Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ Νο 6

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ

ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ


ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ
Έτος 2ο, Αρ. Φύλλου 6, Μάιος – Ιούνιος - Ιούλιος 2001

Γραφεία: Νικηταρά 21-23. Νέα Φιλαδέλφεια. Τ.Κ. 14342. Τηλέφ. 2531412
e-mail: ifonitisatsikis@hotmail.com





Τριμηνιαία έκδοση
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ


Ιδρυτής – Ιδιοκτήτης
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ

Εκδότης
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ

Υπεύθυνος ύλης
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΑΓΑΡΑΣ

Γραφικές τέχνες
ΘΡΙΑΣΙΟ
5576740-0977410968


Συνδρομές
Ετήσια εσωτερικού δρχ. 2000
Ετήσια εξωτερικού $ ΗΠΑ 20
$ Καναδά 20
$ Αυστραλίας 20


Λήμνος
είναι το βάδισμα γερόντων δουκενάριων
ανάμεσα στις φρεσκοαλωνισμένες θημωνιές
παρατεταγμένες εν σειρά
προς τιμήν των ανεόρταστων που λείπουν.
Σ.Τ.



ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΣΑΣ
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ατσικιωτών Λήμνου ανέθεσε στον Γενικό Γραμματέα Χαράλαμπο Μανωλούκο να μαζέψει τις συνδρομές για την εφημερίδα από τους συνδρομητές που βρίσκονται το καλοκαίρι στη Λήμνο. Παρακαλούμε τους αγαπητούς αναγνώστες να ανταποκριθούν. Είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η εφημερίδα να συνεχίσει να εκδίδεται. Η εφημερίδα έχει μόνο τα έξοδα έκδοσης και ταχυδρομείου, αφού οι συντελεστές της εργάζονται απολύτως αφιλοκερδώς και μερικές φορές βάζουν και από την τσέπη τους. Γι’ αυτό θα ήταν κρίμα να σταματήσει για οικονομικούς λόγους. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι πόροι της εφημερίδας είναι ΜΟΝΟ οι αναγνώστες της.




ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ
Ο Δήμαρχος Ατσικής Γιώργος Αρχοντίδης, απέστειλε επιστολή σχετικά με τις παραιτήσεις των Δημοτικών Συμβούλων. Επειδή θεωρούμε ότι δεν προβλήθηκαν αρκετά τα επιχειρήματά του στο προηγούμενο φύλλο μας, τη δημοσιεύουμε, αλλά με βαριά καρδιά και προπάντων για να μη θεωρηθεί ότι μεροληπτούμε. Όμως πιστεύουμε ότι πρέπει να τελειώσει εδώ το θέμα και να μην το επαναφέρουν τα δυο αντίδικα μέρη. Πιστεύουμε επίσης ότι ήταν λάθος μας, που δημοσιεύσαμε τις αλληλοκατηγορίες των αγαπητών μας συνδημοτών. Όπως ότι ήταν λάθος δικό τους – και του Δημάρχου και των 5 Συμβούλων – που κατέφυγαν σε τέτοιες φράσεις. Μπορεί κανείς να διαφωνεί χωρίς ακρότητες. Κανείς αλάνθαστος θα πείτε. Σωστό. Εμείς πιστεύουμε σε όλους τους συνδημότες ανεξαιρέτως. Ολοι έχουν καλή πρόθεση. Όλοι αγωνίζονται για τα συμφέροντα του Δήμου Ατσικής. Γι’ αυτό όλοι πρέπει να ρίξουν νερό στο κρασί τους, να μονιάσουν και να σκεφτούν ότι η ζωή είναι μικρή και δεν αξίζει κανείς να πιάνει μαράζι για τέτοια θέματα. Από τη μεριά μας αισθανόμαστε την ανάγκη να ζητήσουμε συγγνώμη από όσους αναφέρθηκαν από την εφημερίδα τα ονόματά τους σ’ αυτή την αντιπαράθεση, παρ’ όλο που η εφημερίδα δεν πήρε θέση. Στο μέλλον δεν θα δημοσιεύουμε τίποτα που θα είναι προσβλητικό για κάποιον συνδημότη. Αγαπητοί φίλοι συνδημότες έχουμε περισσότερα που μας ενώνουν παρά που μας χωρίζουν. Ειρήνη υμίν.


Μια επιστολή του Δημάρχου Ατσικής για τις παραιτήσεις μελών του Δημοτικού Συμβουλίου

ΔΗΜΟΣ ΑΤΣΙΚΗΣ ΛΗΜΝΟΥ
ΔΗΜΑΡΧΟΣ
Όταν οι δημότες εκλέγουν τους εκπροσώπους τους, έχουν απαίτηση για αληθή ενημέρωση από αυτούς, αλλά και «μεγάλο στομάχι» για να αντέχονται και να χωνεύονται οι δυσκολίες που αναπόφευκτα έχει ο δημόσιος βίος. Για την αποκατάσταση της τρωθείσας αλήθειας είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω σε όσα επικαλούνται οι παραιτηθέντες λαθρόβιοι της Δημοτικής πολιτικής.
Με την εκλογή του Συνδυασμού μας και την πρώτη εκλογή των Δημοτικών οργάνων πρότεινα τον κ. Λαγό ως Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, που με τη σειρά του πρότεινε τον κ. Μουστάκα που τελικά εκλέχτηκε και παρέπεμψε τη δική του εκλογή στη δεύτερη διετία. Περίπου τρεις (3) μήνες από τη δεύτερη εκλογή των Δημοτικών οργάνων, (Γενάρης 2001) ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Σ. Κουκουλήθρας απαιτεί την αντιδημαρχία για δύο χρόνια, λέγοντας ότι «αν δεν οριστώ, θα παραιτηθώ» προτρέποντάς με να παραιτηθούμε όλοι και να πάμε στα σπίτια μας. Σε σχετικό ερώτημά μου «και τι θα γίνει ο Δήμος μ΄αυτή τη λογική» απάντησε «Δε με νοιάζει εμένα».
Οι τρεις (3) Δημοτικοί Σύμβουλοι από τον Άγιο Δημήτριο (της πλειοψηφίας) ζήτησαν την αντιδημαρχία με τη λογική ότι είναι αδύνατο Δήμαρχος, Αντιδήμαρχος και Πρόεδρος Δ.Σ. να είναι από την Ατσική. Με διαδοχικές συναντήσεις προσπαθήσαμε να δώσουμε διέξοδο (χωρίς σαφές αποτέλεσμα) και φτάσαμε στη διαδικασία εκλογής της 7/1/2001 μην έχοντας ορίσει αντιδήμαρχο, οπότε συνέβησαν τα απαράδεκτα γεγονότα που είναι πλέον γνωστά.
Ύστερα από την απρόσμενη εξέλιξη στο θέμα της Προεδρίας (που οφείλεται στις ανυποχώρητες προσωπικές φιλοδοξίες) πρότεινα στον κ. Λαγό (ως πλειοψηφούντα στις Δημοτικές εκλογές) την αντιδημαρχία που δεν αποδέχτηκε. Ακολούθησαν οι παραιτήσεις της γνωστής ομάδας.
Φίλοι Δημότες
Από τα μεγάλα πλεονεκτήματα μιας μικρής κοινωνίας είναι ότι γνωριζόμαστε «σαν κάλπικες δεκάρες». Είναι λοιπόν γνωστός ο βίος και η πολιτεία όλων μας σε όλους. Γνωρίζουν λοιπόν ειδικά οι παλαιότεροι την εντιμότητα, την ντομπροσύνη μου, αλλά και τη μακρόχρονη ανυποχώρητη στάση μου σε θέματα αρχών. Είναι προφανές ότι δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με όσους πρόταξαν το προσωπικό τους συμφέρον τους από εκείνο του Δήμου. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι τη στιγμή που ο Δήμος μας σύσσωμος έπρεπε να δώσει τη μεγάλη μάχη για την ένταξη έργων στο Γ’ Κ.Π.Σ., τα μέλη της ομάδας επέλεξαν την παραίτηση-φυγή.
Φανταστείτε αγαπητοί φίλοι όταν αρουραίοι και πλήρωμα εγκαταλείπουν το σκάφος, να φύγει και ο Καπετάνιος………. Ωστόσο ο Καπετάνιος έμεινε στη θέση του και προσπαθεί να φέρει το τραυματισμένο καράβι στη σωστή ρότα. Στην ιστορία αυτή δεν κατάλαβαν ότι ο Δήμος δεν προσφέρεται για παιχνίδια και μικροπολιτική και πως αν αποτύχει ο Αρχοντίδης και το Δημοτικό Συμβούλιο, πάει πίσω ο τόπος μας συνολικά και όχι τα πρόσωπα. Γι’αυτό στη συνείδηση των Δημοτών καταδικάζονται όσοι εγκαταλείπουν τη μάχη, αλλά και όσοι στο όνομα βραχύβιων πολιτικών οφελών δε συνεργάζονται για το καλό της τοπικής μας κοινωνίας.
Τέλος κρίνω σκόπιμο να σας γνωρίσω πως είχαμε συμφωνήσει ότι ο κ. Λαγός ως Πρόεδρος θα κατέβαλε στο Δήμαρχο 454.000 δρχ. ως συμμετοχή του στην προεκλογική δαπάνη που είχε πληρωθεί από το Δήμαρχο. Επομένως κατά τα λεγόμενα της ομάδας ο Δήμαρχος δούλεψε ενάντια στα συμφέροντά του.
Η σύντομη απάντησή μου έχει την έννοια αποκατάστασης των πραγματικών γεγονότων και μόνο. Γι’ αυτό άλλωστε απέφυγα τόσον καιρό μια ατέρμονη αντιπαράθεση, που εμφανίζει «κυρίαρχο» το δέντρο και όχι το δάσος. Ο σοφός λαός που αξιολογεί και κατατάσσει, το ίδιο θα πράξει και τώρα, ως τελικός κριτής προσώπων και πρακτικών.

Με εκτίμηση
Ο Δήμαρχος Ατσικής
Αρχοντίδης Γεώργιος




ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Η Εκκλησιαστική Επιτροπή του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Ατσικής ευχαριστεί θερμά τον συγχωριανό μας Αντώνη Φωτηλάργια για την προσφορά του ενός εκατομμυρίου δραχμών
προς την εκκλησία του χωριού μας. Εύχεται η χάρη του Αγίου Γεωργίου να τον προστατεύει και να του δίνει κάθε καλό.




ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΣΤΙΣ ΜΥΚΗΝΕΣ

Εκδρομή στις Μυκήνες με πούλμαν πραγματοποίησε ο Σύλλογος Ατσικιωτών Λήμνου την Κυριακή 27 Μαϊου 2001. Το πούλμαν ξεκίνησε από την Ομόνοια στις 8 το πρωί. Η πρώτη στάση έγινε στα Ίσθμια για καφεδάκι, για μισή ώρα περίπου. Μετά από τα Ίσθμια οι Ατσικιώτες επισκέφθηκαν τη Μονή Φανερωμένης, που είναι γυναικείο μοναστήρι. Παρακολούθησαν μέρος της Θείας Λειτουργίας, όσο πρόλαβαν και άναψαν ένα κερί στη χάρη της. Στο μοναστήρι γινόταν εκείνη την ημέρα μια εκδήλωση των αρτοποιών της περιοχής, με αρτοκλασίες κλπ, και οι συνδημότες μας επωφελήθηκαν και δοκίμασαν τα ωραία εδέσματα των αρτοποιών. Οι καλόγριες προσκάλεσαν τους περιηγητές μας για καφέ, αλλά επειδή είχε περάσει η ώρα, αυτοί προτίμησαν να συνεχίσουν.
Επόμενος σταθμός οι ιστορικές Μυκήνες, με τα εντυπωσιακά αρχαία. Μεγάλη εντύπωση προκάλεσαν οι τάφοι των βασιλέων και κυρίως ο επιβλητικός τάφος του Αγαμέμνονος ή θησαυρός του Ατρέως. Αφού απήλαυσαν τις αρχαιότητες κατέλυσαν στο ωραίο εστιατόριο “Ορέστης” όπου έφαγαν και ήπιαν και ήλθαν σε ευθυμία. Κουβέντιασαν σαν χωριανοί αγαπημένοι, θυμήθηκαν τα παιδικά χρόνια και τη νεότητά τους οι μεγαλύτεροι, ενώ τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν ανθρώπους με κοινή καταγωγή με τους γονείς τους.
Επόμενος σταθμός ήταν η παραλία του Ναυπλίου για τους περισσότερους, όπου απήλαυσαν καφεδάκι, παγωτά και αναψυκτικά, αλλά άλλοι ακολούθησαν δεύτερο γύρο φαγοποτιού και γλεντιού. Μερικοί γύρισαν την πόλη και είδαν τα αξιοθέατα, κι άλλοι πάλι πήγαν στο φρούριο του Παλαμηδιού. Το πούλμαν αναχώρησε στις 6 περίπου το βράδυ και στις 8 ήταν στην Αθήνα. Ήταν μια ωραία εκδρομή, ο κόσμος πέρασε πολύ καλά και ο Σύλλογος θα επαναλάβει τέτοιες εκδρομές για να επωφεληθούν κι άλλοι συγχωριανοί που δεν μπόρεσαν να έλθουν αυτή τη φορά, λόγω διαφόρων υποχρεώσεών τους.


Στις Μυκήνες μπροστά στον τάφο του Αγαμέμνονα.



Στο πούλμαν.









Στο εστιατόριο «Ορέστης».






Σβερδιανά

Γράφει ο Γιάννης Κωμάκης

Τσακτούσα τσακτούσα…

Ο Γιάννης Κωμάκης δεξιά


Μια βολά που λέτε είχεν κατέβ’ ένας χωριανός στο Κάστρο. Έκαμε μαθέ τσε δλειές τ’, πήρεν το γαδουρέλιε τ’ και γιούρντσε σα ντα Σβέρδια. Σαν έφτασε σντ Μπεντάδα, ήβγαλε τα τσιγάρα τ’, ήβγαλε και το γκαζά τ’ για ν’ ανάψ’. Τσαλεστεύ’ τσαλεστεύ’ τίποτα. Ο καμένος το ίδιο το διολί ώσαμε το Γκορνό. Στο Γκορνό άναψε. Παγαίν’ στα Σβέρδια στο γκαφενέ ήβρεκεν ντ μπαρίγια τ’ και τς λέγ’: «Κάτστε να σας πω βρε παιδιά τι χνέρ’ έπαθα σήμερα. Απ’ ντ Μπεντάδα τσακτούσα τσακτούσα ν’ ανάψω το τζέγαρο κι ο έρμος δεν άναβε. Μόλις έφτασα στο Γκορνό, ο λουβιάρς μπερντέμ πήρε φώκο.

Πυριόβολος ...μαθέ.


Δάφνη (Σβέρδια) (Φωτ. Στράτος Ροσβάνης)


Λάλιε Κωσταντή


Αλών'ζμα με τα ζα

Κεια τα χρόνια ούλος ο κόσμος αλών’ζεν με τα ζα. Εδιέτς αλών’ζεν κι ο κιαχαγιάς το αφεντικό τ’ Κωσταντή. Απ’ ντ μπρώτ μέρα κατάστρωσεν τ’ αλών’, το πρωί π’ θα νήβγαινεν ο ήλιος να πύρωνε το κθάρ να τούβρισκεν χαζίρ. Ηβκιεν ο ήλιος τν άλλ’ μέρα, πύρωσεν το κθαρ και κοντά στο σταλό έζεψε στς αγελάδες ντ δκάν’ κι άρχεψε ν’ αλωνίζ’. Το σταλό ήφερε ο Κωσταντής να σταλίσ’ τα πρόβατα και χωρίς ο καμένος να κάμ πεκουρασά, τον λέγ’ τ’ αφεντικό τ’: «Ε Κωσταντή έλα να λαλείς τς αγελάδες να κάμω το γάλα». Τον δώκεν και το δκέντερ και τον ξαναλέγ’: «Κωσταντή να σουγλών’ς τς αγελάδες γιατί η καπαρή δε μπάγ’ καθόλ’». «Εντάξ αφεντικό» είπε ο Κωσταντής, πήρε το δκέντερ, στέγκνταν πά’ στη δκάν’ ζαβλακωμένος απ’ το κάμα και λάλιε τς αγελάδες. Τ’ αφεντικό πήγε έκαμε το γάλα, γέμσε και μια πατνίτσα σμάνουρα, ήβκιε όξω, τσουρεκιάσκιεν πά’ στον άτζουρα και τα κοπάν’ζε στα μστάκια τ’. Είδε όμως τς αγελάδες που παγαίναν γιαβάς γιαβάς και βάζ’ φωνή στον Κωσταντή. «Λάλιε Κωσταντή, λάλιε» «Να π’ λαλώ, τι» ζντχιαίν’ ο Κωσταντής. Λάλιε όσο μπόργιε ο Κωσταντής, είδε όμως και τα σμάνουρα δροσνά δροσνά που νταντάνιαζε τ’ αφεντικό τ’, βίγλιζε και γλιάρευε, τρέχαν τα σάλια τ’ και τον ήρχενταν λ’γωμάρα. Τ’ αφεντικό ρφούσε και νταντάνιαζε, ο Κωσταντής λάλιε τς αγελάδες, ζαλίζνταν όμως και μετάν’ζεν πα σντ δκάν’. Τον βλέπ’ τ’ αφεντικό που μπρουμύταν και τον λέγ’ ξανά: «Λάλιε Κωσταντή». «Λαλώ λαλώ». «Σούγλωνε Κωσταντή» «Σουγλώνω αφεντικό». Σε κομμάτ πάλε τα ίδια, μτάν’ζεν ο Κωσταντής, φώναζε τ’ αφεντικό: «Μη γκμάσαι Κωσταντή» «Δε γκμούμαι δε». «Θα πέσες Κωσταντή». Κι ο Κωσταντής αγαναχτιζμένος: «Ε, κι άμα πέσω ας πέσω, μαλακά έναι».
Ο Σβερδιανός








Η Κούταλη οι Κουταλιανοί σφουγγαράδες και ο Νταντίνης (μέρος πρώτο)

Γράφει ο Ιωάννης Ψάρρας

Η θάλασσα που μας πίκρανε
είναι βαθιά και ανεξερεύνητη…
εδώ μέσα στα βότσαλα
βρήκαμε ένα νόμισμα
και το παίξαμε στα ζάρια.
το κέρδισε ο μικρότερος
και χάθηκε.
Ξαναμπαρκάραμε
με τα σπασμένα μας
κουπιά.
Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ
«Μυθιστόρημα» ΙΒ


ΚΟΥΤΑΛΙΣ (η): Νήσος προς Β. της Οφιούσης (Αφσιάς) εν Προποντίδι και μεταξύ ταύτης και της Προκονήσου, με φάρον προς Ν. και με υψόμετρο βουνού 152 μ. Έχει εμβαδόν 3,27 τ. χλμ.


ΚΟΥΤΑΛΗ ΝΕΑ : Χωριό της επαρχίας Λήμνου, νομού Λέσβου.

