκδηλώσεις προς χάρη τους στην έναρξη του Συνεδρίου στο λιμάνι (τοπικούς χορούς, ρεμπέτικα τραγούδια, ομιλία Μπελίτσου για την ιστορία της Λήμνου, κεράσματα με εδέσματα της Λήμνου και κρασί, κλπ). Οι σύνεδροι θαύμασαν τις αρχαιότητες της Λήμνου και γεύτηκαν τα τοπικά προϊόντα. Έμειναν πολύ ευχαριστημένοι από την ποιότητα του φαγητού στη Μύρινα, όχι όμως τόσο πολύ στο Μούδρο, όπως μας είπαν. Αυτό μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, γιατί ο Μούδρος έχει παράδοση στα καλά φαγητά. Ίσως να μην ήταν προετοιμασμένοι για τόσο πολλά άτομα. Επίσης έμειναν κατενθουσιασμένοι από την συμπεριφορά και την περιποίηση που είχαν στις Σαρδές, από τον ιδιοκτήτη της “ταβέρνας του Μαντέλα”. Τόσο, που πήγαν και δεύτερη φορά. Οι πολυπληθείς Σύνεδροι θα γίνουν οι καλύτεροι πρεσβευτές της Λήμνου στην προσπάθειά της να προσελκύσει καλό τουρισμό. Μπράβο στο Δήμο Μύρινας και σε όσους συνέβαλαν στη διαφήμιση της Λήμνου. <br />
<br />
<strong>ΣΑΟΣ ή χάος </strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbkQr1OIJqQ0YneFoJRDk8NO1cpf9XqTqsrDyhmcrE9L_5nqKPVHXOxJRvuDnuoNaFgwsMSsvCIJ1RzaMctlONapNRin5WauRYQy8ADcMOZTLEbGOiyYmf9r2eCXlrrltNURLfbWMQNbE/s1600-h/13a.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 278px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbkQr1OIJqQ0YneFoJRDk8NO1cpf9XqTqsrDyhmcrE9L_5nqKPVHXOxJRvuDnuoNaFgwsMSsvCIJ1RzaMctlONapNRin5WauRYQy8ADcMOZTLEbGOiyYmf9r2eCXlrrltNURLfbWMQNbE/s400/13a.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423685664519267330" /></a><br />
<em>ΣΑΟΣ</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjepXaduaiDWrqOcX01SmQkhOO_fzatpvPDzc-hvysZdFB1pvBFVssXXlspsgozFsWLxgm7YCuqwlg5wpnJiFsYPx7nSjRUURPbUB1H8y3hWL4rYrVSSPIJkwF13ZxTqV2cJbdWRb_DMao/s1600-h/42449-bloody%2520sunset.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 236px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjepXaduaiDWrqOcX01SmQkhOO_fzatpvPDzc-hvysZdFB1pvBFVssXXlspsgozFsWLxgm7YCuqwlg5wpnJiFsYPx7nSjRUURPbUB1H8y3hWL4rYrVSSPIJkwF13ZxTqV2cJbdWRb_DMao/s400/42449-bloody%2520sunset.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423686276412958674" /></a><br />
<em>Χάος </em> <br />
Έρχεται το ΣΑΟΣ ΙΙ. Το σύγχρονο πλοίο που θα μπει στην εξυπηρέτηση των Λημνιών. Να το δούμε και να μην το πιστέψουμε. Αν το πιστέψουμε θα γίνουμε…Σαοϊκοί. ΣΑΟΣ ή ΧΑΟΣ. Θυμάμαι κάποτε δυο γέρους μέσα στο τρόλεϊ. Ο ένας έντρομος έλεγε στον άλλο. “Παλιά υπήρχαν οι Μαοϊκοί, αυτοί πίστευαν στο Μάο. Τώρα υπάρχουν οι χαοϊκοί, αυτοί πιστεύουν στο χάος. <br />
<br />
<strong>Αυτός που γύρισε απ’ τον Άδη</strong> <br />
Μια εφημερίδα μας που στείλαμε στις Σαρδές στο όνομα Κώστας Τρύπος γύρισε πίσω με την ένδειξη “απεβίωσε”. Είπαμε να γράψουμε στην προηγούμενη εφημερίδα μας δυο λόγια συμπάθειας για τον άνθρωπο που δεν τον γνωρίζαμε εν ζωή. Όταν είδα τον Παναγιώτη Λαντούρη τον ρώτησα για τον…συχωρεμένο, αν τον γνώριζε, αν ήταν μεγάλος κλπ. Τον γνωρίζω μου είπε, δεν πέθανε. Πώς δεν πέθανε, του λέω, αφού επεστράφη η εφημερίδα και έγραφε επάνω “απεβίωσε”. Κάτσε να τον πάρουμε τηλέφωνο μου λέει. Γειά σου Κώστα, γειά σου Παναγιώτη, πάρε το γιατρό. Μουδιασμένος εγώ προσπαθώ να του εξηγήσω ότι κάποια παρεξήγηση έγινε και ότι η εφημερίδα έγραφε πάνω “απεβίωσε”. Το ξέρω μου λέει, εγώ το έγραψα. “-Γιατί βρε πατριώτη;” “-Άκσε να δγεις κάθε μέρα με στέλνε ότ’ εφημερίδες και γράμματα να φανταστείς γράφω που λες απάν ότι πέθανα και εδιέτς τα ξεφορτώνομαι και δε με ξαναστέρνε” “-Βρε σου γράψαμε επικήδειο, το ξέρεις;” “-Το ξέρω και πολύ με άρεσε”. Τι να σου πω Κώστα Τρύπο, καλύτερα που ζεις κι ας την πάτησες και συ κι ας την πατήσαμε και μεις. Τουλάχιστον θα είσαι από τους λίγους ζωντανούς σ’ αυτό τον κόσμο που …απήλαυσες τον επικήδειό σου.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje8RkbwemVMFoe8aN8Qdi1_BSatBXWkCoJBvrGLgIIjTzE84cOenYZdYX-FXDt67HkuU4Xm9x9FS6YtMuLxE5tCdbJpHBXbQY2sptGR4boEpekm7XkNX8ipgVRxMVPw_PA2d48fEy-t_g/s1600-h/Teiresias.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 294px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje8RkbwemVMFoe8aN8Qdi1_BSatBXWkCoJBvrGLgIIjTzE84cOenYZdYX-FXDt67HkuU4Xm9x9FS6YtMuLxE5tCdbJpHBXbQY2sptGR4boEpekm7XkNX8ipgVRxMVPw_PA2d48fEy-t_g/s400/Teiresias.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423718832938570034" /></a><br />
<em>Μάντης Τειρεσίας και ο Οδυσσέας στον Άδη. Λίγο πιο πέρα, δε φαίνεται στη φωτογραφία, ο Κώστας Τρύπος, που τρύπωσε στον Άδη για λίγο, αλλά μετά γύρισε στις Σαρδές.</em><br />
Όλα αυτά τα …σουρεαλιστικά, θυμίζουν τους στίχους του Ν. Εγγονόπουλου στο ποίημα “Νυχτερινή Μαρία”: <br />
“Την επομένη ακριβώς του θανάτου μου<br />
ή μάλλον της θανατώσεώς μου<br />
πήρα να διαβάσω όλες τις εφημερίδες <br />
για να μάθω όσο το δυνατόν περισσοτέρας λεπτομερείας<br />
ως προς τα της εκτελέσεώς μου”.<br />
<br />
<strong>Ο Σύλλογος των Μουδρινών</strong> <br />
Ο Σύλλογος των Μουδρινών Αθήνας απέκτησε οικόπεδο στο Μούδρο, περίπου 2,6 στρεμμάτων και ετοιμάζεται να δημιουργήσει πολιτιστικό κέντρο και λαογραφικό μουσείο. Γι’ αυτό ζητά την συνδρομή των Μουδρινών. Ο Σύλλογος του Μούδρου είναι βέβαια παλιός και με αδιάλειπτη λειτουργία για πολλά χρόνια, αλλά έχει και ένα δραστήριο Διοικητικό Συμβούλιο με επικεφαλής ένα αξιόλογο πρόεδρο τον Κυριάκο Πανταβό που αναλίσκεται για το Σύλλογό του. Επίσης ο Κυριάκος σαν πιο έμπειρος, μας έχει δώσει πολύ χρήσιμες συμβουλές για την έκδοση της εφημερίδας μας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΤΣΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ<br />
<br />
Πέτρα πελεκητή</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq2l_KF76vhFgAtKOXaAnAk3SfzlVpEyim_DEyMnCutbdDKEQTBS1D9GPm-4aQUPcmqlMn7weqZSnt-H0GfopmvjqexiOQo0I1gAXaTI3Ywh2DbOGiee_kGUlsHCcNi8GvbVXcsEUYd6A/s1600-h/Scan10409.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 265px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq2l_KF76vhFgAtKOXaAnAk3SfzlVpEyim_DEyMnCutbdDKEQTBS1D9GPm-4aQUPcmqlMn7weqZSnt-H0GfopmvjqexiOQo0I1gAXaTI3Ywh2DbOGiee_kGUlsHCcNi8GvbVXcsEUYd6A/s400/Scan10409.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419781692272121906" /></a><br />
Γρανιτένια σκαλιστά πηγαδόχειλα. Ο αγιασμός των στρατοκόπων και των κοπαδιών. Το φεγγάρι απ’ τα νερά του δε λέει να φύγει. Παγώσαν τα κουπιά του. Πέτρα πελεκητή, αμίλητη, σοφή στους φωνασκούς καιρούς, συγχώρα μας. Συγχώρα μας που δεν ακούμε το τραγούδι των νερών σου. Του Ίκαρου το πάφλασμα και το σιωπηλό τραγούδι του βουτηχτή.<br />
<br />
<strong>Δημοτικό σχολείο Προπουλίου</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1-gcywQ5hp3gj5hXI89yJA71oPV-dNsumREyqM1h8Y7UnTjU3ldoXKiJ8h2ZUedTdepRFJjKjLicOFTS29SRwvdOLvbhlUoqMouiOtZvR5XPC1yUvqtj1deFPyfLuFJBkjlB8jXMsfZs/s1600-h/Scan10500.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 264px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1-gcywQ5hp3gj5hXI89yJA71oPV-dNsumREyqM1h8Y7UnTjU3ldoXKiJ8h2ZUedTdepRFJjKjLicOFTS29SRwvdOLvbhlUoqMouiOtZvR5XPC1yUvqtj1deFPyfLuFJBkjlB8jXMsfZs/s400/Scan10500.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419791630920006626" /></a><br />
Δημοτικό Σχολειό Προπουλίου. Σπασμένα τζάμια και αυλή γεμάτη αγκάθια. Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν. Τους γέρους γονείς τους πάνε στο γηροκομείο. Τα παλιά σχολειά, ακόμα χειρότερα, τ’ αφήνουν να ρημάξουν. Τα στρογγυλά φθέγματα του οικονομικού μας χρόνου καταδικάζουν εις θάνατον ότι παλιά ήταν ζωή. Και σεις μωρέ που σ’ αυτό το σχολειό μάθατε τα γράμματα; Τι θυμώνετε τάχα μου χύμα στις πλατείες. Τσάπες δεν έχετε; Τζάμια δεν έχετε; Φτιάξτε το.<br />
<br />
<strong>Μπαμπάκι</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirtcEDLdFmXtg6OsKWylIvOTSiqlwp78G1JmxuPBUtmZ76jXOyMFHsGwGdFpVfyJUYgpDoOGvkGklIXP3NMI_Vsw3U9nyOehdAC7z7j8ws_sqeg-spEjpri5P4_MJsrerEdlT8r8lLb_Q/s1600-h/Scan10501.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirtcEDLdFmXtg6OsKWylIvOTSiqlwp78G1JmxuPBUtmZ76jXOyMFHsGwGdFpVfyJUYgpDoOGvkGklIXP3NMI_Vsw3U9nyOehdAC7z7j8ws_sqeg-spEjpri5P4_MJsrerEdlT8r8lLb_Q/s400/Scan10501.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419792524256553890" /></a> <br />
Ναι είναι ένα δείγμα. Άπομεινάρι. Από κάποιον μερακλή που δεν μπορεί ν’ απαρνιστεί την πρώτη τη ζωή του. Μπαμπάκι. Στη Λήμνο. Πού ακούστηκε τώρα πια; Ρωτήστε τα Αθηνοθρεμμένα παιδιά σας τί φυτό είναι αυτό. Να δείτε τί θα σας πουν. “Μήπως είναι κολοκυθιές; Μήπως είναι ντοματιές;” Τι φταίτε και σεις μαύρα, το ιντερνέτ που σας γαλουχήσαμε περήφανοι, πανάθεμά μας, δεν το έχει. Όμως να τους το μάθετε. “Μπαμπάκι είναι βρε”, να τους πείτε. “Μπαμπάκι. Μ’ αυτό που μεγάλωσαν και πέθαναν οι παπούδες σας. Μ’ αυτό που μεγάλωσαν και πόνεσαν οι γονείς σας”. Να τους το μάθετε. Έτσι, για τη μαγκιά σας, για το “κάμωμα” που λένε οι Λημνιοί, για “τ’ αντέτ”. Για το λόγο που το φύτεψε κι αυτός που έχει το χωράφι. Ή μήπως νομίσατε πως το φύτεψε για να τα κονομήσει; Το μπαμπάκι δεν αφήνει χρήματα. Μόνο σοφία. Και πίκρα. <br />
<br />
<strong>Πατόζα </strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitrxLZI7IP_f3dOwI5_AK270OomiugDO3pdtEvxh_N80lwstMrxRk1jIholKoM04zX9ToKN7K4moZdbAzVIj5QrwNQeAS6ixDJkK0p6_GU5A7wRkdRldvC6WyJDTkMByBNJhWTv4jQ4Gg/s1600-h/SWScan0000100250.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 274px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitrxLZI7IP_f3dOwI5_AK270OomiugDO3pdtEvxh_N80lwstMrxRk1jIholKoM04zX9ToKN7K4moZdbAzVIj5QrwNQeAS6ixDJkK0p6_GU5A7wRkdRldvC6WyJDTkMByBNJhWTv4jQ4Gg/s400/SWScan0000100250.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419803852810229730" /></a><br />
Πατόζα είναι, καλά το καταλάβατε. Μνημείο στημένο δίπλα στο δρόμο. Είναι για τους μύστες. Οι νεοβάρβαροι ας περνούν με τις λιμουζίνες τους ανυποψίαστοι. Μνημείο γι’ αυτούς που έχουν το χρίσμα και το χάρισμα. Που μυήθηκαν στό βόμβο της, στη μυρωδιά του άχυρου, στη χρυσή πολιτεία των θημωνιών της στην κόκκινη απαστράπτουσα λάμψη της. Στην προσμονή του φρέσκου καινούργιου άρτου. Του λαμπρού. Στην κοινή ευχαριστιακή τράπεζα της οικογένειας ή της συντροφιάς.<br />
Ο ήλιος απ’ τη ζήλεια του<br />
γρήγορα θα γεράσει<br />
για δε μπορεί τη λάμψη σου<br />
να τηνε ξεπεράσει <br />
Μεμυημένοι σύντροφοι,- αδέρφια. Υμνήστε το θέρος και τον τόπο σας.<br />
<br />
<br />
<strong>Κομπίνα</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyqNVlmpVc-cjzdgrpdB4F9biaiEFViVM3LoU88VQ83FrpPqh8dujJdjuTBWUMAeiyZq8ZtV3KlePU8rkBlf7z0VYAZXc2MWHsvkKfutMwHEOWyWkLrlqtWA4CbRHbwmHMusijCk8c2Zo/s1600-h/Scan10426.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyqNVlmpVc-cjzdgrpdB4F9biaiEFViVM3LoU88VQ83FrpPqh8dujJdjuTBWUMAeiyZq8ZtV3KlePU8rkBlf7z0VYAZXc2MWHsvkKfutMwHEOWyWkLrlqtWA4CbRHbwmHMusijCk8c2Zo/s400/Scan10426.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5419787864635094034" /></a><br />
Κι αυτή είναι κομπίνα. Απ’ τις πρώτες. Μνημείο κι αυτή. Όμως αυτή έδωσε την προειδοποίηση. Με που αντικατέστησε την πατόζα, κάτι καταλάβαμε για τον κόσμο που άρχισε να αλλάζει. Μνημείο κι αυτή, όχι με την αίγλη του προηγούμενου, αλλά με τη σημασία των χρησμών του. Μνημείο – μαντείο ενεργό, μια λάμπα που σβήνει συρρίζοντας μπρος στην απέραντη θάλασσα της άγνοιάς μας. Που γίνεται μεγαλύτερη με τις γνώσεις που αποθηκεύομε. Ένα μνημείο φωτεινό που παίρνει φως απ’ τον ήλιο που τρώει χρονικής τη λαμαρίνα της και που φωτίζει το σκοτεινό πλανήτη της καρδιάς μας. Η ελπίδα είναι μια κόκκινη κομπίνα που αναπαύεται στους αγρούς της Λήμνου. Διατηρείστε την. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ<br />
<br />
Μεταξύ σοβαρού και αστείου</strong><br />
<br />
Ο πρύτανης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Κ. Σιμόπουλος απευθυνόμενος στον πρόεδρο της Ν.Δ. κ. Κ. Καραμανλή σε εκδήλωση στην Κομοτηνή: «Σύντροφε πρόεδρε…» Και ο κ. Καραμανλής: «Σύντροφε πρύτανη…». <br />
*** Εμπρός της γης οι χορτασμένοι. Στη Μύκονο στη Μύκονο εμπρός στον αγώνα…<br />
<br />
Ο κ. Σημίτης δήλωσε ότι είναι ο θεράπων ιατρός των Ελλήνων.<br />
*** Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ θεραπεύει πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.<br />
<br />
Τοκ τοκ. <br />
-Ποιός;<br />
*** “Ο Σημίτης ο γιατρός”<br />
<br />
Κύριον θεράποντα ιατρόν. (Όπου κι αν κρύβεται).<br />
*** “-Γιατρέ μου μόλις ξεμυτίσω από το σπίτι μου, με πονάει η τσέπη μου. Μήπως έχω Τρώειτσφελντ Γιάννος;”<br />
<br />
Κύριον θεράποντα ιατρόν. <br />
*** “-Γιατρέ μου με ανησυχεί η πορεία τους ασθενούς. Όσο πάει και πρασινίζει”.<br />
Από τί υποφέρει το ΠΑΣΟΚ; <br />
*** Από επάρατη δεξιά.<br />
<br />
Το ασφαλιστικό σε 4 μαθηματικές προτάσεις. <br />
*** 1) Μας προσθέτουν το όριο ηλικίας. 2) Μας διαιρούν τη σύνταξη. 3) Μας πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα. 4) Μας αφαιρούν την αξιοπρέπεια.<br />
<br />
Θεράπων ιατρός (διά γραφίδος Μποστ): <br />
*** “Δοκυμάσαμε τα πάντα, κλοίσματα και μεταγγήσεις<br />
κι’ αλεπάλιλες στο σόμα επιπόνους ενχηρήσεις<br />
κι απομένη μόνι λύσης για να μην τα κακαρόνη<br />
να κοπούν τα πάσχων μέλη απ’ το σόμα με πριόνη”.<br />
<br />
Το ΠΑΣΟΚ έκανε πολιτικό ή επικοινωνιακό λάθος με το ασφαλιστικό; Γιατί υπάρχει διαφορά.<br />
*** Την ίδια διαφορά που έχει η βρεμένη κοπανίδα από τη στεγνή.<br />
<br />
Πώς λέγεται το δείπνο των συνταξιούχων;<br />
*** Ο νηστικός δείπνος. <br />
<br />
Νέα Δημοκρατία: Διαβάστε τις προτάσεις μας για το ασφαλιστικό στο Ιντερνέτ. Η διεύθυνσή μας είναι:<br />
*** w.w.w. Ta kaname skata. gr<br />
<br />
Νέο είδος ανθρώπου δημιουργήθηκε από τα Σοσιαλιστικά Γιαννίτσεια Εργαστήρια της Ανώτατης Οικονομοκρατικής Σαχλαμπουχλίασης: Ο “απασχολήσιμος”.<br />
*** Τα ανωτέρω επιστημονικά εργαστήρια προχωρούν ακάθεκτα και όπου νά’ναι θα δημιουργήσουν και το νεότερο μοντέλο: Ο “ασφαλισμενήσιμος”.<br />
<br />
Τι να ψηφίσει κανείς στις εκλογές!!! Σκατά κι απόσκατα.<br />
***Και ποιόν προτιμάτε από τους δύο για πρωθυπουργό;<br />
<br />
Και μέσα σ’ όλα έσπασε κι ο διάβολος το ποδάρι του και πήρε ο ΠΑΟΚ το κύπελο και γέλασε και το χειλάκι των βάζελων. Γαύροι διαπλεκόμενοι του Κόκκαλη. Ο λαός στην εξουσία. <br />
*** Σιγά ρε παιδιά και γω Ολυμπιακός είμαι μη βαράτε, για πλάκα το είπα.<br />
<br />
Καλά ρε σεις, τον Αρσένη με το βλέμμα του Τζακ Νίκολσον δεν τον καταλάβατε. Τον Ευθυμίου με το μόνιμο χαμόγελο του ηλιθίου πώς δεν τον πήρατε χαμπάρι; <br />
*** Τι; Τον πήρατε, αλλά γι’ αυτό ακριβώς τον κάνατε υπουργό;<br />
<br />
Σύμφωνα με τον Υπουργό Χάριν Παιδιάς κ. Ευθυμίου το δίπλωμα οδηγού παίρνει μεγάλη αξία.<br />
*** Έγινε ανωτατοποίηση της βενζίνης.<br />
<br />
Ποια η ουσία του νομοσχεδίου του Υπουργού Χάριν Παιδιάς;<br />
*** Το ματσόβειο κολλητεχνείο ισούται με το Μετσόβειο Πολυτεχνείο.<br />
<br />
Ο Υπουργός Χάριν Παιδιάς κ. Ευθυμίου, στο Συνέδριο Αρχιεπισκοπής Αθηνών: “Οφείλω στην ενορία και στην εκκλησία με το κατηχητικό της τη σφυρηλάτηση του πυρήνα της προσωπικότητάς μου”.<br />
*** Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο Λαμπράκης.<br />
<br />
Παρακαλώ μόνο σε καθαρή σοσιαλιστική γλώσσα ΠΑΣΟΚ.<br />
*** Η πτυχιοποίηση της ιδρυματικής ανωτερικότητας, θα θέσει τέρμα στην συνεχιζόμενη αποστασιοποίηση της κατωτατοποιημένης τεχνολογικής λεχριταρίας με την ανωπανωτατοποιημένη πανεπιστημονική ελιτοποίηση και θα βάλει τις σοσιαλιστικές βάσεις για μια νέα συντροφική παγκοσμιοποιημένη πορεία, προς τα νέα ιδανικά μιας κάθετα προοδευτικής προόδου, όπως την οραματίστηκε ο εξοχώτατος μέγας ευεργέτης του έθνους και των σοσιαλιστικών φαμίλιων σύντροφος Λαμπράκης και την εκτέλεσε ο αξιοαξιότιμος, χαρισματικός, γελαστός, εντολοδόχος Υπουργός Χάριν Παιδιάς, συντροφοσύντροφος Ευθύμιος ο πρώτος.<br />
<br />
Πρωθυπουργός: “Εμένα με παρακολουθούσε κάποτε η δεξιά”<br />
*** Ναι, κι όταν βεβαιώθηκε ότι δεν είσαστε σοσιαλιστής, σταμάτησε. <br />
<br />
Πρωθυπουργός: “Για τη δεξιά μπορώ να σας μιλώ ώρες ατέλειωτες”. <br />
*** Το ξέρει καλά το θέμα. Για τον σοσιαλισμό μην τον ρωτήσετε.<br />
<br />
Πρωθυπουργός: Σας εγγυώμαι την κατώτατη σύνταξη.<br />
*** Ευχαριστούμε. Σας εγγυώμαστε το κατώτατο ποσοστό στις εκλογές.<br />
<br />
Ο πρωθυπουργός λέει ότι είναι ο θεράπων ιατρός. Τον αρχιεπίσκοπο του δίνει τον τίτλο του διδάκτορα της ιατρικής το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, άσχετα αν λόγω του φόβου των αυγών ο ίδιος δεν τολμά να πάει. <br />
*** Τι θα γίνει ρε… παιδιά, δεν βλέπετε τις δουλειές σας να αφήσετε την ιατρική στους γιατρούς; Εμείς τι θα γίνουμε δηλαδή, κλέφτες;<br />
<br />
Αρχιεπίσκοπος αστειευόμενος: Εμένα με προστατεύει η… δεξιά του Υψίστου.<br />
*** Είπαμε να σας παρατήσουμε ήσυχο μια που οι Ατσικιώτες είναι και πολύ θρήσκοι, αλλά με όλο το σεβασμό, εσείς το πάτε φιρί φιρί να ακούσετε καμιά χοντράδα.Για πέστε αλεύρι. Το φοιτηταριό Θεσσαλονίκης σας γυρεύει. Εκεί μακαριώτατε έχει κάτι σκληρά παιδάκια λίγο αλλιώτικα από αυτά του δημοτικού και του γυμνασίου που τους μοιράζετε εικονίτσες και σας χειροκροτούνε.Την ευλογία σας.<br />
<br />
Παλιά ήταν μόνο παπάδες. Τώρα έχουν και ειδικότητες: Παπαροκάδες, παπαπατέρες, παπαφευγάτοι, παπακατηγορούμενοι, παπακατήγοροι, παπαζωγράφοι, παπαοργανοπαίχτες, παπαδεξιοί, παπαπασόκοι, παπααντάρτες, παπατραμπούκοι, παπαβαρβάτοι, παπαλούγκρες, κλπ. <br />
*** Ναι αλλά όλοι είναι παπακανάληδες.<br />
<br />
Αγαπητοί σφραγιδοφύλακες τυμπανιστές και αφισοκολλητές μη φοβάστε και δε σας ζώσαν οι …οχτροί.<br />
**** Γνωρίζετε το του Μάρκου Αυρηλίου “Ομοθαμνείν μεν, μη ομοδογματείν δε”; Όχι; Τότε γνωρίζετε το της λαϊκής σοφίας “Το μάτι σας τ’ αλλοίθωρο που τρέχει στον κατήφορο”; Αυτό που είπε ο θιασάρχης στο “Θίασο” του Αγγελόπουλου, μπροστά στο γερμανικό εκτελεστικό απόσπασμα; “ΕΓΩ ΗΛΘΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΝΙΑ. ΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΗΛΘΑΤΕ;”. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Το Διοικητικό Συμβούλιο Του Συλλόγου δημοσιεύει αναλυτικά τον οικονομικό ισολογισμό, από τότε που ανέλαβε, Γενάρη 99, έως σήμερα. Κι αυτό γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Παραλάβαμε 723.509 δρχ. και έχουμε 2.537.940 δρχ. Παραλλήλως είμαστε από τους πιο δραστήριους Συλλόγους, με παρουσία όπου χρειάζεται, με έκδοση εφημερίδας, κλπ. Θα θέλαμε όμως να επισημάνουμε ότι ο ρόλος των Συλλόγων πια δεν είναι αυτός που ήταν πριν 20 και 30 χρόνια, τότε που οι …πλούσιοι Λημνιοί της Αθήνας μάζευαν χρήματα από τις εκδηλώσεις τους και έκαναν διάφορα έργα στο …φτωχό χωριό τους. Τώρα οι Δήμοι …παίζουν με εκατοντάδες εκατομμύρια μερικοί και με δισεκατομμύρια - ρίξτε μια ματιά στους ισολογισμούς τους – από τις κρατικές και κοινοτικές εισφορές και οι Σύλλογοι μοιάζουν με το φτωχό συγγενή. Αυτό το αναφέρουμε γιατί ενώ εμείς με σκληρότατη διαχείριση προσπαθούμε να μαζέψουμε χιλιάρικο χιλιάρικο συνδρομές κλπ, παρουσιάζονται διάφοροι …προξενητάδες και μας προτείνουν ποιους να…ενισχύσουμε. Αγαπητοί Συνδημότες ο Σύλλογος δεν είναι η Μπούντεσμπανκ. Μάλλον εμείς θέλουμε ενίσχυση. Ο Σύλλογος σκοπεύει να επεκτείνει τις δραστηριότητές του δημιουργώντας χορευτικό συγκρότημα και τράπεζα αιμοδοτών και θα χρειαστεί τις οικονομίες του. Ο Σύλλογος θα σεβαστεί τα χρήματα που προσφέρουν τα μέλη του.<br />
<br />
<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ<br />
1/1/1999 ΕΩΣ 31/5/2001<br />
<br />
1999<br />
Αιτιολογία Έσοδα Έξοδα<br />
Συνδρομές & προσφορές 162.000 <br />
Έξοδα πίτας 175.400 <br />
Έσοδα από λαχνούς 370.000<br />
Δώρα λαχνών 100.000<br />
Έσοδα από προσκλήσεις χορού 1.590.000 <br />
Κέντρο διασκεδάσεως 1.330.000 <br />
ΕΛΤΑ & κάρτες 33.600<br />
Χαρτικά 9.140<br />
ΟΛΣΥ 45.000<br />
Διάφορα 2.310<br />
Τόκοι 98 Β’ 12.883 <br />
Τόκοι 99 Α’ 16.061<br />
ΕΛΤΑ & φάκελοι 28.440<br />
Τόκοι 99 Β’ 39.394<br />
ΣΥΝΟΛΑ 2.190.338 1.723.890<br />
Υπόλοιπο 1998 723.509<br />
Υπόλοιπο 1999 1.189.957<br />
<br />
2000<br />
Συνδρομές & προσφορές 240.000<br />
Έξοδα μπρελόκ 100.000<br />
Έξοδα πίτας 390.278<br />
Έσοδα από λαχνούς 157.000<br />
Έσοδα από μπρελόκ 79.500<br />
Ενίσχυση Αγίου Γεωργίου 200.000<br />
Εφημερίδα 1ο τεύχος 73.858<br />
ΕΛΤΑ & χαρτικά 31.500<br />
Έσοδα από προσκλήσεις χορού 1.470.000<br />
Κέντρο διασκεδάσεως 1.070.000<br />
Έσοδα από λαχνούς 338.500<br />
Δώρα λαχνών 78.000<br />
Εισφορές 100.000<br />
Ενίσχυση ΗΡΑΚΛΗ Ατσικής 100.000<br />
ΕΛΤΑ & χαρτικά 33.860<br />
Εφημερίδα 2ο τεύχος 139.434<br />
Τόκοι 2000 Α’ 36.638<br />
Τόκοι 2000 Β’ 31.203<br />
Έσοδα από συνδρομές εφημερίδας 80.950<br />
Έσοδα από συνδρομές εφημερίδας (Ατσική) 160.000 <br />
ΣΥΝΟΛΑ 2.694.291 2.216.930<br />
Υπόλοιπο 1999 1.189.957<br />
Υπόλοιπο 2000 1.667.318<br />
<br />
2001<br />
Συνδρομές & σνδρ. εφημερίδας & προσφορές 780.000<br />
Έξοδα πίτας 482.006<br />
Έσοδα από λαχνούς 251.000<br />
Εφημερίδα 3ο τεύχος 124.460<br />
ΕΛΤΑ & χαρτικά 30.650<br />
Έσοδα από προσκλήσεις χορού 2.000.000<br />
Κέντρο διασκεδάσεως 1.630.000<br />
Έσοδα από λαχνούς 685.000<br />
Δώρα λαχνών 215.282<br />
Εφημερίδα 4ο τεύχος 126.620<br />
Εφημερίδα 5ο τεύχος 192.360<br />
Εκδρομή 60.000<br />
Εισφορές εφημερίδας 16.000<br />
ΣΥΝΟΛΑ 3.732.000 2.861.378<br />
Υπόλοιπο 2000 1.667.318<br />
Υπόλοιπο 31/5/2001 2.537.940<br />
<br />
Ο ΤΑΜΙΑΣ<br />
Δ. ΤσουβελεκάκηςΣταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-68734299009134098962009-11-28T07:23:00.000-08:002011-03-07T07:52:44.472-08:00Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 7<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBY9mwm1etnf3ZJYS-LQAHoFAUwz9JEGvGxLl0wAscd5-ZrNtsVTBuBK58iY0XNI8v8iRFb2E_IkzjCeGjfhk3s60AyZq_K5SLU5NHyXKonWae8zaSVLD1NMENFXBzZ8O5u2ZJTddrq6g/s1600-h/Scan10595.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 74px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBY9mwm1etnf3ZJYS-LQAHoFAUwz9JEGvGxLl0wAscd5-ZrNtsVTBuBK58iY0XNI8v8iRFb2E_IkzjCeGjfhk3s60AyZq_K5SLU5NHyXKonWae8zaSVLD1NMENFXBzZ8O5u2ZJTddrq6g/s400/Scan10595.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420020577828613890" /></a><br />
<br />
<strong>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
<br />
ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ<br />
Έτος 2ο, Αρ. Φύλλου 7, Αύγουστος – Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2001<br />
<br />
Γραφεία: Νικηταρά 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412<br />
e-mail: ifonitisatsikis@hotmail.com </strong><br />
<br />
<br />
<strong>Τριμηνιαία έκδοση<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Εκδότης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Υπεύθυνος ύλης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Γραφικές τέχνες<br />
ΘΡΙΑΣΙΟ<br />
5576740-0977410968<br />
<br />
Συνδρομές<br />
Ετήσια εσωτερικού δρχ. 2000<br />
Ετήσια εξωτερικού $ ΗΠΑ 20<br />
$ Καναδά 20<br />
$ Αυστραλίας 20 </strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong> ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ</strong><br />
<br />
Όλα τα κείμενα που δεν έχουν όνομα αρθρογράφου, έχουν συνταχθεί από τον πρόεδρο του Συλλόγου Σταύρο Τραγάρα. Ολα τα κείμενα που δημοσιεύονται εγκρίνονται τελικώς από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Λήμνος<br />
είναι η μυρωδιά του Κυριακάτικου φαγητού<br />
ντελάλης και βαρδιάτορας απ’ τον Εργίνο<br />
μη φύγει η Αργώ<br />
και χαθεί η ευκαιρία για το χρυσόμαλλο δέρας.<br />
Σ.Τ.<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ<br />
<br />
Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα</strong><br />
<br />
Ο Σύλλογος Ατσικιωτών σε συνεννόηση με την Υπηρεσία Αιμοδοσίας του Νομαρχιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατησίων (Νοσοκομείο των παπάδων) προχώρησε στη δημιουργία τράπεζας αίματος του Συλλόγου μας. Στις 30 Σεπτεμβρίου 2001 έγιναν οι πρώτες αιμοληψίες από τους πρώτους εθελοντές αιμοδότες συνδημότες μας και φίλους του Δήμου μας. Η αιμοδοσία, η ευγενέστερη προσφορά προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο δεν μπορούσε να αφήσει το Σύλλογό μας αδιάφορο.<br />
Τώρα θα δείξουμε πόσο ανθρωπιστές είμαστε. Τώρα θα δείξουμε στην πράξη και όχι στα λόγια πόσο υπολογίζουμε τον συνάνθρωπο στις δύσκολες στιγμές του. Το αίμα είναι κάτι που δεν μας κοστίζει τίποτα. Η αιμοδοσία δεν βλάπτει τον εαυτό μας, αντιθέτως τον ωφελεί. Ο Σύλλογος θα έρχεται σε συνεχή επαφή με τα μέλη του και θα τα παρακινεί να δώσουν αίμα. Το αίμα θα δίνεται σε πάσχοντες συμπατριώτες μας, που το έχουν ανάγκη. <br />
Η τράπεζα αίματος ουσιαστικά είναι ένας σύλλογος αιμοδοτών που λειτουργεί σε ανταποδοτική βάση. Δηλαδή κάθε εθελοντής αιμοδότης θα μπορεί να λαμβάνει το διπλάσιο αίμα από αυτό που έχει δώσει και να το διαθέτει σε όποιον ασθενή θέλει. Εξαιρέσεις αυτής της ανταποδοτικής βάσης θα γίνονται μόνον σπανίως, εφ’ όσον ο άσθενής συμπατριώτης αποδεδειγμένα δεν έχει περιβάλλον που να μπορεί να δώσει αίμα και εφ’ όσον υπάρχει δυνατότητα από το σύλλογο αιμοδοτών. <br />
Αγαπητοί συμπατριώτες<br />
Ανταποκριθείτε μαζικά στο κάλεσμά μας για εθελοντική αιμοδοσία. Μη θεωρήσετε ότι το θέμα δεν σας αφορά. Αφορά όλους μας, αφού όλοι μπορεί να βρεθούμε στη δύσκολη θέση. <br />
Αγαπητοί συμπατριώτες<br />
Κάντε την πρώτη κίνηση δίνοντας αίμα και όχι ζητώντας αίμα.<br />
<br />
Το Νοσοκομείο Πατησίων βρίσκεται στην οδό Χαλκίδος 15-17, πολύ κοντά στο σταθμό του τραίνου στα Άνω Πατήσια. Τηλέφωνο αιμοδοσίας 2518660. Αιμοληψίες γίνονται τις εργάσιμες ημέρες από 9 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι. Τις ημέρες που εφημερεύει, που μπορεί να είναι και αργίες, αιμοληψία γίνεται και το απόγευμα. Οι αιμοδότες πρέπει να δηλώνουν ότι το αίμα το δίνουν για το ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ.<br />
<br />
Ημερομηνίες που εφημερεύει το νοσοκομείο για το 2001:<br />
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ: 4, 8, 12, 16, 20 Σάββατο, 24, 28 Κυριακή.<br />
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ: 1, 5, 9, 13, 17 Σάββατο, 21, 25 Κυριακή, 29.<br />
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ: 3, 7, 11, 15 Σάββατο, 19, 23 Κυριακή, 27.<br />
<br />
Μπορείτε να συνεννοηθείτε με την αιμοδοσία του Νοσοκομείου, ή με τον υπεύθυνο του Συλλόγου, τον Πρόεδρο Σταύρο Τραγάρα στα τηλέφωνα 2531412, 5534200, 0932473450. Οποιδήποτε αίτηση για αίμα πρέπει να γίνεται σ’ αυτά τα τηλέφωνα. <br />
Τα ονόματα των αιμοδοτών θα δημοσιεύονται στην εφημερίδα μας σε μόνιμη στήλη. Από καιρού εις καιρόν θα οργανώνονται μαζικές αιμοδοσίες από τα μέλη μας. <br />
<br />
ΑΙΜΟΔΟΤΕΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ<br />
<br />
Μαραντώνης Τριαντάφυλλος 1 φορά.<br />
Μουστάκας Νίκος 1 φορά.<br />
Μπεκρής Γιάννης 1 φορά.<br />
Τραγάρα Σ. Αρετή 1 φορά. <br />
Τραγάρας Σταύρος 1 φορά.<br />
<br />
<br />
<em>Ο Τριαντάφυλλος Μαραντώνης</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_tuZgMqkDLVLrq4Om_AL8Q4EhrOUt_SQTW4OZGikbvCXV0NpckjgeZJAbD27i635TZheITv_3LiJvWboEcpgJk_NXJEBIZ3UjXKfBhOovKj2ljC6Hb-PP2cM-mbiHziJ2y1kC4v284Zo/s1600-h/Scan10518.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_tuZgMqkDLVLrq4Om_AL8Q4EhrOUt_SQTW4OZGikbvCXV0NpckjgeZJAbD27i635TZheITv_3LiJvWboEcpgJk_NXJEBIZ3UjXKfBhOovKj2ljC6Hb-PP2cM-mbiHziJ2y1kC4v284Zo/s400/Scan10518.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420398749420034162" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο Γιάννης Μπεκρής με το γιατρό κ. Πόπη Ευάγγελο</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUQSb_ntsBxtAJ_tSJcY47ONbCzhny_7InUAtfqHmzb3Kf9EFIS4zONvtkDZKnN70vE8yc3KWD5FXaYo3GchH1EQDlskwbyFeSRB_c2abfQGjQvxU1-3ms377E05Cu-JY1QC5DLwMpfi0/s1600-h/Scan10642.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUQSb_ntsBxtAJ_tSJcY47ONbCzhny_7InUAtfqHmzb3Kf9EFIS4zONvtkDZKnN70vE8yc3KWD5FXaYo3GchH1EQDlskwbyFeSRB_c2abfQGjQvxU1-3ms377E05Cu-JY1QC5DLwMpfi0/s400/Scan10642.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420021106205808914" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ<br />
<br />
Ζωοδόχος πηγή</strong><br />
<br />
Το χώμα είναι άγιο<br />
όπως άγια είναι τα χέρια<br />
όταν αγγίζουν τα σώματα.<br />
<br />
Μπορεί η κυρά – Ανδρομάχη να πέθανε,<br />
αλλά το τραγούδι της,<br />
μόλις πέσει ο ήλιος, τ’ αεράκι του,<br />
το απλώνει πάνω σε εκατό κεφαλές<br />
που ανασταίνονται ψάλλοντας<br />
και κατεβαίνουν ευλαβικά<br />
τα εξηντατέσσερα σκαλιά<br />
να κοινωνήσουν αγίασμα.<br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Γηγενές πυρ» του Ιωάννη Ψάρρα <br />
<br />
<br />
<strong>Mη ξεγιελιέστε</strong><br />
<br />
Μη βλέπετε το αργό του βάδισμα <br />
στο δρόμο και το ελαφρό λαχάνιασμα<br />
ακούστε τον άνεμο<br />
που φυσά στα πόδια του.<br />
<br />
Μη σας ξεγελά η χοντρή κοψιά του<br />
και οι ρυτίδες κάτω απ’ τα μάτια<br />
προσέξτε την πυρκαϊά που καίει<br />
στους λόφους της αρχοντιάς του.<br />
<br />
Μη μπερδεύεστε με τα λίγα λόγια του<br />
ούτε με τη συγκατάβαση στο κούνημα της κεφαλής<br />
δείτε τους επαναστάτες πάνω στα άλογα<br />
κι αυτόν μπροστάρη μες στην αντάρα.<br />
<br />
Και μην πείτε και μεις θα γίνουμε έτσι κάποτε<br />
αυτό θα είναι λάθος<br />
ποτέ δεν θα γίνετε σαν αυτόν ούτε κοντά θα περάσετε<br />
ακόμα κι έτσι που είναι.<br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή «Λήμνος» του Σταύρου Τραγάρα<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ατσκιώτκιες συτχιές</strong><br />
<br />
<strong>* Για διε τον, ρολογούδ’ </strong>= Δες τον σαν ρολόγι δουλεύει. Εντάξει είναι γνωστό ότι λέγεται για κάθε μηχάνημα που δουλεύει καλά σαν ρολόγι. Αλλά το λένε και για γεροντάκια που είναι καλά στην υγεία τους. «Για διε ποδάρια ο γερο Μπέμπης, ρολογούδ’». Παρόμοια είναι και το «για διε τον κοχλερούδ’». Οι μηχανές Κόχλερ ήταν αμερικάνικες βενζινομηχανές, που χρησιμοποιούνταν κατά κόρον για το πότισμα των μπαμπακιών με νερό που αντλούσαν από πηγάδια, όταν στη Λήμνο ανθούσε η βαμβακοκαλλιέργεια. <br />
<strong>* Σάλια μπάλια</strong> = Σαχλαμάρες. «Στρογγ’λόκατσε πάλε ο αγαθός κι άρχεψε τα σάλια μπάλια».<br />
<strong>* Σαραλίκ’</strong>= Μεγάλος ξαφνικός φόβος, τρομάρα. «Ξενέφανε ξαφνικά μπροστά μ’ και έπαθα ένα σαραλίκ’ μη ντα ρωτάς». Η λέξη συνδυάζεται και με τον ίκτερο που παρουσιάζουν οι άνθρωποι, την λεγόμενη χρυσή, προφανώς από κάποια πάθηση του συκωτιού, όπως είναι η ηπατίτιδα, οι πέτρες στη χολή, ο καρκίνος των χοληφόρων κλπ. Στα παλιά τα χρόνια, η χρυσή αποδιδόταν σε κάποια τρομάρα που είχε λάβει ο άνθρωπος και ως εκ τούτου «έβγαζε το σαραλίκ’». Η φράση λοιπόν «πήρα ένα σαραλίκ’» σημαίνει «τρόμαξα πολύ», ενώ η φράση «έβγαλα το σαραλίκ’» σημαίνει παρουσίασα ίκτερο μετά από ένα γεγονός που με φόβισε. Για θεραπεία «έκοβαν το σαραλίκ’». Δηλαδή έκοβαν με ένα ξυραφάκι το χαλινό της γλώσσας, ώστε να φύγει το «δηλητηριασμένο» αίμα και να γιάνει ο άρρωστος. Αυτό το αναλάμβαναν διάφορες πρακτικιές γιάτρισσες του χωριού, μαμμές, κλπ. Σε μερικά χωριά της Λήμνου λενε «έκοψα το σώξλο». Η φράση «έπαθα ή πήρα ένα σαραλίκ’» είναι πολύ διαδεδομένη και ενεργός σήμερα, ακόμα και μεταξύ των νέων. <br />
<strong>* Θα σ’ το φορέσ’νε το σεντόν’</strong>= Θα σου βάλουν το ζουρλομανδύα. «Εδιέτς που το παγαίν’ς, θα στο φορέσ’νε το σεντόν’ δεν αργούνε».<br />
<strong>* Έχ’ σεκίν’ </strong>= βιασύνη, λόγω ανωτέρας βίας «Για διε ο Νικολής σεκίν’, τι λογιά μαθέ καμιά τσίλα τον έκοψε;»<br />
<strong>* Να σε κρεμάσω μια σκλίδα σκόρδο </strong>= Ειρωνικά, να σου βάλω σκόρδο να μη σε ματιάσουν. «Ε Σωκράτ’ συ μαθέ μόρφνες π’ άφκες μ’στάκ’. Να σε κρεμάσω μαθέ μια σκλιδέλα σκόρδο».<br />
<strong>* Σκ’λογέρασε </strong>= Σκυλογέρασε, δηλαδή γέρασε πολύ, έχει άσχημα γηρατειά. «Ο Περικλής σκ’λογέρασε μπλια, δε μπάνε τα ντερμάνια».<br />
<strong>* Έκοψε το σκνι </strong>= Πέταξε τα δεσμά, αλλά με κακή σημασία. Δεν φέρεται εντός των πλαισίων των παραδεδεγμένων. «Το γιο σ’ Πέτρο να τον μαζέψεις κομματούδ γιατί με φαίνεται έκοψε ντιπ το σκνι». <br />
<strong>* Σκότωνε λωλοί πλήρωνε τζερεμέδες</strong>= Ναι, είναι πανελλήνιο, αλλά ο Γιώργης ο Ταμπάκης το λέει αλλιώς. «Σκότωνε λωλοί πλήρωνε γνωστκοί». <br />
<strong>* Σκών’ σκούν’ </strong>= Σηκώνει σκόνη. Λέγεται και «σκών’ σκόν’» και «σκούν’ σκών’». Λογοπαίγνιο που χρησιμοποιούσαμε σαν παιδιά. «Για διε η ανεμοτσουτσφίδα τι σκούν’ σκών’».<br />
<strong>* Όντας κλάν’ σκών’ σκούν’</strong>= Λέγεται για κοντούς.<br />
<strong>* Σκώτια θέλ’</strong>= Η απάντηση, όταν παραπονιούνται ότι το φαγητό δεν τους αρέσει ή δεν είναι καλό, που σημαίνει «όρεξη θέλει το φαγητό». «Δε σ’ αρέζ’ το φαγί; Μπρε κοπάν’σε το, σκώτια θέλ’».<br />
<strong>* Άντε μπρε σλογ’ζμένε </strong>= Άντε βρε συλλογισμένε. Συλλογισμένος δεν είναι αυτός που συλλογάται (συλλογίζεται), αλλά είναι βρισιά και σημαίνει τον ψιλοανοϊκό, αυτόν που τάχει χαμένα. «Κειος ο σλογ’ζμένος ο μπακάλ’ς, τάχασε ντιπ τα καταστχά τ’».<br />
<strong>* Σνικάζ’ </strong>= Χορταίνει. «Εμ δε θα σνικάσεις, ασνίκαστο. Τριγιώ χρονώ παροξμό δε σνίκασες μπλιά» Η προηγούμενη φράση ήταν μιας μάνας που απαυδισμένη από τα συχνά εμπύρετα κρυολογήματα, του έλεγε με άλλα λόγια: «Μα δε θα χορτάσεις, αχόρταγο. Τρία χρόνια πυρετό (παροξμό) και πάλι δεν χόρτασες». Η φράση «Τριγιώ χρονώ παροξμό δε σνίκασε» είναι πολύ διαδεδομένη σα σλόγκαν και λέγεται σε κάθε περίπτωση αχορταγίας ή υπερβολής.<br />
<strong>* Αμ δε ντρώγ’ σταφύλια όποια κι όποια, θέλ’ κι Αγιογιαννιάτ’κα </strong>= Τα Αγιογιαννιάτικα τα σταφύλια είναι πρώιμα σταφύλια της Λήμνου, μαύρα και γλυκά, που ωριμάζουν περίπου κατά τη γιορτή του Αγιο Γιάννη. Η φράση λέγεται με ειρωνική διάθεση για κάποιον που μεγαλοπιάνεται, ή που ενώ δεν έχει τα ανάλογα προσόντα προσβλέπει σε γυναίκα πολύ νεότερη, ή τέλος πάντων καλύτερή του. « Τα’ μαθες μαθέ, ο Γιάνν’ς ο γκαβός γύρεψε τ’ν Ελέν’. Γιαλαμάς ξεγιαλαμάς, δε ντρώγ’ σταφύλια όποια κι όποια με θέλ’ κι Αγιογιαννιάτ’κα». <br />
<strong>*Σουρντί </strong>=Η διάρροια. Επίσης σουρντί-μπουρντί, τσίλα, τσιλιαρτό. «Έφαγα μαθέ σύκα και μ’ έπιασε ένα σουρντί». «Σουρντί μπουρντί τα λάχανα,<br />
σουρντί και τα μαρούλια,<br />
σουρντί μπουρντί το κουνουπίδ’<br />
και τα ροπαν’δογούλια»<br />
<strong>* Σουρ – μουρ </strong>= Μασάω τα λόγια μου, είμαι σε δυσκολία να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα. «Μ’ ήρτε αντροπιασμένος κι μ’ ήλεγε σουρ – μουρ κι τ’ Τσούστου το μασούρ’».<br />
<strong>* Στρογγ’λές συτχιές </strong>(συντυχιές) ή κουβέντες = σώφρονα, συνετά λόγια. Μάλλον χρησιμοποιείται με ειρωνικό τρόπο όταν θέλουν να επισημάνουν την λογικοφάνεια αυτονόητων παιδαριωδών επιχειρημάτων, ή την ασυνέπεια μεταξύ συνετών λόγων και ανύπαρκτων πράξεων. «Ε ο καμένος ο βόδαρος, μας γέμ’σε στρογγ’λές συτχιές». Ή «Στ’ς εκλογές μαθέ ούλο στρογγ’λές συτχιές ακούς».<br />
<strong>* Ανεβαίν’ τ’ σκιά </strong>= Ανεβαίνει στη συκιά, δηλαδή ….συνουσιάζεται. «-Ε μπαρμπα Ανέστ’ μπορείς κι ανεβαίν’ς τ’ σκιά ακόμα, για δε μπορείς; » «-Άλλα και δε μπορώ, μπορώ μαθέ και παραμπορώ, μάλιστα προχτές ανέβ’κα και στη θκιά σ’, δε στούπε η γναίκα σ’;».<br />
<strong>* Βηχ’ σα στάλαχας</strong>= Στάλαχας ή σταλαχιασμένος είναι ο πνευμονοπαθής, πιθανόν φυματικός, που βήχει συνέχεια. «Τζέγαρος τζέγαρος σταλάχιασε κι έχ’ το γαδαροβήχαρο» «Πρώτα καπνίζ’ σαν αράπ’ς κι ύστερα βήχ’ σα στάλαχας». <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η Κούταλη οι Κουταλιανοί σφουγγαράδες και ο Νταντίνης (μέρος δεύτερο)<br />
<br />
Γράφει ο Ιωάννης Ψάρρας</strong> <br />
<br />
Σήμερα δεν ξεκινάνε πια καϊκια. Στη θάλασσα είναι τα καϊκια του Παπαδόπουλου, του Κουντούρη και ο Άγιος Γεώργιος, που τώρα το’χει ο Τατουδάκης και ανήκε στο σχωρεμένο το θείο μου τον Παντελή τον Ψάρρα. Μένουν μόνο οι ιστορίες, οι φυσιογνωμίες που τις έχει «κάψει» η αλμύρα, κάποιοι βουτηχτάδες που τους έχει «χτυπήσ’ η μηχανή», όπως λένε στη γλώσσα των σφουγγαράδων τη νόσο των δυτών και στο καρνάγιο κάτι λυπημένα σκαριά, κάτι σώματα γερασμένα.<br />
<br />
<em>Η "παλιά" Κούταλις, στην Προποντίδα.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8U84I3eYBRbZTg3EDVMNFtHeLt65-ECAJRG1r5DjcPw2W5yRoBs9hFMDDZiB1uaJBIdGjz_ikLyKXYMeYADkPFG5oF_zwhLMK4gRTQxfdIto10gpiIafhaT_dW4ZNLk8g2nfvrt-7fCw/s1600-h/%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%A3+3+1919%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 230px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8U84I3eYBRbZTg3EDVMNFtHeLt65-ECAJRG1r5DjcPw2W5yRoBs9hFMDDZiB1uaJBIdGjz_ikLyKXYMeYADkPFG5oF_zwhLMK4gRTQxfdIto10gpiIafhaT_dW4ZNLk8g2nfvrt-7fCw/s400/%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%A3+3+1919%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426999251209556866" /></a><br />
<br />
Και η πρόταση είναι συγκεκριμένη: Να γίνει ένα μουσείο του Σφουγγαρά. Του Κουταλιανού Σφουγγαρά. Ν’ανασκουμπωθούν όλοι. Η πολιτεία, η κοινότητα, οι σύλλογοι, οι χωριανοί, οι νέοι. Να βάλουν το χέρι στην τσέπη - δε θέλει πολλά λεφτά αυτή η ιστορία - να μπούνε μπρος οι καραβομαραγκοί να ξαναφτιάξουν απ’την αρχη τα καϊκια που είναι στο καρνάγιο, να τα βάλουνε μπροστά στην παραλία, να προσφερθούν οι μηχανές, οι ρόδες, τα μαρκούτσια, οι περικεφαλαίες, τα φορέματα. Να δοθεί ένας χώρος και να μαζευτούν όλες οι παλιές φωτογραφίες και να εκτεθούν μόνιμα εκεί μαζί με τα είδη των σφουγγαριών, με το πώς βγαίνει το σφουγγάρι, πώς γίνεται η επεξεργασία, να μαγνητοφωνηθούν οι φωνές και οι μνήμες. Γιατί ισχύει αυτό που έχει γράψει ο Λημνιός αρχιτέκτονας-συγγραφέας Χρήστος Μπουλώτης στο αφιέρωμα του περιοδικού Αρχαιολογία (Μάρτης ’94) για τη Λήμνο «…σε ακριτικές περιοχές, όπως η Λήμνος, η πολιτισμική θωράκιση, είναι όπλο συχνά αποτελεσματικότερο και απ’αυτήν τη στρατιωτική.»<br />
<br />
<em>Επεξεργασμένο σφουγγάρι</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAwyXDyTpl-EAGami43sbjVfYZ-gP8aAhBaPHx1wZMVLUnsWdPmMXFsq5DEeImWvqfia-fYClvAE0eIcuSfUyuOiCN6BOXqkD8rtm5wYHprYNzEHxF0YduP-T9NMpCMYD-ghjnVrEffVg/s1600-h/imagesCAK52472.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 124px; height: 93px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAwyXDyTpl-EAGami43sbjVfYZ-gP8aAhBaPHx1wZMVLUnsWdPmMXFsq5DEeImWvqfia-fYClvAE0eIcuSfUyuOiCN6BOXqkD8rtm5wYHprYNzEHxF0YduP-T9NMpCMYD-ghjnVrEffVg/s400/imagesCAK52472.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420527269730430834" /></a><br />
<br />
Στην Κούταλη ζει και ο Νταντίν’ς. Βουτηχτής άξιος και λεβεντάθρωπος και η Παναγιώτα η γυναίκα του, που με δικιά της ιδέα φτιάξανε στην αυλή του σπιτιού τους μια έκθεση σφουγγαριών, τα’χουνε απλώσει γύρω-γύρω στους τοίχους, τα’χουν «ντουσντισμένα», όλα τα είδη ασπρισμένα ή όχι και που με μεράκι και πολύ χαρά δημιουργήσανε, χωρίς να το’χουνε αντιληφθεί καν, μια πολιτιστική πρόταση. Κι όποιος περάσει από κει όλο και κάποια ιστορία έχουνε να πούνε για το σφουγγάρι, από πού το πήρανε, πώς το λένε κ.α. «Επικοινωνούνε» μαζί τους, τους «μιλάνε». Γιατί οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν πολιτισμό.<br />
Ο Νταντίν’ς είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Ελπίζω κάποτε να γράψω ένα βιβλίο γι’ αυτόν, του το χρωστάω. Αλλά ευτυχώς για κείνον δε χρειαζόταν να περιμένει εμένα. Η ζωή τα’φερε έτσι και ο Νταντίνης πέρασε νωρίς νωρίς στην αθανασία. Ήτανε τα σκληρά χρόνια της Ελλάδας. Μετά τον εμφύλιο κι έμπαινε η δεκαετία του 60. Η Ελλάδα έψαχνε να βρει το πρόσωπό της. Τα χωριά ερήμωναν. Μετανάστευση εσωτερική, τα υπερωκεάνια «Πατρίς», «Αυστραλίς» από την Ακτή Τσελέπη στον Πειραία, να φεύγουν τα καλύτερα παιδιά για να βρουν την τύχη τους, Αμέρικα, Αυστραλία… Άλλος ξεριζωμός κι αυτός. Νομίζω ότι είμαστε μια χώρα προσφύγων, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όπως και τώρα Πόντιοι, Βορειοηπειρώτες… Αρχές δεκαετίας του 60. Βεγγάζη, Λιβύη. Ο πρόωρα χαμένος Σαλονικιός συγγραφέας Γιώργος Ιωάννου έχει μετατεθεί στο εκεί Ελληνικό γυμνάσιο. Τον «μυρίστηκε» τον Νταντίνη. Ευαίσθητος όπως ήταν ο Ιωάννου είδε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων στο πρόσωπο του δύτη της εταιρείας Αρχιρόδον που βουτούσε 10-12 ώρες τη μέρα για να φτιάξει το λιμάνι της Βεγγάζης. Και έπιασε την ουσία μιας φυλής ολόκληρης κι ενός ανθρώπου που την εξέφραζε με τρεις λέξεις και που ήταν και είναι όλη του η ζωή βασισμένη σ’αυτό. «Για ένα φιλότιμο», κουβέντα καθημερινή του Νταντίνη και τίτλος ομώνυμος στα πρώτα πεζογραφήματα του Ιωάννου. Γράφει ο Γιώργος Ιωάννου στο «Για ένα φιλότιμο»: Ο Νταντίνης πλαγιάζει απόψε, κινδύνεψε η ζωή του. Τον ζητούσα στο μώλο, μόλις βγήκα από τα γραφεία. Μου είπαν ζαλιζόταν όταν ανέβηκε από τη θάλασσα. Ξαναφόρεσε το φόρεμα και βυθίστηκε όσο να συνέλθει. Με υποδέχτηκε στην κάμαρά του με γέλια και φωνές. Εγώ στη θέση του θα ήμουν ράκος, σκεπτόμενος κυρίως το μέλλον. Κι έφαγαν πολλά πράγματα, δεν ξέρω ποιον άτιμο να πρωτοδείρω. Παρατηρημένο τέλος πάντων, κάθε βράδυ έχω νέες αφορμές για πιοτό κι απανωτά τσιγάρα. Ένα σφουγγάρι, μου είπε, έβλεπε ριζωμένο όμως πιο βαθειά απ’ότι συνήθως κατεβαίνει. Αν και ήξερε καλά τον κίνδυνο, δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να τ’αφήσει. Αμολύθηκε κι αμέσως ένιωσε να μουδιάζει ολόκληρος.<br />
<br />
<em>Σφουγγάρι στη θάλασσα</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU2rf8jwPh0Q_TcQEO8pFHeTculrBeF7gzkxHLf2o6jILWv63LI7qdQclq_2b8Paw_K8_uC3BcqKGmyb1oznIBeJWsyCBikforbQ9D-hCsR7Wybpv1a97vJpuCGu89axOtltmEC2BXPfU/s1600-h/imagesCANY5ORW.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 137px; height: 103px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU2rf8jwPh0Q_TcQEO8pFHeTculrBeF7gzkxHLf2o6jILWv63LI7qdQclq_2b8Paw_K8_uC3BcqKGmyb1oznIBeJWsyCBikforbQ9D-hCsR7Wybpv1a97vJpuCGu89axOtltmEC2BXPfU/s400/imagesCANY5ORW.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420690333133568946" /></a><br />
<br />
Το ξερίζωσε εν τούτοις κι ούτε ξέρει με τι χέρια το κατόρθωσε αυτό. Μαύρο και γυαλιστερό σαν πάθος, κείτουνταν σ’ένα πανέρι το σφουγγάρι. Θα γίνει όμορφο κι αυτό στον ήλιο και στον αέρα.<br />
«-Και γιατί το’κανες αυτό; Αφού κανένας απολύτως δε σ’ έβλεπε, γιατί το’κανες;» «-Μα, για ένα φιλότιμο», απάντησε ήσυχα. Και κατόπι πρόσθεσε με σημασία: «-Εσύ τι ξέρεις απ’αυτά, εσένα τα γράμματα σ’έχουνε άσκημα δαμάσει.» <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η «Λημνία γη» (μέρος τρίτο)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0faj9O_2JNI1qzHlHcdpRFZ8VztaBRe8j4EJG7CJ7WOW3AjYgNS50F7rooixO6w75UUMq7VzztfN_R6mVCgmBfaDWZ9etWmhWIswWQ3oJXIEluKpFMeEEGSrjrVd1PmT7UWHG72oN_OE/s1600-h/Scan10591.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0faj9O_2JNI1qzHlHcdpRFZ8VztaBRe8j4EJG7CJ7WOW3AjYgNS50F7rooixO6w75UUMq7VzztfN_R6mVCgmBfaDWZ9etWmhWIswWQ3oJXIEluKpFMeEEGSrjrVd1PmT7UWHG72oN_OE/s400/Scan10591.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420401991381524562" /></a><br />
<br />
Γράφει η φιλόλογος Ευτυχία Κτιστάκη – Τραγάρα</strong><br />
<br />
Ένδειξη της αποτελεσματικότητας της Λημνίας γης στην εξουδετέρωση των δηλητηρίων δίνει ο Γερμανός εκπαιδευτικός Hans Jacob Breuning που το 1579 επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη. Γράφει λοιπόν: «… ο αυλικός Budowitz μας τίμησε με μερικά κομματάκια της, που προέρχονταν από το αυτοκρατορικό φαρμακείο. Συνήθως πουλιέται πολύ στην Τουρκία, αλλά κυκλοφορεί και πολλή νοθευμένη. Ο κ. Πρέσβης έκανε ένα πείραμα. Έδωσε σε δυο σκύλους δηλητήριο και μετά στον ένα σφραγισμένη γη από το σεράι και στον άλλο από αυτήν που πουλιέται ελεύθερα στην Κωνσταντινούπολη. Ο πρώτος δεν έπαθε τίποτα, ο άλλος πέθανε».<br />
Το 1656 οι Τούρκοι επανέκτησαν τη Λήμνο από τους Βενετούς και ο αρχηγός τους Μωχάμεντ Κιουπρολί έστειλε μήνυμα στο Σουλτάνο, πως κατέκτησε το νησί απ’ όπου έβγαινε η «σφραγισμένη γη». Εκατόν είκοσι χρόνια από την επίσκεψη του Belon η εξαγωγή της Λημνίας γης γινόταν με τον ίδιο τρόπο όπως περιγράφει ο Covel στα 1675 που ταξίδεψε στη Λήμνο με τον Άγγλο πρεσβευτή στην Πόλη sir John Finch. “Η εξαγωγή του πηλού γίνεται στις 6 Αυγούστου. Πολλοί παπάδες αλλά και άλλοι Έλληνες προσπάθησαν να με πείσουν ότι κατά την Μεταμόρφωση του Σωτήρος, αγιάστηκε αυτός ο τόπος. Λένε πως όλο τον καιρό η φλέβα είναι βραχώδης, αλλά εκείνη τη μέρα κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, μεταμορφώνεται η πέτρα σε πηλό. Εγώ νομίζω πως η εξαγωγή μια συγκεκριμένη μέρα γίνεται για να αποκτήσει το χώμα μεγαλύτερη τιμή επειδή είναι σπάνιο. Είναι πολιτική των Βενετών και των Τούρκων για να το εκμεταλεύονται για τον εαυτό τους. Οι Έλληνες μόνο με κλεψιά μπορούν να αποκτήσουν τη γη. Αυτό το λασπόχωμα είναι αλάνθαστο κατά του πυρετού. Επίσης σταματά τις αιμορραγίες και είναι αντίδοτο για τα δηλητήρια. Λένε πως κανένα από τα σκεύη που κατασκευάζονται από αυτό το χώμα δεν ανέχεται τα δηλητήρια. Γίνεται αμέσως χίλια κομμάτια. Έχω δει πολλά φλυτζάνια από Λημνία γη στην Κωνσταντινούπολη. Ο πηλός είναι μαλακός και μοιάζει με βούτυρο, αλλά ύστερα σκληραίνει και γίνεται σα γρανίτης. Το χρώμα του είναι άσπρο, αλλά έχω δει κι άλλο με χρώμα ανθρώπινης επιδερμίδας. Μου είπαν ότι και τα δυο βγαίνουν από το ίδιο πηγάδι. Νομίζω όμως πως κάποια άλλη φλέβα έχουν ανακαλύψει και την κρατούν κρυφή”. <br />
<br />
<em>Δισκία Λημνίας γης - Terra sigillata Europe (1401-1800)<br />
Από το Science Museum London</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY_RXt0RCpRrJ-LAtt-FHBgseXjki-lBSYa4-vOtzgrAd7PswjcQFwH8Ka5M86pFN3Q8zos6vuGKqDFFZS2yUDK0GSO-48tL8dzyTJKtpyY4F7Jj5MGedbWOK02V1CE54_CnZL98c5fw4/s1600-h/hommedia.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 384px; height: 287px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY_RXt0RCpRrJ-LAtt-FHBgseXjki-lBSYa4-vOtzgrAd7PswjcQFwH8Ka5M86pFN3Q8zos6vuGKqDFFZS2yUDK0GSO-48tL8dzyTJKtpyY4F7Jj5MGedbWOK02V1CE54_CnZL98c5fw4/s400/hommedia.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420691060524932338" /></a><br />
<br />
Ο Άγγλος περιηγητής Richard Pococke το 1739 αναφέρει ότι η εξόρυξη της Λημνίας γης γινόταν ακόμα με τον ίδιο τελετουργικό τρόπο. Η σφραγίδα που έμπαινε πάνω στα κομματάκια ήταν του Σουλτάνου και μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα πωλούνταν στα φαρμακεία. Η εξέλιξη της επιστήμης εξασθένησε σιγά σιγά τη συνήθεια της εξόρυξης και το χώμα ως φάρμακο προοδευτικά περιήλθε σε ανυποληψία και αχρησία. Ο Henry Tozer αναφέρει ότι το 1857 πήραν μέρος στην εξόρυξη μόνον 12 άτομα. Το μέρος απ’ όπου εξορυσσόταν η Λημνία γη αναγνωρίζεται και σήμερα και βρίσκεται ένα χιλιόμετρο νοτιοδυτικά του Κότσινα, λίγο κάτω από την κορυφή ενός λοφίσκου, πενήντα περίπου μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Στη ρίζα του υψώματος υπάρχει η Φθελιδεία πηγή και το εκκλησάκι της Αγιά Σωτήρας. Η γούβα που έβγαζαν τον πηλό έχει διάμετρο γύρω στα 5 μέτρα και είναι γεμάτη πέτρες και αγριοχόρταρα. <br />
Η Λημνία γη διαδραμάτισε ένα σημαντικό ρόλο και για την τοπική ιστορία, αλλά και γενικά για την ιστορία και την ιατρική μεγάλων γεωγραφικών τμημάτων για πολύ περισσότερο από χίλια χρόνια. <br />
<br />
<em>Δοχείο όπου φυλάσσοντα τα δισκία της Λημνίας γης (Ισπανία 1601-1700) <br />
Από το Science Museum London</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Q5Wq-HzWxHAl0kGBWaAFzLrz9LW5HnJEQMbWjTS0RJF8y_PNBbnc_7E30BUnX_e65C47HsTBr6lf_397RBahnNpd7vwhq0gqqpiZ_PHn6pC9TLINNTuqM3m_CnoCLRf1Q3Q7HSjhKC0/s1600-h/homedia2.png"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 255px; height: 384px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Q5Wq-HzWxHAl0kGBWaAFzLrz9LW5HnJEQMbWjTS0RJF8y_PNBbnc_7E30BUnX_e65C47HsTBr6lf_397RBahnNpd7vwhq0gqqpiZ_PHn6pC9TLINNTuqM3m_CnoCLRf1Q3Q7HSjhKC0/s400/homedia2.png" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420692044741474482" /></a><br />
<br />
Στο πέρασμα των εκατονταετηρίδων η εξόρυξή της γινόταν με το τελετουργικό όλων των θρησκειών που επικρατούσαν στη Λήμνο, αποδίδοντάς της τιμές που στο τέλος αποδείχθηκε ότι μάλλον δεν της άξιζαν. Η αρχαία Ελληνίδα ιέρεια, ο καθολικός παπάς, ο Έλληνας ιερέας, ο Τούρκος Χότζας, διαδοχικά στο τριβείο των αιώνων ευλογούν την εξόρυξή της. Ήταν λοιπόν ένα επαναλαμβανόμενο λάθος που διαιώνισε την χρήση της Λημνίας γης για σχεδόν 3000 χρόνια; Δεν είχε τελικά την παραμικρή αξία; Ξεγελάστηκαν τόσοι γιατροί, ακόμα και ο Γαληνός; Μήπως το ηφαιστειακό χώμα είχε κάποια θεραπευτική δράση και η φλέβα του εξαντλήθηκε; Κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να δώσει απάντηση. Αν πάντως τελικά η Λημνία γη δεν ήταν τίποτα άλλο από κοινό χωματάκι, πρέπει να παραδεχτούμε ότι το φαινόμενό της ήταν μια από τις μεγαλύτερες απάτες όλων των εποχών.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ - ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ<br />
<br />
Μικρά Ασία</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie9Uj4e5Zi2EufPGh6J68ptYnUOSyG0SGylZp5o_boORlvxFIMiMfQqBN_dQ9kXII7CoKNVeVUcYu-14RVpcmFDg4-Q16IqgZfAZqbPuyJ4jpRxmnNxXQjSsdADcITFJPQ0vqAh1CJXFA/s1600-h/kiour1.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 248px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie9Uj4e5Zi2EufPGh6J68ptYnUOSyG0SGylZp5o_boORlvxFIMiMfQqBN_dQ9kXII7CoKNVeVUcYu-14RVpcmFDg4-Q16IqgZfAZqbPuyJ4jpRxmnNxXQjSsdADcITFJPQ0vqAh1CJXFA/s400/kiour1.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420062066066951042" /></a><br />
Μικρά Ασία, 1922. Λίγο πριν την κατάρρευση του μετώπου. Νεόφυτος Κιουρανάκης. Ένα κλικ, και στην αιωνιότητα. Πάλι με χρόνια με καιρούς… (Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο εγγονός του Νεόφυτος Κιουρανάκης του Νίκου).<br />
<br />
<br />
<strong>Ο Θίλπης</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM2KdxxYIqT3iRdLGXKzPiIZmgI3DUXXCWteVtwn-FJN7tQqK5WiFkhLs6sudRBG-XgzlXdOjaEIgqZw1DTVu5GE25h1JYYhV31MS6_k5ojSKZN-0SaZVNp74L_YzrQrvDgWffCIAEmZU/s1600-h/ntin5.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 192px; height: 294px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM2KdxxYIqT3iRdLGXKzPiIZmgI3DUXXCWteVtwn-FJN7tQqK5WiFkhLs6sudRBG-XgzlXdOjaEIgqZw1DTVu5GE25h1JYYhV31MS6_k5ojSKZN-0SaZVNp74L_YzrQrvDgWffCIAEmZU/s400/ntin5.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420064030364773330" /></a><br />
Φίλιππας ή Θίελπις Ντινενής. «- Ποιός φοβάται την Αθήνα; Εγώ έχω τα νιάτα μου βρε…».<br />
(Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιώργης Ντινενής).<br />
<br />
<br />
<strong>Στόλισμα επιταφίου στην Ατσική</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5BsB2fsro6Jq1j90vf04MfVC0a6ZKxoFH5uvME9HotNW6kqHiFcEEz2fw3g5pqpUoafKAUrDZHir5NCW6ODJuoHw2s6Zkk2wBOTpjz2ZAiOGq7BbHe0kqG-HIreSxbWhhDFzajWbYkBw/s1600-h/komaki10.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 396px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5BsB2fsro6Jq1j90vf04MfVC0a6ZKxoFH5uvME9HotNW6kqHiFcEEz2fw3g5pqpUoafKAUrDZHir5NCW6ODJuoHw2s6Zkk2wBOTpjz2ZAiOGq7BbHe0kqG-HIreSxbWhhDFzajWbYkBw/s400/komaki10.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420063477558582882" /></a><br />
Το στόλισμα του επιταφίου τη Μεγάλη Παρασκευή, αρχές δεκαετίας του 70.<br />
Από αριστερά προς τα δεξιά, τρίτη σειρά. Δέσποινα Μπουδρού, Βαγγελιώ Καραγιάννη, Στρατηγούλα Κομνηνίδη, Χρυσούλα Μαχαιρά, Μαρίνα Μακαρώνη, Δέσποινα Κατσώνη, Σούλα Λούγκλου, Άννα Τραγάρα του Κωστή. Μεσαία σειρά: Κρυσταλλία Σάλιακα, Γεωργία Κοτσιναδέλλη, Άννα Τραγάρα του Γιώργου, Ζωή Σοφιανού, Φωτεινή Δασοπάτη, Ρίτσα Δασοπάτη, Ιφιγένεια Γκάνη. Τρίτη σειρά: Ευδοκία Μουστάκα, το αγοράκι είναι ο αδικοχαμένος Γιώργος Φωτίου, Ξενούλα Παχνέλα, Μαρία Τσιμουρή, Μάλαμα Σουσαλή, Σταυρούλα Φωτίου, Νούλα Μαλιάκα. Τη φωτογραφία μας την έδωσε η Νούλα Μαλιάκα.<br />
<br />
<br />
<strong>Γυμναστικές επιδείξεις στην Ατσική</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmvw0zZmrc_3Whz2yqkR9bc412Jj2yw8MDuTihVul2Rc3_4WRXaBs2sg5bthj_uTNo_Gn8k1FuUIiO4WauOOTSP4wkE_lettBuMIjXk3BuPVV-crITZlrphIEnjUs1lhoG4GjFU4E1qD8/s1600-h/Scan10325.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 298px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmvw0zZmrc_3Whz2yqkR9bc412Jj2yw8MDuTihVul2Rc3_4WRXaBs2sg5bthj_uTNo_Gn8k1FuUIiO4WauOOTSP4wkE_lettBuMIjXk3BuPVV-crITZlrphIEnjUs1lhoG4GjFU4E1qD8/s400/Scan10325.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420071181635676674" /></a><br />
Τέλη δεκαετίας του 60. Γυμναστικές επιδείξεις στο γήπεδο Ατσικής. Κούρεμα γουλί, άγκυρα στο φανελάκι, εθνόσημο στο παντελονάκι και ποιος μας πιάνει. Πάνω σειρά από αριστερά: Αλέκος Καϊτατζής, Φώτης Α.Κιουρανάκης, Χρήστος Λεκάνης, Γιώργος Ελευθεράκης. Δεύτερη σειρά: Στέλιος Ντινενής, (?), (?), Γιώργος Μαυρουδής, Αργύρης Κάντζος, Οδυσσέας Κριαρής, (?), Βαγγέλης Ξύκης. Τρίτη σειρά: Νίκος Ορφανίδης, Τάσος Ναρλιώτης, Κώστας Μισετζής, Γιάννης Μαλιάκας, Ευτύχιος Κομνηνίδης, Κόμνας Καραυγουστής, Γιώργος Βασιλάρας, Στέργιος Χ.Δεληβασίλης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Μανώλης Μπεκρής, από το καφενείο του που την έχει στολισμένη.<br />
<br />
<br />
<strong>Μορφωτικός Σύλλογος Αγροτοπαίδων Ατσικής</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpkx5w6ugRxVgvh2QizYrNOuz2YbladHaXsosZT79k0tw2f2XlqeGRVdn9ZoIkL7LyOWA09dON9N1HfnwXO0q-LbmwbMa8gphx636QgiELv3QZsymVsXvm02lwmNxqwHpirkE5c-jotXs/s1600-h/deli3.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 339px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpkx5w6ugRxVgvh2QizYrNOuz2YbladHaXsosZT79k0tw2f2XlqeGRVdn9ZoIkL7LyOWA09dON9N1HfnwXO0q-LbmwbMa8gphx636QgiELv3QZsymVsXvm02lwmNxqwHpirkE5c-jotXs/s400/deli3.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420060546789926514" /></a><br />
Ο εν λόγω Σύλλογος ιδρύθηκε το 1950. Δραστηριότητές του: Θεατρική ομάδα, εκμάθηση χορών, εκμάθηση πινγκ πονγκ και άλλων παιχνιδιών, μαθήματα κονσερβοποιίας, εκπαιδευτικές εκδρομές, κλπ. Εδώ στα τέλη της δεκαετίας του 50, σε μια εκπαιδευτική εκδρομή. Από αριστερά προς τα δεξιά, όσοι αναγνωρίστηκαν: Κώστας Αχιλαδέλλης, Μαίρη Γιαννά, Τούλα Βλώταρου, Βαϊτσα Παχνέλα, Στρατηγούλα Κομνηνίδου, Παναγιώτης Γ. Γιωρνάρας, Τούλα Δασοπάτη, Ελένη Σιδερά, Μαρία Σουρλά, Παναγιώτης Α. Γιωρνάρας, Στέλα Δεληβασίλη, Στέφανος Καλατζής, Ελισσάβετ Συκιώτη, Μίμης Κολτράς, Χρήστος Δεληγιάννης, Φρόσω Σοφιανού, Σπύρος Κουμπουρλής, Κόμνας Βλώταρος, Απόστολος Τραγάρας, Κώστας Γιαννούλας. Καθιστοί: Γιώργος Γαρυφάλλου, Στέλιος Λαγός. Τη φωτογραφία καθώς και τις πληροφορίες για το Μορφωτικό Σύλλογο μας τα έδωσε ο Χρήστος Δεληγιάννης.<br />
<br />
<br />
<strong>Ηρακλής Ατσικής</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7LBgaAGG0ccBgPod2nIdhXEzMgdxe8EJouqCHL0KyvHheqgowGQSvFLuvVQgho3KUTjMAuCdyXiBvy6n1G13T2DvhzaVaJyoho5olqf6w1ItbBW5zvoEB3hxzGmLlzK9omHdomNvcvUg/s1600-h/OMADA.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 193px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7LBgaAGG0ccBgPod2nIdhXEzMgdxe8EJouqCHL0KyvHheqgowGQSvFLuvVQgho3KUTjMAuCdyXiBvy6n1G13T2DvhzaVaJyoho5olqf6w1ItbBW5zvoEB3hxzGmLlzK9omHdomNvcvUg/s400/OMADA.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420056969221911682" /></a><br />
«Ενθύμιον της συνθέσεως του Ηρακλέους, η οποία αντιμετώπισε τον Παλλημνιακό στο γήπεδο της Ατσικής και τον ενίκησε με 4-0. Εν Ατσική τη 23-4-1955». Από αριστερά προς τα δεξιά: Γιώργος Ντινενής, με κουστούμι και γραβάτα, Ζαφείρης Κριαρής, Μόσχος Λαγηνάς, Παύλος Ψυρούκης, Μιχάλης Κριαρής, Στέλιος Βλώταρος, Χρήστος Ζαϊμης, Αντώνης Γιωργουδάκης, Σπύρος Πεπές, Αντώνης Ανδριώτης, Αργύρης Αποστόλου. Με τα πολιτικά διακρίνονται οι: Παντελής Παντελαρούδης, Αλέκος Τροχαλής, Γαρόφαλλος Ντινενής. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Αργύρης<br />
Αποστόλου.<br />
<br />
<br />
<strong>Νεολαία Δάφνης</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh17vZvFQMbtRR1HKLeqIUzGzeUhEP4EfwzLzaS8qmFIdP7XIVU83log79Eo-_zYTyBqULnSkxFEZ7ZVyB7nLp4PPBwaNx4BLbkjCClii4m42a9G9fioaB1CaOpWDKbMXYDvM9OlK0roJg/s1600-h/komaki12.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 304px; height: 236px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh17vZvFQMbtRR1HKLeqIUzGzeUhEP4EfwzLzaS8qmFIdP7XIVU83log79Eo-_zYTyBqULnSkxFEZ7ZVyB7nLp4PPBwaNx4BLbkjCClii4m42a9G9fioaB1CaOpWDKbMXYDvM9OlK0roJg/s400/komaki12.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420062961457333186" /></a><br />
Στα παράθυρα της κοινότητας, 1962. Από αριστερά: Θανάσης Παρθένης, Σταύρος Παραθυράς, Γιάννης Κωμάκης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιάννης Κωμάκης.<br />
<br />
<br />
<strong>Δυο υπουργοί στην Ατσική </strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjggPHEhXwcvc_Lhrts1WaVhvks7rjjztK070oXyETaOcZ0Xc1Mh8BEEqJdPQHyqilGK5zdA7uPT8-_8K0jzX7PchXYlS0v-0H-8OEo8JDDksISi22Zne8umC_-HJQeUFeio2_LFmQtKhg/s1600-h/fb13.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 278px; height: 217px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjggPHEhXwcvc_Lhrts1WaVhvks7rjjztK070oXyETaOcZ0Xc1Mh8BEEqJdPQHyqilGK5zdA7uPT8-_8K0jzX7PchXYlS0v-0H-8OEo8JDDksISi22Zne8umC_-HJQeUFeio2_LFmQtKhg/s400/fb13.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420061554241247570" /></a><br />
Α…συγγνώμην, δεν είναι υπουργοί, αλλά ο Ζαφείρης Κριαρής και ο Βασίλης Μουστάκας σε χειραψία μπροστά στην εκκλησία Άγιος Γεώργιος Ατσικής. Τη λέξη «υπουργοί» τη χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Βασίλης Μουστάκας που μας έδωσε και τη φωτογραφία. Καμαρώστε κορμοστασιά, ντύσιμο, φινέτσα.<br />
<br />
<br />
<strong>Αγιασμός – εγκαίνια κομπίνας Γεωργικού Πιστωτικού Συνεταιρισμού Ατσικής</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSHIzY2u7rKsQm-Am3LpfLW89P6iB3sxuD5qIoTab9OriiI72VNCLiG9hgWpKPEGNGTCO-_2WmExJOQnhcolQUd_CNHIYwcnKLivjZ5n9snR5ISIWccbrcuOADbVzSNnMUodM6OPwGoM4/s1600-h/Scan10534.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 286px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSHIzY2u7rKsQm-Am3LpfLW89P6iB3sxuD5qIoTab9OriiI72VNCLiG9hgWpKPEGNGTCO-_2WmExJOQnhcolQUd_CNHIYwcnKLivjZ5n9snR5ISIWccbrcuOADbVzSNnMUodM6OPwGoM4/s400/Scan10534.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420059179866829570" /></a><br />
Δεκαετία 60. Μια λιτή δεξίωση μετά τον αγιασμό της θεριζοαλωνιστικής μηχανής του Συνεταιρισμού. Διακρίνονται από αριστερά: Παπά – Χαράλαμπος, ο παπάς του Κοντοπουλίου, (?), Κώστας Τραγάρας, Θανάσης Παχνέλας, Αντώνης Ανδριώτης, (?), Μιχάλης Κατσαράκης, Γιώργος Αρχοντίδης, Στρατιωτικός Διοικητής Λήμνου, …Χρυσάφης, …. Τσολακούδης, (?), Κώστας Ερημάκης. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Σβερδιανά<br />
<br />
Άμα σπείρς πρέπ’ να ραντίγς<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMEQQpYPXP-2zK2H8dQAkp9rKYGmXHoJ6fteMOELbWL_jieFEpQnW1CZYDp8o6ctQxaDo2oosqarRJRSf1_UbmMrHx0eZlRWAP5XvAEL_cUvrADUzs46Yk9CvT0BU5NxSYNuK2HTOopA8/s1600-h/Scan10230.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMEQQpYPXP-2zK2H8dQAkp9rKYGmXHoJ6fteMOELbWL_jieFEpQnW1CZYDp8o6ctQxaDo2oosqarRJRSf1_UbmMrHx0eZlRWAP5XvAEL_cUvrADUzs46Yk9CvT0BU5NxSYNuK2HTOopA8/s400/Scan10230.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420522270599517682" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Γιάννης Κωμάκης</strong> <br />
<br />
Ένας πατριώτς είχε κανεδυό χωραφούδια, τα ζοβγάρσεν με τα γαδουρέλια, τα έσπειρε και σαν ήρτε ο καιρός να ραντίσ’, πήρε τα ξυρτολόγια και ετοιμάσκιε για το ράντζμα. Τα ξυρτολόγια ήνταν μαθέ η ραντιστήρα, το φάρμακο και μια τσαντήλα για να περάσ’ το νερό να μην έχ’ μπάμπαλα και βουλώσ’ το μπεκ γιατί νερό θα νέπαιρνε απ’ το ργιάκ’. <br />
<br />
<em>Ζοβγάρζμα</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip50qFpI9qyHack112jz-sYmJfHG0XCTUgtk8sLmbCKL-X_v8GiapCExI7oBgzNVGtE4gXmtRkd2JyscuLOAKmnuUtJpKy0lOEL78YXGKD7PUUr5b3ckPvM2OzVD2f7LkJfYaYXZ2rTCU/s1600-h/ORGOMA%2520PANORMOS.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 259px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip50qFpI9qyHack112jz-sYmJfHG0XCTUgtk8sLmbCKL-X_v8GiapCExI7oBgzNVGtE4gXmtRkd2JyscuLOAKmnuUtJpKy0lOEL78YXGKD7PUUr5b3ckPvM2OzVD2f7LkJfYaYXZ2rTCU/s400/ORGOMA%2520PANORMOS.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423643620274418818" /></a><br />
<br />
Τα πήρε που λέτε ούλα, τα φόρτωσε σντ γαδουρέλα, κάτσεν και κειος απάν και γιούρντσε για το χωράφ’. Σα μπεσώθκιε στο χωράφ’, παλούκωσε ντ γαδουρέλα πά’ στου ντράφου, πήρε τ’ ραντιστήρα και πήγε κά’ στο ργιάκ’. Εβαλε ντ τζαντήλα να δεχά τα μπάμπαλα, γέμσε νερό, έρξε το φάρμακο και ράντσε το χωραφούδ’. Ήθελε όμως να πάγ’ και στο άλλο το χωράφ’ να ραντίσ’, αλλά παν εδεκεί δεν είχε νερό. Παγαίν’ που λέτε πάλε στο ργιάκ’ , ξαναγεμίζ’ τ’ ραντιστήρα, τ’ ρίχεν πά’ σντ γκατίνα τ’ κι όπως ήνταν φορτωμένος καβαλ’ κεύ’ ντ γαδουρέλα και γιουρντίζ’ για το άλλο το χωράφ’. Στο δρόμο τον αντάμωσε ένας χωριανός τ’.<br />
<br />
<em>Με τ' ραντιστήρα.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAhu4F7K71Q-W6Fx4xV7ffjhahkVvSqjXadyLom3U4rwIJOibtwQThdl_OrcchZGf7Ex7wy-GqsSrpMGto2gBojKhOSkH7w4HAPLv8Oo6IMIdPEopZfP8wK_IpX4HDH-FPAxrZsdvAGL4/s1600-h/imagesCA0U9O0O.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 114px; height: 86px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAhu4F7K71Q-W6Fx4xV7ffjhahkVvSqjXadyLom3U4rwIJOibtwQThdl_OrcchZGf7Ex7wy-GqsSrpMGto2gBojKhOSkH7w4HAPLv8Oo6IMIdPEopZfP8wK_IpX4HDH-FPAxrZsdvAGL4/s400/imagesCA0U9O0O.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427004562682329090" /></a><br />
<br />
«–Καλημέρα» «-Καλημέρα» «-Για πού το έβαλες;» τον λέγ’. «-Πάγω παν κεινά στα κάκαρα να ραντίσω». «-Και τ’ ραντιστήρα μαθέ γιατί τν έχ’ς κρεμασμέν’ πά’ σντ γκατίνα σ’ και δε ντ γκρεμνάς πά’ στο σαμάρ;» τον λέγ’ ο χωριανός. Και κειος αφού γέλασε τον λέγ’: «Μπρε μαθέ ντιπ αχμάκ’ς με φαίνεται που είσαι. Δε βλέπς που η γαδουρέλα δε μπορεί να σκώσ’ καλά καλά εμένα, θα σκώσ’ και τ’ ραντιστήρα;».<br />
<br />
<em>Δάφνη (Σβέρδια)</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX2q-vvY6U15g4T2kUQVXT0QEe9ZumYN9gQl41mkcnrQ5o8aSNcLImegfvFcpulpkeTnoW6hZZlSQuR2CLNbj1VkT51bjB2dkCeuFwTFJEAlB-AbIG8IsguHsDxmrXmMo0YIyZq_SzVWg/s1600-h/daImg004.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 255px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX2q-vvY6U15g4T2kUQVXT0QEe9ZumYN9gQl41mkcnrQ5o8aSNcLImegfvFcpulpkeTnoW6hZZlSQuR2CLNbj1VkT51bjB2dkCeuFwTFJEAlB-AbIG8IsguHsDxmrXmMo0YIyZq_SzVWg/s400/daImg004.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420523113465590290" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ<br />
<br />
Μεταξύ σοβαρού και αστείου</strong><br />
<br />
Με άδεια χέρια γύρισαν οι ιεράρχες από τις συναντήσεις τους με τους πολιτικούς για το θέμα των ταυτοτήτων.<br />
*** Επί το …Λημνιακότερον: Άδειες κανάτες, πορδιές γεμάτες.<br />
<br />
Μα τρία εκατομμύρια υπογραφές ήταν αυτές, δεν ήταν παίξε γέλασε.<br />
*** Όπου κανείς δεν σκέφτεται, σκέφτονται όλοι όμοια.<br />
<br />
Αλλά πάλι πώς να πιστέψει κανείς σε θεό που αντιπρόσωπός του στη γη θα είναι ο Χριστόδουλος;<br />
*** Εκτός κι αν ο θεός είναι πολύ τσατισμένος μαζί μας. <br />
Μπα, μάλλον δεν υπάρχει θεός. Αν υπήρχε πέντε κιλά παγωτό θα είχαν μία θερμίδα. <br />
*** Αλλά πάλι, τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον υπάρχει. Και μάλιστα με την απέραντη καλοσύνη του έδωσε τις ταυτότητες στους Έλληνες, για να τους προμηθεύσει με ένα αιώνιο θέμα συζητήσεων.<br />
<br />
Δριμύτατη επίθεση του Υπουργού Αιγαίου κ. Σηφουνάκη προς τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.<br />
*** Καλά κυρ Νίκο μας, είπαμε, αλλά όχι κι έτσι. Του τάισες λαμπάδα σαν το μπόι σου, ήταν ανάγκη να του ταϊσεις και το τούλι; Mη σκοτώνετε τους ηττημένους, τους χρειάζεστε για τις αυριανές νίκες.<br />
<br />
Λόγω της ιδιαιτερότητος του χαρακτήρα του, ο αρχιεπίσκοπος μπορεί να λέγει και καμιά κουβέντα παραπάνω. Γι αυτό δεν πρέπει να παρεξηγηθούν αυτά που είπε για τον πρωθυπουργό (μικρός ηγέτης κλπ).<br />
*** Ο χαδεμένος παπάς και μες τν αγκλησά κλάν’ (Λημνιά παροιμία).<br />
<br />
Το θέμα των ταυτοτήτων είναι θέμα υψίστης σημασίας για την εκκλησία, ασχέτως αν αυτές θα καταργηθούν οριστικά σε ενάμισυ χρόνο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br />
*** Το διολί το πιλιλί. Ή αν προτιμάτε, το γουδί το γουδοχέρ και το κοπανοχέρ (Ατσκιώτκια συτχιά).<br />
<br />
Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δεν θα πτοηθεί, αλλά θα συνεχίσει ακάθεκτος τον αγώνα.<br />
*** Δεν τον σταματά ούτε φορεμένος παπάς (Πανελλήνια παροιμία)<br />
<br />
Τι διεμήνυσε η εκκλησία Κρήτης, που δεν συμφωνεί μαζί του, στον κ. Χριστόδουλο για την επιμονή του στο θέμα των ταυτοτήτων;<br />
*** «Το Μανολιό τση μυλωνούς<br />
σε πείσμα τση καλής του<br />
μ’ ένα μαχαίρι ήκοψε<br />
την άκρα τση ψωλής του» (Κρητική μαντινάδα).<br />
<br />
Το χριστεπώνυμο πλήθος θα συνεχίσει να αποδίδει τις τιμές που αξίζουν στον αρχιεπίσκοπο.<br />
*** Θα τον παίξνε τα βροντζίδια, εεε…. συγγνώμην, την καμπάνα ήθελα να πω. (άλλη Λημνιά παροιμία).<br />
<br />
Πώς χαρακτηρίζετε τον αγώνα της ιεραρχίας για τις ταυτότητες;<br />
*** Τζάμπα αμαρτία.<br />
<br />
Ένας παπάς είναι ανώτερος και από βασιλείς και από πρωθυπουργούς κατά τον κύριο Χριστόδουλο. Δεν ξέρω από…δραγάτες.<br />
*** Βάλαμ αντραγάτ στα…δύμια μας. <br />
<br />
Ακούς εκεί να προσομοιάζουν τους ιεράρχες με μουλάδες του Ιράν !!<br />
*** Ενώ είναι …μουλαράδες της Ελλάδας.<br />
<br />
Οι πιο ωραίοι απ’ όλους είναι οι παπαφλωράδες, αυτούς που τους λένε παπαροκάδες και κείνος ο πετρίτης μπίζνεσμαν Μουλατσιώτης με τα σιντιά και τα δισεκατομμύρια, αυτός που θα φιλοξενούσε ευχαρίστως τον δολοφόνο Πάσαρη.<br />
*** Μην πουλάτε την ψυχή σας στο διάβολο, ο θεός προσφέρει περισσότερα. <br />
<br />
Ποιό τραγούδι ακούστηκε να τραγουδά ο πρωθυπουργός κ. Σημίτης;<br />
*** «Θέλει να δει τον Πάπα τον Πάπα τον Πάπα. Θέλει να δει τον Πάπα θέλει να τον δει».<br />
<br />
Ακούς θράσος ο αρχιεπίσκοπος να θέλει να δει κοτζάμ πρωθυπουργό.<br />
*** Ο πρωθυπουργός είναι κλεισμένος για δύο χρόνια. Προηγούνται οι μάγειροι των ηγετών, αντιπροσωπεία της Πανελήνιας Ενώσεως Καταχραστών, η ηγεσία των απανταχού παπαγαλακίων Χρηματιστηρίου και συναφών εγκληματικών οργανώσεων, η Δήμητρα Μαργέτη, η κομματική οργάνωση ΠΑΣΟΚ Ζοφριάς, και άλλες πέντε χιλιάδες εξακόσιες εξήντα έξι παρεμφερείς οργανώσεις και πρόσωπα.<br />
<br />
Προσοχή συνέστησε ο κ. Σηφουνάκης στον αρχηγό της Ν.Δ. κ. Καραμανλή, μήπως ο αρχιεπίσκοπος γίνει ο μοναδικός αρχηγός της δεξιάς. <br />
*** Μάλλον κυρ Νίκο μας κατά πώς δείχνουν τα γκάλοπ ο Χριστόδουλος είναι ο μόνος που μπορεί να αυξήσει τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ. Αφού σκέφτονται στο ΠΑΣΟΚ να τον χρίσουν υπεύθυνο κομματικής διαφώτισης, δεν το γνωρίζετε;<br />
<br />
Στο φόρτε τους οι προσυνεδριακές ζυμώσεις στο ΠΑΣΟΚ.<br />
*** Γιατί βρε παιδιά, μαζοχιστές είσαστε; Πάνω που σας τα συμμάζεψε ο Χριστόδουλος, πάτε να τα κάνετε πάλι ρημαδιό;<br />
<br />
Πάλι συζητήσεις για τον μελοντικό αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ. Ποιός θα ήταν ο ιδανικός;<br />
*** Αυτός που θα ήταν πληθωρικός και ευφραδής σαν τον κ. Σημίτη, λιγόλογος σαν τον κ. Βενιζέλο, συγκρατημένος σαν τον κ. Πάγκαλο, συμπαθής σαν τον κ. Λαλιώτη, ειλικρινής και σοβαρός σαν τον κ. Τσοχατζόπουλο, ιδιοφυής σαν τον κ. Παπανδρέου, τίμιος σαν τον κ. Παπαντωνίου και ψυχικά συγκροτημένος σαν τον κ. Παπαδόπουλο. Και η Βάσω; Α όλα κι όλα, φτάνει, αυτή την αποστολή της την εξεπλήρωσε με το να μην παντρευτεί, αφού το λένε και οι στατιστικές ότι σε κάθε δυστυχισμένη γεροντοκόρη αντιστοιχεί ένα ευτυχισμένο γεροντοπαλίκαρο. <br />
<br />
Και πού είστε; Αν τα γκάλοπ ξαναδείξουν πτώση του ΠΑΣΟΚ, ανοίξτε το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας.<br />
*** Τι μπορεί να κάνει η αδιοργάνωτη λογική απέναντι στην οργανωμένη βλακεία;<br />
<br />
Κι ο Κωστάκης ο βους, δηλαδή ο δεύτερος όχι το βόδι, πού κοιμάται; <br />
*** Κάνει παρέα στη Νατάσα που σπουδάζει Ιατρική εξ αποστάσεως στη Θεσσαλονίκη, όπου την ενέγραψαν αξιοκρατικά αφού τελείωσε νηπιαγωγός, και παίρνει όλο δεκάρια. Θα πάει για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη για να της δώσουν το πτυχίο. Θα κάνει τη νηπιαγωγό στον Κωστάκη και τη γιατρό στους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας.<br />
<br />
Πως σας φαίνεται ο Κωστάκης για μελλοντικός πρωθυπουργός;<br />
*** Πολύ ωραία η μπριζόλα. Αλλη μία σας παρακαλώ.<br />
<br />
Αφήστε τις υπεκφυγές. Αν τελικά ο Κωστάκης γίνει πρωθυπουργός;<br />
*** Η τύχη είναι τυφλή αλλά η ατυχία μας βλέπει πολύ καλά.<br />
<br />
Βουνάτσος καλωσορίζει με χιούμορ, τις απανταχού λεσβίες στη Λέσβο.<br />
*** Κύριε Βουνάτσε τι φραστικά ανοίγματα προς τις λεσβίες κάνατε; Δεν σας αναγνωρίζω. Δεν ξέρετε πως οι λεσβίες και οι ομοφυλόφιλοι στην σεξουαλική επανάσταση πολεμούν κάτω από τη σημαία του εχθρού;<br />
<br />
Ο Αντρέας έλεγε «έξω οι Αμερικάνοι», ο Γιωργάκης «μέσα οι Αμερικάνοι».<br />
*** Το μήλο που κείτεται κάτω από την αχλαδιά είναι σίγουρα νόθο.<br />
<br />
Ο δρόμος προς τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας είναι δύσκολος κατά τον πρωθυπουργό<br />
*** Πέρα απ’ τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε χτίζοντας το σοσιαλισμό, αναρωτιέμαι αν διαλέξαμε και το κατάλληλο οικόπεδο.<br />
<br />
Πολύ κομψός ο Γιάννος με τα κουστουμάκια του, σκέτο φιγουρίνι.<br />
*** Μόνο που τα σοσιαλιστικής κατασκευής ρούχα έχουν πολύ βαθιές τσέπες.<br />
<br />
Εχουμε ωραίο οικονομικό σύστημα. Είναι υπέρ της ιδιοκτησίας.<br />
*** Μόνο που στο σοσιαλισμό μας η πιο συχνή μορφή ιδιοκτησίας είναι η κλεμμένη ιδιοκτησία.<br />
<br />
Στην επιχείρηση «απαραίτητη συγκομιδή» που συμμετέχει και η Ελληνική αποστολή μήπως και η κυβέρνηση χάσει το προνόμιο να ονομάζεται κ---γλύφτρα της Αμερικής (ζητώ συγγνώμην από τους σεμνούς αναγνώστες, αλλά δεν βρήκα άλλη λέξη πιο κόσμια που να αποδίδει τόσο καλά την κατάσταση) συγκεντρώθηκαν πενήντα γκράδες, είκοσι τσακούδια, δέκα σβανάδες, οχτώ σφεντογόνες, εφτά ασφαλαγκοτούφεκα, πέντε σαγίτες και τρία κοντοστέλια.<br />
*** Δεν είναι κακό να είσαι φιλιππινέζα αν δεν μπορείς να είσαι τίποτα άλλο, το κακό είναι να παριστάνεις το λιοντάρι και μάλιστα με κάτι τι στο ύφος από Ντούτσε. Αν νομίζετε ότι το λέω για τον αξιότιμο υπουργό της Εθνικής μας Άμυνας κ. Τσοχατζόπουλο, το διαψεύδω με οργή.<br />
<br />
Αλήθεια, στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα συζητηθεί το θέμα της ατυχούς επένδυσης, προσωρινώς βεβαίως ατυχούς, από το ένα τρίτο των Ελλήνων, των ρεπόντων βεβαίως στον τζόγο, νυν τζογαδόρων του κερατά και πρώην αξιότιμων επενδυτών, όλων των χρημάτων τους εις τας κερδοφόρους επιχειρήσεις του Χρηματιστηρίου της ανθηράς Ελληνικής Πασοκικής οικονομίας, κατά Γιάννον και πρωθυπουργόν; <br />
*** Νομίζετε πως το ξεχάσαμε ε, με τους παπαδοχριστόδουλους και τις συνεδριακές μαλακίες; Ε όχι ρε δεν το ξεχάσαμε. Διδασκόμαστε από τα λάθη μας, πληρώνοντας οι ίδιοι τα δίδακτρα. Εμείς τα πληρώσαμε. Λίαν συντόμως θα τα πληρώσετε κι εσείς. Άσχετα αν τα δικά σας δεν λέγονται λάθη, αλλά συνειδητή απάτη. Αμ σόρυ σύντροφοι, αλλά έτσι μου βγαίνει. <br />
<br />
Ατιμοι Ταλιμπάν, τόσα πολιτικά που γράψαμε, πέρασαν σε δεύτερη μοίρα με την ενέργειά σας. Αλλά τώρα αγαπητοί αναγνώστες βολευτείτε μ’ αυτά, δεν ξαναγράφω άλλα. Εξ άλλου η εφημερίδα βγαίνει κάθε τρεις μήνες, όχι κάθε τρεις μέρες. Και προκαλέσατε, άτιμοι Ταλιμπάν, εκτός από τους θανάτους και τις καταστροφές, κατάθλιψη στο 70% του Αμερικανικού λαού. <br />
*** Τα θκα μας έναι σύκα και ζλούνε, τα θκα σας έναι καρύδια και βροντούνε (Λημνιακή παροιμία).<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ<br />
<br />
Γάμοι</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjka24QcYwyJlB1pzUP-cjqh7RU6TVlsjIjJyhp__RcLAnZy_pX56PAxwzhXHphadrFcZstW1ZbdieuKqjZj2qZZ_nGWV4fLLkUu0pPBWlcCNsOSN-au5kOatT1eJT_jZxlqcItMMNYHU0/s1600-h/Scan10316.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjka24QcYwyJlB1pzUP-cjqh7RU6TVlsjIjJyhp__RcLAnZy_pX56PAxwzhXHphadrFcZstW1ZbdieuKqjZj2qZZ_nGWV4fLLkUu0pPBWlcCNsOSN-au5kOatT1eJT_jZxlqcItMMNYHU0/s400/Scan10316.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420070162728060354" /></a><br />
Παντρεύτηκε στη Λήμνο ο Νίκος Μουστάκας, γιος του χωριανού μας Βαγγέλη Μουστάκα, με την εκλεκτή της καρδιάς του Ευαγγελία Μαλιαρού του Αθανασίου από το Μούδρο. Τους ευχόμαστε να ζήσουν και να ευτυχήσουν. <br />
<br />
Παντρεύτηκε στις 29 Σεπτεμβρίου στον Ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών Άνω Πετραλώνων η Κατερίνα Κυράνη, κόρη της συγχωριανής μας Μαίρης Μισετζή και του Τιμόθεου Κυράνη, με τον εκλεκτό της καρδιάς της Χρήστο Στρατάκο. Τους ευχόμαστε να ζήσουν και να ευτυχήσουν. <br />
<br />
<br />
<strong>Το χτύπημα στη Νέα Υόρκη</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh8xG6XjkS6gRsGqy4T2H6KsJBlOXDUUzGFYGDgwcaoDIkkAfC_5mxZDX3EWS8vhCilY-zDdcBQ44KiSiOZIbzZeFqITPUfZeI6hAkyjaV3F2ZBq8vwtj8ohp1rlR0D8M9dLwHOyAuwsI/s1600-h/imagesCA9U3J7L.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 127px; height: 102px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh8xG6XjkS6gRsGqy4T2H6KsJBlOXDUUzGFYGDgwcaoDIkkAfC_5mxZDX3EWS8vhCilY-zDdcBQ44KiSiOZIbzZeFqITPUfZeI6hAkyjaV3F2ZBq8vwtj8ohp1rlR0D8M9dLwHOyAuwsI/s400/imagesCA9U3J7L.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423622799533048754" /></a> <br />
Φρικιαστικό το χτύπημα των αεροπειρατών - τρομοκρατών στη Νέα Υόρκη. Κρίμα στους χιλιάδες ανθρώπους που χάθηκαν. Φρικιαστική και αντιανθρώπινη η στάση μερικών εδώ στην Ελλάδα, που προσπάθησαν να βάλουν σε ζυγαριά από τη μια αυτούς τους νεκρούς κι από την άλλη τους νεκρούς από τα χτυπήματα της Αμερικής σε διάφορα μέρη του κόσμου, μπερδεύοντας την εκδήλωση πένθους και συμπαράστασης προς τα αθώα θύματα, με την πολιτική. Μερικοί το πήγαν και πιο πέρα. <br />
Τους ακούσαμε επανειλημμένα στην τηλεόραση και τσιμπιόμαστε να δούμε μπας και ονειρευόμαστε: «Ούτε λυπόμαστε, ούτε χαιρόμαστε» είπαν βλακωδώς. «Ούτε παλιάνθρωποι είστε, ούτε τρελοί» θα τους πούμε εμείς λίαν επιεικώς, «απλώς είστε ανισόρροποι». Εμείς είμαστε με τα αθώα θύματα και με τις οικογένειές τους. Εμείς είμαστε στο πλευρό κάθε αθώου θύματος, όπου γης. Τελεία και παύλα. <br />
<br />
<br />
<strong>Οι πολιτικοί αναλυτές</strong> <br />
Δεν ξέρουμε που θα μας βγάλει αυτή η ιστορία με το τρομοκρατικό χτύπημα και πόσο θα μας βλάψει. Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα είναι ότι πολύ δύσκολα θα αντέξουμε το καθημερινό τηλεοπτικό σεμινάριο ωρών από τους διάφορους αναλυτές. <br />
<br />
<br />
<strong>Ο Παναγιώτης Λαντούρης</strong> <br />
Τεράστια επιτυχία είχε η συναυλία που έδωσε ο συνδημότης μας, ατόφιος Λημνιός Παναγιώτης Λαντούρης στη Μύρινα στις 28 Αυγούστου. Δεν είναι εύκολο πια να ακούσει κανείς καλό τραγούδι, αλλά ο Λαντούρης όπου τραγουδά υπάρχει κοσμοπλημύρα γιατί ακριβώς λέει καλό τραγούδι και με το δικό του ανεπανάληπτο τρόπο. Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στο Στέλιο Καζαντζίδη. Ενας παλιός Αντρονιάτης μόλις είδε τον Παναγιώτη του είπε με την θυμοσοφία και την αθυροστομία του Λημνιού: «Αμ έλα μπρε αγόρεμ να μας τραγδήσεις κανέ τραγούδ’ τς προκοπής, γιατί τώρα τελευταία μας έχνε γεμίσ’ ούλο μπνέδκα τραγδέλια». Γεια σου Παναγιώτη Λημνιέ.<br />
<br />
<br />
<strong>Εκθεση φωτογραφίας του Παντελή Πραυλή</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIQETmW2W05oThyMIY37jyoVp5GIJR8DJTheFmeYTAeV1McOX7Xsylpydzfwn-W4D2SJ6jeua0-KKLRxug07H2LkztWbnSMuwPsdb42ozSV0xhPeeskUkLZYH8zlnQFU4EcWi04_r8QsM/s1600-h/Scan10667.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 289px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIQETmW2W05oThyMIY37jyoVp5GIJR8DJTheFmeYTAeV1McOX7Xsylpydzfwn-W4D2SJ6jeua0-KKLRxug07H2LkztWbnSMuwPsdb42ozSV0xhPeeskUkLZYH8zlnQFU4EcWi04_r8QsM/s400/Scan10667.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420395354159228322" /></a><br />
Εγινε στη Μύρινα από 1-10 Αυγούστου, στο Παντελίδειο, στο Ρωμέικο Γιαλό η έκθεση φωτογραφίας του σημαντικού Λημνιού φωτογράφου Παντελή Πραυλή. Ο Παντελής Πραυλής είναι ένας καλλιτέχνης φωτογράφος με μεγάλη αξία. Πέραν της αξίας του σαν φωτογράφος είναι ένα φιλοσοφημένο παιδί, καλλιεργημένος, με οικολογικές ανησυχίες και με μια «συμπαντική» θεώρηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα άνθρωπο που τιμά τη Λήμνο και ότι στα προσεχή χρόνια το όνομά του θα γίνει πολύ γνωστό, αν και ο ίδιος …προσπαθεί για το αντίθετο με την απέραντη σεμνότητά του. <br />
<br />
<br />
<strong>Τα φετινά Ερμολάια</strong> <br />
Καλύτερα από πέρσι ήταν τα φετεινά Ερμολάια, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου Ατσικής. Στους αγώνες δρόμου και ποδοσφαίρου προστέθηκαν δυο θεατρικές παραστάσεις και μια συναυλία. Στις 19 Ιουλίου δόθηκε παράσταση από την παιδική σκηνή του θεάτρου «ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ» με το έργο του Ν. Δαφνή «Να πιει κανείς ή να μην πιει». Στις 22 Ιουλίου παίχθηκε το έργο του Αλέκου Σακελάριου «Τρις εξαμαρτείν» με το θίασο του Στέλιου Αμανατίδη. Στις 12 Αυγούστου δόθηκε συναυλία με παραδοσιακά τραγούδια, αλλά και ρεμπέτικα, από τον Νίκο Αβαγιανό. Δεν ήταν οι μεγάλοι θίασοι, ούτε οι μεγάλοι μουσικοί, αλλά σαν αρχή ήταν καλά. Έγινε μια προσπάθεια για καλυτέρευση, αυτό έχει σημασία. Χρειάζεται βοήθεια και συμπαράσταση από όλους όσοι μπορούν να βοηθήσουν, αφού ο Δήμος είναι όλων μας. Χορηγοί ήταν το Υπουργείο Αιγαίου, ο Ηρακλής Ξύκης και ο Αγοραστός Λαβδαράς. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.<br />
<br />
<br />
<strong>Αγώνες ανώμαλου δρόμου των Ερμολαϊων</strong> <br />
Η σειρά τερματισμού ήταν η ακόλουθη:<br />
Ανώμαλος δρόμος ανδρών: 1) Ευαγγελίδης Δημοσθένης. 2) Τράνταλος Δήμος. 3) Παπαγεωργίου Σωκράτης. 4) Μαρκάκης Δήμος. 5) Μπακλατζής Κωνσταντίνος. 6) Παντελίδης Ιωάννης. 7) Κολυφέτης Αθανάσιος. Ανώμαλος δρόμος παίδων: 1) Κρίκης Φώτιος. 2) Κρίκης Δημήτριος. 3) Κάντζος Χρήστος. 4) Μαρκάκης ηλίας. 5) Γαρυφάλλου Ιωάννης. 6) Μαρουκάκης Ματθαίος. 7) Βλαχόπουλος Ζαφείρης. 8) Γκιοργκινές Κωνσταντίνος. 9) Ποντικός Ιωάννης.<br />
Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε η συμμετοχή για μια ακόμα φορά του 53 χρονου αειθαλούς Θανάση Κολυφέτη και η πρώτη και δεύτερη θέση στον αγώνα παίδων των διδύμων αδελφών Κρίκη, που είναι φυσικά αθλητικά ταλέντα.<br />
<br />
<em>Θανάσης Κολυφέτης ή Τάμης</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjNgYZY1XJ9JIUO9GFfqa1Vdq1-U93oa68sAojgGAZVScA3NgxCyXyXayZh5P4ae4h7ryTcCCcgTDq5ppuCyi_m9YteVmCoFXSN_cdANqw9siUQk_yHRJIOSKQAwssBxqz9jUDz09hKZ8/s1600-h/Untitled-Scanned-11.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 229px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjNgYZY1XJ9JIUO9GFfqa1Vdq1-U93oa68sAojgGAZVScA3NgxCyXyXayZh5P4ae4h7ryTcCCcgTDq5ppuCyi_m9YteVmCoFXSN_cdANqw9siUQk_yHRJIOSKQAwssBxqz9jUDz09hKZ8/s400/Untitled-Scanned-11.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420055895172041842" /></a><br />
<br />
<br />
<strong>Η περιφεριάρχης στην Ατσική</strong> <br />
Η περιφεριάρχης Β. Αιγαίου κα Σκέμπερη προσκλήθηκε από το Δήμο Ατσικής και παραβρέθηκε στους αθλητικούς αγώνες των Ερμολαϊων στην Ατσική. Μάλιστα έλαβε μέρος και στην απονομή μεταλλίων. Νομίζουμε ότι καλώς εκλήθη, ώστε να λήξει η παρεξήγηση, αφού όπως θα θυμόσαστε είχε χαρακτηριστεί ανεπιθύμητη στη Λήμνο από τους 4 δημάρχους. Στη Λήμνο είχε την ευκαιρία να δώσει συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης και να έχει επαφές με διάφορους παράγοντες, για θέματα που αφορούν τη Λήμνο. Μας έδωσε την εντύπωση μιας πολύ καλής κυρίας, συμπαθέστατης και έξυπνης. Μακάρι να βοηθήσει στη λύση προβλημάτων της Λήμνου.<br />
<br />
<br />
<strong>Μαρία Σκέμπερη: Ελπίδες για το φράγμα της Ατσικής</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlG1NxpLzW6Gy8268_9GC6qySI7p857RFbAsUebjkAWyAZVy4NIKL1jrzYNz3ilebO0P2QrvHDP8Kw9pRTiD9mhvg-knvem2dmlEweLRo-ft-eapDzTyr2aX8IqVD0V9k7-n0G1MyF9Yw/s1600-h/0529eb9862de3e0f836001118cc458f0bfc055b7.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlG1NxpLzW6Gy8268_9GC6qySI7p857RFbAsUebjkAWyAZVy4NIKL1jrzYNz3ilebO0P2QrvHDP8Kw9pRTiD9mhvg-knvem2dmlEweLRo-ft-eapDzTyr2aX8IqVD0V9k7-n0G1MyF9Yw/s400/0529eb9862de3e0f836001118cc458f0bfc055b7.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427001802347702882" /></a><br />
<em>Κάπως έτσι θα είναι το φράγμα της... Ατσικής. Και οι Ατσικιώτες τότε εκτός από αλογοφαγάδες και καρπαζοατσκιώτες, θα λέγονται και...φραγματοατσκιώτες. Πάντως χαζοατσκιώτες δεν είναι. Ούτε χαφτοατσκιώτες. Γι' αυτό κάτι τέτοια δεν τα χάφτουν.</em> <br />
Ελπίδες ότι θα προχωρήσει το φράγμα στο Δήμο Ατσικής έδωσε η περιφερειάρχης Β. Αιγαίου κ. Σκέμπερη. Αυτό θα γίνει εφ’ όσον το φράγμα του Κάσπακα που έχει επιλεγεί να χρηματοδοτηθεί από το ΠΕΠ, χρηματοδοτηθεί από πόρους του υπουργείου Γεωργίας, ώστε να περισέψει το κονδύλι από το ΠΕΠ και να δοθεί στην Ατσική, που είχε μείνει εκτός χρηματοδότησης. <br />
<br />
<br />
<strong>Σηφουνάκης εναντίον Χριστόδουλου</strong> <br />
Σφοδρή επίθεση εναντίον του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου εξαπέλυσε ο Υπουργός Αιγαίου κ. Σηφουνάκης. Αλλοι την χειροκρότησαν, άλλοι την καταδίκασαν. Επειδή γνωρίζουμε την αξία του κ Σηφουνάκη και τα θερμά αισθήματα που τρέφει για τη Λήμνο, με το θάρρος του φίλου θα του πούμε ότι κι αν ακόμα είχε δίκιο ως προς την ουσία των θέσεών του, το έχασε με τον τρόπο που είπε αυτά που είπε. Είναι Υπουργός και σαν Υπουργός είναι όλων των Ελλήνων. Θα μπορούσε να παραλείψει π.χ. τους οξείς χαρακτηρισμούς. <br />
<br />
<strong>Κρυμμένη οδύνη</strong> <br />
Πολλές φορές τα βάζουμε με τους πολιτικούς για πλείστα όσα θέματα, σαν να φταίνε για όλα τα δεινά του κόσμου αυτοί, ενώ όλοι εμείς οι άλλοι είμαστε οι… αθώοι. Βέβαια το λειτούργημα αυτό μαζί με τις στενοχώριες του έχει τις χαρές του και τίς δόξες του. Στην επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στη Λέσβο, τον Πρόεδρο συνόδευε και ο Υπουργός Αιγαίου κ. Σηφουνάκης. Τίποτα δεν έδειχνε ότι την προηγούμενη ημέρα είχε κηδεύσει τον 47χρονο μικρό αδερφό του, πλην ίσως η μαύρη γραβάτα που φορούσε. Σκέφτηκα πόσο σκληρό θα είναι να κλαίει η καρδιά σου κι όμως εσύ συνεπής σε ότι η θέση σου επιτάσσει, να καταπνίγεις τα ανθρώπινα συναισθήματά σου για να είσαι πολεμιστής στο μετερίζι σου. Και πόσο δύσκολο είναι όταν ο κόσμος γύρω σου χαίρεται και γιορτάζει γι’ αυτή την επίσκεψη κι εσύ ενώ κλαις μέσα σου, με μια αξιοπρέπεια που εκπλήσσει, να μην το δείχνεις για να μη χαλάσεις ακριβώς αυτή τη χαρά του κόσμου. Κύριε Σηφουνάκη, σας στέλνουμε τα θερμότερα συλλυπητήριά μας. <br />
<br />
<br />
<strong>Οι παραδοσιακοί οικισμοί</strong> <br />
<br />
<em>Σπίτι στην Ατσική</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-SsdTu9HICLWmjpqMFlDqDIDx78gE2XSmT12i7R-9GbnsVVnmdi2qGvP1FDLCtMhXOK9w_mF6bdmOuXv47Q9LA2mt6ru6qafVIQvGHoGqXJ4JoSgu_sQp9BaCJBJE_p9IMXirPiI-zN0/s1600-h/DSC09143.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-SsdTu9HICLWmjpqMFlDqDIDx78gE2XSmT12i7R-9GbnsVVnmdi2qGvP1FDLCtMhXOK9w_mF6bdmOuXv47Q9LA2mt6ru6qafVIQvGHoGqXJ4JoSgu_sQp9BaCJBJE_p9IMXirPiI-zN0/s400/DSC09143.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423624399851923842" /></a><br />
<br />
Δόθηκε στη δημοσιότητα το διάταγμα του Υπουργείου Αιγαίου για τους παραδοσιακούς οικισμούς. Δεν αλλάζουν οι όροι δόμησης, παραμένουν τα ίδια τετραγωνικά μέτρα που μπορεί να χτίσει κανείς. Αλλάζει η μορφολογία των οικοδομών για την προστασία του αρχιτεκτονικού περιβάλλοντος του νησιού. Ως παραδοσιακοί χαρακτηρίζονται οι οικισμοί: Ατσική , Βάρος, Κατάλακκο, Σαρδές από το Δήμο Ατσικής, Καμίνια , Κοντοπούλι, Ρωμανού, Σκανδάλη, Λύχνα, Καλλιόπη από το Δήμο Μούδρου, Θάνος, Κάσπακας, Κορνός, Πλατύ, από το Δήμο Μύρινας, Κοντιάς Λιβαδοχώρι, Πορτιανού, Παλιό Πεδινό, Τσιμάνδρια από το Δήμο Νέας Κούταλης. <br />
Το διάταγμα αναφέρει λεπτομερειακά όλες τις οδηγίες που πρέπει να ξέρουν οι ενδιαφερόμενοι.<br />
<br />
<br />
<strong>Ξαναλειτουργούν τα Θέρμα</strong> <br />
<br />
<em>Τα Θέρμα </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvsIKwa6fGLpkzszc32iBDztpN0O7UZFKBNlhN68P3j8IjQ9eES_JDeO7NQ6GzisKnwYTfEyujc6pyKbn3o8Itq9a5wwFN1xVgCgIX9ZfIwzB5PF4NGoBB1CmCywnSvWZ8U5mKaopqL8A/s1600-h/%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvsIKwa6fGLpkzszc32iBDztpN0O7UZFKBNlhN68P3j8IjQ9eES_JDeO7NQ6GzisKnwYTfEyujc6pyKbn3o8Itq9a5wwFN1xVgCgIX9ZfIwzB5PF4NGoBB1CmCywnSvWZ8U5mKaopqL8A/s400/%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423625205043505138" /></a><br />
<em>Τα Θέρμα </em><br />
Ξαναλειτουργούν μετά από χρόνια τα ιαματικά λουτρά των Θέρμων. Όσοι απ’ τους Λημνιούς είχαν λόγους υγείας και στερήθηκαν αυτά τα καταπληκτικά λουτρά, τώρα έχουν λόγους να χαίρονται. Θυμάμαι που πηγαίναμε ποδαράτα από τη Μύρινα, όταν πηγαίναμε στο εξατάξιο Γυμνάσιο, για να κάνουμε το μπάνιο μας στα Θέρμα, όχι βέβαια για λόγους υγείας, αλλά γιατί τα περισσότερα σπίτια που νοικιάζαμε δεν είχαν μπάνιο για μας τα γυμνασιόπαιδα. Επίσης θυμάμαι στο δημοτικό τις ημερήσιες εκδρομές με λεωφορείο που κατέληγαν στα Θέρμα, κάτω από τα θεόρατα πλατάνια και το νερό να κελαρύζει στο ρυάκι. Αυτές οι έντονες αναμνήσεις ξαναζωντάνεψαν στην ανακοίνωση του Δήμου της Μύρινας ότι τα Θέρμα ξανανοίγουν. <br />
<br />
<br />
<strong>Μειωμένη η παραγωγή σταφυλιών στη Λήμνο φέτος</strong><br />
<br />
<em>Τρύγος στη Λήμνο </em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPZR9_KKgGjs582TNPs3JN1BwjEKI_3wIANRFRyXjp2xgoyvHalZYcWxtH9Qxjrtf8QrxUWTDIQH-M80Wm6WLxFNCc_vHWB9fO7-dNZZhg2IDikkVOC19KHOSoKB_r_n4_yCc_rYAkPfI/s1600-h/85.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPZR9_KKgGjs582TNPs3JN1BwjEKI_3wIANRFRyXjp2xgoyvHalZYcWxtH9Qxjrtf8QrxUWTDIQH-M80Wm6WLxFNCc_vHWB9fO7-dNZZhg2IDikkVOC19KHOSoKB_r_n4_yCc_rYAkPfI/s400/85.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423625664290962290" /></a><br />
<br />
