Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 3

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ

ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ


ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ

Έτος 1ο, Αρ. Φύλλου 3, Αύγουστος - Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2000
Γραφεία: Νικηταρα 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412
e-mail: ifonitisatsikis@hotmail.com


Τριμηνιαία έκδοση
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ

Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ

Εκδότης
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ

Υπεύθυνος ύλης
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ

Γραφικές τέχνες
ΘΡΙΑΣΙΟ
5576740-0977410968

Συνδρομές
Ετήσια εσωτερικού δρχ. 2000
Ετήσια εξωτερικού $ ΗΠΑ 20
$ Καναδά 20
$ Αυστραλίας 20




ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΙ
Η «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ» ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ.
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΧΩΡΙΑΝΟΥΣ.
ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ, ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ,
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΛΗΜΝΙΕΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.


Λήμνος
είναι τα σμήνη των σπουργιτιών
που αλλάζουν ξαφνικά κυματισμό
και σαρκάζουν τις γεηρές υπάρξεις μας
κάθε απόγευμα.
Σ.Τ.






Ένθερμη παρουσίαση της «Φωνής της Ατσικής» από την εφημερίδα «Λήμνος»
Εκτεταμένη και άκρως κολακευτική ήταν η παρουσίαση που επιφύλαξε η εκλεκτή εφημερίδα «Λήμνος» του Ηλία Κότσαλη στη «Φωνή της Ατσικής». Ευχαριστούμε από καρδιάς. Δεν ξεχνούμε ότι είμαστε απλά ένα μικρό έντυπο ενός πολιτιστικού συλλόγου. Όμως τα καλά λόγια αρέσουν στον καθένα. Ιδίως όταν προέρχονται από μια αξιόλογη εφημερίδα σαν τη «Λήμνο» και από ένα αξιόλογο άνθρωπο σαν τον Ηλία Κότσαλη.


Συγχαρητήρια στη «Φωνή της Ατσικής» από το «Λημνιακό Βήμα»
Συγχαρητήρια για την έκδοση της εφημερίδας μας είχαμε από το «Λημνιακό Βήμα» του γιατρού και επί σειρά ετών επιτυχημένου τέως δημάρχου Μύρινας Γιώργου Χατζηχαραλάμπους. Οι αγώνες του Γιώργου Χατζηχαραλάμπους για τη Λήμνο και τους Λημνιούς και η τεράστια κοινωνική προσφορά του είναι πράγματα γνωστά σε όλους. Γι αυτό και τα συγχαρητήριά του έχουν μεγάλη βαρύτητα για μας. Ευχαριστούμε θερμά.





ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΗ Η ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
ΣΤΗΝ ΑΤΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΗΜΝΟ
ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ο άθλιος τρόπος που λειτουργεί η ταχυδρομική υπηρεσία στην Ατσική αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της Λήμνου, παρουσιάσθηκε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας. Ο Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου είχε προειδοποιήσει ότι θα ασχοληθεί ζεστά με το θέμα. Συνεπείς μ’ αυτή την υπόσχεση, στείλαμε επιστολές προς τον Υπουργό Μεταφορών - Επικοινωνιών κ. Βερελή, προς τον Υπουργό Αιγαίου κ Σηφουνάκη, προς τους βουλευτές του νομού κ. Παπαδέλλη και κ. Σκοπελίτη, στο Νομάρχη κ. Βουνάτσο και στον Έπαρχο κ. Γιαρμαδούρο. Σ’ αυτές τις επιστολές τους περιγράφαμε την κατάσταση και τους ζητούσαμε να παρέμβουν, ο καθένας απ’ το πόστο του, ώστε να σταματήσει αυτό το αίσχος που ταλαιπωρεί τους κατοίκους. Περιμένουμε τις απαντήσεις τους, αλλά προπαντός τις ενέργειές τους. Αυτά προς το παρόν και θα επανέλθουμε. Για την ακρίβεια, όχι απλώς θα επανέλθουμε, αλλά το θέμα αυτό θα το έχουμε πρωτοσέλιδο συνεχώς και θα το κάνουμε σημαία μέχρι να δοθεί οριστική λύση. Οι υποσχέσεις από την κυβέρνηση για προτεραιότητα στη λύση των καθημερινών προβλημάτων των πολιτών, είναι αυτονόητο ότι πρέπει να δοκιμάζονται στην πράξη. Εμείς δεν έχουμε καμμιά διάθεση να τις αμφισβητήσουμε. Απλώς θα περιμένουμε.


"Νάχαμ ένα ταχυδρόμο,
γράμματα να μοίραζε
νάρχενταν και μέχρι τ' μπόρτα
τότες δε θα πείραζε"



Προς τον Υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ
Με την επιστολή αυτή θέλουμε να σας γνωστοποιήσουμε ένα θέμα που μας απασχολεί ιδιαίτερα και το οποίο εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Υπουργείου σας. Το θέμα αυτό είναι ο τρόπος που λειτουργεί η ταχυδρομική υπηρεσία στην Ατσική Λήμνου, από την οποία καταγόμαστε, ένα χωριό με χίλιους περίπου κατοίκους, το οποίο είναι τώρα έδρα του Δήμου Ατσικής. Λάβαμε το θάρρος να απευθυνθούμε απ’ ευθείας σε σας, για να είμαστε βέβαιοι ότι θα λάβετε γνώση. Επίσης μας ενθάρρυνε το γεγονός, ότι ο πρωθυπουργός εδήλωσε κατ’ επανάληψη, ότι θα δοθεί προτεραιότητα στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη.
Η αλληλογραφία, λοιπόν, στο χωριό μας δεν μοιράζεται στα σπίτια των κατοίκων, αλλά «εκφωνείται» καθημερινά σε ένα από τα καφενεία της πλατείας. Για να λάβει κάποιος πολίτης την αλληλογραφία του, θα πρέπει να στήνεται τη μισή ημέρα στην πλατεία του χωριού, να συνωστίζεται σε ένα καφενείο και να περιμένει τον ταχυδρόμο, δεδομένου ότι αυτός δεν έχει καθορισμένη ώρα που έρχεται. Θα πρέπει ως εκ τούτου οι κάτοικοι για να λάβουν μια επιστολή ή ένα λογαριασμό, να μην εργάζονται μέχρι το μεσημέρι. Και βέβαια καθώς είναι ανέφικτο ένα ολόκληρο χωριό χιλίων κατοίκων να περιμένει τον ταχυδρόμο, πλείστες επιστολές δεν παραλαμβάνονται από τους δικαιούχους με αποτέλεσμα να πηγαινοφέρνονται για μέρες ή για εβδομάδες στην τσάντα του ταχυδρόμου. Σημειωτέον, ότι οι ομαδικές επιστολές, ή οι λογαριασμοί ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ, «τοποθετούνται» σε μια χάρτινη κούτα στο καφενείο, όπου παραμένουν για μέρες μέχρι τελικά να παραληφθούν, και αφού ο κάθε ενδιαφερόμενος έχει κάνει «ανασκαφή» μέσα στο κουτί για να βρει τα δικά του. Αν είναι τυχερός και τα βρει έχει καλώς, αλλιώς του κόβουν το ρεύμα, το τηλέφωνο κλπ. Άξιο αναφοράς είναι ακόμη το ότι οι συντάξεις πληρώνονται μέσα στο καφενείο ενώπιον όλων των θαμώνων. Θέλουμε να γίνει σαφές, ότι δεν έχουμε διαφορές με τους υπαλλήλους των ΕΛΤΑ, οι οποίοι κοπιάζουν, αλλά με το σύστημα διανομής της αλληλογραφίας, που είναι παντελώς αναξιόπιστο. Πρέπει ακόμα να σας πληροφορήσουμε ότι με εξαίρεση τη Μύρινα και το Μούδρο, όλα τα υπόλοιπα χωριά της Λήμνου λαμβάνουν με αυτό τον τριτοκοσμικό τρόπο την αλληλογραφία τους.
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ
Επειδή θεωρούμε ότι αυτός ο τύπος ταχυδρομικής υπηρεσίας, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, προσβάλλει τους πολίτες και τη χώρα μας, αλλά και παραβιάζει τα συνταγματικά περί ισότητος δικαιώματα των πολιτών, σας παρακαλούμε θερμώς να ενεργήσετε τα δέοντα για να πάψει αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο και η αλληλογραφία να μοιράζεται στα σπίτια των κατοίκων, όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Θα μπορούσαμε να προτείνουμε αντί της καθημερινής αλλά αναποτελεσματικής όπως είναι σήμερα προσέλευσης του ταχυδρόμου, την προσέλευσή του τρεις φορές εβδομαδιαίως, αλλά με το μοίρασμα της αλληλογραφίας στα σπίτια.