Γράφει ο γιατρός-μελετητής της Προποντίδας και του Μαρμαρά Ακύλας Μήλλας στο βιβλίο του «ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑ» μια θάλασσα της Ρωμιοσύνης:
«Η Κούταλη ήταν πατρίδα του Πατριάρχη Άνθιμου του ΣΤ’, αλλά και των μεγάλων Βλαστών και Ζαχάρωφ, οίκων θρυλικών για τον πλούτο που απέκτησαν με το εμπόριο και τη ναυτιλία.
Περίφημο άλλωστε το εμπορικό ναυτικό του μικρού νησιού που έμοιαζε με κουτάλι ανεστραμμένο και που η περιφέρειά του δεν ξεπερνούσε τα οκτώ χιλιόμετρα. Από την «Αφουσία» η θέα του
«… εφαίνετο θελητική με τας λευκοβαφείς αυτού οικίας από το χαρίεν βουνόν μετά του μικροτάτου μονυδρίου, τιμωμένου επ’ ονόματι του προφήτου Ηλιού».
Οι κάτοικοι 2000 περίπου Έλληνες θαλασσινοί, εργατικοί και δαιμόνιοι, διακρίνονταν για τη λεβεντιά και τη σωματική τους ρώμη. Θρύλος είχε γίνει το όνομα του Παναγή του Κουταλιανού.
Συντηρούσαν εκκλησίες της Κοιμήσεως και του Αγίου Νικολάου, του οποίου τα ερείπια σώζονται σήμερα δίπλα στη θάλασσα. Τρίτος ναός, επιλεγόμενος Ρόδον αμάραντον, κτίσμα παλαιότατο, ήταν οικοδομημένο σε θεμέλια αρχαία. Κατά την ανακαίνιση του 1867 λεγόταν ότι ξέθαψαν πολλά αγγεία, επιγραφές και ανάγλυφο επιτύμβιο που παρίστανε Ρωμαίο καβαλάρη.
Οι κουταλιανοί είναι πρόσφυγες, ήρθαν με τα καϊκια τους, τα κειμήλιά τους και τις μνήμες τους το 1922 και παρ’ ότι τους προτείνανε τότε διάφορα μέρη στην Ελλάδα για να εγκατασταθούν, οι γεροντότεροι διάλεξαν αυτό το μέρος της Λήμνου. Από στόμα σε στόμα έφτασε και ως εμένα ότι θέλανε νάναι κοντά για να μπορέσουν με την πρώτη ευκαιρία να γυρίσουν πίσω. Αυτό είναι αλήθεια. Κανείς δεν πίστευε από τους απλούς ανθρώπους ότι ο ξεριζωμός θα ήταν οριστικός.
Βλέποντας πρόσφατα μια φωτογραφία του Ακύλα Μήλλα από το βιβλίο του ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑ που την τράβηξε το 1970 με τη γενική άποψη της Κούταλης όπως είναι αυτά τα χρόνια με το βουνό του προφήτη Ηλιού από πίσω από τα σπίτια, κατάλαβα ότι οι πρόγονοί μου είχαν ακόμα ένα πολύ σοβαρό λόγο γι’αυτήν την περιοχή της Λήμνου και ότι η επιλογή τους ήταν σωστή. Το μέρος που είναι σήμερα η Νέα Κούταλη μοιάζει καταπληκτικά στη μορφολογία του, στο χρώμα του, στη «μυρουδιά» του με αυτό της παλιάς. Και η Λήμνος όλη. Δε θα μπορούσαν να πάνε πουθενά αλλού οι Κουταλιανοί. Η καρδιά τους βρήκε καινούργια πατρίδα στη «Λήμνια γη» και η αγία αυτή γη τους έδωσε τα στοιχεία της για να απλώσουν τις ρίζες τους και να ανθίσουν ξανά τα όνειρά τους.
Θαλασσινοί, έμποροι, ανοιχτοί, φιλόξενοι, νοικοκυραίοι, με ιδιαίτερη διάλεκτο, κοψιά ελληνική, «γερά σκαριά», σφουγγαράδες. Σφουγγαράδες, Κουταλιανοί σφουγγαράδες που ξεκινάγανε με τα καϊκια τους, τα «σφουγγαράδικα» τη δεύτερη μέρα του Θωμά για «τόπους» με σφουγγάρια στο Αιγαίο και στις ακτές της Αφρικής και γυρνάγανε να κάνουν Δεκαπενταύγουστο - της Παναγίας - αν πήγαινε καλά η δουλειά ή το παίρνανε «μονοκοπανιάς» κι ερχότανε του Άη-Δημητρίου.
Οι γυναίκες που περιμένανε στο χωριό ξέρανε αν το καϊκι που ερχότανε ήταν κουταλιανό ή όχι, γιατί τα κουταλιανά καϊκια περνάγανε ανάμεσα Άη- Νικόλα και Τρυπητής, δύο βραχονησίδες μέσα στον κόλπο του Μούδρου, με ρηχά νερά, ενώ τα «ξένα» βγαίνανε ανοιχτά από την Τρυπητή.





Σήμερα δεν ξεκινάνε πια καϊκια. Ξεκινάγανε κάποτε καμιά τριανταριά. Γύρω στο ‘74 σταμάτησε και το τελευταίο. Δε βουτάνε πια οι Κουταλιανοί όπως παλιά για σφουγγάρια. Υπάρχουν οι βάρκες στο μικρό λιμανάκι του χωριού και πάνε για παραγάδια και για δίκτυα. Κάθονται και δίπλα στην Αγία Μαρίνα και κοιτάνε τη θάλασσα, τη Λίμνη, όπως τη λένε και λένε ιστορίες για μπάρκα και ταξίδια. Κι όταν δε μιλάνε υπάρχει εκείνο το βλέμμα που αγναντεύει κατά τον Άη-Νικόλα με τη σοφία και την ηρεμία μιας ψυχής που ξέρει τον προορισμό της, το λιμάνι της. Δε βουτάνε πια όπως παλιά οι Κουταλιανοί για σφουγγάρια, ό,τι κάνουν δύο-τρεις που επιμένουν ακόμα είναι μέσα στον κόλπο του Μούδρου και γύρω-γύρω από το νησί, στις ξέρες και στους τόπους που γνωρίζουν ότι έχει ακόμα. Λένε μεταξύ τους ότι τελειώνουν τα σφουγγάρια. Ότι μετά το Τσέρνομπιλ τα «χτύπησε αρρώστια» και τα πιάνανε μέσα στο βυθό και λιώνανε στα χέρια τους. Ευαίσθητος οργανισμός το σφουγγάρι, δέχεται από τους πρώτους τα χτυπήματα της οικολογικής καταστροφής. Είναι και 6-7 έμποροι στην Κούταλη, στον Πειραιά, στην Αμερική που παίρνουνε σφουγγάρια από ανεμότρατες, από την Τουρκία, από διάφορα νησιά του Αιγαίου που ξέρουνε ποιοι πουλάνε ακόμα και που είναι παθιασμένοι μ’αυτό που κάνουνε.
Δεν πίστεψα ποτέ ότι το κάνουν για τα λεφτά μόνο. Το σφουγγάρι, η μυρουδιά του, ο κόπος που έχει, έχει μπει στο αίμα τους, στο μεδούλι τους. Κοντά σ’αυτούς είναι και οι παλιοί βουτηχτάδες που όταν πιάσουν σφουγγάρι στα χέρια τους, το φέρνουν κοντά στη μύτη τους και το μυρίζουν και το πρόσωπό τους φωτίζεται, τα μάτια τους λάμπουνε και βγάζουν έναν αναστεναγμό χαράς και νοσταλγίας μαζί.
Αφού σκέφτομαι καμιά φορά όταν αυτοί οι άνθρωποι μετοικήσουν και πάνε στα μνήματα, όπως τα λένε οι Κουταλιανοί, αντί για το «κεραμιδάκι» που βάζουν στο τέλος πάνω στα χείλη να τους βάλουν ένα λαγόφυτο, ένα καμπάδικο, έστω μια τσιμούχα και αντί για το τελευταίο χώμα να τους ρίχνουν «ψαλιδιές» ως φόρο τιμής γι’ αυτό που αγάπησαν πάρα πολύ και ίσως να ήταν και η αιτία που κρατήθηκαν τόσα χρόνια στη ζωή.






ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ

Λήμνια καλά

Οι λόφοι συνετοί.
Το μειδίαμα του δειλινού
γλυκό τριαντάφυλλο στην καρδιά.
Βάδισμα νωχελικό στην άκρη της θάλασσας.
Οι ήχοι είναι της σιωπής.
Στοχασμός.
Η ύπαρξη όταν στοχάζεται
κάτω από τέτοιες συνθήκες,
αγαπά.
Ιωάννης Ψάρρας



Έστω μια μαργαρίτα

Γυναίκες ανθεσφόροι
τι παρακολουθείτε όρθιες λαμπάδες
τις πλαστές μάχες του ιππικού
στις ιερές τελετές τρέξτε να βρείτε
τους αθρήνητους
που τους αρμόζει αντέλλογος
έστω μια μαργαρίτα
σύμβολο εθελαπάτης βολικό.
Σταύρος Τραγάρας









Ατσκιώτκιες συτχιές

* Άρμα το κουπί = Καιρός να φεύγουμε. «Ε άντεστε, φάγαμ, ήπιαμ, άρμα το κουπί».
* Τον αρματωθήκαν οι αλογόμγιες = Θύμωσε. «Φύγε από δωνά μη μ’ αρματωθούνε οι αλογόμγιες και σε κάμω οχτακόσες οκάδες».
* Βρήκε αρμεγάδ’= Βρήκε κάποιον και τον εκμεταλεύεται. «Πού να ξεκολλήσ’ τώρα που τον έχ’ αρμεγάδ’».
* Σα ντο πεκομμένο τ’ αρνί = Σαν το αρνί που του έχουν κόψει το θήλασμα και είναι λυπημένο. Για άνθρωπο λυπημένο, απελπισμένο. «Σταναχωρεμένος δε λες τίποτα. Δε βλέπ’ς που κάθεται στν’ άκριγια σα ντο πεκομμένο τ’ αρνί;».
* Τον μπονεί το βζγκούνιε τ’ = Πονά στο πνευμόνι. Για κατά φαντασίαν ασθενείς. «Τι έχ’ς και τσμοκλαίς; Το βζγκούνιε σ’ σε πονεί μαθέ;».
* Γζαζμένος, μπλανταμένος, μπαγιλντζμένος και ψαζμένος =Ταλαιπωρημένος, λαχανιασμένος, ιδρωκοπημένος, διψασμένος. Όχι παίζουμε….
* Ντ’ δράκου νύχια να έχ’ς δε γλυτών’ς = Του δράκου νύχια να έχεις δεν γλυτώνεις. Δηλαδή όσο δυνατός κι αν είσαι, θα υποστείς κάτι αναπόφευκτο. «Και ντ’ δράκου νύχια να έχ’ς, αυτός θα σε βρει και θα σ’ αργάσ’».
* Να σε δώκω καμιά να φάγω πεντέξ = Για ανθρώπους που απειλούν άλλους ότι θα τους κάνουν, θα τους δείξουν, κλπ, χωρίς προφανώς να έχουν τα προσόντα, και όταν βέβαια οι άλλοι δεν είναι παρόντες. «Άλλα κι ήθελες να δείρ’ς το Γιώργαρο!!! Μ’ άλλες κουβέντες συ το πας μαθέ, να σε δώκω καμιά να φάγω πεντέξ».
* Ελεμές = Άγνωστο τι σημαίνει κυριολεκτικά. «Θε μ’ σχώρα με κνει κι εκειός τον ελεμέ τ’» Σαν να λέμε «ποιός είναι αυτός που μας υπερηφανεύεται».







…..ΤΩΝ ΑΠΟΓΕΝΟΜΕΝΩΝ

Μαύρα θα βάψω να φορώ
μαύρα θα βάλω μαύρα
για να ταιριάζει η φορεσιά
με της καρδιάς τη λαύρα.

Αιμίλιος Τσουβελεκάκης, ετών 70. Έφυγε από τη ζωή ο ευγενής Αιμίλιος. Ο καλοσυνάτος, ευγενικός, καλλιεργημένος, χαμηλών τόνων άνθρωπος. Ήταν πατέρας του Ταμία του Συλλόγου μας Δημήτρη Τσουβελεκάκη. Ήταν ο μηχανικός της Λήμνου. Η Λήμνος και οι Λημνιοί τον αγάπησαν και τον λάτρεψαν. Ηταν ο δικός τους άνθρωπος. Ο αγαπημένος συγχωριανός που απεδήμησε, δεν ήταν μόνο ο πνευματικός άνθρωπος και οραματιστής, αλλά και ο αγωνιστής που δεν υποχώρησε, ο πολεμιστής που δεν ξεκουράστηκε, ο ανιδιοτελής που αναλώθηκε υπέρ της φιλτάτης Λήμνου. Η Μοίρα δεν συγχώρησε την υψηλή του προσήλωση, την ατρόμητη καρδιά του και του προσέφερε στο τέλος τον τροχό της σκληρής δοκιμασίας. Μα ο Αιμίλιος δεν υποχώρησε, δεν φοβήθηκε, γιατί ήταν παλληκάρι. Το ευγενικό τέκνο της Ατσικής και της Λήμνου δεν υπάρχει πια. Έκανε όμως λαμπρά παιδιά και εγγόνια που θα τιμήσουν τη μνήμη του. Στη γυναίκα του Ελένη που του συμπαραστάθηκε γενναία, στα παιδιά του, στα αδέλφια του και σε όλους τους συγγενείς του, θερμά συλλυπητήρια. Αιωνία η μνήμη του.
Στρατηγούλα Μπιτσάκη, ετών 72. Ταξίδεψε για τη Νήσο των Μακάρων η καλοκάγαθη αυτή γυναίκα από το Προπούλι, μητέρα του συμμαθητή Κώστα Μπιτσάκη. Ενσάρκωνε την «καλοκαγαθία» που είναι ίδιον των παλιών Λημνιών γυναικών. Κυριαρχούσε μέσα της η συμπόνια για τον συνάνθρωπο. Το θέλγητρό της ήταν ότι περιφρονούσε τις αρετές της. Ήταν σεμνή και ταπεινόφρων με αίσθηση του χιούμορ κάτι που το κληροδότησε και στο γιο της Κώστα. Έχοντας στο νου κανείς αυτές τις άγιες γυναίκες των χωριών μας, καταλαβαίνει γιατί η ευαισθησία δεν διδάσκεται και γιατί η καλοσύνη δεν επιβάλλεται με διατάγματα. Όμως: «παν εφήμερον και το μνημονεύον και το μνημονευόμενον» ως Μάρκος Αυρήλιος λέγει. Ας μη ξεχνάμε τα λόγια του Εκκλησιαστή: «Τα πάντα πορεύεται εις τόπον ένα, τα πάντα εγένετο υπό του χοός και τα πάντα επιστρέφει εις τον χουν». Στον σύζυγό της Ζαφείρη, στα πέντε παιδιά της, στα πολλά εγγόνια της και σε όλους τους συγγενείς της, θερμά συλλυπητήρια. Αιωνία η μνήμη της.
Πολυχρόνης Κρίκης, ετών 47. Εφυγε ο γενναιόκαρδος Πολυχρόνης, ο συμμαθητής, ο καλαμπουρτζής, ο αγαθός, ο συνομήλικος Πολυχρόνης, που παρά το όνομά του, δεν του έμελλε να ζήσει πολλά χρόνια. «Γειά σου σειρά» έλεγε κάθε που με έβλεπε. Άρχισε και η δική μας σειρά, σκέφτηκα όταν το έμαθα. Έρχονται στο νου μερικές φορές κάποιοι φίλοι και γνωστοί, που τώρα τελευταία άρχισαν τις αιφνίδιες απουσίες. Αθόρυβα ένας ένας αποχωρούν σαν μαθητές που δεν ξέρουν το μάθημα και τους βγάζει ο δάσκαλος από την αίθουσα. Σηκώνονται από το θρανίο τους, μαζεύουν τα πράγματά τους και βγαίνουν τιμωρία στη γωνία ή στο διάδρομο. Ίσως νάναι έτσι και τότε, όταν έρθει η ώρα. Θα μπει ο θάνατος σαν το δάσκαλο και θα σου δείξει τον παγωμένο διάδρομο. Μπορεί να μην έχεις τότε κάποιον να κλαφτείς, να πεις το παράπονό σου. Όμως ο Πολυχρόνης είχε τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Και απαλυνόταν το παράπονό του για τον σκληρό πρόωρο αποχωρισμό. Η επιβλητική βιβλική μορφή του δεν θα ξαναφανεί στη Λήμνο. Όμως το ευγενικό και ευαίσθητο αυτό πλάσμα του Θεού, θα το θυμούνται όλοι με τις ωραιότερες σκέψεις. Αιωνία η μνήμη του.
Βαλεντίνη Σαλαμουσά, ετών 87. Πλήρης ημερών πέρασε στην άλλη όχθη του ποταμού η κυρά Βαλεντίνη. Έζησε μεγάλες χαρές αλλά και μεγάλες λύπες. Ο πόνος ιάται εκ του χρόνου κι αν δεν ιάται απαλύνεται. Καλή γυναίκα, ψυχούλα, η μάνα κουράγιο της Ατσικής, έγινε άστρο τώρα που ήθελαν οι αστερισμοί με την αιώνια αλλά ακατανόητη λογική τους και ταξίδεψε στον ουρανό. Εκεί θα βρει τον Τριαντάφυλλο το γιατρό και το λεβέντη Γρηγόρη, τα δυο παιδιά της, θα βρει και τον άντρα της το Σάββα. Θα κάτσει με τον άντρα της στον τράφο του χωραφιού να φάνε ψωμί, ενώ τα μικρά παιδιά τους όλο ζωντάνια θα παίζουν και θα τιτιβίζουν χαρούμενα. Α έτσι κάνουν τα άστρα, φέρνουν το χρόνο πίσω, στο βασίλειο της ευτυχίας. Κυρά αρχόντισσα, καλή κυρά, στο καλό. Στις κόρες της και στους γαμπρούς της, στα εγγόνια της και σε όλους τους συγγενείς της, θερμά συλλυπητήρια. Αιωνία η μνήμη της.
Νίκος Κτιστάκης, ετών 78. Από την Πλώρα Ηρακλείου. Ήταν ο πατέρας της Ευτυχίας, της γυναίκας μου και ο παπούς των παιδιών μου. Είκοσι εφτά χρόνια που τον γνωρίζω, εκτίμησα τις σπουδαίες αρετές του και τον αγάπησα σαν πατέρα μου. Είχε τη λεβεντιά του αγνού Κρητικού και την αγαθότητα αγίου από αρχαίες εποχές. Σήκωσε σ’ αυτή τη ζωή πολύ περισσότερο από το βάρος που του αναλογούσε, χωρίς κανένα γογγυσμό. Τη γη θεράπευε και το έλεγε με καμάρι: «Γεωργός». Και είχε λόγο γιατί έκανε το καλύτερο κρασί, το καλύτερο λάδι.… Με το ακούραστο πνεύμα του αντιμετώπιζε θαρραλέα τη σκιά του θανάτου, που γινόταν όλο και πιο βαριά, όλο και πιο κοντινή. Όπως λέει στην «Αναφορά στο Γκρέκο» ο συμπατριώτης του Καζαντζάκης: «Βράδυασε πια, τελεύει το μεροκάματο…γυρίζω στο σπίτι μου στο χώμα…όχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα μα ο ήλιος βασίλεψε….το φως ορκίστηκε να μην παραδοθεί, μα το ξέρει σωτηρία δεν υπάρχει. Δεν θα παραδοθεί μα θα σβήσει». Γειά σου Νίκο Κτιστάκη. Έζησες σαν γνήσιος άνθρωπος. Απόλαυσες τις μικρές και τις μεγάλες χαρές της ζωής σαν τον Ζορμπά και συμπόνεσες τους διπλανούς σου σαν τον Φραγκίσκο της Ασίζης. Για μας τους δικούς σου η απώλειά σου θα περάσει στο δικό μας βίο και θα βρει τη θέση που της αρμόζει. Όσο βάραινε η ευλογημένη παρουσία σου, άλλο τόσο βαραίνει και η δυσβάσταχτη απουσία σου. Η επικοινωνία συνεχίζεται, αλλά τώρα πια στο άγνωστο τοπίο που χάραξε ο χαμός. Φιλώ το χέρι σου με ευγνωμοσύνη. Αιωνία σου η μνήμη.