Μεγάλη μείωση παρουσιάζει η παραγωγή σταφυλιών στη Λήμνο, κάτι που έγινε και με τα σιτηρά. Η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών φοβούμενη ότι δεν θα συγκεντρωθεί η απαιτούμενη ποσότητα για οινοποίηση και ότι κινδυνεύει να χάσει πελάτες, έβγαλε ανακοίνωση προς τους παραγωγούς, για να μην δίδουν μέρος της παραγωγής τους σε ιδιώτες. Δυσκολος χειμώνας περιμένει τους παραγωγούς των σταφυλιών εφέτος. Κουράγιο. Όμως ο Παναγιώτης Χαρκότσικας ή Κουκουές εκ Καταλάκκου δεν… ανησυχεί, γιατί οι Λημνιοί κι αν δεν θάχουν «παράδες», κρασί θα έχουν να πίνουν. Και τι κρασί. Ακούστε: <br />
«Ούλ’ οι γιατροί ζητήσαν<br />
τ’ Λήμνο μας για να δγιούνε<br />
Λημνιό ψωμί να φάνε<br />
Λημνιό κρασί να πιούνε.<br />
<br />
Καλώς ορίσατε γιατροί<br />
με γειά σας με χαρά σας<br />
έχουμ’ εμείς Λημνιό κρασί<br />
δε θέλομ’ γιατρικά σας.<br />
<br />
Τς Λήμνος μας το κρασούδ’<br />
το πίν’νε μκροι μογάλ’<br />
για να τς περνά ο πυρετός<br />
για να τς περνά κι η ζάλ’.<br />
<br />
Και συ γέρο μπ γέρασες μη χολοσκάς<br />
πιε Λημνιό κρασούδ’ να τσακοπδάς<br />
δε γλεπ’ς ντ γιαγιά που όντας το πίν’<br />
σε γυρεύ’ φρου φρου και μίν’;».<br />
<br />
<em>Απ' το πθαρέλ' το κρασούδ.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixKb5nZ7MzOY6E-KgENzVtSCQixjIQ1OFjEWSYeVvhEo3j_9BA9nYBlk3Ut1DvSG5a9Lqq2i73Jt8kzDm1Ccr5TqIaIj6NauWRJZ1V0DpFkSjmRpXNtgjwbOPIl8qxFLypF48ndVFQsy0/s1600-h/lnm_013.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 319px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixKb5nZ7MzOY6E-KgENzVtSCQixjIQ1OFjEWSYeVvhEo3j_9BA9nYBlk3Ut1DvSG5a9Lqq2i73Jt8kzDm1Ccr5TqIaIj6NauWRJZ1V0DpFkSjmRpXNtgjwbOPIl8qxFLypF48ndVFQsy0/s400/lnm_013.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423641064762636706" /></a><br />
<br />
<em>Βδουλέρες...μαθέ.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZvgRHRJdIGq0qDjRxRGW0K0AJKEATUS8jQ_zC7JQ8Psm1YJ7hYBXOhj3P55OWPcKzyLDdOThBvWvvy8_mUIPVswfcu-Nhv9KQKEOMmLe6tjhMgT6U7ZCIlUV8oV94Q2TIY8SGl1rvcaU/s1600-h/imagesCABMNYH1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 150px; height: 100px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZvgRHRJdIGq0qDjRxRGW0K0AJKEATUS8jQ_zC7JQ8Psm1YJ7hYBXOhj3P55OWPcKzyLDdOThBvWvvy8_mUIPVswfcu-Nhv9KQKEOMmLe6tjhMgT6U7ZCIlUV8oV94Q2TIY8SGl1rvcaU/s400/imagesCABMNYH1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423640148505859282" /></a><br />
<br />
<br />
<strong>Βαλκανικό συμπόσιο ζωγραφικής στον Κοντιά</strong> <br />
<br />
<em>Πίνακας ζωγραφικής στην πινακοθήκη του Κοντιά </em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNrwAf2AOCSMU8ltNRstN28pQ8ck1370K9WbXSzIRNS9qdsN6vyxTezYmGylc-zhs4HzWJadDHy8P9Dtwi6RCGtvmsALrwIzloV5Fkzo9ArkhZj6Kbj9QTWP7lzlnlCr8Tq4F17s8pzjU/s1600-h/24-10-thumb-small.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 280px; height: 206px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNrwAf2AOCSMU8ltNRstN28pQ8ck1370K9WbXSzIRNS9qdsN6vyxTezYmGylc-zhs4HzWJadDHy8P9Dtwi6RCGtvmsALrwIzloV5Fkzo9ArkhZj6Kbj9QTWP7lzlnlCr8Tq4F17s8pzjU/s400/24-10-thumb-small.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423626282421562882" /></a><br />
<br />
Ο Σύλλογος Κοντιατινών διοργάνωσε τη δεύτερη συνάντηση Βαλκανίων ζωγράφων στον Κοντιά. Οι καλεσμένοι ζωγράφοι θα ζωγραφίσουν όσο βρίσκονται στη Λήμνο και τα έργα τους θα μείνουν στο σύλλογο Κοντιατινών, ώστε να δημιουργηθεί ένα Μουσείο Εικαστικών Τεχνών. Αξιέπαινη ασφαλώς η προσπάθεια του Συλλόγου Κοντιατινών. Αλλά και η χρηματοδότηση ή η πολισχιδής βοήθεια που προσέφεραν τα Υπουργεία Αιγαίου και Πολιτισμού, η Νομαρχία Λέσβου, το Επαρχείο Λήμνου, ο Δήμος Νέας Κούταλης, η Ναυτιλιακή εταιρεία Λέσβου και η ΕΡΤ Α.Ε. σημαντικότατη. Ο Κοντιάς θα πρέπει να αισθάνεται ευγνώμων προς τους χορηγούς του. Και βέβαια την ανάλογη ευγνωμοσύνη πρέπει να δείχνει ο καθένας, σύμφωνα πάντα μ’ αυτά που του προσφέρουν. Πέρσι είχε διοργανωθεί στον Κοντιά από το Υπουργείο Αιγαίου η εκπληκτική έκθεση φωτογραφίας που αναφερόταν στον Αηστράτη. Είμαστε βέβαιοι ότι και του χρόνου οι εκδηλώσεις στον Κοντιά με τη βοήθεια του Υπουργείου Αιγαίου θα είναι το ίδιο λαμπρές, ώστε να χαρούν οι… Ατσικιώτες και οι λοιποί Λημνιοί που θα τις επισκεφθούν. <br />
<br />
<br />
<strong>Το… ξεμάτιασμα του Μούδρου </strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqAz-zRt7Gf8XLHtxRvve3gSeZl_XQ1B2l0ZhpfZSNw6Uj_fR8Oq3QzSd09AzTuOVuvb6i2dLmTIpkr1401ZR0PKwt17T8GyyI4rq7VkbRW_LTm-PitZbFxDYqVr441gFUTG0lc_UaP_8/s1600-h/Scan10666.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 244px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqAz-zRt7Gf8XLHtxRvve3gSeZl_XQ1B2l0ZhpfZSNw6Uj_fR8Oq3QzSd09AzTuOVuvb6i2dLmTIpkr1401ZR0PKwt17T8GyyI4rq7VkbRW_LTm-PitZbFxDYqVr441gFUTG0lc_UaP_8/s400/Scan10666.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420049655454749106" /></a><br />
Σχόλια πανελλήνιας εμβέλειας προκάλεσε η πρωτοβουλία του Μούδρου, ώστε να αρθεί από το Άγιο Όρος το ανάθεμα που είχε επιβληθεί στους κατοίκους του Μούδρου και διαβαζόταν κάθε χρόνο τις μέρες του Πάσχα, γιατί επί Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι του Μούδρου… κάρφωσαν στους Τούρκους, σύμφωνα με την εκδοχή του Αγίου Όρους, ότι η δολοφονία μερικών Τούρκων είχε διαπραχθεί από τους καλογέρους γειτονικού μοναστηριού. Ο σκοπός ήταν αφού εξοντωθούν από τους Τούρκους οι καλόγεροι, όπως και έγινε, να καρπωθούν τα μοναστηριακά κτήματα οι κάτοικοι του Μούδρου. Όμως το ανάθεμα αυτό φαίνεται ότι βάραινε πολύ τους σύγχρονους Μουδρινούς, πολλοί από τους οποίους θεωρούσαν ότι η πρόοδος του χωριού υπολειπόταν και λόγω αυτής της ιδιότυπης κατάρας. Έτσι διοργανώθηκαν θρησκευτικές εκδηλώσεις στο Μούδρο με τη συμμετοχή αντιπροσωπείας μοναχών του Αγίου Όρους (Μονή Κουτλουμουσίου), η οποία ήλθε στη Λήμνο με το πολεμικό πλοίο «ΚΑΡΤΕΡΙΑ». Μαζί τους οι καλόγεροι έφεραν και τα «ξιρτολόγια» της δουλειάς τους, δηλαδή ένα κομμάτι Τίμιο Ξύλο και μια εικόνα της Παναγίας. Έγινε επίσημη πομπή με τη συμμετοχή του Μητροπολίτη Λήμνου από το λιμάνι του Μούδρου ως την εκκλησία, λιτανείες, ολονυκτίες κλπ, και το επίσημο συγχωροχάρτι δόθηκε από το Άγιο Όρος. Η Λήμνος συνέβαλε στην άρση της παρεξήγησης με βοήθεια μερικών εκατομμυρίων ως ένδειξη καλής θέλησης. Βέβαια το όλο σκηνικό χλευάστηκε υπερβολικά από μεγάλη μερίδα του τύπου πανελληνίως. Τα σατυρικά περιοδικά βρήκαν υλικό για αρκετές ημέρες, φωτογραφίες με πλεξούδες σκόρδα, με αγιαστούρες, αλλά και πολλές γελιογραφίες είδαν το φως της δημοσιότητας και λεζάντες σκωπτικές «εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Μούδρος» εμφανίστηκαν. Κατηγορήθηκαν ο Νομάρχης Λέσβου κ. Βουνάτσος, αλλά και ο Έπαρχος Λήμνου κ. Γιαρμαδούρος γι’ αυτή την πρωτοβουλία. Όμως οι μέρες είναι πονηρές, πού ξέρεις, καλύτερα να τα έχεις καλά με τους αντιπροσώπους του θεού επί της γης, παρά άσχημα. Μόνο ελπίζουμε να μη μείνει όλη η ευλογία των καλογέρων στο Μούδρο, αλλά να πάει και κανένα «κομματούδ’» όπως θα έλεγαν οι επί τουρκοκρατίας κάτοικοι του νησιού, και προς την Ατσική, που είμαστε όλοι «αλ’τούρεγτ’», Θεμ σχώρα με. Τώρα αν μας χρειάζεται Τίμιο Ξύλο, ή σκέτο ξύλο, δεν ξέρω.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΗΜΝΙΑΚΟ ΤΥΠΟ<br />
<br />
ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ<br />
<br />
Ευχαριστήριον</strong><br />
Ο μελισσοκομικός συνεταιρισμός Λήμνου αισθάνεται την υποχρέωσιν να ευχαριστήσει και διά του τύπου τον βουλευτήν κ. Περίανδρον Ξενοδοχειάρην, διότι χάριν εις τας ενεργείας του, πρώτον επετεύχθη αύξησις της χορηγηθείσης ζαχάρεως εις τον συνεταιρισμόν μας από 500 εις 2500 κιλά και αργότερον να γίνει δεκτή η επιστροφή της αποσταλείσης κακής ποιότητος ζαχάρεως διά καλής ποιότητος τοιαύτης.<br />
Το Διοικητικόν Συμβούλιον<br />
<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
<strong>ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ</strong><br />
Αύριον Κυριακήν τελούμεν ετήσιον μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του πολυαγαπημένου μας συζύγου πατρός και πάπου ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΡΙΑΡΗ. Η σύζυγος Δέσποινα. Τα τέκνα: Κώστας – Βικτώρια, Σάββας – Ελένη, Ζαφείρης – Φρόσω, Μιχαήλ – Μαίρη.<br />
<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Η απροσδόκητος διαφωνία του στέμματος προς την υπεύθυνον εισήγησιν της κυβερνήσεως επί των λόγων οι οποίοι επιβάλουσι την αναβολήν της βασιλικής επισκέψεως εις Αγγλίαν, προεκάλεσεν, ως ήτο επόμενον, την παραίτησιν της κυβερνήσεως κ. Καραμανλή, ήτις και εγένετο αποδεκτή παρά της Α.Μ. του Βασιλέως το εσπέρας της παρελθούσης τρίτης.<br />
<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
<strong>ΘΑΝΑΤΩΣΙΣ ΚΥΝΩΝ</strong><br />
Ο Άρειος Πάγος, κατόπιν αναιρέσεως του παρ’ αυτώ κ. Εισαγγελέως και σχετικής προτάσεώς του απεδέχθη ότι είναι άσκησις νομίμου δικαιώματος, η παρά των αγροφυλάκων θανάτωσις των εντός καλλιεργημένων αγρών καταλαμβανομένων κυνών πάσης κατηγορίας, συμπεριλαμβανομένων και των κυνηγετικών.<br />
<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
<strong>Ανακοίνωσις</strong><br />
Ανακοινούται εις τους κυνηγούς ότι πας κύων περιφερόμενος άνευ φιμώτρου θα δηλητηριάζεται παρά της Αστυνομίας.<br />
Ο Πρόεδρος κυνηγετικού Συλλόγου<br />
Θεοφάνης Καραβίας<br />
<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Αρ. Πρωτ. 34<br />
Α.Μ. Βασιλέα των Ελλήνων Παύλον Β’<br />
Αθήνας<br />
Δ.Σ. Αδελφότης Κυριών & Δίδων ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ υποβάλλει ευσεβάστως τας πλέον εγκαρδίους ευχάς επί ονομαστική Υμών εορτή.<br />
Η πρόεδρος Κατίνα Γλυκή.<br />
<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
<strong>ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ ΧΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΜΟΙΒΗΣ</strong><br />
Ανακοινούται ότι δι’ υπ’ αριθ. 34/6408/1β της 9.4.1963 αποφάσεως κ. Υφυπουργού Εσωτερικών, δημοσιευθείσης εις υπ’ αριθ. 171/24.4.1963 Φ.Ε.Κ. τεύχος Β’ ενεκρίθηη επαύξησις εις δραχμ. 100.000 της χρηματικής αμοιβής, διά την αποτελεσματικήν κατάδειξιν ή παροχήν εις τας Αρχάς σαφών στοιχείων, προς ανακάλυψιν δραστών της διαπραχθείσης την 5.3.1953 δολοφονίας του αγροφύλακος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΖΥΜΧΕΡΗ παρά την θέσιν Πλάγαρος, περιοχής Βάρους Λήμνου. Η ισχύς της άνω αποφάσεως ήρχισεν από της δημοσιεύσεως της εις εφημερίδα Κυβερνήσεως 24ης Απριλίου 1963.<br />
<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
<strong>Ευχαριστήριον</strong><br />
Καθήκον επιβεβλημένον θεωρώ ίνα και διά του τύπου εκφράσω τας απείρους ευχαριστίας μου προς τον εν Μυρίνη Οδοντίατρον Γραγράν Γεώργιον όστις με την πλήρη επιστημονικήν του κατάρτισιν και ευσυνειδησίαν προέβη εις την τελείαν θεραπείαν των οδόντων μου.<br />
Τοιούτοι επιστήμονες κοσμούν πραγματικώς το νησί μας.<br />
Βασίλειος Αλατεράς<br />
Ρεπανίδι Λήμνου<br />
<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
Στον αγαπημένο υιό και αδελφό μας Χρήστο που έδωσεν αμοιβαίαν υπόσχεσιν γάμου μετά της εκλεκτής της καρδιάς του καθ’ όλα εξαιρέτου δ/δος Κωνσταντίνας Δ. Κριθάρη, ευχόμεθα σύντομα και τα χρυσά στέφανα του γάμου των να ολοκληρώσουν την ευτυχίαν των.<br />
Οι γονείς: Στέφανος – Κρυσταλλία Ζαϊμη. Οι αδελφοί : Γεώρ. – Μερόπη Καλεντερίδου, Ιωάν. – Θεοδώρα Χαλανκότη (Σίδνεϋ Αυστραλίας), Κων. – Ασημένια Ζαϊμη (Ατσική)). <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εμ Ατσκιώτς εμ τζαναμπέτς<br />
<br />
Τα παιχνιδέλια</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjocziEYjZ3ZU6aCSu0whYS18hgGTdFvRrNeyVJSxheZyuQ3HvyYspNZTBq9-VdVtp0fZh5L0k-PQzF-uQbL_QrOWdubRlSIyQ3ScBcnkA6cj6PEOBbawCp83kvhd2zDWn5ylVk8xfbX7I/s1600-h/Scan10584.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 324px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjocziEYjZ3ZU6aCSu0whYS18hgGTdFvRrNeyVJSxheZyuQ3HvyYspNZTBq9-VdVtp0fZh5L0k-PQzF-uQbL_QrOWdubRlSIyQ3ScBcnkA6cj6PEOBbawCp83kvhd2zDWn5ylVk8xfbX7I/s400/Scan10584.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420403657794266562" /></a><br />
<strong>Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
Το μπαλιό καιρό τα παιδέλια παίζαν παιχνίδια μες στα σοκάκια, όπως ήνταν τα σάκαλα, η κρυφτσάνα, οι αμάδες, ο κουτσομπλούκος, ο τρίκος τρίκος καβαλίκος, κι άλλα, μη σας ζαλίζω κιόλας. Οι μεγάλ’ παίζαν σκαμπίλια στο γκαφενέ χρον’κής, όπως ντ μπρέφα και ντ μπάστρα και τς αποκριγιές ντύνταν μτσούν’, όπως τν αρκούδα και ντ γκαμήλα.<br />
<br />
<em>Τρίκος τρίκος καβαλίκος (μακριά γαϊδούρα)</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0PB1WaOJgU8l8ZIQR-O2TpCLB-HBLHv-AulUxiUnVf0WUSW49i6Gov3jXelSrAYDCrDmdU3RpWC_AGLcLmiFChSmPQnzz0eKzelrfEV1g7bXswKnSifeL28nIpdtAtB4-PQU3JaeLbXk/s1600-h/makria+gaidoura%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 376px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0PB1WaOJgU8l8ZIQR-O2TpCLB-HBLHv-AulUxiUnVf0WUSW49i6Gov3jXelSrAYDCrDmdU3RpWC_AGLcLmiFChSmPQnzz0eKzelrfEV1g7bXswKnSifeL28nIpdtAtB4-PQU3JaeLbXk/s400/makria+gaidoura%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423639134824445906" /></a><br />
<br />
Τώρα όμως, τς σμερνοί τς καιροί, δε μπαίζνε τα χορκούδια, αλλά τα παχνίδια τα παίζνε οι μογάλ’ μόνε που δεν έναι τα παλιά παιχνίδια αλλά καινούργια και έχνε μαθέ και παράξενα ονόματα. Ένα τέτοιο παιχνίδ το λένε «συνέδριο». Τούτο μαθέ το συνέδριο δε ντο παίζνε κατευτείας, αλλά το κουβεντιάζνε μήνες πιο μπροστά, ότι και καλά δεν αδειάζνε τώρα, αλλά τον Οχτώβερ παράδειγμα, που έναι παχιές οι μύγες, ε τότες θα το παίξνε το παιχνίδ’. Και γυρίζνε σα ντα κουπούκια κάτ’ ντεμπέλαρ π’ δεν έχνε δλειά να δγιούνε, στς τηλεοράσες και στα ράδια και διαλαλούνε το παιχνίδ’ συνέδριο. Έναι σε λένε θαυματουργό παιχνίδ’, κάμεν’ θαύματα όπως εκειές τς εικόνες που κλαίνε μαθέ βυσινάδα. Σε τούτο μαθέ το συνέδριο δίν’νε λέγ’ δλεια στο γκόσμο π’ δεν έχ’ δλεια και παράδες σε κειν’ π’ δεν έχνε παράδες. Όντας με τα πολλά αρχίζ’ το παιγνίδ’ μαζεύντεν απ’ ούλα τα μέρ’ στν Αθήνα ένα τσούρμο σαχανογλύφτες, δικολάβ’ αγράμματ’, ούλα τα ναι τα ναι και τς αλεπούς ο κώλος. Μαζεύντεν σε ένα γήπεδο γιατί δε τς χωρεί καμιά κάμαρα και δεκεί τς αφεξών’νε, τρώνε και πίν’νε τζαμπαρία για καμιά βδομάδα, κάμνε μάξος που μαλών’νε, αλλά κάστλα και στα καταψέμματα, παιχνίδ’ για, κι ούλο μλούνε σα ντα κομμένα κεφάλια και σε λέγ’ με τούτα τα σάλια μπάλια και τς καυκιές πορδούκλικ’ θα φκιάσνε τν Ελλάδα, που έναι μαθέ χαλασμέν’. Αφού δώκνε αγέρα στο γκώλο τς και ξεβαρεθούνε, στο τέλος τσαπτσαρίζνε παλαμάκια ένα διαβόλ κορμί, μια μανιαγούδα π’ τον έχνε για μπροστότραγο, κι ύστερα φέγνε για τα σπίτια τς αφού έχνε μπουλαντίσ’ απ’ το φαγί κι έχνε πγιει ένα νταντάν’. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUz35hXG5mbfYtgmEuxCBlsmzlyU8GULC8BDCU_ZrVJew7PvBmsRpbPVs0-IYlXG074Z39PhBMrOJ4ZHAKm6ohaYX038JQqcqbb13ZgrHAPgh5rPe35sf3WBbSgSMv_eloDWEK7MSR2u0/s1600-h/Scan10668.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 176px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUz35hXG5mbfYtgmEuxCBlsmzlyU8GULC8BDCU_ZrVJew7PvBmsRpbPVs0-IYlXG074Z39PhBMrOJ4ZHAKm6ohaYX038JQqcqbb13ZgrHAPgh5rPe35sf3WBbSgSMv_eloDWEK7MSR2u0/s400/Scan10668.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420404753644228162" /></a><br />
<br />
Ένα άλλο μαθέ παιγνίδ’ το λένε «ταυτότητες». Οι παίχτες γίντεν δυο ομάδες. Στη μια αρχηγός έναι ένας γενάτος και χοντρός που φορεί ράσα, Θεμ σχώρα με, και κάμεν’ και καλά ότι έναι δεσπότς. Γυρίζ’ σα ντον αμπολαρτό το γάδαρο κι αλλάζεται για καυγά, ανεπαπαρδώνεται ότι και καλά τον μλα ο θεός, τον πιάν’νε τα κλέματα σα τ’ πτάνα τη γναίκα, καμπαρντίζεται σα ντο γκούρκο ότι κειος έναι κι άλλος δεν έναι, ανεχτώνεται ούλο το γκόζμο κι ανεπλιέται τον αρχηγό απ’ τν άλλ’ ομάδα, που έναι ένα σμαδεμένο κοντό αθρωπέλ, που άμα κλάν’ με το συμπάθειο σκών’ σκούν’. Εκειό το φακακάρ το κοντέλ’ κάμεν’ το καλό και το αγαθό, αλλά απ’ το μούτρο φαίνεται τι μαργάν’κο και ψακιάρκο έναι. Το κοντό το μπανταντό δεν απαντά σ’ εκειόν που κάμεν’ το δεσπότ’, αλλά κάμεν’ που δε ντο νιάζ’ κι ότι και καλά ότ’ και να λέγ’ ο άλλος δε ντον δίν’ σημασία γιατί έχ’ άλλες σκοτούρες, παράδειγμα τον έχ’ πιάσ’ ξύζα στα καλαμπαλίκια τ’ μετά συγχωρήσεως. Φωνάζ’ ο γενάτος ο χοντρός σα να τον μπατήσαν πα’ στο καρύδ’, χασκογελά το αθρωπέλ’ σα να τον λέγ’ «έννοια σ’ βαραράκ βαραράκ φωνάζ’ ο βαθρακός, πίσω έχ’ η αχλάδα το ατζμπίδ’». Κι ούλα τούτα γίντεν γιατί λέγ’ σε ένα χαρτούδ’ που το λένε ταυτότητα, ο χοντρός θέλ’ να γράψ’ απάν’ ένα «ΧΟ» κι ο κοντέλιας δε θέλ’. ΧΟ και ξερό ψωμί φωνάζ’ ο χοντρός, ΧΟ ΧΟ ΧΟ τον τσουρντίζ’ το μπανταντό και τον κάμεν’ Τούρκο. Πίσω απ’ το χοντρό ακλουθούνε κάτ’ αγιολάτες και βαστούνε αναμμένες λαμπάδες και αγιόξλα και φοβερίζνε τς άλλ’ ότι και καλά θα πάνε σντ γκόλασ’, να τα καζάνια αρχίσαν και χοχλακίζνε. Και δεκεί που οι αγιολάτες έχνε πάρ’ το απάν’ το χέρ’, βγαίν’ απ’ τς άλλ’ ένας αψλοντιντίλος που τον λένε Σηφουνάκ’ κι έχ’ μαθέ μια στομάτα μογάλ’ σα φούρνο και τς αρχίζ’ τα σκολιανά και τς σέρεν’ όσα σέρεν’ η φροκαλιά και τς τζοχαπιάζ’ τόσο πολύ π’ τς κάμεν’ για το άλας. Ο χοντρός κάμεν’ λίγο σα πίσω, αλλά πάλε ετοιμάζεται για καυγά, ακονίζ’ τροχίζ’ φωτιοκάβ’ για όντας θα νέρτ’ ραστ το πράμα.<br />
Εδιέτς παίζεται τούτο το παιχνίδ’.<br />
Ένα άλλο παιχνίδ’ το λένε «χρηματιστήριο». Έναι σα ντο «μπαπά» κειο το παιχνίδ’ που φωνάζ’ ένας «δωνά ο παπάς, κεινά ο παπάς, πού έναι ο παπάς», μόνε που εδώ ο παπατζής έναι ένας απατεώνας που τον λένε Γιάννο και αβανταδόρ’ έναι κάτ’ κλέφταρ’ σελέμδες που κάμνε το γκύριο και λένε ότι τάχαμ έναι μογάλ’ς πάπιας αυγά, υπουργοί, εκδότες, οικονομολόγ’. Ο αρχιπαπατζής ο Γιάννος κάμεν’ παιχνίδ’ κερδίζνε ας πούμε οι αβανταδόρ’ και τρέχνε οι αχμάκ’δες και αγκμπούνε τα φραγκούδια τς και τα χάν’νε. Η διαφορά απ’ το γκανονικό παπά έναι που στο παιγνίδ’ χρηματιστήριο οι χαμέν’ και χαντακωμέν’ έναι πολλοί σα ντον άμμο τς θάλασσας και τα φράγκα που χάν’νε πάλε έναι σα ντον άμμο τς θάλασσας. Κι ότι ενώ στο γκανονικό παπά η αστυνομία τς τρέχ’ τς απατεώνες, στο παχνίδ’ χρηματιστήριο η αστυνομία ζγών’ τς χαμέν’ ότι και καλά χρωστούνε κι άντε να χαθούνε τα κοπρόσκ’λα. Ύστερα ο Γιάννος κάμεν’ το Γερμανό, αλέμ σοφά κι α δε ψοφά, χών’ μες τ’ βρακοζώνα τ’ το μπαρά να τον μοιραστεί με τα ταρίφια τ’ κι αρχίζ’ να μαλών’ τς χαμέν’ ότι έναι χαζοί και κοπροβελήδες κι άμα δε νογούνε να μην ανεκατεύντεν, κι ότι δε ξαδιαντρέμπντεν κομματούδ’ που παραπονιέντεν κιόλας, κι άντε να γιαλίσνε το γιαλαμά τς, κι άντε τώρα να ξύσνε κλιες να κάμνε μαχραμάδες. Μ’ άλλες κουβέντες γάτος γαμεί γάτος νιαγουρίζ’ που ήλεγε κι η γιαγιά μ’ η Βωτώ με το συμπάθειο κιόλας, ή αλλιώς, δε φτάν’ π’ κουντλάς μόνε σε λένε κι ώχα βόδαρε.<br />
Με τούτα και με τούτα περνούνε το γκαιρό τς και κάμνε τ’ κόζεμ τς ξανοστιές εκείν’ που παίζνε τα παιχνίδια τα ξεροτρόχαλα. Στν αρχή οι αθρώπ’ δε τς δίναν και πολλή σημασία, αλλά το πράμμα παραγίν’κε, ξύν’σε μπλια το γιαλί, μπεζέρσε ο κόζμος σε λέγ’ εν’σάφ’. Το τελευταίο το παιχνίδ’ που δε ντο παίζνε ακόμα, αλλά όπως σε βλέπω και με βλέπ’ς θα το παίξνε, το λένε «κοντοστέλ’». Τούτο παίζεται έτσενάς: Αρπάζ’ ο κόζμος από ένα κοντοστέλ’ και τς καθίζ’ ούλ’ τούτεν’ τς μούτσαρ’ και τς κερχανατζήδες στο ρεντίδ’ και τς κάμεν’ ντ μπατνίτσα τς να πίν’νε οι κουρούνες νερό. Να και τούτεν’ να και τν άλλ’ τς κάμεν’ νταβούλ’ απ’ το ραβδί για να δγιούνε τ’ κώλε τς ντ ντρύπα με το συμπάθειο. Αμάν μπλια. <br />
Ο τζαναμπέτς<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ….ΛΗΜΝΙΑΚΗ<br />
<br />
ΠΑΛΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ<br />
<br />
<em>Νίκος Κοτσιναδέλλης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUnE6QjAYlqScaIW3Fy72LidKsV0MDUjOVuw3mIWghOx21D7kx9za8s-VrrtEA1TLFN9DWj7QeFYEH-Ps1ZlJ0N_WC_TqFJXsle3qodtzRhraxCMg5JoqpgZzkoWbrKPUPr4t02ugcJmI/s1600-h/Scan10498.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUnE6QjAYlqScaIW3Fy72LidKsV0MDUjOVuw3mIWghOx21D7kx9za8s-VrrtEA1TLFN9DWj7QeFYEH-Ps1ZlJ0N_WC_TqFJXsle3qodtzRhraxCMg5JoqpgZzkoWbrKPUPr4t02ugcJmI/s400/Scan10498.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420076739392570338" /></a><br />
<br />
Διηγείται ο Νίκος Κοτσιναδέλλης<br />
<br />
Το μεγάλωμα ντ γήπεδου τς Ατσικής</strong><br />
<br />
Παλιά το γήπεδο τς Ατσκής ήνταν μκρελούδ’. Τ’ χρονιά που το μεγαλώσαμ’; Α τώρα σώθκιες. Πρέπ’ να ήνταν το 50 ή το 51. Ήμνα αρραβωνιασμένος, άρα ήνταν το 52, κει μέσα τέλος πάντων. Ο αρχηγός τς ομάδας ήνταν ο Νίκος ο τζέτζερας. Αυτός μάλωσε και βάλαν εμένα αρχηγό. Ο Νίκος επέδρασε και σε κάτ’ άλλ’ παίχτες κι είχαμ’ απουσίες. Είχε το λοιπόν δημιουργηθεί ένα κύπελλο Λήμνου. Οι ομάδες ήνταν Κάστρο, Μούδρο, Ατσκή. Ήνταν και ανεμόβροχο. Εμείς δεν είχαμ’ καμμιά οργάνωσ’, δηλαδή δεν είχαμ’ συνειδητοποιήσ’ ότι θα γίνταν αγώνες. Έρχεται ο Τάρος. Με λέγ’, θα παίξομ’ μπάλα. Λέγω, βρε Κώστα αφού βρέχ’ δε ντ αφήνομ’ άλλ’ μέρα; Τς το είπα για να μπορέσομ’ δηλαδή να συγκεντρώσομ’ τν ομάδα. Με λέγ’ άμα δεν παίξτε, θα πάμε να χτυπήσομ’ δυο μπαλιές στο τέρμα και θα κατοχυρώσομ’ τ’ νίκ’. Τα τέρματα δεν ήνταν όπως τώρα, αλλά ανατολικά – δυτικά, απ’ το πγάδ’ ως εδώ τ’ Σαράντη, ήνταν σπίτ’ Αμερικάν’κο εδώ που έναι τ’ παπά. Το γήπεδο ήνταν μκρο. Ο κουνιάδοζεμ ο Τζωρτς κι ο Κιουρονάκ’ς ο Νίκος παίζαν μόνε στν Ατσκή. Παίζαν μόνε στν Ατσκή δηλαδή για τς βλέπνε οι γκόμενες (γέλια). Ο Φώτς ο Μστάκας ο σχωρεμένος ήνταν μπακ πολύ γερό. Ο Νίκος ο Κιουρονάκ’ς έπαιζε μόνε στν Ατσκή, σας είπα το λόγο. Τον λέγω: Νίκο άκσε, δε θα φωνάζ’ ο ένας κι ο άλλος μπάλα, εσύ θα ντ γκρεμνάς στο τέρμα κι εγώ ξέρω. Με λέγ’ , καλά. Πιάσαμ το Σαράντη το Βασίλ’ τον Κριγιαρή το Σάββα, ήνταν νέοι παίχτες, τ’ φκιάξαμ τν ομάδα. Λέγω ε, θα παίξομ’ τί θα κάμομ’. Άρχισε το ματς Ατσκή – Μούδρος. Ο Ορφανίδης ο Στρατής έπαιζε τέρμα, αλλά έπαθε νίλα και δε ξανάπαιξε από κειόνο το παιχνίδ’ (γέλια). Εγώ κι ο Σάββας τρέχαμ’ πολύ. Εμένα με λέγαν καταδίωξ’ όπως το πολεμικό καράβ’ ντ καταδίωξ’ που λένε. Οπως ήρχενταν η μπάλα από δωνά απ’ τ’ Σαλαμσά τ’ μάντρα που ήνταν, ντ γκρέμναν ο Κιουρονάκ’ς ακριβώς στο τέρμα, τρέχαμ’ εγώ κι ο Σάββας, σπρώχναμ’ κομματούδ’ τον Ορφανίδη, έχανε ντ μπάλα, γκολ. Ε κι οι διαιτητές δεν ήνταν τόσο τς προκοπής, βάζομ’ δυο γκολ με τον ίδιο τρόπο. Καθίζω που λες μετά άμυνα με τον κουνιάδο μ’ μπαπ ντ μπάλα, πήγαινε δωνά που έναι η μάντρα τ’ Βαγγέλ’ τ’ Τούμπου. Ώσπου να πάρνε χαμπάρ’ οι Μουδουρνοί, πέρασε η ώρα, νικήσαμ’. Τν επαύριγιο έρχεντεν οι Μουδουρνοί να ακυρώσνε το ματς ότι και καλά το γήπεδο ήνταν μκρο και το μετρούσαν, να το βγάλνε ακατάλληλο. Εδώ ήνταν ένας Γιάνναρος τ’ βωβού άμα ξέρς που είχαν φκιάσ’ ένα σπίτ’ μες στο ΚΤΕΛ, τότε δεν είχαν άδεια κι είχαν διαφωνία με το δήμαρχο, είχαν φτάσ’ μέχρι το βασιλιά. Πάγ’ που λες ο Γιάνναρος, τραβά τς πασάλ’ που ήνταν περγιορζμένο το γήπεδο, για να το μεγαλώσ’. Πέσαν κι άλλ’ Ατσκιώτες, τραβούσαν τς πασάλ’, τρέχ’ κι ο Βλαστάρς ο γέρος, ήνταν το χωράφι τ’ σύνορο. Πανούκλες με χαλάστε το χωράφ, τόνα τ’ άλλο, μη λογαριάγ’ς. Πάγ’ ο Σαράντης ο Χαράλαμπος ο Μαστροβασίλ’ς και τς λέγ’. Μη φωνάζτε, θα σας δώκομ στα Σαμάλωνα χωράφ’, το διπλό. Εδώ δεν παίρνετε τίποτα απ’ τούτα τα χωράφια. Αλλά κι άλλ’ που είχαν τα χωράφια δεν πήκαν τίποτα, τς δώκε στα Σαμάλωνα η κοινότητα χωράφια διπλά σε έκτασ’ κι έτσ’ γίν’κιε το γήπεδο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν το στρώσαμ’ και το φκιάξαμ’ κάναμ’ κι αγιασμό με τον παπα Χαράλαμπο και δώκαμ’ και τ’ σημαία σντ καινούργια ομάδα που ήνταν ο Βασίλ’ς ο Σαράντης αρχηγός.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ<br />
<br />
Προτάσεις για τον πολιτισμό<br />
<br />
<em>Χαράλαμπος Μανωλούκος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2bG4RLtE-KC0jQtzCqk4FCzL5C0gkV5Z27y2Mn9Xpmt1DPgc2PJePHEfL5uOKBxj9nF7_Ta0U6WZrAo9pxs464ljq6I39cEkNnLyMGESh6psCxaUbE9FWupkwJKPeLzcJPTE4_QGMB2c/s1600-h/man6.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 347px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2bG4RLtE-KC0jQtzCqk4FCzL5C0gkV5Z27y2Mn9Xpmt1DPgc2PJePHEfL5uOKBxj9nF7_Ta0U6WZrAo9pxs464ljq6I39cEkNnLyMGESh6psCxaUbE9FWupkwJKPeLzcJPTE4_QGMB2c/s400/man6.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420519447509101330" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος<br />
Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου</strong> <br />
<br />
Σαν συνέχεια από το προηγούμενο δημοσίευμα με τίτλο ερήμωση της υπαίθρου έχουμε να προτείνουμε μερικά μέτρα, τα οποία πρέπει να προωθηθούν με πρωτοβουλία των Καποδιστριακών Δήμων. Οι Δήμοι θα πρέπει να δημιουργήσουν προϋποθέσεις τέτοιες, που να μπορούν να καλύψουν μερικές από τις τεράστιες ανάγκες και το τεράστιο έλλειμμα στον πολιτισμό. Αυτά που πρέπει να γίνουν κατά την άποψή μας ως πρώτα μέτρα είναι τα εξής:<br />
1) Να καθιερωθούν και να αναβιώσουν οι τοπικές γιορτές των χωριών που απαρτίζουν το Δήμο. Αυτές οι γιορτές που φέρνουν τους πολίτες κοντά τον ένα στον άλλο και που παλιά ήταν βασικό στοιχείο της κοινωνικής τους ζωής πρέπει να ξαναζωντανέψουν και να εμπλουτισθούν και με καινούργιες εκδηλώσεις που θα δένουν αρμονικά με τις παραδοσιακές εκδηλώσεις. Π.χ. σε μια πανήγυρη ενός ναού, μαζί με το μοίρασμα του άρτου μετά την εκκλήσία, δεν θα στοίχιζε καμιά περιουσία στον Δήμο να αναλάβει τα έξοδα ενός φαγητού. Βλέπουμε κάθε τόσο στις τηλεοράσεις σε διάφορα πανηγύρια, οι κάτοικοι να στήνουν καζάνια και να βράζουν κρέατα κλπ, που τα προσφέρουν στους πανηγυριώτες. Δεν είναι το φαγητό αυτό καθεαυτό που κάνει τη διαφορά, αλλά το όλο κλίμα εορτασμού, σύμπνοιας και ευχαρίστησης που δημιουργείται.<br />
<br />
<em>Άντε να βράζνε τα κουλμπάνια</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS0emGHOYDeY1X9Wnsq1v6cAvwbqVK7PhnV0Ej_FxoJ-7EgIlOCcID14k_p5u4S1RwYZ9la17gkW7IXMOhzOfyP_joWZy-EPfcczxHy9SatOBO_oytL4jJfvFyFrDLTI2FORTt9uuQKCQ/s1600-h/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B9+2009+008%5B1%5D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS0emGHOYDeY1X9Wnsq1v6cAvwbqVK7PhnV0Ej_FxoJ-7EgIlOCcID14k_p5u4S1RwYZ9la17gkW7IXMOhzOfyP_joWZy-EPfcczxHy9SatOBO_oytL4jJfvFyFrDLTI2FORTt9uuQKCQ/s400/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B9+2009+008%5B1%5D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423644465303557618" /></a><br />
<br />
2) Δημιουργία πολιτιστικού κέντρου στην έδρα του Δήμου. Π.χ. στην Ατσική υπάρχει το παλιό δημοτικό, που με μια ανακαίνιση θα ήταν ότι πρέπει, αλλά τώρα που φτιάχνεται το καινούργιο Δημαρχείο θα υπάρξουν ασφαλώς κατάλληλοι χώροι γι αυτό το σκοπό. Εκεί θα μπορούν να γίνονται διάφορες πολιτιστικές αλλά και άλλου είδους εκδηλώσεις, το καλοκαίρι αλλά και τις άλλες εποχές. Π.χ. θα μπορούσαν να γίνονται εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας, εκθέσεις βιβλίου, κλπ. Θα μου πείτε ότι ίσως πολλοί κάτοικοι δεν είναι εξοικειωμένοι με τέτοιας μορφής εκδηλώσεις. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν βλάπτει σιγά σιγά να αρχίζει κανείς να έρχεται σε επαφή με τέτοια πράγματα. Επίσης θα μπορούσαν να γίνονται εκθέσεις γεωργικών προϊόντων, μέσα στα πλαίσια του αγροτουρισμού και με την οργάνωση και τη διαφήμηση πάντα των Δήμων. Το καλοκαίρι επίσης μπορούν να διοργανώνονται οι λεγόμενες «διασκεδάσεις» στις πλατείες των χωριών, όπως παλιά, να καλούνται από το δήμο όλοι οι κάτοικοι των χωριών και με δικούς τους μεζέδες και ποτά, αλλά και με μέσα του Δήμου, να γίνονται διασκεδάσεις και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, που θα είναι κοντά στο πνεύμα των παραδοσιακών διασκεδάσεων, τότε που συμμετείχε σχεδόν όλο το χωριό.<br />
3) Δημιουργία χορωδίας από μαθητές του Δημοτικού Σχολείου, πάντα με πρωτοβουλία και συνεργασία των εκπαιδευτικών του Σχολείου, οι οποίοι είναι σύμφωνοι, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα από μόνοι τους να το υλοποιήσουν, αφού χρειάζεται η βοήθεια του Δήμου. Η χορωδία αυτή όταν δημιουργηθεί θα μπορεί σε τακτά διαστήματα να κάνει εκδηλώσεις, ώστε να δίνεται η ευκαιρία στους γονείς να καμαρώνουν τα παιδιά τους, αλλά και στους υπολοίπους να καμαρώνουν τη χορωδία του Δήμου τους και να ψυχαγωγούνται. Η δημιουργία μπάντας του Δήμου πρέπει να είναι ο επόμενος στόχος και θα πρέπει να απαιτηθεί με επιμονή από την πολιτεία, αφού είναι έργο που χρειάζεται κονδύλια για μουσικοδιδασκάλους και μουσικά όργανα και ένας Δήμος μόνος του δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Αυτό είναι σοβαρό ζήτημα, που θα αναβαθμίσει πραγματικά τους πολίτες, αφού δυστυχώς είμαστε λαός χωρίς μουσική παιδεία.<br />
4) Δημιουργία θεατρικής ομάδας από τους μαθητές και μεγαλύτερα παιδιά με την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών. Αυτή η ομάδα με την πάροδο του χρόνου και την ωρίμανσή της θα μπορεί να δίνει παραστάσεις στο πολιτιστικό κέντρο, αλλά ανάλογα και με τις δυνατότητές της και εκτός των ορίων του Δήμου. <br />
5) Δημιουργία χώρου για παιδιά που η ηλικία τους δεν τους επιτρέπει να πάνε στις καφετέριες. Στο χώρο αυτόν να έχουν επιτραπέζια παιχνίδια και να συμμετέχουν ομαδικά και όχι μεμονωμένα, ώστε να ενισχύεται το ομαδικό πνεύμα και η κοινωνικότητα. Στο χώρο αυτόν ή σε άλλον μπορεί να λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη, για να μαθαίνουν οι νέοι στο διάβασμα, σε κάτι που δυστυχώς πολύ υστερούμε.<br />
6) Δημιουργία σε κάθε χωριό του Δήμου χώρων άθλησης για μικρά παιδιά, έστω ένα μικρό γήπεδο για μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, περιφραγμένο, προφυλαγμένο και περιποιημένο, που να θυμίζει χώρο άθλησης και όχι μάντρα οικοδομικών υλικών.<br />
Θα μπορούσα να αναφέρω ένα σωρό μέτρα, μέτρα που λαμβάνονται από μεγάλους Δήμους, αλλά προτίμησα να αναφέρω μερικά μόνο, τα οποία όμως είναι εφικτά και είναι σε θέση να αλλάξουν, αν όχι το πολιτισμικό στάτους, τουλάχιστον να αλλάξοτν κάπως την εικόνα της μιζέριας και της πολιτισμικής ερήμωσης και κατάντιας που από πάντα και μέχρι και τώρα βιώνουμε. Μέτρα που θα δώσουν στους ξεχασμένους κατοίκους της υπαίθρου των μικρών νησιών την εντύπωση ότι ο πολιτισμός ανήκει και σ’ αυτούς και τον δικαιούνται και όχι μόνο να παρακολουθούν τις όποιες εκδηλώσεις από την τηλεόραση, σαν να είναι κάτοικοι άλλου πλανήτη. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY5vpC0hUOhF6egSPFvj8oeR8_zUJUBkmZ6qQEwd6qy1Ko0jndJqQNcFSTMEYJEInoNlIxxVdbpRDD7rq-JGkwvUWyWCekU1GcmpiDz7aT-yXNRdJ7t9qSlM8wa2cY9wwjW2Ily6Z7axg/s1600-h/Scan10107.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 266px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY5vpC0hUOhF6egSPFvj8oeR8_zUJUBkmZ6qQEwd6qy1Ko0jndJqQNcFSTMEYJEInoNlIxxVdbpRDD7rq-JGkwvUWyWCekU1GcmpiDz7aT-yXNRdJ7t9qSlM8wa2cY9wwjW2Ily6Z7axg/s400/Scan10107.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423628772116289186" /></a><br />
<br />
Βιβλίο που παρουσιάζεται: «Γηγενές πυρ» του Ιωάννη Ψάρρα<br />
<br />
Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
Ο Ιωάννης Ψάρρας γεννήθηκε το 1955 στη Νέα Κούταλη της Λήμνου από γονείς προσφυγικής καταγωγής. Το «γηγενές πυρ» (ΣΥΝΘΕΣΙΣ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ 2000) είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του, αφού έχει εκδώσει το 1983 άλλη μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Σώματα». Το «γηγενές πυρ» αποτελείται από ποιήματα που αναφέρονται στη Λήμνο, στην Κούταλη, στην προσφυγιά. Οι ρίζες της ποίησής του είναι ευδιάκριτες και σταθερές. Το βιβλίο του είναι ένας ύμνος για τη Λήμνο, για το ποια είναι η Λήμνος για τον συγγραφέα, για το ποια πρέπει να είναι η Λήμνος για τους Λημνιούς. <br />
Από το πρώτο κιόλας ποίημα καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό και σημαντικό έργο. Ο λόγος του Ι.Ψ. είναι βατός και κατανοητός αν και πυκνός, συνειδητά λιτός αν και μπορείς συχνά να ξεχωρίσεις τις λέξεις – διαμάντια που ο ποιητής έχει συλλέξει μετά από εγκατάδυση χρόνων στα πλουσιότατα ορυχεία της αρχαίας και εκκλησιαστικής γλώσσας, αφού είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα λόγιο συγγραφέα με επίμονες γλωσσολογικές αναζητήσεις. Η δημιουργία καινούργιων λέξεων (Μύρινον όρος) μου έφερε στο νου αυτό που είχε πει ο Νίκος Καρούζος ότι αν κάποιος δημιουργήσει μια καινούργια λέξη, και μόνο γι’ αυτό δικαιώνεται η ύπαρξή του επί της γης (αυτός είχε δημιουργήσει τη λέξη «ηλιοσύνη»).<br />
Καμμιά έμμονη αναζήτηση ιδεολογικού μηνύματος δεν χρειάζεται στην ποίηση του Ι.Ψ. Μηνύματα πολλά αναβλύζουν σαν αρτεσιανά φρέατα, χωρίς καν ο ίδιος να το επιδιώκει. Απλώς ο ποιητής είναι προικισμένος εκ θεού να μπορεί μέσω του ποιητικού λόγου του να «αναγνώσει» ότι είναι η Λήμνος: Φως, φωτιά, πέτρες, θάλασσα, ταπεινοί λόφοι, σιωπή, καλοσυνάτοι άνθρωποι. Ο Ι.Ψ. δεν καταγγέλει, δεν αντιστέκεται κραυγαλέα σε κανένα εισβολέα, δεν επαναστατεί. Κάνει αυτό που έκανε η Λήμνος αιώνες τώρα, δηλαδή αφομοιώνει με αγάπη.<br />
«Όλοι οι χωλοί, οι ξεγραμμένοι, οι ελπίζοντες<br />
Ήφαιστος, Φιλοκτήτης, Κομμουνιστές, Φαντάρια, Εμείς <br />
διά της βίας στην αρχή<br />
προσκυνητές στο τέλος»<br />
Μετουσιώνει ακόμα και τις ιδιάζουσες και φορτωμένες πικρές μνήμες του διωγμού σε περισυλλογή και αγάπη.<br />
« Προς τα δω ήρταμε κι εμείς<br />
με καϊκια κι εικονίσματα<br />
γιατί πατρίδα δεν είχαμε πια<br />
και πιάσαμε το βούτημα και τα σφουγγάρια <br />
σα νάπρεπε εμείς να πληρώσουμε <br />
το παλιό χρέος<br />
του οπλίτη στον Γολγοθά».<br />
(Ρόδον το αμάραντον)<br />
Ο ποιητής έχει στιγμές εκπληκτικά βαθιάς επίγνωσης των πραγμάτων και στιγμές θα λέγαμε προφητικής έξαρσης.<br />
«Κάποτε θ’ ανακαλυφθεί ένας ναός<br />
οι αρχαιολόγοι θα μείνουν έκθαμβοι<br />
η θάλασσα<br />
που είχε κρατήσει το μυστικό καλά<br />
θα επιτρέψει στην ανθρώπινη όραση<br />
να εμπλουτισθεί».<br />
Ανακαλύπτει και αποκαλύπτει με την ποίησή του την «κρυφή φωνή των μικρών πραγμάτων», γιατί την ακούει. Συνομιλεί με μια σπασμένη πέτρα, με ένα αρχαίο μάρμαρο, με ένα αρχαίο πνεύμα. Έχει την ικανότητα ο ποιητής να βρίσκει το αληθινό κάτω από τους ψιθύρους της αντίληψης.<br />
«Το κομματάκι μάρμαρο που βρήκα<br />
χαϊδεύοντας το λυπημένο χώμα<br />
είχε σκαλισμένο ένα τραγί.<br />
Το ρίγος ήταν απόλυτο».<br />
Παρ’ όλο που οι «κυτταρικές» του μνήμες του διωγμού και της προσφυγιάς είναι έντονες, δεν γράφει μόνο σαν ένας πρόσφυγας. Αλλά ούτε και σαν γηγενής Λημνιός που θεραπεύει πάππου προς πάππου το χώμα. Είναι ένα τελειοποιημένο «υβρίδιο» ενός εξελιγμένου ανθρώπου που έχει συγκεράσει με τρόπο άφθαστο μέσα στο πυρηνικό είναι του, το αέρινο του πνεύματος της Ιωνίας, το σταθερό και χωμάτινο της Λήμνου, την ταξιδιάρικη φύση του Οδυσσέα, το πύρινο της Ηφαστειακής προγονικής ρίζας που μπολιάστηκε άριστα σ’αυτόν, το πανανθρώπινο της ουμανιστικής του παιδείας και το καλοσυνάτο και αγαθό της χριστιανικής παράδοσης. Ο Ι.Ψ. καταργεί το χρόνο. Τη μια τον βλέπεις μισόγυμνο ιδρωμένο μουτζούρη να χτυπά ένα πυρωμένο σίδερο στο αμόνι του Μόσυχλου δίπλα στον Ήφαιστο, την άλλη θαλασσινό ταξιδευτή με την πίκρα της νοσταλγίας της πατρίδας, άλλοτε χτυπημένο βουτηχτή να ξεδιπλώνει τις χιλιόπικρες αναμνήσεις του κι άλλοτε ταπεινό γεωργό να πίνει το ουζάκι του στα ήσυχα καφενεδάκια της Λήμνου. Ο ποιητής έχει επίγνωση, αλλά με απέραντη ταπεινοφροσύνη, και της γερής ρίζας της ράτσας του και της υψηλής αποστολής του, αλλά και της πανανθρώπινης μοίρας. Χωρίς να ζητά τίποτα. Χωρίς να θέλει να επιβάλει τίποτα σε κανένα. Με ένα ιδιότυπο ρόλο. Με ένα ιδιαίτερο υπούργημα. Είναι ο Λημνιός που διδάσκει τα της Λήμνου, τουτέστιν ομορφιά, καταλλαγή, αγάπη.<br />
«Τι κι αν ήρθαν τόσοι και τόσοι<br />
Σίντιες μείναμε και παιδιά του Ηφαίστου<br />
το σίδερο της όψης μας το φτιάξαμε καρδιά <br />
και με το ίδιο χώμα αρμολογούμε τις μάντρες».<br />
(Πύρινες πέτρες)<br />
Ο Ι.Ψ. προσεγγίζει με σεβασμό τους ταπεινούςανθρώπους και τις άγιες ασχολίες τους. Ενδιαφέρεται περισσότερο για τους ίδιους τους ανθρώπους παρά με τις ιδεολογίες τους. Δεν τον ενδιαφέρει τόσο η ιστορία, αν και είναι γνώστης της, παρά μόνο σαν αφορμή για να ψηλαφήσει τη μυθολογία των απλών ανθρώπων.<br />
«Λίγες δραστηριότητες<br />
αυτές με τον αργό βηματισμό<br />
να πηγαίνω για ψωμί σταρένιο<br />
για μελίπαστο<br />
και σταφυλάκι το Σεπτέμβρη<br />
μια βόλτα το πρωί για καλημέρα…».<br />
Με την ποιητική του ιδιοφυϊα δημιουργεί ή μάλλον αναδεικνύει τον προσωπικό του «τρόπο», που είναι ο τρόπος της Λήμνου και των Λημνιών. Σαν φάρο φωτεινό που καταυγάζει λιτότητα και ανθρωπιά. Πρότυπο προτύπων. Μακριά από την δήθεν «ανακάλυψη» της Λήμνου τελευταίως από τις τουριστικές, νεοβαρβαρικές, βλακώδεις, νεοπλουτίστικες ορδές των παμφάγων «μοντέρνων» νεοανθρώπων. Αν και ο ποιητής δεν ανησυχεί για τα τελευταία, γιατί γνωρίζει τις μαγικές και θαυματουργές αφομοιωτικές ικανότητες της μάνας Λήμνου.<br />
«Και μου στήσανε <br />
ολόκληρη ξενοδοχειακή μονάδα <br />
οι αφελείς.<br />
Νομίζανε πως οι Κάβειροι είχαν φύγει».<br />
Η συναισθηματική εμπλοκή του ποιητή με τον τόπο που τον γέννησε, η συγκινησιακή του φόρτιση και ο απόηχός τους στον ψυχισμό του περνά αβίαστα στον αναγνώστη, ο οποίος γίνεται συμμέτοχος εκών άκων σε ένα κλίμα ονειρικό, ιερουργικό και ενορμητικό, από ένα ιερέα ταπεινό, που θυσιάζει στα ιερά των Καβείρων, αλλά πάει και λειτουργιές στον Άγιο Σώζο. Η λιτότητα, η άπλα του τοπίου, το μαλακό χώμα, οι ήσυχοι ρυθμοί, το πάφλασμα των κυμάτων, όλα μπροστά στα μάτια μας, βοηθούν να ακουστούν οι εσωτερικοί κραδασμοί μέσω της ποίησης του Ι.Ψ. Το μέρος γίνεται ένα τεράστιο ηχείο που πολλαπλασιάζει την κρυμένη βουβή ένταση της γυναίκας του σφουγγαρά, τις λαχανιασμένες ανάσες των δουλευτών της γης, τα τραγούδια των ψαράδων, τα ερωτικά σκιρτήματα, το χτύπημα της καμπάναςτου εσπερινού.<br />
«Οι λόφοι συνετοί<br />
το μειδίασμα του δειλινού <br />
γλυκό τριαντάφυλλο στην καρδιά.<br />
Βάδισμα νωχελικό στην άκρη της θάλασσας.<br />
Οι ήχοι είναι της σιωπής».<br />
(Λήμνια καλά)<br />
Η ποίηση του Ι.Ψ. έχει προσωπικό στίγμα και είναι αρκετά πρωτότυπη. Αντλεί από το μακρυνό παρελθόν εποχές, ψάχνει στην επιφάνεια των αρχαίων μαρμάρων τα σημάδια της ακμής των προγόνων, ταξιδεύει στους μύθους και παραμένει επίμονα στον εσωτερικό τους χρόνο, περιορίζοντας όταν πρέπει, κατά το δυνατόν, τη σύγχρονη εξωτερική «μόλυνσή» τους, ενώ βγαίνει από το χρόνο αυτόν τον παλαιϊκό, για να εισδύσει σε χρόνους τωρινούς, μόνο όταν καταλαβαίνει ότι τα πρόσωπα και τα τοπία είναι αυτά που δεν θα απαξιώσουν το ταξίδι του. Ανακυκλώνει εποχές και μορφές και ο ίδιος στέκεται στωικός παρατηρητής, ήσυχος, με επίγνωση ότι υπάρχει διεύθυνση των πάντων, παρατηρώντας τις ανθρωπολογικές συνέπειες και προεκτάσεις, αφήνοντας τα πρόσωπα και τα τοπία, τις μορφές και τα ερείπια να μιλήσουν την σαγηνευτική και εκστασιακή ακατάληπτη για τους πολλούς γλώσσα τους. Ιχνηλατεί το παρελθόν αργά και μεθοδικά. Ξεφλουδίζει σαν αρχαιολόγος τα μυστικά στρώματα της αρχαίας ζωής, για να την επανασυνδέσει όταν θέλει με την αμεσότητα των οικείων προσώπων, των οικείων πραγμάτων. <br />
Τα ποιήματά του έχουν υποβληθεί σε εξαντλητική βάσανο (χρόνια και χρόνια τα δούλευε). Ο λυρισμός ξεχειλίζει από την αμεσότητα των συναισθημάτων, την ειλικρίνεια, την εξομολογητική διάθεση. Και ενώ τα ποιήματα είναι πύρινα σαν την Ηφαιστιακή φλόγα, δίνεται η εντύπωση ότι ο ποιητής έχει την σιγαλότητα ενός σοφού. Μερικές φορές με την πυκνότητα του στίχου, τείνει στο απόλυτο σημείο σιγής, αυτό που θα ήταν παράδοξο μεν, αλλά ιδεατό για ένα μεγάλο ποιητή. Μου θυμίζει τον ζωγράφο Χουάν Μιρό, που όταν γέρασε, ώριμος πια ζωγραφικά, ζωγράφιζε τραβώντας μια οριζόντια γραμμή. Ο Ι.Ψ. είναι αναμφίβολα ένας μάγος, μόνο που δεν ξέρω σε ποιούς πιάνουν τα μάγια του, και πόσοι από τους τυφλωμένους νεοέλληνες και δυστυχώς και νεολημνιούς τα εμπιστεύονται αυτά τα μάγια. Όμως ο Ι.Ψ. δεν ασπάζεται την απαισιοδοξία μας. Και καλά κάνει.<br />
«Τελείωσε ο αιώνας της πίκρας και της φυγής.<br />
Θα ξαναρχίσει πάλι η καλλιέργεια του βαμβακιού<br />
και θα ξαπλώνουμε τα μεσημέρια ανάμεσα στους ήλιους.<br />
Θα γεννηθούν κορίτσια με κατατομές σειρήνων<br />
και τα στρατόπεδα θα γίνουν θερινά σινεμά.<br />
Όλες οι εκκλησιές θα έχουν ιερείς και οι μάντρες<br />
θα γίνουν θεραπευτήρια για τους κουρασμένους.<br />
Αυτή η γη η θηλυκιά ταπεινά θα δεχθεί<br />
τους παλινοστούντες».<br />
(Περίοδος λευκή ή μετά την ιώδη).<br />
Η Λήμνος δεν έχει βγάλει πολλούς ανθρώπους των γραμμάτων, συγγραφείς, ποιητές. Τώρα τελευταία, δειλά δειλά, όλο και παρουσιάζονται. Η αξία τους θα φανεί στο μέλλον. Όμως από τώρα μπορούμε να πούμε ότι έχει βγάλει ένα μεγάλο ποιητή. Τον Ιωάννη Ψάρρα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΤΣΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ</strong><br />
<br />
<strong>Σχεδόν χαλάσματα </strong>(Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuL1lkqytEP5Q90aBD-nG_xNZ11UwgFMtDiAvD7hnSpvDuP8tiENtd1sBLZHuPhBrkUKsh2o7mv_aP_x-Rp7JG-EpL7Gf7o88Hijt-jBiIxLqmEsFDTuuT33YAdN8NBlS9K0MUIsj5ioU/s1600-h/Scan10276.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 271px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuL1lkqytEP5Q90aBD-nG_xNZ11UwgFMtDiAvD7hnSpvDuP8tiENtd1sBLZHuPhBrkUKsh2o7mv_aP_x-Rp7JG-EpL7Gf7o88Hijt-jBiIxLqmEsFDTuuT33YAdN8NBlS9K0MUIsj5ioU/s400/Scan10276.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420068387699687906" /></a><br />
Ξεκουνήθηκαν οι πέτρες, χάσκουν τα παραθύρια, έπεσαν τα κεραμίδια. Τελευταία πέτρινα οχυρά, στερνά όνειρα. Όμως δείτε την τέχνη τη μεγάλη στο σοφέλιασμα της πέτρας, δείτε τις γωνιές. Δεν έχει χρείαν χλιδής η ποίηση. Ένα χάλασμα στην Ατσική. <br />
<br />
<br />
<strong>Ένα σκιάχτρο.</strong> (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhajAX0u2GSBVaxoBit6siswza1jaVtMJTKH2SVt0att52K3s2o8hRbRKmjcWWeohUCEEUawz9qVHc7SSuemash296VKKNt3782bKDJBYhNxZ3Ixr-PkE6onGRUNUpr3AZjRfgU3-4yJU4/s1600-h/Scan10461.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 272px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhajAX0u2GSBVaxoBit6siswza1jaVtMJTKH2SVt0att52K3s2o8hRbRKmjcWWeohUCEEUawz9qVHc7SSuemash296VKKNt3782bKDJBYhNxZ3Ixr-PkE6onGRUNUpr3AZjRfgU3-4yJU4/s400/Scan10461.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420074309899336962" /></a><br />
Ο τρομερός φρουρός με την καρδιά από άχυρο, τις καλαμένιες σάρισες και τις πλαστικές ασπίδες. Μάνα του η Μορμώ η φοβερή κι αυτός πιστός φύλακας του ανθρώπινου μόχθου, ανεμίζοντας στον αέρα την παρδαλή στολή του. Φόβητρο για τα αγριοπούλια, αλλά καμιά φορά θλιβερός φασουλής, που δέχεται αδιαμαρτύρητα το κουτσούλισμά τους. Κάπως έτσι δεν γίνεται και στην κοινωνία των ανθρώπων;<br />
<br />
<br />
<strong>Το νέο δημαρχείο της Ατσικής.</strong> (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4V2gopgW35Gh9eZaePz8c9LRUQPkuZDbZjztZ7KqEPkljRAaunExMw0veZ1OGE4fE07a0iktTsATf-mv3vYpLMtof6Ab4ecY3qTeqhm9TccEP6vUli1gQ0F69AhF7ixqX2x2U1E8bREc/s1600-h/Scan10457.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4V2gopgW35Gh9eZaePz8c9LRUQPkuZDbZjztZ7KqEPkljRAaunExMw0veZ1OGE4fE07a0iktTsATf-mv3vYpLMtof6Ab4ecY3qTeqhm9TccEP6vUli1gQ0F69AhF7ixqX2x2U1E8bREc/s400/Scan10457.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420073544175040914" /></a><br />
Το υπό ανέγερση. Σχεδόν έτοιμο. Ομορφο σαν νύφη του παλιού καιρού. Με σχέδιο αντιγραμμένο από τα παλιά αρχοντικά του Ρωμαίικου γιαλού της Μύρινας, κι ας στα σπλάγχνα του πρόκειται να φιλοξενεί κομπιούτερς. Ας είναι καλότυχο, κι ας εμπνεύσει σοφές αποφάσεις.<br />
<br />
<br />
<strong>Το παλιό υδραγωγείο της Ατσικής.</strong> (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCV5sEgMakTlSK_4sQ2AyNhQLVBAVsz85gjAAZiuPHIku_GVDiP5fMkHY-zW25TK8F1K8NuVQsC7EsKzpVZcI8Lw00Pbsls3Rm5nVMnSbfh_7cAQ8Vs0B8tF7Gc-YAWsh-MHJqMBP-mko/s1600-h/Scan10472.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCV5sEgMakTlSK_4sQ2AyNhQLVBAVsz85gjAAZiuPHIku_GVDiP5fMkHY-zW25TK8F1K8NuVQsC7EsKzpVZcI8Lw00Pbsls3Rm5nVMnSbfh_7cAQ8Vs0B8tF7Gc-YAWsh-MHJqMBP-mko/s400/Scan10472.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420075149063472658" /></a><br />
Δίπλα στον Αγιογιώργη. Μέρος του περιβόλου του. Μικρό, λιτό, σχεδόν άφαντο. Όποιος δεν το ξέρει δεν το παίρνει χαμπάρι. Ευτυχώς που δεν το κατεδάφισαν. Αυτό που δρόσισε τους δίκαιους αγώνες των πατεράδων και των παπούδων. Οικοδομημένο από την ευλογία της ύπαρξης. Τόπος δροσιάς δίπλα στον τόπο της προσευχής. Η θεία υγρότητα με το κλειστό της παράθυρο.<br />
<br />
<br />
<strong>Ενα πηγάδι στην Αγιακατερίνη.</strong> (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1PliWi82md0HafUvJ5yC7EaCdUgFto5jwNIpiPdJ_UnAEo_-_vWNCECahZY-iwzxuxaCpp-rfD7RPjG-u2_9XI0k_x64qVJ1Vvxraju6XUdyvsdywRz2ipKBOmJQ1pAcID9TLS4rG0c8/s1600-h/Scan10505.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1PliWi82md0HafUvJ5yC7EaCdUgFto5jwNIpiPdJ_UnAEo_-_vWNCECahZY-iwzxuxaCpp-rfD7RPjG-u2_9XI0k_x64qVJ1Vvxraju6XUdyvsdywRz2ipKBOmJQ1pAcID9TLS4rG0c8/s400/Scan10505.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420077569709434418" /></a><br />
Από τα πολλά. Τα ωραία. Τα πετρόχτιστα. Τα μερακλίδικα. Τι κι αν το έζωσαν τα ξερόχορτα. Τι κι αν αντί τα σπειρωτά όμορφα μαρκούτσια των βενζινομηχανών, τώρα δέχεται στα σπλάγχνα του τις άσχημες πλαστικές μαυροσωλήνες των ηλεκτρομηχανών. Η παλιά η δόξα φαίνεται από την αρχοντική σιδερένια σωλήνα Μπάουερ που χρησιμεύει πια σαν δέτης κι από την πέτρινη γούρνα παραδίπλα. Το σπαθί και τα παράσημα του στρατηγού πουλήθηκαν στον παλιατζή. Όποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει. <br />
<br />
<br />
<strong>Τα γουρουνάκια.</strong> (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5xSXfFeoKneZlLMb28E6eCft6IJuIF0mcP9GE8AtuVtGXvdPaD0v_-W-Qn7tNcysD4LLL0Fp2qSCgKqVjtbTapssBwJSGQL9UomXHSsB2PGVjtqLzRtiVsxzwVk9tzyVG8aiC2WxMMU8/s1600-h/Scan10455.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5xSXfFeoKneZlLMb28E6eCft6IJuIF0mcP9GE8AtuVtGXvdPaD0v_-W-Qn7tNcysD4LLL0Fp2qSCgKqVjtbTapssBwJSGQL9UomXHSsB2PGVjtqLzRtiVsxzwVk9tzyVG8aiC2WxMMU8/s400/Scan10455.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420072923583254898" /></a><br />
Στην αγκαλιά της μάνας τους. Η απόλυτη ευτυχία. Σας χαρίζουν όλα τα πλούτη του κόσμου και όλα τα καλά. Η ζωή παρελαύνει με όρθιες όλες της τις παντιέρες. Κάθε σταγόνα γάλα φέρνει το αναρίγισμα ενός κρυφού κυκλώνα. Σσσσσ. Σιγά να μη χαθεί η μυσταγωγία. Από τη φάρμα του Γιώργου Μαυρουδή. <br />
<br />
<br />
<strong>Το καμπαναριό του Καρπασίου.</strong> (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgiUE_hU3n8H_8q8Dt-atUAA1A06c_2jlG_uHUNWxhCDTAr2XX1KCYANjomtqounEfzEvj4Lc0XW9eyoaI0RBSsSJlng8pGxMnlxipV0W83U9t_pLmm6xfSGz959-Bj9BMXMn3H3TI4Ww/s1600-h/Scan10302.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 264px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgiUE_hU3n8H_8q8Dt-atUAA1A06c_2jlG_uHUNWxhCDTAr2XX1KCYANjomtqounEfzEvj4Lc0XW9eyoaI0RBSsSJlng8pGxMnlxipV0W83U9t_pLmm6xfSGz959-Bj9BMXMn3H3TI4Ww/s400/Scan10302.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420069007064271650" /></a><br />
Από την πόρτα του πέρασαν όλοι, δεκαετίες τώρα, γενιές και γενιές. Γάμοι, βαφτίσια θάνατοι. Κατέγραψε φόβους, λύπες, χαρές, ελπίδες. Έγινε σοφό. Πραεύς ηγήτωρ, επιβλητικός καλωσοριστής. Η μουσική δεν τελειώνει πουθενά.<br />
<br />
<br />
<strong>Το καμπαναριό του Βάρους.</strong> (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioKCD5pSCboNxMvaeo95FY26UiFJFWiQ3TRnrcGTbwdlKBI40oUFkRPlH-8r2XhwcMQV_nI_Z-Bt9gCWlqiDZJypJDUDK96PuEv_CGpKwv90pU0iwC_7rq8luJ_wgcd7oCU97tiDdtGLM/s1600-h/Scan10303.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 263px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioKCD5pSCboNxMvaeo95FY26UiFJFWiQ3TRnrcGTbwdlKBI40oUFkRPlH-8r2XhwcMQV_nI_Z-Bt9gCWlqiDZJypJDUDK96PuEv_CGpKwv90pU0iwC_7rq8luJ_wgcd7oCU97tiDdtGLM/s400/Scan10303.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420069639510594338" /></a><br />
Θέλησαν να φτιάξουν μια απλή κατασκευή, γιατί δεν είχαν τα μέσα. Κι έφτιαξαν ένα ποίημα. Γιατί η αρχιτεκτονική των αισθημάτων ερωτεύθηκε την απλότητα. Γιατί η αρχαία κυτταρική μνημοσύνη θέλησε να χαμογελάσει εδώ κι όχι αλλού. Γιατί η ομορφιά πάει όπου θέλει εκείνη κι όχι όπου θέλουμε εμείς. Μόνο να ελπίσουμε να μην το ρίξουν καμιά μέρα άσπλαχνα στο χώμα.<br />
<br />
<br />
<strong>Παράθυρα από ένα σπίτι στο Βάρος.</strong> (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD4QsS2js5P4M103Dgtqjnjd3tPkMzyUwWRZxHgwAYcLOJnv4-MvsyyWNqF7mQYBnbvZ9qj3KzkfE3Ic_pq-W9qMiJkcWpFRWrlilyeVdeatju6adbmgjNjDgXw9qZZaxIJdeDRyaEkgw/s1600-h/Scan10193.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 262px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD4QsS2js5P4M103Dgtqjnjd3tPkMzyUwWRZxHgwAYcLOJnv4-MvsyyWNqF7mQYBnbvZ9qj3KzkfE3Ic_pq-W9qMiJkcWpFRWrlilyeVdeatju6adbmgjNjDgXw9qZZaxIJdeDRyaEkgw/s400/Scan10193.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420065324474612674" /></a><br />
Με τους γρανίτες τους, τα ανάγλυφα σκαλίσματα, τα καφετιά «κανάτια» τους. Μετερίζι αντίστασης. Να πως αντικρούεται η έφοδος των βεβήλων. Μελλοντολόγοι, αριθμολόγοι, τεχνολόγοι, εδώ θα σπάσετε τις οθόνες σας. Εδώ είναι τόπος ιερός, δεν έχετε θέση καμιά. Εδώ είναι ο απρόσιτος για σας τόπος των ονείρων.<br />
<br />
<br />
<strong>Τα λιοντάρια του μαστρο Γιάννη</strong> (Φωτο. Σταύρος Τραγάρας)<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmewKm3mQCEeOt5Q9BcD0MkjgHZsa_Bk2suhAmUcR90H2Q014JTl0wyfVVVPad25Q9WTctmFksjIn1368xVB2cERVbQOAjx4OlqHOlAAcCMttFNsO1kdTMp677bFfw5rrqxT_RvGCncDw/s1600-h/Scan10454.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmewKm3mQCEeOt5Q9BcD0MkjgHZsa_Bk2suhAmUcR90H2Q014JTl0wyfVVVPad25Q9WTctmFksjIn1368xVB2cERVbQOAjx4OlqHOlAAcCMttFNsO1kdTMp677bFfw5rrqxT_RvGCncDw/s400/Scan10454.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420072178315346514" /></a><br />
Το σήμα κατατεθέν του μεγάλου μαρμαρογλύπτη μαστρο Γιάννη Φωτιάδη, που οι παλαιότεροι τον πρόλαβαν. Είχε το σπίτι του και το εργαστήριό του εκεί που είναι τώρα η Αστυνομία της Ατσικής. Λιονταρόμορφες κεφαλές, φύλακες αρχοντικών, για να ξορκίζουν το κακό. Εδώ, μνημείο περιζωσμένο από τους ψημένους κεραμοπλίνθους σε αγκάλη και σ’ αγκάλιασμα γεηρό, χοϊκό. Αλύγιστη μορφή γρανιτένια του μυστηρίου. Για ν’ αποδιώχνει το κακό, αλλά να μη ξεγελά κανέναν. Από ένα σπίτι στην Ατσική. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>…..ΤΩΝ ΑΠΟΓΕΝΟΜΕΝΩΝ</strong><br />
<br />
«Ίντά’ χετε γυρού γυρού<br />
κι είναι βαριά η καρδιά σας<br />
δεν τρώτε και δεν πίνετε<br />
και δε χαροκοπάτε…»<br />
<br />
<strong>Γιώργος Μουστάκας.</strong> Έσβησε ο λεβεντάνθρωπος Γιώργος. Ο αγαθός γίγαντας. Το καλοκαίρι ο Νίκος Κοτσιναδέλλης μας έλεγε τι καλός ποδοσφαιριστής είναι ο κουνιάδος του ο Τζωρτζ, χρησιμοποιώντας ενεστώτα χρόνο. Άνθρωπος ήσυχος, καλοκάγαθος, ταπεινός. Με χιούμορ έξυπνο, με εγκαρτέρηση βουνού, με όψη γαληνιαία. Όμως «έξω του κόσμου το αποθανόν ου πίπτει» όπως έλεγε και ο Μάρκος Αυρήλιος. Στην οικογένειά του θερμά συλλυπητήρια.<br />
<br />
<strong>Γιασεμή Ανδριώτη.</strong> Έφυγε η καλή γειτόνισσα, η κυρά Γιασεμή, για πάντα. Μερικούς ανθρώπους δεν μπορείς να τους σκεφτείς απόντες πια, παρ’ όλο που τα είχαν τα χρονάκια τους. Ενας τέτοιος άνθρωπος ήταν η Γιασεμή, το καλό στοιχειό, ο καλός άγγελος του Μηχανέ Μπουγάζ. Με έμφυτη καλοσύνη, με ευγένεια ψυχής, με λεπτότητα τρόπων. Είναι συνδεδεμένη μέσα στο μυαλό μας με τις γλυκύτερες παιδικές αναμνήσεις, αφού σαν παιδιά, προμηθευόμαστε από το μπακάλικο που είχε, καραμέλες, σοκολάτες και όλα εκείνα που για τα παιδιά είναι τα πολυτιμότερα πράγματα. Είχε πάντα ένα ανυπόκριτο χαμόγελο στα χείλη, «σαν από περίσσευμα της καρδιάς», κατά τη φράση του Καζαντζάκη. Καλό σου ταξίδι θεία Γιασεμή. Στους γυιους της Ντίνο και Αντώνη και σε όλους τους συγγενείς της, θερμά συλλυπητήρια. <br />
<br />
<strong>Ελένη Οικονόμου.</strong> Έπεσε αιφνιδίως στον ύπνο τον ανείρευτο η γεμάτη όνειρα και ζωή Ελένη Οικονόμου. Αν η ζωή είχε όνομα θα την έλεγαν Ελένη. Ηταν ευλογημένη από τον έρωτα και τη χαρά. Γεμάτη φινέτσα και λεπτότητα. Στο χορό των Ατσικιωτών ήθελε μετά μανίας να χορέψει βαλς και κάπως θύμωσε που το πρόγραμμα δεν περιελάμβανε τέτοιο χορό. Ήταν ντόμπρος και ευθύς άνθρωπος. Τελευταία σαν να διαισθανόταν το τέλος της, το πάθος της για τη ζωή ξεπερνούσε τις ίδιες της τις δυνάμεις. Προσπαθούσε να ξεπεράσει τον εαυτό της. Της ταιριάζει απόλυτα η φράση του Καζαντζάκη «Ελένη θα πει να πολεμάς για την Ελένη». Στον σύζυγό της Απόστολο, ο οποίος είναι και αντιπρόεδρος του Συλλόγου μας και ο οποίος τη στήριξε σε όλη του τη ζωή, στην κόρη της και σε όλους τους συγγενείς της, θερμά συλλυπητήρια. <br />
<br />
<strong>Παναγιώτης Τσεπέλιας.</strong> Οταν έρχεται στο νου ο Παναγιώτης, γίνεται συνειρμός με το βιολί που έπαιζε, με το πράσινο τρακτέρ “JOHN DEER”, που οδηγούσε στα νιάτα του και που εμείς σαν παιδιά το λέγαμε «Τσοντήρ» και με το μαξιλαράκι που κουβαλούσε πάντα μαζί του στην πλατεία τα τελευταία χρόνια. Η προσωποποίηση της αγαθότητας, χωρατατζής, φιλοσοφημένος, σιγανός. Έπινε το ουζάκι του αμίλητος, χαμογελώντας κάτω από τα μουστάκια του. Η πλατεία της Ατσικής θα χάσει την πιο χαρακτηριστική φιγούρα της και η Ατσική θα χάσει τον καλύτερο και πιο ανιδιοτελή άνθρωπό της. Αλλά εκεί στα δώματα του Άδη, δεν μπορεί παρά να έχει μια πλατεία σαν της Ατσικής, ένα καφενείο σαν της Βιργινίας και ένα μαξιλαράκι σαν αυτό που κουβαλούσε μαζί του για να κάτσει. Βάλε ακόμα δυο τρία πραγματάκια, τίποτα άλλο δεν θέλει ο Παναγιώτης για να είναι ευτυχισμένος. Ώρα καλή Παναγιώτη. Στα παιδιά του και σε όλους τους συγγενείς του, θερμά συλλυπητήρια.<br />
<br />
<strong>Σταύρος Καισάρειος.</strong> Τι να πει κανείς για ένα δεκαοχτάχρονο παιδί που έφυγε σε ένα φρικώδες τροχαίο ατύχημα. Καλύτερη η σιωπή. Μα δεν σωπαίνει τέτοια σιωπή. Ο πόνος πιο βαθύς απ’ το σύμπαν. Το σύγκρυο που αισθάνθηκαν όλοι στην είδηση την τρομερή, μέγα. Θερμά συλλυπητήρια στους γονείς και σ’ όλους τους συγγενείς. Να κάνουν κουράγιο.<br />
<br />
«Τρελός μονάχα ξυλοκόπος κόβει δέντρο<br />
που είν’ ο κορμός του μόλις χλωρό κι άγουρο φύτρο.<br />
Τρελός μονάχα θάνατος σκοτώνει ένα παιδί<br />
σβήνει μια αγάπη πριν απ’ τη γέννησή της,<br />
στεγνώνει δάκρυα πριν χυθούν ακόμα.<br />
Όσο πεθαίνουνε παιδιά, <br />
δεν μπορώ να συλλάβω το νόημα του θανάτου».<br />
(Μιγκέλ Οτέρο Σίλβα)<br />
<br />
<strong>Στέλιος Καζαντζίδης.</strong> <br />
Πανελλήνιος άρα και δικός μας. Ώρα καλή Στελάρα.<br />
«Είναι πικρό της θάλασσας παιδί μου το ψωμί<br />
είναι τα ξένα μαύρα και πικρά σα φυλακή<br />
δε θέλω να ξενητευθείς λεβέντικο κορμί (δις).<br />
Σφυρίζει τη νύχτα το μαύρο καράβι<br />
μια μάνα στον Άγιο κεράκι ανάβει<br />
στο πρώτο λιμάνι παιδί μου σα φτάσεις<br />
μια μάνα μονάχη ποτέ μη ξεχάσεις».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τρομακτικό τροχαίο ατύχημα στην Ατσική</strong><br />
<br />
Αφαιρέθηκε η ύλη. Μετά από τόσα χρόνια καλά είναι να μην ξύνονται πληγές... <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΔΩΡΕΕΣ</strong><br />
<br />
Ο Παντελής Αρχοντοβασίλης προσέφερε στον Σύλλογο Ατσικιωτών Λήμνου πενήντα χιλιάδες (50.000) δραχμές εις μνήμην του αδικοχαμένου αδελφού του Γιώργου, για να τα διαθέσει ο Σύλλογος όπως νομίζει. Τον ευχαριστούμε θερμά για την ευγενική του χειρονομία. <br />
<br />
Ο Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης κατά την χοροεσπερίδα που οργάνωσε ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ προσέφερε στην ομάδα εκατό χιλιάδες (100.000) δραχμές και την υπόσχεση ότι κάθε χρόνο θα προσφέρει αυτό το ποσόν. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ευχαριστεί θερμά.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>«ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»<br />
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1922 - Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ<br />
Οι Συνθήκες των Σεβρών και Λωζάνης<br />
<br />
Γράφει ο Αλέξανδρος Βενετόπουλος<br />
Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων </strong><br />
<br />
Εβδομήντα εννέα χρόνια από την εθνική καταστροφή του 1922 συμπληρώθηκαν το Σεπτέμβριο. Στη γη της Ιωνίας έπαψε να κυματίζει η γαλανόλευκος. Το όμορφο όνειρο που διέγραφε το πραγματικό σχήμα του με την υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών, έσβησε το Σεπτέμβριο του 1922 με τη Συνθήκη της Λωζάνης. Η συνθήκη που επεξέτεινε τα σύνορά μας ως εκεί περίπου που είχε ακμάσει για χιλιετηρίδες ο ελληνισμός, στη δική του γη, η συνθήκη των Σεβρών. Και η συνθήκη της Λωζάνης, η συνθήκη της ντροπής και της ταπείνωσης με την απώλεια των κερδισμένων.<br />
Στις 28 Αυγούστου 1920 υπεγράφη η συνθήκη των Σεβρών στο πλαίσιο των υπογραφεισών συνθηκών μετά τη λήξη του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου. Μεταξύ των νικητών Συμμάχων και της ηττημένης Τουρκίας στην πόλη Σεβρ της Γαλλίας. <br />
<br />
<em>Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπογράφει την συνθήκη των Σεβρών. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHODVLcwvvjLn68x8raiIWsSyqIVQD3y8Zoftll3eKDxvISqb3b4hv7UviN5pHpFxCRr6DFu0rgfWTOINVwML-CLhFcjTbaQGvqFaYczvVe3X_NgL8t9mpk0Ep3NqVzS6IgRawQYM8Q5Y/s1600-h/sinthiki+sevron.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 350px; height: 273px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHODVLcwvvjLn68x8raiIWsSyqIVQD3y8Zoftll3eKDxvISqb3b4hv7UviN5pHpFxCRr6DFu0rgfWTOINVwML-CLhFcjTbaQGvqFaYczvVe3X_NgL8t9mpk0Ep3NqVzS6IgRawQYM8Q5Y/s400/sinthiki+sevron.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427011493583031410" /></a><br />
<br />
Κατά τους όρους της συνθήκης και καθ’ όσα αφορούν την Ελλάδα, η Τουρκία υπεχρεούτο να εκχωρήσει στην Ελλάδα, που ήταν μεταξύ των νικητριών δυνάμεων, ολόκληρη την Ανατολική Θράκη πλην της περιοχής της Κωνσταντινούπολης, τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, και μετά πάροδον πενταετίας τις περιοχές της Σμύρνης και της Προύσσας. Στην Αγγλία ανεγνωρίζετο η προσάρτηση της Κύπρου, ενώ τα δωδεκάνησα και το Καστελλόριζο παρεχωρούντο στην Ιταλία. Η Τουρκία ανελάμβανε την υποχρέωση να παρέχει σε όλους τους υπηκόους της επικράτειάς της πλήρη προστασία ζωής και ελευθερίας, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής και θρησκείας. Η συνθήκη όμως των Σεβρών δεν επεκυρώθη γιατί αμέσως η Ιταλία και η Γαλλία, η πρώτη για πολιτικούς λόγους και η δεύτερη για οικονομικούς, αντέδρασαν και σιωπηρώς συναινούντων και των υπολοίπων «συμμάχων» μας, εδόθη καιρός στην Άγκυρα να πετύχει με την επιμονή της, την από τους συμμάχους αντικατάστασή της με τη συνθήκη της Λωζάνης, που υπεγράφη στις 24 Ιουλίου 1923. Η συνθήκη των Σεβρών παρ’ όλες τις αδυναμίες της ήταν ένα σημαντικό βήμα για την απελευθέρωση όλων των Ελλήνων, ιδιαίτερα με την παραχώρηση εδαφών ανηκόντων στην Ελλάδα. Ήταν ακόμα μια πράξη απονομής δικαιοσύνης, αφού είμαστε σύμμαχοι των νικητών και ο κύριος συντελεστής της δημιουργίας προϋποθέσεων για τη διάλυση της Τουρκικής αυτοκρατορίας. Πολλά κράτη απεσπάσθησαν από την επικυριαρχία της όπως Συρία, Παλαιστίνη, Μεσοποταμία, Αίγυπτος. Η Αρμενία και το Κουρδιστάν πήραν την ανεξαρτησία τους.<br />
<br />
<em>Η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών σε καρτ ποστάλ της εποχής.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs9UWm5JPgHOA_kiktxbBI1H6voAhvAA4xiaMV5tqi1moL3wd2SHG4ypfqAyyzlgVyqaTTaQ_3KbrlIEYLqImiEvB7jQ-ukp4j9h4TxrH8Y124BTTWgznTeUzsVdFihWgEUy74WVdg-BE/s1600-h/MEGALI+ELLADA.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 221px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs9UWm5JPgHOA_kiktxbBI1H6voAhvAA4xiaMV5tqi1moL3wd2SHG4ypfqAyyzlgVyqaTTaQ_3KbrlIEYLqImiEvB7jQ-ukp4j9h4TxrH8Y124BTTWgznTeUzsVdFihWgEUy74WVdg-BE/s400/MEGALI+ELLADA.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427013523976407058" /></a><br />
<br />
Δυστυχώς οι «σύμμαχοι» έδειξαν την αχαριστία τους. Η Ελλάδα από νικήτρια δύναμη εσύρθη στη Λωζάνη της Ελβετίας ως ηττημένη και υπεχρεώθη να υπογράψει μια ταπεινωτική γι’ αυτήν, συνθήκη. Η υπογραφή ήταν η ταφόπετρα των ελληνικών δικαίων. Η μη αναγραφή στη συνθήκη των Σεβρών της ευθύνης των Συμμάχων για την τήρηση των διαλαμβανομένων από την Τουρκία, υπήρξε το αδύνατο σημείο της. Η Ελλάδα έπρεπε συνεπώς για να διατηρήσει τα κεκτημένα της, να αναλάβει μόνη της να συμμορφώσει τον κινηματία Κεμάλ Ατατούρκ. Και η μοναδική λύση ήταν διά των όπλων. Ετσι διετάχθη η έναρξη των επιχειρήσεων. Η νικηφόρος όμως κατ’ αρχήν αποστολή, τελικώς απέτυχε, κυρίως λόγω της προδοσίας των φίλων και συμμάχων μας.<br />
Έχουν περάσει 79 χρόνια από τη μεγάλη καταστροφή του 1922. Την καταστροφή που ακολούθησε την απροσδόκητη φυγή του Ελληνικού Στρατού από τη Μικρά Ασία με την σφαγή και τον ξεριζωμό δύο εκατομμυρίων Ελλήνων από τους τόπους που έζησαν για χιλιάδες χρόνια. Ο Ελληνικός Στρατός, μια δύναμη 120.000 ανδρών, πενιχρώς εξοπλισμένος και πενιχρότερα σιτιζόμενος, αφού επί ένα έτος κατήγαγε λαμπρές νίκες σε διάφορα μέρη, ως το Σαγγάριο ποταμό, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Άγκυρα, υποχρεώθηκε να πάρει το δρόμο της ταπεινωτικής επιστροφής. Οι σύμμαχοί μας λαβόντες διάφορα ανταλλάγματα όπως τα πετρέλαια της Μοσούλης, απαρνήθηκαν την ηθική και τις υποχρεώσεις τους. Ο Ελληνικός Στρατός δεν ενικήθη, αλλά «απήργησε», θα πει ο αναμορφωτής του Νεοτουρκισμού Κεμάλ Ατατούρκ. Στην πραγματικότητα, ο στρατός αυτός ο αήττητος ως τότε, κατεπροδόθη.<br />
Στην πατρίδα εν τω μεταξύ, το σε βάρος του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου εκλογικό αποτέλεσμα της 1ης Νοεμβρίου 1920, απεμάκρυνε τον μεγάλο πολιτικό από το προσκήνιο. Αυτό υπήρξε και ο προάγγελος των δεινών που θα επακολουθούσαν. Η επαναφορά του βασιλέα Κωνσταντίνου με το δημοψήφισμα της 22ας Νοεμβρίου, που διενήργησε η νέα κυβέρνηση, ήταν καθοριστικό πλήγμα για την ελληνική υπόθεση. Οι σύμμαχοι, αντίθετοι προς την ιδέα της βασιλείας, είχαν διαμηνύσει για τη νέα δυσμενή κατάσταση που θα είχαν οι σχέσεις Ελλάδος - συμμάχων. Γιατί επομένως η νέα ελληνική κυβέρνηση επολιτεύθη κατά τρόπον που ήταν βέβαιον ότι θα έφερνε τουλάχιστον το στρατό σε δυσχερή θέση; Σωρεία τα αμαρτήματα….<br />
<br />
<em>Από τη συνθήκη της Λωζάνης.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdtwuO1_oHtmrS_jmKdPuopxO98qnE0d62WzRSwD-RXPRclcDDP-0DhMC4160MmGkkbBBkivWujCRkbIGexekwkzptbj1CtRGsoSaGcSgPShsAxdTgcQVTZ3jfebLw0Ou2jiLdE9nu13M/s1600-h/Lausanne+Treaty.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdtwuO1_oHtmrS_jmKdPuopxO98qnE0d62WzRSwD-RXPRclcDDP-0DhMC4160MmGkkbBBkivWujCRkbIGexekwkzptbj1CtRGsoSaGcSgPShsAxdTgcQVTZ3jfebLw0Ou2jiLdE9nu13M/s400/Lausanne+Treaty.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427014759382941810" /></a><br />
<br />
Επακολούθησαν τα γνωστά οδυνηρά γεγονότα της επιστροφής του στρατού, της καταστροφής της Σμύρνης και του ξεριζωμού του Ελληνισμού από τις προαιώνιες εστίες του. Τα χρόνια που πέρασαν ξεθώριασαν τις αναμνήσεις, άμβλυναν τον πόνο των ξεριζωμένων. Κι αν δεν ξαναζωντανεύουμε εμείς οι «κάποιοι», κάπου – κάπου τις μνήμες, κινδυνεύουμε να αποκόψουμε το έθνος από το λαμπρό παρελθόν του. Που οι καλές και οι κακές στιγμές του έχουν τόσα να μας διδάξουν.<br />
Η Τουρκική πολιτική προσπαθεί παραπλανητικά να εμφανίζεται με ένα δυτικά εξωραϊσμένο προφίλ, ενώ οι Τούρκοι πάντα παραμένουν γνήσιοι εκφραστές της Κεμαλικής ιδέας, που είναι ο εθνικισμός, ίδιος με τον οθωμανισμό, τον πανισλαμισμό, τον παντουρκισμό. Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά. Θεωρώντας το Αιγαίο ως σφαίρα του ισλάμ – Dar al Islam -, η οθωμανική αυτοκρατορία έφτιαξε το δικό της όραμα, προέβη στη δική της ιδεολογική αποτύπωση του ευρύτερου θαλάσσιου χώρου με κυριότερο εκφραστή του τον γνωστό πολεμιστή και κουρσάρο Piri Reis. Οι Τούρκοι διανοητές, όπως ο Namik Kemal, Ziya Pasa, Semseddin Adivar, Ziya Cokalp, Yakup Kadri κλπ, με το βλέμμα στραμμένο στο «Οθωμανικό μεγαλείο», έθεσαν τις παραμέτρους του νέου τουρκικού εθνικισμού. Πάνω σ’ αυτόν χαράσσεται πάντα η τουρκική εξωτερική πολιτική. Πάνω σ’ αυτόν και ο τούρκος ποιητής Iltez Veziroglu έγραψε το ποίημα με τίτλο «Αισχρέ Έλληνα», όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Γ. Μαγκριώτη «Ο επεκτατισμός στην τουρκική ποίηση».<br />
«Εν όσω είσαι ζωντανός αισχρέ Έλληνα<br />
το μίσος μου για σε, μα τον Αλλάχ δε με αφήνει<br />
κεφάλια χίλια νάκοβα, σα νάτανε σκυλί<br />
ο κάθε γκιαούρης, αχ! το μίσος μου δε σβήνει»<br />
Να γιατί οι νεοέλληνες που θρησκεύουν σε ένα θεό και μια πατρίδα την Ελλάδα, αδιαφορόντας για τους χαρακτηρισμούς που σε κάθε ευκαιρία προσάπτουν μερικοί επαμφοτερίζοντες, πρέπει «να μη ξεχνούν» και το σημαντικότερο «να μη σιωπούν». Για χάρη της νέας γενιάς μας, του κόσμου που έρχεται, του απληροφόρητου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΜΠΙΝ ΛΑΝΤΕΝ<br />
Ο νέος Ιουγούρθας της Αμερικανικής Ιστορίας<br />
<br />
Γράφει ο Χρήστος Τσούτσιος </strong><br />
Στην παρακμή κάθε παλαιού μεγάλου κράτους – αυτοκρατορίας, η ιστορία αναδεικνύει ρόλους ανθρώπων, των οποίων οι ίντριγκες και οι θηριώδεις συγκρούσεις των, δεν διαφέρουν από τις σημερινές, παρά ίσως μόνον στην τεχνική. Οι ρόλοι παραμένουν οι ίδιοι, τα ανθρώπινα πάθη τα ίδια. Στο θέατρο αυτό του παραλόγου διακρίνει κανείς τους ισχυρούς, τους αδύνατους, τους επωφελούμενους, τους δειλούς, τους προδότες, τους ήρωες, τους φονιάδες, κ.ο.κ.<br />
Μαζί με τα σημερινά αποτρόπαια γεγονότα της Αμερικής, τον Μπιν Λάντεν και τους Ταλιμπάν, σε ένδοτο χρόνο κατά παραλληλία ας ενθυμηθούμε τον Ιουγούρθα (Iugurtha), βασιλιά της Νουμιδίας της Αφρικής, γνωστό για την πανουργία του, ο οποίος με τη στρατηγική του ικανότητα «επολιτεύθη» προς τους Ρωμαίους ποικιλοτρόπως. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPcd9ERbHCH9UPun1-3Ox-mRekdVoZJWYHkznGfGxxWV7ZGHJdKXPik4m7QDKM7qiJamv5j5_BqIWAdCd8gz0aScZJw3OlqU1EmEJab4RLQHZzHthudxx2z2ks9pUNJQqTUW02TplJ25M/s1600-h/Scan10670.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 234px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPcd9ERbHCH9UPun1-3Ox-mRekdVoZJWYHkznGfGxxWV7ZGHJdKXPik4m7QDKM7qiJamv5j5_BqIWAdCd8gz0aScZJw3OlqU1EmEJab4RLQHZzHthudxx2z2ks9pUNJQqTUW02TplJ25M/s400/Scan10670.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420399895113612562" /></a><br />
<br />
Ο Ιουγούρθας «γνωρίστηκε» με τους Ρωμαίους και απέκτησε σχέσεις, πλουσιοπάροχα δώρα και ισχυρούς φίλους και έγινε το παιδί τους, μέσω του Σκιπίωνα του Αιμιλιανού βοηθώντας στην εκστρατεία στη Νουμιδία και την προσάρτησή της στους Ρωμαίους. Ο Ιουγούρθας διέβαλε δύο εξαδέλφους του πρίγκηπες, παιδιά του θείου του βασιλιά Μέκιψα και δωροδοκώντας Ρωμαίους αξιωματούχους έπεισε τη Σύγκλητο να διανεμηθεί το βασίλειο της Νουμιδίας στον ίδιο και στον ένα εξάδελφό του, αφού δολοφόνησε τον άλλον. Όταν η Ρώμη εκηρύχθη κατά του Ιουγούρθα, αυτός διέφθειρε με πολλά χρήματα τον αρχηγό της εναντίον του αποστολής Λεύκιο Οπίμιο, ο οποίος βέβαια «μετέβαλε γνώμη», τον υποστήριξε και του απένειμε το δυτικό και μεγαλύτερο τμήμα της Νουμιδίας (117 π.Χ.). Ο Ιουγούρθας εισέβαλε και στο βασίλειο του αδελφού του Αδέρβαλου και τον ανάγκασε να εγκλεισθεί στην πόλη Κίρτα. Κατήγγειλε στους Ρωμαίους ότι ο αδελφός του αποπειράθηκε να τον σκοτώσει. Κατόπιν ικεσιών του αδελφού του, στάλθηκε στην Αφρική από τη Ρώμη ο αυστηρός άνδρας Μάρκος Αυρήλιος Σκαύρος, ύπατος στρατηγός. Και αυτός με τη σειρά του δωροδοκήθηκε, ο Αδέρβαλος παραδοθείς φονεύθηκε και ο Ιουγούρθας έγινε κύριος όλης της Νουμιδίας. Για όλα αυτά εξανέστη ο δήμαρχος Γάιος Μέμιος, ο οποίος έπεισε τη Σύγκλητο να κηρύξει πόλεμο κατά του Ιουγούρθα. Ο αρχηγός της αποστολής Λεύκιος Καλπούρνιος, «πεισθείς δι’ αργυρίου πολλού» μετά από ανάξιες λόγου συμπλοκές, επέστρεψε στη Ρώμη και βεβαίωσε ότι ο Ιουγούρθας δήλωσε υποταγή. <br />
<br />
<em>Ο Ιουγούρθας</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm9TtGcCAgnnHRgTVQnBfoBVw6rKfY4C4N6Qp3MHXetmbZRQukUUvSqYwNdQBkhjweUWSzUgBy_C9fjspoWNngqYWFEGMblKj9l49qVpgaFzJ2JCxai95Lws6spw7rOWy4UQMgwCIiENM/s1600-h/jugurtha.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 130px; height: 134px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm9TtGcCAgnnHRgTVQnBfoBVw6rKfY4C4N6Qp3MHXetmbZRQukUUvSqYwNdQBkhjweUWSzUgBy_C9fjspoWNngqYWFEGMblKj9l49qVpgaFzJ2JCxai95Lws6spw7rOWy4UQMgwCIiENM/s400/jugurtha.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420693567272462690" /></a><br />
<br />
Όμως ο δήμαρχος Μέμιος απαίτησε από τον Ιουγούρθα να έλθει στη Ρώμη και να αποδείξει ενώπιον της Συγκλήτου την υποταγή του. Ο Ιουγούρθας ήλθε στη Ρώμη συνοδευόμενος από τον πραίτωρα Λεύκιο Κάσσιο. Ο Λεύκιος Κάσσιος που «τα είχε βρει» με τον Ιουγούρθα, όντας πρεσβύτερος όλων, επέβαλε στο Μέμιο να σιωπήσει, με συνέπεια ο Ιουγούρθας να βγει «ολοκάθαρος». Πολυθρύλητη είναι η ύβρις που εκτόξευσε εναντίον της Ρώμης φεύγοντας ατιμώρητος από αυτήν: <br />
«O URBEM VENALEM ET MATURE PERITURAM SI EMPTOREM INVENERIT»<br />
«Ω πόλις εξαγοραζομένη, ταχέως θα εξολοθρευθείς αν ευρεθεί ο αγοραστής σου»<br />
Το νέο αυτό σκάνδαλο προκάλεσε την αγανάκτηση του πλήθους και ο νέος ύπατος Σπούριος Ποστούμιος Αλβίνος υποστήριξε την ακύρωση της συνθήκης και πρότεινε να δοθεί το βασίλειο της Νουμιδίας στον Μασσάβα. Ο Μασσάβας όμως δολοφονήθηκε εν μια νυκτί από τον Ιουγούρθα και νέος πόλεμος κηρύχθηκε εναντίον του από τη Ρώμη, υπό τον στρατηγό ύπατο Αλβίνο (110 π.Χ.). Σε μάχη με τον Ιουγούρθα ο Αλβίνος απέτυχε οικτρά και αιχμαλωτίσθηκε. Οι Ρωμαίοι έστειλαν νέο πολέμαρχο, τον Λεύκιο Μέττελο με ύπατο τον Γάιο Μάριο (108 π.Χ.). Ο Ιουγούρθας πρότεινε στον Μέττελο 200.000 «λίτρας αργύρου», ελέφαντες και ιππικό, με όρο την ειρήνη. Ο Μέττελος απαίτησε την παράδοσή του και ο πόλεμος ξανάρχισε με νέο σύμμαχο του Ιουγούρθα τον πεθερό του βασιλιά της Μαυριτανίας, Βόκχο. Ο Ιουγούρθας ηττήθηκε, ενώ ο σύμμαχός του Βόκχος ήρθε σε συναλλαγή με τους Ρωμαίους και επρόδωσε τον Ιουγούρθα, παραδίδοντάς τον με δόλο, αιχμάλωτο. Ο Ιουγούρθας «αχθείς εις Ρώμην δέσμιος μετά των υιών του, με τον νικητήν Μάριον εις θριαμβευτικόν άρμα, ερρίφθη εις το Τουλλιανόν Δεσμωτήριον και εγκαταληφθείς, απέθανεν εξ ασιτίας».<br />
Φίλοι αναγώστες. Η ιστορία συνεχίζεται…και συνεχίζεται, το ίδιο σκηνικό, το ίδιο σενάριο, τα ίδια μαρτύρια των ανθρώπων. Τελικά, ουαί τοις ηττημένοις.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ<br />
<br />
<em>Νίκος Βλαχόπουλος.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJBvwenJ_4zr9Z8HG3qzKkpM4x6LHJO9BitW-Rzp94sNswAjzZwSO_XCE6hSHnjfEWdlQMkyYlITBpTjIlHWQ8aZnYzCQK0A0iDaCN9Rpnjgkl5k6IOGp_72rA5s_nRvj-yuO_eYESqPs/s1600-h/Scan10529.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJBvwenJ_4zr9Z8HG3qzKkpM4x6LHJO9BitW-Rzp94sNswAjzZwSO_XCE6hSHnjfEWdlQMkyYlITBpTjIlHWQ8aZnYzCQK0A0iDaCN9Rpnjgkl5k6IOGp_72rA5s_nRvj-yuO_eYESqPs/s400/Scan10529.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420401346503106226" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Νίκος Βλαχόπουλος<br />
<br />
Ερμολάια 2001</strong> <br />
Οι αθλητικές εκδηλώσεις των φετεινών Ερμολαϊων περιελάμβαναν τον καθιερωμένο πλέον ανώμαλο δρόμο παίδων και ανδρών από τον Άγιο Ερμόλαο στο γήπεδο της Ατσικής, καθώς και ποδοσφαιρικές συναντήσεις. Στον ανώμαλο δρόμο ανδρών πρώτος νικητής ήταν ο Ευαγγελίδης Δημοσθένης και δεύτερος ο Τράνταλος Δήμος. Στον αγώνα των παίδων πρώτος ο Κρίκης Φώτιος και δεύτερος ο δίδυμος αδελφός του Κρίκης Δημήτριος. Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες: Παραμονή του Αγίου Ερμολάου έγινε ο αγώνας μεταξύ Σαρδών και Κεραυνού Αγίου Δημητρίου. Νικητής ήταν ο Κεραυνός με 7-1. Ανήμερα του Αγίου Ερμολάου έπαιξαν ο Κεραυνός με τον ΗΡΑΚΛΗ Ατσικής. Νικητής και πάλι ο Κεραυνός με 5-2. Φάνηκε ότι ο Κεραυνός ήταν πιο έτοιμος, με επιθετικούς παίχτες πολύ καλούς. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ δοκίμαζε τη νέα ομάδα του, εν όψει της συμμετοχής του στο πρωτάθλημα Λέσβου, σαν πρωταθλητής Λήμνου. Πραγματικά δοκιμάστηκαν αρκετοί νέοι παίχτες, από τους οποίους μερικοί ήταν πολύ ταλαντούχοι.<br />
<br />
<em>Από τον αγώνα "ΗΡΑΚΛΗ -ΚΕΡΑΥΝΟΥ"</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKfQZMdpPu9fPhV0MIMmN8n0zvn-bYk9Hgh8sjtXCi-prvaQtbSYf4BxkN7VrFkk9cgsLFjf-SfCcjMzUjZyjC7T9wEeo54Y8bfmDAvEdNlEoQ4AlP5OIcs3_DWYJzPKYa8uscl6IxGq0/s1600-h/Scan10477.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKfQZMdpPu9fPhV0MIMmN8n0zvn-bYk9Hgh8sjtXCi-prvaQtbSYf4BxkN7VrFkk9cgsLFjf-SfCcjMzUjZyjC7T9wEeo54Y8bfmDAvEdNlEoQ4AlP5OIcs3_DWYJzPKYa8uscl6IxGq0/s400/Scan10477.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420075902202111634" /></a><br />
<br />
Τους αγώνες παρακολούθησε πλήθος κόσμου. Στους νικητές του ανωμάλου δρόμου και στη νικήτρια ομάδα του Κεραυνού απονεμήθηκαν μετάλλια και κύπελα που είχε αθλοθετήσει ο Δήμος Ατσικής, με την ευγενική χορηγεία του κ. Ηρακλή Ξύκη και του κ. Αγοραστού Λαβδαρά, ενώ στον πρωταθλητή Λήμνου ΗΡΑΚΛΗ απονεμήθηκε κύπελο και μετάλλια που είχε αθλοθετήσει ο Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου. Τα μετάλλια και τα κύπελα απένειμαν η περιφερειάρχης Β. Αιγαίου κ. Σκέμπερη, οι Στρατιωτικοί Διοικητές και ο Πρόεδρος Ατσικιωτών Λήμνου κ. Τραγάρας. Οι παίχτες του ΗΡΑΚΛΗ, πολύ ευχαριστήθηκαν τα μετάλλια, αφού το εξέλαβαν σαν μια ηθική επιβράβευσή τους για την κατάκτηση του πρωταθλήματος Λήμνου. Ο κόσμος χειροκρότησε τους νικητές.<br />
<br />
<em>Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου Σταύρος Τραγάρας, απονέμει μετάλλιο σε παίχτη του "ΗΡΑΚΛΗ".</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCKeS0cZefQHShE8xIjV6qHkyqjkHKPW3PgJeCBy10z0jZIFn-SPH85UkOUB0k8BcSIw3Q6S54KSbQqQUz1iHwH7zuZIOl8sLUjd_XKXFwziHrzjWDUTv9E3u7wBVlapMaH1VzUE0d6z8/s1600-h/Scan10641.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 312px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCKeS0cZefQHShE8xIjV6qHkyqjkHKPW3PgJeCBy10z0jZIFn-SPH85UkOUB0k8BcSIw3Q6S54KSbQqQUz1iHwH7zuZIOl8sLUjd_XKXFwziHrzjWDUTv9E3u7wBVlapMaH1VzUE0d6z8/s400/Scan10641.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423630543697222722" /></a><br />
<br />
<br />
<strong> Ο Ηρακλής μπροστά στην πρόκληση</strong> <br />
Στο πρωτάθλημα της Λέσβου θα αγωνίζεται φέτος η αγαπημένη μας ομάδα, το οποίο ήδη ξεκίνησε. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ στους τρεις αγώνες έχει φέρει μια νίκη, μια ισοπαλία και μια ήττα. Είμαι βέβαιος ότι θα πάει πολύ καλά στη συνέχεια και ότι θα κρατηθεί στην κατηγορία της Λέσβου.<br />
Το ντεζαβαντάζ του ΗΡΑΚΛΗ απέναντι στις ομάδες της Λέσβου είναι ότι πρέπει να ταξιδέψει για Λέσβο τόσες φορές όσες είναι οι ομάδες της Λέσβου, ενώ κάθε ομάδα της Λέσβου ταξιδεύει για Λήμνο μόνο μία φορά. Η ομάδα καταπονείται ταξιδεύοντας με το καράβι. Ένα παράδειγμα: Στον αγώνα της 22 Σεπτεμβρίου ημέρα Σάββατο, η ομάδα έφυγε από την Παρασκευή με το καράβι στη 1 η ώρα τη νύχτα, ταξίδευε τη νύχτα και έφτασε 7 η ώρα το πρωί εξουθενωμένη, δίνοντας αυθημερόν αγώνα. Φυσικό ήταν να ηττηθεί. Αυτό δεν είναι δικαιολογία, είναι μια πραγματικότητα. Αεροπορικώς είναι αδύνατον να ταξιδέψει λόγω των υπέρογκων εξόδων. Βέβαια οι αρμόδιοι κύριοι της Μυτιλήνης που μας θέλουν δήθεν στο πρωτάθλημά τους μόνο και μόνο για να μας πιάνουν τα μάτια δεν χρηματοδοτούν ανάλογα τον ΗΡΑΚΛΗ. Καλό θα ήταν να το σκεφτούν καλύτερα το θέμα βάζοντας λίγο το χέρι στην τσέπη. <br />
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ενισχύθηκε με νέους και καλούς παίχτες και θα μπορέσει να σταθεί άξιος εκπρόσωπος της Λήμνου, παρά τα οικονομικά προβλήματα. Ευχαριστούμε την ομάδα του Κοντιά Φιλοκτήτη, που μας έδωσε δυο παίχτες και την ομάδα της Μύρινας ΑΕΛ που μας έδωσε ένα παίχτη<br />
Εν αντιθέσει με τις άλλες ομάδες της Λήμνου που έκαναν τον ψόφιο κοριό. Πάντως όταν παίζει ο ΗΡΑΚΛΗΣ στη Λέσβο, οι Μυτιλινοί λένε ήρθε η Λήμνος να παίξει, δεν λένε ήρθε η Ατσική. Ο νοών νοείτω. Καλή επιτυχία στην ομάδα μας στο δύσκολο αυτό νέο πρωτάθλημα.<br />
Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα:<br />
ΗΡΑΚΛΗΣ – ΠΟΛΥΧΝΙΤΟΣ 2-1<br />
ΗΡΑΚΛΗΣ – ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ 0-0<br />
ΑΕΛ ΚΑΛΟΝΗΣ – ΗΡΑΚΛΗΣ 5-2<br />
<br />
<em>"ΚΕΡΑΥΝΟΣ" Αγίου Δημητρίου</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZItsSD_Ad-a2b-s3kKT67Tub9fSKZaxILQ_d7hx24WxUf7FrT-VUqZUFaNS7Y6YG-Pqc2eWsQjOqVvms5vkyGLoPpLJg_jhiCIVno-nqwVGnntkO0bdilYicsh0R36UQRP5aUpcjR8hI/s1600-h/Scan10251.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZItsSD_Ad-a2b-s3kKT67Tub9fSKZaxILQ_d7hx24WxUf7FrT-VUqZUFaNS7Y6YG-Pqc2eWsQjOqVvms5vkyGLoPpLJg_jhiCIVno-nqwVGnntkO0bdilYicsh0R36UQRP5aUpcjR8hI/s400/Scan10251.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420066442529083266" /></a><br />
<br />
<br />
<em>Ο νέος "ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ"</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAMb4aX-z78pxuEA-HEIu9O-JAASjZvHr_WFAUpyVaL5jeFb7PfRj01TCt6c67TL4FFBQUb9qgh9NWbYk__fWOW3v0EVD20PNJJS_bLfXXTk2Kk1ebHJSRGA5cdGILyJK2bPeDBIpvEm8/s1600-h/Scan10247.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAMb4aX-z78pxuEA-HEIu9O-JAASjZvHr_WFAUpyVaL5jeFb7PfRj01TCt6c67TL4FFBQUb9qgh9NWbYk__fWOW3v0EVD20PNJJS_bLfXXTk2Kk1ebHJSRGA5cdGILyJK2bPeDBIpvEm8/s400/Scan10247.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420067211547926306" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΛΗΜΝΙΑΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ<br />
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ</strong><br />
Για τον αδόκητο χαμό του εκλεκτού συμπατριώτη μας και μέλους της ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων (ΟΛΣΥ) ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΑΡ. ΑΝΔΡΟΜΑΛΟΥ εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος και σαν ελάχιστη ένδειξη τιμής στη μνήμη του, καταθέσαμε αντί στεφάνου, το ποσόν των πενήντα χιλιάδων (50.000) δραχμών στο Σωματείο <br />
«Ο ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ» – ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΛΗΜΝΟΥ.<br />
<br />
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ<br />
ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ ΑΡΙΣ Γ. ΚΟΥΝΕΝΙΔΗΣΣταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-60388717863622264522009-11-26T12:01:00.001-08:002011-03-07T07:51:10.777-08:00Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 8<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixng-UN8iRPjBw5MleSJWEyAAhCAuKY-Dlc-j-wyBaAqG1mv6_GcvNhdBpR_z0BdP2RTwPwRHkE6NqJr3XREvdnQDq2r8QZaRzXfMpKHu7R_qtIBHVE0YrzZJKcERXbuy-OzdPOJCWxEc/s1600-h/Scan10595.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 74px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixng-UN8iRPjBw5MleSJWEyAAhCAuKY-Dlc-j-wyBaAqG1mv6_GcvNhdBpR_z0BdP2RTwPwRHkE6NqJr3XREvdnQDq2r8QZaRzXfMpKHu7R_qtIBHVE0YrzZJKcERXbuy-OzdPOJCWxEc/s400/Scan10595.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420728285498331826" /></a><br />
<br />
<strong>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
<br />
ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ<br />
Έτος 2ο, Αρ. Φύλλου 8, Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2001 – Ιανουάριος 2002.<br />
<br />
Γραφεία: Νικηταρά 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412<br />
e-mail: ifonitisatsikis@hotmail.com </strong><br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τριμηνιαία έκδοση<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Εκδότης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Υπεύθυνος ύλης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Γραφικές τέχνες<br />
ΘΡΙΑΣΙΟ<br />
5576740-0977410968<br />
<br />
Συνδρομές<br />
Ετήσια εσωτερικού Ευρώ 6<br />
Ετήσια εξωτερικού <br />
$ ΗΠΑ 20<br />
$ Καναδά 20<br />
$ Αυστραλίας 20 </strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Λήμνος<br />
Είναι η βασιλόκοτα στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι<br />
και οι παρέες των παλληκαριών που αποθύουν<br />
στη γιορτή της αγίας δωρεάς το άπαντον<br />
μην και τους πιάσει ο ήσκιος.<br />
Σ.Τ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ</strong> <br />
Ολα τα κείμενα, που δεν έχουν υπογραφή, έχουν συνταχθεί από τον πρόεδρο του Συλλόγου Σταύρο Τραγάρα. Όλα τα κείμενα, που δημοσιεύονται, εγκρίνονται τελικώς από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Πρωτοφανής βαρυχειμωνιά με χιόνια στη Λήμνο</strong> <br />
<br />
Βαρύς χειμώνας με μεγάλες καταστροφές ενέσκηψε στις αρχές του Δεκέμβρη στη Λήμνο. Οι άνεμοι φύσηξαν μέχρι και 11 μποφώρ, ξεριζώνοντας δέντρα, σπάζοντας στύλους της ΔΕΗ και παίρνοντας σκεπές. Το χιόνι στρώθηκε παντού και στα ορεινά έφτασε μέχρι τέσσερα μέτρα στις απανωμιές των Σαρδών, Δάφνης, Κατάλακκου και άλλων ορεινών περιοχών, όπως η Βίγλα. Μέσα στα χωριά έφτασε ακόμα και τα δυο μέτρα. Οι συγκοινωνίες διακόπηκαν, η αλληλογραφία δεν επιδόθηκε, αυτοκίνητα ανατράπηκαν, ακόμα και λεωφορείο, ευτυχώς χωρίς θύματα. <br />
Στο Δήμο Ατσικής η κυκλοφορία σε όλη την έκταση αποκαταστάθηκε μέσα σε τρεις μέρες, αφού εργάστηκαν εντατικά τρεις μεγάλοι φορτωτές (Ζαϊμης Νίκος, Κατής Δημήτρης), ένα γκρέϊντερ του Δήμου, μια τσάπα καθαρίζοντας και ρίχνοντας αλάτι στους δρόμους. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF_dE2GFjZIYd1ntnweRH3pLRaNXqti9NsSxZ6ooDT7j1GF4YBzYhZwTDCB_Apn8__sieFDYKuJve2TQkITF8YDdBf7hCxz0MBh64JQr59H57XtKAboztqBJN6CsCjTA3QG8yK9jZtGv4/s1600-h/g46.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF_dE2GFjZIYd1ntnweRH3pLRaNXqti9NsSxZ6ooDT7j1GF4YBzYhZwTDCB_Apn8__sieFDYKuJve2TQkITF8YDdBf7hCxz0MBh64JQr59H57XtKAboztqBJN6CsCjTA3QG8yK9jZtGv4/s400/g46.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420701217691441442" /></a><br />
(Φωτ. Στράτος Ροσβάνης)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXiGJSMF088NLiSGSDZglLW69eF0Yl0PGGi90NgJpx0r18xpIg4CsafjwSgQxrJqvlA5_Mw7_DJBv1zelVoidG0pVcRYRFUjaGcDQOv9eyJg2l2XBaQeN2lpbLGvNNM2znWYa2KQkasO8/s1600-h/g47.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXiGJSMF088NLiSGSDZglLW69eF0Yl0PGGi90NgJpx0r18xpIg4CsafjwSgQxrJqvlA5_Mw7_DJBv1zelVoidG0pVcRYRFUjaGcDQOv9eyJg2l2XBaQeN2lpbLGvNNM2znWYa2KQkasO8/s400/g47.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420701665978103426" /></a><br />
(Φωτ. Στράτος Ροσβάνης)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijoa_OyDd3GR62UrQEyaqy-MjcBCpBKaPc8pV5-R1Z5IoKf7GhbKlx5EbIIpvo8hiWUmQqspzLpvkmbK2q915-rtx2o48B8tAYF3ACT5fB8u501rLuFoKFwun5J98ExVVNN1ftrKI-qD0/s1600-h/__2006~1.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijoa_OyDd3GR62UrQEyaqy-MjcBCpBKaPc8pV5-R1Z5IoKf7GhbKlx5EbIIpvo8hiWUmQqspzLpvkmbK2q915-rtx2o48B8tAYF3ACT5fB8u501rLuFoKFwun5J98ExVVNN1ftrKI-qD0/s400/__2006~1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420841668052133970" /></a><br />
(Φωτ από την easypedia .gr)<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ<br />
Ποιος κοροϊδεύει ποιον;</strong> <br />
Οι ενέργειες του Συλλόγου, για να επιδίδονται τα γράμματα στα σπίτια των δικαιούχων, είναι γνωστές. Υπενθυμίζουμε ότι στείλαμε επιστολές στους Υπουργούς Μεταφορών και Αιγαίου, στους βουλευτές του Νομού, στο Νομάρχη, στον Έπαρχο, κλπ. Οι απαντήσεις που πήραμε από τους υπεύθυνους των ΕΛΤΑ τότε, μετά από τις ενέργειες και όλων των ανωτέρω παραγόντων, έλεγαν ότι η διανομή στο Δήμο Ατσικής γίνεται κανονικά, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στις αγροτικές περιοχές, ότι μέχρι τότε δεν είχαν διατυπωθεί παράπονα και ότι ο οργανισμός βρισκόταν στο στάδιο της αναδιοργάνωσης και επαναξιολόγησης του δικτύου σε όλη τη χώρα και ότι θα εξέταζε όλα τα θέματα αυτής της μορφής. Ο τρόπος διανομής της αλληλογραφίας συνεχίστηκε ο ίδιος, «κανονικά» κατά τους υπεύθυνους, σαν να μας έλεγαν ότι μας «έγραφαν κανονικά». Δηλαδή καφενείο, κι όποιος δεν είναι στο καφενείο, καλά κρασά. <br />
Έπεσε όμως στα χέρια μας το παρακάτω έγγραφο της Περιφερειακής Υπηρεσίας Βορείου Αιγαίου, που απευθύνεται σε όλα τα ταχυδρομικά γραφεία της δικαιοδοσίας της, το οποίο λέγει ότι η αλληλογραφία πρέπει να διανέμεται στα σπίτια.<br />
ΚΑΙ ΕΡΩΤΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ: Αν πρέπει να διανέμεται η αλληλογραφία στα σπίτια γιατί έτσι προβλέπεται, γιατί λοιπόν δεν διανέμεται, αλλά ταλαιπωρούνται οι πολίτες; Ποιος υπεύθυνος μπορεί να μας απαντήσει; <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ<br />
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ<br />
<br />
<br />
Πληροφορίες Τηλ. 20249 Ημερ. 25-10-2001. Αριθ. Πρωτοκόλλου: 0013/6015/154.2<br />
Ε. Αγιασωτέλλης <br />
<br />
<br />
1. Ταχυδρομικά γραφεία δικαιοδοσίας μας.<br />
2. Ειδικές μονάδες παραγωγής Μυτιλήνης (Δ) και Χίου(Δ).<br />
<br />
ΘΕΜΑ: Αγροτική διανομή – Δρομολόγιο.<br />
<br />
Σας κάνουμε γνωστό οτι στο άρθρο 30 παράγρ. 1 των «ΟΔΗΓΙΩΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΕΡΓΟΥ ΔΙΑΝΟΜΕΩΝ ΣΤΙΣ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ» (κίτρινο βιβλιαράκι), με το οποίο πρέπει να είναι εφοδιασμένοι όλοι οι αγροτικοί διανομείς, προβλέπεται η διανομή της αλληλογραφίας να γίνεται σε προκαθορισμένα σημεία των χωριών και σε περίπτωση που δεν εμφανιστεί κάποιος παραλήπτης η αλληλογραφία του να προσκομίζεται στην κατοικία του.<br />
Στο σημείο λοιπόν αυτό εφιστούμε την προσοχή σας διότι γίνονται πολλά παράπονα ότι αφήνεται η αλληλογραφία σε διάφορα καταστήματα κτλ, ή επιδίδεται σε τρίτους χωρίς την έγγραφη εξουσιοδότηση των παραληπτών, πράγμα που απαγορεύεται ρητά από το ίδιο άρθρο παράγρ. 2. Επίσης το άρθρο 34 παράγρ. 1 αναφέρει ότι: «Ένα αντικείμενο θεωρείται ότι έχει διανεμηθεί όταν παραδοθεί στον παραλήπτη του, ή στα πρόσωπα που καθορίζουν οι διατάξεις των οδηγιών αυτών, ή ριφθεί στο γραμματοκιβώτιο του παραλήπτη».<br />
Τέλος παρακαλούμε να επιδώσετε, με υπογραφή, αντίγραφο του παρόντος σε όλους τους αγροτικούς διανομείς και σε κάθε περίπτωση στους αναπληρωτές τους. Παρακαλούμε για την πιστή εφαρμογή όλων των ανωτέρω. <br />
<br />
Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ<br />
<br />