Με εκτίμηση και σεβασμό
Για το Διοικητικό Συμβούλιο


Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
Σ. Τραγάρας Χ. Μανωλούκος






ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ

Πατρίδα ερωτική

Αλλόκοσμη εξώκοσμη δική μου
το λείο σου κεφάλι ροδάκινο στο μάγουλο
τα μάτια ηλιοστάλαχτα φίλντισι και μαστίχα
εδύσανε οι ίριδες πίσω από χαρακώματα
η ξιφολόγχη αερινή στο κούτελο ανεμίζει
τα μαύρα χείλη σου μακαρισμός
κι από τ’ αυτιά σου κρέμονται πορείες μετανοητών
αστράφτουν μαλαχιτοπράσινα νερά
στους λόφους του λαιμού σου
έβαλαν τα σημάδια επάνω σου οι μοίρες
τα δέσανε καλά με ηφαίστεια λάβα
απ’ τους ανασασμούς του Μόσυχλου
στηθήκαν οι μαστοί σου ιεροί ναοί
θέλγουν προσκυνητές καλούν απίστους
βιονικές αόρατες χορδές πυροδοτούν μυρεψική
στα χέρια το κηρόμελι Λαμπρή μέσ’ τα θυμάρια
ναματερό ο αφαλός που ξεδιψώ
σκηνοποιός στην έρημο
κι ανάμεσα στις ρίζες των μηρών σου
το μύχιο χιλιόκαρπο κέρνος των Κορυβάντων.

Από την ποιητική συλλογή «Λήμνος» του Σ. Τραγάρα



Πύρινες πέτρες

Τι κι αν ήρθαν τόσοι και τόσοι.
Σίντιες μείναμε και παιδιά του Ηφαίστου.
Το σίδερο της όψης μας το φτιάξαμε καρδιά
και με το ίδιο χώμα αρμολογούμε τις μάντρες.
Τραχειά η φωνή για να κρυφτεί η λάβα
και τα θερμά ύδατα της αντοχής.
Πύρινες πέτρες, με τη μνήμη της φωτιάς της πρώτης
στον Αη-Σώζο φέρνουμε στο μήνα της ζωής τις λειτουργιές.
Αμήτορες και αυτοφυείς, με τη θέληση των ψυχών μας,
τη σύνθεση των πυρών τώρα επιτελούμε.

Από την ποιητική συλλογή «Γηγενές πυρ» του Ιωάννη Ψάρρα.





ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ

Γράφει ο Ιωάννης Ψάρρας

Είναι καλό να μην ξέρεις κάποιον που έχει γράψει ένα βιβλίο. Καμμιά φορά, αν και όχι πάντοτε, επηρεάζεσαι από τη φυσιογνωμία, τις απόψεις του, τις μετριότητές του. Ξεχνάς ότι όταν κανείς γράφει, είναι λίγο ή αρκετά πιο πάνω από τις συνήθειές του. Είναι ωραίοι οι άνθρωποι στην τέχνη τους. Εκεί συναντώνται. Στην καθημερινότητά τους είναι συνήθως μικροί, ελάχιστοι. Γι’ αυτό εδόθη η τέχνη. Για ανάταση και εξύψωση.
Οι πνεύμονες μαζεύουν τον πόνο, τη θλίψη, το γιατί της ζωής. Δεν ξέρει κανείς γιατί διαλέγει μια δουλειά, μια ειδίκευση. Κανείς δεν γνωρίζει γιατί το πνεύμα επιμένει να γράφει ποιήματα. Ίσως για να λυτρώσει τους πνεύμονες από τα ιζηματογενή πετρώματα της θλίψης. Ίσως για να βγει με λέξεις η πνοή που εγκλωβίστηκε στα ορυχεία της άγνοιας, του φόβου και της καταπίεσης.
Πώς ζει ένας που γράφει; Πώς πεθαίνει; Πεθαίνει;
Ή τρυφερεύοντας κάθε φορά, εξαϋλώνεται σιγά σιγά και έτσι εγκαταλείπει οικειοθελώς το κορμί κι όταν φύγει η πεπάλη των χρόνων, ή όταν γίνει ποίημα, αναδύεται η χαρά και η μνήμη της; Γιατί τι είναι ο ποιητής; Ερευνητής, ερευνητής της χαράς των πραγμάτων. Αυτή ψάχνει μες το σκότος. Αυτή στο τέλος αναδεικνύει. Γιατί τι είναι η ζωή; Aυτή που λησμονήθηκε να φανερωθεί.


Νίκου Εγγονόπουλου: "Ποιητής και ήρως"

Δείτε από τι πεθαίνουν οι ποιητές. Ενσυνειδήτως απορροφούν τη θλίψη του κόσμου και την επεξεργάζονται, τη μεταπλάθουν, βγάζουν όση μπορούν και με όση αντοχή τους απέμεινε γράφουν, γράφουν για να εισακουσθούν από τον κόσμο και τον εκλιπαρούν να μην επανέλθει πάλι στα κοινά, τα ευτελή, τα κατακερματισμένα.
Και οποία ταπεινότης, δεν επιβάλλουν τίποτα, δεν φωνασκούν.
Διαβάζεται από λίγους η ποίηση, αλλά αυτό δεν έχει καμμιά σημασία. Άπαξ και τυπωθεί, έχει γειωθεί και έχει καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο και νομοτελειακά περιμένει την ώρα να βγει και να πραγματωθεί.
Είναι φύλακες οι ποιητές, κρατούν τα μυστικά του κόσμου. Η ποίηση είναι η πρακτική εφαρμογή της ψυχής. Ότι γράφεται ποιητικά μπορεί να μη γίνεται έργο αμέσως, αλλά το κεράκι της ύπαρξης παραμένει αναμμένο. Ας μην τη διαβάζει κανείς. Ο μόχθος της ποιήσεως καθαρίζει τον αγωγό της φθοράς από το πουρί του και έτσι είναι πιο εύκολο στο φως να επιτελέσει το έργο του.
Γι’ αυτό δε χάθηκε ποτέ η Ελλάδα. Είχε εργάτες ποιητές και είχε και έχει πολλούς.
Δεν πειράζει που δεν πουλάνε οι ποιητικές συλλογές. Αρκεί που γράφονται και εκδίδονται. Άμα τη εμφανίσει σ’ εκείνα τα μικρά ολιγοσέλιδα βιβλιαράκια, το έργο έχει τελεστεί. Το πνεύμα άυλο βρήκε στην καρδιά την ύλη που ερωτεύθηκε. Το αίμα θα είναι καθαρό, οι βρόγχοι δε θα κουράζουν πια τα μέλη και τα πνευμόνια θ’ανοίγουν για να φανούν τα στήθη τ’ αντρίκια και των γυναικών οι λοφίσκοι με το ξωκλήσι τους.







Εμ Ατσκιώτς, εμ τζαναμπέτς

Γράφει ο Σταύρος Tραγάρας

Οι ταυτότητες



Τι γιανγκίν’ ήνταν πάλε τούτο, που μας άναψε ο Σημίτς με τς ταυτότητες; Μας φουρλαμάντσε μαθέ μες το κατακαλόκαιρο. Α, το ξύν’σε πλια το γιαλί για τα καλά. Τι ντερντεμέν’ς μωρέ έναι τούτος; Ζόρ ζορενά κι αντέτ μωχαμέτ, να μας αλάξ τσ ταυτότητες. Α ούλα κι ούλα, εγώ είμαι με το Γκύριο Κύριο Χριστόδουλο. Ναι για. Δυο φορές κύριος έναι ο Χριστόδουλος και καμιά ο Σημίτς. Και έναι επίσης ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος και ο καλύτερος πολιτικός, γι αυτό σκάσαν ούλ’ απ’ ντ ζούλια τς.
Εμείς οι Λημνιοί και ειδικά οι Ατσκιώτες είμαστε πολύ θρήσκ’ αθρώπ. Οπ’ να σταθούμε κι οπ’ να βρεθούμε ούλο το Θεό και ντ’ Μπαναγιά ανεθβάζομ. Και να το κρεμάσνε σκλαρίκ’ στ’ αυτί τς. Ανήκομ στν Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών!!! Ε ρε τι όμορφες εποχές παλιά. Ήγλεπες σ’ ούλα τα βνά γραμμένο με τς ασβεστωμένες τς πετρούδες «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Κι από παν ζωγραφζμένο ένα ωραίο στέμμα, ή ένα πλί που καίγ’νταν. Αμ πιο παλιά, στ’ γερμανοκατοχή, ακόμα πιο καλά. Ας έναι καλά οι Γερμανοί, καλοί αθρώπ, πραγματικοί χριστιανοί. Τότε πρωτογράφτκε και το θρήσκεμα στς ταυτότητες. Κι ήρτε τώρα θε μ’ σχώρα με τούτο το κοντορούπ ο Σημίτς, π’ δεν έχ’ μια σταλιά άλ’μα απάνε τ’, και που δε ντον πιάν’ το μάτι σ’ και μας έκαμε άνε κάτ. Τι χνερ τσ σκάρωσε όμως τσ καμέν’ τσ παπάδες, διαβόλ το μπανταντό. Μωρέ καλά το ήλεγε η γιαγιά μ’ η Βωτώ, είδες άθρωπο κοντό, γή η φωνή τ’ στο νουρανό, γή η ξερή τ’ στα γόνατα, με το συμπάθειο. Πόσα παρακαλετά τον έκαμε ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος για να σναπαντθούνε. Τίποτα κειός, ξεροχασμίζνταν. Ανέλ’σε σα ντο ζάχαρ ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος. Τίποτα κειός, πεταυρίζνταν. «Κυρά μ’ και πεθερά μ’ όντας με καθογήδευες εγώ μέτρησα πα στ’ γαδαριού μας ντ’ γκατακαμέν’ σαράντα αλογόμγιες», που ήλεγε κι γη θειά μ’ η Πλουμστούδα. Τέλος πάντων.