Τα καθημερινά προβλήματα του καθημερινού σαδισμού



Οδυνηρή έκπληξη με περίμενε στις 30 Μαρτίου, όταν παρκάρησα το αυτοκίνητό μου για λίγα λεπτά επί της οδού Κανάρη στο Κολωνάκι, για να πάρω από το Υπουργείο Τύπου την έκπτωση ταχυδρομικών τελών για τη «Φωνή της Ατσικής». Είχα αφήσει επάνω τα κλειδιά, τη μηχανή αναμμένη και εν λειτουργία τα αλάρμ. Όταν γύρισα το φόρτωνε ο γερανός. Στις παρακλήσεις μου, ο τροχονόμος με το ύφος των Ες-Ες δεν ενέδωσε και ακολουθήθηκε η άγνωστη μέχρι τότε σε μένα διαδικασία αφαίρεσης των πινακίδων για 40 ημέρες, αφαίρεση του διπλώματος και της άδειας κυκλοφορίας, πρόστιμο 36.500 δραχμών και πόσοι δεν ξέρω ακριβώς βαθμοί στο πόιντ σύστεμ. Η ένσταση που έκανα δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, ήταν μόνο για να χάσω άλλη μια μέρα, όπως συνέβη και σε ένα τσούρμο ταλαίπωρους συμπολίτες που εκλιπαρούσαν επί ματαίω να τους δοθούν πίσω οι πινακίδες. Βρε τι μεσάζοντες έβαλα, τι δικαιολογίες επικαλέστηκα, τι ότι είμαι γιατρός και ότι μπορεί να κληθώ οποιαδήποτε ώρα στο νοσοκομείο Ελευσίνας, τι ότι ο πεθερός μου είναι χειρουργημένος στο ίδιο νοσοκομείο και βαριά άρρωστος (τελικά πέθανε) κι ότι πρέπει να πηγαίνω πρωί απόγευμα, τίποτα. Ο νόμος είναι νόμος. Ο νόμος λέει πως για ένα απλό παράνομο παρκάρισμα που δεν ενοχλεί κανένα, που δεν είναι σε στροφή ή σε στάση λεωφορείου κλπ, πρέπει να μένεις σαράντα μέρες χωρίς αυτοκίνητο, χωρίς να μπορείς να νοικιάσεις άλλο, αφού σου παίρνουν και το δίπλωμα. Ο νόμος λέει πως δεν τον ενδιαφέρει αν έχεις άρρωστο άνθρωπο, ή αν από σένα εξαρτώνται άλλοι άρρωστοι άνθρωποι. Ο νόμος λέει ότι ακόμα και το Πάσχα, γιορτή αγάπης και συγχώρεσης, που συνηθιζόταν να δίνονται πίσω οι πινακίδες, τώρα πια δεν θα δίνονται, γιατί ο νόμος είναι νόμος. Ο νόμος λέει πως την ώρα που βλέπεις τους…. αφεντάδες στην τηλεόραση να πηγαίνουν για τις γιορτές άλλος στην Μύκονο, άλλος στην Κέρκυρα κλπ, εσύ δεν μπορείς να πας τα παιδιά σου μια βόλτα μέχρι τον…Ωρωπό. Ο νόμος είναι του Υπουργού Μεταφορών κ. Βερελή και η εφαρμογή του είναι έργο του υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοϊδη. Αμφότεροι σοσιαλιστές και εκσυγχρονιστές. Είναι από αυτούς, αν δεν θυμάστε, που σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, θα έδιναν προτεραιότητα στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη.
Θα μπορούσε να επιβάλλεται ένα πρόστιμο, έστω τσουχτερό. Όχι αυτός ο σαδισμός. Όχι αυτός ο παραλογισμός. Όχι αυτή η βαθύτατα αντιλαϊκή συμπεριφορά, που δείχνει πως μερικοί υπουργοί δεν έχουν καμιά επαφή με την πραγματικότητα. Που στο τέλος τέλος καταντά να γελοιοποιεί στα μάτια των πολιτών και την τροχαία και την πολιτική ηγεσία της και όλη την κυβέρνηση. Χιλιάδες είναι οι φουκαράδες που υφίστανται τον σαδισμό των ένστολων του κ. Χρυσοχοϊδη. Ποιόν εξυπηρετεί η οικονομική τους αφαίμαξη και η αφάνταστη ταλαιπωρία τους;
*** Μόλις έμαθα ότι ακόμα και στη Λήμνο, που δόξα το Θεό δεν έχει πρόβλημα χώρων, η συμπεριφορά της τροχαίας δεν είναι καλύτερη. Ένας υπάλληλος του Υπουργείου Υγείας μου είπε ότι έγραψαν στη Μύρινα το αυτοκίνητο με το οποίο μετέφεραν αίμα από την Αθήνα στο Νοσοκομείο Λήμνου. Τροχαία και ΣΔΟΕ καταταλαιπωρούν ελέγχοντας και γράφοντας φτωχούς μεροκαματιάρηδες πλανόδιους πωλητές κλπ, για απίθανες, …εξωτικές παραβάσεις, εξαντλώντας σ’ αυτούς την αυστηρότητα και την λεβεντιά τους. Πού να πει κανείς τον πόνο του; Και σε ποιον;







Εμ Ατσκιώτς εμ τζαναμπέτς


Πόση με το συμπάθειο αύξηση πήραν οι μετοχές;

Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας

Θάματα

Το ντελευταίο καιρό ούλο θάματα γίντεν κατά πως λογιάζομ στ ντηλεόρασ’. Και γω που είμαι θρήσκος, όχ’ σα γκάτ άλλ’ που άμα μπούνε μες τν αγκηλ’σά θα πέσ’ κανέ καντήλ’ μαθέ στο κεφάλιε τς, τι να σας πω, να τ’ ακούγω και ανατριχιάζ’ το πετσί μ’. Πότε η Παναγιά, μογάλ’ η χάρη τς βγάζ’ κάτ’ δάκρυγια κόμπ’ κόμπ’ σα κτούκια και κιν’κάτα σα να τα έχ’ς μπογιαντίσ’ με ντ νερομπογιά Θεμ σχώρα με, πότε αθοκοπούνε τα ξεραμένα λουλδέλια τ’ επιτάφγιου, πότε ζωγραφίζντεν αγιοί πάς τς κοτρώνες στα βνα σα να έχ’ κανείς ζωγραφίσ’ ξούδια πά’ στο χαρτί. Βογήθεια μας και να μας φλάγ’ ο Αγιοτσίλιας κι ο Αγιαρμόλας μαθέ, αλλά με ούλο το συμπάθειο, τούτα τα θάματα δεν φτάν’νε ούτε στο ν’χούδ’ σε κάτ’ άλλα θάματα π’ μας τύχαν εμάς.

Το πιο μογάλο θάμα θαμάτων έναι που δε μπεθάναν ακόμα γοι αγρότες με τ’ σύνταξ’ που παίρνε. Σε λέγ’ ούλ’ γοι απιστήμονες τ’ κόζεμ κι ούλ’ γοι περιγραμμάτ’, βάλαν καταγή τα κ’κιά και δε βγαίναν. Ήπρεπε ούλ’ σε λέγ’ να έχνε πεθάν’ εδώ και καιρό. Φέραν μαθέ γιατροί καθηγητάδες απ’ τν Αθήνα και εξετάξαν τς γέρ’ και τς γριγιές, τς αφκρεστήκαν, πιάσαν το βαζμό τς, και πεταχτήκαν γοι γιατροί σαπάν σα να τς δάγκασε γαδαροσφήγκαρος, κάμναν το σταυρό τς χίλιες φορές σα να παίζαν μαντολίνο. Τακ τακ ρολογούδ, ολοζώνταν’ σε λέγ’, σα φράπα η μούρε τς. Ρωτήσαν ένα γέρο που κάνταν σα ντ αλεύερ τ’ απλωμένο κάτ’ απ’ τ’ σκαμνιά στς Βεργίνας το γκαφενέ και φαίνταν γερός σα ζντγιάν’κος γάδαρος κι έτρωγε ένα κρόμδο, μαθέ ήνταν να τον ζέψες στ’ αλέτερ’: «-Δε μας λες παπού σε φτάν’νε τα λεφτά που παίρεν’ς;» «-Ουυυ, αμ τι» «-Και που τα ξοδεύς παπού;» «-Να σας πω καλόπαιδα. Εγώ τα δύμια μ’ τα κόβω τα τρώγω, το χασάπ’ παράδες δε ντον δίνω. Με το ένα χ’λιάρκο παίρνω τσοκολατούδια αγελαδέλες και καυτερέλια με ραντεβούδια και τ’ αποδέλ’πα τα παίζω στο χρηματιστήριο όπως μας ήλεγε ο Γιάννος κι εδιέτς έχω βγάλ’ εκατομμύργια ζωντανά όπως κι ούλος ο κόζμος. Μεγάλ’ η χάρη τ’ ο Αγιογιάνν’ς που τον έχομ’ κι αγκλησά». Αφού ύστερα μαθέ απ’ τούτο, η κυβέρενσ’ σκέβεται να καντβάσ’ κι άλλο τ’ σύνταξ’ για να έχνε πιο πολλή γεροσύν’ οι συνταξιούχ’.

Θάμα πιδάκιμ θάμα.


Κι άλλο θάμα.


Θάμα θαμάτων.

Αμ το άλλο; Τούτο έναι για να έναι. Ο κόζμος να ντ βγάζ’ με τα μπεμπέτσα και τα ροπαν’δογούλια και να νομίζ’ ότ’ έναι μαθέ ο Καραμουρτζούν’ς!! Δεκεί τς έβγαλε το θάμα. «-Τι είχες το μεσμέρ εσύ για φαγί;» ρωτά ο γεις τ’ αλλνού. «-Α εγώ σα μπλούσιος που είμαι είχα σήμερα από γιαλού, δηλαδή θαλασσινά όπως τα λέμε εμείς οι πλούσιοι. Μπεμπέτσα, αχ’νοί και πεταλίδες. Εσύ νά’ χομ’ καλό ρώτμα;». «- Α εγώ σήμερα θα ντ βγάλω οικολογικά. Βρακανίδες και λαψάνες νερόβραστες και τσιπστά μαζί με ψωμί σκίζα μούχλιο σα κερασολέν’ που το τρώγ’ ο γάδαρος κι αγγαρίζ’». Και να μαθέ χαρές και αφεξώματα κι άντε να πάγ’ σα γάμος, με το τρύπιο σώβρακο που ήλεγε κι η γιαγιά μ’ η Βωτώ, και να καλογερίστκα σταυρωτά τζουγκρίζματα με το νερό, σα να είχαν μαθέ αποσορτή με σέλ’νο. Και τι θα πει μαθέ τούτο; Θα πει ότ’ έναι χαμέν’ και χαντακωμέν’ ή ότ’ γίν’κιε θάμα. Φως φανάρ’ θάμα.
Αμ το άλλο; Τόσο σε λέγ’ μας μπεγιέντσε ο μεγαλοδύναμος που είμαστε καλοί αθρώπ’ και δε θέλομ’ να βγάλομ’ ο ένας το μάτ’ τ’ αλλνού, που έκαμε τς παπάδες να έχνε πάρ’ πολύ τ’ απάνε τς. Όπ’ να πας κι όπ’ να δγεις να κι ένας παπάς. Ανοίγ’ς τ’ ντηλεόρασ’, να κι ο παπάς μπροστά σ’. Ή π’ θα τραγδεί, ή π’ θα βγάζ’ λόγο για το έθνος παράδειγμα, ή π’ θα τον τσαπτσαρίζνε παλαμάκια, ή π’ θα μαζών’ υπογραφές - όχ’ μπρε αχμάκ’δες για να πάγ’ σα βορνά στα κυπαρίσα, υπογραφές λέμε για τς ταυτότητες – ή π’ θα τον δέρνε, ή π’ θα δέρεν’, ή π’ θα περικυκλών’ με τς συγγενήδες τ’ τ’ μτρόπολ’ γιατί τον έκαμε ο δεσπότ’ς αργό και να τ’ αυγά πα στα τζαμλίκια, να πετροβόλ’μα, όπ’ να τς δγεις μη ντα πολυλογούμε κιόλας, γίνεται το μάλε βρας. Καιρό είχε ο κόζμος να χαρεί, να γελάσ’ κομματούδ’ τ’ αχ’λούδε τ’. Παλιά λέγαν μια κουβέντα, ότι και καλά παπάδες γίντεν μόνε οι ντεμπέλ’δες κι οι πολύ θρήσκ’. Σήμερα μαθέ πώς θα σταθείς σα μπαπάς άμα δεν είσαι θεατρίνος, θεμ σχώρα με κολάστκα. Σε ούλα έχνε λόγο βογήθειά μας. Αφήκαν μαθέ τς αγκλησές και παίζνε στο θέατρο, τραγδούνε σε κομπανίες π’ δε τς φτάν’ ούτε ο Παναγιώτς ο Λαντούρς απ’ τς Σαρδές, πέφτνε με τ’ αλεξίπτωτα, παίζνε με τ’ αυτοκινητούδια σα ντα παιδέλια, κι ότ’ θέλ’ς το κάμνε. «-Τι θα κάμς για φαγί σήμερα;» ρωτώ τς προάλλες τ’ γναίκα μ’. «-Φασόλες ήλεγα να κάμω, αλλά να ρωτήσω και το μπαπά τς ενορίας να δγιω άμα συμφωνεί». Προψές το βράδ ένας χωριανός το νταμπανών’ απ’ ντ μπλατέα ίσα σα παν απ’ τ’ Μαστροβασίλ’ το γκαφενέ για τν αγκλησά. «-Μπρε που πάγ’ μαθέ ο Αθανής και τρέχ’ σα ξεκατουρμένος;» ρωτώ ένα. «-Παγαίν’ να ρωτήσ’ το μπαπά αν έναι αμαρτία να καβαλ’κιεύ’ μαθέ το μλαρ γυμνόστρατο» με λέγ’. Ε άμα δε νέναι τούτο θάμα που πλημμυρίσαμ στς παπάδες, τότε θα κάμω το σταυρό μ’ και με τα δυο μ’ τα χέρια και με τα ποδάργια μ’.
Το μογαλύτερο όμως θάμα, που τι να σας λέγω, το λέγω και με πιάν’νε σύγκεργια, έναι που ούλος ο κόζμος θα πάρ’ πτυχίο απ’ το Πανεπιστήμιο. Εμείς οι καμέν’ οι Λημνιοί μια σκολή απ’ το Πανεπιστήμιο θέλαμ για να έρχιεντεν τα σκολιαρόπαιδα και να φέρνε παράδες, γιατί τι να το κρύψομ, ούλ’ δα το ξέρνε τι τζιγγινέδες και πενταρούλες είμαστε, κι αντί για τούτο μας λέγ’ ο υπουργός τ’ Λαμπράκ’ συγνώμ’ τς παιδείας ήθελα να πω, όχ’ βρε σεις ούλ’ θα σας κάμω τ’ Πανεπιστημίου. Αφού μια εξόλ’ς και προόλ’ς που δε γκατάλαβε, νόμζε που ήλεγε για δρόμ’ και πατεί τς τσατσαρίδες: «-Όχ’ τ’ Πανεπιστημίου, όχ’ τ’ Πανεπιστημίου, εγώ θέλω να γίνω τς Συγγρού». «-Μη φωνάγ’ς μωρή τι τς Πανεπιστημίου, τί τς Συγγρού, το ίδιο έναι» τς κάμεν’ ένας. Ούλ’ σε λέγ’ γέρ’, νιοι, έξυπνοι, χαμέν’ ΤΕΙ, σουρντί, μπουρντί, θα νέναι τ’ Πανεπιστημίου. Πόσεν’ έναι τ’ Πανεπιστημίου στ Γερμανία παράδειγμα; Είκοσ’ τς εκατό; Εμείς εκατό στς εκατό. «-Εσύ τι πτυχίο θα πάρς;» ρώτ’σε μαθέ ο γερο Μήτρος το γερο Κωσταντή. «-Εμένα από μκρέλ’ παιδέλ’ μ’ αρέζνε τ’ αγερόπλανα π’ πετούνε, γι αυτό λέγω να μπα να γίνω μαθέ πιλότος» «-Εσύ Μήτρο;» «-Να μαθέ εμένα απαξανέκαθε με άρεζε σα μπαιδί να ξεγκλιάζω τς βαθρακοί και πιο μεγάλος να μνουχώ τα γουρτζελούδια, γι’ αυτό το πτυχίο μ’ θέλω να γράφτ’ απάν’ χειρούργος. Μεγάλ’ η χάρ’ τ’ Αγιοπαχούμιου και τς οσίας Κεραστούδας που φώτ’σε τον υπουργό μας κι ας λέγαν καμπόσεν’ ότι και καλά ήνταν ντιπ χάχας. Αφού σε λέγ’ τα παιδέλια π’ θα βγαίν’νε απ’ το νήπιο θα παίρνε κατευτείας το πτυχίο να μη γκουράζντεν τα καμένα να διαβάζνε ούλα τα χρόνια. Στν αρχή ο κόζμος δε μπίστευε στ’ αυτιά τ’. «-Μπρε μαθέ τι λογιά τ’ Πανεπιστημίου θα νέναι ο Γιώρεγ’ς παράδειγμα, που έναι η κεφάλα τ’ ξερή σα ντο γκντερίδ και που έκαμε τρίγια χρόνια να μάθ’ το ο κι ακόμα το κάμεν’ σα ντο μουστοκούλ’κο;». «-Αφού θα γίν’ θάμα μπρε αυγουλά, τι σε κόφτ’ εσένα, στα θάματα ούλα γίντεν» με είπε ο μπατζανάκηζεμ. Ρωτώ μαθέ προχτέ το γκμπάρο μ’ ποια ήνταν δυο παιδέλια που παίζαν μπίλιες. «Α το ένα έναι ο καθηγητής το Γιαννούδ’ και το άλλο έναι ο γυναικολόγος το Κωστούδ’». Θάμα θαμάτων, μέγα το έλεος σ’ Κύριε, βοήθα μας τς αμαρτωλοί.










ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΗΜΝΙΑΚΟ ΤΥΠΟ

Εις την αγαπητήν μου ανεψιά Ευθυμία Ν. Γιαννά που έδωσεν αμοιβαίαν υπόσχεσιν γάμου με τον εκλεκτόν της καρδιάς της κ. Παναγιώτην Παπαδόπουλον εκ Πάτρας τους εύχομαι όπως γρήγορα φορέσουν και τα χρυσά του γάμου στέφανα.
Νικόλαος Μ. Εγγλέζος

ΤΟ ΒΑΜΒΑΚΙ
Δεν είναι άγνωστος εις κανένα η πολιτική την οποίαν ηκολούθησεν η κυβέρνησις όσον αφορά την καλλιέργειαν του βάμβακος. Απέδωσεν εις αυτήν τόσην σημασίαν, ώστε να επιδιώξη την περαιτέρω ανάπτυξίν της διά της αναδιαρθρώσεως των καλλιεργειών. Είναι γνωστόν ότι υπέδειξεν την ανάγκην μειώσεως της σιτοκαλλιεργείας και ενίσχυσεν την καλλιέργειαν βάμβακος και ψυχανθών, των τελευταίων τούτων διά την ανάπτυξιν της κτηνοτροφίας. Παρά ταύτα όμως η δημαγωγία προσπαθεί από μακρού να να παρασύρη και να εμπλέξη εις τα δίκτυά της τους βαμβακοπαραγωγούς, διά να εξυπηρετήση τους πλέον παραλόγους και αντεθνικούς σκοπούς των οποίων την πραγματοποίησιν επιδιώκει.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΡΟΔΙΝΟΥ ΣΚΩΛΗΚΟΣ
Ο σπουδαιότερος εχθρός διά την βαμβακοκαλλιέργειαν της Νήσου είναι ο ρόδινος σκώληξ.
- Πώς αναγνωρίζεται η προσβολή του ροδίνου σκώληκος: α) Τα προσβεβλημένα λουλούδια παραμένουν κλειστά και δεν ανοίγουν. β) Αν ανοίξουμε προσβεβλημένα καρύδια βλέπουμε στο εσωτερικό μέρος χαρακτηριστικό εξόγκωμα.
- Αρχίζουμε την καταπολέμησιν όταν αρχίζει η άνθησις και σχηματίζονται τα πρώτα μικρά καρύδια. Η καταπολέμησις πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 8 έως 10 ημέρες.
- Χρησιμοποιούμενα φάρμακα. 1)Σκονίσματα: Κόττον Ντάστ ή Δ.Δ.Τ 10% σε ποσότητα 3-4 κιλά το στρέμμα. 2) Ραντίσματα: Δ.Δ.Τ. 50%. Διαλύομε μισό κιλό φαρμάκου στα 100 κιλά νερού, τα οποία ρίχνομε σε ένα στρέμμα.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ σύντροφος (κεχαγιάς) για την εκμετάλευσι περιτοιχισμένου βοσκοτόπου μετά ποιμνίου και ποτιστικών αγρών με τρεχούμενο νερό. Πληροφορίαι παρ’ ημίν.

ΜΕΓΑΛΗ ΧΟΡΟΕΣΠΕΡΙΣ ΤΟΥ «ΗΡΑΚΛΗ» ΣΤΗΝ ΑΤΣΙΚΗ
Το Σάββατον 26ην Μαρτίου 1966. Θερμή παράκλησις όπως παρευρεθείτε.

Την παρελθούσαν Κυριακήν επραγματοποιήθησαν αι ετήσιαι γυμναστικαί σχολ. Επιδείξεις εις τον χώρον του Σχολείου Καταλάκκου, τας οποίας παρηκολούθησαν άπαντες οι συγχωριανοί με ευχαρίστησιν και ενδιαφέρον. Διά το άρτιον της οργανώσεως και πραγματοποιήσεως τούτων εκ μέρους του Διδασκάλου κ. Κων. Κοντέλλη και της Διδασκαλίσσης Αργυρώς Λάπα, θεωρώ υποχρέωσίν μου να εκφράσω τα θερμότατα συγχαρητήριά μου.
Ηρακλής Αλεξίου

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ
Το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον Καταλάκκου ευχαριστεί θερμώς τον εκ Καταλάκκου καταγόμενον και διαμένοντα εις Αθήνας Θίελπην Κωνστ. Δινενήν διά την δωρεάν προς κατασκευήν 2 θυρών της εκκλησίας (μίαν της κυρίως θύρας και ετέραν εξ υαλοπινάκων) αξίας 4.000 δραχμών και του εύχεται όπως ο Άγιος Μόδεστος του χαρίζη υγείαν και πρόοδον εις τας εργασίας του.
Το Συμβούλιον:
Οικον. Παναγ. Κεφάλας, Γ. Πέτσαρος, Π. Μισόπαπας, Αγ. Καλογιάννης, Ι. Γερασίμου.

ΕΙΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΙΝ της εργασίας διαχωρισμού εις δύο αιθούσας του σχολείου Δάφνης μετά την κατάταξίν του ως διταξίου, ο Ευεργέτης της Κοινότητος ταύτης κ. Παναγ. Βέργος απέστειλεν έτερα 150 δολλάρια, έπειτα από τα 700 που απέστειλε προηγουμένως, διότι δεν επήρκουν διά την όλην εργασίαν. Ο μοναδικός αυτός Ευεργέτης του χωρίου τούτου, «ο ένας και καλός» δεν παύει να φροντίζη για τη γενέτειρά του, και πάντοτε είναι πρόθυμος και γενναιόδωρος προς κάθε ανάγκην και έλλειψίν της. Ο Θεός ας ευοδώνη τα έργα του, και δίδη αυτώ μακροημέρευσιν, ίνα επί μεγαλύτερον διάστημα παρέχει τας ευεργεσίας του, διότι είναι πλέον ή βέβαιον ότι, δεν θα ξαναδούν δεύτερο Παναγιώτη οι συγχωριανοί μας Δάφνηοι.

ΑΦΟΡΗΤΟΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ υφίσταται εις το Γυμνάσιόν μας να τοποθετούνται οι μαθηταί στα μουχλιασμένα υπόγειά του, που συναγωνίζονται τα μπουντρούμια του Παλαμηδιού και κάθε άλλης φυλακής, γιατί προσκρούουμε σε ζητήματα αρμοδιότητος, και δεν καθίσταται δυνατόν να στεγάσουμε τα παιδιά στο Ινστιτούτον που πληρώνεται πάλιν από τους γονείς των παιδιών, ούτε και στες άδειες αίθουσες του Παντελιδείου Παρθεναγωγείου, αλλά δίνεται η λύσις του χωρισμού του διαδρόμου σε δύο αίθουσες και την χρησιμοποίησιν του ενός των γραφείων του.

Τα αγαπημένα μας ανήψια και εξαδελφάκια Πάρι και Τούλα Χ. Παντελαρούδη, που αρίστευσαν στις εισαγωγικές εξετάσεις εφτά σχολών του Πανεπιστημίου και Πολυτεχνείου Αθηνών και Θεσσαλονίκης, συγχαίρουμε θερμά ευχόμενοι καλή πρόοδο.
Οικογένεια Ιατρού Παναγιώτου Γκίκα
















ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ
ΑΞΙΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ



Γράφει ο Νίκος Βλαχόπουλος

Η αγαπημένη μας ομάδα, ο Ηρακλής Ατσικής, στέφθηκε πρωταθλητής Λήμνου και απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο μεγάλη ομάδα ήταν σε όλη την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και στην διαδικασία των αγώνων πλέι οφ. Αφού νίκησε την Προποντίδα με 5-2 στην Ατσική και με 4-1 στην Κούταλη, έφτασε να διεκδικεί πλέον στον τελικό το πρωτάθλημα από την ομάδα του Κάσπακα που πέρασε τον Κεραυνό Αγίου Δημητρίου. Ο πρώτος αγώνας έγινε στην Ατσική και έληξε 3-3. Με ένα κακό πρώτο ημίχρονο η ομάδα μας βρέθηκε να χάνει με 2-0 στο σκορ. Στην επανάληψη ανέκαμψε, ισοφάρησε, αλλά και πέρασε μπροστά στο σκορ με 3-2. Αυτό επιτεύχθηκε με τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των παικτών, αλλά ιδιαίτερα του «μικρού» Στρατή Κρίκη και του μεγάλου αρχηγού Φάνη Κάντζου. Ο Κρίκης στο δεύτερο ημίχρονο δίδασκε ποδόσφαιρο, έκανε τον αντίπαλο Κάσπακα άνω κάτω, τον εκτέλεσε δυο φορές με δυο προσωπικά του γκολ. Επειδή όμως η μπάλα είναι γένους θηλυκού, μας γέλασε στο τέλος του αγώνα και με ένα αυτογκολ ισοφαριστήκαμε και ο αγώνας έληξε 3-3.
Στους τελικούς έπρεπε να πάρουμε 2 νίκες στους 3 αγώνες, ή μια νίκη και μια ισοπαλία, αφού το προνόμιο της ισοπαλίας μας το έδινε η πρώτη θέση που είχαμε κατακτήσει στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Ήρθε λοιπόν η Λαμπροτετάρτη 18 Απριλίου 2001 και η ομάδα μας έπαιζε τον κρισιμότερο αγώνα της. Έπαιζε τον τίτλο του πρωταθλητή μέσα στο γήπεδο της Μύρινας. Ήθελε τη νίκη και μόνο τη νίκη από τον αντίπαλο που φάνταζε μικρός μπροστά στους παιχταράδες μας. Το απόγευμα ήταν ηλιόλουστο, ένα θαυμάσιο ανοιξιάτικο απόγευμα και όλοι οι Ατσικιώτες θέλαμε να είχαμε την άνοιξη μέσα στην καρδιά μας και μετά τη λήξη του παιχνιδιού. Ο αγώνας ξεκίνησε σε ένα κατάμεστο από φιλάθλους γήπεδο, αριθμητικά θα έλεγα ότι είμαστε περισσότεροι. Οι παίχτες μας ξεκίνησαν με δύναμη και θάρρος και από την αρχή έκλεισαν τον αντίπαλο στα καρέ του. Όσο περνούσε η ώρα έλεγες ότι από στιγμή σε στιγμή θα έμπαινε το γκολ, το οποίο ήλθε τελικά στο 35ο λεπτό. Ο αρχηγός Φάνης Κάντζος έκανε μια θαυμάσια προσποίηση πάνω στα σέντερ μπακ και πάσαρε με τρόπο που μόνο αυτός ξέρει στον Άγγελο Κελάρη και αυτός με ιδανικό τρόπο έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. 1-0.
Στη συνέχεια η ομάδα μας πετούσε, ο ένας παίχτης καλύτερος απ’ τον άλλο. Οι ενέργειές τους θύμιζαν μεγάλους παίχτες. Το πρώτο ημίχρονο όμως έληξε χωρίς άλλο γκολ. Στην επανάληψη το ίδιο σκηνικό, ένας Ηρακλής να επιτίθεται συνεχώς και να χάνει τη μια ευκαιρία πίσω από την άλλη. Γύρω στο 60 του αγώνα ο Κρίκης με μια περίτεχνη ενέργεια πέρασε όσους αντιπάλους βρήκε μπροστά του και έβγαλε μια μπαλιά όλο γλύκα στον Κουκουλήθρα. Ο Σάκης που ξέρει να στέλνει τη μπάλα όπου
θέλει, έκανε ένα φανταστικό γκολ. 2-0. Αμέσως μετά από στημένη φάση ο Κάσπακας έβαλε γκολ και 2-1. Οι παίχτες του Ηρακλή πείσμωσαν και στο 75 ο Κουκουλήθρας έκανε μια θαυμάσια σέντρα από αριστερά, εκεί βρέθηκε ο «μικρός» Κρίκης, ο οποίος με ένα άλμα πάνω από τα χέρια του τερματοφύλακα, με ωραία κεφαλιά σημείωσε το 3ο γκολ του Ηρακλή. 3-1. Ο κόσμος στην κερκίδα παραληρούσε, φώναζε «κι άλλο κι άλλο». Χάθηκαν πολλές ευκαιρίες και για άλλα γκολ, αλλά το σκορ δεν άλλαξε. 3-1, που είναι παρ’ όλα αυτά ένα μεγάλο σκορ για τελικό. Το 90 βρήκε τον ΗΡΑΚΛΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΛΗΜΝΟΥ 2000-2001.
Οι πρωταγωνιστές του αγώνα που δεν πρέπει να ξεχαστούν είναι: Λαγός Παναγιώτης, ο αίλουρος που είχε κατεβάσει τα ρολά της εστίας του. Κωνσταντίνος Μαυράκης, σταθερός δεξιός μπακ, μεγάλη η προσφορά του στο πρωτάθλημα. Γκαράλης Κωνσταντίνος, εκεί σταματούσαν όλες οι προσπάθειες των αντιπάλων, «στάση Γκαράλη». Ψυρούκης Κωνσταντίνος, το σέντερ μπακ που φοβάται ο αντίπαλος, ο γίγαντας του Ηρακλή. Απόστολος Αποστόλου, μοντέρνος αριστερός μπακ, βλέπει όλο το γήπεδο, θαυμάσια πόδια. Φάνης Κάντζος, δεν υπάρχουν λόγια για τον αρχηγό, η ψυχή της ομάδας. Μπενίσκος, ένας πολύ καλός χαφ. Στρατής Κρίκης, μεγάλο ταλέντο, αν συνεχίσει έτσι θα αφήσει εποχή στο ποδόσφαιρο, ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων στον τελικό. Κελάρης Άγγελος, ο δυνατός σέντερ φορ, ο άνθρωπος «γκολ», μεγάλη η προσφορά του στον τελικό.Μπεκρής Γιάννης, παίχτης για όλες τις δουλειές, έλυνε τα χέρια του προπονητή. Θανάσης Κουκουλήθρας, ο δυνατός, ο τεχνίτης, ο γκολτζής, ξελασπώνει την ομάδα στο «πι και φι». Ψυρούκης Βασίλης, αλλαγή πολύτιμη, πολύ καλός παίχτης. Τα λόγια που θα γράψω για τον ικανότατο και πεισματάρη προπονητή Δημήτρη Κουκάκη είναι λίγα. Είναι ο άνθρωπος που έφτιαξε αυτή την ομάδα, ο αφανής ήρωας που δεν του αρέσει η δημοσιότητα, που δεν θέλει να φωτογραφίζεται ούτε να φωτογραφίζουν την ομάδα του, αλλά θέλει και μπορεί να παίρνει πρωταθλήματα. Δημήτρη να είσαι πάντα καλά, σ’ αγαπάμε.











Από τους πανηγυρισμούς για το πρωτάθλημα Λήμνου

Μετά τη λήξη του αγώνα, αρμάδα αυτοκινήτων πήγαινε στο χωριό αφού ξεσήκωνε με τους πανηγυρισμούς όλο τον κόσμο. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι έβγαιναν στις πόρτες των σπιτιών γυναίκες όλων των ηλικιών, μάνες και γιαγιές και χαιρετούσαν τους πρωταθλητές. Ο Βασίλης Λούγκλος ο πιλότος, χτυπούσε για ώρα την καμπάνα του χωριού. Οι πανηγυρισμοί κορυφώθηκαν στην πλατεία του χωριού, όπου περίμεναν τους πρωταθλητές πλήθος κόσμου. Οι στιγμές που έζησε η Ατσική ήταν πρωτόγνωρες. Οι άνθρωποι χάρηκαν με μια τρελή χαρά, έζησαν ώρες δόξας και ψυχικής ανάτασης. Το πρωτάθλημα του «Ηρακλή» έδειξε τι μπορεί να κάνει κανείς με την προσπάθεια, έδειξε τις τεράστιες δυνάμεις που κρύβει η Ατσική, αλλά και την δίψα του κόσμου για δημιουργία, για έργα καλά και σημαντικά.


Ο πρωταθλητής Λήμνου "ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ"


1. Λαγός Παναγιώτης. Αγωνίζεται από 2/6/87. Τερματοφύλακας.



2. Κωνσταντάκης Παύλος. Αγωνίζεται από 12/9/2000. Τερματοφύλακας. Προηγούμενη ομάδα: Κάσπακας.



3. Μαυράκης Κώστας. Αγωνίζεται από 13/5/86. Δεξί μπακ. Έτος γέννησης 1971.



4. Αποστόλου Απόστολος. Αγωνίζεται από 21/7/2000. Αριστερό μπακ. Μεταγραφή από Αστέρα Μελισσοχωρίου.



5. Γκαράλης Κώστας. Αγωνίζεται από 16/6/95. Λίμπερο. Έτος γέννησης 1980.



6. Ψυρούκης Κώστας. Αγωνίζεται από 23/6/87. Λίμπερο. Έτος γέννησης 1975.



7. Ζαϊμης Κώστας. Αγωνίζεται από 11/10/97. Δεξί μπακ. Έτος γέννησης 1983.



8. Ψυρούκης Βασίλης. Αγωνίζεται από 19/9/2000. Έτος γέννησης 1974.



9. Μαμαλούκας Δημήτρης. Αγωνίζεται από 29/7/99. Αμυντικό χαφ. Έτος γέννησης 20/3/1970 προηγούμενη ομάδα: Κορνός.



10. Κρίκης Στράτος. Αγωνίζεται από 20/10/1998. Φορ. Ετος γέννησης 1984.



11. Κάντζος Φάνης. Αρχηγός, αμυντικό χαφ. Έτος γέννησης 1968.



12. Λιμάνης Αντώνης. Αγωνίζεται από 13/5/86. Δεξί χαφ. Έτος γέννησης 1971.



13. Κουκουλήθρας Θανάσης. Αγωνίζεται από 2/4/92. Φορ.



14. Μπεκρής Γιάννης. Αγωνίζεται από 2/4/92. Φορ. Έτος γέννησης 1977.



15. Τζιγιάννης Νίκος. Αγωνίζεται από 12/9/2000. Δεξί χαφ. Έτος γέννησης 1985. Προηγούμενη ομάδα Άρης Μούδρου.



16. Κρίκης Βασίλης. Αγωνίζεται από 26/5/2001. Δεξί χαφ. Έτος γέννησης 1986.



Βάιος Τσεπέλιας. Τέως προπονητής ΗΡΑΚΛΗ.



Στο κέντρο ο προπονητής Δημήτρης Κουκάκης.