<em>"Αρχαίος" ταχυδρόμος. Η τότε ταχυδρομική υπηρεσία φαίνεται πιο αποτελεσματική από τη σημερινή. </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpCu10k1kpTABaGTNUYbdfOnkLzLEmiR_bFT40XeooAHpxYhz31oM3OM68h4qst-M0foAtr5PkVJAhnOj-xTS0PcRO-_-9tLd-CYjeNizt0XOD2Wu50dMjokx1Hw_PNmu7qUdq6MfVYBs/s1600-h/tahydromos2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 100px; height: 123px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpCu10k1kpTABaGTNUYbdfOnkLzLEmiR_bFT40XeooAHpxYhz31oM3OM68h4qst-M0foAtr5PkVJAhnOj-xTS0PcRO-_-9tLd-CYjeNizt0XOD2Wu50dMjokx1Hw_PNmu7qUdq6MfVYBs/s400/tahydromos2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420878806638154226" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ «ΚΑΚΙΑΣ» ΤΗΣ ΧΑΣΙΑΣ <br />
Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ<br />
ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ</strong><br />
<br />
Σιις 13 Ιανουαρίου του 2002, στην ονομαστή ταβέρνα “Κάκιας” της Χασιάς ή Φυλής<br />
θα γίνει φέτος η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου Ατσικιωτών.<br />
<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
ΝΙΚΗΤΑΡΑ 21-23<br />
14342 ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ<br />
ΤΗΛ. 2531412<br />
<br />
Αθήνα 5/12/2001<br />
<br />
<br />
Αγαπητοί συμπατριώτες<br />
<br />
* Με μεγάλη χαρά επικοινωνούμε πάλι μαζί σας.<br />
<br />
* Σας ευχόμαστε καλές γιορτές και ευτυχισμένο το νέο έτος 2002.<br />
<br />
* Σας ανακοινώνουμε ότι η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου θα γίνει στην περίφημη ταβέρνα «Κάκιας» της Χασιάς ή Φυλής στις 13 Ιανουαρίου 2002, ημέρα Κυριακή. Ώρα προσέλευσης 11 το πρωί περίπου. Αποφασίσαμε να αλλάξουμε εφέτος, γιατί οι αίθουσες των ξενοδοχείων της Ομόνοιας δεν μας χωρούσαν πλέον. <br />
<br />
* Η ταβέρνα «Κάκιας» είναι λίγο έξω από το χωριό Φυλή ή Χασιά, πάνω στον κεντρικό δρόμο (Οδός Φυλής) στο δεξί σας χέρι. Στη Φυλή ή Χασιά πηγαίνει κανείς παίρνοντας την οδό Φυλής από όποιο σημείο τον βολεύει και προχωρώντας ίσια φτάνει στο χωριό και μετά από μικρή διαδρομή βγαίνει κατευθείαν στην ταβέρνα. Όποιος θέλει να πάρει λεωφορείο της γραμμής, μπορεί να το πάρει από την πλατεία Βάθης, οδός Σουρμελή. Τα λεωφορεία γράφουν επάνω «ΦΥΛΗ». Το τηλέφωνο της ταβέρνας: 2411734. Το τηλέφωνο του Συλλόγου: 2531412.<br />
<br />
* Σας προσκαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση. Είναι ευκαιρία να συναντηθούμε, να δούμε παλιούς φίλους και γνωστούς και να θυμηθούμε τα παλιά, τις ρίζες μας. Θα πιούμε και κανένα ποτηράκι για το καλό του καινούργιου χρόνου και θα δοκιμάσουμε τα μεζεδάκια του «Κάκια» που έχει τη χαρά να σας προσφέρει ο Σύλλογος. Η ταβέρνα είναι πολύ ωραία, έχει τζάκι και βρίσκεται μέσα στο δάσος. Συνδυάστε μια ωραία κοντινή εκδρομή με τη συνάντηση αγαπημένων συμπατριωτών.<br />
<br />
Με πατριωτικούς και αδελφικούς χαιρετισμούς<br />
<br />
Ο Πρόεδρος Ο Γ. Γραμματέας <br />
<br />
Σ. ΤΡΑΓΑΡΑΣ Χ. ΜΑΝΩΛΟΥΚΟΣ<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ<br />
<br />
Τα παιδιά των χωραφιών</strong><br />
<br />
Σας γνωρίζω μέσα στο τρόλεϊ<br />
καθώς ο πρωινός ήλιος χτυπά στα μαλλιά σας<br />
απ’ τα στάχια που προβάλλουν<br />
κρυφά – κρυφά.<br />
<br />
Σας γνωρίζω στο δρόμο<br />
απ’ τις μεγάλες δρασκελιές σας<br />
πάνω απ’ τα ρυάκια<br />
του κάμπου σας.<br />
<br />
Σας γνωρίζω στο γραφείο<br />
καθώς ανασηκώνετε το ρουθούνι σας<br />
να οσφρανθείτε το απύρι απ’ τα ηφαίστεια<br />
των κρασοβάρελων.<br />
<br />
Σας γνωρίζω στο γήπεδο<br />
σαν κάθεστε αμίλητοι <br />
και δυο ρόδια φυτρώνουν<br />
στα μάγουλά σας.<br />
<br />
Σας γνωρίζω απ’ το κούτελο το περήφανο<br />
και απ’ το συμβόλαιο της χειραψίας σας<br />
τα κρυστάλλινα ναι<br />
και τα κρυστάλλινα όχι.<br />
<br />
Σας γνωρίζω απ’ τους κήπους<br />
με τ’ ανθισμένα γαρύφαλλα<br />
που στολίζουν τα κύτταρά σας<br />
σαν χαμογελάτε την καλημέρα σας.<br />
<br />
Σας γνωρίζω απ’ το πυρό βλέμμα σας<br />
που βάφει κίτρινους τους κάμπους<br />
σαν κοιτάτε έξω απ’ το παράθυρο<br />
και καλοκαιριάζει ο κόσμος.<br />
<br />
Σας γνωρίζω ό,τι κι αν κάνετε<br />
σας γνωρίζω όπως και να κρυφτείτε<br />
σας γνωρίζω παιδιά των χωραφιών<br />
φίλοι και όμοιοί μου. <br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή του Σταύρου Τραγάρα «Λήμνος»<br />
<br />
<br />
<strong>Το άστρο του Σκορπιού</strong><br />
<br />
Ανατέλλει το άστρο του Σκορπιού<br />
Ο Σταυρός συγκλίνει προς το κέντρο του<br />
και αυτοπυρπολείται<br />
Δεν οφελούν οι προβλέψεις<br />
Οι καρδιές μας βίαιες απ’ τη θλίψη<br />
Σκληρές απ’ την οργή<br />
Το μίσος ας καεί με μίσος<br />
Η φωτιά με φωτιά<br />
Τελειώνει το ψεύδος του θεού<br />
Ο μύθος της αγάπης – αυτής που ντύθηκε<br />
συγκίνηση, με άχρωμα δάκρυα<br />
Η δύναμη του ξίφους, χωρίς το ρόδο<br />
Απαλύνει τον πόνο<br />
Το θέλγητρο ενός θανάτου<br />
Αγγίζει την αταραξία σου<br />
<br />
Κανείς δεν είναι αθώος<br />
<br />
Όταν χάνονται τα σώματα<br />
Δημιουργούνται κρατήρες<br />
Γεμίζουν στις πρώτες βροχές<br />
Με το ρίγος και το θυμό του τελευταίου ρόγχου<br />
«Θα ξανάρθω»<br />
«Ως μνήμη, ως σώμα, ως ιδέα»<br />
«Θα εκδικηθώ»<br />
και ξανάρχεται <br />
Και τελειωμό δεν έχει ο φόβος<br />
Είναι αστείο πια<br />
Αφήστε τους<br />
Αφήστε τους άντρες να κουραστούν από τις μάχες<br />
Και σεις γυναίκες μη τους κατευοδώνετε<br />
Χωρίστε τους, πείτε τους όχι<br />
«Όχι, δε σε θέλω εκεί<br />
θέλω το σώμα σου ζεστό, όχι το παγωμένο που θάρθει»<br />
Εγερθείτε, αλλά μην εξεγείρεστε<br />
Συμπάθεια είναι το αίσθημα για το ακατέργαστο ένστικτο<br />
Χάδι για να μερέψει<br />
Αφήστε τους άντρες να κουραστούν<br />
Ο Σκορπιός στο κέντρο του σταυρού<br />
Ούτε νερό έχει, ούτε γη<br />
Αμέτοχος, μη στέκεις<br />
Αλλά πέθανε στην ώρα σου<br />
29-9-2001<br />
<br />
Ιωάννης Ψάρρας<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ<br />
Χρόνια δοξασμένα</strong><br />
<br />
Ελα συνάδελφε να κάνουμε τσιγάρο<br />
να θυμηθούμε πάλι οι δυο μας τα παλιά<br />
τότε που πείνα αψηφούσαμε και χάρο<br />
με τ’ άγιο φυλαχτό της μάνας αγκαλιά.<br />
<br />
Να ξανανιώσουμε κι οι δυο σαν παλληκάρια<br />
στης Πίνδου να ξανανεβούμε τις κορφές<br />
πώς πολεμούν να μάθει ο κόσμος τα λιοντάρια<br />
πώς λιώνουν ξένες σιδερόφραχτες στρατιές.<br />
<br />
Στα μέρη εκείνα που ποτίσαμε με αίμα<br />
οι ιστορίες του πολέμου οι πικρές<br />
να ξαναγίνουν σαν τα χρόνια του σαράντα<br />
νίκες περίλαμπρες κι αξέχαστες χαρές.<br />
<br />
Στα μέρη εκείνα που ποτίσαμε με αίμα<br />
στο τεπελένι, Κορυτσά, στην Πρεμετή<br />
να αναστήσουμε ξανά το εικοσιένα<br />
έν’ άλλο θαύμα των Ελλήνων να γραφτεί.<br />
<br />
Έλα και άσε τους αφέντες τους μεγάλους<br />
που όσο κι αν ψήλωσαν φαντάζουνε μικροί<br />
αυτοί δεν έζησαν ποτέ σε κόσμους άλλους<br />
εκεί που για τιμή ριγούνε κι οι νεκροί.<br />
<br />
Και μη μου πεις πως πάνε πέρασαν τα χρόνια<br />
πιες καναδυό ποτήρια μπρούσικο κρασί<br />
ν’ ακούσεις τα μπουμπουνητά απ’ τα κανόνια<br />
να γίνεις νιος, να θυμηθείς ποιος ήσουνα εσύ. <br />
<br />
Αλέξανδρος Βενετόπουλος<br />
Αντιπρόεδρος Ο.Λ.ΣΥ<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Από τον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης, έτος 1924<br />
ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΖΩΗ<br />
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΗΤΟΥ<br />
ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΣ ΕΛΛΗΝΟΣ ΙΑΤΡΟΥ</strong><br />
Την προσοχήν και την κρίσιν των κορυφαίων της Ιταλικής επιστήμης επισύρουν αι δύο τελευταίαι ανακαλύψεις, της ινσουλίνης του Αμερικανού γιατρού και της αμυγδαλίνης του διαπρεπούς Έλληνος ιατρού κ. Κ. Φαρμακίδη, εκ Δωδεκανήσου.<br />
Αι τελευταίαι διαλέξεις αίτινες έλαβον χώρα εις την Ιατρικήν Ακαδημίαν του Πανεπιστημίου της Γενούης υπό των καθηγητών Maragliano και Λιβιεράτου αντικείμενον είχον τας δύο ταύτας ανακαλύψεις. Κατά τους καθηγητάς Maragliano και Λιβιεράτον η αμυγδαλίνη του Έλληνος καθηγητού (εκχύλισμα των αμυγδαλών), αφού έχει υποστεί τον επιστημονικόν έλεγχον και μακράν περίοδον δοκιμής, με απόδοσιν σπουδαιοτάτων αποτελεσμάτων δια τη θεραπείαν του διαβήτου, απολάβει σήμερον της πλήρους επιστημονικής επιδοκιμασίας.<br />
Η αμυγδαλίνη του Έλληνος καθηγητού, όχι μόνον αποδεικνύεται ότι έχει πλειοτέρας τας θεραπευτικάς ιδιότητας, αλλά έχει και το σημαντικόν πλεονέκτημα και το σπουδαιότερον προτέρημα, ότι ενώ αύτη χορηγείται δια του στόματος και άνευ των ελαχίστων διαταράξεων, απεναντίας η ινσουλίνη του Αμερικανού ιατρού χορηγείται μόνον δι’ενέσεων και δύναται να θέσει εις κίνδυνον την ζωήν του ασθενούς, εάν δε ληφθούν όλαι αι απαιτούμεναι προφυλάξεις.<br />
<br />
* Καημένη αμυγδαλίνη του…Έλληνος ιατρού, έχασες την ευκαιρία να θεραπεύεις τον διαβήτη.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsIqLrF_MGOi0RKo5tPpm-sFE-NF_A_t5aIPt89WdRG76Z5zW9nZHsMq3l5P8P9sERRegOEg49Xtl7QhaoBaxSGcrSM9YAw8pt32HwNMUUfhvgGMey12CbEiiOzMXHfjbQeXprtgEhQO8/s1600-h/9962-technology-health-home-remedies-constipation.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 350px; height: 350px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsIqLrF_MGOi0RKo5tPpm-sFE-NF_A_t5aIPt89WdRG76Z5zW9nZHsMq3l5P8P9sERRegOEg49Xtl7QhaoBaxSGcrSM9YAw8pt32HwNMUUfhvgGMey12CbEiiOzMXHfjbQeXprtgEhQO8/s400/9962-technology-health-home-remedies-constipation.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420854149280190770" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ο ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ΦΟΥΑΤ, ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΤΟΥ ΣΑΧΤΟΥΡΗ ΣΤΟ ΠΡΟΠΟΥΛΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΠΟΥΡΚΑ</strong><br />
<br />
Ο Απόστολος Οικονόμου, ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου μας και γεωπόνος, μου έδωσε ένα τόμο με όλα τα τεύχη του «Εθνικού Κήρυκα» της Νέας Υόρκης, του έτους 1924. Εκεί μέσα βρήκα το παρακάτω κείμενο, που συνδέεται θα δείτε πώς, με την Λήμνο και την Ατσική. Όλες τις σχετικές πληροφορίες μου τις έδωσε ο Απόστολος Οικονόμου.<br />
<br />
<strong>Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΦΟΥΑΤ<br />
ΕΓΚΩΜΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ</strong> <br />
<br />
<em>Ο σουλτάνος Φουάτ</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie319NqHkt4ZI6rvsCtcvUrIjJ_noIdTMYzwE_UALAShWHeoREesRAldsty9ek9_NCV485ph2cGmsYIZgWpmoFVchTbkGsmlwalWxcKbTQnDygpahgjqA4vlwCdmPmhX2Dd_OIvPmq8GM/s1600-h/DSC09055.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie319NqHkt4ZI6rvsCtcvUrIjJ_noIdTMYzwE_UALAShWHeoREesRAldsty9ek9_NCV485ph2cGmsYIZgWpmoFVchTbkGsmlwalWxcKbTQnDygpahgjqA4vlwCdmPmhX2Dd_OIvPmq8GM/s400/DSC09055.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421094042109815794" /></a><br />
<br />
Την 8ην Ιανουαρίου ο Σουλτάνος της Αιγύπτου Φουάτ εξεδήλωσε κατά τον εμφαντικώτερον τρόπον την εκτίμησίν του προς τους Έλληνας της Αιγύπτου. Ο εν Καϊρω πρεσβευτής της Ελλάδος κ. Αντώνιος Σακτούρης παρουσίασεν εις την Α. Μ. τον βασιλέα Φουάτ, εν τοις ανακτόροις Αβδίν, τον Σύμβουλον της εν Καϊρω πρεσβείας κ. Παρασκευόπουλον και τον εν Καϊρω γενικόν πρόξενον της Ελλάδος κ. Παπαδάκην. Ο Άναξ επεδαψίλευσεν εις τους επισκέπτας όλως εξαιρετικάς περιποιήσεις και εξέφρασεν μετ’ ευμενείας την χαράν Αυτού επί τη παρουσιάσει αμφοτέρων των συνοδευόντων τον εν Αιγύπτω Εθνικόν Αντιπρόσωπον. Ο Πρέσβης δραττόμενος είτα της ευκαιρίας ηυχαρίστησεν την Α. Μ. δια το θερμόν ενδιαφέρον, όπερ Αύτη και δια λόγων και δι’ έργων έδειξεν υπέρ της εν Αλεξανδρεία Ελληνικής Κοινότητος, επισκεφθείσα, ως είναι γνωστόν, πάντα τα εκπαιδευτήρια και φιλανθρωπικά ιδρύματα αυτής, δια την προοδευτικήν καθ’ όλου οργάνωσιν, εν τέλει δ’ ενισχύσασα ταύτα δι’ ηγεμονικών δωρεών……. Ο Πρέσβης κ. Σακτούρης ανήγγειλεν εις το Βασιλέα ότι η Κοινοτική Επιτροπή ανεκήρυξεν αυτόν Προστάτην της Κοινότητος, ως ελάχιστον φόρον της ευγνωμοσύνης της προς Άνακτα, του οποίου αι αλλεπάλληλοι γενναίαι υπέρ της Αλεξανδρινής Κοινότητος δωρεαί κρατούν εις βαθείαν συγκίνησιν ολόκληρον την Παροικίαν.<br />
Γιατί όμως εστιάσαμε σ’ αυτό το κομμάτι του «Εθνικού Κήρυκα»; Γιατί ο Αντώνιος Σακτούρης ή Σαχτούρης έχει σχέση με τη Λήμνο και με την Ατσική; Προσέξτε: Η γυναίκα του Σακτούρη, Όλγα Σακτούρη, ήταν το γένος Δημητριάδη και καταγόταν από τη Λήμνο. Ήταν κληρονόμος μεγάλης περιουσίας, από τους θείους της, οι οποίοι είχαν ρίζες στη Μύρινα και στο Κοντοπούλι. Μάλιστα ο ιερός ναός Αγίου Δημητρίου Κοντοπουλίου καθώς και το ένα Δημοτικό Σχολείο είναι δωρεά της οικογένειας Δημητριάδη. Αυτοί έκαναν μεγάλη περιουσία στην Αίγυπτο, όπου εγνώρισε και η Όλγα τον Αντώνιο Σακτούρη και παντρεύτηκαν. Δεν είχαν παιδιά. Ο Σακτούρης καταγόταν από την Ύδρα, από τη γενιά των ναυμάχων αγωνιστών του 21. Ήταν διπλωμάτης καριέρας και όταν παντρεύτηκε την Όλγα Δημητριάδη ήταν πρεσβευτής της Ελλάδας στην Αίγυπτο. Μαζί με τη γυναίκα του είχαν μια τεράστια έκταση, ολόκληρο χωριό, στην Αίγυπτο, που λεγόταν «Έσμπα Σαχτούρη» στην περιοχή Μενούφ.<br />
Είχαν μεγάλη κτηματική περιουσία στη Λήμνο, που ήταν προίκα της Όλγας Σακτούρη από τις θείες της. Ένα κτήμα βρίσκεται νοτίως του Προπουλίου, κοντά στα κτήματα του συχωρεμένου Κώστα Αχιλαδέλλη, στην Αγία Αικατερίνη, το περίφημο κτήμα Σαχτούρη ή «σαθήρ τ’ Σαχτούρ», που είναι κυρίως αμυγδαλεώνας. Ένα σπίτι στη Μύρινα, που το είχε αφήσει στο Δήμο Μύρινας με τον όρο να χρησιμοποιηθεί σαν βιβλιοθήκη με το όνομα «Όλγα Σακτούρη». Επίσης η Όλγα Σακτούρη είχε αφήσει ένα «ζευγάρι» ολόκληρο στη Μητρόπολη Λήμνου. Αυτά τα κτήματα βρίσκονται στη θέση Άγιος Νικόλαος, περιφέρεια Παναγιάς. Τα άφησε με τον όρο να νοικιάζονται και με τα έσοδα να προικοδοτούνται άπορα κορίτσια του Γυμνασίου Λήμνου. Επίσης άλλο κτήμα υπάρχει στο Λεύκο, περιφέρεια Κορνού – Μύρινας, το οποίο έχει μέσα και ακίνητο και βρίσκεται πάνω στο Δημόσιο δρόμο. Άγνωστο ποιος το κατέχει σήμερα.<br />
Το λεγόμενο «ζευγάρι του μπούρου» στο Θέμιστο, του συχωρεμένου Νίκου Ψυρούκη ή μπούρου, ανήκε στην οικογένεια Δημητριάδη, από την οποία το αγόρασε, ο μακαρίτης τώρα, Νίκος Ψυρούκης 1000 λίρες. Είχε έλθει από την Αμερική, είχε λεφτά και το αγόρασε. Μετά την αγορά ο Δημητριάδης το μετάνιωσε και έβαλε μεσολαβητή τον μητροπολίτη Στέφανο για να παρακαλέσει τον Ψυρούκη να του το ξαναπουλήσει και μάλιστα του έδινε τώρα 2000 λίρες. Ομως ο συγχωριανός μας Νίκος Ψυρούκης δεν δέχτηκε. Μάλιστα το παρατσούκλι «μπούρος» του το κόλλησαν από τους Δημητριάδηδες, τους οποίους παρονόμαζαν μπούρους ή σολογάνηδες. Τι ακριβώς σημαίνει μπούρος δεν γνωρίζομε. Σολογάνης ως γνωστόν στα Λημνιακά λέγεται ο πνευμονοπαθής, αυτός που δυσπνοεί, κυρίως όμως επιφυλάσσεται αυτός ο όρος για άρρωστα στους πνεύμονες ζώα. Τα κτήματα των Δημητριάδηδων λόγω του παρατσουκλιού τους, τα ονόμαζαν οι Λημνιοί «μπούρκα» ή «σολογάν’κα». Η Όλγα Δημητριάδη – Σακτούρη, μετά το θάνατο του συζύγου της, είχε διαχειριστή της περιουσίας της όσο ζούσε η ίδια, αλλά και μετά το θάνατό της, την Εθνική Τράπεζα. <br />
Ο Σακτούρης αγαπούσε πολύ τα δέντρα, μάλιστα τον αμυγδαλεώνα στο Προπούλι αλλά και άλλον ένα στην Παναγιά τους φύτεψε ο ίδιος, εξ ιδίων εξόδων. Αυτός είχε ξεχωριστό λογαριασμό από τη γυναίκα του, ήταν κι αυτός εύπορος για τα δεδομένα της εποχής, αφού ελάμβανε τη σύνταξη πρέσβεως. Ο Νικόλας Ψυρούκης ή μπούρος τον πείραζε όταν αυτός φύτευε τα δέντρα και τον ρωτούσε αν θα προλάβει να φάει αμύγδαλα. Ο Σακτούρης γελούσε και του έλεγε πως κι αν δεν προλάβει, δεν πειράζει.<br />
Ο Σακτούρης ήταν πολύ αξιόλογος άνθρωπος, επιβλητικός, πραγματικός λόγιος και αρχοντάνθρωπος. Εκτιμούσε πολύ τον πατέρα του Απόστολου Οικονόμου, ο ίδιος δε ο Απόστολος υποκινήθηκε από τον Σακτούρη να σπουδάσει στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και μαλιστα ξεκίνησε τις σπουδές του σ’ αυτή τη Σχολή το 1940. Ο Σακτούρης έμενε στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας 4, στο ίδιο κτίριο που στεγαζόταν η Γερμανική πρεσβεία. Γνωρίζοντας Γερμανικά αφού είχε κάνει και πρεσβευτής στην Αυστρία, συζητούσε με τους Γερμανούς διπλωμάτες, οι οποίοι του είπαν ότι δεν θα αργήσει ο πόλεμος. Τότε αυτός συμβούλεψε τον νεαρό Απόστολο Οικονόμου να τα παρατήσει και να πάει στη Λήμνο και πράγματι αυτός τον άκουσε. Στα μετέπειτα χρόνια ο Οικονόμου σπούδασε γεωπόνος στη Θεσσαλονίκη.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong> Οι αυταπάτες ενός ακήρυχτου πολέμου<br />
<br />
Γράφει ο Ιωάννης Ψάρρας</strong> <br />
<br />
Η ζωή είναι μία συνεχής αλληλεπίδραση ενεργειών και δυνάμεων. Ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά ένας μετασχηματισμός, που τις εισερχόμενες στο σύστημά του ενέργειες τις μετουσιώνει, τις μεταβάλλει σε δυνάμεις και μέσω αυτών παράγει έργο. Η ποιότητα αυτών των προς έκφραση δυνάμεων εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την κατάσταση που βρίσκεται ο ίδιος νοητικά, ψυχολογικά και σωματικά. Η οποιαδήποτε ανισορροπία στο σύστημά του δημιουργεί διαστρέβλωση των ενεργειών και των απ’αυτόν εξερχομένων δυνάμεων. Το «καλό» ή το «κακό» επί της γης εξαρτάται άμεσα από το πώς θα χειριστεί ο άνθρωπος τις ενέγειες και που θα τις κατευθύνει.<br />
Σε εγωκεντρικές, εγωιστικές, αλαζονικές και υπεροπτικές οδούς, μέσα από το θυμό του και την επιθυμία να εξουσιάζει άλλους, χωρίς ηθική τόλμη, οδηγούμενος συχνά σε μία συγκεχυμένη πάλη, χωρίς καν ίχνος συμπόνιας και καταστρέφοντας ό,τι βρει γύρω του, μέσα από τη λαχτάρά του για δύναμη και κυριαρχία ή θα επικεντρωθεί σε πράξεις θέλησης καλής, με κοινή λογική, έντονη στοργή για την ύπαρξη, ανοχή, τρυφερότητα και ταπεινοφροσύνη να δρα ευσπλαχνικά υπέρ της ζωής, ανακτώντας οικειοθελώς τη χαμένη του αυτοεκτίμηση και χωρίς κανένα φόβο, με όλες του τις δυνάμεις να κινηθεί προς τη συνεργασία και να επιθυμεί να δει το έργο των άλλων ανθρώπων να προοδεύει, σύμφωνα με τον τρόπο ενέργειας που αυτοί επέλεξαν, βλέποντας το καλό του όλου και όχι του μέρους, που συνήθως είναι το δικό του.<br />
Τα ανωτέρω ισχύουν τόσο για ένα άτομο, μια ομάδα, ένα έθνος ή και έναν πλανήτη. Η επιβολή και η βία που εξασκείται στην ελεύθερη βούληση κάποιου ανθρώπου, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοσμικά αμαρτήματα. Η αυταπάτη να θέλει κανείς να διοικήσει ή και να έχει εκτεταμένο έλεγχο, στο σώμα του ή και στις συνειδήσεις των άλλων, αποτελεί ύβρη για την ουσία της ζωής. Ουδείς καταπιεσμένος ουδέποτε, έκανε αυτό που ήθελε ο δυνάστης. Καταναγκάστηκε. Εμπότισε το όποιο έργο με έντονο θυμό, θλίψη, φόβο και πόνο. Μολύνθηκε δηλαδή η πράξη, ακόμα και εάν φαινομενικά πραγματοποιήθηκε. Έτσι αυτός ο πλανήτης έχει ρυπανθεί εδώ και αιώνες.<br />
Οι εφησυχασμένοι πληθυσμοί, με τη μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο παρατεταμένη ειρήνη στην περιοχή τους, «προστατεύονται» μέσα στην αυταπάτη της άνεσης και της ικανοποίησης με περισσή πλήξη έχοντας ως εμπροσθοφυλακή μία τραγικά φοβισμένη ηγεσία που κρύβει τον τρόμο της πίσω από ένα ισχυρό οπλικό σύστημα.<br />
Η εξουσία απ’όπου και αν προέρχεται είναι συνώνυμη της βίας, του εξαναγκασμού και της ψευδούς χρήσης της δύναμης του λόγου. Η ψευδαίσθηση του να κάνει κανείς πόλεμο για να επιβάλλει τη δικαιοσύνη και την ειρήνη οδηγεί μόνο σε διαρκή σημεία κρίσης που συν τω χρόνω γίνονται μπούμερανγκ για τον ίδιο και τον οδηγούν σε νοητική, ψυχολογική και υλική ανισορροπία που εμπεριέχει τα σπέρματα της μελλοντικής του καταστροφής. <br />
<br />
<em>Ευρωπαίος που ψάχνει για την ειρήνη. </em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrsekCRROVHGHjglgJHWGeyQqGxi0SnzjJ8K9MiZGlt5s6ajorzfLjv7X01pz51t-i56QU4-L1VN9HeV1JvnKh0H9r_NMYmCCGRmlTpBQ_L1np0fTTS-n7WeXr8qUmeB4VzLMSqik2liY/s1600-h/Scan10275.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 267px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrsekCRROVHGHjglgJHWGeyQqGxi0SnzjJ8K9MiZGlt5s6ajorzfLjv7X01pz51t-i56QU4-L1VN9HeV1JvnKh0H9r_NMYmCCGRmlTpBQ_L1np0fTTS-n7WeXr8qUmeB4VzLMSqik2liY/s400/Scan10275.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420715067569932754" /></a><br />
<br />
<br />
Το πρόβλημα των διανοούμενων που τάσσονται υπέρ του πολέμου δεν πρεπει να εκπλήσσει και δεν είναι επαρκής η αιτιολογία ότι έχουν έλλειψη ενημέρωσης. Το πρόβλημά τους είναι τόσο ατομικό, όσο και ομαδικό και αφορά τον εγκλωβισμό τους στην αυταπάτη της προσωπικής τους ευφυϊας, στην έντονη απομόνωση και στη μεγάλη τους ικανότητα να αιτιολογούν την καταστροφή διαστρεβλώνοντας την αλήθεια όχι από πρόθεση, αλλά από εθισμένη, λόγω κουλτούρας, νοητική εστίαση και εμμονή στο εξωτερικό, στο περίβλημα των πραγμάτων και παντελή έλλειψη ικανότητας ή και δυνατότητας να εισέλθουν στην ψυχή και στην ουσία των γεγονότων. Η συνήθεια του νου στη λεπτομερή ανάλυση της ζωής και η απομάκρυνση από το άμεσο βίωμα, οδηγεί αναπόφευκτα στη διατήρηση του φόβου του θανάτου, εκεί ακριβώς που διατείνεται ότι τον έχει νικήσει. Ο μηχανισμός και η ψυχρότητα που προέρχεται από τη συνεχή ανάλυση και η διανοητική «επεξεργασία» του βίου είναι το βασικό εμπόδιο στην ανάπτυξη και στην εμφάνιση των ποιοτήτων της καρδιάς. Οι σύγχρονοι διανοούμενοι είναι πολύ επικίνδυνοι γιατί με την υπεροψία του νου τους, τρέφουν και διατηρούν τη σκέψη του πολέμου, εκεί που οι μάζες επιθυμούν να ζήσουν να ζήσουν ειρηνικά. Οι δε λαοί δε βοηθιούνται να παραμένουν αδρανείς ή να παραλύουν και να ταυτίζονται με το φόβο που προξενούν οι είκόνες.<br />
Κι αν δεν μπορεί να κάνει κανείς τίποτα, τουλάχιστον ας σκεφτεί. Ας σκεφτεί πού ο ίδιος επιτρέπει να υπάρχουν ακόμα στοιχεία εντός του, πού είναι ενάντια στη ζωή. Και ειδικά πόσο εγωκεντρικός είναι. Γιατί ο εγωκεντρισμός έχει μία και μόνη ιδιότητα: Την χιλιάδων μεγατόνων ενέργεια της καταστροφής στον πυρήνα του ατόμου, στον ψυχρό, χωρίς αγάπη, τόπο της απομόνωσης, μια κουκίδα με τρομαχτικής ισχύος αλαζονεία, που θεωρεί ότι έχει το εκ θεού δικαίωμα να επιβάλλει την «τάξη», σ’αυτό που φοβάται πιο πολύ, δηλαδή τη ζωή με την τρυφερότητά της, τη γαλήνή της, την αρετή την ευγένεια, τν ιερότητά της. Κι αν πάλι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, τουλάχιστον ας μη μεμψιμοιρούμε. Ας κάνουμε κάτι με τις αυταπάτες των δικών μας ακήρυχτων πολέμων. Ας επαναστατήσουμε αλλάζοντας τα κακώς κείμενα της ζωής μας. Γιατί ο πόλεμος πάντοτε ήταν εδώ. Ας τελειώνουμε με τις εσωτερικές μας συγκρούσεις, ας συνάψουμε ειρήνη με τους οικείους μας, τους «ξένους» και με τον εαυτό μας. Όχι σαν ευχή, αλλά ως μία πράξη θέλησης που θα αποδώσει έργο. Διότι θέλει δουλειά η ανοικοδόμηση και θάρρος η ανάσταση…<br />
… Και μη θυμώνεις, στρατηγέ μου, μπορεί κάποτε να μείνεις χωρίς δουλειά.<br />
<br />
23-5-99 ή βάλτε όποια ημερομηνία θέλετε.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong> Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ<br />
ΚΑΙ ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΘΩΡΗΚΤΟ «ΑΒΕΡΩΦ»<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZMhVwgAHg5IKimv2hCtKVSMENzQWVak6FiW9YH5Y8ZuRgE3dLcxIUVCUpkWJYRDCC4KkrY2bzg5zLIJdILtQ3EfXASrkYzwf9HvfpmekU2xnHbr3Wi3COBVzSo7_GKuVY0bx66ZJDTbo/s1600-h/Untitled-Scanned-12.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 254px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZMhVwgAHg5IKimv2hCtKVSMENzQWVak6FiW9YH5Y8ZuRgE3dLcxIUVCUpkWJYRDCC4KkrY2bzg5zLIJdILtQ3EfXASrkYzwf9HvfpmekU2xnHbr3Wi3COBVzSo7_GKuVY0bx66ZJDTbo/s400/Untitled-Scanned-12.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420732333053590082" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Θόδωρος Μπελίτσος</strong><br />
<br />
«Έχομεν γην και πατρίδα, όσον έχομεν πλοία εις την θάλασσαν»,<br />
Αυτό παρατηρούσε πριν από 2500 χρόνια ο πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος, θέλοντας να δείξει στους Έλληνες της εποχής του την αξία της ναυτικής υπεροχής. Αξία, η οποία είχε αποδειχτεί περίτρανα έπειτα από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, η οποία είχε ως αποτέλεσμα το Αιγαίο να καταστεί ελληνικό πέλαγος.<br />
Είχε άραγε ο Παύλος Κουντουριώτης τούτη τη φράση κατά νου, όταν απέπλεε το απομεσήμερο της 5ης Οκτωβρίου του 1912 από τον φαληρικό όρμο με κατεύθυνση το βόρειο Αιγαίο; Είναι ίσως απίθανο να σκεφτόταν τη συγκεκριμένη φράση του Ηρόδοτου. Όμως σίγουρα γνώριζε ότι αν ο ελληνικός στόλος δεν κατάφερνε να κυριαρχήσει στο Αιγαίο, τότε η έκβαση του πολέμου που ξεκινούσε ήταν πολύ δύσκολο να είναι επιτυχής για τις ελληνικές προσδοκίες.<br />
<br />
<em>Το θωρηκτό "Αβέρωφ"</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPZG8AoIJG3meCGfegXjuDWzA9eWnMsMZdLvSYyTPv1uX152lyAI-v7ndlq04z2lt53BCeZJ8z0K05HKBRoznrR65c_jPSDA0peykv77oVtRf55ma4qmJ-nBPtfcFW_wZzm_DBI5M2dqI/s1600-h/Scan10582.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 286px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPZG8AoIJG3meCGfegXjuDWzA9eWnMsMZdLvSYyTPv1uX152lyAI-v7ndlq04z2lt53BCeZJ8z0K05HKBRoznrR65c_jPSDA0peykv77oVtRf55ma4qmJ-nBPtfcFW_wZzm_DBI5M2dqI/s400/Scan10582.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420727046510741378" /></a><br />
<br />
«Ο πρώτιστος σκοπός του ελληνικού στόλου πρέπει οπωσδήποτε να είναι να καταστει κύριος του Αιγαίου πελάγους και να διακόψει τις θαλάσσιες συγκοινωνίες μεταξύ της Μικράς Ασίας και της Ευρωπαϊκής Τουρκίας». Αυτά προέβλεπε η μυστική στρατιωτική σύμβαση της Ελλάδας με τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες. Οι Βαλκάνιοι το γνώριζαν καλά. Αν οι Οθωμανοί κατάφερναν να μεταφέρουν στο μακεδονικό μέτωπο στρατιωτικές ενισχύσεις, τότε το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού είχε χαθεί. Επομένως η επιβλητική νηοπομπή των 23 πλοίων, με επικεφαλής το πλοίο που μετά από λίγο θα γινόταν θρύλος, το θωρηκτό «Αβέρωφ», είχε συγκεκριμένο στόχο όταν ξεκινούσε υπό τις επευφημίες του πλήθους που είχε συρρεύσει στη φαληρική ακτή, υπό τις ευλογίες της εκκλησίας και τις ευχές της πολιτικής ηγεσίας. Ο στόχος της νηοπομπής ήταν να αποκλείσει τον τουρκικό στόλο στα Στενά. Πώς όμως θα γινόταν αυτό; Με τι μέσα θα κατάφερναν οι Έλληνες να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της προαναφερθείσης συμφωνίας; <br />
Μετά από το επιπόλαιο και βιαστικό εγχείρημα του 1897, το οποίο είχε καταλήξει στην τραγική ήττα, μια μακροχρόνια στρατηγική ενίσχυσης του στόλου είχε ξεκινήσει. Νέα αντιτορπιλικά παραγγέλθηκαν σε ευρωπαϊκά ναυπηγεία. Όμως όσο η Ελλάς εξοπλιζόταν εν όψει του διαφαινόμενου πολέμου, τόσο και η Τουρκία παράγγελνε σύγχρονα θωρηκτά και καταδρομικά. Ο αγώνας ήταν άνισος. Η Ελλάδα, χρεωκοπημένη από το 1895 και υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, αδυνατούσε να ακολουθήσει αυτή τη δαπανηρή κούρσα των εξοπλισμών. Όμως η ανάγκη για ένα σύγχρονο πλοίο, το οποίο θα αντιπαρετίθετο στα νέα τουρκικά θωρηκτά, ήταν ολοφάνερη. <br />
Το 1909, ένα τέτοιο πλοίο, ταχύ αλλά και ταυτόχρονα βαριά θωρακισμένο εντοπίσθηκε στο ιταλικό ναυπηγείο Ορλάντο. Το πλοίο είχε εντοπίσει και η αντίπαλος Τουρκία και ουσιαστικά είχε ξεκινήσει ένα είδος πλειστηριασμού ανάμεσα στις δύο χώρες για την αγορά του. Η αξία του ξεπερνούσε τα 1.000.000 λίρες Αγγλίας, ποσό που φάνταζε υπερβολικά υψηλό για τις ελληνικές δυνατότητες. Οι έρανοι υπέρ του στόλου ανάμεσα στους Έλληνες, κυρίως της διασποράς, όσο και αν είχαν αποφέρει σπουδαία ποσά, δεν μπορούσαν να καλύψουν αυτή την τεράστια δαπάνη. Και ίσως το πλοίο που συνδέθηκε με την απελευθέρωση του Αιγαίου να είχε απωλεσθεί, αν δεν έσπευδε αρωγός ο μέγας ευεργέτης Γεώργιος Αβέρωφ, ο οποίος με μια γενναιόδωρη ενέργεια πρόσφερε ως προκαταβολή ένα μεγάλο μέρος της αξίας του πλοίου. Μπροστά στο ζεστό χρήμα οι Ιταλοί δεν δίστασαν καθόλου και κατακύρωσαν το πλοίο στην Ελλάδα. Οι Έλληνες τιμώντας τον σπουδαίο Ηπειρώτη, έδωσαν το όνομά του στο νέο πλοίο.<br />
Το πλοίο αυτό απετέλεσε πρότυπο κατασκευής και οι Ιταλοί ναυπήγησαν κι άλλα όμοιά του αργότερα, υποδεέστερα όμως του «Αβέρωφ», διότι το «Αβέρωφ» είχε εξοπλισθεί με αγγλικό οπλισμό, γαλλικούς λέβητες και γερμανικές ηλεκτρομηχανές, ώστε να καταστεί όσο το δυνατόν πιο ταχύ και αξιόμαχο. Αμέσως έγινε το καμάρι και η ναυαρχίδα του ελληνικού στόλου. Η τοποθέτηση του Παύλου Κουντουριώτη ως διοικητή του πλοίου το 1911, ήταν η καλύτερη επιλογή. Το δίδυμο Κουντουριώτης – Αβέρωφ αποδείχθηκε ιδανικό, έμελλε δε να μεγαλουργήσει και να γίνει θρύλος στην ελληνική ιστορία. <br />
Μετά το κλείσιμο της συμφωνίας με το ναυπηγείο, ένας αγώνας δρόμου ξεκίνησε ώστε το πλοίο να γίνει ετοιμοπόλεμο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Διότι είχε μεν καθελκυσθεί από το 1910, δεν είχε όμως γίνει η προμήθεια των πυρομαχικών, που καθυστερούσαν να έλθουν από την Αγγλία, μια και η αγγλική κυβέρνηση ακολουθούσε εκείνη την εποχή πολιτική ουδετερότητας απέναντι στην Ελλάδα και στην Τουρκία.<br />
Το καλοκαίρι του 1911 οι δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, έφτασαν στα πρόθυρα πολέμου. Το «Αβέρωφ» είχε ελάχιστα βλήματα και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είχε ρίξει ούτε μια δοκιμαστική βολή για λόγους οικονομίας. Ήταν ευτύχημα τελικά που δεν άρχισαν εκείνο το καλοκαίρι οι εχθροπραξίες. Αλλά και το επόμενο έτος τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλύτερα. Όταν στις 5 Οκτωβρίου του 1912 το «Αβέρωφ» ξεκινούσε για τη Λήμνο δεν είχε ρίξει ακόμα ούτε μία βολή. Στην πραγματικότητα ένας αγώνας πονηριάς βρισκόταν σε εξέλιξη. Μετά από παρασκηνιακές ενέργειες ενός ζάπλουτου Έλληνα εμπόρου όπλων, του περίφημου Βασιλείου Ζαχάρωφ, η αγγλική κυβέρνηση δέχτηκε να κάνει τα στραβά μάτια και να επιτρέψει σε ένα μικρό, δήθεν ουδέτερο εμπορικό πλοίο, να φορτώσει τα πυρομαχικά σε κάποια απόμερη προβλήτα του ποταμού Τάμεση. Στη συνέχεια ο ηρωικός καπετάνιος του έπλευσε κινδυνεύοντας να βυθιστεί στον φουρτουνιασμένο Ατλαντικό, χωρίς να μπορεί να πιάσει λιμάνι, διότι θα αποκαλυπτόταν το φορτίο του. Τελικά κατάφερε να φέρει το φορτίο στον Πειραιά. Μόλις στα μέσα Νοεμβρίου έφτασαν τα πυρομαχικά του «Αβέρωφ» στο Μούδρο, όπου ναυλοχούσε μετά την απελευθέρωση του νησιού.<br />
Στο μεταξύ είχαν συμβεί πολλά. Φτάνοντας στη Λήμνο ο στόλος, απαίτησε την παράδοση του νησιού, την οποία επέτυχε μετά από μικρές αψιμαχίες, στις 8 Οκτωβρίου. Η στρατηγική θέση του νησιού απέναντι από την έξοδο των στενών των Δαρδανελλίων και ο ασφαλής και μεγάλος κόλπος του Μούδρου, κατάλληλος για ναύσταθμος και ορμητήριο, ήταν οι λόγοι που οδήγησαν τον Κουντουριώτη να σπεύσει πριν ακόμα από την επίσημη έναρξη του πολέμου,να καταλάβει τη Λήμνο. Και ενώ οι Λημνιοί πανηγύριζαν σε όλο το νησί, ο στόλος ολοκλήρωνε την αποστολή του. Μετά τη Λήμνο ακολούθησαν: Η Θάσος στις 17 Οκτωβρίου, ο Άγιος Ευστράτιος και η Ίμβρος στις 18, η Σαμοθράκη στις 19, τα Ψαρά στις 21, η Τένεδος στις 24, η Ικαρία στις 4 Νοεμβρίου, η Λέσβος στις 8, η Χίος στις 11, οι Οινούσσες στις 20 και λίγους μήνες αργότερα, την 1η Μαρτίου του 1913, η Σάμος, η οποία τελούσε υπό ένα ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης.<br />
Οι Τούρκοι είχαν πλέον εγκλωβιστεί. Τα περισσότερα πλοία τους βρίσκονταν μέσα στην Προποντίδα και δεν τολμούσαν να ξεμυτίσουν. Οι ενισχύσεις που ανέμεναν τα τουρκικά στρατεύματα στο μακεδονικό μέτωπο δεν έφτασαν ποτέ, αφού η μεταφορά τους από τη Συρία όπως προέβλεπαν τα τουρκικά σχέδια,ήταν αδύνατον να γίνει μέσω θαλάσσης, ενώ η χερσαία μεταφορά ήταν πολύ αργή.<br />
Η έγκαιρη προώθηση του ελληνικού στόλου στη Λήμνο και στα υπόλοιπα νησιά του ΒΑ Αιγαίου, είχε ως αποτέλεσμα να προωθηθεί ταχύτατα ο ελληνικός στρατός στη Μακεδονία και στην Ήπειρο, αφού οι τουρκικές δυνάμεις δεν ήταν αρκετές, ώστε να αντισταθούν στην τριπλή επίθεση, που δέχονταν από Ελλάδα, Σερβία και Βουλγαρία. (συνεχίζεται).<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>«Συνταγές Λημνιακής κουζίνας» της Ουρανίας Βαγιάκου<br />
<br />
Μουστοκούλ’κα<br />
<br />
Πηγή: Ελένη Βαγιάκου.</strong><br />
<br />
Παραδοσιακό γλύκισμα στιγμής για την απογευματινή συγκέντρωση γυναικών.<br />
<br />
Υλικά: <br />
600 γραμ. αλεύρι σταρένιο.<br />
1 κουταλιά σόδα, ή μπέικιν.<br />
Αλάτι ελάχιστο στη μύτη του κουταλιού.<br />
Νερό όσο χρειαστεί για τη ζύμη.<br />
2 ποτήρια μούστο (πετιμέζι).<br />
1,5 ποτήρι νερό για να αραιώσουμε το μούστο.<br />
1 ποτήρι αμύγδαλα χοντροκοπανισμένα.<br />
1 κουταλιά κανέλα σκόνη για το πασπάλισμα και ένα μασούρι για το μούστο.<br />
<br />
Σκεύη: 1 λεκανίτσα και μια μέτρια κατσαρόλα.<br />
Χρόνος παρασκευής: 1 ώρα.<br />
Μερίδες: 6<br />
Παρασκευή: Βάζουμε το αλεύρι ανακατεμένο με τη σόδα ή το μπέικιν και το αλάτι σε λεκάνη και κάνουμε λακκουβίτσα στο κέντρο, προσθέτουμε το ανάλογο νερό και ζυμώνουμε το μίγμα. Η ζύμη να είναι απαλά αλλά να πλάθεται.<br />
Πλάθουμε μπαστουνάκια διαμέτρου 1 εκ. Και τα κόβουμε σε κομμάτια 6 εκ. το καθένα, τα τυλίγουμε κουλουράκια χωρίς να εξέχουν μύτες και τα βράζουμε σε μούστο αραιωμένο με νερό, στον οποίο έχουμε προσθέσει το μασούρι κανέλα.<br />
Όταν ο μούστος έχει δέσει αρκετά, σερβίρουμε τα μουστοκούλ’κα σε πιατάκια και τα πασπαλίζουμε με χοντροκομμένα αμύγδαλα και κανέλα.<br />
ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ: Τα μουστοκούλ’κα γίνονται και με ζυμάρι, που έχει ανέβει με μαγιά της μπύρας. Στην περίπτωση αυτή είναι πιο μαλακά και επομένως πιο εύπεπτα. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΑΛΙΟΙ ΤΕΧΝΙΤΕΣ - ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiRF7O6gI_ycQ769Q7l1CnYexawIYy5tW7FjU-r8MmQW4hsdOrs_nQcSkEm2HP0pg1Zk7LSC4hdaRotu7PEgPyKR0pAJeUbIyHoUQ5wde_3gfSxbAg1hLztvO9ZmBDbFmSFDWo56BlQ1g/s1600-h/man6.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 347px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiRF7O6gI_ycQ769Q7l1CnYexawIYy5tW7FjU-r8MmQW4hsdOrs_nQcSkEm2HP0pg1Zk7LSC4hdaRotu7PEgPyKR0pAJeUbIyHoUQ5wde_3gfSxbAg1hLztvO9ZmBDbFmSFDWo56BlQ1g/s400/man6.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420708329713811378" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος</strong> <br />
<br />
Από τα επαγγέλματα που ασκούσαν οι άνθρωποι παλιά, λίγα ασκούνται πλέον, τουλάχιστον με τη σημερινή τους μορφή. Από τους παλιούς τεχνίτες ή επαγγελματίες της Ατσικής, πολύ λίγοι υπάρχουν εν ζωή. Σκέφτηκα να γράψω τα ονόματά τους, όσα θυμάμαι, σίγουρα υπάρχουν πολλοί που τους ξεχνώ γι αυτό να με συγχωρήσουν οι συγγενείς τους αν δεν γράψω μερικούς. Κι αυτό σαν ένα ελάχιστο φόρο τιμής προς τους πατριώτες μας που μας εξυπηρέτησαν και μας φρόντισαν με την τέχνη τους και το επάγγελμά τους και οι συμπαθητικές φιγούρες τους είναι με αγάπη και ευγνωμοσύνη χαραγμένες στη μνήμη μας.<br />
<br />
ΤΕΝΕΚΕΤΖΗΔΕΣ: Αχιλλέας Παχνέλας, Στέλιος Σωτηριάδης ή Πισπίτσος, Χαράλαμπος Ταμβάκης.<br />
ΚΑΡΑΓΩΓΕΙΣ: Κυριάκος Γιαννάς, Γιάννης Γιαννάς, Βλάσσος Δεληβασίλης, Γρηγόρης Μουστάκας.<br />
ΝΤΑΜΑΡΤΖΗΔΕΣ - ΠΕΤΡΑΔΕΣ: Σταύρος Μπουρμάς, Γιάννης Κοκολάκης.<br />
ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΣ – ΜΠΑΚΑΛΗΔΕΣ: Κώστας Γραγράς, Παντέλος Βαγιάκος, Παντελής Παντελίδης, Ορέστης Παντελίδης, Γιώργος Κολτράς, Αλκιβιάδης Γραγράς, …..Κουτιτής, Διαμαντής Αρχοντίδης, Νικόλας Μαχαίρας, Γιάννης Σπαζούχος, Μανώλης Κολοκοτρώνης, Γιασεμή Ανδριώτη, Ντίνος και Ασημένια Ζαίμη, Φώτης Κλάψος, Γιώργος Κομνηνίδης, Σπύρος Καπελάνος, Γιώργος Καπελάνος, Μιχάλης και Μαίρη Κριαρή, Παναγιώτης Ίμβρος, Στέλιος Σωτηριάδης, Χριστόφορος Καραγιάννης, Μανώλης Σουσαλής, Μαρία Τσιμουρή, Γιάννης Κλάψος, Ανδριώτης Αντώνης.<br />
ΣΙΔΗΡΟΥΡΓΟΙ: Αλέκος Δασοπάτης, Γιώργος Κάντζος, Τάσος Φούντος, Τάσος Καραυγουστής, Χρήστος Καραυγουστής, Νικόλας Σιδεράς, Γιώργος Κολυφέτης.<br />
ΒΑΡΕΛΑΣ: Φώτης Κλάψος.<br />
ΡΑΥΤΕΣ: Αγοραστός Ματζώρος, Σάββας Κριαρής, Παντελής Παντελαρούδης, Βασίλης Αρχοντίδης, Νίκος Κοτσιναδέλλης, Βασίλης Μαχαιράς, Βασίλης Μουστάκας, Στέφανος Καλατζής, Γιώργος Τραγάρας,…. Ματζώρος, Παναγιώτης Γεωρνάρας του Γιώργου, Παναγιώτης Γεωρνάρας του Αθανασίου, Μίμης Κολτράς, Κόμνας Βλόταρος, Χρήστος Δεληγιάννης, Βαγγέλης Παχνέλας, Στρατής Παχνέλας του Σπ. Στράτος Παχνέλας του Αθ., Μελοχής Αθανάσιος, Σάλιακας Κώστας, Σάλιακας Μπάμπης, …..Βλάχος, Κώστας Γιαννέρης.<br />
ΡΑΥΤΡΕΣ: Κωστούλα Κιουρονάκη, Ραλλού Βαρδαμπάκη, Λεμονιά Βέργου, Ελένη Δασοπάτη, Αρτούλα Κομσέλη.<br />
ΓΑΝΩΤΖΗΣ: Κώστας Κάντζος.<br />
ΚΑΡΟΠΟΙΟΣ: Παναγιώτης Ίμβρος.<br />
ΜΑΡΑΓΚΟΙ: Βασίλης Σαράντης ή Μαστροβασίλης (ο παππούς), Χαράλαμπος Σαράντης ή Μαστροβασίλης, Αθανάσιος Παχνέλας ή Δράκος, Χαράλαμπος Κατρακύλης, Δημήτρης Πανέλας, Κώστας Πανέλας, Γιώργος Πανέλας, Παναγιώτης Βλαχόπουλος, Χρήστος Λαγηνάς, Χρήστος Βλώταρος, Γιάννης Δασοπάτης, Γιάννης Βλάχος, Αργύρης Κουτσούκης, Βασίλης Κελάρης, Γιώργος Χρυσάφης, Κώστας Κομνηνίδης, Χατζόγλου Νίκος, Φώτης Κιουρανάκης, Γιάννης Βλαχόπουλος, Γιώργος Χατζηρόδος, Γιάννης Τσελεπής, Γιάννης Μαλιάκας, Αργύρης Κάντζος.<br />
ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΣ – ΤΑΜΠΑΚΗΔΕΣ: Κώστας Ντινενής και τα παιδιά του, κυρίως ο Γιώργος Ντινενής. <br />
ΚΟΥΡΕΙΣ: Λουκάς Καλεντερίδης, Γιώργος Καλεντερίδης, Βασίλης Πιαντές, Κόμνας Σακαδέλλης, Χαράλαμπος Ταμβάκης, Γιάννης Ταμβάκης, Νίκος Δεληβασίλης, Βασίλης Τραγάρας, Άγγελος Καραυγουστής, Γαρόφαλλος Κατσώνης, Βασίλης Χλαχλάς, Νίκος Κουκουλήθρας, Διαμαντής Κουκουλήθρας, Κοτσαπλής Κώστας. <br />
<br />
<em>Ο αδικοχαμένος μετέπειτα σε ναυάγιο Βασίλης Τραγάρας, νεαρός στο κουρείο του.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5FXuypnAbZTVQtK8L5qJBbnRVTJbYKsgTPp4lgrWfKVxgw2qTAAAibs9BJkkB7Jeo6q22csgpano0SAx-vQwQawQ0XVNYFDp7_YMNWHkXU9Aw4hmbfFsg1eGC7m7vmNuA-udR9Af0q_c/s1600-h/page100162.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 290px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5FXuypnAbZTVQtK8L5qJBbnRVTJbYKsgTPp4lgrWfKVxgw2qTAAAibs9BJkkB7Jeo6q22csgpano0SAx-vQwQawQ0XVNYFDp7_YMNWHkXU9Aw4hmbfFsg1eGC7m7vmNuA-udR9Af0q_c/s400/page100162.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420871755606177410" /></a><br />
<br />
ΟΡΓΑΝΟΠΑΙΧΤΕΣ: Σταμάτης Κριαρής (σαντούρι), Βλάσσος Δεληβασίλης (κλαρίνο), Δημήτρης Πανέλας (βιολί), Κώστας Πανέλας (σαντούρι), Νίκος Κούβαρος (κλαρίνο), Παναγιώτης Τσεπέλιας (βιολί), Γιώργος Κομνηνός (βιολί), Φωκίων Γκάνης (ακορντεόν), Μοσχάκης Γαρύφαλλος (ακορντεόν), Στέργιος Δεληβασίλης (ακορντεόν, συνθεσάιζερ).<br />
<br />
<em>Οι μουσικοί Στέργιος Παρασχάκης μπουζούκι, Περικλής Τσαντής βιολί, Στέργιος Δεληβασίλης ακορντεόν, Τρύφωνας Κατής, ή σκορδαλιάς, μπουζούκι.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEr1isVjiTmDZAw2XbDwxWDaxqyNzIQ4_vv1L8zKrWuh0S0J5uYp9kySVR3AnHSz0D-1OPllW39PkBYZx2H40CfSB3UQYBSNHptwD8fp3CsxCqP-PVr6e38sMtRNUuBK6qraukerAPiTc/s1600-h/lnm_161.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 278px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEr1isVjiTmDZAw2XbDwxWDaxqyNzIQ4_vv1L8zKrWuh0S0J5uYp9kySVR3AnHSz0D-1OPllW39PkBYZx2H40CfSB3UQYBSNHptwD8fp3CsxCqP-PVr6e38sMtRNUuBK6qraukerAPiTc/s400/lnm_161.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423525849471520178" /></a><br />
<br />
ΣΑΜΑΡΑΔΕΣ: Μάργαρης Κλάψος, Σάββας Σαλαμουσάς, Νίκος Κιουρανάκης, Παναγιώτης Βλαχόπουλος, Χρήστος Λαγηνάς.<br />
<br />
<em>Ο Νίκος Κιουρανάκης φτιάχνει ένα σαμάρι.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnngJHLUpvcK1UpW6ZmAQdWxhXYK8TsLB9_FbsMbSOILOtUXEOTsSyZnoOS9ykZcNKu5pFHAQNsYqNKUa-SvHIgZPSagvscUZZ3F5-lomingKBBeJv4Ox5HY9e49fDAhqFgWhDfW3ml7k/s1600-h/SWScan0000100089.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 270px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnngJHLUpvcK1UpW6ZmAQdWxhXYK8TsLB9_FbsMbSOILOtUXEOTsSyZnoOS9ykZcNKu5pFHAQNsYqNKUa-SvHIgZPSagvscUZZ3F5-lomingKBBeJv4Ox5HY9e49fDAhqFgWhDfW3ml7k/s400/SWScan0000100089.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427031443449698978" /></a><br />
<br />
ΜΥΛΩΝΑΔΕΣ: Παναγιώτης Κουτσογιάννης, Κοσμάς Σπυριδέλλης, …..Κουτσογιάννης, Θανάσης Μαυρουδής, Παναγιώτης Μαυρουδής.<br />
ΚΕΡΑΜΙΔΑΔΕΣ: Σάββας Κριαρής (παππούς), Γιώργος Κριαρής (πατέρας), και τα παιδιά, Κώστας, Σάββας και Ζαφείρης Κριαρής.<br />
ΛΑΔΟΜΥΛΟΙ: Γιώργος Κριαρής και τα παιδια του, Κώστας Καγκαλής.<br />
ΧΤΙΣΤΕΣ – ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ: Βαγγέλης Δασοπάτης, Θεμιστοκλής Διαματάρης, Αγοραστός Χλαχλάς, Νίκος Κακμής, Κάντζος ή τσαπούδας, Γιώργος Κυριακού ή Τουρκής, Γιάννης Ραμαντάνης, Αλέκος Ναρλιώτης Αλέκος Ματζώρος, Παλόγος Ψυρούκης, Μοσχάκης Παντελής, Χαράλαμπος Μπεκρής, Στρατής Τράνταλος, Βασίλης Παραθυράς.<br />
ΤΣΑΓΚΑΡΗΔΕΣ: Νικόλας Καλαρχάκης, Χρήστος Κατσαρός, Γρηγόρης Κατσαρός, Σπύρος Παχνέλας, Άγγελος Συκιώτης, Χαράλαμπος Μπράιμος, Κώστας Αρχοντίδης, Αχιλλέας Μαχαιράς, Ηλίας Κοτσαπλής, Ζαφείρης Κριαρής, Παναγιώτης Τσελεπής, Απόστολος Κολτράς, Κώστας Κολτράς, Γιώργος Κομνηνός, Δημήτρης Κολυφέτης. <br />
ΚΑΦΕΤΖΗΔΕΣ: Μιλτιάδης Βαθρακός, Κόμνας Λιμάνης, Κυριάκος Γιαννάς, Σωκράτης Γούναρης, Γιάννης και Βαρβάρα Κουκουλήθρα, Κώστας Τραγάρας, Αθανάσιος Παχνέλας, Παναγιώτης Παπλωματάς, Λεωνίδας Κομνηνός, Μπιγκ Μπιλ, …. Βλάχος ή μπουρνοβαλιά, Απόστολος Φρεμεντίδης, Χρήστος και Βιργινία Τσιμουρή, Μαίρη Γιαννά, Στέλιος και Λίτσα Βλώταρου, Χρήστος Βλώταρος, Βαγγέλης Γούναρης, Μανώλης Μπεκρής.<br />
<br />
<em>Ο Κώστας Τραγάρας και η γυναίκα του Αρετή Τραγάρα πίσω από τον πάγκο του καφενείου τους.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoCGFEmXHy5WXvmeaS2zFFYeLgB0Q7hXRQRDoZHPSUZdu7s-ZiIW6GwD5pK-ugvvjCb7zVtG7_gsOP0CgDi7MuUWfTcxz7mPYcOH1wspMs21EUi4bEWYphkhrsLfzDBOSwWm7_vk9DvXo/s1600-h/page100201.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 336px; height: 236px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoCGFEmXHy5WXvmeaS2zFFYeLgB0Q7hXRQRDoZHPSUZdu7s-ZiIW6GwD5pK-ugvvjCb7zVtG7_gsOP0CgDi7MuUWfTcxz7mPYcOH1wspMs21EUi4bEWYphkhrsLfzDBOSwWm7_vk9DvXo/s400/page100201.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427025076493012402" /></a><br />
<br />
<em>Ο Κόμνας Λιμάνης, δεξιά, με κεχαγιάδες στο καφενείο του.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYhSoujR05pNjx1hjVCepMYPTsAsdxVhSaaF-47YkRSNRNOWlNx_iYrtZpSacoq_UA39DVmVZ8cqDjY8NYObNCylnNTxa-H4RkUDTyubPckT4dxYhBHa92jHhvj_4ackrjiUxUwN47kOg/s1600-h/misetzi2.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 399px; height: 278px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYhSoujR05pNjx1hjVCepMYPTsAsdxVhSaaF-47YkRSNRNOWlNx_iYrtZpSacoq_UA39DVmVZ8cqDjY8NYObNCylnNTxa-H4RkUDTyubPckT4dxYhBHa92jHhvj_4ackrjiUxUwN47kOg/s400/misetzi2.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423553124603092178" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τα μπαομπάπ και η Λήμνος<br />
<br />
Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας</strong> <br />
<br />
Τα μπαομπάπ, αν ξέρετε, είναι κάτι τεράστια και πολύ παράξενα δέντρα της αφρικανικής στέπας. Προσωπικά δεν γνώριζα τίποτα για τα δέντρα αυτά, ώσπου έπεσε ένα παιδικό βιβλίο – παραμύθι στα χέρια μου, από αυτά που αγοράζαμε στα παιδιά όταν ακόμα ήταν μικρά. Πολλοί γονείς θα το ξέρουν αφού είναι πολύ αρεστό ανάμεσα στα παιδιά, αλλά και στους μεγάλους. Είναι το βιβλίο «Ο μικρός πρίγκηπας» ενός Γάλλου πιλότου του Σεντ Εξιπερί που σκοτώθηκε πολύ νέος πέφτοντας με το αεροπλάνο του. Αν δεν το έχετε σας το συνιστώ, αγοράστε το. Σ’ αυτό το βιβλίο λοιπόν αποτυπώνεται η αγωνία του ήρωα του βιβλίου, του μικρού πρίγκηπα, για τα τεράστια αυτά δέντρα τα μπαοπάπ, που όταν μεγάλωναν θα κατέκλυζαν τον μικρότατο πλανήτη που κατοικούσε κι έτσι μια από τις καθημερινές ασχολίες του ήταν μετά την πρωινή τουαλέτα του να συγυρίσει τον πλανήτη ξεριζώνοντας τα μικρά μπαομπάπ. Αυτά για τα μπαομπάπ του μικρού πρίγκηπα. <br />
Ενα πρωί, χαράματα,άνοιξα την τηλεόραση στη ΝΕΤ (ένα από τα μειονεκτήματα όσο περνούν τα χρόνια είναι ότι ο ύπνος μειώνεται ο άθλιος) και είχε ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για τα μπαομπάπ. Κράτησα λίγες σημειώσεις όχι όμως από την αρχή. Το μπαομπάπ λοιπόν είναι δέντρο ιθαγενές των θερμών χωρών, είναι πολύ μεγάλο και μακροβιότατο. Μπαομπάπ στα αφρικάνικα (Baobab) θα πει δέντρο χιλίων ετών. Ο κορμός του δεν υπερβαίνει τα δέκα μέτρα στο ύψος, όμως είναι τόσο χοντρός που έχει περιφέρεια έως και 23 μέτρα. Αυτή η τεράστια μάζα ξύλου στέφεται από κλώνους μήκους 20-25 μέτρων, που κάμπτονται από το βάρος, μέχρι του σημείου που το άκρο τους να αγγίζει στο έδαφος, οπότε το δέντρο ολόκληρο προσλαμβάνει τη μορφή πελώριου πράσινου θόλου. Το μπαομπάπ φτάνει τα 16 μέτρα ύψος σε 10 χρόνια. Μετά η ανάπτυξή του γίνεται πιο αργή.<br />
<br />
<em>Μπαομπάπ</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3DI6NVtx4Mhitn8Jd9K_IqpN1N7O_4Pe_he0dWWRgEMtnBQHqOdr9gFAJyM6Za2Hp8vXCc-FbuPOnqVhnzcCbu0wCstYIGlloL472a36d7_Bwxe2B1FLNqWDNWftAfWWSjXl3TfPLVn4/s1600-h/imagesCAVCIXU2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 100px; height: 150px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3DI6NVtx4Mhitn8Jd9K_IqpN1N7O_4Pe_he0dWWRgEMtnBQHqOdr9gFAJyM6Za2Hp8vXCc-FbuPOnqVhnzcCbu0wCstYIGlloL472a36d7_Bwxe2B1FLNqWDNWftAfWWSjXl3TfPLVn4/s400/imagesCAVCIXU2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423548836060908130" /></a><br />
<br />
Αυτός λοιπόν ο Λεβιάθαν της αφρικανικής ηπείρου, καθώς εξέχει πολύ των λοιπών φυτών, μοιάζει με ένα καλοκάγαθο γίγαντα του θαμνότοπου. Όταν τα δέντρα ρίχνουν τα φύλλα τους, το μπαομπάπ κατά ένα περίεργο παιχνίδι της φύσης αρχίζει να ανθίζει. Τα άνθη του είναι λευκά, βαμβακοειδή και μυρίζουν άσχημα σαν ψοφίμι, κρατάνε δε μόνο ένα 24ωρο. Υπάρχει μια δοξασία στην Αφρική ότι όποιος κόψει άνθος μπαομπάπ μέλλεται να τον σκοτώσει λιοντάρι. Η γονιμοποίηση του μπαομπάπ γίνεται με τη βοήθεια των νυχτερίδων και των εντόμων που χωρίς να το επιδιώκουν μεταδίδουν τη γύρη. Μέσα στις κουφάλες του τεράστιου κορμού του ζουν διάφορα μικρά ζώα, ενώ στα κλαδιά του κάνουν τη φωλιά τους μεγάλα πουλιά π.χ. αετοί, αλλά και πλήθος μικρών πουλιών. Οι καρποί του έχουν πλούσια σάρκα που είναι γλυκόξυνη κι όταν πέφτουν στο χώμα τρέφουν διάφορα ζώα, αλλά κυρίως τους προτιμούν οι ελέφαντες. Έτσι με τους σπόρους δια των κοπράνων των ελεφάντων μεταδίδεται σε άλλες περιοχές. Όταν υπάρχει ξηρασία, οι ελέφαντες μασούν κομμάτια από τον κορμό του μπαομπάπ, που έχει κρατήσει μέσα του αρκετή υγρασία. Ο φλοιός του μπαομπάπ γρήγορα αντικαθίσταται όχι μόνο από τις άκρες, αλλά και από το κέντρο του ξεφλουδίσματος. Μ’ αυτό τον τρόπο συνδέονται οι δύο γίγαντες της αφρικής, ο ελέφαντας που ζει πάνω από 50 χρόνια και το μπαομπάπ που ζει ίσως και χίλια χρόνια.<br />
<br />
<em>Μπαομπάπ.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe9OXMunVeGolqfRhbza5ru5ypei0_kvkY4VdTkveCf7snrijYkT81Ckh-05RjRWRPRjWZE2SJzSuMpbG42ucfN5BITc397uLqb3dkwwEmxQsXmlQbRUxP43TTByL_to6x0t6T6XRrN1Q/s1600-h/imagesCA5MSWRC.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 137px; height: 91px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe9OXMunVeGolqfRhbza5ru5ypei0_kvkY4VdTkveCf7snrijYkT81Ckh-05RjRWRPRjWZE2SJzSuMpbG42ucfN5BITc397uLqb3dkwwEmxQsXmlQbRUxP43TTByL_to6x0t6T6XRrN1Q/s400/imagesCA5MSWRC.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420858564261049378" /></a><br />
<br />
Αυτά μου έκαναν μεγάλη εντύπωση και θέλησα να μάθω περισσότερα, ανοίγοντας την εγκυκλοπαίδεια του “Πάπυρος Λαρούς”. Εκεί λοιπόν αφού λέει διάφορα για τις ιδιότητες του δέντρου και ότι το ξύλο του είναι τόσο μαλακό που μπορεί κάποιος με λίγη δύναμη να βυθίσει μια ολόκληρη σιδερόβεργα σπρώχνοντάς την στον κορμό του, λέει και το εξής καταπληκτικό: “Ο φλοιός και τα φύλλα των νέων κλάδων περιέχουν πολλή κολλώδη ουσία και χρησιμοποιούνται στην παρασκευή αφεψημάτων. Άλλοτε εχρησιμοποιείτο στην φαρμακευτική η σαρξ των καρπών υπό το όνομα “χώμα της Λήμνου, δηλαδή Λημνία γη”. Φαντασθείτε ο καρπός ενός δέντρου – συμβόλου της Αφρικής, να έχει το όνομα της Λήμνου μας. Πέστε με φαντασιόπληκτο, αλλά σκεφτόμενος λίγο ακόμα έβγαλα κι άλλες συσχετίσεις. Προσέξτε: Όπως δια του μπαομπάπ έγινε δυνατή η πρώτη εμφάνιση ανθρώπου στη γη κατά την αφρικανική δοξασία, έτσι και κατά μια ελληνική μυθολογική εκδοχή περί γενέσεως του κοσμου, ο πρώτος άνθρωπος της γης ήταν ο Κάβειρος, “τον οποίον εγέννησεν η Λήμνος δι’ αρρήτων οργιασμών”. Άλλος συσχετισμός: Τα βαμβακοειδή άνθη του μπαομπάπ με το βαμβάκι της Λήμνου μας. Επίσης: Το πρόσκαιρον της ανθοφορίας αυτών των βαμβακοειδών λουλουδιών με το πρόσκαιρο<br />
της καλλιέργειας του μπαμπακιού στη Λήμνο, που κράτησε μόνο λίγα χρόνια και έσβησε διά παντός. Συσχέτιση μπορεί επίσης να γίνει με την άσχημη οσμή, σαν ψοφίμι, των ανθών του μπαομπάπ με την φοβερή δυσοσμία των μυθολογικών γυναικών της Λήμνου, που ήταν η αιτία να μην τις θέλουν οι άντρες τους κι αυτές προσβεβλημένες να τους σκοτώσουν συνδέοντας τη Λήμνο με το άνίερον, στη φράση “Λήμνια κακά”. Πολύ καλός συσχετισμός μπορεί να γίνει και με την αναγεννητική ικανότητα της Λήμνου μας με αυτή του μπαομπάπ. Ότι κοράκια και ότι αρπακτικά κι αν πέσουν επάνω της, ότι ελέφαντες και νυχτερίδες, ότι πολιτικάντηδες και σωτήρες, όσο κι αν την παραμελήσουν, την κομματιάσουν, την κλέψουν, φωλιάσουν μέσα της, την κάψουν, την λεηλατήσουν, την προδώσουν, αυτή τίποτα, ανθίσταται ανθεί και αναγεννάται σαν το μπαομπάπ. Κι όχι μόνο από γύρω γύρω, δηλαδή από τα παιδιά της του εξωτερικού, αλλά και από το κέντρο της, δηλαδή από τους παραμένοντες στις πατρογονικές εστίες. Καθότι:<br />
“Η Λήμνος δεν παλεύεται<br />
η Λήμνος είναι κράτος <br />
άνθρωπος δεν ευρέθηκε <br />
της Λήμνος νάναι σκάρτος”.<br />
Θέλετε κι άλλο συσχετισμό; Όποιος κόψει τα μπαμπακένια άνθη του μπαομπάπ λένε οι αφρικανοί, θα τον σκοτώσει λιοντάρι. Όποιος έκοψε – μάζεψε μπαμπάκι στα χωράφια της Λήμνου, λέω εγώ, δεν θα τον σκοτώσει βέβαια λιοντάρι, αλλά έχει αποκτήσει μια τεράστια πληγή στην καρδιά του, ανίατη και αιμάσσουσα, ιδίως όταν βλέπει τώρα τα άδεια από μπαμπάκι χωράφια μαζί με τα νιάτα του και τα παιδικά του χρόνια να γίνονται παρελθόν. <br />
Μέσα στους ταριχευμένους βάλτους<br />
παρελαύνουν οργισμένοι βαρανόσαυροι<br />
και έχιδνες<br />
αφού δεν ήρθαν οι βουνίτες<br />
που ποτέ δεν εκόμπασαν<br />
για τα δεκάζυγα που όδήγησαν<br />
στων προπάππων τους τα χωράφια.<br />
<br />
Ολοι οι ευνούχοι που υπηρέτησαν την Κυβέλη<br />
δεν ξελάκκισαν αμπέλια<br />
ούτε πότισαν μπαμπάκια<br />
αλλά κρατούν βάκυλα Ρωμαίων αυτοκρατόρων<br />
στα δημοσιοϋπαλληλικά γραφεία<br />
και με οργιαστική μανία βαλαντώνουν<br />
μέχρι τελείας εξαντλήσεως<br />
στα τσιφτετέλια των παναγυριών.<br />
<br />
Η ευγενής όψη και το παράστημα<br />
αντηλλάγησαν με τις πληρωμένες θέσεις στο θέατρο<br />
και οι διφρηλάτες των κάμπων<br />
επιφορτίστηκαν με την περιφορά δίσκου<br />
στις εκκλησίες δολερών οφθαλμών.<br />
<br />
Στους χέρσους αγρούς<br />
λαμβάνει χώρα η εκβοτρύωση της καρδιάς μας<br />
πληρώνοντας από πολλού χρόνου<br />
τον έγγειο φόρο<br />
για την φορβεία μας από εκτρωδάκτυλους<br />
ως κόσμημα και στολίδι καμαρωτό.<br />
<br />
Αγαπητοί συμπατριώτες, ευτυχείτε και να’ χετε την υγεία και τη μακροζωία ενός μπαομπάπ, όχι όμως την οσμή του.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Βασιλικός<br />
<br />
Γράφει η Μαρίνα Μπεκρή</strong><br />
<br />
Βασιλικός μυρίζει εδώ<br />
η αγάπη μου διαβαίνει<br />
αφήστε με να την ιδώ<br />
γιατί η ψυχή μου βγαίνει<br />
<br />
Βασιλικός πλατύφυλλος<br />
με τα σαράντα φύλλα<br />
σαράντα σ’ αγαπήσανε<br />
όμως εγώ σε πήρα.<br />
<br />
Βασιλικός κι αν μαραθεί<br />
και γείρουν τα κλωνιά του<br />
ρίξε νερό στη ρίζα του<br />
νάρθη στα σωντικά του.<br />
<br />
Βασιλικέ κι αστέρι μου<br />
χαιρέτα μου το ταίρι μου<br />
έλα πάρε με απ’ το κύμα<br />
θα πνιγώ και θάχεις κρίμα.<br />
<br />
Βασιλικέ αθάνατε<br />
της Λήμνος παλληκάρι<br />
μέσα στο χιόνι ανθοκοπάς<br />
κι έχεις μεγάλη χάρη.<br />
<br />
<em>Βασιλικός</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGvq6xAPcg8KmXqgSh6og2yKoJ0ajgamp8k2duz19clIfr5unGqATPdLp_aqfA3McWW7fTB_ueiFyB4wTH3a9W-qbLb9pMohYPG9_fQ8rwXGPLvh8IQBY-jVVbOeRYU_5qOIatZYCyS_8/s1600-h/vasilikos2.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 311px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGvq6xAPcg8KmXqgSh6og2yKoJ0ajgamp8k2duz19clIfr5unGqATPdLp_aqfA3McWW7fTB_ueiFyB4wTH3a9W-qbLb9pMohYPG9_fQ8rwXGPLvh8IQBY-jVVbOeRYU_5qOIatZYCyS_8/s400/vasilikos2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420878196821425490" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μη βασανίζεστε για μικροπράγματα<br />
(γιατί όλα είναι μικροπράγματα)<br />
<br />
Του Ρίτσαρντ Κάρλσον</strong><br />
1. Συμφιλιωθείτε με την έλλειψη τελειότητας.<br />
2. Μη διακόπτετε τους άλλους όταν μιλάνε και μη σπεύδετε να ολοκληρώνετε τις φράσεις τους.<br />
3. Κάντε ένα καλό και μην το πείτε πουθενά.<br />
4. Αφήστε τους άλλους να πάρουν τη δόξα.<br />
5. Μάθετε να ζείτε το παρόν. <br />
6. Ρωτήστε τον εαυτό σας; “Θα έχει αυτό σημασία μετά από ένα χρόνο;”.<br />
7. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να βαριέται.<br />
8. Αποδεχτείτε το γεγονός ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη.<br />
9. Φανταστείτε την ίδια σας την κηδεία.<br />
10. Χαμογελάστε σε αγνώστους, κοιτάξτε τους στα μάτια και πείτε τους γεια.<br />
11. Φανταστείτε τους ανθρώπους της ζωής σας ως νήπια ή ως υπερήλικες.<br />
12. Αντί να έχετε δίκιο, επιλέξτε να έχετε καλοσύνη.<br />
13. Πείτε σε τρεις ανθρώπους πόσο πολύ τους αγαπάτε.<br />
14. Αντισταθείτε στην επιθυμία σας για κριτική.<br />
15. Διαβάστε άρθρα και βιβλία με απόψεις τελείως διαφορετικές από τις δικές σας και προσπαθήστε να μάθετε κάτι.<br />
16. Κάντε μόνο ένα πράγμα τη φορά.<br />
17. Νιώστε ευτυχισμενοι εκεί που βρίσκεστε.<br />
18. Μεγαλώστε ένα φυτό.<br />
19. Ακούστε αυτό που λέει η διαίσθησή σας.<br />
20. Θυμηθείτε, σε εκατό χρόνια δεν θα υπάρχει κανένας μας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΟΡΙΣΟΝ ΑΦΟΡΙΣΟΝ</strong><br />
<br />
* Εργολάβος: Σε σεισμογενείς περιοχές ο προπομπός του Αγίου Πέτρου.<br />
* Τρεις Λημνιοί, ένα κουαρτέτο, κατά το πέντε βόδια δυο ζοβγάρια.<br />
* Ο σημερινός άσωτος υιός δεν το κουνάει απ’ το σπίτι.<br />
* Οι Λημνιοί είναι Αθηναίοι που νομίζουν πως είναι Λημνιοί.<br />
* Βγάλτε απ’ το Λημνιό τη σκέψη ότι όλοι οι άλλοι συνομωτούν εναντίον της Λήμνου και θα πάψει να είναι Λημνιός.<br />
* Λημνιός είναι ο άνθρωπος που σκέφτεται με την τσέπη όταν είναι γεμάτη και με την καρδιά όταν η τσέπη είναι άδεια.<br />
* Είμαι πολύ ευχαριστημένος με τον τρόπο που μας αυτοδιαχειρίζονται.<br />
* Βιολί για ένα πραγματιστή: Το μουσικό όργανο που γαργαλεύει τα ανθρώπινα αυτιά διά της τριβής μιας αλογοουράς πάνω στα τσιτωμένα έντερα μιας γάτας.<br />
* Αναπαύομαι: σταματώ να δημιουργώ προβλήματα στους γύρω μου, αφήνω τους άλλους στην ησυχία τους.<br />
* Κηδεία για ένα μαθηματικό: Εκδρομή στο νεκροταφείο από την οποία είθισται να λείπει κάποιος στο γυρισμό.<br />
* Προσεύχομαι: Ζητώ την ακύρωση των νόμων του σύμπαντος για χάρη ενός ανάξιου ικέτη.<br />
* Αλογοουρά: Δέσμη τριχών στα οπίσθια αλόγων και στις κεφαλές γυναικών που καθιστά φανερή τη σχέση των δύο.<br />
* Απολογούμαι: Θέτω τα θεμέλια μιας μελλοντικής επίθεσης.<br />
* Βαθύπλουτος: Αυτός που αντλεί τον πλούτο του, από τα βάθη της τσέπης των άλλων.<br />
* Αποχωρητήριο: Το μόνο μέρος από το οποίο φεύγει κανείς με λιγότερο βάρος και περισσότερες ιδέες.<br />
* Η σημερινή κρίση είναι το άθροισμα από τις επιτυχίες είκοσι χρόνων.<br />
* Η κυβέρνησή μας δεν αξίζει καμιά αντιπολίτευση. Γι αυτό δεν υπάρχει αντιπολίτευση.<br />
* Για ένα καλύτερο αύριο καλύτερα να μιλήσουμε μεθαύριο.<br />
* Τα πολιτικά ήθη άλλαξαν: Τώρα έχουμε δεξιούς σοσιαλιστές και αριστερούς καπιταλιστές.<br />
* Οι πολιτικοί μας είναι ερασιτέχνες με επαγγελματικούς μισθούς.<br />
* Είναι τουλάχιστον συνεπείς. Επί είκοσι χρόνια κάνουν συνέχεια μαλακίες.<br />
* Ο σοσιαλισμός πάει θάφτηκε, από αύριο αρχίζω να πολεμώ τον καπιταλισμό.<br />
* Η ζωή μας προσφέρει πάντα μια εναλλακτική λύση: Από το κακό στο χειρότερο.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η Λημνία βους<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigi3JwaD66faJmP2y2Oyx4no3JujgxLJuMSyin8SGtYb2RALr5e9_u-fY-WWGlZQCq0JGfYjZTbdS3ba4l3b6kU_iUhineYxnQ56S2G5n801w0BhQgyx1ITAV28aURDOiunuYKAaNXGpY/s1600-h/Scan10114.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigi3JwaD66faJmP2y2Oyx4no3JujgxLJuMSyin8SGtYb2RALr5e9_u-fY-WWGlZQCq0JGfYjZTbdS3ba4l3b6kU_iUhineYxnQ56S2G5n801w0BhQgyx1ITAV28aURDOiunuYKAaNXGpY/s400/Scan10114.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420712411930130018" /></a><br />
<br />
Γράφει η φιλόλογος Κτιστάκη Ευτυχία</strong><br />
<br />
« Άθως σκιάζει τα νώτα Λημνίας βοός», που θα πει: «Το βουνό Άθως ρίχνει τη σκιά του πάνω στα νώτα της Λήμνιας αγελάδας». Είναι μια αρχαία παροιμιακή έκφραση, που τη χρησιμοποιούσαν για να χαρακτηρίσουν όσους επιχειρούσαν να αμαυρώσουν την τιμή και την υπόληψη και να μειώσουν το καλό όνομα των άλλων με συκοφαντίες. Προέρχεται από το δράμα του μεγάλου τραγικού ποιητή Σοφοκλή «Λήμνιαι» και είναι ο μοναδικός στίχος, που διασώζεται. Τι ήθελε να πει ο ποιητής δεν είναι δυνατό να διατυπωθεί, επειδή δεν υπάρχουν τα συμφραζόμενα και ούτε υπάρχει αναφορά κάπου αλλού. Πιθανολογείται λοιπόν ότι ο Σοφοκλής χρησιμοποίησε την ήδη γνωστή φράση που ανέφερε ότι η σκιά του Άθω έφτανε μέχρι τη Μύρινα, τη γνωστή αρχαία ελληνική πόλη.<br />
Η αγελάδα που αναφέρεται στο στίχο, ήταν ένα ομοίωμα μιας αγελάδας κατασκευασμένο από λευκή πέτρα ή χαλκό. Ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της σελήνης» αναφέρει τα εξής: «Εν Λήμνω γαρ ουδέτερος ημών ευ οιδ’ ότι γέγονε, τουτί μέντοι το τεθρυλημένον ιαμβείον ο πολλάκις ακηκόαμεν: ‘ Άθως σκιάζει νώτα Λημνίας βοός’. Eπιβάλλει γαρ η σκιά του όρους ως έοικε χαλκέω τινί βοϊδίω μήκος αποτείνουσα δια της θαλάσσης ουκ έλαττον επτακοσίων σταδίων το κατασκιάζον ύψος είναι δια την αιτίαν ότι πολλαπλασίους αι του φωτός αποστάσεις των σωμάτων τας σκιάς ποιούσι». Πληροφορούμαστε λοιπόν από τον Πλούταρχο ότι η σκιά του όρους Άθως περνώντας πάνω από τη θάλασσα πέφτει πάνω στο χάλκινο όπως μοιάζει άγαλμα της αγελάδας, που βρίσκεται στη Λήμνο, γιατί το φως δημιουργεί πολύ μεγαλύτερες σκιές από την πραγματικό μέγεθος των σωμάτων.<br />
Ο περιηγητής Stochove τον 17ο αιώνα αναφέρει για τη Λήμνο: «Βρίσκεται απέναντι από τον Αθω και παρ’ όλο που απέχει από αυτόν απόσταση αρκετή, μερικοί ισχυρίζονται πως η σκιά του φτάνει μέχρι το νησί. Είναι πιθανό να πρόκειται περισσότερο για ποιητική έκφραση, για να πουν δηλαδή πως είναι ψηλό το βουνό, μια και δεν είναι δυνατόν βέβαια να ρίχνει τη σκιά του πάνω στο νησί από απόσταση πάνω από δέκα μίλια». Ο Belon λέει ότι στις 2 Ιουνίου προς τη δύση του ήλιου είδε το όρος Άθως να ρίχνει τη σκιά του μέσα στο λιμάνι. Αυτό το αμφισβητεί ο Πάνος Φραγγέλλης στο έξοχο βιβλίο του “Λήμνος η φιλτάτη”, στο οποίο έχει εκτενή αναφορά για την “Λημνίαν βουν”. Λέει λοιπόν ο Φραγγέλλης: “Αυτό είναι εντελώς απίθανο, καθόσον ορθώνεται μεταξύ του λιμανιού και του Άθω ο λόφος με το Κάστρο, εκτός εάν ως λιμάνι εννοεί το Ρωμέικο Γιαλό”. Ο Πλίνιος αναφέρει πως στο θερινό ηλιοστάσιο αυτό το βουνό ρίχνει τη σκιά του στην αγορά της πόλεως Μύρινα, κάτι που μερικοί συγγραφείς το θεωρούσαν σα φαινόμενο εξαιρετικό, μη μπορώντας να καταλάβουν πώς το όρος Άθως, 86000 βήματα μακριά από τη Λήμνο μπορούσε να ρίξει τη σκιά του μέχρι το νησί αυτό.<br />
Ο Λ. Γεροντούδης στο βιβλίο του «Το νησί Λήμνος» λέει: «Ο Άθως (Άγιον Όρος) απέχει περίπου 32 μίλια από τη Λήμνο και συμβαίνει δυο φορές το καλοκαίρι ο ήλιος να βασιλεύει ακριβώς στην κορυφή του όρους, που έχει ύψος 2.033 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Μας πληροφορεί λοιπόν ο Σοφοκλής ότι η σκιά του Αγίου Όρους φτάνει μέχρι τη δυτική ακτή της Λήμνου και σκιάζει τα νώτα του αγάλματος. Επομένως το άγαλμα είχε στραμμένο το κεφάλι προς την ανατολή. Πράγματι ο ήλιος βασιλεύει δυο φορές το χρόνο στην κορυφή του Αγίου Όρους. Η πρώτη φορά, ένα μήνα πριν φτάσει το θερινό ηλιοστάσιο (21 Μαϊου) και η δεύτερη φορά ένα μήνα μετά το θερινό ηλιοστάσιο (21 Ιουλίου).<br />
Γεγονός αναμφισβήτητο πάντως είναι πως το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα στη Λήμνο, καθώς φαίνεται απέναντι ο σκιασμένος όγκος του Αγίου Όρους στεφανωμένος από ένα κατακόκκινο ήλιο, απασχόλησε ιδιαίτερα και τους αρχαίους κι όχι μόνον τους σύγχρονους φυσιολάτρες. Είναι μαγευτικά τα καλοκαιρινά απόβραδα. Το ηλιοβασίλεμα στον Άθω όπως φαίνεται από τη Μύρινα είναι ένα από τα αξιοθέατα για τον επισκέπτη του νησιού. Η θάλασσα παίρνει ένα κόκκινο χρώμα και νομίζει κανείς ότι βρίσκεται σε ένα φανταστικό, εξωτικό πλανήτη. Ο ουρανός, καθώς ο ήλιος βυθίζεται, αλλάζει χίλια χρώματα, με κυρίαρχες αποχρώσεις του κόκκινου, του κίτρινου και του μωβ. Ίσως αυτή η ομορφιά των ρόδινων φωτοσκιάσεων, που έπεφτε πάνω στο χάλκινο άγαλμα της αγελάδας, να οδήγησε κάποια ευαίσθητη ψυχή και να είπε το συγκεκριμένο στίχο παρομοιάζοντας τις σκιές με τις συκοφαντίες και τις απρέπειες που κάποιοι κακεντρεχείς και ανήθικοι χρησιμοποιούσαν για να σπιλώσουν υπολήψεις και να δυσφημίσουν καλούς ανθρώπους.<br />
<br />
<em>"Άθως σκιάζει νώτα Λημνίας βοός"</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4pU87jJdQHF234MldN-BZ5txSX3NhNKSMXimLu8BsRNVsOHXMvn1th_pEzn4CamZZ8osql78NCk8GLHx7l6xgDl7j1XEjOcXK94JHi_zKElx1DIZFZ90xgw-b34L3qVGaWM2n-0VQknc/s1600-h/g55.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4pU87jJdQHF234MldN-BZ5txSX3NhNKSMXimLu8BsRNVsOHXMvn1th_pEzn4CamZZ8osql78NCk8GLHx7l6xgDl7j1XEjOcXK94JHi_zKElx1DIZFZ90xgw-b34L3qVGaWM2n-0VQknc/s400/g55.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420881893299611970" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΒΙΒΛΙΟ ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ, 2099.<br />
<br />
Γράφει ο Γεράσιμος Ρηγάτος</strong><br />
Ήταν τα τελευταία χρόνια του εικοστού αιώνα που το Διαδικτυο άρχισε να διαβρώνει τα κλασικά μέσα ενημέρωσης. Εκδότες εφημερίδων και περιοδιών πρώτα, εκδότες βιβλίων αργότερα, άρχισαν να περνούν σ’ αυτό τα προϊόντα τους. Όλοι υπολόγιζαν σε αύξηση του αριθμού των καταναλωτών. Τα πρώτα χρόνια του εικοστού πρώτου αιώνα το φαινόμενο φούντωσε. Οι άνθρωποι εξαρτιόταν όλο και περισσότερο από το Διαδίκτυο. Στις κάρτες που τύπωναν στον ατομικό τους εκτυπωτή, τον λεγόμενο και πρίντερ, δεν έγραφαν πια τη διεύθυνση του σπιτιού και του γραφείου τους ή το τηλέφωνό τους, αλλά το e-mail και το website τους. Σε δυο ή τρεις δεκαετίες είχαν εξαρτηθεί απόλυτα. Οι εκδότες όσοι δεν μπόρεσαν να περάσουν στην παραγωγή CD-ROM, έκλεισαν ο ένας μετά τον άλλο. <br />
Οι άνθρωποι οι ενταγμένοι στο σύστημα - γιατί υπήρχε και ένα τρίτο του πληθυσμού, που περιθωριοποιημένο δεν είχε πρόσβαση στην τεχνολογία - οι ενταγμένοι λοιπόν πρωί-πρωί, πίνοντας τον καφέ ή το τσάι τους, διάβαζαν τα μηνύματα στην οθόνη τους και μετά διάβαζαν εκεί την εφημερίδα τους. Η ύλη ήταν διαρθρωμένη και ευρετηριασμένη κατάλληλα, ώστε ένας που ενδιαφερόταν φέρ’ ειπείν για το χρηματιστήριο να μη ξεφυλλίζει σελίδες με αθλητικά και πολιτιστικά. Όσο για τα βιβλία, σ’ ένα ήταν γραμμένη μια ολόκληρη βιβλιοθήκη. Όχι βέβαια ότι διάβαζαν τόσο. Ήταν κι αυτό μια μόδα, όπως σ’ έναν αιώνα, ίσως κι εκατόν είκοσι χρόνια πριν, ήταν της μόδας τα βιβλία. Δεμένα ομοιόμορφα, συνήθως σ’ ένα χρώμα που να ταίριαζε με το χρώμα της επίπλωσης, έμπαιναν στα ράφια ενός επίπλου που το λέγανε σύνθετο. Πάνω ή κάτω από τα βιβλία, σε άλλα ράφια, ήταν τοποθετημένα διάφορα άχρηστα πράγματα, τα λεγόμενα μπιμπελό: Κουκλάκια, βαζάκια, κρυστάλλινα, μεταλλικά ή επάργυρα κηροπήγια, κορνίζες με φωτογραφίες και άλλα ετερόκλητα αντικείμενα.<br />
Όπως πάντα όταν αλλάζει η τεχνολογία, στην αρχή καταστρέφεται μαζικά, θα’ λεγες κι εκδικητικά, κάθε προσιτό δείγμα της προηγούμενης. Τα γραμμόφωνα δόθηκαν στους πλανόδιους παλιατζήδες, στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, όταν βγήκαν κάποιες άλλες συσκευές ήχου, που τις έλεγαν πικάπ. Σε άλλες περιπτώσεις μάλιστα πετάχτηκαν κατ’ευθείαν στα σκουπίδια, μαζί με άλλα άχρηστα αντικείμενα. Τους ίδιους δρόμους ακολούθησαν τα πικάπ, όταν βγήκαν τα CD-players. Το ίδιο επαναλήφθηκε για μια σειρά από πράγματα. Το ίδιο είχε γίνει και τούτο τον αιώνα. Τα CD -ROM αντικατέστησαν τα βιβλία. Τα ράφια των βιβλιοθηκών άδειασαν και ( σε μια ψευδαίσθηση συμβολής στις οικολογικές αντιλήψεις) τα βιβλία δόθηκαν για ανακύκλωση. Λίγες δεκαετίες αργότερα έγινε ό,τι είχε γίνει έναν αιώνα πριν με τα γραμμόφωνα. Τότε, κάποιοι ιδιόρρυθμοι που διέθεταν και χρήμα, τα εντόπισαν στις αποθήκες των παλαιοπωλείων, τα ακριβοπλήρωσαν και τα εγκατέστησαν στα σαλόνια τους. Σύντομα η ζήτηση τα έβγαλε από τις αποθήκες στις βιτρίνες και οι επόμενοι τα πλήρωσαν χρυσάφι. Το ίδιο έγινε αργότερα με τα πικάπ, με τα ογκώδη μαγνητόφωνα με την ταινία, με τις παλιές τηλεφωνικές συσκευές. Το ίδιο έγινε με τις εικόνες, που από αντικείμενα λατρείας έγιναν διακοσμητικά έργα για τα σαλόνια.<br />
Το ίδιο έγινε με τα βιβλία. Κάποιοι άρχισαν να μαζεύουν τα παλαιότερα, ας πούμε τίτλους με χρονολογίες του περασμένου αιώνα, 1960, 1948, 1910. Βιβλία με προηγούμενες χρονολογίες άξιζαν μιαν ολόκληρη περιουσία. Τα έδιναν σε ειδικούς συντηρητές, που αποκαθιστούσαν τις φθορές, βελτίωναν τη βιβλιοδεσία, καθάριζαν υπομονετικά λερώματα και κηλίδες με ακτίνες λέιζερ. Κι ύστερα οι ιδιοκτήτες τους περήφανοι τα βάζανε σε προθήκες, όπως οι παλιότεροι βάζανε τα ασημικά τους. Κάποιοι, που είχαν περισσότερα, έφτιαχναν ειδικές γωνιές, όπως παλιότερα οι αστοί σε μια κακόγουστη αντίληψη του φολκλόρ κρεμούσαν στους τοίχους των διαμερισμάτων γκλίτσες, κουδούνια προβάτων και κουρελούδες, νομίζοντας - οι ταλαίπωροι - ότι έτσι φτιάχνανε μια κιβωτό ελληνικού λαϊκού πολιτισμού…<br />
Όλη η φροντίδα για τους χώρους του σπιτιού είναι βέβαια αυτονόητη, καθώς οι άνθρωποι περνούν σ’αυτό πολύ περισσότερο χρόνο από ότι εκείνοι του προηγούμενου αιώνα. Αυτό όχι μόνο γιατί οι ανοιχτοί χώροι έχουν γίνει ανασφαλείς με όλους αυτούς τους περιθωριοποιημένους, που απέρριψαν το σύστημα ή που τους απέρριψε αυτό. Περνούν τον περισσότερο χρόνο στο σπίτι κυρίως, γιατί τώρα οι πιο πολλές δουλειές μπορούν να γίνουν από το σπίτι κι όχι, όπως παλιότερα, στον ειδικό - κατά περίπτωση - χώρο εργασίας. Και αυτό το επίτευγμα οφείλεται στις νέες τεχνολογίες. Τα σκέπτεται όλα αυτά και τα φέρνει στο μυαλό του, συγκρίνοντας παλιά με καινούργια δεδομένα, όπως έχει μάθει από το πληροφοριακό υλικό ή και από σχετικά ντοκιμαντέρ που έχει στην ηλεκτρονική του βιβλιοθήκη. Πάντα είχε μια ιδιαίτερη αντίληψη για τον χρόνο, που τον έβλεπε ως ένα συνεχές φυσικό μέγεθος κι όχι ως σύνολο από αυθαίρετους και μεταβαλλόμενους ανάλογα με τον πολιτισμό αριθμούς. Αλλά, δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα. Λέγαμε λοιπόν για τη δουλειά στο σπίτι. Και κατά την προσφιλή του τακτική, σκέπτεται το πράγμα στις χρονικές του μεταβολές.<br />
Την εποχή των πρωτογόνων, οι άνθρωποι ζούσαν σκόρπια, σε μικρές, οικογενειακές κυρίως, ομάδες, κυνηγώντας ή συλλέγοντας καρπούς. Κι ύστερα ήρθε η πρώτη μεγάλη επανάσταση στην ανθρώπινη ζωή, με την καλλιέργεια της γης. Τότε ήταν που μαζεύτηκαν γύρω από τα χωράφια και σχημάτισαν τα χωριά. Με τη βιομηχανική επανάσταση δημιουργήθηκαν οι μεγάλες πόλεις με τους εργάτες να αναπτύσσουν συνοικίες γύρω από τα εργοστάσια, για να έχουν γρήγορη κι έυκολη πρόσβαση σ’αυτά. Με την ανάπτυξη και την εδραίωση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας η δομή των κοινωνιών άλλαξε και πάλι. Οι πιο πολλές δουλειές μπορούσαν πια να γίνουν χωρίς μετακίνηση από το σπίτι, καθώς τα τερματικά καλωδίωναν μεταξύ τους μακρινούς χώρους και σύνολα ανθρώπων.<br />
Τα παιδιά δε χρειάζονταν να μετακινούνται για το σχολείο. Την καθορισμένη ώρα, στην αντίστοιχη ηλεκτρονική διεύθυνση, ο δάσκαλος παρέδιδε το μάθημά του, με πλήθος εποπτικής ύλης, με δυνατότητα διαδραστικής επικοινωνίας - που όλοι βέβαια την έλεγαν interactive -, αλλά και βίωση εικονική της πραγματικότητας, επίσημα γνωστής ως virtual reality. Οι οικονομικές δοσοληψίες γίνονταν με συνεχείς μεταβιβάσεις ποσών από λογαριασμό σε λογαριασμό. Οι τράπεζες, ως χώροι, λειτουργούσαν περισσότερο συμβολικά και μ’ ένα ελάχιστο αριθμό υπαλλήλων. Η επιλογή και οι παραγγελίες των καταναλωτικών αγαθών γίνονταν κι αυτές on line. Τα πράγματα έφταναν στο σπίτι με νεαρούς συνήθως υπαλλήλους, μετανάστες από φτωχότερες χώρες που δεν είχαν πρόσβαση στις τεχνολογίες.<br />
Ο ίδιος δε χρειαζόταν να πηγαίνει στο νοσοκομείο πολύ συχνά. Καθημερινώς είχε πρόσβαση σε όλα τα δεδομένα, κλινικά και εργαστηριακά, μπαίνοντας με ειδικό κωδικό στον κεντρικό υπολογιστή του νοσοκομείου. Θυμάται τις ατέλειωτες συζητήσεις με τον πατέρα του, που ήταν βέβαια άλλης εποχής. Εκείνος δεν μπορούσε να δεχθεί αυτόν τον τρόπο άσκησης της Ιατρικής. “Γιατί πατέρα;” του έλεγε, “ξέρω όλα τα βιοχημικά δεδομένα, έχω σε λεπτές τομές την απεικόνιση κάθε οργάνου, ξέρω τη λειτουργία και τη λειτουργική διαταραχή κάθε σημείου, πού είναι το πρόβλημα; Μ’αυτά τα στοιχεία καθορίζω τη θεραπεία κι ένας ειδικευόμενος, μια αδελφή, κάποιος, την εφαρμόζει”. “Και την καλημέρα; Και το σφυγμό;”ρωτούσε ο πατέρας. “Ποιος του πιάνει το σφυγμό;” Του εξηγούσε ότι γίνεται ηλεκτρονική καταγραφή του σφυγμού, αλλά δεν εννοούσε αυτό. “Το χέρι”, του ξανάλεγε ο πατέρας, “Ποιος του πιάνει το χέρι;” Νόμιζε πως ήταν μια γεροντική εμμονή. Πέρασαν χρόνια, για να τον καταλάβει (Συνεχίζεται).<br />
<br />
<em>Πάμπλο Πικάσο: Επιστήμη και ευσπλαχνία.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXArn5c2NHhzlJ95hlrSr4KgZaqVmS_Fug-IhIU4lG2NxaIIw0zF8ROHB-vjM6R1MzTIkTa7p4Mm9ct3XQDkvvKdIXR2aN9-9C0T8LMkR_yXdk2Mz1noTdZLWzkcpEMSiH8CPjDFbY_nw/s1600-h/110387-epistimi_eysplaxnia.gif"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 319px; height: 265px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXArn5c2NHhzlJ95hlrSr4KgZaqVmS_Fug-IhIU4lG2NxaIIw0zF8ROHB-vjM6R1MzTIkTa7p4Mm9ct3XQDkvvKdIXR2aN9-9C0T8LMkR_yXdk2Mz1noTdZLWzkcpEMSiH8CPjDFbY_nw/s400/110387-epistimi_eysplaxnia.gif" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423550080547041906" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΝΤΙΟ ΔΡΑΧΜΗ – ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΥΡΩ</strong><br />
<br />
Η Πρωτοχρονιά του 2002 είναι μια ιστορική ημερομηνία, όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά για όλους τους Ευρωπαίους, αφού από αυτή την ημέρα το νέο νόμισμα το ευρώ θα αντικαταστήσει τα εθνικά νομίσματα. Εμείς οι Έλληνες θα πούμε αντίο για πάντα στη δραχμή μας, τη δραχμούλα μας, που στο πέρασμα των αιώνων έλαβε διάφορες μορφές. Σας παρουσιάζουμε μερικές από τις πιο αρχαίες, που έχουν και ιδιαίτερη εικαστική αξία. (Πηγή: Η μερολόγιο της φαρμακευτικής εταιρείας WYETH) <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisGIa6jJKmr-SvvD9iGfwSH6O7SV6CcVJUYODjlotLzghJAmkOcacF1U_Wx2Tu_q42GImozG4s8iXz6YAs_Zj9YOMIQP0kQAtg6HjbInGRHHp-6qB71mbKOdTmV7rlvltgb1kLfHCGmNE/s1600-h/Scan10090.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 210px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisGIa6jJKmr-SvvD9iGfwSH6O7SV6CcVJUYODjlotLzghJAmkOcacF1U_Wx2Tu_q42GImozG4s8iXz6YAs_Zj9YOMIQP0kQAtg6HjbInGRHHp-6qB71mbKOdTmV7rlvltgb1kLfHCGmNE/s400/Scan10090.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421097049644461074" /></a><br />
Αργυρό τετράδραχμο Αθηνών. 440 – 420 π.Χ. Αθήνα, Νομισματικό Μουσείο.<br />
Κεφαλή Αθηνάς με Αττικό κράνος στολισμένο με φύλλα ελιάς. Το στεφάνωμα της περικεφαλαίας ερμηνεύεται ως νικηφόρο σημείο, ειδικότερα ως ανάμνηση της νίκης εναντίον των Περσών.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbKOEOb_KZMk-cGv42kl5xeq1tZDm6rU0UtQnQ3mi033rvEY42x_d-vTagqL9efR6IBWtUzyWT9JzE9V7BfMWDrAgrvjHHsnySdE4PFtAjh3DPbmXtr2oqGL8kyWoyyEFVu6i71OZi0eY/s1600-h/Scan10093.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 219px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbKOEOb_KZMk-cGv42kl5xeq1tZDm6rU0UtQnQ3mi033rvEY42x_d-vTagqL9efR6IBWtUzyWT9JzE9V7BfMWDrAgrvjHHsnySdE4PFtAjh3DPbmXtr2oqGL8kyWoyyEFVu6i71OZi0eY/s400/Scan10093.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421101676892347698" /></a><br />
Αργυρό τετράδραχμο Εφέσου. 370 π.Χ. Αθήνα, Νομισματικό Μουσείο.<br />
Μέλισσα, τύπος που παραπέμπει στις ομώνυμες ιέρειες της Εφεσίας Αρτέμιδος. <br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhY4MYR_Pn9EJ_BGaOrdYwB9c4EU9HfDQXbZbxrsJV1d_odw6OItNbCtMcejHZXzQoKGlFAB_VvNW-qcXkVH9zcE8FagGyIDcq3tPRncM7iTZRQtm4Z0VOpz-HK-OAJlzNHrsP_tsZGnQ/s1600-h/Scan10099.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 219px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhY4MYR_Pn9EJ_BGaOrdYwB9c4EU9HfDQXbZbxrsJV1d_odw6OItNbCtMcejHZXzQoKGlFAB_VvNW-qcXkVH9zcE8FagGyIDcq3tPRncM7iTZRQtm4Z0VOpz-HK-OAJlzNHrsP_tsZGnQ/s400/Scan10099.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421104211686067666" /></a><br />
Χρυσός διπλός στατήρ. Αλεξάνδρου Γ’ Μακεδονίας. 336 – 323 π.Χ. Αθήνα, Νομισματικό Μουσείο. Κεφάλι αθηνάς. Ίσως ο τύπος αυτός να είναι ελεύθερη απόδοση της κεφαλής του κολοσσιαίου χάλκινου αγάλματος της Αθηνάς προμάχου του Φειδία.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm89Rk6Qsgt5F4fDdh6w-gAFKTY-gNrdSlQBKbvgka8y8sUgzbL8EbftGoyyVbP9woNC57t82nl9PV_Sxp519KEvFl-_H5LIbgYmo2vI-_C1g1sbKb7LFpykrWWHO_zpjzWR-Gthq9tic/s1600-h/Scan10087.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 217px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm89Rk6Qsgt5F4fDdh6w-gAFKTY-gNrdSlQBKbvgka8y8sUgzbL8EbftGoyyVbP9woNC57t82nl9PV_Sxp519KEvFl-_H5LIbgYmo2vI-_C1g1sbKb7LFpykrWWHO_zpjzWR-Gthq9tic/s400/Scan10087.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421099344869399026" /></a><br />
Αργυρό τρίδραχμο Δελφών. 485 – 475 π.Χ. Βερολίνο, Staatiche Museen.<br />
Κεφαλές κριών που περικλείονται από κύκλο σφαιριδίων. Από τα πιο σπάνια αρχαία ελληνικά νομίσματα.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgraTSfiAKC1Fa7x6nm997xbU4Hh85nWLEgHydyBJIyq2zT4WIXJKB39mDYvsJUf9Fnpl7P5CvNVZ97QGdBfLRTLoVOeGltPj72pu8k2HP35TnejrJBUEZsVMaVrPridVsT3ce-4wrUA8s/s1600-h/Scan10091.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 219px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgraTSfiAKC1Fa7x6nm997xbU4Hh85nWLEgHydyBJIyq2zT4WIXJKB39mDYvsJUf9Fnpl7P5CvNVZ97QGdBfLRTLoVOeGltPj72pu8k2HP35TnejrJBUEZsVMaVrPridVsT3ce-4wrUA8s/s400/Scan10091.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421098063916651986" /></a><br />
Αργυρός στατήρ Αίγινας. 325 π.Χ. Αθήνα, Νομισματικό Μουσείο.<br />
Χερσαία χελώνα. Οι φολίδες της ράχης είναι χαραγμένες με αξιοπρόσεκτη δεξιοτεχνία και με κάθε λεπτομέρεια.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmcSaJpnn1ATtIcE7iQtXt0ClhkKLNyK6UXecLxckZAqx_7GdG1PWF5ftanxYGYVPfzoG8EOMDXSXNaNNgwGYbhtLHI3lhLUgtgV53D-bDRD2czwULcTc8E96bchTPbv9nhyphenhyphenLhPtmYlOk/s1600-h/Scan10096.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 218px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmcSaJpnn1ATtIcE7iQtXt0ClhkKLNyK6UXecLxckZAqx_7GdG1PWF5ftanxYGYVPfzoG8EOMDXSXNaNNgwGYbhtLHI3lhLUgtgV53D-bDRD2czwULcTc8E96bchTPbv9nhyphenhyphenLhPtmYlOk/s400/Scan10096.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421100994758846162" /></a><br />
Αργυρό δεκάδραχμο Συρακουσών. 465 π.Χ. Βερολίνο, Staatiche Museen.<br />
Τέθριππο και Νίκη. Το νόμισμα αυτό είναι γνωστό ως «Δημαρέτειον» από το όνομα της βασίλισσας των Συρακουσών Δημαρέτης, η οποία μεσολάβησε υπέρ των νικημένων Καρχηδονίων στον άνδρα της Γέλωνα, τύραννο των Συρακουσών.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK6sgXaOfHWstJ9b4wm4TV5CHmyt4G7DAYV3GQaJYPDrWj_nKZUaN0iM3BOhpeFwLR3pTfxiaRElXwh-j4vdOiQTrhraL91cTjN1Oe7JD6XxijhgzqqB6v6GrgvPCPsg9Tp08HtlPncQA/s1600-h/Scan10092.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 218px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK6sgXaOfHWstJ9b4wm4TV5CHmyt4G7DAYV3GQaJYPDrWj_nKZUaN0iM3BOhpeFwLR3pTfxiaRElXwh-j4vdOiQTrhraL91cTjN1Oe7JD6XxijhgzqqB6v6GrgvPCPsg9Tp08HtlPncQA/s400/Scan10092.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421100244587582898" /></a><br />
Αργυρό τετράδραχμο Κλαζομενών Ιωνίας. 380 π.Χ. Λονδίνο Βρετανικό Μουσείο.<br />
Κεφάλι Απόλλωνος με δάφνινο στεφάνι. Εμφανής η επίδραση της Συρακούσιας τέχνης. Από τις πιο αξιοπρόσεκτες δημιουργίες της Μ. Ασίας και γενικότερα του 4ου αιώνα. <br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyRH2Qcvt_q3hoVe53Zm5gyZpj62V8INK3YNfw-ZHClAT9WOx7yR76oI3N_mqkfppxguq87j0WNcbNB93yLVe8tOdxjXXwhHmCfulucHDHPvx-ZKGNgcqNcjuRlrJsOmTtFmH5PPeQfxE/s1600-h/Scan10094.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 219px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyRH2Qcvt_q3hoVe53Zm5gyZpj62V8INK3YNfw-ZHClAT9WOx7yR76oI3N_mqkfppxguq87j0WNcbNB93yLVe8tOdxjXXwhHmCfulucHDHPvx-ZKGNgcqNcjuRlrJsOmTtFmH5PPeQfxE/s400/Scan10094.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421102483206795554" /></a><br />
Αργυρός στατήρ Ιτάνου Κρήτης. 320 – 280 π.Χ. Παρίσι, Εθνική Βιβλιοθήκη.<br />
Θαλάσσιος θεός (Τρίτων). Τα νομίσματα αυτά υποδήλωναν τη ναυτική δύναμη της Κρήτης.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihGwvYUCloMhOE75zceL6Ur_lOuGvjxXoxQIlBTjQ1r__AYr6d2NhP12lbNg145bK19MshH2Jf9Z6O47Arzv6pBpiq0iPpDHxYn9iRJmpIQprwaL_lCMh5ALaWWwf1EtSKPeZRnne4_fk/s1600-h/Scan10097.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 216px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihGwvYUCloMhOE75zceL6Ur_lOuGvjxXoxQIlBTjQ1r__AYr6d2NhP12lbNg145bK19MshH2Jf9Z6O47Arzv6pBpiq0iPpDHxYn9iRJmpIQprwaL_lCMh5ALaWWwf1EtSKPeZRnne4_fk/s400/Scan10097.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421103498180881634" /></a><br />
Αργυρό δεκάδραχμο Ακράγαντος Σικελίας. 410 – 408 π.Χ. Μόναχο, Staatiche Munzammlung.<br />
Τέθριππο οδηγούμενο από τον Ήλιο. Σπανιότατο νόμισμα εκπληκτικής κοπής.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6_dv_ElvaKIH2AoEp03xynhyn_Nj0_opCicQtg5yRPojUEE7gmwx68FzNJeyV9KLbLjVg0kHjQVuWVK4jZCwTHfWV3z5a5Zl8kf9H_yHDhQoXQTE2yxALQQGms2w2T6lYI7hzhyphenhyphenRhv2s/s1600-h/Scan10098.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 209px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6_dv_ElvaKIH2AoEp03xynhyn_Nj0_opCicQtg5yRPojUEE7gmwx68FzNJeyV9KLbLjVg0kHjQVuWVK4jZCwTHfWV3z5a5Zl8kf9H_yHDhQoXQTE2yxALQQGms2w2T6lYI7hzhyphenhyphenRhv2s/s400/Scan10098.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421111458928909394" /></a><br />
Αργυρό οκτάδραχμο Αλεξάνδρου Α' Μακεδονίας.495-454 π.Χ. Παρίσι, εθνική βιβλιοθήκη. <br />
Νεαρός ιππέας. Ένα ωραίο δείγμα της μεταβατικής περιόδου της νομισματοκοπίας από την αρχαϊκή περίοδο στους κλασικούς χρόνους.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8SYWqy01N3kFL0grOfE-V_eP8V0qCVMjXEZbv2C1ogzwV4i2uUWATq6HrZomwhFAkLKvE6K_eyVocqvsHQLPbzWk-tUCqWFoV-DUe5vIU55dUGTG0RcoLFLWxCRe0Mf2F8MttCfOcMKQ/s1600-h/Scan10089.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 211px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8SYWqy01N3kFL0grOfE-V_eP8V0qCVMjXEZbv2C1ogzwV4i2uUWATq6HrZomwhFAkLKvE6K_eyVocqvsHQLPbzWk-tUCqWFoV-DUe5vIU55dUGTG0RcoLFLWxCRe0Mf2F8MttCfOcMKQ/s400/Scan10089.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421112219884489906" /></a><br />
Αργυρό Δίδραχμο Φιλίππου Ε' Μακεδονίας. 188-179 π.Χ. Αθήνα, νομισματικό μουσείο. Κεφάλι Φιλίππου του Ε'. Το πορτραίτο αυτό συγκαταλέγεται στις πιο σημαντικές νομισματικές προσωπογραφίες της ελληνιστικής περιόδου.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiepJ7DUiYvJbZXNo8mJp1BJFDQIiyvMAyacUhxEZy80EmcVa0oqKOriZ635cMpKR6Ym05guqCLM6_j77lUDhGOo-SVWNYj84pFPsVwT1m0qstYIe42gML_Xl5EYU4UUaasUY_bCnRE1QE/s1600-h/Scan10095.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 219px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiepJ7DUiYvJbZXNo8mJp1BJFDQIiyvMAyacUhxEZy80EmcVa0oqKOriZ635cMpKR6Ym05guqCLM6_j77lUDhGOo-SVWNYj84pFPsVwT1m0qstYIe42gML_Xl5EYU4UUaasUY_bCnRE1QE/s400/Scan10095.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421113028197816850" /></a><br />
Αργυρός στατήρ Κρότωνος κάτω Ιταλίας. 530-510 π.Χ. Αθήνα, νομισματικό μουσείο. Τρίποδας, ιερό σύμβολο του Απόλλωνος. Η λατρεία του Απόλλλωνα στον Κρότωνα (Ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας) ήταν ευρύτατα διαδεδομένη, αφού η πόλη χτίστηκε ύστερα από προτροπή του Μαντείου των Δελφών.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΒΕΡΔΙΑΝΑ<br />
<br />
Κάμτεν’ με το ρυζ κάμτεν’ και με τς πατάτες<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjp8VdYruExu4r7drTdF0HEcqh2a3ttgMACqCmBJeYtCl8iMl8e-O4dlSMllj5zmag5g7dOdWwgkP0bcZnH_HvCtYqRflYY518pkBS2CG5fi6YnsoyTCB7Csd76evuRIrQObeA6TTBbdM/s1600-h/Scan10230.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjp8VdYruExu4r7drTdF0HEcqh2a3ttgMACqCmBJeYtCl8iMl8e-O4dlSMllj5zmag5g7dOdWwgkP0bcZnH_HvCtYqRflYY518pkBS2CG5fi6YnsoyTCB7Csd76evuRIrQObeA6TTBbdM/s400/Scan10230.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420713337846915282" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Γιάννης Κωμάκης</strong><br />
<br />
Ένα πρωί το θερνό, ο κιαχαγιάς λέγ’ στ γ’ναίκα τ: « Άντε πάρε τα παιδέλια να πάμε πέρα κεινά στο νούριακο να μαζέψομ κομάτ κθαρ που έχ’». Ήνταν κανεδυό παρτσαδέλια ήνταν όμως κοντά στ μάντρα. Κειος γιούρτσεν κιόλα και σε κομάτ να κι η κυρά με τα παιδέλια. Αρχινήσαν και μαζεύαν το κθαρ με το γρόθο, κειόνο όμως ήνταν σα ντα κεράκια τς Λαμπρής. Καμιά βολά ακούσαν ένα πέρτκο να κακανίζ. Ο κιαχαγιάς ήξερε γιατί κακαρίζ ο πέρτκος, αλλά δε μίλαν. Κας το ρυάκ’ είχε δγει από μέρες μια περτκιά κι τν είχεν βροχιάσ. Σε κομάτ λέγ’ σντ κυρά τ και στα παιδέλια: «Κάτστε δω και μη ξεκνήστε και γω θα πάγω κατ κεινά και θα νέρτω γλήγορα». Πήγε κας το ρυάκ’ που ήνταν η περτκιά, είδε που είχε πιαστεί η πέρτκα στο βρόχ’, ήνταν ακόμα ζωντανή, ντ μπήρε και ντ μπήγε στ φαμλιά τ’. Τα παιδέλια μόλις ντ δγήκαν κάμναν σα ντα λωλά. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH0US5X_PvjY-ye3h1W0dvGAuMCCeHCDbr3UMTb_kZH5G0eYvjohzPuy-80mjLLGe2L-mwT9xKIj97gc3UUz7nuUlpjI3ty0nmmRNryEV-gEc6r6Q47YbBAaTlYqjfxlhO_s6DkTk0Xs4/s1600-h/perdika.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 286px; height: 322px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH0US5X_PvjY-ye3h1W0dvGAuMCCeHCDbr3UMTb_kZH5G0eYvjohzPuy-80mjLLGe2L-mwT9xKIj97gc3UUz7nuUlpjI3ty0nmmRNryEV-gEc6r6Q47YbBAaTlYqjfxlhO_s6DkTk0Xs4/s400/perdika.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420873792212872354" /></a><br />
<br />
Ο μεγάλος λέγ’: «Μπαμπά δώσεμέτεν’ εμένα». Ο μκρος σα δε ξεκαθάρζεν τς συτχιές τ τον λέγ’: «Μπαμπά ζώσεμέτεν’ εμένα». Με τα πολλά τ’ δώκεν στο μκρο. Ο μκρος τ’ βάσταξεν κοματούδ τν έπαιξε και τ δώκεν στο μεγάλο και τον είπεν: «Βάστατεν’ καλά μη σε φύγ’ ακούς τι σε λέγω;». Όσεν’ ώρα τ βάσταν ο μεγάλος ντ πέρτκα, λογαριάζαν με τι θα τ μαγειρέψνε. Ο ένας ήλεγε με το ρυζ. Ο άλλος ήλεγε με τς πατάτες. Καμιά βολά, παίξε παίξε τον έφγιε η πέρτκα μες απ τα χέρια τ το μεγάλο. Τότενες δαιμονίσκιε ο μκρος, πατεί τα κλέματα και λέγ’ στο μεγάλο; «Κιαατά βώμα κιαατά κάμτεν’ τώα με το υζ κάμτεν’ και με τς πατάτες» (Κιαρατά βρώμα κιαρατά, κάμτεν’ τώρα με το ρυζ κάμτεν’ και με τς πατάτες).<br />
<br />
Ο Σβερδιανός<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εμ Ατσκιώτς εμ τζαναμπέτς<br />
<br />
Η Λημνιά συτχιά δεύτερ επίσημ γλώσσα ντ γκουβέρνου</strong> <br />
<br />
<strong>Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
Άκσα σήμερα στα νέα μαθέ, ότι γη πιτρόπσα μας στν Ευρώπ η κυρά Άννα Διαμαντοπούλου είπε να γίν’ δεύτερ επίσημ γλώσσα τς Ελλάδας η γλώσσα τς Αγγλίας κι ούλ’ μαθέ οι Έλλην’ να μλούνε τα ξεν’κά σναμετάξυτς, σα μπου κάμεν’ κι γη κυρά Άννα με τσε θκιοι τς. Στν αρχή με φανήκαν ούλα τούτα λωλάτα, γιατί μαθέ λέγω οι πιτρόπ ανάβνε και σβήνε τα καντήλια στν αγκλησά, τι δλεια έχνε με τς γλώσσες και τι ξεφτρών’ μαθέ η πιτρόπσα σα ντ γκαταβολάδα. Αλλά με λέγ’ ο γκμπάροζεμ ότι γοι πιτρόπ στν Ευρώπ δε σβήνε μόνε τα καντήλια, αλλά έχνε κι άλλες δλειες να δγιούνε. Υστερα πέσαν απάνετς ούλ’ οι μαμούχαλ’ που δε ξέρνε από που κατουρεί η όρεν’θα και βρέχνε μαθέ το ψωμί μες ντ γκρατούνα, πέσαν που λέτε να τ φάνε ντ κοπελούδα, ότι και καλά τούτο δεν έναι πρεπό, κι ότι θα ξεχάσομ ντ μπαράδοσή μας και ντ γλώσσα μας, σα να έναι γη παράδοσ δαν’κά για να τα ξεχάσομ. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdtrRAw1FLWKXaE1sfVTk4z66wVmQ9M_X38p-UrOK6e9WHu73qvV1iBxfxEe-W_zZJv6tkeQIWDPXZxQVEFI721p6s1Rjw8bp1bAGoXLYGI2N9hIceQIcouW1Rf3dngxpmm_qTMQs-90I/s1600-h/Untitled-Scanned-14.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 225px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdtrRAw1FLWKXaE1sfVTk4z66wVmQ9M_X38p-UrOK6e9WHu73qvV1iBxfxEe-W_zZJv6tkeQIWDPXZxQVEFI721p6s1Rjw8bp1bAGoXLYGI2N9hIceQIcouW1Rf3dngxpmm_qTMQs-90I/s400/Untitled-Scanned-14.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420859425714612738" /></a><br />
<br />
Πρώτα πρώτα αφεντικίνα Άννα και κυρά θέλω να σε πω ότι πολύ σε μπεγεντώ, γιατί είσαι μαθέ και σα φεργάδα, σκορδέλια στα μάτια μ, γιατί δωνά που τα λέμε άλλο να σε μλα ένα μπαμπατζάν’κο πράμα κι άλλο κανέ κτσοφρόκαλο. Γιατί έχ’ και κατ άλλες που έναι και σα στφόκολλες, ονόματα να μη λέμε, και γενήκαν και πολιτικές μαθέ επειδή τς έκαμε το χοσμέτ με το σμπάθειο ο σχωρεμένος ο Αντριγιάς, που ήνταν ατζγκινλής και που Θιος σχωρέστον τρύπαν το ντοίχο, ενώ τούτος ο κοντέλιας ο Σημίτς τι να τρυπήσ, άντε να τρυπήσ ντ μπέτσα απ το γιαούρτ. Εσύ μαθέ γίν’κιες πολιτικιά με τ γλώσσα σ κι όχ’ με το πράμα σ. Σ’ άκσα ατή σ να λες ότι σε ζμπάθσε η Μαργαρίτα όντας είσαστε ΕΓΕΣ και σε έκαμε και νομαρχέσα πα σντ Κοζάν’. Όχ’ μπρε χαζέ δε τς λέγω κατσίκες, ΕΓΕΣ θα πει ένωσ γ΄ναικών Ελλάδας, στούρναρε. Λέγω μαθέ ότι από τότες φαίνταν ότι είχες κλίσ σντ γλώσσα. Γιατί όπως λέγ’ κι ο Γιώρεγ’ς ο Νταμπάκ’ς γή με τ’ γλώσσα προχωρά κανείς γή με το γκώλο τ. Τέλος πάντων μη ντα πολυλογούμε κιόλα, από τότε μέχρι τώρα, γίν’κιες πολύ μαστόρσα σ ούλα τα κόλπα, κατά πως λέγ’ κι παροιμία: «Ο καλύτερος μάστορας έναι ο κώλος τς αίγας που κάμεν’ κομπολόγια τς προβατσίλες».<br />
<br />