Καλά τσ είπε στ’ λαοσύναξ ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος, ότι κάθε παπάς ίσον κι ένας Παπαφλέσσας. Τι ένας Κύριε Κύριε Χριστόδουλε; Σα δυό Παπαφλέσσδες έναι κάθε παπάς στο χόντρος, και βάλε. Εκσυγχρονιστής σε λέγ’ ο Σημίτς. Σιγά μη μπατάρ η αχελώνα. Πιο καλός εκσυγχρονιστής απ’ το Γκύριο Κύριο Χριστόδουλο, υπάρχ’; Εκσυγχρόν’σε μαθέ ούλες τσ αγγλησές. Μωρέ τι χειροκροτήματα, τι ζήτω, τι κάμερες, τι μεγάφωνα, τι συνθήματα, τι βεγγαλικά. Λαϊκό παναγύρ να διούνε τα μάτια σ’. Φχαριστήθκε ο φτωχός ο κόσμος. Φαντάζεσαι να ρίξνε μεσα στν αγγλησά κανά δυό ψησταριές, να βάλνε και μαλλί τσ γριγιάς, να φέρνε και καμμιά κομπανία με όργανα, όπως έναι κι αν’χτάδα, τι θα γίν’ δεκεί μέσα; Ανάστα ο Κύριος!!!
Τσ πείραξε λέγ’ που είπε ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος, ότι όποιος πειράξ τν ορθοδοξία να ξεραθούνε τα χέρια τ’. Μωρέ κι άλλα έπρεπε να τς πει. Να βγάλνε το φαγά μες στ’ γκλιά, να τς χτυπήσ’ ο νταμλάς πα στο χαλετό, να τς δώκ’ μέσ’ ντ γκαρδιά το φνίδιο, να νταβλιάσνε τα δύμια τς, να σκουλ’κιάσ’ το κεφάλι τς, να τς στραβώσνε τα μάτια τς οι κουρούνες, να βγάλνε το μαύρο το κουκούδ, κι άλλα πολλά. Εξάλλου ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος έχ’ τόσεν αγάπ μέσα τ’, στο βάθος βάθος τς καρδιάς τ’, στο πολύ βάθος όμως.
Πρέπ’ λέγ’ οι ταυτότητες να έναι μκρές. Μπρε !!! Άλλα κει!!! Και γω σε λέγω, όσο πιο μεγάλες τόσο πιο καλές. Άσε που πρέπ’ να γράφτνε κι άλλα πράμματα απάν και όχ’ μόνε τ’ θρησκεία. Μαθέ τι λογιά ταυτότητα θα νέναι, άμα δε γράφ’ απάν τν ομάδα μ’ τον Ολυμπιακό. Ξέρνε τι αίμα έχω χύσ’ εγώ για τον Ολυμπιακό; Ξέρνε τι σαπλίκ’ είχαμ φάγ’ ούλα τα παιδιά στο μαχαλά, απ’ κειόνο το Γιώργο τ’ Σώζο, που τον λένε τώρα κι Αραφάτ κακοχοράχ’, για να μας κάμ Παναθηναϊκοί; Τίποτα εμείς. Βράχ’. Ολυμπιακός και ξερό ψωμί. Και να πατσούκλες, να κλωτσές, να κωλοκατίνες. Πολύ ντεψίζκο παιδί κειος ο Αραφάτ.
Έχω όμως ένα παράπονο απ’ τον Ολυμπιακό. Δεν υποστήρξε το Γκύριο Κύριο Χριστόδουλο. Ούτε μια σημαία τ’ Ολυμπιακού στ’ λαοσύναξ. Μόνε σημαίες τς ΑΕΚ με το δικέφαλο γλέπαμ. Άσκουλσούν στν ΑΕΚ και σ’ ούλο το γκαλό το γκόσμο που ήνταν δεκεί. Ούλ’ γη αφρόκρεμα. Ο κλέφτς, ο φονιάς, κι ο γιoς τ’ σκοτωμένου, π’ λέγ’ κι παροιμίγια,. Τι ο Μανωλάκος, τι ο Πλεύρης, τι ο Καμμένος, τι ο Παπαθεμελής, τι η κυρία Λουκά!!! Ακόμα κι ο Βεργής ήρτε κατευτείαν απ’ τ’ Μύκονο, αλλά ξέχασε και έκαμνε καμάκ’ σε κάτ’ αφράτες καλόγριγιες.. Αμ ο Ζουράρ’ς που με τόνα χέρ’ βάσταν ένα θυμιατήρ’ και με τ’ άλλο ένα σφυρί και μια κοσά, τι σε λέγ’; Επίσης ήνταν ούλα τα παιδιά απ’ το Νταού Πεντέλ’ς. Δεν ήξερα ότι το Νταού Πεντέλ’ς έναι τόσο μογάλο κι έχ’ μαθέ τόσες χ’λιάδες κόσμο μέσα. Κι ο κύριος Έβερτ ήνταν δεκεί, αλλά μάλλον έχνε ξεμπουσκάρ τα μπουλόνια τ’, αφού νόμζε ότι ήνταν στο γήπεδο και φώναζε ΑΕΚ, ΑΕΚ.
Τέλος πάντων, ωραία περάσαμ’ στ’ λαοσύναξ, μας τρατάραν και σαμσάδες ήπιαμ και αγιασμό, μόνε που ήνταν λίγο χλιός γιατί είχε ζέστα, ωραία ήνταν, είχαμ μαθέ και καιρό να βγούμε παραόξω. Ο Κύριος Κύριος Χριστόδουλος να έναι καλά και θα κάμομ τ’ κόζεμ τσ περίπατ. Άντε και να τον διούμε και πρωθυπουργό. Ο τζαναμπέτς






ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΗΜΝΙΑΚΟ ΤΥΠΟ

Εις τον αγαπημένο μας ανεψιό Κων/νον Αν. Βέργον που έδωσε αμοιβαίαν υπόσχεσιν γάμου μετά της εκλεκτής της καρδιάς του δ/δος Λεμονιάς Αν. Βλόταρου τους ευχόμεθα όπως γρήγορα φορέσουν και τα χρυσά του γάμου στέφανα.
Οικογ. Απόστολου Βέργου

Ανακοίνωσις
Επειδή, ως είναι γνωστόν, κατά το παρελθόν, εσημειώθησαν μεταξύ των κατοίκων ορισμένων περιοχών, σοβαρά κρούσματα δηλητηριάσεων (μολυβδιάσεως) μετ’ ηπατίτιδος, αναιμίας κλπ, άτινα κατά πάσαν πιθανότητα οφείλονται εις την χρήσην συντετηρημένου χοιρείου κρέατος (καβουρμά), παρασκευασθέντος και διατηρηθέντος εντός κασσιτερωμένων (γανωμένων) σκευών, φέρομεν εις γνώσιν του κοινού, ότι η παρασκευή τοιούτου κρέατος και η εν συνεχεία διατήρησις δέον όπως μη ενεργείται εντός τοιούτων σκευών, προς αποφυγήν τοιούτων σοβαρών συμβαμάτων.
Ο Νομίατρος Λέσβου Φώτιος Λογοθέτης

Ανακοίνωσις
Εις τον εν Ρεπανιδίω αλευρόμυλον του Δημητρίου Αρχοντοβασίλη, εγένετο εγκατάστασις μπουράτου με άφθονο νερό πλυσίματος, και στες τιμές ανά 15 κιλά το σιτάρι εις είδος, και 20 το κριθάρι. Εις χρήμα δε 20 λεπτά κατά κιλό και με φύραν 2%. Ο αλευρόμυλος εργάζεται καθ’ εκάστην. Ο ίδιος διαθέτει μυλολίθους προς πώλησιν διαμέτρου 1,20 και τέλος διατρέφει επιβήτορα όνον Κύπρου δι’ επιβάσεις.