«Λημνία γη» (μέρος δεύτερο)



Γράφει η φιλόλογος Ευτυχία Κτιστάκη – Τραγάρα

Η «Λημνία γη» ως φάρμακο εγγυημένο με σαφή προέλευση, συγκεκριμένες ενδείξεις εφαρμογής και δεδομένες θεραπευτικές ιδιότητες απέκτησε τη μεγαλύτερη φήμη της στα χρόνια της αρχαιότητας, ιδιαίτερα την εποχή του σπουδαίου γιατρού Γαληνού. Υπάρχει σχετικό απόσπασμα στο έργο του Γαληνού για το ταξίδι του το 167 π.Χ. στη Λήμνο όπου αναφέρει ότι η συλλογή της συνδέεται με κάποια θρησκευτική τελετή. Το ενδιαφέρον κείμενο βρίσκεται στο 12ο τόμο του “Claudi Galeni opera omnia” και παραθέτει: «….τη Λημνία γη, που άλλοι την ονομάζουν μίλτο και άλλοι Λημνία σφραγίδα, τη σφραγίζουν με τη σφραγίδα της Άρτεμης. Το χώμα λοιπόν αυτό, αφού το μαζέψει η ιέρεια μετά από ορισμένες τοπικές εθιμικές τελετές, στις οποίες δεν θυσιάζονται ζώα αλλά σκορπίζεται μόνο σιτάρι και κριθάρι πάνω στο έδαφος, το φέρνει στην πόλη. Εκεί αφού το ρίξει στο νερό και το φτιάξει υγρό πηλό, το αφήνει να κατακαθίσει. Μετά αφαιρεί πρώτα το πολύ νερό και ύστερα παίρνει τη λιπαρή γη που βρίσκεται από κάτω, αφήνοντας μόνο τις πέτρες και την άμμο που κατακάθισαν και που είναι άχρηστα. Ξηραίνει το λιπαρό πηλό τόσο, όσο να γίνει σα μαλακό κερί και μετά τον πλάθει σε κομματάκια, που πάνω της βάζει τη σφραγίδα της Άρτεμης. Ύστερα τα στεγνώνει στη σκιά ώσπου να ξεραθούν και έτσι γίνεται το φάρμακο που είναι γνωστό σε όλους τους γιατρούς, η Λημνία γη».
Μετά την επικράτηση του χριστιανισμού άλλαξε η διαδικασία εξόρυξης του χώματος – φαρμάκου και καθιερώθηκε να γίνεται αυτή μόνο στις 6 Αυγούστου κάθε χρόνο, από ένα ιερέα που τελούσε και μια ορισμένη ακολουθία. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας παρευρίσκοντο και Τούρκοι επίσημοι, επειδή η Λημνία γη απεστέλλετο στον Σουλτάνο. Το 1480, μετά τη Βενετοτουρκική συνθήκη που παραχωρούσε τη Λήμνο στους Τούρκους, ο Σουλτάνος έστειλε ειδικούς γιατρούς στη Λήμνο για να εξετάσουν το φαινόμενο. Όλοι οι περιηγητές που έγραψαν για τη Λήμνο από το 15ο αιώνα μέχρι τον 20ό αναφέρονται στη Λημνία γη, είτε περιγράφοντας και αφηγούμενοι όσα είδαν με τα μάτια τους, είτε όσα άκουσαν ή διάβασαν στα κείμενα άλλων περιηγητών. Μεγάλη περιηγητική φυσιογνωμία του 16ου αιώνα ήταν ο Γάλλος γιατρός και βοτανολόγος Pierre Belon, ένας ανήσυχος επιστήμονας που κατεχόταν από το πάθος των γνώσεων. Ταξίδεψε και στην Ελλάδα και μετά την επιστροφή του στο Παρίσι, συγκέντρωσε σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1553 τις ταξιδιωτικές του γνώσεις, στις οποίες αναφέρονται πολλές χρήσιμες πληροφορίες για τα ήθη και έθιμα της Λήμνου. Αναφερόμενος στη Λημνία γη γράφει: «Το ιαματικό χώμα που το χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι για πολλούς σκοπούς χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα για φάρμακο. Είναι μοναδικό στον κόσμο και όλοι οι πρεσβευές επιστρέφοντας από την Τουρκία έπαιρναν μαζί τους Λημνία γη για να την προσφέρουν δώρο στους ηγεμόνες. Γιατί κοντά στ’ άλλα προφυλάσσει από την πανούκλα και άλλες επιδημίες. Το πουλάνε στα φαρμακεία, αλλά τις περισσότερες φορές είναι νοθευμένο.Βρίσκεται μονάχα στη Λήμνο. Είναι μικρές παστίλιες που ζυγίζουν τέσσερα δράμια. Στην Κωνσταντινούπολη διαπίστωσα ότι η «σφραγισμένη γη» που πουλούσαν σε 18 είδη, ήταν νοθευμένη. Αποφάσισα να ταξιδέψω στη Λήμνο για να εξακριβώσω την αλήθεια. Έμαθα στο μεταξύ ότι τη Λημνία γη εκμεταλεύεται αποκλειστικά ο Τούρκος Σούμπασης του νησιού – στην επαρχιακή διοίκηση ο Σούμπασης είχε καθήκοντα διοικητικά, αστυνομικά και φορολογικά – επειδή καταβάλλει ειδικό φόρο στο Σουλτάνο. Η ανόρυξη γίνεται μια φορά το χρόνο στις 6 Αυγούστου. Εξαγωγή από τους κατοίκους τιμωρείται με την ποινή του θανάτου. Κι αν βρεθεί στην κατοχή κανενός γη, χωρίς τη σφραγίδα του κυβερνήτη του νησιού, επιβάλλεται βαρύ πρόστιμο.
Ο Belon έφτασε στη Λήμνο και πήρε την άδεια να επισκεφθεί τη φλέβα της θεραπευτικής λάσπης. Περιγράφει: “Αφήνοντας τα ερείπια της Ηφαιστειάδας, πήραμε το μονοπάτι που ξεκινάει από την αριστερή γωνία του κάστρου και προχωρήσαμε προς το λόφο που απέχει απόσταση τεσσάρων βολών τόξου (οχτακόσια περίπου μέτρα). Ανάμεσα στο λόφο και στο λιμάνι υπάρχει ένα ξωκλήσι, η αγία Σωτήρα. Εκεί συγκεντρώνονται οι καλόγεροι της Λήμνου στις 6 Αυγούστου. Ξεκινήσαμε από το ξωκλήσι και βαδίσαμε προς το λόφο. Ανεβήκαμε με άλογα στη δεξιά πλευρά, που είναι γυμνή. Υπάρχουν μονάχα τρία δέντρα, μια χαρουπιά, μια κουφοξυλιά και μια ιτιά. Αυτά τα τρία δέντρα σκιάζουν μια βρύση. Εκεί έχουν κατασκευασθεί δυο σκαλοπάτια που οδηγούν στο σημείο της φλέβας. Είναι αδύνατον να διακρίνει ο ξένος το άνοιγμα, γιατί είναι σκεπασμένο με χώμα”.
Η εξαγωγή της Λημνίας γης γινόταν κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής.
«‘Εκείνη την ημέρα οι άρχοντες του τόπου, Τούρκοι και Έλληνες, καθώς και όλοι οι παπάδες και καλόγεροι, πηγαίνουν στην Αγιά Σωτήρα. Μετά τη λειτουργία ανεβαίνουν όλοι την πλαγιά του λόφου. Σκάβουν τη γη σαράντα ως εξήντα άνθρωποι ώσπου να φτάσουν στη φλέβα. Οι καλόγεροι γεμίζουν μερικά ασκιά και τα παραδίδουν στον Τούρκο επίσημο, Σούμπαση ή Βοεβόδα.Όταν οι Τούρκοι πάρουν όσο τους χρειάζεται, αμέσως οι εργάτες σκεπάζουν τη φλέβα με χώματα. Ύστερα ο Σούμπασης στέλνει το μεγαλύτερο μέρος της λάσπης στο σουλτάνο, στην Κωνσταντινούπολη. Το υπόλοιπο το πουλάει στους εμπόρους. Για να εξασφαλίσει το μονοπώλιο εφαρμόζει σκληρά μέτρα (είναι αδύνατον να φτάσει κανείς στη φλέβα έστω κι αν σκάψει μια νύχτα ολόκληρη, ακόμα κι αν χρησιμοποιήσει είκοσι εργάτες). Εκείνοι που παρευρίσκονται στην επίσημη εξόρυξη μπορούν να πάρουν ένα κομματάκι για προσωπική τους χρήση, αλλά αν το πουλήσουν θα χάσουν το κεφάλι τους. Οι Τούρκοι δεν έχουν διόλου θρησκευτικές προκαταλήψεις,, όπως οι Έλληνες και οι άλλοι λαοί. Επιτρέπουν στους Έλληνες να τελούν λειτουργίες πάνω στη φλέβα, παρευρίσκονται μάλιστα σ’ αυτές».


Ανόρυξη «Λημνίας γης». Γκραβούρα από χειρόγραφο του Διοσκουρίδη. Σχολή της Βαγδάτης, 1224. Βρίσκεται στο Freer Gallery of Art, Washington, USA.








ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Γράφει ο Χαράλαμπος Μανωλούκος

Η ερήμωση της υπαίθρου

Χαράλαμπος Μανωλούκος


Όλοι μιλούν για την ερήμωση της υπαίθρου, από την κυβέρνηση ως την αντιπολίτευση κι απ’ την τηλεόραση ως το ραδιόφωνο και τις εφημερίδες. Λόγια ακούμε πολλά, έργα όμως βλέπουμε από λίγα έως καθόλου. Θα πω λίγα λόγια για το νησί μας τη Λήμνο και πιο πολύ για το δικό μας το Δήμο πλέον κι όχι χωριό.
Μέχρι το 1945 που τελείωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, οι κάτοικοι ήταν 1500 περίπου συμπεριλαμβανομένων και των κατοίκων του Προπουλίου και της Κρηνίδας, που αποτελούσαν μια κοινότητα. Κάθε οικογένεια είχε περισσότερα από ένα παιδιά μάλιστα οι περισσότερες ήταν πολύτεκνες με 4, 5, ή και περισσότερα παιδιά. Μόλις τελείωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος άρχισε η μετανάστευση και σε πολύ λίγα χρόνια οι κάτοικοι άρχισαν να λιγοστεύουν. Οικογένειες με τα παιδιά τους έφευγαν ομαδικώς για Αυστραλία οι περισσότεροι, αλλά και στον Καναδά, Γερμανία, Βέλγιο κλπ. Αν οι γονείς είχαν κάποια ηλικία, έφευγαν μόνο τα παιδιά τους. Αλλά γιατί αυτή η μανία της ξενητιάς; Κανείς δεν φεύγει από τον τόπο του όταν μπορεί να ζήσει με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
Η φοβερή φτώχεια ήταν βέβαια η αιτία. Τα φτωχά εκείνα χρόνια τα μόνα εισοδήματα που είχε κάθε οικογένεια ήταν από τα κτήματα που καλλιεργούσαν και από τα ζώα τους. Από αυτά τα εισοδήματα έπρεπε πρώτα να φροντίσουν τη λεγόμενη σοδειά για την οικογένειά τους για όλο το χρόνο και εάν περίσσευε κάτι να το πουλήσουν για να αγοράσουν κάποια ελάχιστα απαραίτητα αγαθά που είχαν ανάγκη. Αλλά οι κτηματικές περιουσίες δεν ήταν μεγάλες και έτσι τα προϊόντα ήταν λίγα και δεν περίσσευαν και για πούλημα. Συνήθως πουλούσαν σιτάρι, φασόλια, σουσάμι, βαμβάκι και αρνιά όσοι είχαν κοπάδι.

Στάρι.


Σουσάμι (όρθιες σαμιές για να ξεραθούν).


Κοπάδι.


Αγροτική ζωή.

Το κριθάρι το χρησιμοποιούσαν για ζωοτροφή αλλά και για να φτιάχνουν ψωμί, το λεγόμενο μιγάδι, που γινόταν από την ανάμειξη σταρένιου και κριθαρένιου άλευρου. Το μιγαδένιο ψωμί που τρώγαμε τότε, τώρα λέγεται «ολικής αλέσεως» και το συνιστούν οι γιατροί σε εκείνους που έχουν ζάχαρο και χοληστερίνη, είναι δηλαδή υγιεινό. Ελάχιστες οικογένειες είχαν την οικονομική άνεση, γι’ αυτό και δεν μετανάστευαν.
Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι είναι υπερήλικες στην πλειοψηφία τους και οι νέοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν κάποια δουλειά, όχι όμως αγροτική. Πώς ζούνε όμως σήμερα οι κάτοικοι των χωριών; Ποια είναι η ψυχαγωγία τους, ποιες οι κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις; Σχεδόν ανύπαρκτα. Τα παλιά ήθη και έθιμα εξαφανίσθηκαν. Η μόνη ψυχαγωγία είναι το χαζοκούτι και βέβαια η «Λάμψη» του Φώσκολου για τους ηλικιωμένους. Για τους νέους τα μπαράκια και το καλοκαίρι το «μπουρλότο» στο Κοντοπούλι. Οι νέοι όμως που η ηλικία τους δεν τους επιτρέπει να πάνε πουθενά, πώς άραγε σκέπτονται ότι θα είναι το πρότυπό τους; Προφανώς θα βιάζονται να μεγαλώσουν για να πάνε κι αυτοί στο μπουρλότο. Καταργήθηκαν τα πανηγύρια στα χωριά, ένα απ’ τα κυριότερα πολιτιστικά μέσα διασκέδασης, ψωχαγωγίας και κοινωνικής συμπεριφοράς. Τα φτωχά εκείνα χρόνια το πανηγύρι ήταν το μεγαλύτερο γεγονός. Μαζεύονταν στην πλατεία του χωριού όχι μόνο οι κάτοικοι του χωριού, αλλά και των γειτονικών χωριών και παίζοντας τα τοπικά όργανα συνδιασκέδαζαν όλοι μαζί τρώγοντας και πίνοντας, αφού είχαν κουβαλήσει του κόσμου τα φαγητά από τασπίτια τους. Οι γάμοι γίνονταν στην πλατεία του χωριού και έτσι δινόταν η ευκαιρία να συμμετέχει όλο το χωριό στη διασκέδαση.
Στις ονομαστικές εορτές, όσοι γιόρταζαν είχαν τα σπίτια τους ανοιχτά και το τραπέζι γεμάτο από μεζέδες και γλυκίσματα. Από το σπίτι του εορτάζοντος περνούσαν διάφορες παρέες για τα χρόνια πολλά, η οικοδέσποινα τους υποδεχόταν με το χαμόγελο στην πόρτα και τους πρόσφερε από τους μεζέδες που είχε φτιάξει η ίδια και για να πιούν τους πρόσφερε κρασί βαρελίσιο από μαύρο καλαμπάκι και ούζο ντόπιο από το λακαριό. Τι απέμεινε από τα παλιά έθιμα; Μόνο το σκλι (σκαλί). Νοικοκυρές που όλο το χρόνο τον περνούν στα σπίτια τους, το καλοκαίρι βγαίνουν το βραδάκι στο σκλι της γειτονιάς, γιατί έχουν την ανάγκη να μιλήσουν μεταξύ τους κι αυτές, ενώ οι άνδρες πηγαίνουν στο καφενείο όλο το χρόνο.
Τα νέα ζευγάρια που θα παντρευτούν και θα κάνουν παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν θα δουν θέατρο ζωντανά ποτέ ούτε αυτοί ούτε τα παιδιά τους. Οι νέες κοπέλες ξέρουν ότι η μόνη της διέξοδος
σαν παντρεμένες θα είναι η τηλεόραση και το σκλι. Επίσης για να πάρει την αλληλογραφία της οικογένειας ή κάποιο λογαριασμό θα είναι υποχρεωμένη να πηγαίνει καθημερινά σε κάποιο σοκάκι γύρω από την πλατεία περιμένοντας τον ταχυδρόμο. Για να εξασφαλίσει το πόσιμο νερό θα πρέπει να το κουβαλήσει με μπιτόνια από τις δυο βρύσες που υπάρχουν στο χωριό.
Με τα λίγα παραδείγματα που ανέφερα νομίζω πως γίνεται αντιληπτό γιατί είναι δύσκολο οι νέοι να ζήσουν υπό αυτές τις συνθήκες στο χωριό και γιατί προτιμούν τις πόλεις. Τι χρειάζεται να γίνει από απόψεως πολιτισμού για όλους τους κατοίκους και όχι βέβαια μόνον για τους νέους; Πολλά χρειάζεται να γίνουν. Αλλά γι’ αυτά στο επόμενο τεύχος.









ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Από την κα Καραδούκα, τέως, επί σειράν ετών, Πρόεδρο του Συλλόγου Ρεπανιδιωτών Αθήνας και Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Λημνιακών Συλλόγων και από τον κ. Μπαβέα, γιατρό βιοπαθολόγο, διευθυντή του Νοσοκομείου Λήμνου πήραμε συγκινητικές, πραγματικά, επιστολές. Τους ευχαριστούμε θερμά για τα φιλόφρονα λόγια τους. Είναι μεγάλη τιμή για τους Ατσικιώτες, όταν ακούγονται τέτοια λόγια από τόσο αξιόλογους ανθρώπους, όπως η κα Καραδούκα και ο κος Μπαβέας.
Ευχαριστούμε από καρδιάς.

Προς τον Σύλλογο Ατσικιωτών Λήμνου
και τον εκδότη της εφημερίδας «Η φωνή της Ατσικής»

Αγαπητοί συμπατριώτες
Ετεροχρονισμένα μεν, επετειακά δε – μια και κλείσατε κιόλας ένα χρόνο έκδοσής – σας καλωσορίζω στα Λημνιακά δρώμενα. Μαζεμένα μου ήρθανε τα φύλλα που έχουν κυκλοφορήσει και με ομολογούμενη έκπληξη και ευχαρίστηση, διαπίστωσα ότι εμείς οι Λημνιοί έχουμε μια ανεξάντλητη πηγή ικανοτήτων που κάποτε ξαφνιάζουν.
Από τα καδραρισμένα τετράστιχα - ύμνους στη Λήμνο – στα παραμύθια του ….παππού Μπάμπη και από την αξιόλογη ποίηση του Ψάρρα στο εμ Ατσκιώτς εμ τζαναμπέτς (η αυτοκριτική είναι άγγιγμα ψυχής) ταξιδεύεις ασταμάτητα, απογειώνεσαι, πετάς, πας στο «νόστιμον ήμαρ» το νησί μας και τσουγκρίζεις το ρακοπότηρο με όλους τους συγχωριανούς, τζαναμπέτηδες και μη, Καποδιστριακά Δημαρχεύοντες και ελέω «Καποδίστρια» δημαρχευομένους. Κι όταν το ρακί κυλά στο λαρύγγι με ένα κομμάτι μελίπαστο, τότε βγαίνουν τύποι από τα παλιά, βγαίνουν αναμνήσεις, αλλά – να μη ξεχνιόμαστε κιόλας, και κάποιες ευτράπελες ατάκες για την πολιτική και τους πολιτικούς, τους οποίους όταν δεν τους παρακαλάμε να λύσουν τα προβλήματά μας - προσωπικά και τοπικά – τότε τους κάνουμε κριτική (δηλ. τους βρίζουμε).
Και σαν - έχοντας ακόμα τη γεύση του ρακιού στο στόμα – κλείσεις την εφημερίδα, ε τότε είναι που η ευφορία σου γίνεται μεγαλύτερη από το δροσερό Λημνιό αγέρι που ξεχύθηκε μέσα από τις σελίδες της και σου ξελαμπικάρισε από τα «καυσαέρια» της πόλης το κεφάλι!!
Συμπατριώτες, συνεχίστε να μικραίνετε την απόσταση που μας χωρίζει από το νησί μας και εμείς θα σας δώσουμε τα «μέσα» γι’ αυτό.