<em>Η γλώσσα της κυρίας Διαμαντοπούλου.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6ieZfba90XN-w0YWg8znyMszpclt0oxFRE39F84k9RVkFFhhiVJQglPzyaVuDV6c_uF7bNLufYeozmMwA0WsgzXrZvGFMQ7WVLWygte1DovNnKk5DTBdIJiGMNKTDRvzqeRgXpS3oV5E/s1600-h/glossa.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6ieZfba90XN-w0YWg8znyMszpclt0oxFRE39F84k9RVkFFhhiVJQglPzyaVuDV6c_uF7bNLufYeozmMwA0WsgzXrZvGFMQ7WVLWygte1DovNnKk5DTBdIJiGMNKTDRvzqeRgXpS3oV5E/s400/glossa.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423551931275663250" /></a><br />
<br />
Ύστερα, κατά δεύτερο, που λέτε σεις οι πολιτικές, θέλω να σε πω ότι καλά τα λες να αλλάξομ ντ γλώσσα, η κουβέντα σ έχ’ ασλή, γιατί ούλο τν ίδια τν ίδια ντ βαρεθήκαμ μπλια, όπως σχαθήκαμ και καμπόσεν’ απ το σναφ σας και πρέπ ή να τ ξεκαινουργώσομ ή να βρούμε μαθέ άλλ’. Καλή έναι τς Αγγλετέρας γη γλώσσα, δε λέγω, μεις οι Λημνιοί εξάλλου τ μσομλούμε κιόλα. Για να καταλάβς αφεντικίνα και κυρά, τσούγκα λέμε εμείς ντ τσούγκα, τσούγκα κι γοι Άγγλ’, ενώ γοι Αθηναίγ’ οι χαφτ τ λένε τσίχλα σα να έναι μαθέ η τσούγκα κανέ πλι. Ομως θα σε πω μια κουβέντα και να με ζμπαθά η χάρη σ, η Λημνιά η συτχιά έναι καλύτερ απ τς Αγγλίας για δεύτερ γλώσσα, να μη σε πω και για πρωτ αφού σε δίν’ και νογάς με το πρώτο. Γι αυτό δος χαμπαρολόγ’ στς χοτζάδες τ γκουβέρνου, ότι μεις τ δίνομ τ συτχιά μας να τ μάθνε ούλ’ οι Έλλην’. Να τς πεις ότι μια και δεν έχομ και δλειες και δε μπορούμε να φέρομ τη μια άκριγια με τν άλλ’, και δωνά που είμαστε ξύνομ κλιες και κάμνομ μαχραμάδες, θα γίνομ ούλ’ οι Λημνιοί καθηγητάδες σντ γλώσσα να φεξ η μοίρα μας, γιατί μαθέ τι δλειες θα κάμομ, θα πάρομ το θσάκ’; Και έννοια πόχ’ς κι εμάς δε θα πομείν’ απάν μας, εμείς ξέρομ ότι η χαρ θέλ’ αντιχάρ κι ένα φόρτωμα στο μλαρ. Εσύ μαθέ είσαι σεγ’τάν’ γ’ναίκα, φέρτεν’ καπάκ’ πέτεν’ εδώ έχομ χαζίρκια γλώσσα, θα τρέχομ στς ξένες; Και όσεν’ ψχοβραζμέν’ θερμοζεματίζντεν και φωνάζνε σα ζυχιασμένες κάτες και δε θέλνε να δώκομ τ συτχιά τς λέγω το τραγδέλ’ που λέγ’; «Α δε σε κάμω να γενείς φράγκος με το καπέλο, να τρέχεις να παρακαλάς και γω να μη σε θέλω». Γιατί όπως σε βλέπω και με βλεπς θα παρακαλούνε αλλά το πλουδ θα νέχ’ πετάξ τότε. Στα τελευταία δε τς έχομ κι ανάγκ’, αγέρας που δε βλάφτ άστον να ξεφσά.<br />
Υστερα εμείς οι Λημνιοί ζούμε σα τς Άγγλοι. Οι γ’ναίκες μας παράδειγμα έναι φουμαντσούδες, απ το πρωί ως το βραδ καπνίζνε σα τς αραπίνες, όπως κάμνε και στν Αγγλία. Εναι και μοντέρνες, φορούνε μίνια, παγαίνε στς καφετέργιες ως τα ξημερώματα, δε γκάντεν μαθέ μες τα σπίτια σα τς κουρούνες και να κάμνε τα τυροπτούδια τς ντεμπέλας όπως τα παλιά τα χρόνια. Και μπορεί άμα μας μλούνε στα Αγγλικά να τστώνομ τ αυτιά μας σα ντο γάδαρο, αλλά δε μπορούνε να μας περάσνε και για τσοπανέρια, γιατί άμα αρχίσομ και μεις τα Λημνιά νομίζνε ότι έναι αφγανέζκα. Να σε δώκω ένα δείγμα; «Σουρ μουρ και χλιαμ χλιουμ με τα ξεφουρνίγ’ς. Καγκιόζα γιαγιά κοτσλίτ με πέντε αυγά, ξεπλάδιανες μπλια. Διαβόλ διάβολε στρι. Μπατάλ’ ουσούλ’ ούζβαρ κρασί, βαλ μινέτ μη μπεσ κοντοστέλ’ πα στο χαλετό». Κατάλαβες τίποτα κυρά Άννα; Σιγά μη γκατάλαβες. Γι αυτό σε λέγω, έναι άλλ’ γλώσσα, άλλο το βήξμο, άλλο το κλάσμο που λέγ’ κι η παροιμιά, κάμε το λοιπό αρχή που είσαι πασλίδκια γ’ναίκα, ραχβάνα κι όχ’ ταχτάρα, και τα σκληρά τα τσάγλα που έχνε αμεσάν’χτα, που μάθαν με τα τσερβούλια και τς μποδίζνε τα σκαρπίνια, και που χέζνε με το συμπάθειο ακόμα μες τ σούδα που λέγ’ κι η γιαγιά μ η Βωτώ, μη μας πενεβαίν’νε και πολύ γιατί θα τα κάμομ σα τα τσβάλια μες τ αμπάρ. Σε στέρνω και τούτο το τηλεγράφμα για να έχ’ς και σύ να κρατάς πράμα στα χέρια σ κι όχ’ μόνε τα σπαρματσέτα σα πιτρόπσα που είσαι.<br />
Αφεντικίνα Άννα και κυρά<br />
Δος χαμπάρ στς πανουγότερ Ευρώπς, μεις Λημνιοί ούλα καλά τμονεμένα για γλώσσα. Τισλίμσε συ δλεια, πέτεν’ τς τσιτσαρολαίμδες και τς τζιτζλόμδες, τς μπαντέχομ καλοκαίρ για πετνό με φλομάρια, κράσο καλαμπάκ’ και τσαλαβούτμα. Τζούλωσέτεν’ κοματούδ,΄κάμτεν’ να το παρλούνε το πράμα, αλλά με το γιαβάσκο μη τζοχαπιαστούνε και μας ταγίσνε καμιά μελεμενιά. Αμα μπιτίγ’ς πάτσε σφυρματγιά, μεις αλέστα, σφεντογονιέμαστε Βρυξέλλες και τα τελειώνομ. Πέτεν’ Λημνιοί Άγγλ’ αντίκωμ, τζιγκινέδες τ κιαρατά, πιάντεν αλαμπρατσέτα με τς Ευρωπαίγ’, ζγιάζνε πιπέρ. Το διάφορο τεμσάρκο. Και ζντήρα, άμα πράμα βγάλ’ κουκούλ’, α βγάλομ το άγαλμα τς Μαρούλας α βάλομ το θκο σ.<br />
<br />
Ο τζαναμπέτς.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ<br />
<br />
Αγροτική ζωή της παλιάς Λήμνου<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiRF7O6gI_ycQ769Q7l1CnYexawIYy5tW7FjU-r8MmQW4hsdOrs_nQcSkEm2HP0pg1Zk7LSC4hdaRotu7PEgPyKR0pAJeUbIyHoUQ5wde_3gfSxbAg1hLztvO9ZmBDbFmSFDWo56BlQ1g/s1600-h/man6.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 347px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiRF7O6gI_ycQ769Q7l1CnYexawIYy5tW7FjU-r8MmQW4hsdOrs_nQcSkEm2HP0pg1Zk7LSC4hdaRotu7PEgPyKR0pAJeUbIyHoUQ5wde_3gfSxbAg1hLztvO9ZmBDbFmSFDWo56BlQ1g/s400/man6.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420708329713811378" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος<br />
Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου</strong><br />
<br />
Πριν μισό περίπου αιώνα, στην Ατσική, κατοικούσαν κοντά στους δυο χιλιάδες άνθρωποι. Κάθε οικογένεια είχε τρία τέσσερα και πέντε παιδιά και μερικές φορές ακόμα περισσότερα. Ήταν σχεδόν όλοι αγρότες, ζούσαν καλλιεργώντας τα χωράφια τους και όσοι δεν είχαν αρκετά στρέμματα για να καλύψουν τις ανάγκες της οικογένειάς τους, έπαιρναν μισιακά χωράφια από ιδιοκτήτες, τα λεγόμενα «τεμσάρκα». Μ’ αυτό το διακανονισμό μοιράζονταν τη συγκομιδή με τον ιδιοκτήτη του χωραφιού. Άλλοι έπαιρναν όλα τα χωράφια μαζί με μια μάντρα, το λεγόμενο ζεβγάρι, ή «ζοβγάρ», τα καλλιεργούσαν έχοντας και πρόβατα αλλά και άλλα ζώα και μοιράζονταν τα εισοδήματα που προέκυπταν κάθε χρόνο με τον ιδιοκτήτη, το λεγόμενο αφεντικό.<br />
Ο κεχαγιάς, έτσι λεγόταν ο αγρότης που ανελάμβανε την περιουσία του αφεντικού, πέραν της υποχρέωσης που είχε να αποδώσει το μισό των προϊόντων που προέκυπταν από τα κτήματα, έπρεπε να αποδώσει το μισό και των λοιπών εισοδημάτων, όπως ήταν τα τυριά, το μαλλί, οι καρποί των δέντρων, αλλά και ότι άλλο περιελάμβανε το ζεβγάρι.<br />
Το τυρί υπήρχε ως σαλαμούρα, και ως ξερό. Η σαλαμούρα ήταν το σημερινό καλαθάκι ή φέτα, το έλεγαν δε έτσι γιατί το διατηρούσαν σα άρμη για να μην χαλάσει μια και δεν υπήρχαν ψυγεία. Το ξερό που τώρα το λέμε μελίχλωρο, το διατηρούσαν όλο το χειμώνα και το έτρωγαν σκέτο, αλλά το έτριβαν και στα μακαρόνια και στα φλομάρια. Επίσης υπήρχε και ένα άλο προϊόν, ο καβουρμάς, που ήταν χοιρινό κρέας καβουρντισμένο και διατηρημένο στο λίπος. Σύμφωνα με το έθιμο, αλλά και λόγω αναγκών διατροφικών, όλες οι οικογένειες έτρεφαν χοίρους που τους έσφαζαν την παραμονή των Χριστουγέννων. Υπήρχε ένα τελετουργικό για τη σφαγή των χοιρινών ή γουρτζελιών στα Λημνιακά. Κάθε οικοδεσπότης που ήθελε να σφάξει το γουρούνι του καλούσε δυο τρεις φίλους ή γείτονες και από κοινού αναλάμβαναν τη σφαγή. Αφού τελείωνε το γδάρσιμο και το άνοιγμα του χοίρου, έκοβαν το συκώτι και το έδιναν στη νοικοκυρά να το τηγανίσει. Μετά κάθονταν στο τραπέζι όσοι συμμετείχαν στη σφαγή, μαζί με την οικογένεια και έτρωγαν, πίνοντας κρασί μαύρο από σταφύλια καλαμπάκια. Στη συνέχεια κρεμούσαν το γουρτζέλι σε κάποιο χώρο στο ισόγειο του σπιτιού για να στραγγίξει δυο τρεις ημέρες. Μετά το τεμάχιζαν κομματάκια, μικρές μερίδες, το έβαζαν σε ένα μεγάλο καζάνι και το καβούρντιζαν με το λίπος του. Όταν τηγανιζόταν το κρέας το τοποθετούσαν σε πήλινα κιούπια ή κουρούπια και αφού το σκέπαζαν με λιωμένο λίπος ανακατεμένο με σαμόλαδο, όσοι είχαν, το είχαν για μαγείρεμα ή για να το τρώνε σκέτο, όλο το χειμώνα.<br />
Έτσι κάθε οικογένεια εξασφάλιζε το κρέας της χρονιάς. Το λίπος, η λεγόμενη λίγδα, εχρησιμοποιείτο στη μαγειρική, στη ζαχαροπλαστική, αλλά την άλειφαν και πάνω στο ψωμί και την έτρωγαν τα παιδιά κυρίως, ρίχνοντας επάνω και λίγη ζάχαρη. Το ψωμί ήταν ζυμωτό, το ζύμωναν οι μάνες μας μια φορά τη βδομάδα και το έψηναν στους φούρνους που είχαν όλοι οι άνθρωποι στην αυλή τους. Επομένως φρέσκο ψωμί τρώγαμε μια φορά την εβδομάδα, συνήθως το Σάββατο. Η βδούλα ήταν ένα μικρότερο ψωμί από τα υπόλοιπα, που ψηνόταν και πιο γρήγορα. Τα κλίκια (κουλούρια), ψήνονταν κι αυτά πιο γρήγορα από τα ψωμιά και τα περιμέναμε πως και πως να βγούνε για να τα δοκιμάσουμε.<br />
<br />
<em>Από τη βαριά αγροτική ζωή των παλιών Λημνιών</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim_kqyQK_IGWVSMOS1Y5qmxzv5upLoL6zLG_MuLwja-F4XXpSjtvRcr57N0e4-oNrcttafMa2OlrF3RdRpqHgX5lLPtD9MWBIUgtoECGckEjFsdPPH72GieQejVJqOiDjVYGIZ1zqCSNQ/s1600-h/testingocr00003.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim_kqyQK_IGWVSMOS1Y5qmxzv5upLoL6zLG_MuLwja-F4XXpSjtvRcr57N0e4-oNrcttafMa2OlrF3RdRpqHgX5lLPtD9MWBIUgtoECGckEjFsdPPH72GieQejVJqOiDjVYGIZ1zqCSNQ/s400/testingocr00003.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420880682296378738" /></a><br />
<br />
Ο κεχαγιάς είχε κι άλλες υποχρεώσεις απέναντι στο αφεντικό. Επρεπε κάπου κάπου να πηγαίνει το γάλα στην κυρά, την αφεντικίνα δηλαδή, για να φτιάξει φλομάρια. Επίσης μερικές φορές το χρόνο έπρεπε να την πάει στο Κάστρο, τη σημερινή Μύρινα, με το άλογο, στολίζοντας το σαμάρι με την καλύτερη καρπέτα. Ακόμα είχε υποχρέωση να την πηγαίνει στα Θέρμα για λουτρά και σε πανηγύρια και να σπέρνει το παρασπόρι του αφεντικού, δηλαδή κάποιο κτήμα που κρατούσε ο ιδιοκτήτης και το καλλιεργούσε ο κιαχαγιάς, την σοδειά όμως την έπαιρνε ολόκληρη το αφεντικό.<br />
Η ιστορία αυτή ίσως να μοιάζει με παραμύθι για τους νέους που δεν είχαν γεννηθεί τότε, για τους μεγάλους όμως δεν είναι καθόλου παραμύθι, ήταν η πραγματικότητα, άλλοτε ευχάριστη άλλοτε δυσάρεστη τότε, όμως τώρα πάντοτε μια γλυκειά ανάμνηση.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
Ένα υπόδειγμα προς μίμηση</strong><br />
<br />
Ο Αγροτικός συνεταιρισμός Ατσικής είναι ένας ζωντανός οργανισμός γεμάτος σφρίγος και υγεία. Οικονομικά είναι ο καλύτερος σε όλο το νησί και πρώτος σε δραστηριότητα. Είναι ένας συνεταιρισμός, που είναι το καμάρι της Λήμνου και από τους καλύτερους στη χώρα μας. Ένα παράδειγμα που δείχνει ότι όπου γίνεται σωστή και συνετή δουλειά τα αποτελέσματα είναι πλούσια. <br />
Ο συνεταιρισμός που είναι εμπορικός και όχι πιστωτικός, διοικείται από διοικητικό συμβούλιο που το αποτελούν οι εξής συνδημότες: Πρόεδρος ο Οδυσσέας Κριαρής, αντιπρόεδρος ο Κώστας Τραντής, γενικός γραμματέας ο Γιώργος Κουκουλήθρας, ταμίας ο Παναγιώτης Σουσαλής, μέλος ο Γιάννης Δεληβασίλης. Γραμματέας του συνεταιρισμού είναι η Στρατηγούλα Κομνηνίδου - Αρσενοπούλου, που είναι η ψυχή και η καρδιά του συνεταιρισμού, που προσφέρει ένα τεράστιο έργο κατά γενική ομολογία και που η προθυμία της, η ευγένειά της και η εργατικότητά της είναι γνωστά σε όλους τους συνδημότες.<br />
Ο συνεταιρισμός έχει αρκετά μεγάλο κύκλο εργασιών, που περιλαμβάνει: Πιστοποιημένο σπόρο 120 τόνους, παραγωγή σταφυλιών 2.000 τόνους, γάλα πρόβειο παραγωγής Ατσικής 360 τόνους, λιπάσματα 500 τόνους. Από ζωοτροφές προμηθεύεται καλαμπόκι, ζαχαρόπιτα, φύραμα, μπαμπακόπιτα. <br />
Ο συνεταιρισμός παρ’ όλο που δεν υποχρεούται να κάνει την ολοκληρωμένη δήλωση για τα σιτηρά, με πρωτοβουλία του διοικητικού συμβουλίου αναλαμβάνει αυτή την εξυπηρέτηση για τη διευκόλυνση των συνεταίρων. Για τις επιδοτήσεις, το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε να παρέχει όλα τα απαραίτητα μέσα στα γραφεία του συνεταιρισμού στους συνεταίρους, συνεργαζόμενο με τον εργολάβο που ορίζεται από τις υπηρεσίες Γεωργίας Μυτιλήνης. Το διοικητικό συμβούλιο παρακαλεί με την ευκαιρία αυτή όλους τους συνεταίρους να συνεργάζονται μαζί του σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων που έχει σχέση με τα προϊόντα.<br />
Το διοικητικό συμβούλιο μετά από μελέτη των διαφόρων προβλημάτων σε συνεργασία με τους συνεταίρους θέτει διάφορα θέματα στους αρμοδίους προς επίλυση:<br />
Θέμα 1ο. Καψάλισμα. Ένα αίτημα των αγροτών είναι να καψαλιάζονται οι καλαμιές, για λόγους οικονομίας. Το καψάλισμα δεν στοιχίζει, ενώ αν χρησιμοποιούνται φάρμακα το κόστος ανέρχεται σε 2.500 περίπου δραχμές το στρέμμα.<br />
Θέμα 2ο: Αγρανάπαυση. Για τα χράφια που πρέπει να μείνουν για αγρανάπαυση, ο συνεταιρισμός ζητεί να γίνεται ένα μικρό όργωμα για την καταπολέμηση της αγριάδας και όχι να μένουν τελείως χέρσα. Τα χωράφια αυτά επιδοτούνται με 3 χιλιάδες το στρέμμα.<br />
Θέμα 3ο: Απόσυρση. Τα χέρσα επιδοτούνται με 4.700 δραχμές το στρέμμα. Αίτημα του συνεταιρισμού είναι να καίγονται οι καλαμιές για καλύτερη εξόντωση της αγριάδας.<br />
Θέμα 4ο: Εξωτική. Όταν έχει κάποιος ζώα και σπέρνει κριθάρι για ζωοτροφές, το καψάλισμα απαγορεύεται, υπογράφοντας υπεύθυνη δήλωση. Το αίτημα είναι να επιτραπεί το καψάλισμα.<br />
Ο Αγροτικός συνεταιρισμός Ατσικής, υπό την καθοδήγηση του άξιου διοικητικού συμβουλίου, σκοπεύει να συνεχίσει την επιτυχή πορεία του και μάλιστα να επεκτείνει τις δραστηριότητές του προς όφελος όλων των συνεταίρων. Η εφημερίδα μας τους εύχεται καλή δύναμη και τους συγχαίρει ειλικρινά.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η ΛΗΜΝΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ<br />
Από το βιβλίο του Ατσικιώτη Τάσου Καψιδέλη: Η ΛΗΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821<br />
<br />
Λήμνιοι αξιωματούχοι αγωνιστές<br />
<br />
Τριαντάφυλλος Τζουράς (1793 – 1847) Α.Μ. 133</strong><br />
<br />
«Ήτο ανδρείος, αγχίνους και καθ’ όλα Έλλην», Ν. Σπηλιάδης <br />
<br />
Ο Τριαντάφυλλος Τζουράς είναι η μεγαλύτερη – σημαντικότερη φυσιογνωμία της Λήμνου, που έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1821. Με την ηρωική δράση του και την παλληκαριά του, που σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνούσε τα όρια της τόλμης, έγραψε τις πιο λαμπρές σελίδες της Λημνιακής προσφοράς στον Αγώνα. Ενδεικτικά αναφέρομε ότι κατά τη διάρκεια της Επαναστάσεως τραυματίστηκε 6 φορές στα διάφορα πεδία των μαχών, όπου πολεμώντας διέπρεψε.<br />
Και όμως στο επίσημο αρχείο χειρογράφων της Εθν. Βιβλιοθήκης ως ιδιαίτερη πατρίδα του αναφέρεται η «Μεγάλη Λίμνη» Ευβοίας. Ευτυχώς που διασώθηκε το «Αρχείο» του Λήμνιου αγωνιστή και δημοσιεύθηκε από τον Τρ. Μαραγκό τώρα τελευταία. Από εκεί αντλούμε και εμείς τα περισσότερα στοιχεία για το πολεμικό του έργο. <br />
Ο Τριαντάφυλλος Τζουράς με το «σάλπισμα της ελευθερίας» όπως γράφει ο ίδιος, εγκατέλειψε τα πάντα στο νησί της Λήμνου και έτρεξε να υπερασπίσει την αγωνιζόμενυη Πατρίδα. Ηταν τότε νέος 28 χρονών. Στις αρχές της Επαναστάσεως ήταν θαλασσομάχος αγωνιστής. Από το Μάρτιο – Απρίλιο του 1821, έλαβε μέρος στις «καταδρομές», που πραγματοποίησαν οι Ψαριανοί, μαζί με Λημνιώτικα καράβια κοντά στον Άθωνα και λίγο αργότερα στις πρώτες ναυτικές επιχειρήσεις του Ελληνικού στόλου στην Ερεσό, Σάμο, έχοντας υπό την οδηγίαν του 85 Λημνιούς στρατιώτες «μεμισθωμένους εξ ιδίων».<br />
Από τη θάλασσα, άγνωστο πως, μεταπήδησε στο στρατό της ξηράς και ξαφνικά τον βρίσκομε με στρατιώτες «εξοικονομημένους εξ ιδίων» στην Πελοπόννησο υπό τον Δημήτριο Υψηλάντη αγωνιζόμενο στις στρατιωτικές επιχειρήσεις γύρω από την Τρίπολη (Σεπτέμβριος 1821). Μετά την άλωση της Τριπολιτσάς έλαβε μέρος με τους «μεμισθωμένους» άνδρες του στην άτυχη εκστρατεία του ολύμπου, υπό την αρχηγεία του πρώτου υπασπιστή του Δ. Υψηλάντη, Γρηγορίου Σάλα (Μάρτ. 1822), ακολουθώντας τον Ν. Κασομούλη. Από τον Όλυμπο, μετά την ήττα της Καστανιάς, έφτασε διά θαλάσσης στην Αγιά Μαρίνα της Στυλίδας, όπου ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αγωνιζόταν να ματαιώσει τα σχέδια του Μαχμούτ Πασά Δράμαλη της Λαμίας, για την εκστρατεία του στην Πελοπόννησο. Εκεί πολεμώντας ηρωικά, τραυματίστηκε στο πόδι του για δεύτερη φορά. <br />
Μετά την καταστροφή στην Αγιά Μαρίνα κατέβηκε μαζί με τους άλλους Έλληνες οπλαρχηγούς στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και τη Βοιωτία. Και το 1822 τον ξαναβρίσκομε στην Πελοπόννησο, αγωνιζόμενο υπό τον Δημ. Υψηλάντη εναντίον των ορδών του Δράμαλη «μέχρι της καταστροφής του». Στην εκστρατεία της Ευρίπου – Τρίκερι (1823) υπηρετεί μαζί με τον αδελφό του Κωνσταντίνο στη «Μάγκα» (ενωμοτία) του Αρχηγού Βάσου.<br />
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου (1823 – 24), ο Τζουράς κατέβηκε στην Ύδρα «προς υπεράσπισιν της νήσου με 200 στρατιώτες», όπως γράφει ο ίδιος. Τότε φαίνεται πως γνωρίστηκε και συνδέθηκε στενά με το στρατηγό Βάσο Μαυροβουνιώτη και εντάχθηκε στο στρατιωτικό σώμα του. Υπό την οδηγία του αρχηγού Βάσου Μαυροβουνιώτη έλαβε μέρος εναντίον των «Ανταρτών» στην Αρκαδία. Εκεί, στις επιχειρήσεις γύρω από την Τρίπολη, οδηγώντας την χιλιαρχία του «ασθενούντος» Δ. Κριεζή και αγωνιζόμενος «με απερίγραπτον γενναιότητα εναντίον πενταπλασίων ανταρτών» τραυματίζεται βαρέως στον δεξιό ώμο. Στη συμπλοκή αυτή (20 Νοεμβρίου 1824), ο Τζουράς αναδείχτηκε ένας «εκ των γενναιοτέρων και εμπειροτέρων εις τα πολεμικά αξιωματικός». Η Κυβέρνηση, εκτιμώντας την πολεμική του ικανότητα και τις προς την πατρίδα εκδουλεύσεις του, τον προάγει στο βαθμό του Χιλιάρχου. Ήταν τότε ο Λήμνιος αγωνιστής μόλις 31 ετών. Παραθέτομε τη σχετική κυβερνητική διαταγή.<br />
<br />
ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΝ ΣΩΜΑ<br />
Δυνάμει του Γ.Κ.Τ. του Ν. Της Επιδαύρου<br />
Διατάττει<br />
Αον. Οι υποσημειούμενοι προβιβάζονται εις τους ακολούθους βαθμούς: Ο Γενναίος Κότζος και Τριαντάφυλλος Τζουράς εις τον βαθμόν της Χιλιαρχίας. Ο Κυριάκος Μούρτζης, Αιγινήτης εις τον της Υποχιλιαρχίας.<br />
Βον. Το Υπουργείον του Πολέμου να ενεργήσει την δια/γήν ταύτην.<br />
<br />
Εν Ναυπλίω 23 Δεκεμβρίου 1824<br />
<br />
Ο Επιτροπικώς του Προέδρου προσωρινώς<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdAMG_CfOR_2WFDMLFQQJrn3WnDl_U-7M5N15EtdnCQq14Fy8GVIcU3fzeJdirOL59a2KLb2JPNR3y0FSTqtkVurDiZanq-Qie2ZfVmr0BGOoMVsvIQGeqEilt_EbWeuxBrBp02mlloik/s1600-h/Scan10104.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 276px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdAMG_CfOR_2WFDMLFQQJrn3WnDl_U-7M5N15EtdnCQq14Fy8GVIcU3fzeJdirOL59a2KLb2JPNR3y0FSTqtkVurDiZanq-Qie2ZfVmr0BGOoMVsvIQGeqEilt_EbWeuxBrBp02mlloik/s400/Scan10104.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421089867910572482" /></a><br />
<br />
Λίγο αργότερα, όταν ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο (Φεβρ. 1825), ο χιλίαρχος Τρ. Τζουράς, υπαρχηγός στο υπό την οδηγία του Βάσου στρατιωτικό σώμα, συμμετέχει ενεργώς στις επιχειρήσεις των Ελλήνων γύρω από το Κρεμμύδι - Νεόκαστρο. Στη μάχη με τους Άραβες της 7ης Απριλίου 1825 περί το Νεόκαστρο, «αντιμαχόμενος γενναίως εις τας ορμάς του εχθρού», τραυματίζεται και πάλι βαρέως «εις τον δεξιόν βουβώνα», όπως γράφει ο ίδιος. (Είναι η τέταρτη πληγή).<br />
Ο Βάσος Μαυροβουνιώτης τον θεωρεί πλέον ως έναν «των γενναιοτέρων και εμπειροτέρων εις τα πολεμικά αξιωματικόν». Και το Υπουργείο Πολέμου επιβεβαιώνει ότι ο Τρ. Τζουράς «εφάνη γενναίος εξ αρχής του ιερού αγώνος και ευρέθη εις πολλάς κατά των εχθρών μάχας, κατά των οποίων έφερε τρόπαια». Μεσολάβησε η περιβόητη «επιχείρησις» στη Συρία, όπου ο ήρωας Τζουράς ανδραγάθησε στην πολιορκία της Βηρυττού (Μάρτιος 1826).<br />
Επιστρέφοντας από τη διαβόητη αυτή «ληστρική» εκστρατεία ο Τζουράς μαζί με τους στρατηγούς Βάσο και Κριεζώτη, αφού έσωσαν από τη βέβαιη αιχμαλωσία - καταστροφή το Γάλλο Συνταγματάρχη Φαβιέρο, που πολιορκούσε την Κάρυστο, διαπεραιώθηκαν στην Αττική, η οποία είχε μεταβληθεί τότε σε ξέφραγο χωράφι για τους Τούρκους της Καρύστου. Γιατί όπως είναι γνωστό, ταυτόχρονα σχεδόν με την απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, Τουρκικά στρατεύματα καλώς εξοπλισμένα ξεχύθηκαν και στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα, κατακαίοντας και λεηλατώντας τα πάντα, δίχως να συναντήσουν πουθενά αντίσταση. Επομένως η απειλή της Αττικής ήταν άμεση και είχε ανάγκη από υπερασπιστές.<br />
(συνεχίζεται)<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΔΑΦΝΗΣ<br />
Προς τη Δημοτική αρχή</strong> <br />
<br />
Ένας συνδημότης από τη Δάφνη μας εξέθεσε μερικές παρατηρήσεις του για το χωριό του, που είναι ταυτόχρονα και αιτήματα προς τη Δημοτική Αρχή, για επίλυση. Θεωρούμε τελείως λογικά τα αιτήματα του συμπατριώτη και νομίζουμε ότι πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να βρούν λύση.<br />
1. Να καθαριστεί και να βαφεί η εκκλησία, ο Άγιος Δημήτριος και να τοποθετηθεί βρύση. Να καθαριστούν και να βαφούν οι Άγιοι Ανάργυροι.<br />
2. Η στέρνα του νερού πρέπει να καθαριστεί και να τσιμενταριστεί.<br />
3. Να καθαριστεί το νεκροταφείο και να τοποθετηθεί βρύση.<br />
4. Στο κοινοτικό γραφείο, να φτιαχτεί το μπαλκόνι όπως ήταν πριν. Να βαφεί το κοινοτικό γραφείο.<br />
5. Να καθαριστεί όλο το χωριό.<br />
6. Το Δημοτικό Σχολείο, παρ’ όλο που έχει κλείσει, οι κάτοικοι το θέλουν καθαρό και περιποιημένο και με λουλούδια γύρω γύρω όπως ήταν πριν, γιατί το θεωρούν στολίδι του χωριού τους.<br />
7. Το ίδιο και για το κοινοτικό ιατρείο (καθάρισμα, βάψιμο, ευπρεπισμός).<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΑ – ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΑ – ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΑ<br />
<br />
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών</strong> <br />
<br />
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή περίπου, έρχεται στο προσκήνιο των θέμα των αγροτικών κινητοποιήσεων, με τους αποκλεισμούς των δρόμων κλπ. Φέτος τα φαινόμενα ήταν πιο ήπια, με εξαίρεση αυτά της Μυτιλήνης, όπου είδαμε εισβολή σε δημόσια κτίρια με τη βοήθεια «πολιορκητικών κριών», αλλά δυστυχώς τραυματίστηκαν και αστυνομικοί, όπως ακούσαμε. Κανείς δεν συμφωνεί με ακραία φαινόμενα. Λίγοι συμφωνούν με την πολιτική, ή αν θέλετε κομματική εκμετάλευση των αγροτών, η οποία είναι εμφανής όλα αυτά τα χρόνια. <br />
Όμως εμείς θέλουμε να δηλώσουμε ξεκάθαρα ότι είμαστε με το μέρος των αγροτών, όσες υπερβολές κι αν γίνονται κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεών τους. Κι αυτό γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι ο πιο αδικημένος κλάδος στην Ελλάδα. Δεκαετίες ολόκληρες υφίστανται οι αγρότες την κοροϊδία του κράτους, που τους έχει μετατρέψει σε θλιβερούς παρίες της οικονομικής ζωής της χώρας. Με ελάχιστο εισόδημα, με ελάχιστες εξασφαλίσεις, με ελάχιστη βοήθεια, συζητούν τον 21 αιώνα, πώς θα ξεπληρώσουν τα δάνειά τους.<br />
Και βέβαια το θέμα είναι πολιτικό. Και βέβαια έχουν περιέλθει σε οικονομικό μαρασμό οι αγρότες λόγω πολιτικών επιλογών. Και βέβαια έχουν τεράστια ευθύνη αυτοί που κυβερνούν. Και βέβαια δεν αρκούν τα λόγια τα παχιά και οι κούφιες υποσχέσεις, που μόνιμα ακούν οι αγρότες. Και όσο οι αφεντάδες της κυβέρνησης των νεόπλουτων δεν το καταλαβαίνουν, τόσο θα έχουμε φαινόμενα τύπου Μυτιλήνης. Το ίδιο μας κάνει αν μας πουν λαϊκιστές ή αντιπολιτευόμενους. Αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε στους αγρότες πως είμαστε μαζί τους. Πως είμαστε και μεις παιδιά των χωραφιών. Πως έχουν δίκιο. Και πως όταν τους βλέπουμε, ζωντανεύουν οι μνήμες οι πικρές της δεκαετίας του 50 και του 60, όταν τρεις τόνοι μπαμπάκι δεν έφταναν να ξεπληρωθεί ένα μικρό καλλιεργητικό δάνειο, τέτοιο που βοηθούσε ίσα ίσα να μην πεθάνει μια οικογένεια από την πείνα. Δυστυχώς ελάχιστα βήματα έγιναν από τότε από τις κυβερνήσεις για τους περήφανους αγρότες μας. Και είναι κρίμα κι άδικο.<br />
<br />
<br />
<strong>Αναδιάρθρωση καλλιεργειών στη Λήμνο</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDC4VKn9oxrDOghUFckt3coI78oh-xLKR332ZqYedlQFNEH7ZACI0bS2NEF9H1J_6KAtzCEKbXeRwGsCxGm3bi11H-ir_kciUpJq5n_2SL7wdqFA-NyhIWbfnClMX7VRIkP8ukklPSryM/s1600-h/Scan10678.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 286px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDC4VKn9oxrDOghUFckt3coI78oh-xLKR332ZqYedlQFNEH7ZACI0bS2NEF9H1J_6KAtzCEKbXeRwGsCxGm3bi11H-ir_kciUpJq5n_2SL7wdqFA-NyhIWbfnClMX7VRIkP8ukklPSryM/s400/Scan10678.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420733438403426130" /></a><br />
<br />
Στα πλαίσια αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών στη Λήμνο, μια που τα σιτηρά δεν έχουν τιμές και τα σταφύλια δεν έχουν πέραση γιατί το κρασί έχει αντικατασταθεί στις προτιμήσεις των νεοελλήνων από τα σκληρά ποτά, το υπουργείο γεωργίας, δείχνοντας το τεράστιο ενδιαφέρον της κυβέρνησης για τους αγρότες, προτείνει την καλλιέργεια κάκτων, που δεν χρειάζονται και πότισμα, από τους οποίους θα παράγεται τεκίλα. Μάλιστα προκρίνουν το είδος SAGUAROS VIAGRAS ERECTUS, που εικονίζεται στην παραπάνω φωτογραφία, σαν πιο αποδοτικό και αποτελεσματικό. Ωστόσο υπάρχει και εναλλακτική λύση, το υβρίδιο omo domatoputso, που εικονίζεται στην πιο κάτω φωτογραφία και έχει μεγάλη απόδοση. <br />
<br />
<em>omo domatoputso.</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy5INxA1AbBIqAf1odVzCILCcSzryzUaDJ2dIfkhek9jzyY7PMhEXnfvEpGoRdtmpB8zhPn9TXCQZuhF5DbU83WR2x-OsySBQP80nLyD9nIBTZgVrTCm-omzuG8O2b1IGsnQz_9fWQ4JA/s1600-h/171145_main.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy5INxA1AbBIqAf1odVzCILCcSzryzUaDJ2dIfkhek9jzyY7PMhEXnfvEpGoRdtmpB8zhPn9TXCQZuhF5DbU83WR2x-OsySBQP80nLyD9nIBTZgVrTCm-omzuG8O2b1IGsnQz_9fWQ4JA/s400/171145_main.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423530136392869458" /></a><br />
<br />
<br />
<strong>Ευτυχισμένο το νέο έτος 2002</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDtKtsflwiUox8Kslcv-FVHV8D_uxqH_zX_8OUISHyZeicixIcDvC2l6Iy9eD1W_l_QcHI8S1S5vWft9ry_4SqFMuWhk0TuWd-CleolMiLQl8xnm41MkAArVyRWNChek8wa3zOLO7l3k4/s1600-h/DSC09039.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDtKtsflwiUox8Kslcv-FVHV8D_uxqH_zX_8OUISHyZeicixIcDvC2l6Iy9eD1W_l_QcHI8S1S5vWft9ry_4SqFMuWhk0TuWd-CleolMiLQl8xnm41MkAArVyRWNChek8wa3zOLO7l3k4/s400/DSC09039.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421160020466430194" /></a><br />
Το καημένο το παιδάκι το 2002, σαν φοβισμένο και αμήχανο μου φαίνεται.<br />
<br />
<br />
<strong>Η μικρά Βουλή</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaiZF8oIv4KhiOw5Daq-cBB-J1vcaMGVLZUEdQiSw_o6qXwVYtvKmFSgUIs05H_-SSiWVgc9qpwBj0EpwJG47XkIefU-eKrPdAs9aHkGpOxNq4vhKHOSlZ09y4FNweNKX_M6ImS_NDocM/s1600-h/Scan10456.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 264px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaiZF8oIv4KhiOw5Daq-cBB-J1vcaMGVLZUEdQiSw_o6qXwVYtvKmFSgUIs05H_-SSiWVgc9qpwBj0EpwJG47XkIefU-eKrPdAs9aHkGpOxNq4vhKHOSlZ09y4FNweNKX_M6ImS_NDocM/s400/Scan10456.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420718843358389282" /></a><br />
Τι ιστορία κι αυτή με την απόφαση των πατέρων του Έθνους να βολέψουν στο δημόσιο τους υπαλλήλους των πολιτικών γραφείων τους, τωρινούς και παλιότερους - στη Λήμνο θα έλεγαν «τα τσανάκια τους και τα πρώην τσανάκια τους» - πηδώντας πάνω από το νόμο Πεπονή και το ΑΣΕΠ. Στους εχθρούς του κοινοβουλευτισμού προκάλεσε χαρά αυτή η αφάνταστη κατάντια και στους δημοκρατικούς πολίτες απέραντη θλίψη και σιχασιά. Είδαμε όλοι στις τηλεοράσεις ένα θλιβερό πρόεδρο της Βουλής, γεμάτο κακία και τζαναμπετιά, να μην καταλαβαίνει το αυτονόητο μέσα στη γραφικότητά του, ότι δηλαδή κάποιος βουλευτής είχε αντίθετη γνώμη και ότι ήθελε να την εκφράσει.<br />
Είδαμε μια αντιδημοκρατική συμπεριφορά χωρίς όρια, από τους βουλευτές των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, από αυτούς δηλαδή που είναι οι εκπρόσωποι της Δημοκρατίας μας, τρομάρα τους. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkVNdPdTzi5f7-0T5oAbReIlcOdbz-wKMGXSdYyEcoKdeklAiIy_4oNLlhYrXBVMb3u7WNTqWSHrOYw4kBKoGj-NkyHrXJKG34suRw0TP7E-Ri_Foooqpgs8dPsM0aXbkSdLX7ShAD36g/s1600-h/%CE%BC%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 302px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkVNdPdTzi5f7-0T5oAbReIlcOdbz-wKMGXSdYyEcoKdeklAiIy_4oNLlhYrXBVMb3u7WNTqWSHrOYw4kBKoGj-NkyHrXJKG34suRw0TP7E-Ri_Foooqpgs8dPsM0aXbkSdLX7ShAD36g/s400/%CE%BC%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423528030311180914" /></a><br />
<br />
Άραγε οι πολιτικοί μας, που δόξα τω θεώ δεν είναι χαζοί, κατάλαβαν σε τι ολίσθημα έπεσαν, συμπεριφερόμενοι σαν μικροαπατεωνίσκοι του πεζοδρομίου; Κι αυτό το «το θέμα θεωρείται λήξαν» του κυβερνητικού εκπροσώπου, δεν είναι ταυτόσημο με το τρέξιμο του πορτοφολά για να ξεφύγει, όταν τον πιάνεις στα πράσα; <br />
<br />
<br />
<strong>Οι αναξιοπαθούντες βουλευτές μας</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgmXBo05Xl0NB6PeAFshSeWQYVv6LhwSxiYE_OWRgS58tFRFOruJuMKq0h6KjTkxU7e2vUeMyhuofLh58l2SkJxg5FdkVb0QaGf5peVQrWAIRBMsuI7rRGMITqcO1BdLnf1c4iP4j5wuM/s1600-h/imagesCAWSLP1L.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 124px; height: 93px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgmXBo05Xl0NB6PeAFshSeWQYVv6LhwSxiYE_OWRgS58tFRFOruJuMKq0h6KjTkxU7e2vUeMyhuofLh58l2SkJxg5FdkVb0QaGf5peVQrWAIRBMsuI7rRGMITqcO1BdLnf1c4iP4j5wuM/s400/imagesCAWSLP1L.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423533587085309106" /></a><br />
Να χαρείτε ότι αγαπάτε σεβαστοί εθνοπατέρες μας, πάμπτωχοι και αναξιοπαθούντες. Δεν ξέρω αν σας φτάνουν τα δυο εκατομμύρια το μήνα, συν τα πάμπολλα προνόμιά σας. Δεν ξέρω αν συγκρινόμενα με τα υποπολλαπλάσια που λαμβάνει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, γιατί εσείς θα πρέπει να είσαστε παραπονούμενοι. Δεν ξέρω αν θα πρέπει σε σας και μόνο σε σας να χορηγεί το κράτος αφορολόγητο αυτοκίνητο 2000 κυβικών, όπως ξαναετοιμάζεται. Σε κάθε περίπτωση όμως, εσείς έχετε το καρπούζι, εσείς και το μαχαίρι. Πάρτε όσα θέλετε. Ψηφίστε να παίρνετε μισθό πέντε, δέκα, εκατό εκατομμύρια το μήνα, μπας και χορτάσετε. Ο γάϊδαρος σηκώνει. Να χαρείτε όμως ότι αγαπάτε, πάψτε να βγαίνετε στις τηλεοράσεις και να μας λέτε πόσο φτωχοί είστε. Πάψτε να προκαλείτε τον κόσμο. Πάψτε επιτέλους να αυτοεξευτελίζεστε. Και πάψτε μερικοί να λέτε αυτό που δυστυχώς είπε και ο πρόεδρος της βουλής πάνω κάτω, ότι δηλαδή αν ο βουλευτής δεν είναι κατά τη γνώμη του οικονομικά αυτάρκης, τότε είναι επιρρεπής σε δωροδοκία από τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα. Αυτό και μόνο που ελέχθη, συνιστά ολίσθημα. Επιτέλους αυτοπροστατευθείτε.<br />
<br />
<br />
<strong>Η Ειρήνη Παπά – Γυναίκα της Ευρώπης</strong><br />
<br />
<em>Ειρήνη Παπά</em> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrMjBDp4Q0ezwtT0kFkOVem8QcEcOlx_OizzSm8eIE851RuQmQ2xjZg7YJyPflnEjosInWAtjz27gTkXs1-YVJhaY9Aj4SIww7TGHwGMnJ14j3sI4lPX_7FQpt_yDYks-zrvphgOBwUbY/s1600-h/irene+papas.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 218px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrMjBDp4Q0ezwtT0kFkOVem8QcEcOlx_OizzSm8eIE851RuQmQ2xjZg7YJyPflnEjosInWAtjz27gTkXs1-YVJhaY9Aj4SIww7TGHwGMnJ14j3sI4lPX_7FQpt_yDYks-zrvphgOBwUbY/s400/irene+papas.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423532384327183106" /></a><br />
<br />
Η Ειρήνη Παπά γυναίκα της Ευρώπης. Μίλησε Ελληνικά στην τελετή απονομής του βραβείου, γιατί αυτή η γλώσσα, είπε, μιλιέται αδιαλείπτως μερικές χιλιάδες χρόνια. Τραγούδησε και τη νεραντζούλα, το δημοτικό, όπως μόνο αυτή μπορούσε, ανάμεσα σε τόσους Ευρωπαίους. Μας θύμισε τη Μελίνα. Αναγάλιασε η ψυχή μας, λάμπρυνε ο κόσμος, μεγάλωσε κι άλλο η Ελλάδα. Κάποιος είπε πως ειδικά για την Ειρήνη Παπά, θα μπορούσε ο τίτλος να είναι η …γυναικάρα της Ευρώπης. Νάσαι καλά Αρχόντισσα και Ελληνίδα. Γιατί είχε μαυρίσει η καρδιά μας από κάτι εκσυγχρονιστικά βλαχαδερά, κάτι δοτές πρώην αίγες νομαρχέσες, που μόλις έμαθαν λίγα ψωροαγγλικά δεν λένε να μιλήσουν ξανά Ελληνικά και προτείνουν την Αγγλική γλώσσα σαν την δεύτερη επίσημη γλώσσα του….Ελληνικού κράτους. <br />
<br />
<br />
<strong>«ΑΡΩΜΑ ΛΗΜΝΟΥ» Το νέο βιολογικό κρασί της Λήμνου μας</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmRYvHJCfu-y4w3M5bFZR1zUyfC8hWWNxRe5agTOaZQaH_QvTY7Wn-cMYCmbTp1mOST5jl0YjAyP-TEGx7d58-zvlg4Fw0IWMELYGBep7TbUP_yJI2o0tuKFUydzj0QnEPMX_WQl6842g/s1600-h/Scan10563.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 254px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmRYvHJCfu-y4w3M5bFZR1zUyfC8hWWNxRe5agTOaZQaH_QvTY7Wn-cMYCmbTp1mOST5jl0YjAyP-TEGx7d58-zvlg4Fw0IWMELYGBep7TbUP_yJI2o0tuKFUydzj0QnEPMX_WQl6842g/s400/Scan10563.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420725905255700850" /></a> <br />
Στην 4η Πανελλήνια έκθεση βιολογικών προϊόντων που έγινε από τις 4 έως τις 7 Οκτωβρίου στο ΖΑΠΠΕΙΟ, έλαβε και η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Λήμνου με ένα καταπληκτικό κρασί, το «ΑΡΩΜΑ ΛΗΜΝΟΥ». Είναι γνωστό ότι τα κρασιά του νησιού μας έχουν πολλούς φανατικούς θαυμαστές και ότι θεωρούνται από τα καλύτερα της Ελλάδας, ιδιαίτερα μερικές ποικιλίες τους. Η παραγωγή όμως βιολογικών κρασιών και γενικότερα βιολογικών προϊόντων είναι αναμφισβήτητα μια πρόοδος. Η τάση διεθνώς για παραγωγή «καθαρών» προϊόντων όσο πάει και δυναμώνει. Στο μέλλον είναι σίγουρο ότι τα βιολογικά προϊόντα θα απασχολήσουν πολύ τη ζωή μας. Πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στην Ένωση της Λήμνου μας γι’ αυτή την επιτυχία της. Τις φωτογραφίες και το σχετικό ρεπορτάζ μας τα έστειλε ο συμπατριώτης μας εκλεκτός φωτογράφος και υποστηρικτής των βιολογικών προϊόντων Παντελής Πραβλής. <br />
<br />
<br />
<strong>Αναστήλωση των ανεμόμυλων στη Λήμνο</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioJKI9SXyFab1rtMTnxos4ZnB1JDB1cXn6brgTg0IgSQGFdF_fgcLr85WFhYr4DLwV-SnKGqvG4DkNKvfLXyH5pt5bhr3hfDjhHkp2jt_8Bh8uFPYATVAHOstbzkj7o2ht6zYj_-kjXYE/s1600-h/14714014.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioJKI9SXyFab1rtMTnxos4ZnB1JDB1cXn6brgTg0IgSQGFdF_fgcLr85WFhYr4DLwV-SnKGqvG4DkNKvfLXyH5pt5bhr3hfDjhHkp2jt_8Bh8uFPYATVAHOstbzkj7o2ht6zYj_-kjXYE/s400/14714014.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420855592398459042" /></a><br />
Και μάλιστα δεν γίνεται αναστήλωση μόνο στο πέτρινο κουφάρι τους και σε μια ιδιότυπη σκεπή όπως γινόταν σε μερικούς μέχρι τώρα, με αποτέλεσμα να φαίνονται ψεύτικοι, αλλά η αναστήλωση είναι αληθινή, ο μύλος γίνεται λειτουργικός, με τα πανιά του, με την σκεπή του την κανονική που έχει μηχανισμό για να γυρίζει ανάλογα με τον άνεμο, κλπ. Το έργο χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Αιγαίου με 20 εκατομμύρια. Θα αναστηλωθούν πέντε μύλοι στα χωριά Ατσική, Βάρος, Δάφνη. Το πιστέψατε βρε; Όχι βέβαια. Πλάκα σας έκανα. Οι μύλοι θα είναι στα χωριά Κορνός, Κοντιάς, Παναγιά, Λύχνα και Πλάκα. δηλαδή σε χωριά όλων των δήμων εκτός από το Δήμο Ατσικής. Παρ’ όλο που στο Βάρος υπήρχαν οι πιο πολλοί και πιο εμφανίσιμοι και από απόσταση ανεμόμυλοι. Πού οφείλεται αυτό δεν γνωρίζουμε, δηλαδή αν οφείλεται σε ολιγωρία του Δήμου μας, ή στη συνήθη εύνοια του Υπουργείου Αιγαίου στους άλλους Δήμους. Παρ’ όλα αυτά το έργο είναι αξιόλογο. <br />
Τα πέτρινα στοιχεία των μύλων συγκεντρώθηκαν από τη γύρω περιοχή, για να υπάρχει συνάφεια των μύλων με το περιβάλλον. Το ξύλο που επιλέχθηκε για την κατασκευή των κύκλων, στους οποίους κινείται ο άξονας και η στέγη, εισήχθη από την Αφρική. Επίσης θα χρησιμοποιηθούν ελαιόδεντρα από τη Λέσβο και κυπαρίσσια από τη Σάμο.<br />
<br />
<br />
<strong>Πάλι προβλήματα ο Αλκαίος</strong> <br />
<br />
Αυτά διαβάζουμε στις Λημνιές εφημερίδες, για τις μηχανικές βλάβες που συχνά πυκνά παρουσιάζει το άνθος της ναυσιπλοϊας μας, αυτό που μας έχει επιφυλαχθεί για να μας ταξιδεύει. Το σαπιοκάραβο αυτό που συνέδεσε την ύπαρξή του με την ταλαιπωρία των Λημνιών έχει γίνει κάτι σαν ανέκδοτο στο στόμα των συμπατριωτών μας και οι επόμενες γενιές των Λημνιών, σίγουρα θα το αναφέρουν ανάμεσα στα στοιχεία εκείνα, που απασχόλησαν και βασάνισαν για μεγάλο διάστημα τους προγόνους τους. <br />
<br />
<br />
<strong>Η επικίνδυνη κερκίδα</strong> <br />
<br />
Το διαβάσαμε στην εφημερίδα «ΛΗΜΝΟΣ» του Ηλία Κότσαλη. Είναι για την κερκίδα του γηπέδου Ατσικής, που από πίσω της χάσκει ένας μικρός γκρεμός κι αν κάποιος πέσει από εκεί θα τον φάει το μαύρο σκοτάδι. Καλά θα είναι οι υπεύθυνοι να φροντίσουν το ζήτημα αυτό, πριν είναι αργά.<br />
<br />
<br />
<strong>Πρόβλημα τα αδέσποτα σκυλιά στη Λήμνο</strong> <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZwYRl4zUGfg-lIioTDsKBQCBVHZRE7RMcGE9p6nj7qnxHU7PK9sVXwqFRy_3LiIQWpiaWTovNKTpl1EeAv5NCeBrgiBCGb3PYspdokR1wTyLBV04Nbp3uYcGi1Iw9DkkZD4EVNx9wj4w/s1600-h/adespota.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 167px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZwYRl4zUGfg-lIioTDsKBQCBVHZRE7RMcGE9p6nj7qnxHU7PK9sVXwqFRy_3LiIQWpiaWTovNKTpl1EeAv5NCeBrgiBCGb3PYspdokR1wTyLBV04Nbp3uYcGi1Iw9DkkZD4EVNx9wj4w/s400/adespota.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423531775615853410" /></a> <br />
Πολλά αδέσποτα γυρίζουν στη Λήμνο, δαγκώνουν τον κόσμο και προκαλούν μεγάλες καταστροφές στα κοπάδια. Οι κτηνοτρόφοι και άλλοι, ζητούν να ληφθούν μέτρα. Μάλλον έχουν δίκιο, αν και θα πρέπει να ληφθούν μέτρα και για μερικούς αδέσποτους ανθρώπους. <br />
<br />
<br />
<strong>Η Πολιόχνη εμπλουτίσθηκε</strong> <br />
<br />
΄Ηδη από τον Σεπτέμβριο έχει μόνιμα «εγκατασταθεί» στο αρχαιολογικό χώρο της Πολιόχνης έκθεση φωτογραφίας, που αφορά στα ευρήματα της ιστορικής πόλης. Η φωτογραφική έκθεση με ερμηνευτικά σχόλια καθώς και μακέτα του αχαιολογικού χώρου έχουν στεγασθεί σε πετρόχτιστο οίκημα που δένει με τον γύρω χώρο. Το όλο έργο είναι ένα απόκτημα για τη Λήμνο.<br />
<br />
<br />
<strong>Βλάβη στο πλοίο «Ταξιάρχης» </strong> <br />
<br />
Η έλλειψη προσήνεμου μόλου στο λιμάνι της Μύρινας κάνει επικίνδυνο τον ελλιμενισμό πλοίων αν φυσούνε δυνατοί δυτικοί άνεμοι. Αυτό έχει προκαλέσει αρκετά μικροατυχήματα – μικροσυγκρούσεις στο παρελθόν. Τώρα ήλθε και η σειρά του «Ταξιάρχης». Στην προσπάθειά του να πιάσει λιμάνι παρασύρθηκε από τον αέρα και προσέκρουσε στα βράχια του νότιου λιμενοβραχίονα, με αποτέλεσμα να πάθει σοβαρές ζημιές. Οι επιβάτες μετατράπηκαν σε μίνι λοκατζήδες αφού πηδούσαν από τον κινητό καταπέλτη, ευτυχώς χωρίς να πάθει κανένας τίποτα. Εξ άλλου οι Λημνιοί είναι εκπαιδευμένοι σ’ αυτά. Και μη χειρότερα.<br />
<br />
<br />
<strong>Δραστηριότητες Δήμου Ατσικής </strong> <br />
<br />
Μεγάλη δραστηριότητα αναπτύσσει ο Δήμος Ατσικής σε έργα υποδομής. Μερικά από τα έργα, όπως μας τα ανέφερε ο Δήμαρχος Γιώργος Αρχοντίδης είναι τα ακόλουθα: <br />
Πλήθος γεωτρήσεων: Αξία έργου γεωτρήσεων 58 εκατομμύρια. Μια στον ποταμό, μια στην περιοχή λιβαδέλι, 91 μέτρα η κάθε μια, μια στο Προπούλι 63 μέτρα, δύο στις Σαρδές 76 μέτρα, δύο στο Βάρος από 85 μέτρα, στο Καρπάσι μία γεώτρηση ήταν άγονη και θα γίνει άλλη μία, στο Κατάλακκο μία ήταν άγονη και γίνεται άλλη μία επίσης, στη Δάφνη μία 124 μέτρα, σε μία άλλη το νερό βγαίνει σαν αρτεσιανό φρέαρ από πάνω και άλλη μία 60 μέτρα. Άλλες δυο γεωτρήσεις στον Άγιο Δημήτριο. Έτοιμη μελέτη για μια γεώτρηση στην Κρηνίδα, για πόσιμο νερό. Επίσης για την Κρηνίδα, έχει προκηρυχτεί το έργο για την ηλεκτροδότησή της, αξίας 12 εκατομμυρίων. <br />
Δρόμοι: Βάρος – αεροδρόμιο κόστους 50 εκατομμυρίων, έχει δημοπρατηθεί, τελειώνει το Μάιο του 2000. Καρπάσι - αεροδρόμιο, 80 εκατομμύρια, προκηρύσσεται. Παράκαμψη Δάφνης. Ωρίμανση μελέτης δρόμου Ατσικής – Αγίου Ερμολάου, Βάρους – Μπουρνιά.<br />
Υδραγωγεία: Στον Άγιο Δημήτριο έχει γίνει υδραγωγείο 150 κυβικά, στο Βάρος 65 κυβικά και στο Καρπάσι υδραγωγείο για το αεροδρόμιο 65 κυβικά. <br />
Σχολειά: Επισκευές σχολείων Βάρους, Καρπασίου, Αγίου Δημητρίου.<br />
Γήπεδα, επισκευές: Ατσική 17,5 εκατομμύρια, Άγιος Δημήτριος 15 εκατομμύρια, Σαρδές 10 εκατομμύρια.<br />
Ετοιμες οι μελέτες για την οριοθέτηση αιγιαλού παραλίας Αγίου Ερμολάου και Γοματίου.<br />
Προμήθεια απορριματοφόρου καινούργιου, Μερσεντές 39, το οποίο θα το έχει ο Δήμος το Μάρτιο, αξίας 40 εκατομμυρίων.<br />
Προμήθεια 98 κουβάδων καινούργιων, 1,2 κυβικά ο καθένας.<br />
Πολιτιστικά κέντρα Ατσικής και Αγίου Δημητρίου αξίας 20 εκατομμυρίων (ώριμη μελέτη).<br />
Έργα ύδρευσης (σωλήνες κλπ). Για τα διαμερίσματα Αγίου Δημητρίου, Σαρδών, Βάρους, 15 εκατομμύρια (μελέτη).<br />
Εσωτερική οδοποιία. Ώριμη μελέτη αξίας 36 εκατομμυρίων, τα 18 για την Ατσική.<br />
Ασφάλιση για ατύχημα όλων των παιδιών του νηπιαγωγείου και δημοτικού της Ατσικής (στην Άλφα Μπανκ), σύνολο 196 παιδιά. <br />
Σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό, έγιναν μαθήματα πρώτων βοηθειών από τη νοσηλεύτρια κ. Τασούλα Ιωαννίδου στην Ατσική σε ένα πρόγραμμα με δυο βάρδιες και τώρα τα μαθήματα θα γίνουν στο Βάρος με σκοπό να επεκταθούν και στα άλλα τα διαμερίσματα.<br />
<br />
<em>Άνευ σχολίων. Χίλια συγνώμη, αλλά αυτό μου βγαίνει. Θέλω να πω...δηλαδή μακάρι, αλλά... </em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaXQsoo96wKaT7NpCyDmd_W59Q67mqomEHh48bq6UyjTfh_S_WOixGZ9TvGZu0G59vijYVKZ50HyVDnU7eIQ7C8qxNlFgKf2d8uJWPILRgk0xo8rTkVag2z0d4AoWKzGvQsG3n8Bw4p58/s1600-h/fbomb.gif"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 167px; height: 160px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaXQsoo96wKaT7NpCyDmd_W59Q67mqomEHh48bq6UyjTfh_S_WOixGZ9TvGZu0G59vijYVKZ50HyVDnU7eIQ7C8qxNlFgKf2d8uJWPILRgk0xo8rTkVag2z0d4AoWKzGvQsG3n8Bw4p58/s400/fbomb.gif" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423555305825936514" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΙΜΟΔΟΤΩΝ</strong><br />
<br />
Τα ονόματα των αιμοδοτών του Συλλόγου μας, ως τώρα.<br />
Μαραντώνης Τριαντάφυλλος<br />
Μουστάκας Νίκος<br />
Μπεκρής Γιάννης<br />
Τραγάρα Αρετή<br />
Τραγάρας Νίκος<br />
Τραγάρας Σταύρος<br />
Κεραμιδά Αρχοντούλα<br />
Δεν βλεπουμε μεγάλη προθυμία μέχρι τώρα. Ομως αισιοδοξούμε ότι στους προσεχείς μήνες με την καμπάνια που θα κάνουμε οι αιμοδότες μας θα αυξηθούν θεαματικά. Πάντως προθυμία στο να ζητούν αίμα, βλέπουμε. Δυστυχώς το αίμα πρέπει να το δώσουμε, για να υπάρχει, δεν κόβεται το άτιμο από το δέντρο που λέγεται αιματιά.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy0KnPjKgyvwYurHbcJeKKBiaQHzPinJlWOwplxDtgvN1u04p1aZpLfisEDMq0ul6Ps7-OnUMM80Br7nVNs0DHTWD_LGCF_BVDCyBXFxksY1f3m59HKNu8f01dvKdOIa85v44jgELrnjI/s1600-h/Scan10529.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy0KnPjKgyvwYurHbcJeKKBiaQHzPinJlWOwplxDtgvN1u04p1aZpLfisEDMq0ul6Ps7-OnUMM80Br7nVNs0DHTWD_LGCF_BVDCyBXFxksY1f3m59HKNu8f01dvKdOIa85v44jgELrnjI/s400/Scan10529.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420724523789092498" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Νίκος Βλαχόπουλος<br />
<br />
ΘΕΤΙΚΗ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΛΕΣΒΟΥ</strong><br />
<br />
Ηρακλής. Η ομάδα θρύλος. Αντιπροσωπεύει επάξια το ποδόσφαιρο της Λήμνου στο πρωτάθλημα του Νομού Λέσβου. Δύσκολο το έργο του, αλλά όχι ακατόρθωτο, αν πιστέψουν οι ποδοσφαιριστές μας στις σπουδαίες ικανότητες που διαθέτουν. Η ομάδα μπορεί να διακριθεί περισσότερο χάρη στο πλούσιο υλικό που διαθέτει και στην ικανότητα του ακούραστου προπονητή Δημητρίου Κουκάκη. Αυτό που πρέπει να βελτιωθεί είναι η ψυχολογία των ποδοσφαιριστών, ώστε να βλέπουν σαν ίσος προς ίσον τον αντίπαλο. Πράγματι ενώ η ψυχολογία τους υπολείπεται, αγωνιστικά δεν φάνηκε ότι έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τις Μυτιληνιές ομάδες. Από τους μέχρι τώρα αγώνες, δύο ομάδες είναι πραγματικά καλύτερες του Ηρακλή. Οι άλλες είναι υποδεέστερες αλλά με ανεβασμένη ψυχολογία. <br />
<br />
<em>Ο πρόεδρος του "ΗΡΑΚΛΗ" Μιχάλης Χρυσάφης</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyu8DJWzjWthDyLoz7GCBADXvZE4SuPsUp9h_LoQhmxLo5G7cY7hyEjDqasLnwUnpyEZk-g38JAVaZP6KGcx2Ge30p5RO8WbKn4EMK8-7URDGS0pcq7llD8uIJclgmC-zSrzQJ6xQ3xyo/s1600-h/Scan10299.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyu8DJWzjWthDyLoz7GCBADXvZE4SuPsUp9h_LoQhmxLo5G7cY7hyEjDqasLnwUnpyEZk-g38JAVaZP6KGcx2Ge30p5RO8WbKn4EMK8-7URDGS0pcq7llD8uIJclgmC-zSrzQJ6xQ3xyo/s400/Scan10299.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421162564517102226" /></a><br />
<br />
Στον αγωνιστικό τομέα τώρα, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι η ομάδα είναι πολύ ενισχυμένη σε σχέση με την περσινή χρονιά. Όλες οι γραμμές λειτουργούν πολύ καλά και υπάρχει ικανοποιητική συνεργασία μεταξύ τους. Το πρόβλημα με τον Ηρακλή είναι πως δεν μπορούν να πάρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ίσως η απειρία της ομάδος, αφού παίζει φέτος σε ανώτερη κατηγορία, να είναι ο λόγος. Αυτό φαίνεται και από τα αποτελέσματα του Κυπέλου της Λήμνου, όπου ο Ηρακλής, παίζοντας με τις γνωστές του ομάδες και ευρισκόμενος σε γνώριμο περιβάλλον, δείχνει την ανωτερότητά του και κυριολεκτικά σαρώνει. Αν προσέξουν τους υπόλοιπους αγώνες θα κατακτήσουν το κύπελο της Λήμνου. Αυτό που μου δήλωσαν οι περισσότεροι παίχτες και περιμένω οι δηλώσεις τους να γίνουν πραγματικότητα, είναι ότι θα κατακτήσουν το Κύπελο Λήμνου και θα καταλάβουν ικανοποιητική θέση στο πρωτάθλημα Λέσβου. <br />
<br />
Οι μέχρι τώρα αγώνες του Κυπέλου Λήμνου:<br />
ΗΡΑΚΛΗΣ – ΑΡΗΣ ΜΟΥΔΡΟΥ 3-2 (Τα γκολ, Μπεκρής, Τζουρούτης, Κωστόπουλος). <br />
ΘΑΝΟΣ – ΗΡΑΚΛΗΣ 2-2 (Ψυρούκης, Κρίκης Στρ.).<br />
ΑΡΗΣ ΜΟΥΔΡΟΥ – ΗΡΑΚΛΗΣ 3-9 (Κρίκης Στρ., Τσιγιάννης 2, Κρίκης Βασ. 3, Κάντζος, Λαγός, Τζουρούτης) <br />
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΛΑΤΥ – ΗΡΑΚΛΗΣ 0-18 (Λαγός, Παπαδόπουλος 6, Μπεκρής 4, Κρίκης Βασ. 3, Τζουρούτης 2, Μπερτζενισβίλι, Τσιγιάννης). <br />
ΗΡΑΚΛΗΣ - ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΛΑΤΥ 5-1 ( Τσιγιάννης 2, Παπαδόπουλος, Μπενίσκος, Μαρκεσίνης). <br />
ΗΡΑΚΛΗΣ – ΘΑΝΟΣ 3-0 (Μαρκεσίνης, Κουκουληθρας, Τζουρούτης).<br />
<br />
Οι αγώνες του πρωταθλήματος Λέσβου:<br />
ΗΡΑΚΛΗΣ - ΠΟΛΥΧΝΙΤΟΣ 2-1<br />
ΗΡΑΚΛΗΣ - ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ 0-0<br />
ΑΕΛ ΚΑΛΛΟΝΗΣ - ΗΡΑΚΛΗΣ 5-2<br />
ΗΡΑΚΛΗΣ – ΑΙΓΕΑΣ 1-0 (Μαρκεσίνης).<br />
ΑΡΓΕΝΟΣ – ΗΡΑΚΛΗΣ 2-2 (Μπερτζενισβίλι, Μπεκρής).<br />
ΗΡΑΚΛΗΣ - ΘΥΕΛΛΑ 5-1 (Κρίκης Στρ. 2, Μπερτζενισβίλι 2, Μπενίσκος).<br />
ΟΛΥΜΠΟΣ – ΗΡΑΚΛΗΣ 3-1 (Γκαράλης).<br />
ΗΡΑΚΛΗΣ – ΝΙΚΗ 2-2 (Μπεκρής Μπενίσκος).<br />
ΕΡΜΗΣ – ΗΡΑΚΛΗΣ 4-1 (Κρίκης Στρ.)<br />
<br />
<br />
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΛΕΣΒΟΥ (Ο Ηρακλής με 2 αγώνες λιγότερους)<br />
<br />
ΑΕΛ ΚΑΛΛΟΝΗΣ 27<br />
ΑΕΤΟΣ 23<br />
ΕΡΜΗΣ 20<br />
ΟΛΥΜΠΟΣ 16<br />
ΗΡΑΚΛΗΣ 12<br />
ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ 12<br />
ΠΟΛΥΧΝΙΤΟΣ 12<br />
ΝΙΚΗ 10<br />
ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ 10<br />
ΘΥΕΛΛΑ 8<br />
ΑΡΓΕΝΟΣ 8<br />
ΓΕΡΑ 8<br />
ΑΙΓΕΑΣ 6<br />
ΔΑΦΝΗ 0<br />
<br />
Τελειώνοντας θα ήθελα να καταθέσω μια πολύ σοβαρή δήλωση που μου έκανε ο προπονητής Δημήτρης Κουκάκης. Μου είπε: «Πιστεύω ακράδαντα ότι ο Ηρακλής θα κατακτήσει τη δεύτερη θέση στον πίνακα της βαθμολογίας, στο τέλος του πρωταθλήματος». Εμείς τι να πούμε; Ευχόμαστε ολόψυχα η δήλωση να πραγματοποιηθεί.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ατσκιώτκιες συτχιές</strong><br />
<br />
<strong>* Καματερός αχ’λοπεπελάς </strong>= Σαν να λέμε εργατικός τεμπέλαρος. Το λένε κοροϊδευτικά για κάποιον που ενώ είναι οκνηρός παρουσιάζεται σαν δουλευτής. Αχ’λοπεπελάς για την ακρίβεια σημαίνει αυτόν που πιάνει θέση στο μαγκάλι ή το τζάκι και ανακατεύει την στάχτη. Λέγεται και για ανθρώπους που δεν λένε να σηκωθούν από το κρεβάτι το πρωί. «Ο γαμπρόζεμ; Τι να σε πώ, δεν έχω διεί πιο καματερό αχ’λοπεπελά». «Άντε μπρε αχ’λοπεπελά σήκω απ’ το κρεβάτ’, ο ήλιος ζύγιασε». <br />
<strong>* Δε θα μας πάρ’ καμιά καμήλα </strong>= Δε θα κοστίσει όσο κοστίζει μια καμήλα, δηλαδή μη φοβάσαι δεν είναι τόσο ακριβό, κάτι. «Πόσο να μας πάρ’ ο Κιουρανάκ’ς να μας φκιάξ’ το σαμάρ!! Ε δε θα μας πάρ’ και καμιά καμήλα μπλια».<br />
<strong>* Δω μέσα θέλ’ καμτσί να τα χτυπήγ’ς</strong>= Λέγεται σε μεγάλη ακαταστασία, όταν όλα τα πράγματα είναι μές τη μέση. «Ούλα έναι άνε κάτ. Μωρέ δω θέλ’ καμτσί να τα χτυπήγ’ς». <br />
<strong>* Καπνίζ’ κολοκ’θιά με καβαλίνα </strong>= Στα μαύρα χρόνια της φτώχιας, στην κατοχή, μερικοί θεριακλήδες κάπνιζαν αυτοσχέδια τσιγάρα που τα έφτιαχναν από χαρτί εφημερίδας, χαρτοσακκούλας, κλπ, και για καπνό χρησιμοποιούσαν το περιεχόμενο από γόπες που μάζευαν στο δρόμο. Κάνοντας πλάκα σε ένα χαζούλη, μερικά αλάνια στην Ατσική του είπαν πως γίνεται ωραίο πούρο από ξεραμένο κοτσάνι κολοκύθας, όταν το παραγεμίσεις με ξερή καβαλίνα γαϊδάρου. Κι αυτός ο βλάκας τους πίστεψε και μάλιστα επέμενε πως πράγματι ήταν ωραίο πούρο. Έκτοτε η φράση επιφυλάσσεται για… λίγους στα μυαλά. «Τι να μπαντέχ’ς απ’ το γκαμένο το Μπότη. Κειός μαθέ καπνίζ’ κολοκ’θιά με καβαλίνα μέσα». <br />
<strong>* Α σε καπνίσω λουλδέλια</strong>= Ειρωνικά, ότι τάχα τον μάτιασαν, τέτοιος όμορφος που είναι και θα του καπνίσουν ξερά λουλούδια του Επιτάφιου, όπως έκαναν παλιά σ αυτούς που θεωρούσαν ματιασμένους, ή σε όσους είχαν πονοκέφαλο, για να γίνουν καλά.<br />
<strong>* Καρκαλιασμένος ή καρκαλιάρ’ς </strong>= Κουρελής. Κάρκαλο = Το παλιό σχισμένο ρούχο, αλλά και οτιδήποτε παλιό και ετοιμόρροπο. Πολλές φορές χρησιμοποιείται απαξιωτικά η λέξη για πράγματα που δεν είναι κατ’ ανάγκην παλιά, αλλά ανήκουν σε κάποιον με τον οποίο έχουμε διαφορές, ή δεν γουστάρουμε. «Να μαζέψεις τα κάρκαλα σ’ από δωνά και να φέγεν’ς». «Έρχεντεν οι ζντιανοαμερικάν’ και φέρνε κάτ’ κάρκαλα και νομίζνε ότι μας φέραν τον ήλιο». <br />
<strong>* Καρκαχ’νός </strong>= Ο «άγριος» αχινός δηλαδή ο μη φαγώσιμος, ο λεγόμενος και οβριγιός. Ξέρετε πώς διακρίνεται από τον «καλό» αχινό; Ο οβριγιός δεν έχει επάνω του τίποτα, ενώ ο καλός έχει διάφορα φύκια, ή πετραδάκια. Ο οβριγιός είναι και πιο μικρός. Η λέξη «καρκαχ’νός» σπανίως όμως λέγεται για να χαρακτηρίσει αχινό. Πολύ συχνότερα ονομάζουν έτσι τους μοχθηρούς και αγέλαστους ανθρώπους, συνήθως τις γυναίκες. «Κείν’ η Βώτα ντιπ καρκαχ’νός, ποτέ δε γελά το βαμένο τς». Επίσης έτσι λένε αυτούς που είναι έτοιμοι για καυγά. «Για διε τον σα γκάθεται ανατριχιασμένος σα ντο γκαρκαχ’νό, έτοιμος να δώκ’ κεντριδιά». <br />
<strong>* Μάτια σαν παράταιρα παπούτσα </strong>= Όταν γίνονται γνεψίματα με τα μάτια. Μια γειτόνισσα όνομα και μη χωριό συνήθιζε να λέει ψέμματα στις άλλες γυναίκες που τη γειτόνευαν. Ο αγαθός άνδρας της, συχωρεμένος τώρα, μέσα στην αφέλειά του την διέψευδε και αυτή του έκανε νοήματα με τα μάτια. Κι αυτός που δεν έπαιρνε χαμπάρι ούτε και τότε της έλεγε: “Μωρή γ’ναίκα τι με κάμενς τα μάτια σ’ σα μπαράταιρα παπούτσα μαθέ” <br />
<strong>* Κειος θα μγκρίξ’ </strong>= Θα μουγκρίσει. Είναι τόσο χοντρός, σαν βόδι ή σαν γουρούνι, που όπου νάναι θα ακούσουμε και κανένα μουγκρητό, όπως κάνουν αυτά τα ζώα. «Είδα σήμερα το Σταύρο. Μάνα γω, κειος θα μγκρίξ’». <br />
<strong>* Μλαράς </strong>= Μουλαράς. Εκτός από τον ημιονηγό, σημαίνει τον άξεστο, αγενή, χοντροκομμένο άνθρωπο. «Πετά κάτ’ πορδούκλικ’ ο μλαράς σα γκανονιές». Επίσης σημαίνει τον θηριώδη, αλλέως «αρκουδιάρη» με τη σιδερένια κράση. «Ποιός μπορεί να τα βάλ’ με τούτον το μλαρά». Μλάρα είναι η γυναίκα που μνησίκακη, η «γ’νατσού», αυτή που κρατά γινάτι.<br />
<strong>* Για το μπλόργο</strong>= Σαν να λέμε για πέταμα. Ο μπλόργος (ετυμολ. πηλός + έργο) είναι μια περιοχή βορείως της Ατσικής, κοντά στο δημοτικό σχολείο, απ’ όπου οι κάτοικοι έβγαζαν πηλό για να φτιάξουν λάσπη, όταν ήθελαν να χτίσουν σπίτια κλπ. Εκεί με τον καιρό έγινε ένας τεράστιος λάκκος και όταν η περιοχή δεν εχρησιμοποιείτο πια για εξόρυξη πηλού, τη χρησιμοποιούσαν για σκουπιδότοπο. Ότι δεν χρησίμευε το πετούσαν στο μπλόργο. «Ο Αντών’ς; Αχμάκ’ς άθρωπος, έναι για το μπλόργο». Εκφράσεις με το ίδιο νόημα είναι: «Για το ρυάκ’» «Για το χαντάκ’» «Για το νούριακο» «Για τα μπάζα». <br />
<strong>* Μποτούν’κο </strong>= ολόκληρο. Μποτούν’κια όρεν’θα, ή μποτούν’κο ψωμί. Συνήθιζαν να αφήνουν συνεχώς πάνω στο σοφρά μέρα νύχτα ένα ολόκληρο ψωμί για να πάει γούρι. «Το μποτούν’κο ψωμί πά’ στο σοφρά έναι τσ’ οικογένειας ο θησαυρός».<br />
<strong>* Μπουλατσμάδα </strong>= Τάση για έμετο, ναυτία. «Πάλε μπουλατσμάδα ντ μπιάν’ και με φαίνεται που το κ’κί θα νέναι πάλε φσκωμένο».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ<br />
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΗΜΝΙΑΚΟ ΤΥΠΟ<br />
<br />
Ο γίγας και οι νάνοι</strong><br />
Ένας ένθερμος οπαδός της ΕΡΕ από κάποιο χωριό τες μέρες των εκλογών έστειλε στη ΝΕΑ ΛΗΜΝΟ ένα ποίημα:<br />
«Συναχθήκανε οι νάνοι και γινήκαν ένα κόμμα<br />
να νικήσουνε τον Γίγα να μη μεγαλώσ’ ακόμα<br />
κι ο σκοπός τους ένας είναι<br />
να τον βγάλουν απ’ τη μέση και ας γίνουν όλα στάχτη<br />
και τα πρόβατα ας μείνουν δίχως μάντρα δίχως φράχτη<br />
κι αν τα πνίξουν τα τσακάλια ή τ’ αρπάξουνε οι λύκοι<br />
τούτο τι μας μέλλει; Με ημάς θα είναι η νίκη».<br />
<br />
<strong>Μοτοσακό ΚΡΕΪΝΤΛΕΡ ΦΛΟΡΕΤΤ</strong><br />
Διαρκής απόδοσις 4,2 ίπποι. Ειναι το ασυναγώνιστο μηχάνημα, διότι έχει αποσπάσει όλες τις πρώτες νίκες στην Ευρώπη από το 1958 - 1961. Επενδύσεις με λαμαρίνες που κτυπούν και κάνουν θόρυβο, δεν υπάρχουν στα ΚΡΕΪΝΤΛΕΡ. Αγοράζετε πάντα κάτι το δοκιμασμένο.<br />
Αντιπρόσωπος Λήμνου<br />
ΠΑΝΑΓ. ΠΟΛΥΤΑΡΙΔΗΣ<br />
<br />
<strong>Επιδότησις</strong><br />
Τελείωσεν η επιδότησις – το «μπαξίζι» θα πρέπει να πούμε – του κράτους προς τους καλλιεργητάς ξηρικού ή ποτιστικού βάμβακος, αφού προ καιρού τέλειωσε η άλλη επιδότησις των ψυχανθών. Αυτό βέβαια δεν είναι καινούργιο, γιατί έγινε και κατά το προηγούμενο έτος, αλλά θα επαναληφθεί και τον ερχόμενο, και μέχρι ότου κρίνει η κυβέρνηση αυτή που έδωσε τα δύο προηγούμενα χρόνια την επιδότηση, και που η ίδια πάλι, με νέες δυνάμεις, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και στοργή θα προέλθει από τας προσεχείς εκλογάς. Θα μας πούνε ίσως να μην κάνουμε τον προφήτη μετά Χριστόν, ας το πουν, κι ας το ξαναπούν, το αποτέλεσμα θάναι πάντα το ίδιο και αμετάβλητο: Και αυτές τις εκλογές, και τες άλλες ακόμα, ο Καραμανλής θα κυβερνήσει την Ελλάδα και ας μη κουράζονται και ματαιοπονούν, δαπανούν και ξεθαύουν τους υψηλούς πίλους των, δεν πρόκειται να ξανακυβερνήσουν. <br />
<br />
<strong>Ευχές</strong><br />
Στον αγαπημένο μας καλάδερφο Νίκο Κατρακύλη διαμένοντα εις Ν. Αφρικήν και δώσαντα αμοιβαίαν υπόσχεσιν γάμου μετα της εκλεκτής δίδος Ρηνούλας Μονού, ευχόμεθα τα στέφανα του γάμου ολόχρυσα.<br />
Κώστας, Βαγγελία Γαρυφάλλου. <br />
<br />
<strong>Ενδιαφέρουσα ειδοποίησις</strong><br />
Καθίσταται γνωστόν εις το κοινόν της Λήμνου ότι η γνωστή κατά τα χρόνια της κατοχής κ. Γεωργία Καραβοκύρη, ειδική διά την κατασκευήν παντός είδους θεραπευτικών ζωνών, ήτοι πτώσιν στομάχου, νεφρών, ομφαλοκοίλης και κοιλεπιδέσμων με τελείαν εφαρμογήν Λαστέξ ως και ζωνών εγκυμοσύνης, θα παραμείνει εις την νήσον μας επί έναν μόνον μήνα από 15 Αυγούστου έως 15 Σεπτεμβρίου και θα δέχεται όλας τας ημέρας. Μη χάνετε την μοναδικήν αυτήν ευκαιρία όσοι υποφέρετε. Πληροφορίαι δίδονται από το κατάστημα υφασμάτων της κυρίας Εριφύλης Παντελαρούδη.<br />
<br />
<br />
<strong>Υδρόμετρα ογκομετρικά</strong><br />
Διαθέτωμεν υδρόμετρα ογκομετρικά μετά φρεαττίων εις εξαιρετικήν ποιότητα και τιμάς λογικάς. Πριν αποφασίσητε την αγοράν του υδρομέτρου Σας, επισκεφθήτε το κατάστημά μας.<br />
ΣΑΒΒΑΣ Ε. ΚΟΡΑΚΑΣ<br />
<br />
<strong>Ευχές</strong><br />
Την αγαπημένη μας κορούλα Φωτεινούλα Κουτιτή διαμένουσα εις Γιοχάνεσμπουργκ, που έδωσεν αμοιβαίαν υπόσχεσιν γάμου με τον εξαίρετο νέο και καλόν επιστήμονα κ. Γεώργιον Μπουλούτην, συγχαίρομεν πατρικά και ευχόμεθα όπως γρήγορα φορέσουν και τα χρυσά στέφανα.<br />
Οι γονείς Κώστας, Αναστασία.<br />
<br />
<strong>Συγχαρητήρια</strong><br />
Την αγαπητήν μας φίλην Μαίρην Λαμπαδαρίδου λαβούσαν το πτυχίον της Παντείου σχολής και προαχθείσαν εις τον Α’ κλάδον του Υπουργείου Εσωτερικών, θερμώς συγχαίρομεν.<br />
Οικογένεια Χρ. Ρώσση.<br />
<br />
<strong>Ειδήσεις</strong><br />
Αι κυρίαι Αιμ. Τσουβελεκάκη Μηχανικού ΤΥΔΚ, Σπύρου Τακίδη εμπόρου, Γρηγ. Μανιάκη υπαλλήλου ΑΤΕ και παλαιότερον η Κα Ιωάν. Περτσά εμπόρου, εγέννησαν άπασαι άρρενα. Τους ευτυχείς γονείς συγχαίρομεν εγκαρδίως.<br />
<br />
<strong>ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ</strong><br />
Τα λόγια είναι φτωχά για να μιλήσουνε την μεγάλη, την εξαιρετική, την θαυμαστή ευχαρίστηση που νοιώσαμε όλοι οι κάτοικοι του Βάρους, την Δευτέραν 24 Ιανουαρίου, που ήρθε η μουσική της ΑΣΔΑΝ και έπαιξε πολλά τραγούδια γύρω από τα ηρωικά κατορθώματα του λαού μας, από τις εθνικές μας επιτυχίες, από τις χαρές μας και τα βάσανά μας. άπειρες είναι οι ευχαριστίες μας ….<br />
Αυτή η αξιέπαινη προσπάθεια μας θύμισε;<br />
1ον) Τους προγόνους μας που μεταχειρισθήκανε τη μουσική τέχνη και για τη διάπλαση του χαρακτήρα και για τον καλωπισμό του ατομικού, κοινωνικού και του εθνικού γενικά βίου.<br />
2ον) Τον Χρυσόστομο Ιωάννη που λέγει: «Κανένα πράγμα δεν μπορεί να αναστήση την ψυχή,…όπως το θείο άσμα». <br />
3ον) Τον Γκαίτε που λέγει: «Ο άνθρωπος πρέπει κάθε ημέρα να ακούει ένα γλυκό τραγούδι…άλλως χάνει το αίσθημα του τελείου και του καλού και την προς αυτά τάσιν».<br />
Ο Πρόεδ. Κοινότητος: Π. Μπίνος <br />
Ο πρόεδ. ΓΠΣ: Π. Τσικάρης<br />
Ο Δ/ντής Σχολ.: Σ. Μουστάκας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ<br />
<br />
Μεταξύ σοβαρού και αστείου</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHyuk-Czv2cZZA2mHGJp1X66JrLZZBHNqdNmeH-8x4oGrXqQ7-AbMz3T_y9nsNNgpLi9fWJoA-ohKmVo5VD7fhW_0sa1hPnQtq9CKNvjAif5d1LSMYJo0JDAWi6mxpl-WyzqiVyoBCL2o/s1600-h/DSC09040.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHyuk-Czv2cZZA2mHGJp1X66JrLZZBHNqdNmeH-8x4oGrXqQ7-AbMz3T_y9nsNNgpLi9fWJoA-ohKmVo5VD7fhW_0sa1hPnQtq9CKNvjAif5d1LSMYJo0JDAWi6mxpl-WyzqiVyoBCL2o/s400/DSC09040.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421091073471222066" /></a><br />
<br />
@ Μετά την ώθηση που έδωσε ο Γιάννος στην Ελληνική οικονομία και στο χρηματιστήριο, ο πρωθυπουργός τον τοποθέτησε υπουργό Εθνικής Άμυνας, για να ωθήσει και τις Ένοπλες Δυνάμεις.<br />
**** Αυτός είναι ικανός, σκέφτηκε, να ξεγελάσει ακόμα και τους Τούρκους.<br />
<br />
@ Δέκα εντολές έδωσε ο πρωθυπουργός στους νέους υπουργούς. Βρείτε ποια ταιριάζει στο Γιάννος.<br />
**** Ου κλέψεις (10 φορές).<br />
<br />
@ Τι είπε ένας Λημνιός, θύμα του χρηματιστηρίου του Γιάννος όταν έμαθε πως έγινε υπουργός Εθνικής Άμυνας;<br />
**** Αυτός θα βγάλ’ απ τς στρατώνες τα μακάσα και θα τα πλήσ.<br />
<br />
@ Νέο αμυντικό δόγμα: Πωλούνται τουαλέται, μαγειρεία, πόμολα.<br />
**** Θα ιδιωτικοποιήσουμε τα σκατά των φαντάρων.<br />
<br />
@ Στρατάρχης Γιάννος: «Από τα 6 ως τα 14 μάθαινα βιολί. Το άφησα βέβαια όταν έγινα έφηβος γιατί θεώρησα τότε ότι είχα άλλα ενδιαφέροντα».<br />
**** Πάντως μην ανησυχείτε, συνεχίζει αδιαλείπτως να παίζει ένα άλλο όργανο. Ποιο; Ε, σκεφτείτε και λίγο!<br />
<br />
@ Σημίτης: «Είμαστε μια καλή ορχήστρα και προχωρούμε με ρυθμούς, οι οποίοι είναι ρυθμοί που δεν παρουσιάζουν φάλτσα».<br />
**** Οι βιρτουόζοι της πολιτικής παίζουν σε μια μόνο νότα.<br />
<br />
@ Πώς θα μπορούσε να ονομασθεί με μια λέξη ο ανασχηματισμός;<br />
**** Ανασημιτισμός.<br />
<br />
@ Μη σας νοιάζει κυρία Κούρκουλα, ας χύνουν το φαρμάκι τους εχθροί και φίλοι, πως δήθεν δεν είσαστε κατάλληλη για το υπουργείο παιδείας, κλπ. Έτσι κι αλλιώς κανείς δε μπορεί να αλλάξει τίποτα. Φαντάζεστε όμως το Αιγάλεω να απέκλειε τη Ρεάλ; <br />
**** Κάποτε οι γυναίκες ήταν τόσο χαζές που παρίσταναν τις έξυπνες, σήμερα είναι τόσο έξυπνες που παριστάνουν τις χαζές.<br />
<br />
@ Επιμένει ο κ. Κακλαμάνης ότι ήταν σωστό το ρουσφέτι που έκαναν στους ιδιαίτερούς τους οι βουλευτές να τους διορίσουν στο Δημόσιο καταπατώντας το «νόμο Πεπονή» και το ΑΣΕΠ.<br />
**** «Τα δικά μας τα παιδιά<br />
είν’ τσανάκια διαλεχτά<br />
το δικό μας το παιδί<br />
είναι μόσχος στο χαρτί<br />
της γειτόνισσας ο γιος<br />
είναι λαδοποντικός».<br />
<br />
@ Χρυσόστομος, ο μητροπολίτης Ζακύνθου για την κόντρα Χριστόδουλου – Χρυσοπηγής: «Η μάχη για την επικράτηση θυμίζει συμμορία, που διαμοιράζει τη λεία και καταλήγει ο ένας να σκοτώνει τον άλλον».<br />
**** Τον σκοτώνει από αγάπη. Για να τον στείλει μια ώρα αρχήτερα στον παράδεισο.<br />
<br />
@ Εντύπωση προκαλούν τελευταίως τα εγκωμιαστικά λόγια του κ. Πάγκαλου για τον κ. Παπανδρέου.<br />
**** Να εγκωμιάζετε τους εχθρούς σας. Έτσι κι αλλιώς κανείς δε θα πιστέψει τα λόγια σας.<br />
<br />
@ Μα πώς γίνεται ο κ. Πάγκαλος που θεωρείται ευφυής, όλο να την πατάει;<br />
**** Μερικές φορές το μυαλό σε εμποδίζει να σκέφτεσαι σωστά.<br />
<br />
@ Βάσω ρίχνει σπόντες εναντίον Λαλιώτη για καθυστέρηση στα Ολυμπιακά έργα.<br />
**** Άραγε οι ιερές αγελάδες έχουν σχέση με τις τρελές;<br />
<br />
@ Τι έγινε ρε Κώτσο, μεγάλε ηγέτη, πότε θα γίνεις πρωθυπουργός;<br />
**** Που να τρέχω τώρα, άσε, στην Ελλάδα ζούμε, κάποια στιγμή θα βαρεθούνε και θα με κάνουν. <br />
<br />
@ Οι εφημερίδες για σχετικό διεθνές γκάλοπ: Πρώτοι στο σεξ οι Έλληνες – Ολυμπιονίκες στο σεξ οι Έλληνες – ΗΠΑ και Ελλάδα υπερδυνάμεις στο σεξ – Στο σεξ είμαστε πρώτοι σε όλη την Ευρώπη.<br />
**** Ψωμί τυρί δεν είχαμε, χοντρή ψ---ή γυρεύαμε (Λημνιά παροιμία).<br />
**** Αφού είμαστε τόσο καλοί στο σεξ, γιατί υπάρχουν τόσοι μαλάκες;<br />
<br />
@ Μα τι γίνεται στρατάρχα Γιάννος και όλοι θέλουν να μας πουλήσουν όπλα; Όπλα ο Πούτιν, όπλα ο Μίλλερ, όπλα η Γαλλία, όπλα η Αγγλία, όπλα το Βέλγιο, όπλα η Τσεχία, δεν ξέρω για την Ουγκάντα. Ξέρουν κάτι που εμείς δεν ξέρουμε;<br />
**** Μάθανε πως γ--------- και πλακώσαν και οι γύφτοι.<br />
<br />
@ Πώς έπρεπε να λέγεται το Νόμπελ ειρήνης που έδωσαν στην γνωστή ρόμπα της Αμερικής, στον Κόφι Ανάν (στα αρχαία ελληνικά θα πει μαύρος αυνάν) για τις υπηρεσίες του στους δύο πολέμους που έλαβε επιτυχώς μέρος ο ΟΗΕ; <br />
**** Ρόμπελ ειρήνης.<br />
<br />
@ Α. Παπαδόπουλος, υπουργός υγείας: «Λίγοι γνωρίζουν ότι ο έλεγχος που ασκεί ο υπουργός υγείας της Ελλάδας στα συστήματα υγείας του ΙΚΑ και των άλλων ταμείων είναι ο ίδιος που ασκεί ο υπουργός υγείας του Αφγανιστάν».<br />
**** Άτιμη Αλ Κάιντα ως και εδώ χτύπησες;<br />
<br />
@ Α. Παπαδόπουλος, υπουργός υγείας: «Με ροκανίζουν οι συνεργάτες του πρωθυπουργού, αν δε σταματήσουν θα παραιτηθώ».<br />
**** Αν δεν έκανα τρελές δηλώσεις θα με έκαναν υπουργό υγείας;<br />
<br />
@ Αναμφίβολα το νέο ΕΣΥ που προωθεί ο κ. Παπαδόπουλος είναι ιδιοφυές.<br />
**** Από την ιδιοφυϊα στην τρέλα μας χωρίζει ένα μόνο βήμα – μπρος ή πίσω; <br />
<br />
@ Κα Καραμάνου, ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ: 1ον. Να αρθεί το άβατον του Αγίου Όρους για τις γυναίκες. 2ον. Να γίνονται οι γυναίκες παπάδες. 3ον. Οι γυναίκες να παίρνουν σύνταξη στα 65 όπως οι άντρες και όχι στα 60.<br />
**** Συμφωνούμε σε όλα και ιδίως στο 3ο. Γιατί αν εσείς κυρία μου δεν παίρνατε σύνταξη από τα 38 και τώρα εργαζόσαστε, δεν νομίζω να σας περίσσευε χρόνος να ενοχλείτε τον κόσμο κάθε τόσο με τις ……..βλακείες σας.<br />
<br />
@ Ερώτηση προς ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ: Τους διαλέγετε μετά από διαγωνισμό, βάσει σχεδίου, όλους αυτούς τους ψυχανώμαλους που έχετε, ή σας προκύπτουν έτσι τυχαία;<br />
**** Α μάλιστα, διαλέγετε το χειρότερο για να μην απογοητευθείτε αργότερα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong> ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ – ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ</strong><br />
<br />
<strong>Ο Μορφωτικός Σύλλογος στο εκκοκκιστήριο</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiThuOX3q1Gw_zNYozTJBHqzMs7Nnjszv5nA-DGdlw5cWoz8ZxLCk2wi6CE1pWvspRdAsTVXqQYUiuoOJPe_eN6o0KP8sthEqfQnDQ9djCwDfntnuX_vzg4m_sVq80cKjomAS1DK00iQhg/s1600-h/deli1.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 339px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiThuOX3q1Gw_zNYozTJBHqzMs7Nnjszv5nA-DGdlw5cWoz8ZxLCk2wi6CE1pWvspRdAsTVXqQYUiuoOJPe_eN6o0KP8sthEqfQnDQ9djCwDfntnuX_vzg4m_sVq80cKjomAS1DK00iQhg/s400/deli1.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420703027701953986" /></a><br />
Εκδρομή του Μορφωτικού Συλλόγου Αγροτοπαίδων Ατσικής στο εκκοκκιστήριο βάμβακος στη Μύρινα. Τέλη δεκαετίας του 50. Πάνω σειρά: Απόστολος Τραγάρας, …Φωτίου, 3ος; , Αντώνης Γεωρνάρας, 4ος;, Παναγιώτης Γεωργ. Γεωρνάρας, Παναγιώτης Αθαν. Γεωρνάρας, Σπύρος Κουμπουρλής. Μέσον: Χρήστος Δεληγιάννης , Δημήτριος Βέργος, Σουρλά Μαρία, Φρόσω Σοφιανού, Ελισσάβετ Συκιώτη, Βαϊτσα Παχνέλα, Ελένη Σιδερά, Ευαγγελία Κλωνάρη, Τούλα Βλώταρου. Καθιστοί: Γιάννης Δασοπάτης, Κόμνας Βλώταρος, Μίμης Κολτράς, Στέφανος Καλατζής, Ελένη Δασοπάτη, Βικτώρια Παχνέλα. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Χρήστος Δεληγιάννης.<br />
<br />
<br />
<strong>Στο ύπαιθρο. Ατσική Λήμνου.</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlVb6HemrmB-bJdLqt6o5Ew6FrIrjB3BsKyfgyfhyyMlaXWJJ7XLtrjhjKWJAd02nPLo-s67-qknhIMskwffZYX9WXE5XQGjUVn5ZTRnobAksYMWApFUNYQfUSN9nAfchXZ0VTNnO2HYA/s1600-h/deli2.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 339px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlVb6HemrmB-bJdLqt6o5Ew6FrIrjB3BsKyfgyfhyyMlaXWJJ7XLtrjhjKWJAd02nPLo-s67-qknhIMskwffZYX9WXE5XQGjUVn5ZTRnobAksYMWApFUNYQfUSN9nAfchXZ0VTNnO2HYA/s400/deli2.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420704303834990674" /></a><br />
Μερικά Ατσικιωτάκια κάθονται κατάχαμα καλαμπουρίζοντας. Από αριστερά: Αντώνης Γεωρνάρας, Γιώργος Σαράντης, Χρήστος Δεληγιάννης, Κώστας Κλωναρίδης, Στέργιος Δεληβασίλης και με τα κοντά παντελονάκια ο Γιάννης Κατσώνης ή κατσαπλιάς. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Χρήστος Δεληγιάννης.<br />
<br />
<br />
<strong>Κυριακή στην πλατεία Ατσικής Λήμνου</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1sNXVBrzpW0IGYOx4QPwg223r-iJyBg1U3oQQaW8krmfkjZV-hubQQhwNiZ_PEFBJUOqy2zl_UoQgO3mF-OkHRnMqyiVGbiCZqjlX4EJK7MglW-A-NqNy2KiI6ykG5ZKktv9wKRG5GYw/s1600-h/fb11.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 204px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1sNXVBrzpW0IGYOx4QPwg223r-iJyBg1U3oQQaW8krmfkjZV-hubQQhwNiZ_PEFBJUOqy2zl_UoQgO3mF-OkHRnMqyiVGbiCZqjlX4EJK7MglW-A-NqNy2KiI6ykG5ZKktv9wKRG5GYw/s400/fb11.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420707027638675746" /></a><br />
Για ένα καφεδάκι, ή αν τραβά η όρεξη για ένα ουζάκι. Από αριστερά: Γαρόφαλλος Κατσικάς, Βασίλης Μουστάκας, Φώτης Τραγάρας, Κώστας Λαγός ή λαγδέρ, Βλάσσος Καρατζάς, Χρήστος Κολτράς, Δημήτρης Κολυφέτης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Βασίλης Μουστάκας.<br />
<br />
<br />
<strong>Γυμναστικές επιδείξεις στο γήπεδο Ατσικής</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilRITTT9a8jTe56u2NV8nsSpAuKvCSyj40F6H7sD8I8BOl4tN_skshJGtfPOJUKGahL3ZoizhZpRkOXdgwgjLzSEEtrgkPrpi4Hoy4ln_vIfcv5c08Pgq0pTTzv4WoSdPZXwxq97Kl6mw/s1600-h/komaki1.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 377px; height: 278px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilRITTT9a8jTe56u2NV8nsSpAuKvCSyj40F6H7sD8I8BOl4tN_skshJGtfPOJUKGahL3ZoizhZpRkOXdgwgjLzSEEtrgkPrpi4Hoy4ln_vIfcv5c08Pgq0pTTzv4WoSdPZXwxq97Kl6mw/s400/komaki1.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420707606709354242" /></a><br />
Αρχές δεκαετία του 60. Τα παραγγέλματα τα δίνει ο δάσκαλος Κώστας Τσουβελεκάκης. Στην πρώτη γραμμή τα κεφάλια των επισήμων. Τη φωτογραφία μας την έδωσε η Νούλα Μαλιάκα.<br />
<br />
<br />
<strong>Το ράντισμα των ελών</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjovkLcb8hWAqe_37BIruOy_U6pCSE5rzESuFOFYyzM4g9YfykTo_LZEMLZc3aJTpE2BgLLTVmi6MHdwE8U99dWowHINmkE13rfBR7KhHvueOGWJlI8Xr0dt-e82XsOJ8Y5MSFmTPHSuXI/s1600-h/SWScan0000100141.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 286px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjovkLcb8hWAqe_37BIruOy_U6pCSE5rzESuFOFYyzM4g9YfykTo_LZEMLZc3aJTpE2BgLLTVmi6MHdwE8U99dWowHINmkE13rfBR7KhHvueOGWJlI8Xr0dt-e82XsOJ8Y5MSFmTPHSuXI/s400/SWScan0000100141.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420729355654756354" /></a><br />
Κατοχή. Τρεις συγχωριανοί σε αγγαρεία από τους Γερμανούς για να ραντίζουν τα έλη και να εξολοθρεύουν τα κουνούπια για τον κίνδυνο της ελονοσίας. Από αριστερά Βαγγέλης Δασοπάτης και οιμακαρίτες τώρα, Κώστας Τσελεπής και Κώστας Τραγάρας. <br />
<br />
<br />
<strong>Από τη Δάφνη</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgusgeouQCC_c2Uzcz_fIkqFhax-Pcfk0X3c1NM2drszLR0cl0MY85eHmAL2MWGRtDl3X_Is-fWoJxyDedg488VeP-RQk2vZspec4IHAWO3-zSouAYeeYwMotYo2T_RAqFSCzI29C4zT5g/s1600-h/SWScan0000100040.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 315px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgusgeouQCC_c2Uzcz_fIkqFhax-Pcfk0X3c1NM2drszLR0cl0MY85eHmAL2MWGRtDl3X_Is-fWoJxyDedg488VeP-RQk2vZspec4IHAWO3-zSouAYeeYwMotYo2T_RAqFSCzI29C4zT5g/s400/SWScan0000100040.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423364344262783586" /></a><br />
Νεαρά παιδιά σε πόζα στυλ Χόλυγουντ. Σπύρος Κρίκης και ο αδικοχαμένος Νίκος Τραντής. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιάννης Κωμάκης.<br />
<br />
<br />
<strong>Ηρακλής Ατσικής</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh40461QzSq7Vrv1Huwfy_RXgd5whBbEqagLY9gvDG2lu-8SE8M4VtWFVJJ3oml3vw1AIvwUm6Nv38Hu6nzcFDSoQ8wVqkOfTRdeXBWyUmJIKIyTxRQY98t1b88b7F-D1DEgwHGNDfikJs/s1600-h/fa7.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 297px; height: 233px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh40461QzSq7Vrv1Huwfy_RXgd5whBbEqagLY9gvDG2lu-8SE8M4VtWFVJJ3oml3vw1AIvwUm6Nv38Hu6nzcFDSoQ8wVqkOfTRdeXBWyUmJIKIyTxRQY98t1b88b7F-D1DEgwHGNDfikJs/s400/fa7.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420706383106005522" /></a><br />
«Ενθύμιον της συνθέσεως του Ηρακλέους, όστις αντιμετώπισε τον Άρην Μούδρου εκτός έδρας και τον ενίκησε με 3-2. 28-10-1955». Από αριστερά προς τα δεξιά: Σπύρος Πεπές, Αργύρης Αποστόλου, Αντώνης Γιωργουδάκης, Γιώργος Αρχοντίδης, Γαρόφαλλος Χλαχλάς, Γρηγόρης Αλεξούδης, Μιχάλης Κριαρής, Φώτης Τραγάρας, Σάββας Κριαρής, Μόσχος Λαγηνάς, Παναγιώτης Καρασταμάτης, Απόστολος Φρεμεντίδης, Κώστας Αχιλαδέλλης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Αργύρης Αποστόλου.<br />
<br />
<br />
<strong>Η πολυμελής οικογένεια</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwzLwhTRi_gLzRdsKUUu5fwYnPBiaLmYbqJvDQpOgOlSt_X_5Sxuww8ABiqDBfCPBKfpdExVXJXfXlnLexonT_rBib8KiPSXhiYuOhlcro8C42eX0Ij2dD08EbIoIf23stlLN-NOhXY-M/s1600-h/SWScan0000100037.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 294px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwzLwhTRi_gLzRdsKUUu5fwYnPBiaLmYbqJvDQpOgOlSt_X_5Sxuww8ABiqDBfCPBKfpdExVXJXfXlnLexonT_rBib8KiPSXhiYuOhlcro8C42eX0Ij2dD08EbIoIf23stlLN-NOhXY-M/s400/SWScan0000100037.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420737184169357266" /></a><br />
Η πολυμελής οικογένεια του Γιώργου Κωμάκη από τη Δάφνη, αρχές δεκαετίας του 50, όπως ήταν οι περισσότερες οικογένειες των Λημνιών τότε. Οι γονείς Γεώργιος και Ευτέρπη και τα παιδιά, στην πάνω σειρά: Μαρίκα, Μόσχος, Βάγια. Κάτω σειρά: Γιάννης, Αγοραστός, Πόπη και Παρασκευάς. Την φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιάννης Κωμάκης.<br />
<br />
<br />
<strong>Κεχαγιάδες Ατσικής</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2mowGrxK8BLPQ-YIrd5959JCTEdfQfEPC5B5WrZd3rjnP0WHndlkvDBewt8Qda69hRCaham7FAuT4LatqKShk343E7l1oFKPrmLzlNAn4k7gcpF5tniZuXv1tQISiFOYRsfksYhyh51w/s1600-h/misetzi4.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 287px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2mowGrxK8BLPQ-YIrd5959JCTEdfQfEPC5B5WrZd3rjnP0WHndlkvDBewt8Qda69hRCaham7FAuT4LatqKShk343E7l1oFKPrmLzlNAn4k7gcpF5tniZuXv1tQISiFOYRsfksYhyh51w/s400/misetzi4.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420711093530069250" /></a><br />
Από το παλιό χορευτικό του Συλλόγου. Από αριστερά, Χαράλαμπος Μανωλούκος, Στέλιος Ντινενής, Φάνης Δεληβασίλης και ο αείμνηστος Γιώργος Μισετζής. Ο μικρός κεχαγιαδάκος είναι ο Οδυσσέας Λούγκλος. Τη φωτογραφία μας την έδωσε η Στέλλα Μισετζή. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΤΣΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ</strong><br />
<br />
<strong>Χειμώνας – καιρός για γάτες</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfxxkk8z_89166Fdcp2fyFyen4wQ9JDrOAW7FJxNakhFtC9p5YVBbSq-Bjr98ojE7Frz5C0cu9HZWhDtk_GYQBtkQl-5FJNjXvsfMZZAgtwvpVPU7vNSz6GSEe1b80MxE_nYvtVE744oE/s1600-h/Scan10473.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 278px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfxxkk8z_89166Fdcp2fyFyen4wQ9JDrOAW7FJxNakhFtC9p5YVBbSq-Bjr98ojE7Frz5C0cu9HZWhDtk_GYQBtkQl-5FJNjXvsfMZZAgtwvpVPU7vNSz6GSEe1b80MxE_nYvtVE744oE/s400/Scan10473.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420720001117421058" /></a><br />
«Νάμουν το Μάη γάιδαρος<br />
τον Αύγουστο κριάρι<br />
όλο το χρόνο πετεινός <br />
και γάτος το Γενάρη<br />
αυτά μονάχα αν γίνονταν<br />
δεν ήθελα άλλη χάρη».<br />
Η φύση με τους κανόνες της, τις αντινομίες της, τα παρασυστήματά της. Η φύση που μπορεί να είναι ωραία ή άσχημη, σκληρή ή επιεικής, αλλοπρόσαλλη ή σοφή, όμως είναι πάντοτε αθώα.<br />
<br />
<strong>Η Κρηνίδα </strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSh1xzx1OFShh_k3hY0oYyCefeDaTtGsU_LNCpSEjZjEORB_AWPQ8An_yJh87OcGhYu-j55rNmKFlkRGasC5s4qvgk7EA3XLnRWg7y-Vx51oS2BWC3glQ217pcrLWJDVFiAXxZxWchp3o/s1600-h/Scan10478.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSh1xzx1OFShh_k3hY0oYyCefeDaTtGsU_LNCpSEjZjEORB_AWPQ8An_yJh87OcGhYu-j55rNmKFlkRGasC5s4qvgk7EA3XLnRWg7y-Vx51oS2BWC3glQ217pcrLWJDVFiAXxZxWchp3o/s400/Scan10478.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420721354253605698" /></a><br />
Μάντρες γκρεμισμένες, πηγάδια μουλωμένα, πετρόγουρνες άδειες. Πέτρες, βούρλα, ερημιά. Ότι πρέπει για να ανθίσουν η ποίηση και οι μύθοι. «Εν ώρα δύοντος ηλίου υπεράνω δυτικών κορυφογραμμών, η ώρα της μετανοίας». Κι άλλα πλούτη δεν είδα, κι άλλα πλούτη δεν άκουσα, παρά βρύσες κρύες να τρέχουν.<br />
<br />
<br />
<strong>Αγκάθια</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhanhRK5eU55cbTWVAkkGo4Sm6Hvowyq3By6Fnpn7goIEp9uhb63UF3CfEkkmY4icXa6sUkyhUrrZH8N1kc6DYylrS6pDjab3zBRuq6DHmFQL_KeKE2fMw5i6mo7qgruP2I1-PhSWJW21s/s1600-h/Scan10362.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 278px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhanhRK5eU55cbTWVAkkGo4Sm6Hvowyq3By6Fnpn7goIEp9uhb63UF3CfEkkmY4icXa6sUkyhUrrZH8N1kc6DYylrS6pDjab3zBRuq6DHmFQL_KeKE2fMw5i6mo7qgruP2I1-PhSWJW21s/s400/Scan10362.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420717196976188338" /></a><br />
Αγκάθια σε λευκό φόντο. Αγκάθια μετ’ ακροθυσσάνων Αλληλούϊας. Με των ριζών τους τη γλύκα άστεγη. Στου ασβέστη το λευκάνθεμο απαύγασμα, των πολυακάνθων η πορφύρα. Ευήκοος δέησις. Ο δρόμος προς τους Εμμαούς.<br />
<br />
<br />
<strong>Το γέρικο σπίτι στο Βάρος </strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH3pJVOe4QKfoimvUhfMZ5DGVHzF2X78f77fm8BE283wpLmmVGXIX8YRtRYDDJhvdKexZMdWV4FnsnkC2plzhgeH_8o0B29xyO8cK7XJI8BUX3A8tpKOg1r5Dex1woEyeMGxeysK1RoTM/s1600-h/Scan10476.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 264px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH3pJVOe4QKfoimvUhfMZ5DGVHzF2X78f77fm8BE283wpLmmVGXIX8YRtRYDDJhvdKexZMdWV4FnsnkC2plzhgeH_8o0B29xyO8cK7XJI8BUX3A8tpKOg1r5Dex1woEyeMGxeysK1RoTM/s400/Scan10476.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420720786515708546" /></a><br />
Με τις πληγές του απ’ τις μάχες με το χρόνο. Απ’ τα ανοιχτά παράθυρά του ακούστε τα παιδικά γέλια και τα τραγούδια. Πλησιάστε. Δείτε τη νοικοκυρά να μαγειρεύει με την ευτυχία στο χαμόγελο. Δείτε παλληκάρια να ετοιμάζονται για τη δουλειά, δείτε ψωμιά μποτούνικα πάνω στο σοφρά και ξερά χταπόδια στον τοίχο. Μυρίστε τη μυρωδιά απ’ το θυμιάτισμα. Δείτε πίσω στον περίβολο τις πάπιες και τις κότες. Αισθανθείτε τη ζωή, αισθανθείτε τα ερωτικά σκιρτήματα των νεανικών καρδιών, μαντέψτε τα όνειρά τους. Σπίτι πατρικό, πατρίδα της χαράς και του πένθους μας.<br />
<br />
<br />
<strong>Η μηχανή</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwKBoTtzwoRSd5Iwhtl2q4eCmK_9wxVtqHzDBMDH1ApZ6W1SeBaFaEM5r2Wgva3R9KwI4YrCMcsGXaWjj550GMIjFZLP1JzJGyWey8q1vGRUaWczTtq9eD1YtgqbNSTeqBQnCmYkVBdY8/s1600-h/Scan10524.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwKBoTtzwoRSd5Iwhtl2q4eCmK_9wxVtqHzDBMDH1ApZ6W1SeBaFaEM5r2Wgva3R9KwI4YrCMcsGXaWjj550GMIjFZLP1JzJGyWey8q1vGRUaWczTtq9eD1YtgqbNSTeqBQnCmYkVBdY8/s400/Scan10524.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420722305783911490" /></a><br />
(εις μνήμην Βίσκονσιν, Μπριτζ Στράτον, Κόχλερ, Ζάπ…….)<br />
«Σαν φορούσε το ακριβότερο κόσμημά της<br />
την ολοκαίνουργια μάνικα<br />
με τα κόκκινα και τα μπλε χρώματα<br />
ζήλευαν στο διπλανό περιβόλι οι μηλιές<br />
κι η μάνα μου που φοβόταν το κακό μάτι<br />
τη ξεβάσκαινε αφού τη λέρωνε με λίγη λάσπη.<br />
<br />
Όταν άρχιζε να βγάζει επάνω το νερό<br />
διψασμένα προϊστορικά θηρία από τα έγκατα της γης<br />
ξεπρόβαλαν το κεφάλι τους<br />
να πιουν να ξεδιψάσουν».<br />
<br />
<br />
<strong>Δημοτικό Σχολείο Ατσικής</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN5TGoHfbKKSNDGeoXEAqmovry7hGrKd7xOEFrIKUKv7MkrvNK9JBKysf76E4OrkEB3JuTdsbjewmJTzsXRCnMeC1Oxnwon4xTBTN2HWdetckqZ1JuZheJDIxbgdokyp2B1hGFj0IZDG4/s1600-h/DSC09081.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN5TGoHfbKKSNDGeoXEAqmovry7hGrKd7xOEFrIKUKv7MkrvNK9JBKysf76E4OrkEB3JuTdsbjewmJTzsXRCnMeC1Oxnwon4xTBTN2HWdetckqZ1JuZheJDIxbgdokyp2B1hGFj0IZDG4/s400/DSC09081.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421092835831889154" /></a><br />
Ναι αυτό είναι. Εκεί έξω στην αυλή του στηθήκατε σε σχηματισμούς γραμμών για την πρωϊνή προσευχή. Ναι, εσείς σκάψατε με τα νεανικά χεράκια σας τον περίβολο και φυτέψατε δέντρα. Και γέμισαν τα χέρια σας φουσκάλες, αλλά εσάς δεν σας ένοιαζε γιατί καμαρώνατε τα δέντρα. Μαζί με τους δασκάλους σας τους αγαπημένους, τον Αγοραστό Γραγρά, την κυρία Σοφία Γραγρά, τον Κώστα τον Τσουβελεκάκη. Και εκεί μέσα μάθατε τα πρώτα γράμματα, απαγγείλατε ποιήματα, χτύπησε η καρδιά σας όταν είσαστε αδιάβαστοι, ή νιώσατε χαρά για το μπράβο του δάσκαλου. Εκεί πλάστηκε ο άρτος της ύπαρξής σας. Μαθαίνοντας όχι μόνο τα γράμματα και τους αριθμούς, αλλά και την εσωτερική αλφαβήτα της υπομονής και της επιμονής. Δείτε το σχολείο και αισθανθείτε τη σχέση που σας ενώνει μαζί του. Αυτή τη σχέση που καμιά αλλόκοτη νοθεία δεν μπορεί να νοθεύσει.<br />
<br />
<br />
<strong>Πλατεία Ατσικής</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjploBE2SzMlRqyuKbhyphenhyphen6t5KAG2JCoOkNOC3Vv0CbRIXA90JoKyxjhpEHoNf7SQfRQzZaw2-m2lxYV6QyXDxWakd3-xplSc47X6-0R4L6QfugIe6da2TPGpuJcaqYtILLPr9qwWZjY5DHw/s1600-h/Scan10394.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjploBE2SzMlRqyuKbhyphenhyphen6t5KAG2JCoOkNOC3Vv0CbRIXA90JoKyxjhpEHoNf7SQfRQzZaw2-m2lxYV6QyXDxWakd3-xplSc47X6-0R4L6QfugIe6da2TPGpuJcaqYtILLPr9qwWZjY5DHw/s400/Scan10394.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420717843392985874" /></a><br />
Καθίστε αναπαυτικά στις πλαστικές καρέκλες και απολαύστε το καφεδάκι σας. Ξεκουνήστε απ’ τα εξοχικά και τις ανέσεις σας. Βγείτε «σαπέρα» να δείτε κανένα άνθρωπο. Να μιλήσετε. Να κοινωνήσετε κοινωνίαν ιερή. Να δείτε τα πρόσωπα των συγχωριανών σας. Να δώσετε το παρόν. Ποιος ξέρει ποιοι θα δηλώνουν παρόντες σε λίγα χρόνια. Γεώργιος ……. «Παρών». Τάσος…… «Παρών». Νίκος……. «Απών». Πλατεία αγαπημένη που κουβαλάς στην πλάτη σου το χαμόγελο και την πίκρα των ζωντανών και των νεκρών σου.<br />
<br />
<br />
<strong>Οι κότες μας</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBrAswbTMVMeP_dEQFl35y-MDgeQBqNLtdfb-sVPWr84ucSeqvj_DluFfNoCzp8fO_E8QD9e8sABFoDI9jYzThYgk-OAGe3YzpQhJX1vHmED3VhI2z1Ih952NE_jnay7sh1df3HlJMzWo/s1600-h/Scan10539.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBrAswbTMVMeP_dEQFl35y-MDgeQBqNLtdfb-sVPWr84ucSeqvj_DluFfNoCzp8fO_E8QD9e8sABFoDI9jYzThYgk-OAGe3YzpQhJX1vHmED3VhI2z1Ih952NE_jnay7sh1df3HlJMzWo/s400/Scan10539.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420725155793391122" /></a><br />
Τοκ, τοκ, τοκ, τοκ. Είναι ο ήχος απ’ τα ράμφη τους. Βραδυάζει, σε λίγο θα κοιτάξουν στη συκιά. Ακούστε απ’ το διπλανό δέντρο, κοπάδι τα σπουργίτια, τσιρομαχούν πριν κοιμηθούν κι αυτά. Οι ήχοι όλων των ταπεινών κάτω απ’ τα επουράνια. Φωνάζουν με χίλιους ήχους όλα τα ταπεινά, τα μεγάλα. Το να πάψεις να υπάρχεις, δεν είναι το ίδιο με το να μην υπήρξες. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ….ΛΗΜΝΙΑΚΗ<br />
<br />
Το μούχλιο ψωμί κάμεν’ μστάκια<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWiEbVT7PI_oZdyJ4r5bajbwLp8glGz0FyAPslub_uJ4CZLRlkPAxbWCXMih-mOaZxGsc4FBcZeaIeb9PaqCKkm1wrMkngf-BSlDpFfuHkBCww4rVhXMIL-6oOK6-JtdB43mlaw_b7Yqc/s1600-h/Scan10085.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 262px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWiEbVT7PI_oZdyJ4r5bajbwLp8glGz0FyAPslub_uJ4CZLRlkPAxbWCXMih-mOaZxGsc4FBcZeaIeb9PaqCKkm1wrMkngf-BSlDpFfuHkBCww4rVhXMIL-6oOK6-JtdB43mlaw_b7Yqc/s400/Scan10085.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5420711618755994930" /></a><br />
<em>Παναγιώτης Χαρκότσικας.</em><br />
<br />
Διηγείται ο εκ Καταλάκκου Παναγιώτης Χαρκότσικας ή Κουκουές</strong> <br />
<br />
Μμμμ, καλό το καφεδέλ’. Κυρά Ευτυχία, δγιε μπορεί να είμαι έγκυος, γι’ αυτό δωμ ένα σύκο να πω και τ’ χρόν, το σκαρούδ παγαίν’ με το καφεδέλ’. Τα χρόνια π σώσαμ πρέπ να μην αντρέπεται ο άθρωπος πρέπ να το γλιαρέβ το κάθε πράμα, να μη τς το λένε μαθέ. Μόνε φοβούμαι μη λ’μπίσω μαθέ σα ντο στραβοκούρναρο και σας ξανάρτω. Τι, άμα θέλω να πω κι ένα τραγούδ; Θέλω τζάνουμ γιατί να μη θέλω, τραγούδ έναι δεν έναι γκιζντάν’. Ακούτε:<br />
«Άντε σαν τα μάρμαρα της Πόλης<br />
αμάν αμάν<br />
άντε πούναι στην Αγιά Σοφιά<br />
έτσι τάχεις περμπλεμένα<br />
αμάν αμάν<br />
άντε μάτια φρύδια και μαλλιά.<br />
Αντε αποφάσισα να γίνω<br />
αμάν αμάν<br />
άντε στην Πόλη μουντεντές<br />
νάρχονται να προσκυνούνε<br />
αμάν αμάν<br />
Τουρκοπούλες και Ρωμιές.<br />
Εγώ λέγω με το μλιανό μ, ότι όσεν’ τραγδούνε έναι ξεγυρζμέν’ αθρώπ. Σήμερα οι γι’ αθρώπ έναι άσυρτ, δε ντραγδούνε εύκολα, για ν αρχίσνε θέλνε γερό γαργάλ’μα. Μπορεί μαθέ να τς πούνε και γεβεντζμέν’. Μπορεί ν ακούσεις: « Μπρε σνάντζμα κειος ο γεβεντζμένος» (γέλια). Αστεν’ κι ας λένε. Οποιος τραγδεί έναι αϊνατζής. «Για δγιέτε τον αϊνατζή, πα’ στο καρόφαλλο πατεί» (τραγουδώντας). Ας έναι δα… <br />
Πήγα και πήρα που λέτε κομάτ ψωμί απ ντ μπλατέα, λίγο τρώμε, αλλά χρειγιάζεται. Λέγω γέρος γέρος, αλλά πήγα κι ήρτα σα ντο πλι. Απανέκαθε ήμνα γλήγορος στα ποδάρια, όπως ούλο μας το σόγ’. Εχω κι ένα αδερφό στς Σαρδές π τον παρανομοιάζνε πέρτκο ή περδίκο, γιατί παλιά τς Παναγιάς σαλτέρναν και κειος έκαμνε μεγάλ’ σαλταριά όπως ντ πέρτκα. Ετς και γω πδω σα ντο μπαλιοπέτερνα κι α σκ’λογέρασα κιόλα. Τώρα φορούμε και πατούμενα, παλιά ήνταν αξπολ’ταρία, τα ποδάρια μας είχαν πετσώσ από κατ αφού πορπατούσαμ πα στς αστιβές. Πήγα που λέτε και πήρα άσπρο ψωμί γιατί η κλια γίν’κε τζιτζλόμκια. Παλιά τρώγαμ κατ κθαρένια παξμάδια απ κεια που τα τρώγαν οι γαδάρ κι αγγαρίζαν και δε μας κόλλιε ψόφος. Ή κατ μούχλιες σκίζες που τς βάζαμ πρώτα πα στα κεραμίδια να ξεραθούνε κι είχαν απάν τόσεν’ μούχλα σα ντ γκερασολέν’. Τς βρέχαμ και τς κοπανούσαμ, άμα είχαμ και σαλαμούρα, ταμάμ. Παλιά τρώγαμ τέσσερς βολές τ μέρα και πάλε χωνεύαμ, σήμερα τρώμε τρεις βολές και φσκώνομ σα ντα νταβούλια. Το ψωμί το λέγαμ δράξμο. Τρώγαμ που λέτε το ταχ’νό κολατσό, το μεσμέρ στο σταλό ξανατρώγαμ, στο ξεσταλό ξανατρώγαμ και το βράδ ξανατρώγαμ. Τέσσερς δε μας κάμνε; Τρώγαμ και σαρδέλα τούτο το γκαιρό, μη ντα ρωτάς τι σαρδέλα τρώγαμ, τώρα οι αθρώπ δε θέλνε να ντ δγιούνε. Αλλά τραβούσαμ κθαρ μες απ τς αντραγίδες που πήγαινε καπνός. Τη δλεια που κάμναμ άμα ντ πούμε σε τούτεν’ τς τωρνοί, όχ’ να ντ γκάμνε, μόνε να τς ντ πούμε, θα τα γεμόσνε τα βρακιά τς. Τώρα οι αθρώπ δε δλεύνε, έναι μασκαράδες. Αθρώπ που έναι σα ντα μλάρια και σε λέγ’ πονώ η καρδιάμ και πονώ ο κώλοζεμ και να συντάξεις ψέφτκιες και κειος κι η γ’ναίκα τ. Και τ μπληρών’νε οι άλλ’ τ νύφ. Αυτό έναι το κουμπί. Γαμιέται με το συμπάθειο η παπαδιά και τα πλερών’ η χώρα. Ας έναι δα…<br />
Λέγαμ για το ψωμί. Μια βολά ζύμωνε η μάνα μ. Μανά, λέγω, πείνασα. Με λέγ’ πήδα. Μανά τς ξαναλέγω, πνω. Μπάντεξε με λέγ’ αγορούδεμ σε κομάτ θα κάμω κλίκ’ να φας. Τς λέγω, δε βαστώ, πνω. Να, με λέγ’, μες το ντουλάπ έχ’ ψωμί, φάγε. Μπρε μάνα μαθέ, τς λέγω, έναι μούχλιο. Αμα έναι μούχλιο αγορούδεμ θα κάμς και μστάκια, να το φας. Έφαγα καμπόσεν’ μούχλα, ήπια και Καταλακκνό νερό, έχω μστάκια, πιάνω με το χέρεμ, τίποτα. Ωχ ψευτιά. Πάγω πα στο φούρνο που ήνταν η μάνα μ, λέγω ψέμματα με είπες. Τι λες αγόρεμ, για δγιε τι όμορφα μστάκια που έκαμες. Πάγω και γω να δγιω στο γκατρέφτ, ανεβαίνω πα στο γκαναπέ για να φτάσω, η μάνα μ είχε δεκεί τα ψωμιά για ν ανεβούνε, χώντεν τα ποδάρια μ μέσα, τα τσαλαπάτ’σα. Αφού άναψε η μάνα μ το φούρνο έρχεται να παρ τα ψωμιά, τι να δγει. Α βρε πρωτοδαίμονα τι μ έκαμες, παίρεν το φουρνοκόνταρο και με καθίζ στο ρεντίδ. Και συ να μη με ήλεγες ψευτιές π θα βγάλω μστάκια τς λέγω. Α!!.<br />
<br />
<em>Μούχλιο ψωμί.</em><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnfSujcaE0vcYQZi_xWP-8GZNsH6yA8s0Ey7j496C5KKmYcitGusKkkCXTyh8tSWhdWaG0a-BFoR2LXvE__Wi3ZDzS5Shg7lOHsAOLXITnuflbGklEzgwU03u7G8jskr0jIfAlsFpiWMo/s1600-h/mouxla.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 120px; height: 80px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnfSujcaE0vcYQZi_xWP-8GZNsH6yA8s0Ey7j496C5KKmYcitGusKkkCXTyh8tSWhdWaG0a-BFoR2LXvE__Wi3ZDzS5Shg7lOHsAOLXITnuflbGklEzgwU03u7G8jskr0jIfAlsFpiWMo/s400/mouxla.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427034101849907810" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΔΩΡΕΑ</strong> <br />
Ο πολύ γενναιόδωρος συγχωριανός μας από την Αυστραλία Ηρακλής Ξύκης προσέφερε στον ποδοσφαιρικό Σύλλογο “Ηρακλής” 1.000.000 (ένα εκατομμύριο) δραχμές.Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-86058121730053376352009-11-23T21:28:00.000-08:002015-09-01T09:52:21.548-07:00Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 9<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglqEMedyskCy424FulfH2vOCX730wnpckkXGrVHZN6c5xOFMS2RwqPYYqOrCc4Fe9P4NHD2IkDpl6lTLVnJe_ELQuw_KGr7VEtfvG5LcwxQn4RBmOQsnsqrF3gWOeVY17oSZsQiL5LEFk/s1600-h/Scan10595.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421760570487743090" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglqEMedyskCy424FulfH2vOCX730wnpckkXGrVHZN6c5xOFMS2RwqPYYqOrCc4Fe9P4NHD2IkDpl6lTLVnJe_ELQuw_KGr7VEtfvG5LcwxQn4RBmOQsnsqrF3gWOeVY17oSZsQiL5LEFk/s400/Scan10595.JPG" style="cursor: pointer; height: 74px; width: 400px;" /></a><br />