ΠΡΟΣΟΧΗ
Εις Ατσικήν ανοίγει τας πύλας του την 15ην Μαϊου 1960 καινουργές Καφε-Οινο-Μαγειρείον του κ. ΚΟΜΝΗΝΟΥ ΛΙΜΑΝΗ υπό την επωνυμίαν «Ο Παράδεισος». Ο πελάτης θα εύρη κάθε δυνατή περιποίηση και καθαριότητα. Επίσης γνωρίζομεν ότι συντόμως θα λειτουργήσει και Ξενοδοχείον εις τον άνω όροφον.
ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΛΙΜΑΝΗΣ


ΔΗΛΩΣΙΣ
Δηλώ υπευθύνως ότι πάντοτε δια της ψήφου μου υπεστήριζα το φιλελεύθερον κόμμα, καθώς και στις τελευταίες εκλογές εψήφισα τον Περίανδρον Ξενοδοχειάρην. Αναπληρωματικόν μέλος της ΕΔΑ με έβαλαν εν αγνοία μου και διαμαρτυρήθηκα δια τούτο. Δεν πήγα στο εκλογικό τμήμα ως αναπληρωτής. Δεν συνεργάσθηκα δε με κανένα αντεθνικόν κόμμα.
Ο δηλών
Ν…… Π……… Κονδιάς 3 Ιουνίου 1960

Εις τον αγαπητόν μας φίλον Αγοραστόν Ματζώρον που ηραβωνίσθη μετά της εκλεκτής δεσποινίδος Πηνελόπης Κοκολάκη ευχόμεθα να φορέσουν γρήγορα και τα χρυσά στέφανα.
Νέα Υόρκη, Μάρτιος 1960
Οικογ. Χαράλ. Μπράιμου

ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΝΕΑ
Διά το κύπελλον του κ. Αναστασίου Παπά κατά τον αγώνα της Κυριακής ο ΑΣΤΗΡ Μυρίνης ενίκησε τον ΗΡΑΚΛΗ Ατσικής με 2-1. Διεκρίθησαν οι Νομικός Δαμιανός, Σαράντης Βασίλειος και ο Ιωάννης Φανούδης απέδωσε καλώς.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
Τον υπολοχαγόν Αρχοντίδην Νικόλαον προαχθέντα εις λοχαγόν συγχαίρω εγκαρδίως ευχόμενος και εις ανώτερα.
Ανθ/γός Μπαμπλέκος Άρης

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ταύρος ράτσας ΣΒΙΤΣ 3 χρόνων καλός και διά κρέας. Πληροφορίες εις τον ιδιοκτήτην Στ. Τσιτσή – Ρωμανού.

ΑΠΩΛΕΣΘΗΣΑΝ 6 τεμάχια παπουτσιών (παράταιρα) πέτσινα μεταξύ Ρωμανού Κάσπακος και παρακαλείται ο ευρών όπως τα παραδώση εις τα Γραφεία μας και θα αμοιφθεί καλώς.

Γνωστοποίησις
Ο κτηνίατρος ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Θ. ΘΕΟΛΟΓΟΥ γνωρίζει ότι: «προς άρσιν της εσφαλμένης εντυπώσεως παρά των κ.κ. κτηνοτρόφων» δεν εξετάζει τα ασθενή ζώα μόνον εις την εν Μούδρω Κλινικήν του, αλλά και κατόπιν ραντεβού εις την οικίαν του ιδιοκτήτου κλπ.

ΜΟΤΟΣΑΚΟ ZUNDAPP
Στο κατάστημα Κων/νου Πολυταρίδη παρελήφθησαν τα παγκοσμίου φήμης Γερμανικά μοτοσακό ZΟΥΝΤΑΠ 4 ταχυτήτων ιπποδυνάμεως 4,20, κυκλοφορούν με άδεια ποδηλάτου. Επισκεφθήτε μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ
Εις το Λιβαδοχώριον λειτουργεί καθημερινώς το Λαναριστήριόν μου. Εργασία καλή.
Αθανασίου Παναγιώτης.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Εκθέτομεν εις το κατάστημά μας την νέαν Ιαπωνικήν Βιομηχανικήν Επανάστασιν: το χειροκίνητον Πλυντήριον «ΚΑΜΟΜΕ» ο μικρός Δαυϊδ που κατετρόπωσε τα μεγάλα ηλεκτρικά Πλυντήρια.
Μια δοκιμή θα σας πείση
ΣΑΒΒΑΣ Ε. ΚΟΡΑΚΑΣ

Γνωστοποίησις
Ο εκ Σαρδών Κωνστ. Χαλκάς παρέχει επιβήτορα χοίρον εκλεκτής ράτσας (κτήματος Μητροπόλεως) εις το εν τη θέσει «Πλαγιά» κτήμα του.

Ευχαριστήρια
Αισθάνομαι βαθειά την υποχρέωση να ευχαριστήσω και δημοσία τον κτηνίατρον κ. Απόλλωνα Γαροφάλλου, όστις διά της επιστημονικής του παρεμβάσεως έσωσε το ασθενούν ζώον μου εκ βεβαίου θανάτου.
Γεώργιος Ψωμαρούδης – Βάρος.

ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΑΣ
Ο Βουλευτής μας κ. Περίανδρος Ξενοδοχειάρης έρχεται αύριο Κυριακή εκ Μυτιλήνης με απόφασιν 15ημέρου παραμονής του, κατά το διάστημα των οποίων θα πραγματοποιήσει περιοδείαν ανά τα χωρία της Νήσου προς επαφήν μετά των πολιτικών του φίλων.









ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Το νερό νεράκι

Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος
Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου

Χαράλαμπος Μανωλούκος


Μια φορά κι ένα καιρό πριν μισό αιώνα στην Ατσική και στα άλλα τα χωριά της Λήμνου, δεν υπήρχε άσφαλτος ούτε στους κεντρικούς δρόμους. Οι περισσότεροι ήταν χωματόδρομοι και μερικοί είχαν χαλίκι. Θυμάμαι που κουβαλούσαμε πέτρες απ’ τα ρυάκια με τα μεταφορικά μέσα της εποχής, τα γαϊδουράκια, για να πατώσουμε κάποιους δρόμους μέσα στο χωριό. Τη δουλειά αυτή την κάναμε υποχρεωτικά κάθε χρόνο 3-4 μέρες αν θυμάμαι καλά, χωρίς να πληρωνόμαστε και κάθε οικογένεια ήταν υποχρεωμένη να προσφέρει αυτή την εργασία, που λεγόταν προσωπική εργασία. Όσοι δεν διέθεταν γαϊδουράκι έκαναν εργασία εργάτη ή οικοδόμου, δηλαδή έσκαβαν ή πάτωναν το δρόμο. Η προσωπική εργασία ήταν επιβεβλημένη γιατί οι κοινότητες δεν είχαν χρήματα για να κάνουν έργα.
Ηλεκτρικό φως δεν υπήρχε και όταν δεν υπήρχε και φεγγάρι, μόλις βασίλευε ο ήλιος άρχιζε να σκοτεινιάζει γι’ αυτό μαζευόμαστε νωρίς στα σπίτια μας. Όσοι πήγαιναν τη νύχτα στη μάνδρα για τα ζώα τους, ή ακόμα και στο καφενείο, έπρεπε να έχουν φακό μαζί τους, αλλιώς υπηρχε ο κίνδυνος να
χαθούν και να τους συμβεί κάποιο ατύχημα και πράγματι υπήρξαν τέτοια ατυχήματα.
Για να χτίσουμε ένα σπίτι, έπρεπε να εξορύξουμε πέτρες από το νταμάρι και να τις κουβαλήσουμε με το κάρο. Η λάσπη γινόταν από χώμα που παίρναμε από τον μπλόργο (κοντά στο δημοτικό σχολείο). Στο πάνω μέρος των τοίχων οι μάστοροι τοποθετούσαν τη γρυπίδα. Αυτή γινόταν από ένα συγκεκριμένο πέτρωμα το πουρί, που το εξόρυσαν από ελάχιστα μέρη της Λήμνου, ένα από αυτά ήταν και ο Άγιος Ερμόλαος. Η γρυπίδα γινόταν με το πελέκημα του πουριού. Βλέποντας τώρα τα παλιά σπίτια καταλαβαίνουμε πόσο δεξιοτέχνες ήταν οι μαστόροι μας.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες και τα λίγα μέσα που υπήρχαν η τοπική αυτοδιοίκηση προσπαθούσε να προσφέρει υπηρεσίες στους κατοίκους. Για παράδειγμα, στην πλατεία της Ατσικής, αφού τη διαμόρφωσαν όπως είναι σήμερα, διαπίστωσαν ότι δεν ευδοκιμούσαν οι μουριές που είχαν φυτέψει. Κουβάλησαν λοιπόν χώμα από το κτήμα της Μητροπόλεως, σύμφωνα με τη μαρτυρία του μακαρίτη τώρα Χαράλαμπου Σαράντη (Μαστροβασίλη), και από τότε οι μουριές αναπτύχθηκαν. Επίσης φρόντισαν να κατασκευάσουν σε κάθε γειτονιά και μια βρύση, ώστε να έχουν πόσιμο νερό οι κάτοικοι κοντά στα σπίτια τους και να μην ταλαιπωρούνται συνωστιζόμενοι σε μια βρύση μόνο. Για τη λάτρα χρησιμοποιούσαμε νερό από τα πηγάδια, που δυστυχώς τώρα τα πιο πολλά είναι «μουλωμένα». Αυτά που γράφω μπορεί να μοιάζουν με παραμύθι για τους νέους που δεν έζησαν την εποχή εκείνη, οι μεγάλοι όμως ίσως και να την αναπολούν, τουλάχιστον κάποιες πτυχές της.