Με Λημνιούς χαιρετισμούς

Καίτη Καραδούκα - Αρβανίτη





ΠΡΟΣ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΤΣΙΚΗΣ
Κύριε πρόεδρε
Αν και έχει περάσει αρκετός καιρός απο την έκδοση της εφημερίδας σας, μόλις χθες έμαθα για την κυκλοφορία της και ο κύριος Κότσαλης μου έδωσε το 5ο φύλλο που κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο.
Παρακαλώ δεχθείτε τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια για το καλογραμμένο αυτό έντυπο. Είναι πραγματικά η φωνή της Ατσικής, που φέρνει τον αντίλαλο του παρελθόντος, της ιστορίας, της μνήμης, της νοσταλγίας, των αναμνήσεων και τον συνθέτει όμορφα με τις φωνές όλων των Ατσικιωτών του σήμερα, που καταγράφουν το ενδιαφέρον τους, την αγάπη τους και τους προβληματισμούς τους, για την ιδιαίτερη πατρίδα τους την Ατσική.
Είναι μία φωτεινή προσφορά για το σήμερα, που παρά την τεχνολογική πληροφόρηση, εμείς στην επαρχία, ζούμε και νιώθουμε, εκτός των άλλων, μια πνευματική απομόνωση.
Σήμερα εδώ στη ΛΗΜΝΟ οι πολιτιστικές εκδηλώσεις είναι ανύπαρκτες γιατί χάνονται μεσα στα προβλήματα της καθημερινότητας, διότι λίγοι έχουν το μεράκι, την ευασθησία, τη γνώση και τη θέληση να ασχοληθούν με τον πολιτισμό. Έτσι εσείς μεγαλόπρεπα αποδεικνύετε με αυτήν την προσεγμένη έκδοση σας, ότι θέλετε με τον πιο απλό τρόπο να επικοινωνήσετε με τους συμπατριώτες σας και γιατί όχι με όλους τους Λημνιούς, προσφέροντας όχι μόνο πληροφόρηση σωστά δοσμένη, για τα τοπικά σας θέματα αλλά και λογοτεχνικά κείμενα με ιδιαίτερες αξιώσεις καθώς και αναμνήσεις, που εμείς οι παλιοί ζούμε στο σήμερα νοσταλγώντας το παρελθόν. Είναι μία εφημερίδα που απευθύνεται σε όλους, είναι εφημερίδα με σωστή τυπογραφική χωροταξική τοποθέτηση των κειμένων και γενικά όποιος την πάρει θα τη διαβάσει και όχι μόνο θα την πάρει από υποχρέωση όπως ασφαλώς γνωρίζετε. Η εφημερίδα σας αποδεικνύεται μία συλλογική δυναμική προσπάθεια, ενός συλλόγου με αρκετή ιστορία και ασφαλώς αξιόλογη δραστηριότητα, εκτιμώ ιδιαιτέρως το δυναμικό συλλογικό σας χαρακτήρα και την αγάπη σας για τον τόπο που γεννηθήκατε.
Μέσα από αυτή την εφημερίδα και το σύλλογό σας κρατήστε ψηλά τα ήθη, τα έθιμα του χωριού σας και τις απλές ανθρώπινες αξίες, αφού μιλάτε με το συναίσθημα, το πνεύμα και τη γλώσσα της ψυχής σας, για το χωριό, που πρώτο περπατήσατε, που μάθατε τα πρώτα γράμματα, που χαρήκατε το όμορφο παιχνίδι στις μικρές αλάνες και στα μικρά δρομάκια της γειτονιάς και που έφηβοι νιώσατε εκείνα τα όμορφα αγνά ερωτικά σκιρτήματα. Όλα αυτά συνθέτουν για τον καθένα ξεχωριστά ένα άλμπουμ με εκατοντάδες σελίδες απο χαρές, λύπες, όνειρα, ιδανικά, ελπίδες που μένουν στη μνήμη και σας συντροφεύουν στη ζωή σας. Σαν μόνιμος κάτοικος αυτού του νησιού θεωρώ ότι αυτή η προσπάθειά σας, μόνο θετικά μπορεί να προσφέρει στο νησί και να συμβάλλει προάγοντας τον πολιτισμό αφού με ιδιαίτερη χαρά έμαθα για την ποιητική σας συλλογή κ. Πρόεδρε ώστε σαν γιατρός που είσαστε εκτός της θεραπείας του σώματος συμβάλλετε ουσιαστικά και στη θεραπεία του πνεύματος που δυστυχώς σήμερα ο συνάνθρωπός μας έχει ανάγκη.
Πιστεύω ότι ο πολιτισμός είναι τροφή του πνεύματος, σφυρηλατεί την προσωπικότητα και δημιουργεί ανθρώπους προοδευτικούς, ήρεμους και παραγωγικούς. Έτσι κατά τη γνώμη μου είσαστε και εσείς που ασφαλώς με πολλή αγάπη και δυσκολίες κτίσατε αυτό το σύλλογο.
Σε όλους είναι γνωστό ότι οι εικαστικές τέχνες, ο γραπτός λόγος έμμετρος ή πεζός, είναι η έκφραση του ανθρώπινου πνεύματος, που από την αρχαιότητα καθορίζει το μέγεθος και την ποιότητα της παιδείας και της πολιτιστικής ανάπτυξης ενός λαού.
Σε εσάς προσωπικά που σας γνώρισα όταν ακόμα είσαστε μαθητής του γυμνασίου, χαίρομαι για την άριστη επαγγελματική σας πρόοδο και την αγάπη σας προς την τέχνη. Παρακαλώ να διαβιβάσετε τα συγχαρητήριά μου στα μέλη του συμβουλίου σας και εύχομαι η εφημερίδα σας να γράψει για πολλά χρόνια την ιστορία της Ατσικής, έτσι ώστε να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούντα οι παλιοί.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Θεόδωρος Ι. Μπαβεάς

Μύρινα 4-5-2001

Υ.Γ. Όταν επισκέφθηκα τις 2 τελευταίες φορές την Αυστραλία γνώρισα τον κ. Ξύκη και θα σας παρακαλούσα να δημοσιεύατε μια μικρή επιστολή που του έστειλα πριν 2 χρόνια γιατί έτυχα εγώ, η γυναίκα μου και ο ανηψιός μου μιας εξαιρετικής φιλοξενίας.



Κύριο Ηρακλή Ξύκη
Σύδνεϋ Αυρτραλία

Μύρινα 7ος 99
Αγαπητέ Ηρακλή

Θα ήταν παράληψή μου να μη σε ευχαριστήσω ιδιαιτέρως για την άψογη, ευγενική, γεμάτη αρχοντιά φιλοξενία που μας προσέφερες. Θέλω να δεχθείς τις ειλικρινείς μας ευχαριστίες, όχι γιατί απλά και τυπικά πρέπει να το κάνω, αλλά για να εκφράσω το θαυμασμό μου, τις λίγες φορές που σε έχω συναντήσει, για την απλότητα, τη σοβαρότητα της προσωπικότητάς σου και τη γεμάτη εγκαρδιότητα και εκτίμηση φιλοξενία προς εμάς και τις συζύγους μας. Η Λήμνος πρέπει να είναι υπερήφανη για ανθρώπους σαν και σένα που πιστεύουν στην ανθρωπιά κάτι που γίνεται όλο και πιο σπάνιο, ενώ η κοινωνική σου προσφορά είναι ουσιαστική, η χρηματοδότηση της ραδιοφωνικής εκπομπής Λημνιακή ώρα από το ράδιο TWM και το ράδιο ΑΛΦΑ συμβάλλει θετικά στο να κρατάτε ψηλά τα ήθη, την παράδοση και την επικαιρότητα της καθημερινής ζωής της Λήμνου, κάτι που βγαίνει από την αγάπη σου και τη νοσταλγία σου που έχεις μέσα στην καρδιά σου για τον τόπο που γεννήθηκες. Έτσι η απόσταση μεταξύ Αυστραλίας και Λήμνου μικραίνει και κάθε εβδομάδα όλοι στη Λήμνο που έχουν ξενητεμένους με ενδιαφέρον περιμένουν να ακούσουν τα νέα από τις γνωστές πια φωνές του κ. Καυκή και του προέδρου κ. Γκαλελή καθώς και του κ. Κότσαλη, το ίδιο ασφαλώς συμβαίνει και για τους Λημνιούς της Αυστραλίας, είναι κάτι όμορφο, ο χωρισμός βρίσκει παρηγοριά. Για αυτή σου την προσφορά σου αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Είμαι ενθουσιασμένος που σε γνωρίσαμε και πιστεύω ότι βάλαμε τις βάσεις για μια ειλικρινή φιλία, που στη σημερινή δύσκολη κοινωνία, ο καθέναςαπό μας έχει ανάγκη. Εύχομαι ο πανάγαθος Θεός να σου χαρίζει προσωπική και οικογενειακή υγεία, ευτυχία και πρόοδο. Στους αγαπητούς φίλους μου και φίλους σου Σπύρο Καβαλίνη και Χάρη Κατακουζηνό οικογενειακώς δώσε χαιρετισμούς και πολλές θερμές ευχαριστίες.

Με εκτίμηση Θ. Ι. Μπαβέας










ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΝΑΙ – ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ

Η τάξη του 1938

Αυτή τη φωτογραφία μας την έστειλε από τη Νέα Υόρκη ο Στρατής Απίκος, με την σημείωση: «Σας στέλνω μια παλιά φωτογραφία που την έχουν βγάλει το 1938 στο παλιό σχολειό. Εγώ ήμουν 9 χρονών τότε. Σε αυτή τη φωτογραφία είμαι και εγώ μέσα αλλά δεν μπορώ να γνωρίσω κανένα άλλον. Είμαστε όλοι, η…. κρέμα της Ατσικής. Εάν μπορείτε να τη μεταχειριστείτε στην εφημερίδα σας, θα είναι καλά».
Ναι αγαπητέ φίλε Στρατή θα τη μεταχειριστούμε και θα είναι καλά και άγια και σε ευχαριστούμε θερμά. Παρά τις τεχνικές ελλείψεις της, 1938 γαρ, μπορεί κάποιος που τότε ήταν παιδάκι, να αναγνωρίσει τον εαυτό του μέσα. Τι κι αν τώρα όλα αυτά τα παιδάκια θα είναι ηλικιωμένοι άνθρωποι. Τα παιδιά παντού και πάντα είναι παιδιά. Κοιτάξτε τα γέλια τους, την κίνησή τους, τις πόζες τους, την παιχνιδιάρικη και πειραχτική διάθεσή τους. Τα καλά παιδιά της Λήμνου.


Η τάξη του 1950

Αρχές της δεκαετίας του 50. Μια τάξη από Ατσικιωτάκια, με τους δασκάλους τους. Αυτά είναι πιο σοβαρά, σαν να ήξεραν ότι η φωτογραφία τους μετά από 50 χρόνια θα έμπαινε σε εφημερίδες. Την φωτογραφία μας την έστειλε ο Μίμης Κολτράς από την Έδεσσα. Τους μαθητές τους αναγνώρισε, αν και όχι όλους, ο Χρήστος ο Δεληγιάννης. 1η σειρά από αριστερά: Μίμης Κολτράς, Νίκος Σουρλάς, Κοσμάς Σπυριδέλλης, 4ος;, Μιχάλης Βλάχος, Όμηρος Γιαννάς, Φώτης Τραγάρας, Σταύρος Τσαπτσαλής, Κώστας Γιαννούλας, Άγγελος Δεληβασίλης, Γιάννης Κομνηνίδης, Τάσος Μελοχής, Τάκης Ταμβάκης, Απόστολος Τραγάρας. 2η σειρά: Ελισσάβετ Κατσώνη, Λεμονιά Βλώταρου, Γιάννης Δασοπάτης, Ευριπίδης Αλεξούδης, Αντώνης Λούγκλος, Δημήτρης Πανέρας, Χρήστος Δεληγιάννης, 8η; Αντώνης Καρασταμάτης ;, Ελισσάβετ Συκιώτη, Θυμούλα Λούγκλου, Φωτεινή Σιμιτσή, 14η;.
3η σειρά: Ελένη Σαράντη, Ελένη Αρχοντίδη, Ερμιόνη Μουστάκα, Μαρίκα Καρασταμάτη, 5;, 6η;, Ελένη Γεωργαλά, Φωτεινή Τρυφερή, 9η;, Φρόσω Σοφιανού, Ανδρούλα Καγκαλή, Αντώνης Ανδριώτης;. Στο κέντρο: Ο δάσκαλος Βρέντας με τη γυναίκα του δασκάλα κα Βρέντα και την κόρη τους και ο δάσκαλος Καράκοτης. 4η σειρά: Βαγγελιώ Πασχάλη, Ανδρούλα Αβρακιώτη, Σταυρούλα Καισάρειου, Τόλη Ματζώρου, 5η;, Ελένη Ραμαντάνη. 5η σειρά: Μαρία Σουρλά, 2η;.

Πρωτομαγιά

Μια πρωτομαγιά της δεκαετίας του 60 στους μύλους, εκεί που είναι τώρα το στρατόπεδο. Από αριστερά στην πρώτη σειρά: Λευτέρης Ζαζάκος, Βασίλης Μπουδρός, Γιάννης Χλαχλάς, Γιάννης Καισάρειος και όρθιος με το μπυράλ ο Άγγελος Καραυγουστής. Δεύτερη σειρά: Διαμαντής Κουκουλήθρας με τη γραβάτα, Χρήστος Τραγάρας ή ξτουφούδ’ . Ξαπλωμένοι: Γαρόφαλλος Κατσώνης, Κώστας Χλαχλάς, Νίκος Κουκουλήθρας, Βασίλης Φωτίου. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Άγγελος Καραυγουστής.


Δάφνη, μετά τη λειτουργία

Δάφνη, μετά από τη λειτουργία, έξω από την εκκλησία. Από αριστερά προς τα δεξιά: Διασινιώ Παραθυρά, Γιάννης Κωμάκης, Αντώνης Χρυσάφης, Φώτης Κασίδης, Σταύρος Πανέρας. Τη φωτογραφία μας την έδωσε ο Γιάννης Κωμάκης.


Τα αδέλφια

Τα αδέλφια Γιάννης και Νούλα Μαλιάκα. Γυμναστικές επιδείξεις 1957. « Όπου κι αν βρίσκομαι θα σου χαμογελάω». Τη φωτογραφία μας την έδωσε η Νούλα Μαλιάκα.








ΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ

Γάμοι

Στις 22 Απριλίου 2001 στον Ιερό Ναό Κων/νου και Ελένης στην Καλλιθέα Καστοριάς η συγχωριανή μας Στρατηγούλα Κομνηνίδου – Αρσενοπούλου πάντρεψε την κόρη της Μαρία με τον εκλεκτό της καρδιάς της Χρήστο Λέκκο. Τις θερμότερες ευχές μας.
Στις 26 Μαϊου 2001 στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών ο Βασίλης Κελάρης πάντρεψε το γυιο του Άγγελο με την εκλεκτή της καρδιάς του. Ευχομαστε κάθε ευτυχία.
Στις 26 Μαϊου 2001 στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών ο Παναγιώτης Γεωρνάρας πάντρεψε την κόρη του Βασιλική με τον εκλεκτό της καρδιάς της Παντελή Μοτάκη. Να ζήσουν.

Ευαισθητοποίηση στη Λήμνο για τα φυτοφάρμακα

Προβληματισμός αναπτύσσεται και στη Λήμνο για την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων στη γεωργία, μας πληροφορεί με πρωτοσέλιδό της η εξαιρετική εφημερίδα “ΛΗΜΝΟΣ” του Ηλία Κότσαλη. Πολλοί πολίτες αντιδρούν και στη συνηθισμένη πρακτική των Δήμων, για χρήση ζιζανιοκτόνων στα αγριόχορτα των δημοσίων χώρων. Έχουν δημιουργηθεί “πυρήνες” για οικολογική ευαισθησία και προστασία. Τέτοιοι πυρήνες είναι το Γυμνάσιο Μούδρου με επικεφαλής το Γυμνασιάρχη κ. Σκούρα και καθηγητές, το Δημοτικό Σχολείο Ανδρωνίου και ο ραδιοσταθμός ΡΑΔΙΟ ΑΛΦΑ που δείχνει μεγάλη υπευθυνότητα και προσπαθεί να αναδείξει το πρόβλημα με σειρά εκπομπών. Ίσως ακόμα δεν έχουν γίνει γνωστά στο ευρύ κοινό τα προβλήματα που δημιουργούν για το μέλλον του ανθρώπου τα φυτοφάρμακα, αλλά να το θυμηθείτε, σε λίγα χρόνια θα γίνουν μέγα παγκόσμιο θέμα, αφού ουσιαστικά δηλητηριάζουν έδαφος, νερό και περνούν άμεσα ή έμμεσα στον άνθρωπο με συνέπειες καταστροφικές. Οι Δήμοι πρέπει να μάθουν από τους γνώστες αυτών των ζητημάτων και να προστατεύσουν τους πολίτες τους.

ΣΧΟΠ από τον Κ. Σηφουνάκη
Με το νέο Προεδρικό Διάταγμα 47/22-2-2001, το οποίο αντικαθιστά το παλιό συγκροτούνται Συμβούλια Χωροταξίας Οικισμού και Περιβάλλοντος (ΣΧΟΠ) ανά Νομό και Επαρχείο. Τα πέντε τετραμελή ΣΧΟΠ στις πρωτεύουσες των νομών και τα οκτώ τριμελή στις έδρες των Επαρχείων θα ασκούν τις αρμοδιότητες που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 2 του Π.Δ. 326/2000, έως ότου τεθεί σε ισχύ ο νέος οργανισμός του Υπουργείου Αιγαίου που προβλέπει αυτοδύναμη και αποκεντρωμένη λειτουργία των περιφερειακών υπηρεσιών του Υπ. Αιγαίου. «Με το καινούργιο Π.Δ. θα λειτουργήσει η προσπάθειά μας για την προστασία του μοναδικού πολιτισμού στο αρχιπέλαγος από τώρα και στο εξής. Στο ενδιάμεσο μεταβατικό διάστημα μέχρι τη σύσταση των περιφερειακών υπηρεσιών του Υπ. Αιγαίου η ευθύνη των ΣΧΟΠ είναι σημαντική», είπε ο Υπουργός Αιγαίου κ. Σηφουνάκης.