<strong>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
<br />
ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ<br />
Έτος 3ο, Αρ. Φύλλου 9, Φεβρουάριος - Μάρτιος - Απρίλιος 2002.<br />
<br />
Γραφεία: Νικηταρά 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412<br />
e-mail: ifonitisatsikis@hotmail.com </strong> <br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τριμηνιαία έκδοση<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ <br />
ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ <br />
ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Εκδότης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Υπεύθυνος ύλης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Γραφικές τέχνες<br />
ΘΡΙΑΣΙΟ<br />
5576740-0977410968<br />
<br />
Συνδρομές<br />
Ετήσια εσωτερικού Ευρώ 6<br />
Ετήσια εξωτερικού <br />
$ ΗΠΑ 20<br />
$ Καναδά 30<br />
$ Αυστραλίας 30 </strong><br />
<br />
<br />
<br />
Λήμνος<br />
Είναι τα ρόδια που απομένουν μες στα χιόνια<br />
κρύβοντας επιμελώς θησαυρούς σφραγισμένους<br />
με αργυρόβουλα της αυτοκρατορίας του πάγου<br />
που γενναιόψυχος πάντα μας συγχωρεί<br />
Σ.Τ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ</strong> <br />
Ολα τα κείμενα, που δεν έχουν υπογραφή, έχουν συνταχθεί από τον πρόεδρο του Συλλόγου Σταύρο Τραγάρα. Όλα τα κείμενα, που δημοσιεύονται, εγκρίνονται τελικώς από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ</strong><br />
<br />
Με τεράστια επιτυχία πραγματοποιήθηκε και φέτος η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου, στις 13 Ιανουαρίου στο κέντρο «ΚΑΚΙΑΣ» της Χασιάς. Παρ’ όλο που η εκδήλωση έγινε μακρυά από την Αθήνα, οι συμπατριώτες έδωσαν και πάλι βροντερό παρόν, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι τιμούν τις προγονικές ρίζες, ότι τιμούν την κοινή καταγωγή σαν ένα βασικό στοιχείο της ταυτότητάς τους. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι αυτή τη στιγμή ο Σύλλογος Ατσικιωτών είναι μακράν ο πρώτος Σύλλογος της Λήμνου, σε επιτυχία εκδηλώσεων και σε συγκέντρωση κόσμου.<br />
Ο λόγος που η κοπή της πίτας έγινε στη Χασιά ήταν γιατί πλέον δεν μας χωρούν τα ξενοδοχεία του κέντρου των Αθηνών. Και παρ’ όλο που υπήρχε ένας φόβος μεταξύ των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου για πιθανή αποτυχία της εκδήλωσης, λόγω της απόστασης, παρά λίγο και πάλι να μη μας χωρέσει ο «ΚΑΚΙΑΣ», που είναι τεράστιο κέντρο. <br />
Το Διοικητικό Συμβούλιο εργάστηκε σκληρά για την επιτυχία αυτή. Στο σημείο αυτό θέλω να επισημάνω για μια ακόμα φορά το πόσο αρμονικά συνεργαζόμαστε όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Η ιδέα να πάμε στη Χασιά ήταν του Γιάννη Μπεκρή και ο ίδιος ανέλαβε τις συνεννοήσεις και τον συντονισμό. Ο ίδιος εγκατέστησε και την μικροφωνική εγκατάσταση, που μας την δάνεισε το σωματείο εργαζομένων του Θριασίου Νοσοκομείου. Τον άχαρο και κουραστικό ρόλο της συλλογής των ετήσιων συνδρομών καθώς και των συνδρομών για την εφημερίδα του Συλλόγου, επιφορτίστηκαν και φέτος οι συνεργάτες μου Κώστας Γιαννέρης, Δημήτρης Τσουβελεκάκης και Δέσποινα Βασιλάρα. Ο ακούραστος Μπάμπης Μανωλούκος με τη μεθοδικότητά του στην ενημέρωση των αρχείων του Συλλόγου και την εμπειρία του στις δημόσιες σχέσεις είναι ένας από τους παράγοντες της επιτυχίας του Συλλόγου. Τέλος ο Απόστολος Οικονόμου με την σοφία που τον διακρίνει προσδίδει κύρος στην όλη παρουσία του Συλλόγου. Αισθάνθηκα την ανάγκη να πω αυτά τα λόγια, γιατί τα μέλη του διοικητικού Συμβουλίου είναι πραγματικά οι αφανείς ήρωες, εργαζόμενοι ώρες ατελείωτες, όταν όλος ο κόσμος περνά ήσυχα με τις οικογένειές τους.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6rTrvDRTBV7XRm6QTDsKzZDm4veqU3Q1UBz5mvGNpI5o3x0yttDJYdSNEhtV744dY_fa5f8Xw-ch3k4wRSxmFAwk90e31iU2SpQpOGldHL-EPO-oTk_q4_g4aTL6COtGxWQ0Xxs-Ixvg/s1600-h/Scan10227.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421683034704863762" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6rTrvDRTBV7XRm6QTDsKzZDm4veqU3Q1UBz5mvGNpI5o3x0yttDJYdSNEhtV744dY_fa5f8Xw-ch3k4wRSxmFAwk90e31iU2SpQpOGldHL-EPO-oTk_q4_g4aTL6COtGxWQ0Xxs-Ixvg/s400/Scan10227.JPG" style="cursor: pointer; height: 269px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Κι ο χορός καλά κρατεί </em><br />
Στη γιορτή τώρα, το κλίμα που επικράτησε ήταν από εορταστικό έως συγκινητικό. Μέσα σε ένα επιβλητικό και υποβλητικό ορεινό χιονισμένο τοπίο, μαζεύτηκαν εκατοντάδες συμπατριώτες όχι μόνο από την Ατσική και το Προπούλι, αλλά και από τα άλλα χωριά του Δήμου μας. Το κέντρο ήταν ολοκάθαρο, ευρύχωρο, με θέα στο χιονισμένο τοπίο, με τζάκι μέσα που άναβε και προσέφερε θαλπωρή και ζεστασιά. Όχι όμως περισσότερη ζεστασιά από όση είχαν μέσα τους οι Λημνιώτικες καρδιές. Ο κόσμος χάρηκε που συνάντησε τους παλιούς συγχωριανούς και φίλους και για πολλή ώρα οι συμπατριώτες έκαναν πηγαδάκια και συνομιλούσαν μεταξύ τους με έκδηλη συγκίνηση, πριν κάτσουν με τις παρέες τους.<br />
Την εκδήλωση άνοιξε ο Μπάμπης Μανωλούκος με χαιρετισμό και ακολούθησε το καθιερωμένο προσκλητήριο των νεκρών συμπατριωτών μας με τήρηση ενός λεπτού σιγής και με τη συγκίνηση να φθάνει στο αποκορύφωμά της. Έπειτα μίλησα ως Πρόεδρος του Συλλόγου και η όλη διαδικασία πήρε σιγά σιγά το δρόμο της. Πρέπει να σημειωθεί η παρουσία για μια ακόμα φορά στην εκδήλωσή μας των μουσικών από την Παναγιά, του Χρήστου Καφαλτή που έπαιξε ακορντεόν και τραγούδησε και του Γιάννη Κεχαγιά που έπαιξε Λημνιακή λύρα. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlHNQXQSVGiMJGUxnBbWfZaliJpcx3hdNAMfKPxyX_b_oayM7HTo24y_LzVTkV7CTTRiMWc9TFUbMjCIKSfRvJ6xWfkTr1uWuC5Gf5ZQ7mVULn0phrqORQem_0w6vo3jdQlj7jIX7TxIc/s1600-h/Scan10238.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421691857241330818" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlHNQXQSVGiMJGUxnBbWfZaliJpcx3hdNAMfKPxyX_b_oayM7HTo24y_LzVTkV7CTTRiMWc9TFUbMjCIKSfRvJ6xWfkTr1uWuC5Gf5ZQ7mVULn0phrqORQem_0w6vo3jdQlj7jIX7TxIc/s400/Scan10238.JPG" style="cursor: pointer; height: 269px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Χρήστος Καφαλτής, ακορντεόν, Γιάννης Κεχαγιάς, λύρα.</em><br />
<br />
Εφέτος ειδικά οι συμπατριώτες μουσικοί είχαν μεγάλη διάθεση και ενθουσίασαν τον κόσμο που σηκώθηκε και χόρεψε με την καρδιά του, από τον κεχαγιάδικο και το πάτημα, μέχρι καλαματιανά και ζεϊμπέκικα. Βοήθησε και το κρασί που έρεε άφθονο, καθώς και τα μεζεδάκια της ξακουστής ταβέρνας «ΚΑΚΙΑΣ», λουκάνικα, μπριζόλες, παϊδάκια κλπ. Η πίτα ολόφρεσκη και υψηλής ποιότητας από το ζαχαροπλαστείο Στεργίου. Ο κόσμος χαρούμενος, καλοντυμένος, εορταστικός, συγκινημένος. Η παρουσία των συμπατριωτών του Δήμου μας λάμπρυνε για μια ακόμα φορά την Αθήνα. Έδειξε ότι στους Λημνιούς δεν πρέπει η μιζέρια και η κακομοιριά, αλλά η δυναμική παρουσία και ο πρώτος ρόλος.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHsrjmrp3_eFsMnQf5Rn7sdGeSHrC6QrkIqicd031yhUPgFt8QZupz4JxS_EMtfyAzBt2h3hDHULsSrElepbDEfZyx0FNfMU0PWUaRBEDKg1aYhvE7zgBX0yFM6LqDcZ5SSyeUM_2RmdI/s1600-h/Scan10270.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421702296593432690" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHsrjmrp3_eFsMnQf5Rn7sdGeSHrC6QrkIqicd031yhUPgFt8QZupz4JxS_EMtfyAzBt2h3hDHULsSrElepbDEfZyx0FNfMU0PWUaRBEDKg1aYhvE7zgBX0yFM6LqDcZ5SSyeUM_2RmdI/s400/Scan10270.JPG" style="cursor: pointer; height: 268px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Οικογένεια Βάγιου Βασιλάρα</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFwBKT5XoMblDfId-PXf4aLdR-zZESbcoLpc1ZEUy3AvIu89wWFVbKUGHT91U8FJAwAJXDy8D-AhpkFAi4n-qhKBGwgicES1dc8IMjw-bHTBhWfbs1Jl7L46Zs9uM_hPJsI5iMC6rlE7Q/s1600-h/Scan10300.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421704664605947106" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFwBKT5XoMblDfId-PXf4aLdR-zZESbcoLpc1ZEUy3AvIu89wWFVbKUGHT91U8FJAwAJXDy8D-AhpkFAi4n-qhKBGwgicES1dc8IMjw-bHTBhWfbs1Jl7L46Zs9uM_hPJsI5iMC6rlE7Q/s400/Scan10300.JPG" style="cursor: pointer; height: 269px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Ο Δημήτρης Γιαννάς στον κεχαγιάδικο</em><br />
<br />
Είχαμε και πολλούς εκλεκτούς προσκεκλημένους που τίμησαν την εκδήλωσή μας. Πρώτα πρώτα ο σταθερός φίλος του Συλλόγου μας ο πρόεδρος των Λυχνιωτών Αθήνας Τάσος Παλαμηδάς με το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Νίκο Χλέτσο, που δεν χάνουν καμιά εκδήλωσή μας. Επίσης η κυρία Καραδούκα επί σειρά ετών πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων. Ο Πρόεδρος των Μουδρινών Αθήνας Κυριάκος Πανταβός. Ο δημοσιογράφος της ΕΤ Τάσος Αντωνίνης και το ανώτατο στέλεχος του ΕΟΤ Κώστας Γιαννόπουλος. Επίσης κι άλλοι σημαίνοντες ξένοι που μου διαφεύγουν, ή που δεν τους γνωρίζω και γι αυτό ζητώ την κατανόησή τους που δεν τους αναφέρω. Όμως οι πιο επίσημοι και οι πιο καλοδεχούμενοι ήταν και παραμένουν πάντα οι συμπατριώτες που κάθε χρόνο κατά εκατοντάδες μαζεύονται και μεταλαβαίνουν κοινωνία Λημνιακή. <br />
Το φλουρί της χρονιάς, που ήταν μια χρυσή λίρα Αγγλίας το κέρδισε ο Επαμεινώνδας Φαρμάκης από το Κατάλακκο. Την λίρα την είχε προσφέρει με τη γαλαντομία που τον διακρίνει ο Στρατηγός Νίκος Αρχοντίδης, που έχει βοηθήσει ποικιλοτρόπως το Σύλλογό μας. Στη λαχειοφόρο κληρώθηκε μια τηλεόραση που την κέρδισε ο Μπάμπης Κουρεμέτης, σύζυγος της συγχωριανής μας Φωτεινής Γκάνη.<br />
Με μεγάλη συγκίνηση ο τέως Πρόεδρος του Συλλόγου Στέλιος Ντινενής διάβασε ένα υποθετικό γράμμα της δεκαετίας του 70, που απευθυνόταν στον ξάδερφό του Βαγγέλη. Χρησιμοποιώντας αυτό το τέχνασμα, πέραε μέσα από αυτό το γράμμα πλήθος εθίμων ξεχασμένων πια και πλήθος προσώπων, αγαπημένων μας συγχωριανών, που δεν υπάρχουν πια, λέγοντας τις μικρές ΄και τόσο χαριτωμένες τους ιστορίες. Στο χορό πρωτοστάτησαν με απίθανη λεβεντιά τα αδέλφια Κωμάκη από τη Δάφνη, οι λεβεντοκόρες του συχωρεμένου Γιώργου Γιαννά που σίγουρα θα καμάρωνε από καμιά γωνιά, ο Μπάμπης ο Τσουβελεκάκης στα Λημνιά, Η Ελένη Σιμιτσή που παραμένει αξεπέραστη χορευταρού, η Σοφία Τσούνη, ο Γιώργαρος ο Κολυφέτης, ο Δημήτρης ο Γιαννάς, ο Γιώργος ο Χατζηρόδος, οι κόρες του Νίκου του Μουστάκα, αλλά και πολλοί άλλοι που δεν τους συγκράτησα.<br />
Οι συμπατριώτες έβαλαν και το χέρι στην τσέπη και πρόσφεραν στο Σύλλογο περισσότερα απ’ ότι υποχρεούνταν να δώσουν, κατά τη δύναμή τους και κατά την ευχαρίστησή τους. Όλοι προσέφεραν και όλους τους ευχαριστούμε θερμά. Ξεχώρισαν η προσφορά της Στέλλας Σαλαμουσά εκ 200.000 δραχμών στη μνήμη της μητέρας της Βαλεντίνης, η προσφορά της Πάτρας Τραγάρα- Γιαβή που προσέφερε 50.000 δραχμές, η προσφορά του Απόστολου Οικονόμου εκ 50.000 δραχμών στη μνήμη της γυναίκας του Ελένης, η προσφορά του Γιώργου Χατζηρόδου εκ 30.000 δραχμών και της αδελφής του Φανής Χατζηρόδου – Παπαϊωάννου εκ 30.000 δραχμών. Πλήθος συμπατριωτών επίσης προσέφεραν διάφορα ποσά με γενναιοδωρία. Τους ευχαριστούμε όλους θερμά. <br />
Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του 2002 θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά και τη μνήμη μας. Και του χρόνου με υγεία.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η σφραγίδα του Οθωμανικού Ταχυδρομείου Ατσικής<br />
<br />
Γράφει ο Θόδωρος Μπελίτσος</strong> <br />
<br />
Την τελευταία περίοδο της Οθωμανικής κατοχής της Λήμνου, δηλαδή από το 1900 περίπου ως το 1912, εκτός από το Κάστρο (Μύρινα) λειτουργούσαν στο νησί ταχυδρομεία σε αρκετά χωριά.<br />
Αυτά ήταν κυρίως κεφαλοχώρια, όπως η Ατσική, ο Μούδρος, το Κοντοπούλι, ο Κοντιάς, το Πορτιανού, ο Κορνός, αλλά και κάποια μικρότερα, τα οποία βρίσκονταν σε χαρακτηριστικές γεωγραφικές θέσεις, όπως το Θάνος, το Βάρος, τα Καμίνια, τα Λύχνα και το Ρεπανίδι.<br />
Από το γνωστό στους φιλοτελιστές κατάλογο «Ξένα ταχυδρομικά Γραφεία και τα Σήμαντρά τους στα ελλαδικά εδάφη» των Alain Nicolas - Αλεξάνδρου Γαληνού σας στέλνω τις σφραγίδες των οθωμανικών ταχυδρομείων της Ατσικής και του Βάρους.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyKnU2FQ2cyCUrZ_NzLlubTQeY_IMS6AnlP7BpHKqxE3G9Fe3Peq2N3-B8iilggd8Q9aO80ycHxIRExaZSjoGOP5ye6DLUSR3TpBElYpTX1JEm8jIfzhxfCu_WVhZ3rEsekUKn8H2XHMc/s1600-h/Scan10687.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421666010317404434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyKnU2FQ2cyCUrZ_NzLlubTQeY_IMS6AnlP7BpHKqxE3G9Fe3Peq2N3-B8iilggd8Q9aO80ycHxIRExaZSjoGOP5ye6DLUSR3TpBElYpTX1JEm8jIfzhxfCu_WVhZ3rEsekUKn8H2XHMc/s400/Scan10687.JPG" style="cursor: pointer; height: 203px; width: 400px;" /></a> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAqMf8OCJoBoa0aUYYulCGl1rb2zLs5ht-hmy6DZhW24h1FGPPWvzPYgHLyHXMjktLrUOebhVy8KqjoD7m41MqUi6JBCWpzI77QY-S1l7BgSwTsbyzu7h_boRCeENKY4JQ-7cTCVnriUA/s1600-h/Scan10686.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421665482013633378" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAqMf8OCJoBoa0aUYYulCGl1rb2zLs5ht-hmy6DZhW24h1FGPPWvzPYgHLyHXMjktLrUOebhVy8KqjoD7m41MqUi6JBCWpzI77QY-S1l7BgSwTsbyzu7h_boRCeENKY4JQ-7cTCVnriUA/s400/Scan10686.JPG" style="cursor: pointer; height: 172px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
Η σφραγίδα της Ατσικής δεν είναι χρονολογημένη, αλλά συγκρίνοντάς την με άλλες καταλαβαίνουμε ότι είναι της περιόδου 1905-1910 περίπου, διότι οι μεταγενέστερες, του 1910-12 ήταν οκταγωνικές. Προκαλεί ενδιαφέρον το γεγονός ότι στη σφραγίδα το όνομα του χωριού αναγράφεται ως «ATCHKY». Δηλαδή έχει μεταφερθεί στο λατινικό αλφάβητο η φωνητική του απόδοση στη λημνιακή ντοπιολαλιά (Ατσ’κή). Η σφραγίδα του Βάρους είναι του 1906-09 και φέρει την ονομασία «VAROZ».<br />
Οι σφραγίδες των οθωμανικών ταχυδρομείων της Λήμνου σήμερα είναι δυσεύρετες και η αξία τους είναι μεγάλη. Αν τύχει μάλιστα να συνοδεύονται με ολόκληρο το φάκελο, τότε η αξία πολλαπλασιάζεται. Πριν από μερικά χρόνια οι συγκεκριμένες σφραγίδες εκτιμούνταν 30.000 δρχ. η καθεμία και οι φάκελοι, της μεν Ατσικής είναι ανεκτίμητοι, διότι δεν έχει βρεθεί κάποιος, του δε Βάρους 200.000 δρχ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εμ Ατσκιώτς εμ τζαναμπέτς</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKYOlAJXimecRhoF8k7ISGNRIK5NTv0cWnu3Q_omNJ02mq1VFV5XGoblyNbvkzWgf1wCCV5ua5WdCpotTPM1xRX9tXmpFM0-hNTvsdyQd73lihMetfK3CYE1oydr4u-jvOBUoqRL8E5i0/s1600-h/Scan10566.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421814961341658146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKYOlAJXimecRhoF8k7ISGNRIK5NTv0cWnu3Q_omNJ02mq1VFV5XGoblyNbvkzWgf1wCCV5ua5WdCpotTPM1xRX9tXmpFM0-hNTvsdyQd73lihMetfK3CYE1oydr4u-jvOBUoqRL8E5i0/s400/Scan10566.JPG" style="cursor: pointer; height: 257px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
<strong>Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
<strong>Μηχανούδια και φρουτούδια</strong> <br />
<br />
Τούτες τς μέρες ούλ’ γαρίσαν να μλούνε σα ντα κομμένα τα κεφάλια για τα μηχανούδια, τα λένε δα και μηχανάκια και κλοχέρδες και φρουτούδια. Σε λέγ’ έναι πράματα ντ διαβόλ και τ καπνού. Στν αρχή άκουμνα μαθέ μηχανάκια και μηχανάκια και νόμζα ο καμένος ότι έναι μοσοκλέτες, σαν εκειάνα που είχαμ παλιά, τα ζούνταπ και τς φλορέτες. Ακουμνα που τα λέγαν και φρουτούδια κι έβαζα με το μλιανό μ ότι θα νέναι τίποτα σκουλ’κιαζμένα δροσάπδα για να κάμνε μαθέ τόσεν’ ζημιά τς αθρώπ. <br />
Ώστουπ ρώτ’σα το γκμπάρο μ τι πλάκα είναι τούτα τα πράματα. «Μπρε τι κλαμάρες με τζαμπνίγ’ς για δροσάπδα και ζούνταπ, τα μηχανάκια έναι κάτ πράματα σα σομπούδες, που ρίχεν’ς μέσα από μια μαζγαλοτρυπούδα τς παράδες, τραβάς ένα πραματούδ σα γδόχερο, και κεια σε φανερών’νε τρία καραγκιοζούδια που έναι φρουτούδια ή ζαρζαβάτια, παράδειγμα μούσμουλα ή νεράγγουρα. Κι άμα τα φρουτούδια ή τα ζαρζαβάτια δεν έναι τα ίδια, όπως γίνεται τς πιο πολλές φορές, χάν’ς και στς χλαμτσίζνε τς παράδες. Από καμιά βολά για να σε πιάν’νε τα μάτια σ, σε δείχνε τρία ίδια νεράγγουρα και τότες κερδίγ’ς από κανένα φραγκούδ. Αλλά η μια με τν άλλ’ είσαι χαμένος, τζόγος δηλαδή. Κατάλαβες μπρε; Κατάλαβα να λες». «Κατάλαβα γκμπάρε, κατάλαβα». «Ε κι αφού κατάλαβες τι σλογιέσαι σα ντο γουρτζέλ’ π θα κλάσ;» «Να, δε γκατάλαβα γιατί τα λένε κλοχέρδες» «Γιατί όποιος παίξ και ζεματστεί λέγ’ ε π να με κόβνταν το κλόχερο μ που έπαιξα» « Ε και καλά μπρε γκμπάρε μαθέ με το ζορ τς παγαίνε τς αχμάκ’δες να παίξνε τα φραγκούδια τς, μοναχοί μαθέ δε μπάνε;» «Μπρε ντιπ αλ’τούρεγ’τος είσαι με φαίνεται κι ανάβς το μαγκάλ’ με τς εβνιές. Μοναχοί τς πάνε, αλλά όπως λέγ’ η κυβέρεν’σή μας, οι κλοχέρδες έναι παράνομ και τούτο έναι κακό πράμα». «Μπρε γκμπάρε για κάτσε γιατί με φαίνεται ότι είσαι ντιπ γκιουρλές κι ότι είσαι μόνε για τς αλ’φάδες τς αν’χτές, κι ας με λες εμένα χαζό. Τι με αγεροκοπανίγ’ς νόμιμ και παράνομ και τς αλεπούς το γκώλο, άμα χάσεις μαθέ τα φράγκα σ έχ’ διαφορά πώς τάχασες;» «Ναι μπρε γκμπάρε γιατί άλλο να τα παίξεις στο τζόγο τς κυβέρεν’σης, δηλαδή το χρηματιστήριο ή το καζίνο, κι άλλο στα φρουτούδια. Γιατί άμα έναι αβανταδόρος στο τζόγο ο κύριος Γιάννος π’ τον λένε και γαμπρό και τώρα τελευταία και στρατάρχη, παράδειγμα, ή ένας τραπεζίτς, ή ένας Λαμπράκ’ς ή ένας Κόκκαλ’ς, και για να μη ντα πολυλογούμε ούλ’ οι αφεντάδες που έχνε τς εταιρείες και που κυβερνούνε τν Ελλάδα, άντε να τς πεις κλέφτες, άντε άμα έχ’ς ασβάχια, άντε να σε δγιω. Υστερα άμα σκωθεί ο κάθα ψωφόπνας κι ο κάθα δεν και μηδέν κι ο κάθε ζντγιανοκόματος κι αξπόλ’τος κι ανοίγ’ μαγαζά με κλοχέρδες και ζαρζαβάτια , οι νόμιμ κλέφτες τι θα γίν’νε μαθέ… κλέφτες; Δηλαδή τι το πάμε, σκωθήκαν τα νεράγγουρα να κάμνε το χοσμέτ στο μπαχτσαβάν’; Γι αυτό σε λέγω άλλο κλεφτς νόμιμος κι άλλο κλέφτς παράνομος. Τι το κάμαμ γιάγμα, εδώ έναι Ελλάδα, δεν έναι Ελβετία. Τι θα το πάμε σα κειο που ήλεγε η γιαγιά μ η Βωτώ, ότι πλέβνε τα μήλα στο γιαλό πλέβνε κι οι καβαλίνες; ». <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgYduXUvRkLQmfJfdPeCbMR_-zztxOS5U5EUTmQJXck_GqozfUxjpDhkqiS9fgrICB8qIzEKJvPWl1-yr2qteQs1bJvFMlD9QyY-D5r15SD-y7V1vtYjXil_h1xSnqezqwyVcAABem9FY/s1600-h/Untitled-Scanned-13.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421758888131316370" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgYduXUvRkLQmfJfdPeCbMR_-zztxOS5U5EUTmQJXck_GqozfUxjpDhkqiS9fgrICB8qIzEKJvPWl1-yr2qteQs1bJvFMlD9QyY-D5r15SD-y7V1vtYjXil_h1xSnqezqwyVcAABem9FY/s400/Untitled-Scanned-13.jpg" style="cursor: pointer; height: 296px; width: 400px;" /></a> <br />
Καλά μπρε γκμπάρε δεν έναι κρίμας τόσα αγκίνια και γιαλ’στερά μηχανούδια με λογιώ ντο λογιώ φωσούδια απάνε τς, να τα βάλνε μες τς αποθήκες και να τα φάνε οι ποτκοί και το μαμούδ;<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS7mV_5T2lvm887vo_TOcClgZrc4PUnCleuqt_RU8gUMndJih8_JxxN1sTW3mJC6kaosQ6LCG3BdMRZTNnKzG4TJcEJzL-5xYD5oYBFBYvP3Q4_cHMDjGrN6RRDsLDt6-K4yxHcH_w85k/s1600-h/casino-slots4.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427225238065315474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS7mV_5T2lvm887vo_TOcClgZrc4PUnCleuqt_RU8gUMndJih8_JxxN1sTW3mJC6kaosQ6LCG3BdMRZTNnKzG4TJcEJzL-5xYD5oYBFBYvP3Q4_cHMDjGrN6RRDsLDt6-K4yxHcH_w85k/s400/casino-slots4.jpg" style="cursor: pointer; height: 252px; width: 272px;" /></a><br />
<em>Μηχανούδια.</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzt0Esd1oVyAfe8Kogvh3stoNhtTlPHJ8WqbZCmjBvrFE35QnWmf_bU0uwHtqz35UHWCajI_d6ZTmM6jGdBq0hO_F20RuOCUuEhjLkx3tLxk28keWGDvVIdthSK5r7JbsAII-wF0uZ8IM/s1600-h/%CE%A6%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%A4%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%91%5B1%5D.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427223970360713394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzt0Esd1oVyAfe8Kogvh3stoNhtTlPHJ8WqbZCmjBvrFE35QnWmf_bU0uwHtqz35UHWCajI_d6ZTmM6jGdBq0hO_F20RuOCUuEhjLkx3tLxk28keWGDvVIdthSK5r7JbsAII-wF0uZ8IM/s400/%CE%A6%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%A4%CE%91%CE%9A%CE%99%CE%91%5B1%5D.jpg" style="cursor: pointer; height: 300px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Φρουτούδια.</em><br />
<br />
Άκσε να δγεις τι σκέφκα. Α βάλομ ούλ’ τα δυνατά μας, α τρέξομ, α πιάσομ βουλευτές, υπουργοί, να τα κάμομ τα μηχανούδια νόμιμα μόνε για τ Λήμνο. Α τς πούμε, μη θέλτε μόνε εσείς να τρώτε το γλυκό με το μογάλο το χλιαρ, ή να γρουτζανίζτε τα απδέλια σα ντα μελεφά μοναχοί σας, αφού πουθενά δε ντα θέλνε τα μηχανούδια, εμείς τα θέλομ. Α τα πάρομ που λες μπιρ παρά, α βάλομ μπροστά να μας κμαντέρνε κάτ ασλάνια τς Ατσκής, κατ Ατσκιώτκα παιδέλια που έναι καθηγητές στο τζόγο, γιατί το έρμο το ζαχανάτ δε ξεχνιέται, και θα γεμόσομ τ Λήμνο με μηχανούδια και φρουτούδια. Τι είπες, γιατί να βάλομ αρχηγοί Ατσκιώτες; Γιατί γκμπαρέλιεμ έναι απαξανέκαθε βγαλμέν’ στο κουρμπέτ και όξω απ τ άλλα έναι και παλλ’καράδες. Δε ξερς μαθέ το τραγδέλ’ που λέγ’; <br />
«Από τα Σβέρδια γάδαρο <br />
απ το Καρπάσ εγναίκα<br />
κι απ τν Ατσική παλληκαρά<br />
π κάμεν’ για πέντε δέκα;»<br />
Αφού που λες πουθενά δε ντα θέλνε τα καμένα τα φρουτούδια και θερμοζεματίζντεν άμα τα βλέπνε κι αλευροδαιμονίζντεν σα να τς χτύπσε λοιμκιά και βάζνε τ κόζεμ τ ανεθβάλματα σε κείν’ τς ρουφιάν’ τς δημοσιογράφ και κείν’ βαρταλαλούνε σα τς γαδάρ π τς κόψαν το νερό, να τα πάρομ εμείς, να τα βάλομ μες ντ μπλατέα γύρω γύρω, να γεμόσομ και τα καφενεία τ Μανόλ’ τς Βιργινίας και τ Βάγγο, να γεμόσομ το γήπεδο, να γεμόσομ και τα σπίτια σ ούλ’ τ Λήμνο και α ντ γκάμομ μεις τ Λήμνο μας Λας Βέγκας και Λουτράκ’. Κι άστεν’ όσεν’ έχνε τώρα το ασταχλίκ’ και τν έχτρητα για τα φρουτούδια, και κάμνε κάθα μέρα σίγκιρντάς απ τς τηλεοράσεις, άστεν’ να παγαίν’νε στο σπερνό και να γιατακώντεν με τς όρεν’θες . Άμα σε κοματούδ κάμνε αγιάρ στς τσέπες τς θα καταλάβνε ότι αντί τα βζα τς κατσίκας πιάσαν τα καλαμπαλίκια τ τράγου. <br />
Κι εδιέτς θα γίνομ και νόμιμ κλέφταρ, με το ζμπάθειο επιχειρηματίες ήθελα να πω, και θα κάμνομ και τς βαργιοί ν’κοκυροί, και μετά συγχωρήσεως θα κλάνομ με ένα κώλο με τς μογάλ’ και με τς τρανοί. Γιατί εδώ που τα λέμε τώρα τι έναι το καράρ μας, άμα μπαντέχομ απ το σταρ κι απ το κθαρ, θα τα κάμομ αλά μπαντελή. Αμα δε φέρομ τα μηχανούδια, μας βλέπω να κάμνομ αρμάνια μες ντ μπλατέα σα ντα κουπούκια, να παίζομ ένα λουκμούδ στο εξηνταέξ, και να μλούμε για μετζίτια, μπαγκανότες και για δεκάρες. Μόνε που πρέπ να σφιχτούμε κομάτ, να κάμομ γλήγορα και να μη ντο πάμε σα ντ παροιμιά που λέγ’: «Μπάντεχε μπάντεχε η αλεπού να πέσνε τ κριγιαριού τ αρχίδια να τα φάγ’, ψόφσε απ ντ πείνα». Άσε που τώρα που τα σπαρτά γινήκαν κάρβνο θα δλέψ διολί η κλια σαν οργανοπαίχτς. Άμα αργήσομ θα τα μτσών’νε άλλ’ και μεις θα πιθεωρούμε τς κουρνοφωλιές, ή θα τσαπίζομ τον αγκαθιώνα και θα γίνεται η κατίνα μας μια γαρτζούκλα, ή θα ναλωνίζομ λαφύρ και θα μαζεύομ τα αγριγιοντοματούδια για μπελτέ. Άντε που λέτε να κάμομ ντ δλεια και θα δγείτε απ’ ούλα τα μερ τ κόζεμ θα έρχιεντεν στ Λήμνο κοβνοί κοβνοί σα τς σαλιάκ’ οι αγγριζμέν’ για χασούρα, θα κάμνε κωλομπούρδες να μας τα αγκμπούνε τα ευρά τς, θα γίνεται τ ανταλέτ, και μεις ούλ θα γίνομ καζινάρχηδες και φρουτάρχηδες και θα παίρνομ αρχοντκό βιδάνιο. Θα νείμαστε που λέτε και ξεκούραστ και δε θα χρειγιάζεται να σκάβομ ντ βίνα, ούτε να σπέρνομ να θερίζομ και να ρμάζομ και η Λήμνος μας θα γίν’ ακστή σ’ ούλο το γκόζμο. Και το τελευταίο και κυριότερο θα νείμαστε και σωστοί σοσιαλιστές, βοήθειά μας. <br />
Ο τζαναμπέτς<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWPfp5qCf1coKY8DnCjWn58Aah_jQ6FgeKsh6vzI1SdYpgzeR9N45VdSnSC4VBIIClZzJbvNcjFZ4Mpub-FNnVY7LUUV4oJ6Wq5A-SSEcyyHDx20YgeN-TG_gNHkwGQZnQvVP-egq6TtU/s1600-h/Scan10242.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421692928371282738" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWPfp5qCf1coKY8DnCjWn58Aah_jQ6FgeKsh6vzI1SdYpgzeR9N45VdSnSC4VBIIClZzJbvNcjFZ4Mpub-FNnVY7LUUV4oJ6Wq5A-SSEcyyHDx20YgeN-TG_gNHkwGQZnQvVP-egq6TtU/s400/Scan10242.JPG" style="cursor: pointer; height: 400px; width: 274px;" /></a><br />
<br />
ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΡΑΓΑΡΑ: «Ακολουθεί δεξίωσις» (Ποιήματα)<br />
<br />
Γράφει ο Λευτέρης Αθ. Αναστασίου</strong><br />
<br />
<br />
<br />
«Σημαίες τρύπιες όχι δε θα ξανακουβαλήσω<br />
ούτε θα προσφερθώ<br />
σε αδιατάρακτες ιεραρχήσεις…<br />
…………………………………………..<br />
νικητές όχι δε θα χειροκροτήσω<br />
σε μονότονες δοξολογίες…..»<br />
ΣΤ. ΤΡ. «Το μυαλό» σελ. 19<br />
<br />
Είναι η δεύτερη φορά που καταπιάνομαι – παλεύω με την ποίηση του Λήμνιου ποιητή. Η πρώτη ήταν με την ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις «Ζαχαρόπουλος», η «ΛΗΜΝΟΣ». Οφείλω να ομολογήσω πως η μελέτη – ανάγνωση, δεν είναι εύκολη αν δεν διαθέτεις ανάλογη υποκριτική – με τη θεατρική έννοια του όρου – Τέχνη. Πρόκειται, κυρίως τώρα με τη συλλογή «Ακολουθεί δεξίωσις» για μια άγρια σε στυλ και πάθος τελετή μέθεξης ελευσίνειας μυσταγωγείας, η οποία δε λειτουργεί ως αναπαράσταση απλή, αλλά ως πλήρωση ονειρική και ενορατική. Τη συνδέω με την έκδοση «Θριάσιο» με σκοπιμότητα, όχι τυχαία.<br />
Δύσκολα να παρακολουθήσει κανείς – που ανυποψίαστα θα πάρει στα χέρια του τούτη τη συλλογή – τους ελιγμούς των αισθημάτων του ποιητή, να συλλέξει και να κατανείμει τις πλούσιες και υπαινικτικές από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνώσεις του. Περιδιαβάζει τον κόσμο φιλίστορας και πολύμαθος αφουγκραζόμενος μοιρολόγια, τραγούδια και ενίοτε παιάνες.<br />
«Ενθυμούμενος λέει / τους προγεννήτορες που δε γνώρισες/<br />
τις παραδόσεις που δε σου παραδόθηκαν /<br />
που πάντα ζήλευες το Νεοπτόλεμο/<br />
για τα παραμύθια του παπού του…./<br />
Φύγε να μη σου μάθουν να θυμάσαι λέει/<br />
πως δεν πρέπει να τους ξεχάσεις…».<br />
(Μνήστωρ)<br />
Μια ιδιαζόντως ελλειπτική προσωπική γραφή και καυτός προβληματισμός είναι τα στοιχεία της νέας συλλογής του Σ.Τ. Γραφή σουρεαλιστική βαθιά και πυκνή. Στίχοι που πέφτουν σαν αληγείς άνεμοι πάνω στις ενδιάθετες σπερματικές εννοιολογίες της ζωής, της μοίρας, της αγωνιζόμενης ύπαρξης σε κάθε της μορφή. Στίχοι που ψάχνουν και ανευρίσκουν θαμμένους ψυχισμούς πρωτόγονους και συνδιαλέγονται εντελώς ελεύθερα με το παράλογο σκηνικό του διπλανού, του πλησίον, του συν – ανθρώπου… Ο αιγαιοπελαγίτης (όχι εκ μετεγγραφής) ποιητής δονείται από κάποια βαθύτερη νύξη, από ένα ενοπτρισμό στις πηγές της ιερής του Φάτνης – Εστίας και μέσα από ένα μυστικιστικό ανάβλυσμα, νοιώθει την αιώρηση της υπαρκτής παραίσθησης, να γίνεται αυταπάτη της αληθινής εικόνας, η οποία μεθύσκεται από έκσταση και όραμα.<br />
Πετυχαίνει τη μετουσίωση της ρευστής ύλης σε παρουσία, μέσα από λέξεις φορτωμένες με ένα μουσικό ιδεολογικό φορτίο... Κάτι σαν το όραμα των «λευκών νυχτών» καθώς συνέβαινε περίπου στον Ντοστογιέφσκυ, αλλά με σταλαγμούς σιωπής. Κινείται σε ένα χώρο δίχως εννοιολογικά όρια, με το νόστο στον κόρφο και αγριοπερίστερα στα μάτια. Μια ποίηση που μοιάζει με λήκυθο, όπου ο Σ.Τ. απόσταξε μέσα από την ψυχή του, την τραυματισμένη ευαισθησία του και όλη την αίσθηση ενός βιωμένου χρόνου με απροσδιόριστα αδιέξοδα και αγιότητα. Στον «Εφιάλτη» σελ. 13 διαβάζουμε: <br />
«Γκρεμίζουν αλύπητα / τα ιερά που προστρέχαμε/<br />
στάχτη και φωτιά στον αέρα παντού / <br />
Αγνώνεια οικοδομήματα συμφοράς/ <br />
σε Αδράστεια νέμεση…»<br />
Στο «Ακολουθεί δεξίωσις» υπάρχει συμπιεσμένο πάθος καταφυγής, γι αυτό και το χειμαρρώδες ορμητικό ρεύμα στο στίχο. Λέξεις αργασμένες στο ψυχολογικό χωνευτήρι, χαλκόχυτες, αντρίκειες, αλλά και κομμάτι δύσκολες σε αποκωδικοποίηση.<br />
«Δειράδελφοι και Κύκλωπες / κυκλοφορούν στους δρόμους/<br />
ανέβηκαν αμαρτωλοί / στις Θέμιδας τις έδρες/<br />
εναρηφόροι σκυλευτές / έκαναν κουδουνίστρες/ <br />
τα άγια δισκοπότηρα / εταίρες αιματόβαφες/<br />
διδάσκουν στα σχολεία…»<br />
Συγκλονιστική μαρτυρία – εκείνο το «εταίρες αιματόβαφες διδάσκουν στα σχολεία» με έκανε σαν δάσκαλο όλο το βράδυ να σβήνω τον πίνακα με γυμνή παλάμη – σκηνικό σχεδιασμένο με το ένστικτο αλγεινής Α-λήθειας. Στοχασμός ιδιαίτερα υποστασιακός, μπερξονικής και κιρκεγκοριανής υπέρβασης. <br />
Επιχειρεί μια απόκριση στο φόβο του ποιητικού αδιεξόδου και της αμφισβήτησης ως προκεχωρημένο φυλάκιο της αυτονομίας του ατόμου. Σα να μετέχει στο χορό του παραλόγου του Α. Καμύ, ή σε πορεία του άλλου μεγάλου γιατρού και πρωθιερέα της Επανάστασης Τσε Γκεβάρα.<br />
«Φίλοι συντρόφοι / τι παρακολουθείτε όρθιες λαμπάδες/<br />
τις πλαστές μάχες του ιππικού / στις ιερές τελετές τρέξτε να βρείτε/<br />
τον αθρήνητο / που του αρμόζει αντέλλογος/<br />
έστω μια μαργαρίτα / σύμβολο εθελαπάτης βολικό». (Έστω μια μαργαρίτα, σελ. 37).<br />
Αποκάλυψη λάμψης ενδόμυχης έστω και σε αγκιτατόρικη μορφή, ανυψώνει την ιδεοποιημένη εικόνιση και τον ηδυσμένο λόγο μέσα από μια λεξιθηρία και γλωσσική πλαστικότητα αξιοθαύμαστη. Ποίηση με γυμνασμένη σκέψη και αποκάλυψη ριγηλής συνείδησης, η οποία λειτουργεί με λέξεις –σύμβολα. Προσπάθεια για να αφυπνίσει τους «ες λήθαργον» συβαρίτες της εποχής του κέρδους της μόλυνσης και της μόλυνσης του κέρδους…<br />
«Κορώνα οι ιδεοληπτικές εμμονές / καθίσαμε αναπαυτικά στους θώκους της αλαζονείας/<br />
τα αληθοτόπιά μας από άμμο κάστρα τρανταχτά / όσο κρατά η άμπωτις…». (Οι νοικοκυραίοι, σελ. 24).<br />
Η ποίηση του Σ.Τ. δεν εκκρεμεί στο κατάστιχο της ερωτικής ηρωολογίας, δεν υποκύπτει στη δάνεια ακτινοβολία άδειων ειδώλων και συνθημάτων και φυσικά δεν απορρίπτει τη στίλβουσα καθημέρια εικονογραφία. Σαν τέτοια με τις ανοιχτές κεραίες ανίχνευσης, είναι αναγκαίο να αποκρυπτογραφηθεί και αποκωδικοποιηθεί σωστά – μόνο με ευδοκία Αγάπης – γιατί εγκλείει και τη συναισθηματική απόχρωση και το φιλοσοφικό «λίθο» την ενατένιση. Δηλαδή αυτονομία και αυτάρκεια γνήσιων μηνυμάτων.<br />
«Πλάνητες άνθρωποι / τι τα μετράτε τα λεφτά σας τα μεσάνυχτα/<br />
τι τα μετράτε το πρωί/ γελούν οι άπιαστοι θεοί/<br />
στα φευγαλέα σύννεφα / γέλια ετοιμοθάνατα / δικά σας». (Πλάνητες άνθρωποι σελ. 33).<br />
Για να πετύχεις μια οικείωση με τούτο το ποιητικό έργο χρειάζεται μια αξιολόγηση πρόθεσης και έμπνευσης, απομυθοποίηση στίχου και ερμηνεία εκφράσεων. Με άλλα λόγια, άλγημα…<br />
«Ορκάνες και θηλιές χρόνια και χρόνια / σε μονοπάτια και σε τρίστρατα/<br />
περίμεναν / με χιόνια και βροχές εκεί…../<br />
τυχαία αυτός μπλέχτηκε κι έγινε θήραμα / έπειτα έγινε ο ήρωας ο τρομερός/<br />
να τα αγάλματά του στις πλατείες / αύριο θα καταθέσουν στεφάνια/ <br />
αυτοί που τον σκότωσαν / με μπάντες με άμφια με παράσημα/<br />
κατά πως πρέπει στις επετείους». (Ήρωας, σελ 9).<br />
Συνυπάρχουν όσο κι αν φωναχτά αποφεύγεται από τον ποιητή ο κοινωνικός και ο ποιητικός χώρος. Μάλιστα σε στιγμές έκρηξης ξεσκεπάζονται φθορά και διαφθορά μαζί.<br />
«Τα μπακιρένια μας ιδανικά / γυαλίζουμε με κητέλαιο/<br />
που μας προσφέρουν / φίλοι μας αφεντάδες». (Άξιοι, σελ. 8).<br />
Ο γιατρός - ποιητής κάθεται νύχτες αφέγγαρες ανασκάβοντας μνήμες και αισθήματα. Επαίτης και ραψωδός μ’ ένα αυλό στο σκοτάδι. Ταπεινός υπηρετεί την αλήθεια και το ήθος, μακριά από γαλβανισμένες στη σκοπιμότητα προθέσεις. Περιπλανώμενος σε παπύρους και σε Ελευσίνεια ιερά, μακριά από εκτυφλωτικά φώτα, διαβαίνει αρχαίες καταβολές και συγκαιρινές δοκιμασίες. Συμβολικός και Δελφικός ο λόγος του: <br />
«Έμαθα να μπλοφάρω / στα σχολεία σας της υποκριτικής της τέχνης/<br />
ήρθε η ώρα να εισπράξετε / τις αμφιβολίες σας/<br />
ήρθε η ώρα ν’ αρχίσετε να φυλάγεστε». (Κλειστές γροθιές, σελ. 14).<br />
Προφητικός για ότι σήμερα; Πάντως και το εξώφυλλο είναι έργο του ίδιου του ποιητή με τίτλο: «Άνθρωποι και Κύκλωπες» και σίγουρα απεικονίζει την του Οδυσσέα απόδραση από τη σπηλιά τρόμου του Πολύφημου… Ο Λήμνιος ποιητής που υποφέρει στα κράσπεδα της Αθήνας των σύγχρονων Λαιστρυγόνων, βρίσκεται στις προφυλακές της σύγχρονης ποίησης, όπου δεν αφήνεται να παρασυρθεί σε ετερόκλητα αναφομοίωτα στοιχεία. Κρατά γερά και αναμμένο το κερί της πατρικής Εστίας, όπως διαφαίνεται στους «Ινδιάνους της Λήμνου»:<br />
«Παπούδες και γονείς / που πάλι ξεφυτρώσατε/ <br />
καθώς οι κούρσες οι γυαλιστερές /σας προσπερνούν/<br />
παρακαλούμε σπλαχνιστείτε μας / ρίξτε μας μια ματιά/<br />
μήπως και ξαναβρούμε μέσα μας / το χώμα».<br />
Ο ποιητής ζει τη φλόγα της ιερής Εστίας εν ξενιτεία και η αφιέρωση έτσι απλή και απέριττη, με το χαϊδευτικό «Στη μάνα μου Αρετούλα..» ξεπηδάει από Κασταλία πηγή ζείδωρη και ζωοτόκο μαζί.<br />
Μορφή βυζαντινή που ξεπετάγεται από αιγαιοπελαγίτικα ξωκλήσια. «Λαμπαδηδρόμοι καπνισμένοι φρυκτωροί…» Καλέ μου ποιητή δυσκολεύομαι. «Μικρά τα βήματά μου από το χώμα ως το σκαλί κι απ’ το σκαλί ως το χώμα». Όμως ευχαριστώ για τη μεταλαβιά και την ευλογία από τα χέρια σου.<br />
Ο Σταύρος Τραγάρας μας προσκάλεσε στη δεύτερη πηγή, Κεφαλόβρυσο. «Πίετε εξ αυτού πάντες». Είναι πια ένα μέγεθος στα Ελληνικά γράμματα. Ατσική της Λήμνου να χαίρεσαι ως Βηθλεέμ ποίησης. Σε τούτη τη ληθέα ώρα της ιστορίας και των λιθέων συνειδήσεων, ο ποιητής της Λήμνου σαλπίζει με τη δική του Ιωβήλ.<br />
«... κι αν θέλεις κι άλλα για να δεις / παιδί για να ξαναγενείς /<br />
πρέπει να μη φοβάσαι…».<br />
Στην αληθινή ποίηση περιττεύει η ερμηνεία.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ<br />
<br />
Τα σχολικά μας χρόνια<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdCnGy6JuQxnOeYTfnTSs7PpFayfStbY42Jmk-FMYqNLJ0dE38UHr8IwMsUlg9Sk6Te8mCjGWdBYg8NhzcnNQVCo_JlO5SKb4dBs4fD8rgN40oegpNllyLiZ4QTDXSDLm4XeETbFVqleE/s1600-h/man6.BMP"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421671489202412898" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdCnGy6JuQxnOeYTfnTSs7PpFayfStbY42Jmk-FMYqNLJ0dE38UHr8IwMsUlg9Sk6Te8mCjGWdBYg8NhzcnNQVCo_JlO5SKb4dBs4fD8rgN40oegpNllyLiZ4QTDXSDLm4XeETbFVqleE/s400/man6.BMP" style="cursor: pointer; height: 347px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος<br />
Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου</strong> <br />
<br />
Τα παλιά τα χρόνια υπήρχε στην Ατσική εξατάξιο δημοτικό. Γυμνάσιο υπήρχε μόνο στη Μύρινα, που ο κόσμος την αποκαλούσε Κάστρο. Το δημοτικό τότε λειτουργούσε πρωί και απόγευμα. Για την έναρξη χτυπούσε η καμπάνα της εκκλησίας. Έτσι ακουγόταν σε όλο το χωριό και τα παιδιά ξεκινούσαν από το σπίτι για τοσχολείο. Αυτό εξυπηρετούσε και τους γονείς και τα παιδιά, αφού ρολόγια δεν είχαν όλοι οι κάτοικοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι τότε την ώρα την υπολόγιζαν για μεν τη νύχτα από τα άστρα, για δε την ημέρα από τον ήλιο. Το σχολείο άρχιζε στις 8 το πρωί, σταματούσε το μεσημέρι στις 12 αν θυμάμαι καλά και ξανάρχιζε στις 5 το απόγευμα μέχρι τις 7 που τελείωνε. Τα παιδιά από το Προπούλι, πριν γίνει το σχολείο του Προπουλίου, ερχόταν με τα πόδια και έπρεπε να επιστρέψουν με τα πόδια το μεσημέρι στο χωριό και να επανέλθουν πάλι το απόγευμα, υφιστάμενα μια αφάνταστη ταλαιπωρία.. <br />
Η σημερινή σχολική τσάντα ήταν άγνωστη βέβαια. Αντί αυτής υπήρχε ο τρουβάς από υφαντό πανί, που μας τον έραβε η μάνα μας. Τα σχολικά σύνεργα που είχε μέσα ήταν μια πλάκα και ένα κοντύλι, λίγα τετράδια, ένα μελανοδοχείο με μελάνι, που πολλές φορές χυνόταν και λέρωνε ο τρουβάς, ένας κοντυλοφόρος με πένα (όχι μπικ) και ένα αναγνωστικό βιβλίο. Ο εξοπλισμός του δασκάλου ήταν τα απαραίτητα βιβλία, ένας πίνακας που πάνω του έγραφε με την κιμωλία τα θέματα που έπρεπε να προλαβαίνουμε να τα αντιγράφουμε γιατί σε λίγο τα έσβηνε, αφού δεν υπήρχε πολύς χώρος, για να συνεχίσει και να τελειώσει το κείμενο από το βιβλίο. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXkIQ-QHvMslVc6ofEwE7KsACUI2zSxfFLUCfYbYFJLGg6A0CU3RzY_or9DYIx5Wsepe7vhygDSydWr0Owjw1dfoVMsU_6tYVDv5gkiDefQfeZZmsT2b67DpwocY2i4uaJEE2O5TNmjSo/s1600-h/assets_LARGE_t_1463_5349215_type11491%5B1%5D.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423522537925023186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXkIQ-QHvMslVc6ofEwE7KsACUI2zSxfFLUCfYbYFJLGg6A0CU3RzY_or9DYIx5Wsepe7vhygDSydWr0Owjw1dfoVMsU_6tYVDv5gkiDefQfeZZmsT2b67DpwocY2i4uaJEE2O5TNmjSo/s400/assets_LARGE_t_1463_5349215_type11491%5B1%5D.jpg" style="cursor: pointer; height: 398px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Σχολική τάξη</em><br />
<br />
Για την συμμόρφωση των μαθητών που δεν ήταν επιμελείς υπήρχαν και τα απαραίτητα …αξεσουάρ, δηλαδή ο μεγάλος χάρακας και μερικές βίτσες (βέργες) από σκαμνιά (μουριά), που τις χρησιμοποιούσε ο δάσκαλος χτυπώντας το μαθητή στις παλάμες, που προσέφερε ο ίδιος ανοιχτές προς τα πάνω, στο γνωστό πρόσταγμα του δασκάλου “άνοιξε τα χέρια σου”. Κάπου κάπου άλλαζε το μενού της τιμωρίας με το τράβηγμα έως σχεδόν αποκολλήσεως του …αυτιού του μαθητή. Βέβαια οι πιο ευρηματικοί δάσκαλοι χρησιμοποιούσαν κι άλλες εναλλακτικές τιμωρίες, όπως καμιά κλωτσιά, ή συνδυασμό μέσων όπως τράβηγμα αυτιού και σε δεύτερο χρόνο αμέσως σφαλιάρα, τον λεγόμενο κοινώς “πάτσαρο” ή “πατσούκλα”.<br />
Μετά το δημοτικό οι ελάχιστοι μαθητές που ήθελαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους έπρεπε να νοικιάσουν δωμάτιο στο Κάστρο, όπου έμεναν δυο και τρία παιδιά στο ίδιο δωμάτιο. Στο χωριό πήγαινε το γυμνασιόπαιδο κάθε Σάββατο, μερικές φορές δε κάθε δεύτερο ή τρίτο Σάββατο. Οι γονείς έπρεπε να στέλνουν καθημερινά το καλάθι με το φαγητό στο Κάστρο με το λεωφορείο του Συκιώτη, αφού δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να τρώει ο μαθητής στο εστιατόριο. Κάθε μαθητής είχε δυο καλάθια και κάθε μέρα έστερνε το άδειο στο χωριό με το λεωφορείο και παραλάμβανε το γεμάτο. Τα καλάθια ήταν κοινά καλάθια που σκεπάζονταν με μια πετσέτα που τη συγκρατούσε ένα λάστιχο γύρω γύρω από το καλάθι, οι πιο εύποροι όμως είχαν ειδικά καλάθια με καπάκι. Όπως είπαμε, ελάχιστοι μαθητές που προέρχονταν από χωριά σπούδαζαν στο γυμνάσιο. Και βέβαια είναι αξιέπαινοι αυτοί που με τα ελάχιστα εφόδια μέσα στην φοβερή φτώχεια κατόρθωσαν να σταθούν στα πόδια τους, να σπουδάσουν και να προχωρήσουν όσο ο καθένας μπορούσε. Μοιάζει ή δεν μοιάζει όλη αυτή η ιστορία με παραμύθι;<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΘΩΡΗΚΤΟ «ΑΒΕΡΩΦ»<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9RNzphojFVjXw1lpzQXvqjNfGjdolMZYSQFybTwxfbeqhnAC5c-htYF2j-EbWdnFsc0kkYm0_jrUvvNISELBBkEFDGRjkQt0jdCju_b3LQKCBJx_UmBb9B5o6_TPlhcNJrAtZ-uHj7iM/s1600-h/Scan10684.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421671921439795330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9RNzphojFVjXw1lpzQXvqjNfGjdolMZYSQFybTwxfbeqhnAC5c-htYF2j-EbWdnFsc0kkYm0_jrUvvNISELBBkEFDGRjkQt0jdCju_b3LQKCBJx_UmBb9B5o6_TPlhcNJrAtZ-uHj7iM/s400/Scan10684.JPG" style="cursor: pointer; height: 400px; width: 252px;" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Θόδωρος Μπελίτσος<br />
<br />
(Μέρος 2ο)<br />
<br />
Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ</strong> <br />
<br />
Μπροστά στη δύσκολη κατάσταση που διαμορφωνόταν οι Τούρκοι επιτελείς έκαναν μια τελευταία προσπάθεια. Αποφάσισαν να αντιπαρατεθούν με τον ελληνικό στόλο ανοιχτά του ακρωτηρίου της Έλλης. <br />
Νωρίς το πρωί της 3ης Δεκεμβρίου ένα μετά το άλλο φάνηκαν τα τουρκικά θωρηκτά “Barbarossa”, “Turgut – Reis”, “Messoudieh” και “Asaritefik” ακολουθούμενα από τα υπόλοιπα πλοία.<br />
Ο «Αβέρωφ» με τα μικρότερα θωρηκτά «Σπέτσες», «’Υδρα» και «Ψαρά» παρατάχθηκαν απέναντί τους παράλληλα με τις ακτές της Ίμβρου. Φοβερός αναβρασμός επικρατούσε ανάμεσα στα πληρώματα. Με βιαστικές κινήσεις όλοι έπαιρναν τις θέσεις και καθώς με το πέρασμα της ώρας, αργά, αλλά σταθερά, οι δύο νηοπομπές συνέκλιναν, όλοι πρόσμεναν με αγωνία το σινιάλο για να ξεκινήσουν. Κρατώντας κυριολεκτικά τις ανάσες τους.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKaAsgIAeV8Qo8NVpNuUCuSjQ6SSUhfJH5MQQJayzKbDnMjwcZf8NDV4_kliPpB01AmDHbn7fw26DvUIxPLLsSgXPoKEpDAzDEiCzZmv6Ci94X4Jk0qGEz0cQuFOXapa7KIB4YiiMfzIc/s1600-h/AVEROF_S.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421675695442422114" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKaAsgIAeV8Qo8NVpNuUCuSjQ6SSUhfJH5MQQJayzKbDnMjwcZf8NDV4_kliPpB01AmDHbn7fw26DvUIxPLLsSgXPoKEpDAzDEiCzZmv6Ci94X4Jk0qGEz0cQuFOXapa7KIB4YiiMfzIc/s400/AVEROF_S.jpg" style="cursor: pointer; height: 111px; width: 300px;" /></a><br />
<em>Το θωρηκτό "ΑΒΕΡΩΦ"</em><br />
<br />
Ήταν φανερό ότι τα πάντα θα κρίνονταν από τις επιδόσεις των δύο ναυαρχίδων του «Αβέρωφ» και του « Barbarossa». Όταν στις 9:25 άρχισαν τα πυροβόλα να βάλλουν φάνηκε αμέσως πως η ευστοχία των ελληνικών όπλων ήταν καλύτερη, αλλά τα αργά και γερασμένα θωρηκτά «Σπέτσες», «Ύδρα» και «Ψαρά» εμπόδιζαν τον «Αβέρωφ», ο οποίος αναγκαζόταν να κάνει κράτει τις μηχανές του για να μην αποκοπεί από το σχηματισμό. Ο ναύαρχος αμέσως αντιλήφθηκε το πρόβλημα και τότε με μια παράτολμη ενέργεια αποφάσισε να δράσει μόνος του.<br />
Κινήθηκε ταχύτατα προς βόρρά και ύστερα προς τα αντολικά θέλοντας να θέσει τα τουρκικά πλοία ανάμεσα σε δύο πυρά. Μπροστά στον κίνδυνο να αποκοπούν από την είσοδο των Στενών τα τουρκικά πλοία άρχισαν αρχικά να υποχωρούν με τάξη και αργότερα, έπειτα από το σφοδρό πυρ όλων των ελληνικών πλοίων, σκόρπισαν άτακτα σπεύδοντας κοντά στο ακρωτήριο της Έλλης, όπου τα πολυβολεία της ακτής τους πρόσφεραν κάλυψη και προστασία.<br />
Ήταν ίσως η πρώτη φόρα στην παγκόσμια πολεμική ιστορία, που ένα πλοίο είχε καταφέρει να αναγκάσει ολόκληρο το στόλο του αντιπάλου σε άτακτη υποχώρηση και επομένως να κερδίσει μόνο του μια ναυμαχία. Πράγματι μέσα σε 75 λεπτά είχαν κριθεί όλα. Οι καταστροφές που είχε υποστεί ο τουρκικός στόλος ήταν τεράστιες. Γερμανοί τεχνικοί κλήθηκαν εσπευσμένα για να επισκευάσουν τα πληγωμένα πλοία, ενώ στις ακτές του Ελλησπόντου θάβονταν με μυστικότητα οι δεκάδες νεκροί Τούρκοι ναύτες, ώστε να μη δημιουργηθεί πανικός. Διότι η μεγαλύτερη ζημιά δεν ήταν τόσο η υλική όσο η ψυχολογική.<br />
Βιαστικά έσπευσαν να συγκαλύψουν τα αποτελέσματα της ναυμαχίας οι Οθωμανοί ιθύνοντες για να μην υπάρξει πανικός ανάμεσα στους πολίτες. Οι τούρκικες εφημερίδες κυκλοφορούσαν την επόμενη ημέρα με φανταστικούς τίτλους, περί δήθεν καταδίωξης του ελληνικού στόλου από τον οθωμανικό και μεγάλης ζημιάς, την οποία είχε υποστεί ο «Αβέρωφ», ενώ η πραγματικότητα ήταν σκληρή. Ο Τούρκος ναύαρχος Ramiz είχε καθαιρεθεί και φυλακιστεί και αργότερα πέρασε στρατοδικείο, θεωρηθείς υπεύθυνος της ήττας.<br />
Αντίθετα στις τάξεις των Ελλήνων επικρατούσε ενθουσιασμός και πλήθος λαού συγκεντρώθηκε στην παραλία του Μούδρου επευφημώντας το στόλο που επέστρεψε αλώβητος με ελάχιστες ζημιές. Με τιμές τάφηκε στο Μούδρο ο μοναδικός νεκρός, ο άτυχος κελευστής Νίκος Καζιντζάρης, ενώ τα νέα της νίκης διαδόθηκαν ταχύτατα στα πέρατα του κόσμου όπου υπήρχε ελληνισμός. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις μια εβδομάδα αργότερα όλες οι λεπτομέρειες περιγράφονταν σε επιστολές προς τους έλληνες των ΗΠΑ. Η περήφανη νίκη είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, διότι όλοι αντιλαμβάνονταν ότι έπειτα από τη ναυμαχά της Έλλης παγιωνόταν οριστικά η κυριαρχία των Ελλήνων στο Αιγαίο.<br />
<br />
Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ <br />
Εν τω μεταξύ ο νέος Τούρκος ναύαρχος είχε σαφείς εντολές. Έπρεπε πάση θυσία να εξουδετερώσει το πλεονέκτημα του Ελληνικού Στόλου και να βγάλει τον τούρκικο πάλι στο Αιγαίο. Ο σχεδιασμός του ήταν να αιφνιδιάσει τους Έλληνες χτυπώντας μέσα στο αγκυροβόλιο του Μούδρου. Όμως ο αιφνιδιασμός απέτυχε. Και τούτο διότι αφενός οι αναγνωριστικές έξοδοι από τα Στενά καποιων τούρκικων πλοίων είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τους Έλληνες επιτελείς, αφετέρου υπήρχαν πληροφορίες από κατασκόπους Έλληνες, που εργάζονταν σε εμπορικά πλοία της Κωνσταντινούπολης.<br />
Έτσι όταν το πρωί της 5ης Ιανουαρίου 1913, παραμονή των Θεοφανίων, ο τουρκικός στόλος έβγαινε από τα στενά υπήρχε πλήρης ετοιμότητα. Όταν ο Τούρκος ναύαρχος αντίκρυσε σύσσωμο τον ελληνικό στόλο να εξέρχεται από τον κόλπο του Μούδρου δεν πίστευε στα μάτια του. Ανέκοψε πορεία και αναγκάστηκε να πάρει θέση μάχης απέναντι από τις ακτές του νησιού της Λήμνου.<br />
Οι ίδιοι οι κατοικοι του νησιού της Λήμνου, γνωρίζοντας την τεράστια σημασία που είχε η έκβαση της μάχης για την τύχη του νησιού και της ζωής τους ίσως, είχαν συγεντρωθεί στα υψώματα της ανατολικής ακτής κοντά στους ανεμόμυλους και παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα βαστώντας τις εικόνες στα χέρια.<br />
Από τις πρώτες βολές φάνηκε η υπεροπλία των ελληνικών πλοίων. Πρώτο αποχώρησε το με κατεστραμμένους και τους τρεις πύργους του. Ακολούθησε το «Messoudieh» με κατεστραμμένους και τους τρεις πύργους του. Ακολούθησε το «Barbarossa», στο οποίο μάλιστα είχε αναρτηθεί μια τεράστια κόκκινη σημαία. Μια τεράστια έκρηξη κατέστρεψε τη σημαία μαζί με τη γέφυρα και ανέκρουσε πρύμνα. Ο Κουντουριώτης βλέποντας ότι η τούρκικη ναυαρχίδα υποχωρεί, ξέκοψε από τον ελληνικό σχηματισμό και άρχισε να την καταδιώκει, βάλλοντας ταυτόχρονα προς όλες τις κατευθύνσεις. Επαναλήφθηκε δηλαδή το σκηνικό της ναυμαχία της Έλλης, αλλά με πολύ χειρότερες συνέπειες αυτή τη φορά για τον τουρκικό στόλο, που επέστρεψε αποδεκατισμένος στα Στενά. Πολλά πλοία αχρηστεύθηκαν, ενώ οι νεκροί ξεπέρασαν τους 400. Χαρακτηριστικό του πανικού που επικράτησε ήταν τα λόγια ενός ναύτη Έλληνα επιστρατευμένου, που υπηρετούσε στο «Barbarossa»: <br />
«Φεύγαμε κι όλο μας έπεφταν τα βόλια καταπάνω μας, ώσπου επέσανε 25 με 26 μέσα στη μηχανή. Τότες μαζεύτηκαν όλοι εμπρός, μα ο ρεϊσης μας απείλησε ότι θα μας τουφεκίσει όλους και ξαναπήγαμε με το στανιό. Εκεί μας βρήκε μια μπάλα και εχάλασε πολλούς. Οι τσιμινιέρες ήταν όλο χαλάσματα και άκουγες βογκητά παντού και δεν ηξέραμε πού να πάμε, γιατί από παντού επέφτανε μπόμπες. Άμα φτάσαμε στο Τσανάκαλε όλη νύχτα βγάζαμε πεθαμένους, ως 60, και τους θάψαμε κρυφά και πολλούς λαβωμένους».<br />
Στην Τουρκία κυρήχθηκε εθνικό πένθος και ο ίδιος ο αρχηγός του Στρατού ομολογούσε ότι: «Ο στόλος έπραξε ότι ήταν δυνατό, δυστυχώς δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από αυτόν». Αντίθετα στην ελληνική πλευρά υπήρξε μόνον ένας επιπόλαιος τραυματισμός. Το Αιγαίο είχε οριστικά σωθεί. Αλλά και η τύχη της Μακεδονίας είχε κριθεί. Διότι η Τουρκία μην έχοντας πλέον άλλη δυνατότητα αντίδρασης έσπευσε να υπογράψει συμφωνία με την οποία αναγνώριζε τα νέα δεδομένα, που είχαν προκύψει από τον πρώτο βαλκανικό πόλεμο.<br />
Για πρώτη φορά στην ιστορία ένα πλοίο είχε κερδίσει έναν πόλεμο. Είναι το πλοίο που έγινε θρύλος ανάμεσα στον ελληνισμό όπου γης, που ζωγραφίστηκε σε εκατοντάδες λαϊκές ζωγραφιές, που υμνήθηκε σε πολλά λαϊκά στιχουργήματα, που κεντήθηκε σε χιλιάδες κεντήματα κοριτσιών, που υφάνθηκε σε υφαντά. Είναι το πλοίο, η εικόνα του οποίου υπήρχε σε κάθε αιγαιοπελαγίτικο σπίτι, σε περίοπτη θέση στο καθιστικό, μαζί με την εικόνα του τολμηρού ναυάρχου, του Παύλου Κουντουριώτη. Είναι ο τυχερός «μπαρμπα-Γιώργος», όπως το βάφτισαν οι ναύτες του μιας και ουδέποτε επλήγη σοβαρά από εχθρική βολή.<br />
Σήμερα οι Αιγαιοπελαγίτες απολαμβάνουν ήδη εννέα δεκαετίες ελεύθερου βίου μέσα στο ελληνικό κράτος. Γνώρισαν τα αγαθά της ειρήνης και επιθυμούν αυτή να συνεχιστεί για το καλό τόσο των νησιών τους όσο και της πατρίδας μας γενικότερα. Όμως δεν ξεχνούν πού οφείλουν αυτήν την ελευθερία και την ειρηνική τους ανάπτυξη και τιμούν το ιστορικό θωρηκτό και όλους εκείνους που τότε αγωνίστηκαν για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα ανέφελα τη θάλασσά μας, το Αιγαίο μας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ <br />
<br />
Στη σειρά</strong><br />
<br />
Δεν ξεγιελιούνται οι θεοί<br />
δεν κολακεύονται οι απωσίκακοι θεοί<br />
και μη θαρρεύεις<br />
εσύ που τους μαστόρεψες παμπόνηρε<br />
δε ξέρεις<br />
ότ’ είναι κατ’ εικόνα σου<br />
και καθ’ ομοίωσή σου<br />
νομίσματα των φαναριών<br />
η κόρη του Ωκεανού<br />
δε δέχεται από σένα τυχοθήρα<br />
στην ίδια τη γραμμή να μπεις<br />
που στοιχηθήκαν όλοι<br />
εν δυο και μη λοξεύεις<br />
ψωμί νερό είν’ αρκετά<br />
κι ο οβολός για εισιτήριο<br />
μέσα στο στόμα σου κρυμμένος<br />
φτάνει και παραφτάνει.<br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή του Σταύρου Τραγάρα «Ακολουθεί δεξίωσις».<br />
<br />
<br />
<br />
Εις γην εναλίαν<br />
<br />
Η βυθισμένη πολιτεία αναδύεται<br />
οι επτά αστέρες ετοιμάζουν δείπνο.<br />
Στον κήπο του γαλαξία ακούγεται<br />
η οργή των συνδαιτημόνων.<br />
Ευχετήριες αχτίνες αποστέλονται <br />
στη γαμήλια τελετή.<br />
Όποιος ξεχάστηκε θα λησμονηθεί.<br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή του Ιωάννη Ψάρρα «Γηγενές πυρ».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ατσκιώτκιες συτχιές</strong><br />
<br />
<strong>* Δε ντρώμε μαζί μακαρόνια </strong>= Δεν έχουμε τόση οικειότητα. «Γιατί μπρε αγόρε μ’ να τσ’ το πω εγώ το Γιάνν’ τούτο το πράμα; Μακαρόνια τρώμε μαζί; Εγώ ίσα ίσα μια καλημέρα έχω μαζί τ’». <br />
<strong>* Έναι για τα τσίτσαρα τα μακαρόνια </strong>= Είναι για τα μακαρόνια χωρίς τυρί. Τσίτσαρος = Γυμνός. Δηλαδή είναι κάποιος άχρηστος. «Τούτος εδώ έναι μόνε για τα μακαρόνια τα τσίτσαρα».<br />
<strong>* Ζαμπούν’ς </strong>= Άρρωστος. Μάλλον χρησιμοποιείται ειρωνικά για ανθρώπους που δεν τους θεωρούν άρρωστους. «Τι, είσαι ζαμπούν’ς; τι έχ’ς μαθέ, ο κώλος σε πονεί;<br />
<strong>* Δε χύθ’κε κι ο ζάχαρ’ς στο νερό </strong>= Δεν έγινε και μεγάλη ζημιά πια, δεν χάλασε κι ο κόσμος. «-Έσπασε ένα πιατάκ’ ε δε χύθ’κε κι ο ζάχαρ’ς στο νερό». «-Η ζάχαρη, όχι ο ζάχαρης. Θηλυκό είναι όχι αρσενικό» «-Και συ θηλ’κός είσαι κι όμως σε φωνάζνε σαν ασερεν’κό».<br />
<strong>* Ουραδάτ’ μσαφίρδες</strong>= Επισκέπτες που δεν μας αγαπούν, που έχουν κακές προθέσεις για μας. Είναι συνηθισμένη φράση κατά το ξεμέτρημα, το διάβασμα δηλαδή του φλυτζανιού. «Αχ Αγγελική, βλέπω θα νέχ’ς μσαφίρδες κι έναι και ουραδάτ’». Δεν λέγεται μόνο για τους μουσαφιραίους αλλά και για οποιοδήποτε άλλο…. κρυφό εχθρό. «Ένας άθρωπος θκος έναι ουραδάτος».<br />
<strong>* Ξεντενεριάστ’κε ο γάδαρος </strong>= Βγήκαν έξω τα έντερα του γαϊδάρου. Λέγεται με σατυρική διάθεση για γάϊδαρο που είναι σε στύση. «Ε μπαμπά τρέξε να διείς ο γάδαρός μας ξεντενεριάστ’κε».<br />
<strong>* Πονεί το λαγγόνι τ’ </strong>= Ειρωνική απόδοση της αρρώστιας αυτής σε κάποιον που είναι εμφανώς υγιής. Γιατί μαθέ δε μπίν’ς ρακί μαζί μας, σε πονεί το λαγγόνιε σ’ γη έχ’ καβουρούδια η τσέπη σ’;»<br />
<strong>* Θα δλέψ’ θυμιατό</strong>= Δηλαδή κάποιος θα πεθάνει. «Ρέζιγο τον βλέπω τον Αθανή. Με φαίνεται π’ θα δλέψ’ θυμιατό» Θυμιατό επίσης λένε και το τσιγάρο. «Εμ δε μπολυβγαίνω στο γκαφενέ, για τα θυμιατά».<br />
<strong>* Το νεκνεκνό</strong>= Το δικό του, κατά το κεφάλι του, όπως αυτός θέλει. (Σαρδές). «Εμ δε θα με κάμ’ς και το νεκνεκνό σ’ διαβόλ προμάζωμα».<br />
<strong>* Για φέρ το νεροδίκ’</strong> = Για φέρε τον ειρηνοδίκη. Σβερδιανή έκφραση αστεϊσμού, εννοώντας τον βούρδουλα λέγοντας νεροδίκ’. Δηλαδή ο δικαστής που επιβάλλει το δίκαιο είναι ο βούρδουλας, το στυλιάρι. «Μπρε γ’ναίκα για φέρ το νεροδίκ’ γιατί με φαίνεται που ο γυιος μας ήβγαλε ντιπ το καπίστερ». <br />
<strong>* Τραβώ ντ’ μποδαρέλα μ’ </strong>= Τραβώ το πόδι μου, κουτσαίνω. Συχνά για να μην πούνε την λέξη «κουτσός» ή «κουτσαίνει» λένε χαμηλώνοντας τη φωνή τους, «τραβά λίγο το ποδάρε τ». Όταν τηλεφωνώ στη μάνα μου που είναι στη Λήμνο και είναι λίγο βραδυκίνητη λόγω ηλικίας και κιλών, μου απαντά αν αργήσει να σηκώσει το τηλέφωνο: «Αμ αγόρε μ’ ώσπου να τραβήξω ντ’ μποδαρέλα μ’ και ν’ ανεμίξω θέλω πόσεν’ ώρα».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η Λήμνος και η πρώτη σχολή αεροπορίας<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYY42uo3IS5FA6SrFyJXuFX_eTSCgbUnqITIthwUVn8QdetFKeSRNE7QM1mJwjzxkyZtsOM_9UdlQ6HHZ3dn3GlyOr7rFtQ3ZHvSwY89gt2KRlxt7vmDTCHfHbRl4rO7zk96sFJHKSoNk/s1600-h/Scan10282.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421703483174184658" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYY42uo3IS5FA6SrFyJXuFX_eTSCgbUnqITIthwUVn8QdetFKeSRNE7QM1mJwjzxkyZtsOM_9UdlQ6HHZ3dn3GlyOr7rFtQ3ZHvSwY89gt2KRlxt7vmDTCHfHbRl4rO7zk96sFJHKSoNk/s400/Scan10282.JPG" style="cursor: pointer; height: 270px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
Γράφει Βασίλης Λούγκλος</strong> <br />
<br />
Αγαπητοί συγχωριανοί, της Ελλάδας η ιστορία είναι όπως ξέρουμε ατελείωτη, όπως ατελείωτη είναι και η ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας μας, της Λήμνου. Υπάρχουν πολλά ιστορικά γεγονότα, που εμείς οι νεότεροι δεν ξέρουμε, είτε γιατί δεν μας τα δίδαξαν στο σχολείο, είτε γιατί δεν έτυχε να τα ακούσουμε από τους παλαιότερους.<br />
Το κομμάτι της ιστορίας που θα αναφερθώ αφορά την ανάπτυξη της πολεμικής αεροπορίας στη Λήμνο. Στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» της 26ης Μαρτίου 2001, με αφορμή την μεταφορά του αεροδρομίου από το «Ελληνικό» στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», τα εξής καταπληκτικά και άγνωστα σε πολλούς από εμας. Η Λήμνος εκτός από ναυτική βάση στη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων 1912 – 1913 και στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξε και αεροπορική βάση της νεοσύστατης Ελληνικής Στρατιωτικής Αεροπορίας, καθώς και των συμμάχων. Η εμφάνιση της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας χρονολογείται από το 1911, δηλαδή δυο χρόνια μετά την επανάσταση στο Γουδί και ένα από την ανάληψη της κυβέρνησης του κράτους από τον Ε. Βενιζέλο. Την οργάνωση της Στρατιωτικής αεροπορίας την ανέλαβε η Γαλλική στρατιωτική αποστολή. Στη σύνθεση των Ενόπλων Δυνάμεων δημιουργήθηκε ένας «Λόχος Αεροπόρων». Πρώτες στρατιωτικές βάσεις δημιουργήθηκαν στη Λάρισα και λίγο αργότερα στην απελευθερωμένη Λήμνο ανάμεσα στο Μούδρο και στο Ρωμανού.<br />
Προετοιμάζοντας τους μεγάλους απελευθερωτικούς πολέμους ο Βενιζέλος έδωσε ιδιαίτερο βάρος στην υποστήριξη του ναυτικού και του πεζικού από δυνάμεις της αεροπορίας. Επρόκειτο για κάτι πρωτοποριακό. Το αεροπλάνο είναι το νέο μεγάλο όπλο που θα κερδίσει τον πόλεμο. Οι Έλληνες αεροπόροι με ηρωισμό πραγματοποίησαν με επιτυχία αποστολές που άλλοτε δεν είχαν επιχειρηθεί.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrlpkhSr9a0J5EUVOLqqrxdYk2slPbRCmx3qajfpqPVIMoJMz4zln0w6VEi2NpAQurlbQyGWYmZRTWEjxgU4SAGdbGnE5Mwer-R2AettVxE3nyp9X3LLYmzR3hWQvOvNyv8XvOOhpjfT4/s1600-h/pic31.gif"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421742253746528610" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrlpkhSr9a0J5EUVOLqqrxdYk2slPbRCmx3qajfpqPVIMoJMz4zln0w6VEi2NpAQurlbQyGWYmZRTWEjxgU4SAGdbGnE5Mwer-R2AettVxE3nyp9X3LLYmzR3hWQvOvNyv8XvOOhpjfT4/s400/pic31.gif" style="cursor: pointer; height: 131px; width: 250px;" /></a><br />
<em>Αεροπλάνα Sopwith Camel F.1<br />
στην Αεροπορική Βάση Μούδρου</em><br />
<br />
Από την αεροπορικά Βάση της Λάρισας ξεκινούσαν αεροπορικές επιχειρήσεις για την υποστήριξη προς τις χερσαίες Ελληνικές δυνάμεις και από τη Βάση της Λήμνου για τις ναυτικές δυνάμεις. Ο αγώνας στη θάλασσα έδωσε την ευκαιρία στους Έλληνες αεροπόρους να πραγματοποιήσουν τις πρώτες παγκοσμίως επιχειρήσεις αεροπορικής και ναυτικής συνεργασίας. Η επιχείρηση έγινε πάνω από τα Δαρδανέλια με ορμητήριο τη βάση της Λήμνου. Την ανέλαβαν και την εκτέλεσαν με επιτυχία ο υπολοχαγός Μιχαήλ Μουτούσης και ο Σημαιοφόρος Αριστείδης Μωραϊτίνης. Οι πρώτοι ήρωες της αεροπορικής ιστορίας με το αεροπλάνο τους το ΝΑΥΤΙΛΟ, τύπου Φάρμαν, Γαλλικής κατασκευής, που είχε διασκευαστεί σε υδροπλάνο, κατόπτευσαν τον Τούρκικο στόλο και το ναύσταθμο του Ναγαρά. Βομβάρδισαν στόχους και κατέγραψαν με ακρίβεια τις θέσεις του εχθρικού στόλου. Αργότερα στη διάρκεια του Α’ παγκοσμίου πολέμου και μετά τον εθνικό διχασμό η τριανδρία Βενιζέλος – Κουντουριώτης - Δαγκλής δημιουργεί την κυβέρνηση της εθνικής άμυνας στη Θεσσαλονίκη και η Ελλάδα μπαίνει στον πόλεμο στο πλευρό των δυνάμεων της ΑΝΤΑΝΤ. Τότε οι σύμμαχοι ανέλαβαν την καλύτερη οργάνωση της Στρατιωτικής Αεροπορίας. Οι Γάλλοι αναλαμβάνουν την εκπαίδευση του προσωπικού στη βάση του Σέδες στη Θεσσαλονίκη και οι Γερμανοί την εκπαίδευση της ναυτικής αεροπορικής δύναμης στο ΜΟΥΔΡΟ της ΛΗΜΝΟΥ. Αυτά για την ιστορία του νησιού μας. <br />
Σημειωτέον ότι ο πρώτος επιβάτης της πολιτικής αεροπορίας ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Σε πτήση από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη.<br />
<br />
<br />
<strong> Μια μικρή αεροπορική ιστορία από έναν αεροπόρο<br />
<br />
Γράφει ο Βασίλης Λούγκλος</strong> <br />
<br />
Μια μικρή κωμική αεροπορική ιστορία από τους πρώτους Λήμνιους και χωριανούς μας επιβάτες με τα χρώματα της τότε νέας Ολυμπιακής Αεροπορίας που ξεκίνησε πτήσεις Αθήνα –Λήμνο στο νέο αεροδρόμιο του νησιού μας το 1959.<br />
Από Αθήνα για Λήμνο ταξιδεύουν με τη θρυλική Ντακότα (δικινητήριο αεροπλάνο 28 θέσεων) η Αγγελική Ντινενή (Ταμπάκαινα) και ο Νικόλας ο Τσαγκάτος. Πάνω από τη Σκύρο ο κυβερνήτης μίλησε στους επιβάτες και όπως συνηθίζεται ανέφερε το σημείο πάνω από το οποίο εκείνη τη στιγμή το αεροπλάνο πετούσε. «Κυρίες και κύριοι από αριστερά μας μπορείτε να δείτε το νησί της Σκύρου».<br />
Η Αγγελική Ντινενή καθόταν δίπλα στο Νικόλα από την πλευρά του διαδρόμου. Ανασηκώθηκε λοιπόν σκύβοντας πάνω από το συγχωριανό της που ήταν από την πλευρά του αριστερού παραθύρου και προσπάθησε να δει τη Σκύρο. Τότε ο Νικόλας πανικόβλητος βάζει τις φωνές «Σιγά, μωρή Αγγελίνα θα μπατάρομ’». Η φωνή ακούστηκε σε όλο το αεροπλάνο και φαντάζεστε τι γέλιο έπεσε.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η πύρινη πέτρα<br />
<br />
Γράφει ο Ιωάννης Ψάρρας</strong><br />
<br />
- Εχουν οι τόποι τα μυστικά τους. Δεν τα λένε. Και που και σε ποιον; Μήπως αγαπάει κανείς; Μήπως σωπαίνει; Ή μήπως βαδίζονται πια;<br />
- Τι να πει κανείς για το μυστικό πέλμα όταν ανεβαίνει βουνοπλαγιά και ματώνει ή όταν φλέγεται στην άμμο και παραμένει; Γυμνό, πάντα γυμνό. Ο μέγας αυτός αποκωδικοποιητής του κόσμου.<br />
- Σε γύρισα περπατώντας κατακαλόκαιρο. Γυμνόπους και γυμνόπαις. Πώς αλλιώς μπορεί κανείς το ανάπτυγμα μιας πεταλούδας να ερευνήσει;<br />
- Είμαι μια πύρινη πέτρα, δεν είμαι βράχος. Οι αντοχές μου σαν του Ταύρου και η τρυφερότητά μου σαν τη σιωπή που ματίζει τα δίχτυα. Τίποτα δεν μου λείπει. Αυτάρκης. Με τα γεννήματά μου, τα ψάρια μου, τα σύκα, τα αμπέλια, το καλαθάκι, τα στάχυα, τα νερά και τ’ αλάτια μου. Το χώμα μου. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7v9NV12ggSe0NQoisqm3F8gClyo6JBidIq-OPghk4VhzdBo6Ran3hPkgXvbQn94ymosxoWEGUE6OCTFQyDeZ5eZKwuwo3XcxTgKNxWSqIAHNSLOmH4WuFYxAJX3ea4h03BI1zt7HM084/s1600-h/af28.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421820247842985346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7v9NV12ggSe0NQoisqm3F8gClyo6JBidIq-OPghk4VhzdBo6Ran3hPkgXvbQn94ymosxoWEGUE6OCTFQyDeZ5eZKwuwo3XcxTgKNxWSqIAHNSLOmH4WuFYxAJX3ea4h03BI1zt7HM084/s400/af28.jpg" style="cursor: pointer; height: 255px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Ψαράς με τα δίχτια του (Φωτ. Στράτος Ροσβάνης)</em><br />
<br />
- Και πως αγναντεύω το πέλαγο, πως εποπτεύω. Όλα είναι στις άκρες, ή μαζεμένα εκεί στον κύκλο του Άδη, από φόβο. Φοβούνται τα βράχια μονάχα τους και ψάχνουν συντροφιά. Μόνο εγώ και η μικρή πέτρα του Άγιου καταμεσής. Τι να φοβηθεί το απέρριτο; Την απεραντοσύνη; Ξέρει το μαζί μέσα στη μόνωση<br />
- Κάποιος θα με πει θλιμμένο παιδί ή τόπο, κόρη ή γυναίκα δίχως έρωτα. Ο επιπόλαιος. Ο τουρίστας του εφήμερου.<br />
- Πώς να γλυκάνεις αυτή τη σκληρή καρδιά; Με μέλι θυμαρίσιο και γλυκό του κουταλιού, τ’απογευματάκι στην πεζούλα.<br />
- Θυμάμαι, πίσω από τον Ήλιο, σφυριλατούσα στο αμόνι τα σφάλματά μου. Γι’αυτό το σχήμα, γι’αυτή τη χάρι, πολλά δάκρυα μείνανε στις αλυκές και πολλά βράχια γίνανε άμμο ψιλή. Να ξαπλώνεις τώρα να λιάζεσαι.<br />
- Σκλήραινα πολλές φορές κι έσφιγγα τα δόντια. Πολλά σκαριά τα χάλασα, πολλά καρνάγια.<br />
Και πάλι απ’την αρχή.<br />
- Ποιος θεός δωρίζει δύναμη; Ποιος αντοχή; Κανείς. Χρυσάφι έχω μέσα μου, γι’αυτό μπορώ κι αντέχω.<br />
- Ρουφάω τον ήλιο, τον βαστώ, τον κάνω χώμα άγιο, νερό για γιατριές, αέρα αλλοπαρμένο για σαλλούς ποιητές.<br />
-Βαθύ το Πυρ και Ύψιστο<br />
Τα δυό τους ενωμένα. Φαίνεται να’χω μοναξιά Μα όλα είναι ένα.<br />
-Τι κάθεσαι και γράφεις; Αντί να πας να φυτέψεις καμιά ντομάτα, να μαζέψεις τα φρέσκα τα σκόρδα, να ποτίσεις τις τριανταφυλλιές, αντί να πας απέναντι να μαζέψεις σουλήνες, να δολώσεις τα παραγάδια, να βγάλεις κανά κιλό να το φάτε με κρασί μοσχάτο, αντί να πας στον Αη Γιερμόλα να προσευχηθείς στις πλάκες, εσύ κάθεσαι και γράφεις. <br />
- Πάρε αυτήν την κροκάλα, πέτα την στη θάλασσα κι όπου φτάσει, βούτα. Βγάλε μια φούσκα, μια καλόγνωμα, μια πίνα και ρούφηξε την αρμύρα τους. Πήγαινε ν’αρμέξεις αγριοκάτσικα και πιες το γάλα τους. Πιάσε αγριοπερίστερα και άστα να σε εξημερώσουνε. Κλέψε καρπούζια και χορτάτος άσε να σε πάρει ο ύπνος. Τι τα θες τα γραψίματα;<br />
- Πάνω στις πέτρες μου, Αύγουστο, η πλάτη σου άντεξε τη φωτιά μου και το μεδούλι σου όλο, το γεύτηκε το κορίτσι της λύπης. Τότε έγινε γυναίκα.<br />
- Κι άλλοτε στα ξωκλήσια να ιερουργείς και ν’ανάβεις λαμπάδες στις Παναγιές του πόνου.<br />
- Να μη σου πω για το Κάστρο, τις πολεμίστρες. Γαλάζια τα κορμιά, απ’ τον ίδρω του Ρωμέικου. Τι γράφεις; Οταν ενηλικιώθηκες απ’τη σιγή μου. <br />
- Ναι, είμαι γυναίκα. Οι λοφίσκοι μου, γλουτοί και στήθη, και την άνοιξη κόρη με την ήβη της ανθέμιον και ανθεστήριον για τους αγαθούς. Ξέρεις εσύ.<br />
- Το μόνον της ζωής μυστήριον: Η γυναίκα. Από καταβολής κόσμου. Κι εγώ, είμαι γυναίκα. Από καταβολής κόσμου. Κι ότι έγινε εδώ από γυναίκες έγινε. Ξέρεις εσύ.<br />
- Κι αν δεν με περπατούσες, κι αν δεν άφηνες πάνω μου σπέρμα, αίμα, δάκρυ, σιωπές και οδύνη, αν δεν είχες εγκαταλειφθεί πλήρως, τίποτε δε θα σου έλεγα. Τα προαπαιτούμενα για να σε εμπιστευθώ ήταν αυτα. Αλλιώς θα έμενες άντρας. Με άλφα μικρό. Δηλαδή μέσα στα χρόνια ίδιος.<br />
- Τώρα που αγάπησες την πέτρα, τώρα που εμπιστεύτηκες το ρίγος, τώρα<br />
εγώ σε θέλω.<br />
- Εδώ τους σκοτώνουμε τους άντρες.<br />
- Κρατάμε μόνο τους καλόκαρδους, που έχουν τη δύναμη της ώχρας και την ταπεινοφροσύνη μιας μάντρας, όταν πέφτει ο ήλιος και σκιάζει τα νώτα της Λημνίας βοός. 14/8/1999 μεσημέρι<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΟ ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ «ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ»<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcYby7z1HWOI8yblSMi3_mbtQ-a9vXRM14K_pagEzV7V3ynBLWRkWCnPbCZ6GLD0qqC0keZPyjwTJc-kl9iP_nwwmbNnVt2qVfmM_wwaAdrRBxxd1dCL1AYZ3TKhe0tkf5rnAGMH-i_IA/s1600-h/Scan10530.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421718461057984722" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcYby7z1HWOI8yblSMi3_mbtQ-a9vXRM14K_pagEzV7V3ynBLWRkWCnPbCZ6GLD0qqC0keZPyjwTJc-kl9iP_nwwmbNnVt2qVfmM_wwaAdrRBxxd1dCL1AYZ3TKhe0tkf5rnAGMH-i_IA/s400/Scan10530.JPG" style="cursor: pointer; height: 268px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Απόστολος Οικονόμου</strong><br />
<br />
Το αγρόκτημα «Μητρόπολη», νοτίως της Ατσικής, είναι περιουσία του Παλλημνιακού Ταμείου Εκπαιδευτικής Προνοίας. Η συνολική έκταση είναι περίπου 2500 στρέμματα, ήτοι 1500 στρέμματα καλλιεργήσιμα και 1000 στρέμματα βοσκότοπος.. Βρίσκεται στο μέσον της νήσου Λήμνου.<br />
Το εν λόγω αγρόκτημα λέγεται ότι είχε δωρηθεί επί Τουρκοκρατίας, από τον Τούρκο Σουλτάνο στην Ιερή Μητρόπολη Λήμνου για να πληρώνονται από το εισόδημά του οι ιερείς των χωριών του νησιού, γι’αυτό και είναι γνωστό ως αγρόκτημα «Μητρόπολη», ή «Μτρόπολ’» στα Λημνιά.<br />
Στη συνέχεια το αγρόκτημα περιήλθε στη δικαιοδοσία της τοπικής οργάνωσης «Παλλημνιακή», η οποία απετελείτο από 10μελές συμβούλιο εκλεγόμενο από αντιπροσώπους των κοινοτήτων της Λήμνου. Σήμερα το συμβούλιο διορίζεται απο το Επαρχείο Λήμνου και αριθμεί λιγότερα μέλη.<br />
Η «Παλλημνιακή» είχε και άλλα περιουσιακά στοιχεία (ακίνητα στην πρωτεύουσα της Λήμνου, Μύρινα). Στο παρελθόν είχε και καταθέσεις χρημάτων από δωρεές ομογενών της Αιγύπτου. Βάσει του νόμου 3437/1927 η εν λόγω Οργάνωση έλαβε τον τίτλο «Παλλημνιακόν Ταμείον Εκπαιδευτικής Προνοίας» και εποπτεύετο από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.<br />
Το αγρόκτημα ενοικιάζετο κατά το παρελθόν σε κατοίκους της Λήμνου. Το Παλλημνιακόν Ταμείον χορηγούσε χρηματικά ποσά εκ των ενοικίων του κτήματος αλλά και άλλων πόρων που είχε στα Δημοτικά σχολεία του νησιού και σε άλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο άρχισε η αυτοκαλλιέργεια του αγροκτήματος «Μητρόπολη» από το Παλλημνιακόν Ταμείον και προς τούτο βάσει νομοθετημένων θέσεων είχα προσληφθεί ως διευθυντής γεωπόνος πτυχιούχος της Γεωπονικής Σχολής για την επιστημονική καλλιέργεια του αγροκτήματος. Επίσης είχαν προσληφθεί και εργατοτεχνίτες, όπως γεωργοτεχνίτης, οδηγός τρακτέρ, πρακτικός μηχανικός, ποιμένες και τακτικοί εργάτες). Στο εν λόγω αγρόκτημα προσλήφθηκα και εργάστηκα, όπως είπα και πιο πάνω, ως διευθυντής από το έτος 1951 έως το 1954. Είχα λάβει πρόσφατα το πτυχίο της Γεωπονικής σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και για όσους δεν με ξέρουν είμαι Λήμνιος την καταγωγή, από το χωριό Παναγιά.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifh2KPLdro003jpS1VCUnfeZNVVpiLTTkKshVCrmzBGYNUb86rhGKY2Oht-CR-9teYPJUhNDMKfAOL1125okjqrwOBrrvpLlchUSdqZnuylWZazT4KxIGXkrSLnBXbNQzz-iJvpqmgeDQ/s1600-h/MHTROPOLH.bmp"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421687834804741442" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifh2KPLdro003jpS1VCUnfeZNVVpiLTTkKshVCrmzBGYNUb86rhGKY2Oht-CR-9teYPJUhNDMKfAOL1125okjqrwOBrrvpLlchUSdqZnuylWZazT4KxIGXkrSLnBXbNQzz-iJvpqmgeDQ/s400/MHTROPOLH.bmp" style="cursor: pointer; height: 300px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Κτίριο του κοινοτικού αγροκτήματος της Μητρόπολης. (Πηγή: Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, ΤΒ5050)</em><br />
<br />
Η μεγάλη ανάπτυξη και βελτίωση της γεωργοκτηνοτροφικής παραγωγής του αγροκτήματος χρονολογείται από το έτος 1950 και για την εκμετάλλευσή του είχαν αγορασθεί γεωργικά μηχανήματα και εργαλεία (τρακτέρ, σπαρτική και θεριστική μηχανη, βαμβακοσπορείς, αντλητικά συγκροτήματα, κλπ.). Επίσης είχαν ανοιχθεί πηγάδια για το πότισμα των βαμβακοφυτειών. Η εκμετάλλευση του αγροκτήματος είχε πολύμορφο χαρακτήρα. Δηλαδή εκτός των φυτών μεγάλης καλλιέργειας (σιτηρά, βαμβάκι, μηδική, λοιπά εαρινά) διετηρείτο και ποίμνιο προβάτων πλέον των 400 κεφαλών εξυπηρετούμενο από το βοσκότοπο που υπήρχε.<br />
Το έτος 1950 άρχισε η εντατική καλλιέργεια του βαμβακιού στη Λήμνο με την αμερικάνικη ποικιλία σπόρου, που είχε εισαχθεί ενωρίτερα και διαδόθηκε πολύ γρήγορα σε όλα τα χωριά της Λήμνου. Λόγω των μεγάλων αποδόσεων του προϊόντος με τα ποτίσματα, της καλής ποιότητας και της μοναδικής ποικιλίας που καλλιεργείτο, η Λήμνος χαρακτηρίστηκε ως κέντρο σποροπαραγωγής της ποικιλίας αυτής και ο βαμβακόσπορος διετίθετο σε άλλες περιοχές της χώρας που καλλιεργείτο η ανωτέρω ποικιλία βαμβακιού.<br />
Το αγρόκτημα «Μητρόπολη» με την καθοδήγησή μου είχε την πρωτοπορεία στην καλλιέργεια του βαμβακιού. Προς τούτο είχαν ανοιχθεί πηγάδια στις πεδινές εκτάσεις και αγοράστηκαν αντλητικά συγκροτήματα για το πότισμα των βαμβακόφυτων. Επίσης είχαν εισαχθεί για πρώτη φορά στο αγρόκτημα βαμβακοσπορείς και ιπποσκαλιστήρια για την ταχεία και έγκαιρη σπορά και απαλλαγή των βαμβακόφυτων από τα ζιζάνια, αλλά και για τον περιορισμό κατά το δυνατόν των εργατικών χεριών προς μείωση του κόστους παραγωγής του προϊόντος. Λόγω της θέσεως του αγροκτήματος (στο μέσο της Λήμνου) οι αγρότες από τα γύρω χωριά αλλά και από όλα τα πεδινά χωριά του νησιού προσήρχοντο στο κτήμα (στη Μητρόπολη, όπως έλεγαν οι ίδιοι) για να δούνε τα μηχανήματα και εργαλεία που εχρησιμοποιούντο στην καλλιέργεια του βαμβακιού. Εμείς πάντα είμαστε πρόθυμοι και ακούραστοι για να τους δώσουμε τις απαραίτητες πληροφορίες για την καλλιέργεια του βαμβακιού.<br />
Το πρώτο πηγάδι που ανοίχτηκε στο αγρόκτημα με ξυλοκαλούπια στρογγυλά και με οπλισμένο τσιμεντοκονίαμα (μπετόν αρμέ) αποτέλεσε το υπόδειγμα για το άνοιγμα πηγαδιών με τον τρόπο αυτό σε όλα τα χωριά του νησιού. Αλλά και για το πότισμα των βαμβακόφυτων το Αγρόκτημα ήταν πρωτοπόρο στην αγορά και χρήση αντλητικών συγκροτημάτων και σωλήνων ταχείας σύνδεσης για τη μεταφορά του νερού και τη μετέπειτα χρήση μπεκ για πότισμα με καταιωνισμό (τεχνητή βροχή).<br />
Στον τομέα της κτηνοτροφίας για τη βελτίωση της φυλής (ράτσας) του ποιμνίου προβάτων του κτήματος είχαν εισαχθεί από τη Λέσβο και συγκεκριμένα από την περιοχή Χυδήρων, κριάρια ποιμενικά. Τα ντόπια πρόβατα είχαν μεγάλη απόδοση σε κρέας, αλλά και ορισμένα θηλυκά αρνιά εκρατούντο, επειδή ως πρόβατα μετέπειτα είχαν μεγαλύτερη απόδοση σε γάλα από τα ντόπια. Αρκετοί γεωργοκτηνοτρόφοι επρομηθεύονταν αρσενικά αρνιά από το κτήμα για να τα έχουν ως επιβήτορες (κριάρια) στα ποίμνιά τους.<br />
Στη χοιροτροφία το κτήμα εισήγαγε και διατηρούσε μικρό αριθμό χοιρομητέρες (γουρτζέλες) βελτιωμένης φυλής (Γιορκ-Σάιρ) και δύο κάπρους της ίδιας φυλής για επιβήτορες. Οι κτηνοτρόφοι των ορεινών χωριών της Λήμνου (Σαρδές, Κατάλακο, Σβέρδια, σημερινή Δάφνη) που διατηρούσαν χοιρομητέρες ντόπιας ράτσας για παραγωγή χοιριδίων έφερναν τα ζώα τους κατά τον οργασμό στους δύο κάπρους του κτήματος. Τα χοιρινά που γεννιούνταν τα πουλούσαν σε άλλους κατοίκους του νησιού σε ορισμένα θρησκευτικά πανηγύρια, όπως του Αγίου Κων/νου στο χωριό Ρωμανού κλπ, για εκτροφή και παραγωγή κρέατος. Αλλά και για τη βελτίωση της φυλής των βοοειδών του νησιού το αγρόκτημα είχε προμηθευτεί έναν ταύρο της ελβετικής φυλής Σβιτς και οι αγρότες οδηγούσαν τις αγελάδες εν οργασμώ στον Ταύρο για την παραγωγή βελτιωμένων μοσχαριών προς εκτροφή και μεγαλύτερη παραγωγή κρέατος από τα ντόπια μοσχάρια.<br />
Το αγρόκτημα «Μητρόπολη» λόγω της θέσης του (στο μέσο της Λήμνου) αποτελούσε ένα «γεωργικό εργοστάσιο» για την περιοχή όπου απασχολούντο σε καθημερινή βάση πάνω από είκοσι (20) άτομα στις γεωργικές εργασίες, μερικοί έμεναν στο κτήμα (ποιμένες) και άλλοι προσήρχοντο από τα γειτονικά χωριά (Ατσική, Καρπάσι, Λιβαδοχώρι, Βάρος). Στις εποχές των εντατικών εργασιών στην βαμβακοκαλλιέργεια, το κτήμα απασχολούσε ημερησίως πάνω από διακόσια (200) άτομα (εργάτες) από τα χωριά που αναφέρονται ανωτέρω, αλλά και από απομακρυσμένα (Ρωμανού), που μεταφέρονταν με την καρότσα (πλατφόρμα) συρόμενη από το τρακτέρ του κτήματος.<br />
Για όλες τις γεωργικές δραστηριότητες του αγροκτήματος, αλλά και για την πρωτοπορία του στην ανάπτυξη και βελτίωση της γεωργίας και κτηνοτροφίας του νησιού, το αγρόκτημα «Μητρόπολη», αποτελούσε την εποχή εκείνη (δεκαετία 1950-1960) τον αφανή Γεωργικό Σταθμό της Λήμνου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΑ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΟΣ<br />
<br />
Μια διαφθορούλα ολίγον… έγκυος<br />
<br />
Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
* Ετυμολογία, από το έτυμον, που πάει να πει η ρίζα, η καταγωγή μιας λέξης. Καμιά σχέση με το έτοιμο, το ετοιματζίδικο, το πρόχειρο, το ευτελές. <br />
* Διαφθορά το θέμα μας, διαφθορά και πάλι διαφθορά και κόντρα διαφθορά, από όλων τα στόματα. Όχι η πάλαι ποτέ, η σχετιζόμενη με την απώλεια από τα κορίτσια του ότι πολυτιμότερον διέθεταν, ποιος νοιάζεται για τέτοια τη σήμερον ημέρα. Αλλά αυτή η κακούργα η σημερινή, που ενώ όλοι την εναγκαλίζονται, εκτός κι αν δεν έχουν την ευκαιρία, όλοι της ρίχνουν τον λίθον του αναθέματος. Από την πρόθεση διά και το ρήμα φθείρω, δηλαδή βλάπτω, καταστρέφω. Διαφθορά, τουτέστιν λάδωμα για να κάνω τα στραβά μάτια. Κάνω τα στραβά μάτια κι ας βγάζουν τα μάτια τους. Και τι…διαφθείρει – καταστρέφει η διαφθορά; Μα…. την ηθική των ηθικολόγων. Γιατί κατά τα λοιπά, φουσκώνει τσέπες, κάνει εξυπηρετήσεις, υπερπηδά εμπόδια, ανυψώνει έως το Εμπάιαρ Μπίλντινγκ (ελλείψει δίδυμων πύργων) το ηθικό των διαφθειρομένων, ενίοτε δε και το …ανήθικον. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit3UT-o5AdmtrRs6Wfc0ZOTdgus4oASzZdRN1UtjL9C52Rp_2ZtGbRUXZlOZDrU68d8NqfIaWtkgj8MEodeiGDwXnm61_PZ-rbNSAnVxgHSDbd6PfUvejcbltdQzQOkV6rlKMZhy7PfoE/s1600-h/diafthora1-thumb-large.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427230840366461218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit3UT-o5AdmtrRs6Wfc0ZOTdgus4oASzZdRN1UtjL9C52Rp_2ZtGbRUXZlOZDrU68d8NqfIaWtkgj8MEodeiGDwXnm61_PZ-rbNSAnVxgHSDbd6PfUvejcbltdQzQOkV6rlKMZhy7PfoE/s400/diafthora1-thumb-large.jpg" style="cursor: pointer; height: 300px; width: 400px;" /></a><br />
* Διαφθορά, γαλαντόμα, κοινωνική, ωραία, γρήγορη, καταδεχτική, παντοδύναμη. Με την ευκολία της πόρνης και την εξυπηρετικότητα σκλάβου. Σώζεις ζωές αρρώστων, βρίσκεις δουλειά σε ανέργους, βοηθάς να αυξήσουν το εισόδημά τους υπαλληλίσκοι, συμπληρώνεις το μισθό της αστυνομίας, μειώνεις τα φορολογικά βάρη του λαού. Αλλά και αρχόντισσα από τζάκι, χτίζεις βιλάρες, χαρίζεις κότερα, θεριεύεις βιομηχανίες. Πανταχού παρούσα, από το πεντοχίλιαρο του ΚΤΕΟ έως τα δισεκατομμύρια του ΟΤΕ. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw5HIvIQ16-tvrieBv7j9-wlmKE6-pqvgyZSyjVcpzGSV23g6kXIRBQCyzff4aSpgFPAKRR7g5PC5QIrtg6KgrNiDIwCNU5yYX7ORF2qo0HAEMwJYPSz51vRq5rwo6kHuVU24D5eJ8UaY/s1600-h/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%B8%CE%BF%CF%81%CE%AC2%5B1%5D.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427231286303588610" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw5HIvIQ16-tvrieBv7j9-wlmKE6-pqvgyZSyjVcpzGSV23g6kXIRBQCyzff4aSpgFPAKRR7g5PC5QIrtg6KgrNiDIwCNU5yYX7ORF2qo0HAEMwJYPSz51vRq5rwo6kHuVU24D5eJ8UaY/s400/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%B8%CE%BF%CF%81%CE%AC2%5B1%5D.jpg" style="cursor: pointer; height: 300px; width: 400px;" /></a><br />
* Εχθρός σου ο Μάκης. Όχι ο της ΑΕΚ εντιμότατος Ψωμιάδης, αυτός μέγας πρωθιερέας σου. Αλλά ο εκ Μορέως μέγας εισαγγελεύς Τριανταφυλλόπουλος. Πούλος, δηλαδή γόνος, παιδί, του τριαντάφυλλου. Εναντίον βουλευτή Χρυσανθακόπουλου, δηλαδή γόνου, παιδιού του χρυσού άνθους, αν και με λίγη άκανθα μέσα. Ένα παλιό… ινδιάνικο ρητό έλεγε: «Τα εις –όπουλος και –ούλος είναι μπάσταρδος και μούλος». Βέβαια ένα άλλο μεξικάνικο έλεγε: «Τα εις –έλλης και εις –άρας, γάδαρος χατζηπαπάρας», γι’ αυτό μη δίνεται βάση στα ρητά. Δυο λουλούδια, ή επι το Λημνιακότερον «λουλδέλια» μάχονται και σφάζονται στην ποδιά της διαφθοράς, όπως παλιά έσφαζαν αρνιά στην ποδιά της Μαρίας Πενταγιώτισσας. Αλλά Μάκης και εναντίον Πασχαλίδη. Δεν τον άφησε να «πασχάσει» χαρές, όπως έλεγαν παλιά στη Λήμνο.<br />
* Αποδεικτικόν στοιχείον τα φρουτάκια, ή φρουτούδια, ή μηχανάκια ή μηχανούδια, ή κουλοχέρηδες, ή κλόχερα. Τραβάς τον μοχλό και τα χρήματά σου γίνονται ατμός, χωρίς ύλη και υπόσταση, άυλα, δηλαδή πνεύμα, εξ ου και τα μηχανάκια, «πνευματικά παιχνίδια». Τα λογιώ ντο λογιώ φρούτα έφεραν τα φρουτάκια και έδειξαν στους αφελείς πόσα φρούτα ή απίδια παίρνει ο σάκκος. Πήγανε για απίδια και πιάσαν νεράγγουρα. Οι μακρυχέρηδες (κλεφταράδες) έφεραν τους κουλοχέρηδες (μηχανάκια), οι κουλοχέρηδες δημιούργησαν τους τρομοχέρηδες (αυτούς που πια τρέμει το χέρι τους), οι οποίοι δηλώνουνν κοψοχέρηδες (λένε…να μου κοπεί το χέρι αν σας ξαναψηφίσω). <br />
* Διαφθορά, η γκόμινα του τζόγου. Τζόγος, βενετσιάνικης καταγωγής, εκ του zogo (παιχνίδι), ψηλός, ωραίος, αλλά όπως έλεγε και ο Ντίνος Ηλιόπουλος, «καλό παιδί αλλά δεν κάνει για στρατιώτης». Τώρα θα μου πείτε και πως η προσωποποίηση του τζόγου, ο Γιάννος με τα λευκά δόντια, που έπαιξε τα λεφτά μιας ολόκληρης Ελλάδας (και τα έχασε), έγινε όχι απλώς στρατιώτης, αλλά υπουργός άμυνας, εδώ δεν ξέρω να σας απαντήσω. Ίσως να έγινε θαύμα: «Θαύμα πιδάκιμ θαύμα».<br />
* Αλλά ποιος τζόγος; Ο παράνομος είναι ο βελζεβούλης. Γιατί ο νόμιμος είναι με φωτοστέφανο. Φουκαράς, ταλαίπωρος, αυτός ο νόμιμος, χτυπά πόρτες και ζητιανεύει λέγοντας: «Βοηθείστε ένα ανήμπορο που δεν του έμεινε παρά μόνο το προπό, το λόττο, το πρότο, το ξυστό, ο τζόκερ, το στοίχημα, τα καζίνα, οι χαρτοπαικτικές λέσχες και το χρηματιστήριο αξιών Αθηνών, ή αλλιώς ΧΑΑ.<br />
Χάα είναι το θηλυκό του χάους, το οποίο κατά τη μυθολογία μετά της Νυκτός εγέννησαν το Έρεβος, που εθεωρείτο χώρος των ασεβών και τόπος μεταβάσεως των νεκρών, καθώς και τόπος της Περσεφόνης και των Ερινύων. Αυτά για τους αρχαίους χρόνους. Στους σημερινούς, ΧΑΑ είναι αυτή που γέννησε τον Γιάννος και είναι τόπος Ύβρεως, Οργής και οσονούπω Άτης και Νεμέσεως.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYT59B6SxYTWxSHsspkzZWMIxoD7Gagiici4duc8ROHxJN1c1ervMQpNxjrnUiu9tuu63smW2dgSa1VTN6P7H6aM0CAhSBI9Z7Nxg-ZGDAaahnFvgRqKlxAjmohr8VkgaMYc61Drp_51o/s1600-h/Scan10688.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421668868772857442" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYT59B6SxYTWxSHsspkzZWMIxoD7Gagiici4duc8ROHxJN1c1ervMQpNxjrnUiu9tuu63smW2dgSa1VTN6P7H6aM0CAhSBI9Z7Nxg-ZGDAaahnFvgRqKlxAjmohr8VkgaMYc61Drp_51o/s400/Scan10688.JPG" style="cursor: pointer; height: 377px; width: 400px;" /></a><br />
* Ο Χρυσοχοϊδης λέει, ως γνήσιος σοσιαλιστής, πέρασε τον έλεγχο των φρουτακίων από την αστυνομία στο ΣΔΟΕ, γιατί θεώρησε το παιχνίδι χαμένο με την έκταση του λαδώματος (αρκετά πλούτισαν τα φρούτα οι αστυνομικοί με τα φρουτάκια, ας πλουτίσει και κανείς άλλος). ΣΔΟΕ: Σύλλογος Δημίων Ολοκληρωτικής Εκμετάλευσης, ή Συνασπισμός Διεφθαρμένων Όπως Ετάχθησαν, ή Σήμερα Δίνεις Ότι Έχεις. <br />
* Πώς μετατρέπεται ένας ευυπόληπτος επενδυτής σε άθλιο τζογαδόρο; Μα από απροσεξία. Το είπε και ο κύριος πρωθυπουργός. Ας πρόσεχαν. Ας πρόσεχες κύριε Χρυσανθακόπουλε την κρυφή κάμερα του κυρίου Μάκη. Οι κρυφές κάμερες είναι σαν τις κρυφές πουτάνες. Ύπουλες. Γράφουν και δεν ξεχνούν. Το «γράφω» έχει πολλές έννοιες. Π.χ. γράφω ένα γράμμα στη θεία μου. Ή γράφω στο παιδί μου ένα οικόπεδο. Ή γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια αυτά που μου λες. Η σε γράφω στα…. παπάρια μου. Ή σε γράφω με κάμερα κλπ. Όλα όμως τα «γραψίματα» μπορεί να αλληλοσυνδέονται. Δείτε: Ο Χρυσανθακόπουλος έγραψε τους πάντες στα…αποκατινά του. Ο Μάκης έγραψε το Χρυσανθακόπουλο στην κάμερα. Το κόμμα έγραψε το Χρυσανθακόπουλο στα μαύρα του κατάστιχα, δια-γράφοντάς τον. Ο Χρυσανθακόπουλος έγραψε πύρινους λόγους για τον σοσιαλισμό, λέγοντας ότι παραμένει σοσιοαλιστής, κατά την κοπή της πίτας, δηλαδή του πλακούντος, όπου πλάκωσαν όλοι οι φίλοι και γνωστοί, πλάκωσαν και όλα τα κανάλια, για να εκπληρωθεί το ρηθέν «μάθανε πως πλακωνόμαστε και πλακώσαν και οι γύφτοι». Εμείς τους γράψαμε όλους εκεί που δεν πιάνει μελάνι, εκεί δηλαδή που μας είχαν γράψει αυτοί προηγουμένως.<br />
* Πάντως τώρα θα συσταθούν από την κυβέρνηση επιτροπές αδιάφθορων για να…κουλαντρίσουν τη διαφθορά. Αυτοί θα είναι δημόσιοι υπάλληλοι, δηλαδή άνθρωποι που μπήκαν μάλλον με μέσον στο Δημόσιο. Ελεγκτές των αδιάφθορων, μήπως και κάνουν καμιά αδιάφθορη διαφθορούλα, θα είναι οι υπεραδιάφθοροι, δηλαδή φίλοι γνωστοί και κολλητοί των πολιτικών που τους διόρισαν, όχι για κανένα άλο λόγο, αλλά γιατί τους έχουν τυφλή εμπιστοσύνη. Προπάντων τυφλή. Τώρα αν αυτοί οι πολιτικοί χρηματοδοτήθηκαν στον προεκλογικό τους αγώνα οι ίδιοι και τα κόμματά τους από επιχειρηματίες «φρουτάκηδες», από λιβεριανές εταιρείες, ή μιλούσαν σχεδόν καθημερινά σε κανάλια και εφημερίδες εργολάβων σούπερ νονών του Δημοσίου, ή λαθρεμπόρων πετρελαίου, κλπ κλπ, αυτά είναι απλές συμπτώσεις.<br />
* Αγαπητοί συμπατριώτες ευτυχείτε. Αν δε σας έτυχε στο δρόμο σας η διαφθορά, μη στεναχωριέστε, κάποτε θα έχετε και σεις την ευκαιρία. Αν σας έτυχε, με ρέγουλα, γιατί είναι βαροστόμαχη. Δεδομένου ότι δεν έχει οριστεί επακριβώς, πότε λέγεται δώρο και πότε λέγεται λάδωμα. Ένας μπορεί να σας ονομάσει διεφθαρμένο, άλλος απλώς …κοινωνικό. Με άλλα λόγια ποιος μπορεί να πει πόσο… έγκυος είναι μια γκαστρωμένη; Ο Αλ Καπόνε έλεγε κατά την ποτοαπαγόρευση: «Τι θα πει παράνομο, ο κόσμος πίνει και γω του το προσφέρω. Αυτό που οι φτωχοί το ονομάζουν παρανομία, οι πλούσιοι το λένε φιλοξενία». Προσοχή λοιπόν, γιατί όπως λέει και μια παλιά γκανγκστερική παροιμία, «αν δε θέλεις να κάνεις την ποινή, μην κάνεις τη δουλειά». <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>“Συνταγές Λημνιακής κουζίνας”<br />
Της Ουρανίας Βαγιάκου<br />
<br />
ΣΑΜΣΑΔΕΣ</strong><br />
<br />
Παραδοσιακό γλύκισμα ταψιού. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές ως προς τα υλικά. Η συνταγή που ακολουθεί είναι η αμιγώς παραδοσιακή.<br />
<br />
ΦΥΛΛΟ<br />
1 κιλό αλεύρι<br />
0,5 ποτηράκι ελαιόλαδο<br />
Νερό<br />
<br />
ΓΕΜΙΣΗ<br />
2 ποτήρια σουσάμι, καβουρδισμένο και κοπανισμένο<br />
1 ποτήρι αμυγδαλόψιχα τριμμένη<br />
0,5 κουταλάκι γαρίφαλα<br />
1 κουταλάκι κανέλα<br />
0,5 ποτήρι ζάχαρη<br />
5 ποτήρια μούστο (πετιμέζι), για «το μέλωμα»<br />
<br />
ΣΚΕΥΗ: 2 μέτρια ταψιά<br />
ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ: 2 ώρες<br />
ΚΟΜΜΑΤΙΑ: 50<br />
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ<br />
Μέσα σε μια λεκάνη ανακατεύουμε το σουσάμι, τα αμύγδαλα, τα κανελογαρίφαλα και τη ζάχαρη. Σε άλλη λεκάνη, ετοιμάζουμε τη ζύμη για το φύλλο με το αλεύρι, 2 κουταλιές λάδι και όσο νερό πάρει για να γίνει η ζύμη μαλακιά. Την ανοίγουμε σε φύλλο μέτριο, το αλείφουμε με το υπόλοιπο λάδι και το στρώνουμε με γέμιση μέχρι να σκεπαστεί όλο το φύλλο.<br />
Παίρνουμε μία βέργα πάχους ενός μολυβιού, την τοποθετούμε στην άκρη του φύλλου και τυλίγουμε το φύλλο, με τη γέμιση, 4-5 φορές γύρω από αυτή. Σουρώνουμε το ρολό που έχουμε δημιουργήσει πιέζοντάς το από τις δύο άκρες. Το βγάζουμε από τη βέργα και το κόβουμε σε λοξές ροδέλες, τις οποίες τοποθετούμε σε βουτυρωμένο ταψί. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία με το υπόλοιπο φύλλο και με την υπόλοιπη γέμιση. Τα ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 30’ και όπως είναι ζεστά τα κομμάτια τα ρίχνουμε στο μούστο μέσα σε μια κατσαρόλα και τα αφήνουμε για 10 λεπτά. Τα βγάζουμε σε πιατέλα έτοιμα για σερβίρισμα. (Αντί για μούστο μπορούμε να τα βουτήξουμε σε σιρόπι με ζάχαρη και μέλι).<br />
<br />
ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ-Αντί για σουσάμι ή αμύγδαλα, παλιά χρησιμοποιούσαν και τραχανό για τη γέμιση.<br />
ΠΗΓΗ: Ρένα Λασκαρίδου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong> ΟΙ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ ΚΑΙ Η ΛΗΜΝΟΣ<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC75NhV_5JNJlB5YRzK82WE9kZ_Q4DMqvY_uZpvCVevZMZ24vZABQ52cf13KfSeEBwYnCeEOWxyni1_R5GuRAFn6Xv0oDuEZi0zFbAQMRw5aMBNDMR6-DQ1PIIBJwscvHTQCtsITMSPbo/s1600-h/Scan10114.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421680596235811490" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC75NhV_5JNJlB5YRzK82WE9kZ_Q4DMqvY_uZpvCVevZMZ24vZABQ52cf13KfSeEBwYnCeEOWxyni1_R5GuRAFn6Xv0oDuEZi0zFbAQMRw5aMBNDMR6-DQ1PIIBJwscvHTQCtsITMSPbo/s400/Scan10114.JPG" style="cursor: pointer; height: 285px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
Γράφει η φιλόλογος Ευτυχία Κτιστάκη-Τραγάρα<br />
</strong><br />
Ο μύθος της Αργοναυτικής εκστρατείας περιέχει ιστορικές αναμνήσεις από την κατάκτηση της Προποντίδας και του Εύξεινου Πόντου από τους Έλληνες. Η Λήμνος συμμετείχε στην ανάπτυξη του πολιτισμού στο Ανατολικό και Βόρειο Αιγαίο από την περίοδο της ύστερης νεολιθικής εποχής, αλλά και κατά την εποχή του χαλκού. Ήταν στο σταυροδρόμι των θαλασσινών δρόμων του Αιγαίου και πέρασμα - σταθμός για τους ταξιδιώτες. Έτσι συνδέεται με τους Αργοναύτες. Μύθος και ιστορία μπερδεύονται, αλλά και δικαιολογούνται.<br />
Πολλά και φημισμένα παλληκάρια ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Ιάσονα για να κινήσουν μαζί του για την Κολχίδα και να αναζητήσουν το χρυσόμαλλο δέρας. Αρμενίζοντας με το θρυλικό καράβι τους, την «Αργώ», γνώρισαν τόπους μακρινούς και περίεργους. Η Λήμνος ήταν ο πρώτος σταθμός της «Αργούς». Εκείνη την εποχή οι γυναίκες της Λήμνου είχαν διαπράξει τα διαβόητα «Λήμνια κακά». Σκότωσαν όλους τους άνδρες, ακόμη και τα αρσενικά παιδιά, επειδή προσβλήθηκαν και θύμωσαν από την περιφρονητική τους συμπεριφόρα. Ύστερα ίδρυσαν δικό τους κράτος και ανακήρυξαν βασίλισσά τους την Υψιπύλη, κόρη του Θόαντα και της Μύρινας.<br />
Ένα χρόνο μετά το αποτρόπαιο έγκλημα των γυναικών πέρασαν από τη Λήμνο οι Αργοναύτες, σπρωγμένοι από άγρια θαλασσοταραχή. Οι Λήμνιες, όταν αντίκρυσαν την «Αργώ» να καταπλέει, αρματώθηκαν και στάθηκαν στην παραλία αποφασισμένες να αντιμετωπίσουν τους νεοφερμένους ως επιδρομείς. Ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης (Εκάβη 886κ.ε.) μας πληροφορεί ότι έγινε και μάχη μεταξύ τους. Ο επίσης σπουδαίος τραγικός ποιητής Αισχύλος (Χοηφόροι 631 κ.ε.) υπαινίσσεται ότι η εχθρότητα των γυναικών ήταν σκόπιμη. Επιθυμούσαν να εξαναγκάσουν τους Αργοναύτες να ορκιστούν ότι, βγαίνοντας στο νησί, θα συνευρίσκοντο ερωτικά με αυτές και έτσι θα ανανεωνόταν ο πληθυσμός του νησιού.<br />
Έγιναν λοιπόν διαπραγματεύσεις. Εκ μέρους των ταξιδιωτών προσήλθε ο κήρυκας Αιθαλίδης, που είχε το χάρισμα της δυνατής μνήμης και εκ μέρους της Υψιπύλης, της βασίλισσας των γυναικών, η Ιφινόη. Οι συνομιλίες κατέληξαν σε πανηγυρική συμφιλίωση. Έτσι αποβιβάστηκαν οι Αργοναύτες. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTQXO6m98bBToEZ_9x52ZlOjvGozgdDpFcRL4zd-s3oGPqhdzfmIqGe-7u07vAB_HOoJBSCgjFZviQIRBJ7oWB-L8JLBrbsGLV2pBugqwKbywhH_elTHoDBIuU4gMLNk_zTGBnwHAUiu0/s1600-h/ARGONAYTES2.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421689293212033730" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTQXO6m98bBToEZ_9x52ZlOjvGozgdDpFcRL4zd-s3oGPqhdzfmIqGe-7u07vAB_HOoJBSCgjFZviQIRBJ7oWB-L8JLBrbsGLV2pBugqwKbywhH_elTHoDBIuU4gMLNk_zTGBnwHAUiu0/s400/ARGONAYTES2.jpg" style="cursor: pointer; height: 238px; width: 280px;" /></a><br />
<em>Αργοναύτες</em><br />
<br />