Βρύση.
Σήμερα έχουμε όλοι μέσα στα σπίτια νερό για όλες τις ανάγκες, αλλά το νερό αυτό δεν είναι πόσιμο. Για να προμηθευτούμε πόσιμο νερό πρέπει να πάμε στη μία και μοναδική βρύση που έχει, κοντά στο αγροτικό ιατρείο. Αφήστε που όλο το μέρος εκεί που είναι η βρύση μυρίζει ουρίλα απ’ τη χρήση της διπλανής στάσης λεωφορείου ως βραδυνής τουαλέτας από μερικούς. Γι’ αυτούς που έχουν αυτοκίνητα και μπορούν να μεταφέρουν μεγάλα μπιτόνια, η κατάσταση μπαλώνεται κάπως. Φανταστείτε όμως τί ταλαιπωρία υφίστανται άνθρωποι ηλικιωμένοι και ανήμποροι, που πρέπει να διανύσουν μια μεγάλη απόσταση και με διάφορες καιρικές συνθήκες, για να πάρουν λίγο νερό. Πολλοί βέβαια δεν μπορούν καν να πάνε ως τη βρύση. Αυτοί πραγματικά λένε το νερό νεράκι. Αυτό το γεγονός, δεν είναι άραγε ντροπή για τον πολιτισμό μας, στον 21ο αιώνα που ήδη διανύουμε; Ο πρωθυπουργός είπε πως θα δοθεί προτεραιότητα στις καθημερινές ανάγκες του πολίτη. Άραγε το να έχει κανείς σήμερα πόσιμο νερό χωρίς ταλαιπωρία, ή να λαβαίνει την αλληλογραφία στο σπίτι του, είναι πολυτέλεια και όχι βασική ανάγκη; Δεν πρέπει βέβαια να περιμένουμε όλα τα θέματα να μας τα λύνει η κεντρική εξουσία. Μπορούμε να κινούμε και μεις λίγο τα χέρια μας, όπως ακριβώς έκαναν οι παλιοί κάτοικοι των χωριών, οι πατεράδες και οι παπούδες μας, που παρόλη την ανέχεια προσπαθούσαν. Η τοπική αυτοδιοίκηση που σήμερα έχει προϋπολογισμό εκατομμυρίων, από εθνικούς πόρους αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν πρέπει να λύσει αυτό το δυσβάστακτο πρόβλημα για πολλούς συμπολίτες μας; Λίγη θέληση χρειάζεται και κάποιος επιτέλους να ασχοληθεί. Αν γίνει αυτό, κάθε γειτονιά θα έχει τη βρυσούλα της και μάλιστα σε μικρό χρονικό διάστημα.

Από τη «Φωνή της Ατσικής» με αγάπη ένα ποιηματάκι καλό για την περίσταση:
«Άγιε Γιώργη καβαλάρη
με σπαθί και με κοντάρι
στην Ατσική ζει ένα θεριό
μέσα σ’ ένα πηγάδι
κι αν δεν του πάνε άνθρωπο
κάθε πρωί στην ώρα
δεν τους αφήνει το νερό
να κατεβεί στη χώρα».






Ατσκιώτκιες συτχιές

1) «Με πλει γουρτζέλια». Δηλαδή μου κρατά μούτρα, είναι θυμωμένος μαζί μου.
2) «Έναι μόνε για τα σμάνουρα τα δροσνά». Δηλαδή, είναι άχρηστος, δεν είναι πολύ ικανός.
3) «Η κλια δεν έχ’ πόρτες και παραθύρια». Δηλαδή, δεν πρέπει να γίνονται υπερβολικά έξοδα για φαγητό.
4) «Δλεύ’ σα ντο γκατ το χερόμλο». Δηλαδή, είναι τεμπέλης, ακίνητος σαν την κάτω μυλόπετρα.
5) «Μ’ έκαμε νοικοκύρ’». Δηλαδή, με ζήμιωσε, με έκλεψε (συνήθως).
6) «Ξεστούλωσε το βαρέλ’». Δηλαδή, αφόδευσε ή αερίστηκε γενναία.
7) «Έναι μια σγαρούκλα». Δηλαδή, είναι φαγάς.
8) «Βροντοκώλιασε μπλια». Δηλαδή, γέρασε πια.
9) «Τι δλειά κάμεν’; Παίρεν’ το βιδάνιο». Δηλαδή, είναι χαρτοπαίχτης.
10) «Έτοιμος να ξεμποστανίσ’». Δηλαδή, κοντεύει να πεθάνει.






ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ. ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ.

Ηρακλής Ατσικής

Δεκαετία του 60. Μια ακόμα ομάδα του θρυλικού Ηρακλή παρατάσσεται σε κάποιο γήπεδο της Λήμνου. Στυλ αγέρωχο, ηθικό ακμαιότατο, και ματιά αετίσια. Από αριστερά προς τα δεξιά: Γρηγόρης Αλεξούδης (Τσακίρης), Γιώργος Σαράντης, Βασίλης Σαράντης, Γιώργος Αρχοντίδης, Στέφανος Παλαιολόγου, Σάββας Κριαρής, Γιάννης Σκαφίδας, Γρηγόρης Αλεξάνδρου, ένας σμηνίτης, κι άλλος σμηνίτης, και στην άκρη ο Κώστας Κλωναρίδης.


Αγώνας εκτός έδρας του ΗΡΑΚΛΗ ΑΤΣΙΚΗΣ

Αρχές της δεκαετίας του 70. Μια Κυριακή, συνοδεύοντας την ομάδα του χωριού, που έδινε αγώνα εκτός έδρας. Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο αδικοχαμένος σε ναυάγιο Βασίλης Τραγάρας, ο Γιάννης Κατσώνης με γραβάτα, στο βολάν ο Βασίλης Σαράντης, δίπλα ο Στέργιος Δεληβασίλης, και πάνω στην οροφή του αυτοκινήτου ο Γιώργος Κολοκοτρώνης.


Το καμπαναριό

Μια φωτογραφία μπροστά στο επιβλητικό καμπαναριό του «Αγιο Γιώργη». Ακόμα δεν είχε κτιστεί ο περίβολος. Ο χωροφύλακας που φωτογραφίζεται είχε βαφτίσει στην Ατσική ένα παιδάκι που το λένε Αργύρη.
Δορίται η παρούσα φωτογραφία ως ενθίμιον της στρατιοτικής μου ζωής εις τον αγαπιτόμου κουμπάρο Κωσ/νον. Χωρ/ξ Ευτύχιος Νταουντάκης
Σ.Χ. Ατσικής τη 2/5/49


Οδυσσέας Κακιάδης

Ο «Αμερικάνος» Οδυσσέας Κακιάδης που το όνομά του είναι γραμμένο στους ευεργέτες της εκκλησίας. Τα στασίδια του «Αγιο Γιώργη» φτιάχτηκαν με χρήματα που έστειλε από την Αμερική. Τη φωτογραφία την αφιερώνει στους μακαρίτες τώρα, Κωστή και Αγγελικώ Ντινενή.
Στο Κώστα και Αγγελικό για ενθύμιο. Η δική σου φωτογραφία Κώστα δε μεγαλώνει γιατί είναι πολύ σκοτεινή και έχει σπάσει. Οδυσσεύς 8/4/37


Παραμονή τ’ Αγιαρμολά

Τότε που οι άνθρωποι διασκέδαζαν πραγματικά κι ας ήταν λιγοστά τα υπάρχοντα. Παραμονή του πανηγυριού και τα όργανα πήραν φωτιά έξω από το εκκλησάκι του Αγίου Ερμολάου. Παναγιώτης Τσεπέλιας βιολί, ο μακαρίτης τώρα Δημήτρης Πανέλας επίσης βιολί και ο Βλάσος Δεληβασίλης καθισμένος πάνω στο τραπέζι παίζοντας κλαρίνο. Διακρίνονται ο Νικόλας Κατσικάς και οι μακαρίτες Θεμιστοκλής Γαροφάλλου και Κωστής Ντινενής. Τα κοριτσάκια που φαίνονται στις άκρες καθώς και τα άλλα πρόσωπα, δυστυχώς δεν τα αναγνωρίσαμε.








ΑΤΣΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Δεν είναι βόας δεν είναι κροταλίας…

Φοβάσαι μαύρε έ, γι’ αυτό μας κοιτάς διερευνητικά με τις ματάρες σου; Τι ξωτικά πλάσματα να είμαστε, αυτό δε σκέφτεσαι; Έννοια σου και σε λίγα χρόνια θα είσαι και συ μουσειακό είδος. Θα σε βλέπουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας βαλσαμωμένο σε κανένα μουσείο φυσικής ιστορίας, κι ας ήσουν κάποτε το δεξί μας χέρι. Ένας γαϊδουράκος στην Ατσική, απ’ τους ελάχιστους που έμειναν ακόμα.