Φυλακές στη Λήμνο;

Ακούστηκε ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο να φτιαχτούν φυλακές στη Λήμνο. Αυτό μας έλειπε, παρ’ όλο που μερικοί καλοβλέπουν την ιδέα λόγω των οικονομικών οφελών που θα έχει το νησί. Είπαμε συμπατριώτες, καλά τα λεφτά, αλλά όλα έχουν κι ένα όριο. Ελπίζουμε να αντισταθούν οι Λημνιοί σ’ αυτό. Και ελπίζουμε μη μας τις φέρουν στην περιοχή του Δήμου Ατσικής. Μας φτάνει και μας περισσεύει το πεδίο βολής. Επί τη ευκαιρία, η άτυχη γυναίκα Ειρήνη Ομέρ που κομματιάστηκε στο πεδίο βολής Ατσικής, συνεχίζει να «σαπίζει» λμοκτονώντας, αβοήθητη από όλους, τυφλή, παράλυτη, χωρίς επαφή με το περιβάλλον, στην τσαρντάκα που έχει φτιάξει ο άντρας της Φίλιππας Ρακίπ, με νάυλον και δοκάρια. Κανείς από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και από τις Στρατιωτικές Αρχές της Λήμνου δεν έχει δείξει την παραμικρή συμπάθεια. Έχει ενεργοποιηθεί προσφάτως η υπηρεσία «Συνήγορος του Πολίτη» και προσπαθεί να βοηθήσει το άτυχο θύμα. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει, εμείς όμως υποσχόμαστε σε κάθε φύλλο της εφημερίδας μας να αναφέρουμε το θέμα, μέχρι να φιλοτιμηθεί κάποιος.

Άγιος Λημνιός

Υπάρχει Άγιος που είναι Λημνιός. Ο Άγιος Ιωσήφ, ο νέος. Τον έχουν ανακυρήξει Άγιο η Ρουμανική εκκλησία το 1950 και η Σερβική εκκλησία το 1965. Το αναφέρει η πολύ αξιόλογη εφημερίδα «Λημνιακή Φωνή» του Βαγγέλη Σταματέρη, σε ένα ωραιότατο άρθρο της. Ο Άγιος Ιωσήφ λοιπόν έζησε από το 1568 έως το 1656. Ο πατέρας του ήταν ο Βενετός καραβοκύρης Τζιοβάνι Φούσκο και η μητέρα του η Λήμνια Αικατερίνη. Μόνασε στη Μονή του Παντοκράτορα και σε άλλα μοναστήρια του Αγίου Όρους, αλλά και αλλού. Το 1650 εξελέγη επίσκοπος Τιμισοάρας. Έκανε πολλά θαύματα. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 15 Σεπτεμβρίου. Ας μας φωτίσει και μας τους Λημνιούς ο συμπατριώτης Άγιος. Εμάς τους Λημνιούς που ενώ είμαστε ικανοί για το καλύτερο, κατά μια φοβερή διαστροφή δυσκολευόμαστε να φτάσουμε το καλό. Βοήθειά μας.

Ανεπιθύμητη η περιφερειάρχης στη Λήμνο

Ανεπιθύμητη στη Λήμνο κήρυξαν την περιφερειάρχη Β. Αιγαίου κα Σκέμπερη οι 4 δήμαρχοι του νησιού και ο κοινοτάρχης Αγίου Ευστρατίου. Αιτία τα χαμηλά κονδύλια που διατίθενται στη Λήμνο από το περιφερειακό επιχειρησιακό πρόγραμμα (ΠΕΠ) του 3ου κοινοτικού πακέτου στήριξης (Γ’ ΚΠΣ). Βολές δέχτηκε και ο Νομάρχης κ. Βουνάτσος, ο οποίος θεωρήθηκε ότι συνετέλεσε στην αδικία και στον εμπαιγμό της Λήμνου, όπως αναφέρουν οι 5.

Για παράδειγμα διατέθηκαν 200 εκατομμύρια για το αλιευτικό καταφύγιο Αγίου Ιωάννη Κοντιά κάτι που κανείς δεν το ζήτησε και ούτε υπάρχει προμελέτη και 300 εκατομμύρια για το αλιευτικό καταφύγιο Αγίου Ερμολάου Ατσικής αφού και εκεί δεν υπάρχει μελέτη και όλοι ήξεραν ότι σ’ αυτή τη φάση δεν επρόκειτο να γίνει. Άρα μισό δις δεν πρόκειται να απορροφηθεί και θα χαθεί. Από τα 83,684 δις του Νομού, η Λήμνος παίρνει τα 16,207 και ο Αη Στράτης 1 δις. Όλη η επαρχία Λήμνου δηλ. παίρνει το 20,56% των πιστώσεων, ενώ δικαιούται ακόμα και με την στοιχειωδέστερη μαθηματική…δικαιοσύνη το 25% σαν μια από τις 4 επαρχίες του Νομού.

Κανόνια ή βούτυρο;

Πυροβολαρχία με κανόνια εν σειρά.


Και το βούτυρο.
Το μέγα δίλημμα της κυβέρνησης: Κανόνια ή βούτυρο; Δηλαδή έξοδα για εξοπλισμούς για αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, ή έξοδα για κοινωνικά μέτρα. Άκου κανόνια ή βούτυρο. Όλο παλιά συνθήματα χρησιμοποιούνε. Το βούτυρο τώρα πια δεν χρησιμοποιείται, οι άνθρωποι τρώνε λάδι, ένα προϊόν που έχει πέραση στις μέρες μας. Ύστερα η λέξη βούτυρο είναι τόσο επικίνδυνη λέξη όσο και η λέξι κανόνια, όταν μιλάς για την Τουρκία. Εν πάσει περιπτώσει, θα μπορούσε το δίλημα να εκσυγχρονισθεί. Π.χ. Κανόνια ή λάδι, όπως θάλεγε ο πρωθυπουργός. Κανόνια και λάδι φαντάζομαι ότι θα έλεγε ο κ. Τσοχατζόπουλος. Κανόνια ή βαζελίνη είμαι βέβαιος ότι θα ήταν η φράση του κ. Παπαθεμελή. Κανόνια και βαζελίνη, ή σκέτη βαζελίνη θα ήταν το σύνθημα του κ. Παπανδρέου.

Bravo Giorgos

Giorgos se zebekiko. Stasi gia kalo klasimo.
Bravo Giorgos. Από μπράβο σε μπράβο τον πάνε οι Τούρκοι τον κ. Γ. Παπανδρέου. Ειδικά μετά την τελευταία δήλωσή του ότι «η πολιτική της Τουρκίας στον τομέα των λευκών κελιών κινείται στη σωστή κατεύθυνση», την ώρα που δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι πέθαιναν από απεργία πείνας στα λευκά κελιά. Και δεν λέμε, εντάξει, καλή είναι η προσέγγιση, ποιός θέλει τον πόλεμο. Αλλά μήπως είσαστε λίγο υπερβολικός κύριε Giorgos; Μήπως είσαστε λίγο μαλακός; Όχι; Καλά ότι πείτε εσείς κύριε Giorgos. Εξ άλλου οι εταιρείες των δημοσκοπήσεων σας βγάζουν πρώτο σε δημοτικότητα. Ίσως να είναι καλό να είναι κανείς μαλακός.

Βουνάτσος εναντίον Βαρθολομαίου

Ο κ. Δ. Βουνάτσος.


Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Μεγάλο θέμα οι δηλώσεις του Νομάρχη Λέσβου κ. Βουνάτσου για τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, που λίγο πολύ τον χαρακτήρισε ανεπιθύμητο στη Λέσβο. Βέβαια ο ίδιος τις διόρθωσε. Παρ’ όλα αυτά όλοι πήγαν να τον κομματιάσουν. Όμως όσοι ξέρουν τον αυθόρμητο χαρακτήρα του κ. Βουνάτσου δεν τον παρεξήγησαν. Ο κ. Βουνάτσος είναι αγνός, άκακος, αυθόρμητος και πολύ ανθρώπινος. Και αγωνιστικός. Ακόμα κι αν διαφωνεί κανείς μαζί του, πρέπει να του αναγνωρίσει τις καλές του προθέσεις.

Εγκαίνια του νέου αεροσταθμού

Ο νέος αεροσταθμός Λήμνου.
Εγκαινιάστηκαν στις 16 Μαϊου οι νέες κτιριακές εγκαταστάσεις του αεροδρομίου Λήμνου. Ο νέος αεροσταθμός που είναι από τους πιο σύγχρονους, είναι πραγματικά ένα κόσμημα για τη Λήμνο. Στα εγκαίνια παραβρέθηκαν οι Υπουργοί: Αιγαίου κ. Σηφουνάκης, ΠΕΧΩΔΕ κ. Λαλιώτης, Μεταφορών κ. Βερελής, ο βουλευτής κ. Παπαδέλλης, οι επίσημοι της Λήμνου και πολύς κόσμος. Ο νέος αεροσταθμός όπως και όλα τα μεγάλα έργα που γίνονται έδειξαν για μια ακόμα φορά, πόσο σωστό είναι να στοχεύει κανείς ψηλά δημιουργώντας κάτι καινούργιο και ωραίο, παρά να ασχολείται με μπαλώματα και μίζερα πράγματα.

Ο κατήφορος

Οι...συμμορίτες.
Στάση. Αντίσταση κατά της αρχής. Διατάραξη κοινής ειρήνης. Επικίνδυνες σωματικές βλάβες. Σύσταση και συμμορία!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μήπως νομίζετε ότι είναι οι κατηγορίες που απήγγειλαν στο διαβόητο φονιά Τζων Ντίλινγκερ όταν τον συνέλαβαν; Μήπως είναι οι κατηγορίες εναντίον των ληστών και φονιάδων αδελφών Ρετζαίων; Μήπως εναντίον του λήσταρχου Νταβέλη; Όχι; Τότε θα είναι οι κατηγορίες εναντίον του Ρωχάμη. Πάλι όχι; Μήπως είναι οι κατηγορίες που απήγγειλαν στους αριστερούς της παρανομίας τα πρώτα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια οι διωκτικές αρχές; Για να μη βασανίζεστε άλλο. Είναι οι κατηγορίες εναντίον των φοιτητών του Πολυτεχνείου που τους συνέλαβαν γιατί διαδήλωναν για το νομοσχέδιο ανωτατοποίησης των ΤΕΙ του Υπουργού Παιδείας κ. Ευθυμίου. Χωρίς σχόλια.

Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τους νεκρούς του Anzac

Έφοδος από άνδρες του ANZAC.


Μαούνες μεταφέρουν τραυματίες του ANZΑC


Στο πεδίο της μάχης
Έγιναν στις 27 και 28 Απριλίου στη Λήμνο – για δεύτερη χρονιά – οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τους νεκρούς του Αυστραλιανού και Νεοζηλανδικού εκστρατευτικού σώματος, του περίφημου Anzac, που έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Καλλίπολη της Τουρκίας το 1915 και που είναι θαμμένοι στα συμμαχικά νεκροταφεία Μούδρου και Πορτιανού. Οι εκδηλώσεις ήταν λαμπρές και έδειξαν το καλό πρόσωπο της Λήμνου. Παρέστησαν επίσημοι και πλήθος κόσμου. Εκπρόσωποι του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, παλαιών πολεμιστών, ο Νομάρχης κ. Βουνάτσος, ο Έπαρχος κ. Γιαρμαδούρος, Νομαρχιακοί Σύμβουλοι, Δήμαρχοι κλπ. Από τους ξένους σημειώνεται η παρουσία των πρέσβεων Αυστραλίας Καναδά, Ινδίας και επίσημοι από την Αγγλία και τη Γαλλία.
Τα Αυστραλιανά και Νεοζηλανδικά στρατεύματα εξορμώντας από τη Λήμνο και αποβιβαζόμενα κοντά στη Καλλίπολη, έδωσαν σκληρές μάχες και έγραψαν σελίδες ηρωισμού. Δυστυχώς υπέστησαν δεινή ήττα από τους Τούρκους που ήταν καλά οχυρωμένοι και οι νεκροί των συμμάχων ξεπέρασαν τους 10.000 άνδρες. Οι τραυματίες μεταφέρονταν στη Λήμνο και όσοι πέθαιναν εθάπτοντο στα δυο συμμαχικά νεκροταφεία, τα οποία τα ενδιαφερόμενα κράτη τα διατηρούν σε αρίστη κατάσταση. Το νεκροταφείο του Μούδρου περιλαμβάνει 922 τάφους κι αυτό του Πορτιανού 352. Οι στρατιώτες που είναι ενταφιασμένοι είναι από τις χώρες που αποτελούσαν τις συμμαχικές δυνάμεις, δηλαδή Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Καναδά, Αίγυπτο, Ινδία κλπ. Καλό είναι όποιοι Λημνιοί δεν έχουν επισκεφθεί τα δυο νεκροταφεία, να το κάνουν, για να δουν πως τιμούν τους νεκρούς τους οι ξένοι, εν αντιθέσει με μας, που όταν πας σε δικό μας νεκροταφείο, έχεις το φόβο ότι θα σε φάει κανένα άγριο θηρίο, που θα ξεπεταχτεί από τη ζούγκλα των αγριοχόρταρων και των αγκαθιών.

Το νοσηλευτικό συνέδριο στη Λήμνο

Το 28ο Πανελλήνιο Νοσηλευτικό Συνέδριο έγινε φέτος στη Λήμνο στις 3-5 Μαϊου. Οι Σύνεδροι που ήταν περίπου 1800 έτυχαν θερμής υποδοχής και μεγάλων τιμών από το Δήμο Μύρινας και όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε έφυγαν κατενθουσιασμένοι από τη Λήμνο και τους Λημνιούς. Τις εργασίες του Συνεδρίου τίμησε με την παρουσία του ο βουλευτής Λέσβου και γιατρός κ. Παπαδέλλης. Τους προϋπάντησαν με τραγούδια και χορούς από το αεροδρόμιο κιόλας, τους πρόσφεραν λουκούμια, έκαναν εκδηλώσεις προς χάρη τους στην έναρξη του Συνεδρίου στο λιμάνι (τοπικούς χορούς, ρεμπέτικα τραγούδια, ομιλία Μπελίτσου για την ιστορία της Λήμνου, κεράσματα με εδέσματα της Λήμνου και κρασί, κλπ). Οι σύνεδροι θαύμασαν τις αρχαιότητες της Λήμνου και γεύτηκαν τα τοπικά προϊόντα. Έμειναν πολύ ευχαριστημένοι από την ποιότητα του φαγητού στη Μύρινα, όχι όμως τόσο πολύ στο Μούδρο, όπως μας είπαν. Αυτό μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, γιατί ο Μούδρος έχει παράδοση στα καλά φαγητά. Ίσως να μην ήταν προετοιμασμένοι για τόσο πολλά άτομα. Επίσης έμειναν κατενθουσιασμένοι από την συμπεριφορά και την περιποίηση που είχαν στις Σαρδές, από τον ιδιοκτήτη της “ταβέρνας του Μαντέλα”. Τόσο, που πήγαν και δεύτερη φορά. Οι πολυπληθείς Σύνεδροι θα γίνουν οι καλύτεροι πρεσβευτές της Λήμνου στην προσπάθειά της να προσελκύσει καλό τουρισμό. Μπράβο στο Δήμο Μύρινας και σε όσους συνέβαλαν στη διαφήμιση της Λήμνου.

ΣΑΟΣ ή χάος

ΣΑΟΣ


Χάος
Έρχεται το ΣΑΟΣ ΙΙ. Το σύγχρονο πλοίο που θα μπει στην εξυπηρέτηση των Λημνιών. Να το δούμε και να μην το πιστέψουμε. Αν το πιστέψουμε θα γίνουμε…Σαοϊκοί. ΣΑΟΣ ή ΧΑΟΣ. Θυμάμαι κάποτε δυο γέρους μέσα στο τρόλεϊ. Ο ένας έντρομος έλεγε στον άλλο. “Παλιά υπήρχαν οι Μαοϊκοί, αυτοί πίστευαν στο Μάο. Τώρα υπάρχουν οι χαοϊκοί, αυτοί πιστεύουν στο χάος.

Αυτός που γύρισε απ’ τον Άδη
Μια εφημερίδα μας που στείλαμε στις Σαρδές στο όνομα Κώστας Τρύπος γύρισε πίσω με την ένδειξη “απεβίωσε”. Είπαμε να γράψουμε στην προηγούμενη εφημερίδα μας δυο λόγια συμπάθειας για τον άνθρωπο που δεν τον γνωρίζαμε εν ζωή. Όταν είδα τον Παναγιώτη Λαντούρη τον ρώτησα για τον…συχωρεμένο, αν τον γνώριζε, αν ήταν μεγάλος κλπ. Τον γνωρίζω μου είπε, δεν πέθανε. Πώς δεν πέθανε, του λέω, αφού επεστράφη η εφημερίδα και έγραφε επάνω “απεβίωσε”. Κάτσε να τον πάρουμε τηλέφωνο μου λέει. Γειά σου Κώστα, γειά σου Παναγιώτη, πάρε το γιατρό. Μουδιασμένος εγώ προσπαθώ να του εξηγήσω ότι κάποια παρεξήγηση έγινε και ότι η εφημερίδα έγραφε πάνω “απεβίωσε”. Το ξέρω μου λέει, εγώ το έγραψα. “-Γιατί βρε πατριώτη;” “-Άκσε να δγεις κάθε μέρα με στέλνε ότ’ εφημερίδες και γράμματα να φανταστείς γράφω που λες απάν ότι πέθανα και εδιέτς τα ξεφορτώνομαι και δε με ξαναστέρνε” “-Βρε σου γράψαμε επικήδειο, το ξέρεις;” “-Το ξέρω και πολύ με άρεσε”. Τι να σου πω Κώστα Τρύπο, καλύτερα που ζεις κι ας την πάτησες και συ κι ας την πατήσαμε και μεις. Τουλάχιστον θα είσαι από τους λίγους ζωντανούς σ’ αυτό τον κόσμο που …απήλαυσες τον επικήδειό σου.

Μάντης Τειρεσίας και ο Οδυσσέας στον Άδη. Λίγο πιο πέρα, δε φαίνεται στη φωτογραφία, ο Κώστας Τρύπος, που τρύπωσε στον Άδη για λίγο, αλλά μετά γύρισε στις Σαρδές.
Όλα αυτά τα …σουρεαλιστικά, θυμίζουν τους στίχους του Ν. Εγγονόπουλου στο ποίημα “Νυχτερινή Μαρία”:
“Την επομένη ακριβώς του θανάτου μου
ή μάλλον της θανατώσεώς μου
πήρα να διαβάσω όλες τις εφημερίδες
για να μάθω όσο το δυνατόν περισσοτέρας λεπτομερείας
ως προς τα της εκτελέσεώς μου”.

Ο Σύλλογος των Μουδρινών
Ο Σύλλογος των Μουδρινών Αθήνας απέκτησε οικόπεδο στο Μούδρο, περίπου 2,6 στρεμμάτων και ετοιμάζεται να δημιουργήσει πολιτιστικό κέντρο και λαογραφικό μουσείο. Γι’ αυτό ζητά την συνδρομή των Μουδρινών. Ο Σύλλογος του Μούδρου είναι βέβαια παλιός και με αδιάλειπτη λειτουργία για πολλά χρόνια, αλλά έχει και ένα δραστήριο Διοικητικό Συμβούλιο με επικεφαλής ένα αξιόλογο πρόεδρο τον Κυριάκο Πανταβό που αναλίσκεται για το Σύλλογό του. Επίσης ο Κυριάκος σαν πιο έμπειρος, μας έχει δώσει πολύ χρήσιμες συμβουλές για την έκδοση της εφημερίδας μας.








ΑΤΣΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Πέτρα πελεκητή

Γρανιτένια σκαλιστά πηγαδόχειλα. Ο αγιασμός των στρατοκόπων και των κοπαδιών. Το φεγγάρι απ’ τα νερά του δε λέει να φύγει. Παγώσαν τα κουπιά του. Πέτρα πελεκητή, αμίλητη, σοφή στους φωνασκούς καιρούς, συγχώρα μας. Συγχώρα μας που δεν ακούμε το τραγούδι των νερών σου. Του Ίκαρου το πάφλασμα και το σιωπηλό τραγούδι του βουτηχτή.

Δημοτικό σχολείο Προπουλίου

Δημοτικό Σχολειό Προπουλίου. Σπασμένα τζάμια και αυλή γεμάτη αγκάθια. Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν. Τους γέρους γονείς τους πάνε στο γηροκομείο. Τα παλιά σχολειά, ακόμα χειρότερα, τ’ αφήνουν να ρημάξουν. Τα στρογγυλά φθέγματα του οικονομικού μας χρόνου καταδικάζουν εις θάνατον ότι παλιά ήταν ζωή. Και σεις μωρέ που σ’ αυτό το σχολειό μάθατε τα γράμματα; Τι θυμώνετε τάχα μου χύμα στις πλατείες. Τσάπες δεν έχετε; Τζάμια δεν έχετε; Φτιάξτε το.

Μπαμπάκι

Ναι είναι ένα δείγμα. Άπομεινάρι. Από κάποιον μερακλή που δεν μπορεί ν’ απαρνιστεί την πρώτη τη ζωή του. Μπαμπάκι. Στη Λήμνο. Πού ακούστηκε τώρα πια; Ρωτήστε τα Αθηνοθρεμμένα παιδιά σας τί φυτό είναι αυτό. Να δείτε τί θα σας πουν. “Μήπως είναι κολοκυθιές; Μήπως είναι ντοματιές;” Τι φταίτε και σεις μαύρα, το ιντερνέτ που σας γαλουχήσαμε περήφανοι, πανάθεμά μας, δεν το έχει. Όμως να τους το μάθετε. “Μπαμπάκι είναι βρε”, να τους πείτε. “Μπαμπάκι. Μ’ αυτό που μεγάλωσαν και πέθαναν οι παπούδες σας. Μ’ αυτό που μεγάλωσαν και πόνεσαν οι γονείς σας”. Να τους το μάθετε. Έτσι, για τη μαγκιά σας, για το “κάμωμα” που λένε οι Λημνιοί, για “τ’ αντέτ”. Για το λόγο που το φύτεψε κι αυτός που έχει το χωράφι. Ή μήπως νομίσατε πως το φύτεψε για να τα κονομήσει; Το μπαμπάκι δεν αφήνει χρήματα. Μόνο σοφία. Και πίκρα.

Πατόζα

Πατόζα είναι, καλά το καταλάβατε. Μνημείο στημένο δίπλα στο δρόμο. Είναι για τους μύστες. Οι νεοβάρβαροι ας περνούν με τις λιμουζίνες τους ανυποψίαστοι. Μνημείο γι’ αυτούς που έχουν το χρίσμα και το χάρισμα. Που μυήθηκαν στό βόμβο της, στη μυρωδιά του άχυρου, στη χρυσή πολιτεία των θημωνιών της στην κόκκινη απαστράπτουσα λάμψη της. Στην προσμονή του φρέσκου καινούργιου άρτου. Του λαμπρού. Στην κοινή ευχαριστιακή τράπεζα της οικογένειας ή της συντροφιάς.
Ο ήλιος απ’ τη ζήλεια του
γρήγορα θα γεράσει
για δε μπορεί τη λάμψη σου
να τηνε ξεπεράσει
Μεμυημένοι σύντροφοι,- αδέρφια. Υμνήστε το θέρος και τον τόπο σας.


Κομπίνα

Κι αυτή είναι κομπίνα. Απ’ τις πρώτες. Μνημείο κι αυτή. Όμως αυτή έδωσε την προειδοποίηση. Με που αντικατέστησε την πατόζα, κάτι καταλάβαμε για τον κόσμο που άρχισε να αλλάζει. Μνημείο κι αυτή, όχι με την αίγλη του προηγούμενου, αλλά με τη σημασία των χρησμών του. Μνημείο – μαντείο ενεργό, μια λάμπα που σβήνει συρρίζοντας μπρος στην απέραντη θάλασσα της άγνοιάς μας. Που γίνεται μεγαλύτερη με τις γνώσεις που αποθηκεύομε. Ένα μνημείο φωτεινό που παίρνει φως απ’ τον ήλιο που τρώει χρονικής τη λαμαρίνα της και που φωτίζει το σκοτεινό πλανήτη της καρδιάς μας. Η ελπίδα είναι μια κόκκινη κομπίνα που αναπαύεται στους αγρούς της Λήμνου. Διατηρείστε την.







ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

Μεταξύ σοβαρού και αστείου

Ο πρύτανης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Κ. Σιμόπουλος απευθυνόμενος στον πρόεδρο της Ν.Δ. κ. Κ. Καραμανλή σε εκδήλωση στην Κομοτηνή: «Σύντροφε πρόεδρε…» Και ο κ. Καραμανλής: «Σύντροφε πρύτανη…».
*** Εμπρός της γης οι χορτασμένοι. Στη Μύκονο στη Μύκονο εμπρός στον αγώνα…

Ο κ. Σημίτης δήλωσε ότι είναι ο θεράπων ιατρός των Ελλήνων.
*** Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ θεραπεύει πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.

Τοκ τοκ.
-Ποιός;
*** “Ο Σημίτης ο γιατρός”

Κύριον θεράποντα ιατρόν. (Όπου κι αν κρύβεται).
*** “-Γιατρέ μου μόλις ξεμυτίσω από το σπίτι μου, με πονάει η τσέπη μου. Μήπως έχω Τρώειτσφελντ Γιάννος;”

Κύριον θεράποντα ιατρόν.
*** “-Γιατρέ μου με ανησυχεί η πορεία τους ασθενούς. Όσο πάει και πρασινίζει”.
Από τί υποφέρει το ΠΑΣΟΚ;
*** Από επάρατη δεξιά.

Το ασφαλιστικό σε 4 μαθηματικές προτάσεις.
*** 1) Μας προσθέτουν το όριο ηλικίας. 2) Μας διαιρούν τη σύνταξη. 3) Μας πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα. 4) Μας αφαιρούν την αξιοπρέπεια.

Θεράπων ιατρός (διά γραφίδος Μποστ):
*** “Δοκυμάσαμε τα πάντα, κλοίσματα και μεταγγήσεις
κι’ αλεπάλιλες στο σόμα επιπόνους ενχηρήσεις
κι απομένη μόνι λύσης για να μην τα κακαρόνη
να κοπούν τα πάσχων μέλη απ’ το σόμα με πριόνη”.

Το ΠΑΣΟΚ έκανε πολιτικό ή επικοινωνιακό λάθος με το ασφαλιστικό; Γιατί υπάρχει διαφορά.
*** Την ίδια διαφορά που έχει η βρεμένη κοπανίδα από τη στεγνή.

Πώς λέγεται το δείπνο των συνταξιούχων;
*** Ο νηστικός δείπνος.

Νέα Δημοκρατία: Διαβάστε τις προτάσεις μας για το ασφαλιστικό στο Ιντερνέτ. Η διεύθυνσή μας είναι:
*** w.w.w. Ta kaname skata. gr

Νέο είδος ανθρώπου δημιουργήθηκε από τα Σοσιαλιστικά Γιαννίτσεια Εργαστήρια της Ανώτατης Οικονομοκρατικής Σαχλαμπουχλίασης: Ο “απασχολήσιμος”.
*** Τα ανωτέρω επιστημονικά εργαστήρια προχωρούν ακάθεκτα και όπου νά’ναι θα δημιουργήσουν και το νεότερο μοντέλο: Ο “ασφαλισμενήσιμος”.

Τι να ψηφίσει κανείς στις εκλογές!!! Σκατά κι απόσκατα.
***Και ποιόν προτιμάτε από τους δύο για πρωθυπουργό;

Και μέσα σ’ όλα έσπασε κι ο διάβολος το ποδάρι του και πήρε ο ΠΑΟΚ το κύπελο και γέλασε και το χειλάκι των βάζελων. Γαύροι διαπλεκόμενοι του Κόκκαλη. Ο λαός στην εξουσία.
*** Σιγά ρε παιδιά και γω Ολυμπιακός είμαι μη βαράτε, για πλάκα το είπα.

Καλά ρε σεις, τον Αρσένη με το βλέμμα του Τζακ Νίκολσον δεν τον καταλάβατε. Τον Ευθυμίου με το μόνιμο χαμόγελο του ηλιθίου πώς δεν τον πήρατε χαμπάρι;
*** Τι; Τον πήρατε, αλλά γι’ αυτό ακριβώς τον κάνατε υπουργό;

Σύμφωνα με τον Υπουργό Χάριν Παιδιάς κ. Ευθυμίου το δίπλωμα οδηγού παίρνει μεγάλη αξία.
*** Έγινε ανωτατοποίηση της βενζίνης.

Ποια η ουσία του νομοσχεδίου του Υπουργού Χάριν Παιδιάς;
*** Το ματσόβειο κολλητεχνείο ισούται με το Μετσόβειο Πολυτεχνείο.

Ο Υπουργός Χάριν Παιδιάς κ. Ευθυμίου, στο Συνέδριο Αρχιεπισκοπής Αθηνών: “Οφείλω στην ενορία και στην εκκλησία με το κατηχητικό της τη σφυρηλάτηση του πυρήνα της προσωπικότητάς μου”.
*** Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο Λαμπράκης.

Παρακαλώ μόνο σε καθαρή σοσιαλιστική γλώσσα ΠΑΣΟΚ.
*** Η πτυχιοποίηση της ιδρυματικής ανωτερικότητας, θα θέσει τέρμα στην συνεχιζόμενη αποστασιοποίηση της κατωτατοποιημένης τεχνολογικής λεχριταρίας με την ανωπανωτατοποιημένη πανεπιστημονική ελιτοποίηση και θα βάλει τις σοσιαλιστικές βάσεις για μια νέα συντροφική παγκοσμιοποιημένη πορεία, προς τα νέα ιδανικά μιας κάθετα προοδευτικής προόδου, όπως την οραματίστηκε ο εξοχώτατος μέγας ευεργέτης του έθνους και των σοσιαλιστικών φαμίλιων σύντροφος Λαμπράκης και την εκτέλεσε ο αξιοαξιότιμος, χαρισματικός, γελαστός, εντολοδόχος Υπουργός Χάριν Παιδιάς, συντροφοσύντροφος Ευθύμιος ο πρώτος.

Πρωθυπουργός: “Εμένα με παρακολουθούσε κάποτε η δεξιά”
*** Ναι, κι όταν βεβαιώθηκε ότι δεν είσαστε σοσιαλιστής, σταμάτησε.

Πρωθυπουργός: “Για τη δεξιά μπορώ να σας μιλώ ώρες ατέλειωτες”.
*** Το ξέρει καλά το θέμα. Για τον σοσιαλισμό μην τον ρωτήσετε.

Πρωθυπουργός: Σας εγγυώμαι την κατώτατη σύνταξη.
*** Ευχαριστούμε. Σας εγγυώμαστε το κατώτατο ποσοστό στις εκλογές.

Ο πρωθυπουργός λέει ότι είναι ο θεράπων ιατρός. Τον αρχιεπίσκοπο του δίνει τον τίτλο του διδάκτορα της ιατρικής το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, άσχετα αν λόγω του φόβου των αυγών ο ίδιος δεν τολμά να πάει.
*** Τι θα γίνει ρε… παιδιά, δεν βλέπετε τις δουλειές σας να αφήσετε την ιατρική στους γιατρούς; Εμείς τι θα γίνουμε δηλαδή, κλέφτες;

Αρχιεπίσκοπος αστειευόμενος: Εμένα με προστατεύει η… δεξιά του Υψίστου.
*** Είπαμε να σας παρατήσουμε ήσυχο μια που οι Ατσικιώτες είναι και πολύ θρήσκοι, αλλά με όλο το σεβασμό, εσείς το πάτε φιρί φιρί να ακούσετε καμιά χοντράδα.Για πέστε αλεύρι. Το φοιτηταριό Θεσσαλονίκης σας γυρεύει. Εκεί μακαριώτατε έχει κάτι σκληρά παιδάκια λίγο αλλιώτικα από αυτά του δημοτικού και του γυμνασίου που τους μοιράζετε εικονίτσες και σας χειροκροτούνε.Την ευλογία σας.

Παλιά ήταν μόνο παπάδες. Τώρα έχουν και ειδικότητες: Παπαροκάδες, παπαπατέρες, παπαφευγάτοι, παπακατηγορούμενοι, παπακατήγοροι, παπαζωγράφοι, παπαοργανοπαίχτες, παπαδεξιοί, παπαπασόκοι, παπααντάρτες, παπατραμπούκοι, παπαβαρβάτοι, παπαλούγκρες, κλπ.
*** Ναι αλλά όλοι είναι παπακανάληδες.

Αγαπητοί σφραγιδοφύλακες τυμπανιστές και αφισοκολλητές μη φοβάστε και δε σας ζώσαν οι …οχτροί.
**** Γνωρίζετε το του Μάρκου Αυρηλίου “Ομοθαμνείν μεν, μη ομοδογματείν δε”; Όχι; Τότε γνωρίζετε το της λαϊκής σοφίας “Το μάτι σας τ’ αλλοίθωρο που τρέχει στον κατήφορο”; Αυτό που είπε ο θιασάρχης στο “Θίασο” του Αγγελόπουλου, μπροστά στο γερμανικό εκτελεστικό απόσπασμα; “ΕΓΩ ΗΛΘΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΝΙΑ. ΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΗΛΘΑΤΕ;”.







Το Διοικητικό Συμβούλιο Του Συλλόγου δημοσιεύει αναλυτικά τον οικονομικό ισολογισμό, από τότε που ανέλαβε, Γενάρη 99, έως σήμερα. Κι αυτό γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Παραλάβαμε 723.509 δρχ. και έχουμε 2.537.940 δρχ. Παραλλήλως είμαστε από τους πιο δραστήριους Συλλόγους, με παρουσία όπου χρειάζεται, με έκδοση εφημερίδας, κλπ. Θα θέλαμε όμως να επισημάνουμε ότι ο ρόλος των Συλλόγων πια δεν είναι αυτός που ήταν πριν 20 και 30 χρόνια, τότε που οι …πλούσιοι Λημνιοί της Αθήνας μάζευαν χρήματα από τις εκδηλώσεις τους και έκαναν διάφορα έργα στο …φτωχό χωριό τους. Τώρα οι Δήμοι …παίζουν με εκατοντάδες εκατομμύρια μερικοί και με δισεκατομμύρια - ρίξτε μια ματιά στους ισολογισμούς τους – από τις κρατικές και κοινοτικές εισφορές και οι Σύλλογοι μοιάζουν με το φτωχό συγγενή. Αυτό το αναφέρουμε γιατί ενώ εμείς με σκληρότατη διαχείριση προσπαθούμε να μαζέψουμε χιλιάρικο χιλιάρικο συνδρομές κλπ, παρουσιάζονται διάφοροι …προξενητάδες και μας προτείνουν ποιους να…ενισχύσουμε. Αγαπητοί Συνδημότες ο Σύλλογος δεν είναι η Μπούντεσμπανκ. Μάλλον εμείς θέλουμε ενίσχυση. Ο Σύλλογος σκοπεύει να επεκτείνει τις δραστηριότητές του δημιουργώντας χορευτικό συγκρότημα και τράπεζα αιμοδοτών και θα χρειαστεί τις οικονομίες του. Ο Σύλλογος θα σεβαστεί τα χρήματα που προσφέρουν τα μέλη του.



ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΣΙΚΙΩΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
1/1/1999 ΕΩΣ 31/5/2001

1999
Αιτιολογία Έσοδα Έξοδα
Συνδρομές & προσφορές 162.000
Έξοδα πίτας 175.400
Έσοδα από λαχνούς 370.000
Δώρα λαχνών 100.000
Έσοδα από προσκλήσεις χορού 1.590.000
Κέντρο διασκεδάσεως 1.330.000
ΕΛΤΑ & κάρτες 33.600
Χαρτικά 9.140
ΟΛΣΥ 45.000
Διάφορα 2.310
Τόκοι 98 Β’ 12.883
Τόκοι 99 Α’ 16.061
ΕΛΤΑ & φάκελοι 28.440
Τόκοι 99 Β’ 39.394
ΣΥΝΟΛΑ 2.190.338 1.723.890
Υπόλοιπο 1998 723.509
Υπόλοιπο 1999 1.189.957

2000
Συνδρομές & προσφορές 240.000
Έξοδα μπρελόκ 100.000
Έξοδα πίτας 390.278
Έσοδα από λαχνούς 157.000
Έσοδα από μπρελόκ 79.500
Ενίσχυση Αγίου Γεωργίου 200.000
Εφημερίδα 1ο τεύχος 73.858
ΕΛΤΑ & χαρτικά 31.500
Έσοδα από προσκλήσεις χορού 1.470.000
Κέντρο διασκεδάσεως 1.070.000
Έσοδα από λαχνούς 338.500
Δώρα λαχνών 78.000
Εισφορές 100.000
Ενίσχυση ΗΡΑΚΛΗ Ατσικής 100.000
ΕΛΤΑ & χαρτικά 33.860
Εφημερίδα 2ο τεύχος 139.434
Τόκοι 2000 Α’ 36.638
Τόκοι 2000 Β’ 31.203
Έσοδα από συνδρομές εφημερίδας 80.950
Έσοδα από συνδρομές εφημερίδας (Ατσική) 160.000
ΣΥΝΟΛΑ 2.694.291 2.216.930
Υπόλοιπο 1999 1.189.957
Υπόλοιπο 2000 1.667.318

2001
Συνδρομές & σνδρ. εφημερίδας & προσφορές 780.000
Έξοδα πίτας 482.006
Έσοδα από λαχνούς 251.000
Εφημερίδα 3ο τεύχος 124.460
ΕΛΤΑ & χαρτικά 30.650
Έσοδα από προσκλήσεις χορού 2.000.000
Κέντρο διασκεδάσεως 1.630.000
Έσοδα από λαχνούς 685.000
Δώρα λαχνών 215.282
Εφημερίδα 4ο τεύχος 126.620
Εφημερίδα 5ο τεύχος 192.360
Εκδρομή 60.000
Εισφορές εφημερίδας 16.000
ΣΥΝΟΛΑ 3.732.000 2.861.378
Υπόλοιπο 2000 1.667.318
Υπόλοιπο 31/5/2001 2.537.940

Ο ΤΑΜΙΑΣ
Δ. Τσουβελεκάκης