Η ζωή στη Λήμνο πήρε πάλι τους ομαλούς ρυθμούς της. Όλοι μαζί, για να τιμήσουν το Θόαντα και τους σκοτωμένους Λήμνιους οργάνωσαν τους λεγόμενους νεκρικούς αγώνες. Οι αθλητές αγωνίστηκαν στους αγώνες δρόμου φορώντας όλο τον οπλισμό τους και τα βραβεία ήταν πολύτιμοι χιτώνες. Στους αγώνες αυτούς διακρίθηκε ο μυθικός βασιλιάς του Βοιωτικού Ορχομενού, ο Εργίνος, ο οποίος αναφέρεται και ως κυβερνήτης της «Αργούς». Αυτός ήταν γιος του Κλύμενου και φημιζόταν για την ωκυποδία του, είχε όμως άσπρα μαλλιά (πολιάν κόμην), παρ’ ότι ήταν νέος. Ο Εργίνος λοιπόν νίκησε σε αγώνα δρόμου τους ξακουστούς Βορεάδες. Η Υψιπύλη με τα ίδια της τα χέρια του φόρεσε το στεφάνι της νίκης. Έτσι ο Εργίνος αποκαταστάθηκε από τις Λήμνιες γυναίκες, που ξεγελασμένες από τα λευκά μαλλιά του, τον είχαν περιγελάσει πως δε μπορούσε να λάβει μέρος στους αγώνες. Μάλιστα παροιμιώδης είναι η φράση που είπε στην Υψιπύλη μετά τη νίκη του, ότι: «φύονται δε και νέοις εν ανδράσιν πολιαί θαμά και παρά τον αλικίας εοικότα χρόνον». <br />
Οι γυναίκες απέκτησαν και πάλι τα παιδιά που προσδοκούσαν, συμβιώνοντας με τους Αργοναύτες, που πήραν το όνομα των πατεράδων. Η ίδια η Υψιπύλη απέκτησε από τον Ιάσονα, τον ήρωα - αρχηγό της εκστρατείας στην Κολχίδα, δύο γιους. Ο ένας ονομάστηκε Εύνηος και ο άλλος Θόας ή Νεβροφόνος, αλλά και Δηίπυλος ή Δηίφυλλος. Ο Εύνηος αναφέρεται από τον Όμηρο, που λέει ότι έστελνε στους Αχαιούς στην Τροία το περίφημο λημνιώτικο κρασί. Επίσης ότι έδωσε στον Αχιλλέα αργυρό κρατήρα, δώρο του παππού του του Θόαντα - που και εκείνου του τον είχαν χαρίσει οι Φοίνικες- και αγόρασε τον αιχμάλωτο Πριαμίδη Λυκάονα.<br />
Ο καιρός περνούσε και ήταν τόσο ευχάριστη η διαμονή των Αργοναυτών στη Λήμνο, που τους έκανε να ξεχάσουν ακόμα και το σκοπό του ταξιδιού τους. Αυτό το χρησιμοποίησε ο Αριστοφάνης στην κωμωδία του «Λήμνιες», όπου γίνεται ιδιαίτερος λόγος για τα πλούσια και διασκεδαστικά συμπόσια που οργάνωναν οι Λήμνιες για τους Αργοναύτες. Ο Ηρακλής αναγκάστηκε, μετά από ένα ή δύο χρόνια, να τους θυμίσει τον προορισμό τους με σκληρά και προσβλητικά λόγια. Σύμφωνα με αυτήν την παράδοση ο Ηρακλής ήταν ο μόνος Αργοναύτης που είχε μείνει στο πλοίο και δε συμμετείχε στη συμβίωση με τις Λήμνιες. Σύμφωνα με τα «Ορφικά Αργοναυτικά» ο Ορφέας ήταν εκείνος που παίζοντας τη λύρα του και τραγουδώντας κατάφερε να αποσπάσει τους Αργοναύτες από τις Λήμνιες και να επιστρέψουν στην «Αργώ» και στην εκστρατεία τους.<br />
Ο σπουδαίος Λήμνιος ιστορικό Αργύριος Μοσχίδης στο έργο του «Η Λήμνος, ήτοι ιστορικόν δοκίμιον της νήσου ταύτης» τεύχος Α, 1907, ερμηνεύει το μύθο αναφέροντας «ότι εν τω βάθει των μυθικών τούτων παραστάσεων κρύπτεται κυρίως το φαινόμενον της εναλλασσόμενης φύσεως, η εκπληκτική δηλ. αντίθεσις έαρος και χειμώνος αφ’ενός και σχέσις επιμιξίας Λήμνου και Θεσσαλίας αφ’ετέρου». Συνεχίζει ο Μοσχίδης: «Εγχώρια λοιπόν μυθικά στοιχεία βάσιν έχοντα τας ώρας του έτους, ιδία δε την εναλλαγήν του χειμώνος και του έαρος και την αντίθεσιν ψύχους και καύσωνος, ξηρασίας και πολυομβρίας υπήρξαν το πρώτο στρώμα, το οποίο ποικίλως κατόπιν αυξήθη δια της προσεγγίσεως των Αργοναυτών…..Η ανάμιξις δ’όμως των Αργοναυτών δε δύναται άλλως να εξηγηθή, ή εάν δεχθώμεν, ότι η εμφάνισις αυτών εν Λήμνω είναι ιστορικόν γεγονός….. τον πρώτον επιχειρηθέντα πλουν των Ελλήνων, όστις διήνοιξε εις αυτούς τον Εύξεινον Πόντον και διηυκόλυνε ούτω τας εμπορικάς και αποικιακάς αυτών επιχειρήσεις… Η Λήμνος έκειτο επί της οδού ταύτης».<br />
Η παρουσία ανθρώπων λοιπόν στη Λήμνο χρονολογείται στα 4000 χρόνια π.Χ. και η μυθική στάθμευση των Αργοναυτών στο νησί είναι εξαιρετική μαρτυρία για τα χαρακτηριστικά του τόπου και των ανθρώπων της, στα βάθη της προϊστορίας του τόπου μας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τη γλώσσα μου έδωσαν …Λημνιακή<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb4GSlfDj3wX9yxvqykVQtL32frTstMQ9GD0OVweGcV_oH9WC-m4wbQQOag_s3995zWMcm27PEqQcg0QE_ww8cSlzuVPS7QiL8TXPDZBldiQXZd12ONCU0rFwZRN1sf3XNhnkMYGd9K-U/s1600-h/PART1.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421720971532939506" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb4GSlfDj3wX9yxvqykVQtL32frTstMQ9GD0OVweGcV_oH9WC-m4wbQQOag_s3995zWMcm27PEqQcg0QE_ww8cSlzuVPS7QiL8TXPDZBldiQXZd12ONCU0rFwZRN1sf3XNhnkMYGd9K-U/s400/PART1.jpg" style="cursor: pointer; height: 393px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
Διηγείται ο Γιώργος Ντινενής ή Ταμπάκης</strong><br />
<br />
<strong>Το χοσμέτ, το καμπαχέτ κι ο Κιουχκιουρής</strong><br />
<br />
(Η σκηνή διαδραματίζεται καλοκαιράκι στην πλατεία της Ατσικής. Γύρω απ’ το τραπεζάκι κάθονται και πίνουν ο Γιώργος Ντινενής, ο Σάββας Κριαρής, ο Σταύρος Τραγάρας, ο Βασίλης ο Μπουδρός και ο Γιώργος Τραγάρας ή Γιωργούδαρος, τώρα μακαρίτης. Μιλά ο Γιώργος Ντινενής).<br />
<br />
Άντε γεια μας, εβίβα, έβα το πρώτο π λέγαν παλιά. Να δγιούμε πότε θα πούμε έβα το τελευταίο. Εγώ δε μπολυβγαίνω στο γκαφενέ γιατί με πειράζνε τα θυμιατά. Με το κόψαν το φουμάρζμα οι γιατροί από χρόνια. Το ψακί δε με το κόψαν, δε ξέρω μπορεί να το ξεχάσαν να με το πούνε κιόλας, δε τς ρώτ’σα εδώ που τα λέμε κι εγώ. Ε κι άμα βρω καλή παρέα το δίνω φαερόπ. Το ρακί δε ντο πολυπάγω, το κρασούδ μ αρέζ. Καφέ μόνε από καμιά φορά, γιατί όντας πίνω καφέ ν’στάζω. Περάσαν και τα χρόνια, δε μας πόμνε και τίποτα άλλο, παλιά, σα νέοι δηλαδή, παίζαμ τσιλίκ τσολμάκ, απ τη μια κατέβαινα στν άλλ’ ανέβαινα, τώρα μόνε κρασί. Τι τελείωσε; Μανόλ’ κρασί. <br />
Γιατρέ τούτο το τραγούδ για σένα και για το μακαρίτ τον αδερφό σ’ το Βασίλ’ που ήνταν φίλος με το γιο μ’ τον Κώστα και ήνταν και μαζί στα καράβια. (Αρχίζει να τραγουδά παθιασμένα). <br />
«Άντε σαν πεθάνω τι θα πούνε<br />
πέθανε κι ένα παιδί<br />
άντε πέθανε κι ένας λεβέντης<br />
π’ αγαπούσε τη ζωή.<br />
Αντε σαν πεθάνω στο καράβι<br />
ρίξτε με μες το γυαλό<br />
αντε να με φαν τα μαύρα ψάρια<br />
και το αρμυρό νερό».<br />
(Πλησιάζει ο Μανόλης ο Μπεκρής με το κρασί. Η ατμόσφαιρα έχει βαρύνει από τη συγκίνηση. Ο Γιώργης το καταλαβαίνει και το γυρίζει αμέσως στο εύθυμο).<br />
Μανόλης: « - Σας ήφερα κρασί. Μπρε μπρε σεις το ρίξτε στο τραγούδ».<br />
Γιώργης: «- Ναι το ρίξαμ. Βάλ κρασί. Θα πούμε άλλο ένα τραγδέλ’»<br />
«Θα φύγω με το παποράκ’<br />
θα κλαιν κουρούνες και κοράκ’<br />
θα φύγω με παλιοπαπόρ’<br />
και θα γ….ώ μάνα και κόρ’». (γέλια).<br />
Γιατί γελάτε; Α για ντ μπαλιοκουβέντα, που είπα. Ναι συγγνώμην πρώτ φορά με ξανασυμβαίν’, από δω και πέρα θα μλω Αθηναϊκά, το γαμήσ θα το λέγω χοσμέτ. Α σας πω μια ιστορία με το χοσμέτ. Παλιά ήνταν ο Ν’κόλας ο Μ…..ς, δε θα τον θμάστε οι πιο πολλοί, ο Σάββας τον θμάται. Γύρζε μεθζμένος στο σπιτ και έδερνε τη γ’ναίκα τ τ Σταυρούλα. Μετά τον πέρναν, μελώναν, και τς έκαμνε το χοσμέτ. Ακγε η πεθερά τ η Φωτνούδα το σαλαγ’τό και σταυροκοπιένταν η γ’ναίκα, σε λέγ’, μπρε ο φωτιοκαμένος τώρα μαθέ τν έδερνε, τώρα ντ γκάμεν’!!!. Και τον ήλεγε τν επαύριγιο: «Μπρε Ν’κόλα μαθέ ούλος ο κόζμος πρώτα κάμεν’ το χοσμέτ κι ύστερα άμα λάχ’ το καμπαχέτ, συ το πας ανάποδα, πρώτα το καμπαχέτ κι ύστερα το χοσμέτ.(γέλια).<br />
Μη μπολυγελάτε γιατί θα σας φύγ’ κανένας και θα σας λένε και σας κανονιέρδες σαν και μένα. Εγώ μπορεί να έχω το όνομα αλλά άλλ’ έχνε τ χάρ. Ο αρχηγός στο κανονίδ ήνταν η Παλογάρα Θεός σχωρέστον. Δεν έχτε ακούσ που λένε: «Έκλασε η Παλογάρα κόψαν τα βόδια». Υπαρχηγός ο Κώστας ο Τραγάρας , ο μπαμπάς γιατρέ. Μια φορά επί γερμανών, πέρναν ο Κώστας μπροστά απ τς Τζετζέδαινας που ήνταν σκοποί γερμανοί για να πάγ’ στο σπίτ. Οι γερμανοί κάμναν διαγωνισμό, μπουρτ ο ένας μπουρτ ο άλλος, ξανά μπουρτ ο ένας μπουρτ ο άλλος. Ο Κώστας στροχομδίσκιε, δεν τον ήρχενταν καλά τούτο το πράμα, θίχτκιε το φιλότιμο τ. Τς αμολέρεν’ που λέτε και κειος μια ομοβροντία τ «Αβέρωφ», που τρίξαν τα τζάμια. Πατούνε στα γέλια οι γερμανοί, τρέχ’ ο ένας και τον μπάγ’ ένα χαρτί. Πάρτο για να σκουπστείς τον λέγ’ εσύ δεν έκλασες, αλλά χέσκιες. <br />
Τι λέγαμ; Α για το χοσμέτ. Παλιά οι αθρώπ κάμναν το χοσμέτ στς εγ’ναίκες τς, τώρα βλέπνε τηλεόρασ. Μια φορά έκαμνε ο μπαμπάζεμ το χοσμέτ στ μάνα μ, θεός σχωρέστεν’, μεις παιδέλια δε γκαταλαβαίναμ, ακούσαμ τα ντάκα ντούκα πεταχτήκαμ απάν ξετρομαρζμέν’ και πατήσαμ τς φωνές: «Σεισμός, σεισμός!!!». Η γιαγιά μ μας έκαμνε νόημα να σταματήσομ, εμείς δε γκαταλαβαίναμ και μας λέγ’: «Δε γίνεται αγορούδεμ σεισμός, ο μπαμπάς βγάζ τα μάτια τς μάνας». Πατούμε μεις τα κλέματα, για δγιε δωνά π θα τν έχομ τ μάνα μας και στραβή. Με τα πολλά κοιμθήκαμ. Το πρωί να η μάνα μ μια χαρά, χαρά και μεις, τς λέμε: «Μάνα δεν είσαι στραβή, δε σ έβγαλε ο μπαμπάζεμ τα μάτια σ;» (τρανταχτά γέλια).<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyBEsf8ctm6rVY8l25Yhy8pnh8WBcXXMczob668ZFdKf_ChVf-S5L3EuYYR4SwJMs_1X62yZJmn94bZhZSqPmOCnhfiFufAsG4Rp4K0vy1uZbtNcWzLskpQS5n3DksPCX_er63g-mk4TM/s1600-h/imagesCAFR25M9.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423523434200638770" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyBEsf8ctm6rVY8l25Yhy8pnh8WBcXXMczob668ZFdKf_ChVf-S5L3EuYYR4SwJMs_1X62yZJmn94bZhZSqPmOCnhfiFufAsG4Rp4K0vy1uZbtNcWzLskpQS5n3DksPCX_er63g-mk4TM/s400/imagesCAFR25M9.jpg" style="cursor: pointer; height: 96px; width: 124px;" /></a><br />
<em>Ο κιουχκιουρής</em><br />
<br />
Τελείωσε ο μεζές. Μανόλ’ μεζέ. Φέρε τίποτα καλό όχ’ μόνε ελίδες και Κιουχκιουρή. Τι έναι ο Κιουχκιουρής; Τώρα θα σας πω. Όντας είμαστε μκρέλια είχαμ ένα κταβ που το λέγαμ Κιουχκιουρή. Κάποτε χάθκιε το κταβ, το ψάξαμ, φάγαμ το γκόσμο, πουθενά. Ε π να τς κοπούνε τα χέρια, π μας το σκοτώσαν το κταβούδ ήλεγε η μάνα μ. Τέλος τον ξεχάσαμ το Γκιουχκιουρή. Η μάναμ έκαμνε ένα πολύ καλό τουρσί που το είχαμ σε μια σφύδα, σκεπασμέν’ με μια πετσέτα, για να μη μπέφτνε μπάμπαλα μέσα. Το τουρσί ήνταν περιβόητο και ο μπαμπάζεμ είχε τρεις φίλ’ το Στέργιο το Βλαχόπουλο το συμβολαιογράφο, τον ειρηνοδίκ’ και το γιατρό απ’ το Μούδρο. Τς ήφερνε που λέτε στο σπίτ από καμιά φορά, πίναν ρακί και τς ήβγαζε η μάνα μ κι απ’ το καλό το τουρσί. Κάποτε κατέβκιε πολύ το τουρσί στ σφύδα και τν έγειρε ο μπαμπάζεμ για να το βγάλ’ εύκολα. Δεκεί που έβγαζε τουρσί, να το κάρακλο τ Κιουχκιουρή και τα κοκκαλούδια τ. Βρε αμάν τι πάθαμ, είχε πεσ ο Κιουχκιουρής μες το τουρσί κι είχε λιώσ. Το είπε ο μπαμπάζεμ στο γκαφενέ, το έμαθε ο Στέργιος ο Βλαχόπουλος, μας στέρεν’ το γιατρό να μας εξετάξ μη πάθαμ τίποτα. «Εμείς κυρία Αγγελίνα δεν πάθαμε τίποτα, αλλά φοβηθήκαμε μήπως πάθατε εσείς. Ο Κώστας, τα παιδιά, είναι καλά;» τς λέγ’ ο γιατρός. «Εμ άντε καμένε γιατρέ που πστεύς τς ψευτιές τ Κωστή. Κιουχκιουρήδες και σαχλαμάρες. Κάτσε να σε βάλω ένα ρακί, να σε βάλω και τουρσί». Ο γιατρός αφού τα κοπάν’σε γυρίζ και λέγ’ στ μάνα μ: «Γεια στα χέρια σου κυρία Αγγελίνα, το τουρσί σας είναι υπέροχο. Και προς στιγμήν πίστεψα το Στέργιο. Ευτυχώς που είναι αλλιώς τα πράγματα».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEca53-BGDe6pyFp8lFAAeHAU8xYh6ivO456hQFMD-Lw8sL7-H-Nur5PNBCGdFXtI-BifPvrkk6NhZyV4sj4azQsot2oP8cBotRnoPv45ak6J1_3_5x464uOEjnJifhtKmXN6MGTUSYk0/s1600-h/Scan10529.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421714970929883986" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEca53-BGDe6pyFp8lFAAeHAU8xYh6ivO456hQFMD-Lw8sL7-H-Nur5PNBCGdFXtI-BifPvrkk6NhZyV4sj4azQsot2oP8cBotRnoPv45ak6J1_3_5x464uOEjnJifhtKmXN6MGTUSYk0/s400/Scan10529.JPG" style="cursor: pointer; height: 268px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Νίκος Βλαχόπουλος<br />
<br />
Ο «ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ» άρχισε τις ροπαλιές</strong><br />
Δόξα και τιμή για τη Λήμνο στο ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα για την Ατσική, που έχει μια μεγάλη ομάδα, τον «ΗΡΑΚΛΗ». Επιβεβαιώνοντας την αξία του προχωρεί από θρίαμβο σε θρίαμβο στο πρωτάθλημα Λέσβου, αφού από τέσσερα εκτός έδρας παιχνίδια κέρδισε τα τρία και έφερε ισοπαλία στο άλλο. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ έχει και τέσσερα παιχνίδια που δεν έγιναν λόγω προβλημάτων στη συγκοινωνία. Αν σ’ αυτά νικήσει, θα πάρει τη δεύτερη θέση στη γενική βαθμολογία. Ο ποδοσφαιρικός κόσμος της Μυτιλήνης μιλά με τα κολακευτικότερα λόγια για την ομάδα μας. Τον ΗΡΑΚΛΗ τον σέβονται και τον υπολογίζουν και μέσα στην έδρα τους. <br />
Τα τελευταία αποτελέσματα έχουν ανεβάσει την ψυχολογία των παιχτών μας. Το κυριότερο όμως είναι ότι υπάρχει πολύ καλό κλίμα μέσα στην ομάδα, όλοι είναι αγαπημένοι, λειτουργούν σαν μια οικογένεια κι αυτό βγαίνει μέσα στο γήπεδο. Η συμβολή του αξιόλογου προπονητή κ. Κουκάκη και όλων των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου σ’ αυτό το κλίμα σύμπνοιας και αλληλεγγύης είναι καθοριστική. Αλλος ένας παράγοντας που βοήθησε την ομάδα, είναι ότι το ταξίδι προς Μυτιλήνη γίνεται πια αεροπορικώς, ενώ παλιά γινόταν με το καράβι. Ετσι η ομάδα δεν καταπονείται, αφού αυθημερόν, την ημέρα του αγώνα, πηγαίνει και έρχεται. <br />
Η ομάδα αυτή τη στιγμή χρειάζεται στήριξη οικονομική, αφού τα έξοδα είναι τεράστια. Οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια, έστω και η παραμικρή, είναι καλοδεχούμενη. Θα πρότεινα στο Δήμο Ατσικής να ενίσχυε κι άλλο την ομάδα μας σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή. Όπως ανέφερε και ο πρόεδρος της ομάδας, ο Μιχάλης Χρυσάφης, στην εφημερίδα «ΛΗΜΝΟΣ» του αγαπητού Ηλία Κότσαλη, δεν έχει κανένα παράπονο από το χωριό, όλοι κατά το μέτρο του δυνατού συμβάλλουν και καταθέτουν τον οβολό τους, όποτε τους έχει ζητηθεί, αλλά τα έξοδα είναι πολύ μεγάλα, αφού οι υποχρεώσεις της ομάδας μεγάλωσαν κι αυτές.<br />
Στον αγωνιστικό τομέα τώρα, είναι εμφανές ότι η ομάδα πέρασε σε άλλο επίπεδο με τη συμμετοχή της στο πρωτάθλημα Λέσβου. Κυριαρχεί το σωστό πλέον ποδόσφαιρο, η ομαδικότητα, η πειθαρχία. Οταν κανείς βλέπει τον ΗΡΑΚΛΗ νομίζει ότι βλέπει ομάδα μεγαλύτερης κατηγορίας. Είναι πολύ καλογυμνασμένη ομάδα, όπως γράφουν και οι Μυτιληνιές εφημερίδες, οι οποίες αναφέρονται συχνά στην αγωνιστικότητά της. Μετά τον αγώνα με την ομάδα της Γέρας, την οποία κερδίσαμε στην έδρα της με 3-1, τα «ΑΙΟΛΙΚΑ ΝΕΑ» έγραψαν: «Ένας Μπεκρής μέθυσε τη Γέρα», αναφερόμενα στον παίχτη μας γιάννη μπεκρή που τους φιλοδώρησε με δυο γκολ. Αξιοσημείωτο είναι ότι σε όλα τα παιχνίδια όλοι δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, τιμώντας τη φανέλα του ΗΡΑΚΛΗ και δεν υπάρχουν παίχτες υστερήσαντες. <br />
Στον εξ αναβολής αγώνα με τον «ΑΕΤΟ ΛΟΥΤΡΩΝ», που έγινε μέσα στη Μύρινα, το αποτέλεσμα 1-1, σαφώς αδικεί την ομάδα μας, που έχασε σωρεία ευκαιριών για γκολ. Οπως μου δήλωσε ο προπονητής Δημήτρης Κουκάκης, ήταν ένα άτυχο αποτέλεσμα, ο ΗΡΑΚΛΗΣ έπρεπε σύμφωνα με την απόδοσή του να το είχε κερδίσει, αλλά ο ΑΕΤΟΣ ΛΟΥΤΡΩΝ δεν είναι και οποιαδήποτεομάδα, βρίσκεται στην τρίτξ θέση της βαθμολογίας. Όπως μου δήλωσε και ο γενικός αρχηγός του ΗΡΑΚΛΗ, Μάκης Λαγός, παίξαμε με μια πολύ καλή ομάδα, η οποία όμως αδίκως μας στέρησε τους τρεις βαθμούς της νίκης. <br />
Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι μου εκφράσθηκαν έντονα παράπονα και διαμαρτυρίες από Ατσικιώτες φιλάθλους, για την επιλογή από το Διοικητικό συμβούλιο της ομάδας, του γηπέδου της Μύρινας ως έδρα του Ηρακλή. Όπως μου είπαν η έδρα του ΗΡΑΚΛΗ είναι η Ατσική και εκεί πρέπει να παίζει ο ΗΡΑΚΛΗΣ. Από το Διοικητικό συμβούλιο μου εξήγησαν ότι λύση αυτή είναι αναγκαστική, αφού δεν υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια να εξυπηρετηθεί αλλιώς συγκοινωνιακά η Λεσβιακή ομάδα. Την επόμενη αγωνιστική παίζουμε ΄στην έδρα μας με την πρωτοπόρο ομάδα της ΚΑΛΛΟΝΗΣ με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Αν ο ΗΡΑΚΛΗΣ κερδίσει, το γόητρο της ομάδας θα ανέβει ακόμα πιο πολύ, όμως δεν χρειάζεται άγχος. Η ομάδα έχει βρει πια το δρόμο της, θα κρατηθεί στην κατηγορία Λέσβου και με καλή σειρά. Η Ατσική μπορεί πια να είναι περήφανη. <br />
<br />
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ<br />
Προοδευτική – Ηρακλής 0-5 (Γκολ: Τσιγιάννης, Μπερτσενισβίλι 2, Μαυράκης, Μπεκρής). <br />
Γέρα – Ηρακλής 1-3 (Μπεκρής 2, Τσιγιάννης).<br />
Πολυχνίτος – Ηρακλής 1-1 (Μπερτσενισβίλι).<br />
Ατρόμητος - Ηρακλής 2-3 (μπεκρής, Μπερτσενισβίλι 2).<br />
Ηρακλής – Αετός Λουτρών 1-1 (Μπερτσενισβίλι).<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKzZ6N7FT3ho_PiVHjVrEThohsJ8yuy7u2QC9kv-eQbiAU7x8HCRw5E-2X55EST3_y8_pnaS_TDVNxRvwSjRWTb3t-ljDYV5CzsRmCIffiryL0Km8Jh0jfkXA8Q0PKpzzuCgd42nssEGQ/s1600-h/Scan10264.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421698837413432930" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKzZ6N7FT3ho_PiVHjVrEThohsJ8yuy7u2QC9kv-eQbiAU7x8HCRw5E-2X55EST3_y8_pnaS_TDVNxRvwSjRWTb3t-ljDYV5CzsRmCIffiryL0Km8Jh0jfkXA8Q0PKpzzuCgd42nssEGQ/s400/Scan10264.JPG" style="cursor: pointer; height: 271px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Φωτογραφία από το κόψιμο της πρωτοχρονιάτικης πίτας του ΗΡΑΚΛΗ, που έγινε στις 14 Φεβρουαρίου στην καφετέρια «ΛΕΜΟΝΙΑ», μέσα σε ένα πολύ ωραίο κλίμα. Αυτός που βρήκε το φλουρί, ήταν ο Θανάσης Κουκουλήθρας. Διακρίνονται τα μέλη του Διοικητικού συμβουλίου, ο προπονητής και παίχτες της ομάδας.</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΑΡΧΗ Κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΟΥΝΑΤΣΟ<br />
<br />
Αγαπητέ Πρόεδρε, Αγαπητοί φίλοι συμπατριώτες,</strong><br />
Σας εύχομαι ολόψυχα υγεία και προσωπική ευτυχία για το νέο έτος και εκπλήρωση των στόχων του δραστήριου Συλλόγου σας.<br />
Στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης επικοινωνίας της Νομαρχιακής Αρχής μας με τους Λεσβιακούς και Λημνιακούς Συλλόγους και τους απανταχού Μυτιληνιούς και Λημνιούς στο εσωτερικό και εξωτερικό, σας ενημερώνω ότι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λέσβου λειτουργεί ιστοσελίδα στο διαδίκτυο μέσω της οποίας μπορείτε να ενημερώνεστε καθημερινά για τις Νομαρχιακές δραστηριότητες και τις ειδήσεις του τόπου μας γενικότερα.<br />
Κατανοώντας την ανάγκη της ταχύτερης επικοινωνίας μας μέσω του διαδικτύου (internet ) αλλά και την ανάγκη να προβάλλουμε τα νησιά του Νομού μας και παγκοσμίως, δημιουργήσαμε την ιστοσελίδα μας, η οποία περιλαμβάνει την τηλεφημερίδα και μεταξύ άλλων πληροφορίες για το Νομό μας, τους στόχους και τις αρμοδιότητες της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, τα Συλλογικά Όργανα, τις Υπηρεσίες, το Επαρχείο Λήμνου, τους ομογενειακούς μας Συλλόγους κλπ. Η ηλεκτρονική μας διεύθυνση είναι www.lesvos.gr και το email μας είναι nomarxis@lesvos.gr. Μάλιστα δε οι ειδήσεις μας στο θα είναι σύντομα και στην αγγλική γλώσσα. Μπορείτε επίσης να επικοινωνείτε με το Γραφείο Τύπου της Νομαρχίας μας στο τηλέφωνο 0251046777 εσωτ. 236 ώστε να λαμβάνετε οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με ειδήσεις που θέλετε να δημοσιεύσετε στο έντυπό σας.<br />
Επίσης, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση τιμώντας το λαϊκό μας ζωγράφο Θεόφιλο εξέδωσε Καλλιτεχνικό Λεύκωμα με έργα του Θεόφιλου, χάρτες και κείμενα στην ελληνική και αγγλική γλώσσα. Παρουσίαση του Λευκώματος αυτού θα γίνει στην Αθήνα σε ειδική εκδήλωση όπου θα προσκληθούν οι Σύλλογοί μας για να τους απονεμηθεί ως δώρο για τη βιβλιοθήκη τους.<br />
Καλή Αντάμωση.<br />
<br />
<br />
Με φιλικούς χαιρετισμούς<br />
Ο Νομάρχης Λέσβου <br />
Δημήτριος Φωκίων Βουνάτσος <br />
<br />
<br />
<br />
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ<br />
<br />
Είκοσι έξι Λεσβιακές Οργανώσεις και Συλλόγους Εθελοντών καθώς και πέντε Εθελοντές που διακρίθηκαν για τη δράση και τις πρωτοβουλίες που ανέπτυξαν στον τομέα τους βράβευσε το βράδυ της Παρασκευής 28 Δεκεμβρίου 2001 στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Λέσβου η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λέσβου.<br />
Υπενθυμίζεται ότι το 2001 έχει καθιερωθεί ως «Έτος Εθελοντισμού» και η Νομαρχιακή Αρχή έχει στενή συνεργασία με τις οργανώσεις των Εθελοντών που έχουν συνεισφέρει σημαντικά τόσο σε ζητήματα Πολιτικής Προστασίας στην περίπτωση έκτακτων περιστατικών όπως πυρκαγιές στα δάση, αλλά και σε κοινωνικούς τομείς όπως η φροντίδα των λαθρομεταναστών ή η εθελοντική αιμοδοσία.<br />
Στην κατάμεστη αίθουσα του Επιμελητηρίου κυρίαρχο ήταν το πνεύμα της αλληλεγγύης, της αυτοθυσίας και της κοινωνικής προσφοράς, έργο που ανέδειξαν τα μέλη των Εθελοντικών Οργανώσεων και κατά την απονομή χειροκροτήθηκαν θερμά από τους παρευρισκομένους. Στη σεμνή όσο και ουσιαστική εκδήλωση, μίλησε ο Διευθυντής του 5ου Ενιαίου Λυκείου Μυτιλήνης κ. Νίκος Παπασωτηρίου με θέμα «Η Εθελοντική Προσφορά». Στη συνέχεια ακολούθησε η βράβευση από το Νομάρχη Λέσβου Δημήτρη Φ. Βουνάτσο και από τους εκπροσώπους τοπικών αρχών.<br />
Οι 26 εθελοντικές οργανώσεις που βραβεύτηκαν είναι<br />
<br />
-Ελληνική Ομάδα διάσωσης (παράρτημα Λέσβου)<br />
-Σωματείο Εθελοντών Πυροσβεστών Νομού Λέσβου<br />
-Εθελοντικό πυροσβεστικό κλιμάκιο Δήμου Πλωμαρίου<br />
-Λέσχη Εθελοντικής Προσφοράς Γυναικών Λέσβου<br />
-Β Κυνηγετική Ομοσπονδία Αρχιπελάγους<br />
-Κυνηγετικός Σύλλογος Μυτιλήνης, Πλωμαρίου, Καλλονής, Αγιάσσου<br />
-Αερολέσχη Μυτιλήνης<br />
-Ένωση Δικυκλιστών Λέσβου<br />
-Σωματείο χειριστών μηχανημάτων Λέσβου<br />
-Σύλλογος Ραδιοερασιτεχνών Βορείου Αιγαίου<br />
-Σώμα Ελλήνων Προσκόπων<br />
-Σώμα Ελληνίδων οδηγών<br />
-Περιβαλλοντικός-Πολιτιστικός Σύλλογος Μυτιλήνης «Περιβάλλον και Ποιότητα ζωής»<br />
-Σύλλογος Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες «Η Κυψέλη»<br />
-Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών Μυτιλήνης<br />
-Σύλλογος Αιμοδοτών Πλωμαρίου<br />
-Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Ηλιακτίδα»<br />
-Διεθνής Αμνηστία, Ομάδα Μυτιλήνης<br />
-Λέσχη Λάιονς Μυτιλήνης<br />
-Ροταριανός Όμιλος Μυτιλήνης<br />
-Ένωση Καταναλωτών Λέσβου<br />
-Όμιλος Φίλων Υποβρύχιας Δραστηριότητας «Ο Ποσειδών»<br />
-Φιλοζωικός Σύλλογος Μυτιλήνης<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrSX4wnRwTLB6mLF3hVr8TYrCiNFvpI5cj251OqhU2Z2JhVYv6ODD2pBUT7NIE7X5fabXuKF5tpHhfeexN-b1td8qlwcZPvD5bqmCNk6LQsJsKpO6wDAWFtmM1D01rGmgmdYl9pB8mV84/s1600-h/Scan10307.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421707183581716370" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrSX4wnRwTLB6mLF3hVr8TYrCiNFvpI5cj251OqhU2Z2JhVYv6ODD2pBUT7NIE7X5fabXuKF5tpHhfeexN-b1td8qlwcZPvD5bqmCNk6LQsJsKpO6wDAWFtmM1D01rGmgmdYl9pB8mV84/s400/Scan10307.JPG" style="cursor: pointer; height: 282px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Ο κ. Βουνάτσος βραβεύει εθελοντές πυροσβέστες </em><br />
<br />
Εκτός των προαναφερόμενων Συλλόγων και οργανώσεων η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λέσβου προχώρησε σε ιδιαίτερη βράβευση πέντε εθελοντών που διακρίθηκαν για τη δράση τους. Πρόκειται για την Πρόεδρο της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης-παράρτημα Λέσβου κα Ζωή Λειβαδίτου, την Πρόεδρο των Εθελοντών Πυροσβεστών Νομού Λέσβου κα Ελένη Κωτσάλου, τον Εθελοντή Πυροσβέστη του Δήμου Πλωμαρίου κο Χαράλαμπο Πετρέλλη, τον Ιερέα της Ενορίας της Αγίας Κυριακής κο Ευστράτιο Αικατερίνη και τέλος, το γνωστό ηθοποιό και τηλεπαρουσιαστή κο Σπύρο Παπαδόπουλο που ενισχύει τις προσπάθειες των Εθελοντικών Οργανώσεων της Λέσβου.<br />
Ο Νομάρχης Λέσβου που διάβασε το χαιρετισμό του γνωστού ηθοποιού δήλωσε ότι η Νομαρχία προγραμματίζει άμεσα τιμητική εκδήλωση για την προσφορά του στην ενίσχυση των Εθελοντικών οργανώσεων της Λέσβου.<br />
<br />
Από το Γραφείο Τύπου<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΒΕΡΔΙΑΝΑ<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtEGwTVi5MhrkiJD0JXSEyPiBV1QYwxgZnCXPICQaIsq5LDyvjlgCk30Hm3c_KhKld2ZBXD3zTId8SDyGrhd6nF1KpOxQ74w6J09-cA-A83IDaNAlThxh2hN5LXtmgwGE7H8OhfSicR3c/s1600-h/Scan10230.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421678024237197234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtEGwTVi5MhrkiJD0JXSEyPiBV1QYwxgZnCXPICQaIsq5LDyvjlgCk30Hm3c_KhKld2ZBXD3zTId8SDyGrhd6nF1KpOxQ74w6J09-cA-A83IDaNAlThxh2hN5LXtmgwGE7H8OhfSicR3c/s400/Scan10230.JPG" style="cursor: pointer; height: 270px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Γιάννης Κωμάκης<br />
<br />
Ου γιαράς</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBG2XqHPZof6j2Z5zFRRD98Nf1xdvf4EXcgkblfaGvCfDCmy7VJdi1Z2NefHeZb3qRcP8QyABNgfCkOAIWMLaoHdIjUiqEp6fyzCxSPBCTpxYJ0fSCMaPQ5boLv3v-141FyfhJYSGCylU/s1600-h/image014.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427227349475830770" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBG2XqHPZof6j2Z5zFRRD98Nf1xdvf4EXcgkblfaGvCfDCmy7VJdi1Z2NefHeZb3qRcP8QyABNgfCkOAIWMLaoHdIjUiqEp6fyzCxSPBCTpxYJ0fSCMaPQ5boLv3v-141FyfhJYSGCylU/s400/image014.jpg" style="cursor: pointer; height: 322px; width: 287px;" /></a><br />
<em>Ου γιαράς πα στο κλαμένο.</em> <br />
Μια φουρά που λέτε ένα κουρμί πήγιν στ μάντρα να παρλάξ τα πρόβατα για να αρμέξ ου μπαμπάστ. Πάρλαν, άρμεξιν ου μπαμπάστ, έπξιν του γάλα, πήραν τα πρόβατα κι κάμαν σακάτ παρέκ’. <br />
Του σταλό σταλίσαν, έκαμεν ου κιαχαγιάς το γάλα, έβαλεν τα σμάνουρα σε μια πατνίτσα, έτριψε και μια σκίζα ψουμί μέσα, πήραν τα χλιάρια κι τα κουπανίσαν. Ύστιρα σκώθκιεν ου κιαχαγιάς, πήρεν μια γουρνιά που τν είχεν στο μούσκιο κι κάτσε στου σκλι να καμ τσερβούλια. <br />
Του κουρμί δεν ήξερε τι να καμ, πήρε μια πουκουρδάφεν’ κι ντ μπιλέκαν. Καμιά φουρά τον λεγ’ ου μπαμπάστ, τι θα καμς μπρε αγόρεμ κι πιλικάς του μπουκόρδαφνο; «Θα κάμω σουγλί», τον λέγ’. «Αμ δε γκάμεν’ μπρε αγόρεμ σουγλί ου πουκόρδαφνος». «Εγώ θα κάμω», τον λέγ’ του κουρμί. «Ε χτύπα το κεφάλιες διφτού». <br />
Σι κουμάτ του κουρμί τράβαν τς μύξεστ κι τσμόκλαιγεν. «Τ’ έχ’ς μπρ αγόρεμ κι τσμοκλαίς;» «Έκουψα του χέρεμ μπαμπά» «Για να δγιω έναι πουλύ; Δεν έναι τίπουτα, θα πιράσ». «Ναι δεν έναι τίποτα, αλλά ιγώ πουνώ». Τότε γυρίζ ου μπαμπάστ κι τουν λέγ’: «Αχ μπρ αγόρεμ, είδε ου κάτους του γκώλου τ κι νόμζε που ήνταν γιαράς» <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw8Ug1InZrTACwAtmIs5UdooAbBYr0XMdyxuUc3tvxeIDbDtTM7qbpCRCBbp2XFYlgob0hYs7jmx6jDRqqcMfl1lpCrD0_hcn_exPzAn30DVh7HKQkxZsOwz4FQ-a6Y8KRHxMqlZfWSsA/s1600-h/daImg002.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421679724314218690" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw8Ug1InZrTACwAtmIs5UdooAbBYr0XMdyxuUc3tvxeIDbDtTM7qbpCRCBbp2XFYlgob0hYs7jmx6jDRqqcMfl1lpCrD0_hcn_exPzAn30DVh7HKQkxZsOwz4FQ-a6Y8KRHxMqlZfWSsA/s400/daImg002.jpg" style="cursor: pointer; height: 255px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Τα Σβέρδια (Δάφνη). Φωτογραφία Στράτος Ροσβάνης.</em><br />
<br />
<br />
<strong>Η ξύζα τ κιαχαγιά</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3WZuHNZccB79WHFbQEbbXa3KQ8Vi7emsDSY3jC0eUuW0rL1YZ8CK3V0kYAj0j1rxD3AR0hZXfgBfQjbVwpnYuJ_gFfeShkXurl-ZaBUE9I2H6gxHZxj_UuBr1t8vVHAdQAmkXdDqFRGc/s1600-h/Butt+Itch%5B1%5D.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427228662707628146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3WZuHNZccB79WHFbQEbbXa3KQ8Vi7emsDSY3jC0eUuW0rL1YZ8CK3V0kYAj0j1rxD3AR0hZXfgBfQjbVwpnYuJ_gFfeShkXurl-ZaBUE9I2H6gxHZxj_UuBr1t8vVHAdQAmkXdDqFRGc/s400/Butt+Itch%5B1%5D.jpg" style="cursor: pointer; height: 400px; width: 299px;" /></a><br />
<em>Μπουρεί όμως κι να μη φουρά βρακί.</em><br />
Μια φορά στου λεωφορείου που π΄ληγαινε απ του χωριό στου Κάστρο ήνταν μέσα κι ένας κιαχαγιάς. Φόργιεν τν άσπιρ τ σέλα, τα καλά τα τσερβούλια, κι του καρό του κασκέτο. Κάνταν πα στο κάθισμα αλλά τον είχε πιασ ξύζα κι ούλο έξνεν του κιφάλιτ. Στου διπλανό του κάθισμα κάνταν μια κουπιλούδα που ήβλεπεν που ξένταν ου κιαχαγιάς. Καμιά φουρά τουν λέγ’: «Μπάρμπα να σι ρουτήσω ένα πράμα;» «Να με ρωτήγ’ς κουρτσούδεμ,». «Γιατί μπάρμπα δε βγάγ’ς του κασκέτο να ξυσεις του κιφάλιεσ μόνε το ξύν’ς από πάν;» «Να σι πω κουρτσούδεμ. Εσύ μαθέ άμα σι τρώγ’ ου κώλους, κατβάγ’ς του βρακίσ για να τουν ξύγ’ς;». <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong> ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ</strong><br />
Του Χαραλάμπου Μανωλούκου, κατοίκου Ατσικής προς όλους τους Δημότες του Δήμου Ατσικής<br />
Αγαπητοί συνδημότες θέλοντας να επικοινωνήσω μαζί σας επέλεξα με αυτόν τον τρόπο να έχω μια πρώτη επαφή, αφού δεν είναι δυνατό να επικοινωνήσω προσωπικά με όλους τους δημότες ξεχωριστά.<br />
Θέλω να σας κάνω γνωστό ότι θα είμαι υποψήφιος για το αξίωμα του Δημάρχου στο Δήμο Ατσικής.<br />
Η επιθυμία μου είναι να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στον τόπο που μεγάλωσα και αγάπησα, μαζί με τους συνεργάτες μου να αναβαθμίσουμε το Δήμο και να προσφέρουμε στους Δημότες αυτό που δικαιούνται και αυτό που τους αξίζει. Ο Δήμος μας αποτελείται από επτά (7) χωριά, που το καθένα έχει την ιδιαιτερότητά του και τις διαφορετικές του ανάγκες.<br />
Ο Δήμος έχει υποχρέωση να φροντίζει και να καλύπτει τις ανάγκες αυτές χωρίς εξαίρεση. Η Ατσική έχει το προνόμιο να έχει την έδρα του Δήμου λόγω πληθυσμού και γεωγραφικής έκτασης. Πρέπει όμως να μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι χάριν των επτά (7) χωριών έγινε Δήμος η Ατσική, επομένως συμμετέχουμε ισομερώς με τα ίδια δικαιώματα και βέβαια και τις ίδιες υποχρεώσεις.<br />
Εκείνο που μπορώ να βεβαιώσω είναι ότι θα εργασθώ για ό,τι καλύτερο που μπορεί να καλυτερεύσει τη ζωή όλων των Δημοτών και των διαμερισμάτων που απαρτίζουν το Δήμο μας.<br />
<br />
Με σεβασμό και αγάπη<br />
<br />
Χαράλαμπος Ευαγ. Μανωλούκος<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ – ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ</strong><br />
<br />
<strong>Γυμναστικές επιδείξεις στο γήπεδο Ατσικής, 1962.</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXDxJmVziwsW5FOASOSBn1JaTcdifgHjyr-TtXFjRbiAISmgFVc_hwf9dzeXw_yhxXMdxoNTuoRH2egpytL9Fd4OMVjGJ3JYgD6_g7vgWD4UHBZCI1ouxhLWYcUNJMEUDrXfXKoEZ435I/s1600-h/komaki6.BMP"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421674919305139890" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXDxJmVziwsW5FOASOSBn1JaTcdifgHjyr-TtXFjRbiAISmgFVc_hwf9dzeXw_yhxXMdxoNTuoRH2egpytL9Fd4OMVjGJ3JYgD6_g7vgWD4UHBZCI1ouxhLWYcUNJMEUDrXfXKoEZ435I/s400/komaki6.BMP" style="cursor: pointer; height: 257px; width: 400px;" /></a><br />
Όρθιοι από αριστερά: Γιώργος Φούντος, Γιάννης Διαματάρης, Μπάμπης Τσαπτσαλής, Βάγιος Βασιλάρας, Σάββας Καραγιάννης, Δημήτρης Χλαχλάς, Βταύρος Κομνηνίδης, Αντώνης Σοφιανός, Βασίλης Μπουδρός, (;), Μπάμπης Μπουστάκας, Βασίλης Φωτίου, Κώστας Ξυδέας, Γιώργος Κολυφέτης, Βασίλης Τραγάρας, Χρήστος Τσιμπλιαρέλλης, Κώστας Ντινενής, Αντώνης Κακμής, Δημήτρης Δασοπάτης, Λευτέρης Λούγκλος, Χρήστος Ζωνάρας, Μπάμπης Σωτηριάδης, Αντώνης Φωτηλάργιας, Γιάννης Λιμάνης, Παντελής Μαυρουδής. Γονατιστά τα κοριτσάκια, από αριστερά: Τασούλα Φούντου, Ελένη Τσελεπή, Δέσποινα Αποστολέρη, Φιλιώ Τραγάρα, Μπέλλα Κλωναρίδη, Κωστούλα Τροχαλή, Κατερίνα Αμάραντου, Φανή Καφετζή, Ζωή Σοφιανού, Πόπη Ζαζάκου, Νούλα Μαλιάκα, Βασιλική Χαρκότσικα, Τούλα Παντελαρούδη, Σονούλα Αποστολέρη, Σοφία Γιαννέρη, Σούλα Λούγκλου, Aρετή Στεφανιδάκη, Μαρίκα Καλονόματου. Δασκάλα τους η κυρία Φωφώ. Την φωτογραφία μας την έδωσε η Νούλα Μαλιάκα.<br />
<br />
<br />
<strong>Καφενείον «Η ΔΗΜΗΤΡΑ»</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr7msCSIwPuz8DNJschBmAjqljHmmzAWkZSnLA_s3B9R1Z9d0vDfi6obT0ZSNbK4ERcTYOIzIaUGjLtSYzJMsFg7u_5Xaa2daPZr53EO5KqeKatsGO_vqZB1kvsw4jsqXnrn7NwTS35_4/s1600-h/Scan10619.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421719691008464258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr7msCSIwPuz8DNJschBmAjqljHmmzAWkZSnLA_s3B9R1Z9d0vDfi6obT0ZSNbK4ERcTYOIzIaUGjLtSYzJMsFg7u_5Xaa2daPZr53EO5KqeKatsGO_vqZB1kvsw4jsqXnrn7NwTS35_4/s400/Scan10619.JPG" style="cursor: pointer; height: 288px; width: 400px;" /></a><br />
Ένα καφεδάκι ή ένα ουζάκι. Ότι επιθυμεί ο καθένας. Από αριστερά προς τα δεξιά, Σάββας Σαλαμουσάς, Σάββας Ψυρούκης, ο Βασίλης ο ταχυδρόμος, ο καφετζής Κώστας Τραγάρας, η Ελένη Αρχοντίδου και ο Γιώργης Κριαρής. Αρχές δεκαετίας του 50. Μπορεί και παλιότερα.<br />
<br />
<br />
<strong>Ο ροφός</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcwisYd-cxxYNEkgGZt98VeMaBylWeND81wKknTIImvy2lhFB_8C0LhO2pUIrrXPj1LlPnmuxayPcvztqETPE3J4VXTUqwQR2klUBjVf-o0Nfn8XhP70ecNh8Nz1DUU_z15w2wtbwFpnY/s1600-h/SWScan0000100018.bmp"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421720552588736146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcwisYd-cxxYNEkgGZt98VeMaBylWeND81wKknTIImvy2lhFB_8C0LhO2pUIrrXPj1LlPnmuxayPcvztqETPE3J4VXTUqwQR2klUBjVf-o0Nfn8XhP70ecNh8Nz1DUU_z15w2wtbwFpnY/s400/SWScan0000100018.bmp" style="cursor: pointer; height: 400px; width: 397px;" /></a><br />
Ο Γιώργος Κολυφέτης και ο Παντελής Μαυρουδής, παλληκαράκια, επιδεικνύουν με καμάρι τον τεράστιο ροφό που ψάρεψαν με το ψαροντούφεκο. Μπροστά από το παντοπωλείο του Ντίνου Ζαϊμη που καπνίζει το τσιγαράκι του. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιώργος Κολυφέτης.<br />
<br />
<br />
<strong>Κατάθεση στεφάνων, 28/10/1958.</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcvSzhho927p5mDwhalFz20r339fEe1wB9t0UBwuSq2yMJ5WSZgrzJaAjl6NHlxocRfq_ZFLKrTzMtyKPMlID3tX0-3zRMjy2cfernW3EGI9xuqhKuuRg0er0-99Mn45u2VKdAR9mbCJ0/s1600-h/SWScan0000100023.bmp"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421729385184032418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcvSzhho927p5mDwhalFz20r339fEe1wB9t0UBwuSq2yMJ5WSZgrzJaAjl6NHlxocRfq_ZFLKrTzMtyKPMlID3tX0-3zRMjy2cfernW3EGI9xuqhKuuRg0er0-99Mn45u2VKdAR9mbCJ0/s400/SWScan0000100023.bmp" style="cursor: pointer; height: 400px; width: 283px;" /></a><br />
Μπροστά στο ηρώον της Ατσικής. Πίσω σειρά από αριστερά: Κώστας Ξυδέας, Βασίλης Λούγκλος, Περικλής Συκιώτης, Σάββας Καραγιάννης. Μπροστά σειρά: Μπέλλα κλωναρίδη, θωμάς Ξυδέας, Σούλα Λούγκλου.<br />
<br />
<br />
<strong>Στην πλατεία</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtedkvetfyhItxK97XOiw_TKmDxD-oPUYx6jYOdCgIn46pwBbkT9qTpJW6YHsqXKcT9YeYbzsmYb8LrBI86tOkP2T7He64HASSZvL8SqWdYftXdXJ9YCzbYDGabFR2DjUSsdxiUjeLTBs/s1600-h/Scan10134.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421681763963452994" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtedkvetfyhItxK97XOiw_TKmDxD-oPUYx6jYOdCgIn46pwBbkT9qTpJW6YHsqXKcT9YeYbzsmYb8LrBI86tOkP2T7He64HASSZvL8SqWdYftXdXJ9YCzbYDGabFR2DjUSsdxiUjeLTBs/s400/Scan10134.JPG" style="cursor: pointer; height: 281px; width: 400px;" /></a><br />
Μπροστά στο καφενείο του Σαράντη (Μαστροβασίλη). Αρχές δεκαετίας του 70. Από αριστερά: Νίκος Μουστάκας, Σταύρος Τραγάρας, Φώτης Κιουρανάκης, Γαρόφαλλος Κατσώνης.<br />
<br />
<br />
<strong>Τιμής ένεκεν</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGr6db-L33gp-h69GRBoe_rwBA_RO7IZIWZSVlwjqA1uOJ-Q49tm5k0HsjKHFSejjIas9gqJvQ1l5yUwKmFWxqFiFGxcSCgK323M5bXbaVi3tH14yRbmlhyphenhypheneBQkbkrdziq4RAkKWmzEfU/s1600-h/fa2.BMP"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421667729650015730" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGr6db-L33gp-h69GRBoe_rwBA_RO7IZIWZSVlwjqA1uOJ-Q49tm5k0HsjKHFSejjIas9gqJvQ1l5yUwKmFWxqFiFGxcSCgK323M5bXbaVi3tH14yRbmlhyphenhypheneBQkbkrdziq4RAkKWmzEfU/s400/fa2.BMP" style="cursor: pointer; height: 214px; width: 304px;" /></a><br />
Όταν έφευγε για Αμερική ο Χαράλαμπος Μπράιμος, οι παίχτες του «Ηρακλή», το Διοικητικό Συμβούλιο και πολλοί Ατσικιώτες τον κατευόδωσαν, τιμής ένεκεν, για τις δωρεές που έκανε στην ομάδα. Στην αναμνηστική φωτογραφία διακρίνονται στην πίσω σειρά, από αριστερά: Αλέκος Δασοπάτης, Αγοραστός Ματζώρος, Παύλος Κοντέλης, Αλέκος Τροχαλής, Νίκος Κάντζος, Μόσχος Λαγηνάς, Σπύρος Θάνος, Σάββας Κριαρής, Σπύρος Πεπές, Μιχάλης Κριαρής, Χαράλαμπος Μπράιμος, Όμηρος Γιαννάς, Γρηγόρης Αλεξούδης, θεμιστοκλής Γαρυφάλλου, κώστας Κριαρής, Μπότης, Αντώνης Γιωργουδάκης, Θανάσης Παχνέλας, Τάσος Φούντος, Γιώργος Βλώταρος, Το κοριτσάκη είναι η Αγγελική Σαλαμουσά. Καθιστοί: Αργύρης Αποστόλου, Δημήτρης Βλαχόπουλος, Φώτης Κλάψος, Χαράλαμπος Σαράντης, Νίκος Κοτσιναδέλλης, Παναγιώτης Καρασταμάτης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Αργύρης Αποστόλου.<br />
<br />
<br />
<strong>«ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ»</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9KeR4LA7imU5ftCHvQNilBl39EbseKIWXlROlwdnGeDF2TeKwaCaP4BdWotReR9mktK2GQZJL9IMOdzElqJM4WddOkArEoKlqsL29sOCUwo0pLMwRoCDfM4r5dBP4ouEbJaRsg1HJLIg/s1600-h/fa3.BMP"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421670821572492466" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9KeR4LA7imU5ftCHvQNilBl39EbseKIWXlROlwdnGeDF2TeKwaCaP4BdWotReR9mktK2GQZJL9IMOdzElqJM4WddOkArEoKlqsL29sOCUwo0pLMwRoCDfM4r5dBP4ouEbJaRsg1HJLIg/s400/fa3.BMP" style="cursor: pointer; height: 217px; width: 304px;" /></a><br />
Ενθύμιον της συνθέσεως του «Ηρακλέους», ο οποίος ενικήθη από τον «Αστέρα» του Κάστρου με 2-0. Εν ατσική τη 7/1/1956. Από αριστερά: Κώστας Αχιλαδέλλης, Μιχάλης Κριαρής, Βασίλης Σαράντης, Στέλιος Βλώταρος, Ζαφείρης Κριαρής, Γιώργος Αρχοντίδης, Σάββας Κριαρής, Παναγιώτης Καρασταμάτης, Ηλίας Χατζόγλου, Αντώνης Γιωργουδάκης, Σπύρος Πεπές, Γρηγόρης Αλεξούδης, Αργύρης Αποστόλου και Καρνίκ Βαρτεβανιάν. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Αργύρης Αποστόλου. <br />
<br />
<br />
<strong>Ένα καραφάκι</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi7oniUe3cXbEBNlFUj3kHi5Fy147kO_2Q8Gdn4epcaA1_Af22K2O0j7CgZsnmpLloGaGlokd76ayXJ46tl3QDHxUpcjrtt1yrkODWfly-2KyxaX5uoUxiS3OPeVBLH9sTf7fWCf44Rvo/s1600-h/man3.BMP"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421677386110555874" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi7oniUe3cXbEBNlFUj3kHi5Fy147kO_2Q8Gdn4epcaA1_Af22K2O0j7CgZsnmpLloGaGlokd76ayXJ46tl3QDHxUpcjrtt1yrkODWfly-2KyxaX5uoUxiS3OPeVBLH9sTf7fWCf44Rvo/s400/man3.BMP" style="cursor: pointer; height: 217px; width: 323px;" /></a><br />
Στην πλατεία, μπροστά στο καφενείο, στην υγειά σας. Από μαριστερά: Τάσος Καραυγουστής, Χρήστος Κατσώνης, Βασίλης Τσίκνας, Αλέκος Τροχαλής, Βαγγέλης Φωτίου, Αγοραστός Χατζόγλου. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Χαράλαμπος Μανωλούκος.<br />
<br />
<br />
<strong>Στον «Κότσνα»</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0CZpTEygK5gAhfgRp-xOBvo3Ar-cXUuNTkAtlQaL5klNwIFvwzo4xj4SmnAOa8Xu9D7Is3q1Oa0h9WbkeVKGuSi1ZtyMarCgWXbzVzSuz2b0WnpUSOfGAqZFEoznHMPa3ljKvXAFF4k4/s1600-h/Scan10618.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421718889086141762" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0CZpTEygK5gAhfgRp-xOBvo3Ar-cXUuNTkAtlQaL5klNwIFvwzo4xj4SmnAOa8Xu9D7Is3q1Oa0h9WbkeVKGuSi1ZtyMarCgWXbzVzSuz2b0WnpUSOfGAqZFEoznHMPa3ljKvXAFF4k4/s400/Scan10618.JPG" style="cursor: pointer; height: 400px; width: 251px;" /></a><br />
Ο Νικόλας Καλονόματος το 1960 στο πανηγύρι του Κότσινα, με το άλογό του, τα κοφίνια του και τη Λημνιακή καλοσύνη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, πουλά τα γουρουνάκια του. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η ΛΗΜΝΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ<br />
Από το βιβλίο του Ατσικιώτη Τάσου Καψιδέλη: Η ΛΗΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXibs8IG4P1UVK8utuGHKWQ05L4va1XevEEJxz_pAAYUEyqNpcaUx9GOVVYkNcDS34yemFNGInpu2zBre_J2gBH_qsN54yF4VDrMVMHTGsYbC5Hre2gxJ8hMlq11F2Zq547rydR94l5P4/s1600-h/testingocr00027.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421725654817314466" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXibs8IG4P1UVK8utuGHKWQ05L4va1XevEEJxz_pAAYUEyqNpcaUx9GOVVYkNcDS34yemFNGInpu2zBre_J2gBH_qsN54yF4VDrMVMHTGsYbC5Hre2gxJ8hMlq11F2Zq547rydR94l5P4/s400/testingocr00027.jpg" style="cursor: pointer; height: 400px; width: 342px;" /></a><br />
<br />
Λήμνιοι αξιωματούχοι αγωνιστές<br />
<br />
Τριαντάφυλλος Τζουράς (1793-1847) Α.Μ. 133<br />
Μέρος Β’</strong> <br />
<br />
Όταν δημιουργήθηκε το Ελληνικό στρατόπεδο της Ελευσίνας (1826), ο Τζουράς έλαβε μέρος υπό τον Β. Μαυροβουνιώτη, στις μάχες που διεξήχθησαν στο Καπανδρίτι, Ελευσίνα, Χαϊδάρι της Αττικής, μέχρι του ερχομού του «Κιουτάγια», όπως σημειώνει ο ίδιος. (Όπως είναι γνωστό, η μόνη ελληνική στρατιωτική δύναμη στην Αττική τότε αποτελούσε το στρατιωτικό σώμα του Βάσου εκ 1000 ανδρών που στάθμευε στην Ελευσίνα – Σαλαμίνα).<br />
Η περίοδος 1826-1827 είναι η πιο λαμπρή για τη ζωή και την πολεμική δράση του Λήμνιου αγωνιστή. Στις 10 οκτωβρίου του 1826 ανέβηκε στην πολιορκημένη Ακρόπολη, μαζί με το Νίκο Κριεζώτη και άλλους αγωνιστές, όπου έμεινε έως τις 3 Ιουνίου του 1827. Οι ανδραγαθίες του μέσα και έξω από το φρούριο κίνησαν την περιέργεια των συμπολιορκουμένων του οπλαρχηγών. Θα αναφέρουμε εδώ, για την ιστορία, ένα μονάχα περιστατικό, που το μεγαλείο του σφραγίζει την προσωπικότητα του αγωνιστή:<br />
Στις 25 Δεκεμβρίου 1826, ανήμερα των Χριστουγέννων, απεσταλμένοι του Κιουταχή ήλθαν κάτω από το βράχο του Αρείου Πάγου, για να διαπραγματευθούν την παράδοση της Ακροπόλεως. Οι Τούρκοι απεσταλμένοι ζήτησαν στην αρχή τον Μιχάλη Γρίβα, άνθρωπο του Βάσου, ή «εις έλλειψιν εκείνου τον χιλίαρχον Τρ. Τζουρά διά να ομιλήσουν». Τότε βγήκε έξω ο Τζουράς, ο οποίος έδωσε στους απεσταλμένους του Κιουταχή την παρακάτω απάντηση, που μας θυμίζει τον Λεωνίδα της αρχαίας Σπάρτης: «Όσον μεν περί των τροφών και λοιπών αναγκαίων υπάρχουν άφθονα….όσον δε περί των συνθηκών, ας είναι βεβαία η Υψηλότης (του Κιουταχή) ότι το φρούριον το υπερασπίζονται οι φιλοτιμότεροι οπλαρχηγοί και στρατιώται Έλληνες, οι οποίοι προτιμούν να καούν ή να φάγη ο ένας τον άλλον, και όχι ποτέ να παραδοθούν. (Και) ούτε διά τον Κιουταχή συγχυζόμεθα, εάν σκοπεύει να επιμείνει ακόμη εδώ».<br />
Ο υπέρτατος εκείνος ηρωισμός από τον οποίο διαπνέονταν τότε οι πολιορκούμενοι, κίνησε το θαυμασμό της Κυβερνήσεως. Στις 12 απριλίου 1827 έγραφε από την Τροιζήνα, η αντικυβερνητική Επιτροπή προς τους γενναίους υπερασπιστές της ακροπόλεως: «Η ιστορία πλέκει στεφάνους δόξης διά τας κεφαλάς Σας και θέλει παραδώσει τα ονόματά Σας εις την αθανασίαν και την ευλογίαν των γενεών και των αιώνων».<br />
Όταν σκοτώθηκε ο Καραϊσκάκης στο Φάληρο, οι έγκλειστοι οπλαρχηγοί αποφάσισαν να στείλουν έξω από το φρούριο τον Τρ. Τζουρά, σαν ένα από τους σημαντικότερους αξιωματικούς της Ακρόπολης, για να παραστήσει στον αρχιστράτηγο Τζωρτζ την κατάσταση των πολιορκουμένων…. Να δηλώσει δηλαδή «την σταθεράν απόφασιν να βαστάξουν την Ακρόπολιν έως να τελειώσουν και το ύστερον σπυρί του κριθαρίου». Ο Λήμνιος αγωνιστής βγήκε από την Ακρόπολη, πέρασε με πολύ μεγάλο κίνδυνο ανάμεσα από τα τούρκικα πόστα και έφτασε στο Φάληρο. Την ίδια μέρα όμως, σε μια αψιμαχία που έγινε με τους Τούρκους του Κιουταχή, τραυματίστηκε και πάλι ελαφρά στο κεφάλι, «εις το δεξιόν όμμα», όπως λέγει ο ίδιος.<br />
Την ηρωική αυτή «έξοδο» του Τζουρά και τους αγώνες του «υπέρ των Αθηνών» επαινεί η Εθνική συνέλευση της Τροιζήνας (Μάιος 1827) με το ακόλουθο επίσημο έγγραφο, που σώζεται στο αρχείο του αγωνιστή: <br />
Αριθ. 161<br />
Ο Πρόεδρος της Εθνικής των Ελλήνων Συνελεύσεως<br />
Προς τον καπετάν Τριαντάφυλλον Τζουράν,<br />
Επί συνελεύσεως, ανέφερεν ο καπετάν (Μ.) Γρίβας τας απ’ αρχάς εις την Πατρίδα εκδουλεύσεις σου. Η Συνέλευσις επαινεί τον πατριωτισμόν σου και εύχεται να φανής άξιος και του λοιπού εις τον υπέρ Πατρίδος κοινόν αγών.<br />
Τη 5 Μαίου 1827 εν Τροιζήνι<br />
Ο Πρόεδρος Γεώργιος (Σισίνης)<br />
Ο Γραμματεύς Ν. Σπηλιάδης<br />
Μετά την εθνική συμφορά στον «Ανάλατο», ο Τρ. Τζουράς μαζί με το στρατιωτικό σώμα του βάσου Μ. Και τους άλλους Έλληνες οπλαρχηγούς κατέφυγαν στην Σαλαμίνα.<br />
Το Νοέμβριο του 1827, η Κυβέρνηση αποφάσισε να διεξαχθούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις «εκ των λόγων της Συνθήκης του Λονδίνου». Ο Λήμνιος αγωνιστής, με τους άνδρες του, έλαβε ενεργό μέρος στην εκστρατεία της Ανατ. Ελλάδας-Εύβοιας, μαζί με τους οπλαρχηγούς Βάσο, Κριεζώτη, Γάτσο, Καρατάσο κ.ά., όπου εθριάμβευσε κατά τη σημαντική μάχη γύρω από το τειχόκαστρο των Τρικέρων (17 Μαρτίου 1827).<br />
Ο «Τοποτηρητής της εκστρατείας εις Εύβοιαν», Αδάμ Δούκας, γράφει σε αναφορά του προς τον Ιω. Καποδίστρια, μετά τη νίκη<br />
Χρεωστώ να συστήσω εις την εύνοιαν της εξοχότητός σας έναν αξιωματικόν του Βάσου, τον Τριαντάφυλλον Τζουράν, λήμνιον. Είναι πλήρης ανδρείας και πατριωτισμού και καλού πνεύματος.<br />
Κατά τον οργανισμό των «Χιλιαρχιών», ο Τζουράς ονομάστηκε «πεντακοσίαρχος».<br />
Λίγο αργότερα, έγιναν, με την πρωτοβουλία του Καποδίστρια, οι «χάριν της οροθεσίας» λεγόμενες μάχες «προς εκκαθάρισιν της Ανατ. Στερεάς από τους Τούρκους». Σε όλες αυτές τις μάχες (Σταβενίκο, Λεβαδειά, Σάλωνα κ.ά.) ο Τρ. Τζουράς έλαβε μέρος ως 1ος πεντακοσίαρχος στην Αρχηγία (Χιλιαρχία) του Βάσου και υπό τη γενική αρχηγία του Αρχιστρατήγου Δημ. Υψηλάντη. Παντού επέδειξε τόλμη και αποφασιστικότητα.<br />
Αλλά εκεί που θριάμβευσε ήταν η μάχη του Μαρτίνου της Βοιωτίας (Ιανουάρ. 1829). Η θριαμβευτική νίκη των Ελληνικών στρατευμάτων εναντίον 5500 Τούρκων του Μαχμούτ-πασά, που συντελέστηκε εκεί τότε, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην τόλμη και γενναιότητα του ηρωικού τέκνου της Λήμνου.<br />
Με τη νίκην ταύτην, γράφει ο Ν. Κασομούλης, ο μεν Βάσος ανέκτησε την πρώτην υπόληψιν (που είχε χάσει στο Καματερό), οι δε πεντακοσίαρχοι Τριαντάφυλλος και Κλίμακας, δικαιώσαντες την εκλογήν του βαθμού του 500/άρχου, έδειξαν ότι είναι άξιοι και δι’ανωτέρους (βαθμούς).<br />
Στην τελευταία μάχη της Επαναστάσεως, στην Πέτρα της Βοιωτίας (Σεπτ. 1829) δε φαίνεται να έλαβε ενεργό μέρος ο Τρ. Τζουράς. Αλλά στο Ημερολόγιό του σημειώνει ότι πολέμησε και «εις Άγιον Ιωάννη και Πέτρα».<br />
Ο ιστορικός Αθαν. Χρυσολόγης, στο βιβλιαράκι του για το Βάσο Μαυροβουνιώτη, περιγράφοντας την 4/ωρη μάχη στον Άγ. Γιάννη Αττικής (Ιούν. 1829), αναφέρει ότι σε μια έφοδο των Τούρκων εναντίον του οχυρώματος του 500/άρχου Ιω. Κλίμακα, ο Τζουράς «ξιφήρης κατόρθωσε να διασχίσει τας εχθρικάς γραμμάς», πήδησε μέσα στο ελληνικό χαράκωμα και έσωσε το συνάδελφό του πεντακοσίαρχο από την τουρκική απειλή.<br />
Όσο για τη μάχη της Πέτρας, ο Ν. Κασομούλης γράφει στα Ενθημήματά του<br />
Ο Ταγματάρχης Τζουράς τυχών δι’υπηρεσίαν (κοντά) εις το Στρατάρχην (Δ. Υψηλάντην) και παρευρεθείς εκεί επλήρωσε και αυτό το χρέος του επί της ορμής του Κριεζώτου και του Μαμούρη.<br />
Αλλά ο ιδιος ο Στρατάρχης, σε αναφορά τοου εκ του στρατοπέδου της Πέτρας, στις 9 Σεπτ. 1829, προς τη Γεν. Γραμματεία της Επικράτειας στο Ναύπλιο, γράφει ότι ο πεντακοσίαρχος Τρ. Τζουράς «έρχεται αυτού (Ναύπλιο) δια να λάβει τα αντίγραφα μερικών εγγράφων της εν Τροιζήνι Εθνοσυνελεύσεως περί των εκδουλεύσεων του», που με τις ανωμαλίες του πολέμου είχε χάσει.<br />
Δεν αποκλείεται λοιπόν, ο Λήμνιος αγωνιστής να απουσίαζε από το ελληνικό στρατόπεδο την ημέρα, που οι Τούρκοι του Ασλάμπεη ενήργησαν την αποφασιστική τους έφοδο εναντίον των στενών της Πέτρας (12 Σεπτ. 1829).<br />
Το Φεβρουάριο του 1830, μετά τη διάλυση των Χιλιαρχιών και το σχηματισμό «Τακτικού στρατού» με βάση τα ελαφρά Τάγματα, ο Τζουράς ονομάστηκε Ταγματάρχης του ΙΒ’ Τάγματος. Ήταν τότε 37 χρονών. Με το Τάγμα αυτό ο Τζουράς, ως ανεξάρτητος πλέον σωματάρχης, έλαβε μέρος σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ανατ. Ελλάδα, Χασιά Αττικής, Ελευσίνα εναντίον των τούρκων του Οτζάκ-αγά (συναγωνιστή του Ασλάμπεη στη μάχη της Πέτρας) κ.ά.<br />
<br />
Συνεχίζεται<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΤΣΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ<br />
<br />
Το πανηγύρι της Παναγιάς Τρύγης</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9KJ_qNt_dLiWAx3kuc1cOU9DpWTR8n0cvpuT_2hp83P4MzltPugATjt9ZC8Lzv3qEdekMSA-Ca3K-BAxOoX-7E2ll4Pd6i7DphnL8KqRyE1TEItspp13Qr28tlEssRoHizHIJXlTcfRk/s1600-h/Scan10399.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421711183087371170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9KJ_qNt_dLiWAx3kuc1cOU9DpWTR8n0cvpuT_2hp83P4MzltPugATjt9ZC8Lzv3qEdekMSA-Ca3K-BAxOoX-7E2ll4Pd6i7DphnL8KqRyE1TEItspp13Qr28tlEssRoHizHIJXlTcfRk/s400/Scan10399.JPG" style="cursor: pointer; height: 268px; width: 400px;" /></a> <br />
Αυτά τα πανηγύρια που γλυκαίνουν τις καρδιές μας. Που διασώζουν τους παλμούς της χώρας των Ρωμιών. Με τις αρτοκλασίες τους, με τα λιτά πλην εξαίσια τσιμπούσια τους. Ένα μεζεδάκι και ένα ποτήρι κρασί. Δεν έχουν χρείαν χλιδής αφού η ψυχή πλουταίνει. Στην υγειά σας συμπατριώτες και του χρόνου με υγεία. Σε σένα Φώτη καλό ταξίδι (Δημήτρης Βεργής, Φώτης Κλάψος, Βασίλης Παπαδάκης, Μπάμπης Μανωλούκος, Σταύρος Τραγάρας, Βασίλης Τραγάρας, Μόσχος Λαγός, Κώστας Τραντής). <br />
<br />
<br />
<strong>Η Αγιά Θύμη</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinCaOlVdnVIX2lqA_dTCWJFQcl9HnApFtsTEsVYH7jyzOJI7lyYlVd8QE_1mQCbFZ_X93Ff9nijkCNKld-P-QRZHvRg6wknLJasawzSO-t7ROfx7Fsd2C7xVGaVBfJ_ZUw6OqPO6jDTs8/s1600-h/Scan10280.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421702785323888434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinCaOlVdnVIX2lqA_dTCWJFQcl9HnApFtsTEsVYH7jyzOJI7lyYlVd8QE_1mQCbFZ_X93Ff9nijkCNKld-P-QRZHvRg6wknLJasawzSO-t7ROfx7Fsd2C7xVGaVBfJ_ZUw6OqPO6jDTs8/s400/Scan10280.JPG" style="cursor: pointer; height: 400px; width: 263px;" /></a><br />
Η επικυρίαρχος των βράχων. Της θαλάσσης αρχόντισσα. Κάθεται στην κορυφή και θαυμάζει τα γλυπτά της. Μορφές εξαίρετικές, σχήματα αιωνιότητας, με την μοναξιά τους την ακατανίκητη.<br />
«Τώρα είμαι πάλι γυμνός<br />
γυμνός κι ερημωμένος<br />
πάνω απ’ τον γκρεμό αναμνήσεων».<br />
<br />
<br />
<strong>Αγιά Θύμη Νο 2</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWUYkbAsZPk76Vo6oBBOvLX4FjVIHHf7vv_K8XXj3g6QaV4q6TNmaH9p8Bd4GITiPG1FZZJC0tD6a1Ur4HLqyXHXRmDMahx90B6kKHQUkXMilOnXpV6dPYqqtf7EJ-SPl-nj5ecM7NXqw/s1600-h/Scan10278.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421681164327343122" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWUYkbAsZPk76Vo6oBBOvLX4FjVIHHf7vv_K8XXj3g6QaV4q6TNmaH9p8Bd4GITiPG1FZZJC0tD6a1Ur4HLqyXHXRmDMahx90B6kKHQUkXMilOnXpV6dPYqqtf7EJ-SPl-nj5ecM7NXqw/s400/Scan10278.JPG" style="cursor: pointer; height: 276px; width: 400px;" /></a> <br />
Τα δώρα της θάλασσας. Εδώ αναπαύονται τα πρωινά οι νεράιδες της θάλασσας. Εδώ ο Ποσειδών στρώνει το τραπέζι στον Αίολο και στις Δρυίδες. <br />
«Τα σπλάγχνα μου κι η θάλασσα<br />
ποτέ δεν ησυχάζουν» (Σολωμός).<br />
<br />
<br />
<strong>Η βρύση της Κρηνίδας</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm34WhjndFxnt1ar_qw1-MRkCdD764EEKSz0jvtq_R2RvsVbvSvTrzzY4VS7fS4RLOj7oObzwXwyxz3H1piyLeb2yhlKmXwCdlINktU2dYvpzpTl0R80NRzkNQ85u4CN0TWvfGxv0viKE/s1600-h/Scan10237.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421683695958210130" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm34WhjndFxnt1ar_qw1-MRkCdD764EEKSz0jvtq_R2RvsVbvSvTrzzY4VS7fS4RLOj7oObzwXwyxz3H1piyLeb2yhlKmXwCdlINktU2dYvpzpTl0R80NRzkNQ85u4CN0TWvfGxv0viKE/s400/Scan10237.JPG" style="cursor: pointer; height: 272px; width: 400px;" /></a><br />
Φτωχή στην άγονη βουνοπλαγιά, δίπλα στη μισογκρεμισμένη μάντρα.Αλλά με ακεραία την αυθυπαρξία της. Οταν πηγαίναμε εκδρομή στο δημοτικό, μας φαινόταν αλλόκοσμη, παραδεισένια. Εκεί στον απρόσοδο τόπο για δεκαετίες να δέχεται τις θωπείες του Ήλιου και το χαϊδευτικό ράπισμα του Αέρα. Ημεροβίγλι που πυροδοτεί τις αισθήσεις και βάζει μπρος τη λειτουργία του ονείρου.<br />
<br />
<br />
<strong>Φώτης Κλάψος</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdM6DK2GCmQfgw9ydwF3KVO7zGdiTrRvtWENOzeQZxmMd6MaT1uqOqm55Mprd4tkYH-wMhAAsiegbeeAvFBfCszYY6XEsnmRXJlB-8f5dQgURBSeztG62mf4TDPdhHeed10WyCM7AcM3s/s1600-h/Scan10255.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421701508976417554" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdM6DK2GCmQfgw9ydwF3KVO7zGdiTrRvtWENOzeQZxmMd6MaT1uqOqm55Mprd4tkYH-wMhAAsiegbeeAvFBfCszYY6XEsnmRXJlB-8f5dQgURBSeztG62mf4TDPdhHeed10WyCM7AcM3s/s400/Scan10255.JPG" style="cursor: pointer; height: 268px; width: 400px;" /></a> <br />
Γεια σου Φώτη, καλέ γείτονα, θυμόσοφε και χωρατατζή. Η παρουσία σου στη γη δεν πήγε χαμένη. Καλό ταξίδι. <br />
<br />
<br />
<strong>Οι συγχωριανοί</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJwaDlOqe6qmHBcIX6SXMRJQNT4TQWMlv7GUz76mRpuFB7gMSp3n2X0mActPE-b1-Yr604k_8jjIhWGUGaT8G5KjnhsZ7YqR7AHRB7luoEzCRdtagI_blx91snaVpix6D9bQBaMfD34iM/s1600-h/SWScan0000100242.bmp"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421813418900773682" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJwaDlOqe6qmHBcIX6SXMRJQNT4TQWMlv7GUz76mRpuFB7gMSp3n2X0mActPE-b1-Yr604k_8jjIhWGUGaT8G5KjnhsZ7YqR7AHRB7luoEzCRdtagI_blx91snaVpix6D9bQBaMfD34iM/s400/SWScan0000100242.bmp" style="cursor: pointer; height: 286px; width: 400px;" /></a> <br />
Καφενείο, μέρος των πνευμάτων και των οινοπνευμάτων. Καφενείο με τα αρχέγονα μυστικά. Καφενείο, της νιότης μας και των γηρατειών μας. Καφενείο των φίλων και των συγχωριανών. Καφενείο, περιβόλι των αγγέλων ( Κώστας Βέργος, Γιώργης Ντινενής, Νίκος Κάντζος, Σάββας Κριαρής).<br />
<br />
<br />
<strong>Στη σκιά του</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEWXvvOysMcI8ugcBhtQ1O_yyJ6Y8UuyKAV2SbDhiLStJh4sTaqLWkpw7j8UYsxgDf0Fc8LTVmC_EHg3PtAGXSFhM5d_mAP314pdJWqGookP-MeN5yZrCjjNi_meEcS4uTrRrFFyc_Kxk/s1600-h/Scan10310.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421705897959580770" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEWXvvOysMcI8ugcBhtQ1O_yyJ6Y8UuyKAV2SbDhiLStJh4sTaqLWkpw7j8UYsxgDf0Fc8LTVmC_EHg3PtAGXSFhM5d_mAP314pdJWqGookP-MeN5yZrCjjNi_meEcS4uTrRrFFyc_Kxk/s400/Scan10310.JPG" style="cursor: pointer; height: 270px; width: 400px;" /></a> <br />
Ο ήχος της ζωής δεν έφυγε, ακούγεται ακόμα. Φωτογραφία στιγμιότυπον που γίνεται αιωνιότυπον. Με τη βοήθεια των αερικών της ποίησης. Διάφανη ειρήνη και ήσκιοι της ζωής που βλέπουν «όσοι ετάχθησαν».<br />
<br />
<br />
<strong>Το παλιό αρχοντόσπιτο</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD7PUNx2Yi5wN83nC06XABYJi0Zhfr5hDsP5wp0bd9Ut079Mib74Et6ipe22py072_aRN0vZkdseSVGWf7ECC-h_OWm7WeG9HiBE9mkC0CK8g4YJ12jRgItT6RPqi2rgqxpMqZMFDh0MQ/s1600-h/Scan10301.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421705149019276498" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD7PUNx2Yi5wN83nC06XABYJi0Zhfr5hDsP5wp0bd9Ut079Mib74Et6ipe22py072_aRN0vZkdseSVGWf7ECC-h_OWm7WeG9HiBE9mkC0CK8g4YJ12jRgItT6RPqi2rgqxpMqZMFDh0MQ/s400/Scan10301.JPG" style="cursor: pointer; height: 269px; width: 400px;" /></a> <br />
Μνημείο της πέτρας και του σίδερου. Ανυδρο πλέον ανάκτορο του παρελθόντος χρόνου. Ραχοκόκκαλο θαμένο που ξεπροβάλλει, ενός πανώριου κατορθώματος. Σαλαγά το δισταχτικό μέλλον με τις φωνούλες των σπουργιτιών που φωλιάζουν στις χαίνουσες πληγές του.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>…..ΤΩΝ ΑΠΟΓΕΝΟΜΕΝΩΝ</strong><br />
<strong>Αχιλλέας Μαχαιράς</strong> <br />
Είναι αρκετός καιρός που έχει φύγει για τους άλλους τόπους, όμως δεν το γνωρίζαμε. Πέθανε στην Αυστραλία. Μου το είπε η γυναίκα του Ελένη, όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο. «-Τι κάνει ο Αχιλλέας;» «-Ο Αχιλλέας πέθανε». Όταν φεύγει κάποιος από την παλιά φρουρά, αισθάνεται κανείς ότι ξαναχάνει κάποιο δικό του. Λίγο πολύ αυτοί οι άνθρωποι, που ηλικιακά ταίριαζαν με τους γονείς μας, είναι σαν δικοί μας. Τον θυμάμαι πριν φύγει στην Αυστραλία, καλοζωισμένο, με την κοιλίτσα του, με την φαλακρίτσα του, με ένα μόνιμο χαμόγελο και όλο να πειράζει τους φίλους του και όλο αυτοί να του ανταποδίδουν τα πειράγματα. Στα νιάτα του ήταν τσαγκάρης. Κοινωνικότατος, της πλατείας, άνθρωπος της ζωής, άνθρωπος της χαράς. Ήταν η προσωποποίηση της καλοσύνης, ένα μεγάλο παιδί, που το μυαλό του ήταν συνεχώς στην καλοήθη σκανταλιά. Αφήνει πίσω τη γυναίκα του Ελένη, τρία παιδιά και πολλά εγγόνια. Καλό σου ταξίδι Αχιλλέα. <br />
<br />
<strong>Σοφοκλής Μελέτης</strong> <br />
Ένα νέο παιδί, στα 17 του, ταξίδεψε το ταξίδι χωρίς γυρισμό. Παιδί της συγχωριανής μας Ζωής Σοφιανού. Είναι πολύ δύσκολο να μιλά κανείς για θανάτους νέων ανθρώπων. Στους γονείς του θερμά συλλυπητήρια και κουράγιο, για να αντέξουν το δυσβάσταχτο αποχωρισμό.<br />
«Εγώ για το χατίρι σου τρεις βάρδιες είχα βάλει<br />
είχα τον ήλιο στα βουνά και τον αητό στους κάμπους<br />
και το βοριά το δροσερό τον είχα στα καράβια<br />
μα ο ήλιος εβασίλεψε κι ο αητός αποκοιμήθη<br />
και το βοριά το δροσερό τον πήραν τα καράβια<br />
κι έτσι του δόθηκε καιρός του Χάρου και σε πήρε».<br />
<br />
<strong>Βύρων Παντελίδης</strong><br />
Τη μέρα που γινόταν η κοπή της πίτας του Συλλόγου, μου ανήγγειλε το θάνατό του η ανηψιά του η Ελένη. Κι αυτός πέθανε στην Αυστραλία. Παλιά είχε το μπακάλικό του στη γειτονιά μου. Η λέξη «Βύρων» ισοδυναμούσε στο παιδικό μυαλό μας με το κέρας της αμάλθειας, με την αφθονία. «–Ποιος έφερε αυτές τις καραμέλες;» «-Ο Βύρων». «-Πού βρήκες αυτό το παιχνίδι;» «-Στο Βύρων» Κάποτε, ήμουν δεν ήμουν έξι χρόνων, μου έδωσε ο αδερφός μου ο Απόστολος ένα τάληρο. Πρόσεξε να μην το καταπιείς, μου είπε η μάνα μου. Αυτομάτως εγώ για να αστειευτώ το έβαλα στο στόμα μου και σε κλάσματα του δευτερολέπτου αυτό βρέθηκε στο στομάχι μου. Με έτρεξαν αλλόφρονες στο γιατρό τον Μανταδάκη. Να τρώει μόνο πατάτες βραστές, είπε ο γιατρός και να ελέγχετε τις κενώσεις του. Για καμιά εβδομάδα με τάραξαν στις πατάτες. Κάποτε το τάληρο εξήλθε από εκεί που εξέρχονται αυτά που τρώμε. Μετά το σαπούνισμα, γυαλιστερό γυαλιστερό, όλος χαρά το παρέδωσα στον «Βύρων» και αγόρασα μια τεράστια σοκολάτα. Από τότε όποτε δω μεγάλη σοκολάτα θυμάμαι με χαρά τον «Βύρων». Από τότε μου έχει μείνει και μια τεράστια αντιπάθεια για τις πατάτες. Γεια σου Βύρων. Εκεί που θα πας η ζωή σου να είναι γλυκειά σαν τις σοκολάτες σου. <br />
<br />
<strong>Ευθαλία Μυρμήγκια</strong> <br />
Αναπαύθηκε αυτή η καλή, η βασανισμένη γυναίκα. Εκεί που πάει θα βρει τη γαλήνη και την ησυχία που δικαιούται η ψυχούλα της. Ώρα σου καλή κυρά Ευθαλία. <br />
<br />
<br />
<strong>Ελένη Βεκιαρέλη</strong> <br />
Έσβησε στην Αυστραλία, στα 46 χρόνια της η εκ Καλύμνου Ελένη, γυναίκα του Τάσου Βεκιαρέλη, αφήνοντας πίσω της τέσσερα παιδιά. Ηταν μια πρόσχαρη και αξιόλογη γυναίκα. Η απώλειά της είναι μεγάλο πλήγμα όχι μόνο για την οικογένειά της, αλλά και για όλη την Ελληνική παροικία της Αυστραλίας. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς της. <br />
«Τρεις αντρειωμένοι βούλονται να βγουν από τον Άδη<br />
ο ένας να βγει την άνοιξη κι ο άλλος το καλοκαίρι<br />
κι ο τρίτος το χινόπωρο οπού ναι τα σταφύλια.<br />
Μια κόρη τους παρακαλεί τα χέρια σταυρωμένα:<br />
-Για πάρτε με λεβέντες μου για τον απάνω κόσμο.<br />
-Δεν ημπορούμε λυγερή δεν ημπορούμε κόρη.<br />
Βροντομαχούν τα ρούχα σου κι αστράφτουν τα μαλλιά σου<br />
χτυπάει το φελλοκάλιγο και μας ακούει ο Χάρος».<br />
<br />
<strong>Δημήτρης Καλογεράκης</strong> <br />
Έφυγε στα 21 του, σε φρικώδες τροχαίο ατύχημα. Γυιος του Οδυσσέα Καλογεράκη και της Δέσποινας Μπατζάκη από τη Δάφνη. Θερμά συλλυπητήρια και κουράγιο στους δικούς του. <br />
«Τίνος να πω το ντέρτι μου, το ντέρτι της καρδιάς μου;<br />
Να σας το ειπώ ψηλά βουνά, ψηλά είστε δεν ακούτε<br />
να σας το ειπώ ψηλά δεντρά, φυσάει βοριάς το παίρνει<br />
να σας το ειπώ χαμόκλαρα, φυσάει νοτιά το παίρνει.<br />
Εγείραν τα δεντρόφυλλα κι ακούμπησαν στο χιόνι<br />
σε μελετάει τ’ αχείλι μου, μέσα η καρδιά μου λιώνει».<br />
<br />
<strong>Αντώνης Χλαχλάς </strong> <br />
Ετών 18, γυιος του Νίκου Χλαχλά από το Προπούλι. Πήρα τηλέφωνο να πω στο Νίκο για την χοροεσπερίδα του Συλλόγου, χωρίς να το ξέρω, και έμαθα το τρομερό μαντάτο. Κουράγιο φίλε Νίκο σε σένα και την οικογένειά σου. Ειλικρινά είμαστε συντετριμένοι.<br />
«Είχα μηλιά στην πόρτα μου και δέντρο στην αυλή μου<br />
και τέντα κατακόκκινη το σπίτι σκεπασμένο<br />
και κυπαρίσσι ολόχρυσο κι ήμουν ακουμπισμένος<br />
είχα κι ασημοκάντηλο στο σπίτι κρεμασμένο.<br />
Τώρα η μηλιά μαράθηκε το δέντρο ξεριζώθη<br />
κι η τέντα η κατακόκκινη και κείνη μαύρη εγίνη<br />
το κυπαρίσσι το χρυσό έπεσε κι ετσακίστη<br />
τ’ ασημοκάντηλο έσβησε, το σπίτι δε φωτάει».<br />
<br />
<br />
<strong>Ρήγας Γραγράς</strong> <br />
Δάσκαλος. Ποτέ δεν μου είχε κάνει μάθημα, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο, πάντα τον έβλεπα με ένα τεράστιο σεβασμό, όπως τους δασκάλους μου. Ηταν ένας αξιολογώτατος πνευματικός άνθρωπος, σοβαρός αλλά οικείος, καλλιεργημένος και πολύ απλός, με μια καλοκαγαθία που εξέπλητε. Ήταν ένας πραγματικός ρήγας όπως έλεγε και το όνομά του, ένας ευπατρίδης. Ανήκε στη γενιά εκείνων των δασκάλων, που ενέπνεαν το σεβασμό και την αγάπη. Χάνονται δυστυχώς ένας ένας όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι, που η παρουσία τους συνδέθηκε με τις παιδικές μας μνήμες. Στη γυναίκα του και στους άλλους συγγενείς του και ιδιαίτερα στον δάσκαλό μου Αγοραστό Γραγρά, τα θερμά μου συλλυπητήρια.<br />
<br />
<br />
<strong>Φώτης Κλάψος</strong> <br />
Ήταν εύστροφος και φιλοσοφημένος. Ήταν καλοκάγαθος και χωρατατζής όσο δεν μπορεί κανείς να φανταστεί. Ήταν άνθρωπος της προσφοράς. Βοηθούσε όλο τον κόσμο. Το χιούμορ του υπόγειο και πανέξυπνο, τον έκανε αγαπητό σε όλο τον κόσμο. Του είχα μια ιδιαίτερη συμπάθεια και νομίζω πως το ήξερε. Ηταν ένα κινητό αρχείο. Όλες τις παλιές ιστορίες, όλα τα παλιά πρόσωπα, τα ήξερε. Το καλοκαίρι βλέπαμε κάτι παλιές φωτογραφίες και ήταν ο μόνος που γνώριζε όλα τα πρόσωπα. Για κάτι που δουλεύω και αναφέρεται στην παλιά Ατσική, χρειαζόμουν μερικές πληροφορίες και σκόπευα να πάρω λίγες μέρες άδεια και να ρωτήσω διάφορα πράγματα το Φώτη. Δυστυχώς δεν πρόλαβα. Ήταν ατρόμητος. Αυτοσαρκαστικός, δεν δίσταζε να σαρκάζει και τον ίδιο το θάνατο. Καθόμουν στο καφενείο μαζί με δυο συγχωριανούς που είχαν περάσει ένα ελαφρύ εγκεφαλικό. Πλησίασε ο Φώτης, κάθησε και είπε: «Γιατρέ τώρα κάθεσαι με δυο φτερουγάρδες και με ένα σολογάν’». Και στην απορία μας, μας εξήγησε: «Φτερουγάρδες, γιατί ο χάρος τους χτύπησε ξώφαλτσα, στη φτερούγα, σολογάν’ς είμαι εγώ που έχω άσθμα». Γειά σου Φώτη, λεβέντη, καλέ άνθρωπε. Θερμά συλλυπητήρια στη γυναίκα του, στα παιδιά του και τα εγγόνια του. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΟΡΙΣΟΝ – ΑΦΟΡΙΣΟΝ</strong>* <br />
Λεσβίος: Κατά το λεσβία. Ανδρας τραβεστί που πάει μόνο με γυναίκες.<br />
* Λημνίος: Κατά το Λεσβίος. Αυτός που του λένε να διασχίσει το Αιγαίο με βάρκα, αφού θεωρούν ότι αυτό είναι λίμνη.<br />
* Ατσικιώτης: Αυτός που μπερδεύει την Αττική με την Ατσική. «Μάνα το ράδιό μας πγιάν’ Ατσκή». <br />
* Διάγνωση: Ιατρικό δελτίο καιρού με βάση το σφυγμό και την τσέπη του ασθενούς.<br />
* «Ιατρικά Λάθη»: Νέα εταιρεία εισαχθείσα προσφάτως στο τηλεοπτικό χρηματιστήριο, λίαν προσοδοφόρος. Προσφέρει στους νέους επενδυτές, συμβουλές, μαθήματα ηθοποιίας και ετοιμοθάνατους αρρώστους προς χρήσιν.<br />
* Λασπολογία: Προσφιλές είδος λιπάσματος για τη διατήρηση της γονιμότητος του δημοσίου βίου.<br />
* Κλεπτομανία: Τελευταίως άλλαξε κατηγορία και από απλή ασθένεια έγινε επιδημία.<br />
* Υποψήφιος: Θύμα προσωπικών ψευδαισθήσεων και φιλικών δολοπλοκιών.<br />
* Γιωτ λέγεται το μικρό καράβι που ένας ιδιώτης μπορεί να το αγοράσει με κρατικά λεφτά.<br />
* Είναι επικίνδυνο να ανακατεύεσαι στις ιδιωτικές υποθέσεις του Δημοσίου (Ενίοτε).<br />
* Αναποφασιστικότητα: Το μυστικό της επιτυχίας.<br />
* Οι ποιητές είναι θεωρητικοί αιμοδότες. Το ίδιο και οι Ατσικιώτες.<br />
* Στην Ελλάδα καταργήθηκε ο πληθωρισμός μόνο στους μισθούς.<br />
* Όποιος συμφωνεί να σηκώσει το χέρι, όποιος διαφωνεί να σηκώσει ψηλά τα χέρια.<br />
* Αν είμαι του κυβερνητικού κόμματος; Να σας πω. Επίσημα είμαι υπέρ, στα κρυφά είμαι κατά, αλλά σε τελευταία ανάλυση δε μου καίγεται καρφί. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η ΜΑΡΙΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΟΥ – ΠΟΘΟΥ <br />
για τη «Φωνή της Ατσικής»</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiiOjnC7gCbvOFX-caslG8SGNtrNOEp5FS1xVIK5VoDgpIuthAU883stwny9JTI5LIlerpw0qFEm1Oiwcs5aFWAXLZxXBDsSyczYHsZd47fJxxi_MSUffCTHvjlTpaGdojvar6rIjzI34/s1600-h/LAMPADARIDOU.bmp"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421690650226453506" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiiOjnC7gCbvOFX-caslG8SGNtrNOEp5FS1xVIK5VoDgpIuthAU883stwny9JTI5LIlerpw0qFEm1Oiwcs5aFWAXLZxXBDsSyczYHsZd47fJxxi_MSUffCTHvjlTpaGdojvar6rIjzI34/s400/LAMPADARIDOU.bmp" style="cursor: pointer; height: 200px; width: 136px;" /></a><br />
<br />
Από την εκ Λήμνου, αλλά πανελλήνιας εμβέλειας, μεγάλη συγγραφέα κ. Μαρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου λάβαμε την παρακάτω επιστολή. Το θεωρούμε μεγάλη μας τιμή και την ευχαριστούμε θερμά.<br />
<br />
Χαιρετισμός<br />
Μια εφημερίδα που βγαίνει στο φως είναι μια νέα αντίσταση στο χρόνο. Μια αντίσταση στη λήθη των καιρών. Κι αυτή τη φορά η εφημερίδα ήρθε από την Ατσική Λήμνου. Γράφει η ταυτότητά της: Ιδρυτής – ιδιοκτήτης Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου. Εκδότης – και προφανώς ψυχή της εφημερίδας – Σταύρος Τραγάρας. <br />
Πριν από κάποιο καιρό μου τηλεφώνησε μια φωνή, είπε πως είναι από τη Λήμνο, από την Ατσική, και πως θα μου έστελνε μια νέα εφημερίδα για το νησί μας. Η εφημερίδα ήρθε και έμεινα έκπληκτη. Χιούμορ, φαντασία, ιστορικά ντοκουμέντα, ποίηση, ευφυείς παρατηρήσεις για τα τρέχοντα προβλήματα, και προπαντός Λήμνος. Η εφημερίδα ήταν γεμάτη από Λήμνο. Η τοπική διάλεκτος σε έξυπνα κείμενα και ο Λημνιός σε όλη τη δόξα του. Στιγμιότυπα από τη ζωή που πέρασε, από τη ζωή που πρέπει να διασωθεί έστω και μέσα στις εφημερίδες, με «την κυρά Ευτυχία να πίν’ το καφεδέλ’ και να γλιαρέβ το σκαρούδ». Και παράλληλα, σημαντικές έρευνες, όπως αυτή στα κείμενα του Εθνικού Κήρυκα της Νέας Υόρκης του 1924 που αναφέρονται στα κείμενα εκείνης της εποχής. Και όπως αυτή του Θόδωρου Μπελίτσου με κρίσεις και ιστορικά ντοκουμέντα από την «Απελευθέρωση της Λήμνου και το θρυλικό θωρηκτό Αβέρωφ». Εξαιρετικά μου άρεσε το κείμενο του Σταύρου Τραγάρα με τίτλο «Τα μπαομπάπ και η Λήμνος». Τα μπαομπάπ τα γνώριζα μόνο από το αριστούργημα της παιδικής λογοτεχνίας «Ο μικρός πρίγκηπας» και περισσότερο πίστευα πως ήταν δέντρα της ποιητικής φαντασίας. Όμως ο σταύρος Τραγάρας όχι μόνο δίνει τις ιδιότητες αυτού του περίεργου χιλιόχρονου δέντρου και τις μυθικές καταβολές του, αλλά βρίσκει τρόπο να το συνδέσει και με τη Λήμνο. Ποιος ξέρει αν υπάρχει μια αλήθεια σ’ αυτό που λέει, ότι η άσχημη μυρουδιά των ανθών του, ήταν η μυθική δυσοσμία των γυναικών της Λήμνου στα «Λήμνια κακά». Όλες οι ερμηνείες που δίνει ένας ποιητικός νους είναι ευπρόσδεκτες και σημαντικές. Γιατί ο Σταύρος Τραγάρας είναι και ποιητής. Οι δυο του ποιητικές συλλογές με τίτλο: «Λήμνος» και «Ακολουθεί δεξίωσις», βεβαιώνουν τον ώριμο ποιητικό λόγο του. Όμως γι’ αυτές θα μιλήσουμε άλλη φορά. Παραθέτω λίγους στίχους να φανεί η Λήμνος μέσα από τις εικόνες της ποίησης:<br />
«Αρχοντικά τσακίσματα<br />
κι ο ήσκιος παλαμάκια<br />
ανάμεσα στα χέρια σπίτια και μαγαζιά<br />
κι απ’ το βραχίονα κρατιέται ένα ζέπελιν.<br />
Θέα που κόβεται κομμάτια<br />
από ένα σιδερένιο τραπεζάκι καφενείου<br />
δύο ποτήρια ούζο<br />
κι ένα πιατάκι με ελιές<br />
μπουγάζι του πελάγου<br />
πετά απάνω σε ζωνάρια.<br />
Ερχεται ατσάλι χαιρετά φιλώντας ως την προκυμαία<br />
κάτω απ’ τη σκοτεινή πλευρά<br />
σκάψε θα βρεις πλακάκια με μαιάνδρους….»<br />
Θερμά συγχαρητήρια γι’ αυτό το φύλλο, για τη φαντασία, για το μεράκι. Ότι γίνεται με μεράκι βγαίνει όμορφο. Γιατί έχει αγάπη μέσα. Τις προάλλες χαιρετίστηκε ένα νέο περιοδικό στη Μύρινα. Τώρα, η «Φωνή της Ατσικής». Δεν νομίζω πως η Λήμνος φοβάται την ισοπέδωση της όποιας παγκοσμιοποίησης. Καθένας με τα δικά του μέσα. «Ο καθείς και τα όπλα του», που λέει ο ποιητής. Με τα δικά του μέσα θα προσπαθήσει, πάντα μέσα από το μεράκι, να διασώσει ότι μπορεί από τους θησαυρούς της παράδοσης της ιδιαίτερης πατρίδας μας, αλλά και από την πρόσφατη ιστορία της και τα πρόσωπα που την χάραξαν και που τα περισσότερα είναι ανώνυμα, σκεπασμένα το χρόνο. Σίγουρα την ιστορία ενός τόπου τη γράφουν περισσότερο οι ανώνυμοι με τις σιωπηλές θυσίες τους και με την ταπεινή προσφορά της αγάπης τους. Γι’ αυτό και τους αξίζει η μνήμη. Εμείς που μεγαλώσαμε σ’ αυτό το ευλογημένο νησί, γνωρίζουμε την ευγένεια της μνήμης. <br />
«Τα παιδικά μου χρόνια μες στην καλαμιά<br />
ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω». <br />
<br />
Μαρία Λαμπαδαρίδου - Πόθου<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΔΩΡΕΕΣ</strong><br />
<br />
Η Στέλλα Σαλαμουσά – Κουτιτή προσέφερε στον Σύλλογο Ατσικιωτών 200.000 (διακόσιες χιλιάδες) δραχμές εις μνήμην της μητέρας της Βαλεντίνης Σαλαμουσά. Ο Σύλλογος ευχαριστεί θερμά.<br />
<br />
Ο Ηρακλής Ξύκης προσέφερε στον Σύλλογο Ατσικιωτών 500 δολλάρια Αυστραλίας εις μνήμην των γονέων του Ευάγγελου και Ματθίλδης. Ο Σύλλογος ευχαριστεί θερμά.<br />
<br />
Ο Απόστολος Οικονόμου προσέφερε στον Σύλλογο Ατσικιωτών 50.000 (πενήντα χιλιάδες) δραχμές εις μνήμην της συζύγου του Ελένης Οικονόμου. Ο Σύλλογος ευχαριστεί θερμά.<br />
Η Πάτρα Τραγάρα – Γιαβή προσέφερε στον Σύλλογο Ατσικιωτών 50.000 (πενήντα χιλιάδες) δραχμές εις μνήμην των γονέων της, Νίκου και Άννας Τραγάρα. Ο Σύλλογος ευχαριστεί θερμά.<br />
<br />
Ο Γιώργος Χατζηρόδος προσέφερε στο Σύλλογο Ατσικιωτών 30.000 (τριάντα χιλιάδες) δραχμές εις μνήμην της μητέρας του Αργυρώς Χατζηρόδου. Ο Σύλλογος ευχαριστεί θερμά.<br />
<br />
Η Φανή Χατζηρόδου - Παπαϊωάννου προσέφερε στο Σύλλογο Ατσικιωτών 30.000 (τριάντα χιλιάδες) δραχμές εις μνήμην του συζύγου της Γιάννη Παπαϊωάννου. Ο Σύλλογος ευχαριστεί θερμά.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ – ΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ – ΕΙΔΗΣΕΙΣ <br />
<br />
Ο χορός του Συλλόγου Ατσικιωτών</strong> <br />
Η ετήσια χοροεσπερίδα του Συλλόγου Ατσικιωτών έγινε με μεγάλη επιτυχία στο κέντρο «Αρμενάκι» της Ελένης Λεγάκη, στις 16 Μαρτίου 2002. Ρεπορτάζ από την εκδήλωση στο επόμενο τεύχος. Ηταν μια επιτυχημένη εκδήλωση, με πολύ κέφι, χορό, γλέντι. Ο κόσμος έφυγε κατενθουσιασμένος. Ο Σύλλογος Ατσικιωτών, με παράδοση στις μεγάλες συγκεντρώσεις, θα παραμείνει ο πρώτος σύλλογος της Λήμνου. Αυτοί που δεν έρχονται είναι τελικά οι χαμένοι της υπόθεσης. <br />
<br />
<strong>Ντόκτωρ…καρνάβαλος</strong> <br />
Μεγάλη δημοσιότητα έλαβε από τα τηλεοπτικά μέσα η τελετή απονομής διπλώματος διδακτορικής διατριβής της Ιατρικής Σχολής, συγγνώμην, της καρναβαλικής ιατρικής σχολής Θεσσαλονίκης στην «δόκτωρ» Νατάσα Καραμανλή. «Η δόκτωρ» φυτό δεν έχει τελειώσει τη Σχολή, στην οποία ενεγράφη ….αξιοκρατικώς ως απόφοιτος της σχολής νηπιαγωγών. Στην πραγματικότητα δεν έχει φοιτήσει ΠΟΤΕ, αφού δεν έχει πατήσει το ποδάρι της στη σχολή. Όλοι που ζουν στον εκεί πανεπιστημιακό χώρο γνωρίζουν ότι όσα μαθήματα έχει περάσει, τα έχει περάσει από γνωστούς νεοδημοκράτες και όχι μόνο, καθηγητές, χωρίς καν να πάει να δώσει εξετάσεις. Και καλά, γιατροί που δεν έχουν ακουμπήσει άρρωστο, υπάρχουν. Γιατροί που πήραν το πτυχίο πληρώνοντας στα διάφορα Βουλγάρικα και Ρουμάνικα πανεπιστήμια, και μετά πληρώνοντας αδρά στο ΔΙΚΑΤΣΑ για αναγνώριση του «πτυχίου» τους, υπάρχουν και μάλιστα ουκ ολίγοι. Μαϊμούδες διατριβές σε κολλητούς ή σε πληρώνοντες αδρά, υπάρχουν. Ψευτοδιδάκτορες της συμφοράς και ψευτοκαθηγητές της πεντάρας έχουν γίνει πολλοί μέσα από κομματικά και λοιπά κυκλώματα γνωριμιών και παντός είδους συναλλαγής. Αλλά να στήνεται ολόκληρη τελετή, να την καλύπτουν τα τηλεοπτικά μέσα, να παρατάσσονται ένστολοι με τις ρασάρες τους όλοι οι καθηγητές – φιλιππινέζες, τρομάρα τους, για να τιμήσουν με διδακτορική διατριβή μια…φοιτήτρια, ας αφήσουμε κατά μέρος τι φοιτήτρια, ε όχι αυτό δεν έχει ξαναγίνει, όχι στην Ελλάδα, αλλά ούτε στην Ουγκάντα του Αμίν Νταντά. Κι απ’ την άλλη, μιλιά λαλιά από κανένα. Δυστυχώς η παρακμή αυτής της χώρας δεν έχει όρια, δεν έχει τέλος. Κατά τα λοιπά ο Κωστάκης ο βους, θα πατάξει…την διαφθορά και θα φέρει νέα ήθη. Ε κακόμοιροι Έλληνες, ε κακόμοιρη Ελλάδα. <br />
<br />
<strong>Συγχαρητήρια</strong> <br />
Συγχαρητήρια από την οικογένειά της στην Σταυρούλα Βεργή, κόρη του Δημήτρη Βεργή και της Δέσποινας Κατσώνη, που έλαβε το πτυχείο της από το οικονομικό τμήμα του Παντείου Πανεπιστημίου. Συγχαρητήρια θερμά και από την εφημερίδα μας. <br />
Η Δέσποινα Βασιλάρα του Βάγιου ενεγράφη στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην οργάνωση και διοίκηση επιχειρήσεων. Συγχαρητήρια και με το καλό να τελειώσει.<br />
<br />
<br />
<strong>Κινητοποίηση για τα καράβια</strong> <br />
Μεγάλη κινητοποίηση, που συνοδεύτηκε με γενική απεργία και μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έλαβε χώρα στη Μύρινα της Λήμνου, για τις απαράδεκτες ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες του νησιού, που θυμίζουν εποχές του 1950. Στην κινητοποίηση συμμετείχαν πολίτες από όλους τους Δήμους, με επικεφαλής όλους τους Δημάρχους και τον Έπαρχο κ. Γιαρμαδούρο. Δεν γνωρίζουμε τι θα βγει από αυτές τις διαμαρτυρίες, αλλά ίσως είναι ο μόνος τρόπος που απέμεινε στους Λημνιούς. Δυστυχώς η κυβέρνηση φαίνεται ανίκανη και ανήμπορη να λύσει ένα τόσο καυτό πρόβλημα. Ίσως να φταίει και η παραδοσιακή μας, εμάς των Λημνιών, αναποτελεσματικότητα, που όλα τα θέλουμε από τους άλλους. Ότι και να συμβαίνει η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο, προσβάλλει όλους τους Λημνιούς, είναι καιρός να ψάξουν οι ιθύνοντες Λημνιοί και μη Λημνιοί, λύσεις.<br />
Μια λύση π.χ. θα ήταν να μάθουν καλό κολύμπι και μετακινούνται κολυμπώντας. Καλά μη βαράτε…μια πρόταση έκανα. Αλλη πρόταση: Η κυβέρνηση των κότερων (δεν είναι δική μου η φράση), να επιδοτήσει την αγορά ιδιωτικών κότερων από τους Λημνιούς, ούτως ώστε ο κάθε ένας να έχει το κοτεράκι του και να κάνει τις δουλειές του. <br />
<br />
<strong>Κινητοποίηση αγροτών στη Λήμνο</strong> <br />
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών στη Λήμνο το Φεβρουάριο όταν στην άλλη Ελλάδα είχαν σταματήσει, προκάλεσαν…. ακινητοποίηση των Λημνιών, έστω για λίγες ώρες, αφού οι αγρότες έκλεισαν το δρόμο στο Λειβαδοχώρι. Ήταν κι αυτές ενταγμένες στα πλαίσια της ετήσιας προγραμματισμένης αγωνιστικής γυμναστικής που επιβάλλεται στους αγρότες από το γνωστό απολίθωμα, για να χάσουν τα….περιττά τους κιλά. Ακούστηκαν πάλι οι ίδιες λέξεις που ακούμε τέτοια εποχή από τις πανελλαδικές κινητοποιήσεις, όπως «συντονιστική επιτροπή», «κόμβος» «μπλόκα» «αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής ένωσης», από τη μια μεριά. Από την άλλη μεριά, τη μεριά της κυβέρνησης, ακούστηκαν πάλι τα ίδια, όπως «στα πλαίσια των δυνατοτήτων», «φιλοαγροτική πολιτική της κυβέρνησης», «στόχος η αύξηση του εισοδήματος των αγροτών», κλπ. Οι κακόμοιροι οι αγρότες δεν μπορούν να ξεφύγουν τελικά από κανένα νταβατζή.<br />
<br />
<strong>Τουριστική σχολή στη Λήμνο</strong> <br />
Το επαναφέρει το θέμα ο Έπαρχος κ. Γιαρμαδούρος. Και να σκεφτεί κανείς ότι κάποτε λέγαμε ότι δεν πρέπει να μετατραπούμε σε γκαρσόνια της Ευρώπης.<br />
<br />
<strong>Ένα νέο βιβλίο</strong> <br />
Παρουσιάσθηκε από την ΟΛΣΥ (Ομοσπονδία Λημνιακών Συλλόγων) το βιβλίο της συμπατριώτισσάς μας Δέσποινας Βογδάνου – Κωνστάντιου «ΛΗΜΝΟΣ, ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ - στοιχεία λαϊκού πολιτισμού». Η παρουσίαση έγινε στις 10 Μαρτίου στο ξενοδοχείο «ΤΙΤΑΝΙΑ» και ομιλητές ήταν ο καθηγητής - συγγραφέας Θόδωρος Μπελίτσος, που είναι ένας θησαυρός για τη Λήμνο, και ο πολύ αξιόλογος αρχαιολόγος Χρήστος Μπουλώτης. Χαιρετίζουμε τέτοιες προσπάθειες, που δυστυχώς σπανίζουν στις μέρες μας. <br />
<br />
<strong>Κι άλλο νέο βιβλίο</strong> <br />
Εξεδόθη η νέα ποιητική συλλογή του Σταύρου Τραγάρα (εγώ είμαι βρε) με τίτλο: «Ακολουθεί δεξίωσις». Αυτές τις μέρες θα βγει στα βιβλιοπωλεία. Δεν θα την παρουσιάσει κανείς. Πλάκα κάνω, ειλικρινά δε με νοιάζει. Εξ άλλου η ποίηση όπως σωστά είπε κάποιος είναι υπόθεση 500 ατόμων, ….πανελλαδικά. Ε, πόσοι να αντιστοιχούνε στη Λήμνο; <br />
Αυτές τις μέρες έγινε η γνωριμία μου με την μεγάλη συγγραφέα της Λήμνου, μια πραγματική ΚΥΡΙΑ των γραμμάτων, τη Μαρία Λαμπαδαρίδου. «Δεν ήξερα ότι γράφεις και ποιήματα» της είπα σαν όρνιο. «Μα είμαι κυρίως ποιήτρια, αλλά αφού την ποίηση δεν την προτιμούν, είπα θα σας δείξω κι εγώ, κι άρχισα να γράφω μυθιστορήματα», μου είπε η γλυκύτατη κυρία Λαμπαδαρίδου. <br />
<br />
<strong>Οι πολιτικοί της πατρίδας μας</strong> <br />
Ο Νομάρχης κ. Βουνάτσος μας έστειλε ένα ογκωδέστατο τόμο, ο οποίος δείχνει το τεράστιο έργο που έχει κάνει για το Νομό Λέσβου. Χαρήκαμε, γιατί το ομολογούμε, τρέφουμε μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον κ. Βουνάτσο, ίσως λόγω ιδιοσυγκρασίας. Είναι πραγματικά ακούραστος. <br />
Με την ευκαιρία αυτή, σκεφτήκαμε, ότι οι πολιτικοί της πατρίδας μας, χωρίς εξαιρέσεις, είναι όλοι αξιόλογοι. Παραδείγματος χάριν, ο Υπουργός μας, ο κ. Σηφουνάκης είναι πανταχού παρών, πολύ δραστήριος, επαρκέστατος, με μια ξεχωριστή σχέση με τη Λήμνο. Ο κ. Παπαδέλλης είναι εμπειρότατος, πολύ αγωνιστικός, γνώστης όλων των θεμάτων, η θέση του είναι υπουργού και όχι απλού βουλευτή, δεδομένου ότι οι άρχοντες του Υπουργείου Υγείας τώρα, είναι σαφώς κατώτεροί του σε αξία. Ο κ. Σκοπελίτης είναι σε καθημερινό μετερίζι, ένας βουλευτής που τιμά τον τίτλο του. Αλλά και οι πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας, όπως ο κ. Γιανέλλης και οι άλλοι, είναι πολύ σοβαροί και με αξία πολιτικοί. Ο Έπαρχός μας ο κ. Γιαρμαδούρος, είναι από τους καλύτερους Επάρχους που έχουν ποτέ περάσει από τη Λήμνο, αν δεν είναι ο καλύτερος. Οι δήμαρχοι του νησιού επίσης κάνουν ότι μπορούν μέσα στο πλήθος των προβλημάτων που πνίγουν το νησί.<br />
Μη νομίσετε ότι τους κολακεύομε, αφού είναι γνωστό ότι ούτε σαν Σύλλογος, ούτε προσωπικά, έχουμε ιδιαίτερες σχέσεις με οποιονδήποτε από τους ανωτέρω. Το αισθανόμαστε να το πούμε, έτσι ανθρώπινα. Θα μου πείτε αφού είναι τόσο αξιόλογοι, γιατί δεν λύνονται προβλήματα, όπως π.χ. το πρόβλημα της ακτοπλοϊας. Η αλήθεια είναι ότι κάνουν ότι μπορούν. Δυστυχώς δεν είναι παντοδύναμοι, ούτε περνούν όλα από το χέρι τους. <br />
<br />
<strong>Σηφουνάκης – Παπαδέλλης συναντήθηκαν με τον Μαντέλα</strong> <br />
Ναι, τον πρόεδρο της Νότιας Αφρικής, στη Νότια Αφρική που πήγαν μαζί. Τι έγινε, τα βρήκαν αυτοί οι δύο; Ή ο ένας έβλεπε στην ανατολή και ο άλλος στη δύση; Αν τα βρήκαν, χαιρόμαστε ιδιαιτέρως, γιατί είναι και οι δυο καλοί πολιτικοί. Εκεί πρέπει να αισθάνθηκαν και πολύ άνετα. Από τους μαύρους της Λήμνου, στους μαύρους της Αφρικής, δεν υπάρχει και μεγάλη διαφορά. Η υπάρχει;<br />
<br />
<strong>Τα αθάνατα λακαριά μας</strong> <br />
Η είδηση είναι ότι λειτουργούν ακόμα. Κάθε Οκτώβριο δίνεται άδεια λειτουργίας από τις αρχές στους παραγωγούς σταφυλιών για να παράγουν μόνοι τους το ούζο τους, για δική τους κατανάλωση, όχι για εμπορία. Η διαδικασία δεν παραμένει μια απλή εργασία, αλλά μετατρέπεται σε ένα κανονικό συμπόσιο, με μύστες και οπαδούς του Διονύσου. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUT2hdX71NjH5NMTOnK4DCu60bWpBdcCrweCbaRrqUdGs9oLLExAuirtyu0HPToZYf7tnFd-oNeDj0D2Y3IqTuiqJ__menRM_2mA8ofhmDCYk22tBSJvF88WwehHNEzTigM4r8eRA-wSI/s1600-h/Scan10254.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421698098226682850" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUT2hdX71NjH5NMTOnK4DCu60bWpBdcCrweCbaRrqUdGs9oLLExAuirtyu0HPToZYf7tnFd-oNeDj0D2Y3IqTuiqJ__menRM_2mA8ofhmDCYk22tBSJvF88WwehHNEzTigM4r8eRA-wSI/s400/Scan10254.JPG" style="cursor: pointer; height: 271px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj6dNTYtKahmlJQhuW8pXtFdAUIgPRzj_ZwU8lWOheqrGMu_WW-9Vem_DMwJUWMS5cLNSLv8MQ0-5EGyQPjU2UdRgcNOfmPcoWUr72GFllmjri5eCdQ8GL2ZOReDznwyXs0oDPBYRnaLY/s1600-h/Scan10182.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421709307876483506" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj6dNTYtKahmlJQhuW8pXtFdAUIgPRzj_ZwU8lWOheqrGMu_WW-9Vem_DMwJUWMS5cLNSLv8MQ0-5EGyQPjU2UdRgcNOfmPcoWUr72GFllmjri5eCdQ8GL2ZOReDznwyXs0oDPBYRnaLY/s400/Scan10182.JPG" style="cursor: pointer; height: 400px; width: 266px;" /></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs4_NMCs4axxPUH7waJtAhpUMpe1cQ3-1Pk2rCvhAU93MWFi-Y-ZnRpmZehyVp-skfS1O-JlKUySEVFAK9Epe1yXEAiwmOhQoItHD_oY0EQS2YPHGUrOaAXW3WushR_cITsIqNumA_LEo/s1600-h/Scan10449.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421717324956922338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs4_NMCs4axxPUH7waJtAhpUMpe1cQ3-1Pk2rCvhAU93MWFi-Y-ZnRpmZehyVp-skfS1O-JlKUySEVFAK9Epe1yXEAiwmOhQoItHD_oY0EQS2YPHGUrOaAXW3WushR_cITsIqNumA_LEo/s400/Scan10449.JPG" style="cursor: pointer; height: 190px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZOMCZNMzR5a7H_yvJVYXuBgzpCZbkT0C58KQFA5yGdfBFLUBlyMrnjh5gqgL_YAYqBoEgbtZzknahBvHMEycz2WXj3ZsuKld7b5Tx8dRGULOOX0cVVzBmYpG2jPvC1D3w4Vs5gJ7b2_M/s1600-h/Scan10252.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421700989491620482" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZOMCZNMzR5a7H_yvJVYXuBgzpCZbkT0C58KQFA5yGdfBFLUBlyMrnjh5gqgL_YAYqBoEgbtZzknahBvHMEycz2WXj3ZsuKld7b5Tx8dRGULOOX0cVVzBmYpG2jPvC1D3w4Vs5gJ7b2_M/s400/Scan10252.JPG" style="cursor: pointer; height: 271px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
Οι φωτογραφίες είναι από το λακαριό του Βασίλη Τραγάρα. Παραγωγός στη συγκεκριμένη φάση, ο Αχιλλέας Αρχοντίδης. Η παρέα των ….δοκιμαστών αποτελείται από αριστερά προς τα δεξιά από τους: Χρήστο Λαγηνά, Απόλλωνα Γαρυφάλλου κτηνίατρο και ειδικό γευσιγνώστη…του ινστιτούτου Παστέρ, τον οικοδεσπότη Βασίλη Τραγάρα, το Γιώργο έναν αξιωματικό της αεροπορίας, τον Βασίλη Μαρτινάκη, αγροτικό γιατρό Μούδρου, τον Νεκτάριο Ριζάκη αγροτικό γιατρό Ατσικής, τον Χαράλαμπο Μανωλούκο, τον Βασίλη Αρχοντίδη και τον Αχιλλέα Αρχοντίδη. Ποιος είναι ο άλλος με την γυρισμένη πλάτη; Το ρεπορτάζ και οι φωτογραφίες είναι του Χαράλαμπου Μανωλούκου. <br />
<br />
<strong>Δυστυχώς ο «Ηρακλής» τα…θαλάσσωσε</strong> <br />
Καλά τα έλεγε ο Νίκος Βλαχόπουλος και προέβλεπε πρωτιές για τον Ηρακλή, όμως τις τελευταίες αγωνιστικές δεν τα πήγε καλά. Σε αγώνα εντός έδρας με την «Καλλονή» ηττήθηκε με 1-0 και αποκλείστηκε και από τον Κάσπακα από το κύπελο. Δεν πειράζει, θα νικήσουμε στους άλλους αγώνες. Ψηλά το κεφάλι. <br />
<br />
<strong>Θρήνος για την γάτα</strong><br />
Μια γάτα μπήκε στο αυτόματο μηχάνημα κοπής ψωμιού στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, αυτό τέθηκε σε λειτουργία και η γάτα βγήκε φέτες. Μέγας θρήνος και οδυρμός ξεσηκώθηκε. Όχι τόσο από τη Νέα δημοκρατία, που δημοκόπησε για το χάλι που κατάντησαν τα νοσοκομεία και που δεν είναι τόσο καλά όπως στις μέρες της. Ούτε από το ΠΑΣΟΚ, που αντιμετώπισε το θέμα ψύχραιμα, σαν ένα τελείως συνηθισμένο ατύχημα. Αλλά από τους εργαζόμενους στην κουζίνα του νοσοκομείου, αφού η γάτα ανήκε στο προσωπικό φύλαξης των τροφίμων και ήταν μέγας διώκτης των ποντικιών που πλημμυρίζουν την κουζίνα του ΑΧΕΠΑ. <br />
<br />
<strong>Οι σουίτες</strong> <br />
Φεύγοντας το πρωί για το νοσοκομείο, είδα στην τηλεόραση αποσπάσματα των ειδήσεων της προηγούμενης ημέρας, όπου ο υπουργός υγείας κ. Παπαδόπουλος εξηγούσε για τις σουίτες που θα φτιαχτούν στα νοσοκομεία. Φτάνοντας στο ΘΡΙΑΣΙΟ, μετά από εφημερία, οι διάδρομοι ήταν γεμάτοι με ράντσα, δίπλα τους τα συμπράγκαλα, παπούτσια, τσάντες, κλπ, οι νοσηλεύτριες αλλόφρονες, οι γιατροί στα όρια της αντοχής τους, οι συγγενείς απελπισμένοι, δεν έβλεπες άνθρωπο ευχαριστημένο. Χωρίς σχόλια.<br />
<br />
<strong>Τα καρναβάλια</strong> <br />
Πήξαμε από καρναβάλια, λόγω των ημερών βεβαίως βεβαίως. Κάθε Δήμος και καρναβάλι. Και ο…. λαός να χορεύει και να ξεσαλώνει μέσα στους δρόμους. Τύφλα να έχει η Βραζιλία. Βρε μήπως και η πραγματική φύση του Έλληνα είναι αυτή; Δηλαδή μήπως είμαστε καρνάβαλοι εκ φυσικής ροπής; Τότε πώς και δεν το ανακάλυψε το ελληνικό εμπορικό δαιμόνιο για να το αξιοποιήσει οικονομικά; <br />
<br />
<strong>«Ιατρικά λάθη»</strong> <br />
Μετά μια άγονη περιήγηση στην φρουτοπία και την διαφθορολογία, όπου έγινε προσπάθεια να τα βάλουν με τους πολιτικούς, οι εγκυρότατοι δημοσιογράφοι φωστήρες, ου μην αλλά και ηθικότατοι και εντιμότατοι, επανήλθαν στο πρότερο θέμα, το δημοφιλέστατο, των «ιατρικών λαθών». Βλέπεις οι πολιτικοί κάνουν τον μεγαλόφρονα και αφήνουν τον πάσα ένα να λέει το κοντό του και το μακρύ του εναντίον τους, φτάνει να μην φτάσει το πράγμα στο απροχώρητο. Ετσι και φτάσει τους μαζεύουν τα χαλινάρια με τρόπο πολύ άγριο. Ενώ οι κακομοίρηδες οι γιατροί δεν μιλούν. Ετσι το κάθε απόβρασμα που θέλει να τα οικονομήσει πουλώντας ουσιαστικά τον άρρωστό του ή το νεκρό του, βγαίνει και δίνει παράσταση μπροστά στις κάμερες. Ενα σας λέγω: Είμαι 25 χρόνια γιατρός και ποτέ δεν έχω δει τους γιατρούς τόσο οργισμένους, αλλά και με μια τέτοια τάση για αμυντική ιατρική. Ξέρετε τι θα πει αμυντική ιατρική; Ιατρική που θα φαίνεται καλή στα μάτια ενός εμπειρογνώμονα αν πέσει μια υπόθεση στα χέρια του εισαγγελέα, που δεν θα είναι όμως κατ’ ανάγκη επωφελής για τον άρρωστο, σύμφωνα με την εμπειρία, τις ιατρικές γνώσεις και την άποψη εν τέλει του γιατρού. Αμυντική ιατρική θα πει ευνουχισμός του γιατρού και συχνά καταστροφή του αρρώστου. <br />
<br />
<br />
<strong>Έκθεση ζωγραφικής στο ΚΑΡΑΒΕΛ</strong> <br />
Στα πλαίσια του διεθνούς ιατρικού συνεδρίου «Πνεύμονας και περιβάλλον» που έγινε στις 15 -17 Μαρτίου στο ξενοδοχείο των Αθηνών «ΚΑΡΑΒΕΛ», έγινε ομαδική έκθεση ζωγραφικής γατρών -καλλιτεχνών, στην οποία συμμετείχε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ατσικιωτών Σταύρος Τραγάρας. Εξέθεσαν τα έργα τους 4 γιατροί – καλλιτέχνες (Ορφανίδου, Τσαμπήρας, Μανεσίδης, Τραγάρας). Οι εντυπώσεις ήταν άριστες. (Ας ευλογήσουμε λίγο και μεις τα γένια μας).<br />
<br />
<strong>Μουσικοποιητική βραδυά στα Τρίκαλα</strong> <br />
Στις 3 Μαρτίου παρουσιάσθηκε στα Τρίκαλα το έργο του Τρικαλινού ποιητή Λευτέρη Αναστασίου, σε μια καταπληκτική μουσικοποιητική βραδυά, στο κέντρο «Σουίτα». Ο κύριος ομιλητής για το ποιητικό έργο του Λευτέρη Αναστασίου ήταν ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ατσικιωτών Σταύρος Τραγάρας. Την ομιλία του Σταύρου Τραγάρα ακολούθησαν απαγγελίες ποιημάτων από ηθοποιούς της Θεσσαλονίκης και τραγούδια από τραγουδιστές της πόλης των Τρικάλων, συνοδεία πιάνου. Πλήθος κόσμου παρακολούθησε την εκδήλωση, πνευματικοί άνθρωποι, οι πολιτικές αρχές, κόσμος ποιότητας. <br />