Το γιεντέκ’

Τι να σημαίνει άραγε η λέξη «γιεντέκ’». Χρόνια και χρόνια αποκαλούνε έτσι το Θοδωρή οι χωριανοί σε στιγμές αμοιβαίου καλαμπουρίσματος. Κι αυτός γελά με καλοσύνη και ανταποδίδει το πείραγμα. Πάντως αν είναι να σημαίνει κάτι, σίγουρα θα σημαίνει τον πιο καλοκάγαθο άνθρωπο επί γης. Κράτα γιεντέκ’. Βάστα γιεντέκ’. (Θοδωρής Κάκνας ή γιεντέκ’).


Ο Γιώργης
Γιώργης Ντινενής, Νταμπάκ'ς

Πώς ξέφυγε άραγε απ’ την ακολουθία του Διονύσου και του Πανός και ξέμεινε στη Λήμνο; Θα είχε μάλλον την εύνοια κάποιου Ολύμπιου Θεού.

Ασβεστόλακκοι φρέσκιοι που βράζουν
κι ένα καλάθι κόκκινα σταφύλια απ’ του Βέργου
όπου η καρδιά.
Αρμιδιές για μουγγριά απ’ τα μουστάκια
δίνοι αμβύκων που ψύχουν το ρακί
απ’ τα μαλλιά.
Μυρωδιά από απύρι
φύκια στον άμμο
και γιαλαστιβιές
στον καρσιλαμά της πλατέας.
(Γιώργης Ντινενής ή Ταμπάκης).


Στο καφενείο
Στη μικρή βουλή του Μανώλη Μπεκρή θα λυθούν όλα τα θέματα της γης. Κι αν δε λυθούν, το καραφάκι γιατί υπάρχει; “Μανώλ’ ένα καραφάκ’ με τρία καθαρά”.
“Πιες λίγο από το τάσι μου
αδέρφι και καρντάσι μου”

(Γιωργής Τραγάρας ή Γιωργούδαρος, Θανάσης Λιμάνης, Θανάσης Χαρκότσικας).


Ώρα για χαρτάκι

Εκεί που οι άνθρωποι επικοινωνούν ακόμα. Που λένε καλημέρα απ’ την καρδιά τους. Που δεν οχυρώνονται πίσω από κοστούμια, επαγγέλματα, και επιτηδευμένα φερσίματα. Που καταλαβαίνεις τη χαρά τους και τη στεναχώρια τους με μια ματιά. Και που ξέρουν καλά ότι τα χαρτιά, τον καφέ, τα τσιγάρα κι άλλα πολλά πράγματα, τα έκαμε ο Μεγαλοδύναμος για να τα χρησιμοποιούμε, και όχι για να τα κοιτάζουμε σαν τα όρνια.
(Νίκος Κάντζος, Νίκος Κουκουλίθρας, Στέλιος Ψυρούκης σε μια παρτίδα φιλική, έτσι για προθέρμανση).








Θόας και Υψιπύλη



Γράφει η φιλόλογος Ευτυχία Κτιστάκη - Τραγάρα

Αναφορές στη Λήμνο υπάρχουν από πολλούς αρχαίους συγγραφείς όπως από τον Όμηρο στην Ιλιάδα, από τον Ηρόδοτο στην Ιστορία του, από τον Ρόδιο τον Απολλώνιο στα κείμενά του κλπ. Κοινοί μύθοι και παραδόσεις συνδέουν αυτή τη νησιώτικη πολιτεία με τον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο. Η Λήμνος είχε μεγάλη αίγλη στους αρχαίους χρόνους και είναι συχνό σημείο αναφοράς της αρχαίας Eλληνικής ιστορίας και μυθολογίας. Οι ιστορίες του Θόαντα και της Υψιπύλης είναι ελκυστικές ακόμα και σήμερα.
Στα μυθικά χρόνια λοιπόν βασιλιάς της Λήμνου ήταν ο Θόας, γιός του θεού του κρασιού και της διασκέδασης Διόνυσου και της Αριάδνης, κόρης του βασιλιά Μίνωα της Κρήτης. Στην εποχή του συνέβησαν τα “Λήμνια κακά”. Όταν οι Λήμνιες γυναίκες περιφρονημένες από τους άνδρες τους, τους δολοφόνησαν, μόνο η Υψιπύλη η κόρη του Θόαντα λυπήθηκε τον πατέρα της και κατάφερε μυστικά να τον σώσει και να τον στείλει μακριά (παρόμοιος και ο μύθος των Δαναϊδων).
Για τη σωτηρία του Θόαντα υπάρχουν διάφορες εκδοχές επηρεασμένες από άλλες Ελληνικές παραδόσεις. Λέγεται ότι ο Θόας ρίχτηκε από την Υψιπύλη στη θάλασσα κλεισμένος σε ένα σεντούκι (αντίστοιχος ο μύθος της Δανάης). Μάλιστα ο ίδιος ο θεός Διόνυσος είχε υποδείξει στην Υψιπύλη τον τρόπο σωτηρίας του Θόαντα και τον έσωσε φροντίζοντας να τον μεταφέρουν τα κύματα στη Χίο. Εκεί ο Θόας μοιράστηκε τη βασιλεία με τον αδελφό του Οινοπίωνα. Άλλη παράδοση αναφέρει ότι ο Θόας σώθηκε στο νησί Οινοίη. Εκεί ζευγάρωσε με μια ναϊάδα και γεννήθηκε ο Σίκινος. Έτσι η Οινοίη μετονομάσθηκε σε Σίκινο.
Άλλη εκδοχή του μύθου λέει ότι η Υψιπύλη τη νύχτα της σφαγής έκρυψε το Θόαντα στο ναό του Διόνυσου μεταμφιέζοντάς τον, ώστε να μοιάζει με το λατρευτικό ομοίωμα του θεού. Την επόμενη μέρα έπεισε τις Λήμνιες να κάνουν καθαρμούς για να εξαγνισθούν από τα εγκλήματά τους. Με αυτή τη δικαιολογία μετέφερε το ξόανο του θεού, δηλαδή τον πατέρα της, με τελετουργική πομπή μέχρι την ακρογιαλιά και το επιβίβασε σ’ ένα πλοίο. Τα κύματα παρέσυραν πολύ μακριά αυτό το πλοίο με το Θόαντα, ως τη μακρινή Ανατολή, στην Ταυρική χερσόνησο. Εκεί ο Θόας έγινε βασιλιάς και ιερέας της Άρτεμης, ενώ ιέρεια ήταν η Ιφιγένεια, η κόρη του Αγαμέμνονα (“Ιφιγένεια εν Ταύροις” , τραγωδία του Ευριπίδη).
Αλλά και οι σχετικοί μύθοι της Υψιπύλης φανερώνουν τη στενή σχέση της Λήμνου με τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Όταν λοιπόν οι Λήμνιες έμαθαν ότι η Υψιπύλη έσωσε τον πατέρα της την τιμώρησαν και την πούλησαν σκλάβα. Άλλοι λένε πως οι Λήμνιες την καταδίκασαν σε θάνατο και πως αυτή έφυγε κρυφά με ένα καράβι, αλλά στο ταξίδι έπεσε πάνω σε πειρατές κι αυτοί την πούλησαν σκλάβα στο Λύκο το βασιλιά της Θήβας ή στο Λυκούργο το βασιλιά της Νεμέας. Στη Νεμέα ο Λυκούργος και γυναίκα του Ευριδίκη της ανέθεσαν τη φροντίδα του μικρού γιου τους Οφέλτη. Εκείνο τον καιρό βρέθηκαν στη Νεμέα οι Επτά Στρατηγοί που είχαν κινήσει για τη Θήβα από το Άργος. Διψασμένοι βρήκαν μπροστά τους την Υψιπύλη και τη ρώτησαν πού υπήρχε νερό. Εκείνη απόθεσε κάτω τον Οφέλτη και προθυμοποιήθηκε να τους δείξει μια πηγή. Όμως ένα φίδι δάγκωσε το παιδί και το σκότωσε (Επτά επί Θήβας).