Καλό είναι και μεις οι Λημνιοί να κάνουμε πότε πότε τέτοιες εκδηλώσεις και να ξεφύγουμε λίγο από την αρκουδαρία και τις ταρζανιές.<br />
<br />
<strong>Μοτοσυκλέτες για πυρκαϊές</strong> <br />
Μοτοσυκλέτες εντούρο χορήγησε το Υπουργείο Αιγαίου στις πυροσβεστικές Υπηρεσίες πολλών νησιών για να βοηθήσουν στον αγώνα κατά των πυρκαίών. Ετσι οι μοτοσυκλέτες θα συμβάλουν ώστε να μη γίνει η ζωή των νησιωτών…πατίνι. Αξιέπαινη η πρωτοβουλία του υπουργού κ. Σηφουνάκη, αν και στον αγώνα κατά των πυρκαϊών ο καλύτερος τρόπος είναι να…. μην βάζουμε φωτιά. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ</strong><br />
<strong>Μεταξύ σοβαρού και αστείου</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCuhgMwYX3Bprr5HWSyCiWbdr3LCcxylUbpyWelUI-EA76cT3doNYUnYTjHoGcab32j8O6qZQLQCo2VfwBPTJJo39_fPXU1N9f5fgUaRUsNX2RGJs8i9xkfxcGgPTQ-4MElj48QL1DnT8/s1600-h/Scan10689.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421669534416110850" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCuhgMwYX3Bprr5HWSyCiWbdr3LCcxylUbpyWelUI-EA76cT3doNYUnYTjHoGcab32j8O6qZQLQCo2VfwBPTJJo39_fPXU1N9f5fgUaRUsNX2RGJs8i9xkfxcGgPTQ-4MElj48QL1DnT8/s400/Scan10689.JPG" style="cursor: pointer; height: 309px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
@ Επανήλθε δρυμύτερος ο …ειρηνιστής Αρχιεπίσκοπος, πουλώντας αυτή τη φορά πατριωτικά αισθήματα και πόλεμο, με αφορμή την βράβευση παλαιών πολεμιστών. Και μεις που νομίσαμε ότι ησύχασε…<br />
**** Το να πολεμάς για την ειρήνη είναι σαν να πηδάς για την παρθενία.<br />
@ Ο κ. Ρέππας ετοιμάζει πυρετωδώς το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Στα πλαίσια του εφικτού και με δεδομένη την οικονομική ύφεση. <br />
**** Οικονομική επιβράδυνση είναι όταν ο γείτονας χάνει τη δουλειά του. Οικονομική ύφεση όταν εσείς χάνετε τη δική σας. (Χάρυ Τρούμαν).<br />
@ Ο κύριος Σκανδαλίδης ανέλαβε εργολαβικά να καθαρίσει το δημόσιο από τα σκάνδαλα της διαφοράς.<br />
**** Θέλω ή λιγότερη διαφθορά, ή περισσότερες ευκαιρίες να συμμετάσχω.<br />
@ Συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς η προετοιμασία των Ολυμπιακών αγώνων είπε ο κ. Βενιζέλος.<br />
**** Καθότι η αποτυχία της προετοιμασίας είναι προετοιμασία της αποτυχίας.<br />
@ Αισιόδοξη η κυβέρνηση για την πορεία της οικονομίας. Απαισιόδοξη η αντιπολίτευση για την πορεία της οικονομίας.<br />
**** Ο απαισιόδοξος βλέπει δυσκολίες σε κάθε ευκαιρία, ο αισιόδοξος ευκαιρίες σε κάθε δυσκολία. (Ουίνστον Τσώρτσιλ).<br />
@ Τα καλά του καπιταλισμού εκθειάζει η Νέα Δημοκρατία. Τα καλά του σοσιαλισμού εκθειάζει η αριστερά. <br />
**** Μετά τον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, ο αλκοολισμός.<br />
@ Ο Μάκης εκτός από γιατρός και καθαριστής της κοινωνίας από τη διαφθορά, έγινε και σεισμολόγος.<br />
**** Πιστεύω στην ισότητα όλων των ανθρώπων, πλην των δημοσιογράφων και των φωτορεπόρτερ (Μαχάτμα Γκάντι).<br />
@ Το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα της ελπίδας, είπε ο πρωθυπουργός.<br />
****Μπορώ να αντέξω την απελπισία μου, αλλά όχι την ελπίδα των άλλων. <br />
@ Το ΠΑΣΟΚ είναι το πιο ερωτικό κόμμα είπε ο σεξολόγος και βουλευτής κ. Ασκητής.<br />
**** Έρωτας είναι ο θρίαμβος της φαντασίας επί της νοημοσύνης.<br />
@ Πλουσιότεροι αρχηγοί είναι, σύμφωνα με το πόθεν έσχες, ο πρωθυπουργός κ.Σημίτης και ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας κ. Καραμανλής.<br />
**** Η ιδιοκτησία είναι κλοπή (Πιέρ Ζόζεφ Προυντόν).<br />
@ Και ο στρατάρχης Γιάννος; Νομίζετε πως τον ξεχάσαμε; Θα τον ξεχάσουμε μόλις ανέβει το χρηματιστήριο στις 6.400 μονάδες.<br />
**** Δεν μπορείς να πλησιάσεις εύκολα έναν που δεν ξέρει να χαμογελά, αλλά δεν μπορείς να εμπιστευτείς ένα που γελά όλη την ώρα χωρίς λόγο.<br />
@ Εμείς είμαστε η μόνη αριστερά λέει το ΚΚΕ.<br />
**** Αν σας πει κάποιος ότι ανήκει στην αριστερά, ρωτήστε τον: Αριστερά μπαίνοντας, ή αριστερά βγαίνοντας;<br />
@ Πόσο αριστερά είναι τα κόμματα της αριστεράς; <br />
****Τρεις φορές αριστερά, μας κάνει μια φορά δεξιά.<br />
@ Τώρα τη δεξιά τη λένε συντηρητική παράταξη.<br />
**** Οι συντηρητικοί δεν είναι κατ’ ανάγκην ανόητοι, αλλά οι ανόητοι είναι συντηρητικοί.<br />
@ Τώρα έχουν αμβλυνθεί τα όρια συντηρητισμού - ριζοσπαστισμού.<br />
****Δεν τόλμησα να γίνω ριζοσπάστης στα νιάτα μου, από το φόβο ότι θα γίνω συντηρητικός στα γηρατειά μου.<br />
@ Με πυρηνικό πόλεμο απειλεί ο Μπους, ακόμα και την Ρωσσία, ακόμα και την Κίνα.<br />
**** Η εξέλιξη από τον πρόεδρο Ουάσινγκτον στον πρόεδρο Μπους είναι μια απόδειξη ικανή να εκνευρίσει τον Δαρβίνο.<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η Λήμνος μέσα από το φακό του Μιχάλη καράβολα</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPCaj2xkkKoQuBsaFIXbR04WwODJlD6fudKktgOjrZpNsjLCRHvlkzr75HP2jhuLArIWXXoB4VnEa18oOAhpjHrGm30QKLZ5GTfHWfZLt5vP4IXQlS3v-16uiZnw-XwAx2NpAzSqVtsHs/s1600-h/Scan10438.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421713273259891410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPCaj2xkkKoQuBsaFIXbR04WwODJlD6fudKktgOjrZpNsjLCRHvlkzr75HP2jhuLArIWXXoB4VnEa18oOAhpjHrGm30QKLZ5GTfHWfZLt5vP4IXQlS3v-16uiZnw-XwAx2NpAzSqVtsHs/s400/Scan10438.JPG" style="cursor: pointer; height: 293px; width: 400px;" /></a><br />
<em>Ο Μιχάλης Καράβολας</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5CDuexNVGKTbnRPCu1dQingLiJ1xSYMBbP5RISXw8X66Tn4Ip3q1qvcrfuNtsGlPgUgsK_NQGcxwrAANJfdFNmHEEATM3NfZj9_mf1tTObzZO7zE8HO-romnTCWGS8t3MPXza6DhhmlI/s1600-h/DSC09061.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421673974862843298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5CDuexNVGKTbnRPCu1dQingLiJ1xSYMBbP5RISXw8X66Tn4Ip3q1qvcrfuNtsGlPgUgsK_NQGcxwrAANJfdFNmHEEATM3NfZj9_mf1tTObzZO7zE8HO-romnTCWGS8t3MPXza6DhhmlI/s400/DSC09061.JPG" style="cursor: pointer; height: 400px; width: 300px;" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW7hIO9vZ0ZIFGh-BQ1LoD22xz43YlGLeedEFXvkKSgBHVeC1ERKPgMw-qcyG6ypdRfjjofuTK6e23BS5uOnWAQ9s53v3xAhTWDvG_7fZc48WUwRtKbmCklPCYsnDvaqDSWPayZ8UrEcA/s1600-h/DSC09060.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421672560919618978" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW7hIO9vZ0ZIFGh-BQ1LoD22xz43YlGLeedEFXvkKSgBHVeC1ERKPgMw-qcyG6ypdRfjjofuTK6e23BS5uOnWAQ9s53v3xAhTWDvG_7fZc48WUwRtKbmCklPCYsnDvaqDSWPayZ8UrEcA/s400/DSC09060.JPG" style="cursor: pointer; height: 300px; width: 400px;" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLe-DMpBxGOXacd_7g6tXKNk0CFqB2XV9RQ-TlwBjLdP0Vo-8Ys58CO5sWSTddAwP-_15YrEAU4ZIdvd6wrBLu-7nS6ToZeehxyY7PIT8Z6RdplUeb7HRgZRbGsEj_vrQxpKbsVUwkCWY/s1600-h/DSC09059.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421673294576331650" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLe-DMpBxGOXacd_7g6tXKNk0CFqB2XV9RQ-TlwBjLdP0Vo-8Ys58CO5sWSTddAwP-_15YrEAU4ZIdvd6wrBLu-7nS6ToZeehxyY7PIT8Z6RdplUeb7HRgZRbGsEj_vrQxpKbsVUwkCWY/s400/DSC09059.JPG" style="cursor: pointer; height: 300px; width: 400px;" /></a></div>
Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9057055250934596318.post-41729793193890432052009-11-23T13:57:00.000-08:002011-03-07T07:48:20.102-08:00Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 10<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO_VCD8Q2VaNT0Tg54gxsY5VTX2t3uRBUhdWpJVDWA1v9k6PxYvRSjDyb6l15Eup5TRDCacz1KHuwrXTktvjrrOcXoCJv9xGq398aEwSQFaldfWhipQ5vJiFIgVuLA3ktNZl6_D6-owuw/s1600-h/Scan10595.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 74px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO_VCD8Q2VaNT0Tg54gxsY5VTX2t3uRBUhdWpJVDWA1v9k6PxYvRSjDyb6l15Eup5TRDCacz1KHuwrXTktvjrrOcXoCJv9xGq398aEwSQFaldfWhipQ5vJiFIgVuLA3ktNZl6_D6-owuw/s400/Scan10595.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421993673290117730" /></a><br />
<br />
<strong>Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ<br />
<br />
ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
<br />
ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ<br />
Έτος 3ο, Αρ. Φύλλου 10, Μάιος – Ιούνιος - Ιούλιος 2002.<br />
<br />
Γραφεία: Νικηταρά 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412<br />
e-mail: ifonitisatsikis@hotmail.com </strong><br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τριμηνιαία έκδοση<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ<br />
<br />
Εκδότης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Υπεύθυνος ύλης<br />
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ<br />
<br />
Γραφικές τέχνες<br />
ΘΡΙΑΣΙΟ<br />
5576740-0977410968<br />
<br />
Συνδρομές<br />
Ετήσια εσωτερικού<br />
Ευρώ 6<br />
Ετήσια εξωτερικού <br />
$ ΗΠΑ 20<br />
$ Καναδά 30<br />
$ Αυστραλίας 30 </strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Λήμνος<br />
Είναι η δροσιά των φρεσκοασβεστωμένων τοίχων<br />
απ’ όπου κόβουν τις γαλατόχαντρες οι χρυσικοί<br />
και τις προσφέρουν δαχτυλίδια<br />
στις λεχώνες.<br />
Σ.Τ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ</strong> <br />
Ολα τα κείμενα, που δεν έχουν υπογραφή, έχουν συνταχθεί από τον πρόεδρο του Συλλόγου Σταύρο Τραγάρα. Όλα τα κείμενα, που δημοσιεύονται, εγκρίνονται τελικώς από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου. <br />
<br />
<strong>Δωρεές</strong><br />
Η κυρία Λ. Γραγρά, χήρα του αείμνηστου συγχωριανού μας δάσκαλου Ρήγα Γραγρά, προσέφερε στο Σύλλογο Ατσικιωτών Λήμνου 200 ευρώ, εις μνήμην του συζύγου της. Ο Σύλλογος την ευχαριστεί θερμά.<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Παρακαλούμε πληρώστε τη συνδρομή σας</strong><br />
Παρακαλούμε τους αγαπητούς αναγνώστες που δεν έχουν πληρώσει τη συνδρομή τους, να τακτοποιηθούν. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου έχει εξουσιοδοτήσει το Γενικό Γραμματέα του Συλλόγου κ. Χαράλαμπο Μανωλούκο να συγκεντρώσει τις συνδρομές από τη Λήμνο, το καλοκαίρι. Αγαπητοί συμπατριώτες η εφημερίδα δεν έχει άλλους πόρους εκτός από τις συνδρομές. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΟΛΥ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ</strong><br />
<br />
<strong>Όμως οι Ατσικιώτες πήγαν στα….εξοχικά τους</strong> <br />
<br />
Με μεγάλη επιτυχία έγινε και φέτος η ετήσια χοροεσπερίδα του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου, στις 16 Μαρτίου 2002 στο κέντρο διασκεδάσεως «ΑΡΜΕΝΑΚΙ» της Ελένης Λεγάκη. Ήταν Σάββατο της Αποκριάς, ο κόσμος είχε μέρες να ξεκουραστεί γι’ αυτό και έδωσε για μια ακόμα φορά βροντερό παρόν. Το πρόγραμμα του κέντρου ήταν προσαρμοσμένο στην Αποκριά και δημιουργήθηκε μεγάλο κέφι. Εκτός από την εξαιρετική καλλιτέχνιδα Ελένη Λεγάκη, όλο το μουσικό της επιτελείο ήταν ποιότητας, αλλά εκείνος που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις ήταν ο γιος της ο Γιάννης Μανωλάς, ένα εξαίρετο ταλέντο, που τραγουδούσε, χόρευε, έπαιζε βιολί, άφησε άφωνους με το ταπεραμέντο του και την δεξιοτεχνία του όλο τον κόσμο.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg04E6v8Z5YAT6K9H5DMFa0Fz5nbqpBYraQ2BVwX_-jDRmhHX3L45qFppJ5h_mdFfz0YXNwUNPizTVLcRFuc8ltdIgdmhltS2jYw5DX1Lz8P13p9_J0in9F9mVuZ9d8dE-z_47oY5VOJCU/s1600-h/Scan10396.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg04E6v8Z5YAT6K9H5DMFa0Fz5nbqpBYraQ2BVwX_-jDRmhHX3L45qFppJ5h_mdFfz0YXNwUNPizTVLcRFuc8ltdIgdmhltS2jYw5DX1Lz8P13p9_J0in9F9mVuZ9d8dE-z_47oY5VOJCU/s400/Scan10396.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421984535805137746" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGFwKDKmApKzrOr2bpA0EwA8yz7JFJUkyZaHzMTRFdLR74nzOUhR98Ioy-aIKfKtHMwkC_5yo3f-RuUmVaHLD1CBVPUnrR_b6aeq_7NtIrlCyuK3F_fgNngJCIokns0R8L-oQsjCJn2uA/s1600-h/Scan10390.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 269px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGFwKDKmApKzrOr2bpA0EwA8yz7JFJUkyZaHzMTRFdLR74nzOUhR98Ioy-aIKfKtHMwkC_5yo3f-RuUmVaHLD1CBVPUnrR_b6aeq_7NtIrlCyuK3F_fgNngJCIokns0R8L-oQsjCJn2uA/s400/Scan10390.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421982869802294898" /></a><br />
<em>Ο χορός</em><br />
<br />
Οι καλεσμένοι μας διασκέδασαν και χόρεψαν με την καρδιά τους. Τα δώρα της λαχειοφόρου ήταν πλούσια. Είχαμε πάρα πολλούς ξένους φίλους της Λήμνου και της Ατσικής και πάρα πολλούς συμπατριώτες μας Λημνιούς από τα άλλα χωριά. Η Δάφνη πρωτοστάτησε. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι πολλοί Ατσικιώτες δεν ήρθαν, ακόμα και άτομα που έρχονται κάθε χρόνο, ή άτομα που είπαν στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί τους πιο μπροστά, ότι θα έλθουν. Αυτό μας δυσαρέστησε ιδιαίτερα, γιατί βέβαια ο Σύλλογος δεν είναι του προέδρου ούτε του διοικητικού συμβουλίου. Το Σύλλογο τον απαρτίζουν όλοι και όλοι πρέπει να συμμετέχουν. Δεν είναι δυνατόν να γίνεται χορός Ατσικιωτών και οι περισσότεροι να μην είναι Ατσικιώτες. Τι θα γινόταν αν δεν φροντίζαμε να εξασφαλίσουμε κόσμο, έστω και ξένους; Και κάτι ακόμα: Την επιτυχία από την αποτυχία τις χωρίζει μια κλωστή. Αν θέλουμε να έχουμε Σύλλογο πρωτοπόρο και δυνατό και όχι σαν μερικών χωριών που η μιζέρια τους δεν έχει προηγούμενο, πρέπει να συμμετέχουμε. Αν πάλι αγαπητοί συγχωριανοί θέλετε να ξαναγυρίσουμε στα πέτρινα χρόνια όπου μόνο η Ατσική δεν είχε Σύλλογο από όλα τα χωριά της Λήμνου, ή αν θέλετε να μην μπορούμε να διοργανώσουμε ένα χορό μόνοι μας και να παρουσιάζουμε την εικόνα που παρουσιάζουν μερικά χωριά της Λήμνου, όπου μαζεύονται καμιά ογδονταριά άτομα, τότε μην έρχεστε. Όμως άλλη χρονιά χοροεσπερίδα, έστω και πολύ επιτυχημένη, με ξένους και όχι με τους Ατσικιώτες, ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ. Αυτά και του χρόνου με υγεία.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ<br />
Η μάχη δεν άναψε ακόμα</strong> <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZmSxP0VNi2ezN0Nt0MDd8rPCQdU9d6yhaUam2H5IdE5mXWbtWpM5bAJLi3n-sGNEaAp-TKIVXt2nSHqo4vhcAqsxxaa0RusRGkPt8OB0KTHLTxevI1bkpt6GXGoJscIYpLTCLCA0oqlQ/s1600-h/%CE%A4%CE%B1+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 246px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZmSxP0VNi2ezN0Nt0MDd8rPCQdU9d6yhaUam2H5IdE5mXWbtWpM5bAJLi3n-sGNEaAp-TKIVXt2nSHqo4vhcAqsxxaa0RusRGkPt8OB0KTHLTxevI1bkpt6GXGoJscIYpLTCLCA0oqlQ/s400/%CE%A4%CE%B1+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422262168164509714" /></a><br />
<br />
Δεν φαίνεται ακόμα να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα για το ποιοι θα είναι υποψήφιοι στις δημοτικές εκλογές για το Δήμο Ατσικής. Ο μόνος που είναι σίγουρος υποψήφιος δήμαρχος είναι ο Μπάμπης Μανωλούκος, ο οποίος εδώ και μήνες το έχει δηλώσει δημοσίως στον τύπο αλλά και σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνική εκπομπή του Ηλία Κότσαλη. Ο Μπάμπης Μανωλούκος ήδη κινείται φανερά για την εξεύρεση στελεχών από όλα τα χωριά που θα είναι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, σε ένα συνδυασμό ανεξάρτητο και υπερκομματικό. Ο νυν δήμαρχος Γιώργος Αρχοντίδης αφήνει να διαρρέει ότι θα ξανακατέβει στις εκλογές, όμως δεν έχει ακόμα κάνει δημόσια δήλωση. Ούτε και από τους παραιτηθέντες δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας (Μουστάκας Χ., Λαγός Μ.) έχει ανακοινωθεί κάτι. Φαίνεται ότι το σκέφτονται. Φαίνεται ακόμα ότι και τα κόμματα είναι προβληματισμένα για το αν θα πρέπει να υποστηρίξουν κάποιο υποψήφιο, ή αν θα αφήσουν τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους, αφού έτσι κι αλλιώς και στις προηγούμενες αναμετρήσεις οι συνδυασμοί ήταν μικτοί. <br />
Από τα άλλα χωριά, μια κίνηση που έγινε στον Άγιο Δημήτρη, υπό τον Μωράκη για…..αντι-Ατσικιώτικο συνδυασμό, δηλαδή συσπείρωση όλων των άλλων χωριών για να μην είναι Ατσικιώτης ο δήμαρχος, φαίνεται ότι απέτυχε εν τη γενέσει της, όμως οι Αγιοδημητριάτες σίγουρα κάτι άλλο θα βρουν αφού δεν παραιτούνται από την ιδιότυπη τάση ηγεμονισμού που τους διακατέχει. Από το Καρπάσι, ένα μικρό χωριό, υπήρξαν…. εκδηλώσεις ενδιαφέροντος σε παρασκηνιακό επίπεδο για το δημαρχιακό θώκο, από τρεις. Τον Ανδρέα Καλατζή, τον Φίλιππα Τσεπέλια και το Λευτέρη Τζατζόγλο. Ο Τζατζόγλος ήδη εγκατέλειψε. Οι άλλοι δεν συμφωνούν για κοινό ψηφοδέλτιο αφού ο καθένας τους θέλει να ηγηθεί. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποιος από τους δυο - ή και οι δυο – θα εγκαταλείψει, αφού το μέγα πρόβλημα δεν είναι μόνο η εξεύρεση ικανών στελεχών, αλλά η ανεύρεση απλώς υποψηφίων. <br />
Από τα υπόλοιπα χωριά δεν υπάρχει μέχρι τώρα κάποιος που να…. προαλείφεται για δήμαρχος.<br />
Υπάρχει μια μεγάλη αδιαφορία από μέρους των πολιτών να συμμετάσχουν στα κοινά, αφού τώρα πια με την αναβάθμιση σε δήμους, χρειάζονται και κάποιες γνώσεις και κάποια εφόδια, μια κατάρτιση τέλος πάντων, που δεν την έχουν όλοι. Παλιά αρκούσε να είχε κάποιος υποψήφιος μεγάλο σόϊ για να εκλεγεί. Τώρα αυτό δεν αρκεί, γιατί κι αν εκλεγεί θα πρέπει να ξέρει να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα που λέει ο λόγος. Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι απαιτούνται να υπάρχουν 30% γυναίκες σε κάθε ψηφοδέλτιο. Αυτό, σε συνδυασμό με την διαφαινόμενη τουλάχιστον ως τώρα πρόθεση για πολλά ψηφοδέλτια, μπορεί να οδηγήσει σε τραγελαφικές και κωμικές καταστάσεις, όπου ο κάθε υποψήφιος δήμαρχος για να συμπληρώσει τα άτομα μπορεί να βάζει υποψήφια τη γυναίκα του, την κόρη του ή τη…γιαγιά του.<br />
Η «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ» δεν θα πάρει το μέρος οποιουδήποτε, αλλά έχει την άποψη ότι ο πολυκερματισμός σε πολλά ψηφοδέλτια δεν βοηθά. ΄Ετσι κι αλλιώς υπάρχει έλλειψη στελεχών, ο δήμος είναι μικρός και καλά θα ήταν να στοιχηθούν όλοι που μπορούν να βοηθήσουν πίσω από ένα έμπειρο, ικανό και δοκιμασμένο στα κοινά. Επίσης έχουμε την άποψη ότι τα κόμματα καλά θα κάνουν να μην αναμιχθούν στις δημοτικές εκλογές, αφού η κομματική τοποθέτηση του καθενός, δεν έχει καμιά σχέση με την επίλυση των θεμάτων της τοπικής κοινωνίας. Και κάτι ακόμα: Ο δήμος μας είναι από τους πιο υποβαθμισμένους σε πολλά ζητήματα, δυστυχώς. Καλό θα είναι να υπάρξει μια νέα πνοή, να γίνει μια νέα αρχή, να μπουν άνθρωποι με ιδέες, για να μπορέσει επιτέλους να αποτιναχθεί από πάνω μας αυτό το πέπλο της μιζέριας που μας σκεπάζει.<br />
<br />
@@@ Αναγνώστης μας, που για ευνόητους λόγους δεν επιθυμεί να γράψουμε το όνομά του, μας έστειλε αυτό το χιουμοριστικό ποιηματάκι, που το δημοσιεύουμε ευχαρίστως για να γελάσουμε.<br />
<br />
<strong>ΕΚΛΟΓΕΣ</strong><br />
<br />
Μπόλικ’ οι υποψήφιοι από κάθε μεριά<br />
θα βάλ’ φέτο για δήμαρχος μέχρι κι η κτση Μαριά.<br />
<br />
Τις εκλογές να πάρουνε είν’ αποφασισμέν’<br />
εδώ τα καταφέρανε ένα σωρό βλαμμέν’.<br />
<br />
Ούλοι οι υποψήφιοι από αυτή την ώρα<br />
αρχίσαν τα φαγώματα και θα ξεσπάσ η μπόρα.<br />
<br />
Η πρώτη τους καλή δουλειά και κύρια ασχολία<br />
δεν απολείπνε πουθενά σε γάμο ή κηδεία.<br />
<br />
Πιο πριν όντας σε βλέπανε μόνε πδε σε κουντλούσαν<br />
δε σε καταδεχότανε ούτε σε χαιρετούσαν.<br />
<br />
Τώρα σβαρνίζνε τα χωριά μνημόσνο μη χαθεί<br />
ούλες τς γριγιές απ τ’ αγκάλιασμα τς έχνε κατασχαθεί. <br />
<br />
Ούλ’ θέλνε μόνε απατοί τς δήμαρχοι για να γίν’νε<br />
να κάτσνε πα στα πράματα να τρώνε και να πίν’νε.<br />
<br />
Πολλοί καινούργιοι κι ο παλιός π’ θα μας ξανατιμήσ’<br />
γιατί έναι λέει σίγουρος π’ ο κόσμος θα ψηφίσ’.<br />
<br />
Η δημαρχία λέγ’ αυτή έναι πετυχημέν’<br />
δυο δρόμους στρώσαν άσφαλτο κι έναι φχαριστημέν’.<br />
<br />
Όσο για αποχέτευση άσε και μη ρωτήσεις<br />
τη μύτη σ’ μόνε σήκωσε κι αέρα να ρουφήξεις.<br />
<br />
Έχνε μολάρει τα σκατά θα φτάσνε ως το μώλο<br />
τάπες λέγ’ θα μοιράσουνε να βάλουμε τον κώλο.<br />
<br />
Κάμανε όμως τρυπανιές νερό πολύ να βρούνε<br />
και βρήκαν τόσο δα πολύ ποτκοί για να πνιγούνε.<br />
<br />
Προσλάβαν νέα άτομα μα έχω μια απορία<br />
πού πάν’ και κάντεν ούλ’ αυτοί μέσα στη δημαρχία.<br />
<br />
Αμα σφηνώσνε οι κώλοι τους δε βγαίνει ούτε ένας<br />
και ασφυξιά θα πάθουνε έτσι και κλάσ’ κανένας.<br />
<br />
Μα εμείς σ’ όλους ευχόμαστε καλή επιτυχία<br />
κι ας πάρει ο καλύτερος το πιο μακρύ απ’ τα τρία. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τα χιουμοριστικά της επικαιρότητας<br />
<br />
Σκατόπαιδα<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwl2zZaeJQDDbtimkh9aRl3UtSLIzBOa9JmDQKBVOWDZZlZ6xmUqgkLOkyNkzRNfdlwV60DLfYXW1dJQgE7q8lcm9d9JUMSiEAJ-Q7bLwjKDu6qNIxFLqRLBsdlqhYwa2BThQ8yfEb6O0/s1600-h/Scan10521.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 283px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwl2zZaeJQDDbtimkh9aRl3UtSLIzBOa9JmDQKBVOWDZZlZ6xmUqgkLOkyNkzRNfdlwV60DLfYXW1dJQgE7q8lcm9d9JUMSiEAJ-Q7bLwjKDu6qNIxFLqRLBsdlqhYwa2BThQ8yfEb6O0/s400/Scan10521.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422260083346767730" /></a><br />
Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
Μεγάλη αναταραχή προκάλεσε ο κ. Πάγκαλος με το χαρακτηρισμό «σκατόπαιδα» για τμήμα της σημερινής νεολαίας, εννοώντας «παιδιά κακομαθημένα», που ενώ τα έχουν όλα δεν σέβονται, παραπονιούνται κλπ. Ακολούθησαν συζητήσεις και αρθρογραφία «σκατολογικής» φύσεως, με υποστηρικτές αλλά και επικριτές της γνώμης του κ. Πάγκαλου. Το κύριο σημείο ήταν μάλλον η προκλητική λέξη «σκατόπαιδα» ως περιέχουσα το συνθετικό «σκατά», παρά η σημασία της ως «κακομαθημένα», η οποία περιέχουσα τη λέξη «κακά» είναι βέβαιο ότι δεν θα ενοχλούσε. Θεωρώντας ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό, θα επιχειρήσουμε και μεις μια ανάλυση της λέξης «σκατά», επαναλαμβάνω μόνον της λέξης και όχι αυτών καθεαυτών των περί ων ο λόγος, καθότι στερούμεθα γνώσεων μικροβιολογίας, ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμην από τους πιο συνεσταλμένους αναγνώστες μας για το αναπόφευκτο της αθυροστομίας.<br />
Η λέξη λοιπόν «σκατά» είναι ελληνικότατη και μάλιστα αρχαία ελληνική. Στα αρχαία η λέξη είναι «σκωρ» που θα πει «σκατό» και κλίνεται όπως το «ύδωρ», δηλαδή: Το σκωρ, του σκατός, τα σκατά. Εξ ου και η λέξη «σκωραμίς» που είναι η «πάπια», όχι όπως λέμε μια πάπια μια χήνα, αλλά η πάπια που κάνουν μέσα οι άρρωστοι τα «κακά» τους και για να ακριβολογούμε τα «σκατά» τους. Φαντάζομαι ότι οι ενασχολούμενοι εις βάθος με την γλώσσα, ακούγοντας την κοινή ποδοσφαιρική λέξη σκορ ή σκοράρισμα, κατά μια επαγγελματική διαστροφή, θα σκέφτονται τη λέξη «σκωρ». Π.χ. η φράση: «Δεν σκοράρει ο Αλεξανδρής», θα μπορούσε να εκληφθεί ως δυσκοιλιότης του κακομοίρη του Αλεξανδρή. Την ίδια ρίζα έχει και το έτερο ισοδύναμο της λέξης «σκατό», δηλαδή το «κουράδι». Από το «σκωρ» έγινε «σκωράδιον» και έπειτα «κουράδι». Βέβαια στα κρητικά «κουράδι» θα πει «κοπάδι», λέξεις και οι δυο με σχεδόν ταυτόσημο νόημα. Αν δεν το πιστεύετε αυτό, μπορείτε να ρωτήσετε ένα βοσκό. Στα Αραβικά η έννοια «σκατά» αποδίδεται με τη λέξη «χαρά», έτσι όπως το ακούτε. Ίσως να υπάρχει κάποια σχέση, λαμβάνοντας υπ’ όψη τη χαρά και την ανακούφιση που αισθάνεται κάποιος παράγοντας αυτό το παραγνωρισμένο αγαθό. <br />
Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας τα «σκατά» είναι συνώνυμο της ζωής, αφού η παραγωγή τους σημαίνει ότι ο άνθρωπος μεταβολίζει, άρα ζει. Απουσία τους σημαίνει θάνατο. Ζωή λοιπόν ίσον «σκατά», ασχέτως αν σήμερα για τους περισσότερους τα «σκατά» έχουν μετατραπεί σε ζωή. Παρόλο όμως το «συνύπαρκτον», οι άνθρωποι θέλουν να τα εξαφανίσουν από προσώπου γης, να τα εξοβελίσουν, να τα ξορκίσουν. Με τις προόδους της τεχνολογίας και υγειινής, χρησιμοποιώντας λουτροκαμπινέδες, μπιντέδες και τζακούζια, υπονόμους και αποχετευτικά συστήματα προσπαθούν να αποκαθαρθούν από αυτά, να τα αποδιώξουν από την γεηρή, άρα και «σκατένια» φύση τους. Ωστόσο με τους βιολογικούς καθαρισμούς, αποστειρώνοντάς τα και διιλίζοντάς τα, μας τα παρουσιάζουν πάλι ολοκάθαρα, τόσο που να τα «πιεις στο ποτήρι». Παλιά τα «έκαναν» σε «αγγειά» (μέχρι το 19ο αιώνα στην Ευρώπη) και τα πετούσαν από τα παράθυρα, εξ ου και η φράση «του ήρθαν τα σκατά κατακέφαλα». Ο Ανδρέας Λασκαράτος περιγράφει με σπαρταριστό τρόπο, πώς αυτό γινόταν και στα Ιόνια νησιά. Ο Ρούσσος Βρανάς γράφει ότι στο βιβλίο του Ντομινίκ Λαπόρτ «Η ιστορία των σκατών» αναφέρεται ότι στο Παρίσι ο βασιλιάς Φραγκίσκος με διάταγμα το 1539 επιχείρησε να σταματήσει αυτή την «εναέρια» βόλτα των «σκατών», που από την παραγωγή αμέσως πετούσαν στους αιθέρες. Στο βιβλίο αυτό περιγράφεται λεπτομερώς η «πολιτική των σκατών». Βεβαίως όπως έχετε διαπιστώσει εκτός από την «πολιτική των σκατών» υπάρχουν και τα «σκατά της πολιτικής». Στη Λήμνο αλλά και σε όλη την ελληνική επαρχία η υπαίθρια αφόδευση μέχρι και πριν λίγα χρόνια εθεωρείτο απόλαυση πρώτου μεγέθους, προπάντων σε μέρος με θέα. Από κει βγήκε και η φράση: «Χέζε ψηλά κι αγνάντευε». Εκτός από την υπαίθρια εναπόθεσή τους υπήρχε και η εναλλακτική οδός της σούδας, δηλαδή του μικρού σχετικά χώρου μεταξύ δύο σπιτιών που έπαιζε το ρόλο αποχωρητηρίου. Κατάλοιπο της σούδας είναι η φράση: «Ακόμα τα σκατά τ’ μέσα στ σούδα έναι και μας κάμεν’ τον καμπόσο». <br />
Η επίμαχη λέξη κατακλύζει τις φράσεις της λαϊκής μας σοφίας, τις παροιμίες, τις ιδιωτικές συζητήσεις αντρών και γυναικών, την καθομιλουμένη της νεολαίας, τις επιθεωρήσεις, την καρναβαλική διάλεκτο και τελευταίως πλημμυρίζει και την τηλεόραση. Έχει συνδεθεί πολλαπλώς με βρισιές, με κατάρες, με ιδιότυπες διαιτητικές προτροπές και συμβουλές, με οικονομικές διαπιστώσεις, με απαξιωτικές αξιολογήσεις και με πληθώρα άλλων καταστάσεων. Το πεπτικό αυτό παράγωγο διαβαθμίζεται, ταξινομούμενο κατά τρόπο τέλειο, με κριτήριο την ποσότητα και το μέγεθός του. Μια ταξινόμηση εις Λημνιακή διάλεκτο είναι η ακόλουθη: Σκατό, σκατούδ, σκατέλ’, σκατλέρ, σκατλαρούδ, σκατλαρδέλ’, σκατούλα, σκατλάρα, σκατλέρα, σκάτλαρος, κουράδ, κουραδέλ’, κουράδα, κουραδάρα, κούραδος, κουραδούκλαρος, κουραδοκούραδος, σκατοκούραδος, κουραδόσκατο, κλπ. Ανάλογα με την επεξεργασία θα μπορούσε να διακριθεί σε αχνιστή, μελεμενιά ή πατμέν’ (σκατούλα). Ανάλογα με την υφή, μπορούν τα «σκατά» να διακριθούν σε κανονικά, σφιχτοκούραδα, νερλά, η τσίλα. Όσο για το χρώμα υπάρχουν τα γνήσια καφεδιά, τα προυνάτα (μαύρα), τα περτσλά, τα ξάσπρα και τα κνικάτα. Πολιτικώς ομιλούντες υπάρχουν τα πράσινα, τα μπλε και τα κόκκινα «σκατά». Ένα χρώμα δε, έχει πάρει το όνομά του κατευθείαν από αυτά. Είναι το χρώμα «σκατί». Μην παραξενευθείτε αν ακούσετε τον διάλογο; «-Τι χρώματος θέλετε τα παντζούρια σας;» «Μα κλασικά, χρώματος σκατί». Και μια που μιλάμε για παντζούρια ας μην ξεχάσουμε και την «σκατολογία» του Γεωργίου Σουρή: «Σκατά να φας, σκατά να πιεις, σκατά να πας να χέσεις, απ’ τα σκατά να σηκωθείς μες στα σκατά να πέσεις. Σκατά εδώ, σκατά εκεί, σκατά και παραπέρα, στις πόρτες στα παράθυρα, σκατά και στον αιθέρα». Βεβαίως και σύγχρονοι καλλιτέχνες τιμούν το πολύτιμο αυτό προϊόν, όπως ο Τζίμης Πανούσης: «Σεξ, φαϊ, σκατά και ύπνος, εργασία και χαρά….». Επίσης περίοπτη θέση έχει στη δημώδη μας ποίηση και δη σε τραγούδια του γάμου: «Σκατά σκατά στα κάγκελα, σκατά στα κεραμίδια, σκατά στης νύφης το γουνί και στου γαμπρού τ’ απίδια». <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhinP_wC3vURjgjqHyJs0QIzyNDVgr7VNhw85aTUnRS0nDbWsmdziLFwCjTh8bIiG95ySFn6d2ecrVtjLc3sjNkntFZQKAcjL6JciNi2qNh9tNFGI23A7hd5Jye6Jtjn36W1lMT3lIu49M/s1600-h/Scan10680.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 287px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhinP_wC3vURjgjqHyJs0QIzyNDVgr7VNhw85aTUnRS0nDbWsmdziLFwCjTh8bIiG95ySFn6d2ecrVtjLc3sjNkntFZQKAcjL6JciNi2qNh9tNFGI23A7hd5Jye6Jtjn36W1lMT3lIu49M/s400/Scan10680.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423519355015099714" /></a> <br />
<br />
Στη Λήμνο ειδικώς τιμούμε την οσμηρή λέξη γλωσσολογικώς, αλλά φοβούμαι και ουσιαστικώς, πάντα είχαμε μια τέτοια «σκατένια» κλίση. Παρακάτω θα εξετάσουμε μερικές ιδιωματικές φράσεις της Λήμνου μας, με…περιεχόμενο. Π.χ. η φράση: «Να φας τα σκατά σ’» εκτός από την κυριολεκτική σημασία της, έχει και τη σημασία ξορκιού, ως αποδιώχνουσα τη γλωσσοφαγιά και τη βασκανία. Ένα παράδειγμα: «-Καλημέρα γ’τόν’σσα». «-Καλημέρα και σε σένα γ’τόν’σσα». «-Είδα τ’ αγγονέρια σ’ σήμερα, μεγαλώσαν, κοτζάμ παιδιά γινήκαν». «Νάσαι καλά γ’τόν’σσα φχαριστώ». Και σιγά –σιγά για να μην την ακούσει: «Τα σκατά σ’ να φας διαβόλ γκουρλομάτα και νάναι και νερλά». Μια άλλη Λημνιακή έκφραση και μάλιστα με ρίμα είναι η ακόλουθη: «Φάγ’ σκατά κι απόσκατα φάγ’ και γουρτζελόσκατα». Μια άλλη φράση που δείχνει τη μακρά κατοχή του νησιού από τους Τούρκους: «Σκατά και μποκ». Τουρκιστί για τους μη γνωρίζοντες, «μποκ» σημαίνει «σκατά». Η έκφραση: «Τον περέχ’σε με τα σκατά» σημαίνει «τον προσέβαλε» «τον μάλωσε πολύ».<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBu-V3cKiTsnwpdhZrzqE819LPZQdOTyXs9t73SqK99CJQ_8x_qj_MeqBKFHOqT6o3netUItJNHpJNfeY4q7xM8TjjffUHwDC1cwTyLDMhuQPk0KcyfvUJMY-Rl_EH5hH1UuRvGAunSTU/s1600-h/%CE%A3%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%5B1%5D.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 205px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBu-V3cKiTsnwpdhZrzqE819LPZQdOTyXs9t73SqK99CJQ_8x_qj_MeqBKFHOqT6o3netUItJNHpJNfeY4q7xM8TjjffUHwDC1cwTyLDMhuQPk0KcyfvUJMY-Rl_EH5hH1UuRvGAunSTU/s400/%CE%A3%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423517169884775570" /></a><br />
<em>Πάτ'σε σκατά, με το ζμπάθγειο</em> <br />
<br />
Άλλες φράσεις:<br />
* <strong>«Τρώγ’ τα σκατά του τάδε», </strong>σημαίνει ότι κάποιος είναι στην απόλυτη επιρροή κάποιου άλλου.<br />
<strong>* «Τα σκατά τς τον τάγ’σε». </strong>Με ερωτικό περιεχόμενο, δείχνει τον εξουθενωτικό έρωτα κάποιου για μια γυναίκα που τελικά τον κάνει τον φουκαρά ότι θέλει αυτή.<br />
<strong>* «Ανεκατών’ τα σκατά τ’». </strong>Βράζει κάποιος στο ζουμί του, στη μιζέρια του και στη δυστυχία του.<br />
<strong>* «Και σκατά να έχω τα θέλ’». </strong>Για άρπαγα και συμφεροντολόγο.<br />
<strong>* «Έπεσε μες στα σκατά». </strong>Συνώνυμο κακής τύχης κυρίως στο γάμο.<br />
<strong>* «Απ’ τα σκατά στα σκατά». </strong>Από τη μια κακή τύχη στην άλλη.<br />
<strong>* «Θα τον βγάλνε λιόκαυτα σκατά». </strong>Δεν θα περιποιηθούνε κάποιον επισκέπτη αφού δεν τον έχουν σε σειρά, σε εκτίμηση, άρα θα τον τρατάρουν αυτόν τον… περίζηλο μελίπαστο μεζέ.<br />
<strong>* «Τα σκατά σ’ να φάγω». </strong>Ένδειξη απόλυτης υποταγής, υποβολής σεβασμάτων και παραδοχής σφάλματος. Π.χ. «Ήμαρτον αφεντικό, τα σκατά σ’ να φάγω».<br />
<strong>* «Πήρτε τα καλά μ’ φάτε και τα σκατά μ’». </strong>Αυτό αξιώνει ο ανήμπορος που άφησε την περιουσία του σ’ αυτούς που θα τον ξεθανατίσουν. Ή παρεμφερώς: «Άλλος τα καλά τ’ κι άλλος τα σκατά τ’».<br />
<strong>* «Όπ σκατά και το φκιαρ». </strong>Για τις παλιοπαρέες, ή αν θέλετε, τις σκατοπαρέες που κάνει κάποιος. Γενικά το φτυάρι συχνά το συνδυάζουν με τα «σκατά» αφού υπάρχει και η φράση που χρησιμοποιείται ως βρισιά που λέει: «Άντε διαβόλ σκατοφούκιαρο». Επίσης: «Έφαγε τα σκατά με το φκιαρ», που σημαίνει ότι ταλαιπωρήθηκε πολύ, πως έκανε κάποια κοπιώδη ή βρώμικη δουλειά.<br />
<strong>* «Να φας σκατά και να πγιεις και πγαδίσο νερό». </strong>Αντί «πγαδίσο» μπορείτε να βάλετε τη λέξη «κρυγιό». Γνήσια Λημνιακή εδεσματολογική προτροπή, φαντάζομαι εφαρμοζόμενη το καλοκαιράκι.<br />
<strong>* «Άλλα και χέζ’ σκατά ο κώλος τ’». </strong>Κατά το «άλλα και έχ’ κι ο δάσκαλος αίγα». Ακρως θυμοσοφικό και ειρωνικό.<br />
<strong>* «Μεγάλ’ σκατούλα φάγε, μεγάλο λόγο μην πεις». </strong>Σοφό.<br />
<strong>* «Μόνε φαγί και σκατό». </strong>Για τον τεμπέλη, τον άχρηστο.<br />
<strong>* «Καλοκαιρνό σκατό, το χμώνα μέλ’». </strong>Για τις οικονομικές δυσκολίες του χειμώνα που όλα είναι λιγοστά εν αντιθέσει με την αφθονία του καλοκαιριού.<br />
<strong>* «Σκατομπάρδακα». </strong>Σύνθετη λέξη από το «σκατά» και το «βάτραχος», που σημαίνει ούτως ειπείν, «τιποτένιοι λογάδες». Π.χ. «Άντε φευγάτε από δωνά δαιμόν σκατομπάρδακα». <br />
<strong>* «Το καλό τ’ αυγό το κάμεν’ η όρεν’θα που έφαγε σκατά»</strong>. Αντινομίες της φύσης, αν μπορείς κάνε κι αλλιώς.<br />
<strong>* «Και τα σκατούδια τς τρώγ’ντεν». </strong>Γνήσια Ατσικιώτικη φράση που την είπε ο συχωρεμένος ο Δημητρός ο Τραγάρας ή ναυταλιά, για μια πολύ όμορφη τραγουδίστρια τη Χαρούλα, που ένα διάστημα τραγουδούσε στην Ατσική. <br />
<strong>* «Τι σκατά λέγ’;». </strong>Καμιά εκτίμηση στα λεγόμενα κάποιου.<br />
<strong>* «Σκατά γιατρός», «σκατά δικηγόρος», «σκατά μάστορας», «σκατά πολιτικός».</strong> Καμιά εκτίμηση για τις επαγγελματικές ικανότητες κάποιου. <br />
<strong>* «Σείσε σείσε ο γάδαρος τα έκαμε σα σκατά. Φάτε τώρα κι άλλ’ φορά σε φέρνω πιο καλά».</strong> Αυτό είπε ένας αφελής (;) κιαχαγιάς στο αφεντικό του όταν του πήγε σύκα, τα οποία όμως από το ταρακούνημα του γαϊδάρου είχαν συνθλιβεί.<br />
<strong>* «Σκατά έφαγε σκατά μολογά». </strong>Για τον κακομαθημένο στους λόγους.<br />
<strong>* «Σκατόγερος». </strong>Το αντίστοιχο του «σκατόπαιδα». Αυτόν τον τίτλο θα μπορούσαν να τον προσφέρουν στον κ. Πάγκαλο τα σημερινά παιδιά εις ανταπόδοση του δικού του.<br />
<strong>* «Χέσκιε η φοράδα μες στο μπόντλα». </strong>Τουτέστιν στράβωσε η δουλειά.<br />
<strong>* «Ξεραίν’ το σκατό τ», ή «Κάμεν’ το σκατό τ παξμάδ». </strong>Η απόλυτη οικονομία.<br />
<strong>* «Σκατόστομος». «Σκατόταφος». «Σκατοθυμιασμένος». </strong>Κατά την περίσταση. <br />
Η λίστα αυτή μπορεί να διευρυνθεί ανάλογα με τις «σκατολογικές» γνώσεις ενός εκάστου και ανάλογα με τη φαντασία του. Δεν μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε τον θόρυβο που προκάλεσε ο κ. Πάγκαλος. Βέβαια όταν ένας ευτραφής μιλάει για «σκατά», αυτό είναι λίγο επικίνδυνο, γιατί αμέσως γίνεται ο συνειρμός με τις λέξεις «κούραδος», «σκατοθήκη», «κουραδομηχανή». Ασε που κάποιος θα μπορούσε να του πει; «Είσαι ό,τι λες», ή «Σκατά έδωσες (για την παιδεία), σκατά θα πάρεις»,ή «Σκατά στα μούτρα σου».<br />
Αγαπητοί συμπατριώτες ευτυχείτε. Μην ντρέπεστε και μην αγανακτείτε. Οι λέξεις δεν πειράζουν, οι κακιές πράξεις πειράζουν. Ελπίζω να διασκεδάσατε, αφού αυτό το σκοπό είχε το κείμενο. Και ελπίζω να μην πείτε από μέσα σας ή απόξω σας: «Α μπα χέγ’ς», ή «φάτα». Από μέρους μου σας εύχομαι όλες τις καλές ευχές, εκτός από το: «Καλή όρεξη». <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Εμ Ατσκιώτς, εμ τζαναμπέτς<br />
<br />
<strong>Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας</strong><br />
<br />
Πανεπιστήμιο τς Ατσκής</strong><br />
<br />
Τς προάλλες γίν’κιε μια νεπιτροπή κας το Κάστρο για να βογ’θήσ λέγ’ να γίν’ στ Λήμνο σκολή τ πανεπιστήμιου για γεωπόν’. «Να προωθήσ το θέμα» είπε. Τώρα γλεπς δε μλούνε και σαν αθρώπ να τς καταλάβ ο κόσμος, αλλά μλούνε περιδιαγραμμάτ. Δε ξέρω μαθέ τι έναι τούτο το φωτιοκαμένο το «θέμα», κανέ σαμάρ που ξέστριψε κι έγειρε μονόμπατα απ’ το γάδαρο και θα το βογ’θήσνε να έρτ στα ίσα τ, θεμ σχώρα με; Καλά είπα, άμα ανέβ ο γάδαρος πα στ σκέπα, θα γίν’ σκολή στ Λήμνο. Τούτες γοι επιτροπές έναι σαν ένα παρτσακλό ζο με τέσσερα πισνά ποδάρια. Τέλος πάντων μη ντα πολυλογώ κιόλα και λένε που θμήθκα τα βαφτίσα μ, είχε ξεχαστεί το πράμα μέχρι που ήρταν κατ τσιτσαρολαίμδες παραμαχαλαδιού, ειδικοί για πανεπιστήμια και ψάχναν στν Ατσκή και τα άλλα τα χωριά να βρούνε λέγ’ σπιτ που θα κάμεν’ για πανεπιστήμιο. Στν αρχή νομίζαμ ότι μας χωρατεύνε, γιατί πήκαμ τι έναι μαθέ το πανεπιστήμιο, κανές Αλβανός που ψάχεν’ να νοικιάσ σπιτ για να πομείν’; Αλλά ύστερα καταλάβαμ ότι μλούσαν στα σοβαρά, δεν ήνταν και αποκριγιές, αντέτ μωχαμέτ θέλαν σπιτ για πανεπιστήμιο. Γυρίσαν σε κατ μάντρες, δγείκαν καμπόσες χαλακιές κι ύστερα κάτσαν και καλοβλέπαν σα τς στραβοκούρναρ το παλιό το σκολειό και κνούσαν τς κεφάλες τς φχαριστημέν’. «Τούτο κάμεν’» πήκαν. «Μπρε μαθέ αφεντικά, εμείς μαθέ το παρατήσαμ τούτο το σκολειό εδώ και 60 χρόνια γιατί είχε γίν’ θρούβαλο και δεν έκαμνε ούτε για τα παιδέλια τ δημοτικού και σεις θα κάμτε εδώ πανεπιστήμιο; Σε γουρτζελίσο τλουμ μαθέ πίν’ς νερό;» τς συτχαίν’ ένας. «Άμα δψας πιν’ς κι απ το λάκαρο. Καλό έναι, καλό έναι» απλογήθκιε ένας τσιτσαρολαίμς. «Λίγα μερεμέτια θέλ’». Ο κόσμος πάτ’σε τα χάχανα και γίν’κιε τ κουτρούλ ο γάμος. «Μπρε τι έναι μαθέ το πανεπιστήμιο, σκοπαγ’δέλες με ντ τσαγλούδα μέσα να κάτσεις να φας ένα ταβά, ή σμάνουρα με το ζάχαρ; Ε, πάγ’ λωλάθκιε ο κόσμος». <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDLJ0UHR68ndXu6Cce41wZXvoJoDK-UqGyJMIKdn1hLVLM0YZOF4MOvoa_7VcWS6rddhv-eFf7g684C7yZIz9V0FMrid8e1HWPJ51nad3ZhP3IB1l1j9X1azgFi4jW3qDjOvhEmP-CPu0/s1600-h/Untitled-Scanned-12.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDLJ0UHR68ndXu6Cce41wZXvoJoDK-UqGyJMIKdn1hLVLM0YZOF4MOvoa_7VcWS6rddhv-eFf7g684C7yZIz9V0FMrid8e1HWPJ51nad3ZhP3IB1l1j9X1azgFi4jW3qDjOvhEmP-CPu0/s400/Untitled-Scanned-12.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422106244008413282" /></a><br />
<br />
Σα μπήγα όμως στο σπιτ το ξανασκέφκα το πράμα, και τν άλλ’ τς μάζωξα τς χωριανοί μες το γκαφενέ τς Βεργίνας και τς λέγω. «Μπρε σεις για ακούτε δωνά. Το πανεπιστήμιο θα γίν’, βγήκε το ιλάμιτ. Αφού θέλνε χαλακιές εμάς τι μας νοιάζ’ ευκαιρία να κάμομ πολλές σκολές, όχ’ μόνε μια, και να τς πλήσομ ούλα τα χαλάσματα και τς αχυρώνες. Ά τα σλουπώσομ κομάτ, α ντθούμε και α ποδεθούμε και μεις λίγο, να μην είμαστε με τς χλαπτσάρες και με τα μπαλωμένα τα κάρκαλα και α τς πούμε, γιατί μόνε γεωπονική, μεις είμαστε καθηγητάδες σε τόσες δλειες, α κάμτε στν Ατσκή πολλές σκολές. Σας δίνομ τα σπίτια σας δίνομ και τς καθηγητάδες». «Μπρε βόδια τς πέρασες τς φοιτητές μαθέ και λες θα τς παχνίσεις μες τς σταύελ’» με λέγ’ ο γκμάροζεμ. «Βόδαρος είσαι συ που δε νογάς και τρως τ αρβίθια μαζί με τς αρβιθιές, διαβόλ κουτρούμπαρε» τον λέγω. «Γιατί μπρε τα κανονικά τα πανεπιστήμια πάλε βόδια δε βγάζνε;» τον ξαναλέγω. «Και τι σκολή θα κάμομ; Βοδοσκολή;» με απαντά. «Όχ’ βοδοσκολή, γαδαροσκολή θα κάμομ μια που μας λένε και γαδαροατσκιώτες. Ακσε δωνά μη βιάζεσαι και ξεβιάζεσαι και πετιέσαι σαν πόρδος και πετνάζεσαι σα να σε τζίμπσε γαδαροσφήγκαρος, τα έχω λογαριάσ ούλα απ το νι ως το βελόν’. Παλιά τα γκαρσόνια δε χρειγιάζνταν καμιά σκολή, απ τα πρόβατα κατευτείας γκαρσόν’. Τώρα σε λέγ’ πρέπ να βγάλ’ τουριστική σκολή. Ακούτε τι σκολές μπορούμε να φκιάσομ».<br />
Βγάζ καλύτερο τυρί απ τς Λημνιοί, κανείς; Α κάμομ μια τυροκομική σκολή και α κάμομ καθηγητή το Γιώρεγ’ τον Αραφάτ και υφηγητές μπορούμε ώσαμε και πενήντα νοματοί και α τς κάμνομ μελίπαστο που θα γλείφτνε και τα δαχτύλια τς κι όχ’ τυριά λύσακες ή ξνήθρες και βζκωμένα που δε ντα τρώνε ούτε οι κάτες. Τυριά π να τρέχ το βούτυρο από μέσα κι όχ’ άρμεγε και κούρευε χέζε και δερμάτιαζε που ήλεγε η γιαγιά μ η Βωτώ.. Α κάμομ και μια σκολή τζογαδείο π θα τ λέμε «τουριστική σκολή τυχερών παιγνίων» και α βάλομ καθηγητάδες τον Αποστόλ’ και τον Αντών’, πρύτανη το Γιώρεγ’ το Νταμπάκ’ και συμβουλάτορα να μας καθογ’δεύ’ για το χρηματιστήριο το Σταύρο το γιατρό. Ύστερα λέγω έχομ τόσες αγιούσες που παίρνε σειρά τα αγκελ’σούδια και μόνε κωλοκόβντεν χωρίς να κάμνε καμιά δλεια. Α τς κάμομ μια αγιοτική σκολή π τ λένε θεολογική και α τς μαζέψομ κι ούλες τούτες τς κουρούνες από κοντά για μπούγιο να κάμνε δεκεί το σταυρό τς και να λένε τα πατερμά τς, μπας και μας βογ’θήσ κι ο μεγαλοδύναμος και ξετζιμπλιάσομ κοματούδ από παρά γερενέ. Α κάμομ και σκολές για γλυκατζίδκα και ψωμάδκα κι α βάλομ καθηγητές απ το συνεταιρισμό απ τς εγ’ναίκες και απ’ τς Χρυσάφδες. Α κάμομ και μια σκολή για γαζόζες και άλλα πιοτά κι α βάλομ να διέβάζ τς φοιτητές ένας απ’ τς δμάρδες. Μπορούμε να φκιάξομ και μια σκολή για σαμαράδες με καθηγητή το Νίκο το Κιορονάκ’ και υφηγητή το Χρήστο το Λαγ’νά. Τι με είπες γκμπάρε; Ποιος θα φορεί τα σαμάρια; Απ όσο μαθέ ξέρω οι γαδάρ τα φορούνε, παρεκτός κι α θέλς να τα φορέγ’ς εσύ που είσαι μλαρ. Και που θα βρούμε τς γαδάρ; Α τς αγοράσομ απ’ τς ατζγκάν’. Τι, δε τς χρειγιάζεται ο κόσμος; Γιατί ούλ’ τς απιστήμονες που βγάζνε τα κανονικά τα πανεπιστήμια, τς χρειγιάζεται κανείς; Κι άμα θέλ’ς και το άλλο οι γαδάρ δε γυρεύνε ούτε μιστό.<br />
Τέλος πάντων για να τ στρογγλέψομ και τ γκουβέντα και να μη λέμε σάλια μπάλια δέκα τσβάλια, μπορούμε να κάμομ όσες σκολές θέλομ. Μια σκολή για το ξεβάσκαμα με καθηγήτριγια τη θεια μ τ Διαλεχτή. Μια σκολή για το ξεμέτρημα. Εδώ θα βρούμε ώσαμε εκατό καθηγήτριγιες. Μια σκολή για τ μπάλα. Θα διεβάζ τς μπαλαδόρ ο Νίκος ο τζέτζερας κι ο Σάββας ο Κριγιαρής. Μια σκολή για το ρακούβγασμα με καθηγητή το Βασίλ’ ντ τσακίρα. Α κάμομ τ σκολή γιαλοφορικής και ωκεανογραφικών μαθέ μελετών «Ο Αγιαρμόλας» με καθηγητή το Μπαντελή το Μαυρουδή και υφηγητές το Νίκο τον Κάντζο και τον Αργύρ το δάσκαλο. Επειδής μεις οι Λημνιοί είμαστε μαθέ και χορευτανάδες πρέπ να φκιάξομ κι ένα πανεπιστήμιο τ χορού και να βάλομ καθηγητή το Χαράλαμπο το Λαντούρ απ τς Σαρδές για να μη χορεύνε το μπαλαρτό σα να πατούνε σταφύλια και να μη χοροπδούνε σα τς παλιοπέτερν’. Στ γεωπονική σκολή πρύτανης θα νέναι ο Κώστας ο Βέργος με ειδικότητα στο σταφύλ’ το καλαμπάκ’ και αρχικαθηγητές στο ποπόν’ ο Μπαντελής ο Ματέχος κι ο Θοδωρής ο Τσουβαλάς. Και για να μη σας βογίξω το κεφάλ’ σας, μιλιούνια σκολές μπορούμε να στήσομ μες τν Ατσκή και τα περίχωρα, αφού εμείς έχομ βνα αγύρστα που λένε. <br />
Τώρα θα με πεις, τα άλλα τα χωριά δεν έχνε μερτκό; Μόνε εμείς έχομ άσπρο κώλο; Μοναχοφαγάδες είμαστε; Α, άκσε να σε πω γκμπάρε, ο καθένας με τν αράδα τ. Δώδεκα Αποστόλ’ ο καθένας με το μπόνο τ. Ξεγουρσούζεψε μπλιο. Στο τέλος τέλος δε α τς αφήκομ αξεβράκωτ, α τς δώκομ και κείν’ να γλύψνε κομματούδ κατσίλα. Αλλά άμα αφήκομ τς Καστερνοί καλύτερα πε Μποριανοί και τς αλατόκωλ’ και τ άλλα τα μελεφούδια τς Μουδουρνοί αμολαρτοί, θα μας τα πάρνε ούλα τα πανεπιστήμια θκα τς γιατί έναι πιο καπάτς και το φορούνε το ματ, εμείς είμαστε ντιπ μούσκαρ και ζαβομεριές σε κατ τέτοια. Μπρε άγουντί τ αυγό. Γι αυτό άντεστε βιαστείτε, α νασπρίσομ το παλιό το σκολειό,α ξεφράξομ τα παραθύρια απ τς τσιμεντόλιθ που δεν αξιωθήκαν τόσα χρόνια οι δημαρχαίοι, α διώξομ τς αλεμονάτες απ τ σκέπα, α πάρομ και τα βουστάσια τ Φίλιππα απ’ το Καρπάσ και τ Γούναρ στν Αγιά Κατερίν’, α μερεμετίσομ και καμπόσες μάντρούδες και α φέρομ με τς αραμπαδιές τς φοιτητές και α τα καργάρομ.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ3SZAeqHSUzy6RHO0JCt7jzlq7tq30vyyQM0hk3fO41fZoLlduu3g1sDbrtCfJJVntmb-34dUWLG-MKLltwAewboA_mdTzNhp3LCwqwZo-LsYDaok47PlKb52t5rHbtpdCjXL1y1WtcU/s1600-h/Scan10483.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ3SZAeqHSUzy6RHO0JCt7jzlq7tq30vyyQM0hk3fO41fZoLlduu3g1sDbrtCfJJVntmb-34dUWLG-MKLltwAewboA_mdTzNhp3LCwqwZo-LsYDaok47PlKb52t5rHbtpdCjXL1y1WtcU/s400/Scan10483.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427184093193504930" /></a><br />
<em>Α ξεφράξομ τα παραθύρια απ' τς τσιμεντόλιθ (κι απ' τς κοτρώνες...μαθέ).</em><br />
Και α τς πούμε, να, Ατσκή, κάμπος, που να τρέχ’τε πα στ ψωλή τ αγέρα με το ζμπάθειο, λάτε τα έχομ ούλα χαζίρκα. Α βάλομ και λίγο άλας και πιπέρ και οτι μεις είμαστε κι άλλος δεν έναι, α καλέσομ και τον υπουργό τς παιδείας, που γελά σα ντο χαζοπούλ’ ούλ’ τν ώρα, να καμ τα εγκαίνια και α τον πούμε να υπουργέ τα πανεπιστήμια π σε αξίζνε, εδιέτς κι αλλιώς ούλα τα ίδια τα έκαμες. Ο Αλής ο μπαμπαλής κι ο Πέτρος ο χασάν’ς. Και τότες θα τρώμε και μεις με κσα χλιάρια και δε θα λέμε ζορ η δλεια, μπελάς τα γράμματα, βαριά η καλογερκή.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ<br />
<br />
ΑΝΕΜΟΕΣΣΑ</strong><br />
<strong>Της πατρίδας</strong><br />
Σε είδα Λήμνος<br />
Μαρμαρυγή από μνήμες που αναδεύονται<br />
Μέσα στους σπόρους της γης σου<br />
Εγώ που κοίμησα τους πόθους μου στο αίμα σου<br />
Και σήκωσα μέσα στο χώμα σου τη βουλιαγμένη γη μου<br />
Μοναχή<br />
Στάθηκα στην πόρτα του άστρου μου<br />
Την εγκοσμιότητά μου περιφέροντας στα εφήμερα τοπία σου<br />
Κύκλια κίνηση του αιώνιου<br />
<br />
Σε είδα Λήμνος<br />
Των αιμάτων τη μοίρα να τυλίγεσαι<br />
Και περήφανη το θάνατο να καταργείς<br />
Όρθια πάνω στη χαίτη των κυμάτων<br />
Ξανά και ξανά το θάνατο αναιρώντας<br />
Κύκλια ανάβαση στης φυλής μου τη δόξα.<br />
<br />
Από την ποιητική συλλογή της Μαρίας Λαμπαδαρίδου – Πόθου, “Επί πτερύγων ανέμων”<br />
<br />
<br />
<strong>Ανάσταση – Κυριακή</strong><br />
<br />
Η πορεία του εκουσίου πάθους τελείωσε…<br />
Πρέπει να ανέβουμε ξανά στο λόφο<br />
της Σιών της Δικαιοσύνης…<br />
Να ευλογήσεις τους θλιβομένους και καταφρονεμένους<br />
να πάρεις αγκαλιά τα παιδιά της Ναμπλούς<br />
να γεμίσεις τον κόσμο από απλές χαρές και όνειρα<br />
να διώξεις από το Ναό Σου τους πήλινους προφήτες<br />
και τους ασημοφορεμένους Ιούδες<br />
να μεταλάβεις τους επαναστάτες, τους γιους του Τσε Γκεβάρα<br />
και τις θυγατέρες του Έσδρα<br />
να μοιράσεις φιλιά και ελπίδα<br />
στις καρδιές του ξωμάχου και του ασθενή.<br />
Ν’ αναστηθείς.<br />
<br />
Λευτέρης Αθ. Αναστασίου<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΛΗΜΝΙΑΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ<br />
Από την Ουρανία Βαγιάκου<br />
Πηγή: Αριστούλα Κομνηνάκη</strong><br />
<br />
<strong>Σύκο γλυκό</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_kNszNi0UXTCcQ8st2sx9IcNUBawe5DHr6QUAFjQloJ3bbkOt8lzA9aNoZWvTs7sKYf9vrBxlo_KfIoHQ9OEORR6QTfxRIUWh9lw6DEbT2Th_hABiEsxDKc_ntsjA46C_pVYdTb5CaS0/s1600-h/DSC02148.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_kNszNi0UXTCcQ8st2sx9IcNUBawe5DHr6QUAFjQloJ3bbkOt8lzA9aNoZWvTs7sKYf9vrBxlo_KfIoHQ9OEORR6QTfxRIUWh9lw6DEbT2Th_hABiEsxDKc_ntsjA46C_pVYdTb5CaS0/s400/DSC02148.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427181913784654066" /></a><br />
(Ώριμα σύκα ολόκληρα βρασμένα με σιρόπι και κονιάκ)<br />
<br />
Υλικά<br />
1280 γραμ. σύκα<br />
40 γραμ. κονιάκ<br />
420 γραμ. ζάχαρη<br />
γαρίφαλα<br />
1 κουταλάκι ξυνό<br />
<br />
Σκεύη: Μια μέτρια κατσαρόλα.<br />
Χρόνος παρασκευής: 1 ώρα.<br />
Διαλέγουμε τα σύκα να είναι ώριμα, αλλά όχι ανοιχτά και μάλλον σφιχτά. Τα πλένουμε και καρφώνουμε από ένα γαρίφαλο σε κάθε σύκο. Δένουμε το σιρόπι αρκετά (ζάχαρη συν κονιάκ) και τοποθετούμε τα σύκα σ’ αυτό και τα βράζουμε για λίγο μέχρι να δέσει το γλυκό.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η ΛΗΜΝΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSnPREyvpCAa43SJMiUsm2YJkMRsdKZ3m8LpFQ0vmQF49sYKOQbi-DdYlNDYtnY0dOhDymJCMVtfO-wsCR5uhHKehQjNYdCQM286PMQX7yJG_8WRwwvHXcs7gutLANkLSJgsc7zDK9nmw/s1600-h/testingocr00027.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 342px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSnPREyvpCAa43SJMiUsm2YJkMRsdKZ3m8LpFQ0vmQF49sYKOQbi-DdYlNDYtnY0dOhDymJCMVtfO-wsCR5uhHKehQjNYdCQM286PMQX7yJG_8WRwwvHXcs7gutLANkLSJgsc7zDK9nmw/s400/testingocr00027.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421995080755504306" /></a><br />
<br />
Από το βιβλίο του Ατσικιώτη Τάσου Καψιδέλη: Η ΛΗΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821<br />
<br />
Λήμνιοι αξιωματούχοι αγωνιστές<br />
<br />
Τριαντάφυλλος Τζουράς (1793-1847) Α.Μ. 133<br />
Μέρος Γ’</strong><br />
Τον Ιούλιο του 1831 σημειώνει και άλλο θρίαμβο. Ενώ βρισκόταν με το τάγμα του στη Σαλαμίνα, μαζί με τον Κριεζώτη, πέτυχε με λίγους στρατιώτες του να αποκρούσει τους άνδρες της ναυτικής υδραίικης μοίρας του Δ. Κριεζή, που είχε καταπλεύσει στα Αμπελάκια, για να ξεσηκώσει το νησί σε ανταρσία κατά του Καποδίστρια.<br />
Λίγους μήνες αργότερα ο Τζουράς κατέβηκε με το Τάγμα του στην Πελοπόννησο (Αργολίδα), για την ασφάλεια του Καποδιστριακού κράτους, υπό την οδηγία του Κίτσου Τζαβέλα. Κατά τον Ν. Κασομούλη, ο Τζουράς και ο Ι. Βαϊρακτάρης με τα τάγματά τους διατάχθηκαν από την κυβέρνηση να μπουν στο Άργος (από το Ναύπλιο) για να χρησιμεύσουν ως φρουρά της Συνελεύσεως.<br />
Ήταν Δεκέμβριος του 1831. Ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε δολοφονηθεί και η κυβέρνηση του Αυγουστίνου διέμενε στο Άργος. Ενώ συνεδριάζει η Ε’ Εθνική Συνέλευση, οι περί τον Θ. Γρίβα στρατιωτικοί αποστάτες απειλούν να τη διαλύσουν. Σε μια σύγκρουση μεταξύ των αποστατών του Γρίβα και στρατευμάτων της Κυβερνήσεως, ο Τζουράς τραυματίζεται σοβαρά στο στόμα. “Επληγώθη δεινώς επί των δύο σιαγόνων και έπεσεν άπνους”, γράφει ο Ν. Κασομούλης. (ήταν η 6η πληγή, που δεχόταν ο ήρωας – αγωνιστής, αλλά αυτή τη φορά από ελληνικά όπλα!).<br />
Ο βαρύς αυτός τραυματισμός του τον ανάγκασε να παραμείνει, για πολύν καιρό νοσηλευόμενος στο Ναύπλιο. Αλλά στάθηκε και αφορμή να προαχθεί (για δεύτερη φορά) σε χιλίαρχο από τον Αυγουστίνο Καποδίστρια (Φεβρ. 1832). Ολόκληρο το 1832 “ιδιωτεύει εφησυχάζων”. “Από τας αρχάς του 1832, γράφει, διά τας περιστάσεις απήλθον εις την Αττικήν, όπου και ευρισκόμουν εφησυχάζων μέχρι της ελεύσεως της Αυτού Μεγαλειότητος (του Όθωνος). (Ιανουάρ. 1833).<br />
Από το 1833-35 υπηρετεί στο στρατό του Όθωνα. Το Μάρτιο του 1833, η Αντιβασιλεία διέλυσε τα “άτακτα” στρατιωτικά σώματα (Χιλιαρχίες) και ίδρυσε τα Τάγματα ακροβολιστών, στα οποία κατατάχτηκαν αξιωματικοί και στρατιώτες των πρώην ατάκτων σωμάτων. Ο Τρ. Τζουράς έγινε Ταγματάρχης. Και από το Φεβρουάριο του 1836 – Οκτώβριο 1837 έμπαινε σε μια πολυτάραχη υπηρεσία. Τοποθετήθηκε ως Ταγματάρχης του 1ου Τάγματος Οροφυλακής στο Σώμα Φθιώτιδος του Βάσου Μαυροβουνιώτη, που η αποστολή του ήταν η δίωξη της ληστείας και η εμπέδωση της ασφάλειας στη Φθιώτιδα από τις ληστρικές επιδρομές στις γύρω παραμεθόριες περιοχές. Ως αξιωματικός ο Τζουράς ήταν από τους πιο ικανούς του Σώματος. Η κεντρική Διοίκηση ανεγνώριζε τα στρατιωτικά ηγετικά του προσόντα και τον εκτιμούσε ανάλογα.<br />
Το 1843 προβιβάστηκε στο βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Δεν ξέρουμε ποια στάση τήρησε στην επανάσταση της 3ης σεπτεμβρίου 1843. Αλλά όπως ήταν φιλήσυχος και νομοταγής πολίτης, που “εβδελύσσετο τας κατά των καθεστώτων συνωμοσίας”, δεν πρέπει να είχε καμιά ανάμιξη στο κίνημα. Η ίδια η γυναίκα του άλλωστε έγραφε το 1847 προς τον Όθωνα, ότι ο άνδρας της “έζησε εντίμως και υπηρέτησε πάντοτε πιστώς και πάντοτε αφοσιωμένος εις την Υμετέραν Μεγαλειότητα”.<br />
Το Νοέμβριο του 1843, ενώ υπηρετούσε ως Αντισυνταγματάρχης – Διοικητής του 1ου ελαφρού Τάγματος Οροφυλακής Φθιώτιδας στη Στυλίδα, διορίστηκε τιμητικώς “Πληρεξούσιος” του κατά την Ανατολική Ελλάδα Στρατού. Ήταν κι αυτό κοντά στις άλλες τιμητικές διακρίσεις που του έγιναν, μια δίκαιη αναγνώριση των “ρητορικών” ικανοτήτων του, για όσα με την “φυσικήν δεινότητα των λόγων του ωφέλησε πολλάκις μεγάλως την πατρίδα”.<br />
Ο Τριαντάφυλλος Τζουράς πέθανε το Νοέμβριο του 1847, σε ηλικία 54 χρόνων, στην Αθήνα, στα δημοτολόγια της οποίας ήταν γραμμένος από το 1835, αφήνοντας τη χήρα γυναίκα του Ζωή και δύο ανήλικα παιδιά: την Ερατώ 8 ετών και τον Γιαννάκη 6 ετών.Είχε παντρευτεί το 1838, την Κωνσταντινοπολίτισσα Ζωή, το γένος Ν. Σχοινά, που η οικογένειά της διέμενε στη Σύρο.<br />
Μετά θάνατον η πολιτεία του χρεωστούσε από μισθούς 1872 φοίνικες. Χαρακτηρίστηκε όμως “Συνταγματάρχης Προφυλακής”. Η χήρα του έλαβε σύνταξη 60 δραχμές μηνιαίως από τον Απρίλιο του 1853.Για τις πολλαπλές υπηρεσίες του προς την πατρίδα τιμήθηκε από την Πολιτεία με τις ύψιστες τιμητικές διακρίσεις. Το Φεβρουάριο του 1836, παρασημοφορήθηκε από τον Όθωνα με αργυρό παράσημο ανδρείας “αργυρούν σταυρόν”. Και τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου ανακηρύχτηκε ιππότης του χρυσού σταυρού του Τάγματος του Σωτήρος. Ήταν η μεγαλύτερη τιμητική διάκριση για Έλληνα αξιωματικό.<br />
Ο Τρ. Τζουράς ανήκει στη γενιά εκείνη των Ελλήνων, που οραματίστηκαν την ελευθερία – ανεξαρτησία της Ελλάδας το 1821. Για να γίνει το όραμά του πραγματικότητα, αγωνίστηκε επί 26 ολόκληρα χρόνια στην πρώτη γραμμή. Μεγάλος πατριώτης, μαχητής ατρόμητος, αλύγιστος και ασυμβίβαστος αγωνιστής, επιτέλεσε παντού τίμια και ευσυνείδητα το καθήκον του και θυσιάστηκε για την Πατρίδα. Του αξίζει λοιπόν αιώνια η ευγνωμοσύνη του Λημνιακού λαού. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ<br />
<br />
Αρραβωνιάσματα<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMjOL46Dmey8XyrQyng019WXkaaPhqzXNepFhMt3Z6cdWYseuGu0mEhZSuEmL4b2YIxVQAxQvlg1muyih6dVthaindsucoECSKb9FRkXqZdDzl1GETN41TAJaOLFw7I7dX5_wpbHPBKJk/s1600-h/man6.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 347px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMjOL46Dmey8XyrQyng019WXkaaPhqzXNepFhMt3Z6cdWYseuGu0mEhZSuEmL4b2YIxVQAxQvlg1muyih6dVthaindsucoECSKb9FRkXqZdDzl1GETN41TAJaOLFw7I7dX5_wpbHPBKJk/s400/man6.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422149803010089058" /></a><br />
<br />
Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος<br />
Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου</strong><br />
<br />
Τα παλιότερα χρόνια στο νησί μας, όπως βέβαια και σε όλη την Ελλάδα, σχεδόν όλοι οι γάμοι γίνονταν μετά από συνοικέσιο. Τη δουλειά αυτή την ανελάμβαναν συνήθως οι προξενήτρες. Ο άγραφος νόμος της ηθικής ήταν αυστηρός, ο νέος ή η νέα δεν είχε το δικαίωμα να αγαπήσει ελευθέρως και δημοσίως, δεν επιτρεπόταν ούτε καν να συναντηθούν από κοντά και να μιλήσουν. Εάν αυτό γινόταν αντιληπτό από τους γονείς ή από τα αδέλφια της κοπέλας, αλλοίμονό της, ενώ δεν υπήρχε καμιά συνέπεια για τον άνδρα. <br />
Ο μόνος τρόπος για να ειδωθούν από απόσταση ήταν ο περίπατος στο δρόμο του μηχανέ μπουγάζ, η λεγόμενη “βόλτα” ή “νυφοπάζαρο”. Μηχανέ μπουγάζ ήταν το κομμάτι του δρόμου που άρχιζε από το αστυνομικό τμήμα, που παλιά ήταν το σπίτι του μακαρίτη τώρα, μεγάλου λιθοξόου ή αλλιώς “πελεκάνου” Γιάννη Φωτιάδη ή Μαστρογιάννη, έως το εξοχικό του μακαρίτη Μιλτιάδη Βαθρακού. Ο δρόμος ήταν βέβαια χωματόδρομος και μάλιστα αμμώδης. Ούτε από τη γειτονιά της κοπέλας έπρεπε να περνά ο νέος, γιατί αυτό ήταν σημάδι ότι την “γαμπρίζει” και αυτό βέβαια ήταν ανήθικο. Μάλιστα έχουμε και παραδείγματα, που τα αδέλφια της κοπέλας ξυλοφόρτωναν τον υποψήφιο “γαμπρό”, που θα τολμούσε να περάσει από το σοκάκι τους, αν είχε πέσει στην αντίληψή τους ότι κάτι πονηρό πήγαινε να δημιουργηθεί μεταξύ των δύο νέων. Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή, ο έρωτας, ήταν υπό απαγόρευση, χάριν του εθίμου. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsUWrGrep-t1kS1EcG-dG4J9Pec5Xw3-gAXIe59EdFWZZVJ2i-hCBuRXsIbEJBLae9FZkuN4SIJGhMdUwIhuPev96v30qn64JT10ByQhEuXTVOflU-axvK6KbsrLMDjIKx-w3Ta3GdaE4/s1600-h/imagesCAYNCBTV.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 124px; height: 106px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsUWrGrep-t1kS1EcG-dG4J9Pec5Xw3-gAXIe59EdFWZZVJ2i-hCBuRXsIbEJBLae9FZkuN4SIJGhMdUwIhuPev96v30qn64JT10ByQhEuXTVOflU-axvK6KbsrLMDjIKx-w3Ta3GdaE4/s400/imagesCAYNCBTV.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423520030310042418" /></a><br />
<em>Ο μέλλων γαμπρός έδωσε "σημάδι" στη μέλλουσα νύφη</em><br />
<br />
Άλλος λοιπόν τρόπος για να φθάσουν σε θετικό αποτέλεσμα δεν υπήρχε, παρά να προσφύγουν στην προξενήτρα. Η προξενήτρα ως πληρεξούσιος μεσολαβητής ήταν απολύτως αποδεκτή και “νόμιμη”.Αφού με τη μαεστρία και την καταφερτζίδικη δεινότητα της προξενήτρας κατέληγαν σε κατ’ αρχάς συμφωνία, έπρεπε να ρυθμίσουν και την προίκα της κοπέλας και μέχρι την ημερομηνία που είχε καθοριστεί ο γάμος, έπρεπε να είχε γίνει και η συμβολαιογραφική πράξη, αλλιώς γάμος δεν γινόταν.<br />
Η διαδικασία των αρραβώνων ήταν η ακόλουθη: Πρώτα συναντιούνταν οι γονείς των δύο οικογενειών και καθόριζαν τις λεπτομέρειες. Συνήθως η πρώτη οικογενειακή επίσκεψη μαζί με τους μελόνυμφους γινόταν στο σπίτι της νύφης και μετά μία εβδομάδα ακολουθούσε επίσκεψη στο σπίτι του γαμπρού. Κατά το έθιμο, στην πρώτη είσοδο του μελόνυμφου στο σπίτι του άλλου, έπρεπε ο “επισκέπτης” να ταϊστεί με μια κουταλιά μέλι μέσα στο οποίο υπήρχε μια χρυσή λίρα. Αυτό γινόταν και στην περίπτωση του γαμπρού και στην περίπτωση της νύφης. Ο αραβωνιαστικός ή η αραβωνιαστικιά έπρεπε να προσέξει να μην καταπιεί την λίρα. Πάνω στο άγχος βέβαια πολλοί την κατάπιναν και μετά από μέρες την έψαχναν εκεί που αναμενόταν να καταλήξει, δηλαδή σε καμιά σούδα. Ευτυχώς που τότε δεν υπήρχαν οι σημερινές τουαλέτες, γιατί θα ήταν πιο δύσκολο να βρεθεί. Όλα αυτά σήμερα, δεν μοιάζουν με παραμύθι; <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Οι Οργεώνες της Λήμνου<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlk05wcYvLbSA3KT9L-Icdb4TpMKc8Jcszxp4z6xGkBTeJ5xAftDCHBzeug6lCw_UOqNGmm0LA7PyRylbRvPZBCoPyogwRygZMi4pC232f3TQIgrA-aDuvIGLj-h1Gdc0ueWFG0sbskwY/s1600-h/Scan10591.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlk05wcYvLbSA3KT9L-Icdb4TpMKc8Jcszxp4z6xGkBTeJ5xAftDCHBzeug6lCw_UOqNGmm0LA7PyRylbRvPZBCoPyogwRygZMi4pC232f3TQIgrA-aDuvIGLj-h1Gdc0ueWFG0sbskwY/s400/Scan10591.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421990552100528338" /></a><br />
<br />
Γράφει η φιλόλογος Ευτυχία Κτιστάκη – Τραγάρα</strong><br />
<br />
Συχνά ένας τόπος γίνεται το σημείο συνάντησης του χθες και του σήμερα. Εκείνου που χάθηκε και παραμένει ως φτωχό απομεινάρι ή μόνο στη μνήμη και εκείνου που εξακολουθεί να υπάρχει, συνδεδεμένο με το παλιό, έστω με δυσδιάκριτες γέφυρες. Αυτό το διαπιστώνουμε στον αγροτικό οικισμό κώμη της Λήμνου, που βρίσκεται σε απόσταση δυο χιλιομέτρων από το Ρωμανού. Εκεί υπήρξε σημαντικός αρχαίος οικισμός, όπως μαρτυρούν το όνομα και τα ερείπια αρκετών κτισμάτων που σώζονται. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες στην περιοχή αυτή υπήρχε σπουδαίος και μεγαλοπρεπής ναός του Ηρακλή, που λατρευόταν ιδιαίτερα στη Λήμνο. <br />
Ο Ηρακλής εθεωρείτο «Έφορος των εν Λήμνω Οργεώνων». Οι Οργεώνες της Λήμνου ήταν ένας θρησκευτικός σύλλογος, μια τρόπον τινά «θρησκευτική εταιρεία». Οι ονομασία «Οργεώνες» (όργια = μυστήρια) χρησιμοποιήθηκε κατ’ αρχάς από τους Αθηναίους και αργότερα από τους κληρούχους Αθηναίους της Λήμνου, την εποχή των οποίων οργανώθηκαν και άνθισαν και στη Λήμνο. Πληροφορίες για την ύπαρξη των Οργεώνων στη Λήμνο έχουμε από επιγραφές. Σε μια επιγραφή που ανευρέθηκε στο Μούδρο γίνεται μόνο απλή αναφορά τους, χωρίς να διαφωτίζει περισσότερο.Υπάρχουν όμως δυο επιγραφές της Κώμης, που δημοσίευσε πρώτος ο ιστορικός της Λήμνου Αργύριος Μοσχίδης στο 7339 φύλλο της «Αμαλθείας» τον Ιανουάριο του 1902, που επιβεβαιώνουν τη λειτουργία της εταιρείας με τα οικονομικά στοιχεία που περιέχουν. Ο Αργύριος Μοσχίδης επειδή δεν διαθέτει επαρκή στοιχεία για τους Οργεώνες της Λήμνου, στηρίζεται στις πληροφορίες για τον οργανισμό των Οργεώνων του Πειραιά, που βέβαια οι Λημνιακοί δεν είχαν καμιά εξάρτηση από αυτούς. Αναφέρει λοιπόν στη δημοσίευσή του ότι υπήρχε ιερέας και ιέρεια, που φρόντιζαν για τις θυσίες, υπήρχαν οι «εταίροι» και υπήρχαν και οι ξένοι. Οι μη ανήκοντες στους Οργεώνες, οι ξένοι, όταν θυσίαζαν «γαλαθηνόν», δηλαδή μικρής ηλικίας ζώο, του γάλακτος, όφειλαν να προσφέρουν στην ιέρεια επτά οβολούς, το δέρμα και ολόκληρο τον ένα μηρό του θυσιαζόμενου ζώου. Αν το σφάγιο ήταν βόδι, τότε έδιναν πάλι επτά οβολούς και το δέρμα. Αν το ζώο ήταν αρσενικό τα δώρα τα έπαιρνε ο ιερέας, αν όμως ήταν θηλυκό τα έπαιρνε η ιέρεια. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheZkeepGjTOEQf-AEwFI-eFFxjLcXaURwwLhdYWuhdPijExCaVCZN4Uw8WQpe0AEuSZKt3TN0cWKJfAdoYDjQs42WJaDyYR4PZy3i4Pz3unO6UJQsKKaPZXv0QqGZZvDJQy4GwO2kQxSQ/s1600-h/thisia3.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 280px; height: 210px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheZkeepGjTOEQf-AEwFI-eFFxjLcXaURwwLhdYWuhdPijExCaVCZN4Uw8WQpe0AEuSZKt3TN0cWKJfAdoYDjQs42WJaDyYR4PZy3i4Pz3unO6UJQsKKaPZXv0QqGZZvDJQy4GwO2kQxSQ/s400/thisia3.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422013323567078146" /></a><br />
<em>Θυσία ταύρου</em><br />
<br />
Ο Μοσχίδης σε σημείωση συμπληρώνει: «Είναι περίεργον ότι η αυτή συνήθεια κρατεί και μέχρι σήμερον (1902) εν Λήμνω. Οσάκις δηλαδή πολίτης τις προσκαλέσει ιερέα, ίνα τελέση λειτουργίαν εν εξωκκλησίω, οπότε απαραιτήτως σφαγιάζεται και αμνός τις, υποχρεούται πλην άλλων να προσενέγκη τω ιερεί και τον έτερον τουλάχιστον των μηρών του αμνού». <br />
Για την λειτουργία της εταιρείας κάθε χρόνο εκλεγόταν ιέρεια, που είχε ξεχωριστή και σπουδαία θέση. Κάθε ιέρεια που αποχωρούσε μετά τη θητεία της, μαζί με τις προηγούμενες ιέρειες αποτελούσαν μια ειδική ομάδα που φρόντιζε για τη διεξαγωγή της λατρείας, ώστε να είναι λαμπρή και εντυπωσιακή. Εκτός από τον ιερέα και την ιέρεια αναφέρονται ακόμη και άλλοι άρχοντες, όπως «ιεροποιοί», «επιμεληταί», «ταμίας», κλπ. Φαίνεται πως η εταιρεία διέθετε κοινό ταμείο, στο οποίο ο κάθε εταίρος κατέβαλλε ορισμένη μηνιαία εισφορά. Έτσι εδημιουργείτο εταιρικό κεφάλαιο, που αυξανόταν και με άλλα ακόμη τακτικά και έκτακτα επιδόματα. Με τα χρήματα αυτά καλύπτονταν τα έξοδα των «τελετών», αλλά μπορούσαν και οι εταίροι να λάβουν διάφορα δάνεια «επί υποθήκη». Ήταν δηλαδή κάτι ανάλογο με τις σημερινές ενώσεις γεωργικών συνεταιρισμών.<br />
Στο βιβλίο «Η Λήμνος» (1982) των Τάσου Καψιδέλη και Σίμου Κομνηνού αναφέρεται ότι κοντά στα ερείπια του λαμπρού ναού του Ηρακλή, θα πρέπει να φανταστούμε και άλλο συγκρότημα κτιριακών εγκαταστάσεων για τη διαμονή των εταίρων κατά την τέλεση των μυστηρίων (οργίων). Η αρχαία αυτή παράδοση συνεχίζεται και σήμερα αλλά με άλλη μορφή. Στην Κώμη τώρα βρίσκεται η χριστιανική εκκλησία της Αγιάς Φωτίδας (Αγία Φωτεινή), δίπλα στο ναό του Ηρακλή. Η Αγιά Φωτίδα θεωρείται γιατρός – προστάτιδα των ματιών. Κάθε 1η Αυγούστου γίνεται εκεί μεγάλο λαϊκό πανηγύρι, που έχει χαρακτήρα ζωοπανήγυρης και συγκεντρώνει πολλούς προσκυνητές από όλη τη Λήμνο. Ετσι με το πέρασμα των αιώνων, από τους Οργεώνες της αρχαίας Κώμης ως το πανηγύρι της Αγιάς Φωτίδας, οι Λήμνιοι θρησκεύονταν, γιατρεύονταν, εμπορεύονταν, γλεντούσαν και «συντύχαιναν» εις κοινωνίαν ανθρώπων θαυμαστή.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Μια επιστολή και ένα ποίημα από την Κρήτη</strong><br />
<br />
Διάβασα την εφημερίδα του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου. Από το νοτιότερο μέρος της Κρήτης στέρνω τα συγχαρητήριά μου σε όλα τα μέλη του Συλλόγου και ιδιαιτέρως στον Πρόεδρό του. Ένα πράγμα θέλω να πω: Αν κάθε Έλληνας προσπαθήσει να αναβιώσει τα ήθη και τα έθιμα του τόπου του, η Ελλάδα δεν θα σβήσει ποτέ. <br />
«Τα ήθη και τα έθιμα <br />
του χωριού μας αν χαθούνε <br />
θα είναι προσβολή στους Έλληνες<br />
το χώμα που πατούνε».<br />
Σας στέλνω ένα δικό μου ποίημα αφιερωμένο στη Μάνα. Και πάλι συγχαρητήρια στο Σύλλογό σας.<br />
<br />
Διονύσης Ζαχαριουδάκης<br />
Μοίρες Ηρακλείου Κρήτης<br />
<br />
<br />
<strong>Στη γιορτή της Μάνας</strong><br />
<br />
Την Κυριακή τη δεύτερη του Μάη είν’ η γιορτή σου<br />
σ’ όλη τη γη με σεβασμό τιμάται η μορφή σου.<br />
Μάνα με πόνο μας γεννάς, μ’ αγάπη μας μαθαίνεις<br />
το τι αξίζει στη ζωή να ζεις ή να πεθαίνεις.<br />
Μάνα συμβουλατόρισσα πραγματική ηρωίδα<br />
πλασμένη με τις αρετές αγάπη και ελπίδα.<br />
Μάνα είσαι ακούραστη προστάτης των παιδιών σου<br />
το χάδι σου δίνει στοργή και το χαμόγελό σου.<br />
Μάνα μαθαίνεις γράμματα μ’ ένα δικό σου τρόπο<br />
να βγει το τίμιο ψωμί θέλει μεγάλο κόπο.<br />
Στολίδι σ’ έχουν οι λαοί μάνα καλοσυνάτη<br />
κρύβεις τον πόνο μέσα σου χωρίς να βγάζεις δάκρυ.<br />
Μάνα διαμαντοστόλιστο όνομα εταίριασέ σου<br />
αλλού δεν τσήδωκε ο θεός τις χάρες τις δικές σου.<br />
Μάνα αγάπη και στοργή ελπίδα και γαλήνη<br />
όλα τα δώρα της ζωής η αγκαλιά σου δίνει.<br />
Όσο η Μάνα αγαπά ποτέ δεν αγαπιέται<br />
κι ας είν’ το μόνο όνομα που δεν ξελησμονιέται. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ – ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ</strong><br />
<br />
<strong>Γυμναστικές επιδείξεις 1952</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMBz3xOfz6eG3UsATfa04VzHcxugWu8dMYwcGy5RGg2-XSq4n44cUWdTC9f0wNaIs_ajilcdHgd5wBZu0q98OaQfMcGHtBCc7joyrGq0Eox7RLFmH2497y3-o1xnZ0h-aYgWKrBHgCFf8/s1600-h/%CE%93%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82+52.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 287px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMBz3xOfz6eG3UsATfa04VzHcxugWu8dMYwcGy5RGg2-XSq4n44cUWdTC9f0wNaIs_ajilcdHgd5wBZu0q98OaQfMcGHtBCc7joyrGq0Eox7RLFmH2497y3-o1xnZ0h-aYgWKrBHgCFf8/s400/%CE%93%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82+52.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422257632172729618" /></a><br />
Γυμναστικές επιδείξεις του Δημοτικού σχολείου Ατσικής, στο γήπεδο. Μάιος του 1952. Πρώτοι στη σειρά ο Παντελής Αρχοντοβασίλης και ο Όμηρος Γιαννάς. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Παντελής Αρχοντοβασίλης. Στο πίσω μέρος είχε σημειώσει σε άψογο στυλ Μποστ: <br />
«Κάναμε τις γυμναστικές<br />
στις 20 Μαϊου <br />
επήραμε τα εύγε μας<br />
εν όλου του χωρίου».<br />
<br />
<br />
<strong>Πρόσκοποι Ατσικής</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6zUgbi6TmVNcXdNQLwtQZflEhivNDJi3oZ5sRmV1kfAQYU79yHNZY8tZwwZ4cQGKNgyVrzrmMmwuIIbmsJXIVnu7hhiHKWJoEg9sXEqUbPNGp9QIZMjAOdNpm5iSRLQBX6zRemlqWouo/s1600-h/Scan10596.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6zUgbi6TmVNcXdNQLwtQZflEhivNDJi3oZ5sRmV1kfAQYU79yHNZY8tZwwZ4cQGKNgyVrzrmMmwuIIbmsJXIVnu7hhiHKWJoEg9sXEqUbPNGp9QIZMjAOdNpm5iSRLQBX6zRemlqWouo/s400/Scan10596.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421991185146301170" /></a><br />
Εις χρόνον απροσδιόριστον. Από αριστερά: Χαράλαμπος Μανωλούκος, Νίκος Χατζόγλου, Βαγγέλης Μουστάκας, Γρηγόρης Βλάχος, Παναγιώτης Καρατζάς. Ο μικρός είναι ο Μίμης του Κωστή του κουρέα (Γεωργουδάκης). Την φωτογραφία μας την έδωσε ο Χαράλαμπος Μανωλούκος.<br />
<br />
<br />
<strong>Στην πλατεία</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ktd7frq7qkoj7RR2UG-_hVhmAUtVsFNTTrtamqPgkJOM1JquASpZR7rn_GLfYrZbFr2URbQ2ZW0nqRx62PeJDuDVNuS2DH_GB6N1ODo0z_OVwsPKhVbH_p4uGN4TzmdZee1B9DkBVpo/s1600-h/ax4.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 339px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ktd7frq7qkoj7RR2UG-_hVhmAUtVsFNTTrtamqPgkJOM1JquASpZR7rn_GLfYrZbFr2URbQ2ZW0nqRx62PeJDuDVNuS2DH_GB6N1ODo0z_OVwsPKhVbH_p4uGN4TzmdZee1B9DkBVpo/s400/ax4.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421866328091463106" /></a><br />
Μπροστά στο καφενείο του συχωρεμένου Παντελή Βαγιάκου (τώρα σουπερμάρκετ Μαρίας Κάργατζη). Έτος 1952. Στην τζαμαρία η αφίσα της κινηματογραφικής ταινίας «Ο άνθρωπος που γύρισε από τον πόνο» και πιο πάνω αυτοκόλλητο διαφημιστικό της μπύρας «ΦΙΞ». Από αριστερά ποζάρουν:Γιώργος Γαροφάλλου, Κώστας Πατρίκης, Απόστολος Φρεμεντίδης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Δημήτρης Αχιλαδέλλης (γαμπρός του Γ. Γαροφάλλου).<br />
<br />
<br />
<strong>Οι δυο φίλοι</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSFBO6BX8bAvsC5L71XN1sO3g38UxB4WFmjZcbRQ5CKFa6enIVH0SAW-fcY14fDLSxdjdB7VFOOfeBuRNh8XsgexHgpsiCW9R_yuDb_4DGMXkOxmC7Zg93blQubQTt6anFE1gOr5omRBM/s1600-h/Scan10147.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 271px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSFBO6BX8bAvsC5L71XN1sO3g38UxB4WFmjZcbRQ5CKFa6enIVH0SAW-fcY14fDLSxdjdB7VFOOfeBuRNh8XsgexHgpsiCW9R_yuDb_4DGMXkOxmC7Zg93blQubQTt6anFE1gOr5omRBM/s400/Scan10147.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421992268133298402" /></a><br />
Δεκατετράχρονα παιδιά. Καλοκαιράκι του 69. Ο Δημοστής Τσελεπής με τα κοντά παντελόνια και ο μετά από λίγα χρόνια αδικοχαμένος σε ναυάγιο Βασίλης Τραγάρας, το αδερφάκι μου. Στις 19 Ιουλίου του 1979. Πέρασαν ήδη 23 χρόνια. <br />
«Απάνου στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται <br />
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού<br />
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται<br />
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού».<br />
<br />
<br />
<strong>Οι δυο φίλες</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPApvh4FmBJLZGp_GMngzbwvlzvvKnTqmKkTavyICdfeYWbzzUl_C_IrXEQ5fCuC8f8So_7Y_FMyLpkNXbl7UVS2gFMROjhg__OzrLf6Nz_R8ytC_wTv3F_r8RQGbFGETlKiU3SBrVTzY/s1600-h/komaki2.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 259px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPApvh4FmBJLZGp_GMngzbwvlzvvKnTqmKkTavyICdfeYWbzzUl_C_IrXEQ5fCuC8f8So_7Y_FMyLpkNXbl7UVS2gFMROjhg__OzrLf6Nz_R8ytC_wTv3F_r8RQGbFGETlKiU3SBrVTzY/s400/komaki2.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421869547501268770" /></a><br />
Απογευματάκι, βόλτα στα χωράφια, κουβεντούλα, από τα δυο κοριτσόπουλα, φίλες. Η Αρετή Καφετζή με τα αρνάκια στην αγκαλιά και η Δέσποινα Κατσώνη.<br />
<br />
<br />
<strong>Ενθύμιον Ηρακλέους </strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGZPM_l8dsEAsXS611MCDS0pC7LCGxIAHQltBrTGP0kqbdm-MNxau0iGwj_ffWcECNjhnJIKsW5xM8SsfN8nfTQPlCglWj3B7dOk_FhvsED8tYe7iviYn0vm79iFd0n9ZWgsxCg0RHxzs/s1600-h/fa8.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 326px; height: 233px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGZPM_l8dsEAsXS611MCDS0pC7LCGxIAHQltBrTGP0kqbdm-MNxau0iGwj_ffWcECNjhnJIKsW5xM8SsfN8nfTQPlCglWj3B7dOk_FhvsED8tYe7iviYn0vm79iFd0n9ZWgsxCg0RHxzs/s400/fa8.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421867891782875858" /></a><br />
«Ο Ηρακλής μετά του Παλλημνιακού Κάστρου, προ της ενάρξεως του αγώνος. Ατσική 23/ 4/ 55».Όρθιοι από αριστερά: Σάββας Κριαρής, Γαρόφαλλος Χλαχλάς, παίχτης Παλλημνιακού, Ιωάννης Βλάχος, παίχτης Παλλημνιακού, Μιχάλης Κριαρής, Σπύρος Πεπές, Αντώνης Γεωργουδάκης, παίχτης Παλλημνιακού, Γιώργος Αρχοντίδης, Αντώνης Ανδριώτης, Κώστας Παπαδάκης (Παλλημνιακού), Παπάμαλης (με πολιτικά), Γιάννης Κρόμδος, Κώστας Αχιλαδέλλης, Δημήτρης Ντόντος, Νίκος Κοτσιναδέλλης. Καθιστοί: Παράγων Παλλημνιακού, Λελές παίχτης Παλλημνιακού, Μόσχος Λαγηνάς, παίχτης Παλλημνιακού, Στέλιος Βλώταρος, Στράτος Παπάμαλης, Τσινόπουλος, Αργύρης Αποστόλου, Παναγιώτης Καρασταμάτης, Γιώργος Ντινενής. <br />
<br />
<br />
<strong>Πρωτομαγιά</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAd-_WNm0ctnr8_U6Eo9nWvxWOLeubFYAW6QoqyGLUlwIxf8LTfJqcRdakOFCXyJnTiDzQtrnJ87M92IJwHgtC1e-XBsnGjjpVpUF-_4Y4TTnYiT5MdkUCvtFWFrn-dXovHU65_bjZCNI/s1600-h/SWScan0000100024.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAd-_WNm0ctnr8_U6Eo9nWvxWOLeubFYAW6QoqyGLUlwIxf8LTfJqcRdakOFCXyJnTiDzQtrnJ87M92IJwHgtC1e-XBsnGjjpVpUF-_4Y4TTnYiT5MdkUCvtFWFrn-dXovHU65_bjZCNI/s400/SWScan0000100024.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422147981918965938" /></a><br />
Πικνίκ στην εξοχή. Από αριστερά: Σωτηρία Άγγελος και Ελισάβετ Συκιώτη, Ελισάβετ και Νικόλας Αρχοντίδης, όρθια η Αγγελικώ Ντινενή, Μαρία Πατρίκη, ο μικρός είναι ο Γιώργος Κριαρής, Σούλα Λούγκλου, Μαρία Λούγκλου, Χρήστος Ελιάς, Πίπης Συκιώτης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Βασίλης Λούγκλος.<br />
<br />
<br />
<strong>Διασκέδαση στην πλατεία</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA6r35wLKMZN9wXcaLTpeJ9nSP0cX-4cJ1ZYPM3nUZPF0luEMQJrzrtOttizlGbN2xj2Ca9pfzpDcpTPHnonlQRaIdlIhokCEjFwIq_XtMfr_x8Y-yqXNqN1rFh3qewwdbxSZf10rVomw/s1600-h/ax5.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 339px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA6r35wLKMZN9wXcaLTpeJ9nSP0cX-4cJ1ZYPM3nUZPF0luEMQJrzrtOttizlGbN2xj2Ca9pfzpDcpTPHnonlQRaIdlIhokCEjFwIq_XtMfr_x8Y-yqXNqN1rFh3qewwdbxSZf10rVomw/s400/ax5.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421866866741830178" /></a><br />
Από αριστερά Γιώργος Γαροφάλλου, Νίκος Κιουρανάκης, ο μικρός είναι ο Τάκης Κιουρανάκης, Κωστούλα Κιουρανάκη, Παναγιώτης Κιουρανάκης (μπεσαλής), Ντίνος Ανδριώτης. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Τάκης Κιουρανάκης.<br />
<br />
<br />
<strong>Ο Ρήγας</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoiD5MwwIVBoMKPgQb5i8sE7fKtQBGeLwSfYQs81ypCtN4Ol9FFZ5R1NaxHuBLWLqmhNrKzYDOg0HFbjntGfIiLvT2dUi6IGgFU6iRdKTtP4wdZhwHpmdQ0zIvsiTST7vBS184YmAI9RA/s1600-h/Scan10319.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 288px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoiD5MwwIVBoMKPgQb5i8sE7fKtQBGeLwSfYQs81ypCtN4Ol9FFZ5R1NaxHuBLWLqmhNrKzYDOg0HFbjntGfIiLvT2dUi6IGgFU6iRdKTtP4wdZhwHpmdQ0zIvsiTST7vBS184YmAI9RA/s400/Scan10319.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421981531525463906" /></a><br />
Ο αείμνηστος Ρήγας Γραγράς με τους μαθητές του, στο Α' Δημοτικό Σχολείο Μύρινας. Τη φωτογραφία μας την έστειλε η σύζυγός του κυρία Λ. Γραγρά.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Ατσκιώτκιες συτχιές</strong><br />
<br />
<strong>* Έναι μόνε για τσ’ βαλάνες με το μούστο </strong>= Είναι μόνο για να τρώει μακαρόνια ζυμωτά με πετιμέζι. <br />
Για άνθρωπο που δεν του έχει κανείς και μεγάλη εκτίμηση για τις ικανότητές του. Παρεμφερής έκφραση είναι η «έναι μόνε για τα μουστοκούλ’κα», και «έναι μόνε για τσ’ βαλάνες τσ’ τσίτσαρες».<br />
<strong>* Βαμένο </strong>= Υβριστική αναφορά στο στόμα κάποιου, που μάλλον δεν εννοεί το «χρωματισμένο» στόμα, αλλά το «βουβαμένο» στόμα. (Γραμματικώς, συγκοπή). «Βούλωσε μπλια το βαμένο σ’». <br />
«Κειο το βαμένο τ’ δε γελά ποτέ». <br />
<strong>* Θέλ’ σούγλωμα με το ζντράβελ’ και νά’ ναι και πυρωμένο (ζντράβλι). </strong>Σίδερο με ξύλινη λαβή για να ανακατεύουν τα κάρβουνα. Για πολύ αργούς, για ανθρώπους που δεν φημίζονται για τη μεγάλη τους εξυπνάδα.<br />
<strong>* Γλιάρκο λουλούδ </strong>= Το λουλούδι που αναπτύσσεται γρήγορα. «Τούτο το λουλούδ μαθέ έναι πολύ γλιάρκο, θα πάρω ένα παρτσαδέλ’ να φυτέψω κι εγώ».<br />
<strong>* Η μια με τν άλλ’ </strong>= Μέσος όρος. «Άμα ντ βάλ’ς η μια με τν άλλ’ πόσο σήρτε η κάθα κατσίκα».<br />
<strong>* Έναι καντήλα</strong>= Είναι ολοκάθαρο. Αναφέρεται σε υγρό, όπως λάδι, κρασί, νερό, ούρα, κλπ. «Μαθέ τα κάτουρα μ’ εμένα ήνταν καντήλα, τώρα γινήκαν σα γκονιάκ».<br />
<strong>* Ήρτε και ξεροξύνταν</strong>= Ήταν σε δύσκολη θέση, σε αμηχανία. Όταν κάποιος έχει κάνει ένα λάθος και προσπαθεί να δείξει με την στάση του ότι το αναγνωρίζει. «Εγώ τς τά’λεγα αλλά κειος που. Μόνε μ’ ήρτε τν επαύριγιο και με ξεροξύνταν».<br />
<strong>* Κρέμασε η ουρά τ’</strong>= Έμεινε πίσω, π.χ. στη δουλειά. “Άντε θέρζε θέρζε δε βλέπ’ς που κρέμασε η ουρά σ’;” Παρόμοιας σημασίας και η φράση: “Κρεμάσαν τ’ αρχίδια τ’” . Επίσης σημαίνει ότι κάποιος γέρασε. “Ο Δημητρός; Πάγ’ αυτός κρέμασε η ουρά τ’”.<br />
*<strong> Π’ να τον γκόψ’ η παίδα </strong>= Που να τον κόψει η παίδα. Ψιλοκατάρα, για κάποιον που τον δικαιολογούν ότι ό,τι κι αν έκαμε δεν πειράζει αφού ουσιαστικά είναι παιδί ακόμα. Η παίδα είναι μάλλον φανταστική ανύπαρκτη αρρώστεια. «Παιδί, ναι παιδί, π’ να τον γκόψ’ η παίδα». <br />
<strong>* Παρλεί τ’ στρουμπδέλα</strong>= Χτυπά τη σβούρα ελαφρά καθώς γυρίζει, για να ενισχύσει την περιστροφή της ώστε να αργήσει να σταματήσει. Το λένε ειρωνικά για μεγάλους που δεν έχουν δουλειά, ή που ασχολούνται με ανάξια λόγου πράγματα. «Ο Γιάνν’ς, τι λογιά μαθέ, πολύ καματερός, παρλεί τ’ στρουμπδέλα».<br />
<strong>* Γέμσε το στάρ’ ασπορδίλια </strong>= Φύτρωσαν πολλά ασπορδίλια (αγριόχορτα), μέσα στο σιτάρι, δηλαδή εισέφρυσαν πολλοί ανεπιθύμητοι στην παρέα. «Ώρα για φευγιό. Γέμσε το στάρ’ ασπορδίλια».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΤΣΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ<br />
<br />
Η παλιά βάρκα</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdnb8fd5u7TtwRKC7lnfKynG9t1rCmTuYPR9CQpHYuCD0wmE-Dxa903fe86-mq-BkpXIG36vJt130DpCX-pteO5Ao2kMyvSJ_ATh-5relq8AisN0ATukKEquN36-Q2-1H-kW0mYop4p4k/s1600-h/Scan10288.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdnb8fd5u7TtwRKC7lnfKynG9t1rCmTuYPR9CQpHYuCD0wmE-Dxa903fe86-mq-BkpXIG36vJt130DpCX-pteO5Ao2kMyvSJ_ATh-5relq8AisN0ATukKEquN36-Q2-1H-kW0mYop4p4k/s400/Scan10288.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421979246080676722" /></a><br />
Χαίρε κεχαριτωμένη, χιλιομπαλωμένη, για πάντα αραγμένη. Στο κατανυκτικό απάγκειο σου, η δέησή σου για τον καινούργιο, πλην χαλασμένο κόσμο, μάλλον δεν πιάνει τόπο. Ξαπλωμένη στο υγρό ασκηταριό σου ανταλλάσσεις ασπασμούς με το πέλαγο που μετρά τα δάκρυά σου. Αγαλίαση των οφθαλμών μας, ο θεός των μικρών πραγμάτων ας σε προστατεύει.<br />
<br />
<br />
<strong>Η βρύση της Ατσικής</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdVydqKjY9m7fn2P7bQqhtbYw-vFlZWRVOF4ARDgZBIyQza7QghVce4u_nusUkKoTMhU_VtdPdscKPDs7u36UFhho5yop6YNNhKHGJW6G-GkTgwhQW3PjOQ8KcqTfSQj9Dmr6kV_cmVA8/s1600-h/Scan10504.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 264px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdVydqKjY9m7fn2P7bQqhtbYw-vFlZWRVOF4ARDgZBIyQza7QghVce4u_nusUkKoTMhU_VtdPdscKPDs7u36UFhho5yop6YNNhKHGJW6G-GkTgwhQW3PjOQ8KcqTfSQj9Dmr6kV_cmVA8/s400/Scan10504.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421988373628438322" /></a><br />
«Η Ατσική τω 1911 ιδίαις δαπάναις ήγειρεν». Κοντά ένας αιώνας. Λευκή και μαρμαρένια, δροσερή και όμορφη, αρχοντική μα καταδεχτική. Βωμός χθόνιος, θεού βουλή. Ιδίαις δαπάναις και ιδίοις κόποις. Γιατί έτσι έχει χάρη, γιατί έτσι έχει γούστο. Παλιά έφτιαχναν, τώρα απαιτούν. Γιατί δεν έχουν μάθει οι δύστυχοι ότι το απαιτώ σχεδόν δεν διαφέρει από το επαιτώ. Όμως αυτό οι παλιοί το ήξεραν.<br />
<br />
<br />
<strong>Εγκαρτέρηση και σοφία</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQK3_Qhw2JIsrfGNTZUtmAifipCIwFSin2cgQ4wnI60ydBfNxtxLGyLJrkclWjyiHOY0CYMl1QF829-Q2Y4oymhgD889hRuMkbwwvNbXYZPHOeBATdR2Ie2ylFG_YIyEX60jw7QQfzQQE/s1600-h/Scan10286.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQK3_Qhw2JIsrfGNTZUtmAifipCIwFSin2cgQ4wnI60ydBfNxtxLGyLJrkclWjyiHOY0CYMl1QF829-Q2Y4oymhgD889hRuMkbwwvNbXYZPHOeBATdR2Ie2ylFG_YIyEX60jw7QQfzQQE/s400/Scan10286.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421978665623183922" /></a><br />
<em>Διαλεχτή και Κατερίνα Τσαπτσαλή.</em><br />
Όταν ο φθοροποιός χρόνος προσθέτει ομορφιά. Όταν οι κούκλες των κομμωτηρίων ωχριούν μπροστά σ’ αυτά τα βλέμματα, μπροστά στο μεγαλείο του πραγματικά ανθρώπινου προσώπου. Όταν η αχλύς του επερχόμενου χειμώνος αντί να επισκιάζει, αναδεικνύει. Ψυχές καθαρές, καρδιές αναρχικές, νόες σοφοί, γυναίκες της Λήμνου μας της παλιάς, που φεύγει. Δυστυχώς. <br />
<br />
<br />
<strong>Το παλιό σαμάρι</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqkEuRwml5CZiHoDC9i5dJPTHuhRZvPu7usoasU3PAK3Nqc_XtzXEBzljTOqAfxc0gto3uSST_lXNgJWeFW8VUbTy_blwfqeAvK_mTWSXIzZswxhsA0NUcoxbXi5dPbvCTkozVS31NgN8/s1600-h/Scan10287.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqkEuRwml5CZiHoDC9i5dJPTHuhRZvPu7usoasU3PAK3Nqc_XtzXEBzljTOqAfxc0gto3uSST_lXNgJWeFW8VUbTy_blwfqeAvK_mTWSXIzZswxhsA0NUcoxbXi5dPbvCTkozVS31NgN8/s400/Scan10287.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421885560875330834" /></a><br />
Στραπατσαρισμένο μα με όλα τα ξιρτολόγια του αρματωμένο. Με το μουσαμά του, τα σκαρβέλια του, τις καθιστές του, τις πλευρές του, τα πισνάρια του, το φόρτωμά του. Όχι κανένα λουστραρισμένο βιομηχανικό από αυτά που κρέμονται στους τοίχους των λεγόμενων «λαογραφικών μουσείων» τρομάρα τους κι από κάτω τα ανθρώπινα ξόανα να χάσκουν. Γέρικο μα πραγματικό, εν ενεργεία. Κάθεται στον ήσκιο του δέντρου μόνο του και γράφει στα αποτέτοια του τη γνώμη των σύγχρονων κοστουμαρισμένων Νεάτερνταλ. <br />
<br />
<br />
<strong>Μυλόπετρες</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp0cw9tTBwdPTTjUv7p47TI6N9fjuc9XvJD987IGsb2YdRdw64IwrKr4ugMdWCdjW5rpHoN9Yjz9G-Y4InsI198yVcF6lDzq-tOpDj2x18uK1y8FkfTyDME8q1cvnS6Syfs8KtOHAhVxE/s1600-h/Scan10285.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp0cw9tTBwdPTTjUv7p47TI6N9fjuc9XvJD987IGsb2YdRdw64IwrKr4ugMdWCdjW5rpHoN9Yjz9G-Y4InsI198yVcF6lDzq-tOpDj2x18uK1y8FkfTyDME8q1cvnS6Syfs8KtOHAhVxE/s400/Scan10285.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421977877512481074" /></a><br />
Αυτές άλεθαν το σιτάρι το Λημνιό και μας τάιζαν με εκείνο το μαύρο θεσπέσιο ψωμί, που τότε δεν μας άρεσε και τόσο. Θέλαμε το άσπρο, το χάσκο, τη φούσκα. Μέχρι που τσατίστηκαν κι αυτές και μας παράτησαν. Τώρα τρέχουμε να το βρούμε εκείνο το ψωμί στα περίχωρα της Αθήνας, αλλά ψωμί τέτοιο δεν είναι. Κι αυτές εκεί, όρθιες με τα ανοιχτά μάτια τους να βλέπουν την κατάντια μας. Και την αγνωμοσύνη μας. Ερινύες αλύπητες, μας φωνάζουν το σιωπηλό «άει σιχτίρ» τους. Και καλά μας κάνουν.<br />
<br />
<br />
<strong>Συκιά αγκαλιά</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5UG3hl1BK27VRoUGJ92EvlW4093ysunkWhwNhqeIymVL_U55NW6xP-_wcDFhLkzv_aDd-fIBaIdtxEwDnSSYzyOgkDO7EkZ8mN-Nt4KRpSGDzPeE4APOTrvGLX0ciPW_w2CVlMhTW-_s/s1600-h/Scan10281.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5UG3hl1BK27VRoUGJ92EvlW4093ysunkWhwNhqeIymVL_U55NW6xP-_wcDFhLkzv_aDd-fIBaIdtxEwDnSSYzyOgkDO7EkZ8mN-Nt4KRpSGDzPeE4APOTrvGLX0ciPW_w2CVlMhTW-_s/s400/Scan10281.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421884505217468098" /></a><br />
Βλέπετε κανένα κορμό; Μήπως κλαδιά; Βλέπετε την τυπική μορφή ενός δέντρου; Μα αυτή είναι συκιά στοιχειό, συκιά αγκαλιά, συκιά μάνα, που άπλωσε σ’όλο το χωράφι, κι αν ήταν βολετό θα άπλωνε σ’ όλο τον κόσμο, να προσφέρει τα Λημνιά τα σύκα σε κάθε στρατοκόπο, σε κάθε πεινασμένο, σε κάθε αναγκεμένο. Αυτά τα σύκα που μόνο οι συκιές της Λήμνου ξέρουν να φτιάχνουν. <br />
«Δώρα ακριβά της Αιθερίας<br />
στον Αιώνα<br />
ξεχασμένα για πάντα στη Λήμνο<br />
Αιμώνια σύκα<br />
μελένια δροσάτα μυρωδικά<br />
παιδιά πλούσια φτωχών γονιών<br />
σύκα σοφά, αγαπητικά, δωρητικά<br />
σύκα λιμπιστικά και υπερήδιστα<br />
σύκα παιδιά των Αττικών<br />
σύκα Ατσικιώτικα, σύκα Κασπακινά, σύκα Λημνιά<br />
σύκα του Δευκαλίωνα<br />
του Φιλοκτήτη<br />
της Μαρούλας….».<br />
<br />
<br />
<strong>Ανθισμένη αγριαχλαδιά</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw_H0yP8zU7rS3TtQ9-WjyHN0FEuMVDlxAw8-v1hyBr3IvjAhXthOeANXKbeE2EfNjCPasx9W_3pZOndgjYOatmcA4k9IbxquR-liSnn4Z9T11hGZ_vkwKo_Psyyn9siZm27EbAyjPki0/s1600-h/Scan10283.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 266px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw_H0yP8zU7rS3TtQ9-WjyHN0FEuMVDlxAw8-v1hyBr3IvjAhXthOeANXKbeE2EfNjCPasx9W_3pZOndgjYOatmcA4k9IbxquR-liSnn4Z9T11hGZ_vkwKo_Psyyn9siZm27EbAyjPki0/s400/Scan10283.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421885114617678946" /></a><br />
Μέσα στο ρυάκι. Νύφη τσιγγάνα, νύφη άγρια αμαζόνα, φλόγα χιονάτη. Με την περήφανη ξυπολυσιά σου, παρουσιάζεις τη λευκότητά σου, όπλα στον πράσινο κάμπο σου, όπως κι όποτε θέλεις εσύ. Κόσμημα του οράν, αγύρευτη κι αχρείαστη, αγύρευτη αχρείαστη να παραμείνεις πάντα, από τους λωτοφάγους, του νησιού των λωτοφάγων, της χώρας των λωτοφάγων, του κόσμου των λωτοφάγων. <br />
<br />
<br />
<strong>Ο Μπιλ</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_x7LTnBBXZmC2iaeFnis1rePQWPlxdZlJmA1DwZD5aVnv-edXPXplApFE9IHVB0RY2eUeMUiSzcqcQSTDWGbZys6LcvIiUC2HzbY2z43b7B1FgeCv5DMScR_58l8JSZ5hc70ydoWg8XM/s1600-h/Scan10290.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_x7LTnBBXZmC2iaeFnis1rePQWPlxdZlJmA1DwZD5aVnv-edXPXplApFE9IHVB0RY2eUeMUiSzcqcQSTDWGbZys6LcvIiUC2HzbY2z43b7B1FgeCv5DMScR_58l8JSZ5hc70ydoWg8XM/s400/Scan10290.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421979801726082402" /></a><br />
<em>Βασίλης Μουστάκας.</em><br />
Γεια σου Μπιλ, μάγκα και ντερμπεντέρη. Η πλήμμη των συναισθημάτων ξεχειλίζει απ’ την φωτογραφία. Εδώ είναι η πλατεία μας και οι άνθρωποί της. Εδώ είναι η πλατεία μας και η ευλογία της. Εδώ είναι η πλατεία μας και η ανθοφορία των αισθήσεων. Γεια σου Μπιλ, γεια σου Ατσική, γεια σου πλατεία Ατσικιώτικια. <br />
<br />
<br />
<strong>Ο Χρήστος</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNWr4-p9qk_tDF_xogtqgc8goJx2fuzJLCAJOQuzB-kj7Vbf6MgwYxrlf3Sn1fztbyBYJkv3LTSjJUo2OEOHijwTUfRxq21X2pma1HKqE1XyLdF3OysKAzptC4TzWISWPl10O0yR88q_Y/s1600-h/Scan10291.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 271px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNWr4-p9qk_tDF_xogtqgc8goJx2fuzJLCAJOQuzB-kj7Vbf6MgwYxrlf3Sn1fztbyBYJkv3LTSjJUo2OEOHijwTUfRxq21X2pma1HKqE1XyLdF3OysKAzptC4TzWISWPl10O0yR88q_Y/s400/Scan10291.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421980434022237634" /></a><br />
<em>Χρήστος Λαγηνάς.</em><br />
«Η καλοσύνη σε ένα πρόσωπο». Ετσι θα ονόμαζε κανείς αυτή τη φωτογραφία. Μορφή αρχέγονη, φυσική, ανθρώπινη. Χαμόγελο ανεπιτήδευτο, με την αιώνια αλάνθαστη διαδικασία του και την αιώνια αποτελεσματικότητά του. Λημνιά χαμόγελα, ηλιοτρόπια καλοκαιρινά, δοξολογίες στην ύπαρξη. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΣΒΕΡΔΙΑΝΑ<br />
<br />
Ήνταν δρόγκιμα<br />
<br />
Γράφει ο Γιάννης Κωμάκης</strong> <br />
<br />
Όπως και κάθε μέρα έτσ κι ένα προυϊ ου Μπαρμπαγιώργης ου κιαχαγιάς σκώθκιεν, άρμεξεν τα πρόβατα, έπξεν του γάλα, έβγαλεν του φραξίδ απ του μπόντλα και βγήκαν τα πρόβατα όξω. Πήγε ύστερα σντ κανιά, πήρε μια σκίζα ψωμί, πήρε κι ένα κουμάτ σαλαμούρα, πήρε κι του ραβδέλιτ και πήγε με τα πρόβατα. Τα βόσκ’σεν και του σταλό τα στάλ’σεν κατ απ τ σκια. Πήγε πας τ μάντρα, έκαμε το γάλα, έφαγε τα σμάνουρα, δόκιεν κι του τσίρου στου χοιρόλομου κι ξάπλουσε στου σκλι για να ξικουραστεί κουμάτ κι να τουν παρ κι κάνα χερ.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIGQDqCcJUmHBARHmQmGWBDWhAhfAXFEliPv1-DleCtx-RJ1aqa0gBpj0XbZDFHa78o2KPzf1Wiu6blpZ-QBADgvV1DL-0umrJDrx6K2ujHMUaHVrR4lPXy_jW1ylkQ8d3uXD1raLcjrU/s1600-h/Scan10429.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 258px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIGQDqCcJUmHBARHmQmGWBDWhAhfAXFEliPv1-DleCtx-RJ1aqa0gBpj0XbZDFHa78o2KPzf1Wiu6blpZ-QBADgvV1DL-0umrJDrx6K2ujHMUaHVrR4lPXy_jW1ylkQ8d3uXD1raLcjrU/s400/Scan10429.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421985844617512258" /></a><br />
<em>Βρύση στα Σβέρδια (Φωτ. Στράτος Ροσβάνης)</em> <br />
Όμως πριν ερτ ο ξεσταλός κειάνα τα ρμάδια ξισταλίσαν μουναχά τς γιατί ήνταν δρόγκιμα κι δεν έκαμνε ζέστα.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkSr_m9sZqSRG1ij9hgvqngdX1FzahsxKfENEUWAfpbFWGFea_u_V_cy4OKzMwXtvtIDfzBmx7pZR3hb8IeJof-pbElbbdKrUM5UrKcQ8MvuGagOgRvVm-KcEQvRVurL5GVAEpfq12Rss/s1600-h/a-very-cloudy-day.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkSr_m9sZqSRG1ij9hgvqngdX1FzahsxKfENEUWAfpbFWGFea_u_V_cy4OKzMwXtvtIDfzBmx7pZR3hb8IeJof-pbElbbdKrUM5UrKcQ8MvuGagOgRvVm-KcEQvRVurL5GVAEpfq12Rss/s400/a-very-cloudy-day.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427182628483669138" /></a><br />
<em>Ήνταν δρόγκιμα.</em><br />
Άκσιν ου Μπαρμπαγιώργης τα κδούνια κι σκώθκιεν απάν κι τάδεν που βόσκαν. Δεν είχε τι άλλο να καμ, τα πήρε και κειος κι έκαμε σα κατ. Ο μήνας ήνταν άξτος, δεν είχε ζημιές να καμ, μόνε κατ τρικουκιές είχε σπαρμένα φασούλια, πήγε κι κάτσεν κατ δικεί. Μες του κοπάδ είχε και κατ παλιές,<br />
δυο όμως ξιχουρίζαν, η μια ήνταν περτκάτ κεραυλή κι γη άλλ’ μαυρουψέλα, οι καμένες δεν είχαν δόντια να βουσκίσνε, γιατί ήνταν σνουμήλ’κιες μι τ μανάκα μ κι γυρεύαν χλουρασά. Πού τς έχανες πού τς εύρισκες κας τα φασούλια. Για να μη κάθεται σκουλαστκός, ο Μπαρμπαγιώργης έκουψε βούρλα κι έφκιανε τυρβόλια. Δεκεί που έμπλεκε τα τυρβόλια, να κι ο Ν’κόλας. Είχε κι κειος καρσί δικεί μια μαντρούδα, είχεν πιντέξ προυβατούδια, κανεδυό καραρζμέν’ κι καμιά δεκαριά ορνιθέλες, πρόσφολα όμως δεν έπαιρνε γιατί τς τα τρώγαν οι κουρούνες. <br />
Κάτσιν κι τα λέγαν. Δε πέρασεν πουλλή ώρα κι πας τ μντρα τ Ν΄κόλα ξιμύτ’σεν η γ’ναίκα τ μι μια όρνιθα στν αγκαλιά τς. Σα δε μάζευε πρόσφολα, κατέβαινε κάθε προυϊ, προσφόλαν τς όρνιθες, κι όποια του είχεν του αυγό τν έπαιρνεν στου χουριό, γένναν, κι τ απόγιμα ντ κατέβαζε στ μάντρα. Σα τν είδεν ου Ν’κόλας σκώθκιεν να φύγ’. Τότε τον λέγ’ ου Μπαρμπαγιώργης, έλα του βραδ απ του σπιτ να πγιούμε κανά ρακί, ιντάξ λέγ’ ου Ν’κόλας. Πήγεν κατ στ μάντρα ου Ν’κόλας έκαμε κατ κτσουδούλια, κι σαν τιλειώσαν τουν λέγ’ η γ’ναίκατ Νικουλή θα φύγου κι του βραδ να μην αργήσεις να ερτς θα μπαντέχου να φάμε. Καλά λέγ’ ου Ν’κόλας. Ου Μπαρμπαγιώργης μάζεψε γιαβάς γιαβάς τα πρόβατα, πήγεν τα πότ’σεν κι ύστερα στ μάντρα. Έκαμε κι οτ άλλες δλειες είχεν κι ύστερα τφεκ’ για το χουργιό. Σμούχρα σμούχρα έφγιεν κι Ν’κόλας κι πήγεν στ Μπαρμπαγιώργη του σπιτ, ότ είχεν πάγ’ κι κειος. Η κυρα Φτερπ, ώρα τς καλή, η γ’ναίκα τ Μπαρμπαγιώργη τς κέρασεν ένα ρακί. Το ένα γίνκιε δγιο τα δγιο τρίγια. Ήρτε η ώρα να φάνε κι η κυρά Φτερπ ετοίμαζε του τραπέζ. Τότες σαν ήνταν κι κουμάτ σκατουπιρήφανουςμ ο Ν’κόλας, σκώθκιεν να φύγ’. «Κάτσε μαθέ Ν’κόλα να φάμε που έχουμ κι τγαν’τές ζμαρίδες» τουν λέγ’ η κυρα Φτερπ. «Θα φύγου, γιατί ζμαρίδες έχουμ κι μεις στου σπιτ κι θα μπαντέχ’ η γ’ναίκα μ» λέγ’ ου Ν’κόλας. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVA-Q_tKEEB-3MNiwfWhfNBjGlYkKKcnC69kUGnHejOniBWUq-l0PyMHUuaNM1MQ-0qsqG8TLUhBdrSv5VqbcdpvxcfuRGwR1c-LSgoJQpJSvQxhF-RXIAPe69DOI83lQwksItKZzm8cA/s1600-h/fi.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 398px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVA-Q_tKEEB-3MNiwfWhfNBjGlYkKKcnC69kUGnHejOniBWUq-l0PyMHUuaNM1MQ-0qsqG8TLUhBdrSv5VqbcdpvxcfuRGwR1c-LSgoJQpJSvQxhF-RXIAPe69DOI83lQwksItKZzm8cA/s400/fi.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427176642766015042" /></a><br />
<em>Ζμαρίδες έχουμ κι μεις στο σπιτ.</em><br />
Το σκέφτνταν όμως να κατς, ώσοπ απ όξω ακούσκιε μια φωνή: «Κυρά Φτερπ, κυρά Φτερπ» «Ου Ου» απλογήθκιεν η κυρά Φτερπ από μέσα. «Μέσα έναι ο Ν’κολής;» «Μέσα έναι, μέσα». Άν’ξε η πόρτα, μπήκε η γ’ναίκα τ’ Ν’κόλα και τον λέγ’: «Άντε μαρέ λωλέ, σήκω, σε μπαντέχω τόσεν’ ώρα κι θα κρυγιώσνε οι φασούλες".<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpzmlaIwm9iyt6QoMH6Hs1SQdifF3w9NAmdt4xp2RrZSitnQXh8o1lPFdcaJuksYoaG6XvjySumR-adH5DpdZzg2S9z1lBbfwKwvdssoyJ-4glwGY3orFRKbIEEr0fjS-Nxtn2vebRm5I/s1600-h/DSC08332%5B1%5D.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpzmlaIwm9iyt6QoMH6Hs1SQdifF3w9NAmdt4xp2RrZSitnQXh8o1lPFdcaJuksYoaG6XvjySumR-adH5DpdZzg2S9z1lBbfwKwvdssoyJ-4glwGY3orFRKbIEEr0fjS-Nxtn2vebRm5I/s400/DSC08332%5B1%5D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427177877517710066" /></a><br />
<em>Θα κρυγιώσνε οι φασούλες.</em> <br />
Ο Σβερδιανός<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΩΝ ΑΠΟΓΕΝΟΜΕΝΩΝ…..</strong><br />
<br />
«Όσο δε ζεις να μ’ αγαπάς<br />
γιατί νέα σου δεν έχω<br />
κι αλλοίμονο αν δε δώσει σημεία ζωής<br />
το παράλογο»<br />
Κική Δημουλά<br />
<br />
<br />
<strong>Πιπίτσα Παντελαρούδη</strong><br />
Εφυγε νεότατη η γλυκειά Πιπίτσα. Ήταν καθηγήτρια Αγγλικών. Έφυγε από τον θνητό αυτό κόσμο, χωρίς να το καταλάβουμε. «Μόνος θεών γαρ θάνατος ου δώρων ερά». Η Ατσική έχασε την καλύτερη κοπέλα της. Ηταν άνθρωπος ντόμπρος, με χιούμορ, αλλά το κυριότερο γνώρισμά της ήταν η καλοσύνη της. Εκείνο το χαμόγελό της, η περιπαικτική της διάθεση!! Πάνε. Μέχρι πέρυσι ερχόταν στις εκδηλώσεις του Συλλόγου. Πού να τόξερα ότι θα είχα τον κλήρο να μιλήσω έστω και μέσα από την εφημερίδα για το θάνατό της. Νάσαι καλά εκεί που πας Πιπίτσα. Να χαίρεις εις τον αιώνα τον άπαντα. Λάμπρυνες τη ζωή σου με το ανεπίληπτο ήθος σου. Ο ανοικτίρμων και σκληρός χρόνος δε θα αμαυρώσει ούτε θα εξαφανίσει τα ίχνη της διαβάσεώς σου από αυτόν τον κόσμο. Ήσουν εκλεκτή και σκοπό της ζωής σου είχες τη διακονία του καλού και αγαθού. Γι αυτό θα έχεις το προνόμιο της αϊδίου φήμης και μνήμης. Τα λόγια μου είναι φτωχά, σύντομα και ασύμμετρα προς την ακτινοβολία σου. Το στήθος μου όμως είναι γεμάτο ανθρώπινα συναισθήματα. «Γαίαν έχοις ελαφράν». Συλλυπητήρια στο σύζυγό της, το παιδί της, τις αδελφές της, τους συγγενείς της.<br />
<br />
<strong>Σπύρος Παχνέλας</strong><br />
Μας άφησε ο καλοσυνάτος, μειλίχιος, καλόκαρδος αυτός άνθρωπος. Ενας ήσυχος, διακριτικός, συγχωριανός, που δεν είχε διαφορές με κανένα, αλλά από όλους εισέπραττε την αγάπη και την αναγνώριση. Τα τελευταία καλοκαίρια καθόταν αμίλητος στην πλατεία, με έντονα τα σημάδια του φθοροποιού χρόνου επάνω του. Ίσως καταλάβαινε και ο ίδιος το επερχόμενο τέλος βλέποντας τη νύχτα που κάλυπτε τα χρώματα του δειλινού. Το πρόσκαιρο ταξίδι του μέσα στη ματαιότητα των εγκοσμίων ήταν ένα ταξίδι αγώνων σκληρών για την επιβίωση, όπως και των περισσότερων γονιών της γενιάς μας, ένα ταξίδι όμως γεμάτο αξιοπρέπεια. Ώρα σου καλή μπάρμπα Σπύρο. Εκεί πια όλοι εσείς της ηλικίας σου ή εκεί κοντά, θα έχετε κάνει ολόκληρη αποικία. Παρέα θα κάνετε καλή. Πάντοτε εσείς οι παλιοί είσαστε καλοί στις παρέες, εν αντιθέσει με μας τους νεότερους. Στη γυναίκα του, τα παιδιά του <br />
και τα εγγόνια του θερμά συλλυπητήρια.<br />
<br />
<strong>Δέσποινα Ζωνάρα</strong><br />
Η καλή και πληθωρική αυτή γυναίκα έχει σημαδέψει ανεξίτηλα τα παιδικά μου χρόνια. Ήταν η γειτόνισσα, η «Ζνάραινα». Πρώτη στα καλαμπούρια, πρώτη στο ξεμέτρημα του φλυτζανιού, πρώτη στη φιλοξενία, πρώτη στα παραμύθια και στις λογιών λογιών ιστορίες, πρώτη μαγείρισσα. Ήταν η καλύτερη η τυπικότερη Λημνιά νοικοκυρά, αυτό που θα έλεγε κάποιος αντιπροσωπευτικό δείγμα. Πάντα από τότε που την γνώρισα σαν παιδάκι, ήταν….άρρωστη. Ίσως αυτό ήταν μια εσωτερική της ανάγκη για στοργή και αγάπη, που όμως την είχε αφειδώλευτη και από τον συχωρεμένο τον άντρα της το Γαρόφαλλο και από τα πολύ καλά παιδιά της. Την είχα δει πριν μερικά χρόνια για τελευταία φορά. Πάλι παραπονιόταν πως ήταν άρρωστη. Είχα την πεποίθηση ότι δεν θα πέθαινε ποτέ. Όμως αυτή η ώρα έρχεται για όλους. Πέθανε στη Νότιο Αφρική. ‘Ωρα καλή κυρά Δέσποινα. Εκτός κι αν κι αυτό είναι κανένα από τα κόλπα σου. Αν είναι κόλπο, η κυρά Αρετή σε περιμένει για ξεμέτρημα. Στα παιδιά της και τα εγγόνια της θερμά συλλυπητήρια. <br />
<br />
<strong>Ελένη Μπράϊμου</strong><br />
Δεν την ήξερα καλά. Ήταν όπως λένε ένας χρυσός άνθρωπος, μια ήσυχη φλογίτσα που σιγόκαιγε σαν ένα καντηλάκι. Ένας άνθρωπος που δεν απαιτούσε τίποτα για τον εαυτό του και ήταν μόνο της προσφοράς. Ας είναι ελαφρό το χώμα της Ατσικής που σε σκεπάζει κυρά Ελένη. Συλλυπητήρια θερμά στους δικούς της. <br />
<br />
<strong>Παρασκευάς Κωμάκης</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLXYI-0HAWxSHcLefvdCTtSIvE03oXZVNAnVBUeOanFddeQhlm1msrX-c_f_T_EK_ro7_cJV6wLlIihIjw9Pk4pf1yrryGRBEwtvsfk1Eqd0LRXuzzRB0J6M4SM_HteGcttB_-QmcK02U/s1600-h/Scan10681.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 254px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLXYI-0HAWxSHcLefvdCTtSIvE03oXZVNAnVBUeOanFddeQhlm1msrX-c_f_T_EK_ro7_cJV6wLlIihIjw9Pk4pf1yrryGRBEwtvsfk1Eqd0LRXuzzRB0J6M4SM_HteGcttB_-QmcK02U/s400/Scan10681.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421998774198959346" /></a><br />
<em>Ο Παρασκευάς Κωμάκης</em><br />
Δεν τον γνώριζα. Ήταν πρώτος θείος του Γιάννη Κωμάκη που γράφει στην εφημερίδα μας «Τα Σβερδιανά». Τα εγγόνια του, Αλέξανδρος και Εβελίνα που είναι μικρά παιδάκια, του αφιερώνουν από ένα κείμενό τους. Εμείς εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.<br />
<br />
Το όνομά μου είναι Αλέξανδρος Κωμάκης. Ο παπούς μου λεγόταν Παρασκευάς Κωμάκης και ήταν από το χωριό Σαρδές της Λήμνου. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου άκουγα τον παπού μου γι’ αυτό το μεγάλο ακριτικό νησί του Αιγαίου. Μου μίλαγε για τις φυσικές ομορφιές, τις πανέμορφες ακρογιαλιές, μα πιο πολύ για τους θαυμάσιους κατοίκους του, για την ευγένεια και τη φιλοξενία τους. Και ήμουνα σίγουρος ότι έλεγε την αλήθεια, γιατί έτσι ακριβώς ήταν και εκείνος. Ευγενικός και φιλόξενος. Όμως πριν από λίγο καιρό ο παπούς μου έφυγε από κοντά μας. Ετσι τώρα πια εγώ δεν έχω κανένα να μου μιλά γι αυτό το νησί, τη Λήμνο. Υποσχέθηκα λοιπόν κρυφά στον παπού μου, εκεί που είναι πια, πως γρήγορα θα πάω να επισκεφθώ από κοντά την αγαπημένη του πατρίδα.<br />
Να είσαι σίγουρος παπού. <br />
Αλέξανδρος Κωμάκης<br />
<br />
Καλοκαιρινό όνειρο<br />
<br />
Όνειρο είναι κάτι <br />
που φαντάζεσαι εσύ<br />
και το έχεις στο μυαλό σου<br />
στην καρδιά και στην ψυχή<br />
<br />
Ένα όνειρο είναι τούτο<br />
μια γοργόνα σιωπηρή<br />
απ’ τη θάλασσα να βγαίνει<br />
και να μπαίνει στην αυγή<br />
<br />
Το ροζ εκείνο χώρισμα <br />
τη μαγεύει πιο πολύ<br />
είν’ αερινός μανδύας<br />
είναι φλόγα βιολετί<br />
<br />
Μα η θάλασσα ζηλεύει<br />
και την παίρνει πάλι αυτή<br />
και το όνειρο τελειώνει<br />
πάλι μέσα στη σιωπή.<br />
<br />
Εβελίνα Κωμάκη<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Πήραν την Πόλη, πήραν την…<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT3qWup8XCMw14Fmjy-KXiuOqmX4WRifgbUN39qf5GZmyWFgDKW8yTxJ22SD9PMQEDchYb8CdOU7Qkx6BHo9oy0GUrZZpfQTfQWyGrVpWg7rZgSYyf6aSF2AtzRbSCS0SxlKYrsiR0240/s1600-h/LAMPADARIDOU.bmp"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 136px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT3qWup8XCMw14Fmjy-KXiuOqmX4WRifgbUN39qf5GZmyWFgDKW8yTxJ22SD9PMQEDchYb8CdOU7Qkx6BHo9oy0GUrZZpfQTfQWyGrVpWg7rZgSYyf6aSF2AtzRbSCS0SxlKYrsiR0240/s400/LAMPADARIDOU.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422005248816581410" /></a><br />
<br />
Γράφει η Μαρία Λαμπαδαρίδου - Πόθου </strong><br />
<br />
Κάθε χρόνο, τούτες οι μέρες του ανθισμένου Μάη φέρνουν στο νου μου εκείνες τις άλλες, τις σταυρικές, όπως τις έζησα τέσσερα χρόνια, γράφοντας το μυθιστόρημά μου «Πήραν την Πόλη, πήραν την». Λεπτό προς λεπτό εδώ, στο δωμάτιο του εφήμερου χρόνου μου, και λεπτό προς λεπτό εκεί, στη σπαρασσόμενη Βασιλεύουσα και στο βασανισμένο λαό της που μαζί με το μαρτυρικό αυτοκράτορα βρέθηκαν παγιδευμένοι στο αδιάφορο πλήρωμα του χρόνου.<br />
Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο διαπιστώνω πόσο βαθιά με σημάδεψε η περιπέτεια εκείνου του μυθιστορήματος που ήταν κατάθεση της ψυχής μου. Οι παλιές προφητείες και τα παράξενα σημεία που προμηνούσαν το χαμό της Βασιλεύουσας και που επαληθεύτηκαν όλα, ήταν για μένα μια πηγή ερωτημάτων για το ποια είναι η μοίρα μας σε τούτουν τον εφήμερο κόσμο. Τόσο διορισμένος ήταν ο χαμός της από χίλια χρόνια πριν, όταν ο προφήτης του Μεγάλου Κωνσταντίνου είπε « η Πόλη δε θα πέσει παρά μόνον όταν αυτοκράτορας θα είναι και πάλι Κωνσταντίνος, γιος της Ελένης». Και η άλλη προφητεία που έλεγε πως «η Πόλη δε θα πέσει παρά μόνον όταν η σελήνη καίτοι γεμάτη φανεί λειψή στο δίσκο της». Και η σελήνη, πανσέληνος, στις 24 Μαϊου, ημέρα Πέμπτη, χάθηκε. Και τρόμος γέμισε τις ψυχές των ανθρώπων που γνώριζαν την προφητεία. Κι άλλα, κι άλλα σημάδια, που μ’ ενδιέφεραν να τα βρω και να δέσω, με αυτά, τα γεγονότα της ιστορίας, για να μπορέσω να δώσω το ανεξήγητο και το υπερφυσικό, έτσι όπως υπάρχει απαρασάλευτο κάτω από τις μέρες μας.<br />
Σήμερα βλέπω τις σελίδες μου εκείνες και σκέφτομαι πως δε θα μπορούσα ποτέ να τις γράψω αν δε συμμετείχα η ίδια με την ψυχή και με το πνεύμα, στις συγκλονιστικές εκείνες στιγμές.<br />
<br />
«Δευτέρα, 28 Μαϊου<br />
Η τελευταία λιτανεία στα τείχη<br />
<br />
Σαν κρύσταλλο θαμπό το πρωινό εκείνο, το τελευταίο της Βασιλεύουσας. Αρώματα των κήπων και υγρές πνοές του Βοσπόρου και θαλασσοπούλια στους τρούλους της. Γλυκά, σαν επίδεσμοι ετύλιγαν τα πληγωμένα μέλη της οι αιωρούμενες δέσμες της πρωινής καταχνιάς να μην ακούγεται το ψυχορράγημά της. Το άλλο ξημέρωμα θα την έβρισκε σκοτωμένη ανάμεσα στα λουλούδια της, σπαραγμένη σαν άνοιξη επάνω στο σταυρό της. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCbesuMz3hsFyoc0MlbLHwCApHvvXI6VglS414SCRu2XscyZzy0DeQp7cjkKOYSuBV3eVJHtLl3ZhhIs_EN4tDDYF5YCt-uFd7nOBtOKtXcgSnjyujnsrrzsh42xsU7h5onjYY56V5J4Y/s1600-h/piran+tin+poli.BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 312px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCbesuMz3hsFyoc0MlbLHwCApHvvXI6VglS414SCRu2XscyZzy0DeQp7cjkKOYSuBV3eVJHtLl3ZhhIs_EN4tDDYF5YCt-uFd7nOBtOKtXcgSnjyujnsrrzsh42xsU7h5onjYY56V5J4Y/s400/piran+tin+poli.BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422261088815674994" /></a><br />
Προχωρώ κι εγώ ανάμεσα στο πλήθος που θρηνεί, στην πάνδημη λιτανεία της Πόλης, όπου άρχοντες και λαός και στρατιώτες ενωμένοι δέονται με δάκρυα στα μάτια, Κύριε ελέησον, σκύμνοι ωρυόμενοι του αρπάσαι οι εχθροί μου, Κύριε ελέησον…»<br />
Είναι τα λόγια του νεαρού πολεμιστή από τον Άγιο Αλέξανδρο της Λήμνου, του Πορφύριου, του σημαδεμένου με τον κύκλο της ώχρας στο μέτωπο που έφεγγε και μάτωνε σαν προφητεία, εκείνου του παράφορου σπαθάριου με τις υπερφυσικές δυνάμεις, που έζησε τα γεγονότα πλάι στον αυτοκράτορα και τα αφηγείται στο μυθιστόρημα. Τον είχε γνωρίσει τον Αύγουστο του 1442, όταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, δεσπότης τότε του Μυστρά, παγιδεύτηκε στο κάστρο του Κότζινου, στη Λήμνο, και εκεί, σε μια σκληρή πολιορκία έχασε τη γυναίκα του, Αικατερίνη. Η γνωριμία εκείνη ήταν το δικό μου «σημάδι». Είχα ανάγκη να βάλω τη Λήμνο μέσα στο μυθιστόρημα για να μπορώ να δραπετεύω από τα οδυνηρά ιστορικά γεγονότα και να ξεκουράζω τη σκέψη μου στα χρυσαφένια τοπία της.<br />
Όταν ο Μωάμεθ επισκέφτηκε το Ιερό Παλάτιο, την πρώτη μέρα που μπήκε κατακτητής, απάγγειλε το στίχο του Πέρσου ποιητή «Η αράχνη υφαίνει τον ιστό της και η κουκουβάγια κρώζει στους πύργους του Αφραστάβ».<br />
Αυτή ήταν η μοίρα της δόξας του Βυζαντίου.<br />
Όμως θα πω και το λόγο που είπε ο ήρωάς μου όταν αποχαιρετούσε τη Βασιλεύουσα σπαραγμένη πια, τουρκοπατημένη, «θα σε κάνω δική μου όχι με το αίμα της μάχαιρας, αλλά με το αίμα του μυστηρίου». Ήταν αυτό που κυλούσε σταγόνα σταγόνα από το σημάδι που είχε στο μέτωπό του. Και σήμερα που από την απόσταση του χρόνου βλέπω το λόγο εκείνο, λέω, η Βασιλεύουσα δεν πέθανε ποτέ, κι ούτε η Αγιά Σοφιά, έγιναν σύμβολο στη συνείδηση του νεότερου ελληνισμού, σύμβολο της οικουμένης. Σ’ένα άλλο επίπεδο. Στα μαγικά παλάτια του θρύλου. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ;</strong><br />
<br />
*** Το όνομά του το νησί Αη Στράτης το έλαβε από τον όσιο Ευστράτιο το θαυματουργό, ο οποίος διωκόμενος κατά τα χρόνια της εικονομαχίας, ταξιδεύοντας και μη αντέχοντας άλλο τη ναυτία, διέκοψε το ταξίδι του και αποβιβάστηκε στο νησί. Μοναδικοί κάτοικοί του ήσαν ένας βοσκός και ο γιος του. Βρήκε καταφύγιο σε μια σπηλιά που και σήμερα ονομάζεται «Αη Στρατιού». Η πρόσβαση στο εσωτερικό της είναι δύσκολη αν όχι αδύνατη μετά τους σεισμούς του 67.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMu84XFWkIor1pnQEA84aX8pSCFz1LBhvbsRiOuKOJRFUj9_LGsiMpJ6QYx3mofHLne2hgr1eocUroLO__YtUNP4Zkk4YjIQWpOR_9wdwRfklpNiEcoxHrg5HTa6lulDjxdgEXLzrzld8/s1600-h/dsc04505.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMu84XFWkIor1pnQEA84aX8pSCFz1LBhvbsRiOuKOJRFUj9_LGsiMpJ6QYx3mofHLne2hgr1eocUroLO__YtUNP4Zkk4YjIQWpOR_9wdwRfklpNiEcoxHrg5HTa6lulDjxdgEXLzrzld8/s400/dsc04505.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422029908637060178" /></a><br />
<br />
<br />
*** Η Στήλη των Καμινίων αποτελεί το πρώτο γραπτό κείμενο που βρέθηκε της πελασγικής περιόδου της Λήμνου. Βρέθηκε εντοιχισμένη στην εκκλησία του Αγίου Αλεξάνδρου στα Καμίνια το 1886 και δημοσιεύθηκε το ίδιο έτος στο Δελτίο της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών. Μετά 15 χρόνια βρέθηκε στη Αίγυπτο από όπου την αγόρασαν οι Αργύρης Μοσχίδης και Βασίλειος Αποστολίδης.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPUHoY4EpK_aAob-YXOO2QIt6H68mro290B5fiv0Ts3fI44KILtXM6yBZn3pUzXcQaizj4lAV6LYlkShxTUgX9if5l3tneUVJdQF5RNkidz3MGO8TB1bZs3Cm3GlaK-oh8a-vNdIH-P1w/s1600-h/stili+kaminion.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 257px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPUHoY4EpK_aAob-YXOO2QIt6H68mro290B5fiv0Ts3fI44KILtXM6yBZn3pUzXcQaizj4lAV6LYlkShxTUgX9if5l3tneUVJdQF5RNkidz3MGO8TB1bZs3Cm3GlaK-oh8a-vNdIH-P1w/s400/stili+kaminion.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422013941165492306" /></a><br />
Η Στήλη είναι ορθογώνια από κίτρινο πωρόλιθο με διαστάσεις 0.95 x 0.40 x 0.14 μέτρα και πάνω της είναι χαραγμένο το κεφάλι ενός πολεμιστή που κρατάει υψωμένη λόγχη. Τριγύρω της είναι χαραγμένες "βουστροφηδόν" δύο επιγραφές. Είναι γραμμένη στο ελληνικό αλφάβητο και σε γλώσσα πρωτοελληνική, δηλαδή προγονική μορφή της αρχαίας ελληνικής, που ήταν η γλώσσα των Τυρρηνών Πελασγών, όπως ονομαζόταν οι τότε κάτοικοι της Λήμνου. O Ι. Θωμόπουλος στο βιβλίο "Πελασγικά" χρονολογεί την πρώτη επιγραφή πριν το 510 π.Χ. οπότε συνέβη η Αθηναϊκή κατάκτηση της Λήμνου, ενώ τη δεύτερη την τοποθετεί χρονικά μετά το 510 π.Χ.<br />
<br />
<br />
*** Το παλιό πολεμικό πλοίο «ΛΗΜΝΟΣ» που αγοράστηκε το τον Ιούλιο του 1914 από τις ΗΠΑ, λεγόταν «Mississipi». Το βούλιαξαν γερμανικά βομβαρδιστικά στο λιμάνι της Σαλαμίνας τον Απρίλιο του 1941.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAZ5hbDiFfoB0skJC9Kui8Hub6yTjLr8-KsxXaHzXj_01QhyhNsSUKBUcLexifCBBcelfBHDMPg7dekaPkxLh09WX6j-CtZVvP5dVQ4tgGrjIESMDE45hANhweZRKTpqY_j-pjyK09KFU/s1600-h/imagesCAWDNL3R.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 120px; height: 81px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAZ5hbDiFfoB0skJC9Kui8Hub6yTjLr8-KsxXaHzXj_01QhyhNsSUKBUcLexifCBBcelfBHDMPg7dekaPkxLh09WX6j-CtZVvP5dVQ4tgGrjIESMDE45hANhweZRKTpqY_j-pjyK09KFU/s400/imagesCAWDNL3R.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422107003715136706" /></a><br />
<br />
<br />
*** Ως «μάχη της Λήμνου» ή "ναυμαχία του Άθω" ή "ναυμαχία του Αγίου Όρους" ονομάζεται μια ναυμαχία που έγινε μεταξύ Τουρκικού και Ρωσσικού στόλου έξω από τη Λήμνο, στις 19 Ιουνίου του 1807. Ο Ρωσσικός στόλος αποτελούμενος από 10 πολεμικά και ναυαρχίδα το πλοίο «Αρχάγγελος Ραφαήλ», νίκησε τον Τουρκικό στόλο που είχε 20 πολεμικά και ναυαρχίδα το πλοίο «Μesudiye». Οι Τούρκοι έχασαν 6 πλοία συνολικά και 500 άνδρες, μόνο από ένα πλοίο, ενώ οι Ρώσσοι 135 άνδρες και είχαν και 409 τραυματίες.Η Λήμνος ήταν το κυριότερο Ρωσσικό ναυτικό αγκυροβόλιο για την Ναπολεόντειο εποχή.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUxrc2KLe0FUKCWkA2-Ub8Pit6czOG8uZv-HLIA1CHx6_tNNYxvVMHkUUhApshFaYl0mBzwvrtmUCEZCw_vo0dPwTPMsyg7Lbv4luwHbxCsYVfCnE5NF_ToZLyEAMiFf6jdaIWJU7pKsU/s1600-h/Athosbattle.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 202px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUxrc2KLe0FUKCWkA2-Ub8Pit6czOG8uZv-HLIA1CHx6_tNNYxvVMHkUUhApshFaYl0mBzwvrtmUCEZCw_vo0dPwTPMsyg7Lbv4luwHbxCsYVfCnE5NF_ToZLyEAMiFf6jdaIWJU7pKsU/s400/Athosbattle.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422030647350195890" /></a><br />
<em>Πίνακας που δείχνει το Ρωσσικό στόλο μετά τη μάχη της Λήμνου</em><br />
<br />
<br />
*** Το σχεδόν πανομοιότυπο πλοίο με τον «Τιτανικό», ο αδελφός του ο «Βρετανικός», βυθίστηκε από Γερμανικό υποβρύχιο το Νοέμβριο του 1916 κοντά στην Κέα, ύστερα από ελάχιστα ταξίδια που είχε πραγματοποιήσει.. Ο «Βρετανικός» είχε σαν αποστολή να μεταφέρει τραυματίες συμμάχους από το Μούδρο, μέσω Νάπολης στην Αγγλία. Οι τραυματίες ερχόταν στο Μούδρο από τα Δαρδανέλλια, όπου γινόταν οι μεγάλες μάχες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBe1hUjA7xWjdo99QTXsoI5GaM59JF1AlGOdgesxKTXAicUE5gOtIA7m8eR00yxkouucx0bohogaMtHdGmmnJo0JOd56q_CQFfTzeDy6eULagEWcn0OQTyFHJeuH3iDq5mX2anV-0YEQ0/s1600-h/getImage.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 350px; height: 234px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBe1hUjA7xWjdo99QTXsoI5GaM59JF1AlGOdgesxKTXAicUE5gOtIA7m8eR00yxkouucx0bohogaMtHdGmmnJo0JOd56q_CQFfTzeDy6eULagEWcn0OQTyFHJeuH3iDq5mX2anV-0YEQ0/s400/getImage.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422031704602708754" /></a><br />
<em>Ο "Βρεττανικός"</em><br />
<br />
<br />
*** Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν μόνο μεγάλος στρατηλάτης, αλλά και μεγάλος οραματιστής, ανοιχτό μυαλό και καθόλου μισαλλόδοξος. Παραθέτουμε ένα λόγο – όρκο του, για να καταλάβετε:<br />
Ο όρκος του Μ.Αλεξάνδρου <br />
"Σας έυχομαι τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι να ευτυχήσετε με την ειρήνη. Όλοι οι θνητοί από δω και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός, μονιασμένοι, για την κοινή προκοπή. Θεωρήστε την Οικουμένη πατρίδα σας, με κοινούς τους νόμους, όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής. Δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενοκέφαλοι, σε Έλληνες και βαρβάρους. Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν. Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο. Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δε θα καταφύγετε ποτέ στα όπλα, παρά θα τις λύνετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ εγώ διαιτητής σας. Τον Θεό δεν πρέπει να τον νομίζετε σαν αυταρχικό Κυβερνήτη, αλλά σαν κοινό Πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας να μοιάζει με την ζωή που κάνουν τα αδέλφια στην οικογένεια. Από μέρους μου θα θεωρώ όλους ίσους, λευκούς ή μελαψούς, και θα ήθελα να μην είστε μόνον υπήκοοι της Κοινοπολιτείας μου, αλλά μέτοχοι, όλοι συνέταιροι. Όσο περνάει από το χέρι μου, θα προσπαθήσω να συντελεστούν αυτά που υπόσχομαι. Τον όρκο που δώσαμε με τη σπονδή απόψε κρατήστε τον σαν σύμβολο αγάπης". <br />
(Στο συμπόσιο, στη πόλη Όπις της Ασσυρίας, το 324 π.Χ., στους προσκεκλημένους αξιωματούχους όλων των φυλών).<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyRFfNbxGyvG28Pa4Dq5khdtZlEmQulqBVETwIQnAec__B0Ktnppzo8E1EoGdVHNugMuA_YRilu2q-BRaLUoN6OzxgcwsVbFd55eODDXcFhfGviR-_sNTySRAUH_UygzVH-JDhmClwKpE/s1600-h/alex.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 230px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyRFfNbxGyvG28Pa4Dq5khdtZlEmQulqBVETwIQnAec__B0Ktnppzo8E1EoGdVHNugMuA_YRilu2q-BRaLUoN6OzxgcwsVbFd55eODDXcFhfGviR-_sNTySRAUH_UygzVH-JDhmClwKpE/s400/alex.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422027354026604050" /></a><br />
Αυτά να τα δουν μερικοί νεόπλουτοι νεοέλληνες που τώρα που λάδωσε λίγο το άντερό τους, γίνηκαν και ρατσιστές, γίνηκαν και υπερεθνικιστές, γίνηκαν και την τύφλα τους και τη μούτζα τους. Είναι αυτοί που κυρίως χρησιμοποιούν τους ξένους στις δουλειές τους, αυτοί που έχουν φιλιππινέζες, αυτοί που έχουν γυναίκες για να ξεσκατίζουν τους γονείς τους γιατί τα χέρια των ίδιων είναι κρινένια, αυτοί που έχουν σημαία τους τη θρησκεία αλλά θέλουνν να βγάλουν το μάτι του πλησίον τους, κλπ, κλπ. <br />
<br />
<br />
*** Το Νίκο Σηφουνάκη τον βάφτισε ο Νικόλαος Πλαστήρας.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb-VHjKvvZNzdbwq-erGoubl6fgEotlhtEKupZZrcsPMlYajErveEQlcnRTuFexKNy7nYMBpwtdINkUxdeGDVVG5wPgJPlqE0xSDTqgFII7JgEoE5-93VwuWvlMlDlD8N4yJfEy0Pmub8/s1600-h/plastiras4.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 370px; height: 263px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb-VHjKvvZNzdbwq-erGoubl6fgEotlhtEKupZZrcsPMlYajErveEQlcnRTuFexKNy7nYMBpwtdINkUxdeGDVVG5wPgJPlqE0xSDTqgFII7JgEoE5-93VwuWvlMlDlD8N4yJfEy0Pmub8/s400/plastiras4.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422028961460666434" /></a><br />
<br />
<br />
*** Το θυμαρίσιο μέλι της Λήμνου θεωρείται από τα καλύτερα στον κόσμο. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhznhgQf0MmQvk7o6WocDxgRLOVB0pdnAf4hN1CMyt9Pi_oNzcWsg8rEsLsbdxVrPPiMtbj5nWopOYKAH9wc-nX9RoelpBN_BXn3bYQgHjnLk8q5Y3MIqknaYEwGTeZ7yA53CRSDh5Gytk/s1600-h/thumb_honey-product1.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 145px; height: 136px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhznhgQf0MmQvk7o6WocDxgRLOVB0pdnAf4hN1CMyt9Pi_oNzcWsg8rEsLsbdxVrPPiMtbj5nWopOYKAH9wc-nX9RoelpBN_BXn3bYQgHjnLk8q5Y3MIqknaYEwGTeZ7yA53CRSDh5Gytk/s400/thumb_honey-product1.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422028163838493682" /></a><br />
Γενικά οι θεραπευτικές ιδιότητες του μελιού είχαν αναγνωριστεί από τα αρχαία χρόνια.<br />
"Χρειάζεται τα μεν έσωθεν του σώματος να διαβρέχονται διά μέλιτος, τα δε έξωθεν δι' ελαίου" έλεγε ο Δημόκριτος, πατέρας της ατομικής θεωρίας, ο οποίος έζησε 107 χρόνια.<br />
«Η ζωή του ανθρώπου μπορεί να παραταθεί μέχρι 500 χρόνια με μια δίαιτα στην οποίαν περιλαμβάνεται μέλι και γάλα». Ετσι γράφουν οι περίφημες Βέδες, το βιβλίο της ζωής των Ινδών.<br />
"Το αγνό γάλα και οι μελόπιτες που αναδίδουν το άρωμα του θυμαριού είναι ιδεώδεις τροφές" έγραφε ο Λατίνος ποιητής και συγγραφέας Οβίδιος.<br />
"Εάν θέλεις να διαφυλάξεις τη νεότητά σου, απαραιτήτως πρέπει να τρώγεις μέλι" έλεγε ο μεγάλος γιατρός Αβικέννας το 1000 μ.Χ.<br />
<br />
<br />
*** Υπάρχει ποικιλία σκληρού σιταριού που ονομάζεται «Λήμνος».<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwhbiX-FToFLNiuandyGVrGW3FjL5XFCg9RIlATD4KFZ5OBv2Gx_AnVbIgdpxuozVSnM9epY_jg1a1oNmgGnZ9tWqMAQ29Zr2LlIKeEyuVcL6vmzb-7nTLNrwLBy6WEDCZMPLV9cqDc-8/s1600-h/wheats-1(1).jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 323px; height: 215px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwhbiX-FToFLNiuandyGVrGW3FjL5XFCg9RIlATD4KFZ5OBv2Gx_AnVbIgdpxuozVSnM9epY_jg1a1oNmgGnZ9tWqMAQ29Zr2LlIKeEyuVcL6vmzb-7nTLNrwLBy6WEDCZMPLV9cqDc-8/s400/wheats-1(1).jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422027800143264322" /></a><br />
<br />
<br />
*** Η ποικιλία του σταφυλιού της Λήμνου «καλαμπάκι» λέγεται και «Λημνιό». Είναι πολύ παλιά, γηγενής, ερυθρή ποικιλία, αναφερόμενη ως "Λημνία σταφυλή" στο "Ονομαστικόν" του Πολυδεύκη13, κέντρο καλλιέργειας της οποίας υπήρξε η Λήμνος. Το «Λημνιό» ή «καλαμπάκι» αναφέρεται και από τον Aριστοφάνη ως «Λημνία Aμπελος» και οδηγεί την παραγωγή τού βαθύχρωμου ερυθρού οίνου OΠAΠ Λήμνος. Σήμερα πέρα από τη Λήμνο καλλιεργείται και στη Μακεδονία και πιο συγκεκριμένα στη Χαλκιδική, τον Έβρο, τη Ροδόπη, την Ξάνθη, την Καβάλα και τις Σέρρες. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWI6ZZcUKomvzQ9oCjTwM83bs3Xjque9SIcKGXQs3Qob9YJLUswPHGVzMHXIoSo3Wu53a2sGjP3hzJfB89OpOsxnkCO83hA-mAWh0bDgRrTMhscDDtEBl7ePIdQ6vYnCXDVvbj6qNxpUE/s1600-h/limnio.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWI6ZZcUKomvzQ9oCjTwM83bs3Xjque9SIcKGXQs3Qob9YJLUswPHGVzMHXIoSo3Wu53a2sGjP3hzJfB89OpOsxnkCO83hA-mAWh0bDgRrTMhscDDtEBl7ePIdQ6vYnCXDVvbj6qNxpUE/s400/limnio.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422014471894693426" /></a><br />
<br />
<br />
*** Ο Ναός Παναγίας Κακκαβιώτισσας που τον βλέπουμε και στις τηλεκάρτες του ΟΤΕ είναι ένα ξωκκλήσι κοντά στην περιοχή (περιοχή Θάνος, περ. 4. χλμ. από τη Μύρινα). Κατάλοιπο ενός από τα πολλά μετόχια του νησιού, είναι γνωστό από το 1305, έτος που περιήλθε στην ιδιοκτησία της μονής Μεγίστης Λαύρας, όταν μοναχοί από τον Άγ. Ευστράτιο που ανήκαν στη μονή, εγκαταστάθηκαν στο εξωκκλήσι για να προστατευθούν από επιδρομές Τούρκων. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifJw41WJ2cmQrLyvBjq6fko6jeisur0nuodYnNtY_Z9WcCyn51NLMTF0DPiYKjpw_E74MVYGvXL0I5wygI-juCHeUz09dgb8rBacZR8_bHEYMT1mH5E753q3Ozv1rtXb875piD6FCz3VM/s1600-h/kakaviotisa.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 234px; height: 264px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifJw41WJ2cmQrLyvBjq6fko6jeisur0nuodYnNtY_Z9WcCyn51NLMTF0DPiYKjpw_E74MVYGvXL0I5wygI-juCHeUz09dgb8rBacZR8_bHEYMT1mH5E753q3Ozv1rtXb875piD6FCz3VM/s400/kakaviotisa.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422015838428062274" /></a><br />
Εντυπωσιακή είναι η θέση του σε δυσπρόσιτη σπηλιά, στην κορυφή του βουνού, ανάμεσα σε επιβλητικά βράχια, θέση που πιθανότατα φιλοξένησε παλαιοχριστιανικό ναό και ερημίτες στη βυζαντινή περίοδο. Το εξωκκλήσι λειτουργείται κάθε Λαμπροτρίτη, οπότε και μεταφέρεται σ' αυτό η εικόνα της Παναγίας Κακκαβιώτισσας, την οποία διατηρεί μια οικογένεια στον Κοντιά. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα δόθηκε από τον τελευταίο μοναχό του μετοχίου σε κάποιον ξωμάχο, απόγονοι του οποίου είναι η συγκεκριμένη οικογένεια. <br />
<br />
<br />
*** Στη Λήμνο και συγκεκριμένα στις περιοχές Βάρους, Ρουσσοπουλίου, Μούδρου, Θάνους και Κοντιά, στην τοποθεσία "Παραδείσι" υπάρχουν απολιθώματα. Έρευνες που έχουν γίνει πιστοποιούν με βεβαιότητα την ύπαρξη απολιθωμένου δάσους μεγάλης επιστημονικής αξίας το οποίο αποτελείται από τροπικά και υποτροπικά φυτά.Είναι απορίας άξιον, γιατί ακόμη τα ευρήματα αυτά δεν έχουν αξιοποιηθεί και αναδειχθεί, παρά το γεγονός ότι είναι μεγάλης επιστημονικής αξίας.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW6F4QmHBQDMYFwKZffP9IKVjY4_fwf4nRRp8i7-Vc18147LIMkWF6ocsqvzoz8uV_ax0erKEFYCis7cNLzBjHm8SepZ0xjB0d48PE_pLy4NkzwnLpS6mFJ6ScCxh321otCovbLYTuxhA/s1600-h/apol_3.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW6F4QmHBQDMYFwKZffP9IKVjY4_fwf4nRRp8i7-Vc18147LIMkWF6ocsqvzoz8uV_ax0erKEFYCis7cNLzBjHm8SepZ0xjB0d48PE_pLy4NkzwnLpS6mFJ6ScCxh321otCovbLYTuxhA/s400/apol_3.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422029319811992242" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Ατσικής ζωγραφίζουν για την «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ»</strong> <br />
<br />
Με πρωτοβουλία του Συλλόγου μας και με σύνδεσμο το Γενικό Γραμματέα του Συλλόγου Χαράλαμπο Μανωλούκο, ο οποίος ήλθε σε συνεννόηση με τον διευθυντή και τους δασκάλους του Δημοτικού Σχολείου Ατσικής, τα παιδιά ζωγράφισαν ένα θέμα κατά τη βούλησή τους και μας έστειλαν τις ζωγραφιές τους. Η σκέψη ήταν να βραβευθούν τα καλύτερα ζωγραφικά έργα. Αλλά πώς να βαθμολογήσει κανείς ένα παιδικό έργο, που ξεχειλίζει από αυθορμητισμό, αθωότητα, έμπνευση και επαναστατικότητα; θέλουμε να πούμε, πώς να μην βαθμολογήσεις με άριστα οποιοδήποτε παιδικό έργο; Ο μέγας Πικάσο έλεγε πως του πήρε 70 χρόνια για να μάθει να ζωγραφίζει σαν παιδί.<br />
Πραγματικά θέλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν (γιατί δεν θέλησαν να συμμετάσχουν όλα). Η φρεσκάδα τους μας έδωσε και μας λίγη ζωντάνια παραπάνω. Συγχαρητήρια και στον διευθυντή και τους άξιους δασκάλους τους, που αφανείς ήρωες πασχίζουν για το μεγάλο αυτό αγαθό, την μόρφωση, την παιδεία, τη μάθηση. Τα περισσότερα έργα αναφέρονται στη Λήμνο, την πατρίδα τους, τον τόπο τους. Θα δημοσιεύσουμε τώρα και στα επόμενα φύλλα όσα μπορούμε. Ευχαριστούμε τα παιδιά που συμμετείχαν στη ζωγραφική και που είναι:<br />
Πρώτη τάξη: Δημήτρης Ιωάννου, Νικολέτα Κουκολίθρα.<br />
Δευτέρα τάξη: Γιώργος Καισάρειος, Παναγιώτης Χρυσάφης, Δημήτρης Μαντζανίδης, Δήμητρα Δεληγιώργη, Κατερίνα Κάργατζη, Πηνελόπη Βασιλικού, Δαμιανίδης Όμηρος, Αργύρης Παραθυράς, Τριαντάφυλλος Καπάκης, Αθηνά Ματέχου. <br />
Τρίτη τάξη: Σταμάτης Μαυρουδής, Ανθούλα Κλάψου, Χριστίνα Κοπανά και δύο έργα χωρίς όνομα.<br />
Τετάρτη τάξη: Τάσος Ξύκης, Κομνηνός Τραμουντάνης, Παναγιώτης Χρυσάφης, Δήμητρα Μαυρουδή, Πηνελόπη Μουτζούρη, Στέλα Μαυρουδή, Μαριάνα Ψημάρη, Ευθαλία Κουκουλίθρα, Κυριακή Κουκουλίθρα.<br />
Πέμπτη τάξη: Πατρίτσια Λαγού, Αργύρης Ποντικός, Ηλίας Ρηγόπουλος, Ν. Γλίτζος, Αργύρης Τσατλογιάννης.<br />
Έκτη τάξη: Μαρία Καρανικόλα, Ειρήνη Γαροφάλλου, Ελένη Ψυρούκη, Παρασκευάς Σάλιακας, Μαριάνα Ματέχου, Βαϊτσα Κάντζου.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgXRcl88HT1ATtn5BL_PXltUuFjkP1Eb5fhP18vPO_6U7OH_rQ_pwgTGnRYCt8azdp9ZayIwZ9flL4nMn4zR1J00-oaRPon41XnXwIS-cnDKG3zt8hjAcK6PEjsGs3qykSRubVz1S0kyg/s1600-h/dimitris+ioannou+(A%27+taxi).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 162px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgXRcl88HT1ATtn5BL_PXltUuFjkP1Eb5fhP18vPO_6U7OH_rQ_pwgTGnRYCt8azdp9ZayIwZ9flL4nMn4zR1J00-oaRPon41XnXwIS-cnDKG3zt8hjAcK6PEjsGs3qykSRubVz1S0kyg/s400/dimitris+ioannou+(A%27+taxi).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422162156603807538" /></a><br />
<em>Δημήτρης Ιωάννου Α'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ__yxpoHmXzKbENPG6pNIJRZT1mGDX_bYX5JpP06zfhwJrkQxNYFMhUvUK0W5w4PScZ18i2d-3WMYLcXs277KwwY5Ms4v8drqf4G8lNSFvAZgrYjOsas_13PSlB1cKhRwJplyPF5fxQI/s1600-h/nikoleta+koukoulithra+(A%27+%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 283px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ__yxpoHmXzKbENPG6pNIJRZT1mGDX_bYX5JpP06zfhwJrkQxNYFMhUvUK0W5w4PScZ18i2d-3WMYLcXs277KwwY5Ms4v8drqf4G8lNSFvAZgrYjOsas_13PSlB1cKhRwJplyPF5fxQI/s400/nikoleta+koukoulithra+(A%27+%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422163803879053570" /></a><br />
<em>Νικολέτα Κουκουλίθρα Α'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVCMzcBFoyTL0ttUa1PQQX0OPmz3GrHvqn7JZXWcvZXOdDLROv4AyABuqJU0i_5d0WBJ_vp4wz6NHDQ3Cz6vn665Fz0J7Jd137NyLjO2jvRkwYjRXjVZ8HgoXFfaN7gAG3suvMhYuZEA0/s1600-h/athina+matehou+(B%27+taxi).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 283px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVCMzcBFoyTL0ttUa1PQQX0OPmz3GrHvqn7JZXWcvZXOdDLROv4AyABuqJU0i_5d0WBJ_vp4wz6NHDQ3Cz6vn665Fz0J7Jd137NyLjO2jvRkwYjRXjVZ8HgoXFfaN7gAG3suvMhYuZEA0/s400/athina+matehou+(B%27+taxi).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422165032731903746" /></a><br />
<em>Αθηνά Ματέχου Β'</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHvbKSFan3_fH7xBgN7JCrP6HgHi63fbFcvSNefNIPOi2fpzdp0gQ_O5oBXB7PpT8X0vmp2QEA7exD23ZQO7VrYWgNaZhXlcnrOj6_Ky6CKxmVxeKED-_DARd2eCJYPiBqIoxN9yZT8pc/s1600-h/dimitris+mantzanidis+(B%27+taxi).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 281px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHvbKSFan3_fH7xBgN7JCrP6HgHi63fbFcvSNefNIPOi2fpzdp0gQ_O5oBXB7PpT8X0vmp2QEA7exD23ZQO7VrYWgNaZhXlcnrOj6_Ky6CKxmVxeKED-_DARd2eCJYPiBqIoxN9yZT8pc/s400/dimitris+mantzanidis+(B%27+taxi).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422166497072289202" /></a><br />
<em>Δημήτρης Μαντζανίδης Β'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5khLstrTnCRQK8uKRlCVVj86Q8563sQ9d_7lAQDuCmec_fACG9gao7tKKy9_oOXElME8Z146mYbb3hrKF7bCjgBJtCusa2uO0Jn2DedRSHtn_uqp9Qo0Ap6Ny0JlvWcjXeLHPH2WdIo0/s1600-h/katerina+kargatzi+(B%27+taxi).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5khLstrTnCRQK8uKRlCVVj86Q8563sQ9d_7lAQDuCmec_fACG9gao7tKKy9_oOXElME8Z146mYbb3hrKF7bCjgBJtCusa2uO0Jn2DedRSHtn_uqp9Qo0Ap6Ny0JlvWcjXeLHPH2WdIo0/s400/katerina+kargatzi+(B%27+taxi).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422167857007488002" /></a><br />
<em>Κατερίνα Κάργατζη Β'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0DaOCMhbDgLDV4m2Ra-s8E3myBqRxmI3mQXq-gbiVFJ64FruvteDge0qknfUd7kyBSZ6c0gBOSpLb0xTvxpvlaxN5v43W8CtHuwQTx4soBZE0WzUroqN7KM0H1c4ZPEWFVM_p5age9w4/s1600-h/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1+%CE%94%CE%B5%CE%BB%CE%B7%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B7+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 283px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0DaOCMhbDgLDV4m2Ra-s8E3myBqRxmI3mQXq-gbiVFJ64FruvteDge0qknfUd7kyBSZ6c0gBOSpLb0xTvxpvlaxN5v43W8CtHuwQTx4soBZE0WzUroqN7KM0H1c4ZPEWFVM_p5age9w4/s400/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1+%CE%94%CE%B5%CE%BB%CE%B7%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B7+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422169807855187106" /></a><br />
<em>Δήμητρα Δεληγιώργη Β'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigjJPyWoZ0HVWCe0DjtkhFXTTur_xugXUuwj8ZWLkWKo1-o9UVG_GuGScMDmEkCOy9xn7YpA4FRFVb9pfqporiFzxa7jmB3qPS8mDpmrsPYco_IVboY3wxi-aTThJ2CuCFoiAcirJ1NQA/s1600-h/%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigjJPyWoZ0HVWCe0DjtkhFXTTur_xugXUuwj8ZWLkWKo1-o9UVG_GuGScMDmEkCOy9xn7YpA4FRFVb9pfqporiFzxa7jmB3qPS8mDpmrsPYco_IVboY3wxi-aTThJ2CuCFoiAcirJ1NQA/s400/%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422171669807170466" /></a><br />
<em>Γεώργιος Καισάρειος Β'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH-c1Fdr3j6cWtJp711hZn3euMmCahn82UQa4-jFTzoA_f7FKgDgx0FNpPhfcbPL3smDXPOvG09Z8NAh21TUjFW5kQ1EZVHh5__AY9l-fQvwSMbhmhpER1Fp-q3QhOw3lNS1iSeUvY_EU/s1600-h/%CE%8C%CE%BC%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%94%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 276px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH-c1Fdr3j6cWtJp711hZn3euMmCahn82UQa4-jFTzoA_f7FKgDgx0FNpPhfcbPL3smDXPOvG09Z8NAh21TUjFW5kQ1EZVHh5__AY9l-fQvwSMbhmhpER1Fp-q3QhOw3lNS1iSeUvY_EU/s400/%CE%8C%CE%BC%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%94%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422173097503250898" /></a><br />
<em>Όμηρος Δαμιανίδης Β'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-kBIjiZs6eu-gr9_-c7MiFG9Mo_xbr7uJeyt7tYsaPUlZLRFkU-3wjMJhdTRKfMD2_q-ri0sLRJF0w2WJxrLecwlC-HsDGxXjnq2sZL7MmiqkaRzf1MEjIDdQdUwrlK4iqLYsN1leFC4/s1600-h/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%82+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-kBIjiZs6eu-gr9_-c7MiFG9Mo_xbr7uJeyt7tYsaPUlZLRFkU-3wjMJhdTRKfMD2_q-ri0sLRJF0w2WJxrLecwlC-HsDGxXjnq2sZL7MmiqkaRzf1MEjIDdQdUwrlK4iqLYsN1leFC4/s400/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%82+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422174633586373266" /></a><br />
<em>Παναγιώτης Χρυσάφης Β'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW8yB7UdrtO8Y0rCsKl4xTtRLpN9VHn_jIxUqqmOE-jxwOenEPgrhguHpP5WKZH7guCvfxCojxtbWnBekf__2sYKwOvU-v0Ox4IefTxL3C1ZOcnJW7v2uDnEjxisi7nZq0bnajyHsJhIs/s1600-h/%CE%A0%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%B7+%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 280px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW8yB7UdrtO8Y0rCsKl4xTtRLpN9VHn_jIxUqqmOE-jxwOenEPgrhguHpP5WKZH7guCvfxCojxtbWnBekf__2sYKwOvU-v0Ox4IefTxL3C1ZOcnJW7v2uDnEjxisi7nZq0bnajyHsJhIs/s400/%CE%A0%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%B7+%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422175998644291522" /></a><br />
<strong>Πηνελόπη Βασιλικού Β'</strong><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWPG79PIw4ZF3hZP5KV4D_1xEZpTMD4-1ZkFkKrdGMR7kx0Jizo0sv4AlPKiibhIfAU4AHF1hGOsJ85wMDbK9v1h8gKPARO_3NURhlrcqSgeTBGcTZFL8FrKx4xhtyv-b22RINaFiSPHE/s1600-h/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%82+%CE%9A%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWPG79PIw4ZF3hZP5KV4D_1xEZpTMD4-1ZkFkKrdGMR7kx0Jizo0sv4AlPKiibhIfAU4AHF1hGOsJ85wMDbK9v1h8gKPARO_3NURhlrcqSgeTBGcTZFL8FrKx4xhtyv-b22RINaFiSPHE/s400/%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%82+%CE%9A%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422177817512657394" /></a><br />
<em>Τριαντάφυλλος Καπάκης Β'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyLXrzR86m2sWckTK0QLJM33SfWhJaFtyihvF5eJFv_-7i6KdZNw5yPbwElfXGqGOkDttQHre-G9FxHgqRESVAKTRW5LrEWtfMU1z_5PUrgr4IoFNMrI0IMo9bRrzDU5hG65ze9O1-ENM/s1600-h/%CE%91%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82+%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B8%CF%85%CF%81%CE%AC%CF%82+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyLXrzR86m2sWckTK0QLJM33SfWhJaFtyihvF5eJFv_-7i6KdZNw5yPbwElfXGqGOkDttQHre-G9FxHgqRESVAKTRW5LrEWtfMU1z_5PUrgr4IoFNMrI0IMo9bRrzDU5hG65ze9O1-ENM/s400/%CE%91%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82+%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B8%CF%85%CF%81%CE%AC%CF%82+(%CE%92+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422179964369554066" /></a><br />
<em>Αργύρης Παραθυράς Β'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZHXhk4XzRnzVxIyjDTS2jka9Mnc6qTiTVRAHCaiYlShjDSQ8X1H5dL8FlxvzldaW0wU4Hg1RhYXJFaruqjTG6lzc4Ztr-yJK8aGXRNM7E07rXa6SxODyczyUxM8INGhtEMfGBkkLBcb4/s1600-h/christina+kopana+(c+taxi).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZHXhk4XzRnzVxIyjDTS2jka9Mnc6qTiTVRAHCaiYlShjDSQ8X1H5dL8FlxvzldaW0wU4Hg1RhYXJFaruqjTG6lzc4Ztr-yJK8aGXRNM7E07rXa6SxODyczyUxM8INGhtEMfGBkkLBcb4/s400/christina+kopana+(c+taxi).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422181643313040674" /></a><br />
<em>Χριστίνα Κοπανά Γ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijpBTaxWLAm0c5KW3f5O-0iebpilU0Dvyi1KJisz0y4mOq893js35licxmT6PG6CZjsTjOEqcbtKXf76TlrYrjghBOUvzJtYTF416tK8fYDBLG93vjBIJk71W2bES0SQQjoz3XOFR3udU/s1600-h/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1+(%CE%93+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 283px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijpBTaxWLAm0c5KW3f5O-0iebpilU0Dvyi1KJisz0y4mOq893js35licxmT6PG6CZjsTjOEqcbtKXf76TlrYrjghBOUvzJtYTF416tK8fYDBLG93vjBIJk71W2bES0SQQjoz3XOFR3udU/s400/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1+(%CE%93+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422183208396744274" /></a><br />
<em>Χωρίς όνομα Γ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg33QBXjGvW8evi3pKK1mFPbka0yUAhwfaVJ7Sbk94ApkThXbGE7SiUtj9x7a1boFC4-Wd44UEXoVvgikHLwinG3S1jNclSOxyQZ0MTKLL0U3Lm3yLPr6kTLR_iaibmOM7K5s7JjWwpmY4/s1600-h/%CE%91%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%82+(%CE%93+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 280px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg33QBXjGvW8evi3pKK1mFPbka0yUAhwfaVJ7Sbk94ApkThXbGE7SiUtj9x7a1boFC4-Wd44UEXoVvgikHLwinG3S1jNclSOxyQZ0MTKLL0U3Lm3yLPr6kTLR_iaibmOM7K5s7JjWwpmY4/s400/%CE%91%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%82+(%CE%93+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422184372004796658" /></a><br />
<em>Ανώνυμος Γ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_7SsSDuIIqRuGBJoNfh96dy_LrlVFpKXPA6_-kOgCeJ31BL_qKn57cbq036MqWSliFGuyHE2ZEM3lqF6OgUTsql-E82biJ0fgN-1t_4hFa5FsESy9pfR2lo6VXdjNfrJNK6OYl0uwm_Y/s1600-h/anthoula+klapsou+(c+taxi).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 280px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_7SsSDuIIqRuGBJoNfh96dy_LrlVFpKXPA6_-kOgCeJ31BL_qKn57cbq036MqWSliFGuyHE2ZEM3lqF6OgUTsql-E82biJ0fgN-1t_4hFa5FsESy9pfR2lo6VXdjNfrJNK6OYl0uwm_Y/s400/anthoula+klapsou+(c+taxi).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422185972588532226" /></a><br />
<em>Ανθούλα Κλάψου Γ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVwOBYNSvfHSfC-x0jrZNG5Nw4sEAAhUw4JUvhcs4npbxBLczcZzSei49f4hehL0w5QyrGJY7eVpwftYg5TQWmgNsb01olIIWIQGr4LnOxicfeSPy80qKMGMYCnbn7hHZTeSMhzrufaAw/s1600-h/mauroudis+stamatis+(c+taxi).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 280px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVwOBYNSvfHSfC-x0jrZNG5Nw4sEAAhUw4JUvhcs4npbxBLczcZzSei49f4hehL0w5QyrGJY7eVpwftYg5TQWmgNsb01olIIWIQGr4LnOxicfeSPy80qKMGMYCnbn7hHZTeSMhzrufaAw/s400/mauroudis+stamatis+(c+taxi).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422187291408531122" /></a><br />
<em>Σταμάτης Μαυρουδής Γ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicTMoMyFCScVyTySFV_C1EH6WiSwxYPxq0kC8R_bPZSMfs2UQmkXWWZeBdbCws0F6p5cX5fbSNM2m8GtYkB1dNAnQegSYkUn4r3afQdy8Jkthlj8f3trQXzd4HRF6Oi5dx3vPdJc_ro-E/s1600-h/komninos+tramontanis+(D+taxi).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 278px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicTMoMyFCScVyTySFV_C1EH6WiSwxYPxq0kC8R_bPZSMfs2UQmkXWWZeBdbCws0F6p5cX5fbSNM2m8GtYkB1dNAnQegSYkUn4r3afQdy8Jkthlj8f3trQXzd4HRF6Oi5dx3vPdJc_ro-E/s400/komninos+tramontanis+(D+taxi).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422189422128688834" /></a><br />
<em>Κομνηνός Τραμοντάνης Δ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKkURwiKMPfDH-qakric4rd_EpxWBbfZ1nN2_NZbJqLka7oMxd9wXPadZmEmNB5V7DoVLh2PcAYNb_JHD6LB7pjG4ztzc203I8l6PgFnMb3KPESbhqUBBj66AFbo9Fw-fEXVjOk40jKzg/s1600-h/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1+%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AE+(%CE%94%27+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKkURwiKMPfDH-qakric4rd_EpxWBbfZ1nN2_NZbJqLka7oMxd9wXPadZmEmNB5V7DoVLh2PcAYNb_JHD6LB7pjG4ztzc203I8l6PgFnMb3KPESbhqUBBj66AFbo9Fw-fEXVjOk40jKzg/s400/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1+%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AE+(%CE%94%27+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422198380853488290" /></a><br />
<em>Δήμητρα Μαυρουδή Δ'</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUYa6hRpx2PnqqspW9wvak7ab-IYn5LfR7e982t63z2DkSddHy7NGhDc1Lskke4RSn4KSIU-HwGdg1B-HC3CUpKS8FIoxkebBAip8n0llG0URL4Cc5iieB1F-dlB3bdFKT1vEm-in4KhQ/s1600-h/%CE%95%CF%85%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CF%81%CE%B1++(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUYa6hRpx2PnqqspW9wvak7ab-IYn5LfR7e982t63z2DkSddHy7NGhDc1Lskke4RSn4KSIU-HwGdg1B-HC3CUpKS8FIoxkebBAip8n0llG0URL4Cc5iieB1F-dlB3bdFKT1vEm-in4KhQ/s400/%CE%95%CF%85%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1+%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CF%81%CE%B1++(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422199708829502514" /></a><br />
<em>Ευθαλία Κουκουλίθρα Δ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvt69I1mXZ0xjkkHGCeRQbD3snZPmwFAU466Mm5AY4tAXq-eN-DQPqgvhxSD5sH9tfmxthAppq0L-3_QDoWbrAg8L5CzWrB7JJ3IHRE_Hg44oJjCdK2uFLNNQtkbv53APJxk15coLcIZE/s1600-h/%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE+%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CF%81%CE%B1+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvt69I1mXZ0xjkkHGCeRQbD3snZPmwFAU466Mm5AY4tAXq-eN-DQPqgvhxSD5sH9tfmxthAppq0L-3_QDoWbrAg8L5CzWrB7JJ3IHRE_Hg44oJjCdK2uFLNNQtkbv53APJxk15coLcIZE/s400/%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE+%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CF%81%CE%B1+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422225730428948242" /></a><br />
<em>Κυριακή Κουκουλίθρα Δ'</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM25F7koNV8-Ah33Oi6Psj0dwRnslXjOqQ2XaoGFujFIKsfvISE2rb35oxC4y_Fc1J8wJu_rVo8_qfrClKEgtblGtZpjp6PlwuUkxJGezSXmT-9FiQvywDUUE_7YPsiMoCLI-AMIPQQY4/s1600-h/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B1+%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AE+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 283px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM25F7koNV8-Ah33Oi6Psj0dwRnslXjOqQ2XaoGFujFIKsfvISE2rb35oxC4y_Fc1J8wJu_rVo8_qfrClKEgtblGtZpjp6PlwuUkxJGezSXmT-9FiQvywDUUE_7YPsiMoCLI-AMIPQQY4/s400/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B1+%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AE+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422227076779834146" /></a><br />
Στέλα Μαυρουδή Δ'<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAnOxdFB8QGQIsQoCBsfr7vFvquxPmx-ZFOpjrU3P-0sgap12oxn7qNG9SBW_MwsiZHfk0dIV1QbgAdglbAM9ifHKpBDMZBj24WNmcSrc_jN3drNIhG-jNT0Qvt_xNGFq8OYtyXPK_vuM/s1600-h/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1+%CE%A8%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B7+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAnOxdFB8QGQIsQoCBsfr7vFvquxPmx-ZFOpjrU3P-0sgap12oxn7qNG9SBW_MwsiZHfk0dIV1QbgAdglbAM9ifHKpBDMZBj24WNmcSrc_jN3drNIhG-jNT0Qvt_xNGFq8OYtyXPK_vuM/s400/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1+%CE%A8%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B7+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422228336202677346" /></a><br />
<em>Μαριάνα Ψημάρη Δ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdgHRQAmWxPim6myMa7ST0462eNKoPtyJPbzEthbbfpgor9r_c1ZSifDaxH09aMY2nIxEAL8pwL7Fq91BwJThOmc5dul6ohjPfiALTr7q5XPBrvjeWNKKRg9mOHuO3LDail9tnVpnU9oQ/s1600-h/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%82+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdgHRQAmWxPim6myMa7ST0462eNKoPtyJPbzEthbbfpgor9r_c1ZSifDaxH09aMY2nIxEAL8pwL7Fq91BwJThOmc5dul6ohjPfiALTr7q5XPBrvjeWNKKRg9mOHuO3LDail9tnVpnU9oQ/s400/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%82+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422265133609379170" /></a><br />
<em>Παναγιώτης Χρυσάφης Δ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfB70TCZRoWHddVQNAHJ0EKLx8M5nE12XPgv6wdh5MubC87OFzuihyfu7FuVFfVzZVRmlG5QJ5dFKG8xCS7EWy6cOhas8W2k7IcBEEUfSirFJDp3IwruTtHQQe4LOHARJXGDR_IvtdFPs/s1600-h/%CE%A0%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%B7+%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfB70TCZRoWHddVQNAHJ0EKLx8M5nE12XPgv6wdh5MubC87OFzuihyfu7FuVFfVzZVRmlG5QJ5dFKG8xCS7EWy6cOhas8W2k7IcBEEUfSirFJDp3IwruTtHQQe4LOHARJXGDR_IvtdFPs/s400/%CE%A0%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%B7+%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422266386053850754" /></a><br />
<em>Πηνελόπη Μουτζούρη Δ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZcCjIainVU1kVV6l08qkcxwkoZ1sUa5rKkvsEkaaVkWPtM19XSwY6YMvtVjbr1nrwEqdWBRGkJJQmKH4RGiR-R2S1AGS1Llhx0g5ONAJLeSZFwX7-ZGx80DzlP-qUDbsfqEHhwq0QaZc/s1600-h/%CE%A4%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82+%CE%9E%CF%8D%CE%BA%CE%B7%CF%82+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZcCjIainVU1kVV6l08qkcxwkoZ1sUa5rKkvsEkaaVkWPtM19XSwY6YMvtVjbr1nrwEqdWBRGkJJQmKH4RGiR-R2S1AGS1Llhx0g5ONAJLeSZFwX7-ZGx80DzlP-qUDbsfqEHhwq0QaZc/s400/%CE%A4%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82+%CE%9E%CF%8D%CE%BA%CE%B7%CF%82+(%CE%94+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422267746405994802" /></a><br />
<em>Τάσος Ξύκης Δ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivx1AXUCFehNx1hA8cVrLJjw3dYAn8qPvfHHKH0IFGbelFyzFYp0LL1aSjoIIyGfCTodrvQmymTPq9zuOOX6w7l19YdSqGBmpt5ez-3blBiHbcNVqK9oCf_lTob2BUL8I0Ou7pEsmr8IM/s1600-h/A%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82+%CE%A0%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82+(%CE%95+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 280px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivx1AXUCFehNx1hA8cVrLJjw3dYAn8qPvfHHKH0IFGbelFyzFYp0LL1aSjoIIyGfCTodrvQmymTPq9zuOOX6w7l19YdSqGBmpt5ez-3blBiHbcNVqK9oCf_lTob2BUL8I0Ou7pEsmr8IM/s400/A%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82+%CE%A0%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82+(%CE%95+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422268908534891170" /></a><br />
<em>Αργύρης Ποντικός Ε'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgIzLfcd0OAgqjNCvUNfpszAh_-Czjvsjp_9nyy9DFrpnOnB1OdBa1QQoVFY6-fFU-KCjodyGcyCpgk09sj23sdUHmU7r-3thijxysOAeuUwVbCIf1s0m841vVAUkOVD-rBFvN_B0UXvc/s1600-h/%CE%97%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82+%CE%A1%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82+(%CE%95+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 290px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgIzLfcd0OAgqjNCvUNfpszAh_-Czjvsjp_9nyy9DFrpnOnB1OdBa1QQoVFY6-fFU-KCjodyGcyCpgk09sj23sdUHmU7r-3thijxysOAeuUwVbCIf1s0m841vVAUkOVD-rBFvN_B0UXvc/s400/%CE%97%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82+%CE%A1%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82+(%CE%95+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422270391633652082" /></a><br />
<em>Ηλίας Ρηγόπουλος Ε'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ7RxNQ8yRqPgsCLBtlzgWnJsV0r4Z-t04ES5XclRBAcJ7dwjXMvP-ckI70tHOFDEZrhJtbVceGUN07n_d45MSFGw6nlUtJT8mrzEXzwGRk7ST_EY3q4MN3xygNGQo4_QyQzFCuSVNjDU/s1600-h/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1+%CE%9B%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D+(%CE%95+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 292px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ7RxNQ8yRqPgsCLBtlzgWnJsV0r4Z-t04ES5XclRBAcJ7dwjXMvP-ckI70tHOFDEZrhJtbVceGUN07n_d45MSFGw6nlUtJT8mrzEXzwGRk7ST_EY3q4MN3xygNGQo4_QyQzFCuSVNjDU/s400/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1+%CE%9B%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D+(%CE%95+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422271569103952162" /></a><br />
<em>Πατρίτσια Λαγού Ε'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjicddraoS2RlUvEe7trMKtTUQD1YVc1ScCoZJG2-4Nnm32NporKkBxcl9QA_4FwhzJYjvnHMtGPrifPpQcKXha-nWG1Y-AUZlJ_anYmqA1bT0J9qJeGcGwDhbHCwnharWByJpgPbvxhro/s1600-h/%CE%9D.+%CE%93%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B6%CE%BF%CF%82+(%CE%95+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjicddraoS2RlUvEe7trMKtTUQD1YVc1ScCoZJG2-4Nnm32NporKkBxcl9QA_4FwhzJYjvnHMtGPrifPpQcKXha-nWG1Y-AUZlJ_anYmqA1bT0J9qJeGcGwDhbHCwnharWByJpgPbvxhro/s400/%CE%9D.+%CE%93%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B6%CE%BF%CF%82+(%CE%95+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422370837334637602" /></a><br />
<em>Ν. Γλίντζος Ε'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaR1bg0gAeecd40vUul7qC4oof8cGFj9ONIaM1Byj8W8PVYvQ-6SQJvL6s0t4Hv733B2BB-PMXzCx4jHOIajPOApubDJElU3rvgZwV90KIYBPtQwdG6ic6mj-ZZmIeuJiRnkg_rQOtIFk/s1600-h/%CE%91%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82+%CE%A4%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82+(%CE%95+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaR1bg0gAeecd40vUul7qC4oof8cGFj9ONIaM1Byj8W8PVYvQ-6SQJvL6s0t4Hv733B2BB-PMXzCx4jHOIajPOApubDJElU3rvgZwV90KIYBPtQwdG6ic6mj-ZZmIeuJiRnkg_rQOtIFk/s400/%CE%91%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82+%CE%A4%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82+(%CE%95+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422372008367175442" /></a><br />
<em>Αργύρης Τσατλογιάννης Ε'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn2VGA1ZLc8dIYONd289dcevxhaYjMQew9egGMOA06LRK2kU0-rt-waMVv2p-fUc5o23dVCf8j8xQSBzWohiCgne26NxSVDyqNy_TfRFN2grm2CKzW3I86cuCsJkDFgpk_40vsFInin44/s1600-h/%CE%95%CE%B9%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B7+%CE%93%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 284px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn2VGA1ZLc8dIYONd289dcevxhaYjMQew9egGMOA06LRK2kU0-rt-waMVv2p-fUc5o23dVCf8j8xQSBzWohiCgne26NxSVDyqNy_TfRFN2grm2CKzW3I86cuCsJkDFgpk_40vsFInin44/s400/%CE%95%CE%B9%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B7+%CE%93%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422373965286477106" /></a><br />
<em>Ειρήνη Γαροφάλλου ΣΤ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiov3Isk3X_e8yb3gQ6Jc97v6UzlaD_sfCZEFZ6uBs6zktg_KAXvbUgsNbEJdVZv8q_EqfxsAStjfYC7tcVlER1xUGWc-JADZil69_c_RsgS94FqwiLxuMU7fh-xE07YYu6R7ykNuh-YsY/s1600-h/%CE%95%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7+%CE%A8%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B7+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 292px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiov3Isk3X_e8yb3gQ6Jc97v6UzlaD_sfCZEFZ6uBs6zktg_KAXvbUgsNbEJdVZv8q_EqfxsAStjfYC7tcVlER1xUGWc-JADZil69_c_RsgS94FqwiLxuMU7fh-xE07YYu6R7ykNuh-YsY/s400/%CE%95%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7+%CE%A8%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B7+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422375642060198642" /></a><br />
<em>Ελένη Ψυρούκη ΣΤ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheDfFAR9H-bYgLJgPODUm49PUEetR4-K4eaEY_Z_HPwFD3Ktc8ERnqEa9xHpUYHMlimkutcdp2kssPj9YFZ9Mgzb9vrpGlDj3Rl8Z0c8wwypwwz9osWUDCzWv6Oocoq2WSbj8IV1ZnIog/s1600-h/%CE%92%CE%B1%CF%8A%CF%84%CF%83%CE%B1+%CE%9A%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%BF%CF%85+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheDfFAR9H-bYgLJgPODUm49PUEetR4-K4eaEY_Z_HPwFD3Ktc8ERnqEa9xHpUYHMlimkutcdp2kssPj9YFZ9Mgzb9vrpGlDj3Rl8Z0c8wwypwwz9osWUDCzWv6Oocoq2WSbj8IV1ZnIog/s400/%CE%92%CE%B1%CF%8A%CF%84%CF%83%CE%B1+%CE%9A%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%BF%CF%85+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422621405817995570" /></a><br />
<em>Βαΐτσα Κάντζου ΣΤ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJEyZWLW0O35sG5wk0VJIfnYDxhpR28BRXpqzjjinoYa7gEov5zotc0E6Uxj8aAgF_QMdREAaEUgLjvgKzxB9jA68KGCsxaT-j1O-dJMRXG_G6PqKLN0nJuneOLLjCvsH7ydElpBE7XOc/s1600-h/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1+%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 284px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJEyZWLW0O35sG5wk0VJIfnYDxhpR28BRXpqzjjinoYa7gEov5zotc0E6Uxj8aAgF_QMdREAaEUgLjvgKzxB9jA68KGCsxaT-j1O-dJMRXG_G6PqKLN0nJuneOLLjCvsH7ydElpBE7XOc/s400/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1+%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422623290436082850" /></a><br />
<em>Μαρία Καρανικόλα ΣΤ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBM-7m7u3okOfvmfnpaPGHS1ep5GqfGqPhWfUn4icyT9-xZyJYk1Jz0KxMv0n-NylLbnT8Ie2HEVswSg6ejYHw5RTFrTR3JQSvspNdTrPA7YpdkC6zEJR1OMElVlX90Dmtfd0-PeVQR3Y/s1600-h/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1+%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 283px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBM-7m7u3okOfvmfnpaPGHS1ep5GqfGqPhWfUn4icyT9-xZyJYk1Jz0KxMv0n-NylLbnT8Ie2HEVswSg6ejYHw5RTFrTR3JQSvspNdTrPA7YpdkC6zEJR1OMElVlX90Dmtfd0-PeVQR3Y/s400/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B1+%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422626484574970914" /></a><br />
<em>Μαριάνα Ματέχου ΣΤ'</em><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwLLU8rWAg_mg2_O26dCp1021kSPL2cCnUSioIiky__7j1sbIR1tvUUKnlTPXi7Bx1dMKZXfP4i-ofyb6RcL2fjOkS6q-zCLicq_7wYqZWKgQ7Eje62wudDNphALep0HzJK8EkxpTVrbo/s1600-h/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AC%CF%82+%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 277px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwLLU8rWAg_mg2_O26dCp1021kSPL2cCnUSioIiky__7j1sbIR1tvUUKnlTPXi7Bx1dMKZXfP4i-ofyb6RcL2fjOkS6q-zCLicq_7wYqZWKgQ7Eje62wudDNphALep0HzJK8EkxpTVrbo/s400/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AC%CF%82+%CE%A3%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82+(%CE%A3%CE%A4+%CE%A4%CE%AC%CE%BE%CE%B7).BMP" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422628154215293954" /></a><br />
<em>Παρασκευάς Σάλιακας ΣΤ'</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΟΡΙΣΟΝ – ΑΦΟΡΙΣΟΝ</strong><br />
<br />
Γηρατειά: Ένα προνόμιο που αποκτούν όλο και λιγότεροι.<br />
Νιάτα: Ιδανική κατάσταση αν ερχόταν λίγο αργότερα στη ζωή.<br />
Ζωή:Ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.<br />
Σκληρή δουλειά: Επιταγή που εξαργυρώνεται στο μέλλον, ενώ η τεμπελιά είναι μετρητά.<br />
Τυχερά παιχνίδια: Ο πιο ασφαλής τρόπος να πάρεις τίποτα, δίνοντας κάτι.<br />
Φιλάνθρωπος: Εκείνος που χαρίζει ό,τι έπρεπε να επιστρέψει.<br />
Φιλελεύθερος: Ένας άνθρωπος με πολύ πλατιά σκέψη για να πάρει μέρος σε ένα καυγά.<br />
Φιλοσοφία: Η κοινή λογική με καλά ρούχα.<br />
Να θυμάστε τους φτωχούς. Δεν κοστίζει τίποτα.<br />
Ειδικός: Ο άνθρωπος που αποφεύγει τα μικρά σφάλματα στο δρόμο προς το μεγάλο λάθος.<br />
Εκσυγχρονισμός: Κάτι σαν το Σημίτη. Άσχημος, κοντός και με ελιά στη μύτη.<br />
Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Είναι βλακεία.<br />
Η σκληρή δουλειά δεν σκότωσε ποτέ κανέναν, αλλά γιατί να παίζουμε με την τύχη μας; <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΑΙΓΑΙΟ:Η σημασία του για το Ελληνικό Έθνος<br />
<br />
Γράφει ο Αλέξανδρος Νικολάκαρος<br />
<br />
Μέρος Α’</strong><br />
Βόρειος Ήπειρος ή Αιγαίο; Αυτό το αμείλικτο δίλημμα βασάνισε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Οι λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις είχαν διαμηνύσει στην Ελληνική Κυβέρνηση ότι θα αναγνώριζαν «SIC» την Ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου, μόνο εφόσον εκκενωθεί από τον ελληνικό στρατό η περιοχή της Βορείου Ηπείρου!!!<br />
Ήταν η εποχή των πολέμων 1912-13, κατά την οποία οι Βαλκανικές χώρες αγωνίζονταν για την απελευθέρωση και των υπολοίπων εδαφών τους, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο «Μεγάλος Ασθενής», δεχόταν το δεύτερο, μετά τον Ιταλο-Τουρκικό πόλεμο, πλήγμα (1911), το «ξανθό γένος», η Ρωσία καραδοκούσε, όπως πάντα, για κάθοδο στην Άσπρη Θάλασσα - το Αιγαίο - και στη Μεσόγειο, και οι Μεγάλες Δυνάμεις καιροφυλακτούσαν για τα δικά τους συμφέροντα, μέσα στα οποία αριθμούσαν και την κυριαρχία στα Στενά του Ελλησπόντου και στο Αιγαίο Πέλαγος.<br />
Την εποχή εκείνη είχε εμφανιστεί, ελέω Ιταλίας, και το νεοσύστατο Κράτος της Αλβανίας και είχε δημιουργηθεί, με την υποκίνηση και πάλι της Ιταλίας, το πρόβλημα της οριοθέτησης των νοτίων συνόρων της Αλβανίας.<br />
Δίλημμα λοιπόν για τον Εθνάρχη, η ανταλλαγή ή όχι ενός κομματιού της Ελλάδας, της Βορείου Ηπείρου, με ένα άλλο κομμάτι της, τα νησιά του Αιγαίου!!!<br />
Γνώριζε πολύ καλά ο Μεγάλος Ηγέτης, τόσο την Ελληνική, όσο και τη Βαλκανική και Ευρωπαϊκή πραγματικότητα και διέβλεπε την επερχόμενη νέα σύγκρουση με την Τουρκία. Αυτό τον έκανε να υποχωρήσει στο διεθνή εκβιασμό και να πάρει την οδυνηρή απόφαση, κλίνοντας προς τα νησιά του Αιγαίου, επάνω στα οποία θα στηριζόταν η άμυνα για την εθνική επιβίωση της χώρας μας από την επεκτατική πολιτική της γείτονος χώρας. Γνώριζε επίσης ότι, αποξενούμενη από το Αιγαίο η Ελλάδα, δε θα είχε στρατηγική υπόσταση και δε θα μπορούσε να υπάρξει σα χώρα.<br />
Πίστευε ακόμη ο πλαστουργός της Ιστορίας, της περιόδου εκείνης, ότι το Αιγαίο, η Μεγάλη μας αυτή θάλασσα, είναι η μοίρα του έθνους και ότι η τύχη της πατρίδας μας θα καθοριζόταν μόνο με τους αγώνες επάνω στα κύματά της. Και δικαιώθηκε, τότε και τώρα, αφού στα δαφνοστεφανωμένα αυτά αιγαιοπελαγίτικά κύματα έχει γραφεί η λαμπρή ιστορία του παρελθόντος, αυτά δίνουν αίγλη στο παρόν και αυτά εγγυώνται το μέλλον. Οι αλληλοδιάδοχες βουνοκορφές στη στεριά, μας «κόβουν» το οπτικό πεδίο προς κάθε άλλη περιοχή.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfB4glRZ-xaPjGLL87Z7LvnYpJLXHvaXA_vwMgSp8FLZoqaBOMTd2h-Pm0QTrPUMdFr9TVH5tW9825Yb0tCaR7CZaTFQIRfTr_AxMteON09NWIi_lzCJThcsaXfLzdJZVnB72TE9tzIFI/s1600-h/%CE%91%CE%B2%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%86+8.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 100px; height: 75px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfB4glRZ-xaPjGLL87Z7LvnYpJLXHvaXA_vwMgSp8FLZoqaBOMTd2h-Pm0QTrPUMdFr9TVH5tW9825Yb0tCaR7CZaTFQIRfTr_AxMteON09NWIi_lzCJThcsaXfLzdJZVnB72TE9tzIFI/s400/%CE%91%CE%B2%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%86+8.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422154525702506290" /></a><br />
<em>Το θρυλικό θωρηκτό "ΑΒΕΡΩΦ"</em><br />
<br />
Σήμερα είναι φανερό, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ότι κύριος της Ελλάδας είναι αυτός που κατέχει το Αιγαίο, που, σα θαλάσσιος δρόμος, οδηγεί κατευθείαν στα νευραλγικά σημεία της χώρας μας, τα οποία αποτελούν κέντρο ανθρώπινης δραστηριότητας, συγκοινωνίας και επικοινωνίας. Είναι επίσης βέβαιο ότι, αν ο εξ ανατολών παρείσακτος εξασφαλίσει, έστω και μερική, κυριαρχία στη θάλασσα του Αιγαίου, θα επιδιώξει να καταλάβει τα κέντρα αυτά ώστε να παραλύσει κάθε δραστηριότητα και επαφή με τον κυρίως κορμό της χώρας μας.<br />
Καθήκον μας λοιπόν είναι η διατήρηση της κυριαρχίας μας χωρίς την ελάχιστη παραχώρηση στη θάλασσα, στον εναέριο χώρο, στα νησιά και στις βραχονησίδες μας.<br />
Ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκικής, κατ’επίφαση, Δημοκρατίας, στις κατά καιρούς «νουθεσίες», συνιστά στους υπηκόους του να μην αποκαλούν τα νησιά του Αιγαίου «Ελληνικά», να τα αποκαλούν μόνο «νησιά του Αιγαίου».<br />
Το Αιγαίο όμως αγκαλιάζεται κυριολεκτικά από τον ηπειρωτικό χώρο της Ελλάδας, είναι ασπίδα του πανάρχαιου αιγαιακού πολιτισμού και υπήρξε ανέκαθεν το επίκεντρο σφοδρών συρράξεων ανάμεσα στους αιώνες, όπως η Αργοναυτική Εκστρατεία, ο Τρωικός Πόλεμος, οι Περσικοί πόλεμοι και πολλά άλλα μεταγενέστερα γεγονότα, που μαρτυρούν τη μεγάλη σημασία που έχει η Ελληνική αυτή θάλασσα, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.<br />
Ο χώρος του Αιγαίου υπήρξε το λίκνο του ελληνικού πολιτισμού. Είναι ο χώρος που ιστορικά ευρήματα πιστοποιούν ότι ο αρχαίος αυτός πολιτισμός αρχίζει στο Αιγαίο από τη νεολιθική ακόμη εποχή και, με πλέον σαφή εθνολογικά ευρήματα, από το 2000 π.Χ.<br />
Ακόμη και η λέξη Αιγαίο είναι Ελληνική. Η ετυμολογία της βρίσκεται στο ομηρικό «αϊσσω», που σημαίνει χορεύω πηδηχτά, αναταράσσομαι. Από το ίδιο ρήμα προέρχεται και η λέξη αιξ (Αίγα), γιατί από όλα τα ζώα που είχε εξημερώσει ο άνθρωπος, η κατσίκα είναι το ζώο που πηδούσε περισσότερο. Για το λόγο αυτόν οι Αρχαίοι Έλληνες ονόμασαν και την κυματώδη αυτή θάλασσα Αιγαίο, δηλαδή θάλασσα, με πηδηχτά κύματα και τα ορμητικά νερά Αίγες, όπως Αιγός ποταμοί, δηλαδή ποταμοί με ορμητικά (πηδηχτά) νερά.<br />
Κάθε ένα από τα νησιά του «ταραγμένου» αυτού ελληνικού πελάγους επαληθεύει την ελληνικότητα του Αιγαίου και τη σπουδαιότητά του, αφού έχει να επιδείξει ερείπια πόλεων, λιμανιών, υδραγωγείων, κτιρίων, θεάτρων και πολλών ακόμη μνημείων, τα οποία μαρτυρούν το λαμπρό ελληνικό - αιγαιακό - παρελθόν τους.<br />
Ο μεγαλύτερος γιατρός της αρχαιότητας Ιπποκράτης είχε πατρίδα του την Κω και εκεί είχε ιδρύσει το Ασκληπιείο του. Ο θεμελιωτής των μαθηματικών Πυθαγόρας και ο Αρίσταρχος καταγόταν από τη Σάμο. Ο «θείος» Όμηρος, κατά μία εκδοχή, τόπο γέννησής του είχε τη Χίο. Οι λυρικοί ποιητές Σαπφώ και Αλκαίος, όπως και οι φιλόσοφοι Πιττακός και Θεόφραστος είχαν πατρίδα τους τη Λέσβο. Ο ισάξιος του Φειδία καλλιτέχνης Αλκαμένης και οι τέσσερις φιλόσοφοι Φιλόστρατοι και ο Αντίοχος, είχαν γεννηθεί στη Λήμνο, στην οποία λειτούργησε και το πρώτο βουλευτήριο στην ιστορία του ανθρώπου. Στην Πολιόχνη της Λήμνου έγινε πράξη η ιδέα του κοινοβουλευτισμού.<br />
Η κλειστή θάλασσα του Αιγαίου, με τις διακόσιες πενήντα χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα έκταση και τα τετρακόσια νησιά και νησίδες, υπήρξε πάντοτε η καρδιά του Έθνους, η έπαλξη και ο βωμός της εθνικής ανεξαρτησίας και ο ζωτικός χώρος του πανάρχαιου ελληνισμού και η κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού.<br />
<br />
<em>* Ο Αλ. Νικολάκαρος κατάγεται από ο Κοντοπούλι, είναι αντιπλοίαρχος Λιμενικού Σώματος εν αποστρατεία και νομικός.</em><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ – ΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ<br />
<br />
Αλκαίος – ΣΑΟΣ</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv3dijZv-_Q9-G_uI2ELeOrHkbCPwXTJ0z70ER9_8OJnDoc0U0BXLkWTivJpeEhKFHXaz0WIsAXuboWdGTjaKRWfkrXgwlZNefeb6ksWswQWKwbSMBJH4MvSLVZtsesWC8jrUFCX9Js1g/s1600-h/imagesCAMXXBVG.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 129px; height: 91px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv3dijZv-_Q9-G_uI2ELeOrHkbCPwXTJ0z70ER9_8OJnDoc0U0BXLkWTivJpeEhKFHXaz0WIsAXuboWdGTjaKRWfkrXgwlZNefeb6ksWswQWKwbSMBJH4MvSLVZtsesWC8jrUFCX9Js1g/s400/imagesCAMXXBVG.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422033671654567954" /></a><br />
Τ’είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα. Πάλι συζητήσεις όπως κάθε καλοκαίρι, για το πιο παλιοκάραβο θα εξυπηρετεί τη Λήμνο. Ξαναμπήκε στα δρομολόγια το Αλκαίος, από τα οποία είχε αποτραβηχθεί λόγω ζημιάς – μαϊμούς, στην πραγματικότητα γιατί δεν το συνέφερε. Αρχίζει πάλι η ταλαιπωρία όσων θέλουν να ταξιδέψουν για τη Λήμνο. Η ερώτηση δεν είναι αν θα μπει κανένα καράβι θεοτικό, αλλά αν θα μας ταλαιπωρεί το Αλκαίος, το ΣΑΟΣ, ή και τα δυο μαζί.<br />
<br />
<br />
<strong>Σύλλογος φίλων περιβάλλοντος Λήμνου</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSJOF65xbYYTWHsNAbWV8sjkiRYXVbK1Uu9s_dUjNSv-3EomOVhrutUCAA3N6gy1U7Xjy7C9Qp7J1wNdZC-oWT4RaNtSXJWzrjQjxtUqrOK9MwZtfeLyVuABPUbBhDBlY3tXIbyhPBk8g/s1600-h/g7.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSJOF65xbYYTWHsNAbWV8sjkiRYXVbK1Uu9s_dUjNSv-3EomOVhrutUCAA3N6gy1U7Xjy7C9Qp7J1wNdZC-oWT4RaNtSXJWzrjQjxtUqrOK9MwZtfeLyVuABPUbBhDBlY3tXIbyhPBk8g/s400/g7.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422156417059186706" /></a><br />
Ιδρύθηκε λοιπόν αυτός ο Σύλλογος με κύριο ενδιαφέρον του τη διατήρηση και την προστασία του περιβάλλοντος της Λήμνου. Με ευαισθησία για τα θέματα περιβαλοντικής ρύπανσης από ζιζανιοκτόνα, βοθρολύματα κλπ. Ο Σύλλογος αυτός πρέπει να υποστηριχθεί πάση θυσία. <br />
<br />
<br />
<strong>Ενίσχυση μελισσοκομίας</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtsRnTvirBkBghP3fIlJUm_8l1NSrYyAI8aaPjQ-DT-M7LTDskrwwu_fbO1RqC_AeqTDqTUUBfC4wGMPwbGj0NWERuJtb5OLhgs3WFF6udUjt6BzpB8t7j1WtOSqpQP-F1F3sPGxE5xww/s1600-h/daImg009.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 255px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtsRnTvirBkBghP3fIlJUm_8l1NSrYyAI8aaPjQ-DT-M7LTDskrwwu_fbO1RqC_AeqTDqTUUBfC4wGMPwbGj0NWERuJtb5OLhgs3WFF6udUjt6BzpB8t7j1WtOSqpQP-F1F3sPGxE5xww/s400/daImg009.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422114440806544210" /></a><br />
<em>Φωτογραφία: Στράτος Ροσβάνης.</em><br />
Περί το 1,5 δις δίνει το Υπουργείο Γεωργίας για την ενίσχυση της μελισσοκομίας. Είναι ένα θέμα που αφορά άμεσα και τη Λήμνο, που επλήγη τόσο από τις ζημιές που έπαθαν οι μελισσοκόμοι τα τελευταία χρόνια. Για να λέμε “η Λήμνος βγάζει” και όχι “η Λήμνος έβγαζε” το καλύτερο μέλι.<br />
<br />
<br />
<strong>Χλοοτάπητας στο γήπεδο Ατσικής </strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCs1490X2q0ujDVpvFvkbi9GsJpaf04SS082k1pJ74olgb60hQDxUoEfsto5FkgasAkTWlq6xC7ZugpZzGY8MGrpzg8HYNpJjZEYN_Kmr114psbdt6MZYA64GoEjhchiif27UrHPdk2rM/s1600-h/imagesCALC72SG.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 118px; height: 66px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCs1490X2q0ujDVpvFvkbi9GsJpaf04SS082k1pJ74olgb60hQDxUoEfsto5FkgasAkTWlq6xC7ZugpZzGY8MGrpzg8HYNpJjZEYN_Kmr114psbdt6MZYA64GoEjhchiif27UrHPdk2rM/s400/imagesCALC72SG.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422113978949685858" /></a><br />
Μετά από δραστηριοποίηση του κ. Παπαδέλλη, υπάρχει κινητοποίηση για να χρηματοδοτηθεί το έργο επίστρωσης του γηπέδου Ατσικής με χλοοτάπητα. Μακάρι να το δούμε. Εμείς που παίζαμε πάνω στα “πετραδέλια” εκτιμούμε ιδιαιτέρως μια τέτοια πρωτοβουλία.<br />
<br />
<br />
<strong>Βουνάτσος για Νομάρχης</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0rnJWiTDOoqu-OtOhPmZhb1r47PqJmPSL6KVI6sWAyZ8LMiNFOBd0cGOI29Wp-KeHePlvsc8D2JUs9fGnqO4OKL-WJ2AFba8dwKNYAcw5joS7w6LD1ltUSeJWsqsskcfJGxiEJnFbccY/s1600-h/bounatsos.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0rnJWiTDOoqu-OtOhPmZhb1r47PqJmPSL6KVI6sWAyZ8LMiNFOBd0cGOI29Wp-KeHePlvsc8D2JUs9fGnqO4OKL-WJ2AFba8dwKNYAcw5joS7w6LD1ltUSeJWsqsskcfJGxiEJnFbccY/s400/bounatsos.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422016707847960978" /></a><br />
Ο άξιος Νομάρχης Λέσβου κ. Δημήτρης Φ. Βουνάτσος ξανακατεβαίνει υποψήφιος για Νομάρχης. Ο εκλεκτός αυτός άνθρωπος, ο αγωνιστής, ο αυθόρμητος, ο ανθρώπινος, που έχει επιτελέσει σημαντικότατο έργο σε όλο το Νομό, θα συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Νομό και στη Λήμνο. Γιατί βέβαια σίγουρα θα ξαναεκλεγεί. Είμαστε στο πλευρό του και θα του προσφέρουμε, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν, τη βοήθειά μας. <br />
<br />
<br />
<strong>Βουνάτσος και Θεόφιλος</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixMA9B14pY1oVTi2r7lQINeDKWwBHZYhiE87ZUUBscb395iGTCDv4BMSaouInsKcPAoxsazufHW3xa0EPj9Te5QPOP0w-AkHGShE5HFN0dk88ZWs91zk9_BWcBoUqm135LW2yEjeJDqyY/s1600-h/kexagias.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 242px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixMA9B14pY1oVTi2r7lQINeDKWwBHZYhiE87ZUUBscb395iGTCDv4BMSaouInsKcPAoxsazufHW3xa0EPj9Te5QPOP0w-AkHGShE5HFN0dk88ZWs91zk9_BWcBoUqm135LW2yEjeJDqyY/s400/kexagias.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422016247219411202" /></a><br />
Έπεσε στα χέρια μας ένα ογκώδες εκπληκτικό λεύκωμα για το μεγάλο λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο, έργο της Νομαρχίας Λέσβου, δηλαδή του Νομάρχη κ. Βουνάτσου. Αξίζουν συγχαρητήρια στον κ. Βουνάτσο γι’ αυτήν την καταπληκτική εργασία, για το Μεγάλο, Ταπεινό, Χιλιοβασανισμένο, Διαχρονικό, Έλληνα, Φημισμένο Λαϊκό Ζωγράφο και Συμπατριώτη μας Θεόφιλο. Ως διαρκές ενθύμημα, λέει ο κ Βουνάτσος. Αυτό το έργο μαζί με άλλο προηγούμενο Ιστορικό Λεύκωμα των τριών νησιών του Νομού, θα παρουσιασθεί στις 13 Ιουνίου 2002 στη μεγάλη αίθουσα του Ιστορικού Μουσείου (άγαλμα Κολοκοτρώνη). <br />
<br />
<br />
<strong>Πάρτε τα</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFBfByj74nqngNjmvIWbJNOrKw0hGHMqcu_vjJkRGsLF_TvkeuazxvtOL3_HM51WXWHEyAg21xION2_DGoYKrFrLvd_b-HczBk5mfked69irWvyW9zgqcB66QOZySb9xa3YSTL_Y_X2tw/s1600-h/imagesCAMBJB0V.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 99px; height: 124px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFBfByj74nqngNjmvIWbJNOrKw0hGHMqcu_vjJkRGsLF_TvkeuazxvtOL3_HM51WXWHEyAg21xION2_DGoYKrFrLvd_b-HczBk5mfked69irWvyW9zgqcB66QOZySb9xa3YSTL_Y_X2tw/s400/imagesCAMBJB0V.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422032627346469826" /></a><br />
Αυτή η φράση που είπε, μαζί με την ανάλογη κίνηση, που έδειχνε τα…αποκατινά του ένας ποδοσφαιριστής της ΑΕΛ, στους οπαδούς της ομάδας του Κάσπακα, στον τελικό κυπέλλου Λήμνου, ήταν η αιτία θλιβερών επεισοδίων. Η ΑΕΛ νίκησε με 2-0, αλλά ο ποδοσφαιριστής της θέλησε να ….κεράσει κάτι παραπάνω και έγινε “τ’ ανταλέτ”. Δυστυχώς η μίμηση χουλιγκανικών εκδηλώσεων πέρασε εδώ και καιρό και στην επαρχία.<br />
<br />
<br />
<strong>Ακριβά τα εισιτήρια της Ολυμπιακής για Λήμνο</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi90JZwlI0GAbJp9-KNCYKLif8WSo8aTDo2uAJQsqiVpNdL570rYltT0hPQfAzq-iqUqChcBBGXyBD6JOk884TVM5epogk874QXF0vbeU1ZFMIFClMLEJn6HeVbEeqkv4i5p0vxSoScjb0/s1600-h/imagesCAWUQXK7.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 124px; height: 93px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi90JZwlI0GAbJp9-KNCYKLif8WSo8aTDo2uAJQsqiVpNdL570rYltT0hPQfAzq-iqUqChcBBGXyBD6JOk884TVM5epogk874QXF0vbeU1ZFMIFClMLEJn6HeVbEeqkv4i5p0vxSoScjb0/s400/imagesCAWUQXK7.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422115178366069186" /></a><br />
Πολύ ακριβότερα από των άλλων νησιών. Αυτό έκανε το δήμαρχο Μύρινας κ. Σάμπαλο να διαμαρτυρηθεί, γιατί η Λήμνος δεν αντιμετωπίζεται σαν ακριτικό νησί με ιδιαιτερότητες αλλά σαν ένας πλούσιος και ευνοημένος τόπος. Ζητά λοιπόν ο κ Σάμπαλος να γίνουν λιγότερο αλμυρά ή μάλλον λιγότερο πικρά τα εισιτήρια. Μα δεν καταλάβατε κύριε δήμαρχε γιατί γίνεται αυτό; Γιατί έχουμε τουλάχιστον, άριστες θαλάσσιες συγκοινωνίες. <br />
<br />
<br />
<strong>Πρόβλημα αγριοκούνελων (στον εγκέφαλο μερικών Λημνιών)</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1fBoW_ATPIPS7erca6xrrgnrKjIlaXc-l4IcaWpjL0b4vRYbVeXqSg3b9xr9_OKFfYA20ajZLhCs-crekbQH3W79YE4bBhVrmpzgbVa7occ1KaRwLevbNbr3AWJcQF2x4E8n3CpTZzjM/s1600-h/koynelia.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 244px; height: 230px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1fBoW_ATPIPS7erca6xrrgnrKjIlaXc-l4IcaWpjL0b4vRYbVeXqSg3b9xr9_OKFfYA20ajZLhCs-crekbQH3W79YE4bBhVrmpzgbVa7occ1KaRwLevbNbr3AWJcQF2x4E8n3CpTZzjM/s400/koynelia.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422033339075685346" /></a><br />
Έτσι λένε, όσοι δεν έχουν άλλη δουλειά να δούνε. Καταστρέφουν λένε τις σοδειές των γεωργών. Έτσι αποφάσισαν μαζικό πυρ, ώσπου να τα εξολοθρεύσουν. Το ίδιο και τα κορακοειδή. Διαφωνούμε ριζικά. Καλό θα είναι κάποτε αυτή η βαρβαρότητα, η καταστροφή της πανίδας στο όνομα οποιουδήποτε συμφέροντος, να σταματήσει. Καλό θα είναι οι ζουλού με τα τουφέκια, που σκοτώνουν ανυπεράσπιστα ζώα να μπουν κάποτε στη θέση τους. Εδώ είχαν το θράσσος να κάνουν και κόμμα κυνηγών. Ποιος ξέρει μπορεί να δούμε και κόμμα δολοφόνων. Κάποιος πρέπει να διδάξει ανθρωπιά σε μερικούς από αυτούς που έχουν και μούτρα και βγαίνουν στο “μεϊντάνι”. Τελεία και παύλα.<br />
<br />
<br />
<strong>Συνεταιριστική τράπεζα Λέσβου – Λήμνου</strong><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFe8xQnMXc-WNdYtWAYlWLk3AJMYSXI87XUnz3zhW38ndVZckPnAH2eQAr6jonoFZyFEDP5N6z7H7rZtRAmNqWjrB9FNDw18tc9ki3BeJY92uMD3zGoOcFS4IOhz9og8RpqtkbLRcXY7I/s1600-h/imagesCALTLTJI.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 100px; height: 140px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFe8xQnMXc-WNdYtWAYlWLk3AJMYSXI87XUnz3zhW38ndVZckPnAH2eQAr6jonoFZyFEDP5N6z7H7rZtRAmNqWjrB9FNDw18tc9ki3BeJY92uMD3zGoOcFS4IOhz9og8RpqtkbLRcXY7I/s400/imagesCALTLTJI.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422115559007132610" /></a><br />
Μάλιστα κύριε. Και δημιούργησε και θυρίδα στη Λήμνο, στη Μύρινα. Μπορεί κανείς να δανειστεί και χρήματα. Όπως όλες τις τράπεζες. Αρκεί να αποδείξει πως…. δεν τα χρειάζεται.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ<br />
Μεταξύ σοβαρού και αστείου</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzk0vsFyvoMEJWI_NvW93fkQNVRe1YTOVVGp8Jjs5D3dje_-DoD4ZW-DsjQMQeLiRj2dw254SmxpEVEE3C2JAWrETUl1TLwoV91AgFtdvREq97JPOr4JvZct6cp-9PswtIA_0znYDdkC8/s1600-h/DSC09062.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzk0vsFyvoMEJWI_NvW93fkQNVRe1YTOVVGp8Jjs5D3dje_-DoD4ZW-DsjQMQeLiRj2dw254SmxpEVEE3C2JAWrETUl1TLwoV91AgFtdvREq97JPOr4JvZct6cp-9PswtIA_0znYDdkC8/s400/DSC09062.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421996006161729858" /></a><br />
<br />
@Ποιος είναι πιο ευχαριστημένος από την καμπάνια του υπουργού υγείας εναντίον του καπνίσματος; <br />
**** Τα τσιγάρα καθ’ ότι το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά τα τσιγάρα. Κυριολεκτικά τα καίει.<br />
<br />
@ Αλέκος Παπαδόπουλος: Θα παραμείνω ως το τέλος της τετραετίας να τελειώσω το έργο <br />
μου. Μετά δεν θα ξαναπολιτευθώ.<br />
**** Αλέκο πόσο είπες ότι θα παραμείνεις; Χα Χα Χα Χα!!!<br />
<br />
@ Κώστας Σημίτης: Θα το κερδίσουμε το στοίχημα των Ολυμπιακών αγώνων.<br />
**** Αν δείτε ότι το χάνετε, εκτός από το στοίχημα, υπάρχουν κι άλλα τυχερά παιχνίδια.<br />
<br />
@ Χριστόδουλος: Ήμουν καλόκαρδος, πονόψυχος, δεν έκανα ζαβολιές, δεν ήμουν ζηλιάρης, ήμουν πολύ ανθρώπινος, όπου μπορούσα να βοηθήσω, βοηθούσα.<br />
**** Ξεχάσατε το «αναμάρτητος», αφού το «μετριόφρων» εννοείται. <br />
<br />
@ Ρακιτζής: S.A.G.A.P.O<br />
**** Θεατοακροατές ψηφοφόροι της μπούχλας: S.T.A.R.K.I.D.I.A.M.A.S<br />
<br />
@ Τι έπαθαν πια με την υγιεινή διαβίωση; Γυμναστική ο Γιωργάκης, κόψιμο καπνίσματος ο Αλ. Παπαδόπουλος.<br />
**** Μπορείς να προσποιηθείς ότι είσαι σοβαρός, αλλά δεν μπορείς να προσποιηθείς ότι είσαι έξυπνος.<br />
<br />
@ Ο λαός επιμορφώνεται σε ιατρικά θέματα. Η «Ελευθεροτυπία» τα δένει και σε τόμους. <br />
**** Εδώ οι καλοί δημοσιογράφοι. Και εγχειρήσεις αναλαμβάνουμεεεεε!!!. (Ε και σιγά σιγά θα τις κάνουν και οι ίδιοι οι πολίτες). <br />
<br />
@ Τσοχατζόπουλος προς συντρόφους: Ξυπνήστε, κινηθείτε, δημιουργήστε, κυβερνήστε.<br />
**** Που πάει να πει: Σηκωθείτε κατά το μεσημέρι, φκιάξτε φραπόγαλο, αφοδεύσετε, ντρομπάρετε επαναληπτικά.<br />
<br />
@ Δύο εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Μα τι κάνει η κυβέρνηση;<br />
**** Τίποτα, γιατί παραδοσιακά οι φτωχοί ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ.<br />
<br />
@ Διαφήμιση για την έκθεση βιβλίου: Πόσα βιβλία διάβασες αυτό το μήνα;<br />
**** Σιγά ρε μεγάλε. Πόσα βιβλία μπορείς να διαβάσεις σε ένα μήνα; Εσύ δηλαδή πόσα διάβασες;<br />
<br />
@ Όλο νέα αρχή και νέα αρχή το πάνε στο ΠΑΣΟΚ. Δεν βαρέθηκαν πια τις νέες αρχές.<br />
**** Μα αν βαρεθείς τη νέα αρχή, θα είναι κι αυτό μια νέα αρχή.<br />
<br />
@ Ανοίγει το δημόσιο για τους 55άρηδες.<br />
**** Σοφόν. Καθότι η μέση ηλικία είναι νεότητα χωρίς άνοια και γηρατειά χωρίς παρακμή.<br />
<br />
@ Μα τι έπαθε πια αυτός ο Κωνσταντόπουλος και τσιτώθηκε τόσο που θα του πάρει η Ντόρα τη Νίτσα Λουλέ; Τόσο πολύ τη θέλει;<br />
**** Όχι, αυτά τα κάνει μην τυχόν η Λουλέ το μετανιώσει και γυρίσει πίσω. <br />
<br />
@ Μεγάλα ανοίγματα της δεξιάς στα στελέχη της αριστεράς.<br />
**** Με το συμπάθειο δηλαδή, όταν λέτε ανοίγματα, εεε θέλω να πω…που ακριβώς….τους τα κάνουν;<br />
<br />
@ Όταν λέμε ανοίγματα, εννοούμε πολιτική προσέγγιση.<br />
**** Δηλαδή κύριε Καραμανλή, Μεγάλε Αυριανέ Πρωθυπουργέ, πρέπει να διευκρινιστεί, τα κομμούνια θα τα κάνουμε σαπούνια ή υπερνομάρχες; <br />
**** Το πολύ το κάπα κάπα κάνει το παιδί νομάρχα.<br />
<br />
@ Κώστας Καραμανλής (το αυριανός πρωθυπουργός προαιρετικό): Δεν λέμε τις θέσεις μας για την οικονομία, για να μην μας τις αντιγράψει το ΠΑΣΟΚ.<br />
**** Μυστικά και ψέματα.<br />
<br />
@ Αμάν πια αυτές οι δημοτικές, όλο τα ίδια και τα ίδια.<br />
**** Α δεν έχετε δίκιο, η Ντόρα παίρνει την κόκκινη Λουλέ και ο Παπουτσής τη μαύρη Υβέτ.<br />
<br />
@ Αλέκα Παπαρήγα: Εμείς στο δεύτερο γύρο των εκλογών θα κάνουμε ότι και στον πρώτο γύρο. Δεν θα υποστηρίξουμε ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε Νέα Δημοκρατία.<br />
**** Δηλαδή και οι δύο γύροι θα είναι με τίποτα μέσα. Δεν μπορεί τουλάχιστον ο ένας να έχει λίγο τζατζίκι;<br />
<br />
@ Ωστόσο ο σύντροφος Φλωράκης διαφωνεί και βλέπει 100% πρωθυπουργό τον κ. Καραμανλή.<br />
**** Καημένη αριστερά, από τον Άρη Βελουχιώτη, στον Άρη Σπηλιωτόπουλο. <br />
<br />
@ Έβγαλε λέει ανακοίνωση η Νέα Δημοκρατία και δίνει δουλειά σε ανέργους. Μπα, και τι προσόντα χρειάζονται;<br />
**** «Ζητούνται αριστεροί με προϋπηρεσία σε φυλακές και εξορίες. Απαραιτήτως χαρτί κοινωνικών φρονημάτων λερωμένο. Πληροφορίες καπετάν Μιχαλολιάκο».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Η Λήμνος μέσα από το φακό του Μιχάλη Καράβολα</strong><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibKt2imNDLJuAzRff7icDyNydGxOUg2TdJS8cRHsF_Gbezdi9CChDdxcy3LWbnZ9rjmtbu9UIyS0fALUgMhXskM3ZhcIyv3eynr6fQXopR3CNwC1q8cigTYoMa_ZlM78yXcixPPQBfz7U/s1600-h/Scan10438.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 293px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibKt2imNDLJuAzRff7icDyNydGxOUg2TdJS8cRHsF_Gbezdi9CChDdxcy3LWbnZ9rjmtbu9UIyS0fALUgMhXskM3ZhcIyv3eynr6fQXopR3CNwC1q8cigTYoMa_ZlM78yXcixPPQBfz7U/s400/Scan10438.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421987322081692178" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBGE18anPbNaTm6uH3_jGiA5zVeooW_e0cet7M0GIflmiDwhErfNpeQ1nXIvLrWKT3-_2sDuWuJF8vJEcakSC_Ai33EJVH92ziBcMQzN4soRnagh6IFSTy4gGSqeGluLpnX8nLNp3VWA4/s1600-h/DSC09063.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBGE18anPbNaTm6uH3_jGiA5zVeooW_e0cet7M0GIflmiDwhErfNpeQ1nXIvLrWKT3-_2sDuWuJF8vJEcakSC_Ai33EJVH92ziBcMQzN4soRnagh6IFSTy4gGSqeGluLpnX8nLNp3VWA4/s400/DSC09063.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422150646579990418" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb4-ugyXuFocPGkhWlaCkX5PDJUkRRj4HYdXhN-eXQsj01wbppHWZNfRjFty2HfElgvt2T8UDeQoMDu9awUA-JGewzYDartFtmw4R-FFFNaI6LlXpCSaJQlEAu6BmW5SuiB6_fzMj-A3Y/s1600-h/DSC09064.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb4-ugyXuFocPGkhWlaCkX5PDJUkRRj4HYdXhN-eXQsj01wbppHWZNfRjFty2HfElgvt2T8UDeQoMDu9awUA-JGewzYDartFtmw4R-FFFNaI6LlXpCSaJQlEAu6BmW5SuiB6_fzMj-A3Y/s400/DSC09064.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422150988637394210" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5bTZOgg4BU5ofkKxmY2a0J3xDjo7kTu9IT6RojmFGZRawNv9uPf0VFkoRxfJgBAD08A2XFQqYl9ZVbTMX8PDmSzh8cGdRROm-ilbMDTJfqFMGobGkmW0mIkUVnqcsZPFoiZQT8fdOXuE/s1600-h/DSC09065.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5bTZOgg4BU5ofkKxmY2a0J3xDjo7kTu9IT6RojmFGZRawNv9uPf0VFkoRxfJgBAD08A2XFQqYl9ZVbTMX8PDmSzh8cGdRROm-ilbMDTJfqFMGobGkmW0mIkUVnqcsZPFoiZQT8fdOXuE/s400/DSC09065.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422151553746753762" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrD1OSY7yIeIxMeAR1PrSWWEBoSwShPm1F0Cant0JvmA5Nb0gJJskBRT_vfowOq7it1Qj2KnoQPYIL-foqp9Kh-hKak97RhnohDexpjj8Igo8ahq-jqIHt_UiPrD_dSJpFo-wgcwBaqAw/s1600-h/DSC09069.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrD1OSY7yIeIxMeAR1PrSWWEBoSwShPm1F0Cant0JvmA5Nb0gJJskBRT_vfowOq7it1Qj2KnoQPYIL-foqp9Kh-hKak97RhnohDexpjj8Igo8ahq-jqIHt_UiPrD_dSJpFo-wgcwBaqAw/s400/DSC09069.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422151887762997074" /></a><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeCOOY0P3rScYegcs-1Yl4I3AJBgfzTV5OcU1vjuEe-gJi-ecZvIPBF-FUSBkY2vf53kt3hmAWHHdDwydbHDzEvzvqMSaz3XP5baXSGR2dIOcULI8ZQLB5Jh0h1J3TnYXralSJI05VB7s/s1600-h/DSC09067.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeCOOY0P3rScYegcs-1Yl4I3AJBgfzTV5OcU1vjuEe-gJi-ecZvIPBF-FUSBkY2vf53kt3hmAWHHdDwydbHDzEvzvqMSaz3XP5baXSGR2dIOcULI8ZQLB5Jh0h1J3TnYXralSJI05VB7s/s400/DSC09067.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422153025136304594" /></a><br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsnHG1NkfMzuM-uR2TRQOix0jr7pQzgtCTOidpjyjzgxkJBPD9ScoTK-9tFWBFjdjA1zCQYIH962b4VWmMjiKl5JGLvRRzz88v0pu48fX6oVKm26vakz64njmj-Hy5qUu_VaG7y48SjeA/s1600-h/DSC09066.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsnHG1NkfMzuM-uR2TRQOix0jr7pQzgtCTOidpjyjzgxkJBPD9ScoTK-9tFWBFjdjA1zCQYIH962b4VWmMjiKl5JGLvRRzz88v0pu48fX6oVKm26vakz64njmj-Hy5qUu_VaG7y48SjeA/s400/DSC09066.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422153532962508354" /></a>Σταύρος Τραγάραςhttp://www.blogger.com/profile/17662172946160530192noreply@blogger.com0