H Υψιπύλη, τροφός του Οφέλτη, αλαφιασμένη τρέχει κοντά του με ένα πολεμιστή, για να τον λυτρώσουν από το θανατερό αγκάλιασμα του φιδιού. (Από σαρκοφάγο του 2ου μ.Χ. αιώνα, Μουσείο Κορίνθου).
Στο μεταξύ τα παιδιά της Υψιπύλης που είχαν ανατραφεί στη Λήμνο από μια θεία τους, αναζητώντας τη μητέρα τους βρέθηκαν στη Νεμέα. Εκεί διακρίθηκαν στους ταφικούς αγώνες για τον αδικοχαμένο Οφέλτη και αναγνωρίσθηκαν από την Υψιπύλη από τη χρυσή κληματόβεργα που ήταν το διακριτικό της γενιάς τους. Τότε ο Λυκούργος όχι μόνο δεν τιμώρησε την Υψιπύλη για το θάνατο του γιού του, αλλά της χάρισε και την ελευθερία της. Έτσι η Υψιπύλη μαζί με τα παιδιά της ξαναγύρισε στη Λήμνο.
Όταν οι Έλληνες κατά την Τρωική εκστρατεία εγκατέλειψαν τον άρρωστο Φιλοκτήτη στη Λήμνο, βασιλιάς του νησιού ήταν ο γιός της Υψιπύλης Εύηνος. Αυτός κατά τον Τρωικό πόλεμο κράτησε ουδέτερη θέση. Από τη μια έστελνε στους Έλληνες Λημνιό κρασί και από την άλλη είχε καλές σχέσεις με τους Τρώες. Είχε μάλιστα αγοράσει το γιο του Πριάμου Λυκάονα, όταν έπεσε στα χέρια του Αχιλλέα.
Ο μύθος του Θόαντα και της Υψιπύλης είναι γεμάτος από στοιχεία από τη λατρεία του Διόνυσου. Ο Θόας είναι γιος του Διόνυσου, η χρυσή κληματόβεργα είναι το οικόσημο της γενιάς του, η Υψιπύλη στέλνει φορτία κρασιού στους Αργοναύτες. Ο μύθος της Υψιπύλης διασυνδέεται με τις πιο μεγάλες μυθικές ενότητες, όπως το δωδεκάθεο (Ήφαιστος, Αφροδίτη, Διόνυσος), την Αργοναυτική εκστρατεία (Υψιπύλη, Ιάσων), τους Επτά επί Θήβας (Νεμέα , Οφέλτης), τον Τρωικό πόλεμο (Γιος της Υψιπύλης, Θόας, Ταυρίδα). Η Υψιπύλη επίσης όπως και η γιαγιά της Αριάδνη έχει γνωρίσματα σεληνιακής θεάς (Υψηλή πύλη, το τόξο της πορείας της σελήνης στον ουρανό) και είναι προδρομική μορφή της Άρτεμης. Έτσι δικαιολογείται και η θέση του πατέρα της Θόαντα σαν ιερέα της “ταυροπόλου Αρτέμιδος”. Ως σεληνιακή θεά η Υψιπύλη συσχετίζεται αρμονικά με μια μητριαρχική κοινωνία, όπως είναι η κοινωνία που περιγράφεται με τις Λήμνιες γυναίκες. Τέλος στο μύθο γίνεται πολλαπλώς αναγωγή στη Βοιωτία,δηλαδή σε ένα ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του προδωρικού κόσμου: Οι Αργοναύτες ως πατέρες της νεότερης γενιάς των Λημνίων, είναι στην καταγωγή τους Μινύες από τον Ορχομενό, ο πατέρας του Θόαντα Διόνυσος έχει γεννηθεί στη Θήβα, η Υψιπύλη πουλιέται σκλάβα στο βασιλιά της Θήβας Λύκο ή περνάει από τη Νεμέα και συνδέεται με τους Επτά επί Θήβας.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι αρχαίοι Έλληνες συνδέονταν μεταξύ τους από τα μυθικά χρόνια και επικοινωνώντας διέδιδαν και συνέπλεκαν με κάποιες παραλλαγές τις ιστορίες τους. Και η Λήμνος αποτελεί ένα σημαντικό συνδετικό κρίκο σ’ αυτή τη μυθική αλυσίδα.

Ο βασιλιάς Θόας με τα διακριτικά σύμβολα της εξουσίας του, το διάδημα και το σκήπτρο ξεπροβάλλει από το μισάνοιχτο σεντούκι. Εσωτερικό ερυθρόμορφης κύλικας, που χρονολογείται στο 480-470 π.Χ. Από το μουσείο Staatliche Museen του Βερολίνου.





ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΔΗΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Στις 4,5,6 Αυγούστου γίνεται στη Μύρινα το παγκόσμιο συνέδριο των αποδήμων Λημνίων. Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση καλωσορίζουμε τα ξενητεμένα αδέλφια μας στην πατρώα γη. Ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά οι εισηγήσεις θα είναι ουσιαστικές, θα αγγίζουν πραγματικά προβλήματα και θα δώσουν ερεθίσματα για πρακτική αντιμετώπιση θεμάτων. Και ελπίζουμε ότι το συνέδριο δεν θα χρησιμοποιηθεί σαν πασαρέλα διαφόρων πολιτικάντηδων της επίσημης και ανεπίσημης πολιτικής σκηνής, και για πεδίο διεκπεραίωσης των λογής λογής δημόσιων σχέσεών τους. Ελπίζουμε, αλλά δεν το πιστεύουμε.

Μετανάστες για Αυστραλία.
Εμείς με αγάπη τους αφιερώνουμε ένα απόσπασμα από ένα παλιό ποίημα ανωνύμου συγγραφέως.
«Ζούσιν οι ξένοι πανταχού, και ζουν ωσάν δε θέλουν,
και με τα αναστενάγματα και με πολλάς οδύνας
κοιμούνται και σηκώνονται, πικρά φαρμακωμένα
και όσοι τους βλέπουν λέγουσιν αυτοί αραθυμούσιν
να πάνε εις την πατρίδα τους,να ιδούν τους εδικούς τους,
να αναπαυθούν εκ τα πολλά πικρά της ξενιτείας”

Και ένα γράμμα προς τη ΔΕΜΕ από τα χιλιάδες που στέλνονταν
Εν Λαρίση τη 19 Οκτωβρίου 1962
Σεβαστέ κύριε αντιπροσωπάρχα
Έμαθα πως παίρνετε ανθρώπους για την Αυστραλία από μια κοπέλα που φεύγει και αυτή και είναι παντελονού. Σας παρακαλώ να μου γράψετε τι χαρτιά να φτιάξω. Είμαι 32 ετών και ορφανή τελείως. Η δουλειά μου είναι υφάντρια και νοσηλεία, ως αδερφή νοσοκόμα. Έντεκα χρόνια στο εργοστάσιο Καλαμοχέρα όπου σταμάτησα λόγω ανικανοποίητου μιστού και τέσσερα χρόνια σε κλινική. Περιμένω απάντηση με όλα τα δικαιολογητικά, και αν είναι δυνατόν το γράμμα συστημένο να μη χαθεί. Διότι επείγομαι να μεταναστεύσω.
Μετά τιμής
Ελευθερία








ΕΙΔΗΣΕΙΣ - ΣΧΟΛΙΑ

Έστω και καθυστερημένα, ο «Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου» και η «Φωνή της Ατσικής», συγχαίρουν τον συγχωριανό μας Δημήτρη Αχιλαδέλλη για την προαγωγή του σε διευθυντή της Εμπορικής Τράπεζας Λήμνου. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Δημήτρης θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τους συγχωριανούς με την ίδια πάντοτε προθυμία και καλοσύνη, που τον διακρίνει.


Με μεγάλη χαρά παρακολουθήσαμε το αφιέρωμα που είχε η ΝΕΤ στο συνεταιρισμό ζαχαροπλαστικής Ατσικής. Οι γυναίκες του συνεταιρισμού που μίλησαν στην εκπομπή έκαναν πολύ καλή παρουσίαση της επιχείρησής τους και οι ίδιες είχαν πολύ καλή παρουσία. Με λόγο σαφή και καθαρό, χωρίς να τα χάνουν μπροστά στο φακό, έδειξαν έμπειρες, ώριμες, αλλά και πολύ ανθρώπινες. Προπάντων όμως θαυμάσαμε τη μεγάλη δεξιοτεχνία τους στο φτιάξιμο των γλυκών. Τι ταχύτητα και τι μαστοριά!!!! Αισθανθήκαμε υπερήφανοι για την Ατσική μας. Ένα μεγάλο μπράβο.

Γυναίκες του Συνεταιρισμού Ζαχαροπλαστικής Ατσικής




Μερικά από τα περίφημα γλυκά του συνεταιρισμού ζαχαροπλαστικής γυνακών Ατσικής.


Διαβάζουμε στο Λημνιακό τύπο ότι σε συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου που έγινε στη Μύρινα, η φράση του Νομάρχη σιγανά προς τον πρόεδρο “άστους τους μαλάκες” για εμπόρους που ήθελαν να συζητηθεί πρώτο το θέμα των λαϊκών, έγινε αντιληπτή και προκάλεσε θύελα διαμαρτυριών.

The malakas emporos
Ο κ. Βουνάτσος αρνήθηκε ότι είπε την φράση. Για όσους δεν γνωρίζουν τις έννοιες της λέξης, παραπέμπουμε στο λεξικό του Μπαμπινιώτη, σελίδα 1046: “μαλάκας”1) Αυτός που αυνανίζεται. 2) Αυτός που λέει ή κάνει ανοησίες. 3) Αυτός που πέφτει θύμα, κορόιδο: Εγώ θα είμαι ο μαλάκας της ιστορίας; 4) Ως προσφώνηση: Ρε μαλάκα θα μου δανείσεις τη μηχανή σου;
Χωρίς αστεία τώρα, επειδή γνωρίζουμε το ήθος του κ. Βουνάτσου, είμαστε βέβαιοι ότι δεν είπε τέτοια φράση και σίγουρα πρόκειται για παρεξήγηση.


Φρικώδεις οι φωτιές του φετινού καλοκαιριού. Σάμος, Χίος, Κορινθία, όλη η Ελλάδα. Μαύρισε η καρδιά μας. Είχαμε ακόμα και ανθρώπους νεκρούς. Αυτό είναι το χειρότερο. Αλλά κι αυτοί που ξεσπιτώθηκαν, κακή και άραχλη η τύχη τους. Μας έφεραν στη μνήμη την άλλη τραγωδία των σεισμών πριν λίγους μήνες στην Αττική. Κι από κοντά οι υποσχέσεις για αποζημιώσεις. Κάτι είναι κι αυτό θα πουν μερικοί. Θάθελα και εγώ να τους πω, πόσο μακριά είναι νυχτωμένοι. Και πόσο μόνοι θα μείνουν μόλις περάσει η μπόρα. Αν έχετε αμφιβολίες για τα δάνεια που δήθεν θα δίνονταν στους σεισμόπληκτους και τι χοντρή κοροϊδία έπεσε, πάρτε με ένα τηλέφωνο (01-2531412) και θα σας εξηγήσω αναλυτικά. Εξ ιδίας, δυστυχώς, πείρας.



Πυρκαγιές.


Αραβωνιάστηκαν η Μαρία Αρσενοπούλου, κόρη της συγχωριανής μας Στρατηγούλας Κομνηνίδου – Αρσενοπόύλου, με τον εκλεκτό της καρδιάς της Χρήστο Λέκκο, αξιωματικό. Τους ευχόμαστε να ζήσουν ευτυχισμένα.


Ο Κώστας και η Ανθή Χλαχλά βαφτίζουν το αγοράκι τους στις 12 Αυγούστου στον Άγιο Γεώργιο Ατσικής. Το όνομα αυτού Αλέξανδρος, και νονοί ο Μιχάλης Ματέχος και η κόρη του. Τις θερμότερες ευχές μας.


Ο Παναγιώτης και η Δήμητρα Τρυφερή βαφτίζουν το κοριτσάκι τους στις 15 Αυγούστου στον Άγιο Γεώργιο Ατσικής. Το όνομα αυτής Μαρία, και νονά η Ζωή Τσουκάλα. Τις θερμότερες ευχές μας.


Το Υπουργείο Υγείας σε λίγο καιρό θα στέλνει αιφνιδιαστικά ειδικούς υπαλλήλους (ράμπο), για να ελέγχουν τις υπηρεσίες του για τυχόν ατασθαλίες κλπ. Η «φωνή της Ατσικής» προτείνει στον κύριο Υπουργό Υγείας τα ακόλουθα μέτρα, παραδοσιακά μεν αλάνθαστα δε, για καλύτερη λειτουργία των νοσοκομείων.
1) Το φακελάκι 2) Tofa kelaki 3)Tofake laki 4) tofakelaki 5)Tofakela ki

Φακελάκι.






Η χρυσή νεολαία του “Ηρακλή Ατσικής”

Γράφει ο Νίκος Βλαχόπουλος

Σημερινοί μαθητές και πρωταθλητές. Αυριανοί επιστήμονες, αγρότες τεχνίτες, ψαράδες. Μα ό,τι κι αν γίνουν είναι σίγουρο ότι θα πετύχουν, όπως πέτυχαν με το ποδοσφαιρικό τους ταλέντο να κατακτήσουν το βραβείο του νικητή, που είναι το κύπελο και το μετάλιο. Μιλάμε για την ποδοσφαιρική ομάδα του δημοτικού σχολείου της Ατσικής που διακρίθηκε και φέτος όπως και πέρισυ κατακτώντας το πρωτάθλημα των δημοτικών σχολείων της Λήμνου. Μόνο, διευκρινίζω, πως φέτος έφτασαν στον τελικό, αλλά έχασαν στα πέναλτι από το δημοτικό σχολείο Μύρινας. Ο τελικός αγώνας έγινε στο γήπεδο της Μύρινας παρουσία των τοπικών αρχών, αλλά και του βουλευτή του νομού Φραγκλίνου Παπαδέλλη. Αξίζει να αναφέρω τη μεγάλη προσπάθεια και το ζήλο του δασκάλου Γιάννη Καλονίδη που με την καθοδήγησή του ήρθαν τα μεγάλα αποτελέσματα.

Οι μικροί μας πρωταθλητές είναι οι εξής από αριστερά
Πάνω: Γιώργος Χλαχλάς, Αλέκος Ζαϊμης, Δημήτρης Παραθυράς, Μανώλης Κιουρανάκης.
Κάτω: Ζαφείρης Βλαχόπουλος, Φώτης Κρίκης, Δημήτρης Κρίκης, Παρασκευάς Σάλιακας, Γιάννης Γαροφάλλου. Προπονητής, Γιάννης Καλονίδης.




ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
Ευχαριστούμε θερμά τα καλά παιδιά Παναγιώτη Βλαχόπουλο και Βασίλη Κρίκη, που επιφορτίστηκαν με τη διανομή του προηγούμενου τεύχους της «Φωνής της Ατσικής» σε όλα τα σπίτια του χωριού. Ο λόγος που δεν την στέλνουμε με το ταχυδρομείο, δεν είναι οικονομικός. Απλώς φοβόμαστε ότι οι περισσότερες εφημερίδες θα καταλήξουν στην περίφημη χαρτοκούτα του καφενείου-ταχυδρομείου.






Παλιά και νοσταλγικά


Προπούλι

Του πόνου
Της Μαρίνας Γρ. Μπεκρή

Τι να τα πω τα μάτια μου
που τάχω μαθημένα
σα θυμηθούν παράπονο
δακρύζουν τα καημένα

Που να πω τα βάσανά μου
που να παρηγορηθώ
μέρα νύχτα που πονάω
δε μπορώ να γιατρευτώ

Σαν ακουμπήσω στο δεντρί
και πω τα βάσανά μου
και το δεντρί θα ξεραθεί
από τα δάκρυά μου

Τυραγνισμένο μου κορμί
τυραγνισμένα νιάτα
χόρτασες πίκρες και καημούς
χόρτασες και φαρμάκια

Βασανισμένο μου κορμί
πέθανε να γλυτώσεις
κι αν έχεις κι άλλα βάσανα
στο χάρο να τα δώσεις







«ΕΡΜΟΛΑΪΑ 2000»


Άγιος Ερμόλαος (Φωτογραφία Στράτος Ροσβάνης)

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο Δήμος Ατσικής διοργανώνει τις αθλητικές εκδηλώσεις «Ερμολάια» με την ευκαιρία της γιορτής του Αγίου Ερμολάου. Οι εκδηλώσεις αυτές που είναι πάντοτε επιτυχημένες έχουν καθιερωθεί πια και αναμένονται με μεγάλη χαρά από τους κατοίκους. Αξίζουν συγχαρητήρια στο Δήμαρχο Γιώργο Αρχοντίδη και στο Δημοτικό Συμβούλιο για τη διοργάνωση τους. Εάν εμπλουτισθούν στο μέλλον και με άλλες δραστηριότητες από τη σφαίρα του πολιτισμού, πέραν των αθλητικών, θα γίνουν ακόμα πιο ελκυστικές. Το φετινό πρόγραμμα των Ερμολαϊων έχει ως ακολούθως:

ΕΡΜΟΛΑΪΑ 2000

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
ΜΙΚΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΔΗΜΩΝ ΛΗΜΝΟΥ

ΣΑΒΒΑΤΟ 22.7.2000 ώρα 19.00 ΔΗΜ. ΜΟΥΔΡΟΥ-ΔΗΜ. Ν. ΚΟΥΤΑΛΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 23.7.2000 ώρα 19.00 ΔΗΜ. ΑΤΣΙΚΗΣ- ΔΗΜ. ΜΥΡΙΝΑΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ 24.7.2000 ώρα 19.00 ΜΙΚΡΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ
ώρα 20.45 ΑΠΟΝΟΜΗ ΕΠΑΘΛΩΝ
ΤΡΙΤΗ 25.7.2000 ώρα 19.00 ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ
ώρα 20.45 ΑΠΟΝΟΜΗ ΕΠΑΘΛΩΝ
ΤΕΤΑΡΤΗ 26.7.2000 ώρα 18.45 ΑΓΩΝΑΣ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ
ΗΡΑΚΛΗ-ΚΕΡΑΥΝΟΥ
ώρα 20.30 ΑΠΟΝΟΜΗ ΕΠΑΘΛΩΝ


ΑΝΩΜΑΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
Από Άγιο Ερμόλαο έως γήπεδο Ατσικής

ΤΕΤΑΡΤΗ 26.07.2000 ώρα 20.00 (Παιδιά γεννηθέντα από 1.1.1986-
31.12.1990)
ώρα 20.15 (Άντρες)
ώρα 20.30 ΑΠΟΝΟΜΗ ΕΠΑΘΛΩΝ